1
00:00:11,220 --> 00:00:12,346
‎หน่วยดับเพลิงครับ

2
00:00:12,430 --> 00:00:15,975
‎ช่วยส่งรถพยาบาลมาที่
‎มุมถนนที่ 25 ตัดกับสเตทหน่อย

3
00:00:17,226 --> 00:00:18,561
‎เกิดเหตุอะไรครับ

4
00:00:18,644 --> 00:00:21,814
‎มีเด็กผู้ชายหรือชายหนุ่มมั้ง
‎เดินล่อนจ้อนอยู่

5
00:00:21,898 --> 00:00:24,859
‎เขายังอยู่ข้างนอก
‎คนกำลังช่วยพยุงให้เขายืน เขายืนไม่ไหว

6
00:00:24,942 --> 00:00:27,403
‎เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า บาดเจ็บหนัก

7
00:00:29,322 --> 00:00:31,657
‎- เขาตื่นอยู่มั้ย
‎- ไม่ตื่น

8
00:00:31,741 --> 00:00:35,411
‎พวกเขาพยายามพยุงให้เขาเดิน
‎แต่เขาเดินไม่ค่อยไหว

9
00:00:36,329 --> 00:00:38,873
‎- โอเค
‎- พอเขายืนก็ล้มพับไปเลย

10
00:00:39,582 --> 00:00:41,751
‎- ถนนที่ 25 ตัดกับสเตทนะครับ
‎- ใช่

11
00:00:41,834 --> 00:00:44,337
‎- ได้เลย โอเค
‎- ถนนวันเวย์นะ โอเค บาย

12
00:00:47,131 --> 00:00:49,467
‎(วันที่ 27 พฤษภาคม 1991
‎เวลาสองนาฬิกา)

13
00:00:50,676 --> 00:00:53,638
‎สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นมันไม่น่าเชื่อเลย

14
00:00:54,722 --> 00:00:58,726
‎เด็กหนุ่มคนนี้เดินล่อนจ้อน
‎อยู่ข้างนอกอะพาร์ตเมนต์ของดาห์เมอร์

15
00:00:58,810 --> 00:01:01,020
‎ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น

16
00:01:01,104 --> 00:01:04,148
‎คนสองคนโทรเรียกหน่วยดับเพลิงกับตำรวจมา

17
00:01:04,232 --> 00:01:07,443
‎บางคนเห็นว่า
‎เขามีเลือดไหลออกมาจากทวารหนัก

18
00:01:07,527 --> 00:01:09,654
‎เขามีแผลถลอกที่หัวเข่า

19
00:01:10,530 --> 00:01:13,991
‎เห็นได้ชัดว่าเขามึนงงจากอะไรบางอย่าง

20
00:01:14,867 --> 00:01:16,661
‎ทำไมเด็กผู้ชายคนนี้

21
00:01:16,744 --> 00:01:20,248
‎ถึงเดินล่อนจ้อน เลือดไหลและพูดจาสับสน

22
00:01:20,331 --> 00:01:22,333
‎อยู่บนถนนเมืองมิลวอกี

23
00:01:28,214 --> 00:01:30,758
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

24
00:01:50,653 --> 00:01:52,738
‎เรามีห้างชื่อแกรนด์อะเวนิว

25
00:01:53,865 --> 00:01:57,201
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ไปที่ห้างนั้นประจำ

26
00:01:58,703 --> 00:02:00,997
‎เรามักเห็นเขาอยู่ที่ศูนย์อาหาร

27
00:02:01,539 --> 00:02:03,457
‎เดินไปมาทั่วห้าง

28
00:02:04,375 --> 00:02:06,252
‎เขาถ่ายรูปผู้คน

29
00:02:07,003 --> 00:02:08,171
‎แล้วพูดว่า

30
00:02:08,254 --> 00:02:11,257
‎"คุณดูเหมือนนายแบบเลย
‎อยากให้ผมถ่ายรูปให้มั้ย"

31
00:02:14,969 --> 00:02:16,179
‎(วันที่ 26 พฤษภาคม 1991)

32
00:02:16,262 --> 00:02:19,223
‎(เจ็ดชั่วโมงก่อนโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน)

33
00:02:19,849 --> 00:02:22,560
‎ดาห์เมอร์นั่งกินพิซซ่ากับเบียร์อยู่

34
00:02:22,643 --> 00:02:24,937
‎ตอนที่เขาเห็นชายหนุ่มหน้าตาดี

35
00:02:25,021 --> 00:02:27,607
‎กรณรักษ์ สินทสมพลเดินผ่านมา

36
00:02:27,690 --> 00:02:30,234
‎ดาห์เมอร์ก็ชวนคุยด้วย

37
00:02:30,776 --> 00:02:33,446
‎เขาเสนอเงิน 50 ดอลลาร์ให้เด็กหนุ่มคนนี้

38
00:02:33,529 --> 00:02:35,031
‎เพื่อเป็นแบบถ่ายรูป

39
00:02:36,616 --> 00:02:38,284
‎แล้วเด็กหนุ่ม

40
00:02:38,367 --> 00:02:41,370
‎ก็ตกลงกลับไปที่อะพาร์ตเมนต์
‎ของดาห์เมอร์ด้วยกัน

41
00:02:42,747 --> 00:02:45,875
‎ในอะพาร์ตเมนต์นั้น
‎ดาห์เมอร์ส่งเครื่องดื่มให้เขา

42
00:02:45,958 --> 00:02:49,003
‎ที่ใส่ยานอนหลับในปริมาณที่สามารถ

43
00:02:49,086 --> 00:02:51,214
‎ทำให้เขาหมดสติได้สักพัก

44
00:02:51,297 --> 00:02:55,218
‎ดาห์เมอร์อยากทำให้เหยื่อของเขา
‎มีชีวิตอยู่นานที่สุด

45
00:02:58,888 --> 00:03:00,932
‎ตอนผมคุยกับเขา

46
00:03:01,015 --> 00:03:04,852
‎คุณดาห์เมอร์บอกผมว่า
‎เขาต้องการคนที่สมยอมทุกอย่าง

47
00:03:05,561 --> 00:03:08,898
‎คนที่จะอยู่กับเขา
‎โดยไม่ต้องกลัวว่าจะจากไปไหน

48
00:03:11,943 --> 00:03:14,862
‎มีบางคนที่ผมใช้วิธีเจาะกะโหลก

49
00:03:14,946 --> 00:03:17,448
‎ผมก็เจาะกะโหลกคนนี้ด้วย

50
00:03:17,531 --> 00:03:18,491
‎จริงเหรอ

51
00:03:20,243 --> 00:03:21,369
‎ตอนไหน

52
00:03:22,119 --> 00:03:26,290
‎- ก่อนหรือหลังตำรวจจะมา
‎- ใช่ ก่อนตำรวจมา

53
00:03:28,334 --> 00:03:32,922
‎เจฟฟรีย์บอกฉันเรื่องกรณรักษ์

54
00:03:33,005 --> 00:03:36,425
‎ว่าเขาปรับเปลี่ยนและพลิกแพลงวิธี

55
00:03:37,009 --> 00:03:39,679
‎เพื่อทำให้เขากลายเป็นซอมบี้

56
00:03:39,762 --> 00:03:41,931
‎ที่จะมีชีวิตอยู่ได้

57
00:03:42,765 --> 00:03:45,643
‎ดาห์เมอร์เจาะรูในกะโหลกของเขา

58
00:03:45,726 --> 00:03:47,812
‎ฉีดกรดเกลือเข้าไป

59
00:03:47,895 --> 00:03:51,649
‎และรอดูว่าครั้งนี้จะทำสำเร็จมั้ย

60
00:03:51,732 --> 00:03:54,819
‎เพราะคนอื่นๆ ตายหลังจากโดนฉีด

61
00:03:56,404 --> 00:03:58,823
‎คิดว่าคุณเจาะกะโหลกลงไปลึกขนาดไหน

62
00:03:58,906 --> 00:04:01,534
‎- ถึงสมองเลย
‎- สองหรือสามนิ้วเหรอ

63
00:04:01,617 --> 00:04:03,869
‎- ใช่
‎- คุณเจาะตรงลงไปเลยเหรอ

64
00:04:03,953 --> 00:04:05,705
‎- ใช่
‎- ไม่มีอะไรไหลออกมาเลยเหรอ

65
00:04:06,789 --> 00:04:10,251
‎- ไม่มีของเหลวหรืออะไรเลยเหรอ
‎- เท่าที่เห็นไม่มีนะ

66
00:04:10,334 --> 00:04:12,461
‎เลือดก็ไม่ออกด้วย

67
00:04:13,671 --> 00:04:17,341
‎กรณรักษ์ยังทำอะไรได้ระดับหนึ่ง

68
00:04:18,843 --> 00:04:21,053
‎เขาค่อนข้างสะลึมสะลือ

69
00:04:21,137 --> 00:04:23,973
‎เขาไม่ได้ตายนะ พูดได้ด้วย

70
00:04:24,515 --> 00:04:27,184
‎ผมคิดว่าผมอาจจะเก็บเขาไว้ในสภาพนี้ได้

71
00:04:27,727 --> 00:04:31,188
‎เจฟฟ์บอกเขาว่าอยากให้เขาทำอะไร
‎เขาก็ทำตาม

72
00:04:32,189 --> 00:04:34,942
‎สิ่งที่เจฟฟ์ไม่ได้คาดคิดไว้คือ

73
00:04:35,026 --> 00:04:37,611
‎เขาอาจจะวิ่งออกไปนอกอะพาร์ตเมนต์ได้

74
00:04:42,575 --> 00:04:45,870
‎ดาห์เมอร์ไปซื้อเหล้า
‎เหมือนที่ทำเป็นประจำเวลาก่ออาชญากรรม

75
00:04:46,829 --> 00:04:51,125
‎ในกรณีนี้ เขาออกไปซื้อเบียร์ที่บาร์ใกล้ๆ

76
00:04:53,419 --> 00:04:55,588
‎ระหว่างที่ดาห์เมอร์ออกไปซื้อเบียร์

77
00:04:55,671 --> 00:04:59,175
‎กรณรักษ์ใช้โอกาสนี้วิ่งหนีออกจากบ้าน

78
00:04:59,258 --> 00:05:00,509
‎แล้ววิ่งไปตามซอย

79
00:05:01,260 --> 00:05:06,724
‎ตอนนั้นเพื่อนบ้านมองออกไปนอกหน้าต่าง
‎และเห็นเขา

80
00:05:07,308 --> 00:05:09,477
‎พวกผู้หญิงโทรแจ้งตำรวจ

81
00:05:09,560 --> 00:05:11,479
‎ตำรวจมาถึง

82
00:05:11,562 --> 00:05:14,398
‎กรณรักษ์กำลังนั่งอยู่

83
00:05:14,482 --> 00:05:17,693
‎ห่มผ้าห่มอยู่ในที่เกิดเหตุ

84
00:05:17,777 --> 00:05:21,489
‎เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้าไปหาเขา
‎เพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น

85
00:05:23,324 --> 00:05:25,743
‎ตำรวจพยายามสอบปากคำกรณรักษ์

86
00:05:25,826 --> 00:05:29,205
‎กรณรักษ์เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขาไม่ได้

87
00:05:29,288 --> 00:05:30,790
‎เพราะเขาถูกมอมยา

88
00:05:32,291 --> 00:05:34,293
‎ไม่มีอะไรที่บ่งบอกได้เลย

89
00:05:34,377 --> 00:05:37,296
‎ว่าหัวเขามีรูที่ดาห์เมอร์เจาะเอาไว้

90
00:05:37,380 --> 00:05:39,673
‎ไม่มีเลือดไหลออกมา

91
00:05:40,466 --> 00:05:43,761
‎และระหว่างที่เกิดเหตุการณ์นี้
‎ดาห์เมอร์ก็เดินเข้ามาหา

92
00:05:43,844 --> 00:05:45,971
‎หญิงสาวพวกนี้เข้าไปขวางไว้

93
00:05:46,055 --> 00:05:48,849
‎พวกเธอถามกรณรักษ์ว่า
‎"ชื่ออะไร" เขาพูดไม่ได้

94
00:05:50,559 --> 00:05:53,979
‎พวกเธอจึงเข้าไปแทรกกลางระหว่างพวกเขา
‎บอกว่า "อย่ายุ่งกับเขา"

95
00:05:54,063 --> 00:05:57,817
‎เด็กสาวผิวดำวัย 18 สองคน
‎ปกป้องเขาจากดาห์เมอร์

96
00:05:58,359 --> 00:06:00,694
‎ตำรวจไม่ยอมฟังเด็กๆ พวกนี้

97
00:06:00,778 --> 00:06:03,072
‎ไม่ได้บันทึกชื่อไว้ด้วยซ้ำ

98
00:06:03,155 --> 00:06:06,909
‎ตำรวจเอาแต่พูดว่า
‎จะจับพวกเธอถ้ายังพูดไม่หยุด

99
00:06:07,535 --> 00:06:11,664
‎ดาห์เมอร์บอกว่า "ไม่ เขาเป็นแฟนผม"
‎แล้วเริ่มพาตัวเขากลับไป

100
00:06:13,624 --> 00:06:15,793
‎ดาห์เมอร์รู้ว่า ในฐานะผู้ชายผิวขาว

101
00:06:15,876 --> 00:06:19,380
‎"ผมเล่าเรื่องเวอร์ชั่นของผม
‎ให้ตำรวจพวกนี้ฟังได้"

102
00:06:19,463 --> 00:06:22,967
‎ผมต้องเชื่อว่าเขาเชื่ออย่างนั้น
‎เพราะเขารู้ว่า

103
00:06:23,050 --> 00:06:25,428
‎"ผมเป็นคนขาว รอดตัวได้แน่นอน"

104
00:06:26,554 --> 00:06:29,348
‎เจฟฟรีย์ตอบสนองไวเสมอ

105
00:06:29,432 --> 00:06:31,684
‎มันดูเป็นธรรมชาติสำหรับเขา

106
00:06:31,767 --> 00:06:36,021
‎เขามีความสามารถในการหลอกลวงคน
‎และเอาตัวรอดจากสถานการณ์เลวร้ายได้

107
00:06:37,148 --> 00:06:40,151
‎มีผู้ชายล่อนจ้อนเดินอยู่กลางถนน

108
00:06:40,901 --> 00:06:42,445
‎ส่งเสียงดัง

109
00:06:42,528 --> 00:06:45,072
‎ตำรวจคิดว่าเขาเมาปลิ้น

110
00:06:45,156 --> 00:06:47,950
‎แล้วพวกเขาทำอะไร ไม่ได้ปล่อยเขาไว้

111
00:06:48,033 --> 00:06:50,786
‎พวกเขาพาเขาไปที่ที่ปลอดภัย

112
00:06:50,870 --> 00:06:52,872
‎อะพาร์ตเมนต์ที่เขาหนีออกมา

113
00:06:54,582 --> 00:06:56,625
‎พวกเขาจึงไปที่อะพาร์ตเมนต์

114
00:06:56,709 --> 00:07:00,421
‎กรณ์รักษ์นั่งลงบนโซฟา
‎ทำเหมือนที่นั่นเป็นบ้านของเขา

115
00:07:00,963 --> 00:07:03,924
‎เสื้อผ้าของกรณรักษ์จัดไว้เป็นกองเล็กๆ

116
00:07:04,008 --> 00:07:07,261
‎วางไว้เป็นระเบียบในห้องนั่งเล่น

117
00:07:08,471 --> 00:07:12,433
‎ดาห์เมอร์เอาภาพถ่ายที่เขาถ่ายไว้ให้ตำรวจดู

118
00:07:12,933 --> 00:07:15,478
‎บอกว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน

119
00:07:16,270 --> 00:07:20,441
‎พวกเขาบอกว่า "เราจะไม่จับผู้ชายสองนี้
‎โทษฐานที่เป็นเกย์"

120
00:07:20,524 --> 00:07:21,650
‎"ไม่มีทางเด็ดขาด"

121
00:07:22,276 --> 00:07:26,655
‎พวกเขาจึงปล่อยให้สินทสมพล
‎นั่งอยู่ที่โซฟาในบ้านดาห์เมอร์

122
00:07:26,739 --> 00:07:28,616
‎และไม่เข้าไปดูในห้องนอนเลย

123
00:07:30,534 --> 00:07:33,746
‎ตำรวจพวกนั้นไม่รู้เลยว่า
‎ในห้องนอนของดาห์เมอร์

124
00:07:34,246 --> 00:07:36,248
‎มีศพของโทนี่ ฮิวส์

125
00:07:36,332 --> 00:07:39,001
‎นอนนิ่งอยู่บนเตียง

126
00:07:42,213 --> 00:07:45,132
‎พอตำรวจกลับไป ไม่นานหลังจากนั้น

127
00:07:45,216 --> 00:07:47,510
‎ดาห์เมอร์ก็ฉีดกรดเพิ่ม

128
00:07:47,593 --> 00:07:50,387
‎เข้าไปในสมองของกรณรักษ์

129
00:07:56,852 --> 00:07:58,312
‎คุณฉีดอะไรเข้าไป

130
00:07:58,395 --> 00:08:01,398
‎กับกรณรักษ์ ผมเอาเข็มฉีดยา
‎มาใส่กรดเกลือจนเต็ม

131
00:08:02,608 --> 00:08:05,736
‎ผมใช้กรดอีกในปริมาณที่น้อยลง

132
00:08:06,987 --> 00:08:10,783
‎แต่หลังจากฉีดครั้งที่สอง มันก็ยังมากไป

133
00:08:15,955 --> 00:08:19,667
‎เด็กสาวคนหนึ่งที่พยายามปกป้องกรณรักษ์

134
00:08:19,750 --> 00:08:22,211
‎กลับบ้านไปบอกแม่ของเธอ
‎เกลนด้า คลีฟแลนด์

135
00:08:24,421 --> 00:08:26,715
‎(วันที่ 27 พฤษภาคม 1991
‎เวลา 2.31 น.)

136
00:08:27,925 --> 00:08:30,219
‎- ตำรวจมิลวอกีครับ
‎- ค่ะ…

137
00:08:31,053 --> 00:08:33,055
‎มีรถตำรวจหมายเลข 50

138
00:08:33,138 --> 00:08:36,934
‎ที่มีคนโบกเรียกก่อนหน้านี้
‎ประมาณ 15 นาทีที่แล้ว

139
00:08:37,017 --> 00:08:38,686
‎- นั่นผมเอง
‎- เกิดอะไรขึ้น

140
00:08:38,769 --> 00:08:41,855
‎คือว่า ลูกสาวกับหลานสาวฉัน

141
00:08:41,939 --> 00:08:44,692
‎เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วทำอะไรบ้างรึเปล่า

142
00:08:44,775 --> 00:08:48,862
‎ไม่ครับ เป็นแฟนหนุ่มที่มึนเมา

143
00:08:48,946 --> 00:08:50,573
‎ของผู้ชายคนหนึ่ง

144
00:08:51,407 --> 00:08:52,825
‎เด็กคนนั้นอายุเท่าไหร่

145
00:08:52,908 --> 00:08:56,036
‎- ไม่ใช่เด็กแล้ว เขาเป็นผู้ใหญ่
‎- แน่ใจเหรอ

146
00:08:57,121 --> 00:09:00,165
‎คุณครับ ผมพูดชัดเจนที่สุดแล้ว
‎ทุกอย่างจัดการเรียบร้อย

147
00:09:04,461 --> 00:09:06,171
‎สินทสมพลตาย

148
00:09:08,132 --> 00:09:11,385
‎เขาตายภายในหนึ่งชั่วโมง
‎หลังจากตำรวจออกไปจากอะพาร์ตเมนต์

149
00:09:13,304 --> 00:09:15,139
‎กรณรักษ์ สินทสมพล

150
00:09:15,222 --> 00:09:19,435
‎อายุ 14 ปี และเป็นเหยื่อของดาห์เมอร์
‎ที่อายุน้อยที่สุดคนหนึ่ง

151
00:09:19,518 --> 00:09:21,437
‎(ฆาตกรรม: กรณรักษ์ สินทสมพล)

152
00:09:22,855 --> 00:09:26,525
‎ถ้าตำรวจฉุกคิดสักนิดว่า
‎เขากำลังตกอยู่ในอันตราย

153
00:09:27,318 --> 00:09:30,237
‎พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เขากลับไป
‎กับดาห์เมอร์เด็ดขาด

154
00:09:30,321 --> 00:09:36,160
‎ตำรวจได้รับคำสั่ง
‎ให้เคารพชุมชนรักร่วมเพศในมิลวอกี

155
00:09:36,243 --> 00:09:39,747
‎และพวกเขาคงคิดว่า กำลังทำตัวเคารพอยู่

156
00:09:40,372 --> 00:09:43,876
‎และไม่ให้อคติที่มีต่อรักร่วมเพศ

157
00:09:43,959 --> 00:09:45,461
‎มากระทบเหตุการณ์นี้

158
00:09:46,795 --> 00:09:49,590
‎ไม่ว่าตำรวจจะทำอะไรลงไป

159
00:09:50,299 --> 00:09:51,634
‎มันยังไม่เพียงพอ

160
00:09:52,718 --> 00:09:55,095
‎มีชาวแอฟริกันอเมริกันหลายคน

161
00:09:55,179 --> 00:09:58,724
‎ที่บอกว่า เด็กผู้ชายคนนี้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

162
00:09:58,807 --> 00:10:03,020
‎สภาพจิตใจของเขาไม่ปกติ

163
00:10:03,103 --> 00:10:06,732
‎คนพูดกันว่า ตำรวจแค่ทำหน้าที่ ทำเต็มที่แล้ว

164
00:10:06,815 --> 00:10:11,320
‎มันเล็กน้อยมาก
‎เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาควรทำ

165
00:10:12,321 --> 00:10:15,699
‎ถ้าพวกเขาตรวจสอบประวัติดาห์เมอร์
‎ก็จะพบว่าเขาทำทัณฑ์บนอยู่

166
00:10:15,783 --> 00:10:18,619
‎ข้อหาทำร้ายเด็กผู้ชายชาวลาว…

167
00:10:18,702 --> 00:10:20,245
‎(ทำร้ายทางเพศ)

168
00:10:20,329 --> 00:10:22,873
‎ที่บังเอิญเป็นพี่ชายของกรณรักษ์

169
00:10:23,457 --> 00:10:25,876
‎มันเกิดขึ้นได้ยังไง

170
00:10:26,543 --> 00:10:27,878
‎(โศกนาฏกรรมกระหน่ำครอบครัว)

171
00:10:27,961 --> 00:10:30,089
‎ครอบครัวนี้ตกเป็นเหยื่อของดาห์เมอร์ถึงสองครั้ง

172
00:10:30,172 --> 00:10:34,301
‎พี่ชายคนหนึ่งของกรณรักษ์
‎ถูกดาห์เมอร์ลวนลามเมื่อสามปีที่แล้ว

173
00:10:35,469 --> 00:10:37,930
‎ครอบครัวนี้ย้ายมาอยู่สหรัฐฯ เมื่อ 11 ปีที่แล้ว

174
00:10:38,013 --> 00:10:39,723
‎ด้วยความฝันถึงชีวิตที่ดีกว่า

175
00:10:39,807 --> 00:10:43,394
‎แต่เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์กลับมอบฝันร้ายสุดสยอง
‎ให้กับพวกเขา

176
00:10:45,896 --> 00:10:48,857
‎เขาบอกว่า "มันดูเหมือนจะเป็น
‎มากกว่าเรื่องบังเอิญ"

177
00:10:49,942 --> 00:10:52,027
‎แต่ว่ามันเป็นสิ่งที่

178
00:10:52,111 --> 00:10:55,656
‎ทำให้เจฟฟ์ช็อกไปเลยเมื่อเขารู้

179
00:10:56,949 --> 00:10:58,826
‎เขาตกตะลึงไปเลย

180
00:11:00,411 --> 00:11:04,498
‎พวกลูกครึ่งนั่น เหลือเชื่อมาก
‎ที่พวกเขาเป็นพี่น้องกัน ไม่น่าเชื่อ

181
00:11:06,208 --> 00:11:07,418
‎ไม่อยากเชื่อเลย

182
00:11:10,796 --> 00:11:12,381
‎นั่นเป็นน้องชายของเขาเหรอ

183
00:11:16,844 --> 00:11:18,762
‎- คุณรู้มั้ยว่าเขาชื่ออะไร
‎- ไม่รู้

184
00:11:19,513 --> 00:11:20,848
‎ไม่รู้หรอก

185
00:11:23,225 --> 00:11:26,437
‎มันเป็นโศกนาฏกรรมที่เลวร้าย
‎สำหรับครอบครัวสินทสมพล

186
00:11:26,520 --> 00:11:28,397
‎มีทั้งเหยื่อที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ

187
00:11:29,440 --> 00:11:33,193
‎และเหยื่อที่ถูกฆาตกรรมอีกคน
‎ในครอบครัวเดียว

188
00:11:33,777 --> 00:11:36,989
‎นึกไม่ออกเลยว่าครอบครัวนี้ต้องเจออะไรบ้าง

189
00:11:37,072 --> 00:11:38,991
‎ด้วยน้ำมือของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

190
00:11:39,992 --> 00:11:42,536
‎(พฤษภาคม ปี 1991)

191
00:11:44,747 --> 00:11:47,082
‎(กรกฎาคม ปี 1991)

192
00:11:48,751 --> 00:11:52,546
‎หลังจากดาห์เมอร์ถูกจับในกรกฎาคม 1991

193
00:11:52,629 --> 00:11:55,549
‎ชุมชนก็โกรธแค้นเมื่อรู้ว่า

194
00:11:55,632 --> 00:11:58,677
‎ตำรวจปล่อยตัวกรณรักษ์กลับไปหาดาห์เมอร์

195
00:12:00,554 --> 00:12:03,056
‎เกลนด้า คลีฟแลนด์โทรไปที่สถานีตำรวจ

196
00:12:03,140 --> 00:12:06,143
‎ครั้งแล้วครั้งเล่าในช่วงหนึ่งสัปดาห์ต่อมา

197
00:12:06,727 --> 00:12:09,980
‎เธอบอกว่า "ลูกสาวของฉัน
‎เห็นเด็กผู้ชายล่อนจ้อนคนนี้"

198
00:12:10,063 --> 00:12:13,901
‎เชื่อว่าเขาถูกทำร้ายร่างกายทางเพศ

199
00:12:14,485 --> 00:12:15,986
‎(มิลวอกีเซนติเนล)

200
00:12:16,069 --> 00:12:19,406
‎ผมเป็นนักข่าววัยหนุ่มที่เซนติเนล
‎ตอนที่มีข่าวของดาห์เมอร์

201
00:12:19,490 --> 00:12:23,202
‎ถ้ามีคนอยากคุยเรื่องดาห์เมอร์
‎ผมก็ตอบว่า "คุยกับผมได้"

202
00:12:24,203 --> 00:12:26,455
‎คนที่โทรมาคือเกลนด้า คลีฟแลนด์

203
00:12:26,538 --> 00:12:30,667
‎เธอเล่าให้ผมฟังว่า
‎พวกเขาพยายามปกป้องเด็กคนนี้

204
00:12:30,751 --> 00:12:32,795
‎แต่ตำรวจไม่ยอมฟังพวกเขา

205
00:12:32,878 --> 00:12:35,380
‎ผมโทรหาผู้กองที่สถานีตำรวจ

206
00:12:36,048 --> 00:12:39,176
‎ผมคาดไว้ว่าเขาจะปฏิเสธ แต่ดันไม่

207
00:12:39,259 --> 00:12:41,804
‎พวกเขาตอบว่า
‎"ใช่ กำลังสืบสวนเรื่องนี้อยู่"

208
00:12:41,887 --> 00:12:44,598
‎ตำรวจส่งตัวเด็กคืนให้ผู้ชายคนนั้นได้ยังไง

209
00:12:44,681 --> 00:12:48,101
‎พวกเขาส่งชายชนกลุ่มน้อยคืนให้ดาห์เมอร์

210
00:12:48,185 --> 00:12:51,605
‎แต่พวกเขาเชื่อคำพูดของผู้ชายผิวขาวคนเดียว
‎มากกว่าพยานผิวดำห้าคน

211
00:12:51,688 --> 00:12:53,941
‎ผมสรุปผลได้ว่า เจ้าหน้าที่ผิดพลาด…

212
00:12:54,024 --> 00:12:55,776
‎(ฟิลิป อาเรโอลา
‎อธิบดีกรมตำรวจมิลวอกี)

213
00:12:55,859 --> 00:12:59,571
‎ในการปฏิบัติหน้าที่
‎ตามกฎหมายและข้อบังคับ

214
00:12:59,655 --> 00:13:01,740
‎ของกรมตำรวจมิลวอกี

215
00:13:02,241 --> 00:13:06,286
‎ตำรวจสองคนนั้น
‎จอห์น บัลเซอร์แซ็กและโจ เกบริช

216
00:13:06,370 --> 00:13:08,914
‎ถูกไล่ออกจากกรมตำรวจมิลวอกี

217
00:13:08,997 --> 00:13:10,707
‎(ตำรวจสองคนถูกไล่ออกในคดีดาห์เมอร์)

218
00:13:10,791 --> 00:13:14,962
‎มันมีความวุ่นวายในกรมตำรวจ
‎ทั้งเมืองระส่ำระสาย

219
00:13:15,879 --> 00:13:17,798
‎บางคนสนับสนุนตำรวจ

220
00:13:17,881 --> 00:13:21,260
‎เราสนับสนุนเจ้าหน้าที่ตำรวจ 100%

221
00:13:21,343 --> 00:13:23,428
‎(ดีที่สุดในโลก)

222
00:13:23,512 --> 00:13:25,639
‎ชุมชนคนขาวส่วนมากไม่เชื่อว่า

223
00:13:25,722 --> 00:13:28,141
‎การเหยียดเชื้อชาติ
‎เป็นปัญหาในกรมตำรวจ

224
00:13:28,225 --> 00:13:31,728
‎พวกเขารวมตัวชุมนุมให้กำลังใจตำรวจ
‎แม้ว่าเสียงครหาจะรุนแรงขึ้น

225
00:13:31,812 --> 00:13:35,524
‎ฉันรู้สึกว่ามีการปฏิบัติที่เท่าเทียมและยุติธรรม

226
00:13:35,607 --> 00:13:38,527
‎ในชุมชนโดยตำรวจของเรา

227
00:13:38,610 --> 00:13:41,738
‎ผมคิดว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ

228
00:13:41,822 --> 00:13:45,158
‎ไม่ได้ตัดสินใจตามเชื้อชาติ

229
00:13:45,242 --> 00:13:46,827
‎หรือความเกลียดรักร่วมเพศเลย

230
00:13:46,910 --> 00:13:50,289
‎แน่นอนว่าเมื่อมองย้อนกลับไป
‎ตำรวจทำหน้าที่ผิดพลาด

231
00:13:50,372 --> 00:13:53,208
‎แต่ก็มีหลายคนที่ดาห์เมอร์หลอกตบตาได้

232
00:13:53,292 --> 00:13:55,586
‎และเขาตบตาตำรวจพวกนั้นในคืนนั้น

233
00:13:55,669 --> 00:14:01,133
‎ผมมั่นใจว่าตำรวจในคืนนั้น
‎คิดทบทวนเหตุการณ์นั้นหลายต่อหลายครั้ง

234
00:14:01,216 --> 00:14:04,094
‎(เราสนับสนุนตำรวจของเรา
‎เป็นกำลังใจให้ตำรวจ!)

235
00:14:04,177 --> 00:14:08,098
‎ผู้คนมุ่งเป้าไปที่การติดต่อทางวิทยุของตำรวจ

236
00:14:08,724 --> 00:14:11,310
‎หลังจากไปตรวจสอบสถานการณ์

237
00:14:12,144 --> 00:14:14,855
‎ชายชาวเอเชียเปลือยกาย เมามาย

238
00:14:16,148 --> 00:14:20,319
‎ถูกส่งกลับไปกับแฟนหนุ่มที่ไม่เมาแล้ว

239
00:14:20,402 --> 00:14:24,114
‎เดี๋ยวคู่หูผมจะไปกำจัดเหาที่ติดมาที่สถานี

240
00:14:24,197 --> 00:14:26,283
‎ได้ยินเสียงตำรวจพวกนี้หัวเราะอยู่ข้างหลัง

241
00:14:26,366 --> 00:14:28,994
‎ผมคิดว่าสิ่งที่พวกเขาทำเป็นความอัปยศ

242
00:14:29,077 --> 00:14:31,997
‎(คดีฆาตกรรมต่อเนื่อง
‎เปิดโปงความตึงเครียดในมิลวอกี)

243
00:14:32,080 --> 00:14:36,043
‎มันย้อนกลับไปที่รากฐานว่า
‎เรามองคนรักร่วมเพศยังไง

244
00:14:36,126 --> 00:14:38,921
‎คนเป็นเกย์ถูกล้อเลียน ถูกมองเป็นตัวตลก

245
00:14:40,339 --> 00:14:43,091
‎แต่แล้วตำรวจสองคนนั้น

246
00:14:43,175 --> 00:14:46,386
‎ไปยื่นอุทธรณ์การไล่ออกของตัวเอง
‎ที่ศาลชั่วคราว

247
00:14:46,470 --> 00:14:48,305
‎ศาลเห็นด้วยกับพวกเขา

248
00:14:48,972 --> 00:14:51,350
‎คืนตำแหน่งให้พวกเขา
‎และจ่ายเงินเดือนย้อนหลัง

249
00:14:51,433 --> 00:14:53,143
‎(จอห์น บัลเซอร์แซ็กเป็นคนดี)

250
00:14:53,226 --> 00:14:55,270
‎คดีกรณรักษ์ สินทสมพล

251
00:14:55,354 --> 00:14:57,522
‎ทำให้มิลวอกีเป็นที่สนใจ

252
00:14:58,315 --> 00:15:01,860
‎บ่งบอกอะไรได้มากมาย
‎เกี่ยวกับชุมชนของพวกเขา

253
00:15:01,944 --> 00:15:05,238
‎เกี่ยวกับการปกป้องของตำรวจ

254
00:15:05,322 --> 00:15:06,865
‎ที่พวกเขาได้รับ

255
00:15:07,366 --> 00:15:09,242
‎มันเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวมาก

256
00:15:09,743 --> 00:15:12,204
‎(กรกฎาคมปี 1991)

257
00:15:14,331 --> 00:15:16,708
‎(มิถุนายน ปี 1991)

258
00:15:21,421 --> 00:15:25,384
‎หลังจากคุณดาห์เมอร์ฆ่าเด็กหนุ่มชาวลาวคนนี้

259
00:15:26,385 --> 00:15:28,762
‎ก็ยิ่งมีศพเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
‎ที่อะพาร์ตเมนต์ของเขา

260
00:15:30,847 --> 00:15:34,101
‎ดาห์เมอร์ฆ่าคนอีกสี่คน

261
00:15:35,060 --> 00:15:38,021
‎ตอนแรกเขาเว้นช่วงไปนานเก้าปี

262
00:15:38,105 --> 00:15:39,356
‎แล้วก็กลายเป็นไม่กี่เดือน

263
00:15:39,439 --> 00:15:41,316
‎หลังจากกรณรักษ์กลับเหลือแค่ไม่กี่สัปดาห์

264
00:15:43,318 --> 00:15:45,445
‎หนึ่งชั่วโมงก่อนผมไปทำงาน

265
00:15:45,529 --> 00:15:48,532
‎ผมพยายามตัดสินใจว่าจะบีบคอพวกเขาเลย

266
00:15:48,615 --> 00:15:51,076
‎หรือให้เขามีชีวิตอยู่ในช่วงกลางคืน

267
00:15:51,868 --> 00:15:54,663
‎ผมเลือกอย่างหลังและไม่ได้ไปทำงาน

268
00:15:56,039 --> 00:15:59,042
‎และถูกไล่ออกในวันอาทิตย์นั้น

269
00:15:59,126 --> 00:16:01,086
‎และนั่นคือจุดโดมิโน

270
00:16:01,169 --> 00:16:04,840
‎โดมิโนตัวแรกที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่

271
00:16:06,925 --> 00:16:08,844
‎(อะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด)

272
00:16:08,927 --> 00:16:11,221
‎เขาเริ่มดื่มหนักขึ้น

273
00:16:11,304 --> 00:16:13,640
‎และเริ่มถลำลึกลงไป

274
00:16:15,851 --> 00:16:19,813
‎ผมสังเกตว่าไม่ค่อยได้เจอเขาบ่อยมาก

275
00:16:19,896 --> 00:16:22,399
‎เหมือนตอนเขายังมีงานทำ

276
00:16:24,359 --> 00:16:29,072
‎และผมมักไปเคาะประตูบ้านเขาเพื่อดูเขา

277
00:16:29,656 --> 00:16:33,827
‎และสังเกตว่าช่องตาแมวมืดสนิท

278
00:16:35,495 --> 00:16:37,289
‎แล้วก็สว่าง

279
00:16:37,372 --> 00:16:39,541
‎ผมถึงรู้ว่าเขามาที่ประตู

280
00:16:39,624 --> 00:16:40,876
‎และเห็นผม

281
00:16:40,959 --> 00:16:43,962
‎เขารู้ว่าผมเป็นคนที่เคาะประตู

282
00:16:44,755 --> 00:16:47,049
‎และเขาไม่เปิดประตูมาเจอผม

283
00:16:47,132 --> 00:16:49,968
‎ผมจึงคิดเอาเอง

284
00:16:50,052 --> 00:16:53,013
‎ว่าเขาอยากให้ผมไปให้พ้น

285
00:16:53,847 --> 00:16:55,015
‎ก็เลยตามนั้น

286
00:16:57,809 --> 00:17:01,396
‎หมอสองสามคนบอกว่าเขาติดเหล้าแน่นอน

287
00:17:02,397 --> 00:17:04,316
‎เขามีพฤติกรรมเสพติด

288
00:17:05,484 --> 00:17:08,528
‎ฉันคิดว่าเขามีพฤติกรรมเสพติดการฆ่าด้วย

289
00:17:08,612 --> 00:17:11,490
‎มันยิ่งท่วมท้นมากขึ้นเรื่อยๆ

290
00:17:11,573 --> 00:17:14,201
‎เขาต้องการมันมากขึ้นเรื่อยๆ

291
00:17:14,284 --> 00:17:16,161
‎จนมาถึงจุดหนึ่ง

292
00:17:16,244 --> 00:17:19,706
‎ที่เขาต้องออกไปเที่ยวเป็นประจำ

293
00:17:19,790 --> 00:17:23,502
‎และจัดการกับอีกคน

294
00:17:23,585 --> 00:17:26,880
‎และไม่กำจัดศพคนอื่นๆ ที่เขาฆ่าไปแล้ว

295
00:17:28,673 --> 00:17:31,093
‎ตอนที่ผมหั่นเขาเป็นชิ้นๆ ในอ่างอาบน้ำ

296
00:17:31,176 --> 00:17:33,386
‎ผมไม่ได้จัดการให้เสร็จในคืนเดียว

297
00:17:34,596 --> 00:17:37,390
‎ผมเร่งรีบอยากทำให้เสร็จๆ

298
00:17:42,020 --> 00:17:46,274
‎เขาเริ่มรู้สึกกดดันกับสิ่งที่ทำอยู่

299
00:17:46,358 --> 00:17:49,528
‎จนเขาควบคุมสถานที่เกิดเหตุไว้ไม่ได้

300
00:17:50,862 --> 00:17:54,241
‎เขาอาบน้ำทั้งที่มีสองศพอยู่ที่ก้นอ่าง

301
00:17:54,741 --> 00:17:58,495
‎ฉันถามว่า "ทำไมคุณไม่เอาศพไปทิ้ง
‎ก่อนไปฆ่าอีกคน"

302
00:17:58,578 --> 00:18:01,248
‎เขาตอบว่า "ผมอดใจไม่ได้
‎ผมต้องการความตื่นเต้น"

303
00:18:02,874 --> 00:18:05,168
‎สิ่งสำคัญคือฉันต้องไม่ตัดสิน

304
00:18:05,752 --> 00:18:09,089
‎และไม่ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์

305
00:18:09,172 --> 00:18:11,133
‎ที่จะทำให้เขาเลิกพูด

306
00:18:11,967 --> 00:18:15,053
‎แต่การได้ฟังรายละเอียดที่ให้ภาพชัดเจน
‎จากเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

307
00:18:15,137 --> 00:18:17,264
‎(ผมถลกหนังที่เหลือออก)

308
00:18:17,347 --> 00:18:19,099
‎เป็นเรื่องท้าทาย

309
00:18:20,976 --> 00:18:23,103
‎- มันทำให้คุณตื่นเต้นมั้ย
‎- แน่นอน

310
00:18:24,062 --> 00:18:26,439
‎แค่ได้เห็นข้างใน

311
00:18:27,816 --> 00:18:30,026
‎มันหนักขึ้นเรื่อยๆ

312
00:18:30,110 --> 00:18:32,988
‎จนเขาไม่ได้แค่มีเซ็กซ์กับศพแล้ว

313
00:18:33,697 --> 00:18:36,908
‎แต่เขาถึงกับเปิดอวัยวะภายในออกมา

314
00:18:36,992 --> 00:18:40,287
‎และมีเซ็กซ์ตรงนั้น

315
00:18:40,370 --> 00:18:42,873
‎กับข้างในร่างกายเหยื่อ

316
00:18:44,541 --> 00:18:46,543
‎มีบางครั้งที่

317
00:18:46,626 --> 00:18:49,963
‎มันทนฟังได้ยากมากๆ

318
00:18:50,547 --> 00:18:54,801
‎และฉันต้องแสร้งทำเป็นว่า
‎ฉันไม่สะทกสะท้าน

319
00:18:56,136 --> 00:18:58,972
‎ผมเกือบมีปัญหาเพราะว่า

320
00:19:00,432 --> 00:19:03,310
‎กลิ่นทำให้เพื่อนบ้านสงสัย

321
00:19:07,772 --> 00:19:11,026
‎คืนหนึ่งผมกำลังหลับอยู่

322
00:19:11,109 --> 00:19:15,071
‎และกลิ่นเหม็นเน่าปลุกผมขึ้นมาตอนตีสองครึ่ง

323
00:19:16,114 --> 00:19:17,574
‎พอเปิดประตู

324
00:19:17,657 --> 00:19:20,827
‎ผมก็เห็นหมอกควัน

325
00:19:22,245 --> 00:19:26,208
‎เคยดูหนังสยองขวัญที่อยู่ในสุสาน

326
00:19:26,291 --> 00:19:30,295
‎แล้วมีหมอกลอยขึ้นมามั้ย
‎นั่นแหละที่ผมเห็น

327
00:19:31,421 --> 00:19:32,964
‎ผมปิดประตู

328
00:19:33,048 --> 00:19:36,384
‎คว้าผ้าเช็ดตัวมาปิดที่ใต้ประตู

329
00:19:36,468 --> 00:19:37,969
‎แล้วก็กลับไปนอนต่อ

330
00:19:39,804 --> 00:19:43,850
‎พอตื่นนอน ผมก็บอกแพม เมียผมเรื่องกลิ่น

331
00:19:43,934 --> 00:19:48,355
‎เธอบอกว่า "วันนี้ฉันจะไปสืบดูว่า
‎กลิ่นมาจากไหน"

332
00:19:50,273 --> 00:19:51,608
‎ตอนหลังเธอบอกว่า

333
00:19:51,691 --> 00:19:53,318
‎"ฉันดมบานพับประตู

334
00:19:53,401 --> 00:19:56,071
‎มีกลิ่นออกมาจากอะพาร์ตเมนต์ของเจฟฟ์"

335
00:19:57,155 --> 00:20:03,245
‎เธอหยิบเก้าอี้สนาม นั่งอยู่ในอะพาร์ตเมนต์เรา
‎เปิดประตูค้างไว้

336
00:20:03,328 --> 00:20:05,330
‎รอให้เจฟฟ์กลับมาบ้าน

337
00:20:05,914 --> 00:20:09,334
‎พอเขากลับบ้านมา
‎เธอประจันหน้าถามเขาเรื่องกลิ่น

338
00:20:09,417 --> 00:20:12,879
‎เขาตอบว่าตู้แช่แข็งของเขาพัง

339
00:20:12,963 --> 00:20:16,091
‎มีเนื้อเสียอยู่ในตู้แช่แข็งของเขา

340
00:20:17,300 --> 00:20:18,677
‎ผมเลยถามเขาว่า

341
00:20:18,760 --> 00:20:22,138
‎"มันมีประกันไม่ใช่เหรอ
‎ซื้อมานานเท่าไหร่แล้ว"

342
00:20:23,431 --> 00:20:25,475
‎พวกเขาเคยมาถามมั้ย

343
00:20:26,101 --> 00:20:28,395
‎- อือ เคยมา
‎- เกิดอะไรขึ้น

344
00:20:28,478 --> 00:20:31,106
‎ผมบอกว่าตู้แช่แข็งของผมไม่ทำงาน

345
00:20:35,986 --> 00:20:39,948
‎เขาใช้หลากหลายวิธี
‎เพื่อเก็บรักษาสิ่งที่พอจะเก็บได้

346
00:20:40,949 --> 00:20:43,201
‎ของผู้ชายที่เขาหลงใหลเอาไว้

347
00:20:43,285 --> 00:20:46,579
‎รวมทั้งถ่ายรูปของพวกเขา

348
00:20:46,663 --> 00:20:49,416
‎ตอนที่พวกเขาหมดสติหรือตายด้วย

349
00:20:49,499 --> 00:20:52,877
‎เลาะบางส่วนที่เขาจะเก็บไว้ออก

350
00:20:52,961 --> 00:20:56,589
‎และท้ายที่สุดก็รวมไปถึง

351
00:20:56,673 --> 00:20:58,967
‎การกินเนื้อคน

352
00:21:00,468 --> 00:21:04,264
‎คุณเลือกสิ่งที่ตัดสินใจว่าจะเก็บไว้มั้ย
‎คุณเลือกยังไง

353
00:21:05,640 --> 00:21:07,892
‎แค่ส่วนที่ดูมีเนื้อเยอะที่สุด

354
00:21:07,976 --> 00:21:10,687
‎ส่วนที่มีไขมันน้อยที่สุด

355
00:21:11,646 --> 00:21:14,816
‎- ช่วงแขน ต้นขา ขาอ่อนเหรอ
‎- ใช่

356
00:21:17,152 --> 00:21:21,364
‎การกินเนื้อเหยื่อเป็นส่วนหนึ่ง
‎ของความคิดวิปริตที่เกิดขึ้นมา

357
00:21:21,448 --> 00:21:25,702
‎เมื่อคุณดาห์เมอร์ล้มเลิกความคิด
‎ที่จะหักห้ามใจไม่ฆ่าคน

358
00:21:25,785 --> 00:21:28,079
‎(ฆาตกรรมรวมทั้งการกินเนื้อคน)

359
00:21:28,163 --> 00:21:31,082
‎มีหลายชิ้นส่วนร่างกายที่เขาคิดว่าจะกิน

360
00:21:31,166 --> 00:21:32,751
‎รวมทั้งหัวใจมนุษย์ด้วย

361
00:21:34,210 --> 00:21:36,755
‎คุณควักหัวใจกับตับออกมา

362
00:21:36,838 --> 00:21:39,257
‎แล้วดองเอาไว้ พร้อมต้นขาด้วย

363
00:21:39,341 --> 00:21:41,134
‎คุณทำอะไรกับที่เหลือ

364
00:21:41,217 --> 00:21:44,387
‎ผมเก็บไว้ประมาณ 20 กิโล ที่เหลือก็ทิ้งไป

365
00:21:44,471 --> 00:21:47,432
‎คุณคิดว่าคุณกินไปแล้วกี่กิโล

366
00:21:47,515 --> 00:21:48,975
‎ทั้งหมดประมาณ…

367
00:21:50,226 --> 00:21:51,144
‎ห้า

368
00:21:52,395 --> 00:21:54,522
‎มีช่วงหนึ่งที่เขาดื่มเลือดมนุษย์

369
00:21:54,606 --> 00:21:58,860
‎เขามีความคิดวิปริตไปเองว่า
‎มันจะเชื่อมโยงเขา

370
00:21:58,943 --> 00:22:01,529
‎เข้ากับเลือดของผู้คนที่เขากินเข้าไป

371
00:22:02,030 --> 00:22:05,450
‎เขาคิดว่า
‎"ถ้าฉันกินวิญญาณของพวกเขาเข้าไป

372
00:22:05,533 --> 00:22:07,702
‎พวกเขาก็จะมีชีวิตอยู่ในตัวฉัน"

373
00:22:09,079 --> 00:22:12,499
‎ถ้ามีใครเปิดช่องแช่แข็งดู
‎ก็จะดูเหมือนคุณตุนเอาไว้

374
00:22:12,582 --> 00:22:15,418
‎มันดูเหมือนเนื้อจากซูเปอร์มาร์เก็ต

375
00:22:16,169 --> 00:22:18,004
‎ผมแช่แข็งเอาไว้สักพัก

376
00:22:18,088 --> 00:22:19,255
‎น่าจะหนึ่งเดือน

377
00:22:19,339 --> 00:22:21,341
‎ไม่นานขนาดนั้นมั้ง สองสามสัปดาห์

378
00:22:22,926 --> 00:22:25,178
‎ให้ตายสิ ผมไม่รู้เลย

379
00:22:25,762 --> 00:22:29,224
‎ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นที่ห้องตรงข้าม

380
00:22:29,307 --> 00:22:30,892
‎จากห้องของเรา

381
00:22:31,935 --> 00:22:35,063
‎ทุกคนในตึกนั้นรู้สึกเหมือนถูกหลอก

382
00:22:35,146 --> 00:22:37,023
‎(ชิ้นส่วนมนุษย์เกลื่อนทั่วอะพาร์ตเมนต์)

383
00:22:37,107 --> 00:22:40,110
‎เราทุกคนรู้สึกว่า
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ต้มตุ๋นเรา

384
00:22:40,193 --> 00:22:41,820
‎(อาจจะมีส่วนพัวพันถึง 12 ศพ)

385
00:22:41,903 --> 00:22:43,613
‎มันยากมากจริงๆ

386
00:22:44,364 --> 00:22:46,533
‎ที่ถูกคอกับใครสักคน

387
00:22:47,325 --> 00:22:53,289
‎แล้วพบว่าคนคนนั้นกลับแทงข้างหลังคุณ

388
00:22:54,207 --> 00:22:56,418
‎ผมนึกว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของผม

389
00:23:01,131 --> 00:23:05,176
‎คืนนี้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในตึกนี้
‎และละแวกนี้กำลังช็อก

390
00:23:05,260 --> 00:23:06,845
‎พวกเขาไม่อยากเชื่อ

391
00:23:06,928 --> 00:23:10,682
‎ว่าอาชญากรรมรุนแรงขนาดนี้
‎เกิดขึ้นข้างบ้าน

392
00:23:11,266 --> 00:23:14,394
‎วันนี้มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับสีผิว
‎ในคดีของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

393
00:23:14,477 --> 00:23:16,396
‎เพราะเหยื่อส่วนใหญ่ของเขาเป็นคนดำ

394
00:23:16,479 --> 00:23:19,190
‎และเหตุเกิดในย่านที่มีคนดำเป็นส่วนใหญ่

395
00:23:19,274 --> 00:23:22,569
‎การเหยียดผิวเป็นประเด็นสำคัญ
‎เพราะมันเกิดขึ้นประจำ

396
00:23:22,652 --> 00:23:25,488
‎นอกเหนือจากเรื่องมีเซ็กซ์กับศพ
‎นอกจากเรื่องจำนวนเหยื่อ

397
00:23:25,572 --> 00:23:26,990
‎คือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นประจำ

398
00:23:27,073 --> 00:23:29,409
‎กับชายหนุ่มผิวดำพวกนี้

399
00:23:30,285 --> 00:23:33,621
‎ดาห์เมอร์กล่าวว่า เหยื่อในฝันของเขา
‎คือชายหนุ่มผิวดำที่แข็งแรง

400
00:23:34,747 --> 00:23:37,459
‎แต่เหยื่อสองคนแรกของเขาเป็นคนขาว

401
00:23:37,542 --> 00:23:40,753
‎เขามีเหยื่อเชื้อสายสเปน
‎มีเหยื่อชาวเอเชีย

402
00:23:41,463 --> 00:23:45,341
‎เขาชอบคนผิวสี
‎นี่ไม่ใช่อาชญากรรมที่เกิดจากความเกลียดชัง

403
00:23:45,425 --> 00:23:48,136
‎เขาพยายามสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิด

404
00:23:48,219 --> 00:23:50,889
‎กับคนประเภทที่เขาชื่นชอบ

405
00:23:52,724 --> 00:23:55,185
‎ผมไม่รู้ว่าดาห์เมอร์คิดอะไร

406
00:23:55,268 --> 00:23:56,895
‎(ฆาตกรรม: เอ็ดเวิร์ด สมิธ)

407
00:23:56,978 --> 00:23:59,230
‎เขาเหยียดผิวรึเปล่า ใครสนล่ะ

408
00:23:59,314 --> 00:24:00,815
‎เขาฆ่าคนดำ

409
00:24:00,899 --> 00:24:02,650
‎เขาฆ่าคนผิวสี

410
00:24:02,734 --> 00:24:04,110
‎เขาฆ่าคนที่เป็นเกย์

411
00:24:05,320 --> 00:24:08,281
‎ในความคิดเห็นของผม
‎สิ่งสำคัญคือเขาคร่าชีวิต

412
00:24:08,364 --> 00:24:11,910
‎ของคนมากมายที่วันนี้ควรจะยังมีชีวิตอยู่

413
00:24:11,993 --> 00:24:14,621
‎(วันที่ 23 สิงหาคม 1991)

414
00:24:16,789 --> 00:24:19,125
‎(วันที่ 30 มกราคม 1992)

415
00:24:23,630 --> 00:24:27,425
‎ด้วยเทคโนโลยีปัจจุบัน
‎การพิจารณาคดีจะส่งผ่านอวกาศ

416
00:24:27,509 --> 00:24:30,011
‎ไปยังประเทศต่างๆ ภายในไม่กี่วินาที

417
00:24:30,094 --> 00:24:32,931
‎คนในอังกฤษพูดกันว่า เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

418
00:24:33,014 --> 00:24:36,351
‎จัดการให้มิลวอกี
‎ไม่ได้ขึ้นชื่อแค่เรื่องเบียร์เท่านั้น

419
00:24:36,434 --> 00:24:38,728
‎ตอนนี้จะขึ้นชื่อเรื่องฆาตกรต่อเนื่องด้วย

420
00:24:40,313 --> 00:24:44,234
‎ดาห์เมอร์สารภาพว่าฆ่าคนไปทั้งหมด 17 คน

421
00:24:46,110 --> 00:24:48,154
‎ดาห์เมอร์ให้การรับสารภาพ

422
00:24:48,238 --> 00:24:52,242
‎ปัญหาเดียวในตอนนี้คือ
‎ตัดสินว่าเขามีสติสัมปชัญญะหรือวิกลจริต

423
00:24:52,325 --> 00:24:55,453
‎ดาห์เมอร์ให้การว่า
‎"ใช่ ผมก่อเหตุฆาตกรรม แต่ผมวิกลจริต"

424
00:24:57,163 --> 00:24:58,831
‎การพิจารณาคดีเป็นข่าวใหญ่

425
00:24:58,915 --> 00:25:02,627
‎ดึงดูดความสนใจของนักข่าวมากมาย
‎ครอบครัวเหยื่อก็อยู่ที่นั่น

426
00:25:04,796 --> 00:25:08,091
‎ตอนนี้กลายเป็นรายการสำคัญแล้ว

427
00:25:09,467 --> 00:25:13,596
‎ไมเคิล แมคแคนน์เป็นอัยการเขต
‎ที่ดำเนินคดีให้ฝ่ายรัฐ

428
00:25:18,142 --> 00:25:20,687
‎เจอร์รี่ บอยล์เป็นทนายจำเลยของดาห์เมอร์

429
00:25:20,770 --> 00:25:23,314
‎และเขามีพลังมาก
‎เวลาว่าความแก้ต่างต่อหน้าลูกขุน

430
00:25:23,398 --> 00:25:25,400
‎ผมรู้ว่าเขาจะเป็นคนที่เขี้ยวมาก

431
00:25:26,609 --> 00:25:30,154
‎ฉันยังจำบรรยากาศตอนที่นั่งอยู่กับสื่อต่างๆ

432
00:25:30,238 --> 00:25:31,614
‎ที่ศาลมิลวอกีได้

433
00:25:31,698 --> 00:25:35,326
‎ตอนที่เรารอให้ดาห์เมอร์ปรากฏตัว
‎ที่ศาลเป็นครั้งแรก

434
00:25:36,369 --> 00:25:40,915
‎นี่จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นตัวจริงของเขา

435
00:25:43,126 --> 00:25:46,671
‎เรานึกไว้ว่าเขาจะเป็นเหมือนชาลส์ แมนสัน

436
00:25:47,380 --> 00:25:49,757
‎แต่ดาห์เมอร์เป็นผู้ชายหน้าตาดี

437
00:25:51,092 --> 00:25:52,552
‎เขาดูสุขุม

438
00:25:53,344 --> 00:25:57,307
‎เขาดูไม่เหมือนฆาตกรต่อเนื่อง

439
00:25:59,183 --> 00:26:02,353
‎ผมคิดว่าพ่อของดาห์เมอร์หวังอยู่บ้าง

440
00:26:02,437 --> 00:26:07,984
‎ว่าจะมีความเข้าใจว่าเขาทำแบบนี้
‎เพราะโรคทางจิต

441
00:26:08,818 --> 00:26:13,156
‎ไลโอเนลหวังว่า
‎ศาลจะให้ความช่วยเหลือที่เจฟฟรีย์ต้องการได้

442
00:26:13,239 --> 00:26:14,782
‎โปรดลุกทำความเคารพ

443
00:26:17,327 --> 00:26:21,289
‎ศาลชั่วคราวสาขาที่ 33
‎เขตมิลวอกีกำลังดำเนินการแล้ว

444
00:26:21,372 --> 00:26:23,791
‎ผู้พิพากษาลอเรนซ์ ซี แกรม
‎เป็นผู้พิจารณาคดี

445
00:26:24,334 --> 00:26:27,462
‎หน้าที่ที่ต้องพิสูจน์ว่าเขาวิกลจริต
‎เป็นของฝ่ายจำเลย

446
00:26:28,713 --> 00:26:31,132
‎เมื่อใช้ข้อแก้ต่างว่าวิกลจริต
‎ฝ่ายจำเลยต้องแถลงเปิดก่อน

447
00:26:31,215 --> 00:26:33,718
‎แตกต่างจากการพิสูจน์หลักฐานทั่วไปมาก

448
00:26:34,594 --> 00:26:36,971
‎ผมยอมรับความรับผิดชอบ

449
00:26:37,055 --> 00:26:38,431
‎ในการพิสูจน์ให้เห็น

450
00:26:38,973 --> 00:26:41,684
‎ว่านี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ชั่วร้าย

451
00:26:41,768 --> 00:26:44,187
‎นี่คือคนป่วย

452
00:26:45,647 --> 00:26:48,566
‎หน้าที่และเป้าหมายของผมคือพิสูจน์

453
00:26:48,650 --> 00:26:52,820
‎ว่าเขาวิกลจริตระหว่างการก่อเหตุเหล่านี้

454
00:26:52,904 --> 00:26:56,824
‎ว่าตอนที่เขาฆ่าคน
‎เขากำลังทนทุกข์จากอาการทางจิต

455
00:26:57,367 --> 00:27:00,453
‎และนี่คือสิ่งที่ผมเห็นเกี่ยวกับเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

456
00:27:01,287 --> 00:27:03,039
‎ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

457
00:27:03,581 --> 00:27:06,918
‎คนที่ชื่นชอบความเพ้อฝัน การมอมยา

458
00:27:07,001 --> 00:27:09,337
‎เก็บหัวกะโหลกไว้ในล็อกเกอร์ กินเนื้อคน

459
00:27:09,420 --> 00:27:12,215
‎ความต้องการทางเพศ เจาะกะโหลก
‎สร้างซอมบี้ มีเพศสัมพันธ์กับศพ

460
00:27:13,091 --> 00:27:15,134
‎แน่นอน ในมุมมองของคนทั่วไป

461
00:27:15,218 --> 00:27:16,469
‎(หั่นชิ้นส่วนและทำอาหาร)

462
00:27:16,552 --> 00:27:20,139
‎เขาเป็นบ้า เขาเป็นมนุษย์กินคน
‎เขาเป็นฆาตกรต่อเนื่อง

463
00:27:20,223 --> 00:27:23,476
‎แต่ตามมาตรฐานข้ออ้างว่าวิกลจริต

464
00:27:24,519 --> 00:27:25,978
‎เขาวิกลจริตรึเปล่า

465
00:27:26,062 --> 00:27:29,732
‎เขามีคุณสมบัติตรงตามกฎหมายมั้ย
‎นั่นเป็นคำถามที่เปิดกว้าง

466
00:27:29,816 --> 00:27:33,653
‎ก่อนที่ใครจะถูกตัดสินว่า
‎วิกลจริตตามกฎหมายได้

467
00:27:34,779 --> 00:27:38,157
‎เขาต้องทนทุกข์จากโรคทางจิต
‎และสติไม่สมประกอบ

468
00:27:38,241 --> 00:27:41,869
‎และขาดสติสัมปชัญญะ

469
00:27:41,953 --> 00:27:45,164
‎ที่จะเข้าใจความแตกต่างระหว่างถูกกับผิด

470
00:27:45,248 --> 00:27:49,335
‎หรือไม่สามารถควบคุมความประพฤติตัวเองได้

471
00:27:49,419 --> 00:27:51,295
‎ตามข้อกำหนดของกฎหมาย

472
00:27:52,255 --> 00:27:57,176
‎ผมไปที่ชิคาโก และได้ตัวดร.วอห์ลสตรอม
‎พาตัวเขามาร่วมทำคดี

473
00:27:57,260 --> 00:28:00,471
‎โครงสร้างบุคลิกของจำเลย

474
00:28:00,555 --> 00:28:03,766
‎วิธีการมองโลกและตัวเองที่แฝงอยู่

475
00:28:03,850 --> 00:28:06,102
‎ได้รับการวินิจฉัยและตรงตามเกณฑ์

476
00:28:06,185 --> 00:28:09,021
‎ของความผิดปกติทางบุคลิกภาพ
‎แบบจิตเภทและแบบก้ำกึ่ง

477
00:28:09,105 --> 00:28:10,231
‎แปลว่าอะไรครับ

478
00:28:10,982 --> 00:28:15,278
‎พวกเขาพยายามอย่างมากที่จะหลีกเลี่ยง
‎การถูกทอดทิ้งทั้งจริงหรือในจินตนาการ

479
00:28:15,361 --> 00:28:16,988
‎และในกรณีนี้

480
00:28:17,071 --> 00:28:20,825
‎เป็นตัวอย่างขั้นสุดโต่ง
‎ของการพยายามทำอย่างนั้น

481
00:28:21,409 --> 00:28:24,245
‎ดาห์เมอร์ไม่อยากให้คนทิ้งเขาไป

482
00:28:24,328 --> 00:28:25,747
‎แต่อยากให้อยู่กับเขา

483
00:28:25,830 --> 00:28:29,667
‎ความรู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง
‎ฉันคิดว่าส่วนหนึ่งอธิบายเหตุผล

484
00:28:29,751 --> 00:28:33,421
‎ที่เขาเก็บชิ้นส่วนของเหยื่อไว้ได้

485
00:28:34,005 --> 00:28:36,340
‎เขาเก็บกระดูก หัวกะโหลกไว้

486
00:28:37,091 --> 00:28:39,177
‎เก็บมือไว้

487
00:28:39,761 --> 00:28:43,514
‎เจฟฟ์บอกว่าเก็บไว้เพื่อทำหิ้งบูชา

488
00:28:45,725 --> 00:28:47,935
‎ผมมีแท่นบูชา

489
00:28:48,019 --> 00:28:50,313
‎แท่นสีดำ

490
00:28:50,897 --> 00:28:55,902
‎ด้านบนเป็นแท่นทรงกลมสีดำ

491
00:28:55,985 --> 00:28:59,447
‎ผมตั้งวางหัวกะโหลกเอาไว้รอบๆ

492
00:29:02,033 --> 00:29:04,994
‎เพื่อเป็นการรำลึกถึง…

493
00:29:06,579 --> 00:29:09,332
‎ผู้คน เป็นของที่ระลึกถึงแต่ละคน

494
00:29:11,501 --> 00:29:15,129
‎มันเป็นโลกส่วนตัวเล็กๆ ของผมเอง

495
00:29:17,381 --> 00:29:19,091
‎ผมควบคุมได้เต็มที่

496
00:29:22,011 --> 00:29:25,139
‎มันคือการควบคุมที่สุดที่จะมีได้

497
00:29:30,728 --> 00:29:33,314
‎ที่จริงแล้วนี่คือ

498
00:29:33,397 --> 00:29:35,316
‎ภาพที่เขาวาดไว้

499
00:29:35,399 --> 00:29:37,360
‎(โครงกระดูกทาสี
‎หัวกะโหลกทาสี)

500
00:29:37,443 --> 00:29:38,861
‎(โต๊ะสีดำ เครื่องกำยาน)

501
00:29:38,945 --> 00:29:41,197
‎และอย่างที่เห็น

502
00:29:41,280 --> 00:29:43,241
‎เขาเซ็นชื่อไว้ข้างล่าง

503
00:29:44,534 --> 00:29:46,661
‎คุณรู้สึกมั้ยว่าเมื่อเก็บหัวกะโหลกเอาไว้

504
00:29:46,744 --> 00:29:50,248
‎และถ้าคุณทำหิ้งบูชาได้สำเร็จ

505
00:29:50,331 --> 00:29:52,917
‎คุณจะรู้สึกเหงาน้อยลง

506
00:29:53,000 --> 00:29:55,378
‎เหมือนว่าคุณมีเพื่อนอยู่ด้วย

507
00:29:55,461 --> 00:30:00,216
‎ผมคิดว่าผมก็คิดอย่างนั้น

508
00:30:02,426 --> 00:30:06,514
‎การที่เจฟฟรีย์สร้างหิ้งบูชา
‎เป็นเรื่องของอำนาจและการควบคุม

509
00:30:06,597 --> 00:30:10,643
‎และลักษณะนิสัยแต่ละอย่าง
‎ที่เขาชื่นชอบในตัวเหยื่อ

510
00:30:10,726 --> 00:30:14,063
‎เป็นสิ่งที่เขานำมาใส่ไว้ในชีวิตตัวเอง

511
00:30:14,146 --> 00:30:18,109
‎มันเป็นอาการหลงผิดวิปริต
‎ที่เขาคิดว่าเขาจะนำ

512
00:30:18,192 --> 00:30:22,697
‎หัวกะโหลกและกระดูกของเหยื่อมา

513
00:30:23,781 --> 00:30:26,450
‎และสร้างศูนย์กลางอำนาจ

514
00:30:26,534 --> 00:30:29,787
‎เพื่อให้ตัวเขาได้พลังพิเศษเหล่านั้น

515
00:30:29,871 --> 00:30:32,623
‎เราพยายามชนะคำแก้ต่างว่าวิกลจริต

516
00:30:32,707 --> 00:30:34,625
‎นี่คือตอนที่เขาสูญเสียการควบคุม

517
00:30:35,293 --> 00:30:37,461
‎เราพยายามแสดงให้เห็นว่า

518
00:30:37,545 --> 00:30:40,172
‎เขาไม่มีความคิดที่เป็นเหตุเป็นผลแล้ว

519
00:30:42,508 --> 00:30:45,344
‎ผมเชื่อว่าเขาเป็นโรคทางจิต
‎โรคชอบมีเพศสัมพันธ์กับศพ

520
00:30:45,428 --> 00:30:49,015
‎เป็นอาการทางจิตที่หายาก
‎และอาจเป็นอันตรายได้

521
00:30:49,974 --> 00:30:53,311
‎นี่คือมนุษย์ที่มีความผิดปกติทางจิตร้ายแรง

522
00:30:53,394 --> 00:30:56,939
‎และกำลังต่อสู้ไม่ให้ความผิดปกตินั้น

523
00:30:57,023 --> 00:31:00,026
‎พาเขาไปถึงจุดที่เขาทำอันตรายคนอื่นได้

524
00:31:00,109 --> 00:31:03,112
‎เห็นได้ชัดว่าเขาแพ้ศึกนั้น
‎ในความเห็นของผม

525
00:31:03,195 --> 00:31:06,908
‎คุณดาห์เมอร์ไม่สามารถ
‎ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเขา

526
00:31:06,991 --> 00:31:08,659
‎ตามที่กฎหมายกำหนด

527
00:31:08,743 --> 00:31:12,330
‎แต่ผมเชื่อว่าในตอนนั้น
‎มันตรงกับข้อกำหนดตามกฎหมาย

528
00:31:12,413 --> 00:31:15,666
‎ของข้อแก้ต่างว่าวิกลจริต
‎และผมก็ยังเชื่ออย่างนั้นทุกวันนี้

529
00:31:16,500 --> 00:31:19,921
‎ผมได้รับการติดต่อจากสำนักงานอัยการเขต

530
00:31:20,004 --> 00:31:22,131
‎ให้ประเมินคุณดาห์เมอร์

531
00:31:22,214 --> 00:31:24,383
‎ในช่วงเวลาที่เขาก่อเหตุแต่ละครั้ง

532
00:31:24,467 --> 00:31:28,346
‎เขามีสติสัมปชัญญะที่จะไม่ลงมือฆ่า

533
00:31:28,429 --> 00:31:32,308
‎ไม่มีแรงผลักดันให้เขาฆ่า

534
00:31:33,017 --> 00:31:35,186
‎มีเพียงความปรารถนา

535
00:31:35,269 --> 00:31:37,688
‎ที่จะใช้เวลากับเหยื่อมากขึ้น

536
00:31:37,772 --> 00:31:40,983
‎ถ้าเหยื่อสมัครใจยินยอมที่จะอยู่กับเขา

537
00:31:41,067 --> 00:31:43,152
‎เขาก็จะไม่ลงมือฆ่า

538
00:31:43,235 --> 00:31:47,490
‎นั่นเป็นข้อบ่งชี้ว่า
‎เขาควบคุมพฤติกรรมตัวเองได้

539
00:31:48,658 --> 00:31:51,535
‎ผมคิดว่าดาห์เมอร์ไม่ได้มีโรคจิตเวช

540
00:31:51,619 --> 00:31:53,329
‎หรืออาการป่วยทางจิต

541
00:31:53,412 --> 00:31:54,956
‎เขารู้มั้ยว่ามันผิด

542
00:31:55,456 --> 00:31:58,584
‎นี่คือเหตุผลที่ผมมั่นใจว่าเขารู้ผิดชอบชั่วดี

543
00:31:58,668 --> 00:32:01,712
‎เขาบอกว่าเขารู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ผิด ในตอนนั้น

544
00:32:02,546 --> 00:32:04,298
‎ทุกเหตุฆาตกรรมที่เขาก่อ

545
00:32:04,382 --> 00:32:08,260
‎เขาทำตามขั้นตอน
‎ในแต่ละคดีฆาตกรรมที่เขาถูกกล่าวหา

546
00:32:08,344 --> 00:32:10,972
‎เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ถูกจับ

547
00:32:11,055 --> 00:32:14,976
‎รวมทั้งติดตั้งกล้องวงจรปิดปลอม

548
00:32:15,059 --> 00:32:18,521
‎เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปในห้อง
‎ระหว่างที่เขาไปทำงาน

549
00:32:18,604 --> 00:32:21,399
‎รวมทั้งกำจัดหลักฐาน

550
00:32:21,482 --> 00:32:25,486
‎รวมทั้งปิดผ้าม่านระหว่างที่เขาหั่นศพ

551
00:32:26,404 --> 00:32:29,907
‎ขั้นตอนมากมายเพื่อป้องกันไม่ให้ใครจับได้

552
00:32:30,700 --> 00:32:32,827
‎และการจะฆ่าคนได้

553
00:32:32,910 --> 00:32:36,747
‎เขาต้องเอาชนะการหักห้ามใจ
‎ด้วยการเมาเหล้า

554
00:32:38,416 --> 00:32:43,045
‎จิตแพทย์ทุกคนเห็นพ้องกันว่า
‎เขาติดเหล้า ชอบมีเพศสัมพันธ์กับศพ

555
00:32:43,129 --> 00:32:47,049
‎เห็นตรงกันว่าเขารู้ว่ามันผิด
‎แต่เห็นต่างกันว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้

556
00:32:48,092 --> 00:32:50,886
‎สำหรับฉัน การพิจารณาคดีนั้น

557
00:32:50,970 --> 00:32:52,513
‎ก่อให้เกิดความวิตกกังวลมาก

558
00:32:53,139 --> 00:32:55,057
‎ฉันนั่งข้างเจฟฟ์

559
00:32:55,141 --> 00:32:58,144
‎เวลาเขามีคำถาม เขาจะถามฉัน

560
00:32:59,854 --> 00:33:03,607
‎เว็นดี้มีบทบาทสำคัญในการทำให้
‎ภาพลักษณ์ของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ดูอ่อนลง

561
00:33:04,275 --> 00:33:09,321
‎การมีหญิงสาวนั่งอยู่ตรงนั้น
‎ทำให้เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ดูน่ากลัวน้อยลง

562
00:33:09,405 --> 00:33:12,158
‎นั่นเป็นส่วนหนึ่งของเจตนา
‎ที่จะทำให้ลูกขุนเห็น

563
00:33:12,241 --> 00:33:16,287
‎ว่าเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ไม่ใช่คนชั่วร้าย
‎อย่างที่หลายคนสร้างภาพให้เขาเป็น

564
00:33:18,622 --> 00:33:21,208
‎ฉันมีปัญหาระหว่าง

565
00:33:21,292 --> 00:33:23,127
‎เป็นตัวแทนว่าความให้เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์

566
00:33:24,086 --> 00:33:27,590
‎ฉันได้รับคำขู่ฆ่ามากมายจากหลากหลายที่

567
00:33:30,259 --> 00:33:34,764
‎มีครั้งเดียวเท่านั้นที่ฉันรู้สึกว่า
‎คำขู่บางอันอาจกลายเป็นความจริงได้

568
00:33:35,931 --> 00:33:39,727
‎คืนหนึ่งตอนฉันออกไปเที่ยว
‎คนในครอบครัวของเหยื่อคนหนึ่ง

569
00:33:39,810 --> 00:33:41,771
‎เอาไม้คิวมาไล่ตีฉัน

570
00:33:41,854 --> 00:33:43,856
‎เพราะฉันเป็นทนายความให้เจฟฟ์

571
00:33:44,690 --> 00:33:48,986
‎ฉันบอกว่า "คุณเข้าใจนะว่ามันเป็นหน้าที่
‎ฉันไม่ได้ฆ่าน้องชายคุณ"

572
00:33:49,070 --> 00:33:53,532
‎เธอไม่สามารถ ไม่ก็ไม่ยอม
‎เข้าใจความแตกต่างของสองอย่างนั้น

573
00:33:53,616 --> 00:33:56,494
‎เธอทำร้ายฉัน

574
00:33:57,203 --> 00:34:00,831
‎มันทำให้ฉันต้องแจ้งความกังวล

575
00:34:00,915 --> 00:34:02,333
‎ระหว่างการพิจารณาคดี

576
00:34:02,875 --> 00:34:05,836
‎และตอนนั้นฉันกลายเป็นคนติดบ้านไปเลย

577
00:34:10,633 --> 00:34:14,053
‎พ่อกับแม่เลี้ยงของดาห์เมอร์
‎มาที่การพิจารณาคดีทุกสัปดาห์

578
00:34:14,970 --> 00:34:17,389
‎ดูออกเลยว่ามันส่งผลกระทบต่อจิตใจพวกเขา

579
00:34:18,057 --> 00:34:21,352
‎หมอขึ้นให้การในศาล
‎อ้างคำพูดจากคำสารภาพของเขา…

580
00:34:21,435 --> 00:34:23,020
‎(กินชิ้นส่วนของเหยื่อ)

581
00:34:23,104 --> 00:34:25,606
‎และมันเป็นข้อมูลที่ช่างน่าสยดสยอง

582
00:34:26,857 --> 00:34:28,901
‎มองเห็นจากหน้าของพ่อเขาเลย

583
00:34:30,444 --> 00:34:33,572
‎ไลโอเนล ดาห์เมอร์นั่งอยู่กับชารี

584
00:34:33,656 --> 00:34:34,824
‎ภรรยาคนที่สองของเขา

585
00:34:34,907 --> 00:34:37,868
‎มองอยู่ด้านหลังลูกชายเขา
‎คอยอยู่ด้านหลังลูกชายเขา

586
00:34:39,078 --> 00:34:41,247
‎(ปกติหรือวิกลจริต)

587
00:34:41,330 --> 00:34:43,666
‎การพิจารณาคดีใช้เวลาสองสัปดาห์

588
00:34:44,291 --> 00:34:46,418
‎เขาควบคุมตัวเองไม่ได้

589
00:34:47,461 --> 00:34:50,381
‎เขาหยุดไม่ได้

590
00:34:50,965 --> 00:34:53,425
‎เขาเป็นรถไฟที่ควบคุมไม่ได้

591
00:34:54,552 --> 00:34:57,263
‎บนรางแห่งความบ้าคลั่ง

592
00:34:57,847 --> 00:35:00,099
‎คำถามไม่ใช่
‎"เขามีสติดีหรือวิกลจริตกันแน่"

593
00:35:00,182 --> 00:35:04,186
‎มันคือ "เขาพิสูจน์อย่างแน่นอน
‎และมีเหตุผลสมควรหรือไม่ว่าเขาวิกลจริต"

594
00:35:04,270 --> 00:35:06,397
‎ถ้าไม่ใช่ คำตอบก็คือไม่

595
00:35:06,480 --> 00:35:08,482
‎คุณไม่จำเป็นต้องตัดสินว่าเขามีสติ

596
00:35:08,566 --> 00:35:11,235
‎คุณไม่ได้ถูกขอให้ตัดสินว่าเขามีสติหรือไม่

597
00:35:11,318 --> 00:35:12,778
‎คุณถูกขอให้ตัดสินว่า

598
00:35:12,862 --> 00:35:15,948
‎"เขาพิสูจน์อย่างแน่นอน
‎และมีเหตุผลสมควรหรือไม่ว่าเขาวิกลจริต"

599
00:35:16,031 --> 00:35:17,700
‎นี่คือประเด็นที่คุณต้องตัดสิน

600
00:35:18,576 --> 00:35:22,246
‎หลังจากเสนอหลักฐานทั้งหมด
‎ลูกขุนก็ไปหารือกัน

601
00:35:22,329 --> 00:35:23,706
‎(ชะตากรรมของดาห์เมอร์อยู่ในมือลูกขุน)

602
00:35:23,789 --> 00:35:26,625
‎ดาห์เมอร์ไม่มีความผิดทางกฎหมาย
‎เพราะโรคจิตเวชหรือไม่

603
00:35:26,709 --> 00:35:28,794
‎นั่นคือสิ่งที่ลูกขุนต้องตัดสิน

604
00:35:28,878 --> 00:35:31,881
‎คณะลูกขุนและคนทั่วไปมักจะกังวล

605
00:35:31,964 --> 00:35:34,175
‎ว่าถ้าใครถูกตัดสินว่า
‎ไม่สามารถรับผิดชอบต่ออาชญากรรมได้

606
00:35:34,258 --> 00:35:36,010
‎พวกเขาจะถูกส่งตัวไปสถาบันจิตเวช

607
00:35:36,093 --> 00:35:38,721
‎แล้วจะได้ออกมาทำร้ายผู้คนอีกครั้ง

608
00:35:38,804 --> 00:35:40,222
‎(ปัญหาเกี่ยวกับความวิกลจริต)

609
00:35:40,306 --> 00:35:44,768
‎ต่อให้คุณได้รับการรักษาจนเป็นปกติ
‎ระหว่างที่อยู่ในสถาบันจิตเวช

610
00:35:44,852 --> 00:35:48,022
‎ศาลต้องอนุมัติ
‎ก่อนที่คุณจะได้กลับสู่สังคมอีกครั้ง

611
00:35:48,981 --> 00:35:52,735
‎ในกรณีของคุณดาห์เมอร์
‎ผมคิดว่าเป็นไปได้ยากมาก

612
00:35:52,818 --> 00:35:55,905
‎ที่ศาลจะอนุญาตให้เขากลับสู่สังคม

613
00:35:56,614 --> 00:35:59,241
‎น้อยคนยอมเดิมพันว่า
‎ลูกขุนจะตัดสินว่าอย่างไร

614
00:35:59,325 --> 00:36:01,035
‎พวกเขาจะตัดสินว่าเขาเสียสติ

615
00:36:01,118 --> 00:36:03,454
‎พวกเขาคงตัดสินว่าเขามีสติ

616
00:36:03,537 --> 00:36:05,748
‎คุณคิดว่าลูกขุนจะตัดสินว่าอะไร

617
00:36:05,831 --> 00:36:06,832
‎ไม่รู้เลย

618
00:36:06,916 --> 00:36:09,627
‎คณะลูกขุนไปหารือกันในวันศุกร์
‎และกว่าจะออกมา

619
00:36:09,710 --> 00:36:11,545
‎ก็ปาไปบ่ายวันเสาร์

620
00:36:11,629 --> 00:36:15,925
‎พวกเขาดูหลักฐานทั้งหมด
‎พวกเขาตัดสินใจแน่วแน่

621
00:36:16,008 --> 00:36:20,137
‎ในห้องพิจารณาคดีที่เงียบสงบในมิลวอกีวันนี้
‎คณะลูกขุนได้คำตัดสินแล้ว

622
00:36:20,221 --> 00:36:23,432
‎ในการพิจารณาคดีฆาตกรรมที่สะเทือนขวัญ
‎และเป็นที่จับตามองมากที่สุด

623
00:36:23,515 --> 00:36:24,975
‎ในประวัติศาสตร์สมัยใหม่

624
00:36:25,059 --> 00:36:27,269
‎คำตัดสินคือ เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์มีสติดี

625
00:36:27,353 --> 00:36:29,980
‎เมื่อเขาฆ่าและหั่นศพผู้ชายและเด็กผู้ชาย

626
00:36:30,064 --> 00:36:33,734
‎เพื่อสนองความอยากมีเพื่อน
‎และความพอใจทางเพศที่น่าสยดสยอง

627
00:36:34,652 --> 00:36:36,153
‎มันทำให้ผมหนักใจมาก

628
00:36:37,696 --> 00:36:42,034
‎ถ้าผู้ชายที่หมกมุ่นกับการมีเพศสัมพันธ์กับศพ

629
00:36:42,117 --> 00:36:45,037
‎ถ้าผู้ชายที่เจาะรูลงไปในหัวของมนุษย์คนอื่น

630
00:36:45,120 --> 00:36:48,457
‎เพื่อพยายามทำให้คนนั้นมีชีวิตอยู่
‎ในสภาพเหมือนเป็นซอมบี้

631
00:36:49,416 --> 00:36:51,543
‎ไม่มีความผิดปกติทางจิต

632
00:36:51,627 --> 00:36:54,505
‎ผมก็ไม่รู้ว่าโรคทางจิตคืออะไรแล้ว

633
00:36:54,588 --> 00:36:56,966
‎คนเราต้องกินคนสักกี่คน

634
00:36:57,049 --> 00:36:59,635
‎ถึงจะถูกตัดสินว่ามีความผิดปกติทางจิต

635
00:37:02,137 --> 00:37:04,682
‎ผมเป็นอัยการ ทำคดีมา 38 ปี

636
00:37:04,765 --> 00:37:06,642
‎ผมไม่มีอารมณ์ฉลองเลย

637
00:37:07,351 --> 00:37:08,894
‎มีคนตายไป 17 คน

638
00:37:09,520 --> 00:37:11,939
‎สิบเจ็ดครอบครัวที่ใจสลายและพังทลาย

639
00:37:12,439 --> 00:37:14,400
‎ไม่มีอารมณ์ให้ดีใจหรอก

640
00:37:15,067 --> 00:37:17,695
‎แต่ผมคงจะเสียใจมากถ้าผลตัดสินออกมา

641
00:37:17,778 --> 00:37:20,030
‎ว่าเขาวิกลจริต

642
00:37:21,532 --> 00:37:25,536
‎ดาห์เมอร์ไม่มีปฏิกิริยา
‎ต่อการถูกตัดสินว่ามีสติ

643
00:37:25,619 --> 00:37:27,705
‎ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย

644
00:37:28,414 --> 00:37:29,248
‎ไม่มีเลย

645
00:37:30,040 --> 00:37:32,293
‎คุณนายดาห์เมอร์ มีความเห็นอะไรมั้ยครับ

646
00:37:32,376 --> 00:37:33,419
‎ไม่มี

647
00:37:33,502 --> 00:37:34,712
‎- คุณดาห์เมอร์ล่ะครับ
‎- ไม่

648
00:37:36,088 --> 00:37:39,383
‎เราพยายามคุยกับแคทเธอรีน
‎ย่าของดาห์เมอร์เมื่อเช้านี้

649
00:37:39,466 --> 00:37:41,427
‎แต่มีป้ายติดไว้ที่หน้าประตู

650
00:37:41,510 --> 00:37:45,097
‎ว่าเธออ่อนแอและลำบากใจที่จะพูดถึงคดี

651
00:37:45,180 --> 00:37:48,600
‎เท่าที่ดูคำตัดสินก็ไม่น่าแปลกใจนักหรอก

652
00:37:48,684 --> 00:37:49,810
‎(ดาห์เมอร์มีสติปกติ)

653
00:37:49,893 --> 00:37:53,147
‎แต่ฉันคิดว่าเขาเป็นโรคจิตเวช
‎และต้องการความช่วยเหลือ

654
00:37:55,357 --> 00:37:57,651
‎(วันที่ 17 กุมภาพันธ์ปี 1992)

655
00:37:57,735 --> 00:38:00,154
‎ครอบครัวของเหยื่อของเขา
‎ร้องไห้ด้วยความโล่งอก

656
00:38:00,237 --> 00:38:03,324
‎เมื่อรู้ว่าตอนนี้
‎ดาห์เมอร์อาจต้องโทษจำคุกในเรือนจำ

657
00:38:03,407 --> 00:38:05,075
‎ไม่ใช่สถาบันจิตเวช

658
00:38:05,159 --> 00:38:07,828
‎คดีของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ได้บทสรุปแล้ววันนี้

659
00:38:07,911 --> 00:38:11,582
‎เมื่อเช้านี้เขาถูกตัดสินลงโทษ
‎ในห้องศาลมิลวอกี

660
00:38:11,665 --> 00:38:15,586
‎คุณคาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้น
‎ในการตัดสินลงโทษดาห์เมอร์คะ

661
00:38:15,669 --> 00:38:17,129
‎เราให้ครอบครัวขึ้นพูดก่อน

662
00:38:17,212 --> 00:38:20,924
‎แต่ละครอบครัวมีโอกาสแถลงการณ์ต่อศาล

663
00:38:21,008 --> 00:38:23,510
‎ถึงผลกระทบที่คดีนี้มีต่อครอบครัวพวกเขา

664
00:38:23,594 --> 00:38:27,556
‎ผมคิดว่าเราจะได้เห็นคำแถลงการณ์
‎ที่สะเทือนใจมากจากครอบครัว

665
00:38:29,183 --> 00:38:31,894
‎ฉันเป็นแม่ของแอนโทนี่ ลี เซียส์

666
00:38:33,896 --> 00:38:36,065
‎และฉันแค่อยากรู้ว่า…

667
00:38:36,148 --> 00:38:38,192
‎(มาริลิน เซียส์
‎แม่ของแอนโทนี่ เซียส์)

668
00:38:38,275 --> 00:38:40,194
‎ทำไมต้องเป็นลูกชายฉัน

669
00:38:41,320 --> 00:38:44,281
‎ฉันอยากขอบคุณคณะลูกขุน
‎อยากขอบคุณผู้พิพากษา

670
00:38:44,365 --> 00:38:47,034
‎และขังผู้ชายคนนั้นไว้
‎ให้พ้นจากท้องถนนเถอะค่ะ

671
00:38:48,994 --> 00:38:53,624
‎ฉันอยากบอกเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ว่า
‎เขาไม่รู้ถึงความเจ็บปวด ความเสียใจ

672
00:38:53,707 --> 00:38:55,376
‎(เชอร์ลีย์ ฮิวส์
‎แม่ของแอนโทนี่ ฮิวส์)

673
00:38:55,459 --> 00:38:59,171
‎ความสูญเสียและสภาพจิตใจ
‎ที่เขาก่อกับครอบครัวของเรา

674
00:39:00,839 --> 00:39:04,385
‎ฉันไม่อยากเห็นแม่ฉันต้องทนทุกข์จากเรื่องนี้อีก

675
00:39:05,177 --> 00:39:06,845
‎ไม่เด็ดขาด เจฟฟรีย์!

676
00:39:06,929 --> 00:39:09,848
‎เจฟฟรีย์ กูเกลียดมึง ไอ้ชาติชั่ว!

677
00:39:09,932 --> 00:39:11,475
‎กูเกลียดมึง!

678
00:39:11,558 --> 00:39:13,560
‎เจฟฟรีย์มันบ้าไปแล้ว!

679
00:39:13,644 --> 00:39:16,438
‎อย่ายุ่งกับกูนะ เจฟฟรีย์
‎กูจะฆ่ามึง เชี่ยเอ๊ย!

680
00:39:16,522 --> 00:39:18,482
‎มองหน้ากูสิ ไอ้ระยำ!

681
00:39:18,565 --> 00:39:20,776
‎- กูจะฆ่ามึง!
‎- พักศาลได้

682
00:39:20,859 --> 00:39:23,904
‎กูจะฆ่ามึง ไอ้ระยำ!

683
00:39:25,322 --> 00:39:29,660
‎เธอพุ่งตัวข้ามห้องมา
‎ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะทำร้ายเขา

684
00:39:29,743 --> 00:39:31,370
‎เขาสุขุม คุมสติไว้

685
00:39:31,453 --> 00:39:33,539
‎ผมนึกว่าเขาจะลุกพรวดขึ้นมา แต่ก็ไม่

686
00:39:33,622 --> 00:39:37,084
‎เขาแค่นั่งเฉยๆ
‎นี่เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ที่กำลังเครียดนะ

687
00:39:42,005 --> 00:39:44,800
‎ผู้พิพากษาถามเจฟฟรีย์ว่า
‎"คุณอยากกล่าวอะไรมั้ย

688
00:39:44,883 --> 00:39:46,802
‎ก่อนที่ผมจะตัดสินบทลงโทษ"

689
00:39:46,885 --> 00:39:49,972
‎นี่ไม่ใช่คดีที่ผมพยายามจะพ้นโทษ

690
00:39:50,556 --> 00:39:52,683
‎บอกตามตรง ผมก็ต้องการตายเช่นกัน

691
00:39:53,308 --> 00:39:54,768
‎ผมไม่ได้เกลียดใครเลย

692
00:39:55,394 --> 00:39:58,063
‎ผมรู้ว่าผมป่วยหรือชั่วร้าย หรือทั้งสองอย่าง

693
00:39:58,647 --> 00:40:00,566
‎ตอนนี้ผมเชื่อแล้วว่าผมป่วย

694
00:40:01,442 --> 00:40:03,569
‎ผมยอมรับความผิดทั้งหมดที่ผมทำลงไป

695
00:40:03,652 --> 00:40:05,279
‎ผมทำร้ายคนมากมาย

696
00:40:05,362 --> 00:40:08,282
‎ผมทำร้ายแม่และพ่อและแม่เลี้ยงของผม

697
00:40:08,365 --> 00:40:10,284
‎ผมรักพวกเขามาก

698
00:40:11,243 --> 00:40:14,663
‎ผมหวังว่าพวกเขาจะพบความสงบ
‎อย่างที่ผมตามหา

699
00:40:16,039 --> 00:40:20,377
‎คดีนี้ทำให้ผู้พิพากษากำหนดบทลงโทษ
‎ที่รุนแรงที่สุด

700
00:40:20,461 --> 00:40:22,504
‎ในรัฐที่ไม่มีโทษประหาร

701
00:40:24,256 --> 00:40:27,926
‎ดาห์เมอร์ต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต
‎ต่อเนื่องกัน 15 รอบ

702
00:40:28,719 --> 00:40:29,636
‎เยี่ยม!

703
00:40:35,309 --> 00:40:38,228
‎ในที่สุดพวกเขาก็มีเรื่องให้ดีใจเป็นครั้งแรก

704
00:40:38,312 --> 00:40:41,899
‎ตั้งแต่สมาชิกครอบครัวเหล่านี้
‎รู้ว่าดาห์เมอร์ทำอะไรลงไป

705
00:40:44,276 --> 00:40:45,694
‎ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

706
00:40:45,777 --> 00:40:49,031
‎สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากโศกนาฏกรรมครั้งนี้
‎อาจจะช่วยคนอื่นได้

707
00:40:49,615 --> 00:40:51,909
‎ขอบคุณพระเจ้าสำหรับคำตัดสินนี้

708
00:40:53,035 --> 00:40:57,456
‎ดาห์เมอร์ระบุภาพถ่ายของสตีเว่น
‎และเมื่อถามว่าเขาแน่ใจได้ยังไง

709
00:40:57,539 --> 00:41:00,459
‎เขาบอกตำรวจว่า
‎"ผมจำคนแรกได้เสมอ"

710
00:41:00,542 --> 00:41:03,545
‎ฉันอยากให้เขารู้ว่า
‎เราก็จำลูกคนแรกของเราได้เช่นกัน

711
00:41:03,629 --> 00:41:06,298
‎ไม่มีวันใดเลยที่เราไม่คิดถึงสตีฟ

712
00:41:06,381 --> 00:41:07,883
‎(สตีเว่น ฮิกส์
‎เสียชีวิต 18 มิถุนายน 1978)

713
00:41:07,966 --> 00:41:11,470
‎มีความรู้สึกว่าปล่อยวางได้
‎โดยเฉพาะสำหรับครอบครัว

714
00:41:11,553 --> 00:41:14,348
‎ที่รอคอยมาหลายปี
‎กว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายพวกเขา

715
00:41:15,516 --> 00:41:17,392
‎มันเป็นความรู้สึกปล่อยวางที่น่าเศร้า

716
00:41:18,018 --> 00:41:19,269
‎แต่ก็ได้ปล่อยวาง

717
00:41:20,646 --> 00:41:23,315
‎(ทัณฑสถานโคลัมเบีย)

718
00:41:26,151 --> 00:41:29,613
‎ดาห์เมอร์ถูกส่งตัว
‎ไปทัณฑสถานโคลัมเบียในวิสคอนซิน

719
00:41:32,324 --> 00:41:37,579
‎ผมไม่รู้ว่าระบบเรือนจำเป็นยังไง
‎ผมนึกภาพเป็นสถานที่ที่มืดหม่น

720
00:41:38,121 --> 00:41:40,541
‎ผมคิดว่าบางทีในคุกนั้น

721
00:41:40,624 --> 00:41:44,962
‎พวกเขาอาจจะยอมให้ผมทำอะไรสักอย่าง
‎ปลูกต้นไม้บ้าง

722
00:41:45,796 --> 00:41:49,883
‎ผมสนใจปลูกต้นไม้มานานแล้ว

723
00:41:49,967 --> 00:41:51,760
‎ผมมีต้นไม้ที่อะพาร์ตเมนต์

724
00:41:52,970 --> 00:41:55,430
‎เขาถูกเฝ้าสังเกตเพื่อไม่ให้ฆ่าตัวตาย

725
00:41:55,514 --> 00:41:59,059
‎เขาจึงถูกขังอยู่ในห้องขังเดี่ยว
‎ไม่ใช่ในห้องขังรวม

726
00:41:59,142 --> 00:42:01,353
‎เขาบอกฉันว่า
‎"ผมมีอะไรให้ตั้งตารออีกล่ะ"

727
00:42:01,436 --> 00:42:04,064
‎ฉันบอกว่า "มีหลายอย่างที่คุณทำได้"

728
00:42:04,147 --> 00:42:06,358
‎"คุณบอกว่าคุณอ่านคัมภีร์ไบเบิลอยู่

729
00:42:06,441 --> 00:42:08,652
‎และอยากกลับไปอ่านต่อ"

730
00:42:08,735 --> 00:42:12,072
‎เขาจึงลงมือทำออกหน้าออกตา

731
00:42:12,155 --> 00:42:16,076
‎เพื่อพยายามไถ่บาปในสายตาพระเจ้า

732
00:42:16,159 --> 00:42:18,829
‎(กุมภาพันธ์ 1992)

733
00:42:20,956 --> 00:42:23,333
‎(เมษายน 1994)

734
00:42:25,419 --> 00:42:29,756
‎ผมได้รับโทรศัพท์ในปี 1994
‎จากเพื่อนนักเทศน์คนหนึ่งในมิลวอกี

735
00:42:29,840 --> 00:42:31,466
‎(รอย แรตคลิฟฟ์
‎บาทหลวงของดาห์เมอร์)

736
00:42:31,550 --> 00:42:33,969
‎บอกว่ามีนักโทษอยากรับศีลล้างบาป

737
00:42:34,595 --> 00:42:38,181
‎เขาบอกว่า "นั่งลงก่อนนะ
‎ชื่อของเขาคือเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์"

738
00:42:39,725 --> 00:42:41,727
‎ผมประหม่าที่จะได้เจอเขา

739
00:42:43,645 --> 00:42:47,858
‎ผมไม่เคยไปเรือนจำมาก่อน
‎ผมไม่เคยไปหาฆาตกรมาก่อน

740
00:42:49,359 --> 00:42:50,902
‎ผมนั่งอยู่ตรงนั้น คิดว่า

741
00:42:50,986 --> 00:42:54,156
‎"ผมอยู่ในห้องกับผู้ชาย
‎ที่ฆ่าชายหนุ่มมากมาย"

742
00:42:54,239 --> 00:42:56,116
‎แล้วผมก็มองที่มือของเขา

743
00:42:56,199 --> 00:42:58,785
‎ผมคิดว่ามือของเขาเล็กเมื่อเทียบกับมือผม

744
00:42:58,869 --> 00:43:00,829
‎แต่เขาใช้สองมือนั้นบีบคอคน

745
00:43:00,912 --> 00:43:04,958
‎แต่ผมกลับอยู่ที่นี่
‎พูดคุยกันราวกับว่าเราเป็นคนปกติ

746
00:43:05,917 --> 00:43:07,836
‎ผมบอกว่า "ได้ ผมจะทำพิธีล้างบาปให้คุณ"

747
00:43:07,919 --> 00:43:10,380
‎นั่นทำให้เขาโล่งใจมากทีเดียว

748
00:43:11,214 --> 00:43:14,259
‎เขาพูดว่า "ผมกลัวว่าคุณจะพูดว่า
‎'คุณมันชั่วร้ายเกินไป

749
00:43:14,343 --> 00:43:17,304
‎คุณมันน่ากลัว เหี้ยมโหดเกินไป
‎ที่จะรับศีลล้างบาปได้'"

750
00:43:21,642 --> 00:43:23,185
‎เจฟฟ์ถูกพาตัวมา

751
00:43:24,353 --> 00:43:26,396
‎ผมจุ่มหัวเขาลงไปในน้ำ

752
00:43:27,230 --> 00:43:30,150
‎และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ผมพูดว่า
‎"ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของพระเจ้า"

753
00:43:32,361 --> 00:43:34,112
‎ในวันพิธีล้างบาปของเขา

754
00:43:34,196 --> 00:43:37,032
‎จอห์น เวย์น เกซีย์
‎ถูกประหารชีวิตในวันเดียวกันนั้น

755
00:43:37,115 --> 00:43:39,159
‎(อีกหกศพพบว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเกซีย์)

756
00:43:39,242 --> 00:43:41,870
‎มีสุริยคราสเต็มดวงด้วย

757
00:43:41,953 --> 00:43:46,667
‎บางคนพยายามตีความว่า
‎มีความหมายลึกลับอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

758
00:43:47,751 --> 00:43:50,879
‎ตั้งแต่นั้นมา ผมพบกับเขา
‎ประมาณสัปดาห์ละหนึ่งชั่วโมง

759
00:43:50,962 --> 00:43:53,048
‎เพื่อให้เขาพัฒนาความศรัทธาของเขา

760
00:43:53,131 --> 00:43:57,177
‎ทำความเข้าใจว่า
‎ความศรัทธาของเขาเกี่ยวกับอะไร

761
00:43:57,260 --> 00:43:59,680
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์อาศัยอยู่ในตึกนี้

762
00:43:59,763 --> 00:44:01,807
‎อาคารขังแยกเพื่อคุมวินัยสอง

763
00:44:01,890 --> 00:44:04,518
‎เขามีงานทำ กวาดและถูพื้น

764
00:44:04,601 --> 00:44:08,438
‎และเจ้าหน้าที่หวังว่า
‎ในที่สุดเขาจะอยู่รวมกับนักโทษทั่วไปได้

765
00:44:09,940 --> 00:44:13,026
‎วันสุดท้ายที่ผมเจอเขา
‎คือวันก่อนวันขอบคุณพระเจ้า

766
00:44:14,236 --> 00:44:17,531
‎เขาให้การ์ดผมมา
‎และขีดเส้นใต้คำว่า "เพื่อน"

767
00:44:17,614 --> 00:44:20,617
‎มันบ่งบอกว่าเขาเพิ่งเริ่มจะเข้าใจ

768
00:44:20,701 --> 00:44:22,911
‎เป็นครั้งแรกว่ามิตรภาพคืออะไร

769
00:44:25,664 --> 00:44:27,791
‎หลังจากเขาอยู่ในคุกหนึ่งปี

770
00:44:27,874 --> 00:44:29,584
‎ฉันก็ไปเยี่ยมเขา

771
00:44:29,668 --> 00:44:33,004
‎เขาพูดว่า "ผมทำแบบนี้ไม่ไหวแล้ว
‎ผมทนถูกขังเดี่ยวไม่ได้แล้ว"

772
00:44:33,088 --> 00:44:36,091
‎เขาพูดว่า
‎"ถ้าผมมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นไม่ได้

773
00:44:36,758 --> 00:44:39,344
‎มันแย่ยิ่งกว่าความตายอีก"

774
00:44:40,721 --> 00:44:44,141
‎เขาบอกว่า "ผมจะขอให้ส่งผม
‎ไปอยู่รวมกับนักโทษคนอื่นๆ"

775
00:44:44,224 --> 00:44:47,102
‎ฉันบอกว่า "อย่านะเจฟฟรีย์
‎ไม่ทันไรคุณได้ตายแน่"

776
00:44:47,185 --> 00:44:50,397
‎"เพราะทุกคนมีความคิดเห็นที่รุนแรง

777
00:44:50,480 --> 00:44:52,357
‎รุนแรงมาก

778
00:44:52,441 --> 00:44:54,401
‎เกี่ยวกับการกระทำของคุณ"

779
00:44:54,484 --> 00:44:55,652
‎(สังหารหมู่ในมิลวอกี)

780
00:44:55,736 --> 00:44:57,612
‎"เราไม่อยากให้มีการสูญเสียชีวิตอีก"

781
00:45:00,073 --> 00:45:03,618
‎บอกเลยนะเว็นดี้
‎ผมคิดว่าผมไม่สามารถควบคุมสติได้

782
00:45:03,702 --> 00:45:04,870
‎ผมทำไม่ได้จริงๆ

783
00:45:05,746 --> 00:45:07,414
‎เพราะผมเป็นคนที่

784
00:45:07,497 --> 00:45:10,584
‎ต้องมีการกระตุ้น ต้องมีสิ่งเร้าจิตใจเสมอ

785
00:45:13,670 --> 00:45:16,256
‎และผมไม่มีความอดทนอย่างที่ควร

786
00:45:25,474 --> 00:45:28,018
‎วันนั้นฉันลำบากใจมากที่ต้องจากมา

787
00:45:31,813 --> 00:45:33,899
‎และฉันบอกว่า "อย่าทำอย่างนี้เลยนะ"

788
00:45:35,901 --> 00:45:38,236
‎"คุณจะไม่รอดแน่"

789
00:45:49,289 --> 00:45:51,792
‎(เมษายน 1994)

790
00:45:53,877 --> 00:45:56,254
‎(วันที่ 28 พฤศจิกายน 1994)

791
00:46:00,592 --> 00:46:04,638
‎ในเดือนพฤศจิกายน 1994
‎ระหว่างที่เขาอยู่ในคุก เขากำลังทำงานอยู่

792
00:46:06,014 --> 00:46:08,016
‎เขากับผู้ชายคนหนึ่งชื่อเจสซี่ แอนเดอร์สัน

793
00:46:08,099 --> 00:46:10,811
‎ได้รับมอบหมาย
‎ให้ทำความสะอาดล็อกเกอร์ในโรงยิม

794
00:46:12,938 --> 00:46:15,899
‎คริสโตเฟอร์ คาร์เวอร์ที่สำนักงานผมพิสูจน์ว่า
‎เขาผิดข้อหาฆาตกรรม

795
00:46:15,982 --> 00:46:18,485
‎เมื่อหลายปีก่อน
‎ก็ได้รับมอบหมายงานเดียวกัน

796
00:46:19,194 --> 00:46:21,780
‎เขาเอาบาร์เบลมาจากห้องออกกำลัง

797
00:46:22,489 --> 00:46:25,283
‎และใช้เป็นอาวุธทุบหัวดาห์เมอร์

798
00:46:25,367 --> 00:46:28,203
‎ข้อมูลที่ผมได้รับจากเรือนจำคือ

799
00:46:28,286 --> 00:46:30,914
‎เขาไม่ได้ขัดขืนการทำร้ายเลย

800
00:46:32,666 --> 00:46:37,045
‎ดันบังเอิญว่าครั้งแรกที่คุณดาห์เมอร์ฆ่าคน

801
00:46:37,128 --> 00:46:39,840
‎คือเมื่อเขาหยิบอุปกรณ์ยกน้ำหนัก

802
00:46:39,923 --> 00:46:42,133
‎และปลิดชีวิตของสตีเว่น ฮิกส์

803
00:46:43,051 --> 00:46:44,845
‎ทุกอย่างกลับมาบรรจบครบวงจร

804
00:46:48,640 --> 00:46:51,935
‎เขาอยู่ในคุกทั่วไปหนึ่งปีตอนที่เขาถูกฆ่า

805
00:46:52,477 --> 00:46:54,855
‎น่าแปลกใจที่ดาห์เมอร์อยู่ได้นานขนาดนั้น

806
00:46:54,938 --> 00:46:56,898
‎(นักโทษฆ่าดาห์เมอร์)

807
00:46:56,982 --> 00:46:58,733
‎ไลโอเนล พ่อของดาห์เมอร์
‎มาร่วมรายการแล้ว

808
00:46:58,817 --> 00:47:01,027
‎คุณบอกฉันว่าคุณอยู่ที่ทำงาน

809
00:47:01,111 --> 00:47:03,738
‎ตอนที่ภรรยาโทรไปบอกว่า
‎ลูกชายของคุณบาดเจ็บ

810
00:47:03,822 --> 00:47:05,407
‎เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นคะ

811
00:47:06,157 --> 00:47:09,953
‎เธอโทรมาบอกข่าวผมว่า

812
00:47:10,036 --> 00:47:13,206
‎เจฟฟ์เสียชีวิตแล้ว

813
00:47:13,290 --> 00:47:15,125
‎เช้าวันนั้นประมาณสิบโมง

814
00:47:15,208 --> 00:47:17,544
‎ผมไม่อยากเชื่อเลย ผม…

815
00:47:18,295 --> 00:47:21,089
‎ผมเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นและตัวสั่น

816
00:47:22,090 --> 00:47:23,383
‎ฉันเสียใจมาก

817
00:47:24,175 --> 00:47:26,052
‎มันช่วยไม่ได้ที่จะใกล้ชิดกัน

818
00:47:26,136 --> 00:47:29,180
‎เมื่อเราใช้เวลาหลายวัน
‎หลายสัปดาห์ หลายเดือนด้วยกัน

819
00:47:29,264 --> 00:47:30,891
‎(ชีวิตที่รุนแรง
‎ความตายที่รุนแรง)

820
00:47:30,974 --> 00:47:35,103
‎บางคนสงสัยว่าระบบเรือนจำ
‎ตั้งใจจัดการปลิดชีวิตดาห์เมอร์

821
00:47:35,186 --> 00:47:37,063
‎และผู้ว่าการรัฐก็ฉลาดมาก

822
00:47:37,147 --> 00:47:40,692
‎สั่งให้มีการสืบสวนทันที

823
00:47:40,775 --> 00:47:44,905
‎เรือนจำแห่งนี้มีกล้องวงจรปิด 36 ตัว
‎ประตูเหล็กไฟฟ้า

824
00:47:44,988 --> 00:47:47,782
‎แต่กระนั้น คริสโตเฟอร์ คาร์เวอร์วัย 25 ปี

825
00:47:47,866 --> 00:47:51,036
‎กลับรอดพ้นสายตา
‎ระบบรักษาความปลอดภัยที่ซับซ้อนได้

826
00:47:51,119 --> 00:47:54,497
‎นักโทษคนหนึ่งไปรับโทรศัพท์
‎อีกคนกำลังฟังเพลง

827
00:47:54,581 --> 00:47:56,708
‎มันไม่มีเหตุผลเลยที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น

828
00:47:57,542 --> 00:47:59,502
‎ฉันเคยทำงานในเรือนจำ

829
00:48:00,170 --> 00:48:03,632
‎เราเฝ้าดูพวกเขาอาบน้ำ
‎เฝ้าดูพวกเขากินและนอน

830
00:48:03,715 --> 00:48:05,717
‎คอยดูตอนอึและตอนฉี่

831
00:48:05,800 --> 00:48:08,261
‎เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาขยับตัว
‎เราจะอยู่ตรงนั้น

832
00:48:08,345 --> 00:48:12,057
‎ดาห์เมอร์เป็นนักโทษที่โด่งดังที่สุดคนหนึ่ง
‎ในซีกโลกตะวันตก

833
00:48:13,266 --> 00:48:17,395
‎เป็นไปได้ยังไงที่นักโทษที่ฉาวโฉ่ขนาดนั้น
‎ถูกสังหารในคุกได้

834
00:48:18,980 --> 00:48:22,776
‎มีการตรวจสอบ และคณะกรรมการกล่าวว่า
‎ไม่เกี่ยวกับอาชญากรรม

835
00:48:22,859 --> 00:48:26,738
‎ไม่มีการสมรู้ร่วมคิด
‎ไม่ใช่ฝีมือคนในที่ทำเพื่อกำจัดดาห์เมอร์

836
00:48:26,821 --> 00:48:29,199
‎พวกเขาให้การดูแลที่เหมาะสม

837
00:48:29,282 --> 00:48:31,284
‎(จอยซ์ ดาห์เมอร์
‎แม่แท้ๆ ของดาห์เมอร์)

838
00:48:31,368 --> 00:48:34,496
‎พวกเขาคุ้มกันเขา
‎พวกเขารู้ถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น

839
00:48:34,579 --> 00:48:36,247
‎ไม่ใช่ความผิดของเรือนจำค่ะ

840
00:48:36,331 --> 00:48:38,750
‎ถึงแม้ว่าเจฟฟ์จะเป็นฆาตกร

841
00:48:38,833 --> 00:48:40,502
‎เขาไม่เคยป้องกันตัวเองได้เลย

842
00:48:42,170 --> 00:48:44,589
‎ผมไม่ได้ดีใจฉลองเมื่อเขาถูกฆ่า

843
00:48:45,715 --> 00:48:49,427
‎ผมเข้าใจที่บางคนอาจจะฉลอง
‎แต่ผมได้แต่รู้สึกสลดใจ

844
00:48:50,261 --> 00:48:52,389
‎เรื่องเศร้าที่มีจุดจบอันน่าเศร้า

845
00:48:59,229 --> 00:49:02,107
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์เป็นคนที่ซับซ้อนมาก

846
00:49:04,234 --> 00:49:07,362
‎เขาเป็นคนที่เจ็บปวดมาก

847
00:49:07,445 --> 00:49:10,615
‎ที่รู้สึกว่าไร้วิญญาณ ว่างเปล่า

848
00:49:13,576 --> 00:49:16,997
‎คุณเคยฉุกคิดบ้างมั้ยว่าน่าเสียดาย
‎ที่ต้องฆ่าใครบางคน

849
00:49:17,080 --> 00:49:20,333
‎ที่ดูดีมากตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

850
00:49:20,417 --> 00:49:22,377
‎อือ เคยคิด

851
00:49:23,169 --> 00:49:25,505
‎ผมรู้สึกว่ามัน…

852
00:49:26,965 --> 00:49:31,344
‎น่าเสียดายที่ผมเก็บพวกเขาไว้นานๆ
‎โดยไม่ฆ่าไม่ได้

853
00:49:31,428 --> 00:49:34,723
‎แต่ผมไม่รู้วิธีอื่นที่จะทำให้พวกเขาอยู่ด้วย

854
00:49:34,806 --> 00:49:36,599
‎และควบคุมพวกเขาไว้ได้

855
00:49:36,683 --> 00:49:38,476
‎ผมไม่มีทางเลือกเลย

856
00:49:40,020 --> 00:49:43,857
‎คุณเคยมีอารมณ์ความรู้สึกอะไรบ้างมั้ย

857
00:49:44,482 --> 00:49:47,277
‎ผมรู้สึก…

858
00:49:47,819 --> 00:49:49,571
‎สำนึกผิดมาก

859
00:49:54,576 --> 00:49:56,786
‎ฉันคิดว่าเจฟฟรีย์ไม่เคยรู้คำตอบ

860
00:49:56,870 --> 00:49:59,039
‎ที่ดีพอสำหรับเขา

861
00:49:59,122 --> 00:50:01,332
‎ว่าทำไมเขาถึงก่อเหตุเหล่านี้

862
00:50:03,251 --> 00:50:06,921
‎เขาบอกว่า
‎"ผมคุยกับหมอนิติเวชมาตั้งหลายคน

863
00:50:07,005 --> 00:50:09,716
‎ถ้ามีสักคนที่บอกเหตุผลผมได้"

864
00:50:10,800 --> 00:50:12,719
‎"ผมก็อยากรู้จริงๆ"

865
00:50:12,802 --> 00:50:16,389
‎แต่เมื่อเขาตาย ฉันรู้ว่า
‎เขาไม่มีวันได้รู้คำตอบแน่นอน

866
00:50:18,224 --> 00:50:21,061
‎เราพูดได้ง่ายๆ ว่าเขาเป็นปีศาจที่ชั่วช้า

867
00:50:21,144 --> 00:50:24,606
‎"ทำไมเขาถึงทำ" "เพราะเขาชั่ว"
‎"เรารู้ได้ยังไง" "เพราะเขาทำไปแล้ว"

868
00:50:24,689 --> 00:50:27,317
‎มันเป็นแค่การตราหน้าในคราบคำอธิบาย

869
00:50:28,151 --> 00:50:31,488
‎ยังมีหลายสิ่งที่ฉันอยากรู้เกี่ยวกับเขา

870
00:50:31,571 --> 00:50:33,782
‎สิ่งที่ฉันอยากคุยกับเขา

871
00:50:34,699 --> 00:50:36,951
‎มันเป็นการเสียโอกาสไปโดยใช่เหตุ

872
00:50:37,035 --> 00:50:40,830
‎ที่คนจะได้ศึกษาว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นแบบนี้

873
00:50:42,290 --> 00:50:45,085
‎สิ่งที่เขาทำมันเลวร้าย น่ากลัวมาก

874
00:50:45,168 --> 00:50:48,338
‎แต่ถ้าเขาควบคุมการ
‎กระทำของตัวเองไม่ได้จริงๆ

875
00:50:48,421 --> 00:50:51,966
‎งั้นมาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้น
‎สังคมเราอาจจะเรียนรู้อะไรบางอย่างได้

876
00:50:59,099 --> 00:51:01,059
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ไม่ได้สนใจเลย

877
00:51:01,142 --> 00:51:03,561
‎เขาไม่มีความเห็นใจให้ใครทั้งนั้น

878
00:51:03,645 --> 00:51:05,230
‎เขาไม่มีความสำนึกผิด

879
00:51:05,313 --> 00:51:07,816
‎('ผมหวังว่าพระเจ้าจะให้อภัยผม')

880
00:51:07,899 --> 00:51:11,528
‎เท่าที่ผมรู้
‎เขาไม่เคยรู้สึกสงสารคนที่เขาทำร้าย

881
00:51:12,028 --> 00:51:13,696
‎ความเสียหายทั้งหลายที่เขาก่อ

882
00:51:17,242 --> 00:51:20,036
‎ท้ายที่สุดแล้ว เหยื่อของดาห์เมอร์
‎ได้รับความช่วยเหลือน้อยมาก

883
00:51:21,371 --> 00:51:23,373
‎และคนในครอบครัวที่รอดชีวิต

884
00:51:23,456 --> 00:51:26,835
‎พวกเขาได้รับค่าทำขวัญน้อยมาก
‎สำหรับการสูญเสีย

885
00:51:27,418 --> 00:51:32,298
‎แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือทรัพย์สมบัติของดาห์เมอร์
‎ที่ถูกนำออกมาจากอะพาร์ตเมนต์ของเขา

886
00:51:33,216 --> 00:51:34,717
‎ผู้พิพากษาสั่งว่า

887
00:51:34,801 --> 00:51:38,138
‎ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของดาห์เมอร์
‎รวมทั้งเครื่องมือในการฆ่าของเขา

888
00:51:38,221 --> 00:51:40,473
‎จะถูกประมูลขายให้กับผู้ที่ให้ราคาสูงสุด

889
00:51:40,557 --> 00:51:43,434
‎รายได้จะถูกแบ่งให้กับครอบครัวของเหยื่อ

890
00:51:44,394 --> 00:51:48,356
‎มีคนใจบุญซื้อทุกอย่างในนามของเหยื่อ

891
00:51:48,439 --> 00:51:51,025
‎นักธุรกิจชาวมิลวอกี โจ ซิลเบอร์

892
00:51:51,109 --> 00:51:53,444
‎พยายามซื้อทุกอย่างเพื่อนำไปทำลาย

893
00:51:53,528 --> 00:51:56,281
‎ซิลเบอร์ติดต่อไปยังนักธุรกิจชั้นนำ นักการเมือง

894
00:51:56,364 --> 00:51:58,032
‎และชาวมิลวอกีที่มีชื่อเสียง

895
00:51:58,116 --> 00:52:01,578
‎พวกเขาระดมทุนได้ถึง 400,000 ดอลลาร์
‎เพื่อซื้อทุกอย่างในรายการ

896
00:52:02,078 --> 00:52:05,290
‎พวกเขาไม่พอใจที่อาจเกิดสถานการณ์

897
00:52:05,373 --> 00:52:07,125
‎ที่สิ่งของที่เลวร้ายเหล่านี้

898
00:52:07,208 --> 00:52:09,961
‎จะถูกนำไปประมูลต่อสาธารณชน

899
00:52:10,044 --> 00:52:13,506
‎ให้เห็นกันชัดเจน

900
00:52:13,590 --> 00:52:15,008
‎และกระจายไปทั่วโลก

901
00:52:15,508 --> 00:52:18,761
‎จากนั้นข้าวของทั้งหมดก็ถูกนำใส่รถขยะ

902
00:52:18,845 --> 00:52:21,598
‎และขนไปยังหลุมฝังกลบที่ไม่เปิดเผย

903
00:52:21,681 --> 00:52:22,891
‎ในอิลลินอยส์

904
00:52:28,104 --> 00:52:31,733
‎เขาคร่าชีวิต
‎เพื่อความสุขทางเพศเพียงไม่กี่ชั่วโมง

905
00:52:32,317 --> 00:52:34,569
‎ชีวิตคนที่ไม่เคยทำอะไรเลวร้ายกับเขาเลย

906
00:52:34,652 --> 00:52:36,529
‎ชีวิตคนที่ไม่เคยคิดร้ายกับเขา

907
00:52:36,613 --> 00:52:38,156
‎เขาปลิดชีวิตคนเหล่านี้

908
00:52:39,115 --> 00:52:40,408
‎นั่นคือโศกนาฏกรรม

909
00:52:41,534 --> 00:52:43,745
‎ผมหวังว่าโลกจะลืมดาห์เมอร์ไปซะ

910
00:52:43,828 --> 00:52:46,414
‎และเขาจะถูกทิ้งไว้
‎ในถังขยะในประวัติศาสตร์

911
00:52:52,837 --> 00:52:55,632
‎ผู้เช่าทุกคนที่อยู่ในอะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด

912
00:52:55,715 --> 00:52:59,177
‎เรานัดประชุมกันเพื่อตัดสินว่าจะทำยังไง

913
00:52:59,761 --> 00:53:03,306
‎และเราตัดสินใจว่า
‎เราไม่อยากอยู่ที่นั่นต่อไปแล้ว

914
00:53:07,352 --> 00:53:09,145
‎ฉันจะโล่งใจมาก

915
00:53:09,771 --> 00:53:12,273
‎ที่ได้รู้ว่าชายหนุ่มทั้งหลายที่ตายที่นี่

916
00:53:12,357 --> 00:53:15,485
‎จิตวิญญาณและร่างกายของพวกเขา
‎จะไปสู่สุคติเมื่อตึกนี้ถูกทำลาย

917
00:53:15,568 --> 00:53:17,987
‎ดังนั้นตึกอ็อกซ์ฟอร์ดจะถูกรื้อถอน

918
00:53:18,071 --> 00:53:21,699
‎และหวังว่าความทรงจำอันน่าเศร้า
‎ที่เกิดขึ้นที่นี่จะถูกฝังไปตลอดกาล

919
00:53:24,994 --> 00:53:28,122
‎สิ่งที่หลายคนเรียกว่าเป็นสัญลักษณ์
‎ของความเจ็บปวดและความรุนแรงที่ไร้เหตุผล

920
00:53:28,206 --> 00:53:30,959
‎จะไม่อยู่ให้เมืองมิลวอกี

921
00:53:31,042 --> 00:53:33,795
‎และครอบครัวของเหยื่อ
‎ของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์เห็นอีกต่อไป

922
00:53:38,049 --> 00:53:41,386
‎ผมเข้าใจว่ามิลวอกีอยากลืมคดีนี้
‎แล้วเดินหน้าต่อไป

923
00:53:41,469 --> 00:53:43,721
‎แต่ผมคิดว่าสิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจ

924
00:53:43,805 --> 00:53:46,849
‎ว่ามีคนในสังคมที่ทำเรื่องเลวร้าย

925
00:53:48,518 --> 00:53:49,811
‎ความชั่วร้ายมีอยู่จริง

926
00:53:51,145 --> 00:53:53,856
‎เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ไม่ได้แค่ฆ่าคน

927
00:53:53,940 --> 00:53:55,733
‎แต่เขาทำร้ายทั้งชุมชน

928
00:53:56,317 --> 00:54:00,655
‎ความเจ็บปวดจากการฆ่า
‎ของเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ทำร้ายมิลวอกี

929
00:54:01,447 --> 00:54:04,659
‎ครอบครัวคือคนที่เราเห็นในทีวี

930
00:54:05,243 --> 00:54:08,079
‎ย่านนั้นก็เป็นย่านที่เรารู้จัก

931
00:54:11,749 --> 00:54:14,419
‎นี่เป็นคดีที่เปิดโปง

932
00:54:15,003 --> 00:54:16,796
‎ปัญหาเรื่องเชื้อชาติมากมาย

933
00:54:16,879 --> 00:54:19,173
‎ปัญหาเรื่องอคติหลายอย่าง

934
00:54:19,799 --> 00:54:23,011
‎ทั้งในกรมตำรวจและในชุมชนมิลวอกี

935
00:54:25,221 --> 00:54:30,310
‎สิ่งที่ดาห์เมอร์ทำคือฉวยโอกาส
‎จากกลุ่มคนที่ไม่มีใครสนใจในชุมชนเรา

936
00:54:30,393 --> 00:54:32,395
‎และเขาได้รับการปกป้องจากสถาบัน

937
00:54:32,478 --> 00:54:36,441
‎ที่ควรจะปกป้องกลุ่มคนที่อ่อนแอ
‎กลุ่มคนที่เสี่ยงมากที่สุด

938
00:54:36,524 --> 00:54:39,360
‎เขาหลอกล่อพวกเขา
‎และตำรวจไม่ได้ปกป้องพวกเขาเลย

939
00:54:42,405 --> 00:54:46,743
‎ไม่ว่าเราจะเรียนรู้อะไร
‎ก็ไม่คุ้มกับสิ่งที่ครอบครัวต้องเจอ

940
00:54:46,826 --> 00:54:48,578
‎แต่อย่าทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์

941
00:54:49,454 --> 00:54:51,664
‎สิ่งสำคัญคือต้องทำให้ถูกต้อง

942
00:54:52,332 --> 00:54:56,794
‎ต้องพูดถึงเรื่องนี้
‎ในแบบที่ให้เกียรติกับเหยื่อทุกคน

943
00:54:58,546 --> 00:55:02,508
‎เราย้อนกลับไป
‎แก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในปี 1991 ไม่ได้

944
00:55:02,592 --> 00:55:05,136
‎หรือก่อนหน้านั้นเมื่อเขาเริ่มฆ่าคน

945
00:55:08,890 --> 00:55:10,433
‎แต่สิ่งที่เราทำได้

946
00:55:10,516 --> 00:55:13,686
‎คือให้ผู้คนพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

947
00:55:14,437 --> 00:55:18,107
‎เพื่อที่เราจะไม่ตกหลุมพรางกับดักเดิมๆ
‎และเพื่อให้ข้อมูล

948
00:55:18,191 --> 00:55:20,276
‎(สถานที่ที่เคยเป็นอะพาร์ตเมนต์อ็อกซ์ฟอร์ด)

949
00:55:20,360 --> 00:55:24,947
‎เพื่อให้อาชญากรรม
‎ที่เราเห็นในแต่ละวันหยุดลงหรือช้าลง

950
00:55:26,324 --> 00:55:28,409
‎ความยากจน ปัญหาอาชญากรรม

951
00:55:29,077 --> 00:55:32,080
‎ความจริงที่ว่าเราไม่สนใจผู้ด้อยโอกาส

952
00:55:32,163 --> 00:55:35,792
‎สิ่งเหล่านี้เปิดโอกาสให้เขาออกปฏิบัติการได้

953
00:55:36,626 --> 00:55:39,962
‎เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก

954
00:55:40,046 --> 00:55:42,215
‎เราต้องจัดการปัญหาเหล่านี้

955
00:55:43,383 --> 00:55:44,384
‎วันนี้เลย

956
00:55:46,719 --> 00:55:50,223
‎จะมีความเจ็บปวด
‎มีการระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอ

957
00:55:50,723 --> 00:55:53,893
‎เราจะตั้งคำถามสมมติเสมอ

958
00:55:53,976 --> 00:55:55,645
‎ตอนนี้พวกเขาจะอยู่ที่ไหน

959
00:55:55,728 --> 00:55:59,690
‎พวกเขาจะมีชีวิตแบบไหน
‎คุณจะคิดถึงคนคนนั้นเสมอ

960
00:55:59,774 --> 00:56:02,110
‎(เรย์มอนด์ "แคชดี" สมิธ
‎20 พฤษภาคม 1990)

961
00:56:02,193 --> 00:56:04,529
‎การทำให้ผู้คนที่เสียชีวิตไป

962
00:56:04,612 --> 00:56:06,447
‎ดูมีตัวตนเป็นมนุษย์คนหนึ่ง

963
00:56:06,531 --> 00:56:08,408
‎เป็นสิ่งสำคัญ

964
00:56:08,491 --> 00:56:11,786
‎การรับรู้ว่าชายหนุ่มแต่ละคนนี้

965
00:56:12,453 --> 00:56:14,205
‎มีแม่

966
00:56:14,288 --> 00:56:15,873
‎มีพ่อ

967
00:56:15,957 --> 00:56:17,917
‎มีพี่มีน้อง

968
00:56:18,000 --> 00:56:21,254
‎ที่รักและยังคงคิดถึงพวกเขา

969
00:56:23,464 --> 00:56:26,217
‎(ริชาร์ด เกร์เรโร
‎27 มีนาคมปี 1988)

970
00:56:26,300 --> 00:56:29,929
‎พวกเขาแค่พยายามทำ

971
00:56:30,012 --> 00:56:32,098
‎สิ่งที่เราทุกคนพยายามทำ

972
00:56:32,181 --> 00:56:33,558
‎เอาตัวรอด

973
00:56:34,308 --> 00:56:37,645
‎ใช้ชีวิตและสนุกกับชีวิตที่พวกเขาได้รับ

974
00:56:38,521 --> 00:56:40,898
‎พวกเขามีชีวิต

975
00:56:40,982 --> 00:56:43,067
‎ที่พวกเขารัก

976
00:56:43,818 --> 00:56:47,280
‎ฉันคิดว่าการเล่าเรื่องราว
‎ของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญ

977
00:56:48,614 --> 00:56:50,867
‎ไม่มีใครสมควรตายแบบนั้น

978
00:56:54,328 --> 00:56:58,291
‎(ด้วยความระลึกถึง)

979
00:58:46,065 --> 00:58:49,026
‎คำบรรยายโดย คุณาพร ศันสนียกุลวิไล