1
00:00:12,080 --> 00:00:14,360
โครงสร้างขนาดมหึมาในแอมะซอนพวกนี้

2
00:00:14,360 --> 00:00:16,000
(ภูมิภาคอาเกร
บราซิล)

3
00:00:16,000 --> 00:00:18,320
บ่งบอกถึงความอุตสาหะอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์

4
00:00:21,560 --> 00:00:24,160
แต่มีพวกมันอยู่ที่นั่นเท่าไรกันล่ะ

5
00:00:27,400 --> 00:00:28,480
เล่าสิ่งที่คุณพบให้ฟังทีครับ

6
00:00:29,440 --> 00:00:31,480
- คุณเห็นต้นไม้พวกนี้ไหมครับ
- ครับ

7
00:00:31,480 --> 00:00:34,600
- ทีนี้ก็ภูมิประเทศ
- เราลบต้นไม้ออก

8
00:00:34,600 --> 00:00:35,800
ว้าว

9
00:00:35,800 --> 00:00:38,000
- ว้าว
- เหลือเชื่อเลย

10
00:00:42,320 --> 00:00:46,360
ศาสตราจารย์พาร์ซิเนนและทีมงาน
พบจีโอกลิฟเรขาคณิตใหม่เก้ารอย

11
00:00:46,360 --> 00:00:48,720
ที่ถูกซ่อนไว้ใต้ผืนป่า

12
00:00:54,160 --> 00:00:57,600
ตรงนี้เรามีรูปกลมแปดเหลี่ยม

13
00:00:58,240 --> 00:01:01,840
รูปแปดเหลี่ยมนี้ มีขนาดราว 100 เมตร

14
00:01:01,840 --> 00:01:04,080
- เส้นผ่านศูนย์กลาง 100 เมตร
- เส้นผ่านศูนย์กลาง

15
00:01:04,080 --> 00:01:06,040
สุดยอดเลยครับ ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่นั่น

16
00:01:06,040 --> 00:01:08,280
จนกระทั่งคุณเอาไลดาร์ขึ้นไปบิน

17
00:01:08,280 --> 00:01:09,720
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

18
00:01:09,720 --> 00:01:12,840
ครับ เหลือเชื่อจริงๆ
ที่เทคโนโลยีนี้เปิดเผยอะไรได้บ้าง

19
00:01:12,840 --> 00:01:15,200
ขยับไปดูเค้าโครงน่าสนใจตรงนี้กัน

20
00:01:18,520 --> 00:01:20,760
จีโอกลิฟสองรอยนี้เกือบจะซ้อนทับกัน

21
00:01:20,760 --> 00:01:22,280
และดูเหมือนจะเชื่อมต่อกัน

22
00:01:24,200 --> 00:01:25,640
มันอาจเชื่อมกับรอยอื่นๆ ด้วย

23
00:01:27,480 --> 00:01:31,080
นี่คือถนนที่มีกําแพงดินขนาบทั้งสองข้าง

24
00:01:31,080 --> 00:01:32,920
- ถนนโบราณเหรอ
- ถนนโบราณครับ

25
00:01:32,920 --> 00:01:35,360
พาไปยังกําแพงดินสี่เหลี่ยมใหญ่ๆ

26
00:01:35,360 --> 00:01:37,120
- ครับ
- น่าทึ่งมาก

27
00:01:38,480 --> 00:01:42,480
ถ้าจีโอกลิฟเหล่านี้ถูกสร้างขึ้น
ช่วงเดียวกับรอยอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง

28
00:01:42,480 --> 00:01:46,320
ถนนเหล่านี้ก็ชี้ให้เห็นว่าเคยมีอารยธรรม
ที่มีการจัดระบบอย่างดีเจริญรุ่งเรืองที่นี่

29
00:01:47,680 --> 00:01:50,400
อย่างน้อย 2,500 ปีก่อน

30
00:01:51,360 --> 00:01:52,360
(ราว 2,500 ปีก่อน)

31
00:01:52,360 --> 00:01:54,480
และมีหลักฐานว่าพวกมันอาจอยู่แถวนี้

32
00:01:54,480 --> 00:01:56,200
มานานกว่านั้นมาก

33
00:01:58,160 --> 00:02:01,320
เราพบว่ารอยพวกนี้หลายแห่ง

34
00:02:01,320 --> 00:02:04,840
ถูกสร้างขึ้นมาแล้วเมื่อ 10,000 ปีก่อน

35
00:02:06,040 --> 00:02:08,240
(ราว 2,500 ปีก่อน)

36
00:02:08,240 --> 00:02:13,120
เราไม่อาจแน่ใจได้เลยว่าพวกนี้เป็นจีโอกลิฟ
ที่ถูกบูรณะและเก่าแก่กว่านั้นหรือไม่

37
00:02:14,000 --> 00:02:17,720
แต่ที่เรารู้ก็คือมีมนุษย์อาศัยอยู่ในพื้นที่นั้น

38
00:02:17,720 --> 00:02:21,760
และหลักฐานนั้นก็พาย้อนกลับไป
กว่า 10,000 ปีในอดีต

39
00:02:21,760 --> 00:02:24,360
และพาเราไปใกล้กับจุดสิ้นสุด
ของยุคน้ําแข็งครั้งสุดท้าย

40
00:02:25,840 --> 00:02:27,520
ไม่ว่าพวกมันจะเก่าแก่แค่ไหน

41
00:02:27,520 --> 00:02:30,840
ขนาดของโครงการนี้ก็น่าทึ่งจริงๆ

42
00:02:32,400 --> 00:02:34,000
นี่เลยทําให้เกิดคําถามว่า

43
00:02:34,000 --> 00:02:36,120
ต้องใช้คนเท่าไรในการสร้างอะไรแบบนี้

44
00:02:36,880 --> 00:02:39,560
เราคิดว่าน่าจะใช้เป็นแสนๆ คนเลย

45
00:02:39,560 --> 00:02:42,160
ครับ ต้องใช้กําลังคนที่อาศัยอยู่ที่นี่
หลายแสนคนแน่นอน

46
00:02:42,760 --> 00:02:43,720
น่าทึ่งจริงๆ

47
00:02:45,240 --> 00:02:47,480
ศาสตราจารย์พาร์ซิเนนไม่ได้บอกว่า

48
00:02:47,480 --> 00:02:50,200
คนพวกนั้นทั้งหมดสร้างจีโอกลิฟ

49
00:02:51,280 --> 00:02:55,760
แต่ประชากรจํานวนมากขนาดนั้น
ต้องมีอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน

50
00:02:55,760 --> 00:02:59,520
เพื่อจัดหาและช่วยเหลือเรื่องแรงงานที่จําเป็น

51
00:03:03,680 --> 00:03:06,000
ในระยะไม่กี่ร้อยเมตรใกล้กับจีโอกลิฟที่ถูกพบแล้ว

52
00:03:06,000 --> 00:03:09,760
ทีมไลดาร์ของเราพบจีโอกลิฟที่ไม่มีใครรู้จักเพิ่ม

53
00:03:09,760 --> 00:03:13,120
แล้วเราจะค้นพบอะไรอีก

54
00:03:13,120 --> 00:03:16,440
ถ้าค้นลึกเข้าไปในป่าฝนแห่งนี้อีกหลายกิโลเมตร

55
00:03:18,720 --> 00:03:23,320
นี่เปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราเคยเข้าใจ
เกี่ยวกับแอมะซอเนียไปเลย

56
00:03:23,320 --> 00:03:25,280
เรากําลังเจอปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่มากที่นี่

57
00:03:25,280 --> 00:03:28,040
ที่ต้องมาเปลี่ยนประวัติศาสตร์ของทวีปอเมริกา

58
00:03:28,040 --> 00:03:30,400
และเปลี่ยนประวัติศาสตร์ของโลกเลย

59
00:03:42,200 --> 00:03:46,240
{\an8}(หายนะอารยะธรรมโบราณ
อเมริกา)

60
00:03:46,240 --> 00:03:49,120
{\an8}(ตอนที่สอง)

61
00:03:58,680 --> 00:04:03,480
เราไม่อาจบอกเล่าเรื่องราวของทวีปอเมริกาได้

62
00:04:03,480 --> 00:04:08,840
จนกว่าเราจะมีความรู้ที่สมบูรณ์มากขึ้น
ว่าเกิดอะไรขึ้นในแอมะซอน

63
00:04:11,080 --> 00:04:14,920
ไม่ใช่แค่ 1,000 ปีก่อน
แต่เป็น 10,000 ปีก่อน 20,000 ปีก่อน

64
00:04:14,920 --> 00:04:16,080
หรือ 30,000 ปีก่อนเลย

65
00:04:18,840 --> 00:04:20,120
เราต้องสืบสาวกลับไปเรื่อยๆ

66
00:04:20,120 --> 00:04:23,800
เราไม่ควรปิดใจต่อความเป็นไปได้พวกนี้

67
00:04:27,800 --> 00:04:31,000
และมีหลักฐานน่าตื่นเต้น
ที่ชี้ว่ามีประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่กว่านั้น

68
00:04:31,000 --> 00:04:33,720
อยู่ห่างไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ
ของอาเกรราว 1,600 กม.

69
00:04:36,040 --> 00:04:38,320
ผมมาที่อุทยานแห่งชาติมอนเตอาเลเกร

70
00:04:38,320 --> 00:04:40,120
ทางฝั่งเหนือของแม่น้ําแอมะซอน

71
00:04:41,040 --> 00:04:43,960
(มอนเตอาเลเกร)

72
00:04:45,280 --> 00:04:49,040
แม้ว่าลุ่มแม่น้ําแอมะซอนส่วนใหญ่
จะเป็นที่ราบและปกคลุมด้วยต้นไม้

73
00:04:50,960 --> 00:04:55,680
แต่ที่นี่มีโขดหินโดดเด่น
ตั้งตระหง่านอยู่เหนือยอดไม้

74
00:04:57,480 --> 00:05:00,960
ดร.คริสโตเฟอร์ เดวิส
นักโบราณคดีและนักมานุษยวิทยา

75
00:05:00,960 --> 00:05:05,480
ใช้เวลาหลายปีตรวจสอบการค้นพบ
ที่อาจเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์

76
00:05:05,480 --> 00:05:07,560
ที่อยู่บนสันเขาเหล่านี้

77
00:05:13,800 --> 00:05:15,680
นี่คือเซร์รา โด ไพทูน่า

78
00:05:16,400 --> 00:05:18,000
(เซร์รา โด ไพทูน่า)

79
00:05:18,000 --> 00:05:19,800
เนินเขาแห่งทะเลสาบแบล็กวอเตอร์

80
00:05:23,520 --> 00:05:25,960
ผาหินสูงตระหง่านประดับประดาด้วย

81
00:05:25,960 --> 00:05:28,800
สิ่งที่ดูเหมือนเป็นภาพเขียนสีโบราณ

82
00:05:39,200 --> 00:05:40,880
ขอบคุณที่นําทางนะครับ

83
00:05:45,520 --> 00:05:50,440
ตอนนี้เราอยู่ท่ามกลางศิลปะที่น่าทึ่งนี้

84
00:05:50,440 --> 00:05:53,880
อะไรทําให้คุณมาทําการตรวจสอบ
และสํารวจนี้ครับ

85
00:05:53,880 --> 00:05:57,560
{\an8}ผมเริ่มทํางานด้านโบราณคดี
ตอนเป็นนักศึกษาปริญญาโท

86
00:05:57,560 --> 00:06:01,000
ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าทวีปอเมริกา
มีศิลปะบนก้อนหินด้วย

87
00:06:01,800 --> 00:06:03,800
เรื่องนี้ทําให้ผมตะลึงไปเลย

88
00:06:06,720 --> 00:06:08,960
ภาพเหล่านี้เรียกว่าพิกโตกราฟ

89
00:06:13,640 --> 00:06:15,440
บางภาพก็เรียบง่ายมาก

90
00:06:15,440 --> 00:06:18,040
อย่างเช่นงูเลื้อยบนหิน

91
00:06:19,920 --> 00:06:23,240
ภาพอื่นเป็นลวดลายเรขาคณิตที่ซับซ้อนกว่า

92
00:06:26,680 --> 00:06:30,160
คําถามสําคัญคือภาพเหล่านี้ถูกวาดขึ้นเมื่อไร

93
00:06:33,800 --> 00:06:35,680
ตัวภาพวาดไม่สามารถระบุอายุได้

94
00:06:36,360 --> 00:06:39,280
ดังนั้นดร.เดวิสและทีมของเขา
จึงมองหาหลักฐานอื่น

95
00:06:40,960 --> 00:06:43,920
ตอนนี้คุณใช้อะไรระบุอายุของจุดนี้ครับ

96
00:06:43,920 --> 00:06:46,320
มันได้มาจากการขุดที่เราเคยทําด้านหลังนี่น่ะครับ

97
00:06:46,320 --> 00:06:48,040
(ปี 2011)

98
00:06:48,040 --> 00:06:53,800
เราพบเศษไม้ที่ผ่านการเผา
ส่วนใหญ่เป็นไม้ปาล์ม กับเมล็ดพืชที่ถูกเผา

99
00:06:53,800 --> 00:06:56,440
เราพบหลักฐานการมีไฟในสมัยนั้นด้วย

100
00:06:58,000 --> 00:07:00,320
ผลลัพธ์นั้นคาดไม่ถึงจริงๆ

101
00:07:03,040 --> 00:07:05,080
ผลการหาอายุเรดิโอคาร์บอน

102
00:07:05,080 --> 00:07:09,840
วันที่เก่าแก่ที่สุดที่เราพบคือ
ราว 13,200 ปีก่อนปัจจุบัน

103
00:07:09,840 --> 00:07:11,280
น่าทึ่งมากครับ

104
00:07:12,120 --> 00:07:13,760
(ปัจจุบัน)

105
00:07:13,760 --> 00:07:16,440
ย้อนกลับไปกว่า 13,000 ปี

106
00:07:16,720 --> 00:07:18,160
(ราว 13,200 ปีก่อน)

107
00:07:18,160 --> 00:07:22,400
เรากําลังมองดูงานศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดบางส่วน
ที่พบในทวีปอเมริกา

108
00:07:28,640 --> 00:07:31,600
งานศิลปะที่สร้างขึ้นในยุคน้ําแข็งครั้งสุดท้าย

109
00:07:32,880 --> 00:07:36,680
โดยผู้คนที่เราได้หลักฐานมาว่า
จู่ๆ พวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่นี่

110
00:07:37,360 --> 00:07:39,160
ในป่าลึกของแอมะซอน

111
00:07:42,480 --> 00:07:44,800
คุณคงนึกภาพออกนะครับ เมื่อหลายพันปีก่อน

112
00:07:44,800 --> 00:07:46,800
ภาพพวกนี้คงสดใสและมีชีวิตชีวากว่านี้มาก

113
00:07:54,640 --> 00:07:57,600
ภาพเหล่านี้ถูกวาดด้วยดินออร์คสีแดงและเหลือง

114
00:07:58,600 --> 00:08:01,720
และดูเหมือนจะถูกทําให้ทนทานด้วย

115
00:08:05,800 --> 00:08:07,400
ผมเคยทําการทดลองที่นี่ด้วย

116
00:08:07,400 --> 00:08:11,040
ด้วยการเอาออร์คมาวาดลงบนก้อนหิน
ออร์คมันถูกชะล้างออกไปเลยครับ

117
00:08:11,040 --> 00:08:12,560
ครับ แปลว่าต้องมีสารยึดเกาะ

118
00:08:12,560 --> 00:08:15,000
ต้องมีสารยึดเกาะ
และต้องเป็นตัวที่มีประสิทธิภาพมาก

119
00:08:15,000 --> 00:08:17,440
เราคิดว่าพวกเขาคงผสมออร์คกับยางไม้

120
00:08:17,960 --> 00:08:22,040
แล้วยางไม้จะกลายเป็นคล้ายๆ อําพัน แต่ว่าใส

121
00:08:22,040 --> 00:08:25,320
งั้นนั่นก็บอกว่าคนที่สร้างภาพวาดพวกนี้

122
00:08:25,320 --> 00:08:29,160
ข้อแรก มีประสบการณ์ในการทําภาพวาดแบบนี้

123
00:08:29,160 --> 00:08:32,240
และพวกเขาก็พัฒนาความรู้
เรื่องการทําให้ภาพวาดทนทาน

124
00:08:32,240 --> 00:08:37,400
แน่นอนครับ และนอกจากนั้น
มันแสดงถึงการเตรียมตัวและเวลา

125
00:08:40,520 --> 00:08:43,800
สิ่งที่ทําให้ผมสนใจมากที่สุดคือรอยมือมากมาย...

126
00:08:48,240 --> 00:08:53,120
ที่บ่งบอกถึงการสัมผัสของมนุษย์
ผ่านทางรอยมือในศิลปะบนก้อนหิน

127
00:08:55,000 --> 00:08:59,960
มันเกือบเหมือนว่าพวกเขาสัมผัสกําแพงหิน

128
00:08:59,960 --> 00:09:03,000
และผ่านกําแพงหินนั้น ก็มาสัมผัสกับเรา

129
00:09:03,000 --> 00:09:04,960
เป็นการส่งสารถึงอนาคต

130
00:09:06,480 --> 00:09:13,000
{\an8}(เซร์ราเนีย เดอ ลาลินโดซา
โคลอมเบีย)

131
00:09:13,000 --> 00:09:16,560
{\an8}มีการพบศิลปะยุคก่อนประวัติศาสตร์เพิ่ม
ในตะวันตกของแอมะซอน

132
00:09:17,600 --> 00:09:20,360
เช่นภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ซับซ้อนนี้
ในป่าโคลอมเบีย

133
00:09:20,360 --> 00:09:25,120
ที่มีภาพวาดรูปคนอายุ 12,600 ปี

134
00:09:25,120 --> 00:09:28,200
ควบคู่กับภาพที่ดูเหมือนสัตว์ในยุคน้ําแข็ง

135
00:09:31,040 --> 00:09:35,000
{\an8}เรากําลังเห็นการบอกเล่าเรื่องราว
จากพยานในเหตุการณ์ที่มนุษย์

136
00:09:35,000 --> 00:09:38,040
อยู่ร่วมกับเมกาโฟนา
สัตว์ยุคน้ําแข็งที่สูญพันธุ์ไปนานแล้ว

137
00:09:38,520 --> 00:09:40,280
{\an8}(เซร์รา ดา คาปิวารา
ปราซิล)

138
00:09:40,280 --> 00:09:44,720
{\an8}และทางตะวันออกของแอมะซอน
อายุของภาพวาดเหล่านี้เก่าแก่ขึ้นไปอีก

139
00:09:45,600 --> 00:09:48,080
สู่ช่วงกว่า 25,000 ปีก่อน

140
00:09:48,080 --> 00:09:51,120
(ราว 25,000 ปีก่อน)

141
00:09:51,120 --> 00:09:55,480
ซึ่งแปลว่า 2,000 ปีก่อนที่พวกที่ล่าสัตว์
และเก็บของป่าเหล่านั้นจะอาศัยอยู่

142
00:09:55,480 --> 00:09:57,560
ที่ไวต์แซนส์ในเม็กซิโก

143
00:09:58,440 --> 00:10:02,320
มีคนอยู่อาศัยในป่าของอเมริกาใต้แล้ว

144
00:10:02,320 --> 00:10:04,400
และสร้างสรรค์ภาพวาดแบบนี้

145
00:10:04,920 --> 00:10:06,720
และทําออกมาเยอะมากด้วย

146
00:10:10,840 --> 00:10:13,280
นี่น่าจะทําให้มีการสํารวจเพิ่มเติม

147
00:10:13,280 --> 00:10:17,120
มนุษย์ในยุคนั้นอาจทําอะไรกันในทวีปอเมริกา

148
00:10:17,120 --> 00:10:19,280
ในช่วงหลายหมื่นปีที่ผ่านมา

149
00:10:19,280 --> 00:10:21,080
ที่นักโบราณคดีเคยคิดว่า

150
00:10:21,080 --> 00:10:22,920
สมัยนั้นไม่มีมนุษย์อยู่ที่นั่น

151
00:10:26,400 --> 00:10:30,400
ที่เซร์รา โด ไพทูน่า
ดร.เดวิสมั่นใจในเรื่องหนึ่ง

152
00:10:32,160 --> 00:10:35,040
ไม่ว่าคนพวกนี้จะเป็นใคร
และไม่ว่าพวกเขาจะทําอะไร

153
00:10:35,560 --> 00:10:38,920
จู่ๆ ภาพวาดบนก้อนหินที่นี่ก็หยุดไป

154
00:10:40,000 --> 00:10:43,120
คนกลุ่มแรกๆ ที่เคยอยู่ภูมิภาคนี้ พวกเขามาที่นี่

155
00:10:43,120 --> 00:10:46,840
และก็มาวาดภาพศิลปะ
แล้วพอราว 12,700 ปีก่อน

156
00:10:46,840 --> 00:10:47,840
พวกเขาก็หายไป

157
00:10:47,840 --> 00:10:50,560
แปลว่าในช่วงนั้นพื้นที่นี้ถูกทิ้งร้างเหรอครับ

158
00:10:50,560 --> 00:10:51,920
ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นครับ

159
00:10:51,920 --> 00:10:54,080
ถูกทิ้งร้างพักใหญ่เลย เป็นพันๆ ปี

160
00:10:54,080 --> 00:10:59,000
สําหรับผม ช่วง 12,700 ปีก่อน
เป็นช่วงเวลาที่มีความสําคัญมาก

161
00:10:59,000 --> 00:11:00,240
(ราว 12,700 ปีก่อน)

162
00:11:00,240 --> 00:11:02,760
จริงอยู่ที่การระบุเวลามักมีความคลาดเคลื่อน

163
00:11:03,400 --> 00:11:08,360
แต่ช่วงนั้นใกล้เคียงมากกับช่วงเริ่มต้น
ของความผิดปกติทางภูมิอากาศยังเกอร์ ดรายอัส

164
00:11:08,360 --> 00:11:10,680
ผมเลยอดสงสัยไม่ได้ว่า
มันมีความเชื่อมโยงกันไหม

165
00:11:13,160 --> 00:11:16,120
ในช่วงนั้น อุณหภูมิโลกเกิดลดฮวบ

166
00:11:17,280 --> 00:11:20,800
ขณะที่เกิดไฟไหม้อย่างไม่คาดคิดไปทั่วทั้งโลก

167
00:11:23,400 --> 00:11:24,560
และระดับน้ําทะเลก็สูงขึ้น

168
00:11:32,720 --> 00:11:35,800
เราสามารถได้ยินเสียงสะท้อน
ของยุคสมัยที่หายนะนี้

169
00:11:38,720 --> 00:11:40,800
ในตํานานเรื่องเล่าของแอมะซอเนีย

170
00:11:43,840 --> 00:11:47,280
มีตํานานและเรื่องเล่ามากมาย
เกี่ยวกับหายนะในยุคโบราณ

171
00:11:47,280 --> 00:11:49,360
ที่ยังคงเล่าขานกันทั่วแอมะซอน

172
00:11:49,920 --> 00:11:53,120
และเรื่องนี้ที่ผมพบว่าน่าสนใจเป็นพิเศษ

173
00:11:57,680 --> 00:12:03,800
ตามที่ชนพื้นเมืองเผ่าทิริโยเล่าขานกันมา
ในอดีตกาล วิญญาณแห่งท้องฟ้าบอกแก่หมอผี

174
00:12:03,800 --> 00:12:06,480
ว่าจะมีน้ําท่วมใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นในไม่ช้า

175
00:12:06,480 --> 00:12:08,920
เป็นการลงโทษแก่ความชั่วร้ายของผู้คน

176
00:12:10,440 --> 00:12:14,760
บางคนฟังคําเตือนของเขา
และหนีไปยังที่ปลอดภัยบนยอดเขาคันตานิ

177
00:12:18,400 --> 00:12:20,400
แต่ส่วนใหญ่เสียชีวิตในน้ําท่วม

178
00:12:22,040 --> 00:12:27,400
ในที่สุดน้ําท่วมก็ลดลง ทิ้งให้ผู้รอดชีวิตเริ่มต้นใหม่

179
00:12:33,920 --> 00:12:36,960
นี่เป็นประเพณีที่เล่าขานกันทั่วโลก มียุคทอง

180
00:12:36,960 --> 00:12:41,040
ช่วงเวลาที่ผู้คนเคยอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข

181
00:12:41,040 --> 00:12:43,960
แต่แล้วสิ่งนั้นกลับเสื่อมถอยลง
จากมาตรฐานสูงที่เคยเป็น

182
00:12:43,960 --> 00:12:47,800
และถูกลงโทษด้วยน้ําท่วมครั้งใหญ่
ด้วยการทําลายล้างที่เกิดขึ้นทั่วโลก

183
00:12:47,800 --> 00:12:49,920
ซึ่งกวาดล้างทุกสิ่งออกไปจากพื้นโลก

184
00:12:51,520 --> 00:12:56,080
การที่ตํานานนี้แพร่กระจายไปทั่วโลก
ไม่น่าเป็นเรื่องบังเอิญ

185
00:12:57,160 --> 00:13:01,880
ผมเชื่อว่าเรื่องราวโบราณเหล่านี้
อาจเป็นความทรงจําสุดท้ายที่เหลืออยู่

186
00:13:01,880 --> 00:13:05,000
ของเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นทั่วโลก

187
00:13:05,000 --> 00:13:06,920
ในช่วงสิ้นสุดยุคน้ําแข็ง

188
00:13:06,920 --> 00:13:09,040
ในช่วงเวลาแห่งความหายนะ

189
00:13:09,040 --> 00:13:11,560
ที่เราเรียกกันว่า มหาวิบัติยุคโบราณ

190
00:13:27,720 --> 00:13:29,840
มีหลักฐานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

191
00:13:29,840 --> 00:13:33,800
ที่ชี้ให้เห็นว่าโลกได้เคลื่อนผ่าน
เส้นทางของเศษซากดาวหาง

192
00:13:33,800 --> 00:13:37,600
และมีการให้เหตุผลว่า
การชนเศษซากดาวหางหลายชิ้น

193
00:13:37,600 --> 00:13:43,560
ทําให้เกิดวิกฤตทางภูมิอากาศ
ในยุคยังเกอร์ ดรายอัส

194
00:13:43,560 --> 00:13:45,280
เมื่อ 12,800 ปีก่อน

195
00:13:53,520 --> 00:13:59,160
นี่คือแนวคิดที่เราพบบ่อยๆ ที่เรียกว่า
สมมติฐานเรื่องผลกระทบจากยังเกอร์ ดรายอัส

196
00:14:01,240 --> 00:14:03,640
ในซีกโลกใต้และซีกโลกเหนือ

197
00:14:04,360 --> 00:14:07,440
{\an8}นักวิทยาศาสตร์พบชั้นสีดําด้านที่มีลักษณะแบบนี้

198
00:14:07,440 --> 00:14:10,680
{\an8}แสดงร่องรอยของนาโนไดมอนด์
แพลทินัม และอิริเดียม

199
00:14:10,680 --> 00:14:14,000
บอกถึงการชนของวัตถุจากอวกาศ
หรือการระเบิดในอากาศที่เกิดขึ้นใกล้เคียง

200
00:14:15,360 --> 00:14:18,160
แต่ในแอมะซอนแห่งนี้ อาจมีหลักฐานอื่น

201
00:14:18,160 --> 00:14:19,800
ประทับอยู่บนหน้าผา

202
00:14:25,520 --> 00:14:28,080
เรามีภาพวาดดาวหางหลายภาพ

203
00:14:28,080 --> 00:14:30,160
แต่มีภาพหนึ่งน่าสนใจเป็นพิเศษ

204
00:14:30,160 --> 00:14:36,080
คือภาพของดาวหางที่หันหัวขึ้นด้านบน

205
00:14:36,080 --> 00:14:38,240
หางของมันชี้ลง ส่วนหัวชี้ขึ้น

206
00:14:38,240 --> 00:14:39,240
ครับ

207
00:14:39,240 --> 00:14:42,440
บนภาพดาวหางนั้น
มีภาพวาดของดวงอาทิตย์อยู่ด้วย

208
00:14:44,000 --> 00:14:48,000
ตอนเห็นมันครั้งแรก ผมงงมาก
เพราะปกติคุณจะไม่เห็นดาวหาง

209
00:14:48,000 --> 00:14:49,520
จนกว่าพระอาทิตย์จะตก

210
00:14:50,680 --> 00:14:54,240
ดาวหางส่วนใหญ่สามารถแยกได้ง่าย
จากหางของมัน

211
00:14:54,880 --> 00:14:57,800
ปกติมักมองเห็นได้เหนือดวงอาทิตย์
ที่กําลังตกเท่านั้น

212
00:14:57,800 --> 00:14:59,480
โดยหางจะชี้ออกจากดวงอาทิตย์

213
00:15:00,400 --> 00:15:03,800
จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นดาวหาง
อยู่ต่ํากว่าดวงอาทิตย์

214
00:15:03,800 --> 00:15:05,200
ตอนกลางวันแสกๆ เนี่ยนะ

215
00:15:07,880 --> 00:15:11,840
มันเลยทําให้ผมสงสัยว่าเวลาแบบไหนกัน
ที่จะทําให้คุณเห็นดาวหางที่หัวชี้ขึ้น

216
00:15:11,840 --> 00:15:13,160
ก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน

217
00:15:13,960 --> 00:15:15,440
อาจจะตอนเกิดสุริยุปราคา

218
00:15:16,080 --> 00:15:19,760
ผมเลยเริ่มค้นหาในซอฟต์แวร์ดาราศาสตร์

219
00:15:19,760 --> 00:15:25,520
และพบว่ามีสุริยุปราคาเกิดขึ้นตรงกับภาพนั้น
เมื่อราว 13,027 ปีก่อน

220
00:15:25,520 --> 00:15:26,520
ครับ

221
00:15:26,520 --> 00:15:30,840
และดาวหางก็อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์

222
00:15:32,800 --> 00:15:35,360
ถ้ามันเกิดสุริยุปราคาที่ทําให้ดวงอาทิตย์มืด

223
00:15:35,360 --> 00:15:38,720
คุณอาจจะเห็นดาวหางดวงนี้ได้แบบปุบปับ

224
00:15:38,720 --> 00:15:41,680
และหัวของมันอาจชี้ขึ้นหาดวงอาทิตย์

225
00:15:41,680 --> 00:15:43,800
นั่นคือที่เราเห็นในภาพวาดเหรอครับ

226
00:15:43,800 --> 00:15:45,720
ภาพวาดดูเหมือนจะแสดงให้เห็นแบบนั้นครับ

227
00:15:46,320 --> 00:15:50,200
เป็นไปได้ไหมว่าภาพวาดนี้บันทึกเหตุการณ์
ดาวหางที่หลายคนเชื่อว่าแตกเป็นชิ้นๆ

228
00:15:50,920 --> 00:15:54,840
และเศษซากของมันก็พุ่งชนโลก
ก่อให้เกิดเหตุการณ์ยังเกอร์ ดรายอัส

229
00:15:57,840 --> 00:16:01,960
ผมคิดว่าคนในสมัยโบราณ
เริ่มได้รับสัญญาณเตือนจากท้องฟ้าแล้ว

230
00:16:01,960 --> 00:16:05,960
พวกเขาเริ่มตระหนักว่า
มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปบนฟากฟ้า

231
00:16:05,960 --> 00:16:10,040
ไม่แน่พวกเขาอาจกําลังวาดภาพ
สัญญาณแรกของวันสิ้นโลก

232
00:16:10,040 --> 00:16:11,120
ที่กําลังจะมาถึง

233
00:16:24,760 --> 00:16:29,080
ช่วงเวลานั้นตรงกับช่วงที่มนุษย์ไปจากผาหินแห่งนี้

234
00:16:30,560 --> 00:16:32,280
ผมรู้ว่านักโบราณคดีไม่ชอบการคาดเดา

235
00:16:32,280 --> 00:16:33,920
และผมจะขอให้คุณคาดเดา

236
00:16:33,920 --> 00:16:36,200
คุณคิดว่ายังเกอร์ ดรายอัสมีส่วนเกี่ยวข้อง

237
00:16:36,200 --> 00:16:37,920
กับการที่อยู่ๆ กิจกรรมที่นี่ก็หยุดไปไหม

238
00:16:37,920 --> 00:16:39,760
คุณมองข้ามเรื่องนั้นไม่ได้แน่นอน

239
00:16:39,760 --> 00:16:42,440
เพราะมันเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นพอดี

240
00:16:53,960 --> 00:16:56,840
ในความเห็นส่วนตัว คุณประเมินยังไงครับ

241
00:16:56,840 --> 00:16:59,400
เกี่ยวกับผู้คนที่วาดภาพวาดนี้

242
00:16:59,400 --> 00:17:01,520
คุณจินตนาการพวกเขาในใจยังไง

243
00:17:01,520 --> 00:17:05,360
มันยากที่จะจินตนาการว่า
พวกเขาต้องกล้าหาญแค่ไหน

244
00:17:05,360 --> 00:17:07,280
ที่ต้องมาอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่

245
00:17:07,880 --> 00:17:09,880
แบบว่า พวกเขาเป็นผู้บุกเบิก

246
00:17:12,120 --> 00:17:15,440
แต่ผู้บุกเบิกพวกนี้มาถึงที่นี่ได้ยังไงตั้งแต่แรก

247
00:17:18,120 --> 00:17:24,040
ในปี 2015 นักวิทยาศาสตร์ที่ตรวจสอบคําถามนั้น
ได้พบข้อมูลที่น่าตกใจ

248
00:17:25,640 --> 00:17:29,440
พวกเขาพบว่าสมาชิกของบางชนเผ่าพื้นเมือง
ในแอมะซอน

249
00:17:29,440 --> 00:17:32,480
มีเครื่องหมายดีเอ็นเอเฉพาะเหมือนกัน

250
00:17:33,800 --> 00:17:36,880
กับผู้คนที่อยู่อีกฟากของมหาสมุทรแปซิฟิก

251
00:17:39,840 --> 00:17:43,560
ข้อเท็จจริงที่ว่าเราพบมันในชนเผ่า
ในป่าฝนแอมะซอนอันห่างไกล

252
00:17:43,560 --> 00:17:47,680
และในปาปัวนิวกินี ไต้หวัน และออสเตรเลีย

253
00:17:47,680 --> 00:17:52,680
บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเคยมีการเดินทาง

254
00:17:52,680 --> 00:17:54,760
ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกโดยตรง

255
00:17:56,000 --> 00:18:00,040
ที่น่าประหลาดใจกว่านั้น
คือที่ที่ไม่พบร่องรอยดีเอ็นเอนี้

256
00:18:02,000 --> 00:18:07,880
เราไม่พบร่องรอยดีเอ็นเอนี้
ในอเมริกาเหนือเลยครับ

257
00:18:08,480 --> 00:18:11,840
ถ้าผู้คนอพยพเข้ามาในทวีปอเมริกาทางบก

258
00:18:11,840 --> 00:18:15,800
เราควรพบร่องรอยดีเอ็นเอนี้ในอเมริกาเหนือ

259
00:18:15,800 --> 00:18:17,520
และอเมริกาใต้ด้วยสิ

260
00:18:18,680 --> 00:18:25,560
ยิ่งไปกว่านั้น ร่องรอยดีเอ็นเอนี้ก็เก่ามาก
โดยมีอายุย้อนกลับไปอย่างต่ํา 10,000 ปี

261
00:18:26,600 --> 00:18:30,040
ไม่ควรมีใครสามารถข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก

262
00:18:30,040 --> 00:18:34,520
จากฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งได้
เมื่อ 10,000 หรือ 11,000 ปีก่อน

263
00:18:34,520 --> 00:18:38,320
ถ้าเกิดขึ้นจริง นี่จะเปลี่ยนแปลง
เรื่องราวทั้งหมดไปอย่างสิ้นเชิง

264
00:18:38,920 --> 00:18:41,400
ถ้ามีสถานที่แห่งหนึ่งบนโลกที่อาจมีเบาะแส

265
00:18:41,400 --> 00:18:43,600
ว่าใครกันที่ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกในเวลานั้น...

266
00:18:47,560 --> 00:18:48,520
ก็คือที่นี่ครับ

267
00:18:52,360 --> 00:18:55,800
ผมมายังหนึ่งในเกาะที่มีผู้คนอยู่อาศัย
ที่ห่างไกลที่สุดในโลก

268
00:18:58,120 --> 00:19:01,360
ห่างไปทางตะวันตกของทวีปอเมริกาใต้
ราว 3,700 กิโลเมตร

269
00:19:01,960 --> 00:19:05,520
และห่างไปทางตะวันออกของตาฮิติ
ราว 4,200 กิโลเมตร

270
00:19:07,680 --> 00:19:13,880
ในวันอาทิตย์อีสเตอร์ ปี 1722
นักสํารวจชาวดัตช์บังเอิญพบเกาะเล็กๆ แห่งนี้

271
00:19:13,880 --> 00:19:15,760
(มหาสมุทรแปซิฟิก)

272
00:19:15,760 --> 00:19:18,400
มันซ่อนอยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิก

273
00:19:20,240 --> 00:19:22,920
พวกเขาเลยตั้งชื่อเกาะนี้ว่า "เกาะอีสเตอร์"

274
00:19:24,080 --> 00:19:26,920
แต่พวกเขาก็ต้องประหลาดใจ
เมื่อพบว่ามีผู้คนอาศัยอยู่

275
00:19:27,920 --> 00:19:32,320
ปัจจุบันผู้คนเหล่านี้
เรียกบ้านของพวกเขาว่า "ราปานูอี"

276
00:19:32,760 --> 00:19:36,360
(ราปานูอี)

277
00:19:38,480 --> 00:19:40,120
มาดูภูมิศาสตร์พื้นฐานของมันกันครับ

278
00:19:43,160 --> 00:19:47,040
มันตั้งอยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิก

279
00:19:47,040 --> 00:19:51,080
เป็นแค่แผ่นดินจุดๆ เล็ก

280
00:19:53,040 --> 00:19:57,240
สิ่งแรกที่น่าทึ่งเกี่ยวกับเกาะนี้คือ

281
00:19:57,240 --> 00:19:59,120
คนมาเจอมันได้ยังไง

282
00:19:59,120 --> 00:20:03,480
ใครก็ตามมาลงเอยตั้งถิ่นฐาน
บนเกาะอีสเตอร์ได้ยังไง

283
00:20:04,200 --> 00:20:08,000
มหาสมุทรแปซิฟิกก็ใหญ่โตมโหฬารออกปานนี้

284
00:20:09,960 --> 00:20:13,640
ร่องรอยดีเอ็นเอนั้นที่กระจายอยู่ทั่วแปซิฟิก
ทําให้ผมเชื่อว่า

285
00:20:13,640 --> 00:20:18,320
เกาะนี้อาจมีบทบาทสําคัญ
ที่ผมใช้ในการเขียนเรื่องราว

286
00:20:18,320 --> 00:20:20,720
ของอารยธรรมยุคน้ําแข็งที่สูญหายไปขึ้นมาใหม่ได้

287
00:20:22,400 --> 00:20:23,240
ทําไมน่ะเหรอ

288
00:20:25,920 --> 00:20:27,160
เพราะเจ้าพวกนี้ครับ

289
00:20:29,760 --> 00:20:33,200
รูปปั้นหินขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่านเหนือภูมิทัศน์...

290
00:20:37,280 --> 00:20:39,400
ที่ทําให้ราปานูอีมีชื่อเสียงในทุกวันนี้

291
00:20:47,520 --> 00:20:48,720
ทั่วทั้งมหาสมุทรแปซิฟิก

292
00:20:48,720 --> 00:20:52,600
มีหลายเกาะเลย
ที่มีโครงสร้างหินขนาดใหญ่ที่น่าทึ่ง

293
00:20:53,320 --> 00:20:57,680
แต่ที่ที่มีรูปปั้นหินดังกล่าวหนาแน่นที่สุดคือที่นี่

294
00:20:57,680 --> 00:20:59,760
ชาวเกาะเรียกพวกมันว่า "โมอาย"

295
00:21:05,600 --> 00:21:08,000
มันมีมากกว่า 1,000 ตัว

296
00:21:08,000 --> 00:21:10,680
(ราปานูอี)

297
00:21:10,680 --> 00:21:14,320
อยู่บนเกาะอันห่างไกล
ที่มีขนาดเล็กกว่าวอชิงตันดีซี

298
00:21:19,120 --> 00:21:23,880
หลายตัวตั้งเรียงตามแนวชายฝั่ง
หันหน้าเข้าหาแผ่นดิน...

299
00:21:28,200 --> 00:21:30,720
ขณะที่บางตัวพบอยู่กระจัดกระจาย

300
00:21:31,800 --> 00:21:35,760
ราวกับว่าโครงการขนาดใหญ่นี้ถูกทิ้งกลางคัน

301
00:21:41,480 --> 00:21:46,480
สําหรับผม เกาะอีสเตอร์เป็นหนึ่ง
ในสถานที่ที่น่าหลงใหลที่สุดในโลก

302
00:21:47,080 --> 00:21:49,720
รูปปั้นโมอายอันยิ่งใหญ่

303
00:21:49,720 --> 00:21:53,360
รูปปั้นคนที่แกะสลักจากหินภูเขาไฟเนื้อนุ่มพวกนี้

304
00:21:55,160 --> 00:21:58,040
มันเผชิญหน้าเราด้วยปริศนาตรงนั้นเลย

305
00:21:58,040 --> 00:21:59,840
ปริศนาที่ต้องการคําอธิบาย

306
00:22:04,280 --> 00:22:07,320
ใครคือคนแกะสลักรูปปั้นยักษ์พวกนี้

307
00:22:07,320 --> 00:22:09,120
พวกเขาพยายามจะทําอะไรให้สําเร็จ

308
00:22:09,120 --> 00:22:12,760
และทําไมถึงทุ่มเทความพยายามมากมายขนาดนั้น

309
00:22:14,520 --> 00:22:16,960
นี่เป็นปริศนาที่ไม่มีคําตอบที่แน่ชัด

310
00:22:16,960 --> 00:22:20,280
ที่ผ่านมามีเพียงการคาดเดาเท่านั้น

311
00:22:32,280 --> 00:22:35,600
ช่องว่างในความรู้ของเราเกี่ยวกับเรื่องนี้

312
00:22:35,600 --> 00:22:37,680
เกิดจากน้ํามือคนนอกเป็นส่วนใหญ่

313
00:22:39,880 --> 00:22:41,640
ในช่วงศตวรรษที่ 19

314
00:22:41,640 --> 00:22:44,880
ชาวราปานูอีถูกลดจํานวนลง
จนเหลือเพียงน้อยนิด

315
00:22:44,880 --> 00:22:47,840
จากการโจมตีของพวกค้าทาสและโรคระบาด

316
00:22:48,960 --> 00:22:50,440
ผู้ที่ยังเหลือรอดอยู่

317
00:22:50,440 --> 00:22:53,680
มาหลบซ่อนในถ้ําลาวาใต้ดินเหมือนกับถ้ํานี้

318
00:22:56,760 --> 00:22:59,440
ผมมักพูดว่าเราเป็นเผ่าพันธุ์ที่ลืมง่าย

319
00:22:59,960 --> 00:23:02,880
และนั่นเป็นความจริงเลย
โดยเฉพาะกับเกาะอีสเตอร์

320
00:23:02,880 --> 00:23:04,760
เพราะที่นี่มีประวัติศาสตร์อันน่าเศร้า

321
00:23:05,640 --> 00:23:11,120
ตั้งแต่ที่เกาะอีสเตอร์ได้พบกับวัฒนธรรมตะวันตก

322
00:23:12,280 --> 00:23:13,480
หายนะก็บังเกิด

323
00:23:15,120 --> 00:23:20,000
ผู้อาวุโสที่มีความทรงจําเก่าก่อนถูกพรากไปหมด

324
00:23:20,800 --> 00:23:23,000
ทาสบางคนถูกส่งตัวกลับในภายหลัง

325
00:23:23,880 --> 00:23:26,280
แต่ก็นําโรคร้ายกลับมาด้วย

326
00:23:26,880 --> 00:23:28,840
ผลตามมาก็คือชาวเกาะที่เหลืออยู่

327
00:23:28,840 --> 00:23:30,480
ถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น

328
00:23:35,320 --> 00:23:38,440
เลโอ ปาการาตี เป็นนักสารคดีชนพื้นเมือง

329
00:23:38,440 --> 00:23:42,080
{\an8}ครอบครัวของเขาได้รักษา
ตํานานเรื่องเล่าของปารานูอี

330
00:23:42,080 --> 00:23:43,440
{\an8}มาหลายชั่วอายุคน

331
00:23:44,960 --> 00:23:47,760
เขาตระหนักอย่างเจ็บปวดถึงสิ่งที่สูญเสียไป

332
00:23:47,760 --> 00:23:50,560
ในช่วงเวลาอันมืดมน
ระหว่างการโจมตีของพวกค้าทาส

333
00:23:52,080 --> 00:23:55,320
ความทรงจําเดียวเรื่องต้นกําเนิด
ของเกาะอีสเตอร์ที่ถูกเก็บรักษาไว้

334
00:23:55,320 --> 00:23:58,480
คือความทรงจําที่รอดพ้นจากศตวรรษที่ 19

335
00:23:59,080 --> 00:24:04,040
ในช่วงเวลาหนึ่งทางประวัติศาสตร์
เราเหลือกันบนเกาะแค่ 111 คนครับ

336
00:24:04,040 --> 00:24:05,600
มันเป็นหายนะครั้งใหญ่เลย

337
00:24:05,600 --> 00:24:07,320
เป็นหายนะทางวัฒนธรรมด้วย

338
00:24:07,320 --> 00:24:10,320
เพราะคุณต้องการคนจํานวนมาก
เพื่อรักษาความรู้เอาไว้

339
00:24:10,320 --> 00:24:11,920
ยิ่งคนน้อย ความรู้ก็เหลือน้อย

340
00:24:11,920 --> 00:24:15,960
และเราก็สูญเสีย
ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ของเราไป

341
00:24:17,520 --> 00:24:20,840
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีอุปสรรคมากมาย

342
00:24:20,840 --> 00:24:23,280
ราปานูอีก็ยังคงเก็บรักษาความทรงจํา

343
00:24:23,280 --> 00:24:26,720
เกี่ยวกับปริศนาที่น่าสนใจที่สุด
ของเกาะเล็กๆ แห่งนี้

344
00:24:28,120 --> 00:24:30,800
บอกผมหน่อยครับว่าตํานานโบราณ
พูดถึงโมอายไว้ว่ายังไง

345
00:24:30,800 --> 00:24:35,120
ชื่อจริงของโมอายคือ
"เต อาริงา โอรา โอ เต ตูปูนา"

346
00:24:35,120 --> 00:24:37,400
"ใบหน้าที่มีชีวิตของบรรพบุรุษ"

347
00:24:37,400 --> 00:24:38,560
นั่นคือชื่อของมัน

348
00:24:38,560 --> 00:24:42,640
แนวคิดก็คือโมอายเป็นตัวแทนของบุคคลจริง

349
00:24:43,120 --> 00:24:46,560
และตอนนี้ชีวิต
คนคนนี้ก็มีความพิเศษ มีความสําคัญ

350
00:24:48,080 --> 00:24:49,880
ตามตํานานราปานูอี

351
00:24:49,880 --> 00:24:53,520
บรรพบุรุษคนสําคัญเหล่านี้
ถูกจารึกไว้ในรูปแบบของโมอาย

352
00:24:54,280 --> 00:24:57,160
ลักษณะหน้าตาที่ดูโดดเด่นนี้
แสดงถึงตําแหน่งของพวกเขา

353
00:24:57,960 --> 00:24:59,720
โมอายบางตัวมีหูสั้น

354
00:24:59,720 --> 00:25:01,800
โมอายบางตัวมีหูยาว มันคือยังไงครับ

355
00:25:01,800 --> 00:25:04,640
เป็นเพราะความแตกต่าง
ของชนชั้นทางสังคมบนเกาะครับ

356
00:25:04,640 --> 00:25:08,160
บางคนก็อายุยืนจนหูยาว

357
00:25:08,160 --> 00:25:12,280
บางคนก็ไว้เล็บยาวด้วย
มันเป็นเครื่องแสดงสถานะทางสังคม

358
00:25:12,280 --> 00:25:15,200
งั้นนิ้วยาวๆ ของโมอาย
ที่จริงมันคือเล็บเหรอครับ

359
00:25:15,200 --> 00:25:17,080
พวกมันมีนิ้วยาวครับ

360
00:25:17,080 --> 00:25:20,360
และบางตัวก็มีเล็บโค้งๆ ยาวๆ ด้วย

361
00:25:23,720 --> 00:25:27,920
ผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย
ที่จะไม่เห็นความคล้ายคลึงนี้

362
00:25:27,920 --> 00:25:30,080
กับรูปปั้นโบราณอื่นๆ ที่พบในที่อื่น

363
00:25:31,880 --> 00:25:34,640
{\an8}บนเกาะสุลาเวสีในอินโดนีเซีย

364
00:25:34,640 --> 00:25:39,720
{\an8}เราพบรูปปั้นหินขนาดใหญ่อายุ 4,000 ปี
ที่อยู่ในท่าทางคล้ายกันจนน่าทึ่ง

365
00:25:40,520 --> 00:25:42,520
{\an8}และตําแหน่งมือก็คล้ายกันด้วย

366
00:25:42,520 --> 00:25:45,400
{\an8}(สุลาเวสี - ราปานูอี)

367
00:25:46,160 --> 00:25:49,040
{\an8}แม้จะอยู่อีกฟากโลก ในประเทศตุรกี

368
00:25:49,040 --> 00:25:52,960
{\an8}รูปปั้นที่รู้จักกันในชื่อเออร์ฟาแมน
ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปถึงยุคน้ําแข็ง

369
00:25:52,960 --> 00:25:57,120
ก็ทําท่าทางคล้ายคลึงกัน
มือของรูปปั้นประสานกันอยู่ที่ท้อง

370
00:26:00,240 --> 00:26:03,960
{\an8}ความคล้ายคลึงหนึ่งที่น่าทึ่งพอๆ กัน
ยังพบในตุรกีด้วย

371
00:26:03,960 --> 00:26:07,200
{\an8}ในโกเบคลี เทเป เสาหินขนาดใหญ่หนักสิบตัน

372
00:26:08,160 --> 00:26:12,160
เสาหินเหล่านี้มีอายุ 11,600 ปี

373
00:26:14,760 --> 00:26:19,520
ความคล้ายคลึงที่พบในช่วงเวลาต่างๆ
และในสถานที่ต่างๆ

374
00:26:19,520 --> 00:26:22,400
อาจเป็นหลักฐาน
ของวัฒนธรรมที่มีบรรพบุรุษร่วมกัน

375
00:26:23,480 --> 00:26:27,160
ที่ส่งต่อแนวคิดเหล่านี้ให้คนรุ่นหลังหรือไม่

376
00:26:34,120 --> 00:26:37,760
ไม่มีบันทึกใดอธิบายต้นกําเนิดของรูปปั้นเหล่านี้ได้

377
00:26:39,760 --> 00:26:42,560
แต่ตามตํานานเรื่องเล่าของราปานูอี

378
00:26:42,560 --> 00:26:46,360
นอกจากโมอายจะเป็นอนุสรณ์สถานหิน
ขนาดใหญ่แล้ว

379
00:26:47,080 --> 00:26:50,920
มันยังเป็นช่องทางรับพลังศักดิ์สิทธิ์จากบรรพบุรุษ

380
00:26:52,640 --> 00:26:54,720
พลังงานที่เรียกว่ามานา

381
00:26:57,280 --> 00:26:58,840
เล่าเรื่องมานาให้ผมฟังอีกสิครับ

382
00:26:58,840 --> 00:27:00,320
มานาสําคัญมากครับ

383
00:27:00,320 --> 00:27:01,920
มานาคือพลังงาน

384
00:27:01,920 --> 00:27:03,280
ทุกคนมีมานา

385
00:27:03,280 --> 00:27:06,640
หินหรือองค์ประกอบต่างๆ ในจักรวาลมีมานา

386
00:27:06,640 --> 00:27:10,080
งั้นโมอายก็มีมานาเหรอครับ

387
00:27:10,080 --> 00:27:16,160
ครับ เวลามีคนเสียชีวิต
ครอบครัวจะตั้งใจทําโมอาย

388
00:27:16,160 --> 00:27:20,920
เพื่อให้วิญญาณ มานา
จิตของคนคนนี้เข้าไปในโมอาย

389
00:27:22,440 --> 00:27:26,240
แต่ที่น่าสนใจก็คือ มานาจะเริ่มไหล

390
00:27:26,240 --> 00:27:30,400
หลังจากที่โมอายถูกเอาตั้งไว้ในที่ของมัน
และตกแต่งให้สมบูรณ์

391
00:27:31,280 --> 00:27:34,680
พอโมอายถูกตั้งอย่างปลอดภัยบนแท่น

392
00:27:34,680 --> 00:27:38,680
ตูปูนา บรรพบุรุษน่ะครับ
จะเริ่มเจาะรูให้ดวงตาก่อน

393
00:27:38,680 --> 00:27:42,360
ต่อมาพวกเขาจะเอาปะการังมาเป็นตาขาว

394
00:27:42,360 --> 00:27:45,800
บางครั้งก็เอาออบซิเดียนหรือหินอื่นๆ มาเป็นตา

395
00:27:45,800 --> 00:27:48,080
ตอนนี้ โมอายจะไม่ใช่โมอายแล้ว

396
00:27:48,080 --> 00:27:51,360
ตอนนี้มันเป็นอาริงา โอรา โอ เต ตูปูนา
ใบหน้าที่มีชีวิตของบรรพบุรุษ

397
00:27:51,360 --> 00:27:53,320
- พอมันมีตาเหรอครับ
- พอมันมีตาครับ

398
00:27:53,320 --> 00:27:55,840
และพออยู่บนแท่น หรือที่เรียกว่าอาฮู

399
00:27:55,840 --> 00:27:59,080
โมอายจะมองไปทางหมู่บ้านและปกป้องครอบครัว

400
00:27:59,080 --> 00:28:00,680
นั่นคือหน้าที่ของโมอายครับ

401
00:28:07,960 --> 00:28:11,240
เห็นได้ชัดว่าโมอาย
ถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของชาวราปานูอี

402
00:28:12,760 --> 00:28:15,600
แต่นั่นแปลว่าพวกเขาเป็นคนแกะสลักโมอาย
ตั้งแต่แรกหรือเปล่า

403
00:28:18,360 --> 00:28:21,360
หรือเป็นไปได้ไหมที่โมอายมีอยู่ที่นี่อยู่ก่อนแล้ว

404
00:28:21,920 --> 00:28:24,680
ถ้าใช่ เราก็จําเป็นต้องทบทวนเส้นเวลา

405
00:28:26,560 --> 00:28:28,280
การตั้งถิ่นฐานในราปานูอีใหม่ทั้งหมด

406
00:28:29,440 --> 00:28:32,080
ลองพิจารณาสถานการณ์แบบอื่นกันครับ

407
00:28:32,080 --> 00:28:34,640
เกาะแห่งนี้ถูกสํารวจเป็นครั้งแรก

408
00:28:34,640 --> 00:28:36,720
โดยกลุ่มนักเดินเรือเล็กๆ ที่มีความชํานาญสูง

409
00:28:37,320 --> 00:28:40,240
ย้อนกลับไปในยุคก่อนประวัติศาสตร์
นานกว่าที่เราเชื่อกันตอนนี้

410
00:28:53,440 --> 00:28:55,120
จากการทดสอบทางพันธุกรรม

411
00:28:55,120 --> 00:28:56,880
เรารู้ว่าชาวราปานูอี

412
00:28:59,200 --> 00:29:02,240
สืบเชื้อสายมาจากนักเดินเรือผู้ยิ่งใหญ่
ในสมัยโบราณ

413
00:29:02,240 --> 00:29:03,760
นั่นคือชาวพอลินีเซีย

414
00:29:05,600 --> 00:29:10,400
ชาวพอลินีเซียเป็นนักเดินเรือ
และนักเดินทะเลที่ก้าวหน้ามาก

415
00:29:10,400 --> 00:29:12,840
พวกเขาตั้งถิ่นฐานในหลายพื้นที่
ของมหาสมุทรแปซิฟิก

416
00:29:12,840 --> 00:29:16,440
ในช่วงการแผ่ขยายของชาวพอลินีเซีย
ราว 3,000 ปีก่อน

417
00:29:18,240 --> 00:29:19,280
การหาอายุด้วยคาร์บอน

418
00:29:19,280 --> 00:29:22,240
ในการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์
ที่เก่าแก่ที่สุดที่นี่ชี้ให้เห็นชัดว่า

419
00:29:22,240 --> 00:29:28,280
ราปานูอีเป็นหนึ่งในเกาะสุดท้ายที่พวกเขา
เดินทางมาถึง เมื่อราว 1,100 ปีก่อน

420
00:29:31,400 --> 00:29:32,720
งานวิจัยชิ้นใหม่ชี้ว่า

421
00:29:32,720 --> 00:29:35,520
คนกลุ่มแรกที่มาถึงที่นี่อาจไม่ได้นานขนาดนั้น

422
00:29:35,520 --> 00:29:37,880
แค่ 800 ปีก่อนหรือเร็วกว่านั้นเสียอีก

423
00:29:48,000 --> 00:29:52,480
กระนั้น เศษเสี้ยวตํานานต้นกําเนิด
ที่แตกต่างออกไป

424
00:29:52,480 --> 00:29:55,160
ที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกับเส้นเวลาทางโบราณคดี

425
00:29:55,160 --> 00:29:57,240
ได้ถูกเล่าขานกันมาจนถึงปัจจุบัน

426
00:29:57,920 --> 00:30:00,880
ผมได้รับสิทธิพิเศษให้เป็นสักขีพยาน
การเฉลิมฉลองนี้

427
00:30:10,120 --> 00:30:14,320
ตํานานพูดถึงบ้านเกิดดั้งเดิม
ของพวกเขาที่ชื่อว่าฮิวา

428
00:30:14,320 --> 00:30:19,400
เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่ถูกทําลายโดยน้ําท่วมโลก
บีบให้บรรพบุรุษของพวกเขาต้องหนี

429
00:30:22,200 --> 00:30:25,960
ตามเรื่องราวนี้ กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของฮิวา
ฮูตู มาตูอา

430
00:30:26,560 --> 00:30:30,760
ได้รับคําเตือนว่าเกาะของเขา
จะเจอกับน้ําท่วมครั้งใหญ่

431
00:30:30,760 --> 00:30:32,440
และจมอยู่ใต้น้ําตลอดกาล

432
00:30:37,240 --> 00:30:38,560
ด้วยการชี้นําจากนิมิต

433
00:30:38,560 --> 00:30:42,200
เขาส่งชายที่ถูกเลือกเจ็ดคน
ให้เอาเรือแคนูออกทะเล

434
00:30:44,360 --> 00:30:47,680
มุ่งหน้าไปทางที่พระอาทิตย์ขึ้น เพื่อหาบ้านใหม่

435
00:30:49,760 --> 00:30:54,240
หลังจากอยู่ในทะเลหลายสัปดาห์
พวกเขาก็เทียบท่าบนเกาะราปานูอีอย่างปลอดภัย

436
00:30:54,240 --> 00:30:58,680
แล้วฮูตู มาตูอากับคนของเขา
หลายร้อยคนก็ตามมา

437
00:30:58,680 --> 00:31:00,960
เพื่อสร้างอารยธรรมขึ้นใหม่

438
00:31:08,280 --> 00:31:11,560
แปลว่าเรามีตํานานเกี่ยวกับน้ําท่วมครั้งใหญ่
และการออกสํารวจ

439
00:31:11,560 --> 00:31:14,480
เราต้องถามตัวเองว่า
"เหตุการณ์แบบนั้นเคยเกิดขึ้นจริงหรือไม่"

440
00:31:15,680 --> 00:31:18,240
คุณต้องย้อนกลับไปยัง
จุดสิ้นสุดของยุคน้ําแข็งครั้งสุดท้าย

441
00:31:19,000 --> 00:31:23,080
เพื่อหาเหตุการณ์น้ําท่วมแบบที่จมเกาะทั้งเกาะได้

442
00:31:24,800 --> 00:31:27,680
ชื่อของเกาะที่จมนั้นคือ ฮิวา

443
00:31:27,680 --> 00:31:31,280
ในภาษาราปานูอี แปลว่าดินแดนอันห่างไกล

444
00:31:31,280 --> 00:31:35,040
บ่งบอกว่ามันไม่ใช่ดินแดนที่ชาวพอลินีเซียคุ้นเคย

445
00:31:35,680 --> 00:31:42,000
แต่การมาถึงของกลุ่มเจ็ดคนจากทะเล
หลังจากเกิดหายนะครั้งใหญ่นั้น

446
00:31:42,000 --> 00:31:45,320
{\an8}เป็นตํานานที่พบได้ทั่วโลกในสมัยโบราณ

447
00:31:45,800 --> 00:31:47,840
{\an8}ตั้งแต่ตํานานอัฟกาลูในเมโสโปเตเมีย

448
00:31:49,680 --> 00:31:51,600
{\an8}ไปจนถึงตํานานปราชญ์ทั้งเจ็ดของอียิปต์

449
00:31:51,600 --> 00:31:52,600
{\an8}(อียิปต์)

450
00:31:52,600 --> 00:31:54,240
{\an8}และฤๅษีเจ็ดคนของอินเดีย

451
00:31:54,840 --> 00:31:55,960
{\an8}(อินเดีย)

452
00:31:55,960 --> 00:32:00,080
{\an8}ตํานานเหล่านี้มักพูดถึงกลุ่มผู้รอดชีวิต
จากน้ําท่วมกลุ่มเล็กๆ

453
00:32:00,080 --> 00:32:03,760
เดินทางมายังดินแดนห่างไกล
ในช่วงเวลาแห่งความโกลาหล

454
00:32:03,760 --> 00:32:06,240
เพื่อทําภารกิจเริ่มต้นอารยธรรมใหม่

455
00:32:09,040 --> 00:32:11,880
บังเอิญงั้นเหรอ
เป็นไปได้ไหมที่ตํานานต้นกําเนิดเหล่านี้

456
00:32:11,880 --> 00:32:13,560
เป็นความทรงจําจากเหตุการณ์จริง

457
00:32:13,560 --> 00:32:17,080
ที่วัฒนธรรมโบราณหลายแห่งทั่วโลกประสบพบเจอ

458
00:32:23,200 --> 00:32:28,160
ที่สําคัญคือตํานานของฮูตู มาตูอาและฮิวา
ไม่ได้ระบุยุคเอาไว้

459
00:32:33,760 --> 00:32:36,480
นี่ทําให้ผมตั้งคําถามในใจ

460
00:32:36,480 --> 00:32:38,920
เรื่องช่วงเวลาที่มีคนมาตั้งถิ่นฐาน
บนเกาะอีสเตอร์เป็นครั้งแรก

461
00:32:40,440 --> 00:32:43,240
ผมไม่ได้แย้งเรื่องการแผ่ขยายของชาวพอลินีเซีย

462
00:32:43,240 --> 00:32:47,080
ผมไม่ได้แย้งว่าชาวเกาะบนเกาะอีสเตอร์ทุกวันนี้

463
00:32:47,080 --> 00:32:49,640
เป็นชาวพอลินีเซีย

464
00:32:50,480 --> 00:32:53,040
แต่คําถามก็คือเป็นไปได้ไหม
ว่ามีการตั้งถิ่นฐานก่อนหน้านั้น

465
00:33:05,200 --> 00:33:09,120
น่าเสียดายที่โมอายเองก็ช่วยตอบคําถามนี้ไม่ได้

466
00:33:10,880 --> 00:33:15,560
รูปปั้นโมอายถูกแกะสลัก
จากหินที่มีเนื้อนุ่ม ที่เรียกว่าหินทัฟฟ์

467
00:33:16,400 --> 00:33:19,040
มันเป็นเถ้าภูเขาไฟที่กลายเป็นหิน

468
00:33:19,040 --> 00:33:21,400
มันไม่สามารถระบุอายุได้

469
00:33:22,920 --> 00:33:24,880
เนื่องจากไม่มีหลักฐานโดยตรง

470
00:33:24,880 --> 00:33:27,680
ว่ารูปปั้นหินใหญ่พวกนี้ถูกแกะสลักขึ้นเมื่อไร

471
00:33:28,680 --> 00:33:31,800
นักโบราณคดีจึงพึ่งการหาอายุของสารอินทรีย์

472
00:33:31,800 --> 00:33:36,080
ที่ฝังอยู่ในแท่นอาฮู
ซึ่งเป็นที่ตั้งของโมอายหลายตัว

473
00:33:37,640 --> 00:33:38,720
ตัวอย่างเช่น

474
00:33:38,720 --> 00:33:45,080
อาฮู เนาเนาได้รับการระบุอายุ
ว่าเก่าแก่ราว 400 ถึง 900 ปี

475
00:33:45,080 --> 00:33:49,640
(ราว 400 ถึง 900 ปีก่อน)

476
00:33:50,600 --> 00:33:55,080
นักประวัติศาสตร์จึงเชื่อว่า
ชาวเกาะเริ่มแกะสลักโมอายในช่วงเวลานี้

477
00:33:57,720 --> 00:33:59,440
แต่ถ้านั่นเป็นความจริง

478
00:33:59,440 --> 00:34:02,000
แปลว่าหลังจากพวกเขาใช้ชีวีตอย่างเรียบง่าย

479
00:34:02,000 --> 00:34:06,040
โดยไร้เบาะแสการพัฒนาทักษะที่จําเป็น
มานานสองสามศตวรรษ

480
00:34:07,000 --> 00:34:10,880
จู่ๆ ชาวราปานูอีก็เริ่มทําโครงการมโหฬารนี้

481
00:34:12,360 --> 00:34:16,520
ซึ่งดําเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งชาวยุโรป
มาถึงในอีกไม่กี่สิบปีให้หลัง

482
00:34:18,640 --> 00:34:20,600
แท่นหลายแห่งค่อนข้างหยาบ

483
00:34:20,600 --> 00:34:23,040
แต่ยังใช้งานได้ดีเมื่อเทียบกับรูปปั้น

484
00:34:23,040 --> 00:34:25,280
และเราต้องถามตัวเองว่า

485
00:34:25,280 --> 00:34:29,240
แท่นเหล่านี้มีอายุเท่ากับรูปปั้น
ที่ตั้งอยู่ด้านบนหรือเปล่า

486
00:34:29,840 --> 00:34:33,360
หรือเป็นไปได้ไหมที่รูปปั้นพวกนี้
ถูกนํากลับมาตั้งใหม่

487
00:34:33,360 --> 00:34:35,360
โดยผู้ที่มายังเกาะอีสเตอร์ภายหลัง

488
00:34:35,360 --> 00:34:38,600
ทําให้เราเข้าใจผิดถนัดเรื่องอายุของรูปปั้น

489
00:34:38,600 --> 00:34:40,400
ที่อิงจากแท่นเพียงอย่างเดียว

490
00:34:43,360 --> 00:34:45,400
ยังไงซะ ตลอดประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา

491
00:34:45,400 --> 00:34:50,160
มีวัตถุทางวัฒนธรรมที่มีค่ามากมาย
ถูกย้ายและจัดแสดง

492
00:34:50,160 --> 00:34:51,520
ในที่ตั้งแห่งใหม่ในภายหลัง

493
00:34:52,440 --> 00:34:53,720
{\an8}(เวนิส)

494
00:34:53,720 --> 00:34:57,120
{\an8}ในเวนิส รูปปั้นสี่กษัตริย์ของมหาวิหารซันมาร์โก

495
00:34:57,120 --> 00:35:02,960
{\an8}ถูกแกะสลักในคอนสแตนติโนเปิล
ราว 900 ปีก่อนถูกนํามาไว้ที่นี่

496
00:35:05,520 --> 00:35:08,640
{\an8}และน้ําพุยุคเรอเนซองส์
ที่อยู่หน้าวิหารแพนธีออนในโรม

497
00:35:08,640 --> 00:35:12,760
{\an8}ก็ไม่ได้เก่าแก่ใกล้เคียงกับเสาโอเบลิสก์
อียิปต์โบราณที่มันเป็นฐานให้เลย

498
00:35:15,480 --> 00:35:18,760
รูปปั้นขนาดใหญ่หลายชิ้นเหล่านี้
ถูกย้ายไปมาหลายครั้ง

499
00:35:18,760 --> 00:35:20,440
ถูกเปลี่ยนตําแหน่ง

500
00:35:20,440 --> 00:35:23,160
ผมคิดว่าเราต้องเปิดใจรับความเป็นไปได้

501
00:35:23,160 --> 00:35:25,480
ที่ว่ารูปปั้นเหล่านี้อาจมีอยู่ก่อนแล้ว

502
00:35:25,480 --> 00:35:28,360
ตอนที่ชาวพอลินีเซียกลุ่มแรกมาถึง

503
00:35:29,680 --> 00:35:33,120
และรูปปั้นเหล่านั้นก็ถูก
ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่พวกนี้เอามาปรับใช้

504
00:35:33,120 --> 00:35:35,360
และเอามาเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม

505
00:35:37,440 --> 00:35:40,040
หลักฐานสนับสนุนแนวคิดนี้คืออาฮู เนาเนา

506
00:35:40,560 --> 00:35:44,120
ที่ใช้หัวโมอายอีกหัวที่ผุกร่อนมากแล้ว

507
00:35:44,640 --> 00:35:48,200
มาเป็นหนึ่งในหินรองฐาน
มันถูกนํากลับมาใช้ใหม่เพื่อการนี้เลย

508
00:35:55,200 --> 00:35:59,240
อีกข้อบ่งชี้ที่ว่ารูปปั้นโมอาย
อาจมีอายุเก่ากว่าที่เราคิด

509
00:35:59,960 --> 00:36:02,200
อาจพบได้ที่ภูเขาไฟที่ดับแล้ว

510
00:36:02,760 --> 00:36:05,880
ที่ที่หินขนาดใหญ่เกือบทุกก้อน
ถูกขุดและแกะสลักเป็นครั้งแรก

511
00:36:10,800 --> 00:36:14,400
ที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะ
มีภูเขาไฟที่ดับแล้ว

512
00:36:14,400 --> 00:36:16,120
ชื่อราโนราราคู

513
00:36:17,480 --> 00:36:19,760
มันเป็นภูเขาโดดเด่นที่ตั้งอยู่บนภูมิประเทศ

514
00:36:22,600 --> 00:36:27,840
และที่เนินเขาก็มีซากโมอาย
หลายร้อยตัวที่สร้างไม่เสร็จ

515
00:36:29,280 --> 00:36:32,720
มันเป็นหนึ่งในสถานที่
ลึกลับที่สุดในโลกจริงๆ ครับ

516
00:36:39,600 --> 00:36:43,000
มีโมอายเกือบ 400 ตัว
กระจัดกระจายอยู่รอบภูเขาไฟ...

517
00:36:48,080 --> 00:36:50,080
โดยสร้างใกล้เสร็จบ้าง ไม่เสร็จบ้าง

518
00:37:02,560 --> 00:37:05,360
หลายตัวมีแค่ส่วนหัวโผล่ขึ้นเหนือพื้นดิน

519
00:37:05,360 --> 00:37:08,560
ส่วนลําตัวม่อต้อฝังอยู่ในตะกอนลึก

520
00:37:10,840 --> 00:37:17,160
ตะกอนนี้อาจเกิดจากดินถล่ม
โคลนถล่ม หรือแม้แต่สึนามิ

521
00:37:20,600 --> 00:37:25,480
แต่แม้ว่าพวกมันจะเอียงนิดหน่อย
รูปปั้นส่วนใหญ่ยังคงตั้งขึ้น

522
00:37:25,480 --> 00:37:27,120
ไม่ได้ล้มระเนระนาด

523
00:37:27,120 --> 00:37:30,240
อย่างที่คุณคงคิด
หากมันล้มเพราะเหตุการณ์ที่ว่ามา

524
00:37:32,640 --> 00:37:34,560
แล้วมันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่

525
00:37:36,200 --> 00:37:39,440
เป็นเวลาหลายศตวรรษ
ที่ตะกอนปกปิดหลักฐานเอาไว้

526
00:37:41,040 --> 00:37:45,760
จนกระทั่งปี 1914
เมื่อนักโบราณคดีเริ่มทําการขุดค้น

527
00:37:47,240 --> 00:37:49,000
อย่างที่เห็นในรูปนี้

528
00:37:49,000 --> 00:37:53,000
โมอายบางตัวมีมากกว่าแค่ส่วนหัวกับไหล่

529
00:37:53,000 --> 00:37:56,760
มันมีลําตัวทั้งส่วนที่ฝังลึกอยู่ในเนินเขา

530
00:38:00,120 --> 00:38:04,120
การค้นพบนี้ถูกเปิดเผยให้โลกได้เห็น
ในช่วงปี 1950

531
00:38:04,120 --> 00:38:07,080
โดยธอร์ เฮเยอร์ดาห์ล
นักชาติพันธุ์วิทยาที่มีชื่อเสียง

532
00:38:11,200 --> 00:38:13,720
ธอร์ เฮเยอร์ดาห์ลเป็นบุคคลที่น่าทึ่งมาก

533
00:38:13,720 --> 00:38:16,680
ผมโชคดีที่ได้พบเขามากกว่าหนึ่งครั้ง

534
00:38:17,640 --> 00:38:19,840
เขากล้าท้าทายขนบธรรมเนียมเดิม

535
00:38:19,840 --> 00:38:22,800
เขาเชื่อมั่นว่ามีชิ้นส่วนที่หาย

536
00:38:22,800 --> 00:38:24,760
ในเรื่องราวอดีตของพวกเรา

537
00:38:24,760 --> 00:38:28,960
และเขาพยายามให้เราเห็นว่า
ในยุคก่อนประวัติศาสตร์

538
00:38:28,960 --> 00:38:32,120
มนุษย์โบราณมีความสามารถในการบรรลุ

539
00:38:32,120 --> 00:38:35,760
ในสิ่งที่เรามักคิดว่าเป็นฝีมือคนยุคหลังๆ มากกว่า

540
00:38:37,560 --> 00:38:40,560
เช่นโครงการสร้างโมอายที่ลึกลับนี้

541
00:38:42,120 --> 00:38:43,240
นักโบราณคดีบอกเราว่า

542
00:38:43,240 --> 00:38:47,040
โมอายตัวสุดท้ายถูกแกะสลักราว 400 ปีก่อน

543
00:38:47,640 --> 00:38:51,320
แต่มันดูไม่น่าเป็นไปได้ที่เกาะเล็กๆ แบบนี้

544
00:38:51,880 --> 00:38:55,440
จะมีการทับถมตะกอนหนาขนาดนั้น

545
00:38:55,440 --> 00:38:57,960
ในระยะเวลาสั้นแค่นั้น

546
00:38:59,880 --> 00:39:03,160
ไม่มีหลักฐานว่าโมอายพวกนี้
ถูกนําไปฝังอย่างจงใจ

547
00:39:04,200 --> 00:39:06,280
ถ้างั้นมันมีคําบรรยายอื่นไหม

548
00:39:09,160 --> 00:39:11,760
เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เราเห็นคือผลลัพธ์สุดท้าย

549
00:39:11,760 --> 00:39:13,560
ของกระบวนการทับถมของตะกอน

550
00:39:13,560 --> 00:39:17,120
ที่ใช้เวลาไม่เพียงหลายร้อยปี แต่เป็นพันๆ ปีเลย

551
00:39:19,640 --> 00:39:21,560
ปัญหาของทฤษฎีนั้นน่ะเหรอ

552
00:39:21,560 --> 00:39:25,320
ไม่มีหลักฐานการอาศัยอยู่ของมนุษย์
ที่ย้อนกลับไปไกลขนาดนั้นน่ะสิ

553
00:39:26,800 --> 00:39:27,840
หรือว่าจะมีกันนะ

554
00:40:03,960 --> 00:40:06,040
{\an8}คําบรรยายโดย มนัสวี ศักดิษฐานนท์