1
00:00:00,209 --> 00:00:02,545
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,008
(จอนโซนี)

3
00:00:09,301 --> 00:00:11,971
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,847 --> 00:00:14,473
(ยุนจงซอก)

5
00:00:17,893 --> 00:00:20,396
(อีแทซอน)

6
00:00:21,939 --> 00:00:24,984
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,110 --> 00:00:27,653
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,737 --> 00:00:29,488
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,572 --> 00:00:31,323
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:31,407 --> 00:00:32,992
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,075 --> 00:00:35,536
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:43,919 --> 00:00:46,630
ในถ้ำหนึ่งของเขาซองอัค
มีร่องรอยของการใช้ชีวิตอยู่

13
00:00:46,714 --> 00:00:47,965
ถึงส่วนใหญ่จะโดนเผาไปแล้ว

14
00:00:48,048 --> 00:00:50,134
แต่เรายังเจอเศษผ้าที่เหมือนจะ

15
00:00:50,217 --> 00:00:53,220
มาจากกระโปรงที่หญิง
ในตระกูลขุนนางใส่กันขอรับ

16
00:00:53,304 --> 00:00:56,098
แต่นางก็อาจอยู่ในถ้ำนั้น
ตั้งแต่ช่วงก่อนที่จะตกหน้าผา

17
00:00:56,182 --> 00:00:58,100
หรืออาจไม่ใช่นางก็เป็นได้

18
00:00:58,809 --> 00:01:00,311
นางยังไม่ตาย

19
00:01:02,021 --> 00:01:03,731
นางยังมีชีวิตอยู่แน่ๆ

20
00:01:07,693 --> 00:01:10,905
แล้วเรื่องของผู้ชายคนนั้นล่ะ
ได้สืบมาหรือยัง

21
00:01:10,988 --> 00:01:11,989
เอ๊ะ

22
00:01:13,199 --> 00:01:15,159
อ๋อ ถ้าหมายถึงคนรักของคุณหนูมิน…

23
00:01:18,954 --> 00:01:20,331
เขาหายตัวไปจากแกซอง

24
00:01:20,414 --> 00:01:21,540
ตั้งแต่งานศพแล้วขอรับ

25
00:01:21,624 --> 00:01:22,958
เขาเคยสอนอยู่ที่สำนักขงจื๊อในแกซอง

26
00:01:23,042 --> 00:01:25,753
แต่ไม่มีใครเห็นเขา
มาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

27
00:01:26,587 --> 00:01:27,671
ตามหามัน

28
00:01:28,881 --> 00:01:30,007
แล้วก็…

29
00:01:32,218 --> 00:01:33,969
พาตัวมันมาให้ข้าให้ได้

30
00:01:39,391 --> 00:01:43,062
แต่เรื่องที่อยู่
ของคุณหนูแจอีต้องมาก่อน

31
00:01:43,145 --> 00:01:44,104
ขอรับ

32
00:02:08,504 --> 00:02:10,339
เหตุใดทรงจ้องหม่อมฉันเช่นนั้นเพคะ

33
00:02:11,173 --> 00:02:13,425
ดูเหมือนว่าใบหน้าของเจ้าจะยัง

34
00:02:13,509 --> 00:02:15,219
มีเค้าตอนเด็กอยู่เลยน่ะ

35
00:02:18,931 --> 00:02:19,974
นั่นสินะเพคะ

36
00:02:20,057 --> 00:02:23,435
เราเคยเจอกันตอนเด็กมาก่อน

37
00:02:23,519 --> 00:02:25,104
เจ้ายังจำได้อยู่รึ

38
00:02:26,146 --> 00:02:27,147
เพคะฝ่าบาท

39
00:02:28,816 --> 00:02:30,943
(ตอนที่ 4)

40
00:02:34,280 --> 00:02:36,282
ฝ่าบาท กระหม่อมบอกแล้วไง

41
00:02:36,365 --> 00:02:38,367
ว่าการแอบออกจากวังมันอันตราย

42
00:02:38,450 --> 00:02:41,203
เป็นเพราะว่าเจ้าโจร
ที่เราเจอในหุบเขาต่างหาก

43
00:02:41,287 --> 00:02:42,621
มันน่านัก

44
00:02:42,705 --> 00:02:44,665
ข้าว่ามันจงใจบอกให้เราไปผิดทางแน่

45
00:02:44,748 --> 00:02:46,834
งั้นทำไมท่านถึงสั่ง
ให้กระหม่อมเอาเงินให้มันด้วย

46
00:02:47,960 --> 00:02:50,421
ทั้งเนื้อทั้งตัวกระหม่อม
มีอยู่แค่นั้นแท้ๆ

47
00:02:50,504 --> 00:02:52,715
ทั้งที่ต้องมาอารักขาองค์ชาย

48
00:02:52,798 --> 00:02:54,592
เจ้ากลับพกเงินมาแค่สองยางเนี่ยนะ

49
00:02:54,675 --> 00:02:56,260
ก็กระหม่อมไม่รู้นี่ว่าท่าน

50
00:02:56,343 --> 00:02:58,178
จะแอบปีนข้ามกำแพงวังมาคนเดียว

51
00:02:59,096 --> 00:03:02,099
นึกว่าจะมีขบวนขันที
กับราชองครักษ์ตามมาเสียอีก

52
00:03:02,933 --> 00:03:04,435
เดี๋ยวก่อนขอรับ

53
00:03:05,644 --> 00:03:08,147
พอจะรู้ไหมว่าบ้าน
ของใต้เท้ามินซึงโฮอยู่ที่ไหน

54
00:03:08,856 --> 00:03:10,232
บ้านหลังนั้นเลย

55
00:03:14,862 --> 00:03:16,614
กระหม่อมเป็นห่วงท่านมากจริงๆ

56
00:03:16,697 --> 00:03:19,742
เพิ่งมีคนจากวังแวะมา
ถามหาท่านอยู่เหมือนกัน

57
00:03:21,243 --> 00:03:22,953
ส่งจดหมายไปแจ้งที่วัง

58
00:03:23,037 --> 00:03:24,580
ว่าพวกเขาปลอดภัยทั้งคู่

59
00:03:24,663 --> 00:03:25,706
ขอรับ

60
00:03:29,543 --> 00:03:32,922
เราตกอยู่ในสภาพนี้
เพราะโจรคนนึงน่ะขอรับ

61
00:03:33,005 --> 00:03:35,215
พวกท่านเจอโจรดักปล้นหรือพ่ะย่ะค่ะ

62
00:03:35,299 --> 00:03:37,927
ใช่ มันเป็นโจรไร้ยางอาย
แสนชั่วช้าที่อ้างว่าตัวเอง

63
00:03:38,010 --> 00:03:40,471
เป็นเจ้าของหุบเขา
และบังคับให้เราจ่ายค่าผ่านทาง

64
00:03:40,554 --> 00:03:42,264
หุบเขาเป็นของส่วนรวม

65
00:03:42,348 --> 00:03:43,849
จะไปมีเจ้าของได้ยังไงกัน

66
00:03:43,933 --> 00:03:46,518
เราต้องส่งจดหมายไปแจ้งวัง
ให้ส่งคนมาจับเจ้าโจร…

67
00:03:46,602 --> 00:03:48,020
- มานี่เลย
- เจ็บๆ

68
00:03:50,814 --> 00:03:53,233
ท่านแม่ ข้าเจอเจ้าหัวขโมยแล้ว

69
00:03:53,317 --> 00:03:55,861
เจ้าเด็กนี่เป็นคนขโมยหินหมึก
ที่กษัตริย์ประทานให้ท่านพ่อ

70
00:03:55,945 --> 00:03:57,488
แหวนของท่านแม่

71
00:03:57,571 --> 00:03:59,615
แล้วก็ของอีกสารพัดอย่าง

72
00:03:59,698 --> 00:04:01,200
ที่หายไปด้วยขอรับ

73
00:04:01,283 --> 00:04:02,326
นั่นมัน…

74
00:04:04,411 --> 00:04:05,496
เจ้า

75
00:04:06,330 --> 00:04:08,540
เจ้านั่นแหละ จำเราได้หรือเปล่า

76
00:04:09,917 --> 00:04:12,294
ท่านอาจารย์ คนนี้แหละขอรับ

77
00:04:12,378 --> 00:04:14,296
โจรที่เราเจอก่อนหน้านี้

78
00:04:20,886 --> 00:04:23,847
เจ้ารู้หรือเปล่าว่าเพราะเจ้า
เราต้องลำบากแค่ไหน

79
00:04:23,931 --> 00:04:25,891
เอาเงินจากเราไปยังไม่พออีก

80
00:04:25,975 --> 00:04:28,519
ยังจะกล้าขโมยของ
จากขุนนางด้วยงั้นเรอะ

81
00:04:28,602 --> 00:04:31,563
ข้าจะเอาตัวเจ้า
ไปลงโทษตามกฎหมายให้ได้

82
00:04:32,898 --> 00:04:34,483
ใจเย็นๆ ก่อนนะเพคะ

83
00:04:35,025 --> 00:04:37,569
ท่านพี่ ทำยังไงดีเจ้าคะ

84
00:04:39,321 --> 00:04:42,199
ทำไมท่านต้องออกตัวปกป้อง…

85
00:04:44,618 --> 00:04:46,161
ขอโทษเจ้าค่ะท่านพ่อ

86
00:04:46,245 --> 00:04:47,329
ท่านพ่อ…

87
00:04:48,455 --> 00:04:49,498
ท่านพ่อเหรอ

88
00:04:52,167 --> 00:04:55,379
ข้านึกว่าใต้เท้ามิน…

89
00:04:55,462 --> 00:04:57,589
มีลูกชายแค่คนเดียวซะอีก

90
00:04:57,673 --> 00:05:02,052
ทำไมจู่ๆ ถึงมีลูกชายเพิ่มมาอีกคนล่ะ

91
00:05:04,138 --> 00:05:07,933
เด็กคนนี้ไม่ใช่เด็กผู้ชายพ่ะย่ะค่ะ

92
00:05:08,017 --> 00:05:09,518
น้องสาวกระหม่อมเอง

93
00:05:09,601 --> 00:05:10,686
น้องสาวเหรอ

94
00:05:12,104 --> 00:05:13,522
งั้นเด็กผู้ชายคนนี้…

95
00:05:14,773 --> 00:05:16,900
ไม่สิ เด็กผู้หญิงคนนี้…

96
00:05:16,984 --> 00:05:19,069
เป็นลูกสาวของท่านอาจารย์หรอกเหรอ

97
00:05:19,945 --> 00:05:21,822
เจ้ากล้าทำเรื่องพรรค์นั้นได้ยังไง

98
00:05:23,115 --> 00:05:25,075
เจ้าขโมยเงิน

99
00:05:25,159 --> 00:05:27,995
กับเอาของบ้านเราไปขายจริงๆ น่ะรึ

100
00:05:31,498 --> 00:05:33,542
ข้าจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ เจ้าค่ะ

101
00:05:33,625 --> 00:05:34,835
พ่อไม่อยากฟังคำแก้ตัว

102
00:05:34,918 --> 00:05:36,295
ถ้าเจ้าฝ่าฝืนกฎหมาย

103
00:05:36,378 --> 00:05:39,048
เจ้าก็ต้องรับผิดชอบไปตามนั้น

104
00:05:39,131 --> 00:05:40,883
พ่อจะส่งตัวเจ้า

105
00:05:40,966 --> 00:05:43,469
ให้ทางการนำไปลงโทษตามที่องค์ชายตรัส

106
00:05:43,552 --> 00:05:44,636
อย่านะขอรับ

107
00:05:47,848 --> 00:05:50,851
ถ้าใต้เท้าจะต้องส่งตัวใครให้ทางการ

108
00:05:50,934 --> 00:05:52,269
ก็ส่งข้าไปเถอะขอรับ

109
00:05:53,353 --> 00:05:55,105
ข้าคือหัวขโมยตัวจริง

110
00:05:56,815 --> 00:06:01,153
คุณหนูมินช่วยข้าไว้
ด้วยเงินก้อนนั้นขอรับ

111
00:06:01,236 --> 00:06:04,740
หลังพ่อแม่ข้าตาย
ข้าก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้

112
00:06:04,823 --> 00:06:07,242
และกำลังจะถูกขายเป็นทาสอยู่แล้ว

113
00:06:08,619 --> 00:06:10,954
คุณหนูมินจึงนำเงินก้อนนั้น
มาไถ่ตัวข้าขอรับ

114
00:06:11,455 --> 00:06:13,040
เพราะฉะนั้น

115
00:06:13,123 --> 00:06:15,876
คนที่สมควรถูกลงโทษคือข้าเองขอรับ

116
00:06:16,960 --> 00:06:19,588
เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง…

117
00:06:25,928 --> 00:06:27,429
เจ้าชื่ออะไร

118
00:06:27,513 --> 00:06:30,557
ยองพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมชื่อชิมยอง

119
00:06:33,352 --> 00:06:35,145
ไม่ลืมหรอกเพคะ

120
00:06:35,229 --> 00:06:39,191
มันเป็นครั้งแรกที่หม่อมฉันได้เจอเขา
หม่อมฉันจะลืมได้ยังไงกัน

121
00:06:39,274 --> 00:06:40,526
เขางั้นเหรอ

122
00:06:41,819 --> 00:06:43,362
เจ้าหมายถึงซองอนน่ะรึ

123
00:06:44,530 --> 00:06:46,532
หม่อมฉันตกหลุมรักเขา
ตั้งแต่แรกพบเลยเพคะ

124
00:06:46,615 --> 00:06:47,616
เป็นไปไม่ได้

125
00:06:55,707 --> 00:06:58,710
เจ้ารีดไถเงินจากคน
ที่ตัวเองตกหลุมรักอย่างนั้นเหรอ

126
00:06:58,794 --> 00:07:00,254
ระหว่างเขากับเจ้า…

127
00:07:01,588 --> 00:07:05,300
เอ๊ย กับท่านน่ะ ฝ่าบาท

128
00:07:06,885 --> 00:07:09,638
เขาหน้าตาดีกว่าไม่ใช่หรือเพคะ

129
00:07:10,973 --> 00:07:12,683
ไม่เคยมีใครบอกข้ามาก่อนเลยว่า

130
00:07:12,766 --> 00:07:14,309
ซองอนหล่อเหลากว่าข้า

131
00:07:15,435 --> 00:07:17,271
หม่อมฉันก็แค่ตัดสิน
จากสายตาของตัวเองน่ะเพคะ

132
00:07:21,316 --> 00:07:24,319
เช่นนั้นกระหม่อมคงต้อง
ฝากชีวิตไว้กับนางแล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ

133
00:07:26,572 --> 00:07:29,825
นั่นสินะ พวกเจ้าสองคนนี่เหมาะสมกัน
ราวกับกิ่งทองใบหยกซะจริง

134
00:07:57,978 --> 00:08:01,148
ไม่ต้องทำแล้ว
เจ้าไปเรียกขันทีโซมาได้

135
00:08:01,231 --> 00:08:04,568
ยังไงตอนนี้หม่อมฉันก็ใส่ชุดขันที
ให้หม่อมฉันรับใช้เถอะเพคะ

136
00:08:54,034 --> 00:08:55,953
ฝ่าบาท มันกลับด้านเพคะ

137
00:08:57,537 --> 00:08:59,039
เจ้าสวมให้ข้าเองแท้ๆ

138
00:09:23,355 --> 00:09:25,649
ใจที่โหยหาความรัก

139
00:09:25,732 --> 00:09:28,443
คือส่วนหนึ่งของการรักใครสักคน

140
00:09:28,527 --> 00:09:30,279
เจ้าคงไม่รู้ว่าข้าดีใจแค่ไหน

141
00:09:30,362 --> 00:09:33,824
ตอนที่ได้ยินว่า
คู่หมั้นคู่หมายของข้า

142
00:09:33,907 --> 00:09:36,201
คือมินแจอี ลูกสาวของใต้เท้ามิน

143
00:09:37,577 --> 00:09:40,789
ถ้าเจ้าถามว่าข้าตกหลุมรักคน
ที่ครอบครัวคลุมถุงชนให้ได้ยังไง

144
00:09:41,748 --> 00:09:44,376
ข้าก็จะบอกเหตุผลให้ฟัง
ตอนที่ได้เป็นสามีของเจ้าแล้ว

145
00:09:44,459 --> 00:09:46,253
ในวันแต่งงานของเรา

146
00:09:47,504 --> 00:09:50,007
ข้าตั้งตารอวันนั้นมาตลอด

147
00:09:50,090 --> 00:09:53,510
เพราะฉะนั้นช่วยสวมรองเท้าคู่นี้
ในพิธีแต่งงานของเราทีนะ

148
00:09:55,220 --> 00:09:57,848
ข้าขอให้เจ้ามาหาข้า

149
00:09:57,931 --> 00:10:00,642
แต่เจ้ากลับหนีไปหาคนอื่นแทนน่ะเหรอ

150
00:10:01,435 --> 00:10:05,147
ทำไมถึงทำแบบนี้กับข้าได้ลงคอกัน

151
00:10:31,173 --> 00:10:32,341
กากสาโท

152
00:10:33,008 --> 00:10:35,427
ในศพที่ตายมาสักพัก บาดแผลจะหายไป
หากเรานำกากสาโทมาพอกให้ทั่ว

153
00:10:35,510 --> 00:10:37,471
แล้วเช็ดออก
ด้วยน้ำต้มเปลือกต้นชาจักนามูซก

154
00:10:37,554 --> 00:10:40,182
บาดแผลจะกลับมาปรากฏดังเดิม

155
00:10:40,265 --> 00:10:42,184
- น้ำส้มสายชูใช้กับตรงไหน
- น้ำส้ม…

156
00:10:43,310 --> 00:10:44,353
เจ้าสอบตก

157
00:10:44,436 --> 00:10:45,812
ขอเวลาหน่อยสิ

158
00:10:45,896 --> 00:10:48,231
ให้ตาย ท่านนี่ไม่รู้จักรอ
ยิ่งกว่าหมาซะอีก

159
00:10:48,315 --> 00:10:51,109
ฮะ หมางั้นเหรอ

160
00:10:51,485 --> 00:10:52,611
นึกออกแล้ว

161
00:10:52,694 --> 00:10:54,237
น้ำส้มสายชูใช้พรมบนอาวุธ

162
00:10:54,321 --> 00:10:56,031
เพื่อให้เห็นคราบเลือด
ที่คนร้ายล้างออก

163
00:10:56,114 --> 00:10:57,783
หากพรมน้ำส้มสายชู
ลงบนมีดหลังทำให้ร้อน

164
00:10:57,866 --> 00:10:59,743
คราบเลือดที่ซ่อนอยู่
ก็จะปรากฎให้เห็นขอรับ

165
00:11:02,621 --> 00:11:03,622
สอบผ่าน

166
00:11:03,997 --> 00:11:05,040
ดีใจด้วย

167
00:11:05,123 --> 00:11:07,918
เจ้าสอบผ่านและฉลาดล้ำหน้า
อาจารย์ของตัวเองไปแล้ว

168
00:11:11,838 --> 00:11:15,592
ข้าจะไปฉลาดล้ำหน้าอาจารย์
ผู้ปราดเปรื่องได้ยังไงกันขอรับ

169
00:11:15,675 --> 00:11:18,011
ลูกศิษย์ของท่านก็แค่พยายามเต็มที่

170
00:11:18,095 --> 00:11:20,722
ไม่ให้อาจารย์เสียหน้าก็เท่านั้นเอง

171
00:11:20,806 --> 00:11:23,517
นั่นสินะ
เจ้าต้องพยายามให้มากเข้าไว้

172
00:11:23,600 --> 00:11:25,769
เพราะพอไปอยู่หน้างาน
ฝีมือเจ้าก็ยังห่างชั้นกับข้านัก

173
00:11:25,852 --> 00:11:26,853
ขอรับ

174
00:11:38,824 --> 00:11:41,118
ปัดโธ่ ทำไมถึงแกะไม่ได้สักทีนะ

175
00:11:41,201 --> 00:11:44,454
แบบนี้ตัดออกไปเลยน่าจะง่ายกว่า

176
00:11:45,330 --> 00:11:46,915
ตัด…

177
00:11:46,998 --> 00:11:48,125
ตัดออกไปเลยงั้นเหรอ

178
00:11:49,709 --> 00:11:52,045
พวกท่านมีกรรไกร
ให้ข้าใช้ตัดไอ้นี่ไหม

179
00:11:52,129 --> 00:11:53,171
ตัดไอ้ไหน

180
00:11:54,673 --> 00:11:56,591
ก็กรรไกรจะเอามา…

181
00:11:56,675 --> 00:11:58,802
นี่เจ้าเป็นขันทีจริงๆ หรือเปล่า

182
00:11:59,928 --> 00:12:02,973
ถ้าข้าไม่ใช่ขันที
ข้าจะเป็นอะไรได้อีกล่ะขอรับ

183
00:12:03,056 --> 00:12:04,433
เจ้าว่ายังไงนะ

184
00:12:04,516 --> 00:12:07,644
ไม่รู้หรอกเหรอว่าคำบางคำ
คนเป็นขันทีก็ไม่ควรพูดออกมาน่ะ

185
00:12:07,727 --> 00:12:11,690
ไม่รู้ขอรับ ข้าก็แค่คิดว่า
ถ้าตัดไอ้นี่ออกได้น่าจะง่ายกว่า

186
00:12:11,773 --> 00:12:12,983
มันเป็นเรื่องใหญ่ตรง…

187
00:12:14,860 --> 00:12:16,111
อ๋อ…

188
00:12:16,194 --> 00:12:17,279
อ๋ออะไร

189
00:12:17,696 --> 00:12:19,239
ข้าไม่ชอบเขาเลย

190
00:12:19,322 --> 00:12:20,532
ทำไมด้านชาได้ขนาดนี้

191
00:12:20,615 --> 00:12:22,451
ไม่เข้าใจหัวอกผู้ชายด้วยกันเรอะ

192
00:12:22,534 --> 00:12:24,786
เจ้าน่ะ ขนกล่องนั่น
ไปเก็บคนเดียวก็แล้วกัน

193
00:12:24,870 --> 00:12:26,746
พวกเราไม่ช่วยหรอก เชอะ

194
00:12:28,540 --> 00:12:29,541
หลบ

195
00:12:45,849 --> 00:12:47,559
องค์ชายดูให้ดีนะพ่ะย่ะค่ะ

196
00:12:47,642 --> 00:12:50,228
วางแท่งหินไว้ข้างบนแล้วก็…

197
00:12:51,938 --> 00:12:53,148
ตีไปแบบนี้

198
00:12:54,274 --> 00:12:55,650
เห็นไหมพ่ะย่ะค่ะ

199
00:12:56,276 --> 00:12:58,695
ก็ดูง่ายอยู่นะ ข้าจะลองทำบ้าง

200
00:13:11,625 --> 00:13:13,710
โอ๊ย ทนดูไม่ได้ มาให้ข้าลอง

201
00:13:15,670 --> 00:13:17,172
มันยากกว่าที่เห็นนะ

202
00:13:17,255 --> 00:13:19,007
ข้าไม่ได้ไม่เก่งสักหน่อย

203
00:13:19,591 --> 00:13:20,675
หลีกก่อน

204
00:13:36,942 --> 00:13:39,194
ง่ายจะตายไป ทำไมเจ้าถึงทำไม่ได้ล่ะ

205
00:13:39,277 --> 00:13:40,820
เอานี่ ลองอีกรอบ

206
00:13:47,994 --> 00:13:50,747
ก้มตัวลงไปอีกแล้วจับไม้ให้แน่นๆ

207
00:13:51,998 --> 00:13:53,124
ลองดู

208
00:14:00,674 --> 00:14:01,675
ขันทีโก

209
00:14:24,155 --> 00:14:25,198
ไม่เป็นไรนะ

210
00:14:27,117 --> 00:14:28,618
เจ้าต้องเดินดูทางหน่อย

211
00:14:28,702 --> 00:14:31,288
- ขอรับใต้เท้า
- ตกใจน่าดูล่ะสิ

212
00:14:36,167 --> 00:14:37,961
หัวหน้าหน่วยฮันใช่ไหม

213
00:14:38,044 --> 00:14:39,379
พ่ะย่ะค่ะพระมเหสี

214
00:14:39,462 --> 00:14:41,339
องค์หญิงฮายอน
ไม่เจอกันนานเลยนะพ่ะย่ะค่ะ

215
00:14:42,299 --> 00:14:45,677
ขันทีโก โล่งอกไปที
ที่เจ้าไม่เป็นอะไร

216
00:14:47,762 --> 00:14:49,097
ข้าก็โล่งอกเหมือนกัน

217
00:14:49,180 --> 00:14:50,807
กระหม่อมไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ

218
00:14:50,890 --> 00:14:53,852
ท่านแม่ คนนี้เป็นขันทีใหม่
ที่วังตะวันออกขอรับ

219
00:14:54,769 --> 00:14:56,021
งั้นเหรอ

220
00:14:56,104 --> 00:14:57,230
พ่ะย่ะค่ะพระมเหสี

221
00:14:58,898 --> 00:15:01,151
กระหม่อมชื่อโกซุนดล
เป็นขันทีที่เพิ่งเริ่มงาน

222
00:15:01,234 --> 00:15:02,902
ที่วังตะวันออกพ่ะย่ะค่ะ

223
00:15:05,989 --> 00:15:10,285
ข้ารับใช้คนสำคัญจากวังตะวันออก
เกือบเจ็บตัวซะแล้วสิ

224
00:15:10,368 --> 00:15:12,412
โชคดีจริงๆ
ที่หัวหน้าหน่วยฮันผ่านมาพอดี

225
00:15:12,495 --> 00:15:14,205
นับเป็นเกียรติของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ

226
00:15:14,289 --> 00:15:17,500
ท่านนี้คือหัวหน้าหน่วยฮันน่ะ

227
00:15:21,630 --> 00:15:23,757
ยินดีที่ได้พบขอรับ ใต้เท้า

228
00:15:24,257 --> 00:15:25,342
ข้าก็เช่นกัน

229
00:15:25,425 --> 00:15:27,093
องค์รัชทายาทประทับอยู่หรือเปล่า

230
00:15:27,177 --> 00:15:29,846
ฝ่าบาทเพิ่งเสด็จออกไป
ลานฝึกซ้อมขององครักษ์ขอรับ

231
00:15:32,599 --> 00:15:33,600
กระหม่อมขอตัวก่อน

232
00:15:36,728 --> 00:15:39,981
หัวหน้าหน่วยฮัน
ท่านรู้จักการละเล่นนี้หรือเปล่า

233
00:15:40,065 --> 00:15:43,526
พ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมกำลัง
จะไปเข้าเฝ้าองค์ชายฮวาน…

234
00:15:43,610 --> 00:15:44,778
อยู่ก่อนสิ

235
00:15:44,861 --> 00:15:46,613
ช่วยสอนองค์ชายมยองอันเล่นหน่อย

236
00:15:51,660 --> 00:15:55,330
ท่านพี่ก็เล่นเก่งแล้วแท้ๆ

237
00:15:55,413 --> 00:15:57,374
ทำไมนางไม่สอนข้าเองล่ะ

238
00:16:16,226 --> 00:16:17,394
อีกรอบนะ

239
00:16:43,336 --> 00:16:46,589
ทำไมวันนี้ข้าทำไม่ได้สักทีนะ

240
00:16:46,673 --> 00:16:48,717
ก่อนหน้านี้ท่านพี่
ก็ทำได้อยู่นี่ขอรับ

241
00:17:15,410 --> 00:17:16,494
เดี๋ยวก่อน

242
00:17:19,622 --> 00:17:20,623
เดี๋ยวก่อนอะไร

243
00:17:24,669 --> 00:17:27,422
ท่านแน่ใจแล้วเหรอ
ว่าฝ่าบาทรับสั่งให้ท่าน

244
00:17:27,505 --> 00:17:29,549
มาบอกให้ข้าลากเกวียนนี่คนเดียวน่ะ

245
00:17:29,632 --> 00:17:31,718
แล้วเจ้าคิดว่าฝ่าบาท
จะรับสั่งให้ข้าทำหรือไง

246
00:17:31,801 --> 00:17:33,887
แต่ข้าคิดว่าฝ่าบาท
น่าจะรับสั่งอีกแบบมากกว่า

247
00:17:33,970 --> 00:17:35,555
ข้าคิดว่าฝ่าบาท

248
00:17:35,638 --> 00:17:37,724
คงรับสั่งให้ท่านเป็นคนลากเกวียน

249
00:17:37,807 --> 00:17:39,476
ส่วนข้าเป็นคนเข็นข้างหลัง

250
00:17:39,559 --> 00:17:40,894
เจ้านี่มัน…

251
00:17:41,895 --> 00:17:44,439
เอาเลยสิ ตีข้าเลย ตอนนี้ข้าสมองกลับ

252
00:17:44,522 --> 00:17:47,025
เพราะเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
ตีข้าแล้วมาช่วยกันลากซะดีๆ

253
00:17:47,108 --> 00:17:48,109
เอาเลย

254
00:17:53,948 --> 00:17:54,991
ตีข้าสิ

255
00:17:56,868 --> 00:17:57,869
พวกนี้มันไก่หรือนกวะ

256
00:17:57,952 --> 00:18:00,830
จจับพวกมันไว้มันดอก

257
00:18:00,914 --> 00:18:02,665
จับมันๆ

258
00:18:10,882 --> 00:18:13,843
มัวทำอะไรอยู่ รีบไปดูสิ

259
00:18:13,927 --> 00:18:16,429
เจ้าพวกนั้นมันต้องโดน

260
00:18:28,233 --> 00:18:29,651
เราไม่ได้ทำอะไรนะขอรับ

261
00:18:30,235 --> 00:18:32,195
ก็แค่ผสมนั่นนิดผสมนี่หน่อย…

262
00:18:32,278 --> 00:18:35,573
ใช่ขอรับ เราแค่ผสมนั่นนิด
ผสมนี่หน่อยแล้วมันก็ระเบิด

263
00:18:35,657 --> 00:18:37,325
หลีก ข้าจะไปดูเอง

264
00:18:37,408 --> 00:18:38,451
ไม่ต้องหรอก

265
00:18:38,535 --> 00:18:39,702
- ไม่มีอะไรทั้งนั้น
- ไม่มีจริงๆ

266
00:18:39,786 --> 00:18:42,205
เราแค่เจ็บตัวกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง

267
00:18:43,957 --> 00:18:48,169
ทำไมพวกเจ้าถึงขยัน
สร้างเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน หา

268
00:18:48,253 --> 00:18:50,088
ไม่กี่วันก่อน
ก็เพิ่งทำหลังคาเป็นรูไปแท้ๆ

269
00:18:50,171 --> 00:18:51,422
ย้ายออกไปเลยไป

270
00:18:51,506 --> 00:18:54,217
ไม่ได้หรอกขอรับ
ท่านไม่รู้เหรอว่าท่านผู้นี้เป็นใคร

271
00:18:54,300 --> 00:18:55,677
คิดว่าข้าไม่รู้เรอะ

272
00:18:57,136 --> 00:19:00,098
ก็ลูกชายนักวิทย์สติเฟื่อง
ของอัครมหาเสนาบดีคิมน่ะสิ

273
00:19:00,181 --> 00:19:01,850
ข้ารู้จักเขาดีกว่าเจ้าอีก

274
00:19:02,559 --> 00:19:05,812
ตอนเขาสร้างปัญหาคนเดียว
ข้าก็ปวดกบาลจะแย่แล้ว

275
00:19:05,895 --> 00:19:08,356
นี่ได้ลูกศิษย์บ้าๆ เพิ่มมาอีกคนอีก

276
00:19:10,608 --> 00:19:11,651
อะไรของเจ้า

277
00:19:11,734 --> 00:19:14,445
อีกไม่นาน โลกก็จะยอมรับ
ความสามารถของข้า ช่วยรอหน่อย

278
00:19:20,535 --> 00:19:22,996
โอ้ หนักมือดีจริง

279
00:19:24,247 --> 00:19:26,791
ท่านน่าจะเอาเงินนั่น
ไปซื้อเหล้ารสดีมาดื่มนะขอรับ

280
00:19:26,875 --> 00:19:29,711
อะไรที่ดื่มแล้วชื่นใจ
จะช่วยให้ใจเย็นลงได้

281
00:19:32,380 --> 00:19:34,007
ตามสบายนะ ไม่ต้องสนข้าหรอก

282
00:19:35,425 --> 00:19:39,095
แหมๆ ดูเหมือนองค์รัชทายาท
จะส่งเจ้ามาอีกแล้วสินะ

283
00:19:39,178 --> 00:19:42,015
พระองค์มีงานให้ข้าอย่างนั้นเหรอ

284
00:19:42,098 --> 00:19:45,351
องค์รัชทายาทเป็นผู้เดียวเลยจริงๆ

285
00:19:45,435 --> 00:19:47,437
ที่เห็นคุณค่าในความสามารถของข้า

286
00:19:48,771 --> 00:19:51,608
อุ่ย ดาบ ข้าขอตัวไปจับไก่ก่อนล่ะ

287
00:19:54,068 --> 00:19:55,361
เข้าไปคุยข้างในกัน

288
00:20:02,076 --> 00:20:03,077
คุณหนู

289
00:20:04,829 --> 00:20:05,955
การัม

290
00:20:22,347 --> 00:20:23,389
ทักทายสิ

291
00:20:23,473 --> 00:20:25,350
เขาเป็นองครักษ์ขององค์รัชทายาท

292
00:20:25,433 --> 00:20:26,434
ขอรับ

293
00:20:27,518 --> 00:20:29,479
เขามาเป็นลูกศิษย์ข้า
ได้หลายวันแล้วล่ะ

294
00:20:29,562 --> 00:20:31,898
ทำไมเจ้าถึงเลือกข้าเป็นอาจารย์
บอกพวกเขาไปสิ

295
00:20:35,026 --> 00:20:36,778
ข้าได้ยินข่าวลือมาว่า

296
00:20:36,861 --> 00:20:39,072
ท่านอาจารย์สามารถ
รู้สาเหตุการตายได้ทันทีที่ได้เห็นศพ

297
00:20:39,155 --> 00:20:41,658
ข้าก็เลยตัดสินใจ
มาร่ำเรียนกับเขาขอรับ

298
00:20:41,741 --> 00:20:43,034
ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น

299
00:20:44,869 --> 00:20:47,288
แล้วนี่ใคร

300
00:20:47,372 --> 00:20:49,499
ข้าเป็นขันที ชื่อโกซุนดล

301
00:20:49,582 --> 00:20:51,709
รับใช้ฝ่าบาทอยู่ขอรับ

302
00:20:51,793 --> 00:20:52,961
ยินดีที่ได้รู้จัก

303
00:20:54,170 --> 00:20:56,714
ส่วนข้า เป็นลูกศิษย์
ของท่านอาจารย์ขอรับ

304
00:21:00,093 --> 00:21:02,178
- เปิดผ้าบนเกวียนซะ
- ขอรับ

305
00:21:12,647 --> 00:21:15,024
ทำไมถึงไม่บอกข้าก่อนล่ะว่าขนศพมา

306
00:21:19,362 --> 00:21:20,780
อยากรู้สาเหตุการตายเฉยๆ ใช่ไหม

307
00:21:21,614 --> 00:21:22,615
จะใช้เวลานานไหมขอรับ

308
00:21:22,699 --> 00:21:25,493
นี่ๆ ข้าคือคิมมยองจินเชียวนะ

309
00:21:25,576 --> 00:21:27,203
ในเมื่อตอนนี้ข้ามีลูกศิษย์แล้ว

310
00:21:27,286 --> 00:21:28,788
จะพยายามให้เสร็จในวันเดียวก็แล้วกัน

311
00:21:30,790 --> 00:21:32,417
ลองดูหน้าศพใกล้ๆ สิ

312
00:21:32,500 --> 00:21:35,003
อะไรนะ
ทำไมข้าต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะขอรับ

313
00:21:35,086 --> 00:21:36,337
ฝ่าบาทรับสั่งมา

314
00:21:40,008 --> 00:21:41,467
เขาเป็นคนที่ข้าน่าจะรู้จักเหรอ

315
00:21:42,051 --> 00:21:44,595
เจ้านี่ถามมากความซะจริง
ดูๆ ไปเถอะน่า

316
00:21:44,679 --> 00:21:46,681
ข้าดูอยู่นี่ไง

317
00:21:46,764 --> 00:21:48,266
ท่านก็ถามมากเหมือนกัน

318
00:21:48,349 --> 00:21:50,226
เขาคงเป็นองครักษ์คนนึง
ขององค์รัชทายาทสินะ

319
00:21:50,309 --> 00:21:53,521
เขาเป็นคนส่งสาส์นที่ฝ่าบาท
ส่งไปบ้านของใต้เท้ามินขอรับ

320
00:21:53,604 --> 00:21:56,149
คนส่งสาส์นที่พระองค์ส่งไป
กลับกลายเป็นศพงั้นเหรอ

321
00:21:56,232 --> 00:21:59,027
ขอรับ พระองค์รับสั่งให้เขา
นำของขวัญวันเกิดไปส่ง

322
00:22:01,112 --> 00:22:03,865
ตอนนั้นเป็นช่วงก่อน
หรือหลังโศกนาฏกรรมเกิดล่ะ

323
00:22:03,948 --> 00:22:04,991
ข้าก็ไม่แน่ใจ

324
00:22:05,074 --> 00:22:07,744
แต่ได้ยินว่าพวกเขาพบศพ
หลังเกิดเหตุการณ์นั้นไปแล้วขอรับ

325
00:22:31,434 --> 00:22:32,435
ต่อไป

326
00:22:54,373 --> 00:22:55,374
ต่อไป

327
00:23:22,568 --> 00:23:23,569
ต่อไป

328
00:24:00,523 --> 00:24:01,524
องครักษ์มู

329
00:24:02,984 --> 00:24:04,277
ขออภัยพ่ะย่ะค่ะ

330
00:24:05,069 --> 00:24:08,030
ราชองครักษ์ปวกเปียกแบบนี้
จะปกป้องกษัตริย์ในอนาคตได้ยังไงกัน

331
00:24:08,114 --> 00:24:09,574
พวกเจ้าต้องฝึกหนักกว่านี้

332
00:24:09,657 --> 00:24:10,867
พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

333
00:24:10,950 --> 00:24:12,368
พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

334
00:24:12,451 --> 00:24:15,663
และเพื่อให้ร่างกาย
สามารถทนรับการฝึกที่หนักหน่วงได้

335
00:24:15,746 --> 00:24:17,498
พวกเจ้าต้องกินอาหารดีๆ ด้วย

336
00:24:27,091 --> 00:24:29,010
ดังนั้นวันนี้ข้าอนุญาต
ให้พวกเจ้ากินดื่มได้เต็มที่

337
00:24:46,027 --> 00:24:48,654
รออยู่ที่นี่แล้วค่อยกลับไป
หลังพวกเขารู้สาเหตุการตายแล้ว

338
00:24:49,572 --> 00:24:50,615
ขอรับ

339
00:25:32,114 --> 00:25:33,991
(คุณหนูแจอี ยอดรัก)

340
00:25:36,244 --> 00:25:37,828
อย่าไปสนใจเลยขอรับ

341
00:25:37,912 --> 00:25:40,289
ท่านอาจารย์คิมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร

342
00:25:40,373 --> 00:25:41,749
กับนังคนบาปนี่เลยขอรับ

343
00:25:41,832 --> 00:25:43,668
พวกเขาไม่ได้
รู้จักมักจี่กันแม้แต่นิด

344
00:25:43,751 --> 00:25:45,711
นั่นคือนางในฝันของข้าเชียวนะ

345
00:25:48,297 --> 00:25:49,507
โงหัวไม่ขึ้นแล้ว

346
00:25:50,383 --> 00:25:51,842
ไม่จริงขอรับ

347
00:25:53,052 --> 00:25:55,888
เขาอาจจะแค่
สงสารผู้หญิงคนนี้เฉยๆ น่ะขอรับ

348
00:25:55,972 --> 00:25:57,265
แต่เขาอ้างว่า

349
00:25:57,348 --> 00:25:59,433
มินแจอีคือคนที่ไขคดีทั้งหมด
ไม่ใช่พี่ชายของนาง

350
00:25:59,517 --> 00:26:01,143
และนางก็น่าจะมีชีวิตอยู่ด้วย

351
00:26:01,227 --> 00:26:03,646
เขาถึงขั้นไล่ฉีกป้ายประกาศจับทิ้ง
แล้วก็ประกาศ

352
00:26:03,729 --> 00:26:05,856
เรื่องเพ้อเจ้อพวกนั้น
ปาวๆ เลยล่ะขอรับ

353
00:26:06,941 --> 00:26:08,734
แต่ข้าจะคอยระวัง
ไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

354
00:26:08,818 --> 00:26:10,653
ช่วยทำเป็น
ไม่รู้ไม่เห็นด้วยเถอะนะขอรับ

355
00:26:10,736 --> 00:26:14,240
เรื่องเพ้อเจ้ออะไรกัน
ข้าสืบสวนเป็นเรื่องเป็นราวมาแล้ว

356
00:26:14,323 --> 00:26:15,658
ซึ่งมันก็จริงทั้งหมดด้วย

357
00:26:15,741 --> 00:26:17,785
คนที่ไขคดีทั้งหมด
คือคุณหนูแจอีต่างหาก

358
00:26:18,619 --> 00:26:20,454
เขามาจากวังนะขอรับ

359
00:26:20,538 --> 00:26:23,332
ท่านไม่รู้เหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าท่านไปฉีกป้ายประกาศจับน่ะ

360
00:26:28,462 --> 00:26:29,797
มาดูศพนี่สิ

361
00:26:42,101 --> 00:26:43,811
เจ้าคิดว่าสาเหตุการตายคืออะไร

362
00:26:46,188 --> 00:26:47,523
ก็ถูกยิง…

363
00:26:48,733 --> 00:26:51,360
รอยแผลที่เกิดจากลูกศร
ดูไม่ลึกเท่าไรแฮะ

364
00:26:51,444 --> 00:26:54,280
ในเมื่อแผลไม่ลึกมาก
ทำไมเขาถึงตายล่ะขอรับ

365
00:26:54,363 --> 00:26:56,365
- คงเป็นเพราะพิษน่ะ
- พิษเหรอขอรับ

366
00:26:56,449 --> 00:26:58,617
ส่วนแผลนี้เกิดขึ้น
จากการที่ตัวเขาข่วนคอตัวเอง

367
00:26:58,701 --> 00:26:59,744
เนื่องจากหายใจไม่ออก

368
00:26:59,827 --> 00:27:02,246
สัญชาตญาณจึงสั่งให้เขากุมคอ
จนเกิดเป็นบาดแผลนี้ขึ้นมา

369
00:27:04,248 --> 00:27:07,001
ดูเหมือนคนร้ายจะจุ่มปลายลูกศร
ลงไปในของที่น่าสนใจทีเดียว

370
00:27:07,084 --> 00:27:09,086
- เจ้าลูกศิษย์
- ขอรับ

371
00:27:10,421 --> 00:27:12,757
- ไปหุงข้าวมาให้ข้าหน่อย
- ข้าวเนี่ยนะ

372
00:27:12,840 --> 00:27:16,052
ท่านเพิ่งกินหมูตุ๋นชามใหญ่ไปแท้ๆ
ยังจะกินอีกเหรอ

373
00:27:16,135 --> 00:27:18,637
ข้าไม่ได้จะกินเอง เขาต่างหาก

374
00:27:18,721 --> 00:27:20,056
หา

375
00:27:20,139 --> 00:27:23,601
คนตายจะกินข้าวได้ยังไงกันขอรับ

376
00:27:25,770 --> 00:27:27,188
จะตรวจสอบพิษด้วยข้าวสินะขอรับ

377
00:27:28,022 --> 00:27:30,524
ขันทีโก รู้เรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ

378
00:27:34,487 --> 00:27:36,238
ทั้งครอบครัวหนีไปกันหมดแล้ว

379
00:27:36,322 --> 00:27:38,157
มันน่าจะวางแผน
มาสักพักแล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ

380
00:27:38,240 --> 00:27:41,035
ในบรรดาของที่มันขายไป
มีอะไรน่าสงสัยอยู่หรือเปล่า

381
00:27:44,914 --> 00:27:47,583
ไม่เจอเบาะแสแม้แต่อย่างเดียวเลยเหรอ

382
00:27:49,085 --> 00:27:50,628
พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

383
00:28:11,148 --> 00:28:12,358
เปิดฝาที

384
00:28:12,441 --> 00:28:13,442
ขอรับ

385
00:28:18,322 --> 00:28:19,824
มันคืออะไรน่ะขอรับ

386
00:28:21,200 --> 00:28:22,410
เลือดสัตว์

387
00:28:23,202 --> 00:28:24,954
ทำไมท่านถึงเอาข้าว

388
00:28:25,037 --> 00:28:27,915
ที่ใส่ปากศพแล้ว
ออกมาเทใส่เลือดต่อล่ะขอรับ

389
00:28:27,998 --> 00:28:31,252
เราได้คำตอบแล้วก็จริง
แต่ก็ยังต้องยืนยันให้แน่ใจอยู่ดี

390
00:28:46,767 --> 00:28:49,145
ให้ตายสิ แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

391
00:28:50,479 --> 00:28:52,648
ดูยังไงก็มีพิษเข้ามาเอี่ยวชัดๆ

392
00:28:52,731 --> 00:28:55,192
แหม ทำไมเจ้าถึงถูกตลอดเลยนะ มยองจิน

393
00:28:55,276 --> 00:28:56,902
มยองจินเป็นอัจฉริยะชัดๆ

394
00:28:56,986 --> 00:28:59,905
มยองจินนี่อัจฉริยะจริงๆ

395
00:29:00,781 --> 00:29:03,617
ขอรับ ท่านอาจารย์เป็นอัจฉริยะจริงๆ

396
00:29:03,701 --> 00:29:05,119
แน่ใจเหรอว่าเขาโดนพิษ

397
00:29:05,828 --> 00:29:09,039
บอกฝ่าบาทไปว่าเป็นพิษ
ตัวเดียวกับเมื่อหนึ่งปีก่อน

398
00:29:10,082 --> 00:29:12,126
ก็คือพิษของงูมามูชิลายหิน

399
00:29:12,209 --> 00:29:14,628
มีพิษชนิดเดียวที่ทำให้อัมพาต
จากการที่หลอดเลือดบีบรัดตัว

400
00:29:14,712 --> 00:29:17,006
และเป็นสาเหตุให้เสียชีวิตในที่สุด

401
00:29:17,673 --> 00:29:19,216
พิษของงูมามูชิลายหิน

402
00:29:26,765 --> 00:29:29,143
ชีวิตในวังตะวันออก
เป็นยังไงบ้างเจ้าคะ

403
00:29:29,226 --> 00:29:31,395
ตอนเห็นคุณหนู ข้าตกใจมากเลย

404
00:29:31,479 --> 00:29:34,565
ข้าก็เหมือนกัน ไม่นึกเลยว่า
เจ้าจะมาอยู่ที่มันยอนดัง

405
00:29:36,150 --> 00:29:39,487
ข้ารอท่านอยู่เฉยๆ ไม่ไหวหรอก
ข้ารู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง

406
00:29:40,946 --> 00:29:43,073
ข้าทำให้เจ้าเดือดร้อนมากเลยสินะ

407
00:29:44,325 --> 00:29:45,326
ขอโทษด้วย

408
00:29:45,409 --> 00:29:49,622
ข้าจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ
ขอแค่คุณหนูปลอดภัยก็พอ

409
00:29:49,705 --> 00:29:53,542
ความภักดีและอุทิศตนของเจ้า
ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะยอมทิ้งง่ายๆ

410
00:29:58,005 --> 00:29:59,131
ขอบใจนะ

411
00:30:03,886 --> 00:30:06,305
ความใส่ใจและความรักที่ท่านมีให้ข้า

412
00:30:06,388 --> 00:30:08,390
ก็ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะยอมทิ้งง่ายๆ

413
00:30:08,474 --> 00:30:10,434
ท่านไม่เคยดูถูกหรือทุบตีข้าสักครั้ง

414
00:30:10,518 --> 00:30:12,478
ทำกับข้าเหมือนเป็นมนุษย์คนนึงเสมอ

415
00:30:13,854 --> 00:30:16,732
ที่ผ่านมา ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจ
มาตลอดเลยเจ้าค่ะ

416
00:30:21,904 --> 00:30:24,406
ว่าแต่ เจ้าเคยเห็นหน้าคนส่งสาส์น

417
00:30:24,490 --> 00:30:26,534
ในแกซองมาก่อนหรือเปล่า

418
00:30:26,617 --> 00:30:29,286
ข้าตกใจมากเลยเจ้าค่ะที่ได้ยินว่า
เขาถูกส่งไปบ้านใต้เท้ามิน

419
00:30:29,370 --> 00:30:31,872
เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่

420
00:30:31,956 --> 00:30:35,084
ทำไมกระทั่งคนส่งสาส์น
ก็ยังถูกพบเป็นศพ

421
00:30:36,168 --> 00:30:38,087
และยังเกิดขึ้นในแกซองอีก

422
00:30:40,631 --> 00:30:42,716
พิษของงูมามูชิลายหินงั้นเหรอ

423
00:30:42,800 --> 00:30:45,177
เขาบอกว่าเป็นพิษตัวเดียว
กับเมื่อหนึ่งปีก่อนเพคะ

424
00:30:45,261 --> 00:30:46,804
มันหมายความว่ายังไง

425
00:30:46,887 --> 00:30:48,722
พิษตัวเดียวกับเมื่อหนึ่งปีก่อน…

426
00:31:03,737 --> 00:31:06,198
ลูกศรที่ทำให้ท่านบาดเจ็บ
เมื่อหนึ่งปีก่อนก็เคลือบ

427
00:31:06,282 --> 00:31:08,158
พิษงูมามูชิลายหินหรือเพคะ

428
00:31:12,413 --> 00:31:14,123
เจ้าเห็นหน้าเขาหรือยัง

429
00:31:14,206 --> 00:31:15,541
หม่อมฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน

430
00:31:15,624 --> 00:31:18,127
เขาถูกฆ่าตอนกลับมาที่วังหรือเพคะ

431
00:31:18,210 --> 00:31:20,588
ในเมื่อเจ้าได้รับ
ของขวัญแต่งงานจากข้าแล้ว

432
00:31:20,671 --> 00:31:22,256
ข้าก็มั่นใจว่าเป็นตอนขากลับ

433
00:31:23,549 --> 00:31:25,509
ของขวัญที่ข้าให้ไปมีอะไรบ้าง

434
00:31:25,593 --> 00:31:28,304
ผ้าไหมกับกระดาษวาดเขียน
อย่างละหกม้วนเพคะ

435
00:31:30,806 --> 00:31:32,850
แต่ว่า…

436
00:31:32,933 --> 00:31:35,769
จดหมายลับ
อยู่กับของขวัญพวกนั้นงั้นเหรอ

437
00:31:35,853 --> 00:31:39,189
หากท่านไม่ได้ส่งจดหมายลับไป

438
00:31:39,273 --> 00:31:41,900
แต่มันกลับไปอยู่กับของขวัญด้วย

439
00:31:48,115 --> 00:31:49,992
ก็แปลว่าคนส่งสาส์นถูกฆ่า

440
00:31:50,075 --> 00:31:51,660
ตั้งแต่ขาไปบ้านของเราแล้ว

441
00:32:08,469 --> 00:32:10,554
ดังนั้นคนที่มาที่บ้าน
ของหม่อมฉันไม่ใช่คนส่งสาส์น

442
00:32:11,680 --> 00:32:13,682
เพราะเขานำของขวัญมาให้

443
00:32:13,724 --> 00:32:15,351
พร้อมกับจดหมายลับ

444
00:32:25,486 --> 00:32:26,737
หม่อมฉัน…

445
00:32:30,157 --> 00:32:32,034
มั่นใจว่าเห็นหน้าเขาด้วย

446
00:32:36,538 --> 00:32:38,582
ต้องใช่แน่ๆ เพคะ

447
00:32:45,381 --> 00:32:46,924
ท่านแม่

448
00:32:47,591 --> 00:32:51,053
- ท่านพ่อ
- คุณหนูต้องเข้มแข็งไว้นะเจ้าคะ

449
00:32:55,933 --> 00:32:58,143
แต่หม่อมฉันนึกไม่ออก

450
00:33:01,021 --> 00:33:03,273
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
มันยุ่งเหยิงไปหมด

451
00:33:07,986 --> 00:33:09,363
ความรู้สึกของเจ้า

452
00:33:11,365 --> 00:33:12,533
ข้าเข้าใจดี

453
00:33:15,869 --> 00:33:18,706
เรื่องราวในปีที่ท่านพี่ของข้าสวรรคต

454
00:33:21,250 --> 00:33:22,710
ข้าก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน

455
00:33:30,884 --> 00:33:34,847
ท่านพ่อของหม่อมฉัน
เป็นห่วงท่านมากเลยนะเพคะ

456
00:33:35,931 --> 00:33:37,933
หลังองคค์ชายอึยฮยอนเสด็จสวรรคต

457
00:33:38,016 --> 00:33:39,768
ท่านก็รับตำแหน่งแทนพระองค์

458
00:33:39,852 --> 00:33:42,354
ไม่มีใครเข้าใจ

459
00:33:42,438 --> 00:33:44,648
ความโดดเดี่ยวและความเจ็บปวดนั้น

460
00:33:44,732 --> 00:33:47,151
และไม่มีใครอดทนมันแทนท่านได้

461
00:33:49,737 --> 00:33:51,947
ท่านพ่อของหม่อมฉัน
จึงเป็นห่วงท่านมาก

462
00:33:55,534 --> 00:33:58,954
คนเขาเล่าลือกันไปว่า
ข้าคือคนที่ถวายลูกท้อให้ท่านพี่

463
00:34:01,331 --> 00:34:05,544
หาว่าข้าฆ่าท่านพี่
เพราะหวังตำแหน่งองค์ชายรัชทายาท

464
00:34:05,627 --> 00:34:07,504
อย่าตรัสแบบนั้นเพคะ

465
00:34:07,588 --> 00:34:10,758
ท่านพ่อของหม่อมฉัน
ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนั้น

466
00:34:14,344 --> 00:34:16,013
เขาเชื่อในตัวท่านเพคะ

467
00:34:48,378 --> 00:34:51,006
ไม่เจอเบาะแสแม้แต่อย่างเดียวเลยเหรอ

468
00:34:52,007 --> 00:34:53,759
พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

469
00:34:54,259 --> 00:34:57,971
ข้าควรถวายสิ่งนี้ให้ฝ่าบาทแท้ๆ

470
00:34:58,472 --> 00:35:01,016
พวกมันคงมีเป้าหมาย
เพื่อทำให้องค์รัชทายาทเชื่อฟัง

471
00:35:01,099 --> 00:35:02,851
พวกมันอยากให้องค์รัชทายาทกลัว

472
00:35:02,935 --> 00:35:04,978
พระองค์จะได้หนีไปไหนไม่พ้น

473
00:35:05,062 --> 00:35:07,689
องค์รัชทายาทคือว่าที่กษัตริย์

474
00:35:07,773 --> 00:35:10,484
และกษัตริย์องค์ต่อไป
จะมีอำนาจมากเกินไปไม่ได้

475
00:35:10,818 --> 00:35:13,278
ถ้าท่านพ่อวางแผนจะทำ

476
00:35:13,362 --> 00:35:16,073
อะไรบางอย่างอย่างที่ข้าสงสัยจริง

477
00:35:16,156 --> 00:35:20,494
งั้นความเชื่อใจที่ข้ามี
ต่อองค์รัชทายาทก็น้อยนิดงั้นเหรอ

478
00:35:24,665 --> 00:35:26,250
ท่านพ่อ ขอเข้าไปนะขอรับ

479
00:35:43,934 --> 00:35:45,477
กลับดึกอีกแล้วสินะ

480
00:35:55,988 --> 00:35:58,740
มีบางอย่างที่ข้าอยากถามท่านพ่อขอรับ

481
00:36:01,743 --> 00:36:04,621
ชายคนหนึ่งที่ทำงานในสำนักเต๋า

482
00:36:05,873 --> 00:36:07,541
ขายสิ่งนี้แล้วหนีไป

483
00:36:07,624 --> 00:36:11,962
งั้นเจ้าก็บอกความจริง
กับองค์รัชทายาทไปซะสิ

484
00:36:17,175 --> 00:36:19,970
ยังไม่ได้บอกพระองค์หรอกเหรอ

485
00:36:28,145 --> 00:36:30,814
ทำไมถึงไม่บอกพระองค์ล่ะ

486
00:36:30,898 --> 00:36:34,985
สิ่งนี้เป็นของท่านพ่อใช่ไหมขอรับ

487
00:36:36,236 --> 00:36:40,282
งั้นเจ้าก็โกหก
องค์รัชทายาทไปแล้วสินะ

488
00:36:56,590 --> 00:36:59,843
มันเป็นของขวัญที่คณะฑูต
ของราชวงศ์หมิงให้มา

489
00:36:59,927 --> 00:37:02,137
ตอนมาเยือนที่นี่เมื่อสองปีก่อน

490
00:37:03,221 --> 00:37:06,808
เจ้าหน้าที่ปกครองทั้งสาม
เสนาบดีทั้งหกกรมและพ่อได้มันมา

491
00:37:08,810 --> 00:37:10,020
ตอบพ่อมา

492
00:37:11,730 --> 00:37:13,690
ก่อนจะมองว่าเจ้าเป็นลูกพ่อ

493
00:37:13,774 --> 00:37:16,526
เจ้าคือหัวหน้าหน่วย
ที่ได้รับค่าจ้างจากหลวง

494
00:37:16,610 --> 00:37:19,321
และเป็นบริวารขององค์รัชทายาท

495
00:37:19,404 --> 00:37:22,950
แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ยอม
บอกความจริงกับพระองค์

496
00:37:24,076 --> 00:37:26,536
ข้าแค่อยากถามท่านพ่อก่อน…

497
00:37:26,620 --> 00:37:28,413
กุนชินยูวี

498
00:37:28,497 --> 00:37:32,125
ความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่พึงมี
ระหว่างบริวารกับผู้ปกครอง

499
00:37:32,209 --> 00:37:35,212
ความซื่อสัตย์ไม่อาจก่อตัว
จากความมุ่งมั่นและความไว้ใจ

500
00:37:35,295 --> 00:37:37,172
ของฝ่ายเดียวได้

501
00:37:40,425 --> 00:37:43,387
ตอนนี้พ่อเข้าใจแล้วว่า
เหตุผลที่องค์รัชทายาทไม่เชื่อใจเจ้า

502
00:37:43,470 --> 00:37:46,348
ไม่ได้เป็นเพราะว่า
พระองค์หยิ่งทะนงหรอก

503
00:37:46,431 --> 00:37:48,517
แต่จะให้ข้าบอกเรื่องนี้กับพระองค์

504
00:37:48,600 --> 00:37:50,227
ก่อนถามไถ่ท่านพ่อได้ยังไงขอรับ

505
00:37:50,310 --> 00:37:54,815
ในเมื่อท่านพ่อบอกว่า
สิ่งนี้ไม่ใช่ของท่าน

506
00:37:54,898 --> 00:37:56,566
ข้าก็รู้สึกเบาใจไปบ้าง

507
00:38:01,738 --> 00:38:05,867
ถ้าเจ้าปล่อยให้เรื่องส่วนตัว
มาฉุดรั้งตัวเองไว้

508
00:38:05,951 --> 00:38:09,788
เจ้าจะเป็นบริวาร
ที่ซื่อสัตย์ได้ยังไง

509
00:38:14,459 --> 00:38:17,629
ถ้าหากคนที่ยิงท่าน
และฆ่าคนส่งสาส์นเป็นคนเดียวกัน

510
00:38:18,463 --> 00:38:20,966
ทรงคิดว่ามันก็ฆ่าครอบครัว
ของหม่อมฉันด้วยไหมเพคะ

511
00:38:22,426 --> 00:38:24,511
พวกมันต้องการอะไรกันแน่

512
00:38:25,887 --> 00:38:28,265
แต่หม่อมฉันไม่เข้าใจเหตุผล

513
00:38:28,348 --> 00:38:30,434
ที่พวกมันส่งจดหมายลับมาเลย

514
00:38:30,517 --> 00:38:32,519
ถ้าคนร้ายอยากให้โลกรู้

515
00:38:32,602 --> 00:38:36,148
เนื้อหาในจดหมายลับ
งั้นจะฆ่าครอบครัวของหม่อมฉัน

516
00:38:36,231 --> 00:38:39,359
ทันทีที่ส่งจดหมายลับให้เพื่ออะไรกัน

517
00:38:40,152 --> 00:38:42,696
หม่อมฉันมั่นใจว่าต้องมีเหตุผลอื่น

518
00:38:42,779 --> 00:38:45,032
อยู่เบื้องหลังการที่มัน
ส่งจดหมายลับไปแน่

519
00:38:46,742 --> 00:38:49,578
การหาเหตุผลนี้ให้พบจะช่วยให้เรา

520
00:38:49,661 --> 00:38:52,164
เข้าใกล้คนร้ายไปอีกหนึ่งก้าวเพคะ

521
00:38:53,415 --> 00:38:57,419
เจ้าหน้าที่ปกครองทั้งสาม
เสนาบดีทั้งหกกรมและพ่อได้มันมา

522
00:38:58,128 --> 00:39:01,006
พวกอัครมหาเสนาบดี
เสนาบดีฝ่ายซ้าย ไม่นับท่านพ่อ

523
00:39:01,089 --> 00:39:03,258
แล้วก็เสนาบดีทั้งหกกรม…

524
00:39:03,341 --> 00:39:06,136
ในบรรดาคนเหล่านี้
สิ่งนี้เป็นของใครกันแน่

525
00:39:09,639 --> 00:39:11,600
เจ้าได้อ่านบันทึกคดี
ที่ข้าให้ไปหรือยัง

526
00:39:11,683 --> 00:39:14,394
เพคะ หม่อมฉันอ่านมันทุกคืน

527
00:39:14,478 --> 00:39:16,521
อีกไม่นานจะมีการจัดปาฐกถาหลวงขึ้น

528
00:39:16,605 --> 00:39:18,106
องค์กษัตริย์รับสั่งให้ข้า

529
00:39:18,190 --> 00:39:20,442
หาวิธีจับคนร้ายจากการฟังปาฐกถาหลวง

530
00:39:21,401 --> 00:39:23,737
เช่นนั้นฝ่าบาท
จะทรงร่วมฟังด้วยหรือเพคะ

531
00:39:25,447 --> 00:39:28,200
คนที่รับหน้าที่ดูแลคดีเหล่านั้น
จะมาเป็นผู้ปาฐกถา

532
00:39:28,283 --> 00:39:31,495
ซึ่งคนคนนั้นก็คือ
หัวหน้าหน่วยฮัน คู่หมั้นของเจ้า

533
00:39:35,624 --> 00:39:36,792
เจ้าจะเข้าร่วมได้เหรอ

534
00:39:44,716 --> 00:39:47,344
ได้เพคะฝ่าบาท หม่อมฉันไม่เป็นไร

535
00:39:48,804 --> 00:39:51,598
หม่อมฉันทำได้และจะทำแน่นอน

536
00:40:06,029 --> 00:40:10,867
หวังว่าคุณหนูแจอีจะไม่ต้องเจอเขา
ทั้งที่กำลังปลอมเป็นขันทีอยู่นะ

537
00:40:18,083 --> 00:40:20,335
สวยมากเลยเจ้าค่ะคุณหนู

538
00:40:21,461 --> 00:40:24,548
ที่ฮันยางคงจะมีรองเท้าสวยๆ แบบนี้
ขายอยู่สินะเจ้าคะ

539
00:40:25,382 --> 00:40:26,424
การัม

540
00:40:27,217 --> 00:40:29,719
ข้าตื่นเต้นมาก
จนรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเลย

541
00:40:29,803 --> 00:40:31,972
ไม่นึกเลยว่าในโชซอน
จะมีชายที่ชวนฝันขนาดนี้อยู่

542
00:40:32,055 --> 00:40:34,182
แล้วเขาก็จะมาเป็นสามีของข้าด้วย

543
00:40:34,266 --> 00:40:36,977
ข้ายังอดใจเต้นตามไม่ได้เลยเจ้าค่ะ

544
00:40:38,520 --> 00:40:40,939
ตึกๆ ตักๆ

545
00:40:41,690 --> 00:40:43,316
ตื่นเต้นจัง

546
00:40:50,282 --> 00:40:51,366
การัม

547
00:40:52,617 --> 00:40:53,660
เจ้าคิดว่านี่อะไร

548
00:40:53,743 --> 00:40:58,081
โธ่คุณหนู นอกจากจดหมายรักแล้ว
จะเป็นอะไรได้อีกล่ะเจ้าคะ

549
00:41:08,425 --> 00:41:09,509
เขียนว่าอะไรบ้างเจ้าคะ

550
00:41:09,593 --> 00:41:11,386
"ใจที่โหยหาความรัก

551
00:41:11,469 --> 00:41:13,763
คือส่วนหนึ่งของการรักใครสักคน"

552
00:41:15,974 --> 00:41:17,100
ที่เหลือล่ะเจ้าคะ

553
00:41:17,601 --> 00:41:18,643
ความลับ

554
00:41:19,352 --> 00:41:23,064
การัม สามีของข้าช่างเพ้อฝันจริงๆ

555
00:41:23,148 --> 00:41:26,151
ต่อจากนี้ชีวิตเราคง
ได้มีทุกอย่างตามที่ใจปรารถนา

556
00:41:26,234 --> 00:41:27,611
หนทางโรยด้วยดอกกุหลาบ

557
00:41:32,490 --> 00:41:34,242
เจ้าอยากจะนอน

558
00:41:34,326 --> 00:41:36,536
บนเตียงที่เต็มไปด้วย
กลีบกุหลาบกับข้าไหมล่ะ

559
00:41:36,620 --> 00:41:38,288
แน่นอนอยู่แล้วเจ้าค่ะ

560
00:41:38,371 --> 00:41:40,665
ไม่ว่าชีวิตจะนำพาท่านไปทางไหน
ข้าก็จะติดตามไปด้วย

561
00:41:40,749 --> 00:41:43,835
และถ้าท่านจะได้นอนเตียงกุหลาบ
ข้าก็จะไปนอนด้วยเจ้าค่ะ

562
00:41:48,381 --> 00:41:50,508
ไว้ข้าแต่งงาน
แล้วไปอยู่ฮันยางเมื่อไหร่

563
00:41:50,592 --> 00:41:53,929
ข้าจะขอให้สามีของข้า
หาสามีที่เหมาะสมให้เจ้าด้วย

564
00:41:54,804 --> 00:41:55,805
จริงเหรอเจ้าคะ

565
00:41:57,390 --> 00:41:59,142
ข้ามั่นใจว่าคนแบบเขา

566
00:41:59,226 --> 00:42:01,603
จะต้องดูแลเจ้าดี
ราวกับเป็นน้องสาวคนนึง

567
00:42:02,979 --> 00:42:05,065
เขาจะไม่มีวันทำตัวแย่ๆ กับคน

568
00:42:05,148 --> 00:42:07,067
ที่พิเศษมากสำหรับข้าแน่นอน

569
00:42:09,819 --> 00:42:11,529
ดูรองเท้าคู่นี้สิ

570
00:42:11,613 --> 00:42:13,990
มันสวยมากจนข้าคิดว่า
ตัวเองไม่น่าจะกล้าสวมเลย

571
00:42:14,074 --> 00:42:15,450
ลองสวมดูสิเจ้าคะ

572
00:42:17,327 --> 00:42:19,162
พอดีเลยนะเจ้าคะ

573
00:42:20,997 --> 00:42:23,250
มันสวยมากจริงๆ เจ้าค่ะคุณหนู

574
00:42:27,504 --> 00:42:30,131
- เหมือนเตียงกลีบกุหลาบเลยเจ้าค่ะ
- อื้อ

575
00:42:30,674 --> 00:42:32,550
ตอนนั้นนางดีใจมากแท้ๆ

576
00:42:34,594 --> 00:42:36,137
เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง

577
00:42:38,556 --> 00:42:40,183
ไม่น่าเลย…

578
00:42:55,198 --> 00:42:58,702
คนที่รับหน้าที่ดูแลคดีเหล่านั้น
จะมาเป็นผู้ปาฐกถา

579
00:42:59,619 --> 00:43:02,831
ซึ่งคนคนนั้นก็คือ
หัวหน้าหน่วยฮัน คู่หมั้นของเจ้า

580
00:43:06,084 --> 00:43:07,544
เจ้าจะเข้าร่วมได้เหรอ

581
00:43:07,627 --> 00:43:09,045
เจ้าต้องเดินดูทางหน่อย

582
00:43:35,530 --> 00:43:39,284
องค์หญิง จะเสด็จไปที่ไหนหรือ

583
00:43:39,367 --> 00:43:42,495
ท่านทรงเดินไปมา
อยู่พักใหญ่ๆ แล้วนะเพคะ

584
00:43:42,579 --> 00:43:44,664
องค์หญิงตรัสมาเถิด

585
00:43:44,748 --> 00:43:47,000
เราจะได้ทำตามพระประสงค์ของท่าน

586
00:43:47,584 --> 00:43:49,878
ตรงนี้แหละที่ที่ข้าอยากไป

587
00:43:49,961 --> 00:43:53,548
วันนี้ข้าวางแผนไว้ว่า
จะเดินไปเดินมาบนเส้นทางนี้

588
00:43:54,382 --> 00:43:57,677
หม่อมฉันอยากทราบเหตุผลเพคะ องค์หญิง

589
00:43:57,761 --> 00:43:59,679
ข้าได้ยินว่าวันนี้
หัวหน้าหน่วยฮันจะมาปาฐกถา

590
00:43:59,763 --> 00:44:01,473
ที่ศาลาตรงนั้นน่ะ

591
00:44:03,058 --> 00:44:04,100
แล้วอย่างไรเพคะ

592
00:44:04,184 --> 00:44:07,103
ข้าจึงอยากเดินไป
เดินมาแถวนี้ยังไงล่ะ

593
00:44:08,229 --> 00:44:11,191
ทรงอยากตรัสอะไร
กับท่านหัวหน้าหน่วยฮันงั้นหรือเพคะ

594
00:44:11,274 --> 00:44:13,860
เช่นนั้นหม่อมฉันจะส่งคนไปตาม…

595
00:44:13,943 --> 00:44:14,986
ปัดโธ่

596
00:44:17,155 --> 00:44:18,531
ไม่จำเป็นหรอก

597
00:44:18,615 --> 00:44:22,369
ข้าแค่อยากเดินไปเดินมาเรื่อยๆ

598
00:44:22,452 --> 00:44:25,246
จะได้บังเอิญ
ไปเจอเขาเข้าก็เท่านั้นเอง

599
00:44:26,956 --> 00:44:29,876
แต่ท่านหัวหน้าหน่วยฮัน
อยู่ที่ศาลาแล้วนะเพคะองค์หญิง

600
00:44:29,959 --> 00:44:31,127
อะไรนะ

601
00:44:31,211 --> 00:44:32,462
ทำไมเพิ่งมาบอกข้าเอาป่านนี้

602
00:44:32,545 --> 00:44:34,964
- ข้าต้องไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย
- องค์หญิง

603
00:44:35,590 --> 00:44:37,384
เสด็จไปไม่ได้นะเพคะ

604
00:44:37,467 --> 00:44:39,010
- องค์หญิง
- องค์หญิง

605
00:44:39,761 --> 00:44:41,471
- ไม่ได้เพคะ
- ไม่ได้นะเพคะองค์หญิง

606
00:44:43,264 --> 00:44:45,767
นั่นสินะ พวกเจ้าพูดถูก ข้าไม่ควรไป

607
00:45:30,270 --> 00:45:31,312
ไปกันเถอะ

608
00:45:40,947 --> 00:45:42,991
องค์รัชทายาทเสด็จ

609
00:45:52,542 --> 00:45:54,127
ยินดีต้อนรับพ่ะย่ะค่ะ

610
00:45:54,210 --> 00:45:56,254
ได้เตรียมตัวปาฐกถามาดีหรือเปล่า

611
00:45:56,337 --> 00:45:58,047
วันนี้ข้าคาดหวังไว้สูงนะ

612
00:45:58,131 --> 00:45:59,966
กระหม่อมจะไม่ทำให้ทรงผิดหวัง

613
00:46:00,049 --> 00:46:01,050
ข้าจะรอดูนะ

614
00:46:28,703 --> 00:46:30,788
หัวข้อปาฐกถาวันนี้
จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ

615
00:46:30,872 --> 00:46:33,166
ประมวลกฎหมายอาญาของจีน

616
00:46:33,249 --> 00:46:35,502
แต่เนื่องจากอัตรา
การก่ออาชญากรรมที่เพิ่มขึ้น

617
00:46:35,585 --> 00:46:38,505
องค์กษัตริย์จึงทรงกังวลพระทัย
ในเรื่องความปลอดภัยของราษฎร

618
00:46:38,588 --> 00:46:41,257
และได้มีรับสั่งให้เราอภิปราย

619
00:46:41,341 --> 00:46:45,053
เกี่ยวกับคดีต่อไปนี้
ระหว่างการปาฐกถา

620
00:46:45,136 --> 00:46:47,138
เพื่อหาหนทางทำให้คดีนี้คลี่คลาย

621
00:46:47,222 --> 00:46:50,767
หากผู้ใดมีข้อโต้แย้ง
หรือต้องการเสนอความคิดเห็นใดๆ

622
00:46:50,850 --> 00:46:54,687
ขอให้พูดขึ้นมาโดยไม่ต้องลังเล

623
00:46:57,482 --> 00:47:00,652
ข้าแน่ใจว่าพวกท่านทุกคน
คงเคยได้ยินเกี่ยวกับคดีสามคดีนี้

624
00:47:00,735 --> 00:47:02,320
ที่เพิ่งเกิดขึ้นในฮันยางมาก่อน

625
00:47:06,074 --> 00:47:07,951
คดีแรกเกิดขึ้นเมื่อ 15 วันก่อน

626
00:47:08,034 --> 00:47:11,329
ในช่วงเวลาประมาณ 5:30 น.
ณ โรงเตี๊ยมใกล้ๆ

627
00:47:11,412 --> 00:47:13,039
เหยื่อเป็นพ่อค้า

628
00:47:13,122 --> 00:47:15,708
และสาเหตุการเสียชีวิตคือ
บาดแผลจากแรงกระแทกที่หลัง

629
00:47:15,792 --> 00:47:17,752
จุดที่แปลกก็คือคนร้ายนั้น

630
00:47:17,835 --> 00:47:19,629
สลักตัวอักษรไว้บนท้องของเหยื่อ

631
00:47:21,256 --> 00:47:22,590
มันสลักตัวอักษรฮันจา "ซง" ไว้

632
00:47:23,466 --> 00:47:25,426
คดีที่สองเกิดขึ้นเมื่อห้าวันก่อน

633
00:47:25,510 --> 00:47:28,012
ในช่วงเวลาประมาณ 6:30 น.
ณ ประตูซุกจองมุน

634
00:47:28,096 --> 00:47:29,973
เหยื่อเป็นหมองู

635
00:47:30,056 --> 00:47:32,684
และสาเหตุการเสียชีวิตคือ
บาดแผลจากแรงกระแทกที่อก

636
00:47:33,351 --> 00:47:36,980
เหยื่อคนแรกและคนที่สองไม่รู้จักกัน

637
00:47:37,063 --> 00:47:39,107
และสาเหตุการเสียชีวิตก็ไม่ตรงกัน

638
00:47:39,190 --> 00:47:41,276
เราจึงมองว่ามันเป็นคนละคดี

639
00:47:41,859 --> 00:47:44,362
แต่เมื่อวานนี้
มีคนเสียชีวิตเพิ่มอีกราย

640
00:47:44,779 --> 00:47:48,408
สาบานได้เลย ข้าเห็นศพจริงๆ

641
00:47:48,491 --> 00:47:50,535
เห็นเต็มสองตาเลย

642
00:47:50,618 --> 00:47:52,036
ปัดโธ่

643
00:47:52,120 --> 00:47:54,205
ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อข้าเล่า

644
00:47:54,247 --> 00:47:56,874
เจ้าเห็นศพจริงๆ น่ะเหรอ

645
00:47:56,958 --> 00:48:00,169
ข้าจะโกหกไปทำไม

646
00:48:00,253 --> 00:48:02,672
ศพนั้นมีเลือดท่วมเต็มไปหมด

647
00:48:02,755 --> 00:48:05,174
มันทะลักออกมาจากคอ

648
00:48:05,258 --> 00:48:08,511
โอ๊ย แค่นึกถึงข้าก็ขนลุกขนพอง

649
00:48:08,970 --> 00:48:10,763
ข้ากำลังจะไปหาหมอยา

650
00:48:10,847 --> 00:48:13,850
ตอนนั้นนึกว่าจะตายจริงๆ ซะแล้ว

651
00:48:13,933 --> 00:48:15,643
คนที่ตายคือนายช่างคิม

652
00:48:15,727 --> 00:48:17,437
ที่ทำเสื่อใช่หรือเปล่า

653
00:48:17,520 --> 00:48:18,563
ใช่

654
00:48:18,646 --> 00:48:22,734
โธ่ถัง ข้าได้ยินมาว่าลูกสาวคนเล็ก
ของเขายังไม่ได้แต่งงานเลย

655
00:48:22,817 --> 00:48:25,695
เขาเป็นคนดีมากเลยด้วย

656
00:48:27,989 --> 00:48:29,866
เดี๋ยวๆๆ

657
00:48:30,575 --> 00:48:33,828
รู้หรือเปล่าว่ามีอะไรแย่กว่านั้นอีก

658
00:48:34,704 --> 00:48:38,958
ข้าบังเอิญไปได้ยินพวกทหารคุยกัน
ว่าตอนทางการจะเก็บศพไป

659
00:48:39,042 --> 00:48:42,003
คนร้ายมันสลักตัวอักษรไว้

660
00:48:43,296 --> 00:48:44,922
ที่หลังนายช่างคิมด้วย

661
00:48:45,006 --> 00:48:46,090
อักษรอะไร

662
00:48:46,799 --> 00:48:49,510
ตัวอักษรฮันจาว่า "มยอล"

663
00:48:49,594 --> 00:48:52,722
"มยอล" ที่แปลว่าความพินาศยังไงล่ะ

664
00:49:14,494 --> 00:49:17,413
คดีเหล่านี้อาจดูเผินๆ
เหมือนไม่เกี่ยวข้องกันก็จริง…

665
00:49:17,497 --> 00:49:18,498
คดีฆาตกรรมต่อเนื่อง…

666
00:49:18,581 --> 00:49:20,208
คดีฆาตกรรมต่อเนื่องงั้นเหรอ

667
00:49:20,291 --> 00:49:21,918
แต่จริงๆ แล้ว
เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง

668
00:49:22,001 --> 00:49:23,628
ทำไมถึงคิดแบบนั้น

669
00:49:23,711 --> 00:49:27,632
เหตุผลก็คือเหยื่อคนแรก
และคนที่สามต่างก็มีตัวอักษร

670
00:49:27,715 --> 00:49:31,094
คำว่า "ซง" และ "มยอล"
สลักไว้บนร่างกายพ่ะย่ะค่ะ

671
00:49:31,177 --> 00:49:33,304
เหยื่อคนที่สอง
ไม่มีตัวอักษรสลักอยู่บนร่าง

672
00:49:33,388 --> 00:49:34,722
เราจึงเกือบตัดเขาออกไปแล้ว

673
00:49:34,764 --> 00:49:38,017
แต่ก็ค้นพบว่าทั้งสามราย
มีคุณสมบัติเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง

674
00:49:38,101 --> 00:49:41,270
นั่นก็คือทุกราย
ต่างก็เป็นชายสูงอายุพ่ะย่ะค่ะ

675
00:49:43,815 --> 00:49:48,027
กระหม่อมจะขอเรียก
คดีเหล่านี้ว่าคดีจุดทิศหลัก

676
00:49:48,569 --> 00:49:52,115
เหตุฆาตกรรมครั้งแรกเกิดขึ้น
ที่โรงเตี๊ยมใกล้ๆ ซึ่งอยู่ทางใต้

677
00:49:52,198 --> 00:49:55,284
เหตุฆาตกรรมครั้งที่สองเกิดขึ้น
ที่ประตูซุกจองมุนซึ่งอยู่ทางเหนือ

678
00:49:55,368 --> 00:49:58,287
เหตุฆาตกรรมครั้งที่สามเกิดขึ้น
ที่ประตูซอโซมุนซึ่งอยู่ทางตะวันตก

679
00:49:58,371 --> 00:50:00,289
- ดังนั้นตำแหน่งที่เหลือคือ…
- ตะวันออกสินะ

680
00:50:01,124 --> 00:50:03,167
หากสิ่งที่เจ้าว่ามาเป็นความจริง

681
00:50:03,251 --> 00:50:05,670
แบบแผนการฆ่าก็จะไล่ไปตามจุดทิศหลัก

682
00:50:05,753 --> 00:50:10,299
ซึ่งก็หมายความว่าคนร้าย
ยังเหลือเหยื่ออีกหนึ่งรายงั้นสินะ

683
00:50:10,383 --> 00:50:11,801
พ่ะย่ะค่ะ

684
00:50:11,884 --> 00:50:15,179
หากคนร้ายทำตามแบบแผนนี้
เหยื่อรายสุดท้ายก็จะถูกพบ

685
00:50:15,263 --> 00:50:17,974
ทางทิศตะวันออก
ใกล้กับประตูฮึงอินมุน

686
00:50:18,683 --> 00:50:21,102
เป็นไปได้สูงว่าจะเกิดเหตุ
ในพื้นที่กอนดอกและชัมซอน

687
00:50:21,811 --> 00:50:24,981
และด้วยความที่คนร้ายสลักตัวอักษร
ไว้บนร่างของเหยื่อสองราย

688
00:50:25,064 --> 00:50:26,941
แม้ว่าการทำแบบนั้น
จะทำให้เสี่ยงถูกจับได้

689
00:50:27,024 --> 00:50:29,527
รูปแบบพฤติกรรมนี้
ก็น่าจะเป็นพิธีกรรมส่วนตัวของมัน

690
00:50:30,111 --> 00:50:33,531
ดังนั้นคนร้ายจะต้องเชื่อ
ในไสยศาสตร์แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ

691
00:50:33,614 --> 00:50:35,867
เหยื่อสามรายที่ผ่านมา
เป็นชายสูงวัยทั้งหมด

692
00:50:35,950 --> 00:50:39,412
จึงเป็นไปได้สูงว่าเหยื่อรายสุดท้าย
จะเป็นชายสูงวัยเช่นกัน

693
00:50:44,542 --> 00:50:46,294
สิ่งที่เจ้าว่ามาก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี

694
00:50:47,336 --> 00:50:48,421
หากท่านรับสั่ง

695
00:50:48,504 --> 00:50:51,466
กระหม่อมก็จะส่งทหารไปคุ้มครอง
ชายสูงวัยทางทิศตะวันออก

696
00:50:51,549 --> 00:50:53,009
และจับคนร้ายให้ได้พ่ะย่ะค่ะ

697
00:50:54,886 --> 00:50:58,473
เอาล่ะ
ในที่นี้มีใครคิดต่างออกไปบ้าง

698
00:51:04,687 --> 00:51:06,981
ซุนดล เจ้าล่ะคิดยังไง

699
00:51:08,649 --> 00:51:09,776
ซุนดลเหรอ

700
00:51:28,044 --> 00:51:31,422
ข้าแน่ใจว่าพวกเจ้าคงได้ยินเรื่อง
ที่เกิดขึ้นในพระราชพิธีล่าสัตว์แล้ว

701
00:51:31,506 --> 00:51:34,091
ซุนดลคือคนที่ไขปริศนาเบื้องหลัง
เลือดที่เลอะกระดาษคำอธิษฐานได้

702
00:51:35,843 --> 00:51:38,137
ข้ามอบโอกาสให้กับเจ้าแล้ว

703
00:51:38,221 --> 00:51:40,264
ดังนั้นจงออกความเห็นให้เต็มที่

704
00:51:42,099 --> 00:51:43,935
ไม่ต้องถอย

705
00:51:44,018 --> 00:51:47,104
คู่หมั้นของข้าไม่มีทางจำข้าได้หรอก

706
00:51:52,443 --> 00:51:55,613
ข้าเองก็คิดว่าคดีฆาตกรรมเหล่านี้
เป็นคดีต่อเนื่องเช่นเดียวกัน

707
00:51:55,696 --> 00:51:57,615
และเห็นด้วยกับหัวหน้าหน่วยฮัน

708
00:51:57,698 --> 00:51:59,700
เรื่องที่ว่าคนร้ายเชื่อในไสยศาสตร์

709
00:51:59,784 --> 00:52:03,496
ทว่า ข้าไม่เห็นด้วยกับเรื่อง
ของตำแหน่งก่อเหตุฆาตกรรม

710
00:52:03,579 --> 00:52:05,122
ที่เกี่ยวข้องกับจุดทิศหลักขอรับ

711
00:52:07,333 --> 00:52:09,210
งั้นหัวหน้าหน่วยฮันก็คิดผิดรึ

712
00:52:14,715 --> 00:52:15,842
ทำไมเจ้าถึงคิดแบบนั้นล่ะ

713
00:52:15,925 --> 00:52:18,845
เราต้องหาให้ได้ว่าตัวอักษร
ที่คนร้ายสลักบนตัวเหยื่อหมายถึงอะไร

714
00:52:18,928 --> 00:52:21,222
ข้ามั่นใจว่าในตัวเหยื่อรายที่สอง

715
00:52:21,305 --> 00:52:23,224
จะต้องมีเบาะแสที่เราพลาดไป

716
00:52:23,307 --> 00:52:26,143
ถ้าลองสืบสวนอีกครั้ง
เราจะรู้ได้ว่าแบบแผน…

717
00:52:26,227 --> 00:52:27,854
แล้วจะทำยังไง
ถ้ามีศพโผล่มาทางทิศตะวันอก

718
00:52:28,771 --> 00:52:30,439
เจ้าจะแน่ใจได้ยังไง
ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น

719
00:52:30,523 --> 00:52:33,442
ถ้ามีคนถูกฆ่าเพิ่มอีกคน
ระหว่างที่เราไม่ทำอะไร

720
00:52:33,526 --> 00:52:35,778
เจ้าจะมีปัญญาช่วยคนคนนั้นได้ไหม

721
00:52:37,071 --> 00:52:40,408
ท่านหัวหน้าหน่วยฮัน
ไม่คิดว่าวันที่มันแปลกๆ เหรอขอรับ

722
00:52:40,491 --> 00:52:42,201
- ว่าไงนะ
- ถ้าคนร้ายเจาะจงเลือก

723
00:52:42,285 --> 00:52:44,078
สถานที่เล่านั้น
เพราะเชื่อในไสยศาสตร์จริง

724
00:52:44,161 --> 00:52:47,790
งั้นก็ต้องมีเหตุผลที่มันเลือก
วันและเวลาเหล่านั้นเช่นเดียวกัน

725
00:52:53,045 --> 00:52:54,255
ฝ่าบาท

726
00:52:54,338 --> 00:52:57,466
กระหม่อมคิดว่ากระหม่อมรู้ตำแหน่ง
ของการลงมือคครั้งต่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ

727
00:53:08,436 --> 00:53:10,897
หนังสือที่มีบันทึกฤกษ์งามยามดี
และทิศนำโชคงั้นเหรอ

728
00:53:10,980 --> 00:53:13,482
พ่ะย่ะค่ะ โปรดอนุญาตให้กระหม่อม
ตรวจสอบหนังสือที่ว่าด้วยเถิด

729
00:53:15,443 --> 00:53:16,694
(ที่ 4 ทิศใต้)

730
00:53:16,777 --> 00:53:18,070
(ที่ 14 ทิศเหนือ)

731
00:53:18,154 --> 00:53:19,572
(ที่ 18 ทิศตะวันตก)

732
00:53:22,199 --> 00:53:24,243
- ไปเอาหนังสือมา
- ขอรับใต้เท้า

733
00:53:24,327 --> 00:53:25,703
ไม่ต้องหรอก

734
00:53:25,786 --> 00:53:27,747
สิ่งที่เขาพูดมาตรงตามนั้นทุกประการ

735
00:53:29,081 --> 00:53:31,417
หากยึดตามหนังสือ
สถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมครั้งถัดไป

736
00:53:31,500 --> 00:53:33,753
จะเป็นทิศตะวันตก ไม่ใช่ทิศตะวันออก

737
00:53:33,836 --> 00:53:34,962
แบบที่หัวหน้าหน่วยฮันบอก

738
00:53:36,047 --> 00:53:37,465
ใช่พ่ะย่ะค่ะ

739
00:53:37,548 --> 00:53:39,508
แล้วถ้ามันทำตามในหนังสือจริงๆ

740
00:53:39,592 --> 00:53:41,469
ครั้งถัดไป
ที่มันจะลงมือคือในอีกหกวัน

741
00:53:43,137 --> 00:53:44,805
เช่นนั้นไม่ดีแน่พ่ะย่ะค่ะ

742
00:53:44,889 --> 00:53:46,349
เราควรให้ทหาร…

743
00:53:46,432 --> 00:53:47,475
ฝ่าบาท

744
00:53:49,101 --> 00:53:50,519
ต่อให้เขาพูดถูกจริง

745
00:53:50,603 --> 00:53:52,355
เราก็ยังไม่ทราบตัว
เหยื่อรายถัดไปอยู่ดี

746
00:53:52,438 --> 00:53:54,148
เราจึงต้องสืบสวนให้ลึกกว่านี้

747
00:53:54,231 --> 00:53:55,691
หากอยากรู้ตัวเป้าหมาย

748
00:53:55,775 --> 00:53:58,569
ต้องรู้ให้ได้ว่าตัวอักษรบนศพ
มีความหมายว่าอะไรกันแน่

749
00:53:58,653 --> 00:54:00,112
ซึ่งเป็นเบาะแสเดียวที่เรามี

750
00:54:00,196 --> 00:54:03,532
พวกเขาบอกว่าไม่เจอตัวอักษร
บนร่างของเหยื่อคนที่สองนะพ่ะย่ะค่ะ

751
00:54:03,616 --> 00:54:05,534
ให้กระหม่อมตรวจสอบศพอีกครั้งเถิด

752
00:54:05,618 --> 00:54:07,453
กระหม่อมมั่นใจว่าต้องพลาดอะไรไปแน่

753
00:54:07,536 --> 00:54:10,498
เหตุผลที่คนร้ายยอมเสี่ยง
สลักอักษรบนตัวเหยื่อ

754
00:54:10,581 --> 00:54:13,084
คือแรงจูงใจในการก่อเหตุพ่ะย่ะค่ะ

755
00:54:13,167 --> 00:54:15,086
เรื่องแรงจูงใจต้องสอบจากคนร้าย

756
00:54:15,169 --> 00:54:16,921
หลังจากจับมันได้ก่อนพ่ะย่ะค่ะ

757
00:54:16,963 --> 00:54:18,214
จะมีอะไรสำคัญไปกว่า

758
00:54:18,297 --> 00:54:20,257
การหยุดยั้งเหตุฆาตกรรมครั้งต่อไปอีก

759
00:54:20,341 --> 00:54:21,926
กระหม่อมกำลังพยายามทำเช่นนั้นอยู่

760
00:54:22,009 --> 00:54:24,720
- นี่เป็นการช่วยชีวิตคนอีกคน
- เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว

761
00:54:24,804 --> 00:54:26,806
ต่อให้นำศพมาตรวจสอบอีกครั้ง

762
00:54:26,889 --> 00:54:30,059
ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า
เจ้าจะหาความหมายตัวอักษรเจอ

763
00:54:30,142 --> 00:54:32,395
ถ้าการรื้อคดีมันทำให้เรา
ยิ่งเสียเวลากว่าเดิมจะว่ายังไง

764
00:54:34,313 --> 00:54:36,273
ฝ่าบาท ต่อให้คนร้ายกำลังเคลื่อนไหว

765
00:54:36,357 --> 00:54:37,858
ไปทางทิศตะวันตก
ตามที่เขาคาดการณ์จริง

766
00:54:37,942 --> 00:54:39,986
เราก็ยังไม่รู้ตัวเป้าหมายอยู่ดี

767
00:54:40,069 --> 00:54:42,071
ดังนั้นจึงควรปกป้องทุกคนพ่ะย่ะค่ะ

768
00:54:42,154 --> 00:54:44,281
แต่มันคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่

769
00:54:44,991 --> 00:54:47,201
กระหม่อมจะมุ่งหน้าไปทางตะวันออก

770
00:54:47,284 --> 00:54:49,620
และหยุดการก่อเหตุ
ครั้งที่สี่เองพ่ะย่ะค่ะ

771
00:55:03,592 --> 00:55:05,553
- หัวหน้าหน่วย
- พ่ะย่ะค่ะ

772
00:55:05,636 --> 00:55:07,638
ส่งจดหมายไปหาหน่วยงานฝั่งตะวันออก

773
00:55:07,722 --> 00:55:09,432
ให้เพิ่มการป้องกันให้แน่นหนา

774
00:55:09,515 --> 00:55:13,519
และเจ้าจะต้องเลือกทหาร
จากกองบังคับการห้าด้วยตัวเอง

775
00:55:13,602 --> 00:55:15,813
และออกลาดตระเวนทางฝั่งตะวันออก

776
00:55:15,896 --> 00:55:17,398
รับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ

777
00:55:22,611 --> 00:55:24,030
ส่วนโกซุนดล

778
00:55:24,113 --> 00:55:26,157
เจ้าจะต้องชันสูตรศพ
ของเหยื่อรายที่สองอีกครั้ง

779
00:55:26,240 --> 00:55:28,117
เพื่อยืนยันข้อสันนิษฐานของตัวเอง

780
00:55:28,200 --> 00:55:29,201
พ่ะย่ะค่ะ

781
00:55:34,749 --> 00:55:36,792
ในเมื่อเราคาดการณ์ไว้ว่าการฆาตกรรม
ครั้งถัดไปจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้

782
00:55:36,876 --> 00:55:39,420
เวลาย่อมเป็นสิ่งที่มีค่ามาก

783
00:55:39,503 --> 00:55:41,881
ดังนั้นเราจะยุติ
การปาฐกถาเพียงเท่านี้

784
00:55:59,356 --> 00:56:02,234
องค์รัชทายาททรงให้เจ้าแข่งขัน

785
00:56:02,318 --> 00:56:04,945
กับขันทีต้อยต่ำคนหนึ่ง
อย่างนั้นเหรอเนี่ย

786
00:56:14,580 --> 00:56:15,706
ทำได้ดีมาก

787
00:56:53,869 --> 00:56:55,037
ฝ่าบาท

788
00:56:56,038 --> 00:56:57,748
ทรงเรียกหม่อมฉันหรือเพคะ

789
00:56:59,250 --> 00:57:01,293
- หาหนังสือทางสายกลางสีทองมา
- เอ๊ะ

790
00:57:01,377 --> 00:57:03,129
จะทรงอ่านหนังสือ
ทางสายกลางสีทองหรือเพคะ

791
00:57:06,298 --> 00:57:07,633
ในนี้มีหนังสือตั้งมากมาย

792
00:57:07,716 --> 00:57:10,678
หากท่านพอจะบอกตำแหน่งคร่าวๆ มาได้…

793
00:57:10,761 --> 00:57:12,763
คงไม่ได้สินะเพคะ
ถึงได้รับสั่งเช่นนั้น

794
00:57:13,514 --> 00:57:15,307
จะทรงหาหนังสือ
ทางสายกลางสีทองไปทำไมเพคะ

795
00:57:15,391 --> 00:57:17,685
ในเมื่อท่านทรงจำเนื้อหา
ในหนังสือทุกเล่มได้อยู่แล้ว

796
00:57:20,563 --> 00:57:23,899
จะให้หม่อมฉันนำหนังสือ
ไปที่วังตะวันออกไหมเพคะ

797
00:57:28,737 --> 00:57:30,239
ไร้มารยาทซะจริง

798
00:57:30,322 --> 00:57:32,825
จะมีปากไว้ทำไมถ้าไม่ใช้พูดน่ะ

799
00:57:42,626 --> 00:57:44,128
อยู่ไหนกันนะ

800
00:57:55,222 --> 00:57:56,849
ทางสายกลางสีทอง…

801
00:58:05,024 --> 00:58:06,150
เจอแล้ว

802
00:58:55,241 --> 00:58:57,952
ข้าไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะได้โอ้อวด

803
00:58:58,035 --> 00:59:00,412
แต่ขณะเดียวกัน ข้าก็ไม่ยอม
พลาดโอกาสที่จะกล่าวชมเชย

804
00:59:00,496 --> 00:59:04,250
หรือโอกาส
ที่จะมอบรางวัลให้เช่นเดียวกัน

805
00:59:05,000 --> 00:59:07,544
ผลซากวาถือเป็นรางวัล
ที่เจ้าทำได้ดีในการปาฐกถา

806
00:59:07,628 --> 00:59:10,005
มันเป็นผลไม้หายากจากแทกู

807
00:59:14,593 --> 00:59:16,595
พิลึกคน

808
00:59:16,679 --> 00:59:18,305
เขาอาจใจดีก็ได้

809
00:59:20,349 --> 00:59:21,392
ฝ่าบาท

810
00:59:21,475 --> 00:59:24,645
หม่อมฉันนึกว่าท่านมารยาททราม
และเย่อหยิ่ง ขอถอนคำพูดนะเพคะ

811
00:59:41,245 --> 00:59:43,998
องค์รัชทายาทที่ขึ้นชื่อ
ว่าจู้จี้จุกจิกเป็นที่หนึ่ง

812
00:59:44,081 --> 00:59:46,292
จ้างขันทีคนใหม่อย่างนั้นเหรอ

813
00:59:47,960 --> 00:59:52,339
สั่งให้คนของเราที่อยู่ในสำนักขันที

814
00:59:52,423 --> 00:59:54,758
ตรวจสอบเรื่องของโกซุนดลมาที

815
00:59:54,842 --> 00:59:55,926
ขอรับใต้เท้า

816
01:00:04,310 --> 01:00:08,105
ไม่ว่าลูกจะทำอะไร
ลูกต้องจับคนร้ายให้ได้ก่อน

817
01:00:08,188 --> 01:00:11,692
อย่าให้ขันทีแค่คนเดียว
มาทำให้เจ้ากลายเป็นตัวตลกไปได้

818
01:00:58,322 --> 01:00:59,448
โกซุนดล

819
01:01:06,288 --> 01:01:10,292
ผลซากวา อร่อยดีหรือเปล่า

820
01:01:11,960 --> 01:01:13,545
เพคะ

821
01:01:13,629 --> 01:01:17,007
หวานอร่อยมาก

822
01:01:57,756 --> 01:01:59,967
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

823
01:02:01,135 --> 01:02:03,554
ข้าจะส่งคนไปกับเจ้าอีกคน

824
01:02:03,637 --> 01:02:04,638
แปลกจริง

825
01:02:04,721 --> 01:02:06,849
ท่านอาจารย์
ท่านกำลังหาเรื่องใส่ตัวนะ

826
01:02:06,932 --> 01:02:09,309
เป็นเพราะจดหมายภูตผีหรือเพคะ

827
01:02:10,352 --> 01:02:12,479
เขาไม่มีทางตายหรอก

828
01:02:12,563 --> 01:02:15,357
ข้าจะไขปริศนานี้ให้ได้

829
01:02:15,441 --> 01:02:17,192
ทำไมนางถึงทำแบบนั้น

830
01:02:17,276 --> 01:02:18,777
เจ้ามาถามข้า

831
01:02:18,861 --> 01:02:20,946
ว่าจะทำยังไงหลังโกหกข้างั้นเหรอ

832
01:02:22,322 --> 01:02:24,074
แบบนี้มันผิดกฎหมาย

833
01:02:26,326 --> 01:02:28,036
ข้ารู้แบบแผนแล้ว