1
00:00:00,418 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,152 --> 00:00:27,653
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,778 --> 00:00:29,238
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์)

9
00:00:29,321 --> 00:00:31,407
(และศาสนาในเรื่อง
เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:31,490 --> 00:00:33,451
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดง)

11
00:00:33,534 --> 00:00:35,578
(ถ่ายทำโดยอาศัย
อุปกรณ์ประกอบและใช้เทคนิคพิเศษ)

12
00:00:37,413 --> 00:00:39,123
เอ้า มาดื่มกัน

13
00:00:39,206 --> 00:00:41,292
(ตอนที่ 14)

14
00:00:49,675 --> 00:00:54,138
ใต้เท้า นี่เป็นปลาจวดตากแห้ง
จากเขายองกวางขอรับ

15
00:00:54,221 --> 00:00:57,725
อีก 14 วันก็จะถึง
วันครบรอบวันตายของทวดของท่านแล้ว

16
00:00:57,850 --> 00:01:00,019
ข้าหวังว่าท่านจะนำปลาไปใช้ได้

17
00:01:06,859 --> 00:01:07,985
ท่านพี่

18
00:01:08,778 --> 00:01:12,615
ข้าได้ข่าวว่าท่านซื้อที่ดิน
ในฮวางแฮเพิ่มสินะขอรับ

19
00:01:12,740 --> 00:01:16,535
การดูแลที่ดิน
กว้างใหญ่เพียงนั้นคงลำบากน่าดู

20
00:01:16,619 --> 00:01:20,122
ข้าจึงเตรียมสิ่งนี้
มาให้ท่านด้วยขอรับ

21
00:01:20,247 --> 00:01:23,292
นั่นมัน เอกสารซื้อขายทาสไม่ใช่รึ

22
00:01:23,417 --> 00:01:24,835
เรื่องเล็กน้อย

23
00:01:24,919 --> 00:01:28,297
ข้าเลือกข้ารับใช้แข็งแรงๆ
ที่จะมีประโยชน์

24
00:01:28,380 --> 00:01:30,758
มาให้ท่านห้าคนขอรับ

25
00:01:32,259 --> 00:01:34,178
ขอบใจเจ้ามาก

26
00:01:45,314 --> 00:01:47,983
แหม ข้าไม่น่ามามือเปล่าเลยจริงเชียว

27
00:01:48,108 --> 00:01:49,693
แต่จริงๆ ข้ามี…

28
00:01:50,361 --> 00:01:53,489
เมื่อหนึ่งเดือนก่อน ข้ากำลังจะนำ
เครื่องลายครามมาให้ท่านพี่

29
00:01:53,614 --> 00:01:57,952
แต่กลับมีไอ้เด็กขี้เรื้อน
สกปรกโสโครกตัวนึง

30
00:01:58,035 --> 00:02:00,663
โผล่พรวดพราดออกมากลางทาง

31
00:02:00,746 --> 00:02:03,415
แล้วทำเครื่องลายครามตกแตก

32
00:02:03,541 --> 00:02:05,543
- โธ่…
- เสียของจริงๆ

33
00:02:05,626 --> 00:02:09,880
ข้ากำลังจะลากคอ
ไอ้เด็กขี้เรื้อนตัวนั้น

34
00:02:10,005 --> 00:02:12,842
มาลงโทษให้สาสม

35
00:02:12,925 --> 00:02:15,302
แต่จู่ๆ องค์ชายรัชทายาท

36
00:02:15,386 --> 00:02:17,638
กลับโผล่มาขัดขวางข้าเสียอย่างนั้น

37
00:02:17,721 --> 00:02:19,932
องค์ชายรัชทายาทปลอมตัวออกมานอกวังรึ

38
00:02:20,015 --> 00:02:22,184
- ใช่
- องค์ชายรัชทายาท

39
00:02:22,268 --> 00:02:26,397
ควรจะอยู่แต่ในวัง คอยดูแลฝ่าบาท
และร่ำเรียนศึกษาไม่ใช่หรือ

40
00:02:26,480 --> 00:02:30,651
ยิ่งไปกว่านั้น
พระองค์ยังต่อปากต่อคำกับข้า

41
00:02:30,734 --> 00:02:33,863
ต่อหน้าชาวบ้านต้อยต่ำไม่หยุดหย่อน

42
00:02:33,946 --> 00:02:36,115
ตำหนิว่าข้าเป็นมนุษย์
ที่ไร้ความเมตตา

43
00:02:36,240 --> 00:02:37,700
เฮอะ…

44
00:02:37,783 --> 00:02:41,996
ข้าจึงไม่ได้นำอะไร
ติดไม้ติดมือมาให้ท่านอย่างไรเล่า

45
00:02:42,121 --> 00:02:43,747
ขอเข้าไปนะเจ้าคะ

46
00:02:57,011 --> 00:02:58,804
รัชทายาทอยู่ที่นั่นด้วยรึ

47
00:02:58,888 --> 00:03:02,349
และยังไม่มีองครักษ์ข้างกาย
มีเพียงหัวหน้าหน่วยฮันกับขันทีอีก

48
00:03:02,474 --> 00:03:04,977
ขอรับ ข้ามั่นใจว่า
ต้องใช่รัชทายาทแน่นอนขอรับ

49
00:03:05,060 --> 00:03:07,605
หัวหน้าหน่วยฮัน
กับขันทีร่วงตกหน้าผาไป

50
00:03:07,688 --> 00:03:09,899
ไม่น่าจะรอดชีวิตมาได้

51
00:03:09,982 --> 00:03:11,692
แต่ว่า…

52
00:03:17,156 --> 00:03:20,326
รัชทายาทถูกศรเข้าขอรับ

53
00:03:20,784 --> 00:03:24,121
นี่เจ้ายิงธนู
ใส่ว่าที่กษัตริย์เช่นนั้นรึ

54
00:03:24,246 --> 00:03:28,459
เราควรทำอย่างไรกันดีขอรับ

55
00:03:28,584 --> 00:03:30,419
หากคนอื่นถูกจับได้

56
00:03:32,671 --> 00:03:33,714
เขาตายหรือไม่

57
00:03:34,965 --> 00:03:39,428
รัชทายาทบาดเจ็บสาหัส หากจะลงเขา
มาตามลำพังคงเป็นเรื่องยากขอรับ

58
00:03:39,553 --> 00:03:42,848
แล้วหากเขาตายอยู่บนนั้น

59
00:03:42,932 --> 00:03:45,643
จะมีใครจำเขาได้หรือไม่

60
00:03:46,685 --> 00:03:48,646
ดูเหมือนว่า

61
00:03:48,729 --> 00:03:51,607
เราจะเขวี้ยงหินก้อนเดียว
แต่ได้นกถึงสามตัวเชียว

62
00:03:55,110 --> 00:03:57,029
เจ้าทิ้งร่องรอยของตนไว้หรือไม่

63
00:03:57,112 --> 00:03:58,656
ไม่ขอรับ

64
00:04:05,204 --> 00:04:09,917
วันนี้วังตะวันออก
คงเปลี่ยวร้างน่าดูชม

65
00:04:10,042 --> 00:04:13,796
ข้าล่ะหวังจากใจจริง
ว่ามันจะเป็นเช่นนั้น…

66
00:04:17,257 --> 00:04:21,261
ตลอดกาล ตลอดไป ตราบชั่วกัลปาวสาน

67
00:04:24,473 --> 00:04:27,226
มีใครอยู่หรือไม่ ได้ยินไหมขอรับ

68
00:04:27,351 --> 00:04:30,938
โปรดเปิดประตูด้วยเถิด
เรามีคนบาดเจ็บหนักมาด้วย

69
00:04:31,021 --> 00:04:32,523
ได้โปรดเถิด

70
00:04:34,525 --> 00:04:36,110
เปิด…

71
00:04:36,902 --> 00:04:39,613
- ช่วยพระองค์ด้วยขอรับ
- มีเรื่องอันใดกัน

72
00:04:39,697 --> 00:04:41,699
ได้โปรดช่วยเราด้วยเถิด

73
00:04:47,454 --> 00:04:48,789
โธ่ถัง…

74
00:04:48,872 --> 00:04:50,666
พระองค์ถูกศรยิงใส่

75
00:04:51,750 --> 00:04:53,252
ข้าคือหัวหน้าหน่วยฮัน

76
00:04:54,294 --> 00:04:56,213
ไม่ว่าอย่างไร
ท่านหมอก็ต้องช่วยชีวิตพระองค์ให้ได้

77
00:04:56,296 --> 00:04:59,758
แต่ข้าไม่มียาห้ามเลือด
เหลือแล้วน่ะสิใต้เท้า

78
00:04:59,842 --> 00:05:02,052
บุตรชายของข้า
กลับบ้านไปบดยามาให้อยู่…

79
00:05:02,136 --> 00:05:03,929
บ้านท่านอยู่ที่ใด ข้าจะไปเอง

80
00:05:06,515 --> 00:05:08,809
อย่ามาเกะกะ
ที่นี่มีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้น

81
00:05:08,892 --> 00:05:11,437
- ใครก็ได้ไปที่ร้านผ้านั่นที
- ตายกันหมดเลยรึ

82
00:05:11,520 --> 00:05:13,147
อย่าเพิ่งปากพล่อยสิ

83
00:05:13,230 --> 00:05:15,566
เมื่อเช้านี้ยังเห็นพวกเขา
ที่ท่าเรืออยู่เลยแท้ๆ

84
00:05:15,649 --> 00:05:16,567
เกิดอะไรขึ้น

85
00:05:16,608 --> 00:05:19,194
คดีอุกฉกรรจ์เลยขอรับ
คนในบ้านทั้งสามคนถูกสังหารหมด

86
00:05:33,709 --> 00:05:35,377
เลือดหยุดไหลแล้ว

87
00:05:35,461 --> 00:05:39,423
แต่ห้ามคนเจ็บเคลื่อนไหวเป็นอันขาด
ไม่อย่างนั้นบาดแผลอาจเปิดได้ขอรับ

88
00:05:40,382 --> 00:05:42,885
- เราต้องพาพระองค์ไปที่อื่น
- ว่าอย่างไรนะขอรับ

89
00:05:43,010 --> 00:05:44,928
ครอบครัวของโอมันชิกถูกสังหารเช่นกัน

90
00:05:45,012 --> 00:05:46,430
พวกมันอาจยังอยู่ใกล้ๆ

91
00:05:46,513 --> 00:05:49,975
หากพวกมันหาญกล้ายิงรัชทายาท
พวกมันต้องอยากทำให้แน่ใจเป็นแน่

92
00:05:50,059 --> 00:05:52,144
ซึ่งที่แรกที่พวกมันจะค้นหา
ก็คือร้านหมอยาเช่นที่นี่

93
00:05:53,645 --> 00:05:56,315
พอจะมีที่ให้เราพาพระองค์
ไปหลบซ่อนได้สักคืนหรือไม่

94
00:06:09,787 --> 00:06:14,041
องค์รัชทายาท
ทรงได้ยินหม่อมฉันหรือไม่เพคะ

95
00:06:26,678 --> 00:06:28,013
เป็นความผิดของหม่อมฉันเอง

96
00:06:29,640 --> 00:06:31,767
พระองค์ตรัสได้ถูกจ้องแล้วเพคะ

97
00:06:32,684 --> 00:06:35,062
ตั้งแต่หม่อมฉัน
มาอยู่เคียงข้างพระองค์

98
00:06:35,145 --> 00:06:38,148
เรื่องร้ายๆ ก็เกิดขึ้น
กับพระองค์ไม่หยุดหย่อน

99
00:06:40,692 --> 00:06:42,152
หม่อมฉันผิดเอง

100
00:06:45,114 --> 00:06:48,784
หม่อมฉันไม่น่าดึงดัน
ขออยู่เคียงข้างพระองค์เลย

101
00:06:57,251 --> 00:07:00,963
องค์รัชทายาท หม่อมฉันมีสิ่ง
ที่อยากทูลพระองค์อยู่

102
00:07:02,131 --> 00:07:05,008
ได้โปรดฟื้นคืนสติ
มารับฟังหม่อมฉันด้วยเถิดเพคะ

103
00:07:42,838 --> 00:07:44,214
ท่านหัวหน้าหน่วย

104
00:07:45,799 --> 00:07:47,217
ทำอย่างไรดีขอรับ

105
00:07:48,135 --> 00:07:52,181
องค์ชายรัชทายาทจะทรงปลอดภัยหรือไม่

106
00:07:54,808 --> 00:07:56,226
ข้าผิดเอง

107
00:07:57,936 --> 00:07:59,646
เป็นความผิดของข้าทั้งนั้น

108
00:08:13,118 --> 00:08:14,870
ไม่ใช่ความผิดเจ้าหรอก

109
00:08:14,953 --> 00:08:15,913
รัชทายาท

110
00:08:16,622 --> 00:08:17,915
องค์รัชทายาท

111
00:08:18,040 --> 00:08:19,583
ทรงฟื้นแล้วหรือ

112
00:08:21,084 --> 00:08:22,169
รัชทายาท

113
00:08:23,545 --> 00:08:25,464
ทรงไม่เป็นไรใช่หรือไม่

114
00:08:28,592 --> 00:08:29,593
องค์รัชทายาท

115
00:08:31,053 --> 00:08:34,681
กระหม่อมต้องขอประทานอภัย
ที่พาพระองค์มายังที่ซอมซ่อเช่นนี้

116
00:08:41,688 --> 00:08:43,815
ข้านึกว่าจะไม่ได้
เจอพวกเจ้าแล้วเสียอีก

117
00:08:44,942 --> 00:08:47,986
ข้าไม่เคยดีใจถึงเพียงนี้
ข้าดีใจนักที่พวกเจ้า…

118
00:08:50,364 --> 00:08:51,531
ยังมีชีวิตอยู่

119
00:08:52,574 --> 00:08:53,617
กระหม่อมก็เช่นกัน

120
00:08:54,618 --> 00:08:58,247
กระหม่อมเองก็ดีใจมากพ่ะย่ะค่ะ
ที่พระองค์ทรงปลอดภัยดี

121
00:09:03,210 --> 00:09:04,211
ขอบใจนะ

122
00:09:11,051 --> 00:09:12,552
อย่าร้องไห้เลย

123
00:09:34,700 --> 00:09:36,493
ปาฐกถาภาคเช้าเสร็จสิ้นแล้วหรือ

124
00:09:36,576 --> 00:09:39,496
เนื่องจากองค์ชายรัชทายาทไม่เสด็จมา
เราจึงไม่ได้จัดปาฐกถาขอรับ

125
00:09:39,579 --> 00:09:40,497
เหตุใดเป็นเช่นนั้น

126
00:09:40,580 --> 00:09:43,917
องค์ชายรัชทายาท
ทรงประชวรและมีไข้หวัดเจ้าค่ะ

127
00:09:44,042 --> 00:09:45,419
ไข้หวัดหรือ

128
00:09:48,588 --> 00:09:49,923
เป็นความจริงรึ

129
00:09:53,385 --> 00:09:57,556
ข้าถามอย่างไรเล่าว่าองค์ชายรัชทายาท
ได้ประทับอยู่ด้านในจริงหรือไม่…

130
00:10:00,309 --> 00:10:01,893
เริ่มการประชุมเช้าได้

131
00:10:04,271 --> 00:10:06,481
ฝ่าบาท ก่อนที่จะเริ่มการประชุมเช้า

132
00:10:06,606 --> 00:10:09,318
กระหม่อมมีเรื่องบางอย่าง
จะทูลให้ฝ่าบาททรงทราบ

133
00:10:09,443 --> 00:10:11,278
เกี่ยวกับองค์ชายรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ

134
00:10:11,361 --> 00:10:13,363
เรื่องเกี่ยวกับรัชทายาทเช่นนั้นรึ

135
00:10:13,447 --> 00:10:15,032
ขอประทานอภัยที่ต้องกล่าวเช่นนี้

136
00:10:15,115 --> 00:10:17,367
ไม่นานมานี้
ฝ่าบาททรงสั่งกักบริเวณพระองค์

137
00:10:17,451 --> 00:10:20,787
ด้วยเหตุผลที่ว่าองค์ชายรัชทายาท

138
00:10:20,912 --> 00:10:23,206
ไม่ควรข้องเกี่ยวกับปัญหาทางการเมือง

139
00:10:23,290 --> 00:10:28,337
แต่บัดนี้กลับมีข่าวลือหนาหูว่า
พระองค์ทรงลอบออกไปนอกวัง

140
00:10:28,420 --> 00:10:30,088
เสนาบดีฝ่ายขวา

141
00:10:30,172 --> 00:10:33,216
นี่ท่านพยายามจะว่าร้าย
ผู้เป็นที่องค์ชายรัชทายาทเชียวรึ

142
00:10:33,300 --> 00:10:35,802
เหตุใดต้องทำให้ฝ่าบาท
กลุ้มพระทัยด้วยข่าวลือ

143
00:10:36,553 --> 00:10:37,554
บอกไปซิ

144
00:10:39,139 --> 00:10:40,515
ข้าหรือ

145
00:10:42,476 --> 00:10:48,106
เอ่อ กระหม่อมเห็น
องค์ชายรัชทายาททรงปลอมตัว

146
00:10:48,190 --> 00:10:52,319
ลอบออกไปนอกวัง
เมื่อไม่นานมานี้น่ะพ่ะย่ะค่ะ

147
00:10:52,402 --> 00:10:55,364
ฝ่าบาท ว่าที่กษัตริย์
พึงมีคุณสมบัติอย่างไร

148
00:10:55,447 --> 00:10:59,034
ว่าที่กษัตริย์คือรากฐานของแผ่นดิน
ผู้สืบทอดเจตนาของกษัตริย์องค์ก่อนๆ

149
00:10:59,117 --> 00:11:01,536
สารทุกข์สุขดิบ
ของข้าราชบริพารและราษฎร

150
00:11:01,620 --> 00:11:03,705
ล้วนขึ้นอยู่กับว่าที่กษัตริย์
เช่นเดียวกับความเจริญรุ่งเรือง

151
00:11:03,789 --> 00:11:05,290
ของประเทศชาติบ้านเมือง

152
00:11:05,415 --> 00:11:09,586
แต่องค์ชายรัชทายาทกลับทรงหลงลืม
ภาระหน้าที่ในฐานะว่าที่กษัตริย์

153
00:11:09,669 --> 00:11:13,215
หากพระองค์เสด็จออกไปนอกวัง
ด้วยเรื่องทางโลกบ่อยครั้ง…

154
00:11:13,340 --> 00:11:17,552
กระหม่อมกังวลมากว่าพระองค์
จะไม่อาจได้บรรทมในตอนกลางคืน

155
00:11:19,179 --> 00:11:22,849
วันนี้พระองค์ทรงไม่ได้เข้าร่วม
ปาฐกถาภาคเช้าเสียด้วยซ้ำ

156
00:11:22,933 --> 00:11:24,518
แม้จะทรงอ้างว่ามีไข้หวัด

157
00:11:24,601 --> 00:11:26,520
ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่

158
00:11:26,645 --> 00:11:31,691
หากองค์ชายรัชทายาทประทับอยู่
ในวังตะวันออกจริงๆ แล้วล่ะก็…

159
00:11:31,775 --> 00:11:34,111
ว่าอย่างไรนะ นี่เจ้าจะบอกว่า

160
00:11:34,986 --> 00:11:38,198
องค์ชายรัชทายาท
ทรงใช้ไข้หวัดเป็นข้ออ้าง

161
00:11:38,281 --> 00:11:42,411
แล้วทรงลอบปลอมตัว
ออกไปนอกวังอีกแล้วเช่นนั้นหรือ

162
00:11:57,717 --> 00:12:00,262
องค์ชายรัชทายาท ฝ่าบาทเสด็จ…

163
00:12:44,890 --> 00:12:47,267
เสด็จพ่อมาที่วังตะวันออกแห่งนี้
ด้วยเหตุอันใดหรือ

164
00:12:47,350 --> 00:12:50,854
หรือเสด็จพ่อจะทรงกังวลพระทัย
เรื่องอาการไข้หวัดของลูก

165
00:12:51,313 --> 00:12:53,982
อาการไม่ได้ร้ายแรง
ถึงเพียงนั้นพ่ะย่ะค่ะ

166
00:12:54,065 --> 00:12:57,486
ท่านเสนาบดีทั้งสาม
คงเป็นห่วงข้าเช่นกันอย่างนั้นสินะ

167
00:12:57,611 --> 00:13:02,157
กระหม่อมทราบมาว่าพระอาการหนัก
จึงอยากเข้าเฝ้าพระองค์พ่ะย่ะค่ะ

168
00:13:02,240 --> 00:13:06,328
กระหม่อมเพียงแต่
เป็นห่วงพระอาการของพระองค์…

169
00:13:06,411 --> 00:13:09,164
ไม่ต้องพูดให้มากความ
พวกท่านออกไปเสีย

170
00:13:33,355 --> 00:13:35,148
เจ้าเป็นไข้หวัดจริงๆ น่ะรึ

171
00:14:08,014 --> 00:14:09,391
เขาเป็นอย่างไรบ้าง

172
00:14:09,516 --> 00:14:12,519
พระโลหิตหยุดไหลแล้วและบาดแผล
ก็ได้รับการรักษาเป็นอย่างดี

173
00:14:12,602 --> 00:14:15,814
หากทรงฟื้นตัวได้
ก็ไม่น่ามีพระอาการแทรกซ้อนพ่ะย่ะค่ะ

174
00:14:15,897 --> 00:14:18,191
ฝากขันทีคอยดู
พระอาการไข้ของพระองค์ด้วย

175
00:14:18,275 --> 00:14:19,276
ขอรับ

176
00:14:26,283 --> 00:14:29,578
พวกมันบังอาจยิงศรใส่องค์ชายรัชทายาท
ของประเทศนี้ได้อย่างไรกัน

177
00:14:31,580 --> 00:14:32,998
พบหลักฐานหรือไม่

178
00:14:33,081 --> 00:14:36,876
ผู้ที่ทำการดัดแปลงกระดาษคำอธิษฐาน
คือโอมันชิกจากสำนักเต๋า

179
00:14:36,960 --> 00:14:38,253
เขามาจากบยอกชอนพ่ะย่ะค่ะ

180
00:14:38,336 --> 00:14:41,631
ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ
ไม่ใช่ฝีมือของคนบยอกชอน

181
00:14:41,715 --> 00:14:43,383
พวกมันพยายามสังหารเจ้า

182
00:14:43,466 --> 00:14:46,678
บาดเจ็บเช่นนั้นแล้ว
ยังจะพยายามปกป้องพวกมันอีกหรือ

183
00:14:46,761 --> 00:14:49,598
เจ้าออกไปทำอะไรนอกวังกันแน่

184
00:14:52,684 --> 00:14:54,311
ผู้ที่ยิงศรใส่องค์รัชทายาท

185
00:14:54,394 --> 00:14:56,563
ได้สังหารโอมันชิก
กับครอบครัวด้วยพ่ะย่ะค่ะ

186
00:14:56,646 --> 00:14:58,523
หากพวกมันร่วมมือกันจริง

187
00:14:58,607 --> 00:15:00,942
ก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องสังหารโอมันชิก

188
00:15:01,026 --> 00:15:05,405
ลูกมั่นใจว่าเสนาบดีฝ่ายขวา
ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้พ่ะย่ะค่ะ

189
00:15:07,699 --> 00:15:11,745
หากองค์ชายรัชทายาทประทับอยู่
ในวังตะวันออกจริงๆ แล้วล่ะก็…

190
00:15:12,037 --> 00:15:15,165
อย่าได้พูดจาว่าร้ายผู้อื่น
และลงมือกระทำการใดทั้งสิ้น

191
00:15:15,248 --> 00:15:17,083
หากไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน

192
00:15:18,251 --> 00:15:19,961
เจ้าต้องรอบคอบมากกว่านี้

193
00:15:21,880 --> 00:15:25,634
อย่าให้พวกมันเห็นเป็นอันขาด
ว่าจุดอ่อนของเจ้ามีสิ่งใดบ้าง

194
00:15:26,760 --> 00:15:28,678
หยุดสืบคดีบยอกชอนเสีย

195
00:15:28,762 --> 00:15:31,306
บัดนี้ไม่ใช่เวลาต่อกรกับตระกูลโช

196
00:15:31,389 --> 00:15:34,476
เจ้าไม่เข้าใจเหตุผลที่พ่อสั่งให้…

197
00:15:34,559 --> 00:15:35,977
กักบริเวณเจ้าหรอกหรือ

198
00:15:53,078 --> 00:15:54,579
ไม่สมเป็นท่านพี่เลย

199
00:15:54,663 --> 00:15:57,457
เหตุใดจึงมุทะเลเช่นนั้นเล่าขอรับ

200
00:15:57,540 --> 00:16:01,753
พวกมันมีชีวิตรอดมาได้อย่างไรกัน

201
00:16:03,672 --> 00:16:06,132
ก่อนหน้านี้ที่เจ้าบังเอิญ

202
00:16:06,216 --> 00:16:09,886
พบรัชทายาทกับขันทีนั่น
เจ้าพบพวกเขาที่ใด

203
00:16:09,969 --> 00:16:12,931
ใกล้กับตลาดขอรับ

204
00:16:13,014 --> 00:16:14,265
ถามทำไมรึ

205
00:16:16,351 --> 00:16:18,103
องค์รัชทายาท

206
00:16:18,186 --> 00:16:21,648
วันนั้นทุกอย่างโกลาหลนัก
กระหม่อมจึงลืมทูลเรื่องนี้

207
00:16:22,482 --> 00:16:25,193
ตอนที่กระหม่อมค้นบ้าน
ของโอมันชิกที่พาจู

208
00:16:25,276 --> 00:16:28,279
กระหม่อมได้ยินเรื่องแปลกๆ
จากคนบ้านใกล้เรือนเคียง

209
00:16:28,863 --> 00:16:31,866
พวกเขาย้ายมาประมาณสองเดือนก่อน

210
00:16:31,950 --> 00:16:33,993
ก็ไม่ได้ดูมีอะไรแปลกไปนะเจ้าคะ

211
00:16:34,119 --> 00:16:35,829
ไม่แปลกอย่างไร

212
00:16:35,912 --> 00:16:39,708
ข้าเห็นพวกเขา
ที่ท่าเรืออิมจินตั้งหลายหน

213
00:16:39,791 --> 00:16:44,003
เหมือนว่าพวกเขาจะส่งของ
กลับไปยังบ้านเกิดเต็มลำเรือทีเดียว

214
00:16:44,087 --> 00:16:47,882
แล้วมันแปลกอย่างไรเล่า
พวกเขาอาจมีครอบครัวใหญ่ก็ได้

215
00:16:47,966 --> 00:16:49,801
ก็เพราะเช่นนั้นแหละ

216
00:16:49,884 --> 00:16:54,055
คนเปิดร้านขายผ้าจะมีเงินทอง
มากมายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ

217
00:16:54,139 --> 00:16:57,517
พวกเขาเคยบอกหรือไม่
ว่าบ้านเกิดอยู่ที่ใด

218
00:16:58,893 --> 00:17:00,186
แกซองเจ้าค่ะ

219
00:17:00,353 --> 00:17:02,272
พวกเขามาจากแกซองจริงรึ

220
00:17:08,737 --> 00:17:11,573
ทว่าบยอกชอนเป็นสถานที่
ที่ถูกผู้คนทั่วสารทิศเกลียดชัง

221
00:17:11,656 --> 00:17:15,326
- พวกเขาอาจโกหกก็เป็นได้
- อาจเป็นได้พ่ะย่ะค่ะ

222
00:17:15,410 --> 00:17:17,454
แต่พวกเขาก็ส่งของไปยังแกซองจริง

223
00:17:17,579 --> 00:17:20,623
กระหม่อมจึงค่อนข้างแน่ใจ
ว่าพวกเขามาจากแกซองพ่ะย่ะค่ะ

224
00:17:20,749 --> 00:17:22,834
เพื่อนบ้านได้บอกหรือไม่
ว่าพวกเขาส่งอะไรไป

225
00:17:22,917 --> 00:17:26,963
เห็นว่ามีเสื้อผ้า ข้าว
กระดาษ และถุงเท้าพ่ะย่ะค่ะ

226
00:17:27,046 --> 00:17:30,467
แต่ของเช่นนั้น
ในแกซองก็หาได้ไม่ใช่หรือ

227
00:17:31,593 --> 00:17:33,553
มาบัดนี้กลับอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

228
00:17:33,636 --> 00:17:35,346
เมื่อสิบปีก่อนเช่นนั้นหรือ

229
00:17:35,430 --> 00:17:37,265
ถนนหนทางอบอวลด้วยกลิ่นคาวเลือด

230
00:17:37,348 --> 00:17:41,686
คนตายตกเพราะคำสั่งของพ่อเจ้า
ไม่มีใครเป็นโจรทั้งนั้นแหละ

231
00:17:41,770 --> 00:17:42,896
พวกเขาต่างเป็น…

232
00:17:45,523 --> 00:17:47,609
ไปพบพี่สะใภ้

233
00:17:47,692 --> 00:17:49,778
ของโอมันชิกเสีย

234
00:17:49,861 --> 00:17:53,448
นางอาจรู้เรื่องบางอย่าง
เกี่ยวกับแกซองก็เป็นได้

235
00:17:53,573 --> 00:17:54,574
พ่ะย่ะค่ะ

236
00:17:59,245 --> 00:18:01,164
แต่ข้าอยากกินยักกวานี่

237
00:18:01,247 --> 00:18:03,374
คุณชาย
ท่านจะเดือดร้อนภายหลังนะขอรับ

238
00:18:12,717 --> 00:18:14,677
เหตุใดจึงอยากนัดพบเขา

239
00:18:14,761 --> 00:18:18,389
- เจ้าคิดจะทำสิ่งใด
- ข้าก็มีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะซี่

240
00:18:18,473 --> 00:18:20,683
ฝากข้ามา ข้าจะไปคุยกับเขาให้เอง

241
00:18:21,351 --> 00:18:24,229
มันเป็นเรื่องใหญ่
และสำคัญจนข้าพูดไม่ได้

242
00:18:24,312 --> 00:18:26,189
อาจพลิกโฉมโลกได้เลยทีเดียว

243
00:18:26,314 --> 00:18:27,982
อย่ามาทำเป็นพูดดี

244
00:18:28,066 --> 00:18:30,819
เจ้าเพียงแต่อยาก
ปอกลอกเงินจากเขาเสียมากกว่า

245
00:18:30,902 --> 00:18:33,905
แล้วเงินที่เจ้าได้
เมื่อสิบปีก่อนไปไหนเสียแล้ว

246
00:18:33,988 --> 00:18:36,574
- นี่ไม่ใช่หนแรกด้วยซ้ำ
- ไม่ได้มีแค่ข้านี่

247
00:18:36,658 --> 00:18:40,829
คิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าได้มากกว่า
เพราะเป็นคนจากตระกูลโช

248
00:18:40,912 --> 00:18:42,705
- แม้เราจะยศเท่ากัน
- เงียบเสีย…

249
00:18:42,789 --> 00:18:46,292
ข้าได้ยินมาว่าเจ้านำเงินที่มี
ไปต่อยอดด้วยการเล่นพนันไม่ใช่รึ

250
00:18:46,417 --> 00:18:49,712
หากเจ้าจะทำตัวพูดยาก
ข้าก็คงไม่มีทางเลือกเสียแล้ว

251
00:18:50,380 --> 00:18:52,257
แม้ว่าตัวข้าจะไม่มีเงิน

252
00:18:52,340 --> 00:18:54,884
แต่ปากข้ายังมี
ข้ายังเร่โพนทะนาได้อยู่นะ

253
00:18:57,136 --> 00:18:59,347
ไม่อยากรู้หรือว่า
ข้ามีเรื่องอะไรจะพูด

254
00:18:59,430 --> 00:19:01,558
ฝากไปบอกเขาทีนะว่าข้าว่าอย่างไรบ้าง

255
00:19:02,308 --> 00:19:03,685
นี่เจ้าขู่ข้าเรอะ

256
00:19:03,768 --> 00:19:06,104
ระวังจะได้ตายเป็นผีเข้าสักวัน

257
00:19:06,187 --> 00:19:08,273
เฮอะ ข้าไม่กลัวตายหรอก

258
00:19:08,356 --> 00:19:10,733
เพียงเท่านี้ข้าก็เหมือนตายไปแล้ว

259
00:19:11,484 --> 00:19:13,361
ให้เงินข้าเสียหน่อยเถิด

260
00:19:23,496 --> 00:19:26,416
นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
อย่าได้กลับมาอีก

261
00:19:31,254 --> 00:19:34,048
ขอบใจนะ ขอบใจมาก

262
00:21:08,518 --> 00:21:09,519
รัชทายาท

263
00:21:12,772 --> 00:21:14,607
หม่อมฉันคงเผลอหลับไป

264
00:21:19,612 --> 00:21:20,822
ทรงไม่ปวดนะเพคะ

265
00:21:29,706 --> 00:21:32,959
โล่งอกไปที
ไข้ของพระองค์ลดลงแล้วเพคะ

266
00:21:33,584 --> 00:21:35,670
หม่อมฉันจะเอาน้ำไปเปลี่ยนนะเพคะ

267
00:21:37,964 --> 00:21:38,965
แจอี

268
00:22:09,078 --> 00:22:11,372
เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจะรออยู่…

269
00:22:12,999 --> 00:22:14,292
ทางทิศตะวันออก

270
00:22:16,085 --> 00:22:17,170
หม่อมฉันก็สงสัยเพคะ

271
00:22:19,881 --> 00:22:24,469
แต่หม่อมฉันคิดว่า
ไม่ว่าพระองค์จะทรงอยู่แห่งหนใด

272
00:22:24,552 --> 00:22:27,680
หม่อมฉันก็จะหาพระองค์จนเจอเพคะ

273
00:22:28,639 --> 00:22:30,016
ข้าเองก็รู้…

274
00:22:32,101 --> 00:22:37,023
ว่าจะต้องไปรอเจ้าอยู่แห่งหนใด

275
00:22:43,362 --> 00:22:46,532
แล้วเจ้าเล่า บาดเจ็บมาหรือไม่

276
00:22:48,534 --> 00:22:51,245
ไม่เพคะ หม่อมฉันปลอดภัยดี

277
00:23:18,064 --> 00:23:20,358
รัชทายาท

278
00:23:24,904 --> 00:23:26,614
อย่างไรเขาก็เป็นบุรุษ

279
00:23:28,282 --> 00:23:30,660
แม้ว่าเขาจะเป็นห่วง
องค์ชายรัชทายาทก็ตามที…

280
00:23:51,889 --> 00:23:53,015
แจอี

281
00:23:58,688 --> 00:24:00,481
เขาเรียกชื่อข้า…

282
00:24:07,363 --> 00:24:08,573
แจอี

283
00:24:14,245 --> 00:24:17,415
พระองค์ทรงเรียกชื่อข้าด้วย…

284
00:24:26,966 --> 00:24:29,969
- ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ลูกไม่รักดี…
- ท่านแม่

285
00:24:30,052 --> 00:24:31,637
- อย่าโหดร้ายสิขอรับ
- ปล่อย

286
00:24:31,721 --> 00:24:33,389
อ้าว ท่านพ่อ เป็นอย่างไรบ้าง

287
00:24:33,472 --> 00:24:34,473
ฮะ

288
00:24:34,557 --> 00:24:36,184
หน็อยแน่ หยุดเดี๋ยวนี้

289
00:24:36,309 --> 00:24:38,186
เหตุใดท่านจึงต้องเอาไม้กวาด

290
00:24:38,269 --> 00:24:40,313
มาเหวี่ยงไปมา
โดยไม่บอกเหตุผลด้วยเล่า

291
00:24:40,438 --> 00:24:43,065
เจ้าลูกทรพี หยุดอยู่ตรงนั้นเสีย

292
00:24:45,318 --> 00:24:46,944
นี่เจ้าคิดจะทำอะไร

293
00:24:47,028 --> 00:24:49,363
ท่านแม่ทราบใช่หรือไม่ว่ามันคืออะไร

294
00:24:49,447 --> 00:24:51,449
- วางมันลงเสีย
- ได้ขอรับ

295
00:24:57,747 --> 00:24:58,956
- ลูกแม่
- ว่าอย่างไรขอรับ

296
00:24:59,081 --> 00:25:01,459
วางไหนั้นลงก่อนดีหรือไม่

297
00:25:01,584 --> 00:25:04,378
เช่นนั้นท่านแม่
ก็วางไม้กวาดในมือลงด้วยดีหรือไม่

298
00:25:05,796 --> 00:25:07,215
ย่อมได้สิลูกแม่

299
00:25:08,591 --> 00:25:10,384
ข้าจะวางมันแล้วนะขอรับ

300
00:25:10,468 --> 00:25:11,719
ค่อยๆ…

301
00:25:11,802 --> 00:25:13,679
- วางเสีย…
- ท่านก็วางด้วยสิ

302
00:25:15,473 --> 00:25:16,724
วางสิขอรับ

303
00:25:18,643 --> 00:25:20,436
วางดีๆ…

304
00:25:20,519 --> 00:25:21,604
โดนเสีย

305
00:25:25,942 --> 00:25:28,653
โธ่ท่านแม่ วันนี้โชคช่าง
ไม่เข้าข้างท่านเอาเสียเลย

306
00:25:28,778 --> 00:25:32,114
ไหนี่เป็นของ
ที่ตกทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นแท้ๆ

307
00:25:32,198 --> 00:25:33,824
น่าเสียดาย…

308
00:25:33,950 --> 00:25:36,661
ทุกอย่างไม่ราบรื่น
ก็เพราะเจ้านั่นแหละ

309
00:25:36,786 --> 00:25:38,621
แล้วบัดนี้ยังกล้าจับปลาสองมืออีก

310
00:25:38,746 --> 00:25:40,122
เอ๊ะ จับปลาสองมืออันใดกัน

311
00:25:40,248 --> 00:25:44,710
มีคนไปขอร้องให้บุตรสาว
ของเจ้ากรมมหาดไทยล้มเลิกการแต่งงาน

312
00:25:44,794 --> 00:25:47,213
สตรีผู้นั้นบอกว่านางตกหลุมรักเจ้า

313
00:25:47,338 --> 00:25:50,091
อย่างไรนะขอรับ ตกหลุมรักข้ารึ

314
00:25:50,925 --> 00:25:54,595
มีสตรีตกหลุมรักข้าอยู่ด้วยงั้นหรือ

315
00:25:54,679 --> 00:25:56,764
เจ้ากล้าปฏิเสธได้อย่างไรกัน

316
00:25:56,847 --> 00:25:58,349
คิดว่านางโกหกหรือ

317
00:25:58,432 --> 00:26:01,310
ที่นางมั่นอกมั่นใจเช่นนั้น
คงเป็นเพราะว่ามีคนหนุนหลังเป็นแน่

318
00:26:01,394 --> 00:26:02,561
ไอ้ลูกทรพี

319
00:26:03,729 --> 00:26:05,481
- ขออภัยขอรับ
- อ้าว

320
00:26:06,399 --> 00:26:07,608
ยินดีต้อนรับ

321
00:26:09,151 --> 00:26:13,072
เมื่อไม่นานนี้ท่านได้ขายกำไลเส้นนึง
ให้บุตรสาวเจ้ากรมมหาดไทยใช่หรือไม่

322
00:26:13,155 --> 00:26:14,907
แล้วมันอย่างไรหรือ

323
00:26:14,991 --> 00:26:18,494
เหตุใดจึงมาถามเรื่องนั้น
เจ้ากลัวว่ามันจะเป็นของมือสองรึ

324
00:26:18,619 --> 00:26:19,829
นั่นของใหม่ต่างหาก

325
00:26:19,912 --> 00:26:23,249
ไม่ใช่ขอรับ ข้าไม่ได้จะมาถาม
ว่ามันเป็นของมือสองหรือไม่

326
00:26:23,332 --> 00:26:26,669
เพียงแต่อยากรู้ว่าท่าน
ได้กำไลเส้นนั้นมาจากที่ใด

327
00:26:26,752 --> 00:26:30,339
เจ้าจะอยากรู้ไปทำไมกัน
หากรู้แหล่งจะเอาไปแจ้งทางการเรอะ

328
00:26:30,423 --> 00:26:31,757
ไม่หรอกขอรับ

329
00:26:31,882 --> 00:26:35,428
กำไลเส้นนั้น
เพียงแต่ดูคุ้นตาข้าก็เท่านั้นเอง

330
00:26:35,511 --> 00:26:39,056
ข้าจึงมาถามด้วยเหตุนี้
ท่านอย่าได้กังวลไป

331
00:26:40,057 --> 00:26:42,268
ข้าซื้อมาจากพ่อค้าเร่คนหนึ่งน่ะ

332
00:26:42,351 --> 00:26:43,602
พ่อค้าเร่หรือ

333
00:26:43,686 --> 00:26:47,398
พวกเขาตระเวน
ขายของสารพัดอย่างไปทั่วโชซอน

334
00:26:47,481 --> 00:26:50,568
กำไลเส้นนั้นก็ดูเหมือน
จะมาจากชนชั้นสูงอยู่หรอก

335
00:26:50,651 --> 00:26:54,905
แต่เขาเดาว่าพ่อค้าเร่คนนั้น
ก็คงซื้อต่อจากพ่อค้าเร่คนอื่นอีกที

336
00:26:56,282 --> 00:26:58,868
หมดเรื่องแล้วก็ไปเสีย
เจ้าทำลูกค้าหายหมด

337
00:26:59,952 --> 00:27:03,831
กำไลของคุณหนูแจอีไปตกอยู่
ในมือพ่อค้าได้อย่างไรกันนะ

338
00:27:04,332 --> 00:27:08,169
ข้าว่านางคงไม่ได้นัดพบ
กับมินแจอีกระมัง

339
00:27:08,252 --> 00:27:09,879
จับตัวนางไปส่งทางการเถิด

340
00:27:10,004 --> 00:27:11,255
รอดูไปก่อน

341
00:27:11,339 --> 00:27:14,925
หากไม่ได้ต่อรองเสียหน่อย
ก็ยังเอาตัวนางไปส่งไม่ได้

342
00:27:17,803 --> 00:27:19,555
อ้าว ลูกศิษย์มันยอนดัง

343
00:27:19,638 --> 00:27:21,599
แหม ดูแล้วน่าจะหนักไม่น้อยนะขอรับ

344
00:27:21,682 --> 00:27:23,351
- ขอบใจนะ
- ท่านจะไปไหนหรือ

345
00:27:23,476 --> 00:27:26,812
ข้าจะนำผ้าเหล่านี้ไปส่ง
แล้วจะได้รับมาปักเพิ่มอีกน่ะ

346
00:27:27,605 --> 00:27:29,815
ข้าจะแบ่งครึ่งหนึ่ง
ให้มารดาของเจ้าแล้วกัน

347
00:27:29,940 --> 00:27:33,069
จริงหรือขอรับ
ท่านแม่ของข้าฝีมือดีใช่หรือไม่

348
00:27:33,152 --> 00:27:34,612
ข้าช่วยขนไปนะขอรับ

349
00:27:34,695 --> 00:27:36,364
แหม ขอบใจมากนะ

350
00:27:37,406 --> 00:27:38,949
ท่านปักทั้งคืนเลยรึ

351
00:27:39,033 --> 00:27:41,035
มารดาเจ้าช่วยแบ่งเบาได้มากเชียวล่ะ

352
00:27:43,913 --> 00:27:45,039
สวยไหม

353
00:27:45,122 --> 00:27:46,123
สวย

354
00:27:48,084 --> 00:27:51,295
เอ้านี่ สำหรับครั้งต่อไป ขอบใจมาก

355
00:27:51,379 --> 00:27:54,048
เจ้าค่ะ เราจะรีบปักให้เสร็จ
ให้เร็วที่สุดนะเจ้าคะ

356
00:27:55,549 --> 00:27:57,718
ส่วนนี่ เงินค่าจ้างของพวกเจ้า

357
00:27:58,219 --> 00:27:59,261
ขอบพระคุณเจ้าค่ะ

358
00:28:00,429 --> 00:28:01,806
เราจะปักอย่างประณีตเลยขอรับ

359
00:28:10,981 --> 00:28:13,484
กล้าดีอย่างไรถึงเข้ามาที่นี่
นังคนบยอกชอน

360
00:28:13,567 --> 00:28:16,404
คิดว่าข้าจะไม่รู้หรือว่า
เจ้ามาจากบยอกชอน

361
00:28:16,487 --> 00:28:18,906
เคยเป็นนางในห้องเย็บปักแล้วอย่างไร

362
00:28:18,989 --> 00:28:21,367
เจ้าก็ถูกไล่ออกมา
เพราะเป็นคนบยอกชอนอยู่ดีไม่ใช่รึ

363
00:28:21,450 --> 00:28:24,703
- บ้านเกิดของข้าผิดที่ใดกัน
- นังตัวกาลกิณีเอ๊ย

364
00:28:24,787 --> 00:28:28,207
ขอเพียงมีฝีมือเย็บปักถักร้อย
ก็เพียงพอไม่ใช่หรือ

365
00:28:28,290 --> 00:28:31,168
เหตุใดท่านจึงไม่ยอม
ดูผลงานของข้าก่อน

366
00:28:31,252 --> 00:28:33,546
มัวทำอะไรกันอยู่ ลากนางออกไปเสีย

367
00:28:33,629 --> 00:28:34,672
ขอรับ

368
00:28:42,471 --> 00:28:44,014
นังเด็กนั่น

369
00:28:44,098 --> 00:28:45,975
เอาแต่กลับมาไม่รู้จักเหนื่อย

370
00:28:46,058 --> 00:28:48,102
คงเป็นเพราะว่านางไม่มีที่ไปนั่นแหละ

371
00:28:48,185 --> 00:28:50,646
ใครจะอยากรับคนบยอกชอนมาทำงานกัน

372
00:28:53,190 --> 00:28:54,233
อย่าเพิ่งไป

373
00:28:57,153 --> 00:29:00,239
- เจ้าอาศัยอยู่ที่ใด
- เหตุใดจึงถามเช่นนั้นหรือ

374
00:29:00,322 --> 00:29:02,199
อย่างไรเสีย ข้าก็ได้งานจากที่นี่

375
00:29:02,283 --> 00:29:03,951
ข้าจะแบ่งให้ทำแล้วกัน

376
00:29:04,034 --> 00:29:08,247
หากบอกว่าอยู่ที่ใด ข้าจะได้ตาม
ไปรับผ้าเมื่อเจ้าทำเสร็จได้

377
00:29:10,791 --> 00:29:13,752
ถามหากัปซอกที่หมู่บ้านนัมซาน
แล้วท่านจะได้พบข้าเอง

378
00:29:13,836 --> 00:29:18,632
แต่ว่า เหตุใดท่านจึงวางใจ
ให้ข้าช่วยแบ่งงานไปทำหรือ

379
00:29:18,716 --> 00:29:21,927
หากเจ้าเคยทำงานอยู่ในวัง
เจ้าย่อมต้องเคยตัดเย็บฉลองพระองค์

380
00:29:22,052 --> 00:29:23,512
ข้าเห็นใจเจ้านะ

381
00:29:23,596 --> 00:29:25,556
ไม่นึกเลยว่าพวกนางจะไม่ยอมจ้างเจ้า

382
00:29:25,639 --> 00:29:27,933
เพียงเพราะว่าเจ้ามีพื้นเพจากบยอกชอน

383
00:29:28,017 --> 00:29:30,603
นับตั้งแต่ข้าถูกขับไล่ออกมาจากวัง

384
00:29:30,686 --> 00:29:33,063
ชาวบ้านก็รู้กันว่า
พี่ชายข้ามาจากบยอกชอน

385
00:29:33,147 --> 00:29:35,274
เราสองคนจึงถูกขับไสไล่ส่ง
ออกมาจากบ้านของตัวเอง

386
00:29:38,819 --> 00:29:40,946
โลกก็โหดร้ายเช่นนี้แหละ

387
00:29:41,030 --> 00:29:43,532
ข้าขอสัญญาว่า
จะปักผ้าให้สวยงามที่สุดเจ้าค่ะ

388
00:29:43,616 --> 00:29:44,992
ขอบพระคุณที่ไว้ใจข้า

389
00:29:50,122 --> 00:29:54,251
นกตัวเดียวเรายังสังหารไม่ได้
เช่นนั้นก็อย่าหวังถึงสามตัวเลย

390
00:29:54,335 --> 00:29:58,088
ข้านึกว่าจะกำจัดเจ้าสองคนนั่น
ต่อหน้ารัชทายาทได้แล้วแท้ๆ

391
00:30:02,218 --> 00:30:05,721
แต่อย่างน้อย
หากกำจัดเจ้าขันทีนั่นได้ก็คงจะดี

392
00:30:19,485 --> 00:30:21,028
นั่นใครน่ะ

393
00:30:21,111 --> 00:30:22,112
ปล่อยข้า

394
00:30:22,196 --> 00:30:23,864
เจ้าเป็นใครกัน

395
00:30:23,948 --> 00:30:24,949
ปล่อย

396
00:30:25,783 --> 00:30:27,159
ปล่อยข้านะ

397
00:30:27,284 --> 00:30:28,452
ปล่อยข้าลง

398
00:30:39,213 --> 00:30:40,756
พวกเจ้าเป็นใคร

399
00:30:40,839 --> 00:30:44,051
กล้าดีอย่างไรจึงทำเช่นนี้
กับขันทีสังกัดวังตะวันออก

400
00:30:45,344 --> 00:30:47,137
กระหม่อมขอสังหารเขา
ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

401
00:30:56,981 --> 00:30:59,817
พวกเจ้าเป็นใคร ทำงานให้กับผู้ใด

402
00:30:59,900 --> 00:31:03,112
หุบปาก ชีวิตของเจ้าอยู่ในมือพวกข้า

403
00:31:03,195 --> 00:31:06,115
หากยังไม่อยากตาย
ก็ตอบคำถามเรามาเสียดีๆ

404
00:31:06,198 --> 00:31:09,493
- อยากรู้เรื่องอะไร
- ทุกอย่างเกี่ยวกับองค์ชายรัชทายาท

405
00:31:14,623 --> 00:31:17,751
ว่าอย่างไรนะ ซุนดลถูกลักพาตัวไปรึ

406
00:31:22,548 --> 00:31:27,052
พวกเจ้าคิดว่ากำลังทำอันใดอยู่
แทกังสั่งให้มากำจัดข้าหรืออย่างไร

407
00:31:28,345 --> 00:31:31,640
เลิกพล่ามเพ้อเจ้อแล้วบอกเรื่อง
ที่เจ้ารู้เกี่ยวกับรัชทายาทมาเสีย

408
00:31:31,724 --> 00:31:34,018
เจ้าไม่กลัว
จะต้องตายตกเลยหรืออย่างไร

409
00:31:34,143 --> 00:31:36,437
เจ้าคิดว่าข้ามีเวลาให้มัวกลัวหรือ

410
00:31:39,023 --> 00:31:40,316
เฮ้ย…

411
00:31:51,201 --> 00:31:53,412
ได้โปรด อย่าทำอะไรข้าเลย

412
00:31:54,204 --> 00:31:55,581
โอ๊ยๆๆ ข้าจะตายแล้ว

413
00:32:02,046 --> 00:32:03,756
ทำบ้าอันใดของพวกท่านกัน

414
00:32:03,839 --> 00:32:05,215
เอามีดไปไกลๆ…

415
00:32:05,299 --> 00:32:07,551
โอ๊ย ข้าปวดท้อง

416
00:32:09,011 --> 00:32:10,179
คุยดีๆ เถิด

417
00:32:16,602 --> 00:32:17,978
ทดสอบความภักดีรึ

418
00:32:18,062 --> 00:32:21,398
เหตุใดเจ้าจึงอยาก
ทดสอบความภักดีของซุนดล

419
00:32:21,523 --> 00:32:22,441
ข้าทดสอบเองได้

420
00:32:22,524 --> 00:32:24,652
เรารับขันทีคนใหม่
เข้ามาได้ระยะหนึ่งแล้ว

421
00:32:24,735 --> 00:32:28,864
- เพียงรอให้ถึงเวลาอันเหมาะสมเพคะ
- เหตุใดกริ้วถึงเพียงนี้พ่ะย่ะค่ะ

422
00:32:28,947 --> 00:32:31,241
มันเป็นธรรมเนียมที่ถือปฏิบัติมานาน

423
00:32:31,325 --> 00:32:34,328
แม้จะเป็นธรรมเนียมก็ไม่ได้
หมายความว่าทำแล้วดีไม่ใช่รึ

424
00:32:35,454 --> 00:32:38,540
มีสุภาษิตว่า "เมื่อทบทวนอดีต
เราจึงได้เรียนรู้สิ่งใหม่" อยู่

425
00:32:38,624 --> 00:32:40,501
แต่ธรรมเนียมบางอย่าง

426
00:32:40,584 --> 00:32:43,754
ก็อาจไม่สมควรทำตาม
เพราะมันไม่มีเหตุจำเป็นไม่ใช่รึ

427
00:32:51,095 --> 00:32:52,346
ทางนี้พ่ะย่ะค่ะ

428
00:32:57,601 --> 00:32:58,602
ช่วยด้วย

429
00:33:02,981 --> 00:33:04,191
องค์รัชทายาท

430
00:33:16,912 --> 00:33:18,372
เขาพยายามจะสังหารพวกกระหม่อม

431
00:33:18,455 --> 00:33:20,624
พวกกระหม่อมจึงทดสอบ
ความภักดีของเขาไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

432
00:33:20,708 --> 00:33:23,043
ในเมื่อพวกเจ้าไม่พบสิ่งผิดปกติ

433
00:33:23,127 --> 00:33:24,545
ก็แปลว่าเขาผ่านไม่ใช่รึ

434
00:33:25,254 --> 00:33:26,839
สำหรับการทดสอบความภักดี…

435
00:33:27,715 --> 00:33:28,716
โกซุนดลสอบผ่าน

436
00:33:33,011 --> 00:33:37,015
แต่เขาพกมีดติดตัวนะพ่ะย่ะค่ะ
องค์ชายรัชทายาท

437
00:33:37,099 --> 00:33:39,685
ขันทีจะพกมีดติดตัวได้อย่างไรกัน

438
00:33:41,395 --> 00:33:44,064
เหตุใดจึงทำเช่นนั้น
เอาออกมาให้ข้าดูซิ

439
00:33:53,657 --> 00:33:55,617
นี่เจ้ากล้าดีอย่างไรถึง…

440
00:33:56,785 --> 00:33:57,786
ปล่อยไว้

441
00:33:58,704 --> 00:34:00,414
ข้ามอบให้เขาเอง

442
00:34:02,541 --> 00:34:05,085
ข้ามอบมีดเล่มนั้นให้ซุนดล

443
00:34:05,169 --> 00:34:06,920
ใช้ปกป้องข้ายามจำเป็น

444
00:34:07,004 --> 00:34:09,214
ข้าจะไปห้องหนังสือ ซุนดลตามมา

445
00:34:10,132 --> 00:34:11,133
พ่ะย่ะค่ะ

446
00:34:15,137 --> 00:34:16,138
ฮึ่ย…

447
00:34:17,097 --> 00:34:19,057
เราไม่ได้จะสังหารเขาจริงเสียหน่อย

448
00:34:19,141 --> 00:34:22,478
- เสด็จมาทั้งที่ทรงประชวรหรือ
- เลือกที่รักมักที่ชังชัดๆ

449
00:34:22,561 --> 00:34:24,855
ข้าเกลียดการเลือกปฏิบัตินัก

450
00:34:24,938 --> 00:34:27,232
เอ้อ เขาพูดอะไรแปลกๆ ด้วยขอรับ

451
00:34:27,316 --> 00:34:29,735
เอาแต่ถามว่าแทกังส่งเราไปใช่หรือไม่

452
00:34:29,818 --> 00:34:30,903
องครักษ์แทกังน่ะรึ

453
00:34:34,448 --> 00:34:37,576
โกซุนดลระแวงองครักษ์แทกัง

454
00:34:37,659 --> 00:34:39,453
และพกมีดติดตัว

455
00:34:50,214 --> 00:34:51,715
เงยหน้าขึ้นสิ

456
00:35:00,849 --> 00:35:03,185
เจ้ามีบาดแผลที่ใดอีกหรือไม่

457
00:35:04,228 --> 00:35:05,646
แค่เล็กน้อยเพคะ

458
00:35:10,150 --> 00:35:13,320
เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ากังวลเพียงใด
ว่าเจ้าอาจเจ็บตัวอีกหน

459
00:35:17,366 --> 00:35:18,617
ยิ้มอันใดของเจ้า

460
00:35:22,246 --> 00:35:24,706
หม่อมฉันเพียงแต่…

461
00:35:27,709 --> 00:35:28,836
ยิ้มทำไมกันนะ

462
00:35:31,463 --> 00:35:34,049
บางทีหม่อมฉันอาจจะชอบใจ
ที่พระองค์ทรงเป็นห่วงน่ะเพคะ

463
00:35:38,762 --> 00:35:40,180
แต่ข้าคงต้อง…

464
00:35:44,393 --> 00:35:45,602
ปล่อยเจ้าไปแล้ว

465
00:35:47,729 --> 00:35:49,731
ไปหาซองอน คู่หมั้นของเจ้าเสียเถิด

466
00:36:19,177 --> 00:36:21,263
ขอบพระคุณเจ้าค่ะ

467
00:36:21,346 --> 00:36:23,974
หรือว่าจะเป็นแจอี

468
00:36:24,057 --> 00:36:25,976
เจ้างดงามมากจริงๆ

469
00:36:28,145 --> 00:36:29,187
มินแจอีรึ

470
00:36:33,567 --> 00:36:34,985
ว่าอย่างไรลูกแม่

471
00:36:35,736 --> 00:36:38,697
ลูกพี่ลูกน้องของเจ้า
มาจากจางจูเชียวนะ

472
00:36:40,616 --> 00:36:43,785
เจ้าคงประหลาดใจสินะ
นางไม่ได้แจ้งข่าวมาก่อน

473
00:36:44,244 --> 00:36:45,746
เข้ามานั่งสิ

474
00:36:45,829 --> 00:36:48,749
แม่จะไปเตรียมห้องให้โซอึนเสียก่อน

475
00:36:57,925 --> 00:37:00,385
อย่างไรเสีย ซองอน คู่หมั้นของเจ้า

476
00:37:00,510 --> 00:37:02,512
ก็กำลังรอเจ้าอยู่

477
00:37:02,596 --> 00:37:05,182
เขาจะรู้ว่าเจ้าไม่ได้ทำความผิดใด

478
00:37:05,265 --> 00:37:07,601
เขาจะเชื่อเจ้าอย่างแน่นอน

479
00:37:07,684 --> 00:37:11,563
ดังนั้นจงกลับไปอยู่
ในที่ที่เจ้าสมควรอยู่เถิด

480
00:37:11,647 --> 00:37:14,191
พระองค์ตรัสอะไรอยู่หรือเพคะ

481
00:37:14,316 --> 00:37:16,318
หรือหม่อมฉันทำสิ่งใดผิดไป

482
00:37:16,401 --> 00:37:18,403
เหตุใดต้องขับไสไล่ส่งหม่อมฉัน

483
00:37:18,487 --> 00:37:20,030
ข้าไม่ได้ขับไสไล่ส่ง

484
00:37:20,113 --> 00:37:22,699
เพียงแต่ระหว่างที่เจ้าอยู่กับข้า
เจ้าต้องเจ็บตัวหลายครั้งหลายครา

485
00:37:22,783 --> 00:37:25,285
ข้าไม่อยากทำให้เจ้า
ต้องเผชิญอันตรายไปมากกว่านี้

486
00:37:28,372 --> 00:37:30,666
ข้าจะคุยกับซองอนให้

487
00:37:30,749 --> 00:37:32,834
และจะหาที่พักให้กับเจ้า

488
00:37:32,918 --> 00:37:36,296
เจ้าควรกลับไปอยู่
ในที่ที่เจ้าสมควรอยู่นะ

489
00:37:39,049 --> 00:37:40,175
นี่เป็น…

490
00:37:42,719 --> 00:37:44,596
พระประสงค์ของพระองค์หรือเพคะ

491
00:37:47,933 --> 00:37:50,185
หากเจ้าไปอยู่กับเขา

492
00:37:50,268 --> 00:37:52,437
ข้าจะช่วยล้างมลทินให้เอง

493
00:37:55,273 --> 00:37:56,900
หากหม่อมฉันจากไป

494
00:37:57,943 --> 00:37:59,528
พระองค์จะทรงอยู่ได้แน่หรือ

495
00:38:03,281 --> 00:38:07,911
หากหม่อมฉันสมรสกับหัวหน้าหน่วยฮัน

496
00:38:10,789 --> 00:38:12,290
จะทรงไม่เป็นไรแน่หรือ

497
00:38:14,751 --> 00:38:16,044
เจ้าไม่ควร…

498
00:38:19,756 --> 00:38:21,675
มาหาข้าตั้งแต่แรกแล้ว

499
00:38:22,801 --> 00:38:25,012
หม่อมฉันไม่เคยนึกเสียใจ
แม้แต่วินาทีเดียวเพคะ

500
00:38:26,346 --> 00:38:29,224
ต่อให้หม่อมฉันย้อนเวลาได้
หม่อมฉันก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไร

501
00:38:31,018 --> 00:38:32,894
และจะมาหาพระองค์อยู่ดีเพคะ

502
00:38:37,816 --> 00:38:40,193
เรื่องนี้เป็นการตัดสินใจที่หม่อมฉัน

503
00:38:41,945 --> 00:38:45,782
จะไม่มีวันนึกเสียใจภายหลัง
หลังจากได้เกิดมาเป็นสตรี

504
00:38:45,907 --> 00:38:47,701
ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อเจ้า

505
00:38:47,784 --> 00:38:48,785
และอีกอย่าง…

506
00:38:50,245 --> 00:38:52,873
เพราะเห็นแก่ซองอนด้วย

507
00:38:52,956 --> 00:38:56,668
มันเป็นสิ่งที่สมควรทำ ดังนั้นแล้ว…

508
00:38:56,752 --> 00:38:59,046
พระองค์ไม่ประสงค์ให้หม่อมฉัน…

509
00:39:01,048 --> 00:39:02,841
อยู่เคียงข้างถึงเพียงนี้เลยหรือ

510
00:39:16,313 --> 00:39:20,233
หม่อมฉันจะไม่ไป
หาหัวหน้าหน่วยฮันเพคะ

511
00:39:21,943 --> 00:39:24,571
หม่อมฉันใกล้ค้นพบตัวตนของพวกมันแล้ว

512
00:39:24,654 --> 00:39:26,364
คงล้มเลิกตอนนี้ไม่ได้

513
00:39:28,867 --> 00:39:31,787
หม่อมฉันจะอยู่เคียงข้างพระองค์
และสืบคดีต่อไปเพคะ

514
00:39:31,870 --> 00:39:34,206
หากหม่อมฉันตกอยู่ในอันตราย
พระองค์ก็เช่นกัน

515
00:39:34,289 --> 00:39:35,832
จะให้หม่อมฉันทิ้งพระองค์ไว้

516
00:39:35,916 --> 00:39:38,460
เพียงเพื่อเอาตัวรอด
ทั้งที่รู้ว่าก็ทรงเสี่ยงอันตราย

517
00:39:39,002 --> 00:39:41,922
พระองค์ตรัสเรื่องโหดร้ายเช่นนั้น
ออกมาได้อย่างไรกันเพคะ

518
00:39:46,384 --> 00:39:48,720
ไม่ว่าพระองค์
จะทรงใช้คำพูดรุนแรงเพียงใด

519
00:39:48,845 --> 00:39:50,055
หม่อมฉันก็จะไม่ไปไหน

520
00:39:50,180 --> 00:39:53,016
หม่อมฉันทิ้งพระองค์ไปไม่ได้ต่างหาก

521
00:39:58,688 --> 00:39:59,856
แล้วก็…

522
00:40:02,192 --> 00:40:03,318
หม่อมฉัน…

523
00:40:05,529 --> 00:40:06,780
หม่อมฉัน…

524
00:40:08,448 --> 00:40:10,951
ไปหาหัวหน้าหน่วยฮันไม่ได้แล้วเพคะ

525
00:40:11,034 --> 00:40:12,994
เจ้าหมายความว่าอย่างไร

526
00:40:14,246 --> 00:40:15,247
หม่อมฉัน…

527
00:40:18,458 --> 00:40:21,795
มีความรู้สึกดีๆ ให้ผู้อื่นเพคะ

528
00:40:23,213 --> 00:40:24,297
หมายความว่า…

529
00:40:24,381 --> 00:40:26,216
หม่อมฉันตกหลุมรักผู้อื่นแล้ว

530
00:40:26,967 --> 00:40:29,010
จึงไม่อาจไป
หาหัวหน้าหน่วยฮันได้แล้วเพคะ

531
00:40:30,428 --> 00:40:32,347
มีความรู้สึกดีๆ…

532
00:40:33,932 --> 00:40:34,933
ตกหลุมรักรึ

533
00:40:35,016 --> 00:40:37,519
เจ้าคบหาบุรุษอื่น
ทั้งที่แต่งกายเป็นขันทีเรอะ

534
00:40:37,602 --> 00:40:41,731
เรื่องเช่นนี้มัน
บัดสีบัดเถลิงเสียจริง

535
00:40:41,815 --> 00:40:45,443
ความรักเป็นเรื่องของจิตใจ
หาใช่เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายนะเพคะ

536
00:40:51,783 --> 00:40:54,286
หม่อมฉันไม่ได้จะอยู่
กับพระองค์ไปทั้งชีวิตเสียหน่อย

537
00:40:55,579 --> 00:40:56,913
หม่อมฉันรู้ดี

538
00:40:56,997 --> 00:41:00,709
ว่าเมื่อเวลาอันสมควรมาถึง
หม่อมฉันก็ต้อง

539
00:41:00,792 --> 00:41:02,210
จากพระองค์ไป

540
00:41:02,294 --> 00:41:03,879
แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลานั้น

541
00:41:05,630 --> 00:41:07,674
พระองค์ยังต้องการหม่อมฉันอยู่

542
00:41:09,509 --> 00:41:12,888
เช่นเดียวกับที่หม่อมฉัน
ยังคงต้องการพระองค์

543
00:41:18,518 --> 00:41:19,769
เมื่อเวลานั้นมาถึง

544
00:41:20,687 --> 00:41:23,773
หม่อมฉันจะสารภาพกับหัวหน้าหน่วยฮัน
และขอให้เขาอภัยให้เอง

545
00:41:23,857 --> 00:41:25,317
ด้วยเหตุนี้…

546
00:41:26,818 --> 00:41:29,112
ได้โปรดอย่าสั่งให้หม่อมฉันไปเลย

547
00:41:31,239 --> 00:41:33,033
หม่อมฉันตัดสินใจดีแล้วเพคะ

548
00:41:42,918 --> 00:41:44,002
โซอึนมาที่นี่

549
00:41:44,085 --> 00:41:47,047
เพื่อเข้าร่วมการคัดเลือกพระชายา

550
00:41:47,130 --> 00:41:48,131
ท่านพ่อ

551
00:41:48,215 --> 00:41:50,425
นางยังไม่คุ้นเคยกับที่ทางแถวนี้

552
00:41:51,426 --> 00:41:54,596
ฝากเจ้าช่วยดูแลนางด้วยก็แล้วกัน

553
00:41:54,679 --> 00:41:58,016
โซอึน คิดเสียว่าซองอน
เป็นพี่ชายของเจ้านะ

554
00:41:59,142 --> 00:42:00,852
รบกวนท่านพี่ด้วยเจ้าค่ะ

555
00:42:22,165 --> 00:42:24,751
(มันยอนดัง)

556
00:42:53,947 --> 00:42:55,115
(หมายจับ มินแจอี)

557
00:43:07,377 --> 00:43:09,838
พระมเหสี นางกำนัลควอนมาเข้าเฝ้าเพคะ

558
00:43:20,056 --> 00:43:22,267
หม่อมฉันมีข่าวมาจากนางกำนัลชเวเพคะ

559
00:43:33,862 --> 00:43:36,948
องค์ชายรัชทายาทถูกศรยิงนอกวัง

560
00:43:37,032 --> 00:43:39,117
ตอนนี้กำลังรักษาตัวอยู่

561
00:43:41,828 --> 00:43:45,206
องค์ชายรัชทายาทคงถูกยิง
ตอนอยู่ที่พาจูแน่เพคะ

562
00:43:45,290 --> 00:43:49,669
เจ้าได้บอกให้พวกเขาจัดการ
ร่างของโอมันชิกแล้วใช่หรือไม่

563
00:43:50,337 --> 00:43:51,463
เพคะพระมเหสี

564
00:43:53,715 --> 00:43:57,177
หม่อมฉันบอกให้นำเขา
ไปฝังพร้อมกับครอบครัว

565
00:43:57,260 --> 00:43:58,511
ในที่ที่มีแสงแดดส่องถึงเพคะ

566
00:44:04,351 --> 00:44:07,437
โกซุนดลระแวงองครักษ์แทกัง

567
00:44:07,520 --> 00:44:09,272
และพกมีดติดตัว

568
00:44:10,357 --> 00:44:12,275
ให้หม่อมฉันเตือนนาง
ให้ระวังตัวดีหรือไม่

569
00:44:28,208 --> 00:44:31,795
เร่เข้ามาขอรับ
เห็ดสดๆ เห็ดหอมอร่อยๆ มาแล้ว

570
00:44:31,878 --> 00:44:34,631
เร่เข้ามาๆ

571
00:44:34,714 --> 00:44:35,715
บัณฑิตพัค

572
00:44:38,093 --> 00:44:39,761
ดูสิขอรับ เห็ดหอม

573
00:44:47,310 --> 00:44:49,187
ดูน่ากินใช่หรือไม่

574
00:44:50,980 --> 00:44:54,067
ในเมื่อวันนี้ข้าได้
ค่าตอบแทนมาพอดิบพอดี

575
00:44:54,150 --> 00:44:57,612
ข้าจะซื้อเห็ดหอมอร่อยๆ
เลี้ยงท่านเองขอรับ

576
00:44:59,614 --> 00:45:02,367
เจ้าอยากให้ข้ากินเห็ดหอมเช่นนั้นรึ

577
00:45:02,700 --> 00:45:04,744
เจ้าเห็ดหอมดอกเดียวเอ๊ย

578
00:45:04,828 --> 00:45:06,246
อะไรกัน

579
00:45:06,371 --> 00:45:09,082
เห็ดหอมดอกเดียว
ยังไม่พอใจเจ้าอีกหรือ

580
00:45:09,165 --> 00:45:11,876
- ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น…
- ไม่ดีกว่า

581
00:45:11,960 --> 00:45:14,379
เชิญเจ้ากินเห็ดหอมตามสบายเถิด

582
00:45:16,506 --> 00:45:19,509
ยังไม่หายโกรธเรื่องนั้นอีกรึ
คนเจ้าคิดเจ้าแค้นเอ๊ย

583
00:45:20,176 --> 00:45:21,302
น่าชังเสียจริง

584
00:45:34,649 --> 00:45:37,610
หม่อมฉัน
มีความรู้สึกดีๆ ให้ผู้อื่นเพคะ

585
00:45:37,694 --> 00:45:39,320
หม่อมฉันตกหลุมรักผู้อื่นแล้ว

586
00:45:42,532 --> 00:45:45,034
เจ้าตกหลุมรักเรอะ
มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่

587
00:45:45,118 --> 00:45:47,245
คิดหรือว่ามันฟังขึ้น

588
00:45:50,582 --> 00:45:53,001
นี่เป็นเหตุผลที่ท่าน
ทำหน้าบึ้งตึงใส่ข้าหรือ

589
00:45:53,084 --> 00:45:56,254
จะอย่างไรก็ช่างเถิด
นี่เจ้ารักกับบุรุษอื่นจริงหรือ

590
00:45:56,379 --> 00:45:57,881
ท่านคิดว่าเป็นสตรีหรือ

591
00:45:58,715 --> 00:45:59,716
มันเป็นใคร

592
00:46:04,929 --> 00:46:06,055
หรือว่า…

593
00:46:08,349 --> 00:46:09,350
จะเป็นขันทีอีกคน

594
00:46:09,476 --> 00:46:11,269
นี่ท่านคิดว่าข้าโง่เขลาปานนั้นเลยรึ

595
00:46:11,352 --> 00:46:12,353
เช่นนั้นผู้ใดเล่า

596
00:46:12,479 --> 00:46:15,064
หากไม่ใช่ขันทีหรือนางกำนัล…

597
00:46:24,240 --> 00:46:25,241
หรือว่า…

598
00:46:28,745 --> 00:46:29,996
จะเป็นคนจากนอกวัง

599
00:46:30,079 --> 00:46:32,916
ผู้นั้นอยู่ทั้งในและนอกวังขอรับ

600
00:46:33,583 --> 00:46:34,792
บอกชื่อมา

601
00:46:34,876 --> 00:46:36,544
ลองเดาดูสิขอรับ

602
00:46:36,669 --> 00:46:38,254
เขาโง่เง่ามากทีเดียว

603
00:46:38,379 --> 00:46:42,175
แม้ว่าข้าจะมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม

604
00:46:42,258 --> 00:46:43,843
เขาก็ยังไม่รู้ตัวอยู่ดี

605
00:46:43,968 --> 00:46:46,346
เขาเป็นคนฉลาด
แต่กลับมีไหวพริบต่ำเตี้ยเรี่ยดิน

606
00:46:46,429 --> 00:46:48,806
เป็นคนงี่เง่ายิ่งกว่าใครเลยขอรับ

607
00:46:53,937 --> 00:46:56,397
พอย้อนนึกถึงสิ่งที่ข้าเพิ่งพูด

608
00:46:56,481 --> 00:46:58,775
ข้าชักสงสัยแล้วว่า
ชอบเขาไปได้อย่างไร

609
00:46:59,609 --> 00:47:01,361
ดีมาก เลิกชอบเขาเสีย

610
00:47:01,444 --> 00:47:03,029
เหตุใดชอบคนโง่เง่าพรรค์นั้น…

611
00:47:03,112 --> 00:47:04,531
ก็ชอบแล้วอย่างไร

612
00:47:04,614 --> 00:47:07,116
มันเป็นความรู้สึกของข้า
ท่านสนใจเรื่องของตัวเองไปเถิด

613
00:47:12,330 --> 00:47:14,332
ได้ ความรู้สึกของเจ้า ชีวิตของเจ้า

614
00:47:14,415 --> 00:47:15,750
ทำตามใจเถิด

615
00:47:17,126 --> 00:47:18,127
เชอะ

616
00:47:21,714 --> 00:47:24,342
คนที่เข้าออกวังตลอดเวลาหรือ…

617
00:47:24,425 --> 00:47:25,718
เช่นนั้นก็มีราชเลขาฯ

618
00:47:25,802 --> 00:47:27,136
องครักษ์รัชทายาท

619
00:47:27,220 --> 00:47:29,806
บรรณารักษ์ประจำราชสำนัก
ข้าราชการ หมอหลวง…

620
00:47:37,063 --> 00:47:38,189
- ถอยไปเสีย
- เอ๊ะ

621
00:47:38,273 --> 00:47:40,441
อย่ามายืนใกล้ข้านัก ถอยไปห่างๆ

622
00:47:42,777 --> 00:47:43,778
ดี

623
00:47:44,779 --> 00:47:46,990
ถอยไปอีกสองก้าว ถอยไป

624
00:48:28,823 --> 00:48:31,284
อ้าว บัณฑิคพัค ขันทีโก

625
00:48:33,536 --> 00:48:35,955
ไม่เห็นหน้าเห็นตากัน
มานานทีเดียวนะขอรับ

626
00:48:38,833 --> 00:48:40,877
เหตุใดเดินกะเผลกเช่นนั้นเล่า

627
00:48:40,960 --> 00:48:42,962
- บาดเจ็บมาหรือ
- ไม่มีอะไรหรอก

628
00:48:43,046 --> 00:48:45,173
ท่านแม่เอาไม้กวาดไล่ฟาดข้า

629
00:48:45,256 --> 00:48:48,301
ก้นข้าจึงระบมไปหมดก็เท่านั้นเอง

630
00:48:50,053 --> 00:48:51,220
อนาถแท้…

631
00:48:51,346 --> 00:48:53,181
แล้วเหตุใดจึงหัวเราะร่าเช่นนี้

632
00:48:54,098 --> 00:48:58,353
ศิษย์ข้า บอกเหตุผลที่ทำให้ข้า
หัวเราะร่าเช่นนี้ให้พวกเขาฟังซิ

633
00:48:59,145 --> 00:49:00,688
มีสตรีนางนึง

634
00:49:03,816 --> 00:49:06,402
ตกหลุมรักท่านอาจารย์คิม
แล้วไปอ้อนวอน

635
00:49:07,320 --> 00:49:09,822
ขอให้บุตรสาวของเสนาบดีกรมมหาดไทย

636
00:49:09,947 --> 00:49:11,783
ยกเลิกการหมั้นหมายขอรับ

637
00:49:11,866 --> 00:49:12,867
ถูกต้อง

638
00:49:12,950 --> 00:49:16,579
ยามที่มารดาของท่านอาจารย์รู้เข้า

639
00:49:16,663 --> 00:49:20,833
นางก็ไล่เอาไม้กวาด
ทุบตีเขาอย่างไม่ยั้งมือ

640
00:49:21,626 --> 00:49:23,878
จนกระทั่งก้นเขาระบมไปหมดขอรับ

641
00:49:23,961 --> 00:49:25,088
ถูกต้องแล้ว

642
00:49:25,213 --> 00:49:28,132
แล้วสาเหตุที่ท่าน
มีความสุขนักหนาก็คือ…

643
00:49:28,216 --> 00:49:31,052
มีสตรีนางนึงตกหลุมรักข้าอย่างไรเล่า

644
00:49:32,679 --> 00:49:35,264
ดูเหมือนว่านาง
จะหลงใหลข้ามาได้พักนึงแล้ว

645
00:49:35,348 --> 00:49:36,724
นางจึงไปหา

646
00:49:36,808 --> 00:49:39,435
และอ้อนวอนให้
แม่นางน้ำแข็งย้อยปล่อยข้าไปเสีย

647
00:49:39,477 --> 00:49:42,522
ในโชซอนแห่งนี้จะมีสตรีใด
ช่างจำนรรจาไปมากกว่านางอีก

648
00:49:42,605 --> 00:49:45,191
เช่นนั้นท่านก็ชอบสตรีช่างพูดสินะ

649
00:49:45,274 --> 00:49:49,320
- แบบมารดาของท่านใช่หรือไม่
- กล้าพูดประโยคนั้นออกมาได้อย่างไร

650
00:49:49,404 --> 00:49:51,698
นางต้องเป็นสตรีที่พิเศษไม่น้อย

651
00:49:51,781 --> 00:49:55,368
หากนางมองเห็นเสน่ห์
ที่ซ่อนอยู่ของมยองจินเช่นนี้

652
00:49:55,451 --> 00:49:58,996
นอกจากนางจะงดงามแล้ว
จิตใจนางต้องกว้างมาก

653
00:49:59,080 --> 00:50:01,290
และฉลาดปราดเปรื่องเป็นแน่

654
00:50:01,416 --> 00:50:04,419
บัณฑิตพัค
ท่านเคยได้สัมผัสสายตาหยาดเยิ้ม

655
00:50:04,502 --> 00:50:06,254
ของสตรีใดหรือไม่

656
00:50:06,337 --> 00:50:07,880
ยามที่มาที่นี่

657
00:50:07,964 --> 00:50:11,259
- ไม่เคย
- ข้าไม่เชื่อหรอก

658
00:50:11,342 --> 00:50:14,220
ต้องมีสตรีนางนึง
ลอบมองข้าอยู่เป็นแน่

659
00:50:14,303 --> 00:50:15,722
ข้าไม่เคยเห็นสักครั้ง

660
00:50:15,805 --> 00:50:17,098
แล้วขันทีโกเล่า

661
00:50:17,181 --> 00:50:18,850
แม้แต่เงาก็ไม่เคยเห็นขอรับ

662
00:50:20,518 --> 00:50:24,105
แล้วท่านอาจารย์จะทำอย่างไร
หากรู้ว่านางเป็นใคร

663
00:50:24,188 --> 00:50:28,151
ท่านจะชวนนาง
ไปอ่านหนังสือด้วยกันเช่นนั้นหรือ

664
00:50:28,860 --> 00:50:30,987
เจ้าคิดว่านาง
จะอยากอ่านหนังสือกับข้ารึ

665
00:50:31,070 --> 00:50:34,407
ผู้ใดจะอยากอ่านหนังสือ
เกี่ยวกับศพกับท่านกัน

666
00:50:34,490 --> 00:50:35,908
ก็ศิษย์ข้าอย่างไรเล่า

667
00:50:38,536 --> 00:50:39,912
ช้าก่อนๆ

668
00:50:40,913 --> 00:50:42,749
ข้าว่าข้าเคยเห็นนางแล้ว

669
00:50:49,672 --> 00:50:51,924
ครานั้นอย่างไรเล่า
นางยืนอยู่หน้ามันยอนดัง

670
00:50:52,049 --> 00:50:54,635
ดูงดงามราวกับภาพเขียน

671
00:50:54,719 --> 00:50:57,847
นั่นมันข้าเองแหละ บุรุษโง่เง่าเอ๊ย

672
00:50:58,931 --> 00:51:02,643
เพียงได้ยลแผ่นหลังของนาง
ก็รู้ได้ทันทีว่านางคิดอย่างไรกับข้า

673
00:51:02,727 --> 00:51:05,354
นางเพียงแค่อยากมีโอกาสได้เดินผ่าน

674
00:51:05,438 --> 00:51:08,107
ผืนดินที่ข้าเคยเหยียบย่ำก็เท่านั้น

675
00:51:08,191 --> 00:51:11,194
ข้าเองก็เดิน
บนที่ดินผืนนี้ทุกวันนะขอรับ

676
00:51:11,277 --> 00:51:12,779
ชู่

677
00:51:12,862 --> 00:51:16,449
แม้เจ้าจะริษยาความเนื้อหอม
ของมยองจินก็อย่าได้ปฏิเสธไปเลย

678
00:51:16,532 --> 00:51:17,533
ฮึ…

679
00:51:19,035 --> 00:51:23,206
เช่นนั้นเจ้าก็ไม่รู้สึกอะไร
ที่แม่นางน้ำแข็งย้อยทิ้งไปแล้วสินะ

680
00:51:23,289 --> 00:51:26,417
แหมๆ ข้าไม่ใช่คนที่
จะจมปลักอยู่กับอดีตหรอก

681
00:51:27,794 --> 00:51:30,797
ข้าแน่ใจว่าคุณหนูผู้นั้น

682
00:51:30,880 --> 00:51:33,299
จะต้องยืนหลบมุม

683
00:51:33,382 --> 00:51:36,469
แอบดูมยองจินเดินมา

684
00:51:37,720 --> 00:51:40,598
ยังมันยอนดังอยู่เป็นแน่

685
00:51:42,517 --> 00:51:43,559
ไปกันเถิด

686
00:51:43,643 --> 00:51:46,229
มยองจินผู้เนื้อหอมผู้นี้
จะเลี้ยงอาหารพวกท่านทุกคนเอง

687
00:51:49,106 --> 00:51:50,107
โอ๊ย

688
00:51:52,151 --> 00:51:53,402
แน่ใจแล้วหรือ

689
00:51:54,153 --> 00:51:55,613
ท่านปกติดีแน่หรือ

690
00:51:57,448 --> 00:52:00,201
แหม เก่งมากๆ

691
00:52:02,912 --> 00:52:04,497
คณะมันยอนดังมากันแล้ว

692
00:52:04,580 --> 00:52:08,835
ดัลแร คนเหล่านี้แหละ
ที่มอบเงินให้กับมอรู

693
00:52:16,843 --> 00:52:19,512
ข้าอยากขอบคุณพวกท่านมาตลอดเลย

694
00:52:19,595 --> 00:52:22,139
ขอบพระคุณมากนะเจ้าคะ

695
00:52:22,223 --> 00:52:23,683
ขอบพระคุณขอรับ

696
00:52:24,684 --> 00:52:26,853
ตอนนี้ร่างกายดีขึ้นแล้วหรือ

697
00:52:26,936 --> 00:52:29,021
เจ้าค่ะ ข้าติดหนี้บุญคุณท่านแล้ว

698
00:52:29,105 --> 00:52:31,816
ท่านพี่อาการดีขึ้นแล้ว
และเราก็ไม่ต้องทนหิวอีก

699
00:52:31,899 --> 00:52:33,860
เพราะพวกท่านเลยขอรับ

700
00:52:33,943 --> 00:52:35,695
ส่วนเราสองคน

701
00:52:35,778 --> 00:52:38,114
ก็กำลังจะถังแตกเพราะพวกเขา

702
00:52:38,197 --> 00:52:40,199
เด็กๆ กินจุทีเดียว

703
00:52:40,741 --> 00:52:43,202
พวกเขาดูดีขึ้นผิดหูผิดตาเลยขอรับ

704
00:52:43,286 --> 00:52:46,497
- เห็นพวกเจ้ามีชีวิตที่ดีก็โล่งอก
- ขอบคุณที่ดูแลพวกเขานะขอรับ

705
00:52:47,123 --> 00:52:49,250
เราไม่ได้มีส่วนช่วย
อะไรมากมายเลยเจ้าค่ะ

706
00:52:49,375 --> 00:52:51,961
เราเพียงแต่ทำตาม
ที่พวกท่านขอไว้ก็เท่านั้นเอง

707
00:52:52,044 --> 00:52:54,380
- ตอนนี้เรามาอยู่ที่นี่แล้วขอรับ
- ที่นี่รึ

708
00:52:56,299 --> 00:52:57,717
คือ…

709
00:52:57,800 --> 00:53:00,636
ก่อนหน้านี้เราแวะไป
ดูกระท่อมของพวกเขามา

710
00:53:00,720 --> 00:53:02,805
แล้วข้าก็ทำใจทิ้งพวกเขา…

711
00:53:02,889 --> 00:53:04,724
ไว้ไม่ได้น่ะเจ้าค่ะ

712
00:53:04,849 --> 00:53:06,934
เราสองผัวเมียไม่มีลูก

713
00:53:07,018 --> 00:53:09,478
จึงปล่อยให้พวกเขานอนในห้องของเรา

714
00:53:09,562 --> 00:53:12,315
มีพวกเขาอยู่ด้วยก็สุขดีเจ้าค่ะ
พวกเขาเหมือนลูกของเรา

715
00:53:12,398 --> 00:53:14,150
- ดีใจกับเจ้าด้วย
- อือ

716
00:53:15,610 --> 00:53:16,986
ไหนดูซิ

717
00:53:18,237 --> 00:53:21,407
ท้องน้อยๆ ของมอรูเป็นอย่างไรบ้าง

718
00:53:23,910 --> 00:53:25,786
- ท้องว่างแล้วขอรับ
- จริงรึ

719
00:53:26,662 --> 00:53:28,664
เจ้ากินข้าวไปสามชามแล้วนะ

720
00:53:28,748 --> 00:53:33,461
หากกินข้าวไปสามชาม
แล้วท้องยังว่างอยู่คงแย่เสียแล้วล่ะ

721
00:53:34,378 --> 00:53:38,341
เช่นนั้นก็กิน
จนกว่าท้องจะระเบิดไปเลย

722
00:53:38,424 --> 00:53:40,259
จะหนีไปไหนๆ

723
00:53:40,343 --> 00:53:41,427
ระวังล้ม

724
00:53:52,730 --> 00:53:55,316
เจ้าแน่ใจหรือว่าเป็นกำไลของข้า

725
00:53:55,399 --> 00:53:56,609
เจ้าค่ะ

726
00:53:56,692 --> 00:53:59,487
เมื่อใดข้าได้พบนางอีก
ข้าจะลองดูให้แน่ใจอีกครั้ง

727
00:54:02,114 --> 00:54:05,159
บุตรชายคนสุดท้องเจ้าปัญหา
ของท่านอัครมหาเสนาบดี

728
00:54:05,242 --> 00:54:06,827
ชื่อเสียงเขาเลื่องลือทีเดียว

729
00:54:06,911 --> 00:54:09,622
แล้วองค์ชายรัชทายาทก็ไปที่นั่น

730
00:54:09,747 --> 00:54:11,874
กับโกซุนดลอยู่บ่อยๆ หรือ

731
00:54:14,502 --> 00:54:17,713
ที่แห่งนั้นเป็นสถานที่ที่โกซุนดลไป

732
00:54:17,797 --> 00:54:20,466
หลังจากรวบรวมหลักฐาน
คดีวางเพลิงต้นบ๊วยได้

733
00:54:20,549 --> 00:54:22,051
เช่นนั้นสินะ

734
00:54:22,760 --> 00:54:27,014
- ข้างในมีอะไรน่าสงสัยหรือไม่
- ข้าไม่พบอะไรสะดุดตาขอรับ

735
00:54:27,098 --> 00:54:28,140
ทว่า

736
00:54:34,271 --> 00:54:35,898
บนกำแพงมีสิ่งนี้อยู่

737
00:54:41,946 --> 00:54:44,115
มันคือประกาศจับมินแจอี

738
00:54:44,240 --> 00:54:47,076
ที่กำลังหลบหนี
หลังจากฆาตกรรมครอบครัวตัวเองขอรับ

739
00:54:47,159 --> 00:54:50,329
บนกำแพงมีอยู่หลายแผ่นทีเดียว

740
00:54:50,413 --> 00:54:53,249
ในเมื่อองค์ชายรัชทายาทเอง
ก็ไปเยี่ยมเยียนที่นั่นบ่อย

741
00:54:53,332 --> 00:54:55,251
มันก็น่าจะมีอะไร
เกี่ยวข้องกับเขาขอรับ

742
00:54:59,296 --> 00:55:03,384
"คุณหนูแจอี ยอดรัก" เรอะ

743
00:55:04,760 --> 00:55:08,514
ใต้เท้าขอรับ ข้าขอเข้าไปได้หรือไม่

744
00:55:08,639 --> 00:55:09,682
มีเรื่องอะไร

745
00:55:14,812 --> 00:55:17,481
มีคนมาขอพบท่านขอรับ

746
00:55:17,565 --> 00:55:18,983
เป็นนักล่าค่าหัว

747
00:55:19,108 --> 00:55:22,737
เขาบอกว่ามีเรื่องจะแจ้งท่าน
เกี่ยวกับข้ารับใช้คนนึงที่หนีไป

748
00:55:22,820 --> 00:55:26,240
นักล่าค่าหัวกล้าดีอย่างไร
จึงมาขัดจังหวะใต้เท้าโชเช่นนี้

749
00:55:28,826 --> 00:55:30,369
ข้าจะไปไล่เขาเองขอรับ

750
00:55:30,911 --> 00:55:31,996
ไม่ต้องไล่

751
00:55:33,039 --> 00:55:34,999
เรียกมาดูซิว่ามันจะพูดอะไร

752
00:55:43,215 --> 00:55:46,218
ใต้เท้าโช ก่อนหน้านี้
เราเคยมาหาท่านครั้งนึงแล้วขอรับ

753
00:55:46,302 --> 00:55:49,764
งั้นหรอกหรือ
เช่นนั้นมีเรื่องอะไรจะบอกข้ากัน

754
00:55:57,063 --> 00:55:58,856
ข้าชนะอีกแล้ว

755
00:55:58,981 --> 00:56:01,025
- ข้าชนะ
- เจ้าชนะแล้ว

756
00:56:01,108 --> 00:56:02,610
ชนะแล้ว

757
00:56:02,735 --> 00:56:05,946
ขออีกรอบๆ รอบเมื่อครู่ไม่นับ

758
00:56:06,030 --> 00:56:07,406
ท่านฝีมือแย่จริงๆ

759
00:56:07,490 --> 00:56:09,700
เพราะว่าท่านแม่ฟาดข้ามาอย่างไรเล่า

760
00:56:09,784 --> 00:56:12,453
ว่าแต่ท่านเถิด
รู้วิธีเล่นการละเล่นเช่นนี้หรือไม่

761
00:56:12,536 --> 00:56:14,330
กระทั่งขุดดินยังทำไม่ได้นี่

762
00:56:15,081 --> 00:56:16,832
ท่านอย่าท้าข้าจะดีกว่า

763
00:56:16,916 --> 00:56:18,250
ท่านไม่ชนะหรอก

764
00:56:18,334 --> 00:56:22,254
- ข้าเคยเล่นมาตั้งแต่ยังแบเบาะ
- ข้าเคยเล่นมาตั้งแต่เกิด

765
00:56:22,338 --> 00:56:26,383
- ข้าเคยเล่นมาตั้งแต่ในครรภ์
- ตระกูลข้าเล่นมาตั้งแต่บรรพบุรุษ

766
00:56:26,717 --> 00:56:28,844
ตระกูลอะไรกัน ข้าไม่เห็นจะเคยได้ยิน

767
00:56:30,387 --> 00:56:32,973
เหตุใดพวกท่านไม่รีบเล่นเสียล่ะ

768
00:56:33,057 --> 00:56:35,267
ผู้ใดแพ้ต้องเลี้ยงข้าว
ท่านจะว่าอย่างไร

769
00:56:35,351 --> 00:56:37,561
ท่านลืมแล้วหรือว่า
ท่านออกปากจะเลี้ยงเราก่อนแล้ว

770
00:56:37,645 --> 00:56:39,855
อ๋อ ข้าเดาว่าท่าน
คงไม่มั่นใจในฝีมือเช่นนั้นสินะ

771
00:56:39,980 --> 00:56:41,190
ต้องมั่นใจอยู่แล้วสิ

772
00:56:43,526 --> 00:56:47,696
เอ่อ เลิกต่อล้อต่อเถียง
แล้วเริ่มเล่นเสียทีเถิด

773
00:56:47,780 --> 00:56:49,156
ข้าขอล่ะ

774
00:56:51,992 --> 00:56:55,746
- จะไหวแน่หรือ ท่านยังไม่หายดี
- ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง

775
00:56:55,871 --> 00:56:56,872
หลีกไปเสีย

776
00:57:03,587 --> 00:57:06,924
เช่นนั้นข้ารับใช้
ของฆาตกรมินแจอีก็แต่งกาย

777
00:57:07,049 --> 00:57:08,717
ปลอมเป็นบุรุษ

778
00:57:08,843 --> 00:57:11,470
และกำลังทำงาน
เป็นผู้ช่วยที่มันยอนดังรึ

779
00:57:11,554 --> 00:57:13,055
ใช่แล้วขอรับ

780
00:57:18,561 --> 00:57:22,481
ดูท่าว่าวันนี้ข้า
ต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงเสียแล้ว…

781
00:57:29,155 --> 00:57:32,449
ว่าไปนั่น ขอบใจท่านมากนะ บัณฑิตพัค

782
00:57:35,870 --> 00:57:37,538
เปลี่ยนเป็นอาหารอื่นดีหรือไม่

783
00:57:37,621 --> 00:57:40,416
ไม่ต้อง ข้าชอบโจ๊กถั่วแดง

784
00:57:43,711 --> 00:57:44,879
ถึงมากินอย่างไรเล่า

785
00:57:50,759 --> 00:57:52,052
กินให้อิ่มหนำ

786
00:57:53,304 --> 00:57:55,389
เดี๋ยวเถิด
เจ้าคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

787
00:57:55,472 --> 00:57:57,683
คนปรุงอาหารเหล่านี้
ต้องลงแรงอย่างเหนื่อยยาก

788
00:57:57,766 --> 00:57:59,894
โยนทิ้งไปได้อย่างไรกัน

789
00:57:59,977 --> 00:58:01,812
อย่าเอาอาหารมาเล่นสิ

790
00:58:04,231 --> 00:58:07,693
แหม ดัลแรสอนมอรูอย่างดีเลยสินะ

791
00:58:07,776 --> 00:58:09,278
เดี๋ยวข้าทำบ้าง

792
00:58:10,070 --> 00:58:12,364
กินให้อิ่มหนำ

793
00:58:12,448 --> 00:58:16,202
มันคือการแบ่งอาหารให้แมลงและสัตว์
เพื่อที่เราจะได้อยู่ร่วมกันโดยสันติ

794
00:58:16,285 --> 00:58:17,786
เป็นธรรมเนียมอย่างนึงขอรับ

795
00:58:17,870 --> 00:58:20,998
บิดามารดาของเราเคยสอน
ตอนที่เรายังอยู่ที่บยอกชอนเจ้าค่ะ

796
00:58:21,081 --> 00:58:23,000
เวลาผู้คนหิวโหย

797
00:58:23,083 --> 00:58:25,127
พวกแมลงและสัตว์เองก็หิวโหยเช่นกัน

798
00:58:25,211 --> 00:58:29,381
ดังนั้นเราจึงควรแบ่งอาหารให้พวกมัน
แม้ว่าเราจะมีอาหารไม่มากก็ตามที

799
00:58:32,885 --> 00:58:33,886
กินให้อิ่มหนำ

800
00:58:36,430 --> 00:58:37,765
กินให้อิ่มหนำ

801
00:58:39,058 --> 00:58:40,517
ข้าเบาปัญญาเอง

802
00:58:41,435 --> 00:58:42,811
ขอบใจที่ช่วยสอนนะ

803
00:58:51,070 --> 00:58:53,364
บรรยากาศกำลังดีทีเดียว

804
00:58:53,447 --> 00:58:56,742
แต่ประเดี๋ยวก่อน หากไร้เสียงเพลง
ก็แสดงว่ายังไม่หมดวันใช่หรือไม่

805
00:58:56,825 --> 00:59:01,247
ขอรับ เช่นนั้นมีผู้ใด
อยากร้องเพลงหรือไม่

806
00:59:02,706 --> 00:59:04,750
จากบุรุษรูปงามทั้งหมด…

807
00:59:04,875 --> 00:59:06,543
ข้าเลือกบัณฑิตพัคขอรับ

808
00:59:08,671 --> 00:59:11,048
ไม่เอา ข้าร้องเพลงไม่เป็น

809
00:59:11,131 --> 00:59:12,716
ให้ร้องอะไร…

810
00:59:12,841 --> 00:59:14,468
ปัดโธ่ เรื่องง่ายจะตาย

811
00:59:14,551 --> 00:59:17,596
แค่อ้าปากแล้วเปล่งเสียงออกมา
ก็คือร้องเพลงแล้วอย่างไรเล่า

812
00:59:17,680 --> 00:59:20,975
หากจะร้องรำทำเพลง
ต้องมีนักดนตรีและเครื่องดนตรี…

813
00:59:21,058 --> 00:59:22,518
นี่อย่างไรเครื่องดนตรี

814
00:59:23,727 --> 00:59:25,312
- นี่มัน…
- สหายข้า

815
00:59:25,437 --> 00:59:29,275
ในฐานะบัณฑิตแห่งโชซอน
ท่านต้องพกเครื่องดนตรี

816
00:59:29,358 --> 00:59:31,360
หนึ่งชิ้นติดตัวเสมอสิ

817
00:59:34,613 --> 00:59:35,823
ข้ามีแล้ว

818
00:59:36,323 --> 00:59:37,616
อะไรของ…

819
00:59:41,370 --> 00:59:44,081
ข้าเมื่อยแขนแล้วนะขอรับ

820
00:59:45,624 --> 00:59:49,586
ในเมื่อบัณฑิตพัค
ผู้เอียงอายของเราร้องเพลงไม่เป็น

821
00:59:49,712 --> 00:59:51,297
ข้าจะขออาสาเองขอรับ

822
00:59:51,380 --> 00:59:52,673
ต้องแบบนี้

823
00:59:58,846 --> 01:00:00,556
- ไชโย
- ไชโย

824
01:00:00,639 --> 01:00:02,349
- หากเป็นเช่นนี้ต้อง
- ไชโย

825
01:00:02,433 --> 01:00:04,143
หากเป็นเช่นนั้นต้อง ไชโย

826
01:00:04,226 --> 01:00:07,479
หากเป็นยามสุขต้อง ไชโย

827
01:00:07,563 --> 01:00:09,315
- เดือนพฤกษา มิถุนาต้อง
- ไชโย

828
01:00:09,398 --> 01:00:11,108
- ตั๊กแตนโผล่มาต้อง
- ไชโย

829
01:00:11,191 --> 01:00:12,901
- พอมันวางไข่ต้อง
- ไชโย

830
01:00:12,985 --> 01:00:16,405
- อยู่ในทุ่งข้าวต้อง
- ไชโย

831
01:00:16,488 --> 01:00:18,073
- ไชโย
- ไชโย

832
01:00:18,157 --> 01:00:19,783
- หากเป็นเช่นนี้ต้อง
- ไชโย

833
01:00:19,908 --> 01:00:22,911
- หากเป็นยามสุขต้อง
- ไชโย

834
01:00:55,110 --> 01:00:59,448
ก่อนหน้านี้เจ้าพยายามจะจับมินแจอี
โดยใช้ข้ารับใช้ของนางเป็นเหยื่อล่อ

835
01:00:59,573 --> 01:01:04,495
ทว่าที่มันยอนดังมีบุรุษ
เข้าออกเพียงสามคนเช่นนั้นหรือ

836
01:01:04,578 --> 01:01:07,664
คนนึงคือบุรุษ
ผู้เป็นเจ้าของมันยอนดัง

837
01:01:07,748 --> 01:01:10,501
ส่วนอีกคนข้ารู้จักดี

838
01:01:11,627 --> 01:01:13,295
แต่คนสุดท้าย…

839
01:01:32,481 --> 01:01:34,358
ข้าว่าข้ารู้แล้ว…

840
01:01:37,569 --> 01:01:39,113
ว่าคนสุดท้ายเป็นใคร

841
01:01:39,238 --> 01:01:41,365
หากท่านมีเงินมัดจำให้เรา

842
01:01:41,448 --> 01:01:44,243
เราจะจับข้ารับใช้นางนั้น
มาให้ท่านขอรับใต้เท้า

843
01:01:44,326 --> 01:01:46,662
หากท่านเค้นข้อมูลจากนาง

844
01:01:46,745 --> 01:01:48,914
จะต้องหาตัวมินแจอีพบอย่างแน่นอน

845
01:01:49,039 --> 01:01:50,874
ต่อให้ข้าจับมินแจอีได้

846
01:01:50,958 --> 01:01:54,711
ข้าจะทำสิ่งใดได้นอกจากส่งตัวนาง
ให้สำนักผู้ตรวจการหลวง

847
01:01:54,837 --> 01:01:57,965
แต่อย่างไรเสีย
พวกเขาก็อุตส่าห์ถ่อมาถึงที่นี่

848
01:01:58,048 --> 01:02:00,050
ข้าจะให้อะไรตอบแทนก็แล้วกัน

849
01:02:01,218 --> 01:02:02,511
เงินในถุงนั้น

850
01:02:02,594 --> 01:02:05,180
พวกเจ้าน่าจะพอใช้ไปทั้งเดือนได้

851
01:02:05,305 --> 01:02:07,516
ข้าจะจัดการนังข้ารับใช้นั่นเอง

852
01:02:08,267 --> 01:02:10,352
พวกเจ้ากลับไปทำงานของตัวเองเถิด

853
01:02:23,532 --> 01:02:24,575
เฮ้ย

854
01:02:26,076 --> 01:02:27,202
ฟังทางนี้

855
01:02:32,082 --> 01:02:35,961
เพิ่งมีคนตายเมื่อสักประเดี๋ยวนี้เอง

856
01:02:36,712 --> 01:02:38,547
มีคนตายขอรับ

857
01:02:38,630 --> 01:02:40,841
มาสิ ตามข้ามา

858
01:02:41,508 --> 01:02:43,802
ดัลแร พามอรูเข้าไปอยู่ในบ้านเสีย

859
01:02:44,511 --> 01:02:45,596
รีบเข้าไป

860
01:02:46,263 --> 01:02:47,806
มาเร็วๆ

861
01:02:57,316 --> 01:03:01,403
โกซุนดล ข้าเคยสงสัยนัก
ว่าเจ้าเป็นผู้ใดมาจากไหน

862
01:03:01,487 --> 01:03:03,197
ที่แท้ก็มินแจอี

863
01:03:10,954 --> 01:03:16,877
องค์ชายรัชทายาทให้สตรี
เข้าไปอยู่ในวังตะวันออกเช่นนั้นรึ…

864
01:03:30,807 --> 01:03:34,311
ตายแล้ว นางคือบุตรสาว
ของท่านเสนาบดีกรมมหาดไทยไม่ใช่หรือ

865
01:03:34,436 --> 01:03:36,855
ใครก็ได้ส่งสาส์นไปแจ้ง
คณะเจ้าหน้าที่ปกครองกลางที

866
01:03:36,939 --> 01:03:38,273
เร็วเข้า

867
01:03:47,115 --> 01:03:50,661
มันไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่า
ท่านด้อยคุณสมบัติที่สุดในโชซอน

868
01:03:50,744 --> 01:03:53,372
ด้วยเหตุนี้ ข้าต้องขอให้ท่าน
ช่วยยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ด้วย

869
01:03:54,581 --> 01:03:56,083
เหตุใดนางถึงได้…

870
01:03:56,208 --> 01:03:57,501
เจ้ารู้จักนางด้วยหรือ

871
01:03:58,168 --> 01:04:01,171
นางคือสตรีที่ได้หมั้นหมาย
กับท่านอาจารย์คิมขอรับ

872
01:04:01,255 --> 01:04:03,048
เราเคยเจอกันมาก่อนแล้ว

873
01:04:13,684 --> 01:04:15,185
เกิดอะไรขึ้นกันแน่

874
01:04:15,310 --> 01:04:18,772
อยู่ดีๆ คุณหนู
ก็เป็นลมล้มพับไปเลยเจ้าค่ะ

875
01:04:18,855 --> 01:04:20,983
เรากำลังจะไปร้านขายกระดาษ

876
01:04:21,066 --> 01:04:23,777
พอไปถึงร้าน ข้าก็เลิกม่านขึ้น

877
01:04:23,860 --> 01:04:25,445
นางก็กระอักเลือดออกมาแล้วก็…

878
01:04:27,614 --> 01:04:28,865
คุณหนู

879
01:04:38,709 --> 01:04:39,710
คุณหนู

880
01:04:46,174 --> 01:04:47,384
คุณหนู

881
01:04:55,267 --> 01:04:56,310
คุณหนู

882
01:05:00,981 --> 01:05:02,024
คุณหนู

883
01:05:04,985 --> 01:05:07,821
นี่คือสิ่งที่เจ้ากับมันสวมไว้
เป็นของแทนใจใช่หรือไม่

884
01:05:13,243 --> 01:05:15,370
มือปราบ

885
01:05:15,746 --> 01:05:17,247
มือปราบ

886
01:05:23,420 --> 01:05:24,671
นั่นท่านทำ…

887
01:06:17,474 --> 01:06:19,518
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

888
01:06:19,601 --> 01:06:22,187
ขโมยของมาจาก
คนที่ตายแล้วได้อย่างไรกัน

889
01:06:22,270 --> 01:06:25,482
กำไลหยกเส้นนั้น
เคยเป็นของมินแจอี ฆาตกรแห่งแกซอง

890
01:06:25,565 --> 01:06:27,943
ไพ่ลับที่จะใช้กำจัดองค์ชายรัชทายาท

891
01:06:28,068 --> 01:06:30,570
เพิ่งตกมาอยู่ในมือข้า

892
01:06:30,654 --> 01:06:32,489
เจ้าชอบวังตะวันออก

893
01:06:32,572 --> 01:06:34,533
หรือองค์ชายรัชทายาทกันแน่

894
01:06:34,616 --> 01:06:35,992
พ่อจะเร่งงานอภิเษกของเจ้าขึ้นมา

895
01:06:36,076 --> 01:06:38,829
ชายาของเจ้าคือบุตรสาวของฮันจุงซอบ

896
01:06:38,912 --> 01:06:41,748
องค์รัชทายาทเป็นบุรุษเช่นไร

897
01:06:41,873 --> 01:06:44,543
หม่อมฉันจะคิดถึงพระองค์ทุกวัน

898
01:06:44,710 --> 01:06:47,713
แล้วพระองค์เล่า
จะทรงคิดถึงหม่อมฉันหรือไม่