1
00:00:11,137 --> 00:00:13,931
‎ตอนนั้นฉันเป็นทนายวัยสาว

2
00:00:15,641 --> 00:00:16,809
‎อายุ 20 กว่า

3
00:00:17,435 --> 00:00:19,604
‎ฉันเพิ่งย้ายไปอยู่มิลวอกี

4
00:00:19,687 --> 00:00:23,524
‎ฉันเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ไม่รู้จักใครมากนัก

5
00:00:25,985 --> 00:00:28,362
‎ฉันได้รับโทรศัพท์จากเจอร์รี่ บอยล์ เจ้านายฉัน

6
00:00:29,322 --> 00:00:32,658
‎เขาบอกว่า "เรามีคดีใหม่ คดีใหญ่มาก"

7
00:00:32,742 --> 00:00:36,287
‎"คุณต้องไปที่ตึกสำนักงานตำรวจ"

8
00:00:36,370 --> 00:00:37,955
‎(ถนนมิลวอกี ดาวน์ทาวน์)

9
00:00:40,958 --> 00:00:42,877
‎เจอร์รี่ บอยล์บอกว่า

10
00:00:42,960 --> 00:00:45,963
‎"ผมเคยเป็นทนายความให้คนนี้มาแล้ว"

11
00:00:46,047 --> 00:00:48,883
‎"เขานิสัยดี ไม่ต้องห่วง
‎เขาไม่ทำอะไรคุณหรอก"

12
00:00:50,009 --> 00:00:53,054
‎ฉันไปที่นั่นทันทีตามที่เขาขอ

13
00:00:54,013 --> 00:00:55,473
‎เพื่อไปพบกับเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

14
00:00:56,015 --> 00:00:57,391
‎นั่นเป็นงานแรกของฉัน

15
00:01:01,604 --> 00:01:04,690
‎ตอนแรกที่ฉันเข้าไปพบเขา

16
00:01:05,441 --> 00:01:08,361
‎มันเป็นห้องสัมภาษณ์ที่เล็กมาก

17
00:01:15,409 --> 00:01:18,704
‎เจฟฟ์นั่งอยู่ที่มุมโต๊ะ

18
00:01:20,706 --> 00:01:22,625
‎ฉันประหม่ามาก

19
00:01:22,708 --> 00:01:25,670
‎เพราะฉันรู้สึกว่าคดีนี้หนักเกินตัวฉัน

20
00:01:25,753 --> 00:01:28,297
‎แม้แต่ตำรวจรุ่นเก่ายังกล่าวว่า

21
00:01:28,381 --> 00:01:31,300
‎นี่เป็นสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม
‎ที่ประหลาดที่สุดที่พวกเขาเคยเห็น

22
00:01:32,385 --> 00:01:36,139
‎ทั้งประเทศตกตะลึง
‎กับคดีอันสยดสยองของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

23
00:01:36,722 --> 00:01:38,850
‎ฆาตกรรม ชำแหละศพ แม้กระทั่งกินเนื้อคน

24
00:01:39,684 --> 00:01:42,895
‎เกิดความตกใจและสะเทือนขวัญ
‎เมื่อตำรวจขนหม้อขนาดใหญ่ออกมา

25
00:01:42,979 --> 00:01:47,233
‎ในคดีฆาตกรรมหมู่ที่โหดเหี้ยม
‎และสยดสยองที่สุดในประวัติศาสตร์มิลวอกี

26
00:01:47,316 --> 00:01:50,403
‎ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคลาริซ สตาร์ลิง
‎ในเรื่องอำมหิตไม่เงียบ

27
00:01:51,571 --> 00:01:53,990
‎เขาสุภาพมาก

28
00:01:55,116 --> 00:01:57,577
‎จนฉันค่อนข้างแปลกใจ

29
00:01:57,660 --> 00:02:00,580
‎ที่เจฟฟ์เป็นกันเองมาก

30
00:02:02,039 --> 00:02:04,542
‎การจะเป็นทนายจำเลยที่ดีได้

31
00:02:04,625 --> 00:02:07,128
‎คุณต้องไม่ด่วนตัดสินใคร

32
00:02:07,753 --> 00:02:09,672
‎และสร้างความไว้ใจให้ได้

33
00:02:09,755 --> 00:02:12,341
‎เขาเรียกฉันว่าเว็นดี้ ฉันเรียกเขาว่าเจฟฟ์

34
00:02:13,467 --> 00:02:17,013
‎ไม่เป็นไรนะเจฟฟ์ อย่ารู้สึกอายเลย

35
00:02:17,763 --> 00:02:20,016
‎ฉันทำให้คุณอึดอัดรึเปล่า

36
00:02:20,099 --> 00:02:22,768
‎เปล่า ยังไงก็ต้องพูดออกมา งั้น…

37
00:02:24,103 --> 00:02:25,938
‎มันพิลึกว่ามั้ยล่ะ

38
00:02:26,856 --> 00:02:28,691
‎มันพูดไม่ง่ายเลย

39
00:02:28,774 --> 00:02:30,526
‎มันเป็นสิ่งที่ผมเก็บเอาไว้

40
00:02:30,610 --> 00:02:33,821
‎ฝังเอาไว้ในตัวผมมาหลายปี

41
00:02:33,905 --> 00:02:35,156
‎และมัน…

42
00:02:35,948 --> 00:02:36,866
‎เฮ้อ

43
00:02:37,658 --> 00:02:41,704
‎เหมือนพยายามลหินหนักสองตัน
‎ขึ้นมาจากบ่อน้ำ

44
00:02:42,663 --> 00:02:45,791
‎ฉันคิดว่าไม่มีทางที่จะเตรียมใจใครให้พร้อม

45
00:02:45,875 --> 00:02:47,418
‎กับความโหดเหี้ยมขนาดนั้นได้เลย

46
00:02:49,420 --> 00:02:52,048
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

47
00:03:40,888 --> 00:03:42,306
‎(วันที่ 22 กรกฎาคม 1991)

48
00:03:42,390 --> 00:03:45,142
‎(มิลวอกี รัฐวิสคอนซิน)

49
00:03:51,440 --> 00:03:53,693
‎มันเป็นคืนที่เงียบสงบ

50
00:03:53,776 --> 00:03:54,986
‎(อะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด)

51
00:03:55,027 --> 00:03:57,738
‎เป็นคืนหนึ่งในฤดูร้อนที่ร้อนอบอ้าว

52
00:03:58,572 --> 00:04:02,493
‎ผมเป็นผู้สื่อข่าวทีวี
‎และเป็นคนแรกๆ ที่ไปถึงที่เกิดเหตุ

53
00:04:02,576 --> 00:04:04,745
‎ที่อะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์
‎ในคืนที่เขาถูกจับกุม

54
00:04:06,789 --> 00:04:10,626
‎พอผมไปถึง
‎แค่ได้เห็นหน้าของเจ้าหน้าที่ตำรวจ

55
00:04:10,710 --> 00:04:14,171
‎ผมก็รู้เลยว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นที่นั่น

56
00:04:20,845 --> 00:04:23,389
‎ผมบังเอิญเจอตำรวจที่ผมรู้จัก

57
00:04:23,472 --> 00:04:25,016
‎เขาชื่อบ็อบบี้ ราว

58
00:04:25,599 --> 00:04:28,269
‎ผมพูดว่า "บอกหน่อยน่าบ็อบบี้ นี่เรื่องจริงเหรอ"

59
00:04:28,352 --> 00:04:31,856
‎เขามองหน้าผม ส่ายหน้าแล้วตอบว่า
‎"แหงสิ นี่เรื่องจริงแน่นอน"

60
00:04:33,941 --> 00:04:35,484
‎ผู้หมวดโรสเวลต์ แฮร์เรลล์ครับ

61
00:04:35,568 --> 00:04:37,194
‎เรากำลังสืบสวนคดีฆาตกรรม

62
00:04:37,278 --> 00:04:41,407
‎ที่เกิดขึ้นในอะพาร์ตเมนต์
‎เลขที่ 900 ถนนนอร์ธ 25

63
00:04:41,490 --> 00:04:45,119
‎เราควบคุมตัวบุคคลคนหนึ่งไว้

64
00:04:45,202 --> 00:04:49,373
‎มีความเป็นไปได้สูงว่า
‎อาจมีฆาตกรรมรายอื่นๆ อีก

65
00:04:49,457 --> 00:04:52,877
‎ที่บุคคลนี้มีส่วนเกี่ยวข้อง
‎และเรากำลังตรวจสอบอยู่

66
00:04:53,544 --> 00:04:57,340
‎ตำรวจที่ได้รับมอบหมายให้เฝ้าประตู
‎ที่อะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด

67
00:04:58,174 --> 00:04:59,550
‎เป็นคนที่ผมรู้จัก

68
00:05:00,051 --> 00:05:01,677
‎เราเลยขอร้อง อ้อนวอนเขา

69
00:05:01,761 --> 00:05:04,805
‎"ขอเราถ่ายรูปด้านใน
‎อะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์ได้มั้ย"

70
00:05:04,889 --> 00:05:07,767
‎เขาส่ายหน้าเลย
‎"ถ้าคุณถ่ายรูปไป ผมตกงานแน่"

71
00:05:08,434 --> 00:05:12,605
‎แต่เขาบอกว่า "คุณชะโงกหน้าเข้าไปดูได้
‎แค่อย่าเข้าประตูไปก็พอ"

72
00:05:13,105 --> 00:05:14,648
‎เราเลยไปที่ประตู

73
00:05:14,732 --> 00:05:18,611
‎เกาะกรอบประตูไว้แล้วชะโงกหน้า
‎มองเข้าไปในอะพาร์ตเมนต์

74
00:05:19,737 --> 00:05:22,948
‎ผมจำได้ว่าไม่มีอะไรสะดุดตาน่าจดจำเลย

75
00:05:23,032 --> 00:05:24,742
‎มีพรมที่ม้วนไว้

76
00:05:26,202 --> 00:05:28,079
‎ทางซ้ายมือเป็นครัว

77
00:05:29,372 --> 00:05:32,750
‎ทางขวามือมีห้องนอนกับห้องน้ำ

78
00:05:36,879 --> 00:05:39,924
‎แต่สิ่งเดียวที่สะดุดตามากกว่าอย่างอื่น

79
00:05:40,007 --> 00:05:43,761
‎คือโคมไฟลาวาน่าขนลุกที่เปิดอยู่

80
00:05:43,844 --> 00:05:46,555
‎มีหยดสีลอยไปมา

81
00:05:46,639 --> 00:05:49,600
‎อะพาร์ตเมนต์นั้นมีบรรยากาศที่น่าขนลุกมาก

82
00:05:58,109 --> 00:06:00,194
‎คืนที่มีข่าวดาห์เมอร์ออกมา

83
00:06:00,277 --> 00:06:03,406
‎ตอนนั้นผมเป็นนักข่าวที่นสพ.มิลวอกีเซนติเนล

84
00:06:03,989 --> 00:06:07,076
‎ผมเป็นนักข่าวคนเดียวที่นั่นเพราะมันดึกแล้ว

85
00:06:08,661 --> 00:06:10,413
‎ทีน่า เบิร์นไซด์

86
00:06:10,496 --> 00:06:13,624
‎ที่เป็นนักข่าวสายตำรวจโทรหาผม

87
00:06:15,459 --> 00:06:19,004
‎เธอบอกว่า "เจมส์ ตั้งใจจดให้ดีนะ"

88
00:06:20,881 --> 00:06:24,844
‎มันกดดันมากที่มีบรรณาธิการ
‎หายใจรดต้นคอคุณอยู่ บอกว่า

89
00:06:24,927 --> 00:06:26,345
‎"ฉันต้องการข่าวนี้เดี๋ยวนี้"

90
00:06:26,429 --> 00:06:29,265
‎ผมกด "ส่ง" ไปให้บรรณาธิการข่าวภาคค่ำ

91
00:06:29,348 --> 00:06:31,851
‎เขาเอาไปเรียบเรียง ส่งออกไป

92
00:06:33,477 --> 00:06:35,312
‎ผมจำได้ว่าเขาพูดว่า

93
00:06:38,107 --> 00:06:41,944
‎"นี่จะเป็นข่าวใหญ่ที่สุด
‎ในหน้าประวัติศาสตร์มิลวอกี"

94
00:06:45,448 --> 00:06:49,368
‎ผมเป็นหัวหน้าอัยการประจำมิลวอกี
‎เมื่อหลายปีก่อน

95
00:06:49,452 --> 00:06:51,287
‎ก่อนจะผันตัวไปเป็นทนายความฝ่ายจำเลย

96
00:06:51,370 --> 00:06:53,414
‎ผมจึงเคยทำงานกับทั้งสองฝ่าย

97
00:06:54,248 --> 00:06:58,127
‎ผมได้รับโทรศัพท์จากคนหนึ่ง
‎ที่สถานีโทรทัศน์หลักของเรา

98
00:06:58,210 --> 00:07:00,838
‎"อยากคุยเรื่องลูกความคุณหน่อย"

99
00:07:00,921 --> 00:07:03,174
‎ผมถามว่า "ใครล่ะ"
‎เขาตอบว่า "เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์"

100
00:07:03,257 --> 00:07:05,801
‎"เราคิดว่าเขาเป็นฆาตกรโรคจิต"

101
00:07:05,885 --> 00:07:09,305
‎ผมเคยว่าความให้เขาในปี 1988

102
00:07:09,388 --> 00:07:10,848
‎ข้อหาอาชญากรรมทางเพศ

103
00:07:11,765 --> 00:07:15,394
‎ผมตอบว่า "รอเดี๋ยวนะ
‎ผมต้องโทรหาพ่อของเขา"

104
00:07:15,978 --> 00:07:17,521
‎ผมโทรหาไลโอเนล ดาห์เมอร์

105
00:07:18,063 --> 00:07:21,150
‎บอกเขาว่านักข่าวบอกอะไรกับผม

106
00:07:21,859 --> 00:07:25,613
‎ผมบอกเขาว่า ผมจะให้คนไปสืบว่าเกิดอะไรขึ้น

107
00:07:26,363 --> 00:07:28,449
‎ผมโทรหาเว็นดี้ แพทริคัส

108
00:07:29,283 --> 00:07:30,701
‎และเว็นดี้ก็ว่างอยู่

109
00:07:34,955 --> 00:07:38,959
‎คนแรกที่พวกเขาพาฉันไปพบคือนักสืบเมอร์ฟี่

110
00:07:39,919 --> 00:07:44,548
‎ในตอนนั้น ตำรวจสืบสวน
‎เป็นคนจัดการสอบปากคำทั้งหมด

111
00:07:46,467 --> 00:07:48,594
‎(ส่งตัวเข้าเรือนจำ
‎เฉพาะผู้ได้รับอนุญาตเท่านั้น)

112
00:07:48,677 --> 00:07:50,429
‎ตอนแรกที่ผมได้พบดาห์เมอร์

113
00:07:50,971 --> 00:07:52,848
‎เขาพูดกับผมแค่ว่า

114
00:07:52,932 --> 00:07:54,934
‎"ทำไมไม่ยิงผมทิ้งเดี๋ยวนี้เลยล่

115
00:07:55,017 --> 00:07:56,519
‎เพราะสิ่งที่ผมทำลงไป"

116
00:07:57,728 --> 00:07:59,522
‎ผมนั่งลงคุยกับเขา

117
00:07:59,605 --> 00:08:02,566
‎รับรองกับเขาว่าไม่ว่าเขาบอกอะไรผม

118
00:08:02,650 --> 00:08:07,613
‎ก็จะไม่มีผลต่อความคิดเห็นที่ผมมีต่อเขา

119
00:08:08,781 --> 00:08:11,158
‎แล้วจากนั้น

120
00:08:11,242 --> 00:08:13,202
‎เขาก็เขียนคำรับสารภาพลงบนกระดาษ

121
00:08:14,370 --> 00:08:18,749
‎ผมเป็นผู้หมวด
‎ได้รับมอบหมายให้ทำแผนกฆาตกรรม

122
00:08:19,500 --> 00:08:21,835
‎เดนนิส เมอร์ฟี่และแพต เคนเนดี้

123
00:08:21,919 --> 00:08:24,171
‎เป็นคนสัมภาษณ์ดาห์เมอร์เป็นหลัก

124
00:08:24,255 --> 00:08:26,674
‎ที่จริงนั่นเป็นงานของพวกเขาแทบทุกวัน

125
00:08:27,800 --> 00:08:30,135
‎เขาจดจำเล่าทุกรายละเอียด

126
00:08:30,219 --> 00:08:33,389
‎ของเหตุฆาตกรรมเหล่านั้นได้

127
00:08:33,472 --> 00:08:35,266
‎(เขารับคนโบกรถ)

128
00:08:35,849 --> 00:08:37,434
‎มันเหลือเชื่อมาก

129
00:08:39,353 --> 00:08:40,688
‎เท่าที่ฉันจำได้

130
00:08:40,771 --> 00:08:43,566
‎ตอนนั้นเจฟฟ์กำลังเมากรึ่มๆ

131
00:08:47,695 --> 00:08:51,115
‎ฉันถามว่า
‎ทำไมเขาถึงเล่าให้ตำรวจฟังหมดเปลือก

132
00:08:51,198 --> 00:08:53,284
‎ทำไมเขาถึงยอมรับสารภาพ

133
00:08:53,367 --> 00:08:57,538
‎เขาตอบว่า "พวกเขาเจอหลักฐานมากมาย
‎ในอะพาร์ตเมนต์ผม

134
00:08:58,080 --> 00:09:02,209
‎ความแตกแล้ว ผมเลยอยากคุยกับพวกเขาต่อไป"

135
00:09:02,835 --> 00:09:05,004
‎เขาตัดสินใจไปแล้ว

136
00:09:05,087 --> 00:09:08,632
‎ฉันเลยต้องบอกว่า
‎"เจฟฟ์ ฉันจะเคารพการตัดสินใจของคุณ"

137
00:09:09,592 --> 00:09:11,468
‎เขาสารภาพไปแล้ว

138
00:09:12,219 --> 00:09:14,763
‎ผมรู้ว่าดาห์เมอร์ไม่มีข้อแก้ตัว

139
00:09:14,847 --> 00:09:17,766
‎ผมเลยถามเขาว่า
‎"คุณอยากให้ผมทำอะไร"

140
00:09:18,434 --> 00:09:21,979
‎เขาตอบว่า "ผมอยากรู้ว่า
‎ทำไมผมถึงเป็นอย่างนี้"

141
00:09:22,563 --> 00:09:23,731
‎ผมเลยบอกเขาว่า

142
00:09:23,814 --> 00:09:26,650
‎"ผมหาจิตแพทย์ดีๆ ให้ได้

143
00:09:27,151 --> 00:09:28,819
‎ให้มาคุยกับคุณ

144
00:09:28,902 --> 00:09:32,990
‎และให้การว่าคุณไม่ผิด
‎เพราะมีอาการป่วยทางจิต"

145
00:09:33,699 --> 00:09:34,658
‎"วิกลจริต"

146
00:09:34,742 --> 00:09:37,202
‎"แต่ผมต้องการหมอ

147
00:09:37,286 --> 00:09:39,496
‎ที่จะสนับสนุนข้ออ้างนี้ได้"

148
00:09:40,372 --> 00:09:44,251
‎งานที่แท้จริงคือการหาข้อมูลให้เพียงพอ
‎ที่จะส่งมอบให้หมอ

149
00:09:44,877 --> 00:09:46,754
‎เพื่อตอบคำถามของพวกเขาได้

150
00:09:46,837 --> 00:09:49,506
‎คำถามคือเขามีสติดีหรือวิกลจริตกันแน่

151
00:09:51,133 --> 00:09:54,887
‎ช่วงหลายเดือนต่อมา
‎ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาค่อนข้างมาก

152
00:09:55,679 --> 00:09:57,348
‎พูดคุยถึงเหยื่อแต่ละคน

153
00:09:57,431 --> 00:10:00,893
‎และรวบรวมข้อมูลให้มากที่สุด

154
00:10:02,227 --> 00:10:05,939
‎(ทนายจำเลย เว็นดี้ แพทริคัส
‎บันทึกบทสนทนากว่า 32 ชั่วโมง)

155
00:10:06,023 --> 00:10:07,941
‎(เพื่อเตรียมว่าความแก้ต่างให้ดาห์เมอร์)

156
00:10:08,025 --> 00:10:11,445
‎(การสนทนาเกิดขึ้น
‎ระหว่างกรกฎาคมถึงตุลาคม ปี 1991)

157
00:10:12,738 --> 00:10:17,201
‎(เทปบันทึกเหล่านี้ไม่เคยเปิดเผย
‎ต่อสาธารณะมาก่อน… จนถึงวันนี้)

158
00:10:17,701 --> 00:10:20,162
‎โอเคเจฟฟ์ เล่ามาว่าคุณคิดอะไรอยู่

159
00:10:21,038 --> 00:10:23,874
‎ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกมีแรงกดดัน

160
00:10:23,957 --> 00:10:26,335
‎ให้ก่อเหตุฆาตกรรมทั้งหลาย

161
00:10:27,252 --> 00:10:29,046
‎ผมค้นหาอะไรอยู่

162
00:10:29,129 --> 00:10:32,007
‎ถึงจะเติมเต็มความรู้สึกว่างเปล่านี้ได้

163
00:10:32,883 --> 00:10:36,095
‎การฆ่าใครสักคนและกำจัดศพในทันที

164
00:10:36,178 --> 00:10:38,847
‎ไม่ทำให้เกิดความสุขที่ยั่งยืน

165
00:10:38,931 --> 00:10:41,642
‎หรือความสุขสมหวังเลย

166
00:10:42,726 --> 00:10:45,437
‎แต่ผมก็ยังรู้สึกว่ามีแรงกดดันในใจ

167
00:10:46,647 --> 00:10:48,982
‎ให้ทำต่อไปมานานหลายปี

168
00:10:52,361 --> 00:10:55,614
‎เจฟฟ์อยากระบุตัวตนเหยื่อทั้งหมด

169
00:10:56,490 --> 00:10:58,742
‎นี่เป็นสิ่งที่หายากมาก

170
00:10:58,826 --> 00:11:03,414
‎ที่ใครสักคนที่เป็นฆาตกรต่อเนื่องตัวจริง

171
00:11:03,497 --> 00:11:05,040
‎จะไม่ปฏิเสธ

172
00:11:05,124 --> 00:11:08,210
‎และบอกว่า "ใช่ ฉันฆ่าคนครั้งแล้วครั้งเล่า"

173
00:11:08,293 --> 00:11:11,004
‎"ฉันฆ่าแบบนี้ และนี่คือเหตุผล"

174
00:11:12,256 --> 00:11:14,341
‎ดูเหมือนผมไม่มี

175
00:11:15,008 --> 00:11:18,595
‎ความเข้าใจความรู้สึกคนอื่นเหมือนคนปกติเลย

176
00:11:19,972 --> 00:11:21,849
‎คุณเคยคิดถามตัวเองมั้ยว่า

177
00:11:21,932 --> 00:11:24,476
‎"ทำไมฉันไม่มีความรู้สึกแบบที่คนปกติมี"

178
00:11:25,269 --> 00:11:26,937
‎ผมเคยคิดสงสัยนะ

179
00:11:28,939 --> 00:11:31,275
‎มันเริ่มจากจินตนาการ ความเพ้อฝัน

180
00:11:31,358 --> 00:11:34,403
‎มันเริ่มจากการจินตนาการเสมอ จากนั้น

181
00:11:34,486 --> 00:11:38,449
‎สุดท้ายสิ่งที่จินตนาการไว้ก็กลายเป็นจริง

182
00:11:40,993 --> 00:11:43,036
‎เขานำโลกในจินตนาการของเขา…

183
00:11:43,120 --> 00:11:48,459
‎ไปถึงจุดที่คนส่วนใหญ่ไม่มีทางคิดถึงได้เลย

184
00:11:51,211 --> 00:11:52,880
‎ผมสัมภาษณ์เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

185
00:11:52,963 --> 00:11:55,132
‎ตามคำขอของทนายจำเลย เจอร์รี่ บอยล์

186
00:11:55,215 --> 00:12:00,053
‎ผมถูกถามว่าในความคิดของผม
‎ข้อแก้ต่างว่าวิกลจริตฟังขึ้นมั้ยในคดีนี้

187
00:12:01,305 --> 00:12:04,767
‎ผมทำงานเป็นนักจิตวิทยานิติเวช
‎มา 30 ปีในมิลวอกี

188
00:12:04,850 --> 00:12:07,853
‎และได้ทำคดีของดาห์เมอร์
‎ในช่วงกลางชีวิตการทำงาน

189
00:12:08,479 --> 00:12:11,732
‎มีคดีอื่นๆ หลังจากนั้น
‎แต่ไม่มีอะไรเหมือนคดีนี้เลย

190
00:12:14,109 --> 00:12:16,195
‎อะไรเป็นตัวกระตุ้นทั้งหมดนี้เหรอ

191
00:12:16,945 --> 00:12:19,948
‎ผมก็อยากมีคำตอบดีๆ ตรงๆ ให้คุณนะ

192
00:12:22,117 --> 00:12:26,121
‎ถ้ามีส่วนไหนที่จะโยนความผิดให้ได้

193
00:12:26,205 --> 00:12:28,290
‎ก็ต้องเป็นความคิดวิปริตของผมเอง

194
00:12:28,373 --> 00:12:30,751
‎ผมไม่ได้คิดเหมือนคนปกติมาหลายปีแล้ว

195
00:12:34,546 --> 00:12:36,965
‎(กรกฎาคม 1991)

196
00:12:39,092 --> 00:12:41,637
‎(ปี 1965)

197
00:12:45,724 --> 00:12:49,228
‎เจฟฟรีย์ค่อนข้างสงวนท่าที
‎เมื่อพูดถึงชีวิตวัยเด็กของเขา

198
00:12:51,230 --> 00:12:54,900
‎ฉันเห็นรูปเขาตอนเป็นเด็ก
‎กับไลโอเนล พ่อของเขา

199
00:12:54,983 --> 00:12:57,986
‎มันดูปกติมาก

200
00:12:58,070 --> 00:13:00,531
‎พวกเขาเล่นโยนรับลูกบอลกัน

201
00:13:00,614 --> 00:13:02,449
‎แต่พ่อของเขาไม่อยู่บ้านบ่อยมาก

202
00:13:03,200 --> 00:13:06,870
‎เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์และกำลังศึกษาต่อ

203
00:13:07,496 --> 00:13:10,707
‎แต่เจฟฟ์ยืนกรานว่า
‎ไม่มีบาดแผลทางใจสาหัส

204
00:13:10,791 --> 00:13:13,460
‎ที่จะส่งผลให้เขาทำเรื่องแบบนี้

205
00:13:14,044 --> 00:13:16,713
‎เขาไม่ได้ถูกล่วงละเมิดทางเพศหรือถูกทุบตี

206
00:13:16,797 --> 00:13:20,342
‎สิ่งหนึ่งที่เจฟฟรีย์บอกฉันกับเจอร์รี่ บอยล์

207
00:13:20,425 --> 00:13:23,720
‎เกี่ยวกับชีวิตวัยเด็กของเขา
‎ที่ส่งผลกระทบต่อเขามาก

208
00:13:23,804 --> 00:13:27,307
‎คือพ่อแม่ของเขามีปากเสียงกันเป็นประจ

209
00:13:28,642 --> 00:13:32,521
‎พ่อแม่คุณมีปัญหาอะไรกันตอนคุณเป็นเด็ก

210
00:13:34,439 --> 00:13:37,693
‎พ่อแม่ปรับตัวเข้ากันไม่ได้เลย

211
00:13:37,776 --> 00:13:39,528
‎โดยเฉพาะแม่ผม

212
00:13:39,611 --> 00:13:40,737
‎มีใชความรุนแรงมั้ย

213
00:13:41,238 --> 00:13:43,198
‎มีแค่ตบไม่ก็ตี

214
00:13:43,824 --> 00:13:47,160
‎- ใครตีใคร
‎- แม่ตีพ่อ

215
00:13:48,745 --> 00:13:50,289
‎คุณอยู่ข้างใคร

216
00:13:51,248 --> 00:13:54,626
‎ผมพยายามไม่อยู่ข้างใครทั้งนั้น

217
00:13:56,378 --> 00:14:00,132
‎ผมสอบถามประวัติครอบครัว

218
00:14:00,215 --> 00:14:01,216
‎ของทั้งสองฝั่ง

219
00:14:01,800 --> 00:14:05,637
‎ดูว่ามีประวัติความวิกลจริตมั้ย มีอะไรแปลกๆ

220
00:14:05,721 --> 00:14:08,098
‎เกี่ยวกับคนในครอบครัว

221
00:14:08,181 --> 00:14:09,933
‎ที่อาจจะทำให้เราเข้าใจได้

222
00:14:10,017 --> 00:14:13,437
‎ว่าดาห์เมอร์กลายมาเป็นอย่างนี้ได้ยังไง

223
00:14:14,354 --> 00:14:17,858
‎แต่ผมไม่พบอะไร
‎ทางฝั่งไลโอเนล ดาห์เมอร์เลย

224
00:14:18,734 --> 00:14:20,861
‎ส่วนฝั่งจอยซ์

225
00:14:20,944 --> 00:14:23,697
‎ผมคิดว่าครอบครัวของเธอมีคนติดเหล้าบ้าง

226
00:14:24,197 --> 00:14:26,825
‎แต่ครอบครัวมากมายก็มีคนติดเหล้า

227
00:14:27,367 --> 00:14:29,161
‎มันเลยไม่มีความสำคัญอะไรสำหรับผม

228
00:14:31,204 --> 00:14:34,666
‎เจฟฟรีย์มีน้องชาย
‎เขาเกิดตอนเจฟฟรีย์อายุหกขวบ

229
00:14:35,834 --> 00:14:36,793
‎เดวิด

230
00:14:38,086 --> 00:14:41,465
‎จากนั้นทุกความสนใจ
‎ก็หันไปทุ่มให้กับน้องชายของเขา

231
00:14:42,132 --> 00:14:45,010
‎เจฟฟ์อยู่ตามลำพังมานานแล้ว

232
00:14:47,721 --> 00:14:49,681
‎ตอนที่เจฟฟ์กับผมเป็นเด็ก

233
00:14:49,765 --> 00:14:52,434
‎ผมคิดว่าเขาไม่เคยมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ เลย…

234
00:14:54,102 --> 00:14:56,313
‎ผมไม่เคยเห็นคนอื่นมาหาที่บ้าน

235
00:14:56,396 --> 00:14:59,024
‎มีแค่เจฟฟ์กับผมสองคน

236
00:15:00,484 --> 00:15:03,570
‎ทางเข้าบ้านของเราอยู่ตรงข้ามกั

237
00:15:04,154 --> 00:15:07,741
‎เราเลยขี่จักรยานข้ามไปหากันได้

238
00:15:07,824 --> 00:15:09,952
‎ไม่ก็เล่นบอล เล่นเลื่อนหิมะ

239
00:15:10,702 --> 00:15:12,537
‎พ่อของเขาค่อนข้างเป็นกังวล

240
00:15:12,621 --> 00:15:15,582
‎ที่เจฟฟรีย์เรียนไม่ค่อยดี

241
00:15:15,666 --> 00:15:17,501
‎ไม่มีเพื่อนมากนัก

242
00:15:17,584 --> 00:15:19,878
‎ไม่เคยคุยกับผู้หญิงเลย

243
00:15:21,380 --> 00:15:24,007
‎คุณรู้ตัวนานเท่าไหร่แล้วว่า
‎คุณเป็นรักร่วมเพศ

244
00:15:24,091 --> 00:15:26,969
‎ผมว่าตั้งแต่ 13 ขวบมั้ง

245
00:15:28,011 --> 00:15:31,682
‎เจฟฟรีย์รับรู้รสนิยมทางเพศของตัวเอง

246
00:15:31,765 --> 00:15:33,767
‎ตอนเขาเริ่มแตกหนุ่ม

247
00:15:33,850 --> 00:15:35,811
‎ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา

248
00:15:37,020 --> 00:15:39,815
‎เขารู้ว่ามันผิดไป

249
00:15:39,898 --> 00:15:42,734
‎จากความต้องการของพ่อแม่เขา

250
00:15:43,402 --> 00:15:45,696
‎และตอนนั้นเขาก็เริ่ม

251
00:15:45,779 --> 00:15:48,740
‎ทดลองมีกิจกรรมทางเพศ
‎กับเด็กผู้ชายคนหนึ่งแถวบ้าน

252
00:15:50,826 --> 00:15:52,035
‎คุณทำอะไรกัน

253
00:15:52,119 --> 00:15:53,578
‎แค่จูบกัน

254
00:15:54,162 --> 00:15:55,706
‎นอนด้วยกัน

255
00:15:55,789 --> 00:15:57,124
‎บนบ้านต้นไม้

256
00:15:57,874 --> 00:15:59,918
‎ตอนนั้นผมอายุประมาณ 14 15 ขวบ

257
00:16:00,836 --> 00:16:02,546
‎และเรายินยอมกันทั้งคู่

258
00:16:04,423 --> 00:16:09,136
‎พอเขาโตขึ้น เจฟฟรีย์ก็สร้างกำแพง
‎เก็บกดอารมณ์เอาไว้

259
00:16:09,219 --> 00:16:11,221
‎จากเพื่อนๆ ครูอาจารย์

260
00:16:11,304 --> 00:16:13,724
‎เพื่อนสมัยเด็ก และแม้แต่พ่อแม่

261
00:16:17,436 --> 00:16:20,564
‎ผมได้รับเลือกตั้งเป็นอัยการเขต
‎ประจำเมืองมิลวอกี

262
00:16:20,647 --> 00:16:23,066
‎ในช่วงที่เกิดเหตุฆาตกรรมของดาห์เมอร์

263
00:16:23,150 --> 00:16:25,777
‎ผมเป็นอัยการดำเนินคดีเองด้วย

264
00:16:25,861 --> 00:16:28,155
‎ผมเป็นอัยการในศาลที่ดำเนินคดีกับเขา

265
00:16:32,117 --> 00:16:34,036
‎พอเขาเรียนม.ปลายปีสุดท้าย

266
00:16:34,119 --> 00:16:37,122
‎เขาก็เริ่มมีจินตนาการเรื่องเพศ

267
00:16:37,205 --> 00:16:39,624
‎หนึ่งในนั้นคือการมีเพศสัมพันธ์กับคน

268
00:16:39,708 --> 00:16:42,127
‎ที่ยอมจำนนต่อเขาโดยสิ้นเชิง

269
00:16:42,210 --> 00:16:45,088
‎และใช้ความรุนแรง
‎บังคับให้ใครสักคนยอมจำนนต่อเขา

270
00:16:45,714 --> 00:16:49,885
‎ครั้งแรกที่คุณคิดอยากทำแบบนี้กับใคร
‎คือเมื่อไหร่

271
00:16:51,762 --> 00:16:53,680
‎- แค่จินตนาการน่ะค่ะ
‎- ครับ

272
00:16:54,347 --> 00:16:57,142
‎น่าจะราวๆ ตอนผมอายุ 18

273
00:16:59,561 --> 00:17:02,689
‎เขาจินตนาการถึงนักวิ่งคนหนึ่ง
‎ที่มักจะวิ่งผ่านมา

274
00:17:03,774 --> 00:17:07,486
‎เขาอยากรู้ว่าคนนั้นดูเป็นยังไงถ้าไม่ใส่เสื้อ

275
00:17:08,320 --> 00:17:11,698
‎เขาอยากมีเซ็กซ์กับชายหนุ่มคนนั้น
‎รู้สึกหลงใหลอยากมีเซ็กซ์ด้วย

276
00:17:12,449 --> 00:17:14,659
‎แต่ไม่รู้จะเข้าหาเขายังไง

277
00:17:14,743 --> 00:17:18,205
‎เจฟฟรีย์จึงตัดสินใจจะทุบให้เขาหมดสติในป่า

278
00:17:18,288 --> 00:17:20,499
‎และมีเซ็กซ์กับเขาระหว่างที่เขาหมดสติ

279
00:17:21,333 --> 00:17:22,959
‎จุดประสงค์ของเขาไม่ใช่เพื่อฆ่า

280
00:17:23,460 --> 00:17:27,339
‎เขาตั้งใจจะลูบไล้ โอบกอด
‎และสำรวจร่างกายของคนนั้น

281
00:17:27,422 --> 00:17:29,257
‎มันไม่ใช่ความสัมพันธ์

282
00:17:29,341 --> 00:17:31,218
‎มันไม่ได้อยู่ที่ตัวคน

283
00:17:31,301 --> 00:17:33,136
‎แต่อยู่ที่รูปร่างผู้ชายสมส่วน

284
00:17:33,220 --> 00:17:35,889
‎ล่ำสันเหมือนนักกีฬา นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ

285
00:17:36,598 --> 00:17:40,102
‎เขาเลื่อยไม้เบสบอลเพื่อใช้เป็นอาวุธ
‎ทำให้ผู้ชายคนนั้นสลบ

286
00:17:40,852 --> 00:17:42,479
‎เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้

287
00:17:45,524 --> 00:17:48,235
‎แต่นักวิ่งคนนั้นกลับไม่ผ่านมา

288
00:17:48,318 --> 00:17:49,861
‎เขาจึงล้มเลิกความคิด

289
00:17:51,613 --> 00:17:54,783
‎นั่นเป็นจินตนาการถึงความรุนแรงครั้งแรก
‎ของดาห์เมอร์ก็ว่าได้

290
00:17:55,492 --> 00:17:58,829
‎ที่จะทำแบบนี้กับผู้ชายคนนี้
‎ที่วิ่งผ่านแถวบ้านของเขา

291
00:18:04,668 --> 00:18:07,337
‎(ปี 1978)

292
00:18:09,506 --> 00:18:11,842
‎(กรกฎาคม 1991)

293
00:18:14,636 --> 00:18:17,055
‎จากสถานีดับเบิลยูทีเอ็มเจทีวี

294
00:18:17,139 --> 00:18:19,391
‎ช่องข่าว 24 ชั่วโมงของมิลวอกี

295
00:18:20,100 --> 00:18:23,270
‎กับรายการเดย์เบรกจากข่าวช่องสี่ค่ะ

296
00:18:24,187 --> 00:18:27,399
‎ครั้งแรกที่ผมมีโอกาส
‎ได้เผยแพร่ข่าวนี้กับทั่วโลก

297
00:18:27,482 --> 00:18:31,278
‎คือช่วงรายงานสดในรายการข่าวตอนเช้า

298
00:18:31,361 --> 00:18:35,031
‎อรุณสวัสดิ์ค่ะ มีการค้นพบเหตุอันน่าสยดสยอง
‎ในมิลวอกีเมื่อคืนนี้

299
00:18:35,115 --> 00:18:39,035
‎ตำรวจมิลวอกีพบเหตุสะเทือนขวัญ
‎ในอาคารอะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง

300
00:18:39,578 --> 00:18:43,999
‎สิ่งที่ผมรายงาน
‎ทำให้ผู้ประกาศข่าวที่สถานีช็อกไปเลย

301
00:18:44,082 --> 00:18:47,127
‎ไมค์และจูเลียตครับ
‎ตำรวจมาถึงที่นี่ตอนกลางดึก

302
00:18:47,210 --> 00:18:51,339
‎และพบอะพาร์ตเมนต์ที่เต็มไปด้วยชิ้นส่วนมนุษย์

303
00:18:51,423 --> 00:18:55,093
‎ผู้ชายหลายคนที่ถูกฆ่าโดยชายคนหนึ่ง
‎ที่อาศัยอยู่ที่นี่

304
00:18:55,177 --> 00:18:58,388
‎ดูเหมือนเป็นการฆาตกรรมหมู่
‎ที่มีแรงจูงใจทางเพศ

305
00:18:59,598 --> 00:19:02,392
‎ตอนท้ายของการรายงาน ผมนึกว่าจะมีคำถาม

306
00:19:02,475 --> 00:19:04,936
‎ผู้ประกาศข่าวมักจะมีคำถามป้อนให้เสมอ

307
00:19:05,520 --> 00:19:07,105
‎ศพถูกชำแหละแยกชิ้นส่วน

308
00:19:07,189 --> 00:19:09,649
‎ดังนั้นการปะติดปะต่อข้อมูล

309
00:19:09,733 --> 00:19:12,485
‎เพื่อตรวจสอบว่าเหยื่อเป็นใครบ้าง
‎จะยากมาก

310
00:19:13,236 --> 00:19:14,404
‎พวกเขาเงียบกริบ

311
00:19:17,199 --> 00:19:21,203
‎ผมถามพวกเขาทีหลังว่า
‎"เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ถามอะไรผมเลย"

312
00:19:21,286 --> 00:19:24,789
‎พวกเขาตอบว่า "เรากำลังอึ้ง
‎คิดคำถามไม่ออกเลย"

313
00:19:28,043 --> 00:19:29,544
‎ผมจำได้ว่าไปถึงที่เกิดเหตุ

314
00:19:29,628 --> 00:19:32,172
‎เพราะนักข่าวย่อมอยากเห็นด้วยตาตัวเอง

315
00:19:32,255 --> 00:19:34,549
‎มันวุ่นวายยังกับสวนสัตว์

316
00:19:35,759 --> 00:19:38,136
‎เป็นอย่างนั้นวันแล้ววันเล่า

317
00:19:38,929 --> 00:19:43,016
‎ผู้คนตกตะลึง สะเทือนขวัญ
‎และหนีไปจากข่าวนี้ไม่ได้

318
00:19:49,814 --> 00:19:53,193
‎มันเป็นเรื่องใหญ่เกินจะคาดคิดได้เลย

319
00:19:53,276 --> 00:19:55,195
‎มีทั้งความกระสับกระส่าย

320
00:19:55,278 --> 00:19:58,698
‎มีความตื่นเต้นด้วยบ้าง

321
00:19:59,407 --> 00:20:01,910
‎แต่ก็กังวลว่าฉันทำหน้าที่ได้ถูกต้องมั้ย

322
00:20:02,452 --> 00:20:04,871
‎พ่อแม่คุณแยกทางกันเมื่อไหร่

323
00:20:04,955 --> 00:20:06,331
‎ตอนผมอายุ 18

324
00:20:07,040 --> 00:20:08,667
‎ในปี 1978

325
00:20:09,709 --> 00:20:13,421
‎คอยตอกย้ำให้เขาเข้าใจว่า
‎ฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้เพื่อตัดสินเขา

326
00:20:14,130 --> 00:20:16,091
‎เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

327
00:20:16,174 --> 00:20:17,842
‎เพื่อให้ได้ข้อมูลโดยเร็ว

328
00:20:17,926 --> 00:20:19,844
‎เพราะมีข้อมูลมากมายเหลือเกิน

329
00:20:21,012 --> 00:20:24,516
‎การได้รับความไว้วางใจนั้นส่งผลสำคัญเลย

330
00:20:26,101 --> 00:20:29,562
‎พ่อกับแม่ก็มีปัญหากันตามประสา

331
00:20:30,355 --> 00:20:33,358
‎ผมทำอะไร
‎เพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ไม่ได้ ดังนั้น

332
00:20:33,858 --> 00:20:35,402
‎ผมจึงพยายาม

333
00:20:35,902 --> 00:20:39,364
‎หาความสุขในแบบของผมเอง

334
00:20:40,031 --> 00:20:42,200
‎ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นแบบที่ผิด

335
00:20:44,869 --> 00:20:47,330
‎(กรกฎาคม 1991)

336
00:20:49,416 --> 00:20:51,835
‎(ปี 1978)

337
00:20:51,918 --> 00:20:53,461
‎(โรงเรียนมัธยมปลายรีเวียร์)

338
00:20:53,545 --> 00:20:56,047
‎ดาห์เมอร์เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย

339
00:20:58,341 --> 00:21:00,427
‎พ่อแม่ของเขากำลังจะหย่ากัน

340
00:21:00,510 --> 00:21:03,596
‎ดาห์เมอร์อยู่ตัวคนเดียว
‎ที่บ้านในเมืองบาธ รัฐโอไฮโอ

341
00:21:05,265 --> 00:21:07,642
‎แม่เขาไล่พ่อเขาออกจากบ้าน

342
00:21:07,726 --> 00:21:09,894
‎พ่อเขาย้ายไปอยู่ที่โมเต็ล

343
00:21:10,812 --> 00:21:12,564
‎พ่อของเขาไม่รู้เลยว่า

344
00:21:12,647 --> 00:21:14,899
‎แม่เขาตัดสินใจว่า "พอกันที"

345
00:21:14,983 --> 00:21:17,694
‎แล้วปุบปับทิ้งเขาไป
‎และพาน้องชายเขาไปด้วย

346
00:21:18,611 --> 00:21:20,322
‎ฉันคิดว่าตอนนั้นพ่อเขาไม่รู้

347
00:21:20,405 --> 00:21:24,117
‎ว่าแม่เขาจากไปยังรัฐวิสคอนซิน

348
00:21:25,118 --> 00:21:28,330
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ไม่เคยใช้คำว่า
‎"ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง"

349
00:21:28,413 --> 00:21:32,459
‎แต่ผมคิดว่าเขาน่าจะคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ดี

350
00:21:33,543 --> 00:21:36,880
‎วันที่เธอจากไปยังเมืองชิปเปวาฟอลส์
‎คุณไม่เคยคุยกับเธออีกเลยเหรอ

351
00:21:36,963 --> 00:21:38,048
‎ครับ

352
00:21:38,131 --> 00:21:40,133
‎ตอนนั้นคุณรู้สึกยังไง

353
00:21:40,216 --> 00:21:41,760
‎หดหู่

354
00:21:41,843 --> 00:21:43,303
‎เหงาและเบื่อ

355
00:21:44,971 --> 00:21:46,598
‎สับสนละมั้ง

356
00:21:48,016 --> 00:21:49,893
‎ไม่มีใครอยู่บ้าน

357
00:21:50,602 --> 00:21:52,479
‎ผมเห็นผู้ชายคนนึงโบกรถอยู่

358
00:21:52,562 --> 00:21:56,316
‎ผมคิดว่าถ้ามีคนเอาไว้คุยด้วยก็คงดี

359
00:21:57,150 --> 00:22:01,321
‎และเป็นคนที่ผมอยากมีเซ็กซ์ด้วย

360
00:22:05,742 --> 00:22:07,118
‎(วันที่ 18 มิถุนายน 1978)

361
00:22:07,202 --> 00:22:09,996
‎(สามสัปดาห์หลังจบมัธยมปลาย)

362
00:22:10,080 --> 00:22:14,834
‎ในปี 1978 สตีเว่น ฮิกส์โบกรถ
‎เพื่อไปคอนเสิร์ตเพลงร็อก

363
00:22:14,918 --> 00:22:17,087
‎(แอนน์ อี ชวาทซ์
‎นักข่าว มิลวอกีจัวร์แนล)

364
00:22:19,089 --> 00:22:24,010
‎สิ่งหนึ่งที่เจฟฟรีย์สนใจมาตลอด

365
00:22:24,886 --> 00:22:27,597
‎คือช่วงลำตัว ร่างกาย

366
00:22:27,680 --> 00:22:31,684
‎ว่าคนนั้นรูปร่างดี มีเสน่ห์ยังไงบ้าง

367
00:22:32,727 --> 00:22:34,979
‎นั่นคือแรงผลักดันความสนใจของเขา

368
00:22:36,314 --> 00:22:37,857
‎นั่นคือสิ่งที่ดึงดูดผม

369
00:22:38,358 --> 00:22:39,984
‎รูปร่างดี

370
00:22:40,068 --> 00:22:41,903
‎รูปร่างกำยำ

371
00:22:42,487 --> 00:22:44,739
‎นั่นคือแรงจูงใจ

372
00:22:45,657 --> 00:22:48,827
‎พอเจอสตีเว่น ฮิกส์โบกรถโดยที่ไม่ใส่เสื้อ

373
00:22:49,411 --> 00:22:52,914
‎เขาบอกกับฉันว่า "มันเหลือเชื่อเลย
‎นี่คือจินตนาการของผม"

374
00:22:53,581 --> 00:22:55,583
‎"ทีนี้ก็ทำตามจินตนาการได้แล้ว"

375
00:22:56,209 --> 00:22:57,210
‎เจฟฟรีย์คิดว่า

376
00:22:57,293 --> 00:23:00,880
‎"เป็นโอกาสที่ดีมาก
‎ฉันมีรถ มีบ้าน ไม่มีใครอยู่"

377
00:23:00,964 --> 00:23:04,509
‎"ลองชวนผู้ชายคนนี้กลับบ้านด้วยละกัน"

378
00:23:05,218 --> 00:23:07,512
‎เขาหยุดรถ คุยกับสตีเว่น บอกว่า

379
00:23:07,595 --> 00:23:09,931
‎"ฉันมีเบียร์กับกัญชาอยู่ที่บ้าน"

380
00:23:10,014 --> 00:23:12,725
‎"อยากกลับไปแบ่งกันหน่อยมั้ย"

381
00:23:13,560 --> 00:23:14,978
‎สตีเว่น ฮิกส์ตอบตกลง

382
00:23:15,562 --> 00:23:17,730
‎คุณฮิกส์ไม่ใช่เกย์

383
00:23:18,440 --> 00:23:20,358
‎พวกเขาไม่มีปฏิสัมพันธ์ทางเพศกันเลย

384
00:23:22,610 --> 00:23:24,821
‎คุณไม่ได้ทำอะไรกับเขาเลยเหรอ

385
00:23:24,904 --> 00:23:25,822
‎ไม่เลย

386
00:23:27,031 --> 00:23:29,701
‎ผมพอรู้สึกได้ว่า
‎เขาไม่สนใจอะไรอย่างนั้นเลย

387
00:23:29,784 --> 00:23:31,786
‎หลังจากคุยกับเขาสักพัก

388
00:23:31,870 --> 00:23:34,038
‎ผมเชื่อว่าผมไม่ได้ถามเขานะ เปล่าเลย

389
00:23:34,831 --> 00:23:35,832
‎โอเค

390
00:23:36,833 --> 00:23:40,086
‎ถึงจุดหนึ่ง สตีเว่น ฮิกส์บอกเจฟฟรีย์ว่า

391
00:23:40,170 --> 00:23:42,964
‎"ฉันต้องไป อยู่ต่อไม่ได้แล้ว"

392
00:23:43,047 --> 00:23:45,383
‎"เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยว่าฉันอยู่ไหน"

393
00:23:46,593 --> 00:23:48,303
‎เจฟฟรีย์ไม่อยากปล่อยให้เขาไป

394
00:23:50,513 --> 00:23:51,973
‎นั่นเป็นครั้งแรก

395
00:23:53,516 --> 00:23:56,352
‎ผมมีความต้องการอยากควบคุมเขา

396
00:23:57,520 --> 00:23:59,063
‎ผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว

397
00:23:59,772 --> 00:24:02,650
‎ผมเลยตัดสินใจว่า

398
00:24:03,568 --> 00:24:06,529
‎จะลงมือทำเลย ไม่ว่าเขาจะเป็นเกย์รึเปล่า

399
00:24:06,613 --> 00:24:08,281
‎มันไม่สำคัญหรอก

400
00:24:10,742 --> 00:24:13,661
‎ดาห์เมอร์คว้าคานยกน้ำหนักมาจากชุดออกกำลัง

401
00:24:13,745 --> 00:24:16,331
‎แล้วฟาดไปที่หัวของสตีเว่น ฮิกส์

402
00:24:30,303 --> 00:24:34,849
‎ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำร้ายเขา
‎รู้แค่ว่าผมอยากอยู่กับเขานานอีกหน่อย

403
00:24:36,643 --> 00:24:39,437
‎ตอนนั้นสตีเว่นหมดสติไป

404
00:24:39,521 --> 00:24:43,900
‎และเจฟฟรีย์ใช้คานยกน้ำหนักรัดคอสตีเว่น

405
00:24:44,609 --> 00:24:47,195
‎ผมคิดว่ามันสุดยอดมาก

406
00:24:47,278 --> 00:24:50,782
‎ที่ผมได้ลงมือทำจริงๆ ซะที

407
00:24:50,865 --> 00:24:52,408
‎กับมนุษย์อีกคนหนึ่ง

408
00:24:52,492 --> 00:24:53,868
‎มันทำให้ผมตกใจมาก

409
00:24:53,952 --> 00:24:56,037
‎ที่ผมมาถึงจุดนี้ได้

410
00:24:57,330 --> 00:24:59,582
‎มีทั้งความรู้สึกตื่นเต้น

411
00:24:59,666 --> 00:25:00,625
‎การควบคุม

412
00:25:01,209 --> 00:25:03,503
‎แต่ก็ระคนไปด้วยความกลัว

413
00:25:04,754 --> 00:25:06,881
‎- คุณทำอะไรกับศพของเขา
‎- ไม่ได้ทำอะไรเลย

414
00:25:06,965 --> 00:25:08,550
‎มันอยู่ข้างใต้…

415
00:25:09,342 --> 00:25:12,387
‎มันอยู่ในช่องคลานใต้พื้นบ้าน

416
00:25:12,470 --> 00:25:14,889
‎- คุณลงไปดูเขารึเปล่า
‎- ครั้งเดียว

417
00:25:14,973 --> 00:25:16,516
‎แต่แค่มองดูเขา

418
00:25:17,559 --> 00:25:20,645
‎คุณคิดอะไรอยู่ขณะที่มองดูเขา

419
00:25:23,565 --> 00:25:26,776
‎เป็นความสงสัยแปลกๆ น่ะว่า…

420
00:25:28,653 --> 00:25:30,822
‎ว่าคนตายสภาพเป็นยังไง

421
00:25:34,784 --> 00:25:37,912
‎ความอยากรู้อยากเห็น
‎ผสมกับความกลัว

422
00:25:41,040 --> 00:25:42,542
‎หลังจากนั้น

423
00:25:42,625 --> 00:25:46,296
‎เขาก็รู้สึกกระวนกระวาย เสียขวัญ

424
00:25:46,838 --> 00:25:50,383
‎"ฉันจะทำยังไงกับศพดี จะกำจัดยังไงดี"

425
00:25:57,515 --> 00:26:00,143
‎ผมเริ่มหั่นเขาออกเป็นชิ้นๆ

426
00:26:00,226 --> 00:26:02,770
‎มีบางอย่างในตัวเขาที่ผมจำได้

427
00:26:02,854 --> 00:26:06,107
‎ผมตัดขาออก ตามด้วยแขนแล้วก็หัว

428
00:26:07,817 --> 00:26:09,319
‎คุณสัมผัสตัวเขาอีกรึเปล่า

429
00:26:09,402 --> 00:26:11,321
‎คงจะทำมั้ง

430
00:26:11,404 --> 00:26:12,864
‎ตับและหัวใจ

431
00:26:15,700 --> 00:26:17,910
‎เขาเก็บส่วนหัวแยกไว้สักพัก

432
00:26:17,994 --> 00:26:21,164
‎เขาสำเร็จความใคร่กับชิ้นส่วนศพ

433
00:26:22,081 --> 00:26:26,502
‎คุณเป็นกังวลบ้างมั้ยว่า
‎ทำไมคุณถึงรู้สึกพึงพอใจในตอนนั้น

434
00:26:26,586 --> 00:26:30,089
‎ตอนที่คุณอายุ 18 ปี และใช้เขาสำเร็จความใคร่

435
00:26:30,840 --> 00:26:33,593
‎ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตอนนี้ผมรู้เหตุผล

436
00:26:33,676 --> 00:26:37,013
‎ผมรู้สึกตื่นเต้นจากการทำอย่างนั้น

437
00:26:38,806 --> 00:26:39,932
‎แต่ผมก็ทำไปแล้ว

438
00:26:40,892 --> 00:26:43,144
‎คุณเก็บเขาไว้ในบ้านนานเท่าไหร่

439
00:26:44,604 --> 00:26:46,773
‎ไม่รู้สิ หกชั่วโมงมั้ง

440
00:26:51,819 --> 00:26:53,696
‎เขารู้สึกสมหวังที่สุด

441
00:26:53,780 --> 00:26:56,157
‎จากสิ่งที่เขาทำกับศพหลังจากนั้น

442
00:26:57,200 --> 00:26:59,786
‎จริงอยู่ที่เขามีความผิดปกติทางเพศ

443
00:27:00,912 --> 00:27:05,458
‎เพื่อพยายามทำให้เขาใช้ข้ออ้างว่าวิกลจริตได้

444
00:27:05,541 --> 00:27:09,754
‎ฉันรู้ว่าผู้เชี่ยวชาญของเราคนหนึ่ง
‎วิเคราะห์ละเอียดมาก

445
00:27:11,089 --> 00:27:13,091
‎ผมเป็นนักจิตวิทยานิติเวช

446
00:27:13,633 --> 00:27:16,636
‎เป็นพยานผู้เชี่ยวชาญในคดีเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

447
00:27:19,013 --> 00:27:22,266
‎ผมมีความเชี่ยวชาญด้านภาวะกามวิปริต
‎หรือภาษาชาวบ้านคือ

448
00:27:22,350 --> 00:27:24,018
‎ความผิดปกติทางเพศ

449
00:27:24,102 --> 00:27:27,480
‎ผู้คนที่มีรสนิยมทางเพศแตกต่าง
‎หรือผิดไปจากปกติ

450
00:27:28,773 --> 00:27:31,609
‎ผมวินิจฉัยว่า
‎คุณดาห์เมอร์ชอบมีเพศสัมพันธ์กับศพ

451
00:27:32,235 --> 00:27:34,737
‎การชอบมีเพศสัมพันธ์กับศพเป็นอาการ

452
00:27:34,821 --> 00:27:36,698
‎ที่เมื่อคนคนหนึ่ง

453
00:27:36,781 --> 00:27:38,157
‎มีอารมณ์กระตุ้นทางเพศ

454
00:27:38,241 --> 00:27:41,577
‎จากการมีเพศสัมพันธ์กับคนที่ตายไปแล้ว

455
00:27:43,246 --> 00:27:44,956
‎มีศพอยู่ที่นั่น

456
00:27:45,540 --> 00:27:46,874
‎มีเจฟฟรีย์

457
00:27:47,458 --> 00:27:51,254
‎ประมาณตีสาม เขาตัดสินใจกำจัดศพ

458
00:27:51,337 --> 00:27:53,464
‎ด้วยการนำศพไปที่หุบเขา

459
00:27:53,548 --> 00:27:56,050
‎ที่เขารู้ว่าอยู่ห่างไปไม่กี่กิโลเมตร

460
00:28:00,930 --> 00:28:03,766
‎เขานำศพออกไป ใส่ไว้ในถุงขยะ

461
00:28:03,850 --> 00:28:08,146
‎และถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจเรียกให้หยุด
‎เพราะเขาขับข้ามเส้นจราจร

462
00:28:12,066 --> 00:28:15,111
‎ตำรวจตรวจว่า
‎เขาขับรถระหว่างเมามั้ย เขาผ่าน

463
00:28:15,194 --> 00:28:18,197
‎ตำรวจส่องไฟฉายไปที่ด้านหลังรถ

464
00:28:18,281 --> 00:28:21,701
‎และมีถุงขยะที่ใส่ศพของสตีเว่น ฮิกส์อยู่

465
00:28:21,784 --> 00:28:25,580
‎ตำรวจถามว่าถุงอะไร
‎"ขยะครับ พ่อแม่ผมกำลังแยกทากัน"

466
00:28:25,663 --> 00:28:28,624
‎"ผมอยู่คนเดียว นอนไม่หลับ
‎เลยออกมาทิ้งขยะ"

467
00:28:28,708 --> 00:28:32,545
‎เขามีถุงศพอยู่ที่เบาะหลัง
‎ศพที่เขาเพิ่งฆ่ามา

468
00:28:32,628 --> 00:28:36,632
‎และกำลังคุยกับตำรวจ
‎เขาเป็นเด็กหนุ่มวัย 18 ปั

469
00:28:36,716 --> 00:28:39,552
‎ดาห์เมอร์รู้ว่าอาจมีปัญหาได้
‎แต่ใจเย็นตอบไปว่า

470
00:28:39,635 --> 00:28:43,931
‎"แค่กำลังไปทิ้งขยะครับ"
‎ตำรวจก็เชื่อเขา

471
00:28:44,015 --> 00:28:47,560
‎ตำรวจเห็นถุงขยะ แต่ไม่ได้เปิดดูว่ามีอะไร

472
00:28:48,394 --> 00:28:51,147
‎เขาพูดให้ตำรวจเชื่อได้

473
00:28:51,731 --> 00:28:54,525
‎หลังจากนั้นเขารู้ว่าเขาตบตาคนได้

474
00:28:54,609 --> 00:28:58,613
‎เขารู้ว่าเขาอ้างกับคนอื่นแล้วรอดตัวไปได้

475
00:28:59,489 --> 00:29:02,033
‎เขาเลี้ยวรถวนกลับไปที่บ้าน

476
00:29:03,826 --> 00:29:08,539
‎เขาเจอท่อเหล็กเคลือบสังกะสี
‎เขาบอกว่ายาวประมาณสองฟุต

477
00:29:08,623 --> 00:29:10,458
‎เขาเอาถุงยัดใส่ลงไปในนั้น

478
00:29:11,250 --> 00:29:14,003
‎เขาออกไปที่สะพานข้ามแม่น้ำ

479
00:29:14,086 --> 00:29:17,465
‎แล้วโยนของใช้ส่วนตัวอื่นๆ

480
00:29:17,548 --> 00:29:19,217
‎ของคุณฮิกส์ทิ้ง

481
00:29:19,967 --> 00:29:22,595
‎รวมทั้งมีดที่เขาใช้

482
00:29:22,678 --> 00:29:25,181
‎เพื่อหั่นศพออกเป็นชิ้นๆ ให้กำจัดง่าย

483
00:29:26,182 --> 00:29:28,184
‎ตอนนั้นพ่อพักอยู่ที่โรงแรม

484
00:29:28,267 --> 00:29:31,646
‎ผมเลยอยู่ตัวคนเดียวสองสามเดือน

485
00:29:32,480 --> 00:29:34,649
‎ช่วงที่พ่อคุณพักอยู่ที่โรงแรม

486
00:29:34,732 --> 00:29:36,651
‎คุณคุยกับพ่อกี่ครั้ง

487
00:29:37,693 --> 00:29:39,529
‎น่าจะสัปดาห์ละครั้งสองครั้ง

488
00:29:40,655 --> 00:29:43,783
‎พ่อของเขากับชารี ว่าที่แม่เลี้ยงของเขา

489
00:29:43,866 --> 00:29:45,243
‎กลับมาที่บ้าน

490
00:29:45,326 --> 00:29:47,370
‎ในตู้เย็นไม่ค่อยมีอาหารมากน

491
00:29:47,453 --> 00:29:49,413
‎มีขวดเหล้าเกลื่อน

492
00:29:49,497 --> 00:29:53,125
‎ดูเป็นชีวิตที่มีปัญหาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

493
00:29:54,210 --> 00:29:56,462
‎พ่อของเขาค่อนข้างเป็นห่วง

494
00:29:56,546 --> 00:29:58,464
‎พวกเขาเลยย้ายกลับมาอยู่ด้วย

495
00:30:02,802 --> 00:30:05,805
‎หลังจากนั้น คุณบอกว่า
‎คุณไปเรียนที่ม.โอไฮโอสเตทเหรอ

496
00:30:05,888 --> 00:30:07,515
‎ประมาณสามเดือน

497
00:30:09,642 --> 00:30:13,604
‎ดื่มเหล้าหนักมาก เกรดเลยไม่ค่อยดี

498
00:30:15,231 --> 00:30:18,985
‎ผมคิดว่าพ่อของเขาส่งเขาไป…
‎เรียนม.โอไฮโฮสเตท

499
00:30:19,068 --> 00:30:21,821
‎เขาดื่มเหล้าหนักมาก จนสุดท้ายก็โดนไล่ออก

500
00:30:22,864 --> 00:30:24,532
‎พ่อกับแม่เลี้ยงของเขา

501
00:30:24,615 --> 00:30:27,869
‎ตัดสินใจส่งเขาไปเป็นทหาร

502
00:30:29,829 --> 00:30:32,415
‎พ่อแม่ส่งผมไปฝึกขั้นพื้นฐาน

503
00:30:33,332 --> 00:30:35,001
‎แล้วก็ฝึกเป็นแพทย์สนาม

504
00:30:36,878 --> 00:30:38,588
‎เขาบอกฉันว่า

505
00:30:38,671 --> 00:30:41,549
‎เขาได้ไปเรียนรู้ที่นั่น

506
00:30:41,632 --> 00:30:44,176
‎ความสามารถในการระบุอวัยวะได้

507
00:30:44,260 --> 00:30:47,054
‎จากการฝึกในกองทัพ

508
00:30:47,555 --> 00:30:51,183
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ถูกปลดประจำการ
‎เพราะดื่มเหล้า

509
00:30:51,851 --> 00:30:53,853
‎ผมดื่มหนักอีกครั้ง

510
00:30:53,936 --> 00:30:56,439
‎เลยต้องย้ายกลับไปอยู่โอไฮโอ

511
00:30:57,189 --> 00:30:58,524
‎กับพ่อแม่

512
00:30:59,859 --> 00:31:03,362
‎พอเขากลับมาอยู่ที่บ้านสามปีต่อมา

513
00:31:03,988 --> 00:31:06,657
‎ถุงที่ใส่ศพของสตีเว่น ฮิกส์

514
00:31:07,658 --> 00:31:09,368
‎ถุงพวกนั้นก็ยังอยู่ที่บ้าน

515
00:31:14,165 --> 00:31:17,877
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ทิ้งซากศพของสตีฟ ฮิกส์

516
00:31:17,960 --> 00:31:20,713
‎กระจัดกระจายทั่วพื้นที่ป่าขนาดเอเคอร์กว่า

517
00:31:20,796 --> 00:31:22,590
‎ที่ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่

518
00:31:22,673 --> 00:31:26,052
‎ชายหนุ่มคนนี้หายตัวไปอย่างลึกลับ

519
00:31:28,971 --> 00:31:32,808
‎คิดดูสิ ไม่มีใครรู้จนถึงเดือนกรกฎาคม 1991

520
00:31:32,892 --> 00:31:36,729
‎ลูกชายของพวกเขาหายตัวไป
‎ในเดือนมิถุนายน 1978

521
00:31:36,812 --> 00:31:38,481
‎นานถึง 13 ปี

522
00:31:38,564 --> 00:31:42,109
‎ครอบครัวไม่รู้เลยว่า
‎เกิดอะไรขึ้นกับลูกชายพวกเขา

523
00:31:42,193 --> 00:31:43,235
‎สตีเว่น ฮิกส์

524
00:31:44,070 --> 00:31:45,947
‎(หัวข้อ: คนหาย/ฆาตกรรม)

525
00:31:46,030 --> 00:31:48,950
‎(เหยื่อ: สตีเว่น มาร์ค ฮิกส์)

526
00:31:49,033 --> 00:31:50,618
‎(จับกุม: เจฟฟรีย์ เอล ดาห์เมอร์)

527
00:31:50,701 --> 00:31:51,953
‎(ฆาตกรรม: สตีเว่น ฮิกส์)

528
00:31:52,036 --> 00:31:54,205
‎ผมไม่สบายใจมาก

529
00:31:57,124 --> 00:32:00,169
‎ความรู้สึกเป็นยังไงคะ
‎ที่บอกว่าไม่สบายใจ

530
00:32:00,252 --> 00:32:01,963
‎คุณรู้สึกยังไง

531
00:32:02,046 --> 00:32:03,339
‎รู้สึกผิดมาก

532
00:32:04,465 --> 00:32:06,592
‎ตัดสินใจไม่ได้ว่าผมควร

533
00:32:07,802 --> 00:32:08,886
‎สารภาพออกไปมั้ย

534
00:32:13,057 --> 00:32:15,476
‎ผมไม่เคยมีความกล้าสารภาพเลย

535
00:32:15,559 --> 00:32:17,144
‎ตอนนั้นคุณคิดอะไรอยู่

536
00:32:17,853 --> 00:32:21,065
‎ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์

537
00:32:22,525 --> 00:32:26,612
‎และผมไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรแบบนั้นอีก

538
00:32:29,699 --> 00:32:32,368
‎(ปี 1978)

539
00:32:34,495 --> 00:32:36,789
‎(สิงหาคม 1991)

540
00:32:38,833 --> 00:32:40,960
‎ระหว่างการสัมภาษณ์เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

541
00:32:41,043 --> 00:32:44,088
‎เราคุยกับเขาเรื่องคนในครอบครัว

542
00:32:44,171 --> 00:32:46,674
‎เจฟฟ์พูดว่า
‎"อย่าเอาครอบครัวผมมาเกี่ยวข้อง"

543
00:32:47,550 --> 00:32:51,762
‎เขาพูดว่า "พ่อแม่ผมไม่รู้อะไร
‎เกี่ยวกับการกระทำของผมเลย"

544
00:32:52,763 --> 00:32:54,348
‎ผมบอกไลโอเนล

545
00:32:54,432 --> 00:32:55,766
‎พ่อของเจฟฟ์

546
00:32:56,434 --> 00:32:59,603
‎เรื่องคดีฆาตกรรม และเขาช็อกไปเลย

547
00:33:00,187 --> 00:33:03,733
‎เขาไม่เข้าใจว่า
‎ลูกของเขาทำอย่างนี้กับใครได้ยังไง

548
00:33:04,650 --> 00:33:07,486
‎ครอบครัวของเขามีปฏิกิริยายังไงกับเรื่องนี้ครับ

549
00:33:08,154 --> 00:33:11,032
‎ผมพูดได้แค่ว่า คงเดาได้

550
00:33:11,115 --> 00:33:13,784
‎ว่าครอบครัวใครก็ตามจะมีปฏิกิริยายังไง

551
00:33:13,868 --> 00:33:17,872
‎พวกเขารู้สึกสลดใจเช่นกัน

552
00:33:18,497 --> 00:33:21,751
‎พวกเขารู้สึกเลวร้ายมาก
‎ที่เกิดเหตุอันน่าเศร้านี้ขึ้น

553
00:33:22,334 --> 00:33:25,463
‎รู้สึกเสียใจกับเหยื่อ
‎และครอบครัวของเหยื่อด้วย

554
00:33:25,546 --> 00:33:28,507
‎และแน่นอนว่ารู้สึกเสียใจกับลูกชายตัวเอง

555
00:33:28,591 --> 00:33:31,260
‎พวกเขาเป็นครอบครัวที่ดีและวิเศษมาก

556
00:33:31,802 --> 00:33:34,472
‎ไลโอเนล พ่อของเขาเป็นคนดีมาก

557
00:33:34,555 --> 00:33:37,141
‎และเขาก็เจ็บปวดไม่แพ้ใคร

558
00:33:37,725 --> 00:33:39,060
‎(เสียงของไลโอเนล ดาห์เมอร์)

559
00:33:39,143 --> 00:33:43,272
‎ผมรักลูก ผมไม่รู้เลยว่าเขาป่วยขนาดไหน

560
00:33:43,981 --> 00:33:47,026
‎และต่อไปนี้ เหมือนที่ทำมาตลอด

561
00:33:47,109 --> 00:33:49,487
‎ผมจะภาวนาและระลึกถึงเขาตลอดไป

562
00:33:56,285 --> 00:33:58,037
‎นักสืบอนุญาตให้เขาสูบบุหรี่

563
00:33:58,120 --> 00:34:00,831
‎และดื่มกาแฟได้มากเท่าที่ต้องการ

564
00:34:01,832 --> 00:34:04,043
‎มันทำให้เขาใจเย็นและยอมคุยด้วย

565
00:34:04,126 --> 00:34:07,922
‎ฉันคิดว่าถ้าไม่ได้สิ่งเหล่านั้น
‎เราคงไม่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมด

566
00:34:08,506 --> 00:34:11,801
‎เพราะเขาเต็มใจคุยต่อไปเรื่อยๆ

567
00:34:11,884 --> 00:34:14,720
‎ขอแค่เขายังมีบุหรี่กับกาแฟ

568
00:34:15,429 --> 00:34:19,558
‎มันยากนะที่ต้องขุดคุ้ยความรู้สึก
‎และแรงจูงใจอะไรพวกนี้

569
00:34:19,642 --> 00:34:22,978
‎ฉันรู้ว่ามันยากมาก ถ้ายากเกินไป บอกได้นะ

570
00:34:23,521 --> 00:34:25,231
‎- คุณรู้ว่า<i>‎…</i>
‎- ใช่ ยากมาก

571
00:34:25,815 --> 00:34:28,109
‎การพูดออกมาและวิเคราะห์

572
00:34:29,151 --> 00:34:30,778
‎ทำให้ผมเห็นว่า

573
00:34:31,529 --> 00:34:33,656
‎ความคิดผมวิปริตขนาดไหน

574
00:34:35,908 --> 00:34:38,494
‎เมื่อความสัมพันธ์ของฉันกับเขาคืบหน้าไป

575
00:34:38,577 --> 00:34:41,455
‎เขาก็ยิ่งเต็มใจ

576
00:34:41,539 --> 00:34:45,292
‎อธิบายรายละเอียดของแต่ละคดีมากขึ

577
00:34:45,376 --> 00:34:46,836
‎ของการฆาตกรรมแต่ละครั้ง

578
00:34:48,212 --> 00:34:51,340
‎จนบางครั้งฉันรู้สึกเหมือนเป็นแม่ของเขา

579
00:34:51,423 --> 00:34:54,426
‎บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนเขาเป็นน้องชายฉัน

580
00:34:54,510 --> 00:34:57,596
‎บางครั้งก็เหมือนฉันเป็นนักบำบัดของเขา

581
00:34:59,473 --> 00:35:01,976
‎คุณเคยพยายามพัฒนาเป็นความสัมพันธ์มั้ย

582
00:35:02,059 --> 00:35:05,104
‎ไม่ ผมว่าไม่เคยนะ

583
00:35:05,187 --> 00:35:06,605
‎ทำไมล่ะคะ

584
00:35:06,689 --> 00:35:09,942
‎เป็นเพราะสถานการณ์ที่บ้านน่ะ

585
00:35:10,025 --> 00:35:11,944
‎ผมไม่สามารถสานต่อ

586
00:35:12,027 --> 00:35:15,156
‎ความสัมพันธ์ระยะยาวได้ในที่ที่ผมอยู่

587
00:35:16,073 --> 00:35:21,120
‎พ่อของเจฟฟ์เสนอให้เขาย้ายไปอยู่กับย่า
‎เขาก็ทำตาม

588
00:35:21,704 --> 00:35:25,082
‎พอผมบอกแคทเธอรีน ย่าของเขา

589
00:35:25,166 --> 00:35:28,085
‎เรื่องการกระทำของเขา ว่าเขาทำอะไรลงไป

590
00:35:28,169 --> 00:35:30,129
‎เธอใจสลาย ร้องไห้โฮเลย

591
00:35:30,754 --> 00:35:32,339
‎เธอไม่เชื่อ

592
00:35:32,423 --> 00:35:36,802
‎เธอบอกว่าไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขาทำ

593
00:35:39,263 --> 00:35:43,225
‎และไม่อยากรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องใต้ดิน

594
00:35:46,061 --> 00:35:48,522
‎(สิงหาคม 1991)

595
00:35:50,691 --> 00:35:53,235
‎(ปี 1981)

596
00:35:56,280 --> 00:35:58,741
‎(ถนนซิลเวอร์สปริง)

597
00:35:58,824 --> 00:36:00,242
‎ตอนนั้นผมย้ายออกไป

598
00:36:00,910 --> 00:36:03,204
‎มาอยู่ที่วิสคอนซิน

599
00:36:03,287 --> 00:36:04,914
‎เพื่อคอยช่วยย่าผม

600
00:36:05,915 --> 00:36:08,876
‎"ย้ายไปอยู่กับย่าสิ"

601
00:36:08,959 --> 00:36:13,297
‎"ที่นั่นดีสำหรับลูก
‎ย่าแก่ตัวขึ้นทุกวัน ต้องมีคนช่วย"

602
00:36:13,964 --> 00:36:16,800
‎"และเริ่มต้นที่เมืองใหม่"

603
00:36:17,885 --> 00:36:20,429
‎เจฟฟรีย์บอกฉันว่าเขารักย่าของเขามาก

604
00:36:23,057 --> 00:36:24,475
‎ย่าของเจฟฟรีย์

605
00:36:24,558 --> 00:36:27,937
‎เจฟฟรีย์เล่าว่าเธอเป็นคุณย่าที่แสนดี

606
00:36:28,520 --> 00:36:29,772
‎เซาท์ไซด์ มิลวอกี

607
00:36:30,648 --> 00:36:32,650
‎เคร่งศาสนา เอาใจใส่

608
00:36:33,317 --> 00:36:34,818
‎เป็นคนดีมาก

609
00:36:34,902 --> 00:36:38,948
‎โลไอเนลโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้

610
00:36:39,031 --> 00:36:41,825
‎เธอคอยให้กำลังใจและรักเจฟฟ์มาก

611
00:36:41,909 --> 00:36:45,246
‎เห็นชัดว่าเขาไม่สนิทกับพ่อแม่ของเขา

612
00:36:45,329 --> 00:36:46,622
‎(มิลวอกี เวสต์อัลลิส)

613
00:36:46,705 --> 00:36:49,500
‎บ้านของย่าเขาอยู่ที่เวสต์อัลลิส
‎ชานเมืองมิลวอกี

614
00:36:49,541 --> 00:36:50,834
‎(บ้านคุณย่า)

615
00:36:50,918 --> 00:36:54,255
‎ผมช่วยย่าทำงานในสวน และทำงานบ้านต่างๆ

616
00:36:55,923 --> 00:36:59,260
‎พอเจฟฟรีย์ย้ายไปอย
‎ผมว่าเธอไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขามากนัก

617
00:36:59,927 --> 00:37:03,097
‎ผมไม่แน่ใจว่าเธอรู้รสนิยมทางเพศของเขามั้ย

618
00:37:03,889 --> 00:37:06,850
‎แต่เจฟฟรีย์รู้ดีว่าถ้าเธอรู้

619
00:37:06,934 --> 00:37:08,435
‎เธอคงตัดสินเขามากทีเดียว

620
00:37:09,436 --> 00:37:11,021
‎ในสมัยนั้น

621
00:37:11,105 --> 00:37:13,649
‎การเป็นเกย์เปิดเผย
‎เป็นสิ่งที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

622
00:37:13,732 --> 00:37:17,695
‎มันเป็นเรื่องที่ลำบากใจสำหรับเขา
‎เขาบอกฉันว่า "ผมไม่ชอบเป็นเกย์"

623
00:37:21,573 --> 00:37:23,909
‎ผมพยายามแล้วจริงๆ

624
00:37:24,868 --> 00:37:27,746
‎ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของตัวเอง

625
00:37:27,830 --> 00:37:29,331
‎เปลี่ยนแปลงความปรารถนาของผม

626
00:37:29,915 --> 00:37:33,002
‎เพื่อกำจัด

627
00:37:33,085 --> 00:37:36,588
‎ความรู้สึกรักร่วมเพศของตัวเอง

628
00:37:37,131 --> 00:37:39,800
‎ความคิดชั่วร้ายทั้งหลาย

629
00:37:41,176 --> 00:37:43,554
‎ผมเริ่มไปโบสถ์กับย่า

630
00:37:43,637 --> 00:37:45,264
‎เป็นประจำเลย

631
00:37:46,432 --> 00:37:48,600
‎และพยายามยับยั้ง

632
00:37:48,684 --> 00:37:51,770
‎ความต้องการทางเพศทั้งสิ้น

633
00:37:53,856 --> 00:37:57,526
‎ฉันคิดว่าการทำอย่างนั้น
‎เริ่มเปลี่ยนแปลงเขาได้จริงๆ

634
00:37:57,609 --> 00:37:59,570
‎เขามักอ่านคัมภีร์ไบเบิล

635
00:37:59,653 --> 00:38:03,407
‎พวกเขาใช้เวลาด้วยกันมากเวลากินมื้อค่ำ

636
00:38:04,325 --> 00:38:07,453
‎ย่าของผมไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์

637
00:38:08,162 --> 00:38:09,747
‎ย่าคุณนับถือนิกายอะไรคะ

638
00:38:09,830 --> 00:38:11,040
‎โปรเตสแตนท์

639
00:38:14,084 --> 00:38:17,046
‎เขาไปโบสถ์ ภาวนาขอให้ค้นพบวิธี

640
00:38:17,129 --> 00:38:21,425
‎ต่อสู้กับแรงกระตุ้นทั้งหลาย
‎ความใคร่ทางเพศที่อยู่ในใจ

641
00:38:21,508 --> 00:38:22,968
‎ในช่วงเวลานั้น

642
00:38:23,052 --> 00:38:26,347
‎เขาก็พยายามสร้างสิ่งทดแทน
‎เพื่อห้ามใจไม่ให้คร่าชีวิตคน

643
00:38:29,683 --> 00:38:32,811
‎ผมกำลังเดินอยู่แถวเซาท์ริดจ์

644
00:38:33,604 --> 00:38:35,606
‎เห็นหุ่นโชว์ตัวหนึ่ง

645
00:38:35,689 --> 00:38:38,067
‎ที่สะดุดตาผมเข้า

646
00:38:38,150 --> 00:38:40,861
‎ผมอยากได้หุ่นโชว์ตัวนั้น ผมก็เลย…

647
00:38:42,446 --> 00:38:43,947
‎เข้าไปในร้าน

648
00:38:44,031 --> 00:38:45,449
‎ไม่มีใครอยู่ในร้าน

649
00:38:45,532 --> 00:38:47,993
‎ผมอยู่ในนั้นจนร้านปิด

650
00:38:48,077 --> 00:38:50,371
‎- ไม่มีสัญญาณกันขโมยดังเลยเหรอ
‎- ไม่มีเลย

651
00:38:50,454 --> 00:38:52,247
‎ผมถอดเสื้อผ้าให้หุ่น

652
00:38:52,331 --> 00:38:56,251
‎นั่งแท็กซี่กลับบ้านแล้วเก็บหุ่นไว้ในโรงรถ

653
00:38:56,335 --> 00:38:58,295
‎ที่บ้านของย่า

654
00:38:58,921 --> 00:39:01,382
‎ผมเคยเอาหุ่นมาเล่นด้วย…

655
00:39:02,966 --> 00:39:05,052
‎จับแต่งตัวและถอดเสื้อผ้า

656
00:39:06,970 --> 00:39:08,597
‎สมมติว่าหุ่นนั้นมีชีวิตจริง

657
00:39:11,183 --> 00:39:14,686
‎เขาใช้หุ่นนั้นมานอนด้วยและสำเร็จความใคร่

658
00:39:14,770 --> 00:39:17,856
‎ซึ่งไม่ดีเท่าคนจริงๆ หรอก

659
00:39:17,940 --> 00:39:19,483
‎เขาคิดว่ามันน่าผิดหวัง

660
00:39:20,442 --> 00:39:23,987
‎หุ่นไร้หน้าจากห้างไม่ทำให้เขาสมใจได้

661
00:39:25,489 --> 00:39:28,867
‎ทุกๆ หนึ่งหรือสองสัปดาห์
‎ย่าจะบังเอิญไปเจอมันเข้า

662
00:39:28,951 --> 00:39:32,413
‎ย่ากำลังตากเสื้อผ้าที่ซักให้ผม

663
00:39:32,496 --> 00:39:34,998
‎- จริงเหรอ
‎- ใช่ ย่าถามผมว่ามันคืออะไร

664
00:39:35,082 --> 00:39:36,375
‎ผมไปเอามาจากไหน

665
00:39:36,458 --> 00:39:40,045
‎ผมก็กุเรื่องอ้างว่าผมไปเอามาจาก…

666
00:39:40,129 --> 00:39:42,714
‎พวกเขากำลังขายหุ่น แล้วมีเหลือพอดี

667
00:39:42,798 --> 00:39:46,427
‎ผมคิดว่าย่าโทรหาพ่อ
‎ผมเลยคิดว่าเอาไปทิ้งดีกว่า

668
00:39:46,510 --> 00:39:49,096
‎เอาลงไปที่ห้องใต้ดินและ

669
00:39:49,179 --> 00:39:52,474
‎ทุบทิ้งจนแหลก โยนทิ้งในถังขยะ

670
00:40:01,442 --> 00:40:03,902
‎ผมเคยเห็นฆาตกรต่อเนื่องมาประมาณ 20 ราย

671
00:40:04,611 --> 00:40:07,030
‎ไม่ใช่ทุกคนที่ทำเพราะเรื่องเพศ
‎แต่ก็เป็นส่วนใหญ่

672
00:40:07,698 --> 00:40:10,451
‎ผมเห็นฆาตกรหมู่มามากมาย

673
00:40:10,534 --> 00:40:13,954
‎และผมได้รับการติดต่อจากสำนักงานอัยการเขต

674
00:40:14,037 --> 00:40:15,664
‎ให้ประเมินคุณดาห์เมอร์

675
00:40:16,582 --> 00:40:20,919
‎ผมพบเขานานสามวัน
‎และขึ้นให้การในการพิจารณาคดีเขา

676
00:40:21,003 --> 00:40:24,339
‎สิ่งที่ผิดธรรมดา
‎เมื่อเปรียบเทียบเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

677
00:40:24,423 --> 00:40:27,134
‎กับฆาตกรต่อเนื่องคนอื่นๆ
‎ที่ผมเคยสัมภาษณ์

678
00:40:27,217 --> 00:40:29,303
‎คือเขาไม่แก้ต่างให้ตัวเองเลย

679
00:40:29,887 --> 00:40:33,807
‎เท่าที่ผมมองออก
‎เขาไม่ได้พยายามปิดบังอะไรจากผม

680
00:40:33,891 --> 00:40:38,103
‎ผมคิดว่าเขาเคยมองหาทางออกแบบอื่นอยู่สักพัก

681
00:40:38,687 --> 00:40:43,233
‎แต่เมื่อดาห์เมอร์พยายามไม่ดื่มเหล้า

682
00:40:43,734 --> 00:40:47,196
‎พยายามเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์แบบเกย์

683
00:40:47,279 --> 00:40:50,491
‎เขาห้ามใจเพราะความเชื่อในศาสนา

684
00:40:51,992 --> 00:40:55,662
‎เขากลับเจอประสบการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อน

685
00:40:55,746 --> 00:40:59,333
‎มีผู้ชายทิ้งกระดาษโน้ตให้เขาที่ห้องสมุด

686
00:40:59,416 --> 00:41:02,002
‎เสนอตัวจะใช้ปากให้เขาในห้องน้ำ

687
00:41:03,587 --> 00:41:06,423
‎ผมอยู่ที่ห้องสมุดเวสต์อัลลิส

688
00:41:07,674 --> 00:41:10,135
‎แค่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในเก้าอี้

689
00:41:11,178 --> 00:41:13,805
‎ผมไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนั้นเลย

690
00:41:14,515 --> 00:41:18,227
‎ผมได้แต่หัวเราะแก้เขิน ผมคิดว่า

691
00:41:18,310 --> 00:41:21,730
‎"นี่คือความชั่วร้ายที่น่ารังเกียจ

692
00:41:21,813 --> 00:41:24,858
‎ที่พยายามทำให้ผมออกนอกลู่นอกทาง"

693
00:41:25,484 --> 00:41:26,485
‎นั่นแหละ

694
00:41:27,027 --> 00:41:29,238
‎ผมไม่ได้เห็นหน้าเขาหรอกนะ

695
00:41:31,365 --> 00:41:34,409
‎คุณไม่มีแรงกระตุ้นแล้ว
‎เมื่อเริ่มไปโบสถ์กับคุณย่า

696
00:41:34,493 --> 00:41:36,828
‎แต่ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งกลับมารุนแรงกว่าเดิมใช่มั้ย

697
00:41:37,955 --> 00:41:39,957
‎เหตุการณ์นั้นเป็นตัวกระตุ้น ผมว่านะ

698
00:41:42,042 --> 00:41:46,421
‎นั่นทำให้เขาเริ่มคิดถึง
‎การมีเพศสัมพันธ์แบบเกย์มากขึ้น

699
00:41:46,964 --> 00:41:49,216
‎และรู้ตัวว่าเขาไปหาที่ตอบสนองได้

700
00:41:50,592 --> 00:41:54,137
‎ดังนั้นจะว่าไปแล้ว นั่นเป็นการเปิดโลกให้เขา

701
00:41:54,930 --> 00:41:58,559
‎แล้วเขาก็เลิกระวังตัวไปเลย

702
00:42:02,354 --> 00:42:04,481
‎(บริษัทแอมโบรเซียช็อกโกแล็ต)

703
00:42:04,565 --> 00:42:06,650
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ได้งานทำ

704
00:42:07,859 --> 00:42:09,945
‎เขาเป็นคนผสม

705
00:42:10,028 --> 00:42:12,447
‎ที่โรงงานช็อกโกแล็ตแอมโบรเชีย

706
00:42:13,282 --> 00:42:15,075
‎เขาทำงานกะกลางคืน

707
00:42:15,659 --> 00:42:19,246
‎มันเป็นงานที่ทำให้เขา

708
00:42:19,329 --> 00:42:21,498
‎ออกไปเที่ยวในช่วงสุดสัปดาห์ได้

709
00:42:22,499 --> 00:42:25,294
‎อย่างน้อยผมก็มีงาน
‎ที่ให้ค่าจ้างพอเลี้ยงตัวเองได้

710
00:42:26,003 --> 00:42:28,088
‎ผมจะได้มีเวลาว่าง

711
00:42:28,171 --> 00:42:29,381
‎มีความเป็นส่วนตัว

712
00:42:31,216 --> 00:42:32,968
‎เริ่มดื่มเหล้าอีกแล้ว

713
00:42:33,927 --> 00:42:35,679
‎ไปร้านหนังสือ

714
00:42:38,140 --> 00:42:41,935
‎พอรู้ว่ามีบาร์เกย์ที่ไหน ผมก็เริ่มไปเที่ยว

715
00:42:42,728 --> 00:42:45,814
‎สิ่งที่ผมต้องการคือมีเพื่อนคู่ใจคอยอยู่ด้วย

716
00:42:46,315 --> 00:42:48,191
‎มีคนให้นอนค้างด้วย

717
00:42:48,275 --> 00:42:51,987
‎ผู้ชายที่ผมจะควบคุมได้ทุกอย่าง

718
00:42:52,571 --> 00:42:55,073
‎และทำอะไรก็ได้ตามที่ผมต้องการ

719
00:42:55,657 --> 00:42:57,409
‎สิ่งที่มีตัวตนจริง

720
00:42:58,368 --> 00:43:00,495
‎ไม่ใช่ของปลอมอย่างหุ่นโชว์

721
00:43:00,579 --> 00:43:02,164
‎นั่นคือจินตนาการของผม

722
00:43:04,124 --> 00:43:07,252
‎ไม่นานเท่าไหร่
‎ก่อนที่ผมเริ่มหักห้ามใจตัวเองไม่ได้

723
00:43:12,174 --> 00:43:15,135
‎ผมก็เลิกพยายามจะฝืนใจ

724
00:43:18,305 --> 00:43:20,015
‎ผมรู้จักเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

725
00:43:20,098 --> 00:43:22,184
‎และเหยื่อของเขาหลายคน

726
00:43:23,435 --> 00:43:24,895
‎พอเรื่องทุกอย่างเปิดเผย…

727
00:43:24,978 --> 00:43:26,688
‎(ไมเคิล รอสส์
‎เพื่อนของเหยื่อ)

728
00:43:26,730 --> 00:43:29,691
‎หลายคนในบาร์พูดว่า "ฉันจำเขาได้ๆ"

729
00:43:29,775 --> 00:43:32,694
‎แน่สิ ใครก็จำได้ มิลวอกีเล็กนิดเดียวเอง

730
00:43:36,615 --> 00:43:38,283
‎ช่วงยุค 80

731
00:43:39,242 --> 00:43:42,788
‎ชีวิตเกย์กำลังมาแรง

732
00:43:42,871 --> 00:43:44,373
‎ในมิลวอกี

733
00:43:45,374 --> 00:43:47,292
‎มันไม่ได้พิเศษ

734
00:43:47,376 --> 00:43:49,961
‎เท่าชิคาโกหรือนิวยอร์กกับแอลเอ

735
00:43:50,587 --> 00:43:52,964
‎แต่สำหรับเมืองอย่างมิลวอกี

736
00:43:53,799 --> 00:43:54,966
‎เราสนุกกันมาก

737
00:43:55,050 --> 00:43:56,426
‎เราสนุกกันสุดเหวี่ยง

738
00:43:59,054 --> 00:44:00,639
‎คุณจะออกไปเที่ยวคืนไหนก็ได้

739
00:44:00,722 --> 00:44:02,265
‎(เจฟฟ์ คอนเนอร์
‎เพื่อนของโทนี่ เซียส์)

740
00:44:02,349 --> 00:44:04,226
‎จะต้องมีงานสักงานที่ไหนสักแห่ง

741
00:44:05,477 --> 00:44:07,187
‎คุณเป็นตัวของตัวเองได้

742
00:44:07,270 --> 00:44:09,106
‎มีอิสรภาพ

743
00:44:10,273 --> 00:44:12,567
‎เราก็เลยสบายใจ

744
00:44:12,651 --> 00:44:16,113
‎เราแต่งตัวดี ออกไปเที่ยวบาร์

745
00:44:17,197 --> 00:44:19,950
‎บาร์เปิดเพลงเพราะๆ

746
00:44:20,534 --> 00:44:22,536
‎ผู้คนอยากเต้นกันตลอดเวลา

747
00:44:24,496 --> 00:44:28,041
‎ทำเลของบาร์เกย์มักอยู่ใจกลางเมือง

748
00:44:28,667 --> 00:44:33,380
‎ห่างกันไม่เกินรัศมีแปดหรือเก้าช่วงตึก

749
00:44:34,965 --> 00:44:37,092
‎เดินเที่ยวจากบาร์หนึ่งไปอีกบาร์ได้เลย

750
00:44:38,593 --> 00:44:43,056
‎เราทุกคนเพิ่งค้นพบตัวเอง

751
00:44:43,890 --> 00:44:45,892
‎ยอมรับตัวเอง

752
00:44:47,185 --> 00:44:50,939
‎หลายคนมีจิตใจที่งดงาม

753
00:44:59,406 --> 00:45:01,825
‎ผมอาศัยอยู่ในมิลวอกีมาเกือบทั้งชีวิต

754
00:45:01,908 --> 00:45:06,079
‎และมีส่วนร่วมในชุมชนมาตั้งแต่เด็ก

755
00:45:06,163 --> 00:45:09,374
‎ในช่วงนั้น ผมเป็นนักเขียนคอลัมน์
‎และเป็นนักข่าว

756
00:45:09,458 --> 00:45:10,959
‎ในย่านมิลวอกี

757
00:45:12,210 --> 00:45:14,212
‎ดาห์เมอร์ลงมือในย่านนี้

758
00:45:14,880 --> 00:45:16,965
‎เขาตั้งใจเลือกสถานที่เหล่านี้

759
00:45:17,048 --> 00:45:19,384
‎ทั้งกลุ่มคน ฐานลูกค้า

760
00:45:19,468 --> 00:45:20,969
‎ทำเล

761
00:45:21,052 --> 00:45:22,763
‎ถนนแถวนั้นไม่มีไฟสว่าง

762
00:45:22,846 --> 00:45:26,391
‎ไม่ใช่ที่ที่คนจะจอดรถไว้และรู้สึกปลอดภัย

763
00:45:26,933 --> 00:45:30,228
‎การขาดความโปร่งใสทำให้ง่ายมาก

764
00:45:30,312 --> 00:45:34,232
‎ที่คนอย่างดาห์เมอร์จะทำตัวเป็นนักล่า
‎ในที่แบบนั้นได้

765
00:45:34,316 --> 00:45:38,028
‎เพราะไม่มีใครรู้ชื่อจริง
‎ของคนพวกนั้นตั้งแต่แรกแล้ว

766
00:45:38,111 --> 00:45:41,782
‎กลุ่มชายรักชายมักปิดบังชีวิตลับไว้ในความมืด

767
00:45:41,865 --> 00:45:44,493
‎จากหน้าที่การงานดีๆ ภรรยาและลูกๆ

768
00:45:44,576 --> 00:45:48,580
‎ประธานสหภาพชาวเกย์กล่าวว่า
‎ความสัมพันธ์ระหว่างชายรักร่วมเพศ

769
00:45:48,663 --> 00:45:50,499
‎มักถูกปิดบังเป็นความลับ

770
00:45:52,834 --> 00:45:55,712
‎ธรรมเนียมในชุมชนชาวเกย์ที่ปฏิบัติกันมานาน

771
00:45:55,796 --> 00:45:57,047
‎คือโรงอาบน้ำ

772
00:45:58,048 --> 00:45:59,466
‎(โรงอาบน้ำโรมัน)

773
00:45:59,549 --> 00:46:01,009
‎ในยุค 1970 และ 1980

774
00:46:01,092 --> 00:46:04,179
‎โรงอาบน้ำใช้เป็นพื้นที่เฉพาะทางสังคม

775
00:46:04,262 --> 00:46:06,515
‎ให้ชายรักร่วมเพศมาพบปะกันเพื่อมีเซ็กซ์

776
00:46:08,141 --> 00:46:11,186
‎พอคุณเข้าโรงอาบน้ำไป

777
00:46:11,978 --> 00:46:15,941
‎แล้วเดินเปลือยเปล่าในชุดวันเกิด
‎เป็นอิสระได้ตามสบาย

778
00:46:16,024 --> 00:46:18,318
‎พอเห็นคนที่ถูกชะตา
‎ก็ทำตามใจต้องการได้เลย

779
00:46:18,401 --> 00:46:20,612
‎เพราะไม่มีใครรู้ชื่อใคร

780
00:46:20,695 --> 00:46:24,699
‎ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน คนไปแค่เพื่อมีเซ็กซ์

781
00:46:24,783 --> 00:46:26,284
‎(ล็อกเกอร์หยอดเหรียญ
‎ทุกวันจันทร์)

782
00:46:26,368 --> 00:46:30,539
‎ในมิลวอกี โรงอาบน้ำที่นิยมกันมากที่สุด
‎ชื่อว่าคลับบาธส์

783
00:46:30,622 --> 00:46:32,123
‎(โรงอาบน้ำคลับมิลวอกี)

784
00:46:32,207 --> 00:46:35,460
‎อยู่บนชั้นสอง เข้าได้จากทางซอยเท่านั้น

785
00:46:35,544 --> 00:46:39,005
‎โชคไม่ดีที่เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ก็ชอบไปที่นั่น

786
00:46:41,091 --> 00:46:44,261
‎เขาไปพบผู้ชายที่โรงอาบน้ำ
‎แล้วมีเพศสัมพันธ์กับพวกเขา

787
00:46:44,344 --> 00:46:47,389
‎แต่ว่าดาห์เมอร์ไม่อยากเป็นฝ่ายรองรับใคร

788
00:46:47,472 --> 00:46:50,183
‎เขาอยากเป็นคนควบคุมเองทั้งหมด

789
00:46:50,267 --> 00:46:53,436
‎ดาห์เมอร์จึงเริ่มพกยาเสพติด
‎ไปโรงอาบน้ำด้วย

790
00:46:54,729 --> 00:46:56,731
‎คุณรู้มั้ยว่าเป็นเบนโซไดอะซีปีนประเภทไหน

791
00:46:56,815 --> 00:46:58,108
‎ฮัลเซียน

792
00:46:58,191 --> 00:47:00,193
‎ทำไมคุณถึงได้ยานั้นมา

793
00:47:01,987 --> 00:47:03,697
‎สำหรับนอนไม่หลับ

794
00:47:03,780 --> 00:47:05,115
‎ผมทำงานกะที่สาม

795
00:47:06,324 --> 00:47:08,410
‎มันทำให้คุณรู้สึกควบคุมได้เหรอ

796
00:47:10,453 --> 00:47:12,706
‎ผมจะได้อยู่กับพวกเขานานขึ้น

797
00:47:13,248 --> 00:47:15,917
‎ผมจะได้นอนกับพวกเขา

798
00:47:16,001 --> 00:47:19,838
‎โดยไม่รู้สึกกดดันให้ทำอะไรที่พวกเขาอยากทำ

799
00:47:22,799 --> 00:47:24,551
‎จะได้ไม่มี…

800
00:47:24,634 --> 00:47:26,845
‎พวกเขาจะได้ไม่เรียกร้องอะไรจากผม

801
00:47:27,637 --> 00:47:30,682
‎ผมจะได้สนุกกับพวกเขาตามใจตัวเอง

802
00:47:32,142 --> 00:47:35,312
‎คุณคิดบ้างมั้ยว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง

803
00:47:35,395 --> 00:47:38,815
‎อือ ผมว่าคิดนะ แต่ตอนนั้นผมก็ไม่สนใจแล้ว

804
00:47:38,899 --> 00:47:41,484
‎ผมแค่อยากทำแต่สิ่งที่ผมต้องการ

805
00:47:41,568 --> 00:47:43,486
‎ผมเลยไม่สน

806
00:47:45,155 --> 00:47:48,533
‎นั่นช่วยแก้ปัญหา
‎ที่เขาไม่อยากให้ใครจากไปได้

807
00:47:48,617 --> 00:47:52,579
‎และจะได้นอนอยู่ด้วยกันนานขึ้นด้วย

808
00:47:52,662 --> 00:47:55,832
‎ซึ่งเป็นเรื่องหลักที่เขาต้องการ

809
00:47:55,916 --> 00:47:59,878
‎คนพวกนี้หมดสติ
‎พวกเขาขยับเขยื้อน ปกป้องตัวเองไม่ได้

810
00:47:59,961 --> 00:48:04,132
‎และพวกเขามีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศ
‎ทั้งที่ไม่ยินยอมด้วย

811
00:48:06,009 --> 00:48:08,303
‎ครั้งหนึ่งเขามอมยาคนนึงหนักเกินไป

812
00:48:08,386 --> 00:48:10,889
‎และพอปลุกเขาไม่ได้

813
00:48:10,972 --> 00:48:13,183
‎เจ้าของโรงอาบน้ำก็ต้องโทรเรียกหมอ

814
00:48:13,266 --> 00:48:14,935
‎(โรงอาบน้ำ ห้องล็อกเกอร์)

815
00:48:18,605 --> 00:48:21,733
‎จึงมีข่าวแพร่ออกไป
‎"อย่าปล่อยให้ดาห์เมอร์เข้าโรงอาบน้ำของคุณ"

816
00:48:23,652 --> 00:48:27,739
‎ตำรวจไม่ได้สืบสวนคดีเหล่านี้
‎ว่าเป็นการข่มขืน

817
00:48:27,822 --> 00:48:29,532
‎ว่าเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ

818
00:48:29,616 --> 00:48:31,618
‎หรือแม้แต่ประพฤติตัวไม่เหมาะสมด้วยซ้ำ

819
00:48:31,701 --> 00:48:34,704
‎พวกเขาทำได้แค่บอกโรงอาบน้ำ

820
00:48:34,788 --> 00:48:38,833
‎ให้แจ้งตำรวจถ้าเขากลับไป
‎และอย่าให้เขาเข้าไปในพื้นที่

821
00:48:39,376 --> 00:48:43,213
‎ผมคิดว่าพวกเขาไม่ยอมรับว่า
‎ผู้ชายก็ถูกข่มขืนได้

822
00:48:43,296 --> 00:48:45,465
‎(ห้ามใส่ชุดนอกเครื่องแบบ)

823
00:48:45,548 --> 00:48:49,386
‎เขาถูกหมายหัว เขาไปที่นั่นไม่ได้อีกแล้ว

824
00:48:51,763 --> 00:48:53,473
‎แต่การทำอย่างนั้นทำให้คุณสมใมั้ย

825
00:48:53,556 --> 00:48:56,559
‎หมายถึงรู้สึกสมหวังจริงๆ น่ะ

826
00:48:56,643 --> 00:48:57,519
‎ไม่เลย

827
00:48:58,395 --> 00:49:01,189
‎ผมไม่มีอำนาจควบคุมพวกเขา ผม…

828
00:49:02,774 --> 00:49:05,777
‎ผมอยากได้พวกเขาทุกคน

829
00:49:05,860 --> 00:49:08,363
‎และใช้วิธีนั้นไม่ได้ผล

830
00:49:11,992 --> 00:49:13,451
‎(วันที่ 21 พฤศจิกายน 1987)

831
00:49:13,535 --> 00:49:16,246
‎(เก้าปีหลังการฆาตกรรมสตีเว่น ฮิกส์)

832
00:49:19,249 --> 00:49:21,418
‎คืนหนึ่งเจฟฟรีย์ออกไปเที่ยว

833
00:49:22,627 --> 00:49:25,046
‎เขาพบกับสตีเว่น ทูโอมิ

834
00:49:25,588 --> 00:49:28,008
‎และอยากอยู่กับเขาทั้งคืน

835
00:49:28,591 --> 00:49:31,761
‎มันยากที่จะทำอย่างนั้นที่บ้านย่าได้

836
00:49:32,804 --> 00:49:36,182
‎พวกเขาเลยไปเปิดห้อง
‎ที่โรงแรมแอมบาสซาเดอร์

837
00:49:45,900 --> 00:49:48,361
‎และดื่มกันหนักมาก

838
00:49:50,530 --> 00:49:52,490
‎พวกเขาค้างคืนด้วยกัน

839
00:50:01,166 --> 00:50:02,917
‎เช้าวันรุ่งขึ้น

840
00:50:03,001 --> 00:50:05,336
‎เมื่อเจฟฟรีย์ตื่นขึ้นมา

841
00:50:06,004 --> 00:50:07,547
‎หลังจากสลบไปทั้งคืน

842
00:50:08,423 --> 00:50:09,883
‎คุณสลบไปเลยเหรอ

843
00:50:10,383 --> 00:50:12,802
‎- ใช่
‎- ไม่รู้เลยว่าทำอะไรไปรึเปล่า

844
00:50:12,886 --> 00:50:15,305
‎ไม่รู้เลย จนกระทั่งผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า

845
00:50:15,388 --> 00:50:16,848
‎ผมไม่อยากเชื่อเลย

846
00:50:17,474 --> 00:50:19,684
‎มือของเขาเปื้อนเลือด ผ้าปูที่นอนก็เปื้อนเลือด

847
00:50:19,768 --> 00:50:21,770
‎หน้าของผู้ชายคนนั้นก็เปื้อนเลือด

848
00:50:23,188 --> 00:50:24,314
‎ผมทั้งช็อก

849
00:50:26,483 --> 00:50:27,525
‎สติแตก

850
00:50:28,401 --> 00:50:29,694
‎และ…

851
00:50:30,862 --> 00:50:32,322
‎เสียใจมากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น

852
00:50:32,405 --> 00:50:35,992
‎เพราะผมไม่มีเจตนา
‎อยากให้อะไรแบบนั้นเกิดขึ้นเลย

853
00:50:36,076 --> 00:50:37,994
‎คุณตรวจชีพจรของเขามั้ย

854
00:50:38,078 --> 00:50:39,496
‎ผมกลัว ไม่

855
00:50:40,330 --> 00:50:42,874
‎และมีเลือดไหลออกมาจากปากเขา

856
00:50:43,458 --> 00:50:47,921
‎ดูเหมือนว่าผมใช้กำปั้นชกหน้าอกเขา

857
00:50:49,005 --> 00:50:50,715
‎(ฆาตกรรม: สตีเว่น ทูโอมิ)

858
00:50:50,799 --> 00:50:54,302
‎มีเลือดเต็มไปหมด
‎เขาบอกว่าเขาเมาจนหน้ามืดไป

859
00:50:56,096 --> 00:50:57,639
‎เขาก็ประหลาดใจมาก

860
00:50:58,765 --> 00:51:01,768
‎มันไม่มีเจตนาที่จะทำ มันไม่ใช่จินตนาการ

861
00:51:02,936 --> 00:51:05,480
‎แต่ความปรารถนาลึกๆ ในใจเขาก็ยังออกมาอยู่ดี

862
00:51:08,233 --> 00:51:12,028
‎เห็นชัดว่าเขาไม่ได้วางแผนไว้
‎เพราะเขาลงชื่อจองโรงแรมไว้แค่วันเดียว

863
00:51:12,112 --> 00:51:16,074
‎และต้องจองต่ออีกวัน
‎เพื่อซื้อเวลาในการกำจัดศพ

864
00:51:16,157 --> 00:51:17,659
‎(โรงแรมแอมบาสเดอร์)

865
00:51:17,742 --> 00:51:20,578
‎เขาออกไปร้านขายกระเป๋าเดินทาง

866
00:51:20,662 --> 00:51:23,873
‎ได้กระเป๋าใบใหญ่มา เอาเข้าไปที่โรงแรม

867
00:51:24,707 --> 00:51:28,128
‎เขาถือกระเป๋าขึ้นไปที่ห้อง

868
00:51:28,211 --> 00:51:31,381
‎จับคุณทูโอมิยัดใส่กระเป๋า

869
00:51:31,464 --> 00:51:34,509
‎แล้วเรียกคนขับแท็กซี่มารับเขา

870
00:51:40,515 --> 00:51:42,475
‎ดาห์เมอร์บอกว่า คนขับทักด้วยว่า

871
00:51:42,559 --> 00:51:45,353
‎"ใส่ศพไว้ละสิเนี่ย" กระเป๋ามันหนักมาก

872
00:51:46,688 --> 00:51:50,483
‎แล้วเขาก็นำศพของสตีฟ ทูโอมิ
‎กลับไปที่บ้านของย่า

873
00:51:51,109 --> 00:51:53,236
‎และแอบกำจัดศพซะ

874
00:51:54,571 --> 00:51:56,072
‎เขาหั่นศพออกเป็นชิ้นๆ

875
00:51:56,156 --> 00:51:58,867
‎จับใส่ถุงขยะใบใหญ่ๆ แล้วโยนทิ้งในกองขยะ

876
00:52:02,662 --> 00:52:05,165
‎(พฤศจิกายน 1987)

877
00:52:07,292 --> 00:52:09,627
‎(ปี 1991)

878
00:52:11,087 --> 00:52:13,214
‎ทูโอมิโตมาในย่านอัปเปอร์เพนนินซูล่า
‎ของมิชิแกน

879
00:52:13,298 --> 00:52:16,634
‎ในเมืองเล็กๆ ชื่อออนโทนากอน
‎คนส่วนใหญ่รู้จักเขา

880
00:52:16,718 --> 00:52:20,180
‎เขาเป็นเด็กเงียบๆ ฉันถึงรู้จักเขา

881
00:52:20,263 --> 00:52:22,682
‎เขาเป็นคนเงียบมาก ไม่เคยรบกวนใครเลย

882
00:52:22,765 --> 00:52:27,020
‎สตีเว่น ทูโอมิย้ายไปอยู่มิลวอกี
‎ในช่วงกลางปี 1980

883
00:52:27,103 --> 00:52:29,689
‎และทำงานเป็นพ่อครัวร้านอาหารจานด่วน

884
00:52:29,772 --> 00:52:33,860
‎ครั้งสุดท้ายที่มีคนเห็นเขาคือ
‎ฤดูใบไม้ผลิ ปี 1987

885
00:52:34,736 --> 00:52:38,364
‎หลังจากดาห์เมอร์สารภาพ ผมเชื่อสิ่งที่เขาพูด

886
00:52:38,448 --> 00:52:42,076
‎เพราะเขาไม่มีเหตุผลที่ต้องโกหกเรา

887
00:52:42,160 --> 00:52:45,288
‎เขาไม่จำเป็นต้องบอกเราด้วยซ้ำ
‎ว่านั่นเป็นเหยื่อของเขา

888
00:52:45,371 --> 00:52:49,375
‎เพราะนั่นเป็นเหยื่อคนหนึ่ง
‎ที่เรามีหลักฐานน้อยมาก

889
00:52:49,459 --> 00:52:53,463
‎ดาห์เมอร์เป็นคนให้การ
‎และระบุรายละเอียดมากมาย

890
00:52:54,255 --> 00:52:58,509
‎ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อข้อเท็จจริง
‎ที่ดาห์เมอร์บอกเรา

891
00:52:59,302 --> 00:53:01,137
‎หลังจากเขาสารภาพ

892
00:53:01,221 --> 00:53:03,389
‎ผมไปพบกับครอบครัวของทูโอมิ
‎ที่อัปเปอร์มิชิแกน

893
00:53:04,933 --> 00:53:09,812
‎ลูกชายของพวกเขาไปมิลวอกี
‎เพื่อหางานทำในเมือง

894
00:53:09,896 --> 00:53:13,483
‎เพื่อพยายามหาคำตอบว่า
‎เขาอยากทำอะไรกับชีวิต

895
00:53:13,566 --> 00:53:15,068
‎ครอบครัวไม่ได้เจอเขาอีกเลย

896
00:53:15,151 --> 00:53:17,528
‎(สตีเว่น ทูโอมิ
‎ด้วยรักตลอดไป)

897
00:53:17,612 --> 00:53:20,907
‎และผมคิดว่าพวกเขาทำใจยอมรับได้ยากมาก

898
00:53:23,243 --> 00:53:26,704
‎คุณรู้สึกยังไงในตอนนั้น
‎ที่โรงแรมแอมบาสซาเดอร์

899
00:53:27,580 --> 00:53:28,623
‎ตกใจมาก

900
00:53:29,666 --> 00:53:32,085
‎ที่มีความรู้สึกนี้อีกแล้ว

901
00:53:32,168 --> 00:53:36,381
‎ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกเด็ดขาด

902
00:53:37,048 --> 00:53:41,052
‎คุณรู้สึกยังไงที่มันออกมา
‎ทั้งที่คุณหมดสติอยู่

903
00:53:43,054 --> 00:53:44,264
‎สับสน

904
00:53:45,515 --> 00:53:47,809
‎คุณรู้สึกว่าเริ่มเสียการควบคุมมั้ย

905
00:53:47,892 --> 00:53:49,477
‎รู้สึก ผมรู้ว่าผมเสียไปแล้ว

906
00:53:51,437 --> 00:53:53,356
‎นั่นเป็นการฆาตกรรมครั้งแรกที่นี่

907
00:53:53,439 --> 00:53:55,900
‎ตั้งแต่ปี 1978 การฆาตกรรมสตีเว่น ฮิกส์

908
00:53:55,984 --> 00:53:59,445
‎จนถึงพฤศจิกายน ปี 1987
‎การฆาตกรรมสตีเว่น ทูโอมิ

909
00:53:59,529 --> 00:54:02,782
‎การฆ่าครั้งแรกคือตอนที่เขาอายุ 18 ปี

910
00:54:03,825 --> 00:54:06,077
‎เขาหยุดไปได้เก้าปีโดยไม่ฆ่าใคร

911
00:54:06,661 --> 00:54:10,540
‎เหตุการณ์ที่แอมบาสซาเดอร์ทำอะไรสักอย่าง
‎มันกระตุ้นบางอย่าง

912
00:54:12,583 --> 00:54:14,335
‎ผมต้องการมากกว่านั้น

913
00:54:14,419 --> 00:54:17,547
‎ผมไม่รู้ว่ามันกระตุ้นอะไร
‎แต่มันกระตุ้นอะไรสักอย่าง

914
00:54:17,630 --> 00:54:20,717
‎การฆาตกรรมทูโอมิเป็นจุดเปลี่ยนของเขา

915
00:54:21,467 --> 00:54:25,346
‎ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่า
‎"ฉันกำลังพ่ายแพ้การต่อสู้กับตัวเอง"

916
00:54:25,430 --> 00:54:27,307
‎"ฉันควบคุมไว้ไม่ไหวแล้ว"

917
00:54:27,890 --> 00:54:30,393
‎มันทำให้ผมมีความสุขเป็นพิเศษ

918
00:54:30,476 --> 00:54:33,646
‎มันครอบงำความคิดของผม
‎การทำสิ่งเหล่านี้

919
00:54:35,356 --> 00:54:38,985
‎ภัยอันตรายอาจเป็นใครสักคน
‎ที่หน้าตาเหมือนเพื่อนบ้านของคุณ

920
00:54:39,068 --> 00:54:43,364
‎เขาเดินไปตามถนนเหมือนคนปกติทั่วไป

921
00:54:43,448 --> 00:54:45,325
‎เขาไม่ได้หน้าตาน่ากลัว

922
00:54:45,408 --> 00:54:47,952
‎มีฆาตกรต่อเนื่องในมิลวอกี

923
00:54:48,036 --> 00:54:50,163
‎ไม่มีใครนอกจากดาห์เมอร์

924
00:54:50,246 --> 00:54:53,958
‎รู้ว่ามีฆาตกรต่อเนื่อง
‎ลอยนวลอยู่ในเมืองของเรา

925
00:54:54,042 --> 00:54:57,587
‎ตำรวจไม่รู้ ไม่มีใครในชุมชนรู้เลย

926
00:54:58,338 --> 00:55:01,924
‎หลังจากพยายามหักห้ามใจมาหลายปี
‎เขาก็ยอมแพ้

927
00:55:02,008 --> 00:55:05,470
‎กลายเป็นเครื่องจักรสังหาร
‎ที่ไร้การควบคุมโดยสิ้นเชิง

928
00:55:06,179 --> 00:55:09,057
‎แรงกดดันนั้นรุนแรงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด

929
00:55:12,185 --> 00:55:15,480
‎มันเป็นแรงผลักดันที่เด็ดเดี่ยว

930
00:55:17,023 --> 00:55:17,982
‎ความ

931
00:55:18,566 --> 00:55:20,526
‎ปรารถนาของผม

932
00:55:21,569 --> 00:55:23,196
‎มันโหดร้ายป่าเถื่อน

933
00:56:38,729 --> 00:56:41,691
‎คำบรรยายโดย คุณาพร ศันสนียกุลวิไล