1
00:00:00,418 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,026 --> 00:00:27,570
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,570 --> 00:00:29,280
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,321 --> 00:00:32,575
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,616 --> 00:00:34,076
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:34,118 --> 00:00:35,911
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:51,302 --> 00:00:53,971
ที่นี่วุ่นวายกันไปหมด
กระดาษนี่ถูกโปรยลงมาจากฟ้า

13
00:00:54,013 --> 00:00:55,264
(ซง กา มยอล อี)

14
00:01:00,311 --> 00:01:02,480
ตอนที่กระหม่อมอายุได้สองขวบ

15
00:01:02,521 --> 00:01:06,650
ครอบครัวของกระหม่อมก็ย้ายจากบยอกชอน
เพื่อตามบิดามาเปิดกิจการพ่ะย่ะค่ะ

16
00:01:06,692 --> 00:01:09,236
ด้วยเหตุนี้
แม้กระหม่อมจะมาจากบยอกชอน

17
00:01:09,320 --> 00:01:11,781
กระหม่อมก็ไม่ทราบความเป็นไป
ของที่นั่นมากนักพ่ะย่ะค่ะ

18
00:01:29,006 --> 00:01:31,383
องค์ชายรัชทายาทกำลังเรียกตัว

19
00:01:31,425 --> 00:01:33,552
ขันทีและนางกำนัล
จากบยอกชอนไปเข้าเฝ้า

20
00:01:37,181 --> 00:01:41,352
แต่ในเมื่อเป็นบ้านเกิดของบิดาเจ้า
เจ้าก็น่าจะได้ยินอะไรมาบ้าง

21
00:01:41,393 --> 00:01:44,146
หม่อมฉันทราบเพียงแค่ว่า
มันเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง

22
00:01:44,230 --> 00:01:46,649
อยู่ติดกับชายแดนและอากาศก็หนาวเย็น

23
00:01:46,774 --> 00:01:49,235
เนื่องจากตั้งอยู่ทางเหนือ

24
00:01:49,318 --> 00:01:51,445
ชีวิตที่นั่นจึงยากเข็ญเพคะ

25
00:02:29,358 --> 00:02:31,360
เจ้าเคยทำเช่นนี้มาก่อนหรือ

26
00:02:37,658 --> 00:02:39,118
(เตรียมกลับบ้าน)

27
00:02:43,080 --> 00:02:47,126
หลีกไป
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการจะผ่านทาง

28
00:02:47,251 --> 00:02:49,003
หลีกไป

29
00:02:50,421 --> 00:02:51,547
อะไรน่ะ…

30
00:03:10,733 --> 00:03:14,194
(ดูกุกบยองมิน
เจ้าทำประเทศชาติล่มจม ผู้คนล้มป่วย)

31
00:03:52,983 --> 00:03:54,443
คลาดไปได้รึ

32
00:03:54,485 --> 00:03:59,031
ข้าค้นหาจนทั่วแต่ก็ไม่พบ
ร่องรอยของมันเลยขอรับใต้เท้า

33
00:03:59,114 --> 00:04:02,201
ดูท่าว่าพักนี้เจ้า
ชักจะได้ใจเกินไปแล้วสินะ

34
00:04:02,284 --> 00:04:05,245
คิดว่าผู้ใดให้เงิน
เป็นค่ายาของบุตรสาวเจ้ากัน

35
00:04:05,329 --> 00:04:09,375
ต้องให้ข้าสังหารนางเสียก่อนหรือ
เจ้าจึงจะทำงานเป็นเรื่องเป็นราวได้

36
00:04:11,085 --> 00:04:12,503
อภัยให้ข้าด้วย

37
00:04:12,586 --> 00:04:17,466
ชีวิตของบุตรสาวข้าอยู่ในกำมือท่าน
ข้าจะไม่ทำพลาดซ้ำสองอีกแล้วขอรับ

38
00:04:17,549 --> 00:04:18,759
โปรดเชื่อข้าเถิด

39
00:04:19,301 --> 00:04:20,552
เปิดประตู

40
00:04:24,014 --> 00:04:26,976
มีใครอยู่หรือไม่ เปิดประตูที

41
00:04:27,059 --> 00:04:29,812
บอกให้เปิดอย่างไรเล่า ได้ยินหรือไม่

42
00:04:31,438 --> 00:04:32,940
ท่านพี่ ท่านพี่อยู่หรือไม่

43
00:04:32,982 --> 00:04:34,483
- อยู่ขอรับ
- ท่านพี่

44
00:04:36,110 --> 00:04:39,905
ท่านพี่วอนโบ ท่านพี่

45
00:04:42,533 --> 00:04:44,785
ขอข้าคุยกับท่าน…

46
00:04:44,868 --> 00:04:47,037
- เราขออยู่ตามลำพัง
- ขอรับใต้เท้า

47
00:04:52,042 --> 00:04:55,629
ท่านพี่ ข้านำเรื่อง
ที่เป็นความลับมาบอกท่าน…

48
00:04:56,171 --> 00:04:58,757
ไม่ได้สิขอรับ เข้าไปข้างในเถิด

49
00:04:59,967 --> 00:05:02,720
ท่านพี่ ท่านคงทราบเรื่องนี้แล้ว

50
00:05:02,761 --> 00:05:04,847
แต่เขาลือกันว่า
รัชทายาทกำลังเรียกตัว

51
00:05:04,930 --> 00:05:07,349
ขันทีกับนางกำนัล
จากบยอกชอนไปเข้าเฝ้านะขอรับ

52
00:05:07,433 --> 00:05:09,560
ไม่เพียงเท่านั้น
ระหว่างข้ากลับจากวัง

53
00:05:09,643 --> 00:05:13,856
มีใครบางคนยิงธนู
ใส่เกี้ยวของข้าและแนบสาส์นนี้มาด้วย

54
00:05:13,981 --> 00:05:14,982
ดูสิขอรับ

55
00:05:15,065 --> 00:05:17,818
ดูกุกบยองมิน
ใครหน้าไหนมันริอ่านทำเช่นนี้กัน

56
00:05:17,901 --> 00:05:20,988
ข้าต้องทำอย่างไรจึงจะจับ
ไอ้คนสามหาวนี่มาระบายอารมณ์ได้

57
00:05:25,784 --> 00:05:27,911
เจ้าไม่รู้จริงหรือว่าพวกมันเป็นใคร

58
00:05:27,953 --> 00:05:30,914
จำตัวอักษรพวกนี้
บนกระดาษสีแดงไม่ได้หรืออย่างไรกัน

59
00:05:31,749 --> 00:05:34,376
ท่านพี่ก็ได้รับสาส์นนี้เช่นกันหรือ

60
00:05:34,460 --> 00:05:38,380
ดูกุกบยองมิน ข้าถามเจ้าว่า
ไม่เคยเห็นตัวอักษรเหล่านี้หรือ

61
00:05:39,298 --> 00:05:41,008
ดูกุกบยองมิน…

62
00:05:41,675 --> 00:05:43,093
ไม่เคยเห็นขอรับ

63
00:05:43,761 --> 00:05:45,929
ดูกุกบยองมิน

64
00:05:46,013 --> 00:05:49,433
เจ้าไม่เคยเห็นตัวอักษรเหล่านี้
ในบยอกชอนมาก่อนหรือไร

65
00:05:50,059 --> 00:05:51,226
บยอกชอน…

66
00:05:54,188 --> 00:05:56,774
ไม่น่าเชื่อว่าข้าจะมอบตำแหน่งราชการ

67
00:05:56,857 --> 00:06:00,694
ให้คนโง่เง่าเช่นเจ้าเพียงเพราะว่า
เราเกี่ยวพันกันทางสายเลือด

68
00:06:03,447 --> 00:06:05,574
เจ้าหลงลืมไปแล้วหรือว่า

69
00:06:05,657 --> 00:06:09,119
เพื่อให้คนโง่เง่าเต่าตุ่นเยี่ยงเจ้า
ได้เป็นเจ้าหน้าที่ปกครองของบยอกชอน

70
00:06:09,203 --> 00:06:11,580
ข้าต้องทำสิ่งใดไปบ้าง

71
00:06:12,915 --> 00:06:15,751
ข้าต้องทำสิ่งใด
เพื่อช่วยชีวิตน่าสมเพชของเจ้า…

72
00:06:15,834 --> 00:06:19,213
ข้าจำได้ นึกออกแล้วๆ

73
00:06:19,338 --> 00:06:21,173
พวกโจรบยอกชอน…

74
00:06:21,256 --> 00:06:24,176
กระดาษสีแดง

75
00:06:24,259 --> 00:06:28,680
กับประโยคดูกุกบยองมิน…

76
00:06:28,806 --> 00:06:30,849
พวกมันคือโจร
ที่หลงเหลืออยู่จริงหรือ…

77
00:06:30,933 --> 00:06:32,559
- ไอ้…
- อย่าทำข้าเลย

78
00:06:51,120 --> 00:06:53,580
หากพระองค์ทรงไม่มีคำถามแล้ว

79
00:06:53,664 --> 00:06:55,874
กระหม่อมคงต้องขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ

80
00:07:13,267 --> 00:07:16,103
หม่อมฉันคิดว่าในวังหลวงคงไม่มีผู้ใด
ทราบเรื่องราวเกี่ยวกับบยอกชอนเพคะ

81
00:07:16,186 --> 00:07:19,940
หากผู้ใดมีข้อมูลก็เป็นเพียง
เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่สลักสำคัญ

82
00:07:20,023 --> 00:07:22,484
และดูเหมือนว่า
จะไม่มีผู้ใดโกหกเช่นกัน

83
00:07:24,444 --> 00:07:29,116
องค์รัชทายาท พระองค์ทรงอยาก
ทราบอะไรกันแน่หรือเพคะ

84
00:07:32,369 --> 00:07:33,912
นำโคมตามข้ามา

85
00:07:41,086 --> 00:07:44,381
องค์รัชทายาท
จะเสด็จไปห้องหนังสือหรือพ่ะย่ะค่ะ

86
00:08:12,409 --> 00:08:15,120
องค์รัชทายาท ทรงชมจันทร์อยู่หรือ

87
00:08:21,460 --> 00:08:24,379
หรือจะเสด็จ
ไปเข้าเฝ้าองค์ชายใหญ่หรือ

88
00:08:39,978 --> 00:08:41,605
โปรดระวังทางนะพ่ะย่ะค่ะ

89
00:09:02,918 --> 00:09:06,255
นี่เจ้า ทำเรื่องบ้าบออันใดอยู่

90
00:09:06,380 --> 00:09:10,342
กระหม่อมพยายามจะย้ายหินก้อนนี้
เพื่อไม่ให้พระองค์เดินชนพ่ะย่ะค่ะ

91
00:09:11,843 --> 00:09:13,971
แต่ในเมื่อทำไม่ได้
กระหม่อมจึงนั่งทับแทน

92
00:09:20,018 --> 00:09:21,019
โอ๊ย

93
00:09:22,104 --> 00:09:25,065
หินก้อนใหญ่สะดุดตาเช่นนี้
คิดว่าข้ามองไม่เห็นหรือ

94
00:09:27,651 --> 00:09:28,819
รีบตามมา

95
00:09:33,740 --> 00:09:35,117
หากกระหม่อมไม่ทำเช่นนั้น

96
00:09:35,158 --> 00:09:37,995
พระองค์คงสะดุดล้มไปแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ

97
00:09:38,036 --> 00:09:40,998
ทรงคิดเรื่องอันใดอยู่
จึงไม่ตอบกระหม่อม…

98
00:09:47,838 --> 00:09:50,841
เจ้าดูทางให้ข้า
แต่ไม่ดูทางให้ตัวเองเช่นนั้นหรือ

99
00:09:50,882 --> 00:09:52,926
กระหม่อมจะเดินอย่างไรก็ไม่สำคัญ

100
00:09:53,051 --> 00:09:56,513
แต่เหตุใดพระองค์ทรงเดินเรื่อยเปื่อย
ไร้จุดหมายล่ะพ่ะย่ะค่ะ

101
00:09:57,180 --> 00:09:59,599
หากพระองค์ตรัสว่าจะไปที่ใด…

102
00:10:00,976 --> 00:10:06,481
หรือว่า…
จะทรงอยากเดินเล่นเพียงเท่านั้น

103
00:10:11,361 --> 00:10:12,988
เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ

104
00:10:13,113 --> 00:10:14,448
เชิญเดินให้เปรม

105
00:10:14,573 --> 00:10:17,451
พระองค์จะไปแห่งหนใด
กระหม่อมจะติดตามไป

106
00:10:17,534 --> 00:10:19,995
ไม่ว่าพระองค์จะเดินไกลเพียงใด

107
00:10:20,078 --> 00:10:23,457
จนกว่าพระองค์จะตรัสออกมาว่า
พอพระทัยแล้ว กระหม่อมก็จะตามไป

108
00:10:23,540 --> 00:10:25,000
โดยไม่ปริปากบ่นพ่ะย่ะค่ะ

109
00:10:34,217 --> 00:10:36,887
- ส่องไฟดีๆ
- พ่ะย่ะค่ะ

110
00:10:55,322 --> 00:10:57,991
เจ้าไม่คิดว่าบันทึก
ของราชเลขาฯ มันแปลกๆ หรือ

111
00:10:58,033 --> 00:10:59,159
ทรงหมายถึงอย่างไร

112
00:10:59,242 --> 00:11:01,995
ที่แปลกก็คือ
รายงานของเจ้าหน้าที่ปกครอง โชวอนโอ

113
00:11:02,079 --> 00:11:06,583
และรายงานของโอวอนโบ
ผู้เดินทางไปปราบปรามกลุ่มโจร

114
00:11:06,666 --> 00:11:08,710
สิ่งสำคัญที่สุดกลับหายไป

115
00:11:18,095 --> 00:11:20,430
บันทึกการไต่สวนซงสินะพ่ะย่ะค่ะ

116
00:11:21,681 --> 00:11:23,392
ยิ่งก่อคดีอุกฉกรรจ์

117
00:11:23,475 --> 00:11:27,562
ขั้นตอนการสืบสวน
ยิ่งต้องละเอียดและทะลุปรุโปร่ง

118
00:11:27,646 --> 00:11:29,356
แต่นี่กลับไม่มีระบุไว้

119
00:11:32,317 --> 00:11:35,654
หัวหน้าของพวกโจรคือซง
ช่างตีเหล็กในบยอกชอน

120
00:11:35,737 --> 00:11:38,448
เขานำพวกโจรกว่า 40 คนบุกยึด

121
00:11:38,532 --> 00:11:40,492
ที่ทำการของทางการในบยอกชอน

122
00:11:40,617 --> 00:11:43,161
และยังโจมตีทหาร รวมถึงคนงาน

123
00:11:45,038 --> 00:11:47,833
ในตอนเริ่มต้น
พวกเขาเป็นโจรที่มีกันเพียง 40 คน

124
00:11:47,916 --> 00:11:49,960
แต่เมื่อใต้เท้าโชไปถึงบยอกชอน

125
00:11:50,085 --> 00:11:52,212
พวกเขากลับยึดหมู่บ้านไปได้ห้าแห่ง

126
00:11:52,295 --> 00:11:54,047
และสร้างประเทศใหม่แล้ว

127
00:11:54,131 --> 00:11:56,550
นั่นหมายความว่า
ชาวบ้านทุกคนในบยอกชอน

128
00:11:56,675 --> 00:11:59,970
กลับกลายเป็นโจร
และเข้าร่วมการกบฏของซง

129
00:12:00,053 --> 00:12:01,930
มันจะเป็นไปได้อย่างไร

130
00:12:03,181 --> 00:12:04,474
ไม่คิดว่าแปลกหรือ

131
00:12:04,516 --> 00:12:08,145
แต่อย่างไรเสีย
มันก็เป็นบันทึกของราชเลขาธิการ

132
00:12:08,186 --> 00:12:09,813
ไม่น่าจะบิดเบือนนะพ่ะย่ะค่ะ

133
00:12:18,613 --> 00:12:23,201
หากมันเป็นความจริง…

134
00:12:31,585 --> 00:12:33,211
มีอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

135
00:12:34,796 --> 00:12:38,049
ข้าเพียงแต่หวังว่า
ผู้ที่ส่งจดหมายภูตผีมาให้ข้า

136
00:12:38,133 --> 00:12:40,010
สังหารครอบครัวเจ้า

137
00:12:40,093 --> 00:12:41,887
และยิงศรอาบยาพิษใส่ข้า

138
00:12:41,970 --> 00:12:44,306
จะไม่ได้มาจากบยอกชอน

139
00:12:46,391 --> 00:12:49,352
อย่างไรเสีย พวกเขาก็เป็นราษฎรของข้า

140
00:12:49,478 --> 00:12:53,523
องค์ชายรัชทายาท
พวกนั้นไม่ใช่ราษฎรของท่าน

141
00:12:53,648 --> 00:12:56,443
แต่เป็นกบฏและโจรนะพ่ะย่ะค่ะ

142
00:12:58,028 --> 00:13:01,239
เจ้าจำคำสาปที่เขียนไว้
ในจดหมายภูตผีได้หรือไม่

143
00:13:02,199 --> 00:13:04,409
ทุกผู้ทุกคนจะหันหลังให้กับข้า

144
00:13:04,451 --> 00:13:07,162
ข้าจะต้องอยู่เพียงลำพัง

145
00:13:07,245 --> 00:13:10,248
กลายเป็นคนวิกลจริต
และเร่ร่อนไปทั่วประเทศ

146
00:13:10,332 --> 00:13:11,917
หากราษฎรของข้า

147
00:13:14,669 --> 00:13:16,505
สาปแช่งข้าเสียเอง

148
00:13:20,759 --> 00:13:23,178
ไม่คิดว่ามันน่าเศร้าหรือ

149
00:13:23,220 --> 00:13:25,013
พระองค์จึงอยากเชื่อว่า

150
00:13:26,139 --> 00:13:29,017
พวกเขาไม่ได้อยู่เบื้องหลัง
เหตุการณ์ทุกอย่างสินะพ่ะย่ะค่ะ

151
00:13:30,018 --> 00:13:33,021
กระหม่อมไม่ทราบว่าทรงคิดเช่นนั้น
ระหว่างสืบสวนหาความจริง

152
00:13:34,231 --> 00:13:37,025
แต่จากการที่พวกเขาลงมือ
ก่อเหตุในคดีจุดทิศหลัก

153
00:13:37,067 --> 00:13:40,529
และเผยแพร่คำสาปออกไปได้
ต้องมีโจรหลงเหลืออยู่จริงพ่ะย่ะค่ะ

154
00:13:41,279 --> 00:13:44,199
แต่รายงานของเสนาบดีกรมตุลาการ
และคำพูดของใต้เท้าโชเอง

155
00:13:44,282 --> 00:13:45,992
ก็อาจเป็นเรื่องโกหกได้เช่นกัน

156
00:13:49,579 --> 00:13:51,790
ท่านอาจารย์คิมแห่งมันยอนดัง

157
00:13:51,873 --> 00:13:54,584
กำลังสืบค้น
เกี่ยวกับกลีบดอกโบตั๋นแห้งอยู่

158
00:13:54,709 --> 00:13:58,296
ข้อมูลนั้นจะช่วยเรา
ไขคดีนี้ได้พ่ะย่ะค่ะ

159
00:14:17,065 --> 00:14:20,151
พระมูจินไม่เคย
บอกเราก่อนว่าจะมาเมื่อใด

160
00:14:20,235 --> 00:14:22,153
หากพระท่านมา

161
00:14:22,237 --> 00:14:24,281
ข้าก็แค่ถวายอาหารให้เพียงเท่านั้น

162
00:14:24,364 --> 00:14:27,576
แต่ข้าได้ยินมาว่า
ท่านอาจารย์มีที่พักประจำ

163
00:14:27,659 --> 00:14:29,828
ทุกครั้งที่ท่าน
มาเมืองหลวงไม่ใช่หรือ

164
00:14:29,911 --> 00:14:31,246
พอจะทราบหรือไม่

165
00:14:32,414 --> 00:14:33,915
มีที่เช่นนั้นอยู่ด้วยหรือ

166
00:14:33,999 --> 00:14:37,377
ข้าไม่ทราบเลยขอรับ
เพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรกนี่ละ

167
00:15:15,790 --> 00:15:19,502
ข้าได้สิ่งของบางอย่างมาจากอุษาคเนย์
จึงอยากถามท่านอาจารย์เสียหน่อยน่ะ

168
00:15:19,586 --> 00:15:22,005
ช่วยบอกข้าทีหากท่านอาจารย์กลับมา

169
00:15:22,088 --> 00:15:23,089
ได้ขอรับ

170
00:15:23,506 --> 00:15:24,549
ขอบใจนะ

171
00:15:40,315 --> 00:15:42,817
สวัสดีขอรับ ขันทีโก
บัณฑิตพัค เป็นอย่างไรบ้าง

172
00:15:42,859 --> 00:15:44,861
ไม่ได้พบหน้ากันนานเลย

173
00:15:44,944 --> 00:15:47,113
ท่านอาจารย์คิมอยู่หรือไม่

174
00:15:47,197 --> 00:15:50,950
คือว่า ท่านอาจารย์ก็อยู่นะขอรับ

175
00:15:51,034 --> 00:15:52,827
แต่ข้าไม่คิดว่าเขาจะไหว…

176
00:15:58,750 --> 00:15:59,918
โธ่…

177
00:16:02,212 --> 00:16:05,340
ท่านอาจารย์ ตื่นได้แล้วขอรับ

178
00:16:06,132 --> 00:16:08,677
ขันทีโกกับบัณฑิตพัคมานะขอรับ

179
00:16:09,928 --> 00:16:13,723
มาได้จังหวะ ข้ากำลังสงสัยอยู่เลย
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกท่าน

180
00:16:13,848 --> 00:16:15,225
มีเรื่องอะไรหรือ

181
00:16:16,184 --> 00:16:18,978
ในใจของข้านั้น
มีความเศร้าตรมทุกข์ระทมอยู่

182
00:16:19,062 --> 00:16:22,148
ชื่อเสียงหรือเกียรติของข้า
อาจไม่ได้มากมายอันใด

183
00:16:22,232 --> 00:16:26,486
แต่ข้าก็ยังเป็นเจ้าพนักงานจังหวัด
ที่แม้จะแตกต่างก็ไม่ได้ด้อยกว่าใคร

184
00:16:26,528 --> 00:16:29,739
โบยบินไปเสียเถิด แม่นางน้ำแข็งย้อย

185
00:16:31,449 --> 00:16:33,118
เหตุใดต้องแทงใจดำข้า

186
00:16:33,201 --> 00:16:37,747
เขาถูกคุณหนูที่นึกว่าจะได้หมั้นหมาย
ตัดรอนน่ะขอรับ นางพูดจารุนแรงมาก

187
00:16:39,332 --> 00:16:41,376
เขาจึงได้ดูสติเลื่อนลอยเช่นนี้สินะ

188
00:16:41,418 --> 00:16:43,586
นี่ก็เพิ่งผ่านมาเพียงไม่กี่วันเอง

189
00:16:43,670 --> 00:16:47,507
ท่านอาจารย์อาการเป็นๆ หายๆ

190
00:16:47,549 --> 00:16:51,594
ประเดี๋ยวลุกมาบอกว่าไม่เป็นไร
แต่อีกประเดี๋ยวก็นอนร้องห่มร้องไห้

191
00:16:51,720 --> 00:16:52,887
อาการหนักจริงๆ

192
00:16:53,513 --> 00:16:55,223
คุณหนูผู้งดงาม

193
00:16:55,348 --> 00:16:58,685
อย่าเดินผ่านหน้าข้าไปอย่างหมางเมิน
มาปลอบประโลมข้าหน่อยสิ

194
00:16:58,768 --> 00:17:00,812
วสันต์นี้ วาโยช่างกรรโชกแรงนัก

195
00:17:00,937 --> 00:17:04,441
จนใจข้านั้นกังวล
ว่ามันจะหอบเอาตัวข้าไปด้วย

196
00:17:04,482 --> 00:17:06,818
ราตรียังไม่ผ่านพ้นไปเลยแท้ๆ

197
00:17:07,986 --> 00:17:09,487
พายุหิมะใกล้เข้ามา

198
00:17:09,612 --> 00:17:12,115
พายุหิมะในฤดูใบไม้ผลินี่หรือ

199
00:17:12,157 --> 00:17:13,658
สมงสมองคงสิ้นแล้ว

200
00:17:15,368 --> 00:17:18,288
ใจของมยองจินนั้นโศกเศร้านัก

201
00:17:21,499 --> 00:17:23,835
ได้สืบเรื่องกลีบดอกโบตั๋นหรือยัง

202
00:17:23,918 --> 00:17:24,919
ขอรับ

203
00:17:25,003 --> 00:17:28,339
ท่านอาจารย์ของท่านอาจารย์
เคยไปอุษาคเนย์มาก่อน

204
00:17:28,423 --> 00:17:32,218
เราหวังว่าเขาจะพอมีเบาะแส
จึงกำลังรอเขากลับมาอยู่ขอรับ

205
00:17:33,052 --> 00:17:37,348
ทว่าเราก็ไม่รู้แน่ชัดว่าท่านอาจารย์
ของท่านอาจารย์จะมาเมื่อใด

206
00:17:39,642 --> 00:17:42,228
ท่านสองคนสนใจเพียงเรื่องนั้นหรือ

207
00:17:42,312 --> 00:17:45,398
ไม่เห็นหรือไรว่าจิตใจ
ของมยองจินบอบช้ำเพียงใด

208
00:17:45,482 --> 00:17:48,151
เหตุใดจึงเย็นชาเช่นนี้

209
00:17:48,693 --> 00:17:51,696
ดวงใจที่ถูกน้ำแข็งย้อยทิ่มแทงของข้า

210
00:17:51,780 --> 00:17:54,407
ไม่สำคัญในสายตาพวกท่านเลยหรือ

211
00:17:54,449 --> 00:17:55,283
- น้ำแข็งย้อย
- น้ำแข็งย้อยหรือ

212
00:17:55,366 --> 00:17:58,620
คุณหนูที่ตัดรอนท่านอาจารย์นางเย็นชา
ราวกับน้ำแข็งย้อยจากขั้วโลกเหนือน่ะ

213
00:17:58,661 --> 00:17:59,537
โธ่ถัง

214
00:18:00,038 --> 00:18:02,457
ออกจากห้องไปเสียเถิด
ข้าอยากอยู่ตามลำพัง

215
00:18:02,540 --> 00:18:04,709
โอ๊ย เหตุใดจึงนิสัยน่าชังเช่นนี้

216
00:18:04,751 --> 00:18:06,753
ลืมๆ นางไปเสียเถิด

217
00:18:06,795 --> 00:18:09,339
ไม่ต้องพูด
ท่านไม่เข้าใจความรู้สึกข้าหรอก

218
00:18:09,380 --> 00:18:13,218
บุรุษรูปงามเช่นท่าน
คงไม่เคยถูกสตรีทิ้งมาก่อนเป็นแน่

219
00:18:13,301 --> 00:18:14,385
ทุกคนออกไปเสีย

220
00:18:14,469 --> 00:18:15,929
คุณชายคิม อยู่หรือไม่

221
00:18:21,559 --> 00:18:24,145
- พระมูจินมาขอรับ
- ว่าอย่างไรนะ

222
00:18:25,188 --> 00:18:27,315
- ท่านอาจารย์มาแล้วหรือ
- ขอรับ

223
00:18:34,030 --> 00:18:36,241
นี่คือท่านอาจารย์
ของท่านอาจารย์ขอรับ

224
00:18:36,324 --> 00:18:37,992
นี่คือสหายของข้าขอรับ

225
00:18:38,993 --> 00:18:42,288
เอ้อ ศิษย์ข้า เจ้ามีเรื่องอยากถาม
ท่านอาจารย์ของข้าไม่ใช่หรือ

226
00:18:42,372 --> 00:18:43,623
ถามเลยสิ

227
00:18:43,748 --> 00:18:45,625
อ๋อ คือว่า…

228
00:18:47,585 --> 00:18:51,047
ไม่มีอะไรแล้วขอรับ
ข้าเพียงแต่จำผิดเท่านั้นเอง

229
00:18:51,089 --> 00:18:53,049
ช่างมันเถิด

230
00:18:53,174 --> 00:18:54,300
ปัดโธ่

231
00:18:54,384 --> 00:18:57,846
ในน้ำเต้าขวดนั้น
มีปลาแสนสวยอยู่ด้วยขอรับ

232
00:18:57,929 --> 00:19:00,807
- น่าทึ่งไหมขอรับ
- น่าทึ่งดีเนอะ

233
00:19:02,767 --> 00:19:05,311
ว่าแต่ เหตุใดท่านจึงอยากพบข้าหรือ

234
00:19:05,395 --> 00:19:08,857
เอ้อ มีบางอย่างที่ข้า
อยากถามท่านอาจารย์น่ะขอรับ

235
00:19:08,982 --> 00:19:09,983
เช่นนั้นหรือ

236
00:19:31,254 --> 00:19:36,718
สิ่งนี้มาจากอุษาคเนย์จริงขอรับ

237
00:19:36,759 --> 00:19:40,972
ผู้คนในภูมิภาคอุษาคเนย์

238
00:19:41,055 --> 00:19:44,267
จะเทน้ำมันหอม
ใส่กลีบดอกไม้ตากแห้งเพื่อนำไปใช้

239
00:19:44,350 --> 00:19:47,145
ด้วยจุดประสงค์ที่หลากหลายกันไปขอรับ

240
00:20:03,453 --> 00:20:08,416
เช่นนั้นท่านทราบหรือไม่ว่า
กลีบดอกโบตั๋นแห้งถูกนำไปใช้ทำสิ่งใด

241
00:20:08,458 --> 00:20:09,751
สิ่งนี้…

242
00:20:14,547 --> 00:20:16,257
ไม่ได้พิเศษอันใด

243
00:20:16,382 --> 00:20:20,053
มันเป็นเพียงสมุนไพรที่ผู้คนมักใช้

244
00:20:20,136 --> 00:20:22,430
บรรเทาจิตใจฟุ้งซ่านเท่านั้นขอรับ

245
00:20:22,805 --> 00:20:25,350
หากทำให้กลีบดอกแห้งด้วยวิธีอื่น…

246
00:20:27,310 --> 00:20:29,103
เจ้าเด็กนี่…

247
00:20:30,772 --> 00:20:32,273
เจ้าขโมยอะไรไป

248
00:20:33,608 --> 00:20:35,818
- โอ๊ยตาย
- ตายๆ

249
00:20:36,945 --> 00:20:39,447
- จับมันไว้
- เจ้าหัวขโมย

250
00:20:41,491 --> 00:20:42,825
จับเจ้าเด็กนั่นที

251
00:20:44,786 --> 00:20:46,287
เจ้าหัวขโมย

252
00:20:46,412 --> 00:20:47,914
- จับมัน
- จับเจ้าหัวขโมยให้ได้

253
00:20:49,248 --> 00:20:50,583
จับเจ้าเด็กนั่นที

254
00:20:51,250 --> 00:20:52,460
อะไรกัน

255
00:20:52,585 --> 00:20:54,921
วางเกี้ยวลงเดี๋ยวนี้

256
00:20:56,714 --> 00:20:59,717
แกะซิ เปิดดู

257
00:21:06,641 --> 00:21:07,642
เจ้า…

258
00:21:11,187 --> 00:21:14,148
เครื่องลายคราม…

259
00:21:16,609 --> 00:21:17,652
ฝีมือมันขอรับ

260
00:21:17,694 --> 00:21:21,447
รู้หรือไม่ว่ามันมีมูลค่าเท่าใด

261
00:21:22,156 --> 00:21:24,617
ไอ้เด็กบ้า…

262
00:21:25,118 --> 00:21:27,745
- ชั้นต่ำจริง
- ช่วยด้วย

263
00:21:27,829 --> 00:21:31,874
กระโจนเข้ามาขวางทางเกี้ยวข้าไม่พอ

264
00:21:32,750 --> 00:21:35,753
ยังจะทำเครื่องลายครามข้าแตกอีก

265
00:21:36,462 --> 00:21:41,217
คิดว่ามันหาซื้อได้ทั่วไปหรืออย่างไร
รู้หรือไม่ว่ามันมีมูลค่าเท่าใด

266
00:21:41,342 --> 00:21:43,302
ของมีค่าเช่นนี้

267
00:21:43,386 --> 00:21:45,680
ข้าจะหักกระดูกเจ้าเป็นการชดใช้เสีย

268
00:21:46,055 --> 00:21:48,725
ไม่ได้นะขอรับ
เขาจะรู้ว่าท่านลอบปลอมตัวออกมา

269
00:21:48,766 --> 00:21:50,727
ตายเสีย เจ้าตัวสกปรกโสมม

270
00:21:50,852 --> 00:21:53,813
- ทำอะไร
- ทุบตีเขาได้อย่างไร เขาก็แค่เด็ก

271
00:21:53,938 --> 00:21:55,815
- เฮอะ
- ไม่เป็นไรนะ

272
00:21:57,358 --> 00:21:59,152
เขาไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อยนี่ขอรับ

273
00:21:59,235 --> 00:22:01,195
เหตุใดต้องทุบตีเขารุนแรงปานนั้น

274
00:22:02,739 --> 00:22:06,325
แล้วจะไม่สนกฎหมายบ้านเมืองหรือ

275
00:22:06,451 --> 00:22:09,454
หลักศีลธรรมอันดีอย่างไรเล่า

276
00:22:09,537 --> 00:22:12,373
เขาไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร

277
00:22:12,457 --> 00:22:14,959
- ป่าวประกาศไปซิ
- พวกเจ้าจงคำนับ

278
00:22:15,084 --> 00:22:17,045
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการเสีย

279
00:22:23,718 --> 00:22:26,763
ขออภัยขอรับใต้เท้า ข้าไม่ทราบจริงๆ

280
00:22:27,680 --> 00:22:31,267
อย่างไรก็ตาม เครื่องลายคราม
คงไม่อาจมีค่ากว่าชีวิตคนได้

281
00:22:31,309 --> 00:22:34,645
แม้ผู้คนจะมีชนชั้นต่างกัน
แต่ชีวิตคนล้วนมีค่านะขอรับ

282
00:22:36,564 --> 00:22:39,692
ริอ่านสั่งสอนข้าหรือ เจ้าคนชั้นต่ำ

283
00:22:39,817 --> 00:22:43,696
ลองพ่นอะไรออกมาจากปากอีกสักคำสิ

284
00:22:43,780 --> 00:22:45,865
ข้าจะกรีดปากเจ้าเสีย

285
00:22:45,948 --> 00:22:48,076
แล้วมอบตัวเจ้าให้ทางการ

286
00:22:48,117 --> 00:22:51,412
เอาเลย พูดต่อสิ พูดต่อเลย

287
00:22:51,537 --> 00:22:53,247
พูดสิ

288
00:22:56,000 --> 00:22:57,585
อะไรอีก

289
00:22:57,668 --> 00:22:58,920
เจ้าเป็นใคร

290
00:23:02,048 --> 00:23:03,049
ฮะ

291
00:23:04,759 --> 00:23:06,594
ขออภัยขอรับใต้เท้า

292
00:23:06,677 --> 00:23:08,054
เขาเป็นศิษย์ข้าเอง

293
00:23:08,137 --> 00:23:09,972
ทว่าสติปัญญาด้อยไปนิด

294
00:23:10,014 --> 00:23:13,059
จึงริอ่านต่อปากต่อคำกับท่าน
โดยไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร

295
00:23:19,899 --> 00:23:21,651
ในฐานะอาจารย์ของเขา

296
00:23:21,734 --> 00:23:24,529
ข้ารู้สึกอับอายขายขี้หน้า
และต้องขออภัยจริงๆ

297
00:23:26,864 --> 00:23:30,493
แต่หากข้าลองมองผ่านมุมมองของเขา

298
00:23:30,576 --> 00:23:32,411
เขาเห็นเพียงเด็กน้อยน่าสงสาร

299
00:23:32,537 --> 00:23:35,331
และเข้าอกเข้าใจ
ความเจ็บปวดของเด็กผู้นี้ดี

300
00:23:35,414 --> 00:23:37,291
จะให้เขานิ่งเฉยได้อย่างไร

301
00:23:39,085 --> 00:23:43,047
และอีกเรื่องหนึ่ง
ท่านจะห้ามไม่ให้เขาพูดได้อย่างไร

302
00:23:43,172 --> 00:23:44,715
ในเมื่อปากมีไว้พูด

303
00:23:46,050 --> 00:23:49,846
หากห้ามไม่ให้พวกเขาพูดเพียงเพราะ
มีชาติกำเนิดต้อยต่ำและโง่เขลา

304
00:23:49,971 --> 00:23:53,474
ท่านจะรับฟังความกังวล
ของประชาชนได้หรือขอรับ

305
00:24:02,650 --> 00:24:04,485
บิดาเจ้าเป็นใครกัน

306
00:24:06,696 --> 00:24:09,615
ข้าไม่อยากเอ่ยนามให้บิดาเสียหน้า

307
00:24:09,699 --> 00:24:12,493
- ในสถานที่เช่นนี้หรอกขอรับ
- อ้อ

308
00:24:12,618 --> 00:24:15,997
ทว่า ข้าจะบอกนามของข้าให้ท่านทราบ

309
00:24:16,080 --> 00:24:17,248
ข้ามีนามว่า…

310
00:24:18,875 --> 00:24:21,252
คมมองจิน

311
00:24:22,712 --> 00:24:23,713
คม…

312
00:24:25,131 --> 00:24:27,466
คมมองจินหรือ…

313
00:24:29,552 --> 00:24:34,515
ข้าไม่รู้หรอกนะ
ว่าตระกูลเจ้าสูงส่งปานใด

314
00:24:35,558 --> 00:24:38,519
แต่เพียงได้ยินคำพูดคำจาของเจ้า

315
00:24:38,561 --> 00:24:41,981
ข้าก็รู้ทันที
ว่าถามไปก็เสียเวลาเปล่า

316
00:24:43,065 --> 00:24:45,651
การสั่งสอนเหล่าคนโง่เขลา

317
00:24:45,735 --> 00:24:48,404
ที่ไม่รู้จักความน่ากลัว
ของโลกใบนี้คือหน้าที่ของข้า

318
00:24:48,487 --> 00:24:52,783
ดังนั้นข้าจะสอน
บทเรียนบางอย่างให้เจ้าก็แล้วกัน

319
00:24:52,825 --> 00:24:55,870
- ลากคอเจ้าเด็กนั่นมา
- ขอรับใต้เท้า

320
00:24:58,372 --> 00:24:59,749
- มานี่
- อย่าขอรับ

321
00:24:59,832 --> 00:25:01,250
มา

322
00:25:01,375 --> 00:25:03,294
- ช่วยข้าที
- คุกเข่า

323
00:25:06,214 --> 00:25:10,384
ในโชซอนแห่งนี้
มีสิ่งที่เรียกว่ากฎหมายอยู่

324
00:25:10,468 --> 00:25:14,555
หากเจ้าอ่านออกเขียนได้
ก็คงจะพอรู้เรื่องรู้ราวอยู่บ้าง

325
00:25:14,680 --> 00:25:17,975
และด้วยเหตุนั้น เจ้าพึงรู้ว่า

326
00:25:18,059 --> 00:25:21,395
เด็กนี่จะต้อง
ชดใช้ค่าเสียหายที่มันก่อ

327
00:25:21,479 --> 00:25:23,272
กับข้าผู้เป็นผู้เสียหาย

328
00:25:24,398 --> 00:25:29,153
บอกมันไปซิว่า
เครื่องลายครามนั่นมูลค่าเท่าใด

329
00:25:30,238 --> 00:25:32,740
เครื่องลายคราม
มีมูลค่า 200 ยางขอรับใต้เท้า

330
00:25:34,450 --> 00:25:35,534
ตั้ง 200 เชียว

331
00:25:36,953 --> 00:25:40,248
ใต้เท้า เด็กตัวแค่นี้จะไปหาเงิน
จำนวนมากเช่นนั้นมาจากไหนกัน

332
00:25:40,373 --> 00:25:44,126
เช่นนั้นมันก็ต้องทำงานชดใช้ข้าสิ

333
00:25:44,210 --> 00:25:49,257
ให้มันติดคุกสัก 200 ปี
น่าจะพอชดใช้ได้

334
00:25:49,340 --> 00:25:52,051
ขออภัยขอรับ ยกโทษให้ข้าเถิด

335
00:25:53,344 --> 00:25:57,014
เจ้าคิดหรือว่าต่อให้เจ้า
ทำงานชดใช้ให้ข้าทั้งชีวิต

336
00:25:57,098 --> 00:25:59,809
เจ้าจะมีปัญญาจ่ายคืนให้ได้

337
00:25:59,892 --> 00:26:01,852
และที่สำคัญเจ้าเด็กนี่…

338
00:26:01,936 --> 00:26:05,106
เจ้าน่ะ เมื่อสักครู่นี้
เจ้าไล่ตามมันมาใช่หรือไม่

339
00:26:05,147 --> 00:26:08,317
ข้าได้ยินเสียงเจ้า
ตะโกนเรียกมันว่าหัวขโมยนี่

340
00:26:09,318 --> 00:26:13,364
ก่อนหน้านี้ข้านึกว่า
เขาขโมยของมีค่าไปขอรับ

341
00:26:13,447 --> 00:26:15,241
แต่ใต้เท้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ…

342
00:26:15,283 --> 00:26:18,286
นั่นน่ะ
คือสิ่งที่มันขโมยมาใช่หรือไม่

343
00:26:20,997 --> 00:26:23,332
เหตุใดจึงไม่ตอบข้าเล่า

344
00:26:23,833 --> 00:26:25,376
เงยหน้าขึ้นมา

345
00:26:46,689 --> 00:26:49,108
เจ้า…

346
00:26:50,568 --> 00:26:52,820
เจ้าเป็นใคร ทำงานทำการอยู่ที่ใด

347
00:26:55,114 --> 00:26:59,452
ข้าเป็นเพียงคนเฝ้าโรงเตี๊ยม
ใช้ชีวิตหากินวันต่อวันขอรับ

348
00:27:02,204 --> 00:27:04,540
เอาของที่เจ้าเด็กนั่น
ขโมยมาออกมาให้ข้าดูซิ

349
00:27:08,544 --> 00:27:10,796
พวกเจ้าทุกคน จงดูให้ดี

350
00:27:10,880 --> 00:27:13,883
ข้าไม่ได้ทำเช่นนี้เพื่อระบายอารมณ์

351
00:27:13,924 --> 00:27:17,011
แต่ข้ากำลังทำตามกฎหมายต่างหาก

352
00:27:18,721 --> 00:27:20,806
เอาของที่เจ้าเด็กนั่นขโมยมาให้ข้า

353
00:27:32,860 --> 00:27:36,614
ผู้ใดเคยขโมยไข่
วันข้างหน้ามันจะขโมยวัว

354
00:27:36,655 --> 00:27:39,658
เด็กที่เริ่มต้นจากการเป็น
หัวขโมยลักของเล็กๆ น้อยๆ

355
00:27:39,784 --> 00:27:42,244
มันจะกำเริบเสิบสาน
กลายเป็นกบฎในวันข้างหน้า

356
00:27:44,747 --> 00:27:45,790
ไม่นะ

357
00:27:48,209 --> 00:27:51,170
ดูอย่างไรก็เป็นการลักทรัพย์

358
00:27:51,253 --> 00:27:54,215
ดังนั้นข้าจะส่งตัวมัน
ให้กับสำนักมือปราบ

359
00:27:59,136 --> 00:28:01,847
ขงจื๊อเคยกล่าวไว้ว่า

360
00:28:01,931 --> 00:28:04,558
"ไม้ที่ผุไม่อาจแกะสลักได้ฉันใด

361
00:28:04,683 --> 00:28:08,229
กำแพงมูลไม่อาจโบกปูนทับได้ฉันนั้น"

362
00:28:10,940 --> 00:28:16,779
แต่คนชนชั้นต้อยต่ำอย่างพวกเจ้า
ย่อมไม่เคยได้ยินกันเป็นแน่

363
00:28:16,862 --> 00:28:21,492
มันมีความหมายว่าการดุด่า
คนเช่นพวกเจ้านั้นเปลืองน้ำลายเปล่า

364
00:28:21,617 --> 00:28:26,080
แต่ต้องใช้วิธีการลงโทษ
ขั้นรุนแรงจึงจะหลาบจำ

365
00:28:26,205 --> 00:28:28,249
ขงจื๊อนี่ปราดเปรื่องดีแท้

366
00:28:28,332 --> 00:28:31,544
- เอ้า ลากคอมันมาแล้วไปกันได้
- ขอรับใต้เท้า

367
00:28:32,670 --> 00:28:34,713
มานี่ มาเสียดีๆ

368
00:28:35,756 --> 00:28:37,508
พอได้แล้ว เจ้ากรมตุลาการ

369
00:28:38,759 --> 00:28:40,594
อะไรกันนักกันหนา…

370
00:28:40,719 --> 00:28:44,557
วางเกี้ยวก่อน ให้ข้าลง

371
00:28:44,640 --> 00:28:46,142
เช่นนั้นย่อมได้

372
00:28:47,226 --> 00:28:48,310
เจ้า…

373
00:29:05,870 --> 00:29:06,871
อะไรกัน…

374
00:29:09,039 --> 00:29:10,249
เหตุใดจึงอยู่ที่นี่

375
00:29:21,719 --> 00:29:25,347
ข้าเป็นเพียงบัณฑิตที่ผ่านทางมา
แต่ขอพูดอะไรเสียหน่อยได้หรือไม่

376
00:29:26,307 --> 00:29:27,850
บัณฑิตหรือ ได้ๆ

377
00:29:29,185 --> 00:29:33,272
ข้าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว
เด็กผู้นี้ไม่ได้ตั้งใจทำของท่านแตก

378
00:29:33,272 --> 00:29:35,774
มันเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น

379
00:29:35,816 --> 00:29:37,443
และแม้จะเป็นการลักทรัพย์

380
00:29:37,526 --> 00:29:40,446
สิ่งที่ถูกขโมยมาก็มีเพียง
ข้าวเย็นชืดกับหัวมันไม่กี่หัว

381
00:29:40,529 --> 00:29:43,699
กฎหมายโชซอน
อนุญาตให้มีการอะลุ่มอล่วยกันได้

382
00:29:43,908 --> 00:29:45,534
เช่นนั้นไม่ปล่อยเขาไปเสียเล่า

383
00:29:50,039 --> 00:29:54,084
ข้าเป็นถึงเสนาบดีแห่งกรมตุลาการ

384
00:29:54,168 --> 00:29:56,712
ผู้ทำงานรับใช้ประเทศชาติ

385
00:29:56,795 --> 00:30:01,133
ท่านบัณฑิตจะให้ข้าปล่อย
ผู้กระทำความผิดไปได้อย่างไร

386
00:30:02,092 --> 00:30:05,012
อย่างไรเสียก็ต้องมีการลงโทษขอรับ

387
00:30:05,095 --> 00:30:06,597
การลงโทษเพียงครั้งเดียว

388
00:30:06,680 --> 00:30:10,893
สามารถสอนบทเรียนให้ประชาชนได้นับพัน

389
00:30:11,018 --> 00:30:14,939
ข้าต้องเชือดไก่ให้ลิงดูอย่างไรเล่า

390
00:30:14,980 --> 00:30:18,651
ดูเหมือนว่าท่านจะมีความรู้
เกี่ยวกับกฎหมายกว้างขวางทีเดียว

391
00:30:19,652 --> 00:30:21,487
ทว่าไม่ได้ศึกษาแนวคิดของเม่งจื๊อ

392
00:30:22,613 --> 00:30:24,657
เห็นได้จากการที่ท่าน
ไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจ

393
00:30:24,740 --> 00:30:29,870
เม่งจื๊อเคยกล่าวไว้ว่า

394
00:30:30,579 --> 00:30:34,917
"จิตใจผู้ใด
เปี่ยมไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ

395
00:30:36,961 --> 00:30:38,337
ย่อมบ่มเพาะเมตตาธรรมได้"

396
00:30:40,339 --> 00:30:41,882
ดูเด็กผู้นี้สิ

397
00:30:42,007 --> 00:30:45,135
มองปราดเดียวก็รู้ได้ว่า
เขาไม่มีบิดามารดาดูแล

398
00:30:45,177 --> 00:30:49,098
หากบิดามารดาของเขายังอยู่
ก็คงมีเหตุให้ดูแลเขาไม่ได้

399
00:30:49,181 --> 00:30:51,141
เขาคงหิวโหยจึงต้องลักขโมย

400
00:30:51,183 --> 00:30:54,687
และหนีมา
เนื่องจากรู้สึกละอายต่อความผิดนั้น

401
00:30:54,812 --> 00:30:57,606
จนมาทำให้
เครื่องลายครามของท่านตกแตก

402
00:30:59,316 --> 00:31:03,779
แหม ข้าต้องมีอยู่แล้วสิขอรับ
ความเห็นอกเห็นใจที่ท่านบัณฑิตว่า

403
00:31:03,862 --> 00:31:06,699
ขอรับ ข้าก็คิดเช่นนั้น

404
00:31:07,575 --> 00:31:10,244
อย่างไรก็ตาม
การมีความเห็นอกเห็นใจต่อใครสักคน

405
00:31:10,327 --> 00:31:13,080
กับการกระโจนเข้าไป
ช่วยเหลือใครสักคนนั้นแตกต่างกัน

406
00:31:13,163 --> 00:31:17,418
ไม่ว่าใครก็มีความเห็นอกเห็นใจได้
ทว่าน้อยนักจะกล้าลงมือช่วยเหลือ

407
00:31:17,543 --> 00:31:19,628
เป็นท่านจะทำเช่นไร

408
00:31:19,712 --> 00:31:24,592
ท่านจะมีเพียงความเห็นอกเห็นใจ
หรือลงมือทำตามความรู้สึกจริง

409
00:31:28,846 --> 00:31:29,972
ลงมือทำสิขอรับ

410
00:31:35,394 --> 00:31:38,022
แต่อย่างไรมันก็เป็น
เครื่องลายครามที่มีมูลค่านะขอรับ

411
00:31:41,942 --> 00:31:43,986
เท่าที่ข้าทราบ ประชาชนทั่วไป

412
00:31:44,111 --> 00:31:46,530
ไม่อาจใช้เครื่องลายครามนั่นได้
นอกเสียจากจะนำไปดื่ม

413
00:31:46,614 --> 00:31:50,075
เนื่องจากกษัตริย์องค์ก่อนๆ สั่งห้าม
และกำหนดให้มันเป็นของชั้นสูง

414
00:31:50,784 --> 00:31:53,954
ข้าจึงข้องใจนัก
ว่าเหตุใดเสนาบดีกรมตุลาการ

415
00:31:54,038 --> 00:31:57,916
ผู้ที่ควรควบคุมดูแลการใช้กฎหมาย
กลับมีสิ่งของต้องห้าม

416
00:31:57,958 --> 00:32:01,128
- อยู่ในครอบครองเสียได้
- เอ่อ คือ…

417
00:32:01,211 --> 00:32:02,296
ไม่เป็นไร

418
00:32:02,379 --> 00:32:04,548
เห็นแก่ท่าน ข้าจะทำเป็นไม่รับรู้…

419
00:32:05,924 --> 00:32:07,760
ความผิดนี้แล้วกัน

420
00:32:08,886 --> 00:32:10,346
ให้รู้ระหว่างเราเท่านั้น

421
00:32:13,766 --> 00:32:18,520
ด้วยความที่ข้ามีความเห็นอกเห็นใจ
ข้าจะยกโทษให้เจ้าแล้วกัน

422
00:32:20,314 --> 00:32:21,690
ทรงเก็บเป็นความลับด้วยเถิด

423
00:32:22,691 --> 00:32:24,485
มาเถิด เราไปกันดีกว่า

424
00:32:24,568 --> 00:32:27,112
เอ้าๆๆ ข้าจะเดินกลับบ้านแทน

425
00:32:28,656 --> 00:32:30,282
มาเร็ว รีบไป

426
00:32:40,542 --> 00:32:41,627
ไม่เป็นไรนะ

427
00:33:20,416 --> 00:33:21,834
ฮึ่ย

428
00:33:21,917 --> 00:33:23,335
วางเกี้ยวลง

429
00:33:31,051 --> 00:33:35,514
หลีกไป
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการจะผ่านทาง

430
00:33:35,597 --> 00:33:38,517
เหตุใดก่อนหน้านี้
ไม่ป่าวประกาศเช่นนี้เล่า

431
00:33:38,600 --> 00:33:40,561
หลีกไป

432
00:34:10,549 --> 00:34:12,509
ได้อะไรมากินหรือไม่

433
00:34:12,593 --> 00:34:15,179
- ท่านพี่…
- เจ้าก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องหรือ

434
00:34:15,220 --> 00:34:18,474
มีสิขอรับ ข้ากินไปเยอะแล้ว

435
00:34:18,515 --> 00:34:22,186
บางบ้านจัดงานเลี้ยงกัน
ข้าจึงไปช่วยงานพวกเขา

436
00:34:24,188 --> 00:34:27,357
ขอโทษด้วย
ที่ข้าหาอะไรมาให้ท่านไม่ได้

437
00:34:27,441 --> 00:34:29,443
เจ้าได้กินพี่ก็ดีใจแล้ว

438
00:34:42,414 --> 00:34:45,375
มันได้เป็นถึงเสนาบดีกรมตุลาการ…

439
00:34:47,544 --> 00:34:48,712
รู้อยู่แล้วใช่หรือไม่

440
00:34:49,755 --> 00:34:52,382
เหตุใดคนเช่นมัน
จึงได้ใช้ชีวิตหรูหราสุขสบายเล่า

441
00:35:08,148 --> 00:35:09,650
เก็บกวาดเสีย

442
00:35:19,368 --> 00:35:21,745
บิดามารดาของเจ้าเล่า

443
00:35:21,870 --> 00:35:23,580
ข้าได้ยินว่าพวกท่านตายไปแล้ว

444
00:35:23,622 --> 00:35:26,917
ท่านพี่ของข้าจึงแบกข้าหนีมาขอรับ

445
00:35:27,000 --> 00:35:28,460
หนีมาเช่นนั้นหรือ

446
00:35:28,544 --> 00:35:29,920
หนีมาจากที่ใด

447
00:35:30,045 --> 00:35:33,215
นางบอกว่าบ้านเกิดของเรา
คือบยอกชอนขอรับ

448
00:35:33,340 --> 00:35:34,925
เราถูกขับไล่ออกมา

449
00:35:35,050 --> 00:35:38,929
และบิดามารดาก็มาด่วนจากไป

450
00:36:00,409 --> 00:36:02,744
นำเงินนี้ไปซื้อยาให้พี่สาวเจ้าเสีย

451
00:36:02,786 --> 00:36:05,747
และข้าจะจ่ายเงินล่วงหน้า
ให้ท่านลุงที่ดูแลโรงเตี๊ยม

452
00:36:05,831 --> 00:36:09,293
หากเจ้าหิวก็สามารถไปที่นั่น
และเอาอาหารมาทานได้

453
00:36:09,376 --> 00:36:12,045
หากพวกเขาเรียกทางการ
มาจับตัวข้าล่ะขอรับ

454
00:36:12,087 --> 00:36:14,798
ไม่เป็นเช่นนั้นหรอก
เจ้าอยากไปที่ไหนก็ไปได้

455
00:36:14,882 --> 00:36:19,177
ข้าอยู่ถัดจากโรงเตี๊ยม เจ้าถามทาง
จากพวกเขาแล้วมาได้ทุกเมื่อเลยนะ

456
00:36:19,261 --> 00:36:21,763
ได้ยินชื่อของเขาแล้วใช่หรือไม่

457
00:36:21,847 --> 00:36:23,307
คมมองจิน

458
00:36:39,781 --> 00:36:43,410
พวกเขาไม่มีบิดามารดาและไม่มีที่ไป
ฝากพวกท่านช่วยดูแลพวกเขาที

459
00:36:43,493 --> 00:36:45,913
หากเงินไม่พอ ข้าจะนำมาให้อีก

460
00:36:47,247 --> 00:36:49,291
- ขอฝากด้วย
- ขอรับ

461
00:36:52,711 --> 00:36:54,004
เช่นนั้นขอตัวก่อน

462
00:36:54,963 --> 00:36:56,840
- ขอบใจมากนะ
- ขอรับ

463
00:37:06,350 --> 00:37:09,019
บัณฑิตพัคหนอ บัณฑิตพัค

464
00:37:09,144 --> 00:37:11,271
ช่างเป็นผู้ที่เด็ดเดี่ยวจริงๆ

465
00:37:11,313 --> 00:37:13,815
เขาอาจดูแข็งกระด้าง
แต่จิตใจนั้นอ่อนโยน

466
00:37:13,899 --> 00:37:17,653
แม้ภายนอกดูแข็งกร้าว
ภายในจิตใจนั้นอ่อนไหวนัก

467
00:37:17,736 --> 00:37:20,656
- เห็นด้วยหรือไม่ศิษย์ข้า
- ขอรับท่านอาจารย์

468
00:37:20,781 --> 00:37:23,533
ข้ารู้สึกถูกชะตาบัณฑิตพัคนัก

469
00:37:26,244 --> 00:37:30,415
ท่านอาจารย์เองก็เด็ดเดี่ยวไม่เบา…

470
00:37:36,421 --> 00:37:38,215
พระองค์ทรงพูดถูก

471
00:37:40,050 --> 00:37:42,678
ในบยอกชอน
ไม่ได้มีเพียงพวกโจรอาศัยอยู่

472
00:37:42,803 --> 00:37:46,473
เด็กเหล่านั้น
แม้ว่าบิดามารดาจะเป็นโจร

473
00:37:47,474 --> 00:37:49,393
เด็กก็ไม่ได้ทำความผิดใด

474
00:38:02,197 --> 00:38:05,325
เมื่ออยู่เคียงข้างกันเช่นนี้
ก็ดูเหมาะสมดีนะพ่ะย่ะค่ะ

475
00:38:07,202 --> 00:38:10,288
กระหม่อมหมายถึงเงาน่ะ
พระองค์ทรงมองมันไม่ใช่หรือ

476
00:38:15,877 --> 00:38:18,714
เงาสองร่างนี้ดูสนิทกันดี
ทรงไม่คิดเช่นนั้นหรือ

477
00:38:34,229 --> 00:38:35,439
อย่ามาใกล้ข้า

478
00:38:42,279 --> 00:38:45,532
กระหม่อมไม่ได้เข้าใกล้พระองค์
แต่เป็นเงาต่างหากล่ะพ่ะย่ะค่ะ

479
00:38:45,615 --> 00:38:46,950
บอกว่าอย่ามาใกล้อย่างไรเล่า

480
00:38:53,290 --> 00:38:55,292
เดินตามทางของเจ้าไปสิ ทำบ้าอันใด

481
00:38:55,333 --> 00:38:57,669
ก็นี่แหละพ่ะย่ะค่ะ ทางของกระหม่อม

482
00:38:57,711 --> 00:38:58,712
ช่างพูดนัก

483
00:39:01,882 --> 00:39:03,884
อย่าตามมา นี่เป็นคำสั่ง

484
00:39:03,967 --> 00:39:04,968
พ่ะย่ะค่ะ

485
00:39:25,655 --> 00:39:27,824
ข้ามีนามว่าฮงแจยง
เป็นประชาชนที่อาศัยอยู่ในบยอกชอน

486
00:39:27,908 --> 00:39:30,911
และข้าส่งสาส์นฉบับนี้ไป
ในนามของชาวบยอกชอนทั้งหมด

487
00:39:37,876 --> 00:39:41,880
โชวอนโอคือผู้ที่ทำประเทศชาติล่มจม

488
00:39:41,963 --> 00:39:44,925
และทำให้ผู้คนล้มป่วยโดยแท้

489
00:39:46,259 --> 00:39:48,178
"ดูกุกบยองมิน"

490
00:39:53,558 --> 00:39:55,185
"ดูกุกบยองมิน"

491
00:40:02,776 --> 00:40:05,862
(ฮงแจยง)

492
00:40:07,447 --> 00:40:10,575
มีผู้รอดชีวิตงั้นหรือ

493
00:40:17,207 --> 00:40:19,417
แต่เขาลือกันว่า
รัชทายาทกำลังเรียกตัว

494
00:40:19,543 --> 00:40:22,045
ขันทีกับนางกำนัล
จากบยอกชอนไปเข้าเฝ้านะขอรับ

495
00:40:24,297 --> 00:40:26,049
(ซง กา มยอล อี)

496
00:40:34,516 --> 00:40:36,810
ฝ่าบาท

497
00:40:36,893 --> 00:40:40,230
กระหม่อมขอประทานอภัยที่ต้องบังอาจ
นำสาส์นดูหมิ่นเบื้องสูงมา

498
00:40:40,272 --> 00:40:43,358
ให้พระองค์ทอดพระเนตรเพื่อยืนยัน
ว่าเป็นฝีมือของพวกโจรที่หลงเหลือ

499
00:40:43,400 --> 00:40:46,278
บอกข้ามาเสียดีๆ ว่า
กระดาษแผ่นนี้มีที่มาอย่างไร

500
00:40:49,906 --> 00:40:51,366
ขอประทานอภัย

501
00:40:51,449 --> 00:40:53,994
ที่ต้องทูลว่าในยามที่นางร่างทรง

502
00:40:54,119 --> 00:40:56,246
บริกรรมคำสาปแช่งนั้น

503
00:40:56,329 --> 00:41:01,042
สาส์นที่เขียนข้อความเช่นนี้
ได้ถูกโปรยลงมาจากฟากฟ้านับร้อยใบ

504
00:41:01,084 --> 00:41:04,504
ตระกูลซงจะทำลาย
ตระกูลอีให้สิ้นซากสินะ…

505
00:41:05,130 --> 00:41:09,759
ฝ่าบาท ปกติแล้วจดหมาย
ที่ไม่ระบุผู้ส่งจะถูกเผา

506
00:41:09,843 --> 00:41:14,723
ทันทีที่อ่านเสร็จแม้ว่าเนื้อหา
จะเกี่ยวข้องกับประเทศชาติก็ตาม

507
00:41:14,806 --> 00:41:18,268
แต่สาส์นนี้ไม่เข้าจำพวกนั้น
ในเมื่อเรารู้ตัวผู้ส่งอยู่แก่ใจ

508
00:41:18,894 --> 00:41:24,608
การที่นางร่างทรงเอ่ยถึงซงนั้น
คล้ายกับยืนยันว่าพวกมันร่วมมือกัน

509
00:41:24,691 --> 00:41:27,277
เช่นนั้นก็มีคน
จากนอกวังเกี่ยวข้องด้วยหรือ

510
00:41:27,319 --> 00:41:31,323
กระหม่อมเชื่อว่าเราควรออกคำสั่ง
ห้ามไม่ให้ผู้ที่มาจากบยอกชอน

511
00:41:31,448 --> 00:41:35,327
เข้ามาทำงานกับทางการ เพื่อที่ในวัง
จะไม่ต้องได้ยินชื่อแสลงหูเช่นนั้น

512
00:41:35,410 --> 00:41:37,454
โปรดออกราชโองการเถิดพ่ะย่ะค่ะ

513
00:41:38,121 --> 00:41:40,999
ห้ามไม่ให้ผู้ที่มา
จากบยอกชอนเข้าสอบรับราชการ

514
00:41:41,082 --> 00:41:43,752
ไม่เพียงบยอกชอน
แต่รวมถึงพยองอันด้วย

515
00:41:43,835 --> 00:41:46,463
พยองอันเป็นจังหวัด
ที่อยู่ติดกับแดนคนเถื่อน

516
00:41:46,546 --> 00:41:48,215
เพราะพวกมันกักขฬะไร้การศึกษา

517
00:41:48,298 --> 00:41:51,134
กระทั่งกษัตริย์พระองค์ก่อน
ยังทรงทิ้งพินัยกรรมไว้ว่า

518
00:41:51,218 --> 00:41:53,011
อย่าได้รับใครมาจากดินแดนนั้น

519
00:42:03,813 --> 00:42:05,732
เสนาบดีของประเทศทั้งคน

520
00:42:05,815 --> 00:42:07,984
เลวทรามกว่าคนกักขฬะได้อย่างไร

521
00:42:08,818 --> 00:42:12,739
ท่านอัครมหาเสนาบดี
เราต้องหาทางหยุดยั้งพวกเขานะขอรับ

522
00:42:12,822 --> 00:42:14,115
ด้วยวิธีการใดเล่า

523
00:42:14,199 --> 00:42:18,411
หากท่านมีแผนการก็ลองว่ามา
ไม่รู้หรือว่าฝ่าบาทเป็นคนเช่นไร

524
00:42:18,495 --> 00:42:22,624
ในสายตาพระองค์ อำนาจต้องมาก่อน
แม้ต้องกำจัดบริวารคนสนิทก็ตาม

525
00:42:23,250 --> 00:42:25,377
ในเมื่อฝ่าบาท
เห็นสาส์นข่มขู่นั่นแล้ว

526
00:42:25,460 --> 00:42:28,838
พระองค์ย่อมต้องไว้ใจ
ใต้เท้าโชมากยิ่งกว่าเดิมแน่

527
00:42:40,642 --> 00:42:42,936
- อ้าว
- ท่านอาจารย์ มีป้ายประกาศใหม่ขอรับ

528
00:42:42,978 --> 00:42:45,897
ใครก็ตามที่มาจากบยอกชอน
จะถูกห้ามไม่ให้สอบรับราชการ

529
00:42:45,939 --> 00:42:47,941
รวมถึงทำงานกับทางการด้วยขอรับ

530
00:42:47,983 --> 00:42:49,484
ว่าอย่างไรนะ…

531
00:42:51,111 --> 00:42:52,153
หลีกซิ

532
00:42:54,239 --> 00:42:56,866
น่าสงสารพวกที่มาจากบยอกชอนเสียจริง

533
00:42:56,950 --> 00:43:00,870
- ทำงานกับทางการไม่ได้เช่นนี้
- ก็สมควรถูกสั่งห้ามไม่ใช่หรือ

534
00:43:00,912 --> 00:43:05,166
ไม่เคยไปบยอกชอนหรืออย่างไร
ที่นั่นไม่ต่างจากแหล่งซ่องสุมโจร

535
00:43:05,250 --> 00:43:07,836
หากไม่เคยโดนพวกมันดักปล้นสักหน

536
00:43:07,877 --> 00:43:09,963
เจ้าคงไม่ใช่คนทำมาค้าขายจริง

537
00:43:10,046 --> 00:43:11,548
พูดอีกก็ถูกอีก

538
00:43:11,631 --> 00:43:15,343
คนรู้จักของข้าเคยรับคน
จากบยอกชอนเข้ามาเป็นทาส

539
00:43:15,427 --> 00:43:17,762
แล้วทุกอย่างในโรงเก็บของของเขา

540
00:43:17,846 --> 00:43:19,639
ก็ถูกขโมยไม่มีเหลือ

541
00:43:19,681 --> 00:43:22,559
เขาว่ากันว่าคนจากบยอกชอน
ต่อให้รับมาเป็นทาส

542
00:43:22,642 --> 00:43:25,812
ก็ยังเลี้ยงเสียข้าวสุก
พวกมันดีแต่โกหกลักขโมยเท่านั้น

543
00:43:25,854 --> 00:43:28,064
แต่ต่อให้ในบยอกชอน
จะเคยมีกลุ่มโจรอยู่จริง

544
00:43:28,148 --> 00:43:30,817
พวกมันก็ถูกกวาดล้าง
ไปเมื่อสิบปีก่อนแล้วไม่ใช่หรือ

545
00:43:30,942 --> 00:43:34,946
เจ้าไม่รู้อะไรเสียแล้ว
พวกมันอาจกบดานอยู่ก็ได้

546
00:43:36,781 --> 00:43:39,451
ไหนลองดูซิ…

547
00:43:40,869 --> 00:43:44,622
เจ้าน่ะ มาจากบยอกชอนใช่หรือไม่

548
00:43:45,415 --> 00:43:47,584
พูดเพ้อเจ้ออะไรของเจ้า

549
00:43:47,667 --> 00:43:49,627
จะหยอกล้อก็ให้มีขอบเขตหน่อย

550
00:43:49,711 --> 00:43:53,173
หากไม่ใช่แล้วจะเดือดร้อนเพื่ออะไร
เหตุใดต้องร้อนตัวเช่นนั้นด้วยเล่า

551
00:43:53,214 --> 00:43:58,845
ข้าเพียงคิดว่าในหมู่พวกเรา
ต้องมีใครสักคนมาจากบยอกชอนแน่

552
00:43:58,970 --> 00:44:02,390
ไหนลองดูซิ…

553
00:44:04,309 --> 00:44:06,853
อะไรกัน
เหตุใดจึงจ้องหน้าข้าเช่นนั้น

554
00:44:06,936 --> 00:44:07,979
- ปล่อยนะ
- ข้าเอง

555
00:44:08,021 --> 00:44:10,106
- ปล่อย
- ข้านี่แหละมาจากบยอกชอน

556
00:44:17,030 --> 00:44:18,073
เห็นกันแล้วใช่หรือไม่

557
00:44:18,156 --> 00:44:21,242
แน่จริงก็เอาเรื่องนี้
ไปโพนทะนาเลยซิ

558
00:44:21,785 --> 00:44:24,996
ว่าบุตรชายคนเล็ก
ของใต้เท้าคิมมาจากบยอกชอน

559
00:44:25,080 --> 00:44:27,165
เจ้าเคยเห็นข้ามาก่อนไม่ใช่หรือ

560
00:44:27,248 --> 00:44:29,125
รู้จักข้าไม่ใช่หรือ

561
00:44:29,209 --> 00:44:30,377
ไม่เจอกันนานนี่

562
00:44:30,460 --> 00:44:32,545
- เจ้ามันวิปริตไปแล้ว
- เจ้าสิวิปริตยิ่งกว่า

563
00:44:32,587 --> 00:44:35,006
- ว่าอย่างไรนะ
- ว่าอย่างไรเล่า

564
00:44:35,090 --> 00:44:36,466
มันน่านัก…

565
00:44:52,273 --> 00:44:53,608
พระมเหสี

566
00:44:53,691 --> 00:44:57,821
มีนางในห้องเย็บปักนางหนึ่ง
มาขอเข้าเฝ้าเพคะ

567
00:44:57,904 --> 00:44:59,030
มีเหตุอันใดหรือ

568
00:45:01,449 --> 00:45:04,119
- ให้ข้าได้เข้าเฝ้าองค์รัชทายาทที
- กลับไปเสีย

569
00:45:04,202 --> 00:45:07,372
อะไรกัน อย่าใจร้ายใจดำนักเลย

570
00:45:09,582 --> 00:45:12,252
- ให้ข้าได้เข้าเฝ้าเถิด
- กลับไป

571
00:45:12,836 --> 00:45:16,548
บัดนี้ขันทีและนางกำนัลจากบยอกชอน
ทยอยถูกไล่ออกเรื่อยๆ เลยพ่ะย่ะค่ะ

572
00:45:16,631 --> 00:45:19,008
ข้าอยู่ในวังมาตั้ง 30 ปีเชียวนะ

573
00:45:19,092 --> 00:45:22,679
ยามที่เกิดคดีบยอกชอนขึ้น
ข้าไม่ได้อยู่ที่นั่นเสียด้วยซ้ำ

574
00:45:22,762 --> 00:45:25,306
เหตุใดจึงถูกไล่ออกเช่นนี้เล่า

575
00:45:25,348 --> 00:45:27,517
มันไร้เหตุผลเกินไปนะขอรับ

576
00:45:27,600 --> 00:45:30,019
หม่อมฉันไม่ใช่ผู้ที่จุดไฟ
เผาต้นบ๊วยเสียด้วยซ้ำ

577
00:45:30,145 --> 00:45:32,897
เหตุใดจึงไล่หม่อมฉันออกได้ลงคอเพคะ

578
00:45:32,981 --> 00:45:34,941
เมตตาหม่อมฉันด้วยเถิด

579
00:45:35,024 --> 00:45:37,819
พระมเหสีเป็นผู้เดียว
ที่หม่อมฉันขอร้องได้

580
00:45:40,738 --> 00:45:43,074
หม่อมฉันเพิ่งทูลความจริง
กับองค์รัชทายาทไป

581
00:45:43,158 --> 00:45:45,452
ยามที่พระองค์ทรงเรียกหม่อมฉัน
ไปเข้าเฝ้าเมื่อไม่กี่วันก่อน

582
00:45:45,577 --> 00:45:48,913
พระมเหสี
หม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ นะเพคะ

583
00:45:49,914 --> 00:45:51,583
ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ

584
00:45:51,624 --> 00:45:52,834
เอาตัวนางไปเร็ว

585
00:45:54,669 --> 00:45:56,379
พระมเหสีเพคะ

586
00:45:56,463 --> 00:45:57,464
ช้าก่อน

587
00:46:04,345 --> 00:46:08,183
หม่อมฉันไม่มีที่ไปจริงๆ เพคะ

588
00:46:10,477 --> 00:46:12,145
ข้าไม่มีอำนาจในเรื่องนี้

589
00:46:22,280 --> 00:46:24,282
ช่วยอดทนไว้ก่อนนะ

590
00:46:26,117 --> 00:46:27,577
เราต้องได้พบกันใหม่แน่

591
00:46:28,495 --> 00:46:31,831
โปรดอย่าลืมหม่อมฉันนะเพคะ พระมเหสี

592
00:46:42,800 --> 00:46:44,260
นี่เป็นพระราชโองการนะ

593
00:46:44,761 --> 00:46:45,845
ปัดโธ่…

594
00:46:46,679 --> 00:46:47,764
องค์ชาย

595
00:46:48,598 --> 00:46:49,766
องค์ชายรัชทายาท

596
00:46:52,310 --> 00:46:54,312
วันนั้นทรงเรียกกระหม่อมเข้าเฝ้า

597
00:46:54,395 --> 00:46:56,773
เพื่อจะไล่กระหม่อมออก
เช่นนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ

598
00:46:56,856 --> 00:46:58,816
กระหม่อมทูลไปแล้วว่า

599
00:46:58,900 --> 00:47:02,487
ไม่ได้รู้เรื่องราวอันใด
เกี่ยวกับพวกโจรบยอกชอน

600
00:47:02,612 --> 00:47:04,614
เช่นนี้ช่างไม่ยุติธรรมเลยพ่ะย่ะค่ะ

601
00:47:05,406 --> 00:47:08,660
โปรดทรงอย่าทอดทิ้ง
กระหม่อมเลยนะพ่ะย่ะค่ะ

602
00:47:08,743 --> 00:47:09,786
รัชทายาท

603
00:47:09,869 --> 00:47:12,455
องค์ชายรัชทายาท
โปรดช่วยพวกเราด้วยเถิด

604
00:47:12,539 --> 00:47:13,706
ลากตัวออกไปเสีย

605
00:47:13,790 --> 00:47:16,251
- องค์ชาย
- องค์รัชทายาท

606
00:47:16,334 --> 00:47:17,418
รัชทายาท

607
00:47:18,336 --> 00:47:20,547
กระหม่อมไม่ทราบอะไรจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ

608
00:47:20,588 --> 00:47:23,216
ทุกสิ่งที่กระหม่อมทูลไป
เป็นความจริงทั้งนั้นพ่ะย่ะค่ะ

609
00:47:24,092 --> 00:47:25,802
องค์รัชทายาท

610
00:47:29,931 --> 00:47:31,808
- รัชทายาท
- เอาตัวพวกมันออกไป

611
00:47:33,643 --> 00:47:34,894
องค์ชายรัชทายาท

612
00:47:40,817 --> 00:47:42,318
ข้าขอตัวไปดูรัชทายาทนะขอรับ

613
00:47:59,377 --> 00:48:02,839
ทุกคนถูกไล่ออกจากตำแหน่ง

614
00:48:02,880 --> 00:48:04,924
และถูกเนรเทศออกจากวังรึ

615
00:48:14,017 --> 00:48:15,685
(รายนามผู้สอบผ่านการสอบของทางการ)

616
00:48:17,270 --> 00:48:18,896
(รายนามผู้สอบผ่านการสอบของทางการ)

617
00:48:21,482 --> 00:48:25,945
องค์รัชทายาท ทรงอ่านรายนามนั้น
เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในบยอกชอนหรือ

618
00:48:26,070 --> 00:48:28,615
หลังใต้เท้าโช
ปราบปรามกลุ่มโจรบยอกชอน

619
00:48:28,698 --> 00:48:31,409
ก็มีคนจากบยองชอน
สอบผ่านการสอบรับราชการ

620
00:48:31,451 --> 00:48:33,494
ในรอบสิบปีเพียงสามคนเท่านั้น

621
00:48:36,831 --> 00:48:38,791
การสอบรับราชการทหารก็เช่นเดียวกัน

622
00:48:38,833 --> 00:48:42,754
และแม้ว่าจะสอบผ่าน พวกเขาก็ได้
ไปรับตำแหน่งตามชนบทหรือเกาะห่างไกล

623
00:48:42,795 --> 00:48:44,922
เป็นเหตุให้ต้องออกจากฮันยางขอรับ

624
00:48:45,006 --> 00:48:48,051
มาบัดนี้ยังถูกห้าม
ไม่ให้เข้าสอบรับราชการอีก

625
00:48:48,134 --> 00:48:49,761
ทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ

626
00:48:59,646 --> 00:49:01,064
เสด็จพ่อ

627
00:49:01,147 --> 00:49:05,610
โปรดยกเลิกคำสั่งห้ามไม่ให้ราษฎร
จากบยอกชอนสอบรับราชการด้วยเถิด

628
00:49:05,693 --> 00:49:08,613
ราชโองการนี้จะทำให้
ชีวิตของราษฎรมากมาย

629
00:49:08,696 --> 00:49:10,615
ต้องสั่นคลอนนะพ่ะย่ะค่ะ

630
00:49:10,698 --> 00:49:13,576
โปรดช่วยเหล่าขันที นางกำนัล

631
00:49:13,618 --> 00:49:16,621
และข้าราชสำนักทั้งหลาย
ที่ถูกไล่ออกไปด้วยเถิด

632
00:49:21,042 --> 00:49:25,755
ลูกลองอ่านรายนามผู้สอบผ่าน
การสอบของทางการดูแล้ว

633
00:49:30,510 --> 00:49:34,180
พบว่านับตั้งแต่เกิดเรื่อง
ผู้คนจากบยอกชอน

634
00:49:34,263 --> 00:49:36,140
ก็ถูกกีกกันมาโดยตลอด

635
00:49:36,224 --> 00:49:38,101
และแม้ว่าจะสอบผ่าน

636
00:49:38,184 --> 00:49:40,520
ก็ไม่ได้รับ
การเลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงาน

637
00:49:40,645 --> 00:49:41,646
รัชทายาท

638
00:49:43,231 --> 00:49:47,443
พ่อบอกเจ้าแล้วอย่างไร
ว่าอย่าก้าวก่ายเรื่องการเมือง

639
00:49:47,527 --> 00:49:51,531
ข้ารอได้ องค์ชายรัชทายาท
กำลังเข้าเฝ้าฝ่าบาทอยู่

640
00:49:51,614 --> 00:49:53,533
แต่คำสั่งนี้มีการบังคับใช้

641
00:49:53,616 --> 00:49:55,618
โดยไม่ผ่านการพิจารณานะพ่ะย่ะค่ะ

642
00:49:55,660 --> 00:49:56,994
เสด็จพ่อ

643
00:49:57,036 --> 00:49:59,956
รายงานจากเจ้าพนักงาน
ไม่ได้เป็นความจริงเพียงหนึ่งเดียว

644
00:50:00,081 --> 00:50:02,250
พระองค์ต้องไต่สวน

645
00:50:02,333 --> 00:50:05,461
และสืบหาเรื่องราว
ที่เกิดขึ้นจริงก่อนสิพ่ะย่ะค่ะ

646
00:50:05,545 --> 00:50:07,422
หากไม่แก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต

647
00:50:07,505 --> 00:50:09,841
ข้าราชบริพาร
ที่ซื่อสัตย์จะไร้ที่พึ่งพา

648
00:50:09,924 --> 00:50:12,552
และข้าราชบริพาร
ที่ทุจริตจะยิ่งกำเริบเสิบสาน…

649
00:50:12,844 --> 00:50:13,845
พอที

650
00:50:15,555 --> 00:50:16,973
ไม่ต้องพูดแล้ว

651
00:50:17,056 --> 00:50:20,560
เจ้าว่าพ่อฟังแต่ข้าราชบริพารใจคด
ไม่เลือกวิธีการรับมือให้เหมาะสม

652
00:50:20,643 --> 00:50:22,603
และควรทำการไต่สวนใหม่สินะ

653
00:50:22,645 --> 00:50:23,938
รัชทายาท

654
00:50:23,980 --> 00:50:27,775
สิ่งที่เจ้าพยายามจะสื่อก็คือ
การตัดสินใจที่ผ่านมาของพ่อนั้น

655
00:50:27,817 --> 00:50:29,610
ผิดพลาดทั้งหมดเช่นนั้นหรือ

656
00:50:30,111 --> 00:50:33,740
- ลูกไม่ได้…
- ว่าที่กษัตริย์โชซอนออกตัว

657
00:50:33,823 --> 00:50:37,201
ปกป้องพวกโจรที่นำพาความยุ่งเหยิง
มาสู่ประเทศชาติได้อย่างไร

658
00:50:37,285 --> 00:50:39,912
เหตุใดพระองค์จึงฟังคำพูด
ของตระกูลโชเพียงอย่างเดียว

659
00:50:44,208 --> 00:50:47,545
ฝ่าบาท
ใต้เท้าโชมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ

660
00:51:08,816 --> 00:51:11,402
ข้ายังมีเรื่องต้องทูลเสด็จพ่ออีก

661
00:51:11,486 --> 00:51:13,488
ท่านค่อยมาวันหลังก็แล้วกัน

662
00:51:24,081 --> 00:51:28,252
เช่นนั้นกระหม่อม
จะกลับมาอีกครั้งในภายหลังพ่ะย่ะค่ะ

663
00:51:59,158 --> 00:52:01,744
กล้าดีอย่างไรถึงขัดขึ้นมาเช่นนั้น

664
00:52:17,093 --> 00:52:20,096
พ่อบอกเจ้าแล้วอย่างไรว่า
อย่าได้เป็นศัตรูกับใต้เท้าโช

665
00:52:20,179 --> 00:52:21,639
เหตุใดจึงสะเพร่าเช่นนี้

666
00:52:21,681 --> 00:52:24,559
รัชทายาทองค์ก่อนหน้ามากมาย
ต้องเจ็บตัวขณะพยายามก้าวก่าย

667
00:52:24,642 --> 00:52:27,687
เรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเมือง
แม้จะยังไม่ทันได้ขึ้นครองบัลลังก์

668
00:52:27,770 --> 00:52:30,064
ใต้เท้าโชไม่ได้
เพิ่งลืมตาดูโลกหรอกหนา

669
00:52:30,147 --> 00:52:32,692
เขาไม่ใช่คนที่เจ้าจะเอาชนะได้

670
00:52:32,775 --> 00:52:35,862
เจ้าคิดหรือว่าใต้เท้าฮัน

671
00:52:35,945 --> 00:52:37,864
คือเป้าหมายเดียวของใต้เท้าโช

672
00:52:37,947 --> 00:52:41,409
เจ้าไม่รู้หรอกหรือว่า
ตัวเจ้าเองก็อาจกลายเป็น

673
00:52:41,492 --> 00:52:43,077
เป้าหมายของเขาได้โดยง่าย

674
00:52:43,202 --> 00:52:47,874
เช่นนั้นลูกควรทำอย่างไรล่ะพ่ะย่ะค่ะ

675
00:52:49,125 --> 00:52:52,211
จะให้ลูกนั่งรักษาตำแหน่งไว้
และไม่ลงมือทำสิ่งใดเลย

676
00:52:52,295 --> 00:52:54,171
ราวกับเป็นหุ่นไล่กาตัวนึงหรือ

677
00:52:54,255 --> 00:52:55,882
หากต้องทำเช่นนั้น

678
00:52:57,592 --> 00:52:59,635
ตำแหน่งของลูกก็ไร้ความหมายไม่ใช่รึ

679
00:53:00,261 --> 00:53:02,972
พ่อเคยบอกเจ้าแล้วอย่างไร
ว่าตำแหน่งที่เจ้าอยู่นั้น

680
00:53:04,473 --> 00:53:06,517
จะมีความเห็นอกเห็นใจ
หรือความสงสารไม่ได้

681
00:53:06,559 --> 00:53:08,102
เช่นนั้นเสด็จพ่อทรงขึ้นครองบัลลังก์

682
00:53:08,185 --> 00:53:10,521
เพียงเพื่อให้
มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือพ่ะย่ะค่ะ

683
00:53:10,605 --> 00:53:11,856
สามหาว!

684
00:53:20,072 --> 00:53:23,534
เจ้าคิดมาตลอดว่าพ่อเป็นกษัตริย์

685
00:53:26,078 --> 00:53:28,706
ที่สิ้นไร้ไม้ตอก
ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ

686
00:53:32,418 --> 00:53:33,878
พ่อขอถามเจ้า

687
00:53:35,880 --> 00:53:39,634
ว่าเจ้าคิดว่าพ่อ
เป็นกษัตริย์ที่ไร้ค่าใช่หรือไม่

688
00:53:43,220 --> 00:53:44,472
รัชทายาท

689
00:53:49,769 --> 00:53:50,937
ตอบข้ามาซิ

690
00:53:53,230 --> 00:53:56,692
เสด็จพ่อเคยตรัสให้ลูก
กังขาคนรอบกายไว้ก่อน

691
00:53:57,985 --> 00:54:00,696
และอย่าได้ไว้ใจใครทั้งสิ้น

692
00:54:01,948 --> 00:54:04,825
ลูกจึงพยายามอย่างหนัก
ที่จะกันทุกคนออกห่างจากตัวเอง

693
00:54:05,868 --> 00:54:09,580
กระทั่งยอมทำร้ายสหาย
ผู้ที่สนิทสนมใกล้ชิดที่สุด

694
00:54:09,622 --> 00:54:12,959
แต่ยามที่ลูกมองดูเสด็จพ่อ

695
00:54:13,084 --> 00:54:15,962
ลูกก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่ลูก

696
00:54:16,045 --> 00:54:17,296
พยายามปกป้องนักหนา

697
00:54:19,674 --> 00:54:21,300
มันคือสิ่งใดกันแน่

698
00:54:25,179 --> 00:54:27,848
เพราะตำแหน่ง
ที่ลูกนั่งอยู่นั้นไม่ใช่ของลูก…

699
00:54:29,266 --> 00:54:33,229
แต่มันเป็นตำแหน่งของเสด็จพี่ต่างหาก

700
00:54:34,230 --> 00:54:35,439
ลูกเคยอยากเป็น

701
00:54:36,649 --> 00:54:39,944
ว่าที่กษัตริย์
ผู้ที่ทำให้เสด็จพี่ภาคภูมิใจได้

702
00:54:40,695 --> 00:54:44,198
ลูกทำสิ่งที่เสด็จพ่อ
ทรงอยากให้ทำแล้ว

703
00:54:46,826 --> 00:54:49,078
แต่บัดนี้ลูกกลับ
รู้สึกละอายใจเหลือเกิน…

704
00:54:51,831 --> 00:54:54,667
ละอายใจที่ไม่อาจทำสิ่งใดได้เลย…

705
00:54:54,750 --> 00:54:56,252
ราวกับเป็นเพียงหุ่นไล่กาตัวนึง

706
00:54:59,213 --> 00:55:01,048
เสด็จพ่อทรงทำให้ลูก…

707
00:55:02,383 --> 00:55:05,344
รู้สึกกับตัวเองเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

708
00:55:25,448 --> 00:55:26,741
ฝ่าบาท

709
00:55:28,117 --> 00:55:33,414
หากอยากรักษาตำแหน่งของพระองค์ไว้
ก็ต้องปล่อยรัชทายาทไปนะพ่ะย่ะค่ะ

710
00:55:58,856 --> 00:56:00,566
วันนี้ข้าต้องไปปาฐกถา

711
00:56:01,859 --> 00:56:03,569
อย่าลืมเตรียมตัวล่วงหน้าเล่า

712
00:56:32,223 --> 00:56:33,974
ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ

713
00:56:34,016 --> 00:56:36,477
แต่ฝ่าบาททรงมีรับสั่ง
ให้พระองค์ประทับอยู่

714
00:56:36,560 --> 00:56:38,479
ในวังตะวันออกไปจนกว่าฝ่าบาท

715
00:56:39,188 --> 00:56:40,815
จะมีรับสั่งใหม่พ่ะย่ะค่ะ

716
00:56:40,856 --> 00:56:43,734
ห้ามไม่ให้พระองค์
เข้าเฝ้าฝ่าบาทหรือพระมเหสี

717
00:56:43,776 --> 00:56:46,362
และห้ามไม่ให้พระองค์เข้าร่วม

718
00:56:46,445 --> 00:56:48,489
การปาฐกถาใดๆ พ่ะย่ะค่ะ

719
00:56:48,572 --> 00:56:51,909
นอกจากนี้
พระอาจารย์ส่วนพระองค์ก็ถูกสั่งห้าม

720
00:56:51,992 --> 00:56:54,203
ไม่ให้เข้า
วังตะวันออกเช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ

721
00:57:14,181 --> 00:57:15,182
รัชทายาท

722
00:57:15,850 --> 00:57:16,851
องค์ชาย

723
00:57:17,351 --> 00:57:18,894
- องค์รัชทายาท
- รัชทายาท

724
00:57:19,979 --> 00:57:21,105
เปิดประตู

725
00:57:23,858 --> 00:57:26,026
ข้าบอกให้เปิดประตูบัดเดี๋ยวนี้!

726
00:57:29,196 --> 00:57:30,948
ไม่ได้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ

727
00:57:31,365 --> 00:57:33,617
ขอประทานอภัยองค์ชายรัชทายาท

728
00:57:42,668 --> 00:57:43,669
รัชทายาท

729
00:57:43,711 --> 00:57:44,837
องค์รัชทายาท

730
00:57:45,296 --> 00:57:46,422
องค์ชาย

731
00:57:47,131 --> 00:57:48,841
- รัชทายาท
- รัชทายาท

732
00:57:48,924 --> 00:57:51,135
- ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ
- องค์ชายรัชทายาท

733
00:58:05,399 --> 00:58:07,026
ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ

734
00:58:07,151 --> 00:58:10,362
แต่พระองค์ถูกสั่งห้าม
ไม่ให้ออกจากวังตะวันออก

735
00:58:10,446 --> 00:58:13,157
และฝ่าบาททรงมีรับสั่งว่า
พระองค์จะมีขันทีรับใช้

736
00:58:13,199 --> 00:58:16,327
ได้เพียงหนึ่งคน ส่วนขันทีคนอื่น
จะถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าวังตะวันออก

737
00:59:22,893 --> 00:59:25,771
องค์ชายรัชทายาท
ไม่ได้เสด็จออกจากวังตะวันออก

738
00:59:27,314 --> 00:59:28,357
เป็นเวลาสิบวันแล้ว

739
00:59:31,235 --> 00:59:32,611
ผ่านมา 15 วันแล้ว

740
00:59:34,071 --> 00:59:37,616
ข้าทำอะไรให้เขาไม่ได้เลยจริงๆ

741
00:59:40,244 --> 00:59:43,580
เหตุใดเราจึงไม่ได้ข่าวคราว
จากวังหลวงเลยล่ะขอรับ

742
00:59:45,833 --> 00:59:47,960
หรือองค์ชายรัชทายาทจะลืมเราไปแล้ว

743
00:59:52,631 --> 00:59:54,300
เป็นไปไม่ได้หรอก

744
00:59:55,592 --> 00:59:59,555
แต่บัณฑิตพัคกับขันทีโก
ไม่โผล่หน้ามาพักใหญ่แล้วนะขอรับ

745
01:00:01,390 --> 01:00:02,599
ข้าคิดถึงพวกเขานะ

746
01:00:04,226 --> 01:00:05,311
เนอะ

747
01:00:06,145 --> 01:00:07,146
ขอรับ

748
01:00:09,106 --> 01:00:13,319
หากวันนี้ได้ดื่มกับพวกเขา
ก็คงจะดีไม่น้อยทีเดียว

749
01:00:13,861 --> 01:00:16,864
แด่มิตรภาพ แด่ครอบครัว แด่ความรัก

750
01:00:16,947 --> 01:00:18,615
- ชน
- ชน

751
01:00:23,370 --> 01:00:25,247
อากาศอุตส่าห์ดีแท้ๆ

752
01:00:37,593 --> 01:00:41,680
ผ่านมา 20 วันแล้ว
ที่ข้าได้พบหน้าองค์รัชทายาท…

753
01:01:12,878 --> 01:01:15,672
พระองค์ถูกกักบริเวณ
อยู่ในเรือนประทับ

754
01:01:17,591 --> 01:01:18,801
ได้หนึ่งเดือนแล้ว…

755
01:01:34,233 --> 01:01:37,319
องค์รัชทายาท ทรงสุขสบายดีหรือไม่

756
01:01:44,576 --> 01:01:49,498
องค์รัชทายาท ได้เวลาบรรทมแล้วเพคะ

757
01:01:57,714 --> 01:02:02,970
เจ้ารู้หรือไม่ว่าหน้าที่
ขององค์ชายรัชทายาทมีสิ่งใดบ้าง

758
01:02:03,053 --> 01:02:04,471
มีสิ่งใดบ้างเพคะ

759
01:02:06,014 --> 01:02:07,599
มุนชิมชีซอน

760
01:02:08,475 --> 01:02:10,310
หรือเรียกอีกอย่างว่าวุนจองชินซอง

761
01:02:11,145 --> 01:02:14,440
ซึ่งก็คือการทักทาย
กษัตริย์และพระมเหสีทุกวัน

762
01:02:15,441 --> 01:02:17,401
และถามไถ่ถึงเรื่องเครื่องเสวยต่างๆ

763
01:02:19,820 --> 01:02:22,114
รู้หรือไม่ว่ามีสิ่งใดอีก

764
01:02:26,243 --> 01:02:29,371
การเข้าร่วมปาฐกถา

765
01:02:29,455 --> 01:02:31,373
และศึกษาหาความรู้สินะเพคะ

766
01:02:31,915 --> 01:02:33,000
ทว่า…

767
01:02:37,087 --> 01:02:40,048
เสด็จพ่อกลับสั่งห้าม
ไม่ให้ข้าทำทุกสิ่งที่กล่าวมา

768
01:02:43,177 --> 01:02:45,512
เช่นนี้แล้วข้าจะเรียกตัวเอง
ว่าองค์ชายรัชทายาทได้อีกหรือ

769
01:02:50,309 --> 01:02:51,977
ข้าทำไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว

770
01:02:55,314 --> 01:02:58,317
ทุกสิ่งที่องค์ชายรัชทายาทสมควรทำ…

771
01:03:00,736 --> 01:03:02,613
ข้าไม่สามารถทำสิ่งใดได้ทั้งนั้น

772
01:03:07,326 --> 01:03:09,536
แล้วจะเรียกตัวเอง
ว่ารัชทายาทได้อย่างไร

773
01:03:10,913 --> 01:03:12,122
ข้าคงไม้พ้น…

774
01:03:15,876 --> 01:03:17,503
ถูกปลดจากตำแหน่งเสียแล้ว

775
01:04:02,297 --> 01:04:04,591
เสด็จพ่อจะทอดทิ้งข้า

776
01:04:09,513 --> 01:04:11,098
หากพระองค์ไม่คิดทำเช่นนั้น

777
01:04:16,478 --> 01:04:18,146
ก็คงไม่สั่งกักบริเวณข้าหรอก

778
01:05:28,258 --> 01:05:30,427
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

779
01:05:30,886 --> 01:05:35,015
ข่าวลือที่ว่าองค์ชายรัชทายาท
ถูกกักบริเวณเป็นเรื่องจริงหรือไม่

780
01:05:35,140 --> 01:05:36,516
เช่นนั้นเขาก็ถูกไล่ออกมา

781
01:05:37,225 --> 01:05:40,646
ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่โกซุนดลตัวจริง

782
01:05:40,729 --> 01:05:42,564
อย่าไว้ใจเขาเด็ดขาด

783
01:05:42,648 --> 01:05:45,233
เจ้าเป็นมารดาของใครกันแน่

784
01:05:45,317 --> 01:05:46,902
คิดว่าเจ้าทำสิ่งใดอยู่

785
01:05:46,985 --> 01:05:48,820
ต้องไล่เขาออกไปทันทีเพคะ

786
01:05:48,945 --> 01:05:51,740
เจ้าคือผู้ที่สังหาร
ครอบครัวข้าใช่หรือไม่

787
01:05:51,782 --> 01:05:55,285
ข้าจะปกป้องเจ้า
เช่นเดียวกับที่เจ้าปกป้องข้า

788
01:05:55,369 --> 01:05:56,953
เขาคือคนส่งสาส์น

789
01:05:57,996 --> 01:05:59,456
ที่มายังแกซอง