1
00:01:00,060 --> 00:01:01,604
(ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น
ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์)

2
00:01:01,687 --> 00:01:03,856
(ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริง
นักแสดงเด็กถ่ายทำภายใต้การคุ้มครอง)

3
00:01:03,939 --> 00:01:05,399
(ละครเรื่องนี้ได้รับการสนับสนุน
โดยกองทุนพัฒนาการสื่อสาร)

4
00:01:05,483 --> 00:01:07,067
(กระทรวงวิทยาศาสตร์และไอซีที)

5
00:01:48,901 --> 00:01:50,069
นี่ คิมมยองจุน

6
00:01:52,780 --> 00:01:55,366
นี่ บอกแล้วไง
ว่าถ้าเข้าไปในโบสถ์จะโดนดุเอา

7
00:01:55,449 --> 00:01:58,577
ก็นั่นแหละ เราต้องไปซ่อนในนี้
จะได้ไม่มีใครหาเจอไง

8
00:02:12,049 --> 00:02:13,133
รอด้วยสิ

9
00:02:13,509 --> 00:02:15,177
รีบตามมาเงียบๆ เถอะน่า

10
00:02:47,626 --> 00:02:48,918
อย่าเสียแรงเปล่าเลย

11
00:02:51,171 --> 00:02:53,507
พระเจ้าไม่ฟังคำอธิษฐานของเรา
มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่

12
00:03:05,644 --> 00:03:07,313
ไม่ได้มานานมากเลยใช่ไหม

13
00:03:09,189 --> 00:03:10,733
ตอนเด็กมันดูใหญ่โตมากแท้ๆ

14
00:03:11,901 --> 00:03:13,235
แต่เล็กกว่าในความทรงจำอีกแฮะ

15
00:03:14,194 --> 00:03:15,696
นายจำเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ

16
00:03:17,448 --> 00:03:19,366
ฉันพยายามลืมมันแทบตาย

17
00:03:21,827 --> 00:03:25,497
ทุกครั้งที่เราทำผิด
ซิสเตอร์จะพาเรามาที่นี่ไง

18
00:03:26,165 --> 00:03:27,708
"มองไปที่ไม้กางเขนนั่น

19
00:03:28,042 --> 00:03:30,294
ห้ามพูดโกหกต่อหน้าไม้กางเขน

20
00:03:31,962 --> 00:03:33,714
ถ้ายอมบอกตามตรง

21
00:03:35,007 --> 00:03:36,300
เธอจะได้รับการให้อภัย"

22
00:03:37,384 --> 00:03:39,845
ถ้าบอกตามตรง
จะได้รับการให้อภัยงั้นเหรอ

23
00:03:44,350 --> 00:03:45,392
ใช่แบบนั้นจริงเหรอ

24
00:03:46,769 --> 00:03:47,853
โลกเราเป็นแบบนั้นเหรอ

25
00:03:53,984 --> 00:03:56,403
ไม่ต้องพูดจาอ้อมค้อม
อยากถามอะไรก็ถามมา

26
00:03:58,697 --> 00:04:01,158
ว่ามาสิ นายอยากถามเรื่องอะไร

27
00:04:05,746 --> 00:04:06,830
เธอไปทำไม

28
00:04:08,040 --> 00:04:09,041
ที่บ้านหลังนั้นน่ะ

29
00:04:11,126 --> 00:04:12,544
เธอไปหา

30
00:04:13,671 --> 00:04:14,922
พ่อโรฮีทำไม

31
00:04:18,216 --> 00:04:19,802
ก็เดิมทีมันเป็นของฉันนี่

32
00:04:23,764 --> 00:04:25,265
ชเวจินแท พ่อของโรฮี

33
00:04:26,141 --> 00:04:28,394
คือลูกบุญธรรมคนใหม่
ของบ้านที่เลิกอุปการะฉัน

34
00:04:29,186 --> 00:04:32,022
ถ้าฉันไม่ถูกยกเลิกการอุปการะ
ทุกอย่างก็คงเป็นของฉัน

35
00:04:33,524 --> 00:04:34,650
ฉันอยากเห็น

36
00:04:36,026 --> 00:04:37,653
ว่าของของฉันมีรูปร่างหน้าตายังไง

37
00:04:39,154 --> 00:04:40,572
และน่าทึ่งขนาดไหน

38
00:04:51,667 --> 00:04:54,086
มัวยืนทำอะไรครับ เชิญนั่งสิครับ

39
00:05:33,082 --> 00:05:34,418
และเดิมทีแผนของเรา

40
00:05:35,294 --> 00:05:38,130
คือการให้นายบุกเข้าไปในบ้าน
และพาตัวโรฮีออกมานี่

41
00:05:38,714 --> 00:05:41,550
ถ้าจะทำอย่างนั้น
เราก็ต้องรู้ทางหนีทีไล่ในบ้านไว้สิ

42
00:05:44,887 --> 00:05:47,347
ว่าแต่นี่น่ะเหรอ เรื่องที่นายอยากรู้

43
00:05:47,431 --> 00:05:48,891
เหตุผลที่ฉันไปบ้านหลังนั้นเนี่ยนะ

44
00:05:49,641 --> 00:05:51,060
- ฮเยอึน
- มยองจุน

45
00:05:55,981 --> 00:05:58,734
ถ้านายมาเพราะเห็นภาพจากกล้องวงจรปิด

46
00:05:59,401 --> 00:06:03,155
สิ่งที่นายสงสัย ไม่น่าจะมีแค่เหตุผล
ที่ฉันไปบ้านหลังนั้นนี่

47
00:06:04,907 --> 00:06:07,701
เพราะงั้นบอกมาได้แล้ว
นายอยากรู้เรื่องอะไรกันแน่

48
00:06:08,619 --> 00:06:09,661
ฮเยอึน

49
00:06:11,330 --> 00:06:12,414
ไม่ใช่ใช่ไหม

50
00:06:12,498 --> 00:06:13,457
อะไร

51
00:06:14,208 --> 00:06:16,126
นายคิดอะไรถึงได้ถามแบบนั้น

52
00:06:16,543 --> 00:06:17,544
ฉันหวังว่า

53
00:06:20,672 --> 00:06:23,050
เธอจะไม่ใช่ฆาตกร

54
00:06:29,348 --> 00:06:30,557
"หวังว่า...

55
00:06:34,561 --> 00:06:36,021
จะไม่ใช่" เหรอ

56
00:06:44,822 --> 00:06:46,240
ถ้าฉันบอกไป

57
00:06:49,534 --> 00:06:51,161
นายจะเชื่อที่ฉันบอกไหมล่ะ

58
00:07:10,889 --> 00:07:13,142
นายเรียกฉันมาที่นี่เพราะแบบนี้เองสินะ

59
00:07:14,017 --> 00:07:15,269
ให้มานั่งหน้าไม้กางเขนนั่น

60
00:07:16,937 --> 00:07:18,981
ถ้าพูดความจริงจะได้รับการให้อภัย

61
00:07:19,523 --> 00:07:21,567
ถ้าโกหกจะได้รับบทลงโทษ

62
00:07:22,192 --> 00:07:24,111
คิดจะเกลี้ยกล่อมฉันสินะ

63
00:07:29,408 --> 00:07:30,576
คำอธิษฐานของฉัน

64
00:07:33,078 --> 00:07:34,621
เคยเป็นจริงอยู่

65
00:07:37,249 --> 00:07:38,834
วันที่เธอไปจากที่นี่

66
00:07:41,128 --> 00:07:43,380
ฉันอธิษฐานขอให้เธอกลับมา

67
00:07:50,804 --> 00:07:51,847
ฮเยอึน

68
00:07:55,642 --> 00:07:57,227
ฉันจะอธิษฐานแทนเธอนะ

69
00:08:01,815 --> 00:08:02,816
ไปกันเถอะ

70
00:08:37,558 --> 00:08:42,147
(บทที่ 11 ปืนควัน)

71
00:08:43,690 --> 00:08:45,067
(ต้นฉบับจากนิยาย
"The Day of Kidnapping" โดยจองแฮยอน)

72
00:08:49,988 --> 00:08:51,490
แวะจุดพักรถหน่อยดีไหม

73
00:08:52,574 --> 00:08:54,493
เอาเครื่องดื่มหรือขนมอะไรหน่อยไหม

74
00:08:55,202 --> 00:08:57,371
อย่าพยายามทำลายความน่าอึดอัดเลย

75
00:08:58,080 --> 00:08:59,873
ทำแบบนั้นยิ่งน่าอึดอัดไปใหญ่

76
00:09:02,668 --> 00:09:03,710
อย่าบอกนะว่า...

77
00:09:04,753 --> 00:09:08,340
คุณคงไม่ทำเรื่องต่ำช้า
อย่างการพาหนูไปสถานีตำรวจใช่ไหม

78
00:09:08,924 --> 00:09:11,677
ฉันเป็นคนรักษาสัญญาอยู่แล้ว
ไม่ต้องห่วงหรอก

79
00:09:15,222 --> 00:09:16,640
แต่ไม่เห็นถามเลยแฮะ

80
00:09:16,974 --> 00:09:18,850
ว่าคุณคิมมยองจุนไปไหน

81
00:09:20,310 --> 00:09:23,605
คุณลุงเองก็คงต้องการเวลาเหมือนกัน

82
00:09:34,866 --> 00:09:35,826
เข้ามา

83
00:09:43,125 --> 00:09:44,251
ผิดคาดแฮะ

84
00:09:44,334 --> 00:09:45,294
อะไร

85
00:09:45,711 --> 00:09:48,297
คิดไม่ถึงเลย
ว่าคุณจะอยู่ในที่ที่สะอาดแบบนี้

86
00:09:48,839 --> 00:09:51,300
อ๋อ ฉันไม่ค่อยได้อยู่บ้านน่ะ

87
00:09:51,383 --> 00:09:52,592
เป็นพวกบ้างานเหรอ

88
00:09:53,260 --> 00:09:54,261
ยิ่งผิดคาดไปใหญ่เลย

89
00:09:56,346 --> 00:09:57,472
มีโน้ตบุ๊กปะ

90
00:09:58,181 --> 00:10:00,100
โน้ตบุ๊กเหรอ ทำไม

91
00:10:01,435 --> 00:10:02,519
(คดีฆาตกรรมโหด ผอ.รพ.ยองอินและภรรยา)

92
00:10:02,602 --> 00:10:03,812
(ผู้คนเรียกร้อง
ให้ฆาตกรรับโทษสถานหนัก)

93
00:10:04,896 --> 00:10:05,897
จะไม่เป็นไรเหรอ

94
00:10:07,190 --> 00:10:09,568
มันสะเทือนใจนะ โดยเฉพาะกับเธอ

95
00:10:09,651 --> 00:10:13,780
การระลึกถึงเหตุการณ์นี้เรื่อยๆ
อาจทำให้ความทรงจำกลับมาก็ได้นี่

96
00:10:14,656 --> 00:10:17,576
ถ้าอยากให้ความทรงจำกลับมา
ก็จำเป็นต้องมีการกระตุ้น

97
00:10:30,672 --> 00:10:33,258
(โรงพยาบาลยองอิน)

98
00:10:39,765 --> 00:10:41,099
อยู่ข้างๆ ฮีแอทีนะ

99
00:10:43,268 --> 00:10:44,186
แล้วก็

100
00:10:45,270 --> 00:10:46,313
ไม่ต้องห่วงนะ

101
00:10:47,314 --> 00:10:50,108
เพราะฉันจะเอาคลิป
จากกล้องวงจรปิดให้เธอ

102
00:10:50,442 --> 00:10:52,027
ก่อนไปสถานีตำรวจ

103
00:10:54,321 --> 00:10:57,199
นี่ขู่ให้ฉันอยู่กับฮีแอเหรอ

104
00:10:57,449 --> 00:10:58,658
ฉันขอร้อง

105
00:11:02,204 --> 00:11:04,122
ว่าแต่อะไรเหรอ เมื่อกี้

106
00:11:05,582 --> 00:11:07,167
นายอธิษฐานอะไรระหว่างที่รอฉัน

107
00:11:09,378 --> 00:11:11,296
นายบอกว่าพระเจ้า
เคยฟังคำอธิษฐานของนายนี่

108
00:11:14,257 --> 00:11:15,467
ขอให้ฮีแอแข็งแรง

109
00:11:16,426 --> 00:11:18,637
แล้วก็ มีความสุข

110
00:11:22,432 --> 00:11:23,558
แค่นั้นเหรอ

111
00:11:50,127 --> 00:11:51,211
ใช่ซอฮเยอึนแน่นะ

112
00:11:51,628 --> 00:11:52,546
ครับ

113
00:11:54,297 --> 00:11:55,715
เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ

114
00:12:00,178 --> 00:12:01,596
ครับ นี่เจเดนนะครับ

115
00:12:01,680 --> 00:12:03,890
ขอโทษที่ต้องรบกวนตลอดเลย

116
00:12:03,974 --> 00:12:06,393
แต่ถ้าไม่ใช่ท่านประธาน
ก็ไม่มีใครหาได้แล้วน่ะครับ

117
00:12:10,147 --> 00:12:11,189
คุณเป็นใครครับ

118
00:12:13,692 --> 00:12:15,068
แม่น้องฮีแอค่ะ

119
00:12:29,416 --> 00:12:30,584
คุณเป็นใครคะ

120
00:12:31,209 --> 00:12:32,252
นี่แม่เองจ้ะ

121
00:12:32,836 --> 00:12:33,837
แม่เหรอ

122
00:12:34,588 --> 00:12:37,716
ตายจริง คุณแม่สินะ

123
00:12:39,926 --> 00:12:41,470
เดี๋ยวฉันไปรอหน้าห้อง

124
00:12:41,553 --> 00:12:42,804
คุยกันตามสบายเลยนะคะ

125
00:12:51,980 --> 00:12:54,357
แม่เหรอคะ

126
00:12:54,858 --> 00:12:55,901
ดีขึ้นแล้วเหรอ

127
00:12:56,526 --> 00:12:57,527
ค่ะ

128
00:12:58,487 --> 00:12:59,738
พ่อล่ะคะ

129
00:13:14,002 --> 00:13:14,961
ไปแล้ว

130
00:13:17,714 --> 00:13:18,798
จะไม่มาอีกแล้ว

131
00:13:19,341 --> 00:13:20,926
ไปหาเงินเหรอคะ

132
00:13:22,677 --> 00:13:24,221
พ่อบอกไว้แบบนั้นค่ะ

133
00:13:25,180 --> 00:13:28,600
ว่าแม่มาไม่ได้เพราะไปหาเงิน

134
00:13:29,601 --> 00:13:33,480
เพราะงั้นพ่อก็เลยต้องอยู่กับหนูค่ะ

135
00:13:35,023 --> 00:13:37,317
ถ้าแม่จะมาอยู่กับหนู

136
00:13:38,443 --> 00:13:40,529
แปลว่าพ่อจะไปหาเงินเหรอคะ

137
00:13:43,865 --> 00:13:44,866
ตลกดีนะ

138
00:13:56,878 --> 00:13:57,963
จากนี้

139
00:13:59,172 --> 00:14:00,882
แม่จะอยู่กับหนูเหรอคะ

140
00:14:03,176 --> 00:14:04,386
สักพักหนึ่งมั้ง

141
00:14:07,556 --> 00:14:08,932
แบบนั้นน่าจะปลอดภัยดี

142
00:14:22,445 --> 00:14:24,030
กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

143
00:14:25,991 --> 00:14:28,076
ที่หนูขอมันยากเย็นขนาดนั้นเลยเหรอ

144
00:14:28,743 --> 00:14:29,911
แฮมเบอร์เกอร์อะ

145
00:14:30,245 --> 00:14:32,414
แค่ซื้อมาให้สักชิ้นมันยากนักเหรอ

146
00:14:32,747 --> 00:14:34,540
ทำไมต้องทำให้หนูอดอยากด้วย

147
00:14:34,624 --> 00:14:36,835
ขอโทษ ลุงลืมน่ะ

148
00:14:37,168 --> 00:14:38,837
ลืมอะไรไม่ลืม

149
00:14:39,337 --> 00:14:43,383
เวลาอดอาหารแล้วหนูอ่อนไหวขนาดไหน
นี่ยังไม่รู้อีกเหรอ

150
00:14:43,466 --> 00:14:45,719
รู้แล้วน่า จะไปซื้อมาให้เดี๋ยวนี้แหละ

151
00:14:45,802 --> 00:14:47,429
คิดจะออกไปไหนครับ

152
00:14:47,846 --> 00:14:49,431
ถ้ามีคนจำได้ขึ้นมาจะทำยังไง

153
00:14:50,682 --> 00:14:51,683
รอเดี๋ยวครับ

154
00:14:56,938 --> 00:14:59,107
อือ เบอร์เกอร์หมูย่างสาม

155
00:14:59,190 --> 00:15:00,483
ถ้านายกินด้วยก็เป็นสี่

156
00:15:13,288 --> 00:15:16,416
ปกติไม่กินแฮมเบอร์เกอร์ด้วยซ้ำ
ให้ซื้อมาทำไมตั้งสามชิ้น

157
00:15:17,083 --> 00:15:18,335
อดข้าวมากี่วันแล้วครับ

158
00:15:19,586 --> 00:15:20,587
แล้วนี่

159
00:15:21,129 --> 00:15:22,631
เรื่องโทรศัพท์ก็เหมือนกัน

160
00:15:22,881 --> 00:15:25,675
ทำไมถึงได้พูดแต่ธุระตัวเอง
แล้วก็ตัดสายไปเลยครับ

161
00:15:25,759 --> 00:15:27,218
แบบนั้นมัน... อุ๊ย มีแขก

162
00:15:27,552 --> 00:15:28,511
สวัสดีครับ

163
00:15:30,597 --> 00:15:31,640
ชูมือขึ้น

164
00:15:33,183 --> 00:15:34,184
โรฮี

165
00:15:35,393 --> 00:15:36,978
มัวทำอะไร รีบยกมือขึ้นสิ

166
00:15:37,312 --> 00:15:38,938
ยังไงเขาก็ไม่ยิงอยู่แล้วล่ะ

167
00:15:40,106 --> 00:15:41,107
เอาลง

168
00:15:43,109 --> 00:15:45,737
แล้วอีกอย่าง ทำไมหนูต้องยกมือด้วย
หนูเป็นเหยื่อนะ

169
00:15:47,656 --> 00:15:48,657
อ้อ จริงด้วยแฮะ

170
00:15:50,158 --> 00:15:52,077
นี่ จองมัน มานั่งกินก่อน

171
00:15:52,327 --> 00:15:54,913
รุ่นพี่ เดี๋ยวสิ นี่มันเรื่องอะไร

172
00:15:54,996 --> 00:15:56,748
ทำไมคิมมยองจุนถึงอยู่ที่นี่

173
00:15:56,956 --> 00:15:58,333
อ้อ ซื้อมาสี่อันแฮะ

174
00:15:59,209 --> 00:16:00,627
ยืนทำอะไร รีบมานั่งกินสิ

175
00:16:02,253 --> 00:16:03,296
โห

176
00:16:04,214 --> 00:16:05,173
ขอบคุณนะครับ

177
00:16:09,761 --> 00:16:13,223
ฉีกห่อครึ่งหนึ่งแล้วถือกินสิ
มันจะได้ไม่หก

178
00:16:13,306 --> 00:16:15,141
ไม่ได้สิ กระดาษห่อก็คือขยะ

179
00:16:15,225 --> 00:16:17,143
ต้องเอาออก
แล้วกินเฉพาะอาหารข้างในต่างหาก

180
00:16:17,227 --> 00:16:19,688
ไม่ใช่อย่างนั้น
หนูต้องกินให้มันสะอาดสิ

181
00:16:19,771 --> 00:16:21,439
เราอยู่บ้านคนอื่นนะ

182
00:16:21,731 --> 00:16:24,484
หนูต้องฟังโจรลักพาตัวบ่น
ไปถึงเมื่อไหร่

183
00:16:24,567 --> 00:16:25,652
ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม

184
00:16:25,860 --> 00:16:27,862
จะมีเรื่องไหนใหญ่กว่านี้อีกเหรอครับ

185
00:16:30,949 --> 00:16:34,619
นายช่วยเช็กภาพกล้องวงจรปิด
กับภาพจากกล้องหน้ารถ

186
00:16:34,869 --> 00:16:37,330
ที่จอดแถวนั้นในวันที่ 20 พฤษภา
อีกรอบหน่อยสิ

187
00:16:37,914 --> 00:16:39,540
- วันที่ 20 พฤษภาเหรอครับ
- อือ

188
00:16:39,624 --> 00:16:41,876
ตอนที่เช็กกล้องวงจรปิดคราวก่อน
ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ

189
00:16:41,960 --> 00:16:43,920
วันเกิดเหตุจริงๆ อาจเป็นวันนั้นก็ได้

190
00:16:44,003 --> 00:16:45,130
เพราะงั้นลองเช็กดูอีกทีนะ

191
00:16:45,463 --> 00:16:46,381
ครับ

192
00:16:46,464 --> 00:16:47,424
แล้วอีกอย่าง

193
00:16:51,136 --> 00:16:52,345
โอ๊ย ไม่รู้แล้ว คือว่า...

194
00:16:52,429 --> 00:16:56,558
ชเวดงจุนโทรมาถามหาของ
ของดร.ชเวจินแทครับ

195
00:16:56,641 --> 00:16:57,726
มันเป็นโน้ตบุ๊ก

196
00:16:57,809 --> 00:16:59,394
แล้วเราเก็บไว้เป็นหลักฐานอยู่

197
00:16:59,853 --> 00:17:01,229
จู่ๆ ก็ถามหาโน้ตบุ๊กเหรอ

198
00:17:01,438 --> 00:17:02,522
ฝีมือเจเดนแหงๆ

199
00:17:04,441 --> 00:17:07,026
เจเดนเหรอ
พาร์ตเนอร์ของผอ.ชเวจินแทน่ะเหรอ

200
00:17:07,277 --> 00:17:08,737
เคยเจอเจเดนด้วยเหรอ

201
00:17:08,944 --> 00:17:09,863
อือ

202
00:17:09,945 --> 00:17:12,406
หมอนั่นมันเลวตัวพ่อครับ คุณสายสืบ
ต้องจับมันให้ได้นะ

203
00:17:12,490 --> 00:17:15,076
มันจะเป็นภัยร้ายแรงต่อโรฮีในอนาคตครับ

204
00:17:17,162 --> 00:17:18,496
โห นี่มันอะไร

205
00:17:18,579 --> 00:17:20,665
โจรลักพาตัวมีการห่วงเหยื่อด้วย

206
00:17:21,207 --> 00:17:23,126
มันลักพาตัวเราไปขังไว้

207
00:17:23,417 --> 00:17:25,086
เลวร้ายกว่าโจรลักพาตัวอีก

208
00:17:25,837 --> 00:17:29,257
ขืนปล่อยไว้ ต่อให้ปิดคดีไปแล้ว
มันก็คงมาหาหนูอยู่ดี

209
00:17:29,758 --> 00:17:30,884
จับเจเดนก่อนดีกว่า

210
00:17:35,638 --> 00:17:37,640
ใช่ จับมันกันเถอะ จับมัน

211
00:17:37,849 --> 00:17:39,768
แล้วจะจับยังไง จะเอาอะไรไปจับมันล่ะ

212
00:17:39,851 --> 00:17:41,770
เจเดนเอาสร้อยคอหนูไป

213
00:17:42,687 --> 00:17:44,689
จับมันในข้อหาลักทรัพย์ก็ได้

214
00:17:44,773 --> 00:17:46,900
ถ้าจะทำแบบนั้น
ก็จำเป็นต้องมีคนแจ้งความ

215
00:17:46,983 --> 00:17:48,193
มันเอาสร้อยเธอไปใช่ไหม

216
00:17:48,276 --> 00:17:51,070
ถ้างั้นเธอก็ต้องไปแจ้งความ
ถึงจะมีการรับทำคดี

217
00:17:51,154 --> 00:17:53,948
แล้วอีกอย่าง
ข้อหานั้นมันใช้จับกุมไม่ได้

218
00:17:54,240 --> 00:17:56,743
เดี๋ยวสิ นี่หนูขอให้จับคนร้าย

219
00:17:56,826 --> 00:17:59,204
หนูต้องบอกตำรวจ
ยันข้อหาที่จะจับเลยเหรอ

220
00:17:59,579 --> 00:18:02,791
หน้าที่ตำรวจไม่ใช่การจับ
คนร้ายทุกคนที่มีคนขอให้จับสักหน่อย

221
00:18:02,874 --> 00:18:06,461
แล้วอีกอย่าง ทำไมเธอพูดห้วนๆ
กับผู้ใหญ่อยู่ได้ ยัยเด็กคนนี้

222
00:18:06,544 --> 00:18:09,088
เฮ้อ เอะอะก็เอาอายุมาว่า

223
00:18:09,464 --> 00:18:11,466
ตำรวจเป็นพวกหัวโบราณหมดเลยหรือไง

224
00:18:12,383 --> 00:18:13,426
ยัยเด็กนี่

225
00:18:14,052 --> 00:18:16,721
นี่ จะทะเลาะกับเด็ก 11 ขวบไปเพื่ออะไร

226
00:18:18,056 --> 00:18:19,474
ไม่ได้ทะเลาะสักหน่อย

227
00:18:21,935 --> 00:18:23,019
หนูคงต้องไปที่บ้านแล้วล่ะ

228
00:18:23,770 --> 00:18:24,729
บ้านเหรอ

229
00:18:25,396 --> 00:18:26,314
บ้านเธอน่ะเหรอ

230
00:18:26,397 --> 00:18:28,358
สิ่งที่หนูต้องการตอนนี้
คือความทรงจำในวันที่ 20

231
00:18:29,400 --> 00:18:31,820
ถ้าไปที่บ้าน
ความทรงจำหนูอาจกลับมาก็ได้นี่

232
00:18:32,862 --> 00:18:35,615
ต้องทำแบบนั้น
หนูถึงจะรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อ

233
00:18:36,407 --> 00:18:39,035
ถึงจะรู้ว่าคนร้าย
ใช่คนที่ตำรวจจับไปหรือเปล่า

234
00:18:39,494 --> 00:18:41,120
หรือว่าเป็นใครคนอื่น

235
00:18:48,002 --> 00:18:49,462
แต่ยังไงมันก็เสี่ยงอยู่ดีครับ

236
00:18:49,546 --> 00:18:50,755
ฉันรู้

237
00:18:50,839 --> 00:18:52,715
รู้ด้วยว่า
มันเป็นเรื่องที่ฉันต้องรับผิดชอบ

238
00:18:53,842 --> 00:18:55,301
งั้นก็รีบจัดการกันเถอะครับ

239
00:19:01,641 --> 00:19:03,142
เวลาที่เราจะไขคดี

240
00:19:04,018 --> 00:19:07,188
เราจะพยายามอ่านใจคนที่เราอยากจับกุม

241
00:19:08,189 --> 00:19:10,775
แต่มีสักกี่ครั้ง
ที่เรานึกถึงสถานการณ์ของเหยื่อ

242
00:19:11,860 --> 00:19:13,278
หลังจากปิดคดีไปแล้ว

243
00:19:13,695 --> 00:19:14,946
ก็นึกถึงทุกครั้งแหละครับ

244
00:19:15,572 --> 00:19:18,199
เพราะเรานึกถึงเหยื่อ
ถึงได้พยายามหนักขึ้น

245
00:19:18,616 --> 00:19:19,742
ถ้างั้นแล้วโรฮีล่ะ

246
00:19:22,203 --> 00:19:23,371
โรฮีน่ะ

247
00:19:24,664 --> 00:19:26,457
แกอยู่เองได้สบายอยู่แล้วครับ

248
00:19:26,833 --> 00:19:29,794
อีกอย่าง ผู้เชี่ยวชาญด้านนั้นก็มี

249
00:19:33,631 --> 00:19:35,925
สาวน้อยอัจฉริยะ
ที่ถูกทิ้งไว้ตามลำพังหลังพ่อแม่ตาย

250
00:19:38,553 --> 00:19:40,972
ถ้าเรื่องจบลงแบบนี้
โรฮีก็จะเหลือตัวคนเดียว

251
00:19:43,224 --> 00:19:45,476
ฉันคิดว่าเรา
จำเป็นต้องสร้างสภาพแวดล้อม

252
00:19:47,061 --> 00:19:50,315
และช่วยให้โรฮีเข้มแข็งพอ
ที่จะยืนหยัดด้วยตัวเองได้

253
00:19:51,691 --> 00:19:52,775
นายเห็นแล้วคงจะรู้

254
00:19:54,152 --> 00:19:55,445
สองคนนี้เขาสนิทกัน

255
00:19:57,822 --> 00:20:00,575
เวลาคุณคิมมยองจุนหายไป
โรฮีก็จะไม่สบายใจ

256
00:20:00,909 --> 00:20:02,076
ส่วนคุณคิมมยองจุน

257
00:20:02,785 --> 00:20:05,038
ก็ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องโรฮี

258
00:20:07,081 --> 00:20:08,458
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ

259
00:20:11,794 --> 00:20:12,837
ขอแค่สองสามวัน

260
00:20:15,340 --> 00:20:16,674
ใช้เวลาไม่นานหรอก

261
00:20:22,180 --> 00:20:24,349
เมื่อกี้ทนายความโทรมา

262
00:20:24,724 --> 00:20:28,227
ตำรวจยังเก็บโน้ตบุ๊กของดร.ชเว
ไว้เป็นหลักฐานในการสืบสวนอยู่

263
00:20:29,187 --> 00:20:31,773
คดีฆาตกรรมก็ปิดไปแล้ว
แต่ยังสืบสวนอยู่เหรอครับ

264
00:20:31,856 --> 00:20:33,775
ผมรู้มาจากเจ้าหน้าที่ระดับสูง

265
00:20:33,983 --> 00:20:36,027
ไว้จะยื่นเรื่องขอคืนมาให้เร็วที่สุด

266
00:20:48,122 --> 00:20:49,540
โรฮีเพิ่งหลับไปเมื่อกี้ครับ

267
00:20:50,166 --> 00:20:51,542
วันนี้แกคงเหนื่อยๆ

268
00:20:53,711 --> 00:20:54,963
ก็สมควรเหนื่อยแหละครับ

269
00:20:55,380 --> 00:20:59,092
ไม่ใช่แค่วันนี้ แต่ในทุกๆ วัน
คงเป็นเรื่องยากสำหรับโรฮี

270
00:21:02,720 --> 00:21:03,721
ถึงยังไง

271
00:21:04,305 --> 00:21:06,975
ผมก็โล่งใจที่คุณกลับมา
และไม่หักหลังผมนะ

272
00:21:09,894 --> 00:21:11,771
ขอบคุณที่เชื่อใจผมนะครับ

273
00:21:16,150 --> 00:21:18,611
พอเริ่มสืบสวนอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่
มันคงไม่ง่ายหรอกครับ

274
00:21:19,153 --> 00:21:21,489
ผมเข้าใจว่าคุณห่วงใยลูกสาว

275
00:21:22,198 --> 00:21:23,700
แต่การตัดสินใจของคุณคิมมยองจุน

276
00:21:24,409 --> 00:21:26,202
อาจตัดสินความปลอดภัยของโรฮีก็ได้

277
00:21:31,582 --> 00:21:32,542
ครับ

278
00:21:50,768 --> 00:21:52,103
ดร.โมอึนซอน

279
00:21:53,479 --> 00:21:54,731
เราเคยเจอกันแล้วใช่ไหมครับ

280
00:21:55,773 --> 00:21:56,774
พวกเราเป็นตำรวจครับ

281
00:21:58,985 --> 00:22:00,028
มีธุระอะไรคะ

282
00:22:00,111 --> 00:22:03,698
อ๋อ เมื่อวานมีชายคนหนึ่ง
ถูกพบที่โรงพยาบาลของคุณหมอน่ะครับ

283
00:22:04,323 --> 00:22:05,158
แล้วยังไงคะ

284
00:22:05,992 --> 00:22:09,120
เรื่องมันร้ายแรงเกินกว่าที่คุณจะตอบ
อย่างไม่รู้สึกรู้สาแบบนี้นะครับ

285
00:22:09,787 --> 00:22:11,330
คุณคงต้องไปกับเราสักหน่อย

286
00:22:12,540 --> 00:22:16,294
ถ้าเป็นการเรียกตัวเฉยๆ
ไว้พรุ่งนี้ฉันจะไปพร้อมทนายค่ะ

287
00:22:16,753 --> 00:22:18,046
พอดีวันนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย

288
00:22:19,714 --> 00:22:21,007
คุณลงมือเองเหรอครับ

289
00:22:23,217 --> 00:22:24,302
คุณเป็นคนมัดเขาเหรอ

290
00:22:25,094 --> 00:22:27,930
ผู้ชายคนนั้นสูงกว่า 175 ซม.ครับ

291
00:22:28,222 --> 00:22:30,141
แล้วก็มีประวัติทำงานในแก๊งอาชญากรด้วย

292
00:22:30,600 --> 00:22:32,727
ผมว่าเขาดูเป็นคู่ปรับที่ยาก
เกินกว่าที่คุณหมอ

293
00:22:33,352 --> 00:22:34,645
จะจัดการได้ด้วยตัวเอง

294
00:22:36,773 --> 00:22:37,857
ใครครับ

295
00:22:38,775 --> 00:22:40,026
คนที่ช่วยคุณ

296
00:22:41,736 --> 00:22:44,447
ถ้าไม่ได้จะมาจับฉัน
ก็เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ

297
00:22:51,245 --> 00:22:53,873
ให้ตาย ไม่ไหวจะทนแล้วว่ะ ไปกันเถอะ

298
00:23:20,775 --> 00:23:21,818
- เอามาแล้วเหรอ
- ครับ

299
00:23:26,906 --> 00:23:27,949
ให้ตายสิ

300
00:23:38,626 --> 00:23:40,711
โจรลักพาตัวกับสายสืบ

301
00:24:02,525 --> 00:24:03,526
โรฮี

302
00:24:04,986 --> 00:24:05,945
เดี๋ยวก่อนนะ

303
00:24:06,320 --> 00:24:07,989
คุณสายสืบครับ มาคุยกันแป๊บ

304
00:24:09,407 --> 00:24:11,033
- อ้อ ได้ครับ
- ครับ

305
00:24:11,742 --> 00:24:13,619
หนูอย่าเพิ่งเข้าไป
รออยู่นี่นะ แป๊บเดียว

306
00:24:29,010 --> 00:24:31,596
ให้โรฮีเข้าไปตอนนี้
จะไม่เป็นไรเหรอครับ

307
00:24:32,972 --> 00:24:33,848
อ๋อ

308
00:24:34,265 --> 00:24:35,850
เรายังไม่ได้เก็บกวาดด้วยสิ

309
00:24:38,561 --> 00:24:42,523
ผมเคยนึกภาพที่โรฮี
กลับมาอยู่บ้านหลังนี้อยู่ครับ

310
00:24:43,482 --> 00:24:46,444
จากนี้แกคงต้องอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว

311
00:24:47,695 --> 00:24:49,697
แล้วแกจะอยู่กับร่องรอย
ทั้งหมดนั้นได้ยังไง

312
00:24:52,658 --> 00:24:53,659
คุณสายสืบ

313
00:24:54,076 --> 00:24:56,370
ผมอยากลบร่องรอยพวกนั้น

314
00:24:56,704 --> 00:24:57,747
จะได้ไหมครับ

315
00:25:13,971 --> 00:25:15,723
ไปคุยอะไรกันมา

316
00:25:16,057 --> 00:25:16,933
ฮะ

317
00:25:17,016 --> 00:25:18,392
ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก

318
00:25:19,143 --> 00:25:20,269
โรฮี หนู...

319
00:25:21,187 --> 00:25:24,565
อ้อ ตรงนั้นน่ะ
ไปนั่งอยู่ตรงนั้นสักพักนะ

320
00:25:25,233 --> 00:25:26,192
แค่แป๊บเดียว

321
00:27:19,013 --> 00:27:20,056
โรฮี

322
00:27:21,932 --> 00:27:22,933
เข้าบ้านกันเถอะ

323
00:29:24,180 --> 00:29:27,475
(เที่ยวบินจากอินชอน)

324
00:29:41,113 --> 00:29:43,073
ว่าแต่เด็กจะกินของพวกนี้ได้ไหมนะ

325
00:29:44,074 --> 00:29:46,285
แม่เด็กไม่น่าจะมีเวลากินด้วยสิ

326
00:29:46,494 --> 00:29:47,953
ฉันว่าข้างนอกมีตำรวจอยู่นะ

327
00:29:52,958 --> 00:29:55,669
ผมมาทั้งที่รู้ดี
ว่าโรงพยาบาลนี้มีตำรวจอยู่กี่คน

328
00:29:55,753 --> 00:29:57,171
และมีกล้องวงจรปิดอยู่กี่ตัว

329
00:30:00,591 --> 00:30:02,468
การที่ผมรู้อย่างนั้นแต่ก็ยังมา

330
00:30:03,260 --> 00:30:05,179
ก็แปลว่าผมอยากคุยกับคุณ

331
00:30:10,392 --> 00:30:12,978
ศัตรูเมื่อวานนี้ไม่จำเป็น
ต้องเป็นศัตรูในวันนี้ด้วยนี่ครับ

332
00:30:14,146 --> 00:30:16,315
ขอแค่ใจตรงกัน
เราก็กลายเป็นทีมเดียวกันได้

333
00:30:18,359 --> 00:30:21,737
แล้วคุณมาเพื่อสู้กับฉัน
หรือว่ามาเพื่อจับมือกับฉัน

334
00:30:23,030 --> 00:30:24,657
เรื่องนั้นก็ต้องลองคุยกันดูก่อน

335
00:30:26,116 --> 00:30:28,327
ของที่ฉันให้ไป
ก็ไม่มีทางผิดพลาดอยู่แล้ว

336
00:30:29,495 --> 00:30:32,289
ฉันว่าเราก็ทำข้อตกลง
ที่ยุติธรรมพอสมควรแล้วนะ

337
00:30:33,207 --> 00:30:34,416
แล้วทำไมทำตัวงี่เง่าแบบนี้

338
00:30:37,545 --> 00:30:39,505
ไม่ เดิมทีมันเป็นของของผมอยู่แล้ว

339
00:30:39,880 --> 00:30:41,590
ผมรู้สึกไม่ยุติธรรม
ที่ต้องเสียเงินซื้อมา

340
00:30:41,674 --> 00:30:43,551
ก็น่าจะรักษามันไว้ให้ดีสิ

341
00:30:47,555 --> 00:30:48,597
วิธีที่หนึ่ง

342
00:30:49,807 --> 00:30:51,892
คุณซอฮเยอึนเป็นคนวางแผนลักพาตัว

343
00:30:51,976 --> 00:30:55,854
ไม่รู้ว่าจับพลัดจับผลูยังไง
แต่สร้อยของดร.ชเวจินแทตกไปอยู่กับคุณ

344
00:30:57,690 --> 00:30:59,233
พวกตำรวจน่าจะสนใจเรื่องนี้นะ

345
00:31:00,109 --> 00:31:01,151
อะไรเนี่ย

346
00:31:02,111 --> 00:31:04,238
คำขู่ประสาอะไรทำไมอ่อนจัง

347
00:31:04,488 --> 00:31:05,656
แล้วคุณล่ะ

348
00:31:06,532 --> 00:31:10,286
กักขังโจรลักพาตัวและเหยื่อ
ก็ไม่ใช่ข้อหาเบาๆ แล้ว

349
00:31:11,495 --> 00:31:12,538
ยิ่งไปกว่านั้น

350
00:31:13,205 --> 00:31:14,957
ถ้าการทดลองนั่นถูกเผยให้โลกรู้

351
00:31:15,040 --> 00:31:16,834
ภาพลักษณ์ของเอกซ์แคปปิตอล
ก็จะดิ่งลงเหว

352
00:31:17,543 --> 00:31:20,337
แล้วคุณจะชดใช้
เงินลงทุนที่ได้มาทั้งหมดยังไงนะ

353
00:31:24,008 --> 00:31:25,134
โจมตีได้สวย

354
00:31:25,634 --> 00:31:27,094
มองขาดมากเลยนะเนี่ย

355
00:31:28,512 --> 00:31:31,599
ก็อย่างที่ว่า
วิธีแรกเราจะตายกันทั้งคู่ครับ

356
00:31:32,266 --> 00:31:33,892
ทีนี้มาถึงวิธีที่สอง

357
00:31:35,978 --> 00:31:38,272
โน้ตบุ๊กของดร.ชเวจินแท
อยู่ในบ้านหลังนั้นครับ

358
00:31:39,273 --> 00:31:42,651
น่าเสียดาย แต่มีแค่โน้ตบุ๊กนั่น
ที่จะเปิดจี้สร้อยคอได้

359
00:31:45,696 --> 00:31:46,864
ไปเอามาครับ

360
00:31:47,323 --> 00:31:50,075
แล้วข้อตกลงสิบล้านดอลลาร์นี่
ถึงจะเสร็จสมบูรณ์

361
00:31:52,286 --> 00:31:53,996
ไม่สิ ข้อตกลงของเรา

362
00:31:54,955 --> 00:31:58,208
คือการที่ฉันส่งมอบกุญแจนั่นให้นี่หว่า

363
00:31:58,751 --> 00:31:59,627
ข้อตกลง

364
00:32:01,045 --> 00:32:03,505
คือการที่ผมได้เอกสารการวิจัยของดร.ชเว

365
00:32:06,717 --> 00:32:09,678
แบบนั้นคุณถึงจะไม่ต้อง
วิ่งหนีไปชั่วชีวิต

366
00:32:17,603 --> 00:32:19,104
อย่าทำให้เรื่องมันยากเลยครับ

367
00:32:20,898 --> 00:32:21,857
อ้อ

368
00:32:23,734 --> 00:32:26,945
ตอนนี้โจรลักพาตัว โรฮี และสายสืบ
อยู่ที่บ้านดร.ชเว

369
00:32:27,946 --> 00:32:29,490
หาทางเข้าไปในบ้านหลังนั้น

370
00:32:30,658 --> 00:32:32,117
แล้วเอาโน้ตบุ๊กออกมาให้ได้ครับ

371
00:32:33,327 --> 00:32:34,536
ถ้าไม่อยากเจอผมอีก

372
00:32:46,256 --> 00:32:47,216
มีเอกสารไหม

373
00:32:47,633 --> 00:32:48,926
คงไม่มีหรอก

374
00:32:49,343 --> 00:32:52,721
ไม่มีทางที่พ่อหนู
จะเก็บเอกสารสะเพร่าแบบนี้อยู่แล้ว

375
00:32:56,225 --> 00:32:58,477
กล้าดียังไงถึงแตะต้อง
บันทึกการทดลองของโรฮี บ้าไปแล้วเหรอ

376
00:32:59,228 --> 00:33:00,354
บันทึกของโรฮีเหรอ

377
00:33:00,437 --> 00:33:02,189
ฉันจะทิ้งบันทึกที่แท้จริงไว้ค่ะ

378
00:33:04,650 --> 00:33:05,734
บางที

379
00:33:07,194 --> 00:33:10,197
สร้อยคอหนูที่เจเดนเอาไป
อาจจะเป็นยูเอสบีก็ได้

380
00:33:10,656 --> 00:33:12,282
และมันคงต้องเปิด

381
00:33:12,366 --> 00:33:14,326
ด้วยโน้ตบุ๊กเครื่องนี้เท่านั้น
เขาถึงได้มาตามหา

382
00:33:16,495 --> 00:33:18,288
เราต้องตามหาสร้อยคอของหนู

383
00:33:21,917 --> 00:33:23,085
หนูคงต้อง

384
00:33:24,795 --> 00:33:26,130
แจ้งความข้อหาลักทรัพย์แล้วล่ะ

385
00:33:37,891 --> 00:33:38,892
เฮ้อ

386
00:33:42,730 --> 00:33:43,689
เป็นไง

387
00:33:44,064 --> 00:33:47,401
กลับมาบ้านแล้ว พอจะนึกอะไรออกบ้างไหม

388
00:33:47,985 --> 00:33:48,986
ไม่เลย

389
00:33:51,613 --> 00:33:53,991
ว่าแต่ทำไมลุง
ถึงได้หมกมุ่นกับความทรงจำหนูนักล่ะ

390
00:33:55,451 --> 00:33:58,203
ไม่มีอะไร ก็แค่เห็นว่าหนูอึดอัด

391
00:34:00,038 --> 00:34:02,583
เลยคิดว่าถ้าความทรงจำหนู
กลับมาเร็วๆ ก็คงจะดี

392
00:34:03,250 --> 00:34:04,251
ดีกับผีน่ะสิ

393
00:34:05,377 --> 00:34:07,129
ดีใจหรือไงที่จะได้เข้าคุก

394
00:34:10,215 --> 00:34:11,300
รีบนอนได้แล้ว

395
00:34:12,467 --> 00:34:14,969
คืนนี้ขอให้หลับฝันดีนะ

396
00:34:15,429 --> 00:34:18,389
หนูไม่เคยฝันดีบนเตียงนี้เลยสักครั้ง

397
00:34:22,561 --> 00:34:25,647
จากนี้ไป หนูจะหลับฝันดี

398
00:34:27,024 --> 00:34:29,902
เพราะมีคนที่ห่วงใยหนูจริงๆ
อยู่เคียงข้างหนูแล้ว

399
00:34:32,780 --> 00:34:33,989
ลุงคิดมาตลอด

400
00:34:34,822 --> 00:34:37,451
ว่าอยากให้หนูกลับไปอยู่ในที่ของหนู

401
00:34:38,869 --> 00:34:39,953
แล้ว...

402
00:34:41,079 --> 00:34:44,583
พอวันนี้ได้มาเห็น
หนูนอนอยู่บนเตียงหลังนี้

403
00:34:45,417 --> 00:34:48,170
ลุงก็รู้สึกโล่งใจ และภูมิใจด้วย

404
00:34:49,713 --> 00:34:51,005
เป็นแค่โจรลักพาตัวแท้ๆ

405
00:34:52,925 --> 00:34:54,009
รีบนอนได้แล้ว

406
00:34:56,053 --> 00:34:57,054
ลุง

407
00:35:00,641 --> 00:35:02,601
พอหนูตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้

408
00:35:05,062 --> 00:35:07,648
ลุงต้องอยู่ข้างๆ หนูนะ

409
00:35:16,490 --> 00:35:18,492
แหงสิ แน่นอนอยู่แล้ว

410
00:35:22,871 --> 00:35:23,914
รีบนอนเถอะ

411
00:35:40,514 --> 00:35:42,349
ถ้าคุณคิมมยองจุนบุกเข้ามาในนี้

412
00:35:42,432 --> 00:35:44,017
แล้วเอาตัวโรฮีที่หลับอยู่ไป

413
00:35:44,476 --> 00:35:45,978
ก็คงได้เจอกับคุณพัคชอลวอน

414
00:35:48,105 --> 00:35:49,398
ไม่แน่ว่าคุณคิมมยองจุน

415
00:35:49,690 --> 00:35:52,317
อาจถูกป้ายข้อหา
ในคดีฆาตกรรมด้วยก็ได้ครับ

416
00:35:52,651 --> 00:35:55,946
หรือไม่ คุณก็อาจถูกคุณพัคชอลวอน
ฆ่าไปแล้วก็ได้

417
00:35:58,490 --> 00:36:01,535
การที่คุณบังเอิญได้เจอกับโรฮีข้างนอก

418
00:36:02,870 --> 00:36:04,788
อาจเป็นโชคดีของพวกคุณทั้งคู่ก็ได้ครับ

419
00:36:06,623 --> 00:36:07,708
ไม่น่าใช่หรอกครับ

420
00:36:10,627 --> 00:36:12,337
พรุ่งนี้ผมจะออกไปข้างนอกครับ

421
00:36:12,629 --> 00:36:15,299
ผมมีสิ่งที่ต้องยืนยันก่อนจะสรุปคดี

422
00:36:17,009 --> 00:36:18,010
ผมเชื่อใจคุณได้ใช่ไหม

423
00:36:19,553 --> 00:36:21,388
ครับ ขอบคุณครับ

424
00:36:33,901 --> 00:36:35,235
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดีค่ะ

425
00:36:35,319 --> 00:36:37,154
(แบร์คิดส์ เค)

426
00:36:37,738 --> 00:36:38,822
- สวัสดีค่ะ คุณครู
- สวัสดีจ้า

427
00:36:38,906 --> 00:36:40,908
- ว่าไงจ๊ะ บยอล
- โชคดีนะจ๊ะ บยอล

428
00:37:03,263 --> 00:37:05,891
คือว่า ผมเอารถมาคืนครับ

429
00:37:13,607 --> 00:37:15,108
คุณไม่เห็นต้องมาเลยค่ะ

430
00:37:15,192 --> 00:37:17,277
ฉันว่าจะไปสถานียองอินอยู่พอดี

431
00:37:18,487 --> 00:37:20,030
ผมมาก็เพราะคิดว่า
จะเป็นแบบนั้นแหละครับ

432
00:37:20,739 --> 00:37:22,240
ผมอยากให้เวลาคิมมยองจุนกับโรฮี

433
00:37:22,699 --> 00:37:23,867
อีกสักวันครับ

434
00:37:24,868 --> 00:37:26,495
แล้วเมื่อคดีสิ้นสุดลง

435
00:37:27,371 --> 00:37:28,914
ผมก็จะจับกุมเจเดนครับ

436
00:37:29,998 --> 00:37:31,375
คุณรู้จักเจเดนได้ยังไง

437
00:37:32,417 --> 00:37:33,627
ผมรู้สึกคุ้นๆ ว่าเคยเจอเขาที่ไหน

438
00:37:34,503 --> 00:37:37,172
ปรากฏว่าผมเคยบังเอิญเจอเขา
ตอนไปโรงพยาบาลคุณหมอครับ

439
00:37:40,592 --> 00:37:42,344
หนึ่งเดือนมานี้
มีอะไรเกิดขึ้นเยอะมากครับ

440
00:37:42,678 --> 00:37:44,429
ฆาตกรรม ลักพาตัว และ...

441
00:37:45,806 --> 00:37:47,516
เหตุการณ์มากมายที่ไม่อาจเข้าใจได้

442
00:37:48,684 --> 00:37:50,018
แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้น

443
00:37:50,686 --> 00:37:52,062
มาบรรจบกันที่จุดเดียวครับ

444
00:37:54,356 --> 00:37:57,150
ชเวโรฮี โครงการเด็กอัจฉริยะ

445
00:37:57,567 --> 00:37:58,610
แล้วก็

446
00:37:59,486 --> 00:38:01,238
ความโลภที่ผู้คนมีต่อโครงการนั้น

447
00:38:04,825 --> 00:38:06,451
วันนี้ไม่จำเป็นต้องไปสน.หรอกครับ

448
00:38:06,868 --> 00:38:09,997
เอาไว้ปิดคดีได้แล้ว ผมจะมาใหม่นะครับ

449
00:38:22,134 --> 00:38:23,010
หือ

450
00:38:23,593 --> 00:38:26,596
อะไรเนี่ย ไม่ใช่ซอสที่หนูชอบนี่

451
00:38:28,098 --> 00:38:29,891
หัวหอมก็เยอะเกินไป

452
00:38:30,308 --> 00:38:32,477
เอาพริกฆาลาเปญโญมาให้เด็กกินเนี่ยนะ

453
00:38:34,354 --> 00:38:36,148
แล้วอีกอย่าง หนูไม่กินโคล่าสักหน่อย

454
00:38:36,773 --> 00:38:39,151
แค่บอกว่า "ขอบคุณค่ะ"
แล้วกินๆ ไปเถอะน่า

455
00:38:39,234 --> 00:38:42,154
ก็ไอ้นี่มันไม่ได้อยู่ในสภาพ
ที่น่าขอบคุณนี่

456
00:38:42,237 --> 00:38:44,865
เวลาจะสั่งของแบบนี้
ควรถามความชอบคนกินก่อนปะ

457
00:38:45,115 --> 00:38:46,950
ทำไมถึงได้สั่งอะไรตามใจตัวเอง

458
00:38:47,701 --> 00:38:49,411
อยากจะบ้าตายจริงๆ

459
00:38:49,494 --> 00:38:50,871
งั้นก็เอามา เดี๋ยวลุงกินเอง

460
00:38:50,954 --> 00:38:54,499
เดี๋ยวเถอะ หนูแค่บอกว่าไม่ถูกจริต
ไม่ได้บอกว่าจะไม่กิน

461
00:38:56,960 --> 00:38:58,587
คุณสองคนเป็นอะไรกันครับ

462
00:39:00,422 --> 00:39:01,882
เป็นตำรวจแท้ๆ ไม่รู้เหรอ

463
00:39:02,299 --> 00:39:04,217
โจรลักพาตัวกับเด็กที่ถูกลักพาตัวไง

464
00:39:08,889 --> 00:39:10,766
พูดกับผู้ใหญ่ให้มันมีหางเสียงหน่อย

465
00:39:10,849 --> 00:39:12,559
เลิกพูดห้วนๆ ทีเถอะ ขอล่ะ

466
00:39:12,642 --> 00:39:16,688
ก็แล้วใครให้สั่งแซนด์วิชมาตามใจชอบ
ไม่ถงไม่ถามหนูสักคำ

467
00:39:16,772 --> 00:39:19,816
ให้ตาย รู้สึกเหมือน
ทำความผิดจริงๆ เลยแฮะ

468
00:39:20,233 --> 00:39:21,610
ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ

469
00:39:21,693 --> 00:39:23,195
ไม่หรอกครับ ทานเลยครับ

470
00:39:24,071 --> 00:39:25,238
ทานเถอะนะครับ

471
00:39:29,785 --> 00:39:30,869
อ้อ คือ...

472
00:39:33,163 --> 00:39:34,831
ได้ยินว่าฮีแอฟื้นแล้วนะครับ

473
00:39:36,166 --> 00:39:37,876
- จริงเหรอครับ
- ครับ

474
00:39:38,502 --> 00:39:40,921
รุ่นพี่บอกว่าถ้าอยากเจอก็ให้บอกครับ

475
00:39:41,004 --> 00:39:43,381
เขาว่าถึงคุณจะไม่แสดงออก
แต่ในใจคงกังวลมาก

476
00:39:46,468 --> 00:39:47,636
อยากไปหาแกไหมครับ

477
00:40:04,069 --> 00:40:05,112
โรฮี

478
00:40:06,988 --> 00:40:09,157
ไปเถอะ ลุงอยากเจอลูกนี่

479
00:40:11,618 --> 00:40:12,953
หนูไปกับลุงไม่ได้เหรอ

480
00:40:13,370 --> 00:40:15,664
ถ้าฮีแอได้เจอหนู แกน่าจะดีใจนะ

481
00:40:15,914 --> 00:40:17,582
ไม่รู้จักกันสักหน่อย
จะมาดีใจเรื่องอะไร

482
00:40:22,379 --> 00:40:23,463
รอเดี๋ยวนะ

483
00:40:38,019 --> 00:40:39,146
เอานี่ไปให้สิ

484
00:40:39,479 --> 00:40:41,982
- ตุ๊กตากระต่ายเหรอ
- ไม่ใช่ตุ๊กตากระต่ายธรรมดา

485
00:40:42,190 --> 00:40:44,651
แต่เป็นตุ๊กตาแบรนด์ดังที่สุดในเยอรมนี

486
00:40:44,943 --> 00:40:46,361
มีเงินก็ซื้อไม่ได้

487
00:40:49,364 --> 00:40:51,116
เอาไปให้อย่างภาคภูมิใจได้เลย

488
00:40:56,872 --> 00:40:59,583
ลุงอยากให้หนูเอาไปให้ด้วยตัวเองนะ

489
00:41:00,208 --> 00:41:01,293
ไม่ได้เหรอ

490
00:41:18,643 --> 00:41:23,607
รุ่นพี่ นี่ภาพจากกล้องหน้ารถที่จอด
แถวบ้านผอ.ชเวจินแทในวันที่ 21 พฤษภา

491
00:41:23,899 --> 00:41:24,900
เจออะไรบ้างไหม

492
00:41:24,983 --> 00:41:27,068
วันที่ 20 ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ

493
00:41:27,152 --> 00:41:29,321
แต่วันที่ 21 ตอนช่วง 01:10 น.

494
00:41:29,404 --> 00:41:31,781
คุณพัคชอลวอน
เข้าไปในบ้านผอ.ชเวจินแทครับ

495
00:41:32,282 --> 00:41:33,116
อะไรนะ

496
00:41:33,491 --> 00:41:36,203
ดูจากตรงนี้
เขาออกมาหลังเข้าไปชั่วโมงครึ่งครับ

497
00:41:36,995 --> 00:41:40,207
เดี๋ยวก่อน นี่เช้ามืดวันที่ 21 แน่นะ
ไม่ใช่กลางดึกเหรอ

498
00:41:40,540 --> 00:41:44,294
อันนี้มันเป็นคลิปรวมภาพจากกล้องหน้ารถ

499
00:41:44,544 --> 00:41:48,006
ผมไม่เห็นเขาเข้าไปในบ้านตอนอื่น
นอกจากเช้ามืดวันที่ 21 นะ

500
00:41:48,423 --> 00:41:49,466
ดูอีกรอบหน่อย

501
00:41:49,549 --> 00:41:51,134
ครับ นี่ครับ

502
00:41:51,384 --> 00:41:54,095
- ไม่ เอาตอนคุณพัคชอลวอนออกมาครั้งแรก
- อ้อ ครับ

503
00:41:55,639 --> 00:41:56,640
นี่ครับ

504
00:42:00,018 --> 00:42:01,228
แล้วก็บัญชีเงินฝาก

505
00:42:01,311 --> 00:42:03,146
- ของคุณพัคชอลวอนที่เคยพูดถึง
- อือ

506
00:42:03,230 --> 00:42:05,857
หลังจากคุณซอฮเยอึนไปเยี่ยมกลับมา
เธอก็ถอนเงินออกมาทันทีครับ

507
00:42:07,234 --> 00:42:09,152
- ถอนเงินทันทีเลยเหรอ
- ครับ

508
00:42:09,236 --> 00:42:12,405
และคุณพัคชอลวอนเอง
ก็ถอนเงินก้อนใหญ่เหมือนกันครับ

509
00:42:13,114 --> 00:42:14,115
ห้าสิบล้านวอน

510
00:42:15,033 --> 00:42:16,201
ห้า...

511
00:42:17,035 --> 00:42:18,787
ค่าผ่าตัดของฮีแอ ลูกสาวคิมมยองจุน

512
00:42:18,870 --> 00:42:19,704
ครับ

513
00:42:20,080 --> 00:42:24,084
วันถอนและวันนำเงินเข้า
คือวันที่ 24 พฤษภาเหมือนกัน

514
00:42:33,301 --> 00:42:35,720
ไง ฮีแอ ตื่นอยู่สินะ

515
00:42:37,555 --> 00:42:38,431
พ่อ

516
00:42:54,864 --> 00:42:57,325
ฮีแอ ไม่เป็นไรใช่ไหม
หนูไม่เจ็บปวดแล้วใช่ไหม

517
00:42:57,534 --> 00:42:58,493
อือ

518
00:42:59,077 --> 00:43:00,787
ตอนนี้หนูกินข้าวได้แล้วด้วย

519
00:43:04,082 --> 00:43:07,210
ลูกพ่อเก่งมาก ลำบากมามากเลยนะ

520
00:43:08,712 --> 00:43:11,464
พ่อขอบคุณมากเลยนะ

521
00:43:11,798 --> 00:43:13,591
ขอบคุณที่อดทนผ่านมาได้

522
00:43:16,011 --> 00:43:16,845
แม่ล่ะ

523
00:43:18,096 --> 00:43:19,055
แม่อยู่ไหน

524
00:43:19,264 --> 00:43:20,432
แวะออกไปข้างนอกน่ะ

525
00:43:21,349 --> 00:43:24,436
แม่ช่วยดูรูปที่หนูวาดด้วยนะ

526
00:43:25,145 --> 00:43:27,188
จริงเหรอ ดีใจไหม

527
00:43:27,272 --> 00:43:28,231
อือ

528
00:43:28,523 --> 00:43:30,483
ให้ตายสิ ลูกพ่อ

529
00:43:32,944 --> 00:43:34,029
ลูกพ่อ

530
00:43:38,742 --> 00:43:39,868
นั่นใครเหรอ

531
00:43:41,036 --> 00:43:42,037
อ๋อ

532
00:43:42,662 --> 00:43:44,873
ทักทายสิ นี่พี่สาว พี่โรฮี

533
00:43:46,207 --> 00:43:47,584
สวัสดี พี่

534
00:43:48,251 --> 00:43:49,294
หวัดดี

535
00:43:52,547 --> 00:43:54,174
พี่เขาเอาของขวัญมาให้

536
00:43:56,593 --> 00:43:58,762
ว้าว ตุ๊กตากระต่ายนี่นา

537
00:43:59,679 --> 00:44:01,097
ไม่ใช่ตุ๊กตากระต่ายธรรมดา

538
00:44:01,181 --> 00:44:03,808
มันเป็นตุ๊กตาแบรนด์ดังที่สุดในเยอรมนี

539
00:44:03,892 --> 00:44:05,185
มีเงินก็ซื้อไม่ได้

540
00:44:06,102 --> 00:44:07,354
ขอบคุณนะ พี่

541
00:44:10,023 --> 00:44:11,107
ตอนนี้ไม่เจ็บแล้วเหรอ

542
00:44:12,400 --> 00:44:13,234
อือ

543
00:44:13,318 --> 00:44:14,652
การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีน่ะ

544
00:44:15,737 --> 00:44:16,821
ค่อยยังชั่วหน่อย

545
00:44:21,034 --> 00:44:22,077
ดีจัง

546
00:44:23,745 --> 00:44:26,456
พ่อก็มาหา แถมได้พี่สาวอีก

547
00:44:27,957 --> 00:44:30,001
อ้อ และแม่ก็กลับมาด้วย

548
00:44:36,883 --> 00:44:38,385
พ่อร้องไห้ทำไม

549
00:44:41,554 --> 00:44:42,597
พ่อก็แค่...

550
00:44:51,481 --> 00:44:52,482
พ่อ...

551
00:44:54,776 --> 00:44:55,777
มีความสุขมากน่ะ

552
00:44:57,821 --> 00:45:00,490
ที่ฮีแอของพ่อแข็งแรง

553
00:45:01,699 --> 00:45:02,909
แล้วก็ได้มีพี่สาว

554
00:45:04,035 --> 00:45:05,578
พ่อดีใจมากจริงๆ

555
00:45:08,790 --> 00:45:11,334
แล้วพี่ล่ะ พี่ดีใจเหมือนกันไหม

556
00:45:12,502 --> 00:45:13,461
ก็...

557
00:45:16,172 --> 00:45:17,132
ดี

558
00:45:24,097 --> 00:45:25,056
ลูกพ่อ

559
00:45:35,567 --> 00:45:36,568
ไปเถอะครับ

560
00:45:56,796 --> 00:45:57,922
มยองจุน

561
00:46:33,333 --> 00:46:36,544
ตอนนี้โจรลักพาตัว โรฮี และสายสืบ
อยู่ที่บ้านดร.ชเว

562
00:46:37,378 --> 00:46:40,507
หาทางเข้าไปในบ้านหลังนั้น
แล้วเอาโน้ตบุ๊กออกมาให้ได้ครับ

563
00:46:45,470 --> 00:46:47,388
วันที่ 21 พฤษภา เวลาประมาณ 01:10 น.

564
00:46:48,389 --> 00:46:51,100
คุณอยู่ที่บ้านผอ.ชเวจินแท
ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง

565
00:46:51,768 --> 00:46:55,563
ตอนอยู่ในห้องสอบสวน
ทำไมถึงโกหกว่าเป็นคืนวันที่ 21 ครับ

566
00:46:57,565 --> 00:46:59,192
ผมพูดแบบนั้นเหรอครับ

567
00:47:00,026 --> 00:47:02,612
ผมคงจะเข้าใจอะไรผิดไป

568
00:47:03,238 --> 00:47:05,615
คุณโกหกไปเพื่อใครกันแน่ครับ

569
00:47:05,865 --> 00:47:08,284
- โกหกอะไรกันครับ
- เพราะคุณซอฮเยอึนเหรอครับ

570
00:47:10,870 --> 00:47:14,082
ตอนสอบปากคำคราวก่อน
ผมบอกทุกอย่างที่ต้องบอกไปแล้วครับ

571
00:47:14,165 --> 00:47:15,959
ถ้าจะมาพูดเรื่องเดิมอีก

572
00:47:16,042 --> 00:47:17,669
งั้นผมก็ขอตัวครับ

573
00:47:20,588 --> 00:47:21,714
สองสามวันก่อน

574
00:47:22,257 --> 00:47:24,092
หลังจากที่คุณซอฮเยอึนเยี่ยมคุณเสร็จ

575
00:47:25,260 --> 00:47:28,388
เธอก็ไปถอนเงิน
ทั้งหมดในบัญชีของคุณครับ

576
00:47:30,098 --> 00:47:31,724
เพราะผมบอกให้เธอทำครับ

577
00:47:32,934 --> 00:47:34,686
คุณบอกว่าตู้เซฟว่างเปล่าใช่ไหมครับ

578
00:47:34,769 --> 00:47:36,854
และไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

579
00:47:37,355 --> 00:47:39,983
เพราะคุณตอบว่าไม่มีอะไรอยู่ในตู้เซฟ

580
00:47:40,441 --> 00:47:42,527
ตามที่คุณซอฮเยอึนบอกให้ตอบ

581
00:47:44,612 --> 00:47:47,156
แล้วคุณฆ่าคุณยุนจองโด
เพราะอะไรกันแน่ครับ

582
00:47:48,199 --> 00:47:51,619
เรื่องนั้นก็เป็นคำสั่ง
ของคุณซอฮเยอึนเหรอครับ

583
00:47:55,290 --> 00:47:56,457
หมอยุนเขา

584
00:47:59,335 --> 00:48:02,714
เห็นตอนที่ฮเยอึนไปหาผอ.ชเว
หลายครั้งครับ

585
00:48:03,548 --> 00:48:06,551
แล้วเขาก็เที่ยวเอาไปพูด
ว่าสองคนนั้นเล่นชู้กัน

586
00:48:07,802 --> 00:48:09,679
ตอนเกิดคดีฆาตกรรม

587
00:48:10,722 --> 00:48:12,807
หมอยุนบอกว่า
จะเอาเรื่องนั้นไปบอกตำรวจ

588
00:48:15,518 --> 00:48:18,021
ผมกลัวว่าฮเยอึนจะตกเป็นเป้าสงสัย

589
00:48:18,646 --> 00:48:20,690
มันเป็นสิ่งที่ผมทำ
ด้วยการตัดสินใจของตัวเองครับ

590
00:48:23,776 --> 00:48:26,487
ต่อให้พิจารณาถึงความสัมพันธ์
ของคุณสองคนยังไง

591
00:48:26,821 --> 00:48:29,240
มันก็เกินกว่า
ที่สามัญสำนึกจะเข้าใจได้อยู่ดีครับ

592
00:48:30,283 --> 00:48:32,660
คุณซอฮเยอึน
เป็นอะไรสำหรับคุณกันแน่ครับ

593
00:48:32,744 --> 00:48:34,120
เธอเป็นใครกันแน่

594
00:48:35,538 --> 00:48:37,165
คุณถึงได้ลงทุนลงมือฆาตกรรมแทน

595
00:48:39,417 --> 00:48:40,460
ฮเยอึน

596
00:48:43,463 --> 00:48:45,006
คือเด็กที่เป็นเหมือนลูกสาวของผม

597
00:48:47,967 --> 00:48:52,722
ความปรารถนาของผม
คืออยากให้เด็กคนนั้นพ้นทุกข์สักทีครับ

598
00:48:57,894 --> 00:48:59,854
เมื่อไม่นานมานี้
คุณถอนเงินมา 50 ล้านวอนใช่ไหมครับ

599
00:49:01,147 --> 00:49:03,232
และค่ารักษาพยาบาลของฮีแอ
ก็ถูกชำระเต็มจำนวนในวันนั้น

600
00:49:04,442 --> 00:49:06,319
คนที่จ่ายค่าผ่าตัดให้ฮีแอ

601
00:49:08,613 --> 00:49:09,822
คือคุณใช่ไหมครับ

602
00:49:34,389 --> 00:49:35,723
ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ

603
00:49:42,814 --> 00:49:43,940
เดี๋ยว คุณมยองจุน

604
00:49:45,316 --> 00:49:46,651
ครับ ว่าไง

605
00:49:47,402 --> 00:49:49,946
รุ่นพี่ผมกำลังตกที่นั่งลำบากครับ

606
00:49:50,697 --> 00:49:51,739
คงรู้ดีใช่ไหมครับ

607
00:49:52,949 --> 00:49:54,075
ครับ ผมรู้ครับ

608
00:49:55,076 --> 00:49:56,911
ครับ เข้าบ้านเถอะครับ

609
00:49:56,994 --> 00:49:57,995
ครับ

610
00:50:25,231 --> 00:50:28,109
ไอ้นั่นมันดูเก่า
เกินกว่าจะอยู่ในห้องอ่านหนังสือของหนู

611
00:50:28,484 --> 00:50:29,902
หนูอยากเปลี่ยนใหม่ให้หมด

612
00:50:31,946 --> 00:50:34,574
ห้องนั่งเล่นนี่
กับห้องครัวก็เหมือนกัน

613
00:50:35,533 --> 00:50:37,535
หนูอยากทำให้เหมือนบ้านใหม่ไปเลย

614
00:50:44,417 --> 00:50:45,877
ห้องฮีแอเอาเป็นห้องไหนดี

615
00:50:46,502 --> 00:50:48,254
ลุงเป็นพ่อน้อง เลือกมาสิ

616
00:50:49,297 --> 00:50:50,423
ฮีแอทำไม

617
00:50:50,715 --> 00:50:53,509
น้องบอกจะแวะมาเล่นไง
อาจจะต้องค้างด้วยก็ได้

618
00:50:55,720 --> 00:50:57,805
- โรฮี
- มันก็คงยุ่งยากแหละ

619
00:50:57,889 --> 00:50:59,515
แต่ถ้าอยู่คนเดียวหนูก็จะเบื่อ

620
00:50:59,974 --> 00:51:02,059
ถ้าต้องอยู่แบบเบื่อๆ
หนูยอมยุ่งยากดีกว่า

621
00:51:03,478 --> 00:51:05,563
ฝากบอกน้องให้แวะมาเล่นบ่อยๆ นะ

622
00:51:07,523 --> 00:51:11,319
การตัดสินใจของคุณคิมมยองจุน
อาจตัดสินความปลอดภัยของโรฮีก็ได้

623
00:51:16,324 --> 00:51:17,617
ทำไมมองแบบนั้น

624
00:51:26,876 --> 00:51:28,336
ลุงมีอะไรจะให้ดู

625
00:51:29,879 --> 00:51:31,714
(กล้องวงจรปิดบ้านชเวจินแท)

626
00:51:36,594 --> 00:51:37,887
ทำไมหนูต้องดูด้วย

627
00:51:39,263 --> 00:51:40,640
มันเป็นสิ่งสำคัญ

628
00:51:54,570 --> 00:51:55,905
หนูไม่อยากดูแล้ว

629
00:51:55,988 --> 00:51:56,823
โรฮี

630
00:51:56,906 --> 00:51:58,366
หนูไม่มีเหตุผลต้องดูด้วย

631
00:52:03,955 --> 00:52:05,498
ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรม

632
00:52:08,084 --> 00:52:11,045
- คนที่เข้ามาในบ้านหลังนี้...
- ไม่ ก็บอกว่าไม่อยากรู้ไง

633
00:52:13,256 --> 00:52:14,257
โรฮี

634
00:52:18,886 --> 00:52:19,929
โรฮี

635
00:52:22,139 --> 00:52:25,434
มันเป็นเรื่องสำคัญนะ
เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของหนูด้วย

636
00:52:26,018 --> 00:52:27,103
หนูเหนื่อย

637
00:52:29,772 --> 00:52:31,232
หนูเห็นแล้วสินะ

638
00:52:40,157 --> 00:52:41,868
(กล้องวงจรปิดบ้านชเวจินแท)

639
00:53:06,225 --> 00:53:08,102
หนูเห็นแล้วล่ะสิ ใช่ไหม

640
00:53:09,979 --> 00:53:10,980
ถ้างั้น

641
00:53:11,939 --> 00:53:13,232
ความทรงจำก็กลับมาแล้วเหรอ

642
00:53:17,612 --> 00:53:18,738
พูดเรื่องอะไรน่ะ

643
00:53:19,030 --> 00:53:20,448
หนูจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

644
00:53:21,991 --> 00:53:23,576
พอเห็นคลิปหนูก็นึกออกแล้วใช่ไหม

645
00:53:23,784 --> 00:53:24,827
เปล่า

646
00:53:24,911 --> 00:53:29,290
โทรบอกลุงตำรวจที
หนูคิดว่าความทรงจำคงไม่กลับมาแล้ว

647
00:53:31,000 --> 00:53:32,919
อยู่แต่ในบ้านแล้วน่าอึดอัดชะมัด

648
00:53:33,002 --> 00:53:34,545
ตอนวิ่งหนียังดีกว่าอีก

649
00:53:34,962 --> 00:53:37,048
- โรฮี
- พรุ่งนี้เราออกไปไหนกันหน่อยเถอะ

650
00:53:37,506 --> 00:53:38,841
พาหนูไปไหนก็ได้

651
00:53:39,175 --> 00:53:40,843
เป็นที่เย็นๆ ยิ่งดี

652
00:53:41,177 --> 00:53:42,470
- สวนสนุกดีไหม
- ชเวโรฮี

653
00:53:42,553 --> 00:53:43,638
บอกว่ามันไม่กลับมาไง

654
00:53:44,513 --> 00:53:46,182
ความทรงจำหนูไม่ได้กลับมา

655
00:53:46,807 --> 00:53:49,936
ลุงให้สัญญาแล้วนี่ ว่าจะอยู่ข้างหนู
จนกว่าความทรงจำจะกลับมา

656
00:53:50,770 --> 00:53:53,481
หนูบอกว่ามันยังไม่กลับมาไง
ทำไมเอาแต่ทำแบบนี้

657
00:53:58,861 --> 00:53:59,862
โรฮี

658
00:54:01,572 --> 00:54:02,615
ลุงน่ะ

659
00:54:04,158 --> 00:54:06,410
อยากให้หนูปลอดภัย
แม้ในตอนที่ลุงไม่อยู่

660
00:54:06,702 --> 00:54:08,454
งั้นก็แค่อยู่ข้างๆ หนูสิ

661
00:54:09,205 --> 00:54:10,581
โรฮี เรื่องนั้น...

662
00:54:25,680 --> 00:54:26,597
ฮีแอ

663
00:54:27,848 --> 00:54:28,808
ฮีแอ

664
00:54:31,227 --> 00:54:32,395
อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม

665
00:54:32,478 --> 00:54:34,981
แม่จะไปไหนเหรอคะ

666
00:54:35,231 --> 00:54:36,357
แม่ต้องไปหาเงินน่ะสิ

667
00:54:38,859 --> 00:54:40,778
ถ้าพ่อออกไปหาเงิน

668
00:54:40,861 --> 00:54:43,155
แม่ก็จะอยู่กับหนูไม่ใช่เหรอคะ

669
00:54:46,158 --> 00:54:47,159
แม่...

670
00:54:48,536 --> 00:54:50,079
จะหาเงินมาให้เยอะกว่าเดิม

671
00:54:54,959 --> 00:54:56,627
- ความปลอดภัยของเด็กสำคัญที่สุด
- บ้าเอ๊ย

672
00:54:56,711 --> 00:54:57,878
ระวังอย่าให้เด็กบาดเจ็บนะ

673
00:55:05,052 --> 00:55:06,762
- รุ่นพี่
- หยุดนะ

674
00:55:08,431 --> 00:55:10,641
นี่พวกคุณทำอะไรกันครับ ฮะ

675
00:55:11,475 --> 00:55:12,435
นี่คุณ

676
00:55:13,769 --> 00:55:14,979
เจอกันที่นี่อีกแล้วนะ

677
00:55:16,313 --> 00:55:17,648
มาทำอะไรที่นี่ครับ

678
00:55:17,732 --> 00:55:18,941
เราได้รับแจ้งมา

679
00:55:19,233 --> 00:55:22,653
ว่าโจรลักพาตัวกับตำรวจ
อยู่ด้วยกันในบ้านหลังนี้

680
00:55:23,237 --> 00:55:24,739
สายสืบที่อยู่กับมันคือนายเหรอ

681
00:55:25,197 --> 00:55:26,240
เอ่อ เรื่องนั้น...

682
00:55:26,991 --> 00:55:27,992
ผมจะอธิบายให้ฟังครับ

683
00:55:28,075 --> 00:55:29,326
ผมอธิบายได้ แต่ว่า...

684
00:55:29,410 --> 00:55:31,704
ให้ผมได้เจอกับคิมมยองจุนก่อน...

685
00:55:33,789 --> 00:55:35,791
คุณสายสืบทำอะไรครับเนี่ย

686
00:55:36,000 --> 00:55:36,917
รุ่นพี่

687
00:55:37,001 --> 00:55:38,294
ไปเอาตัวคิมมยองจุนออกมา

688
00:55:38,377 --> 00:55:39,420
- ครับ
- ครับ

689
00:55:55,061 --> 00:55:57,271
ประตูหลังถูกปิดด้วยไหมนะ
เราปีนข้ามกำแพงไปดีไหม

690
00:55:57,813 --> 00:55:59,482
กำแพงที่นี่มันเชื่อมติดกันหมด

691
00:55:59,565 --> 00:56:02,068
ปีนข้ามนิดหน่อย
ก็น่าจะถึงถนนใหญ่แล้วนะ

692
00:56:03,235 --> 00:56:04,236
โรฮี หยุดได้แล้ว

693
00:56:04,320 --> 00:56:07,281
หยุดอะไรล่ะ
สถานการณ์แบบนี้จะให้หยุดได้ไง

694
00:56:07,364 --> 00:56:08,908
ต้องรีบหาวิธีออกไปสิ

695
00:56:12,953 --> 00:56:14,121
จะไปไหน

696
00:56:15,414 --> 00:56:17,792
เราต้องจบมันซะ ถึงจะเริ่มต้นใหม่ได้

697
00:56:17,875 --> 00:56:20,419
จะจบอะไร หนูยังไม่พร้อมเลยนะ

698
00:56:20,711 --> 00:56:21,712
ลืมแล้วเหรอ

699
00:56:21,796 --> 00:56:23,339
ลุงสัญญาไว้นี่

700
00:56:23,422 --> 00:56:26,258
ว่าไม่ว่ายังไงก็จะอยู่เคียงข้างหนู
จนกว่าหนูจะจำทุกอย่างได้

701
00:56:26,342 --> 00:56:28,844
พอได้แล้ว อย่าดื้อด้านนักเลย

702
00:56:29,345 --> 00:56:32,056
ลุงเป็นโจรลักพาตัวนะ ลุงต้องรับโทษสิ

703
00:56:32,139 --> 00:56:34,809
หนูไม่อยากให้ลุงเข้าคุก

704
00:56:35,184 --> 00:56:36,769
ถ้าลุงเข้าคุกไป

705
00:56:36,852 --> 00:56:39,647
แล้วใครจะทำไอ้แป้งทอด
ที่เหมือนเศษอาหารให้หนู

706
00:56:39,730 --> 00:56:43,109
เวลาที่หนูโมโหและอยากโวยวาย
หนูจะโวยวายใส่ใคร

707
00:56:45,236 --> 00:56:46,195
ลุง...

708
00:56:46,278 --> 00:56:47,238
โรฮี

709
00:56:47,655 --> 00:56:49,990
เราหนีอีกไม่ได้แล้ว หนูก็รู้นี่

710
00:56:50,324 --> 00:56:51,325
ลุงน่ะ

711
00:56:51,992 --> 00:56:55,579
อยากพาหนูกลับไปในที่ของหนู
และช่วยให้หนูอยู่อย่างปลอดภัย

712
00:56:55,663 --> 00:56:57,581
- นั่นคือเป้าหมายของลุง
- ไม่

713
00:56:57,665 --> 00:57:00,042
ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
ไม่เป็นไรแล้ว เข้าใจไหม

714
00:57:00,126 --> 00:57:01,252
- เราหยุดแค่นี้เถอะนะ
- ลุง

715
00:57:01,335 --> 00:57:04,088
หนูไม่อยากพูดแบบนี้เลยจริงๆ

716
00:57:04,588 --> 00:57:07,091
แต่หนูชอบเวลาที่ได้อยู่กับลุงมาก

717
00:57:09,176 --> 00:57:12,513
ลุงคือคนที่ไม่คาดหวัง
และไม่ต้องการอะไรจากหนู

718
00:57:12,847 --> 00:57:15,057
คนที่ใส่ใจว่าหนูหิว ง่วงนอน
หรือเบื่อหรือเปล่า

719
00:57:15,349 --> 00:57:18,727
หนูเพิ่งเคย
อยู่กับคนแบบนี้เป็นครั้งแรก

720
00:57:19,145 --> 00:57:20,604
ได้โปรดอย่าไปเลยนะ

721
00:57:23,315 --> 00:57:24,608
ลุงอย่าไปเลยนะ

722
00:57:32,908 --> 00:57:34,535
นี่ ยัยเด็กโง่

723
00:57:35,536 --> 00:57:36,745
เด็กโง่เอ๊ย

724
00:57:37,371 --> 00:57:39,415
ลุงต้องรีบรับโทษรีบออกมา

725
00:57:41,167 --> 00:57:43,252
ถึงจะกลับไปเป็นแบบนั้นได้

726
00:57:43,460 --> 00:57:44,879
ไม่เอา

727
00:57:45,504 --> 00:57:46,881
บอกว่าไม่เอาไง

728
00:57:48,799 --> 00:57:52,261
เป็นแค่โจรลักพาตัวแท้ๆ
ทำไมไม่ฟังที่หนูบอกล่ะ

729
00:57:52,344 --> 00:57:54,096
อย่าทำแบบนั้น มันเหนื่อย

730
00:57:56,515 --> 00:57:58,601
ลุงบอกว่าจะปกป้องหนูนี่

731
00:58:00,936 --> 00:58:01,854
มานี่มา

732
00:58:05,691 --> 00:58:07,776
ลุงขอบคุณนะ

733
00:58:08,110 --> 00:58:09,361
ขอบคุณ

734
00:58:10,654 --> 00:58:12,823
แล้วก็ขอโทษด้วย นะ

735
00:58:12,907 --> 00:58:15,367
ลุงต้องขอโทษจริงๆ

736
00:58:15,451 --> 00:58:16,535
ขอโทษจริงๆ

737
00:58:19,872 --> 00:58:20,789
เข้าไปเลย

738
00:58:22,166 --> 00:58:24,168
คิมมยองจุน ชูมือขึ้นเหนือศีรษะ

739
00:58:24,251 --> 00:58:25,127
ครับ ชูแล้วครับ

740
00:58:25,211 --> 00:58:26,587
- ชูมือขึ้นสิวะ
- ไม่เอาๆ

741
00:58:26,795 --> 00:58:28,547
- ครับ
- อะไรน่ะ

742
00:58:30,883 --> 00:58:31,800
หยุดนะ

743
00:58:31,884 --> 00:58:32,843
ลุงไม่เป็นไรใช่ไหม

744
00:58:32,927 --> 00:58:34,261
- ไม่เอา
- ลุง

745
00:58:34,345 --> 00:58:37,890
- อยู่เฉยๆ สิวะ
- อย่าทำคุณลุงของหนูแบบนั้นนะ

746
00:58:37,973 --> 00:58:39,266
อย่าทำแบบนั้นครับ

747
00:58:39,350 --> 00:58:40,476
ลุง

748
00:58:41,352 --> 00:58:43,229
- อย่านะ
- โรฮี

749
00:58:43,312 --> 00:58:46,357
- ลุง ได้โปรด
- โรฮี

750
00:58:47,066 --> 00:58:48,150
ไม่นะ

751
00:58:48,234 --> 00:58:50,694
โรฮี

752
00:58:53,113 --> 00:58:54,365
โรฮี

753
00:59:01,163 --> 00:59:02,706
ลุง

754
00:59:54,008 --> 00:59:55,217
จากนี้คือจุดเริ่มต้น

755
00:59:55,301 --> 00:59:58,178
จะมีข่าวเรื่องลุงหลั่งไหลมาไม่หยุด

756
00:59:58,262 --> 00:59:59,638
ไม่มีผู้สมรู้ร่วมคิดเหรอคะ

757
00:59:59,847 --> 01:00:01,140
ทุกอย่างเป็นฝีมือผมเองครับ

758
01:00:01,515 --> 01:00:05,102
ใส่ซอฮเยอึนไว้ในรายชื่อผู้ต้องสงสัย
และหาที่อยู่ของเธอก่อนเถอะ

759
01:00:06,020 --> 01:00:07,229
โน้ตบุ๊กหายไปแล้วครับ

760
01:00:07,688 --> 01:00:10,316
ก่อนอื่นช่วยหาสร้อยคอหนู
กับโน้ตบุ๊กมาด้วยค่ะ

761
01:00:10,399 --> 01:00:12,568
เพราะมันคือหลักฐานสำคัญสำหรับคดีนี้

762
01:00:13,277 --> 01:00:14,778
คงต้องจองตั๋วเครื่องบินอีกรอบแล้วล่ะ

763
01:00:15,112 --> 01:00:18,449
ถ้ามีเรื่องเข้าใจผิดก็เคลียร์กัน
ถ้าข้อมูลผิดพลาดก็ต้องแก้ไขทันทีสิคะ

764
01:00:18,532 --> 01:00:21,160
ป้าคนนั้นเชื่อว่าตัวเองฉลาด

765
01:00:21,243 --> 01:00:22,911
เขาน่าจะมาเผชิญหน้ากับหนูโดยตรง

766
01:00:22,995 --> 01:00:23,829
ฆาตกรรมอะไรกัน

767
01:00:23,912 --> 01:00:26,665
เข้าใจผิดมหันต์แล้วล่ะ คุณชเวโรฮี

768
01:00:27,207 --> 01:00:30,085
คิมมยองจุนน่ะ จะไม่มีวัน

769
01:00:30,169 --> 01:00:31,962
ทิ้งซอฮเยอึนเด็ดขาด

770
01:00:33,339 --> 01:00:35,341
คำบรรยายโดย: ณัฐิญา น่วมถนอม