1
00:00:06,382 --> 00:00:09,552
‎(ภาพยนตร์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:10,053 --> 00:00:15,349
‎(ทำไมฉันถึงกังวลตลอดเวลา)

3
00:00:15,892 --> 00:00:17,894
‎(คนอื่นๆ ถามว่า
‎มียาที่กินแล้วหายกังวลไหม)

4
00:00:17,977 --> 00:00:21,189
‎(หนีจากกับดักความกังวล
‎เทคโนโลยีทำให้เกิดความกังวลอย่างไร)

5
00:00:21,272 --> 00:00:23,566
‎(หนีจากกับดักความกังวล)

6
00:00:23,983 --> 00:00:26,110
‎(งานวิจัยใหม่พบว่า
‎คนรุ่นมิลเลนเนียลกังวลมากที่สุด)

7
00:00:26,527 --> 00:00:28,404
‎(เทคโนโลยีทำให้เกิดความกังวลอย่างไร)

8
00:00:28,488 --> 00:00:30,615
‎(โทรศัพท์ทำให้คุณกังวลหรือซึมเศร้าหรือเปล่า)

9
00:00:30,698 --> 00:00:32,909
‎(โจเซฟ ฟราสซิน่า
‎นี่ เป็นยังไงบ้าง คุณยัง…)

10
00:00:32,992 --> 00:00:34,494
‎(นัดหมอฟัน - วันนี้ 13:00 น.)

11
00:00:34,577 --> 00:00:35,787
‎(แจ้งเตือน - ให้อาหารแมว)

12
00:00:35,870 --> 00:00:37,205
‎(ผลการเลือกตั้งประธานาธิบดี)

13
00:00:37,288 --> 00:00:39,499
‎(แค่อยากถามว่าคุณได้เปิดแจ้งเตือนไหม)

14
00:00:39,582 --> 00:00:41,417
‎(นัดพบเอลเลียต แมนเดอร์
‎วันนี้ 15:00 น.)

15
00:00:41,501 --> 00:00:43,669
‎คุณรับมือกับความเครียดยังไง

16
00:00:43,753 --> 00:00:46,881
‎เรามียาที่แก้เครียดได้ในห้านาที

17
00:00:46,964 --> 00:00:49,509
‎มันทำอะไรกันแน่ มันทำให้เรารู้สึกยังไง

18
00:00:49,592 --> 00:00:51,427
‎มันบรรเทาความเครียดให้คนนับล้าน

19
00:00:51,511 --> 00:00:55,431
‎ฉันพกซาแน็กซ์ติดตัวตลอดเวลา
‎ตอนนี้มันอยู่ในกระเป๋า

20
00:00:55,515 --> 00:00:59,435
‎ผมรู้ว่าผมมียาวิเศษอยู่เสมอ
‎ผมค้นพบวิธีการที่ใช้ได้ผล

21
00:00:59,519 --> 00:01:02,396
‎อย่างแรกที่เราทำเวลามีคนพูดว่า

22
00:01:02,480 --> 00:01:04,607
‎"เครียดจัง นอนไม่หลับเลย"

23
00:01:04,690 --> 00:01:06,609
‎คือ "กินยาตัวนี้สิ มันจะช่วยให้นอนหลับ

24
00:01:06,692 --> 00:01:08,653
‎มันจะทำให้รู้สึกสงบ ลาก่อน"

25
00:01:08,736 --> 00:01:11,030
‎ปริมาณการใช้ซาแน็กซ์เพิ่มขึ้นมาก

26
00:01:11,114 --> 00:01:13,908
‎การสั่งยาพุ่งสูงภายในยี่สิบปีที่ผ่านมา

27
00:01:13,991 --> 00:01:16,702
‎ผู้ใหญ่ชาวอเมริกันประมาณหนึ่งในแปดคนใช้ยานี้

28
00:01:16,786 --> 00:01:18,621
‎มีการสั่งยาเยอะมาก

29
00:01:18,704 --> 00:01:21,207
‎ที่จริงมันก็มีมานานแล้วนะ

30
00:01:21,290 --> 00:01:22,708
‎เราถามเพื่อนได้เสมอ

31
00:01:22,792 --> 00:01:25,211
‎"มีซาแน็กซ์ไหม หรือรู้จักคนที่มีซาแน็กซ์ไหม"

32
00:01:25,294 --> 00:01:27,713
‎เป็นเพราะประเทศของเรา
‎กังวลมากขึ้นหรือเปล่าคะ

33
00:01:27,797 --> 00:01:28,881
‎เราตระหนักรู้มากขึ้น

34
00:01:28,965 --> 00:01:31,759
‎หรือเป็นเพราะมียาให้ใช้มากขึ้น

35
00:01:31,843 --> 00:01:35,388
‎ความกังวลเป็นสัญญาณเตือนว่ามีบางอย่างผิดปกติ

36
00:01:35,471 --> 00:01:36,973
‎ตอนนี้มีบางอย่างผิดปกติอย่างมาก

37
00:01:37,056 --> 00:01:40,059
‎สำหรับสมองและร่างกาย เราไม่เคยพักผ่อน

38
00:01:40,143 --> 00:01:42,687
‎เราทำงานตลอดเวลา

39
00:01:43,271 --> 00:01:46,065
‎ฉันรู้สึกดีที่สุดเวลากินซาแน็กซ์ครึ่งเม็ด

40
00:01:46,149 --> 00:01:50,570
‎มันคือความมึนเมาแบบที่ฉันคิดว่า
‎คนอื่นๆ รู้สึกเป็นปกติ

41
00:01:50,653 --> 00:01:52,530
‎เดี๋ยวนะ ได้เวลาซาแน็กซ์แล้ว

42
00:01:53,447 --> 00:01:57,285
‎ยาเป็นทางออกที่เรียบง่าย

43
00:01:57,368 --> 00:02:01,706
‎ที่เราสร้างโครงสร้างพื้นฐานขึ้นมารองรับ

44
00:02:01,789 --> 00:02:05,585
‎แต่ตอนนี้แพทย์เตือนว่ามันมีฤทธิ์
‎ทำให้เสพติดและอันตรายกว่าที่คิดไว้

45
00:02:05,668 --> 00:02:07,879
‎ครั้งแรกที่ฉันกินมัน

46
00:02:07,962 --> 00:02:11,591
‎ฉันพูดว่า "ฉันรู้เลยว่าทำไมคนถึงติดมัน"

47
00:02:13,342 --> 00:02:15,720
‎ฉันต้องระวังยาตัวนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย

48
00:02:15,803 --> 00:02:17,430
‎ถ้าตอนนั้นผมรู้แบบนี้

49
00:02:17,513 --> 00:02:20,808
‎ผมไม่มีวันกินยาเม็ดแรก

50
00:02:21,392 --> 00:02:22,268
‎ไม่มีวัน

51
00:02:22,351 --> 00:02:25,271
‎เวลาเราไปหาหมอและคาดหวังว่า
‎จะได้รับความช่วยเหลือ

52
00:02:25,354 --> 00:02:28,107
‎สิ่งที่เราไม่รู้คือถ้าปัญหาไม่ทำให้เรากลัว

53
00:02:28,191 --> 00:02:29,650
‎รอจนกว่าจะเห็นวิธีแก้ก่อนเถอะ

54
00:02:29,734 --> 00:02:31,611
‎เราติดอยู่ในบ่วงเดิมๆ

55
00:02:31,694 --> 00:02:33,321
‎แก้ปัญหาที่เกิดไปแล้ว

56
00:02:33,404 --> 00:02:36,032
‎แทนที่จะสร้างภูมิต้านทานตั้งแต่แรก

57
00:02:41,579 --> 00:02:45,333
‎เอกลักษณ์อย่างหนึ่งของชีวิตในยุคใหม่

58
00:02:45,416 --> 00:02:49,462
‎คือเราใช้เวลาในหัวตัวเองมากแค่ไหน

59
00:02:49,545 --> 00:02:53,841
‎ตอนนี้ชีวิตของเราส่วนใหญ่ดำเนินไป

60
00:02:53,925 --> 00:02:56,719
‎ในสมองของเรา

61
00:02:56,802 --> 00:03:01,057
‎เราไม่ได้วิ่งหนีเสือ ในบางแง่
‎การวิ่งหนีเสือเรียบง่ายกว่ามาก

62
00:03:01,140 --> 00:03:04,685
‎เมื่อ 2,000 ปีก่อน
‎คนเดินทางด้วยวิธีไหนเป็นหลัก

63
00:03:04,769 --> 00:03:08,648
‎ความกลัว สัตว์จะคำรามแล้วงับขาเรา

64
00:03:08,731 --> 00:03:10,066
‎เราวิ่งได้นาทีหนึ่งเป็นกิโล

65
00:03:10,149 --> 00:03:12,276
‎- ความกลัวทำให้…
‎- ความกลัวทำให้เราเคลื่อนที่

66
00:03:12,360 --> 00:03:13,736
‎- เข้าใจล่ะ
‎- ความกลัวผลักดันเรา

67
00:03:13,819 --> 00:03:16,614
‎เวลาเรารู้สึกกังวล สิ่งที่เกิดขึ้น
‎ในร่างกายจะคล้ายคลึงกับ

68
00:03:16,697 --> 00:03:18,282
‎สิ่งที่เกิดขึ้นเวลาเรากลัว

69
00:03:19,200 --> 00:03:23,287
‎ในสมองของมนุษย์เกือบทุกคน
‎รวมถึงวานร สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

70
00:03:23,371 --> 00:03:27,041
‎และแม้แต่สัตว์เลื้อยคลาน
‎มีศูนย์กลางความกลัวที่เรียกว่าอะมิกดะลา

71
00:03:27,541 --> 00:03:30,127
‎ในมนุษย์จะมีสองข้าง มันสมมาตรกัน

72
00:03:30,211 --> 00:03:32,630
‎อยู่ตรงกลางๆ รูปร่างคล้ายอัลมอนด์

73
00:03:33,422 --> 00:03:38,427
‎อะมิกดะลาจะทำงาน
‎ถ้ามีอะไรที่ทำให้กังวลหรือกลัว

74
00:03:38,511 --> 00:03:40,346
‎มันคือการตอบสนองโดยสู้หรือหนี

75
00:03:40,429 --> 00:03:44,308
‎ระบบประสาทซิมพาเทติก
‎กำลังเตรียมร่างกายให้พร้อมลงมือ

76
00:03:44,392 --> 00:03:47,144
‎เลือดสูบฉีด หัวใจเต้นรัว

77
00:03:47,228 --> 00:03:48,938
‎กล้ามเนื้อถูกกระตุ้น

78
00:03:49,021 --> 00:03:52,149
‎ความวิตกกังวลเป็นพลังงานรูปแบบหนึ่ง

79
00:03:52,900 --> 00:03:57,571
‎และพลังงาน ถ้าใช้ในทางที่เหมาะสม
‎ก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์มาก

80
00:03:57,655 --> 00:04:01,659
‎มันทำให้เรามีพลังที่จะไขว่คว้า
‎ทำสิ่งต่างๆ ให้สำเร็จ

81
00:04:03,035 --> 00:04:07,665
‎เราฉลาดขึ้น มีสมาธิมากขึ้น
‎มีแรงผลักดัน ทะเยอทะยาน มีความหวัง

82
00:04:08,165 --> 00:04:12,503
‎ถ้าเรามีความกังวลในระดับที่พอดี
‎ระดับที่เรายอมรับและจัดการได้

83
00:04:12,586 --> 00:04:15,214
‎เวลาคิดถึงโรควิตกกังวล

84
00:04:15,715 --> 00:04:18,551
‎ฉันคิดว่าคนที่เป็นโรคนี้มีแนวโน้ม

85
00:04:18,634 --> 00:04:21,429
‎ที่จะเกิดอะดรีนาลีนพลุ่งพล่าน

86
00:04:21,512 --> 00:04:23,723
‎และมันทำให้พวกเขาเป็นอัมพาต

87
00:04:24,223 --> 00:04:28,477
‎ไม่ว่าจะเป็นอัมพาตทางความคิด
‎อัมพาตทางกาย หรือทั้งสองอย่าง

88
00:04:28,561 --> 00:04:30,813
‎เวลาที่ฉันวิตกกังวลอย่างหนัก

89
00:04:30,896 --> 00:04:34,066
‎อย่างแรกที่ฉันรู้สึกคือความร้อนและแรงกดดัน

90
00:04:34,150 --> 00:04:38,112
‎เหมือนอากาศมันหนาแน่นและกดทับบนตัวฉัน

91
00:04:38,195 --> 00:04:40,906
‎เหมือนผ้าห่มที่ร้อนและหนักมากๆ

92
00:04:40,990 --> 00:04:42,867
‎หัวใจเต้นเร็วและแรง

93
00:04:42,950 --> 00:04:45,578
‎ลมหายใจเริ่มกระชั้น

94
00:04:45,661 --> 00:04:48,456
‎และรู้สึกเหมือนมีอะไรรัดหน้าอกจนแน่น

95
00:04:48,539 --> 00:04:52,043
‎ฉันรู้สึกเหมือนต้องหายใจถี่ขึ้น

96
00:04:52,126 --> 00:04:54,628
‎ถึงจะได้รับออกซิเจนเพียงพอต่อการเอาชีวิตรอด

97
00:04:54,712 --> 00:04:56,964
‎ฉันหายใจไม่ทันเลย

98
00:04:57,048 --> 00:04:59,133
‎รูม่านตาขยาย เหงื่อเริ่มออก

99
00:04:59,216 --> 00:05:01,886
‎เลือดไหลจากกระเพาะไปที่แขนขา

100
00:05:01,969 --> 00:05:05,014
‎และมันทำให้ผมรู้สึกว่า "พระเจ้า ปวดท้องจัง

101
00:05:05,097 --> 00:05:07,266
‎จะเป็นยังไงต่อ ฉันจะอ้วกไหม"

102
00:05:07,350 --> 00:05:11,812
‎กล้ามเนื้อของฉันเขม็งเกลียว
‎จนเกร็งไปหมดทุกส่วน

103
00:05:11,896 --> 00:05:14,398
‎ส่วนที่มีเหตุผลคิดว่า "นี่มันบ้าชัดๆ

104
00:05:14,482 --> 00:05:17,735
‎ไม่มีอะไรสักหน่อย"
‎แต่เราคิดอะไรเป็นเหตุเป็นผลไม่ได้เลย

105
00:05:17,818 --> 00:05:23,407
‎เกิดการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง
‎ที่สามารถวัดได้จนถึงระดับโมเลกุล

106
00:05:23,491 --> 00:05:25,117
‎นั่นคือการเปลี่ยนแปลงทางกาย

107
00:05:25,201 --> 00:05:29,372
‎ยังมีการเปลี่ยนแปลงทางจิตวิทยาอีก
‎เรารู้สึกยังไง หวาดหวั่น

108
00:05:29,455 --> 00:05:30,998
‎ความกังวลนี้

109
00:05:31,082 --> 00:05:34,710
‎ความกลัว จากนั้นฉันก็กินซาแน็กซ์

110
00:05:34,794 --> 00:05:37,505
‎และสามหรือสี่นาทีต่อมา

111
00:05:37,588 --> 00:05:39,465
‎ฉันก็กลับมาเป็นปกติ

112
00:05:39,548 --> 00:05:43,386
‎ผมแทบรู้สึกเลยว่ามันออกฤทธิ์ตอนไหน

113
00:05:43,469 --> 00:05:45,846
‎นั่นทำให้มันเหมือนยาวิเศษสำหรับผม

114
00:05:45,930 --> 00:05:48,265
‎ก่อนอื่นเลย มันทำให้ร่างกายฉันผ่อนคลาย

115
00:05:48,349 --> 00:05:52,561
‎ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันต้องการเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ

116
00:05:52,645 --> 00:05:55,481
‎ผ่อนคลายมือ ผ่อนคลายลมหายใจ

117
00:05:55,564 --> 00:06:00,736
‎และปลดเปลื้องแรงกดดันที่รุนแรง

118
00:06:00,820 --> 00:06:04,073
‎ขณะที่ฉันพยายามตั้งสติ

119
00:06:04,156 --> 00:06:06,742
‎ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน

120
00:06:11,872 --> 00:06:15,042
‎มันทำให้เราสามารถปล่อยวาง

121
00:06:15,126 --> 00:06:18,462
‎ปล่อยวางความเครียดทั้งหมด
‎ความกังวลทั้งหมดในวันนั้น

122
00:06:18,546 --> 00:06:21,549
‎ความหนักใจทั้งหมดหายไป

123
00:06:23,050 --> 00:06:27,054
‎ผมไม่รู้ว่ามีใครในที่นี้เคยลอง
‎ซาแน็กซ์ไหม แต่มันวิเศษมาก

124
00:06:27,638 --> 00:06:29,640
‎ซาแน็กซ์ได้รับเสียงปรบมือเบามาก

125
00:06:30,850 --> 00:06:35,396
‎ไม่มีใครร้อง "วู้" มีแต่ "ช่าย"

126
00:06:35,479 --> 00:06:36,772
‎เบ็นโซไดอาเซพีน

127
00:06:36,856 --> 00:06:39,817
‎มันคือประเภทของยา
‎คนรู้จักยากลุ่มนี้ในชื่ออะไรคะ

128
00:06:40,484 --> 00:06:42,445
‎แวเลียม ซาแน็กซ์

129
00:06:42,945 --> 00:06:47,450
‎คลอโนพิน อาติแวน
‎หนึ่งในยาตัวแรกๆ ชื่อว่าลิเบรียม

130
00:06:47,533 --> 00:06:50,453
‎ยาเหล่านี้มีกลไกการทำงาน
‎ทางเภสัชวิทยาเหมือนกัน

131
00:06:50,536 --> 00:06:55,416
‎เบ็นโซไดอาเซพีนกระตุ้นสารสื่อประสาท
‎ในสมองที่เรียกว่ากาบา

132
00:06:55,499 --> 00:06:57,042
‎จะคิดว่าเป็นสารกดประสาทก็ได้

133
00:06:58,961 --> 00:07:02,965
‎มันลดการสื่อสารระหว่างเซลล์สมองแต่ละเซลล์

134
00:07:03,048 --> 00:07:05,050
‎มันทำให้สมองสงบลง

135
00:07:05,134 --> 00:07:06,594
‎เหมือนกับ… นึกออกไหม

136
00:07:07,970 --> 00:07:12,099
‎มันระงับการตอบสนองโดยสู้หรือหนีของเรา

137
00:07:12,183 --> 00:07:15,144
‎มันทำให้เราหายใจช้าลง หัวใจเต้นช้าลง

138
00:07:15,227 --> 00:07:18,856
‎มันลดการกระตุ้นทั้งหมดนั่น

139
00:07:19,690 --> 00:07:21,025
‎และผลก็คือ

140
00:07:21,108 --> 00:07:24,612
‎พอร่างกายสงบลง
‎อารมณ์ของเราก็สงบตามไปด้วย

141
00:07:24,695 --> 00:07:27,823
‎ผมสมองปลอดโปร่ง ความคิดลื่นไหล

142
00:07:27,907 --> 00:07:30,367
‎มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นตัวเองในแบบที่ดีขึ้น

143
00:07:30,451 --> 00:07:32,286
‎และผมว่าในบางแง่ ผมก็ดีขึ้นจริงๆ

144
00:07:35,039 --> 00:07:38,667
‎ตั้งแต่อยู่เกรดสอง
‎ผมก็รู้แล้วว่าผมเป็นเด็กขี้กังวล

145
00:07:39,418 --> 00:07:43,047
‎ผมรู้ตัวว่าท้องไส้ปั่นป่วนง่าย และผมไม่ชอบเลย

146
00:07:43,130 --> 00:07:45,758
‎ตั้งแต่ยังเด็ก ผมเริ่มมีความกลัว

147
00:07:45,841 --> 00:07:48,052
‎แบบเดียวกับแม่ผม คือกลัวการอาเจียน

148
00:07:48,135 --> 00:07:54,308
‎ซึ่งเป็นความกลัวที่แปลก
‎แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าไม่ได้แปลกขนาดนั้น

149
00:07:54,391 --> 00:07:58,771
‎ตั้งแต่อายุหกขวบ ผมใช้ชีวิต
‎อย่างหวาดกลัวการอาเจียน

150
00:07:58,854 --> 00:08:03,692
‎ซึ่งนำไปสู่ความกลัวเชื้อโรค
‎อาหาร และภาวะอาหารเป็นพิษ

151
00:08:03,776 --> 00:08:07,738
‎เวลาที่ผมใช้ไปกับการตรวจสอบสภาพแวดล้อม

152
00:08:07,821 --> 00:08:11,534
‎ว่ามีอันตรายต่อชีวิตผมไหม มันบ้ามาก

153
00:08:11,617 --> 00:08:16,330
‎พอโตขึ้น ผมก็เริ่มมีอาการตื่นตระหนก

154
00:08:17,790 --> 00:08:19,083
‎สวัสดีค่ะ ขอต้อนรับขึ้นเครื่อง

155
00:08:19,166 --> 00:08:22,711
‎การขึ้นเครื่องบินยังทำให้ผม
‎กังวลจนเกิดอาการทางกายอย่างรุนแรง

156
00:08:22,795 --> 00:08:25,673
‎กรุณาสังเกตทางออกที่อยู่ใกล้กับท่านที่สุด

157
00:08:25,756 --> 00:08:30,344
‎ถ้าต้องพูดในที่สาธารณะ
‎ผมก็กังวลจนเกิดอาการทางกายอย่างรุนแรง

158
00:08:30,427 --> 00:08:36,725
‎ขณะที่ผมทำงานด้านข่าวสาร
‎การเขียน และเป็นบรรณาธิการ

159
00:08:36,809 --> 00:08:39,645
‎ผมต้องขึ้นเครื่องบินและพูดในที่สาธารณะบ่อยขึ้น

160
00:08:39,728 --> 00:08:41,855
‎ตั้งแต่อายุสามสิบจนสี่สิบกว่า

161
00:08:41,939 --> 00:08:44,650
‎ผมตีพิมพ์หนังสือสองเล่ม
‎ซึ่งทำให้ผมต้องพูดในที่สาธารณะ

162
00:08:44,733 --> 00:08:48,779
‎และนั่นทำให้ผมเรียนรู้ว่าจะปรับขนาดยายังไง

163
00:08:48,862 --> 00:08:49,947
‎ผมยังรู้สึกกังวลอยู่

164
00:08:50,030 --> 00:08:52,992
‎แต่ไม่ถึงขนาดซินดี้ เบรดี้ในเดอะเบรดี้บันช์

165
00:08:53,075 --> 00:08:54,493
‎พอไฟแดงดวงนี้ติด

166
00:08:54,577 --> 00:08:57,371
‎เราจะออกอากาศ และคนทุกบ้านจะเห็นเรา

167
00:08:57,454 --> 00:09:01,083
‎พอไฟแดงตรงกล้องติด เธอก็ตัวแข็งทื่อ

168
00:09:02,167 --> 00:09:06,005
‎ในปี 2014 ผมตีพิมพ์หนังสือเรื่อง
‎มายเอจออฟแองไซตี้

169
00:09:06,088 --> 00:09:06,964
‎(มายเอจออฟแองไซตี้)

170
00:09:07,172 --> 00:09:10,968
‎ซึ่งพูดถึงปัญหาความกังวลของผม
‎และผมคิดว่ามันอาจจะช่วยผม

171
00:09:11,051 --> 00:09:13,887
‎เพราะนั่นคงเป็นฉากจบที่ดีที่สุด
‎ที่ผมฝ่าฟันอุปสรรคไปได้

172
00:09:13,971 --> 00:09:16,140
‎อย่างแรก ผมจะหายดี นั่นคือประเด็น

173
00:09:16,223 --> 00:09:18,976
‎อย่างที่สอง หนังสือของผมจะยิ่งขายดี

174
00:09:19,059 --> 00:09:22,646
‎เพราะมันบอกว่า "ต้องทำแบบนี้นะ"
‎แต่มันกลับกลายเป็น "ผมยังกังวลอยู่"

175
00:09:22,730 --> 00:09:26,775
‎ไม่ใช่ตอนจบที่น่าพอใจหรือมีประโยชน์

176
00:09:26,859 --> 00:09:29,862
‎ลองคิดดูว่าคุณไม่สามารถ
‎ทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้

177
00:09:29,945 --> 00:09:31,655
‎เพราะความกลัวและกังวล

178
00:09:31,739 --> 00:09:33,991
‎สกอตต์ สตอสเซลต่อสู้กับ
‎ความกังวลมาทั้งชีวิต

179
00:09:34,074 --> 00:09:38,704
‎ผู้เขียน สกอตต์ สตอสเซลเป็นบรรณาธิการ
‎ของเดอะแอตแลนติก และจบจากฮาร์วาร์ด

180
00:09:38,787 --> 00:09:40,956
‎เขายังเป็นสามีและพ่อลูกสอง

181
00:09:41,040 --> 00:09:43,459
‎ผมคิดว่าในระยะสั้น มันส่งผลตรงข้าม

182
00:09:43,542 --> 00:09:45,419
‎คือมันทำให้ผมยิ่งกังวล

183
00:09:45,502 --> 00:09:49,840
‎ผมใช้เบ็นโซไดอาเซพีนมากขึ้น

184
00:09:49,923 --> 00:09:53,344
‎คุณกับคนอีก 40 ล้านคน
‎รักษาโรควิตกกังวลแบบนี้ยังไง

185
00:09:53,427 --> 00:09:56,513
‎ผมเคยลองมาหลายอย่าง

186
00:09:56,597 --> 00:09:58,599
‎แต่ผมกินยา ขอย้ำอีกครั้งว่า

187
00:09:58,682 --> 00:10:00,851
‎นี่เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยบอกใคร
‎เพราะผมอับอาย

188
00:10:00,934 --> 00:10:04,438
‎แต่ผมกินยาแก้ซึมเศร้า
‎และเบ็นโซไดอาเซพีน ซึ่ง…

189
00:10:05,648 --> 00:10:08,776
‎- อย่างซาแน็กซ์เหรอครับ
‎- ซาแน็กซ์ ซึ่งเป็นยาแก้กังวล…

190
00:10:08,859 --> 00:10:11,111
‎ได้เอามาเผื่อคนทั้งห้องส่งไหม

191
00:10:12,112 --> 00:10:14,114
‎ผมมีนะ อยากให้แบ่งไหม

192
00:10:14,198 --> 00:10:17,534
‎เรื่องหนึ่งที่ผมพยายามหาคำตอบ
‎ตอนเขียนหนังสือเล่มนี้คือ

193
00:10:17,618 --> 00:10:21,747
‎"ต้นตอของความกังวล
‎เกิดจากพันธุกรรมหรือเปล่า

194
00:10:21,830 --> 00:10:25,668
‎หรือเป็นบาดแผลทางใจตั้งแต่สมัยเด็ก"

195
00:10:26,460 --> 00:10:29,546
‎อารมณ์พื้นฐานส่วนใหญ่ของเรา

196
00:10:29,630 --> 00:10:31,256
‎การตอบสนองต่อโลก

197
00:10:31,340 --> 00:10:33,425
‎ส่วนใหญ่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด

198
00:10:34,385 --> 00:10:36,929
‎มีงานวิจัยที่หลากหลายเกี่ยวกับฝาแฝด

199
00:10:37,012 --> 00:10:39,682
‎และมันแสดงให้เห็นว่าพันธุกรรมส่งผลอย่างลึกซึ้ง

200
00:10:40,724 --> 00:10:43,769
‎มันส่งผลอย่างลึกซึ้งแต่ก็ไม่ได้เป็นตัวชี้ขาด

201
00:10:43,852 --> 00:10:46,105
‎ไม่อย่างนั้น แฝดเหมือนแต่ละคู่

202
00:10:46,188 --> 00:10:48,607
‎จะต้องมีความวิตกกังวลเท่ากันเสมอ

203
00:10:48,691 --> 00:10:50,526
‎และมันไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคู่

204
00:10:51,026 --> 00:10:53,946
‎ประสบการณ์ของเรามีผลกระทบอย่างมาก

205
00:11:03,580 --> 00:11:06,792
‎เตะไวๆ แบบฮิปฮอป เตะ ผมอยากให้คุณเตะขา

206
00:11:12,172 --> 00:11:16,427
‎ฉันมีอาการวิตกกังวลครั้งแรกสมัยเรียน

207
00:11:17,177 --> 00:11:19,430
‎เพราะฉันถูกกลั่นแกล้งตลอดช่วงที่เรียนอยู่

208
00:11:19,513 --> 00:11:23,100
‎ในโรงเรียนประถมที่ฉันเรียนมีคนดำแค่สามคน

209
00:11:23,183 --> 00:11:26,353
‎ฉันเลยเป็นคนดำคนเดียวในชั้นเรียนเสมอ

210
00:11:26,437 --> 00:11:28,689
‎และมีการกลั่นแกล้งเพราะเชื้อชาติเยอะมาก

211
00:11:28,772 --> 00:11:31,191
‎ฉันกลัวคาบพัก

212
00:11:31,275 --> 00:11:34,153
‎เพราะนั่นเป็นตอนที่มีการกลั่นแกล้งหนักที่สุด

213
00:11:34,653 --> 00:11:39,616
‎ฉันโตมาในฟลอริดาตอนใต้
‎และมาจากครอบครัวที่ยากจน

214
00:11:39,700 --> 00:11:41,535
‎พ่อแม่ฉันมีเงินไม่มาก

215
00:11:42,411 --> 00:11:44,455
‎ฉันเข้ากองทัพทันทีที่เรียนจบมัธยมปลาย

216
00:11:44,538 --> 00:11:46,707
‎เพราะฉันรู้ว่าฉันอยากเรียนวิทยาลัย

217
00:11:46,790 --> 00:11:48,876
‎ฉันต้องหาทางจ่ายค่าเทอมเอง

218
00:11:48,959 --> 00:11:51,378
‎ฉันอยู่ในอิรักประมาณ 15 เดือน

219
00:11:51,462 --> 00:11:55,758
‎ฉันโชคดีมากที่การไปปฏิบัติหน้าที่
‎ของฉันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น

220
00:11:55,841 --> 00:11:58,969
‎แต่ในทางกลับกัน ฉันถูกล่วงละเมิดทางเพศ

221
00:11:59,052 --> 00:12:02,723
‎ระหว่างที่อยู่ในกองทัพและนั่นเป็นสาเหตุหนึ่ง

222
00:12:02,806 --> 00:12:05,684
‎ที่ทำให้ฉันมีปัญหาหลายอย่างหลังจากออกมา

223
00:12:05,768 --> 00:12:07,644
‎หายใจเข้าลึกๆ รู้สึกตึงไหม

224
00:12:12,691 --> 00:12:13,650
‎เจ็ดสิบห้าไหม

225
00:12:18,197 --> 00:12:19,490
‎เกือบแล้ว

226
00:12:19,990 --> 00:12:21,241
‎หลังออกจากกองทัพ

227
00:12:21,325 --> 00:12:24,119
‎ฉันตัดสินใจย้ายไปนิวยอร์กซิตี้เพื่อเข้าวิทยาลัย

228
00:12:24,203 --> 00:12:26,330
‎ฉันอยากเรียนด้านแฟชั่น

229
00:12:26,413 --> 00:12:29,416
‎ฉันรู้สึกห่างเหินจากนักเรียนที่เรียนด้วยกัน

230
00:12:29,500 --> 00:12:31,251
‎เพราะฉันแก่กว่าพวกเขา

231
00:12:31,335 --> 00:12:33,754
‎และเคยเจอเหตุการณ์แบบที่พวกเขาไม่เคยเจอ

232
00:12:33,837 --> 00:12:35,923
‎เราต่อกันไม่ติด

233
00:12:36,006 --> 00:12:38,258
‎และสำหรับฉัน การนั่งอยู่ในห้องเรียน

234
00:12:38,342 --> 00:12:40,677
‎เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ฉันจะทำในวันนั้น

235
00:12:40,761 --> 00:12:44,890
‎เพราะฉันเดิมพันทั้งชีวิต
‎เพื่อโอกาสที่จะได้นั่งตรงนั้น

236
00:12:46,183 --> 00:12:50,521
‎และสมองของฉันก็บังคับให้ฉันเผชิญหน้ากับ

237
00:12:50,604 --> 00:12:52,606
‎เรื่องที่เกิดขึ้นตอนอยู่ในกองทัพ

238
00:12:52,689 --> 00:12:54,983
‎ทุกอย่างประเดประดังเข้ามาในเวลาเดียวกัน

239
00:12:55,067 --> 00:12:57,110
‎นั่นเป็นครั้งแรกที่หมอสั่งยาให้ฉัน

240
00:12:57,194 --> 00:13:00,072
‎และมันช่วยฉันได้มากในตอนนั้น

241
00:13:00,155 --> 00:13:01,865
‎ที่ฉันอยู่ในจุดวิกฤต

242
00:13:01,949 --> 00:13:04,409
‎และเอาชีวิตแทบไม่รอด

243
00:13:12,042 --> 00:13:14,294
‎ก่อนเข้านอนเมื่อคืน ฉันคิดว่า

244
00:13:14,378 --> 00:13:16,213
‎"ฉันต้องทำยังไงจิตใจถึงจะสงบ"

245
00:13:17,214 --> 00:13:19,216
‎ฉันต้องการความแน่นอน

246
00:13:19,299 --> 00:13:22,135
‎นั่นเป็นเรื่องที่ฉันมักจะมีปัญหา

247
00:13:22,219 --> 00:13:26,390
‎ฉันต้องรู้ ฉันต้องรู้อนาคต
‎ฉันสงสัยว่า "มันจะเป็นไปด้วยดีไหม"

248
00:13:26,473 --> 00:13:30,310
‎ไม่ๆ หมอ… ฉันต้องคุยกับหมอหรือไม่ก็ร่างทรง

249
00:13:30,394 --> 00:13:31,979
‎ฉันจำเป็นต้องรู้

250
00:13:33,730 --> 00:13:37,401
‎สองอาทิตย์หลังเกิดโรคระบาด ฉันตกงาน

251
00:13:37,901 --> 00:13:41,363
‎ฉันจำได้ว่าคิดว่า "ฉันจะจ่ายค่าเช่ายังไง

252
00:13:41,446 --> 00:13:45,701
‎จะจ่ายค่าใช้จ่ายอื่นๆ ยังไง
‎จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป"

253
00:13:46,326 --> 00:13:49,705
‎ฉันเตรียมตัวย้ายไปอยู่กับแฟน

254
00:13:50,664 --> 00:13:54,042
‎จากนั้นฉันก็ได้รู้ว่าเขานอกใจฉัน

255
00:13:54,126 --> 00:13:56,211
‎ฉันเลยย้ายกลับไปอยู่บ้านแม่

256
00:13:56,295 --> 00:13:58,005
‎ฉันต้องอยู่บ้าน

257
00:13:58,088 --> 00:13:59,548
‎ไม่มีงานทำ

258
00:14:00,048 --> 00:14:01,592
‎ไม่มีรถ

259
00:14:01,675 --> 00:14:04,303
‎และพ่อแม่ฉันทำงาน ฉันเลยอยู่คนเดียว

260
00:14:04,386 --> 00:14:08,432
‎ฉันต้องปิดบังความเจ็บปวดอันใหญ่หลวง

261
00:14:08,515 --> 00:14:11,768
‎เพราะฉันไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ

262
00:14:11,852 --> 00:14:13,687
‎พวกท่านเสียใจและไม่สบายใจมาก

263
00:14:14,271 --> 00:14:16,565
‎นั่นคือจุดที่ฉันคิดว่า "ฉันกำลังวิตกกังวล"

264
00:14:16,648 --> 00:14:19,902
‎ฉันจำได้ว่าคิดว่า
‎"ไม่อยากให้กลางคืนมาถึงเลย"

265
00:14:19,985 --> 00:14:21,236
‎ทุกคืนเลย

266
00:14:21,320 --> 00:14:24,489
‎และฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่มีซาแน็กซ์ ฉันบอกว่า

267
00:14:24,573 --> 00:14:28,785
‎"ฉันต้องทำให้ตัวเองด้านชา จะได้นอนหลับ"

268
00:14:29,536 --> 00:14:31,204
‎ฉันถามนักบำบัดคนเก่า

269
00:14:31,288 --> 00:14:35,792
‎และแปลกใจที่เธอบอกว่ามันขึ้นอยู่กับฉัน

270
00:14:35,876 --> 00:14:37,169
‎ฉันก็แบบ "อะไรวะ"

271
00:14:37,252 --> 00:14:41,757
‎ฉันนึกว่านักบำบัดจะช่วยยืนยันว่า

272
00:14:41,840 --> 00:14:46,053
‎"ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก
‎คุณไม่ได้กังวลจนต้องกินซาแน็กซ์"

273
00:14:46,136 --> 00:14:47,262
‎แต่เธอกลับบอกว่า

274
00:14:47,346 --> 00:14:50,098
‎"ได้ ถ้าคุณสนใจ เราจะลองดูก็ได้"

275
00:14:50,182 --> 00:14:54,186
‎ฉันก็แบบ "ต้องตัดสินใจเองจริงๆ สินะ"

276
00:14:54,269 --> 00:14:58,357
‎มันเหมือนกระจกที่เราทุบเวลาเกิดเหตุฉุกเฉิน

277
00:14:58,440 --> 00:15:01,401
‎แต่เราต้องเลือกเหตุฉุกเฉินให้ดี

278
00:15:03,904 --> 00:15:06,782
‎ปริมาณการสั่งยาเบ็นโซไดอาเซพีนเพิ่มขึ้น

279
00:15:06,865 --> 00:15:09,159
‎ในช่วงสองถึงสามทศวรรษที่ผ่านมา

280
00:15:09,242 --> 00:15:12,663
‎ถ้าเราดูจำนวนคนที่มีปัญหาด้านความกังวล

281
00:15:12,746 --> 00:15:15,040
‎คนหนึ่งในสามมีอาการอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิต

282
00:15:15,123 --> 00:15:17,834
‎และนั่นคือคนที่กังวลจนส่งผลต่อการใช้ชีวิต

283
00:15:17,918 --> 00:15:23,423
‎และได้รับการวินิจฉัยว่า
‎เป็นโรควิตกกังวล ก็คือคนที่อาการหนัก

284
00:15:23,507 --> 00:15:26,385
‎ผมคิดว่าคุณมีอาการตื่นตระหนก

285
00:15:26,468 --> 00:15:28,303
‎ไม่หรอก มันไม่มีจริง

286
00:15:28,387 --> 00:15:30,389
‎มันเป็นแค่แผนประชาสัมพันธ์ดารา

287
00:15:30,472 --> 00:15:33,558
‎เชื่อฉัน ฉันรู้จักดาราหลายคน

288
00:15:33,642 --> 00:15:35,727
‎ไม่ มันมีจริงแน่นอน

289
00:15:35,811 --> 00:15:39,690
‎ฉันว่าเราถูกสอนมาผิดๆ ว่าทุกคนสุขภาพจิตดี

290
00:15:39,773 --> 00:15:43,694
‎"ฉันเป็นคนเดียวที่ลำบาก เป็นคนเดียวที่มีปัญหา"

291
00:15:44,403 --> 00:15:46,697
‎คนอื่นๆ แค่ใช้ชีวิตอย่างราบรื่น

292
00:15:46,780 --> 00:15:47,656
‎(พลังบวกเท่านั้น)

293
00:15:47,739 --> 00:15:50,450
‎ฉันมีปัญหาอะไรถึงทำแบบนั้นไม่ได้

294
00:15:50,534 --> 00:15:54,037
‎มันเป็นความรู้สึกที่วนเวียนกลับมาเป็นครั้งคราว

295
00:15:54,121 --> 00:15:56,790
‎ส่วนหนึ่งของปัญหาคือความคาดหวัง

296
00:15:56,873 --> 00:16:00,293
‎มีความคาดหวังว่า
‎เราสามารถสร้างสรรค์อะไรสักอย่าง

297
00:16:00,377 --> 00:16:03,797
‎ไม่ใช่แค่สร้างสรรค์ แต่บันทึกลง
‎โซเชียลมีเดียที่มีผู้ติดตามนับล้าน

298
00:16:03,880 --> 00:16:07,551
‎โซเชียลมีเดียจะทำให้เรากังวล
‎ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

299
00:16:07,634 --> 00:16:11,304
‎เรากำลังเปรียบเทียบ
‎อารมณ์ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง

300
00:16:11,388 --> 00:16:14,433
‎กับภาพลักษณ์ภายนอก
‎ที่ผ่านการคัดเลือกและตกแต่งของคนอื่น

301
00:16:14,516 --> 00:16:15,726
‎เราไม่มีทางเทียบได้

302
00:16:15,809 --> 00:16:18,186
‎มีปัญหาสังคมใหม่ๆ หลายอย่าง

303
00:16:18,270 --> 00:16:20,564
‎ไม่มีเส้นแบ่งระหว่างที่ทำงานกับบ้าน

304
00:16:20,647 --> 00:16:24,317
‎เดี๋ยวนี้คนมองไอโฟนมากกว่าสบตาคนอื่น

305
00:16:24,401 --> 00:16:26,778
‎ถ้าเรามัวแต่ครุ่นคิด ใช้มือถือ

306
00:16:26,862 --> 00:16:29,531
‎หรือใช้แล็ปท็อป เราไม่ได้อยู่กับร่างกายตัวเอง

307
00:16:29,614 --> 00:16:30,782
‎เราอยู่ที่อื่น

308
00:16:30,866 --> 00:16:33,201
‎วัยรุ่นไปเที่ยวกับเพื่อนๆ น้อยกว่าสมัยก่อน

309
00:16:33,285 --> 00:16:36,204
‎เราถูกแยกจากร่างกาย ถูกแยกจากคนอื่นๆ

310
00:16:36,288 --> 00:16:38,123
‎ถูกแยกจากธรรมชาติ

311
00:16:38,206 --> 00:16:41,043
‎ทุกคนแค่ดูมือถือและอยู่ตัวคนเดียว

312
00:16:41,126 --> 00:16:43,879
‎- รู้ตัวอีกทีก็หมดวันแล้ว
‎- เราใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับมัน

313
00:16:43,962 --> 00:16:49,468
‎ยาออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท
‎อาจเป็นวิธีปรับตัวให้เข้ากับโลก

314
00:16:49,551 --> 00:16:51,553
‎ที่ในบางแง่ก็ไม่เหมาะกับเรา

315
00:16:51,636 --> 00:16:53,221
‎(ระเบิดครั้งใหญ่สะเทือนเบรุต)

316
00:16:53,305 --> 00:16:57,267
‎เราถูกกระตุ้นตลอดเวลาด้วยเหตุการณ์เลวร้าย

317
00:16:57,350 --> 00:16:59,144
‎ที่เกิดขึ้นทั่วโลก

318
00:16:59,227 --> 00:17:01,688
‎เรากำลังเห็นจุดเริ่มต้นของ
‎สงครามโลกครั้งที่สามหรือเปล่าคะ

319
00:17:01,772 --> 00:17:07,152
‎ผมโตมาในยุคที่มีรายการข่าวแค่วันละสามครั้ง

320
00:17:07,235 --> 00:17:08,612
‎อาวุธนิวเคลียร์…

321
00:17:08,695 --> 00:17:12,240
‎เดี๋ยวนี้เราดูข่าวได้ตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน

322
00:17:12,324 --> 00:17:13,700
‎มันเหมือนเสียงพื้นหลัง

323
00:17:13,784 --> 00:17:16,161
‎ที่เราไม่ได้นึกถึงทุกวัน แต่มันอยู่กับเรา

324
00:17:16,244 --> 00:17:17,788
‎ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม

325
00:17:17,871 --> 00:17:19,539
‎การแพร่ระบาดของความโดดเดี่ยว

326
00:17:19,623 --> 00:17:21,333
‎โรคเครียดจากการเลือกตั้ง

327
00:17:21,416 --> 00:17:24,377
‎ชาวอเมริกันหลายล้านคนบอกว่า
‎พวกเขารู้สึกกังวลและเครียด

328
00:17:24,461 --> 00:17:26,338
‎ฉันจะไปหยิบซาแน็กซ์ในห้องนอน

329
00:17:26,421 --> 00:17:27,672
‎ขอสักหกเม็ดได้ไหม

330
00:17:27,756 --> 00:17:29,800
‎- เอามาทั้งขวดเลยแล้วกัน
‎- โอเค

331
00:17:30,300 --> 00:17:34,679
‎ก่อนโควิด 19 จะระบาด
‎สุขภาพจิตของเราก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว

332
00:17:34,763 --> 00:17:39,559
‎โรควิตกกังวลกลายเป็น
‎คำวินิจฉัยยอดฮิตแทนโรคซึมเศร้า

333
00:17:39,643 --> 00:17:41,728
‎เห็นได้ชัดว่าโรคระบาดทำให้มันแย่ลง

334
00:17:41,812 --> 00:17:43,855
‎มันเป็นหนึ่งในการระเบิดอารมณ์
‎อันน่าตกตะลึงหลายครั้ง

335
00:17:43,939 --> 00:17:47,818
‎การดูแลเด็กเป็นหนึ่งใน
‎แหล่งความเครียดที่ใหญ่ที่สุด

336
00:17:47,901 --> 00:17:51,446
‎ทางออกเดียวของฉันคือเข้าไปในตู้เสื้อผ้า

337
00:17:51,530 --> 00:17:52,948
‎คุกเข่า นั่งคุกเข่า

338
00:17:53,031 --> 00:17:55,992
‎ร้องไห้และภาวนาขอให้ฉันผ่านเรื่องนี้ไปได้

339
00:17:56,076 --> 00:17:58,829
‎แม่กลุ่มหนึ่งพบวิธีที่ไม่ธรรมดาในการรับมือ

340
00:17:58,912 --> 00:18:00,831
‎กับความเครียดและแรงกดดัน

341
00:18:00,914 --> 00:18:02,749
‎การบำบัดด้วยการกรีดร้องสุดเสียง

342
00:18:03,250 --> 00:18:05,377
‎นักวิทยาศาสตร์ไม่อยากเชื่อว่า…

343
00:18:05,460 --> 00:18:07,963
‎มีปัจจัยหลายอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเหมาะเจาะ

344
00:18:08,046 --> 00:18:10,924
‎ที่ทำให้ทุกวันนี้เราเป็นกังวลมากกว่าแต่ก่อน

345
00:18:11,007 --> 00:18:12,259
‎(ชีวิตคนดำมีความหมาย)

346
00:18:12,342 --> 00:18:13,760
‎(กราดยิงโรงเรียนดับ 17 ศพ)

347
00:18:13,844 --> 00:18:15,053
‎(ไม่มีทางรอด)

348
00:18:19,015 --> 00:18:23,937
‎(เกิดเหตุขัดข้องทางเทคนิค กรุณารอสักครู่)

349
00:18:24,020 --> 00:18:26,565
‎ถ้าคุณขึ้นไทม์แมชชีนแล้วย้อนเวลากลับไปในอดีต

350
00:18:26,648 --> 00:18:28,733
‎ผมอยากไปด้วย

351
00:18:28,817 --> 00:18:31,778
‎คนอเมริกันเคยดื่มเหล้า ดื่มหนักมาก

352
00:18:33,405 --> 00:18:37,117
‎ไม่ว่าคนจะบรรเทาความเครียดด้วยเหล้า

353
00:18:37,200 --> 00:18:39,578
‎หรือว่ายา

354
00:18:40,453 --> 00:18:45,041
‎ผู้คนต่างก็บำบัดด้วยการให้ยาตัวเอง

355
00:18:45,125 --> 00:18:49,754
‎วิธีที่มนุษย์ใช้รับมือกับ
‎สิ่งที่เราเรียกว่าความกังวลในปัจจุบัน

356
00:18:49,838 --> 00:18:52,090
‎ก็เหมือนกับวิธีที่เราใช้มาหลายหมื่นปี

357
00:18:52,174 --> 00:18:54,885
‎แต่ก่อนเราเรียกมันว่าภาวะซึมเศร้ารุนแรง

358
00:18:55,385 --> 00:18:57,804
‎โรคไอระเหย โรคอังกฤษ

359
00:18:57,888 --> 00:19:02,475
‎โรคประสาท วิตกจริต
‎อาการทางประสาท โรคอ่อนเพลีย

360
00:19:02,559 --> 00:19:06,980
‎โรคอ่อนเพลียเป็น
‎โรคประจำระบอบทุนนิยมในยุคทองชุบ

361
00:19:07,480 --> 00:19:08,523
‎มันแพร่หลายมาก

362
00:19:08,607 --> 00:19:10,275
‎คนได้รับการวินิจฉัยเป็นว่าเล่น

363
00:19:11,151 --> 00:19:14,070
‎พวกเขามองว่าโรคอ่อนเพลียเป็นโรคชนิดใหม่

364
00:19:14,154 --> 00:19:15,739
‎ที่เกิดจากชีวิตสมัยใหม่

365
00:19:16,823 --> 00:19:19,910
‎คนย้ายมาอยู่ในเมือง โรงงานเปิดตัว

366
00:19:19,993 --> 00:19:23,580
‎ผู้หญิงเริ่มทำงานและพึ่งพาตัวเองได้

367
00:19:23,663 --> 00:19:27,751
‎เครื่องจักรไอน้ำ หนังสือพิมพ์รายวัน
‎และการไหลเวียนของข้อมูล

368
00:19:27,834 --> 00:19:29,586
‎ข่าวแพร่ไปเร็วมาก

369
00:19:29,669 --> 00:19:32,714
‎ในตอนเช้า คนจะอ่านหนังสือพิมพ์

370
00:19:32,797 --> 00:19:35,675
‎เกี่ยวกับเหตุภูเขาไฟระเบิดในอีกซีกโลก

371
00:19:35,759 --> 00:19:37,969
‎จากนั้นก็จมอยู่กับมันทั้งวัน

372
00:19:38,053 --> 00:19:41,473
‎เฝ้าคิดว่าภูเขาไฟทำลายเมืองทั้งเมืองได้

373
00:19:41,556 --> 00:19:43,266
‎ความกังวลที่เกิดจากเทคโนโลยี

374
00:19:43,350 --> 00:19:46,937
‎ไม่ได้เกิดขึ้นกับพวกเราเท่านั้น
‎เราไม่ใช่คนกลุ่มแรกที่เผชิญกับมัน

375
00:19:47,520 --> 00:19:51,608
‎อาการโดยทั่วไปคือหยุดความคิดไม่ได้

376
00:19:51,691 --> 00:19:54,819
‎คิดเรื่องน่ากลัว นอนไม่หลับ

377
00:19:54,903 --> 00:19:56,613
‎ปัญหาทางเดินอาหาร

378
00:19:56,696 --> 00:19:58,198
‎อาการปวดต่างๆ

379
00:19:58,281 --> 00:20:01,117
‎มีคนปวดหลังเยอะมาก

380
00:20:01,201 --> 00:20:04,454
‎เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ฟันผุ

381
00:20:05,205 --> 00:20:06,081
‎ฟันผุ

382
00:20:06,873 --> 00:20:09,626
‎เกิดช่องทางทำธุรกิจกำไรงาม

383
00:20:09,709 --> 00:20:12,254
‎และนั่นต้องอาศัยการโฆษณาอย่างหนัก

384
00:20:12,754 --> 00:20:14,339
‎"ถ้าคุณรู้สึกแบบนี้

385
00:20:14,422 --> 00:20:17,467
‎คุณอาจเป็นโรคนี้ และนี่คือยารักษา"

386
00:20:17,550 --> 00:20:20,178
‎สำหรับครอบครัวชนชั้นกลางที่มีเกียรติทั้งหลาย

387
00:20:20,262 --> 00:20:22,389
‎การดื่มเหล้าถือเป็นบาป

388
00:20:22,472 --> 00:20:25,308
‎ในทางกลับกัน ยาก็คือยา

389
00:20:25,809 --> 00:20:27,477
‎สมัยนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น

390
00:20:27,560 --> 00:20:30,272
‎เราคุยกับเพื่อน แล้วเพื่อนก็พูดว่า

391
00:20:30,355 --> 00:20:33,233
‎"ฉันไม่เสพยา" แต่เขาใช้ยา

392
00:20:33,984 --> 00:20:35,860
‎และ… ใช่

393
00:20:39,197 --> 00:20:41,658
‎ผมรู้สึกว่าผมรู้มาตลอดว่าตัวเองขี้กังวล

394
00:20:41,741 --> 00:20:44,828
‎แต่ผมไม่ถือว่าตัวเองเป็นโรควิตกกังวล

395
00:20:44,911 --> 00:20:50,041
‎ผมไม่อยากเลือกทางที่ทำให้ผมอ่อนแอลง

396
00:20:50,542 --> 00:20:51,543
‎ผมสบายดี

397
00:20:51,626 --> 00:20:55,297
‎ใช่ ผมมีนิสัยแปลกๆ อะไรพวกนั้น
‎แต่นั่นไม่ใช่ตัวตนของผม

398
00:20:55,380 --> 00:20:59,384
‎ผมเคยดูซีรีส์เกิร์ลเฟรนส์ และมีตอนหนึ่งที่ดีมาก

399
00:20:59,467 --> 00:21:03,847
‎เกี่ยวกับปฏิกิริยาของคนดำและคนผิวสีต่อ

400
00:21:03,930 --> 00:21:05,265
‎การบำบัดและสุขภาพจิต

401
00:21:05,890 --> 00:21:07,475
‎เธอไปบำบัดเหรอ

402
00:21:07,559 --> 00:21:11,479
‎โจนจ๋า คนดำไม่ไปบำบัดหรอก
‎สาวน้อย พวกเขาไปโบสถ์

403
00:21:11,563 --> 00:21:15,150
‎และผมคิดว่าสำหรับพวกเราหลายคน
‎เราแค่ภาวนาให้มันหายไป

404
00:21:15,233 --> 00:21:17,777
‎ภาวนาให้หายป่วย ภาวนาเรื่องนั้นเรื่องนี้

405
00:21:17,861 --> 00:21:21,239
‎เราภาวนาให้ทุกอย่างหายไปได้
‎ก็อย่างที่มีหลักฐานให้เห็น

406
00:21:22,532 --> 00:21:24,576
‎สมัยยังเด็ก ผมเสียงดัง ขี้กังวล

407
00:21:24,659 --> 00:21:28,788
‎ผมต้องเป็นคนคุมทุกอย่าง แต่ผมก็มีความสุขดี

408
00:21:28,872 --> 00:21:31,583
‎ผมคิดว่า "ใช่ สนุกดี นี่คือตัวตนของฉัน"

409
00:21:32,083 --> 00:21:35,045
‎นี่คือการอาละวาดในแบบของผม
‎ผมจู้จี้ไปหมดทุกเรื่อง

410
00:21:36,254 --> 00:21:40,216
‎แต่ผมว่าผมตลกนะ ผมคิดว่าตัวเองเป็นเด็กตลก

411
00:21:40,842 --> 00:21:44,220
‎พ่อแม่ให้ผมเล่นสเกตลีลา
‎ผมก็แบบ "ฉันจะเป็นนักกีฬาโอลิมปิก

412
00:21:44,304 --> 00:21:47,974
‎นี่เป็นกีฬาที่เหมาะสำหรับฉัน
‎มันต้องใช้ความแม่นยำ ของถนัดฉันเลย"

413
00:21:48,475 --> 00:21:50,310
‎จนกระทั่งผมเข้าวัยรุ่น

414
00:21:50,393 --> 00:21:53,438
‎ผมน้ำหนักขึ้นซึ่งทำให้ผมสติแตก
‎จากนั้นผมก็คิดว่า

415
00:21:53,521 --> 00:21:57,192
‎"ตายแล้ว ฉันเป็นเกย์ด้วยเหรอ
‎พระเจ้า งานเข้าหลายอย่างเลย"

416
00:21:57,275 --> 00:22:00,445
‎ผมก็แบบ "โอเค เรื่องพวกนี้เป็นปัญหา

417
00:22:00,528 --> 00:22:02,697
‎ดังนั้นฉันต้องทำให้ทุกอย่างออกมาดี"

418
00:22:02,781 --> 00:22:05,450
‎ผมกลายเป็นเด็กเรียนเก่ง เป็นคนเจ้าระเบียบ

419
00:22:06,785 --> 00:22:10,497
‎ตอนเรียนวิทยาลัย ปาร์ตี้ทำให้ผมผ่อนคลาย

420
00:22:11,081 --> 00:22:14,751
‎พอเข้าปีสอง ผมก็ไม่สามารถ

421
00:22:14,834 --> 00:22:17,504
‎ทำทุกอย่างพร้อมกันได้อีกต่อไป นั่นคือตอนที่

422
00:22:18,046 --> 00:22:21,633
‎ผมคิดว่า "ใช่ เป็นเพราะฉันไม่มีสมาธิ

423
00:22:21,716 --> 00:22:25,136
‎ทุกคนกินแอดเดอรอล ดังนั้นฉันจะไปหาหมอ

424
00:22:25,220 --> 00:22:27,514
‎ฉันจะกินแอดเดอรอล แล้วทุกอย่างจะดีเอง

425
00:22:27,597 --> 00:22:30,809
‎เพราะฉันจะทำทุกอย่างได้"
‎แต่หลังจากนั้นไม่นาน

426
00:22:30,892 --> 00:22:33,853
‎ความกังวลก็กำเริบ เพราะนั่นคือปัญหาที่แท้จริง

427
00:22:33,937 --> 00:22:36,856
‎มันคือความกังวลและการต่อสู้กับความกังวล

428
00:22:36,940 --> 00:22:40,485
‎ที่ทำลายทุกอย่างระหว่างทาง

429
00:22:40,568 --> 00:22:44,280
‎เพราะมันต้องใช้แรงใจอย่างมากในการควบคุม

430
00:22:44,364 --> 00:22:47,742
‎ผมไปหาหมอแล้วบอกว่า
‎"เดี๋ยวนี้ผมนอนไม่หลับเลย" ผม…

431
00:22:47,826 --> 00:22:50,161
‎และมันทำให้ทุกอย่างพังทลาย

432
00:22:50,245 --> 00:22:54,082
‎หมอบอกว่า "โอเค คุณรู้สึกกังวล
‎หรืออะไรแบบนั้นไหม" ผมตอบว่า

433
00:22:54,165 --> 00:22:57,961
‎"ไม่รู้จะเรียกว่ากังวลได้ไหม
‎แต่ผมกระสับกระส่ายแน่นอน"

434
00:22:58,044 --> 00:22:59,963
‎เขาก็บอกว่า "ลองกินซาแน็กซ์ดู"

435
00:23:00,046 --> 00:23:04,509
‎ผมหลับสบายที่สุดตอนกินซาแน็กซ์

436
00:23:05,093 --> 00:23:10,557
‎ไม่ฝันเลย แค่หลับเป็นตาย ซึ่งยอดมาก

437
00:23:10,640 --> 00:23:13,393
‎แต่ผมไม่เคยจัดการกับความกังวล

438
00:23:13,476 --> 00:23:15,478
‎และไม่คิดว่าตัวเองเป็นโรควิตกกังวล

439
00:23:15,562 --> 00:23:18,690
‎เลยกลายเป็นว่า
‎"ไม่นะ แอดเดอรอลทำให้ฉันกังวล"

440
00:23:19,524 --> 00:23:21,526
‎มันไม่ใช่ต้นตอของปัญหา

441
00:23:21,609 --> 00:23:25,321
‎ผมคิดอยู่นานว่ามันเป็นผลจากอย่างอื่น

442
00:23:25,405 --> 00:23:27,031
‎จากนั้น พอผมเจอคนมากขึ้น

443
00:23:27,115 --> 00:23:30,285
‎โดยเฉพาะคนจากนิวยอร์กซิตี้

444
00:23:30,368 --> 00:23:34,164
‎เมืองหรือบริเวณที่ค่อนข้างร่ำรวย
‎ทุกคนพูดเหมือนกันว่า

445
00:23:34,247 --> 00:23:37,208
‎"ใช่ ทุกคนไปหานักบำบัด ทุกคนกินยา

446
00:23:37,292 --> 00:23:41,337
‎ชีวิตห่วยแตก เราไม่สบาย
‎ก็ต้องรับมือแบบนี้แหละ"

447
00:23:46,759 --> 00:23:49,554
‎การเริ่มต้นใช้การรักษาทางการแพทย์

448
00:23:49,637 --> 00:23:52,015
‎และยาบรรเทาอาการที่มีประสิทธิภาพ

449
00:23:52,098 --> 00:23:54,851
‎ทำให้มุมมองต่อโรคเปลี่ยนไป

450
00:23:54,934 --> 00:23:57,687
‎ถ้าเราเป็นต้อและมีปัญหาด้านการมองเห็น

451
00:23:57,770 --> 00:24:00,732
‎เราก็กินยารักษาต้อ มันทำให้เรามองเห็น

452
00:24:00,815 --> 00:24:03,526
‎ถ้าเราเป็นเบาหวาน
‎และมีความผิดปกติเกี่ยวกับอินซูลิน

453
00:24:03,610 --> 00:24:05,153
‎เราก็ควบคุมอินซูลิน

454
00:24:05,236 --> 00:24:08,114
‎การที่ตับอ่อนของผมทำงานไม่ปกติ
‎ไม่ได้เป็นความผิดของผม

455
00:24:08,198 --> 00:24:10,992
‎การที่ตาของผมทำงานไม่ปกติ
‎ไม่ได้เป็นความผิดของผม

456
00:24:11,075 --> 00:24:16,039
‎แล้วทำไมการที่ผมตื่นตระหนกง่าย
‎ถึงเป็นความผิดของผม

457
00:24:16,122 --> 00:24:19,751
‎ถ้ามีปัญหาทางชีวภาพ เราก็แก้ไขมันซะ

458
00:24:19,834 --> 00:24:23,963
‎เบ็นโซไดอาเซพีนถูกคิดค้นใน
‎ยุค 1950 ถึงต้นยุค 60

459
00:24:24,047 --> 00:24:27,592
‎ผู้คนตื่นเต้นกันมาก
‎เพราะมันจะมาแทนที่บาร์บิทูเรต

460
00:24:27,675 --> 00:24:30,762
‎มีความเป็นไปได้สูงว่าในตู้ยาของคุณ

461
00:24:30,845 --> 00:24:33,848
‎มียาที่อาจทำให้คุณเสพติดอย่างหนัก

462
00:24:33,932 --> 00:24:37,185
‎และส่งผลร้ายต่อคุณพอๆ กับเฮโรอีนหรือมอร์ฟีน

463
00:24:37,894 --> 00:24:39,854
‎ผมกำลังพูดถึงบาร์บิทูเรต

464
00:24:39,938 --> 00:24:43,358
‎สาเหตุอันดับหนึ่ง
‎ของการตายด้วยสารพิษในอเมริกา

465
00:24:43,441 --> 00:24:46,611
‎คุณตื่นขึ้นมาหลังผ่านไปสองสามชั่วโมง
‎และจำไม่ได้ว่ากินยาไปเท่าไร

466
00:24:49,405 --> 00:24:50,865
‎สามเม็ดแล้วกัน

467
00:24:50,949 --> 00:24:52,992
‎เบ็นโซไดอาเซพีนปลอดภัยกว่ามาก

468
00:24:53,076 --> 00:24:54,994
‎(ผู้ป่วยบางคนใช้บาร์บิทูเรตจนวันตาย)

469
00:24:55,078 --> 00:24:58,957
‎พอถึงยุค 1970 เบ็นโซไดอาเซพีนก็กลายเป็น

470
00:24:59,040 --> 00:25:01,209
‎ยาที่มีการสั่งบ่อยที่สุดอันดับหนึ่ง

471
00:25:01,292 --> 00:25:03,461
‎ในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก

472
00:25:04,170 --> 00:25:05,964
‎เป็นความจริงที่ว่า

473
00:25:06,047 --> 00:25:08,341
‎นี่คือวิธีให้ยากับคนหมู่มาก

474
00:25:08,424 --> 00:25:12,303
‎มันคือฝิ่นของคนหมู่มาก
‎เบ็นโซไดอาเซพีนของคนหมู่มาก

475
00:25:12,387 --> 00:25:14,055
‎มีใครมีแวเลียมบ้าง

476
00:25:20,186 --> 00:25:22,939
‎ในระดับบุคคล แม่บ้านที่ไม่มีความสุข

477
00:25:23,022 --> 00:25:26,859
‎หรือทนายที่ไม่มีความสุขที่อาจจะอยากทำอาชีพอื่น

478
00:25:26,943 --> 00:25:29,237
‎แทนที่จะพิจารณาทางเลือกที่ดีกว่าในชีวิต

479
00:25:29,320 --> 00:25:32,574
‎พวกเขากลับกลบเกลื่อนความไม่สบายใจ

480
00:25:32,657 --> 00:25:34,450
‎ด้วยยาตัวนั้น

481
00:25:34,534 --> 00:25:37,704
‎หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ พวกคุณยังมีแก่ใจจะกินอีก

482
00:25:37,787 --> 00:25:41,499
‎- ก็เราประหม่า จะให้ทำยังไง
‎- กินแวเลียมเหมือนคนปกติสิ

483
00:25:41,583 --> 00:25:44,377
‎แต่ใครจะไปคิด พอเวลาผ่านไป

484
00:25:44,460 --> 00:25:47,505
‎เราก็ตระหนักว่าเราสามารถ
‎กินยาพวกนี้มากเกินไปได้

485
00:25:47,589 --> 00:25:50,049
‎และมีผลข้างเคียงที่เป็นปัญหาหลายอย่าง

486
00:25:50,133 --> 00:25:52,135
‎จากการใช้เบ็นโซไดอาเซพีนเป็นเวลานาน

487
00:25:52,218 --> 00:25:56,431
‎วันนี้คณะอนุกรรมการด้านสุขภาพ
‎ของวุฒิสภาได้ฟังเรื่องเลวร้าย

488
00:25:56,514 --> 00:25:58,516
‎จากบรรดาผู้เสพติดแวเลียม

489
00:25:58,600 --> 00:26:01,978
‎แพทย์จากแคลิฟอร์เนียกล่าวว่า
‎การเลิกใช้ยาทำให้เขารู้สึก

490
00:26:02,061 --> 00:26:05,565
‎เหมือนมีคนราดน้ำมันใต้ผิวหนังเขาแล้วจุดไฟ

491
00:26:06,149 --> 00:26:08,901
‎แวเลียมเป็นยาที่มีการใช้มากที่สุดในอเมริกา

492
00:26:08,985 --> 00:26:12,780
‎องค์การอาหารและยาเตือนแพทย์
‎ไม่ให้สั่งยาสำหรับความเครียดทั่วไป

493
00:26:13,948 --> 00:26:15,408
‎จากนั้นก็มีซาแน็กซ์

494
00:26:16,659 --> 00:26:19,829
‎นักวิทยาศาสตร์ของอัพจอห์น
‎ประสบความสำเร็จในการสร้างโมเลกุล

495
00:26:19,912 --> 00:26:22,248
‎ที่ช่วยควบคุมโรควิตกกังวล

496
00:26:23,291 --> 00:26:25,376
‎มันส่งผลต่อเซลล์ประสาทในสมอง

497
00:26:25,460 --> 00:26:27,629
‎ส่วนที่ทำหน้าที่ควบคุมอารมณ์และความกังวล

498
00:26:27,712 --> 00:26:30,048
‎ยาตัวนี้ออกฤทธิ์ตรงจุดมากกว่า

499
00:26:30,131 --> 00:26:32,675
‎ทำให้เกิดผลข้างเคียงน้อยกว่ายาตัวก่อนๆ

500
00:26:32,759 --> 00:26:35,887
‎ซาแน็กซ์มีการสั่งยาหลายล้านครั้ง

501
00:26:35,970 --> 00:26:39,307
‎ผมเกรงว่าการสั่งยามากเกินควร
‎แบบที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

502
00:26:39,974 --> 00:26:44,270
‎การเข้าถึงยาง่ายเกินไปแบบที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

503
00:26:45,313 --> 00:26:47,315
‎กำลังเกิดขึ้นกับยาตัวนี้

504
00:26:47,398 --> 00:26:51,444
‎จากนั้นเหตุการณ์ 11 กันยายน
‎ก็ทำให้เกิดความกังวลอย่างล้นหลาม

505
00:26:52,028 --> 00:26:54,864
‎ทุกคนเสียขวัญ ทุกคนตึงเครียด

506
00:26:54,947 --> 00:26:58,701
‎ความเจ็บปวดจากการโจมตีอเมริกา
‎ส่งผลร้ายในหลายๆ ด้าน

507
00:26:58,785 --> 00:26:59,911
‎รวมถึงสุขภาพจิตด้วย

508
00:27:00,912 --> 00:27:02,747
‎เราจะหายดีได้ยังไง

509
00:27:02,830 --> 00:27:07,126
‎มหันตภัยครั้งนี้ยังเป็นหายนะด้านสุขภาพจิต

510
00:27:07,210 --> 00:27:09,170
‎ในวงกว้างอีกด้วย

511
00:27:09,837 --> 00:27:16,511
‎การสั่งยาแก้กังวลเพิ่มขึ้น 23 เปอร์เซ็นต์
‎ในนิวยอร์ก และแปดเปอร์เซ็นต์ทั่วประเทศ

512
00:27:17,387 --> 00:27:21,015
‎แถมยังมีการโฆษณาเพิ่มขึ้นด้วย โฆษณาที่บอกว่า

513
00:27:21,099 --> 00:27:24,727
‎"คุณรู้สึกกังวลมากขึ้นหรือเปล่า
‎ยาของเราทำให้รู้สึกดีขึ้นได้"

514
00:27:24,811 --> 00:27:26,646
‎พวกเขามีรูปผู้หญิง

515
00:27:26,729 --> 00:27:30,483
‎พร้อมข้อความเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ
‎ที่ทำให้พวกเธอกังวล

516
00:27:31,442 --> 00:27:32,944
‎และผู้หญิงก็ตอบสนอง

517
00:27:34,028 --> 00:27:37,073
‎จำนวนผู้หญิงที่เริ่มใช้ยาแก้ซึมเศร้า

518
00:27:37,156 --> 00:27:41,577
‎ยาแก้วิตกกังวล และยานอนหลับ
‎หลังเหตุการณ์ 11 กันยายนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

519
00:27:43,830 --> 00:27:47,500
‎ไม่ได้จะพูดเหมารวมนะ
‎แต่ฉันคิดว่าผู้หญิงหลายคน

520
00:27:47,583 --> 00:27:52,130
‎มักจะลืมใส่ใจตัวเองและไม่หาเวลาให้ตัวเอง

521
00:27:52,213 --> 00:27:57,051
‎และนั่นทำให้อาการวิตกกังวลของฉันกำเริบ

522
00:27:58,302 --> 00:28:01,848
‎ฉันเป็นคนรุ่นที่ใครๆ ก็บอกว่า
‎เราสามารถมีได้ทุกอย่าง

523
00:28:01,931 --> 00:28:06,728
‎แต่ไม่บอกว่าต้องทำยังไง
‎แม่ของฉันอยู่บ้านเลี้ยงลูก

524
00:28:07,603 --> 00:28:13,693
‎และฉันเคยคิดว่าฉันคงจะอยู่บ้านเป็นหลัก

525
00:28:13,776 --> 00:28:16,863
‎เพราะนั่นคือภาพที่ฉันเห็นตอนโตขึ้นมา แต่แล้ว

526
00:28:17,405 --> 00:28:22,243
‎ฉันก็มีลูกชายตอนอายุ 34
‎ตอนนั้นฉันมีอาชีพการงานอยู่แล้ว

527
00:28:22,326 --> 00:28:26,164
‎กู้เงินซื้อบ้านไปแล้ว จัดการชีวิตจนลงตัวแล้ว

528
00:28:26,247 --> 00:28:29,834
‎แต่กลายเป็นว่าฉันต้องทำงาน
‎และต้องจัดสรรเวลาใหม่

529
00:28:29,917 --> 00:28:33,379
‎ใครจะพาลูกฉันไปเรียนพิเศษ

530
00:28:33,463 --> 00:28:35,339
‎หรือไม่ก็เลิกงานเร็วเพื่อพาลูกไปส่ง

531
00:28:35,423 --> 00:28:39,677
‎ฉันต้องกลับบ้านไปทำอาหารเย็น
‎และฉันรู้สึกเหมือนใช้ชีวิต

532
00:28:39,761 --> 00:28:43,848
‎ที่ระดับความเครียดสูงตลอดเวลา

533
00:28:43,931 --> 00:28:47,602
‎เราคิดว่า "โอเค เยี่ยมเลย
‎ฉันจะทำงานให้เสร็จแล้วดื่มไวน์สักแก้ว"

534
00:28:47,685 --> 00:28:51,814
‎และโดยรวมแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพกาย

535
00:28:51,898 --> 00:28:56,277
‎และสุขภาพจิตของฉันอย่างมาก
‎สำหรับบางคน มันก็ได้ผลดี

536
00:28:56,360 --> 00:28:59,113
‎แต่มันทำให้ฉันเครียดหนักกว่าเดิม

537
00:29:02,450 --> 00:29:04,452
‎ประมาณสองปีก่อน

538
00:29:05,536 --> 00:29:08,539
‎ทุกอย่างประเดประดังเข้ามาพร้อมกัน

539
00:29:09,290 --> 00:29:13,586
‎แม่สามีฉันสมองเสื่อม

540
00:29:13,669 --> 00:29:16,881
‎และอยู่ในบ้านพักคนชราที่อยู่คนละรัฐกับเรา

541
00:29:17,381 --> 00:29:20,551
‎ลูกชายฉันเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่นอีกขั้น

542
00:29:20,635 --> 00:29:24,180
‎มันทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป

543
00:29:24,263 --> 00:29:26,349
‎และฉันต้องหัดเว้นระยะห่าง

544
00:29:26,849 --> 00:29:30,603
‎เรื่องงานเครียดสุดๆ

545
00:29:30,686 --> 00:29:35,274
‎และวัยทองอาจทำให้ทุกอย่างพังหมด

546
00:29:35,358 --> 00:29:37,693
‎เรากำลังเดินหน้าอย่างมั่นคง

547
00:29:37,777 --> 00:29:41,197
‎ใช้ชีวิตปกติดีจนกระทั่งอายุ 50 กว่า

548
00:29:41,697 --> 00:29:47,453
‎และมันทำให้ฮอร์โมนกับชีวิตเราเสียสมดุล

549
00:29:47,537 --> 00:29:48,871
‎ฉันคิดว่าคงไม่ผิดถ้าจะพูดว่า

550
00:29:48,955 --> 00:29:52,750
‎ร่างกายของผู้หญิงกับผู้ชายไม่เหมือนกันซะทีเดียว

551
00:29:52,834 --> 00:29:56,754
‎และร่างกายทั้งสองแบบมีฮอร์โมนที่ต่างกันมาก

552
00:29:56,838 --> 00:29:59,257
‎แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ

553
00:29:59,340 --> 00:30:01,926
‎ผู้หญิงมีผู้หญิงคนอื่นๆ เป็นต้นแบบ

554
00:30:02,009 --> 00:30:05,388
‎ที่ทำให้เรารู้จักวิธีแสดงความกังวล
‎ในแบบที่เป็นที่ยอมรับ

555
00:30:06,305 --> 00:30:12,103
‎เราสอนให้เด็กผู้หญิงแสดงอารมณ์มากกว่า

556
00:30:12,186 --> 00:30:16,315
‎เราช่วยเหลือเด็กผู้หญิงที่ร้องไห้

557
00:30:16,399 --> 00:30:21,487
‎และต้องการความสนใจเป็นพิเศษ

558
00:30:21,571 --> 00:30:24,866
‎แต่กับเด็กผู้ชาย เราบอกให้พวกเขา
‎ออกไปเล่นข้างนอก

559
00:30:24,949 --> 00:30:29,287
‎ออกไปสู้ ทำตัวเข้มแข็ง และเลิกร้องไห้

560
00:30:30,079 --> 00:30:32,582
‎ทีนี้ก็สั่งน้ำมูกแล้วเช็ดน้ำตาซะ

561
00:30:33,666 --> 00:30:36,419
‎เราคงไม่อยากให้ไมค์กับแม่เขาเห็นลูกในสภาพนี้

562
00:30:38,713 --> 00:30:41,591
‎ฉันเป็นนักบำบัดมา 16 หรือ 17 ปี

563
00:30:41,674 --> 00:30:44,510
‎ฉันเคยทำงานในโรงเรียน
‎ฉันเคยไปบำบัดตามบ้าน

564
00:30:44,594 --> 00:30:47,388
‎ในที่สุดฉันก็เปิดคลินิกของตัวเอง
‎ประมาณห้าปีก่อน

565
00:30:47,471 --> 00:30:52,226
‎และระหว่างที่ทำงาน ฉันรู้สึกว่า
‎มีผู้ชายเข้ารับการบำบัดไม่มากเท่าที่ควร

566
00:30:52,310 --> 00:30:55,021
‎ดังนั้น ระหว่างที่ฉันพยายามทำความเข้าใจว่า

567
00:30:55,104 --> 00:30:57,481
‎"ทำไมผู้ชายไม่มาบำบัด"

568
00:30:57,565 --> 00:31:01,944
‎ฉันก็หาข้อมูลและพบว่าสาเหตุหนึ่งคือเรื่องเงิน

569
00:31:02,028 --> 00:31:06,115
‎พวกเขาอาจมีประกันที่ไม่ครอบคลุม
‎ไม่ได้ทำประกัน หรือมีเงินไม่มากพอ

570
00:31:06,198 --> 00:31:09,243
‎นั่นเป็นเหตุผลใหญ่ที่หลายๆ คนไม่ไปบำบัด

571
00:31:09,327 --> 00:31:12,830
‎แต่สำหรับผู้ชายผิวดำ จะมีปัญหาเรื่อง

572
00:31:12,914 --> 00:31:15,082
‎"การเข้าสู่ระบบที่ไม่ได้สร้างมาเพื่อฉัน"

573
00:31:15,166 --> 00:31:16,500
‎ซึ่งเป็นความจริง

574
00:31:16,584 --> 00:31:19,795
‎ระบบไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อคนผิวสี

575
00:31:19,879 --> 00:31:22,757
‎ฉันเคยบำบัดคนผิวสีคนหนึ่ง

576
00:31:22,840 --> 00:31:25,509
‎ฉันคิดว่า "แบบนี้ไม่ได้ผลแน่"

577
00:31:25,593 --> 00:31:27,011
‎ฉันพูดแบบนั้นไม่ได้

578
00:31:27,094 --> 00:31:30,014
‎ตัวอย่างที่ดีที่สุดคือ

579
00:31:30,097 --> 00:31:34,185
‎คำถามข้อหนึ่งในแบบสอบถามเบื้องต้นของฉันคือ

580
00:31:34,268 --> 00:31:36,103
‎"คุณเคยประสบเหตุสะเทือนอารมณ์ไหม"

581
00:31:36,187 --> 00:31:40,775
‎ผู้ป่วยคนนี้ตอบว่าไม่สองสามครั้ง

582
00:31:40,858 --> 00:31:42,693
‎วันหนึ่ง ตอนตอบคำถาม

583
00:31:42,777 --> 00:31:46,864
‎เขาพูดว่า "ขอคิดก่อน
‎นั่นมันก่อนหรือหลังผมถูกยิงนะ"

584
00:31:46,948 --> 00:31:49,450
‎ฉันก็แบบ "คุณพูดว่า 'ถูกยิง' เหรอ

585
00:31:49,533 --> 00:31:51,577
‎คุณไม่เคยบอกว่าถูกยิง"

586
00:31:51,661 --> 00:31:54,330
‎รู้ไหมเขาตอบว่ายังไง "ก็คุณไม่ได้ถาม"

587
00:31:54,914 --> 00:31:57,291
‎ฉันก็บอกว่า "ฉันจะถามในแบบสอบถามว่า

588
00:31:57,375 --> 00:32:00,211
‎'คุณเคยถูกยิงไหม' ไม่ได้
‎เพราะมันเฉพาะเจาะจงเกินไป"

589
00:32:00,294 --> 00:32:02,838
‎เขาตอบว่า "มันไม่ได้เฉพาะเจาะจงขนาดนั้น

590
00:32:02,922 --> 00:32:06,092
‎ผมรู้จักคนที่เคยถูกยิงเยอะแยะ"
‎ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่า

591
00:32:06,175 --> 00:32:10,930
‎ฉันต้องเปลี่ยนแม้แต่วิธีตั้งคำถาม

592
00:32:11,013 --> 00:32:12,181
‎หรือทำการประเมิน

593
00:32:12,264 --> 00:32:15,726
‎บางทีถ้าเราอยู่ในสภาพแวดล้อม

594
00:32:16,227 --> 00:32:20,272
‎ที่ความเป็นมนุษย์ของเรา

595
00:32:20,356 --> 00:32:25,695
‎ความปลอดภัย ความมั่นคง
‎สวัสดิภาพ ถูกคุกคามอยู่ตลอดเวลา

596
00:32:26,529 --> 00:32:28,572
‎เราต้องแสดงความแข็งแกร่ง

597
00:32:28,656 --> 00:32:30,616
‎ดังนั้นการยอมรับว่า

598
00:32:31,117 --> 00:32:35,621
‎ตัวเองกำลังลำบากหรือมีปัญหาทางจิต…

599
00:32:36,706 --> 00:32:39,417
‎ไม่ มันเป็นไปไม่ได้

600
00:32:39,500 --> 00:32:43,295
‎ผมเคยเรียนวิทยาลัยอยู่เทอมครึ่ง
‎ผมเลยเข้าใจฟรอยด์

601
00:32:43,379 --> 00:32:45,631
‎ผมเข้าใจแนวคิดของการบำบัด

602
00:32:45,715 --> 00:32:51,762
‎แต่ในชีวิตจริง มันไม่เป็นแบบนั้น
‎ผมมีความสุขกว่านี้ได้ไหม ได้ ก็เหมือนทุกคน

603
00:32:52,304 --> 00:32:55,558
‎แต่ฉันจะบอกว่าในฐานะจิตแพทย์ที่รักษาผู้ชาย

604
00:32:55,641 --> 00:32:57,518
‎ผู้ชายหลายคนก็กังวล

605
00:32:57,601 --> 00:33:01,147
‎ฉันคิดว่าผู้ชายหลายคนเริ่มสบายใจ
‎กับการยอมรับว่าตัวเองกังวล

606
00:33:01,230 --> 00:33:03,149
‎พูดถึงความกังวลต่อการเข้าสังคม

607
00:33:03,232 --> 00:33:04,859
‎ความกังวลโดยทั่วไป

608
00:33:04,942 --> 00:33:07,862
‎หรืออะไรอย่างความกลัวโรคติดต่อ เป็นต้น

609
00:33:07,945 --> 00:33:10,364
‎มันกำลังเปลี่ยนไป
‎ฉันคิดว่ามีความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

610
00:33:10,448 --> 00:33:13,784
‎เพราะทุกคนพูดถึงสุขภาพจิต
‎เดี๋ยวนี้เรามีชาร์เลอมาญ ดา ก็อด

611
00:33:13,868 --> 00:33:15,953
‎ทุกอย่างอยู่ที่จิตใจ ทุกอย่างเริ่มต้นที่ความคิด

612
00:33:16,037 --> 00:33:18,330
‎ถ้าจิตใจไม่ปกติ ทุกอย่างก็ไม่ปกติ

613
00:33:18,414 --> 00:33:19,665
‎เรามีเจย์ซี

614
00:33:19,749 --> 00:33:23,961
‎พอเราโตขึ้น เราก็ตระหนักถึงความไร้สาระ

615
00:33:24,045 --> 00:33:26,047
‎ของมุมมองด้านลบเกี่ยวกับเรื่องนี้

616
00:33:26,130 --> 00:33:29,675
‎"ทำไมเราไม่เอาปัญหา
‎ไปปรึกษาใครล่ะ" นึกออกไหม

617
00:33:29,759 --> 00:33:32,511
‎นั่นช่วยให้ผู้ชายมองมันเป็นเรื่องปกติ

618
00:33:32,595 --> 00:33:34,889
‎กลุ่มผู้ป่วยโดยทั่วไปที่อาจได้รับ

619
00:33:34,972 --> 00:33:38,017
‎ยาเบ็นโซไดอาเซพีนกำลังกว้างขึ้น

620
00:33:38,100 --> 00:33:42,605
‎ดังนั้น แม้ว่าผู้ใช้ยาส่วนใหญ่

621
00:33:42,688 --> 00:33:45,566
‎เมื่อ 30 ปีก่อนจะเป็นผู้หญิงวัยกลางคน

622
00:33:45,649 --> 00:33:48,110
‎เดี๋ยวนี้มีผู้ใช้ยาที่อายุน้อยลงเรื่อยๆ

623
00:33:48,194 --> 00:33:52,656
‎มีผู้สูงอายุที่นอกจากจะได้รับเบ็นโซไดอาเซพีน

624
00:33:52,740 --> 00:33:55,534
‎ยังใช้ยาเป็นเวลานานขึ้นด้วย

625
00:33:55,618 --> 00:33:57,828
‎การอบรมเกี่ยวกับการใช้ยาเหล่านี้

626
00:33:57,912 --> 00:33:59,789
‎บางครั้งก็ไม่จริงจังเท่าที่ควร

627
00:33:59,872 --> 00:34:03,501
‎มันเป็นยาที่ควรใช้ในระยะสั้นเท่านั้น

628
00:34:03,584 --> 00:34:05,836
‎ไม่เกินหนึ่งเดือนหรือประมาณนั้น

629
00:34:05,920 --> 00:34:08,881
‎ซึ่งมันน่าตกใจมากเมื่อคำนึงถึงความจริงที่ว่า

630
00:34:08,964 --> 00:34:14,053
‎คนจำนวนมากที่เริ่มใช้เบ็นโซไดอาเซพีน

631
00:34:14,136 --> 00:34:17,723
‎ใช้ยาต่อไปเป็นเวลาหลายปีหรือหลายสิบปี

632
00:34:27,108 --> 00:34:29,944
‎ตอนที่ฉันมีอาการตื่นตระหนกครั้งแรก

633
00:34:30,027 --> 00:34:32,446
‎ฉันคิดจริงๆ ว่าฉันกำลังจะเป็นบ้า

634
00:34:34,490 --> 00:34:38,911
‎ฉันคิดว่า "จับฉันไปขังที
‎เพราะฉันไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น"

635
00:34:41,080 --> 00:34:43,457
‎ตอนนั้นฉันน่าจะอายุ 14 หรือ 15

636
00:34:43,541 --> 00:34:46,502
‎สมัยเด็กฉันเดินทางบ่อยและชอบขึ้นเครื่องบิน

637
00:34:47,002 --> 00:34:52,675
‎แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
‎วันนั้นตอนที่เครื่องบินกำลังจะออก

638
00:34:52,758 --> 00:34:56,971
‎อยู่ๆ ฉันก็… รู้สึกเหมือนตัวเริ่มละลายจากข้างใน

639
00:34:57,054 --> 00:35:00,015
‎ฉันหายใจไม่ออก ฉันคิดว่าต้องตายแน่ๆ

640
00:35:00,933 --> 00:35:05,771
‎หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสองปี

641
00:35:06,438 --> 00:35:08,149
‎ตอนฉันจะขึ้นปีสี่

642
00:35:08,232 --> 00:35:10,818
‎หน้าร้อนก่อนฉันจะขึ้นมัธยมปลายปีสี่

643
00:35:10,901 --> 00:35:13,737
‎ตอนนั้นฉันทำงานที่พาเนร่า ฉันเป็นแคชเชียร์

644
00:35:13,821 --> 00:35:17,283
‎ฉันกำลังพูดคุยกับลูกค้า แล้วฉันก็ร้องไห้โฮ

645
00:35:17,366 --> 00:35:21,370
‎ต่อหน้าคู่รักที่เข้ามาในร้าน ฉันอับอายสุดๆ

646
00:35:21,453 --> 00:35:23,581
‎มันน่าขายหน้ามาก

647
00:35:23,664 --> 00:35:26,083
‎แต่ฉันรู้สึกว่า "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"

648
00:35:26,167 --> 00:35:28,335
‎ฉันเคยไปที่ร้านเป็นร้อยๆ ครั้ง

649
00:35:28,419 --> 00:35:31,213
‎ทำไมถึง… ฉันเป็นอะไรไป

650
00:35:32,089 --> 00:35:35,509
‎มันแย่ลงจนถึงจุดที่ฉันไม่สามารถ
‎ทำเรื่องในชีวิตประจำวันได้

651
00:35:35,593 --> 00:35:38,053
‎โดยไม่สติแตก

652
00:35:38,137 --> 00:35:41,223
‎ฉันไปร้านขายของชำไม่ได้ ขับรถตามถนนไม่ได้

653
00:35:41,307 --> 00:35:44,393
‎เรื่องง่ายๆ ที่ปกติเราทำอยู่ทุกวัน

654
00:35:44,476 --> 00:35:47,688
‎เรารู้สึกเหมือนถูกขัง และมัน…
‎ใครจะอยากรู้สึกแบบนั้นกัน

655
00:35:47,771 --> 00:35:50,274
‎เราจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้รู้สึกแบบนั้น

656
00:35:52,526 --> 00:35:55,446
‎ฉันกับพ่อคล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อ

657
00:35:56,030 --> 00:35:59,617
‎เรามีภาษาที่ไม่ต้องพูด

658
00:36:00,117 --> 00:36:03,787
‎และท่านเคยเป็นโรควิตกกังวลในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

659
00:36:03,871 --> 00:36:06,540
‎ก็เลยสังเกตเห็นสัญญาณต่างๆ ทันที

660
00:36:06,624 --> 00:36:09,293
‎ท่านแค่ไม่มีคุณวุฒิพอจะให้ในสิ่งที่ฉันต้องการ

661
00:36:10,044 --> 00:36:14,465
‎ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับยาทางจิตเวชไม่มากนัก

662
00:36:14,548 --> 00:36:16,717
‎ตอนที่เริ่มบำบัด

663
00:36:16,800 --> 00:36:19,511
‎แต่หมอพูดถึงยาตัวหนึ่งที่ชื่อโซลอฟท์

664
00:36:19,595 --> 00:36:21,972
‎ซึ่งสุดท้ายฉันก็ใช้มาจนถึงทุกวันนี้

665
00:36:22,056 --> 00:36:28,604
‎เราไม่ได้พูดถึงซาแน็กซ์จนกระทั่ง
‎ฉันต้องขึ้นเครื่องบินอีกครั้ง

666
00:36:28,687 --> 00:36:32,524
‎ฉันบอกจิตแพทย์ว่า "นี่ ฉันไม่มีวัน

667
00:36:32,608 --> 00:36:34,610
‎ขึ้นเครื่องบินอีกเด็ดขาด

668
00:36:34,693 --> 00:36:38,280
‎ฉันยอมขับรถสามวันติดถ้าจำเป็น
‎ฉันจะไม่ขึ้นเครื่องบิน"

669
00:36:38,364 --> 00:36:41,951
‎แล้วเธอก็ถามว่า
‎"คุณเคยคิดจะทานซาแน็กซ์ไหม"

670
00:36:43,953 --> 00:36:47,831
‎พอเครื่องลงจอด ฉันอยากขึ้นไปบนยอดเขา

671
00:36:47,915 --> 00:36:49,833
‎แล้วตะโกนให้โลกรู้ว่าฉันทำสำเร็จ

672
00:36:49,917 --> 00:36:52,169
‎ฉันไม่ร้องไห้ ไม่หายใจเกิน

673
00:36:52,253 --> 00:36:54,922
‎ไม่ตื่นตระหนก ฉันสบายดีจริงๆ

674
00:36:55,631 --> 00:36:59,426
‎ฉันเริ่มจากกินซาแน็กซ์แค่บางสถานการณ์

675
00:36:59,510 --> 00:37:02,846
‎จากนั้นฉันก็ตัดสินใจกินทุกวัน

676
00:37:02,930 --> 00:37:04,765
‎เพราะมันได้ผลดีสำหรับฉัน

677
00:37:04,848 --> 00:37:08,352
‎ฉันต้องการความผ่อนคลายเพื่อที่จะนอนให้หลับ

678
00:37:08,435 --> 00:37:09,687
‎ฉันคิดว่า

679
00:37:10,354 --> 00:37:14,441
‎ตอนนั้นฉันตามหลังเพื่อนๆ

680
00:37:14,525 --> 00:37:18,821
‎และความสามารถในการใช้ชีวิต
‎ของพวกเขาอยู่เยอะ

681
00:37:19,405 --> 00:37:23,534
‎ฉันจะทนอยู่แบบนั้นทำไมถ้ามีของที่ช่วยได้

682
00:37:24,660 --> 00:37:26,287
‎ยาทุกตัว ยาอะไรก็ตาม

683
00:37:26,370 --> 00:37:29,039
‎จะต้องมีการวิเคราะห์ความเสี่ยง
‎และประโยชน์ ใช่ไหม

684
00:37:29,123 --> 00:37:30,582
‎สำหรับเบ็นโซส

685
00:37:30,666 --> 00:37:34,211
‎ความเสี่ยงและการวิเคราะห์
‎ความเสี่ยงและประโยชน์ต้องดูหลายๆ อย่าง

686
00:37:34,295 --> 00:37:38,799
‎ผลข้างเคียงที่พบบ่อยคือความอ่อนเพลีย

687
00:37:38,882 --> 00:37:39,842
‎ง่วงซึม

688
00:37:40,426 --> 00:37:44,763
‎หมอจึงมักจะสั่งยาตัวนี้เพื่อช่วยให้คนนอนหลับ

689
00:37:44,847 --> 00:37:47,808
‎ขาดความยับยั้งชั่งใจ มึนงง ง่วงนิดหน่อย

690
00:37:47,891 --> 00:37:49,435
‎อาจตัดสินใจได้ไม่ดี

691
00:37:49,518 --> 00:37:54,106
‎ไม่มีใครอยากเล่ารายละเอียดเน้นๆ
‎เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเวลากินยา

692
00:37:54,189 --> 00:37:56,567
‎สำหรับฉัน พอกินยาแล้วเห็นอะไรก็ตลกไปหมด

693
00:37:56,650 --> 00:37:58,610
‎(ประสบการณ์ของฉันกับยาซาแน็กซ์)

694
00:37:58,694 --> 00:38:00,821
‎ซึ่งคงไม่ดีเท่าไร

695
00:38:00,904 --> 00:38:03,907
‎ถ้าฉันไปสัมภาษณ์งานหรือทำธุระสำคัญ

696
00:38:03,991 --> 00:38:06,201
‎แล้วดันหัวเราะตลอดเวลา

697
00:38:06,285 --> 00:38:10,164
‎สำหรับบางคน ฤทธิ์กดประสาท
‎ทำให้พวกเขาขาดความยับยั้งชั่งใจ

698
00:38:10,247 --> 00:38:13,500
‎พวกเขาผ่อนคลาย สบายใจ ตลก ขาดเหตุผล

699
00:38:13,584 --> 00:38:18,464
‎ฉันรู้สึกเหมือนตื่นเต้น และผ่อนคลาย ฉัน…

700
00:38:18,547 --> 00:38:23,802
‎พร้อมจะปาร์ตี้แล้ว

701
00:38:23,886 --> 00:38:27,639
‎เบ็นโซไดอาเซพีนก็เหมือนกับเหล้าในรูปยาเม็ด

702
00:38:27,723 --> 00:38:29,725
‎ปัญหาอย่างหนึ่งของเบ็นโซส

703
00:38:29,808 --> 00:38:33,062
‎คือมันส่งผลต่อความทรงจำระยะสั้น

704
00:38:33,145 --> 00:38:37,024
‎การรับความทรงจำใหม่
‎และการนึกถึงความทรงจำต่างๆ

705
00:38:37,107 --> 00:38:39,151
‎ทุกอย่างจะเลือนรางนิดหน่อย

706
00:38:39,234 --> 00:38:42,029
‎จำอะไรไม่ได้หลังจากกินยา

707
00:38:42,946 --> 00:38:47,368
‎ใช่ แน่นอนว่ามันแย่มากถ้าเรากำลังขับรถ

708
00:38:47,451 --> 00:38:50,662
‎เรารู้ความเสี่ยงของการใช้
‎เบ็นโซไดอาเซพีนในระยะยาวดี

709
00:38:50,746 --> 00:38:54,083
‎แต่เราเพิ่งมีข้อมูลเกี่ยวกับ
‎โรคอัลไซเมอร์และโรคสมองเสื่อม

710
00:38:54,166 --> 00:38:56,126
‎ภายในไม่กี่ปีที่ผ่านมา

711
00:38:56,627 --> 00:38:58,295
‎และมันมีความเสี่ยงสูง

712
00:38:58,379 --> 00:39:00,297
‎เรากินยาที่มีฤทธิ์กดประสาท

713
00:39:00,381 --> 00:39:02,633
‎พอเราใช้สมองน้อยลง

714
00:39:02,716 --> 00:39:06,053
‎ก็มีโอกาสที่เซลล์สมองบางส่วนจะเริ่มตาย

715
00:39:06,136 --> 00:39:07,805
‎ทำให้การใช้สมองโดยรวมลดลง

716
00:39:07,888 --> 00:39:11,392
‎นอกจากนี้ยังมีผลข้างเคียงทั่วไป

717
00:39:11,475 --> 00:39:13,394
‎ที่เราเรียกว่าการชินยา

718
00:39:13,894 --> 00:39:18,482
‎การชินยาหมายความว่าเรา
‎ต้องใช้ยามากขึ้นถึงจะได้ผลเท่าเดิม

719
00:39:18,565 --> 00:39:23,278
‎มันเคยเป็นหนึ่งในอุปกรณ์สำคัญของผม
‎ผมพกเบ็นโซสตลอดเวลา

720
00:39:23,362 --> 00:39:25,656
‎ที่จริงผมทำแบบนั้นอยู่ 30 ปี

721
00:39:25,739 --> 00:39:28,700
‎มันเปลี่ยนระดับความกังวลโดยรวมของผม

722
00:39:28,784 --> 00:39:31,286
‎เพราะผมรู้ว่าผมมียาวิเศษอยู่เสมอ

723
00:39:31,370 --> 00:39:33,330
‎ผมค้นพบวิธีการที่ใช้ได้ผล

724
00:39:33,414 --> 00:39:37,668
‎ผมขึ้นเครื่องบินได้ ผมพูดในที่สาธารณะได้

725
00:39:37,751 --> 00:39:39,461
‎ด้วยยาซาแน็กซ์และคลอโนพิน

726
00:39:39,545 --> 00:39:44,174
‎ก่อนหน้านั้น ผมใช้เวลาหลายสัปดาห์
‎หลายเดือนกับการหวาดกลัวเรื่องพวกนี้

727
00:39:44,258 --> 00:39:47,761
‎ฝันร้าย เหงื่อแตกพลั่ก ไม่อีกต่อไป

728
00:39:47,845 --> 00:39:50,013
‎ถ้ามีช่วงไหนที่ผมกังวลเป็นพิเศษ

729
00:39:50,097 --> 00:39:52,766
‎ผมจะจงใจกินยาเพิ่ม

730
00:39:53,851 --> 00:39:57,271
‎ผมจะกินยามากขึ้นแล้วค่อยๆ ลดลงหลังจากนั้น

731
00:39:57,354 --> 00:40:01,567
‎และผมรู้สึกได้เลย มันมีอาการทางกายตามมา

732
00:40:01,650 --> 00:40:03,652
‎บางครั้งผมก็กังวลมากขึ้น

733
00:40:03,735 --> 00:40:07,656
‎ตัวรับกาบาของผมกำลังถามว่า
‎"นี่ ซาแน็กซ์หายไปไหน"

734
00:40:07,739 --> 00:40:11,493
‎ฝันร้ายของผมเริ่มเปลี่ยนไป ผมจะฝันว่า

735
00:40:11,577 --> 00:40:14,329
‎"พระเจ้า มีงานต่อหลังพูดเสร็จ
‎แต่ฉันทำซาแน็กซ์หาย"

736
00:40:14,413 --> 00:40:17,583
‎หรือไม่ผมก็อยู่บนเครื่องบินและสับสน

737
00:40:17,666 --> 00:40:21,587
‎เห็นได้ชัดว่าตั้งแต่นั้น ผมก็มีภาวะติดยาทางจิตใจ

738
00:40:21,670 --> 00:40:22,504
‎เพราะเบ็นโซส

739
00:40:22,588 --> 00:40:24,506
‎ยาเบ็นโซไดอาเซพีนไม่ได้เหมือนกันทุกตัว

740
00:40:24,590 --> 00:40:28,802
‎ดูอย่างซาแน็กซ์ มันออกฤทธิ์เร็วกว่า
‎เบ็นโซไดอาเซพีนส่วนใหญ่

741
00:40:28,886 --> 00:40:31,763
‎และหมดฤทธิ์เร็วกว่าเบ็นโซไดอาเซพีนส่วนใหญ่

742
00:40:31,847 --> 00:40:35,642
‎สารที่ออกฤทธิ์ที่เป็นประโยชน์ในทันที

743
00:40:35,726 --> 00:40:38,896
‎แต่หมดฤทธิ์เร็ว ทำให้เราเกิดอารมณ์ละเหี่ย

744
00:40:38,979 --> 00:40:41,899
‎และอยากยา สารพวกนี้
‎มักจะทำให้คนเสพติดง่ายกว่า

745
00:40:44,234 --> 00:40:46,445
‎ครอบครัวฉันมีประวัติการเสพติด

746
00:40:46,528 --> 00:40:51,283
‎ฉันเลยพยายามไม่ใช้สารเสพติดแม้แต่น้อย

747
00:40:51,366 --> 00:40:54,077
‎ฉันไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่

748
00:40:54,161 --> 00:40:56,580
‎ฉันไม่เคยเสพยาเพราะฉันกลัว

749
00:40:56,663 --> 00:40:59,708
‎ว่าครอบครัวฉันอาจมีอะไรบางอย่าง

750
00:40:59,791 --> 00:41:01,376
‎ที่ทำให้คนเสพติดสารต่างๆ

751
00:41:02,377 --> 00:41:03,212
‎ใช่

752
00:41:04,463 --> 00:41:05,422
‎เก่งมาก

753
00:41:05,506 --> 00:41:09,259
‎แต่เราคุยกันว่าจะเริ่มจากยาปริมาณน้อย

754
00:41:09,343 --> 00:41:12,054
‎คุยว่ามีอาการแบบไหนที่ต้องระวัง

755
00:41:12,137 --> 00:41:14,181
‎และที่ตอนแรกฉันกลัวว่า

756
00:41:14,264 --> 00:41:17,601
‎จะต้องกินยามากขึ้นเรื่อยๆ
‎สุดท้ายก็ไม่เป็นแบบนั้น

757
00:41:17,684 --> 00:41:20,729
‎ฉันรู้สึกดีขึ้นมากด้วยยาปริมาณค่อนข้างน้อย

758
00:41:20,812 --> 00:41:25,150
‎และฉันคิดว่าความกลัว
‎ว่าจะติดยาในระดับที่เหมาะสม

759
00:41:25,234 --> 00:41:27,903
‎ทำให้ฉันมีสมาธิกับความคิดที่ว่า

760
00:41:27,986 --> 00:41:30,864
‎"ยาเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้ฉันสามารถ

761
00:41:30,948 --> 00:41:34,034
‎แก้ไขเรื่องต่างๆ ในชีวิตที่ไม่เกี่ยวกับยา"

762
00:41:36,245 --> 00:41:39,790
‎ถ้าเราใช้ยาอย่างรอบคอบ
‎นานๆ ครั้งเวลารู้สึกกังวลเฉียบพลัน

763
00:41:39,873 --> 00:41:42,000
‎ก็อาจไม่มีปัญหาเท่าไร

764
00:41:42,084 --> 00:41:44,920
‎แต่ถ้ากินยาทุกวัน วันละหลายครั้ง

765
00:41:45,003 --> 00:41:48,715
‎การหยุดยากะทันหันจะทำให้ไม่สบายตัวมาก

766
00:41:48,799 --> 00:41:51,301
‎ผลที่ตามมาอาจร้ายแรง

767
00:41:51,385 --> 00:41:54,096
‎คนอาจเป็นโรคจิต มีอาการชัก

768
00:41:54,179 --> 00:41:57,015
‎วิตกกังวลอย่างรุนแรง นอนไม่หลับ

769
00:41:57,099 --> 00:42:00,477
‎ผมเคยเห็นอาการของ
‎การขาดยาเบ็นโซไดอาเซพีน

770
00:42:00,561 --> 00:42:03,689
‎ทำให้คนคิดฆ่าตัวตาย
‎หรือถึงขั้นพยายามฆ่าตัวตาย

771
00:42:03,772 --> 00:42:05,190
‎ถ้าตอนนั้นผมรู้แบบนี้

772
00:42:05,899 --> 00:42:08,819
‎ผมไม่มีวันกินยาเม็ดแรก

773
00:42:09,319 --> 00:42:10,362
‎ไม่มีวัน

774
00:42:10,445 --> 00:42:11,572
‎มันเป็นความผิดพลาด…

775
00:42:12,489 --> 00:42:14,741
‎มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม

776
00:42:15,659 --> 00:42:18,287
‎ผมย้ายมาโคโลราโดเพราะผมรักธรรมชาติ

777
00:42:18,370 --> 00:42:23,000
‎ผมชอบเล่นสกี ชอบปีนหน้าผา ชอบเดินเขา

778
00:42:23,083 --> 00:42:26,211
‎ผมชอบล่องแก่งและพายเรือคายัค

779
00:42:26,295 --> 00:42:32,217
‎ที่จริงผมชอบกีฬาที่มีความเสี่ยงสูง
‎และทำให้อะดรีนาลีนสูบฉีดมาก

780
00:42:33,010 --> 00:42:34,886
‎จนทำให้ผมสงสัยว่า

781
00:42:34,970 --> 00:42:38,348
‎ผมได้รับการวินิจฉัยว่า
‎เป็นโรควิตกกังวลตั้งแต่แรกได้ยังไง

782
00:42:44,104 --> 00:42:46,315
‎ไง ลูกรัก ขอดูผลงานหน่อย

783
00:42:46,940 --> 00:42:48,483
‎- พ่อคะ
‎- ว่าไงจ๊ะ

784
00:42:48,567 --> 00:42:50,402
‎นี่คือต้นคริสต์มาส

785
00:42:50,485 --> 00:42:53,280
‎เหรอ ต้นสูงจัง

786
00:42:53,363 --> 00:42:55,157
‎นี่คือมนุษย์หิมะ

787
00:42:55,782 --> 00:42:56,992
‎พ่อชอบมากเลย ลูกรัก

788
00:42:57,701 --> 00:43:02,831
‎ผมคิดว่าตอนเรียนวิทยาลัย ผมใช้
‎ซาแน็กซ์หนึ่งมิลลิกรัมหรือครึ่งมิลลิกรัม

789
00:43:04,166 --> 00:43:08,170
‎และในช่วงหลายปีหลังจากนั้น
‎มันค่อยๆ เพิ่มเป็นหนึ่งมิลลิกรัม

790
00:43:08,253 --> 00:43:11,715
‎สองมิลลิกรัม สุดท้ายก็สามมิลลิกรัม

791
00:43:11,798 --> 00:43:14,426
‎และผมก็ใช้ยาปริมาณนั้น

792
00:43:14,509 --> 00:43:18,180
‎อยู่ 12 หรือ 15 ปี

793
00:43:18,263 --> 00:43:23,560
‎และผมไม่เคยกินยามากกว่า
‎ปริมาณที่กำหนดในแต่ละวัน

794
00:43:24,269 --> 00:43:26,938
‎ประมาณปี 2013

795
00:43:27,439 --> 00:43:31,902
‎ผมจำได้ว่าผมบอกจิตแพทย์ว่า
‎ชีวิตผมกำลังไปได้สวย

796
00:43:33,111 --> 00:43:37,366
‎เคลลี่ตั้งท้องลูกคนแรกของเรา
‎และผมรอแทบไม่ไหวที่จะเป็นพ่อคน

797
00:43:38,867 --> 00:43:44,498
‎หมอลดปริมาณซาแน็กซ์ของผม
‎จากสามมิลลิกรัมเหลือสองมิลลิกรัมครึ่ง

798
00:43:44,581 --> 00:43:46,166
‎จากนั้นอยู่ดีๆ

799
00:43:46,249 --> 00:43:50,379
‎ผมก็เริ่มมีอาการทางกายแปลกๆ

800
00:43:50,879 --> 00:43:54,549
‎เช่น รู้สึกว่าเสียงหรือกลิ่นรุนแรงเกินไป

801
00:43:54,633 --> 00:43:57,344
‎ผมมีอาการใจสั่น

802
00:43:57,928 --> 00:44:00,722
‎ผิวที่แขนรู้สึกเหมือนถูกไฟเผา

803
00:44:00,806 --> 00:44:05,727
‎กล้ามเนื้อกระตุกโดยไม่มีเหตุผล สมองล้าสุดๆ

804
00:44:06,311 --> 00:44:09,439
‎ความอ่อนล้าทางกายเป็นหนึ่งในอาการที่แย่ที่สุด

805
00:44:11,066 --> 00:44:13,276
‎ผมกับภรรยาเริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

806
00:44:13,360 --> 00:44:15,612
‎นี่เป็นเรื่องร้ายแรง

807
00:44:16,488 --> 00:44:18,782
‎ผมไปหาหมอรักษาโรคไขข้อ

808
00:44:18,865 --> 00:44:21,159
‎หมอหัวใจ หมอระบบประสาท

809
00:44:21,243 --> 00:44:23,328
‎และหมอเฉพาะทางทุกประเภท

810
00:44:23,412 --> 00:44:28,291
‎ในที่สุด หมอคนหนึ่งก็บอกว่า
‎"รู้อะไรไหม คุณตรวจครบทุกอย่างแล้ว"

811
00:44:28,375 --> 00:44:31,294
‎เขาบอกว่า "ผมจะเขียน
‎หนังสือส่งตัวคุณไปเมโยคลินิก

812
00:44:31,378 --> 00:44:33,338
‎เพราะหมอที่นั่นเก่งที่สุดแล้ว"

813
00:44:34,005 --> 00:44:37,342
‎ผมพาทั้งครอบครัวบินไปมินนิโซตา

814
00:44:37,426 --> 00:44:43,265
‎หมอระบบประสาทที่เมโยบอกว่า "อาจเป็น
‎โรคสมองอักเสบจากภาวะแพ้ภูมิต้านทาน

815
00:44:43,348 --> 00:44:46,518
‎เป็นอาการสมองอักเสบที่รักษาได้

816
00:44:47,102 --> 00:44:50,522
‎อาจจะไม่สบายตัวนิดหน่อย
‎ต้องให้ยาทางหลอดเลือดดำ"

817
00:44:50,605 --> 00:44:55,694
‎ผมรับยาทางหลอดเลือด
‎อยู่แปดสัปดาห์ และไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย

818
00:44:55,777 --> 00:44:57,362
‎ที่จริงผมรู้สึกแย่ลงอีก

819
00:44:57,446 --> 00:45:00,532
‎และระหว่างนั้น ผมก็เริ่มถามพวกหมอ

820
00:45:00,615 --> 00:45:03,994
‎นานๆ ทีผมจะถามว่า
‎"นี่เกี่ยวข้องกับยาที่ผมใช้หรือเปล่า"

821
00:45:04,703 --> 00:45:06,913
‎"ยาของผมทำให้เกิดอาการพวกนี้หรือเปล่า"

822
00:45:06,997 --> 00:45:10,292
‎และทุกครั้งหมอจะตอบว่า
‎"ไม่หรอก ไม่เกี่ยวกับยาแน่นอน"

823
00:45:10,792 --> 00:45:12,335
‎"ไม่เกี่ยวกับยาหรอก"

824
00:45:12,419 --> 00:45:16,423
‎ถึงตอนนั้น จิตแพทย์ให้ผมเปลี่ยนยา

825
00:45:16,506 --> 00:45:18,967
‎จากซาแน็กซ์เป็นแวเลียม

826
00:45:19,050 --> 00:45:21,970
‎จะเรียกว่าสัญชาตญาณก็ได้ หรือ…

827
00:45:22,053 --> 00:45:24,014
‎ผมไม่รู้จะหันไปทางไหนแล้ว

828
00:45:24,097 --> 00:45:27,434
‎ผมเลยขอให้หมอค่อยๆ ลดปริมาณยา

829
00:45:36,401 --> 00:45:38,987
‎ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2018

830
00:45:39,070 --> 00:45:44,367
‎ผมตื่นมาตอนเช้า
‎และมีบางอย่างผิดปกติอย่างมาก

831
00:45:45,452 --> 00:45:47,412
‎ผมได้ยินเสียงลูกๆ จากชั้นล่าง

832
00:45:47,496 --> 00:45:51,708
‎แต่เสียงลูกๆ เล่นกันกลับดังแสบหู

833
00:45:52,709 --> 00:45:55,462
‎ผิวหนังแสบร้อน ในอกก็แสบร้อน

834
00:45:58,632 --> 00:46:03,011
‎ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป ผมผลุนผลันออกจากบ้าน

835
00:46:03,512 --> 00:46:08,183
‎แล้วเริ่มขับรถเร็วมาก ขับไปสะเปะสะปะ

836
00:46:08,266 --> 00:46:12,020
‎เสียงในหัวผมบอกว่า "ฉันต้องหนี"

837
00:46:12,729 --> 00:46:15,857
‎แล้วผมก็เห็นเนินเขาข้างทาง

838
00:46:15,941 --> 00:46:18,777
‎สูงประมาณ 90 เมตร ด้านหนึ่งเป็นหน้าผา

839
00:46:19,986 --> 00:46:21,696
‎แล้วผมก็พูดว่า

840
00:46:22,364 --> 00:46:25,075
‎"ฉันจะขึ้นไปบนเนินนั่นแล้วกระโดด"

841
00:46:26,451 --> 00:46:33,375
‎ขณะที่ปีนขึ้นไป ผมเห็นภาพลูกๆ ในหัว

842
00:46:35,377 --> 00:46:38,088
‎ผมทรุดลงนั่งคุกเข่า

843
00:46:39,381 --> 00:46:41,925
‎และพูดว่า "จอห์น นี่ไม่ใช่ตัวนาย

844
00:46:42,425 --> 00:46:44,094
‎นายไม่ใช่คนแบบนี้"

845
00:46:44,177 --> 00:46:48,139
‎ภรรยาผมได้ยินเสียงจอดรถหน้าบ้าน
‎และออกมาเจอผมที่ประตู

846
00:46:49,266 --> 00:46:51,101
‎ผมมองเธอแล้วบอกว่า

847
00:46:51,726 --> 00:46:55,564
‎"ต้องเป็นแวเลียมแน่ๆ"

848
00:46:56,940 --> 00:47:01,695
‎แล้วภรรยาผมก็เริ่มกูเกิล
‎"แวเลียมกับการฆ่าตัวตาย"

849
00:47:01,778 --> 00:47:05,615
‎"อาการขาดยาแวเลียม"
‎"อาการขาดยาซาแน็กซ์"

850
00:47:08,118 --> 00:47:11,872
‎น่าเสียดายที่ผู้ป่วยสังเกตเห็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับ

851
00:47:11,955 --> 00:47:15,000
‎ยาเบ็นโซไดอาเซพีนก่อนบุคลากรทางการแพทย์

852
00:47:15,083 --> 00:47:18,169
‎ทั้งการเสพติด การชินยา และอาการขาดยา

853
00:47:18,253 --> 00:47:22,007
‎ข้อมูลเหล่านั้นมาจากยุค 1970
‎และได้รับการแจกแจงลักษณะ

854
00:47:22,090 --> 00:47:24,175
‎โดยดร.เฮเธอร์ แอชตัน นักจิตวิทยา

855
00:47:24,259 --> 00:47:27,512
‎ที่เปิดคลินิกสำหรับเลิกยา
‎เบ็นโซไดอาเซพีนในสหราชอาณาจักร

856
00:47:27,596 --> 00:47:30,307
‎มีการอบรมด้านเภสัชวิทยาคลินิก…

857
00:47:30,390 --> 00:47:32,142
‎(ดร.เฮเธอร์ แอชตัน - นักจิตเภสัชวิทยา)

858
00:47:32,225 --> 00:47:34,311
‎และการจัดการอาการขาดยาไม่มากพอ

859
00:47:34,394 --> 00:47:37,480
‎การฟังผู้ป่วยกลายเป็นศาสตร์ที่สาบสูญ

860
00:47:37,564 --> 00:47:41,318
‎และหมอก็หลงใหลไปกับความคิดที่ว่า

861
00:47:41,401 --> 00:47:44,195
‎ยาคือหนทางรักษาโรคจิตเวช

862
00:47:44,279 --> 00:47:46,823
‎เธอเขียนหนังสือที่ชื่อว่าดิแอชตันแมนนวล

863
00:47:46,907 --> 00:47:50,702
‎ซึ่งสามารถหาอ่านได้ในอินเทอร์เน็ต
‎มันเป็นเอกสารที่ดีมาก

864
00:47:51,202 --> 00:47:55,582
‎อยู่ๆ เราก็เจอดิแอชตันแมนนวล

865
00:47:55,665 --> 00:48:00,921
‎เราเจออาการทุกอย่างที่ผมเล่าให้หมอทุกคนฟัง

866
00:48:01,004 --> 00:48:03,006
‎ทีละอย่าง

867
00:48:03,089 --> 00:48:05,884
‎ผมกับภรรยามองหน้ากันแบบ…

868
00:48:07,177 --> 00:48:08,678
‎"เป็นไปได้ยังไง

869
00:48:09,763 --> 00:48:15,352
‎ที่เราไปหาหมอ 32 คนและไม่มีใครตระหนักว่า

870
00:48:15,435 --> 00:48:20,023
‎การที่ผมลดยาเบ็นโซไดอาเซพีน
‎ทำให้ผมมีอาการขาดยา"

871
00:48:20,106 --> 00:48:23,318
‎ผู้ป่วยบางคนก็ไม่มีปัญหาเลย ขณะที่บางคนไวต่อ

872
00:48:23,401 --> 00:48:26,446
‎การปรับหรือลดขนาดยาแค่เล็กน้อย

873
00:48:26,529 --> 00:48:31,326
‎โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ ขณะที่เราแก่ตัว
‎สมองจะมีความยืดหยุ่นลดลง

874
00:48:31,826 --> 00:48:33,620
‎ดังนั้นเมื่อคนอายุเกิน 50 ปี

875
00:48:33,703 --> 00:48:38,124
‎และใช้เบ็นโซไดอาเซพีน
‎มานานหลายสิบปี มันเลิกยากมาก

876
00:48:38,208 --> 00:48:40,585
‎มีคนรู้ถึงความเสี่ยงเหล่านี้น้อยเกินไป

877
00:48:40,669 --> 00:48:44,381
‎มีหมอรู้ถึงความเสี่ยงเหล่านี้น้อยเกินไป

878
00:48:44,881 --> 00:48:46,967
‎ซึ่งผมคิดว่าเป็นเรื่องแปลกในยุคนี้

879
00:48:47,050 --> 00:48:51,012
‎ยาเหล่านี้เป็นเครื่องมือ
‎ที่มีประโยชน์ ฉันดีใจมากที่มีมัน

880
00:48:51,513 --> 00:48:54,474
‎ฉันรู้สึกขอบคุณคนที่คิดค้นมัน

881
00:48:54,557 --> 00:48:59,187
‎ปัญหาคือเราใช้มันบ่อยเกินไป

882
00:48:59,270 --> 00:49:01,648
‎และใช้นานเกินไป

883
00:49:02,983 --> 00:49:05,110
‎ถ้าเราพิจารณาปัจจัยเสี่ยงทั้งหมด

884
00:49:05,193 --> 00:49:06,528
‎ของการติดยา

885
00:49:06,611 --> 00:49:10,365
‎หนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือการเข้าถึงยา

886
00:49:11,282 --> 00:49:14,995
‎เราอยู่ในยุคที่มีการสั่งยาเกินจำเป็น
‎และมีปริมาณยามากเกินจำเป็น

887
00:49:15,078 --> 00:49:19,040
‎ซึ่งหมายความว่ามีโอกาสสูง
‎ที่คนจะลองใช้ยาและติด

888
00:49:20,750 --> 00:49:25,338
‎ฉันเป็นจิตแพทย์มาตั้งแต่กลางยุค 90
‎และสมัยนั้น ถ้ามีคนมาหาฉัน

889
00:49:25,422 --> 00:49:28,216
‎และมีอาการของโรควิตกกังวลหรือโรคซึมเศร้า

890
00:49:28,299 --> 00:49:31,428
‎ฉันต้องอธิบายว่า "คุณเป็นโรคซึมเศร้านะ"

891
00:49:31,511 --> 00:49:33,847
‎หรือ "นี่คืออาการตื่นตระหนก"

892
00:49:33,930 --> 00:49:38,018
‎และฉันต้องใช้เวลา
‎ในนัดครั้งแรกหรือนัดครั้งที่สอง

893
00:49:38,101 --> 00:49:41,646
‎อธิบายให้ผู้ป่วยเลิกมองการกินยาในแง่ร้าย

894
00:49:42,689 --> 00:49:46,818
‎ตั้งแต่ปี 1997 ที่อย.ตัดสินใจว่า

895
00:49:46,901 --> 00:49:50,196
‎บริษัทยาสามารถโฆษณาต่อประชาชนโดยตรง

896
00:49:50,280 --> 00:49:52,907
‎คุณจะแค่หยุดเป็นโรคซึมเศร้าไม่ได้

897
00:49:52,991 --> 00:49:55,118
‎ไม่มีใครทำได้เพราะมันเป็นโรคที่มีอยู่จริง

898
00:49:55,201 --> 00:49:57,579
‎คุณอาจรู้สึกกังวล ถึงขั้นนอนไม่หลับ

899
00:49:57,662 --> 00:50:00,373
‎เรารู้ว่าความกังวลต่อการเข้าสังคมเป็นยังไง

900
00:50:00,457 --> 00:50:02,459
‎สารเคมีไม่สมดุลอาจเป็นต้นเหตุ

901
00:50:02,542 --> 00:50:04,085
‎คุณจะได้ชีวิตกลับคืนมา

902
00:50:04,169 --> 00:50:06,337
‎ได้ใช้ชีวิตเหมือนมีชีวิตอีกครั้ง

903
00:50:06,421 --> 00:50:10,300
‎ฉันไม่จำเป็นต้องสอน อธิบาย หรือค่อยๆ แนะนำ

904
00:50:10,383 --> 00:50:14,888
‎เพราะมีคนมาหาฉันแล้วถามว่า
‎"จะกินเวลล์บิวทรินหรือเอฟเฟกเซอร์ดี"

905
00:50:14,971 --> 00:50:17,640
‎หรือ "ครูสอนพิลาทิสของฉันกินแพ็กซิล

906
00:50:17,724 --> 00:50:21,352
‎แต่ทันตานามัยของฉันบอกว่า
‎โซลอฟท์ดีกว่า มันต่างกันยังไง"

907
00:50:21,436 --> 00:50:25,231
‎ไม่มีการติดตามผลเลย ไม่มีการถามว่า

908
00:50:25,315 --> 00:50:28,318
‎"รู้สึกยังไงบ้าง ความคิดเป็นยังไง

909
00:50:28,401 --> 00:50:32,030
‎อารมณ์ความรู้สึกเป็นยังไง" มันเป็นแค่ธุรกิจ

910
00:50:32,113 --> 00:50:34,824
‎การแพทย์กลายเป็นอุตสาหกรรม

911
00:50:34,908 --> 00:50:39,788
‎จนถึงจุดที่หมอทำหน้าที่เป็นคนงานในสายการผลิต

912
00:50:39,871 --> 00:50:44,584
‎หลังจากเขา จิตแพทย์ของผมทุกคน
‎ก็ทำเหมือนมันเป็นแค่ธุรกิจ

913
00:50:44,667 --> 00:50:47,378
‎ผมไปหาหมอที่สนใจแต่ธุรกิจ เพราะผมรู้สึกว่า

914
00:50:47,462 --> 00:50:50,715
‎"ฉันไม่อยากพูดเรื่องความรู้สึก
‎ไม่อยากพูดถึงมัน"

915
00:50:50,799 --> 00:50:54,719
‎มีแรงกดดันอย่างหนักให้หมอรีบพบผู้ป่วย

916
00:50:54,803 --> 00:50:57,722
‎รับเข้ามา ส่งออกไป สั่งยา

917
00:50:57,806 --> 00:51:00,058
‎เพราะนั่นคือค่าใช้จ่ายที่บริษัทประกันชดเชยให้

918
00:51:00,141 --> 00:51:03,603
‎หมอคนหนึ่งบอกว่า "ช่วยเล่าเรื่อง
‎ชีวิตวัยเด็กในเท็กซัสให้ฟังหน่อย"

919
00:51:03,686 --> 00:51:06,731
‎ผมก็แบบ "ผมไม่อยากเล่า สั่งยาเลยได้ไหม"

920
00:51:06,815 --> 00:51:10,026
‎แล้วเราก็ถามผู้ป่วยว่า "คุณพอใจกับบริการไหม"

921
00:51:10,110 --> 00:51:12,153
‎หมออยากได้คะแนนสูงๆ

922
00:51:12,237 --> 00:51:15,907
‎เพราะความก้าวหน้าทางอาชีพ
‎ของพวกเขาขึ้นอยู่กับแบบสอบถามนี้

923
00:51:16,741 --> 00:51:19,953
‎ด้วยแรงจูงใจซ่อนเร้นเหล่านี้
‎จึงเป็นเรื่องธรรมดา

924
00:51:20,036 --> 00:51:23,456
‎ที่หมอจะสั่งยาตามที่ผู้ป่วยต้องการ

925
00:51:23,540 --> 00:51:26,626
‎ปัญหาอีกอย่างคือในระยะสั้น
‎ยาพวกนี้ใช้ได้ผลจริงๆ

926
00:51:26,709 --> 00:51:30,839
‎ฉันไปหานักบำบัดในนิวแฮมป์เชอร์ตอนอายุ 13 ปี

927
00:51:30,922 --> 00:51:32,298
‎(ซาราห์ ซิลเวอร์แมน
‎นักแสดงตลก)

928
00:51:33,633 --> 00:51:36,386
‎ซึ่งวันที่ฉัน…

929
00:51:36,469 --> 00:51:40,807
‎วันแรกที่ฉันไป เขาบอกว่า…
‎ตอนนั้นน่าจะประมาณปี 84

930
00:51:40,890 --> 00:51:44,185
‎เขาบอกว่า "ผมจะเขียนใบสั่งยาให้

931
00:51:44,269 --> 00:51:47,438
‎ทุกครั้งที่รู้สึกเศร้า ให้คุณกินยาเม็ดหนึ่ง"

932
00:51:47,522 --> 00:51:48,565
‎มันคือซาแน็กซ์

933
00:51:48,648 --> 00:51:52,902
‎ฉันต้องระวัง ฉันไม่อยากพูดเหมือน
‎ยาเบ็นโซไดอาเซพีนหรือยาเลวร้ายไปหมด

934
00:51:52,986 --> 00:51:56,030
‎ที่ฉันรู้ก็คือมีการสั่งยามากเกินไป
‎อย่างเช่นยาโอปิออยด์

935
00:51:56,114 --> 00:51:57,282
‎มันเป็นยาแก้ปวดทั้งคู่

936
00:51:57,365 --> 00:51:59,701
‎ตัวหนึ่งแก้ความปวดทางอารมณ์
‎อีกตัวแก้ความปวดทางกาย

937
00:52:00,285 --> 00:52:04,205
‎เกิดวิกฤตซาแน็กซ์ครั้งใหญ่ในหลายชุมชน

938
00:52:04,789 --> 00:52:07,125
‎เราอยู่ท่ามกลางการแพร่ระบาดของยาตามใบสั่ง

939
00:52:07,208 --> 00:52:09,919
‎ส่วนใหญ่คนจะคิดถึงแต่ยาโอปิออยด์

940
00:52:10,003 --> 00:52:11,546
‎แต่ไม่ได้มีแค่ยาโอปิออยด์

941
00:52:12,172 --> 00:52:17,177
‎แร็ปเปอร์ลิลซาน ย่อมาจากซาแน็กซ์
‎เป็นหนึ่งในศิลปินมากกว่า 50 คน

942
00:52:17,260 --> 00:52:19,804
‎ที่เราพบว่าเอ่ยถึงซาแน็กซ์ในเพลงของพวกเขา

943
00:52:19,888 --> 00:52:21,347
‎ตอนนั้นผมน่าจะกิน…

944
00:52:21,431 --> 00:52:22,265
‎(ลิลซาน - แร็ปเปอร์)

945
00:52:22,348 --> 00:52:25,143
‎ยาเม็ดสองมิลลิกรัมวันละ 12 ถึง 14 เม็ด

946
00:52:26,060 --> 00:52:26,978
‎ว้าว

947
00:52:27,562 --> 00:52:28,980
‎มันแย่มาก

948
00:52:29,063 --> 00:52:31,524
‎ฉันได้ยินเสียงในหัว

949
00:52:31,608 --> 00:52:34,027
‎มันบอกให้ฉันยอมแพ้

950
00:52:34,110 --> 00:52:36,279
‎ฉันเจอซาแน็กซ์บนเตียง

951
00:52:36,362 --> 00:52:38,698
‎กินแล้วกลับไปนอน

952
00:52:38,781 --> 00:52:44,621
‎มันเป็นดาบสองคม การยอมรับ
‎ความปวด หรือความกังวล

953
00:52:44,704 --> 00:52:47,498
‎หรืออะไรก็ตาม โดยไม่ทำให้มันดูเย้ายวน

954
00:52:47,999 --> 00:52:53,671
‎มันเป็นดาบสองคมที่คมมาก
‎เป็นเรื่องยากที่จะเดินทางสายกลาง

955
00:52:53,755 --> 00:52:56,925
‎และเราไม่ได้เตรียมคนหนุ่มสาว
‎ให้พร้อมรับมือกับเรื่องนี้

956
00:52:57,008 --> 00:52:59,469
‎ในไม่ช้าบ็อบบี้ก็เลียนแบบไอดอลของเขา

957
00:52:59,552 --> 00:53:02,096
‎และกินยาเม็ดแรกตอนอยู่เกรดสิบ

958
00:53:02,805 --> 00:53:04,599
‎ผมติดตั้งแต่เม็ดแรก

959
00:53:04,682 --> 00:53:07,185
‎แค่โทรครั้งเดียว ส่งข้อความ
‎ครั้งเดียวก็หายาได้ ใช่

960
00:53:07,268 --> 00:53:08,519
‎ยาทุกประเภท

961
00:53:08,603 --> 00:53:13,858
‎โซเชียลมีเดียเป็นเครื่องมือสำคัญ
‎สำหรับซื้อยาเหล่านี้ในอินเทอร์เน็ต

962
00:53:13,942 --> 00:53:17,278
‎เป็นไปได้ว่านี่… นี่อาจเป็นคนขายยาของคุณ

963
00:53:17,362 --> 00:53:21,157
‎แค่พิมพ์อะไรนิดหน่อยก็หาซาแน็กซ์ได้ง่ายๆ

964
00:53:21,241 --> 00:53:23,618
‎มียาพวกนี้อยู่ทั่วไปหมด

965
00:53:23,701 --> 00:53:27,455
‎ฉันเจอบัญชีนี้ที่มีผู้ค้ายา 104 คน

966
00:53:27,538 --> 00:53:29,165
‎ที่ใช้สแนปแชต

967
00:53:29,249 --> 00:53:31,584
‎ที่เราสามารถติดต่อได้เพียงแค่พิมพ์ชื่อ

968
00:53:31,668 --> 00:53:33,753
‎พูดง่ายๆ คือรายชื่อผู้ค้ายา

969
00:53:33,836 --> 00:53:36,297
‎ทุกวันนี้มีคนมากมายในห้องแล็บใต้ดิน

970
00:53:36,381 --> 00:53:37,924
‎ห้องแล็บผิดกฎหมาย

971
00:53:38,007 --> 00:53:41,052
‎ที่ผลิตยาเบ็นโซไดอาเซพีนชนิดรุนแรง

972
00:53:41,135 --> 00:53:43,304
‎ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับยาอันตราย

973
00:53:43,388 --> 00:53:48,643
‎มันเป็นยาเม็ดเล็กสีขาวที่ออกแบบ
‎ให้ดูเหมือนยาแก้วิตกกังวล ซาแน็กซ์

974
00:53:49,143 --> 00:53:51,771
‎แต่มันมีส่วนผสมของโอปิออยด์ฤทธิ์แรง

975
00:53:51,854 --> 00:53:52,855
‎ที่เรียกว่าเฟนทานิล

976
00:53:52,939 --> 00:53:55,608
‎คนสามารถเข้าอินเทอร์เน็ต
‎และซื้อเครื่องตอกเม็ดยาได้

977
00:53:55,692 --> 00:53:57,235
‎ซื้อสีย้อมยาได้

978
00:53:57,318 --> 00:54:01,239
‎นี่คือเฟนทานิลผสมกับสารเจือจางอะไรก็ได้

979
00:54:01,322 --> 00:54:03,783
‎แล้วพอฉันหมุนวงล้อ…

980
00:54:04,867 --> 00:54:07,245
‎เม็ดยาก็ขึ้นมา

981
00:54:07,328 --> 00:54:10,415
‎เราอาจซื้อยาสองเม็ดจากคนขาย

982
00:54:10,498 --> 00:54:13,084
‎แล้วเม็ดหนึ่งมีเฟนทานิลมากกว่าอีกเม็ดนิดหน่อย

983
00:54:13,167 --> 00:54:15,461
‎และยาเม็ดนั้นจะทำให้เราตาย

984
00:54:15,545 --> 00:54:20,174
‎เดี๋ยวนี้ยาที่ส่งมาจากเม็กซิโก
‎ถูกผลิตด้วยความชำนาญ

985
00:54:20,258 --> 00:54:24,512
‎เราแยกไม่ออกเลย
‎สีเหมือนเป๊ะ สัญลักษณ์ก็ดูปกติ

986
00:54:24,595 --> 00:54:26,222
‎และเนื้อสัมผัสของยา…

987
00:54:26,306 --> 00:54:29,100
‎มันเหมือนของจริงไม่มีผิด น่ากลัวมาก

988
00:54:29,183 --> 00:54:33,938
‎นักบำบัดชื่อดังทางทีวี ลอร่า เบอร์แมน
‎เปิดเผยว่าลูกชายวัยรุ่นของเธอเสียชีวิต

989
00:54:34,022 --> 00:54:36,065
‎จากการใช้ยาเกินขนาดเมื่อวันอาทิตย์

990
00:54:36,149 --> 00:54:38,401
‎คุณบอกว่าคิดว่ามันเป็นเฟนทานิล
‎ผสมกับอะไรบางอย่าง

991
00:54:38,484 --> 00:54:42,363
‎เขามีอาการปวดที่ทำให้ต้องใช้ยาไหมคะ

992
00:54:42,447 --> 00:54:45,908
‎- คิดว่าเขารู้ตัวไหมว่ากินยาอะไร
‎- ไม่ เขา… ไม่ค่ะ

993
00:54:45,992 --> 00:54:48,328
‎ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เรามักจะเห็น

994
00:54:48,411 --> 00:54:51,539
‎ว่าการใช้ยาเกินขนาดส่วนใหญ่
‎ไม่ได้เกิดจากสารตัวเดียว

995
00:54:51,622 --> 00:54:54,000
‎ปกติแล้วจะเกิดจากยาหลายตัวผสมกัน

996
00:54:54,083 --> 00:54:57,754
‎การใช้เบ็นโซไดอาเซพีนปริมาณมาก
‎แค่อย่างเดียวไม่อันตรายมากนัก

997
00:54:57,837 --> 00:54:59,714
‎แต่พอใช้ร่วมกับโอปิออยด์

998
00:54:59,797 --> 00:55:02,633
‎มันกลายเป็นยาสลบและอันตรายมาก

999
00:55:02,717 --> 00:55:04,927
‎เพราะมันจะมีฤทธิ์กดประสาทเป็นสองเท่า

1000
00:55:05,011 --> 00:55:09,432
‎อาจเกิดภาวะฉุกเฉินเกี่ยวกับหัวใจ
‎เราอาจตายได้ เราอาจหยุดหายใจ

1001
00:55:10,016 --> 00:55:11,434
‎เขาอายุแค่ 21 ปี

1002
00:55:11,517 --> 00:55:14,562
‎ยูทูบเบอร์ดาวดังและแร็ปเปอร์หน้าใหม่

1003
00:55:14,645 --> 00:55:17,190
‎ลิลพีป เสียชีวิตเมื่อคืน

1004
00:55:17,273 --> 00:55:19,817
‎มีข่าวการตายมากมาย

1005
00:55:20,443 --> 00:55:23,071
‎ที่เกี่ยวข้องกับยาแก้ปวดหรือเบ็นโซไดอาเซพีน

1006
00:55:23,154 --> 00:55:25,323
‎พวกเขาเผชิญกับส่วนผสมที่เหมาะเจาะ

1007
00:55:25,406 --> 00:55:28,534
‎ของความปวดและความกังวล
‎และต้องหาทางบรรเทาเพื่อผ่านไปให้ได้

1008
00:55:29,994 --> 00:55:33,748
‎ผมมองกระจกและตอนนั้นเองที่ผมรู้ว่า

1009
00:55:33,831 --> 00:55:35,917
‎ถ้าขืนทำแบบนี้ต่อไป ผมต้องตายไวแน่

1010
00:55:36,000 --> 00:55:38,753
‎ผมเลยเลิกแบบหักดิบ

1011
00:55:38,836 --> 00:55:42,173
‎สุดท้ายผมก็ชักสองสามรอบ

1012
00:55:42,256 --> 00:55:43,758
‎และต้องเข้าโรงพยาบาล

1013
00:55:43,841 --> 00:55:47,011
‎หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง
‎ซานบอกเราว่าเขาเลิกยาแล้ว

1014
00:55:47,095 --> 00:55:49,764
‎ผมอยากจัดตั้งขบวนการซานาร์คี

1015
00:55:49,847 --> 00:55:53,017
‎เพื่อต่อต้านการใช้ยาซาแน็กซ์

1016
00:55:53,101 --> 00:55:54,977
‎และนั่นคือเรื่องที่ผมอยากรณรงค์

1017
00:55:55,061 --> 00:55:58,272
‎เราต้องเริ่มรับผิดชอบ
‎และผลักดันให้คนอื่นๆ รับผิดชอบ…

1018
00:55:58,356 --> 00:55:59,273
‎(วิค เมนซ่า - แร็ปเปอร์)

1019
00:55:59,357 --> 00:56:03,069
‎ที่พวกเราเชิดชูวัฒนธรรมการเสพยา ผมพูดจริงๆ

1020
00:56:03,152 --> 00:56:08,449
‎อย่าเอาซาแน็กซ์ให้ฉันตอนนี้ หรือตอนไหนก็ตาม

1021
00:56:08,533 --> 00:56:11,536
‎ฉันไม่ชอบที่ต้องโตมากับคนที่รัก

1022
00:56:11,619 --> 00:56:13,746
‎แล้วพวกเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

1023
00:56:13,830 --> 00:56:16,916
‎มันแปลกมากที่ต้องทนดู
‎ฉันไม่อยากให้มีใครตายอีกแล้ว

1024
00:56:16,999 --> 00:56:18,251
‎ฉันไม่อยากให้มีใครตาย

1025
00:56:18,334 --> 00:56:20,253
‎ตอนนี้เด็กๆ เป็นสัญญาณเตือนภัย

1026
00:56:20,336 --> 00:56:24,298
‎พวกเขาเป็นสัญญาณว่าโลกของเราไม่ปกติ

1027
00:56:24,382 --> 00:56:27,718
‎คลินิกของฉันกลายเป็น
‎คลินิก "เลิกยา" ประมาณครึ่งหนึ่ง

1028
00:56:27,802 --> 00:56:29,971
‎หมายความว่ามีผู้ป่วยจำนวนมากขึ้นที่เข้ามา

1029
00:56:30,054 --> 00:56:36,102
‎หรือถูกส่งตัวมาเพื่อเลิกใช้ยาโอปิออยด์
‎หรือเบ็นโซไดอาเซพีน หรือทั้งคู่

1030
00:56:36,185 --> 00:56:38,354
‎ผู้ป่วยเองก็สับสนเหมือนกัน

1031
00:56:38,438 --> 00:56:40,940
‎เพราะสำหรับผู้ป่วยที่ต้องพึ่งยา

1032
00:56:41,023 --> 00:56:44,569
‎และใช้ยามาเป็นเวลานาน
‎พวกเขานึกภาพชีวิตที่ไม่มียาไม่ออก

1033
00:56:44,652 --> 00:56:46,737
‎ไม่สำคัญเลยว่าพวกเขาวิตกกังวล

1034
00:56:46,821 --> 00:56:48,156
‎หรือสบายดี

1035
00:56:48,239 --> 00:56:51,325
‎พวกเขาแค่ใช้ชีวิตโดยไม่มียาไม่ได้

1036
00:56:51,409 --> 00:56:53,703
‎ความคิดนั้นน่ากลัวมากสำหรับพวกเขา

1037
00:56:53,786 --> 00:56:55,788
‎และนั่นคืออาการขาดยาของจริง

1038
00:56:55,872 --> 00:56:58,124
‎นั่นคือลักษณะของการชินยาและการขาดยา

1039
00:57:18,019 --> 00:57:21,647
‎ดีนะที่ผมเรียนเคมีสมัยวิทยาลัย

1040
00:57:26,360 --> 00:57:30,198
‎นี่ไม่ใช่เรื่องที่หมอคนไหนจะสอนให้เราทำ

1041
00:57:32,116 --> 00:57:34,744
‎มันคือการลดยาระดับต่ำด้วยยาน้ำ

1042
00:57:36,078 --> 00:57:40,541
‎และมันทำให้เราสามารถลดปริมาณการใช้ยา

1043
00:57:40,625 --> 00:57:45,755
‎ทีละน้อยๆ ทุกวัน

1044
00:57:46,506 --> 00:57:48,174
‎ถ้าลดเร็วเกินไป

1045
00:57:49,175 --> 00:57:53,638
‎เราอาจเกิดอาการหวาดผวาได้

1046
00:57:57,850 --> 00:58:00,102
‎สารเคมีพวกนี้ฤทธิ์แรงมาก

1047
00:58:00,603 --> 00:58:05,441
‎แม้แต่การลดยาช้าๆ แบบนี้ก็ต้องใช้เวลาหลายปี

1048
00:58:13,115 --> 00:58:17,912
‎(ทางข้ามทางรถไฟ)

1049
00:58:19,830 --> 00:58:22,416
‎จากเส้นกลางถึงด้านบนรางล่ะ

1050
00:58:22,500 --> 00:58:24,293
‎- 155 เซนติเมตร
‎- 155

1051
00:58:24,377 --> 00:58:26,003
‎ถ้าพร้อมทำเบอร์หนึ่งก็บอกนะ

1052
00:58:26,087 --> 00:58:27,338
‎โอเค เอาเลย

1053
00:58:27,421 --> 00:58:30,550
‎เอาล่ะ จากตรงนี้ก็ประมาณ 76 เซนติเมตร

1054
00:58:30,633 --> 00:58:31,801
‎เจ็ดสิบหก

1055
00:58:33,844 --> 00:58:35,596
‎ฉันทำงานกับรัฐมิชิแกน

1056
00:58:35,680 --> 00:58:38,975
‎ฉันอยู่ในโครงการฝึกวิศวกรโยธา

1057
00:58:39,058 --> 00:58:45,606
‎ฉันทำงานนี้มาสามปีแล้ว มันเป็นงานจริงจัง

1058
00:58:45,690 --> 00:58:47,650
‎ฉันเริ่มทำตอนอายุ 18

1059
00:58:48,818 --> 00:58:52,738
‎และฉันก็รู้สึกดีที่มีคนพึ่งพาฉันในบางเรื่อง

1060
00:58:52,822 --> 00:58:54,323
‎แน่นอนว่ามันเครียด

1061
00:58:54,407 --> 00:58:57,410
‎แต่เป็นความเครียดในระดับที่พอดี
‎ซึ่งผลักดันให้ฉันทำงานจนเสร็จ

1062
00:58:57,493 --> 00:58:59,370
‎ไม่มากจนเกินไป

1063
00:59:00,121 --> 00:59:02,873
‎คนที่ต่อต้านซาแน็กซ์มากๆ ส่วนใหญ่

1064
00:59:02,957 --> 00:59:06,794
‎รู้สึกแบบนั้นเพราะการใช้ยาเพื่อสันทนาการ

1065
00:59:06,877 --> 00:59:10,464
‎สำหรับคนอย่างฉัน เวลาเห็นคนใช้ยา

1066
00:59:10,548 --> 00:59:12,133
‎ในทางที่ผิด เราคิดว่า

1067
00:59:12,216 --> 00:59:15,678
‎พวกเขาไม่รู้ว่ามันมีประโยชน์แค่ไหน
‎สำหรับคนที่ต้องการมันจริงๆ

1068
00:59:18,639 --> 00:59:20,600
‎ฉันกินยาวันละหนึ่งมิลลิกรัม

1069
00:59:20,683 --> 00:59:24,854
‎ตอนที่เริ่มก็กินเท่านี้ ฉันกินเท่านี้มาตลอด

1070
00:59:26,272 --> 00:59:29,609
‎มันทำให้เสพติดได้ แต่ไม่ใช่ในกรณีของฉัน

1071
00:59:30,484 --> 00:59:34,155
‎แต่ถ้าเป็นด้านจิตใจก็ใช่

1072
00:59:34,238 --> 00:59:37,241
‎ฉันคิดเสมอว่า "ถ้าไม่มียาจะทำยังไง"

1073
00:59:37,325 --> 00:59:43,289
‎มันง่ายมากที่จะติดยาโดยสมบูรณ์

1074
00:59:43,372 --> 00:59:44,498
‎และฉันไม่…

1075
00:59:44,999 --> 00:59:48,628
‎ต่อให้เป็นยาที่มีประโยชน์
‎มันก็เป็นความคิดที่น่ากลัว

1076
00:59:48,711 --> 00:59:51,172
‎ถ้ายาหมดล่ะ ถ้ามีคนเอาไปล่ะ

1077
00:59:51,255 --> 00:59:53,466
‎ถ้าลืมกินล่ะ จะทำยังไง

1078
00:59:53,966 --> 00:59:55,926
‎และความคิดนั้นทำให้ฉันกลัว

1079
00:59:56,010 --> 01:00:00,306
‎การใช้ยาอาจเป็นเรื่องสำคัญ
‎สำหรับหลายๆ คน และฉันไม่อยาก

1080
01:00:00,389 --> 01:00:02,475
‎ด้อยค่าคุณประโยชน์ของมัน

1081
01:00:02,558 --> 01:00:05,102
‎ในการช่วยคนรับมือกับความกังวลที่รุนแรง

1082
01:00:05,186 --> 01:00:07,188
‎มันทำให้เรากลับมาเป็นปกติ

1083
01:00:07,271 --> 01:00:09,065
‎กลับมาเป็นตัวเอง

1084
01:00:09,148 --> 01:00:12,318
‎แต่ทันทีที่เราเลิกยา ถ้าไม่รักษาด้วยวิธีอื่น

1085
01:00:12,985 --> 01:00:14,528
‎ความกังวลจะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

1086
01:00:15,321 --> 01:00:20,743
‎ตอนที่แม่ผมป่วย เราพบว่า
‎ท่านเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะลุกลาม

1087
01:00:20,826 --> 01:00:22,161
‎รีบไปสนามบิน

1088
01:00:22,244 --> 01:00:26,499
‎เราอยู่ในบอสตัน ผม พ่อกับน้องสาว

1089
01:00:27,375 --> 01:00:30,002
‎ทุกครั้งที่ออกนอกเมือง
‎ผมคิดว่า "แม่จะเป็นอะไรไหม"

1090
01:00:30,086 --> 01:00:32,838
‎และผมหยุดความคิดพวกนั้นไม่ได้

1091
01:00:32,922 --> 01:00:36,217
‎ซึ่งทำให้ผมมีอาการตื่นตระหนกครั้งแรก

1092
01:00:36,300 --> 01:00:38,594
‎ตอนนั้นผมต้องไปทำงาน

1093
01:00:38,678 --> 01:00:42,973
‎ผมควรจะนำเสนองาน แต่ผมกลับสติแตก

1094
01:00:43,057 --> 01:00:45,643
‎เข้าไปหลบในห้องน้ำของบริษัท

1095
01:00:45,726 --> 01:00:48,187
‎หายใจเร็ว ผมคิดว่าตัวเองหัวใจวาย

1096
01:00:48,270 --> 01:00:50,731
‎ผมคิดว่า "นี่มัน… พระเจ้า"

1097
01:00:51,524 --> 01:00:54,276
‎มันเป็นภวังค์ที่เราออกมาเองไม่ได้

1098
01:00:56,153 --> 01:00:59,156
‎ก่อนที่แม่ผมจะเสีย ท่านเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง

1099
01:00:59,240 --> 01:01:02,952
‎ท่านเขียนจดหมายถึงผม
‎น้องชาย น้องสาว และพ่อ

1100
01:01:03,577 --> 01:01:07,998
‎ในจดหมายของผม ท่านเขียนว่า
‎"แม่ขอโทษที่ตีกรอบให้ลูก

1101
01:01:08,082 --> 01:01:11,293
‎ขอโทษที่ทำให้ลูกรู้สึกเหมือนต้องเป็น

1102
01:01:11,377 --> 01:01:15,256
‎ในสิ่งที่ลูกไม่อาจเป็น" พอได้อ่านแล้ว ผม…

1103
01:01:15,339 --> 01:01:20,344
‎ผมร้องไห้ ผมคิดว่า "ใช่"
‎นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกเครียด

1104
01:01:20,428 --> 01:01:22,263
‎และกังวลมานาน

1105
01:01:22,346 --> 01:01:25,725
‎เพราะเราถูกคาดหวัง
‎ให้ทำตามกรอบ สำหรับผม มันคือ

1106
01:01:25,808 --> 01:01:28,811
‎"โอเค ลูกไม่ควรทำตัวฉูดฉาดเท่าที่ต้องการ"

1107
01:01:28,894 --> 01:01:30,855
‎"ลูกเป็นคนผิวสี ทำไมถึงพูดจาแบบนั้น

1108
01:01:30,938 --> 01:01:33,399
‎ต้องพูดแบบนี้ต่างหาก แม่คาดหวังสิ่งนี้"

1109
01:01:33,482 --> 01:01:35,568
‎แม่ผมเสียเมื่อเดือนสิงหาคม

1110
01:01:35,651 --> 01:01:38,028
‎นั่นคือตอนที่…

1111
01:01:38,904 --> 01:01:40,990
‎ความรู้สึกต่างๆ ชัดเจนขึ้นมา

1112
01:01:41,574 --> 01:01:43,743
‎ผมแค่รู้สึกว่า

1113
01:01:43,826 --> 01:01:46,871
‎"ผมยังมีชีวิตอยู่และต้องหาทางแก้ปัญหานี้"

1114
01:01:49,206 --> 01:01:51,208
‎นั่นคือตอนที่ผมคิดว่า "ฉันต้องไปบำบัด"

1115
01:01:52,001 --> 01:01:54,336
‎ถ้าเรารู้ว่ามีเรื่องที่ทำให้ตัวเองกังวล

1116
01:01:54,420 --> 01:01:55,880
‎และมันไม่หายไปไหน

1117
01:01:55,963 --> 01:01:59,675
‎สิ่งสำคัญคือเราต้องไม่ลืมเรื่องพื้นฐาน

1118
01:01:59,759 --> 01:02:01,302
‎อย่างแรก หายใจ

1119
01:02:04,013 --> 01:02:06,515
‎นอนหลับให้เพียงพอ

1120
01:02:08,184 --> 01:02:10,770
‎ฉันสนับสนุนให้คนนอนเยอะๆ

1121
01:02:10,853 --> 01:02:12,104
‎ออกกำลังกาย

1122
01:02:13,856 --> 01:02:17,067
‎และออกไปข้างนอกให้มากที่สุด

1123
01:02:17,818 --> 01:02:23,115
‎ออกกำลังกาย รับแสงแดด
‎ทำอะไรอย่างโยคะหรือนั่งสมาธิ

1124
01:02:23,199 --> 01:02:25,409
‎การนั่งสมาธิช่วยฉันได้มาก

1125
01:02:25,493 --> 01:02:30,331
‎เรารู้ว่ามันทำให้ร่างกายอยู่ในสภาวะผ่อนคลาย

1126
01:02:30,414 --> 01:02:33,083
‎มันระงับประสบการณ์ที่น่ากังวล

1127
01:02:33,167 --> 01:02:37,213
‎เราไม่สามารถผ่อนคลาย
‎และกังวลไปด้วยในเวลาเดียวกัน

1128
01:02:37,296 --> 01:02:41,258
‎ยังมียาอีกหลายตัวที่กินแล้ว
‎ไม่ทำให้เสพติดในลักษณะเดียวกัน

1129
01:02:41,342 --> 01:02:43,552
‎ยากลุ่มที่ยับยั้งการเก็บกลับเซโรโทนิน

1130
01:02:43,636 --> 01:02:45,930
‎มันไม่ได้บรรเทาความกังวลในช่วงเวลาหนึ่ง

1131
01:02:46,013 --> 01:02:50,100
‎แต่มันลดระดับความกังวลโดยรวม

1132
01:02:50,184 --> 01:02:52,895
‎เพื่อทำให้คนเกิดอาการตื่นตระหนกน้อยลง

1133
01:02:52,978 --> 01:02:54,980
‎ฉันเป็นจิตแพทย์ในนิวยอร์กซิตี้

1134
01:02:55,064 --> 01:02:57,858
‎และแน่นอนว่าฉันสั่งยาแก้ซึมเศร้า

1135
01:02:57,942 --> 01:02:59,527
‎และยาแก้วิตกกังวล

1136
01:03:00,319 --> 01:03:03,405
‎แต่ฉันก็มักจะคุยกับผู้ป่วย
‎เรื่องสารสกัดกัญชาทางการแพทย์

1137
01:03:03,489 --> 01:03:06,033
‎เพราะมันช่วยลดความกังวลได้ดี

1138
01:03:07,159 --> 01:03:10,246
‎เราจะไม่ขาดความยับยั้งชั่งใจ
‎สมองไม่พร่าเบลอ

1139
01:03:10,329 --> 01:03:12,414
‎เรายังมีสติสัมปชัญญะ

1140
01:03:12,498 --> 01:03:15,000
‎แต่รับมือกับความเครียดได้ดีขึ้นนิดหน่อย

1141
01:03:15,084 --> 01:03:17,711
‎เรามีความรู้มากมาย
‎เกี่ยวกับการรักษาโรคเหล่านี้

1142
01:03:17,795 --> 01:03:20,589
‎และการรักษาที่ได้ผลดีที่สุด
‎และอิงหลักฐานมากที่สุด

1143
01:03:20,673 --> 01:03:23,092
‎คือการบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม

1144
01:03:23,175 --> 01:03:28,138
‎เทคนิคนี้จะมุ่งเน้นที่ระบบนิสัยในการคิด

1145
01:03:28,222 --> 01:03:29,932
‎การประพฤติตัว การตัดสินใจ

1146
01:03:30,015 --> 01:03:32,643
‎และฉันคิดว่ามันสร้างทัศนคติใหม่

1147
01:03:32,726 --> 01:03:35,145
‎เกี่ยวกับวิธีที่เราคิดถึงความทุกข์

1148
01:03:36,063 --> 01:03:39,441
‎การมีเสียงเล็กๆ อีกเสียง

1149
01:03:39,525 --> 01:03:42,611
‎ที่เกิดจากการบำบัด
‎คอยบอกเราว่า "ไม่เป็นไรนะ

1150
01:03:42,695 --> 01:03:45,948
‎นี่คือความรู้สึกของเราในตอนนี้
‎การมีความรู้สึกเป็นเรื่องปกติ

1151
01:03:46,031 --> 01:03:49,076
‎ความรู้สึกไม่ใช่ข้อเท็จจริง
‎ความคิดไม่ใช่ข้อเท็จจริง

1152
01:03:49,618 --> 01:03:51,829
‎ที่เราต้องทำคือผ่านวันนี้ไปให้ได้

1153
01:03:51,912 --> 01:03:53,289
‎แล้ววันพรุ่งนี้จะมาถึง

1154
01:03:53,372 --> 01:03:55,332
‎และในที่สุด จะมีวันพรุ่งนี้มากพอ

1155
01:03:55,416 --> 01:03:59,837
‎จนเราไม่รู้สึกแบบนี้อีก"
‎มันเพียงพอให้เรามีชีวิตอยู่ต่อไป

1156
01:03:59,920 --> 01:04:01,881
‎เพราะสุดท้ายแล้ว เวลาเราเผชิญกับ

1157
01:04:01,964 --> 01:04:05,551
‎ช่วงเวลาที่ยากลำบาก
‎เราก็แค่ก็ต้องพยายามต่อไป

1158
01:04:07,261 --> 01:04:10,180
‎มันชัดเจนขึ้นมากตอนที่เกิดโรคระบาด

1159
01:04:10,264 --> 01:04:13,726
‎แต่การเชื่อมต่อทางสังคม
‎เป็นหนึ่งในวิธีที่ทรงพลังที่สุด

1160
01:04:13,809 --> 01:04:15,519
‎ในการระงับความกังวล

1161
01:04:17,271 --> 01:04:21,317
‎ความโดดเดี่ยวเป็นหนึ่งในสิ่งที่ส่งผลร้ายที่สุด

1162
01:04:21,400 --> 01:04:23,319
‎ต่อสุขภาพจิตและสุขภาพกาย

1163
01:04:25,112 --> 01:04:27,281
‎ปีนี้ฉันเพิ่งหย่าร้าง

1164
01:04:27,364 --> 01:04:31,160
‎และเรื่องที่ฉันได้รู้ซึ่งเป็นเหตุให้หย่า

1165
01:04:31,243 --> 01:04:33,996
‎ร่วมกับการต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

1166
01:04:34,079 --> 01:04:36,999
‎ทำให้ฉันเข้าสู่วัฏจักรซึมเศร้าและกังวลอีกครั้ง

1167
01:04:38,000 --> 01:04:39,251
‎ฉันไม่ได้บอกแม่

1168
01:04:39,335 --> 01:04:42,630
‎ไม่ได้บอกเพื่อนสนิทว่า
‎เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของฉัน

1169
01:04:42,713 --> 01:04:45,966
‎ฉันพยายามจดจ่อกับการนั่งสมาธิและจดบันทึก

1170
01:04:46,050 --> 01:04:47,092
‎และไปบำบัด

1171
01:04:47,176 --> 01:04:50,679
‎และทำทุกอย่างที่ฉันทำได้เพื่อรับมือกับเรื่องนี้

1172
01:04:50,763 --> 01:04:54,516
‎ทั้งที่ความจริงฉันควรหันไปพึ่งผู้หญิงที่ฉันรู้จัก

1173
01:04:54,600 --> 01:04:56,518
‎ที่รักฉันมากพอจะช่วยให้ฉันผ่านมันไปได้

1174
01:05:00,814 --> 01:05:04,193
‎ไม่ว่าเราจะสร้างสายสัมพันธ์ที่แท้จริง
‎กับคนอื่นๆ ด้วยวิธีไหน

1175
01:05:04,276 --> 01:05:09,281
‎ลืมเรื่องอื่นที่ฉันพูดไปได้เลย
‎นั่นอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้

1176
01:05:09,365 --> 01:05:14,161
‎แต่ความจริงที่ไม่จำเป็นต้องพูด
‎คือการตอบสนองตามปกติ

1177
01:05:14,662 --> 01:05:18,207
‎ต่อสภาพแวดล้อมที่ไม่ปกติ ถือเป็นโรคอย่างหนึ่ง

1178
01:05:18,290 --> 01:05:19,708
‎ในบางแง่

1179
01:05:19,792 --> 01:05:24,213
‎แทนที่จะแก้ไขโลกของเราและปัญหาที่แท้จริง

1180
01:05:24,713 --> 01:05:27,091
‎เรากลับใช้ยาออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท

1181
01:05:27,174 --> 01:05:30,761
‎เพื่อทำให้คนยอมรับ

1182
01:05:30,844 --> 01:05:33,639
‎โลกที่แตกสลายที่เรามอบให้พวกเขา

1183
01:05:33,722 --> 01:05:34,765
‎การลาออกครั้งใหญ่

1184
01:05:34,848 --> 01:05:38,018
‎คือคำที่ผู้เชี่ยวชาญบางคน
‎เรียกแนวโน้มที่คนงานจะลาออก

1185
01:05:38,102 --> 01:05:39,269
‎หรือเปลี่ยนอาชีพมากขึ้น

1186
01:05:39,353 --> 01:05:42,690
‎และคนอเมริกันยังเกษียณมากขึ้นด้วย

1187
01:05:42,773 --> 01:05:45,901
‎การผลักดันให้ลดวันทำงานจากห้าวันเป็นสี่วัน

1188
01:05:45,985 --> 01:05:47,528
‎กำลังได้รับความนิยมทั่วโลก

1189
01:05:47,611 --> 01:05:50,155
‎เห็นได้ชัดว่าโรคระบาดครั้งนี้ได้เปลี่ยน

1190
01:05:50,239 --> 01:05:55,577
‎วิธีที่คนอเมริกันอยากทำงาน
‎และงานที่พวกเขายินดีทำ

1191
01:05:55,661 --> 01:05:59,248
‎เรากำลังรณรงค์เพื่อรับมือกับ
‎ปัญหาสุขภาพจิตในอเมริกา

1192
01:05:59,999 --> 01:06:04,753
‎เราอยากสร้างสังคม
‎ที่ไม่มีใครรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว

1193
01:06:04,837 --> 01:06:07,006
‎และละอายใจเพราะปัญหาของพวกเขา

1194
01:06:07,089 --> 01:06:10,884
‎เราอยากสร้างโลกที่คนที่ต้องการ
‎ความช่วยเหลือจะได้รับมัน

1195
01:06:10,968 --> 01:06:13,387
‎เราไม่ควรตอบสนอง
‎ต่อโรคจิตเวชเพียงอย่างเดียว

1196
01:06:13,470 --> 01:06:15,889
‎เราต้องสร้างสุขภาวะทางจิตด้วยวิธีเชิงรุก

1197
01:06:15,973 --> 01:06:17,474
‎นักกีฬารุ่นใหม่

1198
01:06:17,558 --> 01:06:21,478
‎รวมถึงซิโมน ไบลส์และนาโอมิ โอซากะ
‎ได้ออกมาพูดถึงสุขภาพจิต

1199
01:06:21,562 --> 01:06:23,772
‎เราเผชิญกับปัญหาของตัวเอง และมันยากมาก

1200
01:06:23,856 --> 01:06:26,734
‎คุณคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณช่วยคนไว้มากแค่ไหน

1201
01:06:26,817 --> 01:06:29,778
‎แม้ว่าตัวคุณเองจะอยู่ในสถานการณ์ลำบาก

1202
01:06:29,862 --> 01:06:32,656
‎สุขภาพจิตเกี่ยวข้องกับ

1203
01:06:32,740 --> 01:06:37,411
‎ทุกอย่างตั้งแต่การใช้ชีวิต การหายใจ

1204
01:06:37,494 --> 01:06:40,706
‎และสิ่งที่เราทำสำเร็จในชีวิต

1205
01:06:40,789 --> 01:06:44,418
‎ไม่ว่าสถานการณ์จะเข้าข้างเรา

1206
01:06:44,501 --> 01:06:46,128
‎หรือไม่เข้าข้างเราก็ตาม

1207
01:06:46,211 --> 01:06:48,088
‎สุขภาพจิตคือทุกสิ่งทุกอย่าง

1208
01:06:48,172 --> 01:06:51,008
‎พระเจ้า ฉันไม่ไหวแล้ว
‎ขอทำใจเย็นๆ ก่อน เขาบอกว่า

1209
01:06:51,091 --> 01:06:53,969
‎"ขอบคุณที่ให้พื้นที่ปลอดภัย
‎กับคนอย่างผม" ฉันไม่ไหวแล้ว

1210
01:06:56,180 --> 01:06:57,347
‎น่ารักจัง

1211
01:06:58,182 --> 01:07:03,187
‎เราเริ่มจากโพสต์ในอินสตาแกรม
‎ที่เขียนว่า "บำบัดฟรีสำหรับชายผิวดำ"

1212
01:07:03,270 --> 01:07:05,856
‎ฉันนึกว่าคงยากที่จะชวนผู้ชายผิวดำมาบำบัด

1213
01:07:05,939 --> 01:07:09,109
‎เพราะนั่นคือสิ่งที่สื่อต่างๆ อยากให้เราเชื่อ

1214
01:07:09,193 --> 01:07:12,780
‎และมันไม่จริงเลย ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ

1215
01:07:12,863 --> 01:07:16,033
‎เพราะพอเราประกาศว่า
‎มีการบำบัดฟรีสำหรับชายผิวดำ

1216
01:07:16,116 --> 01:07:20,162
‎ภายในสองวันแรก มีผู้ชาย 50 คนที่บอกว่า

1217
01:07:20,245 --> 01:07:22,664
‎"ผมอยากบำบัดฟรี"
‎จนเราต้องบอกว่า "เดี๋ยวนะ

1218
01:07:22,748 --> 01:07:24,666
‎เราไม่ได้คิดให้ดีก่อน"

1219
01:07:25,250 --> 01:07:27,127
‎เราให้พวกเขาบำบัดแบบเดี่ยวฟรีแปดครั้ง

1220
01:07:27,711 --> 01:07:31,423
‎ตอนนี้มีผู้ป่วย 75 เปอร์เซ็นต์ที่รับการบำบัดต่อ

1221
01:07:31,507 --> 01:07:33,258
‎แม้จะต้องจ่ายค่ารักษา

1222
01:07:33,842 --> 01:07:36,678
‎มันเหมือนกับเราเอาน้ำให้พวกเขาดื่ม

1223
01:07:36,762 --> 01:07:39,306
‎และน้ำแก้วนั้นสอนพวกเขา

1224
01:07:39,389 --> 01:07:42,142
‎"ให้ตายสิ ไม่รู้ตัวเลยว่าคอแห้งขนาดนี้" ใช่ไหม

1225
01:07:42,226 --> 01:07:45,312
‎ทีนี้ พอเราจะเอาน้ำคืนมา

1226
01:07:45,395 --> 01:07:48,732
‎พวกเขาก็บอกว่า "แต่เดี๋ยวนะ"
‎ใช่ น่าจะพิมพ์บนเสื้อยืดรุ่นต่อไป

1227
01:07:50,234 --> 01:07:52,986
‎เรื่องหนึ่งที่ฉันคุยกับผู้ป่วยในช่วงนี้

1228
01:07:53,070 --> 01:07:54,571
‎คือแนวคิดของกระแส

1229
01:07:54,655 --> 01:07:58,117
‎คือเราสามารถมีสมาธิกับการทำอะไรก็ได้

1230
01:07:58,200 --> 01:08:01,495
‎จะเป็นอะไรก็ได้ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร

1231
01:08:01,578 --> 01:08:05,999
‎เราต้องทำให้เต็มที่และมีสมาธิไปกับมัน

1232
01:08:06,083 --> 01:08:07,626
‎และมีบางอย่างที่ทรงพลังกว่าตัวเรา

1233
01:08:12,840 --> 01:08:17,136
‎เมื่อ 12 ปีก่อน เราไปที่ฟาร์มม้าแห่งหนึ่ง

1234
01:08:17,219 --> 01:08:21,140
‎ที่นั่นมีภารกิจช่วยเหลือม้า

1235
01:08:21,640 --> 01:08:24,852
‎ฉันคิดว่ามีม้าที่ถูกช่วยมา 60 ตัว

1236
01:08:24,935 --> 01:08:29,565
‎ซึ่งส่วนใหญ่เคยอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย
‎ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง

1237
01:08:29,648 --> 01:08:32,025
‎แล้วเราก็รู้ว่าพวกเขากำลังหาอาสาสมัคร

1238
01:08:32,109 --> 01:08:34,903
‎ฉันคิดว่า "โอเค ท่ามกลางโรคระบาด

1239
01:08:34,987 --> 01:08:38,866
‎ขณะที่โรงยิมปิด เราไปกินข้าวตามร้านไม่ได้

1240
01:08:38,949 --> 01:08:42,244
‎ทำอะไรไม่ได้เลย เราเข้าสังคมไม่ได้

1241
01:08:42,828 --> 01:08:47,958
‎งานอาสาสมัครกลางแจ้งนี่อาจเป็นเรื่องดีก็ได้"

1242
01:08:48,041 --> 01:08:51,837
‎อาสาสมัครมาทำความสะอาดคอกม้า

1243
01:08:51,920 --> 01:08:54,423
‎แปรงขนให้พวกม้าและพาพวกมันไปเดินเล่น

1244
01:08:55,174 --> 01:08:59,511
‎การได้อยู่กลางแจ้ง ทำงานใช้แรงเพื่อการกุศล

1245
01:08:59,595 --> 01:09:01,930
‎ได้สร้างสายสัมพันธ์กับสัตว์อีกครั้ง

1246
01:09:02,014 --> 01:09:06,018
‎ทุกอย่างเกี่ยวกับงานนี้ทำให้ฉัน

1247
01:09:06,101 --> 01:09:09,188
‎ออกจากบ้าน เลิกคิดฟุ้งซ่าน

1248
01:09:09,271 --> 01:09:11,398
‎ทำงานใช้แรง

1249
01:09:11,481 --> 01:09:12,858
‎และสูดอากาศบริสุทธิ์

1250
01:09:12,941 --> 01:09:15,736
‎การกอดม้าหลังจากเจอเรื่องแย่ๆ มา

1251
01:09:15,819 --> 01:09:17,946
‎เป็นอะไรที่วิเศษมาก

1252
01:09:22,910 --> 01:09:26,663
‎ผมต้องมีสิ่งกระตุ้นภายนอกถึงจะมีสมาธิ

1253
01:09:27,706 --> 01:09:30,292
‎ผมเลยเรียนจัดดอกไม้

1254
01:09:32,294 --> 01:09:35,088
‎การจัดดอกไม้มีบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกสงบ

1255
01:09:35,172 --> 01:09:37,341
‎ตั้งแต่การไปเลือกดอกไม้

1256
01:09:37,424 --> 01:09:41,470
‎ดูดอกไม้ ดูสีสัน มันต้องใช้การสัมผัสอย่างมาก

1257
01:09:41,553 --> 01:09:45,224
‎ผมรู้ว่าผมต้องการของที่มีเนื้อสัมผัสต่างๆ

1258
01:09:45,307 --> 01:09:47,684
‎เพื่อรับมือกับความทุกข์และทำใจให้สงบ

1259
01:09:50,938 --> 01:09:53,815
‎ความกังวลของผมส่วนใหญ่มีรากฐานจาก

1260
01:09:53,899 --> 01:09:57,444
‎ความรู้สึกว่าผมไม่มีวันทำอะไรสำเร็จ

1261
01:09:57,527 --> 01:10:00,489
‎หรือสิ่งที่ผมทำมันผิด

1262
01:10:01,907 --> 01:10:04,910
‎สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกสงบคือสิ่งที่

1263
01:10:04,993 --> 01:10:06,411
‎ผมแค่ทำเพื่อตัวเอง

1264
01:10:06,495 --> 01:10:10,999
‎จะไม่มีใครเห็นแล้วตัดสินหรือวิจารณ์มัน

1265
01:10:12,334 --> 01:10:13,669
‎ความคาดหวัง

1266
01:10:14,753 --> 01:10:16,588
‎มันเป็นอะไรที่หนักหน่วง

1267
01:10:16,672 --> 01:10:19,967
‎และถ้าเราสามารถปล่อยวางมันนิดหนึ่ง

1268
01:10:20,467 --> 01:10:22,386
‎ก็จะรู้สึกเป็นอิสระ

1269
01:10:22,469 --> 01:10:25,806
‎ดูไม่ดีเลย ใช่ ก็ต้องลองผิดลองถูกกันไป

1270
01:10:26,640 --> 01:10:28,267
‎ความวิตกกังวลส่งผลต่อทุกอย่าง

1271
01:10:28,350 --> 01:10:31,228
‎มันบอกเราว่าจิตใจและร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกัน

1272
01:10:31,311 --> 01:10:33,605
‎นั่นคือความรู้ที่เราได้จากความกังวล

1273
01:10:33,689 --> 01:10:36,733
‎ร่างกายและจิตใจของเราพึ่งพากันและกัน

1274
01:10:36,817 --> 01:10:37,859
‎มันตอบสนองกัน

1275
01:10:37,943 --> 01:10:42,489
‎ข้อเสียของการกินซาแน็กซ์ทุกครั้งที่รู้สึกกังวล

1276
01:10:42,572 --> 01:10:45,492
‎คือเราไม่ได้เสริมสร้างเกราะให้จิตใจ

1277
01:10:45,575 --> 01:10:48,704
‎ที่ทำให้เราทนต่อความกังวลมากขึ้น

1278
01:10:48,787 --> 01:10:52,374
‎เพราะถ้าเราระงับ
‎ประสบการณ์เกี่ยวกับความกังวล

1279
01:10:52,457 --> 01:10:56,295
‎เราจะพลาดโอกาสในการเรียนรู้
‎ที่จะรับมือกับมันด้วยตัวเอง

1280
01:10:56,378 --> 01:10:58,338
‎ดังนั้น เบ็นโซไดอาเซพีนมีค่าเสียโอกาส

1281
01:10:58,422 --> 01:11:00,966
‎ฉันว่าฉันน่าจะกินยาเท่าที่จำเป็น

1282
01:11:02,134 --> 01:11:03,927
‎เดือนละสองสามครั้ง

1283
01:11:04,011 --> 01:11:07,556
‎ตอนนี้ฉันแค่รู้สึกว่า
‎"ถ้าเกิดจำเป็นต้องใช้ ฉันมีมันอยู่"

1284
01:11:07,639 --> 01:11:10,726
‎ถ้าอาหาร การออกกำลังกาย งานอาสาสมัคร

1285
01:11:10,809 --> 01:11:13,061
‎ถ้าวิธีอื่นๆ ของฉันไม่ได้ผล

1286
01:11:13,145 --> 01:11:16,064
‎หรือชีวิตเกิดวุ่นวายจนคุมไม่อยู่

1287
01:11:16,148 --> 01:11:17,774
‎ฉันก็มีตัวช่วยอีกอย่าง

1288
01:11:18,775 --> 01:11:22,529
‎สำหรับผม การใช้ซาแน็กซ์
‎ไม่ได้ช่วยเรื่องความกังวลระยะยาว

1289
01:11:22,612 --> 01:11:24,823
‎ที่ผมรู้สึกอยู่ตลอดเวลา

1290
01:11:24,906 --> 01:11:27,534
‎ครั้งแรกที่ผมลองคลอโนพิน
‎ความรู้สึกมันต่างกันเลย

1291
01:11:27,617 --> 01:11:30,579
‎จะว่ามันเป็นยาแก้กังวลแบบค่อยเป็นค่อยไปก็ได้

1292
01:11:30,662 --> 01:11:33,957
‎เทียบกับซาแน็กซ์ที่กะทันหันกว่า มันออกฤทธิ์เร็ว

1293
01:11:34,041 --> 01:11:38,337
‎นั่นคือเหตุผลที่คนไม่กินคลอโนพิน
‎เวลาปาร์ตี้ มันไม่ใช่ยาปาร์ตี้

1294
01:11:38,420 --> 01:11:42,758
‎ผมยังกินเล็กซาโปรซึ่งเป็น
‎ยาที่ยับยั้งการเก็บกลับเซโรโทนิน

1295
01:11:42,841 --> 01:11:45,552
‎โดยกินปริมาณพอสมควร

1296
01:11:45,635 --> 01:11:51,808
‎แล้วผมก็ลดเบ็นโซส
‎จนถึงจุดที่ผมพยายามไม่กินมันอีก

1297
01:11:51,892 --> 01:11:55,896
‎ถ้าเราไม่เผชิญกับความกังวลตรงๆ
‎ถ้าเราเผชิญกับมันผ่านทาง

1298
01:11:55,979 --> 01:11:59,232
‎ยาซาแน็กซ์ที่กิน เราก็ไม่ได้เผชิญกับมันจริงๆ

1299
01:11:59,316 --> 01:12:01,610
‎ทางออกเดียวคือฝ่าไป ฉันพูดจริงๆ

1300
01:12:01,693 --> 01:12:04,821
‎สิ่งที่จะทำให้เราผ่านความวิตกกังวลไปได้

1301
01:12:04,905 --> 01:12:09,117
‎คือการฝ่ามันไป เผชิญกับมัน เข้าใจมัน

1302
01:12:09,201 --> 01:12:11,203
‎และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

1303
01:12:11,286 --> 01:12:12,579
‎ในทางกลับกัน

1304
01:12:12,662 --> 01:12:17,542
‎มันก็เป็นการตราหน้าและดูถูกคนอื่น
‎อย่างร้ายแรงถ้าเราพูดว่า

1305
01:12:17,626 --> 01:12:20,712
‎"พยายามด้วยตัวเองสิ ทำให้ได้สิ"
‎ทั้งที่เราทำไม่ได้

1306
01:12:20,796 --> 01:12:24,800
‎เราคงไม่บอกผู้ป่วยโรคเบาหวานว่า
‎"ทำให้ตับอ่อนทำงานดีขึ้นสิ"

1307
01:12:28,970 --> 01:12:31,932
‎รู้ไหม เห็นได้ชัดว่าซาแน็กซ์

1308
01:12:32,015 --> 01:12:33,600
‎เป็นหนึ่งในยาที่

1309
01:12:33,683 --> 01:12:36,311
‎คนไม่ชอบสักเท่าไร

1310
01:12:37,687 --> 01:12:41,983
‎และใจหนึ่งฉันก็โกรธที่

1311
01:12:42,067 --> 01:12:45,362
‎ฉันต้องการความช่วยเหลือภายนอก

1312
01:12:46,238 --> 01:12:50,992
‎และจิตใจส่วนที่ดื้อรั้นของฉันก็ไม่อยากกินยา

1313
01:12:52,536 --> 01:12:54,371
‎อยู่นานมาก

1314
01:12:54,955 --> 01:12:58,041
‎ฉันอยากหาทางใช้ชีวิตโดยไม่ต้องพึ่งซาแน็กซ์

1315
01:12:58,125 --> 01:12:59,209
‎แต่ตอนนี้…

1316
01:13:01,920 --> 01:13:04,881
‎มันทำหน้าที่ได้ดี และฉันดีใจที่มีมัน

1317
01:13:05,966 --> 01:13:08,969
‎สิ่งที่ทำให้ยาเบ็นโซไดอาเซพีน
‎อันตรายคือมันได้ผลดี

1318
01:13:09,052 --> 01:13:13,098
‎แม้ว่าสังคมของเราจะใจร้าย
‎กับคนที่วิตกกังวลหรือซึมเศร้า

1319
01:13:13,181 --> 01:13:14,724
‎แต่ทุกคนมีความรู้สึกแบบนั้น

1320
01:13:14,808 --> 01:13:18,395
‎และพอคนได้รับเบ็นโซไดอาเซพีนเป็นครั้งแรก

1321
01:13:18,478 --> 01:13:20,021
‎ความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไป

1322
01:13:20,105 --> 01:13:22,107
‎มันทำให้พวกเขาคิดว่า

1323
01:13:22,190 --> 01:13:24,985
‎"ฉันไม่จำเป็นต้องรู้สึกแย่ตลอดเวลา
‎ดังนั้น ฉันจะไม่รู้สึกแย่

1324
01:13:25,068 --> 01:13:28,947
‎ฉันต้องการเบ็นโซไดอาเซพีนมากขึ้น"
‎ผมคิดว่าเบ็นโซไดอาเซพีนกัดกร่อน

1325
01:13:29,030 --> 01:13:32,200
‎ภูมิต้านทานที่เราต้องใช้สักครั้งในชีวิต

1326
01:13:32,284 --> 01:13:35,912
‎เพื่อรับมือกับความทุกข์
‎ความกังวล ความยากลำบาก

1327
01:13:35,996 --> 01:13:38,999
‎และแง่มุมที่เจ็บปวดของการเป็นมนุษย์

1328
01:13:39,082 --> 01:13:41,793
‎ภูมิต้านทานเป็นกุญแจสำคัญของทุกอย่าง

1329
01:13:41,877 --> 01:13:45,005
‎ทั้งในแง่ของความกังวลและสุขภาพจิตโดยทั่วไป

1330
01:13:45,088 --> 01:13:46,298
‎การอยู่รอดในโลกนี้

1331
01:13:46,381 --> 01:13:50,343
‎ยอมรับความเป็นจริงเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ

1332
01:13:50,927 --> 01:13:54,264
‎ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิตกับโควิด
‎ความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

1333
01:13:54,347 --> 01:13:56,892
‎หรือการที่ผมเป็นโรควิตกกังวล

1334
01:13:56,975 --> 01:14:00,187
‎การยอมรับเป็นสิ่งสำคัญ
‎และยิ่งเราเข้าใกล้มันมากเท่าไร

1335
01:14:00,270 --> 01:14:03,607
‎เราก็ยิ่งมีสุขภาพจิตที่ดีและรู้สึกพึงพอใจ

1336
01:14:03,690 --> 01:14:07,277
‎พอนึกย้อนกลับไป ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกวิตกกังวล

1337
01:14:07,360 --> 01:14:11,907
‎ในระดับที่ต่างจากคนทั่วไปไหม

1338
01:14:11,990 --> 01:14:15,118
‎มันเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านจากมัธยมเป็นวิทยาลัย

1339
01:14:15,827 --> 01:14:18,413
‎ผมแค่ทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย

1340
01:14:18,955 --> 01:14:21,625
‎อย่างแรกๆ ที่ผมทำคือ
‎ไปที่หน่วยบริการสุขภาพนักศึกษา

1341
01:14:22,125 --> 01:14:27,964
‎ผมจำได้ชัดเจนว่าถือใบสั่งยาในมือ

1342
01:14:28,048 --> 01:14:31,218
‎และคิดว่า "ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว

1343
01:14:31,301 --> 01:14:34,638
‎หน่วยบริการสุขภาพแนะนำให้กินยาตัวนี้"

1344
01:14:35,180 --> 01:14:36,598
‎และผมก็ทำตามนั้น

1345
01:14:37,432 --> 01:14:38,517
‎ใช่ ชีวิตมันยาก

1346
01:14:38,600 --> 01:14:41,311
‎และเราหลงลืมเรื่องนั้นไป

1347
01:14:41,394 --> 01:14:43,563
‎ถ้าเราไม่มีความสุข แปลว่ามีบางอย่างผิดปกติ

1348
01:14:43,647 --> 01:14:45,482
‎และเราต้องเปลี่ยนมันหรือไม่ก็กินยา

1349
01:14:45,565 --> 01:14:50,487
‎หน้าที่ของเราไม่ใช่การทำให้
‎ความเจ็บปวดและความทุกข์ของผู้ป่วยหมดไป

1350
01:14:50,570 --> 01:14:52,948
‎แต่ทำให้ความทุกข์นั้นพอทนได้

1351
01:14:53,532 --> 01:14:55,992
‎เพื่อให้พวกเขายังอยากมีชีวิตอยู่

1352
01:14:56,993 --> 01:15:00,705
‎มีปรากฏการณ์ระหว่างเลิกยาที่เรียกว่าช่วงสงบ

1353
01:15:02,999 --> 01:15:05,961
‎มันคือช่วงที่อาการของเราหายไป

1354
01:15:07,295 --> 01:15:11,258
‎ผมอยู่กับลูกชายที่สนามเด็กเล่น

1355
01:15:11,341 --> 01:15:12,926
‎แล้วอยู่ๆ

1356
01:15:13,009 --> 01:15:15,387
‎เสียงอื้ออึงในหูผมก็เงียบไป

1357
01:15:15,470 --> 01:15:18,848
‎แรงกดดันในหัวหายไปเฉยๆ

1358
01:15:19,432 --> 01:15:23,186
‎แล้วผมก็รู้สึกสงบอย่างไม่น่าเชื่อ

1359
01:15:23,687 --> 01:15:25,605
‎มันเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยรู้สึก

1360
01:15:25,689 --> 01:15:27,023
‎ตั้งแต่เป็นผู้ใหญ่

1361
01:15:28,108 --> 01:15:32,320
‎และผมใช้เบ็นโซไดอาเซพีน
‎มาตลอดตั้งแต่เป็นผู้ใหญ่

1362
01:15:33,530 --> 01:15:36,408
‎ถ้าชีวิตหลังเลิกเบ็นโซสเป็นแบบนั้น

1363
01:15:37,200 --> 01:15:41,371
‎ผมก็รอไม่ไหวแล้ว

1364
01:15:43,957 --> 01:15:44,958
‎เอาเลย

1365
01:15:45,959 --> 01:15:48,670
‎เยี่ยม ค่อยๆ เยี่ยม

1366
01:15:49,337 --> 01:15:50,755
‎- เยี่ยม
‎- เก่งมาก

1367
01:15:52,841 --> 01:15:54,092
‎- เยี่ยม
‎- สุดยอดเลย

1368
01:15:54,175 --> 01:15:57,929
‎ฉันพยายามอย่างหนัก
‎ที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ในชีวิต

1369
01:15:58,013 --> 01:16:01,766
‎เพื่อให้ฉันรู้สึกกังวลน้อยลง

1370
01:16:01,850 --> 01:16:06,646
‎การเรียนรู้ที่จะอยู่กับโลกนี้ต้องใช้เวลา

1371
01:16:06,730 --> 01:16:09,566
‎ใช่ว่าเรากินยาแล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยดี

1372
01:16:09,649 --> 01:16:11,651
‎มันเป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้

1373
01:16:11,735 --> 01:16:16,281
‎และงานหินพวกนั้น
‎ทำให้ฉันสามารถมานั่งสวยๆ ที่นี่

1374
01:16:16,364 --> 01:16:18,491
‎เหมือนกับจัดการทุกอย่างได้แล้ว

1375
01:16:19,451 --> 01:16:22,454
‎บางครั้งฉันก็ต้องกลับไปทำงานหินอีก

1376
01:16:22,537 --> 01:16:26,041
‎และฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น ก็นั่นแหละค่ะ

1377
01:18:29,080 --> 01:18:34,085
‎คำบรรยายโดย ณิชา อ้นเอี่ยม