1
00:00:10,802 --> 00:00:11,928
‎โลวคันทรี่

2
00:00:12,846 --> 00:00:15,015
‎ที่ที่เราเรียกว่าบ้าน

3
00:00:17,183 --> 00:00:19,019
‎เป็นที่ที่งดงาม

4
00:00:23,815 --> 00:00:26,860
‎แต่... ก็มีด้านมืด

5
00:00:34,075 --> 00:00:35,785
‎ไม่น่าเกิดเรื่องอย่างนั้นเลย

6
00:00:35,785 --> 00:00:37,662
‎พวกเขาน่าจะได้กลับบ้าน

7
00:00:38,455 --> 00:00:40,248
‎น่าจะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยแท้ๆ

8
00:00:43,251 --> 00:00:44,794
‎แอนโทนี่รักมัลลอรี่

9
00:00:44,794 --> 00:00:48,089
‎และแอนโทนี่ก็รู้ว่ามัลลอรี่รักเขาแค่ไหน

10
00:00:49,174 --> 00:00:51,509
‎พอลเมาจนขาดสติ

11
00:00:52,177 --> 00:00:54,846
‎เราทุกคนพยายามพูดกับเขา

12
00:00:54,846 --> 00:00:57,807
‎"นายต้องให้คอนเนอร์เป็นคนขับ
‎ไม่งั้นก็ให้แอนโทนี่ขับก็ได้"

13
00:00:57,807 --> 00:00:59,809
‎แต่เขาไม่ฟังใครเลย

14
00:01:02,520 --> 00:01:06,691
‎ทุกคนบอก "พอล อย่าขับ"
‎แล้วพอลก็จะฉุนใส่ พูดประมาณว่า

15
00:01:06,691 --> 00:01:09,611
‎"นี่เรือฉันโว้ย และฉันรู้จักแม่น้ําสายนี้

16
00:01:09,611 --> 00:01:11,654
‎แกห้ามขับเรือฉัน"

17
00:01:14,407 --> 00:01:16,701
‎เรือขับวนเป็นวงกลมอยู่อย่างนั้น

18
00:01:16,701 --> 00:01:20,288
‎วนไปวนมา หักเลี้ยวซิกแซ็ก
‎คนบนเรือเถียงกัน

19
00:01:20,288 --> 00:01:21,414
‎ทุกคนอารมณ์ขึ้น

20
00:01:21,998 --> 00:01:25,710
‎เขาปล่อยมือจากพังงาเรือ
‎แล้วคอนเนอร์ก็จะเข้าไปจับไว้

21
00:01:25,710 --> 00:01:29,756
‎ผมได้ยินแต่เสียงเธอกรี๊ด
‎แล้วหัวเรือก็เชิดขึ้น

22
00:01:30,381 --> 00:01:33,009
‎ผมได้ยินเสียงกรี๊ด แล้วก็เสียงดังตึง

23
00:01:35,887 --> 00:01:37,222
‎เก้าหนึ่งหนึ่ง เหตุด่วนที่ไหนคะ

24
00:01:37,222 --> 00:01:38,723
‎พอล นี่สะพานอะไร

25
00:01:39,557 --> 00:01:42,352
‎ทุกอย่างชุลมุน ทุกคนโวยวาย

26
00:01:43,186 --> 00:01:44,270
‎เจ็บจะตายแล้ว

27
00:01:44,270 --> 00:01:45,688
‎ทันทีที่ผมไปถึงตลิ่ง

28
00:01:47,398 --> 00:01:50,485
‎ไมลีย์ก็วิ่งตรงมาหาแล้วถามว่า "มัลลอรี่อยู่ไหน"

29
00:01:51,236 --> 00:01:53,988
‎และนั่นคือตอนที่เราทุกคนเริ่มตะโกนเรียกมัลลอรี่

30
00:01:53,988 --> 00:01:55,532
‎มัลลอรี่

31
00:01:56,157 --> 00:01:58,076
‎มัลลอรี่อยู่ไหน

32
00:02:00,161 --> 00:02:03,039
‎แกยิ้มเหมือนเป็นเรื่องสนุกเหรอวะ

33
00:02:03,915 --> 00:02:06,251
‎แฟนฉันหายไปนะเว้ย

34
00:02:06,251 --> 00:02:11,131
‎ห้าคนรอดขึ้นฝั่งมาได้
‎แต่มัลลอรี่ บีชอายุ 19 ไม่รอด

35
00:02:12,215 --> 00:02:14,092
‎รู้จักอเล็กซ์ เมอร์ดอห์กันไหม

36
00:02:14,592 --> 00:02:15,677
‎อ๋อ ชื่อนั้นรู้จัก

37
00:02:15,677 --> 00:02:17,262
‎นั่นแหละลูกเขา

38
00:02:18,263 --> 00:02:19,389
‎โชคดีนะ

39
00:02:19,889 --> 00:02:21,933
‎สิ่งที่หลายคนโต้เถียงไม่ใช่แค่เหตุชนสะพาน

40
00:02:21,933 --> 00:02:25,103
‎แต่ทําไมเมอร์ดอห์ถึงยังไม่ถูกส่งตัวเข้าคุก

41
00:02:25,103 --> 00:02:27,939
‎คุณไม่อยากยุ่งกับครอบครัวนี้หรอก

42
00:02:27,939 --> 00:02:30,191
‎พวกนั้นสามารถปกปิดเรื่องอะไรสักเรื่อง

43
00:02:30,191 --> 00:02:32,277
‎แล้วก็จะไม่มีใครได้รู้เรื่องนั้นเลย

44
00:02:32,777 --> 00:02:35,864
‎มีผู้เห็นพอล เมอร์ดอห์ขับขี่
‎ทั้งที่ตนมีอาการมึนเมาอย่างมาก

45
00:02:36,489 --> 00:02:38,283
‎มีบางคนในชุมชนตั้งคําถามว่า

46
00:02:38,283 --> 00:02:41,244
‎ทางครอบครัวได้ใช้เส้นสายปกป้องพอลหรือไม่

47
00:02:41,244 --> 00:02:43,288
‎เขาอยากให้แน่ใจว่า...

48
00:02:44,539 --> 00:02:45,707
‎ทุกคนปิดปากเงียบ

49
00:02:45,707 --> 00:02:48,960
‎ในพันธสัญญาเดิมมีคํากล่าวว่า "ตาต่อตา"

50
00:02:49,586 --> 00:02:51,921
‎ผมคิดว่าพอลกลัว

51
00:02:55,175 --> 00:02:57,427
‎แฮมป์ตันเคาน์ตี้ 911 มีเหตุด่วนอะไรครับ

52
00:02:58,136 --> 00:02:59,679
‎ผมอเล็กซ์ เมอร์ดอห์

53
00:02:59,679 --> 00:03:02,557
‎ภรรยากับลูกผมถูกยิง อาการสาหัส

54
00:03:02,557 --> 00:03:06,477
‎คนที่ฉันคบมาสี่ปีถูกฆาตกรรม มันน่ากลัวนะ

55
00:03:06,477 --> 00:03:09,856
‎มีคนต้องมาตายเยอะขนาดนี้ได้ยังไง

56
00:03:09,856 --> 00:03:11,858
‎แฮมป์ตันเคาน์ตี้ 911 มีเหตุด่วนที่ไหนคะ

57
00:03:11,858 --> 00:03:13,484
‎ผมเห็นใครไม่รู้นอนอยู่

58
00:03:13,484 --> 00:03:14,986
‎กลางถนน

59
00:03:14,986 --> 00:03:16,571
‎ทําไมเขาไม่ฆ่าฉันด้วย

60
00:03:19,616 --> 00:03:21,826
‎ทุกคนมีเรื่องไม่ดีที่ปกปิดเอาไว้ทั้งนั้น

61
00:03:22,327 --> 00:03:25,330
‎ฉันคิดว่า "เรื่องไม่ดีที่ปกปิดเอาไว้เหรอ
‎เขาพูดอะไร"

62
00:03:27,540 --> 00:03:28,917
‎ผมได้ยินชื่อคน

63
00:03:32,212 --> 00:03:34,464
‎ที่หัวมีเลือดออก ฉันช่วยเธอลุกไม่ได้เลย

64
00:03:34,464 --> 00:03:36,299
‎รู้รึเปล่าว่าเธอเป็นใคร

65
00:03:36,299 --> 00:03:38,885
‎คุณครับ ช่วยเลิกถามสักที...

66
00:03:38,885 --> 00:03:42,889
‎ห้าศพภายในหกปี ที่เชื่อมโยงกับครอบครัวนี้

67
00:03:43,806 --> 00:03:46,267
‎ชวนให้หวาดผวาไม่เบา

68
00:03:46,851 --> 00:03:53,775
‎(Murdaugh Murders: คดีฉาวแดนใต้)

69
00:03:58,488 --> 00:04:01,366
‎(กุมภาพันธ์ 2019)

70
00:04:01,366 --> 00:04:04,494
‎ยังไม่พบร่องรอยของเด็กวัยรุ่นที่พลัดตกน้ํา

71
00:04:04,494 --> 00:04:09,040
‎เรือที่เธอและเพื่อนๆ อีกห้าคนนั่งมา
‎ได้ชนเข้ากับตอม่อสะพานที่อาร์เชอร์สครีก

72
00:04:09,040 --> 00:04:13,586
‎ยังไม่มีผู้ใดพบเห็นมัลลอรี่ บีช อายุ 19 ปี
‎ตั้งแต่เวลาตีสองของวันอาทิตย์

73
00:04:13,586 --> 00:04:16,381
‎ในขณะเดียวกัน
‎เพื่อนๆ และครอบครัวนับสิบคนต่างเฝ้ารอ

74
00:04:16,381 --> 00:04:17,757
‎และหวังให้มีปาฏิหาริย์

75
00:04:17,757 --> 00:04:18,841
‎(เรารักเธอนะ)

76
00:04:18,841 --> 00:04:20,468
‎(เราจะไม่หยุดหา ไม่หยุดภาวนาให้เธอ)

77
00:04:20,468 --> 00:04:22,637
‎(ทุกคนช่วยกันตามหาเธอ
‎เธอเป็นคนพิเศษมัลลอรี่)

78
00:04:22,637 --> 00:04:23,805
‎มัลอยู่ไหน

79
00:04:24,389 --> 00:04:25,932
‎ลิลลี่ มัลอยู่ไหน

80
00:04:27,267 --> 00:04:28,309
‎มัลอยู่ไหน

81
00:04:29,269 --> 00:04:31,271
‎ไม่ต้องมาคันหู มัลอยู่ไหน

82
00:04:31,938 --> 00:04:34,649
‎ในนี้บอกว่าฉันชื่อมัลลอรี่

83
00:04:35,316 --> 00:04:38,444
‎เขาชอบเล่นซอฟต์บอล ชอบเล่นกับเพื่อนๆ

84
00:04:42,991 --> 00:04:45,952
‎ผมได้เจอมัลลอรี่ตอนที่เรายังเป็นเด็ก

85
00:04:46,661 --> 00:04:49,163
‎พี่สาวผมกับพี่สาวเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน

86
00:04:49,163 --> 00:04:53,710
{\an8}‎และถึงเราจะชอบหรือไม่ชอบ
‎เราก็ต้องได้เจอกันอยู่ดี

87
00:04:54,669 --> 00:04:58,506
‎พวกแกจะไปโบสถ์กับเรา
‎เวลาเรามาโรงเรียนสอนศาสนาวันอาทิตย์

88
00:05:00,550 --> 00:05:03,761
{\an8}‎พ่อของแอนโทนี่สร้างบ้านหลังแรกให้ผม

89
00:05:09,142 --> 00:05:14,105
{\an8}‎ตอนนั้นมัลลอรี่อายุสามหรือสี่ขวบได้
‎กระโดดเล่นบนแทรมโพลีน

90
00:05:14,105 --> 00:05:15,648
{\an8}‎ในขณะที่เราพยายามจะทํางาน

91
00:05:16,524 --> 00:05:19,736
‎ผมพูดได้จากใจจริงเลยว่า
‎มัลลอรี่กับผมน่าจะเป็นเพื่อนรักกัน

92
00:05:19,736 --> 00:05:21,821
‎ก่อนที่จะเป็นแฟนกันด้วยซ้ํา

93
00:05:23,323 --> 00:05:25,199
‎เขากลัวเธออยู่ตลอด

94
00:05:27,076 --> 00:05:28,953
‎เขากลัวที่จะออกเดตกับเธอ

95
00:05:30,997 --> 00:05:33,666
{\an8}‎เพราะสําหรับเขา เธอเป็นคนดุๆ

96
00:05:34,167 --> 00:05:37,962
‎มัลลอรี่ดึงเอาอีกด้านของเขาออกมา
‎ด้านที่พวกเราไม่ได้เห็นมานานมาก

97
00:05:39,005 --> 00:05:40,298
‎มัลลอรี่

98
00:05:41,299 --> 00:05:44,844
‎ตอนนั้นผมเป็นพวกปาร์ตี้หนัก

99
00:05:44,844 --> 00:05:48,765
‎ตอนที่ผมเปลี่ยนตัวเองได้ และตัดสินใจว่าจะพอ

100
00:05:49,265 --> 00:05:51,184
‎มันทําให้ผมรู้สึกมีความสุขจริงๆ

101
00:05:52,685 --> 00:05:58,191
‎พอโตขึ้น เราทั้งคู่รู้ว่าเราอยากอยู่ด้วยกัน

102
00:05:59,817 --> 00:06:02,111
‎พวกเขาเริ่มคบกันตอนวันสิ้นปี

103
00:06:03,613 --> 00:06:05,615
‎มัลลอรี่พูดว่า "ตายแล้ว ในที่สุด"

104
00:06:05,615 --> 00:06:07,283
{\an8}‎เธอรักเขามาก

105
00:06:07,283 --> 00:06:09,702
{\an8}‎ชูมือ เพลงโปรดฉันกําลังเล่น

106
00:06:09,702 --> 00:06:11,329
{\an8}‎ผีเสื้อสยายปีกบินไป

107
00:06:11,329 --> 00:06:13,289
{\an8}‎(สวัสดีปีใหม่)

108
00:06:13,456 --> 00:06:17,168
‎นี่มัลลอรี่เชียวนะ จะหาดีกว่านี้ได้ที่ไหนอีก

109
00:06:17,168 --> 00:06:19,754
‎เพื่อนของฉันชื่อไมลีย์...

110
00:06:19,754 --> 00:06:22,256
‎มัลลอรี่สนิทกับฉันตั้งแต่ชั้นเตรียมอนุบาล

111
00:06:22,757 --> 00:06:26,761
‎เธอเดินมาหาและบอกฉันว่าฉันสวยจัง
‎หลังจากนั้นก็อย่างที่ทุกคนรู้

112
00:06:27,678 --> 00:06:29,680
‎ฉันเป็นเด็กตัวเล็กขี้อาย

113
00:06:30,348 --> 00:06:34,394
‎ส่วนเขาคือความสดใส ช่างพูดช่างจา

114
00:06:35,311 --> 00:06:37,730
‎ส่วนมอร์แกนเพิ่งมารู้จักกันตอนโต

115
00:06:38,356 --> 00:06:40,191
‎พอได้รู้จักมอร์แกน

116
00:06:40,191 --> 00:06:42,485
‎พวกเราก็เริ่มใช้เวลาด้วยกันเยอะขึ้น

117
00:06:42,485 --> 00:06:44,070
‎แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นสนิทกันมากๆ

118
00:06:45,738 --> 00:06:47,740
‎ครั้งแรกที่เจอมัลลอรี่

119
00:06:48,241 --> 00:06:49,367
‎เราไปปาร์ตี้ด้วยกัน

120
00:06:49,367 --> 00:06:50,701
‎ฉันชอบอันนั้น

121
00:06:52,453 --> 00:06:55,915
‎มัลลอรี่ตรงมาหาฉัน แล้วก็ชมรองเท้าที่ฉันใส่

122
00:06:55,915 --> 00:06:58,835
‎ฉันรู้เลยว่าหลังจากคืนนั้น
‎เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแน่ๆ

123
00:07:00,962 --> 00:07:02,296
{\an8}‎มอร์แกน ไมลีย์ มัลลอรี่

124
00:07:02,296 --> 00:07:04,048
‎ชื่อขึ้นด้วยตัวเอ็มหมดเลย

125
00:07:04,048 --> 00:07:05,842
‎พวกเรามีบุคลิกที่ชัดเจนมาก

126
00:07:05,842 --> 00:07:08,970
‎และมันก็... สอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน

127
00:07:08,970 --> 00:07:10,638
‎เราส่งเสริมกันและกัน

128
00:07:11,973 --> 00:07:15,935
‎แก๊งสาวๆ สนิทกันมาก แก๊งหนุ่มๆ ก็เหมือนกัน

129
00:07:16,436 --> 00:07:17,562
‎คอนเนอร์เป็นลูกพี่ลูกน้องผม

130
00:07:18,062 --> 00:07:20,690
‎เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ที่เริ่มจําความได้

131
00:07:21,732 --> 00:07:25,111
‎เวลาอยู่กับคอนเนอร์
‎ผมก็จะอยู่กับไมลีย์กับมัลลอรี่ด้วย

132
00:07:25,820 --> 00:07:27,321
‎จะทําแบบนั้นได้ไง

133
00:07:27,321 --> 00:07:29,407
‎ไม่รู้สิ

134
00:07:30,658 --> 00:07:31,993
‎ทุกอย่างลงตัวมากๆ

135
00:07:31,993 --> 00:07:34,996
‎ฉันคบกับคอนเนอร์ มัลลอรี่คบกับแอนโทนี่

136
00:07:34,996 --> 00:07:37,707
‎ส่วนมอร์แกนคบกับพอล

137
00:07:41,294 --> 00:07:43,880
‎ตอนที่ขึ้นมัธยมปลาย ฉันรู้สึกแปลกแยก

138
00:07:45,339 --> 00:07:47,008
‎และฉันก็ได้เจอพอลตอนนั้น

139
00:07:48,593 --> 00:07:50,303
‎เราเรียนวิชาประวัติศาสตร์ห้องเดียวกัน

140
00:07:50,803 --> 00:07:53,014
‎เคมีของเราตรงกัน

141
00:07:54,474 --> 00:07:56,434
‎เราเล่นสนุกกัน แค่เราสองคน

142
00:07:56,434 --> 00:07:58,227
‎ทําตัวไร้สาระไปเรื่อย

143
00:07:58,227 --> 00:08:01,272
‎ฉันคิดว่านิสัยขี้เล่นของเขานั่นแหละที่...

144
00:08:01,772 --> 00:08:03,566
‎ดึงให้ฉันเข้าหาเขาในตอนแรก

145
00:08:04,734 --> 00:08:05,943
‎จัดการเลย แซม

146
00:08:05,943 --> 00:08:08,154
‎เราเริ่มคบกันตอนฉันเรียนม.ห้า

147
00:08:11,199 --> 00:08:13,159
‎พอลไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย

148
00:08:14,076 --> 00:08:16,662
‎ผมว่ามอร์แกนน่าจะรําคาญผมหน่อย

149
00:08:16,662 --> 00:08:18,289
‎เพราะผมโผล่หน้าไปบ่อย

150
00:08:18,289 --> 00:08:22,126
‎มีสองสามครั้งที่เขาแบบว่า
‎"ถ้าไอ้เบื๊อกนี่กลับไปเร็วๆ ก็ดีสิ"

151
00:08:22,126 --> 00:08:26,047
‎ใช่ครับ ผมไปกวนประสาทตลอด

152
00:08:26,881 --> 00:08:27,840
‎ผมชอบมอร์แกนนะ

153
00:08:28,341 --> 00:08:31,302
‎และสองคนนั้นก็รักกัน ผมเองก็ดีใจกับเขา

154
00:08:33,012 --> 00:08:35,473
‎ผมรู้จักพอลมาตั้งแต่เด็กๆ

155
00:08:37,850 --> 00:08:40,019
‎เราทําอะไรหลายอย่างด้วยกัน

156
00:08:40,019 --> 00:08:42,230
‎ล่าสัตว์ ตกปลา

157
00:08:44,774 --> 00:08:46,067
‎ผมชอบอยู่ใกล้ๆ พอล

158
00:08:46,067 --> 00:08:50,780
‎ส่วนมอร์แกน ผมแน่ใจ
‎ว่าเธอหลงรักนิสัยของเขาในเวลาไม่นาน

159
00:08:51,364 --> 00:08:53,658
‎เป็นคนที่เฮฮาที่สุดคนหนึ่งเท่าที่จะที่หาได้

160
00:08:53,658 --> 00:08:57,161
‎เฮ เฮ่

161
00:09:00,581 --> 00:09:02,041
‎พอลจะมาหาตลอด

162
00:09:02,625 --> 00:09:05,336
{\an8}‎วันวาเลนไทน์ วันเกิด วันไหนๆ
‎มาพร้อมของขวัญ

163
00:09:05,920 --> 00:09:07,713
{\an8}‎ทําป้ายงานพรอม

164
00:09:08,422 --> 00:09:12,093
‎เขาทําหลายอย่าง
‎ดูเหมือนเป็นคนหนุ่มที่นิสัยดีมากๆ

165
00:09:16,097 --> 00:09:17,223
‎เราคบกัน

166
00:09:17,723 --> 00:09:21,227
‎เราอยากให้ครอบครัวเราสนิทกัน
‎แต่ครอบครัวฉันไม่ใช่คนที่นี่

167
00:09:22,728 --> 00:09:24,397
‎เราสองคนมาจากลองไอส์แลนด์

168
00:09:24,397 --> 00:09:26,023
‎ฉันเป็นพยาบาลในเรือนจํา

169
00:09:26,023 --> 00:09:28,985
‎ผมเป็นภูมิสถาปนิกและนักออกแบบ

170
00:09:29,485 --> 00:09:32,613
‎เราเก็บตัว ทํางานทําอะไรไป

171
00:09:32,613 --> 00:09:34,198
‎ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร

172
00:09:34,198 --> 00:09:39,704
‎(แฮมป์ตัน)

173
00:09:39,704 --> 00:09:43,916
‎แฮมป์ตันเคาน์ตี้อยู่ในเซาท์แคโรไลนา
‎งดงามและน่าอยู่

174
00:09:44,417 --> 00:09:48,421
‎ไม่ค่อยมีคนมา เว้นแต่จะเป็นคนที่นี่

175
00:09:49,046 --> 00:09:51,048
{\an8}‎ทุกคนรู้จักกัน

176
00:09:51,632 --> 00:09:54,260
‎และทุกคนรู้ว่าเมอร์ดอห์คือใคร

177
00:09:54,260 --> 00:09:57,888
‎เพราะครอบครัวเมอร์ดอห์
‎มีสํานักงานกฎหมายที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

178
00:09:58,848 --> 00:10:04,520
‎ครอบครัวเมอร์ดอห์
‎อยู่ที่แฮมป์ตันเคาน์ตี้มาหลายปีแล้ว

179
00:10:05,605 --> 00:10:10,693
‎เริ่มจากพ่อของทวดของพอล
‎แรลดอล์ฟ เมอร์ดอห์ ซีเนียร์

180
00:10:11,444 --> 00:10:14,947
{\an8}‎แล้วสํานักงานก็ตกทอดสู่ลูกของแรนดอล์ฟ
‎บัสเตอร์ เมอร์ดอห์

181
00:10:15,656 --> 00:10:19,452
{\an8}‎และต่อมาก็ตกทอดสู่
‎แรนดอล์ฟ เมอร์ดอห์ ปู่ของพอล

182
00:10:20,953 --> 00:10:26,417
{\an8}‎ทุกคนทําสํานักงานกฎหมายด้วยกัน
‎และทํางานเป็นหัวหน้านิติกร

183
00:10:26,417 --> 00:10:31,172
‎หัวหน้านิติกรก็คือหัวหน้าพนักงานอัยการ
‎หรือทนายความเขต

184
00:10:33,090 --> 00:10:34,467
‎ดังนั้น กว่าหนึ่งศตวรรษ

185
00:10:34,467 --> 00:10:39,055
‎ครอบครัวเมอร์ดอห์คือกฎระเบียบ
‎ของศาลเคลื่อนที่ที่ 14

186
00:10:40,097 --> 00:10:42,433
‎พวกเขาอยู่ทั้งสองฟากกฎหมาย

187
00:10:42,975 --> 00:10:45,186
‎ทั้งคดีแพ่งและคดีอาญา

188
00:10:45,728 --> 00:10:49,649
‎มีเส้นสาย ไม่ว่าจะเป็นผู้พิพากษา ทนายความ

189
00:10:49,649 --> 00:10:51,609
‎หน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย นายอําเภอ

190
00:10:51,609 --> 00:10:55,321
‎แม้กระทั่งคนทั่วๆ ไปที่ทําหน้าที่เป็นลูกขุน

191
00:10:55,321 --> 00:10:58,658
‎พวกเขาคือกฎหมายของที่นี่

192
00:10:58,658 --> 00:11:01,869
‎และบางครั้งก็อยู่เหนือกฎหมาย

193
00:11:06,832 --> 00:11:11,337
‎ครอบครัวของฉันกับครอบครัวของพอล
‎มาจากคนละชนชั้นกันเลย

194
00:11:12,213 --> 00:11:15,591
‎ฉันว่าพวกเขาต่างกันคนละโลกเลย

195
00:11:15,591 --> 00:11:19,220
‎ครอบครัวเราไม่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกันหรอก

196
00:11:21,222 --> 00:11:25,893
‎ฉันรักพอลและอยากเป็น
‎อย่างที่เขาอยากให้ฉันเป็น

197
00:11:25,893 --> 00:11:28,312
‎อยากเป็นอย่างที่ครอบครัวเขาอยากให้ฉันเป็น

198
00:11:29,855 --> 00:11:32,525
‎พวกเขาพาเธอไปดูแข่งม้า เคนทักกี้เดอร์บี้

199
00:11:33,275 --> 00:11:36,112
‎พาเธอไปดูแข่งบาส รอบสี่ทีมสุดท้าย

200
00:11:37,613 --> 00:11:40,408
‎ไปตกปลากระโทงที่ทะเลลึกในกัวเตมาลา

201
00:11:41,158 --> 00:11:43,953
‎มีที่ให้ไปอยู่ตลอด

202
00:11:48,457 --> 00:11:52,378
‎ฉันจะพาไปที่บ้านที่พอลโตมา

203
00:11:53,671 --> 00:11:57,007
‎นี่ไง นั่นบ้านของแรนดอล์ฟ เมอร์ดอห์

204
00:11:59,677 --> 00:12:03,848
‎ทางรถซอยแรกตรงนี้ คือทางรถเก่าของพอล

205
00:12:03,848 --> 00:12:06,392
‎คุณมองไม่เห็นหรอก แต่บ้านหลังใหญ่เลยล่ะ

206
00:12:08,769 --> 00:12:10,146
‎พวกเขามีถนนส่วนบุคคล

207
00:12:10,146 --> 00:12:12,148
‎(ห้ามบุกรุก)

208
00:12:12,148 --> 00:12:14,900
‎พวกเขามีบ้านหลายหลัง

209
00:12:15,526 --> 00:12:17,778
‎หนึ่งในนั้นก็มี โมเซลล์

210
00:12:18,279 --> 00:12:21,449
‎น่าจะสักสองพันกว่าไร่ได้ ที่อเล็กซ์เป็นเจ้าของ

211
00:12:21,449 --> 00:12:24,034
‎และมันอยู่ชานเมืองแฮมป์ตัน

212
00:12:24,535 --> 00:12:26,203
‎โมเซลล์เคยเป็นสวรรค์ของผม

213
00:12:26,746 --> 00:12:29,540
‎พอลกับผมจะวางเบ็ดจับปลาดุกกัน ไปล่าสัตว์กัน

214
00:12:29,540 --> 00:12:31,542
‎ไม่เคยมีคําว่าเบื่อ

215
00:12:32,585 --> 00:12:34,962
‎พอลชอบล่าหมูมาก

216
00:12:34,962 --> 00:12:36,714
{\an8}‎เขาเลยเลี้ยงหมาไว้หลายตัว

217
00:12:38,174 --> 00:12:41,469
{\an8}‎มีโรงเก็บรถแทรกเตอร์ เอาไว้เก็บพวกอุปกรณ์

218
00:12:41,469 --> 00:12:44,221
‎มีกระท่อมไว้ถลกหนังสัตว์ มีสระน้ําหลายสระ

219
00:12:44,805 --> 00:12:46,807
‎อะไรที่หนุ่มชนบทมักจะทํากัน

220
00:12:46,807 --> 00:12:49,185
‎ปล่อยตัวตามสัญชาตญาณแล้วก็สนุกกัน

221
00:12:50,811 --> 00:12:54,648
{\an8}‎พวกเขามีเครื่องบิน
‎ก็เลยมีลานบินให้เครื่องบินขึ้นลงด้วย

222
00:12:54,648 --> 00:12:57,651
{\an8}‎แล้วเครื่องบินก็จะตรงเข้าไปในโรงจอด

223
00:12:57,651 --> 00:12:59,487
‎ที่มีประตูเปิดกว้าง

224
00:12:59,487 --> 00:13:01,322
‎ลานบินมีไว้ทําไม

225
00:13:01,322 --> 00:13:06,202
‎จากที่พอลเล่า ก็มีไว้ทําทุกอย่างเท่าที่จะคิดได้

226
00:13:06,202 --> 00:13:08,829
‎ยาเสพติด นักเต้นเปลื้องผ้า ทุกอย่างเลย

227
00:13:08,829 --> 00:13:12,249
‎แต่จะเชื่อทุกอย่างที่พอลพูดก็ไม่ได้เหมือนกัน

228
00:13:12,833 --> 00:13:17,421
‎มันเหมือนสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่สําหรับพอล

229
00:13:20,132 --> 00:13:21,634
‎พวกเราไปที่นั่นกันตลอด

230
00:13:28,474 --> 00:13:30,017
‎นี่คือสํานักงานกฎหมาย

231
00:13:31,018 --> 00:13:34,563
‎ทุกปี แฮมป์ตันเคาน์ตี้จะจัดเทศกาลแตงโม

232
00:13:34,563 --> 00:13:36,023
‎เป็นการชุมนุมใหญ่เลย

233
00:13:36,023 --> 00:13:40,528
‎ปิดถนน ตั้งร้านค้า อาหาร เครื่องดื่ม

234
00:13:41,904 --> 00:13:46,742
‎แต่ทุกครั้งอเล็กซ์จะยอมให้เราไปที่สํานักงาน
‎แอบเข้าไปทางประตูหลัง

235
00:13:47,451 --> 00:13:51,539
‎เราจะไปที่ห้องทํางานของอเล็กซ์
‎เขามีเหล้าติดห้องไว้หลายขวด

236
00:13:52,039 --> 00:13:56,001
‎ซึ่งเขาจะยกให้เรา
‎กับลูกๆ ของพาร์ทเนอร์สํานักงาน

237
00:13:56,669 --> 00:13:58,921
‎ที่บอกว่าลูกๆ นี่น่าจะประมาณ

238
00:13:59,713 --> 00:14:03,050
‎อายุ 16 ถึง 14 ปี

239
00:14:04,635 --> 00:14:07,346
‎นั่นคือทางเข้าด้านหลังที่เราใช้เข้าไป

240
00:14:08,973 --> 00:14:09,807
‎ค่ะ

241
00:14:11,684 --> 00:14:14,186
‎ที่บ้านฉันไม่ได้ดื่มกันมากนัก

242
00:14:14,186 --> 00:14:17,106
‎พ่อฉันอาจมีดื่มๆ บ้าง แต่ก็...

243
00:14:17,606 --> 00:14:19,066
‎ฉันไม่เคยเห็นพ่อแม่เมาเลย

244
00:14:20,067 --> 00:14:24,071
{\an8}‎และเมื่อไหร่ที่มาหาบ้านเมอร์ดอห์ มันจะ...

245
00:14:25,281 --> 00:14:27,533
{\an8}‎มันเป็นเรื่องปกติมากที่พวกเขาจะดื่ม

246
00:14:27,533 --> 00:14:32,454
{\an8}‎และมีแอลกอฮอล์เยอะๆ ติดบ้านไว้ตลอดเวลา

247
00:14:34,498 --> 00:14:37,877
‎แล้วด้วยความที่ พอลกับฉันอายุเท่านั้นแล้ว

248
00:14:37,877 --> 00:14:41,463
‎พวกเขาเลยให้เราดื่มได้
‎แล้วก็จะซื้อแอลกอฮอล์ให้เราตลอด

249
00:14:41,463 --> 00:14:43,674
‎ตอนนั้นแหละที่ฉันเริ่มดื่มจริงจัง

250
00:14:46,343 --> 00:14:47,803
{\an8}‎(6:10 น. อี๋)

251
00:14:47,970 --> 00:14:49,054
{\an8}‎ให้ตายสิพวก

252
00:14:50,222 --> 00:14:54,143
‎แอลกอฮอล์เปลี่ยนบุคลิกของพอลไปเลย และ...

253
00:14:57,521 --> 00:14:59,565
‎เราเรียกพอลว่า "ทิมมี่" เวลาเขาเมา

254
00:14:59,565 --> 00:15:02,401
‎ที่จริงนั่นคือชื่อที่แอนโทนี่ คุกตั้งให้เขา

255
00:15:02,401 --> 00:15:05,404
‎แค่ชื่อมั่วๆ เอาไว้สําหรับ...

256
00:15:05,404 --> 00:15:08,282
‎เขาเป็นอีกคนไปเลย ไม่ใช่พอลคนเดิม

257
00:15:08,282 --> 00:15:10,242
‎เขา... อ๋อ นั่นทิมมี่

258
00:15:13,203 --> 00:15:14,246
‎โอ้โฮเฮะ

259
00:15:17,875 --> 00:15:19,585
‎จากคนที่อ่อนโยนอ่อนหวาน

260
00:15:19,585 --> 00:15:24,256
‎เขาจะกลายเป็นอีกคนไปเลย
‎หลังจากดื่มสักสองแก้ว

261
00:15:26,175 --> 00:15:28,135
‎ไหนอยากพูดว่าอะไร

262
00:15:29,011 --> 00:15:30,888
‎ปลากระโทงสามตัว เนอะที่รัก

263
00:15:30,888 --> 00:15:31,805
‎ไม่เอา

264
00:15:33,265 --> 00:15:35,476
‎ขอคําคมชีวิตดีๆ หน่อย พอล

265
00:15:36,727 --> 00:15:37,645
‎ก็ได้

266
00:15:39,605 --> 00:15:41,941
‎ซื้อเรือแข่งเอสซี วาฮู ซีรีส์เถอะ

267
00:15:43,192 --> 00:15:45,361
‎เพราะแกไม่มีหวังหรอก

268
00:15:45,361 --> 00:15:46,320
‎โอเค

269
00:15:46,320 --> 00:15:48,614
‎- เอสซี วาฮู ซีรีส์
‎- โอเค

270
00:15:48,614 --> 00:15:52,368
‎เขาจะเริ่มทํามือแปลกๆ แต่...

271
00:15:53,744 --> 00:15:57,081
‎แต่สิ่งสําคัญที่สุดที่ผมมองคือตาของเขา

272
00:15:57,831 --> 00:16:01,919
‎เหมือนเขามองทะลุตัวเราไป

273
00:16:02,962 --> 00:16:05,631
‎แต่ใดๆ คือ เขาพยายามสุดความสามารถ

274
00:16:05,631 --> 00:16:08,092
‎ที่จะทําความเข้าใจกับสิ่งที่เราพูด

275
00:16:08,092 --> 00:16:11,679
‎เพราะเขาเมามากจน...

276
00:16:12,638 --> 00:16:14,473
‎เขาทําอะไรปกติไม่ได้

277
00:16:15,057 --> 00:16:17,810
‎คนอื่นจะบอกว่า "เขาดูน่ากลัว"
‎รู้ไหมผมจะบอกว่าไง

278
00:16:17,810 --> 00:16:21,397
‎"เขาดูเหมือนคนที่กําลังจะฆ่าผม"
‎แต่เปล่า เขาแค่พยายามจะเข้าใจสิ่งที่เราพูด

279
00:16:23,357 --> 00:16:25,359
‎อะไรวะเนี่ย

280
00:16:25,567 --> 00:16:27,611
‎อะไรวะ เห็นเมื่อกี้ไหม

281
00:16:28,404 --> 00:16:32,157
‎มีเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับพอลที่หลายคนรู้
‎คือเขาชอบให้คนสนใจ

282
00:16:34,076 --> 00:16:35,327
‎และผมคิดว่า...

283
00:16:36,078 --> 00:16:39,123
‎ผมคิดว่านั่นแหละสาเหตุที่เขาดื่มเหล้า

284
00:16:39,623 --> 00:16:44,044
‎มีบางอย่างที่กวนใจเขา
‎หนักจนทําให้เขาดื่มขนาดนั้น

285
00:16:44,044 --> 00:16:47,047
‎คนเราดื่มแบบนั้นเพื่อหนีอะไรบางอย่าง

286
00:16:48,549 --> 00:16:50,467
‎พอลเขาชวนให้เราสงสัยตามอยู่นะ

287
00:16:50,968 --> 00:16:53,846
‎เขารู้รึเปล่าว่าดื่มหนักขนาดนั้นมันไม่ดี

288
00:16:53,846 --> 00:16:59,309
‎เขารู้รึเปล่าว่าเวลาทําอะไรย่อมมีผลลัพธ์ตามมา

289
00:17:00,102 --> 00:17:02,312
‎เพราะเขาอาจไม่รู้ก็ได้

290
00:17:02,312 --> 00:17:03,313
‎ไม่รู้สิ

291
00:17:04,148 --> 00:17:08,110
‎มอร์แกนบอกว่าเคยพยายามจะบอก
‎แม็กกี้แม่ของพอลอยู่สองหน

292
00:17:08,110 --> 00:17:12,281
‎ว่าพอลดื่มหนักเกินไป แล้วแม็กกี้ก็จะทําเมินไป

293
00:17:12,281 --> 00:17:17,828
‎ครอบครัวเขาทําเป็นมองไม่เห็น
‎และคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก และ...

294
00:17:17,828 --> 00:17:20,330
‎คิดว่าจะทําให้ครอบครัวด่างพร้อย

295
00:17:20,330 --> 00:17:24,293
‎พวกเขาไม่อยากใช้ทางเลือกที่ต้องพูดว่า
‎"ฉันจะส่งเขาไปบําบัด"

296
00:17:28,630 --> 00:17:30,591
‎ฉันรู้สึกว่าแม็กกี้ ในฐานะแม่คน

297
00:17:30,591 --> 00:17:35,262
‎เขาไม่ได้รักพอลมากเท่าที่รักบัสเตอร์

298
00:17:35,262 --> 00:17:38,474
{\an8}‎และฉันรู้สึกว่าเขาเป็นแม่ที่ห่างเหินมาก กับพอล

299
00:17:39,016 --> 00:17:41,393
{\an8}‎บัสเตอร์คือพี่ชายของพอล

300
00:17:42,019 --> 00:17:43,479
‎(บัสเตอร์เรียนจบ 20 พ.ค. 2019)

301
00:17:46,690 --> 00:17:49,109
‎ริชาร์ด อเล็กซานเดอร์ เมอร์ดอห์ จูเนียร์

302
00:17:51,236 --> 00:17:54,907
‎บัสเตอร์ไปต่อวอฟฟอร์ด
‎เรียนจบ เพียบพร้อม แม็กกี้ปลื้มมาก

303
00:17:54,907 --> 00:17:57,409
‎เขาอยู่องค์การนักศึกษาชาย แม็กกี้ตื่นเต้นสุดๆ

304
00:17:57,951 --> 00:18:01,330
‎เขาเรียนกฎหมาย แม็กกี้ดีใจเหนือคําบรรยาย

305
00:18:03,290 --> 00:18:06,627
‎บัสเตอร์อยากเป็นเหมือนพ่อ

306
00:18:06,627 --> 00:18:09,505
‎เขาอยากเป็นทนายความชื่อดัง

307
00:18:10,130 --> 00:18:13,717
‎อยากมีเงินทองและอํานาจ

308
00:18:14,968 --> 00:18:17,096
‎อยากเดินตามรอยเท้าพ่อ

309
00:18:20,641 --> 00:18:23,977
‎พอลไม่เคยคิดอยากเป็นทนายความ

310
00:18:24,269 --> 00:18:25,687
{\an8}‎(ถึงฤดูกาลแล้ว
‎เซาท์แคโรไลนา)

311
00:18:26,230 --> 00:18:28,732
‎พอลเป็นเหมือนแกะดําของครอบครัวมากกว่า

312
00:18:29,358 --> 00:18:31,693
‎และฉันว่าเขาคิดว่า สําหรับพ่อแม่เขา

313
00:18:31,693 --> 00:18:33,445
‎เขาเป็นลูกที่น่าผิดหวัง

314
00:18:34,238 --> 00:18:38,033
‎สําหรับพอล การยอมรับและความรัก

315
00:18:39,118 --> 00:18:40,994
‎มาจากคุณกลอเรีย

316
00:18:45,499 --> 00:18:47,835
‎เขาทํางานให้แรนดอล์ฟกับลิบบี้มาหลายปี

317
00:18:47,835 --> 00:18:51,880
{\an8}‎และนั่นคือเหตุผลที่
‎อเล็กซ์กับแม็กกี้ให้เขามาเริ่มทํางานให้

318
00:18:52,631 --> 00:18:56,176
{\an8}‎ฉันเห็นกลอเรียเป็นแม่คนที่สองของพอล
‎และเขานั่นแหละที่เลี้ยงพอลมา

319
00:18:56,176 --> 00:18:58,554
‎เขาอยู่กับพอลมาตั้งแต่ตอนที่พอลอายุสองขวบ

320
00:18:59,763 --> 00:19:01,014
‎พอลติดเขามาก

321
00:19:01,014 --> 00:19:04,935
‎เพราะสิ่งที่กลอเรียมอบให้พอล
‎คือสิ่งที่แม็กกี้ไม่ได้มอบให้

322
00:19:06,311 --> 00:19:08,814
‎คุณกลอเรียเป็นสุภาพสตรีที่น่ารักที่สุด
‎คนหนึ่งเท่าที่จะหาได้

323
00:19:08,814 --> 00:19:10,732
‎เขาดูแลพอล

324
00:19:12,025 --> 00:19:14,278
‎อย่างที่คนในครอบครัวแท้ๆ ไม่เคยทํา

325
00:19:14,278 --> 00:19:19,908
‎คุณกลอเรียยอมเดินลงปากเหว
‎เพื่อพอล เมอร์ดอห์ได้

326
00:19:19,908 --> 00:19:21,451
‎พอลรักกลอเรีย

327
00:19:21,451 --> 00:19:26,331
‎และที่จริงฉันจําได้ว่า
‎พอลไม่เก็บรูปคนอื่นไว้ในกระเป๋าเงินเลย

328
00:19:26,331 --> 00:19:28,959
‎แต่เขาเก็บรูปกลอเรียไว้ในกระเป๋าเงิน

329
00:19:30,085 --> 00:19:32,337
‎แต่พอพอลเริ่มโตขึ้น

330
00:19:32,337 --> 00:19:37,134
‎พฤติกรรมเขาก็ยิ่งระห่ํากว่าเดิม

331
00:19:37,134 --> 00:19:39,845
{\an8}‎และเขาก็มีเรื่องเดือดร้อนอยู่ตลอด

332
00:19:40,762 --> 00:19:44,391
{\an8}‎พอลไว้ใจแรนดอล์ฟที่เป็นปู่มากๆ

333
00:19:45,309 --> 00:19:48,645
{\an8}‎ทุกครั้งที่พอลเกิดปัญหาอะไรก็ตาม

334
00:19:48,645 --> 00:19:50,314
‎เขาจะโทรหาปู่

335
00:19:50,814 --> 00:19:52,858
‎และจากนั้น แรนดอล์ฟก็จะโทรหาอเล็กซ์

336
00:19:52,858 --> 00:19:55,485
‎แล้วพวกเขาก็จะแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่

337
00:19:55,485 --> 00:19:58,572
‎ที่ฉันบอกไงว่าเหมือนดีดนิ้วปุ๊บ มันก็หายไปเลย

338
00:19:58,572 --> 00:19:59,531
‎เป็นอย่างนั้นเลย

339
00:20:02,868 --> 00:20:06,163
‎แน่นอนว่าฉันคบกับเขา
‎แต่ก็รู้ว่าเขาก่อปัญหาเก่ง

340
00:20:07,539 --> 00:20:12,294
‎และมันก็ทําให้บางคนเป็นกังวล
‎และเบื่อหน่ายเวลาพอลอยู่ด้วย

341
00:20:12,294 --> 00:20:13,754
‎(โมเซลล์)

342
00:20:15,631 --> 00:20:18,634
‎มัลลอรี่กับพอลเป็นเพื่อนกัน

343
00:20:18,634 --> 00:20:21,345
‎พวกเขาเข้ากันได้ดีมาก

344
00:20:21,345 --> 00:20:23,639
‎ก็ไม่ใช่ดีมากหรอก แต่ก็เข้ากันได้

345
00:20:23,639 --> 00:20:26,850
‎เหมือนประมาณว่าพวกเขา...
‎มัลลอรี่ยอมทนพอลได้

346
00:20:27,935 --> 00:20:29,269
‎ส่วนไมลีย์เกลียดพอล

347
00:20:29,269 --> 00:20:31,188
‎มันก็ไม่เชิงว่ามิตรภาพหรอก

348
00:20:31,188 --> 00:20:33,649
‎ตอนแรก ฉันแบบ... มอร์แกนชอบเขา

349
00:20:33,649 --> 00:20:35,943
‎งั้นตัวเขาก็คงมีอะไรดีสักอย่าง

350
00:20:35,943 --> 00:20:40,697
‎แต่ในขณะเดียวกัน นี่ไม่ใช่คนแบบที่ฉันคิดว่า

351
00:20:40,697 --> 00:20:43,242
‎ควรคบกับเพื่อนสนิทฉัน นั่นคืออย่างแรก

352
00:20:43,242 --> 00:20:46,787
‎สอง ไม่ใช่คนที่ควรอยู่ด้วยเวลามึนเมาขนาดนี้

353
00:20:46,787 --> 00:20:50,540
‎เพราะมันไม่ได้อันตรายแค่กับเขา
‎แต่มันอันตรายกับเราด้วย

354
00:20:50,540 --> 00:20:52,334
‎(ปาร์ตี้คริสต์มาส 2017
‎25 ธันวาคม 2017)

355
00:20:56,088 --> 00:20:58,882
‎จําได้ว่าครั้งหนึ่งเราไปปาร์ตี้คริสต์มาส
‎และกําลังกลับบ้าน

356
00:20:58,882 --> 00:21:01,843
‎แล้วก็เจอรถติดหนัก

357
00:21:01,843 --> 00:21:04,972
‎เขาบอกฉันว่า ให้ฉันลงจากที่นั่งคนขับ

358
00:21:04,972 --> 00:21:07,391
‎ฉันถาม "ทําไมล่ะ" เขาบอก "ฉันจะขับ"

359
00:21:07,391 --> 00:21:10,519
‎แล้วเราก็ทะเลาะกันยกใหญ่
‎พอลท่าทางดุดันมากๆ

360
00:21:10,519 --> 00:21:14,731
‎ตอนแรกเขาก็ขับเหมือนไม่เป็นไร เหมือนว่า

361
00:21:15,440 --> 00:21:16,817
‎เราน่าจะถึงบ้านปลอดภัย

362
00:21:17,818 --> 00:21:22,990
‎แล้วพอถึงโค้งนั้น พอลเสียหลัก พารถลงข้างทาง

363
00:21:25,826 --> 00:21:27,703
‎รถพลิกตะแคง

364
00:21:32,374 --> 00:21:35,544
‎ในรถเขาเก็บปืนไว้หลายกระบอก
‎มีแต่ปืนเกลื่อนไปหมด

365
00:21:35,544 --> 00:21:36,962
‎กระป๋องเบียร์เกลื่อนไปหมด

366
00:21:39,798 --> 00:21:44,219
‎ฉันโทรหา 911
‎พอลกดตัดสายแล้วขว้างมือถือฉันทิ้ง

367
00:21:44,219 --> 00:21:46,847
‎แล้วพอลก็โทรหาแรนดอล์ฟ

368
00:21:48,140 --> 00:21:51,977
‎บอกเขาว่าเราอยู่ตรงไหน
‎แล้วเขาก็โทรหาพ่อเขา

369
00:21:51,977 --> 00:21:55,522
‎จากนั้นแรนดอล์ฟ อเล็กซ์กับแม็กกี้ก็มาถึง

370
00:21:56,106 --> 00:21:59,901
‎ยังไม่ทันได้ดูอาการเรา
‎พวกเขาก็เปิดท้ายรถกระบะ

371
00:21:59,901 --> 00:22:01,987
‎แล้วขนปืนออกไปจนหมด

372
00:22:01,987 --> 00:22:06,908
‎ขนกระป๋องเบียร์ออกไปจากท้ายกระบะกับพื้นรถ

373
00:22:09,119 --> 00:22:12,414
‎ฉันแบบ "นี่ล้อกันเล่นรึเปล่า"
‎พวกเขาถาม "ได้โทรหา 911 ไหม"

374
00:22:12,414 --> 00:22:14,333
‎"โทร" แล้วพวกเขาก็ "โทรทําไม"

375
00:22:21,548 --> 00:22:25,135
‎พวกเขาพยายามพูดกับฉัน
‎บอกฉันว่าไม่จําเป็นต้องโทรหา 911

376
00:22:25,135 --> 00:22:27,637
‎เพราะอาจทําให้ลูกชายพวกเขาเดือดร้อนได้

377
00:22:29,306 --> 00:22:31,391
‎เราเฉียดตาย แต่...

378
00:22:32,267 --> 00:22:34,019
‎พวกเขาไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย

379
00:22:38,148 --> 00:22:40,192
‎มันเป็นความสัมพันธ์แปลกๆ

380
00:22:41,109 --> 00:22:44,279
‎การทะเลาะกันแบบนั้น มันไม่ปกติ

381
00:22:44,279 --> 00:22:47,824
‎คนที่เห็นก็รู้สึกอึดอัดมาก

382
00:22:47,824 --> 00:22:51,536
‎พอลจะบอกเลิกเขา แบบว่าช่วงสุดสัปดาห์

383
00:22:51,536 --> 00:22:54,039
‎แล้วก็กลับมาคบกันใหม่ อะไรอย่างนั้น

384
00:22:54,039 --> 00:22:57,084
‎มันไม่ใช่เหตุการณ์ที่เราอยากให้คนใกล้ชิด

385
00:22:57,084 --> 00:22:58,960
‎หรือคนที่เรารักต้องมาเจอ

386
00:22:59,461 --> 00:23:01,838
‎ฉันกับมัลลอรี่ต่างบอกว่า "เธอต้องพอได้แล้ว"

387
00:23:01,838 --> 00:23:04,007
‎แล้วเราก็จะทําให้เขาเชื่อว่าเขาโดนมาพอแล้ว

388
00:23:04,007 --> 00:23:07,177
‎แต่ไม่รู้ทําไมเขาถึงได้กลับไปตลอด

389
00:23:07,177 --> 00:23:11,139
‎ในฐานะเพื่อนสนิท
‎ฉันหงุดหงิดมากที่เห็นเขาทําแบบนั้น

390
00:23:11,139 --> 00:23:16,186
‎ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของเรา
‎เป็นอะไรที่เหมือนกับ

391
00:23:16,186 --> 00:23:20,273
‎ฉันเกาะเกี่ยวมันไว้ เพราะตอนที่มันดี มันดีมากๆ

392
00:23:20,774 --> 00:23:23,026
‎และตอนที่มันร้าย มันก็...

393
00:23:25,612 --> 00:23:26,571
‎ร้ายมากๆ

394
00:23:27,948 --> 00:23:30,909
‎ความสัมพันธ์ของเรา
‎เริ่มมีการกระทบกระทั่งกันทางกายและ...

395
00:23:34,538 --> 00:23:36,373
‎แล้วฉันก็บอกเลิกเขา

396
00:23:36,373 --> 00:23:40,127
‎แต่พอลก็จะคิดหาวิธี หาคําพูด

397
00:23:40,127 --> 00:23:43,255
‎เพื่อชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้น

398
00:23:45,841 --> 00:23:47,134
‎ขอโทษค่ะ

399
00:23:47,134 --> 00:23:48,301
‎และ...

400
00:23:48,301 --> 00:23:50,637
‎คือฉันรู้ว่า...

401
00:23:53,140 --> 00:23:57,018
‎ตอนนั้นฉันเป็นเด็กอายุแค่ 16 - 17 ปี...

402
00:23:58,937 --> 00:23:59,980
‎ไม่รู้สิ

403
00:24:00,730 --> 00:24:04,317
‎เราวาดภาพความสัมพันธ์ไว้ในหัว

404
00:24:04,317 --> 00:24:08,488
‎และฉันรู้สึกว่าฉันทําเป็นมองข้ามมันไป
‎เพราะสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ คือ

405
00:24:08,989 --> 00:24:10,323
‎พอลคนที่ฉันรู้จัก

406
00:24:14,244 --> 00:24:17,414
‎กลอเรียรู้ว่าพอลเป็นคนยังไง
‎กลอเรียเคยเห็นเขาตอน...

407
00:24:17,998 --> 00:24:21,293
‎กลอเรียเห็นพอลโตมา
‎เคยเห็นทุกอารมณ์ความรู้สึกของเขา

408
00:24:22,878 --> 00:24:23,879
‎กลอเรียบอกว่า

409
00:24:24,671 --> 00:24:27,299
‎"เธอคงรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง
‎ถ้าเธอไม่เรียนรู้ที่จะ

410
00:24:27,299 --> 00:24:29,759
‎รับมือกับอารมณ์ของเขา
‎เธอก็ต้องเดินออกไปซะ"

411
00:24:29,759 --> 00:24:31,136
‎จําได้ว่ากลอเรียเคยพูดว่า

412
00:24:31,136 --> 00:24:34,055
‎"สาวน้อย การรักคนอื่นน่ะทําได้
‎รักเขาจากระยะไกล"

413
00:24:34,055 --> 00:24:38,810
‎"แต่ถ้าการอยู่กับคนคนนั้นทําให้เรายิ่งเจ็บ
‎อย่างนั้นเราก็ต้องเดินออกมา"

414
00:24:40,395 --> 00:24:43,315
‎มีอยู่คืนหนึ่งที่ฉันเป็นกังวลมาก...

415
00:24:45,484 --> 00:24:49,237
‎ตอนนั้นเรากําลังฉลองที่บัสเตอร์เรียนจบ

416
00:24:51,990 --> 00:24:53,867
‎เราพักกันที่โรงแรม

417
00:24:54,493 --> 00:24:56,703
‎เขาเมาหนักมาก

418
00:24:58,038 --> 00:25:01,875
‎สุดท้ายพอเข้านอน ไม่รู้ทําไมพอลถีบฉันไม่หยุด

419
00:25:02,918 --> 00:25:05,670
‎ฉันตะคอกเขา แล้วเขาก็ขึ้นคร่อมตัวฉัน

420
00:25:05,670 --> 00:25:08,173
‎แล้วฉันจําได้ว่าเขาแผดเสียง

421
00:25:08,757 --> 00:25:10,300
‎"ฉันบอกให้หุบปาก"

422
00:25:10,926 --> 00:25:12,552
‎เขาบีบคอฉันไว้

423
00:25:12,552 --> 00:25:17,140
‎แล้วฉันก็จําได้ว่าเขาชกฉันแรงมาก ที่เข่า

424
00:25:17,974 --> 00:25:18,850
‎และ...

425
00:25:22,479 --> 00:25:23,605
‎ขอโทษค่ะ

426
00:25:31,947 --> 00:25:33,573
‎(กุมภาพันธ์ 2019)

427
00:25:33,573 --> 00:25:38,787
‎ปี 2019 ฉันทํางานขายเสื้อผ้า
‎ที่ร้าน "รีเทล เทราปี"

428
00:25:38,787 --> 00:25:40,830
‎ไมลีย์ มัลลอรี่กับฉันทํางานที่นั่น

429
00:25:40,830 --> 00:25:44,417
‎พอลกับฉัน ฉันพร้อมจะออกมาอยู่แล้ว
‎แต่ในขณะเดียวกันในหัวฉัน

430
00:25:44,417 --> 00:25:45,877
‎มันคิดกลับไปกลับมา

431
00:25:47,045 --> 00:25:49,172
‎เขามาทํางาน แล้วก็...

432
00:25:49,172 --> 00:25:51,550
‎คุณจะดูออกเลยว่าเขาร้องไห้มา

433
00:25:51,550 --> 00:25:54,803
‎ส่วนฉันกับมัลลอรี่จะคิดว่า "นี่มันไม่ปกตินะ"

434
00:25:54,803 --> 00:25:58,139
‎"เราทั้งคู่มีแฟน
‎แต่เราสองคนไม่เห็นต้องเจอเรื่องแบบนี้เลย"

435
00:25:58,139 --> 00:26:00,100
‎"เราว่าเธอไม่จําเป็นต้องมีเขาหรอก"

436
00:26:00,100 --> 00:26:03,603
‎ฉันแบบ "เธอสําคัญกว่าเขานะ"

437
00:26:05,355 --> 00:26:09,859
‎มัลลอรี่คือกําลังใจของฉัน
‎เพราะเขาเจอฉันทุกวัน

438
00:26:12,529 --> 00:26:15,574
‎มัลลอรี่ทําให้ฉันผ่านมันไปได้ง่ายขึ้นมาก

439
00:26:21,413 --> 00:26:24,541
‎เขาจะคอยทําให้ฉันหัวเราะตลอด

440
00:26:25,667 --> 00:26:27,627
‎เขาใส่ใจเป็นพิเศษ

441
00:26:28,461 --> 00:26:30,880
‎พอฉันร้องไห้ตอนอยู่ที่ทํางาน เขาจะมากอดไว้

442
00:26:30,880 --> 00:26:35,176
‎หรือจะส่งข้อความที่ทําให้รู้สึกดีมาให้

443
00:26:35,176 --> 00:26:40,265
{\an8}‎ย้ําเตือนว่าไม่มีเขาฉันก็อยู่ได้
‎และฉันจะไม่เป็นไร

444
00:26:43,351 --> 00:26:46,438
‎พอมีมัลลอรี่กับไมลีย์ มัน...

445
00:26:46,438 --> 00:26:48,940
‎พวกเขาเป็นเพื่อนที่ห่วงใยเราจริงๆ

446
00:26:53,695 --> 00:26:55,447
‎ดีแล้ว ยืดตัวขึ้นหน่อยสิ

447
00:27:02,829 --> 00:27:04,456
{\an8}‎แอนโทนี่คือลูกพี่ลูกน้องคนแรกที่ผมมี

448
00:27:05,582 --> 00:27:09,586
{\an8}‎น่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ผมสนิทที่สุดด้วยซ้ํา

449
00:27:09,586 --> 00:27:14,007
‎ผม แอนโทนี่ ไมลีย์ มัลลอรี่
‎พวกเราเริ่มเที่ยวเล่นด้วยกัน

450
00:27:14,007 --> 00:27:17,302
‎ถ้าไมลีย์ไปทํากิจกรรมอะไรก็ตามกับครอบครัว

451
00:27:17,302 --> 00:27:20,055
‎ผมก็จะได้ใช้เวลากับมัลลอรี่ไปด้วย

452
00:27:21,181 --> 00:27:23,266
‎ผมรู้จักมัลลอรี่ก่อนจะรู้จักไมลีย์

453
00:27:26,519 --> 00:27:29,648
‎ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง ถ้าจะพูดถึงเหตุการณ์นั้น

454
00:27:30,148 --> 00:27:32,525
‎ไม่ เราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้น

455
00:27:36,321 --> 00:27:40,116
{\an8}‎ผมคิดไหม ว่าบางที...

456
00:27:41,993 --> 00:27:45,455
{\an8}‎เหตุการณ์มันอาจเกิดต่างไปจากนี้ก็ได้

457
00:27:46,206 --> 00:27:49,459
‎วันนี้ผมกล้ามองหน้าคุณแล้วพูดเลยว่า

458
00:27:49,459 --> 00:27:50,377
‎ผมคิด

459
00:27:59,427 --> 00:28:00,595
‎(12 องศาเซลเซียส)

460
00:28:00,595 --> 00:28:02,722
‎(23 กุมภาพันธ์ 2019
‎งานเลี้ยงหอยนางรมเผา)

461
00:28:02,722 --> 00:28:04,182
‎เดือนกุมภาพันธ์ ปี 2019

462
00:28:04,182 --> 00:28:08,061
‎เพื่อนคนหนึ่งส่งข้อความมาหาเรา
‎อยากให้เราไปงานเลี้ยงหอยนางรมเผา

463
00:28:09,729 --> 00:28:13,024
‎งานเลี้ยงหอยนางรมเผา
‎เป็นเหมือนธรรมเนียมของโลวคันทรี่

464
00:28:13,024 --> 00:28:14,943
‎ตอนที่อากาศเริ่มเย็นๆ

465
00:28:14,943 --> 00:28:17,070
‎เราย่างหอยนางรมกัน

466
00:28:18,238 --> 00:28:22,158
‎มัลลอรี่ถามผม
‎"นี่ คนอื่นเขาอยากไปกันหมดเลยนะ"

467
00:28:22,158 --> 00:28:23,368
‎"เราไปกันไหม"

468
00:28:24,160 --> 00:28:25,495
‎ผมตอบว่า "ไม่"

469
00:28:25,495 --> 00:28:28,540
‎อากาศมันหนาว ผมไม่อยากไปปาร์ตี้อะไร

470
00:28:28,540 --> 00:28:30,709
‎แต่มัลลอรี่อยากไปมาก

471
00:28:30,709 --> 00:28:33,461
‎เขาทําหน้าอ้อนๆ ใส่ผมเหมือนหมาน้อย

472
00:28:33,461 --> 00:28:36,840
‎แล้วก็ถามผมอีก สุดท้ายผมก็ใจอ่อน

473
00:28:38,299 --> 00:28:41,678
‎พอลส่งข้อความมาว่า
‎"แก๊งเพื่อนเธอก็ไปกันนะ"

474
00:28:41,678 --> 00:28:43,805
‎แบบ "เธอต้องไปกับฉันนะ"

475
00:28:43,805 --> 00:28:47,517
{\an8}‎ฉันรู้สึกว่าพอลทําให้ฉันรู้สึกผิดถ้าไม่ไป...

476
00:28:48,935 --> 00:28:52,731
‎แต่หลักๆ คือฉันอยากไปเจอเพื่อนสนิท

477
00:28:55,483 --> 00:28:58,153
‎คิดว่าทําไมถึงตัดสินใจเอาเรือไป

478
00:28:58,945 --> 00:29:01,114
‎มันเป็นไปเอง

479
00:29:04,701 --> 00:29:08,747
‎ผมขับเรือล่องแม่น้ําบิวฟอร์ตมาแล้วเป็นพันครั้งได้

480
00:29:10,081 --> 00:29:12,250
‎ไม่เคยไปไกลขนาดนั้นหรอก

481
00:29:13,376 --> 00:29:16,796
‎พอลกับคอนเนอร์ชํานาญเรือดี
‎ผมก็เลยเชื่อใจพวกเขา

482
00:29:18,131 --> 00:29:20,341
‎เราจอดเรือไว้ที่ท่าเรือ

483
00:29:20,341 --> 00:29:24,262
‎และรู้สึกว่าทุกคนเริ่มดื่มกันไปแล้วตอนนั้น

484
00:29:24,763 --> 00:29:27,015
{\an8}‎ก่อนที่จะออกเรือ ไมลีย์กับฉันอยู่ที่ท่าเรือ

485
00:29:27,015 --> 00:29:29,642
‎เราหันกลับไปมอง เห็นพอลถือกรวยไว้

486
00:29:29,642 --> 00:29:32,103
‎แล้วก็กรอกเบียร์ลงคอ

487
00:29:36,775 --> 00:29:39,736
{\an8}‎จากนั้นเราก็ออกเรือ
‎เพื่อจะไปงานเลี้ยงหอยนางรมเผา

488
00:29:42,530 --> 00:29:44,616
{\an8}‎ระหว่างทาง อากาศหนาวยะเยือก

489
00:29:44,616 --> 00:29:46,618
{\an8}‎ฉันกับมัลลอรี่นั่งอยู่บนถังน้ําแข็ง

490
00:29:47,410 --> 00:29:50,038
{\an8}‎เราก็เลยต้องคอยลุกหยิบเครื่องดื่มให้เพื่อน

491
00:29:51,790 --> 00:29:53,875
{\an8}‎(คืนนี้ไปเดต)

492
00:29:53,875 --> 00:29:56,127
{\an8}‎(ขี้เมา)

493
00:29:57,420 --> 00:30:00,131
‎(20:00 น.
‎งานเลี้ยงหอยนางรมเผา)

494
00:30:01,007 --> 00:30:02,592
‎เราเทียบท่า

495
00:30:02,592 --> 00:30:05,470
‎เราไปถึงช้า
‎เพราะใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน

496
00:30:05,470 --> 00:30:07,764
‎เราทิ้งถังน้ําแข็งไว้บนเรือ

497
00:30:07,764 --> 00:30:13,186
‎แล้วก็เทียวเดินไปเดินกลับจากท่า
‎เพื่อที่จะเอาเครื่องดื่มที่เรือ

498
00:30:13,978 --> 00:30:17,357
‎มีหลายคนที่พูดกับเราว่า

499
00:30:17,357 --> 00:30:19,484
‎"นี่ก็ดึกแล้วนะ"

500
00:30:19,484 --> 00:30:20,610
‎"อากาศก็หนาว"

501
00:30:21,444 --> 00:30:25,198
{\an8}‎"ขับเรือกลับอาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนักก็ได้"

502
00:30:25,532 --> 00:30:26,825
{\an8}‎(บัสส์ ดาวน์)

503
00:30:26,825 --> 00:30:29,619
‎มีหลายคนที่อาสาจะขับรถไปส่งเรา

504
00:30:29,619 --> 00:30:31,830
‎จอดเรือไว้แล้วเขาจะขับไปส่ง

505
00:30:32,330 --> 00:30:34,999
‎ผมคิดว่าพอลหยิ่งเกินไปที่จะยอมทําตาม

506
00:30:35,708 --> 00:30:39,838
‎ต่อให้มีใครแย่งกุญแจมาจากพอลแล้วบอกว่า

507
00:30:39,838 --> 00:30:41,548
‎"นายห้ามขับเรือเชียวนะ"

508
00:30:41,548 --> 00:30:43,550
‎พอลคงอาละวาดเลยมั้ง

509
00:30:43,550 --> 00:30:46,594
‎บ้านเมอร์ดอห์ไม่ชินกับการถูกบอกว่า "ไม่"

510
00:30:47,512 --> 00:30:52,308
‎ฉันรู้ว่าไมลีย์ มัลลอรี่กับฉัน
‎น่าจะฉลาดพอที่จะอยู่ต่อ

511
00:30:52,308 --> 00:30:54,644
‎ฉันจะไม่มีวันเลิกเสียใจเลย ที่เราไม่อยู่ที่นั่นต่อ

512
00:30:59,941 --> 00:31:02,694
‎เราออกจากที่นั่นตอนประมาณเที่ยงคืน

513
00:31:04,237 --> 00:31:07,156
‎หลังงานเลี้ยงหอยนางรมเผา
‎คอนเนอร์กับฉันก็เถียงกัน

514
00:31:07,156 --> 00:31:09,284
{\an8}‎เราเถียงกันเรื่องที่เขาจะไปเที่ยวบาร์

515
00:31:09,284 --> 00:31:13,371
‎พอลกับคอนเนอร์อยากแวะพัก

516
00:31:13,371 --> 00:31:14,831
‎คนอื่นไม่มีใครอยาก

517
00:31:16,165 --> 00:31:18,418
‎(00:55 น.
‎มาถึงลูเธอร์สบาร์)

518
00:31:19,168 --> 00:31:21,045
‎พอลอยากไปเที่ยวบาร์

519
00:31:21,045 --> 00:31:24,632
‎และเมื่อพอลตั้งใจจะทําอะไรสักอย่าง
‎ยังไงสิ่งนั้นก็ต้องเกิด

520
00:31:24,632 --> 00:31:28,511
‎ไม่ใครพูดอะไรเพื่อเปลี่ยนใจเขา
‎ไม่มีใครห้ามเขา

521
00:31:30,305 --> 00:31:33,850
‎เราก็เลยไปที่ท่าเรือเบย์ด็อค
‎ซึ่งอยู่ใจกลางเมืองบิวฟอร์ต

522
00:31:36,853 --> 00:31:39,105
‎และเราก็รอให้พวกผู้ชายกลับมา

523
00:31:40,398 --> 00:31:43,026
‎ในตอนนั้น มัลลอรี่กับแอนโทนี่เพิ่งเริ่มคบกัน

524
00:31:43,026 --> 00:31:45,737
‎แล้วก็ยังอยู่ในช่วงฮันนีมูนหวานแหวว

525
00:31:46,487 --> 00:31:50,116
‎สองคนนั้นหลงกันมาก แล้วก็จู๋จี๋กันอยู่สองคน

526
00:31:50,116 --> 00:31:51,326
‎คุยกันไปเรื่อยๆ

527
00:31:51,326 --> 00:31:54,829
‎ไมลีย์กับฉันน่าจะคุยกันว่า
‎เราเกลียดพอลกับคอนเนอร์มากแค่ไหน

528
00:31:59,918 --> 00:32:02,337
‎พอออกจากลูเธอร์ส

529
00:32:03,254 --> 00:32:06,716
‎พอลก็ออกมาพร้อมกับเก้าอี้พลาสติกข้างตัว

530
00:32:06,716 --> 00:32:08,343
‎แล้วเขาก็โยนเก้าอี้พลิกตลบ

531
00:32:08,343 --> 00:32:10,803
‎ฉันจําได้ว่าเขากลับมา แล้วเขาก็

532
00:32:10,803 --> 00:32:13,973
‎ยกแขนขึ้น กางมือออก

533
00:32:13,973 --> 00:32:19,103
‎พอเห็นแบบนั้นก็รู้เลย
‎ว่าตอนนี้ตัวตนของเขาคือทิมมี่

534
00:32:19,729 --> 00:32:21,522
‎เขาเมาจนขาดสติ

535
00:32:22,357 --> 00:32:25,026
‎เราทุกคนพยายามพูดกับเขา

536
00:32:25,026 --> 00:32:28,029
‎"นายต้องให้คอนเนอร์เป็นคนขับ
‎ไม่งั้นก็ให้แอนโทนี่ขับก็ได้"

537
00:32:28,029 --> 00:32:30,406
‎แต่เขาไม่ฟังใครเลย

538
00:32:30,949 --> 00:32:36,037
‎ทุกคนบอกว่า "พอล อย่าขับเลย"
‎มันดึกแล้ว หนาวด้วย เราอยากกลับบ้าน

539
00:32:36,704 --> 00:32:38,957
‎เราคุยกันว่าจะเรียกรถอูเบอร์

540
00:32:38,957 --> 00:32:41,793
‎แต่พอลไม่อยากทิ้งเรือไว้ที่นั่น

541
00:32:41,793 --> 00:32:43,670
‎เขาไม่วางใจจะจอดเรือไว้ที่นั่น

542
00:32:43,670 --> 00:32:45,838
‎ส่วนผมก็จะไม่...

543
00:32:47,173 --> 00:32:49,550
‎ทิ้งเพื่อนคนอื่นไปดื้อๆ

544
00:32:50,176 --> 00:32:54,931
‎ผมจะไม่ทิ้งคอนเนอร์ ไมลีย์ มอร์แกน พอล

545
00:32:55,640 --> 00:32:58,601
‎เรากลับไปขึ้นเรือเพื่อที่จะกลับบ้าน

546
00:33:02,355 --> 00:33:06,150
‎ทุกคนบอก "พอล อย่าขับ"
‎แล้วพอลก็จะฉุนใส่ พูดประมาณว่า

547
00:33:06,150 --> 00:33:09,362
‎"นี่เรือฉันโว้ย และฉันรู้จักแม่น้ําสายนี้

548
00:33:09,362 --> 00:33:10,947
‎แกห้ามขับเรือฉัน"

549
00:33:12,240 --> 00:33:15,118
‎(1:17 น.
‎ออกจากลูเธอร์สบาร์)

550
00:33:15,118 --> 00:33:18,913
‎การขับเรือของพอลน่ากลัวมาก

551
00:33:18,913 --> 00:33:21,290
‎เรือขับวนเป็นวงกลมอยู่อย่างนั้น

552
00:33:21,290 --> 00:33:24,794
‎วนไปวนมา หักเลี้ยวซิกแซ็ก
‎คนบนเรือเถียงกัน

553
00:33:24,794 --> 00:33:26,254
‎ทุกคนอารมณ์ขึ้น

554
00:33:26,254 --> 00:33:28,631
‎พอลปล่อยมือจากพังงาเรือ

555
00:33:28,631 --> 00:33:30,466
‎แล้วคอนเนอร์ก็จะเข้าไปจับไว้

556
00:33:31,175 --> 00:33:33,469
‎ฉันยืนขึ้นแล้วตะคอกใส่เขา

557
00:33:33,469 --> 00:33:36,180
‎"ถ้าจะไม่ให้คนอื่นขับ ก็พาเรากลับบ้านดีๆ"

558
00:33:36,180 --> 00:33:38,224
‎เขาเข้ามาใกล้หน้าฉันแล้วชี้

559
00:33:38,224 --> 00:33:40,601
‎"หุบปากแล้วนั่งลงซะ"

560
00:33:40,601 --> 00:33:43,062
‎แอนโทนี่โกรธจัด

561
00:33:43,062 --> 00:33:45,773
‎ผมตะคอกใส่พอล มอร์แกน ไมลีย์ คอนเนอร์

562
00:33:45,773 --> 00:33:46,983
‎ผมตะคอกใส่ทุกคน

563
00:33:46,983 --> 00:33:50,403
‎พอลตะคอกใส่ฉันแล้วพูดว่า
‎"ทําไมเธอไม่เข้าข้างฉัน"

564
00:33:50,403 --> 00:33:52,613
‎ส่วนฉันก็ "แล้วฉันจะเข้าข้างนายทําไม"

565
00:33:52,613 --> 00:33:55,408
‎"นายแผดเสียงใส่เรา ทําตัวไม่มีเหตุผล"

566
00:33:55,408 --> 00:33:56,951
‎"ทําตัวเหมือนคนบ้า"

567
00:33:57,452 --> 00:34:00,288
‎เขามองฉันแล้วพูดว่า

568
00:34:00,288 --> 00:34:01,789
‎"รู้ไหมอะไรที่บ้า"

569
00:34:02,957 --> 00:34:06,252
‎"พ่อเธอหาเงินได้ไม่พอจะเลี้ยงครอบครัวไง"

570
00:34:07,962 --> 00:34:12,050
‎ฉันเริ่มร้องไห้ แล้วพอลก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้

571
00:34:12,050 --> 00:34:14,677
‎แล้วเขาก็เริ่มแผดเสียง และ...

572
00:34:16,054 --> 00:34:17,889
‎ตอนนั้นแหละที่พอลตบฉัน

573
00:34:20,558 --> 00:34:21,517
‎จากนั้น...

574
00:34:27,106 --> 00:34:27,940
‎ขอโทษค่ะ

575
00:34:29,358 --> 00:34:32,862
‎เห็นที่เขาทําแล้วคุณจะรู้เลย
‎ว่าเขาไม่ได้ทําเป็นครั้งแรก

576
00:34:32,862 --> 00:34:36,449
‎ฉันใจสลายไปเลยที่เห็นเพื่อนรักถูกทําร้าย

577
00:34:36,449 --> 00:34:37,950
‎ต่อหน้าต่อตา

578
00:34:37,950 --> 00:34:42,455
‎ฉันแบบ "เธอจะปิดบังเราต่อไปไม่ได้นะ
‎แบบนี้มันไม่โอเค"

579
00:34:43,206 --> 00:34:45,917
‎ในตอนนั้นทุกคนคิดว่า "เอาเถอะ"

580
00:34:45,917 --> 00:34:46,834
‎"ไปกันเถอะ"

581
00:34:46,834 --> 00:34:49,295
‎เราเร่งเครื่องจากรอบเดินเบาเป็น...

582
00:34:50,671 --> 00:34:52,256
‎หัวเรือเชิดขึ้น

583
00:34:59,388 --> 00:35:02,475
‎ตอนที่เราเร่งความเร็วเต็มที่
‎เขาก็ยังจะปล่อยมือจากพังงา

584
00:35:02,475 --> 00:35:07,313
‎คอนเนอร์ก็จะเอื้อมมือเข้าไปจากด้านข้าง
‎บังคับพังงาให้นิ่ง

585
00:35:07,313 --> 00:35:09,857
‎คอนเนอร์ขยับมาใกล้ฉัน แล้วบอกว่ารักฉัน

586
00:35:09,857 --> 00:35:12,360
‎ฉันดูออกว่าเขาก็กลัวเหมือนกัน

587
00:35:12,944 --> 00:35:16,823
‎ไมลีย์ร้อง "คอนเนอร์ คอนเนอร์"
‎และฉันรู้สึกว่าไมลีย์จับฉันไว้

588
00:35:16,823 --> 00:35:17,949
‎ตัวผมไถลลง

589
00:35:17,949 --> 00:35:20,743
‎ผมยกเท้าขึ้น ดึงมัลลอรี่ให้มาใกล้ตัว

590
00:35:20,743 --> 00:35:23,913
‎ผมมองไปเห็นสะพานแล้วคิดว่า "จะชนแล้ว"

591
00:35:23,913 --> 00:35:25,998
‎ผมได้ยินเสียงกรี๊ด แล้วภาพก็ตัดไป

592
00:35:35,716 --> 00:35:38,469
‎ทุกอย่างชุลมุน ทุกคนโวยวาย

593
00:35:40,596 --> 00:35:42,181
‎ทันทีที่ผมไปถึงตลิ่ง

594
00:35:43,599 --> 00:35:46,727
‎ไมลีย์ก็วิ่งตรงมาหาแล้วถามว่า "มัลลอรี่อยู่ไหน"

595
00:35:47,436 --> 00:35:49,897
‎และนั่นคือตอนที่เราทุกคนเริ่มตะโกนเรียกมัลลอรี่

596
00:35:49,897 --> 00:35:51,691
‎มัลลอรี่

597
00:35:52,358 --> 00:35:54,402
‎มัลลอรี่อยู่ไหน

598
00:36:01,492 --> 00:36:03,911
‎แอนโทนี่ว่ายน้ําหานานเท่าที่จะทําได้

599
00:36:03,911 --> 00:36:06,330
‎เขาว่ายขึ้นผิวน้ํา ดําลงไปใหม่

600
00:36:07,957 --> 00:36:10,334
‎ผมกระโดดกลับลงไปในน้ํา ครั้งแล้วครั้งเล่า

601
00:36:11,169 --> 00:36:13,796
‎น้ําบริเวณใต้สะพานไหลเร็วมาก

602
00:36:13,796 --> 00:36:15,256
‎ผมว่ายทวนกระแสน้ํา

603
00:36:16,549 --> 00:36:18,718
‎ตอนนั้นแหละที่คนเราจะกลัวตาย

604
00:36:18,718 --> 00:36:20,219
‎ถ้าไม่ทําก็ตาย

605
00:36:22,305 --> 00:36:24,223
‎ผมจําได้ว่าฟื้นขึ้นมา

606
00:36:24,223 --> 00:36:28,269
{\an8}‎สิ่งแรกที่ผมทําได้คือกดมือถือโทรหา 911

607
00:36:28,269 --> 00:36:30,104
‎เก้าหนึ่งหนึ่ง มีเหตุด่วนที่ไหนคะ

608
00:36:30,104 --> 00:36:32,982
‎เรือเราชน ที่อาร์เชอร์สครีก

609
00:36:32,982 --> 00:36:34,525
‎คุณอยู่แถวสะพานเหรอ

610
00:36:35,151 --> 00:36:37,945
‎สะพานแห่งเดียวที่มีในอาร์เชอร์สครีก

611
00:36:37,945 --> 00:36:41,574
‎คุณชนเข้ากับตัวสะพานเหรอ

612
00:36:41,574 --> 00:36:44,785
‎เราอยู่ใต้สะพานแห่งเดียวที่มีในอาร์เชอร์สครีก

613
00:36:45,286 --> 00:36:47,872
‎เข้าใจล่ะ คุณอยู่ใต้สะพาน โอเค

614
00:36:49,040 --> 00:36:51,626
‎มัลลอรี่ มัลลอรี่

615
00:36:51,626 --> 00:36:53,002
‎ช่วยส่งคนมาที

616
00:36:53,002 --> 00:36:54,879
‎เรากําลังไป โอเคนะ

617
00:36:54,879 --> 00:36:57,006
‎ผมเดินขึ้นไปบนสะพาน

618
00:36:57,006 --> 00:37:00,718
‎จําได้ว่าเห็นแสงสีฟ้าจากทั้งสองฟาก

619
00:37:01,636 --> 00:37:03,721
‎ที่มาถึงก่อนคือตํารวจ

620
00:37:06,390 --> 00:37:08,392
‎ผู้สูญหายหนึ่งคนเป็นผู้หญิง

621
00:37:09,393 --> 00:37:12,855
‎ฉันนั่งอยู่ในเรือ เลือดไหล

622
00:37:13,439 --> 00:37:15,942
‎เจ็บ เจ็บจะตายแล้ว

623
00:37:17,026 --> 00:37:19,946
‎ตํารวจที่เดินมาหาฉันบอกว่า "คุณจะไม่เป็นไร"

624
00:37:19,946 --> 00:37:23,324
‎เขาคอยลูบหลังฉัน
‎ส่วนฉันก็ "บอกทีว่าพวกคุณเจอมัลลอรี่แล้ว"

625
00:37:23,324 --> 00:37:26,911
‎แล้วเขาก็บอกว่า
‎"ยังเลย เรายังไม่เจอมัลลอรี่"

626
00:37:26,911 --> 00:37:30,289
‎ผมจําได้ว่าหน้าผมอุ่นมาก

627
00:37:30,289 --> 00:37:32,875
‎ฟันล่างผมอยู่ข้างหน้าฟันบน

628
00:37:32,875 --> 00:37:34,669
‎ผมรู้เลยว่าไม่ปกติแล้ว

629
00:37:34,669 --> 00:37:36,796
‎พอลสวมแต่ชั้นใน

630
00:37:36,796 --> 00:37:39,924
‎และเขาสนใจแต่จะโทรหาปู่

631
00:37:39,924 --> 00:37:41,592
‎ขอยืมโทรศัพท์ใช้ได้ไหม

632
00:37:41,592 --> 00:37:43,302
‎ฉันไม่ได้พกมือถือมา

633
00:37:43,302 --> 00:37:44,762
‎คุณไม่ได้พกมือถือเหรอ

634
00:37:44,762 --> 00:37:47,098
‎ไม่ นายทํามือถือนายตกไว้บนหญ้าตรงนั้นแน่ะ

635
00:37:47,098 --> 00:37:49,016
‎ไม่แปลกใจเลย

636
00:37:49,016 --> 00:37:52,520
‎จําได้ว่าแอนโทนี่พูดว่า
‎"เป็นเพราะนาย ทั้งหมดเป็นความผิดนาย"

637
00:37:53,145 --> 00:37:55,856
‎แกยิ้มเหมือนเป็นเรื่องสนุกเหรอวะ

638
00:37:55,856 --> 00:37:56,941
‎นั่งลง

639
00:37:56,941 --> 00:37:59,318
‎แฟนฉันหายไปนะเว้ย

640
00:37:59,819 --> 00:38:02,113
‎ขอให้แกตกนรกหมกไหม้

641
00:38:04,782 --> 00:38:06,325
‎เขาแค่ร้อนใจน่ะ

642
00:38:07,076 --> 00:38:10,830
‎พวกเขาใช้เวลา 15 ถึง 20 นาที
‎กว่าจะพาพอลขึ้นรถพยาบาลได้

643
00:38:10,830 --> 00:38:14,125
‎และเขาไม่ตอบสนองต่อฉัน
‎หรือพวกเราคนไหนเลย

644
00:38:14,750 --> 00:38:19,005
‎พอเราเริ่มออกเดินทาง
‎พอลก็โทรหาปู่และบอกประมาณว่า

645
00:38:19,005 --> 00:38:22,717
‎"เกิดอุบัติเหตุกับเรือน่ะ"
‎แบบ "ใช่ พวกเขาหามัลลอรี่ไม่เจอ"

646
00:38:22,717 --> 00:38:25,177
‎แล้วก็พูดประมาณว่า "ไอ้หัวปุยฝ้ายเป็นคนทํา"

647
00:38:25,177 --> 00:38:26,929
‎หัวปุยฝ้ายคือชื่อเล่นของคอนเนอร์

648
00:38:27,722 --> 00:38:29,265
‎ผมแบบ จริงดิ

649
00:38:29,932 --> 00:38:33,311
‎ผมอยากอัดหมอนั่นให้ยับ
‎เพราะมันนั่นแหละเป็นคนขับเรือ

650
00:38:33,811 --> 00:38:37,773
‎แม่ พวกแม่ต้องรีบมาที่บิวฟอร์ตด่วนเลย

651
00:38:38,733 --> 00:38:41,319
‎แน่ล่ะ ถ้าได้รับโทรศัพท์ตอนกลางดึกแบบนั้น

652
00:38:41,319 --> 00:38:42,862
‎คุณรู้เลยว่าเกิดเรื่องแล้ว

653
00:38:43,696 --> 00:38:46,866
‎ถ้ามัลลอรี่ลงไปนอนที่ก้นแม่น้ําแล้วล่ะ

654
00:38:46,866 --> 00:38:49,118
‎เขาพูดได้แค่ว่า "เราหามัลลอรี่ไม่เจอ"

655
00:38:49,118 --> 00:38:52,121
‎"พวกเขาหามัลลอรี่ไม่เจอ"
‎แล้วฉันก็พูดว่า "พวกเรากําลังไป"

656
00:38:52,121 --> 00:38:54,540
‎"เราจะไปหานะ จะรีบไปให้เร็วที่สุด"

657
00:38:55,416 --> 00:38:57,752
‎เราส่งทีมค้นหาและกู้ภัยทางน้ําออกไปแล้ว

658
00:38:57,752 --> 00:39:00,254
‎หน่วยดับเพลิงของแพร์ริสไอส์แลนด์ลงพื้นที่แล้ว

659
00:39:00,796 --> 00:39:03,174
‎พวกเขาเอาอุปกรณ์ทางน้ําออกไปค้นหาแล้ว

660
00:39:03,174 --> 00:39:04,633
‎แอนโทนี่เอาแต่พูดว่า

661
00:39:04,633 --> 00:39:06,385
{\an8}‎"มีใครโทรหาคุณฟิลลิปรึยัง"

662
00:39:06,385 --> 00:39:07,970
{\an8}‎"มีใครโทรหาคุณเรเน่รึยัง"

663
00:39:07,970 --> 00:39:10,848
‎"โทรตอนนี้เลย พวกเขาต้องได้รู้"

664
00:39:11,724 --> 00:39:13,100
‎- นามสกุล "บีช" เหรอ
‎- บีช

665
00:39:13,100 --> 00:39:14,310
‎เมลานี หรือมัลลอรี่

666
00:39:14,894 --> 00:39:17,271
‎ฉันถามเรื่องครอบครัวของมัลลอรี่น่ะ

667
00:39:17,271 --> 00:39:20,316
‎ฉันมีเบอร์โทรนะ แต่ฉันไม่อยากเป็นคนโทร

668
00:39:20,316 --> 00:39:21,609
‎และฉันก็ไม่รู้ว่า...

669
00:40:28,551 --> 00:40:32,888
‎(คําบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส)