1
00:00:11,000 --> 00:00:14,875
‎ไม่ว่าเราสวมอะไร เราจะไปอยู่ที่นั่น

2
00:00:14,958 --> 00:00:18,500
‎เริ่มงานได้ เริ่มงานได้

3
00:00:18,583 --> 00:00:22,250
‎เพราะเราต้องกู้สถานการณ์

4
00:00:22,875 --> 00:00:27,416
‎มงกุฎกับชุดสนุกทุกครา
‎เมื่อได้เวลา เรามาลุยกัน

5
00:00:27,500 --> 00:00:30,166
‎นุ่งกางเกงเลยเนอะ ใช่ ลุยกัน

6
00:00:30,250 --> 00:00:34,791
‎ร่อนหรือล่อง หรือขึ้นเครื่องบิน
‎เปลี่ยนแปลงโลกเราในแบบเจ้าหญิง

7
00:00:34,875 --> 00:00:36,958
‎เจ้าหญิงนุ่งกางเกง ใช่

8
00:00:37,041 --> 00:00:41,916
‎ดูแลดินแดนผลไม้ เราเจ้าหญิงนุ่งกางเกง

9
00:00:42,000 --> 00:00:43,375
‎พลังเจ้าหญิง

10
00:00:44,458 --> 00:00:47,333
‎(เมื่อเจ้าหญิงต้องกล่าวสุนทรพจน์)

11
00:00:55,333 --> 00:00:58,041
‎หนูรู้จักเสียงนั่น มันคือเสียงเพลิแกนเดือดร้อน

12
00:00:58,125 --> 00:00:59,208
‎ควบไปเลย เมซี่

13
00:01:00,708 --> 00:01:05,000
‎เป็นอะไร เพลลี่ มีอะไรติดในปากเหรอ
‎ขอดูหน่อย ฉันจะเบามือ

14
00:01:07,041 --> 00:01:11,375
‎หลอดพลาสติกเหรอ ฉันต้องใช้มือเล็กๆ
‎มาดึงออกให้ คุณสกรัมเปิลส์

15
00:01:18,416 --> 00:01:20,250
‎ขอบคุณ คุณสกรัมเปิลส์

16
00:01:20,333 --> 00:01:23,291
‎แกไม่ควรลองกินของพวกนี้ แกอาจบาดเจ็บ

17
00:01:24,083 --> 00:01:25,708
‎เพลิแกนโอเคหรือเปล่า

18
00:01:25,791 --> 00:01:30,041
‎ค่ะ แต่หลอดพลาสติกแบบนี้
‎เป็นอันตราย ไม่ใช่แค่ต่อเพลิแกนด้วย

19
00:01:30,125 --> 00:01:33,583
‎สัตว์มากมายคิดว่ามันเป็นอาหาร
‎และพวกมันอาจบาดเจ็บสาหัส

20
00:01:34,291 --> 00:01:38,166
‎หนูรู้ว่าเราทำอะไรได้ค่ะ
‎เราห้ามใช้หลอดพลาสติกในดินแดนผลไม้ได้

21
00:01:38,250 --> 00:01:41,208
‎ถ้ามันไม่อยู่บนเกาะ ก็ทำร้ายสัตว์ของเราไม่ได้

22
00:01:41,291 --> 00:01:43,333
‎เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมมาก

23
00:01:43,416 --> 00:01:46,458
‎และเมื่อชาวกีวี่เห็นชอบ
‎การห้ามใช้ก็จะเป็นทางการ

24
00:01:46,541 --> 00:01:50,666
‎แม่จะให้ลูกกล่าวสุนทรพจน์บ่ายนี้
‎ลูกจะได้บอกทุกคนและโน้มน้าวพวกเขา

25
00:01:50,750 --> 00:01:52,458
‎โน้มน้าวพวกเขาเหรอ

26
00:01:52,541 --> 00:01:55,416
‎ท่านแม่อยากให้หนูกล่าวสุนทรพจน์เหรอ

27
00:01:55,500 --> 00:01:57,916
‎แต่หนูไม่เคยกล่าวสุนทรพจน์มาก่อน

28
00:01:58,000 --> 00:02:02,791
‎จริงจ้ะ แต่ไม่มีใครในดินแดนผลไม้
‎รู้จักสัตว์ดีเท่าลูกแล้ว

29
00:02:02,875 --> 00:02:06,500
‎ลูกเป็นเจ้าหญิงที่เหมาะจะส่งสารนี้
‎ไปยังชาวผลไม้ที่สุด

30
00:02:06,583 --> 00:02:08,333
‎แม่รู้ว่าลูกทำได้

31
00:02:08,416 --> 00:02:09,708
‎หนูทำได้ค่ะ

32
00:02:10,500 --> 00:02:14,583
‎นั่นแหละคีร่าของแม่
‎แม่จะให้กล่าวสุนทรพจน์หลังช่วงดื่มชาเลย

33
00:02:18,583 --> 00:02:21,375
‎ถ้าฉันจะทำกิจนี้ ฉันต้องมีเจ้าหญิง…

34
00:02:22,583 --> 00:02:23,708
‎เจ้าหญิง…

35
00:02:26,208 --> 00:02:28,791
‎เสียงฉันหายนี่นา

36
00:02:38,250 --> 00:02:39,500
‎ลุยกัน ลุยกัน

37
00:02:39,583 --> 00:02:41,208
‎น้านาน้านาน้านา

38
00:02:41,291 --> 00:02:44,291
‎เมื่อปัญหาในโลกเรานั้นจัดการตัวคนเดียวไม่ไหว

39
00:02:44,375 --> 00:02:45,791
‎น้านาน้านาน้านา

40
00:02:45,875 --> 00:02:49,083
‎เราพร้อมโดดไปลุยให้ไว เพื่อช่วยผู้เดือดร้อน

41
00:02:49,166 --> 00:02:53,083
‎ทุกความผิดที่พลั้งพลาดไปเป็นวิชาให้ก้าวต่อไป

42
00:02:53,166 --> 00:02:55,750
‎ลุยกันเลย ลุย ลุย

43
00:02:55,833 --> 00:02:59,916
‎มาเร็ว ลุยไปในทุกวัน ลุยไปในทุกวัน ใช่

44
00:03:00,000 --> 00:03:06,833
‎บากบั่นจนเราทำมันให้ได้ และจะไม่มีวันถอดใจ

45
00:03:07,375 --> 00:03:09,041
‎วิถีของเจ้าหญิงไง

46
00:03:14,750 --> 00:03:15,916
‎ว่ายังไงนะ

47
00:03:17,166 --> 00:03:21,333
‎ใบ้คำ เธอทำท่าบอกว่า
‎อยากพูดอะไร แล้วให้เราทายคำตอบ

48
00:03:27,958 --> 00:03:32,416
‎- เธอลองกินรัดเกล้าเป็นมื้อเช้าเหรอ
‎- เธอจะทำเครื่องประดับเป็นสินค้าของตัวเอง

49
00:03:33,208 --> 00:03:37,291
‎เธอจะกล่าวสุนทรพจน์ครั้งแรกบ่ายนี้
‎ต่อชาวกีวี่เรื่องห้ามใช้หลอดพลาสติก

50
00:03:37,375 --> 00:03:40,125
‎แต่เสียงเธอหาย หายนะแบบใหญ่หลวง

51
00:03:42,583 --> 00:03:44,916
‎เดี๋ยวก่อน เธอทายถูกหมดได้ไงน่ะ

52
00:03:45,000 --> 00:03:46,583
‎ฉันเล่นใบ้คำเก่งน่ะ

53
00:03:46,666 --> 00:03:50,125
‎ทุกปัญหาของเจ้าหญิงมีทางออกแบบเจ้าหญิง

54
00:03:50,208 --> 00:03:53,750
‎ดังนั้นไม่ต้องห่วง คีร่า
‎เสียงเธอจะกลับมาก่อนกล่าวสุนทรพจน์

55
00:03:53,833 --> 00:03:56,333
‎เราเกี่ยวก้อยดื่มชาสัญญาจะช่วยผู้เดือดร้อน

56
00:03:56,416 --> 00:03:59,125
‎ด้วยพลังเจ้าหญิงของเรา เราทำสำเร็จเสมอ

57
00:04:11,041 --> 00:04:14,500
‎ฉันจัดการให้เอง ไปที่ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์

58
00:04:16,041 --> 00:04:19,666
‎น้ำอุ่นเพื่อบรรเทาและสับปะรดเพื่อรสชาติ…

59
00:04:21,500 --> 00:04:24,833
‎เท่ากับยาบรรเทาเจ็บคอแสนอร่อย
‎เอาไปเลย คีร่า

60
00:04:27,750 --> 00:04:28,750
‎ได้ผลไหม

61
00:04:29,375 --> 00:04:30,791
‎เดี๋ยว ฉันพูดอยู่นี่

62
00:04:30,875 --> 00:04:32,500
‎- เย่
‎- เยี่ยม

63
00:04:33,083 --> 00:04:37,833
‎ค่อยยังชั่ว ทีนี้เธอก็กล่าว
‎สุนทรพจน์สำคัญครั้งแรกได้แล้ว

64
00:04:37,916 --> 00:04:39,083
‎ใช่

65
00:04:39,166 --> 00:04:41,416
‎สุนทรพจน์สำคัญครั้งแรกของฉัน

66
00:04:44,416 --> 00:04:46,208
‎คีร่า เธอโอเคไหม

67
00:04:47,083 --> 00:04:50,125
‎ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น

68
00:04:50,791 --> 00:04:54,041
‎ไม่นะ ยาบรรเทาเจ็บคอทำให้คีร่าสะอึกเหรอ

69
00:04:54,125 --> 00:04:55,375
‎ไม่ควรเป็นงั้น

70
00:04:55,458 --> 00:04:58,875
‎จากการคำนวณของฉัน
‎ฉันใส่ทุกอย่างในปริมาณที่ถูกต้อง

71
00:04:58,958 --> 00:05:01,250
‎ฉันควรทำไงดี

72
00:05:01,333 --> 00:05:03,958
‎ไม่ต้องห่วง ฉันมีทางออกเชิงวิทย์อื่นอีก

73
00:05:04,041 --> 00:05:08,166
‎น้ำผึ้ง น้ำผึ้งช่วยบรรเทา
‎ปฏิกิริยาของร่างกายที่ทำให้สะอึก

74
00:05:08,250 --> 00:05:10,333
‎สัตว์เลี้ยงจิ๋วยอดเยี่ยม

75
00:05:10,416 --> 00:05:13,791
‎ฉันรู้ว่าจะหาน้ำผึ้งสดใหม่ได้จากที่ไหน

76
00:05:14,291 --> 00:05:17,333
‎เอาล่ะ ผึ้ง ไม่ต้องสนใจฉันนะ

77
00:05:17,416 --> 00:05:19,708
‎บี ไม่เป็นไร

78
00:05:19,791 --> 00:05:22,500
‎ผึ้งต่อยแค่ตอนที่รู้สึกว่าถูกคุกคาม

79
00:05:22,583 --> 00:05:25,500
‎แค่จะรองน้ำผึ้งให้เต็มถ้วยชานี่

80
00:05:27,625 --> 00:05:30,208
‎ไปให้พ้น

81
00:05:31,541 --> 00:05:32,708
‎ฉันไม่เป็นไร

82
00:05:32,791 --> 00:05:34,000
‎เอาไปเลย คีร่า

83
00:05:37,000 --> 00:05:38,083
‎ผึ้งต่อยเจ็บ

84
00:05:38,166 --> 00:05:40,625
‎เอาล่ะ ไม่เล่นแบบตั้งรับแล้ว

85
00:05:40,708 --> 00:05:43,291
‎ฉันมีไอเดียอิงจาก
‎การรักษาเก่าแก่ของชาวบลูเบอร์รี่

86
00:05:43,375 --> 00:05:45,625
‎ทำให้ตกใจกลัวจนเลิกสะอึก

87
00:05:46,583 --> 00:05:49,500
‎ขอให้โชคดี ฉันไม่ตกใจกลัวง่ายขนาดนั้น

88
00:05:49,583 --> 00:05:51,250
‎ถ้ารู้ล่วงหน้าก็ไม่กลัวหรอก

89
00:05:51,333 --> 00:05:54,458
‎มีแค่ทางเดียวที่ทำให้ตกใจกลัวจริงๆ

90
00:05:54,958 --> 00:05:57,875
‎ทีนี้ ห้ามลืมตาจนกว่าฉันจะบอก

91
00:05:57,958 --> 00:05:58,833
‎เอาเลย

92
00:06:01,041 --> 00:06:02,625
‎วู้ฮู้

93
00:06:05,791 --> 00:06:11,041
‎"วู้ฮู้" เหรอ เธอควรตะโกนว่า
‎"อ๊า ปล่อยฉันลง บี ฉันกลัวจะแย่แล้ว"

94
00:06:11,125 --> 00:06:14,791
‎แต่นี่มันสนุกมากเลย

95
00:06:15,375 --> 00:06:16,625
‎ไง เพลิแกน

96
00:06:17,250 --> 00:06:18,791
‎บาย เพลิแกน

97
00:06:20,208 --> 00:06:24,000
‎ฉันต้องเปลี่ยนความสนุกเป็นความสะพรึง
‎ถ้าอยากทำให้เธอเลิกสะอึก

98
00:06:24,083 --> 00:06:24,916
‎แต่จะทำยังไง

99
00:06:29,333 --> 00:06:31,958
‎ลูกเล่นสัตว์เลี้ยงจิ๋วยอดเยี่ยม บี

100
00:06:32,666 --> 00:06:35,833
‎ไม่ใช่ลูกเล่น ฉันคุมไม่อยู่ เราจะตกจริงๆ

101
00:06:43,958 --> 00:06:46,500
‎เพนนี เธอช่วยชีวิตไว้จริงๆ

102
00:06:46,583 --> 00:06:48,708
‎คีร่า เธอเลิกสะอึกแล้ว

103
00:06:49,291 --> 00:06:50,250
‎เยี่ยมเลย

104
00:06:50,333 --> 00:06:52,458
‎เหล่าเจ้าหญิง หนึ่งแต้ม สะอึก ศูนย์

105
00:06:52,541 --> 00:06:54,750
‎เฟี้ยวเงาะเหลือเชื่อของจริง

106
00:06:54,833 --> 00:06:58,291
‎เอาล่ะ คีร่า มาฟังเธอซ้อม
‎กล่าวสุนทรพจน์สำคัญกัน

107
00:06:58,875 --> 00:07:00,875
‎โอเค คีร่า จัดเต็มไปเลย

108
00:07:02,666 --> 00:07:06,291
‎เพื่อนชาวกีวี่ของฉัน ฉันพูดเพื่อ…

109
00:07:08,416 --> 00:07:10,250
‎เดี๋ยว ขอเริ่มใหม่ได้ไหม

110
00:07:11,333 --> 00:07:12,166
‎เอาล่ะ

111
00:07:13,208 --> 00:07:15,666
‎เพื่อนชาวกีวี่ ฉัน…

112
00:07:16,875 --> 00:07:18,541
‎ฉันเคยพูด… เดี๋ยว ไม่

113
00:07:18,625 --> 00:07:19,708
‎ฉันพูด…

114
00:07:20,833 --> 00:07:21,958
‎ขออีกรอบนะ

115
00:07:23,500 --> 00:07:24,666
‎เพื่อนชาว…

116
00:07:25,583 --> 00:07:27,375
‎ฉันจำไม่ได้แล้ว

117
00:07:27,458 --> 00:07:31,833
‎ถ้าอึกอักแบบนี้ต่อหน้าชาวกีวี่ พวกเขา
‎จะไม่เห็นด้วยกับการห้ามใช้หลอดพลาสติก

118
00:07:31,916 --> 00:07:34,000
‎นี่เป็นสุนทรพจน์สำคัญครั้งแรกของฉัน

119
00:07:34,083 --> 00:07:37,208
‎และฉันต้องทำให้ดีเพื่อสัตว์ในดินแดนผลไม้

120
00:07:38,875 --> 00:07:41,041
‎ฉันว่าฉันรู้ว่าทำไมเธอพูดไม่ออก

121
00:07:41,625 --> 00:07:42,666
‎เธอประหม่า

122
00:07:42,750 --> 00:07:45,500
‎สุนทรพจน์สำคัญครั้งแรกของเธอเป็นกิจสำคัญ

123
00:07:45,583 --> 00:07:50,125
‎จำตอนฉันพูดที่สวนพฤกษศาสตร์บลูเบอร์รี่ได้ไหม
‎ฉันประหม่ามากจนเกือบทำไม่ได้

124
00:07:50,208 --> 00:07:51,416
‎แต่เธอทำได้

125
00:07:51,500 --> 00:07:52,916
‎เธอก็ทำได้

126
00:07:53,000 --> 00:07:54,666
‎แค่จำไว้ว่าให้ผ่อนคลาย

127
00:07:54,750 --> 00:07:57,958
‎บางที นึกภาพว่าเราเป็นสัตว์เลี้ยงจิ๋ว

128
00:07:58,041 --> 00:08:00,208
‎สัตว์เลี้ยงจิ๋วร้องเพลงและเต้นรำ

129
00:08:00,291 --> 00:08:03,750
‎เธอจะประหม่าต่อหน้า
‎สัตว์เลี้ยงจิ๋วร้องเพลงและเต้นรำได้ไง

130
00:08:04,625 --> 00:08:06,208
‎แรงบันดาลใจ

131
00:08:06,291 --> 00:08:11,083
‎เวลาฉันจำบางอย่างไม่ได้
‎ฉันเปลี่ยนมันเป็นเพลง ขอดูได้ไหม

132
00:08:14,291 --> 00:08:16,333
‎เพื่อนชาวกีวี่ของฉัน

133
00:08:16,416 --> 00:08:17,750
‎เธอลองสิ

134
00:08:18,333 --> 00:08:22,708
‎เพื่อนชาวกีวี่ของฉัน
‎ฉันพูดกับคุณ ไม่ใช่แค่ในฐานะ…

135
00:08:23,583 --> 00:08:27,250
‎นี่ ฉันจำได้แล้ว ฉันคิดว่าฉันทำได้

136
00:08:27,333 --> 00:08:30,625
‎งั้นพาเธอไปขึ้นเวทีกัน
‎ใกล้ถึงเวลากล่าวสุนทรพจน์แล้ว

137
00:08:30,708 --> 00:08:33,083
‎ไปดินแดนกีวี่

138
00:08:34,291 --> 00:08:39,000
‎และบัดนี้ พร้อมสารสำคัญเกี่ยวกับ
‎การช่วยสัตว์ในดินแดนกีวี่ของเรา

139
00:08:39,083 --> 00:08:41,916
‎ฉันขอเสนอ เจ้าหญิงคีร่า

140
00:08:43,125 --> 00:08:45,750
‎- เธอไง ไปเลย
‎- เธอทำได้

141
00:08:56,916 --> 00:08:57,750
‎เพื่อน…

142
00:08:59,416 --> 00:09:00,250
‎เพื่อน…

143
00:09:05,041 --> 00:09:06,875
‎- แปลกนะ
‎- ทรงทำอะไรน่ะ

144
00:09:06,958 --> 00:09:08,875
‎- ไม่นะ
‎- ทรงโอเคไหม

145
00:09:09,750 --> 00:09:12,958
‎ฉันผ่อนคลายไม่ได้เลย ทุกคนจ้องมองฉันอยู่

146
00:09:13,041 --> 00:09:16,000
‎แต่เธอร้องสุนทรพจน์ที่บ้านต้นไม้ได้ดีมาก

147
00:09:16,083 --> 00:09:20,208
‎มันไม่เหมือนกัน ฉันร้องให้เธอฟัง
‎พวกเธอเป็นเพื่อนฉัน

148
00:09:20,291 --> 00:09:22,458
‎มันง่ายกว่าเยอะเวลาอยู่กับพวกเธอ

149
00:09:22,958 --> 00:09:26,375
‎งั้นเราคงต้องไปอยู่บนเวทีกับเธอแล้วล่ะ

150
00:09:26,958 --> 00:09:29,458
‎- จริงเหรอ
‎- เราจะสนับสนุนเธอเสมอ

151
00:09:29,541 --> 00:09:30,875
‎เกี่ยวก้อยดื่มชาสัญญา

152
00:09:43,041 --> 00:09:47,416
‎เพื่อนชาวกีวี่ของฉัน ฉันพูดกับคุณ
‎ไม่ใช่แค่ในฐานะเจ้าหญิง

153
00:09:47,500 --> 00:09:51,458
‎แต่ในฐานะชาวกีวี่ที่ห่วงใย
‎เพื่อนชาวผลไม้สัตว์เลี้ยงจิ๋วของเรา

154
00:09:51,541 --> 00:09:53,125
‎เธอใส่ใจจริง

155
00:09:53,208 --> 00:09:55,500
‎แม้เรามีความตั้งใจดี

156
00:09:55,583 --> 00:09:59,458
‎หลอดพลาสติกยังปลิวลงสู่พื้นดิน
‎และลงสู่มหาสมุทรของเรา

157
00:09:59,541 --> 00:10:02,291
‎ที่ซึ่งสัตว์จะกินพวกมันและบาดเจ็บ

158
00:10:02,375 --> 00:10:05,541
‎ไม่ถูกนะ

159
00:10:05,625 --> 00:10:09,250
‎ในดินแดนกีวี่แห่งนี้ เรารักสัตว์ของเรา

160
00:10:09,333 --> 00:10:12,250
‎และเรารู้ว่าเป็นหน้าที่ของเราที่จะปกป้องมัน

161
00:10:12,333 --> 00:10:17,000
‎จะทำแบบนั้นได้ เราต้องมีจุดยืน
‎ร่วมกัน และทำตามแผนการ

162
00:10:17,083 --> 00:10:19,458
‎เธอมีแผนการ

163
00:10:20,541 --> 00:10:23,041
‎มาช่วยเพื่อนสัตว์เลี้ยงจิ๋วของเรากันเถอะ

164
00:10:23,125 --> 00:10:27,000
‎และยกเลิกการใช้หลอดพลาสติก
‎เพื่อดินแดนผลไม้ของเรา

165
00:10:27,083 --> 00:10:28,416
‎ใครเอาด้วยบ้าง

166
00:10:29,625 --> 00:10:31,541
‎- ไอเดียเข้าท่า
‎- ลุยเลย คีร่า

167
00:10:36,625 --> 00:10:38,541
‎- สมบูรณ์แบบ
‎- เฟี้ยวเงาะเหลือเชื่อ

168
00:10:38,625 --> 00:10:40,333
‎เป็นเอกฉันท์เลยจ้ะ

169
00:10:40,875 --> 00:10:45,416
‎ทุกคนอยากให้สั่งห้ามใช้หลอดพลาสติก
‎เราภูมิใจในตัวลูกมาก คีร่า

170
00:10:45,500 --> 00:10:47,125
‎ขอบคุณค่ะ หนูคงทำไม่ได้

171
00:10:47,208 --> 00:10:50,500
‎ถ้าไม่มีเพื่อนๆ และสัตว์เลี้ยงจิ๋วคอยสนับสนุน

172
00:10:50,583 --> 00:10:54,833
‎ไพเราะมากจ้ะ ขอแม่ร่วมร้องท่อนต่อไปได้ไหม

173
00:10:54,916 --> 00:10:56,833
‎สัตว์เลี้ยงจิ๋วยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ

174
00:11:04,625 --> 00:11:08,375
‎ไม่ว่าเราสวมอะไร เราจะไปอยู่ที่นั่น

175
00:11:08,458 --> 00:11:11,666
‎เริ่มงานได้ เริ่มงานได้

176
00:11:11,750 --> 00:11:15,708
‎เพราะเราต้องกู้สถานการณ์

177
00:11:16,416 --> 00:11:20,791
‎มงกุฎกับชุดสนุกทุกครา
‎เมื่อได้เวลา เรามาลุยกัน

178
00:11:20,875 --> 00:11:23,625
‎นุ่งกางเกงเลยเนอะ ใช่ ลุยกัน

179
00:11:23,708 --> 00:11:28,250
‎ร่อนหรือล่อง หรือขึ้นเครื่องบิน
‎เปลี่ยนแปลงโลกเราในแบบเจ้าหญิง

180
00:11:28,333 --> 00:11:30,541
‎เจ้าหญิงนุ่งกางเกง ใช่

181
00:11:30,625 --> 00:11:34,250
‎ดูแลดินแดนผลไม้ เราเจ้าหญิงนุ่งกางเกง

182
00:11:34,333 --> 00:11:36,375
‎คำบรรยายโดย ณิชา อ้นเอี่ยม