1
00:00:13,920 --> 00:00:17,000
เขาวงกตขรุขระของหินและน้ําแข็ง...

2
00:00:21,080 --> 00:00:24,800
ที่ที่อุณหภูมิลดฮวบตํากว่า 40 องศาเซลเซียส

3
00:00:26,360 --> 00:00:30,520
และพายุหิมะที่รุนแรงก็ทิ้งหิมะไว้สูงถึงเก้าเมตร

4
00:00:33,000 --> 00:00:36,680
ฤดูหนาวบนเทือกเขาร็อกกี้
ไม่เหมาะกับคนใจเสาะ

5
00:00:40,160 --> 00:00:41,760
แต่สําหรับสิ่งมีชีวิตชนิดนึง

6
00:00:44,600 --> 00:00:46,880
มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรับมือความท้าทาย

7
00:00:48,920 --> 00:00:51,080
ที่ที่เราเห็นว่าเป็นเนินอันตราย

8
00:00:52,520 --> 00:00:55,360
วูล์ฟเวอรีนตัวนี้เห็นมันเป็นสนามเด็กเล่น

9
00:01:01,080 --> 00:01:04,680
ขนหนาๆ ของมันช่วยสลัดหิมะ
เหมือนเสื้อแจ็กเก็ตฤดูหนาว

10
00:01:08,040 --> 00:01:11,160
กรงเล็บของมันเจาะเข้าไป
เหมือนตะขอของนักปีนเขา

11
00:01:15,680 --> 00:01:18,560
มันไถลผ่านฤดูหนาวที่โหดที่สุด...

12
00:01:23,600 --> 00:01:26,480
ด้วยการสะบัดเสื้อคลุมของมันสบายๆ

13
00:01:31,280 --> 00:01:34,920
แต่ความสันโดษบนภูเขาก็มีข้อเสีย

14
00:01:40,520 --> 00:01:42,440
มีสัตว์อื่นๆ อีกไม่กี่ชนิดที่อยู่แถวนี้

15
00:01:44,360 --> 00:01:47,720
และสําหรับนักกินเนื้อสัตว์ที่หิวโหย
ก็ถือว่าเป็นความท้าทาย

16
00:01:52,760 --> 00:01:55,640
มันตามรอยได้ถึง 32 กิโลเมตรในหนึ่งวัน

17
00:01:59,360 --> 00:02:02,160
เพื่อหาอาหารทั้งบน...

18
00:02:04,280 --> 00:02:05,760
และใต้หิมะ

19
00:02:13,640 --> 00:02:16,600
แต่มันก็ต้องมองดูท้องฟ้าด้วย

20
00:02:20,520 --> 00:02:25,680
เพราะยอดเขาข้างบนถือเป็นภัยคุกคามร้ายแรง

21
00:02:28,000 --> 00:02:34,000
หลังจากหิมะตกหนักมาหลายเดือน
ภูเขาก็จวนจะปลดปล่อย

22
00:02:43,920 --> 00:02:46,120
ความรุนแรงเยือกแข็งที่ไหลทะลัก

23
00:02:51,240 --> 00:02:54,880
หิมะและน้ําแข็งมากกว่า 85,000 ลูกบาศเมตร...

24
00:02:56,960 --> 00:02:58,760
ถล่มลงมาจากยอดเขา...

25
00:03:01,680 --> 00:03:04,000
ที่ความเร็วแตะ 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

26
00:03:26,760 --> 00:03:29,920
สําหรับสิ่งมีชีวิตใดๆ ที่ขวางทางมัน

27
00:03:30,440 --> 00:03:31,840
เสียงคํารามของหิมะ...

28
00:03:34,040 --> 00:03:36,600
ก็คือเสียงแห่งความตายนั่นเอง

29
00:03:42,280 --> 00:03:46,480
แต่สําหรับวูล์ฟเวอรีนผู้โชคดีตัวนี้
มันเป็นเสียงกระดิ่งมื้อค่ํา

30
00:03:53,520 --> 00:03:55,200
มันจับกลิ่น

31
00:03:57,000 --> 00:03:58,160
และเริ่มทํางาน

32
00:04:13,360 --> 00:04:17,200
หิมะถล่มอาจเป็นข่าวร้าย
สําหรับแพะภูเขาผู้โชคร้าย

33
00:04:19,280 --> 00:04:22,440
แต่มันเป็นสิ่งที่วูล์ฟเวอรีนผู้หิวโหยคาดหวังไว้

34
00:04:26,560 --> 00:04:27,960
ภัยพิบัติสําหรับบางตัว...

35
00:04:31,360 --> 00:04:33,720
คือทางรอดของมัน

36
00:04:41,200 --> 00:04:44,760
เพราะชีวิตไม่ได้ต้องการ
แค่ด้านที่อ่อนโยนของโลก

37
00:04:48,040 --> 00:04:51,080
มันยังพึ่งพาความโกรธของโลกอีกด้วย

38
00:04:57,840 --> 00:05:00,520
(โลกที่เราอยู่)

39
00:05:00,520 --> 00:05:03,840
(จุดแตกหัก)

40
00:05:09,280 --> 00:05:11,200
{\an8}พลังทําลายล้างที่ร้ายแรงที่สุดในโลก...

41
00:05:11,200 --> 00:05:12,640
{\an8}(บรรยายโดยเคท แบลนเชตต์)

42
00:05:12,640 --> 00:05:16,240
{\an8}คือพลังเดียวกับที่ทําให้โลกของเรามีชีวิต

43
00:05:18,800 --> 00:05:21,600
ภูเขาไฟคือผู้ทําลายล้างที่ยิ่งใหญ่

44
00:05:24,320 --> 00:05:28,000
แต่พวกมันก็ปล่อยไอน้ําจํานวนมหาศาลออกมาด้วย

45
00:05:28,840 --> 00:05:33,840
มากเสียจนตอนนี้มหาสมุทรของเราเต็มไปด้วยน้ํา

46
00:05:34,520 --> 00:05:36,920
ที่ครั้งหนึ่งเคยเก็บกักเอาไว้อยู่ภายในโลก

47
00:05:41,000 --> 00:05:44,480
ลาวาเย็นตัวเพื่อสร้างผืนดินใหม่

48
00:05:47,120 --> 00:05:50,560
ไม่มีที่ใดล้ําค่าไปกว่าเกาะภูเขาไฟ

49
00:05:56,040 --> 00:06:00,280
หมู่เกาะห่างไกลเหล่านี้
กวนกระแสน้ําในมหาสมุทร

50
00:06:02,120 --> 00:06:05,480
ดึงน้ําที่อุดมด้วยสารอาหารจากทะเลลึก

51
00:06:06,600 --> 00:06:08,920
ก่อให้เกิดการปะทุของชีวิต

52
00:06:13,880 --> 00:06:15,040
ทั้งข้างบน...

53
00:06:17,320 --> 00:06:18,800
และใต้คลื่น

54
00:06:23,920 --> 00:06:28,880
หมู่เกาะภูเขาไฟก่อตัว
เป็นโอเอซิสแห่งชีวิตในมหาสมุทร...

55
00:06:34,480 --> 00:06:36,960
สําหรับผู้ที่รู้ว่าจะหามันเจอได้ที่ไหน

56
00:06:43,720 --> 00:06:47,440
ฉลามหัวค้อนวัยรุ่นตัวนี้กําลังออกเดินทางครั้งแรก

57
00:06:48,880 --> 00:06:52,560
ว่ายไปหลายร้อยกิโลเมตร
จากแหล่งอนุบาลบริเวณชายฝั่ง

58
00:06:52,560 --> 00:06:55,080
สู่มหาสมุทรแปซิฟิกอันกว้างใหญ่

59
00:06:59,760 --> 00:07:02,400
มันอาจไม่รู้ว่ากําลังมุ่งหน้าไปไหน

60
00:07:05,400 --> 00:07:07,240
แต่มันมีไกด์

61
00:07:08,880 --> 00:07:12,400
จมูกที่แปลกประหลาดของมัน
มีหนวดที่เป็นตัวรับสัญญาณ

62
00:07:13,040 --> 00:07:17,560
ที่ตรวจจับคลื่นแม่เหล็ก
ที่เป็นเอกลักษณ์ของทะเลภูเขาไฟได้

63
00:07:28,960 --> 00:07:33,800
ลาวาที่เย็นตัวแล้วคือป้ายบอกทาง
ให้มันว่ายข้ามมหาสมุทร

64
00:07:42,600 --> 00:07:44,880
มันเพียงแค่ว่ายตามจมูก

65
00:07:46,600 --> 00:07:48,600
และให้สัญชาตญาณนําทาง

66
00:07:58,320 --> 00:07:59,560
เกาะโคโคส

67
00:08:00,360 --> 00:08:07,280
ยอดมันภูเขาไฟโบราณ
ที่สูงถึง 3.65 กิโลเมตรจากพื้นมหาสมุทร

68
00:08:10,520 --> 00:08:11,960
และสําหรับประสาทสัมผัสของมัน

69
00:08:13,120 --> 00:08:17,960
มันสว่างวาบเหมือนสัญญาณไฟกะพริบ
ในธรรมชาติที่กว้างใหญ่

70
00:08:29,640 --> 00:08:34,280
หลังเดินทาง 483 กิโลเมตร
มันก็สมควรได้แวะพัก

71
00:08:36,200 --> 00:08:41,600
มันจึงหมายตาไปที่สัตว์มีถิ่นที่อยู่ในโคโคสชนิดหนึ่ง

72
00:08:51,840 --> 00:08:54,240
แต่ฉลามไม่ได้มองหาอาหารบุฟเฟต์

73
00:08:57,480 --> 00:08:59,280
มันกําลังเสิร์ฟของกินเล่น

74
00:09:07,520 --> 00:09:12,400
การเดินทางในมหาสมุทรครั้งแรกของมัน
ทําให้มันเต็มไปด้วยปรสิต

75
00:09:18,440 --> 00:09:23,920
ฝูงปลาผีเสื้อแทะพวกมันออก
และทําความสะอาดแผลที่ติดเชื้อของมัน

76
00:09:29,240 --> 00:09:31,960
การแทะของพวกมันก็เหมือนการนวดนิดๆ หน่อยๆ

77
00:09:33,640 --> 00:09:38,400
ทําให้มันสงบตอนฝูงปลากินอาหาร
และช่วยรักษาให้มัน

78
00:09:46,120 --> 00:09:48,000
เป็นงานบริการเป็นครั้งคราว

79
00:09:49,240 --> 00:09:54,400
เพราะดินแดนมหัศจรรย์แห่งภูเขาไฟแห่งนี้
ไม่ได้เป็นแค่สปาฉลามเท่านั้น

80
00:09:59,880 --> 00:10:03,960
นักท่องเที่ยวตัวอื่นๆ ก็ถูกดึงดูด
ให้มาที่นัดพบสุดพิเศษแห่งนี้

81
00:10:10,920 --> 00:10:14,600
เกิดเป็นฝูงปลานับร้อยที่ว่ายวนอยู่

82
00:10:29,760 --> 00:10:35,080
นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าการรวมตัวครั้งนี้
เหมือนกับงานบอลฤดูร้อนของฉลามหัวค้อน...

83
00:10:37,800 --> 00:10:39,000
ที่ที่พวกมันผ่อนคลาย

84
00:10:41,480 --> 00:10:42,480
เข้าสังคม

85
00:10:46,280 --> 00:10:49,800
และถ้าพวกมันโชคดีก็จะได้จับคู่

86
00:10:55,560 --> 00:10:58,160
และเมื่อสาวน้อยแรกแย้มเข้าร่วมเต้นรํา

87
00:11:00,520 --> 00:11:03,280
ก็อาจเป็นการเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่

88
00:11:04,320 --> 00:11:05,760
สู่การเป็นแม่

89
00:11:09,920 --> 00:11:15,040
การเดินทางที่เป็นไปได้
ด้วยเส้นทางภูเขาไฟใต้น้ํา

90
00:11:16,240 --> 00:11:18,880
ที่ใช้เวลาหลายล้านปีในการสร้าง

91
00:11:26,080 --> 00:11:28,080
มหาสมุทรของเรายังเป็นแหล่งกําเนิด

92
00:11:28,080 --> 00:11:31,480
ของปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ
ที่รุนแรงที่สุดในโลก

93
00:11:35,600 --> 00:11:40,320
พลังงานของดวงอาทิตย์
เผาไหม้รุนแรงที่สุดในเขตร้อน

94
00:11:41,480 --> 00:11:44,800
ที่ซึ่งความร้อนส่วนใหญ่ถูกมหาสมุทรดูดซับไว้

95
00:11:49,120 --> 00:11:52,800
แต่ทะเลที่ร้อนขึ้นเหล่านี้มีวาล์วปล่อย

96
00:11:56,120 --> 00:12:01,560
พวกมันถ่ายเทพลังงานขึ้นสู่ท้องฟ้า
พวกมันระบายความร้อนส่วนเกินออกมา

97
00:12:02,600 --> 00:12:07,600
โดยป้อนให้กับพายุ
ที่มีพลังทําลายล้างมากที่สุดในโลก

98
00:12:13,320 --> 00:12:14,440
พายุเฮอริเคน

99
00:12:18,520 --> 00:12:19,920
ปีศาจที่กําลังก่อตัวนี้

100
00:12:21,040 --> 00:12:25,800
จะเปลี่ยนทุกชีวิตที่ขวางทางมัน

101
00:12:33,480 --> 00:12:35,080
ที่สวนสาธารณะในไมอามี

102
00:12:36,680 --> 00:12:40,400
หนึ่งในสัตว์หวงถิ่นอย่างดุร้ายที่สุดในอเมริกา

103
00:12:44,920 --> 00:12:46,400
กําลังทําสัญลักษณ์ที่สนามหญ้าของมัน

104
00:12:55,840 --> 00:12:57,040
กิ้งก่าอาโนล

105
00:12:59,520 --> 00:13:00,520
จอมแกร่ง

106
00:13:02,120 --> 00:13:05,200
ท่าวิดพื้นของมันแสดงให้เห็นถึงพละกําลัง

107
00:13:06,480 --> 00:13:09,640
เพื่อเตือนคู่แข่งให้ไปจากต้นไม้ของมัน

108
00:13:15,240 --> 00:13:19,480
เพื่อมันจึงได้อาหารมากขึ้นและได้ตัวเมียมากขึ้น

109
00:13:25,440 --> 00:13:28,120
แต่ไม่ใช่ทุกตัวที่เข้าใจข้อความ

110
00:13:35,080 --> 00:13:35,920
ผู้บุกรุก...

111
00:13:38,080 --> 00:13:40,760
ที่หมายตาต้นไม้ของจอมแกร่ง

112
00:13:47,360 --> 00:13:49,640
มันมีท่าไม้ตายไหมนะ

113
00:13:55,120 --> 00:13:56,120
ไม่เลว

114
00:13:59,080 --> 00:14:02,360
จอมแกร่งต้องแสดงให้เห็นว่าใครใหญ่

115
00:14:04,400 --> 00:14:05,400
จงดู

116
00:14:08,040 --> 00:14:10,840
สุดยอดท่าไม้ตายของกิ้งก่า

117
00:14:18,520 --> 00:14:20,800
แต่ทั้งสองตัวสามารถเล่นเกมนั้นได้

118
00:14:26,960 --> 00:14:29,400
มีทางเดียวเท่านั้นที่จะยุติเรื่องนี้

119
00:14:52,680 --> 00:14:54,360
แต่ในขณะที่พวกมันกําลังต่อสู้...

120
00:14:58,960 --> 00:15:01,480
พายุลูกใหญ่กําลังใกล้เข้ามาแล้ว

121
00:15:12,720 --> 00:15:14,440
พวกมันพุ่งไปบนยอดไม้...

122
00:15:17,200 --> 00:15:19,680
เพื่อหนีน้ําท่วมที่ยากจะเลี่ยงได้

123
00:15:24,800 --> 00:15:26,880
ขณะที่พายุพัดขึ้นฝั่ง

124
00:15:36,200 --> 00:15:38,880
กิ้งก่าอาโนลเกาะอยู่บนกิ่งไม้สูง

125
00:15:45,840 --> 00:15:47,080
ถ้ามันเกาะไม่อยู่

126
00:15:49,080 --> 00:15:51,000
มันก็จะสูญเสียทุกอย่าง

127
00:15:54,200 --> 00:15:59,200
อนาคตของจอมแกร่งแขวนอยู่บนปลายเล็บ

128
00:16:09,160 --> 00:16:11,320
คู่แข่งของมันก็กําลังลําบากเหมือนกัน

129
00:16:27,760 --> 00:16:32,640
แชมป์ยังเกาะอยู่และรักษาอาณาเขตไว้ได้

130
00:16:40,640 --> 00:16:41,840
ในการต่อสู้ครั้งนี้

131
00:16:43,840 --> 00:16:45,800
มีแค่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่จะรอด

132
00:16:48,360 --> 00:16:50,200
แต่มันเป็นชัยชนะที่เปราะบาง

133
00:17:01,080 --> 00:17:06,000
ทุกวันนี้ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ที่มนุษย์สร้างขึ้น ทําให้พายุเฮอริเคนรุนแรงขึ้น...

134
00:17:07,920 --> 00:17:09,200
และถี่ขึ้น

135
00:17:13,000 --> 00:17:18,680
เมื่อเผชิญกับความรุนแรงที่เพิ่มขึ้น
รูปร่างของกิ้งก่าพวกนี้จึงเปลี่ยนไป

136
00:17:20,240 --> 00:17:23,640
น่าทึ่งมากที่ภายในไม่กี่รุ่น

137
00:17:23,640 --> 00:17:28,680
พวกมันวิวัฒนาการให้ปุ่มนิ้วเท้า
มีขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อช่วยให้ยึดเกาะได้ดีขึ้น

138
00:17:35,240 --> 00:17:39,880
สภาวะอากาศอุ่นขึ้นจะทําให้สิ่งมีชีวิตพวกนี้
เป็นอย่างไรต่อ เราก็ยังไม่รู้

139
00:17:43,520 --> 00:17:49,080
แต่เรารู้ว่ามันกําลังทําให้สภาพอากาศของเรา
รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

140
00:17:53,920 --> 00:17:58,800
ในขณะที่บางแห่งจมน้ํา อีกหลายแห่งก็แห้งเกรียม

141
00:18:00,760 --> 00:18:05,680
ทะเลทรายที่กําลังขยายตัว
ก็กําลังเปลี่ยนโฉมหน้าของทั้งทวีป

142
00:18:06,800 --> 00:18:09,160
ทุกชีวิตต้องปรับตัว

143
00:18:10,560 --> 00:18:11,520
หรือไม่ก็ต้องตาย

144
00:18:16,040 --> 00:18:19,480
แอฟริกาตะวันตก
ทางตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา

145
00:18:24,200 --> 00:18:28,720
ฤดูฝนเริ่มผิดปกติและคาดเดาไม่ได้

146
00:18:31,080 --> 00:18:33,960
ตอนกลางวันที่อุณหภูมิสูงสุด
ถึง 43 องศาเซลเซียส...

147
00:18:36,280 --> 00:18:41,480
เปลี่ยนพุ่มหนามให้กลายเป็นเตาอบแบบเปิดโล่ง

148
00:18:44,560 --> 00:18:46,960
ไฟป่าลุกลามไปทั่วภูมิประเทศ...

149
00:18:53,840 --> 00:18:56,680
ทิ้งซากดําเป็นตอตะโกไว้ตามลําพัง

150
00:19:04,760 --> 00:19:08,480
แต่มีกลุ่มหนึ่งที่ไม่ยอมทิ้งบ้านเก่าของพวกมัน

151
00:19:21,520 --> 00:19:24,200
ลูกลิงตัวนี้เติบโตอย่างรวดเร็ว

152
00:19:29,880 --> 00:19:31,680
มันเลยหิวตลอด

153
00:19:35,240 --> 00:19:38,760
และถ้ามีใครหาอาหารในถิ่นทุรกันดารนี้ได้

154
00:19:39,320 --> 00:19:40,880
ก็ต้องเป็นครอบครัวแสนฉลาดของมัน

155
00:19:45,240 --> 00:19:49,600
มีพรสวรรค์ในการแยกเมล็ดออกจากผลนุ่นขนปุย...

156
00:19:52,720 --> 00:19:54,760
ถึงจะแห้งไปสักหน่อยก็ตาม

157
00:20:03,560 --> 00:20:07,680
เพื่อที่จะอยู่รอดที่นี่
มันต้องใช้สมองอันใหญ่โตของมัน

158
00:20:15,440 --> 00:20:18,480
มันเรียนรู้จากตัวอย่าง

159
00:20:22,880 --> 00:20:24,280
นักเรียนที่มีแวว

160
00:20:26,560 --> 00:20:28,960
แต่ก็ยังต้องทําเรื่องพื้นฐานอยู่

161
00:20:35,440 --> 00:20:39,280
ความรู้และทักษะที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น

162
00:20:40,440 --> 00:20:45,880
ช่วยให้ผู้รอดชีวิตเหล่านี้ยังคงอยู่ต่อไปได้
แม้แต่ในภูมิประเทศที่แห้งแล้งเช่นนี้

163
00:20:49,800 --> 00:20:52,600
แต่สิ่งเดียวที่พวกมันขาดไม่ได้เลย

164
00:20:53,280 --> 00:20:55,000
ก็คือน้ําดื่มที่ปลอดภัย

165
00:20:57,800 --> 00:21:02,000
และบทเรียนที่สําคัญที่สุดคือจะหาน้ําได้จากที่ไหน

166
00:21:14,920 --> 00:21:17,840
ลําธารแห้งเหือด

167
00:21:30,440 --> 00:21:33,720
พวกมันอาจรู้ว่าผลไม้ที่ดีที่สุดยังเติบโตที่ไหน

168
00:21:34,600 --> 00:21:38,440
แม้แต่ครอบครัวของมัน
ก็ยังไม่สามารถเสกน้ําจากพื้นดินได้

169
00:21:42,440 --> 00:21:46,520
แต่คุณยายเดินทางบนที่ราบแห่งนี้
มาเป็นเวลา 40 ฤดูแล้ง

170
00:21:51,600 --> 00:21:55,360
ถ้าจะมีใครพาพวกลิงออกจากสถานการณ์นี้ได้
ก็ต้องเป็นมันนี่แหละ

171
00:22:01,680 --> 00:22:04,000
แล้วครอบครัวก็เดินตามหลัง

172
00:22:11,160 --> 00:22:13,240
บ้านของพวกมันกําลังแห้งเหือด

173
00:22:18,680 --> 00:22:23,160
การสูญเสียที่อยู่อาศัยและการลักลอบล่าสัตว์
ทําให้สัตว์สายพันธุ์นี้ลดลง 80 เปอร์เซ็นต์

174
00:22:23,160 --> 00:22:24,840
ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา

175
00:22:28,000 --> 00:22:32,680
ทุกวันนี้ ผู้รอดชีวิตต้องฉลาดขึ้น
และต้องปรับตัวได้มากกว่าเดิม

176
00:22:48,560 --> 00:22:53,000
คุณยายนําฝูงไปที่แอ่งน้ํา
ที่ยังไม่ทําให้มันผิดหวัง

177
00:23:06,760 --> 00:23:12,640
แต่แม้แต่โอเอซิสที่เชื่อถือได้แห่งนี้
ก็ยังแห้งจนกลายเป็นแอ่งน้ํานิ่ง

178
00:23:16,760 --> 00:23:20,040
น้ํานี้กินไม่ได้

179
00:23:47,880 --> 00:23:51,080
ยายขุดหลุมใกล้ขอบของแอ่งน้ํา

180
00:23:54,720 --> 00:23:56,040
มันเริ่มจะเต็มแล้ว

181
00:23:58,880 --> 00:24:03,040
น้ําถูกกรองให้สะอาดด้วยทราย

182
00:24:08,000 --> 00:24:09,360
ครอบครัวก็เข้าร่วมด้วย

183
00:24:18,880 --> 00:24:21,920
ภูมิปัญญาของคุณยายช่วยพวกมันไว้

184
00:24:23,840 --> 00:24:28,160
และลูกลิงก็ได้เรียนรู้บทเรียนสําคัญอีกอย่าง
สําหรับอนาคตของมัน

185
00:24:43,680 --> 00:24:46,280
ในขณะที่ส่วนนี้ของแอฟริกาแห้งแล้ง...

186
00:24:49,680 --> 00:24:53,680
มันส่งผลถึงชีวิตที่อยู่ไกลกว่านั้น

187
00:24:55,760 --> 00:24:58,360
ขนาดอยู่อีกฟากหนึ่งของโลกเลย

188
00:25:00,600 --> 00:25:01,880
เมื่อทะเลทรายเติบโต

189
00:25:03,680 --> 00:25:07,880
พวกมันก็สามารถสูบฝุ่นและทราย
สู่ชั้นบรรยากาศได้มากขึ้น

190
00:25:10,080 --> 00:25:14,560
ที่ซึ่งลมบนที่สูงพัดพาเข้าสู่ระบบสภาพอากาศ

191
00:25:14,560 --> 00:25:16,880
ที่กระจายไปทั่วโลก

192
00:25:19,880 --> 00:25:25,400
เมื่อมุ่งหน้าไปยังขั้วโลก
มันจับตัวอยู่บนธารน้ําแข็งและแผ่นน้ําแข็ง

193
00:25:27,320 --> 00:25:28,720
ทําให้พวกมันสีเข้มขึ้น

194
00:25:29,960 --> 00:25:32,600
ดูดซับรังสีดวงอาทิตย์มากขึ้น...

195
00:25:34,920 --> 00:25:37,640
และทําให้สภาพแวดล้อมที่เป็นน้ําแข็งอบอุ่นขึ้น

196
00:25:48,040 --> 00:25:52,960
นักล่าบนบกที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนอย่างหิวโหย

197
00:25:53,480 --> 00:25:55,520
ออกหาอาหารตามแนวชายฝั่ง

198
00:26:03,080 --> 00:26:04,920
ตอนนี้ฤดูกาลกําลังเปลี่ยนไป

199
00:26:06,480 --> 00:26:08,320
มันตรวจสอบน้ําแข็งในทะเล

200
00:26:12,280 --> 00:26:15,560
มันสามารถเข้าถึงแมวน้ําที่มันอยากล่า

201
00:26:15,560 --> 00:26:18,480
ก็ต่อเมื่อน้ําแข็งแข็งตัวพอที่จะรองรับมันเท่านั้น

202
00:26:22,120 --> 00:26:23,960
แต่ฤดูใบไม้ร่วงนี้อากาศอบอุ่น

203
00:26:25,320 --> 00:26:27,520
และน้ําแข็งในทะเลก็แข็งตัวช้า

204
00:26:33,120 --> 00:26:37,040
และมันก็ไม่ใช่ตัวเดียวที่โหยหิวโอกาสในการล่า

205
00:26:41,080 --> 00:26:45,040
หมีขั้วโลกหลายร้อยตัวรวมตัวกัน
ที่ชายฝั่งทางตอนเหนือของแคนาดา

206
00:26:46,520 --> 00:26:48,160
เพื่อรอให้นําแข็งจับตัว

207
00:26:51,840 --> 00:26:53,640
สําหรับวัยรุ่นที่อยากรู้อยากเห็น

208
00:26:54,680 --> 00:26:58,800
นี่เป็นโอกาสที่ยากจะต้านทาน
เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของมัน

209
00:27:07,840 --> 00:27:10,640
ไม่ว่ารุ่นเฮฟวี่เวทหนัก 450 กิโลกรัมตัวไหน

210
00:27:10,640 --> 00:27:12,560
ก็สามารถโจมตีถึงตายได้...

211
00:27:14,960 --> 00:27:17,080
ถ้าพวกมันสู้กันขึ้นมาจริงๆ

212
00:27:26,040 --> 00:27:28,080
การประลองช่วยฆ่าเวลาได้

213
00:27:29,880 --> 00:27:31,400
แต่มันยังคงหิวอยู่

214
00:27:35,560 --> 00:27:39,880
เหลือเพียงที่เดียวที่มันอาจจะเจอของกิน

215
00:27:45,400 --> 00:27:49,600
มันหันหลังให้ทะเลแล้วมุ่งหน้าไปอีกทาง

216
00:27:52,440 --> 00:27:53,280
บนบก

217
00:27:54,840 --> 00:27:56,320
มุ่งหน้าสู่ป่า

218
00:28:02,920 --> 00:28:05,200
ใครจะรู้ว่ามันอาจจะเจออะไรที่นี่

219
00:28:22,080 --> 00:28:22,920
หมาป่า

220
00:28:25,440 --> 00:28:26,560
นักล่าเป็นฝูง

221
00:28:28,880 --> 00:28:31,280
พวกมันปกครองป่าทางตอนเหนือ

222
00:28:36,320 --> 00:28:40,760
ออกลาดตระเวนอาณาเขต
ขนาด 1,600 ตารางกิโลเมตรทุกวัน...

223
00:28:43,080 --> 00:28:47,440
เพื่อหาอาหารและผู้บุกรุก

224
00:29:05,560 --> 00:29:08,680
ปกติแล้วหมาป่าและหมีขั้วโลกจะไม่เจอกัน

225
00:29:11,960 --> 00:29:15,160
แต่วันนี้การเผชิญหน้ากลับเพิ่มมากขึ้น

226
00:29:19,360 --> 00:29:22,440
หมาป่าเดียวดายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมี

227
00:29:24,960 --> 00:29:27,480
แต่ฝูงหมาป่าใกล้เข้ามาแล้ว

228
00:29:34,040 --> 00:29:35,520
คราวนี้ใครจะเก่งกว่ากัน

229
00:29:38,080 --> 00:29:39,520
นายคืออาหาร...

230
00:29:41,520 --> 00:29:42,880
หรือภัยคุกคามชีวิตกันแน่

231
00:30:08,440 --> 00:30:11,720
ที่อื่นมีของที่หยิบง่ายกว่า

232
00:30:14,040 --> 00:30:18,560
ด้วยการยืนหยัดไม่ถอย วันนี้หมีผู้กล้าหาญก็ชนะ

233
00:30:25,560 --> 00:30:28,760
เมื่อถูกบีบให้ใช้เวลา
อยู่ห่างจากทะเลน้ําแข็งมากขึ้น

234
00:30:29,280 --> 00:30:34,200
หมีขั้วโลกจึงต้องค้นหาที่อยู่ของมัน
ในโลกใหม่ที่แปลกประหลาด

235
00:30:41,640 --> 00:30:45,720
การเดิมพันในดินแดนหมาป่าของมัน
ครั้งนี้ได้รับผลตอบแทน

236
00:30:49,080 --> 00:30:50,880
ซากกวางมูสที่ถูกทิ้งไว้

237
00:30:53,280 --> 00:30:57,280
มีอาหารมากพอที่จะทําให้มันไปต่อได้
จนกว่าทะเลจะจับเป็นน้ําแข็งอีกครั้ง

238
00:31:03,080 --> 00:31:08,760
แต่ไม่ใช่ว่าสัตว์ทุกตัวจะมีทักษะ
ในการตามทันโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

239
00:31:14,480 --> 00:31:18,880
การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
กําลังสร้างสภาวะที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

240
00:31:20,680 --> 00:31:24,880
ทําลายการเชื่อมต่อพื้นฐานในเครือข่ายแห่งชีวิต

241
00:31:27,960 --> 00:31:29,840
และมันสร้างความหายนะ...

242
00:31:32,240 --> 00:31:35,280
ในแบบที่เราคาดไม่ถึง

243
00:31:43,000 --> 00:31:46,800
ลึกเข้าไปในใจกลางป่าเซียร์ราเนวาดา...

244
00:31:48,960 --> 00:31:52,600
ต้นสนต้นนี้ตกอยู่ในวงล้อม

245
00:31:57,560 --> 00:31:58,560
ศัตรูของมัน

246
00:31:59,680 --> 00:32:01,520
คือด้วงสนตะวันตก

247
00:32:07,240 --> 00:32:11,320
นักฆ่าตัวจิ๋วตัวนี้ค้นหาจุดอ่อน...

248
00:32:14,800 --> 00:32:17,760
เพื่อเจาะเข้าไปและวางไข่ของมัน

249
00:32:24,680 --> 00:32:31,560
ถ้ามันทําสําเร็จ ตัวอ่อนที่หิวโหยของมัน
จะทําลายต้นสนจากข้างใน

250
00:32:34,360 --> 00:32:36,480
แต่นี่ไม่ได้เป็นแค่ต้นไม้ทั่วไป

251
00:32:38,560 --> 00:32:40,600
มันเป็นป้อมปราการพร้อมรบ

252
00:32:42,400 --> 00:32:46,560
ด้านหลังเครื่องกีดขวาง
มีทางลําเลียงเสบียงซ่อนอยู่

253
00:32:48,960 --> 00:32:53,960
ปั๊มน้ําฝนขนาด 380 ลิตร
สูบขึ้นจากรากถึงยอดทุกวัน

254
00:32:58,680 --> 00:33:01,720
และพลังน้ํานี้คือแนวป้องกันอีกแนว

255
00:33:05,240 --> 00:33:06,240
ยางสน

256
00:33:07,720 --> 00:33:09,440
มันไหลไปสู่รอยแยก

257
00:33:11,200 --> 00:33:12,760
และขับไล่ผู้บุกรุก

258
00:33:15,240 --> 00:33:20,480
มันถูกตั้งโปรแกรมให้เจาะต่อไป
ของเหลวนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่หยุดมันได้

259
00:33:23,680 --> 00:33:25,200
แต่ยางของต้นไม้

260
00:33:27,080 --> 00:33:28,280
มีกลเม็ดอีกอย่าง

261
00:33:30,720 --> 00:33:31,920
ขณะที่มันแห้ง

262
00:33:33,200 --> 00:33:34,120
มันจะแข็งตัว

263
00:33:41,400 --> 00:33:44,360
หยุดได้กระทั่งตัวด้วงที่มุ่งมั่นที่สุด...

264
00:33:49,200 --> 00:33:50,040
ตามทางของมัน

265
00:33:54,400 --> 00:33:58,240
แต่ต้นสนไม่สามารถตั้งเกราะป้องกัน
ที่ทรงพลังได้ตลอด

266
00:34:00,160 --> 00:34:04,120
สภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนไป
ทําให้รูปแบบสภาพอากาศของแปซิฟิก

267
00:34:04,120 --> 00:34:05,560
เปลี่ยนไปทางทิศเหนือ

268
00:34:06,960 --> 00:34:10,480
พายุที่เคยปกคลุมป่าแคลิฟอร์เนียเหล่านี้

269
00:34:11,000 --> 00:34:13,600
ตอนนี้มันพัดเข้าชายฝั่งแคนาดา

270
00:34:16,480 --> 00:34:22,160
ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ต้นไม้เหล่านี้ได้รับปริมาณน้ําฝน
เพียงสองในสามจากปริมาณปกติ

271
00:34:25,800 --> 00:34:28,800
และเมื่อไม่มีน้ําเพียงพอ
ที่จะทําให้ยางสนไหลตลอด...

272
00:34:33,000 --> 00:34:37,440
ความสมดุลของอํานาจเปลี่ยนมาเข้าข้างตัวด้วง

273
00:34:39,440 --> 00:34:41,480
พวกมันฝ่าแนวป้องกัน

274
00:34:43,880 --> 00:34:47,560
และตัวอ่อนของมันลอดผ่านท่อลําเลียงของต้นไม้

275
00:34:51,960 --> 00:34:54,880
ตัดน้ําที่ต้นสนต้องใช้เพื่อความอยู่รอด

276
00:34:59,000 --> 00:35:01,400
มันคือที่มั่นสุดท้ายของต้นไม้

277
00:35:05,640 --> 00:35:07,200
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่เงียบงัน...

278
00:35:09,240 --> 00:35:11,240
ป่ากําลังจะตาย

279
00:35:13,360 --> 00:35:15,960
สิ่งที่ต้องใช้คือประกายไฟแค่วูบเดียว

280
00:35:31,040 --> 00:35:36,000
หลายล้านไร่ถูกเผาด้วยความร้อน 2,000 องศา
เป็นเวลาหลายเดือน

281
00:35:39,960 --> 00:35:45,640
ในบางแห่ง ต้นไม้ที่ตายแล้วกว่า 80 เปอร์เซ็นต์
ที่เป็นเชื้อเพลิงให้ไฟป่าเหล่านี้

282
00:35:46,360 --> 00:35:50,080
คือต้นสนปอนเดโรซาที่โดนตัวด้วงแทะตาย

283
00:35:56,200 --> 00:36:00,600
ถึงแม้ว่าป่าที่ถูกเผาจนทําให้ท้องฟ้า
ของซานฟรานซิสโกกลายเป็นสีส้ม

284
00:36:05,480 --> 00:36:08,760
ต้นไม้ก็ยังมีแสงแห่งความหวัง

285
00:36:14,280 --> 00:36:18,080
พวกมันกําลังอพยพขึ้นเหนืออย่างช้าๆ
เพื่อความปลอดภัย

286
00:36:20,920 --> 00:36:24,000
บางแห่งก็เร็ว
ในอัตรา 1.6 กิโลเมตรทุกๆ สามปี

287
00:36:27,120 --> 00:36:32,120
ตอนนี้ต้นสนเติบโตในละติจูด
ที่เคยหนาวเกินกว่าจะอยู่รอด

288
00:36:36,000 --> 00:36:37,960
ขณะที่แนวต้นไม้เคลื่อนตัวไปทางเหนือ...

289
00:36:39,800 --> 00:36:42,880
มันก็เปิดโอกาสให้ผู้อื่นได้ติดตาม

290
00:36:45,600 --> 00:36:48,840
ซึ่งอาจส่งผลที่ตามมา
อย่างน่าประหลาดใจสําหรับเราทุกคน

291
00:36:58,960 --> 00:37:03,720
{\an8}บีเวอร์ผู้กล้าหาญคู่นี้กําลังติดตาม
การเคลื่อนพลของต้นไม้

292
00:37:05,320 --> 00:37:09,760
{\an8}บุกเบิกทางเหนือก่อนบีเวอร์ตัวอื่นๆ
ก่อนหน้าพวกมัน

293
00:37:17,840 --> 00:37:20,400
ไปถึงทุ่งทุนดราอะแลสกา

294
00:37:24,360 --> 00:37:30,600
และตอนนี้ย่านใหม่นี้มีทุกอย่าง
ที่พวกมันต้องการเพื่อง่วนทํางาน

295
00:37:39,960 --> 00:37:44,080
พวกมันต้องสร้างกระท่อมและเขื่อนใหม่เอี่ยม

296
00:37:47,240 --> 00:37:48,280
ด้วยฟัน...

297
00:37:51,560 --> 00:37:52,920
และอุ้งเท้า

298
00:38:00,160 --> 00:38:02,360
เพียงไม่กี่เดือน

299
00:38:02,360 --> 00:38:07,400
พุ่มไม้เหล่านี้จะถูกล็อกเอาไว้
ในพื้นที่เยือกแข็งของฤดูหนาวอาร์กติก

300
00:38:13,920 --> 00:38:19,080
เพื่ออยู่รอดในทางเหนือที่ห่างไกลนี้
พวกมันต้องสร้างเขื่อนอย่างระมัดระวัง

301
00:38:21,400 --> 00:38:25,600
การกักน้ําไว้มากเกินไป
อาจทําให้กระท่อมของพวกมันจมน้ําได้

302
00:38:28,200 --> 00:38:33,760
หากน้อยเกินไป บ่อน้ําของมัน
ก็จะจับเป็นน้ําแข็งและขังพวกมันให้ติดอยู่ข้างใน

303
00:38:36,400 --> 00:38:39,000
มันเป็นความสมดุลอันละเอียดอ่อน
ของวิศวกรรมที่แม่นยํา

304
00:38:39,680 --> 00:38:41,400
และการแทะที่ดุเดือด

305
00:38:45,200 --> 00:38:49,000
และองค์ประกอบเดียว
ที่จะตัดสินว่าพวกมันทําถูกหรือผิด

306
00:38:56,760 --> 00:38:57,600
ฤดูหนาว

307
00:39:00,680 --> 00:39:02,520
กระท่อมของพวกมันรอดไหม

308
00:39:06,000 --> 00:39:09,880
หรือพวกมันสร้างสุสานน้ําแข็งให้ตัวเองซะแล้ว

309
00:39:38,560 --> 00:39:40,040
พวกมันทําสําเร็จ

310
00:39:41,680 --> 00:39:43,480
บ้านที่สร้างได้สมบูรณ์แบบ

311
00:39:45,200 --> 00:39:48,080
พร้อมสําหรับเขตแดนใหม่

312
00:40:01,400 --> 00:40:08,080
เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิ เราถึงจะได้เห็นว่า
เขื่อนของพวกมันมีผลกระทบอย่างอื่นด้วย

313
00:40:13,160 --> 00:40:18,160
บีเวอร์ของเราเปลี่ยนหนองน้ํา
ให้กลายเป็นทะเลสาบ

314
00:40:22,200 --> 00:40:27,840
มันดูดซับแสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ
และให้ความร้อนกับพื้นเยือกแข็งด้านล่าง

315
00:40:30,400 --> 00:40:37,320
เมื่อดินละลาย กระแสน้ําจะไหลมากขึ้น
และต้นไม้สามารถหยั่งรากได้เพิ่มขึ้น

316
00:40:39,440 --> 00:40:42,280
การตื่นทองทางด้านวัสดุก่อสร้าง

317
00:40:43,320 --> 00:40:46,440
ทําให้บีเวอร์อพยพขึ้นมาจากทางใต้

318
00:40:49,760 --> 00:40:55,280
เปลี่ยนดินแดนอันบริสุทธิ์นี้
ให้เป็นชุมชนชายแดนที่คึกคัก

319
00:41:32,240 --> 00:41:36,400
แต่ดินแดนในอุดมคติที่กําลังเติบโตนี้
ไม่ได้เป็นเหมือนทุกอย่างที่เห็น

320
00:41:41,800 --> 00:41:46,600
พื้นที่พรุเยือกแข็งของอะแลสกา
มีความลับดํามืดซ่อนอยู่

321
00:41:49,120 --> 00:41:50,080
เมื่อมันละลาย...

322
00:41:53,120 --> 00:41:55,400
มันจะปล่อยก๊าซมีเทนออกมา

323
00:41:58,640 --> 00:42:03,320
ก๊าซเรือนกระจก
ที่มีฤทธิ์ทําให้สภาพอากาศไม่สมดุล

324
00:42:10,280 --> 00:42:15,640
มันดักจับความร้อนในชั้นบรรยากาศ
ได้มากกว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ถึง 80 เท่า

325
00:42:16,880 --> 00:42:19,520
ซึ่งช่วยเร่งการละลายของน้ําแข็งใต้ดิน

326
00:42:22,560 --> 00:42:25,640
ที่ยังสามารถปล่อยก๊าซมีเทนออกมาได้มากขึ้น

327
00:42:27,200 --> 00:42:31,280
เข้าไปในวงจรอุบาทว์
ของอุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

328
00:42:34,480 --> 00:42:36,760
เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของความร้อนส่วนเกินนี้

329
00:42:38,240 --> 00:42:41,000
จะถูกส่งกลับไปสู่มหาสมุทรของเรา

330
00:42:43,360 --> 00:42:45,800
เติมพลังให้พายุเฮอริเคนถี่ขึ้น

331
00:42:46,680 --> 00:42:52,040
และในบางพื้นที่ก็มีบางสิ่งที่ร้ายกาจกว่านั้น

332
00:42:54,640 --> 00:42:56,800
ขาของแท่นขุดเจาะน้ํามันที่ถูกทิ้งร้าง

333
00:42:57,320 --> 00:43:00,840
เป็นจุดยึดที่สมบูรณ์แบบสําหรับโพลิปตัวจิ๋วนี้

334
00:43:03,280 --> 00:43:05,000
ด้วยทําเลที่ดีเยี่ยมนี้

335
00:43:07,160 --> 00:43:09,440
มันจะกําหนดพื้นที่ไปยังจุดใหม่ๆ

336
00:43:10,960 --> 00:43:13,880
เพื่อฝากร่างโคลน

337
00:43:24,400 --> 00:43:29,440
มหาสมุทรที่อุ่นทําให้โพลิปหนึ่งตัวใช้เวลาไม่นาน

338
00:43:29,960 --> 00:43:31,880
ในการสร้างกองทัพโคลน

339
00:43:41,080 --> 00:43:45,920
แต่นั่นเป็นเพียงแค่ก้าวแรก
ในการขยายตัวอย่างไม่หยุดหย่อนของพวกมัน

340
00:43:51,000 --> 00:43:55,640
หลังผ่านไปสองสามสัปดาห์
พวกโคลนก็เริ่มกลายร่าง

341
00:44:01,240 --> 00:44:06,880
หนวดหายไปและแปลงร่างกลายเป็นหอคอยจิ๋ว

342
00:44:31,400 --> 00:44:34,120
โคลนแต่ละตัวจะกลายเป็นไลน์การผลิต

343
00:44:49,160 --> 00:44:51,320
สายพานของตัวอ่อน

344
00:44:59,320 --> 00:45:02,840
มหาสมุทรที่อุ่นและการจับปลามากเกินไป
ทําให้มีนักล่าลดลง

345
00:45:03,640 --> 00:45:07,000
ตัวอ่อนเหล่านี้จึงอยู่รอดได้
ในจํานวนที่มากเป็นประวัติการณ์

346
00:45:14,600 --> 00:45:17,680
พวกมันเติบโตเต็มวัยในเวลาไม่กี่สัปดาห์

347
00:45:26,800 --> 00:45:29,200
กลายเป็นแมงกะพรุน

348
00:45:33,440 --> 00:45:37,040
ไม่มีทั้งเปลือกและโครงกระดูก
พวกมันก็สามารถทนทาน

349
00:45:37,960 --> 00:45:42,480
แม้กระทั่งสภาพอากาศที่เปลี่ยนไป
จนทําให้มหาสมุทรของเรามีความเป็นกรดสูงขึ้น

350
00:45:48,440 --> 00:45:51,040
ผู้รอดชีวิตขั้นสูงสุดของโลก

351
00:45:59,520 --> 00:46:05,040
และวุ้นธรรมดาๆ ที่มีชีวิตเหล่านี้
ก็จะผลิตโพลิปเพิ่มมากขึ้นในที่สุด

352
00:46:05,880 --> 00:46:12,480
แต่ละตัวจะมีพลังในการสร้าง
กองทัพโคลนของมันเองจํานวนเป็นล้านๆ

353
00:46:22,360 --> 00:46:25,440
มหาสมุทรที่เปลี่ยนแปลงของเรา
ตอนนี้กําลังเป็นพยาน

354
00:46:25,960 --> 00:46:32,320
ให้กับสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์บางคนเรียกว่า
'การลุกฮือของเมือก'

355
00:46:36,000 --> 00:46:37,240
มหาสมุทรเยลลี่

356
00:46:38,840 --> 00:46:40,480
กองพันหนู

357
00:46:41,520 --> 00:46:43,280
ฝูงแมลง

358
00:46:45,840 --> 00:46:51,160
ทั้งหมดกําลังเตือนว่า
เครือข่ายของธรรมชาติกําลังถึงจุดแตกหัก

359
00:46:55,960 --> 00:47:00,280
เราทุกคนเริ่มรู้สึกถึงผลกระทบที่เกิดขึ้น

360
00:47:06,400 --> 00:47:11,880
แต่ก็ยังมีวิธีรักษาโลกที่ป่วยของเรา
ให้กลับมาอุดมสมบูรณ์อีกครั้ง

361
00:47:16,480 --> 00:47:21,000
เราแบ่งปันบ้านของเรา
กับอีกหลายสายพันธุ์พิเศษ

362
00:47:22,800 --> 00:47:25,560
ที่ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงครอบครัวของพวกมัน

363
00:47:27,920 --> 00:47:29,680
ช่วยลูกๆ ของพวกมัน

364
00:47:31,240 --> 00:47:32,920
และปกป้องบ้านของพวกมัน

365
00:47:34,160 --> 00:47:37,120
พวกมันช่วยให้เครือข่ายธรรมชาติฟื้นตัวได้

366
00:47:39,440 --> 00:47:42,600
ผู้รักษาที่ทรงพลังที่สุดของโลกที่เราอยู่

367
00:47:44,600 --> 00:47:47,440
พวกมันกุมอนาคตของเราไว้ในมือ

368
00:49:44,840 --> 00:49:49,840
คําบรรยายโดย คุณาพร ศันสนียกุลวิไล