1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,693 --> 00:00:27,236
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,319 --> 00:00:29,029
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,113 --> 00:00:32,283
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,366 --> 00:00:33,784
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,868 --> 00:00:35,703
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:38,205 --> 00:00:40,124
เจ้าจะเป็นสหายข้าอีกได้หรือไม่

13
00:00:41,500 --> 00:00:42,501
องค์ชาย

14
00:00:43,461 --> 00:00:44,837
ไม่มียามไหนเลย

15
00:00:46,589 --> 00:00:49,383
ที่กระหม่อมไม่เป็น
สหายของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ

16
00:00:53,053 --> 00:00:55,890
ข้าวางแผนจะสร้าง
ปาฏิหาริย์ทุกวันเชียวละ

17
00:00:56,599 --> 00:00:59,852
ข้าจะมีสหายคนหนึ่ง
ที่ข้าไว้เนื้อเชื่อใจเขา

18
00:00:59,935 --> 00:01:03,773
และข้าก็จะปกป้องเขาเช่นเดียวกัน

19
00:01:08,652 --> 00:01:11,155
เช่นนั้นข้าจะรอ
เจอเจ้าที่ลานฝึกก็แล้วกัน

20
00:01:11,238 --> 00:01:13,783
ยามไม่มีผู้ใดให้แข่งขันด้วย

21
00:01:13,866 --> 00:01:15,910
การฝึกยิงธนูก็ชักเริ่มน่าเบื่อ

22
00:01:15,993 --> 00:01:16,994
พ่ะย่ะค่ะ

23
00:01:41,644 --> 00:01:43,813
(ตอนที่ 10)

24
00:01:48,776 --> 00:01:51,070
ทรงดีใจหรือไม่เพคะ
ที่ได้มีสหายอีกครั้งหนึ่ง

25
00:01:54,907 --> 00:01:56,659
ดูจะเป็นเช่นนั้นนะเพคะ

26
00:01:56,742 --> 00:01:59,036
พระองค์ทรงยิ้มไม่หุบ
ตั้งแต่เมื่อสักครู่แล้ว

27
00:02:09,046 --> 00:02:10,840
เหตุใดทรงมองหม่อมฉันเช่นนั้น

28
00:02:13,217 --> 00:02:16,512
เจ้าจะเป็นสหายของข้าด้วยได้หรือไม่

29
00:02:18,389 --> 00:02:21,100
หรือเจ้าคิดว่าบุรุษกับสตรี
ไม่อาจเป็นสหายกันได้

30
00:02:22,393 --> 00:02:23,978
ไม่ใช่เพคะ

31
00:02:24,061 --> 00:02:28,315
หม่อมฉันเพียงแต่
รู้สึกโมโหขึ้นมาอีกครั้ง

32
00:02:28,399 --> 00:02:31,318
ยามพระองค์ทรงไล่ออกมา
หม่อมฉันเสียใจมาก

33
00:02:33,153 --> 00:02:35,656
หลังทำเช่นนั้น
พระองค์ทรงรู้สึกดีมากหรือไม่

34
00:02:35,739 --> 00:02:37,867
ข้าจึงได้กล่าวขอโทษไปอย่างไรเล่า

35
00:02:43,998 --> 00:02:45,040
ข้าต้องขอโทษด้วย

36
00:02:51,171 --> 00:02:52,423
เท่านั้นเองรึ

37
00:02:52,506 --> 00:02:54,091
มันสั้นและง่ายไปนะเพคะ

38
00:02:54,174 --> 00:02:56,427
หม่อมฉันอยากให้พระองค์
ตรัสประโยคเดิมอีกครั้ง

39
00:02:56,510 --> 00:02:58,596
แต่ครานี้ขอให้ยาวขึ้น
และละเอียดมากขึ้นเพคะ

40
00:02:58,679 --> 00:03:00,139
"ข้าต้องการเจ้า"

41
00:03:00,222 --> 00:03:02,057
"ข้าอยากให้เจ้าอยู่กับข้า"

42
00:03:02,141 --> 00:03:04,977
ไหนลองตรัสให้หม่อมฉันฟังหน่อยสิเพคะ

43
00:03:11,442 --> 00:03:13,611
มินแจอี ข้าคิดถึงเจ้า

44
00:03:13,694 --> 00:03:15,821
เหตุใดทรงเงียบเช่นนั้นล่ะเพคะ

45
00:03:15,905 --> 00:03:18,032
แล้วเจ้าเล่า

46
00:03:18,115 --> 00:03:22,036
ระหว่างอยู่ที่มันยอนดัง
เจ้าคงไม่คิดถึงข้าแม้แต่นิดกระมัง

47
00:03:22,494 --> 00:03:24,163
เหตุใดไม่ตรัสอะไรเลยเพคะ

48
00:03:24,830 --> 00:03:28,959
ยามที่ข้างกายข้าไม่มีเจ้าอยู่…

49
00:03:29,043 --> 00:03:31,462
วังตะวันออก
คล้ายจะว่างเปล่ายิ่งกว่าที่ผ่านมา

50
00:03:31,545 --> 00:03:33,839
การกล่าวขอโทษมันยากมากเลยหรือเพคะ

51
00:03:35,674 --> 00:03:37,635
ข้าขอโทษเจ้าในหัวไปแล้ว

52
00:03:38,302 --> 00:03:40,095
หากเจ้ายังพูดกับตัวเองได้

53
00:03:40,179 --> 00:03:42,264
ข้าก็คิดกับตัวเองได้เช่นกัน

54
00:03:42,765 --> 00:03:44,016
- ไม่ได้เพคะ
- เจ้านี่มัน…

55
00:03:44,099 --> 00:03:47,061
ยามนั้นพระองค์ทรงแอบฟัง
หม่อมฉันพูดกับตัวเองนี่เพคะ

56
00:03:47,144 --> 00:03:49,313
หากจะให้ยุติธรรม
พระองค์ก็ต้องบอกหม่อมฉันสิ

57
00:03:49,396 --> 00:03:50,898
ว่าสักครู่ทรงคิดอะไรอยู่

58
00:03:56,487 --> 00:03:59,114
เมื่อสักครู่ข้าคิด
สิ่งที่เจ้าไม่ควรล่วงรู้เป็นอันขาด

59
00:03:59,531 --> 00:04:01,408
ได้อย่างไรกัน จะทรงใช้ไม้นี้รึ

60
00:04:01,492 --> 00:04:03,535
ก็ยังดีกว่าสบถใส่เก้าอี้ไม่ใช่หรือ

61
00:04:03,619 --> 00:04:05,788
เท่านั้นไม่พอ เจ้ายังเตะมันอีก

62
00:04:05,871 --> 00:04:09,708
ยามนั้นเจ้าคงจินตนาการ
ว่าเก้าอี้ตัวนั้นเป็นข้าสินะ

63
00:04:09,792 --> 00:04:11,418
- ยามนั้นก็ส่วนยามนั้น
- "ยามนั้นก็ส่วนยามนั้น" รึ

64
00:04:11,502 --> 00:04:13,587
แต่ยามนี้พระองค์
ทรงกำลังเล่นไม่ซื่อเพคะ

65
00:04:15,631 --> 00:04:17,633
พอได้แล้ว กลับไปพักผ่อนเสีย

66
00:04:24,974 --> 00:04:27,935
ไม่ได้นะเพคะ
หม่อมฉันจะชิงกลับก่อนได้อย่างไร

67
00:04:32,231 --> 00:04:34,566
หม่อมฉันต้องตาม
คุ้มกันพระองค์ให้ถึงวังตะวันออกก่อน

68
00:04:34,650 --> 00:04:36,568
ยามนี้มันดึกดื่นมากแล้ว

69
00:04:36,652 --> 00:04:37,987
เจ้ากลับไปพักผ่อนเสีย

70
00:04:41,073 --> 00:04:43,075
แม้เจ้าจะแต่งกายเป็นบุรุษ

71
00:04:43,158 --> 00:04:46,745
แต่ข้ายังไม่ลืมหรอกว่าเจ้าเป็นสตรี

72
00:04:55,379 --> 00:04:57,631
เอ้อ หากเจ้ากลับไปแล้ว

73
00:04:57,715 --> 00:05:00,175
จะพบว่ามีของว่างมื้อดึกรออยู่ด้วยนะ

74
00:05:01,927 --> 00:05:04,471
หากข้าไม่ทันไปรับมื้อเที่ยง
ก็จะไม่มีใครเก็บอาหารเผื่อไว้ให้ข้า

75
00:05:04,555 --> 00:05:07,558
แต่พระองค์ไม่เคยถามข้าสักหน
ว่าข้าได้ทานมื้อเย็นหรือไม่

76
00:05:08,976 --> 00:05:12,271
ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผล
อย่างที่เจ้าลอบคิดหรอก

77
00:05:14,523 --> 00:05:18,068
ข้าให้แทกังเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว
เข้าไปกินเสียให้เรียบร้อย

78
00:05:20,988 --> 00:05:21,989
องค์ชาย

79
00:05:24,825 --> 00:05:27,202
แล้วพระองค์ไม่ทรงหิวบ้างหรือเพคะ

80
00:05:27,953 --> 00:05:29,913
อย่างไรเราก็เดินกันมาไกล

81
00:05:57,733 --> 00:05:59,151
ไชโย

82
00:06:00,319 --> 00:06:02,279
ผัดวุ้นเส้นกับยำเนื้อดิบ

83
00:06:02,362 --> 00:06:04,656
ไม่เห็นพวกเจ้ามานานแล้วนะนี่

84
00:06:10,829 --> 00:06:14,875
ขนมอบจากห้องเครื่องในวัง
ก็หวานราวกับน้ำผึ้ง ชื่นใจจริงๆ

85
00:06:21,924 --> 00:06:24,009
ขอประทานอภัยเพคะ

86
00:06:24,093 --> 00:06:26,762
หม่อมฉันทำตัวเสียมารยาทเสียแล้ว

87
00:06:27,513 --> 00:06:28,514
อ๊ะ

88
00:06:29,431 --> 00:06:31,350
ลองเสวยดูสิเพคะ รสชาติดีมาก

89
00:06:31,433 --> 00:06:34,019
เหมือนไม่ใช่อาหารบนโลกมนุษย์เลยเพคะ

90
00:07:10,389 --> 00:07:12,224
ยังไม่นอนอีกหรือขอรับ

91
00:07:13,767 --> 00:07:16,937
องค์ชายรัชทายาท
ทรงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

92
00:07:17,020 --> 00:07:18,605
ข้าก็รู้สึกเช่นนั้นขอรับ

93
00:07:25,404 --> 00:07:26,864
ข้าไม่รู้เลยว่า

94
00:07:26,947 --> 00:07:29,741
ท่านพ่อเตรียมดอกไม้ไฟ
สำหรับฉลองแต่งงานไว้ให้ข้าด้วย

95
00:07:30,659 --> 00:07:33,078
ท่านพ่อเคยกล่าวไว้ไม่ใช่หรือว่า

96
00:07:33,162 --> 00:07:36,039
การจัดงานเฉลิมฉลองใหญ่โตเกินพอดี

97
00:07:36,123 --> 00:07:38,292
มันผิดต่อหลักประพฤติตนของปราชญ์

98
00:07:38,375 --> 00:07:41,712
หากมีการจุดดอกไม้ไฟ
ผู้คนก็จะแห่กันมาจากทั่วสารทิศ

99
00:07:41,795 --> 00:07:44,506
และทั้งหมู่บ้านก็คงร่วมเฉลิมฉลอง

100
00:07:44,590 --> 00:07:48,302
อย่างไรเสียเจ้าก็เป็น
บุตรชายเพียงคนเดียวของพ่อ

101
00:07:48,844 --> 00:07:50,429
การที่มีผู้คนมารวมตัวกัน

102
00:07:50,512 --> 00:07:52,556
ร่วมหัวเราะ ร่วมสังสรรค์

103
00:07:52,639 --> 00:07:57,561
ในงานมงคลสมรสของบุตรชาย
ไม่เรียกว่าเป็นงานเฉลิมฉลอง

104
00:07:57,644 --> 00:07:59,688
ที่ใหญ่โตเกินความพอดีหรอก

105
00:08:05,277 --> 00:08:09,031
พ่อคิดว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว
ที่เราจะต้องจัดการสิ่งของในนี้

106
00:08:10,073 --> 00:08:11,950
มันถูกทิ้งไว้นานเกินไปแล้ว

107
00:08:12,034 --> 00:08:15,746
พรุ่งนี้พ่อจะวานให้คน
จากกรมยุทธภัณฑ์ส่งกำมะถันไปแกซอง

108
00:08:16,705 --> 00:08:20,292
นางไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

109
00:08:20,375 --> 00:08:22,294
เจ้าอย่าได้จมปลัก

110
00:08:22,377 --> 00:08:25,422
อยู่กับการตามหาคนที่ตายไปแล้วเลย

111
00:08:27,466 --> 00:08:28,759
มันสูญเปล่า

112
00:08:30,761 --> 00:08:33,013
เมื่อใดที่
การคัดเลือกพระชายาเสร็จสิ้น

113
00:08:33,096 --> 00:08:35,766
พ่อจะหาคู่หมั้นคู่หมายใหม่ให้เจ้า

114
00:08:36,433 --> 00:08:37,559
เจ้าอย่าได้ลืมเล่า

115
00:08:37,643 --> 00:08:42,898
เรื่องนี้มีอนาคตตระกูลเป็นเดิมพัน
เราจะประวิงเวลาต่อไปไม่ได้อีก

116
00:09:58,974 --> 00:10:01,685
เจอตัวเสียที จางการัม

117
00:10:03,020 --> 00:10:05,105
แต่นั่นบุรุษไม่ใช่หรือ

118
00:10:05,188 --> 00:10:09,484
เหตุใดท่านจึงเรียกเขาว่าจางการัมกัน
ในภาพเหมือนนางดูผอมบางกว่านี้นะ

119
00:10:09,568 --> 00:10:13,280
สตรีมากมายแต่งกายเป็นบุรุษ
เพื่อหลบหนีคำสั่งชูซเวรยอง

120
00:10:13,363 --> 00:10:15,073
ต้องใช่นางแน่นอน

121
00:10:15,157 --> 00:10:16,366
เช่นนั้นบุกไปจับเลยไหม

122
00:10:23,206 --> 00:10:25,000
โธ่เอ๊ย

123
00:10:25,083 --> 00:10:28,211
หากมีพวกล่าค่าหัว
มาตามล่าตัวข้าเล่า จะทำอย่างไรดี

124
00:10:28,295 --> 00:10:31,923
โอ๊ย ทุกวันนี้
ข้าแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว

125
00:10:33,842 --> 00:10:36,887
ไม่ได้สิ ไม่ว่าข้าจะอยู่หรือตาย

126
00:10:36,970 --> 00:10:38,764
ก็ต้องทำเพื่อคุณหนูแจอี

127
00:10:41,558 --> 00:10:43,310
นางจากแกซองมาเพื่ออันใดกัน

128
00:10:43,393 --> 00:10:47,022
เหตุใดเราต้องรู้เหตุผล
ที่นางจากมาด้วยเล่าขอรับ

129
00:10:49,608 --> 00:10:51,818
มินแจอีคงยังไม่ตายนั่นแหละ

130
00:10:52,903 --> 00:10:56,531
นางแต่งกายปลอมเป็นบุรุษ
แล้วถ่อมาถึงฮันยาง

131
00:10:56,615 --> 00:10:59,493
ก็คงเพื่อพบเจ้านายของนาง มินแจอี

132
00:10:59,576 --> 00:11:03,246
เช่นนั้นท่านก็จะรอจับมินแจอี
แล้วส่งพวกนางทั้งคู่ให้ทางการสินะ

133
00:11:04,414 --> 00:11:08,627
เจ้าคิดว่าหากอยากได้เงินมากที่สุด
ต้องนำตัวพวกนางไปส่งให้กับผู้ใด

134
00:11:08,710 --> 00:11:10,962
ก็ต้องเป็นหัวหน้าหน่วยฮันอยู่แล้วสิ

135
00:11:11,046 --> 00:11:12,631
เจ้าหนุ่มนั่น

136
00:11:12,714 --> 00:11:14,758
ทำชื่อเสียงพวกขุนนางป่นปี้…

137
00:11:14,841 --> 00:11:16,551
เจ้ายังอ่อนหัดนัก

138
00:11:16,635 --> 00:11:18,804
หรือท่านจะมีแผนการอื่น
อยู่ในใจแล้วขอรับ

139
00:11:20,555 --> 00:11:23,225
ข้าว่าจะนำตัวพวกนาง
ไปส่งให้กับใต้เท้าโช

140
00:11:25,519 --> 00:11:29,773
แล้วใต้เท้าโชจะนำพวกนาง
ไปใช้ประโยชน์อันใดกันหรือ

141
00:11:29,856 --> 00:11:31,400
เจ้าไม่รู้หรอกหรือว่า

142
00:11:31,483 --> 00:11:34,736
ใต้เท้าโชเป็นผู้ที่กว้านซื้อ
ข้อมูลจากทั่วทุกสารทิศ

143
00:11:34,820 --> 00:11:36,863
และเขายังเป็นถึงเสนาบดี

144
00:11:36,947 --> 00:11:40,367
เขาย่อมต้องจ่ายหนัก
กว่าหัวหน้าหน่วยฮันแน่นอน

145
00:11:43,161 --> 00:11:45,122
เรื่องเป็นเช่นนั้นนี่เอง

146
00:11:48,125 --> 00:11:51,044
องค์ชายรัชทายาท
ช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์

147
00:11:51,128 --> 00:11:55,424
ให้ใต้เท้าฮันเพื่อช่วยสหาย
กับครอบครัวด้วยตัวพระองค์เอง

148
00:11:55,507 --> 00:11:59,678
ในอนาคตพระองค์คงเป็น
กษัตริย์ที่ปราดเปรื่องเชียวล่ะ

149
00:11:59,761 --> 00:12:04,015
เฮอะ จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่องเสียจริง

150
00:12:04,099 --> 00:12:05,851
ท่านจะไม่เป็นไรแน่หรือ

151
00:12:11,815 --> 00:12:14,901
เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าข้าจะไม่มี
แผนสำรองไว้รับมืออันใดเลย

152
00:12:14,985 --> 00:12:17,404
อย่างไรก็ขอบใจที่มาแจ้งข่าวแล้วกัน

153
00:12:19,322 --> 00:12:21,616
เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะขอรับ

154
00:13:08,121 --> 00:13:10,207
เราได้ข่าวอะไรบ้างหรือไม่

155
00:13:12,417 --> 00:13:13,460
ข่าวอะไร

156
00:13:14,920 --> 00:13:17,214
- เจ้าไม่รู้เรื่องจริงๆ หรือ
- ข้าจะรู้ได้อย่างไร

157
00:13:21,551 --> 00:13:23,929
เรื่องจดหมายที่บอกว่า
"ซง กา มยอล" น่ะ…

158
00:13:24,012 --> 00:13:25,096
เงียบปากเสีย

159
00:13:26,932 --> 00:13:29,100
หากจะมีข่าวอันใด
ก็คงเป็นเรื่องนั้นแหละ

160
00:13:29,184 --> 00:13:31,811
พวกเขาไม่ติดต่อมา
เพราะมันเป็นเรื่องของหมู่บ้าน

161
00:13:31,895 --> 00:13:34,773
ต่อให้สวมหน้ากาก
ก็อาจมีคนจำเขาได้อยู่ดีไม่ใช่หรือ

162
00:13:40,153 --> 00:13:43,240
ข้าได้ยินว่าเจ้าไป
ที่สำนักร่างทรงมาสินะ

163
00:13:43,323 --> 00:13:45,075
เหตุใดต้องสร้างเรื่องด้วย

164
00:13:45,158 --> 00:13:48,578
หากเรื่องที่ต้นบ๊วยติดไฟ
เกี่ยวข้องกับร่างทรง

165
00:13:48,662 --> 00:13:50,539
เช่นนั้นเจ้าย่อมมีเอี่ยว

166
00:13:51,331 --> 00:13:52,582
เจ้ารู้มากแค่ไหน

167
00:13:53,166 --> 00:13:55,001
หากมีใครมาได้ยินเจ้าจะว่าอย่างไร

168
00:13:55,085 --> 00:13:57,796
ข้าจะไปรู้เรื่องราวอันใดได้
ข้าเพียงทำตามคำสั่ง

169
00:13:57,879 --> 00:13:59,381
หากเจ้าเพียงทำตามคำสั่ง

170
00:14:00,382 --> 00:14:03,843
เช่นนั้นเรา
ก็กลับบ้านได้แล้วใช่หรือไม่

171
00:14:05,512 --> 00:14:06,805
หากไม่กลับเล่า

172
00:14:08,390 --> 00:14:11,518
จะให้เราใช้ชีวิตต่อไป
ด้วยชื่อปลอมๆ บ้านเกิดปลอมๆ หรือ

173
00:14:11,601 --> 00:14:14,229
ข้าต้องเอาชื่อตัวเองกลับมาให้จงได้

174
00:14:17,023 --> 00:14:20,110
เช่นนั้นก็กลับไปที่หมู่บ้านแนอัน…

175
00:14:20,193 --> 00:14:22,070
เลิกพูดจาเลอะเทอะ

176
00:14:25,448 --> 00:14:28,118
แล้วไปเก็บของส่งไป
ให้หมู่บ้านแนอันเสียเถอะ

177
00:14:29,160 --> 00:14:30,912
ไม่นานพระรูปนั้นจะกลับมาแล้ว

178
00:14:45,635 --> 00:14:51,349
หากเรื่องที่ต้นบ๊วยติดไฟ
ไม่ได้เกี่ยวข้องกับใต้เท้าฮันจริง

179
00:14:51,433 --> 00:14:55,520
เช่นนั้นพวกโจรบยอกชอน
ก็กำลังวางแผนบางอย่างงั้นหรือ

180
00:15:09,868 --> 00:15:12,495
ทรงทราบได้อย่างไรว่าหม่อมฉันชอบดื่ม

181
00:15:13,788 --> 00:15:16,499
พระองค์ช่างมี
พระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น

182
00:15:41,608 --> 00:15:43,652
หม่อมฉันรู้สึกดีมากเพคะ

183
00:15:43,735 --> 00:15:46,237
วันนี้พระองค์ทรงดูองอาจไม่เบา

184
00:15:46,780 --> 00:15:51,034
ยามที่พระองค์ทรงเอาจริง
ในโรงเก็บของของหัวหน้าหน่วยฮัน

185
00:15:51,117 --> 00:15:53,036
หม่อมฉันก็รู้สึกโล่งใจเพคะ

186
00:16:00,710 --> 00:16:02,337
เจ้าคิดเรื่องซองอนอยู่หรือ

187
00:16:04,422 --> 00:16:05,548
ไม่ใช่เพคะ

188
00:16:07,300 --> 00:16:10,512
หม่อมฉันเพียงแต่นึกถึงเทียน
ที่เห็นในโรงเก็บของแห่งนั้น

189
00:16:13,264 --> 00:16:16,518
เมื่อใดที่เจ้าค้นพบความจริง
เจ้าก็จะล้างมลทินให้ตัวเจ้าเอง

190
00:16:16,601 --> 00:16:19,562
และสามารถนำเทียนเหล่านั้นมาจุดได้

191
00:16:22,273 --> 00:16:25,527
หัวหน้าหน่วยฮัน
เป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เพคะ

192
00:16:27,112 --> 00:16:29,989
แม้ท่านพ่อของหม่อมฉันจะใช้เวลานาน
กว่าจะตัดสินใจยอมรับเขาก็ตาม

193
00:16:31,533 --> 00:16:35,078
แต่หม่อมฉันกลับชอบเขา
โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่า

194
00:16:37,789 --> 00:16:39,666
เขาเป็นคนดีถึงเพียงนี้

195
00:16:40,917 --> 00:16:44,838
- เจ้าหมายความว่าอย่างไร
- การสมรสนั้นเป็นเรื่องบังคับกลายๆ

196
00:16:44,921 --> 00:16:46,131
ทรงนึกดูสิเพคะ

197
00:16:46,214 --> 00:16:49,300
การแต่งงานถือเป็น
คำมั่นสัญญาระหว่างสองตระกูล

198
00:16:49,384 --> 00:16:52,971
ดังนั้นแล้ว หากหม่อมฉัน
มีความรู้สึกชอบพอเขา

199
00:16:53,054 --> 00:16:54,889
ย่อมต้องดีกว่าจงเกลียดจงชังเขา

200
00:16:54,973 --> 00:16:59,060
แต่เจ้าเคยบอกว่าตกหลุมรักซองอน
และเป็นรักแรกพบด้วยไม่ใช่หรือ

201
00:16:59,144 --> 00:17:01,479
หม่อมฉันจะไปตกหลุมรักเขา
ได้อย่างไรกันเพคะ

202
00:17:01,563 --> 00:17:03,857
เราเคยพบกันตอนเด็ก
เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

203
00:17:04,607 --> 00:17:08,278
หม่อมฉันเพียงแต่ตัดสินใจ
จะทำใจให้ชอบเขาเท่านั้น

204
00:17:08,361 --> 00:17:11,698
พระองค์ก็ควรทำ
เช่นเดียวกับหม่อมฉันนะเพคะ

205
00:17:12,615 --> 00:17:15,577
ในเมื่ออีกไม่นาน
พระองค์ก็ต้องอภิเษกสมรสแล้ว

206
00:17:16,995 --> 00:17:19,956
ข้าไม่ต้องให้เจ้ามาบอกหรอก
ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง

207
00:17:20,039 --> 00:17:23,793
เช่นนั้นพระองค์
จะทรงเกลียดพระชายาหรือเพคะ

208
00:17:23,877 --> 00:17:26,045
ข้าจะทำการอันใดมันก็เรื่องของข้า

209
00:17:26,129 --> 00:17:28,965
คนเราจะรู้ล่วงหน้า
ได้อย่างไรว่าจะชอบพอ

210
00:17:29,048 --> 00:17:30,675
หรือเกลียดชังใคร

211
00:17:32,218 --> 00:17:33,803
ลางไม่ดีเสียแล้ว

212
00:17:33,887 --> 00:17:35,638
หม่อมฉันล่ะสงสารพระชายาจริงๆ

213
00:17:35,722 --> 00:17:39,809
สตรีที่กำลังจะเข้าพิธีมงคลสมรส
ก็ไม่ต่างจากนั่งอยู่บนพรมเข็มนะเพคะ

214
00:17:39,893 --> 00:17:42,771
น่าเศร้าเสียจริงที่นาง
ต้องตบแต่งกับบุรุษไร้หัวใจเช่นนี้

215
00:17:42,854 --> 00:17:44,147
ไม่ได้การแล้ว

216
00:17:44,314 --> 00:17:46,775
นางจะต้องแต่งงานโดยที่ไม่ได้
พบหน้าว่าที่เจ้าบ่าวสักครั้ง

217
00:17:46,858 --> 00:17:49,527
แต่กลับต้องใช้เวลา
ทั้งชีวิตที่เหลือไปกับเขา

218
00:17:49,611 --> 00:17:51,070
มันไม่สมเหตุสมผลเลยเพคะ

219
00:17:52,030 --> 00:17:53,990
เมื่อใดที่พระองค์ขึ้นครองราชย์

220
00:17:54,073 --> 00:17:56,367
โปรดเปลี่ยนแปลง
ข้อกฎหมายนี้ด้วยนะเพคะ

221
00:17:57,786 --> 00:18:00,246
ให้ปรับแก้ว่า
หากจะเข้าพิธีมงคลสมรสกับผู้ใด

222
00:18:00,330 --> 00:18:03,208
ทั้งสองฝ่ายจำเป็นจะต้อง
ทำความรู้จักกันเสียก่อน ดูดีไหมเพคะ

223
00:18:03,291 --> 00:18:07,212
ก่อนแต่งงานจะต้องคบหากันก่อน
อย่างน้อยหนึ่งปี เคยจับมือกัน

224
00:18:07,295 --> 00:18:09,130
- เคยดมกลิ่นกัน
- ดมกลิ่นอันใด

225
00:18:09,214 --> 00:18:12,467
อีกเงื่อนไขคือ
ต้องเคยมีจูบแรกร่วมกันเพคะ

226
00:18:12,550 --> 00:18:15,470
เช่นนั้นจึงจะรู้ได้ว่า
ทั้งคู่สามารถเข้ากันได้

227
00:18:15,553 --> 00:18:17,806
เมื่อรู้เรื่องเหล่านั้นแล้ว
จึงจะร่วมหอลงโลง…

228
00:18:17,889 --> 00:18:20,016
เลิกพูดเรื่องน่าเกลียดเสียทีเถิด

229
00:18:20,099 --> 00:18:22,936
หากให้เป็นเช่นนั้นจริง
โลกคงได้ถึงกาลอวสานก่อน

230
00:18:23,019 --> 00:18:26,272
แต่หม่อมฉันคิดว่าอีกไม่นาน
ผู้คนก็น่าจะทำเช่นนั้นกันนะเพคะ

231
00:18:28,191 --> 00:18:29,359
แปลกนัก…

232
00:18:39,244 --> 00:18:40,703
ข้าล่ะสงสารซองอนเสียจริง

233
00:18:42,747 --> 00:18:45,291
เขาต้องพบเจอ
ความลำบากยากเข็ญมากทีเดียว…

234
00:19:06,938 --> 00:19:08,982
จะให้แต่งงานกับสตรีนางอื่นหรือ…

235
00:19:09,983 --> 00:19:12,318
ได้โปรดยังมีชีวิตอยู่ด้วยเถิด

236
00:19:12,402 --> 00:19:14,237
ข้าจะตามหาเจ้าให้พบ

237
00:19:19,784 --> 00:19:23,121
ข้าอยากให้ซองอนรู้เรื่องของเจ้า

238
00:19:26,875 --> 00:19:28,126
ก่อนที่จะสายเกินไป

239
00:19:30,920 --> 00:19:32,755
หากเจ้าไปหาเขาเสีย

240
00:19:32,839 --> 00:19:36,467
แล้วปล่อยให้ข้าจัดการเรื่องที่เหลือ
เช่นนั้นจะไม่ปลอดภัยกว่าหรือ

241
00:19:36,551 --> 00:19:38,887
หม่อมฉันอยากล้างมลทิน
ให้ตัวเองก่อนเพคะ

242
00:19:38,970 --> 00:19:42,140
หากหม่อมฉันสืบจนรู้ว่าผู้ใด
สังหารครอบครัวของหม่อมฉัน

243
00:19:42,223 --> 00:19:43,975
หม่อมฉันจะไม่ยกโทษให้มัน

244
00:19:44,058 --> 00:19:46,519
ตระกูลของหม่อมฉันต้องสิ้นชื่อ

245
00:19:46,603 --> 00:19:51,232
หม่อมฉันจึงต้องจับฆาตกรให้ได้
ด้วยตัวเองและให้มันชดใช้ในบาปที่ก่อ

246
00:19:56,446 --> 00:20:00,366
และอย่างไรเสีย
หลังจากหม่อมฉันทำสำเร็จแล้ว

247
00:20:01,367 --> 00:20:03,953
หม่อมฉันก็จะไม่แต่งงาน
กับหัวหน้าหน่วยฮันเพคะ

248
00:20:06,664 --> 00:20:10,793
หม่อมฉันคิดว่าจะมีความสุขกว่า
หากได้ใช้ชีวิตแบบขันทีต่อไป

249
00:20:10,877 --> 00:20:11,878
เฮอะ

250
00:20:13,254 --> 00:20:17,216
ข้าอยากรู้นักว่าในหัวของเจ้ามีอะไร
เจ้าจึงมีความคิดไร้แก่นสารเช่นนี้

251
00:20:17,300 --> 00:20:19,928
แต่พระองค์เป็นผู้แรก
ที่บอกกับหม่อมฉันว่า

252
00:20:20,720 --> 00:20:21,888
"เอาเลย"

253
00:20:21,971 --> 00:20:24,682
เอาเลย อยากทำอะไรก็ทำ

254
00:20:24,766 --> 00:20:26,059
ข้าอนุญาตแล้ว

255
00:20:26,142 --> 00:20:28,561
ผู้ที่พูดเช่นนั้น
กับหม่อมฉันเป็นคนแรก

256
00:20:28,645 --> 00:20:30,313
ก็คือพระองค์เพคะ

257
00:20:31,022 --> 00:20:33,107
ด้วยเหตุนั้นหม่อมฉันจึงสามารถ

258
00:20:33,191 --> 00:20:35,485
ทำทุกอย่างที่ใจปรารถนาได้

259
00:20:38,655 --> 00:20:41,950
ก่อนจะได้พบกับพระองค์
ทุกอย่างไม่เป็นเช่นนี้หรอกนะเพคะ

260
00:20:42,283 --> 00:20:44,577
ฝากให้คุณชายมินด้วยเถิดขอรับ

261
00:20:44,661 --> 00:20:47,497
ท่านพ่อของข้าลบล้างมลทิน
ให้ตัวเองและกลับบ้านมาได้

262
00:20:47,580 --> 00:20:49,082
เพราะคุณชายมินแท้ๆ

263
00:20:49,165 --> 00:20:52,210
แต่อย่างไรเสีย
ข้าก็รับไว้ไม่ได้หรอก

264
00:20:52,293 --> 00:20:55,838
เก็บไว้เถิด เอาไปให้บิดาของเจ้า
เขาเพิ่งออกจากคุกมานะ

265
00:20:55,922 --> 00:20:57,382
ไม่เป็นไรจริงๆ เจ้าค่ะ

266
00:20:57,465 --> 00:20:59,842
ขอให้เราได้ตอบแทนพวกท่านสักทาง

267
00:21:01,135 --> 00:21:02,220
รับไปเถิดเจ้าค่ะ

268
00:21:07,016 --> 00:21:08,685
ที่ผ่านมาหม่อมฉันต้อง…

269
00:21:08,768 --> 00:21:11,604
ใช้ชื่อของท่านพี่บังหน้าเสมอ

270
00:21:11,688 --> 00:21:16,442
แต่ตอนนี้หม่อมฉันรู้สึกว่า
ตัวเองทำประโยชน์ได้โดยแท้จริงแล้ว

271
00:21:18,569 --> 00:21:22,824
หม่อมฉันได้มีชื่อแบบบุรุษ
แม้จะเป็นชื่อปลอมก็ตามที

272
00:21:23,199 --> 00:21:25,368
ซุนดล เจ้าล่ะคิดอย่างไร

273
00:21:25,451 --> 00:21:27,829
กระหม่อมก็คิดว่าคดีฆาตกรรมเหล่านี้
เป็นคดีต่อเนื่องเช่นเดียวกัน

274
00:21:28,162 --> 00:21:30,415
เมื่อมีชื่อนั้นอยู่

275
00:21:30,498 --> 00:21:33,334
หม่อมฉันก็สามารถ
ออกความคิดเห็นต่อหน้าผู้คนได้

276
00:21:33,710 --> 00:21:36,045
หม่อมฉันได้ช่วยชีวิตคนไว้ถึงสองคน

277
00:21:36,129 --> 00:21:38,965
และหม่อมฉัน
ก็รู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้เห็นครอบครัว

278
00:21:40,258 --> 00:21:41,634
ที่มีรอยยิ้มพร้อมหน้า

279
00:21:43,678 --> 00:21:45,346
บางครั้งหม่อมฉัน

280
00:21:45,430 --> 00:21:47,306
ก็นึกถึงทารกที่เราช่วยไว้ได้

281
00:21:47,390 --> 00:21:51,144
อยากรู้ว่าเด็กน้อยที่พระองค์
ประทานชื่อให้ว่ามยองแรนั้น

282
00:21:52,895 --> 00:21:55,648
ในอนาคตเขาจะมีชีวิตเป็นอย่างไร

283
00:21:55,732 --> 00:21:59,235
เพราะพระองค์ทรงอนุญาตให้หม่อมฉัน

284
00:21:59,318 --> 00:22:00,945
ทำตามที่ใจต้องการ

285
00:22:01,029 --> 00:22:02,780
หม่อมฉันจึงช่วยชีวิตคนคนนึง

286
00:22:02,864 --> 00:22:04,824
และช่วยไม่ให้ครอบครัวนึงถึงจุดจบได้

287
00:22:05,742 --> 00:22:08,536
แม้ว่าหม่อมฉันจะถูกใส่ร้าย
ในสิ่งที่ไม่ได้กระทำก็ตาม

288
00:22:11,164 --> 00:22:14,292
แต่หม่อมฉันก็ยังทำเช่นนี้ได้
เพราะมีพระองค์อยู่เคียงข้าง

289
00:22:16,252 --> 00:22:19,130
ข้าก็ทำทุกอย่างนี้ได้
เพราะมีเจ้าเคียงข้างเช่นกัน

290
00:22:25,636 --> 00:22:26,929
หากหม่อมฉันแต่งงานไป

291
00:22:28,556 --> 00:22:29,932
สิ่งเดียวที่หม่อมฉันจะจำ

292
00:22:30,016 --> 00:22:32,977
ก็คือเย็บถุงเท้า
ให้หัวหน้าหน่วยฮันเพคะ

293
00:22:33,061 --> 00:22:34,604
หม่อมฉันเกลียดนักที่ใครๆ

294
00:22:34,687 --> 00:22:38,191
ต่างก็บอกว่าหม่อมฉันต้องอยู่ในครัว
เพียงเพราะว่าหม่อมฉันเป็นสตรี

295
00:22:38,274 --> 00:22:42,361
และหากเขาตัดสินใจ
รับภรรยารองเข้ามาอีกคน…

296
00:22:43,237 --> 00:22:46,324
พระองค์ก็ทรงทราบดีว่า
หม่อมฉันขี้ฉุนเฉียวเพียงใด

297
00:22:46,407 --> 00:22:49,577
หม่อมฉันต้องอิจฉาริษยา
จนถูกไล่ออกจากเรือนแน่เพคะ

298
00:22:51,079 --> 00:22:54,499
จริงด้วยสิ เหตุการณ์เช่นนั้น
มีโอกาสเกิดขึ้นสูงเชียวละ

299
00:22:58,211 --> 00:23:00,546
หม่อมฉันชอบที่เป็นอยู่ตอนนี้เพคะ

300
00:23:00,630 --> 00:23:02,965
จะมีงานไหนดีไปกว่านี้อีก

301
00:23:03,049 --> 00:23:06,302
หากหม่อมฉันแต่งงาน
จะดื่มสุราสักแก้วก็คงไม่ได้

302
00:23:08,096 --> 00:23:11,432
เช่นนั้นเจ้าจะบอกว่า
จะอยู่ข้างกายข้าตลอดไปงั้นหรือ

303
00:23:11,516 --> 00:23:12,517
อย่างไรนะ

304
00:23:14,102 --> 00:23:16,145
ฟังดูเข้าท่ามากเลยเพคะ

305
00:23:16,229 --> 00:23:18,481
นอกจากพระองค์จะประทาน
ที่ซุกหัวนอนและอาหารให้

306
00:23:18,564 --> 00:23:20,525
หม่อมฉันยังได้
ค่าตอบแทนเป็นเดือนๆ อีก

307
00:23:20,608 --> 00:23:22,652
ในเมื่อยามนี้
หม่อมฉันรู้ใจพระองค์แล้ว

308
00:23:22,735 --> 00:23:24,695
เสียงบ่นของพระองค์ก็ฟังดูรื่นหูดี

309
00:23:24,779 --> 00:23:27,907
และหากสักวันหนึ่ง
พระองค์ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์

310
00:23:28,908 --> 00:23:30,952
หม่อมฉันก็จะได้เป็น
หัวหน้าขันทีอย่างไรล่ะเพคะ

311
00:23:31,035 --> 00:23:32,036
ใครบอกเจ้า

312
00:23:32,120 --> 00:23:36,791
ใครบอกว่าเจ้าจะได้เป็นหัวหน้าขันที
ตำแหน่งนั้นใช่ว่าใครก็เป็นได้

313
00:23:36,874 --> 00:23:38,501
- ให้หม่อมฉันเป็นเถิด
- ฮะ…

314
00:23:38,584 --> 00:23:41,045
โปรดให้หม่อมฉัน
เป็นหัวหน้าขันทีเถิดนะเพคะ

315
00:23:41,129 --> 00:23:42,171
ให้มันน้อยๆ หน่อย

316
00:23:42,839 --> 00:23:46,134
เอ้อ ในเมื่อหม่อมฉันเป็นขันที
หม่อมฉันก็ไม่จำเป็นต้องไว้หนวด

317
00:23:46,217 --> 00:23:48,469
ดังนั้นตำแหน่งนี้ก็เหมาะสมแล้ว

318
00:23:48,553 --> 00:23:50,429
หากที่ผ่านมาหม่อมฉันรู้

319
00:23:50,513 --> 00:23:53,266
ว่ามีวิธีใช้ชีวิต
โดยที่ไม่ต้องแต่งงานอยู่

320
00:23:53,349 --> 00:23:58,020
หม่อมฉันก็คงไม่คิดเรื่องพวกนั้น
ตั้งแต่แรกแล้วล่ะเพคะ

321
00:23:58,104 --> 00:24:00,148
พระองค์จะขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์

322
00:24:00,231 --> 00:24:02,984
หม่อมฉันก็จะเป็นหัวหน้าขันที
ฟังดูเข้าท่าดีหรือไม่เพคะ

323
00:24:04,402 --> 00:24:07,321
เช่นนั้น
หากซองอนพบรักกับสตรีนางอื่น

324
00:24:07,405 --> 00:24:09,157
เจ้าจะไม่ถือสาหรือ

325
00:24:12,577 --> 00:24:15,913
อย่างไรหม่อมฉัน
ก็อยากเป็นหัวหน้าขันทีมากกว่าเพคะ

326
00:24:15,997 --> 00:24:17,540
โปรดให้หม่อมฉันเป็นเถิด

327
00:24:17,623 --> 00:24:18,708
เฮอะ

328
00:24:20,918 --> 00:24:25,756
เช่นนั้นก็ย่อมได้ หากไม่คิดแต่งงาน
และจะทำงานเป็นขันทีต่อไป

329
00:24:26,924 --> 00:24:29,719
ข้าจะแต่งตั้งเจ้า
เป็นหัวหน้าขันทีก็ได้

330
00:24:31,262 --> 00:24:32,597
ทรงรับปากแล้วนะเพคะ

331
00:24:33,431 --> 00:24:36,851
ไชโย หม่อมฉันจะได้
เป็นหัวหน้าขันทีแล้ว

332
00:24:38,978 --> 00:24:43,191
ฝ่าบาท ท่านอัครมหาเสนาบดี
มาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

333
00:24:45,234 --> 00:24:49,071
ฝ่าบาท
ใต้เท้าฮันมาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

334
00:24:49,655 --> 00:24:50,823
เข้ามาได้

335
00:24:52,366 --> 00:24:56,078
ฝ่าบาท
ใต้เท้าโชมาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

336
00:24:56,162 --> 00:24:57,163
เข้ามาได้

337
00:25:00,333 --> 00:25:04,086
ฝ่าบาท เสวยต็อกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

338
00:25:04,170 --> 00:25:05,796
พอได้แล้ว

339
00:25:05,880 --> 00:25:07,715
- ฝ่าบาท
- พอ

340
00:25:07,798 --> 00:25:10,218
ต็อกจานนี้เป็นของกำนัล
จากกระหม่อม หัวหน้าขันทีพ่ะย่ะค่ะ

341
00:25:10,301 --> 00:25:11,636
บอกว่าพออย่างไรเล่า

342
00:25:25,233 --> 00:25:27,443
เราได้รับข่าว
จากท่านเสนาบดีกรมมหาดไทยแล้ว

343
00:25:27,985 --> 00:25:29,153
ท่านแม่

344
00:25:30,488 --> 00:25:33,366
ท่านพ่อ เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น…

345
00:25:33,449 --> 00:25:36,494
ดูเหมือนว่านางจะพึงใจ
ในตัวเจ้ามากทีเดียว

346
00:25:36,577 --> 00:25:38,329
ไม่ๆ ไม่หรอกขอรับ

347
00:25:38,412 --> 00:25:42,833
เรื่องของเรื่องก็คือว่า…

348
00:25:43,501 --> 00:25:45,795
เรา เอ่อ คือว่า…

349
00:25:45,878 --> 00:25:48,923
เจ้าเก็บข้าวของแล้วไปที่ฮัมจินเสีย

350
00:25:49,006 --> 00:25:50,549
เอ๊ะ ฮัมจินหรือ

351
00:25:50,633 --> 00:25:52,593
เกิดอะไรขึ้นกับท่านย่าหรือขอรับ

352
00:25:52,677 --> 00:25:55,721
หากเจ้าไปที่นั่น
อาของเจ้าจะจัดหาที่พักให้

353
00:25:55,805 --> 00:25:59,934
พ่อหาตำแหน่งงานกับทางการให้แล้ว
ไปอยู่ที่นั่นสักหกเดือนแล้วค่อย…

354
00:26:00,017 --> 00:26:03,062
ท่านพ่อขอรับ
ท่านกำลังคุยกับมยองจินอยู่นะขอรับ

355
00:26:03,145 --> 00:26:07,566
ไม่ใช่บุตรชายคนโตหรือคนกลาง
แต่นี่บุตรชายคนเล็กนะขอรับ

356
00:26:07,650 --> 00:26:09,193
ข้าทั้งถูกไล่ออกจากสถาบัน

357
00:26:09,277 --> 00:26:12,571
ทั้งสอบตก จะไปทำงาน
กับทางการได้อย่างไร

358
00:26:12,655 --> 00:26:13,948
ดูมันพูด

359
00:26:14,031 --> 00:26:17,201
หากเจ้าอดทนสอบให้ผ่าน
บิดาเจ้าคงไม่ต้องใช้เส้นสาย

360
00:26:17,285 --> 00:26:19,912
หาตำแหน่งงานนั้นให้เจ้าหรอก

361
00:26:19,996 --> 00:26:21,747
ดูอย่างบุตรชายของสหายแม่

362
00:26:21,831 --> 00:26:24,500
เขาใกล้จะได้เป็นหัวหน้าหน่วย
ที่เป็นหน้าเป็นตาแล้ว

363
00:26:24,583 --> 00:26:28,254
อนาคตในภายภาคหน้าก็สดใส
เจ้าฟังแล้วไม่รู้สึกกระไรบ้างหรือ

364
00:26:29,922 --> 00:26:32,758
เจ้าไปอยู่และทำงานที่ฮัมจินเสีย

365
00:26:32,842 --> 00:26:36,095
ไว้พ่อส่งคนไปเรียกเมื่อไหร่
เจ้าค่อยกลับมาที่ฮันยาง

366
00:26:36,178 --> 00:26:38,014
แล้วย้ายกลับมาทำงานที่นี่แทน

367
00:26:38,097 --> 00:26:41,267
หลังจากนั้นพ่อจะไม่ก้าวก่าย
ชีวิตการทำงานของเจ้าอีกแล้ว

368
00:26:41,350 --> 00:26:42,351
ไม่ขอรับท่านพ่อ

369
00:26:42,435 --> 00:26:45,271
เจ้าคิดจะใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย
เอาแต่สำมะเลเทเมา

370
00:26:45,354 --> 00:26:48,190
จนกลายเป็นขี้ปากชาวบ้าน
ไปจนถึงเมื่อไหร่กัน

371
00:26:48,274 --> 00:26:50,860
เจ้าควรจะต้องเป็นฝั่งเป็นฝา
สืบทอดชื่อตระกูล

372
00:26:50,943 --> 00:26:53,446
และมีความรับผิดชอบ
ต่อครอบครัวของตนสิ

373
00:26:53,529 --> 00:26:56,824
เมื่อใดเจ้าได้งาน
เป็นหลักเป็นแหล่งในฮันยางแล้ว

374
00:26:56,907 --> 00:26:59,285
เจ้าจะต้องแต่งงานทันที

375
00:27:00,536 --> 00:27:02,747
ท่านพ่อ งานของข้าที่มันยอนดัง

376
00:27:02,830 --> 00:27:04,790
ไม่ใช่งานเรื่อยเปื่อยนะขอรับ

377
00:27:04,874 --> 00:27:08,627
ท่านเคยพูดไว้ว่าชีวิตคนก็สำคัญ
ไม่ต่างจากมารยาทและขนบธรรมเนียม

378
00:27:08,711 --> 00:27:11,797
ข้าเพียงแต่พยายาม
จะใช้พรสวรรค์ที่ตนมี

379
00:27:11,881 --> 00:27:13,966
ในที่ที่เหมาะสมและทำเพื่อโชซอน

380
00:27:14,050 --> 00:27:17,094
เช่นนั้นท่านพ่อจะกล่าวว่า
สิ่งที่ข้าทำมันไร้ประโยชน์หรือ

381
00:27:17,178 --> 00:27:20,097
พูดกล่อมไปก็เสียเวลา เจ้าลูกทรพี…

382
00:27:20,181 --> 00:27:22,266
- มันน่า…
- อย่าเพิ่งหุนหัน

383
00:27:23,017 --> 00:27:25,811
ใจเย็นก่อนเถิด

384
00:27:28,689 --> 00:27:31,359
เลิกโอดครวญ
แล้วไปเก็บข้าวเก็บของเสีย

385
00:27:31,442 --> 00:27:34,445
ท่านแม่ ร่างกายของท่าน
กักเก็บความร้อนไว้มาก

386
00:27:34,528 --> 00:27:36,447
หากท่านยิ่งโมโหเช่นนั้น

387
00:27:36,530 --> 00:27:38,949
ร่างกายก็จะยิ่งร้อน
แล้วท่านอาจป่วยได้นะขอรับ

388
00:27:39,033 --> 00:27:42,536
ลูกทรพี ต้องให้แม่ฟาดก่อนหรือ
จึงจะเป็นผู้เป็นคนกับเขาได้

389
00:27:42,620 --> 00:27:43,704
วางมันลงเถิด

390
00:27:43,788 --> 00:27:46,332
ข้าเพิ่งซื้อมาเมื่อสิบวันก่อนเอง

391
00:27:46,415 --> 00:27:48,584
วางของในมือลงแล้วพูดคุยกันดีๆ เถิด

392
00:27:48,667 --> 00:27:50,503
ใช่ๆ มันแพงนะขอรับท่านแม่

393
00:27:50,586 --> 00:27:52,296
อดกลั้นหน่อยเถิด

394
00:27:52,380 --> 00:27:53,839
สงบสติอารมณ์เสีย

395
00:27:53,923 --> 00:27:56,967
เขาว่ากันว่าหากเรารู้จักอดกลั้น
ต่อให้ต้องเผชิญภัยพิบัติก็จะรอดพ้น

396
00:27:57,051 --> 00:28:00,679
- เพราะท่านตามใจลูกอย่างไรเล่า
- เจ้าก็ควรอดทนไว้อยู่ดี

397
00:28:00,763 --> 00:28:04,141
ภาพของสามีภรรยาที่ปลอบกัน
มันช่างงดงามจริงๆ นะขอรับ

398
00:28:04,225 --> 00:28:06,143
ท่านทั้งสองไม่ต้องห่วง

399
00:28:06,227 --> 00:28:08,979
เรื่องชีวิตแต่งงาน
หรือหน้าที่การงานของลูก

400
00:28:09,063 --> 00:28:13,484
และอยู่ถือถือไม้เท้ายอดทอง
กระบองยอดเพชรร่วมกันไปเถิดขอรับ

401
00:28:13,567 --> 00:28:16,362
เจ้าลูกคนนี้นี่…

402
00:28:17,405 --> 00:28:18,781
ใจเย็นๆ

403
00:28:18,864 --> 00:28:21,617
โอ๊ย…

404
00:28:22,326 --> 00:28:24,620
เช่นนั้นแหละ หายใจช้าๆ

405
00:28:26,789 --> 00:28:28,249
เฮ้อ…

406
00:28:29,125 --> 00:28:30,334
สวัสดีขอรับ

407
00:28:35,714 --> 00:28:37,925
เช้านี้ไปไหนมาแต่เช้าเลยหรือขอรับ

408
00:28:38,008 --> 00:28:40,219
- ว่าแต่นี่มันอะไรหรือ
- ผ้าทอน่ะ

409
00:28:40,302 --> 00:28:42,138
ท่านจะเย็บคนเดียวเลยหรือ

410
00:28:42,680 --> 00:28:45,057
ดูด้วยตาคงเยอะน่าดูใช่หรือไม่

411
00:28:46,475 --> 00:28:48,144
ท่านแบ่งมาสักห่อสิ

412
00:28:52,523 --> 00:28:54,942
เอ้อ ข้าไม่ได้จะเย็บเองหรอก

413
00:28:55,025 --> 00:28:58,696
ท่านแม่ของข้าเย็บผ้าเก่งมากน่ะขอรับ

414
00:28:58,779 --> 00:29:00,489
เป็นเช่นนั้นหรือ

415
00:29:01,991 --> 00:29:03,701
เช่นนั้นข้าขอให้นางช่วยได้หรือไม่

416
00:29:05,119 --> 00:29:08,080
ท่านจะไม่ผิดหวังแน่นอนขอรับ
นางฝีมือดีมากๆ

417
00:29:08,998 --> 00:29:11,959
- ท่านจะจ่ายอย่างงามใช่ไหม
- แน่นอน

418
00:29:15,212 --> 00:29:17,256
เหตุใดท่านจึงไม่รักษาคำมั่นเล่า

419
00:29:18,257 --> 00:29:20,301
ก่อนหน้านี้ท่านรับปากแล้วว่า

420
00:29:20,384 --> 00:29:22,136
จะยกเลิกการแต่งงาน

421
00:29:22,219 --> 00:29:24,180
ไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไปหรือ

422
00:29:24,763 --> 00:29:27,057
ขออภัยด้วยคุณหนู คือว่า…

423
00:29:27,141 --> 00:29:28,142
หรือว่า…

424
00:29:29,727 --> 00:29:31,437
ท่านจะตกหลุมรักข้า

425
00:29:31,520 --> 00:29:33,439
ไม่ใช่อยู่แล้ว

426
00:29:33,522 --> 00:29:36,567
ข้าไม่ได้รู้จักเจ้าดีพอ
จะตกหลุมรักเจ้าได้เสียหน่อย

427
00:29:39,820 --> 00:29:44,867
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
เจ้าไม่งดงามหรอกนะ

428
00:29:45,409 --> 00:29:46,911
- หากท่านไม่ชอบพอข้า
- แม่นางน้ำแข็งย้อย

429
00:29:46,994 --> 00:29:49,955
เช่นนั้นท่านคิดว่าอนาคตของข้า
เป็นเรื่องน่าหัวร่อนักหรือ

430
00:29:50,039 --> 00:29:53,459
ข้าบอกท่านไปแล้วอย่างไร
ว่าข้าไม่คิดจะแต่งกับท่าน

431
00:29:53,542 --> 00:29:57,338
รู้หรือไม่ว่าข้ากลัวเพียงใดว่า
คนเขาจะรู้ว่าข้าอาจได้ตบแต่งกับท่าน

432
00:29:57,880 --> 00:29:58,923
ได้…

433
00:30:00,257 --> 00:30:03,302
เช่นนั้นข้าจะคุยกับบิดามารดา
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วกัน

434
00:30:03,385 --> 00:30:04,762
รับปากแล้วนะเจ้าคะ

435
00:30:04,845 --> 00:30:06,263
เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน

436
00:30:10,768 --> 00:30:13,771
คนที่แตะต้องศพคนตายอย่างท่าน
กล้าดีอย่างไรถึงมาแตะตัวข้า

437
00:30:13,854 --> 00:30:15,105
น่าขยะแขยงสิ้นดี

438
00:30:15,189 --> 00:30:17,608
ข้ารังเกียจนัก ทนไม่ไหวแล้ว

439
00:30:23,030 --> 00:30:24,865
คุณหนู เป็นอันใดหรือไม่

440
00:30:26,534 --> 00:30:28,661
ช่างมารยาทต่ำทรามนัก

441
00:30:28,744 --> 00:30:33,207
ทันเห็นหน้าเขาหรือไม่
เห็นใช่ไหม แล้วเจ้ามัวทำอะไรอยู่

442
00:30:34,583 --> 00:30:35,918
โชคไม่เข้าข้างข้าเลย

443
00:30:36,502 --> 00:30:38,212
โอ๊ย แล้วจะทำอย่างไร

444
00:30:38,712 --> 00:30:40,923
ของสกปรกเช่นนี้จะให้ข้าใช้คลุมหรือ

445
00:30:48,639 --> 00:30:50,975
ฮึ นางก็ไม่แน่สักเท่าไรนี่

446
00:31:09,868 --> 00:31:13,205
ขามาที่นี่ ข้าบังเอิญเจอ
แม่นางน้ำแข็งย้อยด้วยล่ะขอรับ

447
00:31:14,331 --> 00:31:16,542
นางมาเยี่ยมเยือนท่านอาจารย์หรือ

448
00:31:18,586 --> 00:31:19,712
ท่านลั่นวาจาไว้

449
00:31:19,795 --> 00:31:22,756
ว่าหากได้เจอนางอีกหน
จะตอกหน้านางจนพูดไม่ออกไม่ใช่หรือ

450
00:31:22,840 --> 00:31:25,259
ท่านได้พูดทุกอย่างที่คิดไปหรือไม่

451
00:31:25,342 --> 00:31:27,928
ข้าพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

452
00:31:29,346 --> 00:31:30,848
ได้อย่างไร

453
00:31:30,931 --> 00:31:32,808
เหตุใดจึงไม่ตอบโต้เล่า

454
00:31:32,891 --> 00:31:34,893
สตรีนั้นเปราะบาง

455
00:31:34,977 --> 00:31:36,687
ต่อให้ข้าเป็นคนแข็งกระด้าง

456
00:31:36,770 --> 00:31:39,106
อย่างไรเสีย นางก็เปราะบางกว่าข้านัก

457
00:31:39,189 --> 00:31:40,858
จะให้ทำร้ายจิตใจนางหรือ

458
00:31:42,693 --> 00:31:45,696
ด้วยเหตุนี้ท่านจึงปล่อยให้นาง
พูดจาว่าร้ายท่านเช่นนั้นน่ะหรือ

459
00:31:45,779 --> 00:31:49,658
ท่านอาจารย์ควรโต้ตอบคืนไป
ให้มันสาสมบ้างสิขอรับ

460
00:31:49,742 --> 00:31:51,910
แล้วน้ำแข็งย้อย
มันเปราะบางตรงที่ใดกัน

461
00:31:51,994 --> 00:31:53,412
มันไม่ได้แตกหักง่ายเลยนะขอรับ

462
00:31:53,495 --> 00:31:57,374
ในสายตาข้า
ท่านอาจารย์ดูเปราะบางกว่าเสียอีก

463
00:31:59,043 --> 00:32:01,712
เจ้าพูดถูก
มยองจินผู้นี้ช่างเปราะบางนัก

464
00:32:01,795 --> 00:32:03,797
เขาเหมือนไส้เดือนตัวน้อยตัวนิด

465
00:32:03,881 --> 00:32:05,549
ที่เลื้อยหนีไปไหนไม่ได้

466
00:32:07,217 --> 00:32:10,471
หลังจากถูกแท่งน้ำแข็งย้อย
อันแสนจะแหลมคมทิ่มแทง…

467
00:32:10,554 --> 00:32:13,015
หยุดเลย พอเถิดขอรับ

468
00:32:14,975 --> 00:32:17,102
- ฮือ…
- อย่าร้องไห้สิ

469
00:32:18,729 --> 00:32:20,105
โธ่…

470
00:32:25,778 --> 00:32:29,990
ฝ่าบาท องค์ชายรัชทายาท
มาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

471
00:32:31,075 --> 00:32:32,159
เข้ามาได้

472
00:32:40,042 --> 00:32:44,505
ใต้เท้าโชได้สมุดบัญชีเหล่านี้
จากการสะกดรอยตามขันทีวังเจ้าหรือ

473
00:32:44,588 --> 00:32:46,590
พฤติกรรมของเขา
นับว่าโอหังมากพ่ะย่ะค่ะ

474
00:32:46,674 --> 00:32:48,676
ทั้งที่เพิ่งเกิด
เหตุการณ์ต้นบ๊วยขึ้น

475
00:32:48,759 --> 00:32:51,011
เขากลับเรียกรวมพล
สมาชิกตระกูลจากทั่วสารทิศ

476
00:32:51,095 --> 00:32:53,472
มากดดันให้เสด็จพ่อต้องทำพิธีกัมซอน

477
00:32:53,555 --> 00:32:56,016
เขาไม่เพียงแต่ส่งคน
ไปสะกดรอยตามขันที

478
00:32:56,100 --> 00:32:58,811
และขโมยสมุดบัญชีไปเท่านั้น

479
00:32:58,894 --> 00:33:01,271
แต่ยังพยายามใช้มัน
กำจัดใต้เท้าฮันอีกด้วย

480
00:33:01,355 --> 00:33:04,858
เสด็จพ่อ
ลูกปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

481
00:33:05,776 --> 00:33:10,447
ฝ่าบาท ใต้เท้าโช
มาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

482
00:33:11,615 --> 00:33:12,741
เข้ามาได้

483
00:33:27,631 --> 00:33:30,509
ฝ่าบาท บรรทมสนิทดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

484
00:33:30,592 --> 00:33:33,929
องค์รัชทายาทเสด็จมา
ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของฝ่าบาทหรือ

485
00:33:34,012 --> 00:33:36,724
อ้า กระหม่อมได้ยินมาว่า

486
00:33:36,807 --> 00:33:40,394
ที่เรือนของใต้เท้าฮัน
พระองค์ทรงปราดเปรื่องนัก

487
00:33:40,477 --> 00:33:45,357
- ทูลเรื่องนี้ให้ฝ่าบาทฟังอยู่หรือ
- ท่านคงทำพลาดมาสินะ

488
00:33:45,441 --> 00:33:47,609
จึงได้มาเข้าเฝ้าฝ่าบาทแต่เช้า

489
00:33:47,693 --> 00:33:50,362
ทั้งๆ ที่หลังจากนี้
ราชสำนักก็มีนัดประชุม

490
00:33:50,446 --> 00:33:51,989
ไม่ใช่เลยพ่ะย่ะค่ะ

491
00:33:52,072 --> 00:33:55,617
พระองค์ทรงลืมแล้วกระมังว่า
กระหม่อมประสบการณ์โชกโชนเพียงใด

492
00:33:55,701 --> 00:33:56,910
ทำพลาดอันใดกัน

493
00:33:56,994 --> 00:33:58,829
กระหม่อมมีหลักฐาน

494
00:33:58,912 --> 00:34:02,875
ที่จะสาวถึงตัวคนร้าย
ผู้ก่อเหตุเพลิงไหม้ต้นบ๊วย

495
00:34:02,958 --> 00:34:06,086
จะไม่ให้กระหม่อมมาทูลฝ่าบาท
ได้อย่างไรกันพ่ะย่ะค่ะ

496
00:34:06,879 --> 00:34:07,963
ฝ่าบาท

497
00:34:08,839 --> 00:34:11,216
ยามนั้นกระหม่อมได้ผ่านไปแถวตลาด

498
00:34:11,300 --> 00:34:13,510
คนแบกเกี้ยวบังเอิญเจอห่อผ้า

499
00:34:13,594 --> 00:34:15,637
ซึ่งด้านในมีสมุดบัญชีเหล่านี้อยู่

500
00:34:15,721 --> 00:34:19,349
และหนึ่งในนั้น
ก็เป็นสมุดบัญชีของร้านใกล้ๆ

501
00:34:19,433 --> 00:34:21,685
กระหม่อมจึงเข้าไปถามไถ่ให้ได้ความ

502
00:34:21,769 --> 00:34:24,354
เจ้าของร้านบอกว่ามีคนจากวัง

503
00:34:24,438 --> 00:34:27,065
ขอสมุดบัญชีเล่มนั้นไป

504
00:34:27,149 --> 00:34:30,569
กระหม่อมจึงลองตรวจสอบดู
เพราะคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องสำคัญ

505
00:34:31,236 --> 00:34:32,654
แล้วท่านไม่คิดจะถามหรือ

506
00:34:32,738 --> 00:34:35,741
ว่าใครเป็นผู้ออกคำสั่ง
ให้นำสมุดบัญชีมา

507
00:34:35,824 --> 00:34:39,495
อ้าว หรือว่าองค์รัชทายาทจะมีรับสั่ง
ให้ทำเช่นนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ

508
00:34:39,578 --> 00:34:41,538
แหม นึกไม่ถึงเลย

509
00:34:42,664 --> 00:34:44,541
กระหม่อมไม่ทราบจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ

510
00:34:47,294 --> 00:34:51,173
แต่อย่างไรเสีย
ต่อให้กระหม่อมทราบเรื่องนั้น

511
00:34:51,256 --> 00:34:56,386
พระองค์ทรงคิดว่า
กระหม่อมจะไปเข้าเฝ้าพระองค์

512
00:34:56,470 --> 00:34:58,555
หรือฝ่าบาทกันล่ะพ่ะย่ะค่ะ

513
00:34:58,639 --> 00:35:01,183
ท่านไม่คิดบ้างหรือว่า
ท่านได้หยามเกียรติ

514
00:35:01,266 --> 00:35:04,269
ใต้เท้าฮันที่เป็นผู้บริสุทธิ์
เพราะท่านด่วนตัดสินใจเกินไป

515
00:35:04,353 --> 00:35:08,190
หากเขาบริสุทธิ์ สำนักผู้ตรวจการหลวง
ก็คงพิสูจน์ได้ตามกฎหมายพ่ะย่ะค่ะ

516
00:35:08,273 --> 00:35:11,193
กระหม่อมอยากทราบเหตุผลว่า
เหตุใดพระองค์จึงทรงขัดขวาง

517
00:35:12,611 --> 00:35:15,155
ทหารที่ได้รับราชโองการ
จากฝ่าบาทโดยตรง

518
00:35:15,239 --> 00:35:17,074
พระองค์ทรงเข้าข้างใต้เท้าฮัน

519
00:35:17,157 --> 00:35:19,493
เพราะบุตรชายของเขาเป็นพระสหายหรือ

520
00:35:19,576 --> 00:35:22,120
เช่นนั้น
คงไม่เป็นการดีกระมังพ่ะย่ะค่ะ

521
00:35:22,204 --> 00:35:24,414
องค์รัชทายาท การกระทำนั้นของพระองค์

522
00:35:24,498 --> 00:35:27,543
สะท้อนให้เห็นว่า
ว่าที่กษัตริย์เป็นผู้ที่ไม่สามารถ

523
00:35:29,837 --> 00:35:32,548
แยกแยะเรื่องส่วนตัว
กับหน้าที่ออกจากกันได้นะพ่ะย่ะค่ะ

524
00:35:32,631 --> 00:35:33,757
ใต้เท้า

525
00:35:35,008 --> 00:35:37,469
ใต้เท้าฮันและหัวหน้าหน่วยฮัน
ไม่ได้กระทำความผิดใดๆ เสียหน่อย

526
00:35:39,596 --> 00:35:41,098
เสด็จพ่อ

527
00:35:41,181 --> 00:35:44,977
ใต้เท้าโชใส่ความใต้เท้าฮัน
โดยไม่เปิดเผยสิ่งที่ค้นพบก่อน

528
00:35:45,060 --> 00:35:46,812
เสด็จพ่อต้องลงโทษเขา…

529
00:35:46,895 --> 00:35:49,857
ฝ่าบาท พิธีกัมซอน
เป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ

530
00:35:49,940 --> 00:35:54,987
ทรงยอมรับหรือไม่ว่าสายฟ้า
ที่ผ่าต้นบ๊วยคือความพิโรธของเทพเจ้า

531
00:35:55,070 --> 00:35:58,532
แต่หากมันเป็นเพียงกลลวง
เพื่อสาปแช่งราชวงศ์จริง

532
00:35:58,615 --> 00:36:00,367
กระหม่อม ในฐานะบริวารที่ภักดี

533
00:36:00,450 --> 00:36:02,286
ก็คิดว่าตนควรตามหาคนร้าย

534
00:36:02,369 --> 00:36:04,788
เพื่อให้ฝ่าบาทได้เบาพระทัยพ่ะย่ะค่ะ

535
00:36:07,165 --> 00:36:08,917
กระหม่อมเพียงภักดีเท่านั้น

536
00:36:10,252 --> 00:36:11,461
ฝ่าบาท

537
00:36:13,380 --> 00:36:15,090
โปรดเข้าใจด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ

538
00:36:28,353 --> 00:36:29,771
สิ่งที่ใต้เท้าโชทำนั้น

539
00:36:31,607 --> 00:36:33,358
ถูกต้องแล้ว

540
00:36:35,611 --> 00:36:38,071
เขาเพียงแต่ทำไป
เพราะความภักดีเท่านั้น

541
00:36:38,155 --> 00:36:40,991
องค์ชายรัชทายาท
เจ้าจะข้องเกี่ยวกับการเมืองไม่ได้

542
00:36:42,743 --> 00:36:45,829
จงตระหนักถึงฐานะของตน
และปฏิบัติตัวด้วยความระมัดระวังด้วย

543
00:36:47,623 --> 00:36:51,585
ในเมื่อเหตุการณ์เกี่ยวกับต้นบ๊วย

544
00:36:51,668 --> 00:36:54,046
ไม่ใช่ฝีมือของเทพเจ้า

545
00:36:54,129 --> 00:36:56,131
พิธีกัมซอนจึงเป็นอันยกเลิกพ่ะย่ะค่ะ

546
00:37:17,152 --> 00:37:18,946
ใต้เท้าฮันไม่ใช่หรือนั่น

547
00:37:29,039 --> 00:37:31,458
หวังว่าท่านจะเข้าใจ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้นะ

548
00:37:32,584 --> 00:37:36,046
ในการจัดการเรื่องราวในบ้านเมือง
ย่อมเกิดเรื่องเช่นนี้เป็นธรรมดา

549
00:37:36,129 --> 00:37:39,549
การใส่ความข้าราชบริพารระดับสูง

550
00:37:39,633 --> 00:37:41,677
นับเป็นการจัดการเรื่องราว
ในบ้านเมืองด้วยหรือ

551
00:37:42,469 --> 00:37:46,598
เจ้าแยกแยะไม่ออกหรืออย่างไร
ระหว่างความจงรักภักดีกับความโลภ

552
00:37:47,265 --> 00:37:50,352
หากเกิดเรื่องร้ายแรงกับฝ่าบาท

553
00:37:50,435 --> 00:37:53,271
เจ้าต้องยอมถูกตราหน้า

554
00:37:53,355 --> 00:37:56,066
และหากฝ่าบาทเสื่อมเสียพระเกียรติ
เจ้าต้องยอมเสี่ยงชีวิต

555
00:37:56,149 --> 00:37:59,069
และติดตามพระองค์อย่างไม่มีเงื่อนไข
นั่นต่างหากความจงรักภักดี

556
00:37:59,152 --> 00:38:01,196
แล้วนี่อะไร กระทั่งในยาม

557
00:38:01,279 --> 00:38:03,865
ที่ฝ่าบาทเริ่มทำพิธีกัมซอน

558
00:38:04,616 --> 00:38:07,494
เจ้ายังพยายามใช้ประโยชน์จากมัน
หาใช่การแสดงความภักดี

559
00:38:07,577 --> 00:38:12,624
ให้มันน้อยๆ หน่อยเถิด
ท่านพูดจารุนแรงเช่นนี้ได้อย่างไร

560
00:38:12,708 --> 00:38:16,378
ข้าไม่ริอ่านสงสัยท่านหรอก

561
00:38:16,461 --> 00:38:19,548
แต่ในฐานะข้าราชบริพารระดับสูง
ท่านจะให้ข้า

562
00:38:19,631 --> 00:38:21,466
เพิกเฉยต่อกฎหมายได้อย่างไร

563
00:38:21,550 --> 00:38:23,218
ไม่ว่าผู้ใดออกคำสั่ง

564
00:38:23,301 --> 00:38:25,804
ก็คิดเสียว่า
มันเป็นเพียงขั้นตอนหนึ่งเถิด

565
00:38:27,889 --> 00:38:31,476
และแม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท่านจริงๆ

566
00:38:31,560 --> 00:38:33,645
ท่านก็ดูจะไม่มีอะไรให้ห่วงนี่

567
00:38:36,523 --> 00:38:39,443
บุตรชายของท่านเป็นถึงหัวหน้าหน่วย

568
00:38:39,526 --> 00:38:41,236
และยังเป็นพระสหายคนสนิทของรัชทายาท

569
00:38:41,319 --> 00:38:45,657
ข้าเพียงแต่จะบอกว่า
ท่านคงรู้สึกเบาใจมากทีเดียว

570
00:38:47,200 --> 00:38:48,577
น่าอิจฉานัก

571
00:39:05,510 --> 00:39:08,388
บันทึกของราชเลขาธิการ
จากเมื่อสิบปีก่อนหรือ

572
00:39:09,139 --> 00:39:12,642
ข้าจะสืบให้รู้ว่า
เมื่อสิบปีก่อนเกิดอะไรขึ้น

573
00:39:12,726 --> 00:39:14,186
ในบยอกชอนกันแน่

574
00:39:15,395 --> 00:39:17,856
พระองค์ไม่ได้ทรงจำเนื้อหาในบันทึก

575
00:39:17,939 --> 00:39:20,025
ของราชเลขาฯ
ได้อยู่แล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ

576
00:39:20,901 --> 00:39:23,653
ใช่ว่าทุกคนจะมีสิทธิ์
อ่านบันทึกของราชเลขาฯ หรอกนะ

577
00:39:23,737 --> 00:39:26,740
ข้าจะจดจำเนื้อหาในนั้นได้อย่างไร
หากมันไม่เคยผ่านตามาก่อน

578
00:39:28,658 --> 00:39:30,368
มีวิธีนำบันทึกออกมาหรือไม่

579
00:39:31,828 --> 00:39:35,332
เจ้ากับเลขาธิการโอ
จากสํานักราชเลขาธิการเป็นสหายกันนี่

580
00:39:36,958 --> 00:39:39,795
บิดาของเขาถูกไล่ออก

581
00:39:39,878 --> 00:39:43,840
หลังมีปากเสียงกับผู้ชุมนุม
ที่ไปรวมตัวกันหน้าเรือนตระกูลโช

582
00:39:43,924 --> 00:39:47,010
หลังจากนั้นบิดาของเขาก็ร่อนเร่
อยู่ตามชายแดนกระทั่งเสียชีวิต

583
00:39:48,136 --> 00:39:50,972
เลขาธิการโอย่อมต้อง
จงเกลียดจงชังตระกูลโชเป็นแน่

584
00:39:51,056 --> 00:39:54,267
ข้าจะสืบเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ในบยอกชอนเมื่อสิบปีก่อนให้จงได้

585
00:39:54,351 --> 00:39:55,727
หากเจ้าบอกเขาเช่นนั้น

586
00:39:56,728 --> 00:39:58,647
เขาต้องรู้ความนัยของประโยคนี้แน่

587
00:40:00,690 --> 00:40:03,777
รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ
กระหม่อมจะไปพบเลขาธิการโอดู

588
00:40:21,211 --> 00:40:23,046
(บันทึกราชเลขาธิการ เล่มที่หนึ่ง)

589
00:40:46,570 --> 00:40:48,530
คืนพรุ่งนี้ เลขาธิการโอจะมาเข้าเวร

590
00:40:48,613 --> 00:40:50,657
ดังนั้นอย่าลืม
เอามาคืนเขาให้ทันเวลาล่ะ

591
00:40:50,740 --> 00:40:51,867
ขอรับท่านหัวหน้าหน่วย

592
00:41:09,885 --> 00:41:13,305
ฝ่าบาท ในเมื่อใต้เท้าฮันได้รับ
การพิสูจน์แล้วว่าไม่มีความผิด

593
00:41:13,388 --> 00:41:17,225
เราต้องหาตัวคนร้าย
ที่วางเพลิงต้นบ๊วยให้ได้นะพ่ะย่ะค่ะ

594
00:41:17,309 --> 00:41:20,187
ร่างทรงนางนั้นเอ่ยถึงตระกูลซง
ในตอนที่กำลังจะสิ้นใจ

595
00:41:20,270 --> 00:41:22,105
หากนางไม่ใช่พรรคพวก

596
00:41:22,189 --> 00:41:24,149
ของพวกโจรบยอกชอนที่เหลือรอดมาได้

597
00:41:24,232 --> 00:41:26,818
นางจะดูถูกราชวงศ์
และประเทศนี้ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ

598
00:41:26,902 --> 00:41:31,031
ฝ่าบาท หากมีพวกโจรบยอกชอน
จากเมื่อสิบปีก่อนหลงเหลืออยู่จริง

599
00:41:31,114 --> 00:41:34,451
ใต้เท้าโช ผู้ที่ล้มเหลว
ในการกวาดล้างพวกมัน

600
00:41:34,534 --> 00:41:36,703
ก็ควรรับผิดชอบไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ

601
00:41:36,786 --> 00:41:40,957
ใต้เท้าฮัน
ท่านกล่าวเช่นนั้นได้อย่างไรกัน

602
00:41:41,041 --> 00:41:45,754
ฝ่าบาท การที่เขากล่าวเช่นนี้
ก็ไม่ต่างจากจาบจ้วงพระองค์

603
00:41:45,837 --> 00:41:48,715
ผู้ประทานความดีความชอบให้ใต้เท้าโช

604
00:41:48,798 --> 00:41:51,176
หลังเสี่ยงชีวิต
กวาดล้างโจรพวกนั้นเลยนะพ่ะย่ะค่ะ

605
00:41:51,885 --> 00:41:53,428
พูดมาได้อย่างไร

606
00:42:01,186 --> 00:42:04,481
"วันที่ 15 พฤษภาคม
โชวอนโบจากกรมกลาโหม

607
00:42:04,564 --> 00:42:06,566
แจ้งต่อสภารักษาดินแดนว่า

608
00:42:06,650 --> 00:42:08,735
ได้มีกลุ่มโจรซ่องสุมคนหนุ่ม

609
00:42:08,818 --> 00:42:11,905
เพื่อหวังก่อการกบฏ
ที่บยอกชอน จังหวัดเปียงอัน

610
00:42:11,988 --> 00:42:15,242
หมู่บ้านในเปียงอัน
ตกอยู่ในความโกลาหลหลายหมู่บ้าน"

611
00:42:15,700 --> 00:42:17,369
(สิบปีก่อน)

612
00:43:15,302 --> 00:43:17,053
ได้โปรด…

613
00:43:17,137 --> 00:43:18,722
อย่าฆ่าข้าเลย

614
00:43:29,941 --> 00:43:33,445
หัวหน้าของพวกโจรคือซง
ช่างตีเหล็กในบยอกชอน

615
00:43:33,528 --> 00:43:36,197
เขานำพวกโจรกว่า 40 คนบุกยึด

616
00:43:36,281 --> 00:43:38,241
ที่ทำการของทางการในบยอกชอน

617
00:43:38,325 --> 00:43:40,785
และยังโจมตีทหาร รวมถึงคนงาน

618
00:43:41,953 --> 00:43:45,206
พวกมันยังบุกที่ทำการ
ของเจ้าหน้าที่ปกครอง

619
00:43:45,290 --> 00:43:47,292
ขโมยตราประทับและยึดที่นั่นไว้

620
00:43:47,375 --> 00:43:50,587
หลังจากนั้นพวกมันก็ซ่องสุมกำลังพล

621
00:43:51,463 --> 00:43:54,507
ด้วยการขโมยผลผลิต
กับอาวุธยุทธภัณฑ์ของทางการ

622
00:43:54,591 --> 00:43:56,259
และปล่อยตัวนักโทษออกมา

623
00:43:58,511 --> 00:44:01,014
พวกมันขืนใจสตรีทุกนางที่พบเจอ

624
00:44:01,097 --> 00:44:03,850
และหากผู้ใดขัดขืน พวกมันก็เข่นฆ่า

625
00:44:03,933 --> 00:44:05,560
อย่างไร้ความปรานี

626
00:44:07,812 --> 00:44:09,230
เจ้าหน้าที่ปกครองโชวอนโอ

627
00:44:09,314 --> 00:44:10,732
- ไปกันเถอะ
- ถูกห่อ

628
00:44:10,815 --> 00:44:13,151
ในเสื่อฟางและถูกนำไปทิ้ง
ห่างไกลออกไปจากบยอกชอน

629
00:44:40,595 --> 00:44:41,554
ฝ่าบาท

630
00:44:41,638 --> 00:44:45,392
โปรดจัดตั้งคณะสืบสวน
และรื้อฟื้นคดีสิบปีก่อนด้วยเถิด

631
00:44:45,475 --> 00:44:48,103
ต้องพิจารณาคดีนี้ใหม่พ่ะย่ะค่ะ

632
00:44:48,895 --> 00:44:53,024
และหากสิ่งที่เกิดขึ้นจริงไม่ตรง
กับบันทึกของราชเลขาธิการ

633
00:44:53,108 --> 00:44:55,568
โปรดถอนใต้เท้าโช
ออกจากรายชื่อผู้ได้รับความดีความชอบ

634
00:44:55,652 --> 00:44:59,948
และยึดที่ดินที่เขา
ได้เป็นรางวัลคืนมาด้วยพ่ะย่ะค่ะ

635
00:45:01,491 --> 00:45:03,618
พิจารณาคดีใหม่อะไรกัน

636
00:45:03,701 --> 00:45:05,078
รื้อฟื้นคดีหรือ

637
00:45:05,829 --> 00:45:09,707
ฝ่าบาท การที่กระหม่อม
ยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นข้อพิสูจน์แล้ว

638
00:45:09,791 --> 00:45:12,210
กระหม่อมยังมีแผลเป็นที่ได้มาจาก

639
00:45:12,293 --> 00:45:15,088
ตอนที่ซงมันใช้เคียวประจำตัวของมัน

640
00:45:15,171 --> 00:45:16,756
ฟันท้องกระหม่อมอยู่เลยพ่ะย่ะค่ะ

641
00:45:16,840 --> 00:45:18,216
เจ้าหน้าที่ปกครองโชวอนโอ

642
00:45:18,299 --> 00:45:20,885
เดินเท้ามาจนถึงมยองจู

643
00:45:20,969 --> 00:45:23,638
และรายงานเรื่อง
ที่เกิดขึ้นให้ทางการรับทราบ

644
00:45:23,721 --> 00:45:27,434
หากกระหม่อมไม่ได้รอด
จากบาดแผลถูกเคียวฟัน

645
00:45:27,517 --> 00:45:30,270
และหากกระหม่อมไม่ได้เดินเท้ามาไกล

646
00:45:30,353 --> 00:45:33,356
ทั้งที่เลือดยังไม่หยุดไหล
แล้วรายงานให้ทางการรับรู้

647
00:45:33,440 --> 00:45:37,402
ก็คงไม่มีสิ่งใดหยุดยั้ง
ไม่ให้พวกมันบุกยึดฮันยาง

648
00:45:38,194 --> 00:45:41,865
ต่อจากบยอกชอน
และหมู่บ้านใกล้เคียงได้แน่พ่ะย่ะค่ะ

649
00:45:41,948 --> 00:45:43,241
โธ่…

650
00:45:44,325 --> 00:45:46,786
ฝ่าบาท พวกมันคือเศษซากจากกลุ่มโจร

651
00:45:46,870 --> 00:45:50,999
ที่สร้างประเทศของตัวเองขึ้นมาได้
การรื้อฟื้นคดีเกรงว่าคงไม่ช่วยอันใด

652
00:45:51,082 --> 00:45:54,878
ฝ่าบาท โปรดนำคดีนี้มาพิจารณาใหม่
และแก้ไขสิ่งที่ผิดเป็นถูกด้วยเถิด

653
00:45:55,628 --> 00:45:58,506
ฝ่าบาท โปรดอย่าได้ลืม
ว่าเมื่อสิบปีก่อน

654
00:45:58,965 --> 00:46:01,759
พระองค์ทรงแต่งตั้งให้กระหม่อม
คุมสำนักกิจการทหารด้วยเหตุใด

655
00:46:04,429 --> 00:46:05,513
เจ้ากรมกลาโหม

656
00:46:06,514 --> 00:46:08,183
ไปยังบยอกชอน

657
00:46:08,266 --> 00:46:10,727
และยืนยันว่ารายงาน
ของโชวอนโอเป็นความจริงหรือไม่

658
00:46:10,810 --> 00:46:13,730
หากรายงานนั้นเป็นจริง
จะทรงให้กระหม่อมทำอย่างไร

659
00:46:14,147 --> 00:46:18,276
ให้กระหม่อมส่งคนส่งสาส์นกลับมา
รับราชโองการใหม่ทันทีหรือไม่

660
00:46:23,031 --> 00:46:26,534
หากสถานการณ์เป็นจริงดังที่รายงาน
เช่นนั้นเวลาก็เป็นสิ่งสำคัญมาก

661
00:46:26,618 --> 00:46:29,954
การล่าช้าเพียงเล็กน้อย
อาจสร้างความเสียหายได้ใหญ่หลวง

662
00:46:30,038 --> 00:46:32,582
หากเป็นจริงตามรายงาน

663
00:46:36,336 --> 00:46:38,087
จงกวาดล้างพวกมันเสีย

664
00:46:40,131 --> 00:46:44,844
เช่นนั้นจะทรงแต่งตั้งให้กระหม่อม
คุมสำนักกิจการทหารหรือไม่

665
00:47:24,133 --> 00:47:27,887
รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท

666
00:47:32,016 --> 00:47:34,143
กระหม่อม โชวอนโบ เจ้ากรมกลาโหม

667
00:47:34,227 --> 00:47:36,145
จะเดินทางไปปราบปราม

668
00:47:36,229 --> 00:47:39,440
พวกโจรชั่วที่กำลังออกอาละวาด

669
00:47:39,524 --> 00:47:41,442
ตามราชโองการพ่ะย่ะค่ะ

670
00:47:41,526 --> 00:47:44,237
(ซง)

671
00:47:44,320 --> 00:47:46,114
ในเดือนมิถุนายน

672
00:47:46,197 --> 00:47:50,326
ฝ่าบาททรงส่งโชวอนโบไปยังบยอกชอน
ในฐานะผู้ว่าราชการจังหวัดเปียงอัน

673
00:47:50,410 --> 00:47:53,121
เพื่อสืบหาว่าความจริงเป็นเช่นไร

674
00:47:53,204 --> 00:47:56,040
และทำการปราบปรามกลุ่มโจรเหล่านั้น

675
00:48:22,859 --> 00:48:25,695
ยามที่กระหม่อมไปถึงบยอกชอน

676
00:48:25,778 --> 00:48:28,448
บ้านเรือนราว 300 หลังคาเรือน
ก็ไหม้วอดวายไปแล้ว

677
00:48:28,531 --> 00:48:30,033
พวกมันบุกยึดหมู่บ้าน

678
00:48:30,116 --> 00:48:31,993
ใกล้เคียงบยอกชอนไปแล้วห้าแห่ง

679
00:48:32,076 --> 00:48:34,037
โจรชั่วช้าสามานย์พวกนั้น

680
00:48:34,954 --> 00:48:36,706
ทำตัวราวกับกำลังตั้งประเทศใหม่

681
00:48:36,789 --> 00:48:38,541
กวาดล้างพวกโจรให้สิ้นซาก

682
00:49:16,913 --> 00:49:18,581
อย่าให้พวกมันรอดไปได้

683
00:49:18,665 --> 00:49:21,167
พวกมันคือโจร
ที่นำความวุ่นวายมาสู่ประเทศนี้

684
00:50:06,337 --> 00:50:07,338
ยิง

685
00:50:29,819 --> 00:50:32,697
ไชโย

686
00:50:51,549 --> 00:50:54,427
เสนาบดีกรมกลาโหม
ผู้ว่าราชการจังหวัดเปียงอัน

687
00:50:54,510 --> 00:50:56,220
ได้กวาดล้างพวกโจร

688
00:50:56,304 --> 00:50:58,431
และกลับมาพร้อมชัยชนะ

689
00:50:58,514 --> 00:51:02,393
ผ่านมาหนึ่งเดือน
หลังจากที่ทางการได้รับรายงาน

690
00:51:02,477 --> 00:51:05,480
ซง หัวหน้าของเหล่าโจรก็ถูกจับ

691
00:51:05,563 --> 00:51:07,690
และถูกแขวนคอตามราชโองการ

692
00:51:07,774 --> 00:51:10,026
จากนั้นจึงเสียชีวิตในสิบวันให้หลัง

693
00:51:18,284 --> 00:51:21,078
"ฝ่าบาททรงตบรางวัลให้แก่โชวอนโบ

694
00:51:21,162 --> 00:51:22,997
ที่ปราบปรามพวกโจรได้

695
00:51:23,080 --> 00:51:25,291
โดยอภิเษกสมรสกับญาติของโชวอนโบ

696
00:51:25,374 --> 00:51:28,169
และจารึกชื่อของเขาไว้
ในฐานะผู้จัดการภัยพิบัติใหญ่

697
00:51:28,252 --> 00:51:30,421
นอกจากนี้ยังได้รับ
ที่ดินขนาด 120 กยอล

698
00:51:30,463 --> 00:51:33,508
และทาส 15 คนเป็นรางวัล
สำหรับความดีความชอบ"

699
00:51:33,591 --> 00:51:37,804
บยอกชอน
ต้นตอของการกบฏนั้นถูกเผาจนราบ

700
00:51:37,887 --> 00:51:39,639
และเปลี่ยนชื่อเป็นหมู่บ้านผู้ทรยศ

701
00:51:39,722 --> 00:51:43,434
และถูกสั่งห้ามมิให้
มีการคิดก่อการกบฏใดๆ อีก

702
00:51:44,977 --> 00:51:46,437
นี่เป็นรายงานของทางการ

703
00:51:46,521 --> 00:51:49,357
ว่าด้วยเรื่อง
เกี่ยวกับโจรบยอกชอนและซง

704
00:51:51,150 --> 00:51:54,779
องค์ชาย คดีทั้งหมดที่ผ่านมา
ล้วนชี้ไปยังบยอกชอนเพคะ

705
00:52:02,370 --> 00:52:03,120
(บันทึกสำนักขันที)

706
00:52:03,204 --> 00:52:03,830
(บยอกชอน คังจงกู)

707
00:52:03,913 --> 00:52:04,872
(บยอกชอน ชเวจุนยอน)

708
00:52:04,956 --> 00:52:05,540
(บันทึกวังหลวง)

709
00:52:05,623 --> 00:52:06,624
(พัคจองซุก คิมฮีซู บยอกชอน)

710
00:52:06,707 --> 00:52:07,250
(บันทึกคณะปกครองกลาง)

711
00:52:07,333 --> 00:52:08,251
(คิมชานซู บยอกชอน)

712
00:52:08,334 --> 00:52:09,335
(บันทึกสำนักเต๋า)

713
00:52:11,254 --> 00:52:12,255
(โอมันชิก)

714
00:52:13,798 --> 00:52:16,843
- มีอะไรหรือเพคะ
- โอมันชิกจากสำนักเต๋า

715
00:52:17,635 --> 00:52:19,804
ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง
เหตุการณ์กระดาษคำอธิษฐาน

716
00:52:19,887 --> 00:52:21,055
ก็มาจากบยอกชอน

717
00:52:21,138 --> 00:52:23,724
เช่นนั้นร่างทรง
ที่มาจากสำนักร่างทรงนางนั้นล่ะเพคะ

718
00:52:24,267 --> 00:52:27,019
(บันทึกสำนักร่างทรง
คิมมุนซอน บยอกชอน)

719
00:52:29,605 --> 00:52:32,108
นางก็มาจากบยอกชอนเช่นกันหรือเพคะ

720
00:52:35,403 --> 00:52:37,780
มีสิ่งหนึ่งที่เจ้าต้องทำ
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

721
00:52:48,666 --> 00:52:52,003
เราไม่รู้ว่าพวกมัน
มาตามหาอะไรเจ้าค่ะ

722
00:52:52,336 --> 00:52:53,337
เจ้า…

723
00:53:04,390 --> 00:53:06,517
ครานั้นข้าไม่ทันคิดให้ดี

724
00:53:06,601 --> 00:53:08,436
แต่มีเรื่องนึงที่ข้านึกออก

725
00:53:09,061 --> 00:53:12,857
- และข้าคิดว่ามันอาจมีประโยชน์
- เรื่องอะไรหรือ

726
00:53:12,940 --> 00:53:14,692
ข้าก็ไม่แน่ใจว่า

727
00:53:14,775 --> 00:53:17,111
มันจะเกี่ยวกับ
คดีฆาตกรรมของร่างทรงหรือไม่

728
00:53:17,194 --> 00:53:18,446
แต่ ณ ช่วงเวลานั้น

729
00:53:19,196 --> 00:53:22,158
มีสตรีนางหนึ่งแวะเวียน
มาที่สำนักร่างทรงอยู่บ่อยครั้ง

730
00:53:22,199 --> 00:53:23,492
สตรีนางหนึ่งหรือ

731
00:53:25,286 --> 00:53:26,621
เจ้าเห็นหน้านางหรือไม่

732
00:53:36,213 --> 00:53:38,424
ไม่เห็นเจ้าค่ะ
นางใส่ผ้าคลุมปกปิดใบหน้า

733
00:53:39,467 --> 00:53:42,553
ทุกครั้งที่ท่านหญิงร่างทรง
ไปยังสถานที่สวดมนต์ในแกซอง

734
00:53:42,637 --> 00:53:44,472
นางจะมาที่สำนักร่างทรงเจ้าค่ะ

735
00:53:44,555 --> 00:53:46,140
สตรีนางหนึ่งเช่นนั้นหรือ

736
00:53:46,223 --> 00:53:49,769
กระหม่อมมั่นใจว่าพวกโจร
ต้องใช้สตรีนางนั้นแน่พ่ะย่ะค่ะ

737
00:53:53,439 --> 00:53:57,818
หากมีพวกโจรหลงเหลืออยู่จริง
สู้ถอนรากถอนโคนพวกมันไม่ดีกว่าหรือ

738
00:53:57,902 --> 00:54:01,072
เหตุใดต้องพยายามสืบสวน
คดีที่ปิดไปแล้วด้วย

739
00:54:01,155 --> 00:54:04,158
หรือว่าพวกมันคิดจะแย่งที่ดิน

740
00:54:04,241 --> 00:54:07,161
ที่ท่านได้เป็นรางวัลความดีความชอบไป

741
00:54:21,676 --> 00:54:23,928
คงไม่ใช่นางกำนัลสักคนหรอกกระมัง

742
00:54:39,902 --> 00:54:41,821
องค์ชายใหญ่เป็นอย่างไรบ้าง

743
00:54:41,904 --> 00:54:43,239
ทรงบรรทมไม่ได้

744
00:54:43,322 --> 00:54:46,075
ท่านหมอหลวงจึงปรุงยาให้เสวย

745
00:54:46,158 --> 00:54:48,285
เพิ่งบรรทมได้สักครู่นี้เองเพคะ

746
00:54:48,369 --> 00:54:51,247
หม่อมฉันบอกนางกำนัลคนอื่นแล้ว
ว่าให้มาแจ้งหากองค์ชายตื่นบรรทม

747
00:54:55,710 --> 00:54:58,129
พระมเหสี พระองค์จะต้อง
เป็นพระพันปีนะพ่ะย่ะค่ะ

748
00:54:58,212 --> 00:55:01,841
พระองค์จะต้องได้เป็นพระพันปี
และขึ้นเป็นสมเด็จพระพันปีหลวง

749
00:55:01,924 --> 00:55:03,634
พระมเหสีต้องกลายเป็นสตรี

750
00:55:03,718 --> 00:55:06,387
ที่ทรงอำนาจที่สุดในโชซอนพ่ะย่ะค่ะ

751
00:55:06,470 --> 00:55:07,847
กระหม่อม

752
00:55:07,930 --> 00:55:10,891
จะทำให้มันเป็นจริงให้จงได้

753
00:55:18,107 --> 00:55:20,109
พระมเหสีมีเรื่องอันใดหรือเพคะ

754
00:55:21,944 --> 00:55:24,155
หม่อมฉันเพียงแต่
เห็นพระองค์ทรงยิ้มน่ะเพคะ

755
00:55:25,531 --> 00:55:26,991
ข้ายิ้มเช่นนั้นหรือ

756
00:55:27,074 --> 00:55:28,701
คงเผลอตัวไปน่ะ

757
00:55:30,244 --> 00:55:32,747
พวกเจ้าเห็นปลาเหล่านั้นหรือไม่

758
00:55:32,830 --> 00:55:34,874
ปลาตะเพียนธรรมดาๆ ใช่หรือไม่เพคะ

759
00:55:34,957 --> 00:55:36,625
ไม่ใช่ปลาตะเพียนธรรมดาทั่วไปหรอก

760
00:55:36,709 --> 00:55:40,171
ยามที่พระมเหสี
เข้าวังมาเมื่อสิบปีก่อน

761
00:55:40,254 --> 00:55:43,340
ฝ่าบาททรงนำปลาเหล่านั้นมาปล่อย

762
00:55:43,424 --> 00:55:45,843
เพื่อให้พระมเหสีไม่รู้สึกโดดเดี่ยว

763
00:55:46,677 --> 00:55:50,097
ในสมัยนั้น วังแห่งนี้เป็นสถานที่
ที่ใหญ่โตและอ้างว้างมากเชียวล่ะ

764
00:55:50,181 --> 00:55:52,892
ข้าเคยมาร้องไห้ที่นี่อยู่บ่อยครั้ง

765
00:55:52,975 --> 00:55:55,686
เมื่อฝ่าบาททรงเห็นข้า

766
00:55:55,770 --> 00:55:59,148
พระองค์ก็กังวลพระทัยว่าข้าร้องไห้
เพราะเห็นว่าในน้ำว่างเปล่า

767
00:55:59,231 --> 00:56:01,400
จึงมีรับสั่งให้นำปลามาปล่อย

768
00:56:02,485 --> 00:56:04,653
ข้ายิ้มเพราะนึกถึงเรื่องนี้

769
00:56:04,737 --> 00:56:09,075
ฝ่าบาทช่างเป็นบุรุษที่อบอุ่นจริงๆ
พวกเจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่

770
00:56:25,341 --> 00:56:28,719
ดูๆ ไปก็คล้ายกับภาพวาดเลยนะขอรับ

771
00:56:28,803 --> 00:56:33,849
ไม่น่าเชื่อว่าสตรี
ที่งดงามปานนั้นจะเกิดในตระกูลเรา

772
00:56:34,642 --> 00:56:37,978
นอกเหนือจากนั้น
หลังท่านกลับมาจากบยอกชอน

773
00:56:38,062 --> 00:56:39,939
พร้อมชัยชนะ

774
00:56:40,022 --> 00:56:42,024
หลานสาวของท่านก็ไปต้องตาฝ่าบาทเข้า

775
00:56:42,108 --> 00:56:44,110
ไม่คิดว่ามันพอดีเกินไปหรือ

776
00:56:46,487 --> 00:56:50,241
ตระกูลของเรา
คงมีเทพเจ้าคอยเกื้อหนุนอยู่เป็นแน่

777
00:57:01,293 --> 00:57:04,713
ท่านอา ท่านกำลังพยายาม
จะผลักดันให้มยองอันขึ้นครองบัลลังก์

778
00:57:04,797 --> 00:57:07,091
เพื่อที่ท่านจะได้
ข้ามหน้าข้ามตาฝ่าบาทได้ใช่หรือไม่

779
00:57:09,093 --> 00:57:10,928
ท่านอย่าคิดว่าจะสมหวังเลย

780
00:57:12,596 --> 00:57:13,848
ข้าไม่แน่ใจนัก

781
00:57:15,975 --> 00:57:17,601
ว่าท่านจะรอดไปได้

782
00:57:19,979 --> 00:57:21,689
กว่าจะถึงเวลานั้น

783
00:57:21,772 --> 00:57:24,692
ศพของท่านคงถูกทำพิธีไปแล้ว

784
00:57:30,739 --> 00:57:33,159
ฝากขอบคุณเลขาธิการโอด้วย

785
00:57:33,242 --> 00:57:36,162
แต่ก่อนจะนำไปคืน
เจ้าก็ลองดูเสียหน่อยแล้วกัน

786
00:57:36,245 --> 00:57:37,288
พ่ะย่ะค่ะ

787
00:57:39,540 --> 00:57:43,294
มีอีกเรื่อง เจ้าต้องตามหา
โอมันชิกจากสำนักเต๋าให้พบ

788
00:57:43,377 --> 00:57:45,838
เขามีความเกี่ยวข้องกับร่างทรง

789
00:57:45,921 --> 00:57:48,257
พาเขากลับมาแบบยังมีลมหายใจให้ได้

790
00:58:01,020 --> 00:58:06,567
ข้าจะถอนรากถอนโคนพวกเจ้า
ฉีกแขนฉีกขาพวกเจ้าออกเป็นชิ้นๆ

791
00:58:06,650 --> 00:58:09,111
วิญญาณของพวกมันจะไร้ที่ไป

792
00:58:09,195 --> 00:58:12,948
และต้องเร่ร่อนบนโลกนี้ไปตลอดกาล

793
00:58:31,800 --> 00:58:34,428
องค์ชาย เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ

794
00:58:34,511 --> 00:58:35,596
จุดเทียนที

795
00:58:35,679 --> 00:58:37,681
ข้านอนไม่หลับ มันมืดเกินไป

796
00:58:38,098 --> 00:58:39,099
เพคะ

797
00:58:49,610 --> 00:58:51,695
เรากำลังจะไปเข้าเฝ้า
องค์ชายใหญ่อยู่พอดี

798
00:58:51,779 --> 00:58:52,947
เกิดเรื่องอะไรหรือ

799
00:58:53,030 --> 00:58:55,824
องค์ชายตรัสว่าทรงกลัว

800
00:58:55,908 --> 00:58:57,952
และมีรับสั่งให้เราจุดเทียนเพคะ

801
00:58:58,035 --> 00:59:00,955
ไม่เป็นไร พวกเจ้ากลับไปเถิด

802
00:59:03,415 --> 00:59:04,959
เอาไฟมาอีก

803
00:59:05,042 --> 00:59:06,752
ทำให้ห้องสว่างกว่านี้

804
00:59:26,563 --> 00:59:27,898
เป็นอะไรไป

805
00:59:29,024 --> 00:59:30,484
ฝันร้ายหรืออย่างไร

806
00:59:30,567 --> 00:59:32,611
เสด็จแม่ มัน…

807
00:59:33,737 --> 00:59:35,823
มันส่งงูมาสังหารลูกพ่ะย่ะค่ะ

808
00:59:35,906 --> 00:59:37,449
ซงส่งงูมา

809
00:59:37,533 --> 00:59:39,827
หัวหน้ากลุ่มโจรบยอกชอน

810
00:59:39,910 --> 00:59:42,496
จะส่งงูมาสังหารลูกพ่ะย่ะค่ะ

811
00:59:42,579 --> 00:59:45,249
เหมือนกับงูที่ถูกส่งมาสังหารร่างทรง

812
00:59:45,332 --> 00:59:47,501
มันก็จะสังหารข้าเช่นนั้น

813
00:59:47,584 --> 00:59:49,878
เสด็จแม่ โปรดบอกท่านตาด้วยเถิด

814
00:59:49,962 --> 00:59:52,423
ให้ท่านตากำจัดวิญญาณเจ้าโจรชั่วนั่น

815
00:59:52,506 --> 00:59:54,550
เหมือนที่เขาจัดการมันตอนมีชีวิต

816
00:59:55,217 --> 00:59:57,886
ลูกเกลียดทั้งงู เกลียดทั้งซง
กลัวเหลือเกินพ่ะย่ะค่ะ

817
00:59:57,970 --> 00:59:59,722
มันน่ากลัวจริงๆ

818
00:59:59,805 --> 01:00:02,850
ร่างทรงนางนั้นบอกว่าตระกูลซง
จะทำลายตระกูลเราจนสิ้นซากด้วย

819
01:00:02,933 --> 01:00:05,269
ไม่หรอก ล้วนไม่เป็นความจริงทั้งนั้น

820
01:00:05,352 --> 01:00:07,896
โจรชั่วผู้นั้น
จะส่งงูมาอีกแน่พ่ะย่ะค่ะ

821
01:00:07,980 --> 01:00:09,898
ลูกเป็นคนตระกูลอี
มันต้องมาสังหารลูกแน่

822
01:00:09,982 --> 01:00:11,525
บอกแล้วอย่างไรว่ามันไม่จริง

823
01:00:12,151 --> 01:00:14,945
เหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมฟังคำแม่เสียที

824
01:00:20,701 --> 01:00:21,952
ซง…

825
01:00:28,334 --> 01:00:33,255
ไม่ใช่คนเช่นนั้นหรอก

826
01:00:34,923 --> 01:00:36,133
เสด็จแม่…

827
01:00:40,095 --> 01:00:41,138
เขา…

828
01:00:42,973 --> 01:00:45,434
ไม่มีวันสังหารลูกแน่นอน

829
01:00:48,562 --> 01:00:49,897
และเขา…

830
01:00:52,024 --> 01:00:53,984
ก็ไม่ใช่หัวหน้ากลุ่มโจรด้วย

831
01:00:56,570 --> 01:00:57,988
แม่รู้ดี

832
01:00:59,073 --> 01:01:01,533
เขาจะไม่มีวันสังหารลูก

833
01:01:03,202 --> 01:01:05,537
และจะไม่มีวันส่งงูมาอย่างแน่นอน

834
01:01:07,998 --> 01:01:09,750
มันเป็นแค่ความฝัน

835
01:01:12,294 --> 01:01:13,587
เข้าใจหรือไม่

836
01:01:16,757 --> 01:01:23,680
เสด็จแม่
รู้จักซงได้อย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

837
01:01:47,871 --> 01:01:49,498
องค์รัชทายาท

838
01:01:49,581 --> 01:01:52,292
ขันทีคังจากสำนักฝึกเหยี่ยวหลวง
มาเข้าเฝ้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ

839
01:01:52,835 --> 01:01:53,961
เข้ามาได้

840
01:02:17,276 --> 01:02:19,361
ฝ่าบาท
ทรงเรียกกระหม่อมหรือพ่ะย่ะค่ะ

841
01:02:19,445 --> 01:02:21,738
ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะถามเจ้าน่ะ

842
01:02:21,822 --> 01:02:23,365
ทรงถามมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ

843
01:02:23,449 --> 01:02:25,075
เห็นว่าเจ้า

844
01:02:26,076 --> 01:02:27,327
มาจากบยอกชอนสินะ

845
01:02:29,079 --> 01:02:32,291
ข้าเรียกเจ้ามาเพราะมีเรื่อง
อยากจะถามเกี่ยวกับบยอกชอน

846
01:02:36,253 --> 01:02:38,505
รัชทายาทได้เรียกตัว

847
01:02:38,589 --> 01:02:40,757
ขันทีผู้หนึ่งจากบยอกชอนมา

848
01:03:02,362 --> 01:03:04,281
(ขอขอบคุณ ยุนซอกฮยอน)

849
01:03:22,883 --> 01:03:25,177
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

850
01:03:25,636 --> 01:03:27,721
เขาลือกันว่ารัชทายาทกำลังเรียกตัว

851
01:03:27,804 --> 01:03:29,890
ขันทีและนางกำนัลจากบยอกชอนเข้าเฝ้า

852
01:03:30,307 --> 01:03:32,976
องค์ชายรัชทายาท
ทรงอยากรู้เรื่องใดหรือ

853
01:03:34,603 --> 01:03:36,063
ไม่คิดว่ามันแปลกหรือ

854
01:03:36,146 --> 01:03:37,898
หากมันเป็นจริงล่ะก็…

855
01:03:37,981 --> 01:03:40,150
ว่าที่กษัตริย์แห่งโชซอนกล้าออกตัว

856
01:03:40,234 --> 01:03:43,070
ปกป้องพวกโจรชั่วที่นำ
ความวุ่นวายมาสู่ประเทศได้อย่างไร

857
01:03:43,153 --> 01:03:44,863
ทำอย่างไรดี

858
01:03:45,822 --> 01:03:47,950
เจ้าไม่เห็นจริงๆ น่ะหรือ

859
01:03:48,534 --> 01:03:49,826
พระองค์!

860
01:03:51,495 --> 01:03:53,372
เปิดประตูบัดเดี๋ยวนี้!