1
00:00:00,418 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,860 --> 00:00:27,361
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,445 --> 00:00:30,823
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์
และศาสนาในเรื่อง)

9
00:00:30,906 --> 00:00:32,199
(เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,283 --> 00:00:35,661
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดงถ่ายทำโดยใช้
อุปกรณ์ประกอบและเทคนิคพิเศษ)

11
00:00:36,162 --> 00:00:37,413
(ตอนที่ 15)

12
00:00:37,496 --> 00:00:39,373
มือปราบ

13
00:00:45,254 --> 00:00:46,297
นั่นท่านทำ…

14
00:00:57,767 --> 00:00:58,809
หลีกทาง

15
00:01:07,485 --> 00:01:11,197
แจ้งข่าวไปยังเจ้ากรมมหาดไทย
และแจ้งคณะเจ้าหน้าที่ปกครองกลางด้วย

16
00:01:11,280 --> 00:01:12,281
ขอรับ

17
00:01:12,948 --> 00:01:14,283
ข้าขอตรวจสอบได้หรือไม่

18
00:01:19,121 --> 00:01:22,458
บุตรชายคนเล็กสุด
ของใต้เท้าคิมมาทำอันใดที่นี่

19
00:01:22,583 --> 00:01:26,003
ตามระเบียบการ
ทางการจะรับหน้าที่ชันสูตรศพเอง

20
00:01:26,086 --> 00:01:29,006
แต่กว่านักชันสูตร
ของทางการจะได้รับคำสั่ง

21
00:01:29,089 --> 00:01:32,176
และเดินทางมาถึงที่นี่
เวลาก็คงล่วงเลยเที่ยงคืนไปแล้ว

22
00:01:32,259 --> 00:01:34,804
สภาพศพจะเปลี่ยนแปลงไปทุกๆ นาที

23
00:01:34,887 --> 00:01:37,556
- ให้ข้าตรวจสอบก่อนที่…
- ถอยไปเสีย

24
00:01:37,681 --> 00:01:39,558
เราจะทำตามระเบียบการขอรับ

25
00:01:39,683 --> 00:01:41,018
ฉะนั้นอย่าได้ฝ่าฝืน

26
00:01:54,865 --> 00:01:56,909
อยู่ดีๆ คุณหนู
ก็เป็นลมล้มพับไปเลยเจ้าค่ะ

27
00:01:56,992 --> 00:01:59,203
ตอนที่ข้าเลิกม่านขึ้น…

28
00:01:59,286 --> 00:02:00,830
หากนางเสียชีวิตในเกี้ยว

29
00:02:00,913 --> 00:02:03,123
ก็หมายความว่านางไม่ได้ถูกลอบทำร้าย

30
00:02:03,249 --> 00:02:05,543
นางกระอักเลือดออกมาหลังจากกินต๊อก

31
00:02:05,626 --> 00:02:07,461
หากนางเพียงแน่นท้อง

32
00:02:07,545 --> 00:02:09,380
ก็ไม่น่ากระอักเลือดเช่นนี้

33
00:02:09,505 --> 00:02:10,965
คงถูกวางยาพิษ

34
00:02:11,048 --> 00:02:14,051
หากนางถูกวางยาพิษ
เช่นนั้นต้องมีเหตุผลอยู่เบื้องหลัง

35
00:02:14,134 --> 00:02:17,972
ข้าไม่คิดว่านางมีศัตรู
ที่หมายเอาชีวิตอยู่…

36
00:02:23,185 --> 00:02:24,228
คิดอะไรออกหรือ

37
00:02:24,353 --> 00:02:28,023
หากสตรีที่หมายปองข้า
สังหารนางด้วยใจริษยาล่ะ

38
00:02:30,651 --> 00:02:32,778
นั่นสินะ คงไม่ใช่หรอก

39
00:02:32,862 --> 00:02:35,447
แต่หากไม่ใช่เหตุนั้นแล้ว
จะมีเหตุผลใดได้อีก

40
00:02:35,531 --> 00:02:37,658
แม้จะด้วยตำแหน่งของบิดาของนาง

41
00:02:38,576 --> 00:02:40,786
ก็คงไม่มีใครทำถึงขั้นนี้หรอก

42
00:02:42,329 --> 00:02:43,747
ว่าก็ว่าเถิด

43
00:02:45,249 --> 00:02:46,667
ขันทีโก

44
00:02:46,750 --> 00:02:48,961
ข้าเห็นท่านลอบถอดกำไล

45
00:02:49,086 --> 00:02:53,299
มาจากข้อมือของนาง
แล้วบัณฑิตพัคก็รับมันไปต่อ

46
00:02:53,382 --> 00:02:57,136
เหตุใดท่านไม่ว่ากล่าวอันใดเลย
หลังจากเห็นเขาเอาของ

47
00:02:57,219 --> 00:02:58,721
มาจากคนตายเล่า

48
00:02:59,346 --> 00:03:03,517
ส่วนเจ้า เจ้าเองก็รู้เรื่อง
อะไรบางอย่างเช่นกันใช่หรือไม่

49
00:03:03,601 --> 00:03:05,603
เช่นนั้นคงไม่ห้ามข้าไว้

50
00:03:10,274 --> 00:03:12,151
กำไลเส้นนั้น

51
00:03:12,234 --> 00:03:15,154
เคยเป็นของมินแจอี ฆาตกรแห่งแกซอง

52
00:03:17,448 --> 00:03:18,866
(หมายจับ มินแจอี)

53
00:03:32,963 --> 00:03:36,884
ท่านอาจารย์คิม ท่านคงทราบ
ข่าวลือเกี่ยวกับมินแจอีไม่น้อย

54
00:03:37,009 --> 00:03:40,971
กำไลเส้นนั้น บุรุษผู้ถูกลือว่า
เป็นชู้รักของมินแจอีมอบให้นาง

55
00:03:42,181 --> 00:03:43,474
มินแจอีกับเขา

56
00:03:43,557 --> 00:03:46,018
ต่างคนต่างก็สวมกำไลหยกเข้าคู่กัน

57
00:03:46,101 --> 00:03:49,605
เช่นนั้นพวกท่าน
จะบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้

58
00:03:49,688 --> 00:03:51,482
เกี่ยวข้องกับมินแจอีรึ

59
00:03:51,565 --> 00:03:54,568
มินแจอีจะเกี่ยวข้อง
กับเรื่องราวในวันนี้ได้อย่างไร

60
00:03:54,652 --> 00:03:58,447
คุณหนูผู้นั้นเพียงแต่บังเอิญ
มีกำไลของมินแจอีติดตัวก็เท่านั้นเอง

61
00:03:58,530 --> 00:04:00,199
เช่นนั้นเหตุใดต้องขโมยมา

62
00:04:00,282 --> 00:04:02,952
พวกท่านย่อมเอากำไลนี่มา
เพราะคิดว่ามันเชื่อมโยง

63
00:04:03,035 --> 00:04:04,787
กับมินแจอีใช่หรือไม่

64
00:04:09,667 --> 00:04:12,419
คณะเจ้าหน้าที่ปกครองกลาง
จะระบุสาเหตุการเสียชีวิต

65
00:04:12,503 --> 00:04:15,005
เราจะได้รู้กันในภายหลังเอง
ว่าการเสียชีวิตของนาง

66
00:04:15,089 --> 00:04:16,757
มินแจอีมีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่

67
00:04:16,840 --> 00:04:18,175
ก็จริง

68
00:04:18,258 --> 00:04:21,053
ไม่มีทางที่ผู้ใดจะเสียชีวิต
เพราะกำไลเพียงเส้นเดียวหรอก

69
00:04:21,845 --> 00:04:24,848
ใช่ว่ากำไลเส้นนี้จะต้องสาปเสียหน่อย

70
00:04:24,932 --> 00:04:26,016
แต่ว่า…

71
00:04:27,226 --> 00:04:29,770
เรื่องที่สำคัญที่สุด
ในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องนั้น

72
00:04:30,562 --> 00:04:32,564
ขันทีโกรู้ได้อย่างไรว่ากำไลเส้นนี้

73
00:04:32,648 --> 00:04:36,151
เป็นของคุณหนูแจอี
บัณฑิตพัคก็รู้เช่นกันใช่หรือไม่

74
00:04:37,152 --> 00:04:40,197
ส่วนเจ้าก็ห้ามข้า
เพราะรู้ดีว่ากำไลเส้นนี้

75
00:04:40,280 --> 00:04:42,992
เคยเป็นของคุณหนูแจอีใช่หรือไม่

76
00:04:49,164 --> 00:04:52,918
เหตุใดเงียบเป็นเป่าสากกันเช่นนี้
พวกท่านทั้งสามต่างจำกำไลเส้นนี้ได้

77
00:04:53,002 --> 00:04:55,212
ไม่คิดรึว่าเป็นเรื่องที่ประหลาดพิกล

78
00:04:55,754 --> 00:04:57,798
องค์ชายรัชทายาท
ทรงเคยนำกำไลของชู้รักของมินแจอี

79
00:04:57,881 --> 00:05:00,175
- มาให้ข้าดู ซึ่งมันหน้าตาเหมือนกัน
- อือ…

80
00:05:00,259 --> 00:05:02,094
ข้าจึงจำได้ในทันที

81
00:05:04,805 --> 00:05:07,349
- ส่วนข้าได้ฟังจากขันทีโกอีกทีขอรับ
- เอ้อ…

82
00:05:07,433 --> 00:05:10,352
- ส่วนข้าได้ฟังจากองค์ชายรัชทายาท
- อืม…

83
00:05:12,438 --> 00:05:15,232
เหตุใดมยองจินผู้นี้ถึงคิดว่า

84
00:05:15,315 --> 00:05:19,653
องค์ชายรัชทายาท
ช่างอยู่ใกล้ตัวเหลือเกินนะ

85
00:05:20,446 --> 00:05:22,865
บางทีพระองค์อาจทรงเคยปลอมตัว

86
00:05:22,948 --> 00:05:25,200
แล้วเสด็จมายังมันยอนดังก็เป็นได้

87
00:05:25,284 --> 00:05:27,786
ข้านึกขึ้นได้พอดีเชียว

88
00:05:27,870 --> 00:05:29,246
ว่าเช่นนั้นแล้ว

89
00:05:29,329 --> 00:05:33,625
พวกท่านคนใดคนหนึ่งนี่แหละ
ที่เป็นองค์ชายรัชทายาท…

90
00:05:35,753 --> 00:05:37,504
ข้าเพียงหยอกเล่น

91
00:05:39,923 --> 00:05:41,967
ท่านไม่ใช่ขันทีเช่นนั้นสินะ

92
00:05:42,051 --> 00:05:43,093
รัชทายาท

93
00:05:46,555 --> 00:05:49,892
กระหม่อม คิมมยองจินแห่งมันยอนดัง
ขอถวายบังคมอย่างเป็นทางการพ่ะย่ะค่ะ

94
00:05:50,017 --> 00:05:51,018
รัชทายาท

95
00:05:52,436 --> 00:05:53,437
- รัชทายาท
- เอ๊ย

96
00:05:53,520 --> 00:05:56,732
โปรดประทานอภัยให้กระหม่อม
ที่ที่ผ่านมาทำตัวไร้มารยาทด้วยเถิด

97
00:05:56,815 --> 00:06:00,235
- เขาไม่ใช่องค์ชาย ปล่อยเสีย
- ไม่จริง องค์รัชทายาท

98
00:06:00,319 --> 00:06:01,528
ก็บอกว่าไม่ใช่อย่างไร

99
00:06:01,653 --> 00:06:03,739
- ปล่อยมือเดี๋ยวนี้
- จะไม่ใช่ได้อย่างไร

100
00:06:03,822 --> 00:06:05,491
- ไม่ใช่แล้วขอรับ
- ไม่

101
00:06:05,616 --> 00:06:09,620
- บอกว่าไม่ใช่อย่างไรเล่า
- ข้าไม่เชื่อ องค์ชายรัชทายาท

102
00:06:09,703 --> 00:06:11,205
- เจ้านี่มันช่าง…
- รัชทายาท

103
00:06:12,164 --> 00:06:13,874
องค์รัชทายาท

104
00:06:13,957 --> 00:06:17,795
โปรดประทานอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิด

105
00:06:17,878 --> 00:06:20,047
(หมายจับ มินแจอี)

106
00:06:22,883 --> 00:06:25,719
ไพ่ตายที่จะใช้กำจัดองค์ชายรัชทายาท

107
00:06:28,680 --> 00:06:31,350
เพิ่งตกมาอยู่ในมือข้าเลยแท้ๆ

108
00:06:31,892 --> 00:06:36,855
เขากล้าดีอย่างไร
ถึงให้สตรีแต่งกายเป็นบุรุษ

109
00:06:38,232 --> 00:06:39,900
เข้าไปอยู่ในวังตะวันออก

110
00:06:56,750 --> 00:06:59,002
ลูกศิษย์อาจารย์มันยอนดังไม่ใช่บุรุษ

111
00:06:59,920 --> 00:07:01,380
แต่เป็นสตรี

112
00:07:01,463 --> 00:07:03,882
นางคือจางการัม
ข้ารับใช้ของเจ้าใช่หรือไม่

113
00:07:04,007 --> 00:07:05,092
หากไม่ใช่

114
00:07:05,217 --> 00:07:07,803
นางก็คงไม่อาจรู้ได้ว่า
กำไลเส้นนั้นเคยเป็นของเจ้ามาก่อน

115
00:07:07,886 --> 00:07:11,140
ยามที่ตระกูลของผู้เป็นนาย
กระทำเรื่องผิดศีลธรรม

116
00:07:11,223 --> 00:07:13,350
ข้ารับใช้ของตระกูล
จะต้องกลายเป็นทาสของทางการ

117
00:07:13,433 --> 00:07:15,561
เหตุใดเจ้าจึงไม่ทำตามกฎหมาย

118
00:07:15,644 --> 00:07:18,188
และปล่อยให้นาง
อยู่ใกล้ตัวเจ้าเช่นนี้ได้

119
00:07:18,272 --> 00:07:20,858
- บอกให้นางกลับไป…
- ไม่ได้เพคะ

120
00:07:24,236 --> 00:07:27,656
นางไม่มีที่ใดให้กลับไปแล้ว

121
00:07:31,118 --> 00:07:33,120
หากนางจากแกซองมาพร้อมเจ้า

122
00:07:33,203 --> 00:07:35,164
ทางการคงออกล่าตัวแล้ว

123
00:07:35,247 --> 00:07:38,167
นางเสี่ยงชีวิต
เพื่อปกป้องหม่อมฉันเพคะ

124
00:07:38,250 --> 00:07:39,459
หากไม่มีนางคอยช่วย

125
00:07:39,543 --> 00:07:42,171
ป่านนี้หม่อมฉัน
คงอยู่ในคุกไปแล้วเพคะ

126
00:07:43,714 --> 00:07:47,384
คงไม่ได้มีโอกาส
แม้แต่จะเข้าเฝ้าพระองค์

127
00:07:47,467 --> 00:07:49,178
หรือล้างมลทินให้ตัวเอง

128
00:07:51,013 --> 00:07:52,264
หม่อมฉัน…

129
00:07:53,640 --> 00:07:56,143
ต้องช่วยให้นาง
มีสถานที่ให้กลับไปเพคะ

130
00:07:56,226 --> 00:07:59,313
บ้านที่นางจะอยู่ได้
โดยไม่ต้องกังวลว่าจะถูกตามจับ

131
00:08:00,314 --> 00:08:02,900
หม่อมฉันจะต้องมอบชีวิตคืนให้กับนาง

132
00:08:05,027 --> 00:08:09,448
ชีวิตที่ไม่ต้องกังวลสิ่งใด
นอกจากเรื่องเพียงเล็กน้อยเพคะ

133
00:08:15,120 --> 00:08:17,331
นางเป็นสหายคนสนิทของหม่อมฉัน

134
00:08:17,414 --> 00:08:19,958
หม่อมฉันฝ่าฟันทุกอย่างมาได้เพราะนาง

135
00:08:21,376 --> 00:08:24,630
คนเราจะอดทนเข้มแข็งได้
ก็ต่อเมื่อมีสิ่งที่ต้องปกป้องนะเพคะ

136
00:08:25,214 --> 00:08:28,425
หากนางถูกหมายตามล่าตัว
แล้วถูกตามจับได้ในที่สุด

137
00:08:28,508 --> 00:08:31,094
ทั้งเจ้า ทั้งมันยอนดัง
จะตกอยู่ในอันตราย

138
00:08:31,220 --> 00:08:32,221
ไม่เข้าใจรึ

139
00:08:32,304 --> 00:08:34,640
เช่นนั้นหม่อมฉัน
จึงต้องล้างมลทินอย่างไรล่ะเพคะ

140
00:08:39,353 --> 00:08:40,604
พระองค์ทรง…

141
00:08:43,982 --> 00:08:46,652
ปกป้องนางด้วยไม่ได้หรือเพคะ

142
00:08:55,077 --> 00:08:57,120
เรื่องกำไลนั่นมันเป็นอย่างไรกันแน่

143
00:08:57,246 --> 00:09:01,208
เจ้าคิดว่ากำไลของเจ้าเกี่ยวข้อง
กับการเสียชีวิตของคุณหนูนางนั้นหรือ

144
00:09:02,793 --> 00:09:04,086
หม่อมฉันไม่แน่ใจ…

145
00:09:06,505 --> 00:09:07,839
ท่านป่วยรึ

146
00:09:12,594 --> 00:09:14,263
เราต้องกลับไปมันยอนดังเพคะ

147
00:09:14,346 --> 00:09:16,598
หม่อมฉันต้องตรวจสอบ
กำไลเส้นนั้นอีกครั้ง

148
00:09:23,855 --> 00:09:27,109
มีบางสิ่งบางอย่าง
ไม่ชอบมาพากลเอาเสียเลย

149
00:09:27,192 --> 00:09:29,653
เขาก็บอกแล้ว
ว่าเขาไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท

150
00:09:29,736 --> 00:09:32,614
ขันทีโกจะเป็น
องค์ชายรัชทายาทไปได้อย่างไรขอรับ

151
00:09:34,283 --> 00:09:35,575
แต่เป็นสตรี

152
00:09:38,412 --> 00:09:41,123
ขันทีโกเป็นสตรีต่างหาก

153
00:09:41,206 --> 00:09:43,750
ท่านพูดเรื่องอันใดกันขอรับ

154
00:09:43,834 --> 00:09:45,335
สตรีหรือ

155
00:09:45,419 --> 00:09:47,587
ก่อนหน้านี้ข้าได้กุมมือของเขาไว้

156
00:09:47,671 --> 00:09:49,089
มันเป็นมือของสตรีแน่นอน

157
00:09:49,673 --> 00:09:52,759
ท่านรู้เพศของคนผู้หนึ่งได้
จากการจับมือเพียงเท่านั้นน่ะหรือ

158
00:09:52,843 --> 00:09:53,844
ข้าจะบอกให้

159
00:09:55,345 --> 00:09:57,431
มยองจินผู้นี้เป็นผู้เชี่ยวชาญ
ด้านโครงสร้างกระดูกเชียวนะ

160
00:10:00,350 --> 00:10:02,602
ซึ่งมือเช่นนั้น
เป็นมือของสตรีอย่างแน่นอน

161
00:10:02,686 --> 00:10:05,981
แม้ตาของข้าจะมองไม่เห็นกระดูก
แต่ข้าก็สามารถบอกได้จากสัมผัส

162
00:10:09,026 --> 00:10:10,610
เช่นนั้นมือของข้าเล่า

163
00:10:21,246 --> 00:10:22,247
อ้าว

164
00:10:22,914 --> 00:10:24,708
มือของเจ้าก็เป็นมือของสตรี

165
00:10:27,753 --> 00:10:30,297
เหตุใดบุรุษถึงมีมือแบบสตรีได้

166
00:10:30,380 --> 00:10:34,301
บุรุษก็มีมือนิ่มเหมือนสตรีได้ขอรับ

167
00:10:34,384 --> 00:10:37,054
แล้วท่านพูดมาได้อย่างไร
ว่ารู้โครงสร้างกระดูกของเขา

168
00:10:38,096 --> 00:10:39,139
เจ้ารอดูเถิด

169
00:10:39,222 --> 00:10:41,933
ในอนาคตจะมีการสร้างเครื่องมือ
ที่ถอดโครงร่างของกระดูกได้ออกมา

170
00:10:42,017 --> 00:10:45,228
เฮอะ หากบอกว่าเป็นเครื่องมือ
ที่กินอุจจาระได้ยังน่าเชื่อมากกว่า

171
00:10:45,354 --> 00:10:46,480
เจ้านี่มัน…

172
00:10:47,397 --> 00:10:49,149
ศิษย์ข้าช่างหลักแหลมนัก

173
00:10:49,232 --> 00:10:51,318
เจ้าลองนึกภาพตามข้าสิ

174
00:10:51,401 --> 00:10:53,028
ยามมยองจินถ่ายหนัก

175
00:10:53,153 --> 00:10:54,571
น้ำจะไหลออกมา

176
00:10:54,654 --> 00:10:57,115
แล้วชะล้างทำความสะอาด
ให้อุจจาระของมยองจิน

177
00:10:57,240 --> 00:10:59,409
ไหลไปๆๆ อย่างไรเล่า

178
00:10:59,493 --> 00:11:02,788
ท่านอาจารย์
หยุดพูดจาเพ้อเจ้อเดี๋ยวนี้นะขอรับ

179
00:11:02,913 --> 00:11:04,748
อุบาทว์จริง

180
00:11:07,876 --> 00:11:11,171
แต่หากมีการสร้าง
เครื่องไม้เครื่องมือเช่นนั้นจริง

181
00:11:11,254 --> 00:11:12,881
คงสะอาดน่าดูเชียว

182
00:11:13,006 --> 00:11:17,260
หากมีการประดิษฐ์คิดค้น
เครื่องมือเช่นนั้นออกมา

183
00:11:18,303 --> 00:11:20,931
ข้าจะขายน้ำให้ได้เงิน
เป็นกอบเป็นกำเลยเชียว

184
00:11:21,014 --> 00:11:23,558
เจ้าสิเพ้อเจ้อ น้ำมีอยู่ทุกแห่งหน

185
00:11:23,642 --> 00:11:25,936
ผู้คนจะจ่ายเงินซื้อมันหรือ

186
00:11:26,686 --> 00:11:29,064
จริงสิ ในโชซอนมีน้ำอยู่เหลือเฟือ

187
00:11:29,147 --> 00:11:31,817
ชาวบ้านคงไม่จ่ายเงินซื้อน้ำกันหรอก

188
00:11:31,900 --> 00:11:34,111
โชซอนช่างเป็นประเทศ
ที่เยี่ยมจริงๆ นะขอรับ

189
00:11:34,694 --> 00:11:38,782
และมยองจินผู้นี้แหละ
จะทำให้โชซอนยอดเยี่ยมยิ่งขึ้นไปอีก

190
00:11:40,951 --> 00:11:42,953
ข้าขอร่วมด้วยขอรับ

191
00:11:43,829 --> 00:11:45,997
ข้าจะเป็นลูกศิษย์ของท่านไปตลอดชีวิต

192
00:11:46,081 --> 00:11:47,082
ดี

193
00:11:53,588 --> 00:11:54,756
มีเรื่องอันใดหรือ

194
00:11:57,008 --> 00:12:00,137
มันเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร

195
00:12:14,192 --> 00:12:15,986
นี่มัน…

196
00:12:17,779 --> 00:12:19,197
ไม่น่าเชื่อ…

197
00:12:25,829 --> 00:12:28,290
บ้านหลังนี้คือบ้านที่พี่สะใภ้
ของโอมันชิกอาศัยอยู่ขอรับ

198
00:12:31,376 --> 00:12:32,419
อ้าว…

199
00:12:35,046 --> 00:12:36,423
เจ้าของบ้านอยู่หรือไม่

200
00:12:36,506 --> 00:12:39,676
เราเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่กี่วัน
มีเรื่องอะไรหรือไม่เจ้าคะ

201
00:12:39,759 --> 00:12:41,386
แล้วผู้ที่เคยอยู่ก่อนหน้าเล่า

202
00:12:41,470 --> 00:12:44,598
เอ่อ หมายถึงแม่หม้าย
กับบุตรสาวสองคนใช่หรือไม่

203
00:12:44,681 --> 00:12:46,433
พวกนางกลับบ้านเกิดไปแล้วเจ้าค่ะ

204
00:12:46,516 --> 00:12:48,351
หากจำไม่ผิดอยู่ที่แกซอง…

205
00:12:49,311 --> 00:12:51,396
เหมือนว่าพวกเขาจะส่งของ

206
00:12:51,480 --> 00:12:53,565
กลับไปยังบ้านเกิดเต็มลำเรือทีเดียว

207
00:12:53,648 --> 00:12:56,693
- บ้านเกิดของพวกเขาอยู่ที่ใด
- แกซองเจ้าค่ะ

208
00:12:58,778 --> 00:13:00,947
เหตุใดจึงเป็นแกซองอีกแล้ว

209
00:13:17,214 --> 00:13:18,757
นั่นเจ้าทำอะไรอยู่

210
00:13:24,012 --> 00:13:25,680
กลับดึกนะเจ้าคะ

211
00:13:28,266 --> 00:13:29,684
นั่นจิงจูฉ่ายตากแห้งหรือ

212
00:13:30,143 --> 00:13:34,105
เจ้าเชื่อตำนานเมืองที่ว่า
กลิ่นจิงจูฉ่ายช่วยขับไล่ภูตผีได้รึ

213
00:13:34,648 --> 00:13:37,400
ข้าเพียงแต่ชอบให้กลิ่นของมัน
ลอยไปตามลมยามค่ำเจ้าค่ะ

214
00:13:37,484 --> 00:13:39,319
มันทำให้ข้ารู้สึกผ่อนคลาย

215
00:13:39,402 --> 00:13:42,531
การที่ต้องมาอยู่แปลกที่
คงทำให้เจ้าอึดอัดใจไม่น้อย

216
00:13:43,156 --> 00:13:45,033
หรือเจ้าเพียงแต่เป็นกังวล

217
00:13:45,116 --> 00:13:46,910
เรื่ององค์ชายรัชทายาท

218
00:13:49,412 --> 00:13:52,123
ไม่ต้องคิดมากไปหรอก
ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี

219
00:13:52,207 --> 00:13:55,544
ท่านพ่อเรียกตัวเจ้ามา
เพราะตระเตรียมหนทางไว้แล้ว

220
00:13:57,546 --> 00:14:01,132
องค์ชายรัชทายาท
เป็นคนเช่นไรหรือเจ้าคะ

221
00:14:01,216 --> 00:14:03,218
ข้าได้ยินว่าพระองค์
เป็นสหายของท่านพี่

222
00:14:03,718 --> 00:14:07,847
องค์ชายรัชทายาททรงปราดเปรื่อง
ด้านการบริหารบ้านเมืองมาตลอด

223
00:14:09,808 --> 00:14:11,476
พระองค์ทั้งฉลาด รอบคอบ

224
00:14:11,560 --> 00:14:14,896
และไม่เคยหวาดหวั่น
ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับอะไร

225
00:14:14,980 --> 00:14:16,982
นอกจากนี้ยังทรงเที่ยงธรรม

226
00:14:17,065 --> 00:14:20,527
เป็นผู้ที่มีพระทัยเมตตา
ต่อข้าราชบริพารและราษฎร

227
00:14:21,611 --> 00:14:23,405
พระองค์จะทรงดูแลเจ้าเป็นอย่างดี

228
00:14:24,322 --> 00:14:25,657
ข้ารับปากได้

229
00:14:25,782 --> 00:14:27,826
ข้าพอรู้มาบ้างว่าสตรีจะกังวลใจ

230
00:14:27,951 --> 00:14:30,579
ในช่วงก่อนเข้าพิธีมงคลสมรส

231
00:14:31,746 --> 00:14:35,083
- เจ้าก็คงเป็นเช่นนั้นสินะ
- แล้วบุรุษไม่เป็นหรือเจ้าคะ

232
00:14:35,166 --> 00:14:36,751
ท่านพี่กังวลใจหรือไม่

233
00:14:40,839 --> 00:14:42,591
ขออภัยเจ้าค่ะ

234
00:14:42,674 --> 00:14:46,845
ข้าได้ยินมาว่า
คู่หมั้นของท่านพี่เสียชีวิตไปแล้ว

235
00:14:46,928 --> 00:14:49,222
แม้ผู้คนทั้งโลก
จะพร่ำบอกว่านางตายไปแล้ว

236
00:14:49,306 --> 00:14:53,018
ข้าก็รู้สึกเหมือนว่านางยังอยู่

237
00:14:54,185 --> 00:14:56,021
ผู้ใดต่างก็บอกว่า

238
00:14:56,104 --> 00:14:57,647
คู่หมั้นทรยศข้า

239
00:14:58,398 --> 00:15:01,526
และสังหารครอบครัว
เพราะนางรักบุรุษอื่น

240
00:15:02,027 --> 00:15:05,196
แต่ข้าก็ไม่เชื่อข่าวลือ
ที่มาจากแกซองเหล่านั้นหรอก

241
00:15:05,280 --> 00:15:07,699
ท่านพี่ไม่เคยพูดคุย
กับนางมาก่อนไม่ใช่หรือ

242
00:15:07,782 --> 00:15:09,951
และมันยังเป็น
เพียงการแต่งงานคลุมถุงชน

243
00:15:10,035 --> 00:15:12,287
เหตุใดท่านพี่
จึงไว้ใจนางถึงเพียงนั้น

244
00:15:12,412 --> 00:15:16,082
หากเจ้ากำลังจะแต่งงานกับใครสักคน

245
00:15:17,083 --> 00:15:18,668
ระหว่างคนอื่น

246
00:15:18,752 --> 00:15:22,297
กับคู่หมั้นของเจ้า
เจ้าจะเลือกเชื่อใครมากกว่ากัน

247
00:15:28,428 --> 00:15:29,846
ข้าคงเลือกที่จะเชื่อเช่นนั้น

248
00:15:32,098 --> 00:15:35,060
ในเมื่อทุกผู้ทุกคน
ต่างก็ชี้นิ้วตราหน้านาง

249
00:15:36,895 --> 00:15:41,399
อย่างน้อยข้าก็อยากเป็นคนนึง
ที่เชื่อมั่นในตัวนางอย่างไรเล่า

250
00:15:41,483 --> 00:15:43,735
ท่านพี่ยังคงรอนางอยู่หรือเจ้าคะ

251
00:15:44,736 --> 00:15:48,156
ท่านยังคงรอนางอยู่หรือขอรับ

252
00:15:48,239 --> 00:15:49,324
นางตายไปแล้ว

253
00:15:49,407 --> 00:15:51,242
นางได้ทำความผิดร้ายแรง

254
00:15:51,326 --> 00:15:53,328
และนำความอัปยศมาให้ข้า

255
00:15:53,411 --> 00:15:54,871
ข้าจะยังรอนางได้อย่างไร

256
00:15:57,540 --> 00:16:00,126
เคยมีคนถามคำถามเดียวกันนี้กับข้า

257
00:16:00,210 --> 00:16:02,128
ยามนั้นข้าปฏิเสธไป

258
00:16:03,797 --> 00:16:05,715
เพราะรู้สึกว่าตนโง่งมนัก

259
00:16:08,468 --> 00:16:11,554
แต่เจ้าพูดถูกแล้วล่ะ
ข้ายังคงรอนางอยู่

260
00:16:11,680 --> 00:16:13,098
ผ่านมาถึงบัดนี้แล้ว

261
00:16:14,432 --> 00:16:16,017
ข้าก็ยังรอนางไม่เปลี่ยน

262
00:16:16,101 --> 00:16:19,896
แต่หากนางยังมีชีวิตอยู่…

263
00:16:19,979 --> 00:16:23,566
หากนางไม่มาตามหาท่านพี่
ทั้งที่นางยังมีชีวิตอยู่

264
00:16:23,650 --> 00:16:27,153
บางทีนางอาจไม่ได้
รักท่านพี่แล้วก็เป็น…

265
00:16:32,450 --> 00:16:34,285
ขออภัยเจ้าค่ะ

266
00:16:34,744 --> 00:16:36,871
ข้าไม่ควรเอ่ยเช่นนั้น
ทั้งที่ไม่รู้อะไรด้วย

267
00:16:36,955 --> 00:16:38,915
เจ้าอาจพูดถูกก็เป็นได้

268
00:16:39,582 --> 00:16:41,751
หากนางยังมีชีวิตอยู่
นางก็ควรจะมาหาข้า

269
00:16:41,793 --> 00:16:44,045
และหากนางไม่มา
แม้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่…

270
00:16:46,005 --> 00:16:47,507
นางก็อาจ…

271
00:16:50,760 --> 00:16:52,804
ไม่ได้อยากกลับมาหาข้า
อย่างที่เจ้ากล่าวมานั่นแหละ

272
00:16:57,892 --> 00:17:01,563
แต่ข้าดีใจนะที่มีคน
ให้พูดคุยเรื่องเหล่านี้ด้วยได้

273
00:17:01,646 --> 00:17:04,607
หากมีเรื่องอยากปรึกษา
เจ้าก็มาหาข้าได้ทุกเมื่อ

274
00:17:04,691 --> 00:17:08,194
ข้อดีนึงของข้าคือข้าเก็บความลับเก่ง

275
00:17:08,319 --> 00:17:09,404
ฉะนั้นเจ้าเชื่อใจข้าได้

276
00:17:09,487 --> 00:17:10,572
เจ้าค่ะท่านพี่

277
00:17:23,918 --> 00:17:25,253
นางถูกวางยา

278
00:17:28,131 --> 00:17:30,258
ยาพิษอยู่ในกำไลขอรับ

279
00:17:30,383 --> 00:17:32,302
แล้วชิมยองก็เป็นผู้

280
00:17:32,385 --> 00:17:34,429
มอบกำไลเส้นนี้ให้กับคุณหนูแจอี

281
00:17:34,512 --> 00:17:36,848
เช่นนั้นเขาต้องเป็นคน
ที่วางยาพิษครอบครัวนาง

282
00:17:37,807 --> 00:17:39,851
เขาคงหมุนกำไลให้ด้าน
ที่บรรจุยาพิษลงไปอยู่ข้างล่าง

283
00:17:40,810 --> 00:17:43,104
ระหว่างที่มินแจอีกกำลังคนน้ำแกง

284
00:17:43,188 --> 00:17:46,149
เป็นการใส่ยาพิษ
ลงไปในน้ำแกงอย่างแนบเนียน

285
00:17:46,733 --> 00:17:51,237
ผู้ที่บรรจุยาพิษไว้ในกำไล
ย่อมต้องหวังสังหารตระกูลมินยกครัว

286
00:17:51,321 --> 00:17:53,156
แต่เขาคงคาดไม่ถึง

287
00:17:53,239 --> 00:17:55,200
ว่ามินแจอีจะไม่กินน้ำแกงนั้น

288
00:17:55,283 --> 00:17:58,953
เช่นนั้นชิมยอง
ก็วางแผนจะสังหารคุณหนู…

289
00:17:59,913 --> 00:18:04,000
หมายถึงว่า
เขาวางแผนจะสังหารคุณหนูมินแจอีรึ

290
00:18:07,086 --> 00:18:09,923
แต่เขาจะสังหารบุตรสาว
ของเสนาบดีกรมมหาดไทยเพราะเหตุใด

291
00:18:10,048 --> 00:18:13,051
ทุกอย่างคงเกิดขึ้น
โดยบังเอิญน่ะขอรับ

292
00:18:13,927 --> 00:18:17,639
ใครสักคนในแกซองคงนำกำไลเส้นนี้ไปขาย

293
00:18:17,722 --> 00:18:19,933
มันผ่านมือคนมาเรื่อยๆ จนมาถึงฮันยาง

294
00:18:20,475 --> 00:18:23,603
และบุตรสาวของเจ้ากรมมหาดไทย
ก็บังเอิญเป็นผู้ที่ซื้อมันมา

295
00:18:24,145 --> 00:18:25,563
วันที่นางเสียชีวิต…

296
00:18:26,314 --> 00:18:27,649
ข้าหิว

297
00:18:27,732 --> 00:18:30,026
- ไปซื้อต๊อกมาให้หน่อยซิ
- เจ้าค่ะคุณหนู

298
00:18:38,701 --> 00:18:39,911
ถูกใจข้าเสียจริง

299
00:18:40,912 --> 00:18:43,623
นี่มันอะไรกัน

300
00:18:43,706 --> 00:18:44,707
เปิดได้ด้วย

301
00:18:45,416 --> 00:18:48,127
น่าสนใจนัก ยิ่งทำให้ข้าชอบเข้าไปอีก

302
00:18:58,012 --> 00:18:59,013
คุณหนู

303
00:19:01,099 --> 00:19:02,934
- คุณหนูขอรับ
- คุณหนู

304
00:19:03,017 --> 00:19:04,310
- เป็นอันใด
- คุณหนู

305
00:19:04,394 --> 00:19:07,146
คุณหนู คุณหนูเจ้าขา

306
00:19:07,230 --> 00:19:10,650
ใครก็ได้ช่วยที คุณหนู

307
00:19:11,150 --> 00:19:12,735
แต่ว่า…

308
00:19:12,819 --> 00:19:14,529
เพราะเหตุใด…

309
00:19:16,781 --> 00:19:17,907
เหตุใดชิมยอง…

310
00:19:17,991 --> 00:19:20,493
ท่านควรนำกำไลเส้นนี้
ไปส่งให้สำนักผู้ตรวจการหลวง

311
00:19:21,828 --> 00:19:24,664
เพื่อล้างมลทิน
ให้คุณหนูมินแจอีก่อนไม่ใช่หรือ

312
00:19:24,747 --> 00:19:28,001
จริงด้วย ท่านต้องส่งมอบมัน
แล้วจับคนร้ายตัวจริงให้ได้

313
00:19:28,084 --> 00:19:29,586
ไม่ช่วยอันใดหรอก

314
00:19:29,669 --> 00:19:32,463
ผู้คนเชื่อกันไปแล้วว่ากำไลเส้นนี้

315
00:19:32,547 --> 00:19:35,300
เป็นเสมือนของแทนใจของทั้งคู่

316
00:19:35,383 --> 00:19:36,759
พวกเขาก็จะบอกว่า

317
00:19:36,885 --> 00:19:39,012
มินแจอีกับชิมยอง
สมรู้ร่วมคิดกันนั่นแหละ

318
00:19:39,095 --> 00:19:40,263
แล้วเขาก็…

319
00:19:42,348 --> 00:19:43,474
ตายไปแล้วด้วย

320
00:19:43,558 --> 00:19:47,645
เขาฆ่าตัวตายและทิ้งจดหมาย
ยืนยันความรักที่มีต่อมินแจอี

321
00:19:47,770 --> 00:19:51,274
เช่นนั้นข่าวลือที่ว่าชิมยอง
กับมินแจอีเป็นชู้รักกันก็เป็นจริงรึ

322
00:19:51,357 --> 00:19:53,026
- ไม่จริง
- ไม่จริง

323
00:19:57,113 --> 00:19:59,032
เหตุใดพวกเจ้าสองคนจึงรู้ได้

324
00:20:01,618 --> 00:20:05,496
ไม่ใช่ ข้าหมายถึงว่า
ข้าไม่คิดว่าความจริงเป็นเช่นนั้น

325
00:20:05,580 --> 00:20:06,998
ข้าก็เช่นกัน

326
00:20:10,251 --> 00:20:13,004
มินแจอีไม่ปรากฏตัวเลย
หลังจากนางตกหน้าผาไป

327
00:20:13,087 --> 00:20:14,923
ดังนั้นเราคงไม่มีวันได้รู้ความจริง

328
00:20:15,048 --> 00:20:19,177
แต่เมื่อข้าได้อ่าน
จดหมายลาตายของชิมยอง

329
00:20:19,260 --> 00:20:20,470
ข้าก็รู้ได้ทันที

330
00:20:20,511 --> 00:20:22,597
ว่าเขาเชื่ออย่างสุดใจว่าตน

331
00:20:22,680 --> 00:20:24,515
กับมินแจอีเป็นคนรักกันจริงๆ

332
00:20:24,599 --> 00:20:27,101
เขาเชื่อไปได้อย่างไร

333
00:20:27,185 --> 00:20:29,646
ว่าเรื่องเข้าใจผิดเช่นนั้น
เป็นความจริง

334
00:20:29,729 --> 00:20:32,273
ใช่ว่าเขาเอาหัวไปฟาดอะไรมาเสียหน่อย

335
00:20:32,357 --> 00:20:33,900
หรือว่าเขาจะถูกผีสิง

336
00:20:33,983 --> 00:20:36,152
ต่อให้เขาถูกผีสิงจริงมันก็ยัง…

337
00:20:41,407 --> 00:20:44,744
เล่ามาเสีย
มีเรื่องอะไรที่ข้ายังไม่รู้อีก

338
00:20:44,827 --> 00:20:46,955
พวกท่านรู้อะไรก็บอกมาให้หมด

339
00:20:47,038 --> 00:20:51,709
กลีบดอกโบตั๋นแห้งของร่างทาง
ก็ถูกพบที่เรือนของท่านอาจารย์มิน

340
00:20:51,793 --> 00:20:54,420
กลีบดอกโบตั๋นแห้ง
ก็อยู่ที่แกซองด้วยรึ

341
00:20:55,254 --> 00:20:58,216
และเส้นผมของชิมยอง
ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยขอรับ

342
00:20:58,299 --> 00:21:00,093
ทั้งที่เขาไม่เคยมีผมขาวมาก่อน

343
00:21:13,815 --> 00:21:15,900
เช่นนั้นเขาก็ไม่เคย
มีเส้นผมสีขาวมาก่อน

344
00:21:16,776 --> 00:21:18,444
แต่สีผมกลับเปลี่ยนไปรึ…

345
00:21:25,994 --> 00:21:27,078
กลับดึกนะ

346
00:21:28,913 --> 00:21:30,248
ท่านพ่อ

347
00:21:31,290 --> 00:21:32,917
ข้ามีงานต้องสะสางน่ะขอรับ

348
00:21:34,711 --> 00:21:37,422
นอกจากเที่ยวเล่น
ที่ตลาดแล้วเจ้าทำอะไรอีก

349
00:21:37,505 --> 00:21:39,757
พ่อรู้ดีว่าเจ้าไม่มีงานการทำหรอก

350
00:21:39,882 --> 00:21:44,887
เจ้าคงได้ยินแล้วว่าบุตรสาว
ของเจ้ากรมมหาดไทยเพิ่งเสียชีวิตไป

351
00:21:45,972 --> 00:21:48,099
ช่วงนี้เจ้าก็
ระมัดระวังตัวด้วยแล้วกัน

352
00:21:48,182 --> 00:21:49,183
ขอรับท่านพ่อ

353
00:22:00,069 --> 00:22:01,279
ท่านพี่กลับมาแล้วรึ

354
00:22:02,405 --> 00:22:05,950
เจ้าลูกคนนี้
จะไม่ทักทายมารดาของเจ้าเสียหน่อยรึ

355
00:22:09,829 --> 00:22:11,664
- ท่านพ่อ
- หืม

356
00:22:11,998 --> 00:22:14,375
ท่านได้เห็นร่างทรง
ระหว่างการไต่สวนใช่หรือไม่

357
00:22:14,459 --> 00:22:17,336
ย่อมได้เห็นอยู่แล้วสิ
เหตุใดเจ้าจึงถามพ่อเช่นนั้น

358
00:22:17,420 --> 00:22:19,672
นางมีเส้นผมสีขาวใช่หรือไม่

359
00:22:19,756 --> 00:22:21,215
เหตุใดเจจ้าจึงรู้ได้

360
00:22:21,299 --> 00:22:22,592
ผมนางเป็นสีขาวจริงรึ

361
00:22:22,717 --> 00:22:23,968
นางช่างประหลาดนัก

362
00:22:24,052 --> 00:22:26,512
ยิ่งไปกว่านั้น
ยังมีงูมามูชิลายหินโผล่มากัด…

363
00:22:26,637 --> 00:22:27,638
งูมามูชิลายหินหรือ

364
00:22:27,722 --> 00:22:30,099
จู่ๆ ก็มีงูตัวนึงโผล่ออกมา

365
00:22:30,183 --> 00:22:32,143
กัดเข้าที่คอนาง

366
00:22:32,226 --> 00:22:34,479
ดูเหมือนว่าจะเป็นงูมามูชิลายหิน

367
00:22:34,604 --> 00:22:36,314
มีงูมามูชิลายหินด้วย…

368
00:22:37,356 --> 00:22:39,984
ทราบแล้วขอรับ ข้าขอตัวไปก่อนนะขอรับ

369
00:22:40,068 --> 00:22:41,110
เจ้าลูกคนนี้…

370
00:22:41,194 --> 00:22:43,071
ไม่ทักทายมารดาแม้แต่คำเดียว

371
00:22:43,154 --> 00:22:44,697
- ยังเดินหนีอีก
- ปล่อยเขาไปเถิด

372
00:22:44,781 --> 00:22:46,616
นั่นเจ้าคิดจะไปไหน

373
00:22:46,741 --> 00:22:49,535
- ปล่อยไปเถิด
- ไอ้คนตระกูลคิมเฮงซวย…

374
00:22:49,619 --> 00:22:53,414
โธ่ ข้าก็คนตระกูลคิมนะ
ปล่อยเขาไปเถิด

375
00:22:53,498 --> 00:22:55,917
ฮึ่ย ไอ้ลูกไม่รักดี…

376
00:22:57,210 --> 00:22:59,712
ข้าขอร้องล่ะ
จะผรุสวาทต่อหน้าข้าเชียวหรือ

377
00:23:16,229 --> 00:23:20,024
ความเหมือนกันระหว่าง
คดีจุดทิศหลักกับคดีฆาตกรรมในแกซอง

378
00:23:20,858 --> 00:23:23,486
และบัดนี้
ยังมีเรื่องงูเพิ่มขึ้นมาอีก…

379
00:23:24,612 --> 00:23:25,822
เช่นนั้น…

380
00:23:27,448 --> 00:23:29,784
เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้อง
กับรัชทายาทด้วยน่ะสิ

381
00:23:36,457 --> 00:23:39,752
เราต้องสืบหาให้ได้ว่าเหตุใดชิมยอง

382
00:23:39,877 --> 00:23:42,296
จึงใส่ยาพิษไว้ในกำไล
และใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง

383
00:23:42,380 --> 00:23:45,800
มันจะช่วยให้เราสาวไปถึงตัว
ผู้ที่ส่งจดหมายภูตผีให้พระองค์ได้

384
00:23:45,883 --> 00:23:49,345
เจ้าบอกว่าจะไม่กลับไปหาซองอน
หลังเรื่องทุกอย่างจบลง

385
00:23:49,428 --> 00:23:52,014
เช่นนั้นเจ้าวางแผน
จะกลับไปแกซองกับการัมหรือ

386
00:23:57,979 --> 00:23:59,814
หากหม่อมฉันกลับไปเป็นมินแจอี

387
00:24:02,483 --> 00:24:04,402
หม่อมฉันจะไม่กลับไปแกซองเพคะ

388
00:24:04,485 --> 00:24:05,486
เพราะเหตุใดเล่า

389
00:24:05,611 --> 00:24:07,947
หม่อมฉันเคยอาศัย
อยู่กับครอบครัวที่นั่น

390
00:24:09,282 --> 00:24:11,951
หากต้องอยู่ที่นั่นตามลำพัง
หม่อมฉันคงรู้สึกโดดเดี่ยวเกินทน

391
00:24:13,911 --> 00:24:16,831
ด้วยเหตุนี้หม่อมฉัน
จะหาสามีที่เหมาะสมให้กับการัม

392
00:24:16,914 --> 00:24:19,667
ส่วนตัวหม่อมฉัน
จะอยู่ในฮันยางตามลำพังเพคะ

393
00:24:22,879 --> 00:24:26,966
หากหม่อมฉันยังอยู่ในฮันยาง
หม่อมฉันจะได้มองเห็นพระองค์

394
00:24:27,049 --> 00:24:29,719
ในขบวนเฉลิมฉลอง
การขึ้นครองราชย์อย่างไรเล่า

395
00:24:30,303 --> 00:24:33,598
หากมีโอกาสที่หม่อมฉัน
จะได้เห็นพระองค์ขึ้นเป็นกษัตริย์

396
00:24:33,681 --> 00:24:37,351
ต่อให้ต้องเดินเท้าเป็นพันกิโล
หม่อมฉันก็ยินดีจะทำ

397
00:24:39,187 --> 00:24:43,232
หากอยู่ตามลำพัง
เจ้าจะทำอะไรหาเลี้ยงชีพ

398
00:24:44,859 --> 00:24:49,197
หม่อมฉันคงไปที่มันยอนดัง
และร่วมไขคดีกับอาจารย์คิมนานๆ ครั้ง

399
00:24:49,280 --> 00:24:50,698
เราจะได้ไขคดี

400
00:24:50,781 --> 00:24:52,950
ช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์
ให้ผู้คนอย่างไรล่ะเพคะ

401
00:24:53,034 --> 00:24:54,785
เอ้อ จริงสิ

402
00:24:55,453 --> 00:24:57,872
เราจะสอนตัวอักษรฮันกึล
ให้กับเด็กๆ ด้วยเช่นกัน

403
00:24:57,955 --> 00:24:59,874
แม้ขุนนางจะใช้ตัวอักษรจีนกัน

404
00:24:59,957 --> 00:25:01,876
แต่ตัวอักษรฮันกึลของชาติเราง่ายกว่า

405
00:25:01,959 --> 00:25:04,629
ด้วยเหตุนี้ทุกผู้ทุกคน
ไม่ว่าจะมาจากชนชั้นใดก็เรียนได้

406
00:25:04,712 --> 00:25:06,964
แทนที่จะสอนเด็กจากตระกูลมีอันจะกิน

407
00:25:07,048 --> 00:25:09,592
หม่อมฉันจะสอนเด็กจากชนชั้นอื่นเพคะ

408
00:25:09,675 --> 00:25:11,302
หากพระองค์ขึ้นครองราชย์

409
00:25:11,385 --> 00:25:13,554
โปรดพระราชทานฮีซา
ให้หม่อมฉันได้หรือไม่

410
00:25:13,638 --> 00:25:16,015
(ฮีซา: การบริจาคเงินหรือสิ่งของ
เพื่อจุดประสงค์ใดจุดประสงค์หนึ่ง)

411
00:25:17,099 --> 00:25:19,602
ในเมื่อเจ้าคิดจะอยู่
ในฮันยางตัวคนเดียว…

412
00:25:20,770 --> 00:25:22,855
เจ้าอยากอยู่ในบ้านแบบใดกันล่ะ

413
00:25:25,149 --> 00:25:28,569
จะเป็นบ้านหลังคามุงจาก
หรือห้องเพียงหนึ่งห้องก็อยู่ได้เพคะ

414
00:25:28,653 --> 00:25:29,737
แต่หม่อมฉัน

415
00:25:31,072 --> 00:25:33,991
อยากให้มีต้นซัลกู
ขึ้นอยู่หน้าบ้านสักต้นเพคะ

416
00:25:37,620 --> 00:25:39,205
หากเจ้าอยู่ตามลำพัง

417
00:25:40,790 --> 00:25:42,750
เจ้าจะไม่คิดถึงข้าหรอกหรือ

418
00:25:45,086 --> 00:25:48,256
หม่อมฉันจะคิดถึงพระองค์ทุกครั้ง
ที่ตะวันขึ้นทางทิศตะวันออกเลยเพคะ

419
00:25:48,381 --> 00:25:50,424
อย่างไรเสีย
พระองค์ก็ประทับอยู่ในทิศนั้น

420
00:25:53,094 --> 00:25:54,762
ในเมื่อตะวันขึ้นทุกวัน

421
00:25:54,845 --> 00:25:57,807
หม่อมฉันก็จะ
คิดถึงพระองค์ทุกวันเลยเพคะ

422
00:25:59,350 --> 00:26:04,188
แล้วองค์รัชทายาทล่ะเพคะ
จะทรงคิดถึงหม่อมฉันหรือไม่

423
00:26:08,734 --> 00:26:12,780
ข้าก็คงจะนึกถึงเจ้าขึ้นมา
เป็นบางครั้งบางครากระมัง

424
00:26:14,323 --> 00:26:16,993
เช่นยามที่เห็น
ขันทีหนุ่มวิ่งโร่อยู่ในวัง

425
00:26:17,076 --> 00:26:19,495
หรือเห็นขันทีที่เย็บปักถักร้อยเก่ง

426
00:26:19,578 --> 00:26:23,833
หรือขันทีที่ประพฤติตัว
ข้ามหน้าข้ามตาผู้อาวุโสกว่า

427
00:26:23,916 --> 00:26:27,420
ข้าคงจะนึกถึงเจ้าในเวลาเช่นนั้นแหละ

428
00:26:55,281 --> 00:26:57,074
เหตุใดจึงซื้อไปมากเพียงนี้หรือ

429
00:26:58,659 --> 00:27:01,412
ข้าซื้อมากก็ดีกับเจ้าแล้วไม่ใช่รึ

430
00:27:01,495 --> 00:27:02,997
ข้ามีเหตุผลก็แล้วกัน

431
00:27:03,080 --> 00:27:04,332
นั่นสินะ

432
00:27:04,415 --> 00:27:06,917
ว่าแต่
จะส่งกลับไปที่บ้านเกิดใช่หรือไม่

433
00:27:07,043 --> 00:27:08,919
ที่นั่นอยู่กันกี่หลังคาเรือน

434
00:27:09,045 --> 00:27:11,964
เจ้าจึงต้องซื้อข้าวของมากมาย
ส่งไปให้ทุกเดือนเช่นนี้

435
00:27:12,048 --> 00:27:14,925
ในครอบครัวมีเพียงเจ้า
หาเลี้ยงพวกเขาแค่คนเดียวหรือ

436
00:27:15,051 --> 00:27:16,218
อย่าถามให้มากความเลย

437
00:27:21,223 --> 00:27:25,644
หลีกทางไป
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการจะผ่านทาง

438
00:27:25,770 --> 00:27:26,771
หลีกทาง

439
00:27:26,854 --> 00:27:29,565
- หยุดมันไว้
- ถอยไปเสีย

440
00:27:29,648 --> 00:27:31,317
วัตถุในนี้ล้ำค่านัก

441
00:27:31,400 --> 00:27:32,943
หลบไปให้พ้นทางเสีย

442
00:27:33,027 --> 00:27:34,028
ไปๆ

443
00:27:34,653 --> 00:27:36,447
ไปต่อได้

444
00:27:37,073 --> 00:27:41,160
หลีกทางไป
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการจะผ่านทาง

445
00:27:48,376 --> 00:27:50,753
เหตุใดจึงไม่ตอบข้าเล่า

446
00:27:50,878 --> 00:27:52,296
เงยหน้าขึ้นมา

447
00:27:53,547 --> 00:27:57,635
เจ้าเป็นใคร ทำงานทำการอยู่ที่ใด

448
00:27:57,718 --> 00:28:00,388
ข้าเป็นเพียงคนเฝ้าโรงเตี๊ยม

449
00:28:00,471 --> 00:28:02,098
ใช้ชีวิตหากินวันต่อวันขอรับ

450
00:28:03,474 --> 00:28:04,475
หยุดก่อน

451
00:28:08,020 --> 00:28:09,188
เงยหน้าขึ้นมาซิ

452
00:28:10,481 --> 00:28:13,651
ไม่ใช่เจ้า ข้าหมายถึงคนที่หน้ากลมๆ

453
00:28:13,776 --> 00:28:15,653
ใช่ เจ้านั่นแหละ เงยหน้าขึ้นมา

454
00:28:17,738 --> 00:28:18,781
ขอรับใต้เท้า

455
00:28:19,740 --> 00:28:20,741
ให้ข้าลง

456
00:28:30,334 --> 00:28:33,671
เจ้าน่ะ เคยเห็นข้ามาก่อนใช่หรือไม่

457
00:28:34,922 --> 00:28:37,007
วันที่ท่านทำเครื่องลายครามตก…

458
00:28:37,091 --> 00:28:38,342
ไม่ใช่วันนั้น

459
00:28:39,218 --> 00:28:42,763
คนโดดเดี่ยวอย่างข้าจะเคย
พบท่านได้อย่างไรกันขอรับ

460
00:28:42,847 --> 00:28:44,974
เอาไป ถือดีๆ ล่ะ

461
00:28:48,436 --> 00:28:52,356
แต่ข้ามั่นใจว่า
เคยเห็นเจ้ามาก่อนแน่ๆ

462
00:28:52,481 --> 00:28:53,899
มองหน้าข้าซิ

463
00:28:53,983 --> 00:28:57,069
เจ้าแน่ใจแล้วรึว่า
ไม่เคยเจอข้ามาก่อนจริงๆ

464
00:28:58,821 --> 00:29:01,615
สาบานต่อฟ้าดินเลยขอรับ
ว่าข้าไม่เคยเจอท่านมาก่อนจริงๆ

465
00:29:03,826 --> 00:29:06,078
ข้าเองก็สาบาน

466
00:29:06,203 --> 00:29:09,748
กับฟ้าดินได้เลยว่าเคยเห็นเจ้ามาก่อน

467
00:29:09,874 --> 00:29:11,584
แต่ที่ใดกันนะ

468
00:29:12,460 --> 00:29:13,544
ช่างเถอะ

469
00:29:13,627 --> 00:29:17,548
ข้าคงจำผิดไปเอง
หน้าตาพวกเจ้าก็เหมือนกันไปหมด

470
00:29:17,631 --> 00:29:19,758
รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาแท้ๆ…

471
00:29:24,346 --> 00:29:25,639
เจ้านี่เอง

472
00:29:26,223 --> 00:29:28,100
ตอนนี้ข้านึกออกแล้ว

473
00:29:35,524 --> 00:29:36,984
ฤดูหนาวปีก่อน…

474
00:29:40,613 --> 00:29:44,783
เจ้านำถ่านมาส่ง
ที่เรือนข้าใช่หรือไม่

475
00:29:47,036 --> 00:29:50,498
ไม่ใช่ขอรับใต้เท้า
ข้าเป็นคนเก็บสมุนไพรขอรับ

476
00:29:51,373 --> 00:29:52,917
เช่นนั้นก็ช่างเถอะ

477
00:29:53,000 --> 00:29:54,668
เคยเห็นเจ้าที่ใดกันนะ

478
00:29:56,086 --> 00:29:57,713
ถือเครื่องลายครามนั่นดีๆ

479
00:29:57,796 --> 00:30:01,383
หากมันแตกล่ะก็
ข้าจะทุบเจ้าให้แหลกตามมันไปเลยเชียว

480
00:30:02,384 --> 00:30:03,594
ให้ตาย…

481
00:30:05,054 --> 00:30:06,597
สะอึกหาอะไร

482
00:30:06,680 --> 00:30:07,681
เอามานี่

483
00:30:10,100 --> 00:30:11,185
ไปนำทางต่อ

484
00:30:11,894 --> 00:30:13,354
ไม่ได้เรื่อง

485
00:30:13,437 --> 00:30:17,900
หลีกทางไป
ท่านเสนาบดีกรมตุลาการจะผ่านทาง

486
00:30:18,484 --> 00:30:21,820
หลีกทางไป ท่านเสนาบดีกรมตด…

487
00:30:21,946 --> 00:30:23,364
ตุลาการโว้ย

488
00:30:23,781 --> 00:30:25,199
ข้าตักให้พูนชามเลย

489
00:30:25,908 --> 00:30:27,368
ทานให้อร่อยนะเจ้าคะ

490
00:30:31,413 --> 00:30:33,082
ไม่ต้องช่วยงานหรอก

491
00:30:34,166 --> 00:30:37,169
แต่ท่านพี่บอกว่า
เราควรตอบแทนเท่าที่ทำได้นี่ขอรับ

492
00:30:37,253 --> 00:30:39,588
เราจะช่วยเก็บโต๊ะตัวนั้นด้วย

493
00:30:40,381 --> 00:30:43,551
พวกเจ้าไม่ต้องทำงาน
หรือตอบแทนอะไรหรอก

494
00:30:43,634 --> 00:30:45,427
สอนเด็กๆ เช่นนั้นไม่ได้นะ

495
00:30:52,518 --> 00:30:53,978
เอ้า ไปทำส่วนของเจ้าเสีย

496
00:30:55,104 --> 00:30:57,982
คนเราต้องรู้รักษาตัวรอดเอาไว้

497
00:30:58,816 --> 00:31:01,986
แต่ข้าไม่ได้ให้ทำเช่นนี้
เพื่อชดใช้ค่าอาหารหรอก

498
00:31:02,111 --> 00:31:04,863
บิดามารดาไม่ควร
เลี้ยงบุตรราวทาสเช่นนั้น

499
00:31:06,448 --> 00:31:09,118
ข้าขอสอนในฐานะบิดาของพวกเจ้า

500
00:31:11,787 --> 00:31:14,373
เฮ้ย มานี่หน่อยซิ มันดอก

501
00:31:14,456 --> 00:31:16,083
มาทางนี้หน่อย

502
00:31:18,586 --> 00:31:20,421
เจ้าสองคนไม่ต้อง

503
00:31:24,216 --> 00:31:26,427
ที่มันยอนดังนั่นน่ะ

504
00:31:26,510 --> 00:31:28,721
พวกเจ้ารู้ใช่หรือไม่
ว่านั่นเป็นที่ข้า

505
00:31:28,846 --> 00:31:32,850
ข้าให้บุรุษสติเฟื่องผู้นั้น
เช่าก็จริง

506
00:31:32,975 --> 00:31:35,394
แต่ไม่นานคงต้องไล่ที่เขาเสีย

507
00:31:35,477 --> 00:31:37,980
เพราะไม่รู้ว่า
เขาทำอะไรข้างในนั้นบ้าง

508
00:31:38,063 --> 00:31:40,566
พักนี้เขาก็เงียบไปมากแล้วไม่ใช่หรือ

509
00:31:40,649 --> 00:31:41,900
จะตีตนไปก่อนไข้ทำไม

510
00:31:41,984 --> 00:31:44,528
แต่บัณฑิตสองคน
ที่มาประจำก็ดูไม่น่าไว้วางใจนะ

511
00:31:45,195 --> 00:31:46,739
บัณฑิตรูปงามน่ะรึ

512
00:31:46,822 --> 00:31:49,450
ท่านบัณฑิตทั้งหลายเป็นคนดี

513
00:31:49,533 --> 00:31:51,243
เจ้านั่นแหละเป็นอะไร

514
00:31:51,327 --> 00:31:53,912
หรือกำลังทำวางโต
เพราะคิดว่าตนเป็นเจ้าของบ้าน

515
00:31:54,705 --> 00:31:56,582
ข้ามีบ้านถึงสองหลัง

516
00:31:56,665 --> 00:32:00,336
เจ้าเคยเห็นผู้ใดแถวนี้
มีบ้านถึงสองหลังบ้างเล่า

517
00:32:00,419 --> 00:32:02,379
แล้วอย่างไร เจ้าจะคิดจะทำอย่างไร

518
00:32:02,796 --> 00:32:03,881
เขยิบมาใกล้ๆ

519
00:32:05,215 --> 00:32:08,469
ไม่กี่วันก่อน ยามที่บุตรสาว
ของเจ้ากรมมหาดไทยตายตก

520
00:32:08,552 --> 00:32:11,180
ข้าเห็นบัณฑิต
คนที่รูปร่างอรชรราวกับสตรี

521
00:32:11,305 --> 00:32:13,349
แอบขโมยกำไลไป

522
00:32:13,474 --> 00:32:14,975
จากศพ

523
00:32:15,059 --> 00:32:17,728
พวกเขาขโมยของจากคนตายเชียวนะ

524
00:32:17,811 --> 00:32:21,065
ทั้งบุรุษสองคนจากมันยอนดัง
ทั้งบัณฑิตสองคนนั้น

525
00:32:21,148 --> 00:32:22,232
ต่างก็ร่วมมือกัน

526
00:32:22,316 --> 00:32:25,611
ข้าเห็นพวกเขาส่งสายตา
ให้สัญญาณกันเช่นนี้

527
00:32:25,694 --> 00:32:28,405
มันเป็นแผนการที่วางไว้แล้ว
พวกนั้นคืออาชญากรชัดๆ

528
00:32:28,489 --> 00:32:32,618
มีคนตายทั้งคนยังกล้าขโมยกำไลไป
และยังเป็นกำไลถูกๆ เสียด้วย

529
00:32:32,701 --> 00:32:34,578
คิดว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่

530
00:32:34,662 --> 00:32:37,289
ข้าว่าหัวขโมยพวกนั้น…

531
00:32:39,416 --> 00:32:41,794
คิดว่าพวกเขามาจากบยอกชอนหรือไม่

532
00:32:41,877 --> 00:32:45,506
บุตรชายคนเล็กของท่านอัครมหาเสนาบดี
กลับมาเกลือกกลั้ว

533
00:32:45,589 --> 00:32:47,883
กับพวกโจรบยอกชอนเสียได้

534
00:32:47,966 --> 00:32:50,844
หากเขาเป็นบุตรชายของข้า ข้าจะ…

535
00:32:50,928 --> 00:32:52,888
เจ้าจะทำอันใด จะทำอะไร หา

536
00:32:52,971 --> 00:32:54,431
มันน่านัก…

537
00:32:55,349 --> 00:32:59,520
ข้าเพียงแต่จะบอกว่าถ้าพวกเขา
มาจากบยอกชอน เราก็ควรขับไล่ออกไป…

538
00:32:59,603 --> 00:33:01,647
เออ ไปเสีย
กลับไปล้างเล้าไก่ของเจ้าเถอะ

539
00:33:01,772 --> 00:33:03,482
ไปไป๊

540
00:33:07,152 --> 00:33:11,407
เหตุใดทุกคนจึงเกลียดคน
ที่มาจากบยอกชอนล่ะขอรับ

541
00:33:11,907 --> 00:33:13,367
ใครๆ ก็เกลียดเรา

542
00:33:13,450 --> 00:33:17,413
เมื่อไม่กี่วันก่อน พี่เห็นคน
ถูกขับไล่เพราะมาจากบยอกชอน

543
00:33:17,496 --> 00:33:21,041
เจ้าจึงไม่ควรเที่ยวบอกใคร
ว่ามาจากบยอกชอนอย่างไรเล่า

544
00:33:22,668 --> 00:33:27,381
ทุกคนที่มาจากบยอกชอน
เป็นหัวขโมยจริงๆ หรือขอรับ

545
00:33:39,017 --> 00:33:41,228
พ่อได้ข่าวว่าเจ้า
อาการดีขึ้นแล้วอย่างนั้นสินะ

546
00:33:41,311 --> 00:33:43,397
ขอประทานอภัยที่ลูก
ทำให้กังวลพระทัยพ่ะย่ะค่ะ

547
00:33:43,480 --> 00:33:44,940
พ่อจะเร่งงานอภิเษกสมรสของเจ้า

548
00:33:45,899 --> 00:33:49,278
เสด็จพ่อ ทรงรอก่อนจะดีกว่าหรือไม่…

549
00:33:49,403 --> 00:33:53,031
บุตรสาวของญาติของเสนาบดีฝ่ายซ้าย
จะมาเป็นชายาของเจ้า

550
00:33:54,241 --> 00:33:55,117
เช่นนั้น…

551
00:33:55,200 --> 00:33:58,495
เจ้าย่อมรู้ดีว่าเสนาบดีฝ่ายซ้าย
กับหัวหน้าหน่วยฮันนั้น

552
00:33:58,579 --> 00:34:00,289
จงรักภักดีเพียงใด

553
00:34:00,914 --> 00:34:04,001
ด้านอัครมหาเสนาบดี
ก็เป็นผู้ที่เที่ยงตรงและอุทิศตน

554
00:34:04,084 --> 00:34:07,171
ความภักดีที่เขามีต่อพ่อ
บริวารคนใดก็ไม่อาจเทียบเท่าได้

555
00:34:07,254 --> 00:34:10,132
เสนาบดีฝ่ายขวา
จึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่อีกต่อไป

556
00:34:10,215 --> 00:34:12,801
แต่หากเป็นเช่นนั้น
ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะกลายมาเป็น

557
00:34:12,885 --> 00:34:14,553
พระญาติกับเสด็จพ่อนะพ่ะย่ะค่ะ

558
00:34:14,636 --> 00:34:16,513
หากเจ้าจะขึ้นเป็นกษัตริย์

559
00:34:17,431 --> 00:34:19,892
เจ้าจำเป็นต้องมี
ตระกูลขุนนางคอยหนุนหลัง

560
00:34:19,975 --> 00:34:21,685
จงจำไว้ว่าการมีอิทธิพลเหนือกว่า

561
00:34:21,769 --> 00:34:23,771
คือส่วนหนึ่งของการเมือง

562
00:34:23,854 --> 00:34:27,316
ในโชซอนมีเพียงตระกูลเดียว
ที่สามารถต่อกรกับตระกูลโชได้

563
00:34:27,399 --> 00:34:29,193
นั่นก็คือตระกูลฮัน

564
00:34:29,276 --> 00:34:31,028
อย่างที่เจ้าเคยกล่าวไว้

565
00:34:31,111 --> 00:34:33,697
หากใต้เท้าโชสั่งให้
กลุ่มมือสังหารจัดการกับเจ้าในพาจู

566
00:34:33,781 --> 00:34:35,532
เจ้าคิดว่ามันมีความหมายว่าอย่างไร

567
00:34:35,616 --> 00:34:39,036
มันคือการกระทำที่แสดงถึง
ความมักใหญ่ใฝ่สูงที่จะจำกัดเจ้า

568
00:34:39,119 --> 00:34:42,331
เพื่อให้องค์ชายใหญ่มยองอัน
ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์แทน

569
00:34:42,414 --> 00:34:45,042
หากพวกมันต้องการให้
องค์ชายใหญ่มยองอันครองบัลลังก์

570
00:34:45,125 --> 00:34:48,921
ก็ย่อมแปลว่าพวกมันต้องการกดราชสำนัก
ให้อยู่ใต้อำนาจของพวกมัน

571
00:34:49,046 --> 00:34:51,006
หากเจ้าไม่อาจขึ้นครองราชย์ได้

572
00:34:52,716 --> 00:34:54,384
ตระกูลของเราจะต้องเสี่ยง

573
00:34:55,052 --> 00:34:57,971
การอภิเษกสมรสครั้งนี้
นอกจากจะสำคัญต่อเจ้าแล้ว

574
00:34:58,055 --> 00:35:01,767
ยังสำคัญต่ออนาคตของโชซอนด้วยเช่นกัน

575
00:35:01,850 --> 00:35:04,102
จงร่วมมือกับฝั่งอัครมหาเสนาบดีเสีย

576
00:35:04,186 --> 00:35:07,105
มันเป็นหนทางเดียว
ที่เจ้าจะได้ขึ้นครองราชย์

577
00:35:08,148 --> 00:35:09,149
เข้าใจหรือไม่

578
00:35:22,788 --> 00:35:25,582
แม้เจ้ามีแขน
แขนของเจ้าจะไม่อาจใช้การได้

579
00:35:25,666 --> 00:35:28,168
แม้เจ้ามีขา
ขาของเจ้าจะไม่อาจก้าวเดินได้

580
00:35:28,252 --> 00:35:31,046
เจ้าจะแก่ตัวและตายเพียงลำพัง

581
00:35:31,171 --> 00:35:33,549
ไร้ซึ่งภรรยาหรือลูกหลาน

582
00:36:02,369 --> 00:36:04,162
นี่เป็นรางวัลที่ฝ่าบาท

583
00:36:04,246 --> 00:36:06,331
ประทานให้ทุกคน
ที่ผ่านการทดสอบความภักดี

584
00:36:06,415 --> 00:36:10,002
ขอให้พวกเจ้าเป็นขันที
ที่จงรักภักดีต่อพระองค์ล่ะ

585
00:36:10,627 --> 00:36:11,879
- ขอรับ
- ขอรับ

586
00:36:15,716 --> 00:36:18,343
ไม่นึกเลยว่า
จะได้ทานของเลิศรสเช่นนี้

587
00:36:18,427 --> 00:36:19,678
น้ำตาจะไหล

588
00:36:20,846 --> 00:36:22,014
อร่อยหรือไม่

589
00:36:22,097 --> 00:36:23,181
- ทานเสียสิ
- ได้

590
00:36:51,418 --> 00:36:53,211
ทรงทิ้งสิ่งใดไปหรือพ่ะย่ะค่ะ

591
00:36:55,756 --> 00:36:57,090
ดวงใจของข้า

592
00:36:59,885 --> 00:37:00,928
นางกำนัลชเว

593
00:37:02,179 --> 00:37:04,723
ท่านเคยรับใช้เสด็จพี่
ผู้ล่วงลับของข้าใช่หรือไม่

594
00:37:05,724 --> 00:37:07,351
เพคะองค์รัชทายาท

595
00:37:07,476 --> 00:37:08,518
เช่นนั้นเสด็จพี่

596
00:37:10,103 --> 00:37:14,232
ทำอย่างไรยามที่พระองค์
มีเรื่องหนักพระทัยมากมาย

597
00:37:14,316 --> 00:37:17,361
องค์ชายอึยฮยอนทรงไม่เคยลืมว่า

598
00:37:17,444 --> 00:37:21,406
ในฐานะว่าที่กษัตริย์
สักวันนึงพระองค์ต้องขึ้นครองราชย์

599
00:37:21,490 --> 00:37:24,785
พระองค์ทรงเตือนสติพระองค์เองเสมอ
ว่าในสายตาบริวารนั้น

600
00:37:24,868 --> 00:37:28,580
กษัตริย์เปรียบเสมือนเทพเจ้า
จึงทรงตัดความรู้สึกชั่ววูบออกเพคะ

601
00:37:30,457 --> 00:37:31,458
นั่นสินะ

602
00:37:36,588 --> 00:37:38,548
มันเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบ

603
00:37:39,508 --> 00:37:42,552
จะเก็บความรู้สึกเช่นนั้นไว้ทำไม
หากข้าไม่อาจแสดงออกได้

604
00:37:44,846 --> 00:37:47,891
ของกำนัลที่ไม่อาจมอบให้ใครได้
จะมีประโยชน์อันใด

605
00:37:49,685 --> 00:37:50,644
บัดนี้

606
00:37:53,146 --> 00:37:54,481
ทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว

607
00:38:24,803 --> 00:38:27,973
กระหม่อมกำลังจะไปเข้าเฝ้าพอดี
กระหม่อมมีเรื่องจะทูลพ่ะย่ะค่ะ

608
00:38:30,559 --> 00:38:33,729
พวกเจ้าไปเสีย ข้าต้องคุย
กับหัวหน้าหน่วยฮันตามลำพัง

609
00:38:47,242 --> 00:38:50,203
กระหม่อมไปพบ
พี่สะใภ้ของโอมันชิกตามรับสั่ง

610
00:38:50,287 --> 00:38:52,247
แต่นางกลับจากไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ

611
00:38:52,330 --> 00:38:53,832
เมื่อลองถามเพื่อนบ้านของนาง

612
00:38:53,915 --> 00:38:56,460
ก็ได้ทราบว่านางออกเดินทาง
ไปยังแกซองเมื่อไม่กี่วันก่อน

613
00:38:56,543 --> 00:38:59,796
โอมันชิกเคยส่งของไปยังแกซองเสมอ
แล้วนี่พี่สะใภ้ของเขาก็ยังไปที่นั่น

614
00:38:59,880 --> 00:39:01,840
เหตุใดทุกอย่าง
จึงเชื่อมโยงกับแกซองเช่นนี้

615
00:39:04,301 --> 00:39:05,302
ขอบใจ

616
00:39:06,303 --> 00:39:07,804
เจ้าทำได้ดีมาก

617
00:39:07,888 --> 00:39:09,681
พระองค์ดูพระวรกายแข็งแรง
กระหม่อมก็เบาใจ

618
00:39:09,765 --> 00:39:11,349
ทรงรู้สึกดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่

619
00:39:12,517 --> 00:39:13,643
ดีขึ้นมากแล้วล่ะ

620
00:39:14,311 --> 00:39:18,148
ว่าแต่ กระหม่อมไม่เห็นขันทีโก
ติดตามพระองค์ในขบวนเสด็จ

621
00:39:18,231 --> 00:39:19,983
ขาของเขาเป็นอย่างไร

622
00:39:23,695 --> 00:39:26,198
เมื่อวันนั้นที่พาจู
เขาได้รับบาดเจ็บที่ขาน่ะพ่ะย่ะค่ะ

623
00:39:26,740 --> 00:39:30,410
เขาลากขาเช่นนั้น
ไปทั่วเขาเพื่อตามหาพระองค์

624
00:39:30,494 --> 00:39:31,787
ทรงไม่ทราบหรือ

625
00:39:55,977 --> 00:39:58,980
องค์รัชทายาท
วันนี้หม่อมฉันนำของอร่อยมาถวาย

626
00:40:04,069 --> 00:40:07,155
มันเป็นขนมที่ฝ่าบาทประทานให้เพคะ

627
00:40:07,280 --> 00:40:10,450
ทรงเคยได้ยินเรื่อง
ขนมพระราชทานของฝ่าบาทหรือไม่

628
00:40:11,076 --> 00:40:12,828
หม่อมฉันไม่น่าทานเองหมด

629
00:40:12,911 --> 00:40:15,914
จึงนำมาแบ่ง
ให้พระองค์เสวยด้วยกันเพคะ

630
00:40:15,997 --> 00:40:17,290
หม่อมฉันจริงใจหรือไม่

631
00:40:34,683 --> 00:40:37,018
- เจ้าบาดเจ็บมาหรือไม่
- ไม่เพคะ

632
00:40:37,144 --> 00:40:38,854
หม่อมฉันปลอดภัยดี

633
00:40:38,937 --> 00:40:40,897
เจ้ามีบาดแผลที่ใดอีกหรือไม่

634
00:40:40,981 --> 00:40:42,274
แค่เล็กน้อยเพคะ

635
00:40:58,331 --> 00:41:00,167
ข้าบอกให้เจ้าล้าง

636
00:41:00,250 --> 00:41:02,836
หินหมึกกับฝนแท่งหมึก
ก่อนข้ากลับมาไม่ใช่หรือ

637
00:41:02,919 --> 00:41:05,589
เพคะ หม่อมฉันจะจัดการ
ตามรับสั่งเดี๋ยวนี้

638
00:41:19,311 --> 00:41:22,105
ฝ่าบาทตรัสเรื่องอะไรหรือเพคะ

639
00:41:22,189 --> 00:41:25,483
องค์รัชทายาทดูว้าวุ่นพระทัย
ตั้งแต่เสด็จกลับมาแล้วน่ะเพคะ

640
00:41:25,567 --> 00:41:27,444
เสด็จพ่อตรัสเรื่องอภิเษกสมรสน่ะ

641
00:41:30,697 --> 00:41:32,824
อ๋อ เรื่องการอภิเษกสมรสนี่เอง…

642
00:41:35,452 --> 00:41:37,746
เจ้ามีเรื่องที่อยาก
บอกข้าอยู่ไม่ใช่หรืออย่างไร

643
00:41:38,496 --> 00:41:39,497
เอ๊ะ

644
00:41:39,581 --> 00:41:42,417
ที่เพิงของหมอยาในพาจูอย่างไรเล่า

645
00:41:42,834 --> 00:41:46,004
องค์รัชทายาท หม่อมฉันมีสิ่ง
ที่อยากทูลพระองค์อยู่

646
00:41:46,087 --> 00:41:49,049
ได้โปรดฟื้นคืนสติ
มารับฟังหม่อมฉันด้วยเถิดเพคะ

647
00:41:49,174 --> 00:41:53,178
บอกข้ามาเสียสิว่า
เมื่อตอนนั้นเจ้าจะบอกสิ่งใดกับข้า

648
00:41:53,261 --> 00:41:57,265
ในเมื่อพระองค์กำลังจะอภิเษกแล้ว
หม่อมฉันคงไม่อาจเอ่ยออกไปได้

649
00:41:58,892 --> 00:42:00,602
เหตุใดจึงเงียบเช่นนั้นเล่า

650
00:42:03,647 --> 00:42:04,981
หม่อมฉันลืมไปแล้วเพคะ

651
00:42:08,068 --> 00:42:10,195
ข้าได้ยินมาว่า
ขาเจ้าเจ็บจากที่พาจูหรือ

652
00:42:11,279 --> 00:42:13,323
เหตุใดจึงไม่บอกอะไรข้าเล่า

653
00:42:13,406 --> 00:42:15,742
หม่อมฉันเจ็บตัว
เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพคะ

654
00:42:15,825 --> 00:42:17,494
อย่าได้กังวลพระทัยเลย

655
00:42:17,577 --> 00:42:19,621
ไม่ว่าข้าจะกังวลเรื่องเจ้าหรือไม่

656
00:42:19,704 --> 00:42:21,248
เจ้าก็ควรบอกข้าก่อน

657
00:42:21,331 --> 00:42:25,252
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ากลับโกหกข้า
บอกว่าเจ้าไม่เป็นอะไรเสียได้

658
00:42:25,377 --> 00:42:27,545
แล้วจะทรงให้หม่อมฉันโอดครวญเรื่องขา

659
00:42:27,629 --> 00:42:30,840
ขณะที่พระองค์ทรงได้รับบาดเจ็บสาหัส
จนเกือบสวรรคตหรือ

660
00:42:31,132 --> 00:42:34,386
เหตุใดทรงชอบบ่นถึง
เรื่องราวที่เกิดขึ้นไปแล้วด้วยเพคะ

661
00:42:34,469 --> 00:42:35,345
บ่นรึ

662
00:42:35,470 --> 00:42:37,389
ยามใดที่ข้าว่ากล่าวตักเตือน

663
00:42:37,472 --> 00:42:40,600
เจ้าควรขอโทษขอโพยต่างหาก
เจ้าเด็กมารยาททรามนี่

664
00:42:40,684 --> 00:42:42,811
แล้วดูซิ หมึกก็ไม่ยอมฝนให้ข้า

665
00:42:47,148 --> 00:42:50,110
เจ้าจะไม่ยอมปริปาก
ขอโทษแม้แต่คำเดียวสินะ

666
00:42:50,610 --> 00:42:52,445
ดื้อด้านเสียจริง

667
00:42:54,406 --> 00:42:56,741
- อะไร
- รับสั่งให้หม่อมฉันฝนหมึกไม่ใช่รึ

668
00:42:56,825 --> 00:42:58,576
หยิบพู่กันมาสิเพคะ

669
00:43:07,877 --> 00:43:09,087
ขอประทานอภัย

670
00:43:15,468 --> 00:43:16,469
ไม่ต้องแล้ว

671
00:43:18,471 --> 00:43:19,889
เจ้าออกไปได้

672
00:43:24,894 --> 00:43:26,896
รั้งรออะไรอยู่
ข้าบอกว่าออกไปได้อย่างไรเล่า

673
00:43:27,897 --> 00:43:31,693
แต่หม่อมฉันต้องคอย
อยู่ข้างพระองค์นี่เพคะ

674
00:43:34,237 --> 00:43:36,114
เจ้ากำลังทำให้ข้ารู้สึกอึดอัดใจ

675
00:43:36,906 --> 00:43:37,907
อย่างไรนะเพคะ

676
00:43:38,825 --> 00:43:40,785
หม่อมฉันทำให้พระองค์
ทรงอึดอัดพระทัยหรือ

677
00:43:40,910 --> 00:43:41,911
เจ้า…

678
00:43:44,456 --> 00:43:46,249
ช่างจำนรรจานัก

679
00:43:46,333 --> 00:43:47,584
และยังดื้อรั้น

680
00:43:47,667 --> 00:43:49,544
ทำให้ข้าต้องพูดซ้ำๆ ซากๆ

681
00:43:49,627 --> 00:43:53,673
บ่อยครั้งเจ้ามักซุ่มซ่ามและทำพลาด
มัวสนใจแต่เรื่องที่อยู่ในหัวเจ้า

682
00:43:53,757 --> 00:43:55,967
ที่สำคัญ เจ้าไม่มีใจ
จะรับใช้ข้าแม้แต่นิด

683
00:43:56,051 --> 00:43:58,845
ไม่ยุติธรรมเลยเพคะ หม่อมฉันก็ทำ…

684
00:43:58,928 --> 00:44:02,432
นอกจากนี้ เจ้ายังประพฤติตน
ไม่สมเป็นสตรีสักกระผีกเดียว

685
00:44:02,515 --> 00:44:03,850
ทั้งดื่มเหล้ายาปลาปิ้ง

686
00:44:03,933 --> 00:44:07,854
ทั้งใช้คำพูดคำจาหยาบคาย
กล้าเอ่ยความคิดโสมมออกมาได้

687
00:44:07,937 --> 00:44:09,147
โดยไม่อายปาก

688
00:44:09,272 --> 00:44:12,484
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ายังตกหลุมรัก
บุรุษอีกคนทั้งที่แต่งกายเป็นขันที

689
00:44:12,567 --> 00:44:15,904
ไม่รู้จักว่าเวลาใดควรเดิน
เวลาใดควรวิ่ง สักแต่จะมุทะลุ

690
00:44:15,987 --> 00:44:18,865
ถึงได้บาดเจ็บซ้ำซากอย่างไรเล่า
ที่พาจู เจ้าก็ขาเจ็บ

691
00:44:18,948 --> 00:44:23,411
ในการทดสอบความภักดี เจ้าก็เจ็บตัว
ยามข้าเป็นห่วง เจ้าก็ไม่สนใจใยดี

692
00:44:23,495 --> 00:44:26,915
แล้วยังไม่ยอมไปหาซองอนอีก
ตกลงว่าบุรุษที่เจ้าตกหลุมรักเป็นใคร

693
00:44:30,418 --> 00:44:32,837
เหตุใดพระองค์ทรงอยาก
ทราบเรื่องนั้นถึงเพียงนี้ล่ะเพคะ

694
00:44:32,921 --> 00:44:34,881
จะรับสั่งให้หม่อมฉันตบแต่งกับเขารึ

695
00:44:35,757 --> 00:44:38,051
ใช่ เจ้าจงไปหาเขาเสีย

696
00:44:41,513 --> 00:44:46,101
วันนี้ทรงอยากทำร้ายจิตใจหม่อมฉัน
เช่นนั้นหรือเพคะ ทรงมีอะไรจะตรัสอีก

697
00:44:46,184 --> 00:44:47,143
เจ้า…

698
00:44:49,145 --> 00:44:50,480
เจ้าช่าง…

699
00:44:53,149 --> 00:44:54,943
ดูไม่เจริญตาเสียเหลือเกิน

700
00:44:56,569 --> 00:44:58,905
ครานี้ทรงตำหนิใบหน้า
ของหม่อมฉันหรือเพคะ

701
00:44:58,988 --> 00:45:01,533
ใช่เพคะ หม่อมฉันหน้าตาอัปลักษณ์นัก

702
00:45:01,616 --> 00:45:04,911
จนดูเหมือนว่าบุรุษที่หม่อมฉัน
มีใจให้จะเกลียดหม่อมฉันเช่นกัน

703
00:45:06,246 --> 00:45:07,372
เจ้าออกไปได้

704
00:45:07,914 --> 00:45:10,208
นี่เป็นคำสั่ง ข้าบอกให้ออกไป
ไม่ได้ยินหรืออย่างไร

705
00:45:27,684 --> 00:45:29,853
นี่เป็นขนมที่ฝ่าบาทประทานให้

706
00:45:29,978 --> 00:45:32,147
แก่ผู้ที่ผ่านการทดสอบความภักดีเพคะ

707
00:45:33,064 --> 00:45:35,984
หม่อมฉันอดกลั้นไว้เพื่อนำมัน…

708
00:45:36,860 --> 00:45:40,071
กลับมาถวายและทานพร้อมกับพระองค์

709
00:45:40,155 --> 00:45:42,323
แต่ในเมื่อพระองค์กลับทรงตำหนิ

710
00:45:42,449 --> 00:45:44,576
ข้อบกพร่องของหม่อมฉัน
อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

711
00:45:44,659 --> 00:45:47,662
หม่อมฉันก็ขอตัว
ไปทำความสะอาดแล้วกันเพคะ

712
00:45:48,746 --> 00:45:50,081
เชิญเสวยเถิดเพคะ

713
00:46:27,452 --> 00:46:29,579
เสด็จพ่อตรัสเรื่องอภิเษกสมรสน่ะ

714
00:46:30,788 --> 00:46:32,165
อภิเษกสมรส…

715
00:46:33,208 --> 00:46:37,045
นั่นสินะ องค์ชายรัชทายาท
ทรงใกล้จะต้องอภิเษกแล้ว

716
00:47:04,948 --> 00:47:07,742
การพบพานเพียงชั่วครา
อาจพลิกผันชีวิตได้

717
00:47:07,825 --> 00:47:10,036
สตรีที่มีความทะเยอทะยานเช่นนาง

718
00:47:10,119 --> 00:47:12,205
เหตุใดมาจากไปง่ายดายถึงเพียงนี้

719
00:47:12,789 --> 00:47:15,041
ขอเจ้าจงไปสู่สุคติเถิด

720
00:47:15,124 --> 00:47:17,001
ไปสู่สุคตินะขอรับ

721
00:47:19,754 --> 00:47:21,548
โธ่…

722
00:47:23,466 --> 00:47:26,177
ไม่น่าเลย ซูฮยาง

723
00:47:27,720 --> 00:47:29,264
โธ่เอ๊ย

724
00:47:32,850 --> 00:47:34,519
โธ่…

725
00:47:40,567 --> 00:47:41,693
เสียใจด้วย

726
00:47:41,776 --> 00:47:44,362
ขอบคุณที่มาร่วมงานนะขอรับ

727
00:47:44,445 --> 00:47:48,866
ฝ่าบาททรงอยาก
ให้ท่านหยุดพักเสียหน่อย

728
00:47:48,950 --> 00:47:51,536
- ท่านน่าจะ…
- ไม่ได้หรอกขอรับ

729
00:47:51,619 --> 00:47:52,996
ข้าควรทำงานต่อ

730
00:47:53,079 --> 00:47:57,417
อีกไม่นานจะมีการคัดเลือกพระชายาแล้ว
ข้ายังมีงานอื่นต้องสะสางอีกขอรับ

731
00:47:57,542 --> 00:48:01,004
แม้จะยากลำบาก
แต่ก็ขอให้เข้มแข็งไว้นะขอรับ

732
00:48:01,087 --> 00:48:02,171
ขอรับใต้เท้า

733
00:48:03,381 --> 00:48:04,716
เข้าไปเถิด

734
00:48:07,510 --> 00:48:09,095
เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร

735
00:48:09,178 --> 00:48:11,598
บุตรสาวของเขากลับมาตายตกเสียได้

736
00:48:11,681 --> 00:48:14,892
พวกเขาควรชันสูตรศพ
เพื่อหาสาเหตุการเสียชีวิต

737
00:48:14,976 --> 00:48:16,227
ไม่ใช่หรอกหรือ

738
00:48:16,311 --> 00:48:17,979
โธ่ถัง

739
00:48:18,062 --> 00:48:20,815
นางยังไม่ทันได้แต่งงาน
เป็นฝั่งเป็นฝาเลย

740
00:48:20,898 --> 00:48:24,902
จะให้คนชันสูตรชั้นต่ำ
แตะต้องศพของนางหรือ

741
00:48:24,986 --> 00:48:26,529
คิดได้อย่างไร

742
00:48:27,488 --> 00:48:29,616
มันถือว่าล่วงเกินไม่ใช่รึ

743
00:48:34,329 --> 00:48:36,914
เสนาบดีกรมมหาดไทย

744
00:48:36,998 --> 00:48:39,167
ไม่ได้ร้องขอให้มีการชันสูตรศพรึ

745
00:48:40,710 --> 00:48:42,545
อย่างไรเสีย ไม่แปลกที่การชันสูตร

746
00:48:42,629 --> 00:48:44,672
จะถูกมองว่าเป็นเรื่องบัดสี

747
00:48:44,756 --> 00:48:47,467
เนื่องจากนักชันสูตร
จะต้องเห็นร่างเปลือยเปล่าของสตรี

748
00:48:47,550 --> 00:48:49,761
แต่หากไม่ทำการชันสูตร

749
00:48:49,844 --> 00:48:53,139
หาสาเหตุการเสียชีวิตของนาง
นางคงไม่อาจไปสู่สุคติได้นะพ่ะย่ะค่ะ

750
00:48:55,475 --> 00:48:57,644
องค์ชายรัชทายาท
ราชองครักษ์แทกังขอเข้าเฝ้า

751
00:48:58,186 --> 00:48:59,187
เข้ามาได้

752
00:49:10,365 --> 00:49:13,034
พัคฮันซูพาดพิงตระกูลโชจริงๆ น่ะรึ

753
00:49:13,117 --> 00:49:15,870
พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมได้ยินมากับหู

754
00:49:15,953 --> 00:49:17,288
ไม่ใช่พัคฮันซูเท่านั้น

755
00:49:17,372 --> 00:49:21,042
เขากล่าวว่ายังมีคนอื่นจากตระกูลโช
ที่ได้รับเงินมากกว่าอยู่

756
00:49:21,125 --> 00:49:24,003
ค่อนข้างชัดเจนว่าผู้ที่ให้เงิน
ก็คือใต้เท้าโชพ่ะย่ะค่ะ

757
00:49:24,087 --> 00:49:26,798
เขาไม่มีทางทำเรื่องนั้น
เพียงเรื่องเดียวหรอกกระมัง

758
00:49:26,881 --> 00:49:30,551
เขาต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในบยอกชอนเมื่อสิบปีก่อนเป็นแน่

759
00:49:30,677 --> 00:49:32,762
เขายังบอกอีกว่า
มีเรื่องจะบอกใต้เท้าโช

760
00:49:32,845 --> 00:49:35,848
ซึ่งมันจะเป็นสิ่งที่อาจพลิกโฉมโลก
ได้เลยทีเดียวพ่ะย่ะค่ะ

761
00:49:38,309 --> 00:49:42,397
นำหลักฐานที่พิสูจน์ว่าเขาได้เงิน
จากเสนาบดีฝ่ายขวามาให้ข้า

762
00:49:42,480 --> 00:49:45,441
หลังจากนั้นข้าจะไปหาเขาด้วยตัวเอง

763
00:49:51,906 --> 00:49:52,949
รัชทายาท

764
00:49:53,908 --> 00:49:57,245
เหตุใดพระองค์จึงทรงอยากทราบ
ความจริงเกี่ยวกับบยอกชอนหรือ

765
00:49:59,288 --> 00:50:02,917
หากทรงได้ทราบความจริงแล้ว
จะทรงทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ

766
00:50:03,000 --> 00:50:05,461
หากมีสิ่งใดผิดพลาดไปจริงๆ

767
00:50:05,545 --> 00:50:07,588
ข้าก็จะแก้ไขให้มันถูกต้อง

768
00:50:07,672 --> 00:50:11,008
หากผู้ใดถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม
ข้าก็จะล้างมลทินให้

769
00:50:11,092 --> 00:50:12,927
หากผู้ใดต้องเจ็บปวด

770
00:50:13,720 --> 00:50:15,722
ข้าก็จะช่วยปลอบขวัญ

771
00:50:15,805 --> 00:50:16,848
และหาก…

772
00:50:18,224 --> 00:50:20,351
ผู้ใดสมควรถูกตัดสินว่ามีความผิด

773
00:50:22,478 --> 00:50:24,147
ข้าก็จะทำให้มันได้รับโทษ

774
00:50:28,985 --> 00:50:30,862
ระหว่างที่เจ้าพยายามหาหลักฐาน…

775
00:50:36,117 --> 00:50:38,161
ทรงมีสิ่งใด
ให้กระหม่อมรับใช้อีกหรือไม่

776
00:50:40,747 --> 00:50:43,249
ข้าอยากให้เจ้าหาบ้านสักหลัง

777
00:50:43,332 --> 00:50:46,335
ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมันยอนดัง

778
00:50:46,419 --> 00:50:48,337
มันจะเป็นสถานศึกษาไว้สอนเด็กๆ

779
00:50:48,421 --> 00:50:50,548
ชั้นบนต้องมีพื้นที่กว้างขวาง

780
00:50:50,631 --> 00:50:52,925
และด้วยเหตุที่ผู้อาศัย
จะเป็นสตรีเพียงคนเดียว

781
00:50:53,009 --> 00:50:55,052
สืบดูด้วยว่า
เพื่อนบ้านรอบข้างเป็นอย่างไร

782
00:50:56,179 --> 00:50:57,180
แล้วก็…

783
00:50:58,681 --> 00:51:01,893
หากมองเห็นตะวันขึ้นด้วยก็จะดีมาก

784
00:51:02,852 --> 00:51:04,270
พ่ะย่ะค่ะองค์รัชทายาท

785
00:51:05,146 --> 00:51:07,732
และหน้าบ้านต้องมี
ต้นซัลกูด้วยหนึ่งต้น

786
00:51:07,815 --> 00:51:09,609
แต่หากไม่มีล่ะก็

787
00:51:09,692 --> 00:51:12,153
ส่งคนไปแอบปลูก
ต้นซัลกูงามๆ ไว้สักต้นเสีย

788
00:51:12,862 --> 00:51:13,946
พ่ะย่ะค่ะองค์รัชทายาท

789
00:51:54,946 --> 00:51:57,573
มีเพียงกำไลของข้าที่แตกต่างออกไป

790
00:52:12,797 --> 00:52:14,298
เช่นนั้นเขาก็

791
00:52:14,382 --> 00:52:17,718
วางแผนจะสังหารครอบครัวข้า
ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วหรือ

792
00:52:26,644 --> 00:52:28,646
(คดีฆาตกรรมแกซอง)

793
00:52:28,729 --> 00:52:29,981
(ซง กา มยอล อี)

794
00:52:30,064 --> 00:52:31,816
(ร่างทรง คดีจุดทิศหลัก)

795
00:52:34,902 --> 00:52:37,029
(องค์ชายรัชทายาท)

796
00:52:45,371 --> 00:52:49,208
บัณฑิตพัคก็คือองค์ชายรัชทายาท

797
00:52:49,292 --> 00:52:50,710
ผู้ที่ขุดดินยังทำไม่ได้

798
00:52:51,377 --> 00:52:54,005
เขาไม่โผล่หน้ามาหนึ่งเดือนเต็ม

799
00:52:55,089 --> 00:52:56,716
ตรงกับตอนที่รัชทายาทถูกกักตัว

800
00:52:56,799 --> 00:53:00,136
- ท่านทำสิ่งใดเพื่อรัชทายาทบ้าง
- พอดีว่าข้าไปจัดการธุระส่วนตัวน่ะ

801
00:53:00,219 --> 00:53:01,637
ข้าไปฝึกขุดดินมา

802
00:53:01,721 --> 00:53:04,515
ท่านฝึกขุดดินตลอดทั้งเดือนเลยหรือ

803
00:53:05,391 --> 00:53:07,101
ส่วนขันทีโก…

804
00:53:07,143 --> 00:53:09,562
- จะตรวจสอบพิษด้วยข้าวสินะขอรับ
- รู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรือ

805
00:53:09,645 --> 00:53:12,857
ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ใช่
นางในดวงใจของท่าน

806
00:53:12,940 --> 00:53:15,318
แต่ข้ามาขอให้ท่านร่วมไขคดีด้วยขอรับ

807
00:53:15,735 --> 00:53:16,861
ขันทีโกก็คือ

808
00:53:20,281 --> 00:53:21,741
มินแจอีจากแกซอง

809
00:53:30,958 --> 00:53:32,752
ดูกระดานอีกแล้วหรือขอรับ

810
00:53:34,128 --> 00:53:35,671
เจ้าก็ลองมาดูบ้างสิ

811
00:53:35,755 --> 00:53:38,049
ว่ามีสิ่งใดที่หลุดรอด
จากสายตาตนไปบ้าง

812
00:53:46,599 --> 00:53:48,768
(ซง กา มยอล อี
คนส่งสาส์น)

813
00:53:48,851 --> 00:53:51,854
จริงด้วย คนส่งสาส์นขอรับ

814
00:53:51,938 --> 00:53:54,482
คุณหนูมินแจอี
เคยเห็นใบหน้าของเขาที่แกซอง

815
00:53:54,565 --> 00:53:57,902
ซึ่งนางบอกว่าไม่ใช่คนเดียว
กับที่ถูกพบเป็นศพขอรับ

816
00:53:57,985 --> 00:54:02,615
- พูดเรื่องอันใดกัน
- บุรุษที่คุณหนูมินแจอีเห็น

817
00:54:02,698 --> 00:54:05,576
คือราชองครักษ์ส่วนพระองค์

818
00:54:05,660 --> 00:54:07,328
ของรัชทายาทขอรับ

819
00:54:08,913 --> 00:54:10,039
จำข้าไม่ได้หรือ

820
00:54:10,122 --> 00:54:12,959
ข้าอย่างไรเล่า
คิมมยองจินแห่งมันยอนดัง

821
00:54:13,084 --> 00:54:17,046
ทว่า ณ เวลานั้น
เขากลับอยู่ที่วังขอรับ

822
00:54:17,129 --> 00:54:18,506
ที่แปลกกว่าก็คือ

823
00:54:19,674 --> 00:54:24,011
ย้อนไปยามที่กระดาษสีแดงถูกโปรย
คนผู้นั้นที่มีผ้าปิดบังใบหน้า

824
00:54:24,095 --> 00:54:27,431
และโจมตีเราก็คือ
องครักษ์ผู้นั้นเช่นกัน

825
00:54:27,515 --> 00:54:30,685
คุณหนูมินแจอีคงสติ
ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นแน่

826
00:54:30,810 --> 00:54:34,146
คนเราจะอยู่พร้อมกันสองที่ได้อย่างไร

827
00:54:34,230 --> 00:54:36,649
ใช่ว่าเขาจะมีพลังเหนือธรรมชาตินี่

828
00:54:36,732 --> 00:54:38,943
คุณหนูมินแจอีเคยมาที่มันยอนดังรึ

829
00:54:39,068 --> 00:54:40,069
เอ๊ะ

830
00:54:40,152 --> 00:54:42,571
นางเคยเห็นศพของคนส่งสาส์นจากที่ใด

831
00:54:42,655 --> 00:54:45,282
และอีกอย่าง นางจะเคยเห็นบุรุษ

832
00:54:45,408 --> 00:54:49,328
ที่โจมตีเราในวัน
ที่กระดาษแดงถูกโปรยได้อย่างไร

833
00:54:52,415 --> 00:54:54,417
ได้อย่างไรกันนะ…

834
00:54:57,378 --> 00:55:00,047
ข้าก็ไม่แน่ใจนักขอรับ

835
00:55:00,131 --> 00:55:02,425
ข้าเพียงแต่ฟังมาจากขันทีโกเท่านั้น

836
00:55:02,508 --> 00:55:04,510
ข้าจะเขียนเพิ่มไว้นะขอรับ

837
00:55:15,396 --> 00:55:17,356
ส่วนเจ้าก็คือจางการัม

838
00:55:17,481 --> 00:55:19,316
ข้ารับใช้ของคุณหนูมินแจอี

839
00:55:19,817 --> 00:55:20,943
(อยู่พร้อมกันสองที่)

840
00:55:34,749 --> 00:55:38,085
ก็ว่าผู้ใดดูคุ้นหน้า
ขันทีโกนี่เอง ไม่เจอกันนานนะ

841
00:55:39,170 --> 00:55:40,671
ขอรับใต้เท้า

842
00:55:48,012 --> 00:55:50,014
เป็นอย่างไรบ้างเล่า

843
00:55:51,849 --> 00:55:54,643
อยู่วังตะวันออกสบายดีหรือไม่

844
00:55:56,604 --> 00:56:00,357
สบายดีขอรับ ข้าชอบที่นั่น

845
00:56:03,611 --> 00:56:06,072
ที่เจ้าชอบน่ะวังตะวันออก

846
00:56:06,155 --> 00:56:08,115
หรือรัชทายาทกันแน่

847
00:56:08,365 --> 00:56:11,285
ว่าอย่างไรนะ ไม่มีขันทีคนไหน
ไม่ชอบองค์ชายรัชทายาท…

848
00:56:11,368 --> 00:56:12,703
เป็นเช่นนั้นนี่เอง

849
00:56:13,704 --> 00:56:15,915
เจ้าชอบรัชทายาทเช่นนั้นสินะ

850
00:56:18,709 --> 00:56:20,795
ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว

851
00:56:20,878 --> 00:56:24,048
แน่นอน ไม่แปลกๆ

852
00:56:26,175 --> 00:56:29,929
ใต้เท้า ข้าอยู่ระหว่างทำงาน
เช่นนั้นคงต้องขอตัวก่อนนะขอรับ

853
00:56:30,012 --> 00:56:33,724
ได้ๆ เอ้า เชิญไปทำงานต่อเถิด

854
00:56:52,910 --> 00:56:54,745
ฝีมือการวาดแย่เสียจริง

855
00:56:54,870 --> 00:56:57,373
ไม่แปลกที่ไม่มีใครจดนางได้

856
00:56:59,750 --> 00:57:01,460
ใครวาดกัน

857
00:57:19,603 --> 00:57:22,898
องค์หญิง กำลังจะไปหา
องค์ชายมยองอันเช่นกันหรือ

858
00:57:22,982 --> 00:57:25,609
ลูกได้ข่าวว่าน้องพูดจาเพ้อเจ้อ
และเอาแต่อาเจียนเพคะ

859
00:57:26,819 --> 00:57:28,612
ทำอย่างไรกันดี

860
00:57:32,950 --> 00:57:35,911
พระอาการขององค์ชายใหญ่
แย่ลงอีกแล้วหรือ

861
00:57:41,333 --> 00:57:44,837
องค์ชาย เสวยสักคำเถิด

862
00:57:45,504 --> 00:57:48,048
- ลองเสียหน่อย
- พอเถิดองค์หญิง

863
00:57:48,132 --> 00:57:50,426
ต่อให้เสวยเข้าไป
ประเดี๋ยวก็จะอาเจียนออกมาอยู่ดี

864
00:57:50,509 --> 00:57:52,553
อย่าบังคับให้พระองค์เสวยเลย

865
00:57:52,678 --> 00:57:56,515
องค์ชาย หากไม่ยอมเสวยอะไรเลย
พระวรกายจะไม่ไหวเอานะ

866
00:57:57,391 --> 00:57:59,435
นางกำนัลฮัน ช่วยออกไปก่อน

867
00:58:00,102 --> 00:58:01,103
เพคะ

868
00:58:02,146 --> 00:58:04,565
เจ้ากลัวอะไรหรือ

869
00:58:04,648 --> 00:58:07,526
ผู้ที่จุดไฟเผาต้นบ๊วย
ไม่ใช่ภูตผีหรอกนะ

870
00:58:07,610 --> 00:58:08,861
เป็นฝีมือมนุษย์ต่างหาก

871
00:58:08,944 --> 00:58:10,946
เสด็จพี่ฮวานทรงไขปริศนาได้หมดแล้ว

872
00:58:11,822 --> 00:58:15,451
เสด็จพี่ฮายอน
ข้ากลัวผู้คนมากกว่าพ่ะย่ะค่ะ

873
00:58:15,534 --> 00:58:18,621
คนเราสามารถทำได้ทุกอย่างไม่ใช่หรือ

874
00:58:21,081 --> 00:58:23,959
หากผู้ที่จุดไฟเผาต้นบ๊วย
ทำสิ่งที่อุกอาจเช่นนั้นได้

875
00:58:24,043 --> 00:58:27,087
เขาก็สามารถสังหารลูก
ได้ง่ายดายพ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่

876
00:58:27,171 --> 00:58:29,215
เหตุใดจึงคิดเช่นนั้นเล่า

877
00:58:30,299 --> 00:58:33,052
เรื่องนั้นไม่มีวันเกิดขึ้นหรอก

878
00:58:33,135 --> 00:58:34,762
เจ้าต้องเข้มแข็งไว้นะ

879
00:58:34,845 --> 00:58:36,597
เสด็จแม่ตรัสได้ถูกแล้ว

880
00:58:36,680 --> 00:58:39,391
เสด็จแม่ เสด็จพี่ฮวาน
และพี่ก็อยู่ที่นี่กับเจ้า

881
00:58:39,475 --> 00:58:42,686
เช่นเดียวกับเสด็จพ่อ
กษัตริย์แห่งโชซอน

882
00:58:42,770 --> 00:58:44,772
ไม่มีผู้ใดกล้าทำร้ายเจ้าหรอก

883
00:58:49,902 --> 00:58:51,403
เป็นอันใดไป

884
00:58:51,487 --> 00:58:53,989
ดูอะไรอยู่หรือ มองหน้าพี่นี่สิ

885
00:58:54,448 --> 00:58:56,075
ไม่ใช่ข้า

886
00:58:56,158 --> 00:58:57,368
ไม่ใช่ข้านะเสด็จพี่อึยฮยอน

887
00:58:59,411 --> 00:59:01,163
เจ้าเห็นภาพหลอนหรือ

888
00:59:01,247 --> 00:59:03,582
เสด็จพี่อึยฮยอนรึ
ไม่มีผู้ใดอยู่เสียหน่อย

889
00:59:03,707 --> 00:59:05,000
ไม่ใช่

890
00:59:05,084 --> 00:59:06,919
ข้าไม่ได้ทำ

891
00:59:07,002 --> 00:59:08,879
ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ ข้าสาบานได้

892
00:59:09,004 --> 00:59:10,464
เจ้าเป็นอันใดไป

893
00:59:10,547 --> 00:59:13,801
ข้าไม่รู้จริงๆ
ว่าท่านกำลังเสวยโกฐเขมาต้ม

894
00:59:13,884 --> 00:59:15,803
ข้าไม่รู้อะไรจริงๆ

895
00:59:15,886 --> 00:59:19,014
และไม่รู้ด้วยว่า
หากเสวยพร้อมกับลูกท้อ

896
00:59:19,098 --> 00:59:20,474
มันจะเป็นพิษร้าย

897
00:59:20,557 --> 00:59:21,850
หากข้ารู้

898
00:59:21,934 --> 00:59:25,646
ข้าก็คงไม่ถวายลูกท้อ
ให้กับเสด็จพี่เป็นแน่

899
00:59:30,859 --> 00:59:33,654
เสด็จแม่ เป็นฝีมือลูกเองพ่ะย่ะค่ะ

900
00:59:33,737 --> 00:59:35,489
ลูกถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน…

901
00:59:35,906 --> 00:59:37,825
นี่เจ้าพูดบ้าอันใดออกมา

902
00:59:37,950 --> 00:59:39,868
อยากให้ชีวิตจบเพียงเท่านี้หรือ

903
00:59:41,620 --> 00:59:44,873
พระมเหสี ฝ่าบาทเสด็จเพคะ

904
01:00:45,100 --> 01:00:47,061
- กียอก
- กียอก

905
01:00:47,144 --> 01:00:49,146
- คียุก
- คียุก

906
01:00:49,229 --> 01:00:51,106
- อียุง
- อียุง

907
01:00:51,190 --> 01:00:53,359
- ทีกึน
- ทีกึน

908
01:00:53,484 --> 01:00:55,444
- นีอึน
- นีอึน

909
01:01:02,326 --> 01:01:05,746
หม่อมฉันจะคิดถึงพระองค์ทุกครั้ง
ที่ตะวันขึ้นทางทิศตะวันออกเลยเพคะ

910
01:01:05,829 --> 01:01:07,956
อย่างไรเสีย
พระองค์ก็ประทับอยู่ในทิศนั้น

911
01:01:08,082 --> 01:01:09,500
ในเมื่อตะวันขึ้นทุกวัน

912
01:01:09,583 --> 01:01:12,336
หม่อมฉันก็จะ
คิดถึงพระองค์ทุกวันเลยเพคะ

913
01:01:12,419 --> 01:01:16,924
แล้วองค์รัชทายาทล่ะเพคะ
จะทรงคิดถึงหม่อมฉันหรือไม่

914
01:01:17,674 --> 01:01:22,012
ข้าก็คงจะนึกถึงเจ้าขึ้นมา
เป็นบางครั้งบางครากระมัง

915
01:01:23,013 --> 01:01:24,181
แจอี

916
01:01:25,974 --> 01:01:29,812
ข้าจะคิดถึงเจ้าทุกวัน

917
01:01:30,771 --> 01:01:34,066
ยามใดที่ข้าไปหอหนังสือ
ข้าจะคิดถึงเจ้า

918
01:01:36,235 --> 01:01:38,654
ยามใดที่ข้าไปห้องของเจ้า

919
01:01:38,779 --> 01:01:40,823
ข้าจะคิดถึงเจ้า

920
01:01:40,906 --> 01:01:44,368
ดังนั้นข้าจะปกป้องเจ้า
เช่นเดียวกับที่เจ้าปกป้องข้า

921
01:01:45,077 --> 01:01:46,745
ข้าจะคิดถึงเจ้า

922
01:01:48,080 --> 01:01:49,623
ยามที่นั่งอยู่ในห้องของข้า

923
01:01:50,833 --> 01:01:53,210
ยามที่เห็นขันทีร่างเล็กและผอมบาง…

924
01:01:54,044 --> 01:01:55,921
ยามที่ข้าแต่งตัว

925
01:01:56,839 --> 01:01:59,883
และยามที่ข้าไปที่ใดก็ตาม
ในวังอันกว้างใหญ่แห่งนี้

926
01:02:01,009 --> 01:02:03,095
ข้าจะคิดถึงเจ้า

927
01:02:05,848 --> 01:02:09,810
แจอี หากเจ้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้

928
01:02:09,893 --> 01:02:12,312
ข้าก็จะต้องอยู่ในวังเพียงลำพัง

929
01:02:14,982 --> 01:02:16,817
หากเจ้าจากข้าไป

930
01:02:18,152 --> 01:02:20,529
ผู้ใดจะพูดคุยกับข้า

931
01:02:22,281 --> 01:02:24,950
ผู้ใดจะเป็นที่พึ่งให้กับข้า

932
01:02:25,033 --> 01:02:26,410
และผู้ใดจะทำให้ข้า…

933
01:02:27,828 --> 01:02:29,413
ยิ้มได้กัน

934
01:02:55,564 --> 01:02:57,774
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

935
01:02:57,983 --> 01:03:00,611
บุรุษโง่งมที่เจ้ามีใจให้มันเป็นใคร

936
01:03:00,694 --> 01:03:02,404
โซอึนจากตระกูลฮัน…

937
01:03:02,488 --> 01:03:06,116
ตอนที่ข้าไปแกะสลักป้ายหลุมศพ
ให้บุตรสาวของข้า ข้าได้ยินข่าวลือ

938
01:03:06,200 --> 01:03:08,118
จะเอาแต่นั่งดูอย่างเดียวน่ะหรือ

939
01:03:08,202 --> 01:03:10,746
กระหม่อมเกรงว่าหากทรงไล่ตามพวกมัน
พระองค์จะทรงเป็นอันตราย

940
01:03:10,829 --> 01:03:11,997
เช่นนั้นก็ปกป้องข้าสิ

941
01:03:12,080 --> 01:03:14,166
เช่นนั้นแล้ว
ทรงเชื่อกระหม่อมได้อย่างไร

942
01:03:14,249 --> 01:03:16,835
ข้าเห็นเจ้าใกล้ครัวที่เรือนข้าแน่

943
01:03:16,919 --> 01:03:19,087
แต่งกายเป็นขันทีแล้วตาฝ้าฟางรึ

944
01:03:19,171 --> 01:03:22,299
แม่ต้องได้รู้ความจริง
จึงจะสามารถปกป้องเจ้าได้

945
01:03:22,382 --> 01:03:23,383
เสด็จแม่

946
01:03:23,467 --> 01:03:25,469
ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องโกหกรึ