1
00:00:13,807 --> 00:00:17,394
ทั้งสู้กับลิงบาบูน เด็กกิ้งก่าหิน นปเประโบ

2
00:00:17,477 --> 00:00:21,523
ผู้ส่งสาส์น เซลกี้ กับบรรพบุรุษสุดเลวแต่โบราณ

3
00:00:21,606 --> 00:00:24,776
แต่ยังไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้เครื่องมือหนักเนี่ยนะ

4
00:00:24,859 --> 00:00:26,236
ช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อย

5
00:00:27,237 --> 00:00:31,324
มันช่วยให้แม่รู้สึกเหมือน
ยังรักษาความปลอดภัยให้ลูกได้นิดหน่อย

6
00:00:31,408 --> 00:00:32,534
ทนกับแม่หน่อยละกัน แพน

7
00:00:32,616 --> 00:00:34,786
ข้าเข้าใจความหงุดหงิดนะ แพนโดร่า

8
00:00:34,869 --> 00:00:36,955
ประสบการณ์กวัดแกว่งดาบหลายปี

9
00:00:37,038 --> 00:00:39,416
ตอนนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ปามีดแม้แต่เล่มเดียว

10
00:00:39,499 --> 00:00:42,252
ข้าเพียงแต่เสนอให้เจ้าเลือกงานอดิเรก
ที่ไม่ต้องขึ้นกับ

11
00:00:42,335 --> 00:00:44,170
การต้องมีแขนขาและกล้ามเนื้อ

12
00:00:44,254 --> 00:00:45,630
และต้องเล็งให้แม่น

13
00:00:45,714 --> 00:00:47,257
ไม่งั้นจะเป็นภัยต่อคนอื่น

14
00:00:47,841 --> 00:00:50,051
รัส เอาไฟฉายมาหรือยัง

15
00:00:52,679 --> 00:00:55,932
มืดเกินไป ไม่เห็นห้องนิรภัย

16
00:00:56,433 --> 00:00:57,601
ดูนั่นสิ

17
00:00:57,684 --> 00:00:59,394
เจออะไร น่าสนใจรึเปล่า

18
00:00:59,477 --> 00:01:01,479
ผนังมีเครือหนามเลื้อยเต็มไปหมด

19
00:01:01,563 --> 00:01:03,148
แล้วหนามแดงล่ะ

20
00:01:03,231 --> 00:01:06,192
เห็นแล้ว แต่ยังเห็น…

21
00:01:06,276 --> 00:01:08,945
เดี๋ยว นั่นอะไร

22
00:01:41,061 --> 00:01:43,897
(สร้อยคอแอซเทค)

23
00:01:48,193 --> 00:01:49,611
สวัสดีค่ะ

24
00:01:50,820 --> 00:01:53,281
เห็นมะ ในนั้นไม่มีใครอยู่หรอก
อย่างน้อยก็ไม่ใช่ที่ยังมีชีวิต

25
00:01:53,365 --> 00:01:54,950
นั่นแหละถึงได้กลัว

26
00:02:03,083 --> 00:02:05,502
นี่รึเปล่าที่ลูกเห็นน่ะ รัส

27
00:02:05,585 --> 00:02:08,045
ใช่ นั่นใครฮะ

28
00:02:08,129 --> 00:02:11,716
นั่นอะพอลโล พ่อของอเล็กซ์ คุณปู่ของลูก

29
00:02:11,800 --> 00:02:13,760
เขาไม่ได้อยู่คนเดียว ดูสิ

30
00:02:14,886 --> 00:02:19,432
นั่นอาร์ทีมิส แฝดของอะพอลโล
ที่เหลือแม่ก็ไม่รู้จักหน้าแล้ว

31
00:02:19,516 --> 00:02:22,811
นั่นเซอร์ซีส ปู่ของอเล็กซ์

32
00:02:22,894 --> 00:02:25,647
เฟรย่า ลูกสาวของคอร์นีเลียส น่าสงสาร

33
00:02:25,730 --> 00:02:28,525
ส่วนคนนั้นก็คงไม่ต้องแนะนำ

34
00:02:38,785 --> 00:02:40,203
ตู้นิรภัย

35
00:02:41,788 --> 00:02:45,208
นึกแล้วว่าต้องจำรหัสเปิด
จากความทรงจำของคอร์นีเลียสไว้

36
00:03:12,319 --> 00:03:15,780
เนี่ยนะวัตถุโบราณระดับลาสต์บอส
ลูกโบว์ลิ่งเนี่ยนะ

37
00:03:15,864 --> 00:03:17,824
ดูร่องที่เซาะไว้เป็นทรงสิ

38
00:03:20,994 --> 00:03:23,788
นาฬิากาทรายคือชิ้นที่หายไปนั่นเอง

39
00:03:23,872 --> 00:03:28,126
ถูกต้อง เรากลับมาถึงจุดเริ่มต้น
แปลว่าใกล้จะจบการเดินทางครั้งนี้

40
00:03:33,757 --> 00:03:35,383
อย่านะ ลินดา อย่า!

41
00:03:41,640 --> 00:03:43,058
ลินดา! หยุดสิ!

42
00:03:49,898 --> 00:03:51,775
ไม่นะ ลินดา

43
00:03:57,113 --> 00:03:58,990
เท่ากับในที่สุดคอร์นีเลียสก็ได้หีบ

44
00:03:59,074 --> 00:04:02,661
แต่เมื่อเขาแตะนาฬิกาทราย
เขากลายเป็นหินเหมือนลินดา

45
00:04:02,744 --> 00:04:06,706
แต่อเล็กซ์ไม่ได้แตะนาฬิกาทราย
เขาก็ยังกลายเป็นหินอยู่ดี

46
00:04:06,790 --> 00:04:09,918
คิดตามเหตุผลแล้วผมสรุปได้ว่า
ถ้าเราแตะวัตถุโบราณ

47
00:04:10,001 --> 00:04:14,923
จะโดนสาปคนเดียว แต่ถ้าขโมยมา
คนในตระกูลจะโดนสาปด้วย

48
00:04:15,006 --> 00:04:17,800
เพราะอย่างนั้นเครือหนามถึงได้นำทางเรา
ไปยังวัตถุโบราณพวกนี้

49
00:04:17,884 --> 00:04:20,929
เพื่อถอนคำสาปที่คอร์นีเลียสเป็นคนสร้างไว้

50
00:04:21,012 --> 00:04:25,141
เครือหนามนำมาถึงหีบนี่
แต่เราแตะไม่ได้งั้นเหรอ หนูไม่เข้าใจ

51
00:04:26,226 --> 00:04:28,395
เราอาจจะพลาดอะไรไปสักอย่าง

52
00:04:32,816 --> 00:04:34,818
ปิ๊งป่อง อักษรไฮโรกลิฟส์

53
00:04:35,318 --> 00:04:37,571
เราต้องส่งไปหาคนแปล

54
00:04:38,238 --> 00:04:43,034
"นำทั้งสองชิ้นมาเจอกัน
เพื่อปลดล็อกอำนาจอันยิ่งใหญ่

55
00:04:43,118 --> 00:04:46,413
ชิ้นที่สามจะเป็นเกราะป้องกันสุดแกร่ง"

56
00:04:46,496 --> 00:04:47,789
ชิ้นที่สามเหรอ

57
00:04:47,872 --> 00:04:49,624
ไปเห็นมาจากไหนนะ

58
00:04:50,208 --> 00:04:53,044
ฉันกำลังช่วยอเล็กซ์หาข้อมูลเขียนหนังสือน่ะค่ะ

59
00:04:53,670 --> 00:04:54,838
เข้าใจละ

60
00:04:55,672 --> 00:04:58,842
สกาย มีเวลาไปนั่งคุยในห้องทำงานฉันหน่อยมั้ย

61
00:05:00,010 --> 00:05:03,263
ได้สิคะ เดี๋ยวฉันตามไป

62
00:05:08,101 --> 00:05:11,271
"ชิ้นที่สาม" เหรอ มีใครเห็นชิ้นที่สามมั้ย

63
00:05:11,354 --> 00:05:14,024
เจ้าโจรเฒ่านั่นอาจเอาไปซ่อนไว้
เรื่องแรกๆ ที่เราจะได้เรียนรู้

64
00:05:14,107 --> 00:05:18,069
ในฐานะโจรสลัดคือ
"อย่าเอาสมบัติไปฝังรวมไว้ที่เดียว"

65
00:05:18,153 --> 00:05:20,697
ฉันว่าคอร์นีเลียสไม่ได้มีเวลาซ่อนอะไรทั้งนั้น

66
00:05:20,780 --> 00:05:23,575
เหมือนเขากลายเป็นหินทันทีที่แตะนาฬิกาทราย

67
00:05:23,658 --> 00:05:26,661
หรือจะเหมือนหีบปริศนาที่รัสหมกมุ่น

68
00:05:27,454 --> 00:05:29,247
ฉันไม่ได้หมกมุ่นเสียหน่อย

69
00:05:29,331 --> 00:05:31,875
พี่รักไอ้หีบปริศนานั่นจะตาย

70
00:05:31,958 --> 00:05:34,377
อยากจะแต่งกับหีบ…

71
00:05:36,588 --> 00:05:39,007
ไม่นะ! ฉันกำลังจะกลายเป็นหินรึเปล่า

72
00:05:41,468 --> 00:05:43,803
- ตรงกันข้าม ผลกลับเป็นทางบวก
- อ้าว

73
00:05:45,931 --> 00:05:47,933
ฉันเป็นห่วงเธอนะ สกาย

74
00:05:48,016 --> 00:05:50,894
แต่ไม่กี่เดือนก่อน เหมือนเธอพร้อมจะรับงานที่นี่

75
00:05:50,977 --> 00:05:53,605
แต่ตอนนี้กลับไปช่วยอเล็กซ์เขียนหนังสือ

76
00:05:53,688 --> 00:05:56,816
โอ๊ย จอร์เจีย ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้ตอบเรื่องนั้น

77
00:05:56,900 --> 00:05:59,402
ฉันวางแผนอยากให้เธอ
ทำอะไรเยอะแยะที่พิพิธภัณฑ์นี้

78
00:05:59,486 --> 00:06:01,947
แต่ถ้าเธอไม่สนใจจะทำแล้ว ก็บอกได้ตรงๆ

79
00:06:02,030 --> 00:06:03,990
ฉันยังสนใจอยู่แน่นอนค่ะ

80
00:06:04,074 --> 00:06:07,911
แต่ช่วงหลังฉันยุ่งกับลูกๆ มาก
แล้วอเล็กซ์ก็เจอเส้นตายส่งงานที่รีบมาก

81
00:06:07,994 --> 00:06:10,789
ทุกคนเลยต้องมาช่วยกันหมด
แต่นี่ก็ใกล้จะเรียบร้อยแล้ว

82
00:06:10,872 --> 00:06:12,916
ก็ได้จ้ะ แต่ระหว่างนั้น ไม่ต้องลังเลนะ

83
00:06:12,999 --> 00:06:16,294
ถ้าอยากคุยเรื่องอื่นอะไรกับฉัน

84
00:06:16,378 --> 00:06:18,880
ขอบคุณค่ะ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย

85
00:06:18,964 --> 00:06:21,174
ฉันจะติดต่อกลับมาเร็วๆ นี้

86
00:06:24,302 --> 00:06:30,016
ข้าไม่พบสร้อยคอรูปดอกไม้
แต่ข้าพบเจ้านี่ซุกไว้หลังหีบ

87
00:06:30,559 --> 00:06:34,479
แผนที่จากความทรงจำของคอร์นีเลียส
หีบต้องมาจากตรงนั้นแน่เลย

88
00:06:34,563 --> 00:06:37,065
เราก็ยังต้องหาสร้อยคอนั้น

89
00:06:37,148 --> 00:06:39,568
เราหาทั่วแล้ว มันไม่ได้อยู่ในบ้าน

90
00:06:39,651 --> 00:06:42,362
ไม่มีการพูดถึงในบันทึกเลยด้วย

91
00:06:42,445 --> 00:06:44,364
เดี๋ยวก่อนนะ นึกอะไรออกแล้ว

92
00:06:44,447 --> 00:06:45,824
ทุกคนอย่าขยับ

93
00:06:50,662 --> 00:06:52,581
(เรื่องสยอง เปิดตำนานขนหัวลุก)

94
00:06:52,664 --> 00:06:55,417
"ตำนานขนหัวลุก" เหรอ
แพนโดร่า ไปเอามาจากไหน

95
00:06:55,500 --> 00:06:58,169
สมัครสมาชิกมาตั้งแต่แปดขวบ
พ่อบอกว่าให้สมัครได้

96
00:06:58,253 --> 00:07:00,171
แน่สินะ

97
00:07:01,006 --> 00:07:03,675
อยู่นี่ไง
"บรูฮาแห่งป่ายูคาทาน"

98
00:07:04,551 --> 00:07:06,928
บรูฮาแปลว่า "แม่มด" ภาษาสเปน

99
00:07:07,512 --> 00:07:08,847
ทุกคนรู้แล้วมะ

100
00:07:08,930 --> 00:07:12,475
- ขออ่านหน่อย
- ไม่ต้องอ่าน ดูภาพสิ

101
00:07:14,352 --> 00:07:16,354
นั่นคือสิ่งที่มาจากหีบ

102
00:07:18,773 --> 00:07:22,652
เพราะหีบนั้นน่าจะเป็นวัตถุโบราณชิ้นสุดท้าย
ขอให้สนุกกับวันหยุดนะ

103
00:07:23,695 --> 00:07:26,323
ที่จริง ฉันมีเรื่องอยากขอให้ช่วย

104
00:07:26,406 --> 00:07:30,744
ฉันรู้ว่าน้อง… แต่พวกนายช่วย…

105
00:07:30,827 --> 00:07:33,163
เราจะดูแลน้องอย่างดี

106
00:07:35,832 --> 00:07:38,084
เอาละ เด็กๆ มาร์จี้รออยู่แล้ว

107
00:07:49,179 --> 00:07:53,058
สกาย ฉันต้องถามละ
ไอ้วัตถุโบราณที่เรานำส่งเนี่ย

108
00:07:53,141 --> 00:07:55,602
ไม่ใช่ของผิดกฎหมายใช่มั้ย

109
00:07:55,685 --> 00:07:59,522
เราเป็นเพื่อนกันมานานมาก
เพราะงั้นฉันจะบอกความจริงนะ

110
00:08:01,608 --> 00:08:03,026
วัตถุโบราณพวกนี้…

111
00:08:03,109 --> 00:08:06,238
ไม่รู้จะพูดอ้อมยังไงดี คือมันต้องคำสาป

112
00:08:06,321 --> 00:08:09,658
แต่ไม่ผิดกฎหมายนะ เฮ้อ! ค่อยโล่งใจหน่อย

113
00:08:09,741 --> 00:08:14,037
คำสาปน่ะจัดการได้ แต่ตำรวจส่วนกลาง
นั่นมันคนละเรื่องกันเลย

114
00:08:14,120 --> 00:08:16,081
จริงดิ คุณไม่ตกใจสติแตกเหรอ

115
00:08:16,164 --> 00:08:19,584
ตอนแรกขนาดฉันเองยังไม่อยากจะเชื่อ
นี่เรื่องครอบครัวฉันแท้ๆ

116
00:08:19,668 --> 00:08:23,004
ถ้าเพื่อนบอกอะไร ฉันก็จะเชื่อเขา

117
00:08:23,088 --> 00:08:24,297
ง่ายๆ แค่นั้น

118
00:08:24,381 --> 00:08:26,091
ขอบคุณมากนะที่เข้าใจ

119
00:08:26,633 --> 00:08:29,177
ขอโทษที่ไม่ได้บอกให้หมดก่อนหน้านี้

120
00:08:29,261 --> 00:08:32,429
ฉันเข้าใจ เธอกำลังปกป้องครอบครัวตัวเอง

121
00:08:32,514 --> 00:08:37,519
แต่ สกาย เธอก็เป็นครอบครัวของฉัน
ฉันก็ต้องปกป้องเธอ

122
00:08:40,480 --> 00:08:44,192
ภาพวาดชิ้นต่อไป
ฉันจะทดลองทำรูปแบบยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรม

123
00:08:45,986 --> 00:08:48,280
ในขณะเดียวกันก็สนใจงานปั้นหม้อ

124
00:08:48,363 --> 00:08:51,157
เจ้าอาจไม่มีเวลา
กับอดิเรกใหม่เยอะขนาดนั้นนะ แลร์รี่

125
00:08:51,241 --> 00:08:54,286
บางครั้งบางคราวตระกูลนี้อาจยัง
ต้องการความช่วยเหลือจากเรา

126
00:08:54,369 --> 00:08:56,913
สแตน เจ้าก็ต้องยอมรับความจริง

127
00:08:56,997 --> 00:08:59,708
ถ้าพวกนั้นถอนคำสาปเวรนี่ได้
แล้วอเล็กซ์กลับมาเมื่อไหร่

128
00:08:59,791 --> 00:09:01,918
คนจะไม่อยากลงมาที่ปีกตึกตรงนี้แล้ว

129
00:09:02,002 --> 00:09:04,212
เราต้องเกษียณ ไม่ว่าจะอยากเลิกหรือไม่

130
00:09:04,296 --> 00:09:05,797
ข้าไม่ชอบเลย

131
00:09:05,881 --> 00:09:11,469
ข้าอยากให้ชีวิตยังมีจุดหมาย
ถ้าข้าไม่ได้ทำตัวมีประโยชน์ ข้าจะเป็นอะไร

132
00:09:15,765 --> 00:09:18,518
- มีน้ำแล้ว อาหาร…
- แล้วก็แผนที่เดินเขา

133
00:09:18,602 --> 00:09:21,062
เจ้าของร้านบอกว่า
ไกด์ท้องถิ่นเลิกนำไปเส้นทางนี้

134
00:09:21,146 --> 00:09:23,189
เพราะกลัวแม่มดในป่า

135
00:09:23,273 --> 00:09:25,233
พวกเราคงต้องไปกันเองละ

136
00:09:26,318 --> 00:09:27,444
เยี่ยม

137
00:09:37,454 --> 00:09:41,374
พวกลูกๆ ได้กลิ่นมั้ย เหมือนกลิ่นดอกไม้
พลูเมเรียเหรอ

138
00:09:46,171 --> 00:09:48,173
ดูเหมือนดอกไม้บนสร้อยเลย

139
00:09:48,673 --> 00:09:49,883
ตรงนั้นมีอีก

140
00:09:51,384 --> 00:09:55,972
พนันว่าเส้นทางนี้จะไปจบที่บ้านขนม
เหมือนในฮันเซลกับเกรเทล

141
00:09:56,056 --> 00:09:59,809
คือในนิทานที่เด็กสองคนโดนจับ
แล้วเกือบโดนแม่มดกินน่ะนะ

142
00:09:59,893 --> 00:10:02,020
ใช่ แต่อย่างน้อยก็มีขนม

143
00:10:05,523 --> 00:10:07,442
เอ่อ พูดถึงจุดจบ

144
00:10:11,279 --> 00:10:12,364
เอาไงต่อดีฮะ แม่

145
00:10:12,864 --> 00:10:14,491
แม่คงจะต้องเข้าไป

146
00:10:15,784 --> 00:10:17,702
ลูกๆ อยู่ตรงนี้ รอสัญญาณจากแม่ก่อนนะ

147
00:10:30,882 --> 00:10:32,884
- โห สวยจังเลย
- ว้าว

148
00:10:35,595 --> 00:10:37,305
เห็นมีขนมตรงไหนมั้ยคะ

149
00:10:38,473 --> 00:10:40,183
ดูแล้วน่าจะมีขนมนะ

150
00:10:40,267 --> 00:10:41,434
อย่าทำอย่างนั้น!

151
00:10:48,024 --> 00:10:50,485
สวัสดี นักเดินทางทุกท่าน ฉันชื่ออันยา

152
00:10:50,569 --> 00:10:52,946
คุณคือ… ผมรู้จักคุณ

153
00:10:53,530 --> 00:10:55,615
แหม หลายคนก็คิดว่ารู้จักฉันจ้ะ

154
00:10:55,699 --> 00:10:57,867
เพราะฉันต้อนรับขับสู้ทุกคนอย่างดี

155
00:10:57,951 --> 00:11:01,329
พวกคุณคงจะหิวแย่ มาเลย กินกัน

156
00:11:01,413 --> 00:11:04,666
เขาคือนักโบราณคดี
ที่เราเห็นในความทรงจำของคอร์นีเลียส

157
00:11:04,749 --> 00:11:07,502
- เป็นแม่มดเหรอ
- หน้าตาก็เหมือนจริงๆ

158
00:11:07,586 --> 00:11:09,796
แต่นั่นมันเรื่องเมื่อหนึ่งร้อยปีมาแล้ว

159
00:11:14,301 --> 00:11:16,011
ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

160
00:11:16,094 --> 00:11:18,722
ไม่มาร่วมกินของว่างกับฉันเหรอ

161
00:11:18,805 --> 00:11:24,394
ฉันทำเผื่อให้ดาห์เลีย ลูกสาว
แต่ลูกอาจจะมาช้า

162
00:11:24,477 --> 00:11:27,647
คุณกับลูกสาวอยู่ที่นี่มานานหรือยัง

163
00:11:27,731 --> 00:11:29,357
อยู่ในเม็กซิโกเหรอ นานแล้ว

164
00:11:29,441 --> 00:11:31,443
ตอนแรกเราก็ย้ายไปย้ายมาหลายที่

165
00:11:31,526 --> 00:11:33,737
แต่ฉันอยู่ในยูคาทานมานานมาก

166
00:11:33,820 --> 00:11:38,283
อันยา สร้อยคอของคุณสวยมากค่ะ มาจากที่ไหน

167
00:11:38,366 --> 00:11:40,869
นั่นเรื่องยาวค่ะ

168
00:11:41,578 --> 00:11:43,830
แต่คุณโชคดี ฉันมีเวลาเล่าเรื่องได้เยอะ

169
00:11:43,914 --> 00:11:47,292
กาลครั้งหนึ่ง ฉันเป็นนักศึกษาโบราณคดี

170
00:11:47,375 --> 00:11:50,337
ซึ่งมีใจอยากรู้เรื่องวัตถุโบราณแอซเทค

171
00:11:50,420 --> 00:11:55,091
สมัยนั้นการจะหาข้อมูลเกี่ยวกับ
อารยธรรมโบราณก็ยังเป็นเรื่องยาก

172
00:11:55,800 --> 00:11:57,135
สมัยไหน

173
00:11:57,219 --> 00:11:59,095
นานมากมาแล้ว อย่าขัดสิ

174
00:11:59,179 --> 00:12:01,097
ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในรุ่น

175
00:12:01,181 --> 00:12:04,684
ไม่มีใครให้ความสำคัญพอที่จะ
ให้ทุนทำการสำรวจ

176
00:12:04,768 --> 00:12:08,230
จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันได้พบนักสะสมลึกลับ

177
00:12:08,313 --> 00:12:10,440
นั่นคอร์นีเลียส! ทวดของทวดเรา

178
00:12:10,941 --> 00:12:12,025
อะไรนะ

179
00:12:12,108 --> 00:12:15,278
พวกเธอคือสายเลือดของ
คอร์นีเลียส แวนเดอร์โฮเวนเหรอ

180
00:12:15,362 --> 00:12:17,614
ใช่ แต่เราก็ไม่ได้อยากเป็น

181
00:12:17,697 --> 00:12:19,783
พวกเราโดนคำสาปเพราะเจ้าปีศาจนั่น

182
00:12:19,866 --> 00:12:23,370
และโดนจากวัตถุโบราณที่คุณพาเขาไปหา
หีบใบหนึ่ง

183
00:12:23,453 --> 00:12:26,206
หีบพิทักษ์ทลาโทอานี มันอยู่กับคุณเหรอ

184
00:12:26,289 --> 00:12:28,792
ฉันสงสัยอยู่ตั้งนานว่าเกิดอะไรขึ้นกับหีบนั้น

185
00:12:28,875 --> 00:12:30,794
คุณพอจะรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง

186
00:12:32,128 --> 00:12:35,924
ตอนแรกฉันเสนอตัวนำทางให้คอร์นีเลียส
เพราะฉันหลังชนฝา

187
00:12:36,007 --> 00:12:38,051
อยากได้ความก้าวหน้าในอาชีพนักโบราณคดี

188
00:12:38,677 --> 00:12:41,012
แต่ระหว่างเดินทางไปเม็กซิโก…

189
00:12:41,096 --> 00:12:42,931
ฉันก็เริ่มเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนั้น

190
00:12:43,848 --> 00:12:46,810
เมื่อได้รับการอารักขาจากหีบพิทักษ์ทลาโทอานี

191
00:12:46,893 --> 00:12:49,729
ฉันจะไม่ต้องรับผลกระทบใดๆ ทั้งสิ้น

192
00:12:49,813 --> 00:12:53,483
การพยายามหาสมบัติจะไม่มีวันล้มเหลว

193
00:12:54,067 --> 00:12:58,446
หีบพิทักษ์ทลาโทอานีทำเอาไว้
เพื่อคุ้มครองผู้นำที่ดีไม่ให้พ่ายแพ้

194
00:12:58,530 --> 00:13:03,702
แต่ฉันก็เพิ่งรู้ว่าคอร์นีเลียส
ควรได้รับผลกรรมอะไรก็ตามที่เขาอยากเลี่ยง

195
00:13:03,785 --> 00:13:06,955
ฉันรู้ว่าต้องขวางไม่ให้เขาใช้การมันได้
แต่จะหยุดยังไง

196
00:13:07,038 --> 00:13:08,915
เขาตั้งใจจะต้องเอาให้ได้

197
00:13:08,999 --> 00:13:12,669
โชคดีที่การค้นคว้าหาข้อมูลของฉัน
ทำให้รู้ว่าพลังของหีบนั้น

198
00:13:12,752 --> 00:13:17,507
จะไม่อาจใช้ได้หากไม่มีชิ้นที่สาม
ส่วนที่จะพิทักษ์ภัยผู้ใช้

199
00:13:20,427 --> 00:13:22,804
แต่คอร์นีเลียสไม่รู้

200
00:13:22,888 --> 00:13:25,098
จุดระเบิด!

201
00:13:36,735 --> 00:13:40,238
ฉันตั้งใจว่าเป้าหมายของชีวิต
คือรักษาหีบพิทักษ์ทลาโทอานี

202
00:13:40,322 --> 00:13:43,825
จากคอร์นีเลียสและคนอื่นๆ
ที่จะนำอำนาจการคุ้มครองของมันไปใช้ในทางผิด

203
00:13:43,909 --> 00:13:45,952
ฉันจึงหายตัวเข้ามาในป่า

204
00:13:46,036 --> 00:13:49,664
และไม่ช้าก็ค้นพบว่าสร้อยคอนี้มีพลังชีวิต

205
00:13:49,748 --> 00:13:51,833
นั่นคือสาเหตุที่ฉันยังอยู่

206
00:13:51,917 --> 00:13:53,585
สร้อยนั่นทำให้เป็นอมตะเหรอ

207
00:13:53,668 --> 00:13:57,339
ฉันก็ไม่รู้นะ แต่มันช่วยปกป้อง
จากภัยอันตรายทุกชนิด

208
00:13:57,422 --> 00:13:59,633
เราต้องใช้สร้อยนั่นถึงจะแตะนาฬิกาทรายได้

209
00:13:59,716 --> 00:14:03,303
อันยา กลับไปช่วยเราถอนคำสาปเถอะ ขอร้อง

210
00:14:03,386 --> 00:14:06,932
ไม่อย่างนั้น รัสกับแพนโดร่า
จะถูกสาปเป็นหินต่อไป

211
00:14:07,015 --> 00:14:10,060
เป็นหินเหรอ แน่สิ ฉันไปช่วยได้แน่

212
00:14:10,143 --> 00:14:12,395
ครอบครัวควรจะได้อยู่ด้วยกัน

213
00:14:12,479 --> 00:14:16,024
เยี่ยมเลย ขอบคุณมาก
เครื่องบินเราจอดอยู่ริมป่านี่เอง

214
00:14:16,107 --> 00:14:17,943
ไม่ใช่ไปตอนนี้ มันมืดแล้ว

215
00:14:18,026 --> 00:14:20,946
ไปนอนพักกันก่อนดีกว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยไป

216
00:14:21,613 --> 00:14:24,115
ยังไม่ดึกขนาดนั้นเสียหน่อย พระอาทิตย์ยังไม่ตก

217
00:14:31,456 --> 00:14:34,251
ป่านนี้ดาห์เลียกลับมาแล้วแน่ๆ

218
00:14:34,334 --> 00:14:37,337
พรุ่งนี้เช้าฉันจะแนะนำให้รู้จัก
พวกเธอต้องชอบลูกฉันแน่

219
00:14:39,172 --> 00:14:41,883
เราต้องทำอะไรสักอย่าง จะอยู่ที่นี่ทั้งคืนไม่ได้

220
00:14:41,967 --> 00:14:46,471
ก็ไม่อยากพูดเลยนะ
แต่เราแอบขโมยสร้อยตอนเขาไม่ทันรู้ตัวได้

221
00:14:46,555 --> 00:14:48,848
ถ้าแบบนั้นเราก็ไม่แตกต่างจากคอร์นีเลียส

222
00:14:48,932 --> 00:14:51,393
ถ้าอันยาอยากขอเวลาปรับตัว
เราก็ต้องเคารพเขา

223
00:15:00,318 --> 00:15:02,487
- รัส หลับรึเปล่า
- เปล่า

224
00:15:02,571 --> 00:15:04,489
ฉันได้ยินเสียงคนพูด นายได้ยินมั้ย

225
00:15:05,699 --> 00:15:07,742
เสียงอันยากับลูกแน่เลย

226
00:15:07,826 --> 00:15:09,953
ฉันต้องไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

227
00:15:11,830 --> 00:15:13,373
เดี๋ยว ฉันไปด้วย

228
00:15:24,342 --> 00:15:27,220
รัส ฟังให้ดีสิ นั่นแหละเสียงที่ได้ยิน

229
00:15:27,304 --> 00:15:29,890
เสียงอันยา เห็นมั้ย กลับกันเถอะ

230
00:15:29,973 --> 00:15:33,018
เดี๋ยวก่อน นางพูดกับใครสักคน อยากรู้คุยกับใคร

231
00:15:33,685 --> 00:15:37,230
ลูกรัก แม่ปวดใจนักที่ลูกอยู่เดียวดายแบบนี้

232
00:15:37,314 --> 00:15:39,900
ใช่ๆ แม่เข้าใจจ้ะ

233
00:15:39,983 --> 00:15:42,027
แม่รู้ว่าลูกไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า

234
00:15:42,110 --> 00:15:44,112
แต่เด็กพวกนั้นน่ารักนะ

235
00:15:44,696 --> 00:15:48,325
- เด็กผู้หญิงคนนั้นทำให้แม่คิดถึงลูก
- ขอโทษ เป็นภูมิแพ้น่ะ

236
00:15:48,408 --> 00:15:50,452
เกือบไปแล้ว ไปกันเถอะ

237
00:15:52,370 --> 00:15:53,830
นอนไม่หลับเหรอ

238
00:15:54,873 --> 00:15:57,167
ครับ แบบว่า เจ็ตแลก

239
00:15:57,250 --> 00:16:01,838
ฉันจะพาไปชมสวนดีกว่า
คืนนี้ต้นแสงจันทร์สวยงามมาก

240
00:16:01,922 --> 00:16:03,340
หนูว่าเราแค่กลับ…

241
00:16:03,423 --> 00:16:06,885
มาเร็ว แค่ดูนิดเดียว
ชีวิตนี้ไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นแน่

242
00:16:12,974 --> 00:16:16,102
สวยจริงๆ ครับ แต่เราควรจะได้นอนพัก

243
00:16:18,605 --> 00:16:19,648
อย่านะ!

244
00:16:25,362 --> 00:16:26,488
มันอะไร…

245
00:16:26,571 --> 00:16:28,823
พี่บอกยังไงว่าอย่าเทียบฮันเซลกับเกรเทล

246
00:16:33,954 --> 00:16:35,038
ลูกๆ

247
00:16:36,623 --> 00:16:40,043
แพนโดร่า รัส อยู่ไหนน่ะ

248
00:16:42,087 --> 00:16:44,673
รัส แพนโดร่า รัส

249
00:16:49,636 --> 00:16:51,805
อันยา นั่นคุณเหรอ

250
00:16:51,888 --> 00:16:54,891
คุณคงเป็นลูกสาวของอันยา ดาห์เลียใช่มั้ย

251
00:16:54,975 --> 00:16:58,019
สวัสดีจ้ะ ฉันสกาย ฉันหาลูกๆ ฉันอยู่

252
00:17:01,648 --> 00:17:04,276
สกาย ทำไมยังไม่นอนอีกคะ

253
00:17:06,777 --> 00:17:07,821
ลูกๆ ฉันอยู่ไหน

254
00:17:07,904 --> 00:17:10,031
อ๋อ ไปดูต้นแสงจันทร์ของฉัน

255
00:17:10,114 --> 00:17:13,243
อีกเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ดีจังที่มีแขกมาบ้าน

256
00:17:13,325 --> 00:17:15,370
อันยา เราไม่มีเวลาเล่นเกมอะไรกับคุณ

257
00:17:15,453 --> 00:17:17,914
ฉันไม่ได้เล่นเกม

258
00:17:17,997 --> 00:17:21,626
ครอบครัวคุณต้องรับผิดชอบ
เรื่องคำสาปที่ทำลายชีวิตฉัน

259
00:17:21,709 --> 00:17:24,754
อย่างน้อยก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเราสักพัก

260
00:17:24,838 --> 00:17:28,174
รัส แพนโดร่ากับฉัน
ไม่ได้รู้เห็นเรื่องคำสาปนั่นด้วยเลย

261
00:17:28,257 --> 00:17:30,385
เราทุกคนก็เกลียดการกระทำของคอร์นีเลียส

262
00:17:30,468 --> 00:17:32,929
พวกเราสู้อยู่ข้างเดียวกัน

263
00:17:33,013 --> 00:17:34,598
รัส ฟังสิ นั่นเสียงแม่

264
00:17:34,681 --> 00:17:36,558
บอกมานะว่าลูกฉันอยู่ไหน!

265
00:17:36,641 --> 00:17:38,435
แม่! เราอยู่ในนี้! แม่!

266
00:17:38,518 --> 00:17:42,230
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตคุ้มครองโลก
จากหีบพิทักษ์ทลาโทอานี

267
00:17:42,314 --> 00:17:43,899
แต่ฉันได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน

268
00:17:43,982 --> 00:17:47,444
ดาห์เลียกับฉันต้องหลบๆ ซ่อนๆ
ย้ายจากป่าหนึ่งไปอีกป่าหนึ่ง

269
00:17:47,527 --> 00:17:50,447
เพราะคนกลัวฉัน เรียกฉันว่าบรูฮา

270
00:17:50,530 --> 00:17:52,657
และแล้ววันหนึ่ง ฉันตื่นขึ้นมา

271
00:17:52,741 --> 00:17:56,202
แล้วดาห์เลียก็เป็น… แบบนั้นไปแล้ว

272
00:17:57,662 --> 00:17:59,497
ฉันเสียใจด้วยจริงๆ อันยา

273
00:17:59,581 --> 00:18:02,500
ถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดกับลูกฉัน ฉันก็คงใจสลาย

274
00:18:02,584 --> 00:18:05,629
แต่การขโมยหีบนั้นไปทำให้โดนคำสาป

275
00:18:05,712 --> 00:18:07,297
ทั้งครอบครัวเราและครอบครัวคุณ

276
00:18:07,380 --> 00:18:09,466
เรามีโอกาสจะหยุดคำสาปนั้นได้ถ้าเรา…

277
00:18:09,549 --> 00:18:13,929
กล้าดียังไงมาหาว่าฉันเป็นขโมย
ทั้งที่ฉันต้องเจออะไรมาขนาดนั้น

278
00:18:17,557 --> 00:18:20,769
- แม่!
- ขอให้ใช้เวลากับครอบครัวให้ดี

279
00:18:22,520 --> 00:18:24,064
ขอโทษค่ะที่เราออกมา

280
00:18:24,147 --> 00:18:25,565
โถ ลูกแม่

281
00:18:25,649 --> 00:18:28,026
แม่ขอโทษที่ลูกต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

282
00:18:28,109 --> 00:18:30,403
เราต้องคิดหาทางออกได้ แม่แน่ใจ

283
00:18:30,487 --> 00:18:31,988
แบบนี้ไม่โอเคเลย

284
00:18:32,072 --> 00:18:34,950
เราเกือบจะถอนคำสาปทั้งหมดได้อยู่แล้ว
จะมาล้มเหลวตอนนี้ไม่ได้นะ

285
00:18:35,700 --> 00:18:37,244
อันยา! อันยา!

286
00:18:40,747 --> 00:18:43,124
เฮ้อ พวกนั้นจะทำสวนแม่พังหมด

287
00:18:43,208 --> 00:18:45,919
ทำอย่างกับแม่ขังเขาไว้ในคุกใต้ดิน

288
00:18:46,002 --> 00:18:47,337
ที่นี่สวรรค์ชัดๆ

289
00:18:47,420 --> 00:18:51,049
ดีกว่าที่ลูกหลานของคอร์นีเลียส แวนเดอร์โฮเวน
ควรจะได้เสียอีก

290
00:18:51,841 --> 00:18:53,301
เดี๋ยวพวกนั้นก็ใจเย็นลง

291
00:18:53,385 --> 00:18:56,179
และลูกสามคนจะได้กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

292
00:18:56,263 --> 00:18:58,848
แม่แน่ใจ

293
00:19:04,563 --> 00:19:08,858
ไม่นะ อย่าเด็ดพลูเมเรียฉัน

294
00:19:12,904 --> 00:19:17,158
ถ้าเธอเด็ดดอกพลูเมเรียอีกแค่ดอกเดียว
ฉันจะทำให้ต้องเสียใจที่สุด

295
00:19:17,242 --> 00:19:19,661
อันยา ปล่อยเราไปเถอะ

296
00:19:19,744 --> 00:19:24,583
ไม่ ฉันยอมให้ครอบครัวของคอร์นีเลียส
ลอยตัวเป็นอิสระไม่ได้

297
00:19:24,666 --> 00:19:26,084
ฉันต้องการความยุติธรรม

298
00:19:26,167 --> 00:19:28,753
คุณอาจคิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ แต่ไม่ใช่นะ

299
00:19:28,837 --> 00:19:30,755
คอร์นีเลียสไม่มีทางได้หีบนั้นไปครอบครอง

300
00:19:30,839 --> 00:19:33,258
ถ้าคุณไม่ได้พาเขาไปเจอหีบ เรื่องนั้นรู้แน่

301
00:19:33,341 --> 00:19:35,969
เธอไม่ได้รู้อะไรเลย เด็กน้อย

302
00:19:36,052 --> 00:19:40,140
ฉันยังเด็ก และฉันก็ชดเชยกับ
การตัดสินใจผิดพลาดครั้งนั้นมาพอแล้ว

303
00:19:40,223 --> 00:19:42,017
แต่ตอนนี้คุณกำลังตัดสินใจผิดอีกครั้ง

304
00:19:42,100 --> 00:19:44,811
แน่ละ คุณได้ปกป้องโลกจากคอร์นีเลียส
ในสมัยก่อนนั้น

305
00:19:44,895 --> 00:19:45,979
แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว

306
00:19:46,062 --> 00:19:48,857
ประโยชน์เดียวที่เราต้องการจากหีบนั้น
คือจะช่วยพ่อของเรา

307
00:19:48,940 --> 00:19:51,610
พ่อไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
ก็เหมือนลูกสาวของคุณนั่นแหละ

308
00:19:52,402 --> 00:19:54,821
ถ้าคุณขังเราไว้ที่นี่ คุณจะกลายเป็นผู้ร้าย

309
00:19:55,363 --> 00:19:58,116
แล้วใครจะปกป้องโลกจากคุณ

310
00:20:09,544 --> 00:20:11,838
อย่ามองหน้าแม่แบบนั้นสิ

311
00:20:11,922 --> 00:20:14,507
แม่คิดแค่จะลงโทษคอร์นีเลียส

312
00:20:14,591 --> 00:20:17,594
ไม่ได้รู้ว่าครอบครัวเขา
จะโดนสาปตามๆ กันไปด้วย

313
00:20:20,013 --> 00:20:24,059
แม่ไม่เก็บสร้อยคอไว้หรอก
ถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

314
00:20:24,559 --> 00:20:29,272
มีประโยชน์อะไรที่จะมีเวลาแสนยาวนาน
ถ้าไม่สามารถใช้เวลากับลูกได้

315
00:21:07,227 --> 00:21:08,728
รับไปสิ

316
00:21:09,896 --> 00:21:12,816
ที่จริงไม่ต้อง… คุณแค่ไปกับพวกเราก็ได้

317
00:21:12,899 --> 00:21:16,778
ฉันไม่ต้องการมันแล้ว เธอพูดถูก

318
00:21:16,861 --> 00:21:20,365
ฉันพยายามจะกันไม่ให้คอร์นีเลียสมีอำนาจมากไป

319
00:21:20,448 --> 00:21:22,617
แต่มันกลับทำให้ฉันกลายเป็นคนร้ายเอง

320
00:21:22,701 --> 00:21:25,245
เมื่อช่วยคุณพ่อได้แล้ว

321
00:21:25,328 --> 00:21:28,873
อย่าลืมทำลายหีบพิทักษ์ทลาโทอานีไปด้วย

322
00:21:28,957 --> 00:21:33,795
จะทำลายด้วยมือของพวกเธอ
หรือโดยคนที่เป็นเจ้าของที่แท้จริงก็ได้

323
00:21:33,879 --> 00:21:35,797
อันยา ขอบคุณมาก

324
00:21:57,193 --> 00:21:58,945
ฉวยโอกาสที่คืนนี้จันทร์เต็มดวงดีกว่า

325
00:21:59,029 --> 00:22:02,198
ลูกสองคนบอกให้อเล็กซ์เตรียมตัวนะ
แม่จะไปเอานาฬิกาทราย

326
00:22:02,282 --> 00:22:03,491
รับทราบ

327
00:22:08,204 --> 00:22:10,206
ใส่น้ำแล้ว ทีนี้ใส่เครื่องบูชายัญ

328
00:22:18,423 --> 00:22:19,424
พ่อคะ

329
00:22:20,467 --> 00:22:21,635
พ่ออยู่ไหน

330
00:22:21,718 --> 00:22:24,596
ป่านนี้น่าจะตอบแล้ว ต้องมีอะไรสักอย่าง

331
00:23:02,342 --> 00:23:04,344
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์