1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:24,666 --> 00:00:30,916
(คนจับหนู)

4
00:00:31,000 --> 00:00:37,958
(สำนักข่าว "ณ วันนี้")

5
00:00:39,250 --> 00:00:42,458
ช่วงบ่าย มนุษย์หนูมาถึงสถานีจ่ายน้ำมัน

6
00:00:42,541 --> 00:00:45,458
เขาเดินเข้ามาทางถนนส่วนบุคคล
ด้วยฝีเท้าเบาโหยง

7
00:00:45,541 --> 00:00:47,875
ไม่มีเสียงฝีเท้าบนพื้นกรวดแม้แต่น้อย

8
00:00:47,958 --> 00:00:50,541
ไหล่ข้างหนึ่งของเขาสะพายย่ามทหาร

9
00:00:50,625 --> 00:00:53,291
เขาสวมเสื้อแจ็กเกตลูกฟูกทรงโบราณ
ที่มีกระเป๋าใหญ่

10
00:00:53,375 --> 00:00:57,041
กางเกงลูกฟูกมีเชือกขาวร้อยรัดรอบเข่า

11
00:00:57,125 --> 00:00:58,208
- สวัสดีครับ
- ครับ

12
00:00:58,291 --> 00:00:59,166
จนท.กำจัดสัตว์แทะ

13
00:00:59,250 --> 00:01:02,000
ลูกตาดำเล็กของเขา
กวาดมองไปรอบพื้นที่อย่างรวดเร็ว

14
00:01:02,083 --> 00:01:03,291
- มนุษย์หนู
- ฉันเอง

15
00:01:03,375 --> 00:01:05,291
เขาร่างผอมหนังเหนียวและมีใบหน้าแหลม

16
00:01:05,375 --> 00:01:06,875
ฟันหน้าเหลืองอี๋สองซี่

17
00:01:06,958 --> 00:01:09,375
ยาวงอกพ้นขากรรไกรบนลงมาเหนือริมฝีปากล่าง

18
00:01:09,458 --> 00:01:12,416
หูของเขากลมบางแนบไปกับท้ายศีรษะ

19
00:01:12,500 --> 00:01:13,875
ลูกตาของเขาเกือบดำสนิท

20
00:01:13,958 --> 00:01:17,166
แต่ยามที่เขามองเรา
กลับมีประกายสีเหลืองในแววตา

21
00:01:17,250 --> 00:01:19,750
- คุณมาเร็วมาก
- คำสั่งพิเศษจากกระทรวงสาธารณสุข

22
00:01:19,833 --> 00:01:22,041
แล้วคุณจะมาจับหนูให้หมดเลยใช่ไหม

23
00:01:22,125 --> 00:01:23,041
- ใช่
- จับอย่างไร

24
00:01:23,125 --> 00:01:23,958
ใช่ จับอย่างไร

25
00:01:24,041 --> 00:01:27,250
ขึ้นกับว่าเป็นหนูประเภทไหน อยู่ที่ไหน
หนูคนละแบบก็จับคนละวิธี

26
00:01:27,333 --> 00:01:28,625
- คงวางกับดักเอาสินะ
- หือ

27
00:01:28,708 --> 00:01:29,625
- วางกับดัก
- งั้นรึ

28
00:01:29,708 --> 00:01:30,625
มนุษย์หนูหัวเราะพรืด

29
00:01:30,708 --> 00:01:32,750
แบบนั้นจะไปจับหนูได้ที่ไหน หนูไม่ใช่กระต่าย

30
00:01:32,833 --> 00:01:34,083
เขาเชิดหน้าขึ้น

31
00:01:34,166 --> 00:01:37,791
สูดอากาศดมฟุดฟิดด้วยจมูกที่ขยับดุ๊กดิ๊กไปข้างๆ

32
00:01:37,875 --> 00:01:41,250
หนูมันฉลาด ถ้าอยากจับให้ได้ต้องรู้ใจมัน

33
00:01:41,333 --> 00:01:43,000
ทำงานแบบนี้ต้องรู้ใจพวกหนู

34
00:01:47,291 --> 00:01:49,625
รู้ไหมเจ้าพวกนี้มันทำอย่างไร มันจับตาดูเรา

35
00:01:49,708 --> 00:01:52,250
ตลอดเวลาที่เราเตรียมการจะกำจัดมัน

36
00:01:52,333 --> 00:01:53,416
มันจะจับตามองเรา

37
00:01:53,500 --> 00:01:55,291
นี่ไม่ใช่งานหนูท่อใช่ไหม

38
00:01:55,375 --> 00:01:56,958
ไม่ ไม่ใช่งานหนูท่อ

39
00:01:57,041 --> 00:01:59,500
- ถ้าเป็นงานหนูท่อก็งานยาก
- ไม่เห็นน่าจะยาก

40
00:01:59,583 --> 00:02:02,666
ไม่น่าจะยากเรอะ
ลองไปจับหนูในท่อดูบ้างไหมล่ะ

41
00:02:02,750 --> 00:02:05,416
เป็นคุณจะใช้วิธีไหน อยากรู้เหมือนกัน

42
00:02:05,500 --> 00:02:06,666
ก็วางยาเบื่อล่ะมั้ง

43
00:02:06,750 --> 00:02:08,916
แล้วจะเอาไอ้ยาเบื่อนี้ไปวางตรงไหน

44
00:02:09,000 --> 00:02:09,833
ก็วางในท่อ

45
00:02:09,916 --> 00:02:11,416
มนุษย์หนูตาเป็นประกายด้วยชัยชนะ

46
00:02:11,500 --> 00:02:13,208
ใช่ นึกแล้วเชียว "วางในท่อ"

47
00:02:13,291 --> 00:02:15,625
รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยาโดนน้ำชะไปหมด

48
00:02:15,708 --> 00:02:17,625
ยาเบื่อทั้งหมดไม่เหลือ ในท่อก็เหมือนแม่น้ำ

49
00:02:17,708 --> 00:02:20,875
ก็ได้ งั้นเป็นคุณจะทำอย่างไร คุณมนุษย์หนู
ถ้าต้องจับหนูในท่อ

50
00:02:20,958 --> 00:02:22,750
มนุษย์หนูก้าวเข้ามาหนึ่งก้าว

51
00:02:22,833 --> 00:02:25,000
น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นลึกลับมั่นใจ

52
00:02:25,083 --> 00:02:27,708
เสียงของชายผู้กำลังจะบอก
ความลับทางอาชีพแสนสำคัญ

53
00:02:27,791 --> 00:02:30,916
เราต้องทำงานจากพื้นฐานความเข้าใจ
ว่าหนูเป็นสัตว์กัดแทะ

54
00:02:31,000 --> 00:02:33,458
ไม่ว่าจะเอาอะไรไปล่อ มันจะต้องแทะ

55
00:02:33,541 --> 00:02:36,583
ถ้าเจองานที่ต้องจับหนูในท่อ จะต้องทำยังไง

56
00:02:36,666 --> 00:02:39,500
น้ำเสียงเขาต่ำแตกปร่าจางๆ ดั่งเสียงกบร้อง

57
00:02:39,583 --> 00:02:42,666
และดูเหมือนทุกคำที่ออกจากปาก
จะต้องเลียริมฝีปากต่อ

58
00:02:42,750 --> 00:02:44,708
ราวกับคำเหล่านั้นรสชาติเยี่ยมเมื่อแตะลิ้น

59
00:02:44,791 --> 00:02:45,875
เราลงไปที่ท่อ

60
00:02:45,958 --> 00:02:48,416
เอาถุงกระดาษสีน้ำตาลธรรมดาๆ ไปด้วย

61
00:02:48,500 --> 00:02:51,166
เอาปูนปลาสเตอร์ใส่ลงไปให้เต็ม
ไม่ต้องใช้อะไรอย่างอื่น

62
00:02:51,250 --> 00:02:53,583
แล้วก็แขวนไว้จากเหนือเพดานท่อ

63
00:02:53,666 --> 00:02:56,041
ห้อยลงมาให้ปริ่มๆ แต่อย่าให้แตะผิวน้ำ

64
00:02:56,125 --> 00:02:58,125
แค่สูงพอที่หนูจะเอื้อมถึง

65
00:02:58,208 --> 00:02:59,625
คล็อดฟังด้วยความสนใจ

66
00:02:59,708 --> 00:03:04,375
เมื่อเจ้าหนูว่ายมาตามท่อ เห็นถุงปั๊บ มันจะหยุด

67
00:03:04,458 --> 00:03:06,583
ดมเข้านิดหน่อย กลิ่นไม่ได้แย่อะไร

68
00:03:06,666 --> 00:03:08,166
- มันจะทำยังไง
- มันจะแทะ

69
00:03:08,250 --> 00:03:11,208
ถูกต้อง! มันจะเริ่มแทะถุง ถุงจะแตก

70
00:03:11,291 --> 00:03:14,708
ไอ้หนูตัวนั้นกินปูนเข้าไปเต็มปากสมใจ

71
00:03:14,791 --> 00:03:15,625
แล้วไงต่อ

72
00:03:15,708 --> 00:03:17,000
แล้วมันก็เสร็จเรา

73
00:03:17,708 --> 00:03:19,125
- นั่นฆ่ามันได้เหรอ
- ตายสนิท

74
00:03:19,208 --> 00:03:21,458
- ปูนปลาสเตอร์…
- จะพองตัวเมื่อโดนความชื้น

75
00:03:21,541 --> 00:03:23,750
เข้าไปในท่ออาหารหนูเมื่อใดก็บวมขึ้นทันที

76
00:03:23,833 --> 00:03:26,375
ฆ่ามันตายได้เร็วกว่าอะไรทั้งนั้นในโลก

77
00:03:26,458 --> 00:03:28,166
เพราะอย่างนั้นเราถึงต้องรู้ดีเรื่องหนู

78
00:03:28,250 --> 00:03:30,291
สีหน้าของมนุษย์หนูเจิดขึ้นด้วยความภาคภูมิ

79
00:03:30,375 --> 00:03:34,291
เขาถูนิ้วเก้งก้างเข้าด้วยกัน
ยกมือทั้งสองขึ้นมาประกบตรงหน้า

80
00:03:35,875 --> 00:03:38,250
เอาละ หนูของคุณอยู่ไหน

81
00:03:38,333 --> 00:03:40,791
คำว่า "หนู" ออกมาด้วยน้ำเสียงอิ่มลึก

82
00:03:40,875 --> 00:03:43,000
ราวกับเขากำลังใช้เนยละลายกลั้วปาก

83
00:03:43,083 --> 00:03:44,666
ตรงนั้น ที่กองฟางอีกฝั่งถนน

84
00:03:44,750 --> 00:03:47,125
- ไม่ใช่ในบ้าน
- มีแต่ในกองฟาง ไม่มีที่อื่น

85
00:03:47,208 --> 00:03:51,625
อยากเดิมพันว่าในบ้านก็มี
เข้าไปกินอาหาร แพร่เชื้อโรคความป่วยไข้

86
00:03:51,708 --> 00:03:54,958
- มีใครป่วยอะไรไหม
- เขาตั้งใจมองหน้าผม ไม่ได้มองคล็อด

87
00:03:55,041 --> 00:03:56,541
- ทุกคนสบายดี
- แน่ใจรึ

88
00:03:56,625 --> 00:03:58,250
- ค่อนข้างแน่
- ไม่มีทางรู้แน่

89
00:03:58,333 --> 00:04:01,083
เขาจริงจังกับงานเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมาก

90
00:04:01,166 --> 00:04:03,916
และผิดหวังเมื่อเราไม่ได้มีอาการกาฬโรค

91
00:04:04,000 --> 00:04:07,500
ถึงอย่างนั้น เจ้าพวกหนูอยู่ในกองฟาง
คุณคิดจะกำจัดมันอย่างไร

92
00:04:07,583 --> 00:04:09,833
หมอหนูยิ้มยิงฟันอย่างคนเหลี่ยมจัด

93
00:04:09,916 --> 00:04:12,333
เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าย่าม
หยิบกระป๋องดีบุกใหญ่มา

94
00:04:12,416 --> 00:04:14,833
ประเมินน้ำหนักในมือก่อนจะพูดว่า

95
00:04:14,916 --> 00:04:17,291
ยาพิษ ยาพิษชนิดพิเศษ ยาพิษร้ายกาจ

96
00:04:17,375 --> 00:04:21,041
ต้องโดนจับเข้าคุกถึงหกเดือน
ถ้ามีใครจับได้ว่ามีสารนี้แม้แค่ช้อนเดียว

97
00:04:21,125 --> 00:04:23,333
ในกระป๋องนี้มีมากพอที่จะฆ่าได้หนึ่งล้านคน

98
00:04:23,416 --> 00:04:24,750
- อยากเห็นไหม
- อยากครับ

99
00:04:24,833 --> 00:04:27,000
เขาควักเหรียญขึ้นมางัดเปิดกระป๋อง

100
00:04:27,083 --> 00:04:27,916
นี่ไง

101
00:04:28,000 --> 00:04:31,583
เขาพูดถึงสารในนั้นอย่างรักใคร่
ก่อนจะส่งมาให้คล็อดดู

102
00:04:31,666 --> 00:04:33,208
เมล็ดข้าวโพดหรือข้าวบาร์เลย์สินะ

103
00:04:33,291 --> 00:04:35,666
ข้าวโอ๊ต ข้าวโอ๊ตอาบยาเบื่อ

104
00:04:35,750 --> 00:04:39,416
หยิบเข้าปากไปแค่เมล็ดเดียว
จะได้ตายภายในสามนาที

105
00:04:39,500 --> 00:04:41,541
ผมไม่เคยปล่อยให้กระป๋องนี้คลาดสายตา

106
00:04:41,625 --> 00:04:43,958
เขาประคองกระป๋องนั้นก่อนจะเขย่าเบาๆ

107
00:04:44,875 --> 00:04:47,083
ฟังเสียงเมล็ดข้าวโอ๊ตเสียดสีกันในนั้น

108
00:04:47,166 --> 00:04:50,458
แต่วันนี้เจ้าหนูของคุณจะยังไม่ได้กินหรอก
วางไปมันก็ไม่ยอมกิน

109
00:04:50,541 --> 00:04:54,833
ถึงได้บอกว่าเราต้องรู้ดีเรื่องหนู
หนูมันขี้ระแวง ขี้ระแวงมากๆ

110
00:04:54,916 --> 00:04:57,458
เพราะฉะนั้น
วันนี้มันจะได้กินเมล็ดข้าวโอ๊ตสะอาดอร่อยๆ

111
00:04:57,541 --> 00:04:59,375
แบบที่ไม่ทำอันตรายอะไรต่อมันทั้งนั้น

112
00:04:59,458 --> 00:05:02,208
นอกจากจะทำให้มันอ้วนพี
แล้วพรุ่งนี้ก็ได้กินแบบเดิมอีก

113
00:05:02,291 --> 00:05:04,625
วันมะรืนก็อีก วันมะเรื่องก็อีก

114
00:05:04,708 --> 00:05:07,375
ข้าวโอ๊ตจะอร่อยมากจนหนูทั้งเขตนี้

115
00:05:07,458 --> 00:05:09,166
จะแห่กันมากินในไม่ช้า

116
00:05:09,250 --> 00:05:10,083
ฉลาดสุดๆ

117
00:05:10,166 --> 00:05:13,041
ทำงานใหญ่แบบนี้ต้องฉลาด
ยังไงต้องฉลาดกว่าไอ้หนู

118
00:05:13,125 --> 00:05:14,583
นั่นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ

119
00:05:14,666 --> 00:05:16,791
"แทบจะต้องกลายเป็นหนูเสียเอง" ผมตอบ

120
00:05:16,875 --> 00:05:18,708
คำนั้นหลุดปากไปก่อนผมจะห้ามตัวเองได้

121
00:05:18,791 --> 00:05:21,416
และผมก็ห้ามใจไม่อยู่จริงๆ
เพราะผมมองหน้าชายผู้นั้นอยู่

122
00:05:21,500 --> 00:05:23,250
คำนั้นส่งผลต่อเขาอย่างที่ผมไม่คาดคิด

123
00:05:23,333 --> 00:05:24,291
- ถูกต้อง!
- เขาร้อง

124
00:05:24,375 --> 00:05:26,500
คุณเข้าใจแล้วสินะ
คำที่พูดออกมานั่นคือใช่เลย

125
00:05:26,583 --> 00:05:29,541
คนจับหนูที่เก่งจะต้อง
เป็นเหมือนหนูมากกว่าอะไรทั้งนั้น

126
00:05:29,625 --> 00:05:31,166
ต้องฉลาดกว่าหนูเสียอีก

127
00:05:31,250 --> 00:05:33,875
และเรื่องแบบนั้นไม่ได้เป็นกันง่ายๆ ขอบอกเลย

128
00:05:34,833 --> 00:05:36,291
งั้นรีบจัดการกันเลยดีกว่า

129
00:05:36,375 --> 00:05:39,583
เลดี้เลโอโนรา เบนสัน
เรียกตัวผมด่วนไปที่คฤหาสน์

130
00:05:39,666 --> 00:05:40,750
ที่นั่นก็มีหนูรึ

131
00:05:40,833 --> 00:05:42,666
ทุกที่มีหนู

132
00:05:42,750 --> 00:05:45,041
หมอหนูเดินทอดหุ่ยกลับไปตามทางเดิน

133
00:05:45,125 --> 00:05:47,958
ท่าเดินของเขาก็เหมือนหนูมาก
จนเราอดสงสัยไม่ได้

134
00:05:48,041 --> 00:05:51,625
ท่าเดินค่อยๆ ช้าๆ เกือบเรียกว่าย่อง
เดินโดยงอเข่ามากๆ

135
00:05:51,708 --> 00:05:54,625
ไม่มีเสียงจากเท้าแม้แต่น้อยทั้งที่เดินบนพื้นกรวด

136
00:05:54,708 --> 00:05:57,833
เขาโดดข้ามรั้วและสาวเท้าไปดูรอบกองฟาง

137
00:05:57,916 --> 00:06:00,416
พลางควักข้าวโอ๊ตโปรยลงไปบนพื้น

138
00:06:00,500 --> 00:06:03,083
วันต่อมาเขาก็กลับมาทำอย่างเดิมอีก

139
00:06:03,166 --> 00:06:06,083
วันหลังจากนั้นเขาก็มาอีกรอบ
วันหลังจากนั้นก็มาอีก

140
00:06:06,166 --> 00:06:09,500
ในที่สุด ในวันที่สี่
เขาจึงโปรยข้าวโอ๊ตอาบยาเบื่อ

141
00:06:09,583 --> 00:06:12,958
แต่เขาไม่ได้โปรยไปทั่วๆ
เขากลับตักกองไว้เป็นกองเล็กๆ

142
00:06:13,041 --> 00:06:14,875
วางไว้แต่ละมุมของกองฟาง

143
00:06:17,375 --> 00:06:19,041
- เลี้ยงหมารึเปล่า
- เลี้ยง

144
00:06:19,125 --> 00:06:23,000
ถ้าอยากให้หมาตายอย่างแสนทรมาน
ก็ปล่อยเข้าไปในรั้ว

145
00:06:23,083 --> 00:06:25,166
วันต่อมาเขาจึงมาเก็บซากหนู

146
00:06:25,250 --> 00:06:27,958
ขอกระสอบเก่าๆ สักใบ ต้องเอาไว้ใส่ซากหนู

147
00:06:28,041 --> 00:06:31,541
เขายืดอกผายสำคัญตัวมากๆ
ลูกตาดำๆ นั้นแวววาวด้วยความภาคภูมิ

148
00:06:31,625 --> 00:06:34,875
เขากำลังจะแสดงผลงานที่ได้ให้ผู้ชมได้ดู

149
00:06:34,958 --> 00:06:37,833
คล็อดไปหยิบกระสอบมา เราเดินข้ามถนนไป

150
00:06:37,916 --> 00:06:39,625
หมอหนูเดินตรวจไปรอบกองฟาง

151
00:06:39,708 --> 00:06:42,500
ก่อนจะก้มลงดูกองยาเบื่อเล็กๆ กองหนึ่ง

152
00:06:42,583 --> 00:06:44,458
- เกิดเรื่องไม่เข้าเค้าแล้ว
- เขาพึมพำ

153
00:06:44,541 --> 00:06:46,000
เขาพูดเบาด้วยความโกรธ

154
00:06:46,083 --> 00:06:49,541
เขาเดินย่องไปยังอีกกองหนึ่ง
ก่อนจะย่อตัวลงนั่งคุกเข่าเพ่งดูใกล้ๆ

155
00:06:49,625 --> 00:06:52,041
- เกิดเรื่องไม่เข้าเค้ามากๆ
- เกิดอะไรขึ้น

156
00:06:52,125 --> 00:06:55,208
เขาไม่ได้ตอบ
แต่เห็นได้ชัดว่าหนูไม่ได้แตะเหยื่อล่อเลย

157
00:06:55,291 --> 00:06:57,416
"ไอ้หนูพวกนี้มันฉลาดมาก" ผมพูด

158
00:06:57,500 --> 00:06:58,666
นั่นไม่เข้าหูมนุษย์หนูคนนั้น

159
00:06:58,750 --> 00:07:02,208
เห็นได้จากทั้งสีหน้าและจมูก
และจากการที่ฟันเหลืองๆ ทั้งสองซี่

160
00:07:02,291 --> 00:07:04,208
ขบอยู่กับริมฝีปากล่างอย่างแรง

161
00:07:04,291 --> 00:07:06,791
- ไม่ต้องมาทำเป็นพูด
- เขาตอบขณะมองหน้าผม

162
00:07:06,875 --> 00:07:09,708
ไอ้หนูพวกนี้ไม่ได้ต่างจากหนูอื่นๆ
นอกจากมีคนเอาอาหารให้มันกิน

163
00:07:09,791 --> 00:07:12,541
มันต้องได้กินอะไรอร่อยๆ ที่อื่นเสียอิ่มแปล้

164
00:07:12,625 --> 00:07:16,708
ไม่มีหนูตัวไหนในโลกจะปฏิเสธข้าวโอ๊ต
นอกจากมันจะอิ่มพุงกางแล้ว

165
00:07:16,791 --> 00:07:18,416
มนุษย์หนูหันไปทางอื่นอย่างหงุดหงิด

166
00:07:18,500 --> 00:07:22,000
เขาคุกเข่าใช้พลั่วเล็กๆ
ตักเมล็ดข้าวโอ๊ตเคลือบยาเบื่อ

167
00:07:22,083 --> 00:07:24,250
ก่อนจะค่อยๆ เทมันกลับลงกระป๋อง

168
00:07:24,333 --> 00:07:27,916
เมื่อเสร็จกิจ เราทั้งสามก็ข้ามถนนกลับมา

169
00:07:29,000 --> 00:07:30,875
มนุษย์หนูไปยืนข้างหัวจ่ายน้ำมัน

170
00:07:30,958 --> 00:07:32,875
กลายเป็นมนุษย์หนูที่สลดน่าสมเพช

171
00:07:32,958 --> 00:07:35,625
สีหน้าของเขาค่อนไปแนวครุ่นคิด

172
00:07:35,708 --> 00:07:38,041
เขาคิดวนเวียนในหัวกับความผิดพลาดนี้

173
00:07:38,125 --> 00:07:39,500
ลูกตายังกลอกพยายามหาทาง

174
00:07:39,583 --> 00:07:42,833
ปลายลิ้นแลบออกมา
ดุนด้านหนึ่งของฟันเหลืองสองซี่

175
00:07:42,916 --> 00:07:45,041
เขาเผลอเหลือบตามองผม ไม่คิดว่าใครจะเห็น

176
00:07:45,125 --> 00:07:46,083
ก่อนจะหันไปหาคล็อด

177
00:07:46,166 --> 00:07:48,166
จมูกฟุดฟิดดมกลิ่นที่มากับลม

178
00:07:48,250 --> 00:07:51,291
เขายืนเขย่งขึ้นลง เอนไปมาเล็กน้อย

179
00:07:51,375 --> 00:07:53,916
และด้วยเสียงเบา
เบาดั่งบอกความลับ เขาว่า…

180
00:07:54,000 --> 00:07:55,333
อยากเห็นอะไรไหม

181
00:07:55,416 --> 00:07:57,708
เราดูออกว่าเขาพยายามกอบกู้ชื่อเสียงคืนมา

182
00:07:57,791 --> 00:07:59,875
- อะไร
- อยากเห็นอะไรน่าทึ่งรึเปล่าล่ะ

183
00:07:59,958 --> 00:08:03,000
เขาล้วงมือขวาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเดินป่า

184
00:08:03,083 --> 00:08:06,625
ก่อนจะใช้นิ้วหนีบหนูตัวใหญ่เป็นๆ ขึ้นมา

185
00:08:06,708 --> 00:08:07,625
ตายละวา!

186
00:08:08,291 --> 00:08:09,250
นี่ไง เห็นไหม

187
00:08:09,333 --> 00:08:12,000
เขาโน้มตัวค่อมลงมาเล็กน้อย
ยืดคอมาข้างหน้า

188
00:08:12,083 --> 00:08:15,000
มองหยันพวกเรายามที่มือชูหนูสีน้ำตาลตัวเป้ง

189
00:08:15,083 --> 00:08:18,083
หัวแม่มือกับนิ้วอีกเพียงหนึ่งนิ้ว
รัดแน่นรอบคอของมัน

190
00:08:18,166 --> 00:08:20,500
กดหัวมันไว้เพื่อไม่ให้หันกัดได้

191
00:08:20,583 --> 00:08:22,416
คุณไปไหนมาไหนโดยพกหนูในกระเป๋าเหรอ

192
00:08:22,500 --> 00:08:24,458
ต้องมีหนูสักตัวสองตัวพกอยู่ตลอด

193
00:08:24,541 --> 00:08:28,083
เขาล้วงมือข้างที่ว่างลงไปในกระเป๋าอีกใบ
และหยิบเอาสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ สีขาว…

194
00:08:28,166 --> 00:08:30,708
- นั่นตัวเฟอร์เร็ตเหรอ
- มนุษย์หนูหัวเราะคิกคักลอดไรฟัน

195
00:08:30,791 --> 00:08:33,500
ดูเหมือนเฟอร์เร็ตตัวนั้นจะรู้จักเขา
มันนิ่งอยู่ในกำมือ

196
00:08:33,583 --> 00:08:35,875
ไม่มีอะไรฆ่าหนูได้เร็วกว่าเฟอร์เร็ต

197
00:08:35,958 --> 00:08:38,208
เขาชูสัตว์ทั้งสองขึ้นมาเทียบกันตรงหน้า

198
00:08:38,291 --> 00:08:41,541
จนจมูกของเฟอร์เร็ตห่างกับเจ้าหนูไม่เกินหกนิ้ว

199
00:08:41,625 --> 00:08:44,208
ตาจุดสีชมพูเข้มของเฟอร์เร็ตจ้องเจ้าหนู

200
00:08:44,291 --> 00:08:47,000
เจ้าหนูดิ้นพล่าน พยายามหนีให้ห่างจากฆาตกร

201
00:08:47,083 --> 00:08:48,208
- ทีนี้
- เขาพูด

202
00:08:48,291 --> 00:08:49,125
ดูนะ

203
00:08:51,125 --> 00:08:53,000
เสื้อเชิ้ตกากีตัวนั้นคอเปิดโล่ง

204
00:08:53,083 --> 00:08:55,500
เขายกเจ้าหนูขึ้นก่อนจะสอดมันเข้าไป

205
00:08:55,583 --> 00:08:56,708
ให้อยู่แนบผิว

206
00:08:56,791 --> 00:08:59,708
เข็มขัดที่รัดทำให้เจ้าหนูตัวนั้น
ไม่ไต่ลงไปต่ำกว่าเอว

207
00:08:59,791 --> 00:09:01,375
ต่อจากนั้นเขาก็สอดเฟอร์เร็ตตามไป

208
00:09:01,458 --> 00:09:04,333
ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลอลหม่านในเสื้อ

209
00:09:04,416 --> 00:09:08,000
ดูเหมือนเจ้าหนูวิ่งพล่านรอบตัวเขา
โดยมีเจ้าเฟอร์เร็ตวิ่งไล่

210
00:09:08,083 --> 00:09:11,833
มันวิ่งไล่กันรอบๆ อยู่หกหรือเจ็ดเที่ยว
จุดนูนเล็กวิ่งไล่จุดนูนใหญ่

211
00:09:11,916 --> 00:09:15,000
แต่ละรอบก็ระยะห่างน้อยลงทีละนิด
เข้าใกล้กันเข้าไปเรื่อยๆ

212
00:09:15,083 --> 00:09:17,708
จนในที่สุดจุดนูนทั้งสองก็เหมือนมารวมกัน

213
00:09:17,791 --> 00:09:20,500
ดิ้นรนต่อสู้กันสักพัก มีเสียงกรีดร้องแหลมชุดใหญ่

214
00:09:20,583 --> 00:09:23,750
ตลอดช่วงการแสดงนี้ มนุษย์หนูยืนนิ่งไม่ขยับ

215
00:09:23,833 --> 00:09:26,041
ขาสองข้างแยกจากกัน ทิ้งแขนสบาย

216
00:09:26,125 --> 00:09:29,166
ตาสีเข้มจับที่ใบหน้าอึ้งงันของคล็อดอย่างสงบ

217
00:09:30,041 --> 00:09:33,750
ในที่สุดเขาก็ยกมือเอื้อมกลับเข้าไปในเสื้อ

218
00:09:33,833 --> 00:09:35,500
และจับเจ้าเฟอร์เร็ตออกมา

219
00:09:35,583 --> 00:09:37,958
มืออีกข้างหนึ่งจับซากหนูที่ตายออกมา

220
00:09:38,041 --> 00:09:41,250
มีรอยเลือดอยู่รอบปากขาวๆ ของเจ้าเฟอร์เร็ต

221
00:09:42,500 --> 00:09:44,791
"ผมไม่ค่อยชอบเรื่องนั้นนะ" ผมพูด

222
00:09:44,875 --> 00:09:47,791
แต่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อนใช่ไหม พนันได้

223
00:09:47,875 --> 00:09:49,166
ก็ไม่เคยจริงๆ

224
00:09:49,250 --> 00:09:51,916
สักวันคุณจะต้องโดนกัดท้องเป็นลูกหลง

225
00:09:52,000 --> 00:09:55,833
คล็อดบอกเขา แต่คล็อดก็ทึ่ง
มนุษย์หนูกลับมามั่นหน้ามั่นใจอีกครั้ง

226
00:09:55,916 --> 00:09:58,041
อยากเห็นอะไรน่าทึ่งกว่านั้นอีกไหมล่ะ

227
00:09:58,125 --> 00:10:01,208
เรื่องที่ไม่มีทางเชื่อ เว้นแต่จะเห็นด้วยตาตัวเอง

228
00:10:01,291 --> 00:10:03,833
ผมเหลือบมองคล็อด ยิ่งกว่าสองจิตสองใจ

229
00:10:05,875 --> 00:10:06,708
อยาก

230
00:10:07,458 --> 00:10:10,916
มนุษย์หนูเก็บซากหนูเข้ากระเป๋าหนึ่ง
เก็บเฟอร์เร็ตเข้าไปในอีกกระเป๋า

231
00:10:11,000 --> 00:10:14,916
ก่อนจะล้วงเข้าไปในย่าม
หยิบหนูเป็นๆ ตัวที่สองออกมา

232
00:10:15,000 --> 00:10:15,833
คุณพระช่วย!

233
00:10:15,916 --> 00:10:18,291
ต้องมีหนูสักตัวสองตัวพกอยู่ตลอด

234
00:10:18,375 --> 00:10:20,041
ทำงานแบบนี้ต้องรู้ใจไอ้หนู

235
00:10:20,125 --> 00:10:22,708
แล้วถ้าจะรู้ใจมันได้ ต้องพกมันไว้ใกล้ตัว

236
00:10:22,791 --> 00:10:26,375
เจ้าตัวนี้เป็นหนูท่อนะ
เป็นอดีตหนูท่อ ฉลาดเป็นกรด

237
00:10:26,458 --> 00:10:30,000
เห็นไหมว่ามันจับตามองผมตลอด
อยากรู้ว่าจะทำอะไรต่อ

238
00:10:30,083 --> 00:10:31,416
- เห็นไหม
- ไม่น่าอภิรมย์ที่สุด

239
00:10:31,500 --> 00:10:32,750
"แล้วคุณจะทำอะไร"

240
00:10:32,833 --> 00:10:36,166
ผมสังหรณ์ว่าจะไม่ชอบการแสดงรอบนี้
มากกว่ารอบที่แล้วเสียอีก

241
00:10:36,250 --> 00:10:39,333
- ส่งเชือกให้ผมสักเส้น
- คล็อดหยิบเชือกมาส่งให้เขาหนึ่งเส้น

242
00:10:39,416 --> 00:10:41,791
มนุษย์หนูผูกเข้ากับขาหลังของเจ้าหนู

243
00:10:41,875 --> 00:10:44,666
เจ้าหนูดิ้น แต่มนุษย์หนูก็จับมันไว้แน่น

244
00:10:44,750 --> 00:10:46,291
ทีนี้ ในนั้นมีโต๊ะรึเปล่า

245
00:10:46,375 --> 00:10:48,333
"เราไม่อยากเอาหนูเข้าข้างใน" ผมตอบ

246
00:10:48,416 --> 00:10:50,791
แต่นี่ต้องใช้โต๊ะ หรืออะไรราบๆ ก็ได้

247
00:10:50,875 --> 00:10:54,125
เราเดินไปที่หัวจ่ายน้ำมัน
หมอหนูจับหนูท่อวางไว้บนนั้น

248
00:10:54,208 --> 00:10:57,708
เขาเอาเชือกผูกไว้กับเสาต้นหนึ่ง
เท่ากับตอนนี้เจ้าหนูถูกล่ามแล้ว

249
00:10:57,791 --> 00:11:00,250
ตอนแรกมันก็หมอบนิ่งไม่ขยับ กังขาไม่ไว้ใจใคร

250
00:11:00,333 --> 00:11:02,583
หนูสีเทาตัวใหญ่พร้อมกับดวงตาสีดำกลมโต

251
00:11:02,666 --> 00:11:06,166
กับหางเกล็ดที่ม้วนขดยาวอยู่บนแท่นโลหะ

252
00:11:06,250 --> 00:11:08,750
มันเบือนหน้าไปจากมนุษย์หนู
แต่ก็เหลือบมองด้วยหางตา

253
00:11:08,833 --> 00:11:10,416
คอยดูว่าเขาจะทำอะไรต่อไป

254
00:11:10,500 --> 00:11:14,166
มนุษย์หนูก้าวถอยมาสองสามก้าว
ทันใดนั้นเจ้าหนูก็สบายใจขึ้น

255
00:11:14,250 --> 00:11:15,625
มันลุกขึ้นจากที่หมอบไว้

256
00:11:15,708 --> 00:11:17,958
และเริ่มเลียขนสีเทาบนอก

257
00:11:18,041 --> 00:11:20,583
ก่อนจะยกขาหน้าทั้งสองข้างขึ้นมาถูหน้า

258
00:11:20,666 --> 00:11:23,875
ดูเหมือนมันไม่ได้สนใจชายคนอื่นที่ยืนใกล้ๆ

259
00:11:23,958 --> 00:11:26,333
- พนันกันหน่อยไหม
- มนุษย์หนูพูด

260
00:11:26,416 --> 00:11:27,875
"ไม่เอา ขอบคุณ" ผมตอบ

261
00:11:27,958 --> 00:11:31,375
- แค่เอาสนุก ถ้าพนันจะสนุกกว่า
- จะพนันอะไร

262
00:11:31,458 --> 00:11:34,250
พนันว่าฉันฆ่าไอ้หนูตัวนั้นได้โดยไม่ต้องใช้มือ

263
00:11:34,333 --> 00:11:36,458
ผมจะเอามือล้วงกระเป๋าไว้ไม่ใช้เลย

264
00:11:36,541 --> 00:11:39,250
ตอนนี้เราเห็นชัดแล้วว่า
มนุษย์หนูมาเพื่ออยากจะหาเงิน

265
00:11:39,333 --> 00:11:42,625
ผมมองหนูตัวที่กำลังจะถูกฆ่า รู้สึกคลื่นเหียนในใจ

266
00:11:42,708 --> 00:11:44,625
ไม่ใช่เพราะเจ้าหนูนั่นกำลังจะโดนฆ่า

267
00:11:44,708 --> 00:11:47,166
แต่มันจะโดนฆ่าด้วยวิธีพิเศษ

268
00:11:47,250 --> 00:11:49,375
และด้วยความกระตือรือร้นไม่ใช่น้อย

269
00:11:49,458 --> 00:11:51,458
- คุณก็จะใช้เท้าเตะเอา
- ไม่ใช้เท้า

270
00:11:51,541 --> 00:11:54,000
- ไม่ใช้แขนด้วยรึ
- ไม่ใช้แขน ไม่ใช้ขา ไม่ใช้มือด้วย

271
00:11:54,083 --> 00:11:55,708
- คุณจะนั่งทับมัน
- ไม่บี้มัน

272
00:11:55,791 --> 00:11:57,583
- ไหนดูสิ
- พนันสักปอนด์ก่อน

273
00:11:57,666 --> 00:11:59,500
อย่าพูดอะไรโง่ๆ เราจะพนันทำไม

274
00:11:59,583 --> 00:12:01,208
- คุณจะเดิมพันเท่าไร
- ศูนย์ ไม่พนัน

275
00:12:01,291 --> 00:12:03,166
ก็ได้ งั้นก็ไม่ทำ

276
00:12:03,250 --> 00:12:05,583
- เขาทำท่าเหมือนจะแก้เชือก
- ผมจะลงหนึ่งชิลลิง

277
00:12:05,666 --> 00:12:07,666
ความรู้สึกปั่นป่วนมวนท้องของผมเพิ่มขึ้น

278
00:12:07,750 --> 00:12:10,375
แต่เรื่องนี้ก็ดึงดูดใจอย่างประหลาด

279
00:12:10,458 --> 00:12:12,875
ผมพบว่าตัวเอง
ไม่สามารถเดินหนีหรือแม้แต่จะขยับได้

280
00:12:12,958 --> 00:12:13,916
- เอาด้วยไหม
- ไม่

281
00:12:14,000 --> 00:12:15,708
จะให้ทำแลกเงินชิลลิงเดียวน่ะนะ

282
00:12:15,791 --> 00:12:17,750
- ผมไม่อยากให้คุณทำเลย
- เงินอยู่ไหน

283
00:12:17,833 --> 00:12:19,625
คล็อดวางเหรียญหนึ่งชิลลิงบนหัวจ่ายน้ำมัน

284
00:12:19,708 --> 00:12:22,500
มนุษย์หนูควักเหรียญซิกซ์เพนซ์สองเหรียญ
วางข้างเหรียญของคล็อด

285
00:12:22,583 --> 00:12:23,416
พนันแล้ว

286
00:12:23,500 --> 00:12:24,750
คล็อดกับผมถอยมา

287
00:12:24,833 --> 00:12:27,250
มนุษย์หนูก้าวไปข้างหน้า ยกมือขึ้นล้วงกระเป๋า

288
00:12:27,333 --> 00:12:29,916
และเอนร่างเหนือเอวเข้าไปทางเจ้าหนู

289
00:12:30,000 --> 00:12:31,583
เจ้าหนูหมอบลงด้วยความตกใจ

290
00:12:31,666 --> 00:12:34,250
ดูเหมือนมันกำลังเตรียมจะพุ่งตัวหามนุษย์หนู

291
00:12:34,333 --> 00:12:36,041
แต่แล้วมันก็เริ่มถอยกรูด

292
00:12:36,125 --> 00:12:38,500
ขาลากร่างถอยไปทั้งที่ยังหมอบต่ำ

293
00:12:38,583 --> 00:12:40,708
กระทั่งเชือกที่ล่ามขาหลังไว้ตึงจนสุด

294
00:12:40,791 --> 00:12:42,916
มนุษย์หนูโน้มตัวเข้าไปใกล้เจ้าหนูยิ่งขึ้น

295
00:12:43,000 --> 00:12:45,583
ดวงตาและใบหน้าจับจ้องกลับไปกลับมา แล้วจู่ๆ…

296
00:12:45,666 --> 00:12:48,291
- เจ้าหนูสะดุ้ง
- สะดุ้งแล้วโผโดดตัวลอย

297
00:12:51,166 --> 00:12:54,875
เชือกที่ล่ามไว้กระชากอย่างแรง
จนขาของมันแทบจะหลุด

298
00:12:54,958 --> 00:12:56,458
มันกลับไปหมอบที่มุมแท่น

299
00:12:56,541 --> 00:12:59,416
ไกลที่สุดเท่าที่เชือกจะให้ไปได้ หนวดสั่นสะท้าน

300
00:12:59,500 --> 00:13:01,291
ร่างสีเทายาวๆ นั้นเกร็งด้วยความกลัว

301
00:13:01,375 --> 00:13:04,750
ณ จุดนี้ มนุษย์หนูเริ่มโน้มหน้าเข้าไปอย่างช้าๆ

302
00:13:04,833 --> 00:13:05,958
ใกล้เข้าไปและใกล้เข้าไป

303
00:13:06,041 --> 00:13:09,166
ผมอยากร้องให้เขาหยุด แต่ไม่อาจส่งเสียงได้

304
00:13:09,250 --> 00:13:12,750
สิ่งที่ไม่น่าอภิรมย์อย่างที่สุดกำลังจะเกิดขึ้น
เรื่องนั้นผมมั่นใจ

305
00:13:12,833 --> 00:13:16,291
เรื่องเลวทรามโหดร้าย แต่ผมก็จำเป็นต้องดู

306
00:13:16,375 --> 00:13:19,666
มนุษย์หนูกับเจ้าหนูห่างกันไม่ถึงระยะหนึ่งฝ่ามือ

307
00:13:19,750 --> 00:13:22,458
เจ้าหนูหมอบตัวต่ำแนบกับแท่น
ตึงขึงเครียดกลัวสุดใจ

308
00:13:22,541 --> 00:13:23,916
มนุษย์หนูก็ตึงเครียดเช่นกัน

309
00:13:24,000 --> 00:13:27,500
แต่เป็นความเครียดขึ้งจริงจังอันตราย
คล้ายกับขดลวดสปริงที่กดแน่นพร้อมดีดตัว

310
00:13:27,583 --> 00:13:30,125
รอยยิ้มจางแล่นผ่านบริเวณรอบปาก

311
00:13:30,208 --> 00:13:32,041
ทันใดนั้น เขาก็โจมตี

312
00:13:32,125 --> 00:13:33,166
เหมือนงูที่พุ่งฉก

313
00:13:33,250 --> 00:13:36,000
พุ่งศีรษะไปด้านหน้าราวกับปามีดอย่างไว

314
00:13:36,083 --> 00:13:38,125
จากกล้ามเนื้อส่วนล่างของลำตัว

315
00:13:38,208 --> 00:13:40,750
ชั่วพริบตาผมเห็นปากของเขาอ้ากว้าง

316
00:13:40,833 --> 00:13:41,875
ฟันเหลืองสองซี่

317
00:13:41,958 --> 00:13:44,625
สีหน้าบิดเบี้ยวจากการเกร็งอ้าปาก

318
00:13:45,958 --> 00:13:47,875
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ผมไม่อยากเห็น

319
00:13:47,958 --> 00:13:50,291
ผมหลับตา และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง

320
00:13:50,375 --> 00:13:51,416
เจ้าหนูตัวนั้นก็ตายแล้ว

321
00:13:51,500 --> 00:13:54,041
มนุษย์หนูเก็บเหรียญเข้ากระเป๋า

322
00:13:54,125 --> 00:13:55,750
และถ่มน้ำลายเป็นนัยว่าจะล้างปาก

323
00:13:57,750 --> 00:13:59,875
คนเขาเอามันไปทำขนมขบเคี้ยวลิโคริช

324
00:13:59,958 --> 00:14:03,875
เลือดหนูคือสิ่งที่โรงงานใหญ่ๆ
กับผู้ผลิตช็อกโกแลตใช้ทำลิโคริช

325
00:14:03,958 --> 00:14:06,083
เลือดหนูไม่มีอะไรเสียหาย

326
00:14:08,791 --> 00:14:10,541
คุณเป็นคนที่น่าขยะแขยงมาก

327
00:14:10,625 --> 00:14:13,083
นั่นแหละประเด็น
คนกินลิโคริชกันทีละตั้งเยอะ

328
00:14:13,166 --> 00:14:16,250
ขนมเพนนีสติ๊กกับลิโคริชเส้น
ทำมาจากเลือดหนูทั้งนั้น

329
00:14:16,333 --> 00:14:18,458
เราไม่อยากฟังต่อแล้ว ขอบคุณ

330
00:14:18,541 --> 00:14:21,291
เอาไปต้มในหม้อใหญ่ๆ เดือดปุดๆ ควันฉุยๆ

331
00:14:21,375 --> 00:14:23,416
ให้คนเอาไม้ยาวๆ คนไปเรื่อยๆ

332
00:14:23,500 --> 00:14:25,958
นั่นเป็นความลับสำคัญของโรงงานช็อกโกแลต

333
00:14:26,041 --> 00:14:29,875
แต่ไม่มีใครรู้ เว้นแต่คนจับหนูที่หาวัตถุดิบให้

334
00:14:29,958 --> 00:14:32,375
จู่ๆ เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่าผู้ชมไม่มีใจจะฟังแล้ว

335
00:14:32,458 --> 00:14:35,583
สีหน้าของเราไม่เป็นมิตร
ทั้งขาวซีดและแดงก่ำด้วยความโกรธ

336
00:14:36,666 --> 00:14:39,458
เขาหยุดแล้วเดินจากไป
โดยไม่พูดต่อแม้แต่คำเดียว

337
00:14:39,541 --> 00:14:44,125
เรามองตามขณะที่เขาห่อไหล่เดินไปตามถนน
อย่างค่อยๆ ช้าๆ เกือบเรียกว่าย่อง

338
00:14:44,208 --> 00:14:47,083
ไม่มีเสียงจากเท้าแม้แต่น้อยทั้งที่เดินบนพื้นกรวด

339
00:15:00,375 --> 00:15:01,208
แปลก

340
00:15:02,083 --> 00:15:04,041
พวกหนูไม่ยอมกินข้าวโอ๊ตเคลือบพิษ

341
00:15:05,375 --> 00:15:09,291
ในกองฟางคงต้องมีอาหารให้กินจนอิ่มแน่นอน

342
00:15:25,708 --> 00:15:28,833
(ช่วงปลายทศวรรษ 1940
ดาห์ลอยู่ที่วิสทีเรียคอทเทจ เมืองเอเมอร์แชม)

343
00:15:28,916 --> 00:15:31,875
(อาชีพหลักในขณะนั้นคือเขียน "คล็อดส์ ด็อก")

344
00:15:31,958 --> 00:15:34,791
(วารสารรวมเรื่องสั้นที่ได้แรงบันดาลใจ
จากย่านอาศัยและคนที่นั่น)

345
00:15:34,875 --> 00:15:36,666
("คนจับหนู" มาจากเรื่องสั้นชุดนั้น)

346
00:16:38,708 --> 00:16:43,708
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์