1
00:00:00,000 --> 00:00:20,000
{\an8}Downloaded from - MoviesMod.lol
2
00:00:23,105 --> 00:00:27,646
ในปี 1882 นักอุตุนิยมวิทยาได้ค้นพบ
วิธีใหม่ในการวัดแรงลม
3
00:00:27,646 --> 00:00:28,896
มาตราโบฟอร์ต
4
00:00:32,646 --> 00:00:36,146
มันมี 12 ระดับ
จากลมสงบไปถึงเฮอริเคน
5
00:00:37,105 --> 00:00:41,063
พายุที่พัดกรรโชกจนเรามองไม่เห็น
และทําให้โลกที่เหลืออันตรธานหาย
6
00:00:46,480 --> 00:00:48,980
ถ้าฉันรู้ว่าพายุจะรู้สึกแบบนี้
7
00:00:48,980 --> 00:00:50,896
ฉันคงจะเฝ้าระวังมันแต่เนิ่นๆ
8
00:00:54,771 --> 00:00:58,355
นี่น่ะเหรอคนที่รู้ว่า
คนอื่นคาดหวังอะไรจากแก
9
00:01:10,355 --> 00:01:13,563
ถ้าฉันเป็นครูใหญ่เล็กซิงตัน
ฉันคงไม่พอใจ
10
00:01:13,563 --> 00:01:16,855
ที่ผู้จัดงานเลี้ยงของฉันมัวแต่สนใจอย่างอื่น
11
00:01:16,855 --> 00:01:19,813
ขณะที่ในงานสับสนอลหม่าน
12
00:01:24,605 --> 00:01:25,938
เธอควรจะไปดูนะ
13
00:01:26,480 --> 00:01:27,396
โอเค
14
00:01:42,521 --> 00:01:43,605
ไปกันเถอะ
15
00:02:20,730 --> 00:02:22,855
ไปขึ้นรถ เดี๋ยวนี้
16
00:02:30,021 --> 00:02:30,938
สวัสดีครับ
17
00:02:50,188 --> 00:02:51,146
ลิเดีย
18
00:03:13,105 --> 00:03:18,021
{\an8}Maxton Hall -
โลกที่ขวางระหว่างเรา
19
00:03:18,021 --> 00:03:22,896
สร้างจากนวนิยายเรื่อง "SAVE ME"
โดย โมนา คัสเซิน
20
00:03:32,855 --> 00:03:34,105
ฟิวส์ขาดเหรอ
21
00:03:36,063 --> 00:03:37,813
จะพูดอย่างนั้นก็ได้
22
00:03:40,355 --> 00:03:42,896
รูบี้ เล็กซิงตันที่สิบนาฬิกา
23
00:03:48,146 --> 00:03:50,646
ครูคะ สายไฟเส้นหนึ่งหลวมค่ะ
24
00:03:50,646 --> 00:03:52,688
ระบบไฟฟ้าที่นี่ค่อนข้างล้าสมัย
25
00:03:52,688 --> 00:03:54,771
ผมคิดว่าคุณพลาดอีกแล้วนะ
26
00:03:55,771 --> 00:03:57,896
แต่งานกาล่าประสบความสําเร็จ
คนบริจาคเข้ามาเรื่อยๆ
27
00:03:57,896 --> 00:04:00,021
และแขกเหรื่อยังแต่งตัวกันเต็มยศ
28
00:04:03,563 --> 00:04:07,480
ผมส่งต้นฉบับจริงไปที่
สํานักงานรับสมัครของออกซ์ฟอร์ดแล้ว
29
00:04:07,480 --> 00:04:09,355
ฉบับนี้ให้คุณแนบไปกับใบสมัครของคุณ
30
00:04:11,396 --> 00:04:12,563
ขอบคุณค่ะ
31
00:04:13,146 --> 00:04:14,271
คุณเบลล์
32
00:04:23,105 --> 00:04:26,021
"รูบี้ เบลล์ ผู้ซึ่งเรียนที่สถาบันเรา
มาสองปีแล้ว
33
00:04:26,021 --> 00:04:29,105
"ไม่เป็นเพียงผู้สมัครที่โดดเด่น
ของมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด
34
00:04:29,105 --> 00:04:30,605
"เธอยังจะเป็นผู้มีคุณสมบัติ..."
35
00:04:31,938 --> 00:04:35,021
โอเค มาถ่ายรูปคณะกรรมการ
เพื่อเก็บไว้ในหอเกียรติยศ
36
00:04:37,646 --> 00:04:41,813
สิ่งที่พวกแกทําคือการดูหมิ่น
ที่ร้ายแรงที่สุดที่พ่อเคยเจอ
37
00:04:42,480 --> 00:04:46,521
พวกแกรอให้ถึงช่วงเวลาที่สําคัญที่สุด
ในรอบทศวรรษของโบฟอร์ต
38
00:04:46,521 --> 00:04:51,230
เพื่อสลับตัวกัน
เหมือนในหนังเกรดบีเฮงซวย
39
00:04:54,771 --> 00:04:57,855
หลังจากเราต้องลําบากกันไปหมดเพราะแก
40
00:04:57,855 --> 00:05:03,855
คืนนี้แกยังกล้าอวดดี
โผล่มาเป็นตัวแทนบริษัทเราอย่างนั้นเหรอ
41
00:05:03,855 --> 00:05:06,688
พ่อก็รู้ว่าหนูรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสินค้า
42
00:05:07,188 --> 00:05:08,521
หนูจําสุนทรพจน์ได้ขึ้นใจ
43
00:05:08,521 --> 00:05:12,063
นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า
แกจับต้องอะไร สุดท้ายมีแต่เจ๊ง
44
00:05:13,021 --> 00:05:14,146
ตอนที่แกยังเด็ก
45
00:05:15,438 --> 00:05:17,563
แกอยากเป็นอันดับหนึ่งตลอด
46
00:05:18,146 --> 00:05:20,563
แต่แกไม่เคยเข้าใจว่า
มันต้องมีระเบียบวินัย
47
00:05:20,563 --> 00:05:23,355
ถ้าไม่มีหนู ก็คงไม่มีงานแถลงข่าว
48
00:05:23,355 --> 00:05:27,188
แกโชคดีที่พ่อหยุดแกไว้
ก่อนที่แกจะเดินเข้าห้องแถลงข่าว
49
00:05:27,188 --> 00:05:31,396
และทําลายสิ่งดีสิ่งเดียว
ที่แกเคยทําให้ครอบครัวนี้
50
00:05:35,271 --> 00:05:36,730
ซึ่งทําให้เราต้องพึ่งแก
51
00:05:37,438 --> 00:05:39,188
พ่อหนุ่มนักรักของเรา
52
00:05:40,813 --> 00:05:42,688
เขาคิดว่าเขาเป็นโรเมโอ
53
00:05:43,230 --> 00:05:46,896
ผู้ไม่สนใจเรื่องครอบครัว
ถ้าเขาไม่ว่างก็อย่าหวัง
54
00:05:46,896 --> 00:05:50,730
ผู้คลานเข่าเข้ามาง้อ
ขอกลับไปเล่นลาครอส
55
00:05:50,730 --> 00:05:54,355
แต่พอให้เชื่อฟังแค่วันเดียว
กลับทําให้ไม่ได้
56
00:05:54,355 --> 00:05:58,021
ตอนที่เราทุกคนหวังพึ่งเขาแท้ๆ
57
00:06:03,855 --> 00:06:04,938
เป็นอะไร
58
00:06:08,355 --> 00:06:09,688
แกมีอะไรจะพูดไหม
59
00:06:13,646 --> 00:06:14,855
ชนแก้ว
60
00:06:16,313 --> 00:06:18,313
แด่รูบี้และออกซ์ฟอร์ด
61
00:06:18,313 --> 00:06:19,438
ออกซ์ฟอร์ด
62
00:06:22,188 --> 00:06:25,938
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอได้รับ
จดหมายแนะนําจากเล็กซิงตัน
63
00:06:25,938 --> 00:06:29,271
นั่นสิ ของฉันได้จากครูฮิวจ์
ต้องประจบเอาใจไปยกใหญ่
64
00:06:29,271 --> 00:06:30,271
เดี๋ยวฉันมานะ
65
00:06:30,271 --> 00:06:32,271
อ้อได้ ได้สิรูบี้
66
00:06:32,271 --> 00:06:33,688
ไว้เจอกันนะ
67
00:06:37,480 --> 00:06:38,646
ครูซัตตัน
68
00:06:39,188 --> 00:06:40,313
นั่งด้วยได้ไหมคะ
69
00:06:41,521 --> 00:06:43,021
ได้สิ แน่นอน
70
00:06:52,980 --> 00:06:54,771
หนูยังไม่ได้ขอบคุณครูเลย
71
00:06:57,355 --> 00:06:58,688
ขอบคุณเหรอ
72
00:06:58,688 --> 00:06:59,813
ครูเนี่ยนะ
73
00:07:01,771 --> 00:07:04,688
หนูคงไม่รอดสัปดาห์แรกถ้าไม่ได้ครูช่วย
74
00:07:07,396 --> 00:07:09,105
ครูเป็นแบบอย่างสําหรับหนูเสมอ
75
00:07:11,771 --> 00:07:14,396
นักวิชาการจบออกซ์ฟอร์ด
ผู้มาจากเมืองที่เล็กกว่าเมืองของหนู
76
00:07:20,563 --> 00:07:23,313
หนูก็จะไม่ยอมแพ้จนกว่า
จะได้ตามฝันเหมือนกัน
77
00:07:27,688 --> 00:07:28,688
หนูสัญญา
78
00:07:51,688 --> 00:07:54,396
ว่าไง เจมส์ แกจะเอายังไง
79
00:07:58,605 --> 00:08:00,355
แกทําเป็นแต่อ้าปาก
80
00:08:00,355 --> 00:08:03,730
เอาลิ้นแหย่ลงไป
ในคอแฟนใหม่ของแกงั้นเหรอ
81
00:08:16,188 --> 00:08:19,105
แกวาดภาพอนาคตของแก
กับแม่นี่เอาไว้ยังไง
82
00:08:19,771 --> 00:08:22,230
อยากย้ายไปอยู่รูหนูในกอร์มซีย์เหรอ
83
00:08:22,230 --> 00:08:25,438
แล้วเข็นรถเข็นพ่อตาแกทุกวันใช่ไหม
84
00:08:30,063 --> 00:08:31,771
พ่อให้คนสะกดรอยเธอเหรอ
85
00:08:31,771 --> 00:08:34,980
ผู้หญิงคนนี้ก็แค่จะจับผู้ชายรวยๆ
86
00:08:34,980 --> 00:08:38,480
เธอยอมใช้เต้าไต่
เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
87
00:08:39,063 --> 00:08:40,771
- และพ่อจะไม่ยอม...
- หุบปาก
88
00:08:45,188 --> 00:08:46,188
ว่าไงนะ
89
00:08:53,063 --> 00:08:54,730
ถ้าพ่อพูดถึงรูบี้อีกละก็...
90
00:09:08,813 --> 00:09:10,605
ฉันขอคุยกับลูกชายฉันได้ไหม
91
00:09:20,271 --> 00:09:22,646
พ่อไปหาข้อมูลเกี่ยวกับรูบี้ เบลล์มาแล้ว
92
00:09:23,271 --> 00:09:27,355
รู้ว่าพ่อเธอพิการ
ต้องให้เมียเป็นคนคอยหาเลี้ยง
93
00:09:27,896 --> 00:09:30,938
รู้ว่าแม่เธอใช้จ่ายเกินบัญชีทุกเดือน
94
00:09:30,938 --> 00:09:33,480
เพราะร้านเบเกอรี่ซอมซ่อไม่ได้มีกํารี้กําไร
95
00:09:33,855 --> 00:09:39,521
รู้ว่าน้องสาวเธอใช้ภาพที่
ละเมิดลิขสิทธิ์ใส่ลงในบล็อก
96
00:09:39,521 --> 00:09:44,521
และบ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่
ผ่อนมาสิบแปดปีแล้วก็ยังไม่หมด
97
00:09:46,521 --> 00:09:50,313
แกจะต้องเลิกคุยกับผู้หญิงคนนี้โดยเด็ดขาด
98
00:09:50,313 --> 00:09:54,438
แค่พ่อยกหูโทรศัพท์กริ๊งเดียว
เธอก็ชวดทุนการศึกษาแล้ว
99
00:09:55,313 --> 00:10:00,438
พ่อจะทําให้ครอบครัวเธอ
ต้องระเห็จไปอยู่บ้านการเคหะ
100
00:10:01,063 --> 00:10:03,688
และออกซ์ฟอร์ดจะปิดประตูใส่หน้าเธอ
101
00:10:08,438 --> 00:10:14,188
พ่อจะทําลายชีวิตเธอ
102
00:10:57,563 --> 00:11:00,896
{\an8}รูบี้ - กลับถึงบ้านปลอดภัยนะ
หวังว่าพ่อนายคงจะไม่โกรธหนัก
103
00:11:00,896 --> 00:11:04,896
{\an8}อ่านแล้ว - เมื่อวาน 23.58 น.
104
00:11:14,771 --> 00:11:17,771
- นี่ แม่ขอดูดฝุ่นแป๊บนึงนะ
- ค่ะ
105
00:11:26,813 --> 00:11:31,605
มาแล้ว คู่แฝดโบฟอร์ต
ที่ทาบไม่ติดและลืมไม่ลง
106
00:11:31,605 --> 00:11:34,646
ลิเดีย โบฟอร์ตดูสวยเลิศเหมือนเคย
107
00:11:34,646 --> 00:11:36,980
หวังว่าเธอจะมีใบอนุญาต
สําหรับสายตาพิฆาตนะ
108
00:11:36,980 --> 00:11:38,105
ไปก่อนนะ พวกงั่ง
109
00:11:40,855 --> 00:11:41,855
จ้า
110
00:11:42,355 --> 00:11:43,980
กัปตัน กัปตันของฉัน
111
00:11:43,980 --> 00:11:46,271
อีเลนคลั่งหรือว่าอลิสแตร์ตื้บนายล่ะเนี่ย
112
00:11:46,271 --> 00:11:48,188
- ฉันเดินชนประตู
- อ๋อเหรอ
113
00:11:50,480 --> 00:11:53,021
ฉันได้ยินว่านายไปงานกาล่าเมื่อวานนี้
114
00:11:53,021 --> 00:11:56,730
ทําไมไม่มาหาเพื่อนเลย
เราเมากันอยู่ในห้องสมุด
115
00:11:56,730 --> 00:11:59,980
เดี๋ยวชดเชยให้ คืนนี้เลยเป็นไง
ซีริลดูเหมือนจะลงแดงแล้ว
116
00:11:59,980 --> 00:12:00,938
เอาไงเอากัน
117
00:12:00,938 --> 00:12:04,896
ได้ เราจะออกหลังจบคาบสี่
แล้วไปวางแผนกัน
118
00:12:04,896 --> 00:12:06,521
อย่าเละเหมือนคราวก่อน
119
00:12:06,521 --> 00:12:07,605
ขอคุยได้ไหม
120
00:12:08,313 --> 00:12:09,938
ที่นี่เหรอ ที่โรงเรียนเนี่ยนะ
121
00:12:10,688 --> 00:12:13,480
- ต่อหน้าทุกคนเลยเหรอ
- ฉันหมายถึงทีหลังน่ะ ที่บ้านนาย
122
00:12:14,855 --> 00:12:16,355
ไม่เอาล่ะ
123
00:12:16,355 --> 00:12:18,563
เถอะนะ ขอร้อง
124
00:12:18,563 --> 00:12:20,021
พวก
125
00:12:20,021 --> 00:12:21,480
นายว่าไง จะมาด้วยไหม
126
00:12:22,896 --> 00:12:24,896
- จะปาร์ตี้อีกแล้วเหรอ
- ใช่
127
00:12:24,896 --> 00:12:28,980
- ฉันยังเหนื่อยจากเมื่อวานนี้
- คู่เดตนายแซ่บสินะ
128
00:12:28,980 --> 00:12:31,980
นี่เป็นปีสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน
ไหนบอกแผนอีกทีซิ ซีริล
129
00:12:31,980 --> 00:12:35,021
- ปาร์ตี้กันยันสว่าง
- อะไรนะ ฉันไม่ได้ยินเลย
130
00:12:35,021 --> 00:12:37,855
- ปาร์ตี้กันยันสว่าง
- ต้องอย่างนั้น
131
00:12:37,855 --> 00:12:40,521
มาสนุกกันเถอะ
ตกลงเราจะไปเมากันไหม
132
00:12:40,521 --> 00:12:42,896
ต้องอย่างนี้สิ เจมส์ โบฟอร์ตที่ฉันรู้จัก
133
00:12:42,896 --> 00:12:45,355
หายหัวไปไหนตั้งสองสามอาทิตย์
134
00:12:45,355 --> 00:12:46,605
กลับมาผงาดแล้ว
135
00:12:49,105 --> 00:12:52,646
- ทุกอย่างโอเคไหม
- ไม่โอเคเลยสักอย่าง แล้วนายล่ะ
136
00:12:53,938 --> 00:12:57,855
ฉันกําลังเมินใส่แฟนลับๆ อยู่
เขาจะได้สนใจใยดีฉันซะบ้าง
137
00:12:57,855 --> 00:13:00,730
- แล้วได้ผลไหม
- ได้สิ เราจะแต่งงานกันพรุ่งนี้
138
00:13:04,438 --> 00:13:05,355
ลิเดีย
139
00:13:19,771 --> 00:13:21,021
ทุกอย่างโอเคไหม
140
00:13:25,855 --> 00:13:26,855
ค่ะ
141
00:13:26,855 --> 00:13:28,021
เกิดอะไรขึ้น
142
00:13:31,980 --> 00:13:33,188
ฉันต้องไปเรียนแล้ว
143
00:13:45,730 --> 00:13:46,813
เราหนีไปกันเถอะ
144
00:13:48,021 --> 00:13:50,271
- อะไรนะ
- ก็คุณบอกว่าจะหนีไปกับผม
145
00:13:50,271 --> 00:13:52,855
คุณจะไปต่อปริญญาที่อื่น ส่วนผมก็หางานทํา
146
00:13:52,855 --> 00:13:54,355
คุณไม่อยากทําอย่างนั้น
147
00:13:54,355 --> 00:13:56,188
- คุณบอกเอง
- ลืมที่ผมพูดไปซะ
148
00:13:56,188 --> 00:13:58,813
- ผมทนไม่ไหวแล้ว
- ตอนนี้คุณพูดอย่างนี้
149
00:13:59,605 --> 00:14:02,521
- อีกหน่อยคุณก็จะพูดถึงความรับผิดชอบ
- ผมรักคุณ ลิเดีย
150
00:14:08,355 --> 00:14:10,063
- นั่นไม่เปลี่ยน...
- ผมรักคุณ ลิเดีย
151
00:14:11,146 --> 00:14:13,605
- คุณรักงานนี้
- ผมรักคุณ ลิเดีย
152
00:14:24,938 --> 00:14:26,188
เราไปจากที่นี่กันเถอะ
153
00:14:32,105 --> 00:14:33,146
ไปไหน
154
00:14:38,230 --> 00:14:39,188
คุณเลือกเลย
155
00:14:41,563 --> 00:14:42,938
คุณบ้าไปแล้ว
156
00:14:47,438 --> 00:14:50,521
เจอกันที่คาเฟ่ตอนห้าโมงวันพฤหัส
แล้วเราค่อยมาคิดกัน
157
00:15:08,021 --> 00:15:10,146
- รูบี้ นี่เธอ
- อะไร
158
00:15:10,146 --> 00:15:13,938
ที่ฉันเคยบอกว่าออกซ์ฟอร์ด
จะส่งบัตรเชิญให้ไปสัมภาษณ์
159
00:15:13,938 --> 00:15:15,855
วันนี้เจสซาได้บัตรเชิญแล้วนะ
160
00:15:15,855 --> 00:15:17,313
- จริงเหรอ
- ใช่ เจสซาลิน
161
00:16:07,480 --> 00:16:08,438
เธอโอเคไหม
162
00:16:12,730 --> 00:16:13,896
แม็กซ์ตัน ฮอลล์
163
00:16:18,646 --> 00:16:20,396
ครูฮิวส์ ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ําค่ะ
164
00:16:27,521 --> 00:16:29,896
ไปเรื่อยๆ อย่าหยุด
165
00:16:31,605 --> 00:16:32,521
เร็วเข้า
166
00:16:36,063 --> 00:16:36,980
เจมส์
167
00:16:36,980 --> 00:16:39,438
แฟนนายมาแน่ะ
168
00:16:40,855 --> 00:16:41,855
รูบี้
169
00:16:43,938 --> 00:16:46,063
- ไปต่อหลังเขา
- ต่อไปเรื่อยๆ
170
00:16:46,063 --> 00:16:47,813
งาบเธอเลย ไอ้เสือ
171
00:16:50,230 --> 00:16:54,730
ไปๆ ไป อย่าหยุด ต่ออีกหน่อย
172
00:16:55,355 --> 00:16:56,563
ไง
173
00:17:00,146 --> 00:17:01,563
ถอดไอ้นั่นออกได้ไหม
174
00:17:08,605 --> 00:17:10,188
- เป็นอะไร
- หมายความว่าไง
175
00:17:10,188 --> 00:17:12,188
ที่นายทําตัวทุเรศไง
176
00:17:13,105 --> 00:17:14,146
ฉันเหรอ
177
00:17:14,855 --> 00:17:17,730
เลิกแกล้งโง่แล้วบอกมาว่า
ทําไมนายถึงเมินฉัน
178
00:17:18,188 --> 00:17:19,271
ต่อไปเรื่อยๆ
179
00:17:22,938 --> 00:17:23,980
นั่นคือแผนเหรอ
180
00:17:25,230 --> 00:17:28,188
อ่อยรูบี้เพื่อเธอจะได้สรรเสริญนาย
ให้เล็กซิงตันฟัง
181
00:17:29,521 --> 00:17:30,355
ไปๆ ไป!
182
00:17:35,688 --> 00:17:37,230
เกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น
183
00:17:38,521 --> 00:17:41,146
- ไม่มีอะไร
- พ่อนายโกรธใช่ไหม
184
00:17:47,271 --> 00:17:48,480
นี่ฝีมือเขาใช่ไหม
185
00:17:53,230 --> 00:17:56,271
อย่ามาทําเป็นรู้เรื่องครอบครัวฉันหน่อยเลย
186
00:17:59,521 --> 00:18:00,563
อะไร
187
00:18:01,188 --> 00:18:04,063
เธอคิดว่าเราจะจับมือกัน
วิ่งเล่นในทุ่งดอกไม้เหรอ
188
00:18:04,980 --> 00:18:05,980
มันก็แค่จูบเดียว
189
00:18:09,396 --> 00:18:10,605
มันเป็นมากกว่าจูบ
190
00:18:18,938 --> 00:18:22,021
เธอคงไม่ได้หลงเชื่อไปว่าคนอย่างฉัน
191
00:18:22,021 --> 00:18:24,521
จะสนใจคนอย่างเธอจริงๆ หรอกใช่ไหม
192
00:18:28,480 --> 00:18:29,896
ทําไมนายถึงทําแบบนี้ล่ะ
193
00:18:33,771 --> 00:18:36,188
เสียใจด้วยถ้าเธอไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
194
00:18:38,688 --> 00:18:41,646
แต่ถึงเวลาที่เราจะกลับไป
เป็นแบบเดิมแล้ว โรบิน
195
00:18:44,896 --> 00:18:47,855
ต่อเลย ดี ดีมาก
196
00:18:51,980 --> 00:18:53,355
เล่นต่อ เพื่อน ไป
197
00:19:14,063 --> 00:19:15,813
มาโนสคาเฟ่
ร้านอาหารกรีก
198
00:19:54,063 --> 00:19:55,063
รูบี้
199
00:19:55,896 --> 00:19:57,230
มานี่หน่อยได้ไหม
200
00:19:57,688 --> 00:19:58,688
มีเรื่องอะไรเหรอคะ
201
00:20:17,188 --> 00:20:18,105
นี่มันอะไร
202
00:20:22,146 --> 00:20:23,521
ลูกรัก
203
00:20:25,355 --> 00:20:26,730
- หนูบอกไม่ได้
- อย่าเพิ่งไป
204
00:20:27,355 --> 00:20:28,688
พ่ออยากให้ลูกหยุดซะ
205
00:20:39,313 --> 00:20:40,521
สําหรับลิฟต์ขึ้นลงบันได
206
00:20:41,438 --> 00:20:44,021
- หนูยังขาดอีกไม่มาก
- พ่อไม่ต้องการเงินของลูก
207
00:20:45,855 --> 00:20:46,896
ลูกรัก
208
00:20:47,646 --> 00:20:49,646
แค่นี้ลูกก็แบกรับภาระเยอะแล้ว
209
00:20:50,396 --> 00:20:53,396
มันเป็นความรับผิดชอบของเรา
ไม่ใช่ของลูก
210
00:20:53,396 --> 00:20:55,271
งั้นทั้งหมดนี้คือเรื่องไร้สาระเหรอ
211
00:20:56,063 --> 00:20:58,938
ไหนว่าเราจะทํางานกันเป็นครอบครัว
และช่วยเหลือกันและกัน
212
00:20:58,938 --> 00:20:59,980
แน่นอนเราทํา
213
00:20:59,980 --> 00:21:03,563
พ่อจะไม่ให้ลูกทํางานเยี่ยงทาสเพื่อพ่อ
214
00:21:03,563 --> 00:21:05,688
งั้นหนูก็ไม่ต้องช่วยเลยเหรอ
215
00:21:05,688 --> 00:21:07,021
ไม่ว่าหนูจะอยากช่วยแค่ไหน
216
00:21:07,021 --> 00:21:09,646
หรือมันเป็นสิ่งเดียวที่หนูทําได้
เพื่อชดเชย...
217
00:21:16,563 --> 00:21:18,230
ชดเชยอะไร
218
00:21:18,230 --> 00:21:21,646
อย่าแกล้งทําเป็นว่าไม่ใช่ความผิดหนู
ที่พ่อต้องใช้ลิฟต์นั่นตั้งแต่แรก
219
00:21:22,646 --> 00:21:23,646
รูบี้
220
00:21:35,021 --> 00:21:35,896
ทุกอย่างโอเคไหม
221
00:22:28,021 --> 00:22:28,896
หวัดดีครับแม่
222
00:22:28,896 --> 00:22:30,563
- เจมส์ ไงลูก
- ครับแม่
223
00:22:33,105 --> 00:22:34,105
มาเถอะ ลุกขึ้น
224
00:22:35,021 --> 00:22:35,938
ลุกขึ้น
225
00:22:38,605 --> 00:22:39,688
มาจ้ะ
226
00:22:44,938 --> 00:22:46,313
เกิดอะไรขึ้น
227
00:22:47,563 --> 00:22:50,188
เวรนครับ เวรนที่อยู่ทีมลาครอส
228
00:22:50,688 --> 00:22:54,188
- ผมโดนไม้ฟาด เขาฟาดผมด้วยไม้
- ตายแล้ว
229
00:22:56,271 --> 00:22:57,855
ไป แม่จะพาไปนอนนะ
230
00:23:21,230 --> 00:23:22,230
แม่ครับ
231
00:23:23,396 --> 00:23:24,396
ว่าไง
232
00:23:28,230 --> 00:23:30,813
แม่เคยนึกอยากเป็นคนอื่นบ้างไหม
233
00:23:34,063 --> 00:23:35,730
แม่ว่าทุกคนเคยคิด เป็นบางครั้ง
234
00:23:45,563 --> 00:23:46,855
แม่ไม่มีความสุขเหรอ
235
00:23:52,105 --> 00:23:53,105
แม่...
236
00:23:54,688 --> 00:23:56,521
แม่เคยไม่มีความสุขเรื่องความรัก
237
00:24:01,396 --> 00:24:04,605
แม่ว่าทุกคนต้องมาถึงจุดหนึ่งในชีวิต
238
00:24:06,438 --> 00:24:08,938
ที่จะรู้จักตัวเองเพิ่มขึ้นไม่มากก็น้อย
239
00:24:11,105 --> 00:24:14,021
และเลิกไล่ตามสิ่งที่ไม่เหมาะกับตัวเอง
240
00:24:18,021 --> 00:24:19,605
แม่อุทิศตัวเองให้กับงาน
241
00:24:20,938 --> 00:24:22,480
ได้กลายเป็นแม่คน
242
00:24:24,271 --> 00:24:25,521
แล้วเขาล่ะ
243
00:24:29,105 --> 00:24:30,813
เขาเดินบนเส้นทางที่ต่างออกไป
244
00:24:33,896 --> 00:24:38,230
บางครั้งคนเราก็ทําให้อีกฝ่ายไม่มีความสุข
ไม่ว่าจะรักกันมากแค่ไหน
245
00:24:38,771 --> 00:24:40,146
และมันจะดีกว่า...
246
00:24:42,688 --> 00:24:44,438
ถ้ารู้จักปล่อยวาง
247
00:25:10,521 --> 00:25:12,355
แล้วถ้าการปล่อยวางมันเจ็บเกินไปล่ะ
248
00:25:20,355 --> 00:25:24,563
ลูกรับมือกับมันได้มากกว่าที่คิด
ถ้าลูกเชื่อว่ากําลังทําสิ่งที่ถูกต้อง
249
00:25:28,938 --> 00:25:30,563
พยายามนอนพักซะนะจ๊ะ
250
00:25:34,813 --> 00:25:35,980
ราตรีสวัสดิ์
251
00:25:53,938 --> 00:25:55,271
ออกซ์ฟอร์ดเว้ย พวกเอ็ง
252
00:25:56,813 --> 00:25:57,813
ใช่แล้ว
253
00:26:00,771 --> 00:26:01,980
ฉันได้บัตรเชิญแล้ว
254
00:26:06,188 --> 00:26:09,230
- โอเคไหม รูบี้
- ค่ะ โอเค
255
00:26:09,230 --> 00:26:10,480
ยังไม่ได้รับจดหมายเหรอ
256
00:26:11,980 --> 00:26:16,521
นี่ ครูไม่เคยเห็นใครที่ทุ่มเท
กับใบสมัครมากเท่าคุณเลย
257
00:26:17,480 --> 00:26:20,313
คุณจะได้รับบัตรเชิญแน่ แค่ต้องอดทน
258
00:26:21,605 --> 00:26:22,688
การฝึกหายใจก็ช่วยได้นะ
259
00:26:25,938 --> 00:26:27,021
ขอบคุณค่ะ
260
00:26:43,605 --> 00:26:44,938
ไง
261
00:26:46,188 --> 00:26:49,063
นางเงือกน้อยของเราอยู่นี่เอง
262
00:26:51,146 --> 00:26:53,938
ทําใจกับการโดนทิ้งได้เก่งดีนี่
263
00:26:55,188 --> 00:26:59,063
เสียดายที่ไม่ได้เห็นกับตา
พวกเขาบอกว่ามันดราม่ามาก
264
00:27:00,605 --> 00:27:01,605
"เจมส์
265
00:27:02,146 --> 00:27:04,313
"เจมส์ ทําไม
266
00:27:04,313 --> 00:27:05,980
"ทําไมเราคบกันไม่ได้
267
00:27:05,980 --> 00:27:07,438
"เจมส์..."
268
00:27:12,730 --> 00:27:16,063
รู้ไหม คนที่ไม่รู้ตั้งแต่แรกว่า
มันไปไม่รอดหรอกน่ะ
269
00:27:17,188 --> 00:27:19,938
ไม่ใช่แค่ตาบอดนะ แต่โง่ด้วย
270
00:27:31,938 --> 00:27:33,146
เอาเถอะ อีเลน
271
00:27:34,146 --> 00:27:35,605
เธอเอาเขาไปได้เลย
272
00:27:36,938 --> 00:27:38,355
เขาเป็นของเธอแล้ว
273
00:28:24,021 --> 00:28:26,771
ไปตายซะ เจมส์
274
00:28:30,438 --> 00:28:32,063
อาร์เจบี
275
00:28:38,896 --> 00:28:40,105
โอเคไหมน่ะ
276
00:28:43,188 --> 00:28:46,646
เราควรตั้งใจอ่าน
ใช่ว่าทุกคนจะมีเพื่อนเป็นครูเหมือนเธอนะ
277
00:28:49,063 --> 00:28:51,646
ความสัมพันธ์ระหว่างแกรแฮมกับฉัน
ไม่ใช่อย่างที่พี่คิด
278
00:28:51,646 --> 00:28:52,896
ฉันไม่คิดอะไรทั้งนั้น
279
00:28:53,688 --> 00:28:57,271
พี่คิดว่าฉันอ่อยครู
หรือไม่เขาก็หลอกฉัน
280
00:28:58,771 --> 00:29:02,355
ฉันมาหาพี่เป็นคนแรกหลังจากรูบี้จับเราได้
281
00:29:02,355 --> 00:29:05,855
แปลกดีนะพี่ไม่เคยถามเลยสักครั้งว่า
เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับฉัน
282
00:29:05,855 --> 00:29:08,063
ก็เราไม่ได้คุยกันทุกเรื่องนี่
283
00:29:18,938 --> 00:29:22,313
เราเขียนอีเมลถึงกันอยู่หลายเดือน
284
00:29:23,521 --> 00:29:28,063
เขาเป็นคนแรกที่ฉันเจอ
ที่ชอบฉันก่อนที่จะรู้ชื่อของฉัน
285
00:29:30,355 --> 00:29:33,521
ฉันรู้แค่ว่าเขาเป็นครูฝึกสอน แค่นั้นเอง
286
00:29:36,313 --> 00:29:39,355
เขาเป็นคนแรกที่ฉันคุยด้วยหลังตื่นนอน
287
00:29:40,313 --> 00:29:42,313
และเป็นคนสุดท้ายที่ฉันบอกราตรีสวัสดิ์
288
00:29:45,396 --> 00:29:48,980
ฉันไม่รู้ว่าฉันคาดหวังอะไร
ในครั้งแรกที่เราพบกัน
289
00:29:50,563 --> 00:29:53,021
แล้วทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งอยู่ตรงหน้าฉัน
290
00:29:56,355 --> 00:29:59,688
ฉันรู้ว่าพ่อจะทําให้ชีวิตของฉันตกนรก
ถ้าความแตก
291
00:30:01,438 --> 00:30:03,646
แต่ใจหนึ่งฉันก็รู้ว่ามันไม่สําคัญ
292
00:30:08,105 --> 00:30:10,855
ฉันรักเขาก่อนที่จะได้เห็นหน้าอีก
293
00:30:14,438 --> 00:30:18,438
พอรู้ว่าแกรแฮมได้งานที่แม็กซ์ตัน ฮอลล์
เราก็รู้ว่ามันไปต่อไม่ได้
294
00:30:21,271 --> 00:30:23,146
ตอนที่รูบี้โผล่เข้ามา
295
00:30:24,271 --> 00:30:26,855
เหมือนเป็นการตอกย้ํา
296
00:30:28,063 --> 00:30:31,146
เธอปล่อยตัวปล่อยใจให้รู้สึก
มือใหม่ก็พลาดแบบนี้แหละ
297
00:30:34,271 --> 00:30:37,230
- พวกเรานี่น่าสมเพชมาก
- ไร้อารมณ์และไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
298
00:30:37,230 --> 00:30:38,813
เสียชื่อตระกูลโบฟอร์ตหมด
299
00:30:38,813 --> 00:30:40,938
ใช่ อย่างน้อยเราก็ไม่โดดเดี่ยว
300
00:30:52,355 --> 00:30:53,355
ไม่
301
00:30:53,855 --> 00:30:55,063
เราไม่ได้โดดเดี่ยว
302
00:30:55,521 --> 00:30:56,813
ฉันสัญญา
303
00:31:56,730 --> 00:31:57,688
เจมส์
304
00:31:59,230 --> 00:32:00,230
จะมาไหม
305
00:32:08,563 --> 00:32:10,896
แกรห์ม
คุณอยู่ไหน
306
00:32:49,063 --> 00:32:50,105
คุณซัตตัน
307
00:32:53,021 --> 00:32:54,146
คุณโบฟอร์ต
308
00:33:24,188 --> 00:33:25,396
สนุกไหมวันนี้
309
00:33:26,063 --> 00:33:28,646
วันนี้พีระมิดขนมปังของหนูสูง 20 ชั้นค่ะ
310
00:33:28,646 --> 00:33:30,646
หนูทําลายสถิติของตัวเอง
311
00:33:32,605 --> 00:33:34,896
- พ่อขอโทษที่พ่อ...
- หนูก็ขอโทษ
312
00:33:42,188 --> 00:33:43,188
พ่อ...
313
00:33:43,813 --> 00:33:46,730
พ่อคิดอย่างหนักถึงสิ่งที่ลูกพูด
314
00:33:47,938 --> 00:33:52,605
ครอบครัวของเราเก่งมากในหลายๆ แง่
315
00:33:52,605 --> 00:33:55,438
แต่ไม่เก่งเรื่องพูดถึงสิ่งที่เจ็บปวด
316
00:33:57,271 --> 00:33:59,938
พ่ออยากขอบคุณลูกที่ทําอย่างนั้น
317
00:34:02,605 --> 00:34:06,980
หลังจากเกิดอุบัติเหตุ
พวกเรามุ่งมั่นที่จะใช้ชีวิตต่อไป
318
00:34:07,980 --> 00:34:10,646
โดยที่เราไม่เคยพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ
319
00:34:12,646 --> 00:34:15,063
แต่อุบัติเหตุนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบแค่พ่อ
320
00:34:15,063 --> 00:34:18,355
มันส่งผลกระทบต่อทุกคน
และมีผลที่ตามมากับทุกคนด้วย
321
00:34:25,438 --> 00:34:27,438
มันคงไม่เกิดขึ้นถ้าหนูไม่เกิดมา
322
00:34:30,188 --> 00:34:34,646
ลูกไม่รู้หรอก
ถ้าอย่างนั้นลูกก็คงไม่นั่งอยู่ตรงนี้ด้วย
323
00:34:34,646 --> 00:34:37,563
เท้าพ่อมันจะไปมีประโยชน์อะไร
ถ้าไม่มีลูกอยู่ตรงนี้
324
00:34:38,855 --> 00:34:40,855
มันเป็นชะตากรรมของพ่อ
325
00:34:42,480 --> 00:34:43,730
นี่คือเส้นทางของพ่อ
326
00:34:46,646 --> 00:34:48,021
และชีวิตของพ่อ
327
00:34:49,063 --> 00:34:50,146
ชีวิตของพ่อสมบูรณ์แล้ว
328
00:34:53,771 --> 00:34:55,605
และพ่อรู้สึกขอบคุณสําหรับทุกวินาที
329
00:34:56,896 --> 00:35:00,521
ไม่ว่าจะยืนหรือนั่ง
330
00:35:02,188 --> 00:35:03,188
ตกลงไหม
331
00:35:08,646 --> 00:35:10,646
หนูยังอยากทํางานเก็บเงินซื้อลิฟต์ให้
332
00:35:10,646 --> 00:35:15,688
ลูกเอาเงินไปดูหนัง
ปาร์ตี้หรืออะไรแบบนั้นเถอะ
333
00:35:17,855 --> 00:35:20,896
หนูขอไล่พ่อออกจากห้อง
เหมือนวัยรุ่นคนหนึ่งดีกว่า
334
00:35:20,896 --> 00:35:22,563
ได้ ตกลง
335
00:35:40,438 --> 00:35:42,563
- รูบี้
- มีอะไร
336
00:35:42,563 --> 00:35:43,855
มีจดหมายถึงพี่
337
00:35:46,896 --> 00:35:48,188
ออกซ์ฟอร์ด
338
00:35:56,980 --> 00:35:58,646
- เปิดเลย
- อ่านให้ฟังหน่อย
339
00:36:04,813 --> 00:36:08,396
"เรียน รูบี้ เบลล์
เรายินดีที่จะแจ้งให้ทราบว่าคุณ..."
340
00:36:25,146 --> 00:36:26,605
ไหนขอดูหน่อยซิมีอะไร
341
00:36:28,355 --> 00:36:29,355
เธอนอนทับมันอยู่
342
00:36:30,188 --> 00:36:31,105
อ้าว
343
00:36:34,896 --> 00:36:36,021
แหม
344
00:36:36,688 --> 00:36:38,605
ดูเป็นชุดใส่ไปออกซ์ฟอร์ดมาก
345
00:36:40,438 --> 00:36:42,730
หนูทํายับ เดี๋ยวเอาไปรีดให้นะ
346
00:36:42,730 --> 00:36:45,271
หนูรู้เวลานี้เหมาะจะแก้แค้นมาก
347
00:36:45,271 --> 00:36:47,855
แต่พี่โชคดี หนูรักพี่มากเกินกว่าจะทํา
348
00:36:50,896 --> 00:36:51,980
ดูนี่
349
00:36:52,855 --> 00:36:55,813
ต้องมีคนอยากซื้อชุดที่เราจะไม่พูดถึงมันอีก
350
00:36:55,813 --> 00:36:58,313
- เธอซ่อมมันเหรอ
- หวังว่าราคาจะขึ้นไปถึง 500
351
00:36:58,896 --> 00:37:00,188
เราจะได้ซื้อลิฟต์ให้พ่อกัน
352
00:37:04,938 --> 00:37:05,855
อย่านะ
353
00:37:21,730 --> 00:37:23,813
แม่เอาของมาให้ลูกติดไปด้วย
354
00:37:28,021 --> 00:37:30,855
แม่แน่ใจว่ามันจะนําโชคมาให้ลูก
เหมือนที่ให้แม่
355
00:37:31,855 --> 00:37:34,480
คุณตาคงจะภูมิใจในตัวลูก
และเราก็เหมือนกัน
356
00:37:43,313 --> 00:37:46,313
แค่ขอบคุณมันยากไปเหรอ
หรืออย่างน้อยก็ทําตัวดีๆ หน่อย
357
00:37:46,313 --> 00:37:48,771
ขอบคุณที่เพิ่มภาระทางจิตใจ
358
00:37:48,771 --> 00:37:50,646
กับความคาดหวังให้ผมแบกรับ
359
00:37:53,480 --> 00:37:56,063
ความวิตกกังวลเป็นส่วนหนึ่ง
ของทุกก้าวย่างสําคัญ
360
00:37:56,063 --> 00:38:00,021
ปีหน้าเมื่อลูกเดินในมหาวิทยาลัย
ลูกจะหัวเราะเรื่องที่ลูกเคยกังวล
361
00:38:00,563 --> 00:38:03,021
- ลูกจะชอบออกซ์ฟอร์ด แม่รับรอง
- แล้วถ้าผมไม่ชอบล่ะ
362
00:38:03,855 --> 00:38:05,271
มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรไหม
363
00:38:07,105 --> 00:38:09,688
- หมายความว่าไง
- ถ้าผมเกลียดมหาวิทยาลัยล่ะ
364
00:38:10,730 --> 00:38:12,480
หรือถ้าผมอยากจะลาออก
365
00:38:13,230 --> 00:38:15,646
ผมไม่อยากเป็นหน้าเป็นตา
ของยังโบฟอร์ต
366
00:38:15,646 --> 00:38:18,105
ผมไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทนี้
367
00:38:18,813 --> 00:38:19,813
แล้วจะยังไง
368
00:38:20,896 --> 00:38:24,730
ลูกสามารถเข้าหนึ่งในมหาวิทยาลัย
ที่ดีที่สุดในโลก
369
00:38:24,730 --> 00:38:28,271
ได้เป็นผู้นําหนึ่งในธุรกิจ
ที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศ
370
00:38:28,271 --> 00:38:30,521
มีฟูกที่ปลอดภัยรองรับลูกอยู่เสมอ
371
00:38:30,521 --> 00:38:33,563
ลูกมีโอกาสกลายเป็น
หนึ่งในคนสําคัญระดับแนวหน้า
372
00:38:34,605 --> 00:38:37,230
ลูกไม่เข้าใจว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน
373
00:38:37,230 --> 00:38:40,438
ความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน
แม่พูดเองนะ
374
00:38:42,605 --> 00:38:43,521
ก็ได้
375
00:38:44,646 --> 00:38:47,271
ถ้านี่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกต้องการ
แล้วลูกต้องการอะไร
376
00:38:50,521 --> 00:38:52,521
โอกาสที่จะค้นหา
377
00:38:59,980 --> 00:39:01,980
เจมส์ ลูกยังเด็กมาก
378
00:39:02,938 --> 00:39:07,396
แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจ
ที่โยนโอกาสที่ได้รับทิ้งไป
379
00:39:13,480 --> 00:39:17,730
แม่ไม่เคยเข้าใจพ่อแม่ของแม่เหมือนกัน
และวันนี้แม่รู้สึกขอบคุณพวกเขา
380
00:39:18,938 --> 00:39:21,688
เพราะโบฟอร์ตเป็นบ้านของแม่
ประวัติศาสตร์ของแม่และ...
381
00:39:21,688 --> 00:39:24,021
และมันควรเป็นของผมด้วยงั้นสิ
382
00:39:27,355 --> 00:39:31,146
พ่อแม่ของแม่เรียนที่ออกซ์ฟอร์ด
แม่ก็เหมือนกันและตอนนี้ผมต้องไปที่นั่นด้วย
383
00:39:32,396 --> 00:39:35,605
แม่รับช่วงสืบทอดกิจการ
ผมก็ต้องรับช่วงสืบทอดกิจการด้วย
384
00:39:37,563 --> 00:39:39,313
แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ
385
00:39:41,021 --> 00:39:42,521
ผมไม่ออกนอกลู่นอกทางหรอก
386
00:39:44,188 --> 00:39:45,813
มันไม่ได้อยู่ในกําพืดของผม
387
00:40:18,396 --> 00:40:20,896
ผลบวก ผลลบ
388
00:40:39,521 --> 00:40:40,980
ทุกอย่างโอเคไหม ลูกรัก
389
00:41:48,396 --> 00:41:50,771
เรื่องราวถูกเขียนขึ้นแค่
ความสงบก่อนที่พายุจะพัดมา
390
00:41:51,688 --> 00:41:53,605
แต่ไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรหลังจากนั้น
391
00:41:54,063 --> 00:41:59,188
ช่วงเวลาที่เสียงรอบตัวจางหายไป
เราถูกทิ้งให้อยู่ลําพังกับสิ่งที่ทําลงไป
392
00:42:00,438 --> 00:42:03,021
กับความเงียบงันที่น่ากลัว
393
00:42:08,188 --> 00:42:11,480
ยังมีผู้คนที่ยังคงถือเข็มทิศเหล่านั้นไว้
394
00:42:12,230 --> 00:42:15,938
คนจําพวกที่พูดสิ่งที่ถูกต้องในตอนที่ถูกเวลา
395
00:42:16,813 --> 00:42:17,813
ทําสิ่งที่ถูกต้อง
396
00:42:19,813 --> 00:42:20,980
และรู้สึกดี
397
00:42:30,063 --> 00:42:33,855
คนเหล่านี้จะมีความสุข
ไม่ว่าชีวิตจะนําพาไปทางไหน
398
00:42:52,355 --> 00:42:56,480
แผนกลงทะเบียนเหรอ
เดินไปทางนั้นแล้วเลี้ยวซ้าย
399
00:42:56,480 --> 00:42:57,730
แล้วก็จะเจอ
400
00:42:57,730 --> 00:42:59,605
อ่อ ขอบคุณครับ
401
00:43:03,605 --> 00:43:04,480
ขอตัวนะ
402
00:43:07,063 --> 00:43:08,188
คุณต้องการให้ช่วยไหม
403
00:43:09,355 --> 00:43:11,105
ไม่ ขอบคุณ ฉันจัดการเองได้
404
00:43:11,105 --> 00:43:12,480
มาครับ
405
00:43:16,438 --> 00:43:17,480
ขอบคุณ
406
00:43:18,021 --> 00:43:19,271
ไม่มีปัญหา
407
00:43:19,271 --> 00:43:20,938
คุณมาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์เหรอ
408
00:43:21,480 --> 00:43:23,646
- หอพักอยู่...
- ตรงไปแล้วเลี้ยวขวา
409
00:43:24,896 --> 00:43:25,980
- ขอบคุณ
- ด้วยความยินดี
410
00:43:29,105 --> 00:43:30,730
ยินดีที่ได้รู้จัก
411
00:43:51,313 --> 00:43:56,521
แล้วก็มีคนอีกจําพวกที่เข็มทิศพัง
412
00:43:59,105 --> 00:44:01,313
คนที่ตัดสินใจผิด ณ เวลานั้น
413
00:44:02,521 --> 00:44:05,896
และทางเดียวที่จะไม่เสียสติคือ...
414
00:44:07,105 --> 00:44:08,771
การมองไปข้างหน้า
415
00:44:08,771 --> 00:44:09,688
ไม่หันหลังกลับไป
416
00:44:18,688 --> 00:44:22,605
เป็นวิธีที่ได้ผล หากเราทําได้ตลอดรอดฝั่ง
417
00:46:16,396 --> 00:46:18,396
คําบรรยายโดย อัญชิสา ทองคํา
418
00:46:18,396 --> 00:46:20,480
ผู้ตรวจสอบงานแปล ฑิตธีมา ซิ้มเจริญ
419
00:46:21,480 --> 00:46:41,480
{\an8}Downloaded from - MoviesMod.lol