1
00:01:09,404 --> 00:01:12,324
(ภาพเขียนญี่ปุ่น)

2
00:01:13,408 --> 00:01:15,994
ไหนเธอสองคนบอกว่าพยายามจัดส่วนนี้

3
00:01:16,077 --> 00:01:17,412
ของปีกต้องห้ามแล้ว

4
00:01:17,495 --> 00:01:18,788
นี่ยังเละอยู่เลย

5
00:01:18,872 --> 00:01:20,624
เราพยายามแล้วจริง

6
00:01:20,707 --> 00:01:22,751
เราแค่ไม่ได้บอกว่าลองแล้วทำไม่ได้

7
00:01:22,834 --> 00:01:24,461
เราไม่ได้ล้มเหลว

8
00:01:24,544 --> 00:01:28,715
ข้าลาออกจากโครงการนี้
เพราะการทำงานกับเจ้ามันเป็นไปไม่ได้

9
00:01:28,798 --> 00:01:31,968
นี่! เจ้านั่นแหละไม่รับไอเดียดีๆ ของข้าสักอัน

10
00:01:32,052 --> 00:01:34,888
เพื่อนร่วมงานผู้ทรงเกียรติยืนยันจะสร้าง

11
00:01:34,971 --> 00:01:37,641
ส่วนหนึ่งที่เก็บอาวุธโจรสลัดโดยเฉพาะ

12
00:01:38,850 --> 00:01:42,103
อะไรล่ะ โจรสลัดที่แท้ทรูต้องใช้อาวุธได้ทุกอย่าง

13
00:01:42,187 --> 00:01:44,231
โชคดีนะที่ฉันรู้จักเจ้าของแชมป์สามสมัย

14
00:01:44,314 --> 00:01:46,650
รางวัลนักอนุรักษ์ประวัติศาสตร์แห่งปี

15
00:01:46,733 --> 00:01:49,402
ซึ่งจะสามารถช่วยเรา
จัดระเบียบทำบัญชีวัตถุโบราณได้อย่างดี

16
00:01:50,028 --> 00:01:52,697
แม่เองจ้ะ แชมป์สามสมัย
เคยเล่าให้ฟังรึเปล่า

17
00:01:52,781 --> 00:01:54,407
พูดตลอดเลย

18
00:01:54,491 --> 00:01:57,535
งานนี้ต้องทำกันยาว แต่ลูกๆ ก็ได้ยินที่พ่อพูด

19
00:01:57,619 --> 00:02:01,748
พ่อจะตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นทุกวินาที
ที่ติดอยู่ในสถานที่นั้น

20
00:02:04,042 --> 00:02:07,045
แม่พูดถูก เราต้องรู้ว่า
มีของอะไรอยู่ในนี้บ้างจะได้คิดได้ว่า

21
00:02:07,128 --> 00:02:09,756
วัตถุโบราณพวกนี้เกี่ยวข้องกันยังไง
จึงจะล้างคำสาปได้

22
00:02:09,838 --> 00:02:11,091
แม่วางแผนไว้ยังไงฮะ

23
00:02:11,174 --> 00:02:13,468
แพนโดร่า แม่อยากให้ลูกไปห้องภาพเขียน

24
00:02:13,552 --> 00:02:15,387
จดมาให้หมดว่าในนั้นมีภาพอะไรบ้าง

25
00:02:15,470 --> 00:02:17,430
พยายามจัดรายชื่อภาพตามศตวรรษ

26
00:02:17,514 --> 00:02:18,598
แล้วก็แยกตามทวีป

27
00:02:18,682 --> 00:02:19,808
ก่อนจะแยกประเทศ

28
00:02:20,392 --> 00:02:22,852
แค่ฟังก็น่าเบื่อจะแย่

29
00:02:22,936 --> 00:02:25,397
ให้รัสทำห้องนั้น ส่วนหนูทำห้องนี้ไม่ได้เหรอ

30
00:02:25,480 --> 00:02:29,359
แม่ไม่มีทางจะปล่อยให้ลูก
อยู่คนเดียวในห้องที่มีแต่อาวุธแบบนี้

31
00:02:30,694 --> 00:02:34,948
เราต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับวัตถุโบราณพวกนี้
ให้ได้มากที่สุดก่อนจะจัดการกับพวกมัน

32
00:02:35,031 --> 00:02:37,659
เราไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบที่เจอ
กับอ่างพินิจเข้าไปอีก

33
00:02:37,742 --> 00:02:39,786
ไม่อยากเจอแน่ๆ

34
00:02:39,869 --> 00:02:43,039
รัส ไปที่ห้องทำงานของพ่อและดูคลิปวิดีโอให้หมด

35
00:02:43,123 --> 00:02:45,792
ดูว่ามีข้อมูลอะไรเสริมส่วนที่หายไปจากบันทึก

36
00:02:45,875 --> 00:02:48,461
เยี่ยมเลย ให้ดูคลิปล่ะชอบ

37
00:02:48,545 --> 00:02:49,713
ไม่เห็นยุติธรรม

38
00:02:49,796 --> 00:02:52,090
ทำไมรัสถึงได้ทำแต่อะไรสำคัญๆ

39
00:02:52,173 --> 00:02:53,758
ไม่เอาน่ะ แพน ไม่จริงซะหน่อย

40
00:02:53,842 --> 00:02:56,428
ตั้งแต่พ่อกลายเป็นหิน นายเป็นคนที่

41
00:02:56,511 --> 00:02:59,806
ได้อ่านสมุดบันทึกของพ่อ
ได้ฟังเสียงที่อัดไว้ ได้ดูคลิปวิดีโอ

42
00:02:59,890 --> 00:03:01,391
นายกักพ่อไว้เป็นของนายคนเดียว

43
00:03:01,474 --> 00:03:02,976
ไม่ใช่ซะหน่อย

44
00:03:03,059 --> 00:03:06,104
แต่เวลาเป็นเรื่องแบบนี้
พ่อกับฉันแค่สื่อใจกันได้

45
00:03:06,187 --> 00:03:08,648
เธอเองนั่นแหละต้องยอมรับก่อนเลยว่า
เธอกับพ่อไม่ได้สนิทกัน

46
00:03:08,732 --> 00:03:10,066
เพราะงานวิจัยประวัติศาสตร์

47
00:03:10,150 --> 00:03:11,151
มันเรื่องของฉันกับพ่อมากกว่า

48
00:03:11,234 --> 00:03:13,987
แต่ฉันผูกพันกับพ่อด้วยความสนุก

49
00:03:14,070 --> 00:03:15,530
แต่ฉันกลับโดนทำโทษเพราะงั้น

50
00:03:15,614 --> 00:03:17,240
ไม่ได้มีใครโดนทำโทษทั้งนั้น

51
00:03:17,324 --> 00:03:19,451
ทุกอย่างที่ทุกคนทำสำคัญทั้งหมด

52
00:03:19,534 --> 00:03:21,328
- ถ้าพ่อเขาอยู่ที่นี่…
- แต่พ่อไม่อยู่

53
00:03:21,411 --> 00:03:23,872
แล้วหนูก็ไม่ใช่ลูกคนโปรดของพ่ออย่างรัส
เลยต้องถูกส่งไปทำ

54
00:03:23,955 --> 00:03:25,749
เรื่องอะไรน่าเบื่อที่รัสไม่อยากจะทำ

55
00:03:25,832 --> 00:03:26,958
ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น

56
00:03:27,042 --> 00:03:28,168
ไม่สนแล้ว

57
00:03:28,251 --> 00:03:30,003
ฉันก็อยากเป็นลูกที่สนุกกว่าอยู่ดี

58
00:03:44,935 --> 00:03:46,853
มาดูกันว่าในห้องนี้มีขยะอะไรบ้าง

59
00:03:49,022 --> 00:03:51,358
ภาพเขียนน่าเกลียดๆ

60
00:03:54,819 --> 00:03:56,821
เด็กที่น่าเกลียดสุดๆ

61
00:04:00,075 --> 00:04:01,785
พู่กันหรูเชียว

62
00:04:04,537 --> 00:04:05,914
มีใครอยู่รึเปล่า

63
00:04:08,750 --> 00:04:10,418
ภาพนั้นชวนขนลุกเชียว

64
00:04:10,502 --> 00:04:11,628
เจ๋ง

65
00:04:12,295 --> 00:04:16,466
"งานชิ้นนี้เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายที่พบ
ของฮิสะ ศิลปินชาวญี่ปุ่น

66
00:04:16,550 --> 00:04:18,759
ภาพคนสองคนพลัดหลงกันในป่า

67
00:04:18,843 --> 00:04:22,722
ด้วยฝีมือของผีไม่มีหน้าที่เรียกว่า "นบเปะระโบ"

68
00:04:23,431 --> 00:04:24,766
ผีไม่มีหน้าเหรอ

69
00:04:25,600 --> 00:04:27,018
ขนลุก

70
00:04:29,479 --> 00:04:31,982
เจ้านั่นมันขยับรึเปล่านะ

71
00:04:36,319 --> 00:04:37,279
ปล่อยฉันนะ!

72
00:04:37,362 --> 00:04:39,447
ช่วยด้วย! แม่! รัส! ช่วยด้วย!

73
00:04:52,794 --> 00:04:57,215
กีฬาที่เราเรียกว่าปาเป้านั้น
เป็นงานอดิเรกของคนอังกฤษมา 700 ปี

74
00:04:57,299 --> 00:05:00,927
สร้างความบันเทิงให้ทุกคนตั้งแต่ชาวบ้าน
ไปจนถึงพระเจ้าเฮนรี่ที่แปด

75
00:05:01,011 --> 00:05:04,598
อันที่จริง ชุดปาเป้านี้
น่าจะเป็นของพวกเชื้อพระวงศ์มาก่อน

76
00:05:05,473 --> 00:05:07,225
มาดูกันว่าพ่อยังเหลือฝีมืออยู่มั้ย

77
00:05:09,603 --> 00:05:12,898
หูย! กลางเป้า
เนี่ย ไว้ต้องทำให้ลูกๆ เห็น…

78
00:05:15,734 --> 00:05:16,735
หูย! กลางเป้า

79
00:05:16,818 --> 00:05:19,112
- ไว้ต้องทำให้ลูกๆ เห็น…
- แจ่ม

80
00:05:19,195 --> 00:05:20,488
ไม่เลวเลยนะ พ่อ

81
00:05:20,572 --> 00:05:22,782
ปาจากตรงนี้ไปให้โดนสแตนลีย์ยังได้เลย

82
00:05:34,878 --> 00:05:36,630
ไอ้นั่นมันตัวอะไร

83
00:05:36,713 --> 00:05:38,465
นี่ เจ้า ต้องการอะไรกัน

84
00:05:44,221 --> 00:05:46,681
ไม่ว่ามันจะทำอะไร เห็นแล้วไม่ชอบใจเลย

85
00:05:46,765 --> 00:05:48,683
พวกนายไปตามแม่ ฉันจะไปหาแพนโดร่า

86
00:05:52,312 --> 00:05:56,399
แพน แพน อยู่ในนี้มั้ย

87
00:05:56,483 --> 00:05:57,442
แพน

88
00:05:57,525 --> 00:06:01,154
รอบนี้อยากให้น้องแอบเทงานไปนอนในห้องจริงๆ

89
00:06:09,663 --> 00:06:10,914
หา ไม่นะ

90
00:06:10,997 --> 00:06:12,874
โอ๊ย ไม่ดีแล้วๆ

91
00:06:17,045 --> 00:06:18,380
อะไร…

92
00:06:20,298 --> 00:06:22,259
ฉันอยู่ไหนเนี่ย

93
00:06:24,761 --> 00:06:28,557
ทุกอย่างดูเหมือนภาพเขียนไปหมด

94
00:06:28,640 --> 00:06:29,641
แพน…

95
00:06:29,724 --> 00:06:33,603
ไม่รู้นะว่าในภาพนั้นคือเธอรึเปล่า
แต่ถ้าได้ยินพี่ ใจเย็นเอาไว้

96
00:06:33,687 --> 00:06:35,188
เราจะช่วยออกมาให้ได้

97
00:06:35,272 --> 00:06:36,606
รัสเหรอ รัส!

98
00:06:36,690 --> 00:06:39,192
ฉันอยู่ในภาพเขียน คิดว่านะ

99
00:06:39,276 --> 00:06:40,652
ได้ยินฉันมั้ย

100
00:06:40,735 --> 00:06:41,570
รัส

101
00:06:46,616 --> 00:06:49,661
เฮ้ย! เลิกโผไปมาน่าขนลุกแล้วออกมาดีๆ
ไม่ว่าเจ้าเป็นใคร

102
00:06:51,830 --> 00:06:53,832
มองหน้าหาอะไร เจ้ากา

103
00:06:59,754 --> 00:07:02,591
ไม่มีอะไรนะ ไม่มีใครสติแตก

104
00:07:11,641 --> 00:07:13,560
โอเค สติแตกแล้วก็ได้

105
00:07:44,007 --> 00:07:45,717
อย่ามายุ่ง! อย่ามายุ่งกับฉัน!

106
00:07:53,099 --> 00:07:57,187
ขอโทษที ฉันนึกว่าเธอเป็นเจ้านปเปะระโบด้วย

107
00:08:04,444 --> 00:08:06,154
เดี๋ยวๆ ช้าๆ หน่อย

108
00:08:06,238 --> 00:08:07,864
พูดไปก็อาจจะไม่ช่วย

109
00:08:08,698 --> 00:08:11,868
เธอก็มาหลบนปเปะระโบในนี้เหรอ

110
00:08:13,745 --> 00:08:15,455
เยี่ยม อย่างน้อยก็คืบหน้า

111
00:08:18,375 --> 00:08:20,210
ทำไมพวกนั้นถึงไม่เข้ามาในนี้

112
00:08:24,130 --> 00:08:26,132
เท่ากับยันต์นี้ช่วยให้เราปลอดภัย

113
00:08:26,675 --> 00:08:31,888
เข้าใจละ เอาให้มันอยู่ตรงนั้นต่อไปนะ…
ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย

114
00:08:31,972 --> 00:08:33,597
แย่ละ จะแนะนำตัวยังไง

115
00:08:35,100 --> 00:08:37,811
แพนโดร่า แพนโดร่า

116
00:08:38,477 --> 00:08:39,604
ฮิสะ

117
00:08:39,688 --> 00:08:41,398
แพนโดร่า แพนโดร่า

118
00:08:41,481 --> 00:08:44,359
รอบเดียวพอ… ช่างเถอะ ใช้ได้อยู่

119
00:08:45,026 --> 00:08:46,319
ยินดีที่ได้รู้จัก ฮิสะ

120
00:08:46,820 --> 00:08:48,863
เดี๋ยวนะ ฮิสะเหรอ

121
00:08:48,947 --> 00:08:51,366
คนจากในภาพเขียนนี่นา

122
00:08:51,449 --> 00:08:52,659
แล้วก็เป็นคนวาดภาพนั้นเองด้วย

123
00:08:52,742 --> 00:08:54,619
แต่เธอมาติดอยู่ในนี้ได้ไง

124
00:08:54,703 --> 00:08:55,704
เห็นมั้ย แม่

125
00:08:55,787 --> 00:08:57,122
สียังไม่แห้งเลย

126
00:08:57,205 --> 00:08:59,666
แม่! รัส! ได้ยินฉันมั้ย

127
00:08:59,749 --> 00:09:02,878
และถึงผมจะไม่สงสัยถ้าแพนจะพยายาม
"แก้" ภาพเขียนให้ดีขึ้น

128
00:09:03,753 --> 00:09:05,797
ผมว่าไอ้ตัวนี้ดึงน้องเข้าไปมากกว่า…

129
00:09:05,881 --> 00:09:07,507
แล้วออกมาในโลกแทนน้อง

130
00:09:08,049 --> 00:09:09,634
พูดจริงเหรอเนี่ย

131
00:09:09,718 --> 00:09:11,678
ลูกฉันติดอยู่ในภาพเขียนเหรอ

132
00:09:11,761 --> 00:09:13,555
คนตระกูลนี้ก็ติดนิสัยแย่ๆ

133
00:09:13,638 --> 00:09:15,724
ชอบเข้าไปติดในพื้นที่ระหว่างมิติกันนะ

134
00:09:16,224 --> 00:09:19,769
เราต้องช่วยน้องออกมาให้ได้
แล้วเอาไอ้ตัวนั้นกลับเข้าไป

135
00:09:19,853 --> 00:09:22,522
มันคือผีไม่มีหน้าเรียกว่านปเปะระโบ

136
00:09:22,606 --> 00:09:25,108
พบบ่อยๆ ในนิทานพื้นบ้านของญี่ปุ่น

137
00:09:26,318 --> 00:09:27,736
นี่ภาพเขียนฮิสะ

138
00:09:27,819 --> 00:09:33,116
ไม่เคยรู้เลยว่าเรามีภาพเขียนของจริง
จากปรมาจารย์ยุคเซนโกคุด้วย

139
00:09:35,201 --> 00:09:37,078
เข้าใจละ

140
00:09:37,162 --> 00:09:40,332
คิดว่าข้าเป็นแค่ไอ้เสือทะเลไร้วัฒนธรรมสินะ

141
00:09:40,415 --> 00:09:44,419
ขอบอกไว้ตรงนี้เลย
ตัวข้านี้ดื่มด่ำซาบซึ้งกับศิลปะชั้นสูงมากๆ

142
00:09:44,502 --> 00:09:47,505
อีกอย่าง สมัยก่อนพี่ขโมยภาพพวกนี้ตั้งเยอะ

143
00:09:47,589 --> 00:09:49,633
นั่นไงล่ะ

144
00:09:49,716 --> 00:09:53,094
ข้าได้ยินอะพอลโล คุณปู่ของพวกเจ้า
คุยเรื่องภาพเขียนฮิสะบ่อยๆ

145
00:09:53,178 --> 00:09:56,389
รู้สึกว่างานของ
นางเป็นภาพเขียนหายากที่สุดในโลก

146
00:09:56,473 --> 00:09:59,184
เพราะจะว่าไป นางก็หายตัวไปตั้งแต่ยังสาว

147
00:09:59,267 --> 00:10:00,310
นั่นเสียงครอบครัวฉัน

148
00:10:00,393 --> 00:10:02,479
คิดว่าเขากำลังคุยกันเรื่องเธอนะ

149
00:10:02,562 --> 00:10:04,189
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเขา

150
00:10:04,272 --> 00:10:05,732
ไม่มีใครรู้แน่

151
00:10:05,815 --> 00:10:09,277
เรื่องเล่าแบบเรื่องของนาง
ยิ่งเล่าผ่านเวลา 500 ปีก็ยิ่งเพ้อเจ้อ

152
00:10:09,361 --> 00:10:11,404
แต่เท่าที่อะพอลโลจำได้

153
00:10:11,488 --> 00:10:15,200
ฮิสะเป็นที่รู้จักไปทั่วจากฝีมือวาดภาพเหนือชั้น

154
00:10:15,283 --> 00:10:19,162
คนเดียวที่มีความสามารถพอกัน
คือน้องสาวฝาแฝด ยูกะ

155
00:10:19,246 --> 00:10:20,664
นางเก่งมากจริงๆ

156
00:10:20,747 --> 00:10:22,123
ภาพของนาง ข้าก็เคยขโมยด้วย

157
00:10:22,207 --> 00:10:24,251
ทั้งคู่คอยลับทักษะของกันและกัน

158
00:10:24,334 --> 00:10:26,086
ท้าทายกันและกันเสมอ

159
00:10:26,169 --> 00:10:29,923
แต่การแข่งขันฉันพี่น้อง
ยิ่งโตก็ยิ่งกลายเป็นการชิงดีชิงเด่น

160
00:10:30,966 --> 00:10:36,054
วันหนึ่ง โชกุนประกาศให้จัดประกวด
เฟ้นหาสุดยอดศิลปินแห่งแผ่นดิน

161
00:10:36,137 --> 00:10:39,099
ฮิสะวาดภาพเหมือนโชกุนที่น่าทึ่ง

162
00:10:39,182 --> 00:10:42,269
ยูกะกลัวว่างานของตัวเองจะเทียบไม่ได้

163
00:10:43,687 --> 00:10:47,649
กลางดึกคืนหนึ่ง ยูกะจึงทำลายภาพของฮิสะ

164
00:10:47,732 --> 00:10:50,610
แบบนั้น โชกุนก็ต้องเลือกภาพของนางแทนฮิสะ

165
00:10:50,694 --> 00:10:52,320
ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้น

166
00:10:53,071 --> 00:10:58,535
ทั้งอิจฉาและโกรธเคือง
ฮิสะจึงโดนโยไคชั่วล่อลวง

167
00:10:58,618 --> 00:11:02,914
ให้ใช้พู่กันต้องสาป
วาดภาพซึ่งจะขังยูกะเอาไว้

168
00:11:03,498 --> 00:11:07,878
เมื่อน้องสาวไม่อยู่แล้ว
ฮิสะจะได้เป็นศิลปินคนโปรดของโชกุน

169
00:11:08,378 --> 00:11:11,089
ฮิสะอยากเอาให้แน่ว่ายูกะจะไม่ได้กลับมา

170
00:11:11,172 --> 00:11:13,216
ชิงตำแหน่งของนางในสายตาโชกุนอีก

171
00:11:13,300 --> 00:11:16,261
นางจึงวาดผีนบเปะระโบไว้ในภาพ

172
00:11:16,344 --> 00:11:18,597
เพื่อให้คอยกักยูกะไว้ด้วย

173
00:11:18,680 --> 00:11:22,475
แต่ไม่นาน ฮิสะก็นึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป
และพยายามปล่อยยูกะ

174
00:11:22,559 --> 00:11:25,353
แต่เจ้าโยไคชั่วร้ายทรยศฮิสะ

175
00:11:27,814 --> 00:11:31,359
ตอนนี้ทั้งพี่และน้อง
โดนสาปให้ถูกนบเปะระโบหลอกหลอน

176
00:11:31,443 --> 00:11:33,737
และถูกขังในความอิจฉาริษยาของตัวเอง

177
00:11:39,117 --> 00:11:40,869
อยากรู้จังว่ามันต้องการอะไรกันแน่

178
00:11:40,952 --> 00:11:43,038
นั่นอาจเป็นกุญแจที่จะกำจัดมันได้

179
00:11:43,121 --> 00:11:44,331
คิดเก่งนะ รัส

180
00:11:44,414 --> 00:11:47,626
เราอาจได้เปรียบถ้าหาได้ก่อน

181
00:11:50,921 --> 00:11:54,132
"พู่กันฮิราฟุเดะ กลางยุคเซนโกคุ"

182
00:11:55,550 --> 00:11:58,345
ดูเครือหนามที่อยู่รอบภาพในกรอบสิ

183
00:11:58,428 --> 00:12:00,472
หนามบางส่วนเป็นสีแดง

184
00:12:01,014 --> 00:12:02,182
ประหลาดจัง

185
00:12:02,265 --> 00:12:06,186
แล้วดูสิ มีแต่เครือหนามแดงเท่านั้น
ถึงจะเจาะเข้าไปในกรอบรูปเลย

186
00:12:06,269 --> 00:12:08,772
ดังนั้นถ้าเราตามเครือหนามไป…

187
00:12:08,855 --> 00:12:10,774
ก็จะเจอพู่กัน

188
00:12:15,320 --> 00:12:17,822
แม่! สแตนลีย์! เจอแล้ว

189
00:12:17,906 --> 00:12:19,407
เก่งมาก รัส

190
00:12:19,491 --> 00:12:22,827
เอาออกจากห้องนี้ก่อน
เราจะได้วางแผนขั้นต่อไป

191
00:12:30,293 --> 00:12:32,379
รัส เอาพู่กันหนีออกไปจากตรงนี้ก่อน

192
00:12:37,717 --> 00:12:40,470
- รัส!
- ปล่อยเขานะ ไอ้ผีผ้าขี้ริ้ว

193
00:12:40,554 --> 00:12:42,138
แลร์รี่ อย่าใจร้อน

194
00:12:47,185 --> 00:12:48,478
แลร์รี่ ไม่นะ!

195
00:12:56,319 --> 00:12:58,405
รัส มันทำอะไรลูกได้รึเปล่า

196
00:12:58,488 --> 00:12:59,489
ผมโอเค

197
00:12:59,573 --> 00:13:01,825
ตอนนี้เรารู้แล้วว่ามันจะเอาพู่กันไปทำไม

198
00:13:01,908 --> 00:13:05,245
นี่เป็นสิ่งเดียวที่จะหยุดพวกมัน
และปกป้องพวกเราได้

199
00:13:05,328 --> 00:13:06,913
แต่แลร์รี่หายไปไหนล่ะ

200
00:13:20,969 --> 00:13:24,764
รู้สึกเหมือนเพิ่งปล้ำกับปลาหมึกยักษ์
ไปทั้งแปดยกแล้วแพ้ด้วย

201
00:13:28,602 --> 00:13:31,354
ยูกะ เจ้าคือยูกะ

202
00:13:31,438 --> 00:13:33,565
ข้าเป็นแฟนตัวยงของเจ้า

203
00:13:33,648 --> 00:13:36,359
เมื่อก่อนภาพเจ้าขายได้เงินดีมากในตลาดมืด

204
00:13:36,443 --> 00:13:38,737
แต่ข้าก็เก็บบางภาพเอาไว้เองนะ

205
00:13:42,782 --> 00:13:45,076
ไม่ๆ อย่า ข้าไม่คิดจะทำร้ายเจ้า

206
00:13:45,160 --> 00:13:46,745
ข้าเป็นคนดีนะ เนี่ย

207
00:13:48,288 --> 00:13:50,332
ทำอะไร มีอะไรติดหน้าเหรอ

208
00:14:14,648 --> 00:14:16,274
พวกมันจะไปไหนกัน

209
00:14:18,318 --> 00:14:19,653
ยูกะ

210
00:14:20,237 --> 00:14:22,656
ถ้านี่ยันต์ของเธอ ตอนนี้เธอเดือดร้อนแน่

211
00:14:29,537 --> 00:14:32,791
ค่อยมีหวังหน่อยเมื่อได้รู้ว่า
ใช้พู่กันเป็นอาวุธทางเราได้

212
00:14:32,874 --> 00:14:35,919
แต่สีที่ติดปลายพู่กันอยู่
ไม่พอที่จะทำลายนปเปะระโบ

213
00:14:36,002 --> 00:14:39,297
มีประเด็น
เราต้องหาสีเพิ่มถึงจะทำอะไรได้จริงจัง

214
00:14:39,381 --> 00:14:40,715
ต้องหาเยอะๆ เลยด้วย

215
00:14:53,103 --> 00:14:54,354
แห้งสนิท

216
00:14:54,437 --> 00:14:55,564
ต้องเอาน้ำมาเติม

217
00:14:55,647 --> 00:14:57,023
ข้าจะรีบจัดการให้

218
00:14:59,192 --> 00:15:02,237
หลบไปก่อน อย่าทำพู่กันหายล่ะ

219
00:15:02,320 --> 00:15:04,823
ถ้าพวกนั้นดึงพู่กันเข้าไปในภาพได้
มันจะหายไปตลอดกาล

220
00:15:04,906 --> 00:15:06,491
พร้อมกับน้องสาวของลูกด้วย

221
00:15:08,368 --> 00:15:11,496
ฉันรู้ว่าเธอกังวลนะ ฮิสะ เราจะไปช่วยยูกะกัน

222
00:15:11,580 --> 00:15:13,873
แต่ต้องคิดก่อนว่าจะทำลายคำสาปนี้ยังไง

223
00:15:14,749 --> 00:15:18,128
นี่เป็นไม่กี่ครั้งที่ฉันแอบอิจฉา
การที่รัสไขปริศนาอะไรได้ง่ายๆ

224
00:15:19,421 --> 00:15:20,338
จริงด้วย

225
00:15:20,422 --> 00:15:23,049
สแตนลีย์บอกว่า
ที่นี่กลายเป็นที่จองจำวิญญาณเพราะเธออิจฉา

226
00:15:23,133 --> 00:15:25,969
เพราะงั้นเราก็ต้องแก้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอ

227
00:15:26,052 --> 00:15:28,179
กับน้องสาวให้เรียบร้อย จะได้เป็นอิสระ

228
00:15:29,848 --> 00:15:31,266
ฉันรู้ว่าเธอเศร้าแค่ไหน

229
00:15:31,766 --> 00:15:33,393
พนันว่าเธอต้องคิดถึงน้องมาก

230
00:15:33,476 --> 00:15:35,729
กลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับคำขอโทษเหรอ

231
00:15:46,531 --> 00:15:48,575
เชื่อเถอะ ฉันเข้าใจดี

232
00:15:48,658 --> 00:15:50,285
ฉันก็อิจฉาพี่ชาย

233
00:15:50,368 --> 00:15:54,623
เขาฉลาดมาก ไม่เคยสร้างปัญหา
เห็นทีไรขัดใจฉันที่สุด

234
00:15:54,706 --> 00:15:56,958
บางทีฉันไม่อยากคุยกับพี่ด้วยซ้ำ

235
00:15:57,667 --> 00:15:59,711
แต่ไม่ใช่ไม่คุยไป 500 ปีนะ สักอาทิตย์เดียวพอ

236
00:15:59,794 --> 00:16:04,174
แต่แค่นั้นฉันก็จะเริ่มคิดถึงเขามากๆ
จนกระทั่งเราปรับความเข้าใจกัน

237
00:16:04,841 --> 00:16:08,053
ฉันว่ายูกะจะต้องดีใจ
ถ้าเธอสองคนปรับความเข้าใจกันได้

238
00:16:08,136 --> 00:16:09,137
เธอคิดยังไงล่ะ

239
00:16:14,100 --> 00:16:16,978
โอเค ฮิสะ หายูกะให้เจอแล้วขอโทษเขาเสีย

240
00:16:17,062 --> 00:16:20,190
ฉันจะช่วยคุ้มกันเธอจากนปเปะระโบ เธอทำได้

241
00:16:29,783 --> 00:16:31,785
นี่ เจ้านปเปะระโบโบ๋เบ๋!

242
00:16:31,868 --> 00:16:34,788
ทางนี้จ้า! มาไล่ตามเค้าเลยมะ

243
00:16:38,667 --> 00:16:40,377
ยูกะ!

244
00:16:40,961 --> 00:16:42,629
ยูกะ!

245
00:16:44,297 --> 00:16:45,757
นั่นพี่สาวเจ้านี่

246
00:16:46,341 --> 00:16:48,051
ข้าจะไปดึงความสนใจให้

247
00:16:49,886 --> 00:16:51,513
ทางนี้โว้ย ไอ้หน้าผี

248
00:16:51,596 --> 00:16:56,685
ไม่นึกเลยว่าขนาดไม่มีหน้าจะดูไม่ได้ขนาดนี้

249
00:16:56,768 --> 00:16:57,978
ยูกะ!

250
00:16:58,562 --> 00:16:59,771
ฮิสะ!

251
00:17:29,301 --> 00:17:30,760
โอ๊ย!

252
00:17:58,955 --> 00:18:01,541
พวกแกไม่เก่งงานแบบนี้เลย

253
00:18:01,625 --> 00:18:04,377
ตั้ง 500 ปี จะจับคนสองคนยังไม่ได้

254
00:18:04,461 --> 00:18:06,379
จะจับข้าได้ยังไง

255
00:18:06,463 --> 00:18:08,006
แลร์รี่เหรอ

256
00:18:08,089 --> 00:18:09,341
แพนโดร่า!

257
00:18:09,424 --> 00:18:13,178
ข้าดีใจมากที่เจอเจ้านะ แม่หนู ข้ามาช่วยเจ้า

258
00:18:15,555 --> 00:18:18,016
ก็ได้ๆ บังเอิญติดเข้ามาเหมือนกัน

259
00:18:18,099 --> 00:18:19,684
ดีใจที่เจอนะเพื่อน

260
00:18:38,370 --> 00:18:40,121
รัส ได้สีมาแล้ว

261
00:18:40,205 --> 00:18:41,498
ลูกต้องมาตรงนี้

262
00:18:56,972 --> 00:18:58,139
แม่ รับเลย!

263
00:19:08,858 --> 00:19:11,111
รับได้แล้ว ปาแม่นมาก

264
00:19:12,445 --> 00:19:13,530
ขอบคุณนะฮะ พ่อ

265
00:19:14,364 --> 00:19:16,950
จะเอาใช่มั้ย อยากได้ก็เข้ามา

266
00:19:33,508 --> 00:19:36,303
- ทำยังไงกันดี
- ไม่รู้สิ เราติดอยู่ตรงนี้

267
00:19:41,141 --> 00:19:42,475
ไม่นะ! ไม่!

268
00:20:19,387 --> 00:20:20,847
สมน้ำหน้า

269
00:20:20,931 --> 00:20:23,767
ไม่มีใครกล้าหือกับแลร์รี่แล้วรอดไปเล่าได้

270
00:20:37,322 --> 00:20:39,658
แพนโดร่า! แลร์รี่! พวกนายโอเค

271
00:20:39,741 --> 00:20:41,243
ขอบคุณสวรรค์

272
00:20:41,326 --> 00:20:44,412
- รัส ฉันขอโทษที่โมโหพี่
- โอ๊ย

273
00:20:44,496 --> 00:20:46,081
กอดแน่นจนซี่โครงหักแล้วมั้ย

274
00:20:46,665 --> 00:20:49,459
ฉันแค่อิจฉาพี่
เพราะพี่ยังดูเหมือนสนิทกับพ่ออยู่เลย

275
00:20:50,210 --> 00:20:52,045
ทั้งที่ตอนนี้พ่อไม่อยู่

276
00:20:52,128 --> 00:20:55,173
พี่ได้อยู่กับพ่อมานานกว่า มีความทรงจำมากกว่า

277
00:20:55,799 --> 00:20:58,218
รู้สึกเหมือนฉันต้องไล่ตามให้ทันอยู่ตลอดเวลา

278
00:20:58,301 --> 00:20:59,427
ไม่เป็นไรนะ แพน

279
00:21:00,053 --> 00:21:02,764
ฉันก็อิจฉาเวลาที่เธอดูสนุกกับพ่อมากๆ เหมือนกัน

280
00:21:02,847 --> 00:21:05,433
บางทีฉันก็อยากทำตัวไร้สาระแบบนั้นได้บ้าง

281
00:21:05,517 --> 00:21:10,146
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างที่เราทำอยู่
ต่อให้เป็นเรื่องน่าเบื่อ

282
00:21:10,772 --> 00:21:12,399
ก็ทำเพื่อช่วยให้พ่อกลับมาได้

283
00:21:14,025 --> 00:21:15,694
ดีใจที่ได้ลูกกลับมานะจ๊ะ

284
00:21:16,319 --> 00:21:18,989
หนูคิดผิด งานนี้ไม่เห็นน่าเบื่อเลย

285
00:21:19,072 --> 00:21:21,866
ในนั้นมีโลกทั้งใบ ฮิสะกับยูกะก็…

286
00:21:22,617 --> 00:21:25,078
เดี๋ยวนะ แล้วฮิสะกับยูกะไปไหน

287
00:21:35,005 --> 00:21:38,592
อาริกาโตะ แพนโดร่า แพนโดร่า

288
00:21:38,675 --> 00:21:40,468
ยินดีที่ได้ช่วยจ้ะ ฮิสะ

289
00:21:40,552 --> 00:21:42,053
เอ้า รับไปสิ

290
00:21:44,347 --> 00:21:46,016
อ่าฮ่อย ยูกะ

291
00:21:51,980 --> 00:21:54,900
งั้น เราควรกลับไปทำรายการของต่อเนอะ

292
00:21:54,983 --> 00:21:59,112
เอางั้นก็ได้ หรือเธอจะมาที่ห้องทำงานพ่อ

293
00:21:59,195 --> 00:22:01,114
จะได้ดูวิดีโองานวิจัยของเขาด้วยกัน

294
00:22:01,197 --> 00:22:04,200
เว้นแต่เธอจะอยากอยู่ทำงานตรงนี้มากกว่า

295
00:22:04,284 --> 00:22:06,202
ไม่มีทาง ไปกันเลย

296
00:23:02,342 --> 00:23:04,344
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์