1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:25,943 --> 00:00:27,445
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,528 --> 00:00:30,990
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์
และศาสนาในเรื่อง)

9
00:00:31,073 --> 00:00:32,408
(เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,491 --> 00:00:33,909
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดงถ่ายทำโดยใช้)

11
00:00:33,993 --> 00:00:35,828
(อุปกรณ์ประกอบและเทคนิคพิเศษ)

12
00:00:36,412 --> 00:00:37,913
เจ้าเป็นอันใดไป

13
00:00:37,997 --> 00:00:40,666
เรื่องที่เสด็จพี่
กำลังเสวยโกฐเขมาต้ม

14
00:00:40,750 --> 00:00:42,668
ข้าไม่รู้จริงๆ

15
00:00:42,752 --> 00:00:46,505
และไม่รู้ด้วยว่าหากเสวย
พร้อมกับลูกท้อมันจะเป็นพิษร้าย

16
00:00:46,589 --> 00:00:49,592
หากข้ารู้

17
00:00:49,675 --> 00:00:51,761
ข้าก็คงไม่ถวายลูกท้อ
ให้กับเสด็จพี่เป็นแน่

18
00:00:55,306 --> 00:00:58,017
เสด็จแม่ เป็นฝีมือลูกเองพ่ะย่ะค่ะ

19
00:00:58,100 --> 00:00:59,727
ลูกถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน…

20
00:01:00,352 --> 00:01:02,146
นี่เจ้าพูดบ้าอันใดออกมา

21
00:01:02,229 --> 00:01:04,190
อยากให้ชีวิตจบเพียงเท่านี้หรือ

22
00:01:06,025 --> 00:01:09,236
พระมเหสี ฝ่าบาทเสด็จเพคะ

23
00:01:18,037 --> 00:01:20,498
ฝ่าบาท เสด็จมาเยี่ยม
องค์ชายใหญ่หรือเพคะ

24
00:01:23,292 --> 00:01:26,170
เป็นอะไรกัน เกิดเรื่องอันใดขึ้น

25
00:01:26,253 --> 00:01:28,339
เหตุใดต้องบังคับให้ลูกเงียบด้วยเล่า

26
00:01:30,758 --> 00:01:32,468
ไม่มีอะไรเพคะ เสด็จพ่อ

27
00:01:32,551 --> 00:01:35,054
เพียงแต่ระยะนี้
องค์ชายใหญ่ไม่ค่อยได้บรรทม

28
00:01:36,222 --> 00:01:38,057
จึงมีอาการเห็นภาพหลอนเพคะ

29
00:01:48,567 --> 00:01:51,487
เห็นภาพหลอนเช่นนั้นรึ
เจ้าเห็นอะไรบ้างเล่า

30
00:01:56,826 --> 00:01:59,537
น้องเอาแต่ฝันเห็น
ต้นบ๊วยที่ไฟลุกท่วมเพคะ

31
00:02:03,332 --> 00:02:05,251
เจ้าตัวร้อนอย่างกับไฟ

32
00:02:05,334 --> 00:02:06,961
ที่เห็นภาพหลอนคงเพราะเหตุนี้

33
00:02:07,044 --> 00:02:11,048
ไหนจะไม่ยอมกินข้าวกินปลาอีก
ที่ไฟไหม้ต้นบ๊วยก็ไม่ได้เป็นเพราะ

34
00:02:11,131 --> 00:02:13,133
คำสาปตระกูลซงอะไรหรอก

35
00:02:13,217 --> 00:02:16,554
ลูกพ่อ บุรุษต้องเข้มแข็ง
และดุดันไว้เข้าใจหรือไม่

36
00:02:41,120 --> 00:02:43,873
ลูกได้ข่าวว่าน้องพูดจาเพ้อเจ้อ
และเอาแต่อาเจียนเพคะ

37
00:02:43,956 --> 00:02:46,166
ที่ว่าพูดจาเพ้อเจ้อ
จะเป็นเรื่องอะไรกันนะ

38
00:02:47,793 --> 00:02:49,920
(ตอนที่ 16)

39
00:02:58,888 --> 00:02:59,972
องค์รัชทายาท

40
00:03:00,055 --> 00:03:02,516
กระหม่อมขอทูลถามได้หรือไม่
ว่าผู้ใดจะมาอาศัยอยู่ที่นี่

41
00:03:03,976 --> 00:03:06,395
บ้านหลังนี้จะถูกใช้เป็นสถานศึกษาน่ะ

42
00:03:07,187 --> 00:03:10,024
จัดหาโต๊ะมาวางไว้ชั้นบนด้วยเล่า

43
00:03:13,736 --> 00:03:15,696
- กียอก
- กียอก

44
00:03:15,779 --> 00:03:17,740
- คียุก
- คียุก

45
00:03:17,823 --> 00:03:19,742
- ทีกึน
- ทีกึน

46
00:03:21,911 --> 00:03:26,165
สตรีที่จะมาอาศัยอยู่ที่นี่
คือขันทีโกใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

47
00:03:27,416 --> 00:03:29,001
นางมีคู่หมั้นแล้วไม่ใช่รึ

48
00:03:29,376 --> 00:03:31,462
นางจะไม่ไปหา
หัวหน้าหน่วยฮันหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ

49
00:03:33,797 --> 00:03:37,509
นางบอกว่าจะแยกมาอยู่ตามลำพังน่ะ

50
00:03:38,636 --> 00:03:40,930
เจ้าเด็กนั่นจะไร้มารยาทไปถึงไหน…

51
00:03:41,013 --> 00:03:42,640
หมายถึงคุณหนูนั่น

52
00:03:42,723 --> 00:03:45,351
การแต่งงานคือสัญญาระหว่างสองตระกูล

53
00:03:45,434 --> 00:03:47,645
และพวกเขาก็แลกจดหมายสู่ขอกันไปแล้ว

54
00:03:48,520 --> 00:03:50,147
เหตุใดนางจึงไม่ยอมกลับไป

55
00:03:51,607 --> 00:03:54,234
หม่อมฉัน
มีความรู้สึกดีๆ ให้บุรุษอื่นเพคะ

56
00:03:54,318 --> 00:03:57,071
หม่อมฉันตกหลุมรักผู้อื่น

57
00:03:57,154 --> 00:03:59,573
จึงไม่อาจไป
หาหัวหน้าหน่วยฮันได้แล้วเพคะ

58
00:04:23,555 --> 00:04:27,476
เจ้าเคยเห็นซุนดล
อยู่กับบุรุษอื่นหรือไม่

59
00:04:27,559 --> 00:04:28,560
เอ๊ะ…

60
00:04:29,269 --> 00:04:32,231
ปกตินางย่อมได้พบเจอขันที
และนางกำนัลคนอื่นๆ ทุกวัน

61
00:04:32,314 --> 00:04:35,401
หากบุรุษที่ทรงหมายถึงนั้น
รวมขันทีไปด้วยน่ะพ่ะย่ะค่ะ

62
00:04:35,484 --> 00:04:36,777
ข้าหมายถึง…

63
00:04:37,486 --> 00:04:39,321
เจ้าเคยเห็นนาง…

64
00:04:39,405 --> 00:04:41,615
ลอบนัดพบกันเพียงลำพัง

65
00:04:41,699 --> 00:04:43,867
เป็นประจำสม่ำเสมอ

66
00:04:43,951 --> 00:04:46,578
และทำลับๆ ล่อๆ กับบุรุษอื่นหรือไม่

67
00:04:49,498 --> 00:04:51,417
- เคยพ่ะย่ะค่ะ
- มันเป็นใคร

68
00:04:55,170 --> 00:04:56,797
ก็พระองค์อย่างไรเล่า

69
00:04:58,632 --> 00:04:59,925
ไม่ใช่ข้า

70
00:05:00,009 --> 00:05:01,343
ใครสักคนที่โง่เง่า

71
00:05:01,427 --> 00:05:05,180
ฉลาดหลักแหลม
หากแต่มีไหวพริบต่ำเตี้ยเรี่ยดิน

72
00:05:06,598 --> 00:05:07,599
อย่างไรรึ

73
00:05:08,267 --> 00:05:10,185
ช่างเถิด

74
00:05:13,397 --> 00:05:15,941
บุรุษผู้นั้นเป็นใครก็คงไม่สำคัญหรอก

75
00:05:21,572 --> 00:05:23,240
อย่าลืมซ่อมประตูด้วยล่ะ

76
00:05:29,663 --> 00:05:33,333
คอยดูแลเขาด้วยเล่า
อย่างไรเสีย เขาก็เป็นอนุชาของเจ้า

77
00:05:33,417 --> 00:05:34,626
เพคะเสด็จพ่อ

78
00:05:34,710 --> 00:05:36,336
ข้าจะแจ้งหมอหลวง

79
00:05:36,420 --> 00:05:38,464
ให้มาตรวจและรักษาเขา
อย่างสุดความสามารถ

80
00:05:38,547 --> 00:05:40,674
มเหสีอย่าได้กังวลใจไปเลย

81
00:05:40,758 --> 00:05:41,884
เพคะฝ่าบาท

82
00:05:52,603 --> 00:05:53,854
เสด็จแม่

83
00:05:54,480 --> 00:05:56,774
พาเสด็จแม่กลับที่ประทับเถิด
ประเดี๋ยวข้าจะตามไป

84
00:05:58,150 --> 00:06:01,737
กลับไม่ได้หรอก
แม่ต้องอยู่กับองค์ชายมยองอัน

85
00:06:03,363 --> 00:06:04,698
จะทิ้งน้องไว้ไม่ได้

86
00:06:12,289 --> 00:06:16,043
องค์ชาย แม่ต้องได้รู้ความจริง

87
00:06:16,126 --> 00:06:18,587
จึงจะสามารถปกป้องเจ้าได้

88
00:06:21,298 --> 00:06:26,678
เจ้าถวายลูกท้อ
ให้องค์ชายอึยฮยอนจริงหรือไม่

89
00:06:27,137 --> 00:06:28,555
ท่านตาพ่ะย่ะค่ะ

90
00:06:30,599 --> 00:06:31,975
ท่านตาเอามาให้ลูก

91
00:06:32,309 --> 00:06:33,352
ท่านตา

92
00:06:34,019 --> 00:06:35,604
โห ลูกท้อ

93
00:06:45,614 --> 00:06:48,492
เสด็จพี่ ทรงเดาสิพ่ะย่ะค่ะ
ว่าในแขนเสื้อข้ามีอะไรอยู่

94
00:06:48,575 --> 00:06:52,538
เจ้าซ่อนอะไรไว้เช่นนั้นหรือ

95
00:06:55,916 --> 00:06:57,960
ลูกนี้ของเสด็จพี่พ่ะย่ะค่ะ

96
00:06:58,043 --> 00:06:59,336
ลูกนี้ของข้า

97
00:07:02,005 --> 00:07:03,215
ดูน่าทานนัก

98
00:07:03,298 --> 00:07:06,135
ข้าเห็นลูกท้อเหล่านี้
ก็นึกถึงเสด็จพี่ขึ้นมาน่ะพ่ะย่ะค่ะ

99
00:07:08,220 --> 00:07:10,848
ท่านตาบอกให้ลูกเอาไปถวายให้เสด็จพี่

100
00:07:10,931 --> 00:07:13,517
แล้วเสด็จพี่ก็จากไปหลังเสวยลูกท้อ

101
00:07:14,351 --> 00:07:16,728
ลูกได้ยินพวกขันทีคุยกัน

102
00:07:16,812 --> 00:07:19,857
ว่าเสด็จพี่อึยฮยอน
สวรรคตเพราะลูกท้อลูกนั้น

103
00:07:20,566 --> 00:07:22,818
ผู้ที่นำลูกท้อไปถวาย
ให้เสด็จพี่อึยฮยอน

104
00:07:22,901 --> 00:07:24,987
คือลูกต่างหาก ไม่ใช่เสด็จพี่ฮวาน

105
00:07:25,070 --> 00:07:28,031
เสด็จพี่อึยฮยอนจากไปก็เพราะลูก

106
00:07:28,115 --> 00:07:29,116
ไม่จริงเลย

107
00:07:30,200 --> 00:07:31,618
ไม่ใช่ความผิดของเจ้า

108
00:07:34,371 --> 00:07:36,206
อย่าร้องไห้เลยลูก

109
00:07:36,290 --> 00:07:37,875
เจ้าไม่ได้ประสงค์ร้าย

110
00:07:38,333 --> 00:07:41,003
เจ้าเพียงแต่ช่วยเป็นธุระ
ให้ท่านตาของเจ้าก็เท่านั้น

111
00:07:41,420 --> 00:07:43,630
ตั้งสติแล้วฟังแม่ให้ดีนะลูก

112
00:07:43,714 --> 00:07:46,133
อย่าได้พูดเรื่องนี้อีกเป็นอันขาด

113
00:07:47,009 --> 00:07:48,594
มันไม่เคยเกิดขึ้น

114
00:07:48,677 --> 00:07:51,471
คิดเสียว่ามันเป็นความฝัน
เจ้าเพียงฝันไปเท่านั้น

115
00:07:51,555 --> 00:07:53,015
เจ้าไม่เคยทำเรื่องเช่นนั้น

116
00:07:53,724 --> 00:07:57,352
ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นไปเสีย
เจ้าจึงจะมีชีวิตอยู่ต่อได้

117
00:07:58,353 --> 00:08:01,023
แม่เองก็จะอยู่ต่อได้
หากมีเจ้าอยู่ด้วย

118
00:08:03,442 --> 00:08:04,610
ตอบแม่มาซิ

119
00:08:05,360 --> 00:08:08,405
รับปากกับแม่สิว่าจะไม่พูดถึงมันอีก

120
00:08:08,488 --> 00:08:09,573
ตอบแม่มา

121
00:08:12,201 --> 00:08:13,994
พ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่

122
00:08:35,015 --> 00:08:36,475
ข้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพี่ฮวาน

123
00:08:53,659 --> 00:08:55,911
องค์ชายรัชทายาท
ไม่ได้ประทับอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ

124
00:08:55,994 --> 00:08:57,996
พระองค์ทรงพระอักษรอยู่ในหอหนังสือ

125
00:08:58,080 --> 00:09:00,749
และมีรับสั่งให้กระหม่อม
ห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้าไปพ่ะย่ะค่ะ

126
00:09:01,250 --> 00:09:02,251
เช่นนั้นรึ

127
00:09:04,544 --> 00:09:07,089
ไม่สิ เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้วล่ะ

128
00:09:07,172 --> 00:09:08,173
ดีอย่างไรหรือ

129
00:09:08,257 --> 00:09:10,342
ไม่ต้องบอกเสด็จพี่ฮวาน
ว่าข้ามาเข้าเฝ้าล่ะ

130
00:09:20,686 --> 00:09:22,896
ขันทีโก ตามข้ามาได้หรือไม่

131
00:09:23,480 --> 00:09:24,481
อย่างไรนะพ่ะย่ะค่ะ

132
00:09:25,315 --> 00:09:27,943
องค์ชายมยองอันตรัสเช่นนั้นหรือ

133
00:09:28,026 --> 00:09:29,444
เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร

134
00:09:29,528 --> 00:09:31,530
เจ้าเป็นผู้ไขคดีจุดทิศหลักได้

135
00:09:31,613 --> 00:09:34,283
และยังช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์

136
00:09:34,366 --> 00:09:36,618
ให้ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย

137
00:09:36,702 --> 00:09:38,829
เจ้าคิดหรือไม่ว่า
อนุชาของข้าพูดความจริง

138
00:09:38,912 --> 00:09:40,664
กระหม่อมไม่อาจทราบได้พ่ะย่ะค่ะ

139
00:09:40,789 --> 00:09:42,791
มีเพียงองค์ชายมยองอันผู้เดียว…

140
00:09:44,626 --> 00:09:47,254
ทว่า ยามที่องค์ชายอึยฮยอนสวรรคต

141
00:09:47,337 --> 00:09:49,423
องค์ชายมยองอัน
เพิ่งจะเจ็ดชันษาเท่านั้น

142
00:09:49,506 --> 00:09:52,926
แม้ว่าพระองค์จะถวายลูกท้อจริง
กระหม่อมก็มั่นใจว่าไม่ได้ตั้งพระทัย

143
00:09:53,010 --> 00:09:54,886
เจตนาเช่นไรไม่สำคัญหรอก

144
00:09:54,970 --> 00:09:58,348
แต่หากผู้คนล่วงรู้เข้า
ทั้งวังจะตกอยู่ในความโกลาหล

145
00:09:58,432 --> 00:10:00,767
และองค์ชายมยองอัน
ก็จะตกอยู่ในอันตราย

146
00:10:00,851 --> 00:10:03,186
ขอประทานอภัยองค์หญิง

147
00:10:03,270 --> 00:10:06,732
แต่พระองค์ควรทูล
ให้องค์ชายรัชทายาททราบนะพ่ะย่ะค่ะ

148
00:10:07,441 --> 00:10:11,695
เหตุใดเมื่อสักครู่จึงตรัสว่าดีแล้ว
ที่องค์รัชทายาทไม่ได้ประทับอยู่หรือ

149
00:10:11,778 --> 00:10:13,613
เสด็จพี่ใกล้จะอภิเษกแล้ว

150
00:10:13,697 --> 00:10:16,241
จู่ๆ องค์ชายมยองอัน
กลับพูดจาเพ้อเจ้อว่า

151
00:10:16,325 --> 00:10:18,327
เห็นภูตผีวิญญาณและงู

152
00:10:18,410 --> 00:10:20,704
มาบัดนี้ก็พร่ำเพ้อว่า
ตัวเองถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน

153
00:10:20,787 --> 00:10:22,998
จะให้ข้าทูลเสด็จพี่ฮวาน
ได้อย่างไรกัน

154
00:10:23,081 --> 00:10:25,584
เสด็จพี่ฮวาน
จะยิ่งกังวลพระทัยเสียเปล่า

155
00:10:25,667 --> 00:10:28,420
องค์ชายมยองอัน
ทรงเห็นภูตผีวิญญาณและงูหรือ

156
00:10:28,503 --> 00:10:29,880
เขาเห็นงู

157
00:10:29,963 --> 00:10:32,007
เลื้อยออกมา
จากตัวร่างทรงเมื่อตอนนั้น

158
00:10:32,090 --> 00:10:35,385
เขาขี้ขลาดตาขาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ภาพนั้นคงฝังใจไม่น้อย

159
00:10:36,636 --> 00:10:39,014
ไม่สิ ช่างมันเถิด

160
00:10:39,097 --> 00:10:42,017
ข้าไม่ควรพูดเช่นนั้นเลย
ข้าเองก็เสียขวัญเช่นกัน

161
00:10:42,100 --> 00:10:43,852
อย่าบอกเสด็จพี่ล่ะ

162
00:10:44,853 --> 00:10:46,938
ลืมสิ่งที่ข้าเล่าไปเสียเถิด

163
00:10:51,610 --> 00:10:52,736
พ่ะย่ะค่ะองค์หญิง

164
00:11:01,328 --> 00:11:02,537
ท่านอาจารย์…

165
00:11:19,304 --> 00:11:20,389
บัณฑิต…

166
00:11:22,891 --> 00:11:25,519
- ท่านอาจารย์คิมอยู่หรือไม่
- อยู่ขอรับ

167
00:11:25,602 --> 00:11:29,231
คือว่า ท่านอาจารย์เขียน
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นลงในกระดาษ

168
00:11:29,314 --> 00:11:32,150
แล้วเอาแต่จ้องมัน
ทั้งวันทั้งคืนเลยขอรับ

169
00:11:32,776 --> 00:11:36,238
- เช่นนั้นอีกไม่นานเขาคงคิดออก
- ท่านมาที่นี่มีเรื่องอันใดหรือ

170
00:11:45,664 --> 00:11:47,416
ผ้าสำหรับตัดชุดสตรีหรือ

171
00:11:47,499 --> 00:11:49,584
ผ้าในกล่องนี้จะใช้ตัดชุดได้กี่ชุด

172
00:11:52,421 --> 00:11:54,840
หากมีปริมาณเท่านี้ ข้าคิดว่า

173
00:11:54,923 --> 00:11:56,758
น่าจะสักหกหรือเจ็ดชุด…

174
00:11:56,842 --> 00:12:02,013
ไม่ใช่สิ ปกติบุรุษไม่รู้
เรื่องพวกนี้หรอกนะขอรับ

175
00:12:02,097 --> 00:12:04,099
แต่ข้าเคยเห็นมารดาปักผ้ามาหลายหน

176
00:12:04,182 --> 00:12:06,226
เลยพอคาดเดาได้จากประสบการณ์น่ะขอรับ

177
00:12:06,309 --> 00:12:10,397
เช่นนั้นก็เอาผ้าในกล่องนี้
ไปตัดชุดสตรีให้ที

178
00:12:10,480 --> 00:12:13,066
ห้าชุดให้มินแจอี

179
00:12:13,150 --> 00:12:14,776
อีกสองชุดให้เจ้า

180
00:12:14,860 --> 00:12:17,487
หากต้องการผ้าเพิ่มก็บอก
ข้าจะนำมาให้อีก

181
00:12:19,448 --> 00:12:23,702
ข้าจะไปรู้จักกับฆาตกรมินแจอี
ได้อย่างไรกันขอรับ

182
00:12:23,785 --> 00:12:25,871
แล้วท่านให้ผ้า
สำหรับตัดชุดสตรีมาเช่นนี้

183
00:12:25,954 --> 00:12:29,124
ข้าจะนำไปตัดชุดบุรุษ
ได้อย่างไรกัน โธ่

184
00:12:34,796 --> 00:12:37,132
- ข้ารู้ว่าเจ้าคือจางการัม…
- ชู่

185
00:12:39,593 --> 00:12:41,386
ขออภัยด้วยท่านบัณฑิต

186
00:12:43,096 --> 00:12:45,849
- เช่นนั้นท่านก็รู้…
- ว่าโกซุนดลคือมินแจอีน่ะรึ

187
00:12:47,476 --> 00:12:48,477
รู้สิ

188
00:12:49,811 --> 00:12:51,646
ช่วงนี้ระวังตัวด้วย

189
00:12:51,730 --> 00:12:54,691
อย่าไปไหนมาไหนตามลำพัง
พยายามอยู่ใกล้อาจารย์เจ้าไว้

190
00:12:56,109 --> 00:12:57,736
มีคำสั่งตามล่าตัวออกมาแล้ว

191
00:13:02,782 --> 00:13:08,038
ว่าแต่ เหตุใดท่านจึงสั่งตัดชุด
ให้คุณหนูแจอีด้วยล่ะเจ้าคะ

192
00:13:09,581 --> 00:13:11,208
เมื่อเรื่องทุกอย่างจบลง

193
00:13:12,834 --> 00:13:14,628
นางต้องกลับไปใช้ชีวิตตามเดิม

194
00:13:14,711 --> 00:13:17,214
จะให้นางทำงานเป็นขันที
อยู่ในวังไปตลอดไม่ได้หรอก

195
00:13:17,297 --> 00:13:18,924
เจ้าเองก็เช่นกัน

196
00:13:20,509 --> 00:13:22,594
ไม่อาจแต่งกายเป็นบุรุษตลอดไปได้

197
00:13:35,732 --> 00:13:37,400
เหตุใดมายืนขวางทางเช่นนี้

198
00:13:37,484 --> 00:13:39,778
พวกท่านก็เดินอ้อม
ไปทางนู้นได้ไม่ใช่หรือ

199
00:13:39,861 --> 00:13:42,072
แต่ปกติเราเดิน
เลียบกำแพงตลอดนี่เจ้าคะ

200
00:13:47,202 --> 00:13:48,203
โธ่

201
00:13:55,210 --> 00:13:57,337
องค์ชายมยองอันพูดจาเพ้อเจ้อ
ว่าเห็นภูตผีวิญญาณและงู

202
00:13:57,420 --> 00:14:00,757
มาบัดนี้ก็พร่ำเพ้อว่า
ตัวเองถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน

203
00:14:01,508 --> 00:14:03,635
จะใช่การพูดเพ้อเจ้อจริงๆ น่ะหรือ…

204
00:14:11,851 --> 00:14:13,562
องค์รัชทายาท เสด็จกลับมาแล้วหรือ

205
00:14:18,233 --> 00:14:19,234
นั่งลงสิ

206
00:14:27,993 --> 00:14:30,412
เหตุใดจึงไม่พาหม่อมฉันไปด้วยเพคะ

207
00:14:30,495 --> 00:14:33,373
เสด็จไปนอกวัง
กับราชองครักษ์แทกังมันไม่ปลอดภัย

208
00:14:33,456 --> 00:14:36,418
หม่อมฉันยังระแวง
เรื่องเขาไม่หายเลยนะเพคะ

209
00:14:36,501 --> 00:14:38,169
ไม่เป็นไรหรอก

210
00:14:38,253 --> 00:14:40,630
ข้าก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้วอย่างไร

211
00:14:42,882 --> 00:14:45,552
ว่าแต่ เสด็จไปที่ใดมาหรือเพคะ

212
00:14:51,224 --> 00:14:53,310
ข้ามสะพานทงอุนไป

213
00:14:53,393 --> 00:14:55,895
แล้วเลี้ยวซ้ายตรงแยกแรก

214
00:14:56,563 --> 00:14:58,982
จากนั้นเจ้าจะมองเห็น
บ้านหลังคามุงกระเบื้องหลังหนึ่ง

215
00:14:59,065 --> 00:15:00,358
บ้านหลังนั้น…

216
00:15:09,075 --> 00:15:10,619
มันเป็นผู้ใด

217
00:15:10,702 --> 00:15:12,871
บุรุษโง่งมที่เจ้าตกหลุมรักนั่นน่ะ

218
00:15:12,954 --> 00:15:14,539
เรื่องนี้อีกแล้วหรือ

219
00:15:14,623 --> 00:15:16,875
แล้วเจ้าแน่ใจแล้วหรือ
ว่ามันคือความรัก

220
00:15:16,958 --> 00:15:19,919
ตกลงเขาเป็นใคร
เจ้าไปตกหลุมรักได้อย่างไร

221
00:15:20,003 --> 00:15:21,463
เล่ามาให้หมด

222
00:15:24,299 --> 00:15:28,011
หากข้าจะต้องส่งเขาไปหาเจ้า
ข้าต้องรู้ก่อนว่าเขาเป็นคนเช่นไร

223
00:15:28,094 --> 00:15:31,264
หากเขาโง่เง่าเต่าตุ๋นจริง

224
00:15:31,348 --> 00:15:33,308
อัจฉริยะเช่นเจ้าจะตกหลุมรักหรือ

225
00:15:33,975 --> 00:15:35,602
หากเอ่ยนามเขาไม่ได้

226
00:15:35,685 --> 00:15:39,314
อย่างน้อยก็เล่ามาว่าเหตุใด
เจ้าจึงตกหลุมรักเขาได้

227
00:15:40,398 --> 00:15:42,859
เขาสูงและมีใบหน้าหล่อเหลาเพคะ

228
00:15:44,527 --> 00:15:48,031
เจ้าคงไม่รู้สินะว่าบุรุษดีๆ
ส่วนใหญ่ก็หน้าตาหล่อเหลาทั้งนั้น

229
00:15:48,114 --> 00:15:50,450
แต่อย่างไรเสีย
คนเราไม่อาจตัดสินกันที่รูปลักษณ์ได้

230
00:15:50,533 --> 00:15:52,494
เขาฉลาดหลักแหลมด้วยเพคะ

231
00:15:57,499 --> 00:15:59,459
ทั้งยังเป็นบุรุษที่เข้มแข็ง

232
00:16:00,251 --> 00:16:02,587
สามารถอดทนเผชิญหน้ากับอุปสรรค

233
00:16:02,671 --> 00:16:04,172
ได้ทุกรูปแบบ

234
00:16:04,673 --> 00:16:08,843
ศาสตร์การแพทย์ที่ผู้คนมองข้าม
เขากลับศึกษาเพราะอยากช่วยชีวิตคน

235
00:16:09,678 --> 00:16:11,971
เขาเป็นบุรุษที่อบอุ่น มีเมตตา

236
00:16:13,098 --> 00:16:14,933
และมีจิตใจกว้างขวาง

237
00:16:15,016 --> 00:16:17,143
แม้เจ้าจะแต่งกายเป็นบุรุษ

238
00:16:17,227 --> 00:16:19,979
แต่ข้ายังไม่ลืมหรอกว่าเจ้าเป็นสตรี

239
00:16:20,480 --> 00:16:23,692
เขาพึ่งพาได้และปกป้องข้าทุกครั้ง
ยามเราออกไปข้างนอกดึกๆ ดื่นๆ

240
00:16:23,775 --> 00:16:27,028
เมื่อครู่เจ้าบอกว่าข้าควรอนุญาต

241
00:16:27,112 --> 00:16:29,656
ให้สตรีทำอะไรก็ได้ไม่ใช่รึ

242
00:16:29,739 --> 00:16:31,908
เช่นนั้นข้าจะอนุญาตให้เจ้าผู้เป็น

243
00:16:31,991 --> 00:16:34,035
ราษฎรกลุ่มแรกของข้า
ทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ

244
00:16:35,036 --> 00:16:36,496
เอาเลย

245
00:16:36,579 --> 00:16:37,664
อยากทำอะไรก็ทำ

246
00:16:37,747 --> 00:16:39,082
ข้าอนุญาตแล้ว

247
00:16:39,165 --> 00:16:43,002
เมื่อมีสตรีจนตรอก
เพราะถูกกำแพงอุปสรรคล้อมรอบด้าน

248
00:16:43,920 --> 00:16:47,590
เขาก็ช่วยนางเสาะหาหนทางใหม่

249
00:16:57,142 --> 00:16:59,060
ไม่มีบุรุษเช่นนั้นอยู่จริงหรอก

250
00:16:59,144 --> 00:17:01,521
บุรุษแบบที่เจ้าอธิบายมา
มีอยู่แค่ในเรื่องแต่งเท่านั้น

251
00:17:01,604 --> 00:17:03,148
มีอยู่คนนึงเพคะ

252
00:17:03,231 --> 00:17:05,692
และเขาก็โง่เง่านักที่ไม่รู้ว่าตน

253
00:17:05,775 --> 00:17:07,277
เป็นคนเช่นนั้น

254
00:17:10,405 --> 00:17:12,991
- กลับไปเสีย
- เอ๊ะ

255
00:17:13,074 --> 00:17:15,702
วันนี้ข้ากะจะมอบ
ของขวัญบางอย่างให้เจ้า

256
00:17:15,785 --> 00:17:17,203
แต่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว

257
00:17:17,287 --> 00:17:20,790
ได้อย่างไรกัน ไม่ยุติธรรมเพคะ
ประทานให้หม่อมฉันเถิด

258
00:17:20,874 --> 00:17:22,917
- มันคืออะไรหรือ
- ข้าบอกให้กลับไปอย่างไรเล่า

259
00:17:28,923 --> 00:17:30,717
ถูกใจหรือไม่

260
00:17:30,800 --> 00:17:32,302
งดงามมาก

261
00:17:34,012 --> 00:17:37,265
เครื่องสังคโลกโครยอ
โด่งดังด้วยเหตุนี้แหละ

262
00:17:37,348 --> 00:17:38,516
ขอรับ

263
00:17:40,226 --> 00:17:43,271
หากเครื่องลายครามขาวชิ้นนั้น
ไม่แตกเสียก่อน

264
00:17:43,354 --> 00:17:45,857
มันคงเหมาะเอามาวางประดับให้เข้าคู่

265
00:17:45,940 --> 00:17:48,026
กับเครื่องสังคโลกชิ้นนี้เลยล่ะขอรับ

266
00:17:48,109 --> 00:17:51,279
- เพราะเจ้าเด็กโสโครกนั่นแท้ๆ
- เช่นนั้นก็หามาใหม่สิ

267
00:17:54,783 --> 00:18:00,246
หากได้เครื่องลายครามขาว
มาวางข้างๆ ต้องดูราศีจับเป็นแน่

268
00:18:00,330 --> 00:18:01,664
คิดเช่นนั้นไหม

269
00:18:22,268 --> 00:18:24,729
เจ้าคิดว่าข้าควรสังหาร

270
00:18:25,855 --> 00:18:27,690
บุรุษหยาบช้าผู้นั้นเช่นไรดี

271
00:18:28,900 --> 00:18:30,860
โอกาสจะมาถึงในไม่ช้าเพคะพระมเหสี

272
00:18:30,944 --> 00:18:33,863
มันกล้าดีอย่างไรถึงได้ใช้โอรสของข้า
เป็นเครื่องมือสนองความละโมบของมัน

273
00:18:34,614 --> 00:18:36,699
ใจคอต่ำช้า
ถึงขั้นบงการให้เด็กเจ็ดขวบ

274
00:18:36,783 --> 00:18:38,409
สังหารคนได้อย่างไร

275
00:18:39,244 --> 00:18:43,623
ข้าจะจับมันมาฉีกแขนฉีกขา

276
00:18:45,416 --> 00:18:47,877
ซากศพของมันจะไม่มีที่ฝัง

277
00:18:49,462 --> 00:18:53,299
จะเนื้อหนังหรือกระดูกของมัน
ข้าจะโยนให้สัตว์เดรัจฉานกินเสีย

278
00:18:55,510 --> 00:18:57,846
ลูกหลานของมันจะต้องได้รู้

279
00:18:57,929 --> 00:19:00,473
และอับอายที่มีบิดาเช่นมัน

280
00:19:01,432 --> 00:19:05,186
ข้าจะทำให้ทุกผู้ทุกคนบนโลกใบนี้

281
00:19:05,270 --> 00:19:07,021
จงเกลียดจงชังมัน

282
00:19:09,399 --> 00:19:12,443
ต่อให้วันใดข้าตายกลายเป็นวิญญาณ

283
00:19:12,527 --> 00:19:13,611
ข้าก็จะไม่มีวัน

284
00:19:15,280 --> 00:19:17,115
อภัยให้มันเป็นอันขาด

285
00:19:21,828 --> 00:19:23,872
เพคะพระมเหสี

286
00:19:23,955 --> 00:19:25,582
ทรงทำได้แน่เพคะ

287
00:19:30,962 --> 00:19:33,381
ท่านพี่ ได้ยินข่าวนี้หรือไม่

288
00:19:33,464 --> 00:19:37,385
ฮันจุงซอบมันส่งบุตรสาว
ชิงตำแหน่งพระชายาด้วยนะขอรับ

289
00:19:37,468 --> 00:19:38,678
ข้ารู้แล้ว

290
00:19:38,761 --> 00:19:41,556
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในฮันยาง
ข้ารู้หมดแล้ว

291
00:19:41,639 --> 00:19:43,850
เราปล่อยมันทำเช่นนั้นได้หรือขอรับ

292
00:19:43,933 --> 00:19:46,436
หากบุตรสาวของฮันจุงซอบได้รับเลือก…

293
00:19:46,519 --> 00:19:48,271
แย่แน่

294
00:19:48,354 --> 00:19:51,649
หากตระกูลฮันหนุนหลังองค์ชายรัชทายาท

295
00:19:51,733 --> 00:19:55,904
การกำจัดเขา
จะยิ่งเป็นเรื่องยากนะขอรับ

296
00:19:55,987 --> 00:19:57,906
ทุกอย่างมีหนทางเสมอ

297
00:19:58,573 --> 00:20:04,078
ข้ามีไพ่ตายที่แม้แต่ตระกูลฮัน
ก็ไม่อาจปกป้องรัชทายาทได้

298
00:20:05,371 --> 00:20:07,582
- เจ้าอยากเห็นไพ่ที่ว่าไหมล่ะ
- อยากขอรับ

299
00:20:07,665 --> 00:20:10,793
อย่างไรเจ้าก็อุตส่าห์เอาแจกันมาให้
ข้าจะให้เจ้าดูก็แล้วกัน

300
00:20:24,474 --> 00:20:26,935
- อ้าว…
- อีกไม่นานเจ้าจะรู้เองนั่นแหละ

301
00:20:30,146 --> 00:20:32,190
นายท่าน มีแขกมาขอเข้าพบขอรับ

302
00:20:36,486 --> 00:20:39,530
ใต้เท้า ข้าโชฮันซอ
มีเรื่องจะพูดคุยกับท่านขอรับ

303
00:20:40,323 --> 00:20:41,950
เจ้ามาทำอะไรที่นี่

304
00:20:42,033 --> 00:20:44,994
แหม ดูซิว่าใครมาเยี่ยมเยียน

305
00:20:45,078 --> 00:20:48,581
เจ้าคือผู้ที่ถ่อมาช่วยข้า
จากบยอกชอนไม่ใช่หรือนั่น

306
00:20:48,665 --> 00:20:52,001
วันนี้ช่างเป็นวันดี
ที่เราได้มาเจอกันเช่นนี้

307
00:20:52,085 --> 00:20:55,004
ขอข้านึกสักครู่
เจ้าเป็นบุตรชายของท่านลุง

308
00:20:55,088 --> 00:20:57,465
ที่เป็นพี่ชาย
ของท่านปู่ของข้าใช่หรือไม่

309
00:20:57,548 --> 00:20:58,967
เข้ามาๆ

310
00:20:59,050 --> 00:21:02,011
เช่นนั้นเราก็เป็นญาติห่างๆ กันขอรับ

311
00:21:02,095 --> 00:21:06,057
เหตุใดพูดจาห่างเหินจริง
ก็ไม่ได้ห่างถึงเพียงนั้น

312
00:21:06,140 --> 00:21:07,600
ใช่หรือไม่ท่านพี่

313
00:21:08,393 --> 00:21:10,853
- มาที่นี่มีเรื่องอันใดรึ
- คือ…

314
00:21:12,522 --> 00:21:14,065
ไม่เป็นไร พูดมาได้เลย

315
00:21:15,191 --> 00:21:17,276
ท่านจำพัคฮันซูได้หรือไม่

316
00:21:17,360 --> 00:21:19,445
เขาเคยเป็นเจ้าหน้าที่ในคณะปราบกบฏ

317
00:21:19,529 --> 00:21:21,489
ข้าได้เจอเขาเมื่อไม่นานนี้…

318
00:21:21,572 --> 00:21:24,534
มันเป็นเรื่องใหญ่
และสำคัญจนข้าพูดไม่ได้

319
00:21:24,617 --> 00:21:26,494
อาจพลิกโฉมโลกได้เลยทีเดียว

320
00:21:26,577 --> 00:21:28,788
ไม่อยากรู้หรือว่า
ข้ามีเรื่องอะไรจะพูด

321
00:21:28,871 --> 00:21:31,124
ฝากไปบอกเขาทีนะว่าข้าว่าอย่างไรบ้าง

322
00:21:33,376 --> 00:21:35,044
เขาพูดเช่นนั้นหรือ

323
00:21:35,128 --> 00:21:37,046
ใต้เท้า ตอนนี้

324
00:21:37,130 --> 00:21:39,716
เขาเสพติดการพนัน
เป็นบ้าเป็นหลังเลยขอรับ

325
00:21:39,799 --> 00:21:41,801
เขาจึงควบคุมตัวเองไม่ค่อยจะได้

326
00:21:42,427 --> 00:21:44,470
หากเขาเที่ยวป่าวประกาศ
เรื่องบยอกชอน…

327
00:21:44,554 --> 00:21:46,389
ให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้นะ

328
00:21:46,472 --> 00:21:51,978
ท่านพี่ ท่านคิดว่าเขา
รู้ความจริงหรือไม่ขอรับ

329
00:21:52,061 --> 00:21:55,523
หากเขาเที่ยวบอกชาวบ้านชาวช่อง
ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเล่าขอรับ

330
00:21:55,606 --> 00:21:57,650
มันไม่มีทางเกิดขึ้นได้หรอก

331
00:22:06,367 --> 00:22:07,869
นี่เป็นเอกสารการซื้อขาย

332
00:22:07,952 --> 00:22:10,455
ของเจ้าของที่ดิน
ที่ขายที่ในมาโพให้พัคฮันซู

333
00:22:10,538 --> 00:22:12,123
เมื่อสิบปีก่อนพ่ะย่ะค่ะ

334
00:22:12,206 --> 00:22:14,834
กระหม่อมยืนยันแล้วว่าที่ดินผืนนั้น

335
00:22:14,917 --> 00:22:18,087
ถูกซื้อขายในนาม
ของข้ารับใช้ของโชวอนโบจริง

336
00:22:18,171 --> 00:22:22,091
นี่เป็นหลักฐานชิ้นเดียวที่เชื่อมโยง
ระหว่างพัคฮันซูกับตระกูลโชพ่ะย่ะค่ะ

337
00:22:24,385 --> 00:22:25,803
พัคฮันซูทำอะไรอยู่

338
00:22:25,887 --> 00:22:28,639
วันๆ เขาเอาแต่ดื่มเหล้า
และเล่นการพนันพ่ะย่ะค่ะ

339
00:22:28,723 --> 00:22:30,600
ข้าต้องไปพบเขาด้วยตัวเอง

340
00:22:30,683 --> 00:22:34,020
ในเมื่อเราได้หลักฐานมาแล้ว
ข้าก็จำเป็นจะต้องรู้ให้ได้ว่า

341
00:22:34,103 --> 00:22:36,272
เขาทำข้อตกลงอะไรไว้กับโชวอนโบ

342
00:22:36,898 --> 00:22:38,441
ถึงได้เงินก้อนนั้นมา

343
00:22:42,070 --> 00:22:43,112
องค์รัชทายาท

344
00:22:45,114 --> 00:22:49,952
เรื่องนี้มีตระกูลโชเข้ามาเกี่ยว
กระหม่อมเกรงว่าหากทรงไล่ตามพวกมัน

345
00:22:51,370 --> 00:22:53,164
พระองค์จะทรงเป็นอันตราย

346
00:22:53,873 --> 00:22:57,502
หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
เช่นนั้นก็ปกป้องข้าสิ

347
00:22:59,712 --> 00:23:01,881
ทรงเชื่อกระหม่อมลงได้อย่างไรกัน

348
00:23:04,258 --> 00:23:07,261
ที่ผ่านมาไม่ว่าข้าจะสั่งอะไร
เจ้าก็ไม่เคยทำผิดพลาด

349
00:23:08,930 --> 00:23:12,558
ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว
เจ้าจะไม่ให้ข้าเชื่อใจเจ้าหรือ

350
00:23:12,642 --> 00:23:16,687
องค์รัชทายาท
กระหม่อมจะไม่มีวันทำให้พระองค์

351
00:23:16,771 --> 00:23:18,189
ทรงผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ

352
00:23:29,367 --> 00:23:32,537
ต้องระแวงเขาไว้ก่อน
อย่าให้เขาอยู่ใกล้นะพ่ะย่ะค่ะ

353
00:23:32,620 --> 00:23:33,663
ไล่เขาออกไปเสีย

354
00:23:33,746 --> 00:23:36,541
เขาคือคนส่งสาส์น
ที่ไปถึงแกซองพ่ะย่ะค่ะ

355
00:23:36,624 --> 00:23:39,377
ความทรงจำนี้ไม่ผิดเพี้ยนแน่

356
00:23:39,460 --> 00:23:41,420
คนเดียวที่สามารถยิงธนูใส่พระองค์ได้

357
00:23:41,504 --> 00:23:43,506
เมื่อหนึ่งปีก่อนก็มีเขาเท่านั้น

358
00:23:51,472 --> 00:23:52,807
กัปซู อยู่หรือไม่

359
00:23:59,272 --> 00:24:00,731
นายท่านเรียกข้าหรือ

360
00:24:00,815 --> 00:24:02,567
ตามหาพัคฮันซูให้เจอ

361
00:24:02,650 --> 00:24:04,277
อย่างไรมันก็เสพติดการพนัน

362
00:24:04,360 --> 00:24:06,237
คงหาตัวไม่ยากนักหรอก

363
00:24:06,320 --> 00:24:08,990
ในเมื่อมันบอกว่ามีเรื่องอยากบอกข้า

364
00:24:09,949 --> 00:24:11,742
ข้าก็ควรรับฟังเสียหน่อย

365
00:24:11,826 --> 00:24:13,244
ให้พามันมาที่นี่หรือขอรับ

366
00:24:25,673 --> 00:24:27,717
ห้าชุดให้มินแจอี

367
00:24:27,800 --> 00:24:29,427
อีกสองชุดให้เจ้า

368
00:24:50,156 --> 00:24:53,701
ผ้าผืนนี้มีท่านบัณฑิต
ผู้ดีผู้นึงนำมาให้ข้าน่ะ

369
00:24:53,784 --> 00:24:56,787
ดังนั้นมันต้องเป็นผ้าชั้นดี
ที่หาไม่ได้จากแถวนี้อย่างแน่นอน

370
00:24:59,248 --> 00:25:02,418
- ข้าขอแลกกับผ้าจากม้วนนี้
- ย่อมได้

371
00:25:03,920 --> 00:25:06,380
ช้าก่อน ตัดให้มากกว่านี้หน่อย

372
00:25:06,464 --> 00:25:08,925
อย่างน้อยท่านควรให้ข้าประมาณนี้สิ

373
00:25:09,759 --> 00:25:10,927
ก็ได้

374
00:25:21,812 --> 00:25:23,773
เดี๋ยวนะ เจ้ามัน…

375
00:25:25,816 --> 00:25:27,026
ใครหรือ…

376
00:25:29,487 --> 00:25:31,072
อ้าว แล้วผ้าเจ้าเล่า

377
00:25:31,155 --> 00:25:32,198
อ้าวท่าน

378
00:25:35,243 --> 00:25:36,244
ขออภัยขอรับ

379
00:25:44,168 --> 00:25:45,920
เดี๋ยวสิขอรับ ท่านจะไปไหน

380
00:25:52,093 --> 00:25:54,345
มันเรื่องอะไรกันแน่ขอรับ

381
00:25:54,428 --> 00:25:55,805
ต้องใช่นางแน่

382
00:25:55,888 --> 00:25:58,516
นางไหนหรือ ท่านเห็นผู้ใดกันแน่

383
00:25:58,599 --> 00:26:02,687
ข้าแน่ใจว่านางต้องเป็นข้ารับใช้
ที่ข้าเคยเห็นหน้าที่เรือนใต้เท้ามิน

384
00:26:03,646 --> 00:26:06,899
หากเป็นนางจริง
ป่านนี้ถูกส่งตัวให้ทางการแล้วกระมัง

385
00:26:06,983 --> 00:26:08,567
ข้าก็คิดเช่นนั้น

386
00:26:08,651 --> 00:26:11,904
นางจะแต่งกายเป็นบุรุษ
แล้วมาอยู่ในฮันยางได้อย่างไรกัน

387
00:26:11,988 --> 00:26:15,324
ท่านคงจำผิดแล้วล่ะขอรับ
คงเป็นแค่คนหน้าเหมือนเท่านั้น

388
00:26:34,427 --> 00:26:35,469
มอรู

389
00:26:35,553 --> 00:26:37,638
- ดัลแร
- อ้าว

390
00:26:37,722 --> 00:26:38,931
มาหาข้าหน่อยซิ

391
00:26:39,015 --> 00:26:40,558
ศิษย์ท่านอาจารย์คิม

392
00:26:41,600 --> 00:26:44,061
ไหนดูซิ ยืนตัวตรงหน่อย

393
00:26:45,730 --> 00:26:48,566
เท่านี้…

394
00:26:49,400 --> 00:26:50,651
ดัลแรมานี่ซิ

395
00:26:51,444 --> 00:26:53,571
สูงเท่านี้…

396
00:26:54,572 --> 00:26:55,948
ทีนี้กางแขนออก

397
00:26:58,075 --> 00:27:00,119
เช่นนี้ต่างหาก ดัลแรด้วย

398
00:27:06,208 --> 00:27:07,376
ท่านจะทำอะไรหรือ

399
00:27:07,460 --> 00:27:08,961
ข้าได้ผ้างามๆ มา

400
00:27:09,045 --> 00:27:11,589
จึงจะขอให้มารดาข้า
ตัดชุดให้พวกเจ้าน่ะ

401
00:27:11,672 --> 00:27:13,257
- จริงหรือขอรับ
- จริง

402
00:27:13,883 --> 00:27:16,469
ท่านแม่กับท่านพ่อ
ก็เพิ่งซื้อเสื้อผ้าให้เรา

403
00:27:16,552 --> 00:27:18,846
เมื่อไม่นานมานี้เองเจ้าค่ะ

404
00:27:18,929 --> 00:27:20,598
พวกท่านย่อมต้องซื้อให้อยู่แล้วละ

405
00:27:20,681 --> 00:27:23,392
แต่ยิ่งมีเสื้อผ้าเยอะเท่าไร
ก็ยิ่งดีเท่านั้นไม่ใช่หรือ

406
00:27:24,477 --> 00:27:26,062
ขอบใจเจ้ามากเลยนะ

407
00:27:28,898 --> 00:27:31,150
ส่งของกลับบ้านเกิดอีกแล้วหรือขอรับ

408
00:27:31,692 --> 00:27:34,695
- ใช่
- ท่านทั้งสองช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

409
00:27:34,779 --> 00:27:38,032
ไม่เคยทอดทิ้งครอบครัว
ที่อยู่ที่บ้านเกิดเช่นนี้้

410
00:27:39,909 --> 00:27:41,327
ว่าแต่อยู่ที่ใดหรือ

411
00:27:43,746 --> 00:27:48,334
มันเป็นหมู่บ้านเล็กๆ
ที่ตั้งอยู่ไกลมาก เจ้าไม่รู้จักหรอก

412
00:27:48,793 --> 00:27:49,835
อ้อ…

413
00:27:50,920 --> 00:27:52,004
มาช่วยหน่อยซิ

414
00:28:05,059 --> 00:28:08,646
เจ้าเคยถามสินะว่าทุกคน
ในบยอกชอนเป็นขโมยขโจรหรือ

415
00:28:10,523 --> 00:28:12,149
ไม่จริงเลย

416
00:28:12,233 --> 00:28:14,944
พวกเขาไม่ใช่โจรหรอก

417
00:28:15,027 --> 00:28:16,320
เหตุใดท่านจึงรู้

418
00:28:16,404 --> 00:28:19,865
เช่นนั้นเราบอกคนอื่นๆ
ว่ามาจากบยอกชอนได้หรือไม่

419
00:28:21,075 --> 00:28:24,245
หากมีผู้ใดถามว่าเจ้ามาจากที่ไหน

420
00:28:24,328 --> 00:28:26,580
จงอย่าบอกไปว่าเจ้ามาจากบยอกชอน

421
00:28:26,664 --> 00:28:31,085
ทว่าก็อย่าได้อับอาย
ที่มาจากที่นั่นเช่นกัน

422
00:28:31,168 --> 00:28:35,089
ในบยอกชอน
ไม่ได้มีโจรอยู่แม้แต่คนเดียว

423
00:28:35,172 --> 00:28:37,591
เพียงแค่เกิดในบยอกชอน
จะเป็นบาปได้อย่างไร

424
00:28:37,675 --> 00:28:39,552
สิ่งที่เป็นบาปจริงๆ นั้น

425
00:28:39,635 --> 00:28:42,763
คือการชี้นิ้วตราหน้าพวกเจ้า
ว่าเป็นโจรเพียงเพราะพวกเจ้า

426
00:28:42,847 --> 00:28:44,515
เกิดที่นั่นต่างหากเล่า

427
00:28:44,598 --> 00:28:46,058
พวกเจ้าไม่ได้ผิดอันใด

428
00:28:46,142 --> 00:28:47,435
แต่ว่า

429
00:28:47,518 --> 00:28:50,980
ชาวบ้านต่างก็จงเกลียดจงชัง
คนที่มาจากบยอกชอนนะเจ้าคะ

430
00:28:51,063 --> 00:28:53,732
องค์กษัตริย์ก็ทรงเกลียดชาวบยอกชอน

431
00:28:53,816 --> 00:28:57,528
จึงทรงสั่งห้ามไม่ให้พวกเขา
สอบเข้าไปทำงานกับทางการ…

432
00:28:57,611 --> 00:29:00,489
ใช่ว่าทุกผู้ทุกคน
จะเกลียดชาวบยอกชอนหรอก

433
00:29:00,573 --> 00:29:02,908
ดูอย่างท่านบัณฑิตทั้งหลาย
ที่พาพวกเจ้ามาที่นี่สิ

434
00:29:02,992 --> 00:29:05,619
พวกเขาก็ยังพยายามช่วยเหลือ
แม้จะรู้ว่าพวกเจ้าสองคน

435
00:29:05,703 --> 00:29:07,163
มาจากบยอกชอนก็ตามที

436
00:29:07,746 --> 00:29:08,831
นั่นสิขอรับ

437
00:29:08,914 --> 00:29:11,083
ท่านอาจารย์มันยอนดังกับลูกศิษย์

438
00:29:11,167 --> 00:29:13,002
ก็กำลังตัดชุดให้เราด้วย

439
00:29:13,085 --> 00:29:16,130
จริงสิ พวกท่านทั้งสอง
เคยไปบยอกชอนหรือไม่เจ้าคะ

440
00:29:18,007 --> 00:29:20,259
ที่นั่นมีแต่ผู้คนมีมิตรไมตรี

441
00:29:21,260 --> 00:29:24,346
กระทั่งหลังจากที่พวกเขา
ต้องสูญเสียทุกอย่างไป

442
00:29:24,430 --> 00:29:27,600
เพราะคนของทางการเข้ามาบุกปล้น

443
00:29:27,683 --> 00:29:29,894
ในหมู่บ้านได้ทุกวี่ทุกวัน

444
00:29:29,977 --> 00:29:33,189
พวกเขาก็ยังแบ่งปัน
สิ่งใดก็ตามที่เหลืออยู่ให้กันและกัน

445
00:29:35,566 --> 00:29:39,987
แม้ว่ามันจะเหลือเพียงน้อยนิด
และพวกเขาเองก็กำลังจะอดตาย

446
00:29:40,070 --> 00:29:41,238
ในไม่ช้าก็ตาม

447
00:29:41,322 --> 00:29:45,701
ข้าเคยเห็นทหารของทางการ
ทุบตีคนจากบยอกชอนด้วยเจ้าค่ะ

448
00:29:45,784 --> 00:29:48,704
เจ้ายังพอจำเรื่อง
สมัยที่ยังอยู่บยอกชอนได้หรือไม่

449
00:29:48,787 --> 00:29:52,082
มันเป็นหมู่บ้านอันงดงาม
ที่ในฤดูใบไม้ผลิ

450
00:29:52,166 --> 00:29:55,669
จะมีดอกมินดือแร
ขึ้นอยู่ทั่วเลยเจ้าค่ะ

451
00:29:55,753 --> 00:29:57,505
ข้ายังจำได้ว่าเคยเป่า

452
00:29:57,588 --> 00:29:59,632
เมล็ดดอกมินดือแรเล่นกับสหาย

453
00:29:59,715 --> 00:30:00,758
เจ้ายัง…

454
00:30:03,844 --> 00:30:07,765
จำชื่อสหายได้อยู่หรือไม่

455
00:30:10,184 --> 00:30:12,478
โอวุลเจ้าค่ะ

456
00:30:23,197 --> 00:30:24,740
วุล

457
00:30:24,823 --> 00:30:25,991
ท่านแม่

458
00:30:30,454 --> 00:30:31,747
ไม่

459
00:30:33,749 --> 00:30:36,335
วุล

460
00:30:44,468 --> 00:30:45,678
ข้า…

461
00:30:49,807 --> 00:30:52,476
ข้าเป็นมารดาของวุลเอง

462
00:30:52,560 --> 00:30:53,769
เจ้าพูดทำไม

463
00:30:54,228 --> 00:30:56,730
หากวันนั้นวุลรอดชีวิตมาได้

464
00:30:58,399 --> 00:31:00,234
บัดนี้นางคงสูงพอๆ กับเจ้า

465
00:31:01,443 --> 00:31:05,030
เช่นนั้นพวกท่าน
รู้จักบิดามารดาข้าหรือไม่

466
00:31:05,114 --> 00:31:06,949
รู้จักสิ

467
00:31:07,032 --> 00:31:09,159
ยามที่เจ้าเกิด

468
00:31:09,243 --> 00:31:11,287
บิดาเจ้าปลูกต้นโอดงนามูโซไว้

469
00:31:11,370 --> 00:31:14,999
เขาคิดจะนำไม้ของมันมาทำเป็นตู้
ไว้เป็นของขวัญยามเจ้าออกเรือน

470
00:31:16,041 --> 00:31:17,376
ข้าเองก็อยู่ด้วย

471
00:31:30,639 --> 00:31:33,809
เรื่องจากบยอกชอน
ที่เจ้าจำได้มีอะไรอีกหรือไม่

472
00:31:35,561 --> 00:31:36,687
ปลาเจ้าค่ะ

473
00:31:37,771 --> 00:31:39,315
ปลาสีแดง

474
00:31:39,398 --> 00:31:42,109
ข้าเคยสวดภาวนากับปลาตัวนั้น

475
00:31:42,192 --> 00:31:44,737
ข้าได้ยินมาว่า
มันอยู่มาเป็นพันๆ ปีแล้ว

476
00:31:44,820 --> 00:31:47,156
ท่านแม่บอกว่าท่านแม่ของท่านแม่เอง

477
00:31:47,239 --> 00:31:49,241
ก็ไปสวดมนต์ที่นั่น

478
00:31:50,576 --> 00:31:53,912
ตายจริง ไม่นึกเลยว่า
จะจำเรื่องปลาตัวนั้นได้

479
00:31:53,996 --> 00:31:57,833
ข้าเคยได้ยินว่ามันเป็นปลา
ที่ดื่มกินเลือดมนุษย์เจ้าค่ะ

480
00:31:59,418 --> 00:32:01,837
โง่งมนัก ฟังอย่างไรก็ประหลาด

481
00:32:01,879 --> 00:32:03,714
ปลาจะดื่มกินเลือดมนุษย์

482
00:32:03,797 --> 00:32:07,593
หรือมีอายุยืนยาว
เป็นพันๆ ปีได้อย่างไร

483
00:32:07,676 --> 00:32:09,553
ข้าว่ามันคงออกลูกกระมัง

484
00:32:09,637 --> 00:32:12,473
ไม่หรอก ปลาตัวนั้นไม่ออกลูก

485
00:32:12,556 --> 00:32:15,142
ถึงแม้ว่าปลาตัวนั้นจะวางไข่จริง

486
00:32:15,225 --> 00:32:16,769
แต่มันก็ไม่ใช่ไข่ปลา

487
00:32:16,852 --> 00:32:19,021
จะไม่ใช่ไข่ปลาได้อย่างไร

488
00:32:19,104 --> 00:32:21,190
มันเป็นไข่ที่อันตรายมากต่างหาก

489
00:32:21,273 --> 00:32:23,734
หากผู้ใดกินไข่ที่ว่าเข้าไป
ผู้นั้นจะกลายเป็นคนวิกลจริต

490
00:32:24,276 --> 00:32:26,278
พวกท่านเคยได้ยินเรื่องนี้หรือไม่

491
00:32:26,362 --> 00:32:29,657
เคยสิ ในบยอกชอน
มีปลาแบบที่เจ้าเล่ามาอยู่จริง

492
00:32:29,740 --> 00:32:34,787
ข้ารู้มาจากมารดาว่ามีพระรูปหนึ่ง
นำมันมาจากประเทศอันไกลพ้น

493
00:32:34,870 --> 00:32:37,498
มันอยู่มานานเป็นพันปีแล้วจริงๆ

494
00:32:37,581 --> 00:32:39,667
เห็นหรือไม่
เจ้าช่างไม่รู้อะไรเสียเลย

495
00:32:59,228 --> 00:33:03,982
วันนี้เริ่มการคัดเลือก
พระชายาขั้นต้นแล้วอย่างไรเล่า

496
00:33:04,066 --> 00:33:06,276
สตรีที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อม
จากทั่วโชซอนจึงได้มารวมตัวกัน

497
00:33:06,360 --> 00:33:09,363
แต่เขาลือกันว่า
มีสตรีนางนึงถูกเลือกไว้ก่อนแล้ว

498
00:33:09,988 --> 00:33:11,949
บุตรสาวของฮันจุงซอบ

499
00:33:12,032 --> 00:33:14,034
ไม่ได้ยินข่าวที่ว่า
บุตรสาวจากตระกูลฮัน

500
00:33:14,118 --> 00:33:16,495
จะได้เป็นพระชายาหรอกหรือ

501
00:33:16,578 --> 00:33:17,746
ตระกูลฮันรึ

502
00:33:29,341 --> 00:33:31,135
จะนิ่งดูดายหรือขอรับ

503
00:33:31,218 --> 00:33:34,763
ต้องมีสาเหตุที่ใต้เท้าฮัน
เข้ามาข้องเกี่ยวกับการคัดเลือกแน่

504
00:33:34,847 --> 00:33:37,099
- คงมีคนหนุนหลังเขา…
- เงียบเสีย

505
00:33:37,182 --> 00:33:38,517
พระมเหสี

506
00:33:38,600 --> 00:33:41,019
ไม่มีทางอนุญาตให้ตระกูลฮัน
ได้เข้ามาเกี่ยวดองกับราชวงศ์หรอก

507
00:33:41,103 --> 00:33:42,146
เหม่…

508
00:33:42,229 --> 00:33:45,441
และอีกอย่าง
ท่านพี่วอนโบย่อมวางแผนไว้ก่อนแล้ว

509
00:33:45,524 --> 00:33:47,443
รอดูต่อไปเสียเถิด

510
00:33:59,079 --> 00:34:01,874
ใต้เท้า มาทำงานตามปกติแล้วหรือ

511
00:34:01,957 --> 00:34:03,917
พักสักหน่อยไม่ดีกว่าหรือ

512
00:34:04,001 --> 00:34:07,296
ใกล้จะมีการคัดเลือกตัวพระชายาแล้ว

513
00:34:07,379 --> 00:34:09,923
ข้าคงอยู่ไว้อาลัย
ให้บุตรสาวไม่ได้หรอก

514
00:34:11,675 --> 00:34:14,052
ได้จัดพิธีศพให้บุตรสาว
เรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่

515
00:34:14,136 --> 00:34:16,430
ขอรับ ต้องขอบพระคุณท่านจริงๆ

516
00:34:16,513 --> 00:34:18,682
เราจึงได้ฝังนางในที่ดีๆ

517
00:34:19,641 --> 00:34:20,684
ดีแล้ว

518
00:34:20,768 --> 00:34:23,312
ทว่าใต้เท้าขอรับ

519
00:34:23,395 --> 00:34:25,689
ตอนที่ข้าไปแกะสลักป้ายหลุมศพ
ให้บุตรสาวของข้า

520
00:34:25,773 --> 00:34:27,524
ข้าได้ยินข่าวลือประหลาดๆ

521
00:34:43,582 --> 00:34:45,793
ท่านคงรู้สึกกดดันไม่น้อยทีเดียว

522
00:34:47,127 --> 00:34:50,923
ข้าเพียงแต่ทำไปเพราะความภักดี
หากจะมีผลเสียตามมา ข้าก็พร้อมยอมรับ

523
00:34:51,799 --> 00:34:55,135
ข้ารู้ดีว่าท่าน
มีความจงรักภักดีมากเพียงใด

524
00:34:55,219 --> 00:34:58,222
แต่ข้าก็อดเป็นกังวลไม่ได้ว่า

525
00:34:58,305 --> 00:35:00,641
แรงกดดันจะหนักหนาเกินไปสำหรับท่าน

526
00:35:03,727 --> 00:35:07,147
ผู้ที่รู้สึกกดดันมากกว่าข้า
คงเป็นนางเสียมากกว่า

527
00:35:07,231 --> 00:35:10,734
แต่นางเป็นสตรีที่เข้มแข็ง
นางจะต้องฝ่าฟันไปได้อย่างแน่นอน

528
00:35:11,485 --> 00:35:12,528
อืม

529
00:35:18,492 --> 00:35:21,411
ฮันจุงซอบอาศัยอยู่
ที่จางจูใช่หรือไม่

530
00:35:21,495 --> 00:35:25,123
แต่มีข่าวลือว่า
ภรรยาของเขาเสียชีวิตไปแล้ว

531
00:35:25,207 --> 00:35:28,293
เวลามีผู้ใดเสียชีวิต
ก็ต้องไปแจ้งตายกับทางการ…

532
00:35:29,545 --> 00:35:33,340
เช่นนั้นเขาก็ไม่ยอมแจ้งตาย
เพื่อให้บุตรสาวได้คัดเลือกพระชายารึ

533
00:35:35,300 --> 00:35:36,927
ผู้ที่จะเป็นพระชายาได้

534
00:35:37,010 --> 00:35:39,429
ทั้งบิดาและมารดา
จะต้องมีชีวิตอยู่ใช่หรือไม่

535
00:35:39,513 --> 00:35:44,601
หากบุตรสาวไม่มีคุณสมบัติ
เขาก็ไม่ควรส่งชื่อของนางมาแต่แรก

536
00:35:44,685 --> 00:35:48,772
แต่หากเขาส่งชื่อนางมา
ทั้งที่รู้หลักเกณฑ์นั้นอยู่แก่ใจ

537
00:35:49,731 --> 00:35:51,692
ก็แปลว่าใต้เท้าฮันผู้สูงส่ง

538
00:35:51,775 --> 00:35:55,279
ได้หลอกลวงราชวงศ์
และคนทั้งประเทศเช่นนั้นน่ะสิ

539
00:35:56,530 --> 00:35:57,531
จากที่ได้ยินมา

540
00:35:57,614 --> 00:36:00,033
เขาแอบขนศพออกมาฝังกลางดึก

541
00:36:00,117 --> 00:36:02,828
กระทั่งศิลาหน้าหลุม
ก็ยังไม่ปักให้นาง

542
00:36:02,870 --> 00:36:06,081
แต่อย่างไรเสีย
มันก็เป็นเพียงข่าวลือปากต่อปาก

543
00:36:06,164 --> 00:36:09,459
ข้าจึงไม่แน่ใจนัก
ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่

544
00:36:09,543 --> 00:36:13,589
เช่นนั้นเราคงต้องดำเนินการ
สืบหาข้อเท็จจริงเสียแล้ว

545
00:36:13,672 --> 00:36:17,718
ไม่นึกเลยว่าใต้เท้าฮัน
จะตั้งใจทำลายตระกูลตัวเองเช่นนี้

546
00:36:19,094 --> 00:36:20,429
นับเป็นโชคของเราแล้ว

547
00:36:26,268 --> 00:36:29,021
นี่มันอะไรกัน แปลกเสียจริง

548
00:36:29,104 --> 00:36:31,064
มีแมลงอยู่เต็มเลยเชียว

549
00:36:31,148 --> 00:36:32,983
- มีเรื่องอันใด
- นายท่าน

550
00:36:34,943 --> 00:36:36,820
ข้าทำความสะอาดห้องของคุณหนูโซอึน

551
00:36:36,904 --> 00:36:39,156
แล้วพบว่ามีแมลงอยู่เต็มไปหมด

552
00:36:39,239 --> 00:36:40,574
พบจิงจูฉ่ายด้วยเจ้าค่ะ

553
00:36:40,657 --> 00:36:43,368
ข้าคิดว่าคงเป็นเพราะจิงจูฉ่ายชื้น
แมลงจึงเข้าไปในห้องนาง

554
00:36:43,452 --> 00:36:46,705
จิงจูฉ่ายตะกร้านี้เป็นของนาง
เอาไปตากแล้วเอากลับไปคืนด้วยล่ะ

555
00:36:46,788 --> 00:36:47,789
เจ้าค่ะ

556
00:36:50,459 --> 00:36:52,920
รู้หรือไม่ว่านางเผาจิงจูฉ่ายทุกคืน

557
00:36:53,003 --> 00:36:55,923
หรือนางจะทำพิธีบอนรโยกันนะ

558
00:36:57,174 --> 00:37:00,552
บอนรโยรึ
กล้าดีอย่างไรจึงกล่าวหานางเช่นนั้น

559
00:37:00,636 --> 00:37:03,221
เหตุใดโซอึนต้องทำ
พิธีรำลึกถึงคนตายด้วย

560
00:37:03,305 --> 00:37:06,642
แต่ที่นางเผาจิงจูฉ่ายตากแห้ง
ทางทิศเหนือทุกคืน

561
00:37:06,725 --> 00:37:08,727
มันก็ประหลาดไม่ใช่หรือเจ้าคะ

562
00:37:08,810 --> 00:37:11,772
อย่างไรเสีย
นางก็กำลังจะได้เป็นว่าที่พระชายา

563
00:37:12,856 --> 00:37:14,441
ระวังคำพูดด้วย

564
00:37:24,201 --> 00:37:26,244
ยอนฮาจากตระกูลชิม

565
00:37:36,463 --> 00:37:38,465
โซอึนจากตระกูลฮัน

566
00:37:53,230 --> 00:37:55,232
กยองอินจากตระกูลฮัม

567
00:37:59,277 --> 00:38:02,906
วันนี้เริ่มการคัดเลือก
พระชายาขั้นต้นแล้วอย่างไรเล่า

568
00:38:02,990 --> 00:38:05,367
สตรีที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อม
จากทั่วโชซอนจึงได้มารวมตัวกัน

569
00:38:08,912 --> 00:38:10,831
เขาจะไปที่ใดในเวลานี้กันนะ

570
00:38:47,451 --> 00:38:48,452
ใช่หรือไม่

571
00:38:49,703 --> 00:38:51,121
- ขออภัย
- ไม่เป็นไรนะ

572
00:38:55,083 --> 00:38:56,126
ขออภัยขอรับ

573
00:39:19,524 --> 00:39:20,525
เฮ้ย

574
00:39:21,568 --> 00:39:22,569
"เฮ้ย" รึ

575
00:39:23,153 --> 00:39:24,529
เจ้านี่มันช่าง…

576
00:39:28,158 --> 00:39:31,787
ไม่รู้จักวิธีทักทายหรืออย่างไร
หรือแต่งกายเป็นขันทีแล้วดวงตาฝ้าฟาง

577
00:39:31,870 --> 00:39:35,373
ข้าเป็นราชองครักษ์ประจำพระองค์
อย่างไรก็มียศสูงกว่าเจ้า

578
00:39:35,457 --> 00:39:37,334
กล้าเรียกข้าห้วนๆ
เช่นนั้นได้อย่างไร

579
00:39:37,417 --> 00:39:40,712
- เพิ่งไปแถวห้องเครื่องมาใช่หรือไม่
- ข้าจะไปที่นั่นทำไม

580
00:39:40,796 --> 00:39:42,255
ข้าเพิ่งออกมาจากหน่วย

581
00:39:42,339 --> 00:39:45,175
แต่เมื่อสักครู่ข้าเห็นเจ้า
อยู่ใกล้กับห้องเครื่อง

582
00:39:47,302 --> 00:39:49,429
ได้ ในเมื่อเจ้ายืนกรานนัก

583
00:39:49,513 --> 00:39:51,765
ข้าอาจผ่านไปแถวห้องเครื่องจริง

584
00:39:51,848 --> 00:39:53,600
แต่วันนี้ข้าก็ไปมาหลายที่

585
00:39:53,683 --> 00:39:56,061
เมื่อเช้าข้าไปเขาคึมกังมา

586
00:39:56,144 --> 00:39:57,813
เมื่อบ่ายไปเขาจีรี

587
00:39:57,896 --> 00:39:59,606
แล้วบัดนี้ก็กำลังจะไปแกซอง

588
00:39:59,689 --> 00:40:01,608
อย่างไรเสีย เจ้าก็คิดว่า

589
00:40:01,691 --> 00:40:04,778
ข้ามีอำนาจวิเศษ
คงใช้เวลาเดินทางไปไม่นาน

590
00:40:04,861 --> 00:40:06,321
น่ารำคาญเสียจริง

591
00:40:11,952 --> 00:40:13,578
ข้าเห็นจริงๆ นี่…

592
00:40:22,045 --> 00:40:23,338
ฮึ่ย…

593
00:40:24,923 --> 00:40:26,007
ถุย

594
00:40:36,309 --> 00:40:38,562
ไม่ชนะสักตา ตาเดียวก็ยังไม่ได้

595
00:41:02,294 --> 00:41:03,295
เจ้าเป็นใคร

596
00:41:06,423 --> 00:41:08,216
ท่านอยากพบใต้เท้าโชไม่ใช่รึ

597
00:41:09,259 --> 00:41:11,636
ใต้เท้าโชส่งข้ามาขอรับ

598
00:41:11,720 --> 00:41:13,889
ในที่สุดเขาก็ส่งคนมาตามหาข้า

599
00:41:13,972 --> 00:41:15,056
ไปกันเถิด

600
00:41:19,936 --> 00:41:22,397
ขออภัยด้วย
แต่ก่อนอื่นข้าต้องตรวจสอบก่อน

601
00:41:22,480 --> 00:41:24,524
ว่าสิ่งที่ท่าน
จะพูดคุยกับใต้เท้าโชนั้น

602
00:41:24,608 --> 00:41:26,985
จะคุ้มค่ากับการที่
นายท่านของข้าต้องเสียเวลา

603
00:41:29,279 --> 00:41:32,490
จะให้ข้าเผยไต๋ได้อย่างไร
ข้าเชื่อใจเจ้าไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

604
00:41:32,574 --> 00:41:34,284
รีบไปกันเถิด ข้าจะไปคุย…

605
00:41:37,787 --> 00:41:38,788
บอกใต้เท้าว่า

606
00:41:38,872 --> 00:41:41,082
ภรรยาของซงจากบยอกชอนยังมีชีวิตอยู่

607
00:41:41,166 --> 00:41:43,793
และข้าก็รู้ว่านางหน้าตาเป็นอย่างไร

608
00:41:43,877 --> 00:41:46,755
ข้าเห็นนางออกมา
จากเรือนเสนาบดีฝ่ายขวา

609
00:41:47,631 --> 00:41:49,716
จากนั้นก็ขึ้นเกี้ยวหลังนึงไป

610
00:41:49,799 --> 00:41:51,801
ซึ่งใต้เท้าโช

611
00:41:53,762 --> 00:41:56,181
จะต้องตกใจแน่
หากได้รู้ว่าเกี้ยวหลังนั้น

612
00:41:56,264 --> 00:41:57,891
มุ่งหน้าไปที่ใด

613
00:42:01,436 --> 00:42:05,023
เช่นนั้นข้าจะไปแจ้ง
นายท่านของข้าให้ก็แล้วกันขอรับ

614
00:42:06,441 --> 00:42:07,442
อีกเรื่อง

615
00:42:09,194 --> 00:42:13,323
ใต้เท้าฝากข้อความมาถึงท่านด้วย
โปรดตั้งใจฟังให้ดีนะขอรับ

616
00:42:13,406 --> 00:42:16,701
คนปากบอนเช่นนั้น
ข้าจะใช้ประโยชน์อันใดได้กัน

617
00:42:18,578 --> 00:42:21,706
ทันทีที่มันบอกสิ่งที่รู้ให้กับเจ้า

618
00:42:22,457 --> 00:42:24,042
ก็สังหารมันเสีย

619
00:42:25,168 --> 00:42:29,339
ข้าแน่ใจว่าสิ่งที่มันรู้
คงเป็นเพียงเรื่องไม่สลักสำคัญอะไร

620
00:42:29,422 --> 00:42:32,050
มันเพียงแต่อยากรีดไถเงิน
จากตระกูลโชเท่านั้

621
00:42:34,427 --> 00:42:36,596
ฉะนั้นไม่จำเป็นจะต้องเก็บ

622
00:42:36,680 --> 00:42:38,431
กาฝากพรรค์นั้นไว้

623
00:42:58,368 --> 00:42:59,911
เรามาช้าไป

624
00:42:59,995 --> 00:43:02,038
พวกเขาบอกว่าพัคฮันซูออกมา
ตั้งแต่ 15 นาทีที่แล้วแล้วพ่ะย่ะค่ะ

625
00:43:03,915 --> 00:43:05,542
เช่นนั้นเขาคงกำลังกลับบ้าน

626
00:43:27,522 --> 00:43:28,773
พัคฮันซูพ่ะย่ะค่ะ

627
00:43:35,280 --> 00:43:37,949
นี่ท่าน ช่วยลืมตาทีเถิด

628
00:43:42,287 --> 00:43:43,788
ผู้ใดทำร้ายเจ้า

629
00:43:45,081 --> 00:43:46,374
ใช่ใต้เท้าโชหรือไม่

630
00:43:49,044 --> 00:43:52,839
ใครส่งพวกเจ้ามา…

631
00:43:52,922 --> 00:43:53,965
บอกข้ามา

632
00:43:54,049 --> 00:43:56,092
สิบปีก่อนที่บยอกชอน
เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

633
00:43:56,176 --> 00:43:58,636
เหตุใดจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
พวกมันพยายามปิดบังเรื่องอะไร

634
00:44:01,389 --> 00:44:04,225
เมื่อสิบปีก่อนที่บยอกชอน

635
00:44:04,309 --> 00:44:06,102
ไม่ได้มีธง…

636
00:44:07,687 --> 00:44:09,439
ของประเทศใหม่อยู่หรอก

637
00:44:11,399 --> 00:44:12,942
ธงที่เราเห็น

638
00:44:14,444 --> 00:44:16,196
เป็นธงสีขาว

639
00:44:16,279 --> 00:44:20,367
พวกชาวบ้านบยอกชอนช่างโง่เง่านัก

640
00:44:21,701 --> 00:44:24,537
พวกเขาชูธงขาวและนั่งรอกัน
อยู่ในที่ทำการของทางการ

641
00:44:26,581 --> 00:44:29,167
โดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกตนจะต้องตาย

642
00:44:30,794 --> 00:44:31,753
พวกมัน…

643
00:44:35,548 --> 00:44:37,967
พวกมันจ่ายเงินปิดปาก
ทหารที่ร่วมคณะปราบกบฏ

644
00:44:38,051 --> 00:44:40,136
เพื่อไม่ให้เรื่องนี้เล็ดลอดออกมา

645
00:44:41,054 --> 00:44:44,516
ทว่ามีอยู่เรื่องหนึ่ง
ที่เสนาบดีฝ่ายขวาไม่รู้

646
00:44:44,599 --> 00:44:45,934
ภรรยาของซง…

647
00:44:48,436 --> 00:44:50,063
อยู่ในวังนั่นแหละ

648
00:44:51,231 --> 00:44:52,816
ภรรยาของซง…

649
00:45:12,544 --> 00:45:14,629
ภรรยาของซงออกมา…

650
00:45:16,131 --> 00:45:17,841
จากเรือนของข้า

651
00:45:19,300 --> 00:45:20,802
แล้วขึ้นเกี้ยวไปเช่นนั้นรึ

652
00:45:23,805 --> 00:45:25,348
บ้าไปแล้ว

653
00:45:25,432 --> 00:45:27,684
มันคงวิกลจริตไปแล้วกระมัง

654
00:45:27,767 --> 00:45:31,187
ถึงได้หาญกล้ากุเรื่องโกหกขึ้นมา
เพื่อหวังขูดรีดเงินจากข้าเช่นนี้

655
00:45:49,080 --> 00:45:52,333
ภรรยาของซงอยู่ในวังเช่นนั้นหรือ

656
00:45:56,212 --> 00:46:00,175
สตรีที่ช่วยเป็นพยาน
เรื่องร่างทรงอย่างไรเล่าเพคะ

657
00:46:00,258 --> 00:46:02,302
คนที่สวมใส่ผ้าปิดหน้าปิดตา

658
00:46:02,385 --> 00:46:04,929
นางอาจเป็นภรรยาของซงก็เป็นได้

659
00:46:06,681 --> 00:46:10,810
แต่ภรรยาของซง
จะลอบเข้ามาในวังได้อย่างไรกันเพคะ

660
00:46:10,894 --> 00:46:12,770
หรือนางจะเป็นนางกำนัล

661
00:46:12,854 --> 00:46:15,857
แต่อย่างไรเสีย สตรีที่ออกเรือนแล้ว
ก็ไม่อาจเป็นนางกำนัลได้อยู่ดี

662
00:46:24,365 --> 00:46:26,201
ไสหัวออกไปจากห้องข้าเดี๋ยวนี้

663
00:46:27,410 --> 00:46:30,872
ข้าไม่ต้องการให้รักษาอะไรทั้งนั้น
ทำอย่างไรก็ได้ให้เสด็จพี่หายไปเสีย

664
00:46:31,414 --> 00:46:34,709
- องค์ชาย สงบพระทัยก่อนเถิด
- เขาอยู่ตรงนั้น…

665
00:46:34,792 --> 00:46:36,377
- คงวิปลาสไปแล้วแน่
- นั่นสิ

666
00:46:36,461 --> 00:46:38,630
ไล่วิญญาณเสด็จพี่ออกไปเสีย

667
00:46:39,047 --> 00:46:40,673
- องค์หญิง
- องค์หญิง

668
00:46:40,757 --> 00:46:42,050
ขอประทานอภัยเพคะ

669
00:46:42,133 --> 00:46:45,094
องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ ไม่มีวิญญาณอยู่…

670
00:46:45,178 --> 00:46:46,971
เสด็จพี่รึ ทรงหมายถึง…

671
00:47:00,527 --> 00:47:01,528
เกิดอันใดขึ้น

672
00:47:01,611 --> 00:47:04,614
เสด็จพี่ฮายอน
ข้าอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้ว

673
00:47:04,697 --> 00:47:09,827
เสด็จพี่ผู้ล่วงลับ
ทรงยืนอยู่ตรงนั้นพ่ะย่ะค่ะ

674
00:47:10,828 --> 00:47:12,830
พวกท่านไม่เห็นหรือ

675
00:47:12,914 --> 00:47:15,875
เสด็จพี่กำลังจ้องข้าอยู่พ่ะย่ะค่ะ

676
00:47:39,232 --> 00:47:41,693
ลูกทราบมาว่า
เสด็จแม่ไม่เสวยมื้อกลางวัน

677
00:47:41,776 --> 00:47:43,903
โปรดวางพระทัย
จากเรื่ององค์ชายมยองอัน

678
00:47:43,987 --> 00:47:46,281
และดูแลพระวรกาย
ของเสด็จแม่ก่อนเถิดนะเพคะ

679
00:47:46,364 --> 00:47:47,907
ขอประทานอภัยองค์หญิง

680
00:47:50,743 --> 00:47:55,623
หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ
จะทำให้กังวลพระทัยเพคะ

681
00:48:02,213 --> 00:48:04,716
เสด็จแม่เพคะ
ไม่มีทางเป็นฝีมือองค์ชายมยองอันหรอก

682
00:48:04,799 --> 00:48:07,468
น้องไม่มีทางถวายลูกท้อ
ให้เสด็จพี่อึยฮยอนแน่เพคะ

683
00:48:07,552 --> 00:48:09,262
น้องเป็นเด็กดีถึงเพียงนั้น

684
00:48:09,345 --> 00:48:11,681
เขาไม่มีทางทำเรื่องร้ายๆ
กับเสด็จพี่อึยฮยอนแน่

685
00:48:15,226 --> 00:48:17,729
เขาเพียงแต่มีอาการเพ้อ
เนื่องจากพิษไข้เท่านั้นเพคะ

686
00:48:17,812 --> 00:48:19,731
เสด็จแม่ก็ทรงทราบว่า

687
00:48:19,814 --> 00:48:22,734
นับตั้งแต่เสด็จพี่อึยฮยอนสวรรคต

688
00:48:22,817 --> 00:48:25,028
ในวังก็มีข่าวลือมากมาย

689
00:48:25,111 --> 00:48:26,821
น้องคงบังเอิญได้ยินข่าวลือ

690
00:48:26,904 --> 00:48:29,616
ที่ว่าเสด็จพี่ฮวานถวายลูกท้อ
ให้เสด็จพี่อึยฮยอนเข้า

691
00:48:29,699 --> 00:48:31,618
แล้วเก็บมาคิดมากไปเอง

692
00:48:31,701 --> 00:48:35,121
เพียงแค่ข่าวลือของรัชทายาท
ก็ทำให้หม่อมฉันทุกข์ใจมากพอแล้ว

693
00:48:36,289 --> 00:48:38,416
บัดนี้ยังมีเรื่ององค์ชายมยองอัน…

694
00:48:38,499 --> 00:48:40,168
หม่อมฉันกลัวเพคะ

695
00:48:40,251 --> 00:48:41,794
เสด็จแม่อย่าได้กลัวไปเลย

696
00:48:43,338 --> 00:48:47,300
ลูกจะหาทางทำให้น้อง
อาการดีขึ้นเองเพคะ

697
00:48:47,383 --> 00:48:49,302
เขาเป็นอนุชาเพียงคนเดียวของลูก

698
00:48:49,802 --> 00:48:50,970
องค์หญิง

699
00:48:52,138 --> 00:48:53,431
ขอบพระทัยเพคะ

700
00:48:54,515 --> 00:48:56,017
ไม่ต้องขอบคุณลูกหรอกเพคะ

701
00:48:57,602 --> 00:49:03,232
ยามที่เสด็จแม่ของลูกจากไป
เสด็จแม่ก็ทรงอดอาหารถึงสี่วัน

702
00:49:03,316 --> 00:49:05,735
และยังร้องไห้ไปกับลูกด้วย

703
00:49:06,319 --> 00:49:08,529
ยามที่ลูกป่วยเป็นโรคฝีดาษ

704
00:49:08,613 --> 00:49:10,365
ก็ทรงยอมทิ้งน้องไว้

705
00:49:10,448 --> 00:49:13,451
เพื่อมาเฝ้าไข้ลูก
จนกระทั่งลูกอาการดีขึ้น

706
00:49:15,036 --> 00:49:16,579
ลูกจะไม่มีวันลืมบุญคุณ

707
00:49:20,375 --> 00:49:22,335
มันคือสิ่งที่หม่อมฉันสมควรทำ

708
00:49:22,960 --> 00:49:24,921
มันคือสิ่งที่…

709
00:49:25,004 --> 00:49:27,215
มันคือสิ่งที่แม่สมควรทำอย่างไรเล่า

710
00:49:27,298 --> 00:49:29,676
เพคะ ตรัสได้ถูกต้องแล้ว

711
00:49:30,468 --> 00:49:33,888
ด้วยเหตุนี้หม่อมฉัน
จะปกป้องน้องกับเสด็จแม่เองเพคะ

712
00:49:35,640 --> 00:49:36,766
วางพระทัยเถิด

713
00:49:37,642 --> 00:49:38,726
องค์หญิง

714
00:49:40,144 --> 00:49:44,982
ขอบใจมากที่เห็นแม่
เป็นมารดาคนหนึ่งของเจ้า

715
00:49:45,066 --> 00:49:47,193
เสด็จแม่ทรงคลอดอนุชาของลูกออกมา

716
00:49:48,444 --> 00:49:51,364
ย่อมต้องเป็น
มารดาของลูกอยู่แล้วสิเพคะ

717
00:50:08,047 --> 00:50:10,091
ดูแลเสด็จแม่ให้ดีเล่า

718
00:50:26,107 --> 00:50:28,401
เราจะปล่อยองค์หญิงฮายอน
ไว้เช่นนี้หรือเพคะ

719
00:50:30,278 --> 00:50:32,405
ให้หม่อมฉันโยนนาง
เป็นเหยื่อล่อใต้เท้าโชดีหรือไม่

720
00:50:33,698 --> 00:50:34,991
ปล่อยนางไป

721
00:50:37,034 --> 00:50:38,619
ข้าจะทำตามวิธีของข้าเอง

722
00:50:46,711 --> 00:50:48,796
ภรรยาของซง

723
00:50:48,880 --> 00:50:51,716
ออกจากเรือนของข้า
ไปขึ้นเกี้ยวเช่นนั้นรึ

724
00:50:55,011 --> 00:50:56,804
ภรรยาของซง…

725
00:51:05,313 --> 00:51:08,816
นางจะเคยมาเรือนของข้า
ด้วยเหตุผลอันใดกัน

726
00:51:08,900 --> 00:51:10,234
และหากนางมาจริง

727
00:51:11,444 --> 00:51:13,571
นางกลับรอดชีวิตออกไปเช่นนั้นรึ

728
00:51:31,589 --> 00:51:34,592
ที่พาจู โอมันชิกก็พูดแบบเดียวกัน

729
00:51:36,219 --> 00:51:38,638
ถนนหนทางเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

730
00:51:38,721 --> 00:51:40,973
ทุกผู้ทุกคน ทั้งบิดา ทั้งมารดา

731
00:51:41,057 --> 00:51:43,601
บุตรชาย บุตรสาว ต่างต้องตายตก

732
00:51:43,684 --> 00:51:45,478
เพราะคำสั่งของพ่อเจ้า

733
00:51:45,561 --> 00:51:48,314
ไม่มีใครเป็นโจรทั้งนั้นแหละ

734
00:51:48,773 --> 00:51:51,025
อย่างที่โอมันชิกเคยกล่าวไว้

735
00:51:51,108 --> 00:51:53,194
ว่าในบยอกชอน
ไม่ได้มีโจรอยู่แม้แต่คนเดียว

736
00:51:53,277 --> 00:51:54,612
และอย่างที่พัคฮันซูว่า

737
00:51:54,695 --> 00:51:56,906
หากมีธงปักอยู่
ตอนที่คณะปราบกบฏไปถึง

738
00:51:56,989 --> 00:52:00,743
พวกเขาก็ไม่ใช่โจร
แต่เป็นเพียงราษฎรธรรมดาๆ

739
00:52:00,827 --> 00:52:02,328
หากพวกเขาปักธงขาว

740
00:52:02,411 --> 00:52:04,413
และรอให้คณะปราบกบฏไปถึง…

741
00:52:04,497 --> 00:52:09,585
เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่ใช่โจร
ที่วางแผนสร้างประเทศใหม่

742
00:52:09,669 --> 00:52:13,965
- อย่างที่ระบุไว้ในบันทึกราชเลขาฯ
- หากธงที่ปักอยู่คือธงสีขาว

743
00:52:15,007 --> 00:52:17,176
พวกเขาก็กำลังขอความช่วยเหลือ

744
00:52:18,719 --> 00:52:20,638
หากเป็นเช่นนั้นจริง

745
00:52:22,181 --> 00:52:25,393
รายงานของโชวอนโอซึ่งเป็น
เจ้าหน้าที่ปกครอง ณ เวลานั้น

746
00:52:25,476 --> 00:52:28,563
กับรายงานของโชวอนโบ
ผู้ที่นำกำลังพลเดินทาง

747
00:52:28,646 --> 00:52:30,481
ไปปราบปรามกลุ่มโจร

748
00:52:30,565 --> 00:52:32,650
ก็ล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ

749
00:52:33,818 --> 00:52:36,487
การจะค้นหาความจริง
จากเมื่อสิบปีที่แล้ว

750
00:52:36,571 --> 00:52:38,739
เราต้องหาตัวผู้ที่ถูกเรียกว่า
กลุ่มโจรที่เหลือรอดให้ได้

751
00:52:38,823 --> 00:52:42,243
หากเรื่องภรรยาของซง
ที่พัคฮันซูพูดมาเป็นความจริง

752
00:52:42,326 --> 00:52:44,036
อาจมีวิธีหาตัวนางอยู่เพคะ

753
00:52:44,120 --> 00:52:47,373
แม้ว่านางจะอยู่ในวังเหมือนเรา
นางก็คงเปลี่ยนไปใช้ตัวตนใหม่แล้ว

754
00:52:47,456 --> 00:52:49,375
หรือไม่อย่างนั้น

755
00:52:49,458 --> 00:52:52,420
นางก็อาจถูกไล่ออก
ไปพร้อมๆ กับนางกำนัล

756
00:52:53,462 --> 00:52:55,339
จากบยอกชอนคนอื่นๆ

757
00:53:33,878 --> 00:53:37,548
(องค์หญิงฮายอน)

758
00:53:47,058 --> 00:53:51,103
ซง กา มยอล อี

759
00:53:52,146 --> 00:53:55,107
ตระกูลซงจะทำลายตระกูลอีให้สิ้นซาก

760
00:54:08,537 --> 00:54:11,874
เขาเชื่อไปได้อย่างไรว่า
เรื่องเข้าใจผิดเช่นนั้นเป็นความจริง

761
00:54:11,958 --> 00:54:13,709
หรือว่าเขาจะถูกผีสิง

762
00:54:15,211 --> 00:54:17,880
ยองจะถูกอะไรบางอย่างสิงสู่

763
00:54:17,964 --> 00:54:20,174
จนเชื่อว่าเรา
เป็นคนรักกันจริงๆ น่ะหรือ

764
00:54:21,008 --> 00:54:22,885
แต่เขาจะสังหารครอบครัวเราไปทำไม

765
00:54:22,969 --> 00:54:26,305
ในเมื่อเขาไม่ได้มาจากบยอกชอน
เหตุใดเขาจึงทำเช่นนั้นกันนะ

766
00:54:45,408 --> 00:54:49,870
ครู่หนึ่งอยู่ที่นึง
แต่ประเดี๋ยวก็ไปโผล่อีกที่นึง

767
00:54:51,163 --> 00:54:52,873
อยู่ทั้งที่นี่และที่นั่น…

768
00:54:54,917 --> 00:54:56,544
ในเวลาเดียวกัน

769
00:55:19,442 --> 00:55:23,404
(ลอบสังหารองค์หญิงฮายอนเสีย)

770
00:55:38,002 --> 00:55:40,254
มีผู้ที่สามารถ
รักษาองค์ชายมยองอันได้อยู่หรือ

771
00:55:40,337 --> 00:55:43,299
เพคะ จากที่หม่อมฉันได้ยินมา

772
00:55:43,382 --> 00:55:47,428
มีพระรูปนึงสามารถทำให้
ผู้ที่สติวิปลาสจากความโศกเศร้า

773
00:55:47,511 --> 00:55:49,346
กลับมาสงบได้

774
00:55:49,430 --> 00:55:51,724
และท่านก็ใกล้ธุดงค์
มาถึงที่นี่แล้วเพคะ

775
00:55:51,807 --> 00:55:53,267
เช่นนั้นก็ไม่ใช่หมอรึ

776
00:55:53,768 --> 00:55:57,646
เพคะ หม่อมฉันจึงกังวลเรื่องนั้นอยู่

777
00:55:57,730 --> 00:56:01,317
มันอาจกลายเป็นที่ครหาได้

778
00:56:01,400 --> 00:56:03,694
เพราะผู้คนเชื่อว่าท่านใช้อาคมคาถา

779
00:56:03,778 --> 00:56:06,572
แต่อย่างไรเสียเราก็ปล่อย
องค์ชายใหญ่ไว้เช่นนั้นไม่ได้

780
00:56:07,573 --> 00:56:09,575
ยาต่างๆ ก็ไม่ช่วยให้อาการดีขึ้น

781
00:56:09,658 --> 00:56:11,243
ข้าจะรับผิดชอบเอง

782
00:56:12,453 --> 00:56:14,038
ข้าจะช่วยน้องให้ได้

783
00:56:15,456 --> 00:56:18,417
เสด็จแม่ทรงทราบเรื่องนี้หรือไม่

784
00:56:19,710 --> 00:56:23,172
หากทรงตัดสินพระทัยแล้ว
หม่อมฉันจะกลับไปทูลเพคะ

785
00:56:23,255 --> 00:56:24,590
ไม่ต้อง

786
00:56:24,673 --> 00:56:27,760
เสด็จแม่ไม่ทรงอนุญาต
ให้คนนนอกเข้ามาในวังแน่

787
00:56:29,345 --> 00:56:31,972
จงเก็บเรื่องนี้ไว้ระหว่างข้ากับเจ้า

788
00:56:32,056 --> 00:56:33,432
เข้าใจหรือไม่

789
00:56:33,516 --> 00:56:35,017
เพคะองค์หญิง

790
00:56:35,101 --> 00:56:38,896
อีกเรื่องนึง อย่าให้พระรูปนั้น
ล่วงรู้ฐานันดรของเราเป็นอันขาด

791
00:56:38,979 --> 00:56:40,898
รับด้วยเกล้าเพคะองค์หญิง

792
00:56:40,981 --> 00:56:42,650
โปรดวางพระทัยเถิด

793
00:56:44,193 --> 00:56:48,739
หากเราไม่อาจเชิญท่านเข้ามา
ในวังได้จะทรงทำอย่างไรเพคะ

794
00:56:49,156 --> 00:56:50,991
ข้าคิดหาหนทางเอง

795
00:56:51,075 --> 00:56:53,452
เจ้าพยายามติดต่อท่านให้ได้ก็พอ

796
00:56:53,536 --> 00:56:54,703
ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี

797
00:56:58,999 --> 00:57:00,000
เจ้า…

798
00:57:01,919 --> 00:57:03,587
มีวิธีการพาตัวท่านเข้ามาหรือไม่

799
00:57:05,881 --> 00:57:07,383
มีเพคะ แต่ว่า…

800
00:57:40,416 --> 00:57:42,668
(ลอบสังหารองค์หญิงฮายอนเสีย)

801
00:58:03,022 --> 00:58:08,194
เห็นหรือไม่ว่าข้าเรียบเรียงทุกอย่าง
ได้เป็นระเบียบเพียงใด

802
00:58:08,277 --> 00:58:09,862
ข้าเขียนทุกอย่างลงในกระดาษ

803
00:58:09,945 --> 00:58:13,073
ซึ่งรวมถึงเรื่อง
ที่พวกท่านไม่เคยบอกข้าด้วย

804
00:58:13,157 --> 00:58:17,036
ไม่ว่าพวกท่านจะพยายาม
สลัดมยองจินผู้นี้ทิ้งกี่หน

805
00:58:17,119 --> 00:58:19,330
ก็ไม่สำเร็จหรอกนะจะบอกให้

806
00:58:19,413 --> 00:58:22,166
เราทุกคนต่างก็พยายาม
จะช่วยองค์ชายรัชทายาทอยู่แท้ๆ

807
00:58:22,249 --> 00:58:24,752
แต่ท่านกลับเอาแต่
ขยับปากขมุบขมิบซุบซิบ…

808
00:58:24,835 --> 00:58:27,254
ขมุบขมิบซุบซิบอะไร

809
00:58:27,963 --> 00:58:29,256
เช่นนั้น…

810
00:58:30,758 --> 00:58:32,635
- ท่านก็ผิวปากแทนหรืออย่างไร
- ให้ตาย

811
00:58:32,718 --> 00:58:36,555
- ข้ารอบอกยามที่แน่ใจแล้วต่างหาก
- ข้าจะจับตาดูแล้วกัน

812
00:58:36,639 --> 00:58:39,600
อย่าคิดจะอุบอิบมุบมิบ
ไม่ให้ข้ารู้อีกล่ะ

813
00:58:40,851 --> 00:58:43,395
ข้าไขปริศนาได้แล้วขอรับ

814
00:58:43,479 --> 00:58:46,482
อืม เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยกัน
ข้าขอเปิดประเด็นก่อน

815
00:58:48,400 --> 00:58:49,735
เรื่องราชองครักษ์

816
00:58:49,818 --> 00:58:53,489
เขาอยู่ทั้งที่นี่และที่นั่น
ในเวลาเดียวกัน แปลกใช่หรือไม่

817
00:59:06,085 --> 00:59:09,213
เสด็จพี่ฮายอน
เรากำลังจะไปที่ใดกันหรือ

818
00:59:11,215 --> 00:59:12,383
ข้ากลัว

819
00:59:16,720 --> 00:59:18,722
ไม่ต้องกลัวไปหรอก

820
00:59:18,806 --> 00:59:21,016
ขอแค่เจ้าเชื่อใจข้าก็พอ

821
00:59:31,944 --> 00:59:33,862
อากาศคืนนี้หนาวเย็นนัก

822
00:59:36,824 --> 00:59:38,325
หวังว่าองค์หญิงของแม่

823
00:59:41,203 --> 00:59:43,205
จะสวมเสื้อผ้าหนาๆ นะ

824
00:59:55,009 --> 00:59:58,178
เขาอยู่ที่แกซอง
และอยู่ที่วังในเวลาเดียวกัน

825
00:59:58,262 --> 01:00:01,056
ยามที่กระดาษแดงโปรยปราย

826
01:00:01,140 --> 01:00:03,183
เราก็อยู่กับเขา

827
01:00:03,267 --> 01:00:05,144
แต่เขาก็กลับอยู่ในวังเช่นเดียวกัน

828
01:00:05,227 --> 01:00:08,314
แหม มันแปลกใช่หรือไม่

829
01:00:08,397 --> 01:00:11,233
คนเราจะอยู่ในสองสถานที่

830
01:00:11,317 --> 01:00:13,068
พร้อมกันได้อย่างไร

831
01:00:16,739 --> 01:00:17,990
จริงไหม

832
01:00:18,324 --> 01:00:19,575
คิดอะไรออกหรือ

833
01:00:19,658 --> 01:00:23,037
คนเราจะอยู่ในสองสถานที่
พร้อมกันได้อย่างไรหรือขอรับ

834
01:00:23,245 --> 01:00:25,372
ใต้เท้า ให้เอาวางไว้ที่ใดหรือขอรับ

835
01:00:25,456 --> 01:00:27,166
หม้อเอาไปไว้ในครัวเลย

836
01:00:27,833 --> 01:00:29,626
ดึกแล้ว เร่งมือกันหน่อย

837
01:00:29,710 --> 01:00:30,711
ขอรับ

838
01:00:50,522 --> 01:00:52,149
มีแทกังอยู่สองคน

839
01:00:52,232 --> 01:00:55,861
เช่นนั้นก็หมายความว่า
ท่านราชองครักษ์มีสองร่างหรือขอรับ

840
01:00:56,445 --> 01:00:59,073
ใช่แล้ว เขามีสองร่าง

841
01:00:59,156 --> 01:01:00,741
หากมีแทกังอยู่สองคน

842
01:01:01,700 --> 01:01:04,536
คนนึงจะสามารถยิงธนูใส่รัชทายาทได้

843
01:01:04,620 --> 01:01:06,747
ขณะที่อีกคนอยู่ข้างกายพระองค์

844
01:01:09,124 --> 01:01:10,459
พวกเขาเป็นฝาแฝด

845
01:01:11,001 --> 01:01:13,754
ถูกต้องขอรับ
หากพวกเขาเป็นฝาแฝดมันก็จะเป็นไปได้

846
01:01:15,547 --> 01:01:17,132
(อยู่พร้อมกันสองที่)

847
01:01:17,216 --> 01:01:18,884
(ใบหน้าของราชองครักษ์)

848
01:01:44,993 --> 01:01:47,121
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

849
01:01:47,413 --> 01:01:49,873
เช่นนั้นแฝดคนนึง
ก็เป็นราชองครักษ์ของรัชทายาท

850
01:01:49,957 --> 01:01:51,583
ขณะที่แฝดอีกคน

851
01:01:51,667 --> 01:01:53,794
เกี่ยวข้องกับคดีอุกฉกรรจ์หรือ

852
01:01:53,877 --> 01:01:56,880
- เช่นนั้นพวกเขาต้องร่วมมือกันสิ
- เหตุใดจึงทำเช่นนี้

853
01:01:56,964 --> 01:01:59,633
ท่านควบคุมจิตใจคนได้หรือ

854
01:01:59,716 --> 01:02:03,011
ความทรงจำที่เจ็บปวด
ของท่านจะหายไป ณ บัดนี้

855
01:02:03,095 --> 01:02:04,179
องค์ชาย

856
01:02:04,763 --> 01:02:09,435
เสด็จพ่อต้องทราบแน่ว่า
เขาพยายามทำร้ายองค์ชายองค์หญิง

857
01:02:09,852 --> 01:02:13,147
รัชทายาท ทรงทราบมากแค่ไหนหรือเพคะ