1
00:00:07,465 --> 00:00:09,467
[ดนตรีเปิดเรื่องบรรเลง]

2
00:00:12,887 --> 00:00:14,264
[เสียงลมพัด]

3
00:00:38,038 --> 00:00:42,042
(สัตว์สยองกยองซอง 2)

4
00:00:49,507 --> 00:00:50,967
[เสียงร้องกรี๊ด]

5
00:00:51,051 --> 00:00:52,761
[ครางกลัว]

6
00:01:03,772 --> 00:01:04,856
[ดนตรีเศร้าบรรเลง]

7
00:01:13,239 --> 00:01:16,242
[ซึงโจ] ผมน่ะ เคยเป็นเด็กที่พิเศษ

8
00:01:25,085 --> 00:01:27,670
[ร้องเสียงหลง]

9
00:01:32,467 --> 00:01:34,469
[สะอึกสะอื้น]

10
00:01:57,033 --> 00:01:58,743
ฆ่าได้ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

11
00:01:59,702 --> 00:02:03,039
แต่ว่าอย่าโดนจับได้ เท่านั้นก็พอ

12
00:02:04,040 --> 00:02:05,208
ทำไมล่ะครับ

13
00:02:05,291 --> 00:02:06,835
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

14
00:02:11,589 --> 00:02:14,175
ลูกชายที่ดีต้องตอบว่าครับนะคะ

15
00:02:15,135 --> 00:02:19,639
การถามว่าทำไมล่ะครับ มันเสียมารยาทนะ

16
00:02:20,390 --> 00:02:21,891
ซึงโจคุง

17
00:02:24,644 --> 00:02:25,478
ครับ

18
00:02:26,229 --> 00:02:27,147
คุณแม่

19
00:02:29,941 --> 00:02:31,526
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

20
00:02:38,241 --> 00:02:40,160
[ซึงโจ] ผมอยากให้คุณแม่ยอมรับผม

21
00:02:45,206 --> 00:02:46,875
[ครางเจ็บปวด]

22
00:02:53,298 --> 00:02:55,216
[หายใจเฮือก ครางเจ็บ]

23
00:02:59,137 --> 00:03:00,430
[ครวญคราง]

24
00:03:00,513 --> 00:03:02,182
อยากได้รับการปลอบโยน

25
00:03:04,350 --> 00:03:06,352
แค่สักครั้งก็ยังดี

26
00:03:08,229 --> 00:03:09,689
[หายใจเฮือก]

27
00:03:25,121 --> 00:03:28,958
[คาโต้] ถึงเราจะไม่รู้ว่าทำไมมีแค่
เขาคนเดียวที่กลายร่างได้บางส่วน

28
00:03:29,792 --> 00:03:31,961
แต่เราก็สันนิษฐานได้อย่างนึงครับ

29
00:03:32,879 --> 00:03:34,130
[มาเอดะ] หมายความว่ายังไงคะ

30
00:03:35,715 --> 00:03:38,468
ซึงโจคุง เขาไม่เหมือนกับตัวอย่างทดลองอื่น

31
00:03:39,469 --> 00:03:42,931
ตรงที่เขาได้รับนาจิน
มาจากแม่แท้ๆ ของเขาไงครับ

32
00:03:43,014 --> 00:03:44,474
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลง]

33
00:03:44,974 --> 00:03:47,936
นี่คุณหมายถึงอากิโกะเหรอคะ

34
00:03:48,603 --> 00:03:50,063
[คาโต้] เราคาดว่า…

35
00:03:50,813 --> 00:03:53,983
นาจิน ได้เรียนรู้หลายๆ อย่างจากร่างแม่

36
00:03:54,776 --> 00:03:57,028
พอนาจินเข้าไปในร่างคนเป็นลูก

37
00:03:57,111 --> 00:04:01,866
มันก็เลยยิ่งผสานกับร่างไปมากกว่าเดิมน่ะครับ

38
00:04:02,825 --> 00:04:03,952
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

39
00:04:04,744 --> 00:04:05,578
ก็เหมือนกับ…

40
00:04:08,498 --> 00:04:12,877
ที่เซชินได้กลายร่างแบบกะทันหันเพื่อ…

41
00:04:13,962 --> 00:04:15,838
ปกป้องลูกสาวเธอไงครับ

42
00:04:18,633 --> 00:04:20,718
แปลว่าในหัวของเด็กคนนั้น

43
00:04:21,886 --> 00:04:26,599
มีสัญชาตญาณความเป็นแม่
ของอากิโกะอยู่งั้นเหรอ

44
00:04:26,683 --> 00:04:27,934
[สูดลมหายใจ]

45
00:04:28,685 --> 00:04:29,894
ก็เป็นไปได้ครับ

46
00:04:30,520 --> 00:04:31,562
[หายใจแรง]

47
00:04:32,188 --> 00:04:33,982
น่าสนใจดีนะคะ

48
00:04:43,616 --> 00:04:44,951
[ซึงโจ] ผมเลยรู้ตอนนั้น

49
00:04:46,202 --> 00:04:48,204
ว่าผมไม่ใช่คนพิเศษอะไร

50
00:04:49,580 --> 00:04:50,581
แต่เป็น…

51
00:04:52,292 --> 00:04:53,876
ตัวอย่างทดลองที่พิเศษ

52
00:04:56,296 --> 00:04:58,715
[มาเอดะ] ไปเจอกับจางซัง
เรียบร้อยดีใช่ไหมคะ

53
00:05:00,133 --> 00:05:01,092
ครับ

54
00:05:02,510 --> 00:05:03,594
ทุกอย่างเรียบร้อยครับ

55
00:05:03,678 --> 00:05:08,433
ยังไงก็หวังว่าจะจัดการแผนต่อไปอย่างดีนะคะ

56
00:05:09,434 --> 00:05:10,351
ซึงโจคุง

57
00:05:14,731 --> 00:05:16,316
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

58
00:05:53,478 --> 00:05:55,271
[หายใจสั่น]

59
00:06:02,904 --> 00:06:04,447
[หายใจแรง]

60
00:06:12,747 --> 00:06:13,998
[ถอนใจ]

61
00:06:20,213 --> 00:06:21,464
[หายใจแรง]

62
00:06:22,131 --> 00:06:23,299
[เสียงเปิดประตูเหล็กดังโครม]

63
00:06:24,842 --> 00:06:26,052
[ดนตรีหยุด]

64
00:07:19,105 --> 00:07:20,189
ตื่นแล้วเหรอครับ

65
00:07:24,485 --> 00:07:25,820
ที่บาดเจ็บล่ะ

66
00:07:30,825 --> 00:07:33,661
ทำไมครับ ยังเจ็บมากอยู่เหรอ

67
00:07:35,329 --> 00:07:37,123
ถ้านี่เป็นความฝัน

68
00:07:40,710 --> 00:07:42,378
ฉันก็ไม่อยากตื่นเลยค่ะ

69
00:08:03,900 --> 00:08:05,610
[ดนตรีช้าผ่อนคลายบรรเลง]

70
00:08:08,237 --> 00:08:09,697
[ยุนแชอ๊ก] ฉันคิดถึงคุณ

71
00:08:13,367 --> 00:08:18,623
มากซะจนต่อให้พูดว่าคิดถึงเท่าไหร่
ก็ยังไม่พอเลยละ

72
00:08:21,000 --> 00:08:23,002
ฉันคิดถึงคุณจริงๆ

73
00:08:29,967 --> 00:08:32,094
[เสียงเดินลงบันได]

74
00:08:32,178 --> 00:08:33,679
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

75
00:08:49,028 --> 00:08:51,155
เกิดอะไรขึ้น เบอร์ 71 ล่ะ

76
00:08:51,781 --> 00:08:53,074
ยังไม่เจอตัวเลยครับ

77
00:09:01,332 --> 00:09:02,416
[คุโรโกะ] แกใช่ไหม

78
00:09:06,295 --> 00:09:07,964
แกวางแผนอะไรอยู่กันแน่

79
00:09:09,966 --> 00:09:10,883
เซ็ตฮิมฟรี อิสระ

80
00:09:12,051 --> 00:09:13,219
อิสระ

81
00:09:14,762 --> 00:09:18,975
นั่นไม่ใช่อิสระหรอก
มันความสับสนอลหม่านต่างหาก อย่าเข้าใจผิดสิ

82
00:09:19,892 --> 00:09:21,143
จะอะไรก็เถอะ

83
00:09:23,938 --> 00:09:26,190
แต่มันสนุกกว่าที่พี่คิดแน่ๆ ละ

84
00:09:26,983 --> 00:09:28,234
แกหมายความว่าไง

85
00:09:28,985 --> 00:09:30,194
ผมรู้นะพี่

86
00:09:33,698 --> 00:09:35,366
ว่าพี่อยากจะทำอะไร

87
00:09:37,285 --> 00:09:38,744
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

88
00:09:58,264 --> 00:09:59,682
หิวจังเลย

89
00:10:01,726 --> 00:10:02,602
[ถอนใจ]

90
00:10:29,378 --> 00:10:33,215
[ผู้ชาย] ให้ตายเถอะ ดื่มเข้าไป
หนักขนาดไหน ถึงได้อยู่สภาพนี้เนี่ย

91
00:10:33,799 --> 00:10:35,009
[หายใจแรง]

92
00:10:36,218 --> 00:10:37,345
โทษนะครับ คุณ

93
00:10:38,054 --> 00:10:39,138
หิวจังเลย

94
00:10:39,639 --> 00:10:41,390
- [หายใจแรง]
- [ร้องตกใจ]

95
00:10:45,478 --> 00:10:46,729
[หายใจแรง]

96
00:10:48,481 --> 00:10:49,815
เกิดเรื่องแล้วละ

97
00:11:06,457 --> 00:11:10,378
(สัตว์สยองกยองซอง
เส้นแบ่งระหว่างความเป็นและความตาย)

98
00:11:10,461 --> 00:11:14,382
(ตอนที่ 6 เหยื่อล่อ)

99
00:11:14,465 --> 00:11:16,509
[เสียงพูดคุยดังแว่วๆ ฟังไม่ได้ศัพท์]

100
00:11:24,934 --> 00:11:27,687
แกใช่ไหมฮะ ที่ประกาศจับประธานจางน่ะ

101
00:11:27,770 --> 00:11:30,272
คือว่ามันไม่ใช่อย่างงั้นน่ะครับ

102
00:11:30,356 --> 00:11:34,026
แกเป็นหัวหน้าทีมสืบคดีนี้นี่
งั้นก็ต้องฝีมือของแกสิ

103
00:11:34,110 --> 00:11:37,488
แล้วจะให้ผมทำยังไง
คดีฆาตกรรมเกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน

104
00:11:37,571 --> 00:11:40,866
แล้วจางโฮแจก็ทิ้งหลักฐานเอาไว้
ทั่วทุกๆ สถานที่เกิดเหตุเลยนะครับ

105
00:11:40,950 --> 00:11:45,996
บ้านแกติดหนี้บุญคุณนายท่านของคลังสมบัติทอง
มาสามรุ่นตั้งแต่ปู่ย่าแก

106
00:11:46,080 --> 00:11:49,417
แล้วแกกล้าดียังไง
ถึงออกประกาศจับท่านประธานจาง หา

107
00:11:51,544 --> 00:11:55,631
อย่ามาหิวความยุติธรรมอะไร
แล้วก็ไล่จับผิดคนเลย

108
00:11:56,173 --> 00:11:57,007
เฮ้อ

109
00:11:57,633 --> 00:11:59,218
มาตามหาจงฮยอกให้ฉันดีกว่า

110
00:12:00,094 --> 00:12:00,928
หา

111
00:12:01,679 --> 00:12:05,015
จงฮยอกหลานฉันหายตัวไปน่ะ

112
00:12:05,766 --> 00:12:06,767
หมายความว่ายังไงนะครับ

113
00:12:06,851 --> 00:12:09,770
หลานฉันน่ะไปเข้าค่ายฝึกงานของบริษัท

114
00:12:10,271 --> 00:12:15,025
แต่จู่ๆ ก็โอนเงินมาให้สิบล้านวอน
แล้วก็ติดต่อไม่ได้เลย

115
00:12:15,526 --> 00:12:19,488
ฉันก็เลยโทรไปถามที่บริษัท
แต่เขาบอกไม่มีค่ายฝึกที่ว่า

116
00:12:20,072 --> 00:12:21,323
บริษัทอะไรเหรอครับ

117
00:12:22,032 --> 00:12:23,576
จอนซึงเภสัชกรรมน่ะ

118
00:12:23,659 --> 00:12:26,662
(ซองจุนโม อายุ 41 ปี
นักวิจัย จอนซึงเภสัชกรรม)

119
00:12:26,746 --> 00:12:30,040
(โอกีฮุน อายุ 29 ปี
พนักงานรักษาความปลอดภัย จอนซึงเภสัชกรรม)

120
00:12:30,124 --> 00:12:34,295
(อันจงฮยอก เข้าทีมสนับสนุนทั่วไป
จอนซึงเภสัชกรรมได้หนึ่งเดือน)

121
00:12:34,378 --> 00:12:36,964
(คดีฆาตกรรมต่อเนื่องเขตจงโน
นัยน์ตาแตก สมองสูญหาย)

122
00:12:37,047 --> 00:12:38,924
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

123
00:12:39,008 --> 00:12:41,302
ถ้าอย่างนั้น จุดเชื่อมโยงคือ

124
00:12:42,803 --> 00:12:44,346
จอนซึงไบโองั้นเหรอ

125
00:12:45,014 --> 00:12:46,098
[โนจีซู] ให้ขุดคุ้ยเพิ่มไหมคะ

126
00:12:46,182 --> 00:12:47,683
เฮ้ย ตกใจหมด

127
00:12:48,225 --> 00:12:49,810
ช่วยให้สุ้มให้เสียงหน่อยไม่ได้เหรอ

128
00:12:49,894 --> 00:12:53,105
ได้เจอกับคุณยายคนเมื่อวานนี้หรือเปล่าคะ

129
00:12:53,189 --> 00:12:54,690
[สูดลมหายใจ]

130
00:12:55,191 --> 00:12:57,151
เฮ้อ เที่ยงแล้วนี่

131
00:12:59,153 --> 00:13:02,865
รู้จักกันได้ยังไงเหรอคะ
คือยายเขาดูสนิทกับจางโฮแจด้วย

132
00:13:02,948 --> 00:13:04,742
[ยอมยองจุน] สายสืบพัค กินข้าวกัน

133
00:13:04,825 --> 00:13:06,160
ให้สั่งกุกบับจากร้านยายไหมครับ

134
00:13:06,911 --> 00:13:10,581
- เธอจะกินอะไร
- อันที่จริง ฉันว่าแปลกๆ ตั้งแต่แรกแล้วค่ะ

135
00:13:11,332 --> 00:13:14,084
คือจางโฮแจเขาอาจจะเก่งกาจสามารถก็จริง

136
00:13:14,168 --> 00:13:17,755
แต่สั่งให้เขาไปหาเบาะแส
เกี่ยวกับผู้ต้องสงสัยหน้าตาเฉยเนี่ยนะ

137
00:13:17,838 --> 00:13:20,674
ไหนจะยังให้ฉันคอยจับตาดูเขาอีก

138
00:13:20,758 --> 00:13:23,928
ไหนผู้กองจะไปเฝ้าคุณควอนยงกิล
หน้าห้องไอซียูทั้งคืนอีก

139
00:13:24,011 --> 00:13:27,223
- เธอไม่หิวหรือไง
- นี่รู้จักกันมานานแล้วใช่ไหมคะเนี่ย

140
00:13:27,306 --> 00:13:29,558
- งั้นสั่งของเราก่อนละกัน
- เฮ้อ

141
00:13:30,810 --> 00:13:31,852
[ยอมยองจุน] หือ

142
00:13:31,936 --> 00:13:33,062
[เสียงโทรศัพท์]

143
00:13:33,145 --> 00:13:35,648
ผมยอมยองจุน ทีมอาชญากรรมรุนแรงสองครับ

144
00:13:36,941 --> 00:13:38,150
หา!

145
00:13:40,694 --> 00:13:41,529
เอ่อ ผู้กองครับ

146
00:13:44,448 --> 00:13:48,369
[ผู้หญิง] เกิดเหตุฆาตกรรมไม่เลือกหน้าขึ้น
ที่สถานีรถไฟใต้ดินในกรุงโซล

147
00:13:48,452 --> 00:13:53,249
ประชาชนเสียชีวิตในที่เกิดเหตุสามราย
อีกรายสาหัสถูกส่งตัวฉุกเฉินไปที่โรงพยาบาล

148
00:13:53,916 --> 00:13:57,419
ราวช่วงห้านาฬิกาเมื่อเช้ามืดมีรายงานว่า
ชายวัย 20 ปี…

149
00:13:57,503 --> 00:13:59,129
[เสียงพูดคุยจอแจฟังไม่ได้ศัพท์]

150
00:13:59,213 --> 00:14:00,214
[เสียงชัตเตอร์กล้อง]

151
00:14:00,297 --> 00:14:02,466
[ดนตรีระทึกขวัญบรรเลง]

152
00:14:02,550 --> 00:14:03,759
[เสียงชัตเตอร์กล้อง]

153
00:14:04,426 --> 00:14:07,555
[ผู้หญิง] จากแหล่งข่าว นาย ก ผู้ต้องสงสัย
ทำร้ายนาย ข ชายวัย 50

154
00:14:07,638 --> 00:14:09,181
- จง…
- [ผู้หญิง] ที่กำลังปฏิบัติงาน

155
00:14:09,265 --> 00:14:12,643
เตรียมเปิดให้บริการสถานีในวันนั้น
ส่งผลให้นาย ข เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

156
00:14:12,726 --> 00:14:13,727
ฉันรู้จักเขาค่ะ

157
00:14:13,811 --> 00:14:15,980
[ผู้หญิง] ขอแสดงความเสียใจ
ต่อครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วยค่ะ

158
00:14:16,063 --> 00:14:18,315
จอนซึงเภสัชกรรมจับเขาไปทดลองใต้ดิน

159
00:14:18,399 --> 00:14:20,568
- [ผู้หญิง] หญิงทำความสะอาดวัย 40…
- เรื่องจริงเหรอ

160
00:14:20,651 --> 00:14:23,571
ใช่ เขาหนีออกมาจากที่นั่นเมื่อเช้า

161
00:14:23,654 --> 00:14:26,198
[ผู้หญิง] ถูกส่งตัวฉุกเฉิน
ไปรักษาที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วค่ะ

162
00:14:26,282 --> 00:14:27,199
ฝีมือผมเอง

163
00:14:27,283 --> 00:14:29,410
[ผู้หญิง] จับผู้ต้องสงสัยได้ทันที ณ ที่เกิดเหตุ…

164
00:14:29,493 --> 00:14:31,078
ผมเป็นคนปล่อยเขาเองแหละ

165
00:14:31,704 --> 00:14:33,205
[ผู้หญิง] และนับว่า การกระทำ…

166
00:14:33,289 --> 00:14:35,124
คิดอะไรของนายถึงทำแบบนั้นน่ะ

167
00:14:35,207 --> 00:14:36,375
[ผู้หญิง] สร้างความตกใจมาก

168
00:14:36,458 --> 00:14:37,334
[ถอนใจ]

169
00:14:37,835 --> 00:14:39,211
ตั้งใจให้เห็น

170
00:14:39,295 --> 00:14:41,297
[ผู้หญิง] คดีฆาตกรรมต่อเนื่องในจงโน และมี…

171
00:14:41,380 --> 00:14:45,551
คนสมัยนี้น่ะ ไม่เชื่ออะไรหรอก
จนกว่าจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง

172
00:14:46,552 --> 00:14:47,845
ความศรัทธาพวกเขาถดถอย

173
00:14:47,928 --> 00:14:49,930
ตายเพิ่มอีกตั้งสามคนแล้วนะ

174
00:14:50,014 --> 00:14:52,182
และอาจจะตายมากกว่านี้อีกก็ได้นะ

175
00:14:53,267 --> 00:14:54,268
รู้ไหม

176
00:14:55,227 --> 00:14:56,270
หมายความว่าไงเนี่ย

177
00:14:56,353 --> 00:14:57,938
[ดนตรีชวนพิศวงบรรเลง]

178
00:14:58,022 --> 00:15:00,441
ไหนอธิบายมาซิ
หมายความว่าไงที่ว่าอาจจะตายอีก

179
00:15:02,401 --> 00:15:03,819
ผมไม่รู้รายละเอียดหรอก

180
00:15:05,571 --> 00:15:07,114
รู้แค่ว่ามาดามมาเอดะ

181
00:15:08,699 --> 00:15:11,035
กำลังวางแผนทำอะไรอันตรายอยู่

182
00:15:11,118 --> 00:15:13,662
(ชายก่อเหตุทำร้ายเจ้าหน้าที่สถานีวัย 50)

183
00:15:14,163 --> 00:15:16,123
(ผู้คนแตกตื่น
บาดเจ็บและเสียชีวิตรวมหกราย)

184
00:15:16,206 --> 00:15:17,541
[จางแทซัง] อันตรายแค่ไหน

185
00:15:18,417 --> 00:15:20,252
[ซึงโจ] พี่รู้จักผู้หญิงคนนั้นมากกว่าผมนะ

186
00:15:21,045 --> 00:15:22,922
ไม่ว่าอะไรคราวนี้ไปสุดแน่

187
00:15:24,632 --> 00:15:25,507
ดูท่าทาง

188
00:15:26,675 --> 00:15:28,802
แล้วในแผนนั้นมีสถานการณ์นี้ด้วยไหม

189
00:15:30,596 --> 00:15:34,266
ใช้เจ้านี่เป็นเหยื่อล่อ เพื่อจับเราสองคนน่ะ

190
00:15:35,434 --> 00:15:38,270
- ดูท่าจะเกลียดผมจริงนะเนี่ย
- ยังไม่ไว้ใจต่างหาก

191
00:15:38,354 --> 00:15:40,564
แล้วใครนะที่เป็นคนพาพี่ออกมาจากที่นั่น

192
00:15:40,648 --> 00:15:43,484
ฉันจำได้แม่น
ว่าใครแทงฉันและลักพาตัวฉันไป

193
00:15:43,567 --> 00:15:45,152
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

194
00:15:48,614 --> 00:15:49,740
[ถอนใจ]

195
00:16:07,174 --> 00:16:09,593
[ดนตรีบรรเลงดังขึ้นแล้วหยุด]

196
00:16:09,677 --> 00:16:12,137
[ผู้ชาย] โอ๊ย ให้ตาย ทำไมมันแข็งแรงเบอร์นั้น

197
00:16:12,221 --> 00:16:15,182
ส่งไปประกบสิบคนโดนมันซัดกระเด็น
หมดเลย แรงวัวแรงควายชัดๆ

198
00:16:15,265 --> 00:16:18,602
เราจะทำอะไรได้ ผมก็เลยเอาที่ช็อตช็อตมันไป

199
00:16:18,686 --> 00:16:20,688
นั่นแหละ มันถึงได้ดิ้นพล่าน

200
00:16:21,397 --> 00:16:24,817
ดูมันสิ ดู๊ดู ใช่คนไหมเนี่ย

201
00:16:25,734 --> 00:16:26,568
จงฮยอก

202
00:16:27,277 --> 00:16:29,279
[หายใจแรง คราง]

203
00:16:30,280 --> 00:16:32,282
มองฉันสิ อันจงฮยอก

204
00:16:33,659 --> 00:16:35,119
เป็นอะไร หา

205
00:16:36,161 --> 00:16:37,329
[ยอมยองจุน เฮ้ย อะไรวะ!

206
00:16:37,413 --> 00:16:38,414
ผู้กองคะ

207
00:16:38,497 --> 00:16:39,498
[หายใจสั่น]

208
00:16:39,581 --> 00:16:40,749
[ผู้ชาย] เป็นอะไรไหมครับ

209
00:16:40,833 --> 00:16:41,750
[เสียงดังโครมคราม]

210
00:16:42,334 --> 00:16:44,503
เดี๋ยวผมไปเอาชุดปฐมพยาบาลมาครับ

211
00:16:45,170 --> 00:16:46,255
คนรู้จักงั้นเหรอคะ

212
00:16:47,381 --> 00:16:48,549
[เสียงโทรศัพท์สั่น]

213
00:16:48,632 --> 00:16:49,925
[หายใจหอบ]

214
00:16:51,010 --> 00:16:52,094
(บริษัทบูกัง)

215
00:16:55,597 --> 00:16:56,557
ฮัลโหลครับ

216
00:16:57,599 --> 00:16:58,851
[จางแทซัง] ผมเองครับ ผู้กองยอ

217
00:16:59,560 --> 00:17:01,603
เฮ้ย นี่มัน… มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

218
00:17:02,229 --> 00:17:04,398
ผมยังไม่ตายครับ ไม่ต้องห่วง

219
00:17:04,481 --> 00:17:07,776
- นี่นายกลับมาใช้เบอร์นี้งั้นเหรอ
- เออ

220
00:17:09,278 --> 00:17:10,237
ผมกลับมาแล้วนะ

221
00:17:10,320 --> 00:17:11,697
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

222
00:17:12,406 --> 00:17:14,950
โอ๋ โอเค

223
00:17:15,576 --> 00:17:17,244
อธิบายเรื่องตอนนี้ให้ฟังทีได้ไหม

224
00:17:18,704 --> 00:17:21,373
จงฮยอกน่ะ หลานคุณยายแอนเทนน่าชินซอลดง

225
00:17:22,041 --> 00:17:23,375
เขาเป็นคนก่อเหตุ

226
00:17:25,252 --> 00:17:28,088
- บริษัทที่เขาเพิ่งจะได้งานคือ
- อื้ม

227
00:17:28,839 --> 00:17:30,007
จอนซึงเภสัชกรรม

228
00:17:34,428 --> 00:17:35,596
[เสียงออกแรงตบ]

229
00:17:35,679 --> 00:17:37,598
ทำอะไรของแกวะ

230
00:17:37,681 --> 00:17:39,808
ตัวอย่างทดลองแค่ตัวเดียวยังจัดการไม่ได้

231
00:17:39,892 --> 00:17:43,020
ไม่เห็นเลยรึไง
ว่ามันออกข่าวใหญ่โตขนาดไหนน่ะ

232
00:17:44,146 --> 00:17:45,189
ฮึ่ย

233
00:17:45,689 --> 00:17:47,357
[เสียงหายใจแรง]

234
00:17:48,692 --> 00:17:50,527
ผมว่าเป็นฝีมือซึงโจครับ

235
00:17:50,611 --> 00:17:52,196
[ตะโกน] ซึงโจทำไม

236
00:17:54,156 --> 00:17:56,492
ไม่ใช่ว่าต้องไปถามมาดามมาเอดะเหรอครับ

237
00:17:57,117 --> 00:18:00,037
จะบอกว่าทั้งหมดเป็นแผน
ของมาดามมาเอดะเหรอ

238
00:18:00,120 --> 00:18:02,998
(จอนซึงเภสัชกรรม)

239
00:18:03,082 --> 00:18:04,875
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

240
00:18:08,212 --> 00:18:10,881
ก็นั่นไง ผมถึงได้บอกพี่แล้วใช่ไหม

241
00:18:17,262 --> 00:18:22,768
ผมก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมไม่ชอบใจแผนนี้
ตั้งแต่เขาให้เอาจางแทซังกลับมาแล้วน่ะ

242
00:18:24,770 --> 00:18:28,440
ผมไม่รู้หรอกนะว่า
มาดามมาเอดะคิดอะไรอยู่ถึงได้สั่งแบบนั้น

243
00:18:28,524 --> 00:18:32,027
แต่รู้ไหมว่ามันเป็นการทำให้
จอนซึงเภสัชกรรมตกอยู่ในอันตรายน่ะ

244
00:18:37,032 --> 00:18:41,870
ก็ใช่ ท่านประธานคนก่อนฝังนาจินไว้ในหัวผม
เพราะหมายมั่นให้ผมปกป้องจอนซึง

245
00:18:41,954 --> 00:18:45,791
และอุทิศตนเต็มที่
เพื่อสร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ก็ถูกแล้ว

246
00:18:50,212 --> 00:18:54,133
แล้วถ้าเกิดสวัสดิภาพของจอนซึง
ต้องสั่นคลอนเพราะเรื่องนี้ละก็

247
00:18:55,217 --> 00:18:58,387
ผมจะกำจัดทุกปัจจัยเสี่ยงทิ้งให้หมด
ไม่ไว้หน้าใครแน่

248
00:18:58,470 --> 00:19:01,640
ไม่ว่าจะเป็นจางแทซังหรือความไร้น้ำยาของพี่

249
00:19:04,143 --> 00:19:06,061
หรือความเผด็จการของมาเอดะ

250
00:19:09,606 --> 00:19:10,983
[ถอนใจ]

251
00:19:11,859 --> 00:19:12,901
อย่าลืมนะ

252
00:19:13,902 --> 00:19:14,903
อย่างแรก

253
00:19:15,737 --> 00:19:17,489
ไปจัดการเรื่องนี้ก่อนเลย

254
00:19:18,574 --> 00:19:20,576
ไปเอาตัวเบอร์ 71 กลับมาซะ

255
00:19:21,243 --> 00:19:24,830
แล้วเราค่อยคุยกับมาดามมาเอดะกันอีกรอบ

256
00:19:25,330 --> 00:19:26,165
โอเคนะ

257
00:19:34,715 --> 00:19:36,717
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงดังขึ้น]

258
00:20:00,908 --> 00:20:02,826
[ดนตรีเบาลงแล้วหยุด]

259
00:20:02,910 --> 00:20:04,328
[เสียงหยิบมีดดังกุกกัก]

260
00:20:07,206 --> 00:20:08,665
[เสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา]

261
00:20:15,088 --> 00:20:16,340
ทำอะไรครับ

262
00:20:18,217 --> 00:20:19,718
อย่าบอกนะคะว่าจะไปคนเดียว

263
00:20:21,136 --> 00:20:22,304
ผมจะไปคนเดียวครับ

264
00:20:23,472 --> 00:20:27,142
คนเจ็บจะตามไปด้วยได้ยังไงกัน
ที่เจ็บยังไม่ทันหายดีเลย

265
00:20:33,065 --> 00:20:34,066
เห็นเนอะ

266
00:20:35,359 --> 00:20:38,111
- แค่นี้ฉันไปด้วยได้ใช่ไหมคะ
- [เสียงมีดดังกุกกัก]

267
00:20:38,195 --> 00:20:39,696
- ก็ไม่ได้หรอกครับ
- นายท่านจาง

268
00:20:40,280 --> 00:20:41,365
ผมไม่อยาก

269
00:20:42,157 --> 00:20:44,243
เห็นคุณยุนแชอ๊กต้องเจ็บตัวอีกแล้วนะครับ

270
00:20:45,619 --> 00:20:46,453
[ถอนใจ]

271
00:20:46,536 --> 00:20:49,373
ผมไม่อยากจะเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย แล้วก็…

272
00:20:49,456 --> 00:20:52,334
ไม่อยากเป็นคนพาคุณไปเสี่ยง
แล้วมาเสียใจทีหลังด้วย

273
00:20:52,834 --> 00:20:54,294
[สูดลมหายใจ] ผมไม่เอาแล้วครับ

274
00:20:55,087 --> 00:20:56,922
นี่ศตวรรษที่ 21 นะคะ

275
00:20:57,923 --> 00:21:02,261
คุณไม่ได้ตั้งใจจะพูดจาโบราณคร่ำครึ
ว่าจะปกป้องดูแลฉันหรอก ใช่ไหมคะ

276
00:21:03,053 --> 00:21:04,096
ตั้งใจครับ

277
00:21:05,555 --> 00:21:09,226
เห็นผมแบบนี้เนี่ย
แต่อายุอานามผมเกินร้อยปีแล้วนะ

278
00:21:09,309 --> 00:21:12,646
มิหนำซ้ำ ความคิดความอ่านผมยังโบราณอีกด้วย

279
00:21:12,729 --> 00:21:16,191
ผมยังค่อนข้างเชื่อว่า
เป็นผู้ชายต้องปกป้องดูแลผู้หญิงน่ะ

280
00:21:16,275 --> 00:21:17,526
[ดนตรีผ่อนคลายบรรเลง]

281
00:21:17,609 --> 00:21:20,320
ฉันว่าฉันสู้เก่งกว่านายท่านจางอีกนะ

282
00:21:20,404 --> 00:21:22,739
อืม ยังไงก็ไม่ได้ครับ

283
00:21:22,823 --> 00:21:23,740
อีกอย่างนะ

284
00:21:27,327 --> 00:21:28,370
ฉันไม่ตายหรอกค่ะ

285
00:21:30,914 --> 00:21:31,915
ฉันน่ะ

286
00:21:33,000 --> 00:21:36,044
อยากใช้ชีวิตเป็นผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างคุณมากกว่า

287
00:21:38,171 --> 00:21:40,590
เป็นผู้หญิงที่คุณต้องคอยปกป้องน่ะค่ะ

288
00:21:43,427 --> 00:21:44,720
เพราะฉะนั้น

289
00:21:46,513 --> 00:21:48,682
อยู่ด้วยกันเถอะนะคะ นายท่านจาง

290
00:21:51,977 --> 00:21:52,811
หืม

291
00:21:56,189 --> 00:21:57,774
[ดนตรีผ่อนคลายบรรเลงต่อเนื่อง]

292
00:21:58,859 --> 00:22:00,527
[หัวเราะ]

293
00:22:03,780 --> 00:22:04,823
[ถอนใจ]

294
00:22:05,324 --> 00:22:07,242
- [หัวเราะ]
- [ถอนใจ]

295
00:22:07,326 --> 00:22:09,244
ยิ้มแบบนี้โกงกันชัดๆ เลย

296
00:22:10,537 --> 00:22:11,872
[หัวเราะ]

297
00:22:15,250 --> 00:22:16,752
ยิ้มอีกทีหน่อยสิครับ

298
00:22:18,545 --> 00:22:19,880
[จางแทซังหัวเราะ]

299
00:22:22,716 --> 00:22:24,343
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

300
00:22:39,775 --> 00:22:40,609
[ยอมยองจุน] อ้อ

301
00:22:43,362 --> 00:22:44,696
ที่ไหนนะ ใครมา

302
00:22:45,197 --> 00:22:47,866
พวกเขาบอกว่ามาจากจอนซึงเภสัชกรรมครับ

303
00:22:56,124 --> 00:22:58,293
[ซึงโจ] จะบ้าเหรอ นี่พี่จะไปไหนเนี่ย

304
00:22:58,377 --> 00:23:01,380
- [จางแทซัง] ไปหาเขาไง
- แล้วพี่จะไปทำไมเล่า

305
00:23:02,214 --> 00:23:03,131
[สูดลมหายใจ]

306
00:23:03,215 --> 00:23:05,258
- ฉันรู้จักเขาน่ะ
- รู้จักแล้วยังไง

307
00:23:05,967 --> 00:23:08,011
เขาโดนตำรวจจับแล้ว พี่คิดว่าจะทำอะไรได้

308
00:23:08,595 --> 00:23:10,931
เพราะฉันรู้ว่าทางจอนซึงไม่ปล่อยไว้แน่

309
00:23:12,057 --> 00:23:14,893
พวกนั้นต้องลงมือจัดการเขา
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งนี่นา

310
00:23:14,976 --> 00:23:16,978
ถ้าไม่เอาตัวกลับไปก็ฆ่าทิ้ง

311
00:23:17,646 --> 00:23:20,190
ฉันก็ต้องทำอะไรหน่อยสิ
ก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น

312
00:23:20,273 --> 00:23:21,733
พี่ไม่เบื่อบ้างเหรอ

313
00:23:22,901 --> 00:23:24,444
ใช้ชีวิตงั้นมาตลอด

314
00:23:25,737 --> 00:23:29,199
พี่สู้กับคนพวกนั้นโดนนู่นนี่
แทบจะหนีเอาตัวไม่รอดด้วยซ้ำ

315
00:23:29,741 --> 00:23:31,701
แล้วนี่ยังอยากจะสู้กับพวกมันอีกเหรอ

316
00:23:32,661 --> 00:23:34,621
[ขึ้นเสียง] เป็นคนยังไงของพี่เนี่ย

317
00:23:34,704 --> 00:23:36,415
ผมว่าตอนนี้พี่น่ะพอได้แล้วมั้ง

318
00:23:37,416 --> 00:23:39,584
- ซึงโจ
- พี่หนีไปซะยังดีกว่า

319
00:23:40,085 --> 00:23:44,047
หนีไปไหนสักที่กับผู้หญิงคนนั้นน่ะ
ไปใช้ชีวิตของพี่สักทีเถอะนะ

320
00:23:46,675 --> 00:23:48,510
ฉันก็อยากใช้ชีวิตเหมือนกัน

321
00:23:49,344 --> 00:23:51,888
อยากอยู่อย่างมีความสุขกับเธอ แต่ว่านะ

322
00:23:53,014 --> 00:23:54,516
ต้องไม่ใช่จากการหนี

323
00:23:56,017 --> 00:23:58,687
ชีวิตของฉันที่มาจากการวิ่งหนีน่ะ มัน…

324
00:24:01,022 --> 00:24:02,149
ไม่มีหรอก ซึงโจ

325
00:24:05,152 --> 00:24:06,194
[เสียงโทรศัพท์สั่น]

326
00:24:09,906 --> 00:24:11,992
- นั่นใครครับ
- ฉันโนจีซูเองค่ะ

327
00:24:13,076 --> 00:24:15,829
ตอนนี้ทางจอนซึงเภสัชกรรมเขาส่งคนมาน่ะค่ะ

328
00:24:16,538 --> 00:24:17,956
บอกว่าจะพาตัวคนร้ายไปค่ะ

329
00:24:18,039 --> 00:24:19,541
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

330
00:24:20,709 --> 00:24:22,043
หมายความว่ายังไงครับ

331
00:24:22,127 --> 00:24:25,088
อยู่ดีๆ ก็มาบอกว่าให้ส่งตัวคนร้ายให้เนี่ย

332
00:24:25,172 --> 00:24:27,924
- คนคนนี้เป็นผู้ติดเชื้อครับ
- ผู้ติดเชื้อเหรอ

333
00:24:28,008 --> 00:24:30,135
เห็นว่าทีมอาชญากรรมรุนแรงสอง

334
00:24:30,677 --> 00:24:33,847
ของสน.จงโนถามเรื่องแก๊สไนโตรเจนนี่มาครับ

335
00:24:33,930 --> 00:24:37,350
ใช่ครับ แล้วทางเราน่ะ
ก็ยังไม่ได้คำตอบอะไรด้วย

336
00:24:37,434 --> 00:24:41,021
นี่เป็นแก๊สไนโตรเจนที่พกพาเอาไว้ใช้ควบคุม
ผู้ติดเชื้อที่ก้าวร้าวครับ

337
00:24:41,730 --> 00:24:43,482
เป็นของที่บริษัทเราพัฒนาขึ้นมา

338
00:24:44,065 --> 00:24:46,860
เหล่าผู้ติดเชื้อจะมีความก้าวร้าวรุนแรงน่ะครับ

339
00:24:47,986 --> 00:24:50,489
กรมควบคุมโรคเขาออกหนังสือทางการมาแล้ว

340
00:24:51,031 --> 00:24:53,658
ส่วนเหล่าผบ.สตช.เองก็เห็นชอบแล้วด้วย

341
00:24:54,451 --> 00:24:56,578
ช่วยส่งตัวผู้ติดเชื้อมาให้ทางเราด้วยครับ

342
00:24:56,661 --> 00:24:58,872
คุณเห็นหน่วยสืบสวนสอบสวนเป็นอะไร

343
00:24:59,956 --> 00:25:04,377
เขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง
หกคดีในสองเดือนเชียวนะ แถมวันนี้…

344
00:25:05,045 --> 00:25:09,633
ในที่เกิดเหตุเดียว มีคนตายถึงสามคน
แต่คุณเดินเข้ามาพร้อมกระดาษ

345
00:25:09,716 --> 00:25:12,552
แค่แผ่นเดียว
แล้วบอกจะพาตัวอาชญากรโหดไปเนี่ยนะ

346
00:25:13,345 --> 00:25:14,554
[เสียงเลื่อนเก้าอี้]

347
00:25:15,180 --> 00:25:16,723
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลงต่อเนื่อง]

348
00:25:23,730 --> 00:25:28,568
สิ่งที่ต้องมาก่อนคือชีวิตและความปลอดภัย
ของประชาชน ไม่ใช่การสืบสวนครับ

349
00:25:28,652 --> 00:25:31,863
ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา
แล้วโรคระบาดออกไปจนคุมไม่ได้

350
00:25:31,947 --> 00:25:34,491
ผู้กองยอมยองจุนจะรับผิดชอบไหมล่ะครับ

351
00:25:37,160 --> 00:25:38,787
[หายใจแรง]

352
00:25:41,081 --> 00:25:43,917
- พวกนั้นเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่คิดแฮะ
- งั้นพี่ก็ช้าไปแล้วมั้ง

353
00:25:44,000 --> 00:25:46,753
สน.อยู่ห่างไปไม่ถึงสิบนาที ยังมีเวลา

354
00:25:46,836 --> 00:25:49,798
มีเวลาแล้วยังไง พอไปถึงแล้วไงต่อ

355
00:25:50,382 --> 00:25:51,716
ฉันเก่งอยู่อย่างนึงนี่

356
00:25:52,592 --> 00:25:53,426
ก่อเรื่อง

357
00:25:53,510 --> 00:25:55,262
[เสียงเดินลงบันได]

358
00:25:56,388 --> 00:25:59,307
- ฉันเสร็จแล้วละค่ะ ไปกันเถอะ
- ไปครับ

359
00:26:00,016 --> 00:26:00,850
ผมไปด้วย

360
00:26:04,437 --> 00:26:05,689
ให้ผมไปด้วยคนสิ

361
00:26:11,319 --> 00:26:12,988
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

362
00:26:25,125 --> 00:26:28,128
ไม่ขับเร็วไปหน่อยรึไง
ป้ายให้ขับแค่ 50 ไม่เห็นเหรอ

363
00:26:28,211 --> 00:26:31,047
เห็นอยู่ แต่แค่ไม่เคยทำตามน่ะ

364
00:26:31,590 --> 00:26:33,592
[เสียงยางรถดังเอี๊ยด]

365
00:26:37,887 --> 00:26:40,056
- เช็กดูแล้วหรือยัง
- ครับ เอ่อ…

366
00:26:40,640 --> 00:26:43,143
ที่กรมควบคุมโรคยืนยันสิ่งที่พวกเขาพูดครับ

367
00:26:43,226 --> 00:26:47,814
ที่ว่ามีผู้ติดเชื้อที่แสดงอาการคล้ายกัน
อยู่ทั่วประเทศจำนวนนึง ก็เป็นเรื่องจริงครับ

368
00:26:47,897 --> 00:26:51,651
เรื่องนี้เป็นประเด็นละเอียดอ่อนมาก
เลยมีการรักษาความปลอดภัยเป็นพิเศษครับ

369
00:26:51,735 --> 00:26:55,822
ยืนยันแล้วด้วยว่าที่จอนซึงเภสัชกรรม
วิจัยสาเหตุการติดเชื้ออยู่ครับ

370
00:26:56,406 --> 00:26:57,782
[ผู้ชาย] เอ๊ะ ผู้กองครับ

371
00:26:58,283 --> 00:27:00,327
พวกเขาบังไว้หมดเลยครับ

372
00:27:02,287 --> 00:27:03,622
แม่งเอ๊ย

373
00:27:08,168 --> 00:27:09,628
ให้ปล่อยแก๊สไนโตรเจนเลยไหมครับ

374
00:27:09,711 --> 00:27:11,630
จะมากเรื่องทำไม เปิดๆ ไปเถอะ

375
00:27:14,674 --> 00:27:16,176
[หายใจแรง]

376
00:27:18,762 --> 00:27:20,221
[ครางเจ็บ]

377
00:27:22,349 --> 00:27:24,059
[ร้องอึกอัก ฮึดฮัด]

378
00:27:27,354 --> 00:27:29,356
[ครางเจ็บ หายใจเฮือก]

379
00:27:32,484 --> 00:27:34,027
[ครางอึกอัก]

380
00:27:36,321 --> 00:27:38,073
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

381
00:28:26,287 --> 00:28:27,956
(จอนซึงเภสัชกรรม)

382
00:28:28,623 --> 00:28:30,709
- [เสียงเร่งเครื่องยนต์]
- [เสียงยางรถดังเอี๊ยด]

383
00:28:41,636 --> 00:28:42,887
[ร้องตกใจ หายใจเฮือก]

384
00:29:19,591 --> 00:29:20,884
(ผู้กองยอมยองจุน)

385
00:29:20,967 --> 00:29:22,218
ค่ะ ผู้กอง

386
00:29:22,302 --> 00:29:23,553
เออ เธออยู่ไหน

387
00:29:25,513 --> 00:29:27,265
เฮ้ย ฉันถามว่าอยู่ไหน

388
00:29:27,932 --> 00:29:30,018
ตอนนี้ฉันกำลังตามจอนซึงไบโออยู่ค่ะ

389
00:29:31,519 --> 00:29:33,104
- หา
- ขอโทษนะคะ

390
00:29:33,188 --> 00:29:37,233
ฉันรู้แหละค่ะว่าคนร้ายถูกจับในที่เกิดเหตุ
แถมการสืบสวนคดีนี้ก็จบลงแล้ว

391
00:29:37,734 --> 00:29:39,235
แต่ฉันสังหรณ์ใจแปลกๆ ค่ะ

392
00:29:39,319 --> 00:29:41,654
ฉันรู้ดีแหละค่ะว่าฉันดูเชื่อถือไม่ได้

393
00:29:41,738 --> 00:29:44,449
แต่ฉันก็จะลองทำตามลางสังหรณ์ดูสักครั้งค่ะ

394
00:29:44,532 --> 00:29:45,450
ขอโทษด้วยนะคะ

395
00:29:47,494 --> 00:29:48,703
รู้จักทำงานบ้างแล้วแฮะ

396
00:29:50,163 --> 00:29:52,040
อย่าให้คลาดสายตาเด็ดขาดล่ะ

397
00:29:52,540 --> 00:29:54,375
แล้วคอยรายงานฉันเป็นระยะด้วย รู้ไหม

398
00:29:55,210 --> 00:29:57,378
ค่ะ ฉันจะไปสาวมาให้ได้สักเรื่องค่ะ

399
00:29:57,462 --> 00:29:59,047
โอเค แค่นี้

400
00:29:59,130 --> 00:30:00,298
[ถอนใจ]

401
00:30:17,816 --> 00:30:18,733
[ถอนใจ]

402
00:30:20,652 --> 00:30:24,697
จงฮยอกหลานฉันมาที่นี่ใช่ไหม

403
00:30:25,281 --> 00:30:28,284
ขอฉันเจอหลานหน่อยได้ใช่ไหม

404
00:30:29,327 --> 00:30:32,247
ครับ เอ่อ คือตอนนี้มันยังไม่ได้น่ะครับ

405
00:30:32,330 --> 00:30:33,623
[หายใจเฮือก]

406
00:30:33,706 --> 00:30:38,628
ไม่ใช่หรอก หลานฉันไม่ได้ทำ
เจ้าจงฮยอกไม่ใช่คนแบบนั้นนะ

407
00:30:38,711 --> 00:30:40,421
ผู้กองก็รู้นี่นา

408
00:30:40,505 --> 00:30:41,714
ครับ คือ…

409
00:30:43,550 --> 00:30:44,801
[ถอนใจ]

410
00:30:54,352 --> 00:30:56,646
มีมอเตอร์ไซค์กับรถอีกสองคันตามเรามาครับ

411
00:30:57,605 --> 00:30:58,439
เหยียบเลย

412
00:30:59,232 --> 00:31:02,110
- [เสียงยางรถดังเอี๊ยด]
- [เสียงแตรรถยนต์]

413
00:31:02,193 --> 00:31:03,987
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

414
00:31:11,953 --> 00:31:12,787
[โนจีซู] โอ๊ะ

415
00:31:37,061 --> 00:31:37,896
พี่น่ะ

416
00:31:40,023 --> 00:31:41,649
ชอบพี่ผมขนาดไหน

417
00:31:45,570 --> 00:31:47,655
แล้วทำไมฉันถึงต้องบอกนายด้วยล่ะ

418
00:31:48,448 --> 00:31:49,782
เพราะผมก็ชอบพี่เขาเหมือนกัน

419
00:31:52,493 --> 00:31:54,996
ผมรู้เรื่องระหว่างพี่เขากับมาดามมาเอดะ

420
00:31:56,831 --> 00:31:57,916
แล้วก็รู้ด้วย

421
00:31:59,125 --> 00:32:01,377
ว่าทำไมพี่เขาถึงแค้นจอนซึงเภสัชกรรมนัก

422
00:32:03,546 --> 00:32:07,800
ปีที่แล้วตอนที่พี่เขาบอกว่า
จะล้างบางห้องแล็บใต้ดินน่ะ

423
00:32:10,720 --> 00:32:12,263
ผมเลยไม่ลังเลสักวินาทีเดียว

424
00:32:14,390 --> 00:32:16,309
แล้วก็บอกว่าจะอยู่ข้างพี่เขา

425
00:32:20,021 --> 00:32:21,189
ตอนนั้นผมคิด

426
00:32:24,567 --> 00:32:27,070
ว่าผมยอมตายเพื่อพี่เขาได้จริงๆ เลยแหละ

427
00:32:29,739 --> 00:32:30,782
แต่ว่า

428
00:32:36,162 --> 00:32:37,163
มันไม่ใช่เลย

429
00:32:40,166 --> 00:32:41,751
วันนั้นเมื่อปีก่อนน่ะ

430
00:32:46,130 --> 00:32:47,882
ไม่ใช่ว่าผมทำไม่สำเร็จหรอก

431
00:32:51,552 --> 00:32:52,887
[มาเอดะ] ไหนลองพูดอีกทีสิคะ

432
00:32:55,264 --> 00:32:58,059
ยอมตายเพื่อจางซังได้อย่างงั้นเหรอคะ

433
00:32:59,060 --> 00:33:00,353
[หายใจสั่น]

434
00:33:00,979 --> 00:33:02,689
เมื่อกี้พูดแบบนั้นใช่ไหมคะ

435
00:33:03,690 --> 00:33:05,942
[ซึงโจ] เขาเป็นคนแรกที่ยอมรับผมครับ

436
00:33:06,651 --> 00:33:07,819
เขาบอกว่าถึงผม…

437
00:33:09,195 --> 00:33:10,363
เป็นตัวเองก็ไม่เป็นไร

438
00:33:10,446 --> 00:33:12,198
[หายใจสั่น]

439
00:33:12,699 --> 00:33:16,285
เขาช่วยให้ผมได้รู้ว่าผมก็เป็นมนุษย์

440
00:33:16,369 --> 00:33:18,329
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลง]

441
00:33:18,413 --> 00:33:20,248
นั่นก็เลยเป็นครั้งแรกเลย

442
00:33:22,834 --> 00:33:24,836
ที่การมีชีวิตไม่ใช่เรื่องเจ็บปวด

443
00:33:25,920 --> 00:33:27,005
ตัวฉันเอง

444
00:33:28,506 --> 00:33:30,425
ก็ยอมรับแกเหมือนกัน

445
00:33:30,508 --> 00:33:34,345
ยอมรับแกมาเป็นลูก
ทั้งที่แกเกิดจากนางกีแซงชั้นต่ำ

446
00:33:35,430 --> 00:33:38,224
ฉันให้แกมีชื่อในทะเบียนบ้าน
ทั้งๆ ที่ทุกคนต่างคัดค้าน

447
00:33:40,059 --> 00:33:40,977
แล้วแกยัง

448
00:33:42,145 --> 00:33:43,396
หักหลังฉันอีก

449
00:33:45,523 --> 00:33:46,858
ขอโทษครับ คุณแม่

450
00:33:50,653 --> 00:33:51,738
ปล่อยผมไปเถอะครับ

451
00:33:51,821 --> 00:33:52,905
[ถอนใจ]

452
00:33:57,285 --> 00:33:58,369
เงยหน้าขึ้นมาซะ

453
00:34:01,706 --> 00:34:03,041
บอกให้เงยหน้าขึ้นมา

454
00:34:04,250 --> 00:34:05,084
เร็วเข้า

455
00:34:12,341 --> 00:34:13,426
โอ๊ย!

456
00:34:14,802 --> 00:34:16,637
[มาเอดะ] ต่อจากนี้ 24 ชั่วโมง

457
00:34:16,721 --> 00:34:19,223
นาจินในตัวซึงโจคุงจะหลับลึก

458
00:34:19,974 --> 00:34:21,017
[ครางเจ็บ]

459
00:34:24,729 --> 00:34:28,691
ไม่ว่าในสถานการณ์ไหน
มันก็ปกป้องซึงโจคุงไม่ได้

460
00:34:28,775 --> 00:34:30,610
[ร้องครวญคราง]

461
00:34:31,611 --> 00:34:34,572
ถ้าโดนแทง เลือดก็จะไหลออกมา

462
00:34:34,655 --> 00:34:38,493
ถ้าโดนยิง ก็จะตายแบบมีลูกตะกั่วฝังไงล่ะ

463
00:34:40,411 --> 00:34:42,663
จะเยียวยาบาดแผลตัวเองก็ไม่ได้

464
00:34:44,707 --> 00:34:47,543
จะฟื้นคืนชีพให้ตัวเองก็ไม่ได้เหมือนกัน

465
00:34:54,258 --> 00:34:56,010
[หายใจเฮือก]

466
00:35:03,810 --> 00:35:05,478
ถ้าอยากไปก็ไปได้เลยค่ะ

467
00:35:05,561 --> 00:35:06,896
[หายใจเฮือก]

468
00:35:06,979 --> 00:35:08,898
ไปแล้วก็ขอให้ระลึกได้

469
00:35:09,398 --> 00:35:13,027
ว่าร่างกายของมนุษย์อ่อนแอ
และทุกข์ทรมานแค่ไหน

470
00:35:14,320 --> 00:35:17,031
ความหวังดีกับความเป็นธรรมไร้ค่าแค่ไหน

471
00:35:17,990 --> 00:35:20,076
ตอนที่ความตายมาอยู่ตรงหน้า

472
00:35:21,369 --> 00:35:22,870
[หายใจเฮือก]

473
00:35:24,956 --> 00:35:27,375
เลือกดูเองแล้วกันนะคะ

474
00:35:28,960 --> 00:35:30,837
เดี๋ยวจะเปิดประตูทิ้งไว้ให้

475
00:35:34,090 --> 00:35:35,883
[อึกอัก ครางเจ็บ]

476
00:35:37,885 --> 00:35:39,804
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลงดังขึ้น]

477
00:36:02,034 --> 00:36:03,870
[ครางเจ็บ สะอื้น]

478
00:36:07,456 --> 00:36:08,541
[สะอื้น]

479
00:36:08,624 --> 00:36:10,293
[ดนตรีระทึกใจบรรเลง]

480
00:36:13,045 --> 00:36:14,589
[สะอื้น]

481
00:36:15,840 --> 00:36:18,843
[ซึงโจ] วันนั้นเมื่อปีที่แล้ว ที่จริงผมก็อยู่ที่นั่น

482
00:36:20,428 --> 00:36:23,431
แต่ว่าผมเข้าไปหาพี่ไม่ได้

483
00:36:26,392 --> 00:36:27,685
[ครางเฮือก]

484
00:36:29,020 --> 00:36:30,104
ผมกลัวน่ะ

485
00:36:32,190 --> 00:36:33,357
กลัวว่าจะตาย

486
00:36:34,025 --> 00:36:35,026
[หายใจเฮือก]

487
00:36:37,778 --> 00:36:39,030
การรู้สึกกลัว

488
00:36:41,032 --> 00:36:42,617
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องรู้สึกผิด

489
00:36:45,953 --> 00:36:48,706
คนบางคนก็อาจจะหวาดกลัวความตาย

490
00:36:54,045 --> 00:36:56,631
ส่วนบางคนก็อาจจะกลัวการมีชีวิตอยู่

491
00:37:03,137 --> 00:37:05,973
คนเราก็กลัวอะไรที่มันแตกต่างกันไปนั่นแหละ

492
00:37:12,480 --> 00:37:16,234
แล้วอีกอย่าง นายท่านจางเอง
ก็ไม่เคยมาซักไซ้นายในเรื่องนี้เลยนี่

493
00:37:20,112 --> 00:37:22,365
ก็หมายความว่าเขาเข้าใจนายไงล่ะ

494
00:37:24,492 --> 00:37:25,534
[ถอนใจ]

495
00:37:26,118 --> 00:37:27,828
เพราะงั้นอย่ารู้สึกผิดเลย

496
00:37:38,839 --> 00:37:40,466
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงดังขึ้น]

497
00:37:58,609 --> 00:38:00,027
[ยุนแชอ๊กครางเจ็บ]

498
00:38:02,780 --> 00:38:03,698
[หายใจแรง]

499
00:38:06,075 --> 00:38:07,285
[ครางเจ็บ]

500
00:38:08,786 --> 00:38:10,830
- โอ๊ย
- จากนี้ 24 ชั่วโมง

501
00:38:12,248 --> 00:38:13,582
นาจินจะนอนหลับไป

502
00:38:14,166 --> 00:38:17,545
นับตั้งแต่นี้ ไม่ว่าเธอจะถูกมีดเฉือน

503
00:38:18,963 --> 00:38:20,798
หรือว่าถูกยิงด้วยปืน

504
00:38:22,591 --> 00:38:23,426
เธอก็จะตาย

505
00:38:24,010 --> 00:38:27,179
ทำไมนายถึงได้…

506
00:38:27,680 --> 00:38:28,889
ฉันบอกแล้วนี่

507
00:38:30,808 --> 00:38:31,809
ว่าฉันกลัว

508
00:38:31,892 --> 00:38:33,144
[ครางเฮือก]

509
00:38:34,478 --> 00:38:35,980
[ครางเจ็บ]

510
00:38:36,772 --> 00:38:38,316
ว่าฉันจะตายเอา

511
00:38:57,084 --> 00:38:58,878
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

512
00:39:17,938 --> 00:39:19,357
เจอกันอีกแล้วสินะเรา

513
00:39:19,940 --> 00:39:20,941
นั่นสิ

514
00:39:21,525 --> 00:39:22,443
ปีนึงแล้วไหมนะ

515
00:39:23,027 --> 00:39:25,154
ฉันละหน่ายกับแกจริงๆ เลย

516
00:39:25,237 --> 00:39:26,238
[หัวเราะหึ]

517
00:39:26,989 --> 00:39:29,075
ผมมีดีอยู่อย่างก็เรื่องกัดไม่ปล่อยนี่แหละ

518
00:39:29,158 --> 00:39:31,911
ถ้าแกเจอกับผู้หญิงที่แกเฝ้ารอมาตลอดแล้ว

519
00:39:31,994 --> 00:39:35,164
แกก็ควรจะอยู่เฉยๆ ข้างเธอสิ
จะโผล่มาอีกเพื่ออะไรกันล่ะ

520
00:39:35,247 --> 00:39:36,540
ไม่ต้องห่วง

521
00:39:37,083 --> 00:39:39,710
ถ้าเสร็จธุระที่นี่เรียบร้อยแล้ว
เดี๋ยวผมจะกลับไปเอง

522
00:39:41,045 --> 00:39:43,047
นี่แกยังเชื่อซึงโจอยู่อีกเหรอ

523
00:39:44,882 --> 00:39:45,925
[ครางเจ็บ]

524
00:39:48,094 --> 00:39:49,053
[เสียงออกแรง]

525
00:39:50,262 --> 00:39:51,847
[ร้องเจ็บปวด]

526
00:39:56,560 --> 00:39:57,812
[หายใจเฮือก]

527
00:40:01,482 --> 00:40:03,192
[หายใจหอบ]

528
00:40:05,778 --> 00:40:06,946
[ถอนใจ]

529
00:40:09,657 --> 00:40:10,491
ใช่

530
00:40:12,034 --> 00:40:12,868
ผมเชื่อ

531
00:40:15,955 --> 00:40:17,123
ยัยนั่นน่าสงสารแฮะ

532
00:40:18,207 --> 00:40:20,209
[ดนตรีระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

533
00:40:21,335 --> 00:40:22,586
เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ

534
00:40:36,934 --> 00:40:40,729
พวกเขาล่อจางแทซังไป
ส่วนซึงโจก็อยู่กับยุนแชอ๊กค่ะ

535
00:40:51,866 --> 00:40:53,033
[หายใจสั่น]

536
00:41:14,680 --> 00:41:15,681
[ดนตรีหยุด]

537
00:41:17,391 --> 00:41:18,267
[ผู้หญิง] พี่คะ

538
00:41:20,394 --> 00:41:22,354
[ดนตรีไวโอลินผ่อนคลายบรรเลง]

539
00:41:33,741 --> 00:41:34,575
พี่คะ

540
00:41:35,993 --> 00:41:37,995
ถ้าฉันเข้ารับการผ่าตัด

541
00:41:38,662 --> 00:41:41,373
ฉันก็จะกลับมาเล่นเชลโล่ได้อีกใช่ไหมคะ

542
00:41:41,457 --> 00:41:42,750
แน่นอนอยู่แล้ว

543
00:41:44,084 --> 00:41:46,670
เธอจะเล่นได้เก่งกว่าตอนก่อนเกิดอุบัติเหตุอีก

544
00:41:47,254 --> 00:41:49,882
แล้วฉันจะได้ผ่าตัดปลูกถ่ายเมื่อไหร่เหรอคะ

545
00:41:52,176 --> 00:41:55,095
ฉันกำลังคัดเลือกที่เหมาะกับเธอที่สุดอยู่น่ะ

546
00:41:55,763 --> 00:42:00,226
[นักวิจัย] หลังจากผ่านไปสามถึงหกเดือน
มันจะเรียนรู้กลไกได้เกือบทั้งหมด

547
00:42:00,726 --> 00:42:03,521
หลังปลูกถ่ายคงไม่ส่งผลกับร่างกายเกินไปครับ

548
00:42:03,604 --> 00:42:07,191
มีโอกาสสำเร็จมากกว่า
ตอนที่มันเป็นตัวอ่อนแน่ใช่ไหม

549
00:42:07,274 --> 00:42:08,901
ยังไม่มีใครตายจากการ…

550
00:42:10,486 --> 00:42:12,321
ปลูกถ่ายตัวโตเต็มวัยเลยครับ

551
00:42:19,203 --> 00:42:20,538
[คุโรโกะ] เอาอันนี้แหละ

552
00:42:21,622 --> 00:42:23,541
แล้วก็ปลูกถ่ายหลังจากสามเดือนนะ

553
00:42:25,125 --> 00:42:26,919
รออีกแค่สามเดือนต่อจากนี้

554
00:42:28,629 --> 00:42:30,631
แล้วเธอจะกลับมาเดินได้แน่

555
00:42:31,131 --> 00:42:31,966
กินข้าวเถอะ

556
00:42:49,942 --> 00:42:51,151
[เสียงช้อนกระทบจานเบาๆ]

557
00:44:12,775 --> 00:44:14,777
[เพลงช้าเศร้าๆ บรรเลง]