1
00:00:16,015 --> 00:00:18,268
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:55,096 --> 00:00:56,431
‎ฉันอยากเห็น

3
00:00:57,348 --> 00:00:59,142
‎เงิน 7 หมื่นล้านของฉันสักครั้ง

4
00:01:00,977 --> 00:01:03,021
‎เป็นอย่างสุดท้ายค่ะ

5
00:01:03,980 --> 00:01:04,981
‎จริงด้วย

6
00:01:06,775 --> 00:01:09,152
‎เธอลำบากแทบตายกว่าจะมาถึงจุดนี้

7
00:01:09,235 --> 00:01:11,321
‎ก็ควรจะได้เห็นเป็นครั้งสุดท้ายสิ

8
00:01:44,020 --> 00:01:45,021
‎ฉัน

9
00:01:46,022 --> 00:01:47,732
‎ชอบสีหน้านี้ที่สุดเลย

10
00:01:50,819 --> 00:01:52,737
‎อย่างกับเด็กตัวน้อยๆ

11
00:01:54,447 --> 00:01:55,698
‎ที่ทำของเล่นหาย

12
00:02:00,036 --> 00:02:02,664
‎ฉันสนุกมากจนถึงเมื่อกี้

13
00:02:05,500 --> 00:02:07,877
‎คิดว่าฉันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ

14
00:02:08,461 --> 00:02:10,296
‎คิดว่าฉันเชื่อจริงๆ หรือไง

15
00:02:11,256 --> 00:02:12,632
‎ว่าพี่เขายังมีชีวิตอยู่

16
00:02:13,633 --> 00:02:14,634
‎อือ

17
00:02:29,315 --> 00:02:32,026
‎เล่นคิดว่าจะทำอะไรได้ด้วยไอ้นั่น

18
00:02:32,110 --> 00:02:33,862
‎ไม่โง่แล้วเรียกอะไร

19
00:02:36,573 --> 00:02:40,034
‎ไม่ว่าจะทำยังไง ตอนจบเธอก็ตายอยู่ดี

20
00:02:41,035 --> 00:02:42,245
‎ถ้าฉันตาย

21
00:02:43,913 --> 00:02:45,957
‎จะทำยังไงกับ 7 หมื่นล้าน

22
00:02:46,040 --> 00:02:48,626
‎ฉันไม่ยึดติดกับอีแค่เงิน 7 หมื่นล้านหรอก

23
00:02:56,259 --> 00:02:58,469
‎เธอคิดว่าฉันทำขนาดนี้เพราะเงินเหรอ

24
00:02:59,262 --> 00:03:00,805
‎ฉันเป็นศิลปินนะ

25
00:03:00,889 --> 00:03:03,641
‎คิดซะว่าใช้ 7 หมื่นล้าน
‎ถ่ายหนังฟอร์มยักษ์เอาก็ได้

26
00:03:13,026 --> 00:03:17,155
‎มีรายงานว่ามีคนโยนอันนี้มาจากระเบียงครับ

27
00:03:17,238 --> 00:03:19,741
‎มันผิดกฎของอพาร์ตเมนต์

28
00:03:19,824 --> 00:03:21,951
‎คุณต้องจ่ายค่าปรับ 1,000 ดอลลาร์นะครับ

29
00:03:23,202 --> 00:03:24,329
‎เธอทำงั้นเหรอ

30
00:03:26,789 --> 00:03:27,790
‎ก็…

31
00:03:29,083 --> 00:03:30,835
‎ฉันเบื่อๆ ตอนรอน่ะ

32
00:03:30,919 --> 00:03:34,213
‎นี่ ไม่รู้หรือไงว่าในสิงคโปร์
‎แค่ทิ้งขยะเรี่ยราดก็โดนปรับได้

33
00:03:39,302 --> 00:03:40,136
‎ไม่รู้

34
00:03:59,239 --> 00:04:01,241
‎มาเอาเงินเหรอคะ

35
00:04:01,324 --> 00:04:03,201
‎ทำไงดีล่ะ ไม่อยู่ที่นี่ซะด้วย

36
00:04:04,410 --> 00:04:05,787
‎คิดอะไรดีๆ ออกแล้ว

37
00:04:13,795 --> 00:04:17,715
‎เธอสองคนทะเลาะกันเรื่องเงินเนอะ

38
00:04:17,799 --> 00:04:20,969
‎จากนั้นผู้หญิงก็ยิงผู้ชาย

39
00:04:21,052 --> 00:04:23,263
‎แล้วผู้หญิงก็โดดตึกฆ่าตัวตาย

40
00:04:23,888 --> 00:04:26,140
‎เป็นไง ตอนจบพอไหวไหม

41
00:04:27,976 --> 00:04:32,146
‎ถ้าให้ตามจับคนทรยศ
‎ฉันคงเหนื่อยแย่เลย

42
00:04:35,316 --> 00:04:36,776
‎ผมไม่ได้มาเอาเงินนะครับ

43
00:04:41,155 --> 00:04:42,699
‎ที่รัก พอได้แล้ว

44
00:04:43,324 --> 00:04:44,492
‎อะไรเนี่ย

45
00:04:44,575 --> 00:04:46,703
‎ทราบมาว่าคุณผู้หญิงปิดเครื่อง

46
00:04:47,328 --> 00:04:48,997
‎ผมเลยเอาโทรศัพท์มาให้คุณคุยน่ะครับ

47
00:04:49,789 --> 00:04:51,499
‎ทำไมถึงจุ้นจ้านไม่เลิก

48
00:04:51,582 --> 00:04:52,834
‎จุ้นไปหมดจนน่ารำคาญ

49
00:04:52,917 --> 00:04:55,336
‎คุณรับปากว่าจะไม่ก่อเรื่อง
‎จนกว่าการเลือกตั้งจะจบไง

50
00:04:55,420 --> 00:04:56,713
‎เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาหรอก

51
00:04:56,796 --> 00:04:59,215
‎ฉันอุตส่าห์เตรียมการไว้ดิบดี

52
00:04:59,299 --> 00:05:01,342
‎ทุกอย่างจะจบแบบงามๆ เลย

53
00:05:01,426 --> 00:05:02,969
‎ฉันยอมแพ้เรื่องนี้ไม่ได้

54
00:05:03,052 --> 00:05:04,220
‎ยอมแพ้ได้สิ

55
00:05:04,804 --> 00:05:06,764
‎ถ้ามันเดิมพันด้วยทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ

56
00:05:07,473 --> 00:05:08,725
‎ทรัพย์สินอะไร

57
00:05:11,269 --> 00:05:12,270
‎สวัสดีค่ะ

58
00:05:12,353 --> 00:05:13,688
‎ฉันนักข่าวโออินกยองค่ะ

59
00:05:16,232 --> 00:05:19,819
‎ฉันได้บัญชีแยกประเภทของเงินทุนซุกซ่อน
‎ที่ครอบครัวคุณผู้หญิงดูแลมา

60
00:05:20,403 --> 00:05:22,572
‎ฉันหลังขดหลังแข็งจัดการทั้งคืน

61
00:05:23,156 --> 00:05:25,283
‎คิดไว้แล้วว่าคงจะใหญ่โตมาก

62
00:05:25,366 --> 00:05:27,785
‎แต่นึกไม่ถึงว่าจะแตะหน่วยล้านล้าน

63
00:05:28,369 --> 00:05:29,996
‎อะไรของพวกเธอเนี่ย

64
00:05:30,496 --> 00:05:31,998
‎มีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้

65
00:05:32,665 --> 00:05:35,668
‎ที่รัก ฆ่าๆ นางไปซะไม่ได้เหรอ

66
00:05:36,252 --> 00:05:39,714
‎ฉันเตรียมการไว้แล้วค่ะ
‎เรื่องนี้จะถูกเปิดเผย ถ้าฉันตาย

67
00:05:40,256 --> 00:05:43,885
‎พูดตามตรง นี่เป็นสกู๊ปพิเศษ
‎ที่พอจะทำให้แผ่นดินเกาหลีสะเทือนได้

68
00:05:44,469 --> 00:05:46,471
‎ฉันเองก็ลังเลมากเหมือนกันค่ะ

69
00:05:46,554 --> 00:05:49,307
‎ว่าควรวางมือจากเรื่องนี้
‎เพื่อช่วยชีวิตพี่สาวหรือเปล่า

70
00:05:49,390 --> 00:05:52,518
‎ฉันรู้ว่าฉันขาดทุน แต่มาแลกกันเถอะค่ะ

71
00:05:53,144 --> 00:05:54,896
‎ระหว่างพี่ฉันกับบัญชีแยกประเภท

72
00:05:55,480 --> 00:05:58,274
‎ไม่ อย่านะ อินกยอง

73
00:05:58,357 --> 00:06:00,818
‎อยู่นิ่งๆ ไปพี่ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ

74
00:06:05,990 --> 00:06:07,241
‎เกลียดนังพวกนี้ชะมัด

75
00:06:16,501 --> 00:06:18,711
‎(ชเวโดอิล)

76
00:06:23,758 --> 00:06:26,511
‎กรรมการชินฮยอนมิน
‎ที่เขียนบัญชีแยกประเภทเล่มนี้

77
00:06:27,428 --> 00:06:29,722
‎เป็นคนแรกในหมู่พวกเราที่ทำตัวเหลวแหลก

78
00:06:30,765 --> 00:06:33,810
‎ยักยอกเงิน 3 ล้านล้านมาตลอด 25 ปี

79
00:06:33,893 --> 00:06:36,187
‎พูดอย่างกับเขาสารเลวคนเดียวงั้นแหละ

80
00:06:37,146 --> 00:06:39,357
‎นี่คือหลักฐานความเหลวแหลกของทั้งองค์กรค่ะ

81
00:06:40,733 --> 00:06:43,945
‎เราไม่เรียกการสะสมเงินเพื่อองค์กร

82
00:06:44,028 --> 00:06:45,404
‎ว่า "ความเหลวแหลก" ครับ

83
00:06:45,488 --> 00:06:47,532
‎ในวินาทีที่ต้องตายเพื่อส่วนรวม

84
00:06:47,615 --> 00:06:49,700
‎แต่กลับทำไม่ได้
‎นั่นแหละถึงจะเรียกว่าเหลวแหลก

85
00:06:50,701 --> 00:06:54,580
‎กรรมการชินติดการพนัน
‎เพราะกลัวความตายครับ

86
00:06:55,498 --> 00:07:00,461
‎พ่อเขาคือทหารผู้แข็งแกร่ง
‎ที่ช่วยชีวิตนายพลในสงคราม

87
00:07:01,045 --> 00:07:04,549
‎แต่ทำไมลูกชายถึงขี้ขลาดตาขาวนักก็ไม่รู้

88
00:07:04,632 --> 00:07:06,676
‎"องค์กร" ที่ว่า

89
00:07:06,759 --> 00:07:08,636
‎หมายถึงสมาคมจองรันเหรอคะ

90
00:07:09,137 --> 00:07:13,474
‎สมาชิกที่ได้รับกล้วยไม้จากสมาคมจองรัน
‎ถ้าไม่เลือกตายด้วยความเต็มใจ

91
00:07:13,558 --> 00:07:14,934
‎ก็จะถูกบังคับให้ตายเหรอคะ

92
00:07:16,394 --> 00:07:18,187
‎ทราบไหมครับว่า

93
00:07:18,271 --> 00:07:20,398
‎ผมนับถือนักข่าวโออินกยองนะ

94
00:07:20,481 --> 00:07:23,359
‎ตั้งแต่ลงเล่นการเมือง
‎ผมก็เจอนักข่าวมามากมาย

95
00:07:23,443 --> 00:07:27,321
‎แต่ไม่มีนักข่าวคนไหนเลย
‎ที่ทำผมประหม่าได้เหมือนนักข่าวโออินกยอง

96
00:07:28,030 --> 00:07:31,159
‎ฉันจะเข้าใจว่า
‎คุณตอบคำถามเมื่อกี้ว่าใช่แล้วกันค่ะ

97
00:07:32,493 --> 00:07:36,164
‎นักข่าวโอเคยลองคิดไหมครับว่า

98
00:07:36,247 --> 00:07:37,665
‎ทำไมตัวเองถึงยังมีชีวิตอยู่

99
00:07:39,584 --> 00:07:43,212
‎คือจะถามว่าทำไมจนป่านนี้แล้ว
‎พวกคุณยังไม่ฆ่าฉันน่ะเหรอคะ

100
00:07:44,255 --> 00:07:46,883
‎นักข่าวโอไม่มีทางทำร้ายผมได้หรอกครับ

101
00:07:46,966 --> 00:07:50,511
‎ตอนคุณตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับธนาคารออมทรัพย์
‎ก็จบลงที่คุณโดนปลดออก

102
00:07:50,595 --> 00:07:53,973
‎คำถามเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์นั่น
‎ก็มีแต่ทำให้คะแนนนิยมผมเพิ่มขึ้น

103
00:07:54,557 --> 00:07:55,725
‎ทำถึงขนาดนี้

104
00:07:55,808 --> 00:07:57,810
‎เหมือนคุณทำงานให้ผมอยู่เลยนะ

105
00:08:00,021 --> 00:08:01,022
‎คอยดูเถอะค่ะ

106
00:08:01,772 --> 00:08:03,774
‎วันที่ฉันจะรายงานข่าวเกี่ยวกับ

107
00:08:03,858 --> 00:08:06,402
‎สมาคมจองรัน
‎ในข่าวหลักสามทุ่มต้องมาถึงแน่

108
00:08:08,696 --> 00:08:10,072
‎สมัยนักข่าวโอเป็นเด็กฝึกงาน

109
00:08:10,156 --> 00:08:13,701
‎คุณโด่งดังในหมู่เหยื่อของธนาคารออมทรัพย์

110
00:08:13,784 --> 00:08:15,786
‎เพราะรู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นข่าวไม่ได้

111
00:08:16,370 --> 00:08:18,539
‎แต่คุณก็ยังตั้งหน้าตั้งตาเก็บข้อมูล

112
00:08:21,167 --> 00:08:23,836
‎เพราะงั้นก็เลยได้ข้อมูลมาเพียบ

113
00:08:27,840 --> 00:08:29,509
‎ผมถามทางแผนกมาแล้วนะครับ

114
00:08:29,592 --> 00:08:32,094
‎ว่าปล่อยให้คุณทำแบบนั้นต่อไปได้หรือเปล่า

115
00:08:32,762 --> 00:08:33,888
‎แล้วทางแผนกก็บอกว่า

116
00:08:34,639 --> 00:08:38,392
‎"ปล่อยให้อยู่ในมือเราดีกว่า
‎จะได้ดูด้วยว่าเธอจะได้ข้อมูลมากน้อยแค่ไหน"

117
00:08:41,479 --> 00:08:43,481
‎นี่คุณคงไม่ได้หมายถึง

118
00:08:44,565 --> 00:08:46,400
‎หัวหน้าแผนกโจวานกยูใช่ไหมคะ

119
00:08:48,819 --> 00:08:53,533
‎ไต้ฝุ่น ไฟไหม้ ฆ่าตัวตายยกครัว

120
00:08:54,116 --> 00:08:56,536
‎"ทำไมฉันถึงได้ทำแต่ข่าวแบบนี้นะ"

121
00:08:57,578 --> 00:08:59,413
‎ไม่เคยสงสัยบ้างเหรอครับ

122
00:09:01,040 --> 00:09:03,042
‎ที่หัวหน้าแผนกโจพูดไว้น่าสนใจนะครับ

123
00:09:03,834 --> 00:09:06,295
‎"ถึงขั้นนี้เธอควรจะยอมแพ้ได้แล้ว

124
00:09:06,379 --> 00:09:09,257
‎แต่เธอโตมาแบบลำบากก็เลยทนไม้ทนมือ"

125
00:09:21,978 --> 00:09:23,896
‎ต่อให้ไม่ได้ออกข่าวทางสถานี ฉันก็ไม่สนค่ะ

126
00:09:25,773 --> 00:09:26,941
‎มีวิธีอีกเยอะแยะ

127
00:09:28,025 --> 00:09:29,068
‎ถูกต้องครับ

128
00:09:33,698 --> 00:09:34,699
‎แต่ว่า…

129
00:09:35,741 --> 00:09:37,410
‎ถ้าไม่มีบัญชีแยกประเภทพวกนี้

130
00:09:40,037 --> 00:09:41,998
‎ใครมันจะเชื่อเรื่องที่คุณพูด

131
00:09:43,207 --> 00:09:45,960
‎จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเชื่อเลยสักคน

132
00:09:48,796 --> 00:09:51,257
‎ในอนาคตก็คงไม่ต่างกันครับ

133
00:10:17,742 --> 00:10:19,201
‎ผู้จัดการ

134
00:10:22,455 --> 00:10:24,206
‎พี่ฮวายอง…

135
00:10:26,000 --> 00:10:26,959
‎ตายแล้วค่ะ

136
00:10:30,713 --> 00:10:31,839
‎ขอโทษนะคะ

137
00:10:33,674 --> 00:10:36,677
‎คุณคงตกใจมากใช่ไหม

138
00:10:36,761 --> 00:10:38,262
‎ที่ฉันหอบเงินหนีไป

139
00:10:40,431 --> 00:10:41,641
‎ผมผิดเองครับ

140
00:10:41,724 --> 00:10:44,185
‎ผมควรจะคาดการณ์สถานการณ์
‎ที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด

141
00:10:44,769 --> 00:10:46,854
‎แต่ผมนึกไม่ถึงว่าคุณอินจูจะหักหลังผม

142
00:10:48,189 --> 00:10:49,440
‎นึกว่าคุณจะเชื่อใจผมซะอีก

143
00:10:50,775 --> 00:10:53,361
‎ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจผู้จัดการนะ

144
00:10:55,821 --> 00:10:57,698
‎แต่ฉันแค่…

145
00:10:59,408 --> 00:11:01,202
‎อยากเจอพี่เขาเหลือเกินค่ะ

146
00:11:11,295 --> 00:11:14,256
‎ฉันตั้งใจไว้ว่าจะแบ่งเงินทีหลัง

147
00:11:20,012 --> 00:11:21,263
‎ว่าแต่ 7 หมื่นล้านอยู่ไหนครับ

148
00:11:22,473 --> 00:11:23,724
‎แล้วอิฐพวกนั้นมาได้ไง

149
00:11:27,937 --> 00:11:29,480
‎เงิน 7 หมื่นล้าน…

150
00:11:47,915 --> 00:11:50,584
‎อยู่ที่สถานีแมคเฟอร์สัน

151
00:11:51,544 --> 00:11:52,962
‎ล็อกเกอร์เบอร์หก

152
00:12:05,516 --> 00:12:10,229
‎ส่วนอิฐ คุณฟอสเตอร์เอามาให้ค่ะ

153
00:12:14,984 --> 00:12:16,902
‎นี่กุญแจล็อกเกอร์

154
00:12:16,986 --> 00:12:20,656
‎ฉันเชื่อใจผู้จัดการจริงๆ ถึงได้ให้นะคะ

155
00:12:22,074 --> 00:12:23,659
‎ฉันว่า

156
00:12:23,742 --> 00:12:26,662
‎อีกเดี๋ยวฉันคงหมดสติแน่

157
00:12:26,745 --> 00:12:29,748
‎ถ้าเกิดว่าฉันตายไปทั้งอย่างนี้…

158
00:12:30,416 --> 00:12:31,459
‎ไม่ตายหรอกครับ

159
00:12:31,542 --> 00:12:33,377
‎ไงก็เถอะ สมมติว่า…

160
00:12:34,503 --> 00:12:37,047
‎ถ้าฉันไม่ตื่นขึ้นมาอีก

161
00:12:37,631 --> 00:12:39,550
‎ช่วยเตรียมส่วนแบ่ง

162
00:12:40,885 --> 00:12:42,386
‎ให้น้องๆ ฉันด้วยนะคะ

163
00:12:45,264 --> 00:12:46,891
‎ฉันขอร้อง

164
00:13:08,579 --> 00:13:10,789
‎พัคแจซังพูดอะไรบางอย่างถึงรุ่นพี่ค่ะ

165
00:13:10,873 --> 00:13:12,875
‎แต่ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะมันเหมือนคำโกหก

166
00:13:18,214 --> 00:13:21,467
‎รุ่นพี่รู้จักสมาคมจองรันหรือเปล่าคะ

167
00:13:27,556 --> 00:13:31,227
‎รุ่นพี่สอนฉันว่านักข่าวคืออะไรนี่คะ

168
00:13:31,310 --> 00:13:34,271
‎สอนว่าต้องเก็บข้อมูลยังไง
‎สอนว่าต้องเขียนข่าวยังไง

169
00:13:34,355 --> 00:13:36,232
‎สอนว่าอย่าอ่อนข้อให้ใครหน้าไหน

170
00:13:36,315 --> 00:13:38,067
‎เพราะเราเสาะหาความจริง

171
00:13:38,150 --> 00:13:41,111
‎บอกว่าเราไม่ต้องกลัวอะไร
‎ยกเว้นประวัติศาสตร์กับมวลชน

172
00:13:41,195 --> 00:13:43,822
‎หลังโดนไล่ออกจากเอชทีเอ็น

173
00:13:43,906 --> 00:13:45,741
‎ฉันก็ทนอยู่สามปี

174
00:13:45,824 --> 00:13:49,119
‎แต่พอแม่มาล้มป่วย ฉันก็อับจนหนทาง

175
00:13:49,745 --> 00:13:51,413
‎ลูกพี่ลูกน้องฉันขับรถลาก

176
00:13:51,497 --> 00:13:53,749
‎ฉันตามเขาอยู่หลายเดือนเพื่อเรียนรู้งาน

177
00:13:54,291 --> 00:13:55,543
‎เธอคิดว่าเป็นไง

178
00:13:56,877 --> 00:13:59,713
‎วันที่ฉันไม่มีงานเข้ามา มันนับไม่ถ้วนเลยล่ะ

179
00:14:00,214 --> 00:14:01,423
‎แล้วตอนนั้น

180
00:14:02,424 --> 00:14:04,301
‎ท่านประธานก็มาหาฉัน

181
00:14:05,261 --> 00:14:08,430
‎"นักข่าวโจควรเป็นนักข่าวต่อไป
‎ไม่ใช่เหรอครับ"

182
00:14:11,058 --> 00:14:12,685
‎แล้วฉันก็ได้กล้วยไม้มาแบบนั้น

183
00:14:13,686 --> 00:14:15,604
‎ฉันได้เจอนายพลวอนกีซอน

184
00:14:19,233 --> 00:14:20,609
‎คำปฏิญาณก็ง่ายๆ เลย

185
00:14:21,402 --> 00:14:25,865
‎"ฉันขอฝากชีวิตและความตาย
‎ไว้กับสมาคมจองรัน"

186
00:14:26,448 --> 00:14:29,702
‎"ไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น
‎เว้นแต่จะได้รับอนุญาต"

187
00:14:31,704 --> 00:14:34,081
‎ตราบใดที่ฉันไม่ล้ำเส้นเรื่องสมาคมจองรัน

188
00:14:34,164 --> 00:14:36,792
‎การทำงานในฐานะนักข่าวก็ไม่มีข้อจำกัดใดๆ

189
00:14:36,876 --> 00:14:39,169
‎ฉันเก็บข้อมูลและรายงานข่าวได้

190
00:14:39,670 --> 00:14:41,046
‎ตามจิตสำนึกของฉัน

191
00:14:42,756 --> 00:14:43,841
‎"จิตสำนึก" เหรอคะ

192
00:14:44,717 --> 00:14:47,803
‎ข้อมูลเกี่ยวกับ
‎เหยื่อธนาคารออมทรัพย์ที่ฉันได้มา

193
00:14:47,887 --> 00:14:50,431
‎รุ่นพี่ดักทางทุกครั้ง อ้างว่ามันเป็นข่าวไม่ได้

194
00:14:50,514 --> 00:14:52,933
‎พยายามทำให้ตัวน่ารังเกียจอย่างฉัน

195
00:14:53,017 --> 00:14:54,310
‎ยอมแพ้ตั้งแต่ตอนฝึกงาน

196
00:14:54,393 --> 00:14:56,896
‎ด้วยการส่งไปทำข่าวไต้ฝุ่น ไฟไหม้
‎ฆ่าตัวตายยกครัว

197
00:14:56,979 --> 00:14:59,398
‎ข่าวที่ฉันไม่ถนัดเลยทั้งนั้นนี่คะ

198
00:14:59,481 --> 00:15:00,858
‎ใช่แล้ว

199
00:15:00,941 --> 00:15:03,235
‎ฉันพยายามทำให้เธอถอดใจ

200
00:15:03,319 --> 00:15:07,948
‎เธอจะได้เข้าใจไง
‎ว่ามันมีวิธีการอื่นอยู่บนโลกนี้

201
00:15:10,284 --> 00:15:12,661
‎ที่ทำแบบนั้นเพื่อจะให้ฉัน

202
00:15:13,954 --> 00:15:15,080
‎เข้าสมาคมจองรันเหรอคะ

203
00:15:30,304 --> 00:15:32,765
‎ตอนที่แขวนกล้วยไม้ไว้บนต้นไม้พ่อ

204
00:15:35,184 --> 00:15:36,936
‎ฉันรับรู้ได้ถึงอิสระเป็นครั้งแรก

205
00:15:38,270 --> 00:15:40,230
‎เด็กบ้านจนจะเข้าใจ

206
00:15:40,314 --> 00:15:44,443
‎ว่ามีแค่เด็กที่พ่อแม่ร่ำรวย
‎ที่เล่นสนุกได้อย่างอิสระ

207
00:15:46,528 --> 00:15:49,406
‎ถ้าเธอมีพ่อที่มีกำลังช่วยเธอได้
‎จะเป็นยังไงล่ะ

208
00:15:50,491 --> 00:15:53,160
‎เธอคงมีชื่อเสียงไปทั่วแล้ว
‎ในฐานะนักข่าวสาวที่เก่งกาจ

209
00:15:53,243 --> 00:15:54,244
‎ฉันอยากให้

210
00:15:54,995 --> 00:15:56,914
‎พ่อแบบนั้นกับเธอ

211
00:15:56,997 --> 00:15:58,332
‎คนที่พาเธอขึ้นไป…

212
00:15:58,415 --> 00:16:00,042
‎ฉันไม่ต้องการพ่อแบบนั้นค่ะ

213
00:16:01,293 --> 00:16:03,545
‎ฉันไม่ต้องการพ่อแบบไหนทั้งนั้น

214
00:16:05,047 --> 00:16:06,507
‎เป็นนักข่าวแล้วไง

215
00:16:07,091 --> 00:16:09,343
‎ใครมันจะทำขนาดนั้นเพื่อเป็นนักข่าวล่ะคะ

216
00:16:09,843 --> 00:16:11,261
‎ถ้าเป็นฉันนะ

217
00:16:11,345 --> 00:16:13,973
‎ฉันคงทำทุกวิถีทางเพื่อขับรถลาก

218
00:16:14,723 --> 00:16:17,643
‎ถ้าขับรถลากไม่ได้ ขับรถแบบอื่นเอาก็ได้นี่คะ

219
00:16:18,227 --> 00:16:21,146
‎ใครๆ ก็ต้องการพ่อแบบนั้น

220
00:16:21,730 --> 00:16:25,484
‎โลกที่แม้แต่คนที่เคยอยู่ในจุดต่ำสุด
‎ก็ขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดได้

221
00:16:25,567 --> 00:16:28,070
‎โดยไม่สนว่าพ่อแม่เราคือใคร

222
00:16:28,153 --> 00:16:31,824
‎นั่นแหละคือความเท่าเทียมและความยุติธรรม

223
00:16:36,078 --> 00:16:39,081
‎ถ้าพัคแจซังได้เป็นนายกเทศมนตรีโซล
‎และประธานาธิบดี

224
00:16:40,833 --> 00:16:43,460
‎ทุกคนก็จะเข้าสมาคมจองรันได้

225
00:16:50,676 --> 00:16:52,177
‎เป็นบ้านี่เอง

226
00:16:55,389 --> 00:16:57,057
‎ไม่ยักรู้ว่าเป็นคนแบบนี้

227
00:16:57,975 --> 00:17:01,895
‎ฉันเคยคิดว่าต่อให้ตกนรกก็ยอม
‎ขอแค่รุ่นพี่สั่งมา

228
00:17:03,063 --> 00:17:04,314
‎อีกไม่นานเธอจะได้รู้

229
00:17:05,774 --> 00:17:07,526
‎ว่าเรายิ่งใหญ่

230
00:17:08,944 --> 00:17:10,446
‎และแข็งแกร่งแค่ไหน

231
00:17:11,238 --> 00:17:13,741
‎มารีคงจะได้เป็นโฆษกนายกเทศมนตรีโซล

232
00:17:13,824 --> 00:17:15,659
‎ทีนี้ตำแหน่งมารีก็จะว่าง

233
00:17:15,743 --> 00:17:16,994
‎คิดให้ดีๆ นะ

234
00:17:18,370 --> 00:17:22,207
‎ว่าเธอจะกลับมาทำงาน
‎เพื่อทำข่าวที่เธออยากทำ

235
00:17:24,668 --> 00:17:27,046
‎หรืออย่าเสนอหน้าแล้วใช้ชีวิตเงียบๆ ไป

236
00:17:28,505 --> 00:17:30,424
‎ไม่งั้นเธอจะตายเอานะ

237
00:17:31,008 --> 00:17:32,926
‎ตายอย่างไร้ความหมาย

238
00:17:41,727 --> 00:17:42,728
‎ฉัน…

239
00:17:44,688 --> 00:17:46,273
‎จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง

240
00:17:47,274 --> 00:17:49,318
‎ในเมื่อแม่ฉันเป็นคนแบบนั้น

241
00:18:01,580 --> 00:18:03,248
‎ฉันตัดสินใจแล้ว

242
00:18:05,125 --> 00:18:06,126
‎ตอนที่แม่ฉัน

243
00:18:07,252 --> 00:18:09,296
‎หอบเงินค่าทัศนศึกษาของฉันหนีไป

244
00:18:12,007 --> 00:18:13,634
‎"ต่อไปฉันจะอยู่โดยไม่มีแม่"

245
00:18:16,595 --> 00:18:17,638
‎หนีไปกันเถอะ อินฮเย

246
00:18:18,889 --> 00:18:21,391
‎หนีไปให้ไกลแล้วอย่ากลับมาอีก

247
00:18:22,351 --> 00:18:25,354
‎งั้นไปกันเลยเถอะ ก่อนที่ใครจะสนใจเรา

248
00:18:25,854 --> 00:18:27,189
‎เดี๋ยวนี้เลยเหรอ

249
00:18:30,067 --> 00:18:31,276
‎หลังเลิกเรียนพรุ่งนี้

250
00:18:31,360 --> 00:18:33,445
‎เราจะได้คิดแผนเตรียมไว้ก่อนถึงตอนนั้น

251
00:18:37,616 --> 00:18:41,161
‎ถ้าบอกทางกวดวิชาไว้ว่าเราซ้อมละครเวที

252
00:18:41,245 --> 00:18:44,373
‎ก็จะไม่มีใครรู้ว่าเราหายไปจนถึงห้าทุ่ม

253
00:18:44,456 --> 00:18:46,625
‎เราต้องไปถึงต่างประเทศก่อนห้าทุ่ม

254
00:18:50,587 --> 00:18:52,339
‎เราไปญี่ปุ่นกันก่อน

255
00:18:52,422 --> 00:18:54,383
‎แล้วไปซ่อนแถวๆ บ่อน้ำพุร้อนในชนบทดีไหม

256
00:18:57,636 --> 00:18:59,888
‎เราจะไปโตเกียวแล้วนั่งรถไฟไปฮอกไกโด

257
00:18:59,972 --> 00:19:01,682
‎แล้วข้ามไปรัสเซียทางนั้นกัน

258
00:19:01,765 --> 00:19:04,476
‎ห้องรูเบนส์ในพิพิธภัณฑ์เฮอร์มิเทจ…

259
00:19:04,560 --> 00:19:05,853
‎ถ้านั่งอยู่ตรงนั้น

260
00:19:06,353 --> 00:19:08,397
‎เราจะลืมไปเลยว่าไม่มีแม่

261
00:19:10,691 --> 00:19:12,985
‎แล้วเราก็นั่งเรือไปฟินแลนด์กันเถอะ

262
00:19:13,068 --> 00:19:16,572
‎ใช้เวลาช่วงหน้าร้อน
‎ในกระท่อมหลังเล็กๆ กลางป่า

263
00:19:16,655 --> 00:19:17,781
‎เหมือนกับมูมิน

264
00:19:18,740 --> 00:19:20,659
‎เด็ดพวกราสป์เบอร์รีกับบลูเบอร์รีกิน

265
00:19:20,742 --> 00:19:22,703
‎แล้วก็วาดภาพไปขายที่ตลาดดีไหม

266
00:19:24,454 --> 00:19:25,998
‎เราจะใช้ชีวิตแบบนั้นได้จริงๆ ไหมนะ

267
00:19:26,582 --> 00:19:27,916
‎อย่างกับฝันเลย

268
00:19:45,142 --> 00:19:47,060
‎ที่แท้ก็เป็นรุ่นพี่ที่น่ากลัวสุดๆ

269
00:19:48,061 --> 00:19:52,399
‎ฉันเคยหวังว่าจะได้ฟังคำชมจากเขา
‎แค่สักครั้งแท้ๆ

270
00:20:00,157 --> 00:20:01,909
‎ที่ผ่านมาฉันทำอะไรอยู่นะ

271
00:20:03,493 --> 00:20:04,661
‎ทำไปเพื่อใคร

272
00:20:05,704 --> 00:20:08,081
‎ฉันอยากทำข่าวแบบไหนกันแน่

273
00:20:09,249 --> 00:20:10,250
‎อินกยอง

274
00:20:11,752 --> 00:20:13,587
‎ไปอเมริกากับฉันไหม

275
00:20:13,670 --> 00:20:14,504
‎หือ

276
00:20:14,588 --> 00:20:16,882
‎เมื่อวานผลตรวจของคุณปู่ออกมาดี

277
00:20:16,965 --> 00:20:19,426
‎ท่านเลยเร่งฉันว่า
‎ให้ใช้โอกาสนี้รีบคว้าปริญญามา

278
00:20:20,260 --> 00:20:21,678
‎เธอเองก็อยากเรียนเหมือนกันนี่

279
00:20:26,016 --> 00:20:27,559
‎จะสื่อว่าไงน่ะ

280
00:20:28,310 --> 00:20:29,394
‎นี่มัน

281
00:20:30,229 --> 00:20:32,481
‎คล้ายๆ กับเรื่องเมื่อตอนนั้นหรือเปล่า

282
00:20:33,523 --> 00:20:35,776
‎ฉันอยากให้เธอวางมือจากสมาคมจองรัน

283
00:20:36,401 --> 00:20:37,819
‎เธอทำเต็มที่แล้ว

284
00:20:38,445 --> 00:20:39,863
‎และมันก็เสี่ยงอันตรายมาก

285
00:20:39,947 --> 00:20:41,990
‎ฉันอยากให้เธอได้ใช้ชีวิตของตัวเอง

286
00:20:46,119 --> 00:20:47,120
‎สำหรับนาย

287
00:20:48,288 --> 00:20:49,915
‎ทุกอย่างมันง่ายไปหมดเลยเนอะ

288
00:20:50,791 --> 00:20:53,377
‎มีปัญหาเมื่อไหร่ ก็แค่ไปอเมริกา

289
00:20:55,128 --> 00:20:58,340
‎แต่ฉันน่ะยังไงก็มีที่ไปแค่ที่นี่

290
00:20:58,423 --> 00:21:00,842
‎ฉันเลยจะอยู่แก้ปัญหาที่นี่ให้จบ

291
00:21:10,477 --> 00:21:11,603
‎ตอนนั้น

292
00:21:12,229 --> 00:21:13,981
‎ตอนที่เราอายุ 24

293
00:21:15,315 --> 00:21:17,734
‎ฉันอยากไปเรียนเมืองนอกสุดใจ

294
00:21:17,818 --> 00:21:18,860
‎นั่นเป็นความฝันฉันเลย

295
00:21:18,944 --> 00:21:22,447
‎แต่นายไม่ได้อยากไปเรียนด้วยซ้ำ

296
00:21:23,240 --> 00:21:25,617
‎นายไปเรียนต่อเมืองนอก
‎เพราะไม่มีอะไรจะทำ

297
00:21:26,618 --> 00:21:29,288
‎นายบอกว่าถ้าเราแต่งงานกัน
‎ฉันก็ไปกับนายได้

298
00:21:29,871 --> 00:21:32,582
‎ให้เราไปเรียนด้วยเงินของพ่อนายด้วยกัน

299
00:21:36,169 --> 00:21:37,963
‎รู้ไหมว่าฉันเกลียดคำนั้นแค่ไหน

300
00:21:38,547 --> 00:21:40,132
‎ฉันอธิบายออกมาไม่ได้เลย

301
00:21:40,215 --> 00:21:43,218
‎ว่ามันรู้สึกแย่แค่ไหน
‎ฉันเลยเลิกติดต่อกับนายไปหลายปี

302
00:21:45,137 --> 00:21:47,347
‎"ถ้ามีเงิน ทุกอย่างก็ง่ายไปหมดสินะ"

303
00:21:47,431 --> 00:21:48,974
‎"ชีวิตคงเหมือนการเล่นสนุกสิท่า"

304
00:21:53,478 --> 00:21:56,064
‎ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก
‎ก็เลยดูเหมือนพูดเล่นใช่ไหม

305
00:21:56,648 --> 00:21:58,734
‎ฉันน่าจะพูดให้ชัดเจนกว่านั้น

306
00:22:00,319 --> 00:22:02,029
‎ฉันชอบเธอ

307
00:22:03,322 --> 00:22:06,283
‎และคงจะชอบคนอื่นนอกจากเธอไม่ได้แล้ว

308
00:22:08,452 --> 00:22:09,953
‎ฉันเลยอยากแต่งงานกับเธอ

309
00:22:16,752 --> 00:22:18,545
‎นายคิดผิดแล้วแหละ

310
00:22:18,628 --> 00:22:22,090
‎ตอนเด็กๆ เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะไง

311
00:22:22,174 --> 00:22:25,552
‎คุณแม่นายเสียชีวิต คุณพ่อนายก็แต่งงานใหม่

312
00:22:25,635 --> 00:22:29,181
‎ก็เลยไม่แปลกที่จะเกิดความรู้สึก
‎ที่เรียกว่า "ความผูกพัน" ในทางจิตวิทยา

313
00:22:29,264 --> 00:22:32,768
‎หรือที่เรียกว่า "ความฝังใจ" ในทางชีววิทยา

314
00:22:33,351 --> 00:22:36,104
‎แต่นั่นไม่ใช่ความรู้สึกเชิงชู้สาว

315
00:22:36,188 --> 00:22:38,190
‎ใกล้เคียงกับความรู้สึกระหว่าง
‎คนในครอบครัวมากกว่า

316
00:22:41,485 --> 00:22:43,445
‎งั้นความรู้สึกเชิงชู้สาวคืออะไร

317
00:22:44,821 --> 00:22:46,990
‎การแต่งงานทำให้คนสองคน
‎กลายเป็นครอบครัวไม่ใช่เหรอ

318
00:22:50,744 --> 00:22:51,620
‎สำหรับฉัน

319
00:22:52,329 --> 00:22:53,872
‎เวลาอยู่กับนาย

320
00:22:54,664 --> 00:22:56,500
‎สมองฉันมันหลั่งคลื่นอัลฟ่าออกมา

321
00:22:56,583 --> 00:23:00,420
‎คลื่นอัลฟ่าแห่งความสงบ
‎ที่จะหลั่งตอนนั่งสมาธิหรือพักผ่อน

322
00:23:01,129 --> 00:23:03,256
‎ความรู้สึกเชิงชู้สาว
‎มันต้องใจเต้นและหวั่นไหว

323
00:23:03,340 --> 00:23:05,258
‎จนอัตราการเต้นของหัวใจพุ่งสูงสิ

324
00:23:32,202 --> 00:23:33,453
‎พี่พูดถูกจริงๆ

325
00:23:34,955 --> 00:23:36,957
‎ฉันควรจะขีดเส้นไว้แท้ๆ

326
00:23:41,586 --> 00:23:43,755
‎วันนี้เราพอแค่นี้เถอะ

327
00:23:43,839 --> 00:23:46,424
‎เธอคิดว่าตอนนั้น
‎เธอไปไม่ได้เพราะเงินเหรอ

328
00:23:47,926 --> 00:23:49,636
‎เธอไปไม่ได้เพราะครอบครัวต่างหาก

329
00:23:50,887 --> 00:23:53,014
‎ฉันอยากพาเธอหนีไปให้ไกล

330
00:23:53,098 --> 00:23:56,184
‎เพราะฉันอยากรู้ว่า
‎เธอจะเป็นแบบไหนในโลกอีกใบ

331
00:23:57,519 --> 00:23:58,979
‎ตอนนี้เธอไปได้แล้วนะ

332
00:24:00,355 --> 00:24:02,065
‎โดยไม่ต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป

333
00:24:11,241 --> 00:24:13,118
‎นั่นแหละสิ่งที่ฉันอยากบอกเธอวันนี้

334
00:25:03,793 --> 00:25:05,670
‎คุณพูดถูกจริงๆ ค่ะ

335
00:25:07,297 --> 00:25:08,381
‎ฉันเล่นงาน

336
00:25:09,925 --> 00:25:11,092
‎ด้วยข่าวไม่ได้

337
00:25:12,385 --> 00:25:13,553
‎มีเรื่องอะไรครับ

338
00:25:14,387 --> 00:25:16,723
‎ฉันยกบัญชีแยกประเภทให้พัคแจซังแล้วค่ะ

339
00:25:16,806 --> 00:25:18,183
‎ตอนนี้ฉัน

340
00:25:19,184 --> 00:25:20,352
‎ไม่มีอะไรสักอย่าง

341
00:25:23,104 --> 00:25:24,314
‎ดีแล้วครับ

342
00:25:25,106 --> 00:25:26,483
‎พอผมฆ่าพัคแจซัง

343
00:25:28,151 --> 00:25:30,487
‎นักข่าวโอจะได้บอกให้โลกรับรู้เรื่องของผม

344
00:25:35,242 --> 00:25:36,493
‎ฉันขอร่วมด้วยคนสิคะ

345
00:25:37,077 --> 00:25:38,620
‎กับการฆ่าพัคแจซัง

346
00:26:02,560 --> 00:26:05,272
‎(ดองเตส์: มาถูกทางแล้วแต่ถามผิดไป…)

347
00:26:32,924 --> 00:26:34,050
‎ว้ายแม่

348
00:26:34,134 --> 00:26:35,385
‎อะไรคะเนี่ย

349
00:26:35,468 --> 00:26:36,970
‎มาดูชาวบ้านเขานอนหลับทำไม

350
00:26:37,053 --> 00:26:38,430
‎เผื่อคุณตาย

351
00:26:46,313 --> 00:26:48,106
‎หลับสบายเลยเรา

352
00:27:09,002 --> 00:27:11,379
‎ผมใส่เงินในเปเปอร์คอมปะนี
‎ในชื่อคุณอินจูแล้วนะครับ

353
00:27:11,880 --> 00:27:13,590
‎คุณอินจูเป็นประธาน ผมเป็นกรรมการ

354
00:27:13,673 --> 00:27:17,260
‎และวันนี้เราจะบินไปที่กรีซ
‎เพื่อคิดบัญชีหกต่อสี่กันครับ

355
00:27:18,887 --> 00:27:21,389
‎นายหน้าที่นั่นเตรียมที่อยู่ชั่วคราวให้แล้ว

356
00:27:21,473 --> 00:27:23,725
‎เป็นบริษัทให้คำปรึกษาที่ผมไว้วางใจ

357
00:27:23,808 --> 00:27:26,811
‎พวกเขาจะช่วยคุณลงหลักปักฐานที่นั่น
‎เมื่อน้องๆ คุณไปถึง

358
00:27:28,521 --> 00:27:31,358
‎ในส่วนของทรัพย์สิน
‎นักบัญชีคนนี้จะติดต่อไปครับ

359
00:27:31,441 --> 00:27:33,318
‎ผมวางแผนให้คุณอินจูอยู่ได้

360
00:27:33,401 --> 00:27:35,820
‎ด้วยกำไรจากทรัพย์สิน
‎โดยไม่เสียเงินต้นไว้แล้ว

361
00:27:41,201 --> 00:27:44,412
‎ผู้จัดการจะไปไหนเหรอคะ

362
00:27:47,040 --> 00:27:49,000
‎พูดอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก

363
00:27:50,794 --> 00:27:52,545
‎ผู้อำนวยการวอนซังอาเป็นคนขี้เบื่อครับ

364
00:27:53,671 --> 00:27:55,882
‎พอเธอกลับไปเกาหลีแล้วมีเป้าหมายใหม่

365
00:27:56,383 --> 00:27:58,009
‎ไม่นานเธอก็จะลืมคุณอินจู

366
00:27:58,718 --> 00:28:00,553
‎แต่เธอจะไม่ลืมผมหรอกครับ

367
00:28:01,388 --> 00:28:04,641
‎ระหว่างผมกับคนพวกนั้น มีอะไรที่ซับซ้อนอยู่

368
00:28:05,183 --> 00:28:07,143
‎พอคิดบัญชีเสร็จแล้ว คุณอินจูกับผม

369
00:28:07,227 --> 00:28:08,937
‎อย่าเจอกันอีกดีกว่า

370
00:28:09,020 --> 00:28:10,438
‎แล้วคุณอินจูจะปลอดภัยครับ

371
00:28:20,073 --> 00:28:21,157
‎ไอ้ฉันก็นึกว่า…

372
00:28:22,909 --> 00:28:26,579
‎เราจะได้รู้ข่าวคราวกัน
‎ทางโซเชียลมีเดียซะอีก

373
00:28:39,551 --> 00:28:40,385
‎แม่

374
00:28:44,723 --> 00:28:46,391
‎ไปไหนมา

375
00:28:46,474 --> 00:28:49,519
‎รู้ไหมว่าหนูโดนพ่อดุแค่ไหนเพราะแม่ไม่อยู่

376
00:28:50,937 --> 00:28:52,397
‎ขอโทษนะจ๊ะ ฮโยริน

377
00:28:53,022 --> 00:28:55,024
‎หนูลำบากเพราะแม่เหรอ

378
00:28:57,902 --> 00:28:59,279
‎อินฮเยสบายดีไหม

379
00:29:00,155 --> 00:29:01,489
‎ค่ะ

380
00:29:01,573 --> 00:29:04,117
‎เพื่อเป็นการไถ่โทษ
‎แม่ซื้อของขวัญมาเยอะเลยนะ

381
00:29:04,200 --> 00:29:05,326
‎ของขวัญเหรอ

382
00:29:15,879 --> 00:29:18,798
‎แม่ไปงานกล้วยไม้ทุกปีถูกไหม

383
00:29:19,632 --> 00:29:22,177
‎ปีนี้กะว่าจะไม่ไปเพราะติดเรื่องเลือกตั้ง

384
00:29:22,844 --> 00:29:24,596
‎แต่จู่ๆ ก็ฉุกคิดขึ้นมา

385
00:29:25,263 --> 00:29:27,557
‎ว่าถึงพ่อจะเป็นนักการเมือง

386
00:29:27,640 --> 00:29:29,934
‎แม่ก็ไม่อยากยอมแพ้ที่จะใช้ชีวิตตัวเอง

387
00:29:31,060 --> 00:29:32,437
‎แม่ไปทำอะไรที่นั่นเหรอ

388
00:29:33,271 --> 00:29:35,190
‎มีกล้วยไม้ที่แม่อยากซื้อมากๆ

389
00:29:36,191 --> 00:29:37,776
‎แต่น่าเสียดายที่หลุดมือไป

390
00:29:39,360 --> 00:29:40,570
‎แม่ไม่เสียดายหรอก

391
00:29:41,196 --> 00:29:43,990
‎แม่ยิ้มปลอมๆ หน้ากล้องมาตลอด

392
00:29:44,073 --> 00:29:45,575
‎แต่เวลาอยู่ที่นั่น

393
00:29:46,785 --> 00:29:48,161
‎รู้สึกเหมือนมีชีวิตเลย

394
00:29:50,914 --> 00:29:54,459
‎หนูเข้าใจนะ ช่วงนี้หนูก็ซ้อมละครเวทีอยู่

395
00:29:54,542 --> 00:29:56,419
‎รู้สึกทำนองนั้นเลย

396
00:29:56,503 --> 00:29:57,462
‎จริงเหรอ

397
00:29:58,880 --> 00:30:00,298
‎รับบทอะไรเหรอจ๊ะ

398
00:30:01,716 --> 00:30:03,051
‎ฆาตกรต่อเนื่อง

399
00:30:03,635 --> 00:30:04,719
‎อะไรนะ

400
00:30:10,058 --> 00:30:12,018
‎แมคเบธเป็นฆาตกรต่อเนื่องตรงไหน

401
00:30:12,519 --> 00:30:15,355
‎ถ้าอยากเป็นราชา
‎ฆ่าคนไม่กี่คนไม่เห็นจะเป็นไรเลย

402
00:30:16,356 --> 00:30:17,565
‎งั้นเหรอ

403
00:30:22,278 --> 00:30:23,279
‎ที่รัก

404
00:30:23,863 --> 00:30:25,490
‎มาแต่เช้ามืดคงเหนื่อยใช่ไหม

405
00:30:27,700 --> 00:30:28,868
‎ก็หลับไปนิดหน่อย

406
00:30:29,452 --> 00:30:30,537
‎ไปไหนมาเหรอ

407
00:30:30,620 --> 00:30:32,831
‎กลับจากตลาดย่านคารัก เพื่อมาหาคุณน่ะ

408
00:30:34,207 --> 00:30:36,334
‎ได้ยินว่าช่วงบ่าย
‎จะไปเยี่ยมโรงพยาบาลเด็กกับผมนี่

409
00:30:36,417 --> 00:30:37,752
‎ถ้าเหนื่อยก็พักเถอะ

410
00:30:37,836 --> 00:30:39,879
‎ฉันจะเหนื่อยได้ไง

411
00:30:39,963 --> 00:30:41,130
‎ฉันไปได้

412
00:30:59,524 --> 00:31:01,025
‎ซื้อของขวัญมาเนี่ยนะ

413
00:31:02,068 --> 00:31:03,194
‎แทบจะอ้วก

414
00:31:04,571 --> 00:31:06,281
‎ฉันเคยสงสัยนะ

415
00:31:06,364 --> 00:31:08,992
‎ว่าทำไมทุกอย่างในบ้านฉัน
‎ถึงเหมือนของปลอม

416
00:31:09,075 --> 00:31:10,994
‎แต่ก็ปลอมหมดจริงๆ นั่นแหละ

417
00:31:11,077 --> 00:31:12,120
‎ปลอมหมดไม่มีเหลือ

418
00:31:13,830 --> 00:31:15,874
‎นี่ การแสดงของเธอเอาเรื่องเลยนะ

419
00:31:17,417 --> 00:31:19,794
‎ฉันเล่นใหญ่ไปนิดหนึ่ง เพราะไม่อยากแพ้

420
00:31:21,629 --> 00:31:24,424
‎เตรียมเงินสด สมุดบัญชี
‎แล้วก็พันธบัตรครบแล้วใช่ไหม

421
00:31:24,507 --> 00:31:25,341
‎อือ

422
00:31:27,093 --> 00:31:29,012
‎เธอเก็บไว้ให้หน่อยได้ไหม

423
00:31:29,804 --> 00:31:31,347
‎ฉันมันพวกทำหายได้ทุกอย่างไง

424
00:31:34,392 --> 00:31:36,686
‎อีกเจ็ดนาทีต้องออกเดินทางนะคะ ผู้สมัคร

425
00:31:37,687 --> 00:31:38,980
‎ต้องไปแล้วเหรอ

426
00:31:40,607 --> 00:31:42,734
‎- มากับฉันแป๊บหนึ่ง
‎- ทำไมเหรอ

427
00:31:42,817 --> 00:31:44,152
‎มีอะไรจะให้ดูน่ะ

428
00:31:54,871 --> 00:31:56,122
‎อะไรกัน

429
00:31:57,415 --> 00:31:59,292
‎เหลือห้านาทีนะคะ

430
00:32:00,001 --> 00:32:01,586
‎ห้านาทีพอใช่ไหม

431
00:32:22,106 --> 00:32:24,525
‎ฉันนึกถึงคุณมาตลอด

432
00:32:25,276 --> 00:32:28,029
‎ที่คุณเคยสัญญาว่า
‎ไม่ว่ายังไงก็จะปกป้องฉัน

433
00:32:28,613 --> 00:32:29,781
‎เพื่อฉันแล้ว

434
00:32:30,281 --> 00:32:31,824
‎คุณไปได้ไกลแค่ไหนเหรอ

435
00:32:32,325 --> 00:32:33,576
‎ผมทำได้ทุกอย่าง

436
00:32:33,660 --> 00:32:35,161
‎ผมจะพิสูจน์ให้ดู

437
00:32:35,244 --> 00:32:36,245
‎รู้ใช่ไหม

438
00:32:36,746 --> 00:32:37,747
‎นักข่าวคนนั้น

439
00:32:38,790 --> 00:32:39,791
‎ฆ่ามันซะ

440
00:32:40,291 --> 00:32:41,125
‎ผมจะฆ่ามัน

441
00:32:41,209 --> 00:32:42,377
‎ผมมีแผนแล้ว

442
00:32:43,002 --> 00:32:44,045
‎ฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย

443
00:32:45,004 --> 00:32:46,547
‎อย่ามัวแต่ลังเล

444
00:32:47,173 --> 00:32:48,967
‎ฉันเสียหน้ามาก

445
00:32:49,634 --> 00:32:54,097
‎คุณโอเคกับการที่ภรรยา
‎ต้องอยู่กับความอับอายแบบนี้เหรอ

446
00:32:54,764 --> 00:32:56,432
‎แค่นั้นก็ทำให้ไม่ได้เหรอ

447
00:32:57,850 --> 00:32:59,644
‎ได้ ผมจะทำให้

448
00:33:08,861 --> 00:33:10,947
‎จัดการนักข่าวโออินกยองวันนี้เลย

449
00:33:11,030 --> 00:33:11,948
‎วันนี้เหรอคะ

450
00:33:12,532 --> 00:33:15,994
‎ท่านบอกว่าจะรอจนจบการเลือกตั้ง
‎ฉันเลยเตรียมการไว้แบบนั้น

451
00:33:16,077 --> 00:33:18,037
‎ทุกอย่างต้องเรียบร้อยก่อนผมเลิกงานนะ

452
00:33:19,622 --> 00:33:20,498
‎รับทราบค่ะ

453
00:33:51,779 --> 00:33:57,410
‎เที่ยวบิน 129 เนโบแอร์ไลน์ส
‎ที่จะมุ่งหน้าไปยังกรุงเอเธนส์เวลา 15:50 น.

454
00:33:57,493 --> 00:34:00,705
‎ขณะนี้เปิดให้ขึ้นเครื่องแล้วที่ประตูห้า

455
00:34:08,880 --> 00:34:10,173
‎จงโฮ ว่าไง

456
00:34:10,256 --> 00:34:11,841
‎อินกยองหายไปครับพี่

457
00:34:12,383 --> 00:34:13,217
‎หมายความว่าไง

458
00:34:16,304 --> 00:34:18,389
‎ผมติดต่อเธอไม่ได้ทั้งวัน ก็เลยแวะมาดู

459
00:34:18,473 --> 00:34:20,099
‎ในบ้านเละเทะไปหมด

460
00:34:20,183 --> 00:34:22,018
‎มีรอยเท้าอยู่ทุกที่

461
00:34:22,894 --> 00:34:24,020
‎และนกแก้วก็…

462
00:34:30,068 --> 00:34:31,277
‎แจ้งตำรวจหรือยัง

463
00:34:32,278 --> 00:34:35,490
‎เห็นว่าอินกยองเพิ่งหายไปไม่นาน
‎เลยแจ้งคนหายไม่ได้

464
00:34:35,573 --> 00:34:38,034
‎แต่ทางสถานีดับเพลิง
‎ติดตามตำแหน่งมือถือให้ได้

465
00:34:38,117 --> 00:34:39,368
‎ถ้ามีคนในครอบครัวมาขอครับ

466
00:34:39,452 --> 00:34:40,870
‎พี่มาได้ตอนไหนครับ

467
00:34:40,953 --> 00:34:44,373
‎จงโฮ ต่อให้ฉันออกเดินทางตอนนี้
‎ก็ใช้เวลาไม่ต่ำกว่าเจ็ดชั่วโมง

468
00:34:44,457 --> 00:34:47,502
‎นายช่วยไปที่ห้องฉุกเฉิน
‎แถบชานเมืองโซลแล้วดูว่า

469
00:34:47,585 --> 00:34:51,047
‎มีอินกยองในกลุ่มผู้ประสบอุบัติเหตุ
‎ทางรถยนต์หรือเปล่าให้หน่อยได้ไหม

470
00:34:51,130 --> 00:34:53,800
‎โทรหาหน่วยลาดตระเวนแม่น้ำฮัน
‎แล้วบอกรูปพรรณสัณฐานอินกยองด้วย

471
00:34:56,803 --> 00:34:57,887
‎พี่

472
00:34:58,679 --> 00:35:01,974
‎คงไม่ได้เกิดอะไรขึ้นกับอินกยองใช่ไหมครับ

473
00:35:04,102 --> 00:35:05,978
‎รอสักแป๊บหนึ่งได้ไหมครับ

474
00:35:06,062 --> 00:35:07,605
‎จนกว่าผมจะคิดแผนออก

475
00:35:07,688 --> 00:35:08,981
‎ไม่ได้ค่ะ

476
00:35:09,065 --> 00:35:10,983
‎ฉันซึ้งใจนะคะที่คุณจะช่วยคิด

477
00:35:11,067 --> 00:35:12,443
‎แต่ฉันต้องกลับไปก่อนค่ะ

478
00:35:13,152 --> 00:35:15,071
‎ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอินกยอง ก็เป็นเพราะฉัน

479
00:35:15,154 --> 00:35:17,073
‎ตอนนี้คุณอินจูก็เสี่ยงนะครับ

480
00:35:17,156 --> 00:35:18,533
‎ก่อนไปวางแผนหน่อยเถอะครับ

481
00:35:20,326 --> 00:35:22,120
‎ที่ผมพูดเพราะผมไปด้วยตอนนี้ไม่ได้

482
00:35:25,832 --> 00:35:26,999
‎ผู้จัดการ

483
00:35:28,084 --> 00:35:30,336
‎ถ้าฉันตาย เงินนั่นจะเป็นยังไงคะ

484
00:35:33,339 --> 00:35:34,590
‎เมื่อประธานเสียชีวิต

485
00:35:35,299 --> 00:35:37,593
‎ผมที่เป็นกรรมการจะเป็นตัวแทน
‎ตามกฎหมายพาณิชย์

486
00:35:37,677 --> 00:35:39,345
‎และมีสิทธิในการจ่ายเงินครับ

487
00:35:40,429 --> 00:35:43,141
‎ฉันขอพูดแบบนี้เผื่อไว้ก่อนจะไป

488
00:35:44,225 --> 00:35:46,102
‎ในบรรดาคนที่ฉันพบเจอมาทั้งชีวิต

489
00:35:46,185 --> 00:35:48,437
‎ผู้จัดการใจดีกับฉันที่สุดแล้วค่ะ

490
00:35:49,772 --> 00:35:51,899
‎เพราะงั้นฉันจะเชื่อใจคุณค่ะ

491
00:35:51,983 --> 00:35:53,067
‎ถ้าเกิดอะไรขึ้น

492
00:35:53,151 --> 00:35:55,736
‎ช่วยเตรียมส่วนแบ่งให้น้องๆ ฉันด้วยนะคะ

493
00:35:55,820 --> 00:35:56,821
‎เข้าใจใช่ไหม

494
00:36:02,451 --> 00:36:03,744
‎เหตุใดข้าถึงเป็นเช่นนี้

495
00:36:04,328 --> 00:36:05,913
‎ข้าขวัญผวากับทุกเสียงเชียวหรือ

496
00:36:07,915 --> 00:36:10,501
‎มือข้าควักลูกตาทั้งสองออกมา

497
00:36:12,128 --> 00:36:16,549
‎น้ำทะเลแห่งดาวเนปจูนอันยิ่งใหญ่
‎จะชำระเลือดจากมือข้าให้สะอาดหรือไม่

498
00:36:17,466 --> 00:36:19,802
‎ไม่หรอก กลับกันมือข้า

499
00:36:19,886 --> 00:36:21,888
‎จะย้อมทะเลให้แดงฉานเสียมากกว่า

500
00:36:34,275 --> 00:36:36,777
‎ไม่หรอก กลับกันมือข้า

501
00:36:36,861 --> 00:36:39,155
‎จะย้อมทะเลให้แดงฉานเสียมากกว่า

502
00:36:41,032 --> 00:36:42,283
‎ภรรยาแมคเบธ

503
00:36:43,451 --> 00:36:45,953
‎อินฮเย ปรากฏตัวสิ

504
00:36:47,205 --> 00:36:49,540
‎ครูคะ โออินฮเยไม่อยู่สักพักแล้วนะคะ

505
00:36:51,042 --> 00:36:52,043
‎หายไปไหนนะ

506
00:36:53,294 --> 00:36:54,629
‎วันนี้อินฮเยกลับก่อนเหรอ

507
00:36:56,130 --> 00:36:57,131
‎โทรหาดูซิ

508
00:37:07,183 --> 00:37:08,726
‎มือถือปิดอยู่นะคะ

509
00:37:20,196 --> 00:37:21,322
‎เป็นอะไรไป

510
00:37:21,405 --> 00:37:22,531
‎ฮโยริน เธอโอเคไหม

511
00:37:22,615 --> 00:37:24,617
‎ฮโยริน ไหวไหม

512
00:37:30,039 --> 00:37:32,667
‎เราจะไปโตเกียวแล้วนั่งรถไฟไปฮอกไกโด

513
00:37:34,627 --> 00:37:36,045
‎แล้วข้ามไปรัสเซียทางนั้นกัน

514
00:37:36,629 --> 00:37:39,840
‎ห้องรูเบนส์ในพิพิธภัณฑ์เฮอร์มิเทจ…

515
00:37:39,924 --> 00:37:41,676
‎ถ้านั่งอยู่ตรงนั้น

516
00:37:41,759 --> 00:37:43,970
‎เราจะลืมไปเลยว่าไม่มีแม่

517
00:37:46,973 --> 00:37:48,891
‎บอกแม่มาหน่อย ฮโยริน

518
00:37:48,975 --> 00:37:50,101
‎มันเกิดอะไรขึ้น

519
00:37:50,893 --> 00:37:55,022
‎ดูจากบันทึกออกนอกประเทศ
‎อินฮเยไปญี่ปุ่นตอนสี่โมงเย็น

520
00:37:55,106 --> 00:37:56,399
‎ลูกรู้เรื่องไหม

521
00:37:57,149 --> 00:38:00,820
‎สมุดบัญชี พันธบัตร เงินดอลลาร์
‎ที่อยู่ในตู้เซฟลูกหายไปหมด

522
00:38:02,113 --> 00:38:03,698
‎อินฮเยเอาไปใช่ไหม

523
00:38:09,161 --> 00:38:10,746
‎ถ้าลูกไม่พูด

524
00:38:10,830 --> 00:38:12,373
‎แม่ก็ต้องโทรแจ้งตำรวจนะ

525
00:38:15,167 --> 00:38:16,294
‎แม่ทำแบบนั้นได้ใช่ไหม

526
00:38:19,922 --> 00:38:21,173
‎หนูให้ไปเอง

527
00:38:22,300 --> 00:38:23,509
‎อะไรนะ

528
00:38:23,592 --> 00:38:25,136
‎หนูบอกให้เธอไปให้ไกล

529
00:38:25,219 --> 00:38:27,596
‎ไปดูภาพวาดที่เธออยากดู

530
00:38:29,181 --> 00:38:31,600
‎อีกไม่นานพวกหนู
‎ก็จะไปเรียนเมืองนอกกันแล้วนี่

531
00:38:32,852 --> 00:38:34,520
‎แต่ทำไมอินฮเยถึงไปตั้งไกล

532
00:38:35,396 --> 00:38:37,773
‎แล้วหอบเงินนั่นไปแค่คนเดียวล่ะ

533
00:38:37,857 --> 00:38:38,816
‎หนู…

534
00:38:39,442 --> 00:38:42,903
‎เคยไปพิพิธภัณฑ์ศิลปะมาตั้งแต่เด็กจนเบื่อแล้ว

535
00:38:43,571 --> 00:38:47,283
‎แต่อินฮเยยังไม่เคยไปเมืองนอกสักครั้งเลย

536
00:38:47,783 --> 00:38:49,201
‎หนูเลยบอกให้เธอไป

537
00:38:50,619 --> 00:38:52,246
‎อีกไม่กี่วันก็กลับมา

538
00:38:54,290 --> 00:38:56,042
‎อีกไม่กี่วันก็มาเหรอ

539
00:38:56,542 --> 00:38:58,002
‎เดี๋ยวเธอก็ติดต่อมา

540
00:39:00,421 --> 00:39:01,797
‎เพราะงั้น

541
00:39:05,760 --> 00:39:07,470
‎แม่อย่าโทรแจ้งตำรวจเลยนะคะ

542
00:39:39,335 --> 00:39:42,463
‎"ห้องที่ฉันปิดประตูขังตัวเองไว้เมื่อนานมาแล้ว"

543
00:39:42,963 --> 00:39:44,423
‎"ฉันไม่มีทาง

544
00:39:45,591 --> 00:39:47,218
‎ออกไปจากห้องนี้ได้"

545
00:41:19,560 --> 00:41:25,649
‎(หนีไป)

546
00:41:36,660 --> 00:41:37,995
‎ตื่นแล้วเหรอ

547
00:41:46,170 --> 00:41:47,505
‎ถ้าหิวก็กินได้นะ

548
00:42:01,810 --> 00:42:03,854
‎บอกฮโยรินไปว่าอะไรคะ

549
00:42:12,071 --> 00:42:13,697
‎บอกว่าเธอไปญี่ปุ่นคนเดียว

550
00:42:14,573 --> 00:42:15,741
‎จะให้บอกว่าฉัน

551
00:42:15,824 --> 00:42:18,619
‎ลักพาตัวเธอจากโรงเรียนก็ไม่ได้ไง

552
00:42:19,787 --> 00:42:21,163
‎ฮโยรินร้องไห้หรือเปล่าคะ

553
00:42:26,794 --> 00:42:28,712
‎กว่าเธอจะลืมต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะ

554
00:42:31,340 --> 00:42:32,716
‎ทำไมล่ะ

555
00:42:32,800 --> 00:42:33,801
‎เธอคิดว่า

556
00:42:34,885 --> 00:42:36,595
‎จะไม่ได้ออกไปจากที่นี่เหรอ

557
00:42:39,348 --> 00:42:41,100
‎ทั้งหมด 2,922 วัน

558
00:42:44,144 --> 00:42:45,396
‎คนคนนั้นอยู่ในที่แบบนี้

559
00:42:46,313 --> 00:42:48,524
‎นานขนาดนั้นได้ยังไงกันคะ

560
00:42:54,863 --> 00:42:56,407
‎เธอรู้เรื่องนั้นได้ยังไง

561
00:43:12,881 --> 00:43:14,216
‎หนูเห็นในอัลบั้มค่ะ

562
00:43:15,217 --> 00:43:16,719
‎มันถูกตัดออกจากทุกรูป

563
00:43:24,310 --> 00:43:25,686
‎แม่ของคุณป้าใช่ไหมคะ

564
00:43:27,396 --> 00:43:28,939
‎ถึงได้มีรูปเยอะขนาดนี้

565
00:43:30,566 --> 00:43:32,234
‎คนที่ใกล้ชิดกับคุณป้าขนาดนี้

566
00:43:37,948 --> 00:43:39,992
‎บนโลกนี้ไม่มีใครรู้

567
00:43:40,492 --> 00:43:43,329
‎ว่าแม่ฉันเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นี่

568
00:43:47,041 --> 00:43:48,208
‎เธอเองก็

569
00:43:49,084 --> 00:43:50,461
‎จะได้ใช้ชีวิตแบบนั้น

570
00:43:58,510 --> 00:44:00,054
‎ฉันบอกแล้วใช่ไหม

571
00:44:00,137 --> 00:44:02,181
‎ว่าฉันชอบความลับ

572
00:44:10,773 --> 00:44:12,149
‎"ห้องที่ปิดตาย"

573
00:44:19,740 --> 00:44:21,325
‎สุดท้ายแล้ว

574
00:44:23,327 --> 00:44:25,204
‎หนูจะแขวนคอตายตรงนั้นเหรอคะ

575
00:44:30,626 --> 00:44:32,419
‎หนูอยากวาดภาพนั้นค่ะ

576
00:44:49,436 --> 00:44:51,438
‎ไม่ใช่การหนีออกจากบ้านแน่นอนค่ะ

577
00:44:51,522 --> 00:44:53,482
‎สายเคเบิลระบบรักษาความปลอดภัย
‎ถูกตัดออกพอดี

578
00:44:53,565 --> 00:44:55,275
‎แถมกล้องวงจรปิดก็ปิดอยู่ด้วยค่ะ

579
00:44:56,568 --> 00:44:59,530
‎คนธรรมดาที่ไหนจะฆ่านกแก้วแบบนี้ได้คะ

580
00:44:59,613 --> 00:45:02,658
‎น้องฉันถูกลักพาตัวแน่นอนค่ะ
‎ฝีมือคนที่เชี่ยวชาญด้วย

581
00:45:02,741 --> 00:45:03,992
‎นี่หนู

582
00:45:04,076 --> 00:45:07,204
‎คนเราไม่ได้ถูกลักพาตัวกันง่ายๆ
‎ขนาดนั้นนะครับ

583
00:45:09,498 --> 00:45:11,583
‎ผู้สูญหายมีแฟนไหมครับ

584
00:45:11,667 --> 00:45:13,001
‎เอ่อ…

585
00:45:14,711 --> 00:45:15,712
‎ผมไม่ใช่แฟนนะครับ

586
00:45:19,800 --> 00:45:23,262
‎- ผลติดตามตำแหน่งมือถือคุณโออินกยองครับ
‎- ดูซิ

587
00:45:23,345 --> 00:45:26,515
‎ตำแหน่งสุดท้ายของมือถือก่อนดับไป
‎อยู่แถวๆ ควังจู จังหวัดคยองกี

588
00:45:26,598 --> 00:45:28,934
‎มีคนรู้จักแถวนั้นไหมครับ

589
00:45:29,435 --> 00:45:30,436
‎ไม่นะคะ

590
00:45:31,854 --> 00:45:32,980
‎ดูซิ

591
00:45:35,649 --> 00:45:37,693
‎"โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์" เหรอ

592
00:45:39,695 --> 00:45:42,948
‎(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์)

593
00:45:50,789 --> 00:45:51,623
‎ฮัลโหล

594
00:45:51,707 --> 00:45:55,169
‎สวัสดีค่ะ โทรจากโรงพยาบาลจิตเวช
‎เซนต์เบเนดิกต์นะคะ

595
00:45:55,252 --> 00:45:56,920
‎ใช่ผู้ปกครองคุณโออินจูหรือเปล่าคะ

596
00:45:57,004 --> 00:45:58,839
‎ฉันนี่แหละค่ะโออินจู

597
00:45:58,922 --> 00:46:00,048
‎คุณโออินจูเหรอคะ

598
00:46:00,132 --> 00:46:01,258
‎อยู่ไหนคะ

599
00:46:01,341 --> 00:46:04,344
‎จู่ๆ คุณก็หายไปจากโรงพยาบาล
‎เป็นห่วงแทบแย่เลยค่ะ

600
00:46:04,428 --> 00:46:05,596
‎ฉันเนี่ยเหรอคะ

601
00:46:10,017 --> 00:46:11,268
‎โอ๊ะ ใช่ค่ะ

602
00:46:11,351 --> 00:46:12,352
‎น้องสาวฉันเองค่ะ

603
00:46:13,187 --> 00:46:15,689
‎เธอมาคนเดียว ไม่มีใครมาด้วยใช่ไหมครับ

604
00:46:15,772 --> 00:46:17,524
‎แล้วก็กรอกเอกสารเองในนามโออินจู

605
00:46:18,150 --> 00:46:20,402
‎ใช่ค่ะ เธอบอกว่าอยากเข้ารับการรักษา

606
00:46:29,912 --> 00:46:31,163
‎ไม่สมเหตุสมผลเลยค่ะ

607
00:46:31,246 --> 00:46:34,208
‎น้องฉันปกติขนาดนั้น
‎จะเข้าโรงพยาบาลจิตเวชไปทำไมคะ

608
00:46:35,542 --> 00:46:38,170
‎เธอบอกว่าอยากบำบัดอาการติดเหล้าครับ

609
00:46:38,253 --> 00:46:40,506
‎งั้นตอนนี้เธออยู่ไหนล่ะคะ

610
00:46:40,589 --> 00:46:43,842
‎คนไข้จะหายไปจากโรงพยาบาล
‎เฉยเลยได้ยังไงคะ

611
00:46:52,434 --> 00:46:53,644
‎มาถูกทางแล้ว

612
00:46:53,727 --> 00:46:56,271
‎แต่ถามผิดไปครับ นักข่าวโออินกยอง

613
00:46:57,648 --> 00:47:00,442
‎แทนที่จะถามว่าที่ดิน
‎ที่พัคอิลบกครอบครองมีมูลค่าเท่าไร

614
00:47:00,526 --> 00:47:02,444
‎คุณควรจะถามว่าทำไม
‎เขาถึงครอบครองไว้สิครับ

615
00:47:03,070 --> 00:47:06,490
‎คุณนักข่าวรู้ไหมครับว่า
‎ที่ดินของพัคอิลบกส่วนใหญ่ที่คุณเจอ

616
00:47:06,573 --> 00:47:10,285
‎ทำกำไรได้มหาศาลจากโครงการพัฒนาเมือง

617
00:47:10,369 --> 00:47:11,203
‎(ตอบกลับ)

618
00:47:12,162 --> 00:47:13,997
‎ได้รับเมลแล้วค่ะ

619
00:47:14,081 --> 00:47:14,998
‎คุณคือใครคะ

620
00:47:15,082 --> 00:47:17,751
‎ถ้าไม่ว่าอะไร
‎ฉันอยากเจอคุณแล้วพูดคุยกันค่ะ

621
00:47:27,177 --> 00:47:28,554
‎(ดองเตส์)

622
00:47:28,637 --> 00:47:30,430
‎ได้รับเมลแล้วครับ

623
00:47:30,514 --> 00:47:31,682
‎ผมชื่อวอนซังอูครับ

624
00:47:32,307 --> 00:47:35,602
‎เป็นลูกชายนายพลวอนกีซอน
‎และเป็นพี่ชายผู้อำนวยการวอนซังอา

625
00:47:35,686 --> 00:47:38,564
‎ผมอยู่ในที่ที่ไม่มีใครเข้าหรือออกไปได้

626
00:47:38,647 --> 00:47:41,149
‎ผมเขียนทุกอย่างที่อยากบอกไว้ในเมลแล้ว

627
00:47:41,233 --> 00:47:43,193
‎หวังว่าจะช่วยในการเขียนข่าวได้นะครับ

628
00:47:44,444 --> 00:47:46,363
‎ฉันอยากคว้าไว้ค่ะ
‎น่าจะเป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว

629
00:47:46,947 --> 00:47:49,950
‎ถ้าเขาออกมาพูดต่อหน้าสาธารณชน
‎พลังทำลายล้างจะสูงมากค่ะ

630
00:47:50,033 --> 00:47:51,577
‎เขาเป็นลูกชายแท้ๆ ของนายพลวอนกีซอน

631
00:47:51,660 --> 00:47:53,328
‎และเคยเป็นประธานวอนรยองอุตสาหกรรมนี่คะ

632
00:47:53,412 --> 00:47:55,622
‎แล้วก็เป็นแก่น
‎ของคดีธนาคารออมทรัพย์โบแบด้วย

633
00:47:55,706 --> 00:47:56,790
‎ซังอูอยู่ที่

634
00:47:57,666 --> 00:47:59,459
‎โรงพยาบาลเซนต์เบเนดิกต์ใช่ไหมครับ

635
00:48:00,711 --> 00:48:01,878
‎รู้ได้ไงคะ

636
00:48:01,962 --> 00:48:04,339
‎ผมรู้จักโรงพยาบาลนั้นดีครับ

637
00:48:04,423 --> 00:48:08,218
‎ผมเป็นหัวหน้าคนงานก่อสร้าง
‎สมัยที่มันยังเป็นศูนย์สวัสดิการซอนจิน

638
00:48:08,302 --> 00:48:11,013
‎แล้วก็เป็นผู้คุมงาน
‎ตอนที่ต่อเติมเป็นโรงพยาบาลในปี 1998

639
00:48:13,599 --> 00:48:14,600
‎รอเดี๋ยวนะครับ

640
00:48:21,732 --> 00:48:25,569
‎สามแผ่นแรกคือผังการเดินท่อ
‎ของศูนย์สวัสดิการซอนจิน

641
00:48:25,652 --> 00:48:29,781
‎สามแผ่นหลังคือผังท่อระบายอากาศ
‎ของโรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์

642
00:48:32,492 --> 00:48:34,703
‎เนื่องจากสัดส่วนพื้นที่อาคาร

643
00:48:34,786 --> 00:48:37,664
‎เราจึงต่อเติมชั้นใหม่โรงพยาบาล
‎โดยคงการวางท่อไว้แบบเดิมครับ

644
00:48:37,748 --> 00:48:42,294
‎ตอนนั้น เราวางผังให้ท่อระบายอากาศ
‎ทุกตัวเชื่อมกับศูนย์กลางครับ

645
00:48:53,930 --> 00:48:56,600
‎ระบบระบายอากาศศูนย์กลาง
‎ติดตั้งอยู่ในห้องครัวตึกเก่า

646
00:48:56,683 --> 00:48:59,895
‎เรียกว่าปลายทางของช่องลมทั้งหมด
‎ภายในอาคารก็ว่าได้

647
00:48:59,978 --> 00:49:03,774
‎ตรงนั้นมีท่อขนาดใหญ่
‎พอจะให้คนเข้าไปได้ครับ

648
00:49:06,735 --> 00:49:09,071
‎เคยผ่านการฝึกจู่โจมมาไหมครับ

649
00:49:09,154 --> 00:49:10,197
‎ไม่ค่ะ

650
00:49:12,032 --> 00:49:13,033
‎เล่นกีฬาเก่งไหม

651
00:49:13,742 --> 00:49:14,618
‎ไม่ค่ะ

652
00:49:15,619 --> 00:49:18,455
‎ทนอยู่ในที่ที่มืดและสกปรกนานๆ ได้ไหมครับ

653
00:49:20,957 --> 00:49:22,167
‎เรื่องนั้นฉันมั่นใจค่ะ

654
00:49:26,880 --> 00:49:33,470
‎(ความเป็นมา
‎โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์)

655
00:49:55,992 --> 00:49:58,203
‎ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลจิตเวช
‎ธรรมดาๆ นะครับพี่

656
00:49:59,246 --> 00:50:00,288
‎ฮะ

657
00:50:01,915 --> 00:50:05,168
‎มันบอกว่าปรับปรุงจากศูนย์สวัสดิการซอนจิน
‎เมื่อปี 1998 ครับ

658
00:50:06,795 --> 00:50:10,507
‎ในช่วงปี 1980 ศูนย์สวัสดิการซอนจิน
‎เป็นที่กักขังและบังคับใช้แรงงานผิดกฎหมาย

659
00:50:10,590 --> 00:50:14,094
‎ทั้งเด็กเร่ร่อน คนขายของริมทาง คนติดเหล้า
‎ไปจนถึงคนทั่วไปเลยครับ

660
00:50:14,678 --> 00:50:16,263
‎ผอ.ชิมแจซึง สมาชิกสมาคมจองรัน

661
00:50:16,346 --> 00:50:19,266
‎ก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์
‎หลังถูกเปิดโปงในปี 2004 ครับ

662
00:50:20,517 --> 00:50:24,312
‎อินกยองอาจจะถูกขัง
‎อยู่ที่ไหนสักแห่งในนี้ก็ได้ครับ

663
00:50:24,396 --> 00:50:27,274
‎ไม่งั้นจะอธิบายเรื่องรอยเท้า
‎กับนกแก้วยังไงล่ะครับ

664
00:50:28,358 --> 00:50:29,234
‎จงโฮ

665
00:50:29,317 --> 00:50:32,654
‎ฉันว่าอินกยองคงจะจงใจเข้ามาที่นี่

666
00:50:33,238 --> 00:50:34,197
‎ทำไมครับ

667
00:50:34,281 --> 00:50:35,449
‎ทำไมต้องจงใจเข้ามาในที่แบบนี้

668
00:50:37,117 --> 00:50:38,618
‎เพราะมีคนที่ต้องเจอ

669
00:51:08,440 --> 00:51:09,816
‎หลับสนิทดีไหมครับ

670
00:51:12,986 --> 00:51:15,655
‎ยาตัวใหม่ที่สั่งมาให้ น่าจะถูกกับผมนะครับ

671
00:51:15,739 --> 00:51:17,949
‎หลับสนิทไม่ตื่นกลางดึกเลย

672
00:51:19,451 --> 00:51:22,204
‎งั้นกินยาตามเดิมไปนะครับ

673
00:51:22,287 --> 00:51:23,163
‎เจอกันพรุ่งนี้ครับ

674
00:51:23,246 --> 00:51:24,247
‎ขอบคุณครับ

675
00:51:44,768 --> 00:51:46,144
‎ท่านประธานวอนซังอู

676
00:51:48,814 --> 00:51:49,981
‎ฉันนักข่าวโออินกยองค่ะ

677
00:51:54,820 --> 00:51:56,196
‎อะไรครับเนี่ย

678
00:51:56,279 --> 00:51:57,781
‎ขอโทษที่พรวดพราดมาหานะคะ

679
00:51:58,865 --> 00:52:02,452
‎ช่วยเอาไขควงนั่นเปิดอันนี้ให้ทีสิคะ

680
00:52:19,219 --> 00:52:21,721
‎กล้าบุกมาหาผมแบบนี้ได้ยังไงครับ

681
00:52:22,681 --> 00:52:24,558
‎ฉันมีบางอย่างที่อยากถามให้รู้เรื่อง

682
00:52:24,641 --> 00:52:26,351
‎และมีบางอย่างที่อยากบอกด้วยค่ะ

683
00:52:27,853 --> 00:52:30,939
‎ได้ยินมาว่าคุณทำทุกวิถีทาง
‎เพื่อสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง

684
00:52:32,607 --> 00:52:33,733
‎คะ

685
00:52:34,276 --> 00:52:37,237
‎มีคนเคยพูดถึงนักข่าวโออินกยอง
‎ไว้แบบนั้นน่ะครับ

686
00:52:38,655 --> 00:52:39,656
‎ช่างมันเถอะ

687
00:52:41,324 --> 00:52:44,536
‎ฉันมองว่าท่านประธานคือหัวใจหลัก
‎ของคดีธนาคารออมทรัพย์โบแบค่ะ

688
00:52:44,619 --> 00:52:46,997
‎คุณเป็นตัวแทนจัดหาเงินทุนโครงการ
‎และฮุบเงิน 140,000 ล้านวอน

689
00:52:47,080 --> 00:52:48,874
‎ที่กู้มาอย่างผิดกฎหมายนี่คะ

690
00:52:49,541 --> 00:52:51,668
‎แต่ทำไมถึงติดแหง็กอยู่ในนี้คะ

691
00:52:53,670 --> 00:52:57,382
‎คิดว่าหัวใจของคดีธนาคาร
‎ออมทรัพย์โบแบคืออะไรครับ

692
00:52:58,842 --> 00:53:00,218
‎การรวมหัวของธุรกิจกับรัฐเหรอ

693
00:53:00,844 --> 00:53:02,220
‎หรือการทุจริตการออกใบอนุญาต

694
00:53:03,263 --> 00:53:04,264
‎หนี้เสียเหรอ

695
00:53:05,724 --> 00:53:08,184
‎สิ่งที่น่าขนลุกที่สุดในคดีนี้ก็คือ

696
00:53:08,268 --> 00:53:12,063
‎เมื่อไหร่ที่ไม่ได้ใบอนุญาต
‎แล้วธุรกิจตกที่นั่งลำบาก แม้จะวิ่งเต้นแค่ไหน

697
00:53:13,148 --> 00:53:17,110
‎พวกเขาจะทำให้ธนาคารล้มครับ

698
00:53:18,278 --> 00:53:21,281
‎แปลว่าหนี้เสียไม่ได้ทำให้เกิดการแห่ถอนเงิน

699
00:53:22,407 --> 00:53:24,409
‎แต่พวกเขาจงใจล้มธนาคารเหรอคะ

700
00:53:24,492 --> 00:53:27,537
‎พอธนาคารล้มละลาย
‎ก็ไม่จำเป็นต้องใช้หนี้ไงครับ

701
00:53:27,621 --> 00:53:29,748
‎ประเทศชาติ บริษัทประกัน และเจ้าของบัญชี

702
00:53:29,831 --> 00:53:31,416
‎ก็แค่ต้องแบกรับความเสียหายไป

703
00:53:32,500 --> 00:53:34,419
‎ผมพยายามเปิดโปงความจริงนั้น

704
00:53:35,003 --> 00:53:36,504
‎จนมาลงเอยอยู่ที่นี่ครับ

705
00:53:39,883 --> 00:53:41,927
‎คิดว่าทำไมพวกเขาถึงทุ่มสุดตัว

706
00:53:42,010 --> 00:53:44,220
‎เพื่อจะเป็นนายกเทศมนตรีโซล
‎และประธานาธิบดีล่ะครับ

707
00:53:44,888 --> 00:53:46,556
‎เพราะพวกเขาเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่า

708
00:53:46,640 --> 00:53:49,100
‎ใบอนุญาตคือหัวใจของทุกธุรกิจ

709
00:53:49,684 --> 00:53:52,979
‎ถ้าพัคแจซังได้เป็นนายกเทศมนตรี
‎คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะครับ

710
00:53:53,063 --> 00:53:55,106
‎คุณต้องจับตามองโครงการที่เขาอนุญาต

711
00:53:55,190 --> 00:53:57,692
‎รวมถึงเจ้าของที่ดินที่เกี่ยวข้องไว้นะครับ

712
00:53:59,152 --> 00:54:02,697
‎นักข่าวโอสนใจมูลค่าอสังหาฯ
‎ของพัคอิลบกที่สุดก็จริง

713
00:54:02,781 --> 00:54:05,408
‎แต่ประเด็นคือที่ดินพวกนั้นเคยเป็นอะไรมาก่อน

714
00:54:05,492 --> 00:54:07,744
‎และจะเป็นอะไรในอนาคตครับ

715
00:54:16,419 --> 00:54:18,463
‎ออกไปให้การเถอะนะคะ ท่านประธาน

716
00:54:19,798 --> 00:54:22,008
‎ใครมันจะเชื่อสิ่งที่คนบ้าพูดล่ะครับ

717
00:54:22,092 --> 00:54:24,302
‎ฉันจะพิสูจน์คำพูดนั้นเองค่ะ

718
00:54:24,386 --> 00:54:27,514
‎ฉันจะตามหาหลักฐาน
‎พยานแวดล้อม รวมถึงพยานมาค่ะ

719
00:54:27,597 --> 00:54:30,475
‎ถ้าเป็นความจริง
‎ฉันว่ามันก็ควรจะถูกเปิดเผยนะคะ

720
00:54:30,558 --> 00:54:32,894
‎ท่านประธานแค่ต้องให้การ
‎โดยไม่หวั่นไหวค่ะ

721
00:54:35,230 --> 00:54:36,815
‎คิดว่าผมจะออกไปจากที่นี่ได้เหรอครับ

722
00:54:36,898 --> 00:54:39,943
‎หรือต่อให้ออกไปได้
‎ผมก็คงกลายเป็นเป้าของพวกมันทันที

723
00:54:40,026 --> 00:54:41,653
‎ที่ฉันมาก็เพื่อพาคุณออกไปค่ะ

724
00:54:41,736 --> 00:54:43,780
‎ฉันจะพาคุณออกไปอยู่ที่ปลอดภัย

725
00:54:44,406 --> 00:54:46,366
‎เรามีคนที่วางใจได้คอยช่วยอยู่ค่ะ

726
00:54:53,164 --> 00:54:55,917
‎(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์
‎ประชาสัมพันธ์)

727
00:55:04,592 --> 00:55:07,137
‎ทำไมไม่จำนักข่าวโออินกยองให้ได้
‎ตั้งแต่ตอนแรกคะ

728
00:55:07,220 --> 00:55:08,847
‎เราพลาดเพราะเธอเข้ามาด้วยชื่อพี่สาวครับ

729
00:55:09,431 --> 00:55:11,641
‎เรื่องนี้ผู้สมัครให้ความสนใจที่สุดนะคะ

730
00:55:11,725 --> 00:55:14,853
‎ถ้าจับเธอที่นี่ไม่ได้
‎หัวหน้าทีมกับฉันอนาคตดับทั้งคู่แน่ค่ะ

731
00:55:14,936 --> 00:55:16,146
‎ขอโทษด้วยครับ

732
00:55:16,730 --> 00:55:18,773
‎เราต้องอยู่อย่างมืดมนมากๆ แน่

733
00:55:24,279 --> 00:55:26,614
‎อินกยองยังไม่ถูกจับได้ มันยังไม่เป็นอะไร

734
00:55:27,532 --> 00:55:29,826
‎ฉันปล่อยให้น้องฉัน
‎ถูกคนแบบนั้นจับไปไม่ได้หรอก

735
00:55:30,660 --> 00:55:31,619
‎ต้องขัดขวางไว้

736
00:55:32,245 --> 00:55:33,580
‎ยังไงครับ

737
00:55:33,663 --> 00:55:35,165
‎จะยังไงก็เถอะ

738
00:55:35,248 --> 00:55:37,208
‎ตรวจอาการวีไอพีแล้วเหรอคะ

739
00:55:37,292 --> 00:55:39,169
‎แพทย์ประจำตัวเพิ่งออกตรวจ
‎เมื่อสิบนาทีก่อนครับ

740
00:55:39,252 --> 00:55:41,838
‎เขานอนหลับสนิท ไม่มีปัญหาอะไรครับ

741
00:56:00,231 --> 00:56:01,441
‎อะไรกันคะ

742
00:56:01,524 --> 00:56:03,401
‎สัญญาณเตือนไฟไหม้ครับ

743
00:56:05,361 --> 00:56:08,031
‎(สำนักงานบริหาร)

744
00:56:08,531 --> 00:56:09,407
‎(เปิด)

745
00:56:10,784 --> 00:56:11,618
‎โอ๊ะ

746
00:56:14,329 --> 00:56:16,414
‎- รปภ. มานี่
‎- ครับ

747
00:56:20,335 --> 00:56:22,253
‎บอกให้จับผู้หญิงคนนั้นมาค่ะ

748
00:56:22,837 --> 00:56:24,089
‎รับทราบครับ

749
00:56:28,343 --> 00:56:30,053
‎อินกยอง หนีไป นี่พี่เอง

750
00:56:30,136 --> 00:56:32,806
‎นังตัวอันตรายมาแล้ว ดูเหมือนจะมาจับแก

751
00:56:36,518 --> 00:56:37,977
‎พี่

752
00:56:38,937 --> 00:56:39,813
‎พี่

753
00:56:39,896 --> 00:56:41,648
‎หนีไป อินกยอง เร็วเข้า

754
00:57:04,963 --> 00:57:06,214
‎ไปดาดฟ้ากันค่ะ

755
00:57:20,353 --> 00:57:21,563
‎โอ๊ย ให้ตาย

756
00:57:41,499 --> 00:57:43,334
‎- เปิดประตู
‎- พี่

757
00:57:45,128 --> 00:57:47,547
‎หัวหน้า ฉันเป็นหนี้คุณอยู่ใช่ไหม

758
00:57:48,298 --> 00:57:49,757
‎ตอนนั้นฉันโดนตบไปกี่ทีนะ

759
00:57:51,259 --> 00:57:52,635
‎สี่มั้ง

760
00:57:52,719 --> 00:57:54,095
‎ห้าหรอกย่ะ

761
00:57:56,431 --> 00:58:00,435
‎ฉันเป็นนักบัญชีมาก่อน
‎ก็เลยหงุดหงิดถ้าคิดเลขผิด

762
00:58:05,064 --> 00:58:07,775
‎ฉันโดนตบห้าครั้งแล้วโดนพรากสองพันล้านไป

763
00:58:09,110 --> 00:58:12,030
‎ไม่นึกไม่ฝันว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เอาคืน

764
00:58:13,072 --> 00:58:15,950
‎คุณอินจู จะมีชีวิตแค่ตอนนี้เหรอ

765
00:58:16,034 --> 00:58:17,994
‎อีกเดี๋ยวเด็กๆ ของฉันก็เข้ามาได้

766
00:58:18,077 --> 00:58:19,621
‎จะเอายังไงถึงทำแบบนี้

767
00:58:19,704 --> 00:58:21,289
‎ในเมื่อยังไงก็ตายอยู่ดี

768
00:58:21,372 --> 00:58:23,958
‎ฉันขอตบให้ครบห้าครั้งก่อนแล้วกัน

769
00:58:26,920 --> 00:58:30,048
‎ฉันเพิ่งเข้าใจคำพูดของหัวหน้าเอาตอนนี้เองค่ะ

770
00:58:30,882 --> 00:58:35,553
‎คุณบอกว่าชอบที่คนเราซื่อสัตย์
‎เวลาเผชิญกับความรุนแรงใช่ไหมคะ

771
00:58:38,973 --> 00:58:40,016
‎บ้าเอ๊ย

772
00:58:40,642 --> 00:58:41,809
‎นี่

773
00:58:42,393 --> 00:58:43,770
‎แกจะทำอะไร

774
00:58:43,853 --> 00:58:45,647
‎อย่านะ

775
00:58:45,730 --> 00:58:47,815
‎- ถ้าเข้ามาใกล้ผมจะปล่อยเธอนะครับ
‎- นี่ๆ

776
00:58:47,899 --> 00:58:49,150
‎พี่ รีบโทรแจ้งตำรวจครับ

777
00:58:49,234 --> 00:58:52,070
‎รอเดี๋ยวนะ

778
00:58:55,532 --> 00:58:58,826
‎- จับมัน
‎- เดี๋ยวก่อน

779
00:59:00,495 --> 00:59:02,789
‎ก็ได้ ปล่อยฉัน

780
00:59:02,872 --> 00:59:04,499
‎วีไอพีหายไปครับ

781
00:59:11,256 --> 00:59:14,717
‎ไอ้พวกนี้ ล่อซะลงล็อกเชียวนะ

782
00:59:15,301 --> 00:59:18,429
‎เอาพวกมันไปขังที่ห้องใต้ดินจนกว่าจะเจอวีไอพี

783
00:59:41,369 --> 00:59:42,370
‎เป็นอะไรไหมคะ

784
00:59:42,453 --> 00:59:45,039
‎ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร

785
00:59:50,545 --> 00:59:51,462
‎ทางนั้นค่ะ

786
00:59:51,546 --> 00:59:52,630
‎ครับ

787
01:00:14,068 --> 01:00:15,612
‎พี่ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ

788
01:00:15,695 --> 01:00:17,196
‎ต้องไปรับเธอมา

789
01:00:17,280 --> 01:00:20,617
‎ผมส่งคนไปเผื่อแล้วครับ

790
01:00:27,957 --> 01:00:29,917
‎(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์)

791
01:01:32,647 --> 01:01:33,564
‎นี่มันอะไร

792
01:01:49,706 --> 01:01:51,124
‎ออกไปกันครับ

793
01:01:59,090 --> 01:02:00,383
‎มาได้ไงคะ

794
01:02:02,760 --> 01:02:04,721
‎ผมกะว่าจะคิดแผนการก่อน

795
01:02:04,804 --> 01:02:06,514
‎แต่คิดไม่ออก เลยมาทั้งอย่างนั้นครับ

796
01:02:40,006 --> 01:02:41,007
‎พี่

797
01:02:45,470 --> 01:02:46,512
‎ไอ้เด็กบ้า…

798
01:02:47,138 --> 01:02:48,931
‎ฉันเกือบตายเพราะแกแล้วเนี่ย

799
01:02:51,768 --> 01:02:52,727
‎ไปโดนอะไรมา

800
01:02:52,810 --> 01:02:54,437
‎ไม่เป็นไรหรอก

801
01:02:59,233 --> 01:03:00,777
‎บาดเจ็บตรงไหนไหม

802
01:03:04,447 --> 01:03:05,448
‎ไม่เจ็บสักนิด

803
01:03:07,241 --> 01:03:08,910
‎ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว

804
01:03:10,828 --> 01:03:11,829
‎นี่…

805
01:03:20,338 --> 01:03:22,632
‎ท่านประธาน สบายดีไหมคะ

806
01:03:23,674 --> 01:03:26,010
‎ครับ คุณอินจูล่ะ

807
01:03:26,093 --> 01:03:28,679
‎ฉันยังไม่ได้ส่งรูป
‎เสื้อโค้ตกันหนาวไปให้ใช่ไหมคะ

808
01:03:29,222 --> 01:03:30,223
‎ครับๆ

809
01:03:30,306 --> 01:03:32,517
‎นั่งตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเอาให้ดูค่ะ

810
01:03:34,143 --> 01:03:35,144
‎อินกยอง

811
01:03:35,937 --> 01:03:37,563
‎ฉันจะไม่หวังอะไรอีกแล้ว

812
01:03:38,105 --> 01:03:39,065
‎ขอแค่ความสงบ…

813
01:03:41,400 --> 01:03:42,985
‎ขอแค่ความสงบให้ฉันก็พอ

814
01:04:07,760 --> 01:04:09,470
‎(จุดหาเสียงของพัคแจซัง
‎4 โซน)

815
01:04:12,682 --> 01:04:14,308
‎อีกสามวัน

816
01:04:14,392 --> 01:04:18,521
‎พัคแจซังจะปราศรัยหาเสียงครั้งใหญ่ในโซล

817
01:04:18,604 --> 01:04:21,607
‎ผมกะว่าจะเตรียมพร้อมให้พอดีกับตอนนั้น

818
01:04:25,903 --> 01:04:27,780
‎ต้องฆ่าแกงกันเลยเหรอครับ

819
01:04:27,864 --> 01:04:31,117
‎ไม่งั้น จากนี้ไป
‎เราจะไม่ได้ใช้ชีวิตปกติสักคนครับ

820
01:04:34,036 --> 01:04:36,122
‎สถานการณ์น่าจะเปลี่ยนไปแล้วนะคะ

821
01:04:37,582 --> 01:04:40,084
‎ท่านประธานวอนซังอูก็อยู่นี่แล้ว

822
01:04:41,127 --> 01:04:41,961
‎ขอแค่เรา

823
01:04:42,044 --> 01:04:45,047
‎แฉเกี่ยวกับพัคแจซังและธนาคารออมทรัพย์
‎ภายในสามวันนี้…

824
01:04:45,131 --> 01:04:48,175
‎นักข่าวโอเพิ่งบอกเมื่อวานไม่ใช่เหรอ
‎ว่าเล่นงานด้วยข่าวไม่ได้

825
01:04:48,801 --> 01:04:51,137
‎ตอนนั้นฉันสิ้นหวังค่ะ

826
01:04:51,220 --> 01:04:54,432
‎แต่ถ้าทำแบบนั้น ฉันก็จะไม่ใช่นักข่าวอีก

827
01:04:55,391 --> 01:04:56,893
‎ฉันจะเล่นงานด้วยข่าวค่ะ

828
01:04:57,852 --> 01:04:59,186
‎โอเค เข้าใจแล้ว

829
01:04:59,270 --> 01:05:00,187
‎งั้นตัดนักข่าวโอออก

830
01:05:00,271 --> 01:05:02,440
‎ใครไม่ยินดีทำก็เชิญนะครับ

831
01:05:02,523 --> 01:05:04,483
‎เดิมทีผมตั้งใจจะทำคนเดียวอยู่แล้ว

832
01:05:15,244 --> 01:05:16,078
‎อินกยอง

833
01:05:17,079 --> 01:05:17,914
‎อินฮเย…

834
01:05:17,997 --> 01:05:20,207
‎แกได้ติดต่ออินฮเยหรือยัง

835
01:05:20,708 --> 01:05:21,626
‎ยังเลย

836
01:05:24,837 --> 01:05:26,881
‎ฉันว่าเราควรพาน้องมาตอนนี้เลยนะ

837
01:05:27,673 --> 01:05:28,674
‎ผมไปเองครับ

838
01:05:29,717 --> 01:05:32,345
‎ผมจะถามสถานการณ์
‎จากคนที่อยู่ในบ้านพัคแจซังดูก่อน

839
01:05:32,428 --> 01:05:33,429
‎ฉันไปด้วยค่ะ

840
01:05:33,971 --> 01:05:36,098
‎พี่ ระวังตัวนะ แล้วฉันจะโทรไป

841
01:05:48,194 --> 01:05:50,905
‎แค่นักข่าวหนูโสโครกนั่นคนเดียวก็จับไม่ได้
‎แถมยังปล่อยซังอู…

842
01:05:53,908 --> 01:05:55,368
‎ออกมาสู่โลกภายนอกได้ยังไง

843
01:05:55,910 --> 01:05:57,453
‎ขอโทษค่ะ ผู้สมัคร

844
01:06:00,331 --> 01:06:02,541
‎ที่ถามนี่เพราะอยากรู้จริงๆ นะ

845
01:06:04,168 --> 01:06:06,087
‎ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้ยังไง

846
01:06:07,296 --> 01:06:09,465
‎ฉันบกพร่องเองค่ะ

847
01:06:09,548 --> 01:06:12,051
‎ต่อไปฉันจะทำให้ดีกว่านี้ค่ะ

848
01:06:30,111 --> 01:06:31,028
‎ฮัลโหล

849
01:06:32,405 --> 01:06:34,240
‎ฉันเองนะ ซังอู

850
01:06:42,623 --> 01:06:43,749
‎ตอนนี้อยู่ไหน

851
01:06:52,508 --> 01:06:54,218
‎ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้นะ

852
01:06:55,011 --> 01:06:57,763
‎ฉันไม่ได้คิดจะร่วมมือ
‎กับคนพวกนั้นตั้งแต่แรก

853
01:06:58,347 --> 01:06:59,724
‎นายก็รู้นี่

854
01:06:59,807 --> 01:07:02,143
‎ฉันไม่ใช่พวกที่กล้าออกหน้าขนาดนั้น

855
01:07:03,310 --> 01:07:05,312
‎ฉันจะไปหาเอง บอกมาสิว่าอยู่ที่ไหน

856
01:07:07,106 --> 01:07:09,442
‎ฉันอยากได้รับการชดเชย
‎สำหรับช่วงเวลาที่ผ่านมา

857
01:07:10,735 --> 01:07:12,695
‎เตรียมเงินสดกับบัตรประชาชนให้หน่อย

858
01:07:13,279 --> 01:07:14,572
‎ฉันจะไปให้ไกลเลย

859
01:07:15,406 --> 01:07:16,741
‎ฉันอยากใช้ชีวิตเงียบๆ

860
01:07:18,200 --> 01:07:19,493
‎แค่นั้นทำให้ฉันได้ใช่ไหม

861
01:07:20,453 --> 01:07:21,537
‎ไม่ต้องห่วง

862
01:07:21,620 --> 01:07:23,247
‎ฉันจะเตรียมไปไม่ให้ขาดเลย

863
01:07:23,330 --> 01:07:24,749
‎บอกฉันมาว่าตอนนี้นายอยู่ไหน

864
01:07:27,918 --> 01:07:31,172
‎จำซุ้มร้านอาหารริมหาดได้ไหม

865
01:07:31,756 --> 01:07:33,883
‎ที่ที่ฉันเคยไปรับนาย

866
01:07:33,966 --> 01:07:35,760
‎ตอนนายสอบไม่ติดมหาลัยน่ะเหรอ

867
01:07:36,510 --> 01:07:38,596
‎นายโทรหาฉันว่าจะฆ่าตัวตาย

868
01:07:39,805 --> 01:07:41,140
‎มาคนเดียวได้ไหม

869
01:07:41,223 --> 01:07:42,767
‎อย่าบอกอะไรซังอา

870
01:07:43,768 --> 01:07:46,896
‎มาดื่มโซจูกันเป็นครั้งสุดท้ายนะ

871
01:07:49,565 --> 01:07:50,816
‎น่าจะใช้เวลาราวสองชั่วโมง

872
01:07:51,358 --> 01:07:53,778
‎อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ แล้วโทรคุยกันเรื่อยๆ

873
01:08:33,025 --> 01:08:34,026
‎อะไรน่ะ

874
01:08:34,777 --> 01:08:35,778
‎หาให้เจอ

875
01:09:15,860 --> 01:09:17,444
‎สบายดีไหม แจซัง

876
01:09:17,528 --> 01:09:18,487
‎ไม่เจอกันนานนะ

877
01:10:18,756 --> 01:10:21,342
‎เขาไปฆ่าพัคแจซังหรือเปล่าคะ

878
01:10:21,425 --> 01:10:25,387
‎ห้ามบอกพวกพี่ๆ
‎กับฮโยรินนะคะ ว่าหนูตายแล้ว

879
01:10:25,471 --> 01:10:26,347
‎เตรียมใจไว้หรือยัง

880
01:10:26,430 --> 01:10:28,098
‎เราต้องย้ายเงินไปไว้ที่ที่ปลอดภัย

881
01:10:28,182 --> 01:10:29,642
‎เซ็นสิครับ

882
01:10:29,725 --> 01:10:33,187
‎ฉันขอเตือนอะไรอย่างนะ
‎เธอเชื่อใจชเวโดอิลเหรอ

883
01:10:33,270 --> 01:10:35,856
‎ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไรอยู่

884
01:10:35,940 --> 01:10:38,943
‎- รีบติดต่อกลับมานะคะ
‎- ฮโยริน

885
01:10:39,026 --> 01:10:41,153
‎เตรียมพร้อมให้เรา
‎จากไปทันทีได้ไหมครับ

886
01:10:41,237 --> 01:10:43,656
‎ปล่อยไปก่อนสักแป๊บหนึ่งดีไหมคะ

887
01:10:43,739 --> 01:10:46,075
‎จัดการด้วยข่าวไม่ได้หรอก

888
01:10:46,158 --> 01:10:49,828
‎สงคราม มันต้องใช้ปืน

889
01:10:49,912 --> 01:10:54,917
‎คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์