1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,943 --> 00:00:27,445
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,528 --> 00:00:29,155
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,238 --> 00:00:32,366
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,450 --> 00:00:33,909
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,993 --> 00:00:35,870
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:44,170 --> 00:00:47,006
พวกท่านละเลยเพียงใด
จึงปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

13
00:00:47,089 --> 00:00:50,426
ใครหน้าไหนเป็นผู้เสนอ
ให้ข้านำการไต่สวน

14
00:00:52,136 --> 00:00:55,306
กล้าดีอย่างไรจึงทำให้ข้า
ต้องทนฟังนังร่างทรงชั่วช้านั่น

15
00:00:55,389 --> 00:00:57,433
พ่นคำสาปแช่งต่ำตมพรรค์นั้น

16
00:01:11,280 --> 00:01:13,616
เป็นท่านใช่หรือไม่ เสนาบดีฝ่ายขวา

17
00:01:13,699 --> 00:01:17,912
ฝ่าบาท โปรดอย่าเก็บเอาคำพูดโสมม
ของฆาตกรเลือดเย็นมาใส่พระทัยเลย

18
00:01:17,995 --> 00:01:20,331
พวกมันเป็นเพียง
กลุ่มโจรไร้หลักแหล่งเท่านั้น

19
00:01:20,414 --> 00:01:22,082
กลุ่มโจรไร้หลักแหล่งหรือ

20
00:01:22,166 --> 00:01:25,461
ท่านคือผู้ที่จับกุมคนตระกูลซง
หัวหน้าของพวกมันเมื่อสิบปีก่อน

21
00:01:25,544 --> 00:01:28,380
จนได้รับที่ดิน
และข้าทาสเป็นรางวัลไม่ใช่รึ

22
00:01:29,423 --> 00:01:33,052
เหตุใดจึงยังมีพวกมัน
หลงเหลือมาจนถึงบัดนี้ได้

23
00:01:33,135 --> 00:01:35,054
แน่ใจหรือว่าจัดการพวกมันสิ้นซากแล้ว

24
00:01:39,850 --> 00:01:40,935
ไม่เพียงเท่านั้น

25
00:01:43,270 --> 00:01:45,481
พวกท่านทุกคนในที่นี้
ต่างก็มีส่วนได้ส่วนเสีย

26
00:01:46,106 --> 00:01:48,025
หลงลืมหน้าที่ของตนไปแล้วหรืออย่างไร

27
00:01:48,108 --> 00:01:50,986
ทั้งที่พวกท่านได้รับความดีความชอบ
และเบี้ยตอบแทนจากหลวงทุกเดือน

28
00:01:51,070 --> 00:01:52,530
กลับมัวทำอะไรกันอยู่!

29
00:01:53,697 --> 00:01:56,492
ประเทศของพวกท่าน
ไม่ใช่โชซอนหรือ จึงมัวห่วงแต่ตระกูล

30
00:02:01,205 --> 00:02:03,666
ข้าทราบมาว่าทุกคนในตระกูลโช

31
00:02:03,749 --> 00:02:05,793
ต่างทำงานในหน่วยงาน
ของทางการเช่นนั้นสินะ

32
00:02:06,585 --> 00:02:08,796
ได้ข่าวว่าคลังเสบียง
ในบุกชอนที่ท่านอาศัยอยู่

33
00:02:08,879 --> 00:02:12,466
ส่งกลิ่นเหม็นเน่าของเนื้อ
และปลาออกมาด้วยไม่ใช่หรือ

34
00:02:15,427 --> 00:02:17,221
ท่านมัวทำอะไรอยู่

35
00:02:17,304 --> 00:02:20,808
นอกเหนือไปจาก
ตักตวงเงินทองและสั่งสมอำนาจ

36
00:02:20,891 --> 00:02:22,601
บอกข้าซิว่าท่านทำอะไร

37
00:02:22,685 --> 00:02:25,563
ให้ข้า ให้องค์รัชทายาท
หรือให้องค์ชายใหญ่บ้าง

38
00:02:30,067 --> 00:02:33,571
ฝ่าบาท พวกกระหม่อม
ย่อมเศร้าเสียใจเช่นกัน…

39
00:02:33,654 --> 00:02:34,655
เสนาบดีฝ่ายขวา!

40
00:02:38,659 --> 00:02:40,578
เงียบปากไปเสียเถิด

41
00:02:43,247 --> 00:02:46,083
ข้าไม่อยากได้ยิน
คำแก้ตัวใดๆ จากท่านอีก

42
00:02:48,294 --> 00:02:51,046
หากมีผู้ใดก็ตามแพร่งพราย

43
00:02:53,007 --> 00:02:58,679
หรือปล่อยข่าวลือใดๆ เกี่ยวกับเรื่อง
ที่เกิดขึ้น ณ การไต่สวนวันนี้ออกไป

44
00:02:58,929 --> 00:03:01,390
มันผู้นั้นจะไม่เพียง
ถูกลงโทษขั้นรุนแรงเท่านั้น

45
00:03:03,100 --> 00:03:06,228
แต่ครอบครัวและญาติพี่น้อง
จะต้องเดือดร้อนไปด้วยเช่นกัน

46
00:03:06,312 --> 00:03:09,106
พวกกระหม่อม
จะปฏิบัติตามรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ

47
00:03:13,527 --> 00:03:15,321
ไปตามซุนดลมาให้ข้า

48
00:03:16,780 --> 00:03:17,781
เอ๊ะ

49
00:03:21,577 --> 00:03:23,078
พาโกซุนดลมาหาข้า

50
00:03:25,706 --> 00:03:26,749
หยุด

51
00:03:42,890 --> 00:03:46,810
กล้าดีอย่างไร
ถึงริอ่านทำร้ายสหายและลูกศิษย์ข้า

52
00:03:48,228 --> 00:03:50,105
เจ้าหนีไปไหนไม่พ้นแน่

53
00:04:07,039 --> 00:04:08,332
อันตรายนะขอรับ

54
00:04:08,415 --> 00:04:10,250
อย่าตามไปเลย พวกมันมีกันสองคน

55
00:04:17,925 --> 00:04:19,134
(ซง กา มยอล อี)

56
00:04:22,554 --> 00:04:24,056
ต้องไปหารัชทายาท…

57
00:04:26,600 --> 00:04:27,977
เขาถูกไล่ออกมาไม่ใช่หรือ

58
00:04:29,478 --> 00:04:31,605
เจ้าบาดเจ็บที่ใดหรือไม่

59
00:04:31,689 --> 00:04:33,065
ไม่เป็นไรแน่นะ

60
00:04:34,692 --> 00:04:35,693
ขอรับ

61
00:04:47,621 --> 00:04:49,707
พระองค์คงทรงหวาดกลัว

62
00:04:49,790 --> 00:04:51,291
และทรงโดดเดี่ยวมากสินะเพคะ

63
00:04:52,209 --> 00:04:57,131
ใช่ ข้าทั้งหวาดกลัว ทั้งโดดเดี่ยว

64
00:04:57,214 --> 00:05:00,467
คงไม่อาจวางพระทัยได้
เพราะไม่รู้ว่าต้องเผชิญหน้ากับผู้ใด

65
00:05:00,634 --> 00:05:02,970
มนุษย์จะสู้กับภูตผีได้อย่างไร

66
00:05:03,053 --> 00:05:05,723
พวกมันไม่ได้หวังทำลาย
องค์ชายรัชทายาทเพียงเท่านั้น

67
00:05:05,806 --> 00:05:08,934
แต่พวกมันพยายามสาปแช่ง
ราชวงศ์ทั้งราชวงศ์เลยต่างหาก

68
00:05:09,018 --> 00:05:11,270
เพื่อที่พวกมันจะได้ชิงโชซอนไป

69
00:05:12,396 --> 00:05:15,107
หม่อมฉันเริ่มกลับไป
ทำงานที่นั่นได้แล้วใช่หรือไม่

70
00:05:15,774 --> 00:05:17,943
ข้าคิดว่าคงไม่เหมาะสมเท่าไร

71
00:05:18,902 --> 00:05:21,822
แม้ข้าจะเคยกล่าวเช่นนั้นออกไป

72
00:05:21,905 --> 00:05:24,450
แต่บัดนี้ข้า
กลับอยากให้เจ้าอยู่ด้วยจริงๆ

73
00:05:24,533 --> 00:05:26,118
หม่อมฉันกำลังไปแล้วเพคะ

74
00:05:26,201 --> 00:05:28,120
หม่อมฉันจะอยู่เคียงข้างพระองค์เอง

75
00:05:31,790 --> 00:05:33,792
ร่างทรงนั่นพูดถึงเรื่องของตระกูลซง

76
00:05:33,876 --> 00:05:35,627
จากบยอกชอนได้อย่างไรกัน

77
00:05:35,711 --> 00:05:36,962
ข้าก็สงสัยเช่นกัน

78
00:05:37,046 --> 00:05:38,464
ไหนจะเรื่องที่ว่า

79
00:05:38,547 --> 00:05:41,467
ฆาตกรคือร่างทรงจากสำนักร่างทรงอีก

80
00:05:41,508 --> 00:05:44,136
ข้าสงสัยนักว่าเหตุใด
วิญญาณของซงจึงเลือกสิงนาง

81
00:05:44,219 --> 00:05:46,180
ทั้งที่มันตายไปตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว

82
00:05:46,263 --> 00:05:48,474
แล้วเรื่องต้นบ๊วยในวังล่ะขอรับ

83
00:05:48,557 --> 00:05:49,933
จู่ๆ ฟ้าก็ผ่าลงมาใส่มัน

84
00:05:50,017 --> 00:05:53,270
ตรงกับตอนที่ร่างทรงนั่น
พยายามสาปแช่งฝ่าบาทพอดี

85
00:05:53,353 --> 00:05:56,106
ดูอย่างไรก็เป็น
คำสาปของภูตผีไม่ใช่หรือ

86
00:05:56,190 --> 00:05:59,234
ดูพูดจาซิ อย่าปากพล่อยจะได้หรือไม่

87
00:06:00,194 --> 00:06:01,779
เราต้องตั้งหน่วยสืบสวนพิเศษ

88
00:06:01,862 --> 00:06:04,907
และรื้อฟื้นคดีบยอกชอนเมื่อสิบปีก่อน
ขึ้นมาทำการสืบสวนสอบสวนอีกครั้ง

89
00:06:04,990 --> 00:06:08,285
เช่นนั้นเราก็ต้องทูลขอ
ให้ฝ่าบาทรื้อคดีที่ปิดไปแล้วหรือ

90
00:06:08,368 --> 00:06:12,164
ท่านอัครมหาเสนาบดีไม่คิดว่าคดี
เมื่อสิบปีก่อนมันน่าสงสัยหรือขอรับ

91
00:06:12,247 --> 00:06:16,585
บัดนี้ฝ่าบาทกำลังจับตา
ดูตระกูลโชเป็นพิเศษอยู่

92
00:06:16,668 --> 00:06:18,128
นี่เป็นโอกาสของเราแล้ว

93
00:06:19,505 --> 00:06:21,965
แม้ข้าจะไม่มั่นใจ
ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือใคร

94
00:06:22,049 --> 00:06:25,594
แต่ที่แน่ๆ มันเปิดโอกาสให้เรา
ทำลายอำนาจของตระกูลโชได้ขอรับ

95
00:06:29,598 --> 00:06:31,100
เอ้าๆๆ

96
00:06:32,059 --> 00:06:34,770
พวกเจ้าทุกคนคงอยากรู้
ว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไรสินะ

97
00:06:34,853 --> 00:06:36,396
เช่นนั้นก็ล้อมวงเข้ามา

98
00:06:36,480 --> 00:06:38,690
ความหมายของตัวอักษรในนี้ก็คือ

99
00:06:38,774 --> 00:06:41,235
ตระกูลซงจะทำลายตระกูลอี

100
00:06:41,318 --> 00:06:44,404
เมื่อนำตัวอักษรเหล่านี้มาประกอบกัน
มันจะมีความหมายทำนองนั้น

101
00:06:44,488 --> 00:06:46,031
ส่วนใครคือตระกูลซง

102
00:06:46,115 --> 00:06:48,325
ตระกูลซงเป็นตระกูลที่อยู่ในบยอกชอน

103
00:06:48,408 --> 00:06:50,119
เป็นผู้นำของโจรทั้งหลาย

104
00:06:50,202 --> 00:06:53,330
เช่นนั้นตระกูลอีที่ตระกูลซง
หมายมั่นจะทำลายคือใครหรือ

105
00:06:53,413 --> 00:06:54,665
ปัดโธ่

106
00:06:54,748 --> 00:06:58,085
ก็องค์กษัตริย์ องค์ชายรัชทายาท
องค์ชายใหญ่ องค์หญิง และพระญาติ

107
00:06:58,168 --> 00:07:00,879
บุคคลทั้งหมดทั้งมวลนี้
อยู่ในตระกูลอีอย่างไรเล่า

108
00:07:00,963 --> 00:07:04,800
เช่นนั้นร่างทรงจากสำนักร่างทรงนั่น
ก็ถูกวิญญาณคนตระกูลซง

109
00:07:04,883 --> 00:07:07,594
เข้าสิงและออกฆ่าคน
เพื่อสาปแช่งราชวงศ์น่ะสิ

110
00:07:07,678 --> 00:07:11,056
ยังมีอีกเรื่อง ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่
ข้าบังเอิญได้ยินมาว่า

111
00:07:11,140 --> 00:07:13,767
ต้นบ๊วยต้นหนึ่งในวังมีไฟลุกท่วมด้วย

112
00:07:13,851 --> 00:07:16,603
รู้หรือไม่ว่าตัวอักษรฮันจา
ของต้นบ๊วยคืออะไร "อี" อย่างไรเล่า

113
00:07:16,687 --> 00:07:19,648
วิญญาณคนตระกูลซง
สำแดงฤทธิ์เดชให้ดูเป็นขวัญตาแล้ว

114
00:07:19,731 --> 00:07:22,651
เป็นเช่นว่า
"ข้าจะเผาพวกเจ้าทุกผู้ทุกคน

115
00:07:22,734 --> 00:07:25,445
ให้มอดไหม้
ดั่งต้นบ๊วยต้นนี้" อย่างไรเล่า

116
00:07:26,321 --> 00:07:28,949
ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวลือว่า
องค์ชายรัชทายาทถูกสาปไม่ใช่หรือ

117
00:07:29,032 --> 00:07:30,159
หรือจะเป็นเรื่องจริง

118
00:07:30,242 --> 00:07:33,078
โอ๊ยๆ ประเทศนี้มันวิบัติอันใดกัน

119
00:07:33,495 --> 00:07:36,373
- เกิดเรื่องในวังหรือ
- ขันทีโกไม่ได้อยู่ด้วยหรอกหรือ

120
00:07:36,498 --> 00:07:38,375
เขากลับไปที่วังก่อนแล้วล่ะขอรับ

121
00:07:38,458 --> 00:07:39,960
ที่นี่วุ่นวายกันไปหมด

122
00:07:40,043 --> 00:07:41,920
กระดาษนี่ถูกโปรยลงมาจากฟ้า

123
00:07:43,547 --> 00:07:44,590
ดูสิ

124
00:07:44,673 --> 00:07:45,966
(ซง กา มยอล อี)

125
00:08:08,447 --> 00:08:11,283
เหตุใดต้นบ๊วย
จึงติดไฟอยู่เพียงต้นเดียว

126
00:08:11,366 --> 00:08:13,911
ทั้งๆ ที่มีต้นไม้ต้นอื่นตั้งมากมาย

127
00:08:13,994 --> 00:08:15,913
หรือว่าภูตผีจะมีอยู่จริง

128
00:08:16,663 --> 00:08:18,957
และมันก็สั่งให้ฟ้าผ่าต้นบ๊วย

129
00:08:20,834 --> 00:08:23,503
เพื่อแสดงพลังให้ข้า
กับคนในตระกูลได้ประจักษ์

130
00:08:23,587 --> 00:08:25,214
เป็นไปไม่ได้เพคะ

131
00:08:26,089 --> 00:08:27,883
ต้องเป็นฝีมือของมนุษย์นี่แหละ

132
00:08:51,782 --> 00:08:54,243
องค์ชาย กลิ่นนี้…

133
00:08:54,326 --> 00:08:57,746
คล้ายกับกลิ่นดินดำที่ใช้กันในแกซอง

134
00:08:57,829 --> 00:09:00,082
เวลาที่ทหารทำการฝึกซ้อมเพคะ

135
00:09:00,165 --> 00:09:02,125
คงจะเป็นกำมะถัน

136
00:09:02,209 --> 00:09:05,462
แต่อย่างไรเสีย หากมีเพียงกำมะถัน
ไฟก็ไม่น่าจะเผาไหม้ได้นานเช่นนั้น

137
00:09:07,839 --> 00:09:10,133
พรุ่งนี้หม่อมฉันจะลองไปถาม
ท่านอาจารย์มันยอนดังดูเพคะ

138
00:09:19,810 --> 00:09:20,852
เกิดเรื่องอะไรขึ้น

139
00:09:20,936 --> 00:09:23,814
พวกนี้คือทหารที่ทำหน้าที่เฝ้ายาม
ร่างทรงจากสำนักร่างทรงขอรับ

140
00:09:23,897 --> 00:09:25,232
พวกเขาเสียชีวิตเมื่อคืน

141
00:09:26,358 --> 00:09:27,442
เปิดศพให้ข้าดู

142
00:09:46,920 --> 00:09:49,006
หม่อมฉันไล่ตาม
บุรุษที่เป็นผู้ยิงธนูไปแล้ว

143
00:09:49,089 --> 00:09:52,718
แต่ก็คลาดกับมัน
เพราะมีพรรคพวกของมันมาขัดขวางเพคะ

144
00:09:54,594 --> 00:09:56,722
พวกมันมีกี่คนกันแน่

145
00:09:56,805 --> 00:09:59,099
แล้วใครเป็นผู้ออกคำสั่ง…

146
00:10:00,642 --> 00:10:02,144
เรื่องกลีบดอกโบตั๋นเล่า

147
00:10:02,227 --> 00:10:06,231
หม่อมฉันทราบเพียงแค่ว่า
มันอาจมาจากอุษาคเนย์เพคะ

148
00:10:06,315 --> 00:10:09,318
ผู้คนแถบนั้นจะนำน้ำมัน
มาทากลีบดอกที่ตากแห้งแล้ว

149
00:10:09,401 --> 00:10:11,111
แล้วจึงนำมาเผาเพคะ

150
00:10:15,657 --> 00:10:17,492
อุษาคเนย์…

151
00:10:24,333 --> 00:10:28,003
องค์ชายรัชทายาท
หัวหน้าหน่วยฮันมาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

152
00:10:28,086 --> 00:10:29,171
เข้ามาได้

153
00:10:37,179 --> 00:10:40,432
บนไหล่และคอของเขามีรอยงูกัด
ที่เห็นได้อย่างชัดเจนอยู่พ่ะย่ะค่ะ

154
00:10:40,515 --> 00:10:42,934
กระหม่อมคิดว่า
เป็นงูสายพันธุ์เดียวกัน

155
00:10:43,018 --> 00:10:45,020
กับตัวที่กัดร่างทรงในการไต่สวน

156
00:10:45,103 --> 00:10:46,521
มันแปลกมากพ่ะย่ะค่ะ

157
00:10:46,605 --> 00:10:49,608
นอกจากนี้
เรายังพบว่าในคุกที่ขังร่างทรง

158
00:10:49,691 --> 00:10:51,610
มีมีดเปื้อนเลือดอยู่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ

159
00:10:52,235 --> 00:10:54,363
นางน่าจะใช้มันสลักตัวอักษร

160
00:10:54,446 --> 00:10:57,908
ดูท่าว่าเราคงไม่มีทาง
สืบหาได้สินะว่าใคร

161
00:10:57,991 --> 00:11:00,410
เป็นผู้มอบมีดกับงูให้ร่างทรง

162
00:11:04,414 --> 00:11:07,417
ยังไล่ตามโอมันชิกที่อยู่เบื้องหลัง
เหตุการณ์กระดาษคำอธิษฐานอยู่หรือไม่

163
00:11:07,501 --> 00:11:10,587
พ่ะย่ะค่ะ เขามีพี่ชายหนึ่งคน
ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว

164
00:11:10,670 --> 00:11:14,591
ส่วนพี่สะใภ้กับหลานอยู่ที่อินชาง
เขาจึงไปเยี่ยมเยียนอยู่บ่อยครั้ง

165
00:11:14,674 --> 00:11:16,718
กระหม่อมส่งคน
เข้าไปแทรกซึมแถวนั้นแล้ว

166
00:11:16,802 --> 00:11:19,805
หากโอมันชิก
พยายามติดต่อกับพี่สะใภ้หรือหลาน

167
00:11:19,888 --> 00:11:21,640
เราจะจับตัวเขาได้ทันทีพ่ะย่ะค่ะ

168
00:11:21,723 --> 00:11:23,308
อย่าให้เขาหลุดมือไปเป็นอันขาด

169
00:11:23,392 --> 00:11:25,519
เขาอาจมีส่วนเกี่ยวข้อง
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

170
00:11:34,736 --> 00:11:36,279
พระมเหสีคงตกใจสินะเพคะ

171
00:11:36,363 --> 00:11:39,950
องค์ชายอยากไปดูการไต่สวน
เราสองคนก็เลย…

172
00:11:40,033 --> 00:11:42,285
สิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว
ก็ปล่อยมันไปเถิด

173
00:11:42,911 --> 00:11:44,579
ไม่ใช่ความผิดขององค์หญิงเลย

174
00:11:46,164 --> 00:11:47,290
เป็นอย่างไรบ้าง

175
00:11:47,374 --> 00:11:48,708
พระองค์เพียงเสียขวัญ

176
00:11:48,792 --> 00:11:51,670
หากได้พักผ่อน
ก็จะทรงอาการดีขึ้นตามลำดับพ่ะย่ะค่ะ

177
00:11:53,255 --> 00:11:55,674
กระหม่อมจะปรุงยา
ที่ช่วยให้จิตใจสงบมาให้

178
00:11:56,633 --> 00:11:57,884
ขอบคุณท่านมาก

179
00:12:05,684 --> 00:12:06,935
เสด็จแม่

180
00:12:08,562 --> 00:12:10,647
ตระกูลซงจากบยอกชอนเป็นใครกันแน่หรือ

181
00:12:11,857 --> 00:12:13,608
เสด็จพี่รู้จักหรือไม่

182
00:12:14,860 --> 00:12:17,195
ตอนนี้พักผ่อนก่อนเถิด

183
00:12:17,279 --> 00:12:20,031
- ไว้ดีขึ้นแม่จะ…
- ลูกอยากรู้เดี๋ยวนี้

184
00:12:20,115 --> 00:12:23,285
ตระกูลซงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

185
00:12:23,368 --> 00:12:26,496
หรือพวกเขากลายเป็นภูตผีไปแล้ว

186
00:12:26,580 --> 00:12:28,874
การไม่รู้อะไรเลย
น่ากลัวยิ่งกว่าพ่ะย่ะค่ะ

187
00:12:28,957 --> 00:12:30,625
นางกำนัลฮันรู้หรือไม่

188
00:12:37,466 --> 00:12:39,551
เมื่อสิบปีก่อน

189
00:12:39,634 --> 00:12:43,013
ในบยอกชอนมีกลุ่มโจร
ที่คิดก่อการกบฏอยู่เพคะ

190
00:12:43,096 --> 00:12:45,932
ซงเป็นหัวหน้าของโจรเหล่านั้น

191
00:12:46,016 --> 00:12:48,685
โจรเพียงผู้เดียว
จะกลายเป็นวิญญาณร้าย

192
00:12:48,768 --> 00:12:50,812
ที่สาปราชวงศ์ไปได้อย่างไร

193
00:12:50,896 --> 00:12:53,023
เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือ

194
00:12:53,106 --> 00:12:55,817
ท่านเสนาบดีฝ่ายขวา
ที่ ณ ขณะนั้นเป็นเจ้ากรมกลาโหม

195
00:12:55,901 --> 00:12:59,237
เดินทางไปปราบปรามพวกมัน
ถึงบยอกชอนด้วยตัวท่านเองเพคะ

196
00:12:59,321 --> 00:13:01,490
- ส่วนซงนั้น…
- พอแล้ว

197
00:13:01,573 --> 00:13:02,574
เพคะ

198
00:13:02,657 --> 00:13:04,159
ท่านตาปราบปรามพวกมันหรือ

199
00:13:04,784 --> 00:13:08,872
เสด็จแม่ ในเมื่อท่านตา
เคยปราบพวกมันมาแล้วหนหนึ่ง

200
00:13:10,332 --> 00:13:14,377
ครานี้ท่านตาก็จะหยุด
วิญญาณของซงได้ใช่หรือไม่

201
00:13:23,887 --> 00:13:27,557
ข้าคือซงและข้ากลับมาเพื่อแก้แค้น
ให้กับชาวบยอกชอนผู้บริสุทธิ์

202
00:13:27,641 --> 00:13:29,184
ที่ถูกสังหารอย่างไม่เป็นธรรม

203
00:13:29,267 --> 00:13:31,770
แม้ข้าจะกลายเป็นภูตผี

204
00:13:31,853 --> 00:13:35,565
แต่วิญญาณของข้าจะนั่งอยู่บนบัลลังก์

205
00:13:35,649 --> 00:13:38,401
ตระกูลซงจะทำลายตระกูลอีให้สิ้นซาก

206
00:13:38,485 --> 00:13:43,031
และจะขึ้นครองบัลลังก์
เป็นกษัตริย์ให้จงได้

207
00:13:46,576 --> 00:13:47,619
เจ้าโจรชั่วช้า

208
00:13:47,702 --> 00:13:49,704
มันยังไม่ตายอีก
ฆ่ายากฆ่าเย็นเสียจริง

209
00:13:49,788 --> 00:13:52,082
มันทั้งเข่นฆ่า
ทั้งฉุดพรากเหล่าขุนนาง

210
00:13:52,165 --> 00:13:54,834
สตรี และลูกเล็กเด็กแดง
จะมีใครเลวทรามไปกว่านี้

211
00:14:05,262 --> 00:14:07,347
ไม่น่าเชื่อว่าทั้งทหารและร่างทรง

212
00:14:07,430 --> 00:14:09,849
จะถูกงูมามูชิลายหินกัดเหมือนกัน

213
00:14:12,143 --> 00:14:13,436
อ่านเสีย

214
00:14:13,520 --> 00:14:15,772
รายงานการชันสูตรศพชิมยองครั้งที่สอง

215
00:14:26,783 --> 00:14:29,327
นักชันสูตรตรวจสอบจำนวนบาดแผล

216
00:14:29,411 --> 00:14:31,913
และหาบาดแผล
ที่ส่งผลให้ถึงแก่ชีวิตแล้ว

217
00:14:31,997 --> 00:14:34,874
แต่นอกจากรอยช้ำที่คอแล้ว
เขาก็ไม่มีบาดแผลที่ใดอีก

218
00:14:34,958 --> 00:14:37,627
รอยช้ำดังกล่าวเป็นสีแดงคล้ำ
ดวงตาของเขาปิดสนิท

219
00:14:37,711 --> 00:14:38,962
ขณะที่ปากอ้าออก

220
00:14:39,045 --> 00:14:42,215
หากมีคนสังหารเขาก่อน
และจัดฉากให้เหมือนเป็นการฆ่าตัวตาย

221
00:14:42,299 --> 00:14:44,217
ลักษณะเหล่านี้จะไม่ปรากฏเพคะ

222
00:14:46,595 --> 00:14:48,305
เป็นการฆ่าตัวตายแน่นอน

223
00:14:48,388 --> 00:14:51,016
และจดหมายลาตายของเขา
ก็เป็นลายมือของเขาจริงเช่นกัน

224
00:14:51,099 --> 00:14:53,685
ในเมื่อนักเรียน
ที่สำนักขงจื๊อต่างก็เป็นพยานให้

225
00:14:53,768 --> 00:14:57,105
เช่นนั้นมันเป็นการฆ่าตัวตายแน่นอน
พวกเขาบอกว่าเขาเอาแต่ค้นหา

226
00:14:57,188 --> 00:14:59,357
อะไรบางอย่างในเรือนของเจ้า
หลังจากครอบครัวเจ้าเสียชีวิต

227
00:14:59,441 --> 00:15:01,860
มีสิ่งใดที่เจ้าคิดว่า
พอจะเป็นไปได้หรือไม่

228
00:15:15,707 --> 00:15:17,250
ท่อนนี้หมายความว่า…

229
00:15:17,334 --> 00:15:18,918
นี่เป็นสิ่งที่ชิมยองทิ้งไว้ขอรับ

230
00:15:19,002 --> 00:15:21,838
บนพื้นมีจดหมายลาตาย
กับกำไลหยกวางอยู่

231
00:15:21,921 --> 00:15:23,381
นำไปเก็บรักษาไว้

232
00:15:23,465 --> 00:15:26,343
แต่เรื่องนี้
ข้าไม่รู้ว่าจะอธิบายว่าอย่างไรดี

233
00:15:27,093 --> 00:15:28,637
เส้นผมของยองกลายเป็นสีขาวหรือ

234
00:15:28,720 --> 00:15:31,931
มันผิดปกติแน่ๆ เพคะ
ที่จู่ๆ สีผมก็เปลี่ยนไปเช่นนี้

235
00:15:32,015 --> 00:15:35,101
ตอนที่หม่อมฉันหนีมาจากแกซอง
ยองไม่ได้มีผมขาวสักเส้นเลยเพคะ

236
00:15:35,685 --> 00:15:37,020
เจ้าจำได้หรือไม่

237
00:15:37,103 --> 00:15:38,688
ร่างทรงเองก็มีเส้นผมสีขาว

238
00:15:42,233 --> 00:15:44,027
มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่

239
00:15:44,527 --> 00:15:46,738
ร่างทรงเคยมาสวดมนต์ที่แกซองเช่นกัน

240
00:15:46,821 --> 00:15:48,448
ทั้งกลีบดอกโบตั๋น

241
00:15:50,033 --> 00:15:51,201
ทั้งเส้นผมสีขาว…

242
00:15:51,284 --> 00:15:55,246
รวมถึงงูมามูชิลายหิน
ที่สังหารคนส่งสาส์นและทำข้าบาดเจ็บ

243
00:16:03,129 --> 00:16:05,173
มันต้องเป็นฝีมือของคนคนเดียวกันแน่

244
00:16:06,174 --> 00:16:07,342
ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง

245
00:16:07,425 --> 00:16:10,512
จดหมายภูตผี…

246
00:16:10,595 --> 00:16:13,139
ร่างทรงรู้
เรื่องจดหมายภูตผีเช่นเดียวกัน

247
00:16:18,561 --> 00:16:20,188
พระองค์ทรงคิดว่า

248
00:16:21,231 --> 00:16:24,192
กลุ่มโจรบยอกชอนที่หลงเหลืออยู่
คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังหรือเพคะ

249
00:16:39,958 --> 00:16:41,584
มีใครอยู่หรือไม่

250
00:16:42,168 --> 00:16:43,461
เร่งฝีเท้าซิ

251
00:16:43,545 --> 00:16:45,088
มีใครอยู่หรือไม่

252
00:16:45,171 --> 00:16:46,756
ให้ข้าลง

253
00:16:48,216 --> 00:16:51,469
ท่านพี่วอนโบ

254
00:16:51,553 --> 00:16:55,265
ดูนี่สิขอรับ

255
00:16:55,348 --> 00:16:57,475
เช่นนี้ต้องมีพวกโจร

256
00:16:57,559 --> 00:17:00,395
ที่เหลือรอดอยู่เป็นแน่

257
00:17:00,478 --> 00:17:02,981
เราจะทำอย่างไรกันดี

258
00:17:03,064 --> 00:17:05,859
นังร่างทรงนั่นต้องเป็น
พวกเดียวกับพวกมันแน่ๆ ขอรับ

259
00:17:05,942 --> 00:17:07,694
ยามนางสาปแช่งองค์กษัตริย์นั้น

260
00:17:07,777 --> 00:17:10,280
ไม่ได้หมายความว่าซง…

261
00:17:10,363 --> 00:17:12,490
มันกลับมาจากบยอกชอนจริงหรอกหรือ

262
00:17:12,574 --> 00:17:15,994
ซวยแล้ว มันต้องกลายเป็นวิญญาณอาฆาต

263
00:17:16,077 --> 00:17:18,872
ที่มาพร้อมกับเคียว

264
00:17:18,955 --> 00:17:22,250
แล้วกลับมาปาดคอข้าแน่เลยขอรับ

265
00:17:22,333 --> 00:17:24,961
ซงมันไม่ได้สาปแช่ง

266
00:17:25,044 --> 00:17:27,338
ตระกูลของพวกเราเสียหน่อย

267
00:17:28,757 --> 00:17:29,841
เอ๊ะ

268
00:17:31,968 --> 00:17:33,052
เอ้อ!

269
00:17:34,512 --> 00:17:37,223
จริงด้วย ถูกของท่าน

270
00:17:37,307 --> 00:17:38,475
ใช่เลยขอรับ

271
00:17:38,558 --> 00:17:41,352
มันสาปแช่ตระกูลอี

272
00:17:41,436 --> 00:17:44,105
ไม่ใช่ตระกูลโชเสียหน่อย

273
00:17:44,189 --> 00:17:46,024
ข้าฟังผิดไปได้อย่างไร

274
00:17:48,777 --> 00:17:50,487
แต่ว่า…

275
00:17:50,570 --> 00:17:54,282
เหตุใดมันจึงสาปแช่งราชวงศ์

276
00:17:54,365 --> 00:17:56,826
แทนที่จะเป็นท่านกับข้าเล่า

277
00:17:56,910 --> 00:17:59,579
คนเราย่อมต้องสาปแช่ง

278
00:17:59,621 --> 00:18:02,165
- ผู้ที่สังหารตนไม่ใช่รึ
- อย่างไรนะ

279
00:18:02,207 --> 00:18:04,542
แต่ท่านเป็นผู้ที่…

280
00:18:04,626 --> 00:18:06,961
หากฝ่าบาทไม่มีรับสั่ง
เจ้าคิดว่าข้าจะถ่อไป

281
00:18:07,045 --> 00:18:08,797
ถึงบยอกชอนเพื่อปราบปรามพวกมันหรือ

282
00:18:08,880 --> 00:18:12,133
ข้าลืมไปเสียสนิท
มันเป็นรับสั่งของฝ่าบาท

283
00:18:12,217 --> 00:18:16,304
พระองค์คือผู้ที่สั่งให้เรา
จับเจ้าคนชั่วช้าสามานย์นั่น

284
00:18:16,387 --> 00:18:18,848
ไปแขวนคอใช่หรือไม่ขอรับ

285
00:18:18,932 --> 00:18:20,183
รอดตัวไป

286
00:18:20,266 --> 00:18:22,018
ทุกสิ่งทุกอย่าง

287
00:18:22,101 --> 00:18:24,687
เป็นประสงค์ของฝ่าบาททั้งนั้น

288
00:18:24,771 --> 00:18:25,772
ของตระกูลอี

289
00:18:25,855 --> 00:18:29,609
ไม่ว่ามันจะเป็นภูตผีจริงหรือไม่
มันจะเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเราเล่า

290
00:18:29,692 --> 00:18:30,819
ขอรับ

291
00:18:32,612 --> 00:18:34,364
ทว่า…

292
00:18:36,074 --> 00:18:39,577
ฝ่าบาทกลับพูดจา
หยามเหยียดตระกูลเราเสียได้

293
00:18:42,163 --> 00:18:43,873
เจ้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น

294
00:18:46,000 --> 00:18:50,588
เช่นนั้นท่านมีแผนการอื่นอีกหรือไม่

295
00:18:52,382 --> 00:18:54,551
ย่อมมีอยู่แล้ว

296
00:18:54,634 --> 00:18:57,929
วิกฤติถือเป็นโอกาสเช่นกัน

297
00:18:58,263 --> 00:18:59,806
แต่ข้ากังวลนัก

298
00:18:59,889 --> 00:19:03,852
ว่าฝ่าบาทอาจรื้อฟื้น
คดีบยอกชอนขึ้นมาอีกครั้ง

299
00:19:03,935 --> 00:19:05,895
ไม่มีทางเสียหรอก

300
00:19:05,979 --> 00:19:07,689
ข้าจะขัดขวางให้ได้

301
00:19:09,607 --> 00:19:13,152
อันที่จริง ข้ากลัวพวกโจร
มากกว่าฝ่าบาทเสียอีกขอรับ

302
00:19:13,236 --> 00:19:16,197
หากมีพวกโจรหลงเหลืออยู่จริง
ข้าจะตามล่าตัวพวกมัน

303
00:19:16,281 --> 00:19:18,408
และหยุดยั้งไม่ให้
มีการรื้อฟื้นคดีขึ้นมาไต่สวนอีก

304
00:19:18,491 --> 00:19:21,244
ดังนั้นเจ้าไม่ต้อง
กังวลสิ่งใด เข้าใจหรือไม่

305
00:19:21,327 --> 00:19:22,620
ขอรับท่านพี่

306
00:19:23,246 --> 00:19:27,417
แหม ท่านพี่นี่เฉียบขาด
เฮอะ พวกตระกูลอี…

307
00:19:53,735 --> 00:19:56,070
เอามาให้ข้าทำอะไรหรือขอรับ

308
00:19:56,154 --> 00:19:57,906
เขียนตามคำบอกอย่างไรเล่า

309
00:19:57,989 --> 00:19:59,240
มันคืออะไรหรือขอรับ

310
00:19:59,324 --> 00:20:01,951
เจ้าต้องเขียน
สิ่งที่ข้าบอกลงไปบนพื้น

311
00:20:02,035 --> 00:20:04,037
- ด้วยไม้นี่น่ะหรือ
- ใช่

312
00:20:04,704 --> 00:20:07,206
เริ่มได้เลยขอรับ ข้าจะเขียนให้ดู

313
00:20:08,249 --> 00:20:10,084
เจ้าช่างเป็นสตรีแสนหยาบคาย

314
00:20:11,628 --> 00:20:13,296
"สตรีแสนหยาบคาย"

315
00:20:13,379 --> 00:20:15,465
เจ้าช่างเป็นสตรีแสนเลวร้าย

316
00:20:15,548 --> 00:20:17,592
เจ้าช่างเป็นสตรีแสนน่าชัง

317
00:20:17,675 --> 00:20:19,385
ที่รีบร้อนตัดสินคน

318
00:20:19,469 --> 00:20:22,055
ก่อนที่จะทันได้รู้จักกันลึกซึ้ง

319
00:20:22,138 --> 00:20:24,807
ข้าคือบุรุษผู้มีสตรีในอุดมคติ

320
00:20:24,891 --> 00:20:27,352
เหตุใดเจ้าจึงเย็นชาเสียยิ่งกว่า

321
00:20:27,435 --> 00:20:29,354
น้ำแข็งย้อยขั้วโลกเหนือ

322
00:20:29,437 --> 00:20:31,689
สักแต่พูดจาตามอำเภอใจ
แล้วจากไปเช่นนั้น

323
00:20:31,773 --> 00:20:34,233
ท่านหมายถึงบุตรสาว
ของเจ้ากรมมหาดไทยสินะขอรับ

324
00:20:34,317 --> 00:20:36,903
ข้ายังจำภาพแผ่นหลัง
แสนโอหังของเจ้าได้

325
00:20:36,986 --> 00:20:38,071
นึกแล้วน่าแค้นใจ

326
00:20:38,154 --> 00:20:40,406
เหมือนหัวข้าจะระเบิดออกมาเสียให้ได้

327
00:20:40,490 --> 00:20:42,951
เป็นบุตรสาวเสนาบดี
ของกรมมหาดไทยแล้วอย่างไร

328
00:20:43,034 --> 00:20:45,662
สตรีที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมน่ะหรือ
ฮึ ข้าไม่พึงใจหรอก

329
00:20:45,745 --> 00:20:47,956
มยองจินคนนี้
ไม่รอคนนิสัยเยี่ยงเจ้าเป็นแน่

330
00:20:48,039 --> 00:20:50,917
มยองจินเป็นคนไม่เอาถ่าน

331
00:20:51,000 --> 00:20:53,336
ใครสักคนที่อบอุ่นและเปี่ยมเมตตา

332
00:20:53,419 --> 00:20:55,546
ใครสักคนที่มองเห็นคุณค่าของมยองจิน

333
00:20:55,630 --> 00:20:58,466
ใครสักคนที่มีดวงตาหวานซึ้ง

334
00:20:58,549 --> 00:21:00,301
แสนจะงดงาม

335
00:21:00,385 --> 00:21:03,012
มยองจินเป็นคนจิตไม่สมประกอบ

336
00:21:03,596 --> 00:21:05,473
ข้าเกลียดเจ้า จงไปเสีย

337
00:21:05,556 --> 00:21:07,600
ไปให้ไกลจากหน้าข้า

338
00:21:07,684 --> 00:21:08,810
เขียนครบหรือไม่

339
00:21:10,770 --> 00:21:13,564
ข้ายังไม่รู้ความเท่าไร
จึงเขียนได้ไม่หมดขอรับ

340
00:21:13,648 --> 00:21:17,485
ในเมื่อท่านพูดเป็นต่อยหอยได้เช่นนี้
เหตุใดไม่พูดใส่หน้านางตอนนั้นเล่า

341
00:21:17,568 --> 00:21:18,861
ข้าก็สงสัยอยู่เช่นกัน

342
00:21:18,945 --> 00:21:20,613
เจ้าคิดว่าเหตุใดข้าจึงทำไม่ได้

343
00:21:20,697 --> 00:21:24,283
เพราะท่านกลัวว่าท่านแม่ของท่าน
จะเอาสากมาไล่ฟาดท่านกระมัง

344
00:21:24,367 --> 00:21:27,745
แหม ข้าช่างมีลูกศิษย์
ที่ฉลาดเป็นกรดเสียจริง

345
00:21:27,829 --> 00:21:29,580
เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน

346
00:21:32,041 --> 00:21:35,962
ว่าก็ว่าเถิดท่านอาจารย์
เมื่อครู่ท่านสื่ออารมณ์ได้ดีทีเดียว

347
00:21:36,045 --> 00:21:39,590
แม้ว่าท่านจะดูเหมือน
คนวิกลจริตไปเสียหน่อย

348
00:21:39,674 --> 00:21:42,093
แต่ท่านก็พูดสิ่งที่สมควรพูดออกไป

349
00:21:42,176 --> 00:21:45,096
มันทำให้ข้ารู้สึกสดชื่น
ราวกับได้ดื่มน้ำเย็นๆ เลยขอรับ

350
00:21:46,139 --> 00:21:49,017
อย่างไรเสียการแต่งงาน
ก็เป็นอันล้มเลิกไปแล้ว

351
00:21:49,100 --> 00:21:52,562
หากบังเอิญเจอนางอีกหนก็พูด
สิ่งที่เพิ่งพูดไปเมื่อสักครู่เสีย

352
00:21:52,645 --> 00:21:53,730
แน่อยู่แล้ว

353
00:21:54,564 --> 00:21:56,774
หากข้าบังเอิญเจอ
แม่นางน้ำแข็งย้อยอีก

354
00:21:56,858 --> 00:21:59,277
ข้าจะถากถางให้นางเสียหน้าไปเสีย

355
00:21:59,360 --> 00:22:01,029
ทำได้แน่นะขอรับ

356
00:22:01,112 --> 00:22:02,739
แน่สิ ย่อมได้อยู่แล้ว

357
00:22:03,656 --> 00:22:06,951
ศิษย์ข้า
จงเขียนสิ่งที่ข้าจะพูดต่อไปนี้

358
00:22:07,994 --> 00:22:10,246
ได้ขอรับท่านอาจารย์ ว่ามาได้เลย

359
00:22:10,872 --> 00:22:12,790
มยองจินนั้นกล้าหาญ

360
00:22:12,874 --> 00:22:14,792
เขาคือบุรุษผู้ยิ่งใหญ่โดยแท้

361
00:22:15,543 --> 00:22:18,171
มยองจินนั้นกล้าหาญ

362
00:22:18,254 --> 00:22:20,298
เขาคือบุรุษผู้ยิ่งใหญ่โดยแท้

363
00:22:22,216 --> 00:22:24,343
อ้าว เขียนได้ถึงขั้นนี้เชียว

364
00:22:24,427 --> 00:22:26,387
เจ้าจำตัวอักษรได้หมดแล้วจริงหรือ

365
00:22:26,471 --> 00:22:27,680
จริงสิขอรับ

366
00:22:27,764 --> 00:22:30,933
หากท่านบอกให้ข้าท่องจำสิ่งใด
ข้าก็จะทำอย่างแข็งขันเลยขอรับ

367
00:22:32,685 --> 00:22:35,354
- ใครเป็นอาจารย์ของเจ้า
- ท่านอย่างไรเล่า

368
00:22:35,438 --> 00:22:36,731
แล้วใครเป็นศิษย์ของท่าน

369
00:22:36,814 --> 00:22:38,066
ก็เจ้าอย่างไรเล่า

370
00:22:42,612 --> 00:22:43,821
ขอต้อนรับ

371
00:22:46,199 --> 00:22:47,366
ขันทีโก

372
00:22:48,910 --> 00:22:50,703
ข้ามีเรื่องจะมาสอบถามน่ะ

373
00:22:50,787 --> 00:22:52,288
เช่นนั้นเชิญข้างในเลย

374
00:23:01,172 --> 00:23:04,550
ฟ้าผ่าลงมาแล้วต้นบ๊วยก็ติดไฟ…

375
00:23:04,634 --> 00:23:06,844
นอกจากนี้มันยังมีกลิ่นคล้ายกำมะถัน…

376
00:23:06,928 --> 00:23:11,265
แต่หากมีเพียงกำมะถัน
ไฟไม่มีทางเผาไหม้ได้นานเช่นนั้นแน่

377
00:23:11,349 --> 00:23:14,227
เป็นไปได้สิ
หากมันผสมกับสารอย่างอื่น

378
00:23:14,310 --> 00:23:16,270
และนำไปทาต้นไม้ต้นนั้นไว้

379
00:23:17,313 --> 00:23:19,899
หากผสมกับดินประสิวเล่า

380
00:23:22,151 --> 00:23:23,486
ดินประสิวคืออะไรหรือ

381
00:23:23,569 --> 00:23:25,404
มันเป็นสารที่ใช้ทำดินดำน่ะ

382
00:23:25,488 --> 00:23:28,950
ต้องมีส่วนผสมอีกอย่าง
อาจเป็นขี้ผึ้งกระมัง

383
00:23:29,033 --> 00:23:31,661
ขี้ผึ้งไว้ใช้หล่อเทียน
ราคาแพงไม่ใช่หรือขอรับ

384
00:23:31,744 --> 00:23:33,913
หากนำสามสิ่งนั้นมาผสมกัน

385
00:23:33,996 --> 00:23:37,834
แล้วมีคนแอบไปจุดไฟใส่ต้นไม้
จังหวะที่มีฟ้าผ่าลงมาพอดิบพอดี

386
00:23:37,917 --> 00:23:43,714
มันก็อาจหลอกให้ผู้คนเข้าใจว่า
ไฟไหม้นั้นเกิดจากฟ้าผ่าจริงๆ

387
00:23:43,798 --> 00:23:47,093
แหม เจ้านี่อัจฉริยะจริงๆ มยองจิน

388
00:23:49,262 --> 00:23:50,304
แต่ว่า

389
00:23:50,388 --> 00:23:53,975
ผู้ใดจะมีปัญญา
หาวัตถุดิบทั้งสามสิ่งนี้มาได้

390
00:23:59,438 --> 00:24:01,399
ข้าคงต้องขอตัวกลับวังก่อนนะขอรับ

391
00:24:01,482 --> 00:24:02,733
ข้าก็ขอตัวเช่นกัน

392
00:24:08,072 --> 00:24:13,035
แม้จะเป็นคำสั่งของรัชทายาท
แต่ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยเปล่า

393
00:24:13,119 --> 00:24:17,582
รัชทายาทอยากให้ทุกอย่าง
ไปประเคนถึงที่เช่นนั้นสินะ

394
00:24:17,665 --> 00:24:18,958
แย่ๆ

395
00:24:19,709 --> 00:24:22,920
เช่นนั้นท่านอยากให้ข้ากลับวังไป

396
00:24:23,004 --> 00:24:26,340
แล้วทูลทุกอย่างที่ท่าน
เพิ่งกล่าวไปให้พระองค์ฟังดีหรือไม่

397
00:24:26,424 --> 00:24:27,758
ก็…

398
00:24:29,010 --> 00:24:31,137
อย่าเลยขอรับ

399
00:24:31,220 --> 00:24:33,973
ท่านอาจารย์ของข้า
มีนิสัยชอบพูดกับตัวเอง

400
00:24:34,056 --> 00:24:36,392
ซึ่งเมื่อครู่
ก็เป็นเพียงนิสัยนั้นนั่นแหละขอรับ

401
00:24:37,018 --> 00:24:40,396
มยองจินชอบพลั้งปากไปบ้างน่ะ

402
00:24:40,479 --> 00:24:42,023
ใกล้เที่ยงวันพอดี…

403
00:24:42,106 --> 00:24:45,151
เช่นนั้นข้าจะเลี้ยงมื้อเที่ยง
คิดเสียว่าเป็นพระกรุณาจากรัชทายาท

404
00:24:45,234 --> 00:24:48,029
บัณฑิตพัค ช่างประเสริฐอะไรอย่างนี้

405
00:24:51,073 --> 00:24:53,784
ข้าได้เตรียมบางสิ่งไว้ให้
เพราะรู้ดีว่าท่าน

406
00:24:53,868 --> 00:24:55,912
- ใจกว้างเช่นนี้อย่างไรเล่า
- เตรียมสิ่งใด

407
00:24:55,995 --> 00:24:57,371
คุณชายเจ้าคะ

408
00:24:57,455 --> 00:24:59,248
เข้ามาเลย

409
00:25:00,917 --> 00:25:03,461
ข้ามาขัดจังหวะหรือไม่เจ้าคะ

410
00:25:03,544 --> 00:25:05,796
ไม่ขัดจังหวะเลย

411
00:25:05,880 --> 00:25:08,883
ข้าคาดเดาไว้แล้วว่าท่านต้องเลี้ยง
จึงสั่งอาหารไว้ล่วงหน้าแล้ว

412
00:25:10,092 --> 00:25:11,594
ระวังขอรับ

413
00:25:17,934 --> 00:25:20,603
- ขอบคุณนะบัณฑิตพัค
- ขอบคุณนะขอรับ

414
00:25:30,488 --> 00:25:33,199
- เชิญๆ
- ขอบคุณขอรับ

415
00:25:48,798 --> 00:25:51,926
อร่อยจริงๆ ขอรับ

416
00:25:52,009 --> 00:25:55,346
ข้านึกว่ามื้อเที่ยงวันนี้
จะไม่มีอะไรตกถึงท้องเสียแล้ว

417
00:25:55,429 --> 00:25:57,723
องค์ชายรัชทายาท
ให้ท่านอยู่อย่างอดๆ อยากๆ หรือ

418
00:25:58,599 --> 00:25:59,850
จะเป็นไปได้อย่างไร

419
00:26:03,562 --> 00:26:07,149
แม้ว่าห้องเครื่องในวัง
จะเต็มไปด้วยอาหารมากมาย

420
00:26:07,233 --> 00:26:09,777
แต่ข้าก็เป็นเพียง
ขันทีคนนึงจากวังตะวันออก

421
00:26:09,860 --> 00:26:12,405
ที่ได้ค่าตอบแทนเพียงน้อยนิด

422
00:26:12,488 --> 00:26:16,117
หากข้าไม่ทันไปรับมื้อเที่ยง
ก็จะไม่มีใครเก็บอาหารเผื่อไว้ให้ข้า

423
00:26:16,784 --> 00:26:21,205
ที่สำคัญ องค์รัชทายาทก็สั่ง
ให้ข้าไปทำธุระสารพัดอย่าง

424
00:26:21,289 --> 00:26:22,873
เดี๋ยวก็ไปนั่น เดี๋ยวก็ไปนี่

425
00:26:22,957 --> 00:26:24,875
เดี๋ยวก็ทำนี่ เดี๋ยวก็ทำนั่น

426
00:26:24,959 --> 00:26:26,711
กว่าจะทำธุระให้พระองค์เสร็จ

427
00:26:26,794 --> 00:26:30,214
บางวันข้าก็จำต้องดื่มน้ำ
แทนอาหารมื้อเย็นเสียอย่างนั้น

428
00:26:30,298 --> 00:26:32,675
แต่พระองค์ไม่เคยถามข้าสักหน

429
00:26:32,758 --> 00:26:34,844
ว่าข้าได้ทานมื้อเย็นหรือไม่

430
00:26:38,973 --> 00:26:41,726
- ข้าบอกแล้วอย่างไรเล่า
- เฮอะ

431
00:26:41,809 --> 00:26:43,602
ท่านคิดอย่างไร บัณฑิตพัค

432
00:26:46,605 --> 00:26:51,652
ใครๆ ต่างก็เรียกขานพระองค์ว่า
"องค์ชายรัชทายาท" ด้วยความเคารพ

433
00:26:51,736 --> 00:26:54,697
แต่พระองค์ไม่ได้ล่วงรู้เลย
ว่าคนตัวเล็กตัวน้อยเดือดร้อนเพียงใด

434
00:26:55,614 --> 00:26:58,159
ข้าคิดว่าองค์ชายรัชทายาท
มีปัญหามากทีเดียว

435
00:26:59,285 --> 00:27:00,578
ต้องดื่มสักจอกแล้ว

436
00:27:00,661 --> 00:27:02,997
เอาล่ะๆ มาดื่มกันสักหน่อยดีกว่า

437
00:27:07,960 --> 00:27:09,503
เขามีปัญหาจริงๆ ขอรับ

438
00:27:17,428 --> 00:27:20,598
รัชทายาทปลอมตัวออกไปนอกวังหรือ

439
00:27:21,640 --> 00:27:23,476
มันยอนดัง…

440
00:27:38,282 --> 00:27:40,910
เช่นนั้นระหว่างนี้
เจ้าทิ้งงานอื่นไว้เสีย

441
00:27:40,993 --> 00:27:42,578
แล้วสะกดรอยตามโกซุนดลแทน

442
00:27:42,661 --> 00:27:46,082
สืบมาว่าเขาไปแห่งหนใด ไปทำสิ่งใด

443
00:27:47,041 --> 00:27:48,834
และพบกับใครบ้าง

444
00:27:51,420 --> 00:27:54,382
ตามติดอย่าให้คลาดสายตา
แม้แต่วินาทีเดียว

445
00:27:54,465 --> 00:27:55,549
เข้าใจหรือไม่

446
00:27:56,717 --> 00:27:57,802
ขอรับ

447
00:28:02,306 --> 00:28:04,350
แม้ขี้ผึ้งจะเป็น
สิ่งที่ค่อนข้างมีมูลค่า

448
00:28:04,433 --> 00:28:07,353
ก็ยังสามารถ
หาซื้อได้ง่ายตามท้องตลาด

449
00:28:07,436 --> 00:28:10,022
ส่วนดินประสิวก็หาได้จากกรมยุทธภัณฑ์

450
00:28:11,482 --> 00:28:12,733
แต่กำมะถันนี่สิ

451
00:28:12,817 --> 00:28:15,069
เราจะรู้คำตอบ
หลังจากสอบถามพวกพ่อค้าเพคะ

452
00:28:15,152 --> 00:28:16,445
หม่อมฉันจะลองสืบดู

453
00:28:16,529 --> 00:28:18,906
ว่าใครซื้อวัตถุดิบ
ทั้งสามอย่างนี้ในเวลาไล่เลี่ยกัน

454
00:28:19,448 --> 00:28:20,783
จะใช้เวลานานเท่าไร

455
00:28:21,409 --> 00:28:23,119
หม่อมฉันจะหาคำตอบให้ได้ในห้าวันเพคะ

456
00:28:23,202 --> 00:28:26,622
ระมัดระวังตัวด้วยเล่า
อย่าได้บาดเจ็บมาอีก

457
00:28:28,332 --> 00:28:29,417
เพคะองค์ชาย

458
00:28:35,714 --> 00:28:37,383
เจ้าจะต้องใช้สิ่งนี้

459
00:28:37,466 --> 00:28:39,510
แพ้พนันไปสามยางใช่หรือไม่

460
00:28:41,137 --> 00:28:43,472
วันนี้ข้าจึงจะเอาใจช่วย
ฝั่งกรมการศึกขอรับ

461
00:28:43,556 --> 00:28:45,808
ข้าลงเงินพนันข้างฝ่ายท่าน
ไปสามยางเชียวนะ

462
00:28:45,891 --> 00:28:46,892
อ๋อ…

463
00:28:58,821 --> 00:29:00,739
เมื่อหม่อมฉันได้ยินว่า
พระองค์จะทรงลงสนาม

464
00:29:00,823 --> 00:29:02,616
จึงลงพนันฝั่งองครักษ์แทนเพคะ

465
00:29:02,700 --> 00:29:06,996
หม่อมฉันเคลื่อนไหว
ได้รวดเร็วว่องไวทีเดียว

466
00:29:09,999 --> 00:29:11,041
เช่นนั้น…

467
00:29:11,125 --> 00:29:14,503
แต่เงินสามยางนี้ หม่อมฉันจะขอรับไว้

468
00:29:14,587 --> 00:29:16,088
หากปฏิเสธคงจะเสียมารยาท

469
00:29:19,341 --> 00:29:21,677
หม่อมฉันชอบเงินเพคะ

470
00:29:35,149 --> 00:29:36,609
เจ้าเดินทางมาเสียไกล

471
00:29:36,692 --> 00:29:39,862
ข้าจึงควรมอบเงินสำหรับใช้จ่าย
ในการเดินทางให้ หลานชาย

472
00:29:39,945 --> 00:29:42,281
หากเพื่อแสดงอำนาจของตระกูลเราแล้ว

473
00:29:42,364 --> 00:29:44,408
ข้าย่อมยินดีเดินทางไกลขอรับ

474
00:29:52,625 --> 00:29:54,418
เจ้าว่าอย่างไรนะ

475
00:29:55,252 --> 00:29:57,171
พวกบัณฑิตขงจื๊อทำสิ่งใด

476
00:29:57,880 --> 00:30:00,591
ฝ่าบาท พวกเรามารวมตัวกัน
เพื่อทูลเรื่องให้พระองค์พิจารณา

477
00:30:00,674 --> 00:30:02,218
นานมาแล้ว การที่ฟ้าร้องและฟ้าผ่า

478
00:30:02,301 --> 00:30:04,595
นับเป็นลางบอกเหตุจากฟากฟ้า

479
00:30:04,678 --> 00:30:08,349
โปรดนำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาตีความ

480
00:30:08,432 --> 00:30:10,476
ให้เข้าใจถึง
สิ่งที่สวรรค์พยายามสื่อสาร

481
00:30:10,559 --> 00:30:12,978
และหยุดยั้ง
ภัยพิบัติครั้งนี้ด้วยเถิด

482
00:30:13,062 --> 00:30:15,314
สายฟ้าที่ผ่าลงต้นบ๊วยนั้น

483
00:30:15,397 --> 00:30:18,776
เป็นสัญญาณว่า
สวรรค์กำลังลงโทษเราพ่ะย่ะค่ะ

484
00:30:18,859 --> 00:30:22,613
เราจึงทูลขอให้พระองค์
โปรดทำตามประสงค์ของเบื้องบน

485
00:30:22,696 --> 00:30:27,451
ตามพระราชกรณียกิจ
ของกษัตริย์พระองค์ก่อนด้วยเถิด

486
00:30:27,535 --> 00:30:31,163
ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว
กษัตริย์ผู้ทรงเมตตาพระองค์หนึ่ง…

487
00:30:32,206 --> 00:30:33,958
เจ้าหน้าที่ปกครองซองจู โชดูวอน

488
00:30:37,378 --> 00:30:39,421
เจ้าหน้าที่ปกครองยางจู โชวอนยอง

489
00:30:43,717 --> 00:30:46,470
แม่ทัพชอลลา คิมฮยองวูน

490
00:30:49,139 --> 00:30:50,933
กว่าครึ่งมาจากตระกูลโช

491
00:30:51,016 --> 00:30:54,144
ส่วนอีกครึ่งล้วนแต่งเข้า
หรือเป็นลูกพี่ลูกน้องของตระกูลโช

492
00:30:54,228 --> 00:30:56,522
ยกกันมาทั้งโคตร!

493
00:30:59,525 --> 00:31:04,655
ทั้งหมดนี้ล้วนมาจากตระกูลโช

494
00:31:04,738 --> 00:31:06,574
ที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรนั่น

495
00:31:07,116 --> 00:31:08,742
ย่อมได้

496
00:31:08,826 --> 00:31:12,288
เช่นนั้นจะให้ข้าทำเช่นไร
จึงจะสามารถไถ่บาป

497
00:31:12,371 --> 00:31:15,291
เพื่อให้บุญกุศลของข้า
ส่งไปถึงเบื้องบนได้

498
00:31:22,131 --> 00:31:24,925
อัสนีบาตเป็นสัญญาณว่า

499
00:31:25,009 --> 00:31:27,136
เทพเจ้ากำลังพิโรธพ่ะย่ะค่ะ

500
00:31:27,219 --> 00:31:32,224
ท่านจึงส่งสายฟ้า
ลงมาฟาดต้นบ๊วยที่อยู่ในวังต้นนั้น

501
00:31:32,308 --> 00:31:35,603
ซึ่งแน่นอนว่า
ย่อมมีเหตุผลอยู่เบื้องหลัง

502
00:31:35,686 --> 00:31:38,188
- แปลกจริง…
- ระวังคำพูดด้วย

503
00:31:38,272 --> 00:31:40,024
ในยุคสมัยของกษัตริย์พระองค์ก่อน

504
00:31:40,107 --> 00:31:42,985
บางครั้งบางคราฟ้าก็ร้องก็ผ่า
โดยไม่มีที่มาที่ไปเช่นกัน

505
00:31:43,068 --> 00:31:45,613
แม้ว่าเทพเจ้าจะกำลังโกรธเคืองเรา

506
00:31:45,696 --> 00:31:48,866
ท่านบังอาจโยนความผิด
ให้ฝ่าบาทได้อย่างไร

507
00:31:48,949 --> 00:31:52,411
เพราะประเทศนี้มีขุนนางไร้ยางอาย
ที่สักแต่โกงกินอยู่มากอย่างไรเล่า

508
00:31:52,494 --> 00:31:55,414
หากเทพเจ้าจะลงโทษใคร

509
00:31:55,497 --> 00:31:57,708
ก็สมควรเป็นขุนนางเหล่านั้น

510
00:31:57,791 --> 00:31:59,460
ฝ่าบาท

511
00:31:59,543 --> 00:32:03,255
โปรดทรงเมตตาราษฎรที่อกสั่นขวัญแขวน

512
00:32:03,339 --> 00:32:05,466
หลังเหตุวิบัติ
อันเป็นลางนั้นด้วยเถิด

513
00:32:06,216 --> 00:32:10,054
โปรดทรงเมตตาราษฎรด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ

514
00:32:17,645 --> 00:32:19,271
ด้วยการทำพิธีกัมซอน…

515
00:32:19,355 --> 00:32:21,649
(กัมซอน:
การลดจำนวนเครื่องเคียงที่เสวย)

516
00:32:22,733 --> 00:32:23,776
ช่างกล้า…

517
00:32:24,276 --> 00:32:27,613
ต่อหน้าเทพเจ้า
โปรดทรงอดกลั้นด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ

518
00:32:27,696 --> 00:32:28,989
ฝ่าบาท

519
00:32:31,408 --> 00:32:33,160
กัมซอนรึ…

520
00:32:34,328 --> 00:32:38,499
ใต้เท้าโช สิ่งที่ท่านกำลังทำ
นับเป็นการจาบจ้วงเบื้องสูง!

521
00:32:38,582 --> 00:32:41,085
กล้าดีอย่างไรจึงทูลขอให้ฝ่าบาท

522
00:32:41,168 --> 00:32:43,629
ทำพิธีที่ดูหมิ่นพระองค์
เช่นกัมซอนได้!

523
00:32:43,712 --> 00:32:45,339
ฝ่าบาท สิ่งนี้ช่างไม่สมเหตุสมผล

524
00:32:45,422 --> 00:32:47,174
อย่าได้สนพระทัยเลยพ่ะย่ะค่ะ

525
00:32:55,849 --> 00:32:57,226
หากข้ายอม…

526
00:32:59,978 --> 00:33:01,980
หากข้ายอมทำพิธีกัมซอน

527
00:33:04,817 --> 00:33:07,528
ข้าจะสามารถไถ่ถอนความผิด
ฐานขาดความรอบคอบ

528
00:33:09,780 --> 00:33:14,576
และทำให้ราษฎรข้างนอกสงบได้หรือไม่

529
00:33:14,660 --> 00:33:16,620
- ฝ่าบาท
- ฝ่าบาท

530
00:33:16,704 --> 00:33:18,247
ฝ่าบาท

531
00:33:30,509 --> 00:33:31,719
กัมซอนหรือ

532
00:33:31,802 --> 00:33:35,097
แล้วผู้ที่เสนอให้ทำเช่นนั้น
ก็คือท่านอาของข้าน่ะหรือ

533
00:33:35,180 --> 00:33:36,515
เพคะพระมเหสี

534
00:33:41,395 --> 00:33:43,731
เหตุใดพวกมันจึงต่ำช้าได้ถึงเพียงนี้

535
00:33:44,690 --> 00:33:48,569
การที่พวกมันพยายามควบคุมฝ่าบาท
โดยอาศัยอำนาจของตระกูลนั้น

536
00:33:48,652 --> 00:33:50,571
ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อันใด

537
00:33:50,654 --> 00:33:54,992
ท้ายที่สุดแล้วฝ่าบาทก็จำต้อง
ทำพิธีกัมซอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

538
00:33:55,075 --> 00:33:58,328
ไม่มีใครเอาชนะพวกมันได้เลยจริงๆ

539
00:34:43,415 --> 00:34:45,876
ก็ดี รสชาติไม่จัดจ้านมาก

540
00:34:59,389 --> 00:35:01,517
ฝ่าบาทไม่ใช่ผู้เดียว

541
00:35:03,018 --> 00:35:06,355
ที่ได้ลิ้มลองอาหารเลิศรส

542
00:35:08,899 --> 00:35:10,317
จริงหรือไม่

543
00:35:11,443 --> 00:35:14,112
- หมดจอก
- ชนๆ

544
00:35:15,823 --> 00:35:18,200
ท่านนี่ปราดเปรื่องจริงๆ นะขอรับ

545
00:35:18,283 --> 00:35:23,288
หลังเกิดเรื่องที่บยอกชอน
เราเกือบตกที่นั่งลำบากกันแล้วเชียว

546
00:35:23,372 --> 00:35:26,458
แต่ท่านก็เป็น
ผู้ที่พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส

547
00:35:26,542 --> 00:35:28,961
เสริมอำนาจให้กับเราแทน

548
00:35:29,044 --> 00:35:30,087
ท่านพี่

549
00:35:30,838 --> 00:35:32,506
ข้าชื่นชมท่านมากนะขอรับ

550
00:35:33,090 --> 00:35:34,091
ไม่เอาอันนี้หรือ

551
00:35:35,008 --> 00:35:36,635
ข้าจะเชื่อใจท่านเสมอเลยขอรับ

552
00:35:37,970 --> 00:35:39,054
เจ้าป้อนเขาซิ

553
00:35:40,722 --> 00:35:41,849
ยอมกินแล้ว

554
00:35:42,808 --> 00:35:44,017
โธ่ท่านพี่

555
00:35:50,816 --> 00:35:53,610
ไปบอกโชวอนโบว่า

556
00:35:53,694 --> 00:35:57,281
หลังทานอาหาร
ที่มีเครื่องเคียงเพียงห้าอย่าง

557
00:35:57,364 --> 00:36:00,200
ข้าก็ได้สำนึกบาปแล้ว

558
00:36:05,664 --> 00:36:10,294
อำนาจที่อยู่ในมือของฝ่าบาท

559
00:36:10,377 --> 00:36:14,381
ถูกมอบให้กระหม่อม
และตระกูลของกระหม่อมแล้ว

560
00:36:14,464 --> 00:36:19,261
กระหม่อมเพียงแต่เตือนสติ
ให้ฝ่าบาทจดจำข้อเท็จจริงนี้เท่านั้น

561
00:36:19,344 --> 00:36:21,305
พระมเหสีโปรดวางพระทัย

562
00:36:23,682 --> 00:36:27,686
ข้าได้ยินมาว่าพระองค์
ปัดโต๊ะเสวยจนจานชามล้มคว่ำเชียว

563
00:36:29,062 --> 00:36:31,273
อาหารบนโต๊ะเสวย
เป็นเสมือนกระจกสะท้อน

564
00:36:31,356 --> 00:36:33,775
สถานการณ์ที่เป็นอยู่
ในทั้งแปดจังหวัดพ่ะย่ะค่ะ

565
00:36:33,859 --> 00:36:36,695
เขาจึงไม่ควรเพิกเฉย
ต่อความอุตสาหะของราษฎร

566
00:36:48,332 --> 00:36:54,212
แต่กระหม่อมมั่นใจว่าบัดนี้
ฝ่าบาทคงรู้ซึ้งแล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ

567
00:37:32,960 --> 00:37:36,296
อย่าได้ริอ่าน
มาหยามตระกูลโชอีกเป็นอันขาด

568
00:37:38,465 --> 00:37:41,093
จะเป็นการดีมาก

569
00:37:41,176 --> 00:37:43,929
หากทรงจดจำ
บทเรียนนี้ไว้ให้ดีพ่ะย่ะค่ะ

570
00:38:00,112 --> 00:38:02,364
ขออภัยนะขอรับ

571
00:38:02,447 --> 00:38:04,116
กรมยุทธภัณฑ์ไปทางใดหรือ

572
00:38:04,199 --> 00:38:06,827
- เลี้ยวขวาตรงหัวมุมเลย
- ขอบคุณขอรับ

573
00:38:17,838 --> 00:38:20,173
ข้ามาทำตามรับสั่ง
ขององค์ชายรัชทายาทขอรับ

574
00:38:20,257 --> 00:38:23,969
ไม่นานมานี้ได้มีใคร
นำดินประสิวไปจากที่นี่หรือไม่

575
00:38:24,886 --> 00:38:26,304
รอสักครู่นะขอรับ

576
00:38:44,322 --> 00:38:45,991
แน่ใจหรือว่าเป็นเขา

577
00:38:46,074 --> 00:38:47,075
ขอรับ

578
00:38:48,952 --> 00:38:51,121
เช่นนั้นข้าขอนำบัญชีนี้
ไปถวายให้รัชทายาทนะขอรับ

579
00:39:08,346 --> 00:39:10,432
เหตุใดเขาจึงทำเช่นนั้นกัน

580
00:39:20,400 --> 00:39:21,902
ต้องขอบคุณท่านจริงๆ

581
00:39:21,985 --> 00:39:24,154
อาการปวดหลัง
ของท่านแม่ข้าจึงดีขึ้นแล้ว

582
00:39:24,237 --> 00:39:27,449
ท่านแม่บอกว่าอยากเลี้ยงอาหารท่าน
โปรดมาที่บ้านเราเถิดนะขอรับ

583
00:39:27,532 --> 00:39:29,951
เช่นนั้นเกรงว่าอาการปวดหลัง
ของแม่เจ้าอาจกลับมาอีก

584
00:39:30,035 --> 00:39:32,579
ฝากไปบอกนางทีว่า
ไม่ต้องทำอาหารให้ข้าหรอก

585
00:39:33,121 --> 00:39:34,164
ขอบคุณขอรับ

586
00:39:34,247 --> 00:39:35,749
มีใครจะแนะนำอะไรอีก

587
00:39:53,058 --> 00:39:54,267
ขันทีโก

588
00:39:59,064 --> 00:40:00,190
มาที่นี่มีเหตุอันใดหรือ

589
00:40:01,399 --> 00:40:03,360
ไม่มีเหตุอันใดเลยขอรับ

590
00:40:03,443 --> 00:40:05,070
ข้าพอเข้าใจสถานการณ์แล้ว

591
00:40:05,695 --> 00:40:07,697
ทำงานตามรับสั่ง
ขององค์รัชทายาทอยู่สินะ

592
00:40:08,365 --> 00:40:09,866
ไม่ใช่ขอรับ

593
00:40:10,450 --> 00:40:14,079
ข้าเพียงแต่ออกจากวังมาทำธุระส่วนตัว
และบังเอิญเห็นท่านตอนผ่านมาพอดี

594
00:40:14,162 --> 00:40:17,499
นั่นแหละขอรับ
ข้าเพียงแต่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น

595
00:40:22,462 --> 00:40:24,422
รักษาตัวนะขอรับ ท่านหัวหน้าหน่วย

596
00:40:39,646 --> 00:40:42,482
องค์ชายต้องเสียพระทัยมากแน่

597
00:40:42,566 --> 00:40:44,609
หากได้เห็นสมุดบัญชีนี้

598
00:40:48,113 --> 00:40:50,532
เรื่องคนที่ซื้อกำมะถัน
ได้เรื่องว่าอย่างไรบ้างขอรับ

599
00:40:51,241 --> 00:40:54,327
เราไปถามหาคนซื้อกำมะถัน
จากหมอยาทุกร้านแล้วล่ะ

600
00:41:03,128 --> 00:41:05,630
ท่านได้สอบถามแถวตลาดหรือยังขอรับ

601
00:41:05,714 --> 00:41:07,716
ถามแล้วแต่ยังไม่ได้ความ

602
00:41:07,799 --> 00:41:11,219
ในฮันยางก็มีพ่อค้า
ที่ขายขี้ผึ้งอยู่มากมายเสียด้วยสิ

603
00:41:11,303 --> 00:41:15,473
แต่หากเรารู้ตัวว่าใคร
ซื้อกำมะถันกับดินประสิวไป

604
00:41:15,557 --> 00:41:17,475
เราก็ไม่ต้องไล่ถามไปทั่วอีกแล้ว

605
00:41:17,559 --> 00:41:18,685
ถูกหรือไม่

606
00:41:23,440 --> 00:41:27,027
คนนี้กระเป๋าหนักมากขอรับ
เขาจ่ายเงินก้อนโตให้ข้า

607
00:41:27,110 --> 00:41:29,738
และซื้อขี้ผึ้งทั้งหมด
ที่มีเลยล่ะขอรับ

608
00:41:31,656 --> 00:41:36,203
ว่าแต่ สมุดบัญชีนี้
ข้าขอนำไปด้วยได้หรือไม่

609
00:41:36,286 --> 00:41:39,414
จะเอาไปด้วยหรือ ท่านมาจากกรมไหนกัน

610
00:41:46,588 --> 00:41:50,550
โอ๊ยตาย ข้าไม่ทราบว่าท่าน
รับคำสั่งจากองค์ชายรัชทายาท

611
00:41:50,634 --> 00:41:52,761
เชิญเอาไปได้เลยขอรับ

612
00:41:52,844 --> 00:41:53,929
- ขอตัวก่อน
- ขอรับ

613
00:42:10,570 --> 00:42:11,821
โอ๊ยตายๆ

614
00:42:11,905 --> 00:42:13,240
แย่แล้ว หล่นหมด

615
00:42:13,281 --> 00:42:16,076
ท่านเป็นอะไรหรือไม่
ขออภัยด้วย ข้ามัวแต่เหม่อไปหน่อย

616
00:42:16,159 --> 00:42:20,205
จะเดินไปที่ใดก็รู้จักดูทางเสียบ้าง

617
00:42:20,288 --> 00:42:22,207
ไม่รู้หรือว่ากว่าจะเอาตะกร้าพวกนี้

618
00:42:22,290 --> 00:42:24,125
มาซ้อนกันได้มันใช้เวลานานแค่ไหน

619
00:42:24,834 --> 00:42:27,837
ช่างเถิด ไม่ต้องช่วยหรอก ไปเสีย

620
00:42:29,881 --> 00:42:30,882
ขออภัยนะขอรับ

621
00:42:35,220 --> 00:42:38,431
ชาติไหนจะเรียงได้ลงตัวเนี่ย

622
00:42:38,515 --> 00:42:39,599
โธ่เอ๊ย

623
00:43:00,787 --> 00:43:02,622
เจ้าว่าอย่างไรนะ

624
00:43:03,581 --> 00:43:08,837
ผู้ที่ซื้อขี้ผึ้ง ดินประสิว กำมะถัน
ไปในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันก็คือ…

625
00:43:13,341 --> 00:43:15,719
เป็นความจริงเพคะ

626
00:43:15,802 --> 00:43:18,221
หม่อมฉันได้สมุดบัญชี
มาจากทั้งสามแห่งแล้ว

627
00:43:23,518 --> 00:43:26,813
เอามาให้ข้าดู
ข้าอยากเห็นด้วยตาตัวเอง

628
00:43:36,156 --> 00:43:39,034
ขี้ผึ้ง ดินประสิว กำมะถัน

629
00:43:39,117 --> 00:43:42,370
เช่นนั้นก็ไม่ใช่สายฟ้า
ที่ผ่าต้นบ๊วยจนติดไฟสินะ

630
00:43:43,830 --> 00:43:45,749
แต่กลับเป็นฝีมือเขาหรือ

631
00:43:57,969 --> 00:44:00,138
ทหารมาทำอะไรที่นี่กัน

632
00:44:00,221 --> 00:44:02,140
อย่าปล่อยไปแม้แต่คนเดียว

633
00:44:15,111 --> 00:44:16,196
ท่านแม่

634
00:44:16,905 --> 00:44:17,906
ท่านแม่

635
00:44:24,120 --> 00:44:25,663
ท่านคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่

636
00:44:25,747 --> 00:44:27,957
ข้าเพียงทำตามรับสั่งของฝ่าบาทขอรับ

637
00:44:28,041 --> 00:44:29,209
รับสั่งของฝ่าบาทหรือ

638
00:44:29,292 --> 00:44:32,087
ท่านไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร

639
00:44:32,170 --> 00:44:35,507
เจ้าคนบาป ฮันจุงออน
จงออกมารับราชโองการของฝ่าบาทเสีย

640
00:44:53,900 --> 00:44:56,736
- ท่านพ่อ
- ฝ่าบาทมีรับสั่งให้

641
00:44:56,820 --> 00:44:59,197
นำตัวฮันจุงออน
ไปยังสำนักผู้ตรวจการหลวง

642
00:44:59,280 --> 00:45:02,242
ฐานจาบจ้วงและดูหมิ่นราชวงศ์

643
00:45:02,325 --> 00:45:04,744
มัวทำอะไรกันอยู่ จับมันมาเสีย

644
00:45:04,828 --> 00:45:05,954
ขอรับ

645
00:45:09,040 --> 00:45:11,126
จาบจ้วงและดูหมิ่นราชวงศ์หรือ

646
00:45:11,209 --> 00:45:12,961
อธิบายที่มาที่ไปมาเดี๋ยวนี้

647
00:45:13,044 --> 00:45:14,087
หลีกไป

648
00:45:14,754 --> 00:45:15,839
หยุดเสีย

649
00:45:21,845 --> 00:45:23,138
ข้าจะอธิบายเอง

650
00:45:26,349 --> 00:45:28,935
องค์ชาย เกิดอะไร…

651
00:45:33,565 --> 00:45:34,691
มาที่นี่มีเหตุอันใดหรือ

652
00:45:34,774 --> 00:45:36,734
ไม่มีเหตุอันใดเลยขอรับ

653
00:45:37,318 --> 00:45:39,195
เขาสะกดรอยตามข้าอยู่หรือ

654
00:45:42,574 --> 00:45:45,702
เจ้าอยากรู้ใช่หรือไม่ว่า
เหตุใดบิดาของเจ้าจึงถูกจับ

655
00:45:46,786 --> 00:45:49,497
อย่างที่รู้กัน
ยามที่ร่างทรงพูดถึงคำสาป

656
00:45:49,581 --> 00:45:51,708
ต้นบ๊วยต้นหนึ่งในวัง

657
00:45:51,791 --> 00:45:54,544
ก็ถูกสายฟ้าฟาดใส่เข้าพอดี

658
00:45:54,627 --> 00:45:56,296
ราวกับว่าคำสาปกลายเป็นจริง

659
00:45:56,379 --> 00:45:58,715
ตัวอักษรฮันจา "อี" หมายถึงต้นบ๊วย

660
00:45:58,798 --> 00:46:02,469
เหตุการณ์นั้นจึงแสดงให้เห็น
ว่าคำสาปของร่างทรง

661
00:46:02,552 --> 00:46:05,013
เป็นประสงค์ของเทพเจ้า

662
00:46:06,014 --> 00:46:09,434
หากแต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น

663
00:46:09,517 --> 00:46:11,728
ต้นบ๊วยที่มีไฟลุกท่วม
ไม่อาจดับได้โดยง่าย

664
00:46:11,811 --> 00:46:15,106
ไม่ใช่ฝีมือของเทพเจ้า
แต่เป็นฝีมือของมนุษย์

665
00:46:17,442 --> 00:46:19,068
เขาใช้ดินประสิวและกำมะถัน

666
00:46:19,152 --> 00:46:22,530
ในการทำลายต้นบ๊วย
ให้คล้ายกับว่าถูกฟ้าผ่า

667
00:46:22,614 --> 00:46:25,450
และทาขี้ผึ้งไว้
เพื่อให้ไฟไม่ดับโดยง่าย

668
00:46:25,533 --> 00:46:28,077
ต้นบ๊วยจึงไหม้อยู่นาน
จนผู้ใดก็มองว่าแปลกประหลาด

669
00:46:28,161 --> 00:46:30,955
เป็นวิธีการที่สร้างสรรค์เสียจริง
ท่านเห็นด้วยหรือไม่

670
00:46:31,039 --> 00:46:32,165
ใต้เท้าฮัน

671
00:46:33,917 --> 00:46:36,377
ข้าสืบทราบมาว่า
ข้ารับใช้คนหนึ่งของท่าน

672
00:46:36,461 --> 00:46:39,255
ได้ไปซื้อขี้ผึ้งตามคำสั่งของท่าน

673
00:46:39,339 --> 00:46:41,007
เป็นเรื่องจริงหรือไม่

674
00:46:41,633 --> 00:46:44,219
ไม่จริงพ่ะย่ะค่ะ
เป็นคำสั่งของกระหม่อม

675
00:46:44,302 --> 00:46:48,181
กระหม่อมต้องการขี้ผึ้งไปทำอย่างอื่น
บิดาของกระหม่อมไม่เกี่ยวข้องด้วย

676
00:46:48,264 --> 00:46:52,268
แต่ข้าทราบมาว่าใต้เท้าฮันคือผู้ที่
นำดินประสิวมาจากกรมยุทธภัณฑ์นี่

677
00:46:52,352 --> 00:46:54,354
ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ

678
00:46:55,230 --> 00:46:57,482
และนอกจากนี้ท่านยังไปหาหมอยา

679
00:46:57,565 --> 00:46:59,359
เพื่อซื้อกำมะถันอีกด้วย

680
00:47:01,027 --> 00:47:04,489
ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย

681
00:47:05,990 --> 00:47:08,952
ท่านซื้อดินประสิวกับกำมะถัน
ที่ใช้ในการทำดินดำมา

682
00:47:09,035 --> 00:47:11,788
ด้วยเหตุผลส่วนตัวเช่นนั้นหรือ

683
00:47:11,871 --> 00:47:14,666
ช่างน่าประหลาดใจ
ที่ทุกอย่างที่ท่านซื้อมานั้น

684
00:47:16,876 --> 00:47:18,294
ถูกใช้…

685
00:47:19,546 --> 00:47:21,506
ในเหตุการณ์ดังกล่าว

686
00:47:21,589 --> 00:47:25,093
ซึ่งถือเป็นการข่มขู่
และสาปแช่งราชวงศ์

687
00:47:27,262 --> 00:47:31,307
ใต้เท้าฮัน
ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรหรือ

688
00:47:33,726 --> 00:47:39,440
คงไม่มีผู้ใดทำเช่นนั้น
นอกเสียจากว่าผู้นั้นคิดก่อการกบฏ

689
00:47:41,693 --> 00:47:43,444
- นายหญิง
- นายหญิง

690
00:47:44,112 --> 00:47:45,488
ไม่จริงใช่หรือไม่

691
00:47:45,572 --> 00:47:47,865
ท่านพ่อกล่าวคำนั้น
ออกมาได้อย่างไรกัน

692
00:47:52,579 --> 00:47:56,666
ไม่มีบาปใดจะร้ายแรง
ไปกว่าการคิดก่อกบฏแล้ว

693
00:47:56,749 --> 00:47:59,043
ไม่ว่าในโลกนี้หรือบนสวรรค์
การก่อกบฏก็เป็นโทษร้ายแรง

694
00:47:59,127 --> 00:48:01,212
แม้คนรุ่นหลังก็ไม่อาจอภัยให้ได้

695
00:48:01,296 --> 00:48:03,881
ผู้ใดที่นำการกบฏจะต้องถูกประหาร

696
00:48:03,965 --> 00:48:06,009
และครอบครัว หากไม่กล้าเป็นทาส

697
00:48:06,092 --> 00:48:07,969
ก็ต้องถูกเนรเทศ

698
00:48:08,052 --> 00:48:11,431
ตระกูลของมันผู้นั้น
สมควรถูกถอนรากถอนโคน

699
00:48:11,514 --> 00:48:14,142
เจ้าคงรู้ดีสินะ

700
00:48:14,225 --> 00:48:16,436
ว่ามันคือกฎหมาย หัวหน้าหน่วยฮัน

701
00:48:18,438 --> 00:48:21,899
องค์ชาย โปรดประทานโอกาส
ให้กระหม่อมทำการสืบสวนใหม่เถิด

702
00:48:21,983 --> 00:48:24,944
กระหม่อมจะพิสูจน์
ความบริสุทธิ์ให้บิดาเองพ่ะย่ะค่ะ

703
00:48:25,028 --> 00:48:28,156
รับสั่งของฝ่าบาท
แตกต่างจากสิ่งที่ข้าพูดไปหรือไม่

704
00:48:28,615 --> 00:48:30,116
ไม่พ่ะย่ะค่ะองค์ชาย

705
00:48:32,285 --> 00:48:33,369
ช้าก่อน

706
00:48:36,539 --> 00:48:38,374
เปิดโรงเก็บของดูซิ

707
00:48:38,458 --> 00:48:40,335
เอ๊ะ อย่างไรนะพ่ะย่ะค่ะ

708
00:48:43,504 --> 00:48:47,050
ข้าจะพิสูจน์ให้ดูว่าใต้เท้าฮัน

709
00:48:47,133 --> 00:48:48,801
และหัวหน้าหน่วยฮันนั้นบริสุทธิ์จริง

710
00:49:35,223 --> 00:49:38,059
เทียนที่ประณีตเช่นนี้
ย่อมทำจากขี้ผึ้งคุณภาพดี

711
00:49:38,142 --> 00:49:41,020
เจ้าซื้อขี้ผึ้งมา
เพื่อหล่อเทียนเหล่านี้สินะ

712
00:49:49,153 --> 00:49:51,989
และการแต่งงานนั้น
ก็เป็นงานเฉลิมฉลองของทั้งหมู่บ้าน

713
00:49:52,073 --> 00:49:55,159
ข้าเดาว่าก่อนหน้านี้ท่านคงวางแผน
จะจัดงานเลี้ยงใหญ่โตให้แก่บุตรชาย

714
00:49:56,285 --> 00:49:59,080
จึงเป็นที่มาของดอกไม้ไฟห้ากล่อง

715
00:50:04,836 --> 00:50:07,004
กำมะถันถูกนำมาใช้กับสิ่งนี้

716
00:50:07,088 --> 00:50:10,007
เช่นนั้นก็เหลืออยู่อย่างเดียวแล้ว

717
00:50:13,344 --> 00:50:15,638
ใต้เท้าฮัน ดินประสิวอยู่ที่ใดหรือ

718
00:50:39,620 --> 00:50:41,706
ก่อนหน้านี้
เจ้าหน้าที่ปกครองพิเศษมิน

719
00:50:41,789 --> 00:50:43,708
ขอให้กระหม่อมนำดินประสิว

720
00:50:43,791 --> 00:50:45,960
มาซ่อมแซม
กระเบื้องมุงหลังคาพ่ะย่ะค่ะ

721
00:50:46,043 --> 00:50:49,088
เขาชอบศาลา
ที่ตกทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ

722
00:50:49,172 --> 00:50:52,175
จึงทำนุบำรุงศาลาแห่งนั้นเป็นอย่างดี

723
00:50:52,258 --> 00:50:55,261
ยามที่หลังคาชำรุด
จากฝนตกหนักพ่ะย่ะค่ะ

724
00:50:55,344 --> 00:50:57,180
เขาจึงต้องใช้ดินประสิว

725
00:50:57,263 --> 00:51:00,558
ก่อนหน้านี้กระหม่อมคิดจะส่งซงออนไป

726
00:51:01,476 --> 00:51:04,479
เนื่องจากเขามีกำหนดการต้องไปหา
เจ้าหน้าที่ปกครองพิเศษมินอยู่แล้ว

727
00:51:05,605 --> 00:51:08,232
แต่เนื่องจากท่านอาจารย์มาด่วนจากไป

728
00:51:08,316 --> 00:51:10,443
ดินประสิวจึงส่งไป
ไม่ถึงมือเจ้าของสินะ

729
00:51:19,368 --> 00:51:20,453
ได้ยินไหม

730
00:51:21,120 --> 00:51:24,832
ทั้งหมดนี้พอจะพิสูจน์
ความบริสุทธิ์ของเขาได้หรือไม่

731
00:51:26,751 --> 00:51:28,252
พ่ะย่ะค่ะองค์ชาย

732
00:51:28,336 --> 00:51:31,172
ทีนี้ บอกข้ามาซิ

733
00:51:32,757 --> 00:51:34,884
ผู้ที่ส่งเจ้ามา

734
00:51:36,928 --> 00:51:38,095
คือใครกันแน่

735
00:51:39,555 --> 00:51:43,768
ฝ่าบาท กระหม่อมส่งทหาร
จากสำนักผู้ตรวจการหลวง

736
00:51:43,851 --> 00:51:45,853
ไปยังเรือนของใต้เท้าฮัน
ตามรับสั่งแล้ว

737
00:51:46,771 --> 00:51:49,273
พระองค์ต้องลงโทษพวกเขา
ตามกฎหมายนะพ่ะย่ะค่ะ

738
00:52:06,374 --> 00:52:08,751
นำเรื่องที่เห็นวันนี้
ไปบอกคนที่ส่งเจ้ามาเสีย

739
00:52:08,835 --> 00:52:12,964
ข้าจะทูลให้ฝ่าบาททราบเองว่า
ใต้เท้าฮันไม่ได้กระทำความผิดอันใด

740
00:52:13,047 --> 00:52:14,298
พ่ะย่ะค่ะองค์ชาย

741
00:52:16,217 --> 00:52:17,301
กลับกันเถิด

742
00:52:47,164 --> 00:52:48,207
องค์รัชทายาท

743
00:53:02,847 --> 00:53:08,060
กระหม่อมนึกว่าพระองค์
ทรงหมดความเชื่อใจในตัวกระหม่อมแล้ว

744
00:53:12,481 --> 00:53:15,443
มีบุรุษผู้เฉลียวฉลาดผู้หนึ่ง
บอกกับข้าว่า "มูชินบุลลิบ"

745
00:53:15,526 --> 00:53:17,653
หากไร้ซึ่งความไว้เนื้อเชื่อใจ
มนุษย์ไม่อาจมีชีวิตรอดได้

746
00:53:17,737 --> 00:53:19,488
หากต้องสละสิ่งใดไป

747
00:53:19,572 --> 00:53:21,574
สิ่งแรกที่ควรทิ้งไป

748
00:53:21,657 --> 00:53:23,743
คือกำลังทหาร จากนั้นจึงจะเป็นอาหาร

749
00:53:23,826 --> 00:53:27,955
แต่ความไว้เนื้อเชื่อใจนั้น
เป็นสิ่งที่ไม่ควรละทิ้งเป็นอันขาด

750
00:53:28,247 --> 00:53:30,791
มันเป็นหนทางเดียว
ที่ข้าจะปกป้องประเทศไว้ได้

751
00:53:30,875 --> 00:53:35,212
การปกป้องประเทศ
กับการปกป้องราษฎรคือสิ่งเดียวกัน

752
00:53:35,296 --> 00:53:37,089
ผู้ที่กล่าวกับพระองค์เช่นนั้น…

753
00:53:39,717 --> 00:53:41,260
คือโกซุนดลใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

754
00:53:42,428 --> 00:53:46,515
เขายังบอกอีกว่า "บุลชิลกิชิน"

755
00:53:46,599 --> 00:53:48,434
ผู้ใดจะเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ได้

756
00:53:48,517 --> 00:53:50,811
ผู้นั้นต้องไม่เสียบุคคล
ที่ใกล้ชิดสนิทสนมไป

757
00:53:52,104 --> 00:53:53,940
หากข้าไม่อยากเสียเจ้าไป

758
00:53:57,151 --> 00:53:58,819
ข้าก็ต้องเชื่อใจเจ้า

759
00:53:58,903 --> 00:54:01,155
พระองค์คงทรงพิจารณาเหตุผล

760
00:54:03,366 --> 00:54:07,078
ที่กระหม่อมต้องใช้ดินประสิว

761
00:54:09,121 --> 00:54:13,960
ขี้ผึ้ง และกำมะถัน
ไปหลายเหตุผลทีเดียว

762
00:54:15,336 --> 00:54:17,421
จึงจะเชื่อกระหม่อม
กับครอบครัวของกระหม่อมได้

763
00:54:26,681 --> 00:54:29,392
หม่อมฉันได้สมุดบัญชี
มาแล้วจริงๆ นะเพคะ

764
00:54:29,475 --> 00:54:31,268
มันถูกสลับไปเมื่อไหร่กัน

765
00:54:32,395 --> 00:54:35,064
โอ๊ยตายๆ แย่แล้ว หล่นหมด

766
00:54:37,108 --> 00:54:39,443
ขากลับมา
หม่อมฉันบังเอิญเดินชนพ่อค้าคนหนึ่ง

767
00:54:39,527 --> 00:54:41,529
เขาต้องสลับสมุดบัญชีไปแน่เพคะ

768
00:54:41,612 --> 00:54:44,407
มีใครบางคนสะกดรอยตามหม่อมฉันอยู่

769
00:54:46,033 --> 00:54:47,868
ทรงคิดว่าเป็นฝีมือใครเพคะ

770
00:54:47,952 --> 00:54:52,415
ศัตรูของใต้เท้าฮัน
และพ่อตาของกษัตริย์ โชวอนโบ

771
00:54:52,498 --> 00:54:54,917
หากเขาเป็นผู้ที่สลับ
สมุดบัญชีไปจริงก็แสดงว่า

772
00:54:55,001 --> 00:54:56,919
เขารู้ความหมายที่อยู่เบื้องหลัง

773
00:54:57,003 --> 00:55:01,507
และหากเขารู้ความหมายเบื้องหลัง
ก็แปลว่าเขาต้องเตรียมการไว้แล้ว

774
00:55:02,675 --> 00:55:04,719
เขาไม่ใช่คนที่
จะปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป

775
00:55:04,802 --> 00:55:07,680
และเขาไม่เคยลังเล
ยามที่เหยื่อมาปรากฏอยู่ตรงหน้า

776
00:55:08,472 --> 00:55:12,351
- ใต้เท้าฮันกับซงออนตกอยู่ในอันตราย
- เช่นนั้นพระองค์ทรงเชื่อ

777
00:55:12,435 --> 00:55:15,062
ว่าใต้เท้าฮัน
บริสุทธิ์เช่นนั้นหรือเพคะ

778
00:55:15,146 --> 00:55:18,024
หากใต้เท้าฮัน
กับหัวหน้าหน่วยฮันบริสุทธิ์จริง

779
00:55:18,107 --> 00:55:19,692
พวกเขาก็ต้องใช้

780
00:55:19,775 --> 00:55:22,570
ขี้ผึ้ง ดินประสิว
และกำมะถันสำหรับเรื่องอื่น

781
00:55:22,653 --> 00:55:25,239
มันจะเป็นเรื่องอะไรกันแน่
ที่ต้องใช้สามสิ่งนี้พร้อมกัน

782
00:55:26,741 --> 00:55:30,661
องค์ชายเพคะ หากเปิดดูโรงเก็บของ…

783
00:55:30,745 --> 00:55:32,913
เราก็จะรู้ได้ว่าพวกเขา

784
00:55:34,498 --> 00:55:36,083
ใช้มันทำอะไร

785
00:55:37,293 --> 00:55:42,923
- แต่หากเราเปิดดูโรงเก็บของ…
- แล้วไม่พบสิ่งที่ตามหาเช่นนั้นสินะ

786
00:55:43,758 --> 00:55:46,761
มันก็จะไม่ต่างกับการทำลาย
ตำแหน่งทางการเมืองของเขา

787
00:55:46,844 --> 00:55:49,055
เช่นเดียวกับครอบครัวของเขา

788
00:55:49,138 --> 00:55:53,726
หากเป็นเช่นนั้นโชวอนโบกับตระกูลโช

789
00:55:53,809 --> 00:55:57,730
ก็จะสามารถกำจัดศัตรูได้
และจะเรืองอำนาจยิ่งกว่าเดิมนะเพคะ

790
00:56:04,695 --> 00:56:05,821
องค์ชาย

791
00:56:07,239 --> 00:56:09,241
พระองค์ทรงไม่เชื่อใจพวกเขามากพอ

792
00:56:10,951 --> 00:56:12,495
จะเปิดโรงเก็บของหรือ

793
00:56:26,842 --> 00:56:28,803
อย่างที่เจ้าเคยบอกก่อนหน้านี้

794
00:56:33,182 --> 00:56:35,392
หากข้าไม่ได้รับจดหมายจากภูตผี…

795
00:56:36,227 --> 00:56:39,105
สหายคนสนิทของเจ้า
จะหันมาแทงข้างหลัง…

796
00:56:39,146 --> 00:56:42,858
ยามที่ข้าได้เป็นรัชทายาท
ข้าตัดสินใจละทิ้งมิตรภาพทั้งหมดแล้ว

797
00:56:42,942 --> 00:56:45,778
หากข้าไม่ได้รับจดหมายจากภูตผี…

798
00:56:45,861 --> 00:56:47,196
ข้าก็คง…

799
00:56:48,405 --> 00:56:51,158
เปิดโรงเก็บของนั่นได้
ด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ

800
00:56:52,535 --> 00:56:54,453
ในตัวซงออน สหายเก่าแก่ของข้า

801
00:57:06,549 --> 00:57:08,759
ข้าจะเปิดโรงเก็บของนั่นเสีย

802
00:57:10,928 --> 00:57:12,596
ข้าจะเชื่อใจ

803
00:57:14,265 --> 00:57:15,766
ใต้เท้าฮันกับซงออน

804
00:57:23,774 --> 00:57:25,025
เจ้าจะ…

805
00:57:29,738 --> 00:57:31,615
เป็นสหายข้าอีกได้หรือไม่

806
00:57:35,244 --> 00:57:36,287
องค์ชาย

807
00:57:39,081 --> 00:57:40,499
ไม่มียามไหนเลย

808
00:57:42,084 --> 00:57:44,962
ที่กระหม่อมไม่เป็น
สหายของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ

809
00:57:54,013 --> 00:57:55,848
กระหม่อมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร

810
00:57:59,059 --> 00:58:00,895
แต่กระหม่อม
กลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยพ่ะย่ะค่ะ

811
00:58:09,403 --> 00:58:10,613
มันคือปาฏิหาริย์

812
00:58:12,531 --> 00:58:16,035
ที่คนสองคนมาพบกัน
เชื่อใจกัน และพึ่งพากัน

813
00:58:16,118 --> 00:58:17,203
ใช่แล้ว

814
00:58:18,621 --> 00:58:20,206
มันคือปาฏิหาริย์จริงๆ

815
00:58:23,167 --> 00:58:26,086
ข้าวางแผนจะสร้าง
ปาฏิหาริย์ทุกวันเชียวล่ะ

816
00:58:27,713 --> 00:58:31,425
ข้าจะมีสหายคนหนึ่ง
ที่ข้าไว้เนื้อเชื่อใจเขา

817
00:58:31,508 --> 00:58:35,179
และข้าก็จะปกป้องเขาเช่นเดียวกัน

818
00:59:05,834 --> 00:59:07,753
(ขอขอบคุณ ยุนซอกฮยอน)

819
00:59:26,355 --> 00:59:28,607
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

820
00:59:28,857 --> 00:59:31,568
เจ้าเป็นสหายข้าด้วยได้หรือไม่

821
00:59:31,652 --> 00:59:33,862
องค์ชายรัชทายาท ว่าที่กษัตริย์

822
00:59:33,946 --> 00:59:37,283
ไม่สามารถแยกแยะ
เรื่องส่วนตัวกับหน้าที่ออกจากกันได้

823
00:59:37,366 --> 00:59:40,494
อาศัยโชคร้ายของราชวงศ์…

824
00:59:40,577 --> 00:59:44,415
- เหตุใดมองเช่นนั้น
- นำตัวเขามาเป็นๆ

825
00:59:44,498 --> 00:59:46,625
กระหม่อมจะทำตามรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ

826
00:59:47,418 --> 00:59:50,129
ทุกคดีต่างก็ชี้กลับไปที่บยอกชอน

827
00:59:50,212 --> 00:59:51,380
เข้ามาได้

828
00:59:51,463 --> 00:59:54,258
องค์ชายรัชทายาท
จะข้องเกี่ยวกับการเมืองไม่ได้

829
00:59:54,341 --> 00:59:57,094
เห็นว่าเจ้ามาจากบยอกชอนสินะ