1
00:01:00,060 --> 00:01:01,604
(ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น
ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์)

2
00:01:01,687 --> 00:01:03,856
(ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริง
นักแสดงเด็กถ่ายทำภายใต้การคุ้มครอง)

3
00:01:03,939 --> 00:01:05,399
(ละครเรื่องนี้ได้รับการสนับสนุน
โดยกองทุนพัฒนาการสื่อสาร)

4
00:01:05,483 --> 00:01:07,067
(กระทรวงวิทยาศาสตร์และไอซีที)

5
00:01:29,465 --> 00:01:30,800
ไม่ต้องเกร็งนะ โรฮี

6
00:01:32,051 --> 00:01:33,886
เธอจะเป็นความหวังของมนุษยชาติ

7
00:01:49,902 --> 00:01:51,320
(ต้นฉบับจากนิยาย
"The Day of Kidnapping" โดยจองแฮยอน)

8
00:02:14,176 --> 00:02:15,261
ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ

9
00:02:16,679 --> 00:02:18,597
เรายังต้องตรวจอะไรอีกนิดหน่อย

10
00:02:19,431 --> 00:02:21,642
แต่ฉันดีใจนะที่เธอดูปลอดภัยไร้บาดแผล

11
00:02:22,643 --> 00:02:24,603
หนูว่าหนูไม่ได้อยู่คนเดียวนะ

12
00:02:27,731 --> 00:02:30,860
คุณลุงอยู่ไหนคะ

13
00:02:51,839 --> 00:02:52,923
แก...

14
00:03:03,142 --> 00:03:04,226
ตามผมมาครับ

15
00:03:29,418 --> 00:03:30,419
โรฮี

16
00:03:31,837 --> 00:03:32,880
โรฮี

17
00:03:35,341 --> 00:03:37,217
แกทำอะไรกับโรฮีน่ะ ฮะ

18
00:03:37,593 --> 00:03:38,636
โรฮี

19
00:03:39,136 --> 00:03:40,554
ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ

20
00:03:41,180 --> 00:03:44,767
เรากำลังตรวจสอบว่าช่วงที่หายตัวไป
แกสูญเสียสมรรถภาพด้านไหนไปหรือเปล่า

21
00:03:45,517 --> 00:03:48,437
โชคดีที่การทำงานของสมองโรฮี
ดูไม่มีปัญหาอะไรค่ะ

22
00:03:50,773 --> 00:03:54,151
ความทรงจำที่เสียหายไป
ก็เป็นแค่อาการระยะสั้น

23
00:03:54,234 --> 00:03:55,611
คาดว่าฟื้นคืนมาได้ค่ะ

24
00:03:57,446 --> 00:03:59,198
คนที่พยายามทำร้ายโรฮีคือคุณเหรอครับ

25
00:04:02,868 --> 00:04:03,911
ทำร้ายอะไรกันคะ

26
00:04:04,578 --> 00:04:06,205
โรฮีไม่ใช่เด็กที่เราจะทำร้ายได้หรอก

27
00:04:21,762 --> 00:04:27,017
(บทที่ 5 เด็กอัจฉริยะ)

28
00:04:28,227 --> 00:04:31,397
ฉากการขับรถไล่ล่า
ไปทั่วตัวเมืองโซลเมื่อคืนนี้

29
00:04:31,647 --> 00:04:33,357
สร้างความตื่นตกใจให้ประชาชนจำนวนมาก

30
00:04:33,607 --> 00:04:35,693
ทางเราได้เตรียมคลิป
ที่ประชาชนส่งเข้ามาไว้แล้ว

31
00:04:35,776 --> 00:04:36,735
ไปชมพร้อมกันเลยค่ะ

32
00:04:36,819 --> 00:04:38,737
จะเห็นว่ามีรถยนต์วิ่งส่งเสียงดังสนั่น

33
00:04:38,821 --> 00:04:41,156
และรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งไล่หลังมาค่ะ

34
00:04:41,240 --> 00:04:42,366
สำหรับคนขับมอเตอร์ไซค์นั้น

35
00:04:42,449 --> 00:04:44,326
มีการเปิดเผยว่า
เป็นคนร้ายในคดีลักพาตัว

36
00:04:44,410 --> 00:04:45,869
ที่เกิดขึ้นในเมืองยองอินล่าสุดนี้

37
00:04:45,953 --> 00:04:47,663
ทำให้ยิ่งน่าตกใจเข้าไปอีกค่ะ

38
00:04:47,913 --> 00:04:50,290
ทางตำรวจไม่สามารถจับคนเหล่านี้ได้ค่ะ

39
00:04:50,374 --> 00:04:51,709
- ทาง...
- เวรเอ๊ย

40
00:04:56,088 --> 00:04:57,506
จะให้ผมส่งต่อคดีเหรอครับ

41
00:04:57,923 --> 00:05:00,926
แล้วใครบอกให้ไปก่อเรื่องวุ่นวาย
ยันเขตสถานีอื่นล่ะ

42
00:05:07,349 --> 00:05:08,392
ผู้กำกับน่ะ

43
00:05:09,435 --> 00:05:11,770
ถูกลากไปสำนักงานใหญ่ตั้งแต่เช้าแล้ว

44
00:05:12,896 --> 00:05:14,440
คดีจะถูกโอนไปหน่วยสืบสวนภูมิภาค

45
00:05:14,773 --> 00:05:16,567
จากนี้เราจดจ่อกับคดีฆาตกรรมก็พอ

46
00:05:16,650 --> 00:05:18,485
ผมจะไปหาผู้กำกับเองครับ

47
00:05:19,111 --> 00:05:20,154
พัคซังยุน

48
00:05:20,904 --> 00:05:22,656
แกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างเหรอวะ

49
00:05:22,990 --> 00:05:24,908
รักษาระบบบ้างเหอะว่ะ ระบบน่ะ

50
00:05:25,617 --> 00:05:27,119
ไหนว่าจะไม่มีใครมาฉุดขาผมไงครับ

51
00:05:27,202 --> 00:05:28,829
ไหนว่าอยากทำอะไรก็ทำไง

52
00:05:30,372 --> 00:05:32,583
งั้นเมื่อวานก็น่าจะจับมันให้ได้สิวะ
ไอ้เบื๊อกนี่

53
00:05:32,916 --> 00:05:35,961
นี่ เพราะแกปล่อยมันหลุดไปต่อหน้าต่อตา
ถึงได้เป็นแบบนี้ไง

54
00:05:38,172 --> 00:05:41,425
คดีลักพาตัวกับคดีฆาตกรรม
เกิดขึ้นภายในบ้านหลังเดียวกันครับ

55
00:05:41,508 --> 00:05:44,636
แล้วโจรลักพาตัวก็ทุ่มสุดชีวิต
เพื่อช่วยเด็กที่มันลักพาตัวไป

56
00:05:44,720 --> 00:05:46,388
ส่วนฆาตกรก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

57
00:05:46,472 --> 00:05:47,473
คดีนี้น่ะ

58
00:05:47,973 --> 00:05:49,808
มันไม่ใช่คดีลักพาตัวธรรมดาครับ

59
00:05:50,142 --> 00:05:51,727
ถ้าเราส่งต่อคดีลักพาตัวไปตอนนี้

60
00:05:52,186 --> 00:05:54,813
คดีฆาตกรรมก็จะพลอยปิดไม่ลงไปด้วยครับ

61
00:05:59,818 --> 00:06:00,819
หัวหน้าทีมครับ

62
00:06:03,447 --> 00:06:05,324
ผมขอเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็พอ

63
00:06:06,241 --> 00:06:07,826
คิมมยองจุน ชเวโรฮี แล้วก็...

64
00:06:09,161 --> 00:06:10,245
ฆาตกร

65
00:06:11,413 --> 00:06:13,040
ผมจะจับมาให้ได้ครับ

66
00:06:13,916 --> 00:06:14,750
นะครับ

67
00:06:19,755 --> 00:06:21,715
ฉันซื้อเวลาให้ได้แค่สองวันเท่านั้น

68
00:06:22,674 --> 00:06:24,802
นานกว่านั้นไม่ได้แล้ว

69
00:06:30,182 --> 00:06:31,141
สองวันนะครับ

70
00:06:33,018 --> 00:06:33,936
สองวัน

71
00:06:36,522 --> 00:06:39,733
(ชเวจินแท โซจินยู
คิมมยองจุน ชเวโรฮี)

72
00:06:45,030 --> 00:06:45,989
- จูฮยอก
- ครับ

73
00:06:46,073 --> 00:06:46,990
- ไปกันเถอะ
- ครับ

74
00:06:48,700 --> 00:06:50,410
รุ่นพี่ เดี๋ยวผมมานะครับ

75
00:06:51,036 --> 00:06:53,497
- จะไปไหน
- บ้านเด็กกำพร้าที่คิมมยองจุนโตมาครับ

76
00:06:54,957 --> 00:06:55,916
ไปกับจูฮยอกเหรอ

77
00:06:56,208 --> 00:06:57,584
ไม่ต้องหรอก ไปกับฉันนี่แหละ

78
00:06:57,876 --> 00:07:00,170
พักสักหน่อยเถอะครับ พวกผมไปเองก็ได้

79
00:07:00,671 --> 00:07:02,047
ฉันหลับในรถก็ได้

80
00:07:03,966 --> 00:07:05,592
จูฮยอก เดี๋ยวฉันไปกับรุ่นพี่นะ

81
00:07:07,636 --> 00:07:11,056
ดร.ชเวจินแท
ทำการวิจัยเกี่ยวกับสมองเด็กค่ะ

82
00:07:11,390 --> 00:07:14,143
การวิจัยนั้น
เริ่มทำมาตั้งแต่รุ่นพ่อเขาแล้ว

83
00:07:16,603 --> 00:07:17,771
บ้านพักแห่งนี้

84
00:07:18,272 --> 00:07:20,732
ก็เป็นเหมือนป้อมปราการ
ที่เขามาตั้งแต่สมัยคุณพ่อยังอยู่

85
00:07:22,234 --> 00:07:23,277
อ๋อ

86
00:07:23,652 --> 00:07:26,488
ว่าแต่ การวิจัยสมองที่ว่า...

87
00:07:27,531 --> 00:07:29,533
โดยทั่วไป สมองของมนุษย์เรา

88
00:07:30,159 --> 00:07:33,495
จะเติบโตและพัฒนาตามธรรมชาติ
จนถึงอายุ 20 ปีค่ะ

89
00:07:34,079 --> 00:07:36,290
มันก็คือการทดลอง
เกี่ยวกับการเติบโตของสมองนั่นแหละ

90
00:07:37,166 --> 00:07:41,378
การทดลองเพื่อขยายการทำงานทั้งหมด
ของสมองมนุษย์ด้วยเทคโนโลยีทางการแพทย์

91
00:07:41,879 --> 00:07:43,547
คือสิ่งที่เราทดลองกับโรฮีอยู่ค่ะ

92
00:07:44,715 --> 00:07:48,719
โรฮีมีไอคิว 200 ซึ่งเป็นระดับสูงสุด
ที่ระบบสามารถตรวจสอบได้

93
00:07:49,803 --> 00:07:52,639
แต่ว่า สมองของแกแสดงให้เห็น
ถึงการพัฒนาที่เหนือกว่านั้นค่ะ

94
00:07:56,643 --> 00:07:58,979
ความสามารถในการจดจำ
ที่ได้เห็นครั้งหนึ่งแล้วจะไม่มีวันลืม

95
00:07:59,771 --> 00:08:01,982
รวมถึงความสามารถด้านประสาทสัมผัส
และการประยุกต์ใช้

96
00:08:02,941 --> 00:08:06,737
โรฮีคือเด็กอัจฉริยะ
ที่อยู่ในกลุ่มท็อป 0.01 เปอร์เซ็นต์

97
00:08:20,167 --> 00:08:21,210
ยินดีด้วย

98
00:08:21,793 --> 00:08:22,920
วันนี้ก็คะแนนเต็มเหมือนเดิม

99
00:08:27,299 --> 00:08:29,885
(สีดำ: โรฮี
สีขาว: เอไอ)

100
00:08:41,688 --> 00:08:42,773
รุกฆาต

101
00:08:46,610 --> 00:08:47,778
(จบเกม
โรฮีชนะ)

102
00:08:53,659 --> 00:08:54,910
หัว

103
00:08:57,246 --> 00:08:58,163
เอาต์

104
00:08:58,497 --> 00:09:01,500
แล้วดร.ชเวก็ถูกฆาตกรรม
ระหว่างกำลังดำเนินโครงการอยู่

105
00:09:02,876 --> 00:09:05,003
แต่การวิจัยนี้จะหยุดลงไม่ได้ค่ะ

106
00:09:05,254 --> 00:09:06,588
และมันก็ไม่ควรหยุดด้วย

107
00:09:07,547 --> 00:09:11,051
ความหวังของผู้คนมากมาย
ที่ได้มาจากการเฝ้ามองโรฮีเติบโต

108
00:09:11,885 --> 00:09:13,387
เราจะไปทำลายมันไม่ได้ค่ะ

109
00:09:14,429 --> 00:09:16,932
ที่จะบอกก็คือตอนนี้
มันไม่ใช่เรื่องของโรฮีคนเดียวแล้ว

110
00:09:29,361 --> 00:09:30,946
ได้ยินมาว่าลูกคุณป่วย

111
00:09:33,282 --> 00:09:34,658
ลูกของคุณคิมมยองจุน

112
00:09:34,992 --> 00:09:37,119
เราจะให้ความช่วยเหลือ
อย่างเต็มที่เองค่ะ

113
00:09:38,161 --> 00:09:41,456
ทั้งการผ่าตัดและพักฟื้น
รวมถึงการศึกษาและทุกอย่างหลังจากนั้น

114
00:09:42,457 --> 00:09:45,502
เราจะดูแลเรื่องความปลอดภัย
และอนาคตของเด็กให้ค่ะ

115
00:09:46,545 --> 00:09:48,964
แปลว่าค่ารักษาพยาบาลของฮีแอ
ก็เป็นฝีมือคุณ...

116
00:09:52,009 --> 00:09:52,968
อ๋อ

117
00:09:54,636 --> 00:09:58,056
ว่าแต่ ทำไมคุณถึงพาผมมาที่นี่

118
00:09:58,724 --> 00:10:00,767
แทนที่จะจับส่งตำรวจล่ะครับ

119
00:10:03,645 --> 00:10:06,231
เราก็ตั้งใจจะพาโรฮีมาคนเดียวค่ะ

120
00:10:06,940 --> 00:10:09,359
แต่ได้ยินว่าคุณปกป้องแกจนถึงที่สุด

121
00:10:11,903 --> 00:10:15,073
เหมือนโรฮีเองก็เชื่อใจคุณมากด้วย

122
00:10:17,367 --> 00:10:18,410
แต่ว่า

123
00:10:19,494 --> 00:10:21,705
พวกเราต้องทำการทดลองต่อ

124
00:10:22,497 --> 00:10:24,958
เลยไม่อยากให้โรฮีมีอารมณ์ไม่มั่นคงค่ะ

125
00:10:27,377 --> 00:10:29,046
คุณจะได้จากกับแกอย่างงดงาม

126
00:10:29,713 --> 00:10:31,590
และหายตัวไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง
บนโลกใบนี้

127
00:10:32,716 --> 00:10:34,843
จนกว่าคุณจะหายไป
จากความทรงจำของผู้คน...

128
00:10:34,926 --> 00:10:35,886
โทษนะครับ

129
00:10:37,095 --> 00:10:38,263
หายตัวไปเหรอครับ

130
00:10:38,638 --> 00:10:39,806
หายไปไหนครับ

131
00:10:56,281 --> 00:10:57,824
ผมเห็นข่าวแล้ว

132
00:10:58,450 --> 00:10:59,659
ตกใจเลยครับ

133
00:11:00,118 --> 00:11:01,661
เขาไม่ใช่คนแบบนั้นเลย

134
00:11:02,079 --> 00:11:04,206
ช่วงนี้เขาติดต่อมาบ้างไหมครับ

135
00:11:05,123 --> 00:11:07,417
ครั้งสุดท้ายที่เขาติดต่อมา

136
00:11:07,751 --> 00:11:10,128
น่าจะเป็นประมาณหนึ่งปีก่อนครับ

137
00:11:10,337 --> 00:11:13,423
เขาโทรมาปรับทุกข์ บอกว่าลูกไม่สบาย

138
00:11:13,715 --> 00:11:16,134
ผมก็เลยโอนเงินไปให้นิดหน่อยครับ

139
00:11:17,219 --> 00:11:19,679
หลังจากนั้น เขาก็ไม่โทรมาอีกเลย

140
00:11:21,098 --> 00:11:22,808
เขาเป็นคนจิตใจดี

141
00:11:23,141 --> 00:11:25,435
ไม่ใช่คนที่จะกล้าทำอะไรไร้ยางอายนะ

142
00:11:27,771 --> 00:11:30,857
เห็นว่าสมัยที่คุณคิมมยองจุน
เรียนม.ปลาย

143
00:11:30,941 --> 00:11:32,359
เขามีประวัติอาชญากรรมด้วยครับ

144
00:11:36,113 --> 00:11:39,908
เรื่องมันผ่านมา 20 ปีแล้วครับ

145
00:11:46,123 --> 00:11:47,958
(การคัดตัวทีมชาติ ปี 2001 ครั้งที่ 2)

146
00:11:48,250 --> 00:11:49,793
สู้เขา

147
00:11:56,675 --> 00:11:57,676
หยุด

148
00:12:03,515 --> 00:12:05,517
คนที่ช็อก
จากอุบัติเหตุครั้งนั้นมากที่สุด

149
00:12:06,476 --> 00:12:07,853
ก็คือมยองจุนครับ

150
00:12:12,566 --> 00:12:14,067
ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่

151
00:12:16,570 --> 00:12:18,029
ยังไงก็มีคนตายนี่ครับ

152
00:12:22,993 --> 00:12:24,828
ผมจะรับการลงโทษครับ คุณพ่อ

153
00:12:30,000 --> 00:12:37,007
(เรือนจำยองอิน)

154
00:12:48,685 --> 00:12:50,437
หลังได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ

155
00:12:51,605 --> 00:12:53,607
เขาก็ไม่กลับมา
ที่บ้านเด็กกำพร้าอีกครับ

156
00:12:53,690 --> 00:12:58,487
(เริ่มต้นชีวิตใหม่
ความหวังเริ่มต้นจากที่นี่)

157
00:13:00,655 --> 00:13:02,574
ผมได้ยินมาว่า
เขาตั้งใจใช้ชีวิตเต็มที่ครับ

158
00:13:03,825 --> 00:13:06,411
เขาแต่งงานกับฮเยอึนและมีลูก

159
00:13:06,495 --> 00:13:08,497
ผมก็นึกว่าเขาอยู่ดีมีสุข

160
00:13:09,164 --> 00:13:10,457
แต่ดันเกิดเรื่องแบบนี้

161
00:13:10,874 --> 00:13:11,917
ฮเยอึนเหรอครับ

162
00:13:12,209 --> 00:13:15,128
คุณรู้จักภรรยา
ของคุณคิมมยองจุนดีหรือเปล่าครับ

163
00:13:15,462 --> 00:13:16,296
ครับ

164
00:13:17,380 --> 00:13:20,967
เธอเป็นเพื่อนกับมยองจุน
ตั้งแต่สมัยอยู่บ้านเด็กกำพร้าแล้ว

165
00:13:27,182 --> 00:13:30,352
คุณซอฮเยอึนจะอยู่ที่ไหนนะครับ
เกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้แล้ว

166
00:13:32,437 --> 00:13:35,607
ในรถคันที่คิมมยองจุนเผา
มีมือถือใช้แล้วทิ้งอยู่ใช่ไหม

167
00:13:35,690 --> 00:13:36,650
ครับ

168
00:13:37,776 --> 00:13:40,028
บันทึกการโทรในเครื่อง
มีเบอร์ผอ.ชเวจินแท

169
00:13:40,111 --> 00:13:42,113
กับเบอร์มือถือใช้แล้วทิ้งอีกเครื่องไง

170
00:13:43,240 --> 00:13:44,366
ซอฮเยอึนหรือเปล่าครับ

171
00:13:44,783 --> 00:13:45,909
ก็อาจจะเป็นไปได้

172
00:13:47,702 --> 00:13:50,539
ภรรยาที่หายตัวไป
ปรากฏตัวพร้อมมือถือใช้แล้วทิ้งเหรอ

173
00:13:50,997 --> 00:13:52,415
ผมจะลองตามหาซอฮเยอึนก่อนครับ

174
00:13:52,499 --> 00:13:53,458
โอเค

175
00:13:53,917 --> 00:13:55,710
เฮ้อ คดีนี้มันซับซ้อนจริงๆ

176
00:13:57,212 --> 00:13:58,129
ว่า

177
00:13:58,964 --> 00:13:59,839
จริงเหรอ

178
00:14:00,215 --> 00:14:01,174
ส่งที่อยู่มา

179
00:14:02,551 --> 00:14:05,595
เจอตัวพยาบาลที่เคยทำงานในโรงพยาบาล
ของชเวดงออกเมื่อ 30 ปีก่อนแล้วครับ

180
00:14:06,221 --> 00:14:07,222
ไปกันเถอะ

181
00:14:07,514 --> 00:14:08,348
ครับ

182
00:14:48,888 --> 00:14:51,099
โรฮีเรียนรู้วิธีอ่านโน้ตเพลง

183
00:14:51,975 --> 00:14:53,768
และความสัมพันธ์
ระหว่างโน้ตเพลงกับคีย์บอร์ด

184
00:14:54,811 --> 00:14:56,771
แกเรียนทุกอย่างด้วยตัวเอง

185
00:14:57,814 --> 00:15:00,275
ตอนนี้ไม่ว่าเพลงอะไร
แกก็เล่นได้ทั้งนั้นค่ะ

186
00:15:12,746 --> 00:15:13,663
นั่งสิคะ

187
00:15:19,002 --> 00:15:22,005
นี่คือที่ที่นักลงทุนจะเข้ามานั่ง
เวลามาสังเกตการณ์ค่ะ

188
00:15:22,964 --> 00:15:25,925
เวลาที่พวกเขาอยากเห็น
กระบวนการการเติบโตของโรฮี

189
00:15:26,384 --> 00:15:28,678
ดร.ชเวก็จะทำการทดลองแบบเปิดที่นี่

190
00:16:21,731 --> 00:16:23,983
โห ให้ตายสิ

191
00:16:28,863 --> 00:16:29,906
ทำไมไม่กิน

192
00:16:30,490 --> 00:16:32,200
ไม่เห็นมีอะไรน่ากินเลย

193
00:16:32,701 --> 00:16:35,829
นี่ ทุกอย่างในนี้ดูน่ากินทั้งนั้น
จริงๆ เลยเชียว

194
00:16:40,792 --> 00:16:42,085
ลุงทำของอร่อยให้เอาไหม

195
00:16:50,301 --> 00:16:51,344
เอาล่ะ

196
00:16:57,559 --> 00:16:59,102
เรียบร้อย

197
00:17:01,104 --> 00:17:02,313
แต่นแต๊น

198
00:17:02,397 --> 00:17:03,898
แป้งทอดมาแล้ว

199
00:17:05,108 --> 00:17:06,693
หนูว่าหนูเคยบอกแล้วนะ

200
00:17:07,110 --> 00:17:09,738
ว่าอย่าเอาของน่ารังเกียจนี่
มาให้หนูเห็นอีก

201
00:17:09,821 --> 00:17:12,490
นี่ แป้งมันยังดีๆ ยังไม่หมดอายุนะ

202
00:17:12,574 --> 00:17:13,867
รอก่อนเถอะน่า

203
00:17:14,993 --> 00:17:16,161
เอาล่ะ

204
00:17:17,787 --> 00:17:19,205
ทำแบบนี้

205
00:17:19,706 --> 00:17:21,958
แล้ววางแบบนี้ อันนี้ด้วย

206
00:17:22,584 --> 00:17:23,793
แล้วก็นี่ด้วย

207
00:17:24,210 --> 00:17:25,336
อะ ลองชิมดู

208
00:17:26,463 --> 00:17:27,589
นี่มันอะไร

209
00:17:31,885 --> 00:17:33,011
อร่อยใช่ไหมล่ะ

210
00:17:36,347 --> 00:17:38,516
ก็ พอใช้ได้

211
00:17:40,560 --> 00:17:41,561
เห็นไหมล่ะ

212
00:17:46,107 --> 00:17:47,400
...สำหรับของขวัญบอกลา

213
00:17:52,030 --> 00:17:53,698
หนูดูออกหมดแล้วว่าลุงจะไป

214
00:17:58,036 --> 00:17:59,579
ไม่จำเป็นต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก

215
00:18:01,039 --> 00:18:02,749
หนูว่ามันก็ไม่แปลกอะไร

216
00:18:04,501 --> 00:18:05,502
ขอโทษนะ

217
00:18:07,921 --> 00:18:08,963
เรื่องอะไร

218
00:18:09,714 --> 00:18:10,757
ก็แค่...

219
00:18:11,883 --> 00:18:13,468
รู้สึกเหมือนลุงเป็นคนทำลายหนู

220
00:18:14,928 --> 00:18:15,929
ตลกแล้ว

221
00:18:17,055 --> 00:18:19,307
หนูเป็นเศรษฐี แถมฉลาดอีก

222
00:18:19,891 --> 00:18:21,392
ใครทำลายใครกัน

223
00:18:22,685 --> 00:18:25,230
แปลว่าตอนนี้ หนูจำทุกอย่างได้แล้วเหรอ

224
00:18:27,065 --> 00:18:28,066
ส่วนใหญ่

225
00:18:29,317 --> 00:18:31,861
แต่ว่าจำวันสำคัญวันนั้นไม่ได้

226
00:18:34,697 --> 00:18:36,199
แต่มันก็ไม่สำคัญหรอก

227
00:18:38,827 --> 00:18:40,036
ตอนนี้หนู...

228
00:18:42,413 --> 00:18:45,375
ไม่อยากตามหาฆาตกร
ที่ฆ่าพ่อแม่แล้วด้วยซ้ำ

229
00:18:48,378 --> 00:18:49,462
ตลกใช่ไหมล่ะ

230
00:18:53,675 --> 00:18:56,636
ตอนที่จำอะไรไม่ได้
หนูยังอยากตามหาและแก้แค้นอยู่เลย

231
00:18:59,556 --> 00:19:01,599
แต่พอความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่กลับมา

232
00:19:03,184 --> 00:19:04,644
ความรู้สึกนั้นก็หายไป

233
00:19:22,704 --> 00:19:24,205
- รุ่นพี่ครับ
- ว่า

234
00:19:25,748 --> 00:19:28,376
ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ

235
00:19:29,043 --> 00:19:32,922
โห พอแกถามลองเชิงแบบนี้
ฉันกลัวขึ้นมาเลยว่ะ

236
00:19:34,674 --> 00:19:36,926
- ตอนที่เราไปโซลคราวก่อนน่ะครับ
- อือ

237
00:19:37,260 --> 00:19:41,055
เหมือนพวกสายสืบภูมิภาค
จะรู้จักกับรุ่นพี่พัคเลย

238
00:19:41,139 --> 00:19:42,140
ฟังนะ

239
00:19:42,724 --> 00:19:44,851
รุ่นพี่มาจากหน่วยสืบสวนภูมิภาคไง

240
00:19:44,934 --> 00:19:45,852
ครับ

241
00:19:46,102 --> 00:19:47,562
เขาจากกันด้วยไม่ดีน่ะสิ

242
00:19:48,855 --> 00:19:50,481
รุ่นพี่แกเด็ดเดี่ยวมาก

243
00:19:51,024 --> 00:19:52,567
แถมไม่มีหัวการเมืองอีก

244
00:19:52,817 --> 00:19:55,028
พอเจอความอยุติธรรมนิดหน่อย
ก็เลยปรี๊ดแตกน่ะสิ

245
00:19:58,364 --> 00:19:59,532
นี่ทำบ้าอะไรครับ

246
00:20:00,408 --> 00:20:01,409
ไม่เห็นเหรอวะ

247
00:20:02,076 --> 00:20:03,119
ก็ทำงานอยู่ไง

248
00:20:03,202 --> 00:20:05,079
คิมจินโฮอยู่ระหว่างการสืบสวนนะครับ

249
00:20:05,580 --> 00:20:07,957
พยานแวดล้อมถูกต้อง แถมมีพยานบุคคลอีก

250
00:20:08,041 --> 00:20:09,250
มียันคำให้การของเหยื่อ

251
00:20:09,334 --> 00:20:11,169
- แล้วจู่ๆ ทำไมเปลี่ยนผู้ต้องสงสัย
- เฮ้ย

252
00:20:12,462 --> 00:20:14,339
ก็มันมอบตัวนี่

253
00:20:14,797 --> 00:20:16,841
ผู้ต้องสงสัยมอบตัว
แล้วมันมีปัญหาตรงไหน

254
00:20:18,092 --> 00:20:20,637
เฮ้ย แกเป็นตัวปลอมใช่ไหม ฮะ
ใครสั่งแกมา

255
00:20:20,720 --> 00:20:22,096
ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวเถอะ

256
00:20:22,180 --> 00:20:24,057
คนที่บ้าไม่ใช่ฉันแต่เป็นแกต่างหาก

257
00:20:24,557 --> 00:20:25,725
นี่แกบ้าไปแล้วจริงๆ เหรอวะ

258
00:20:27,060 --> 00:20:29,228
ทำไมคิมจินโฮ
ถึงหลุดจากรายชื่อผู้ต้องสงสัยครับ

259
00:20:29,520 --> 00:20:32,148
เพราะเป็นลูกชายนายกเทศมนตรีเหรอ ฮะ

260
00:20:32,941 --> 00:20:34,484
มันรับประกัน
ว่าจะให้เลื่อนตำแหน่งหรือไง

261
00:20:34,567 --> 00:20:36,069
ไอ้เวรประสาทกลับนี่

262
00:20:37,153 --> 00:20:38,696
ไอ้เวรนี่มันอวดดีจริงๆ

263
00:20:38,780 --> 00:20:40,657
- เฮ้ย
- ให้ตายสิวะ

264
00:20:41,908 --> 00:20:42,951
ไอ้สารเลว

265
00:20:43,034 --> 00:20:45,161
- เฮ้ย ต่อยเลยสิ
- ก็มาสิวะ

266
00:20:45,244 --> 00:20:47,372
- บ้าเอ๊ย ไอ้สารเลว
- ไม่เอาๆ

267
00:20:47,664 --> 00:20:50,458
- เอ็งมานี่มา
- ฉันไม่ต่อยมันหรอกน่า

268
00:20:50,541 --> 00:20:51,793
- เฮ้ย
- เอ็งมานี่เลย

269
00:20:51,876 --> 00:20:53,086
- ไอ้เวรประสาทกลับเอ๊ย
- เฮ้ย

270
00:20:53,169 --> 00:20:54,379
- เฮ้ย
- ก็มาสิวะ

271
00:20:55,505 --> 00:21:02,512
(โรงแรมโรซีแอนด์คาเฟ่)

272
00:21:37,547 --> 00:21:41,843
เราจะขออัดเสียงบทสนทนาสักหน่อย
ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ

273
00:21:41,926 --> 00:21:42,802
ค่ะ

274
00:21:45,555 --> 00:21:46,556
เอ่อ

275
00:21:47,223 --> 00:21:49,851
มันเป็นเรื่องเมื่อ 30 ปีก่อน
คุณอาจจำไม่ค่อยได้แล้วก็ได้ครับ

276
00:21:49,934 --> 00:21:51,811
ช่วยตอบเฉพาะส่วนที่จำได้ก็พอ

277
00:21:52,812 --> 00:21:54,105
จำได้สิคะ

278
00:21:54,397 --> 00:21:56,315
เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่จะเจอได้ง่ายๆ

279
00:22:07,243 --> 00:22:08,703
เล่าตามสบายได้เลยครับ

280
00:22:08,911 --> 00:22:11,372
ผอ.ชเวดงออกที่เกี่ยวข้อง
ก็เสียชีวิตไปแล้ว

281
00:22:11,622 --> 00:22:14,751
แถมเป็นคดีที่สิ้นสุดอายุความแล้ว
ดำเนินคดีไม่ได้หรอกครับ

282
00:22:15,251 --> 00:22:16,586
มันเป็นภาวะคลอดยากค่ะ

283
00:22:18,046 --> 00:22:19,964
เราผ่าตัดแล้วแต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มาก

284
00:22:22,341 --> 00:22:25,553
อันที่จริง คนที่ทำการผ่าตัดในวันนั้น

285
00:22:26,929 --> 00:22:28,389
ไม่ใช่ผอ.ค่ะ

286
00:22:29,015 --> 00:22:29,974
อะไรนะครับ

287
00:22:31,100 --> 00:22:32,226
งั้นใครล่ะ

288
00:22:32,310 --> 00:22:35,104
วันนั้นผอ.ท่านก็ยุ่งเหมือนทุกวัน

289
00:22:35,772 --> 00:22:37,565
แพทย์ที่ไม่มีใบประกอบเลยเข้าผ่าตัด

290
00:22:38,024 --> 00:22:39,776
แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นค่ะ

291
00:22:40,318 --> 00:22:44,363
เอ่อ ก็แปลว่าภรรยา
และลูกของคุณพัคชอลวอน

292
00:22:44,447 --> 00:22:46,866
เสียชีวิตเพราะแพทย์ที่ไม่มีใบประกอบ
ไม่ใช่ผอ.ชเวดงออก

293
00:22:47,075 --> 00:22:49,577
เขาก็เลยเคียดแค้น
แล้วมาหาที่โรงพยาบาลสินะครับ

294
00:22:52,914 --> 00:22:53,998
ค่ะ

295
00:22:54,082 --> 00:22:56,793
แต่ได้ยินว่าไกล่เกลี่ยกันได้นะครับ
แถมใช้เวลาไม่นานด้วย

296
00:22:59,337 --> 00:23:01,464
เหยื่อในวันนั้นคือเด็กอีกคนค่ะ

297
00:23:13,518 --> 00:23:14,977
ลูกของผอ.

298
00:23:15,937 --> 00:23:17,105
ได้รับบาดเจ็บ

299
00:23:17,605 --> 00:23:20,066
พวกเราก็คิดว่า
ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ค่ะ

300
00:23:23,861 --> 00:23:24,904
แต่ว่า

301
00:23:25,238 --> 00:23:29,700
ไม่รู้ผอ.บรรลุข้อตกลงแบบไหน

302
00:23:29,784 --> 00:23:30,868
แต่เรื่องมันเงียบไปค่ะ

303
00:23:31,202 --> 00:23:33,788
ผอ.ก็มารักษาคนไข้ตามปกติ

304
00:23:34,330 --> 00:23:37,667
แล้วก็ไม่พาลูกสาว
มาที่โรงพยาบาลอีกเลยค่ะ

305
00:23:37,917 --> 00:23:39,794
โอ๊ะ ลูกชายนะครับ

306
00:23:41,045 --> 00:23:42,004
คะ

307
00:23:42,213 --> 00:23:46,050
ลูกของผอ.ชเวดงออกไม่ใช่ลูกสาว
เขามีลูกชายคนเดียวครับ

308
00:23:46,425 --> 00:23:49,220
เห็นในข่าวใช่ไหมครับ
ผอ.ในคดีฆาตกรรมเมืองยองอิน

309
00:23:50,096 --> 00:23:52,306
อ๋อ คนนั้นเขาคือลูกงั้นเหรอ...

310
00:23:53,975 --> 00:23:55,685
เอาล่ะ สรุปก็คือ

311
00:23:56,060 --> 00:23:58,646
คุณพัคชอลวอนทำให้คุณชเวจินแทบาดเจ็บ

312
00:23:59,063 --> 00:24:02,400
ก็เลยยอมความเรื่องการตาย
ของภรรยาและลูก แบบนี้เหรอครับ

313
00:24:04,902 --> 00:24:05,903
ค่ะ

314
00:24:09,448 --> 00:24:11,200
ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะครับ
เราขอตัวครับ

315
00:24:15,037 --> 00:24:16,289
โทษนะคะ แต่ว่า

316
00:24:17,874 --> 00:24:19,167
แกเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆ ค่ะ

317
00:24:20,001 --> 00:24:20,877
อะไรนะครับ

318
00:24:20,960 --> 00:24:24,338
ฉันคิดว่าเรื่องมันนานแล้ว
ความทรงจำคงเลอะเลือน แต่ไม่ใช่ค่ะ

319
00:24:24,422 --> 00:24:27,508
ตอนแกมาเล่นที่โรงพยาบาล
ฉันยังเคยถักเปียให้อยู่เลย

320
00:24:27,592 --> 00:24:28,801
แกเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆ

321
00:24:32,597 --> 00:24:34,724
(สถานีตำรวจยองอิน)

322
00:24:38,102 --> 00:24:39,729
ไม่เห็นมีรอยแผลเป็นที่คอเลยนะ

323
00:24:42,773 --> 00:24:44,817
ไม่ใช่ว่าพยาบาลคนนั้น
เข้าใจอะไรผิดไปเหรอครับ

324
00:24:45,568 --> 00:24:47,904
จะว่าจำสับสนมันก็เกินไปไหม

325
00:24:48,112 --> 00:24:49,363
นี่เปลี่ยนเพศเด็กเลยนะ

326
00:24:53,826 --> 00:24:55,328
- ไปเช็กมาแล้วเหรอ
- ครับ

327
00:24:55,620 --> 00:24:58,206
เขาว่ามันเป็นข้อมูล 30 ปีก่อน
เลยไม่เหลือบันทึกอะไรแล้ว

328
00:24:58,289 --> 00:25:01,584
แต่ว่าผอ.ชเวดงออกจดชื่อชเวจินแท
ในทะเบียนครอบครัวตอนปี 1995 ครับ

329
00:25:01,834 --> 00:25:02,877
ปี 1995 เหรอ

330
00:25:03,961 --> 00:25:05,171
ปี 1995 นี่...

331
00:25:05,880 --> 00:25:08,507
สองปีหลังเกิดเหตุพัคชอลวอน
ถือมีดอาละวาดเหรอ

332
00:25:08,591 --> 00:25:11,636
จดชื่อในทะเบียนครอบครัว
หลังรับอุปการะสองปีเหรอ

333
00:25:11,719 --> 00:25:12,595
อย่างอื่นล่ะ

334
00:25:13,554 --> 00:25:16,098
หลังจากนั้นมาก็ไม่มีอุบัติเหตุ
ทางการแพทย์อีกเลยครับ

335
00:25:16,182 --> 00:25:19,060
อ้อ แล้วผมก็ตรวจสอบตำแหน่ง
ของคุณซอฮเยอึนในวันเกิดเหตุมาแล้ว

336
00:25:19,352 --> 00:25:21,312
เธอเข้าร่วมการทดลองทางคลินิก
ที่แผนกโรคติดเชื้อ

337
00:25:21,395 --> 00:25:22,688
โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฮันกุก

338
00:25:22,772 --> 00:25:23,814
การทดลองทางคลินิกเหรอ

339
00:25:23,898 --> 00:25:25,358
- ครับ
- ทดลองอะไร

340
00:25:26,567 --> 00:25:28,527
ผมไม่รู้ถึงขั้นนั้นครับ

341
00:25:28,611 --> 00:25:31,906
ทางโรงพยาบาลเขาไม่เปิดเผย
ข้อมูลส่วนตัวของคนไข้

342
00:25:44,502 --> 00:25:45,836
มีอะไรให้ช่วยคะ

343
00:25:45,920 --> 00:25:47,964
เด็กที่ชื่อคิมฮีแออยู่ห้องไหนคะ

344
00:25:48,673 --> 00:25:49,799
คุณเป็นใครคะ

345
00:25:51,467 --> 00:25:52,635
แม่ฮีแอค่ะ

346
00:26:33,301 --> 00:26:36,095
(5 มิถุนายน
กำหนดการผ่าตัด)

347
00:26:49,233 --> 00:26:50,192
เดี๋ยวๆ

348
00:26:50,943 --> 00:26:51,944
ขอล่ะ

349
00:27:00,286 --> 00:27:02,413
จะขี้แยเกินไปแล้วนะคะ

350
00:27:02,496 --> 00:27:05,499
ขี้แยอะไรกันครับ ผมถูกแทงมานะ

351
00:27:06,542 --> 00:27:08,252
แกน่ะ ระวังตัวไว้เลย

352
00:27:08,336 --> 00:27:11,339
ถ้าทำแบบนั้นอีกละก็
เรื่องไม่จบแค่นี้แน่

353
00:27:14,050 --> 00:27:15,509
ไม่เห็นต้องอาฆาตกันเลยนี่คะ

354
00:27:15,843 --> 00:27:17,595
ตอนนี้เรื่องน่าจะจบลงด้วยดีแล้วนะ

355
00:27:19,805 --> 00:27:20,848
ขอบคุณครับ

356
00:27:21,432 --> 00:27:22,433
ค่ะ

357
00:27:33,235 --> 00:27:34,195
ทำไร

358
00:27:37,615 --> 00:27:39,575
โอ้ ภาษาอังกฤษเหรอ

359
00:27:40,076 --> 00:27:41,410
ภาษารัสเซียเหอะ

360
00:27:41,827 --> 00:27:43,287
อะไรอ่านไม่ออกก็ว่าภาษาอังกฤษหมด

361
00:27:45,456 --> 00:27:46,540
ภาษารัสเซียเหรอ

362
00:27:52,671 --> 00:27:53,506
สนุกไหม

363
00:27:54,340 --> 00:27:55,925
ใช้ชีวิตเอาสนุกอย่างเดียวเหรอ

364
00:27:56,759 --> 00:27:59,387
บางครั้งเราก็จะเจอความหมาย
ในสิ่งที่ไร้ความหมายนะ

365
00:28:00,721 --> 00:28:03,015
ถ้าเบื่อก็ไปอ่านไอ้นั่นไป
ไม่ต้องมากวนหนู

366
00:28:03,474 --> 00:28:06,394
- หือ
- อ้อ แต่จะอ่านรู้เรื่องไหมนะ

367
00:28:08,896 --> 00:28:09,814
อะไรวะเนี่ย

368
00:28:10,189 --> 00:28:11,315
มีแต่ตัวหนังสือยึกยือ

369
00:28:13,234 --> 00:28:15,945
โอ้โฮ อากาศออกจะดี

370
00:28:17,071 --> 00:28:18,364
ไปข้างนอกกันเถอะ นะ

371
00:28:18,447 --> 00:28:20,282
เห็นทะเลแบบนั้นแล้ว
หนูไม่อยากโดดลงน้ำเหรอ

372
00:28:20,366 --> 00:28:21,867
หนูไม่สนหรอก

373
00:28:22,743 --> 00:28:25,454
เวลามาที่นี่
หนูไม่เคยออกนอกบ้านอยู่แล้ว

374
00:28:25,746 --> 00:28:28,040
โธ่ อะไรกัน เวลามาที่แบบนี้

375
00:28:28,124 --> 00:28:31,544
เราต้องเอาเท้าจุ่มน้ำทะเล ไปตกปลา
เก็บหอยบ้างอะไรบ้างสิ

376
00:28:33,379 --> 00:28:34,422
ออกไปกันเถอะน่า

377
00:28:34,505 --> 00:28:35,923
ไปเอาเท้าจุ่มน้ำทะเลก็ยังดี

378
00:28:36,006 --> 00:28:37,591
จะเอาเท้าไปจุ่มน้ำทะเลเพื่อ

379
00:28:37,675 --> 00:28:39,844
ถ้าอยากอาบน้ำก็ไปอาบในห้องน้ำนู่น

380
00:28:40,094 --> 00:28:41,429
เฮ้อ ให้ตายสิ

381
00:28:41,762 --> 00:28:44,765
ไปกันเถอะน่า จริงๆ เลยเชียว

382
00:28:44,849 --> 00:28:47,184
เวลามาที่แบบนี้เราต้องออกไปข้างนอกสิ
ปะ เร็วเข้า

383
00:28:47,268 --> 00:28:50,604
ไปกันเถอะๆ

384
00:29:31,312 --> 00:29:33,189
โอ้โฮ ดีจังเลย

385
00:29:33,647 --> 00:29:36,066
เป็นไง ได้เห็นทะเลใกล้ๆ แล้ว
รู้สึกดีใช่ไหมล่ะ

386
00:29:36,525 --> 00:29:37,651
จริงด้วยแฮะ

387
00:29:39,278 --> 00:29:41,906
หนูเพิ่งเคยสัมผัสน้ำทะเล
เป็นครั้งแรกเลย

388
00:29:46,160 --> 00:29:48,329
ปกติหนูไม่ชอบน้ำเย็นเลย

389
00:29:49,580 --> 00:29:51,165
แต่เหมือนจะเริ่มชอบขึ้นมาแล้วล่ะ

390
00:29:56,003 --> 00:29:57,046
เอาล่ะ

391
00:30:49,348 --> 00:30:50,641
อย่างน้อยก็โล่งใจนะ

392
00:30:51,267 --> 00:30:52,685
ลุงอาจจะไม่ได้รู้อะไรมาก

393
00:30:53,394 --> 00:30:54,812
แต่เหมือนทุกคนที่นี่

394
00:30:55,271 --> 00:30:57,189
จะเห็นแก่หนูและห่วงใยหนูอยู่

395
00:30:59,149 --> 00:31:00,943
มองโลกง่ายจังเลยนะ

396
00:31:02,194 --> 00:31:04,405
โลกนี้มีน้ำใจ
ที่ไร้จุดประสงค์ที่ไหนล่ะ

397
00:31:05,114 --> 00:31:07,199
ทุกคนก็ทำ
เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้นแหละ

398
00:31:09,285 --> 00:31:10,953
หนูอายุเท่าไรกันแน่เนี่ย

399
00:31:11,036 --> 00:31:13,330
มันเป็นเรื่องของความรอบรู้
ไม่ใช่ประสบการณ์

400
00:31:14,790 --> 00:31:18,460
ลูกสาวของดร.โมอึนซอน
มีภาวะบกพร่องทางพัฒนาการ

401
00:31:19,795 --> 00:31:23,257
เขาให้ความสนใจงานวิจัยนี้
ตั้งแต่พ่อหนูเริ่มทำใหม่ๆ แล้ว

402
00:31:23,632 --> 00:31:25,009
จริงเหรอ

403
00:31:25,426 --> 00:31:27,469
ถ้าหนูเป็นคนที่
ไม่มีประโยชน์ต่อการวิจัย

404
00:31:27,845 --> 00:31:29,763
หนูก็จะไม่มีความหมายอะไร
ต่อผู้หญิงคนนั้น

405
00:31:31,223 --> 00:31:32,683
ทั้งลุงและหนู

406
00:31:33,726 --> 00:31:35,978
จะกลายเป็นสิ่งไร้ค่าในชั่วพริบตา

407
00:31:43,444 --> 00:31:45,362
ถ้าเป็นลุงจะทำยังไงเหรอ

408
00:31:46,530 --> 00:31:47,531
เรื่องอะไร

409
00:31:48,365 --> 00:31:49,992
ลุงจะเล่าความจริงทุกอย่าง

410
00:31:51,160 --> 00:31:53,120
ให้หนูที่สูญเสียความทรงจำฟังไหม

411
00:31:56,957 --> 00:31:59,376
ว่าหนูเป็นเด็กที่ถูกทารุณกรรม
ด้วยการทดลองของพ่อ

412
00:32:01,295 --> 00:32:04,048
ว่าหนูเป็นเด็กที่
ไม่ได้รับความรักจากพ่อแม่

413
00:32:05,424 --> 00:32:06,675
เป็นลุงจะบอกไหม

414
00:32:12,097 --> 00:32:14,099
ถ้าหนูสูญเสียความทรงจำไปอีกครั้ง

415
00:32:16,602 --> 00:32:18,687
ไม่ต้องบอกอะไรหนูนะ

416
00:32:21,774 --> 00:32:23,901
ช่วยโกหกหนูไปเรื่อยๆ

417
00:32:26,028 --> 00:32:27,613
เหมือนที่ลุงบอกว่าเป็นพ่อหนูก็พอ

418
00:32:43,545 --> 00:32:45,714
ผู้อำนวยการจะเดินทางมาเกาหลี
ด้วยตัวเองครับ

419
00:32:47,716 --> 00:32:49,218
ท่านบอกให้จัดการให้เรียบร้อย
ก่อนหน้านั้น

420
00:32:49,635 --> 00:32:50,803
เรือล่ะคะ

421
00:32:51,136 --> 00:32:52,221
เตรียมพร้อมแล้วครับ

422
00:32:55,557 --> 00:32:56,767
เอาเป็นคืนนี้แล้วกัน

423
00:32:57,643 --> 00:32:59,603
รีบแยกออกจากกัน
โดยเร็วที่สุดจะดีกว่านะคะ

424
00:33:08,445 --> 00:33:09,571
นายช่างพัค

425
00:33:23,794 --> 00:33:25,587
ยังมีอะไรจะถามอีกเหรอครับ

426
00:33:25,671 --> 00:33:26,839
พวกเราไปเจอนางพยาบาล

427
00:33:27,131 --> 00:33:29,508
ที่ทำงานกับผอ.ชเวดงออก
เมื่อ 30 ปีก่อนมาครับ

428
00:33:31,176 --> 00:33:34,638
เราได้ยินเรื่องราวระหว่าง
ผอ.ชเวดงออกกับคุณมาหมดแล้วด้วย

429
00:33:44,148 --> 00:33:47,067
ผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ในวันเกิดเหตุไปหมดแล้วนะ

430
00:33:48,652 --> 00:33:50,529
ผมอยากรู้เรื่องเมื่อ 30 ปีก่อนน่ะครับ

431
00:33:51,280 --> 00:33:54,366
ได้ยินมาว่ามีดที่คุณพัคชอลวอน
ถือไปอาละวาดที่โรงพยาบาลวันนั้น

432
00:33:54,616 --> 00:33:56,785
ไปบาดโดนคอลูกผอ.เข้า

433
00:34:03,459 --> 00:34:04,460
เรื่องนั้น

434
00:34:05,711 --> 00:34:07,796
มันเกี่ยวอะไรกับคดีนี้ด้วยครับ

435
00:34:07,880 --> 00:34:09,298
เพราะเด็กคนนั้นตายไงครับ

436
00:34:16,472 --> 00:34:17,765
ผมไม่ได้เจตนาครับ

437
00:34:18,390 --> 00:34:21,018
ผมขาดสติ
เพราะเสียลูกและภรรยาไปพร้อมกัน

438
00:34:21,685 --> 00:34:23,270
มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดครับ

439
00:34:25,522 --> 00:34:27,274
พอดีผมต้องไปที่อื่น ขอตัวครับ

440
00:34:31,361 --> 00:34:32,738
เห็นว่าไกล่เกลี่ยกันได้นี่ครับ

441
00:34:34,156 --> 00:34:35,949
ที่คุณยอมไกล่เกลี่ยเร็วขนาดนั้น

442
00:34:36,241 --> 00:34:37,826
เพราะทำให้ลูก
ของผอ.ชเวดงออกบาดเจ็บเหรอ

443
00:34:44,166 --> 00:34:45,751
เพราะผมก็มีความผิดไงครับ

444
00:34:46,710 --> 00:34:49,171
ภรรยาและลูกของคุณเสียชีวิตไป

445
00:34:49,963 --> 00:34:51,256
แต่ว่าลูกชายของผอ.ชเวดงออก

446
00:34:51,757 --> 00:34:54,134
อยู่มา 30 ปีโดยไม่มีแผลเป็นที่คอ
แม้แต่นิดเดียวครับ

447
00:34:55,093 --> 00:34:57,262
แถมยังเจริญรุ่งเรือง
มีทั้งชื่อเสียงและเงินทอง

448
00:34:57,638 --> 00:34:59,181
แล้วมันผิดตรงไหนครับ

449
00:35:01,016 --> 00:35:02,142
เด็กคนนั้น

450
00:35:04,269 --> 00:35:05,854
ต้องอาภัพแบบผมถึงจะถูกต้องเหรอ

451
00:35:11,443 --> 00:35:12,444
ผมขอตัว

452
00:35:27,876 --> 00:35:30,379
เขาจำเป็นต้องฆ่า
ลูกชายคนนั้นด้วยเหรอครับ

453
00:35:30,838 --> 00:35:33,006
แถมยังเป็นเด็ก
ที่ตัวเองเคยทำให้บาดเจ็บอีก

454
00:35:34,424 --> 00:35:36,760
พยาบาลบอกว่าไม่ใช่ลูกชาย
แต่เป็นลูกสาวไง

455
00:35:38,220 --> 00:35:40,222
ทำไมมันน่าสับสนแบบนี้นะ

456
00:35:43,308 --> 00:35:44,476
เออ ว่ามา

457
00:35:44,560 --> 00:35:48,146
จองมัน เจอศพอยู่แถวละแวกบ้าน
ที่คิมมยองจุนเคยอยู่ว่ะ

458
00:35:56,989 --> 00:35:58,407
ครับ สวัสดีครับ

459
00:35:58,657 --> 00:35:59,825
- ทางนี้เลยครับ
- อือ

460
00:35:59,908 --> 00:36:01,493
ตอนมาคราวก่อนไม่เจอเหรอ

461
00:36:01,785 --> 00:36:04,246
ตอนตรวจสอบบริเวณโดยรอบคราวก่อน
ก็ไม่มีนะครับ

462
00:36:04,329 --> 00:36:05,998
น่าจะเกิดเหตุหลังจากนั้น

463
00:36:06,081 --> 00:36:07,457
- หลังจากนั้นเหรอ
- ครับ

464
00:36:07,541 --> 00:36:09,668
- เหยื่อเป็นใคร
- ระบุตัวตนไม่ได้ครับ

465
00:36:10,752 --> 00:36:12,796
มีร่องรอยการถูกมัดอยู่ตรงนี้ครับ

466
00:36:12,880 --> 00:36:14,381
ส่วนศพถูกพบตรงนี้

467
00:36:22,598 --> 00:36:23,640
อือ

468
00:36:23,932 --> 00:36:25,392
น่าจะเป็นคนเร่ร่อนแถวนี้

469
00:36:26,018 --> 00:36:28,478
เหมือนจะถูกมีดแทงที่ต้นขาข้างนี้

470
00:36:28,562 --> 00:36:30,814
แผลที่ถูกแทงดูเนี้ยบมากเลย

471
00:36:31,732 --> 00:36:33,942
อย่างกับเป็นฝีมือผู้เชี่ยวชาญงั้นแหละ

472
00:36:35,068 --> 00:36:36,278
จริงด้วยครับ

473
00:36:36,904 --> 00:36:40,407
ถ้าเขาขัดขืน
แผลไม่น่าจะเนี้ยบได้ขนาดนี้นะ

474
00:36:40,741 --> 00:36:42,993
อ้อ มีรอยถูกมัดด้วยนะครับ

475
00:36:50,125 --> 00:36:51,001
มาแล้วเหรอครับ

476
00:36:51,501 --> 00:36:53,295
- อือ
- ทางนี้ครับ

477
00:37:12,522 --> 00:37:14,775
เจเดนจะมาเกาหลีวันนี้ค่ะ

478
00:37:15,859 --> 00:37:17,611
เหมือนเขาจะมารับตัวโรฮีไปค่ะ

479
00:37:22,574 --> 00:37:24,952
โรฮีคือเด็กที่โตมา
ด้วยเงินลงทุนของเราค่ะ

480
00:37:25,160 --> 00:37:26,912
เราจะต้องปกป้องโรฮีไว้ให้ได้

481
00:37:27,788 --> 00:37:29,122
ได้โปรดช่วยฉันด้วยนะคะ

482
00:37:32,042 --> 00:37:33,210
เดี๋ยวโทรกลับไปใหม่นะคะ

483
00:37:37,047 --> 00:37:39,424
อ้าว เข้ามาได้ตามสบายเลยค่ะ

484
00:37:44,346 --> 00:37:45,806
ผมได้ยินว่าเป็นวันนี้ครับ

485
00:37:47,307 --> 00:37:51,228
เราเตรียมเส้นทางที่ปลอดภัย
ที่สุดไว้แล้ว อย่ากังวลไปเลยค่ะ

486
00:37:51,311 --> 00:37:52,396
ที่สำคัญกว่านั้นคือ

487
00:37:53,397 --> 00:37:55,857
ถ้าไปตอนนี้
ผมไม่รู้ว่าจะได้กลับมาตอนไหน

488
00:37:56,984 --> 00:37:58,986
อ้อ ลูกสาวคุณ

489
00:37:59,903 --> 00:38:00,946
ครับ คือว่า...

490
00:38:01,446 --> 00:38:02,656
ผมคิดถึงแก

491
00:38:03,365 --> 00:38:06,785
แล้วก็คิดว่าถ้าได้เจอแกก่อนไป
น่าจะเบาใจลงได้น่ะครับ

492
00:38:08,954 --> 00:38:11,790
คงไม่ง่ายเพราะตำรวจอยู่ที่นั่น

493
00:38:12,708 --> 00:38:13,959
แต่ฉันจะลองหาวิธีดูค่ะ

494
00:38:14,459 --> 00:38:15,502
จริงเหรอครับ

495
00:38:17,045 --> 00:38:18,380
ฉันบอกไปแล้วนี่คะ

496
00:38:18,797 --> 00:38:22,426
ว่าจะช่วยเหลือคุณคิมมยองจุน
และฮีแอลูกสาวคุณทุกอย่าง

497
00:38:22,634 --> 00:38:23,719
ขอบคุณนะครับ

498
00:38:24,428 --> 00:38:25,554
ขอบคุณจริงๆ ครับ

499
00:38:27,764 --> 00:38:29,683
- งั้นผมขอตัวนะครับ
- ค่ะ

500
00:38:30,142 --> 00:38:31,852
- ไม่ต้องกังวลไปนะคะ
- ครับ

501
00:38:31,935 --> 00:38:33,562
- ค่ะ
- ขอบคุณครับ

502
00:38:45,115 --> 00:38:46,408
ครับ ขอบคุณครับ

503
00:38:50,037 --> 00:38:52,664
สรุปว่าพบคราบเลือดเหยื่ออยู่บนเชือก
แต่ไม่เจอลายนิ้วมือเลยครับ

504
00:38:53,248 --> 00:38:54,541
กล้องวงจรปิดแถวนั้นล่ะ

505
00:38:54,624 --> 00:38:56,376
มันเป็นเขตพื้นที่รื้อถอน
เลยไม่มีกล้องวงจรปิด

506
00:38:56,460 --> 00:38:59,504
ลองถามพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นแล้ว
แต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องครับ

507
00:39:00,047 --> 00:39:02,382
เห็นว่ามีคนมาเก็บของเก่า
แถวนั้นเยอะมาก

508
00:39:14,019 --> 00:39:16,271
มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันไม่ได้บอกค่ะ

509
00:39:16,688 --> 00:39:19,316
ฉันคิดว่ายังไง
ก็ควรบอกทุกอย่างถึงจะถูก

510
00:39:19,566 --> 00:39:21,735
- เรื่องที่เกิดวันนั้นเหรอครับ
- ค่ะ

511
00:39:24,571 --> 00:39:26,531
มันเป็นเรื่องที่ทุกคนปกปิดไว้

512
00:39:27,115 --> 00:39:30,869
แต่ฉันสงสัยว่ามันอาจจะเกี่ยวข้อง
กับคดีล่าสุดนี้น่ะค่ะ

513
00:39:31,661 --> 00:39:34,372
ไม่ว่าคุณจะเล่าอะไร
มันต้องมีประโยชน์แน่นอนครับ

514
00:39:36,166 --> 00:39:39,127
ความจริงแล้วในช่วงนั้น
มีปัญหาอยู่หนึ่งอย่างค่ะ

515
00:39:40,712 --> 00:39:42,047
มีคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์คนหนึ่ง

516
00:39:42,589 --> 00:39:44,633
ติดเชื้อเอดส์ค่ะ

517
00:39:46,510 --> 00:39:47,385
เอดส์เหรอครับ

518
00:39:47,761 --> 00:39:48,720
ใช่ค่ะ

519
00:39:50,180 --> 00:39:53,183
ผอ.ท่านใส่ใจ
ในการบริหารโรงพยาบาลเสมอค่ะ

520
00:39:53,266 --> 00:39:56,353
เวลาให้สัมภาษณ์ท่านก็จะพูดตลอด

521
00:39:56,937 --> 00:39:59,231
ว่าอยากเป็นแพทย์
ที่ได้รับการยอมรับและเคารพ

522
00:40:00,107 --> 00:40:01,733
แต่พอได้ยินว่ามีหนึ่งในคนไข้

523
00:40:02,275 --> 00:40:05,112
ติดเชื้อเอดส์ ท่านก็ตกใจมากค่ะ

524
00:40:06,154 --> 00:40:09,116
เพราะถ้าคนรู้ว่า
มีผู้ป่วยโรคเอดส์มาที่โรงพยาบาล

525
00:40:09,199 --> 00:40:10,909
คนไข้ก็จะหายหมด

526
00:40:11,118 --> 00:40:12,452
ครับ แล้วมันทำไมเหรอ

527
00:40:12,536 --> 00:40:15,539
สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นถือมาอาละวาด
ไม่ใช่มีดทั่วไป

528
00:40:15,997 --> 00:40:18,625
แต่เป็นมีดผ่าตัดที่เปื้อนเลือด
จากห้องของคนไข้รายนั้นค่ะ

529
00:40:20,335 --> 00:40:22,212
ทุกคนในโรงพยาบาล

530
00:40:22,295 --> 00:40:25,507
ต่างกังวลว่าลูกสาวผอ.จะติดเอดส์

531
00:40:26,550 --> 00:40:28,218
เราเป็นห่วงกันมากค่ะ

532
00:40:29,219 --> 00:40:31,805
คุณพอจะจำชื่อเด็กคนนั้นได้ไหมครับ

533
00:40:32,722 --> 00:40:34,808
เรื่องมันนานมากแล้ว ฉันเองก็จำ...

534
00:40:38,103 --> 00:40:41,565
ฮเย...

535
00:40:41,773 --> 00:40:43,233
ฮเยอะไรสักอย่างนี่แหละ

536
00:40:44,484 --> 00:40:45,569
ฮเย...

537
00:40:47,237 --> 00:40:48,321
ฮเยอึนไหม

538
00:40:50,532 --> 00:40:51,700
ค่ะ ใช่ค่ะ

539
00:40:52,159 --> 00:40:52,993
ฮเยอึน

540
00:40:53,410 --> 00:40:54,327
ชเวฮเยอึน

541
00:40:57,581 --> 00:41:00,625
อ้อ แล้วผมก็ตรวจสอบตำแหน่ง
ของคุณซอฮเยอึนในวันเกิดเหตุมาแล้ว

542
00:41:00,917 --> 00:41:02,878
เธอเข้าร่วมการทดลองทางคลินิก
ที่แผนกโรคติดเชื้อ

543
00:41:02,961 --> 00:41:04,212
โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฮันกุก

544
00:41:12,679 --> 00:41:14,848
มานี่สิจ๊ะ มานี่เร็ว

545
00:41:15,390 --> 00:41:16,391
น้อง

546
00:41:19,311 --> 00:41:20,729
น้องหมาจ๊ะ

547
00:41:45,086 --> 00:41:46,004
รุ่นพี่

548
00:41:46,546 --> 00:41:48,465
ผมไปหาบันทึกเก่าที่บ้านเด็กกำพร้ามา

549
00:41:48,548 --> 00:41:49,382
แล้ว

550
00:41:49,466 --> 00:41:52,886
เด็กที่ครอบครัวชเวดงออกอุปการะตอนนั้น
น่าจะเป็นซอฮเยอึนจริงๆ ครับ

551
00:41:53,845 --> 00:41:56,723
(ข้อมูลเด็ก
17 กุมภาพันธ์ 1992: ถูกรับอุปการะ)

552
00:41:57,933 --> 00:41:59,476
ยังติดตามตำแหน่งคุณซอฮเยอึน
ไม่ได้อีกเหรอ

553
00:41:59,559 --> 00:42:01,353
เราได้เบอร์มาแล้ว
แต่เขาไม่รับสายเลยครับ

554
00:42:01,811 --> 00:42:03,480
งั้นก็รีบออกไปจัดการสิวะ

555
00:42:03,772 --> 00:42:04,898
- อ้อ ครับ
- ครับ

556
00:42:05,315 --> 00:42:06,274
ไปกันเถอะ

557
00:42:18,495 --> 00:42:20,497
(ไม่ระบุหมายเลขผู้โทร)

558
00:42:21,748 --> 00:42:22,791
ฮัลโหล

559
00:42:28,505 --> 00:42:31,967
(คดีฆาตกรรม
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลยองอินและภรรยา)

560
00:42:32,467 --> 00:42:35,428
"การตายของแพทย์ประสาทวิทยา
ผู้เป็นที่คาดหวัง"

561
00:42:35,512 --> 00:42:37,264
(ไม่พบเบาะแสคนร้าย...)

562
00:42:37,347 --> 00:42:39,307
(ใครคือผู้ต้องสงสัย)

563
00:42:42,477 --> 00:42:44,771
"กล้องวงจรปิดถูกถอด"

564
00:42:44,854 --> 00:42:46,690
(กล้องวงจรปิดในบ้าน
ถูกถอดหนึ่งวันก่อนเกิดเหตุ...)

565
00:43:01,913 --> 00:43:02,914
โรฮี

566
00:43:04,666 --> 00:43:06,751
เอ่อ คือว่าลุง...

567
00:43:12,173 --> 00:43:13,133
โรฮี

568
00:43:21,641 --> 00:43:22,726
สีเหลือง

569
00:43:23,351 --> 00:43:24,436
สีเหลือง

570
00:43:25,812 --> 00:43:27,105
แสงไฟไซเรนสีเหลือง

571
00:43:28,356 --> 00:43:29,316
ฮะ

572
00:43:36,573 --> 00:43:37,866
มันไม่ใช่รถตำรวจ

573
00:43:37,949 --> 00:43:38,992
จำได้แล้วเหรอ

574
00:43:40,452 --> 00:43:41,745
คนนั้นคือคนร้าย

575
00:43:42,746 --> 00:43:43,997
พนักงานบริษัทรักษาความปลอดภัย

576
00:43:44,331 --> 00:43:45,415
ทีนี้หนูจะทำยังไงดี

577
00:43:48,168 --> 00:43:50,128
เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน

578
00:43:51,796 --> 00:43:53,048
- ออกไปกันเถอะ
- อะไรนะ

579
00:43:53,256 --> 00:43:55,050
ออกไปกับลุงเถอะน่า

580
00:43:55,133 --> 00:43:57,093
นี่มันไม่ใช่ปัญหา
ที่เราแก้ไขกันเองได้นะ

581
00:43:57,344 --> 00:43:58,595
หนูจำได้แล้วนี่

582
00:43:59,012 --> 00:44:01,389
จากนี้ เราต้องตามหาคนที่จะช่วยเราสิ

583
00:44:01,598 --> 00:44:04,100
เพราะว่าคนร้ายไม่ใช่ตำรวจ
อย่างที่เรากังวลกันแล้ว

584
00:44:04,184 --> 00:44:06,144
ถ้าไปหาตำรวจแล้วลุงจะทำไงล่ะ

585
00:44:06,227 --> 00:44:07,896
งั้นจะให้ลุงทิ้งหนูไว้ที่นี่เหรอ

586
00:44:08,605 --> 00:44:09,647
จะออกไปยังไง

587
00:44:09,898 --> 00:44:10,774
เรื่องนั้น...

588
00:44:14,110 --> 00:44:15,278
จะออกไปยังไงล่ะ

589
00:44:16,738 --> 00:44:18,448
จะทำอะไรโดยไม่วางแผนอีกแล้วเหรอ

590
00:44:19,366 --> 00:44:21,785
คิดว่าคนที่นี่
จะยอมปล่อยหนูไปง่ายๆ เหรอ

591
00:44:26,122 --> 00:44:27,624
เอาเป็นว่า วันนี้ลุงจะได้ออกไปแล้ว

592
00:44:27,832 --> 00:44:29,918
ไว้พอออกไปแล้ว
ลุงจะลองขอความช่วยเหลือดูนะ

593
00:44:31,252 --> 00:44:32,921
คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้นเหรอ

594
00:44:34,005 --> 00:44:36,758
ทันทีที่ลุงออกไปจากที่แห่งนี้
ลุงจะตกอยู่ในอันตราย

595
00:44:37,550 --> 00:44:40,553
คิดว่าพวกนี้จะให้ลุงบอกลาอย่างงดงาม
และลักลอบพาไปต่างประเทศเหรอ

596
00:44:40,637 --> 00:44:42,263
นั่นมันก็แค่แผนหลอกหนู

597
00:44:43,139 --> 00:44:45,683
เพราะหนูไม่อยาก
ให้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับลุง

598
00:44:47,519 --> 00:44:49,604
แต่พวกนั้นไม่มีทางไว้ชีวิตลุงหรอก

599
00:44:51,689 --> 00:44:54,734
เพราะนี่คือโครงการที่ดำเนินการ
โดยรักษาความปลอดภัยขั้นสุด

600
00:44:56,569 --> 00:44:58,113
ถ้าไม่มีหนู

601
00:44:59,989 --> 00:45:01,366
ลุงก็ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น

602
00:45:02,617 --> 00:45:04,202
ลุงเป็นแค่สิ่งที่จะถูกกำจัด

603
00:45:04,285 --> 00:45:06,079
ก็แล้วจะให้ทำยังไงเล่า

604
00:45:09,249 --> 00:45:10,500
บ้าเอ๊ย

605
00:45:15,880 --> 00:45:19,092
ห่างจากบ้านพักตากอากาศ
ออกไป 1.2 กิโลเมตร

606
00:45:19,759 --> 00:45:22,846
จะมีป้ายทางหลวง 391 ที่หักอยู่

607
00:45:23,388 --> 00:45:24,889
หนูจำได้แค่นั้นแหละ

608
00:45:25,890 --> 00:45:28,726
พอลุงออกไปแล้ว
หนูจะไปซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น

609
00:45:30,353 --> 00:45:31,771
ลุงมาตามหาหนูด้วย

610
00:45:37,819 --> 00:45:39,112
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถ...

611
00:45:39,195 --> 00:45:41,156
เฮ้อ ให้ตาย

612
00:45:41,239 --> 00:45:42,365
ทำไม ไม่รับสายเหรอ

613
00:45:43,408 --> 00:45:46,327
โทรไปก็ไม่รับ ผมเลยฝากข้อความไว้

614
00:45:47,745 --> 00:45:49,581
ผมว่าน่าจะตั้งใจเลี่ยงแหละครับ

615
00:45:50,874 --> 00:45:52,709
เขาคงมีเหตุผลให้เลี่ยงแหละ

616
00:46:00,258 --> 00:46:01,759
อาหารประจำวันนี้มาแล้วครับ

617
00:46:02,385 --> 00:46:04,220
โอเค ไหนมาดูซิ

618
00:46:04,304 --> 00:46:06,306
ฉันเอาช็อกโกแลต

619
00:46:06,389 --> 00:46:07,682
ฉันเอาอะไรก็ได้

620
00:46:07,891 --> 00:46:08,892
นี่ครับ

621
00:46:12,729 --> 00:46:13,730
ไม่ๆ

622
00:46:13,980 --> 00:46:16,316
- ไม่ได้จะสูบเหรอครับ
- อือ เขาไม่สูบหรอก

623
00:46:16,399 --> 00:46:17,984
ถึงจุดนี้แล้วก็สูบเถอะครับ

624
00:46:20,278 --> 00:46:21,654
ไม่สูบเว้ย ไอ้พวกบ้า

625
00:46:44,260 --> 00:46:45,803
บอกลากันแล้วเหรอคะ

626
00:46:47,680 --> 00:46:49,807
จะต้องบอกลาอะไรครับ
ไม่ได้สนิทกันสักหน่อย

627
00:46:51,559 --> 00:46:53,436
ถ้างั้น ไปกันเลยไหมคะ

628
00:47:15,750 --> 00:47:16,626
เก็บไปค่ะ

629
00:47:17,502 --> 00:47:20,004
เขาจะไปที่ดีๆ
จำเป็นต้องทำให้อึดอัดด้วยเหรอ

630
00:47:22,090 --> 00:47:23,341
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

631
00:47:25,093 --> 00:47:27,303
ไว้สักวันหนึ่ง
เรามาเจอกันใหม่พร้อมรอยยิ้มนะ

632
00:48:01,004 --> 00:48:02,046
(ทางหลวงแผ่นดิน
391)

633
00:48:08,136 --> 00:48:12,181
สามร้อยเก้าสิบเอ็ด

634
00:48:17,895 --> 00:48:19,063
จะไปไหนครับ

635
00:48:19,856 --> 00:48:22,859
เอ่อ พอดีแกต้อง
ทำการตรวจบางอย่างก่อนผ่าตัด

636
00:48:22,942 --> 00:48:24,235
เลยจะย้ายไปห้องปลอดเชื้อค่ะ

637
00:48:24,694 --> 00:48:25,945
ครับ รับทราบครับ

638
00:48:31,367 --> 00:48:36,664
(หอผู้ป่วยเด็ก)

639
00:49:59,664 --> 00:50:00,832
พ่อเหรอ

640
00:50:01,999 --> 00:50:03,042
อือ

641
00:50:03,918 --> 00:50:05,211
พ่อนี่เอง

642
00:50:05,586 --> 00:50:06,587
ใช่แล้ว ฮีแอ

643
00:50:07,463 --> 00:50:08,423
ลูกพ่อ

644
00:50:09,048 --> 00:50:10,258
ร้องไห้เหรอ

645
00:50:10,758 --> 00:50:12,760
เปล่าหรอก คือว่า...

646
00:50:14,387 --> 00:50:16,889
พ่อไปล้างหน้ามาแล้วไม่ได้เช็ดน่ะ

647
00:50:17,974 --> 00:50:19,100
โกหก

648
00:50:23,312 --> 00:50:24,939
อาทิตย์หน้าจะผ่าตัดแล้วนะ

649
00:50:25,022 --> 00:50:26,482
หนูพร้อมผ่าตัดหรือยัง

650
00:50:27,358 --> 00:50:28,901
คนที่ต้องเตรียมพร้อมผ่าตัด

651
00:50:30,194 --> 00:50:32,029
คือคุณหมอต่างหาก

652
00:50:33,531 --> 00:50:34,824
ไม่ใช่สิ

653
00:50:35,116 --> 00:50:39,704
ฮีแอของพ่อก็ต้องกินข้าวเยอะๆ
และเตรียมร่างกายให้แข็งแรงพร้อมผ่าตัด

654
00:50:39,787 --> 00:50:43,416
แบบนั้นคุณหมอ
ถึงจะผ่าตัดได้อย่างราบรื่นไง

655
00:50:44,584 --> 00:50:47,420
ว่าแต่ พ่อจะไปไหนอีกเหรอ

656
00:50:49,255 --> 00:50:50,882
อยู่กับหนูต่อไป

657
00:50:51,716 --> 00:50:53,301
จนกว่าหนูจะผ่าตัดไม่ได้เหรอ

658
00:50:54,635 --> 00:50:55,803
หนูกลัวนะ

659
00:51:10,568 --> 00:51:11,569
ฮีแอ

660
00:51:13,488 --> 00:51:15,573
จากนี้ไปหนูจะไม่เจ็บป่วยอีก

661
00:51:17,200 --> 00:51:18,576
และจะไม่ต้องมาโรงพยาบาลอีกแล้ว

662
00:51:21,621 --> 00:51:23,956
หนูต้องเชื่อฟังแม่นะ

663
00:51:26,000 --> 00:51:27,293
แล้วพอกลับไปโรงเรียน

664
00:51:27,919 --> 00:51:30,755
ก็ไปเล่นสนุกกับเพื่อนๆ นะ

665
00:51:32,131 --> 00:51:33,257
ฮีแอลูกพ่อ

666
00:51:35,176 --> 00:51:37,428
เป็นเด็กน่ารักจิตใจดี

667
00:51:38,429 --> 00:51:40,056
หนูต้องมีชีวิตที่ดีแน่นอน ใช่ไหม

668
00:51:41,015 --> 00:51:43,017
พ่อจะไปไหนเหรอ

669
00:51:48,940 --> 00:51:52,860
พ่อก็ต้องไปหาค่าผ่าตัดให้ฮีแอไง

670
00:51:53,861 --> 00:51:56,322
พ่อจะหาเงินกลับมาเยอะๆ นะ

671
00:51:56,697 --> 00:51:59,283
ฮีแอของพ่อจะได้มีทุกอย่างที่อยากได้

672
00:51:59,784 --> 00:52:01,661
โอเคนะ พ่อจะรีบกลับมา

673
00:52:02,829 --> 00:52:05,039
- พ่อ
- ว่าไง

674
00:52:06,749 --> 00:52:08,251
ซื้อของขวัญมาด้วยนะ

675
00:52:12,630 --> 00:52:13,756
แน่นอนอยู่แล้ว

676
00:52:15,216 --> 00:52:17,093
แน่นอนสิ พ่อน่ะ...

677
00:52:20,596 --> 00:52:22,181
พ่อจะซื้อของขวัญ...

678
00:52:23,933 --> 00:52:26,185
และกลับมาหาหนูแน่นอน นะ

679
00:52:27,520 --> 00:52:28,604
พ่อจะไปไม่นาน...

680
00:52:33,276 --> 00:52:35,611
พ่อจะกลับมาแน่นอน

681
00:52:36,863 --> 00:52:37,947
พ่อจะกลับมา

682
00:53:04,432 --> 00:53:05,516
เรือลำนั้นครับ

683
00:53:05,975 --> 00:53:08,728
พอไปถึงชายแดนแล้ว
จะมีเรืออีกลำรออยู่ครับ

684
00:53:18,237 --> 00:53:20,031
นี่น่าจะพอให้คุณ
ใช้ชีวิตอยู่ได้สักพักครับ

685
00:53:25,828 --> 00:53:27,955
โห ทำไมเยอะแยะขนาดนี้

686
00:53:44,305 --> 00:53:45,306
โทษนะ

687
00:53:46,682 --> 00:53:47,725
คือว่า

688
00:53:48,893 --> 00:53:50,436
ถ้าฮีแอผ่าตัดเสร็จแล้ว

689
00:53:50,978 --> 00:53:53,230
ฉันอยากให้มีตุ๊กตา
วางอยู่ข้างๆ แกสักตัว

690
00:53:53,898 --> 00:53:54,815
ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ

691
00:53:55,775 --> 00:53:56,817
ทางเราจะเตรียมให้เองครับ

692
00:53:56,901 --> 00:53:58,986
โธ่ มันไม่เหมือนของที่พ่อซื้อให้นะ

693
00:53:59,612 --> 00:54:02,198
ถึงนี่จะไม่ใช่เงินฉันก็เถอะ

694
00:54:04,617 --> 00:54:05,618
เอาไป

695
00:54:13,292 --> 00:54:14,293
ไปแล้วนะ

696
00:55:46,552 --> 00:55:47,470
ชเวโรฮี

697
00:55:47,928 --> 00:55:48,888
โรฮี

698
00:55:57,646 --> 00:55:59,690
โรฮีหายตัวไปค่ะ ด่วนเลยค่ะ

699
00:56:51,575 --> 00:56:54,620
น่าจะงีบสักหน่อยสิ
ยังต้องไปอีกไกลเลยนะ

700
00:56:54,829 --> 00:56:55,871
กลับกันเถอะครับ

701
00:56:55,955 --> 00:56:56,914
หือ

702
00:56:59,667 --> 00:57:01,627
เอาเงินที่ได้ให้กัปตันเรือซะ

703
00:57:01,710 --> 00:57:02,920
แล้วก็บอกเขาแบบนี้

704
00:57:03,170 --> 00:57:05,714
พอไปถึง ให้บอกว่าผมหายตัวไปนะครับ

705
00:57:06,257 --> 00:57:09,051
บอกว่าตกทะเลไปแล้วหรืออะไรก็ได้
ให้บอกว่าผมหายตัวไปก็พอ

706
00:57:09,135 --> 00:57:10,427
แล้วจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ

707
00:57:12,054 --> 00:57:14,348
มันใช่เรื่องง่ายๆ ที่ไหนล่ะ

708
00:57:14,807 --> 00:57:16,684
ถ้าเกิดมีตัวแปรอื่นขึ้นมาล่ะ

709
00:57:25,192 --> 00:57:26,443
ไอ้เวรนี่

710
00:58:24,710 --> 00:58:27,129
เรื่องตัวแปร ก็ต่างคนต่างจัดการ

711
00:58:30,549 --> 00:58:31,926
ไม่เจอกันนานเลยนะ โรฮี

712
00:59:24,144 --> 00:59:25,604
พวกเธอตั้งใจจะหนีไปจากที่นี่ใช่ไหม

713
00:59:25,688 --> 00:59:27,189
อยากอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ ไปตลอดชีวิตเหรอ

714
00:59:27,731 --> 00:59:29,733
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณลุงละก็

715
00:59:29,817 --> 00:59:31,610
หนูไม่ปล่อยพวกคุณไว้แน่

716
00:59:32,152 --> 00:59:33,696
คิดซะว่าผมเป็นธนาคารเดินได้

717
00:59:33,904 --> 00:59:35,864
ที่ลงทุนจำนวนมหาศาลไปกับโรฮีก็แล้วกัน

718
00:59:35,948 --> 00:59:38,909
สำหรับพวกคุณ
คงเห็นงานวิจัยนี้เป็นแค่เงินใช่ไหม

719
00:59:39,368 --> 00:59:41,578
ทุกอย่างที่เราทำก็เพื่อเธอ
เธอก็รู้นี่

720
00:59:41,787 --> 00:59:43,289
หนูจะไม่ไปไหนโดยไม่มีคุณลุง

721
00:59:43,372 --> 00:59:45,624
ฉันไม่ต้องการเด็กอัจฉริยะ
ที่หมดคุณค่าแล้วหรอก

722
00:59:45,708 --> 00:59:46,834
งั้นก็ฆ่าหนูซะเลยสิ

723
00:59:46,917 --> 00:59:48,961
โรฮีแกยังเด็ก

724
00:59:49,044 --> 00:59:50,504
เรามาปกป้องเด็กๆ กันเถอะ

725
00:59:50,754 --> 00:59:51,839
คิมมยองจุน

726
00:59:52,214 --> 00:59:53,465
ทำไมอยู่คนเดียวล่ะ

727
00:59:53,674 --> 00:59:54,842
ชเวโรฮีอยู่ไหนครับ

728
00:59:54,925 --> 00:59:56,468
วันนั้นโรฮีแกอยู่ที่นั่นครับ

729
00:59:56,677 --> 00:59:59,930
ชเวโรฮีเห็นพัคชอลวอน
ที่บ้านในวันเกิดเหตุครับ

730
01:00:00,014 --> 01:00:01,223
ผมอยากพักสักหน่อยน่ะครับ

731
01:00:01,307 --> 01:00:03,475
พัคชอลวอนก่อเรื่องเข้าเต็มๆ เลยครับ

732
01:00:04,351 --> 01:00:06,353
คำบรรยายโดย: ณัฐิญา น่วมถนอม