1
00:00:00,418 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,901 --> 00:00:27,319
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,403 --> 00:00:30,781
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:30,865 --> 00:00:32,199
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,283 --> 00:00:33,367
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,451 --> 00:00:35,578
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:36,871 --> 00:00:39,039
(ตอนที่ 6)

13
00:01:12,448 --> 00:01:16,160
(เตรียมกลับบ้าน)

14
00:01:37,515 --> 00:01:41,268
ไม่อยากจะเชื่อว่าฆาตกร
จะเป็นร่างทรงจากสำนักร่างทรง

15
00:01:42,019 --> 00:01:43,437
ไม่มีใครรู้เลยรึ

16
00:01:44,104 --> 00:01:47,358
ว่าเหตุใดร่างทรง
จึงลุกมาสังหารผู้คนถึงสี่ราย

17
00:01:48,234 --> 00:01:49,860
ไม่มีใครรู้เรื่องอันใดจริงๆ รึ

18
00:01:53,030 --> 00:01:55,407
(ก่อนเกิดคดีจุดทิศหลัก)

19
00:02:11,674 --> 00:02:13,509
ผู้ถูกเลือกเอ๋ย

20
00:02:14,093 --> 00:02:16,345
เจ้าคือผู้ที่จักทำให้
คำพยากรณ์เป็นจริง

21
00:02:17,096 --> 00:02:20,391
จงสดับตรับฟังเสียงของข้า

22
00:02:21,851 --> 00:02:24,144
เมื่อใดที่เจ้าขานรับ
ด้วยคมดาบแห่งผืนปฐพี

23
00:02:24,854 --> 00:02:27,147
จงสังเวยชีวิตมนุษย์สี่คน

24
00:02:28,566 --> 00:02:31,443
เพื่อบรรลุคำพยากรณ์ของภูตผี

25
00:02:49,712 --> 00:02:53,132
เรื่องราวใดในสากลโลกล้วนเป็น
ชีวิตสี่ช่วงอันถูกนำมาเรียงร้อย

26
00:02:53,215 --> 00:02:55,634
หนทางไถ่บาปจากความผิดเหล่านั้น

27
00:02:55,718 --> 00:02:58,470
มีเพียงความตายสถานเดียว

28
00:03:02,016 --> 00:03:06,020
มนุษย์มิอาจมีชีวิตอยู่
หากไร้ซึ่งความตาย

29
00:03:06,478 --> 00:03:08,314
(ตระกูล)

30
00:03:10,941 --> 00:03:15,654
จึงมีเพียงความตาย
ที่จักนำพาโลกใบใหม่มาได้

31
00:03:16,989 --> 00:03:19,617
(ความพินาศ)

32
00:03:21,785 --> 00:03:25,497
ซง ตระกูล และความพินาศ

33
00:03:25,581 --> 00:03:27,917
ตัวอักษรสุดท้ายยังไม่ปรากฏ

34
00:04:12,086 --> 00:04:14,046
นางสังหารเหยื่อไปสามรายแล้ว

35
00:04:14,171 --> 00:04:15,756
หากสังหารได้อีกราย

36
00:04:15,839 --> 00:04:18,342
นางจะทิ้งคำใดไว้
ตัวอักษรตัวสุดท้ายคือตัวอะไร

37
00:04:18,425 --> 00:04:20,219
นางต้องการสิ่งใดกันแน่

38
00:04:20,594 --> 00:04:23,722
นางทิ้งตัวอักษรไว้
หลังสังหารคนเหล่านั้น

39
00:04:23,806 --> 00:04:24,974
เราต้องสอบปากคำนาง

40
00:04:25,057 --> 00:04:27,476
และเค้นตัวอักษร
ตัวสุดท้ายออกมาให้ได้นะพ่ะย่ะค่ะ

41
00:04:27,559 --> 00:04:29,937
ฝ่าบาท กระหม่อมสังเกตเห็นว่า
ที่ผ่านมานั้นเกิดเหตุ

42
00:04:30,020 --> 00:04:32,064
เบี่ยงเบนความสนใจของผู้คนอยู่หลายหน

43
00:04:32,147 --> 00:04:34,817
การลอบทำลายกระดาษเขียนคำอธิษฐาน
ขององค์ชายรัชทายาทเอง

44
00:04:34,900 --> 00:04:36,527
ก็เป็นแผนการชั่วร้าย

45
00:04:36,610 --> 00:04:39,905
ที่อาศัยประโยชน์
จากความสับสนของราษฎรพ่ะย่ะค่ะ

46
00:04:39,989 --> 00:04:44,034
หัวหน้าหน่วยฮันคุมตัวนางไปที่
สำนักตรวจการหลวงแล้วแต่จนบัดนี้

47
00:04:44,118 --> 00:04:45,661
นางก็ยังไม่ปริปากพ่ะย่ะค่ะ

48
00:04:45,744 --> 00:04:47,287
เมื่อใดที่เริ่มสอบปากคำ

49
00:04:47,371 --> 00:04:50,124
เราก็น่าจะหาคำตอบว่าด้วย
เหตุจูงใจในการลงมือได้เมื่อนั้น

50
00:04:50,249 --> 00:04:54,586
เราจะให้หัวหน้าหน่วยฮัน
เป็นผู้นำการสืบสวนไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

51
00:04:54,670 --> 00:04:58,882
คดีใดที่เขามีส่วนเกี่ยวข้อง
ล้วนล้มเหลวทั้งสิ้น

52
00:04:59,008 --> 00:05:00,551
ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ

53
00:05:01,635 --> 00:05:03,637
กระหม่อม โชวอนโบ
เสนาบดีกรมตุลาการ

54
00:05:03,721 --> 00:05:05,973
ขอถวายสัตย์ปฏิญาณต่อหน้าพระพักตร์

55
00:05:06,056 --> 00:05:10,394
ว่ากระหม่อมจะสืบเสาะความผิดทุกอย่าง
ของนางร่างทรงให้จงได้พ่ะย่ะค่ะ

56
00:05:10,477 --> 00:05:12,688
ฝ่าบาท เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ณ พระราชพิธีล่าสัตว์นั้นมอบหมายให้

57
00:05:12,771 --> 00:05:14,732
หัวหน้าหน่วยฮัน
เป็นผู้สืบสวนย่อมเหมาะสมแล้ว

58
00:05:14,815 --> 00:05:18,485
และที่สำคัญ เขาก็ได้มุ่งหน้า
ไปหาหลักฐานที่สำนักร่างทรงแล้ว

59
00:05:18,569 --> 00:05:20,696
จะมีใครอุทิศตน
เพื่อสันติสุขของประเทศนี้

60
00:05:20,821 --> 00:05:22,364
มากไปกว่าเขาอีกพ่ะย่ะค่ะ

61
00:05:22,448 --> 00:05:26,493
ไม่มีใครสงสัยในความจงรักภักดี
ของหัวหน้าหน่วยฮันหรอก

62
00:05:26,577 --> 00:05:28,495
แต่ตอนนี้ราษฎรกำลังอกสั่นขวัญแขวน

63
00:05:28,620 --> 00:05:30,748
พระองค์ควรสอบปากคำคนร้าย
ด้วยตัวพระองค์เอง

64
00:05:30,873 --> 00:05:32,833
และเค้นความจริงจากปากนางให้ได้

65
00:05:32,916 --> 00:05:35,252
เพื่อที่เหล่าพสกนิกร
จะได้เบาใจพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท

66
00:05:35,335 --> 00:05:36,879
ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ

67
00:05:36,962 --> 00:05:38,881
โปรดสอบปากคำคนร้ายด้วยเถิด

68
00:05:38,964 --> 00:05:42,468
ฝ่าบาท โปรดสอบปากคำ
คนร้ายเถิดพ่ะย่ะค่ะ

69
00:05:42,551 --> 00:05:46,305
ฝ่าบาท โปรดสอบปากคำ
คนร้ายเถิดพ่ะย่ะค่ะ

70
00:05:46,889 --> 00:05:50,726
ฝ่าบาท โปรดสอบปากคำ
คนร้ายเถิดพ่ะย่ะค่ะ

71
00:06:42,736 --> 00:06:43,946
พังประตูเข้าไป

72
00:06:44,071 --> 00:06:45,114
ขอรับ

73
00:07:17,187 --> 00:07:18,981
- แก้มัดให้พวกนาง
- ขอรับ

74
00:09:40,831 --> 00:09:42,624
พวกผู้บุกรุกมันมาตามหาอะไร

75
00:09:43,500 --> 00:09:45,502
พวกมันลากเราออกมา
แล้วจับเรามัดรวมกันไว้

76
00:09:45,585 --> 00:09:48,755
เราเลยไม่รู้ว่าพวกมัน
มาตามหาอะไรเจ้าค่ะ ใต้เท้า

77
00:09:50,966 --> 00:09:53,135
แต่เราทันเห็นพวกมันเข้าไป

78
00:09:53,218 --> 00:09:56,263
ในศาลของท่านหญิงร่างทรงอยู่นะเจ้าคะ

79
00:09:56,346 --> 00:09:59,433
ช่วงหลังๆ มานี้นางดู
มีอะไรแปลกไปบ้างหรือเปล่า

80
00:09:59,516 --> 00:10:02,561
นางกลับมาจากสถานที่สวดมนต์
ในแกซองเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว…

81
00:10:02,644 --> 00:10:04,813
สถานที่สวดมนต์ในแกซองงั้นหรือ

82
00:10:04,896 --> 00:10:07,649
ร่างทรงคนอื่น
ไม่ทราบสถานที่ที่แน่ชัด

83
00:10:07,774 --> 00:10:10,193
แต่บอกว่าอยู่ใกล้เขาซงอักพ่ะย่ะค่ะ

84
00:10:11,111 --> 00:10:12,904
หนึ่งเดือนที่แล้ว…

85
00:10:12,988 --> 00:10:17,075
เราเพิ่งได้รับจดหมายจากแกซองว่า
พระอาจารย์มินโฮซึงและสมาชิก

86
00:10:17,159 --> 00:10:18,493
ในครอบครัวทั้งหมดถูกสังหารพ่ะย่ะค่ะ

87
00:10:18,577 --> 00:10:21,204
ตรงกับช่วงที่ท่านอาจารย์มิน
กับครอบครัวถูกสังหารพอดี…

88
00:10:21,288 --> 00:10:23,582
และจากคำให้การของพวกนาง…

89
00:10:23,665 --> 00:10:27,919
เส้นผมของนางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว

90
00:10:28,045 --> 00:10:30,505
และตัวนางก็เริ่มมีกลิ่น…

91
00:10:31,089 --> 00:10:33,175
เป็นกลิ่นของธูปเจ้าค่ะ

92
00:10:33,258 --> 00:10:36,011
ร่างทรงย่อมต้องมี
กลิ่นธูปติดตัวอยู่แล้วมิใช่รึ

93
00:10:36,094 --> 00:10:38,513
แต่มันไม่ใช่กลิ่นธูป
ที่พวกนางใช้พ่ะย่ะค่ะ

94
00:10:38,597 --> 00:10:40,932
พวกมันส่งมือสังหารมาขโมยหลักฐาน

95
00:10:41,016 --> 00:10:42,851
ร่างทรงไม่ได้ลงมือเพียงลำพังแน่

96
00:10:43,435 --> 00:10:46,021
เช่นนั้นนี่ก็ไม่ใช่
คดีฆาตกรรมธรรมดาทั่วไป

97
00:10:46,146 --> 00:10:48,565
ดูเหมือนจะมีใครบางคน
อยู่เบื้องหลังคดีทั้งหมดนี้

98
00:10:49,399 --> 00:10:51,568
องค์ชายทรงคิดว่าพวกมัน
ต้องการอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

99
00:10:54,154 --> 00:10:56,114
น่าจะเกี่ยวข้องกับจดหมายฉบับสุดท้าย

100
00:10:56,239 --> 00:10:58,116
มีอะไรที่สะกิดพระทัย
หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

101
00:11:06,041 --> 00:11:08,460
แกซอง เขาซงอัก…

102
00:11:09,836 --> 00:11:12,422
มันจะเกี่ยวข้องกับการตาย
ของท่านอาจารย์มินหรือเปล่า…

103
00:11:32,401 --> 00:11:34,236
วันนี้เขาก็ไม่มางั้นหรือ

104
00:11:55,507 --> 00:11:59,428
โธ่ถัง ดูเหมือนคุณชายคิม
จะถูกขังอีกแล้วสินะ

105
00:11:59,553 --> 00:12:03,098
มิน่าเขาถึงไม่โผล่หน้ามาหลายวันแล้ว

106
00:12:03,181 --> 00:12:06,601
คงเป็นเพราะแม่
ของคุณชายสั่งไว้นั่นแหละ

107
00:12:09,104 --> 00:12:10,647
เป็นแบบนี้บ่อยหรือขอรับ

108
00:12:11,731 --> 00:12:14,025
สตรีผู้นั้นใจยักษ์ใจมารจะตาย

109
00:12:14,109 --> 00:12:17,362
เมื่อหลายเดือนก่อน
คุณชายคิมก็เดินกะโผลกกะเผลกลับมา

110
00:12:17,446 --> 00:12:19,948
ดูเหมือนว่านางจะขว้างครกใส่เขาน่ะ

111
00:12:20,031 --> 00:12:21,116
เอ๋

112
00:12:22,784 --> 00:12:25,620
คุณชายคิม
เป็นบุตรนอกสมรสหรือเปล่าขอรับ

113
00:12:25,704 --> 00:12:27,330
เป็นไปไม่ได้หรอก

114
00:12:27,414 --> 00:12:28,999
เพราะถ้าเขาเป็นบุตรนอกสมรส

115
00:12:29,082 --> 00:12:31,418
สตรีร้ายกาจคนนั้นคงฆ่าตัดตอน

116
00:12:31,501 --> 00:12:33,962
ท่านอัครมหาเสนาบดีคิมไปนานแล้วล่ะ

117
00:12:34,045 --> 00:12:36,006
นางน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ

118
00:12:36,089 --> 00:12:38,842
นางไม่ปฏิบัติตามหลัก

119
00:12:38,925 --> 00:12:41,428
ที่สตรีพึงกระทำ
หรืออะไรทำนองนั้นเลยหรือขอรับ

120
00:12:42,220 --> 00:12:43,180
ไม่…

121
00:12:45,849 --> 00:12:49,728
แต่คุณชายคิมควรจะรีบกลับมาสักทีนะ
เราจะได้ฟังข่าวคราวเกี่ยวกับวังหลวง

122
00:12:50,020 --> 00:12:52,022
อย่างไรพ่อเขา
ก็เป็นถึงอัครมหาเสนาบดี

123
00:12:52,105 --> 00:12:54,649
เขาคงพอรู้เรื่องรู้ราวอะไรมาบ้าง

124
00:12:55,567 --> 00:12:57,611
- เช่นอะไรขอรับ
- ตอนนี้เขาลือกันว่า

125
00:12:57,694 --> 00:13:00,363
คนที่จับนังร่างทรงได้

126
00:13:00,447 --> 00:13:02,616
คือขันทีจากวังตะวันออก

127
00:13:02,699 --> 00:13:03,700
อะไรนะขอรับ

128
00:13:03,783 --> 00:13:05,785
เห็นว่าเขาโดนฝาหม้อดินเผาฟาดหัว

129
00:13:05,911 --> 00:13:08,663
เลือดเลยไหลทะลักเป็นน้ำป่าเชียวล่ะ

130
00:13:08,747 --> 00:13:11,666
โอ๊ย ไม่รู้ป่านนี้
จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

131
00:13:11,750 --> 00:13:13,376
นั่นเขาจะไปไหนน่ะ

132
00:13:13,460 --> 00:13:16,338
จะว่าไป สามีเจ้า
หายหน้าหายตาไปไหนเสียล่ะ

133
00:13:17,547 --> 00:13:21,968
เข้าป่าขึ้นเขาน่ะ เขากลัวว่าจะมีคน
แย่งสมุนไพรที่เขาเจอเมื่อปีก่อนไป

134
00:13:22,052 --> 00:13:24,095
ปัดโธ่ ตอนนี้เรากำลังยุ่งๆ อยู่แท้ๆ

135
00:13:24,846 --> 00:13:26,264
ใช้ไม่ได้จริงๆ

136
00:13:35,690 --> 00:13:37,025
ไม่เป็นไรนะขอรับ

137
00:13:39,528 --> 00:13:41,071
- อย่าเพิ่ง
- แย่แล้ว

138
00:13:52,958 --> 00:13:55,710
ขออภัยจริงๆ ขอรับ ท่านตา

139
00:13:55,794 --> 00:13:59,214
ว่าแต่ มันคือปลาอะไรหรือขอรับ

140
00:13:59,297 --> 00:14:01,049
ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

141
00:14:01,174 --> 00:14:03,051
สีสันสะดุดตาดีจริงๆ

142
00:14:03,134 --> 00:14:06,179
คนจรอย่างข้า
จะไปรู้เรื่องรู้ราวอะไรล่ะขอรับ

143
00:14:06,263 --> 00:14:08,932
ข้ารู้แค่ว่ามันเป็นปลาจากแดนไกล

144
00:14:09,015 --> 00:14:13,228
ข้ารับมันมาดูแล
แทนสหายคนหนึ่งชั่วคราวก็เท่านั้นเอง

145
00:14:15,021 --> 00:14:16,064
ขอรับ

146
00:14:22,320 --> 00:14:24,948
ข้าขออภัยจริงๆ นะขอรับ
ที่ทำน้ำเต้าท่านแตก

147
00:14:25,031 --> 00:14:26,533
ไม่เป็นไรหรอกขอรับ

148
00:14:27,409 --> 00:14:28,493
เช่นนั้นขอตัวก่อน

149
00:14:29,786 --> 00:14:30,829
ขอรับ

150
00:14:37,168 --> 00:14:39,129
รู้สึกเหมือนเคยเห็นหน้าเขา
ที่ไหนมาก่อนเลย

151
00:14:43,008 --> 00:14:45,927
จริงสิ นี่มันไม่ใช่เวลา
มาสงสัยสักหน่อย

152
00:14:46,011 --> 00:14:48,346
คุณหนูของข้า ตายแล้วๆ

153
00:15:09,451 --> 00:15:12,203
กระหม่อมนำยามา
ตามรับสั่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ

154
00:15:12,287 --> 00:15:15,373
เขาน่าจะตื่นก่อนยาเย็นพอดี
เจ้ารอตรงนี้แหละ

155
00:15:15,457 --> 00:15:19,336
กระหม่อมต้องต้มยาให้เขา
แบบเดียวกับโอสถของพระองค์หรือ

156
00:15:21,921 --> 00:15:25,592
- เราเรียกหมอหลวง…
- ทำแบบนั้นไม่ได้ ข้าจึงดูเองนี่ไง

157
00:15:35,101 --> 00:15:36,186
องค์ชาย

158
00:15:39,439 --> 00:15:40,440
ตื่นแล้วหรือ

159
00:15:40,857 --> 00:15:42,942
ทรงมาทำอะไรที่นี่หรือ

160
00:15:44,152 --> 00:15:45,570
ไม่เห็นข้าหรือไง

161
00:16:09,969 --> 00:16:11,930
แล้วยานี่ เห็นหรือเปล่า

162
00:16:12,013 --> 00:16:13,264
โธ่

163
00:16:13,348 --> 00:16:16,101
ท่านพูดดีๆ ไม่เป็นหรือไง
ข้าเป็นคนเจ็บนะ

164
00:16:17,644 --> 00:16:19,479
อย่างน้อยก็ควรขอบคุณด้วยสิ

165
00:16:19,938 --> 00:16:21,648
ขอบคุณขอรับ

166
00:16:21,731 --> 00:16:23,733
ข้าอุตส่าห์ต้มยานี้ให้เจ้าเชียวนะ

167
00:16:23,817 --> 00:16:25,068
จำไว้ให้ดีล่ะ

168
00:16:41,459 --> 00:16:43,253
รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง

169
00:16:43,336 --> 00:16:45,422
หม่อมฉันหมดสติไปนานแค่ไหนหรือเพคะ

170
00:16:45,547 --> 00:16:47,507
นับแล้วก็หนึ่งวันเต็มเชียวล่ะ

171
00:16:48,425 --> 00:16:50,427
เจ้ากับหัวหน้าหน่วยฮันช่วยทารกไว้

172
00:16:51,928 --> 00:16:52,929
จำได้หรือไม่

173
00:16:57,016 --> 00:16:58,017
องค์ชาย

174
00:17:00,478 --> 00:17:04,232
ตอนนี้ทรงไว้ใจหม่อมฉัน
ได้หรือยังเพคะ

175
00:17:05,650 --> 00:17:08,486
หม่อมฉันผ่านการทดสอบ
ของพระองค์หรือไม่

176
00:17:09,654 --> 00:17:11,448
ข้าไว้ใจเจ้า…

177
00:17:13,116 --> 00:17:14,451
มาพักหนึ่งแล้วล่ะ

178
00:17:20,790 --> 00:17:22,500
เหตุใดจึงร้องไห้

179
00:17:22,584 --> 00:17:23,835
เจ็บแผลหรือ

180
00:17:31,718 --> 00:17:35,346
ทรงทราบหรือไม่ว่าความไว้ใจ
จากพระองค์มีค่ากับหม่อมฉันเพียงใด

181
00:17:35,472 --> 00:17:37,140
หากพระองค์หันหลังให้

182
00:17:37,557 --> 00:17:39,893
วันนี้หม่อมฉันอาจตายเลยก็ได้นะเพคะ

183
00:17:42,896 --> 00:17:44,230
เจ้าทำดีมาก

184
00:17:45,565 --> 00:17:47,358
ถึงขั้นเอาตัวไปเสี่ยงเสียด้วยซ้ำ

185
00:17:47,942 --> 00:17:48,985
ขอบพระทัยเพคะ

186
00:17:50,320 --> 00:17:52,906
พระองค์เริ่มไว้ใจหม่อมฉัน
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเพคะ

187
00:17:56,117 --> 00:17:57,744
ข้าก็ไม่รู้แน่ชัด

188
00:17:58,912 --> 00:18:01,206
แต่ข้าอาจเชื่อเจ้า
มาตั้งแต่ต้นเลยกระมัง

189
00:18:03,625 --> 00:18:07,295
ข้าเชื่อว่าท่านอาจารย์มินไม่มีทาง
เลี้ยงบุตรสาวให้เป็นฆาตกรได้หรอก

190
00:18:18,181 --> 00:18:21,851
โชคร้ายที่ข้าไม่อาจพาเจ้า
ไปหาหมอหลวงได้

191
00:18:21,976 --> 00:18:23,520
เจ็บตรงไหนอีกหรือไม่

192
00:18:27,482 --> 00:18:28,483
เอ้อ…

193
00:18:28,983 --> 00:18:31,361
อย่าไปแตะแผล
เลือดอุตส่าห์หยุดไหลแล้ว

194
00:18:33,112 --> 00:18:34,447
เงยหน้าขึ้นมา

195
00:19:14,404 --> 00:19:16,656
พระองค์ทรงร่ำเรียน
ศาสตร์การแพทย์เมื่อไหร่หรือเพคะ

196
00:19:16,781 --> 00:19:18,074
หม่อมฉันได้ยินตอนสะลึมสะลือ

197
00:19:18,157 --> 00:19:20,952
ดูเหมือนว่าพระองค์จะทรงต้มยา
ทั้งหมดนี้ด้วยตัวพระองค์เลยสินะเพคะ

198
00:19:21,035 --> 00:19:22,745
ท่านอาจารย์เก่าของข้า…

199
00:19:28,835 --> 00:19:33,131
ท่านพ่อของหม่อมฉันบอกให้พระองค์
ศึกษาเกี่ยวกับการแพทย์หรือเพคะ

200
00:19:33,214 --> 00:19:35,300
ท่านบอกว่า
หากข้าเรียนรู้เรื่องพื้นฐานไว้

201
00:19:35,383 --> 00:19:38,511
ข้าอาจช่วยชีวิตคนได้
และมันจะมีประโยชน์ในภายภาคหน้า

202
00:19:38,595 --> 00:19:40,763
ข้าจึงเคยอ่านตำรา
เกี่ยวกับศาสตร์การแพทย์มาบ้าง

203
00:19:41,347 --> 00:19:42,348
องค์ชาย

204
00:19:44,142 --> 00:19:45,894
ทรงเล่าเรื่องเกี่ยวกับ…

205
00:19:47,604 --> 00:19:49,731
พระอาจารย์ของพระองค์
ให้หม่อมฉันฟังได้หรือไม่

206
00:19:54,402 --> 00:19:55,820
ท่านอาจารย์เคยว่าไว้

207
00:19:57,113 --> 00:20:00,116
ว่าการร่ำเรียนนั้นไม่จำกัด
เพียงแค่การอ่านตำราเท่านั้น

208
00:20:01,159 --> 00:20:03,161
"หากมุ่งเป็นปราชญ์ขงจื๊อที่แท้จริง

209
00:20:03,286 --> 00:20:05,538
เราไม่ควรหยุด
เพียงแค่การร่ำเรียนจากตำรา

210
00:20:06,581 --> 00:20:10,126
แต่ต้องนำความรู้ไปใช้จริง
เพื่อปวงประชาด้วย"

211
00:20:11,085 --> 00:20:13,046
ท่านมักกล่าวเช่นนี้เสมอ

212
00:20:16,341 --> 00:20:19,344
ท่านพ่อมักนึกถึงประชาชนก่อนเสมอเพคะ

213
00:20:22,221 --> 00:20:24,724
ท่านบอกว่าขนบธรรมเนียม
และพิธีรีตองเป็นสิ่งสำคัญ

214
00:20:25,725 --> 00:20:27,852
แต่การจะเข้าใจวิถีของโลกได้นั้น

215
00:20:27,936 --> 00:20:29,395
เราจำเป็นต้องแหก

216
00:20:29,479 --> 00:20:31,481
ขนบธรรมเนียมและพิธีรีตองเหล่านั้น

217
00:20:32,315 --> 00:20:36,277
ในยามที่ข้าคิดว่าท่านตงฉินเกินเหตุ
แท้จริงท่านกลับผ่อนปรน

218
00:20:36,361 --> 00:20:38,947
ในยามที่ข้าคิดว่าท่านเงียบขรึม

219
00:20:39,030 --> 00:20:41,950
แท้จริงท่านกลับ
เปี่ยมเมตตาและเข้มแข็ง

220
00:20:44,202 --> 00:20:45,578
นั่นแหละท่านอาจารย์

221
00:20:45,662 --> 00:20:49,248
และท่านยังเป็นคน
ที่อบอุ่นมากด้วยเพคะ

222
00:21:00,385 --> 00:21:01,594
ผู้คนว่ากันว่า

223
00:21:03,805 --> 00:21:05,348
เมื่อสตรีแต่งงาน

224
00:21:05,473 --> 00:21:08,226
นางจะเป็นเสมือน
ภูตผีประจำตระกูลนั้นๆ

225
00:21:08,309 --> 00:21:10,395
แต่พ่อไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวนั้น

226
00:21:11,145 --> 00:21:12,146
ถ้าอย่างนั้น…

227
00:21:13,815 --> 00:21:16,943
เมื่อไหร่ที่เจ้ารู้สึกเป็นทุกข์
เจ้าสามารถกลับมาบ้านเราได้เสมอ

228
00:21:17,026 --> 00:21:19,445
พ่อจะไม่เป็นบิดา

229
00:21:19,529 --> 00:21:21,698
ที่ขับไสไล่ส่งบุตรสาวของตัวเอง

230
00:21:24,450 --> 00:21:25,743
เจ้าค่ะท่านพ่อ

231
00:21:27,495 --> 00:21:29,330
ท่านไม่ถูกคำพูดใดผูกมัด

232
00:21:29,414 --> 00:21:31,958
หรืองมงายในตำราเก่าแก่

233
00:21:32,041 --> 00:21:34,752
ไม่ว่าจะเป็นการร่ำเรียน
หรือการรับมือกับผู้คน

234
00:21:34,877 --> 00:21:37,630
ท่านจะมองไปไกลกว่าที่ตามองเห็นเสมอ

235
00:21:39,465 --> 00:21:41,259
ท่านเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก

236
00:21:42,719 --> 00:21:43,928
เพคะ

237
00:21:45,847 --> 00:21:48,224
นั่นแหละท่านพ่อของหม่อมฉัน

238
00:22:19,380 --> 00:22:23,676
คุณหนูคงไม่ได้รับการรักษา
เพราะต้องปกปิดตัวตนไว้

239
00:22:25,136 --> 00:22:26,929
หวังว่านางจะไม่เป็นไรนะ

240
00:22:28,848 --> 00:22:32,310
ท่านอาจารย์คิมก็หายหน้าหายตา
ไปหลายวันแล้ว ข้าจะทำอย่างไรดีล่ะ

241
00:22:38,316 --> 00:22:41,360
ปีนกำแพงไปเลยดีไหมนะ

242
00:22:45,114 --> 00:22:46,657
- แม่ร่วง
- หัวใจจะวาย

243
00:22:47,241 --> 00:22:48,493
- ท่านอาจารย์
- ศิษย์ข้า

244
00:22:48,618 --> 00:22:50,369
- ท่านถูกขังหรือ
- ถูกต้องแล้ว

245
00:22:50,453 --> 00:22:52,288
ท่านปีนกำแพงไม่เป็นหรือขอรับ

246
00:22:53,206 --> 00:22:56,042
ข้าก็กำลังจะปีนอยู่นี่ไงเล่า

247
00:22:57,085 --> 00:22:58,294
สักครู่นะ

248
00:22:58,920 --> 00:22:59,879
อ้าว

249
00:23:04,217 --> 00:23:05,259
ระวัง

250
00:23:07,929 --> 00:23:10,223
เจ้ามาที่นี่
เพราะเป็นห่วงข้าอย่างนั้นหรือ

251
00:23:10,348 --> 00:23:11,349
ขอรับ

252
00:23:12,016 --> 00:23:13,267
ท่านอาจารย์กระโดดลงมาได้เลย

253
00:23:13,351 --> 00:23:16,104
นี่เจ้า จะรอรับข้าอย่างนั้นหรือ

254
00:23:16,187 --> 00:23:17,647
แน่นอนสิขอรับ

255
00:23:18,564 --> 00:23:19,732
กระโดดลงมาเลย

256
00:23:25,947 --> 00:23:27,573
ศิษย์ข้า

257
00:23:39,752 --> 00:23:41,546
ตอนเห็นท่านกระโดดลงมา

258
00:23:41,629 --> 00:23:43,673
ข้าไม่คิดว่าตัวเอง
จะรับน้ำหนักท่านไหวน่ะ

259
00:23:44,382 --> 00:23:46,592
งั้นก็บอกข้าก่อนที่จะสั่ง…

260
00:23:47,385 --> 00:23:49,095
ให้ข้ากระโดดสิ

261
00:23:51,430 --> 00:23:53,474
โอ๊ย หลังข้า ไม่ต้องมาจับเลย

262
00:23:55,518 --> 00:23:56,561
ท่านอาจารย์

263
00:24:01,941 --> 00:24:03,151
โธ่ถัง

264
00:24:07,446 --> 00:24:09,448
แหม รสชาติเยี่ยมจริงๆ

265
00:24:10,616 --> 00:24:11,701
ท่านอดอาหารมาหรือ

266
00:24:11,784 --> 00:24:14,078
แม้ว่าท่านแม่ของข้าจะอารมณ์ร้าย

267
00:24:14,162 --> 00:24:17,665
จนสั่งขังข้าเป็นบางครั้งบางคราว
แต่ท่านก็ไม่เคยให้ข้าอดๆ อยากๆ นะ

268
00:24:18,249 --> 00:24:20,334
แต่ในตอนที่ข้ากินอาหารตามลำพัง

269
00:24:20,418 --> 00:24:24,422
ไม่ได้กินในสถานที่ที่พลุกพล่าน
ไปด้วยผู้คนแบบนี้ มันให้ความรู้สึก…

270
00:24:24,547 --> 00:24:25,882
เหมือนท้องไม่อิ่มเอาเสียเลย

271
00:24:25,965 --> 00:24:27,175
แบบนี้ก็ดีออก

272
00:24:27,258 --> 00:24:28,926
เราได้มองผู้คนเดินขวักไขว่

273
00:24:30,052 --> 00:24:31,345
และยังได้ใกล้ชิดสนิทสนม

274
00:24:33,181 --> 00:24:35,099
แล้วทำไมพวกเขาถึงขังท่านไว้ล่ะขอรับ

275
00:24:35,766 --> 00:24:36,809
คิดว่าเพราะอะไรล่ะ

276
00:24:36,893 --> 00:24:39,312
เพราะพวกเขาเห็นว่า
ข้าทำแต่เรื่องไร้สาระน่ะสิ

277
00:24:39,395 --> 00:24:41,814
งั้นท่านจะปีนกำแพง
ทุกวันเลยหรือขอรับ

278
00:24:46,277 --> 00:24:47,403
ไม่หรอก

279
00:24:47,486 --> 00:24:50,114
อีกไม่นาน
ข้าก็จะใช้ประตูหน้าได้แล้ว

280
00:24:51,616 --> 00:24:53,201
มีคนมาทาบทามข้าเป็นเจ้าบ่าว

281
00:24:53,743 --> 00:24:56,037
- อะไรนะขอรับ
- บุตรสาวเสนาบดีกรมมหาดไทย

282
00:24:56,120 --> 00:24:58,206
นางเป็นบุตรสาวคนที่สาม
ที่เขาเล่าลือกันว่า

283
00:24:59,290 --> 00:25:00,708
งดงามและเฉลียวฉลาดที่สุด

284
00:25:02,376 --> 00:25:03,669
อ๋อ…

285
00:25:04,337 --> 00:25:05,922
ท่านจะแต่งงานสินะขอรับ

286
00:25:06,047 --> 00:25:08,466
คงยังไม่ได้ตบแต่งในทันทีหรอก
เพราะตอนนี้การจัดงานแต่ง

287
00:25:08,549 --> 00:25:11,385
ถูกสั่งห้ามอยู่เนื่องจาก
การคัดเลือกพระชายาขององค์ชาย

288
00:25:11,469 --> 00:25:14,096
แต่เห็นว่านางตกตะลึงมาก

289
00:25:14,180 --> 00:25:15,681
ตอนได้ยินเรื่องข้า

290
00:25:15,765 --> 00:25:18,017
นางจึงบอกว่าอยากเห็นว่าข้าเป็นใคร

291
00:25:18,100 --> 00:25:19,936
แม้จะจากที่ไกลๆ ก็ตาม

292
00:25:20,019 --> 00:25:21,646
ด้วยความที่ยัง
ไม่ได้กำหนดฤกษ์งามยามดี

293
00:25:21,729 --> 00:25:24,982
ท่านพ่อท่านแม่ของข้า
จึงบอกให้ข้าระมัดระวังตัวเสมอ

294
00:25:25,066 --> 00:25:27,652
ดังนั้นข้าแน่ใจว่าพวกท่าน
คงไม่ขังข้าไว้นานหรอก

295
00:25:27,777 --> 00:25:31,197
ตอนได้ยินเรื่องของท่าน
นางตกตะลึงมากสินะขอรับ

296
00:25:31,280 --> 00:25:34,158
งั้นนางคงตกตะลึงยิ่งกว่าเดิมแน่
หากได้มาเจอท่านอาจารย์ตัวจริง

297
00:25:35,326 --> 00:25:38,746
เออจริงสิ ที่มันยอนดัง
มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

298
00:25:39,580 --> 00:25:40,831
ข้าลืมเสียสนิท

299
00:25:41,415 --> 00:25:44,126
ข้านี่มันโง่เง่าจริงๆ
เรื่องสำคัญแบบนี้ยังจะลืมได้อีก

300
00:25:45,294 --> 00:25:48,297
ท่านอาจารย์ พอจะทราบข่าวอะไร
จากในวังหลวงหรือไม่ขอรับ

301
00:25:48,381 --> 00:25:49,507
คุณหนู…

302
00:25:49,590 --> 00:25:51,050
ไม่ใช่สิ

303
00:25:51,133 --> 00:25:53,719
ท่านทราบหรือเปล่า
ว่าขันทีโกได้รับบาดเจ็บ

304
00:25:53,803 --> 00:25:54,971
ขันทีโกหรือ

305
00:25:55,054 --> 00:25:57,181
ท่านพี่บอกข้าว่าทางการจับฆาตกร

306
00:25:57,265 --> 00:25:59,183
ในคดีจุดทิศหลักได้แล้ว

307
00:25:59,267 --> 00:26:01,519
แต่ขันทีโกเกี่ยวอะไรด้วย
เขาบาดเจ็บงั้นหรือ

308
00:26:01,644 --> 00:26:04,605
ทำไมท่านถามข้ากลับเสียอย่างนั้นล่ะ

309
00:26:04,689 --> 00:26:06,857
- ข้าต่างหากที่ต้องถาม…
- ช้าก่อน

310
00:26:06,941 --> 00:26:11,904
อย่าเพิ่งพูด ทั้งที่เจ้าจะมาถามข้า
แต่ข้ากลับปีนกำแพงมาเพื่ออะไรกัน

311
00:26:13,364 --> 00:26:15,866
มันยอนดัง จริงด้วย ข้าจะไปมันยอนดัง

312
00:26:20,246 --> 00:26:24,083
ท่านอาจารย์ บิดาของท่าน
เป็นอัครมหาเสนาบดีใช่หรือไม่ขอรับ

313
00:26:24,166 --> 00:26:26,294
ดังนั้นช่วยสืบเรื่องคุณหนู…

314
00:26:26,419 --> 00:26:28,879
ไม่ใช่ๆ เรื่องขันทีโกสิ
ท่านช่วยสืบให้ทีเถอะ

315
00:26:29,005 --> 00:26:31,132
ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า
นะขอรับ

316
00:26:33,301 --> 00:26:34,385
นะ

317
00:26:45,396 --> 00:26:47,565
สาโทขวดนึง

318
00:26:48,149 --> 00:26:49,150
เจ้าค่ะ

319
00:26:57,908 --> 00:26:58,951
ข้ากลับมาแล้ว

320
00:27:03,831 --> 00:27:04,832
เดี๋ยว…

321
00:27:09,754 --> 00:27:10,963
ขอข้าดูหน่อย

322
00:27:11,047 --> 00:27:12,840
เจ้าบาดเจ็บใช่ไหม แผลลึกหรือเปล่า

323
00:27:12,923 --> 00:27:15,301
ข้าไม่เป็นไรหรอก

324
00:27:15,384 --> 00:27:17,511
เจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้ากลัวจับจิต

325
00:27:17,636 --> 00:27:19,847
ข้านั่งรอเจ้าทั้งคืนเลยรู้ไหม

326
00:27:20,556 --> 00:27:23,142
ห่วงว่าเจ้าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

327
00:27:25,144 --> 00:27:27,480
- อะไรน่ะ บาดเจ็บมาใช่ไหม
- คือ…

328
00:27:27,563 --> 00:27:29,440
มานี่เลย ได้แผลตรงไหนบ้าง

329
00:27:29,523 --> 00:27:30,524
ปัดโธ่

330
00:27:40,701 --> 00:27:42,661
แค่บาดแผลเล็กน้อยน่า

331
00:27:43,287 --> 00:27:45,581
เวลาไปเก็บสมุนไพร
ย่อมต้องมีเจ็บตัวกันบ้างเป็นธรรมดา

332
00:27:52,588 --> 00:27:54,048
อย่าไปที่นั่นอีกเลย

333
00:27:55,341 --> 00:27:56,884
ต่อให้เป็นคำสั่งก็อย่าไปอีก

334
00:27:58,552 --> 00:28:00,429
ข้าไม่จำเป็นต้องกลับบ้านสักหน่อย

335
00:28:07,645 --> 00:28:10,398
คราวนี้เป็นที่ไหน
ใช่สำนักร่างทรงหรือเปล่า

336
00:28:10,481 --> 00:28:12,358
เจ้าไม่ได้ฆ่าใครไปใช่ไหม

337
00:28:13,067 --> 00:28:14,318
ไม่ได้ฆ่าคนใช่ไหม

338
00:28:15,027 --> 00:28:17,071
ทำไมข้าต้องฆ่าคนด้วยเล่า

339
00:28:17,571 --> 00:28:19,615
ทำไมถึงพูดอะไรพรรค์นั้นออกมาได้

340
00:28:24,412 --> 00:28:27,081
- มาให้ข้าดูแผลหน่อย
- ไม่เป็นไร

341
00:28:28,999 --> 00:28:31,210
ให้ข้าเห็นกับตาให้เบาใจเถอะ

342
00:28:31,293 --> 00:28:32,837
ข้าไม่เป็นไรจริงๆ

343
00:28:32,920 --> 00:28:34,213
เอามือมา

344
00:28:35,464 --> 00:28:37,007
ปัดโธ่

345
00:28:49,603 --> 00:28:51,439
ต่อให้บาดเจ็บมา
เราก็ไม่อ่อนข้อให้หรอก

346
00:28:51,522 --> 00:28:55,151
ไม่ว่าองค์ชายจะทรงโปรดเจ้าแค่ไหน
ก็อย่าได้ลืมหน้าที่ตัวเองเป็นอันขาด

347
00:28:55,234 --> 00:28:57,945
เจ้าเข้าใจบทเรียน
ที่เราต้องการจะสอนใช่ไหม

348
00:28:58,070 --> 00:28:59,071
ขอรับ

349
00:29:00,823 --> 00:29:01,949
ข้าว่าพอแล้วล่ะ

350
00:29:07,496 --> 00:29:08,747
หลีก

351
00:29:13,002 --> 00:29:15,337
ออกแรงให้มันเยอะๆ หน่อย แบบนี้สิ

352
00:29:15,421 --> 00:29:17,339
แค่ถูเบาๆ มันจะไปสะอาดได้อย่างไร

353
00:29:17,423 --> 00:29:18,549
ขอรับ

354
00:29:23,179 --> 00:29:24,930
- องค์ชาย
- องค์ชาย

355
00:29:28,392 --> 00:29:31,479
ซุนดลตามข้ามา
ข้ามีเรื่องจะวานเจ้าอยู่

356
00:29:41,405 --> 00:29:43,324
เจ้าคิดว่าเป็นเรื่องอะไร

357
00:29:44,074 --> 00:29:46,327
อุตส่าห์จะใช้เขาทำความสะอาดโถงแท้ๆ

358
00:30:03,010 --> 00:30:04,094
นั่งลงสิ

359
00:30:08,307 --> 00:30:10,684
ทรงมีเรื่องอะไร
ให้หม่อมฉันรับใช้หรือเพคะ

360
00:30:10,768 --> 00:30:13,687
นั่งตรงนี้
นั่นแหละเรื่องที่ข้าจะไหว้วาน

361
00:30:21,904 --> 00:30:23,322
โอ๊ยๆ

362
00:30:27,451 --> 00:30:28,452
หลังจะหัก

363
00:30:28,536 --> 00:30:30,412
จะมีขันทีคนใหม่ไปเพื่ออะไร

364
00:30:30,496 --> 00:30:33,249
ในเมื่อเรายังต้องมา
ทำความสะอาดโรงเก็บของเองแบบนี้

365
00:30:33,332 --> 00:30:35,918
เราต้องทำให้เขา
โดนไล่ออกในเร็ววันนี้แล้ว

366
00:30:36,001 --> 00:30:38,504
อย่างไรล่ะ
องค์ชายทรงโปรดปรานเขาอย่างกับอะไรดี

367
00:30:38,587 --> 00:30:40,714
- งั้นเราจะทำอะไรได้อีก
- ก็นั่นแหละ

368
00:30:40,798 --> 00:30:42,383
ทำความสะอาดไม่เสร็จสักที

369
00:30:42,466 --> 00:30:44,552
- เดี๋ยวพักดื่มน้ำกัน
- ทำตรงนี้ให้เสร็จก่อน

370
00:30:44,843 --> 00:30:45,844
โกซุนดล

371
00:30:47,346 --> 00:30:48,347
องค์ชาย

372
00:30:52,184 --> 00:30:54,937
ตามข้ามา ข้ามีเรื่องจะวานเจ้าหน่อย

373
00:30:56,772 --> 00:30:58,023
แค่เขาหรือ

374
00:31:13,581 --> 00:31:14,707
ทำอะไรของเจ้า

375
00:31:15,624 --> 00:31:16,667
กินเสียสิ

376
00:31:17,751 --> 00:31:20,087
นี่มันส้มใช่ไหมเพคะ

377
00:31:20,170 --> 00:31:21,755
หม่อมฉันเพิ่งเคยเห็น

378
00:31:34,852 --> 00:31:36,562
ใช่ ทางนั้นแหละ

379
00:31:36,645 --> 00:31:37,688
- ขอรับ
- ดีๆ

380
00:31:37,771 --> 00:31:38,981
ไม่ใช่ ทางนั้นๆ

381
00:31:39,064 --> 00:31:41,609
- ทางนี้ต่างหาก
- ใช่ๆ

382
00:31:41,692 --> 00:31:43,235
ไม่ๆ อยู่ฝั่งนั้นดีกว่า

383
00:31:43,319 --> 00:31:44,320
ใช่ๆ

384
00:31:45,154 --> 00:31:46,155
ตรงนั้นแหละ

385
00:31:47,865 --> 00:31:51,201
องค์ชายทรงตามหาซุนดล
อีกแล้วสินะขอรับ

386
00:31:51,285 --> 00:31:53,912
งั้นก็ให้เขาไปเลย
องค์ชายทรงเรียกนี่

387
00:31:53,996 --> 00:31:56,081
ไปสิ ไปเสีย ไป

388
00:32:01,170 --> 00:32:02,963
ไปเถอะ ไปไป๊

389
00:32:04,256 --> 00:32:06,175
ข้าล่ะอยากทุบหม้อระบายอารมณ์จริงๆ

390
00:32:15,059 --> 00:32:17,895
องค์ชายรัชทายาทมีรับสั่ง
ให้ข้าบอกให้เจ้าไปกินยา

391
00:32:17,978 --> 00:32:19,146
ดังนั้นไปกินยาเสีย

392
00:32:48,717 --> 00:32:49,968
ขันทีโกใช่หรือไม่

393
00:32:50,844 --> 00:32:52,304
พ่ะย่ะค่ะพระมเหสี

394
00:32:52,388 --> 00:32:54,431
ข้าได้ยินมาว่า
เจ้าร่วมมือกับหัวหน้าหน่วยฮัน

395
00:32:54,515 --> 00:32:56,892
จับฆาตกร
ในคดีจุดทิศหลักได้อย่างนั้นสินะ

396
00:32:57,893 --> 00:33:00,437
ตายจริง
นี่เจ้าได้รับบาดเจ็บมาอย่างนั้นหรือ

397
00:33:01,689 --> 00:33:03,649
กระหม่อมไม่เป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ

398
00:33:03,732 --> 00:33:05,109
กระหม่อมต้องรับใช้องค์รัชทายาท

399
00:33:05,192 --> 00:33:07,486
บาดแผลเพียงเท่านี้
เป็นเรื่องเล็กน้อยพ่ะย่ะค่ะ

400
00:33:08,779 --> 00:33:10,406
อย่างไรเจ้าก็ต้องมีสุขภาพแข็งแรง

401
00:33:10,531 --> 00:33:12,199
จึงจะรับใช้องค์ชายได้อย่างเต็มที่

402
00:33:12,783 --> 00:33:15,994
ไว้ข้าจะบอกหมอหลวง
และส่งยาไปให้ก็แล้วกัน

403
00:33:16,078 --> 00:33:17,579
ดูแลตัวเองก่อนเถิด

404
00:33:18,455 --> 00:33:20,332
ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะพระมเหสี

405
00:33:20,416 --> 00:33:22,584
ขอประทานอภัย
ที่ทำให้พระองค์กังวลพระทัยพ่ะย่ะค่ะ

406
00:33:45,899 --> 00:33:47,484
ช่างน่ายกย่อง

407
00:33:49,528 --> 00:33:51,280
เขาดูเป็นคนเฉลียวฉลาดดี

408
00:34:09,214 --> 00:34:11,133
องค์ชาย ซุนดลเองพ่ะย่ะค่ะ

409
00:34:11,216 --> 00:34:12,217
เข้ามา

410
00:34:39,328 --> 00:34:40,954
อาการของหม่อมฉันดีขึ้นมากแล้ว

411
00:34:41,079 --> 00:34:43,081
หม่อมฉันซาบซึ้ง
ในน้ำพระทัยของพระองค์เพคะ

412
00:34:47,252 --> 00:34:48,462
(ระเบียนเหตุฆาตกรรมยกตระกูล)

413
00:34:48,545 --> 00:34:52,299
ข้าจะยอมฟังเรื่องครอบครัวเจ้า
หลังจากได้ทดสอบฝีมือของเจ้าแล้ว

414
00:34:52,382 --> 00:34:54,384
จากนั้น

415
00:34:54,468 --> 00:34:57,805
ข้าจึงจะค่อยคิด
ว่าจะใช้งานเจ้าอย่างไร

416
00:35:00,682 --> 00:35:03,101
เล่าเหตุการณ์
ที่ครอบครัวเจ้าถูกสังหารมาซิ

417
00:35:04,019 --> 00:35:05,979
ในระเบียนระบุไว้ว่าอย่างไรเพคะ

418
00:35:08,232 --> 00:35:09,858
ระเบียนระบุไว้ว่า

419
00:35:09,942 --> 00:35:12,027
เจ้ากำลังเรียนรู้การทำอาหาร

420
00:35:12,110 --> 00:35:14,279
ช่วงสามถึงสี่เดือน
ก่อนก่อเหตุฆาตกรรม

421
00:35:14,363 --> 00:35:16,615
วันนี้คุณหนูแจอี
ทำอาหารเช้าด้วยตัวเอง

422
00:35:16,698 --> 00:35:19,326
ดังนั้นเราจึงไม่ได้
เข้าใกล้ครัวเลยเจ้าค่ะ

423
00:35:19,451 --> 00:35:22,371
นางไม่ได้ทำอาหาร
ส่วนของตัวเองด้วยซ้ำ

424
00:35:22,454 --> 00:35:23,831
ท่านพี่

425
00:35:23,914 --> 00:35:25,082
ท่านแม่

426
00:35:25,749 --> 00:35:27,918
และระเบียนยังระบุไว้อีกว่า

427
00:35:28,001 --> 00:35:30,254
เจ้าเคยขอให้ท่านอาจารย์
ยกเลิกการหมั้นหมาย

428
00:35:30,337 --> 00:35:33,257
เพื่อที่เจ้าจะได้หนีตามชู้รักไป

429
00:35:33,382 --> 00:35:35,884
แต่ท่านอาจารย์ปฏิเสธเสียก่อน

430
00:35:36,510 --> 00:35:39,137
ข้าไม่เคยได้ยินนายท่าน
ขึ้นเสียงแบบนั้นมาก่อนเลยขอรับ

431
00:35:39,221 --> 00:35:42,766
นางแต่งกายเป็นบุรุษเพื่อลอบออกไป
พบชิมยองข้างนอกทุกคืน

432
00:35:42,850 --> 00:35:44,601
นางเอาแต่สำมะเลเทเมากับเขาเจ้าค่ะ

433
00:35:45,519 --> 00:35:48,313
พวกเขาสวมกำไลหยก
เข้าคู่กันด้วยนะเจ้าคะ

434
00:35:48,438 --> 00:35:51,191
นางกำลังวางแผนหนีตามชิมยองอยู่ขอรับ

435
00:35:54,653 --> 00:35:56,071
และระเบียนก็ระบุไว้ว่า

436
00:35:56,154 --> 00:35:59,783
เจ้าเลือกทำสิ่งที่ชั่วร้าย
เกินกว่าจะบรรยาย

437
00:35:59,867 --> 00:36:00,951
(พิษ)

438
00:36:11,628 --> 00:36:13,338
เจ้าเลือกวางยาคนในครอบครัว

439
00:36:13,422 --> 00:36:15,674
และหนีตามชู้รักของเจ้าไป

440
00:36:21,054 --> 00:36:22,931
เจ้าใส่ยาพิษลงในน้ำแกง

441
00:36:23,015 --> 00:36:24,474
และสังหารครอบครัวของตน

442
00:36:24,558 --> 00:36:25,726
แต่ชิมยอง ชู้รักของเจ้านั้น

443
00:36:25,809 --> 00:36:28,854
ไม่อาจหักหลังท่านอาจารย์ได้ลง
เนื่องจากท่านรับเขามาเลี้ยง

444
00:36:28,937 --> 00:36:30,731
เขาจึงตัดสินใจ
สารภาพความจริงทุกอย่าง

445
00:36:31,064 --> 00:36:33,066
แทนที่จะหนีตามกันไปกับเจ้า

446
00:36:33,692 --> 00:36:35,819
ในระเบียนได้ระบุไว้ตามนี้

447
00:36:40,782 --> 00:36:45,329
เช่นนั้นครานี้
ข้าจะขอฟังความจากฝั่งเจ้าบ้าง

448
00:36:46,496 --> 00:36:49,958
สาเหตุที่หม่อมฉันกับท่านพ่อ
มีปากเสียงกันจนคนรับใช้เอาไปลือ

449
00:36:50,751 --> 00:36:52,961
ไม่ใช่เพราะว่าหม่อมฉันลอบมีชู้

450
00:36:53,837 --> 00:36:56,131
แต่เป็นเพราะว่าจดหมายลับ
ที่พระองค์ทรงส่งมาเพคะ

451
00:37:04,806 --> 00:37:05,891
ข้าต้องไปเจ้าค่ะ

452
00:37:06,558 --> 00:37:07,893
แม้พิธีแต่งงานจะต้องล่าช้าก็ตาม

453
00:37:07,976 --> 00:37:10,228
เรื่องมันไม่ง่ายดายถึงปานนั้น

454
00:37:10,312 --> 00:37:13,941
เจ้าจะอธิบายเรื่องทุกอย่าง
กับองค์ชายรัชทายาทอย่างไร

455
00:37:14,024 --> 00:37:16,860
ทั้งเรื่องที่เจ้าแต่งกายเป็นบุรุษ
และยืมชื่อของพี่เจ้ามาไขคดี

456
00:37:17,778 --> 00:37:19,237
จริงหรือไม่

457
00:37:19,321 --> 00:37:21,239
ที่เจ้าทำอาหารมื้อนั้นให้ครอบครัว

458
00:37:25,661 --> 00:37:29,289
มีช่วงเวลาใดบ้างที่คนร้ายจะฉวยโอกาส
ใส่ยาพิษลงในแกงก่อนเจ้ายกสำรับไป

459
00:37:29,373 --> 00:37:30,666
ไม่มีเลยเพคะ

460
00:37:31,708 --> 00:37:34,628
ช่วงเวลาเดียวที่คนร้ายจะลอบใส่ยาพิษ

461
00:37:34,711 --> 00:37:36,713
ลงไปในน้ำแกงได้มีแค่

462
00:37:36,838 --> 00:37:39,216
หลังจากที่หม่อมฉันชิมรสน้ำแกงแล้ว

463
00:37:39,341 --> 00:37:41,718
และก่อนที่หม่อมฉันจะตักแบ่งชามเพคะ

464
00:37:41,843 --> 00:37:45,097
ในเมื่อตอนที่หม่อมฉันชิม
น้ำแกงยังปกติดี

465
00:37:45,180 --> 00:37:48,767
ก็หมายความว่าน้ำแกงถูกใส่ยาพิษลงไป
หลังจากหม่อมฉันยกสำรับไปแล้ว

466
00:37:51,728 --> 00:37:53,939
เช่นนั้น ณ เวลานั้น
ก็ไม่มีผู้ใดเข้าไปในครัวเลยรึ

467
00:37:54,439 --> 00:37:55,440
เพคะ

468
00:37:56,566 --> 00:37:57,818
มีหม่อมฉันผู้เดียว

469
00:37:57,901 --> 00:38:00,195
แล้วเหตุใดเจ้า
จึงไม่รับมื้อเช้าอย่างคนอื่นๆ

470
00:38:00,278 --> 00:38:03,615
หม่อมฉันกังวลเรื่องจดหมายลับมาก
จึงกินอะไรไม่ลงเพคะ

471
00:38:05,993 --> 00:38:08,453
เรื่องที่เจ้าเป็นผู้ซื้อยาพิษมา
เป็นเรื่องจริงหรือไม่

472
00:38:09,079 --> 00:38:11,123
หม่อมฉันไม่ได้จะเอามาใช้กับคน

473
00:38:11,248 --> 00:38:14,584
หม่อมฉันซื้อมาเพียงเพราะว่า
ต้องการนำมาศึกษาเท่านั้นเองเพคะ

474
00:38:14,668 --> 00:38:17,129
เช่นนั้น เหตุใดชู้รักของเจ้า

475
00:38:17,212 --> 00:38:20,757
จึงรับสารภาพว่าเจ้า
เป็นผู้ใส่ยาพิษลงไปในน้ำแกง

476
00:38:22,718 --> 00:38:24,011
ชิมยอง…

477
00:38:25,929 --> 00:38:27,431
เป็นชู้รักของเจ้าจริงหรือไม่

478
00:38:29,683 --> 00:38:30,684
เขา…

479
00:38:34,312 --> 00:38:35,355
วันนี้

480
00:38:37,357 --> 00:38:38,859
สอนกระบวนท่านี้ให้ข้าที

481
00:38:39,901 --> 00:38:40,902
นะ

482
00:38:41,403 --> 00:38:43,780
จนกว่าจะทำได้คล่อง
ข้าจะไม่กลับบ้านเด็ดขาด

483
00:38:44,865 --> 00:38:46,283
- หนึ่ง
- ย่า!

484
00:38:46,366 --> 00:38:47,409
กัน

485
00:38:48,535 --> 00:38:50,787
ย่า! จากนั้นก็หมุนตัว

486
00:38:54,416 --> 00:38:55,417
หนึ่ง

487
00:38:58,128 --> 00:38:59,129
หนึ่ง

488
00:39:34,873 --> 00:39:38,960
หม่อมฉันกับเขา
เป็นเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน

489
00:39:39,044 --> 00:39:41,088
เรื่องเป็นชู้รักกันนั้น
โกหกทั้งเพเพคะ

490
00:39:41,546 --> 00:39:44,758
เช่นนั้นเหตุใดเขาจึงบอก
ว่าพวกเจ้าเป็นคนรักกัน

491
00:39:46,593 --> 00:39:48,345
หม่อมฉันก็ไม่แน่ใจเพคะ

492
00:39:48,470 --> 00:39:50,847
ไม่รู้ว่าทำไมยอง
ถึงพูดอะไรพรรค์นั้นออกไป

493
00:39:52,724 --> 00:39:54,643
เราต้องจับคนร้ายให้ได้เพคะ

494
00:39:54,726 --> 00:39:56,228
หากหม่อมฉันกลับไปแกซอง…

495
00:39:56,311 --> 00:39:59,022
หากหม่อมฉัน
ได้สัมผัสทุกอย่างอีกครั้งหนึ่ง

496
00:39:59,523 --> 00:40:02,109
หม่อมฉันมั่นใจว่าเรา
จะพบเบาะแสที่ตกหล่นไปเพคะ

497
00:40:06,279 --> 00:40:07,280
แต่ก่อนจะทำเช่นนั้น

498
00:40:08,740 --> 00:40:10,325
มีเรื่องหนึ่ง
ที่เราต้องไขให้ได้เสียก่อน

499
00:40:12,786 --> 00:40:14,579
ทรงหมายถึงจดหมายภูตผีสินะเพคะ

500
00:40:15,455 --> 00:40:17,124
ตอนนี้จดหมายอยู่ไหน

501
00:40:17,249 --> 00:40:18,917
องค์ชายยังทรงเก็บไว้หรือไม่

502
00:40:19,835 --> 00:40:22,629
เจ้ายังจำลายมือ
ในจดหมายลับได้อยู่หรือเปล่า

503
00:40:23,797 --> 00:40:25,882
แม้จะจำรายละเอียดไม่ได้

504
00:40:25,966 --> 00:40:29,219
แต่หม่อมฉันจำได้ว่า
มันประณีตบรรจงและชัดเจนมากเพคะ

505
00:40:30,137 --> 00:40:32,264
แล้วตราประทับขององค์ชายรัชทายาทเล่า

506
00:40:32,347 --> 00:40:34,015
ลัญจกรขององค์รัชทายาทหรือ

507
00:40:48,280 --> 00:40:51,950
หม่อมฉันไม่แน่ใจ
แต่มันก็ดูคล้ายคลึงกันเพคะ

508
00:40:56,538 --> 00:40:59,499
อันที่จริงหม่อมฉัน
จำเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้สักเท่าไร

509
00:41:26,943 --> 00:41:28,069
ลองเปิดดูสิ

510
00:41:34,951 --> 00:41:36,494
กล่องนี้หรือเพคะ

511
00:41:36,578 --> 00:41:38,288
มันเปิดได้จริงๆ หรือ

512
00:41:45,712 --> 00:41:47,964
หรือว่าต้องใช้รหัสอะไรในการเปิดเพคะ

513
00:42:06,149 --> 00:42:08,818
(แม้เจ้ามีแขน
แขนของเจ้าจะไม่อาจใช้การได้)

514
00:42:08,902 --> 00:42:11,488
(แม้เจ้ามีขา
ขาของเจ้าจะไม่อาจก้าวเดินได้)

515
00:42:33,134 --> 00:42:34,511
พระองค์คงทรงหวาดกลัว

516
00:42:46,398 --> 00:42:48,066
และทรงโดดเดี่ยวมากสินะเพคะ

517
00:42:59,744 --> 00:43:00,745
ใช่

518
00:43:02,038 --> 00:43:03,123
ข้าทั้งหวาดกลัว

519
00:43:05,166 --> 00:43:06,251
ทั้งโดดเดี่ยว

520
00:43:08,712 --> 00:43:11,881
คงไม่อาจวางพระทัยได้
เพราะไม่รู้ว่าต้องเผชิญหน้ากับผู้ใด

521
00:43:14,134 --> 00:43:16,136
มนุษย์จะสู้กับภูตผีได้อย่างไร

522
00:43:16,219 --> 00:43:18,471
แต่ทรงต่อกรกับคำสาปได้นะเพคะ

523
00:43:18,555 --> 00:43:20,765
อย่าทรงยอมให้กระดาษแผ่นนี้
สั่นคลอนพระทัย

524
00:43:21,391 --> 00:43:23,810
องค์ชาย พระองค์คือผู้เดียวที่สามารถ

525
00:43:23,893 --> 00:43:26,688
กำหนดชะตาของตนเองได้
ไม่ใช่กระดาษแผ่นนี้เพคะ

526
00:43:31,318 --> 00:43:33,611
หม่อมฉันจะอยู่เคียงข่างพระองค์เอง

527
00:43:52,422 --> 00:43:53,548
เจ้าคิดว่า…

528
00:43:55,050 --> 00:43:57,260
ผู้ใดส่งจดหมายนั่นมาให้ข้า

529
00:43:57,344 --> 00:43:58,970
ยิงธนูใส่ข้า

530
00:43:59,846 --> 00:44:01,514
สังหารครอบครัวของเจ้า

531
00:44:02,724 --> 00:44:06,269
ดัดแปลงกระดาษเขียนคำอธิษฐาน
และชักนำให้ร่างทรงก่อเหตุ

532
00:44:06,394 --> 00:44:07,270
อย่างไรนะเพคะ

533
00:44:07,354 --> 00:44:10,523
คนร้ายคดีจุดทิศหลัก
ทำสิ่งเหล่านี้หรอกหรือ

534
00:44:10,607 --> 00:44:12,650
ในช่วงเวลาไล่เลี่ย
กับตอนที่ท่านอาจารย์เสียชีวิต

535
00:44:13,151 --> 00:44:15,945
นางไปยังสถานที่สวดมนต์
ในแกซองอยู่บ่อยครั้ง

536
00:44:16,780 --> 00:44:18,239
ในแกซองหรือ

537
00:44:18,323 --> 00:44:20,950
แต่ก็มีผู้คนมากโขอยู่นะเพคะ
ที่มาสวดมนต์ที่แกซอง

538
00:44:21,034 --> 00:44:23,578
เพราะภูมิประเทศพิเศษของเขาซงอัก

539
00:44:24,913 --> 00:44:28,458
เจ้าพูดถูก
มันอาจไม่เกี่ยวข้องกันก็เป็นได้

540
00:44:31,961 --> 00:44:33,755
ตอนนี้ร่างทรงนางนั้นอยู่ที่ไหนเพคะ

541
00:44:53,483 --> 00:44:56,111
เช่นนั้นมันก็ไม่ใช่จุดทิศหลัก

542
00:44:56,194 --> 00:44:58,113
แต่เป็นชีวิตทั้งสี่ช่วงหรอกเรอะ

543
00:44:58,196 --> 00:45:01,616
เช่นนั้นหัวหน้าหน่วยฮันก็คิดผิด
ส่วนขันทีคนนั้นก็คิดถูก…

544
00:45:02,784 --> 00:45:03,743
ใต้เท้า

545
00:45:10,083 --> 00:45:11,668
ร่างทรงรับสารภาพหรือยัง

546
00:45:11,751 --> 00:45:14,546
ขออภัยขอรับใต้เท้า
นางยังไม่ปริปากสักคำเลยขอรับ

547
00:45:27,100 --> 00:45:31,354
เพราะเราเสียหลักฐานไปแล้ว
จึงต้องหวังพึ่งคำสารภาพของร่างทรง

548
00:45:39,320 --> 00:45:42,782
เส้นผมของนางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว
และตัวนางก็เริ่มมีกลิ่น…

549
00:45:44,075 --> 00:45:47,078
เราพบตัวอักษร
บนร่างเหยื่อรายที่สองแล้ว

550
00:45:47,203 --> 00:45:49,664
ตัวอักษรตัวสุดท้าย
ที่เจ้าจะสลักคือตัวอะไร

551
00:45:51,458 --> 00:45:55,503
เงียบไปก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น
และปกป้องอะไรก็ไม่ได้เช่นกัน

552
00:45:55,587 --> 00:45:57,297
อีกไม่นานเจ้าจะถูกสอบปากคำ

553
00:45:57,380 --> 00:46:00,633
หากยอมพูดเสียตอนนี้
ก็จะได้ไม่ต้องถูกทรมาน

554
00:46:09,184 --> 00:46:11,519
ไม่มีผู้ใด
ได้ยินสุรเสียงของผู้พยากรณ์

555
00:46:15,315 --> 00:46:18,151
ข้าคือผู้ถูกเลือก
ผู้ที่จะทำให้คำพยากรณ์กลายเป็นจริง

556
00:46:19,277 --> 00:46:21,654
แผนการของข้า
ยังห่างไกลจากคำว่าล้มเหลวนัก

557
00:46:23,448 --> 00:46:26,993
เมื่อใดที่เวลาอันสมควรมาถึง
เมื่อใดที่มีผู้รับฟังคำพยากรณ์

558
00:46:29,913 --> 00:46:32,665
เจ้าจะรู้เองว่า
ตัวอักษรตัวสุดท้ายคืออะไร

559
00:46:38,379 --> 00:46:40,798
ต้องมีจุดเชื่อมโยงอยู่เป็นแน่

560
00:46:40,882 --> 00:46:42,258
เมื่อใดที่มีเงา

561
00:46:42,342 --> 00:46:45,094
ปลายทางของเงาย่อมเป็นตัวเจ้าของ

562
00:46:45,178 --> 00:46:48,097
เราต้องหาตัวเจ้าของเงา
ของทุกอย่างที่เกิดขึ้น

563
00:46:48,181 --> 00:46:50,767
ก่อนที่คำสาปจะกลายเป็นจริง

564
00:46:50,850 --> 00:46:52,477
ก่อนที่ข้าจะวิกลจริต

565
00:46:53,728 --> 00:46:56,064
และออกเร่ร่อนไปทั่วโชซอนเพียงลำพัง

566
00:46:56,147 --> 00:46:58,816
องค์ชาย เหตุใดจึงตรัสอะไร
น่ากลัวเช่นนั้นออกมา…

567
00:46:58,942 --> 00:47:01,444
พวกมันเขียนจุดประสงค์ไว้ชัดเจนแล้ว

568
00:47:08,493 --> 00:47:12,163
เซงมินัลรยอม ยอจีกวานโพ

569
00:47:13,748 --> 00:47:16,459
"ผู้คนจะพยายามปลดเจ้าจากตำแหน่ง"

570
00:47:16,543 --> 00:47:20,213
องค์ชาย
หม่อมฉันจะปกป้องพระองค์เองเพคะ

571
00:47:20,296 --> 00:47:22,757
เรื่องนั้นจะไม่มีวัน
เกิดขึ้นอย่างแน่นอน

572
00:47:33,017 --> 00:47:35,478
เจ้าคิดว่าผู้ใด
จะมีเป้าหมายเช่นนั้นกัน

573
00:47:37,981 --> 00:47:40,483
นอกเหนือไปจากข้า
และเสด็จพี่ผู้ล่วงลับแล้ว

574
00:47:40,567 --> 00:47:42,569
ก็ยังมีองค์ชายมยองอันอีก

575
00:47:43,027 --> 00:47:44,862
มีกลุ่มคน

576
00:47:44,946 --> 00:47:47,490
ที่อยากปลดข้าลงจากตำแหน่ง
เพื่อให้เขาขึ้นเป็นรัชทายาทอยู่

577
00:47:49,325 --> 00:47:51,369
ผู้ที่เป็นเหมือนตาขององค์ชายมยองอัน

578
00:47:51,452 --> 00:47:54,706
เสนาบดีฝ่ายขวา โชวอนโบ
กับญาติโกโหติกาของมันอย่างไรเล่า

579
00:48:01,462 --> 00:48:02,672
หมดจอก

580
00:48:02,755 --> 00:48:04,257
หมดจอก

581
00:48:06,676 --> 00:48:09,512
หัวหน้าหน่วยฮัน
มันคาดการณ์ผิดไปมหันต์

582
00:48:10,263 --> 00:48:14,851
ทุกวันนี้คนผู้นั้น
กลายเป็นขี้ปากชาวบ้านไปแล้วล่ะขอรับ

583
00:48:16,853 --> 00:48:18,563
คู่หมั้นของเขา

584
00:48:18,646 --> 00:48:21,274
สังหารบิดามารดาและพี่ชายไปไม่พอ

585
00:48:21,357 --> 00:48:23,234
ยังจะหนีตาม…

586
00:48:24,360 --> 00:48:25,862
ชายอื่นไปอีก

587
00:48:26,946 --> 00:48:29,616
ส่วนองค์ชายรัชทายาท
ก็รับสั่งให้ขันทีกระจอกๆ คนนึง

588
00:48:29,741 --> 00:48:32,118
แข่งกับหัวหน้าหน่วยเสียอย่างนั้น

589
00:48:32,243 --> 00:48:35,079
ข้าล่ะสงสารใต้เท้าฮันเสียจริง

590
00:48:37,206 --> 00:48:39,125
เหตุกระดาษคำอธิษฐานเปื้อนเลือด

591
00:48:39,250 --> 00:48:41,294
ก็เป็นฝีมือของร่างทรง

592
00:48:41,377 --> 00:48:45,715
ดังนั้นสำนักร่างทรง
ย่อมอยู่เบื้องหลังเป็นแน่

593
00:48:47,342 --> 00:48:48,593
ท่านนี่…

594
00:48:49,552 --> 00:48:51,262
เฉียบคมกว่าที่ข้าคิดเสียอีก

595
00:48:51,346 --> 00:48:54,349
ทำไมข้าถึงนึกไม่ได้กันนะ

596
00:48:55,266 --> 00:48:58,436
เช่นนั้น ใครเป็นผู้บงการ
ให้ร่างทรงนางนั้นก่อเหตุ

597
00:48:58,519 --> 00:49:00,313
ดัดแปลงกระดาษคำอธิษฐาน

598
00:49:00,396 --> 00:49:03,483
และสังหารชาวบ้านเหล่านั้นกันเล่า

599
00:49:03,608 --> 00:49:04,859
ลืมเสียสนิท

600
00:49:04,984 --> 00:49:07,153
ข้าไม่เคยนึกถึงเรื่องนั้นเลย

601
00:49:07,236 --> 00:49:11,532
แหม นี่ท่านกำลังคิดว่า
ใครเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังสินะ

602
00:49:11,616 --> 00:49:15,995
เช่นนั้น ท่านคิดเรื่องอะไรอยู่เล่า

603
00:49:16,079 --> 00:49:19,415
เรื่องที่ข้าคิดมีเพียงเรื่องเดียว

604
00:49:20,750 --> 00:49:24,295
นั่นก็คือเทพเจ้า
ต้องอยู่ข้างเราเป็นแน่

605
00:49:24,379 --> 00:49:27,924
ใต้เท้ามินก็ตาย
เสนาบดีฝ่ายซ้ายก็กำลังสูญอำนาจ

606
00:49:28,007 --> 00:49:32,136
องค์ชายรัชทายาทก็คงกลัวหัวหด
หลังจากเจอเหตุกระดาษคำอธิษฐานไป

607
00:49:32,220 --> 00:49:33,805
คิดว่ามันหมายความว่าอย่างไร

608
00:49:33,888 --> 00:49:38,267
มันหมายความว่าทุกอย่าง
กำลังเข้าทางพวกเราอย่างไรเล่า

609
00:49:38,351 --> 00:49:39,435
ไม่คิดเช่นนั้นหรือ

610
00:49:39,519 --> 00:49:41,813
นั่นสินะขอรับ

611
00:49:41,896 --> 00:49:42,980
จริงของท่าน

612
00:49:44,982 --> 00:49:48,528
ในเมื่อเทพเจ้าอยู่ข้างเราทั้งที

613
00:49:48,611 --> 00:49:51,239
เวลาเช่นนี้เราควรทำอย่างไร

614
00:49:51,322 --> 00:49:53,366
ควรดื่มให้เต็มคราบสิขอรับ

615
00:49:53,449 --> 00:49:55,660
- ให้พุงกางไปเลย
- ดื่ม

616
00:49:55,743 --> 00:49:57,412
เทพเจ้าๆๆ

617
00:49:57,495 --> 00:49:59,997
- หมดจอก
- หมดจอก

618
00:50:05,628 --> 00:50:10,258
เขาทำอะไรเกินตัวไปมากจริงๆ นั่นแหละ

619
00:50:14,512 --> 00:50:17,640
สรุปว่า จากที่เจ้าไปสืบเสาะมา

620
00:50:17,724 --> 00:50:21,936
ขันทีโกซุนดลหายตัวไป
ระหว่างน้ำท่วมเมื่อปีก่อนสินะ

621
00:50:22,019 --> 00:50:23,271
เช่นนี้นี่เอง

622
00:50:24,731 --> 00:50:28,985
จู่ๆ เขาก็กลับมา
ปรากฏตัวอีกครั้งที่วังตะวันออก

623
00:50:32,572 --> 00:50:34,699
ข้าเดาถูกจริงๆ ด้วย

624
00:50:34,782 --> 00:50:37,493
ว่าโกซุนดลไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง

625
00:50:38,786 --> 00:50:39,912
กะแล้วเชียว

626
00:50:43,082 --> 00:50:45,585
เจ้าต้องพยายามฟื้นความทรงจำ
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

627
00:50:45,710 --> 00:50:50,089
เพราะเจ้าเป็นทั้งผู้ต้องสงสัย
เหยื่อ และผู้สืบคดีนี้

628
00:50:50,173 --> 00:50:53,259
เจ้าอาจมองข้ามบางสิ่งที่สำคัญไป

629
00:50:53,384 --> 00:50:56,763
และอาจหลงลืมบางสิ่งไป
เพราะมันเป็นรายละเอียดเพียงน้อยนิด

630
00:50:56,846 --> 00:50:59,390
เจ้าต้องนึกเรื่อง
ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ออก

631
00:51:01,184 --> 00:51:02,685
เจ้าต้องทำได้แน่

632
00:51:03,227 --> 00:51:05,772
เพคะ หม่อมฉันต้องทำได้

633
00:51:05,855 --> 00:51:07,023
หม่อมฉันจะทำให้ได้

634
00:51:08,024 --> 00:51:10,109
อย่างไรหม่อมฉัน
ก็จะนึกให้ออกให้จงได้

635
00:51:12,904 --> 00:51:14,989
พรุ่งนี้หม่อมฉันจะลอง
ไปที่บ้านของร่างทรงดูเพคะ

636
00:51:15,072 --> 00:51:17,283
แต่ซองอนดำเนินการสืบสวน
เสร็จเรียบร้อยไปแล้วนะ

637
00:51:17,366 --> 00:51:20,244
เขาอาจพลาดอะไรบางอย่างไปก็ได้เพคะ

638
00:51:20,328 --> 00:51:23,456
หม่อมฉันอยากไปดูด้วยตาตัวเอง
ในฐานะผู้สืบสวนคนหนึ่ง

639
00:51:24,332 --> 00:51:26,042
ไปคนเดียวจะไม่อันตรายหรอกหรือ

640
00:51:27,293 --> 00:51:29,086
ทรงเป็นห่วงหม่อมฉันหรือเพคะ

641
00:51:30,546 --> 00:51:33,299
เช่นนั้นหม่อมฉัน
ขอไปกับบัณฑิตพัคได้หรือไม่

642
00:51:36,302 --> 00:51:38,304
ดูเหมือนว่าเจ้าจะถูกใจเขามากสินะ

643
00:51:39,222 --> 00:51:42,809
แต่เขาขุดดินไม่เก่ง
และยังกินแกงไม่เป็นด้วยนะเพคะ

644
00:51:42,892 --> 00:51:44,644
เจ้าจะบอกว่าเขาไร้ประโยชน์รึ

645
00:51:44,727 --> 00:51:45,937
ไม่นะเพคะ

646
00:51:46,020 --> 00:51:47,939
ในยามที่เราพยายามหลบเลี่ยง

647
00:51:48,022 --> 00:51:50,024
หน่วยลาดตระเวน เขาพึ่งพาได้ทีเดียว

648
00:51:52,235 --> 00:51:54,111
เช่นนั้นข้าจะส่งบัณฑิตพัค

649
00:51:54,862 --> 00:51:57,156
ไปยังบ้านของร่างทรงกับเจ้า
เขาต้องช่วยได้แน่นอน

650
00:51:58,157 --> 00:52:00,326
แต่หากหม่อมฉันจำไม่ผิด
พรุ่งนี้บัณฑิตพัค

651
00:52:00,451 --> 00:52:02,453
ต้องทบทวนบทเรียน
จนปลีกตัวมาไม่ได้ไม่ใช่หรือเพคะ

652
00:52:03,913 --> 00:52:04,914
อ้อ

653
00:52:07,917 --> 00:52:11,170
ทรงอย่าได้เป็นห่วงเลยเพคะ
หม่อมฉันจะระมัดระวังตัว

654
00:52:32,316 --> 00:52:35,695
พระรูปนั้น…

655
00:52:35,778 --> 00:52:38,114
ทำไมท่านดูคุ้นหน้าคุ้นตาพิกล

656
00:52:39,448 --> 00:52:42,034
เคยเห็นท่านที่ไหนมาก่อนหรือเปล่านะ

657
00:52:48,583 --> 00:52:49,709
แหม

658
00:52:50,626 --> 00:52:54,380
ไม่นึกไม่ฝันว่าองค์รัชทายาท
จะประทานของทั้งหมดนี้ให้เรา

659
00:52:54,463 --> 00:52:58,092
พระองค์ทรงส่งของเหล่านี้
มาให้เพราะคิดว่า

660
00:52:58,217 --> 00:53:00,511
แม่และเด็กน่าจะเสียขวัญกันน่ะขอรับ

661
00:53:01,512 --> 00:53:04,140
ไม่นึกเลยเจ้าค่ะว่าพระองค์
จะประทานแบ็กบันกวักทังให้เรา

662
00:53:04,223 --> 00:53:06,267
(แบ็กบันกวักทัง: แกงสาหร่ายใส่ข้าว)

663
00:53:06,350 --> 00:53:08,269
เป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่งนัก

664
00:53:08,352 --> 00:53:11,105
กระทั่งหัวหน้าหน่วยฮันก็ยังแวะเวียน

665
00:53:11,188 --> 00:53:15,443
เอาผ้ากับฝ้าย
มาให้ลูกของเราด้วยนะเจ้าคะ

666
00:53:16,193 --> 00:53:18,738
หัวหน้าหน่วยฮันแวะมาหรือขอรับ

667
00:53:18,821 --> 00:53:20,197
ต้องขอบคุณเขา

668
00:53:20,281 --> 00:53:23,117
ลูกของเราจะได้
มีที่นอนนุ่มๆ แล้วขอรับ

669
00:53:25,244 --> 00:53:26,245
เอ้อ

670
00:53:29,415 --> 00:53:33,044
องค์รัชทายาทประทานชื่อ
ให้ลูกของพวกท่านเช่นกันขอรับ

671
00:53:33,169 --> 00:53:36,380
อะไรกัน
ช่างเป็นเกียรติของบ้านเราจริงๆ

672
00:53:41,802 --> 00:53:44,347
(มยองแร)

673
00:53:47,600 --> 00:53:49,977
"มยอง" ที่แปลว่า "รุ่งโรจน์"
กับ "แร" ที่แปลว่า "อนาคต" ขอรับ

674
00:53:50,061 --> 00:53:52,939
ข้าคิดชื่อนี้ให้เพื่อที่เขาจะได้
มีอนาคตอันรุ่งโรจน์รออยู่

675
00:53:53,022 --> 00:53:54,982
มีชื่อที่มีความหมายดี
เช่นนี้อยู่ด้วยหรือ

676
00:53:55,066 --> 00:53:58,194
พระองค์ทรงมี
พระมหากรุณาธิคุณจริงๆ เจ้าค่ะ

677
00:53:58,277 --> 00:54:03,032
คือว่า ข้าขอลองอุ้มลูก
ของพวกท่านได้หรือไม่ขอรับ

678
00:54:03,115 --> 00:54:04,450
ได้สิเจ้าคะ

679
00:54:11,040 --> 00:54:14,794
องค์รัชทายาทประทานชื่อ
"มยองแร" ให้เจ้าแล้วนะ

680
00:54:14,877 --> 00:54:16,671
มยองแร

681
00:54:16,754 --> 00:54:18,965
เหมาะกับเจ้ามากทีเดียว

682
00:55:48,012 --> 00:55:49,847
ขันทีโกอย่างนั้นหรือ

683
00:55:50,347 --> 00:55:53,434
- ใต้เท้า
- เจ้ามาทำอะไรที่นี่กัน

684
00:56:02,151 --> 00:56:04,361
- องค์ชายทรงส่งเจ้ามาหรือ
- ไม่ใช่ขอรับ

685
00:56:05,112 --> 00:56:07,031
ข้ากำลังกลับมาจากยอกยอง

686
00:56:07,114 --> 00:56:10,618
องค์ชายมีรับสั่งให้ข้านำข้าวของ
ไปส่งให้แม่และเด็กคู่นั้นขอรับ

687
00:56:14,622 --> 00:56:18,417
แต่พระองค์ไม่ได้ส่งข้ามา
เพราะไม่ไว้ใจท่านหรอกนะขอรับ

688
00:56:20,461 --> 00:56:24,423
อันที่จริง
ข้าอยากขอบคุณท่านน่ะขอรับ

689
00:56:24,548 --> 00:56:26,550
วันนี้ข้าดีใจนักที่บังเอิญพบท่าน

690
00:56:26,634 --> 00:56:29,929
หากคืนนั้น ท่านไม่ยอมรับฟังข้า

691
00:56:30,012 --> 00:56:33,015
เด็กทารกคนนั้นก็คงตายไปแล้ว

692
00:56:33,140 --> 00:56:35,684
คนที่ช่วยชีวิตเด็กคนนั้นไว้
ก็คือเจ้า

693
00:56:35,810 --> 00:56:37,144
ไม่ใช่ข้าไม่ใช่หรือ

694
00:56:37,937 --> 00:56:41,232
ไม่ใช่ขอรับ
ท่านต่างหากที่ช่วยชีวิตเขาไว้

695
00:56:41,315 --> 00:56:43,526
ตัวข้าเพียงลำพังคงทำไม่สำเร็จ

696
00:56:45,611 --> 00:56:48,989
ท่านเองก็ไปหาพวกเขาใช่ไหมขอรับ

697
00:56:49,782 --> 00:56:53,577
ข้าคิดว่าท่านเป็นบุคคล
ที่มีจิตใจกว้างขวางมากจริงๆ

698
00:56:54,328 --> 00:56:56,580
ท่านไม่ลืมเรื่องของพวกเขา
และยังดูแลพวกเขาอีก

699
00:56:57,915 --> 00:57:00,209
องค์รัชทายาทก็ทรงทำแบบเดียวกัน

700
00:57:02,461 --> 00:57:05,381
ข้าเพียงแค่มาตรวจสอบให้แน่ใจ
ว่าพวกทหารไม่ได้พลาดอะไรไป

701
00:57:05,464 --> 00:57:07,925
แต่ข้าก็ไม่เจอหลักฐานอะไรเพิ่มเติม

702
00:57:08,676 --> 00:57:11,846
จริงสิ ข้าพบสิ่งนี้บนลานหินน่ะขอรับ

703
00:57:14,515 --> 00:57:16,183
(จดหมายตอบรับการสู่ขอ)

704
00:57:23,566 --> 00:57:24,859
ของข้าเองแหละ

705
00:57:27,403 --> 00:57:29,572
ข้าคงทำตกระหว่างหาหลักฐานน่ะ

706
00:57:30,447 --> 00:57:35,119
มันคือจดหมายตอบรับการสู่ขอ

707
00:57:35,202 --> 00:57:36,996
จากตระกูลเจ้าสาวใช่ไหมขอรับ

708
00:58:01,812 --> 00:58:03,522
เจ้ารออะไรอยู่หรือ

709
00:58:04,565 --> 00:58:06,692
มีคำสู่ขอมาจากฮันยางน่ะเจ้าค่ะ

710
00:58:06,775 --> 00:58:08,903
ตอนนี้ท่านพ่อ
กำลังเขียนจดหมายตอบกลับอยู่

711
00:58:08,986 --> 00:58:09,862
ดีใจหรือเปล่า

712
00:58:09,945 --> 00:58:12,281
หากท่านพ่อส่งจดหมายตอบรับ
ไปให้ว่าที่สามีของข้า

713
00:58:12,364 --> 00:58:14,491
และเขาคนนั้นนำไป
แจ้งความจำนงต่อหน้าศาล

714
00:58:15,117 --> 00:58:17,786
ข้าก็เหมือนว่า
ได้แต่งงานแล้วใช่หรือไม่

715
00:58:17,912 --> 00:58:19,455
เจ้าดีใจถึงเพียงนั้นเชียว

716
00:58:19,538 --> 00:58:20,706
เจ้าค่ะ

717
00:58:36,847 --> 00:58:40,517
ในเมื่อเราได้รับ
จดหมายตอบรับคำสู่ขอมาแล้ว

718
00:58:40,643 --> 00:58:42,937
ก็หมายความว่าทั้งสองฝ่าย
ได้ตกลงปลงใจกัน

719
00:58:43,020 --> 00:58:45,814
กระหม่อมจึงขอประกาศ
ว่าบุตรชายของกระหม่อม

720
00:58:45,898 --> 00:58:50,069
ฮันซองอน
และบุตรสาวของใต้เท้ามิน มินแจอี

721
00:58:50,152 --> 00:58:52,947
จะแต่งงาน
เป็นทองแผ่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ

722
00:58:59,286 --> 00:59:03,249
ท่านยังคงรอนางอยู่หรือขอรับ

723
00:59:06,210 --> 00:59:09,964
หากนางกลับมา ท่านจะ…

724
00:59:10,047 --> 00:59:11,590
นางตายไปแล้ว

725
00:59:11,674 --> 00:59:13,759
นางได้ทำความผิดร้ายแรง

726
00:59:13,842 --> 00:59:15,803
และนำความอัปยศมาให้ข้า

727
00:59:16,428 --> 00:59:18,055
ข้าจะยังรอนางได้อย่างไร

728
00:59:19,890 --> 00:59:22,977
เช่นนั้นเหตุใดจึงยังพก
จดหมายตอบรับคำสู่ขออยู่ล่ะขอรับ

729
00:59:29,942 --> 00:59:33,112
เจ้าจะทำอะไรต่อไป
จะลองเดินตรวจสอบรอบๆ หรือ

730
00:59:33,529 --> 00:59:34,655
อ๋อ…

731
00:59:37,533 --> 00:59:39,410
ขอรับ ข้าขอเวลาสักครู่

732
01:00:20,743 --> 01:00:22,703
พบอะไรน่าสงสัยหรือเปล่า

733
01:00:24,204 --> 01:00:26,123
ไม่พบเลยขอรับใต้เท้า

734
01:00:26,206 --> 01:00:28,792
เพียงแต่ว่าในกระถางธูปนี้
มีกลีบดอกไม้อยู่

735
01:00:28,876 --> 01:00:31,295
แทนที่จะเป็นเศษธูป ซึ่งมันแปลกขอรับ

736
01:00:48,270 --> 01:00:50,481
เขาคงใจสลายน่าดูสินะ

737
01:00:51,148 --> 01:00:54,276
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะยังพก
จดหมายตอบรับคำสู่ขอไว้

738
01:00:58,280 --> 01:01:01,992
หรือว่าเขาจะยังรอข้าอยู่กันนะ

739
01:01:03,035 --> 01:01:05,788
เขาเชื่อในตัวข้าหรือเปล่า

740
01:01:08,457 --> 01:01:10,292
(จดหมายตอบรับการสู่ขอ)

741
01:01:11,543 --> 01:01:14,755
ท่านยังคงรอนางอยู่หรือขอรับ

742
01:01:23,055 --> 01:01:24,098
ใต้เท้า

743
01:01:28,977 --> 01:01:31,438
- มีอะไร
- ข้าได้รับสาส์นจากแกซองขอรับ

744
01:01:31,522 --> 01:01:33,690
เศษผ้าที่เราพบในถ้ำ

745
01:01:33,816 --> 01:01:36,944
มาจากชุดกระโปรง
ที่ตระกูลใต้เท้ามินซื้อไปขอรับ

746
01:01:37,027 --> 01:01:39,738
คนที่ขายผ้าไหม
ให้ตระกูลมินตรวจสอบให้แล้ว

747
01:01:41,198 --> 01:01:44,535
ว่าแล้วเชียว
นางยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ด้วย

748
01:01:45,577 --> 01:01:48,205
นางคงเปลี่ยนเสื้อผ้า

749
01:01:48,288 --> 01:01:50,207
แล้วแอบหนีออกมาจากที่นั่น

750
01:01:51,041 --> 01:01:53,544
แต่มีเรื่องหนึ่ง
ที่แปลกประหลาดนักขอรับ

751
01:01:53,669 --> 01:01:55,129
ชู้รักของคุณหนูมิน…

752
01:01:57,297 --> 01:01:59,508
- เจอตัวมันแล้วหรือ
- เจอแล้วขอรับ

753
01:01:59,591 --> 01:02:01,260
แล้วเรื่องมันเป็นมาอย่างไร

754
01:02:02,010 --> 01:02:03,053
ว่าอย่างไรนะ

755
01:02:04,763 --> 01:02:05,931
ที่เจ้าพูดมาเมื่อสักครู่

756
01:02:06,014 --> 01:02:07,516
ชู้รักที่ว่า…

757
01:02:09,476 --> 01:02:10,853
ตายแล้วงั้นหรือ

758
01:02:12,229 --> 01:02:13,313
เขาฆ่าตัวตายขอรับ

759
01:02:14,398 --> 01:02:15,983
เขาเขียนจดหมายลาตายไว้

760
01:02:16,066 --> 01:02:18,944
แล้วแขวนคอตาย
หน้าเรือนของพระอาจารย์มิน

761
01:02:25,951 --> 01:02:29,580
ราชองครักษ์ขององค์รัชทายาท
เอาจดหมายลาตายไปแล้วขอรับ

762
01:02:29,705 --> 01:02:33,250
หมายความว่าอย่างไร
ทำไมเขาถึงเอามันไป

763
01:02:33,333 --> 01:02:34,751
องค์รัชทายาทมีรับสั่งขอรับ

764
01:02:34,835 --> 01:02:37,504
เหตุใดพระองค์จึงมีรับสั่ง
ให้เอาจดหมายลาตายของเขาไป

765
01:02:54,688 --> 01:02:57,357
จากคำให้การ
ของราชองครักษ์ที่ไปแกซอง

766
01:02:57,483 --> 01:03:00,861
ชิมยองเป็นชู้รักของคุณหนูมินแจอี
อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ

767
01:03:00,944 --> 01:03:02,946
ไม่ใช่ข่าวลือลวงๆ แต่อย่างใด

768
01:03:03,030 --> 01:03:04,114
เป็นไปไม่ได้

769
01:03:06,450 --> 01:03:08,202
ชู้รักงั้นหรือ

770
01:03:08,285 --> 01:03:11,038
นางสวมหมวกเขียวให้ข้า

771
01:03:11,121 --> 01:03:12,998
ลอบคบหากับผู้อื่นจริงหรือ

772
01:03:29,515 --> 01:03:31,058
ถึงแจอียอดรัก

773
01:03:37,689 --> 01:03:41,443
หม่อมฉันกับเขา
เป็นเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน

774
01:03:41,527 --> 01:03:43,403
เรื่องเป็นชู้รักกันนั้น
มันโกหกทั้งเพเพคะ

775
01:03:43,487 --> 01:03:46,949
หม่อมฉันไม่ได้ทดสอบพระองค์
ด้วยข่าวลือที่กำลังแพร่อยู่นะเพคะ

776
01:03:47,032 --> 01:03:48,951
หากพระองค์ไม่ได้ส่งจดหมายลับไปจริงๆ

777
01:03:49,076 --> 01:03:51,870
หม่อมฉันจะรู้เรื่องจดหมายภูตผี
ได้อย่างไรเล่าเพคะ

778
01:03:56,083 --> 01:03:59,878
ทุกอย่างที่นางเอ่ยกับเรา
เป็นเพียงคำหลอกลวงอย่างนั้นหรือ

779
01:04:04,258 --> 01:04:06,510
ไปพาตัวโกซุนดลมาให้ข้า

780
01:04:06,593 --> 01:04:09,012
อะไรนะพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดจึงทรงอยาก
ให้กระหม่อมพาตัวเขามา

781
01:04:09,555 --> 01:04:10,764
ไปพาเขามา

782
01:04:11,848 --> 01:04:14,351
พาตัวเขามาหาข้าเดี๋ยวนี้

783
01:04:14,977 --> 01:04:19,231
พระองค์มีรับสั่งให้เอาจดหมายลาตาย
ของเขาไปเพื่ออะไรกัน

784
01:04:25,779 --> 01:04:28,282
ไม่ได้ยินที่ข้าสั่งหรืออย่างไรกัน

785
01:04:28,365 --> 01:04:30,867
ไปพาตัวโกซุนดลมาที่นี่เดี๋ยวนี้!

786
01:04:59,855 --> 01:05:02,107
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

787
01:05:02,482 --> 01:05:03,900
อย่าไว้ใจใครทั้งสิ้น

788
01:05:04,985 --> 01:05:08,530
ข้าจะไม่เชื่อ
คำพูดของเจ้าแม้แต่คำเดียว

789
01:05:08,614 --> 01:05:10,240
ละทิ้งความเห็นอกเห็นใจไปเสีย

790
01:05:10,324 --> 01:05:12,326
หากยังปล่อย
ให้อารมณ์ส่วนพระองค์ครอบงำ

791
01:05:12,409 --> 01:05:14,870
พระองค์ทรงรักษา
ตำแหน่งไว้ไม่ได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ

792
01:05:14,953 --> 01:05:16,371
ลากคอเขาออกไปเสีย

793
01:05:17,039 --> 01:05:19,249
เรื่องวันนั้นที่ข้าจำไม่ได้
มันคืออะไรกันแน่

794
01:05:19,333 --> 01:05:21,793
เรายังไม่รู้ที่อยู่
ของคุณหนูมินแจอีอยู่ดี

795
01:05:21,877 --> 01:05:23,128
แต่คดีนั้น…

796
01:05:23,211 --> 01:05:25,464
ข้าพึ่งพาเจ้า

797
01:05:25,547 --> 01:05:30,010
เพราะข้าเฝ้ารอเจ้ามานานเหลือเกิน