1
00:00:21,459 --> 00:00:22,961
หานี่อยู่รึเปล่า

2
00:00:22,961 --> 00:00:24,087
เพอร์เฟกต์เลย

3
00:00:28,049 --> 00:00:30,718
ได้เลยค่ะ จอร์เจีย ฉันจะจัดการให้ทันที

4
00:00:33,638 --> 00:00:36,307
เอาน่า อเล็กซ์
เราฉลาด เราต้องคิดออกจนได้สิ

5
00:01:17,390 --> 00:01:20,351
(แว่นตาพรานอินุอิตกับแตงเปรู)

6
00:01:28,818 --> 00:01:31,446
หลังจากที่เราศึกษาเครือหนามแดง
อย่างจริงจังมาตลอดหน้าร้อน

7
00:01:31,446 --> 00:01:34,282
เราก็ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเครือหนาม

8
00:01:34,282 --> 00:01:37,368
ระหว่างทุกคนอยู่อินเดีย
เราได้ทําการสํารวจใหม่

9
00:01:38,411 --> 00:01:42,707
เครือหนาม 37 ส่วนถูกกัด เคี้ยว และ/หรือขย้ํา

10
00:01:42,707 --> 00:01:46,044
สามสิบเจ็ดเลยเหรอ เยอะจัง

11
00:01:46,044 --> 00:01:48,171
จริง เจ้าเขี้ยวเคี้ยวขยันมาก

12
00:01:48,171 --> 00:01:50,131
เจ้าเขี้ยวเคี้ยวเหรอ ชื่อดีนะ

13
00:01:50,131 --> 00:01:51,591
ขอบคุณค่ะ พอดีมีพรสวรรค์

14
00:01:52,091 --> 00:01:55,720
ควรจะดูด้วยว่ามีรูปแบบที่
เจ้าเขี้ยวเคี้ยวทําการเคี้ยวรึเปล่า

15
00:01:55,720 --> 00:01:57,889
ข้านําหน้าพวกเจ้าไปก้าวหนึ่งแล้ว

16
00:02:00,058 --> 00:02:01,976
ไม่เห็นมีรูปแบบอะไรในนั้นเลย

17
00:02:03,061 --> 00:02:06,231
จริง แต่ถ้าเรารู้ว่าเจ้าเขี้ยวเคี้ยวไปไหนมา

18
00:02:06,231 --> 00:02:07,982
เราก็ตั้งสมมติฐานได้ว่ามันจะไปที่ไหนต่อ

19
00:02:07,982 --> 00:02:12,445
ข้าก็คิดงั้นเลย ดังนั้นนี่คือแผนของข้า

20
00:02:12,445 --> 00:02:14,906
แลร์รี่ เราคุยกันไว้ว่าจะไม่...

21
00:02:17,033 --> 00:02:20,328
แว่นตาพรานอินุอิต

22
00:02:20,328 --> 00:02:22,580
ใส่กับรองเท้าผ้าใบคู่ใหม่น่าจะเข้ามาก

23
00:02:22,580 --> 00:02:24,123
พนันว่ามีคําสาปสินะ

24
00:02:24,123 --> 00:02:27,293
ใช่เลย พรานอินุอิตสร้างแว่นนี้ขึ้นมา

25
00:02:27,293 --> 00:02:30,129
เพื่อให้ช่วยจับสัตว์ที่แกะรอยอยู่

26
00:02:30,129 --> 00:02:33,633
ใช่ ใส่แล้วก็ประกาศเลยว่ากําลังจะจับอะไร

27
00:02:33,633 --> 00:02:36,678
แว่นจะทําให้เห็นรอยทางของสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง

28
00:02:36,678 --> 00:02:39,180
ที่เดินทางอยู่ในพื้นที่นั้นในรอบสัปดาห์

29
00:02:39,180 --> 00:02:42,308
หาว่าเส้นไหนคือเหยื่อของเรา แล้วตามไป

30
00:02:42,976 --> 00:02:44,602
ตูม! เจ้าเขี้ยวเคี้ยวโดนขังเลย

31
00:02:44,602 --> 00:02:47,313
บันทึกของคอร์นีเลียสเขียนไว้ว่า
จะถอดแว่นได้ต่อเมื่อ

32
00:02:47,313 --> 00:02:49,983
ผู้ใส่จับเป้าหมายที่ต้องการได้แล้ว

33
00:02:49,983 --> 00:02:54,696
เดี๋ยว คําสาปคือต้องเจอสิ่งที่หาอยู่งั้นเหรอ
มันก็ไม่ได้แย่นักนะ

34
00:02:54,696 --> 00:02:58,116
ไม่ คําสาปคือยิ่งสวมแว่นนานแค่ไหน

35
00:02:58,116 --> 00:03:01,744
ยิ่งจะไล่ล่าอย่างไม่ลดละ
และสูญเสียความคิดมีเหตุผลไปหมด

36
00:03:01,744 --> 00:03:04,414
การหมกมุ่นจดจ่อกับการไล่ล่าทําให้คนเป็นบ้าได้

37
00:03:05,498 --> 00:03:06,749
อ้อ นั่นก็แย่เหมือนกัน

38
00:03:06,749 --> 00:03:11,004
ใช่เลย เพราะอย่างนั้น
แว่นนี้จึงใช้ได้เพียงครั้งเดียว

39
00:03:11,004 --> 00:03:13,172
ในจังหวะที่จําเป็นสุดๆ เท่านั้น

40
00:03:13,172 --> 00:03:15,592
จังหวะอย่างตอนนี้

41
00:03:15,592 --> 00:03:19,804
กําลังจะบอกให้เราตั้งใจใช้
ของโบราณที่ต้องสาปเลยน่ะนะ

42
00:03:19,804 --> 00:03:22,682
แหม ก็ถ้าพูดเสียขนาดนั้น

43
00:03:22,682 --> 00:03:25,643
งานนี้ต้องเห็นด้วยกับสกาย แลร์รี่ มันเสี่ยงไป

44
00:03:29,939 --> 00:03:31,691
พวกนี้ไม่เคยไว้ใจอะไรข้าเลย

45
00:03:34,903 --> 00:03:38,239
แล้วก็หมดสติที่พิพิธภัณฑ์ ที่อิสตันบูล

46
00:03:40,116 --> 00:03:41,743
อันนั้นหายไปนานมาก

47
00:03:48,374 --> 00:03:49,626
พ่อ

48
00:03:49,626 --> 00:03:50,793
รัสเหรอ

49
00:03:52,503 --> 00:03:55,173
พ่อ ผมสิ้นศรัทธาในตัวพ่อแล้ว

50
00:04:02,388 --> 00:04:03,765
แฮงค์ รัสอยู่ในนี้รึเปล่า

51
00:04:06,017 --> 00:04:07,310
สาบานเลยว่าได้ยิน...

52
00:04:07,310 --> 00:04:11,439
- พ่อ คําโกหกพ่อทําหนูเป็นแผลใจทั้งชีวิต
- แพนโดร่าเหรอ

53
00:04:11,439 --> 00:04:12,941
นายต้องได้ยินเหมือนกันใช่มั้ย

54
00:04:15,276 --> 00:04:16,778
ไม่เข้าใจแฮะ หรือว่า...

55
00:04:16,778 --> 00:04:19,447
อเล็กซ์ ถ้าฉันรู้ว่า
บ้านแวนเดอร์โฮเวนโดนคําสาป

56
00:04:19,447 --> 00:04:21,199
ฉันไม่แต่งงานกับคุณตั้งแต่ต้นหรอก

57
00:04:21,199 --> 00:04:22,617
สกาย ไม่นะ

58
00:04:22,617 --> 00:04:25,370
อเล็กซ์ ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

59
00:04:29,791 --> 00:04:31,125
ลูกๆ อยู่ไหน

60
00:04:31,125 --> 00:04:32,710
อยู่ข้างบน ทําไมเหรอ

61
00:04:32,710 --> 00:04:34,754
ผมได้ยินเสียงลูกที่ปีกตึกต้องห้าม

62
00:04:34,754 --> 00:04:37,465
ประหลาดนะ ลูกพูดอะไร

63
00:04:37,465 --> 00:04:42,595
รัสบอกว่าหมดศรัทธาในตัวผม
แพนโดร่าบอกว่าคําโกหกทําลูกมีแผลใจ

64
00:04:42,595 --> 00:04:46,683
โอ๊ย อเล็กซ์ ฉันนึกภาพ
ลูกทั้งสองคนพูดอะไรอย่างนั้นไม่ออก

65
00:04:47,350 --> 00:04:48,685
ผมได้ยินเสียงคุณด้วย

66
00:04:48,685 --> 00:04:50,186
ฉันพูดว่าอะไร

67
00:04:50,186 --> 00:04:53,481
บอกว่าคุณไม่แต่งงานกับผมแต่ต้นหรอก
ถ้ารู้ว่ามีคําสาปประจําตระกูล

68
00:04:53,481 --> 00:04:57,402
นั่นไม่ใช่เรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ สัญญาได้

69
00:04:57,402 --> 00:05:00,822
เริ่มอยากรู้แล้วว่าเสียงพวกนี้
เกี่ยวกับที่คุณหมดสติไปด้วยไหม

70
00:05:00,822 --> 00:05:02,198
หรือเกี่ยวกับเครือเถาที่ถูกกัด

71
00:05:02,198 --> 00:05:03,950
แต่เสียงเหมือนของจริงมาก

72
00:05:04,450 --> 00:05:08,204
หรือมีของโบราณชิ้นไหนมีชีวิตขึ้นมาอีก
ก็อาจเป็นได้นะ

73
00:05:08,204 --> 00:05:09,539
ไม่รู้เหมือนกัน

74
00:05:10,248 --> 00:05:12,876
เป็นความรู้สึกประหลาดมาก
ที่ไว้ใจสติตัวเองไม่ได้

75
00:05:12,876 --> 00:05:16,921
นั่งกับฉันก่อน ถ้าได้ยินอะไรอีกบอกนะ

76
00:05:27,891 --> 00:05:28,975
ใครน่ะ

77
00:05:32,312 --> 00:05:34,105
แลร์รี่ เจ้าคนโง่เง่า

78
00:05:34,105 --> 00:05:36,191
ทําไมถึงไม่เคยเรียนรู้จากความผิดพลาดเลย

79
00:05:36,191 --> 00:05:37,775
ว่าอะไรนะ

80
00:05:41,613 --> 00:05:44,240
มาหัวเราะเยาะข้าลับหลังเหรอ

81
00:05:44,240 --> 00:05:47,493
ขอโทษนะ ไม่แน่ใจว่าเจ้าพูดถึงอะไร สหาย

82
00:05:47,493 --> 00:05:48,995
ไม่แน่ใจงั้นสิ

83
00:05:53,750 --> 00:05:57,253
สกาย
สัญญาแล้วไงว่าผมจะไม่โกหกคุณอีก

84
00:05:57,253 --> 00:05:59,005
ทําไมคุณถึงไม่เชื่อใจผม

85
00:05:59,005 --> 00:06:01,341
- แต่ฉันเชื่อใจคุณนะ
- อะไรนะ

86
00:06:01,341 --> 00:06:03,551
เมื่อกี้คุณพูดกับฉันรึเปล่า

87
00:06:03,551 --> 00:06:06,888
ไม่ได้พูด... เดี๋ยว เหมือนที่ผมโดนเลย
คุณได้ยินอะไร

88
00:06:06,888 --> 00:06:10,350
คุณบอกว่าฉันไม่เชื่อใจคุณ แต่ฉันเชื่อ
ฉันก็ต้องเชื่ออยู่แล้ว

89
00:06:10,350 --> 00:06:12,268
จนกว่าจะโกหกฉันอีกรอบ

90
00:06:13,269 --> 00:06:14,604
เราไปดูลูกๆ ดีกว่า

91
00:06:14,604 --> 00:06:16,898
คุณขึ้นไปดูเถอะ ผมจะไปดูในปีกตึกต้องห้าม

92
00:06:16,898 --> 00:06:19,609
ถ้าคุณก็ได้ยินเสียง ต้องเป็นคําสาปแล้วล่ะ

93
00:06:24,239 --> 00:06:27,909
แม่ แม่ไม่น่าจะกลับไปทํางานเลย

94
00:06:27,909 --> 00:06:30,495
แม่ไม่ได้อยู่คอยปกป้องเราจากลูกเต๋า

95
00:06:30,495 --> 00:06:32,497
แพนโดร่า แม่ไม่ได้ตั้งใจที่จะ...

96
00:06:32,497 --> 00:06:36,876
หรือหุ่นเชิด แม่ทําเราผิดหวังนะ
งานนั้นคุ้มค่าขนาดนั้นเชียว

97
00:06:36,876 --> 00:06:38,211
รัส...

98
00:06:38,211 --> 00:06:41,130
เดี๋ยว คําพวกนั้นไม่จริงสินะ

99
00:06:46,386 --> 00:06:49,305
แพนโดร่า แม่ไม่ชอบให้ลูกไปพิพิธภัณฑ์ด้วย

100
00:06:49,806 --> 00:06:51,099
ลูกน่ารําคาญ

101
00:06:51,099 --> 00:06:52,183
แม่

102
00:06:55,144 --> 00:06:56,437
แพนโดร่า พี่เขาอยู่ไหน

103
00:06:56,437 --> 00:06:58,857
แม่หาเองสิ ถ้าหนูน่ารําคาญขนาดนั้น

104
00:06:58,857 --> 00:07:00,358
ไม่นะ แพนโดร่า เดี๋ยวก่อน

105
00:07:01,860 --> 00:07:04,487
ลูกไม่มีทางฉลาดได้เท่ารัสหรอก

106
00:07:04,487 --> 00:07:06,239
หนูก็ฉลาดพอๆ กับรัสน่ะแหละ

107
00:07:06,239 --> 00:07:07,574
ก็ใช่สิจ๊ะ

108
00:07:07,574 --> 00:07:09,450
งั้นทําไมถึงบอกว่าหนูไม่ฉลาด

109
00:07:09,450 --> 00:07:11,035
แม่ไม่ได้พูดอะไรเลย

110
00:07:11,536 --> 00:07:13,329
ลูกต้องได้ยินเสียงนั่นเหมือนกันแน่ๆ

111
00:07:19,669 --> 00:07:23,798
แพนโดร่า
ฉันสนิทกับเพื่อนคนอื่นๆ มากกว่าเธอตั้งเยอะ

112
00:07:23,798 --> 00:07:24,883
เทวีเหรอ

113
00:07:24,883 --> 00:07:28,553
แพนโดร่า
มิตรภาพของเราไม่มีทางเป็นเหมือนเดิม

114
00:07:28,553 --> 00:07:30,305
ฉันไม่ฟังแล้ว

115
00:07:30,305 --> 00:07:32,557
แพนโดร่า พ่อผิดหวังในตัวลูก

116
00:07:35,310 --> 00:07:37,854
แพนโดร่า เธอมันน่ารําคาญ

117
00:07:38,354 --> 00:07:40,523
ทําเมินฉันไม่ได้นะ แพนโดร่า!

118
00:07:44,652 --> 00:07:48,781
สกาย คุณใช้เวลานานเกินไป
กว่าจะช่วยผมออกมาจากความมืดมิด

119
00:07:53,453 --> 00:07:55,830
รัส ลูกสงสัยพ่อของลูกได้ยังไง

120
00:07:56,414 --> 00:07:58,291
ก็ผมเป็นคนขี้สงสัยอยู่แล้วน่ะ

121
00:07:58,875 --> 00:08:00,543
นี่ก็ได้ยินเสียงในหัวเหมือนกันเหรอ

122
00:08:00,543 --> 00:08:04,088
- รัส ลูกถามคําถามมากไป
- พยายามอย่าไปฟังมัน

123
00:08:04,714 --> 00:08:06,758
จะทํายังไง ผมทําเป็นไม่ได้ยินไม่ได้

124
00:08:11,387 --> 00:08:12,472
แพนโดร่าอยู่ไหน

125
00:08:12,472 --> 00:08:13,973
นึกว่าลงมาตรงนี้

126
00:08:13,973 --> 00:08:16,184
แม่ หนูไม่อยากคุยกับแม่

127
00:08:16,184 --> 00:08:18,353
แพนโดร่า พูดแบบนี้แม่เสียใจนะ

128
00:08:18,353 --> 00:08:22,190
น้องไม่ได้อยู่ตรงนี้
อย่าลืมสิ พยายามอย่าไปฟังเสียง

129
00:08:22,190 --> 00:08:25,109
แยกไม่ออกเลยว่าอะไรจริงหรือไม่จริง

130
00:08:25,777 --> 00:08:28,196
ผมจะไปหาลูกเอง
ผมรู้ว่าลูกชอบไปซ่อนที่ไหน

131
00:08:28,696 --> 00:08:31,699
พ่อ เดี๋ยวนี้พ่อไม่ได้รู้จักหนูดีเหมือนก่อนแล้ว

132
00:08:32,282 --> 00:08:33,700
อ้าว แพน ไม่เอาน่ะ

133
00:08:34,327 --> 00:08:35,995
ลูกไม่ได้อยู่ตรงนี้ อเล็กซ์

134
00:08:35,995 --> 00:08:37,872
เสียงพวกนี้มาจากไหนกัน

135
00:08:38,705 --> 00:08:41,376
ดูเหมือนจะดังขึ้นและมาจากทางนั้น

136
00:08:54,597 --> 00:08:58,351
สแตนลีย์ เจ้าไม่กล้าหาญเหมือนข้า

137
00:08:58,851 --> 00:08:59,852
ข้ากล้านะ

138
00:09:07,610 --> 00:09:09,571
จะทําให้ดูว่ากล้าแค่ไหน

139
00:09:10,655 --> 00:09:12,824
ผู้บุกรุก! ผู้บุกรุก!

140
00:09:15,285 --> 00:09:16,452
อะไรนะ...

141
00:09:16,452 --> 00:09:21,291
แตงลูกนี้ควรอยู่ที่ปีกอเมริกาใต้
ทําไมถึงมาอยู่ตรงนี้

142
00:09:24,294 --> 00:09:27,922
นั่นท่อระบายอากาศ
เชื่อมกับระบบอากาศของตัวบ้านด้วย

143
00:09:27,922 --> 00:09:32,218
ใครก็ตามที่เอาแตงมาวางตรงนี้
อยากให้เสียงกระซิบดังไปทั่วบ้านเครือหนาม

144
00:09:32,218 --> 00:09:34,137
เข้าไปในหัวเรา

145
00:09:34,137 --> 00:09:36,222
เอาแตงออกไปจากตรงนั้นก่อน

146
00:09:36,222 --> 00:09:38,182
ดีนะ ผมทํารีโมทใหม่ให้ราห์แล้ว

147
00:09:57,160 --> 00:09:58,912
โห เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

148
00:09:59,746 --> 00:10:01,789
แพนโดร่า เราไม่จําเป็นต้องมีเธอ

149
00:10:02,415 --> 00:10:05,335
ฉันกอบกู้สถานการณ์ทุกทีด้วยสมองเลอเลิศของฉัน

150
00:10:05,335 --> 00:10:08,171
ขอที บางทีฉันก็เป็นคนกู้สถานการณ์ย่ะ

151
00:10:18,223 --> 00:10:20,225
หมอนั่นมาแอบดูพวกเราเหรอ

152
00:10:20,225 --> 00:10:23,311
ต้องหาบันทึกของคอร์นีเลียส
เกี่ยวกับของโบราณชิ้นนี้ให้เจอ

153
00:10:23,811 --> 00:10:25,438
พ่อ ผมจะช่วย

154
00:10:25,438 --> 00:10:29,526
ขอบใจ ลูก ดูเราสิ ทีมวิจัยค้นคว้ากลับมารวมตัว

155
00:10:30,693 --> 00:10:32,946
พ่อ ผมไม่ได้รู้สึกสนิทกับพ่อแล้ว

156
00:10:38,076 --> 00:10:39,494
หนูเห็นสายลับที่นอกบ้าน

157
00:10:39,494 --> 00:10:41,704
ต้องเป็นคนเดียวกับที่ข้าเห็นแน่

158
00:10:41,704 --> 00:10:43,122
อย่างที่ข้าพูดไว้ก่อนหน้านี้

159
00:10:43,122 --> 00:10:45,833
สงสัยนักว่าชายคนนี้
เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดในบ้านไหม

160
00:10:45,833 --> 00:10:47,502
มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญไปได้

161
00:10:47,502 --> 00:10:51,339
สแตนลีย์ เจ้าไม่อาจรักษาปีกตึกต้องห้ามไว้ได้

162
00:10:51,339 --> 00:10:53,550
ข้ารู้ ข้าจะพยายามหนักขึ้น

163
00:10:53,550 --> 00:10:57,095
ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย
อย่าไปคิดสิ นั่นไม่ใช่เสียงจริง

164
00:10:57,095 --> 00:11:00,098
เขาใส่ชุดดําทั้งตัว
เอากล้องส่องทางไกลมาดูในบ้านเรา

165
00:11:00,098 --> 00:11:02,058
ได้เห็นหน้าเขาชัดๆ ไหม

166
00:11:02,058 --> 00:11:04,978
เกือบชัด เขาอยู่ในพุ่มไม้ข้างทางเดิน

167
00:11:05,562 --> 00:11:07,105
ข้าก็เห็นเขาตรงนั้นเหมือนกัน

168
00:11:07,939 --> 00:11:12,902
แม่ ปีนี้หนูเจอเรื่องไม่ดีมาเยอะ เยอะเกินไป

169
00:11:13,611 --> 00:11:15,321
แม่ต้องปกป้องลูกให้ดีกว่านี้เนอะ

170
00:11:21,494 --> 00:11:23,788
"แตงเปรู" มันคือ... อะไรเนี่ย

171
00:11:23,788 --> 00:11:25,874
หน้านั้นถูกฉีกออกไปเลย

172
00:11:25,874 --> 00:11:27,834
มีคนแอบเข้ามาจริงๆ

173
00:11:27,834 --> 00:11:30,753
และไม่อยากให้เรารู้ว่าจะถอนคําสาปนี้ยังไง

174
00:11:30,753 --> 00:11:33,798
เขาแก่แล้ว น่าจะตั้ง 40 กว่า

175
00:11:33,798 --> 00:11:37,343
สี่สิบไม่ได้แก่ซะหน่อย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

176
00:11:37,343 --> 00:11:39,929
ประเด็นคือเขาต้องเป็นผู้บุกรุกแน่

177
00:11:41,014 --> 00:11:43,516
เขาต้องเป็นคนที่เอารีโมทราห์ไป

178
00:11:43,516 --> 00:11:46,811
แล้วเอาหุ่นมาเล่นงานรัส
กับฉีกบันทึกคอร์นี่ด้วยแน่เลย

179
00:11:46,811 --> 00:11:48,646
แบบตัวร้ายลาสต์บอส

180
00:11:48,646 --> 00:11:50,690
แต่เขารู้ได้ไงว่าต้องทําเรื่องพวกนั้น

181
00:11:50,690 --> 00:11:54,652
รัสพูดถูก นี่มันความรู้วงในของพวกเรานะ

182
00:11:54,652 --> 00:11:57,739
เป็นตัวร้ายลาสต์บอสก็ต้องรู้หมดแหละ แหม

183
00:11:57,739 --> 00:11:58,948
หนุนหนูหน่อยสิ แม่

184
00:11:58,948 --> 00:12:00,033
แม่คะ

185
00:12:01,993 --> 00:12:04,829
แม่ มีคนคอยดูเราอยู่

186
00:12:05,330 --> 00:12:08,124
ครอบครัวเราตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว!

187
00:12:08,124 --> 00:12:11,294
สกาย คุณต้องเป็นคนช่วยพวกเรา

188
00:12:19,844 --> 00:12:21,679
ใครก็ยุ่งกับครอบครัวฉันไม่ได้

189
00:12:24,182 --> 00:12:28,186
นี่ แว่น ฉันตั้งใจจะจับผู้บุกรุกบ้านเรา

190
00:12:28,186 --> 00:12:29,771
ขอดูหน่อยว่าใครเข้ามาที่นี่บ้าง

191
00:12:46,454 --> 00:12:47,747
สกายเหรอ

192
00:12:47,747 --> 00:12:50,959
เริ่มเขียนแผนที่เลย แลร์รี่
เรามีผู้บุกรุกให้ตาม

193
00:12:57,590 --> 00:12:59,300
ขึ้นไปดูข้างบนแล้ว แม่ไม่อยู่

194
00:12:59,300 --> 00:13:01,970
แม่อาจไปซ่อนเพราะหนูน่ารําคาญมากก็ได้

195
00:13:01,970 --> 00:13:03,346
ทั้งแม่กับรัสคิดเหมือนกัน

196
00:13:03,346 --> 00:13:05,682
นั่นมันเสียงกระซิบจากแตง

197
00:13:05,682 --> 00:13:09,769
ไอ้เสียงกระซิบรู้ได้ไงว่าต้องพูดงั้น
มันคิดขึ้นมาลอยๆ ไม่ได้นะ

198
00:13:09,769 --> 00:13:12,564
เหล่าแวนเดอร์โฮเวน เกิดเรื่องขึ้นแล้ว

199
00:13:12,564 --> 00:13:14,691
แต่เรามีเรื่องอยู่แล้วนะ

200
00:13:14,691 --> 00:13:18,528
ใช่ แต่นี่เรื่องใหม่ ตามข้ามาก่อน

201
00:13:28,997 --> 00:13:29,998
โหย! แม่

202
00:13:29,998 --> 00:13:34,460
แพนโดร่าสีแดง รัสสีม่วง อเล็กซ์สีส้ม

203
00:13:36,921 --> 00:13:38,673
สกาย ใส่แว่นทําไมน่ะ

204
00:13:38,673 --> 00:13:41,968
นางตอบรับเสียงเพรียก ข้าก็ไม่โทษนางนะ

205
00:13:41,968 --> 00:13:45,680
ทุกคน ถอนคําสาปจากแตงให้ได้
แม่จัดการผู้บุกรุกเอง

206
00:13:45,680 --> 00:13:48,683
แลร์รี่ มาเร็ว ยังมีริบบิ้นฟ้าให้ตาม

207
00:13:50,018 --> 00:13:54,689
เคยเจอเรื่องเถื่อนๆ มาเยอะ
แต่ไม่เคยต้องถอนคําสาปสองเรื่องพร้อมกัน

208
00:13:54,689 --> 00:13:59,027
ได้ยินที่แม่บอกแล้วนี่ แม่ทําเรื่องนั้น
เราไปทําเรื่องแตง

209
00:13:59,027 --> 00:14:00,737
งั้น เรารู้อะไรแน่บ้าง

210
00:14:00,737 --> 00:14:04,324
เสียงกระซิบทําให้เราได้ยินเสียงคนที่รัก
พูดเรื่องที่ทําให้ปวดใจ

211
00:14:04,324 --> 00:14:07,035
หวังว่าจะเป็นเรื่องไม่จริง

212
00:14:07,827 --> 00:14:09,913
บางเรื่องก็อาจจะจริงนิดหน่อย

213
00:14:10,496 --> 00:14:12,165
แล้วถ้าเราพยายามเมินไม่ฟังล่ะ

214
00:14:12,165 --> 00:14:15,501
ฉันลองแล้ว มันน่ากลัวกว่าเดิมอีก

215
00:14:16,169 --> 00:14:18,171
ยังเหลือริบบิ้นอีกสองสี

216
00:14:18,671 --> 00:14:22,342
ไม่รู้ว่าสีดําเป็นของใคร เส้นมันไม่ต่อเนื่อง

217
00:14:23,426 --> 00:14:24,844
นี่สีฟ้ากลับมาแล้ว

218
00:14:29,390 --> 00:14:31,559
มีอะไรอยู่หลังซี่กรง

219
00:14:38,358 --> 00:14:40,109
ริบบิ้นฟ้าคือค้างคาวเหรอ

220
00:14:41,319 --> 00:14:44,739
ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่ผู้บุกรุก ค้างคาวสีเขียว

221
00:15:04,968 --> 00:15:05,969
สกาย!

222
00:15:08,513 --> 00:15:10,306
เกิดอะไรขึ้น ทุกคนโอเครึเปล่า

223
00:15:10,306 --> 00:15:13,142
สกายทําลังตกตอนปีนไปบนเครือหนาม

224
00:15:13,142 --> 00:15:14,727
แต่ข้าว่านางไม่สังเกต

225
00:15:19,023 --> 00:15:20,024
ดูเหมือนเป็นงั้น

226
00:15:20,692 --> 00:15:25,321
พ่อ เพราะพ่อ
ชีวิตเราทุกคนจะไม่โอเคอีกต่อไป

227
00:15:26,906 --> 00:15:30,869
ริบบิ้นสีฟ้าอยู่ทั่วเครือหนามที่ถูกกิน
นั่นคือเจ้าเขี้ยวเคี้ยว

228
00:15:30,869 --> 00:15:33,246
มันเข้ามาจากท่อในห้องทํางานของอเล็กซ์

229
00:15:33,246 --> 00:15:34,956
แล้วเข้าไปในนั้นได้ยังไง

230
00:15:36,124 --> 00:15:37,542
นั่นเป็นเรื่องที่ฉันจะไปหาคําตอบ

231
00:15:41,629 --> 00:15:45,091
ใครคือริบบิ้นดํา
แล้วทําไมเส้นมันขาดเป็นท่อนๆ

232
00:15:45,675 --> 00:15:47,176
ไม่รู้เลย

233
00:15:53,683 --> 00:15:56,769
แม่ใส่แว่นนานเกินไปแล้ว กําลังจะเสียสติ

234
00:15:56,769 --> 00:15:58,688
เราต้องไปดูอย่าให้ทําร้ายตัวเอง

235
00:15:58,688 --> 00:15:59,939
หรือทําร้ายใคร

236
00:16:00,523 --> 00:16:03,193
เข้าใจละ ไปช่วยแม่ แล้วถอนคําสาปแตงนี่

237
00:16:03,193 --> 00:16:05,445
วันธรรมด๊าธรรมดาของบ้านแวนเดอร์โฮเวน

238
00:16:26,591 --> 00:16:28,009
พวกมันมาจากข้างนอกนี่

239
00:16:37,101 --> 00:16:40,021
โห พุ่มไม้นั่นคงขัดใจแม่น่าดู

240
00:16:40,522 --> 00:16:41,814
นี่เป็นไอเดียที่แย่มาก

241
00:16:44,776 --> 00:16:47,904
ริบบิ้นดําเป็นคนปล่อยเจ้าเขี้ยวเคี้ยวตรงนี้

242
00:16:47,904 --> 00:16:51,115
ท่อนี้ต่อตรงลงไปที่ปีกตึกต้องห้าม

243
00:16:54,619 --> 00:16:57,580
ริบบิ้นดําต้องเป็นคนที่เห็นจากหน้าต่างแน่เลย

244
00:16:57,580 --> 00:16:59,582
ดูสิ เขาเดินทั่วสนามบ้านเรา

245
00:16:59,582 --> 00:17:01,751
ถ้าริบบิ้นดําเป็นคนที่เธอเห็น

246
00:17:01,751 --> 00:17:05,338
ทําไมรอยถึงมาหยุดที่ขอบบ้านเราล่ะ
เขาเดินทางเข้าออกยังไง

247
00:17:05,838 --> 00:17:10,552
รัส นายคิดว่าตัวเองฉลาดมาก
ไม่เคยฟังความคิดคนอื่นเลย

248
00:17:11,135 --> 00:17:12,262
ฉันฟังอยู่นะ

249
00:17:13,805 --> 00:17:15,848
อ้าว... ขอโทษ เมื่อกี้ว่าไงนะ

250
00:17:15,848 --> 00:17:19,686
เขาอาจยังอยู่ในนี้
เราถึงไม่เห็นเขาเข้าหรือออก

251
00:17:19,686 --> 00:17:21,145
มันจะเป็นไปได้ไง

252
00:17:22,647 --> 00:17:23,648
สกาย!

253
00:17:37,120 --> 00:17:38,580
ริบบิ้นดําเข้ามาในนี้

254
00:17:39,414 --> 00:17:42,083
นั่นคือลูกเต๋าที่หายไปจากเกมทั้งหมด

255
00:17:42,083 --> 00:17:44,127
และรีโมทอันแรกของราห์

256
00:17:46,754 --> 00:17:49,507
และหน้าบันทึกเกี่ยวกับแตงเปรู

257
00:17:49,507 --> 00:17:52,635
แม่ แม่เจอที่ซ่อนลับของริบบิ้นดําแล้ว

258
00:18:04,314 --> 00:18:05,607
จับได้แล้ว!

259
00:18:10,320 --> 00:18:11,654
จับผู้บุกรุกได้แล้ว

260
00:18:14,449 --> 00:18:17,327
เจ้าตัวที่มาเคี้ยวเครือหนาม เจ้าจับได้แล้ว

261
00:18:17,327 --> 00:18:19,704
โห นั่นคือเจ้าเขี้ยวเคี้ยว

262
00:18:19,704 --> 00:18:21,789
เจ้าเขี้ยวเคี้ยวคือริบบิ้นฟ้า

263
00:18:23,249 --> 00:18:27,545
ริบบิ้นดํายังลอยนวล
เราจะต้องใช้แว่นอีกครั้ง

264
00:18:27,545 --> 00:18:30,298
ใช้ไม่ได้ ใช้ได้แค่ครั้งเดียว ลืมแล้วเหรอ

265
00:18:33,801 --> 00:18:38,264
แลร์รี่ เสียใจด้วยนะที่ไม่มีโอกาสใช้
ฉันรู้ว่านายอยากลอง

266
00:18:38,890 --> 00:18:42,977
ใช่ ไม่เป็นไร สกาย เจ้าก็จับผู้บุกรุกได้จริง

267
00:18:43,603 --> 00:18:46,606
และในที่สุดเราก็ได้ข้อมูลว่าจะถอนคําสาปยังไง

268
00:18:52,403 --> 00:18:55,281
"แตงเปรูถูกสร้างขึ้นโดยช่างฝีมือโบราณ

269
00:18:55,281 --> 00:18:57,534
มอบให้เป็นของกํานัลต่ออาณาจักรคู่แข่ง

270
00:18:58,117 --> 00:18:59,869
แต่ของกํานัลนั้นมีคําสาป

271
00:18:59,869 --> 00:19:03,289
ทําให้คนได้ยินเรื่องที่หวั่นอยู่ลึกๆ ในใจตัวเอง

272
00:19:03,289 --> 00:19:06,209
ด้วยเสียงคนที่รัก
สร้างความร้าวฉานระหว่างทุกคน

273
00:19:06,709 --> 00:19:10,046
เรื่องนี้ทําให้อาณาจักรอ่อนแอลง
ทําให้คู่แข่งเข้ามาครองได้"

274
00:19:10,672 --> 00:19:11,881
คลาสสิกมาก

275
00:19:11,881 --> 00:19:14,884
อาณาจักรที่เข้าตี
ใช้แตงเป็นเหมือนม้าเมืองทรอย

276
00:19:14,884 --> 00:19:16,761
แล้วก็เล่นมุกสร้างความร้าวฉานแล้วค่อยตี

277
00:19:16,761 --> 00:19:20,974
แม่รู้ว่าเสียงพวกนั้นไม่ใช่เรื่องจริง
แต่ก็ยังเมินมันลําบาก

278
00:19:21,558 --> 00:19:25,979
อเล็กซ์ มีอะไรในตัวคุณเน่าเฟะ คุณก็รู้ตัว

279
00:19:25,979 --> 00:19:28,022
พ่อกําลังพาเราทุกคนไปเสี่ยง

280
00:19:28,022 --> 00:19:31,901
พอแล้ว
ฉันไม่มีทางทําอะไรที่ส่งผลร้ายต่อครอบครัว

281
00:19:31,901 --> 00:19:34,237
ช่วงหลังนี้สมองพ่ออาจพึ่งพาไม่ค่อยได้

282
00:19:34,237 --> 00:19:36,364
แต่เจ้าแตงไม่รู้แน่ๆ ว่าในใจพ่อคิดอะไร

283
00:19:36,364 --> 00:19:41,411
พ่อรักทุกคน นั่นเป็นความรู้สึกที่
พ่อมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเป็นเรื่องจริง

284
00:19:41,911 --> 00:19:43,454
เราก็รักคุณค่ะ

285
00:19:43,454 --> 00:19:47,083
บางทีฉันก็ให้น้ําหนักกับความกังขาตัวเองเยอะไป

286
00:19:47,083 --> 00:19:48,251
เยอะกว่าที่ควร

287
00:19:48,251 --> 00:19:49,627
ตั้งแต่ยังไม่โดนคําสาป

288
00:19:49,627 --> 00:19:51,754
ใช่ มันก็แค่ความคิดเนอะ

289
00:19:51,754 --> 00:19:54,173
ถ้าเราไปใส่ใจจริงจัง คําสาปก็ชนะ

290
00:19:54,173 --> 00:19:56,009
เอางี้ดีมั้ย

291
00:19:56,009 --> 00:19:59,095
รักนะจ๊ะ ตัวประหลาดทุกคน รักตลอดไปเลย

292
00:19:59,762 --> 00:20:01,347
รับไป ไอ้ตัวไชหู

293
00:20:01,347 --> 00:20:06,436
ปกติไม่ค่อยแสดงอารมณ์ให้เห็น
แต่ก็รักทุกคนตรงนี้เหมือนกัน

294
00:20:09,814 --> 00:20:11,482
เสียงมันเบาลงแล้ว

295
00:20:15,320 --> 00:20:18,740
นั่นอาจเป็นวิธีถอนคําสาป
เอาความจริงเข้าถล่มความกังขาในใจ

296
00:20:19,574 --> 00:20:22,577
ใช่ แม่คิดออกแล้วว่าจะทํายังไง

297
00:20:22,577 --> 00:20:24,287
เขียนความรู้สึกจริงๆ ออกมา

298
00:20:24,287 --> 00:20:27,207
เราจะใช้ความจริงตรงนั้น
ปิดปากเสียงกระซิบไปเลย

299
00:20:31,461 --> 00:20:32,962
ฉันก็ฉลาดในแบบของฉัน

300
00:20:32,962 --> 00:20:34,923
พ่อเป็นอะไรสักอย่าง

301
00:20:34,923 --> 00:20:38,593
ฉันรู้สึกได้จากกระดูกดํา
แต่ฉันก็รู้ว่าพ่อรักพวกเรา

302
00:20:38,593 --> 00:20:41,763
รอบนี้ฉันจะทําตามใจสั่ง
และยอมมองข้ามความน่าสงสัยพวกนั้นไปก่อน

303
00:20:41,763 --> 00:20:45,934
ฉันรักงานของฉัน
แต่ฉันก็รักครอบครัวหมดหัวใจ

304
00:20:45,934 --> 00:20:48,728
จะทําทุกอย่างที่ทําได้เพื่อปกป้องทุกคน

305
00:20:48,728 --> 00:20:49,979
ฉันทําพลาดไปแล้ว

306
00:20:49,979 --> 00:20:54,484
แต่ฉันก็อยากแก้ตัวกับครอบครัว
และแก้ความผิดพลาดของบรรพบุรุษ

307
00:20:54,484 --> 00:20:56,069
คนพวกนี้โอเคนะ

308
00:20:56,069 --> 00:20:58,071
ดีที่มีครอบครัว

309
00:21:10,542 --> 00:21:11,709
ได้ผลแฮะ

310
00:21:11,709 --> 00:21:13,836
นายเขียนอะไร เขียนเรื่องของฉันรึเปล่า

311
00:21:13,836 --> 00:21:15,588
เธอคงไม่มีทางได้รู้

312
00:21:16,631 --> 00:21:18,258
นายน่ารําคาญจัง

313
00:21:25,557 --> 00:21:28,601
เอาละ เรียบร้อย พ่อจะไปพรุ่งนี้เช้า

314
00:21:28,601 --> 00:21:31,437
นัดกับพิพิธภัณฑ์ที่ลิม่าไว้ว่าจะเอาแตงไปคืน

315
00:21:31,437 --> 00:21:34,440
แล้วก็ได้ข่าวจากเพื่อนอลาสก้าของคุณ
เรื่องที่จะคืนแว่นแล้ว

316
00:21:34,440 --> 00:21:36,401
เราอยากไปด้วยได้จัง

317
00:21:36,401 --> 00:21:39,487
ผมจะติดต่อมาตลอดเวลา มาร์จี้ก็จะอยู่ด้วย

318
00:21:39,487 --> 00:21:42,740
ถ้าหมดสติไป เขาจะช่วยดูให้ปลอดภัย
ผมจะไปเก็บของนะ

319
00:23:02,320 --> 00:23:04,322
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์