1
00:00:00,418 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,985 --> 00:00:27,486
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,570 --> 00:00:29,238
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,280 --> 00:00:32,533
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,616 --> 00:00:34,034
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:34,118 --> 00:00:35,953
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:36,495 --> 00:00:40,332
องค์รัชทายาท เขาถือดาบอยู่
จากนี้โปรดประทานอภัยด้วย

13
00:00:53,846 --> 00:00:55,681
กระหม่อมขอสังหารเขา
ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

14
00:00:55,765 --> 00:00:56,891
เก็บดาบเจ้าเสีย

15
00:00:59,643 --> 00:01:01,270
ไม่ได้ยินที่ข้าสั่งหรือ

16
00:01:29,298 --> 00:01:32,718
ข้าเห็นเจ้าอยู่ในแกซองมากับตาตัวเอง

17
00:01:32,802 --> 00:01:34,303
นี่เจ้า…

18
00:01:39,975 --> 00:01:43,354
องค์รัชทายาท แกซองหรือพ่ะย่ะค่ะ

19
00:01:45,689 --> 00:01:50,110
เช่นนั้นเขาก็…

20
00:01:59,537 --> 00:02:02,706
กลับไปประจำยังที่ของเจ้าในวังเสีย
จนกว่าข้าจะเรียกตัวเจ้ามาอีกครั้ง

21
00:02:02,790 --> 00:02:05,417
องค์รัชทายาท พระองค์ทรงปล่อยให้นาง…

22
00:02:05,501 --> 00:02:07,211
ข้าบอกให้กลับไปรอคำสั่งอย่างไรเล่า

23
00:02:08,921 --> 00:02:10,130
ทำตามที่ข้าสั่งเสีย

24
00:02:16,679 --> 00:02:18,472
พ่ะย่ะค่ะ องค์ชายรัชทายาท

25
00:02:41,370 --> 00:02:42,371
(ตอนที่ 13)

26
00:02:42,454 --> 00:02:44,164
เหตุใดจึงมุทะลุเช่นนั้น

27
00:02:45,416 --> 00:02:47,334
ความทรงจำเจ้าอาจสับสนก็เป็นได้

28
00:02:48,586 --> 00:02:51,839
เป็นไปไม่ได้เพคะ หม่อมฉันแน่ใจแล้ว

29
00:02:55,718 --> 00:02:58,679
องค์รัชทายาท ดังที่หม่อมฉันเคยทูลไป

30
00:02:58,762 --> 00:03:00,514
ตอนคนส่งสาส์นเดินทาง
มายังเรือนของหม่อมฉัน

31
00:03:00,598 --> 00:03:02,558
หม่อมฉันมั่นใจว่า
แทกังต้องเป็นผู้สังหารเขาแน่

32
00:03:02,641 --> 00:03:07,021
และยังเป็นผู้ที่โปรยกระดาษสีแดง
ที่มีคำว่า "ซง กา มยอล อี" เช่นกัน

33
00:03:07,938 --> 00:03:11,483
หม่อมฉันเห็นเขาด้วยสองตาของตน
จึงจำได้อย่างไม่มีผิดเพี้ยนเพคะ

34
00:03:11,609 --> 00:03:14,236
ระหว่างไล่ตามเขา
หม่อมฉันได้สู้กับเขาเช่นกัน

35
00:03:14,320 --> 00:03:16,614
แม้ว่าเขาจะสวมผ้าปิดหน้า

36
00:03:16,697 --> 00:03:18,949
แต่หม่อมฉันจำดวงตาได้ ใช่เขาแน่เพคะ

37
00:03:19,408 --> 00:03:21,035
ทรงคิดดูสิ

38
00:03:21,118 --> 00:03:24,788
เขาคือผู้ที่สามารถ
เข้าออกวังตะวันออกได้อย่างอิสระ

39
00:03:24,914 --> 00:03:26,916
คนเดียวที่สามารถยิงธนูใส่พระองค์ได้

40
00:03:27,041 --> 00:03:29,084
เมื่อหนึ่งปีก่อนก็มีเขาเท่านั้น

41
00:03:30,294 --> 00:03:31,921
นอกจากจะเข้าวังตะวันออกได้

42
00:03:32,046 --> 00:03:35,090
เขายังสามารถเข้าออก
พื้นที่ล่าสัตว์ได้เช่นเดียวกัน

43
00:03:35,215 --> 00:03:39,261
ไม่เพียงเท่านั้น
ศรจากพระราชพิธีล่าสัตว์ก็เป็นของเขา

44
00:03:39,720 --> 00:03:42,723
ไม่มีใครสงสัยเขาอย่างแน่นอน

45
00:03:42,848 --> 00:03:45,476
เพราะเขาแทรกซึมอยู่ที่นี่มานานแล้ว

46
00:03:45,559 --> 00:03:47,978
เขาเป็นผู้ยิงศรดอกนั้นมา

47
00:03:48,062 --> 00:03:49,396
แล้วจึงหนีไป

48
00:03:49,480 --> 00:03:51,857
ลูกศรและกระบอกใส่ศรที่พบยามนั้น

49
00:03:51,941 --> 00:03:54,777
ใช้กันในหมู่ทหาร
ที่สังกัดกรมการศึกอยู่แล้ว

50
00:03:54,860 --> 00:03:59,365
ยิ่งไปกว่านั้น
เขาอาจเป็นผู้ที่นำงูกับมีดสั้น

51
00:03:59,448 --> 00:04:00,616
ไปให้ร่างทรงด้วยเช่นกัน

52
00:04:00,699 --> 00:04:04,078
อีกไม่นานจะเริ่มการไต่สวนแล้ว
จงทำตามประสงค์ของเทพเจ้าเสีย

53
00:04:04,161 --> 00:04:06,789
และเขาต้องเป็นผู้
ที่จุดไฟเผาต้นบ๊วยแน่เพคะ

54
00:04:06,872 --> 00:04:09,750
เขาคงเข้าออกคุก
ที่ขังร่างทรงไว้โดยอ้างว่า

55
00:04:09,833 --> 00:04:11,627
เป็นรับสั่งขององค์ชายรัชทายาท

56
00:04:11,752 --> 00:04:13,837
เราไปสำนักผู้ตรวจการหลวง…

57
00:04:14,380 --> 00:04:16,966
ทหารสองนายที่ทำหน้าที่เฝ้าคุก

58
00:04:17,049 --> 00:04:18,926
ตายไปเสียแล้วล่ะ

59
00:04:19,009 --> 00:04:23,305
แม้ความทรงจำของหม่อมฉันจะไม่สมบูรณ์
เนื่องจากเพิ่งสูญเสียครอบครัวไป

60
00:04:23,389 --> 00:04:25,891
แต่หม่อมฉันจำใบหน้า
ของเขาได้แน่นอนเพคะ

61
00:04:25,975 --> 00:04:27,393
แต่มันเป็นไปไม่ได้

62
00:04:27,518 --> 00:04:29,436
ได้โปรดเถิด

63
00:04:29,520 --> 00:04:31,730
ทรงเชื่อหม่อมฉันเถิดนะเพคะ

64
00:04:31,814 --> 00:04:33,857
วันที่ครอบครัวของเจ้าเสียชีวิต

65
00:04:33,983 --> 00:04:36,110
แทกังอยู่ที่วังตะวันออก

66
00:04:36,902 --> 00:04:38,570
เขาบริสุทธิ์

67
00:04:38,654 --> 00:04:40,447
ข้าเป็นพยานให้ได้

68
00:04:42,700 --> 00:04:44,535
และแกซองก็ตั้งอยู่ไกลนัก

69
00:04:53,252 --> 00:04:56,797
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเป็น
มินแจอี ฆาตกรแห่งแกซอง

70
00:04:57,798 --> 00:05:00,009
รัชทายาททรงรู้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

71
00:05:01,552 --> 00:05:05,055
พระองค์น่าจะทรงรู้
ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกับเขา

72
00:05:05,180 --> 00:05:06,598
ที่พื้นที่ล่าสัตว์แล้ว

73
00:05:07,850 --> 00:05:11,520
ว่าเขาคือมินแจอี ไม่ใช่จางชีซู

74
00:05:12,521 --> 00:05:15,065
พระองค์ทรงอนุญาตให้นาง
พักอยู่ในห้องลับของพระองค์

75
00:05:15,149 --> 00:05:16,734
เนื่องด้วยนางเป็นสตรี

76
00:05:18,068 --> 00:05:22,281
คนผู้หนึ่งจะอยู่ทั้งที่ฮันยาง
และแกซองในเวลาเดียวกันได้อย่างไร

77
00:05:23,741 --> 00:05:25,284
เป็นไปไม่ได้เพคะ

78
00:05:25,409 --> 00:05:27,411
บางทีพระองค์อาจทรงจำผิด…

79
00:05:27,494 --> 00:05:30,998
แล้วเจ้าบอกว่าแทกัง
คือหนึ่งในกลุ่มคน

80
00:05:31,081 --> 00:05:33,292
ที่โปรยกระดาษสีแดงใช่หรือไม่

81
00:05:33,375 --> 00:05:36,336
หากแต่ในเวลานั้น แทกังอยู่กับข้า

82
00:05:36,420 --> 00:05:37,963
หากสิ่งที่ว่ามาเป็นจริง

83
00:05:38,047 --> 00:05:40,299
เจ้าจะบอกว่าเขาจุดไฟเผาต้นบ๊วย

84
00:05:40,382 --> 00:05:42,843
จากนั้นจึงย้ายไปอยู่
ที่ตลาดได้ในพริบตาหรือ

85
00:05:42,926 --> 00:05:47,097
แต่ว่า หม่อมฉันสาบานได้เลยเพคะ
ว่าผู้ที่สวมผ้าปิดหน้าคือเขา

86
00:05:47,181 --> 00:05:48,932
เป็นใบหน้าเขาไม่ผิดแน่

87
00:05:49,016 --> 00:05:51,351
ข้าเข้าใจว่า
มันเป็นเรื่องยากที่จะนึก

88
00:05:51,435 --> 00:05:55,439
ถึงรายละเอียดเช่นนั้น
จากความทรงจำที่สับสน

89
00:05:55,939 --> 00:05:59,777
แต่อย่างไรเสีย
มันก็ไม่ใช่แทกังอย่างแน่นอน

90
00:05:59,860 --> 00:06:02,821
เจ้าพยายามทำใจให้สงบ
นอนพักผ่อนเสียก่อน

91
00:06:02,946 --> 00:06:06,283
แล้วพรุ่งนี้
ค่อยลองนึกใหม่อีกครั้งเถิด

92
00:06:07,826 --> 00:06:08,827
นี่เป็นคำสั่ง

93
00:06:26,553 --> 00:06:28,347
เอาผ้ามาปักอีกแล้วหรือ

94
00:06:28,430 --> 00:06:30,891
พวกเขาคงจ่ายให้อย่างงามเลยล่ะสิท่า

95
00:06:30,974 --> 00:06:32,726
- งดงามใช่ไหม
- อืม

96
00:06:32,810 --> 00:06:36,897
ไม่น่าเชื่อเลยว่านางจะได้
สวมใส่ผ้าเนื้อดีเช่นนี้ทุกวัน

97
00:06:36,980 --> 00:06:39,817
ได้เกิดเป็นผู้ดีมีกินคงจะดีไม่น้อย

98
00:06:40,984 --> 00:06:42,986
เจ้าก็ลองใส่สักครั้งจะเป็นไรไป

99
00:06:43,070 --> 00:06:45,781
จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร

100
00:07:26,113 --> 00:07:29,950
องค์ชายรัชทายาท
ทรงตื่นหรือยังพ่ะย่ะค่ะ

101
00:07:30,033 --> 00:07:31,034
เข้ามาได้

102
00:07:44,131 --> 00:07:47,050
องค์รัชทายาท
กระหม่อมไม่เห็นขันทีโกเลย

103
00:07:47,134 --> 00:07:50,637
พระองค์ทรงมีรับสั่งให้เขา
ไปทำสิ่งใดหรือพ่ะย่ะค่ะ

104
00:07:50,721 --> 00:07:53,891
เมื่อคืนข้าสั่งให้ซุนดล
ไปทำธุระบางอย่างให้น่ะ

105
00:07:53,974 --> 00:07:54,975
พ่ะย่ะค่ะ

106
00:08:16,246 --> 00:08:19,333
ใช่ วันนั้นแทกังอยู่กับ
องค์ชายรัชทายาทตลอดทั้งวัน

107
00:08:19,416 --> 00:08:23,212
ทรงร่ำเรียนกับพระอาจารย์
แทกังจึงอยู่กับพระองค์ทั้งวัน

108
00:08:23,295 --> 00:08:26,048
หลังพระองค์เสด็จกลับ
แทกังอยู่ที่วังตะวันออกหรือไม่

109
00:08:26,173 --> 00:08:29,676
หลังพระองค์เสด็จกลับมา
แทกังก็อยู่กับเราที่วังตะวันออก

110
00:08:29,760 --> 00:08:32,304
ว่าแต่ เหตุใดท่านจึงสอบถาม

111
00:08:32,387 --> 00:08:34,431
เกี่ยวกับแทกังหรือเจ้าคะ

112
00:08:34,514 --> 00:08:36,600
ข้าเพียงแต่กำลังสืบเสาะ
อะไรบางอย่างอยู่น่ะ

113
00:08:36,683 --> 00:08:38,185
อย่าได้เก็บไปใส่ใจเลย

114
00:08:39,853 --> 00:08:42,022
ข้าจำผิดจริงๆ น่ะหรือ

115
00:08:42,105 --> 00:08:45,484
ไม่ เป็นไปไม่ได้
ความทรงจำของข้าไม่มีผิดเพี้ยนแน่

116
00:08:45,817 --> 00:08:48,654
กระหม่อมคือผู้ที่นำของกำนัล
ไปส่งให้พระอาจารย์มินหรือ

117
00:08:48,737 --> 00:08:51,865
และยังเป็นผู้ที่โปรยกระดาษสีแดงอีก
พระองค์ทรงเชื่อคำพูดและปล่อยให้

118
00:08:51,949 --> 00:08:53,700
คนหลอกลวงเช่นนั้นอยู่ใกล้ได้อย่างไร

119
00:08:53,784 --> 00:08:56,286
นางหนีมาหลังจาก
ทำผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรงนะพ่ะย่ะค่ะ

120
00:08:56,370 --> 00:08:59,248
นางไม่ใช่คนบาป
นางเป็นบุตรสาวของท่านอาจารย์ข้า

121
00:08:59,331 --> 00:09:03,877
หากผู้คนล่วงรู้ว่าพระองค์ทรงปล่อย
ให้สตรีนางนั้นทำงานรับใช้พระองค์

122
00:09:03,961 --> 00:09:05,921
ในฐานะขันที
ของวังตะวันออกจะเป็นอย่างไร

123
00:09:06,672 --> 00:09:09,591
องค์รัชทายาท
พระองค์ต้องไล่นางออกไปนะพ่ะย่ะค่ะ

124
00:09:11,218 --> 00:09:13,095
นางลำบากมามากแล้ว

125
00:09:15,097 --> 00:09:16,515
ให้เวลานางหน่อยเถิด

126
00:09:19,309 --> 00:09:21,436
แล้วจดหมายลับที่นางเอ่ยถึง
คืออะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

127
00:09:25,899 --> 00:09:26,900
องค์รัชทายาท…

128
00:09:26,984 --> 00:09:29,611
ยามนี้ความทรงจำของนาง
ยังกลับมาได้ไม่สมบูรณ์

129
00:09:29,695 --> 00:09:31,738
ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องนางไปหรอก

130
00:09:31,822 --> 00:09:34,574
ข้าไว้ใจเจ้าอย่างแน่นอน

131
00:09:34,658 --> 00:09:36,785
จงอย่าได้หวั่นไหวเด็ดขาด

132
00:09:36,910 --> 00:09:39,079
และทำตามคำสั่งเดิม
ที่ข้ามอบหมายให้เจ้า

133
00:09:39,162 --> 00:09:41,748
ตามสืบต่อไปว่าพัคฮันซู
ได้เงินมาจากแหล่งใด

134
00:10:02,394 --> 00:10:06,315
เจ้าไปไหนตามลำพังกัน

135
00:10:14,906 --> 00:10:18,327
มือสังหารเมื่อวันนั้น
สวมผ้าปิดบังหน้าตา

136
00:10:18,452 --> 00:10:20,245
ข้าจึงไม่เห็นใบหน้าเขาเจ้าค่ะ

137
00:10:24,583 --> 00:10:25,751
แต่ช้าก่อน

138
00:10:27,586 --> 00:10:30,380
ท่านอาจารย์คิมบอกว่า
บังเอิญเจอท่านแทกังที่ตลาด

139
00:10:30,505 --> 00:10:32,007
ซึ่งตอนนั้นเขาปลอมตัวอยู่เจ้าค่ะ

140
00:10:32,090 --> 00:10:34,551
หากเป็นเช่นนั้น เขาคงทำตาม
รับสั่งขององค์รัชทายาทอยู่กระมัง

141
00:10:36,470 --> 00:10:38,680
แต่จุดที่แปลกประหลาด
ก็คือเขาทำตัวประหนึ่งว่า

142
00:10:38,805 --> 00:10:41,433
ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา
ท่านอาจารย์มาก่อนเลยเจ้าค่ะ

143
00:10:42,601 --> 00:10:47,189
ว่าแต่ ความทรงจำของคุณหนู
ผิดปกติอย่างไรหรือเจ้าคะ

144
00:10:47,272 --> 00:10:51,651
มันน่าแปลกนักที่คนฉลาด
ปราดเปรื่องอย่างคุณหนูจะจำ

145
00:10:51,735 --> 00:10:55,822
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้
แม้ว่าคุณหนูจะตกใจขวัญเสียก็ตามที

146
00:10:55,906 --> 00:10:59,368
นอกจากเขาแล้ว
คุณหนูนึกอะไรออกอีกหรือไม่

147
00:10:59,451 --> 00:11:04,039
วันที่เกิดเหตุฆาตกรรม
ในครัวมีธูปกับกลีบดอกโบตั๋นแห้งอยู่

148
00:11:04,122 --> 00:11:05,123
ว่าอย่างไรนะ

149
00:11:05,874 --> 00:11:08,752
ที่แกซองก็มี
กลีบดอกโบตั๋นแห้งอยู่หรือเจ้าคะ

150
00:11:08,877 --> 00:11:09,878
อืม

151
00:11:09,961 --> 00:11:13,006
แล้วมันไปอยู่
ในเรือนของเราได้อย่างไรเจ้าคะ

152
00:11:13,090 --> 00:11:17,886
ยิ่งไปกว่านั้น ยองยังเข้ามาในครัว
ตอนที่ข้ากำลังชิมน้ำแกงอยู่ด้วย

153
00:11:17,969 --> 00:11:20,222
คุณหนูจำได้หรือไม่
ว่าได้พูดคุยเรื่องอะไรกันไป

154
00:11:21,014 --> 00:11:24,518
ข้าคิดว่าเขาเพียงแต่โศกเศร้า
ที่ข้าจะต้องจากบ้านน่ะ

155
00:11:25,894 --> 00:11:28,271
เขาจับมือข้าอยู่สักพักด้วย

156
00:11:29,439 --> 00:11:32,192
เอ๊ะ เขาจับมือคุณหนูด้วยหรือเจ้าคะ

157
00:11:33,985 --> 00:11:38,573
จะว่าจับมือก็ไม่ถูกเสียทีเดียว
ตอนนั้นเขาจับกำไลของข้ามากกว่า

158
00:11:38,657 --> 00:11:40,992
กำไล…

159
00:11:41,118 --> 00:11:45,539
คุณหนูหมายถึง
กำไลคู่ที่คนเขาลือกันว่าเป็น

160
00:11:45,622 --> 00:11:49,126
ของแทนใจ
ระหว่างคุณหนูกับคุณชายยองน่ะหรือ

161
00:11:51,169 --> 00:11:55,340
การัม เส้นผมของยอง
ได้กลายเป็นสีขาวหรือไม่

162
00:11:55,424 --> 00:11:59,094
- เจ้าเคยเห็นเขามีผมขาวหรือเปล่า
- ไม่เคยเจ้าค่ะ

163
00:11:59,219 --> 00:12:02,097
เขาจะมีผมขาวได้อย่างไรเจ้าคะ
ในเมื่อเขายังหนุ่มยังแน่น

164
00:12:02,180 --> 00:12:03,932
รายงานชันสูตรของยอง

165
00:12:04,015 --> 00:12:06,435
ระบุไว้ว่าเส้นผม
ของเขาเป็นสีขาวน่ะสิ

166
00:12:06,518 --> 00:12:07,519
ว่าอย่างไรนะ

167
00:12:08,520 --> 00:12:10,021
มันจะเป็นไปได้อย่างไร

168
00:12:10,105 --> 00:12:13,483
ครั้งสุดท้ายที่คุณหนู
เห็นคุณชายยอง เส้นผมของเขา

169
00:12:13,567 --> 00:12:15,110
เป็นสีขาวหรือเจ้าคะ

170
00:12:15,193 --> 00:12:17,988
ไม่เลย เขาไม่ได้มีผมขาวแม้แต่นิด

171
00:12:20,073 --> 00:12:21,616
ผมของเขากลายเป็นสีขาว…

172
00:12:24,661 --> 00:12:26,246
ได้อย่างไรกันนะ

173
00:12:27,747 --> 00:12:29,833
เหตุใดความทรงจำของข้าจึงปนกันไปหมด

174
00:12:41,761 --> 00:12:43,013
นี่ท่านเอา…

175
00:12:44,514 --> 00:12:45,599
เอามันไปล้างมาหรือ

176
00:12:45,682 --> 00:12:48,393
ข้าเห็นว่าในนี้มีเพียงเขม่า
กับกลีบดอกไม้แห้งอยู่

177
00:12:48,518 --> 00:12:49,895
มันสำคัญหรือขอรับ

178
00:12:50,896 --> 00:12:51,980
ไม่หรอก

179
00:12:56,776 --> 00:12:58,612
อ้าว ท่านบัณฑิตรูปงามมาแล้วนั่น

180
00:13:00,280 --> 00:13:01,448
โธ่…

181
00:13:02,240 --> 00:13:03,492
ว่าอย่างไรสหาย

182
00:13:04,451 --> 00:13:06,286
พวกเขาเอาไปล้างออกหมดเลย…

183
00:13:07,579 --> 00:13:09,247
ช่างขยันขันแข็งเสียจริง

184
00:13:11,416 --> 00:13:14,920
เหตุใดท่านจึงมาคนเดียวหรือ
แล้วสหายรูปงามอีกท่านเล่า

185
00:13:15,003 --> 00:13:16,296
เขาไม่ได้มาที่นี่หรือ

186
00:13:16,379 --> 00:13:18,173
อ๋อ สหายรูปงามอีกท่าน

187
00:13:18,256 --> 00:13:20,634
เขาเดินไปทางโน้น
กับลูกศิษย์ของข้าแน่ะ

188
00:13:38,109 --> 00:13:39,986
จะซื้อจริงหรือขอรับ

189
00:13:42,072 --> 00:13:43,323
เอาชิ้นนี้ขอรับ

190
00:13:45,784 --> 00:13:47,202
อ้าว บัณฑิตพัค

191
00:13:47,953 --> 00:13:49,829
- สบายดีหรือไม่
- ขอรับ

192
00:13:51,081 --> 00:13:53,083
ขออภัย ไว้เราจะมาเลือกดูใหม่

193
00:13:53,208 --> 00:13:54,751
เจอกันคราหน้านะ

194
00:13:54,876 --> 00:13:55,877
ขอรับ

195
00:13:56,795 --> 00:13:57,796
อ้าว

196
00:14:32,163 --> 00:14:33,248
โห

197
00:14:34,583 --> 00:14:36,918
ทรงรู้จักสถานที่เช่นนี้ด้วยหรือ

198
00:14:37,043 --> 00:14:40,213
ที่นี่เป็นสถานที่โปรด
ของเสด็จพี่ของข้า

199
00:14:40,297 --> 00:14:43,383
แต่ก่อนท่านเคยพาข้ามาที่นี่บ่อยๆ

200
00:14:45,427 --> 00:14:46,886
เจ้าเห็นอะไรบ้าง

201
00:14:46,970 --> 00:14:49,306
ปล่องไฟของทุกหลังคาเรือน
ล้วนมีควันลอยออกมา

202
00:14:49,389 --> 00:14:51,349
พวกเขาคงกำลังทำอาหารมื้อเย็นกันอยู่

203
00:14:55,228 --> 00:14:57,147
ข้าได้ยินมาว่า

204
00:14:57,230 --> 00:14:59,649
เมื่อได้เห็นควัน
ออกมาจากกล่องไฟของแต่ละบ้าน

205
00:14:59,733 --> 00:15:01,901
เด็กๆ ที่ออกไปวิ่งเล่น
ก็จะรู้ว่าเป็นเวลากลับบ้าน

206
00:15:02,736 --> 00:15:03,737
เช่นนั้น…

207
00:15:05,989 --> 00:15:07,907
เด็กที่อยู่ในบ้านหลังนั้นเล่า

208
00:15:07,991 --> 00:15:10,869
ปล่องไฟของบ้านนั้นไม่มีควันลอยออกมา
เขาจะรู้ได้อย่างไร

209
00:15:10,952 --> 00:15:12,912
ว่าถึงเวลากลับบ้าน

210
00:15:12,996 --> 00:15:15,915
และแม้ว่าเขาจะรู้ว่าถึงเวลากลับ

211
00:15:15,999 --> 00:15:19,419
บ้านของเขาก็คงไม่มีอาหารรออยู่
และเขาก็คงต้องทนหิวเป็นแน่

212
00:15:26,217 --> 00:15:28,845
เสด็จพี่ของข้าจะทรงมายืน

213
00:15:28,970 --> 00:15:32,140
ทอดพระเนตรภาพของควัน

214
00:15:32,223 --> 00:15:35,935
ที่ลอยออกจากปล่องไฟ
ของแต่ละบ้านอยู่บ่อยครั้ง

215
00:15:36,019 --> 00:15:37,812
ก่อนท่านสวรรคต มีอยู่ปีนึง

216
00:15:37,896 --> 00:15:41,858
ที่ปล่องไฟบนหลังคาบ้านมีควันออกมา
เพียงครึ่งเมืองเนื่องจากผลผลิตตกต่ำ

217
00:15:41,941 --> 00:15:43,568
เสด็จพี่เสียพระทัยมาก

218
00:15:43,652 --> 00:15:45,570
ท่านเป็นคนเช่นนั้นแหละ

219
00:15:45,612 --> 00:15:49,991
เป็นบุคคลที่เห็นราษฎรสำคัญกว่าตนเอง

220
00:15:53,161 --> 00:15:56,956
ด้วยเหตุนั้น
ข้าจึงตั้งตารอจะได้เห็นโชซอน

221
00:15:57,082 --> 00:15:59,042
ที่เสด็จพี่จะทรงสร้างมาตลอด

222
00:16:04,798 --> 00:16:07,634
แต่ข้าไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย
ว่าเสด็จพี่จะประชวร

223
00:16:07,717 --> 00:16:10,011
และสวรรคตไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้

224
00:16:11,221 --> 00:16:14,683
นับตั้งแต่ตอนนั้น
พระองค์เคยเสด็จมาที่นี่หรือไม่เพคะ

225
00:16:15,517 --> 00:16:18,061
ข้าไม่อยากมาหรอก

226
00:16:18,144 --> 00:16:19,479
ข้าทำใจไม่ได้

227
00:16:22,190 --> 00:16:25,318
ข้าไม่อาจทำใจ
ยอมรับการจากไปของเสด็จพี่

228
00:16:25,402 --> 00:16:29,447
และจงเกลียดจงชังข่าวลือที่ว่าข้า
สังหารเสด็จพี่ด้วยการถวายลูกท้อ

229
00:16:31,783 --> 00:16:32,951
และเหนือสิ่งอื่นใด

230
00:16:35,537 --> 00:16:37,622
ข้าเกลียดการที่ตัวเอง
ได้เป็นองค์ชายรัชทายาท

231
00:16:40,583 --> 00:16:43,169
เพราะข้ารู้ดีอยู่แก่ใจว่าตัวข้า
ไม่มีวันเทียบเสด็จพี่อึยฮยอนได้

232
00:16:46,047 --> 00:16:51,219
แต่กระนั้นแล้ว
บัดนี้ข้าก็ได้มายืนอยู่ที่นี่

233
00:16:57,016 --> 00:16:58,852
ข้าสามารถพาตัวเองกลับมาได้

234
00:17:00,353 --> 00:17:01,980
เพราะมีเจ้าอยู่ด้วย

235
00:17:03,940 --> 00:17:05,942
เพราะว่ามีเจ้าอยู่เคียงข้าง

236
00:17:07,861 --> 00:17:10,280
ข้าจึงมีเรี่ยวแรง
จะต่อกรกับโชคชะตาของตน

237
00:17:11,573 --> 00:17:12,741
เพราะเจ้า

238
00:17:14,033 --> 00:17:16,870
ข้าจึงได้ออกมาดูโลกภายนอก
และพบปะกับราษฎรของตน

239
00:17:17,996 --> 00:17:19,873
บัดนี้ข้ารู้แล้วว่าข้าจะต้อง

240
00:17:19,956 --> 00:17:21,750
ปกป้องผู้คนที่อยู่ข้างล่างนั่น

241
00:17:22,584 --> 00:17:26,379
ข้าจะปกป้องราษฎรทุกผู้ทุกคน

242
00:17:27,046 --> 00:17:30,216
และสร้างโชซอนให้เป็นแบบที่…

243
00:17:31,301 --> 00:17:33,219
เสด็จพี่ทรงใฝ่ฝันถึงให้จงได้

244
00:17:37,557 --> 00:17:38,850
ร่วมกับเจ้าอย่างไรเล่า

245
00:17:41,144 --> 00:17:42,562
หากรู้สึกว่ายากลำบาก

246
00:17:43,813 --> 00:17:45,648
เจ้าก็สามารถฝากฝังทุกอย่างกับข้าได้

247
00:17:47,233 --> 00:17:48,651
พึ่งพาข้า

248
00:17:48,735 --> 00:17:49,944
แล้วข้าจะ…

249
00:17:52,071 --> 00:17:54,282
ปกป้องเจ้าด้วยทุกอย่างที่ข้ามี

250
00:18:01,998 --> 00:18:03,958
เพคะ องค์รัชทายาท

251
00:18:32,612 --> 00:18:34,489
จำมีดเล่มนี้ได้หรือไม่

252
00:18:34,572 --> 00:18:36,783
ตอนมาพบข้าคราแรก เจ้าพกมันมาด้วย

253
00:18:39,744 --> 00:18:41,955
กระหม่อมไม่ได้พกมีดไว้ทำร้ายใคร

254
00:18:42,080 --> 00:18:45,291
กระหม่อมเพียงแต่พกไว้
เพื่อป้องกันตัวเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ

255
00:18:45,375 --> 00:18:47,877
เจ้าบอกว่าไม่ได้พกมีดเล่มนี้ไว้

256
00:18:47,961 --> 00:18:50,171
เพื่อทำร้ายใคร

257
00:18:51,005 --> 00:18:54,384
เจ้าบอกว่าเจ้าพกมันไว้
เพื่อป้องกันตัวเองเท่านั้น

258
00:18:54,467 --> 00:18:56,845
ข้าจึงจะคืนมีดเล่มนี้ให้กับเจ้า

259
00:18:58,680 --> 00:19:02,183
เพื่อที่เจ้า
จะได้ใช้มันป้องกันตัวเอง

260
00:20:17,383 --> 00:20:18,384
ให้ตาย…

261
00:20:20,053 --> 00:20:21,429
จะงี่เง่าถึงเพียงใด

262
00:20:21,512 --> 00:20:23,222
แอบดูข้าอยู่หรือ

263
00:20:23,348 --> 00:20:25,433
ข้าจะดูอะไร
มันก็ไม่ใช่ธุระกงการใดของเจ้า

264
00:20:25,516 --> 00:20:27,268
แล้วเหตุใดต้องหลบๆ ซ่อนๆ

265
00:20:27,352 --> 00:20:30,355
ถามโง่ๆ เพราะข้าระแวงเจ้าน่ะสิ

266
00:20:30,980 --> 00:20:32,398
มาทำอะไรที่นี่

267
00:20:32,482 --> 00:20:34,442
เจ้ามาลอบสังเกตการณ์ข้าหรือ

268
00:20:34,525 --> 00:20:37,654
ในเมื่อเจ้าเกลียดการร่ำเรียน
ข้ามั่นใจว่าคงไม่ได้มาอ่านหนังสือ

269
00:20:40,657 --> 00:20:42,325
คัมภีร์หลุนอวี่อยู่ชั้นใด

270
00:20:42,408 --> 00:20:44,744
ข้ามัวแต่ทำตามรับสั่ง
ขององค์รัชทายาท

271
00:20:44,827 --> 00:20:47,205
แต่ใกล้จะสอบซาโดมกแล้ว
ข้าย่อมต้องอ่านหนังสือหนังหาบ้าง

272
00:20:47,288 --> 00:20:49,582
(การสอบเจ้าหน้าที่
ที่จะจัดขึ้นทุกสี่ปี)

273
00:20:49,666 --> 00:20:51,000
ต้องการเท่านั้นหรือ

274
00:20:51,084 --> 00:20:52,919
คัมภีร์เม่งจื๊อ
กับคัมภีร์ต้าเสวียด้วย

275
00:20:53,044 --> 00:20:54,712
ไม่เตรียมตัวแต่เนิ่นๆ เล่า

276
00:20:54,796 --> 00:20:57,215
ข้าจะช่วยหาหนังสือให้เจ้าก็ได้

277
00:20:59,801 --> 00:21:01,010
คัมภีร์หลุนอวี่

278
00:21:01,094 --> 00:21:02,095
คัมภีร์เม่งจื๊อ

279
00:21:04,055 --> 00:21:05,932
- คัมภีร์ต้าเสวีย
- นี่เจ้ากล้า…

280
00:21:06,015 --> 00:21:08,726
หากให้ข้าใช้นิ้วชี้
มันสิ้นเปลืองพลังงานโดยใช่เหตุนี่

281
00:21:10,144 --> 00:21:11,312
มันน่านัก…

282
00:21:11,980 --> 00:21:13,815
ลืมไปแล้วหรือว่าตนเป็นสตรี

283
00:21:17,986 --> 00:21:19,028
ไม่ใช่ฝีมือข้า

284
00:21:21,280 --> 00:21:23,241
เรื่องความทรงจำของเจ้า
ข้าทำอะไรไม่ได้

285
00:21:23,324 --> 00:21:26,411
แต่บัดนี้มันก็เหมือนกับที่เจ้า
ไม่มีหนทางพิสูจน์ความบริสุทธิ์

286
00:21:26,494 --> 00:21:27,870
ข้าเองก็ไม่มีเช่นกัน

287
00:21:27,954 --> 00:21:31,874
หากเจ้าไม่ได้สังหารครอบครัวจริง
เจ้าย่อมต้องรู้สึกโกรธเคือง

288
00:21:31,958 --> 00:21:35,628
แต่ข้าเองก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน
ที่ใบหน้าของคนร้ายที่เจ้าจำได้

289
00:21:35,712 --> 00:21:37,088
เป็นใบหน้าของข้า

290
00:21:40,008 --> 00:21:41,050
ไม่ใช่ข้าจริงๆ

291
00:22:21,924 --> 00:22:23,176
นั่นเด็กที่เจอเมื่อวันนั้น

292
00:22:32,435 --> 00:22:34,228
พวกเจ้ามากินข้าวหรือ

293
00:22:34,312 --> 00:22:37,023
ขอโทษด้วยที่ข้าเรียกเจ้าเป็นหัวขโมย

294
00:22:37,148 --> 00:22:40,818
หากรู้ว่าเจ้าเพียงแค่ขโมยอาหาร
เราคงไม่ไล่เจ้าไปหรอก

295
00:22:40,902 --> 00:22:42,570
เหตุใดไม่รีบมาเล่า

296
00:22:43,946 --> 00:22:45,448
ได้กินอะไรบ้างหรือไม่

297
00:22:45,948 --> 00:22:46,991
เข้ามาก่อนสิ

298
00:22:51,996 --> 00:22:53,998
ไม่เป็นไรแล้วนะ เข้าไปเถิด

299
00:23:21,317 --> 00:23:24,362
สวัสดีขอรับคุณหนู

300
00:23:24,445 --> 00:23:26,155
วันนี้มีของดีหรือไม่

301
00:23:26,280 --> 00:23:29,951
ขอรับ ข้ามีของ
ที่เหมาะกับท่านอยู่พอดีเชียว

302
00:23:30,034 --> 00:23:32,036
เชิญเข้าไปดูข้างในก่อนสิขอรับ

303
00:23:54,767 --> 00:23:56,394
แม่น้ำแข็งย้อย

304
00:23:56,477 --> 00:24:00,064
ข้าจะสั่งสอนบทเรียนให้กับเจ้าเอง

305
00:24:04,152 --> 00:24:05,278
อะไรกัน

306
00:24:11,909 --> 00:24:13,703
นั่นมัน…

307
00:24:13,744 --> 00:24:15,830
แม่นางน้ำแข็งย้อยมาอีกแล้วหรือ

308
00:24:26,048 --> 00:24:27,216
เขาไปไหนแล้ว

309
00:24:31,179 --> 00:24:32,346
อะไรกัน…

310
00:24:32,430 --> 00:24:35,057
ท่านอาจารย์วิ่งหนีเพราะนึกว่า
ข้าเป็นแม่น้ำแข็งย้อยหรือ

311
00:24:35,183 --> 00:24:37,768
มยองจิน เจ้าไม่ได้วิ่งหนีหรอก

312
00:24:37,852 --> 00:24:40,771
เจ้าเพียงแต่
กำลังออกกำลังกายขาเท่านั้น

313
00:24:41,480 --> 00:24:44,984
แหม มีไก่อยู่ตรงนี้
ตั้งหนึ่งตัวหรือเนี่ย

314
00:24:45,067 --> 00:24:46,569
ตัวใหญ่เสียด้วย

315
00:24:47,320 --> 00:24:48,487
ปัดโธ่

316
00:24:51,115 --> 00:24:54,035
ท่านพี่ ท่านผู้นี้แหละขอรับ

317
00:24:54,118 --> 00:24:55,828
ผู้ที่ช่วยเหลือเรา

318
00:24:55,912 --> 00:24:58,456
อ้าว พวกเจ้า
เด็กๆ จากก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือ

319
00:24:59,457 --> 00:25:02,168
ท่านทำอะไรอยู่หรือขอรับ

320
00:25:02,251 --> 00:25:03,669
ไม่ต้องสนใจข้าหรอก

321
00:25:03,753 --> 00:25:05,796
ข้ากำลังทำภารกิจสำคัญอยู่

322
00:25:10,968 --> 00:25:12,595
อาหารถูกปากหรือไม่

323
00:25:13,554 --> 00:25:15,097
ชามที่สามแล้วเจ้าค่ะ

324
00:25:15,181 --> 00:25:16,515
ชามที่สามแล้วหรือ

325
00:25:18,351 --> 00:25:19,685
กินอีกสิๆ

326
00:25:21,145 --> 00:25:22,563
ดีมาก

327
00:25:32,114 --> 00:25:35,117
สมแล้วที่เป็นของมีค่า
จากดินแดนโพ้นทะเล

328
00:25:35,201 --> 00:25:38,621
ขอรับ แต่ด้วยเหตุนั้น
มันจึงมีราคาค่อนข้างสูง

329
00:25:38,704 --> 00:25:41,749
ข้าเก็บไว้หลังร้าน
เพื่อรอคุณหนูมาซื้อเลยนะขอรับ

330
00:25:42,416 --> 00:25:43,918
ราคาไม่ใช่ปัญหาหรอก

331
00:25:49,715 --> 00:25:52,718
ท่านคือบุตรสาวคนที่สาม
ของท่านเจ้ากรมมหาดไทยใช่หรือไม่

332
00:25:52,843 --> 00:25:54,053
รู้จักข้าด้วยหรือ

333
00:25:58,516 --> 00:26:00,810
ข้ามาหาท่านหลังจากได้ข่าวว่าท่าน

334
00:26:00,893 --> 00:26:03,229
อาจได้ตบแต่ง
กับท่านคิมมยองจินเจ้าค่ะ

335
00:26:04,647 --> 00:26:05,564
ตบแต่งอันใดกัน

336
00:26:05,648 --> 00:26:08,067
อย่าลากข้าไปเกี่ยวข้อง
กับบุรุษประหลาดผู้นั้นได้หรือไม่

337
00:26:08,150 --> 00:26:11,195
ข้าเฝ้ามองบุรุษผู้นั้น
มานานแล้วเจ้าค่ะ

338
00:26:11,696 --> 00:26:13,447
เขาเป็นบุรุษที่น่าทึ่งนัก

339
00:26:13,572 --> 00:26:16,993
ข้าจึงไม่กล้า
แม้แต่จะเข้าไปคุยกับเขา

340
00:26:17,785 --> 00:26:20,329
ตอนที่ได้ยินว่า
ท่านอาจได้แต่งงานกับเขา

341
00:26:20,413 --> 00:26:23,249
ข้าก็ตัดสินใจว่าต้องมาคุยกับท่าน
แม้มันจะเป็นการเสียมารยาทก็ตาม

342
00:26:23,374 --> 00:26:26,794
แต่ท่านผู้นั้นไม่มีวันแต่งงาน
กับตระกูลธรรมดาสามัญหรอกเจ้าค่ะ

343
00:26:27,670 --> 00:26:30,715
ธรรมดาสามัญรึ ตระกูลของเรา

344
00:26:33,259 --> 00:26:34,552
ไม่ได้ธรรมดาเสียหน่อย

345
00:26:35,469 --> 00:26:37,013
บิดาของเจ้าเป็นใครกัน

346
00:26:37,138 --> 00:26:40,641
ท่านผู้นั้นจะได้เป็นใหญ่ในอนาคต
แม้ว่าแท้จริงแล้วใจเขาจะไม่ปรารถนา

347
00:26:40,725 --> 00:26:44,103
วันๆ ดูแต่ศพเช่นนั้น
จะได้เป็นใหญ่อันใดกัน

348
00:26:44,186 --> 00:26:47,189
ท่านคิมมยองจินไม่แบ่งแยก
ระหว่างผู้มีอันจะกินกับผู้ยากไร้

349
00:26:47,315 --> 00:26:51,068
และใส่ใจแม้กระทั่ง
เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เชียวนะเจ้าคะ

350
00:26:51,152 --> 00:26:54,989
ในอนาคตจะต้องมีโลกที่ให้เกียรติ

351
00:26:55,114 --> 00:26:57,283
อัจฉริยะเช่นเขาอยู่แน่เจ้าค่ะ

352
00:26:57,366 --> 00:26:58,617
จนกว่าจะถึงเวลานั้น

353
00:26:58,701 --> 00:27:02,288
ข้าก็อยากจะคอยปรนนิบัติดูแลเขา

354
00:27:02,371 --> 00:27:07,168
คุณหนู ได้โปรดตัดใจ
จากเขาด้วยเถิดนะเจ้าคะ

355
00:27:08,627 --> 00:27:10,546
ข้าก็พอเข้าใจความรู้สึกของเจ้านะ

356
00:27:10,671 --> 00:27:14,008
แต่การแต่งงานเป็นการเชื่อมสัมพันธ์
ระหว่างตระกูล ข้าไม่มีสิทธิ์เลือก

357
00:27:14,091 --> 00:27:16,385
ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ คุณหนู

358
00:27:16,510 --> 00:27:17,511
คุณหนู

359
00:27:18,929 --> 00:27:21,140
คุณหนู ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ

360
00:27:36,739 --> 00:27:39,700
หากเจ้าทำกำไลนี่
เสียหายขึ้นมาจะว่าอย่างไร

361
00:27:39,784 --> 00:27:41,285
เหตุใดไร้มารยาทเช่นนี้

362
00:27:41,410 --> 00:27:42,745
ข้านี่โชคร้ายจริง

363
00:27:43,287 --> 00:27:44,288
กลับ

364
00:28:09,980 --> 00:28:11,315
เจ้าอายุเท่าใดหรือ

365
00:28:11,399 --> 00:28:14,443
ข้าอายุ 15 เจ้าค่ะ
ส่วนน้องชายข้าอายุ 11

366
00:28:15,319 --> 00:28:16,320
ชื่อของพวกเจ้าล่ะ

367
00:28:16,404 --> 00:28:19,949
โธ่เอ๊ย
ข้าเองก็ลืมถามชื่อไปเสียสนิท

368
00:28:20,032 --> 00:28:21,325
ชื่ออะไรบ้างหรือ

369
00:28:21,450 --> 00:28:22,952
ดัลแรกับมอรูขอรับ

370
00:28:27,248 --> 00:28:30,251
โธ่ ปักผ้าทั้งคืน
จนมือไม้อ่อนขนาดนั้นเชียวหรือ

371
00:28:32,169 --> 00:28:33,629
ข้าทำเองๆ

372
00:28:37,675 --> 00:28:39,093
ไม่เป็นไรใช่หรือไม่

373
00:28:40,428 --> 00:28:42,346
ขอรับ ไม่เป็นอะไรหรอก

374
00:28:43,013 --> 00:28:44,849
พวกเจ้าชื่อดัลแรกับมอรูหรือ

375
00:28:44,932 --> 00:28:48,310
เจ้าค่ะ ข้าชื่อดัลแร
ส่วนเขาชื่อมอรู

376
00:28:48,394 --> 00:28:49,937
เป็นชื่อที่เพราะดีนะ

377
00:28:50,020 --> 00:28:52,481
ข้านึกไม่ถึงจริงๆ
ว่าเจ้าจะจำชื่อของน้องชายได้

378
00:28:52,565 --> 00:28:56,694
เห็นว่าเจ้าถูกไล่ออกมาจากบยอกชอน
ตอนยังอายุไม่ถึงห้าขวบดีไม่ใช่หรือ

379
00:28:56,819 --> 00:28:59,113
พี่บอกแล้วอย่างไร
ว่าอย่าไปเที่ยวบอกใครเรื่องนั้น

380
00:29:01,657 --> 00:29:04,452
ไม่เป็นไรหรอก พวกเขาเป็นคนดี

381
00:29:04,535 --> 00:29:08,164
พวกเขาเป็นคนที่ใจดีที่สุด
ในหมู่บ้านนี้แล้วล่ะ

382
00:29:08,247 --> 00:29:10,458
ไม่ต้องกังวลไป

383
00:29:10,583 --> 00:29:11,792
ข้าช่วยยืนยันได้

384
00:29:28,184 --> 00:29:30,644
ข้าจำได้แม่นว่ามันเป็น
กำไลของคุณหนูแจอีแน่ๆ

385
00:29:32,813 --> 00:29:34,565
ศิษย์ข้าอยู่หรือไม่

386
00:29:40,112 --> 00:29:41,113
ศิษย์ข้า

387
00:29:42,281 --> 00:29:44,241
เหตุใดไม่เคาะประตู
ก่อนเข้ามาเล่าขอรับ

388
00:29:44,325 --> 00:29:46,660
ทำอะไรอยู่หรือ
เหตุใดต้องตกอกตกใจปานนั้น

389
00:29:46,785 --> 00:29:47,828
ก็ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้า…

390
00:29:47,912 --> 00:29:50,414
อย่าเข้ามานะขอรับ
ข้ายังเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่เสร็จ

391
00:29:50,498 --> 00:29:54,126
มีดินกระเด็นเปื้อนเสื้อข้า
ข้าพยายามเอามันออกอยู่ขอรับ

392
00:29:54,251 --> 00:29:56,962
จะโวยวายไปทำไม
เราต่างก็เป็นบุรุษกันทั้งนั้น

393
00:29:57,046 --> 00:29:58,964
ท่านอาจารย์ทำอะไรเนี่ยขอรับ

394
00:30:01,133 --> 00:30:04,261
เด็กเหล่านั้นมาที่โรงเตี๊ยมแล้ว

395
00:30:04,345 --> 00:30:06,180
ขอรับ เช่นนั้นหรือ

396
00:30:06,263 --> 00:30:10,267
- เด็กจากบยอกชอน
- เอ๊ะ พวกเขามากินข้าวจริงหรือ

397
00:30:10,351 --> 00:30:12,645
นามของพวกเขาคือดัลแรกับมอรู

398
00:30:13,646 --> 00:30:15,022
เช่นนั้นข้าจะไปทักทายนะขอรับ

399
00:30:15,105 --> 00:30:18,150
ไม่ต้องๆ พวกเขากลับไปกันแล้ว

400
00:30:18,817 --> 00:30:20,694
ข้ายังไม่ทันได้เจอหน้าเลย…

401
00:30:20,778 --> 00:30:23,948
รู้หรือไม่ พวกเขากินข้าวไปสี่ชาม
แต่ก็ยังขอเพิ่มอีกเรื่อยๆ

402
00:30:24,073 --> 00:30:26,617
ประเดี๋ยวคงกลับมากัน
ไว้ค่อยทักทายก็ได้

403
00:30:27,284 --> 00:30:28,285
ขอรับ

404
00:30:30,996 --> 00:30:32,081
หัวหน้าหน่วยฮัน

405
00:30:35,209 --> 00:30:36,168
มีเรื่องอะไร

406
00:30:36,252 --> 00:30:38,546
ทหารที่ตามสะกดรอยบุรุษที่เคยทำงาน

407
00:30:38,629 --> 00:30:40,548
ในสำนักเต๋าเพิ่งกลับมาขอรับ

408
00:30:41,340 --> 00:30:42,967
เจอตัวโอมันชิกหรือไม่

409
00:30:46,178 --> 00:30:48,430
เขาอาศัยอยู่ในพาจูและเปิดร้านขายผ้า

410
00:30:48,514 --> 00:30:51,058
โดยใช้นามแฝง
เพื่อปกปิดตัวตนพ่ะย่ะค่ะ

411
00:30:51,141 --> 00:30:55,104
พรุ่งนี้กระหม่อมพร้อมทหาร
จะออกเดินทางไปแต่เช้า

412
00:30:55,187 --> 00:30:57,314
ข้าจะปลอมตัวไปกับเจ้าด้วย

413
00:30:58,482 --> 00:31:00,484
หากเจ้าไปพร้อมกำลังทหาร

414
00:31:00,568 --> 00:31:04,530
คนย่อมต้องลือกัน
และเขาอาจชิงหนีไปก่อนได้

415
00:31:04,613 --> 00:31:08,200
อย่างไรเขาก็มาจากบยอกชอน
อาจเกี่ยวข้องกับร่างทรงก็เป็นได้

416
00:31:08,284 --> 00:31:11,245
ด้วยเหตุนี้เราจึงต้องพาเขากลับมา

417
00:31:11,370 --> 00:31:12,913
แบบที่ยังมีชีวิตอยู่

418
00:31:14,957 --> 00:31:16,333
ข้าจะไปด้วยขอรับ

419
00:31:17,751 --> 00:31:21,547
เช่นนั้น
แทกังจะไปด้วยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

420
00:31:24,883 --> 00:31:26,260
ข้าจะไปเองขอรับ

421
00:31:28,345 --> 00:31:30,848
ไม่จำเป็นต้องให้แทกังไปด้วยหรอก

422
00:31:30,931 --> 00:31:34,018
อย่างไรเสียก็มีเจ้าอยู่ทั้งคน
เท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว

423
00:31:35,894 --> 00:31:37,146
ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ

424
00:31:46,572 --> 00:31:47,990
เจอตัวมันหรือไม่

425
00:31:48,115 --> 00:31:50,743
ข้าให้คนแอบติดตามทหาร
จากกรมการศึกไปแล้วขอรับ

426
00:31:50,826 --> 00:31:54,330
ต้องอย่างนี้สิ
ถึงค่อยคุ้มค่ายาให้บุตรสาวเจ้า

427
00:31:57,333 --> 00:31:59,293
หากข้ารู้ว่ามันมาจากบยอกชอน

428
00:31:59,418 --> 00:32:02,046
ข้าคงไม่ใช้ประโยชน์จากมันเป็นแน่

429
00:32:03,380 --> 00:32:07,259
หากเป็นเช่นนี้คงไม่มีทางเลือก
นอกเสียจากนองเลือดอีกครั้ง

430
00:32:09,678 --> 00:32:12,765
รีบลงมือ
ก่อนที่หัวหน้าหน่วยฮันจะไปถึง

431
00:32:12,848 --> 00:32:15,267
เจ้าต้องชิงกำจัดมันให้ได้

432
00:32:15,351 --> 00:32:18,312
ก่อนที่มันจะแพร่งพราย
ความจริงเรื่องข้าออกไป

433
00:32:19,521 --> 00:32:23,067
แล้วหัวหน้าหน่วยฮันเล่า
ท่านจะให้ทำอย่างไรกับเขาดีขอรับ

434
00:32:28,697 --> 00:32:29,990
หากโชคเข้าข้าง

435
00:32:30,074 --> 00:32:33,577
เราก็อาจได้กำจัดบุตรชายคนโต
ของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายไปในตัว

436
00:32:35,913 --> 00:32:38,749
เอาเป็นว่า
อย่าทิ้งร่องรอยไว้ก็แล้วกัน

437
00:32:41,835 --> 00:32:43,712
เร่เข้ามา มาดูก่อนได้

438
00:32:43,837 --> 00:32:46,090
มาเลือกดูก่อนได้นะขอรับ

439
00:32:46,173 --> 00:32:47,758
มาดูก่อนได้ๆ

440
00:32:59,520 --> 00:33:00,854
มาอีกนะเจ้าคะ

441
00:33:12,491 --> 00:33:14,368
เข้ามาดูกันก่อนได้

442
00:33:18,122 --> 00:33:21,667
เหตุใดจึงไม่ตอบอะไรเล่า
ตกลงว่าผ้าม้วนนี้ดีกว่าหรือไม่

443
00:33:22,543 --> 00:33:24,378
- เวรเอ๊ย
- โอ๊ยๆ

444
00:35:21,245 --> 00:35:22,246
หยุดก่อน

445
00:35:31,922 --> 00:35:34,216
ข้าไม่ได้มาเพื่อสังหารเจ้า

446
00:35:34,341 --> 00:35:36,176
ข้ารู้ว่าเจ้ามาจากบยอกชอน

447
00:35:36,260 --> 00:35:38,887
เช่นนั้นเหตุใด
ต้องพยายามเค้นคอข้าด้วย

448
00:35:38,971 --> 00:35:41,890
สังหารข้าให้ตายๆ ไปเสียเถิด
เหมือนที่บยอกชอนอย่างไรเล่า

449
00:35:41,974 --> 00:35:44,059
ข้าอยากรู้ว่า
เกิดอะไรขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

450
00:35:44,142 --> 00:35:46,728
มาบัดนี้กลับอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

451
00:35:46,812 --> 00:35:48,689
เมื่อสิบปีก่อนเช่นนั้นหรือ

452
00:35:48,772 --> 00:35:50,732
ถนนหนทางเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

453
00:35:50,816 --> 00:35:53,944
ทุกผู้ทุกคน ทั้งบิดา ทั้งมารดา

454
00:35:54,069 --> 00:35:56,530
บุตรชาย บุตรสาว ต่างต้องตายตก

455
00:35:56,613 --> 00:35:58,282
เพราะคำสั่งของพ่อเจ้า

456
00:35:59,199 --> 00:36:02,119
ไม่มีใครเป็นโจรทั้งนั้นแหละ

457
00:36:02,202 --> 00:36:03,412
พวกเขาต่างเป็น…

458
00:36:11,545 --> 00:36:12,546
ไม่นะ

459
00:36:15,674 --> 00:36:18,218
ไม่ได้นะ เจ้าจะตายไม่ได้

460
00:36:28,770 --> 00:36:30,439
รัชทายาท ทรงปลอดภัยหรือไม่

461
00:36:34,234 --> 00:36:35,235
ไป

462
00:36:40,616 --> 00:36:41,700
ระวังพ่ะย่ะค่ะ

463
00:38:11,915 --> 00:38:12,916
แยกไป

464
00:38:31,685 --> 00:38:33,854
เป้าหมายของมือธนู
ต้องเป็นโอมันชิกแน่

465
00:38:38,984 --> 00:38:41,236
คงมีใครสักคนรู้ว่าเราแกะรอยเขาอยู่

466
00:38:43,697 --> 00:38:45,157
ปลอดภัยกันใช่หรือไม่

467
00:38:47,576 --> 00:38:50,662
เราสังหารมือธนู
ไปได้หนึ่งคน ยังเหลืออีกสี่

468
00:38:50,746 --> 00:38:52,831
พวกมันคงวิ่งหนีเข้าไปในป่าลึก

469
00:38:52,914 --> 00:38:55,667
พวกมันคนหนึ่งบาดเจ็บ
เราน่าจะไล่ตามทันนะพ่ะย่ะค่ะ

470
00:38:55,751 --> 00:38:56,752
ไปกันเถิด

471
00:40:13,829 --> 00:40:14,871
ขันทีโก

472
00:40:30,720 --> 00:40:31,763
ไปกันเถิด

473
00:41:12,512 --> 00:41:13,930
จากสำนักเต๋าขอรับ

474
00:41:14,014 --> 00:41:16,850
นี่เป็นน้ำที่เราได้รับ
มาจากสำนักเต๋าพ่ะย่ะค่ะ

475
00:41:17,017 --> 00:41:18,018
เลือด…

476
00:41:18,518 --> 00:41:21,104
หากมันมาจากบยอกชอนจริง

477
00:41:22,856 --> 00:41:26,526
หรือนั่นจะเป็นเหตุผลให้มันมาหาข้า

478
00:41:41,249 --> 00:41:43,001
เจ้าคิดจะใช้มันทำอะไร

479
00:41:44,294 --> 00:41:47,881
หากมีเลือดหยดใส่กระดาษคำอธิษฐาน
มันจะถูกมองว่าเป็นลางร้ายขอรับ

480
00:41:48,548 --> 00:41:50,342
อย่างไรเสีย บัดนี้ก็มีข่าวลือ

481
00:41:50,425 --> 00:41:52,219
ว่ารัชทายาทถูกภูตผีสาปอยู่แล้ว

482
00:41:52,344 --> 00:41:56,932
แล้วเหตุใดเจ้าจึงอยากกระพือข่าว
ให้ลุกลามขึ้นไปอีกเล่า

483
00:41:57,015 --> 00:42:00,435
ในเมื่อท่านเป็นเหมือนท่านตา
ขององค์ชายใหญ่มยองอัน…

484
00:42:02,520 --> 00:42:04,564
เจ้าคิดถูกแล้ว

485
00:42:04,648 --> 00:42:08,193
ข้าอยากเห็นข้าราชบริพาร
สูญสิ้นศรัทธาในตัวรัชทายาท

486
00:42:12,948 --> 00:42:14,282
เจ้ามีนามว่าอะไร

487
00:42:15,867 --> 00:42:17,535
โอมันชิกขอรับ

488
00:42:34,219 --> 00:42:36,096
แต่รัชทายาทไม่ใช่คนโง่เขลา

489
00:42:36,179 --> 00:42:39,266
เจ้าต้องไปหลบซ่อนตัวทันที
ที่ทำหน้าที่ส่วนของเจ้าเสร็จ

490
00:42:39,349 --> 00:42:41,017
และหากถูกจับได้

491
00:42:41,101 --> 00:42:43,395
ตราบใดที่เจ้าไม่เอ่ยชื่อของข้าออกไป

492
00:42:43,478 --> 00:42:45,605
ข้าก็จะปกป้องครอบครัวของเจ้า

493
00:42:47,482 --> 00:42:51,736
มันตั้งใจมาหาข้าเท่านั้น
จริงหรือไม่กันนะ

494
00:42:55,782 --> 00:42:59,953
แต่ไม่ว่ามันจะมาหาข้า
หรือมีจุดประสงค์แอบแฝงอันใด

495
00:43:01,413 --> 00:43:03,290
มันก็ไม่ต่างจากตายไปแล้วนั่นละ

496
00:43:07,252 --> 00:43:09,671
วันนี้จะต้องมีผู้คนตายมากมาย

497
00:43:09,754 --> 00:43:12,090
เพราะองค์ชายรัชทายาทเลยแท้ๆ

498
00:43:57,969 --> 00:43:59,220
ซุนดล

499
00:44:01,931 --> 00:44:03,016
ซองอน

500
00:44:17,989 --> 00:44:19,115
ซุนดล

501
00:44:52,732 --> 00:44:53,900
โกซุนดล

502
00:44:54,734 --> 00:44:55,944
ฮันซองอน

503
00:44:56,903 --> 00:44:59,906
ได้ยินข้าหรือไม่

504
00:44:59,989 --> 00:45:01,616
ตอบข้าที

505
00:45:01,741 --> 00:45:02,951
ฮันซองอน

506
00:45:03,785 --> 00:45:05,120
โกซุนดล

507
00:45:51,583 --> 00:45:53,501
จะมีคนมากมายต้องตาย

508
00:45:53,585 --> 00:45:55,253
เพราะความโง่เขลาของเจ้า

509
00:46:54,103 --> 00:46:56,689
เหตุใดเจ้าจึงนำอาหาร
มาให้ข้าถึงในห้องเชียว

510
00:46:56,773 --> 00:47:01,027
มารดาของท่านสั่งให้ท่าน
อยู่แต่ในห้องอย่างไรเล่าขอรับ

511
00:47:01,110 --> 00:47:03,488
- เพราะเหตุใดกัน
- มีบุคคลสำคัญจะมาขอรับ

512
00:47:03,571 --> 00:47:06,241
นายหญิงจึงสั่งให้เรา
รับประทานอาหารเย็นเร็วขึ้น

513
00:47:06,324 --> 00:47:07,784
และอยู่แต่ในห้องขอรับ

514
00:47:07,909 --> 00:47:09,118
บุคคลสำคัญหรือ

515
00:47:09,202 --> 00:47:11,246
วันนี้เป็นวันหยุด
ของท่านพ่อไม่ใช่หรือ

516
00:47:26,511 --> 00:47:29,347
น่าสงสัยนักว่าใครจะมา
และเหตุใดท่านพ่อต้องออกหน้าเอง…

517
00:47:31,432 --> 00:47:33,226
แม่บอกให้เจ้าอยู่ในห้องไม่ใช่หรือ

518
00:47:34,394 --> 00:47:36,688
แล้วท่านแม่เล่า ท่านออกมาทำไมขอรับ

519
00:47:51,077 --> 00:47:52,620
เจ้ารอที่นี่แหละ

520
00:47:52,704 --> 00:47:53,955
พ่ะย่ะค่ะ

521
00:48:10,471 --> 00:48:11,681
นั่นใครหรือ

522
00:48:11,764 --> 00:48:14,684
คนหนึ่งคือใต้เท้าฮัน แต่อีกคนนั้น…

523
00:48:16,352 --> 00:48:17,645
แม่ไม่รู้ว่าเป็นใคร

524
00:48:17,729 --> 00:48:21,149
แต่บิดาเจ้ากำชับให้ข้ารับใช้
จัดการทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบที่สุด

525
00:48:21,232 --> 00:48:23,026
คงเป็นบุคคลสำคัญนั่นแหละ

526
00:48:23,151 --> 00:48:27,113
แหมๆ ท่านแม่ ท่านนี่โกหก
ไม่เก่งเอาเสียเลยนะขอรับ

527
00:48:27,238 --> 00:48:30,283
แค่เห็นท่าทางของท่านแม่
ข้าก็รู้แล้วว่าเป็นใคร

528
00:48:30,366 --> 00:48:31,618
องค์กษัตริย์ใช่หรือไม่

529
00:48:32,744 --> 00:48:33,953
เบาเสียงหน่อย

530
00:48:34,037 --> 00:48:36,205
ชะตาของบิดาเจ้า
ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้เชียวนะ

531
00:48:36,289 --> 00:48:37,999
ใช่องค์กษัตริย์จริงๆ หรือ

532
00:48:38,082 --> 00:48:41,961
เช่นนั้นบุรุษผู้นั้น
ก็คือฝ่าบาทน่ะหรือ

533
00:48:42,045 --> 00:48:43,504
กลับห้องเจ้าเสีย

534
00:48:48,301 --> 00:48:50,637
ท่านไม่ต้องสั่ง ข้าก็จะไปอยู่แล้ว

535
00:48:57,352 --> 00:48:59,687
ข้ามาเนื่องจากมีเรื่องจะบอกพวกท่าน

536
00:48:59,771 --> 00:49:02,857
และสิ่งที่ข้าจะพูดต่อไปนี้

537
00:49:02,940 --> 00:49:05,318
ห้ามเล็ดรอดออกไป
จากห้องนี้เป็นอันขาด

538
00:49:08,029 --> 00:49:10,740
ข้าจะเร่งงานอภิเษกสมรส
ขององค์ชายรัชทายาทขึ้นมา

539
00:49:10,823 --> 00:49:13,868
ข้าปล่อยให้ตระกูลโช
วางอำนาจบาตรใหญ่ต่อไปไม่ได้แล้ว

540
00:49:14,577 --> 00:49:16,788
เราเห็นด้วยกับฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ

541
00:49:16,913 --> 00:49:19,540
ทว่า ตระกูลของเราทั้งคู่

542
00:49:19,624 --> 00:49:22,460
ต่างก็ไร้ซึ่งบุตรสาวพ่ะย่ะค่ะ

543
00:49:23,419 --> 00:49:24,712
จะทำอย่างไรดี

544
00:49:24,837 --> 00:49:26,130
ฮันจุงซอบ

545
00:49:27,882 --> 00:49:29,592
เขามีบุตรสาวใช่หรือไม่

546
00:49:29,676 --> 00:49:33,096
ยามข้าถามท่านว่าใครเป็นผู้ที่
ควรคู่แก่การมอบฐานันดรศักดิ์ให้

547
00:49:33,179 --> 00:49:34,847
ท่านก็เคยเสนอชื่อของเขา

548
00:49:34,931 --> 00:49:37,350
บอกว่าเขาเป็นผู้ที่ขยันขันแข็งนัก

549
00:49:37,475 --> 00:49:39,936
แต่ยามนั้นคนจากตระกูลโช

550
00:49:40,019 --> 00:49:42,563
กลับได้ฐานันดรศักดิ์ไปเสีย

551
00:49:42,647 --> 00:49:43,856
พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

552
00:49:43,981 --> 00:49:46,275
ฮันจุงซอบเป็นญาติของกระหม่อม

553
00:49:46,359 --> 00:49:49,612
และเขาก็ไม่เคยทำร้ายผู้ใดมาก่อน

554
00:49:49,737 --> 00:49:51,781
ในเมื่อเขาเคยอยู่แต่ในชนบท

555
00:49:51,864 --> 00:49:55,118
ย่อมไม่รู้เรื่องราว
ที่เกี่ยวข้องการเมืองเท่าใดนัก

556
00:49:55,201 --> 00:49:56,828
แต่ข้ามั่นใจ

557
00:49:56,911 --> 00:49:59,706
ว่าท่านทั้งสองจะสามารถสอนเขา
ในสิ่งที่เขาจำเป็นต้องเรียนรู้ได้

558
00:50:01,457 --> 00:50:04,293
แต่ฝ่าบาท
การคัดเลือกสตรีมาเป็นพระชายา

559
00:50:04,377 --> 00:50:06,421
ไม่ได้พิจารณาจากชาติตระกูลเท่านั้น

560
00:50:06,504 --> 00:50:09,424
นางจะต้องเป็นสตรีที่เพียบพร้อม

561
00:50:09,507 --> 00:50:11,426
บิดามารดาต้องสุขภาพแข็งแรงทั้งคู่

562
00:50:11,509 --> 00:50:14,554
และดวงชะตาของนาง
จะต้องสมพงษ์กับองค์ชายรัชทายาท

563
00:50:14,637 --> 00:50:18,099
มีเพียงสตรีที่มี
คุณสมบัติเหล่านี้ครบถ้วนเท่านั้น

564
00:50:18,182 --> 00:50:21,686
จึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งพระชายา
ขององค์ชายรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ

565
00:50:21,769 --> 00:50:25,690
และแม้ว่าเราจะเลือก
บุตรสาวของฮันจุงซอบมา

566
00:50:25,815 --> 00:50:28,443
สตรีที่เพียบพร้อมและเหมาะสมยิ่งกว่า

567
00:50:28,526 --> 00:50:31,779
จากตระกูลโชก็อาจมาปรากฏตัวได้

568
00:50:31,863 --> 00:50:33,281
ในภายหลังพ่ะย่ะค่ะ

569
00:50:40,496 --> 00:50:43,666
- เช่นนั้นก็กำหนดคุณสมบัติใหม่
- ฝ่าบาท…

570
00:50:43,750 --> 00:50:45,668
ทรงหมายความว่า…

571
00:50:45,710 --> 00:50:49,213
พระชายาจะต้องมาจากตระกูลฮันเท่านั้น

572
00:50:49,297 --> 00:50:52,759
ข้าจะไม่ปล่อยให้ตระกูลโช
เข้ามาเกี่ยวดองกับราชวงศ์อีกต่อไป

573
00:50:54,469 --> 00:50:55,678
นี่คือดวงชะตาขององค์ชายรัชทายาท

574
00:50:55,887 --> 00:50:59,599
พาตัวบุตรสาวฮันจุงซอบมา
หลังแก้ดวงชะตานางให้สมพงษ์แล้ว

575
00:51:00,016 --> 00:51:01,851
แต่ฝ่าบาท

576
00:51:01,934 --> 00:51:05,188
ทรงขอให้เราโกหก
เกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้อง

577
00:51:05,271 --> 00:51:07,356
กับความรุ่งเรือง
ของแผ่นดินได้อย่างไร

578
00:51:07,440 --> 00:51:10,026
มันคือการโกหกทั้งราชวงศ์
และทั้งประเทศเชียวนะพ่ะย่ะค่ะ

579
00:51:10,109 --> 00:51:15,573
สิ่งนี้ไม่เพียงแต่จะทำลายตระกูล
ของใต้เท้าฮัน แต่จุงซอบก็เช่นกัน

580
00:51:15,656 --> 00:51:20,161
เหตุใดจึงทรงกดดันเขา
ถึงเพียงนี้ด้วยล่ะพ่ะย่ะค่ะ

581
00:51:20,244 --> 00:51:25,082
กระหม่อมไม่เป็นกังวล
เรื่องวงศ์ตระกูลหรอกพ่ะย่ะค่ะ

582
00:51:25,166 --> 00:51:27,376
หากพระองค์ทรงประสงค์ให้เป็นเช่นนั้น

583
00:51:28,503 --> 00:51:30,254
กระหม่อมก็พร้อมจะทำตาม

584
00:51:37,178 --> 00:51:41,140
ฝ่าบาท กระหม่อมจะทำตาม
พระประสงค์ของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ

585
00:51:52,360 --> 00:51:55,530
ฝ่าบาท
นั่นมันตรามิลบูที่มีพระลัญจกร

586
00:51:55,613 --> 00:51:58,324
ของพระองค์ประทับไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ

587
00:51:58,407 --> 00:52:01,327
(ตรามิลบู:
ใช้เคลื่อนพลยามศึกสงคราม)

588
00:52:10,628 --> 00:52:14,674
ฝ่าบาท เหตุใดจึงประทานสิ่งนี้
ให้กับกระหม่อมหรือพ่ะย่ะค่ะ

589
00:52:14,757 --> 00:52:17,844
หากเกิดอะไรขึ้นกับข้า

590
00:52:17,969 --> 00:52:20,888
ท่านจงมอบตรามิลบูครึ่งหนึ่ง

591
00:52:21,013 --> 00:52:24,934
กับจดหมายลับฉบับนี้
ให้ใต้เท้าฮันเสีย

592
00:52:28,396 --> 00:52:30,189
เกรงว่าจะไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

593
00:52:30,273 --> 00:52:32,900
นี่เป็นอำนาจที่สำคัญยิ่ง

594
00:52:32,984 --> 00:52:36,946
แม้เป็นอดีตกษัตริย์
ก็ไม่สามารถประทานให้ผู้ใดได้

595
00:52:37,071 --> 00:52:39,282
และในอดีตก็ไม่เคยมีเหตุการณ์

596
00:52:39,365 --> 00:52:42,618
ที่ตรานี้ถูกฝากฝังไว้ในมือ
ข้าราชสำนักเลยสักครั้งพ่ะย่ะค่ะ

597
00:52:42,743 --> 00:52:45,246
ฝ่าบาท

598
00:52:45,329 --> 00:52:49,709
หากมีผู้ใดสามารถนำตรานี้ไปใช้
เป็นตัวแทนอำนาจของพระองค์ได้

599
00:52:49,834 --> 00:52:53,337
มันจะเป็นที่เสื่อมเสียพระเกียรติ
ได้นะพ่ะย่ะค่ะ

600
00:52:53,421 --> 00:52:55,590
ทรงอย่าออก
ราชโองการเช่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ

601
00:52:55,715 --> 00:52:58,301
ข้าทราบดีว่าพวกท่านกังวลเรื่องอันใด

602
00:52:58,384 --> 00:53:00,011
แต่อย่างไรเสีย

603
00:53:00,761 --> 00:53:03,848
ประวัติศาสตร์คงระบุไว้ว่า
ข้านั้นเป็นกษัตริย์ที่หลงผิดเป็นแน่

604
00:53:05,266 --> 00:53:07,393
ข้าย่อมหวาดกลัวอนาคตเช่นนั้น

605
00:53:07,935 --> 00:53:12,857
แต่จดหมายฉบับนี้
จะเป็นเหมือนพินัยกรรมของข้า

606
00:53:15,693 --> 00:53:18,613
หากวันใดที่ข้าไม่อาจ
ปกป้องรัชทายาทได้…

607
00:53:18,696 --> 00:53:20,239
- ฝ่าบาท
- ฝ่าบาท

608
00:53:21,198 --> 00:53:23,409
ตรัสเช่นนั้นได้อย่างไรกันพ่ะย่ะค่ะ

609
00:53:25,828 --> 00:53:27,371
หากวันนั้นมาถึงจริง

610
00:53:29,874 --> 00:53:33,336
ข้าขอมอบอำนาจ
ในการเคลื่อนกำลังพลให้ท่าน

611
00:53:33,419 --> 00:53:35,129
จงนำกองบังคับการทั้งห้า

612
00:53:36,714 --> 00:53:38,674
ไปปกป้ององค์ชายรัชทายาทเสีย

613
00:53:42,970 --> 00:53:44,472
ฝากพวกท่านด้วย

614
00:53:46,349 --> 00:53:47,850
หากเป็นพวกท่านทั้งสอง

615
00:53:49,769 --> 00:53:51,646
จะต้องปกป้องรัชทายาทได้อย่างแน่นอน

616
00:54:01,113 --> 00:54:03,491
กระหม่อมน้อมรับราชโองการ

617
00:54:03,616 --> 00:54:06,535
กระหม่อมจะปกป้ององค์ชายรัชทายาท

618
00:54:07,495 --> 00:54:09,747
และจะใช้อำนาจนี้
ให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ

619
00:54:19,966 --> 00:54:25,179
ฝ่าบาท กระหม่อมเองก็จะจงรักภักดี
กับพระองค์จนถึงที่สุดพ่ะย่ะค่ะ

620
00:54:52,832 --> 00:54:54,041
ขันทีโก

621
00:54:54,125 --> 00:54:55,126
ขันทีโก

622
00:54:56,377 --> 00:54:57,420
ขันทีโก

623
00:55:02,550 --> 00:55:03,718
ไม่เป็นไรนะ

624
00:55:05,261 --> 00:55:08,264
รัชทายาท องค์ชายรัชทายาทล่ะ

625
00:55:17,106 --> 00:55:18,149
รัชทายาท

626
00:55:19,316 --> 00:55:23,946
องค์ชายรัชทายาท
ทรงได้ยินกระหม่อมหรือไม่

627
00:55:24,071 --> 00:55:25,740
ขาเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง

628
00:55:26,615 --> 00:55:27,950
หารัชทายาทก่อนเถอะขอรับ

629
00:55:29,201 --> 00:55:30,244
องค์รัชทายาท

630
00:55:33,581 --> 00:55:34,999
เจ้าล่วงหน้ากลับไปก่อนเสีย

631
00:55:35,082 --> 00:55:36,250
ข้าไม่กลับขอรับ

632
00:55:36,375 --> 00:55:38,127
จนกว่าจะหาองค์รัชทายาทเจอ

633
00:55:38,210 --> 00:55:40,796
ข้าจะตามหาองค์ชายรัชทายาทเอง

634
00:55:40,880 --> 00:55:43,632
เพราะฉะนั้นเจ้ากลับไปก่อนเถิด

635
00:55:43,716 --> 00:55:45,426
ในเมื่อขาเจ้าบาดเจ็บเช่นนี้

636
00:55:48,137 --> 00:55:50,890
ไม่ได้หรอกขอรับ
จนกว่าจะรู้ว่าพระองค์ทรงปลอดภัย…

637
00:55:51,015 --> 00:55:52,099
ขันทีโก

638
00:55:53,100 --> 00:55:55,144
ยังไม่รู้อีกหรือ
ว่าพระองค์เป็นอย่างไร

639
00:55:55,269 --> 00:55:57,396
พระองค์ไม่พ่ายแพ้พวกมันง่ายๆ หรอก

640
00:55:58,814 --> 00:56:00,858
แต่พวกมันมีมือธนูหลายคนนะขอรับ

641
00:56:00,941 --> 00:56:03,527
พระองค์เพียงผู้เดียว
จะรับมือกับพวกมันได้อย่างไร

642
00:56:08,282 --> 00:56:13,287
ท่านหัวหน้าหน่วยคิดว่าพวกมัน
จะทำอะไรพระองค์ได้หรือไม่

643
00:56:13,370 --> 00:56:14,747
อย่าได้พูดเช่นนั้น

644
00:56:17,041 --> 00:56:18,084
พระองค์ต้องปลอดภัยแน่

645
00:56:22,213 --> 00:56:23,839
ข้าก็หวังไว้เช่นนั้น

646
00:56:28,302 --> 00:56:30,137
หวังว่าพระองค์จะรอดมาได้…

647
00:56:30,971 --> 00:56:32,765
หากข้าต้องลำบากดังเจ้าว่า

648
00:56:33,808 --> 00:56:35,559
เจ้าจะเป็นทุกข์หรือ

649
00:56:35,643 --> 00:56:37,520
เป็นทุกข์สิเพคะ

650
00:56:38,312 --> 00:56:40,981
หากพระองค์ต้องลำบาก
เพราะหม่อมฉันเป็นต้นเหตุ

651
00:56:41,107 --> 00:56:43,651
หม่อมฉันคงอกแตกตายแน่เพคะ

652
00:56:45,778 --> 00:56:47,696
เจ้ารู้ที่มาของคำนั้นหรือไม่

653
00:56:48,572 --> 00:56:51,992
แม่ลาตัวนึงเสียลูกของมันไป

654
00:56:53,244 --> 00:56:55,996
มันจึงตายจากโรคหัวใจ
ที่เกิดจากความโศกเศร้า

655
00:56:56,080 --> 00:56:59,375
ความโศกเศร้านั้น
คงทำให้มันเจ็บปวดมากทีเดียว

656
00:57:00,167 --> 00:57:03,796
ใช่แล้วล่ะ
การสูญเสียคนที่เรารักคงเป็นสิ่ง…

657
00:57:04,880 --> 00:57:06,715
ที่เจ็บปวดเกินจะบรรยายทีเดียว

658
00:57:12,513 --> 00:57:14,932
หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพระองค์

659
00:57:15,015 --> 00:57:16,851
หม่อมฉันก็คงเป็นเช่นนั้นเพคะ

660
00:57:18,477 --> 00:57:19,979
ข้าเองก็เช่นกัน

661
00:57:21,272 --> 00:57:23,983
ดังนั้นข้าจะปกป้องเจ้า

662
00:57:24,108 --> 00:57:25,943
เช่นเดียวกับที่เจ้าปกป้องข้า

663
00:57:33,033 --> 00:57:36,537
เช่นนั้นเราทั้งสองต่างต้อง
ทำหน้าที่ของตนให้ลุล่วงแล้วล่ะเพคะ

664
00:57:40,583 --> 00:57:44,336
จะเกิดเรื่องร้ายกับพระองค์ไม่ได้
เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับพระองค์

665
00:57:45,504 --> 00:57:47,423
ข้าคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

666
00:57:55,472 --> 00:57:56,557
ไม่ได้เด็ดขาด

667
00:57:57,183 --> 00:57:58,184
ท่านหัวหน้าหน่วย

668
00:57:59,977 --> 00:58:02,021
องค์ชายรัชทายาทจะต้องปลอดภัยขอรับ

669
00:58:02,104 --> 00:58:05,524
พระองค์จะต้องมีชีวิตอยู่
ที่ไหนสักแห่งอย่างที่ท่านว่าแน่

670
00:58:05,608 --> 00:58:07,234
พระองค์ทรงสัญญากับข้าไว้

671
00:58:07,318 --> 00:58:10,821
ข้าจะปกป้องพระองค์
เช่นเดียวกับที่พระองค์ปกป้องข้า

672
00:58:12,615 --> 00:58:14,950
จะต้องไม่มีสิ่งใด
เกิดขึ้นกับเราทั้งคู่ขอรับ

673
00:58:22,416 --> 00:58:23,459
รัชทายาท

674
00:58:24,293 --> 00:58:25,419
องค์รัชทายาท

675
00:58:27,838 --> 00:58:29,757
หม่อมฉันมีเรื่องจะทูลพระองค์

676
00:58:30,049 --> 00:58:33,510
ข้ายังไม่ลืมหรอกว่าเจ้าเป็นสตรี

677
00:58:34,303 --> 00:58:36,847
ตอนนั้นหม่อมฉันดีใจมาก

678
00:58:37,514 --> 00:58:40,768
ที่พระองค์ยังไม่ลืม
ว่าหม่อมฉันเป็นสตรี

679
00:58:40,851 --> 00:58:42,770
หากสักวันหนึ่ง
พระองค์ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์

680
00:58:42,853 --> 00:58:44,563
หม่อมฉันก็จะได้เป็น
หัวหน้าขันทีอย่างไรล่ะเพคะ

681
00:58:44,647 --> 00:58:46,440
ใครบอกว่าเจ้าจะได้เป็นหัวหน้าขันที

682
00:58:46,523 --> 00:58:48,525
การเป็นขันทีนั้น

683
00:58:48,609 --> 00:58:51,278
เป็นเพียงข้ออ้างให้หม่อมฉัน
ได้อยู่เคียงข้างพระองค์

684
00:58:51,362 --> 00:58:53,405
ให้นานที่สุดก็เท่านั้นเอง

685
00:58:53,489 --> 00:58:55,074
ต้องปลอดภัยนะเพคะ

686
00:58:55,157 --> 00:58:57,243
หม่อมฉันมีเรื่องต้องทูลพระองค์อยู่

687
00:58:58,077 --> 00:59:02,831
เพราะฉะนั้นพระองค์
ต้องยังมีชีวิตอยู่นะเพคะ

688
00:59:13,759 --> 00:59:16,679
อีกไม่นานฟ้าจะมืดแล้ว
มันอาจอันตรายกว่านี้นะ

689
00:59:17,388 --> 00:59:19,515
องค์รัชทายาทก็อาจเป็นอันตรายขอรับ

690
00:59:19,640 --> 00:59:21,642
เราต้องตามหาพระองค์ให้พบก่อน

691
00:59:25,896 --> 00:59:28,482
ก็แปลว่าพระองค์ประทับ
ณ ที่ที่ดวงอาทิตย์ขึ้น

692
00:59:28,607 --> 00:59:30,234
น่าทึ่งไหมเพคะ

693
00:59:30,317 --> 00:59:32,861
ข้าคือเจ้าของวังตะวันออก

694
00:59:32,945 --> 00:59:34,571
ที่ที่ตะวันขึ้นเชียวนี่

695
00:59:34,655 --> 00:59:36,865
ในเมื่อตะวันตกดินทิศนั้น

696
00:59:36,949 --> 00:59:38,659
นั่นคงเป็นทิศตะวันตก

697
00:59:38,742 --> 00:59:41,245
เช่นนั้นทิศตะวันออกก็…

698
00:59:46,792 --> 00:59:48,335
เจ้าจะไปไหนรึ

699
00:59:48,419 --> 00:59:49,837
นั่นไม่ใช่ทางกลับ

700
00:59:49,920 --> 00:59:53,215
หากองค์ชายรัชทายาททรงปลอดภัย

701
00:59:53,340 --> 00:59:55,467
และกำลังรอเราอยู่

702
00:59:55,509 --> 00:59:58,137
- พระองค์ต้องอยู่ทิศตะวันออก
- หมายความว่าอย่างไร

703
00:59:58,220 --> 00:59:59,596
ที่ที่ตะวันขึ้น

704
00:59:59,680 --> 01:00:01,765
พระองค์ต้องอยู่ทิศนั้นแน่นอนขอรับ

705
01:00:01,849 --> 01:00:03,017
ข้าแน่ใจ

706
01:00:10,607 --> 01:00:12,443
- รัชทายาท
- องค์รัชทายาท

707
01:00:41,972 --> 01:00:44,099
องค์รัชทายาท…

708
01:01:14,338 --> 01:01:16,548
เจ้าจะเป็นสหายข้าอีกได้หรือไม่

709
01:01:16,673 --> 01:01:19,426
ไม่มียามไหนเลยที่กระหม่อม
ไม่เป็นสหายของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ

710
01:01:19,885 --> 01:01:22,346
หม่อมฉันเพียงแต่ดีใจที่ในที่สุด

711
01:01:22,429 --> 01:01:23,972
ก็ได้ทำตัวเป็นประโยชน์เพคะ

712
01:01:24,056 --> 01:01:26,183
หม่อมฉันจะอยู่เคียงข้างพระองค์เอง

713
01:01:28,185 --> 01:01:31,188
หากพวกเขาตาย มันจะเป็นความผิดของข้า

714
01:01:32,689 --> 01:01:35,067
เพราะชะตากรรมที่ถูกสาปของข้า

715
01:01:36,110 --> 01:01:39,780
ได้โปรด รอดชีวิตกลับมาด้วยเถิด

716
01:01:39,863 --> 01:01:41,407
กลับมา

717
01:01:41,490 --> 01:01:43,575
แล้วช่วยยืนยันว่า

718
01:01:43,659 --> 01:01:48,080
คำสาปของข้านั้น
เป็นเพียงกระดาษแผ่นเดียวเท่านั้น

719
01:02:01,760 --> 01:02:02,845
รัชทายาท

720
01:02:32,082 --> 01:02:34,209
รัชทายาท…

721
01:03:14,249 --> 01:03:15,250
รัชทายาท

722
01:03:21,882 --> 01:03:22,883
รัชทายาท

723
01:03:24,510 --> 01:03:26,512
รัชทายาท ขอประทานอภัย

724
01:03:27,679 --> 01:03:30,182
รัชทายาท ได้โปรดลืมตาขึ้นมาเถิด

725
01:03:31,141 --> 01:03:33,560
ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ

726
01:03:33,644 --> 01:03:35,687
องค์รัชทายาท ได้โปรดเถิดพ่ะย่ะค่ะ

727
01:04:00,045 --> 01:04:02,214
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

728
01:04:02,714 --> 01:04:03,882
หลีกไปให้พ้น

729
01:04:03,966 --> 01:04:05,092
มีใครอยู่หรือไม่

730
01:04:05,217 --> 01:04:06,843
เรามีคนเจ็บหนัก

731
01:04:06,927 --> 01:04:09,513
คิดว่าข้าไม่รู้หรือ
ว่าเจ้ามาจากบยอกชอน

732
01:04:10,055 --> 01:04:11,181
นั่นใคร

733
01:04:11,265 --> 01:04:13,183
องค์ชายฮวานเป็นคนเช่นไร

734
01:04:13,267 --> 01:04:15,310
แทกังบอกให้มาสังหารข้าเรอะ

735
01:04:15,435 --> 01:04:16,603
หม่อมฉันผิดเอง

736
01:04:16,687 --> 01:04:20,148
หม่อมฉันไม่น่าดึงดัน
อยู่เคียงข้างพระองค์เลย

737
01:04:20,232 --> 01:04:22,859
โปรดลืมตาขึ้นมาฟัง
สิ่งที่หม่อมฉันจะทูลด้วยเถิด

738
01:04:23,610 --> 01:04:24,611
แจอี

739
01:04:25,362 --> 01:04:28,073
ข้าทำให้เจ้าเสี่ยง
ไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

740
01:04:28,156 --> 01:04:30,242
ข้าคงต้องปล่อยเจ้าไป