1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,110 --> 00:00:27,653
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,737 --> 00:00:30,990
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์
และศาสนาในเรื่อง)

9
00:00:31,073 --> 00:00:32,366
(เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:32,450 --> 00:00:33,784
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดงถ่ายทำโดยใช้)

11
00:00:33,868 --> 00:00:35,745
(อุปกรณ์ประกอบและเทคนิคพิเศษ)

12
00:00:50,718 --> 00:00:52,303
องค์รัชทายาท

13
00:00:57,016 --> 00:00:58,142
ตามมันไป

14
00:01:01,187 --> 00:01:02,480
จับมันมาให้ได้

15
00:01:04,523 --> 00:01:06,192
ต้องให้ผู้คนรู้ว่าผู้ที่ยิงข้า…

16
00:01:07,443 --> 00:01:08,861
เป็นมนุษย์

17
00:01:13,032 --> 00:01:15,284
องค์รัชทายาทๆ

18
00:01:15,367 --> 00:01:17,369
ลืมพระเนตรสิพ่ะย่ะค่ะ

19
00:01:17,453 --> 00:01:18,454
รัชทายาท

20
00:01:19,955 --> 00:01:21,665
หาตัวคนยิงธนู

21
00:01:21,749 --> 00:01:23,751
ลากคอมันมาให้ได้

22
00:01:23,834 --> 00:01:24,835
ขอรับ

23
00:01:26,420 --> 00:01:28,255
รัชทายาทๆ

24
00:01:35,346 --> 00:01:36,597
ไม่เจอใครเลยขอรับ

25
00:01:39,642 --> 00:01:42,978
ค้นให้ทั่วทุกซอกทุกมุม
มันน่าจะยังอยู่ในพื้นที่ล่าสัตว์

26
00:01:43,062 --> 00:01:44,063
ขอรับ

27
00:01:44,605 --> 00:01:47,691
หากมีแทกังอยู่สองคน
คนนึงจะสามารถยิงธนูใส่รัชทายาทได้

28
00:01:47,775 --> 00:01:49,735
ทรงฟื้นสิพ่ะย่ะค่ะ

29
00:01:49,819 --> 00:01:51,737
ขณะที่อีกคนอยู่ข้างกายพระองค์

30
00:01:51,821 --> 00:01:53,197
พวกเขาเป็นฝาแฝด

31
00:01:54,365 --> 00:01:57,618
ถูกต้องขอรับ
หากพวกเขาเป็นฝาแฝดมันก็จะเป็นไปได้

32
00:01:59,078 --> 00:02:01,539
เช่นนั้นเราก็ควรทูลองค์ชายรัชทายาท
ว่าราชองครักษ์แทกังมีฝาแฝด

33
00:02:01,622 --> 00:02:03,123
ใช่หรือไม่

34
00:02:07,378 --> 00:02:11,048
- ให้เอาวางไว้ที่ใดหรือขอรับ
- หม้อเอาไปไว้ในครัวเลย

35
00:02:12,633 --> 00:02:13,843
ระมัดระวังเล่า

36
00:02:14,927 --> 00:02:18,013
ดูให้แน่ใจว่ากระดาษติดดีแล้ว
จะได้ไม่เหลือช่องว่างให้ลมเข้า

37
00:02:18,097 --> 00:02:20,933
- ติดประตูดีๆ ระวังสลักหลุด
- ขอรับ

38
00:02:21,016 --> 00:02:22,685
ดึกแล้ว เร่งมือกันหน่อย

39
00:02:25,104 --> 00:02:26,438
- วางเกี้ยวลง
- ขอรับ

40
00:02:31,694 --> 00:02:32,695
องค์หญิง

41
00:02:40,786 --> 00:02:43,372
จากจุดนี้เราต้องเดินเท้าไปเพคะ

42
00:02:54,174 --> 00:02:56,260
(ตอนที่ 17)

43
00:03:12,610 --> 00:03:13,861
ทรงเข้าไปกันนะเพคะ

44
00:03:13,944 --> 00:03:16,071
หม่อมฉันจะยืนเฝ้าข้างนอกนี้ให้เอง

45
00:03:18,866 --> 00:03:19,867
มาเถิด

46
00:03:34,423 --> 00:03:37,384
ขอประทานอภัยจริงๆ
ที่ทำให้พวกท่านต้องถ่อมาไกล

47
00:03:37,468 --> 00:03:38,677
ถึงที่นี่

48
00:03:38,761 --> 00:03:40,137
ไม่เป็นไร

49
00:03:40,220 --> 00:03:42,556
เรามาถึงที่นี่
ก็เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน

50
00:03:42,640 --> 00:03:44,266
หวังว่าท่านจะเข้าใจ

51
00:03:44,350 --> 00:03:47,895
ท่าน พอจะทราบ
เรื่องเกี่ยวกับเราหรือไม่

52
00:03:50,022 --> 00:03:52,399
แม้กระหม่อม
จะเป็นเพียงคนพเนจรร่อนเร่

53
00:03:52,483 --> 00:03:54,777
แต่ก็พอรู้ศาสตร์
การดูโหงวเฮ้งอยู่บ้าง

54
00:03:54,860 --> 00:03:58,530
โหงวเฮ้งของท่านทั้งสองบอกว่า
พวกท่านเป็นแขกที่พิเศษนัก

55
00:04:01,116 --> 00:04:05,913
บัดนี้กระหม่อมจะขอรบกวน
ให้ท่านช่วยออกไปรอข้างนอกด้วย

56
00:04:31,855 --> 00:04:33,107
องค์หญิง

57
00:04:34,066 --> 00:04:37,361
ขอประทานอภัยเพคะ
พอดีว่าหม่อมฉันรู้สึก…

58
00:04:37,444 --> 00:04:38,445
อ้อ

59
00:04:43,325 --> 00:04:45,786
- เช่นนั้นก็ไปเถิด
- เพคะองค์หญิง

60
00:05:26,660 --> 00:05:30,330
หากราชองครักษ์แทกังเป็นฝาแฝดจริง

61
00:05:30,414 --> 00:05:33,042
เช่นนั้นก็แย่แล้วสิขอรับ

62
00:05:33,125 --> 00:05:37,629
เพราะแฝดคนนึง
เป็นราชองครักษ์ขององค์ชายรัชทายาท

63
00:05:37,713 --> 00:05:39,757
ขณะที่แฝดอีกคน
เกี่ยวข้องกับคดีอุกฉกรรจ์

64
00:05:39,840 --> 00:05:41,800
พวกเขาอาจร่วมมือกันก็เป็นได้

65
00:05:41,884 --> 00:05:42,968
เป็นไปไม่ได้

66
00:05:43,052 --> 00:05:45,846
ราชองครักษ์แทกัง
รู้หรือไม่ว่าเขามีฝาแฝด

67
00:05:48,932 --> 00:05:51,769
หากถูกแยกกันตั้งแต่เกิด
เขาก็อาจไม่รู้ตัวขอรับ

68
00:05:52,603 --> 00:05:54,646
เช่นนั้นเราต้อง
สืบหาความจริงให้แน่ชัด

69
00:05:54,730 --> 00:05:57,566
ขันทีโก เมื่อครู่ท่านบอกว่า
ท่านไขปริศนาออกแล้วรึ

70
00:05:57,649 --> 00:05:58,901
ปริศนาอันใด

71
00:05:59,860 --> 00:06:02,362
เรื่องกลีบดอกโบตั๋นน่ะขอรับ

72
00:06:05,991 --> 00:06:08,160
พระโพธิสัตว์ผู้เปี่ยมล้นด้วยเมตตา…

73
00:06:18,295 --> 00:06:21,507
ชิมยองเชื่อว่าตน
กับมินแจอีเป็นคนรักกัน

74
00:06:21,590 --> 00:06:24,426
จนกระทั่งเขาจบชีวิตตัวเองขอรับ

75
00:06:24,510 --> 00:06:27,262
คนเราจะหน้ามืดตามัว
ได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ

76
00:06:27,346 --> 00:06:29,973
ได้สิขอรับ
เขาต้องถูกภูตผีสิงสู่เป็นแน่

77
00:06:30,057 --> 00:06:32,643
ไม่ใช่ภูตผี
แต่เป็นฝีมือของบางสิ่งแน่

78
00:06:33,560 --> 00:06:37,815
สมัยราชวงศ์หมิงมีสิ่งที่เรียกว่า
"ฝิ่น" อยู่ ข้าเคยรู้จักกับพ่อค้า

79
00:06:37,898 --> 00:06:39,191
ที่ไปต่างบ้านต่างเมืองบ่อยครั้ง

80
00:06:39,274 --> 00:06:42,569
และตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง
พ่อค้าก็นำฝิ่นเข้ามาขายในโชซอน

81
00:06:42,653 --> 00:06:44,363
และทุกวันนี้ก็ยังหาซื้อได้

82
00:06:44,446 --> 00:06:45,948
ข้าก็เคยได้ยินเช่นนั้น

83
00:06:46,031 --> 00:06:47,658
ข้าก็เคยได้ยินเช่นกัน

84
00:06:47,741 --> 00:06:50,369
เห็นเขาว่ากันว่าหากกินฝิ่น
จะทำให้สติวิปลาสฟั่นเฟือน

85
00:06:50,452 --> 00:06:52,913
จดจำไม่ได้กระทั่งบิดามารดาของตน

86
00:06:52,996 --> 00:06:54,832
ต้องกินมันเข้าไปหรือขอรับ

87
00:06:55,666 --> 00:06:56,750
ข้าก็ไม่รู้

88
00:06:56,834 --> 00:07:02,089
แต่เอาเป็นว่าหากเจ้ารับฝิ่นมากเข้าๆ
จะจดจำไม่ได้เสียด้วยซ้ำว่าตนเป็นใคร

89
00:07:02,172 --> 00:07:05,759
หากกลีบโบตั๋นแห้งออกฤทธิ์คล้ายฝิ่น

90
00:07:05,843 --> 00:07:09,346
มันก็อาจเป็นสิ่งที่ส่งผล
ให้ชิมยองเป็นเช่นนั้น

91
00:07:09,429 --> 00:07:11,807
มันอาจทำให้เขาหลงคิดไปว่า

92
00:07:11,890 --> 00:07:15,227
ตนกับมินแจอีเป็นคนรักกันขอรับ

93
00:07:33,787 --> 00:07:36,081
ทรงกลัวอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

94
00:07:38,167 --> 00:07:39,251
ท่านตา

95
00:07:39,334 --> 00:07:43,422
ท่านตาเอาลูกท้อมาให้ข้า

96
00:07:43,505 --> 00:07:46,842
ให้ข้านำมันไปถวายให้เสด็จพี่อึยฮยอน

97
00:07:47,718 --> 00:07:49,303
แล้วเสด็จพี่ก็สวรรคต

98
00:07:51,680 --> 00:07:55,726
หลังจากเสวยลูกท้อเข้าไป

99
00:07:58,896 --> 00:08:00,397
หมายถึงบงการจิตน่ะรึ

100
00:08:00,480 --> 00:08:02,691
ข้าเคยอ่านหนังสือ
เกี่ยวกับผู้คนที่สามารถ

101
00:08:02,774 --> 00:08:04,109
ทำเช่นนั้นได้

102
00:08:04,193 --> 00:08:05,527
มันคืออะไรหรือ

103
00:08:05,611 --> 00:08:07,279
พวกเขาจะควบคุมจิตวิญญาณของคน

104
00:08:07,362 --> 00:08:10,824
ทำให้เกิดอาการเลื่อนลอย
และฝังความทรงจำปลอมๆ ลงไปในหัว

105
00:08:10,908 --> 00:08:14,578
พระองค์ไม่เคยถวายลูกท้อ

106
00:08:14,661 --> 00:08:19,249
ให้องค์ชายอึยฮยอนใช่หรือไม่

107
00:08:19,750 --> 00:08:20,751
ใช่

108
00:08:22,044 --> 00:08:23,503
ข้าไม่เคยถวายลูกท้อ

109
00:08:23,587 --> 00:08:28,425
เรื่องที่องค์ชายอึยฮยอนสวรรคต
หลังจากเสวยลูกท้อนั้น

110
00:08:28,508 --> 00:08:30,719
เป็นเพียงข่าวลือ มิใช่ความจริง

111
00:08:31,261 --> 00:08:33,055
มันเป็นข่าวลือ มิใช่ความจริง

112
00:08:33,138 --> 00:08:36,934
ความทรงจำที่เจ็บปวด
ของพระองค์จะหายไป

113
00:08:37,017 --> 00:08:41,647
เช่นเดียวกับ
ความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว

114
00:08:42,314 --> 00:08:44,399
หากใช้อาคมคาถาบงการจิต

115
00:08:44,483 --> 00:08:46,485
ระหว่างเผากลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง

116
00:08:46,568 --> 00:08:49,238
ก็จะควบคุมบงการ
จิตใจคนได้อย่างไรเล่า

117
00:08:49,321 --> 00:08:51,615
มันคือสาเหตุ
ที่ทำให้ชิมยองเข้าใจผิดไป

118
00:08:52,824 --> 00:08:54,117
ข้ากลับมาแล้ว

119
00:08:54,201 --> 00:08:57,955
ข้าคือซงและข้ากลับมาเพื่อแก้แค้น
ให้กับชาวบยอกชอนผู้บริสุทธิ์

120
00:08:58,038 --> 00:08:59,289
ที่ถูกสังหารอย่างไม่เป็นธรรม

121
00:08:59,373 --> 00:09:02,209
ข้าจะนั่งอยู่บนบัลลังก์

122
00:09:02,960 --> 00:09:04,962
ข้าจะเป็นกษัตริย์ให้จงได้

123
00:09:06,255 --> 00:09:08,006
ร่างทรง

124
00:09:08,090 --> 00:09:10,968
นางก็เป็นเช่นนั้น
ทำตัวราวกับถูกภูตผีสิงสู่

125
00:09:11,051 --> 00:09:14,888
เอาแต่พร่ำเพ้อ เชื่ออย่างสุดใจ
ว่าตระกูลซงเผยประสงค์เทพเจ้า

126
00:09:14,972 --> 00:09:17,349
ใช้กลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง

127
00:09:17,432 --> 00:09:20,060
ร่วมกับเวทมนตร์คาถาบงการจิต

128
00:09:20,143 --> 00:09:22,271
จึงทำให้นางเชื่อว่ามันเป็นความจริง

129
00:09:22,354 --> 00:09:24,773
อย่างไรเสีย
มันก็ยังเป็นเพียงหลักฐานแวดล้อม

130
00:09:24,856 --> 00:09:28,777
แต่ท่านอาจารย์ของท่านอาจารย์
บอกว่ากลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง

131
00:09:28,860 --> 00:09:31,405
ถูกนำมาใช้บรรเทา
จิตใจฟุ้งซ่านไม่ใช่หรือ

132
00:09:31,488 --> 00:09:33,991
ท่านอาจารย์จะไปรู้ทุกเรื่อง
ของภูมิภาคอุษาคเนย์ได้อย่างไร

133
00:10:00,100 --> 00:10:02,853
ข้าทราบดีว่าการเรียกท่าน
มาพูดคุยตามลำพังเช่นนี้

134
00:10:02,936 --> 00:10:06,648
มันเป็นการเสียมารยาท
แต่ข้าจำเป็น หวังว่าท่านจะเข้าใจ

135
00:10:06,732 --> 00:10:08,233
กระหม่อมเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ

136
00:10:08,317 --> 00:10:10,402
ข้ามีเรื่องจะขอให้ท่านช่วย

137
00:10:11,153 --> 00:10:12,446
ตรัสมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ

138
00:10:12,529 --> 00:10:14,281
คืนนี้ข้าต้องพาองค์ชายใหญ่

139
00:10:14,364 --> 00:10:16,116
ออกไปข้างนอกวัง

140
00:10:16,199 --> 00:10:18,952
เหตุใดจึงต้องเสด็จ
ไปข้างนอกวังหรือพ่ะย่ะค่ะ

141
00:10:19,828 --> 00:10:22,414
อาการประชวร
ขององค์ชายใหญ่แย่ลงเรื่อยๆ

142
00:10:22,497 --> 00:10:24,374
แม้แต่หยูกยาก็ใช้ไม่ได้ผล

143
00:10:24,458 --> 00:10:26,585
ข้าจึงจะให้คนผู้หนึ่ง
ใช้อาคมคาถากับองค์ชายใหญ่

144
00:10:26,668 --> 00:10:29,713
องค์หญิง เหตุใดจึงพึ่งพา
วิธีนอกรีตเช่นนั้นล่ะพ่ะย่ะค่ะ

145
00:10:29,796 --> 00:10:33,342
ท่านหัวหน้าหน่วย
โปรดอย่าถามมากกว่านี้เลย

146
00:10:33,425 --> 00:10:35,802
ข้าอับจนหนทางแล้วจริงๆ

147
00:10:37,596 --> 00:10:39,389
เห็นแก่องค์ชายใหญ่เถิด

148
00:10:39,473 --> 00:10:40,557
ทว่า

149
00:10:41,975 --> 00:10:44,227
หากเกิดเรื่องอันใดขึ้น
กับองค์ชายใหญ่

150
00:10:44,311 --> 00:10:46,563
ระหว่างที่ท่านอยู่ข้างนอกวัง

151
00:10:47,814 --> 00:10:49,816
ข้าจะรับมือได้อย่างไร

152
00:10:50,525 --> 00:10:52,569
- องค์หญิง…
- ข้าขอร้องล่ะ

153
00:10:52,652 --> 00:10:55,113
ท่านเป็นผู้เดียวที่ข้าจะพึ่งพาได้

154
00:10:55,197 --> 00:11:00,744
คืนนี้ช่วยมาอารักขาข้า
กับองค์ชายมยองอันด้วยเถิด

155
00:12:27,539 --> 00:12:28,623
ทรงปลอดภัยนะพ่ะย่ะค่ะ

156
00:12:55,484 --> 00:12:57,777
นางกำนัลควอน เป็นอย่างไรบ้าง

157
00:13:04,367 --> 00:13:05,994
มันไปทางนั้นเจ้าค่ะ

158
00:13:06,870 --> 00:13:09,372
อย่าตามไปนะท่านหัวหน้าหน่วย
มันอันตรายเกินไป

159
00:13:10,749 --> 00:13:11,875
นางกำนัลควอน

160
00:13:37,484 --> 00:13:39,945
ในกระถางธูปนี้มีกลีบดอกไม้อยู่

161
00:13:40,028 --> 00:13:42,155
แทนที่จะเป็นเศษธูป ซึ่งมันแปลกขอรับ

162
00:13:43,490 --> 00:13:44,866
เจ้าเป็นใครกัน

163
00:13:44,950 --> 00:13:47,369
ถามข้าว่าข้าเป็นผู้ใดเช่นนั้นหรือ

164
00:13:50,664 --> 00:13:54,084
ข้าคือผู้มองเห็นและรับรู้ทุกสิ่ง

165
00:13:54,960 --> 00:13:57,587
ผืนดินที่เจิ่งนองไปด้วยเลือด

166
00:13:57,671 --> 00:14:00,340
ของบรรดาราษฎร
ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกเซ่นสังเวย

167
00:14:00,423 --> 00:14:02,634
เพราะความละโมบโลภมากของคนผู้หนึ่ง

168
00:14:02,717 --> 00:14:05,971
ข้าไม่ได้เห็นเพียงการล้างผลาญ
แต่ยังได้เห็นราษฎร

169
00:14:07,097 --> 00:14:09,349
ที่ถูกทอดทิ้งหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด

170
00:14:09,432 --> 00:14:12,686
ไม่ว่าจะเป็นขุนนางหรือชาวบ้าน

171
00:14:12,769 --> 00:14:17,440
ทุกชีวิตล้วนมีคุณค่า
เช่นเดียวกันทั้งนั้น

172
00:14:17,524 --> 00:14:19,025
แต่พวกเจ้า

173
00:14:19,109 --> 00:14:21,653
กลับจับผู้บริสุทธิ์มาตัดลิ้น

174
00:14:21,736 --> 00:14:23,989
ตราหน้าว่าเป็นคนบาป

175
00:14:24,072 --> 00:14:26,241
และช่วงชิงกระทั่ง
ผืนดินแห้งแล้งของพวกเขา

176
00:14:26,324 --> 00:14:28,994
จะให้ข้านิ่งเฉยและนั่งดู

177
00:14:29,077 --> 00:14:31,580
ความผิดชั่วโฉดเช่นนั้นได้อย่างไร

178
00:14:31,663 --> 00:14:36,293
แม้มือที่เคยใสสะอาดของข้า
จะต้องเปื้อนเลือด

179
00:14:36,376 --> 00:14:39,754
แต่ความเป็นอยู่
ของประชาราษฎร์นั้นสำคัญกว่านัก

180
00:14:40,714 --> 00:14:42,090
ข้าจึงไม่นึกเสียใจ

181
00:14:43,049 --> 00:14:45,677
เลิกแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
แล้วบอกแผนการของเจ้ามาเสีย

182
00:14:45,760 --> 00:14:49,556
เจ้าทำอะไรกับองค์ชายใหญ่
และเหตุใดต้องปองร้ายองค์หญิง

183
00:14:49,639 --> 00:14:51,016
ข้ามีจุดประสงค์เพียงหนึ่ง

184
00:14:51,099 --> 00:14:56,354
ซง กา มยอล อี

185
00:14:57,564 --> 00:14:59,190
ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก

186
00:14:59,274 --> 00:15:01,860
คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ

187
00:15:03,361 --> 00:15:05,822
เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา

188
00:15:05,905 --> 00:15:08,283
และในที่สุด

189
00:15:08,366 --> 00:15:12,829
โลกอันปราศจากการแบ่งแยก
ไร้ซึ่งชนชั้นและยศถาบรรดาศักดิ์

190
00:15:14,414 --> 00:15:17,334
ดินแดนสุขาวดี

191
00:15:18,710 --> 00:15:22,714
ก็จะถือกำเนิดขึ้นมา

192
00:15:25,300 --> 00:15:26,343
ท่านมูจิน…

193
00:15:37,896 --> 00:15:40,774
มีสตรีนางหนึ่งแวะเวียน
มาที่สำนักร่างทรงอยู่บ่อยครั้ง

194
00:15:40,857 --> 00:15:43,735
ทุกครั้งที่ท่านหญิงร่างทรง
ไปยังสถานที่สวดมนต์ในแกซอง

195
00:15:43,818 --> 00:15:45,487
นางจะมาที่สำนักร่างทรงเจ้าค่ะ

196
00:15:45,570 --> 00:15:48,073
นางใส่ผ้าคลุมปกปิดใบหน้า
ข้าจึงมองไม่เห็นเจ้าค่ะ

197
00:15:57,082 --> 00:15:59,125
(คดีฆาตกรรมแกซอง)

198
00:16:01,461 --> 00:16:03,171
เช่นนี้อันตรายมากนะสหายข้า

199
00:16:03,254 --> 00:16:05,757
ใช่ว่ามีพวกมันเพียงหนึ่งคน
ลอยนวลอยู่ข้างนอก

200
00:16:05,840 --> 00:16:08,051
แต่นี่พวกมัน
ยังสามารถเข้าออกวังได้ดั่งใจ

201
00:16:08,134 --> 00:16:11,971
พวกมันทั้งจาบจ้วงราชวงศ์
ทั้งสังหารครอบครัวพระอาจารย์มิน

202
00:16:12,055 --> 00:16:13,682
และริอ่าน…

203
00:16:15,558 --> 00:16:18,478
ยิงธนูใส่องค์ชายรัชทายาท

204
00:16:19,521 --> 00:16:22,399
เราต้องสืบให้รู้ให้ได้
ว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลังพวกมัน

205
00:16:33,535 --> 00:16:35,036
(สถานที่ที่ร่างทรงไปสวดมนต์)

206
00:16:35,120 --> 00:16:38,456
ร่างทรงไปสวดมนต์ที่แกซองหรือ
เหตุใดเพิ่งมาบอกข้าเอาป่านนี้

207
00:16:38,540 --> 00:16:41,376
อีกเรื่อง ระหว่างตามรอย
หลักฐานในคดีบยอกชอน

208
00:16:41,459 --> 00:16:45,630
ข้าสืบทราบมาว่าชาวบยอกชอน
จะออกจากแกซองเพื่อกลับบ้านเกิด

209
00:16:45,714 --> 00:16:48,717
นอกจากนี้ยังมีผู้ที่ส่ง
ข้าวของมากมายไปยังแกซอง

210
00:16:48,800 --> 00:16:51,678
โดยอ้างว่า
ส่งของเหล่านั้นกลับบ้านเกิด

211
00:16:51,761 --> 00:16:54,264
เช่นนั้นหมายความว่า
พวกเขามีที่มั่นอยู่ในแกซองรึ

212
00:16:55,473 --> 00:16:57,058
ข้าก็ยังไม่แน่ใจขอรับ

213
00:16:57,142 --> 00:17:00,812
อย่างไรเสีย มีสัญญาณหลายอย่าง
ชี้ไปที่แกซองกับบยอกชอนพร้อมๆ กัน

214
00:17:00,895 --> 00:17:02,814
ร่างทรงเองมีพื้นเพมาจากบยอกชอน

215
00:17:02,897 --> 00:17:05,525
เช่นนั้นบรรดาผู้คน
ที่ถูกขับไล่ออกจากบ้านเกิด

216
00:17:05,608 --> 00:17:07,026
ก็ไปอาศัยอยู่ในแกซองรึ

217
00:17:07,110 --> 00:17:09,320
หากเป็นเช่นนั้นจริง
ชาวบ้านในแกซองย่อมต้องรู้

218
00:17:09,404 --> 00:17:11,573
ว่าชาวบยอกชอนมาอาศัยอยู่ด้วยสิขอรับ

219
00:17:11,656 --> 00:17:13,533
ป่านนี้ข่าวลือคงกระจายไปทั่ว

220
00:17:17,162 --> 00:17:20,874
แต่หากพวกเขาหลบซ่อนตัว…

221
00:17:20,957 --> 00:17:23,626
พวกเขาจึงได้ส่งสิ่งของ
ไปที่นั่นอย่างไรเล่าขอรับ

222
00:17:23,710 --> 00:17:27,714
หากซื้อข้าวของต่างๆ ในแกซอง
ชาวบ้านอาจรู้ที่อยู่ของพวกเขาได้

223
00:17:28,423 --> 00:17:30,216
เขาซงอักเป็นที่ลุ่มๆ ดอนๆ

224
00:17:30,300 --> 00:17:33,553
หากพวกเขาสร้างที่มั่นในหุบเขา
ชาวบ้านก็ไม่น่ารู้ได้นะขอรับ

225
00:17:33,636 --> 00:17:35,889
อย่างไรเสีย
ทุกอย่างยังเป็นเพียงข้อสันนิษฐาน

226
00:17:35,972 --> 00:17:38,808
ในเมื่อเรายังไม่มีหลักฐาน
ข้อสันนิษฐานก็สำคัญขอรับ

227
00:17:38,892 --> 00:17:40,268
เราสามารถเริ่มจากข้อสันนิษฐาน

228
00:17:40,351 --> 00:17:43,813
แล้วค่อยๆ ตีกรอบให้แคบลงทีละอย่าง
สุดท้ายก็อาจนำไปสู่ความจริงได้

229
00:17:43,897 --> 00:17:46,733
แหม ขันทีโก
เหตุใดช่างปราดเปรื่องเช่นนี้

230
00:17:46,816 --> 00:17:48,151
ศิษย์ข้า บอกพวกเขาไปซิ

231
00:17:54,949 --> 00:17:57,869
มัวชักช้าอยู่ใย บอกพวกเขาไปเสียสิ

232
00:17:57,952 --> 00:18:01,539
เมื่อเช้านี้ท่านอาจารย์บอกข้าว่า

233
00:18:01,623 --> 00:18:04,542
เราควรตั้งหน่วยขึ้นมา

234
00:18:04,626 --> 00:18:08,713
สืบสวนคดีเหล่านี้
อย่างเป็นระเบียบแบบแผนขอรับ

235
00:18:08,797 --> 00:18:09,839
และชื่อหน่วย…

236
00:18:09,923 --> 00:18:12,425
ท่านอาจารย์ก็ชิงตั้งเองแล้ว

237
00:18:14,177 --> 00:18:15,804
ชื่อหน่วยสหายโล่ขอรับ

238
00:18:16,763 --> 00:18:19,182
- หน่วยสหายโล่…
- เหตุใดจึงเป็นชื่อนี้หรือขอรับ

239
00:18:23,269 --> 00:18:26,773
เพราะว่าเราคือโล่ที่จะปกป้อง…

240
00:18:27,440 --> 00:18:29,859
องค์ชายรัชทายาทอย่างไรเล่า

241
00:18:31,486 --> 00:18:32,987
ข้าจะเป็นหัวหน้าเอง

242
00:18:33,071 --> 00:18:36,658
ช้าก่อน
เหตุใดเจ้าจึงเป็นหัวหน้าไปได้

243
00:18:36,741 --> 00:18:37,784
ก็ข้าตัดสินใจเอง

244
00:18:37,867 --> 00:18:40,620
ข้าอุตส่าห์ยอมสละมันยอนดัง
ห้องทดลองอันเป็นที่รัก

245
00:18:40,703 --> 00:18:42,789
มาใช้เป็นฐานที่มั่นของเราเชียวนะ

246
00:18:42,872 --> 00:18:44,874
ดังนั้นข้าย่อมต้องเป็นหัวหน้าสิ

247
00:18:45,542 --> 00:18:47,919
รู้หรือไม่ว่า
ข้าถ่างตาคิดทั้งคืนเชียว

248
00:18:48,002 --> 00:18:49,671
เรื่องแค่นี้ยังอยากได้หน้าหรือ

249
00:18:49,754 --> 00:18:51,214
เรื่องแค่นี้ตรงไหน

250
00:18:51,297 --> 00:18:53,424
หากหัวหน้าคือผู้จัดหาฐานที่มั่น

251
00:18:53,508 --> 00:18:57,053
เช่นนั้นเปลี่ยนเป็นที่อื่นเถิด
ข้าจะหาสถานที่ที่ดีกว่านี้ให้

252
00:18:57,720 --> 00:18:59,931
คนที่ขุดดินไม่เป็นอย่างท่าน

253
00:19:00,014 --> 00:19:01,933
จะเหมาะสมกับตำแหน่งนี้ได้อย่างไร

254
00:19:02,684 --> 00:19:06,479
สักวันหนึ่งข้าจะแสดงให้
ว่าบุรุษเขาขุดดินกันเช่นไร

255
00:19:06,563 --> 00:19:07,647
อย่างไรข้าก็จะเป็นหัวหน้า

256
00:19:07,730 --> 00:19:09,148
เอาม้ามาฉุดก็ไม่ยอม

257
00:19:09,232 --> 00:19:11,276
ไปทูลองค์ชายรัชทายาทเสีย

258
00:19:11,359 --> 00:19:14,529
ว่ามยองจินผู้นี้
คือหัวหน้าของหน่วยสหายโล่

259
00:19:16,197 --> 00:19:18,408
ได้ เอาที่เจ้าสบายใจ

260
00:19:18,491 --> 00:19:21,786
ประเดี๋ยวก่อน
ข้าไม่สนใจตำแหน่งหัวหน้าหรอก

261
00:19:21,870 --> 00:19:23,329
ข้าจะเป็นน้องเล็ก

262
00:19:23,413 --> 00:19:26,833
แต่ขอให้เรียกข้าว่า
บุรุษหน้ามนคนนำโชคแล้วกันนะขอรับ

263
00:19:29,294 --> 00:19:31,462
- เช่นนั้นข้าจะเป็นรอง…
- ข้าจะเป็นรอง…

264
00:19:35,717 --> 00:19:37,468
ข้าอยู่ลำดับที่สามก็ได้ขอรับ

265
00:19:39,220 --> 00:19:42,390
เช่นนั้นเราก็ต้องทูลองค์ชายรัชทายาท

266
00:19:42,473 --> 00:19:44,601
และเริ่มสืบเรื่อง
ของราชองครักษ์ผู้นั้นกัน

267
00:19:46,394 --> 00:19:48,897
แม้ไม่แน่ชัดว่าเขาเป็น
แฝดคนพี่หรือแฝดคนน้อง

268
00:19:48,980 --> 00:19:53,610
แต่แฝดของเขา
ก็มีความเกี่ยวข้องในทุกคดี

269
00:19:55,361 --> 00:19:59,073
ดังนั้นเราต้องได้ข้อมูล
มามากมายแน่นอน

270
00:20:02,243 --> 00:20:03,244
สหายโล่

271
00:20:09,375 --> 00:20:10,335
องค์ชาย

272
00:20:29,437 --> 00:20:31,731
ไปทูลพระมเหสีและตามหมอหลวงมาด้วย

273
00:20:31,814 --> 00:20:33,858
- เจ้าค่ะ
- อย่ากระโตกกระตากเล่า

274
00:20:33,942 --> 00:20:35,902
ห้ามไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้เรื่องนี้

275
00:20:42,659 --> 00:20:43,910
อาการเป็นอย่างไรบ้าง

276
00:20:45,787 --> 00:20:49,457
ข้าเพียงถูกแทงตรงสีข้างเท่านั้น
ไม่น่าร้ายแรงมากเจ้าค่ะ

277
00:20:49,540 --> 00:20:51,668
ท่านคือผู้ที่พา
ทั้งสองพระองค์ไปที่นั่น

278
00:20:51,751 --> 00:20:54,003
แต่มันกลับพยายาม
ทำร้ายองค์หญิงกับท่าน

279
00:20:54,087 --> 00:20:55,505
ไปรู้จักพระนั่นได้อย่างไร

280
00:20:55,588 --> 00:21:00,093
ข้าได้ยินนางกำนัลคนอื่นๆ
พูดถึงบุรุษที่สามารถรักษา

281
00:21:00,176 --> 00:21:03,054
อาการเจ็บป่วยทางจิตใจได้เจ้าค่ะ

282
00:21:04,555 --> 00:21:06,766
ไม่นึกเลยว่าจะเกิดเหตุเช่นนี้ขึ้น

283
00:21:06,849 --> 00:21:10,228
ท่านหัวหน้าหน่วย นางกำนัลควอน
ก็ต้องได้รับการรักษาเช่นกันนะ

284
00:21:31,249 --> 00:21:33,292
หากกลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง

285
00:21:33,376 --> 00:21:35,461
มีฤทธิ์กล่อมประสาท
เพื่อให้บงการจิตได้ง่าย

286
00:21:36,379 --> 00:21:38,006
เจ้าย่อมต้องเคยดมมันมาก่อน

287
00:21:38,089 --> 00:21:40,800
หม่อมฉันเพียงแต่จำ
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้

288
00:21:40,883 --> 00:21:42,844
แต่ความทรงจำยังเหมือนเดิม

289
00:21:42,885 --> 00:21:44,637
ข้อแตกต่างสำหรับหม่อมฉันก็คือ

290
00:21:44,721 --> 00:21:46,472
หม่อมฉันได้สูดดมควัน
จากกลีบดอกที่ไหม้

291
00:21:46,556 --> 00:21:48,850
ทว่าไม่มีผู้ใด
พยายามบงการจิตหม่อมฉัน

292
00:21:49,892 --> 00:21:51,978
แต่การัมเคยพูดว่านางเห็น

293
00:21:52,061 --> 00:21:53,980
อาจารย์ของอาจารย์คิม

294
00:21:54,063 --> 00:21:56,107
ปรากฏตัวอยู่ที่แกซองเช่นกันเพคะ

295
00:21:56,858 --> 00:21:58,818
เขารู้จักกับชิมยองเช่นกันรึ

296
00:21:59,318 --> 00:22:02,405
ชิมยองถูกบงการจิต
ให้สังหารครอบครัวของเจ้า

297
00:22:02,488 --> 00:22:05,199
หากเขากับชิมยองเคยพบกันในแกซอง

298
00:22:05,283 --> 00:22:06,868
คงไม่ใช่เหตุบังเอิญแล้ว

299
00:22:07,910 --> 00:22:11,497
สิ่งนี้ไม่ได้พิเศษอันใด

300
00:22:11,581 --> 00:22:15,877
มันเป็นเพียงสมุนไพรที่ผู้คนมักใช้

301
00:22:15,960 --> 00:22:17,628
บรรเทาจิตใจฟุ้งซ่านเท่านั้นขอรับ

302
00:22:17,712 --> 00:22:19,422
เช่นนั้นต้องสืบเรื่องเขาเพิ่ม

303
00:22:19,505 --> 00:22:21,507
ไม่แน่ว่าเขาอาจมีส่วนเกี่ยวข้อง

304
00:22:24,761 --> 00:22:28,097
อีกเรื่องหนึ่งเพคะ
พระองค์ทรงไม่ทราบจริงหรือ

305
00:22:28,181 --> 00:22:29,932
ว่าราชองครักษ์แทกังมีฝาแฝด

306
00:22:30,016 --> 00:22:31,642
พระองค์ทรงจดจำ

307
00:22:31,726 --> 00:22:33,978
ระเบียนราชองครักษ์ทั้งหมด
ได้ไม่ใช่หรือเพคะ

308
00:22:36,481 --> 00:22:38,399
แทกังเป็นบุตรที่ถูกรับมาเลี้ยง

309
00:22:38,483 --> 00:22:43,071
ด้วยเหตุนี้ระเบียนเพียงอย่างเดียว
คงยืนยันพื้นเพของเขาไม่ได้

310
00:22:43,154 --> 00:22:45,323
หากสืบเรื่อง
ของบิดามารดาบุญธรรมของเขา

311
00:22:45,406 --> 00:22:47,408
เราอาจสืบสาวไปถึงสถานที่และเหตุผล

312
00:22:47,492 --> 00:22:49,118
ที่ทั้งสองรับเลี้ยงเขาก็เป็นได้เพคะ

313
00:22:51,287 --> 00:22:54,290
บิดามารดาบุญธรรมเขาเป็นเจ้าหน้าที่
ดูแลสุสานหลวงที่ฮวาลินซอ

314
00:22:54,373 --> 00:22:58,419
ผู้ที่ฝากฝังแทกังไว้
ในการดูแลของพวกเขาคือข้ากับซองอน

315
00:22:58,836 --> 00:22:59,837
อย่างไรนะเพคะ

316
00:22:59,921 --> 00:23:03,591
ข้าพบแทกังครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อน

317
00:23:17,563 --> 00:23:19,524
ไชโย สำเร็จ

318
00:23:19,607 --> 00:23:21,442
ไปดูกันเถิด

319
00:23:24,153 --> 00:23:25,655
- เลือกให้ถูก
- สับไปๆ

320
00:23:25,738 --> 00:23:27,406
รอประเดี๋ยว

321
00:23:27,490 --> 00:23:29,617
อยู่ในนี้แหละ จับตาดูให้ดี

322
00:23:29,700 --> 00:23:31,494
- เชิญลงเดิมพัน
- นี่เลย

323
00:23:31,577 --> 00:23:32,787
อันนี้

324
00:23:32,870 --> 00:23:34,789
ลงหนักน่าดูนะท่าน

325
00:23:34,872 --> 00:23:36,457
เฮ้ย จับมันไว้

326
00:24:05,278 --> 00:24:07,697
เจ้าก็ดูเป็นเด็กมีแววแท้ๆ

327
00:24:07,780 --> 00:24:10,199
- เหตุใดลักขโมยเช่นนี้
- ข้าลักขโมยแล้วมันอย่างไร

328
00:24:10,283 --> 00:24:12,160
อย่างน้อยข้าก็หาเลี้ยงชีพตัวเองได้

329
00:24:12,243 --> 00:24:14,120
โดยไม่ต้องพึ่งพาผู้อื่นไม่ใช่รึ

330
00:24:14,203 --> 00:24:16,789
การลักขโมย
จะเป็นการหาเลี้ยงชีพได้อย่างไร

331
00:24:16,873 --> 00:24:20,168
พาเราไปบ้านเจ้าเสีย
เจ้าอาศัยอยู่ที่ใด

332
00:24:20,251 --> 00:24:23,129
ข้าจะต้องไปแจ้ง
ให้บิดามารดาเจ้ารับรู้เรื่องนี้ไว้

333
00:24:23,212 --> 00:24:26,090
หากข้ามีบิดามารดา
คิดว่าข้าจะมาลักขโมยเช่นนี้หรือ

334
00:24:35,808 --> 00:24:38,269
ตั้งแต่นี้ไป
ข้าจะเป็นแม่ให้เจ้าเองนะ

335
00:25:29,362 --> 00:25:33,991
เจิ้งเฮากล่าวว่า

336
00:25:34,075 --> 00:25:37,495
จงปกครองโลกหล้า

337
00:25:37,578 --> 00:25:43,209
สังคายนาจารีต

338
00:25:43,292 --> 00:25:45,294
สนับสนุนผู้มีฝีมือ

339
00:25:58,808 --> 00:25:59,934
เดี๋ยวเถิด

340
00:26:02,103 --> 00:26:03,938
(สามปีก่อน)

341
00:26:06,857 --> 00:26:08,276
(ชเวแทกัง)

342
00:26:10,569 --> 00:26:12,446
เจ้าสอบรับราชการทหารผ่านจริงหรือ

343
00:26:13,406 --> 00:26:14,490
ข้าภูมิใจนัก

344
00:26:15,366 --> 00:26:18,160
กระหม่อมจะไม่มีวันลืม
สิ่งที่พวกท่านทำให้เลยพ่ะย่ะค่ะ

345
00:26:18,244 --> 00:26:21,247
หากไม่ได้พบพวกท่านทั้งสอง
ป่านนี้กระหม่อมคงยัง

346
00:26:21,330 --> 00:26:23,374
ลักเล็กขโมยน้อยหากินไปวันๆ

347
00:26:23,457 --> 00:26:24,458
ไม่หรอก

348
00:26:24,542 --> 00:26:27,628
แม้ว่าเราจะไม่ได้พบกันในวันนั้น
ข้าก็มั่นใจว่า

349
00:26:27,712 --> 00:26:31,132
เจ้าจะหาหนทาง
ทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีได้

350
00:26:31,215 --> 00:26:34,468
เพราะนั่นคือ
เนื้อแท้ของเจ้าอย่างไรล่ะ

351
00:26:44,812 --> 00:26:46,731
เป็นแทกังไม่ผิดแน่

352
00:26:46,814 --> 00:26:48,482
มันหมายความว่าอย่างไร

353
00:26:49,191 --> 00:26:51,152
เหตุใดเขาจึงทำเรื่องเช่นนั้นได้

354
00:26:53,112 --> 00:26:57,742
เขาบอกว่าเขาใช้ชีวิตเร่ร่อน
โดยไม่รู้จักบิดามารดาหรือบ้านเกิด

355
00:26:57,825 --> 00:27:00,494
ดังนั้นเขาคงไม่รู้ว่าตนมีฝาแฝดอยู่

356
00:27:00,578 --> 00:27:04,206
หากเป็นเช่นนั้น
เขาก็อาจมาจากบยอกชอนหรือเพคะ

357
00:27:04,290 --> 00:27:06,959
ทุกอย่างที่ฝาแฝดของเขาทำ
ล้วนเพื่อบยอกชอนทั้งนั้น

358
00:27:07,043 --> 00:27:09,003
เขาย่อมต้องมาจากบยอกชอน

359
00:27:09,086 --> 00:27:11,922
และราชองครักษ์แทกังก็ต้อง
มีพื้นเพมาจากบยอกชอนเช่นกัน

360
00:27:15,259 --> 00:27:19,722
แต่อย่างไรเสีย
หม่อมฉันก็รู้สึกโล่งใจเพคะ

361
00:27:21,724 --> 00:27:22,850
เรื่องอันใดรึ

362
00:27:22,933 --> 00:27:24,935
หากเราคิดถูก

363
00:27:25,019 --> 00:27:27,104
เช่นนั้นราชองครักษ์แทกัง
ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง

364
00:27:27,188 --> 00:27:31,484
กับการตายของครอบครัวข้า
และไม่ได้เป็นผู้ลอบทำร้ายพระองค์

365
00:27:33,194 --> 00:27:36,906
ทว่า ฝาแฝดของเขาก็ยัง
เป็นผู้ที่ยิงศรใส่พระองค์

366
00:27:36,989 --> 00:27:39,116
และสังหารคนส่งสาส์นที่พระองค์ส่งไป

367
00:27:39,200 --> 00:27:42,703
หากเขาสามารถเข้าออกวังได้
โดยมีรูปลักษณ์เหมือนแทกัง

368
00:27:42,787 --> 00:27:44,413
มันอาจเกิดปัญหา…

369
00:27:52,338 --> 00:27:56,050
องค์รัชทายาท กระหม่อมไปวังตะวันออก
และทราบมาว่าพระองค์อยู่ที่นี่

370
00:27:56,133 --> 00:27:57,134
มีเรื่องอันใดรึ

371
00:27:57,218 --> 00:27:59,970
กระหม่อมไปดูบ้านใกล้กับสะพานทงอุน
และจัดเตรียมทุกอย่าง

372
00:28:06,977 --> 00:28:08,771
ตามรับสั่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ

373
00:28:09,355 --> 00:28:10,564
ขอบใจเจ้ามาก

374
00:28:17,488 --> 00:28:19,573
ท่านหัวหน้าหน่อย เสื้อผ้า…

375
00:28:21,659 --> 00:28:24,495
เกิดเรื่องขึ้น ข้ากำลังรีบ
ทูลองค์รัชทายาททีว่าข้ามาเข้าเฝ้า

376
00:28:24,578 --> 00:28:27,456
องค์ชายรัชทายาท
ไม่ได้ประทับอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ

377
00:28:27,540 --> 00:28:30,042
พระองค์ตรัสว่าคืนนี้
จะประทับที่ห้องหนังสือ

378
00:28:30,126 --> 00:28:33,170
ราชองครักษ์แทกังก็เพิ่งตามไป
เข้าเฝ้าพระองค์เมื่อสักครู่เจ้าค่ะ

379
00:28:33,254 --> 00:28:34,964
ราชองครักษ์ไปหารัชทายาทรึ

380
00:28:44,682 --> 00:28:47,101
องค์รัชทายาท ขอประทานอภัย
ที่กระหม่อมแต่งกายเช่นนี้

381
00:28:50,855 --> 00:28:53,524
เจ้ามาอยู่ที่นี่
โดยไร้รอยขีดข่วนได้อย่างไรกัน

382
00:28:53,607 --> 00:28:57,903
องค์รัชทายาท ก่อนหน้านี้เกิดเรื่อง
กระหม่อมจึงอยากค้นตัวแทกังพ่ะย่ะค่ะ

383
00:28:57,987 --> 00:28:59,738
ก่อนหน้านี้เกิดเรื่องอันใด

384
00:29:01,490 --> 00:29:03,367
สองชั่วโมงก่อนเจ้าอยู่ที่ไหน

385
00:29:03,451 --> 00:29:04,452
เอ๊ะ

386
00:29:08,080 --> 00:29:10,499
ยามนั้นแทกังน่าจะอยู่
ใกล้กับสะพานทงอุนนะ

387
00:29:10,583 --> 00:29:11,834
ผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ

388
00:29:11,917 --> 00:29:14,879
ยามนั้นเขาอยู่
ใกล้เขาซูรักต่างหากพ่ะย่ะค่ะ

389
00:29:14,962 --> 00:29:17,089
ท่านหมายความว่าอย่างไร

390
00:29:17,173 --> 00:29:20,468
ข้าไปทำตามรับสั่งขององค์รัชทายาท
แถวสะพานทงอุนจริงๆ ขอรับ

391
00:29:20,551 --> 00:29:22,261
มีพยานช่วยยืนยันได้…

392
00:29:22,344 --> 00:29:23,554
ไม่จริงพ่ะย่ะค่ะ

393
00:29:24,680 --> 00:29:26,682
โปรดประทานอนุญาต
ให้กระหม่อมตรวจสอบไหล่เขาด้วย

394
00:29:28,392 --> 00:29:30,978
ไหล่ซ้ายของเจ้า
เพิ่งถูกดาบฟันมาใช่หรือไม่

395
00:29:32,646 --> 00:29:33,856
ไม่ใช่เขาหรอก

396
00:29:35,399 --> 00:29:36,400
รัชทายาท

397
00:29:37,401 --> 00:29:39,445
เปิดไหล่ซ้ายให้เขาดูสิ

398
00:29:41,113 --> 00:29:42,448
นี่เป็นคำสั่ง

399
00:29:59,173 --> 00:30:01,717
ท่านหัวหน้าหน่วย
เหตุใดจึงทำเช่นนี้ขอรับ

400
00:30:01,800 --> 00:30:03,969
แต่ข้าเห็นใบหน้าเจ้า

401
00:30:04,053 --> 00:30:07,348
เมื่อสองชั่วโมงก่อน
เจ้าเพิ่งชี้ดาบใส่ข้า

402
00:30:14,772 --> 00:30:16,273
ข้าเห็นเจ้าอยู่

403
00:30:16,357 --> 00:30:18,192
ที่เรือนข้าที่แกซองมากับตาตัวเอง

404
00:30:18,275 --> 00:30:21,070
แต่เมื่อสักครู่ข้าเห็นเจ้า
อยู่ใกล้กับห้องเครื่อง

405
00:30:22,404 --> 00:30:24,615
ยามที่องค์ชายรัชทายาท
ถูกสั่งกักบริเวณ

406
00:30:24,698 --> 00:30:27,409
เจ้าได้บังเอิญเจอกับ
อาจารย์มันยอนดังที่ตลาดหรือไม่

407
00:30:29,370 --> 00:30:30,829
ข้าไม่เจอเขาเลย

408
00:30:31,997 --> 00:30:34,458
แต่อาจารย์มันยอนดังบอกว่า
เขาเจอราชองครักษ์แทกัง

409
00:30:34,542 --> 00:30:36,252
ตอนปลอมตัวด้วยพ่ะย่ะค่ะ

410
00:30:38,921 --> 00:30:40,047
เจ้า…

411
00:30:41,966 --> 00:30:43,259
มีฝาแฝดหรือไม่

412
00:30:59,650 --> 00:31:01,026
ตอบข้ามา

413
00:31:02,111 --> 00:31:03,571
ข้าถามว่าเจ้ามีฝาแฝดหรือ

414
00:31:06,532 --> 00:31:07,700
ไม่พ่ะย่ะค่ะ

415
00:31:09,285 --> 00:31:10,494
กระหม่อมไม่มีฝาแฝด

416
00:31:14,415 --> 00:31:16,584
- แทกัง เจ้าออกไปก่อน
- รัชทายาท

417
00:31:16,667 --> 00:31:19,837
ไว้ข้าจะเรียกเจ้าเอง
ตอนนี้ออกไปก่อนเถิด

418
00:31:38,814 --> 00:31:41,150
รัชทายาท แทกังมีฝาแฝดหรือพ่ะย่ะค่ะ

419
00:31:41,233 --> 00:31:43,777
ข้าคิดว่าเขาคงไม่รู้ตัวว่าตนมีฝาแฝด

420
00:31:56,999 --> 00:32:00,836
เจ้าแน่ใจใช่หรือไม่ว่า
บุรุษผู้นั้นมีใบหน้าเดียวกับแทกัง

421
00:32:02,504 --> 00:32:04,548
ว่าแต่เจ้าไปทำอันใดที่นั่นกัน

422
00:32:04,590 --> 00:32:06,925
เจ้าใช้ดาบของเจ้า
สร้างบาดแผลให้เขาหรือ

423
00:32:23,609 --> 00:32:27,655
แม้จะรู้ว่าพวกเขาเป็นฝาแฝด
แต่ไม่นึกเลยว่าจะคล้ายกันเพียงนั้น

424
00:32:28,656 --> 00:32:29,782
หมายถึงซานรึ

425
00:32:31,033 --> 00:32:32,284
ตอนนั้นข้านึกว่าซานนั่นแหละ

426
00:32:35,079 --> 00:32:37,956
เขาคงไม่รู้ว่า
พี่น้องของตนยังมีชีวิตอยู่สินะ

427
00:32:38,999 --> 00:32:41,168
จะว่าไปแล้ว
ไม่คิดหรือว่าเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่

428
00:32:41,251 --> 00:32:43,796
เหมือนกับพวกที่ทำงาน
ในราชสำนักอย่างไรอย่างนั้น

429
00:32:43,879 --> 00:32:46,173
เหตุใดเขาจึงไปอยู่ที่มันยอนดังได้

430
00:32:49,051 --> 00:32:51,762
เจ้ารู้แผนการ
ของพระมูจินกับซานใช่หรือไม่

431
00:32:51,845 --> 00:32:54,014
- ในเมื่อเจ้าก็ไปที่สำนักร่าง…
- เงียบ

432
00:33:01,230 --> 00:33:02,648
เมื่อใดเราจะได้กลับบ้าน

433
00:33:12,157 --> 00:33:13,534
ข้าฝันว่า

434
00:33:14,284 --> 00:33:17,746
มีสัตว์ป่าขุดหลุมศพของโอวุลขึ้นมา

435
00:33:18,706 --> 00:33:20,874
เราฝังลูกโดยไม่ได้
ปักป้ายหน้าหลุมเสียด้วยซ้ำ

436
00:33:21,750 --> 00:33:23,544
ไม่รู้เลยว่าจะหานางพบหรือไม่

437
00:33:28,006 --> 00:33:29,341
เข้าไปข้างในเถิด

438
00:33:30,092 --> 00:33:32,052
กล่อมดัลแรกับมอรูนอนเสีย

439
00:33:43,522 --> 00:33:46,108
ท่านอาจารย์ แล้วพบกันนะขอรับ

440
00:33:46,191 --> 00:33:47,234
อืม ไปเถิด

441
00:34:00,080 --> 00:34:01,874
ไปสิ เจ้านำไปเลย

442
00:34:02,708 --> 00:34:04,001
แล้วท่านไม่กลับหรือ

443
00:34:04,084 --> 00:34:05,753
กลางค่ำกลางคืนมันอันตราย

444
00:34:05,836 --> 00:34:06,879
แล้วอย่างไรขอรับ

445
00:34:07,504 --> 00:34:10,549
ยอกย้อนหรือ
ข้าก็เป็นห่วงอย่างไรเล่า

446
00:34:10,632 --> 00:34:13,218
- ข้าจะเดินไปส่งเจ้าเอง
- เหตุใดเปลี่ยนใจกะทันหัน

447
00:34:13,302 --> 00:34:16,221
บัณฑิตเช่นข้า
ย่อมเป็นห่วงผู้ที่ตัวเล็กกว่า

448
00:34:16,305 --> 00:34:18,223
และอ่อนแอกว่าอยู่แล้วสิ

449
00:34:18,307 --> 00:34:21,685
ท่านก็พูดมาได้ ข้าไม่ได้อ่อน…

450
00:34:22,644 --> 00:34:25,439
เป็นอันใดๆ

451
00:34:26,648 --> 00:34:28,776
วิญญาณ…

452
00:34:28,859 --> 00:34:30,778
ไม่สิ อสุรกาย…

453
00:34:30,861 --> 00:34:31,945
อสุรกายรึ

454
00:34:32,029 --> 00:34:34,948
มันคว้าคอข้าไว้ด้วยขอรับ

455
00:34:37,743 --> 00:34:40,287
ไม่จริง…

456
00:34:42,372 --> 00:34:44,333
ตกอกตกใจง่ายเพียงนี้

457
00:34:44,416 --> 00:34:46,335
จะกลับบ้านเองได้แน่หรือ

458
00:35:14,863 --> 00:35:16,156
รู้สึกวางใจดีหรือไม่

459
00:35:16,990 --> 00:35:18,784
ที่มีข้าเดินอยู่ข้างๆ ด้วย

460
00:35:20,327 --> 00:35:23,539
ขอรับท่านอาจารย์
ท่านช่างพึ่งพาได้จริงๆ

461
00:35:29,378 --> 00:35:30,420
ทางนั้นขอรับ

462
00:35:30,504 --> 00:35:33,590
เช่นนั้นแล้ว
ฮายอนกับมยองอันปลอดภัยดีหรือไม่

463
00:35:33,674 --> 00:35:36,677
พ่ะย่ะค่ะ ทั้งสองพระองค์ทรงปลอดภัย

464
00:35:36,760 --> 00:35:39,471
องค์ชายใหญ่มยองอัน
บรรทมอยู่พ่ะย่ะค่ะ

465
00:35:39,555 --> 00:35:40,639
รัชทายาท

466
00:35:41,473 --> 00:35:43,892
กระหม่อมเห็นธูปแบบเดียวกันกับ

467
00:35:43,976 --> 00:35:45,602
ที่บ้านของร่างทรงพ่ะย่ะค่ะ

468
00:35:45,686 --> 00:35:48,188
และนอกจากนี้
พระรูปนั้นยังพูดอีกว่า…

469
00:35:48,272 --> 00:35:53,861
ซง กา มยอล อี

470
00:35:53,944 --> 00:35:55,612
ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก

471
00:35:55,696 --> 00:35:58,365
คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ

472
00:35:58,448 --> 00:36:00,868
เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา

473
00:36:00,951 --> 00:36:03,495
และในที่สุด โลกอันปราศจาก…

474
00:36:04,413 --> 00:36:07,833
การแบ่งแยก
ไร้ซึ่งชนชั้นและยศถาบรรดาศักดิ์…

475
00:36:10,669 --> 00:36:11,920
แปลกใช่หรือไม่

476
00:36:13,338 --> 00:36:15,173
เขารูปลักษณ์เป็นอย่างไรหรือ

477
00:36:15,257 --> 00:36:18,677
เขาแต่งกายเหมือนพระ
แต่ไว้ผมยาวและเป็นผมหงอก

478
00:36:18,760 --> 00:36:20,971
ข้าจึงไม่คิดว่า
เขาเป็นพระที่สังกัดวัดใด

479
00:36:24,975 --> 00:36:27,853
แต่เขาบอกว่า
ตนนับถือพุทธและยังพูดถึง

480
00:36:27,936 --> 00:36:31,481
โลกที่ปราศจากการแบ่งแยก
กระหม่อมจึงคิดว่าเขาเป็นพระธุดงค์

481
00:36:31,565 --> 00:36:33,901
ที่เคยศึกษาพระธรรมมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ

482
00:36:33,984 --> 00:36:36,486
เช่นนั้นเขาก็ร่วมมือ
กับฝาแฝดของแทกัง

483
00:36:36,570 --> 00:36:38,655
และหากเขาเอ่ยถึง
ประโยค "ซง กา มยอล อี"

484
00:36:38,739 --> 00:36:41,241
เขาย่อมต้องร่วมมือ
กับร่างทรงด้วยเช่นกัน

485
00:36:41,325 --> 00:36:42,951
เจ้าทำอย่างไรกับศพเขา

486
00:36:43,035 --> 00:36:45,579
กระหม่อมฝากให้ผู้ที่เชื่อถือได้
นำศพกับกระถางธูปมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ

487
00:36:45,662 --> 00:36:47,748
พระองค์จะได้ทอดพระเนตรในตอนเช้า

488
00:37:00,844 --> 00:37:02,262
เอากระถางธูปไปด้วย

489
00:37:02,346 --> 00:37:05,057
หัวหน้าหน่วยฮันกำชับเป็นพิเศษ

490
00:37:05,140 --> 00:37:07,476
ว่าต้องขนทุกอย่างไปให้หมด

491
00:37:07,559 --> 00:37:08,644
ขอรับ

492
00:37:42,594 --> 00:37:46,306
องค์รัชทายาท กระหม่อมไม่รู้
ว่าจะทูลเรื่องนี้อย่างไรดี

493
00:37:47,516 --> 00:37:51,061
แต่ทรงจำได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ
ว่ามีสตรีนางหนึ่งแวะเวียนไป

494
00:37:51,144 --> 00:37:54,022
ที่สำนักร่างทรงอยู่บ่อยครั้ง
ยามร่างทรงออกก่อเหตุ

495
00:37:54,106 --> 00:37:55,816
สตรีที่สวมผ้าคลุมหน้า

496
00:37:56,566 --> 00:38:00,362
วันนี้นางกำนัลควอนก็สวมผ้าคลุมหน้า
ตอนที่นางไปเขาซูรักพ่ะย่ะค่ะ

497
00:38:00,445 --> 00:38:02,489
นางกำนัลควอนสวมผ้าคลุมหน้า

498
00:38:02,572 --> 00:38:04,324
และยังเกิดการต่อสู้กัน

499
00:38:04,408 --> 00:38:06,284
ณ ที่ที่นางพาองค์หญิงกับองค์ชายไป

500
00:38:06,368 --> 00:38:09,454
ข้าคงจำเป็นต้องสอบถามฮายอน
ถึงเหตุผลที่นางออกไปจากวังเสียแล้ว

501
00:38:09,788 --> 00:38:11,873
องค์ชายมยองอันพูดจาเพ้อเจ้อ
ว่าเห็นภูตผีวิญญาณและงู

502
00:38:11,957 --> 00:38:16,128
มาบัดนี้ก็พร่ำเพ้อว่า
ตัวเองถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน

503
00:38:16,211 --> 00:38:18,463
จะให้ข้าทูลเสด็จพี่ฮวาน
ได้อย่างไรกัน

504
00:38:18,964 --> 00:38:22,926
ต้องเกิดเรื่องกับองค์ชายใหญ่แน่
ข้าคงต้องไปหาน้องเดี๋ยวนี้

505
00:38:27,848 --> 00:38:31,601
แล้วท่านก็จากไปเช่นนั้นเลยหรือ

506
00:38:35,689 --> 00:38:39,276
หัวหน้าหน่วยฮันดึงหน้ากากของซานออก

507
00:38:40,027 --> 00:38:41,570
และเห็นหน้าเขาแล้วเพคะ

508
00:38:41,653 --> 00:38:43,488
ยามนี้เขาไปเข้าเฝ้ารัชทายาท

509
00:38:43,572 --> 00:38:45,949
คงทูลให้พระองค์ทราบเรื่องแทซานแล้ว

510
00:38:47,826 --> 00:38:48,869
พระมเหสี

511
00:38:50,203 --> 00:38:52,205
องค์ชายรัชทายาทจะต้องเสด็จมาแน่

512
00:38:52,289 --> 00:38:56,084
แต่พระมเหสีทรงไม่ได้มีส่วน
เกี่ยวข้องใดๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น

513
00:38:56,168 --> 00:39:01,381
ดังนั้นหม่อมฉัน
จะออกหน้าเองเพคะ แม้จะต้องตายก็ตาม

514
00:39:03,967 --> 00:39:05,302
อย่าพูดเช่นนั้น

515
00:39:05,385 --> 00:39:06,887
เจ้าต้องอยู่ต่อ

516
00:39:06,970 --> 00:39:09,931
เจ้าต้องมีชีวิตรอด
กลับไปยังบ้านเกิดของเจ้าให้ได้

517
00:39:10,015 --> 00:39:12,893
หม่อมฉันเป็นเพียง
นางกำนัลต้อยต่ำเพคะ

518
00:39:12,976 --> 00:39:14,895
ชีวิตนี้ไม่มีค่าถึงเพียงนั้น

519
00:39:14,978 --> 00:39:16,354
แต่พระมเหสีจะต้องปลอดภัย

520
00:39:16,438 --> 00:39:18,023
เพื่อองค์ชายใหญ่

521
00:39:18,106 --> 00:39:21,193
และเพื่อให้ทุกคนได้กลับบ้านนะเพคะ

522
00:39:21,276 --> 00:39:25,906
โปรดนึกถึงผู้คนที่ฝากชีวิต
ไว้กับพระมเหสีและองค์ชายใหญ่

523
00:39:26,990 --> 00:39:30,786
พวกเขาต่างก็เฝ้ารอ
วันที่จะได้กลับบ้าน

524
00:39:32,204 --> 00:39:34,539
หลบซ่อนตัวในหมู่บ้านแนวังไปวันๆ

525
00:39:37,709 --> 00:39:41,505
พระมเหสีต้องทรงเข้มแข็งนะเพคะ

526
00:39:41,588 --> 00:39:43,965
ข้าจะรับช่วงต่อจากนี้เอง

527
00:39:44,049 --> 00:39:46,259
เจ้ากลับไปพักรักษาตัวเองก่อนเถิด

528
00:40:02,984 --> 00:40:06,363
องค์ชายมยองอัน
เพียงแต่บรรทมลึกพ่ะย่ะค่ะ

529
00:40:06,446 --> 00:40:08,782
ชีพจรกับการหายใจยังปกติดี

530
00:40:08,865 --> 00:40:11,159
ไม่มีสิ่งใดให้ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ

531
00:40:11,243 --> 00:40:12,786
ท่านกลับไปได้

532
00:40:25,757 --> 00:40:28,176
เหตุใดเจ้าจึงต้องออกไปนอกวัง

533
00:40:29,344 --> 00:40:32,514
พี่ได้ยินมาว่า
มยองอันกินไม่ได้นอนไม่หลับ

534
00:40:32,597 --> 00:40:35,392
นับตั้งแต่ได้เห็นการไต่สวนร่างทรง

535
00:40:38,979 --> 00:40:41,189
เขาไม่ใช่น้องเจ้าเพียงผู้เดียว

536
00:40:41,273 --> 00:40:43,024
แต่เป็นน้องพี่ด้วย

537
00:40:43,108 --> 00:40:46,319
หากเจ้าตัดสินใจทำสิ่งใดเพื่อเขา

538
00:40:46,403 --> 00:40:48,113
พี่ก็ควรได้รับรู้ด้วยมิใช่รึ

539
00:40:50,615 --> 00:40:52,951
พระมเหสีเสด็จเพคะ

540
00:41:00,125 --> 00:41:02,669
แม่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

541
00:41:02,752 --> 00:41:04,171
เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร

542
00:41:13,847 --> 00:41:15,765
น้องเพียงแต่หลับอยู่พ่ะย่ะค่ะ

543
00:41:17,809 --> 00:41:19,019
เขาจะฟื้นใช่หรือไม่

544
00:41:19,102 --> 00:41:20,645
พ่ะย่ะค่ะ

545
00:41:22,606 --> 00:41:25,650
ขอประทานอภัย
ที่ทำให้เสด็จแม่กังวลพระทัยเพคะ

546
00:41:27,569 --> 00:41:29,696
เจ้าปลอดภัยกลับมาแม่ก็โล่งใจแล้วล่ะ

547
00:41:32,949 --> 00:41:34,409
เล่ามาซิ

548
00:41:35,368 --> 00:41:38,788
เหตุใดเจ้าต้องพาน้องออกไปนอกวังด้วย

549
00:41:38,830 --> 00:41:39,873
พี่ต้องได้รู้เหตุผล

550
00:41:39,956 --> 00:41:42,083
จึงจะสามารถตามล่าตัวพวกมันได้

551
00:41:44,753 --> 00:41:48,465
หากไม่มีซองอนอยู่ด้วย
คิดว่าเจ้ากับมยองอันจะเป็นอย่างไร

552
00:41:48,548 --> 00:41:50,675
มันจู่โจมเจ้าด้วยดาบมิใช่รึ

553
00:41:50,759 --> 00:41:54,971
เจ้าก็เห็นด้วยตาตนเองแล้วว่า
ผู้ที่พยายามทำร้ายมยองอันฆ่าตัวตาย

554
00:41:55,597 --> 00:41:59,184
ยังไม่เข้าใจอีกรึ
ว่าพวกมันร่วมมือกัน

555
00:42:00,477 --> 00:42:01,686
ไม่ได้การ

556
00:42:01,770 --> 00:42:03,772
พี่คงปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้

557
00:42:03,855 --> 00:42:07,359
เสด็จพ่อต้องได้รับรู้
ว่ามันพยายามจะทำร้าย

558
00:42:07,442 --> 00:42:09,527
องค์หญิงและองค์ชายแห่งโชซอน

559
00:42:10,445 --> 00:42:12,864
เสด็จพี่ ได้โปรดอย่าทูลเสด็จพ่อ…

560
00:42:12,948 --> 00:42:14,157
องค์หญิง

561
00:42:14,783 --> 00:42:17,077
บอกความจริงกับรัชทายาทไปเถิด

562
00:42:22,082 --> 00:42:24,084
องค์ชายใหญ่เห็นร่างทรง

563
00:42:24,167 --> 00:42:26,753
ถูกไต่สวนและระหว่างกลับตำหนัก

564
00:42:28,588 --> 00:42:30,715
ก็ได้เห็นต้นบ๊วยติดไฟอีก

565
00:42:30,799 --> 00:42:33,551
นับแต่นั้นเป็นต้นมา
เขาก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ

566
00:42:33,635 --> 00:42:36,388
หมอหลวงทำการรักษาอย่างเต็มที่แล้ว
แต่อาการของเขากลับแย่ลง

567
00:42:37,764 --> 00:42:39,808
องค์หญิงจึงเป็นห่วงองค์ชายใหญ่

568
00:42:39,891 --> 00:42:42,185
น้องเป็นห่วงมยองอันมากเพคะ

569
00:42:42,269 --> 00:42:45,563
นางกำนัลควอนจึงเล่าเรื่องพระ
ที่ได้ยินจากนางกำนัลคนอื่นให้ฟัง

570
00:42:46,106 --> 00:42:48,608
น้องตัดสินใจลองเสี่ยง
เพราะรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง

571
00:42:50,193 --> 00:42:51,278
เสด็จแม่

572
00:42:51,361 --> 00:42:54,197
นางกำนัลควอนไม่ได้มีความผิดเลยเพคะ

573
00:42:54,281 --> 00:42:55,865
ลูกต่างหาก

574
00:42:55,949 --> 00:42:57,742
ที่ตัดสินใจทำเช่นนี้

575
00:42:57,826 --> 00:43:00,412
เป็นลูกเองที่ห้าม
ไม่ให้นางทูลเสด็จแม่

576
00:43:01,871 --> 00:43:02,956
องค์หญิง…

577
00:43:04,749 --> 00:43:05,792
เสด็จพี่

578
00:43:06,418 --> 00:43:09,754
น้องไม่อยากทำให้กังวลพระทัย
เพราะอีกไม่นานท่านต้องอภิเษกแล้ว

579
00:43:09,838 --> 00:43:14,759
น้องจึงคิดหาทางและขอให้
ท่านหัวหน้าหน่วยช่วยเพคะ

580
00:43:14,843 --> 00:43:16,511
น้องอยู่เฉยไม่ได้จริงๆ

581
00:43:17,804 --> 00:43:19,431
เสด็จพี่

582
00:43:19,514 --> 00:43:21,891
มยองอันล้มป่วยมาหนึ่งเดือนเต็มแล้ว

583
00:43:21,975 --> 00:43:26,855
หากเขาเป็นอะไรไปล่ะก็
น้องคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตเพคะ

584
00:43:27,689 --> 00:43:29,899
ที่ผ่านมาเจ้าคงลำบากมากทีเดียว

585
00:43:34,279 --> 00:43:35,822
อย่าร้องไห้เลยลูก

586
00:43:36,573 --> 00:43:40,368
แม่ซาบซึ้งใจในสิ่งที่เจ้าทำนัก

587
00:43:41,036 --> 00:43:43,163
ไม่ต้องกังวลเรื่องน้องแล้ว

588
00:43:43,246 --> 00:43:44,873
เขามีเจ้าเป็นพี่สาว

589
00:43:44,956 --> 00:43:47,000
และมีองค์รัชทายาทเป็นพี่ชาย

590
00:43:48,168 --> 00:43:49,711
ซึ่งเข้มแข็งกันเพียงนี้

591
00:43:49,794 --> 00:43:53,131
แม่มั่นใจว่าอีกไม่นาน
น้องจะต้องอาการดีขึ้นอย่างแน่นอน

592
00:44:18,531 --> 00:44:22,827
ผู้ที่พยายามสังหารมยองอัน
มีรูปพรรณสัณฐานเป็นเช่นไร

593
00:44:22,911 --> 00:44:27,290
เขาบอกว่าตนเป็นพระที่ร่อนเร่พเนจร
แต่แท้จริงเป็นใคร น้องก็ไม่อาจทราบ

594
00:44:27,374 --> 00:44:30,001
เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเขาทำสิ่งใด

595
00:44:31,920 --> 00:44:33,004
กับมยองอัน

596
00:44:34,756 --> 00:44:38,009
เช่นนั้นเห็นมีกระถางธูป
อยู่ในห้องหรือไม่

597
00:44:39,094 --> 00:44:40,136
ธูป…

598
00:44:42,138 --> 00:44:43,223
เห็นเพคะ

599
00:44:43,306 --> 00:44:46,226
เช่นนั้นในกระถางธูปนั่น
มีกลีบดอกไม้ตากแห้งอยู่หรือไม่

600
00:44:47,602 --> 00:44:49,229
คิดว่ามีนะเพคะ

601
00:44:53,024 --> 00:44:54,692
ที่นั่นมีสิ่งใดอีกบ้าง

602
00:44:54,776 --> 00:44:56,444
มันเป็นวัดเล็กๆ

603
00:44:56,528 --> 00:44:58,530
จึงไม่มีสิ่งใดสะดุดตาเป็นพิเศษ…

604
00:44:59,572 --> 00:45:02,450
อ๊ะ ยามนั้นเขาดื่มชาด้วยเพคะ

605
00:45:02,534 --> 00:45:04,786
เจ้าจำได้หรือไม่ว่าเป็นชาอะไร

606
00:45:09,999 --> 00:45:11,334
น้องไม่แน่ใจ

607
00:45:11,418 --> 00:45:13,545
แต่เขาไม่ได้ให้น้อง
หรือมยองอันดื่มเพคะ

608
00:45:35,608 --> 00:45:38,403
องค์รัชทายาท
พระองค์ทรงคิดหรือไม่ว่า

609
00:45:38,486 --> 00:45:41,614
การที่นางกำนัลควอน
พาองค์หญิงกับองค์ชายไปพบพระรูปนั้น

610
00:45:41,698 --> 00:45:42,866
เป็นเรื่องบังเอิญ

611
00:45:42,949 --> 00:45:45,034
และนางยังสวมผ้าคลุมปิดหน้าปิดตาอีก

612
00:45:45,118 --> 00:45:48,746
เราเพียงแต่ต้องสอบถามนาง
และตรวจสอบในวันพรุ่งนี้นั่นแหละ

613
00:45:48,830 --> 00:45:53,710
แต่หากนางมีส่วนเกี่ยวข้องจริง
ก็คงสืบสาวเท้าความได้ไม่ยาก

614
00:45:53,793 --> 00:45:57,213
ส่วนเรื่องผ้าคลุมหน้านั้น
สตรีมักสวมใส่กันเป็นปกติ

615
00:45:59,132 --> 00:46:01,259
นางกำนัลควอนรับการรักษาอยู่

616
00:46:01,342 --> 00:46:02,719
ปล่อยนางไปก่อนเถิด

617
00:46:03,761 --> 00:46:06,431
อย่างไรนางก็รับใช้เสด็จแม่
เราไม่มีทางทำตามใจชอบได้

618
00:46:07,390 --> 00:46:08,391
เพคะ

619
00:46:10,143 --> 00:46:12,145
นอกจากนี้ นางกำนัลควอน…

620
00:46:12,228 --> 00:46:14,230
ยังเป็นถึงบนบังนาอิน

621
00:46:14,314 --> 00:46:16,024
หมายความว่าอย่างไรหรือ

622
00:46:17,942 --> 00:46:21,905
ตอนที่พระมเหสีเข้าวัง พระองค์ได้พา
นางกำนัลควอนมาจากบิดามารดา

623
00:46:21,988 --> 00:46:23,823
เพื่อให้นางมาช่วยเหลือใต้เท้าโช

624
00:46:23,907 --> 00:46:25,074
อ้อ…

625
00:46:25,158 --> 00:46:30,205
แต่อย่างไรเสีย เขาไม่น่า
มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

626
00:46:30,288 --> 00:46:33,583
เขาไม่มีเหตุผลอันใด
ให้ต้องทำร้ายมยองอันกับฮายอน

627
00:46:33,666 --> 00:46:37,545
และในเมื่อนางกำนัลควอน
อยู่ฝ่ายเดียวกับใต้เท้าโช

628
00:46:37,629 --> 00:46:39,672
นางก็ไม่มีทางเป็นภรรยาของซงไปได้

629
00:46:39,756 --> 00:46:42,800
เช่นนั้นแล้ว…

630
00:46:42,884 --> 00:46:45,887
ก็ต้องเป็นฝีมือของผู้ที่มา
จากบยอกชอนสินะเพคะ

631
00:46:46,471 --> 00:46:49,182
หากพวกเขาไม่ใช่กลุ่มโจร

632
00:46:49,265 --> 00:46:52,435
และยามนั้นก็ยกธงขาว
และรอคณะปราบกบฏจริง

633
00:46:52,519 --> 00:46:54,354
เช่นนั้นพวกเขาคงหวังชิงบัลลังก์

634
00:46:54,437 --> 00:46:56,940
เพื่อแก้แค้นให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

635
00:47:17,752 --> 00:47:20,004
เหตุใดพระมเหสีจึงได้…

636
00:47:20,088 --> 00:47:22,090
บอกความจริงกับรัชทายาทไปเถิด

637
00:47:22,799 --> 00:47:26,010
องค์ชายใหญ่เห็นร่างทรงถูกไต่สวน
และระหว่างกลับตำหนัก

638
00:47:26,094 --> 00:47:28,054
ก็ได้เห็นต้นบ๊วยติดไฟอีก

639
00:47:28,137 --> 00:47:31,099
นับแต่นั้นเป็นต้นมา
เขาก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ

640
00:47:31,182 --> 00:47:33,184
องค์หญิงจึงเป็นห่วงองค์ชายใหญ่

641
00:47:33,268 --> 00:47:35,019
หากให้ตรัสความจริง

642
00:47:35,103 --> 00:47:38,773
เหตุใดไม่ทูลรัชทายาทว่า
องค์ชายมยองอันคือผู้ที่ถวาย

643
00:47:38,856 --> 00:47:40,441
ลูกท้อให้องค์ชายอึยฮยอน

644
00:47:49,826 --> 00:47:53,079
แหม ดึกป่านนี้แล้วหรือนี่
กลับบ้านโดยสวัสดิภาพนะขอรับ

645
00:47:54,622 --> 00:47:56,416
เช่นนั้นข้าจะเดินไปส่ง

646
00:48:05,592 --> 00:48:06,593
อ๊ะ…

647
00:48:23,860 --> 00:48:24,861
คุณหนู

648
00:48:24,944 --> 00:48:28,865
บัณฑิตพัครู้แล้ว
ว่าข้ากับท่านเป็นใคร

649
00:48:28,948 --> 00:48:31,868
เขามอบผ้ามาให้ข้า
ตัดชุดให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ

650
00:48:31,951 --> 00:48:33,745
- ผ้ารึ
- เขาบอกว่าเราควรกลับไป

651
00:48:33,828 --> 00:48:35,788
หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว

652
00:48:35,872 --> 00:48:37,624
เราจะล้างมลทินให้ตัวเอง

653
00:48:37,707 --> 00:48:39,584
และจะได้กลับไปแกซองใช่หรือไม่

654
00:48:39,667 --> 00:48:40,668
การัม

655
00:48:43,004 --> 00:48:46,799
อีกเรื่องเจ้าค่ะ ข้าบังเอิญเจอกับ
บุรุษที่เคยเป็นรองมือปราบแกซอง

656
00:48:46,883 --> 00:48:49,344
และเขาก็จำใบหน้าของข้าได้

657
00:48:49,427 --> 00:48:52,347
ข้ากลัวจึงรีบวิ่งหนี
ดูเหมือนเขาจะยอมเลิกตามหาข้า

658
00:48:52,430 --> 00:48:56,934
แต่คุณหนูอาจบังเอิญเจอเขาได้
ยามที่มายังมันยอนดัง โปรดระวังด้วย

659
00:48:57,018 --> 00:48:58,811
รองมือปราบแกซองรึ

660
00:48:58,895 --> 00:49:01,272
นางหมายถึงบุรุษคนที่ย้าย

661
00:49:01,356 --> 00:49:03,441
มาอยู่ฮันยางหลังได้เลื่อนขั้น

662
00:49:03,524 --> 00:49:05,943
เป็นผู้บังคับกองพันน่ะหรือ

663
00:49:24,754 --> 00:49:28,007
หากคุณหนูจำไม่ได้จริงๆ

664
00:49:28,091 --> 00:49:30,343
ไม่ว่าความทรงจำของนางจะสับสน

665
00:49:30,426 --> 00:49:34,389
เพราะกลีบดอกโบตั๋นหรือฝิ่น
ข้าก็จะช่วยนึกแทนนางเอง

666
00:49:36,849 --> 00:49:39,310
ยามที่เกิดเหตุฆาตกรรม…

667
00:49:39,352 --> 00:49:41,604
ข้าจำได้ว่ายามนั้นเป็นช่วง…

668
00:49:41,688 --> 00:49:43,940
ที่ฝนตกหนัก

669
00:49:44,774 --> 00:49:46,901
ไม่สิ ไม่ใช่

670
00:49:50,780 --> 00:49:54,158
ข้าจำได้ว่านายท่านมิน
กำลังวาดภาพอะไรบางอย่างอยู่

671
00:49:54,242 --> 00:49:56,494
มันใช่ภาพวาดหรือไม่นะ

672
00:49:56,577 --> 00:49:58,538
เหตุใดท่านต้องใช้หมึกสีแดง

673
00:49:58,621 --> 00:50:02,375
ท่านดูเหมือนจะไม่ได้วาด
ภาพของดอกกล้วยไม้เสียด้วย

674
00:50:02,458 --> 00:50:05,920
เหตุใดนายท่านมินต้องวาด
เส้นเสียมากมายเพียงนั้นด้วยนะ

675
00:50:11,676 --> 00:50:14,137
มันจะเกี่ยวข้อง
กับเรื่องที่เกิดขึ้นหรือไม่

676
00:50:29,777 --> 00:50:31,946
เจ้ามีฝาแฝดหรือไม่

677
00:50:33,614 --> 00:50:36,242
แต่ข้าเห็นใบหน้าเจ้า

678
00:50:36,325 --> 00:50:38,161
เมื่อสองชั่วโมงก่อน

679
00:50:38,244 --> 00:50:40,204
เจ้าเพิ่งชี้ดาบใส่ข้า

680
00:50:40,288 --> 00:50:42,290
เจ้าไม่ได้อยู่ที่เขาซูรักจริงรึ

681
00:50:56,012 --> 00:50:57,555
ศพหายไปรึ

682
00:50:57,638 --> 00:51:00,391
เราค้นหาทุกแห่ง
ใกล้กับวัดนั้นทั้งคืน

683
00:51:00,475 --> 00:51:02,185
แต่ก็ไม่พบศพขอรับ

684
00:51:19,744 --> 00:51:21,454
กระหม่อมสืบข้อมูลเรื่องวัดนั้นมา

685
00:51:21,537 --> 00:51:23,790
แต่เดิมมันเป็นส่วนหนึ่ง
ของวัดบีวอนพ่ะย่ะค่ะ

686
00:51:23,873 --> 00:51:27,043
บรรดาพระธุดงค์มักพักที่นั่น
ยามต้องการที่ค้างแรม

687
00:51:27,126 --> 00:51:30,505
แต่พระรูปที่มรณภาพไม่เคยมาพัก
ที่วัดแห่งนั้นมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ

688
00:51:32,632 --> 00:51:35,635
ผู้ที่ขโมยศพของพระรูปนั้นไป

689
00:51:35,718 --> 00:51:37,762
จะต้องเป็นฝาแฝดของแทกังไม่ผิดแน่

690
00:51:38,387 --> 00:51:39,388
ก็อาจใช่

691
00:51:39,472 --> 00:51:41,015
กระหม่อมได้สอบถามนางกำนัล

692
00:51:41,098 --> 00:51:44,477
ว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับพระรูปนั้น
ในหมู่นางกำนัลจริงหรือไม่

693
00:51:44,560 --> 00:51:46,854
ปรากฏว่ามีจริง
และผู้ที่เล่าให้นางกำนัลควอนฟัง

694
00:51:46,938 --> 00:51:49,440
ก็เล่าให้นางฟังตั้งแต่สองเดือนก่อน
โดยที่ไม่ได้คิดอันใดพ่ะย่ะค่ะ

695
00:51:51,108 --> 00:51:52,610
เมื่อคืนทำได้ดีมาก

696
00:51:52,693 --> 00:51:56,739
ข้าซาบซึ้งใจนักที่เจ้าช่วย
ปกป้องฮายอนกับมยองอันไว้

697
00:51:57,907 --> 00:51:59,826
กระหม่อมเพียงทำ
สิ่งที่ต้องทำพ่ะย่ะค่ะ

698
00:52:11,337 --> 00:52:14,298
พระมเหสีทรงเรียก
ท่านหัวหน้าหน่วยไปเข้าเฝ้าเพคะ

699
00:52:46,789 --> 00:52:49,667
องค์ชายรัชทายาท
ทอดพระเนตรจดหมายภูตผีแล้ว

700
00:52:54,130 --> 00:52:55,214
รัชทายาท…

701
00:52:57,842 --> 00:53:00,887
หากข้าได้เป็นมารดา
ผู้ให้กำเนิดเจ้าก็คงดี

702
00:53:04,682 --> 00:53:06,434
น่าเสียดายนัก…

703
00:53:08,185 --> 00:53:10,563
ที่เจ้าไม่ใช่บุตรชายแท้ๆ ของข้า

704
00:53:18,029 --> 00:53:20,948
ภรรยาของซงอยู่ในวังนั่นแหละ

705
00:53:36,255 --> 00:53:38,382
ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก

706
00:53:38,466 --> 00:53:40,676
คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ

707
00:53:40,760 --> 00:53:42,970
เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา

708
00:53:46,140 --> 00:53:47,975
(ผมขาวเหมือนชิมยอง)

709
00:53:50,019 --> 00:53:53,522
หากผู้ใดถูกบงการจิต
จากการสูดดมกลิ่นกลีบดอกโบตั๋น

710
00:53:53,606 --> 00:53:56,651
เส้นผมของคนผู้นั้นจะกลายเป็นสีขาว

711
00:53:56,734 --> 00:54:00,738
ด้วยเหตุนี้เส้นผม
ของทั้งชิมยองและร่างทรงจึงเป็นสีขาว

712
00:54:03,449 --> 00:54:07,536
รัชทายาท
บัดนี้เจ้ารู้มากเพียงใดกันนะ

713
00:54:08,037 --> 00:54:11,165
ในเมื่อเจ้าหลักแหลมนัก อีกไม่นาน…

714
00:54:12,583 --> 00:54:14,835
เจ้าคงไขปริศนาทุกอย่างได้

715
00:54:18,923 --> 00:54:20,716
ยามนั้นเขาดื่มชาด้วยเพคะ

716
00:54:20,800 --> 00:54:22,760
แต่เขาไม่ได้ให้น้อง
หรือมยองอันดื่มเพคะ

717
00:54:23,094 --> 00:54:27,598
ชาคือสิ่งที่ช่วย
ไม่ให้ผู้บงการจิตได้รับผล

718
00:54:27,682 --> 00:54:29,642
จากกลีบดอกโบตั๋น

719
00:54:29,725 --> 00:54:31,811
แจอีคงไม่ได้ดื่มชาดังกล่าว

720
00:54:31,852 --> 00:54:34,563
ความทรงจำของนางจึงหายไป

721
00:56:27,176 --> 00:56:28,219
หยุดแค่นั้นแหละ

722
00:56:32,056 --> 00:56:34,100
- ซาน…
- ทำเป็นไม่เห็นข้าเสีย

723
00:56:36,894 --> 00:56:39,230
อีกไม่นานเราจะได้กลับบ้านแล้ว

724
00:56:39,313 --> 00:56:40,523
ยามนั้นค่อยคุยกัน

725
00:56:46,737 --> 00:56:48,197
มาหาหนังสืออีกแล้ว…

726
00:57:20,187 --> 00:57:22,273
จับมันไว้ ต้องจับมันให้ได้

727
00:57:31,949 --> 00:57:33,868
ปล่อยข้า ข้าจะตามจับมัน

728
00:57:33,951 --> 00:57:35,077
อย่า

729
00:57:35,161 --> 00:57:37,413
ปล่อยข้านะ เจ้าเป็นบ้าอันใด

730
00:57:37,496 --> 00:57:39,248
ปล่อย ปล่อยข้า

731
00:57:51,802 --> 00:57:55,306
อย่าได้ลืมจดหมายภูตผี
ที่เอ่ยถึงชะตาของเจ้าเล่า

732
00:57:56,307 --> 00:57:59,226
บุงจาแบโด วูจาฮยางกอม

733
00:57:59,310 --> 00:58:03,772
สหายคนสนิทของเจ้าจะหันมาแทงข้างหลัง

734
00:58:10,654 --> 00:58:14,033
พระมเหสี
หัวหน้าหน่วยฮันมาเข้าเฝ้าเพคะ

735
00:58:17,161 --> 00:58:19,455
ขันทีโกซุนดลที่สังกัดวังตะวันออก

736
00:58:19,538 --> 00:58:22,291
คือมินแจอี บุตรสาวของพระอาจารย์มิน

737
00:58:27,630 --> 00:58:28,672
เข้ามาได้

738
00:58:35,804 --> 00:58:37,306
เป็นอย่างไรบ้างท่านหัวหน้าหน่วย

739
00:58:46,357 --> 00:58:47,441
เจ้ามีฝาแฝดจริง

740
00:58:47,524 --> 00:58:48,609
และเจ้าก็รู้ตัวดี

741
00:58:48,692 --> 00:58:50,778
เจ้ามาจากบยอกชอนใช่หรือไม่

742
00:58:50,861 --> 00:58:52,947
เงียบเสีย หยุดพูดพล่ามเสียที

743
00:58:53,781 --> 00:58:55,449
เจ้าก็เป็นพวกมันใช่หรือไม่

744
00:58:55,532 --> 00:58:57,701
ข้าจะไปทูลรัชทายาท
พระองค์ต้องได้รู้

745
00:58:57,785 --> 00:58:59,078
หุบปากเสีย

746
00:58:59,161 --> 00:59:01,205
ไม่ใช่ เจ้าพูดผิดแล้ว

747
00:59:22,184 --> 00:59:24,228
(ขอขอบคุณ อีฮายุล)

748
00:59:42,997 --> 00:59:44,873
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

749
00:59:45,165 --> 00:59:49,003
ไพ่ตายที่จะเอาชนะรัชทายาทได้…

750
00:59:49,086 --> 00:59:53,799
<i>- เจ้าคือคู่หมั้นของหัวหน้าหน่วย
- นางจะอยู่ใกล้กับรัชทายาท

751
00:59:58,429 --> 01:00:00,848
คงมีเรื่องที่เขาต้องเก็บงำไว้

752
01:00:00,931 --> 01:00:03,600
มีเรื่องอันใดที่ข้ายังไม่รู้อีก

753
01:00:03,684 --> 01:00:06,103
เบาะแสชิ้นสำคัญ
ที่จะไขปริศนาทุกอย่าง

754
01:00:06,186 --> 01:00:08,147
อาจอยู่ข้างในก็เป็นได้

755
01:00:09,148 --> 01:00:10,566
หากหมายปองความจริง

756
01:00:10,649 --> 01:00:12,901
เราคงไม่อาจหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นได้