1
00:00:07,424 --> 00:00:09,426
[ดนตรีเปิดเรื่องบรรเลง]

2
00:00:11,011 --> 00:00:12,554
[เสียงลมพัด]

3
00:00:37,871 --> 00:00:41,875
(สัตว์สยองกยองซอง 2)

4
00:00:45,003 --> 00:00:46,212
[เสียงหายใจหอบ]

5
00:00:46,296 --> 00:00:47,672
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

6
00:00:50,467 --> 00:00:51,634
[จางโฮแจ] ที่นี่ที่ไหนเนี่ย

7
00:00:51,718 --> 00:00:53,094
[เสียงหายใจหอบ]

8
00:00:55,305 --> 00:00:56,890
[ผู้ชาย] ปล่อยผมไปเถอะนะครับ

9
00:00:58,725 --> 00:01:00,393
[ผู้หญิง 1] พาฉันหนีไปจากที่นี่เถอะนะคะ

10
00:01:00,477 --> 00:01:02,812
[ผู้หญิง 2] พาฉันหนีไปจากที่นี่เถอะนะคะ

11
00:01:04,355 --> 00:01:05,690
[เสียงหายใจหอบ]

12
00:01:06,566 --> 00:01:07,817
[เสียงพูดฟังไม่ได้ศัพท์]

13
00:01:10,653 --> 00:01:12,447
[ยุนแชอ๊ก] อย่ามาเข้าใกล้ฉัน

14
00:01:13,907 --> 00:01:15,241
[หายใจกระหืดกระหอบ]

15
00:01:15,784 --> 00:01:19,037
ฉันอาจจะเผลอโจมตีคุณก็ได้ค่ะ

16
00:01:19,120 --> 00:01:21,206
[จางโฮแจ] ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่

17
00:01:21,289 --> 00:01:23,666
เพราะงั้นหนีไปซะเถอะค่ะ [หายใจเฮือก]

18
00:01:23,750 --> 00:01:24,751
ไปซะ!

19
00:01:24,834 --> 00:01:26,252
[ตนตรีระทึกขวัญบรรเลงดังขึ้น]

20
00:01:36,805 --> 00:01:37,806
[ผู้หญิง] แทซัง!

21
00:01:37,889 --> 00:01:39,474
[หายใจหอบ]

22
00:01:41,392 --> 00:01:42,977
[เสียงไซเรนดังอยู่ไกลๆ]

23
00:01:49,651 --> 00:01:50,985
[ถอนใจ]

24
00:01:56,950 --> 00:01:58,034
[โนจีซู] คุณตื่นแล้วนี่คะ

25
00:01:59,619 --> 00:02:00,787
นี่มันอะไรครับ

26
00:02:02,038 --> 00:02:04,124
ก่อนอื่น ฉันอยากฟังเรื่องเมื่อวานก่อน

27
00:02:05,083 --> 00:02:06,918
คุณไปเจอใครที่โรงงานร้างเหรอคะ

28
00:02:12,215 --> 00:02:14,217
คนอื่นไปไหนหมดครับเนี่ย

29
00:02:14,801 --> 00:02:16,553
เรียกพี่ยงกิลมาให้ผมก่อนครับ

30
00:02:17,053 --> 00:02:19,472
[โนจีซู] ตอนนี้คุณควอนยงกิลอาการสาหัสค่ะ

31
00:02:21,516 --> 00:02:24,769
เหมือนว่าจะบาดเจ็บ
ที่ศีรษะหนักจนเลือดออกในสมองน่ะค่ะ

32
00:02:25,436 --> 00:02:27,772
เข้าผ่าตัดฉุกเฉินแล้วตอนนี้อยู่ไอซียูค่ะ

33
00:02:29,899 --> 00:02:31,526
แล้วไอซียูอยู่ไหนครับ

34
00:02:32,068 --> 00:02:34,070
ผมต้องไปดูพี่ยงกิลก่อน ปล่อยผมด้วย

35
00:02:34,154 --> 00:02:35,363
ตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ

36
00:02:35,446 --> 00:02:39,159
ผมต้องไปดูให้เห็นกับตา
ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาเป็นยังไงบ้าง

37
00:02:39,868 --> 00:02:41,911
[หายใจแรง] ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ครับ

38
00:02:42,579 --> 00:02:44,247
ผมเป็นผู้ดูแลพี่ยงกิลนะ

39
00:02:44,330 --> 00:02:47,750
เราเจออาวุธที่คาดว่า
ถูกใช้ในการก่อเหตุในที่เกิดเหตุค่ะ

40
00:02:48,334 --> 00:02:50,837
ที่อาวุธพบร่องรอยของคนสองคนเท่านั้น

41
00:02:51,421 --> 00:02:54,257
คือเส้นผมกับเลือด
ที่เหมือนจะเป็นของคุณควอนยงกิล

42
00:02:54,757 --> 00:02:56,759
แล้วก็ลายนิ้วมือคุณจางโฮแจค่ะ

43
00:02:58,136 --> 00:02:59,304
นี่หมายความว่าไงครับ

44
00:02:59,387 --> 00:03:03,850
หมายความว่าที่เกิดเหตุมีแค่คุณสองคน
และดูจากหลักฐานกับรูปการณ์แล้ว

45
00:03:03,933 --> 00:03:08,605
มีแนวโน้มสูงว่าคนที่โจมตีคุณควอนยงกิล
ก็คือคุณจางโฮแจไงคะ

46
00:03:08,688 --> 00:03:11,065
[ตะโกน] พูดเพ้อเจ้ออะไรของคุณกันครับเนี่ย

47
00:03:13,193 --> 00:03:15,278
ผมจะทำแบบนั้นกับพี่เขาไปทำไม

48
00:03:15,361 --> 00:03:17,822
- ที่ทำไปเพราะเรื่องเงินเหรอคะ
- ว่าไงนะ

49
00:03:17,906 --> 00:03:20,283
เห็นว่าบริษัทบูกังติดหนี้อยู่เยอะ

50
00:03:20,366 --> 00:03:21,993
หรืออยากจะเริ่มกันที่ตรงนั้นล่ะคะ

51
00:03:22,076 --> 00:03:23,328
นี่ฟังนะ คุณสายสืบ

52
00:03:23,411 --> 00:03:25,830
[โนจีซู] ผู้หญิงที่อยู่กับคุณตอนนั้นเป็นใครคะ

53
00:03:25,914 --> 00:03:27,081
เธอเป็นใครกันแน่

54
00:03:28,374 --> 00:03:31,794
หรือว่าเธอเป็นคนร้าย
ที่ฆ่ามาดามนากับคุณโอกีฮุนคะ

55
00:03:34,839 --> 00:03:35,673
ไม่ใช่ครับ

56
00:03:35,757 --> 00:03:38,635
ถ้าไม่ใช่แล้วเธอเกี่ยวข้องกับ
ฆาตกรต่อเนื่องยังไงล่ะคะ

57
00:03:38,718 --> 00:03:40,762
เกี่ยวข้องอะไรที่ไหนกันล่ะ

58
00:03:40,845 --> 00:03:44,015
ถ้าอย่างงั้นคุณก็บอกมาสิคะ
ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

59
00:03:46,559 --> 00:03:47,644
[จางโฮแจ] คุณยุนแชอ๊ก

60
00:03:50,730 --> 00:03:51,564
[เสียงไม้ฟาด]

61
00:03:53,733 --> 00:03:54,734
[ยุนแชอ๊ก] นี่คุณ

62
00:03:55,235 --> 00:03:57,070
ทำใจดีๆ ไว้นะคะ [ร้องไห้]

63
00:03:57,153 --> 00:03:59,405
อยู่กับฉันก่อนนะคุณ [หายใจเฮือก]

64
00:03:59,906 --> 00:04:01,241
ตั้งสติไว้ก่อนนะ

65
00:04:02,200 --> 00:04:04,035
นี่คุณ ตื่นสิ

66
00:04:04,118 --> 00:04:05,662
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

67
00:04:13,419 --> 00:04:17,340
(สัตว์สยองกยองซอง
เส้นแบ่งระหว่างการแสร้งดีและแสร้งเลว)

68
00:04:17,423 --> 00:04:21,010
(ตอนที่ 4 ภูมิหลัง)

69
00:04:22,637 --> 00:04:29,310
[ผู้หญิง] สิ่งที่ควบคุมคนเอาไว้คือ
สติที่รู้สำนึกหรือจิตใต้สำนึกกันแน่

70
00:04:34,232 --> 00:04:35,775
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลง]

71
00:04:38,987 --> 00:04:41,572
สิ่งที่เปลี่ยนแปลงโชคชะตา

72
00:04:41,656 --> 00:04:46,327
คือธรรมเนียม
ที่เพียรปฏิบัติอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันหรือไม่

73
00:04:47,036 --> 00:04:51,416
หรือความบังเอิญที่คาดไม่ถึง และการฝ่าฝันกันแน่

74
00:04:55,545 --> 00:05:00,216
สิ่งที่กำหนดคนเราว่าเป็นคนที่มีลักษณะอย่างไร

75
00:05:01,009 --> 00:05:03,344
คือนิสัยใจคอของคน

76
00:05:03,428 --> 00:05:07,181
หรือกำหนดกัน จากความสามารถกันแน่

77
00:05:13,479 --> 00:05:17,317
เรื่องนี้น่ะ
มันก็ล้วนแล้วแต่ตัวบุคคลไม่ใช่เหรอครับ

78
00:05:17,400 --> 00:05:20,570
แล้วทำไมแต่ละคนถึงได้แตกต่างกันล่ะ

79
00:05:20,653 --> 00:05:24,615
เอ่อ ก็แต่ละปัจเจกนั้นหลากหลายแตกต่างกันไป

80
00:05:24,699 --> 00:05:27,702
แถมยังเปลี่ยนแปลงไปในทางที่คาดเดาไม่ได้ด้วย

81
00:05:27,785 --> 00:05:30,455
ไม่ใช่เพราะว่าแตกต่างหลากหลายกันหรอก

82
00:05:30,955 --> 00:05:32,707
เพราะไม่สมบูรณ์ต่างหากล่ะ

83
00:05:33,750 --> 00:05:36,711
โดยส่วนใหญ่แล้วมนุษย์เราไม่ได้ถูกแบ่ง

84
00:05:36,794 --> 00:05:40,465
ให้อยู่ฝั่งโน้นหรือว่าอยู่ฝั่งนี้หรอกนะ

85
00:05:41,507 --> 00:05:47,764
เป็นเพียงตัวตนอันไม่สมบูรณ์แบบ
ที่ถูกวางคาบเส้นอยู่ก็เท่านั้นเอง

86
00:05:47,847 --> 00:05:50,099
อาจดูเหมือนว่ามนุษย์

87
00:05:50,183 --> 00:05:54,020
ต่างตามหาคำตอบที่แท้จริงของชีวิตอย่างไม่ลดละ

88
00:05:54,103 --> 00:05:56,022
ทว่าที่จริงแล้ว

89
00:05:56,105 --> 00:06:01,361
มนุษย์กำลังพยายามปลดเปลื้อง
ความกังวลใจของตัวเองก็เท่านั้นแหละ

90
00:06:03,279 --> 00:06:04,697
เพราะฉะนั้น

91
00:06:04,781 --> 00:06:06,366
มนุษย์เราน่ะ

92
00:06:06,449 --> 00:06:11,746
จึงไม่มีความตั้งใจและเจตนาอันดีแต่แรกแล้ว

93
00:06:13,581 --> 00:06:19,796
มนุษย์เราล้วนแต่ทำเพื่อตัวเอง
เลือกเส้นทางเดินของตนเองอย่างเห็นแก่ตัว

94
00:06:20,838 --> 00:06:24,759
ตั้งแต่แรกเริ่มจวบจนวินาทีสุดท้ายเลยนั่นแหละ

95
00:06:27,053 --> 00:06:31,557
และด้วยเหตุนี้แหละ ที่ทำให้งานของพวกเรานั้น

96
00:06:31,641 --> 00:06:33,684
มีความหมายมากเป็นอย่างยิ่ง

97
00:06:34,977 --> 00:06:37,522
นี่คือเหตุผลว่าทำไมพวกเรา

98
00:06:38,648 --> 00:06:43,152
ต้องก้าวไปข้างหน้าและพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ

99
00:06:43,236 --> 00:06:45,405
อย่างไม่หยุดยั้งยังไงล่ะคะ

100
00:06:47,448 --> 00:06:53,913
จะมัวแต่มาทำผิดพลาด
และล้มเหลวอยู่อย่างนี้ไม่ได้

101
00:06:55,540 --> 00:06:59,127
ขอประทานโทษอย่างสูงครับ
เราจะพยายามมากขึ้นครับ

102
00:07:00,461 --> 00:07:05,299
ช่วยไปพาคนคนนั้นกลับมาอีกครั้งทีเถอะนะคะ

103
00:07:07,301 --> 00:07:08,469
เอ่อ…

104
00:07:08,553 --> 00:07:12,390
แต่มาดามมาเอดะครับ ไอ้หมอนั่นเขา…

105
00:07:12,473 --> 00:07:14,559
ไปพาเขากลับมาค่ะ

106
00:07:18,354 --> 00:07:19,188
ครับ

107
00:07:20,940 --> 00:07:22,692
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลงต่อเนื่อง]

108
00:07:41,836 --> 00:07:43,296
[เสียงปิดประตูรถ]

109
00:07:44,589 --> 00:07:46,215
[เสียงพูดคุยฟังไม่ได้ศัพท์]

110
00:07:55,391 --> 00:07:56,684
[เสียงโทรศัพท์สั่น]

111
00:08:00,313 --> 00:08:01,564
เอ้อ สายสืบโน

112
00:08:02,315 --> 00:08:03,816
แล้วหมอนั่นล่ะเป็นยังไงแล้วบ้างแล้ว

113
00:08:04,650 --> 00:08:06,319
[โนจีซู] ประสาทกินไปเรียบร้อยค่ะ

114
00:08:06,819 --> 00:08:09,697
ตอนแรกเขาโวยวายจะเจอควอนยงกิลให้ได้

115
00:08:09,780 --> 00:08:13,743
แต่ตอนนี้กลับนอนนิ่งไม่ยอมพูดยอมจา
ไม่ยอมทำอะไรเลยค่ะ

116
00:08:14,243 --> 00:08:15,411
[ผู้กอง] แล้วหมอว่าไงบ้าง

117
00:08:15,912 --> 00:08:19,582
เห็นว่าไม่ได้เจ็บสาหัสอะไรมาก
บ่ายวันนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วค่ะ

118
00:08:19,665 --> 00:08:22,752
ได้ งั้นก็ให้เขาออกมาเสร็จแล้วพามาที่สน.เลย

119
00:08:22,835 --> 00:08:24,170
ฉันมีเรื่องจะถามเขาเยอะแยะ

120
00:08:24,754 --> 00:08:26,130
ค่ะ รับทราบแล้วค่ะ

121
00:08:27,882 --> 00:08:29,091
[เสียงโทรศัพท์ดังบี๊บ]

122
00:08:32,637 --> 00:08:35,473
ถ้าฉันอยากจะให้คุณจางโฮแจออกตอนบ่าย
ต้องทำยังไงบ้างคะ

123
00:08:35,556 --> 00:08:37,934
สักครู่นะคะ เดี๋ยวถามหมอเจ้าของไข้ก่อนค่ะ

124
00:08:46,734 --> 00:08:47,777
[ถอนใจ]

125
00:08:59,080 --> 00:09:00,373
[ดนตรีเร้าใจบรรเลง]

126
00:09:00,998 --> 00:09:02,208
[ออกแรง ครางเจ็บ]

127
00:09:04,877 --> 00:09:05,962
ชู่!

128
00:09:06,963 --> 00:09:08,130
เงียบๆ หน่อย

129
00:09:09,507 --> 00:09:10,508
ผมมาช่วยพี่นะ

130
00:09:15,888 --> 00:09:16,973
[เสียงชัตเตอร์]

131
00:09:19,100 --> 00:09:20,434
[ผู้กอง] เฮ้ย นี่มัน

132
00:09:36,826 --> 00:09:39,203
[ผู้ชาย 1] เอ้า อันนี้เก็บได้จากตรงชั้นล่าง

133
00:09:39,287 --> 00:09:41,622
- เอาไปด้วย เอาไปตรวจสอบดู
- [ผู้ชาย 2] รับทราบครับ

134
00:09:44,458 --> 00:09:45,543
[เสียงออกแรง]

135
00:09:48,296 --> 00:09:51,549
[ตำรวจ] ผู้กองครับ เราตรวจค้นข้างนอก
จะเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะครับ

136
00:09:51,632 --> 00:09:53,968
- [ผู้กอง] มาช่วยฉันหน่อยสิ
- [ตำรวจ] ทำอะไรน่ะครับ

137
00:09:55,970 --> 00:09:57,221
[ผู้กอง] เอ้อ ได้แล้วๆ

138
00:09:57,930 --> 00:09:58,806
[ตำรวจ] โอเคครับ

139
00:09:58,889 --> 00:09:59,807
[ถอนใจ]

140
00:10:00,308 --> 00:10:01,892
[ผู้กอง] ไนโตรเจนนี่หว่า

141
00:10:01,976 --> 00:10:03,394
นี่มันอะไรกันวะเนี่ย

142
00:10:04,937 --> 00:10:05,813
(จอนซึงเภสัชกรรม)

143
00:10:05,896 --> 00:10:08,149
จอน… จอนซึงไบโอ

144
00:10:08,774 --> 00:10:09,609
จอนซึงเภสัชกรรมครับ

145
00:10:09,692 --> 00:10:11,360
- จอนซึงเภสัชกรรมเหรอ
- ครับ

146
00:10:14,280 --> 00:10:17,033
ไปจากนี่กันก่อนเถอะ
ผมมีเรื่องจะบอกพี่เยอะเลย

147
00:10:17,116 --> 00:10:18,826
แกล้อฉันเล่นรึไงวะ

148
00:10:19,327 --> 00:10:21,078
ฉันไม่โง่เชื่อแกซ้ำสองหรอกนะ

149
00:10:24,206 --> 00:10:25,458
ไม่อยากตามหายัยนั่นเหรอ

150
00:10:38,137 --> 00:10:39,680
[ครางเบา]

151
00:10:40,431 --> 00:10:42,183
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

152
00:11:35,277 --> 00:11:39,240
คุณหมอเจ้าของไข้บอกว่ากำลังลงมาค่ะ
ไปรอในห้องผู้ป่วยได้เลยค่ะ

153
00:11:39,323 --> 00:11:40,825
ค่ะ ได้เลยค่ะ

154
00:11:45,246 --> 00:11:47,873
- [เสียงวิทยุดังบี๊บๆ]
- [ผู้ชาย] ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง

155
00:11:57,258 --> 00:11:59,719
ผู้ต้องสงสัยหนีไป ขอกำลังเสริมเลยค่ะ

156
00:12:00,219 --> 00:12:01,262
[หายใจแรง]

157
00:12:01,345 --> 00:12:02,763
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

158
00:12:08,519 --> 00:12:11,021
(แผนกผู้ป่วยวิกฤต)

159
00:12:11,814 --> 00:12:13,023
[ผู้ชาย] ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง

160
00:12:16,444 --> 00:12:18,028
[ตำรวจ 1] เฮ้ย รีบขึ้นไปด่วนเลย เร็ว

161
00:12:18,112 --> 00:12:19,280
[เสียงนกหวีด]

162
00:12:37,423 --> 00:12:39,008
[พยาบาล] ญาติคุณควอนยงกิลนะคะ

163
00:12:39,091 --> 00:12:42,011
เดี๋ยวสวมแมสก์ก่อน แล้วล้างมือฆ่าเชื้อด้วยนะคะ

164
00:12:42,094 --> 00:12:43,888
เยี่ยมได้ห้านาทีค่ะ

165
00:12:44,638 --> 00:12:47,808
คนไข้ยังไม่ฟื้น
เจอหน้าเสร็จแล้วให้ออกมาเลยนะคะ

166
00:12:47,892 --> 00:12:49,894
[ผู้กอง] มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ยังหาตัวไม่เจอเหรอ

167
00:12:49,977 --> 00:12:52,146
เอ้อ นิติเวช เอ้านี่ เจออยู่ข้างบน

168
00:12:52,229 --> 00:12:55,232
[โนจีซู] ไม่ต้องห่วง ฉันกับทีมกำลังเสริม
กำลังหาทั่วโรงพยาบาลอยู่ค่ะ

169
00:12:55,775 --> 00:12:57,193
จะรีบหาให้เจอนะคะ

170
00:12:58,444 --> 00:13:00,196
[ผู้กอง] โอ๊ย แม่ง!

171
00:13:06,577 --> 00:13:08,162
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

172
00:13:14,293 --> 00:13:15,294
พี่

173
00:13:18,005 --> 00:13:19,256
ทำแบบนั้นทำไม

174
00:13:22,009 --> 00:13:22,927
เพื่ออะไร

175
00:13:25,054 --> 00:13:27,181
อย่างน้อยผมก็ควรได้รู้นี่

176
00:13:30,100 --> 00:13:30,976
[ถอนใจ]

177
00:13:32,561 --> 00:13:37,107
[ตำรวจ 1] พอดีห้องไอซียูติดต่อมาว่า
มีคนอ้างเป็นญาติคุณควอนยงกิลมาขอเยี่ยมเขา

178
00:13:46,283 --> 00:13:47,576
[ครางโอดโอย]

179
00:13:47,660 --> 00:13:48,661
อย่าไปนะ

180
00:13:51,914 --> 00:13:53,249
อย่าไปเลย

181
00:13:55,960 --> 00:13:57,253
อย่าไปเลย

182
00:13:58,087 --> 00:13:59,588
พี่พี่ฟื้นแล้วเหรอ

183
00:13:59,672 --> 00:14:02,550
ได้ยินเสียงผมไหม พี่ ผมโฮแจไง

184
00:14:03,133 --> 00:14:04,760
อย่าไปนะ

185
00:14:05,678 --> 00:14:08,264
อย่ากลับไป อย่าไปนะ

186
00:14:08,764 --> 00:14:10,057
[หายใจแรง]

187
00:14:11,100 --> 00:14:12,643
เป็นโฮแจ

188
00:14:13,769 --> 00:14:14,854
ต่อไป

189
00:14:16,188 --> 00:14:17,314
[หายใจแรง]

190
00:14:17,398 --> 00:14:18,691
แบบนี้แหละ

191
00:14:21,861 --> 00:14:23,654
[หายใจเข้าออกช้าๆ]

192
00:14:36,542 --> 00:14:37,793
เฮ้ย โธ่เว้ย

193
00:14:38,627 --> 00:14:40,212
[เสียงวิ่งห่างออกไป]

194
00:14:45,217 --> 00:14:46,927
[ดนตรีสยองขวัญบรรเลง]

195
00:14:48,220 --> 00:14:49,388
[เสียงวิทยุดังบี๊บๆ]

196
00:14:57,980 --> 00:14:59,189
[หายใจสั่น]

197
00:15:04,236 --> 00:15:05,237
[หายใจแรง]

198
00:15:14,371 --> 00:15:15,372
[เสียงออกแรง]

199
00:15:17,207 --> 00:15:18,918
[เสียงออกแรง]

200
00:15:21,253 --> 00:15:23,088
[นักวิจัย] นี่คือภาพสแกนครับ

201
00:15:24,089 --> 00:15:27,843
เดี๋ยวผมทำแรเงาตรงส่วนนี้ให้ดูนะครับ

202
00:15:38,896 --> 00:15:42,650
วิธีเกาะตัวของนาจิน
คล้ายกับของซึงโจเลยครับ

203
00:15:42,733 --> 00:15:45,027
ปกติถ้าเข้าร่างกายตอนเป็นตัวอ่อน

204
00:15:45,110 --> 00:15:47,446
อ่อนมันจะไปเกาะแถวๆ ด้านบนศีรษะ

205
00:15:47,529 --> 00:15:50,074
แต่สองตัวนี้ไปเกาะตัวด้านหลังครับ

206
00:15:50,157 --> 00:15:53,702
จากที่ซึงโจ เขาได้รับนาจินตัวเต็มวัยจากแม่

207
00:15:53,786 --> 00:15:58,749
ก็เป็นไปได้สูงว่า
ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นกรณีแบบเดียวกัน

208
00:16:08,968 --> 00:16:10,594
[เสียงออกแรง]

209
00:16:13,555 --> 00:16:15,307
[อันจงฮยอก] ประตูมันไม่เปิดหรอกครับ

210
00:16:18,852 --> 00:16:19,687
[ยุนแชอ๊ก] นั่นใครน่ะ

211
00:16:21,021 --> 00:16:22,022
[หายใจสั่น]

212
00:16:23,440 --> 00:16:26,068
ที่นี่มันที่ไหน เอาไว้ทำอะไรเหรอคะ

213
00:16:26,151 --> 00:16:27,611
[ครางเสียงสั่น]

214
00:16:28,696 --> 00:16:30,739
[อาเจียน]

215
00:16:32,825 --> 00:16:34,743
ไหวหรือเปล่าคะ นี่ คุณคะ

216
00:16:40,332 --> 00:16:42,418
เขาบอกว่าเขาจะช่วยรักษาผม

217
00:16:43,168 --> 00:16:44,128
[หายใจแรง]

218
00:16:45,170 --> 00:16:46,588
เขาบอกว่าถ้าผม…

219
00:16:48,841 --> 00:16:51,677
ดื่มมันเข้าไป จะไม่ต้องอยู่อย่างคนพิการแล้ว

220
00:16:54,096 --> 00:16:56,015
[นักวิจัย] การทดลองง่ายมากครับ

221
00:16:56,724 --> 00:16:58,183
แค่ดื่มน้ำตรงหน้า

222
00:16:58,267 --> 00:17:00,561
ให้หมดเกลี้ยงทุกหยดก็พอครับ

223
00:17:01,061 --> 00:17:04,898
พอดื่มหมดคุณจะได้สิบล้านวอนเข้าบัญชีทันที

224
00:17:06,859 --> 00:17:08,235
[ถอนใจ]

225
00:17:10,738 --> 00:17:11,572
เอ่อ คือ

226
00:17:12,406 --> 00:17:13,240
ครับ

227
00:17:13,323 --> 00:17:15,451
ถ้าการทดลองนี้สำเร็จ

228
00:17:16,577 --> 00:17:18,871
ขาผมจะหายขาดจริงๆ ใช่ไหมครับ

229
00:17:21,665 --> 00:17:23,792
[นักวิจัย] กลุ่มอาการหลังจากโปลิโอใช่ไหมครับ

230
00:17:25,044 --> 00:17:26,170
ถูกต้องแล้วครับ

231
00:17:27,129 --> 00:17:28,964
ถ้าการทดลองนี้สำเร็จ

232
00:17:30,007 --> 00:17:31,842
คุณจะไม่ต้องอยู่อย่างคนพิการอีกแล้ว

233
00:17:34,011 --> 00:17:36,930
เอาละครับ มาดื่มกันเลยดีไหม

234
00:17:51,528 --> 00:17:52,529
[เสียงโทรศัพท์สั่น]

235
00:17:56,658 --> 00:17:58,160
{\an8}(เงินเข้าสิบล้านวอน - อันจงฮยอก)

236
00:17:58,243 --> 00:18:00,496
หมื่น… แสน

237
00:18:01,997 --> 00:18:03,248
(เจ้าหมาน้อย)

238
00:18:04,541 --> 00:18:06,668
[ผู้หญิง] บริการฝากหมายเลขโทรกลับ

239
00:18:06,752 --> 00:18:08,837
กรุณาฝากข้อความหลังเสียงสัญญาณ

240
00:18:09,338 --> 00:18:11,548
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถ…

241
00:18:11,632 --> 00:18:13,175
(เงินเข้าสิบล้านวอน - อันจงฮยอก)

242
00:18:13,258 --> 00:18:15,552
[อันจงฮยอก] ผมไม่ต้องใช้ชีวิตแบบพิการๆ แล้ว

243
00:18:16,845 --> 00:18:18,639
ไม่ต้องลำบากเพราะผมแล้วนะครับ

244
00:18:18,722 --> 00:18:20,307
- [เสียงร้องกลัว]
- [เสียงทุบลูกกรง]

245
00:18:25,020 --> 00:18:26,438
[ผู้ชาย] ช่วยด้วย

246
00:18:27,523 --> 00:18:29,483
[ผู้หญิงร้องไห้] ไม่เอาแล้ว

247
00:18:33,362 --> 00:18:34,863
[กรีดร้อง] ช่วยฉันด้วย

248
00:18:36,698 --> 00:18:37,991
[ผู้ชายร้องไห้]

249
00:18:42,121 --> 00:18:43,622
[ร้องดิ้นทุรนทุราย]

250
00:18:49,503 --> 00:18:50,921
[ร้องไห้]

251
00:19:00,472 --> 00:19:02,307
[ร้องไห้] ไหนบอกว่าถ้าทดลองสำเร็จ

252
00:19:05,310 --> 00:19:10,399
แล้วฉันจะเดินได้เหมือนคนปกติไงล่ะ

253
00:19:10,983 --> 00:19:12,609
[ร้องไห้สะอึกสะอื้น]

254
00:19:15,863 --> 00:19:17,406
[อาเจียน]

255
00:19:18,949 --> 00:19:20,492
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

256
00:19:23,328 --> 00:19:24,872
[อาเจียน]

257
00:19:53,525 --> 00:19:57,029
ก่อนผมจะประสบอุบัติเหตุน่ะ
ยังมีเรื่องอะไรที่ผมควรรู้ไหม

258
00:19:57,112 --> 00:20:00,490
ตัวแกในตอนนี้น่ะ
ดีกว่าตอนก่อนเกิดเรื่องมากเลย

259
00:20:00,574 --> 00:20:03,994
ผมแค่มาเช็กดู
ว่าพี่สูญเสียความจำหมดเกลี้ยงจริงไหม

260
00:20:04,077 --> 00:20:05,412
[ยุนแชอ๊ก] ขอร้องละ

261
00:20:05,495 --> 00:20:06,705
คุณยุนแชอ๊ก

262
00:20:06,788 --> 00:20:07,873
[หายใจสั่น]

263
00:20:08,415 --> 00:20:09,958
[ดนตรีเศร้าบรรเลง]

264
00:20:10,500 --> 00:20:11,501
[ถอนใจ]

265
00:20:30,270 --> 00:20:31,521
[หายใจแรง]

266
00:20:37,236 --> 00:20:38,862
[ดนตรีเปียโนเศร้าๆ บรรเลง]

267
00:21:16,650 --> 00:21:18,026
[หายใจแรง]

268
00:21:43,719 --> 00:21:45,721
- [เสียงวี้ดในหัว]
- [ครางเจ็บปวด]

269
00:21:48,515 --> 00:21:50,517
[ครางเจ็บปวด]

270
00:21:52,936 --> 00:21:53,770
[ผู้หญิง] นายท่านคะ

271
00:21:54,604 --> 00:21:56,606
[หายใจหอบ]

272
00:22:01,236 --> 00:22:02,154
นายท่านคะ

273
00:22:10,537 --> 00:22:12,539
(บริษัทบูกัง
บริษัทบูกังผู้นำการค้าระดับโลก)

274
00:22:13,832 --> 00:22:14,750
[ผู้ชาย] นี่ นายท่านจาง

275
00:22:18,837 --> 00:22:20,464
[ดนตรีเศร้าบรรเลง]

276
00:22:28,680 --> 00:22:32,184
[ผู้หญิง] นี่นายท่านคะ มัวทำอะไรอยู่
จะไม่ถ่ายรูปเหรอคะ

277
00:22:43,153 --> 00:22:45,864
โอ๊ย รอจนตะวันจะพลบแล้วนะเนี่ย

278
00:22:45,947 --> 00:22:48,116
(คลังสมบัติทอง)

279
00:22:55,874 --> 00:22:59,336
เขาว่าต้องถ่ายตอนมีแสงไม่ใช่เหรอ
รีบมาเร็วผมยุ่งนะ

280
00:22:59,419 --> 00:23:03,173
พอถ่ายนี่เสร็จจะให้ฉัน
ถ่ายรูปเดี่ยวด้วยใช่ไหมคะ

281
00:23:03,256 --> 00:23:07,511
นี่ยัยยองชุน ถ้าจะถ่ายรูปเดี่ยว
เธอก็ไปที่ร้านแล้วก็ออกเงินถ่ายเองสิ

282
00:23:07,594 --> 00:23:08,720
[หัวเราะ]

283
00:23:10,722 --> 00:23:13,683
เอ้า นายท่านก็มัวยืนอยู่ได้ รีบๆ มาสิคะ เร็ว

284
00:23:14,643 --> 00:23:16,061
รีบมา เร็วเข้า

285
00:23:16,603 --> 00:23:17,896
[หัวเราะ]

286
00:23:18,397 --> 00:23:19,731
โอ๊ย มาสิ

287
00:23:23,318 --> 00:23:24,403
ลื้อ มาสิ

288
00:23:32,994 --> 00:23:34,704
[ดนตรีเศร้าบรรเลงต่อเนื่อง]

289
00:24:11,199 --> 00:24:12,451
จะไปเดี๋ยวนี้ครับ

290
00:24:15,912 --> 00:24:18,123
- [จางแทซัง] ถ่ายวันนี้เหรอ
- [ผู้ชาย] นึกว่าพรุ่งนี้หรือไง

291
00:24:18,206 --> 00:24:19,624
[ช่างภาพ] เอาละ ดูดีเลยครับ

292
00:24:20,125 --> 00:24:22,794
- โอ๊ย รอเดี๋ยวสิ รอก่อน
- [ช่างภาพ] ครับๆ รู้แล้วครับ

293
00:24:22,878 --> 00:24:24,045
[หัวเราะ]

294
00:24:24,129 --> 00:24:27,549
เอาละ จะถ่ายแล้วนะครับ หนึ่ง สอง

295
00:24:27,632 --> 00:24:28,508
[เสียงชัตเตอร์]

296
00:24:28,592 --> 00:24:30,594
หนึ่ง สอง สาม

297
00:24:32,012 --> 00:24:33,180
(หัวเราะเสียงดัง)

298
00:24:36,433 --> 00:24:38,685
เฮ้อ บอกว่าไม่ถ่ายไงเล่า

299
00:24:38,768 --> 00:24:40,187
วันดีทั้งทีนี่นา

300
00:24:41,938 --> 00:24:44,065
ใกล้กันอีกหน่อยครับ รักๆ กันหน่อยครับ

301
00:24:44,149 --> 00:24:46,359
[ผู้หญิง] โอ๊ย ยิ้มหน่อยเถอะค่ะ
ตำรวจเขาไม่จับหรอก

302
00:24:46,443 --> 00:24:49,196
เฮ้ย ยิ้มได้แล้วแฮะ โธ่เอ๊ย

303
00:24:49,279 --> 00:24:52,199
[ช่างภาพ] ถ่ายแล้วนะครับ หนึ่ง สอง สาม

304
00:25:15,555 --> 00:25:16,556
[ถอนใจ]

305
00:25:25,106 --> 00:25:27,108
[หายใจหอบ]

306
00:25:34,950 --> 00:25:36,451
[จางโฮแจ] ดื่มอะไรไหมครับ

307
00:25:41,790 --> 00:25:43,792
[หายใจหอบ]

308
00:25:44,751 --> 00:25:46,378
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลง]

309
00:25:49,339 --> 00:25:50,507
[เสียงเคาะประตู]

310
00:25:59,641 --> 00:26:01,643
[หายใจหอบ]

311
00:26:10,569 --> 00:26:11,570
[เสียงออกแรง]

312
00:26:21,621 --> 00:26:23,623
(บริษัทบูกัง)

313
00:27:40,950 --> 00:27:42,952
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลงต่อเนื่อง]

314
00:27:58,551 --> 00:28:04,724
(บัตรประจำตัวประชาชน
จางแทซัง จางดงยุน จางยองมิน)

315
00:28:26,996 --> 00:28:27,997
(หมายจับ)

316
00:28:49,519 --> 00:28:50,979
[เสียงรถยนต์แล่นใกล้เข้ามา]

317
00:28:53,815 --> 00:28:54,941
[เสียงวิ่งผ่านดังพรึบ]

318
00:29:05,910 --> 00:29:07,495
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

319
00:29:10,582 --> 00:29:12,292
[ครางเจ็บปวด]

320
00:29:12,959 --> 00:29:14,627
[หายใจหอบ]

321
00:29:20,091 --> 00:29:21,092
[ซึงโจ] อ่อนว่ะ

322
00:29:22,177 --> 00:29:23,303
[ครางเจ็บปวด]

323
00:29:30,518 --> 00:29:32,020
เฉื่อยไปหน่อยนะพี่

324
00:29:33,229 --> 00:29:34,355
[จางโฮแจ] แม่งเอ๊ย

325
00:29:34,856 --> 00:29:36,274
[เสียงออกแรง]

326
00:29:37,776 --> 00:29:41,070
[ซึงโจ] สภาพนี้ยังจะไปตามหายัยนั่นได้เหรอ

327
00:29:41,780 --> 00:29:43,281
[หายใจหอบ]

328
00:29:45,742 --> 00:29:48,661
ไอ้ฉิบหาย จะเอาแต่ซ่อนตัวรึไง

329
00:29:49,454 --> 00:29:51,039
[ซึงโจ] นี่เหมือนผมซ่อนตัวอยู่เหรอ

330
00:29:53,458 --> 00:29:55,001
ผมอยู่ตรงหน้าพี่แท้ๆ

331
00:29:57,962 --> 00:29:58,963
[จางโฮแจ] โอ๊ย…

332
00:29:59,589 --> 00:30:00,965
[ซึงโจ] ประสาทจะกินละสิ

333
00:30:01,633 --> 00:30:05,345
ผมอยู่นี่แต่พี่ดันไม่เห็น ต่อให้เห็นก็จับไม่ทัน

334
00:30:05,970 --> 00:30:09,599
ซ่อนอยู่ก็อย่าพล่ามให้มากนัก ออกมา

335
00:30:10,558 --> 00:30:12,143
บอกให้ออกมาไงวะ

336
00:30:12,894 --> 00:30:14,062
[หายใจหอบ]

337
00:30:18,483 --> 00:30:19,317
[ซึงโจ] ถ้าเห็นผม

338
00:30:22,362 --> 00:30:23,196
จะโค่นผมได้เหรอ

339
00:30:25,698 --> 00:30:26,699
[เสียงออกแรง]

340
00:30:29,327 --> 00:30:30,870
เดี๋ยวได้ตายหรอกพี่

341
00:30:34,499 --> 00:30:35,542
[จางโฮแจ] โอ๊ย

342
00:30:36,125 --> 00:30:38,795
ไม่เคยมีใครกล้ามาแหยมกับพวกผมเลยนะ

343
00:30:40,338 --> 00:30:41,589
เว้นอยู่แค่คนเดียว

344
00:30:43,675 --> 00:30:44,509
ก็คือพี่

345
00:30:45,093 --> 00:30:46,469
ไม่อยากย้อนไปเหมือนก่อนเหรอ

346
00:30:47,637 --> 00:30:49,514
ไอ้สมองกลับนี่ [ร้องเจ็บปวด]

347
00:30:55,478 --> 00:30:58,773
[ซึงโจ] พี่รู้นี่ว่าผมหมายถึงอะไร

348
00:30:58,857 --> 00:30:59,899
[ครางเจ็บปวด]

349
00:31:00,733 --> 00:31:04,070
เริ่มจำได้แล้วนี่ ไม่ใช่เหรอ

350
00:31:04,821 --> 00:31:05,697
[เสียงออกแรง]

351
00:31:11,035 --> 00:31:12,662
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

352
00:31:13,204 --> 00:31:14,664
(บริษัทบูกัง)

353
00:31:27,427 --> 00:31:29,012
[ร้องเจ็บปวด]

354
00:31:37,437 --> 00:31:39,480
- [เสียงแทง]
- [ร้องเจ็บปวด]

355
00:31:47,155 --> 00:31:48,323
[เสียงร่างกระแทกพื้น]

356
00:31:49,824 --> 00:31:50,867
[ครางเจ็บปวด]

357
00:31:57,248 --> 00:31:58,416
อย่าหนีเลยนะ

358
00:31:59,542 --> 00:32:00,710
จ้องไปที่มันตรงๆ

359
00:32:01,836 --> 00:32:03,087
แล้วเผชิญหน้ากับมันซะ

360
00:32:03,880 --> 00:32:06,257
แบบนั้นโอกาสชนะถึงจะสูง

361
00:32:08,259 --> 00:32:09,135
[ครางอ่อนแรง]

362
00:32:10,929 --> 00:32:13,264
ทั้งหมดนั้นพี่เป็นคนบอกผมเอง

363
00:32:20,897 --> 00:32:22,148
จำเอาไว้นะ

364
00:32:30,365 --> 00:32:31,449
[เสียงขึ้นนกปืน]

365
00:32:52,387 --> 00:32:53,638
[เสียงเคาะลูกกรงเหล็ก]

366
00:32:54,180 --> 00:32:55,264
[ยุนแชอ๊ก] ไหวไหมคะ

367
00:32:56,557 --> 00:32:57,475
นี่ คุณ

368
00:32:58,184 --> 00:32:59,769
ทำใจดีๆ ไว้นะคะ

369
00:33:00,478 --> 00:33:02,480
[ผู้ชาย 1] เขาคงอยู่แบบนั้นไปสักพักแหละ

370
00:33:04,065 --> 00:33:07,485
แล้วต่อให้เรียกสติคืนมาได้
เขาก็จำใครไม่ได้หรอก

371
00:33:07,568 --> 00:33:09,654
แรกๆ จะหิวจนตาลายเลยแหละ

372
00:33:14,325 --> 00:33:15,994
เธอก็คงจะรู้ดีอยู่นะ

373
00:33:17,704 --> 00:33:19,789
เธออยู่แบบนั้นมานานแค่ไหนแล้ว

374
00:33:20,581 --> 00:33:22,417
บอกมาก่อนสิว่าที่นี่ที่ไหน

375
00:33:22,500 --> 00:33:24,335
เท่าที่ฉันจำได้

376
00:33:26,337 --> 00:33:29,215
นาจินไม่เคยหลุดรอดไปถึงคนนอกเลยนะ

377
00:33:29,298 --> 00:33:31,134
พวกแกทุกคนเป็นใครกันแน่

378
00:33:32,802 --> 00:33:36,472
ต้องสารเลวเบอร์ไหนกัน
ถึงได้ทำเรื่องที่มันเลวร้ายแบบนี้ลง

379
00:33:37,140 --> 00:33:38,558
เธออยู่รอดมาได้ยังไงกัน

380
00:33:41,060 --> 00:33:43,813
แล้วอยู่แบบไม่ได้ถูกควบคุมมานานเท่าไหร่แล้ว

381
00:33:43,896 --> 00:33:46,190
ข้างนอกนั่นมีพวกเดียวกันนอกจากเธออีกไหม

382
00:33:46,274 --> 00:33:48,026
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

383
00:33:53,531 --> 00:33:54,991
ที่นี่คงไม่ใช่

384
00:33:58,828 --> 00:34:00,913
โรงพยาบาลองซองหรอกใช่ไหม

385
00:34:07,211 --> 00:34:08,212
ใช่ไหม

386
00:34:10,006 --> 00:34:13,760
โรงพยาบาลนั้นปิดไป
ตั้งแต่สงครามมหาเอเชียบูรพาจบแล้ว

387
00:34:15,511 --> 00:34:17,764
ช่วงสงครามตึกพังทลายเสียหายไปมาก

388
00:34:17,847 --> 00:34:21,559
บริษัทที่ถูกก่อตั้งบนซากเหล่านั้นก็คือจอนซึงไบโอ

389
00:34:24,979 --> 00:34:28,149
ผู้ก่อตั้งคือ
อดีตท่านประธานคาโต้และมาดามมาเอดะ

390
00:34:30,610 --> 00:34:34,113
ตอนนี้ลูกชายท่าน
ซึ่งก็คือประธานชินจีโอรับช่วงต่ออยู่

391
00:34:37,825 --> 00:34:38,868
[ถอนใจ]

392
00:34:41,162 --> 00:34:44,415
[ยุนแชอ๊ก] นี่มันยังไม่จบอีกเหรอ

393
00:34:45,500 --> 00:34:46,667
นรกนี่น่ะ

394
00:34:48,086 --> 00:34:49,587
เอ้า ทีนี้ก็ตอบมา

395
00:34:53,216 --> 00:34:54,467
ว่าเธอเป็นใคร

396
00:35:17,448 --> 00:35:19,283
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

397
00:35:56,154 --> 00:35:57,155
[ผู้ชาย 2] ออกมา

398
00:37:01,886 --> 00:37:03,095
[ยุนแชอ๊กหายใจแรง]

399
00:37:32,166 --> 00:37:33,709
[เสียงปลดโซ่]

400
00:38:28,556 --> 00:38:29,557
เลือกมาสิ

401
00:38:30,349 --> 00:38:32,727
ว่าพี่จะกลับไปเป็นพี่คนเดิม

402
00:38:33,894 --> 00:38:34,729
หรือว่า

403
00:38:37,440 --> 00:38:38,774
จะตายสภาพนี้ดี

404
00:38:40,818 --> 00:38:43,571
[ควอนยงกิล] อย่ากลับไป อย่าไปนะ

405
00:38:43,654 --> 00:38:44,822
[หายใจเฮือก]

406
00:38:44,905 --> 00:38:46,324
เป็นโฮแจ

407
00:38:47,908 --> 00:38:48,826
ต่อไป

408
00:38:51,412 --> 00:38:52,496
แบบนี้แหละ

409
00:38:56,667 --> 00:38:57,793
กลับมาเถอะน่า

410
00:39:00,171 --> 00:39:01,422
จะจางโฮแจ

411
00:39:03,215 --> 00:39:05,134
หรือจางแทซังผมก็ไม่สนหรอก

412
00:39:06,761 --> 00:39:08,929
กลับมาเป็นคนเดิมที่ผมรู้จักเถอะ

413
00:39:13,517 --> 00:39:14,852
กลับไปสู่วันวานกัน

414
00:39:16,187 --> 00:39:17,021
นะ

415
00:39:18,939 --> 00:39:20,441
[ดนตรีสระทึกใจบรรเลง]

416
00:40:35,599 --> 00:40:36,976
[หายใจสั่น]

417
00:40:44,024 --> 00:40:45,985
ไม่เจอกันนานเลยนะคะ

418
00:40:47,903 --> 00:40:49,238
คุณยุนแชอ๊ก

419
00:40:50,656 --> 00:40:52,741
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงดังขึ้น]

420
00:42:20,996 --> 00:42:22,790
[เพลงปิดเรื่องบรรเลง]