1
00:00:00,376 --> 00:00:02,420
(พัคฮยองชิก)

2
00:00:06,006 --> 00:00:08,175
(จอนโซนี)

3
00:00:09,385 --> 00:00:11,846
(พโยเยจิน)

4
00:00:12,888 --> 00:00:14,515
(ยุนจงซอก)

5
00:00:18,227 --> 00:00:19,854
(อีแทซอน)

6
00:00:22,148 --> 00:00:24,900
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)

7
00:00:26,110 --> 00:00:27,611
(ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง)

8
00:00:27,695 --> 00:00:29,238
(ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์
และศาสนาในเรื่อง)

9
00:00:29,321 --> 00:00:31,323
(เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น)

10
00:00:31,407 --> 00:00:32,783
(ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดงถ่ายทำโดยใช้)

11
00:00:33,784 --> 00:00:35,578
(อุปกรณ์ประกอบและเทคนิคพิเศษ)

12
00:00:43,210 --> 00:00:44,587
(ยอนฮี)

13
00:00:45,129 --> 00:00:47,131
ท่านพี่ เป็นอันใดไป

14
00:00:47,214 --> 00:00:51,093
นังนั่นมันวางแผนไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว

15
00:00:51,677 --> 00:00:53,429
เจ้าชื่ออะไร

16
00:00:53,512 --> 00:00:54,555
ยอนฮีเจ้าค่ะ

17
00:00:54,638 --> 00:00:55,973
ยอนฮีสินะ

18
00:00:56,056 --> 00:00:57,641
เจ้าชื่ออะไร

19
00:00:57,725 --> 00:00:59,727
ยอนฮีเจ้าค่ะ

20
00:00:59,810 --> 00:01:01,187
เงยหน้าขึ้นซิ

21
00:01:04,023 --> 00:01:07,526
คืนนี้เรามาพลิกชะตาของเจ้าดีหรือไม่

22
00:01:07,610 --> 00:01:10,362
ยามที่เจ้าเดินเข้ามาในเรือน

23
00:01:10,446 --> 00:01:13,699
ข้ามีความคิดว่า
เจ้างดงามเกินกว่าจะเป็นนางคณิกา

24
00:01:14,241 --> 00:01:16,494
รู้หรือไม่
ว่าคืนนี้จะมีผู้ใดมาที่นี่

25
00:01:17,244 --> 00:01:19,914
ผู้ที่จะเสด็จมายังเรือนของข้า

26
00:01:19,997 --> 00:01:23,834
ในคืนนี้ก็คือฝ่าบาท
กษัตริย์ของประเทศนี้อย่างไรเล่า

27
00:01:26,921 --> 00:01:30,216
ฝ่าบาทคือผู้ที่เป็นสมมติเทพ

28
00:01:30,299 --> 00:01:33,177
เราจึงไม่อาจให้คนชั้นต่ำ
ไปถวายการต้อนรับได้

29
00:01:34,178 --> 00:01:37,223
ด้วยเหตุนี้
ข้าจะแนะนำเจ้าต่อหน้าพระพักตร์

30
00:01:38,682 --> 00:01:41,852
ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเรา

31
00:01:44,188 --> 00:01:51,195
บัดนี้เจ้าคือส่วนหนึ่ง
ของตระกูลโชแล้ว นามของเจ้าคือซูยอง

32
00:01:55,407 --> 00:01:57,034
ข้า…

33
00:01:59,620 --> 00:02:01,997
ตั้งครรภ์บุตรแล้วเจ้าค่ะ

34
00:02:07,461 --> 00:02:08,462
นังนั่น…

35
00:02:12,007 --> 00:02:13,551
กล้าดีอย่างไร…

36
00:02:16,178 --> 00:02:20,349
มันต้องตายสถานเดียว!

37
00:02:29,817 --> 00:02:33,946
- คิดว่ามันคือสิ่งใด
- ไข่ของสัตว์อะไรสักอย่างหรือ

38
00:02:34,989 --> 00:02:38,242
ดูเหมือนจะเป็นไข่ปลานะเพคะ

39
00:02:38,325 --> 00:02:39,326
ทำอันใดของเจ้า

40
00:02:39,410 --> 00:02:41,412
หากพระมเหสีประทานให้ มันอาจ…

41
00:02:41,495 --> 00:02:43,080
ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ

42
00:02:45,040 --> 00:02:47,751
มันเป็นไข่จากปลา
ที่เรียกว่ามูยางฮยอลมกพ่ะย่ะค่ะ

43
00:02:47,835 --> 00:02:49,044
มูยางฮยอลมก…

44
00:02:49,128 --> 00:02:52,214
มันเป็นปลาที่มีถิ่นที่อยู่ในบยอกชอน
ชาวบ้านว่ากันว่ามันอยู่มานาน

45
00:02:52,298 --> 00:02:54,884
กว่าพันปีแล้ว
จึงมีผู้ไปสวดมนต์ขอพรกับมัน

46
00:02:55,759 --> 00:02:57,887
ทว่ามีเรื่องเล่าแปลกๆ
เกี่ยวกับมันอยู่เช่นกัน

47
00:02:57,970 --> 00:03:00,389
เขาว่ากันว่ามันเป็นปลา
ที่ดื่มกินเลือดของมนุษย์

48
00:03:00,472 --> 00:03:02,683
และผู้ใดก็ตามที่กินไข่ของมันเข้าไป

49
00:03:02,766 --> 00:03:04,518
จะกลายเป็นคนวิปลาสพ่ะย่ะค่ะ

50
00:03:05,561 --> 00:03:08,480
เช่นนั้นมันก็ถูกส่งมาเพื่อทำให้
คำทำนายในจดหมายภูตผีเป็นจริง

51
00:03:09,356 --> 00:03:12,026
ข้าจะวิกลจริตและเร่ร่อนไปทั่วประเทศ

52
00:03:12,109 --> 00:03:14,695
จากนั้นก็ตายเพียงลำพัง

53
00:03:16,363 --> 00:03:19,116
เช่นนั้นก็โล่งอกไปที
ที่เราหยุดยั้งมันไว้ได้

54
00:03:19,199 --> 00:03:20,659
ปลาตัวนั้นยังอยู่

55
00:03:20,743 --> 00:03:22,620
กระหม่อมเคยเห็นปลาตัวนั้นมาก่อน

56
00:03:22,703 --> 00:03:24,622
ยามที่ไปเข้าเฝ้าพระมเหสีพ่ะย่ะค่ะ

57
00:03:30,502 --> 00:03:31,629
ท่านลุงมาหาข้าหรือ

58
00:03:33,964 --> 00:03:35,424
ท่านมีเรื่องอันใดหรือ

59
00:03:35,507 --> 00:03:37,384
บอกข้ามา

60
00:03:37,468 --> 00:03:41,513
เหตุใดจึงมีชื่อของเจ้าอยู่
บนจดหมายที่ชาวบยอกชอนเขียน

61
00:03:41,597 --> 00:03:43,140
วันนั้นเมื่อสิบปีก่อน…

62
00:03:44,141 --> 00:03:45,559
เจ้ามาสังหารข้ารึ

63
00:04:00,032 --> 00:04:02,952
ใช่แล้ว ข้าไปที่นั่นเพื่อสังหารท่าน

64
00:04:03,035 --> 00:04:06,080
ต่อให้ได้ฉีกแขนขาของท่าน
ออกเป็นชิ้นๆ ก็คงไม่สาแก่ใจ

65
00:04:06,163 --> 00:04:08,624
ข้าจึงวางแผน
ไปสังหารท่านต่อหน้าพระพักตร์

66
00:04:12,086 --> 00:04:13,337
เช่นนั้น

67
00:04:15,214 --> 00:04:18,550
เจ้าคงทำใจกำจัดบุตรของซงไม่ได้สินะ

68
00:04:19,802 --> 00:04:21,470
อย่าเอ่ยชื่อของเขาออกมา

69
00:04:21,553 --> 00:04:23,722
เจ้าอยากให้ข้า
เปิดเผยเรื่องของบยอกชอน

70
00:04:24,682 --> 00:04:26,642
หลังจากที่เขาได้เป็นกษัตริย์รึ

71
00:04:26,725 --> 00:04:28,686
ท่านไม่มีทางหยุดยั้งข้าได้หรอก

72
00:04:28,769 --> 00:04:32,189
เมื่อใดที่ฝ่าบาททรงล่วงรู้ความจริง

73
00:04:32,272 --> 00:04:34,900
ชีวิตขององค์ชายใหญ่
จะไม่ปลอดภัยอย่างแน่นอน

74
00:04:34,984 --> 00:04:36,902
เช่นนั้นท่านจะทูลฝ่าบาท

75
00:04:36,986 --> 00:04:40,114
ว่าท่านพานางคณิกาต้อยต่ำ
จากตระกูลซงแห่งบยอกชอน

76
00:04:40,197 --> 00:04:44,034
เข้ามาเป็นคนในตระกูล
เพื่อหลอกให้ฝ่าบาทเลือกข้าน่ะรึ

77
00:04:44,118 --> 00:04:46,620
และเมื่อใดที่ฝ่าบาททรงรู้

78
00:04:46,704 --> 00:04:49,707
ถึงวีรกรรมที่ท่านทำเมื่อสิบปีก่อน

79
00:04:49,790 --> 00:04:51,917
ท่านก็จะถูกประหารอยู่ดี

80
00:04:52,001 --> 00:04:54,628
จนกว่าองค์ชายใหญ่จะได้เป็นรัชทายาท

81
00:04:55,379 --> 00:04:58,007
เจ้าห้ามบอกเรื่องบยอกชอน
กับฝ่าบาทเป็นอันขาด

82
00:04:58,757 --> 00:05:03,637
อย่างไรเสีย คนจากตระกูลซง
ก็ไม่มีวันได้เป็นองค์ชายรัชทายาท

83
00:05:11,478 --> 00:05:14,523
ข้ารู้ว่าชาวบยอกชอน
หลบซ่อนตัวอยู่ที่ใดกัน

84
00:05:15,691 --> 00:05:17,568
หมู่บ้านแนวังในเขาซงอัก

85
00:05:18,318 --> 00:05:20,029
ข้าจะสังหารพวกมันเสีย

86
00:05:20,112 --> 00:05:22,114
เหมือนที่ทำ
เมื่อสิบปีก่อนอย่างไรเล่า

87
00:05:22,197 --> 00:05:25,659
และหลังจากที่ข้าจัดการ
กวาดล้างพวกมันจนสิ้นซากแล้ว

88
00:05:25,743 --> 00:05:30,914
ไว้ข้าค่อยคิดว่าจะทำอย่างไร
กับเจ้าและบุตรของซง…

89
00:05:30,998 --> 00:05:34,918
ก่อนจะเป็นเช่นนั้น
ข้าจะสังหารท่านเสีย

90
00:05:45,429 --> 00:05:47,473
นางกำนัลควอนๆ

91
00:05:47,556 --> 00:05:50,059
คิดหรือว่า
ข้าจะปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ต่อ

92
00:05:50,142 --> 00:05:52,519
อย่างไรเสียนางก็หลอกข้า

93
00:05:52,603 --> 00:05:55,105
และคาบทุกอย่างที่ข้าพูดมาบอกเจ้า

94
00:06:03,655 --> 00:06:06,492
ข้าไม่ใช่ผู้เดียว
ที่รู้เรื่องของหมู่บ้านแนวัง

95
00:06:07,910 --> 00:06:11,538
ในเมื่อรัชทายาทกำลังไปที่นั่น
ข้าก็ปล่อยเขาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

96
00:06:12,164 --> 00:06:14,833
หากเขารอดชีวิตกลับมาที่วังแห่งนี้

97
00:06:14,917 --> 00:06:17,711
ข้าคงไม่อาจรักษาชีวิตของเจ้า
หรือบุตรชายของเจ้าได้

98
00:06:18,754 --> 00:06:21,131
กระทั่งชีวิตของตัวข้าเอง

99
00:06:21,215 --> 00:06:25,177
เจ้าก็รู้ดีว่ามีสิ่งใดที่ข้า
ปรารถนามาเป็นเวลานานแล้ว

100
00:06:25,803 --> 00:06:28,138
ต่อให้องค์ชายใหญ่เป็นบุตรของซง

101
00:06:30,265 --> 00:06:33,477
ข้าก็ยังอยากให้เขาขึ้นครองบัลลังก์

102
00:06:34,728 --> 00:06:36,563
และเป็นกษัตริย์ของประเทศนี้เสีย

103
00:06:37,064 --> 00:06:40,567
ส่วนเจ้าจะต้องได้เป็นพระพันปี
และขึ้นเป็นสมเด็จพระพันปีหลวง

104
00:06:41,777 --> 00:06:43,570
เช่นนั้นแล้วข้า…

105
00:06:45,697 --> 00:06:48,033
จึงจะเป็นผู้ที่
มีอำนาจยิ่งกว่ากษัตริย์

106
00:07:16,687 --> 00:07:20,899
ดูท่าว่าสิ่งที่ใต้เท้าคิมเขียนไว้
ในจิกกึมโดจะเป็นความจริงนะ

107
00:07:26,488 --> 00:07:29,867
นี่เป็นสาส์นไม่ระบุผู้เขียน
ที่พระมเหสีประทานให้บุตรชายข้า

108
00:07:34,580 --> 00:07:36,039
(ขันทีโกคือมินแจอี)

109
00:07:41,587 --> 00:07:44,339
ส่วนนี่เป็น
หนังสือสัญญาที่บุตรชายข้า

110
00:07:44,423 --> 00:07:45,674
ได้มาจากใต้เท้าโช

111
00:07:45,757 --> 00:07:48,677
เป็นหลักฐานยืนยันว่าเสนาบดีฝ่ายขวา

112
00:07:48,760 --> 00:07:52,097
บงการให้ซองอน
ไปลอบสังหารองค์ชายรัชทายาท

113
00:07:58,353 --> 00:08:00,856
ข้า โชวอนโบ

114
00:08:00,939 --> 00:08:04,610
ขอให้คำมั่นสัญญาว่า
จะแต่งตั้งฮันจุงออนในตำแหน่งเดิม

115
00:08:04,693 --> 00:08:07,070
โดยแลกกับความตาย

116
00:08:07,154 --> 00:08:09,781
ขององค์ชายรัชทายาท

117
00:08:11,909 --> 00:08:14,953
ไปรวบรวมคนที่มีฝีมือต่อสู้มาให้ข้า

118
00:08:15,037 --> 00:08:17,247
ขอเป็นคนที่ใช้ได้ทั้งดาบและธนู

119
00:08:17,331 --> 00:08:21,418
คนประเภทที่
สังหารสัตว์ป่าได้โดยไม่กะพริบตา

120
00:08:21,501 --> 00:08:24,922
ข้าจะจับชาวบ้านเดรัจฉานพวกนั้น

121
00:08:26,256 --> 00:08:28,717
- มาถลกหนังทั้งเป็นเสีย
- ขอรับ

122
00:08:35,724 --> 00:08:38,393
โชแดชอนกับโชจองซู

123
00:08:38,477 --> 00:08:41,480
ที่อยู่ในเหตุการณ์บยอกชอน
เมื่อสิบปีก่อนบัดนี้สังกัดอยู่

124
00:08:41,563 --> 00:08:44,024
หน่วยฝึกทหารกับหน่วยทหารมหาดเล็ก

125
00:08:44,107 --> 00:08:46,568
บอกพวกเขาว่าข้าเรียกให้มาพบ

126
00:08:47,152 --> 00:08:48,153
ขอรับ

127
00:08:48,987 --> 00:08:51,448
ทว่าเราไม่ได้เคลื่อนพล
ตามคำสั่งของฝ่าบาท

128
00:08:52,824 --> 00:08:54,785
ทุกคนจึงต้องเอาคอขึ้นเขียง

129
00:08:55,827 --> 00:08:57,788
บอกพวกเขาว่า
ข้าจะตกรางวัลให้อย่างงาม

130
00:09:07,381 --> 00:09:08,465
พระมเหสี

131
00:09:08,966 --> 00:09:10,342
ไม่ต้องพูด

132
00:09:11,218 --> 00:09:15,472
พระมเหสี อย่าทรงหันหลัง
ให้ราษฎรของพระองค์นะเพคะ

133
00:09:16,640 --> 00:09:18,558
โปรดทำตามแผนต่อไป

134
00:09:18,642 --> 00:09:21,812
แต่ฮยอน ฮยอนลูกข้าอาจตาย…

135
00:09:22,646 --> 00:09:24,606
ด้วยน้ำมือเขา…

136
00:09:27,526 --> 00:09:30,279
พระองค์ต้องหยุดมันนะเพคะ

137
00:09:30,362 --> 00:09:33,115
อย่าได้เป็นคนแบบมัน

138
00:09:33,907 --> 00:09:37,286
เรามาไกลเกินกว่าจะถอยแล้ว

139
00:09:38,120 --> 00:09:43,083
และบัดนี้ก็สายเกินไป
สายเกินกว่าจะกลับบ้านได้แล้ว

140
00:09:52,551 --> 00:09:55,762
นางกำนัลควอน นางกำนัลควอน

141
00:09:56,513 --> 00:09:57,597
นางกำนัลควอน

142
00:10:04,563 --> 00:10:06,023
นางกำนัลควอน

143
00:10:15,949 --> 00:10:18,869
หากอยู่ในบยอกชอน
เราสามารถขุดบ่อน้ำที่ใดก็ได้

144
00:10:18,952 --> 00:10:20,203
ทำอย่างไรได้

145
00:10:20,287 --> 00:10:22,372
พวกเขาทำเช่นนี้มาเป็นสิบปีแล้ว

146
00:10:24,207 --> 00:10:25,834
นั่นพวกท่านบัณฑิตรูปงามนี่

147
00:10:25,917 --> 00:10:27,461
พวกเขาคงเห็นจดหมายแน่

148
00:10:28,462 --> 00:10:29,463
มานี่เร็ว

149
00:10:40,599 --> 00:10:44,019
มีร่องรอยของผู้คนอยู่ในบริเวณนี้
เราคงใกล้ถึงหมู่บ้านแล้วเป็นแน่

150
00:10:44,102 --> 00:10:46,605
องค์รัชทายาท เรารอจนกว่าพระจันทร์

151
00:10:46,688 --> 00:10:48,982
จะเต็มดวงอย่างที่
แทกังแนะนำดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ

152
00:10:49,066 --> 00:10:50,984
กว่าพระจันทร์จะเต็มดวงก็อีกสี่วัน

153
00:10:51,068 --> 00:10:52,903
เรารอนานเพียงนั้นไม่ได้

154
00:10:52,986 --> 00:10:54,279
เวลาเหลือน้อยเต็มที่แล้ว

155
00:11:01,870 --> 00:11:02,913
หยุด

156
00:11:02,996 --> 00:11:04,206
พวกเจ้าเป็นใคร

157
00:11:14,341 --> 00:11:16,385
นี่เจ้าหักหลังคนของตัวเองรึ

158
00:11:16,468 --> 00:11:19,096
รู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลัง
ทำให้พวกเขาต้องเสี่ยง

159
00:11:19,179 --> 00:11:21,098
ข้าเพียงแต่
ปกป้องพวกเขาด้วยวิธีของข้า

160
00:11:21,181 --> 00:11:23,517
เช่นเดียวกับที่ท่านพี่
ปกป้องพวกเขาด้วยวิธีของท่าน

161
00:11:33,485 --> 00:11:34,653
ทิ้งดาบเสีย

162
00:11:35,654 --> 00:11:37,239
ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

163
00:11:37,322 --> 00:11:39,116
ให้พวกเขาทิ้งก่อนเถิด

164
00:11:39,199 --> 00:11:42,119
นี่เป็นคำสั่ง พวกเจ้าจงทิ้งดาบเสีย

165
00:11:52,087 --> 00:11:53,797
ข้ามาเพื่อช่วยเหลือ

166
00:11:54,214 --> 00:11:56,007
ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่โจร

167
00:11:56,091 --> 00:11:59,511
และรู้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่กบฏ
ที่คิดสร้างประเทศใหม่

168
00:11:59,594 --> 00:12:00,971
ข้ารู้ทั้งหมดแล้ว

169
00:12:01,054 --> 00:12:04,683
ข้าคือองค์ชายรัชทายาทแห่งโชซอน

170
00:12:06,977 --> 00:12:08,603
เหตุใดไม่พูดให้ชัดเจนเล่า

171
00:12:08,687 --> 00:12:10,981
ท่านไม่ใช่
องค์ชายรัชทายาทอีกต่อไปแล้ว

172
00:12:11,606 --> 00:12:13,608
- รัชทายาทรึ
- ท่านถูกปลดแล้วต่างหาก

173
00:12:14,484 --> 00:12:15,569
พาตัวพวกมันไป

174
00:12:36,006 --> 00:12:37,799
เจ้าหมายความว่าอย่างไร

175
00:12:37,883 --> 00:12:39,759
จดหมายอะไรหรือ

176
00:12:39,843 --> 00:12:41,928
ท่านบัณฑิตรูปงาม
คือองค์ชายรัชทายาทหรอกรึ

177
00:12:41,970 --> 00:12:43,597
นี่มันเรื่องอันใดกัน

178
00:12:46,016 --> 00:12:47,726
ผู้บุกรุก

179
00:12:48,935 --> 00:12:50,854
มีผู้บุกรุก

180
00:13:09,206 --> 00:13:11,041
ประเดี๋ยวก่อน เขาคือ…

181
00:13:11,416 --> 00:13:13,168
แม้กระหม่อมจะมาจากบยอกชอน

182
00:13:13,251 --> 00:13:15,378
กระหม่อมก็ไม่ทราบความเป็นไป
ของที่นั่นมากเท่าใดพ่ะย่ะค่ะ

183
00:13:16,671 --> 00:13:17,672
รัชทายาท…

184
00:13:18,256 --> 00:13:21,134
วางอาวุธในมือลงเสีย
ท่านผู้นี้คือองค์ชายรัชทายาท

185
00:13:23,053 --> 00:13:24,721
องค์ชายรัชทายาทรึ

186
00:13:24,804 --> 00:13:25,972
ผู้บุกรุกต่างหาก

187
00:13:26,556 --> 00:13:28,975
ห้ามผู้ที่ล่วงรู้ที่ตั้ง
ของหมู่บ้านแนวังรอดไปได้

188
00:13:29,935 --> 00:13:35,273
เราจะไม่ปล่อยให้พวกมันรอดไป
แม้แต่คนเดียว ค่อยลงมือก่อนรุ่งสาง

189
00:13:35,357 --> 00:13:36,483
ช้าก่อน

190
00:13:37,567 --> 00:13:38,693
ฟังพวกเราก่อน

191
00:13:44,032 --> 00:13:46,201
พวกเขาเดินทางมาด้วยจุดประสงค์ดี

192
00:13:46,284 --> 00:13:49,704
ไม่ได้คิดจะมาทำร้ายเราเลย
พวกเขายอมทิ้งดาบก่อนเสียด้วยซ้ำ

193
00:13:49,788 --> 00:13:52,415
ใช่แล้ว
ข้าเห็นพวกเขายอมทิ้งดาบกับตา

194
00:13:52,499 --> 00:13:53,833
ข้าได้ยินพวกเขาคุยกันในเขา

195
00:13:53,917 --> 00:13:55,585
พวกเขาบอกว่าจะมาช่วยเราขอรับ

196
00:13:55,669 --> 00:13:57,546
หากเราจะได้กลับบ้าน

197
00:13:57,629 --> 00:13:59,130
ก็ต้องสังหารเขาเสีย

198
00:13:59,214 --> 00:14:02,467
เมื่อเขาตายไป
จะได้มีองค์ชายรัชทายาทองค์ใหม่

199
00:14:02,551 --> 00:14:04,761
เช่นนั้นเราจึงจะกลับบ้านเกิดได้

200
00:14:13,728 --> 00:14:16,356
ข้ามาที่นี่เพื่อรับฟัง
เรื่องราวของพวกเจ้า

201
00:14:16,439 --> 00:14:17,691
วันนั้นเมื่อสิบปีก่อน

202
00:14:17,774 --> 00:14:19,776
เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่บยอกชอนกันแน่

203
00:14:19,859 --> 00:14:21,945
หากเราเล่าให้ฟังก็จะยอมเชื่อเรารึ

204
00:14:22,028 --> 00:14:24,781
ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่โจร

205
00:14:24,864 --> 00:14:28,118
และรู้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่กบฏ
ที่คิดสร้างประเทศใหม่ด้วยเช่นกัน

206
00:14:40,213 --> 00:14:42,007
ช้าก่อนๆๆ

207
00:14:43,466 --> 00:14:44,884
ข้าเคยทำงานในวัง

208
00:14:46,386 --> 00:14:47,762
ฟังพระองค์ก่อนเถิด

209
00:14:47,846 --> 00:14:49,055
ยามที่ข้ายังเป็นขันที

210
00:14:49,139 --> 00:14:50,807
พระองค์เรียกคนจากบยอกชอน

211
00:14:50,890 --> 00:14:52,892
ไปเข้าเฝ้าเพื่อสืบหา
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

212
00:14:53,935 --> 00:14:55,854
ใช่เจ้าค่ะ
ยามที่พวกเราถูกไล่ออกจากวัง

213
00:14:55,937 --> 00:14:57,689
พระองค์ก็ทรงเรียกร้องกับฝ่าบาท

214
00:14:57,772 --> 00:14:59,649
แต่สุดท้ายก็ไล่พวกเราออกมาไม่ใช่รึ

215
00:15:00,984 --> 00:15:04,571
แต่เขาก็ไม่เคยร้ายกับเรา
ทั้งที่รู้ว่าเรามาจากบยอกชอนเจ้าค่ะ

216
00:15:04,654 --> 00:15:07,824
ใช่ๆ แม้จะรู้ว่าเราเป็นเด็กกำพร้า
ทั้งยังมาจากบยอกชอน

217
00:15:07,907 --> 00:15:10,285
พวกเขาก็ยังให้เงินเรา
ไปซื้อยาและอาหาร

218
00:15:10,368 --> 00:15:13,079
หากไม่ได้พวกท่านบัณฑิตรูปงามช่วยไว้
เราคงตายไปนานแล้วขอรับ

219
00:15:13,163 --> 00:15:15,749
อย่างไรท่านก็คิด
จะสังหารพวกเขาตอนรุ่งสาง

220
00:15:16,916 --> 00:15:19,127
เราไม่ลองฟังเหตุผล
ที่พวกเขามาถึงที่นี่ก่อนเล่า

221
00:15:19,210 --> 00:15:21,296
หากพวกเขาไม่ได้มาช่วยเหลือเรา

222
00:15:21,379 --> 00:15:23,340
เช่นนั้นค่อยสังหารก็ยังไม่สาย

223
00:15:23,423 --> 00:15:25,300
ท่านยึดดาบของพวกเขาไปแล้ว

224
00:15:25,383 --> 00:15:27,510
และอย่างไรเสีย
จำนวนของพวกเราก็มีมากกว่า

225
00:15:29,387 --> 00:15:30,513
ใช่แล้ว

226
00:15:30,597 --> 00:15:34,059
แทกังน้องชายท่านคงไม่ถ่อ
มาถึงที่นี่เพื่อทำร้ายเราหรอก

227
00:15:42,233 --> 00:15:45,612
แก้มัดให้เราก่อนเถิด
เราไม่คิดหนีไปที่ใดอยู่แล้ว

228
00:15:50,200 --> 00:15:51,201
ขอบคุณขอรับ

229
00:15:52,243 --> 00:15:53,244
ยังจะขอบคุณเขาอีก

230
00:15:58,500 --> 00:16:00,669
ทีนี้ก็วางอาวุธลงก่อนเถิด

231
00:16:00,752 --> 00:16:03,838
องค์รัชทายาทเสด็จมาที่นี่เพื่อสืบหา
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

232
00:16:03,922 --> 00:16:05,882
และประทานสิ่งที่พวกท่านต้องการให้

233
00:16:06,633 --> 00:16:07,967
บอกมาเถิด

234
00:16:08,051 --> 00:16:09,803
ข้าจะเชื่อคำพูดของพวกท่าน

235
00:16:11,554 --> 00:16:14,057
ทรงเชื่อจริงๆ หรือพ่ะย่ะค่ะ

236
00:16:14,140 --> 00:16:17,477
ว่าพวกเราไม่ใช่กลุ่มโจร
ดังที่เขาเล่าลือกัน

237
00:16:22,941 --> 00:16:23,983
เชื่อสิ

238
00:16:24,067 --> 00:16:27,153
ใช่แล้วเพคะ
พวกเราไม่ใช่กลุ่มโจรอันใดทั้งนั้น

239
00:16:27,237 --> 00:16:30,865
แต่เป็นเพียงชาวบ้านตาดำๆ
ที่อาศัยอยู่ในโชซอนเท่านั้น

240
00:16:31,574 --> 00:16:33,451
เราเคยเขียนจดหมายให้ฝ่าบาท

241
00:16:33,535 --> 00:16:36,329
เพื่อขอให้พระองค์
ประทานความช่วยเหลือให้

242
00:16:36,371 --> 00:16:38,456
เราเพียงต้องการ
ให้มีคนมาช่วยเท่านั้น

243
00:16:38,540 --> 00:16:40,625
ข้าได้กระดาษแผ่นนี้มาจากบ้าน

244
00:16:40,709 --> 00:16:42,502
ของนางคณิกานางหนึ่งเจ้าค่ะ

245
00:16:42,585 --> 00:16:44,963
ส่วนข้ายืมสิ่งนี้มาจากสำนักศึกษา

246
00:16:47,340 --> 00:16:50,552
หากเราเขียนจดหมายถึงฝ่าบาท

247
00:16:50,635 --> 00:16:52,595
พระองค์จะทรงรับฟังหรือไม่

248
00:16:55,390 --> 00:16:57,892
แต่ข้าก็ไม่ได้
เขียนจดหมายมานานมากแล้ว…

249
00:16:57,976 --> 00:17:01,479
เจ้าเป็นผู้เดียวในหมู่พวกเรา
ที่รู้หนังสืออย่างไรเล่า

250
00:17:01,563 --> 00:17:02,647
โธ่…

251
00:17:08,236 --> 00:17:11,823
ขอให้ทางการเลิกทวงอากรทหาร
จากสามีที่ตายไปแล้วของข้าเสียที

252
00:17:12,490 --> 00:17:14,784
ข้าเป็นคนบาป
ที่คลอดบุตรชายออกมา

253
00:17:14,868 --> 00:17:18,037
ทว่าก็ไม่อาจทำใจส่งเขา
ไปเป็นทหารได้ เขายังเด็กนัก

254
00:17:18,121 --> 00:17:21,166
รู้หรือไม่ว่าพวกมันยึดโฉนดบ้าน
กับโฉนดที่ดินของข้าไปด้วย

255
00:17:21,666 --> 00:17:25,253
หม้อเหล็กของข้า
พวกมันยังเอาไปเลยเจ้าค่ะ

256
00:17:25,336 --> 00:17:26,963
หลายบ้านทิ้งลูกเล็กไว้

257
00:17:27,046 --> 00:17:30,592
- หรือไม่ก็หนีเอาตัวรอดกันทั้งนั้น
- ใครจะไปทนไหวเล่า

258
00:17:30,675 --> 00:17:33,178
หากจ่ายให้ทางการไม่ไหว
ก็ต้องถูกเฆี่ยน 50 ที

259
00:17:33,261 --> 00:17:36,473
เราจะใช้ชีวิตเช่นนี้
ต่อไปได้อย่างไรกัน

260
00:17:36,556 --> 00:17:39,309
ไม่เห็นรึว่า
บิดาของซัมชิกถึงกับขาเป๋

261
00:17:39,976 --> 00:17:43,563
กษัตริย์เปรียบเสมือน
บิดาของราษฎรใช่หรือไม่

262
00:17:43,646 --> 00:17:46,065
เหตุใดบิดาของเราจึงทอดทิ้ง
ให้เราต้องทนทุกข์ด้วย

263
00:17:48,526 --> 00:17:53,448
ทีนี้ก็เป็นขั้นตอน
ที่ทุกคนต้องลงนามแล้ว

264
00:17:53,531 --> 00:17:56,743
- ลงนามรึ
- เช่นนั้นเราจะโดนอะไรหรือไม่

265
00:17:56,826 --> 00:17:59,329
- ข้าลืมไปว่ามีธุระ
- ประเดี๋ยวก่อน

266
00:17:59,412 --> 00:18:01,623
ข้าเองก็ต้องไปให้นมลูก

267
00:18:04,250 --> 00:18:06,628
หากเป็นชื่อของคนฆ่าสัตว์ได้หรือไม่

268
00:18:07,796 --> 00:18:11,549
หากเป็นชื่อของสตรีได้
ก็เขียนชื่อข้าลงไปด้วยเถิด

269
00:18:11,633 --> 00:18:15,136
ข้าชื่อยอนฮีเจ้าค่ะ

270
00:18:16,930 --> 00:18:18,890
หากเขียนเป็นอักษรฮันกึลได้คงดี

271
00:18:18,973 --> 00:18:21,017
ทว่าจะเป็นตัวอักษรอะไร
ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก

272
00:18:21,100 --> 00:18:23,019
ข้าชื่อซังแก

273
00:18:23,102 --> 00:18:27,065
ซังแก ทุกคนในนี้
รู้ชื่อเจ้าหมดนั่นแหละ

274
00:18:29,025 --> 00:18:30,443
ข้าชื่อโชซังวอน

275
00:18:30,527 --> 00:18:31,778
เขียนชื่อข้าไปด้วย

276
00:18:31,861 --> 00:18:32,904
ซอกกัป

277
00:18:33,530 --> 00:18:35,031
ข้าชื่อด๊อกชิม

278
00:18:35,114 --> 00:18:36,908
หากข้าถูกพาตัวไป

279
00:18:36,991 --> 00:18:39,077
ฝากดูแลดัลแรกับมอรูด้วยเล่า

280
00:18:57,887 --> 00:18:59,722
ข้าจะไปส่งสมุนไพร…

281
00:19:05,436 --> 00:19:07,063
สามสิบแปด

282
00:19:08,106 --> 00:19:09,566
สามสิบเก้า

283
00:19:10,608 --> 00:19:12,777
- สี่สิบ
- หยุด

284
00:19:14,863 --> 00:19:16,781
"ดูกุกบยองมิน"

285
00:19:19,742 --> 00:19:21,870
"ดู" ที่แปลว่าถูกมอดกิน

286
00:19:21,953 --> 00:19:25,498
นี่เจ้ากล้าเอาข้า
ไปเปรียบเทียบกับแมลงเชียวรึ

287
00:19:25,582 --> 00:19:28,626
ช่างบังอาจนัก พวกคนชั้นต่ำ

288
00:19:28,710 --> 00:19:32,130
ข้าอุตส่าห์ปฏิบัติต่อเดรัจฉาน
อย่างพวกเจ้าเยี่ยงมนุษย์

289
00:19:32,213 --> 00:19:35,758
ให้พวกเจ้าได้มีโอกาสจ่ายอากร
ให้ลูกหลานได้ทำหน้าที่

290
00:19:35,842 --> 00:19:39,345
ในกองทัพอย่างบิดา
ข้าปฏิบัติเหมือนพวกเจ้ามีคุณค่า

291
00:19:39,429 --> 00:19:42,056
บัดนี้พวกเจ้ากลับกล่าวหา

292
00:19:43,808 --> 00:19:45,894
ว่าสิ่งที่ข้าทำมันผิดเช่นนั้นรึ

293
00:19:45,977 --> 00:19:48,521
พวกเจ้าคงรนหาที่ตายกันนักสินะ

294
00:19:53,902 --> 00:19:57,155
เจ้าจับทุกคน
ที่อยู่ในรายนามนี้มาหรือยัง

295
00:19:57,238 --> 00:20:01,326
จดหมายระบุว่าผู้ส่งคือฮงแจยง

296
00:20:01,409 --> 00:20:02,869
ข้าคือฮงแจยง

297
00:20:02,952 --> 00:20:06,372
ข้าเป็นหัวหน้า ฆ่าข้าผู้เดียวก็พอ

298
00:20:06,456 --> 00:20:07,999
มันกล้าท้าทายข้า

299
00:20:08,082 --> 00:20:10,001
เช่นนั้นก็จัดการเสีย ทุบมันต่อ

300
00:20:10,084 --> 00:20:12,211
ทุบมันเสีย ลงมือได้

301
00:20:12,295 --> 00:20:14,255
- สี่สิบเอ็ด
- แรงอีก

302
00:20:14,339 --> 00:20:15,882
สี่สิบสอง

303
00:20:45,328 --> 00:20:47,246
ฝากสิ่งนี้ให้ฝ่าบาทด้วย

304
00:20:47,330 --> 00:20:50,500
แล้วองค์ชายรัชทายาท
จะสามารถหวนคืนสู่วังได้

305
00:20:50,583 --> 00:20:52,460
สิ่งนี้คืออะไรเพคะ

306
00:20:55,004 --> 00:20:56,089
องค์หญิง

307
00:20:57,298 --> 00:21:00,677
ฝากดูแลองค์ชายใหญ่มยองอันด้วยนะ

308
00:21:01,552 --> 00:21:04,889
แม่รู้ว่าเจ้าคงไม่อาจปกป้องน้องได้

309
00:21:04,973 --> 00:21:08,142
แต่เหลือเจ้าเพียงคนเดียวแล้ว
ที่แม่จะขอร้องได้

310
00:21:10,061 --> 00:21:14,107
เหตุใดจู่ๆ เสด็จแม่
จึงตรัสเช่นนี้ล่ะเพคะ

311
00:21:15,858 --> 00:21:19,112
ฮยอน บิดาของเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์

312
00:21:20,321 --> 00:21:26,411
สิ่งเดียวที่เขาทำคือ
การเปิดประตูโรงตีเหล็กของตนเท่านั้น

313
00:21:26,995 --> 00:21:30,331
บิดาของเจ้าไม่ใช่หัวหน้ากลุ่มโจร

314
00:21:30,415 --> 00:21:33,126
เราไม่มีใครเป็นผู้นำหรอก

315
00:21:33,668 --> 00:21:35,878
จะเอาแต่นิ่งดูดายเช่นนี้หรือ

316
00:21:35,962 --> 00:21:38,798
ไปช่วยคนของเราออกมากันเถิด

317
00:21:38,881 --> 00:21:41,843
เราทนดูมิตรสหายตายไปเฉยๆ ไม่ได้หรอก

318
00:21:42,760 --> 00:21:45,513
คนของเรากำลังจะตายอยู่ในคุกนะเจ้าคะ

319
00:21:46,889 --> 00:21:49,934
ไม่แน่ว่าป่านนี้พวกเขา
อาจตายไปแล้วก็เป็นได้ ได้โปรดเถิด

320
00:22:13,916 --> 00:22:14,959
อะไรกัน…

321
00:22:15,710 --> 00:22:18,212
ยามที่ชาวบ้านไปถึงที่ทำการของทางการ

322
00:22:18,296 --> 00:22:20,089
ก็ไม่มีผู้ใดอยู่แล้ว

323
00:22:20,173 --> 00:22:25,511
เจ้าหน้าที่ชั่วช้าสามานย์พวกนั้น
หนีไปทันทีที่ได้ข่าวว่าเราจะบุกไป

324
00:22:28,139 --> 00:22:29,390
ตายแล้ว

325
00:22:29,974 --> 00:22:31,517
โธ่ถัง

326
00:22:46,491 --> 00:22:49,202
นั่นเป็นตราประทับของที่ทำการน่ะ

327
00:22:49,285 --> 00:22:50,995
เช่นนั้นก็ทิ้งมันไว้ดีกว่า

328
00:22:52,705 --> 00:22:56,167
โชวอนโอคือผู้ที่ตัดสินใจหนีไป
และทิ้งพวกเราไว้เบื้องหลัง

329
00:22:56,250 --> 00:22:57,543
มันเป็นฝ่ายหนีไปก่อน

330
00:22:57,627 --> 00:22:59,545
เราจะไปทำร้ายมันได้อย่างไร

331
00:23:02,256 --> 00:23:04,675
แท้จริงแล้วมันใช้มีด

332
00:23:04,759 --> 00:23:06,344
แทงท้องตัวเองต่างหาก

333
00:23:11,641 --> 00:23:13,893
เปิดประตู เปิดประตูเดี๋ยวนี้

334
00:23:14,477 --> 00:23:15,520
มีกบฏ

335
00:23:15,603 --> 00:23:18,731
เราแขวนธงขาวไว้และได้แต่เฝ้ารอ

336
00:23:19,148 --> 00:23:21,901
เรานึกว่าคนของทางการจะรู้

337
00:23:21,984 --> 00:23:24,278
ว่าเราไม่ได้ทำอะไรเมื่อเห็นธงขาว

338
00:23:29,325 --> 00:23:30,785
ทุกคนรีบหลบ

339
00:23:52,181 --> 00:23:53,558
หนีไปเสีย เร็ว

340
00:23:53,641 --> 00:23:55,309
- ไม่นะ
- ไปเสีย

341
00:24:07,405 --> 00:24:10,283
พวกเจ้าถือจอบถือเคียว
บุกโจมตีที่ทำการของทางการ

342
00:24:10,366 --> 00:24:13,244
คิดหรือว่าเพียงแค่ยกธงขาว
แล้วจะพ้นความผิด

343
00:24:14,412 --> 00:24:15,913
มันต้องเป็นหัวหน้าแน่

344
00:24:15,997 --> 00:24:17,790
นายซง ช่างตีเหล็กใช่หรือไม่

345
00:24:41,230 --> 00:24:43,649
พวกมันจุดไฟเผาหมู่บ้านเราจนวอดวาย

346
00:24:43,733 --> 00:24:45,318
และสังหารคนไม่เลือกหน้า

347
00:24:46,319 --> 00:24:49,989
พวกมันสังหารทุกผู้ทุกคน
ทั้งคนเฒ่าคนแก่และลูกเล็กเด็กแดง

348
00:24:50,072 --> 00:24:53,659
ใครก็ตามที่โชคร้าย
โดนพวกมันเห็นเข้าถูกสังหารสิ้น

349
00:24:53,743 --> 00:24:56,829
ยามนั้นเป็น
ตอนที่บุตรสาวของข้าตายเจ้าค่ะ

350
00:24:57,246 --> 00:24:59,081
องค์รัชทายาท ข้าขอทูลถาม

351
00:24:59,165 --> 00:25:01,584
หากนางเป็นโจร
นางได้ขโมยสิ่งใดไปหรือ

352
00:25:01,667 --> 00:25:03,044
นางเป็นเพียงเด็กห้าขวบ

353
00:25:03,127 --> 00:25:06,422
ตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
ที่กินโจ๊กไม่หมดชามเสียด้วยซ้ำ

354
00:25:07,506 --> 00:25:09,342
นางจะไปทำความผิดอันใดได้

355
00:25:13,846 --> 00:25:15,765
ข้าน่าจะฝังมันไปกับนางด้วย

356
00:25:17,141 --> 00:25:19,060
นางไม่เคยหลับลงหากไม่มีมัน

357
00:25:19,685 --> 00:25:21,145
ไปกันเถิด

358
00:25:23,272 --> 00:25:24,649
หนทางยังอีกยาวไกล

359
00:25:27,026 --> 00:25:28,861
ไว้พ่อกับแม่กลับมานะอุล

360
00:25:29,528 --> 00:25:33,783
แม่รู้ว่าเจ้าจะคิดถึงแม่
แต่อดทนไว้ก่อนนะลูก

361
00:25:38,579 --> 00:25:40,164
อุลลูกพ่อ

362
00:25:40,873 --> 00:25:43,751
ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง

363
00:25:43,834 --> 00:25:47,755
ข้าจะใช้เวลาชั่วชีวิต
เพื่อสำนึกผิดต่อบาปในครั้งนี้

364
00:25:50,132 --> 00:25:51,759
พวกท่านโปรดหนีไปให้ไกล

365
00:25:53,636 --> 00:25:58,849
และลืมเรื่องราวทั้งหมด
ที่เกิดขึ้นไปด้วยเถิด

366
00:25:59,725 --> 00:26:00,935
ได้อย่างไร

367
00:26:01,686 --> 00:26:03,604
จะลืมได้อย่างไรเจ้าคะ

368
00:26:04,814 --> 00:26:07,066
ท่านมูจินโปรดอย่าพูดเช่นนั้น

369
00:26:08,609 --> 00:26:12,321
ข้าจะล้างแค้นผู้ที่
ทำเช่นนี้กับเราเองเจ้าค่ะ

370
00:26:14,490 --> 00:26:15,992
อุล…

371
00:26:17,660 --> 00:26:19,036
อุล…

372
00:26:26,460 --> 00:26:31,465
มาบัดนี้แล้วพระองค์จะทรงช่วยเรา
ได้อย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ

373
00:26:31,549 --> 00:26:37,263
จะมีสิ่งใดที่ชดเชย
ช่วงเวลาตลอดสิบปีที่ผ่านมาได้

374
00:26:37,346 --> 00:26:41,517
ข้าคงไม่อาจชดเชย
ช่วงเวลาตลอดสิบปีที่ผ่านมาให้ได้

375
00:26:41,600 --> 00:26:44,729
แต่ข้าจะช่วยให้พวกท่าน
ได้กลับบ้านอย่างแน่นอน

376
00:26:44,770 --> 00:26:45,938
จริงหรือพ่ะย่ะค่ะ

377
00:26:46,022 --> 00:26:48,566
พระองค์จะทรงช่วยพวกเราจริงหรือ

378
00:26:50,318 --> 00:26:54,739
ข้าเป็นราชองครักษ์ส่วนพระองค์
ข้าจะนำทางพวกท่านกลับบ้านเอง

379
00:26:54,822 --> 00:26:56,741
ข้าคือหัวหน้าหน่วยฮัน

380
00:26:56,824 --> 00:26:59,869
ข้าจะคอยช่วยเหลือพวกท่าน
ในฐานะข้าหลวงผู้ดูแลบยอกชอนเอง

381
00:27:00,703 --> 00:27:04,040
ฝ่าบาททรงอนุญาต
และประทานอำนาจให้เราแล้ว

382
00:27:04,915 --> 00:27:07,209
เราจะตรวจสอบคดีที่เกิดขึ้น
เมื่อสิบปีก่อนอีกครั้ง

383
00:27:07,293 --> 00:27:10,379
และทำให้แน่ใจว่า
โชวอนโบกับโชวอนโอจะได้ชดใช้

384
00:27:10,463 --> 00:27:12,298
ในสิ่งที่พวกมันทำ

385
00:27:12,381 --> 00:27:14,675
เมื่อพวกท่านกลับไป
ยังบยอกชอนพร้อมกับข้า

386
00:27:14,759 --> 00:27:17,011
พวกท่านจะได้รับ
การยกเว้นอากรเป็นเวลาห้าปี

387
00:27:17,094 --> 00:27:20,556
หลังจากห้าปีนั้นผ่านไป
เราจะส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ

388
00:27:20,639 --> 00:27:23,434
ว่าข้าหลวงผู้ดูแลหมู่บ้าน
ทำหน้าที่ได้ดีหรือไม่

389
00:27:23,517 --> 00:27:27,229
แล้วกฎหมายที่สั่งห้ามไม่ให้
ชาวบยอกชอนสอบรับราชการเล่าพ่ะย่ะค่ะ

390
00:27:27,313 --> 00:27:30,691
กฎหมายที่สั่งห้าม
ชาวบยอกชอนเข้าสอบรับราชการ

391
00:27:30,775 --> 00:27:34,487
จะถูกยกเลิก ส่วนผู้ที่ถูกไล่ออก
ก็จะได้กลับมารับตำแหน่งเดิม

392
00:27:34,570 --> 00:27:37,281
เราจะจัดการสอบรอบพิเศษเพื่อเฟ้นหา

393
00:27:37,365 --> 00:27:39,825
ผู้มีความสามารถ
จากบยอกชอนด้วยเช่นกัน

394
00:27:39,909 --> 00:27:44,205
ข้าจะคอยดูแลให้แน่ใจว่า
ไม่มีผู้ใดจากบยอกชอน

395
00:27:44,288 --> 00:27:46,749
ถูกกีดกันและเหยียดหยามอีก

396
00:27:47,249 --> 00:27:50,795
ทั้งหมดนี้คือเป้าหมายของข้า

397
00:27:51,796 --> 00:27:53,506
และของฝ่าบาทเช่นกัน

398
00:27:59,720 --> 00:28:02,348
ข้ายังมีตราประจำตัวนี้อยู่

399
00:28:02,431 --> 00:28:05,434
หมายความว่าข้ายังมีสิทธิ์
กลับคืนสู่ตำแหน่งเดิม

400
00:28:08,145 --> 00:28:11,065
และข่าวที่ว่าตำแหน่งรัชทายาท
ว่างเปล่าอยู่นั้นก็แปลว่า

401
00:28:11,148 --> 00:28:15,069
ข้าคือรัชทายาทเพียงหนึ่งเดียว
ของโชซอน และข้าจะกลับไปอย่างแน่นอน

402
00:28:15,152 --> 00:28:17,446
ดังนั้น ได้โปรดเชื่อคำพูดของข้า

403
00:28:20,199 --> 00:28:24,745
ข้าจะช่วยพวกท่าน
ทุกผู้ทุกคนอย่างแน่นอน

404
00:28:35,506 --> 00:28:41,011
ในเมื่อองค์รัชทายาทกับว่าที่ข้าหลวง
ผู้ดูแลบยอกชอนได้กล่าวสุนทรพจน์แล้ว

405
00:28:41,095 --> 00:28:43,347
ข้าก็มีอะไรอยากจะพูดเช่นเดียวกัน

406
00:28:47,017 --> 00:28:48,227
นี่เที่ยงวันแล้วไม่ใช่รึ

407
00:28:51,856 --> 00:28:54,400
ย่อมต้องเป็นเวลา
ของอาหารมื้อกลางวันสิ

408
00:28:57,069 --> 00:29:00,614
หากเราจะตายพรุ่งนี้
วันนี้ก็ขอกินให้อิ่มหนำแล้วกัน

409
00:29:00,698 --> 00:29:03,617
ข้าได้ยินมาว่าชาวบยอกชอน
มีจิตใจกว้างขวางนัก

410
00:29:03,701 --> 00:29:05,453
ช่วยแบ่งอาหารให้เราได้หรือไม่

411
00:29:05,536 --> 00:29:06,954
แบ่งหน่อย

412
00:29:08,080 --> 00:29:10,624
- อย่าเงียบกันซี่
- ทานข้าวกันเถิด

413
00:29:15,254 --> 00:29:17,590
ไว้อิ่มท้องค่อยคุยกัน

414
00:29:19,758 --> 00:29:22,636
ทหารมาพร้อมหน้ากัน
ตามคำสั่งแล้วขอรับ

415
00:29:22,720 --> 00:29:27,016
พวกเขาพร้อมจะเสี่ยงชีวิต
อย่างเมื่อสิบปีก่อนขอรับ

416
00:29:33,939 --> 00:29:34,982
ฝ่าบาท

417
00:29:35,065 --> 00:29:37,401
เสนาบดีฝ่ายขวา
กำลังซ่องสุมกำลังพลพ่ะย่ะค่ะ

418
00:29:37,485 --> 00:29:40,488
กระหม่อมคิดว่าถึงเวลาแล้วพ่ะย่ะค่ะ

419
00:29:40,571 --> 00:29:43,699
ที่จะนำตรามิลบูกับราชโองการลับ
ของฝ่าบาทไปให้ใต้เท้าฮัน

420
00:29:44,450 --> 00:29:46,494
องค์หญิง ทรงเข้าไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ

421
00:29:46,577 --> 00:29:49,580
ฝ่าบาททรงมีรับสั่ง
ไม่ให้ผู้ใดเข้าไปพ่ะย่ะค่ะ

422
00:29:49,663 --> 00:29:54,543
- ข้างนอกมีเรื่องอันใดกัน
- องค์หญิงฮายอนตรัสว่าทรงมี…

423
00:29:54,627 --> 00:29:57,421
เสด็จพ่อ
ลูกมีสิ่งหนึ่งจะถวายให้เพคะ

424
00:29:57,505 --> 00:29:59,507
เสด็จพ่อต้องได้ทอดพระเนตรทันทีเพคะ

425
00:30:00,132 --> 00:30:01,133
เข้ามา

426
00:30:11,977 --> 00:30:15,981
กระดาษแผ่นนี้
เป็นจดหมายจากชาวบยอกชอนพ่ะย่ะค่ะ

427
00:30:21,570 --> 00:30:23,697
ส่วนนี่เป็นแผนที่
ไปยังเขาแนวังพ่ะย่ะค่ะ

428
00:30:25,366 --> 00:30:28,786
พระมเหสีเป็น
ผู้มอบสิ่งนี้ให้เจ้าจริงหรือ

429
00:30:54,186 --> 00:30:56,939
ฝ่าบาทเสด็จ

430
00:31:07,116 --> 00:31:08,117
มเหสี

431
00:31:13,497 --> 00:31:15,082
เจ้าดื่มอะไรไป

432
00:31:15,165 --> 00:31:16,417
เป็นยาพิษหรือ

433
00:31:17,042 --> 00:31:18,294
โทษของหม่อมฉัน…

434
00:31:20,421 --> 00:31:22,381
คือต้องเร่ร่อนไปทั่วหล้า

435
00:31:25,759 --> 00:31:27,344
แม้จะตายไปแล้วเพคะ

436
00:31:44,695 --> 00:31:48,616
เช่นนั้นพวกเจ้าก็ปลูกพืชผักด้วยกัน
และกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกันรึ

437
00:31:48,699 --> 00:31:51,452
ข้าคิดว่าการนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกัน
ทำให้อาหารอร่อยขึ้นนะขอรับ

438
00:31:51,952 --> 00:31:54,038
ว่าแต่ กองดินตรงนั้น…

439
00:31:57,207 --> 00:31:58,709
พวกท่านไม่มีบ่อน้ำหรือ

440
00:31:59,668 --> 00:32:01,045
ก่อนหน้านี้ข้าเห็นถังน้ำ

441
00:32:01,128 --> 00:32:03,589
พวกท่านไปตักน้ำจากในหุบเขาหรือ

442
00:32:03,672 --> 00:32:06,258
ไม่ว่าจะขุดลึกเพียงใด
ก็ไม่มีตาน้ำอยู่ในบริเวณนี้หรอก

443
00:32:06,342 --> 00:32:08,927
พวกท่านใช้ชีวิต
โดยไม่มีน้ำใช้ได้อย่างไร

444
00:32:11,597 --> 00:32:13,932
ข้าทำโจ๊กถั่วแดงมาให้ขอรับ

445
00:32:14,016 --> 00:32:16,518
แหม รู้ได้อย่างไร
ว่าชามของข้าหมดพอดี

446
00:32:16,602 --> 00:32:17,686
ขอบคุณขอรับ

447
00:32:21,815 --> 00:32:24,318
แล้วองค์ชายรัชทายาทเล่าขอรับ

448
00:32:25,027 --> 00:32:27,488
เมื่อครู่พระองค์ยังอยู่อยู่เลย

449
00:32:28,113 --> 00:32:30,157
คงไปปลดทุกข์กระมัง

450
00:32:31,325 --> 00:32:32,409
มีเรื่องอันใด

451
00:32:34,119 --> 00:32:35,204
องค์รัชทายาทล่ะ

452
00:32:37,998 --> 00:32:39,875
- รัชทายาทหนีไปแล้ว
- เดี๋ยว…

453
00:32:43,462 --> 00:32:45,172
ไม่ได้หนีไปที่ใดเสียหน่อย

454
00:32:52,137 --> 00:32:53,972
ข้าเพียงแต่ไปหาพลั่วมา

455
00:32:54,056 --> 00:32:56,767
ข้าคิดว่าขุดดินจะเสียหน่อยน่ะ

456
00:32:56,850 --> 00:32:59,687
จู่ๆ ก็ทรงลุกขึ้นมา
อยากขุดดินหรือพ่ะย่ะค่ะ

457
00:32:59,770 --> 00:33:01,438
ข้ามีฝีมือทีเดียว

458
00:33:01,522 --> 00:33:04,525
จึงคิดว่าจะขุดบ่อน้ำสักบ่อน่ะ

459
00:33:14,118 --> 00:33:17,162
ทรงอยากขุดก็ขุดไปเถิด
ไม่มีทางหาน้ำเจอแม้แต่หยดเดียวหรอก

460
00:33:21,959 --> 00:33:23,711
พระองค์ไม่เคยขุดดินด้วยซ้ำ

461
00:33:23,794 --> 00:33:25,254
คิดว่าผู้ใดสอนพระองค์เล่า

462
00:33:25,921 --> 00:33:30,259
ดูซิดู องค์รัชทายาททรงขุดดินอยู่
บริวารกลับยืนนิ่งเสียอย่างนั้น

463
00:33:32,219 --> 00:33:34,680
เช่นนั้นก็เชิญไปช่วยพระองค์ขุดเถิด

464
00:33:34,763 --> 00:33:36,432
มยองจินผู้นี้จะกิน…

465
00:33:39,852 --> 00:33:41,311
ข้าด้วยรึ

466
00:33:42,312 --> 00:33:45,023
เช่นนั้นข้าจะแสดงฝีมือ
ให้เห็นเป็นขวัญตาเอง

467
00:34:07,421 --> 00:34:10,340
เหลือเวลาไม่มากแล้ว เร่งมือเข้า

468
00:34:10,424 --> 00:34:12,801
หาให้ทั่ว
ไม่ว่าอย่างไรต้องหาพวกมันให้เจอ

469
00:34:12,885 --> 00:34:13,927
ขอรับ

470
00:34:14,428 --> 00:34:15,512
เร่งมือหน่อย

471
00:34:27,399 --> 00:34:28,734
เกลียดจริง

472
00:34:28,817 --> 00:34:29,860
- ท่านอาจารย์
- เหนื่อย

473
00:34:29,943 --> 00:34:32,321
อยากผลัดกับข้าหรือไม่

474
00:34:32,404 --> 00:34:33,655
เจ้าอยู่เฉยๆ

475
00:34:33,739 --> 00:34:36,200
อาจารย์ของเจ้าเป็น
ปรมาจารย์ด้านการขุดเชียวนะ

476
00:34:36,283 --> 00:34:38,243
ท่านก็ฝีมือดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ แหละ

477
00:34:39,787 --> 00:34:41,830
องค์ชายรัชทายาททรงทำสิ่งใด
ข้าก็ควรทำด้วย

478
00:34:48,962 --> 00:34:50,672
ขุดเสียเยอะเชียว

479
00:34:52,841 --> 00:34:54,426
อีกนิด

480
00:34:56,011 --> 00:34:57,054
หลีกหน่อย

481
00:35:40,222 --> 00:35:41,974
เราไม่มีน้ำใช้มาสิบปี

482
00:35:42,057 --> 00:35:44,017
จนชินกับชีวิตเช่นนี้ไปแล้วเพคะ

483
00:35:45,435 --> 00:35:46,937
ทรงหยุดเถิด

484
00:35:47,020 --> 00:35:49,314
ที่ผ่านมาข้าไม่ได้
ทำอะไรเพื่อพวกท่านเลย

485
00:35:50,774 --> 00:35:52,609
อย่างน้อยก็มีสิ่งนี้ที่ข้าทำได้

486
00:35:53,694 --> 00:35:55,696
ให้ข้าช่วยให้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้เถิด

487
00:36:21,972 --> 00:36:25,017
องค์รัชทายาท ทรงหยุดเถิด
ประเดี๋ยวจะประชวรได้นะเพคะ

488
00:36:25,851 --> 00:36:28,770
องค์รัชทายาท
ทรงเกลี้ยกล่อมด้วยวิธีอื่นเถิด

489
00:36:28,854 --> 00:36:31,773
ไม่ว่าข้าจะให้คำมั่นสัญญาไปกี่ข้อ

490
00:36:31,857 --> 00:36:33,984
ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจพวกเขาได้หรอก

491
00:36:34,776 --> 00:36:36,612
การจะเปลี่ยนใจคนเหล่านี้ได้

492
00:36:36,695 --> 00:36:39,072
ข้าต้องแสดงให้พวกเขา
เห็นถึงความจริงใจเสียก่อน

493
00:36:39,948 --> 00:36:43,035
ดังนั้นข้าจะขุดต่อไป
จนกว่าจะเจอตาน้ำ

494
00:36:46,788 --> 00:36:47,998
ใช่เพคะ

495
00:36:48,081 --> 00:36:50,834
พระองค์ต้องแสดง
ให้พวกเขาเห็นผ่านการกระทำ

496
00:36:50,918 --> 00:36:52,461
ไม่ใช่เพียงคำพูดเท่านั้น

497
00:37:08,602 --> 00:37:09,603
องค์รัชทายาท

498
00:37:10,938 --> 00:37:12,981
เอาหินก้อนใหญ่ออกก่อนสิพ่ะย่ะค่ะ

499
00:37:13,065 --> 00:37:15,609
เช่นนั้นขุดอย่างไรก็ไม่ทะลุหรอก

500
00:37:15,692 --> 00:37:17,194
จะบาดเจ็บเสียเปล่า

501
00:37:17,277 --> 00:37:20,072
เราจะจัดการต่อเองพ่ะย่ะค่ะ
ทรงไปพักผ่อนเสียหน่อยเถิด

502
00:37:21,365 --> 00:37:22,950
พวกเรา มาทางนี้หน่อย

503
00:37:24,201 --> 00:37:26,328
มาช่วยกันขุดบ่อน้ำให้เสร็จเถิด

504
00:37:35,170 --> 00:37:36,630
มาเถิด

505
00:37:45,138 --> 00:37:46,390
มาช่วยกันเร็ว

506
00:38:13,542 --> 00:38:16,503
ข้าคิดว่าเรา
เชื่อใจพระองค์ได้นะขอรับ

507
00:38:20,340 --> 00:38:21,383
ผู้บุกรุก

508
00:38:45,157 --> 00:38:48,910
คิดว่าทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ
แบบพวกหนูสกปรกแล้วข้าจะหาไม่เจอรึ

509
00:38:48,994 --> 00:38:49,995
ใต้เท้า

510
00:38:50,370 --> 00:38:53,040
เหตุใดจึงฝ่าฝืนราชโองการ
ของฝ่าบาทและนำทหารมาเช่นนี้

511
00:38:54,374 --> 00:38:57,919
แหม ดูซิใครกัน

512
00:38:58,003 --> 00:38:59,796
รัชทายาทผู้ถูกปลดนี่เอง

513
00:38:59,880 --> 00:39:03,675
กระหม่อมเป็นห่วงแทบแย่
ยามได้ยินว่าทรงหายตัวไประหว่างทาง

514
00:39:03,759 --> 00:39:07,471
เหตุใดทรงมาอยู่
กับพวกโจรเช่นนี้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ

515
00:39:07,554 --> 00:39:09,473
พวกเขาไม่ใช่โจร

516
00:39:09,556 --> 00:39:12,309
เจ้าตามืดบอดเพราะมัวเมาในอำนาจ
และเข่นฆ่าประชาชนผู้บริสุทธิ์ไป

517
00:39:12,392 --> 00:39:16,521
ข้าจึงมาที่นี่เพื่อเสาะหาความจริง
ว่าหลังป้ายสีให้พวกเขาเป็นโจร

518
00:39:16,605 --> 00:39:19,107
เจ้ากลายเป็นผู้ได้รับ
ความดีความชอบได้อย่างไร

519
00:39:19,191 --> 00:39:22,986
เจ้าได้กระทำความผิดไปหลายข้อหา
ทั้งเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์

520
00:39:23,070 --> 00:39:24,738
ทั้งหลอกลวงผู้คน

521
00:39:24,821 --> 00:39:28,658
เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว
ทั้งวางแผนลอบสังหารองค์ชายรัชทายาท

522
00:39:28,742 --> 00:39:30,994
เจ้าทำการรวบรวมกำลังพล

523
00:39:31,078 --> 00:39:34,247
ถือเป็นลักษณะของกบฏและพยายาม
จะเข่นฆ่าคนบริสุทธิ์อีกครั้ง

524
00:39:34,331 --> 00:39:37,834
แม้จะต้องจ่ายด้วยชีวิตเจ้าก็ยัง
ไม่อาจชดใช้ความผิดเหล่านี้ได้

525
00:39:41,546 --> 00:39:43,465
แล้วอย่างไรเล่า

526
00:39:43,548 --> 00:39:47,761
อย่างไรเสียวันนี้พวกเจ้าทุกคน
ก็ต้องตายอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

527
00:39:47,844 --> 00:39:52,390
หากไม่มีผู้ใดรอดไปก็ไม่มีผู้ใด
แพร่งพรายความจริงให้ภายนอกรับรู้ได้

528
00:40:08,115 --> 00:40:11,284
เจ้าคิดเช่นนั้นจริงๆ น่ะหรือ

529
00:40:30,512 --> 00:40:32,430
ข้ามาจับกุมอาชญากรที่สังหาร

530
00:40:32,514 --> 00:40:36,768
ประชาชนคนบริสุทธิ์และหมิ่นราชวงศ์
ตามราชโองการของฝ่าบาท

531
00:40:37,435 --> 00:40:39,354
ราชโองการของฝ่าบาท…

532
00:40:41,857 --> 00:40:45,110
ผู้นำการกบฏ โชวอนโบ
จงทิ้งดาบของเจ้าเสีย

533
00:40:45,193 --> 00:40:48,321
ณ วันนี้และที่นี่ เจ้าจะต้อง
ถูกตัดสินในความผิดที่ก่อไว้

534
00:40:51,408 --> 00:40:52,492
บุก

535
00:40:55,745 --> 00:40:58,915
- พาสตรีกับเด็กไปจากที่นี่เสีย
- มาทางนี้ เร็วเข้า

536
00:40:58,999 --> 00:41:01,251
เด็กกับสตรีไปทางนี้

537
00:41:01,334 --> 00:41:02,294
ระวังนะขอรับ

538
00:41:25,525 --> 00:41:27,402
อย่าให้พวกบยอกชอนรอดไปได้

539
00:41:55,138 --> 00:41:57,641
พวกท่านล่วงหน้าไปก่อน ข้าต้องกลับไป

540
00:41:57,724 --> 00:42:00,268
- ท่านจะทำอันใด
- พาคนหนีไปก่อนเถิด

541
00:42:01,228 --> 00:42:02,229
ทางนั้น

542
00:42:36,304 --> 00:42:37,347
อีฮวาน

543
00:42:40,100 --> 00:42:41,101
โชวอนโบ

544
00:43:08,545 --> 00:43:10,213
จงทิ้งดาบเสีย

545
00:43:10,297 --> 00:43:14,009
หากผู้ใดยอมทิ้งอาวุธ
พวกเจ้าจะไม่ต้องโทษประหาร

546
00:43:29,149 --> 00:43:30,650
มัดมันไว้เสีย

547
00:43:30,734 --> 00:43:34,070
ข้าจะนำตัวมันกลับไป
รับโทษที่ก่อไว้ที่เมืองหลวง

548
00:43:42,162 --> 00:43:43,121
รัชทายาท

549
00:43:47,000 --> 00:43:48,001
รัชทายาท

550
00:43:53,757 --> 00:43:54,758
ท่านพี่

551
00:43:59,471 --> 00:44:00,472
ท่านพี่

552
00:44:03,600 --> 00:44:07,437
ชาวบ้านแนวังไม่ได้รับรู้อะไรด้วย

553
00:44:09,064 --> 00:44:10,607
พวกเขาบริสุทธิ์

554
00:44:12,025 --> 00:44:15,278
พวกเขาเพียงแค่
เชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่ง

555
00:44:17,655 --> 00:44:19,115
จะได้กลับบ้าน

556
00:44:19,699 --> 00:44:20,742
ดังนั้น

557
00:44:22,410 --> 00:44:25,038
โปรดส่งพวกเขากลับบ้านด้วย…

558
00:44:28,750 --> 00:44:30,126
ข้าสัญญา

559
00:44:31,127 --> 00:44:35,507
ทุกคนที่อยู่ที่นี่
จะได้กลับบ้านอย่างแน่นอน

560
00:44:41,012 --> 00:44:42,013
กัง…

561
00:44:44,516 --> 00:44:46,142
ยามที่สวมรอยเป็นเจ้า

562
00:44:49,646 --> 00:44:55,068
ข้าได้เรียนรู้ว่าการได้หัวเราะ
และใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาเป็นอย่างไร

563
00:44:55,276 --> 00:44:57,987
องค์ชายรัชทายาทมีรับสั่ง
ให้ข้าบอกให้เจ้าไปกินยา

564
00:45:01,741 --> 00:45:04,702
- ช่างมันเถิด เจ้าไป…
- ได้พ่ะย่ะค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้

565
00:45:15,797 --> 00:45:17,757
ท่านพี่ๆ

566
00:45:17,841 --> 00:45:19,884
ไม่จริง ไม่ได้นะท่านพี่

567
00:45:19,968 --> 00:45:21,344
ท่านพี่

568
00:45:22,679 --> 00:45:24,597
ท่านพี่ๆ

569
00:45:25,890 --> 00:45:28,101
ท่านพี่ๆ

570
00:45:32,814 --> 00:45:35,483
ท่านพี่…

571
00:45:41,239 --> 00:45:43,158
ไม่จริง

572
00:45:43,950 --> 00:45:44,993
ท่านพี่

573
00:45:47,454 --> 00:45:49,747
ท่านพี่ๆ

574
00:45:52,125 --> 00:45:53,168
ท่านพี่

575
00:45:55,336 --> 00:45:56,296
ท่านพี่…

576
00:46:01,926 --> 00:46:04,095
เอาตัวไอ้คนทรยศกลับไปเมืองหลวงเสีย

577
00:46:29,120 --> 00:46:31,039
หลังจากได้พบกับเจ้า

578
00:46:32,624 --> 00:46:37,045
ข้าก็มีสถานที่
ที่สามารถอยู่ได้อย่างสบายใจ

579
00:46:37,128 --> 00:46:39,255
ในวังหลวงอันเปล่าเปลี่ยวแห่งนี้

580
00:46:40,840 --> 00:46:44,177
ข้าซาบซึ้งในสิ่งที่เจ้า
กับองค์ชายใหญ่มยองอัน

581
00:46:47,555 --> 00:46:49,390
มอบให้ข้านัก

582
00:46:49,474 --> 00:46:53,520
บัดนี้ข้าไม่ได้
เป็นนางคณิกาแล้วเจ้าค่ะ

583
00:46:54,312 --> 00:46:57,857
ช่างซงไถ่ตัวข้าแล้วไม่ใช่หรือ

584
00:46:59,108 --> 00:47:05,365
ได้โปรดปล่อยข้าไปเถิดนะเจ้าคะ

585
00:47:06,282 --> 00:47:08,409
เขากำลังรอข้าอยู่

586
00:47:23,800 --> 00:47:24,801
นั่นใคร

587
00:47:25,843 --> 00:47:26,886
ปล่อยนางไป

588
00:48:04,215 --> 00:48:07,719
"เรื่องที่เกิดขึ้น
ในบยอกชอนเมื่อสิบปีก่อน

589
00:48:07,802 --> 00:48:11,556
ล้วนแล้วแต่เป็นคำลวง
ที่เสนาบดีฝ่ายขวาโชวอนโบ

590
00:48:11,639 --> 00:48:14,517
และเจ้ากรมตุลาการโชวอนโอ
รวมหัวกันกุขึ้นมา"

591
00:48:14,601 --> 00:48:16,102
มันเขียนไว้เช่นนี้นี่เอง

592
00:48:16,185 --> 00:48:19,772
"ชาวบยอกชอนเป็นผู้บริสุทธิ์

593
00:48:19,856 --> 00:48:22,775
ที่ถูกเจ้าหน้าที่ชั่วช้าข่มเหง

594
00:48:22,859 --> 00:48:25,028
พวกเขาไม่ใช่ทั้งโจรและกบฏ"

595
00:48:25,111 --> 00:48:26,404
เป็นเช่นนั้นแหละ

596
00:48:26,487 --> 00:48:29,991
"ด้วยเห็นแก่ความทุ่มเท
ขององค์ชายรัชทายาทผู้ถูกปลด

597
00:48:30,074 --> 00:48:33,786
เขาจะได้กลับคืน
สู่ตำแหน่งเดิมที่คู่ควร

598
00:48:33,870 --> 00:48:37,290
- และจะเป็นกษัตริย์ในอนาคต"
- มันเขียนไว้เช่นนั้นเลย

599
00:48:38,833 --> 00:48:42,545
"เสนาบดีฝ่ายขวาโชวอนโบ
และเจ้ากรมตุลาการโชวอนโอ

600
00:48:48,635 --> 00:48:50,345
จะถูกลงโทษด้วยการขึงพืด"

601
00:48:50,428 --> 00:48:53,139
ดีๆ พวกมันสมควรถูกฉีกแขนขาแล้ว

602
00:49:10,615 --> 00:49:13,117
"นอกเหนือจากนั้น
สำหรับคนบาปที่กระทำการฉ้อฉล

603
00:49:13,201 --> 00:49:15,536
และใช้อำนาจของตระกูลในทางที่ผิด

604
00:49:15,620 --> 00:49:18,414
เจ้ากรมวัฒนธรรม โชอึงยุน

605
00:49:18,498 --> 00:49:21,292
กับเจ้ากรมมหาดไทย
อันอิลนัมจะถูกไล่ออก

606
00:49:21,376 --> 00:49:24,253
และถูกเนรเทศไปนอกเมืองหลวง

607
00:49:24,337 --> 00:49:27,507
สำหรับพระมเหสีนั้น
พระนางจะถูกปลดจากตำแหน่ง

608
00:49:27,590 --> 00:49:30,301
ส่วนองค์ชายใหญ่มยองอันจะถูกเนรเทศ

609
00:49:30,385 --> 00:49:32,220
ไปยังจังหวัดเปียงอัน"

610
00:49:32,303 --> 00:49:33,846
เป็นเช่นนั้นนี่เอง

611
00:49:33,930 --> 00:49:39,185
"องค์ชายรัชทายาทจะรับหน้าที่
เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์

612
00:49:39,268 --> 00:49:42,438
เพื่อหาทางชดใช้
ให้กับประชาชนชาวบยอกชอน

613
00:49:42,522 --> 00:49:45,149
ที่ถูกกดขี่ข่มเหงและเลือกปฏิบัติ

614
00:49:45,233 --> 00:49:47,610
มาตลอดระยะเวลาสิบปี

615
00:49:47,694 --> 00:49:49,946
และจะคอยดูแล
ให้ทุกอย่างเป็นไปโดยราบรื่น"

616
00:49:50,029 --> 00:49:51,656
เขียนไว้เช่นนี้นี่เอง

617
00:49:51,739 --> 00:49:53,157
"ยิ่งไปกว่านั้น

618
00:49:53,241 --> 00:49:56,119
ระหว่างสืบสวนโชวอนโบ
กับเรื่องชั่วช้าที่เขาได้กระทำ

619
00:49:56,202 --> 00:49:58,413
ทางการก็ทราบตัวคนร้ายที่แท้จริง

620
00:49:59,288 --> 00:50:00,790
ที่ลงมือสังหารคนตระกูลมินแล้ว

621
00:50:01,624 --> 00:50:02,625
ด้วยเหตุนี้

622
00:50:09,507 --> 00:50:12,427
บุตรสาวของใต้เท้ามิน
มินแจอีจะพ้นมลทิน

623
00:50:16,389 --> 00:50:19,517
ส่วนข้ารับใช้ของนาง จางการัม

624
00:50:21,352 --> 00:50:23,938
- ก็จะได้รับการอภัยโทษ"
- ไชโย

625
00:50:24,897 --> 00:50:27,358
ช่างวิเศษอะไรอย่างนี้

626
00:50:45,084 --> 00:50:47,253
คุณหนู

627
00:50:47,336 --> 00:50:51,174
ท่านอภัยให้นางได้หรือเจ้าคะ

628
00:50:54,594 --> 00:50:57,305
อย่างไรนางก็กลายเป็นคนวิกลจริต
และเร่ร่อนไปทั่วแว่นแคว้นแล้ว

629
00:50:57,764 --> 00:50:59,599
ข้าคลอดลูกแล้ว

630
00:51:00,975 --> 00:51:03,686
โอ๊ย น่ารำคาญจริงๆ ไสหัวไปให้พ้น

631
00:51:03,728 --> 00:51:07,023
ท่านเห็นสามีของข้าหรือไม่

632
00:51:07,106 --> 00:51:08,608
สตรีวิปลาส

633
00:51:28,419 --> 00:51:31,422
บุตรชายข้าน่ารักน่าชังหรือไม่

634
00:51:31,506 --> 00:51:33,925
สามีข้าอยู่ที่ใดกัน

635
00:51:34,008 --> 00:51:36,469
สามีข้าเป็นช่างตีเหล็ก

636
00:51:36,552 --> 00:51:37,720
เห็นเขาหรือไม่

637
00:51:39,347 --> 00:51:40,973
เห็นสามีข้าหรือไม่

638
00:51:41,057 --> 00:51:43,100
เขาเป็นช่างตีเหล็ก

639
00:51:43,184 --> 00:51:46,312
หากท่านพบเขา ช่วยบอกเขาทีเถิด

640
00:51:46,395 --> 00:51:48,856
- ข้ามีบุตรชาย
- นังบ้า

641
00:51:49,649 --> 00:51:51,108
ปัดโธ่

642
00:51:51,192 --> 00:51:55,071
ไม่นะ โธ่ ลูกแม่

643
00:51:55,154 --> 00:51:56,781
นางสติวิปลาส

644
00:51:56,864 --> 00:51:59,367
ลืมเลือนกระทั่งบุตรชายเพียงคนเดียว

645
00:51:59,450 --> 00:52:02,286
เท่านั้นก็เป็นบทลงโทษที่สาหัสแล้ว

646
00:52:03,746 --> 00:52:08,251
แต่นายท่านชิมยองผู้ใส่ยาพิษ
ลงในน้ำแกงหลังถูกบงการจิต

647
00:52:08,334 --> 00:52:10,837
กับผู้บงการจิตก็ตายไปแล้ว

648
00:52:10,920 --> 00:52:13,464
นางจึงเป็นผู้เดียว
ที่อยู่เบื้องหลังนะเจ้าคะ

649
00:52:17,718 --> 00:52:22,014
คราแรก ข้าก็ไม่เข้าใจสาเหตุ
ที่องค์รัชทายาททรงอยากไป

650
00:52:22,098 --> 00:52:25,268
ยังหมู่บ้านแนวัง
เพื่อช่วยเหลือชาวบยอกชอนหรอก

651
00:52:44,328 --> 00:52:48,583
องค์รัชทายาท
ทรงให้อภัยพวกเขาได้หรือเพคะ

652
00:52:49,250 --> 00:52:51,836
แม้ว่าพระองค์จะต้อง
สูญเสียเสด็จพี่ไปเพราะโชวอนโบ

653
00:52:51,919 --> 00:52:54,714
แต่ผู้ที่สาปพระองค์และพยายาม
สังหารพระองค์ก็คือพวกเขานะเพคะ

654
00:52:59,051 --> 00:53:00,511
แล้วเจ้าคิดเห็นอย่างไร

655
00:53:03,264 --> 00:53:04,891
ข้าต่างหากที่ต้องเป็นห่วงเจ้า

656
00:53:07,268 --> 00:53:08,853
หม่อมฉันคงให้อภัยไม่ได้

657
00:53:09,854 --> 00:53:10,980
แม้จะได้ฟัง

658
00:53:11,063 --> 00:53:13,441
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

659
00:53:13,524 --> 00:53:16,193
หม่อมฉันก็ยังทำใจ
ให้เห็นใจพวกเขาไม่ได้เพคะ

660
00:53:16,277 --> 00:53:18,529
เพราะอย่างไรหม่อมฉัน
ก็สูญเสียครอบครัวไปทั้งครอบครัว

661
00:53:19,780 --> 00:53:22,825
ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจเจ้า

662
00:53:28,706 --> 00:53:31,751
เจ้าเองก็เข้าใจ
ความรู้สึกของข้าใช่หรือไม่

663
00:53:36,422 --> 00:53:40,134
แต่ลองคิดดูสิ แจอี
เจ้าคิดว่าทุกอย่างเกิดขึ้นจากสิ่งใด

664
00:53:40,217 --> 00:53:41,802
ผู้ใดเป็นผู้จุดชนวน

665
00:53:45,932 --> 00:53:51,437
พวกเขาถูกขับไล่ออกจากบ้านเกิด
และต้องระหกระเหินเร่ร่อนกว่าสิบปี

666
00:53:51,520 --> 00:53:55,983
พวกเขาต้องการเพียงแค่ได้จัดการ
ผู้ที่เป็นต้นเหตุและขอได้กลับบ้าน

667
00:53:56,067 --> 00:53:58,694
โชวอนโบคือผู้ที่มอบลูกท้อให้มยองอัน

668
00:53:58,778 --> 00:54:01,489
จะให้ข้าโทษมยองอันที่แบ่งปันมัน

669
00:54:01,572 --> 00:54:03,449
กับเสด็จพี่ได้อย่างไร

670
00:54:04,241 --> 00:54:06,577
เขาไม่ได้มีความผิดอันใดเลย

671
00:54:07,536 --> 00:54:09,622
การที่เราเจ็บปวด

672
00:54:09,705 --> 00:54:12,249
และเอาแต่ว่ากล่าวถือโทษกัน

673
00:54:12,333 --> 00:54:15,836
คือสิ่งที่โชวอนโบต้องการต่างหาก

674
00:54:16,462 --> 00:54:18,547
ข้าจึงอยากยุติวังวนความแค้นเสีย

675
00:54:29,475 --> 00:54:30,601
เข้าใจแล้วเพคะ

676
00:54:34,271 --> 00:54:36,816
หม่อมฉันจะพยายามยกโทษให้ชาวบยอกชอน

677
00:54:39,110 --> 00:54:40,778
เพื่อไม่ให้เป็นไปตามแผนพวกคนชั่ว

678
00:54:44,198 --> 00:54:47,702
เพื่อไม่ให้เป็น
ไปตามแผนพวกคนชั่วหรือเจ้าคะ

679
00:54:56,752 --> 00:55:00,172
(หนึ่งปีต่อมา)

680
00:55:06,846 --> 00:55:08,431
ฝ่าบาท

681
00:55:08,514 --> 00:55:11,392
จดหมายจากฮันซองอน
ข้าหลวงผู้ดูแลบยอกชอนพ่ะย่ะค่ะ

682
00:55:19,233 --> 00:55:22,194
ฝ่าบาท
ทรงเป็นอย่างไรบ้างหรือพ่ะย่ะค่ะ

683
00:55:22,278 --> 00:55:25,823
ทุกคนที่นี่สุขสบายดีพ่ะย่ะค่ะ
เราเริ่มสร้างบ้านเรือนใหม่แล้ว

684
00:55:25,906 --> 00:55:28,451
จึงเริ่มเห็นเค้าเดิม
ของบยอกชอนแล้วพ่ะย่ะค่ะ

685
00:55:31,579 --> 00:55:33,330
- สบายดีหรือไม่
- ขอรับใต้เท้า

686
00:55:33,414 --> 00:55:36,792
ในกระสอบพวกนี้
เป็นข้าวที่ฝ่าบาทประทานให้

687
00:55:39,712 --> 00:55:42,506
ท่านซองอนพูดถึงน้องจริงหรือเพคะ

688
00:55:44,717 --> 00:55:46,427
เริ่มตรงบรรทัดที่ห้า

689
00:55:47,261 --> 00:55:48,345
ทว่าฝ่าบาท

690
00:55:48,429 --> 00:55:51,265
องค์หญิงฮายอนทรงส่งจดหมาย
มาหากระหม่อมหลายฉบับเหลือเกิน

691
00:55:51,348 --> 00:55:53,142
ช่วงนี้เขางานยุ่งนัก

692
00:55:53,225 --> 00:55:55,853
เหตุใดเจ้าจึงส่งจดหมาย
ไปมากมายเช่นนั้นเล่า

693
00:55:57,229 --> 00:55:59,899
พระนางตรัสว่าทรงอยากเสด็จไปเขาแจรยง

694
00:55:59,982 --> 00:56:02,318
ฝ่าบาทโปรดบอกพระนางทีเถิดพ่ะย่ะค่ะ

695
00:56:02,401 --> 00:56:04,153
ว่าเขาแจรยงนั้นไม่สูงนัก

696
00:56:04,236 --> 00:56:05,905
จึงไม่ค่อยมีสิ่งใดให้ชม

697
00:56:05,988 --> 00:56:08,240
หากพระนางทรงอยากเสด็จประพาสตามภูเขา

698
00:56:08,324 --> 00:56:10,159
นัมซานอาจเหมาะสมกว่า

699
00:56:12,870 --> 00:56:14,413
ขำอันใดของเจ้า

700
00:56:15,539 --> 00:56:18,626
กระหม่อมเพียงแต่คิด
ว่ามันตลกดีพ่ะย่ะค่ะ

701
00:56:24,006 --> 00:56:26,133
ชานี้จะช่วยให้จิตใจสงบได้

702
00:56:27,051 --> 00:56:28,052
ดื่มเสียสิ

703
00:56:36,727 --> 00:56:37,895
น้องอยากแต่งงานเพคะ

704
00:56:39,480 --> 00:56:41,816
น้องต้องการสามี
ที่เคยเป็นหัวหน้าหน่วยมาก่อน

705
00:56:41,899 --> 00:56:44,944
และบัดนี้ก็เป็นข้าหลวง
ผู้ดูแลหมู่บ้านบยอกชอน

706
00:56:45,027 --> 00:56:46,529
เขาต้องมาจากตระกูลฮัน

707
00:56:46,612 --> 00:56:49,073
เป็นผู้ที่มีจิตใจกว้างขวาง
และจงรักภักดีเพคะ

708
00:56:50,449 --> 00:56:52,409
หากมีข้อบกพร่องก็คงมีอยู่หนึ่งข้อ

709
00:56:52,493 --> 00:56:54,495
คือเขาไม่รู้ว่า
น้องรู้สึกอย่างไรกับเขาเพคะ

710
00:56:54,578 --> 00:56:56,705
เสด็จพี่ช่วยบอกเขาทีว่า
หากเขายินดีแต่งกับน้อง

711
00:56:56,789 --> 00:57:00,292
น้องก็ยินดีมองข้าม
ข้อบกพร่องข้อนี้ไป

712
00:57:00,376 --> 00:57:01,460
ฝากเสด็จพี่ด้วยนะเพคะ

713
00:57:01,544 --> 00:57:04,713
แต่กระหม่อมไม่มั่นใจว่า
เขาจะชอบพอองค์หญิงนะพ่ะย่ะค่ะ

714
00:57:07,925 --> 00:57:09,510
เขาต้องยินดีแน่

715
00:57:10,094 --> 00:57:12,054
เขาต้องยินดีอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ

716
00:57:16,392 --> 00:57:18,727
ว่าแต่ ตรงท่อนนี้
หมายความว่าอย่างไรหรือเพคะ

717
00:57:19,353 --> 00:57:23,149
เด็กที่พระองค์ทรงส่งมา
หากระหม่อมนั้นปรับตัวได้ดีทีเดียว

718
00:57:23,232 --> 00:57:26,193
ทว่ามีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้น

719
00:57:27,111 --> 00:57:30,156
สตรีนางนั้นมายังบยอกชอนพ่ะย่ะค่ะ

720
00:57:30,906 --> 00:57:31,949
ท่านแม่

721
00:57:40,708 --> 00:57:44,753
"เด็ก" ที่ว่ากับ "สตรีนางนั้น"
หมายถึงผู้ใดเพคะ

722
00:57:44,837 --> 00:57:47,381
หรือว่าเด็กที่เสด็จพี่ทรงส่ง
ไปหาท่านซองอน

723
00:57:47,464 --> 00:57:51,135
จะเป็นน้องชายของเราเพคะ

724
00:57:54,180 --> 00:57:56,724
ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่

725
00:57:56,807 --> 00:58:00,186
แม้ว่าจะต้องอยู่กับมารดา
ที่สติวิปลาสไปแล้ว…

726
00:58:01,562 --> 00:58:03,272
น้องก็พอใจแล้วเพคะ

727
00:58:09,153 --> 00:58:10,738
(จดหมายตอบรับการสู่ขอ)

728
00:58:16,410 --> 00:58:17,453
ฝ่าบาท

729
00:58:18,204 --> 00:58:20,915
กระหม่อมหวังว่าพระองค์คงไม่ได้
ปล่อยให้คุณหนูแจอีอยู่ตามลำพัง

730
00:58:22,208 --> 00:58:24,919
ในเมื่อทั้งสองต่างใจตรงกัน

731
00:58:25,002 --> 00:58:26,712
ทรงรออะไรอยู่หรือพ่ะย่ะค่ะ

732
00:58:29,924 --> 00:58:33,677
โชซอนแห่งนี้สงบสุขได้
ภายใต้การปกครองของพระองค์

733
00:58:33,761 --> 00:58:35,888
ครานี้ถึงเวลาที่พระองค์
ต้องทรงดูแลตัวเองบ้างแล้ว

734
00:58:36,847 --> 00:58:40,517
โปรดอย่าปล่อยให้นาง
ต้องโดดเดี่ยวอีกต่อไปเลยพ่ะย่ะค่ะ

735
00:58:54,240 --> 00:58:55,783
มาหาท่านอาจารย์คิมหรือเจ้าคะ

736
00:58:57,368 --> 00:59:01,163
พอดีว่าท่านอาจารย์ไปชันสูตรศพ
ที่คณะเจ้าหน้าที่ปกครองกลางเจ้าค่ะ

737
00:59:01,247 --> 00:59:03,707
แมลงวันมันมาตอมไหของดองของข้า

738
00:59:03,791 --> 00:59:06,502
ข้าจึงกลัวว่าอาหารข้างในจะเสีย

739
00:59:06,585 --> 00:59:08,629
มีวิธีจัดการหรือไม่

740
00:59:08,712 --> 00:59:10,339
มีสิเจ้าคะ

741
00:59:10,422 --> 00:59:12,841
หากมีปัญหาเรื่องแมลงวัน ท่านควรปลูก

742
00:59:12,925 --> 00:59:16,011
ดอกเทียนบ้านกับต้นหงอนไก่
ไว้รอบๆ บริเวณที่วางไหของดองเจ้าค่ะ

743
00:59:16,095 --> 00:59:18,514
เนื่องจากแมลงวัน
ก็ชอบดอกไม้ไม่ต่างจากผึ้ง

744
00:59:18,597 --> 00:59:20,808
พวกมันจะเลิกหาทาง
เข้าไปในไหของดองเจ้าค่ะ

745
00:59:20,891 --> 00:59:22,518
เหตุใดเจ้าจึงรู้เรื่องเช่นนี้ได้

746
00:59:23,686 --> 00:59:25,771
ท่านอาจารย์คิมสอนข้าเองเจ้าค่ะ

747
00:59:25,854 --> 00:59:29,108
เขารู้เรื่องทุกอย่าง
ที่มีอยู่ในโลกนี้

748
00:59:29,191 --> 00:59:32,319
นอกจากนี้ยังสอนให้ข้า
รู้จักสังเกตสิ่งเล็กๆ น้อยๆ

749
00:59:32,403 --> 00:59:36,365
และเรียนรู้ทุกอย่าง
ที่จะเป็นประโยชน์ต่อมนุษย์ด้วย

750
00:59:36,448 --> 00:59:38,033
เขามักพูดเสมอเจ้าค่ะ

751
00:59:38,117 --> 00:59:40,703
ดูเหมือนว่าอาจารย์ของเจ้า
จะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีเลยสินะ

752
00:59:41,704 --> 00:59:44,081
หรือว่าเจ้าจะมีใจให้กับเขา

753
00:59:44,164 --> 00:59:45,165
เอ๊ะ

754
00:59:46,792 --> 00:59:48,544
จะเป็นไปได้อย่างไร

755
00:59:48,627 --> 00:59:52,214
ท่านอาจารย์เป็น
บุตรชายของตระกูลขุนนาง

756
00:59:52,298 --> 00:59:55,718
เขาไม่ใช่คนที่ข้า
จะรักได้หรอกเจ้าค่ะ

757
00:59:56,844 --> 01:00:01,807
ยิ่งไปกว่านั้น
มารดาของเขาก็อารมณ์ร้ายทีเดียว

758
01:00:01,890 --> 01:00:03,559
หากวันใดนางรู้เรื่องข้า

759
01:00:03,642 --> 01:00:06,395
วันนั้นคงเป็นวันสุดท้าย
ที่ข้าจะได้อยู่บนโลกนี้แน่เจ้าค่ะ

760
01:00:06,478 --> 01:00:08,814
อาจารย์ของเจ้า
นินทามารดาตัวเองด้วยรึ

761
01:00:08,897 --> 01:00:10,607
ท่านไม่เคยได้ยินหรอกหรือ

762
01:00:10,691 --> 01:00:13,652
ทุกผู้ทุกคนในเมืองหลวง
ต่างก็เล่าลือกันว่า

763
01:00:13,736 --> 01:00:16,655
ภรรยาของท่านอัครมหาเสนาบดี
อารมณ์ร้ายเสียยิ่งกว่าอะไร

764
01:00:17,740 --> 01:00:19,325
เข้าไปคุยข้างใน

765
01:00:19,408 --> 01:00:21,785
ท่านพ่อ หูข้าจะขาดนะขอรับ

766
01:00:21,869 --> 01:00:22,870
มันน่านัก…

767
01:00:23,495 --> 01:00:24,913
- ท่านแม่
- ท่านแม่หรือ

768
01:00:26,999 --> 01:00:29,626
- ท่านแม่รึ
- เจ็บๆๆ

769
01:00:29,710 --> 01:00:31,086
มาทำอันใดกันขอรับ

770
01:00:34,465 --> 01:00:38,385
จะทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้
ไปถึงเมื่อใดกัน

771
01:00:38,469 --> 01:00:41,680
เจ้ามีความฝันอยากเป็น
ปราชญ์ผู้แก้ปัญหา

772
01:00:41,764 --> 01:00:43,307
ประจำตลาดหรืออย่างไรกัน

773
01:00:43,390 --> 01:00:45,351
แม้เป็นเรื่อง
เล็กๆ น้อยๆ ก็ช่วยผู้คน

774
01:00:45,434 --> 01:00:47,728
ที่ไม่รู้หนังสือ
หรือไม่รู้วิชาได้นะขอรับ

775
01:00:47,811 --> 01:00:52,441
เช่นนั้นแล้ว
เจ้าจะอยู่กินกับนางอยู่ที่นี่หรือ

776
01:01:02,951 --> 01:01:04,995
ข้าทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว

777
01:01:05,079 --> 01:01:07,623
นับจากนี้ เจ้าไม่ใช่บุตรชายของข้า

778
01:01:07,706 --> 01:01:09,708
ข้าจะตัดเจ้าออกจากผังตระกูลเสีย

779
01:01:09,792 --> 01:01:13,212
อย่าเที่ยวไปบอกใคร
ว่าเจ้าเป็นบุตรชายของข้าเชียว

780
01:01:13,295 --> 01:01:16,215
เช่นนั้นใครจะเป็นบิดา
ของคิมมยองจินเล่าขอรับ

781
01:01:16,298 --> 01:01:18,717
เจ้ายังบังอาจใช้ชื่อนั้นอยู่อีกรึ

782
01:01:18,801 --> 01:01:21,053
หาชื่อใหม่ให้ตัวเองเสีย
แล้วจะทำสิ่งใดก็ทำ

783
01:01:21,136 --> 01:01:23,472
ข้ามาก็เพื่อตัดหางปล่อยวัดเจ้า

784
01:01:25,641 --> 01:01:27,101
กลับกันเถิด

785
01:01:36,568 --> 01:01:39,196
พวกท่านจะตัดท่านอาจารย์
ออกจากผังตระกูลเสียหรือ

786
01:01:40,406 --> 01:01:42,366
เหตุใดจึงใจดำเช่นนั้นกัน

787
01:01:46,286 --> 01:01:47,413
ไม่เป็นไร

788
01:01:48,622 --> 01:01:50,290
ข้ามีชื่อที่แท้จริงอยู่แล้ว

789
01:01:57,923 --> 01:01:58,924
เอ๊ะ

790
01:02:00,342 --> 01:02:01,552
ชื่อของข้า

791
01:02:05,472 --> 01:02:06,849
คือคมมยองจินอย่างไรเล่า

792
01:02:10,227 --> 01:02:11,520
ฟังดูเหมาะสม

793
01:02:14,440 --> 01:02:16,233
กับจางการัมดีใช่หรือไม่

794
01:02:18,777 --> 01:02:21,864
เจ้าค่ะ ฟังดูเหมาะสมกันดีจริงๆ

795
01:02:29,246 --> 01:02:31,665
ดังที่ท่านหมอหลวงคิมจีซูได้กล่าวมา

796
01:02:31,748 --> 01:02:35,502
"ฝ่าบาทเสวยพระกระยาหารได้ไม่ดีนัก
เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับลำไส้

797
01:02:35,586 --> 01:02:38,922
พระองค์ทรงมีพระอาการบรรทมยาก

798
01:02:39,006 --> 01:02:41,341
มาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีแล้ว"

799
01:02:41,425 --> 01:02:43,427
ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท

800
01:02:43,510 --> 01:02:45,762
กระหม่อมลองใช้การฝังเข็ม

801
01:02:45,846 --> 01:02:50,142
และเปลี่ยนตัวยาให้แล้ว
ทว่าไม่มีสิ่งใดได้ผลเลยพ่ะย่ะค่ะ

802
01:02:50,225 --> 01:02:52,269
อาการป่วยของข้าหนักหนามากหรือ

803
01:02:52,352 --> 01:02:54,646
กระหม่อมสมควรถูกประหารพ่ะย่ะค่ะ

804
01:02:54,730 --> 01:02:57,232
กระหม่อมวินิจฉัยโรคผิดไปพ่ะย่ะค่ะ

805
01:02:57,316 --> 01:02:58,317
ว่าอย่างไรนะ

806
01:02:58,400 --> 01:03:00,694
บัดนี้กระหม่อมทราบแล้ว
ว่าพระองค์ประชวรด้วยโรคใด

807
01:03:00,777 --> 01:03:02,738
มันเรียกว่าอึมฮอฮวาดงพ่ะย่ะค่ะ

808
01:03:02,821 --> 01:03:05,616
- อึมฮอฮวาดงรึ
- มันบ่งชี้ถึงอาการขาดพลังหยิน

809
01:03:05,699 --> 01:03:08,160
ซึ่งส่งผลให้มีไข้ เหงื่อออกมาก

810
01:03:08,243 --> 01:03:10,537
ไม่อยากอาหารและเซื่องซึมพ่ะย่ะค่ะ

811
01:03:10,621 --> 01:03:11,705
อีกชื่อหนึ่งของโรคนี้

812
01:03:12,956 --> 01:03:15,334
ก็คือโรคไข้ใจพ่ะย่ะค่ะ

813
01:03:21,757 --> 01:03:24,593
ผู้จดบันทึก
ท่อนนั้นไม่ต้องเขียนลงไปหรอก

814
01:03:25,469 --> 01:03:29,389
ฝ่าบาททอดพระเนตรไปรอบๆ
ด้วยความเขินอายและตรัสว่า

815
01:03:29,473 --> 01:03:31,850
อย่าบันทึกไว้ว่า
พระองค์ทรงเป็นไข้พระทัย

816
01:03:32,893 --> 01:03:34,561
บอกว่าอย่าเขียนอย่างไรเล่า

817
01:03:34,645 --> 01:03:37,439
พระองค์ทรงย้ำกับข้าอีกหนหนึ่ง

818
01:03:39,441 --> 01:03:43,654
ฝ่าบาท เมื่อพิจารณาดูแล้ว
ช่วงเวลามันก็ตรงกันพอดีนะพ่ะย่ะค่ะ

819
01:03:44,238 --> 01:03:46,573
ตรงกับช่วงที่ขันทีโกย้ายออกไป
อย่างไรล่ะพ่ะย่ะค่ะ

820
01:03:46,657 --> 01:03:47,866
พอเสียที

821
01:03:48,617 --> 01:03:50,077
ไข้จงไข้ใจอันใด

822
01:03:51,411 --> 01:03:53,372
ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้

823
01:03:53,455 --> 01:03:56,959
- ฝ่าบาท เป็นไปได้สิพ่ะย่ะค่ะ
- ฝ่าบาท เป็นไปได้สิพ่ะย่ะค่ะ

824
01:03:57,042 --> 01:03:59,169
ข้าบอกว่าเป็นไปไม่ได้อย่างไรเล่า

825
01:03:59,253 --> 01:04:01,797
ฝ่าบาท เป็นไปได้นะพ่ะย่ะค่ะ

826
01:04:02,673 --> 01:04:05,050
ไม่จริง หยุดจดบันทึกเสีย

827
01:04:05,133 --> 01:04:07,553
ข้าไม่เข้าใจพวกเจ้าเลยจริงๆ

828
01:04:07,636 --> 01:04:09,346
ฝ่าบาท เป็นไปได้นะพ่ะย่ะค่ะ

829
01:04:09,429 --> 01:04:11,974
ฝ่าบาท เป็นไปได้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ

830
01:04:12,558 --> 01:04:14,726
ฝ่าบาท กระหม่อมแน่ใจว่าใช่พ่ะย่ะค่ะ

831
01:04:14,810 --> 01:04:17,604
ท่านหมดหน้าที่แล้ว ออกไปเสียเถิด

832
01:04:27,322 --> 01:04:28,407
มานี่หน่อย

833
01:05:02,357 --> 01:05:03,358
แกะ

834
01:05:03,442 --> 01:05:04,985
- ไก่
- ไก่

835
01:05:05,068 --> 01:05:06,737
- นำ
- นำ

836
01:05:06,820 --> 01:05:08,864
- คืน
- คืน

837
01:05:08,947 --> 01:05:11,033
วันนี้พอเท่านี้

838
01:05:11,116 --> 01:05:13,535
ขอบพระคุณท่านอาจารย์

839
01:05:34,097 --> 01:05:35,515
มีเรื่องอันใดหรือไม่

840
01:05:46,151 --> 01:05:47,944
ฝ่าบาท เหตุใดพระองค์…

841
01:05:48,779 --> 01:05:50,030
เป็นอย่างไรบ้าง

842
01:05:51,573 --> 01:05:55,202
เจ้าดูแข็งแรงดี
เช่นนั้นคงอยู่สุขสบายดีสินะ

843
01:05:55,285 --> 01:05:57,496
- พระองค์ล่ะเพคะ
- ไม่ดี

844
01:05:58,789 --> 01:06:01,249
วังหลวงที่ไม่มีเจ้าอยู่ด้วย
ช่างเงียบเหงานัก

845
01:06:01,333 --> 01:06:03,460
ราวกับไม่ใช่สถานที่
ที่ผู้คนอยู่กันเลย

846
01:06:06,213 --> 01:06:07,422
มากับข้าสิ

847
01:06:10,717 --> 01:06:12,678
พระองค์จะทรงทำตามสัญญาหรือ

848
01:06:14,054 --> 01:06:16,723
ที่เคยตรัสว่า
จะให้หม่อมฉันเป็นหัวหน้าขันที

849
01:06:18,016 --> 01:06:20,727
ขันทีที่ใดจะได้นั่งสิ่งนั้นกัน

850
01:06:27,401 --> 01:06:28,735
ข้ารู้ตัวว่าช้าไปมาก

851
01:06:30,946 --> 01:06:32,823
แต่นี่คือคำตอบของข้า
ต่อคำสารภาพของเจ้า

852
01:06:34,366 --> 01:06:35,742
เมื่อวันนั้น

853
01:06:40,414 --> 01:06:42,124
ทรงช้ามากเลยนะเพคะ

854
01:06:43,083 --> 01:06:45,877
เจ้านี่ช่างจำนรรจาเสียจริง

855
01:06:45,961 --> 01:06:47,337
แล้วทรงไม่ชอบหรือ

856
01:06:48,755 --> 01:06:52,592
ก็ไม่ค่อยชอบสักเท่าใดนัก

857
01:06:52,676 --> 01:06:55,721
ทรงเลิกอ้อมค้อมอ้ำอึ้ง
แล้วตรัสมาเสียทีเถิดเพคะ

858
01:06:55,804 --> 01:06:59,433
ในเมื่อพระองค์ทรงช้าเช่นนี้
หม่อมฉันต้องได้ยินกับหูเพคะ

859
01:07:01,643 --> 01:07:04,521
หม่อมฉันสารภาพความในใจไปแล้ว
แต่พระองค์กลับให้คำตอบช้า

860
01:07:05,731 --> 01:07:08,900
ดังนั้นพระองค์ต้องตรัสออกมา
ให้เสียงดังฟังชัดเพคะ

861
01:07:08,984 --> 01:07:10,110
ข้ารักเจ้า

862
01:07:17,576 --> 01:07:22,497
ข้าเองก็รักเจ้า แจอี

863
01:08:50,043 --> 01:08:52,921
(ขอบคุณที่รับชมวัยเยาว์ที่ผลิบาน)

864
01:08:53,755 --> 01:08:57,759
(วัยเยาว์ที่ผลิบาน)