1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,110 --> 00:00:27,653
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,737 --> 00:00:29,363
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,447 --> 00:00:32,575
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,658 --> 00:00:33,784
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,868 --> 00:00:35,911
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:01:06,233 --> 00:01:07,860
ดอกโบตั๋นแห้งหรือ

13
00:01:14,867 --> 00:01:16,076
กลิ่นอะไรกันนะ

14
00:01:18,037 --> 00:01:19,830
ท่านแม่จุดเทียนหอมหรือ

15
00:01:19,914 --> 00:01:25,878
ในวันนั้นข้าได้เห็น
ดอกโบตั๋นอยู่ในครัวไหมนะ

16
00:01:32,426 --> 00:01:34,804
เจ้าต้องพยายามฟื้นความทรงจำ
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

17
00:01:34,887 --> 00:01:37,765
เจ้าต้องนึกเรื่อง
ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ออก

18
00:01:37,848 --> 00:01:39,225
เจ้าต้องทำได้แน่

19
00:01:39,600 --> 00:01:42,061
สิ่งที่ข้านึกไม่ออกคืออะไรกันแน่

20
00:01:42,144 --> 00:01:44,605
บางอย่างที่ข้าเผลอมองข้าม

21
00:01:44,647 --> 00:01:46,232
สิ่งที่ข้าหลงลืมไป

22
00:01:48,442 --> 00:01:49,443
แจอี

23
00:01:52,947 --> 00:01:55,449
ใช่แล้ว ยองเข้ามาที่ครัวด้วย

24
00:01:57,827 --> 00:02:01,539
ทุกอย่างที่นางเอ่ยกับข้า
เป็นเพียงคำหลอกลวงอย่างนั้นหรือ

25
00:02:03,374 --> 00:02:05,709
ตอนที่ใครบางคน
ยิงธนูใส่ข้าในพื้นที่ล่าสัตว์

26
00:02:05,793 --> 00:02:07,419
ข้าก็พบมินแจอีพอดิบพอดี

27
00:02:07,503 --> 00:02:08,838
หรือจะเป็นนางจริงๆ…

28
00:02:08,921 --> 00:02:09,797
นี่ไม่ใช่ธนูของกระหม่อม

29
00:02:09,880 --> 00:02:11,090
ที่พยายามยิงข้า

30
00:02:11,173 --> 00:02:13,175
สิ่งที่เกิดขึ้นในพิธีคือกลลวง

31
00:02:13,259 --> 00:02:17,096
มิน่านางถึงรู้เบื้องลึกเบื้องหลัง
ของเหตุการณ์ในพระราชพิธีทันที

32
00:02:18,430 --> 00:02:20,307
หากพระองค์ไม่ได้ส่งจดหมายลับไปจริงๆ

33
00:02:20,391 --> 00:02:23,561
หม่อมฉันจะรู้เรื่องจดหมายภูตผี
ได้อย่างไรเล่าเพคะ

34
00:02:23,644 --> 00:02:26,272
คนที่ส่งจดหมายภูตผีมา
ร่วมมือกับมินแจอีอย่างนั้นหรือ

35
00:02:28,065 --> 00:02:30,442
ไม่สิ เป็นไปไม่ได้

36
00:02:30,526 --> 00:02:32,278
มันไม่สมเหตุสมผล

37
00:02:32,361 --> 00:02:35,823
ต่อให้คนร้ายกับมินแจอีร่วมมือกัน
ก็ไม่มีสาเหตุสมควรอันใด

38
00:02:35,906 --> 00:02:37,992
ที่นางจะต้องสังหารครอบครัวตัวเองเลย

39
00:02:39,535 --> 00:02:40,619
แต่ว่า…

40
00:02:44,248 --> 00:02:46,166
ข้าคงเก็บนางไว้ข้างตัวไม่ได้แล้ว

41
00:02:46,250 --> 00:02:48,544
ไปพาตัวซุนดลมาให้ข้า

42
00:02:48,627 --> 00:02:50,588
อะไรนะพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดจึงทรงอยาก
ให้กระหม่อมพาตัวเขามา

43
00:02:50,671 --> 00:02:51,755
ไปพาเขามา

44
00:02:52,298 --> 00:02:54,508
พาตัวเขามาหาข้าเดี๋ยวนี้

45
00:02:55,593 --> 00:02:57,761
ไม่ได้ยินที่ข้าสั่งหรืออย่างไรกัน

46
00:02:57,845 --> 00:03:00,472
ไปพาตัวโกซุนดลมาที่นี่เดี๋ยวนี้!

47
00:03:03,726 --> 00:03:06,437
วันนั้นยองก็เข้ามาในครัวด้วย

48
00:03:06,520 --> 00:03:08,314
หากข้าเล่าให้พระองค์ฟัง

49
00:03:08,397 --> 00:03:10,566
บางทีพระองค์อาจช่วยข้าหาคำตอบได้

50
00:03:19,658 --> 00:03:22,036
พูดถึงก็มาพอดี ช่างตายยากเสียจริง

51
00:03:25,289 --> 00:03:26,916
เหตุใดต้องลากคอข้าเช่นนี้

52
00:03:26,999 --> 00:03:30,502
มีเรื่องอะไรกันแน่
ปล่อยข้าก่อนสิขอรับ

53
00:03:36,800 --> 00:03:39,011
องค์ชายรัชทายาท
ราชองครักษ์แทกังมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ

54
00:03:49,146 --> 00:03:51,774
องค์ชาย กระหม่อมพาเขามา
ตามรับสั่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ

55
00:03:51,857 --> 00:03:53,567
เราขออยู่ตามลำพัง

56
00:03:53,651 --> 00:03:56,028
บอกให้ข้าราชบริพารทุกคน
ออกไปจากเรือนหลังนี้เสีย

57
00:03:57,279 --> 00:03:58,948
พ่ะย่ะค่ะ องค์ชายรัชทายาท

58
00:04:05,454 --> 00:04:07,456
องค์ชาย นี่มันเรื่อง…

59
00:04:21,303 --> 00:04:24,348
นี่คือสิ่งที่เจ้ากับมันสวมไว้
เป็นของแทนใจใช่หรือไม่

60
00:04:24,431 --> 00:04:25,766
ไม่ใช่นะเพคะ

61
00:04:25,849 --> 00:04:27,851
สิ่งนี้ไม่ใช่ของแทนใจเพคะ

62
00:04:27,935 --> 00:04:30,854
เขามอบมันให้หม่อมฉัน
ในฐานะสหายและพี่ชายคนหนึ่ง

63
00:04:30,938 --> 00:04:32,731
เพราะรู้สึกเศร้า
ที่หม่อมฉันต้องจากบ้านมา

64
00:04:33,315 --> 00:04:36,193
ข้อความในระเบียน
ไม่ใช่คำลวงแม้แต่นิด

65
00:04:36,276 --> 00:04:38,779
เจ้าต่างหากที่โป้ปดมดเท็จ

66
00:04:38,862 --> 00:04:40,823
มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ

67
00:04:43,701 --> 00:04:48,414
ต่อจากนี้ข้าจะไม่เชื่อคำพูด
ที่ออกมาจากปากเจ้าแม้แต่คำเดียว

68
00:04:50,290 --> 00:04:53,293
องค์ชาย เหตุใดจึงตรัสเช่นนั้น…

69
00:04:54,128 --> 00:04:56,255
พระองค์เชื่อใจหม่อมฉันไม่ใช่หรือ

70
00:05:08,183 --> 00:05:09,560
อ่านเสีย

71
00:05:09,643 --> 00:05:11,437
จดหมายนั่นเขียนขึ้นมาเพื่อเจ้า

72
00:05:23,282 --> 00:05:25,451
ถึงแจอียอดรัก

73
00:05:25,534 --> 00:05:26,910
ข้าเสียใจนัก

74
00:05:26,994 --> 00:05:29,204
ที่เราไม่อาจหนีไปแต่งงานด้วยกันได้

75
00:05:29,288 --> 00:05:31,874
ขออภัยด้วยที่ข้าต้องทรยศ
ความเชื่อใจที่เจ้ามีให้

76
00:05:31,957 --> 00:05:36,295
ไม่มีสิ่งใดทำให้ข้า
มีทั้งความสุขและความทุกข์

77
00:05:36,378 --> 00:05:39,006
ได้มากเท่ากับความรัก
ที่เจ้ามอบให้ข้าอีกแล้ว

78
00:05:39,089 --> 00:05:42,468
แม้จะอยู่บนฟากฟ้า
ข้าก็จะยังรักเจ้าเสมอ

79
00:05:42,551 --> 00:05:45,846
ข้านั้นรักเจ้า
มากพอๆ กับที่เจ้ารักข้า

80
00:05:48,432 --> 00:05:51,143
"แม้จะอยู่บนฟากฟ้า" หรือเพคะ

81
00:05:51,226 --> 00:05:54,563
องค์ชาย
จดหมายฉบับนี้ถูกส่งมาด้วยวิธีการใด

82
00:05:54,646 --> 00:05:55,689
ไม่จริงนะเพคะ

83
00:05:55,773 --> 00:05:57,983
องค์ชาย
เนื้อความในนี้เป็นเรื่องโกหกเพคะ

84
00:05:58,067 --> 00:06:00,194
พระองค์ต้องเชื่อหม่อมฉันนะเพคะ

85
00:06:00,652 --> 00:06:03,030
ยองไม่มีวันทำแบบนี้…

86
00:06:03,113 --> 00:06:05,407
เลิกพล่ามอะไรไร้ยางอายเสียที!

87
00:06:11,705 --> 00:06:15,000
นั่นเป็นคำสั่งเสียก่อนตาย
ของบุรุษผู้หนึ่งเชียวนะ

88
00:06:15,084 --> 00:06:16,418
มันคือจดหมายลาตาย

89
00:06:17,461 --> 00:06:19,338
เขาแขวนคอ

90
00:06:19,421 --> 00:06:22,758
หน้าเรือนของสตรีที่ตัวเองรัก

91
00:06:22,841 --> 00:06:25,969
จดหมายลาตายเช่นนี้
มันจะเป็นเรื่องโกหกไปได้อย่างไร

92
00:06:30,557 --> 00:06:31,725
บอกข้ามา

93
00:06:33,060 --> 00:06:34,269
อธิบายเรื่องนี้เสียสิ

94
00:06:34,353 --> 00:06:37,022
เจ้าเริ่มโกหกข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

95
00:06:39,483 --> 00:06:41,568
เรื่องจดหมายลับก็คงโกหกสินะ

96
00:06:43,987 --> 00:06:46,365
เรื่องธนูกับกระดาษคำอธิษฐาน…

97
00:06:46,448 --> 00:06:48,033
เป็นฝีมือเจ้าใช่หรือไม่

98
00:06:49,201 --> 00:06:50,786
ไม่ใช่นะเพคะ

99
00:06:50,869 --> 00:06:52,412
ไม่ใช่หม่อมฉันจริงๆ องค์ชาย

100
00:06:52,496 --> 00:06:53,747
ข้าไม่ฟังอีกแล้ว!

101
00:06:55,582 --> 00:06:58,544
คำลวงของเจ้า
ไม่สร้างประโยชน์อันใดให้กับข้า

102
00:07:02,714 --> 00:07:04,133
ช่างไร้ค่าเสียจริง

103
00:07:04,925 --> 00:07:06,218
ข้าไม่สนใจแล้ว

104
00:07:06,301 --> 00:07:09,179
ว่าเจ้าจะวางยาพิษ
สังหารครอบครัวตัวเอง

105
00:07:11,431 --> 00:07:13,725
- เพราะชู้รักจริงหรือไม่
- องค์ชาย

106
00:07:13,809 --> 00:07:16,186
- ข้างนอกมีใครอยู่บ้าง
- องค์ชาย

107
00:07:16,270 --> 00:07:17,771
มีใครได้ยินหรือไม่

108
00:07:31,910 --> 00:07:33,787
เกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกคนถึง…

109
00:07:33,871 --> 00:07:35,664
ไม่มีใครได้ยินข้าเลยหรืออย่างไร!

110
00:07:52,764 --> 00:07:53,932
ทรงเรียกหรือพ่ะย่ะค่ะ

111
00:07:54,016 --> 00:07:55,934
ลากคอโกซุนดลออกไปเสีย

112
00:08:17,956 --> 00:08:19,249
องค์ชาย

113
00:08:19,333 --> 00:08:22,878
องค์ชายรัชทายาท
โปรดให้โอกาสกระหม่อมด้วยเถิด

114
00:08:22,961 --> 00:08:25,422
อย่าได้ก้าวเท้ากลับเข้ามา
ในวังตะวันออกอีกเป็นอันขาด

115
00:08:26,882 --> 00:08:28,342
ไม่นะพ่ะย่ะค่ะ

116
00:08:28,425 --> 00:08:32,304
ไม่ใช่กระหม่อมจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ
กระหม่อมไม่เคยโกหกพระองค์เลย

117
00:08:33,222 --> 00:08:36,808
โปรดประทานโอกาส
ให้กระหม่อมได้อธิบายด้วยเถิด

118
00:08:36,892 --> 00:08:39,144
องค์ชาย องค์ชายรัชทายาท

119
00:08:47,694 --> 00:08:48,695
ไสหัวไปซะ

120
00:08:48,779 --> 00:08:51,865
ขันทีที่เข้ามาได้ด้วยเส้นสาย
ไม่แปลกจะโดนไล่ออกง่ายดายแบบนี้

121
00:08:51,949 --> 00:08:54,159
อย่าได้กลับมาที่นี่อีกเล่า

122
00:08:54,243 --> 00:08:55,285
ฮึ่ย

123
00:09:29,361 --> 00:09:31,154
กลับบ้านไปนอนพักเสีย

124
00:09:31,238 --> 00:09:33,657
พรุ่งนี้เช้าค่อยไปที่สำนักขันที

125
00:09:33,740 --> 00:09:35,200
ข้าจะส่งจดหมายไปแจ้งให้

126
00:09:35,284 --> 00:09:36,660
ขออภัยจริงๆ ขอรับ

127
00:10:03,812 --> 00:10:08,025
พระองค์มีรับสั่งให้เอา
จดหมายลาตายของเขาไปเพื่ออะไรกัน

128
00:10:08,650 --> 00:10:12,404
พระองค์เข้ามาสืบสวน
เกี่ยวกับคดีนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่

129
00:10:12,487 --> 00:10:15,574
ใต้เท้า ยังมีอีกเรื่องขอรับ

130
00:10:16,950 --> 00:10:19,745
ข้ารับใช้ประจำตัว
คุณหนูแจอีก็หายตัวไปเช่นกัน

131
00:10:19,828 --> 00:10:22,497
เราคิดว่านางอาจหนี
ไปกับคุณหนูแจอีด้วย

132
00:10:22,581 --> 00:10:23,957
นางชื่อการัม

133
00:10:24,041 --> 00:10:26,376
เป็นลูกพี่ลูกน้องของจางชีซูขอรับ

134
00:10:26,460 --> 00:10:27,544
ตามหานาง

135
00:10:28,545 --> 00:10:30,839
อย่างน้อยๆ เราต้องหาข้ารับใช้
ประจำตัวคุณหนูแจอีให้พบ

136
00:10:31,381 --> 00:10:32,382
ขอรับ

137
00:10:39,765 --> 00:10:41,933
(ตอนที่ 7)

138
00:10:43,977 --> 00:10:46,438
เอ้อ จะว่าไป
เจ้าอาศัยอยู่ที่ไหนหรือ

139
00:10:46,521 --> 00:10:48,023
หมู่บ้านฮันบัตขอรับ

140
00:10:49,566 --> 00:10:51,818
เช่นนั้นนับจากนี้
ก็รีบกลับบ้านกลับช่องเสีย

141
00:10:54,237 --> 00:10:57,074
ไม่มีวิธีไหนที่พอจะติดต่อ
ขันทีโกได้เลยหรือขอรับ

142
00:10:57,157 --> 00:10:59,242
เราไม่มีหนทางติดต่อเขาก่อนได้หรอก

143
00:11:02,079 --> 00:11:03,413
เจ้าเป็นห่วงหรือ

144
00:11:04,164 --> 00:11:05,791
ข้าก็บอกไปแล้วอย่างไร

145
00:11:05,874 --> 00:11:07,667
ว่าขันทีโกบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย

146
00:11:07,751 --> 00:11:08,752
ขอรับ

147
00:11:09,878 --> 00:11:12,089
ดูท่าว่าจะยังคงวางใจไม่ได้สินะ

148
00:11:13,590 --> 00:11:15,717
ข้ากับเขาค่อนข้างถูกคอกันน่ะขอรับ

149
00:11:25,685 --> 00:11:28,814
แหม ทางการเอา
ป้ายประกาศใหม่มาติดแล้วนี่

150
00:11:30,816 --> 00:11:32,818
ท่านอาจารย์อย่าฉีกทิ้งอีกนะขอรับ

151
00:11:34,611 --> 00:11:36,405
เป็นอย่างไร มันบอกว่าอะไรขอรับ

152
00:11:36,988 --> 00:11:39,324
ข้าถึงได้บอกให้เจ้า
หัดอ่านเขียนอย่างไรเล่า

153
00:11:39,408 --> 00:11:41,243
ในเมื่อเจ้าอ่านป้ายประกาศไม่ออก

154
00:11:41,326 --> 00:11:43,995
เจ้าจึงไม่รู้ความเป็นไป
ในโลกนี้แม้แต่เรื่องเดียว

155
00:11:44,079 --> 00:11:46,456
เข้าใจแล้วขอรับ ข้าจะหัดก็ได้

156
00:11:46,540 --> 00:11:48,041
ตกลงมันว่าอย่างไร

157
00:11:48,750 --> 00:11:51,837
หน้าตานางดูคุ้นๆ นะขอรับ…

158
00:11:51,920 --> 00:11:54,131
ข้ารับใช้ของใต้เท้ามิน
หายตัวไปหนึ่งคน

159
00:11:54,214 --> 00:11:56,299
ทางการจึงออกคำสั่งชูซเวรยอง

160
00:11:56,341 --> 00:11:58,844
(ชูซเวรยอง: คำสั่งให้นำตัว
ข้ารับใช้กลับไปหาเจ้าของ)

161
00:11:58,927 --> 00:12:02,556
นางชื่อจางการัม

162
00:12:02,639 --> 00:12:04,599
ประเดี๋ยวก่อนนะ…

163
00:12:06,351 --> 00:12:10,147
นางหน้าตาคล้ายคลึง
กับเจ้าหลายส่วนทีเดียว

164
00:12:10,689 --> 00:12:13,859
พูดอะไรของท่านอาจารย์น่ะขอรับ
ไม่คล้ายเสียหน่อย

165
00:12:13,942 --> 00:12:15,652
ข้าเป็นบุรุษนะ

166
00:12:18,864 --> 00:12:21,658
เจ้าโมโหที่ข้าบอก
ว่าเจ้าเหมือนสตรีหรือ

167
00:12:26,538 --> 00:12:29,082
แม้ตอนนี้ทางการจะยังไม่ทราบว่า

168
00:12:29,166 --> 00:12:31,293
คุณหนูแจอีไปอยู่แห่งหนใด

169
00:12:31,376 --> 00:12:34,671
แต่ข้าเดาว่าพวกเขาคงจะสรุปคดี
โดยบอกว่านางเป็นคนร้ายเป็นแน่

170
00:12:36,548 --> 00:12:39,759
การทำผิดหลักศีลธรรม
เป็นความผิดที่ร้ายแรงที่สุดในโชซอน

171
00:12:39,843 --> 00:12:42,762
อีกไม่นาน
แม้แต่เรือนของนางก็คงไม่เหลือซาก

172
00:12:42,846 --> 00:12:45,140
ท่านอาจารย์หมายความว่าอย่างไรขอรับ

173
00:12:45,223 --> 00:12:49,144
เมื่อใดมีผู้ฝ่าฝืนหลักศีลธรรม
ทางการจะทำลายบ้านของคนผู้นั้นทิ้ง

174
00:12:49,227 --> 00:12:51,563
แล้วขุดหลุม ณ ที่ตรงนั้น
สร้างเป็นทะเลสาบขึ้นมาแทน

175
00:12:52,647 --> 00:12:55,859
เหล่าข้ารับใช้เอง
ก็จะกลายเป็นทาสของทางการ

176
00:12:55,942 --> 00:12:58,278
แต่ข้านึกแปลกใจนัก
ว่าเหตุใดนางจึงหนีไป…

177
00:13:00,113 --> 00:13:02,157
หรือว่าตอนนี้ข้ารับใช้นางนั้น

178
00:13:02,240 --> 00:13:04,159
จะอยู่กับคุณหนูแจอีกันนะ

179
00:13:04,242 --> 00:13:07,496
หากพวกนางอยู่ด้วยกันก็คงจะพึ่งพา

180
00:13:07,579 --> 00:13:10,665
ซึ่งกันและกัน
ทำให้หลบซ่อนตัวง่ายกว่า

181
00:13:10,749 --> 00:13:12,876
- คิดเช่นนั้นหรือไม่
- ขอรับ

182
00:13:15,420 --> 00:13:19,716
แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
กับข้ารับใช้นางนั้นหรือขอรับ

183
00:13:19,799 --> 00:13:21,801
นางฝ่าฝืนกฎหมาย ดังนั้นคงจะถูกลงโทษ

184
00:13:21,885 --> 00:13:25,263
ข้ารับใช้ที่เป็นบุรุษที่หนีไป
จะถูกประทับคำว่า "ข้าทาส"

185
00:13:25,347 --> 00:13:28,350
ลงบนแก้มข้างซ้าย
ส่วนข้ารับใช้ที่เป็นสตรีจะถูกประทับ

186
00:13:28,433 --> 00:13:30,519
บนแก้มข้างขวาเพื่อไม่ให้หนีไปไหน…

187
00:13:33,230 --> 00:13:35,398
เป็นอะไรไป

188
00:13:35,482 --> 00:13:37,234
หน้าเจ้าซีดเซียวหมดแล้ว

189
00:13:38,568 --> 00:13:42,155
เหตุใดถึงมีบทลงโทษ
ที่เลวร้ายเช่นนั้นอยู่ด้วยล่ะขอรับ

190
00:13:44,074 --> 00:13:45,200
ก็นั่นสินะ

191
00:13:45,283 --> 00:13:47,911
ข้าเองก็คิดว่ามันเลวร้ายมากเช่นกัน

192
00:13:49,871 --> 00:13:53,416
แต่เราจะทำอะไรได้
มันคือกฎหมายที่ถูกเขียนไว้แล้ว

193
00:14:22,696 --> 00:14:23,780
ยอง

194
00:14:25,115 --> 00:14:26,533
ท่านตายไปแล้วจริงหรือ

195
00:14:27,576 --> 00:14:29,536
ไม่อยากเชื่อว่าท่านจะฆ่าตัวตาย

196
00:14:32,080 --> 00:14:36,626
เหตุใดยองจึงทิ้งจดหมายลาตาย
ที่มีเนื้อหาเช่นนั้นไว้

197
00:14:39,963 --> 00:14:42,257
วันนั้นยองเข้าไปในครัวเพราะอะไร

198
00:14:44,426 --> 00:14:46,344
และเหตุใดข้าจึงจำไม่ได้

199
00:14:48,179 --> 00:14:50,390
ว่าในวันนั้นเราพูดคุย

200
00:14:51,808 --> 00:14:53,476
เรื่องอะไรกันแน่

201
00:14:59,816 --> 00:15:01,735
เจ็บใจนัก…

202
00:15:03,153 --> 00:15:06,031
เหตุใดข้า
จึงกลายเป็นคนโง่ถึงเพียงนี้

203
00:16:02,629 --> 00:16:05,298
เจ้าถูกไล่ออกไปแล้ว
เหตุใดจึงยังอยู่ที่นี่อีก

204
00:16:07,342 --> 00:16:09,511
ข้างในมีของที่เป็นของข้าอยู่ขอรับ

205
00:16:09,594 --> 00:16:11,179
เจ้ามาที่นี่มือเปล่า

206
00:16:11,221 --> 00:16:13,139
ก็จงกลับไปมือเปล่าเหมือนตอนมา

207
00:16:13,848 --> 00:16:16,351
มันเป็นของสำคัญจริงๆ
ขอเวลาแค่ครู่เดียวเท่านั้น

208
00:16:17,060 --> 00:16:19,062
ทุกอย่างข้างใน
เป็นขององค์ชายรัชทายาท

209
00:16:19,145 --> 00:16:20,188
ไสหัวไปเสีย

210
00:16:27,237 --> 00:16:29,155
เช่นนั้นก็ช่วยบอกองค์รัชทายาทที

211
00:16:29,239 --> 00:16:31,574
ว่าข้างในมีของสำคัญมากอยู่

212
00:16:31,658 --> 00:16:33,868
มันเป็นสิ่งที่ข้า
นำมาจากบ้านของร่างทรง

213
00:16:33,952 --> 00:16:38,123
ไม่ว่าอย่างไร
พระองค์ก็ควรได้ตรวจสอบมัน

214
00:16:39,332 --> 00:16:40,583
ขอปฏิเสธ

215
00:16:40,667 --> 00:16:43,545
สำหรับข้า
เจ้าคือผู้ที่รังแต่สร้างปัญหาให้

216
00:16:44,170 --> 00:16:47,465
ในเมื่อเจ้าถูกไล่ออกแล้ว เหตุใดข้า
ต้องนำคำพูดของเจ้าไปทูลพระองค์ด้วย

217
00:16:47,549 --> 00:16:49,676
หากมีสติปัญญาก็หาวิธี
บอกพระองค์ด้วยตัวเองเสีย

218
00:16:52,887 --> 00:16:54,764
หวังว่าเจ้าจะมีชีวิตที่ดี

219
00:16:54,848 --> 00:16:56,391
กลับไปเป็นทหารเสียเถอะ

220
00:17:06,359 --> 00:17:08,069
จิตตกยิ่งกว่าที่คิด

221
00:17:08,987 --> 00:17:12,198
นึกว่าเขาจะโวยวายว่า "ข้าจะจดจำ
สิ่งที่ท่านทำกับข้าไว้ให้ขึ้นใจ

222
00:17:13,366 --> 00:17:15,034
และจะเอาคืนท่านแน่" เสียอีก

223
00:17:22,041 --> 00:17:25,128
บอกตามตรงว่าข้าไม่เข้าใจ
สถานการณ์ตอนนี้เอาเสียเลย

224
00:17:25,211 --> 00:17:26,629
ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอะไร

225
00:17:26,713 --> 00:17:30,091
นับว่าเป็นเรื่องดีแล้ว
ที่โกซุนดลถูกไล่ไปให้พ้นหูพ้นตา

226
00:17:30,175 --> 00:17:32,802
ข้ารู้สึกโล่งเหมือนกับ
ฟันซี่ที่ผุมันหลุดออกไปเสียที

227
00:17:32,886 --> 00:17:34,512
ไม่คิดเช่นนั้นหรือ

228
00:17:34,596 --> 00:17:36,264
ข้าก็คิดเช่นนั้น แต่มัน…

229
00:17:36,347 --> 00:17:37,891
มันอะไรอีก

230
00:17:37,974 --> 00:17:40,226
ก็พวกเรายังไม่ทัน
ได้ลงมือทำอะไรเลยนี่

231
00:17:50,987 --> 00:17:54,324
มินแจอี ข้าอุตส่าห์เชื่อใจเจ้า

232
00:17:59,746 --> 00:18:04,209
ที่ผ่านมา
ข้าต้องการใครสักคนที่ไว้ใจได้

233
00:18:25,647 --> 00:18:27,524
ข้าจึงเผลอพึ่งพาเจ้า

234
00:18:29,025 --> 00:18:31,986
เพราะเจ้าเป็นผู้ที่ข้าเฝ้ารอ

235
00:18:34,405 --> 00:18:36,699
มาเนิ่นนานเหลือเกิน

236
00:18:45,083 --> 00:18:46,125
(หนึ่งปีก่อน)

237
00:18:46,209 --> 00:18:48,962
แขนเจ้าเป็นอย่างไร ดีขึ้นหรือไม่

238
00:18:49,045 --> 00:18:51,297
ลูกถอนพิษออกจนหมด
และบาดแผลก็สมานตัวแล้ว

239
00:18:54,759 --> 00:18:57,512
แต่มีบางสิ่งที่ลูก
ต้องนำมาให้เสด็จพ่อดูพ่ะย่ะค่ะ

240
00:19:04,185 --> 00:19:05,812
ลองยกแขนขวาขึ้นซิ

241
00:19:11,276 --> 00:19:12,318
พอแล้ว

242
00:19:16,531 --> 00:19:18,825
ขอประทานอภัย
ที่ทำให้เสด็จพ่อกังวลพระทัย

243
00:19:20,493 --> 00:19:21,786
หมอหลวงบอกว่า…

244
00:19:21,870 --> 00:19:25,790
ว่ามีโอกาสที่แขนขวาของเจ้า
จะไม่อาจกลับไปใช้งานได้ดังเดิม

245
00:19:26,791 --> 00:19:30,545
ผู้สืบทอดบัลลังก์
จะเป็นผู้ที่พิกลพิการไม่ได้

246
00:19:31,087 --> 00:19:37,176
เช่นนั้นเสด็จพ่อ
จะทรงทำอย่างไรกับลูกหรือพ่ะย่ะค่ะ

247
00:19:37,260 --> 00:19:39,804
พ่อมีเหตุผลอันสมควร
ให้ปลดเจ้าออกจากตำแหน่ง

248
00:19:39,888 --> 00:19:41,848
ทั้งการที่เจ้าพิกลพิการ

249
00:19:43,224 --> 00:19:45,768
ทั้งข่าวลือน่าสะพรึงกลัว
เกี่ยวกับเจ้าที่แพร่ไปทั่ว

250
00:19:47,729 --> 00:19:51,316
แต่อย่างไรเสีย ลูกก็ยังเป็น
โอรสของเสด็จพ่อนะพ่ะย่ะค่ะ

251
00:19:52,025 --> 00:19:54,319
ทั้งข่าวลือเหล่านั้น
ทั้งแขนที่บาดเจ็บของลูก

252
00:19:54,402 --> 00:19:56,112
ลูกจะทำอย่างไรได้

253
00:19:56,195 --> 00:19:58,615
อย่าให้ผู้ใดเห็นเป็นอันขาด…

254
00:20:00,116 --> 00:20:01,784
ว่าเจ้าขยับแขนไม่ได้

255
00:20:01,868 --> 00:20:04,996
แต่หมอหลวงรู้เรื่อง
เกี่ยวกับแขนของลูกแล้วไม่ใช่หรือ

256
00:20:05,079 --> 00:20:07,957
หมอหลวงถูกชายที่เมามายสังหาร

257
00:20:08,041 --> 00:20:10,668
ตอนที่เขาออกจากวังเมื่อวานนี้แล้ว

258
00:20:10,752 --> 00:20:12,045
ดังนั้น

259
00:20:12,128 --> 00:20:15,256
ห้ามไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้
เรื่องแขนของเจ้าเป็นอันขาด

260
00:20:15,340 --> 00:20:20,136
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
จงหาทางรักษาแขนด้วยตัวเองเสีย

261
00:20:23,222 --> 00:20:26,392
ชายที่เมามายคนนั้น
เสด็จพ่อทรงส่งไป…

262
00:20:26,476 --> 00:20:28,603
หากใช่แล้วเจ้าจะทำอะไรได้

263
00:20:28,686 --> 00:20:30,605
ละทิ้งความเห็นอกเห็นใจไปเสีย

264
00:20:30,688 --> 00:20:32,315
เจ้าจะไม่มีวัน

265
00:20:32,398 --> 00:20:35,526
รักษาตำแหน่งไว้ได้
หากยังปล่อยให้อารมณ์ส่วนตัวครอบงำ

266
00:20:35,610 --> 00:20:38,446
รัชทายาทอึยฮยอน
เพิ่งจากไปได้เพียงสองปี

267
00:20:39,739 --> 00:20:43,409
คิดว่าจะเป็นอย่างไรหากประชาชน
รู้ว่ารัชทายาทองค์ปัจจุบันก็ล้มป่วย

268
00:20:43,493 --> 00:20:47,163
ข้าราชบริพารทั้งหลาย
ย่อมต้องแห่แหนมาหาพ่อ

269
00:20:47,246 --> 00:20:49,707
และร้องแรกแหกกระเชอให้พ่อ

270
00:20:49,791 --> 00:20:52,377
ปลดรัชทายาทพิกลพิการ
ลงจากตำแหน่งเสีย

271
00:20:57,340 --> 00:21:01,260
พ่อเสียบุตรชายไปหนึ่งคนแล้ว

272
00:21:01,344 --> 00:21:05,598
เจ้ายังอยากจะให้พ่อ
เสียบุตรชายไปอีกคนอีกงั้นหรือ

273
00:21:12,814 --> 00:21:15,024
พ่อเป็นเพียงบุตรของนางกำนัลต้อยต่ำ

274
00:21:15,108 --> 00:21:17,318
ส่วนเจ้าก็เป็นหลานชายของนาง

275
00:21:17,986 --> 00:21:22,115
เราไม่มีสิ่งใดให้เชิดหน้าชูตาได้เลย

276
00:21:22,198 --> 00:21:23,408
ขณะเดียวกัน

277
00:21:23,491 --> 00:21:25,535
เหล่าข้าราชบริพาร
ผู้ที่ก้มหัวให้เราในราชสำนัก

278
00:21:25,618 --> 00:21:27,620
ล้วนถือกำเนิด

279
00:21:27,704 --> 00:21:30,790
ในตระกูลขุนนางอันสูงส่ง
มาหลายชั่วอายุคน

280
00:21:30,873 --> 00:21:33,876
คนเหล่านั้นจะไม่มีวัน
ลืมชาติกำเนิดอันต้อยต่ำของเรา

281
00:21:35,003 --> 00:21:39,674
และจะมองเราด้วยแววตาเย็นเยียบ

282
00:21:39,757 --> 00:21:42,093
หากเราไม่อาจ
รักษาตำแหน่งของตัวเองไว้ได้

283
00:21:42,176 --> 00:21:44,137
ย่อมมีแต่ตายสถานเดียว

284
00:21:45,388 --> 00:21:48,391
จงอย่าได้ไว้ใจผู้ใดทั้งสิ้น

285
00:21:48,474 --> 00:21:50,768
กระทั่งพ่อก็อย่าได้ไว้ใจ

286
00:21:50,852 --> 00:21:53,229
หากอยากรักษาตำแหน่งนี้ไว้

287
00:21:53,312 --> 00:21:55,565
พ่อต้องคิดถึง
ประเทศชาติและเหล่าขุนนาง

288
00:21:55,648 --> 00:21:57,734
มากกว่าจะคิดถึงความรู้สึกส่วนตัว

289
00:21:59,861 --> 00:22:01,821
พ่อเองก็ไม่ไว้ใจใครเช่นกัน

290
00:22:02,739 --> 00:22:06,284
มันเป็นวิถีทางเดียว
ที่จะมีชีวิตรอดในวังแห่งนี้ได้

291
00:22:06,367 --> 00:22:09,287
"จงเป็นกษัตริย์
ที่ยึดมั่นในคุณงามความดี"

292
00:22:10,246 --> 00:22:12,707
อาจารย์ทั้งหลายของเจ้า
สอนไว้เช่นนี้ใช่หรือไม่

293
00:22:14,542 --> 00:22:15,752
มันก็ไม่ผิด

294
00:22:15,835 --> 00:22:19,130
แต่การจะเป็นกษัตริย์
ที่ยึดมั่นในคุณงามความดีได้นั้น

295
00:22:19,213 --> 00:22:21,299
เจ้าจะต้องมีชีวิตรอดให้ได้เสียก่อน

296
00:22:21,382 --> 00:22:23,217
ไม่ว่าอย่างไร

297
00:22:24,927 --> 00:22:27,263
ก็ต้องรักษาตำแหน่ง
ของตัวเองไว้ให้จงได้

298
00:22:40,943 --> 00:22:42,945
มินแจอี ข้าหลงคิดว่าเจ้า…

299
00:22:43,029 --> 00:22:45,448
คือบุคคลที่ข้าเฝ้ารอมาตลอด

300
00:22:46,616 --> 00:22:49,869
ข้าหลงคิดไปว่าในที่สุดผู้ที่ข้า
จะเชื่อใจได้ก็ปรากฏตัวเสียที

301
00:22:58,628 --> 00:23:00,922
โกซุนดลจากวังตะวันออก

302
00:23:01,005 --> 00:23:03,800
เจ้าเป็นขันทีที่อยู่ประจำไม่ใช่หรือ

303
00:23:03,883 --> 00:23:06,010
ดึกดื่นป่านนี้จะออกไปไหนกัน

304
00:23:06,094 --> 00:23:07,595
องค์รัชทายาทรับสั่งขอรับ

305
00:23:08,096 --> 00:23:09,097
เช่นนั้นก็ไปเถิด

306
00:23:22,777 --> 00:23:25,071
มินแจอี ฆาตกรแห่งแกซอง

307
00:23:25,154 --> 00:23:28,616
ก่อนหน้านี้ข้าเคยหลงเชื่อใจเจ้า

308
00:23:28,699 --> 00:23:32,495
เพราะเจ้ามาหาข้า
แม้ว่าจะอยู่ระหว่างการหลบหนี

309
00:23:32,578 --> 00:23:35,206
หลังจากถูกใส่ความ
ว่าก่อเหตุฆาตกรรมร้ายแรง

310
00:23:36,791 --> 00:23:38,835
ข้าเคยไว้ใจเจ้า

311
00:23:39,752 --> 00:23:43,464
เจ้า ผู้เป็นดั่งแสงสว่าง
ที่สาดส่องลงมา…

312
00:23:43,548 --> 00:23:46,634
แสงสว่างที่ทำให้ข้ามองเห็นโลกใบใหม่

313
00:23:46,717 --> 00:23:48,886
โลกที่อยู่ข้างนอก
วังอันเดียวดายแห่งนี้

314
00:23:49,345 --> 00:23:51,597
หม่อมฉันจะอยู่เคียงข้างพระองค์เอง

315
00:23:51,681 --> 00:23:54,517
องค์ชาย
หม่อมฉันจะปกป้องพระองค์เองเพคะ

316
00:23:55,977 --> 00:23:57,645
ข้าเชื่อคำพูดของเจ้า

317
00:23:59,147 --> 00:24:05,111
แต่ทุกอย่างที่เจ้าพูดกับข้า
กลับเป็นเพียงคำลวงอย่างนั้นหรือ

318
00:24:25,506 --> 00:24:28,718
หากคุณหนูแจอียังมีชีวิตอยู่

319
00:24:28,801 --> 00:24:34,348
และข้ารับใช้นางนี้ก็อยู่ด้วย…

320
00:24:34,432 --> 00:24:36,267
พวกนางจะไปอยู่ที่ไหนกัน

321
00:24:49,488 --> 00:24:52,867
ข้ารับใช้ที่เป็นบุรุษที่หนีไป
จะถูกประทับคำว่า "ข้าทาส"

322
00:24:52,950 --> 00:24:56,204
ลงบนแก้มข้างซ้าย
ส่วนข้ารับใช้ที่เป็นสตรีจะถูกประทับ

323
00:24:56,287 --> 00:24:58,497
บนแก้มข้างขวาเพื่อไม่ให้หนีไปไหน…

324
00:25:11,344 --> 00:25:12,386
จับตัวนางไว้

325
00:25:24,148 --> 00:25:25,566
ข้างในมีใครอยู่หรือไม่

326
00:25:42,041 --> 00:25:43,251
นั่นใครหรือ

327
00:25:43,334 --> 00:25:45,503
จางชีซูอาศัยอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่

328
00:25:47,046 --> 00:25:48,172
ใข่ขอรับ

329
00:25:49,882 --> 00:25:51,676
มาหาเขาด้วยเหตุอันใดหรือ

330
00:25:51,759 --> 00:25:54,011
เรากำลังตามหา
ลูกพี่ลูกน้องของเขาอยู่

331
00:25:54,095 --> 00:25:55,263
เจ้าเป็นใคร

332
00:25:57,014 --> 00:25:59,267
ข้านี่แหละ ข้าคือจางชีซูขอรับ

333
00:25:59,350 --> 00:26:02,144
ลูกพี่ลูกน้องของเจ้าคือจางการัม

334
00:26:02,228 --> 00:26:03,896
ข้ารับใช้ของมินแจอีใช่ไหม

335
00:26:03,980 --> 00:26:07,608
ใช่ขอรับ
พวกท่านตามหานางเพราะเหตุใดกันหรือ

336
00:26:10,695 --> 00:26:12,029
ให้ตาย…

337
00:26:13,698 --> 00:26:15,908
อย่าบอกนะว่านางหายตัวไป

338
00:26:15,992 --> 00:26:18,661
จางการัม นังเด็กบ้านั่น
ไม่มีทางกลับมาที่นี่หรอกขอรับ

339
00:26:18,744 --> 00:26:20,705
ข้ากับนางแทบจะฆ่ากันตายให้ได้

340
00:26:20,788 --> 00:26:22,623
มาตั้งแต่สมัยก่อนนู้นแล้ว

341
00:26:22,707 --> 00:26:24,417
นางต้องโทษชูซเวรยอง

342
00:26:24,500 --> 00:26:27,128
หากนางโผล่หน้ามา
เจ้าต้องรีบไปแจ้งเราทันที

343
00:26:27,378 --> 00:26:28,379
ได้ขอรับ

344
00:26:34,051 --> 00:26:36,345
เจ้าเป็นใคร
แสดงแผ่นป้ายประจำตัวเสีย

345
00:26:39,265 --> 00:26:40,683
แผ่นป้าย…

346
00:26:42,268 --> 00:26:44,270
เขามาทวงเงินข้าขอรับ

347
00:26:44,353 --> 00:26:46,689
ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าจะคืนให้แน่

348
00:26:46,772 --> 00:26:48,524
แล้วมันเมื่อไหร่กันเล่า

349
00:26:49,567 --> 00:26:52,778
ข้าจะคืนให้เดี๋ยวนี้แหละ
เจ้าคนคิดเล็กคิดน้อยเอ๊ย

350
00:26:52,862 --> 00:26:54,280
เข้ามาก่อนสิ

351
00:26:55,239 --> 00:26:58,159
เขายืมเงินข้าไปห้ายาง
แต่ไม่ยอมคืนสักทีน่ะขอรับ

352
00:26:58,617 --> 00:26:59,702
ไปกันเถอะ

353
00:26:59,785 --> 00:27:02,038
ขอให้โชคดีนะขอรับ

354
00:27:09,211 --> 00:27:11,255
เหตุใดทหารพวกนั้นถึงมาตามหาเจ้า

355
00:27:15,426 --> 00:27:18,763
ข้านึกว่าทางการปิดคดี
เพราะคิดว่าคุณหนูแจอีตายแล้วเสียอีก

356
00:27:18,846 --> 00:27:20,097
ท่านพี่

357
00:27:21,349 --> 00:27:23,267
ข้าจะทำอย่างไรดี

358
00:27:23,351 --> 00:27:24,643
ทางการ…

359
00:27:26,354 --> 00:27:28,022
ออกคำสั่งชูซเวรยองมา

360
00:27:30,024 --> 00:27:31,192
ชูซเวรยอง…

361
00:27:45,456 --> 00:27:49,126
หากนางมาหาข้า ข้าคงช่วยปกป้องนางได้

362
00:28:01,680 --> 00:28:03,766
มาแล้วหรือ เจ้าลูกศิษย์มันยอนดัง

363
00:28:03,849 --> 00:28:05,810
พวกท่านมาแต่เช้าเชียว

364
00:28:05,893 --> 00:28:07,853
เจ้าก็ไม่ต่างกัน
เหตุใดมาตั้งแต่ไก่โห่เล่า

365
00:28:07,937 --> 00:28:10,022
ระฆังบอกเวลา
ให้ออกบ้านได้ยังไม่ทันดังเลย

366
00:28:10,106 --> 00:28:12,149
แล้วพวกท่านทั้งสองเล่า

367
00:28:12,233 --> 00:28:15,111
ข้ามาทำความสะอาดห้องทดลองน่ะขอรับ

368
00:28:15,194 --> 00:28:17,822
ดีแล้ว คนเราต้องขยันขันแข็งเข้าไว้

369
00:28:17,905 --> 00:28:19,698
พวกนั้นคือข้าวหรือขอรับ

370
00:28:19,782 --> 00:28:22,243
ใช่ เรากำลังจะส่งไปที่บ้านเกิดน่ะ

371
00:28:22,326 --> 00:28:23,786
มากขนาดนั้นเชียว

372
00:28:24,537 --> 00:28:26,038
ครอบครัวท่านใหญ่มากหรือ

373
00:28:27,331 --> 00:28:31,043
เขาถึงได้ตระหนี่ถี่เหนียวอย่างไรล่ะ
กระทั่งถุงเท้าก็ยังไม่ยอมซื้อให้ข้า

374
00:28:31,127 --> 00:28:33,295
หากเก็บเงินไม่ได้ก็อดกลับบ้านสิ

375
00:28:33,379 --> 00:28:36,507
เจ้าจะไปหรือไม่ไป
มัวชักช้าข้าจะไปเองแล้วนะ

376
00:28:36,590 --> 00:28:37,758
แหม

377
00:28:42,221 --> 00:28:44,306
ตายจริง ท่านลุงเจ็บแขนหรือขอรับ

378
00:28:46,517 --> 00:28:48,727
ไปได้แผลมาจากบนเขาน่ะ

379
00:28:48,811 --> 00:28:50,438
ระวังให้มากกว่านี้สิ

380
00:28:50,521 --> 00:28:52,273
ข้าไม่เป็นไรแล้ว

381
00:28:53,065 --> 00:28:55,109
อีกไม่นานก็ดีขึ้นเอง

382
00:28:56,527 --> 00:28:59,530
เช่นนั้นดูแลตัวเองด้วยนะขอรับ

383
00:29:19,800 --> 00:29:21,635
เมื่อคืนมีคนเอาศพมาทิ้งไว้หรือ

384
00:29:24,763 --> 00:29:27,683
เหตุใดท่านอาจารย์ไม่บอกข้าก่อนเล่า

385
00:29:28,225 --> 00:29:30,436
ทำอย่างไรดี ข้ากลับบ้านดีไหมนะ

386
00:29:30,811 --> 00:29:31,854
ไม่ได้ๆ

387
00:29:31,937 --> 00:29:33,981
คนขี้ขลาดตาขาว
อย่างมยองจินยังไม่กลัวเลย

388
00:29:35,357 --> 00:29:37,568
การัมผู้กล้าหาญจะกลัวได้อย่างไร

389
00:29:51,415 --> 00:29:54,752
ท่านโดนอะไรตายมาหรือ

390
00:29:54,835 --> 00:29:58,297
โปรดอย่าถือสากันและขอข้าดู…

391
00:30:01,050 --> 00:30:03,385
อย่าทำอะไรข้าเลยๆ

392
00:30:03,469 --> 00:30:05,429
ยังไม่เลิกกลัวศพอีกหรือ

393
00:30:09,892 --> 00:30:10,935
คุณหนู

394
00:30:13,020 --> 00:30:14,146
คุณหนู

395
00:30:14,772 --> 00:30:16,857
ท่านรู้หรือไม่
ว่าข้าเป็นห่วงท่านแทบขาดใจ

396
00:30:18,859 --> 00:30:20,611
โถ ดูหน้าท่านสิ...

397
00:30:21,153 --> 00:30:22,780
เจ็บตรงไหนหรือไม่

398
00:30:22,863 --> 00:30:25,115
ได้รักษาดีแล้วใช่หรือไม่

399
00:30:25,199 --> 00:30:27,326
ข้าไม่เป็นอะไร ไม่ต้องกังวลหรอก

400
00:30:29,537 --> 00:30:32,289
ว่าแต่ เหตุใดคุณหนู
จึงมานอนอยู่ที่นี่ล่ะเจ้าคะ

401
00:30:32,373 --> 00:30:33,832
ตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้ว

402
00:30:33,916 --> 00:30:34,917
ข้าไปสายไม่ได้

403
00:30:35,000 --> 00:30:38,337
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ข้าต้องไปที่สำนักขันที

404
00:30:38,420 --> 00:30:41,131
ยังมืดอยู่เลยเจ้าค่ะ
ตะวันยังไม่ขึ้นเสียด้วยซ้ำ

405
00:30:42,550 --> 00:30:44,635
ข้าจะทำอาหารโปรดของคุณหนูให้

406
00:30:44,718 --> 00:30:46,428
กินก่อนแล้วค่อยไปนะเจ้าคะ

407
00:31:12,162 --> 00:31:15,207
องค์ชายรัชทายาท
ทรงตื่นหรือยังพ่ะย่ะค่ะ

408
00:31:17,167 --> 00:31:19,628
ข้าคิดว่าพระองค์
ไม่ได้บรรทมตลอดทั้งคืน

409
00:31:19,712 --> 00:31:22,172
เห็นมีแสงสว่างออกมาน่ะเจ้าค่ะ

410
00:31:22,256 --> 00:31:24,216
เช่นนั้นทรงตื่นอยู่ตลอดหรือ

411
00:31:24,883 --> 00:31:26,010
เข้ามาได้

412
00:31:26,594 --> 00:31:27,595
พ่ะย่ะค่ะ

413
00:31:58,000 --> 00:32:02,296
เพราะมันตั้งอยู่ทิศที่ตะวันขึ้น
จึงเป็นที่แรกที่ได้เห็นดวงอาทิตย์

414
00:32:02,379 --> 00:32:05,466
ซึ่งก็แปลว่าพระองค์ประทับ
ณ ที่ที่ดวงอาทิตย์ขึ้น

415
00:32:05,549 --> 00:32:07,176
น่าทึ่งไหมเพคะ

416
00:32:15,809 --> 00:32:19,730
อาหารฝีมือเจ้านี่รสชาติดีไม่เปลี่ยน

417
00:32:19,813 --> 00:32:21,857
ข้ากินหมดเลย เห็นหรือไม่

418
00:32:21,940 --> 00:32:23,692
เห็นท่านเจริญอาหาร ข้าก็โล่งใจ

419
00:32:27,821 --> 00:32:33,744
คุณหนูเจ้าคะ ท่านคิดว่า
เราจะได้กลับไปแกซองหรือไม่

420
00:32:37,998 --> 00:32:40,834
ข้าก็หวังว่าสักวันหนึ่ง
เราจะได้กลับไปนะ

421
00:32:41,794 --> 00:32:44,463
คุณหนู ข้าต้องโทษชูซเวรยองเจ้าค่ะ

422
00:32:46,548 --> 00:32:49,426
มีทหารมาตามหาข้า
ที่บ้านของท่านพี่ชีซู

423
00:32:51,720 --> 00:32:53,555
แต่ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ

424
00:32:53,639 --> 00:32:55,057
ข้าไม่เป็นไรจริงๆ

425
00:32:55,140 --> 00:32:57,851
อย่างไรข้าก็หลบหนี
จากวิกฤตินั้นมาได้แล้ว

426
00:32:57,935 --> 00:32:59,603
เป็นเพราะข้าแท้ๆ

427
00:33:01,355 --> 00:33:05,234
ไม่เป็นความจริงเลยเจ้าค่ะ
หากไม่ได้ท่าน

428
00:33:05,317 --> 00:33:07,778
ป่านนี้ข้าคงตายไปแล้ว

429
00:33:08,487 --> 00:33:11,532
ทุกคนทอดทิ้งข้า
เพราะเห็นว่าข้าป่วยกระเสาะกระแสะ

430
00:33:11,615 --> 00:33:13,826
แต่คุณหนูกลับไม่ยอมแพ้
และช่วยชีวิตข้าไว้ในที่สุด

431
00:33:13,909 --> 00:33:15,202
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…

432
00:33:18,080 --> 00:33:19,456
ข้าขอโทษจริงๆ นะ

433
00:33:23,127 --> 00:33:26,880
เมื่อวานข้าอาจเสียขวัญไปบ้าง
แต่ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆ เจ้าค่ะ

434
00:33:26,964 --> 00:33:30,092
ต่อให้แก้มขวาของข้า
จะถูกประทับตรา "ข้าทาส"

435
00:33:30,175 --> 00:33:33,762
ข้าก็จะกัดฟันสู้ความเจ็บปวดมาให้ได้

436
00:33:34,596 --> 00:33:35,723
เช่นนั้นคุณหนูของข้า

437
00:33:40,394 --> 00:33:42,271
ท่านก็ต้องฝ่าฟันทุกอย่าง
มาให้ได้เช่นกันนะเจ้าคะ

438
00:33:43,105 --> 00:33:45,482
เราจะได้กลับ
ไปแกซองด้วยกันอย่างไรเล่า

439
00:33:46,233 --> 00:33:47,234
อือ

440
00:33:50,946 --> 00:33:53,282
เจ้าไม่รู้ตัวหรอก
ว่าที่ข้าเข้มแข็งได้ก็เพราะเจ้า

441
00:33:59,037 --> 00:34:02,708
ว่าแต่ อาจารย์ของเจ้า
ก็เห็นป้ายประกาศเช่นกัน

442
00:34:02,791 --> 00:34:03,876
จะไม่เป็นไรแน่หรือ

443
00:34:03,959 --> 00:34:07,921
มยองจินไม่สนใจชื่อของข้าหรอกเจ้าค่ะ

444
00:34:11,008 --> 00:34:13,218
เขาทั้งน่าเอ็นดู ทั้งน่าตลกขบขัน

445
00:34:13,302 --> 00:34:15,137
บางครั้งก็เรียกชื่อตัวเองด้วย

446
00:34:18,474 --> 00:34:22,019
แหม มยองจิน วันนี้เจ้าตื่นเช้านะ

447
00:34:30,861 --> 00:34:33,614
อากาศช่างสดชื่นเสียจริง มยองจินเอ๋ย

448
00:34:45,209 --> 00:34:48,754
คุณหนูมินแจอี
และข้ารับใช้ของนาง จางการัม

449
00:34:50,172 --> 00:34:52,716
พวกท่านทั้งสอง
ต่างก็หลับสนิทดีหรือไม่

450
00:34:54,176 --> 00:34:55,594
หวังว่าจะปลอดภัยกันนะขอรับ

451
00:34:55,677 --> 00:34:58,639
เขาสนใจแต่เรื่องงานของตัวเอง
กระทั่งชื่อข้าก็ยังไม่รู้เลยเจ้าค่ะ

452
00:34:58,722 --> 00:35:01,767
หากไม่เรียกข้า "นี่ๆ" ก็ "เจ้าๆ"

453
00:35:01,850 --> 00:35:04,228
หรือ "ศิษย์ข้า" ยามที่เขาอารมณ์ดี

454
00:35:06,563 --> 00:35:08,774
ชื่อของข้าที่เขารู้จักก็มีเท่านี้

455
00:35:08,857 --> 00:35:11,318
เผลอๆ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
ข้าเองก็มีชื่อเหมือนกัน

456
00:35:11,401 --> 00:35:13,695
แม้เราจะเห็นป้ายประกาศด้วยกัน
เขาก็ยังไม่รู้เลยเจ้าค่ะ

457
00:35:27,626 --> 00:35:29,711
เจ้าไปทำอะไรที่สำนักร่างทรงกันแน่

458
00:35:33,757 --> 00:35:35,425
หากทำตามคำสั่งเขา

459
00:35:35,509 --> 00:35:38,887
เราก็จะได้กลับบ้านใช่หรือไม่

460
00:35:39,555 --> 00:35:40,556
เราต้องทำ

461
00:35:42,391 --> 00:35:44,184
โอวุลคงกำลังรอเราอยู่เป็นแน่

462
00:36:04,037 --> 00:36:07,958
(เมื่อคืนโกซุนดล
ถูกไล่ออกจากวังตะวันออก)

463
00:36:34,568 --> 00:36:36,987
กระหม่อมไม่ได้พกมีดไว้ทำร้ายใคร

464
00:36:37,070 --> 00:36:40,365
กระหม่อมเพียงแต่พกไว้
เพื่อป้องกันตัวเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ

465
00:36:42,117 --> 00:36:43,660
ขันทีโซ อยู่ข้างนอกหรือเปล่า

466
00:36:49,499 --> 00:36:50,542
พ่ะย่ะค่ะ

467
00:36:50,626 --> 00:36:52,920
- เรียกแทกังมาหาข้าที
- พ่ะย่ะค่ะ

468
00:37:00,761 --> 00:37:02,387
นี่มันอะไร

469
00:37:03,013 --> 00:37:04,598
เขียนว่าอะไรหรือเจ้าคะ

470
00:37:04,681 --> 00:37:06,016
จดหมายลาตายของชิมยองน่ะ

471
00:37:06,099 --> 00:37:07,100
อะไรนะ

472
00:37:08,226 --> 00:37:09,937
ท่านยองตายแล้วหรือ

473
00:37:11,396 --> 00:37:12,856
ข้าได้ยินว่าเขาฆ่าตัวตาย

474
00:37:15,275 --> 00:37:17,903
"ข้าขอโทษด้วย
ที่ไม่อาจรักษาคำสัญญาระหว่างเรา

475
00:37:17,945 --> 00:37:20,697
และขอโทษด้วยที่ต้องจากเจ้าไปก่อน"

476
00:37:20,781 --> 00:37:22,783
ในจดหมายลาตายเขียนไว้เช่นนั้น

477
00:37:22,866 --> 00:37:25,285
คุณหนูได้สัญญาอะไร
กับท่านยองหรือเจ้าคะ

478
00:37:31,333 --> 00:37:36,213
สงสัยสินะว่าข้ากับยอง
เป็นชู้รักกันจริงหรือไม่

479
00:37:37,255 --> 00:37:38,924
ข้าไม่ได้…

480
00:37:39,007 --> 00:37:40,467
เจ้าคิดอย่างไรกันแน่

481
00:37:40,550 --> 00:37:44,888
บอกข้ามาตามตรงเถิด
เจ้าเองก็คิดเช่นนั้นใช่ไหม

482
00:37:44,972 --> 00:37:48,141
เจ้าคิดหรือเปล่าว่า…

483
00:37:51,895 --> 00:37:53,814
ข้ากับยองเป็นชู้รักกัน

484
00:37:55,315 --> 00:37:59,403
ไม่ว่าคนเหล่านั้น
จะมีฐานะอย่างไรหรือเป็นเพศใด

485
00:37:59,486 --> 00:38:01,571
คุณหนูก็เป็นมิตร
และใจดีด้วยเสมอเจ้าค่ะ

486
00:38:06,952 --> 00:38:08,453
ความทรงจำข้าสับสนน่ะ

487
00:38:09,871 --> 00:38:11,081
อย่างไรเจ้าคะ

488
00:38:11,164 --> 00:38:14,167
ข้านึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงที่…

489
00:38:14,251 --> 00:38:15,836
ท่านพ่อกับท่านแม่เสีย

490
00:38:15,919 --> 00:38:19,965
เหตุใดยองจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก
เพื่อส่งจดหมายให้ข้า

491
00:38:20,048 --> 00:38:21,925
มันอาจมีเหตุผลอยู่ก็เป็นได้

492
00:38:22,009 --> 00:38:23,719
แปลกนะเจ้าคะ

493
00:38:23,802 --> 00:38:26,513
เขาไม่ใช่คนที่จะทำร้ายคุณหนูได้เลย

494
00:38:26,596 --> 00:38:28,098
มันแปลกตั้งแต่

495
00:38:28,181 --> 00:38:30,600
ที่เขาบอกว่าคุณหนูเป็นคนใส่ยาพิษ

496
00:38:30,684 --> 00:38:32,602
ลงในน้ำแกงแล้วนะเจ้าคะ

497
00:38:32,686 --> 00:38:34,813
ท่านยองไม่มีทางทำเช่นนั้นแน่

498
00:38:35,856 --> 00:38:38,525
หรือว่าข้ากับยอง
จะมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน

499
00:38:38,608 --> 00:38:42,904
และสานสัมพันธ์กันจริง
ขณะที่ปิดบังไม่ให้การัมรับรู้

500
00:38:44,698 --> 00:38:46,825
หากข้าเพียงแต่จำไม่ได้เสียเอง

501
00:38:48,452 --> 00:38:50,829
หากข้าหลอกการัมเช่นกันเล่า

502
00:38:53,123 --> 00:38:56,251
จริงสิเจ้าคะ เหตุใดคุณหนู
จึงมานอนที่นี่เมื่อคืนนี้ล่ะ

503
00:38:57,502 --> 00:39:00,547
- ข้าถูกไล่ออกมาจากวังตะวันออกน่ะ
- เอ๊ะ

504
00:39:00,630 --> 00:39:01,757
ได้อย่างไรเจ้าคะ

505
00:39:02,674 --> 00:39:04,176
ก็ไม่อย่างไรหรอก

506
00:39:05,177 --> 00:39:07,429
เช่นนั้นจากนี้
ท่านจะทำอย่างไรล่ะเจ้าคะ

507
00:39:08,513 --> 00:39:10,015
ข้าก็ไม่รู้

508
00:39:11,058 --> 00:39:12,934
แต่ข้าอยู่ในวังไม่ได้อีกแล้ว

509
00:39:13,727 --> 00:39:17,439
ข้าต้องออกจากวังทุกคืน
เพื่อกลับมานอนบ้านของตัวเอง

510
00:39:18,440 --> 00:39:20,275
แต่ข้าไม่มีบ้านให้ซุกหัวนอนด้วยซ้ำ

511
00:39:21,568 --> 00:39:24,696
หากข้าอยู่ที่นี่จะเป็นอะไรหรือไม่

512
00:39:27,032 --> 00:39:29,785
ท่านอาจารย์ไม่น่า
จะว่าอะไรหรอกเจ้าค่ะ

513
00:39:31,703 --> 00:39:35,749
แต่คุณหนูแน่ใจแล้วหรือว่า
จะนอนบนโต๊ะสำหรับชันสูตรศพน่ะ

514
00:39:45,884 --> 00:39:47,636
ทรงเรียกหรือพ่ะย่ะค่ะ

515
00:39:52,599 --> 00:39:55,602
กระหม่อมมาได้ครู่ใหญ่แล้ว…

516
00:39:55,685 --> 00:39:58,188
องค์ชายมีสิ่งใด
จะรับสั่งกระหม่อมหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

517
00:39:59,314 --> 00:40:00,565
โกซุนดล…

518
00:40:02,943 --> 00:40:06,571
เมื่อวานเขาได้นอนบ้างหรือเปล่า

519
00:40:06,655 --> 00:40:09,157
กระหม่อมจะรู้ได้
อย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

520
00:40:10,408 --> 00:40:12,202
- หืม
- พ่ะย่ะค่ะ

521
00:40:14,996 --> 00:40:17,958
ก็พระองค์มีรับสั่งให้ไล่เขาออกไป

522
00:40:18,041 --> 00:40:20,252
กระหม่อมจึงลงกลอนห้องหนังสือไว้

523
00:40:21,711 --> 00:40:22,796
เจ้าลงกลอนห้องไว้หรือ

524
00:40:22,879 --> 00:40:26,383
กระหม่อมไล่เขาออกจากห้องหนังสือ
เขาจะได้ไม่กลับมาอีก

525
00:40:26,466 --> 00:40:28,552
และได้ลงกลอนไว้
อย่างแน่นหนาเลยพ่ะย่ะค่ะ

526
00:40:29,511 --> 00:40:32,889
เจ้าคนไม่รู้ที่ต่ำที่สูงนั่น
วาจาร้ายกาจนัก

527
00:40:32,973 --> 00:40:34,391
ไอ้คนบัดซบ

528
00:40:34,474 --> 00:40:37,269
สถุลต่ำตมเสียไม่มี เป็นองครักษ์
ให้รัชทายาทแล้วยิ่งใหญ่นักหรือ

529
00:40:37,352 --> 00:40:39,187
องครักษ์ของรัชทายาทควรหัวร่อ

530
00:40:39,271 --> 00:40:40,856
ยามผู้อื่นตกที่นั่งลำบากหรือ

531
00:40:40,939 --> 00:40:43,316
ระวังตัวไว้เถิด
สักวันข้าจะสั่งสอนเจ้าแน่

532
00:40:43,400 --> 00:40:44,985
จำไว้ให้ดีเล่า

533
00:40:53,493 --> 00:40:57,330
แล้วอย่างไร เมื่อคืนนี้เขา…

534
00:40:58,331 --> 00:40:59,541
ไปนอนที่ไหน

535
00:40:59,624 --> 00:41:02,085
ก็คงเป็นที่บ้านของเขากระมัง

536
00:41:08,383 --> 00:41:11,094
หากยังปิดหูปิดตา
ไม่รับรู้ความจนตรอกของหม่อมฉัน

537
00:41:11,178 --> 00:41:13,388
อย่างไรหม่อมฉัน
ก็ไม่ต่างจากตายไปแล้ว

538
00:41:28,236 --> 00:41:30,947
นี่เป็นสาส์น
จากสำนักผู้ตรวจการหลวงพ่ะย่ะค่ะ

539
00:41:43,043 --> 00:41:47,255
โกซุนดลฝากให้ข้าทูลอะไรบางอย่าง
กับพระองค์ด้วยพ่ะย่ะค่ะ

540
00:41:49,049 --> 00:41:51,134
- อะไรนะ…
- เจ้านี่มันน่า…

541
00:41:51,885 --> 00:41:54,179
นึกออกแล้วพ่ะย่ะค่ะ

542
00:41:54,262 --> 00:41:56,223
เขาบอกว่ามีบางอย่างในห้องหนังสือ

543
00:41:56,306 --> 00:41:57,849
ที่ต้องให้พระองค์ดู

544
00:42:17,494 --> 00:42:19,955
แต่มันไม่ใช่กลิ่นธูป
ที่พวกนางใช้พ่ะย่ะค่ะ

545
00:42:47,857 --> 00:42:49,651
พวกขันทีน่าจะตกแต่งวังกันอยู่

546
00:42:51,861 --> 00:42:54,864
เหตุใดโกซุนดล
จึงไม่กลับไปเป็นทหารเสีย

547
00:42:54,948 --> 00:42:57,033
ยังจะดื้อด้านอยู่ที่นี่ต่ออีก

548
00:42:57,117 --> 00:42:59,411
กระหม่อมไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ

549
00:43:00,078 --> 00:43:01,496
ไม่มีที่ไปหรืออย่างไร

550
00:43:02,539 --> 00:43:03,873
ทรงดูสิพ่ะย่ะค่ะ

551
00:43:16,052 --> 00:43:18,305
พระองค์เห็นธูป
กับดอกไม้แห้งหรือยังนะ

552
00:43:19,222 --> 00:43:21,766
มัวยืนฝันกลางวันอะไรอยู่
กลับมาทำงานเสีย

553
00:43:29,858 --> 00:43:32,277
พวกเจ้าต้องตกแต่งให้ประณีตด้วยล่ะ

554
00:43:32,360 --> 00:43:34,738
อีกไม่นานจะมีบุคคลสำคัญมา

555
00:43:34,821 --> 00:43:37,824
- บุคคลสำคัญหรือ
- อีกไม่นานจะรู้ตัวพระชายาแล้ว

556
00:43:37,907 --> 00:43:41,494
ที่นี่จะเป็นที่ที่พระชายาประทับ
จนกว่าจะถึงพระราชพิธีเสกสมรส

557
00:43:41,578 --> 00:43:45,665
ตามธรรมเนียมแล้ว
ห้องของพระชายาต้องอยู่ใจกลางวัง

558
00:43:45,749 --> 00:43:48,001
แต่องค์ชายรัชทายาททรงเลือกที่นี่

559
00:43:48,084 --> 00:43:49,836
เราจึงต้องจัดการ
ทุกอย่างให้เรียบร้อย

560
00:43:49,919 --> 00:43:53,131
อ๋อ พระราชพิธีเสกสมรส…

561
00:44:04,309 --> 00:44:07,228
ข้าจะมาถามไถ่เกี่ยวกับ
คดีฆาตกรรมในแกซองเสียหน่อย

562
00:44:07,312 --> 00:44:08,855
องครักษ์ของข้ารายงานว่า

563
00:44:08,938 --> 00:44:12,025
เจ้าบอกว่าชิมยองเป็นชู้รัก
ของมินแจอีอย่างแน่นอน

564
00:44:12,108 --> 00:44:13,860
เหตุใดเจ้าจึงสรุปเช่นนั้น

565
00:44:13,943 --> 00:44:17,072
เพราะชิมยองพูดเอง
ก่อนที่เขาจะตายพ่ะย่ะค่ะ

566
00:44:17,155 --> 00:44:20,617
และคนก็พูดกันว่าเขาร้องไห้
ยามนั่งมองกำไลหยกคู่

567
00:44:20,700 --> 00:44:24,204
พวกเขาบอกว่ากำไลหยกเป็นของแทนใจ

568
00:44:24,287 --> 00:44:26,748
และชิมยองจะเดินพล่านไปทั่วเรือน

569
00:44:26,831 --> 00:44:28,291
เพื่อตามหาร่องรอยของมินแจอี

570
00:44:28,375 --> 00:44:30,085
ราวกับคนวิกลจริตพ่ะย่ะค่ะ

571
00:45:01,616 --> 00:45:02,992
ได้แล้วเจ้าค่ะ

572
00:45:12,335 --> 00:45:15,547
ทรงทราบหรือไม่ว่าความไว้ใจ
จากพระองค์มีค่ากับหม่อมฉันเพียงใด

573
00:45:52,083 --> 00:45:54,169
หัวหน้าหน่วยฮัน
มีเรื่องอันใดถึงมาที่นี่หรือ

574
00:45:54,252 --> 00:45:57,172
ข้าขอดู
ระเบียนคดีฆาตกรรมแกซองได้หรือไม่

575
00:45:58,548 --> 00:45:59,466
คือว่า…

576
00:45:59,549 --> 00:46:01,926
หากตอนนี้ไม่สะดวก
ไว้ข้าจะกลับมาพรุ่งนี้

577
00:46:02,010 --> 00:46:05,472
ไม่ใช่ขอรับ พอดีว่าวังตะวันออก
ขอเบิกไปก่อนแล้วน่ะขอรับ

578
00:46:05,555 --> 00:46:08,391
หลังจากชู้รักของมินแจอีฆ่าตัวตาย

579
00:46:08,475 --> 00:46:10,935
ระเบียนต่างๆ ถูกส่งมาจากแกซอง

580
00:46:11,019 --> 00:46:13,396
แต่หน่วยองครักษ์ขององค์รัชทายาท
ก็เอาไปหมดขอรับ

581
00:46:27,911 --> 00:46:30,163
กระทั่งระเบียนคดีฆาตกรรมแกซอง…

582
00:46:32,457 --> 00:46:36,628
เหตุใดพระองค์
จึงมุ่งมั่นจะเสาะหาความจริง

583
00:46:36,711 --> 00:46:38,213
เกี่ยวกับคดีนี้กันนะ

584
00:46:47,889 --> 00:46:50,266
กระหม่อมได้ยินว่าพระองค์
มีรับสั่งให้นำจดหมายลาตาย

585
00:46:50,350 --> 00:46:52,894
ของชิมยองที่ฆ่าตัวตายในแกซองมา

586
00:46:52,977 --> 00:46:56,356
ทรงกำลังสืบคดีของคู่หมั้น
ของกระหม่อมอยู่หรือพ่ะย่ะค่ะ

587
00:46:56,439 --> 00:47:00,401
มินแจอีทำผิดหลักศีลธรรม
โดยสังหารคนทั้งตระกูล

588
00:47:00,485 --> 00:47:03,196
มันเป็นเรื่องแปลกนักหรือ
ที่ข้าจะหาความจริง

589
00:47:03,279 --> 00:47:05,240
เบื้องหลังการตายของท่านอาจารย์

590
00:47:05,323 --> 00:47:09,536
เช่นนั้นกระหม่อมขอดูจดหมายลาตาย
ที่ว่าหน่อยได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

591
00:47:10,036 --> 00:47:12,288
เจ้ายังคงรอนางอยู่อีกหรือ

592
00:47:13,665 --> 00:47:15,124
ต่อให้นางรอดกลับมา

593
00:47:15,208 --> 00:47:17,710
นางก็จะต้องโทษประหารอยู่ดี

594
00:47:18,586 --> 00:47:21,047
ต่อให้นางกลับมาจริง
นางก็ไม่ต่างจากตายไปแล้ว

595
00:47:32,100 --> 00:47:34,852
ท่านพ่อของกระหม่อมส่งจดหมายสู่ขอไป

596
00:47:34,936 --> 00:47:37,230
และได้รับคำตอบรับกลับมาแล้ว

597
00:47:37,313 --> 00:47:40,858
แม้ว่านางจะเป็นสตรีชั่วช้า
ที่เกลือกกลั้วกับชู้รัก

598
00:47:40,942 --> 00:47:43,361
แต่ตราบใดที่กระหม่อม
ยังไม่เผาจดหมายตอบรับคำสู่ขอ

599
00:47:45,697 --> 00:47:48,199
นางก็จะยังเป็นคนของกระหม่อม
ที่กระหม่อมต้องปกป้องพ่ะย่ะค่ะ

600
00:47:55,039 --> 00:47:56,749
เจ้าเชื่อว่านางบริสุทธิ์หรือ

601
00:47:57,875 --> 00:47:59,919
ชู้รักของนาง
ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า

602
00:48:00,003 --> 00:48:03,172
การทรยศหักหลังของนาง
เป็นเรื่องจริงด้วยการฆ่าตัวตาย

603
00:48:03,256 --> 00:48:05,466
เจ้าจะบอกว่าเขาฆ่าตัวตาย

604
00:48:05,550 --> 00:48:07,677
ก็เพื่อที่จะได้
ซัดทอดความผิดให้นางหรือ

605
00:48:07,760 --> 00:48:11,347
เรายังไม่รู้ว่าเขาเป็นชู้รักนางจริง
หรือเขาพยายามป้ายสีนางหรือไม่

606
00:48:14,434 --> 00:48:17,520
พระองค์ทรงกำลังสืบคดีนี้
เพื่อปกป้องนางหรือพ่ะย่ะค่ะ

607
00:48:18,771 --> 00:48:20,648
นางเป็นบุตรสาวของท่านอาจารย์

608
00:48:20,732 --> 00:48:22,191
หากนางบริสุทธิ์

609
00:48:24,485 --> 00:48:25,653
ข้าก็จะปกป้องนาง

610
00:48:27,030 --> 00:48:28,114
องค์รัชทายาท…

611
00:48:28,197 --> 00:48:32,076
หากนางกลับมาและสามารถ
พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนได้

612
00:48:34,329 --> 00:48:35,747
ข้าจะส่งนางไปหาเจ้า

613
00:48:39,792 --> 00:48:41,127
ทรงรับปากแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ

614
00:48:44,380 --> 00:48:47,467
พระองค์ต้องช่วยนาง
ได้อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ

615
00:48:47,550 --> 00:48:49,093
นางเป็นสตรีที่เข้มแข็ง

616
00:48:49,927 --> 00:48:51,929
ต่อให้ข้าไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย

617
00:48:52,013 --> 00:48:54,390
นางก็จะสามารถ
กลับมาได้ด้วยตัวเองอยู่ดี

618
00:49:02,607 --> 00:49:05,943
เอ้า ดื่มอีกสักแก้ว

619
00:49:07,779 --> 00:49:10,073
- ข้าขอด้วย
- ได้ๆ เต็มที่ๆ

620
00:49:10,865 --> 00:49:12,742
- ขอบคุณขอรับ
- เร็วๆๆ

621
00:49:13,785 --> 00:49:17,080
- ชน
- ชน

622
00:49:23,294 --> 00:49:26,589
หากบัณฑิตพัคอยู่ด้วยก็คงจะดีไม่น้อย

623
00:49:26,673 --> 00:49:29,008
ข้าดีใจจริงๆ ที่ขันทีโกถูกไล่ออกมา

624
00:49:29,092 --> 00:49:32,178
- ตอนนี้ข้าได้เจอท่านทุกวันเลย
- ข้าดีใจยิ่งกว่า

625
00:49:32,261 --> 00:49:34,347
หากข้ายังอยู่ที่วังตะวันออก

626
00:49:34,430 --> 00:49:38,351
ป่านนี้คงกำลังนั่งฝนหมึก
ให้องค์ชายรัชทายาทอยู่เป็นแน่

627
00:49:51,322 --> 00:49:53,366
ขอประทานอภัย กระหม่อมไม่เคยทำมาก่อน

628
00:50:00,289 --> 00:50:02,667
ช่างมันเถิด เจ้าไป…

629
00:50:02,750 --> 00:50:04,919
ได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปเดี๋ยวนี้

630
00:51:13,154 --> 00:51:15,239
แหม สบายดีหรือไม่

631
00:51:17,617 --> 00:51:18,659
ไม่เจอกันนาน

632
00:51:21,412 --> 00:51:23,790
ข้ากำลังสงสัยอยู่เชียว
ว่าพักนี้ท่านหายหน้าไปไหน

633
00:51:23,873 --> 00:51:27,126
ข้าได้ยินมาว่าร่างทรงนางนั้น
ยังไม่เปิดเผยตัวอักษรตัวสุดท้ายเลย

634
00:51:27,210 --> 00:51:29,170
เมื่อไหร่จึงจะมีการสอบปากคำหรือ

635
00:51:29,253 --> 00:51:30,797
คงอีกไม่นานแล้วขอรับ

636
00:51:30,880 --> 00:51:32,924
ฝ่าบาทจะทำการสอบปากคำ
ด้วยพระองค์เองใช่หรือไม่

637
00:51:33,007 --> 00:51:34,801
ข้าได้ยินมาเช่นนั้น

638
00:51:34,884 --> 00:51:37,553
พอดีว่าเขาถูกไล่ออกมา
จากวังตะวันออกน่ะขอรับ

639
00:51:38,763 --> 00:51:41,349
องค์ชายรัชทายาทหนอ องค์ชายรัชทายาท

640
00:51:41,432 --> 00:51:43,726
พระองค์คงอารมณ์ร้าย
ดังที่คนร่ำลือกันจริงๆ

641
00:51:43,810 --> 00:51:47,396
พระองค์ขับไสไล่ส่งท่านได้อย่างไร
ในเมื่อท่านไขคดีจุดทิศหลักได้แท้ๆ

642
00:51:48,773 --> 00:51:50,525
พระองค์ไม่ทำ
เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบหรอก

643
00:51:51,526 --> 00:51:53,277
คงมีเหตุผลที่ดีพอแน่

644
00:51:53,361 --> 00:51:55,738
เช่นนั้นขันทีโกทำอะไรผิดนักหนาเล่า

645
00:51:55,822 --> 00:51:57,698
ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้นขอรับ

646
00:51:57,782 --> 00:52:00,201
แต่จู่ๆ กลับถูกไล่ออกมา
กลางดึกกลางดื่น

647
00:52:00,910 --> 00:52:03,079
บัณฑิตพัคคงเคย
เข้าเฝ้าพระองค์อยู่สินะ

648
00:52:03,162 --> 00:52:05,957
พระองค์ส่งท่านมานี่
ต้องรู้จักหน้าค่าตากันแน่

649
00:52:06,040 --> 00:52:08,334
ขันทีโกไม่มีที่ให้ไปแท้ๆ

650
00:52:08,417 --> 00:52:12,380
พระองค์ไม่มี
ความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์

651
00:52:12,463 --> 00:52:16,467
หรือใจที่เปี่ยมเมตตา
เพราะว่าทรงถูกเลี้ยงดูมา

652
00:52:16,551 --> 00:52:18,594
ราวกับไข่ในหินอยู่ในวังนั่นแหละ

653
00:52:18,678 --> 00:52:20,847
ข้าคิดว่าคนที่จะเป็นกษัตริย์ได้

654
00:52:20,930 --> 00:52:23,266
จำเป็นจะต้องรู้จักโลกดีพอเสียก่อน

655
00:52:23,349 --> 00:52:24,725
บัณฑิคพัคคิดเช่นไร

656
00:52:25,852 --> 00:52:28,396
คนอย่างข้าจะไปรู้อะไร
ลำพังขุดดินยังทำไม่เป็น

657
00:52:28,479 --> 00:52:29,564
ถูกของท่าน

658
00:52:29,647 --> 00:52:33,359
เพียงเพราะท่านสวมหมวกกับผ้าชั้นดี
ไม่ได้หมายความว่าท่านเป็นบัณฑิต

659
00:52:33,442 --> 00:52:35,570
ต่อให้เป็นบัณฑิต
ก็ควรรู้ว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไร

660
00:52:35,653 --> 00:52:39,740
นอกจากนั้นยังต้องรู้วิธีขุดดิน
หัดอยู่นอกเวลาห้ามออกบ้าน

661
00:52:39,824 --> 00:52:43,244
และสังสรรค์กับสหาย
เป็นครั้งคราวด้วยเช่นกัน

662
00:52:43,327 --> 00:52:46,706
ว่าแต่ บัณฑิตพัค
ท่านมาทำอะไรหรือขอรับ

663
00:52:46,789 --> 00:52:50,293
เหตุใดท่านจึงพูดจาห้วนๆ กับข้า
ราวกับเราเป็นสหายกันเช่นนี้ล่ะ

664
00:52:50,376 --> 00:52:54,380
เราต่างก็ทำงาน
รับใช้องค์ชายรัชทายาทกันทั้งคู่

665
00:52:54,463 --> 00:52:56,424
จะให้เรียกท่านว่า "องค์ชาย" หรือ

666
00:52:56,507 --> 00:52:57,550
เจ้านี่มันน่า…

667
00:52:57,633 --> 00:53:00,136
เอาเป็นว่าข้าจะพูดอย่างไรก็ช่างเถิด

668
00:53:00,219 --> 00:53:01,596
เราอาจเป็นสหายกันได้

669
00:53:02,597 --> 00:53:04,724
แม้ว่าข้าจะดูหนุ่มกว่าท่านก็เถอะ

670
00:53:11,147 --> 00:53:12,481
ใครก็ได้ช่วยฟาด…

671
00:53:12,565 --> 00:53:14,442
สรุปว่าท่านมาด้วยเหตุอันใดกัน

672
00:53:14,525 --> 00:53:17,695
องค์รัชทายาททรงส่งอะไร
มาให้คุณชายคิมอีกอย่างนั้นหรือ

673
00:53:36,547 --> 00:53:40,468
กระถางธูปนี้ได้มาจากบ้านของคนร้าย
ในคดีจุดทิศหลัก ซึ่งก็คือร่างทรง

674
00:53:40,551 --> 00:53:42,219
และข้างในก็เป็นสิ่งที่หลงเหลืออยู่

675
00:53:42,845 --> 00:53:45,222
- นี่มันกลีบดอก…
- ดอกโบตั๋นขอรับ

676
00:53:45,306 --> 00:53:48,768
แต่ปกติดอกโบตั๋น
ไม่มีกลิ่นไม่ใช่หรือขอรับ

677
00:53:48,851 --> 00:53:52,396
เหตุใดจึงมีคนนำมาใช้เป็นธูปได้

678
00:53:52,480 --> 00:53:54,565
มันไม่แน่เสมอไปหรอก

679
00:53:54,649 --> 00:53:57,234
กระทั่งเรื่องแต่ง
ก็สามารถกลายเป็นเรื่องจริงได้

680
00:53:58,027 --> 00:54:01,530
แต่อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยเห็นใคร
ใช้กลีบดอกโบตั๋นแห้งมาก่อน

681
00:54:01,614 --> 00:54:05,910
ยิ่งรักษารูปร่างของมันไว้เช่นนี้
ยิ่งไม่เคยเห็นเข้าไปใหญ่

682
00:54:05,993 --> 00:54:10,289
- เช่นนั้นมันอาจไม่ใช่ดอกโบตั๋นแห้ง
- อาจมีอะไรบางอย่างผสมอยู่

683
00:54:11,082 --> 00:54:12,333
ก็เป็นไปได้

684
00:54:21,509 --> 00:54:23,719
แค่ดมกลิ่นเฉยๆ ไม่น่าช่วยอะไรได้

685
00:54:23,803 --> 00:54:26,263
ไม่เคยมีใครได้กลิ่นดอกโบตั๋นมาก่อน

686
00:54:30,935 --> 00:54:32,478
แต่ข้าเป็นใครกัน

687
00:54:32,561 --> 00:54:34,271
ข้าคนนี้คือคิมมยองจิน

688
00:54:34,355 --> 00:54:36,399
เจ้าของมันยอนดังเชียวนะ

689
00:54:36,482 --> 00:54:39,402
ข้าจะขุดคุ้ยให้ดู
พร้อมหรือไม่ ศิษย์ข้า

690
00:54:39,485 --> 00:54:42,113
ขอรับท่านอาจารย์
ข้าพร้อมช่วยงานทุกอย่าง

691
00:54:42,196 --> 00:54:43,197
ดี

692
00:54:46,325 --> 00:54:49,453
ว่าแต่ ท่านถ่อมาถึงที่นี่
แทนองค์ชายรัชทายาทเชียวหรือ

693
00:54:49,537 --> 00:54:52,790
แล้วองครักษ์ของพระองค์
ที่มักรับผิดชอบเรื่องจำพวกนี้เล่า

694
00:54:55,960 --> 00:54:56,961
อ๋อ

695
00:54:58,004 --> 00:55:01,716
บัณฑิตพัค ไม่นึกเลยว่า
ท่านจะมีไมตรีจิตถึงเพียงนี้

696
00:55:03,467 --> 00:55:07,513
ท่านอาสามาทำหน้าที่แทน
เพราะคิดถึงพวกเราใช่หรือไม่

697
00:55:07,596 --> 00:55:08,597
ไม่ใช่

698
00:55:09,473 --> 00:55:10,683
ไม่มีทางเสียหรอก

699
00:55:11,475 --> 00:55:12,685
ไร้สาระสิ้นดี

700
00:55:14,770 --> 00:55:16,605
ยอมรับมาเถิดขอรับ

701
00:55:16,689 --> 00:55:18,941
ข้าว่าแท้จริงแล้วท่านคิดถึงพวกเรานะ

702
00:55:19,025 --> 00:55:20,943
- เนอะๆๆ
- ขอรับ

703
00:55:21,027 --> 00:55:22,236
ข้าดูออก

704
00:55:22,319 --> 00:55:24,113
บอกแล้วอย่างไรว่าไม่ใช่

705
00:55:24,196 --> 00:55:27,074
เหตุใดข้าต้องคิดถึงพวกเจ้า
ในเมื่อเราแทบไม่รู้จักกัน

706
00:55:27,158 --> 00:55:29,660
ข้าไม่เคยปล่อยให้อารมณ์
มาเป็นอุปสรรคในการทำงาน

707
00:55:29,744 --> 00:55:32,496
รัชทายาทมีรับสั่งให้ข้ามา
เนื่องจากเป็นเรื่องสำคัญก็เท่านั้น

708
00:55:33,622 --> 00:55:35,082
ย่อมได้

709
00:55:35,166 --> 00:55:37,585
เช่นนั้นท่านก็ไม่ได้มา
เพราะคิดถึงพวกเรา

710
00:55:37,668 --> 00:55:41,672
ท่านมาเพราะเป็นรับสั่ง
ขององค์ชายรัชทายาทก็เท่านั้น

711
00:55:41,756 --> 00:55:45,593
แม้ว่าใจจริง
ท่านจะไม่ย้ากไม่อยากมาเลยก็ตาม

712
00:55:47,219 --> 00:55:49,805
ว่าอย่างไร ข้าพูดถูกหรือไม่

713
00:55:50,890 --> 00:55:52,725
ท่านนี่แปลกคนเสียจริง

714
00:55:52,808 --> 00:55:55,186
เพียงเพราะคิดถึงพวกเรา

715
00:55:55,269 --> 00:55:57,688
- มันพูดยากตรงไหนกัน
- นั่นสิ

716
00:55:59,690 --> 00:56:03,402
หรือว่าบัณฑิตพัคจะไม่เคย
พูดอะไรทำนองนี้เลยหรือขอรับ

717
00:56:04,528 --> 00:56:06,155
หากเป็นข้าคงพูดได้ง่ายดาย

718
00:56:07,114 --> 00:56:08,199
ข้า…

719
00:56:09,075 --> 00:56:12,745
คิดถึงท่านนะ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน

720
00:56:12,828 --> 00:56:14,246
ทำอะไรของเจ้า

721
00:56:15,581 --> 00:56:19,460
แหม การได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป
มันเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย

722
00:56:20,252 --> 00:56:21,378
ดีมากขอรับ

723
00:56:25,132 --> 00:56:27,218
ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่านขอรับ

724
00:56:30,221 --> 00:56:32,598
ตอนที่หม่อมฉัน
เจอกระถางธูปในบ้านของร่างทรง

725
00:56:32,681 --> 00:56:34,725
หม่อมฉันก็จำได้ว่าตอนที่หม่อมฉัน

726
00:56:34,809 --> 00:56:37,353
อยู่ในครัวและกำลังเคี่ยวน้ำแกงอยู่

727
00:56:37,436 --> 00:56:38,646
ก็มีกลีบดอกโบตั๋นไหม้อยู่เช่นกัน

728
00:56:38,729 --> 00:56:40,314
แน่ใจหรือว่าเป็นชนิดเดียวกัน

729
00:56:41,440 --> 00:56:44,860
หม่อมฉันยังจำได้อีกว่า
ชิมยองเข้ามาหาหม่อมฉันด้วยเพคะ

730
00:56:44,944 --> 00:56:46,779
เจ้าแน่ใจแล้วหรือ

731
00:56:48,030 --> 00:56:49,448
เช่นนั้นคุยเรื่องอะไรกัน

732
00:56:49,907 --> 00:56:52,159
เรื่องนั้นหม่อมฉันจำไม่ได้เพคะ

733
00:56:52,243 --> 00:56:53,410
แต่ว่า

734
00:56:54,328 --> 00:56:56,122
ยองไม่ใช่ชู้รักของหม่อมฉัน

735
00:56:56,205 --> 00:56:58,290
หม่อมฉันแน่ใจ
เรื่องนี้เป็นที่สุดเพคะ

736
00:56:58,374 --> 00:56:59,959
กระนั้นหม่อมฉันก็ไม่คิดว่า

737
00:57:00,042 --> 00:57:02,503
ยองจะถึงขั้นยอมแลกชีวิตไป
เพื่อส่งคำโกหกมาเช่นกัน

738
00:57:02,586 --> 00:57:07,007
หม่อมฉันแน่ใจว่า
ต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างอยู่

739
00:57:07,758 --> 00:57:11,387
และหม่อมฉันก็จำได้
ว่าตัวเองเห็นดอกโบตั๋นไหม้

740
00:57:11,428 --> 00:57:14,098
อยู่ในครัวด้วย ซึ่งมันปรากฏ…

741
00:57:15,266 --> 00:57:16,475
เป็นภาพชัดเจนเพคะ

742
00:57:17,977 --> 00:57:21,564
นี่อาจเป็นหลักฐานพิสูจน์ว่าร่างทรง
เกี่ยวข้องกับการสังหารท่านอาจารย์…

743
00:57:23,732 --> 00:57:27,361
ในเมื่อหม่อมฉันได้พูดสิ่ง
ที่ต้องการแล้ว หม่อมฉันขอตัวก่อน

744
00:57:43,043 --> 00:57:45,087
เขาไม่ได้ถ่อมาถึงที่นี่

745
00:57:45,171 --> 00:57:47,464
เพื่อจะบอกข้าว่า
รู้สึกเสียใจที่ไล่ข้าออกมาสินะ

746
00:57:50,843 --> 00:57:54,054
แล้วก็คงไม่ได้มา
เพื่อจะขอโทษข้าเป็นแน่

747
00:57:58,434 --> 00:58:00,102
ไม่หรอก

748
00:58:00,186 --> 00:58:02,938
เขาไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่ๆ

749
00:58:47,775 --> 00:58:51,320
กลับไปยังสำนักองครักษ์เสีย
ข้ายังมีที่ที่ต้องไปอยู่

750
00:58:51,946 --> 00:58:52,947
พ่ะย่ะค่ะ

751
00:59:17,388 --> 00:59:18,847
คนบัดซบ

752
00:59:20,641 --> 00:59:22,559
รู้ทั้งรู้ว่าข้าไม่มีที่ให้ไป

753
00:59:22,643 --> 00:59:24,061
เลวทรามเสียจริง

754
00:59:26,272 --> 00:59:28,607
ท่านคงสบายอกสบายใจนักสินะ

755
00:59:28,691 --> 00:59:30,943
ที่ได้อยู่ในวังเพียงผู้เดียว

756
00:59:32,695 --> 00:59:36,782
มีเรือนหลังใหญ่แล้วอย่างไร
ในเมื่อใจท่านเล็กเท่าปลายนิ้ว

757
00:59:36,865 --> 00:59:40,119
เฮอะ เหลือเชื่อจริงๆ
ที่กลายเป็นเช่นนี้ไปได้

758
00:59:40,202 --> 00:59:43,789
คิดได้อย่างไรว่าข้ายิงธนู
และยุ่งกับกระดาษคำอธิษฐาน

759
00:59:43,872 --> 00:59:47,334
ต่อให้ทุกคนตราหน้าข้า
ว่าข้าเป็นฆาตกรแห่งแกซอง

760
00:59:47,418 --> 00:59:49,169
ท่านคนนึงไม่ควรพูดเช่นนั้น

761
00:59:49,253 --> 00:59:50,963
ท่านควรเชื่อใจข้าสิ

762
00:59:52,381 --> 00:59:53,966
ไหนว่าเชื่อใจข้า

763
00:59:57,720 --> 00:59:59,930
เจ้าคนสับปลับกลับกลอกเอ๊ย

764
01:00:00,597 --> 01:00:02,391
คนชั่วช้าสามานย์

765
01:00:05,477 --> 01:00:08,605
จะด่าว่าโง่เยี่ยงควายก็ยังสงสารควาย

766
01:00:12,484 --> 01:00:14,445
ไปตายเสียไป

767
01:01:11,585 --> 01:01:13,796
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

768
01:01:14,046 --> 01:01:15,631
คิดว่าข้าเข้มงวดกับเจ้าแล้วหรือ

769
01:01:15,714 --> 01:01:18,300
หม่อมฉันไม่ใช่ขันทีวังตะวันออกแล้ว

770
01:01:18,384 --> 01:01:19,843
ซุนดล ไปที่ห้องหนังสือ…

771
01:01:22,805 --> 01:01:24,932
เราจะเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่

772
01:01:25,015 --> 01:01:28,268
ฝ่าบาทเสด็จ

773
01:01:28,352 --> 01:01:29,645
ข้ากลับมาแล้ว

774
01:01:29,728 --> 01:01:31,105
ยอมรับความผิดที่ก่อหรือไม่

775
01:01:32,106 --> 01:01:34,233
ข้าจะถอนรากถอนโคนเจ้า

776
01:01:34,316 --> 01:01:37,319
ฉีกแขนฉีกขาเจ้าออกเป็นชิ้นๆ

777
01:01:38,195 --> 01:01:39,780
รู้ไว้เสียเถิดว่า

778
01:01:40,322 --> 01:01:41,865
ข้าไม่คิดจะพ่ายแพ้เป็นอันขาด