1
00:00:06,007 --> 00:00:09,010
‪(ภาพจากกล้องวงจรปิดบางส่วน
‪ในรายการถูกจําลองขึ้นมาใหม่)

2
00:00:09,010 --> 00:00:11,095
‪(จากการค้นคว้าและคําให้การผู้เห็นเหตุการณ์)

3
00:00:16,601 --> 00:00:20,980
‪(20 นาทีหลังการระเบิด)

4
00:01:33,010 --> 00:01:38,474
‪(American Manhunt:
‪วินาศกรรมบอสตัน มาราธอน)

5
00:01:40,143 --> 00:01:43,271
‪(บทที่สอง ความฝันของอเมริกันชน)

6
00:01:44,147 --> 00:01:48,568
‪(18 เมษายน 2013)

7
00:01:49,235 --> 00:01:50,361
{\an8}‪(โรงแรมเชราตันบอสตัน)

8
00:01:50,361 --> 00:01:51,445
{\an8}‪(ชั่วโมงที่ 74)

9
00:01:51,445 --> 00:01:55,158
{\an8}‪(ชั่วโมงที่ 75
‪วันพฤหัสบดี)

10
00:01:55,158 --> 00:01:57,285
{\an8}‪สวัสดีครับ ผมริชาร์ด เดอลอรีเอร์

11
00:01:57,285 --> 00:02:00,204
{\an8}‪และผมเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษ
‪ที่ดูแลสํานักงานบอสตันของเอฟบีไอ

12
00:02:00,955 --> 00:02:04,333
‪วันนี้เรามาขอความร่วมมือจากประชาชน
‪ในการระบุตัวผู้ต้องสงสัย

13
00:02:07,295 --> 00:02:11,174
{\an8}‪(ริค เดอลอรีเอร์
‪เจ้าหน้าที่พิเศษผู้รับผิดชอบงาน เอฟบีไอ)

14
00:02:11,174 --> 00:02:14,969
{\an8}‪ตอนนั้นผมยังไม่รู้หรอกนะ
‪แต่งานแถลงข่าวที่โรงแรมเชราตัน

15
00:02:14,969 --> 00:02:17,471
‪เย็นวันพฤหัสบดีที่ 18 เมษายน ปี 2013

16
00:02:17,471 --> 00:02:20,600
‪ได้เริ่มต้นช่วง 48 ชั่วโมง
‪ที่มีความสําคัญที่สุดในอาชีพการงานผม

17
00:02:21,434 --> 00:02:24,645
‪มีใครบางคนที่รู้จักคนเหล่านี้ อาจเป็นเพื่อน

18
00:02:24,645 --> 00:02:28,316
‪เพื่อนบ้าน คนร่วมงาน
‪หรือผู้ต้องสงสัยอาจเป็นคนในครอบครัว

19
00:02:28,316 --> 00:02:29,650
{\an8}‪มันเครียดมาก

20
00:02:30,151 --> 00:02:32,236
{\an8}‪เรากําลังบอกประชาชนแล้ว

21
00:02:32,236 --> 00:02:34,906
{\an8}‪ว่าเราระบุตัวใครแล้วบ้าง

22
00:02:34,906 --> 00:02:36,657
‪นําเสนอภาพให้ดู

23
00:02:36,657 --> 00:02:38,868
‪เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

24
00:02:38,868 --> 00:02:41,579
‪ทั้งหมดนี้มันเสี่ยงมาก เรากําลังผลักมือผู้ร้ายไหม

25
00:02:41,579 --> 00:02:43,080
‪เราบีบให้เขาลงมืออยู่ไหม

26
00:02:43,080 --> 00:02:46,000
{\an8}‪ตอนนี้เราไม่สามารถแอบย่องไปจับคนร้ายแล้ว

27
00:02:46,000 --> 00:02:50,421
‪นี่ครับ ทางเอฟบีไอเรียกสองคนนี้ว่า
‪ผู้ต้องสงสัยรายที่หนึ่งและรายที่สอง

28
00:02:50,421 --> 00:02:54,759
‪เอฟบีไอได้เปิดเบอร์แจ้งเบาะแส
‪และเว็บไซต์เพื่อคดีนี้โดยเฉพาะ

29
00:02:54,759 --> 00:02:58,596
{\an8}‪เว็บไซต์มีคนเข้าชม 40 ล้านครั้งในทันที

30
00:02:58,596 --> 00:03:01,557
‪เชื่อว่าผู้ต้องสงสัยมีอาวุธและอันตรายมาก

31
00:03:01,557 --> 00:03:05,686
‪การเปิดเผยหน้าของผู้ต้องสงสัยทั้งสอง
‪ทําให้การสืบสวนมีความรู้สึกเร่งด่วนขึ้น

32
00:03:05,686 --> 00:03:09,398
‪คิดว่าคนจะจําหน้าคนร้าย
‪จากภาพที่ปล่อยออกไปได้ไหมคะ

33
00:03:09,398 --> 00:03:10,524
‪แน่นอนสิคะ

34
00:03:10,524 --> 00:03:12,735
‪ฉันว่าตํารวจต้องจับพวกมันได้แน่นอน

35
00:03:12,735 --> 00:03:15,947
‪พวกเขาเร่งทํางานกันอยู่ มันต้องใช้เวลา

36
00:03:17,240 --> 00:03:20,284
‪ใช่ ทายซิอะไร
‪ริชาร์ด เดลอรีเอร์จะไปจับมัน

37
00:03:21,410 --> 00:03:24,038
‪ผมรู้สึกโล่งที่มีการเผยแพร่รูปภาพ

38
00:03:24,038 --> 00:03:27,083
{\an8}‪และผมเชื่อจริงๆ ว่า
‪ประชาชนจะเห็นรูปถ่ายเหล่านี้

39
00:03:27,083 --> 00:03:30,920
{\an8}‪แล้วแจ้งเราว่าคนนั้นคือคนนี้ ชื่อนี้ อยู่ตรงนี้

40
00:03:33,923 --> 00:03:36,759
‪พอเผยแพร่ไปแล้ว
‪ไม่มีใครโทรแจ้งเบาะแสเข้ามาเลย

41
00:03:36,759 --> 00:03:38,302
‪ไม่มีแม้แต่สายเดียว

42
00:03:38,803 --> 00:03:41,138
‪- ผมไม่อยากจะเชื่อเลย
‪- คืนนั้นผมกลับบ้าน

43
00:03:41,138 --> 00:03:43,057
‪แล้วบอกภรรยาว่า

44
00:03:43,057 --> 00:03:46,978
‪"คืนนี้เราจะได้รับสายแจ้งว่า
‪มีคนระบุตัวสองคนนี้ได้แล้วแน่ๆ"

45
00:03:48,729 --> 00:03:51,691
‪แต่แล้วผมกลับได้รับสายที่ไม่คาดคิด

46
00:03:51,691 --> 00:03:55,778
‪(สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
‪เคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์)

47
00:04:19,552 --> 00:04:22,763
{\an8}‪ตํารวจเอ็มไอที สายนี้มีการบันทึกเสียง
‪เจ้าหน้าที่ซาคอฟพูดสาย

48
00:04:22,763 --> 00:04:26,934
{\an8}‪สวัสดี เราได้ยินเสียงดังมากมาจากนอกหน้าต่าง

49
00:04:26,934 --> 00:04:32,064
{\an8}‪เสียงไม่เหมือนปืนเท่าไร แต่ก็ดังและสั้นมาก

50
00:04:32,064 --> 00:04:35,609
{\an8}‪มีเจ้าหน้าที่ตํารวจที่ดูเหมือน
‪จะอยู่ในรถใกล้ๆ นี่เอง

51
00:04:35,609 --> 00:04:37,862
{\an8}‪แต่เราไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

52
00:04:37,862 --> 00:04:39,530
{\an8}‪ครับ เราจะไปดูให้เอง

53
00:04:47,079 --> 00:04:50,041
{\an8}‪คุณพระช่วย เร็วเข้า ทุกหน่วยตอบรับด้วย

54
00:04:50,041 --> 00:04:55,880
{\an8}‪มีเจ้าหน้าที่ถูกยิง ทุกหน่วย
‪มาที่เกิดเหตุด้วย มีเจ้าหน้าที่ถูกยิง

55
00:04:57,214 --> 00:04:58,966
‪(ชั่วโมงที่ 79)

56
00:04:58,966 --> 00:05:00,426
‪(ชั่วโมงที่ 80
‪วันพฤหัสบดี)

57
00:05:00,926 --> 00:05:02,553
{\an8}‪พอจบการแถลงข่าวแล้ว

58
00:05:03,054 --> 00:05:08,184
{\an8}‪ผมก็นั่งรถเมล์ข้ามสะพานแมสอเวนิว
‪ไปทางเอ็มไอที

59
00:05:10,436 --> 00:05:14,148
{\an8}‪และเมื่อผมไปถึงอีกฝั่งของห้างเคมบริดจ์ไซด์
‪ผมก็มองไปทางขวา

60
00:05:14,148 --> 00:05:16,442
‪แล้วเห็นแสงสีฟ้าเต็มไปหมดเลย

61
00:05:16,442 --> 00:05:21,405
‪รถตํารวจ รถสายตรวจ
‪ซิ่งไปบนถนนเมมโมเรียลไดรฟ์

62
00:05:22,698 --> 00:05:27,036
‪ผมเป็นคนกลุ่มแรกๆ ที่ไปถึงที่เกิดเหตุ
‪หลายคนโมโหกันมาก

63
00:05:27,036 --> 00:05:29,455
‪ตํารวจคนหนึ่งร้องไห้อย่างเห็นได้ชัด

64
00:05:30,164 --> 00:05:33,709
‪ผมคุยกับเจ้าหน้าที่ตํารวจ
‪เพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

65
00:05:34,210 --> 00:05:37,254
{\an8}‪- มีอะไรจะบอกเราไหมครับ
‪- ไม่ ตอนนี้ยังไม่มีเรื่องแจ้ง

66
00:05:38,422 --> 00:05:39,548
‪ผมได้รับสายโทรศัพท์

67
00:05:39,548 --> 00:05:42,551
‪แจ้งว่ามีเจ้าหน้าที่ตํารวจถูกฆ่าตายที่เคมบริดจ์

68
00:05:44,136 --> 00:05:47,181
‪เคมบริดจ์เป็นอีกเมืองหนึ่ง คนละเขตอํานาจกัน

69
00:05:47,181 --> 00:05:48,265
‪(เอ็มไอที)

70
00:05:48,265 --> 00:05:51,852
‪แต่ทางนั้นแจ้งมาว่านี่เป็นการปล้นที่ผิดแผน

71
00:05:52,353 --> 00:05:56,357
‪การที่ตํารวจมหาวิทยาลัยจะถูกยิง
‪ในเขตบอสตันนั้นเป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก

72
00:05:56,357 --> 00:05:58,526
‪ตํารวจถูกฆ่าในเคมบริดจ์ครั้งสุดท้ายเมื่อไร

73
00:05:58,526 --> 00:06:03,531
‪ไม่มีหรอก เขาไม่ทํากันในเขตมหาลัย
‪ชุมชนนั้นไม่มีเหตุการณ์นั้น

74
00:06:04,115 --> 00:06:06,951
‪มีอะไรไม่ชอบมาพากล ใช่แน่ๆ

75
00:06:06,951 --> 00:06:09,995
‪เห็นได้ชัดเลยว่ามีการขัดขืนต่อสู้

76
00:06:10,913 --> 00:06:12,873
‪คนร้ายพยายามคว้าปืนตํารวจ

77
00:06:13,666 --> 00:06:16,585
‪ดูก็รู้เลยว่าเป็นการลอบสังหาร

78
00:06:17,378 --> 00:06:20,423
‪ซองเก็บปืนมันรัดแน่นมาก
‪ทําให้คนร้ายดึงออกไปไม่ได้

79
00:06:22,925 --> 00:06:26,262
‪เอ็ด เดวิสถามผมว่า
‪"คิดว่านี่ฝีมือหมวกดํากับหมวกขาวไหม"

80
00:06:26,762 --> 00:06:29,265
‪ผมก็ตอบไปว่า "ถ้าใช่ก็สมเหตุสมผลอยู่นะ"

81
00:06:29,849 --> 00:06:34,270
‪ผมเห็นผู้คนที่หน้าตาดูกังวลและหวาดผวา

82
00:06:35,104 --> 00:06:39,066
‪ทุกนาทีที่ผ่านไป เราเสี่ยงมีคนตายมากขึ้น

83
00:06:39,066 --> 00:06:43,237
‪ถ้านี่เป็นฝีมือพวกเขา
‪ครั้งหน้าจะไปก่อเหตุสลดอะไรอีกล่ะเนี่ย

84
00:06:52,246 --> 00:06:54,623
{\an8}‪ค่ําวันที่ 18 เมษายน

85
00:06:55,207 --> 00:06:56,667
{\an8}‪ผมเอารถคันใหม่ออกไปขับเล่น

86
00:06:56,667 --> 00:07:00,004
{\an8}‪เลียบแม่น้ําชาลส์ ที่ฝั่งเคมบริดจ์

87
00:07:01,630 --> 00:07:06,844
{\an8}‪ผมรู้ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นที่เคมบริดจ์แน่ๆ
‪เพราะมีแสงสีฟ้าแล้วก็รถตํารวจหลายคัน

88
00:07:06,844 --> 00:07:08,179
{\an8}‪ยี่สิบคันได้มั้ง

89
00:07:09,054 --> 00:07:11,223
{\an8}‪ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นทางนั้นแน่ๆ

90
00:07:13,934 --> 00:07:15,936
‪(แดนนี่ เหมิง)

91
00:07:15,936 --> 00:07:18,272
{\an8}‪(ผู้ประกอบการวงการเทคโนโลยี)

92
00:07:19,648 --> 00:07:23,235
{\an8}‪ผมเดินทางจากจีนมาอเมริกาในปี 2009

93
00:07:23,235 --> 00:07:25,571
{\an8}‪เพื่อเรียนต่อปริญญาโท

94
00:07:26,780 --> 00:07:29,450
{\an8}‪ผมอยากเรียนรู้วัฒนธรรมอเมริกันให้มากขึ้น

95
00:07:30,910 --> 00:07:33,037
{\an8}‪ศึกษาเรื่องความฝันของอเมริกันชน

96
00:07:34,163 --> 00:07:38,334
{\an8}‪ประธานาธิบดีโอบามาเคยพูดว่า
‪"ชาวอเมริกันทุกคนที่ซื่อสัตย์สุจริต

97
00:07:38,334 --> 00:07:42,671
{\an8}‪และขยันทํางานหนักจะมีอนาคตที่สดใส"

98
00:07:43,422 --> 00:07:46,675
{\an8}‪ผมก็คิดแบบนั้น ถ้าเราขยันพัฒนาตัวเอง

99
00:07:46,675 --> 00:07:50,471
{\an8}‪ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง เราจะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้

100
00:07:51,388 --> 00:07:53,807
{\an8}‪ผมหลงใหลรถสวยๆ

101
00:07:55,392 --> 00:07:57,102
{\an8}‪ก็เลยซื้อรถคันแรกมาขับ

102
00:07:57,102 --> 00:07:58,521
{\an8}‪เป็นรถเบนซ์

103
00:07:59,480 --> 00:08:02,024
{\an8}‪เวลาผมขับรถ ผมรู้สึกโคตรเก๋า

104
00:08:03,025 --> 00:08:05,945
{\an8}‪ผมไม่อยากให้ใครเข้ามาใกล้รถเลย

105
00:08:05,945 --> 00:08:09,532
{\an8}‪ไม่อยากให้ใครขับ รักเหมือนลูก

106
00:08:13,160 --> 00:08:14,954
‪(ชั่วโมงที่ 80
‪วันพฤหัสบดี)

107
00:08:15,746 --> 00:08:17,289
{\an8}‪ผมขับรถคันใหม่อยู่

108
00:08:17,289 --> 00:08:19,625
{\an8}‪แล้วจําได้ว่ามีคนส่งข้อความมาหา

109
00:08:21,001 --> 00:08:24,171
{\an8}‪ผมตัดสินใจจอดรถในซอยไบรตันอเวนิว

110
00:08:25,548 --> 00:08:29,051
{\an8}‪ผมง่วนอยู่กับมือถือสักนาทีสองนาทีได้

111
00:08:30,219 --> 00:08:33,138
{\an8}‪แล้วผมก็เห็นรถขับมาจอดข้างหลังผม

112
00:08:33,847 --> 00:08:36,392
{\an8}‪มันรู้สึกแปลกๆ นิดนึง

113
00:08:43,357 --> 00:08:46,652
{\an8}‪ผมนึกว่าเขาคงอยากจะมาถามทาง

114
00:08:48,112 --> 00:08:50,864
{\an8}‪เขาลงจากรถมาเคาะกระจกฝั่งผู้โดยสาร

115
00:08:50,864 --> 00:08:56,036
{\an8}‪ผมเลยลดหน้าต่างลงมาหน่อย แค่นี้ได้มั้ง

116
00:08:56,036 --> 00:08:58,872
{\an8}‪แต่เขาขอให้ผมลดกระจกลงอีกนิดนึง

117
00:09:04,336 --> 00:09:07,214
{\an8}‪มันเกิดขึ้นเร็วมากครับ
‪ผมไม่มีเวลาจะตอบโต้เลย

118
00:09:07,715 --> 00:09:10,342
{\an8}‪ผมคิดในใจ "นี่มันบ้าอะไร"

119
00:09:10,968 --> 00:09:12,595
{\an8}‪เขาเล็งปืนมาทางผม

120
00:09:13,512 --> 00:09:14,722
{\an8}‪ผมตัวสั่นไปหมดเลย

121
00:09:14,722 --> 00:09:17,808
{\an8}‪ผมบอกเขาว่า "ให้ทําอะไรผมยอมหมด"

122
00:09:17,808 --> 00:09:19,935
{\an8}‪"อย่าฆ่าผมเลย"

123
00:09:20,728 --> 00:09:23,897
{\an8}‪เขาบอกว่าเขาจะฆ่าผมเมื่อไรก็ได้ถ้าอยากฆ่า

124
00:09:23,897 --> 00:09:25,232
{\an8}‪"ขับรถไป"

125
00:09:29,820 --> 00:09:33,574
{\an8}‪แล้วรถที่จอดหลังผมก็ขับตามเราไปตลอดทาง

126
00:09:45,544 --> 00:09:47,713
{\an8}‪ผมรู้ว่าเรากําลังขับไปวอเตอร์ทาวน์

127
00:09:48,422 --> 00:09:50,257
‪(วอเตอร์ทาวน์)

128
00:09:54,261 --> 00:09:56,555
{\an8}‪เราไปจอดหน้าบ้านที่วอเตอร์ทาวน์

129
00:09:57,806 --> 00:10:01,101
{\an8}‪แล้วคนที่แก่กว่าสั่งให้ผมไปนั่งฝั่งผู้โดยสาร

130
00:10:02,144 --> 00:10:03,729
{\an8}‪ทั้งคู่ลงจากรถ

131
00:10:04,855 --> 00:10:06,857
{\an8}‪ผมคิดใจในว่าได้ช่องหนีแล้ว

132
00:10:06,857 --> 00:10:09,985
{\an8}‪แต่พวกเขาดึงกุญแจออกไปแล้วล็อกประตูรถ

133
00:10:12,780 --> 00:10:16,742
{\an8}‪และพวกเขาก็ขนของ
‪จากรถเก๋งอีกคันมาใส่ในรถผม

134
00:10:17,951 --> 00:10:19,662
{\an8}‪กล่องสองสามใบมั้ง

135
00:10:22,206 --> 00:10:25,000
{\an8}‪พวกเขากลับขึ้นรถ ตอนนี้เรามีกันสามคนแล้วนะ

136
00:10:25,000 --> 00:10:26,835
{\an8}‪คนที่อายุมากกว่าขับรถ

137
00:10:27,461 --> 00:10:29,838
{\an8}‪พวกเขาทิ้งรถคันเก่าไปเลย

138
00:10:30,923 --> 00:10:33,133
{\an8}‪ผมไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน

139
00:10:33,133 --> 00:10:36,553
{\an8}‪คนหนึ่งอายุน้อยกว่ามาก ประมาณวัยนักศึกษา

140
00:10:36,553 --> 00:10:39,390
{\an8}‪แต่ผมมองว่าก็เหมือนคนอเมริกันนะครับ

141
00:10:41,725 --> 00:10:45,688
{\an8}‪คนที่แก่กว่าถามว่าผมรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร

142
00:10:45,688 --> 00:10:47,356
{\an8}‪ผมตอบว่า "ผมไม่รู้หรอก"

143
00:10:47,356 --> 00:10:50,484
{\an8}‪เขาบอกว่า "ฉันเป็นคนวางระเบิดที่บอสตัน"

144
00:10:50,484 --> 00:10:53,529
{\an8}‪"แล้วเราก็เพิ่งฆ่าตํารวจที่เคมบริดจ์ไปหมาดๆ"

145
00:10:59,952 --> 00:11:01,328
{\an8}‪ไอ้ฉิบหาย แบบ...

146
00:11:03,038 --> 00:11:04,790
{\an8}‪เป็นไปได้ไงวะ

147
00:11:04,790 --> 00:11:06,291
{\an8}‪ทําไมหวยต้องมาลงที่ผม

148
00:11:11,797 --> 00:11:15,092
‪เจ้าหน้าที่ตํารวจประจําสถาบันเทคโนโลยี
‪แมสซาชูเซตส์ถูกยิง

149
00:11:15,092 --> 00:11:17,261
‪มีแผลกระสุนหลายนัด

150
00:11:17,261 --> 00:11:19,304
‪เขาถูกนําตัวส่งโรงพยาบาล แต่เสียชีวิตแล้ว

151
00:11:19,304 --> 00:11:21,265
‪(ห้องบัญชาการ ณ ที่เกิดเหตุ)

152
00:11:21,265 --> 00:11:24,351
‪เขาบอกผมว่าคนร้ายยิงเข้าไปในรถตํารวจหกนัด

153
00:11:24,351 --> 00:11:27,062
‪นัดหนึ่งทะลุเข้าไปในสมองของตํารวจ

154
00:11:27,062 --> 00:11:28,772
‪ตอนที่ผมมาถึงศูนย์บัญชาการ

155
00:11:28,772 --> 00:11:31,442
‪ผมได้รับแจ้งเรื่องการฆาตกรรม
‪เจ้าหน้าที่ฌอน คอลลิเออร์

156
00:11:31,442 --> 00:11:33,277
‪ซึ่งเป็นข่าวที่น่าสลดมาก

157
00:11:33,277 --> 00:11:36,572
‪ทุกครั้งที่มีตํารวจถูกฆ่าตาย มันน่าเศร้ามาก

158
00:11:36,572 --> 00:11:38,657
{\an8}‪แล้วยังจะไปสังหารฌอน

159
00:11:38,657 --> 00:11:42,161
{\an8}‪ตอนเขานั่งอยู่ในรถ
‪ทํางานที่ไม่มีใครเห็นคุณค่าอีก

160
00:11:43,036 --> 00:11:44,580
‪เขาไม่สมควรโดนแบบนั้นเลย

161
00:11:46,665 --> 00:11:51,336
‪ผมรู้สึกโมโหอยากรีบหาตัวไอ้พวกนี้ให้เจอ

162
00:11:51,336 --> 00:11:55,048
‪พวกมันเอาชนะเราได้
‪มันฝ่าด่านป้องกันเราไปได้

163
00:11:56,633 --> 00:11:59,178
‪หลังจากที่ได้มีการเผยแพร่รูปสู่ประชาชน

164
00:11:59,178 --> 00:12:02,639
‪เห็นได้ชัดว่าคนร้ายถูกไล่ต้อนออกมา
‪พวกเขากลายเป็นที่รู้จัก

165
00:12:02,639 --> 00:12:05,851
‪และดูเหมือนพวกเขาจะคิดว่า
‪"เราไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว"

166
00:12:06,810 --> 00:12:09,938
{\an8}‪เคยคิดไหมครับว่าถ้าคุณไม่เผยแพร่รูปออกไป

167
00:12:09,938 --> 00:12:11,982
{\an8}‪ฌอน คอลลิเออร์อาจยังมีชีวิตอยู่ถึงวันนี้

168
00:12:14,276 --> 00:12:17,821
‪พูดตามตรงเลยนะครับ
‪คนร้ายอยากได้ปืนอีกกระบอก

169
00:12:17,821 --> 00:12:21,617
‪พวกเขาต้องหาทางขโมยปืนอยู่แล้ว
‪ไม่ว่าจะวันพฤหัสฯ วันศุกร์ หรือวันเสาร์

170
00:12:21,617 --> 00:12:24,119
‪ผมคิดทั้งในวันนั้นและในวันนี้ว่า

171
00:12:24,119 --> 00:12:28,457
‪การเผยแพร่รูปภาพเหล่านั้นในทันที
‪ไม่ได้มีผลเสียแต่อย่างใด

172
00:12:32,169 --> 00:12:36,215
‪ผมรู้นะว่านี่เรากําลังวิเคราะห์
‪เรื่องที่มันเกิดไปแล้ว

173
00:12:36,840 --> 00:12:41,762
‪แต่คําถามนี้มันก็น่าคิด
‪แนวทางที่ใช้มันถูกต้องแล้วหรือเปล่า

174
00:12:43,222 --> 00:12:44,807
‪เรามีหน้าที่

175
00:12:44,807 --> 00:12:47,059
‪แจ้งข้อมูลให้ประชาชนปกป้องตัวเองได้

176
00:12:47,059 --> 00:12:48,519
‪เรื่องนี้มันไม่ปกติ

177
00:12:49,269 --> 00:12:52,356
‪เหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นว่า
‪ไม่ว่าเราจะเตรียมตัวดีแค่ไหน

178
00:12:52,356 --> 00:12:57,402
‪ไม่ว่าเราจะพยายามป้องกันมันแค่ไหน
‪เราก็ป้องกันไม่ได้ทุกเรื่องหรอก

179
00:12:58,278 --> 00:13:00,113
‪และผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นตรงนี้

180
00:13:05,536 --> 00:13:09,206
‪(ชั่วโมงที่ 80
‪วันพฤหัสบดี)

181
00:13:09,206 --> 00:13:10,415
{\an8}‪ตอนอยู่ในรถ

182
00:13:11,667 --> 00:13:14,670
{\an8}‪พวกเขาพูดอีกภาษาที่ผมฟังไม่ออก

183
00:13:21,468 --> 00:13:23,053
{\an8}‪เราแวะที่ธนาคารแห่งหนึ่ง

184
00:13:25,848 --> 00:13:27,891
{\an8}‪คนที่อายุน้อยกว่าลงจากรถ

185
00:13:29,101 --> 00:13:31,937
{\an8}‪พวกเขาใช้บัตรเดบิตผมกดเงินสดออกมา

186
00:13:35,691 --> 00:13:38,026
{\an8}‪ตอนที่นั่งอยู่ในรถ ผมจําได้ว่าถามเขาว่า

187
00:13:38,026 --> 00:13:40,070
{\an8}‪"คุณจะฆ่าผมคืนนี้หรือเปล่า"

188
00:13:40,612 --> 00:13:43,866
{\an8}‪เขาตอบมาว่า "ไม่ เราไม่ฆ่านายหรอก"

189
00:13:43,866 --> 00:13:45,450
{\an8}‪"แค่จะเอาไปทิ้งไว้

190
00:13:45,450 --> 00:13:49,454
{\an8}‪ที่ที่ห่างไกลผู้คน ไม่ให้ใครหาเจอ"

191
00:13:50,622 --> 00:13:53,250
{\an8}‪ผมควรเชื่อฆาตกรคู่นั้นเหรอ

192
00:13:53,750 --> 00:13:55,711
{\an8}‪เขาจะปล่อยผมทําไม

193
00:13:55,711 --> 00:13:59,423
{\an8}‪พวกนี้ไม่เห็นแก่ชีวิตมนุษย์อยู่แล้ว

194
00:14:00,757 --> 00:14:03,552
{\an8}‪เขาคงพาผมไปฆ่าริมทางหลวงที่ไหนสักแห่ง

195
00:14:05,095 --> 00:14:07,764
{\an8}‪ครอบครัวผม พ่อแม่ผม เพื่อนๆ ผม

196
00:14:08,473 --> 00:14:11,435
{\an8}‪ผมไม่มีโอกาสได้บอกลาพวกเขาเลย

197
00:14:14,980 --> 00:14:18,275
{\an8}‪พวกนั้นถามว่า "รถแกข้ามรัฐได้ไหม
‪ไปนิวยอร์กได้ไหม"

198
00:14:18,275 --> 00:14:20,152
{\an8}‪ผมตอบ "ได้สิ"

199
00:14:20,152 --> 00:14:24,656
{\an8}‪แล้วผมก็คิดได้ว่าพวกเขาคงอยาก
‪ไปวางระเบิดที่ไหนที่นิวยอร์กต่อ

200
00:14:30,829 --> 00:14:35,083
{\an8}‪ผมรู้ว่าถ้าเราขึ้นทางหลวงไปแล้ว
‪พวกเขาคงไม่แวะอีกจนกว่าจะถึงนิวยอร์ก

201
00:14:35,083 --> 00:14:38,086
{\an8}‪ผมบอกเขาว่าผมมีน้ํามันเหลือแค่หนึ่งในสี่ของถัง

202
00:14:38,086 --> 00:14:40,714
{\an8}‪เพราะงั้นไปเติมให้เต็มถังก่อนดีกว่า

203
00:14:40,714 --> 00:14:44,551
{\an8}‪พวกเขาขับรถหาปั๊มน้ํามันที่ยังเปิดอยู่

204
00:14:44,551 --> 00:14:46,219
{\an8}‪แต่ทุกที่ปิดหมดแล้ว

205
00:14:48,055 --> 00:14:48,889
{\an8}‪(เคมบริดจ์)

206
00:14:48,889 --> 00:14:51,808
{\an8}‪สิบนาทีต่อมา เราแวะปั๊มน้ํามันที่เคมบริดจ์

207
00:14:52,476 --> 00:14:55,020
‪(ชั่วโมงที่ 80
‪วันพฤหัสบดี)

208
00:14:55,020 --> 00:14:57,564
‪(ชั่วโมงที่ 81
‪วันศุกร์)

209
00:15:05,530 --> 00:15:07,407
{\an8}‪คนที่อายุน้อยกว่าลงจากรถ

210
00:15:15,791 --> 00:15:20,462
{\an8}‪คนที่แก่กว่าเอาปืนใส่ช่องข้างประตูรถ

211
00:15:20,462 --> 00:15:24,341
{\an8}‪ถ้าผมอยากหนีเอาตัวรอด

212
00:15:24,341 --> 00:15:26,635
{\an8}‪นี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของผมแล้ว

213
00:15:28,387 --> 00:15:30,931
{\an8}‪มันเป็นการตัดสินใจครั้งสําคัญที่สุดในชีวิตผมเลย

214
00:15:33,433 --> 00:15:38,271
{\an8}‪ผมก็เลยบอกตัวเองว่า
‪"ช่างแม่ง หนีเลยดีกว่า"

215
00:15:38,271 --> 00:15:39,189
{\an8}‪แล้ว...

216
00:15:40,440 --> 00:15:44,236
{\an8}‪โชคดีที่ผมสามารถถอดเข็มขัดนิรภัย

217
00:15:45,112 --> 00:15:47,197
{\an8}‪ปลดล็อกแล้วเปิดประตูรถออกไปได้

218
00:15:47,197 --> 00:15:51,702
{\an8}‪ผมรู้สึกได้ว่าเขาพยายามใช้มือขวาคว้าผมไว้

219
00:15:51,702 --> 00:15:56,164
{\an8}‪มันรู้สึกเฉียดฉิวมาก

220
00:15:56,832 --> 00:15:59,501
{\an8}‪แบบว่า แค่นี้ก็ถึงแล้ว

221
00:16:04,715 --> 00:16:06,216
{\an8}‪ผมวิ่งข้ามถนน

222
00:16:07,467 --> 00:16:09,886
{\an8}‪ไปที่อีกปั๊มหนึ่งที่ยังเปิดอยู่

223
00:16:24,026 --> 00:16:27,571
{\an8}‪911 สายนี้มีการบันทึกเสียง
‪มีเหตุฉุกเฉินอะไรครับ

224
00:16:27,571 --> 00:16:33,118
{\an8}‪ครับ ผมอยู่ที่ปั๊มน้ํามันโมไบล์
‪เลขที่ 816 เมมโมเรียลไดรฟ์

225
00:16:33,118 --> 00:16:35,746
{\an8}‪มีลูกค้าคนหนึ่งเพิ่งเข้ามา

226
00:16:35,746 --> 00:16:39,499
{\an8}‪เขาบอกผมว่ามีคนอยากจะยิงเขา

227
00:16:39,499 --> 00:16:41,793
{\an8}‪เขาอยู่ในร้าน ไม่ยอมออกไปไหน

228
00:16:41,793 --> 00:16:43,253
{\an8}‪ขอสายได้ไหม

229
00:16:43,253 --> 00:16:48,133
{\an8}‪พวกเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีวางระเบิดมาราธอน

230
00:16:48,675 --> 00:16:50,802
{\an8}‪ช่วยผมด้วยครับ พวกเขามีปืน

231
00:16:50,802 --> 00:16:52,220
{\an8}‪พวกเขาอยู่ไหน

232
00:16:52,220 --> 00:16:56,016
{\an8}‪อยู่ที่ปั๊มเชลล์ ถนนเมมโมเรียลไดรฟ์

233
00:16:59,227 --> 00:17:01,146
{\an8}‪- อยู่หน้าปั๊มเหรอ
‪- ครับ

234
00:17:01,146 --> 00:17:04,900
{\an8}‪ผมวิ่งหนีมาเลย ผมวิ่งเลย
‪ช่วยมาหน่อยได้ไหม

235
00:17:04,900 --> 00:17:08,779
{\an8}‪ตํารวจกําลังไปแล้วครับ
‪หายใจลึกๆ แล้วรอตรงนั้นนะ

236
00:17:08,779 --> 00:17:11,573
{\an8}‪- ผมจะถือสายคุยกับคุณก่อนนะ
‪- ครับ

237
00:17:18,288 --> 00:17:21,958
{\an8}‪ครับ ผมรู้สึกได้ว่าเสียงผมสั่นเครือ

238
00:17:21,958 --> 00:17:25,295
{\an8}‪แทบจะพูดไม่ออกซะด้วยซ้ํา

239
00:17:26,379 --> 00:17:29,341
{\an8}‪สองชั่วโมงนั้นรู้สึกยาวนานที่สุดในชีวิต

240
00:17:30,217 --> 00:17:33,136
{\an8}‪ทุกครั้งที่นึกย้อนไปก็ยังเสียขวัญอยู่เลย

241
00:17:33,136 --> 00:17:37,933
{\an8}‪มันเป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดในชีวิต

242
00:17:41,812 --> 00:17:43,563
{\an8}‪เมื่อต้องใช้ชีวิตต่อไป

243
00:17:43,563 --> 00:17:46,399
{\an8}‪ผมก็พยายามที่จะไม่...

244
00:17:48,401 --> 00:17:49,778
{\an8}‪ไปโฟกัสเรื่องนั้น

245
00:17:49,778 --> 00:17:55,200
{\an8}‪ผมแค่ดีใจที่ตัวเองยังไม่ตาย

246
00:17:55,951 --> 00:17:58,995
‪(ชั่วโมงที่ 81
‪วันศุกร์)

247
00:18:01,331 --> 00:18:05,502
‪เราส่งตํารวจไปจนแน่นเอ็มไอที
‪เพื่อหาอะไรก็ได้ที่ดูน่าสงสัย

248
00:18:05,502 --> 00:18:10,549
{\an8}‪แต่แล้วจู่ๆ ก็มีสายเข้ามา
‪จากปั๊มน้ํามันริมถนนเมมโมเรียลไดรฟ์

249
00:18:11,800 --> 00:18:12,843
‪ที่นั่นมีคน

250
00:18:12,843 --> 00:18:15,887
‪ที่บอกว่าเขาถูกลักพาตัวไปโดยมือวางระเบิด

251
00:18:16,638 --> 00:18:18,765
{\an8}‪ผมบอกตํารวจว่ารถของผม

252
00:18:19,975 --> 00:18:21,643
{\an8}‪มีระบบติดตามตําแหน่ง

253
00:18:21,643 --> 00:18:27,107
‪เขาบอกตํารวจว่า "เลขจีพีเอสคือ 1234567"

254
00:18:28,108 --> 00:18:29,985
‪ตํารวจก็ถามไปว่า "รู้ได้ไง"

255
00:18:29,985 --> 00:18:33,155
{\an8}‪เวลาซื้อรถคันแรกมันก็ต้องตื่นเต้นสิ
‪จําได้หมดทุกอย่างแหละ

256
00:18:33,155 --> 00:18:37,868
‪เหยื่อคนนี้จําเลขจีพีเอสของรถได้ขึ้นใจเลย

257
00:18:37,868 --> 00:18:41,413
{\an8}‪ผมอยากให้ตํารวจจับพวกนั้นให้ได้เร็วที่สุด

258
00:18:41,413 --> 00:18:43,415
‪ตํารวจเลยแจ้งเบาะแสนั้นเข้ามา

259
00:18:43,915 --> 00:18:47,294
‪แล้วก็ตามตําแหน่งรถได้เกือบทันที
‪รถอยู่วอเตอร์ทาวน์

260
00:18:47,294 --> 00:18:49,045
‪(วอเตอร์ทาวน์
‪รัฐแมสซาชูเซตส์)

261
00:18:49,045 --> 00:18:50,797
{\an8}‪ศูนย์ควบคุมวอเตอร์ทาวน์ถึงรถทุกคัน

262
00:18:50,797 --> 00:18:55,719
{\an8}‪เคมบริดจ์กําลังตามหารถทะเบียน
‪หนึ่ง สาม เจ็ด โนเวมเบอร์ ซูลู หนึ่ง

263
00:18:55,719 --> 00:18:58,763
{\an8}‪รถเบนซ์ปี 2013 สีดํา

264
00:18:59,264 --> 00:19:05,103
{\an8}‪รถถูกขโมยไปจาก
‪816 เมมโมเรียลไดรฟ์ ที่เคมบริดจ์

265
00:19:05,729 --> 00:19:09,858
{\an8}‪ในรถมีชายชาวตะวันออกกลางสองคน
‪คนหนึ่งสูง 180 เซนติเมตร

266
00:19:09,858 --> 00:19:12,652
{\an8}‪อีกคนมีผิวสีอ่อน

267
00:19:15,405 --> 00:19:18,617
{\an8}‪(เจ. แมคเคลแลน)

268
00:19:22,162 --> 00:19:26,124
‪ผมเป็นเจ้าหน้าที่ตํารวจ
‪ที่เมืองวอเตอร์ทาวน์มา 30 ปี

269
00:19:27,209 --> 00:19:29,961
‪(จอห์น แมคเคลแลน
‪กรมตํารวจวอเตอร์ทาวน์)

270
00:19:29,961 --> 00:19:32,464
‪ที่นี่เป็นเมืองที่น่าประทับใจของบอสตัน

271
00:19:32,464 --> 00:19:35,842
‪เมืองเราเล็กนิดเดียว แค่สิบตารางกิโลเมตร

272
00:19:35,842 --> 00:19:37,552
‪แต่มีประชากรหนาแน่น

273
00:19:37,552 --> 00:19:42,015
‪มีผู้อยู่อาศัยกว่า 40,000 คน
‪ในเมืองขนาดสิบตารางกิโลเมตรของเรา

274
00:19:43,516 --> 00:19:47,854
‪มันเป็นชุมชนที่แน่นแฟ้นมาก
‪มีหลายครอบครัว มีเด็กอายุน้อย

275
00:19:50,565 --> 00:19:52,692
‪เมืองนี้ปลอดภัยมาก

276
00:19:53,193 --> 00:19:59,616
‪ก่อนเกิดเหตุการณ์คืนนั้น
‪ผมไม่เคยแม้แต่จะเกือบเหนี่ยวไกปืนด้วยซ้ํา

277
00:20:03,620 --> 00:20:05,330
‪มีการยิงกัน!

278
00:20:17,842 --> 00:20:19,636
‪โรคสะเทือนขวัญมันมีจริง

279
00:20:19,636 --> 00:20:21,513
‪มันกัดกินใจเราและฆ่าเราตายได้

280
00:20:25,225 --> 00:20:27,852
‪เหมือนชีวิตเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

281
00:20:32,524 --> 00:20:34,109
‪(เจฟฟ์ พูกลีเอเซ
‪กรมตํารวจวอเตอร์ทาวน์)

282
00:20:34,109 --> 00:20:36,653
‪ในปี 2013 ผมเป็นจ่าตํารวจ

283
00:20:37,362 --> 00:20:40,448
‪อยู่ในตําแหน่งนั้นมา 20 ปีแล้ว

284
00:20:44,494 --> 00:20:48,331
‪ผมมาที่สถานีตํารวจ และผมเปิดวิทยุตํารวจอยู่

285
00:20:49,833 --> 00:20:54,379
‪ผมได้ข่าวเรื่องที่ฌอน คอลลิเออร์
‪ตํารวจที่เอ็มไอที ถูกฆาตกรรม

286
00:20:56,131 --> 00:20:58,174
‪ผมคิดว่า "ให้ตายสิ น่ากลัวมาก"

287
00:20:58,174 --> 00:21:02,971
‪ผมเดินออกไปที่รถ จุดซิการ์มวนเล็กๆ

288
00:21:03,471 --> 00:21:05,473
‪แล้วฟังวิทยุตํารวจ

289
00:21:06,057 --> 00:21:07,767
{\an8}‪กรมตํารวจเคมบริดจ์โทรมาแจ้งเหตุ

290
00:21:07,767 --> 00:21:11,938
{\an8}‪พวกเขาตามตําแหน่งหมายเลขรถที่ถูกขโมยมา

291
00:21:11,938 --> 00:21:15,942
{\an8}‪รถอยู่ในย่านซอยเดกซ์เตอร์ รถเบนซ์ปี 2013

292
00:21:17,569 --> 00:21:22,991
‪เจ้าหน้าที่ตํารวจเคมบริดจ์
‪โทรหาเจ้าหน้าที่ของเราโดยตรง

293
00:21:22,991 --> 00:21:27,871
‪แล้วบอกว่า "นี่ฟังนะ แค่จะบอกให้รู้ว่า
‪ที่เคมบริดจ์มีรถที่ถูกขโมยไป"

294
00:21:27,871 --> 00:21:34,169
‪"เรากําลังตามตําแหน่งรถ
‪มันอยู่ที่วอเตอร์ทาวน์ 93 เดกซ์เตอร์อเวนิว"

295
00:21:34,919 --> 00:21:39,257
{\an8}‪ขอเลขป้ายทะเบียนกับลักษณะของรถอีกทีครับ

296
00:21:39,257 --> 00:21:41,593
{\an8}‪รถเบนซ์ปี 2013 สีดํา

297
00:21:41,593 --> 00:21:46,473
‪ตรงนั้นเป็นเขตของเจ้าหน้าที่โจ เรย์โนลส์
‪เขาก็ตอบมาว่า "ผมจะไปดูเอง"

298
00:21:46,473 --> 00:21:48,558
{\an8}‪ตอนนี้รถกําลังเคลื่อนที่

299
00:21:48,558 --> 00:21:52,270
‪พวกเขาแจ้งเราว่านี่เป็นคดีขโมยรถ
‪แล้วก็บอกว่าโจรอาจมีอาวุธ

300
00:21:52,270 --> 00:21:56,191
‪ผมก็เลยคิดว่าถ้าตํารวจไปถึง
‪อาจเกิดหนึ่งในสองอย่าง

301
00:21:56,191 --> 00:21:58,651
‪คือขับรถไล่ล่ากัน ไม่ก็ต้องวิ่งไล่

302
00:21:59,235 --> 00:22:02,197
‪เรารู้แค่ว่ารถคันนี้คนร้ายใช้ปืนจี้ขโมยมา

303
00:22:02,781 --> 00:22:07,160
‪ผมก็คิดว่าคงเป็นเด็กสองคน
‪เราจะไปโบกให้จอดรถ

304
00:22:07,660 --> 00:22:10,038
‪เด็กจะยอมแพ้ ไม่ก็พอลงจากรถจะวิ่งปรู๊ดหนีไป

305
00:22:10,038 --> 00:22:12,916
‪ถ้าคนร้ายลงจากรถแล้ววิ่งหนีไป
‪แล้วตํารวจวิ่งตาม

306
00:22:12,916 --> 00:22:15,710
‪ผมจะคอยเป็นหูเป็นตาให้ได้
‪ผมก็เลยขับไปทางนั้นด้วย

307
00:22:15,710 --> 00:22:18,296
‪ออกจากสถานีตํารวจมุ่งหน้าไปทางนั้น

308
00:22:18,296 --> 00:22:22,175
{\an8}‪รับทราบ ผมยังอยู่ที่ลอเรล
‪เพิ่งเลี้ยวซ้ายบนถนนลอเรล

309
00:22:22,842 --> 00:22:25,428
‪โจ เรย์โนลส์ไปที่นั่นแล้วขับรถสวนทางกัน

310
00:22:25,428 --> 00:22:27,722
‪จากนั้นก็ชะลอรถเหลือสามกิโลเมตรต่อชั่วโมง

311
00:22:27,722 --> 00:22:29,724
‪แล้วก็สบตากัน

312
00:22:32,352 --> 00:22:34,938
‪เราพบว่าผู้ต้องสงสัยขับรถสองคัน

313
00:22:34,938 --> 00:22:38,817
‪รถของพวกเขาอยู่ด้านหน้า
‪แล้วมีรถเอสยูวีขับตามหลังมา

314
00:22:38,817 --> 00:22:41,569
{\an8}‪ผมอยู่ข้างรถแล้ว ให้โบกไหม

315
00:22:42,946 --> 00:22:45,490
‪ผมตอบไปทางวิทยุว่า
‪"โจอี้ อย่าเพิ่งโบกรถคันนั้น"

316
00:22:45,490 --> 00:22:47,951
‪"ให้ผมตามไปถึงก่อน"
‪เขาตอบว่า "รับทราบครับจ่า"

317
00:22:48,952 --> 00:22:52,622
{\an8}‪ผมขับตามรถอยู่ เปิดไฟเลย

318
00:22:59,254 --> 00:23:01,047
‪เจ้าหน้าที่เรย์โนลส์ขับตามพวกเขา

319
00:23:01,047 --> 00:23:06,719
‪พวกเขาไม่ได้ขับเร็ว
‪แล้วตอนนั้นเองที่รถเอสยูวีสีดําจอด

320
00:23:09,013 --> 00:23:12,725
‪และพอผมเลี้ยวซ้ายขึ้นถนนลอเรล นรกแตกทันที

321
00:23:13,560 --> 00:23:16,980
‪(00.34 น.
‪วันศุกร์)

322
00:23:30,368 --> 00:23:33,204
‪ผู้ต้องสงสัยยิงปืนรัวๆ กลางถนนเลย

323
00:23:33,204 --> 00:23:38,126
‪ตอนผมเข้าเกียร์จอดรถ กระจกก็แตกใส่หน้า

324
00:23:39,002 --> 00:23:41,379
{\an8}‪คนร้ายยิงต่อสู้ ทุกหน่วยไปที่เกิดเหตุ

325
00:23:41,379 --> 00:23:44,591
{\an8}‪ทุกหน่วย มีการยิงจากรถ
‪ที่ถูกขโมยมาจากเคมบริดจ์

326
00:23:44,591 --> 00:23:46,509
{\an8}‪พบเห็นครั้งสุดท้ายใกล้กับเดกซ์เตอร์อเวนิว

327
00:23:46,509 --> 00:23:49,345
{\an8}‪มีการยิงกันที่วอเตอร์ทาวน์

328
00:23:49,345 --> 00:23:52,599
‪พอเขาพูดว่า "พวกมันยิงผม"
‪ผมคิดเลยว่า "ผมต้องไปช่วย"

329
00:23:52,599 --> 00:23:56,394
‪จากที่วิ่งแค่ 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
‪ผมเหยียบถึง 130 เลย

330
00:23:56,394 --> 00:23:58,188
{\an8}‪คนร้ายเปิดฉากยิง!

331
00:23:58,188 --> 00:23:59,355
{\an8}‪มีการยิงกัน

332
00:24:00,815 --> 00:24:02,650
‪ผมบอกตัวเอง "ฉันต้องทําอะไรสักอย่าง"

333
00:24:02,650 --> 00:24:05,612
‪"ฉันจะโดดเข้าไปในรถคันนี้"

334
00:24:05,612 --> 00:24:09,032
‪"เข้าเกียร์ขับแล้วปล่อยให้พุ่งไปทางมันเลย"

335
00:24:09,657 --> 00:24:10,909
‪อย่างน้อยถ้าทําแบบนี้

336
00:24:11,409 --> 00:24:14,537
‪ก็จะได้เห็นว่าคนที่ยิงเรามีกี่คน ต้องสู้กับใคร

337
00:24:14,537 --> 00:24:16,706
‪ผมจะได้แจ้งหน่วยที่มาสมทบ

338
00:24:17,415 --> 00:24:20,126
‪เรย์โนลส์ถาม "จ่า ใครขับรถ 468"

339
00:24:20,960 --> 00:24:23,922
‪รถผมพุ่งไปหาพวกมัน
‪เขาไม่รู้ว่าในรถไม่มีใครขับสักคน

340
00:24:23,922 --> 00:24:26,382
‪รถเปล่ามันไหลเข้าไปเอง

341
00:24:26,883 --> 00:24:29,052
‪ตอนนั้นเองที่ผมเห็นพวกมันอยู่หลังรถเบนซ์

342
00:24:29,636 --> 00:24:31,930
‪ผมเห็นมันขว้างอะไรสักอย่าง

343
00:24:34,349 --> 00:24:37,894
‪และผมเห็นของชิ้นนั้น
‪ลอยขึ้นไปในอากาศ ผมคิดในใจ

344
00:24:37,894 --> 00:24:40,522
‪"ไอ้เด็กนี่มันปากิ่งไม้ใส่เราวุ้ย"

345
00:24:41,105 --> 00:24:45,068
‪แต่พอมันกระทบกับพื้น ก็มีเสียงดังกิ๊งๆ แล้วผมก็...

346
00:25:04,045 --> 00:25:07,674
{\an8}‪มีระเบิดเสียงดัง!

347
00:25:12,095 --> 00:25:14,764
‪อะไรวะเนี่ย อาทิตย์นี้มันอะไรกันนักหนา

348
00:25:14,764 --> 00:25:19,185
‪ตอนแรกงานมาราธอนก็โดนวางระเบิด
‪แล้วตํารวจเอ็มไอทีก็โดนฆ่าตาย

349
00:25:19,185 --> 00:25:21,437
‪อาทิตย์นี้จะเกิดเรื่องเลวร้ายอะไรได้อีกเนี่ย

350
00:25:22,313 --> 00:25:25,108
‪ณ จุดนั้น ขณะที่ผมยืนอยู่ที่เอ็มไอที

351
00:25:25,108 --> 00:25:29,028
‪จู่ๆ มีความชุลมุนวุ่นวายกันขึ้นมา

352
00:25:29,028 --> 00:25:32,574
{\an8}‪ตํารวจฟังวิทยุในรถ

353
00:25:32,574 --> 00:25:36,828
{\an8}‪เราได้ยินทางวิทยุว่า "คนร้ายยิงปืน"

354
00:25:36,828 --> 00:25:38,871
{\an8}‪"คนร้ายยิงปืน!"

355
00:25:38,871 --> 00:25:42,250
{\an8}‪รีบมาที่เกิดเหตุโดยด่วน
‪เราต้องการความช่วยเหลือทันที

356
00:25:42,250 --> 00:25:45,878
{\an8}‪- วอเตอร์ทาวน์ นิวทาวน์กําลังส่งไปให้แปด
‪- ส่งไปแปดพร้อมสุนัขตํารวจ

357
00:25:45,878 --> 00:25:49,007
{\an8}‪เคมบริดจ์ถึงวอเตอร์ทาวน์
‪ของเราก็ส่งไปสามหน่วย

358
00:25:49,007 --> 00:25:52,885
‪สิ่งแรกที่ผมคิดคือ "ทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกัน
‪ต้องเป็นพวกนั้นแน่ๆ"

359
00:25:52,885 --> 00:25:59,017
‪ผมจําได้ว่าผมเปิดไฟเปิดไซเรน
‪แล้วบึ่งไปวอเตอร์ทาวน์ทันที

360
00:26:01,519 --> 00:26:03,354
{\an8}‪ผมมุ่งหน้าไปวอเตอร์ทาวน์

361
00:26:03,354 --> 00:26:07,108
{\an8}‪มีรถตํารวจที่มุ่งหน้าไปทางนั้นเต็มถนนเลย

362
00:26:07,108 --> 00:26:10,486
‪ผมก็แค่แทรกเข้าไปแล้วต่อแถวตามคันอื่น

363
00:26:10,486 --> 00:26:13,323
‪ผมไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น
‪แต่ก็รีบตามไปเหมือนกัน

364
00:26:13,323 --> 00:26:14,532
‪เรื่องอะไรก็ตามที่เกิดขึ้น

365
00:26:14,532 --> 00:26:17,619
‪เหมือนจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ใหญ่กว่านี้มาก

366
00:26:17,619 --> 00:26:20,455
‪เพราะพวกเขาแห่กัน
‪ออกจากที่เกิดเหตุฆาตกรรมตํารวจ

367
00:26:20,455 --> 00:26:23,708
{\an8}‪เราต้อนมันจนมุมแล้ว มันปาระเบิดใส่เรา

368
00:26:24,334 --> 00:26:27,128
{\an8}‪คืนนั้นอธิบดีกรมตํารวจโทรมา

369
00:26:27,754 --> 00:26:31,549
{\an8}‪บอกว่า "ท่านผบ.
‪พวกมันทั้งยิงทั้งปาระเบิดใส่เรา"

370
00:26:31,549 --> 00:26:33,051
‪ผมก็ถาม "ใครปาระเบิด"

371
00:26:33,051 --> 00:26:35,303
‪เขาบอกว่า "เราต้อนคนร้ายจนมุมแล้ว"

372
00:26:35,303 --> 00:26:38,806
‪โทรศัพท์ดังขึ้น ผมก็รับสาย
‪ผู้ช่วยคนหนึ่งของผมโทรมา

373
00:26:38,806 --> 00:26:42,185
{\an8}‪เขาบอกว่าผู้ต้องสงสัยของเรากําลังหลบหนี

374
00:26:42,185 --> 00:26:46,856
{\an8}‪แล้วพวกเขาขว้างระเบิดใส่เจ้าหน้าที่ตํารวจ
‪ที่วอเตอร์ทาวน์ รัฐแมสซาชูเซตส์

375
00:26:46,856 --> 00:26:48,941
{\an8}‪ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ผมอุทานว่า "ไอ้ฉิบหาย"

376
00:26:53,112 --> 00:26:54,864
{\an8}‪ขอตําแหน่งหน่อยครับ

377
00:26:54,864 --> 00:26:56,616
{\an8}‪แยกเดกซ์เตอร์กับลอเรล

378
00:27:01,412 --> 00:27:06,459
‪ตอนที่ได้ยินเสียงรถมาสมทบ
‪ไม่มีอะไรฟินกว่านั้นแล้ว

379
00:27:06,459 --> 00:27:12,090
‪เพราะเรามีกระสุนมาเพิ่มแล้ว
‪มีปืนมาสู้พวกมันเพิ่มแล้ว

380
00:27:12,090 --> 00:27:14,801
{\an8}‪แม่งยิงกันหน้าบ้านกูเลย

381
00:27:16,052 --> 00:27:17,011
{\an8}‪ออกไป

382
00:27:17,011 --> 00:27:19,806
{\an8}‪ทุกคนหยุด ระวัง วิ่งกลับไป!

383
00:27:19,806 --> 00:27:21,182
{\an8}‪ไปอีกทาง!

384
00:27:22,642 --> 00:27:24,352
{\an8}‪ชักจะซีเรียสขึ้นเรื่อยๆ

385
00:27:27,438 --> 00:27:30,358
‪เสียงระเบิดดังตู้มต้าม ตํารวจก็กระหน่ํายิง

386
00:27:30,358 --> 00:27:32,819
‪เหมือนเขตสงครามยังไงยังงั้นเลย

387
00:27:32,819 --> 00:27:35,947
‪ผู้อยู่อาศัยบางคนเดินออกมาด้วย
‪ตรงนั้นละที่ผมกลัว

388
00:27:35,947 --> 00:27:38,116
{\an8}‪ไรอันพูดสาย มีเหตุฉุกเฉินอะไรครับ

389
00:27:38,116 --> 00:27:41,911
{\an8}‪สวัสดีค่ะ ฉันอยู่ที่วอเตอร์ทาวน์
‪ได้ยินเสียงคล้ายเสียงปืน แล้วก็ได้ยิน...

390
00:27:41,911 --> 00:27:43,871
{\an8}‪เราทราบสถานการณ์แล้วครับ ขอบคุณ

391
00:27:43,871 --> 00:27:46,207
{\an8}‪911 สายนี้ถูกบันทึกเสียง มีเหตุฉุกเฉินอะไรครับ

392
00:27:46,207 --> 00:27:49,544
{\an8}‪- เสียงเหมือนมีใครยิงปืน...
‪- 911 มีเหตุฉุกเฉินอะไร

393
00:27:49,544 --> 00:27:52,338
{\an8}‪สวัสดีค่ะ ฉันได้ยินเสียงตู้มดังมาก

394
00:27:52,338 --> 00:27:54,340
{\an8}‪เราทราบเรื่องแล้วครับ ขอบคุณ

395
00:27:55,258 --> 00:28:00,513
‪ผู้อยู่อาศัยอย่างน้อยหนึ่งคนเดินออกมาสามครั้ง

396
00:28:01,264 --> 00:28:03,641
‪เขาเปิดประตูมาตะโกนถาม "ให้ช่วยไหม"

397
00:28:03,641 --> 00:28:06,644
‪ผมก็ไล่ซ้ําๆ "กลับเข้าไปในบ้าน!"

398
00:28:06,644 --> 00:28:10,314
‪"ถ้าไม่มีกระสุน .40 มาให้ละก็
‪รีบกลับเข้าบ้านไปเลย"

399
00:28:11,190 --> 00:28:14,444
‪ผมจอดรถแล้วเข้าไปจากมุมถนนลอเรล

400
00:28:15,153 --> 00:28:16,821
‪สวมเสื้อเกราะกันกระสุน

401
00:28:19,115 --> 00:28:20,658
‪ขณะที่ผมเดินเลี้ยวเข้าไป

402
00:28:20,658 --> 00:28:23,995
‪ผมเห็นเจ้าหน้าที่เรย์โนลส์กับจ่าแมคเคลแลน

403
00:28:23,995 --> 00:28:28,958
‪เขายิงสวนอยู่จากหลังต้นไม้
‪แล้วเขาตะโกนสั่งคนร้าย

404
00:28:28,958 --> 00:28:30,626
{\an8}‪ยอมแพ้ซะ!

405
00:28:30,626 --> 00:28:32,044
‪"ยอมแพ้ซะ"

406
00:28:32,044 --> 00:28:36,132
‪พยายามให้คนร้ายยอมจํานน
‪แต่พวกนั้นยิงใส่ต่อเนื่อง

407
00:28:36,841 --> 00:28:40,845
‪ในตอนนั้นเรานึกว่า
‪คนร้ายมีปืนสองกระบอก เพราะเห็นแสงปืน

408
00:28:41,345 --> 00:28:44,557
‪แต่สุดท้ายแล้วเราถึงมารู้ว่า
‪พวกเขามีปืนพกหนึ่งกระบอก

409
00:28:44,557 --> 00:28:47,018
‪แต่อีกแสงหนึ่งที่เรานึกว่าเป็นแสงปืน

410
00:28:47,518 --> 00:28:49,520
‪คือแสงของอีกคนที่กําลังจุดระเบิดไปป์บอมบ์

411
00:28:51,355 --> 00:28:53,316
‪นั่นคือแสงที่สองที่เราเห็น

412
00:28:59,572 --> 00:29:01,073
‪ระเบิดลูกสุดท้ายที่มันปาเข้ามา

413
00:29:01,824 --> 00:29:05,828
‪ผมเห็นมันลงจากรถ
‪ในมือถืออะไรบางอย่างที่มีที่จับสองข้าง

414
00:29:06,329 --> 00:29:08,039
‪แล้วผมเห็นมันทําท่า...

415
00:29:14,587 --> 00:29:15,505
‪ชิบเป๋ง

416
00:29:18,007 --> 00:29:20,301
‪เสียงดังสนั่นหวั่นไหว แต่ผมจําได้แค่ว่า

417
00:29:20,301 --> 00:29:22,929
‪เหมือนมีคนเอาฉากสีขาวๆ มาบังหน้า

418
00:29:25,515 --> 00:29:29,018
‪ควันสีเทาดํา แล้วก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรโปรยลงมา

419
00:29:29,018 --> 00:29:30,561
‪ปรากฏว่าเป็นเศษเหล็ก

420
00:29:30,561 --> 00:29:32,313
‪มันคือหม้ออัดแรงดัน

421
00:29:32,313 --> 00:29:38,402
‪ตัวหนีบอันหนึ่งมันหลุดออกมา
‪แรงดันก็เลยไม่เยอะเท่าที่ควร

422
00:29:38,402 --> 00:29:42,073
‪ดังนั้นถ้าแทนที่จะขว้าง
‪คนร้ายวางระเบิดดีๆ ละก็

423
00:29:42,073 --> 00:29:43,282
‪พวกเราคงจะ...

424
00:29:43,783 --> 00:29:46,327
‪คงเจ็บหนักกันหมด เราอยู่ในรัศมีระเบิด

425
00:29:48,037 --> 00:29:49,413
‪เราต่างก็ยันกันอยู่

426
00:29:49,413 --> 00:29:53,167
‪ผมจึงตัดสินใจอ้อมเข้าไปทางสนามหลังบ้าน

427
00:29:53,167 --> 00:29:55,336
‪แล้วโผล่มาข้างหลังคนร้าย ขนาบข้างเลย

428
00:29:55,336 --> 00:29:58,297
‪ผมวิ่งเข้าไปทางถนนหน้าบ้านหลังหนึ่ง
‪ข้ามรั้วเข้าไป

429
00:29:59,048 --> 00:30:03,678
‪วิ่งลัดสนามหลังบ้านหลังนั้น
‪ข้ามรั้วอีกอัน ย่องเลียบแนวรั้วขึ้นมา

430
00:30:04,679 --> 00:30:07,765
‪แล้วก็เห็นคนร้าย พวกเขาหลบอยู่ตรงนั้น

431
00:30:08,266 --> 00:30:10,893
‪ผมเป็นครูสอนยิงปืนของกรม

432
00:30:10,893 --> 00:30:12,687
‪เพราะงั้นปกติจะยิงโดนเป้า

433
00:30:12,687 --> 00:30:14,856
‪ผมเล็งปืน เหนี่ยวไกยิงไปลูกหนึ่ง

434
00:30:15,439 --> 00:30:19,944
‪ผมมั่นใจนะว่ายิงโดน
‪แต่เขาไม่สะดุ้ง ผมเลยลองอีกที ปัง

435
00:30:20,611 --> 00:30:23,114
‪มันต้องโดนสิ แต่คนร้ายไม่สะทกสะท้าน

436
00:30:23,114 --> 00:30:26,033
‪ผมยิงไปเก้านัด ไม่ใช่แค่ที่ลําตัวนะ

437
00:30:26,033 --> 00:30:28,536
‪ยิงโดนเท้าด้วย แต่ไม่ยอมล้มซะที

438
00:30:29,036 --> 00:30:31,706
‪ถึงตอนนั้นเขาก็รู้ว่าผมอยู่ตรงไหน
‪เขาวิ่งเข้ามาหา

439
00:30:32,331 --> 00:30:36,752
‪ผมกับคนร้ายยืนแลกกระสุนกัน
‪ห่างกันแค่สองเมตรเอง

440
00:30:40,756 --> 00:30:44,927
‪โชคดีที่ไม่โดนผมสักนัด
‪อย่างกับฉากในหนังเรื่อง เขย่าชีพจรเกินเดือด

441
00:30:44,927 --> 00:30:47,847
‪ตายซะไอ้ห่าราก ตายซะ!

442
00:30:57,064 --> 00:30:59,525
‪ปืนคนร้ายหยุดทํางาน

443
00:30:59,525 --> 00:31:02,153
‪ไม่รู้ว่าปืนด้านหรือว่ากระสุนหมด

444
00:31:02,153 --> 00:31:05,740
‪เขาแทบอึ้งที่ปืนไม่ยอมยิงแล้ว

445
00:31:05,740 --> 00:31:08,910
‪แล้วเขาก็หยุด มองปืนตัวเอง มองมาที่ผม

446
00:31:08,910 --> 00:31:12,872
‪เราสบตากัน แล้วเขาก็ขว้างปืนใส่หัวไหล่ผม

447
00:31:12,872 --> 00:31:13,915
‪ปืนร่วงลงกับพื้น

448
00:31:13,915 --> 00:31:17,126
‪แล้วมันก็หันมาทางเรา ขณะที่ตํารวจกระหน่ํายิง

449
00:31:17,126 --> 00:31:19,503
‪แล้วเดินฉับๆ มาทางเราเลย

450
00:31:19,503 --> 00:31:24,175
‪สไลด์ผมค้าง กระสุนไม่เหลือสักลูก
‪แต่ไอ้นั่นมันรู้ซะที่ไหนล่ะ

451
00:31:24,175 --> 00:31:27,762
‪สไลด์ค้างเติ่ง ผมก็ขู่มันว่า
‪"แกตายแน่ นอนลงกับพื้น"

452
00:31:27,762 --> 00:31:29,764
‪แต่มัน... สีหน้าเรียบเฉย

453
00:31:29,764 --> 00:31:32,850
‪มันมองผมตาไม่ละ เดินพุ่งมาทางผม

454
00:31:32,850 --> 00:31:35,561
‪ผมเลยเก็บปืนเข้าซอง แล้ววิ่งเข้าตะครุบตัว

455
00:31:36,145 --> 00:31:37,605
‪เด็กคนนั้นล้มพับลงไปเลย

456
00:31:38,439 --> 00:31:42,902
‪แล้วเขาขัดขืนสุดฤทธิ์ มีพลังเพราะเลือดพล่าน

457
00:31:42,902 --> 00:31:47,365
‪ปืนผมบ๋อแบ๋ ไม่มีกระสุนสักนัด
‪แต่อย่างน้อยก็มีปืนวะ

458
00:31:47,949 --> 00:31:49,742
‪ผมเลยตัดสินใจใช้ปืนฟาดให้สลบ

459
00:31:49,742 --> 00:31:52,703
‪ผมพยายามฟาดให้สลบเต็มที่แล้วจริงๆ

460
00:31:53,287 --> 00:31:57,458
‪จ่าพูกลีเอเซใส่กุญแจมือได้ข้างหนึ่ง
‪ส่วนผมก็ฟาดสุดแรงเกิด

461
00:31:57,458 --> 00:32:00,086
‪ผมอยากให้เด็กคนนี้สลบไปซะ จะได้จัดการง่าย

462
00:32:00,670 --> 00:32:02,672
‪ข้างเราจะได้ไม่มีคนตาย

463
00:32:02,672 --> 00:32:06,384
‪เจ้าหน้าที่เรย์โนลส์มองถนนแล้วพูดว่า

464
00:32:06,384 --> 00:32:08,970
‪"มีคนขึ้นรถเอสยูวีแล้วกลับรถ"

465
00:32:11,764 --> 00:32:14,225
{\an8}‪มันมาทางเรา!

466
00:32:16,018 --> 00:32:18,813
‪พอหันไปมองอีกที ไฟหน้าก็ส่องเต็มหน้าผมแล้ว

467
00:32:19,397 --> 00:32:21,565
‪"จ่า ออกไปเร็ว" ผมดันตัวเองออกมา

468
00:32:21,565 --> 00:32:26,404
‪ผมแค่ปล่อยมือ แล้วสัมผัสได้ถึง
‪ลมของรถที่วิ่งเฉี่ยวหน้า

469
00:32:27,488 --> 00:32:30,408
‪ผมเห็นล้อหน้าขับทับผู้ต้องสงสัย

470
00:32:30,408 --> 00:32:33,786
‪เขาเด้งไปมาระหว่างใต้ท้องรถกับพื้นถนนสามสี่ที

471
00:32:33,786 --> 00:32:36,372
‪แล้วก็ถูกลากไปราวหกหรือเจ็ดเมตรได้

472
00:32:36,372 --> 00:32:37,873
‪เหมือนเกมตีตุ่น

473
00:32:37,873 --> 00:32:40,418
‪รถคันนั้นวิ่ง 65 กิโลเมตรต่อชั่วโมงได้มั้ง

474
00:32:40,418 --> 00:32:42,795
‪เป็นภาพที่รุนแรงมาก

475
00:32:43,379 --> 00:32:47,466
{\an8}‪ผู้ต้องสงสัยขับรถเอสยูวีหนีไป เขาขับรถทับคู่หู

476
00:32:47,466 --> 00:32:50,761
{\an8}‪รถคายศพออกมาจากใต้ท้องรถ

477
00:32:51,554 --> 00:32:54,974
‪รถคนร้ายพุ่งไปชน
‪กับรถตํารวจคันหนึ่งที่จอดขวางอยู่

478
00:32:54,974 --> 00:32:59,145
‪แล้วเราก็ได้ยินเสียงเร่งเครื่องยนต์
‪เขาพยายามจะฝ่ารถออกไปให้ได้

479
00:32:59,145 --> 00:33:02,189
‪พอออกไปได้แล้ว เขาก็ซิ่งฝ่าทางแยกไป

480
00:33:02,189 --> 00:33:06,110
‪ถึงตอนนี้ เจ้าหน้าที่ที่เพิ่งมาถึงก็เปิดฉากยิง

481
00:33:15,453 --> 00:33:18,748
‪เขาซิ่งฝ่าสี่แยกหนีหายไปเลย

482
00:33:41,437 --> 00:33:42,521
‪ไปเร็ว

483
00:33:52,990 --> 00:33:55,701
‪ผมขับไปถึงที่เกิดเหตุ ซึ่งทั้งมืด

484
00:33:55,701 --> 00:33:58,913
‪ทั้งโกลาหล ตํารวจทั้งร้องทั้งตะโกน

485
00:33:58,913 --> 00:34:01,290
‪(7 นิวส์
‪ข่าวเฉพาะกิจ)

486
00:34:01,415 --> 00:34:04,627
‪ตอนผมเพิ่งไปถึง มองทางไหนก็มีแต่ตํารวจ

487
00:34:05,127 --> 00:34:08,464
‪ได้ข่าวว่ามีการยิงกัน คนร้ายปาระเบิดใส่ตํารวจ

488
00:34:08,464 --> 00:34:10,341
‪เหลือเชื่อสุดๆ

489
00:34:13,594 --> 00:34:17,264
‪จู่ๆ เราก็เห็นเจ้าหน้าที่ตํารวจวิ่งไปตามถนน

490
00:34:17,890 --> 00:34:19,100
‪เราก็ไปด้วย

491
00:34:20,810 --> 00:34:25,564
‪เราไปรู้ว่าเรากําลังไล่ตามรถเบนซ์เอสยูวีอยู่

492
00:34:25,564 --> 00:34:27,108
‪(00.45 น.
‪19 เมษายน 2013)

493
00:34:27,108 --> 00:34:31,278
‪และเราไปเจอรถเอสยูวีบนถนน

494
00:34:31,278 --> 00:34:32,655
‪(62 ถนนสปรูซ
‪รถเบนซ์ถูกทิ้ง)

495
00:34:33,614 --> 00:34:36,242
‪ประตูรถเปิดอยู่ ไม่มีใครอยู่ข้างใน

496
00:34:37,118 --> 00:34:39,703
‪ผมบอกตัวเองว่า "ฉันทําแบบนี้ไม่ได้"

497
00:34:39,703 --> 00:34:42,748
‪"ฉันต้องวางแผนจัดการให้รอบคอบ"

498
00:34:43,624 --> 00:34:49,713
‪ก็ใช่อยู่ มันน่าหงุดหงิดที่คนร้ายหนีไปได้
‪แต่ผมคิดว่าคงถูกจับได้ในอีกไม่นาน

499
00:34:52,508 --> 00:34:57,680
‪ที่เกิดเหตุมีตํารวจอยู่ตั้งหลายนาย
‪แต่ผู้ต้องสงสัยกลับหนีไปได้

500
00:34:57,680 --> 00:35:00,516
‪ผมว่าตํารวจขายหน้าที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นนะ

501
00:35:01,433 --> 00:35:05,604
{\an8}‪ส่งรถพยาบาลมารับตัวผู้ต้องสงสัย
‪ที่ลอเรลตัดกับเดกซ์เตอร์ด้วย

502
00:35:05,604 --> 00:35:08,274
{\an8}‪ถูกยิงและถูกรถทับ

503
00:35:08,274 --> 00:35:10,484
‪เด็กคนนั้นสภาพร่อแร่มาก

504
00:35:10,484 --> 00:35:14,572
‪มีบาดแผลฉีกขาดตั้งแต่รักแร้ถึงเอว
‪แผลเหวอะหวะ

505
00:35:14,572 --> 00:35:15,781
‪แต่ยังไม่ตาย

506
00:35:15,781 --> 00:35:17,158
‪พวกเขาตัดเสื้อผ้าออก

507
00:35:17,158 --> 00:35:19,243
‪แล้วพาขึ้นหลังรถพยาบาล

508
00:35:19,243 --> 00:35:21,412
‪เริ่มลงมือรักษาแล้วก็ขับออกไป

509
00:35:21,412 --> 00:35:24,748
‪พาไปส่งที่โรงพยาบาลบอสตัน
‪ที่มีแผนกฉุกเฉินขนาดใหญ่

510
00:35:29,378 --> 00:35:31,046
‪(ชั่วโมงที่ 81
‪วันศุกร์)

511
00:35:31,046 --> 00:35:31,964
‪(ชั่วโมงที่ 82)

512
00:35:31,964 --> 00:35:35,259
‪พอลงจากรถ ผมเจอกับเจ้าหน้าที่เอฟบีไอ

513
00:35:35,259 --> 00:35:38,095
‪เขาบอกว่า "บนพื้นถนนมีระเบิดที่ยังไม่ระเบิด"

514
00:35:38,095 --> 00:35:41,348
‪ระเบิดไปป์บอมบ์ลูกหนึ่งยังอยู่บนพื้นถนน

515
00:35:42,099 --> 00:35:44,602
‪มีรูกระสุนเต็มไปหมด ทั้งที่ป้ายหยุด

516
00:35:44,602 --> 00:35:48,564
‪ข้างฝาบ้าน บนถนนก็มีปืนพกที่ถูกทิ้งไว้

517
00:35:49,064 --> 00:35:52,860
‪แต่ภาพที่สะเทือนใจผมที่สุด
‪คือรอยหม้ออัดแรงดันข้างรถคันหนึ่ง

518
00:35:52,860 --> 00:35:56,989
‪ซึ่งเป็นวิธีการลงมือของมือวางระเบิดมาราธอน

519
00:35:56,989 --> 00:35:59,658
‪ผมคิดเลยว่า "พระเจ้าช่วย พวกนี้แน่นอน"

520
00:36:00,409 --> 00:36:04,788
‪หน่วยสวาทมาถามผมว่า
‪"นี่จ่า รู้ไหมว่าไอ้พวกนี้มันเป็นใคร"

521
00:36:04,788 --> 00:36:07,124
‪ผมก็นึกว่าเขาถามจริงๆ

522
00:36:07,124 --> 00:36:10,085
‪ผมเลยตอบว่า
‪"พวกนี้ไม่ใช่เด็กเมืองวอเตอร์ทาวน์"

523
00:36:10,753 --> 00:36:12,254
‪คนอื่นๆ ก็โผล่มา

524
00:36:12,254 --> 00:36:14,298
‪พวกเขาถามว่า "รู้ไหมว่าคนร้ายเป็นใคร"

525
00:36:14,298 --> 00:36:15,507
‪"ก็โจรขโมยรถสองคนไง"

526
00:36:15,507 --> 00:36:17,760
‪"ไม่ใช่ พวกนี้มือวางระเบิดบอสตันมาราธอน"

527
00:36:18,427 --> 00:36:19,345
‪บ้าไปแล้ว

528
00:36:19,345 --> 00:36:22,389
‪"คุณเจอมือวางระเบิดบอสตันมาราธอน"

529
00:36:22,389 --> 00:36:25,100
‪เขาก็ตอบว่า "ไม่ใช่ นี่มันโจรขโมยรถ"

530
00:36:25,100 --> 00:36:29,438
‪ตํารวจที่ยิงสู้กับคนร้าย
‪ไม่รู้เลยจริงๆ ว่ารับมือกับใคร

531
00:36:29,438 --> 00:36:32,066
‪ไอ้ฉิบหาย แล้วผมก็คิดๆ ดู "ระเบิด

532
00:36:32,816 --> 00:36:36,445
‪กระสุนก็เยอะ เอ้อ ก็น่าจะเอะใจตั้งแต่แรก"

533
00:36:36,445 --> 00:36:39,573
‪แต่ผมไม่ใช่สายสืบที่ไหน แค่ขับรถลาดตระเวน

534
00:36:40,532 --> 00:36:44,995
‪ผมไม่ได้เป็นตํารวจ
‪ผมเข้าใจว่าในหลายๆ สถานการณ์

535
00:36:44,995 --> 00:36:46,622
‪มันก็จะมีความเสี่ยงอยู่แล้ว

536
00:36:47,289 --> 00:36:51,835
‪แต่การที่จะยิงรัวๆ อย่างต่อเนื่อง
‪แค่ตํารวจก็ปาไปแล้ว 210 นัด

537
00:36:53,170 --> 00:36:55,422
‪มันทําให้ชีวิตคนบริสุทธิ์ต้องเสี่ยงไปด้วย

538
00:36:57,216 --> 00:37:00,928
‪ผมได้ไปสัมภาษณ์ชายคนหนึ่งที่ลูกเกือบโดนฆ่าตาย

539
00:37:00,928 --> 00:37:02,846
‪ลูกน้อยเขานอนอยู่ในห้อง

540
00:37:02,846 --> 00:37:06,642
‪แล้วกระสุนพุ่งเฉี่ยวหัวเด็กไปแค่ไม่กี่นิ้ว

541
00:37:07,434 --> 00:37:13,232
‪การที่พลเรือนที่อยู่ในบ้าน
‪ไม่เจ็บตัวหรือเสียชีวิต ถือว่าโชคช่วยล้วนๆ

542
00:37:13,232 --> 00:37:18,612
‪สิ่งที่เรากําลังตามหาคือ
‪ผู้ต้องสงสัยที่มีรูปพรรณสัณฐาน

543
00:37:19,113 --> 00:37:22,324
‪ตรงกับผู้ต้องสงสัยคนที่สอง คนสวมหมวกสีขาว

544
00:37:22,324 --> 00:37:26,245
‪ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องในการวางระเบิด
‪บอสตันมาราธอนเมื่อวันจันทร์

545
00:37:26,245 --> 00:37:27,830
{\an8}‪ผู้ต้องสงสัยคนแรกถูกยิงเหรอ

546
00:37:27,830 --> 00:37:29,331
{\an8}‪- ถูกต้อง
‪- ยังมีชีวิตไหมคะ

547
00:37:29,331 --> 00:37:32,126
{\an8}‪- ผู้ต้องสงสัยคนแรก...
‪- ตอนนี้เรายังไม่ทราบชื่อเขา

548
00:37:32,126 --> 00:37:33,043
{\an8}‪เขาตายหรือยัง

549
00:37:33,043 --> 00:37:36,338
‪ฟังนะครับ เรายังสืบสวนเรื่องนี้กันอยู่

550
00:37:36,338 --> 00:37:41,802
‪เรายังไม่สามารถเผย
‪รายละเอียดหรือชื่อของผู้ต้องสงสัย

551
00:37:41,802 --> 00:37:45,180
‪เราแค่อยากแพร่กระจายข้อมูล
‪สู่ประชาชนที่อาศัยอยู่ที่นี่

552
00:37:45,180 --> 00:37:48,017
‪ว่าทุกคนควรอยู่ในบ้าน ห้ามเปิดประตูให้ใคร

553
00:37:48,017 --> 00:37:49,810
‪ยกเว้นเจ้าหน้าที่ตํารวจจะอยู่ด้วย

554
00:37:49,810 --> 00:37:51,812
‪เราได้ตัวผู้ต้องสงสัยมาแล้วหนึ่งคน

555
00:37:51,812 --> 00:37:54,231
‪ผมได้รับแจ้งว่าเขาถูกพาตัวออกไปจากที่เกิดเหตุ

556
00:37:56,066 --> 00:37:57,985
‪และเสียชีวิตที่โรงพยาบาล

557
00:37:59,361 --> 00:38:03,532
‪เราจึงต้องระบุตัวผู้ต้องสงสัย
‪และสืบความจริงว่าสองคนนี้เป็นใคร

558
00:38:04,033 --> 00:38:07,619
‪เรารีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเก็บลายนิ้วมือเขา

559
00:38:08,454 --> 00:38:10,873
‪เรารู้ว่านี่เป็นหนึ่งในมือวางระเบิด

560
00:38:10,873 --> 00:38:14,168
‪ทุกคนแอบหวังกันว่าเขาจะอยู่ในฐานข้อมูลเรา

561
00:38:15,336 --> 00:38:17,379
‪ถ้าเรารู้ว่าเขาเป็นใคร

562
00:38:17,379 --> 00:38:20,924
‪ข้อมูลนี้ก็อาจนําทางเราไปหาผู้ต้องสงสัยอีกคนได้

563
00:38:21,633 --> 00:38:24,845
‪เราเทียบลายนิ้วมือของเขา
‪กับฐานข้อมูลของรัฐบาลกลางหลายหน่วยงาน

564
00:38:24,845 --> 00:38:26,930
‪เพื่อระบุว่าชายคนนี้เป็นใคร

565
00:38:35,064 --> 00:38:36,315
‪เจอแล้ว

566
00:38:38,067 --> 00:38:39,818
‪เขาชื่อทาเมอร์ลัน ซาร์นาเยฟ

567
00:38:39,818 --> 00:38:42,279
‪ทาเมอร์ลัน ซาร์นาเยฟ

568
00:38:43,364 --> 00:38:46,075
‪เราเริ่มกระบวนการตรวจสอบฐานข้อมูลในทันที

569
00:38:46,075 --> 00:38:48,452
‪เพื่อทําความเข้าใจว่าคนคนนี้เป็นใคร

570
00:38:48,452 --> 00:38:51,497
‪ข้อมูลมหาศาลหลั่งไหลเข้ามา

571
00:38:51,497 --> 00:38:53,957
‪เราได้รู้ว่าเขาเป็นชาวเชเชน

572
00:38:53,957 --> 00:38:56,960
‪มาอยู่ที่นี่หลายปีแล้ว ที่เคมบริดจ์นี่เลย

573
00:38:57,461 --> 00:38:59,546
‪นั่นเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในการสืบสวน

574
00:39:02,299 --> 00:39:04,718
‪(ชั่วโมงที่ 82
‪วันศุกร์)

575
00:39:04,718 --> 00:39:06,428
‪ตอนนั้นผมอยู่ที่ศูนย์ปฏิบัติการ

576
00:39:06,428 --> 00:39:09,181
‪ประตูห้องเปิดออก
‪แล้วริค เดอลอรีเอร์เดินเข้ามา

577
00:39:09,181 --> 00:39:12,726
‪เขาไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขากําลังเครียด

578
00:39:13,560 --> 00:39:16,897
‪เขาบอกว่า "เรารู้จักหมอนี่
‪เราเคยสืบประวัติเขามาก่อน"

579
00:39:16,897 --> 00:39:20,442
‪ผมช็อกมาก แล้วผมก็ถามไปว่า
‪"คุณรู้จักพวกเขาได้ยังไง"

580
00:39:20,442 --> 00:39:23,195
‪เขาบอกว่า "เราเคยได้รับรายงาน
‪จากทางเอฟเอสบี

581
00:39:23,195 --> 00:39:27,366
‪ซึ่งเป็นหน่วยข่าวกรองรัสเซีย
‪บอกว่าเขาเป็นผู้ก่อการร้าย"

582
00:39:27,366 --> 00:39:29,910
‪เราได้รับเบาะแสจากการ์เดี้ยนมาก่อนแล้ว

583
00:39:29,910 --> 00:39:32,830
‪การประเมินการ์เดี้ยนเป็นการสืบสวนระดับต่ําสุด

584
00:39:32,830 --> 00:39:35,499
‪ที่ทางเอฟบีไอจะดําเนินการ
‪เพื่อความมั่นคงของชาติ

585
00:39:35,499 --> 00:39:39,878
‪ซึ่งเราจะได้รับข้อมูลจากแหล่งเดียว
‪ที่ไม่ได้รับการยืนยันใดๆ เข้ามา

586
00:39:39,878 --> 00:39:43,966
‪เขาบอกว่าเคยสอบสวนพวกเขา
‪แล้วตรวจดูข้อมูลที่พวกเขาให้มา

587
00:39:43,966 --> 00:39:45,634
‪แล้วเราก็ปิดคดี

588
00:39:45,634 --> 00:39:48,178
‪ผมถาม "พวกคุณมีข้อมูลนี้อยู่แล้วเหรอ"

589
00:39:48,178 --> 00:39:50,722
‪"ทําไมไม่บอกเราว่ามีคนพวกนี้อยู่ด้วย"

590
00:39:53,392 --> 00:39:56,687
‪การประเมินการ์เดี้ยนครั้งนั้น
‪ไม่ได้ให้เบาะแสอะไรที่อาจทําให้เราเชื่อว่า

591
00:39:56,687 --> 00:40:00,441
‪ทาเมอร์ลัน ซาร์นาเยฟจะไปวางระเบิด
‪ที่งานแข่งบอสตันมาราธอนปี 2013

592
00:40:01,275 --> 00:40:03,360
‪เรื่องนั้นทําผมหงุดหงิดมาก และประหลาดใจด้วย

593
00:40:14,121 --> 00:40:16,290
‪ผู้รักษากฎหมายจะพยายามหาตัว

594
00:40:16,290 --> 00:40:20,461
‪คนที่ก่อเหตุอาชญากรรม
‪หรือถูกสงสัยว่าก่อเหตุอาชญากรรมอยู่เสมอ

595
00:40:21,086 --> 00:40:24,715
{\an8}‪ผมไม่ได้จะทําแบบนั้นเลย
‪ผมแค่อยากเข้าใจเรื่องราวเบื้องหลัง

596
00:40:25,674 --> 00:40:28,677
‪ไม่มีใครเกิดมาเป็นคนชั่ว
‪ที่วางระเบิดงานมาราธอน

597
00:40:28,677 --> 00:40:30,220
‪ทําให้เด็กแปดขวบต้องตายหรอก

598
00:40:32,181 --> 00:40:34,391
‪เราต้องรู้ให้ได้ว่านี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง

599
00:40:35,434 --> 00:40:36,852
‪เขาไปถึงจุดนั้นได้ยังไง

600
00:40:38,562 --> 00:40:40,397
‪นั่นคือหน้าที่ผม นั่นคือสิ่งที่ผมต้องรู้

601
00:40:41,648 --> 00:40:45,652
‪(เดวิด ฟิลิปอฟ
‪นักข่าวบอสตันโกลบ)

602
00:40:51,366 --> 00:40:52,493
‪ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า

603
00:40:52,493 --> 00:40:56,205
‪เสียงปืนรัสเซียดังสนั่นไปทั่วบริเวณชายแดนแห่งนี้

604
00:40:56,205 --> 00:40:58,040
‪พวกเขาตั้งใจยิงกองกําลังเชเชน

605
00:40:58,040 --> 00:41:00,042
‪(เชชเนีย)

606
00:41:01,168 --> 00:41:04,671
‪ช่วงปลายยุค 1990
‪ชาวเชเชนถูกมองว่าเป็นชนที่ถูกข่มเหง

607
00:41:05,339 --> 00:41:09,593
‪และสหรัฐฯ ยินดีมอบสถานะผู้ลี้ภัย

608
00:41:09,593 --> 00:41:11,470
‪ให้กับผู้ที่หนีการข่มเหง

609
00:41:13,639 --> 00:41:18,143
‪อันซอร์ ซาร์นาเยฟ พ่อของทาเมอร์ลัน
‪เห็นความฝันของอเมริกันชนในหนังฮอลลีวูด

610
00:41:18,143 --> 00:41:20,896
‪แล้วตัดสินใจว่าเขาต้องการสิ่งนั้น

611
00:41:22,231 --> 00:41:26,026
‪เขาพาภรรยาและลูกสี่คนมาอเมริกา

612
00:41:26,527 --> 00:41:29,821
‪พวกเขาย้ายไปอยู่
‪ในอะพาร์ตเมนต์แคบๆ แถบบอสตัน

613
00:41:30,989 --> 00:41:33,242
‪ถึงตอนนี้ทาเมอร์ลันโตเป็นวัยรุ่นแล้ว

614
00:41:34,326 --> 00:41:38,413
‪เขาฝึกต่อยมวยที่คีร์กีซสถาน
‪และเขามีพรสวรรค์มาก

615
00:41:38,956 --> 00:41:42,793
‪พ่อเห็นแววในตัวลูกแล้วอยากให้ลูกเป็นแชมป์

616
00:41:43,377 --> 00:41:47,214
‪ดูคนนี้ไว้นะ ทักษะดีมาก
‪เขาจะคว้าตําแหน่งแชมป์ให้ดู

617
00:41:47,214 --> 00:41:52,094
‪(จอห์น อัลลัน
‪เทรนเนอร์สอนมวยของทาเมอร์ลัน)

618
00:41:52,094 --> 00:41:56,807
‪ครั้งแรกที่ผมเจอทาเมอร์ลันก็ประมาณปี 2008

619
00:41:57,474 --> 00:42:00,519
‪พ่อเป็นคนฝึกเขา เขาเป็นคนจริงจังมาก

620
00:42:01,770 --> 00:42:06,149
‪เขากดดันต้องให้ลูกเป็นมือหนึ่ง
‪ทาเมอร์ลันจึงเป็นเด็กที่เก่งมาก

621
00:42:06,900 --> 00:42:09,111
‪เขาขยันมากจนผมประทับใจ

622
00:42:09,945 --> 00:42:11,947
‪พออยู่ในสังเวียนเขาโหดมาก

623
00:42:11,947 --> 00:42:16,994
‪สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ทาเมอร์ลัน ซาร์นาเยฟ

624
00:42:16,994 --> 00:42:19,288
‪เขาเหมือนผู้ใหญ่ที่ชกมวยกับเด็ก

625
00:42:35,887 --> 00:42:39,057
‪ปีก่อนโอลิมปิก เขาทําได้ดีมาก

626
00:42:39,057 --> 00:42:41,226
‪เขาต่อยชนะทุกนัด

627
00:42:41,226 --> 00:42:45,647
‪ผู้ชนะ ทาเมอร์ลัน ซาร์นาเยฟ

628
00:42:51,445 --> 00:42:54,448
‪อันซอร์ ซาร์นาเยฟชอบอวดเพื่อนๆ ว่า

629
00:42:54,448 --> 00:42:57,576
‪"ลูกฉันจะได้ไปแข่ง
‪ในทีมต่อยมวยโอลิมปิกของสหรัฐฯ"

630
00:42:58,285 --> 00:43:01,371
‪ผมไม่เพียงเชื่อว่าเขาจะได้เข้าไปแข่งโอลิมปิก

631
00:43:01,371 --> 00:43:04,082
‪แต่เขามีโอกาสได้เหรียญสูงมาก

632
00:43:04,082 --> 00:43:09,004
‪- ตื่นเต้นไหม
‪- อืม ก็น่าตื่นเต้นดีนะ เนอะ

633
00:43:10,797 --> 00:43:12,591
‪แต่ต่อมาเราถึงรู้ว่า

634
00:43:12,591 --> 00:43:16,053
‪เขาไปคัดตัวแข่งโอลิมปิกไม่ได้

635
00:43:17,304 --> 00:43:19,640
‪หมัดโอเวอร์แฮนด์ปล่อยได้ทั้งวัน

636
00:43:19,640 --> 00:43:21,850
‪ดูฮุกซ้ายตอนที่เขาทิ้งมือขวาลงมา

637
00:43:24,186 --> 00:43:26,313
‪เพราะว่ามีการเปลี่ยนกฎกติกา

638
00:43:26,313 --> 00:43:29,608
‪การจะเข้าทีมโอลิมปิกได้
‪นักกีฬาต้องเป็นพลเมืองสหรัฐฯ

639
00:43:29,608 --> 00:43:31,693
‪และทาเมอร์ลันไม่ใช่พลเมือง

640
00:43:32,194 --> 00:43:35,238
‪ตามความเข้าใจของเขา
‪เรื่องสถานการณ์แข่งโอลิมปิก

641
00:43:35,238 --> 00:43:40,410
‪เข้าคิดประมาณว่า "ผมเป็นมุสลิม
‪พวกนั้นไม่อยากให้ผมเป็นตัวแทนสหรัฐฯ

642
00:43:40,410 --> 00:43:41,870
‪ก็เลยอด"

643
00:43:41,870 --> 00:43:45,957
‪ผมบอกเขาว่า "นายชกมวยอาชีพก็ได้
‪เรามีเส้นทางอื่นอีกเยอะแยะ..."

644
00:43:45,957 --> 00:43:50,754
‪"ไม่เอาดีกว่า ยังไงก็ล็อกไว้แล้ว
‪ผมเป็นมุสลิม ผมไม่มีทางได้ดีหรอก"

645
00:43:50,754 --> 00:43:55,175
‪ณ จุดนี้ผมก็เริ่มสัมผัสได้ว่าเขาท้อแท้สิ้นหวัง

646
00:43:55,926 --> 00:43:58,637
‪เขาจมดิ่งเข้าไปหาศาสนามากขึ้นเรื่อยๆ

647
00:44:01,765 --> 00:44:05,977
‪ครั้งหนึ่งเราเชิญผู้บรรยายมา
‪หัวข้อของเขาคือมาร์ติน ลูเธอร์ คิง

648
00:44:06,478 --> 00:44:09,439
{\an8}‪ว่าเขาต่อสู้เพื่ออะไร เป็นคนแบบไหน

649
00:44:10,023 --> 00:44:12,526
‪ทาเมอร์ลันลุกขึ้นแล้วตะโกนว่า

650
00:44:12,526 --> 00:44:16,613
‪"ทําไมเราต้องมาเชิดชู
‪มาร์ติน ลูเธอร์ คิงด้วย ไม่ใช่มุสลิมซะหน่อย"

651
00:44:17,114 --> 00:44:20,117
‪"เราควรจะยกย่องเชิดชู
‪แต่ท่านศาสดาของเราสิ"

652
00:44:20,992 --> 00:44:26,248
‪การที่มีคนแสดงความไม่พอใจ
‪อย่างโกรธแค้นแบบนั้นระหว่างการเทศน์สอน

653
00:44:26,748 --> 00:44:29,960
‪มันทําให้ทุกคนไม่สบายใจมาก

654
00:44:31,128 --> 00:44:32,713
‪และมันแปลกมาก

655
00:44:32,713 --> 00:44:38,552
‪คําพูดของทาเมอร์ลันเกี่ยวกับ
‪การสมคบคิดของชาวยิวเริ่มจะดุเดือดขึ้นก็ตอนนั้น

656
00:44:38,552 --> 00:44:41,847
{\an8}‪ผมคิดว่าทาเมอร์ลัน
‪ใช้ศาสนาอิสลามเป็นเครื่องมือ

657
00:44:41,847 --> 00:44:46,268
{\an8}‪ในการให้ความชอบธรรมกับความไม่พอใจ
‪กับเส้นทางชีวิตตัวเอง

658
00:44:46,268 --> 00:44:48,603
‪ความคิดที่ว่า "เราไม่ได้ล้มเหลว

659
00:44:48,603 --> 00:44:53,442
‪แต่สังคมนี้ถูกสร้างขึ้นมา
‪ให้ต่อต้านชาวมุสลิม ต่อต้านเรา"

660
00:44:53,442 --> 00:44:57,487
‪เขาบอกว่าชาติมุสลิมกําลังถูกชาติตะวันตกย่ํายี

661
00:44:57,487 --> 00:44:59,573
‪และถูกชิงน้ํามันดิบ

662
00:44:59,573 --> 00:45:02,451
‪อิสราเอลและคนรวยชาวยิวอยู่เบื้องหลัง

663
00:45:02,451 --> 00:45:04,578
‪คิดว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิดระดับโลก

664
00:45:04,578 --> 00:45:07,914
‪เขาเริ่มจะแสดงออกทางศาสนาอย่างเปิดเผย

665
00:45:07,914 --> 00:45:10,959
‪เริ่มสวมหมวกกะปิเยาะ ไว้เคราหนาๆ

666
00:45:15,338 --> 00:45:18,800
‪(สองปีก่อนการวางระเบิดที่บอสตัน
‪11 กันยายน 2011)

667
00:45:18,800 --> 00:45:20,844
‪เมื่อเวลาประมาณบ่ายสองโมงครึ่งวันนี้

668
00:45:20,844 --> 00:45:24,890
‪ตํารวจวอลแธมได้มายังที่เกิดเหตุ
‪ที่บ้านเลขที่ 12 ซอยฮาร์ดิงอเวนิว

669
00:45:24,890 --> 00:45:28,810
‪มีเหยื่อสามศพด้วยกัน เป็นภาพที่น่าสยดสยองมาก

670
00:45:28,810 --> 00:45:32,606
‪นี่เป็นการสืบสวนที่ยังดําเนินต่อเนื่อง

671
00:45:32,606 --> 00:45:35,609
‪เหยื่อสองในสามคนอาศัยอยู่ใกล้ๆ
‪ที่เคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์

672
00:45:35,609 --> 00:45:38,487
‪เหยื่อรายที่สามคือเบรนดอน เมสส์ วัย 25 ปี

673
00:45:38,487 --> 00:45:40,989
‪เขาเป็นนักมวยแบบผสมในพื้นที่นี้

674
00:45:40,989 --> 00:45:43,867
‪เบรนดอน เมสส์เป็นเพื่อนซี้ทาเมอร์ลันในตอนนั้น

675
00:45:43,867 --> 00:45:46,953
‪พวกเขามาที่ยิมด้วยกัน
‪ผมรู้ว่าพวกเขาไปเที่ยวด้วยกัน

676
00:45:48,538 --> 00:45:51,333
‪วันต่อมา ทาเมอร์ลันเข้ามาที่ยิมมวย

677
00:45:52,667 --> 00:45:56,171
‪ผมบอกเขาว่า "เสียใจด้วยเรื่องเบรนดอน"

678
00:45:56,922 --> 00:46:00,467
‪คําตอบที่เขาให้มาทําให้ผมหนาวสันหลังมาก

679
00:46:00,467 --> 00:46:04,429
‪เขาพูดว่า "ถ้าทําเรื่องเลวๆ หรือค้ายาเสพติด

680
00:46:04,429 --> 00:46:06,723
‪ก็ต้องเจอแบบนั้นแหละ"

681
00:46:09,100 --> 00:46:11,394
‪แล้วจู่ๆ ทาเมอร์ลันก็หายตัวไป

682
00:46:11,394 --> 00:46:13,980
‪และพอกลับมา เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

683
00:46:14,606 --> 00:46:15,732
‪(บอสตัน)

684
00:46:16,316 --> 00:46:19,736
‪ทาเมอร์ลันไปดาเกสถานในฤดูร้อนปี 2012

685
00:46:19,736 --> 00:46:21,404
‪(ดาเกสถาน)

686
00:46:22,447 --> 00:46:26,743
‪เอฟบีไอได้รับข้อความจากเอฟเอสบี
‪หน่วยรักษาความมั่นคงรัสเซีย

687
00:46:26,743 --> 00:46:30,038
‪ได้มีการบันทึกสายโทรศัพท์
‪ที่ทาร์เมอร์ลันพูดว่า "ญิฮาด"

688
00:46:32,249 --> 00:46:34,751
‪ซึ่งก็ทําให้ได้มีการคัดกรองการ์เดี้ยน

689
00:46:35,377 --> 00:46:37,838
‪แต่เอฟบีไอได้ข้อสรุปว่าเขาไม่เป็นภัยคุกคาม

690
00:46:39,381 --> 00:46:40,340
‪แล้วปล่อยตัวเขาไป

691
00:46:41,883 --> 00:46:43,844
‪(ชั่วโมงที่ 82
‪วันศุกร์)

692
00:46:44,511 --> 00:46:46,179
‪พอเราระบุตัวทาเมอร์ลันได้แล้ว

693
00:46:46,179 --> 00:46:49,808
‪เราไม่รู้ว่าเขามีพรรคพวกคนอื่น
‪ที่อาจมีระเบิดกันอีกไหม

694
00:46:49,808 --> 00:46:53,687
‪ถึงตอนนั้น เราตรวจประวัติเขา
‪เพื่อนของเขา คนในครอบครัว

695
00:46:54,729 --> 00:46:57,899
‪ไม่ช้าเราก็ได้ข้อมูลว่า
‪น้องชายเขาชื่อว่าโซคาร์ ซาร์นาเยฟ

696
00:47:00,777 --> 00:47:03,029
‪เราได้รูปถ่ายใบขับขี่ของเขามา

697
00:47:03,697 --> 00:47:06,241
‪เราเปรียบเทียบกับรูปจากจุดวางระเบิด

698
00:47:09,744 --> 00:47:12,372
‪ตอนนั้นเรารู้เลยว่าเขาเป็นมือระเบิดคนที่สอง

699
00:47:13,415 --> 00:47:17,544
‪หมวกดําคือทาร์เมอร์ลัน ซาร์นาเยฟ
‪ส่วนโซคาร์สวมหมวกสีขาว

700
00:47:17,544 --> 00:47:19,296
‪นั่นน้องชายเขา

701
00:47:19,296 --> 00:47:22,591
‪เราต้องรีบหาตัวโซคาร์ให้เจอโดยด่วน

702
00:47:23,675 --> 00:47:26,887
{\an8}‪และเราเริ่มตามหาผู้ต้องสงสัยคนที่สอง

703
00:47:26,887 --> 00:47:29,806
‪เราใช้ขั้นตอนการหาแบบกริดที่วอเตอร์ทาวน์

704
00:47:29,806 --> 00:47:31,933
‪พวกเขาใช้โหมดยุทธวิธี

705
00:47:31,933 --> 00:47:35,103
‪ไล่หาทุกที่ในระยะ 20 ช่วงตึกจากรถเบนซ์

706
00:47:35,103 --> 00:47:37,230
‪รถที่พวกเขาขโมยมาจอดทิ้งไว้

707
00:47:38,023 --> 00:47:43,194
‪เราค้นบ้านทีละหลัง
‪ทีละช่วงตึก จากตรงกลางออกไป

708
00:47:43,194 --> 00:47:46,907
‪เขาอยู่ในละแวกนี้ไหม หนีไปหรือยัง
‪กลับบ้านหรือเปล่า เขาอยู่ไหน

709
00:47:48,033 --> 00:47:49,993
‪ผมเคยร่วมทีมค้นหามาเป็นพันครั้ง

710
00:47:49,993 --> 00:47:54,331
‪บางครั้งคนร้ายจะหนีไป
‪แต่บางครั้งคนร้ายก็จะหาที่กบดาน

711
00:47:54,331 --> 00:47:56,166
‪ผมแอบหวังว่าจะเป็นข้อสอง

712
00:47:58,335 --> 00:48:01,379
‪แต่ผ่านไปสองสามชั่วโมงเราก็ยังไม่เจอใคร

713
00:48:02,297 --> 00:48:05,342
‪ทุกนาทีที่ผ่านไป เขาก็ยิ่งมีโอกาสหนีไปได้มากขึ้น

714
00:48:05,342 --> 00:48:07,344
‪นั่นเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวในการสืบสวน

715
00:48:07,344 --> 00:48:10,055
‪เราไม่รู้ว่าเราต้องรับมือกับกลุ่มใหญ่แค่ไหน

716
00:48:10,055 --> 00:48:13,975
‪เราคาดการณ์ไว้ว่า
‪กลุ่มก่อการร้ายที่ใหญ่กว่าจะเคลื่อนไหว

717
00:48:13,975 --> 00:48:14,893
‪และออกมาก่อเหตุ

718
00:48:15,560 --> 00:48:17,938
‪นี่เป็นการล่าตัวอาชญากรระดับชาติ

719
00:48:17,938 --> 00:48:20,899
‪ที่ไม่เคยมีมาก่อน
‪ในประวัติศาสตร์วงการตํารวจสหรัฐฯ

720
00:48:20,899 --> 00:48:22,776
‪เราขอให้ทุกคนอยู่ในที่พัก

721
00:48:22,776 --> 00:48:25,946
‪ทั้งเมืองถูกล็อกดาวน์ เหตุการณ์นี้ไม่เคยมีมาก่อน

722
00:48:25,946 --> 00:48:30,033
‪ตํารวจหลายร้อยคนออกตามหาชายคนหนึ่ง

723
00:48:30,033 --> 00:48:34,663
‪ที่เชื่อว่าเป็นผู้ก่อการร้ายที่มาที่นี่ฆ่าคน

724
00:50:43,583 --> 00:50:48,588
‪คําบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล