1
00:00:09,343 --> 00:00:12,180
‎หลังจากคุณดาห์เมอร์ก่อเหตุฆาตกรรมครั้งแรก

2
00:00:12,972 --> 00:00:15,516
‎เขาก็เว้นช่วงไปเก้าปีโดยไม่ฆ่าใครเลย

3
00:00:16,559 --> 00:00:18,436
‎แต่หลังจากหยุดไป

4
00:00:18,519 --> 00:00:22,982
‎เขาตื่นขึ้นมาในโรงแรมแอมบาสซาเดอร์
‎มีศพนอนอยู่ข้างๆ

5
00:00:23,649 --> 00:00:25,318
‎(ฆาตกรรม: สตีเว่น ทูโอมิ)

6
00:00:25,401 --> 00:00:29,322
‎เขามีสิ่งที่ผมเรียกว่า
‎สวนทางกับการเปลี่ยนศาสนา

7
00:00:30,281 --> 00:00:35,036
‎เขาเริ่มคิดว่า "นี่อาจจะเป็นชะตากรรมของฉัน
‎ที่ต้องทำงานของปีศาจ"

8
00:00:36,412 --> 00:00:40,041
‎เขาเริ่มทำบริกรรมคาถาแปลกประหลาดทั้งหลาย

9
00:00:41,334 --> 00:00:44,629
‎เขาเริ่มรู้สึกเข้าถึงบางส่วนของหนังที่ดู…

10
00:00:44,712 --> 00:00:46,172
‎(ดิ เอ็กซอร์ซิสต์)

11
00:00:46,255 --> 00:00:48,966
‎บอกเป็นนัยว่ามีอำนาจชั่วร้ายอยู่ทุกที่

12
00:00:49,842 --> 00:00:51,928
‎สตาร์ วอร์ส ภาคชัยชนะของเจไดก็เป็นเรื่องนึง

13
00:00:52,845 --> 00:00:55,515
‎เขาคิดว่าตัวเองเป็นเหมือนตัวละครจักรพรรดิ

14
00:00:55,598 --> 00:00:57,266
‎เขาอยากมีพลังควบคุมจิตใจคน

15
00:00:58,226 --> 00:01:00,603
‎จักรพรรดิมีตาสีเหลือง

16
00:01:01,229 --> 00:01:05,191
‎เจฟฟ์จึงหาที่ที่ขายคอนแทคท์เลนส์สีเหลือง

17
00:01:06,442 --> 00:01:08,945
‎ก่อนจะออกไปเที่ยวกลางคืน

18
00:01:09,028 --> 00:01:11,197
‎เขาจะใส่คอนแทคท์เลนส์

19
00:01:11,280 --> 00:01:13,533
‎เขากระตุ้นให้ตัวเองคึกคัก

20
00:01:13,616 --> 00:01:15,618
‎ด้วยการพยายามเลียนแบบ

21
00:01:15,701 --> 00:01:17,453
‎ซาตานหรือคนชั่ว

22
00:01:17,954 --> 00:01:20,039
‎เพื่อสนองจินตนาการของเขา

23
00:01:21,165 --> 00:01:23,209
‎ผู้คนเลือกดู

24
00:01:23,292 --> 00:01:25,628
‎หนังสยองขวัญนองเลือดเพื่อ…

25
00:01:26,921 --> 00:01:30,591
‎เพื่อดูภาพพวกนั้นในหนัง

26
00:01:32,426 --> 00:01:34,178
‎ข้อแตกต่างเดียวคือ

27
00:01:34,971 --> 00:01:36,389
‎ผมทำจริงๆ

28
00:01:41,894 --> 00:01:44,397
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

29
00:02:07,253 --> 00:02:10,173
‎ความสัมพันธ์ของฉันกับเจฟฟ์พัฒนาขึ้น

30
00:02:11,883 --> 00:02:13,050
‎ยิ่งเราได้คุยกัน

31
00:02:13,634 --> 00:02:15,887
‎ฉันก็ได้รู้จักหลายแง่มุมของเขา

32
00:02:17,597 --> 00:02:19,807
‎ในตัวเขามีความขัดแย้งมากมาย

33
00:02:20,975 --> 00:02:22,518
‎เขาเว้นช่วงไปนานมาก

34
00:02:23,102 --> 00:02:25,188
‎โดยไม่ได้ฆ่าใครเลย

35
00:02:25,271 --> 00:02:27,565
‎แต่หลังจากเขาพบกับสตีเว่น ทูโอมิ

36
00:02:27,648 --> 00:02:30,735
‎เขาก็สูญเสียการควบคุมตัวเองไป

37
00:02:31,235 --> 00:02:32,612
‎มันเป็นจุดที่นำไปสู่หายนะ

38
00:02:33,196 --> 00:02:34,864
‎แล้วตอนไหนคะ

39
00:02:36,115 --> 00:02:39,660
‎ที่คุณยอมให้ความรู้สึกเหล่านั้นครอบงำ

40
00:02:39,744 --> 00:02:41,787
‎และเลิกพยายามเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งสิ้น

41
00:02:41,871 --> 00:02:44,248
‎หลังจากเหตุที่แอมบาสซาเดอร์

42
00:02:44,332 --> 00:02:47,376
‎มันก็กระตุ้นให้ปล่อยทุกอย่างเต็มที่เลย

43
00:02:48,419 --> 00:02:53,257
‎สุดท้ายเขาก็ไปถึงจุดที่ถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว

44
00:02:54,008 --> 00:02:55,885
‎และสี่ปีต่อมา

45
00:02:55,968 --> 00:02:59,555
‎ความบุ่มบ่ามนั้นก็ทำให้เขาโดนจับ

46
00:03:05,478 --> 00:03:07,813
‎(วันที่ 22 กรฎาคม 1991)

47
00:03:10,358 --> 00:03:14,153
‎คดีดาห์เมอร์
‎เป็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนในมิลวอกี

48
00:03:15,279 --> 00:03:20,159
‎มันเป็นช่วงเวลาที่เหลือเชื่อ
‎ในชีวิตการทำงานเป็นนักข่าวของฉัน

49
00:03:22,203 --> 00:03:24,830
‎คืนนั้นในเดือนกรกฎาคม 1991

50
00:03:25,539 --> 00:03:27,708
‎วันที่ 22

51
00:03:29,961 --> 00:03:34,966
‎เจ้าหน้าที่ตำรวจมิลวอกี
‎กำลังออกลาดตระเวนรอบดึก

52
00:03:36,050 --> 00:03:38,636
‎พวกเขาขับผ่านอะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

53
00:03:38,719 --> 00:03:41,264
‎ในรถลาดตระเวนไปตามถนน

54
00:03:41,764 --> 00:03:46,644
‎แล้วเทรซี่ เอ็ดเวิร์ดส์ก็เข้าไปหา

55
00:03:46,727 --> 00:03:50,898
‎เทรซี่ เอ็ดเวิร์ดส์ใส่กางเกงในขาสั้น

56
00:03:51,607 --> 00:03:54,944
‎มีกุญแจมือห้อยอยู่ที่ข้อมือ

57
00:03:56,737 --> 00:04:01,242
‎ขณะที่ตำรวจกำลังคุยกับเขา

58
00:04:01,826 --> 00:04:03,369
‎เขาก็เริ่มเล่า

59
00:04:03,452 --> 00:04:06,080
‎เรื่องที่ไม่น่าเชือ

60
00:04:06,163 --> 00:04:07,999
‎ว่าเขาไปอยู่ไหนมา

61
00:04:08,082 --> 00:04:10,418
‎เกี่ยวกับผู้ชายผิวขาวเพี้ยนๆ

62
00:04:10,501 --> 00:04:13,254
‎ที่เขาเพิ่งคุยด้วย

63
00:04:15,673 --> 00:04:17,925
‎ดาห์เมอร์เลือกเหยื่อ

64
00:04:18,009 --> 00:04:20,219
‎ตามลักษณะรูปร่าง

65
00:04:22,054 --> 00:04:24,098
‎เขาจะเสนอเงินให้เหยื่อ

66
00:04:24,181 --> 00:04:27,184
‎แล้วเหยื่อก็ยอมให้ดาห์เมอร์ถ่ายรูปพวกเขา

67
00:04:27,268 --> 00:04:29,603
‎แต่เขาจะบอกว่า
‎"คุณต้องมาที่อะพาร์ตเมนต์ผม"

68
00:04:31,439 --> 00:04:36,277
‎คืนนั้นเทรซี่ เอ็ดเวิร์ดส์ตกลงไป
‎ที่อะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

69
00:04:39,155 --> 00:04:42,033
‎ก่อนอื่นเลย เทรซี่เป็นคนดีมาก

70
00:04:42,116 --> 00:04:44,368
‎เขาเป็นคนที่รู้เท่าทันคน เอาตัวรอดเก่ง

71
00:04:45,619 --> 00:04:48,956
‎เขาบอกเราว่าคืนนั้นเจฟฟรีย์ทำตัวยังไง

72
00:04:50,124 --> 00:04:52,126
‎และอยู่ดีๆ เขาก็รู้

73
00:04:52,710 --> 00:04:55,296
‎ว่าเขาไม่ได้ไปที่นั่นเพื่อถ่ายรูปแน่นอน

74
00:04:56,464 --> 00:04:58,799
‎เขาไปที่นั่นเพื่ออะไรที่เลวร้ายกว่านั้น

75
00:04:59,842 --> 00:05:02,303
‎พอพวกเขาอยู่ในห้องนอน

76
00:05:02,887 --> 00:05:05,431
‎ดาห์เมอร์จับเขาใส่กุญแจมือหนึ่งข้าง

77
00:05:05,514 --> 00:05:09,894
‎เอ็ดเวิร์ดส์ขยับหนีเพื่อไม่ให้เขาใส่อีกข้าง

78
00:05:11,896 --> 00:05:15,232
‎แล้วเจฟฟรีย์ก็เปิดหนัง
‎เรื่องเอ็กซอร์ซิสต์ภาคสาม

79
00:05:15,858 --> 00:05:18,652
‎ดาห์เมอร์เริ่มจดจ่ออยู่กับหนัง

80
00:05:18,736 --> 00:05:21,405
‎จึงไม่ได้สนใจกุญแจมืออีกข้าง

81
00:05:22,531 --> 00:05:24,617
‎เขาเริ่มทำท่าบ้าบอ

82
00:05:24,700 --> 00:05:27,453
‎นั่งโยกตัวไปมาในเก้าอี้

83
00:05:27,536 --> 00:05:29,580
‎และทำเสียงแปลกๆ

84
00:05:29,663 --> 00:05:32,041
‎และพูดจาไม่เป็นภาษา

85
00:05:33,042 --> 00:05:36,253
‎เทรซี่เริ่มทำเหมือนพวกเขาเป็นเพื่อนซี้กัน

86
00:05:36,337 --> 00:05:39,757
‎เพราะเขารู้ว่าต้องหนีให้ได้
‎ไม่งั้นจะถูกฆ่าแน่นอน

87
00:05:42,927 --> 00:05:47,515
‎ผมบอกเขาว่าผมต้องเข้าห้องน้ำ
‎พอผมเดินผ่านเขา ผมก็ฟาดเขา

88
00:05:47,598 --> 00:05:50,935
‎แล้ววิ่งหนีไปที่ประตู
‎พระเจ้าต้องคุ้มครองผมอยู่แน่

89
00:05:51,018 --> 00:05:53,062
‎เพราะเขาติดล็อกที่ประตูไว้ตั้งแปดอัน

90
00:05:53,145 --> 00:05:55,272
‎ผมก็ดันเปิดอันที่ถูกต้องได้

91
00:05:59,443 --> 00:06:02,738
‎เทรซี่โบกมือเรียกรถตำรวจมิลวอกี

92
00:06:04,073 --> 00:06:06,117
‎ตอนแรกเขาแค่อยากให้ถอดกุญแจมือออก

93
00:06:06,200 --> 00:06:08,911
‎ผมว่าเขาไม่ค่อยอยากบอกข้อมูล

94
00:06:08,994 --> 00:06:11,163
‎ว่าเขาโดนจับใส่กุญแจมือได้ยังไง

95
00:06:13,207 --> 00:06:16,627
‎มันเป็นกุญแจมือคนละแบบ
‎กับที่ตำรวจมิลวอกีใช้

96
00:06:16,710 --> 00:06:18,712
‎ใช้กุญแจตำรวจไขไม่ได้

97
00:06:19,296 --> 00:06:22,258
‎พวกเขาเลยกลับไปที่อะพาร์ตเมนต์
‎เพื่อเอากุญแจมาไข

98
00:06:22,341 --> 00:06:23,968
‎และเพื่อสอบสวนด้วย

99
00:06:24,051 --> 00:06:25,803
‎(สอบปากคำเจฟฟรีย์)

100
00:06:29,056 --> 00:06:32,143
‎พอดาห์เมอร์เปิดประตูออกมา
‎เขากำลังเมามาย

101
00:06:34,061 --> 00:06:35,896
‎เขายอมให้ตำรวจเข้าไป

102
00:06:37,815 --> 00:06:40,151
‎ตำรวจตรวจดูห้องนอน

103
00:06:40,234 --> 00:06:42,111
‎พบมีดอยู่ใต้เตียง

104
00:06:42,194 --> 00:06:45,322
‎มีดที่ดาห์เมอร์ใช้ขู่เทรซี่ เอ็ดเวิร์ดส์

105
00:06:46,866 --> 00:06:49,160
‎เทรซี่ เอ็ดเวิร์ดส์เล่าว่า

106
00:06:49,243 --> 00:06:52,580
‎ดาห์เมอร์บอกเขาว่ามี

107
00:06:53,581 --> 00:06:56,208
‎หัวหลายหัวอยู่ในตู้เย็น

108
00:06:58,919 --> 00:07:01,005
‎พอตำรวจเปิดตู้เย็นออกมา

109
00:07:02,631 --> 00:07:06,177
‎เห็นหัวอยู่ในตู้เย็น กำลังมองขึ้นมา

110
00:07:06,260 --> 00:07:07,678
‎เขาก็ร้องลั่น

111
00:07:07,761 --> 00:07:09,889
‎เขาร้องลั่นเลย

112
00:07:11,557 --> 00:07:15,352
‎สุดท้ายเขาต้องเกษียณ
‎เพราะยังเก็บไปฝันตลอด

113
00:07:16,729 --> 00:07:18,063
‎เขาทำใจไม่ได้

114
00:07:21,984 --> 00:07:23,903
‎ดาห์เมอร์ถูกควบคุมตัว

115
00:07:24,403 --> 00:07:27,156
‎เขาถูกนำตัวไปที่กองบัญชาการตำรวจ

116
00:07:28,282 --> 00:07:31,619
‎พอผมไปถึงที่เกิดเหตุ
‎และพบกับผู้หมวดกะกลางคืน

117
00:07:31,702 --> 00:07:35,998
‎โรสเวลต์ ฮาร์เรลล์
‎เขาส่ายหน้าและสรุปให้ผมฟัง

118
00:07:36,081 --> 00:07:37,500
‎ว่ามันไม่น่าเชื่อเอาซะเลย

119
00:07:37,583 --> 00:07:41,670
‎มันเป็นอะพาร์ตเมนต์เล็กๆ
‎แต่มีหลักฐานมากมายมหาศาล

120
00:07:44,298 --> 00:07:46,550
‎ที่เกิดเหตุนั้นน่าสยดสยองมาก

121
00:07:47,301 --> 00:07:49,470
‎เครื่องมือที่อยู่ในอะพาร์ตเมนต์

122
00:07:49,553 --> 00:07:52,264
‎มีทั้งเลื่อยตัดเหล็ก ไขควง

123
00:07:52,348 --> 00:07:54,433
‎เครื่องมืออื่นๆ ที่เขาใช้

124
00:07:54,517 --> 00:07:57,394
‎เพื่อหั่นชิ้นส่วนเหยื่อ

125
00:08:00,648 --> 00:08:04,193
‎ผมนึกว่าจะเป็นที่เกิดเหตุทั่วไป แต่พอไปถึง

126
00:08:04,276 --> 00:08:08,364
‎เจ้าหน้าที่ตำรวจพาผมไปที่
‎อะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

127
00:08:10,699 --> 00:08:14,912
‎นักนิติเวชเคยชินกับการเห็นภาพที่โหดร้าย

128
00:08:15,788 --> 00:08:17,748
‎แต่นี่มันคนละเรื่องกันเลย

129
00:08:19,166 --> 00:08:23,128
‎พอมองไปรอบๆ ห้อง
‎ก็เห็นสีหน้าที่หวาดกลัวของทุกคน

130
00:08:24,088 --> 00:08:27,216
‎และตลอดหลายปีที่ผ่านมา

131
00:08:27,299 --> 00:08:29,802
‎ผมเชื่อมั่นว่า

132
00:08:29,885 --> 00:08:32,263
‎ในเวลานั้น

133
00:08:32,346 --> 00:08:35,432
‎ผมได้เผชิญหน้ากับความชั่วร้ายจริงๆ

134
00:08:36,600 --> 00:08:38,435
‎ผมบรรยายไม่ถูก

135
00:08:38,519 --> 00:08:42,439
‎แต่มันเป็นความรู้สึกถึงควาชั่วช้าของมนุษย์

136
00:08:44,149 --> 00:08:48,904
‎พอเราค้นดูตามลิ้นชักและภาชนะต่างๆ

137
00:08:48,988 --> 00:08:52,116
‎ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้กำลังตรวจสอบที่เกิดเหตุ

138
00:08:52,199 --> 00:08:55,202
‎แต่กำลังรื้อพิพิธภัณฑ์ของดาห์เมอร์

139
00:08:58,038 --> 00:09:01,792
‎เห็นชัดว่าดาห์เมอร์สะสม

140
00:09:01,875 --> 00:09:05,504
‎ชิ้นส่วนร่างกายบางส่วนของคนที่เขาฆ่า

141
00:09:06,005 --> 00:09:09,717
‎อวัยวะเพศตากแห้ง เส้นผมมนุษย์

142
00:09:12,386 --> 00:09:14,722
‎เราพบถุงพลาสติก

143
00:09:14,805 --> 00:09:16,890
‎ที่มีเนื้อเยื่ออยู่

144
00:09:17,641 --> 00:09:19,518
‎ผมตรวจชันสูตรแล้วพบว่า

145
00:09:19,602 --> 00:09:21,312
‎เป็นหัวใจมนุษย์

146
00:09:21,854 --> 00:09:25,190
‎และเนื้อเยื้อจากกล้ามเนื้อโครงร่างอื่นๆ

147
00:09:26,900 --> 00:09:28,902
‎และในห้องนอนนั้น

148
00:09:28,986 --> 00:09:32,031
‎มีโครงกระดูกสามโครงในสภาพสมบูรณ์

149
00:09:32,114 --> 00:09:34,074
‎ที่ถูกตัดหัวออก

150
00:09:35,075 --> 00:09:37,036
‎และมีหัวกะโหลกมนุษย์ 11 หัว

151
00:09:38,245 --> 00:09:40,039
‎อยู่ดีๆ ผมก็ฉุกคิดได้ว่า

152
00:09:40,539 --> 00:09:43,709
‎"เรามีฆาตกรต่อเนื่องในมิลวอกี"

153
00:09:46,337 --> 00:09:48,130
‎มันช่างโหดเหี้ยมมาก

154
00:09:49,715 --> 00:09:51,592
‎จนแทบไม่น่าเชื่อ

155
00:09:51,675 --> 00:09:54,762
‎แต่ก็ต้องเชื่อเพราะเรามีหลักฐานทุกอย่าง

156
00:09:56,138 --> 00:09:57,848
‎ตอนที่ผมอยู่ในห้องนอน

157
00:09:57,931 --> 00:10:00,684
‎ผมสังเกตเห็นถังพลาสติกสีฟ้าขนาดใหญ่

158
00:10:01,310 --> 00:10:03,771
‎พอผมย้ายถังและเขย่าถัง

159
00:10:03,854 --> 00:10:06,690
‎ก็มีเสียงของเหลวกระฉอก

160
00:10:06,774 --> 00:10:09,234
‎และถังก็หนักมากด้วย

161
00:10:10,152 --> 00:10:13,906
‎ผมเลยขอให้ทีมจัดการวัตถุอันตรายเข้ามา

162
00:10:13,989 --> 00:10:16,950
‎และเอาถังออกไป เผื่อว่ามีสารเคมี

163
00:10:17,034 --> 00:10:19,870
‎หรือวัตถุอันตรายอื่นๆ อยู่

164
00:10:23,749 --> 00:10:25,209
‎รุ่งเช้าวันต่อมา

165
00:10:25,292 --> 00:10:28,003
‎ผมมุ่งหน้าไปที่กองบัญชาการตำรวจ

166
00:10:28,754 --> 00:10:33,384
‎และได้รับรายงานสรุปว่าดาห์เมอร์พูดอะไรบ้าง

167
00:10:33,467 --> 00:10:35,010
‎(ชายหนุ่มยอมรับว่าชำแหละศพ)

168
00:10:35,094 --> 00:10:38,305
‎แล้วเราก็เริ่มตรวจสอบช่วงเวลา

169
00:10:38,389 --> 00:10:41,433
‎เป็นจุดเริ่มต้นของการสืบสวนนานหลายสัปดาห์

170
00:10:41,517 --> 00:10:44,812
‎ที่จริงก็หลายเดือนเทีเดียว

171
00:10:47,648 --> 00:10:51,443
‎ทนายความของเขาอยู่ด้วยและคอยบอกว่า
‎"ฉันขอแนะนำว่าอย่าพูดอะไร"

172
00:10:51,527 --> 00:10:54,321
‎และทุกวันเขาจะเซ็นเอกสารสละสิทธิ์
‎เขียนว่า "ผมอยากพูด"

173
00:10:58,450 --> 00:10:59,868
‎เราอยู่ที่เรือนจำ

174
00:11:00,536 --> 00:11:04,164
‎เขากำลังเล่าถึงเหยื่อแต่ละราย

175
00:11:04,248 --> 00:11:06,875
‎ย้อนกลับไปเท่าที่เขาจำได้

176
00:11:07,459 --> 00:11:10,796
‎ครับ ผมเก็บความรู้สึกไว้ในใจตลอดเวลา

177
00:11:11,714 --> 00:11:15,592
‎การพูดอย่างนี้จึงเป็นประสบการณ์ใหม่
‎ที่ผมกำลังเรียนรู้

178
00:11:16,135 --> 00:11:18,137
‎ฉันว่าคุณเปิดเผยกับฉันมาตลอดนะ

179
00:11:19,471 --> 00:11:21,348
‎ยิ่งฝึกก็จะยิ่งง่ายขึ้น

180
00:11:24,268 --> 00:11:28,439
‎ช่วยตอบได้มั้ยว่า
‎อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คุณอยากฆ่าพวกเขา

181
00:11:29,148 --> 00:11:31,316
‎ผมคิดว่าอิทธิพลที่ซ่อนอยู่

182
00:11:31,400 --> 00:11:35,612
‎คือแรงขับทางเพศที่วิปริต

183
00:11:37,614 --> 00:11:40,451
‎มีแต่ความรู้สึกว่างเปล่าตลอดเวลา

184
00:11:40,534 --> 00:11:42,327
‎และไม่สามารถค้นพบ

185
00:11:43,328 --> 00:11:45,706
‎อะไรในชีวิตที่ทำให้ผม

186
00:11:45,789 --> 00:11:49,877
‎มีความสุข สงบหรือเติมเต็มได้

187
00:11:51,712 --> 00:11:54,214
‎ผมตามหาอะไรที่มากกว่านั้นอยู่เสมอ

188
00:11:57,760 --> 00:12:00,179
‎(วันที่ 22 กรกฎาคม 1991)

189
00:12:02,347 --> 00:12:03,766
‎(วันที่ 17 มกราคม 1988)

190
00:12:03,849 --> 00:12:06,602
‎(แปดสัปดาห์
‎หลังการฆาตกรรมสตีเว่น ทูโอมิ)

191
00:12:09,188 --> 00:12:11,398
‎คืนหนึ่งผมออกไปเที่ยว

192
00:12:11,482 --> 00:12:15,194
‎ผมพบกับ… คนอินเดียมั้ง

193
00:12:15,277 --> 00:12:18,947
‎เขายืนอยู่ตรงนั้น บอกว่ากำลังรอรถเมล์

194
00:12:19,031 --> 00:12:22,034
‎- จำชื่อเขาได้มั้ย
‎- จำไม่ได้

195
00:12:24,953 --> 00:12:27,289
‎ในเดือนมกราคม ปี 1988

196
00:12:27,372 --> 00:12:31,168
‎ระหว่างที่เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์อาศัยอยู่บ้านย่า
‎เขาออกไปเที่ยว

197
00:12:31,251 --> 00:12:34,797
‎เขาพบกับเจมส์ ด็อกซ์เตเตอร์ อายุ 14

198
00:12:35,631 --> 00:12:38,550
‎เขายืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้าบาร์เกย์

199
00:12:39,510 --> 00:12:43,555
‎ดาห์เมอร์ชวนเขากลับไปที่บ้านย่าด้วยกัน

200
00:12:44,139 --> 00:12:47,684
‎ด็อกซ์เตเตอร์บอกราคาไป
‎ค่ามีเพศสัมพันธ์ด้วย 50 ดอลลาร์

201
00:12:49,019 --> 00:12:51,980
‎- ย่าคุณอยู่ไหน
‎- อยู่ชั้นบน หลับอยู่

202
00:12:53,065 --> 00:12:55,400
‎ผมถามเขาว่า "อยู่ได้ดึกแค่ไหน"

203
00:12:55,484 --> 00:12:56,652
‎เขาตอบว่า

204
00:12:56,735 --> 00:13:00,030
‎"ไม่เกินเช้ามืด"

205
00:13:00,113 --> 00:13:02,491
‎และตอนนั้นก็ใกล้จะเช้ามืดแล้ว

206
00:13:02,574 --> 00:13:03,450
‎โอเค

207
00:13:03,951 --> 00:13:05,994
‎ตอนนี้คุณคิดอะไรอยู่

208
00:13:06,078 --> 00:13:07,162
‎ผมแค่…

209
00:13:09,706 --> 00:13:12,918
‎อยากเก็บเขาไว้ พูดแบบนี้ดีกว่า

210
00:13:14,586 --> 00:13:18,423
‎เขามักผสมยาที่ทำให้คนหลับไป

211
00:13:18,507 --> 00:13:20,259
‎และใช้ยานอนหลับ

212
00:13:20,342 --> 00:13:23,637
‎เขามักใส่ยาห้าหรือเจ็ดเม็ดในกาแฟ

213
00:13:23,720 --> 00:13:26,557
‎อาจจะใส่เหล้าลงไปด้วย

214
00:13:27,891 --> 00:13:30,394
‎แน่นอนว่าความคิดของผมตอนนั้น

215
00:13:31,603 --> 00:13:34,106
‎ไม่ใช่ความคิดของคนที่มีจิตปกติ

216
00:13:35,357 --> 00:13:38,110
‎ผมอยากให้เขามีชีวิตอยู่มากกว่า

217
00:13:38,193 --> 00:13:41,697
‎แต่การบีบคอเขาดูเป็นวิธีที่จะเก็บเขาไว้ได้

218
00:13:42,364 --> 00:13:46,326
‎พอเขาฆ่าใครสักคน
‎ศพก็จะอยู่ในห้องนอนชั้นบน

219
00:13:46,410 --> 00:13:49,454
‎พอย่าของเขาตื่น เจฟฟรีย์ก็จะลงไปข้างล่าง

220
00:13:49,538 --> 00:13:51,248
‎กินมื้อเช้ากับย่า

221
00:13:51,331 --> 00:13:53,667
‎ศพก็จะอยู่ในห้องนอนชั้นบน

222
00:13:53,750 --> 00:13:55,878
‎เจฟฟรีย์คุยสัพเพเหระกับย่า

223
00:13:55,961 --> 00:13:57,588
‎และไปส่งย่าที่โบสถ์

224
00:13:59,423 --> 00:14:01,592
‎เขาไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรเลย

225
00:14:03,010 --> 00:14:06,221
‎เขาเก็บศพของด็อกซ์เตเตอร์

226
00:14:06,305 --> 00:14:10,350
‎ไว้ในห้องใต้ดินของย่าเขานานหนึ่งสัปดาห์

227
00:14:10,434 --> 00:14:13,103
‎แล้วพอเขาอยู่ในบ้านตามลำพัง

228
00:14:13,186 --> 00:14:17,024
‎ก็จะเอาศพออกมาแล้วมีเพศสัมพันธ์ด้วย

229
00:14:18,901 --> 00:14:24,448
‎สิ่งที่ศพ หุ่นโชว์
‎และคนหมดสติมีเหมือนกัน

230
00:14:24,531 --> 00:14:27,075
‎คือพวกเขาไม่เรียกร้อง

231
00:14:27,159 --> 00:14:28,577
‎ไม่ต่อว่า

232
00:14:29,202 --> 00:14:30,579
‎และไม่หนีไปไหน

233
00:14:31,246 --> 00:14:33,332
‎สำหรับดาห์เมอร์ นั่นเป็นเรื่องสำคัญ

234
00:14:36,126 --> 00:14:39,171
‎ผมไม่เคยรู้จักมนุษย์คนไหน

235
00:14:39,254 --> 00:14:42,466
‎ที่เป็นคนที่โดดเดี่ยว
‎เท่าเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์เลย

236
00:14:43,926 --> 00:14:45,052
‎ผมถามว่า

237
00:14:45,135 --> 00:14:47,346
‎"เจฟฟรีย์ คุณมีเพื่อนบ้างมั้ย"

238
00:14:48,305 --> 00:14:49,139
‎"ไม่มี"

239
00:14:49,222 --> 00:14:51,600
‎"เคยไปดูหนังกับผู้ชายมั้ย"

240
00:14:52,184 --> 00:14:53,018
‎"ไม่เคย"

241
00:14:53,101 --> 00:14:55,646
‎"เคยไปปาร์ตี้มั้ย"
‎"ไม่"

242
00:14:57,272 --> 00:15:01,026
‎เขาไม่มีเพื่อน เลยไม่ได้คุยกับใครเลย

243
00:15:02,903 --> 00:15:06,949
‎ผมเห็นแต่ภาพของคนที่มีแต่เปลือกนอก

244
00:15:08,325 --> 00:15:10,452
‎เขาไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น

245
00:15:10,535 --> 00:15:13,789
‎นอกจากสนองความต้องการ

246
00:15:13,872 --> 00:15:17,668
‎ที่อยากมีเซ็กซ์กับคนตาย
‎หรือคนเป็นที่หมดสติ

247
00:15:23,298 --> 00:15:26,385
‎สถานการณ์ทั้งหมดนี้
‎บีบให้ผมต้องเปลี่ยนมุมมอง

248
00:15:26,468 --> 00:15:28,011
‎ว่าผมใช้ชีวิตยังไง

249
00:15:28,637 --> 00:15:30,472
‎ตอนนั้นคุณไม่เคยรู้ตัวเลยเหรอ

250
00:15:30,555 --> 00:15:34,518
‎อาจจะรู้ แต่ผมเลือกที่จะมองข้าม ฝังมันไว้

251
00:15:35,394 --> 00:15:39,272
‎เก็บกดไว้ข้างใต้แรงกระตุ้นที่ผลักดันผม

252
00:15:41,441 --> 00:15:44,987
‎เจฟฟรีย์มีความอยากรู้อยากเห็น
‎เรื่องร่างกายมนุษย์มาก

253
00:15:45,988 --> 00:15:50,492
‎ความสนใจนี้มีมาตั้งแต่เด็ก
‎แม้แต่ตอนที่เขาอยู่เกรดสามหรือสี่

254
00:15:51,827 --> 00:15:54,204
‎(ปี 1991)

255
00:15:56,373 --> 00:15:57,833
‎(ปี 1968)

256
00:15:57,916 --> 00:16:02,504
‎ตอนที่เจฟฟ์กับผมเป็นเด็ก
‎เรามักไปเดินป่ากัน

257
00:16:02,587 --> 00:16:07,759
‎มักจะเจอกระดูกตามพื้นดิน

258
00:16:07,843 --> 00:16:10,470
‎และเขามักจะสนใจเป็นพิเศษ

259
00:16:10,554 --> 00:16:12,723
‎เมื่อเห็นกายวิภาคของสัตว์พวกนี้

260
00:16:14,057 --> 00:16:18,270
‎เขามักใช้เวลาอยู่ในเพิในสนามหลังบ้าน

261
00:16:18,353 --> 00:16:20,605
‎ที่เขาเก็บสะสมสัตว์เอาไว้

262
00:16:21,940 --> 00:16:24,276
‎และช่วงหนึ่ง โรงเก็บของทำสวน

263
00:16:24,359 --> 00:16:26,903
‎ก็เคยใช้เป็นที่เก็บโครงกระดูก

264
00:16:27,779 --> 00:16:30,323
‎กระดูกกระรอก กระต่าย

265
00:16:30,407 --> 00:16:33,243
‎หรืออะไรก็ตามที่เจอในป่า

266
00:16:33,326 --> 00:16:37,080
‎เขาวางโชว์ทั้งหมดไว้
‎บนโต๊ะเครื่องมือในโรงเก็บของ

267
00:16:37,748 --> 00:16:40,250
‎เขาทำความสะอาดเลาะเนื้อที่ติดกระดูกแล้ว

268
00:16:40,333 --> 00:16:43,211
‎ไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดสนใจอยากสะสมเลย

269
00:16:43,295 --> 00:16:45,172
‎เจฟฟ์กลับเห็นว่ามันน่าสนใจ

270
00:16:45,756 --> 00:16:48,175
‎สิ่งที่เขาสนใจในวัยนั้น

271
00:16:48,258 --> 00:16:52,012
‎เป็นแบบการสตัฟฟ์สัตว์สมัครเล่นมากกว่า

272
00:16:52,637 --> 00:16:54,556
‎แต่ระหว่างที่เขาสนใจเรื่องนั้น

273
00:16:55,223 --> 00:16:56,641
‎ก็บังเอิญว่า

274
00:16:56,725 --> 00:16:59,519
‎เขาหันมาสนใจ

275
00:16:59,603 --> 00:17:01,521
‎อวัยวะภายในด้วย

276
00:17:03,607 --> 00:17:06,234
‎แน่ละมันเป็นความสนใจที่ผิดปกติ

277
00:17:06,318 --> 00:17:08,653
‎คุณเริ่มด้วยอะไรคะ

278
00:17:10,030 --> 00:17:12,240
‎แค่ซากสัตว์ที่ถูกรถทับ

279
00:17:12,324 --> 00:17:13,784
‎หมา

280
00:17:13,867 --> 00:17:15,452
‎ตัวพอสซัม

281
00:17:15,952 --> 00:17:19,039
‎เขาหลงใหลการผ่าซากสัตว์

282
00:17:19,122 --> 00:17:20,999
‎อยากดูอวัยวะภายใน

283
00:17:21,083 --> 00:17:23,585
‎ดูว่าอะไรอยู่ตรงไหน

284
00:17:24,336 --> 00:17:25,921
‎ตอนอยู่เกรดเก้า

285
00:17:26,004 --> 00:17:28,340
‎ผมชำแหละ

286
00:17:28,423 --> 00:17:30,550
‎ลูกหมู

287
00:17:30,634 --> 00:17:32,969
‎พอเราผ่าเสร็จแล้ว

288
00:17:33,053 --> 00:17:34,805
‎ผมเอาหัวหมูกลับบ้าน

289
00:17:34,888 --> 00:17:36,598
‎เลาะเนื้อออก

290
00:17:37,265 --> 00:17:40,018
‎แล้วเก็บหัวกะโหลกไว้สักพัก

291
00:17:40,102 --> 00:17:41,520
‎ทำไมเหรอ ไม่รู้สิ

292
00:17:43,146 --> 00:17:46,900
‎เขาไม่ฆ่าสัตว์
‎เขาจะหาซากสัตว์ แล้วเอามาผ่า

293
00:17:48,193 --> 00:17:50,904
‎นั่นเป็นส่วนหนึ่งของความหลงใหล

294
00:17:50,987 --> 00:17:52,364
‎ในศพของเขา

295
00:17:55,158 --> 00:17:57,035
‎มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาสนใจ

296
00:17:57,911 --> 00:17:59,746
‎มันกลายเป็นความหมกมุ่นสำหรับเขา

297
00:18:00,539 --> 00:18:04,334
‎เขาสร้างกำแพงกั้นระหว่างเขากับคนอื่น

298
00:18:04,417 --> 00:18:06,128
‎ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก

299
00:18:06,211 --> 00:18:09,881
‎เป็นคนที่สร้างความผูกพันกับคนอื่นไม่ได้เลย

300
00:18:11,716 --> 00:18:13,677
‎ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่า

301
00:18:14,261 --> 00:18:15,720
‎ผมสามารถจะมี<i>‎…</i>

302
00:18:16,930 --> 00:18:19,266
‎ความรู้สึกรักใครได้มั้ย แม้แต่ตอนนั้น

303
00:18:20,225 --> 00:18:21,685
‎ตอนนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่ามีได้มั้ย

304
00:18:22,269 --> 00:18:25,438
‎คุณรักใครไม่เป็น หมายความว่าอย่างนั้นเหรอ

305
00:18:25,522 --> 00:18:26,898
‎ผมไม่แน่ใจว่าผมรักเป็น ใช่

306
00:18:26,982 --> 00:18:30,610
‎ผมคิดว่าคนที่มีความรักได้
‎คงไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก

307
00:18:32,445 --> 00:18:35,115
‎(ปี 1974)

308
00:18:37,284 --> 00:18:39,619
‎(วันที่ 23 กรกฎาคม 1991)

309
00:18:41,705 --> 00:18:44,541
‎รุ่งเช้าหลังจากดาห์เมอร์ถูกจับกุม

310
00:18:44,624 --> 00:18:46,168
‎พระอาทิตย์ขึ้น

311
00:18:46,251 --> 00:18:48,670
‎ตำรวจเวรกลางคืนกำลังกลับบ้าน

312
00:18:48,753 --> 00:18:50,839
‎และตำรวจเวรกลางวันมาเปลี่ยนเวร

313
00:18:54,968 --> 00:18:58,263
‎ตอนนี้ซอยหลังอะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์
‎มีคนมุงกันแออัด

314
00:18:58,346 --> 00:19:01,183
‎มีนักข่าวด้วย แต่ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้าน

315
00:19:01,266 --> 00:19:04,019
‎ที่ต้องอพยพ
‎ออกจากอะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

316
00:19:06,479 --> 00:19:09,566
‎สิ่งสำคัญที่นักข่าวอาชญากรรมต้องมี
‎คือเส้นสาย

317
00:19:09,649 --> 00:19:12,027
‎ข่าววงในจากกรมตำรวจ

318
00:19:12,611 --> 00:19:15,071
‎และเพื่อนคนหนึ่งของผมในกรมตำรวจ

319
00:19:15,155 --> 00:19:16,781
‎ก็บอกชื่อของดาห์เมอร์มา

320
00:19:17,282 --> 00:19:19,367
‎ตอนนั้นข้อมูลนี้ยังไม่เปิดเผย

321
00:19:20,368 --> 00:19:22,913
‎ผมอยากหลบไปจากสถานที่เกิดเหตุ

322
00:19:22,996 --> 00:19:27,000
‎ไปที่ระบบคอมพิวเตอร์
‎ในสำนักงานอัยการเขต

323
00:19:28,418 --> 00:19:30,170
‎ในระบบคอมพิวเตอร์นั้น

324
00:19:30,253 --> 00:19:33,423
‎ผมพิมพ์ชื่อของดาห์เมอร์
‎แล้วค้นประวัติของเขาได้

325
00:19:34,466 --> 00:19:37,928
‎และแน่นอนว่ามีคดีอาญาข้อหาทำร้ายทางเพศ

326
00:19:39,471 --> 00:19:43,642
‎ผมค้นหาบันทึกประวัติ
‎แล้วพบว่าเขามีคนว่าความให้ในคดีนั้น

327
00:19:43,725 --> 00:19:45,894
‎ทนายความชื่อเจอร์รี่ บอยล์

328
00:19:46,436 --> 00:19:49,439
‎ดาห์เมอร์เป็นที่รู้จักอยู่แล้วในกรมตำรวจ

329
00:19:50,190 --> 00:19:52,651
‎(กรกฎาคม 1991)

330
00:19:54,778 --> 00:19:57,155
‎(กันยายน 1988)

331
00:19:57,948 --> 00:20:01,243
‎ผมพบดาร์เมอร์ครั้งแรกในปี 1988

332
00:20:02,535 --> 00:20:07,332
‎เขาถูกตั้งข้อหาประพฤติผิดทางเพศ
‎กับเด็กผู้ชาย

333
00:20:08,500 --> 00:20:11,962
‎เห็นผู้ชายลูกครึ่งยุโรปกับเอเชียคนหนึ่ง

334
00:20:12,045 --> 00:20:15,090
‎เดินไปตามถนนในบ่ายวันนั้น

335
00:20:15,173 --> 00:20:19,010
‎ถามเขาว่าอยากได้เงินสัก 50 ดอลลาร์มั้ย
‎เขาตอบตกลง

336
00:20:19,719 --> 00:20:21,554
‎"เพื่อถ่ายรูป" เรากลับไปที่บ้าน

337
00:20:23,807 --> 00:20:25,642
‎เขาถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่กางเกงใน

338
00:20:26,309 --> 00:20:28,144
‎ผมถ่ายรูปเขาสองรูป

339
00:20:28,228 --> 00:20:30,188
‎รูปหนึ่งบนเตียง อีกรูปตอนยืนอยู่มั้ง

340
00:20:31,606 --> 00:20:35,527
‎และผมกำลังดื่มกาแฟใส่ไอริชครีม

341
00:20:36,027 --> 00:20:39,114
‎ผมเอาให้เขาดื่ม ใส่ยานอนหลับไว้ด้วย

342
00:20:39,698 --> 00:20:42,117
‎เขาดื่มเข้าไป

343
00:20:43,034 --> 00:20:46,413
‎เขาอยู่ที่นั่นทั้งหมดน่าจะเกือบชั่วโมง

344
00:20:47,664 --> 00:20:50,583
‎เขาบอกว่าเขาต้องไปแล้ว
‎ผมจ่ายเขาไป 50 ดอลลาร์

345
00:20:51,543 --> 00:20:53,086
‎แล้วเขาก็กลับไป

346
00:20:56,548 --> 00:20:58,091
‎ทำไมคุณถึงปล่อยเขาไป

347
00:20:58,883 --> 00:21:02,762
‎เพราะผมไม่มีมีด
‎ผมไม่มีเจตนาจะทำร้ายเขา

348
00:21:02,846 --> 00:21:05,140
‎ผมแค่อยากอยู่กับเขา

349
00:21:05,223 --> 00:21:07,434
‎และนอนกับเขาสักพัก

350
00:21:09,561 --> 00:21:12,480
‎เขาบอกผมว่าเขาชอบฟังเสียงท้องของคน

351
00:21:12,564 --> 00:21:14,316
‎(คำให้การในศาล
‎ปกปิดชื่อไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว)

352
00:21:14,399 --> 00:21:16,443
‎ผมนอนอยู่บนเตียง

353
00:21:16,526 --> 00:21:20,030
‎แล้วเขาก็โน้มตัวลงมา แล้วเขาก็เริ่ม…

354
00:21:20,739 --> 00:21:22,657
‎เขาเอาหูแนบกับหน้าท้องผม

355
00:21:24,117 --> 00:21:25,744
‎เด็กหนุ่มคนนั้นหนีไปได้

356
00:21:25,827 --> 00:21:28,204
‎กลับไปบ้านตัวเองในสภาพถูกมอมยา

357
00:21:28,288 --> 00:21:29,998
‎พ่อแม่ของเขาเป็นห่วงมาก

358
00:21:30,081 --> 00:21:32,334
‎จึงพาเขาไปโรงพยาบาลและโทรแจ้งตำรวจ

359
00:21:32,417 --> 00:21:34,252
‎เพราะดูเหมือนเขาถูกมอมยา

360
00:21:36,755 --> 00:21:40,425
‎สำนักงานของเราดำเนินคดีกับดาห์เมอร์
‎ที่มอมยาเด็กหนุ่มคนนั้น

361
00:21:41,384 --> 00:21:45,263
‎ดาห์เมอร์ถูกตัดสินว่ามีความผิด
‎ข้อหาวางยาและล่อลวงเยาวชน

362
00:21:46,348 --> 00:21:49,851
‎ตอนที่ดาห์เมอร์ถูกพามาพบผม

363
00:21:49,934 --> 00:21:52,562
‎ผมเป็นหัวหน้าจิตแพทย์

364
00:21:52,645 --> 00:21:55,190
‎ของกรมราชทัณฑ์ ในพื้นที่มิลวอกี

365
00:21:57,317 --> 00:21:59,944
‎ระหว่างที่เขารอคำพิพากษา

366
00:22:00,445 --> 00:22:03,823
‎ผมบอกว่าผมจะประเมินสรุป

367
00:22:04,491 --> 00:22:08,161
‎เพื่อให้พอรู้ว่าเรากำลังเจอกับอะไร

368
00:22:08,244 --> 00:22:09,829
‎(อารมณ์ฉุนเฉียวเป็นส่วนใหญ่)

369
00:22:09,913 --> 00:22:15,877
‎เจฟฟรีย์ระวังตัว เกรี้ยวกราด
‎และไม่ให้ความร่วมมือตั้งแต่แรก

370
00:22:15,960 --> 00:22:17,962
‎มาช้าไปครึ่งชั่วโมง

371
00:22:18,046 --> 00:22:20,590
‎หวังว่าผมจะไม่รอพบเขา

372
00:22:21,299 --> 00:22:24,010
‎เขาเอาแต่จ้องมองผม

373
00:22:24,094 --> 00:22:27,639
‎ด้วยสายตาที่เย็นชาและโกรธเกรี้ยว

374
00:22:27,722 --> 00:22:29,766
‎ตลอดการสัมภาษณ์เลย

375
00:22:30,934 --> 00:22:34,479
‎แต่เขาก็ให้ข้อมูลสำคัญมากมาย

376
00:22:34,562 --> 00:22:36,564
‎แค่ดูจากพฤติกรรมของเขา

377
00:22:37,857 --> 00:22:39,484
‎รูปแบบลักษณะนิสัยของเขา

378
00:22:39,567 --> 00:22:43,113
‎เป็นนิสัยของคนที่หลอกใช้คนอื่น

379
00:22:44,030 --> 00:22:47,867
‎เห็นผู้คนเป็นวัตถุ ไม่มีความรู้สึกเห็นใจ

380
00:22:47,951 --> 00:22:49,661
‎(มีความเป็นไปได้สูงที่จะกระทำผิดอีก)

381
00:22:49,744 --> 00:22:54,374
‎ผมแนะนำไปว่า บุคคลคนนี้อันตรายเกินไป
‎ที่จะอยู่ในสังคมได้

382
00:22:54,457 --> 00:22:56,709
‎คนนี้ควรถูกจำคุก

383
00:22:56,793 --> 00:22:58,461
‎(จำคุกเป็นเวลานาน)

384
00:22:58,545 --> 00:23:02,799
‎สุดท้ายผู้พิพากษาเชื่อคำพูดของเจฟฟรีย์

385
00:23:02,882 --> 00:23:05,385
‎ซึ่งค่อนข้างสะเทือนอารมณ์

386
00:23:06,594 --> 00:23:10,723
‎สรุปสั้นๆ ว่าเขาพูดว่า
‎"นี่มันเลวร้ายมาก"

387
00:23:10,807 --> 00:23:14,060
‎"ผมเสียใจ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว"

388
00:23:14,144 --> 00:23:15,687
‎(เรือนจำเขตมิลวอกี)

389
00:23:15,770 --> 00:23:18,231
‎โทษของเขาคือ
‎ทำงานนอกเรือนจำเป็นการชั่วคราว

390
00:23:20,024 --> 00:23:22,193
‎ในรัฐเรา โครงการทำงานนอกเรือนจำคือ

391
00:23:22,277 --> 00:23:24,529
‎คุณไปทำงานระหว่างวัน
‎ตามเวลางานปกติได้

392
00:23:24,612 --> 00:23:26,781
‎แต่เมื่อไม่ทำงานก็ต้องเข้าคุก

393
00:23:26,865 --> 00:23:30,368
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์มีงานทำ
‎ที่โรงงานช็อกโกแล็ตแอมโบรเชีย

394
00:23:31,619 --> 00:23:32,704
‎(ห้องขังหนึ่ง)

395
00:23:35,206 --> 00:23:38,168
‎สำนักงานของเราบอกว่า
‎เขาควรจะถูกจำคุกนานหกปี

396
00:23:38,251 --> 00:23:40,253
‎เราไม่เห็นตรงกับผู้พิพากษาในข้อนี้

397
00:23:41,671 --> 00:23:45,508
‎ผมนึกว่าผมรู้ทันคนดี ไม่มีใครหลอกผมได้

398
00:23:45,592 --> 00:23:47,802
‎เขาหลอกผมสนิทใจเลย บอกได้เลย

399
00:23:48,720 --> 00:23:50,138
‎เขาหลอกทุกคน

400
00:23:51,139 --> 00:23:53,224
‎พอเราดูคดีของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

401
00:23:53,308 --> 00:23:56,728
‎มีความผิดพลาดมากมายในระบบ

402
00:23:57,520 --> 00:23:59,314
‎ทั้งการภาคทัณฑ์หรือทำทัณฑ์บน

403
00:23:59,397 --> 00:24:02,442
‎ทั้งผู้บังคับใช้กฎหมายและชั้นศาล

404
00:24:02,525 --> 00:24:06,112
‎ที่ไม่สามารถปกป้องเหยื่อได้

405
00:24:06,779 --> 00:24:10,074
‎เด็กผู้ชายคนนี้อายุเพียง 13 ขวบ
‎ตอนที่เกิดเรื่อง

406
00:24:11,493 --> 00:24:12,660
‎สิบสามปี

407
00:24:14,162 --> 00:24:17,582
‎ไม่มีทางที่จะรู้ได้เลย

408
00:24:18,208 --> 00:24:21,419
‎ว่าเขาลงมือฆ่าคนไปแล้ว

409
00:24:23,713 --> 00:24:26,341
‎แต่ตอนแรกที่ผมรู้ว่า

410
00:24:26,424 --> 00:24:28,134
‎ผู้พิพากษาทำอะไรลงไป

411
00:24:28,635 --> 00:24:32,931
‎ความรู้สึกของผมคือ
‎"อ้อ โอเค เดี๋ยวเราก็ได้ตัวเขา"

412
00:24:33,640 --> 00:24:36,768
‎"ไม่มีทางที่เราจะไม่ได้เจอเขาอีก"

413
00:24:40,438 --> 00:24:43,566
‎เขามีเวลาหลายเดือน
‎ตั้งแต่ถูกตัดสินว่ามีความผิด

414
00:24:43,650 --> 00:24:46,319
‎กว่าจะต้องเริ่มชดใช้โทษจริงๆ

415
00:24:46,402 --> 00:24:48,488
‎ในช่วงเวลานั้นเอง

416
00:24:48,571 --> 00:24:51,658
‎เขายังตระเวนเที่ยวตามบาร์เกย์ต่อไป

417
00:24:52,283 --> 00:24:56,871
‎และมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน

418
00:24:57,622 --> 00:25:00,500
‎- ตอนนั้นยังอยู่ที่บ้านย่าเหรอ
‎- ใช่

419
00:25:00,583 --> 00:25:01,417
‎โอเค

420
00:25:07,799 --> 00:25:11,386
‎สองเดือนก่อนผมจะไปรายงานตัว
‎ที่ศูนย์ทำงาน

421
00:25:14,347 --> 00:25:16,641
‎ลาคาจกำลังจะปิดร้าน

422
00:25:17,141 --> 00:25:19,102
‎เป็นบาร์ที่คุณไปประจำเหรอ

423
00:25:20,395 --> 00:25:24,148
‎และชวนหนุ่มผิวดำคนหนึ่งคุย

424
00:25:25,775 --> 00:25:28,152
‎- เขาชื่ออะไร
‎- ผมคิดว่าชื่อโทนี่นะ

425
00:25:28,653 --> 00:25:29,988
‎คิดว่านะ

426
00:25:30,071 --> 00:25:32,615
‎เขาบอกผมว่าเขาชื่อนั้น

427
00:25:32,699 --> 00:25:33,741
‎โทนี่

428
00:25:37,620 --> 00:25:39,956
‎(มีนาคม 1989)

429
00:25:40,915 --> 00:25:44,669
‎โทนี่ เซียส์อายุประมาณ 23 หรือ 24 ปี

430
00:25:44,752 --> 00:25:46,754
‎เขาเป็นนายแบบ

431
00:25:46,838 --> 00:25:48,548
‎มีเสน่ห์ดึงดูดมาก

432
00:25:49,132 --> 00:25:52,302
‎และแต่งตัวสำอางดูดีเสมอ

433
00:25:52,385 --> 00:25:54,762
‎ผมเขาสวยสะดุดตา

434
00:25:54,846 --> 00:25:57,432
‎สมัยนั้นเราเรียกเขาว่า เจอรีเคิร์ล

435
00:25:58,308 --> 00:26:00,685
‎เขาร่าเริง มีชีวิตชีวาเสมอ

436
00:26:01,728 --> 00:26:06,316
‎เขามักออกไปหาผจญภัย
‎อยากทำอะไรใหม่ๆ ประจำ

437
00:26:06,399 --> 00:26:09,444
‎ไม่มีทางรู้เลยว่าคืนนั้นจะไปไหน

438
00:26:09,527 --> 00:26:11,821
‎แต่รู้ว่าจะต้องสนุกแน่นอน

439
00:26:13,031 --> 00:26:14,449
‎โทนี่ไม่มีรถ

440
00:26:15,033 --> 00:26:16,826
‎ผมเลยต้องไปรับเขา

441
00:26:16,909 --> 00:26:18,995
‎แล้วก็ไปเที่ยวตามบาร์

442
00:26:24,208 --> 00:26:26,294
‎คืนนั้นก็เป็นคืนวันเสาร์ทั่วไป

443
00:26:26,377 --> 00:26:28,504
‎ผมไปรับเขาที่อะพาร์ตเมนต์

444
00:26:29,213 --> 00:26:31,090
‎เราตระเวนไปตามบาร์ต่างๆ

445
00:26:32,383 --> 00:26:36,095
‎ช่วงหนึ่งเราตัดสินใจแยกกัน

446
00:26:36,888 --> 00:26:39,182
‎เราตกลงกันว่าเมื่อหมดคืน

447
00:26:39,265 --> 00:26:41,225
‎เราจะไปเจอกันที่จุดนัดพบ

448
00:26:43,019 --> 00:26:44,145
‎เราก็ทำอย่างนั้น

449
00:26:47,398 --> 00:26:49,359
‎พอเที่ยวกันจนจบคืน

450
00:26:49,442 --> 00:26:52,779
‎เราไปเจอกันที่มุมเดิมที่นัดกันไว้

451
00:26:54,739 --> 00:26:56,824
‎เขาพาผู้ชายคนหนึ่งมาด้วย

452
00:26:59,077 --> 00:27:02,538
‎เขาไม่ได้หน้าตาดีมากมาย
‎แต่ก็ไม่ถึงกับขี้เหร่หรอก

453
00:27:02,622 --> 00:27:04,415
‎เขามีผมสีบลอนด์

454
00:27:04,916 --> 00:27:06,751
‎ใส่แว่นตา

455
00:27:08,169 --> 00:27:11,464
‎เรานั่งตรงหัวมุมแล้วคุยเรื่องค่ำคืนของเรา

456
00:27:11,547 --> 00:27:14,717
‎เราไปเจอใครบ้าง ไปไหนมาบ้าง
‎อะไรทำนองนั้น

457
00:27:15,843 --> 00:27:17,303
‎โทนี่อยากไปกินมื้อเช้า

458
00:27:17,387 --> 00:27:20,765
‎เพราะเขาอยากสนุกอยู่ตลอด
‎ไม่เคยอยากให้ค่ำคืนต้องเลิกรา

459
00:27:22,767 --> 00:27:24,602
‎เราไปกินมื้อเช้าอร่อยๆ กัน

460
00:27:24,686 --> 00:27:27,188
‎แล้วก็ไปส่งพวกเขา

461
00:27:27,271 --> 00:27:29,148
‎เขาบอกให้ไปส่งที่บ้านเขา

462
00:27:30,525 --> 00:27:33,027
‎เขามีเพื่อนผู้ชายผิวขาวอยู่ด้วย

463
00:27:33,111 --> 00:27:35,029
‎เพื่อนของเขามีรถ

464
00:27:35,738 --> 00:27:38,032
‎ระหว่างที่นั่งรถไป

465
00:27:38,116 --> 00:27:41,369
‎เขาทำตัวนัวเนียมาก ดูรู้ว่าเขาเมาแอ๋

466
00:27:42,453 --> 00:27:43,663
‎แล้วเราก็ขับรถ

467
00:27:45,248 --> 00:27:46,999
‎ไปที่ถนน 57 ตัดกับลินคอล์น

468
00:27:48,418 --> 00:27:51,504
‎เขาให้ผมส่งพวกเขาที่หัวมุมถนน

469
00:27:53,381 --> 00:27:57,176
‎แถวนั้นไม่มีบ้านหรืออะไรเลย เป็นแค่สี่แยก

470
00:27:57,969 --> 00:28:00,638
‎พวกเขาลงรถไป ผมบอกลาโทนี่

471
00:28:00,722 --> 00:28:03,307
‎และเตือนเขาว่าถ้าอยากให้ไปส่งก็โทรหาผม

472
00:28:03,391 --> 00:28:05,268
‎ก่อนเวลาตามนี้นะ

473
00:28:05,351 --> 00:28:07,937
‎พวกเขาเดินไปตามถนน แล้วผมก็ขับออกไป

474
00:28:13,943 --> 00:28:16,154
‎ตอนที่คุณออกไปเที่ยวคืนนั้น

475
00:28:16,237 --> 00:28:19,657
‎และพบผู้ชายคนนี้
‎คุณตัดสินใจว่าเขาดูเป็นคนดี

476
00:28:20,491 --> 00:28:23,661
‎คุณคิดอะไรถึงอยากชวนเขากลับไปบ้าน

477
00:28:23,745 --> 00:28:27,915
‎คุณคิดกลัวบ้างมั้ยว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

478
00:28:29,751 --> 00:28:32,837
‎ไม่ ผมนึกว่าจะเป็นค่ำคืนปกติคืนหนึ่ง

479
00:28:33,546 --> 00:28:34,714
‎ผมพาเขากลับไปที่บ้าน

480
00:28:34,797 --> 00:28:37,508
‎เวลาผมดื่มเหล้า
‎ผมไม่ค่อยมีวิจารณญาณเท่าไหร่

481
00:28:37,592 --> 00:28:39,177
‎ยิ่งเวลาผมดื่มหนัก

482
00:28:39,927 --> 00:28:43,014
‎เจฟฟรีย์พาโทนี่ เซียส์ไปที่บ้านของย่าเขา

483
00:28:43,097 --> 00:28:45,516
‎ในเวสต์อัลลิส ที่เขาอาศัยอยู่

484
00:28:48,519 --> 00:28:50,229
‎เราขึ้นไปที่ห้องนอน

485
00:28:50,938 --> 00:28:52,648
‎และนอนเล่นกัน

486
00:28:53,357 --> 00:28:55,276
‎เขาก็เริ่มพูดว่า

487
00:28:55,359 --> 00:28:58,196
‎มันใกล้จะเช้าแล้ว และเขาต้องไป

488
00:28:59,864 --> 00:29:03,493
‎ผมลงไปข้างล่างเพื่อชงกาแฟ

489
00:29:03,576 --> 00:29:04,869
‎ใส่ยานอนหลับ

490
00:29:08,956 --> 00:29:10,208
‎เขานอนหลับไป

491
00:29:11,793 --> 00:29:14,378
‎แล้วตอนนั้นผมก็บีบคอเขา

492
00:29:16,547 --> 00:29:18,466
‎ย่าของเขาหลับตลอดไม่รู้เรื่องเลย

493
00:29:20,927 --> 00:29:23,513
‎ความต้องการอยากมีเพื่อนของเขา

494
00:29:23,596 --> 00:29:25,348
‎และไม่อยากให้พวกเขาจากไป

495
00:29:25,848 --> 00:29:28,309
‎มันยิ่งใหญ่มาก มันมีพลังมากสำหรับเขา

496
00:29:30,728 --> 00:29:33,773
‎ตอนนั้นคุณเคยฉุกคิดบ้างมั้ยว่า

497
00:29:33,856 --> 00:29:36,943
‎คุณสูญเสียเขาไปแล้ว
‎แทนที่จะได้เก็บเขาไว้

498
00:29:39,362 --> 00:29:42,615
‎ผมคิดว่าผมก็สำนึกขึ้นมาได้นะ แต่ว่า

499
00:29:42,698 --> 00:29:44,784
‎- เมื่อไหร่
‎- หลังจากพวกเขาตายไปแล้ว

500
00:29:44,867 --> 00:29:46,160
‎มันรู้สึกยังไง

501
00:29:46,953 --> 00:29:49,497
‎ไม่สะใจ รู้สึกเหมือนเสียเปล่า

502
00:29:50,915 --> 00:29:53,876
‎เขามักค้นพบวิธี

503
00:29:53,960 --> 00:29:55,962
‎กำจัดศพได้เสมอ

504
00:29:56,546 --> 00:29:58,756
‎และเขาหน้าตาดี ผมก็เลย…

505
00:29:58,840 --> 00:30:01,259
‎ตัดหัวเขาออก

506
00:30:01,801 --> 00:30:04,929
‎ใส่ไว้ในถังสีขาวใบใหญ่

507
00:30:05,012 --> 00:30:06,889
‎เติมแอซีโทนให้เต็ม

508
00:30:07,890 --> 00:30:09,892
‎เพื่อดองหัวเอาไว้

509
00:30:10,685 --> 00:30:12,311
‎ทำไมครั้งนี้คุณถึงทำแบบนี้

510
00:30:12,395 --> 00:30:16,232
‎แค่ลองทำอะไรใหม่ๆ ให้แตกต่างบ้าง

511
00:30:21,279 --> 00:30:24,448
‎เขาเก็บไว้ทั้งหัว ไม่ใช่แค่หัวกะโหลก

512
00:30:24,532 --> 00:30:26,617
‎และเก็บอวัยวะเพศของโทนี่ไว้ด้วย

513
00:30:27,326 --> 00:30:30,413
‎เขาเอาใส่ในภาชนะกันอากาศเข้า

514
00:30:31,080 --> 00:30:33,624
‎ใส่ไว้ในล็อกเกอร์

515
00:30:33,708 --> 00:30:36,002
‎ที่โรงงานช็อกโกแล็ต ที่ทำงานของเขา

516
00:30:36,502 --> 00:30:37,795
‎ช่วงเวลานั้นส่วนใหญ่

517
00:30:37,879 --> 00:30:40,965
‎ดาห์เมอร์อยู่ที่สถานกักกัน

518
00:30:41,048 --> 00:30:44,427
‎อย่างน้อยก็ตอนกลางคืน
‎และออกไปทำงานได้

519
00:30:44,510 --> 00:30:47,388
‎ที่นั่นปลอดภัยกว่าบ้านของย่า

520
00:30:47,471 --> 00:30:50,016
‎ที่อาจจะมีใครไปบังเอิญเจอเอาได้

521
00:30:52,560 --> 00:30:55,229
‎คุณเก็บอวัยวะเพศกับหัวไว้เหรอ

522
00:30:55,897 --> 00:30:58,399
‎คุณยังรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอยู่เคียงข้างรึเปล่า

523
00:30:59,108 --> 00:31:02,069
‎ตอนนี้ทุกอย่างมันฟังดูเพี้ยนมากสำหรับผม

524
00:31:06,365 --> 00:31:07,783
‎คุณคิดว่าคุณรักโทนี่มั้ย

525
00:31:07,867 --> 00:31:11,996
‎อือ เอาเป็นว่าถ้าผมรักเป็น ผมก็คงรักเขา

526
00:31:12,079 --> 00:31:15,082
‎มันเป็นความพยายาม
‎สงวนตัวตนของเขาที่ผมมีเหลืออยู่

527
00:31:15,166 --> 00:31:16,667
‎คุณหวังว่าจะได้อะไรขึ้นมา

528
00:31:17,168 --> 00:31:20,630
‎ผมหวังว่าเขาจะเหี่ยวแห้ง
‎และดูเหมือนตอนยังมีชีวิตอยู่

529
00:31:20,713 --> 00:31:23,049
‎แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น

530
00:31:23,132 --> 00:31:27,553
‎ป่านนั้นก็เห็นชัดว่ามันดูไม่เหมือนโทนี่แล้ว

531
00:31:27,637 --> 00:31:30,264
‎- มันแห้งเหี่ยวไปหมด
‎- โอเค

532
00:31:31,807 --> 00:31:33,476
‎แล้วมันยังทำให้คุณตื่นเต้นมั้ย

533
00:31:37,563 --> 00:31:40,608
‎ไม่ ไม่มากเท่าไหร่
‎ความตื่นเต้นมันหายไปแล้ว

534
00:31:50,409 --> 00:31:53,496
‎ผมได้รับการติดต่อจากพี่สาวของโทนี่

535
00:31:53,579 --> 00:31:56,999
‎โทรมาถามว่าได้ข่าวโทนี่บ้างมั้ย

536
00:31:57,500 --> 00:32:00,169
‎ผมตอบว่า "ไม่ เราไปเที่ยวกันเมื่อวันเสาร์"

537
00:32:00,252 --> 00:32:03,214
‎"ผมไม่ได้ข่าวจากเขาเลย"
‎เราคุยกันแค่นั้น

538
00:32:03,798 --> 00:32:06,133
‎น่าจะวันสองวันให้หลัง

539
00:32:06,217 --> 00:32:09,762
‎ผมก็ได้รับอีกสายบอกว่า
‎พวกเขาจะแจ้งความคนหาย

540
00:32:11,347 --> 00:32:13,516
‎เพราะพวกเขาไม่ได้ข่าวอะไรเลย

541
00:32:17,228 --> 00:32:20,147
‎ตอนแรกผมเป็นผู้ต้องสงสัยหลัก

542
00:32:20,231 --> 00:32:22,650
‎เพราะผมเป็นคนสุดท้ายที่เห็นโทนี่ตอนมีชีวิตอยู่

543
00:32:25,194 --> 00:32:28,239
‎ครอบครัวของโทนี่ถามผมว่า

544
00:32:28,948 --> 00:32:31,242
‎"คุณบอกรายละเอียดทั้งหมดรึเปล่า"

545
00:32:31,325 --> 00:32:33,869
‎"คนอีกคนนี่มีจริงเหรอ

546
00:32:33,953 --> 00:32:35,871
‎หรือคุณอยู่กับโทนี่สองคนกันแน่"

547
00:32:35,955 --> 00:32:39,959
‎คำถามแบบนั้น
‎เริ่มทำให้ผมผิดใจกับครอบครัวเขา

548
00:32:42,211 --> 00:32:45,131
‎มีเพื่อนอีกหลายคนที่ผมรู้จักมานานแล้ว

549
00:32:45,214 --> 00:32:47,341
‎ก็เริ่มคิดเหมือนกัน

550
00:32:47,425 --> 00:32:50,344
‎ว่าผมอาจจะทำอะไรโทนี่

551
00:32:51,470 --> 00:32:54,765
‎แล้วตำรวจก็กลับมา เริ่มมาหาผม

552
00:32:54,849 --> 00:32:56,684
‎และเริ่มถามคำถาม

553
00:32:56,767 --> 00:33:01,522
‎เกี่ยวกับเหตุการณ์คืนนั้น
‎เราไปไหนกัน ไปส่งเขาที่ไหน

554
00:33:02,982 --> 00:33:06,068
‎สิ่งหนึ่งที่ผมถูกบังคับให้ทำ

555
00:33:06,152 --> 00:33:07,737
‎ระหว่างการสืบสวน

556
00:33:08,237 --> 00:33:10,823
‎คือไปกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

557
00:33:11,490 --> 00:33:13,242
‎ตามบาร์ต่างๆ

558
00:33:13,325 --> 00:33:15,286
‎เพื่อดูว่าผมจะจำ

559
00:33:15,369 --> 00:33:18,205
‎บุคคลปริศนาผมบลอนด์คนนี้ได้มั้ย

560
00:33:20,958 --> 00:33:24,837
‎ตอนนั้นความสัมพันธ์
‎ระหว่างชุมชนรักร่วมเพศกับตำรวจ

561
00:33:24,920 --> 00:33:26,464
‎ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

562
00:33:26,547 --> 00:33:31,010
‎ผมนึกว่าอย่างน้อย
‎พวกเขาก็จะส่งตำรวจนอกเครื่องแบบมา

563
00:33:31,093 --> 00:33:34,263
‎แต่ดันแต่งเครื่องแบบมาเต็มยศเลย
‎ทั้งพกปืน ใส่หมวก ติดตรา

564
00:33:34,346 --> 00:33:35,806
‎ครบเครื่องเลย

565
00:33:37,808 --> 00:33:40,269
‎เจ้าของบาร์บางคนบอกผมว่า

566
00:33:40,352 --> 00:33:43,147
‎"ไม่ต้องกลับมาอีกนะ" อะไรอย่างนั้น

567
00:33:43,981 --> 00:33:46,859
‎เพื่อนๆ ก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

568
00:33:47,401 --> 00:33:50,529
‎เมื่อถึงจุดหนึ่ง

569
00:33:50,613 --> 00:33:54,825
‎ผมตัดสินใจว่าต้องไปเริ่มต้นใหม่

570
00:33:56,452 --> 00:33:59,538
‎ผมทิ้งชีวิตที่มิลวอกีไว้ข้างหลัง

571
00:33:59,622 --> 00:34:01,332
‎และย้ายออกจากเมืองไป

572
00:34:04,418 --> 00:34:06,003
‎ผมแคร์โทนี่มากนะ

573
00:34:07,254 --> 00:34:08,964
‎โทนี่เป็นคนดีมาก

574
00:34:09,048 --> 00:34:12,593
‎ผมนึกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันไปอีกนาน

575
00:34:13,094 --> 00:34:14,095
‎และ…

576
00:34:15,012 --> 00:34:16,097
‎ผมเสียใจ

577
00:34:19,308 --> 00:34:21,227
‎มีคำถามสมมติมากมาย

578
00:34:25,231 --> 00:34:26,857
‎ความจริงที่ว่า

579
00:34:27,942 --> 00:34:30,528
‎การกระทำบางอย่างของผมในคืนนั้น…

580
00:34:34,698 --> 00:34:36,492
‎ผมทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับโทนี่

581
00:34:37,576 --> 00:34:40,788
‎ผมอยากย้อนกลับไปเปลี่ยนทุกอย่าง

582
00:34:40,871 --> 00:34:43,499
‎และทำให้ค่ำคืนนั้นไม่ลงเอยแบบนี้

583
00:34:51,006 --> 00:34:53,634
‎(มีนาคม 1989)

584
00:34:55,803 --> 00:34:57,346
‎(กรกฎาคม 1991)

585
00:34:57,429 --> 00:34:59,849
‎ขณะที่เจฟฟ์ ดาห์เมอร์ถูกตำรวจควบคุมตัว

586
00:34:59,932 --> 00:35:02,309
‎ถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมหลายข้อหา

587
00:35:02,393 --> 00:35:05,312
‎สำนักงานอัยการได้เริ่มการสืบสวน

588
00:35:05,396 --> 00:35:08,983
‎คดีที่สงสัยว่าเป็นการฆาตกรรมแล้ว

589
00:35:10,067 --> 00:35:12,736
‎ไม่กี่วันหลังจากเขาถูกจับกุม

590
00:35:12,820 --> 00:35:16,740
‎เจอร์รี่ บอยล์ เจ้านายของฉัน
‎อยากให้ใครสักคนไปเดินตรวจอะพาร์ตเมนต์

591
00:35:16,824 --> 00:35:20,828
‎เขาอยากให้แน่ใจว่า
‎เราเฝ้าดูสิ่งที่พวกเขาทำอยู่

592
00:35:21,871 --> 00:35:23,998
‎และฉันก็ได้รับเสนอชื่อให้ไปทำ

593
00:35:25,166 --> 00:35:28,836
‎ตอนเดินไปที่ประตูอะพาร์ตเมนต์ของเขา

594
00:35:28,919 --> 00:35:30,421
‎และเดินเข้าไปข้างใน

595
00:35:30,504 --> 00:35:34,508
‎สิ่งที่ฉันคิดคือ
‎"ใครทนอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง"

596
00:35:36,093 --> 00:35:39,180
‎ฟูกที่นอนยังอยู่ตรงนั้น ชุ่มไปด้วยเลือด

597
00:35:40,264 --> 00:35:42,766
‎ที่พรมมีคราบเลือด

598
00:35:43,267 --> 00:35:45,019
‎ผนังก็มีคราบเลือด

599
00:35:46,103 --> 00:35:50,524
‎กลิ่นในห้องนั้นคละคลุ้งไปด้วยความตาย

600
00:35:50,608 --> 00:35:52,860
‎ทั้งกลิ่นอับชื้น กลิ่นเลือด

601
00:35:52,943 --> 00:35:54,028
‎มันเลวร้ายมาก

602
00:35:55,571 --> 00:35:59,450
‎ฉันต้องรีบออกไป
‎โชคดีที่ปลายโถงทางเดิน

603
00:35:59,533 --> 00:36:01,869
‎คือทางหนีไฟกับบันได

604
00:36:01,952 --> 00:36:04,205
‎ฉันจึงวิ่งออกมาและ…

605
00:36:05,331 --> 00:36:07,124
‎จากขย้อนก็กลายเป็นอาเจียน

606
00:36:08,667 --> 00:36:10,461
‎ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียว

607
00:36:10,544 --> 00:36:12,546
‎เจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ชายที่อยู่ที่นั่น

608
00:36:12,630 --> 00:36:14,924
‎ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วหัวเราะ

609
00:36:15,007 --> 00:36:17,009
‎พวกเขาถามว่า "เป็นไงบ้างล่ะ"

610
00:36:17,092 --> 00:36:19,637
‎"อยากเห็นที่เกิดเหตุนักนี่ นี่ไงล่ะ"

611
00:36:21,347 --> 00:36:22,681
‎มันช่าง

612
00:36:23,432 --> 00:36:25,017
‎น่าสะพรึงกลัว

613
00:36:25,100 --> 00:36:26,977
‎ที่นี่เป็นเรื่องจริง

614
00:36:29,438 --> 00:36:31,190
‎ใครจะไปรู้ ถึงจุดนั้น

615
00:36:31,273 --> 00:36:34,526
‎ทั้งหมดนี้อาจจะเป็นฉากบังหน้า
‎และเขาแค่แสร้งทำเป็นสุภาพกับฉัน

616
00:36:34,610 --> 00:36:36,612
‎ฉันก็เริ่มคิดเรื่องนั้น

617
00:36:37,279 --> 00:36:39,281
‎สิ่งที่เขาควบคุมไม่ได้

618
00:36:39,365 --> 00:36:41,242
‎ปีศาจที่อยู่ในใจเขา

619
00:36:41,325 --> 00:36:43,994
‎คือสิ่งที่เราเห็นจริงๆ ในอะพาร์ตเมนต์นี้

620
00:36:50,834 --> 00:36:53,295
‎(กรกฎาคม 1991)

621
00:36:55,464 --> 00:36:58,008
‎(มีนาคม 1990)

622
00:36:58,801 --> 00:37:00,970
‎พอผมออกจากศูนย์ควบคุมนักโทษนอกเรือนจำ

623
00:37:01,053 --> 00:37:03,973
‎ผมย้ายออกจากบ้านย่า
‎ไปอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง

624
00:37:04,056 --> 00:37:05,516
‎(บ้านของย่า)

625
00:37:05,599 --> 00:37:08,978
‎ระหว่างที่ผมกำลังหาอะพาร์ตเมนต์
‎ที่ดูพอจะอยู่ได้

626
00:37:09,061 --> 00:37:10,145
‎(อะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์)

627
00:37:10,229 --> 00:37:13,649
‎ผมเห็นอะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ดแล้วเดินเข้าไป

628
00:37:13,732 --> 00:37:16,568
‎มีป้าย "ให้เช่า" ติดอยู่ข้างหน้า

629
00:37:16,652 --> 00:37:19,029
‎ผมก็ย้ายเข้าไป

630
00:37:19,113 --> 00:37:20,906
‎ในเดือนพฤษภาคม 1990 มั้ง

631
00:37:22,408 --> 00:37:24,785
‎ให้พนักงานขนย้ายขนทีวีมา

632
00:37:25,911 --> 00:37:30,499
‎และหีบใบใหญ่ที่ผมใส่สมบัติทุกอย่างเอาไว้

633
00:37:31,000 --> 00:37:33,294
‎ของที่คุณมีที่บ้านย่าเหรอ

634
00:37:33,377 --> 00:37:36,005
‎ในใจผม ผมมีบ้านของตัวเองแล้ว

635
00:37:36,088 --> 00:37:38,132
‎ที่ที่ดีและเป็นส่วนตัว

636
00:37:38,215 --> 00:37:41,010
‎ที่ผมจะพาคนกลับมาด้วย

637
00:37:41,093 --> 00:37:43,721
‎มอมยาและบีบคอพวกเขาได้

638
00:37:52,229 --> 00:37:55,441
‎มิลวอกีเป็นเมืองประเภทที่

639
00:37:55,524 --> 00:37:57,568
‎มีการแบ่งแยกเชื้อชาติสูงมาก

640
00:37:57,651 --> 00:37:59,611
‎(มิลวอกี รัฐที่มีการแบ่งแยกเชื้อชาติ
‎มากที่สุดในสหรัฐฯ)

641
00:37:59,695 --> 00:38:02,156
‎คนดำอยู่ฝั่งหนึ่งของเมือง

642
00:38:02,239 --> 00:38:05,617
‎ส่วนคนขาวก็อยู่อีกฝั่งและอยู่ตามชานเมือง

643
00:38:07,036 --> 00:38:11,415
‎ดาห์เมอร์อยู่ในตึกอะพาร์ตเมนต์
‎ชื่อว่าอะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด

644
00:38:12,541 --> 00:38:16,587
‎แต่มีคนอเมริกันเชื้อสายแอฟริกา
‎อยู่ในตึกนั้นเยอะมาก

645
00:38:16,670 --> 00:38:18,672
‎(อะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด)

646
00:38:22,634 --> 00:38:24,845
‎ครั้งแรกที่ผมเจอเจฟฟ์

647
00:38:26,221 --> 00:38:27,639
‎(เวอร์เนลล์ บาส
‎เพื่อนบ้านของดาห์เมอร์)

648
00:38:27,723 --> 00:38:30,309
‎เราอยู่ที่นั่นมาประมาณสองสัปดาห์มั้ง

649
00:38:31,602 --> 00:38:34,313
‎และเขาบอกให้ผมรู้ว่า

650
00:38:34,396 --> 00:38:37,316
‎เขาเพิ่งย้ายมาจากเวสต์อัลลิส

651
00:38:37,399 --> 00:38:40,110
‎และเขาเพิ่งเลิกกับแฟนสาว

652
00:38:41,737 --> 00:38:43,447
‎ผมคุยกับเขาถูกคอ

653
00:38:44,031 --> 00:38:46,325
‎เพราะหน้าตาเขาดูสะอาดสะอ้าน

654
00:38:47,076 --> 00:38:48,577
‎เขาดูสุภาพมาก

655
00:38:49,578 --> 00:38:51,914
‎เหมือนคลาร์ก เคนต์วัยหนุ่ม

656
00:38:53,165 --> 00:38:56,919
‎เขาเป็นชายโสดผิวขาวคนเดียวในตึกนั้น

657
00:38:58,670 --> 00:39:02,341
‎ไม่เคยเอะใจเลยว่ามันแปลกหรือประหลาด

658
00:39:03,050 --> 00:39:04,426
‎ที่เขาอยู่ที่นั่น

659
00:39:04,510 --> 00:39:06,720
‎สำหรับผม เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา

660
00:39:07,388 --> 00:39:09,515
‎พยายามประทังชีวิต

661
00:39:10,974 --> 00:39:12,393
‎มีครั้งหนึ่ง

662
00:39:13,102 --> 00:39:15,396
‎ที่ผมพยายามแนะนำให้เขารู้จัก

663
00:39:15,479 --> 00:39:16,688
‎กับผู้หญิงคนหนึ่ง

664
00:39:18,357 --> 00:39:21,819
‎เธออยู่ชั้นล่างและเธอแอบชอบเจฟฟ์

665
00:39:23,028 --> 00:39:24,905
‎เธอเลยบอกผมว่า

666
00:39:24,988 --> 00:39:27,658
‎"ไม่ลองไปถามหน่อยล่ะว่า
‎เพื่อนบ้านที่อยู่ห้องตรงข้าม

667
00:39:27,741 --> 00:39:29,827
‎อยากลงมาเล่นไพ่กับเรามั้ย"

668
00:39:31,662 --> 00:39:33,747
‎ผมเลยไปเคาะประตูห้องเขา

669
00:39:34,498 --> 00:39:38,544
‎"ไงเจฟฟ์ พวกเราเล่นไพ่กันอยู่
‎และฉันกำลังแพ้ราบคาบ"

670
00:39:39,211 --> 00:39:40,838
‎"โดนพวกผู้หญิงกินเรียบเลย"

671
00:39:40,921 --> 00:39:44,425
‎"มีผู้ชายสักคนไปช่วยฉันหน่อยก็ดี"

672
00:39:45,634 --> 00:39:48,846
‎เขาบอกผมตรงๆ เลยว่าไม่อยากไป

673
00:39:49,471 --> 00:39:53,225
‎ผมเลยบอกว่า
‎"ผู้หญิงคนนึงที่นั่นแอบชอบนายนะ

674
00:39:53,308 --> 00:39:56,270
‎พวกนายจะได้มีโอกาสคุยกันไง"

675
00:39:57,771 --> 00:40:00,816
‎เขาบอกทันทีเลยว่าเขาไม่สนใจ

676
00:40:00,899 --> 00:40:02,776
‎จะคุยกับเธอ

677
00:40:02,860 --> 00:40:06,947
‎ผมคิดว่า "อ้าว หมอนี่คงยังติดใจ

678
00:40:07,030 --> 00:40:09,700
‎สาวคนอื่นในเวสต์อัลลิสละมั้ง"

679
00:40:11,994 --> 00:40:14,913
‎ไม่นานนักผมสังเกตว่า

680
00:40:14,997 --> 00:40:16,832
‎เจฟฟ์เป็นคนสันโดษ

681
00:40:16,915 --> 00:40:19,168
‎และเก็บตัวไม่ยุ่งกับใคร

682
00:40:19,251 --> 00:40:22,796
‎เขาไม่ใช่คนชอบปาร์ตี้

683
00:40:23,630 --> 00:40:25,591
‎- ลุงกับทิมมี่
‎- ใช่

684
00:40:25,674 --> 00:40:27,176
‎- แล้วนั่นใคร
‎- เจฟฟ์

685
00:40:27,259 --> 00:40:28,635
‎นั่นญาติเจฟฟ์

686
00:40:28,719 --> 00:40:29,553
‎ใช่

687
00:40:29,636 --> 00:40:31,638
‎(วิดีโอครอบครัวของไลโอเนล ดาห์เมอร์
‎ปี 1990)

688
00:40:31,722 --> 00:40:33,974
‎เจฟฟรีย์ตบตาคนได้

689
00:40:34,057 --> 00:40:36,685
‎ในสถานการณ์ที่จำเป็นต้องตบตา

690
00:40:40,230 --> 00:40:43,692
‎ดูเหมือนมีแต่คนนั่งกรุ้มกริ่มอยู่ตรงนี้

691
00:40:44,610 --> 00:40:46,987
‎แม้แต่กับย่าและพ่อของเขา

692
00:40:47,404 --> 00:40:48,697
‎(เสียงไลโอเนล ดาห์เมอร์)

693
00:40:48,780 --> 00:40:50,741
‎เมื่อเช้าลูกตื่นแปดโมงเหรอ

694
00:40:50,824 --> 00:40:55,621
‎แล้วเก็บกวาดห้องซะสะอาด
‎เพื่อจะให้เรามาดู

695
00:40:55,704 --> 00:40:58,165
‎ครับ ผมอยากให้พ่อแวะมาได้ถ้าอยากมา

696
00:40:58,248 --> 00:41:01,877
‎ผมไม่ได้ปัดฝุ่นหรือดูดฝุ่นเลย
‎ผมทำวันอาทิตย์

697
00:41:03,212 --> 00:41:05,005
‎ดาห์เมอร์ทำตัวเป็นคนที่มีเสน่ห์ได้

698
00:41:05,088 --> 00:41:07,049
‎เขาล่อลวงคนมากมายไปที่อะพาร์ตเมนต์เขา

699
00:41:09,343 --> 00:41:10,761
‎แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า

700
00:41:10,844 --> 00:41:14,139
‎พวกเขากำลังเดินเข้ารังงูพิษ
‎เมื่อไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเขา

701
00:41:17,392 --> 00:41:20,604
‎นี่เป็นคนแรกที่คุณถ่ายรูป
‎หลังจากเขาตายเหรอ

702
00:41:20,687 --> 00:41:21,939
‎ใช่

703
00:41:22,773 --> 00:41:26,360
‎เขาชื่อเล่นว่า "แคช ดี" มั้ง
‎ผมไม่รู้ชื่อจริงของเขา

704
00:41:28,028 --> 00:41:31,406
‎คุณใช้อะไรถ่ายรูป มีกล้องเหรอ

705
00:41:32,157 --> 00:41:35,202
‎ถ่ายรูปโพลารอยด์ ใช้กล้องโพลารอยด์

706
00:41:36,828 --> 00:41:38,455
‎ในอะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

707
00:41:38,539 --> 00:41:41,333
‎มีอัลบั้มรูปมากมายอยู่ที่นั่น

708
00:41:41,416 --> 00:41:46,380
‎และมีภาพถ่ายโพลารอยด์มากมาย
‎ที่จัดไว้เป็นระเบียบ

709
00:41:46,463 --> 00:41:49,633
‎เป็นภาพของเหยื่อคนก่อนๆ ของดาห์เมอร์

710
00:41:50,175 --> 00:41:53,595
‎ทั้งก่อนหน้า ระหว่างและภายหลังที่โดนชำแหละ

711
00:41:54,888 --> 00:41:57,391
‎เจฟฟรีย์ถ่ายรูป

712
00:41:57,474 --> 00:42:00,894
‎ของคนที่เขาชอบที่สุดเอาไว้

713
00:42:01,478 --> 00:42:05,274
‎จับพวกเขาทำท่าต่างๆ
‎เพราะจะได้เห็นรูปร่าง

714
00:42:05,357 --> 00:42:08,527
‎มีหลายชิ้นส่วนของหลายคน

715
00:42:08,610 --> 00:42:12,948
‎ที่เขาชอบมากกว่าคนอื่น
‎เขาจึงถ่ายรูปไว้

716
00:42:14,366 --> 00:42:16,952
‎- ใช้เวลานานเท่าไหร่
‎- ประมาณหนึ่งชั่วโมง

717
00:42:17,661 --> 00:42:19,788
‎แค่ถ่ายรูปน่ะเหรอ

718
00:42:21,206 --> 00:42:23,792
‎พอฉันเห็นรูปโพลารอยด์ที่เจฟฟรีย์ถ่ายไว้

719
00:42:23,875 --> 00:42:25,168
‎ฉันตะลึงไปเลย

720
00:42:25,877 --> 00:42:28,088
‎บางรูปก็รุนแรงมาก

721
00:42:29,047 --> 00:42:31,800
‎การเห็นคนถูกหั่นในชีวิตจริง

722
00:42:31,883 --> 00:42:36,680
‎มันเป็นอีกระดับ เป็นอีกขั้นนึงเลย

723
00:42:38,181 --> 00:42:39,683
‎ฉันหลอนจนฝันร้าย

724
00:42:42,060 --> 00:42:43,812
‎แต่ฉันต้องทำตัวเป็นมืออาชีพ

725
00:42:46,231 --> 00:42:49,985
‎ได้แต่คิดว่า "ฉันจะทนทำงานนี้ได้ยังไง"

726
00:42:51,111 --> 00:42:52,946
‎"ฉันไม่มีใครให้คุยด้วย"

727
00:42:54,865 --> 00:42:58,243
‎ผมรู้สึกเสียของที่ต้องทำลายใครสักคน

728
00:42:58,327 --> 00:43:01,121
‎ที่ดูดีอย่างนั้น

729
00:43:01,204 --> 00:43:03,582
‎แต่ถึงป่านนั้น ผมก็ไม่มีทางเลือกแล้ว

730
00:43:03,665 --> 00:43:05,000
‎เขาตายไปแล้ว

731
00:43:05,083 --> 00:43:08,253
‎และผมต้องหาทางกำจัดซากศพ

732
00:43:10,339 --> 00:43:14,926
‎ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขามีปัญหาอีกอย่าง
‎ที่ต่างกับตอนอยู่ที่บ้านของย่า

733
00:43:15,010 --> 00:43:17,429
‎เขาไม่สามารถใช้ค้อนปอนด์

734
00:43:17,512 --> 00:43:19,765
‎ทุบกระดูกในอะพาร์ตเมนต์ได้

735
00:43:20,932 --> 00:43:22,309
‎วันสองวันต่อมา

736
00:43:22,893 --> 00:43:27,147
‎ผมออกไปซื้อหม้อต้มน้ำขนาดใหญ่
‎ขนาด 350 กว่าลิตร

737
00:43:27,898 --> 00:43:30,067
‎จากร้านขายของส่งร้านอาหาร

738
00:43:31,151 --> 00:43:32,986
‎แล้วเขาก็ต้ม

739
00:43:33,070 --> 00:43:35,447
‎เศษซากที่เหลือ

740
00:43:36,615 --> 00:43:40,744
‎เขาเริ่มกระบวนการกำจัดศพ

741
00:43:40,827 --> 00:43:42,496
‎ที่ซับซ้อนมากขึ้น

742
00:43:44,373 --> 00:43:46,917
‎แค่พูดถึงก็สะอิดสะเอียนแล้ว

743
00:43:47,000 --> 00:43:50,087
‎แต่เขากำจัดกระดูกโดยใช้น้ำกรด

744
00:43:50,671 --> 00:43:52,547
‎เพราะอย่างนั้นคุณถึงมีถังใบใหญ่เหรอ

745
00:43:52,631 --> 00:43:54,841
‎จะได้เอาไว้ใส่น้ำกรดละลายกระดูกใช่มั้ย

746
00:43:55,342 --> 00:43:57,260
‎ใช่ มันเป็น

747
00:43:57,886 --> 00:43:59,680
‎ถังขยะ

748
00:44:00,180 --> 00:44:02,933
‎เอากระดูกใส่ลงไปในนั้น แล้วมันก็…

749
00:44:03,016 --> 00:44:05,102
‎ละลายเป็นของเหลว

750
00:44:05,185 --> 00:44:08,313
‎จากนั้นก็ตักเทใส่ส้วม

751
00:44:08,397 --> 00:44:09,564
‎แล้วกดชักโครกทิ้งได้

752
00:44:10,565 --> 00:44:13,110
‎- คุณทำอะไรกับหัวกะโหลก
‎- เก็บไว้

753
00:44:13,193 --> 00:44:15,946
‎- เก็บไว้ที่ไหน
‎- ในตู้เสื้อผ้า

754
00:44:21,493 --> 00:44:25,539
‎เจฟฟ์กลายเป็นมากกว่า
‎แค่เพื่อนบ้านที่อยู่ห้องตรงข้าม

755
00:44:28,542 --> 00:44:31,795
‎ผมชอบเขาเพราะผมรู้สึกว่าเขามีจิตใจดี

756
00:44:32,796 --> 00:44:34,506
‎มีครั้งนึง

757
00:44:34,589 --> 00:44:37,634
‎ที่น้องสาวของผมแต่งงาน

758
00:44:38,760 --> 00:44:41,304
‎ผมไม่มีเงินจะให้เป็นของขวัญน้อง

759
00:44:42,639 --> 00:44:44,391
‎ผมเคาะประตูห้องของเจฟฟ์

760
00:44:45,058 --> 00:44:49,271
‎บอกเขาว่า
‎"ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปงานแต่งน้องสาว"

761
00:44:49,354 --> 00:44:53,191
‎บอกว่า "พอจะให้ฉันยืมเงิน
‎เป็นของขวัญให้น้องสาวได้มั้ย"

762
00:44:55,277 --> 00:44:56,820
‎เขาให้ผมมา 60 ดอลลาร์

763
00:44:57,362 --> 00:44:59,531
‎บอกผมว่า "ไม่ต้องห่วงนะ"

764
00:45:00,407 --> 00:45:02,993
‎เขาบอกว่า "เอาไปซื้อของสวยๆ ให้น้อง"

765
00:45:03,910 --> 00:45:06,371
‎ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอดีตของเขาเลย

766
00:45:07,581 --> 00:45:10,625
‎มีใครบ้างล่ะที่รู้ว่าเพื่อนบ้านทำอะไร

767
00:45:10,709 --> 00:45:13,295
‎เมื่อปิดประตูเข้าไปในห้อง

768
00:45:13,795 --> 00:45:16,840
‎ก็ได้แต่ดูจาก

769
00:45:16,923 --> 00:45:18,341
‎สิ่งที่เห็น

770
00:45:18,967 --> 00:45:21,887
‎และสิ่งที่ได้ยินจากปากพวกเขาเท่านั้น

771
00:45:22,387 --> 00:45:24,848
‎(กรกฎาคม 1990)

772
00:45:26,975 --> 00:45:29,352
‎(วันที่ 22 กรกฎาคม 1991)

773
00:45:33,857 --> 00:45:37,402
‎เจฟฟ์ เรารู้อะไรเกี่ยวกับผู้ต้องสงสัยบ้างครับ
‎เขาอายุ 31 ปีเหรอ

774
00:45:37,486 --> 00:45:38,779
‎เขาอายุ 31 ปี

775
00:45:38,862 --> 00:45:41,656
‎เพื่อนบ้านพูดถึงเขาสั้นๆ เมื่อคืนนี้

776
00:45:41,740 --> 00:45:45,327
‎พวกเขาไม่รู้จักเขามากนัก
‎เล่าว่าเขาเป็นคนแปลกๆ สันโดษ

777
00:45:45,410 --> 00:45:48,288
‎แต่พวกเขาบอกว่า เขามีงานทำ
‎และไปทำงานทุกวัน

778
00:45:50,540 --> 00:45:52,334
‎คืนที่เขาถูกจับ

779
00:45:53,960 --> 00:45:56,671
‎เราไม่รู้เลยว่าตำรวจไปทำอะไรกัน

780
00:45:57,506 --> 00:46:00,175
‎พอผมถามตำรวจคนหนึ่ง

781
00:46:00,884 --> 00:46:02,219
‎"เจฟฟ์เป็นอะไรมั้ย"

782
00:46:02,844 --> 00:46:05,138
‎เขาตอบว่า "เออ ไอ้สารเลวนั่นไม่เป็นไร"

783
00:46:08,350 --> 00:46:09,851
‎ผมยืนอยู่ตรงนั้น

784
00:46:10,936 --> 00:46:13,730
‎มองดูพวกเขาเก็บชิ้นส่วนศพ

785
00:46:13,814 --> 00:46:16,191
‎ที่อยู่ในกล่องเล็กๆ ออกไป

786
00:46:16,775 --> 00:46:19,611
‎กล่องใหญ่กว่ากล่องรองเท้านิดเดียว
‎กล่องสีน้ำตาล

787
00:46:19,694 --> 00:46:22,447
‎เก็บกล่องออกไปทีละสองสามกล่อง

788
00:46:22,531 --> 00:46:24,825
‎เก็บออกไปทีละสองสามกล่อง

789
00:46:26,368 --> 00:46:29,412
‎ปรากฏว่าเจฟฟ์

790
00:46:29,496 --> 00:46:31,998
‎คือเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

791
00:46:32,082 --> 00:46:34,292
‎ที่ฆาตกรรมผู้ชาย

792
00:46:34,376 --> 00:46:36,795
‎ในอะพาร์ตเมนต์ห้อง 213

793
00:46:39,130 --> 00:46:43,426
‎ชิ้นส่วนมนุษย์ที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ
‎กล่องแล้วกล่องเล่าถูกขนออกไป

794
00:46:43,510 --> 00:46:46,137
‎ตอนนี้งานสำคัญคือระบุตัวตนของเหยื่อ

795
00:46:46,221 --> 00:46:48,765
‎ในตอนนี้ เราไม่มีข้อมูลที่จะพิสูจน์ตัวตน

796
00:46:48,849 --> 00:46:52,227
‎ของชิ้นส่วนตัวอย่างที่เราเก็บออกมา

797
00:46:54,271 --> 00:46:57,816
‎ในตอนนั้น ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าดีเอ็นเอ

798
00:46:57,899 --> 00:47:01,736
‎ที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพทั่วไปจะเข้าถึงได้

799
00:47:02,487 --> 00:47:05,740
‎เราจึงใช้การวิเคราะห์ทันตกรรม

800
00:47:05,824 --> 00:47:07,576
‎และลายนิ้วมือ

801
00:47:07,659 --> 00:47:09,578
‎และของใช้ส่วนตัว

802
00:47:09,661 --> 00:47:13,415
‎รอยสัก รอยแผลเป็น อะไรทั้งหลาย

803
00:47:13,498 --> 00:47:16,126
‎เพื่อพยายามระบุตัวตนเหยื่อเหล่านี้

804
00:47:19,129 --> 00:47:21,631
‎การประกอบโครงกระดูกเข้าด้วยกัน

805
00:47:21,715 --> 00:47:23,717
‎เหมือนกับการต่อจิ๊กซอว์

806
00:47:25,594 --> 00:47:29,264
‎นักนิติมานุษยวิทยาบอกอายุเชื้อชาติ เพศได้

807
00:47:29,347 --> 00:47:33,476
‎และยังช่วยเราตีความบาดแผลที่เห็นได้ด้วย

808
00:47:33,560 --> 00:47:35,103
‎เมื่อพนักงานสืบสวนที่นี่

809
00:47:35,186 --> 00:47:38,815
‎สามารถรวบรวมรูปพรรณสัณฐานของเหยื่อได้

810
00:47:38,899 --> 00:47:41,818
‎ข้อมูลนั้นจะถูกป้อนเข้าไปในคอมพิวเตอร์

811
00:47:41,902 --> 00:47:46,031
‎และตรวจเทียบกับรูปพรรณสัณฐาน
‎ของบุคคลสูญหายทั่วประเทศ

812
00:47:46,948 --> 00:47:52,329
‎มีรายงานคนสูญหายมากมาย

813
00:47:52,412 --> 00:47:54,748
‎ตลอดช่วงปีครึ่งก่อนหน้านั้น

814
00:47:55,373 --> 00:47:57,834
‎เราจึงมีบัญชีรายชื่อ

815
00:47:57,918 --> 00:47:59,920
‎ของคนที่อาจจะเป็นเหยื่อได้

816
00:48:00,545 --> 00:48:02,589
‎หลังจากเจฟฟรีย์ถูกจับ

817
00:48:02,672 --> 00:48:04,883
‎เราได้รับโทรศัพท์วันละ 300 สาย

818
00:48:04,966 --> 00:48:07,802
‎จากผู้คนที่โทรมาถามว่า
‎เกิดอะไรขึ้นกับลูกของพวกเขา

819
00:48:07,886 --> 00:48:10,347
‎หรือเขารู้อะไรเกี่ยวกับลูกๆ ของพวกเขามั้ย

820
00:48:10,430 --> 00:48:11,932
‎(ครอบครัวของบุคคลที่สูญหาย
‎ถามหาเบาะแส)

821
00:48:12,015 --> 00:48:13,350
‎ผู้คนที่อยู่ในละแวกนี้เป็นกังวล

822
00:48:13,433 --> 00:48:16,353
‎ผู้คนที่มีคนที่รักหายตัวไปในคดีนี้

823
00:48:16,436 --> 00:48:18,313
‎บ่ายวันนี้พวกเขาเริ่มไปรวมตัว

824
00:48:18,396 --> 00:48:21,358
‎ที่ที่เกิดเหตุที่ถนนสาย 25 ตัดกับคิลบอร์น

825
00:48:21,441 --> 00:48:24,152
‎เรามาตามหาที่นี่ เผื่อจะเจอ

826
00:48:24,235 --> 00:48:27,739
‎อาจจะไม่เจอ แต่อาจจะเจอก็ได้
‎เรากำลังตามหาเบาะแสกันเอง

827
00:48:28,531 --> 00:48:32,953
‎เราตรวจสอบกับเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ

828
00:48:33,036 --> 00:48:35,413
‎ที่พยายามต่อชิ้นส่วนเข้าด้วยกัน

829
00:48:36,456 --> 00:48:38,583
‎เมื่อเราได้ข้อมูลนั้นมาแล้ว

830
00:48:39,376 --> 00:48:41,419
‎และถ้าเรามีภาพถ่ายของเขา

831
00:48:41,503 --> 00:48:43,546
‎เราก็เอาภาพถ่ายให้ดาห์เมอร์ดู

832
00:48:43,630 --> 00:48:46,466
‎เพื่อพยายามระบุตัวตนของคนเหล่านี้

833
00:48:47,467 --> 00:48:49,219
‎มันเป็นงานที่หนักหนาสาหัสมาก

834
00:48:49,761 --> 00:48:53,056
‎เขาเล่าถึงเหยื่อแต่ละคนอย่างละเอียด

835
00:48:53,848 --> 00:48:57,852
‎มีเหยื่อบางคนที่เราคงไม่สามารถ

836
00:48:57,936 --> 00:49:01,690
‎เชื่อมโยงกับดาห์เมอร์ได้
‎ถ้าเขาไม่ให้ความร่วมมือ

837
00:49:01,773 --> 00:49:06,277
‎เฮนรี่ สมิธออกตามหาน้องชายของเขา
‎ตามบาร์เกย์ในมิลวอกีและชิคาโก

838
00:49:06,361 --> 00:49:08,238
‎แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่พบอะไร

839
00:49:09,197 --> 00:49:12,784
‎บ่อยครั้งที่พอเดินเข้าไปในบาร์
‎คนจะพูดว่า

840
00:49:13,785 --> 00:49:16,079
‎"แย่ละ หายไปอีกคนแล้ว"

841
00:49:16,162 --> 00:49:18,832
‎เราก็ถามว่า "อะไร ใครหายไปอีกแล้ว"

842
00:49:18,915 --> 00:49:21,334
‎เพราะมิลวอกีเป็นเมืองเล็กมาก

843
00:49:22,168 --> 00:49:24,045
‎ยิ่งชุมชนเกย์ผิวดำ

844
00:49:24,879 --> 00:49:28,591
‎ถ้าไม่เจอใครสักสองสามสัปดาห์

845
00:49:28,675 --> 00:49:30,218
‎ก็คิดว่าคงย้ายเมืองไปแล้ว

846
00:49:32,262 --> 00:49:34,431
‎แต่แล้วก็แทบจะ

847
00:49:35,015 --> 00:49:38,268
‎พูดได้เลยว่าแทบทุกสัปดาห์
‎ต้องมีคนพูดว่า

848
00:49:38,351 --> 00:49:39,769
‎"คนนั้นคนนี้หายตัวไป"

849
00:49:39,853 --> 00:49:41,187
‎(ฆาตกรรม: เอ็ดเวิร์ด สมิธ)

850
00:49:41,271 --> 00:49:44,065
‎ฉันเคยเห็นเอ็ดดี้ สมิธเป็นประจำ

851
00:49:44,816 --> 00:49:47,986
‎แล้วอยู่ดีๆ เขาก็หายตัวไป

852
00:49:48,570 --> 00:49:51,865
‎ฉันเองคิดว่าเขาไม่อยู่แล้ว

853
00:49:51,948 --> 00:49:55,201
‎แคโรลิน สมิธภาวนาว่า
‎ความกลัวของเธอจะไม่เป็นจริง

854
00:49:55,285 --> 00:49:59,539
‎มีคนเห็นเอ็ดดี้ น้องชายวัย 28 ปีของเธอ
‎เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อปีที่แล้ว วันที่ 16 มิถุนายน

855
00:49:59,622 --> 00:50:02,667
‎วันที่เขาไปชม
‎ขบวนเกย์ไพรด์พาเหรดของมิลวอกี

856
00:50:03,251 --> 00:50:05,587
‎พี่สาวของเอ็ดดี้มาที่บาร์

857
00:50:06,671 --> 00:50:09,466
‎ไล่ถามผู้คน พกรูปถ่ายมาด้วย

858
00:50:09,549 --> 00:50:12,552
‎เธอบอกว่า "เขาต้องโทรหาใครบ้าง"

859
00:50:12,635 --> 00:50:15,847
‎"ฉันรู้ว่าเขาต้องโทรหาฉัน
‎ฉันคุยกับน้องชายฉันทุกวัน"

860
00:50:16,890 --> 00:50:19,350
‎แม้ว่าเออร์เนสต์ มิลเลอร์เติบโตที่นี่ในมิลวอกี

861
00:50:19,434 --> 00:50:22,395
‎เขากำลังจะเดินทางกลับชิคาโก
‎เมื่อเขาหายตัวไป

862
00:50:22,479 --> 00:50:23,855
‎(ฆาตกรรม: เออร์เนสต์ มิลเลอร์)

863
00:50:23,938 --> 00:50:26,274
‎เออร์เนสต์ มิลเลอร์ ชายหนุ่มอีกคน

864
00:50:26,357 --> 00:50:28,443
‎เออร์เนสต์เป็นคนจิตใจดี

865
00:50:28,985 --> 00:50:30,528
‎เขามีความคิดสร้างสรรค์มาก

866
00:50:30,612 --> 00:50:34,949
‎แน่ละ เมื่อเออร์เนสต์หายตัวไป
‎ในบาร์ก็คุยกันให้แซ่ด

867
00:50:35,784 --> 00:50:39,871
‎เคอร์ติส สตรอห์เตอร์วัย 18 ปี
‎อยู่ที่บ้านหลังนี้กับคุณยายของเขา

868
00:50:39,954 --> 00:50:42,582
‎เธอเห็นเขาเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อห้าเดือนที่แล้ว

869
00:50:45,919 --> 00:50:47,378
‎สมัยนั้น

870
00:50:47,462 --> 00:50:51,299
‎เราซื้อบุหรี่ในเครื่องขายบุหรี่ที่บาร์ได้

871
00:50:52,092 --> 00:50:53,718
‎(พบเห็นเจเรมี ไวน์เบอร์เกอร์ไหม)

872
00:50:53,802 --> 00:50:58,306
‎จึงมีโปสเตอร์ตามหาคนหาย
‎ติดอยู่ที่เครื่องขายบุหรี่

873
00:50:59,182 --> 00:51:02,644
‎มีโปสเตอร์ตามหาผู้ใหญ่
‎ที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

874
00:51:02,727 --> 00:51:06,356
‎คนในครอบครัวและเพื่อนๆ ของพวกเขา
‎ก็พยายามตามหาตัวกัน

875
00:51:06,439 --> 00:51:08,650
‎ตอบโต้ สู้กับโรคเอดส์!

876
00:51:08,733 --> 00:51:12,153
‎แต่ช่วงปีที่ดาห์เมอร์ก่อเหตุมากที่สุดในมิลวอกี

877
00:51:12,237 --> 00:51:13,780
‎ดันเป็นช่วงเวลาที่

878
00:51:13,863 --> 00:51:17,951
‎จำนวนคนเสียชีวิตจากโรคเอดส์
‎ในวิสคอนซินเพิ่มขึ้นสิบเท่า

879
00:51:19,160 --> 00:51:21,621
‎ดังนั้นคนก็หายตัวไปได้เฉยๆ เลย

880
00:51:23,039 --> 00:51:24,499
‎พวกเขาตายแล้วเหรอ

881
00:51:24,582 --> 00:51:27,669
‎ป่วยรึเปล่า หรือย้ายไปอยู่ที่อื่น
‎ไม่มีใครรู้ได้เลย

882
00:51:27,752 --> 00:51:31,840
‎สิทธิของคนรักร่วมเพศ!

883
00:51:31,923 --> 00:51:33,758
‎ดาห์เมอร์มีโอกาสที่หายากมาก

884
00:51:34,717 --> 00:51:36,636
‎เป็นช่วงเวลาในสมัยที่

885
00:51:39,013 --> 00:51:41,850
‎คนในชุมชนหายตัวไปเรื่อยๆ

886
00:51:43,268 --> 00:51:44,561
‎แต่ไม่มีใครรู้เหตุผล

887
00:51:45,520 --> 00:51:48,064
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์
‎เป็นคนรู้จักของครอบครัวฮิวส์ด้วย

888
00:51:48,148 --> 00:51:50,483
‎เพื่อนๆ ของโทนี่ ฮิวส์
‎คนพิการหูหนวกเป็นใบ้

889
00:51:50,567 --> 00:51:53,528
‎บอกแม่และพี่สาวของโทนี่ว่า
‎เห็นโทนี่ออกจากบาร์

890
00:51:53,611 --> 00:51:55,071
‎ไปกับผู้ชายผมบลอนด์

891
00:51:57,657 --> 00:51:59,033
‎(พฤษภาคม 1991)

892
00:51:59,117 --> 00:52:01,911
‎(สองเดือนก่อนดาห์เมอร์ถูกจับกุม)

893
00:52:04,164 --> 00:52:07,458
‎โทนี่หูหนวกและเป็นใบ้

894
00:52:07,542 --> 00:52:09,043
‎แต่เขาเขียนโน้ตได้

895
00:52:09,127 --> 00:52:11,754
‎เขาพกสมุดติดตัวเสมอ

896
00:52:12,547 --> 00:52:15,258
‎เมื่อไหที่อยู่กับเขา คุณจะอยากสนุก

897
00:52:15,341 --> 00:52:17,051
‎เพราะเขากำลังสนุก

898
00:52:18,970 --> 00:52:22,557
‎โทนี่รู้จักเจฟฟ์มานานแล้ว

899
00:52:23,766 --> 00:52:28,062
‎และโทนี่กับเจฟฟ์ก็มีความสัมพันธ์กัน

900
00:52:28,146 --> 00:52:30,106
‎โทนี่บอกฉันเอง

901
00:52:32,233 --> 00:52:35,820
‎วันนั้นเป็นช่วงสุดสัปดาห์
‎วันเมมโมเรียลปี 1991

902
00:52:38,364 --> 00:52:39,991
‎โทนี่ ฮิวส์กับฉัน

903
00:52:40,533 --> 00:52:43,703
‎อยู่ด้วยกันที่บาร์ชื่อเดอะฟีนิกซ์

904
00:52:44,954 --> 00:52:47,582
‎เรานั่งจิบค็อกเทลกันอยู่ที่บาร์

905
00:52:48,208 --> 00:52:51,044
‎และเจฟฟ์เดินเข้ามาทางประตูหลัง
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์น่ะ

906
00:52:52,712 --> 00:52:54,255
‎พอเจฟฟ์เดินเข้ามา

907
00:52:54,797 --> 00:52:58,384
‎โทนี่ลุกขึ้นจากบาร์ เดินไปหาเขา

908
00:53:00,428 --> 00:53:05,225
‎โทนี่ทิ้งฉันไว้
‎และเดินตามเจฟฟ์ไปที่ฟลอร์เต้นรำ

909
00:53:06,976 --> 00:53:09,687
‎และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นโทนี่ ฮิวส์

910
00:53:19,447 --> 00:53:21,950
‎เจฟฟ์พูดคุยถึงเหยื่อทุกคนกับฉัน

911
00:53:23,034 --> 00:53:26,496
‎แต่ว่าต้องใช้เวลา
‎เพื่อสร้างสัมพันธ์และความไว้ใจ

912
00:53:26,579 --> 00:53:29,290
‎กว่าจะรู้สึกว่าพูดคุย

913
00:53:29,374 --> 00:53:32,543
‎ความลับที่อยู่ในใจทั้งหลายกับคนอื่นได้

914
00:53:34,963 --> 00:53:37,215
‎กับคนที่หูหนวกเป็นใบ้นั้น

915
00:53:37,924 --> 00:53:40,260
‎ผมอยากเก็บเขาไว้กับผม

916
00:53:41,219 --> 00:53:44,222
‎ผมเลยเอาเครื่องดื่มใส่ยานอนหลับให้เขา

917
00:53:45,348 --> 00:53:46,849
‎เขาหลับไป

918
00:53:46,933 --> 00:53:49,894
‎และผมอยากลองดูว่า

919
00:53:49,978 --> 00:53:52,188
‎ผมจะคิดหาวิธี

920
00:53:52,272 --> 00:53:53,982
‎เก็บเขาไว้กับผมได้มั้ย

921
00:53:54,065 --> 00:53:56,901
‎โดยไม่ต้องฆ่าเขาจริงๆ

922
00:53:57,902 --> 00:54:02,073
‎พอเราไปถึงจุดนั้น
‎เมื่อเขารู้สึกสบายใจกับฉัน

923
00:54:02,156 --> 00:54:05,243
‎มีสิ่งอื่นๆ อีกที่พรั่งพรูออกมา

924
00:54:05,326 --> 00:54:07,537
‎ที่เขาไม่ได้เล่าให้ตำรวจฟัง

925
00:54:08,496 --> 00:54:10,290
‎ดังนั้น

926
00:54:10,373 --> 00:54:11,708
‎ผมมีสว่านอยู่ที่บ้าน

927
00:54:12,500 --> 00:54:13,418
‎และ

928
00:54:13,960 --> 00:54:15,670
‎มันจะฟังดูเลวร้ายนะ

929
00:54:16,296 --> 00:54:17,171
‎แต่…

930
00:54:18,047 --> 00:54:20,216
‎ผมควรพูดมั้ย

931
00:54:21,884 --> 00:54:23,886
‎หยิบสว่านมาระหว่างที่เขาหลับ

932
00:54:23,970 --> 00:54:27,056
‎แล้วเจาะรูเล็กๆ ที่หัวกะโหลกของเขา

933
00:54:27,682 --> 00:54:29,017
‎ลองดูว่าผมจะ

934
00:54:30,018 --> 00:54:32,145
‎ทำให้เขาอยู่ใน

935
00:54:32,937 --> 00:54:36,149
‎สภาพเหมือนเป็นซอมบี้ได้มั้ย

936
00:54:37,984 --> 00:54:41,112
‎ฉันคิดว่าเขาเชื่อจริงๆ ว่า
‎ถ้าเขาทำให้เหยื่อสักคนมีชีวิตอยู่ได้

937
00:54:41,195 --> 00:54:43,323
‎เหมือนการผ่าตัดสมองแบบลวกๆ

938
00:54:43,406 --> 00:54:46,784
‎และมันจะเพียงพอ
‎ที่จะสนองความต้องการของเขาได้

939
00:54:48,578 --> 00:54:50,079
‎ฉันตะลึงไปเลย

940
00:54:50,163 --> 00:54:53,541
‎มันเกินกว่าที่ฉันจะรับได้

941
00:54:53,624 --> 00:54:56,794
‎ที่จริงแล้ว นักจิตวิทยาคนหนึ่ง

942
00:54:56,878 --> 00:54:59,088
‎ที่ทำงานกับเรา

943
00:54:59,172 --> 00:55:02,008
‎เคนเน็ต สเมล ฉันสั่งให้เขาอยู่ด้วย

944
00:55:02,091 --> 00:55:04,385
‎เจฟฟ์ คุณได้ความคิดนั้นมาจากไหน

945
00:55:05,136 --> 00:55:07,638
‎มาจากความคิดของผมเอง

946
00:55:10,183 --> 00:55:13,728
‎ผมคิดของผมเองว่ามันน่าจะได้ผล

947
00:55:13,811 --> 00:55:15,480
‎เพราะผมไม่อยากเอาแต่

948
00:55:16,564 --> 00:55:20,276
‎ฆ่าคนไปเรื่อยๆ และไม่มีอะไรเหลือไว้
‎นอกจากหัวกะโหลก

949
00:55:22,820 --> 00:55:26,157
‎เขาอยากตัดเจตจำนงของคนนั้นทิ้งไป
‎เขาว่าอย่างนั้น

950
00:55:26,240 --> 00:55:28,618
‎ผมตกใจจนอ้าปากค้างเลย

951
00:55:29,952 --> 00:55:33,247
‎แล้วเจฟฟรีย์ก็ฉีดกรดเกลือ

952
00:55:33,331 --> 00:55:35,291
‎เข้าไปในรูในหัวกะโหลกของเขา

953
00:55:36,959 --> 00:55:39,879
‎คุณฮิวส์ตายจากการถูกฉีดกรดนั้น

954
00:55:39,962 --> 00:55:42,340
‎ไม่มีความจำเป็นต้องบีบคอเขาทีหลัง

955
00:55:43,508 --> 00:55:46,260
‎และดาห์เมอร์ก็เก็บหัวกะโหลกไว้อีกนาน

956
00:55:46,803 --> 00:55:48,721
‎ที่จริงแล้ว นั่นเป็นหัวกะโหลกหนึ่ง

957
00:55:48,805 --> 00:55:51,140
‎ที่ยังอยู่ในอะพาร์ตเมนต์ของเขา
‎ตอนที่เขาถูกจับ

958
00:55:57,897 --> 00:55:59,482
‎มันทำให้ฉันสลดใจ

959
00:55:59,565 --> 00:56:01,234
‎ทุกครั้งที่ฉันคิดถึง

960
00:56:01,317 --> 00:56:03,069
‎ชายหนุ่มพวกนั้น

961
00:56:04,320 --> 00:56:07,115
‎เพราะเหมือนคนอื่นๆ ในสมัยนั้น

962
00:56:07,198 --> 00:56:09,367
‎พวกเขากำลังพยายามค้นหาตัวเอง

963
00:56:10,451 --> 00:56:12,662
‎พวกเขาไม่ได้คิดว่าจะถูกฆ่าตาย

964
00:56:13,621 --> 00:56:15,748
‎ส่วนใหญ่แล้ว คนพวกนี้

965
00:56:15,832 --> 00:56:18,960
‎เป็นชายรักร่วมเพศที่ยากจน

966
00:56:19,544 --> 00:56:22,547
‎ที่ไม่มีกลุ่มสนับสนุนมากมายนัก

967
00:56:23,172 --> 00:56:26,467
‎หรือเป็นคนที่เมื่อกลุ่มสนับสนุนบอกว่า

968
00:56:26,551 --> 00:56:28,052
‎"คนที่ฉันรักหายตัวไป"

969
00:56:28,136 --> 00:56:31,472
‎ไม่มีใครให้ความสนใจพวกเขาเท่าที่ควร

970
00:56:33,015 --> 00:56:36,686
‎ทางการข้องใจว่า
‎ใครกระทำการน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้ยังไง

971
00:56:36,769 --> 00:56:40,106
‎เช่นเดียวกับที่ชาวมิลวอกีอยากรู้ว่า
‎ตำรวจไม่เอะใจได้ยังไง

972
00:56:40,189 --> 00:56:44,235
‎โดยเฉพาะเมื่อดาห์เมอร์เป็นผู้กระทำผิดทางเพศ
‎ที่ทำทัณฑ์บนอยู่

973
00:56:47,947 --> 00:56:49,949
‎ฉันไปที่บาร์บ่อยๆ

974
00:56:50,616 --> 00:56:52,869
‎ไม่มีใครถามอะไรกับฉันทั้งนั้น

975
00:56:53,453 --> 00:56:57,081
‎ไม่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ นักสืบคนไหน

976
00:56:57,165 --> 00:56:58,583
‎เดินเข้ามาหาแล้วถามว่า

977
00:56:58,666 --> 00:57:01,294
‎"รู้อะไรเกี่ยวกับคนนี้หรือคนนั้นบ้าง"

978
00:57:02,503 --> 00:57:05,506
‎นี่ไม่ใช่แค่เดือนสองเดือน
‎หรือไม่กี่สัปดาห์นะ

979
00:57:06,632 --> 00:57:08,176
‎มันเกิดขึ้นนานหลายปี

980
00:57:08,968 --> 00:57:11,721
‎ผู้ชายคนเดียว
‎ก่อเหตุฆาตกรรมหลายคนได้นานเพียงนี้

981
00:57:11,804 --> 00:57:13,848
‎โดยที่ตำรวจไม่ระแคะระคายได้ยังไง

982
00:57:13,931 --> 00:57:17,643
‎หลายคนคิดว่าคำตอบส่วนหนึ่ง
‎เป็นเพราะผู้บังคับใช้กฎหมายนั้น

983
00:57:17,727 --> 00:57:20,521
‎มีความล่าช้าในการสืบสวนคดีอาชญากรรม
‎ที่เกี่ยวกับรักร่วมเพศ

984
00:57:21,606 --> 00:57:24,484
‎ถ้าเหยื่อเป็นคนขาว

985
00:57:24,567 --> 00:57:25,776
‎และมีรสนิยมรักต่างเพศ

986
00:57:26,861 --> 00:57:30,198
‎การค้นหาคงจะละเอียดถี่ถ้วนกว่านี้

987
00:57:30,281 --> 00:57:31,741
‎เฉพาะเจาะจงกว่านี้

988
00:57:32,408 --> 00:57:33,826
‎การกล่าวหาว่าเหยียดเชื้อชาติ

989
00:57:33,910 --> 00:57:36,370
‎เชื่อกันว่าเหตุฆาตกรรมหลายครั้ง
‎ควรจะหยุดยั้งได้

990
00:57:36,454 --> 00:57:38,289
‎มันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึก

991
00:57:38,372 --> 00:57:41,209
‎ที่มีต่อชนกลุ่มน้อย เหมือนเราเป็นภาระ

992
00:57:42,001 --> 00:57:44,879
‎ครอบครัวที่ไม่คิดว่าตำรวจทำมากพอ…

993
00:57:46,672 --> 00:57:49,008
‎บอกตามตรงนะ ผมว่าบางคนก็มีเหตุผล

994
00:57:49,091 --> 00:57:51,344
‎ผมคิดว่ามันมีความรู้สึกว่า

995
00:57:51,427 --> 00:57:53,346
‎ผู้ชายวัย 20 กว่าคนนี้

996
00:57:53,429 --> 00:57:56,307
‎ที่ไปหิ้วหนุ่มจากตามบาร์

997
00:57:56,390 --> 00:57:58,935
‎ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาอยู่ไหน

998
00:58:00,436 --> 00:58:03,481
‎มีคำถามว่ากรมตำรวจ

999
00:58:03,564 --> 00:58:05,942
‎ติดตามคดีคนหายเหล่านั้นได้ดีพอหรือไม่

1000
00:58:06,609 --> 00:58:09,403
‎พวกเขาแค่ด่วนสรุปว่าคนที่สูญหายมีปัญหา

1001
00:58:09,487 --> 00:58:11,572
‎และไม่ควรค่าที่จะสืบต่อรึเปล่า

1002
00:58:11,656 --> 00:58:14,367
‎ถ้าพวกเขาฟังคำของคนผิวสี

1003
00:58:14,450 --> 00:58:18,037
‎ก็อาจจะช่วยชีวิตคนหนุ่มไว้ได้มากมาย

1004
00:58:18,829 --> 00:58:23,668
‎ผมออกไปซื้อตู้แช่แข็งสี่เหลี่ยมขนาดห้าฟุต

1005
00:58:23,751 --> 00:58:26,629
‎อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณอยากทำอย่างนี้

1006
00:58:27,547 --> 00:58:30,508
‎เพราะผมเตรียมตัวจะทำอีก

1007
01:00:16,697 --> 01:00:19,659
‎คำบรรยายโดย คุณาพร ศันสนียกุลวิไล