1
00:00:12,847 --> 00:00:14,724
คุณต้องลองถามตัวเอง

2
00:00:14,724 --> 00:00:19,062
ว่าทําไมการตายของจอห์น เลนนอน
ถึงเป็นที่รับรู้อย่างลึกซึ้งในวงกว้าง

3
00:00:21,648 --> 00:00:25,860
และตอนนี้เราจะใช้เวลาสิบนาทีในการสงบนิ่ง
เพื่อสวดภาวนา

4
00:00:25,860 --> 00:00:27,153
ตามที่โยโกะ โอโนะขอ

5
00:00:27,153 --> 00:00:29,364
- เพื่อดวงวิญญาณของจอห์น เลนนอน
- ทุกท่านครับ

6
00:00:29,364 --> 00:00:31,449
{\an8}กรุณาปิดวิทยุสื่อสารทั้งหมด

7
00:00:31,449 --> 00:00:33,159
{\an8}(สิ่งเดียวที่เขาขอ
คือขอโอกาสให้สันติภาพสักครั้ง)

8
00:00:33,159 --> 00:00:34,202
{\an8}(แนวกั้นของตํารวจ)

9
00:00:34,202 --> 00:00:38,123
{\an8}กรุณาหยุดการซื้อขายสินค้าใดๆ

10
00:00:38,915 --> 00:00:41,251
ทําสมาธิอย่างสงบในแบบของคุณ

11
00:00:41,835 --> 00:00:42,961
เราจะเริ่ม ณ บัดนี้

12
00:00:43,670 --> 00:00:45,714
มาร่วมกันสวดภาวนา ขอบคุณครับ

13
00:00:47,966 --> 00:00:50,594
(ขอโอกาสให้สันติภาพสักครั้ง)

14
00:00:51,928 --> 00:00:53,138
(แนวกั้นของตํารวจ
ห้ามเข้า)

15
00:00:53,138 --> 00:00:54,639
ต้องออกไปจากถนน

16
00:00:54,639 --> 00:00:57,309
วันที่แปดธันวาคม 1980

17
00:00:57,309 --> 00:01:01,062
จอห์น เลนนอนถูกฆาตกรรม
นอกตัวบ้านของเขาในนิวยอร์กซิตี

18
00:01:01,938 --> 00:01:04,858
เอาละ ทุกคนที่อยู่อีกฝั่งถนน มาเร็ว

19
00:01:06,735 --> 00:01:09,905
มันเหลือเชื่อมาก
อาชญากรรมครั้งใหญ่ขนาดนี้

20
00:01:09,905 --> 00:01:12,198
แต่คดีไม่เคยถูกพิจารณา

21
00:01:13,366 --> 00:01:15,452
การคัดเลือกคณะลูกขุนควรเริ่มในวันนี้

22
00:01:15,452 --> 00:01:16,661
{\an8}แต่เมื่อเข้าไปในห้องพิจารณาคดี...

23
00:01:16,661 --> 00:01:17,579
{\an8}(กรมราชทัณฑ์)

24
00:01:17,579 --> 00:01:19,456
เห็นได้ชัดว่าไม่มีการพิจารณาคดีโดยลูกขุน

25
00:01:20,749 --> 00:01:22,542
ข้อเท็จจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น

26
00:01:22,542 --> 00:01:25,170
จึงไม่เคยถูกเผยแพร่ต่อสาธารณะเลย

27
00:01:25,670 --> 00:01:28,298
คนทั้งโลกรู้ว่าจอห์น เลนนอนคือใคร

28
00:01:28,298 --> 00:01:30,091
และเราพยายามควบคุมสถานการณ์...

29
00:01:30,091 --> 00:01:32,677
เราพยายามทําความเข้าใจฆาตกรที่ถูกกล่าวหา

30
00:01:32,677 --> 00:01:34,763
และที่ใดมีความไม่แน่นอน

31
00:01:34,763 --> 00:01:37,015
ที่นั้นย่อมมีทฤษฎีสมคบคิดโผล่ขึ้นมา

32
00:01:37,599 --> 00:01:39,851
เห็นได้ชัดว่าแฟ้มเอฟบีไอพวกนี้เผยว่า

33
00:01:39,851 --> 00:01:41,186
เลนนอนถือเป็นภัยคุกคามด้านการเมือง

34
00:01:41,186 --> 00:01:42,479
(กระทรวงยุติธรรมสหรัฐฯ)

35
00:01:42,479 --> 00:01:43,688
{\an8}(ความลับ
จอห์น วินสตัน เลนนอน)

36
00:01:43,688 --> 00:01:49,236
มีการดําเนินการระดับสูงสุด
เพื่อแก้ปัญหาของเลนนอน

37
00:01:49,819 --> 00:01:52,239
ปัจจุบันนี้ หลังผ่านไป 40 ปี

38
00:01:52,864 --> 00:01:55,450
พยานได้ออกมาพูดเป็นครั้งแรก

39
00:01:55,450 --> 00:01:57,619
เวลาล่วงเลยไปแล้ว บันทึกไว้ก็ดี

40
00:01:57,619 --> 00:01:59,996
ไม่รู้สิ ครั้งเดียวให้มันจบๆ ไป

41
00:01:59,996 --> 00:02:04,417
ที่สุดแล้ว
นี่คือการเดินทางเข้าไปในจิตใจของฆาตกร

42
00:02:06,753 --> 00:02:10,006
ในคดีลอบสังหารอัจฉริยะทางด้านดนตรี

43
00:02:11,383 --> 00:02:16,680
และหนึ่งในผู้รณรงค์เพื่อสันติภาพที่โผงผางที่สุด
ที่โลกนี้เคยเจอมา

44
00:02:16,680 --> 00:02:18,848
ไม่เคยมีใครให้โอกาสสันติภาพจริงๆ เลยสักครั้ง

45
00:02:18,848 --> 00:02:20,767
คานธีลองแล้ว
มาร์ติน ลูเธอร์ คิงก็ลองแล้ว

46
00:02:20,767 --> 00:02:22,143
แต่พวกเขาถูกยิง

47
00:02:56,219 --> 00:02:57,721
{\an8}(จะเป็นผู้คอยรับไว้ไม่ให้ใครร่วงหล่น)

48
00:03:14,112 --> 00:03:16,489
(ตอนที่หนึ่ง)

49
00:03:16,489 --> 00:03:23,121
(วันสุดท้าย)

50
00:03:28,293 --> 00:03:29,920
{\an8}(บรรยายโดย
คีเฟอร์ ซูเธอร์แลนด์)

51
00:03:29,920 --> 00:03:34,049
{\an8}ช่วงปลายยุค 1970
จอห์น เลนนอนหนีห่างจากสายตาของสาธารณะ

52
00:03:34,591 --> 00:03:37,260
เขาอาศัยอยู่บนชั้นเจ็ดของอาคารเดอะดาโกตา

53
00:03:37,260 --> 00:03:39,554
ซึ่งอยู่ริมเซ็นทรัลพาร์กในนิวยอร์ก

54
00:03:39,554 --> 00:03:45,268
ที่ที่เขาปลีกตัวอยู่กับโยโกะ โอโนะ
ภรรยาของเขา และฌอน ลูกชายที่ยังเล็ก

55
00:03:51,066 --> 00:03:54,236
ลอรี เคย์ โปรดิวเซอร์ที่อาร์เคโอ เรดิโอ

56
00:03:54,819 --> 00:03:57,322
ได้บินไปนิวยอร์กเมื่อวันที่แปดธันวาคม 1980

57
00:03:57,822 --> 00:04:02,202
เพื่อทํางานในฝันของเธอ
นั่นคือการสัมภาษณ์จอห์น เลนนอน

58
00:04:04,246 --> 00:04:06,748
{\an8}มันคือเกียรติสูงสุดของฉันเลย...

59
00:04:06,748 --> 00:04:07,791
{\an8}(ลอรี เคย์
โปรดิวเซอร์ อาร์เคโอ เรดิโอ)

60
00:04:07,791 --> 00:04:10,835
{\an8}เพราะจอห์นเป็นไอดอลของฉัน
แบบอย่างของฉัน

61
00:04:13,338 --> 00:04:17,007
ฉันเป็นแฟนบีเทิลส์มาตลอด
ฉันเลยตื่นเต้นมาก

62
00:04:17,634 --> 00:04:23,139
จอห์นไม่ได้ทําเพลงมานานถึงห้าปี

63
00:04:23,139 --> 00:04:25,350
แต่เขาไม่ได้ให้สัมภาษณ์ที่ไหนเลยสักครั้ง

64
00:04:25,350 --> 00:04:29,354
พูดง่ายๆ คือเขาหายตัวไปจากวงการโดยสิ้นเชิง

65
00:04:35,360 --> 00:04:37,904
พวกผู้ช่วยอนุญาตให้เราเข้าไป

66
00:04:37,904 --> 00:04:38,989
ขอโทษที่มาสาย

67
00:04:38,989 --> 00:04:41,116
ผมนึกว่าเธอจะเตือนผมก่อน แต่เธอ...

68
00:04:41,116 --> 00:04:43,827
เขาเข้ามาแล้วนั่งลง

69
00:04:43,827 --> 00:04:45,537
โยโกะนั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกตัว

70
00:04:45,537 --> 00:04:48,331
ไม่ๆ... เพราะพวกเขารออยู่แล้ว

71
00:04:48,331 --> 00:04:51,293
นี่คือการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้าย

72
00:04:51,293 --> 00:04:52,878
อะไรน่ะ ไมโครโฟน

73
00:04:52,878 --> 00:04:54,629
- โอเค ขอนั่งสบายๆ ก่อน
- แบบนี้

74
00:04:54,629 --> 00:04:55,547
(เวลา 14.30 น.)

75
00:04:55,547 --> 00:04:56,965
ฮัลโหลๆ เทสต์ๆ

76
00:04:56,965 --> 00:04:58,383
- ได้ยินไหม
- ได้ยินค่ะ

77
00:04:58,383 --> 00:04:59,759
ได้ยินแล้วที่รัก

78
00:04:59,759 --> 00:05:02,429
โอเค คุณพร้อมแล้วเริ่มได้เลย

79
00:05:03,889 --> 00:05:06,683
หลังจากอยู่เงียบๆ นานถึงห้าปี คุณรู้สึกยังไง

80
00:05:06,683 --> 00:05:08,518
กับการเปิดเผยตัวตนต่อทุกคนคะ

81
00:05:09,144 --> 00:05:11,980
ผมขอบอกว่า "ผมอยู่นี่แล้ว คุณสบายดีไหม

82
00:05:11,980 --> 00:05:13,648
ความสัมพันธ์ของคุณเป็นไงบ้าง

83
00:05:13,648 --> 00:05:15,233
ผ่านมันมาได้ไหม

84
00:05:15,233 --> 00:05:18,153
ยุค 70 มันน่าเหนื่อยหน่ายใช่ไหมล่ะ
แต่เราก็อยู่นี่แล้ว

85
00:05:18,153 --> 00:05:20,530
มาทําให้ยุค 80 เป็นยุคที่ดีกันเถอะ"

86
00:05:22,365 --> 00:05:27,787
มันวิเศษมากที่ได้คุยกับเขา
เกี่ยวกับมุมมองทางด้านการเมืองของเขา

87
00:05:27,787 --> 00:05:28,705
(สงครามจบลงแล้ว!)

88
00:05:28,705 --> 00:05:30,332
คนเรามีพลัง

89
00:05:30,332 --> 00:05:33,460
พวกเขามีพลังที่จะสร้างสังคม
และทําให้มันเป็นอย่างที่พวกเขาต้องการ

90
00:05:34,085 --> 00:05:36,171
และผมคิดว่าถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว

91
00:05:36,880 --> 00:05:39,758
เราคิดว่าเราถูกแบ่งแยกออกเป็นกลุ่มเป็นก้อน

92
00:05:39,758 --> 00:05:41,801
ประเทศ เพศ เชื้อชาติ

93
00:05:41,801 --> 00:05:43,470
ตลกสิ้นดี

94
00:05:43,470 --> 00:05:47,724
ลองจินตนาการว่าไม่มีประเทศสิ
จินตนาการว่าไม่มีศาสนา

95
00:05:47,724 --> 00:05:49,267
ลองจินตนาการดู

96
00:05:49,267 --> 00:05:50,894
มันจะแย่ขนาดนี้ไหม

97
00:05:52,229 --> 00:05:55,982
เขาตื่นเต้นกับการกลับมาทําเพลงมาก

98
00:05:55,982 --> 00:05:58,652
ดูแววตาเขาก็รู้ว่ามันมีความหมายกับเขา

99
00:05:59,444 --> 00:06:03,823
บทบาทของศิลปินหรือกวีทุกคน
คือพยายามแสดงออกถึงสิ่งที่เรารู้สึก

100
00:06:04,324 --> 00:06:05,450
นั่นคือหน้าที่

101
00:06:05,450 --> 00:06:10,830
ไม่ใช่ในฐานะนักเทศน์ ไม่ใช่ในฐานะผู้นํา
แต่เป็นการสะท้อนถึงตัวตนเราทุกคน

102
00:06:14,834 --> 00:06:17,671
และผมคิดว่างานของผมจะไม่มีวันสิ้นสุด
จนกว่าผมจะตายและถูกฝังไว้

103
00:06:17,671 --> 00:06:19,714
และผมหวังว่าคงอีกนานกว่าจะถึงวันนั้น

104
00:06:26,179 --> 00:06:28,640
ระหว่างที่จอห์นให้สัมภาษณ์
ในอาคารเดอะดาโกตา

105
00:06:29,516 --> 00:06:31,977
ที่ถนนเบื้องล่างก็มีแฟนๆ มารวมตัวกัน

106
00:06:33,895 --> 00:06:37,482
คนที่คอยเฝ้าดูพวกเขาคือพนักงานเฝ้าประตู
เจย์ เฮสติงส์

107
00:06:38,483 --> 00:06:40,360
ทําไมคุณไม่เคยออกมาพูดเรื่องนี้

108
00:06:40,360 --> 00:06:41,486
จนกระทั่งตอนนี้

109
00:06:41,486 --> 00:06:43,905
{\an8}ผมแค่ไม่อยากมีปัญหา

110
00:06:43,905 --> 00:06:44,906
{\an8}(เจย์ เฮสติงส์
พนักงานเฝ้าประตู)

111
00:06:44,906 --> 00:06:46,616
แล้วตอนนี้ล่ะคะ

112
00:06:47,367 --> 00:06:49,411
เวลาล่วงเลยไปแล้ว บันทึกไว้ก็ดี

113
00:06:49,411 --> 00:06:52,497
ไม่รู้สิ ครั้งเดียวให้มันจบๆ ไป

114
00:06:54,082 --> 00:06:55,041
(ดาโกตา)

115
00:06:55,041 --> 00:06:57,127
(ชื่อ - เจย์ เฮสติงส์
ลายเซ็น - เสมียนประจําสํานักงาน)

116
00:06:57,127 --> 00:06:58,795
การเป็นพนักงานเฝ้าประตูน่ะเหรอ

117
00:06:58,795 --> 00:07:00,839
ส่วนใหญ่ก็มีหน้าที่รักษาความปลอดภัย

118
00:07:02,090 --> 00:07:05,552
แต่ไม่มีปืน ไม่มีสเปรย์พริกไทย ไม่มีของพรรค์นั้น

119
00:07:05,552 --> 00:07:08,221
มีแค่ปุ่มแจ้งเหตุบนโต๊ะ เผื่อว่าเกิดปัญหาขึ้น

120
00:07:10,724 --> 00:07:12,767
หลายๆ ครั้ง

121
00:07:12,767 --> 00:07:16,479
มักมีคนอยู่บนถนน ตะโกนเข้าประตูมา

122
00:07:17,188 --> 00:07:18,940
เสียงก้องดังไปถึงลานรอบๆ

123
00:07:18,940 --> 00:07:21,234
"เฮ้ จอห์น" อะไรแบบนั้น

124
00:07:21,943 --> 00:07:24,779
เขาไม่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครอยู่บ้าน ไปข้างนอก

125
00:07:27,157 --> 00:07:31,286
อีกคนที่ทํางานที่เดอะดาโกตาในเย็นวันนั้น
คือพนักงานยกกระเป๋า โจ แมนี

126
00:07:32,913 --> 00:07:34,748
ตอนนั้นมีคนมารอกันเยอะแล้ว

127
00:07:34,748 --> 00:07:37,417
กลุ่มแฟนๆ มาออกันอยู่หน้าอาคาร

128
00:07:39,878 --> 00:07:41,963
คนพวกนี้รู้ดีว่าถ้ารอนานพอ...

129
00:07:41,963 --> 00:07:43,048
{\an8}(โจ แมนี
พนักงานยกกระเป๋า)

130
00:07:43,048 --> 00:07:45,175
{\an8}พวกเขาอาจได้รู้กิจวัตรของพวกเขา
ว่าจะออกมาเดินเล่น

131
00:07:45,175 --> 00:07:47,385
{\an8}หรือไปทานมื้อเช้าหรือมื้อเที่ยงตอนไหน

132
00:07:47,385 --> 00:07:49,638
หรือจะขึ้นรถไปสตูดิโอเมื่อไร

133
00:07:52,682 --> 00:07:54,726
หนึ่งในคนที่มารวมตัวหน้าเดอะดาโกตา

134
00:07:55,227 --> 00:07:57,395
เป็นที่สังเกตของโจในบ่ายวันนั้น

135
00:07:57,896 --> 00:08:00,941
เขาเป็นคนที่รูปร่างเจ้าเนื้อและม่อต้อ

136
00:08:00,941 --> 00:08:04,110
เขาไม่ได้มาตั้งตารอเหมือนคนอื่นๆ

137
00:08:04,110 --> 00:08:07,072
เขา... พวกเขามาตั้งตารอ
แต่เขาดูเหมือนมาอยู่ข้างหลังคนพวกนั้น

138
00:08:07,072 --> 00:08:08,156
เหมือนคอยแอบฟังอยู่

139
00:08:08,156 --> 00:08:10,450
และผมถามเขาว่า "คุณมาทําอะไรตรงนี้"

140
00:08:10,450 --> 00:08:13,787
เขาบอกว่าอยากได้ลายเซ็นของจอห์น

141
00:08:13,787 --> 00:08:16,581
ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง
ผมจําได้ที่เขาบอกว่า

142
00:08:16,581 --> 00:08:19,292
เขาไม่ได้ชอบเพลงหรอก
แต่เขาเป็นนักสะสม

143
00:08:19,876 --> 00:08:22,754
และเขาสะสมของต่างๆ อย่าง...
ผมว่าผมจําได้ที่เขาบอกว่า

144
00:08:22,754 --> 00:08:25,298
เขาสะสมผีเสื้อหรืออะไรแปลกๆ แบบนั้น

145
00:08:26,132 --> 00:08:28,176
งานนี้จะเผยแพร่ตอนไหน

146
00:08:28,176 --> 00:08:30,762
- ผมอยากฟังด้วย ถ้าผม...
- เราจะส่งสําเนาให้คุณ

147
00:08:30,762 --> 00:08:33,222
อ๋อ ครับ...
มันไม่ใช่... ผมอยากฟังด้วย

148
00:08:33,222 --> 00:08:38,144
โยโกะรับโทรศัพท์และบอกจอห์นว่า
"ตายจริง เราต้องไปแล้ว"

149
00:08:39,437 --> 00:08:40,438
เธอเขียนว่าไง

150
00:08:40,438 --> 00:08:42,691
- ผมไม่เห็น
- "ถึงผู้ที่" คือถึงคุณ

151
00:08:42,691 --> 00:08:44,609
ผมจะใช้ปากกาลูกลื่นเขียน

152
00:08:44,609 --> 00:08:46,319
และระหว่างสองอันนั้น

153
00:08:46,319 --> 00:08:48,280
คุณจะได้เห็น แล้วคุณค่อย...

154
00:08:48,280 --> 00:08:49,948
{\an8}โยโกะ ผมทําอยู่นี่ไง

155
00:08:49,948 --> 00:08:50,865
{\an8}(เกรปฟรุต)

156
00:08:50,865 --> 00:08:52,117
{\an8}(ถึงลอรี
ด้วยรัก โยโกะ โอโนะ)

157
00:08:52,117 --> 00:08:53,618
{\an8}คู่รักที่แสนวิเศษนี้

158
00:08:53,618 --> 00:08:57,080
{\an8}ฉันรู้สึกว่าฉันเชื่อมโยงถึงพวกเขาจริงๆ

159
00:08:57,080 --> 00:08:58,915
ด้วยความยินดี ผม... รู้ไหม...

160
00:08:58,915 --> 00:09:01,251
{\an8}ผมเองก็เป็นแฟนของใครหลายคน

161
00:09:02,627 --> 00:09:05,755
{\an8}พวกเขาจะใช้เวลาเย็นวันนั้นในสตูดิโอ

162
00:09:08,884 --> 00:09:10,343
(เวลา 16.30 น.)

163
00:09:10,343 --> 00:09:13,138
เราออกมาจากอาคารพร้อมกัน

164
00:09:14,723 --> 00:09:19,144
แน่นอนว่าที่หน้าเดอะดาโกตามีคนมากขึ้น...

165
00:09:19,144 --> 00:09:22,355
แฟนๆ ของบีเทิลส์ ของจอห์น เลนนอน...
คนมากกว่าตอนที่เรามาถึงซะอีก

166
00:09:25,901 --> 00:09:27,527
เราเดินออกมา

167
00:09:28,194 --> 00:09:33,783
และผู้ชายคนนึงที่ดูน่ารําคาญก็เข้ามาหาฉัน

168
00:09:33,783 --> 00:09:35,869
และถามว่า "ได้คุยกับเขาไหม

169
00:09:35,869 --> 00:09:37,329
ได้ลายเซ็นเขารึเปล่า

170
00:09:37,329 --> 00:09:40,790
ได้คุยกับเขาไหม ได้ลายเซ็นเขารึเปล่า"

171
00:09:43,543 --> 00:09:45,837
เราคิดว่าเขาจะกลับไป แต่เปล่าเลย

172
00:09:47,047 --> 00:09:50,383
จอห์นกับโยโกะขึ้นรถลีมูซีน
แล้วพวกเขาก็ขับออกไป

173
00:09:51,384 --> 00:09:53,678
หมอนี่มาหาฉันอีก

174
00:09:54,179 --> 00:09:57,265
"ว่าไง ว่าไง ว่าไงบ้าง
เขาพูดอะไร เขาพูดอะไร"

175
00:09:57,265 --> 00:09:59,142
ฉันหันหนีแล้วเดินออกมา

176
00:10:03,438 --> 00:10:06,399
จอห์นกับโยโกะ
กําลังเดินทางไปที่สตูดิโอบันทึกเสียง

177
00:10:06,399 --> 00:10:10,111
เพื่อทําซิงเกิลใหม่
กับโปรดิวเซอร์แจ็ค ดักลาสให้เสร็จ

178
00:10:11,738 --> 00:10:13,531
เราทําเพลงนี้อยู่

179
00:10:14,491 --> 00:10:15,909
{\an8}เราสนุกกันมาก

180
00:10:15,909 --> 00:10:17,035
{\an8}(แจ็ค ดักลาส
โปรดิวเซอร์เพลง)

181
00:10:17,035 --> 00:10:19,454
{\an8}เขากลับมาทําเพลงเต็มตัว

182
00:10:19,454 --> 00:10:24,167
{\an8}เขาน่ะ... ระดับความมั่นใจของเขาสูงทะลุเพดาน

183
00:10:26,378 --> 00:10:27,754
ซูมภาพกัน บ็อบ

184
00:10:27,754 --> 00:10:28,880
- ได้
- ตรงไหน

185
00:10:29,506 --> 00:10:31,675
ปุ่มข้างหน้าคือโฟกัส ข้างหลังคือซูม

186
00:10:31,675 --> 00:10:33,176
หรือสองปุ่มที่อยู่ตรงนี้

187
00:10:34,261 --> 00:10:35,095
เรื่องหนัง

188
00:10:35,095 --> 00:10:38,348
หนังที่ยอดเยี่ยม
คือหนังที่ทําให้เรารู้สึกอยากสร้างหนัง

189
00:10:38,348 --> 00:10:39,599
ผมก็อยากทําเหมือนกัน

190
00:10:39,599 --> 00:10:40,934
บ้าเอ๊ย เป็นผมจะรีบทําเลย

191
00:10:40,934 --> 00:10:43,562
ถ้าผมได้ยินเพลงที่ยอดเยี่ยม ผมก็อยากทําเพลง

192
00:10:45,021 --> 00:10:46,940
ผมจะทําเพลงที่ยอดเยี่ยมแบบนั้น

193
00:10:47,941 --> 00:10:49,693
- สามสิบเอ็ดกับ 32 ใช่ไหม
- ใช่

194
00:10:49,693 --> 00:10:52,654
พาพวกเขาผ่านประตูไป แล้วให้กุญแจ...

195
00:10:52,654 --> 00:10:56,199
พอเราเริ่มงานกัน
พลังความคิดสร้างสรรค์ของเขาก็...

196
00:10:56,199 --> 00:10:57,284
เรารู้สึกถึงมันได้เลย

197
00:10:58,910 --> 00:10:59,953
โอเค

198
00:10:59,953 --> 00:11:01,955
ทุกอย่างไปได้สวย

199
00:11:01,955 --> 00:11:03,748
เขามีความสุขสุดๆ

200
00:11:07,335 --> 00:11:08,920
ชีวิตครอบครัวแสนสุขของจอห์น

201
00:11:08,920 --> 00:11:11,506
โดยเฉพาะบทบาทเขา
ในฐานะพ่อของฌอน ลูกชายตัวน้อย

202
00:11:12,007 --> 00:11:14,759
เป็นแรงบันดาลใจให้เขาทําเพลงอีกครั้ง

203
00:11:16,177 --> 00:11:21,933
บนจอทีวีตรงนั้นน่ะ บนจอนั้นคือรูปของฌอน

204
00:11:22,809 --> 00:11:27,147
เพื่อให้มองเห็นเขาเวลาที่เงยหน้ามองลําโพง

205
00:11:28,356 --> 00:11:30,567
เราใส่รูปเขาไว้ตรงนั้นตลอดเวลา

206
00:11:30,567 --> 00:11:32,694
เขาจะได้คอยจ้องมองผมตลอด

207
00:11:32,694 --> 00:11:34,946
ทุกอย่างต้องมีฌอนมาเกี่ยวข้อง

208
00:11:35,697 --> 00:11:36,948
เขาบอกว่า "ผมหยุดไม่ได้"

209
00:11:36,948 --> 00:11:41,369
เขาบอกว่า "ผมรู้สึกว่างานผมคืบหน้ามาก
และผมไม่อยากหยุด"

210
00:11:48,001 --> 00:11:51,213
เพราะผมไม่ได้เข้าสตูดิโอมาห้าปี

211
00:11:51,213 --> 00:11:53,590
เขาเลยชินกับการที่มีผมอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา

212
00:11:53,590 --> 00:11:55,467
แล้ววันนึงเขาก็ลุกนั่งและพูดว่า

213
00:11:55,467 --> 00:11:57,260
"พ่อรู้ไหมว่าโตขึ้นผมอยากเป็นอะไร"

214
00:11:57,260 --> 00:11:59,054
ผมบอกว่า "ไม่รู้ อะไรเหรอ"

215
00:11:59,054 --> 00:12:02,390
เขามองตาผมและบอกว่า "เป็นเหมือนพ่อ"

216
00:12:05,727 --> 00:12:09,272
ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเกิดวันเดียวกับผมไหม

217
00:12:09,272 --> 00:12:10,982
เราเลยเหมือนฝาแฝด

218
00:12:11,816 --> 00:12:15,195
ถ้าผมรู้สึกเศร้า เขาจะเริ่มรู้สึกแบบเดียวกัน

219
00:12:15,195 --> 00:12:18,949
ตอนนี้ผมเลยมีเหตุผล
ที่ต้องแข็งแรงและสดใสเข้าไว้

220
00:12:20,033 --> 00:12:23,411
การอยู่กับฌอนทําให้ผมอยากแต่งเพลงขึ้นมา

221
00:12:26,581 --> 00:12:29,668
ผมไม่ได้พยายามจะแข่งกับตัวตนผมในอดีต

222
00:12:33,797 --> 00:12:36,716
ช่วงนั้นพอลกับผมแต่งเพลงได้เยอะเลย

223
00:12:36,716 --> 00:12:39,719
แต่แล้วมันก็ไม่ได้รู้สึกพึงพอใจเหมือนอย่างเคย

224
00:12:39,719 --> 00:12:42,222
และผมพยายามกลับไปมีความสุขกับมัน

225
00:12:44,349 --> 00:12:46,810
คนมักจะคิดว่า "จอห์นกับโยโกะคบกัน

226
00:12:46,810 --> 00:12:47,894
ทําให้เดอะบีเทิลส์วงแตก"

227
00:12:47,894 --> 00:12:50,105
และเราอยู่กันมานานกว่าเดอะบีเทิลส์ซะอีก

228
00:12:53,441 --> 00:12:58,446
คืนนั้นเรามิกซ์เพลงจนเสร็จ
เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก

229
00:12:58,446 --> 00:13:00,115
เรารู้ว่าเราทําสําเร็จ

230
00:13:03,618 --> 00:13:07,706
และ... ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นเขา

231
00:13:07,706 --> 00:13:10,458
คือตอนเดินเข้าไปในลิฟต์ที่ชั้นสิบ

232
00:13:10,458 --> 00:13:13,378
พอประตูลิฟต์กําลังปิด

233
00:13:13,378 --> 00:13:16,840
เขายืนอยู่ตรงหน้าผมพร้อมยิ้มกว้าง

234
00:13:16,840 --> 00:13:19,384
เขามีความสุขกับทุกอย่างในตอนนั้นมาก

235
00:13:19,384 --> 00:13:20,844
วันนั้นเป็นวันที่ไปได้ดีมากๆ

236
00:13:20,844 --> 00:13:21,970
แล้วเขาก็บอกผมว่า

237
00:13:21,970 --> 00:13:26,683
"ไว้เจอกันตอนเก้าโมงเช้านะ"
น้ําเสียงมีความสุขมาก

238
00:13:32,564 --> 00:13:35,108
(เวลา 22.40 น.)

239
00:13:35,108 --> 00:13:38,069
หมอนั่นยืนอยู่ตรงทางเข้าอาคาร

240
00:13:39,487 --> 00:13:41,907
และผมถามเขาว่า "ทําไมยังอยู่ตรงนี้"

241
00:13:41,907 --> 00:13:44,326
เขาตอบ "ผมอยากได้ลายเซ็นของโยโกะ"

242
00:13:46,328 --> 00:13:48,371
แล้วผมก็กลับลงไปข้างล่าง

243
00:13:53,752 --> 00:13:57,505
รถลีมูซีนมาส่งจอห์นกับโยโกะกลับบ้าน
ที่เดอะดาโกตา

244
00:14:00,550 --> 00:14:05,889
คนขับแท็กซี่ในนิวยอร์ก ริชาร์ด ปีเตอร์สัน
ก็มาส่งลูกค้าที่จุดหมายเดียวกัน

245
00:14:07,849 --> 00:14:09,851
ผมรับผู้ชายมาสองคน

246
00:14:10,435 --> 00:14:12,729
พวกเขาคุยกันที่เบาะหลังไม่หยุด

247
00:14:12,729 --> 00:14:14,814
ใครบอกว่าเราไม่ฟัง เราแอบฟังตลอด

248
00:14:14,814 --> 00:14:15,899
(ริชาร์ด ปีเตอร์สัน
คนขับแท็กซี่)

249
00:14:15,899 --> 00:14:18,068
คนขับแท็กซี่ก็งี้
เราได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน

250
00:14:18,068 --> 00:14:22,405
พวกเขาจะไปปาร์ตี้ที่เดอะดาโกตา

251
00:14:24,074 --> 00:14:28,411
(เวลา 22.48 น.)

252
00:14:28,411 --> 00:14:29,996
เราไปถึงที่นั่น

253
00:14:31,081 --> 00:14:32,958
ผมจอดรถต่อท้ายลีมูซีน

254
00:14:33,458 --> 00:14:35,043
โยโกะลงจากรถ

255
00:14:35,544 --> 00:14:39,297
แล้วเดินนําหน้าจอห์นไปที่อาคารเดอะดาโกตา

256
00:14:43,301 --> 00:14:45,595
ผมใกล้จะ... เลิกงาน

257
00:14:48,390 --> 00:14:53,311
และผมได้ยินเสียงดังตึ้ง...
เสียงกระแทกประตูรถ... ดังตึ้ง

258
00:14:53,311 --> 00:14:59,067
โห จอห์น เลนนอนต้องลงรถเป็นคนต่อไปแน่ๆ
และผมไม่เคยเจอเขาตัวเป็นๆ เลย

259
00:15:04,906 --> 00:15:10,120
มันรู้สึกแบบว่า "โอ้โฮ จอห์น เลนนอน"
ทีนี้ผมก็พูดได้แล้วว่าเคยเจอจอห์น เลนนอน

260
00:15:10,120 --> 00:15:13,081
ผมได้ยินเสียงเขาเดินมา เพราะเขาเดินฉับไว

261
00:15:13,081 --> 00:15:14,374
ผมได้ยินเสียง...

262
00:15:16,668 --> 00:15:18,044
นั่นคือตอนที่ผมเห็นเขา

263
00:15:20,839 --> 00:15:22,257
ผมเห็นผู้ชายคนนั้น

264
00:15:23,383 --> 00:15:26,720
เลนนอนกําลังเดินเข้าไป และเด็กคนนี้ก็พูดว่า

265
00:15:27,596 --> 00:15:31,057
"จอห์น เลนนอน" และเขามี... เขายืนอยู่ตรงนั้น

266
00:15:31,057 --> 00:15:33,393
ผู้ชายร่างท้วมม่อต้อ

267
00:15:33,393 --> 00:15:36,146
ผมมองเขา ผมมองผ่าน...

268
00:15:36,146 --> 00:15:38,565
กระจกหน้ารถแท็กซี่ผม

269
00:15:39,065 --> 00:15:41,067
ผมมองเห็นเขายิงจอห์น

270
00:15:43,987 --> 00:15:45,280
ห้านัด

271
00:15:49,951 --> 00:15:52,871
หมอนั่นเพิ่งยิงจอห์น เลนนอน

272
00:16:00,629 --> 00:16:03,089
เขาวิ่งผ่านผมไป เขาพูดว่า "ผมถูกยิง"

273
00:16:03,089 --> 00:16:04,925
ตอนนั้นเลือดเขากระอักออกปากแล้ว

274
00:16:04,925 --> 00:16:07,594
และเขาก็ล้มลงบนพื้น

275
00:16:09,179 --> 00:16:12,766
ผมพลิกตัวเขานอนหงาย ถอดแว่นเขาออก

276
00:16:12,766 --> 00:16:13,975
พาเขาไปอยู่ตรงโต๊ะ

277
00:16:14,684 --> 00:16:18,063
และโยโกะก็กรีดร้องว่า
"เรียกรถพยาบาล เรียกรถพยาบาล

278
00:16:18,063 --> 00:16:19,522
เรียกรถพยาบาล" แบบนั้น

279
00:16:21,441 --> 00:16:23,735
ผมวิ่งไปที่แผนกต้อนรับ

280
00:16:24,319 --> 00:16:29,241
เจย์ยืนอยู่ตรงนั้น ตัวเปื้อนเลือดเต็มไปหมด
และไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคํา

281
00:16:30,033 --> 00:16:31,701
ผมเดินผ่านโต๊ะนั้นไป

282
00:16:33,495 --> 00:16:37,874
และ... จอห์นนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

283
00:16:44,506 --> 00:16:47,801
แน่นิ่ง ไม่ขยับตัวเลย ไม่สักนิด

284
00:16:48,677 --> 00:16:51,179
และโยโกะวางศีรษะเขาไว้บนตัก

285
00:16:58,812 --> 00:17:00,063
มันยิงเขา

286
00:17:01,356 --> 00:17:03,358
ผมนึกว่าพวกเขามาถ่ายหนังกัน

287
00:17:04,316 --> 00:17:05,443
ตอนแรกผมคิดงั้น

288
00:17:05,443 --> 00:17:06,987
ผมนึกว่าพวกเขาถ่ายหนังกันอยู่

289
00:17:06,987 --> 00:17:08,905
แต่ผมไม่เห็นไฟหรือกล้องหรืออะไรเลย

290
00:17:08,905 --> 00:17:10,949
ผมถึงได้รู้ตัวว่า "เฮ้ย ไม่ใช่หนังนี่หว่า"

291
00:17:11,741 --> 00:17:14,285
แต่หมอนั่นยังคงยืนถือปืนอยู่ตรงนั้น

292
00:17:15,120 --> 00:17:18,497
ใจเย็นเป็นน้ําแข็งเลย ใจเย็นเป็นน้ําแข็ง

293
00:17:23,003 --> 00:17:26,381
ที่ไม่ปกติคือมือปืนยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ

294
00:17:26,381 --> 00:17:29,301
และเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินที่มาถึงคือปีเตอร์ คัลเลน

295
00:17:31,887 --> 00:17:34,306
เราได้รับสายแจ้งว่าอาจมีเหตุยิงกัน

296
00:17:37,100 --> 00:17:41,646
ตอนเราจอดรถฝั่งตรงข้ามเดอะดาโกตา
ใครคนนึงรีบวิ่งมาทางผม

297
00:17:41,646 --> 00:17:43,648
{\an8}เขากําลังวิ่งหนีจากอาคารหลังนั้น

298
00:17:43,648 --> 00:17:44,733
{\an8}(ปีเตอร์ คัลเลน
ตํารวจ เอ็นวายพีดี)

299
00:17:44,733 --> 00:17:47,360
{\an8}และเขาบอกว่า "คุณตํารวจ ระวังด้วย
มีคนใช้ปืนยิงคนอื่น"

300
00:17:47,360 --> 00:17:49,529
ผมบอก "ให้ตายสิ เอาอีกแล้ว"

301
00:17:49,529 --> 00:17:52,616
ภาพเหตุการณ์ทั้งชีวิต
แวบเข้ามาในหัวผมช่วงไม่กี่วินาทีนั้น

302
00:17:56,161 --> 00:17:58,204
ผมมองไปรอบๆ เห็นทุกคนยืนตัวแข็งทื่อ

303
00:17:58,204 --> 00:17:59,873
อย่างกับภาพถ่ายไม่มีผิด

304
00:18:00,457 --> 00:18:03,460
คนเดียวที่ผมรู้จักที่นั่นคือพนักงานเฝ้าประตู
และผมถามว่า

305
00:18:03,460 --> 00:18:08,089
"มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นที่นี่"
เขาชี้และพูดว่า "หมอนั่นยิงเลนนอน"

306
00:18:09,674 --> 00:18:12,928
คนต่อไปที่มาถึงจุดเกิดเหตุ
คือเจ้าหน้าที่เฮิร์บ เฟราเอนเบอร์เกอร์

307
00:18:15,013 --> 00:18:16,890
{\an8}เราจอดรถฝั่งตะวันตก

308
00:18:16,890 --> 00:18:17,807
{\an8}(เฮิร์บ เฟราเอนเบอร์เกอร์
ตํารวจ เอ็นวายพีดี)

309
00:18:17,807 --> 00:18:19,643
{\an8}วิธีที่เราดําเนินการคือเรามีรถสองคัน

310
00:18:19,643 --> 00:18:22,479
{\an8}จอดอยู่สองฝั่งของทางเข้า
โดยเปิดไฟหน้ารถไปที่ทางเข้า

311
00:18:24,397 --> 00:18:27,525
อีกหน่วยนึงกําลังคุมตัวเขาติดกําแพง

312
00:18:29,653 --> 00:18:32,656
เราสวมกุญแจมือเขา มันแปลกมาก

313
00:18:33,448 --> 00:18:35,742
เขาไม่ขัดขืนเลย

314
00:18:36,743 --> 00:18:38,453
ไม่มีการต่อต้านสักนิด

315
00:18:39,204 --> 00:18:40,956
จริงๆ เขาขอโทษเราด้วย

316
00:18:40,956 --> 00:18:44,376
เขาบอกว่า "ให้ตายสิ ขอโทษที่ผมทําให้พวกคุณ...
ผมทําลายคืนนี้ของพวกคุณ"

317
00:18:45,043 --> 00:18:46,503
และผมพูดว่า "ล้อเล่นกันแน่ๆ"

318
00:18:46,503 --> 00:18:48,755
ผมบอก "นายทําลายชีวิตทั้งชีวิตของนายต่างหาก

319
00:18:49,381 --> 00:18:51,091
คิดบ้าอะไรของนายวะเนี่ย"

320
00:18:55,011 --> 00:18:57,389
มีคนตะโกนขึ้นมาว่า "มีคนถูกยิงอยู่ข้างหลังนี่

321
00:18:57,389 --> 00:19:03,019
มีคนถูกยิงอยู่ข้างหลัง"
เราเลยเข้าไป และ... แน่นอนว่าเอาปืนออกมา

322
00:19:03,019 --> 00:19:07,899
และสิ่งแรกที่ผมเห็นคือผู้ชายนอนอยู่ที่พื้น

323
00:19:08,900 --> 00:19:11,528
ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไง
เขาไม่ขยับตัวเลย

324
00:19:11,528 --> 00:19:13,530
ผมเลยบอกว่า "เขาอาจจะยังมีชีพจรอยู่"

325
00:19:13,530 --> 00:19:15,198
ผมเลยหันศีรษะเขาไปนิดนึง

326
00:19:15,198 --> 00:19:18,326
ผมจะได้สอดมือเข้าไปจับชีพจรเขา

327
00:19:18,827 --> 00:19:20,161
และชีพจรของเขาอ่อนมาก

328
00:19:20,161 --> 00:19:24,708
คนที่อยู่ข้างหลังผมที่... ที่เข้ามาด้วยบอกว่า

329
00:19:24,708 --> 00:19:27,210
"นั่นจอห์น เลนนอน" ผมถึงได้รู้ตัว

330
00:19:27,210 --> 00:19:28,879
ผมบอก "บ้าเอ๊ย นี่จอห์น เลนนอน"

331
00:19:29,921 --> 00:19:32,215
ตอนนั้นเริ่มมีฝูงชนมารวมตัวกัน

332
00:19:32,799 --> 00:19:35,927
เราย้ายเขาออกไปข้างนอก พาเขาขึ้นรถและ...

333
00:19:35,927 --> 00:19:37,554
"รีบพาเขาไปจากที่นี่กันเถอะ"

334
00:19:43,268 --> 00:19:45,353
เราวิทยุล่วงหน้าไปบอกโรงพยาบาล

335
00:19:45,353 --> 00:19:47,814
แต่เราไม่เคยพูดว่าเป็นเลนนอน
เพราะพวกนักข่าว

336
00:19:47,814 --> 00:19:49,941
คอยติดตามวิทยุของตํารวจอยู่ตลอด...

337
00:19:49,941 --> 00:19:51,860
เราไม่อยากให้คนแห่กันไปที่นั่น

338
00:19:54,070 --> 00:19:56,114
จอห์นถูกนําตัวไปยังโรงพยาบาลรูสเวลต์...

339
00:19:56,114 --> 00:19:57,032
(โรงพยาบาลรูสเวลต์)

340
00:19:57,032 --> 00:19:59,034
หนึ่งในแผนกอุบัติเหตุที่ดีที่สุดในแมนแฮตตัน

341
00:20:00,368 --> 00:20:01,828
(แผนกไอซียู)

342
00:20:01,828 --> 00:20:03,371
เรารู้ว่าเขาถูกยิง

343
00:20:03,371 --> 00:20:05,498
เรารู้ว่าเขาเสียเลือดมาก

344
00:20:08,084 --> 00:20:10,837
{\an8}จอห์น เลนนอนคือสมาชิกเต่าทองคนโปรดของฉัน

345
00:20:10,837 --> 00:20:11,755
{\an8}(บาร์บารา แคมเมอเรอร์
พยาบาลห้องฉุกเฉิน)

346
00:20:11,755 --> 00:20:15,050
{\an8}และฉันคิดว่ามันช่างน่าสลดใจเหลือเกิน
เพราะนั่นคือครั้งเดียวในชีวิต

347
00:20:15,050 --> 00:20:16,468
ที่ฉันได้เจอเขา

348
00:20:16,468 --> 00:20:19,304
(ห้องฉุกเฉิน
โรงพยาบาลรูสเวลต์)

349
00:20:20,388 --> 00:20:22,474
ผมวิ่งลงไปข้างล่าง
ผมถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"

350
00:20:22,474 --> 00:20:23,975
พวกเขาบอก "มีผู้ป่วยถูกยิง"

351
00:20:23,975 --> 00:20:25,560
เรารีบไปหาเขา

352
00:20:26,311 --> 00:20:28,396
{\an8}เราดูแลเขา ใส่สายให้สารน้ําทางหลอดเลือด...

353
00:20:28,396 --> 00:20:29,689
{\an8}(ดร.เดวิด ฮอลเลอแรน
แพทย์ห้องฉุกเฉิน)

354
00:20:29,689 --> 00:20:32,734
{\an8}ปั๊มหัวใจเขาและ...
ให้กลับมาเต้นเป็นจังหวะ

355
00:20:33,401 --> 00:20:34,986
พวกเขาใส่สายยาง ใส่เครื่องช่วยหายใจ

356
00:20:34,986 --> 00:20:37,530
และจู่ๆ ก็มีคนนึงพูดขึ้นมาว่า

357
00:20:37,530 --> 00:20:39,282
"เฮ้ เขาดูเหมือนจอห์น เลนนอนเลย"

358
00:20:39,282 --> 00:20:41,868
ผมบอก "ไม่ใช่หรอก จะเป็นไปได้ไง"

359
00:20:41,868 --> 00:20:45,622
แล้วพวกเขาก็เริ่มค้นเสื้อผ้าเขา
และเจอกระเป๋าสตางค์ของเขา

360
00:20:45,622 --> 00:20:47,624
ในนั้นมีรูปเขา

361
00:20:47,624 --> 00:20:50,085
กับฌอนและโยโกะ
และรถโรลส์-รอยซ์สีขาวอยู่ข้างหลัง

362
00:20:50,085 --> 00:20:53,713
และผมรู้สึกว่าให้ตายเถอะ
นั่นจอห์น เลนนอนจริงๆ

363
00:20:57,342 --> 00:20:59,803
ระหว่างที่ทีมแพทย์พยายามช่วยเลนนอนอยู่นั้น

364
00:20:59,803 --> 00:21:02,639
ข่าวที่เขาถูกยิงก็เริ่มแพร่สะพัด

365
00:21:03,765 --> 00:21:05,850
มีข่าวน่าตกใจเพิ่งรายงานเข้ามา

366
00:21:05,850 --> 00:21:08,853
ชายที่ถูกระบุตัวเบื้องต้นว่าเป็นจอห์น เลนนอน

367
00:21:08,853 --> 00:21:12,148
อดีตเต่าทอง
ได้ถูกยิงทางฝั่งตะวันตกของเซ็นทรัลพาร์ก

368
00:21:12,148 --> 00:21:14,067
นอกเดอะดาโกตา
ซึ่งเป็นบ้านพักของจอห์น เลนนอน

369
00:21:14,067 --> 00:21:16,403
ตํารวจรีบนําตัวเขาส่งโรงพยาบาลรูสเวลต์

370
00:21:16,403 --> 00:21:18,655
หากมีข้อมูลเพิ่มเติมในคืนนี้
เราจะรายงานให้ทราบ

371
00:21:18,655 --> 00:21:20,407
เราพยายามติดต่อทั้งตํารวจ

372
00:21:20,407 --> 00:21:23,326
โรงพยาบาล
และโยโกะ โอโนะ ภรรยาเขาในคืนนี้...

373
00:21:23,326 --> 00:21:25,745
เพื่อขอความเห็น
และทราบรายละเอียดเพิ่มเติม

374
00:21:25,745 --> 00:21:26,830
ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

375
00:21:27,998 --> 00:21:30,500
{\an8}สถานีข่าวพยายามตามข่าวนี้ให้ทัน

376
00:21:30,500 --> 00:21:34,713
แต่ระดับอาการบาดเจ็บที่แท้จริงของเลนนอน
มันบ่งบอกชัดเจน

377
00:21:34,713 --> 00:21:36,172
ต่อทีมแพทย์ทุกคนที่ช่วยเขาอยู่

378
00:21:36,172 --> 00:21:37,090
(ภาวนา)

379
00:21:37,090 --> 00:21:39,259
จริงๆ มี... มืออยู่ตรงหัวใจเขาตลอด

380
00:21:39,259 --> 00:21:41,428
และเราพยายามปั๊มมันราวกับว่า...

381
00:21:42,262 --> 00:21:43,513
หัวใจบีบตัวเองอยู่

382
00:21:43,513 --> 00:21:44,848
เราปั๊มต่อไปเรื่อยๆ

383
00:21:46,308 --> 00:21:48,435
และเราหวังว่าจะ...

384
00:21:49,060 --> 00:21:51,187
เราจะเห็นสัญญาณชีพสักหน่อย

385
00:21:53,565 --> 00:21:55,567
{\an8}แต่น่าเสียดายเพราะมันไม่เพียงพอ

386
00:21:56,860 --> 00:22:02,240
รู้สึกว่าจะใช้เวลาไปทั้งหมดราวๆ 45 นาที
ก่อนที่มัน...

387
00:22:02,240 --> 00:22:05,452
จะดูไร้ประโยชน์ และเราก็...

388
00:22:05,452 --> 00:22:07,913
เราก็แจ้งการเสียชีวิต และหยุดกู้ชีพ

389
00:22:11,666 --> 00:22:13,710
มันเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจ

390
00:22:14,502 --> 00:22:16,463
เรายังอยากทําต่อไป แต่ตอนนี้...

391
00:22:16,463 --> 00:22:19,966
เราต้องหยุด และมัน...
มันไม่มีคําพูดอะไรจะพูดได้เลยจริงๆ

392
00:22:19,966 --> 00:22:23,929
โชคร้ายเหลือเกิน ทุกอย่างมันช่างเงียบงัน

393
00:22:23,929 --> 00:22:26,973
{\an8}พอเขาประกาศว่าเสียชีวิต แล้วทุกอย่างก็จบลง...

394
00:22:26,973 --> 00:22:28,058
{\an8}(ดีอาร์ทรา ซาโตะ
พยาบาลห้องฉุกเฉิน)

395
00:22:28,058 --> 00:22:32,520
{\an8}เราเดินออกมาจากห้องนั้น
เพลงที่เปิดคลออยู่ในตอนนั้นคือ "Imagine"

396
00:22:36,316 --> 00:22:38,735
นั่นคือวินาทีที่ทุกคนรู้สึกว่า "เวรแล้วสิ"

397
00:22:39,527 --> 00:22:42,656
ถ้าผมทําแบบนี้หรือแบบนั้นละก็...
ผมรู้สึกเหมือนผมล้มเหลว

398
00:22:43,406 --> 00:22:45,408
ขอพระเจ้าอวยพร ขอพระเจ้าอวยพร

399
00:22:45,408 --> 00:22:46,993
ขอพระเจ้าอวยพร

400
00:22:55,794 --> 00:22:59,548
ผมทํางานอยู่ แล้วภรรยาผมก็ขึ้นมาหา

401
00:23:01,007 --> 00:23:04,719
เธอหน้าซีดและบอกว่า "ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ"

402
00:23:04,719 --> 00:23:06,846
เธอบอกว่าจอห์นถูกยิง

403
00:23:08,640 --> 00:23:12,602
เรารีบเรียกแท็กซี่ทันที
และคนขับแท็กซี่ก็เปิดวิทยุอยู่

404
00:23:12,602 --> 00:23:14,563
และนั่นคือข่าวเดียวที่พวกเขาพูดถึง

405
00:23:14,563 --> 00:23:17,816
อีกครั้งครับ
จอห์น เลนนอน อดีตเต่าทองถูกยิงสองนัด

406
00:23:17,816 --> 00:23:20,902
บริเวณหลัง
ตอนนี้เขาอยู่ในโรงพยาบาลที่นิวยอร์กซิตี

407
00:23:20,902 --> 00:23:23,405
ยังไม่มีรายงานถึงอาการของเขา

408
00:23:23,905 --> 00:23:26,449
โปรดิวเซอร์เพลงแจ็ค ดักลาส
กับภรรยาของเขา

409
00:23:26,449 --> 00:23:28,994
มาถึงโรงพยาบาลและถูกปฏิเสธไม่ให้เข้า

410
00:23:28,994 --> 00:23:30,912
ผมชื่อแจ็ค ดักลาส ผมเพิ่งอยู่กับเขาเอง

411
00:23:30,912 --> 00:23:33,707
กลับไปเถอะคุณ เรารู้เรื่องพวกนี้ดี
แต่คุณต้องกลับไป

412
00:23:34,332 --> 00:23:36,293
{\an8}ไม่ได้นะ โยโกะอยู่ที่นี่ไหม เฟร็ดอยู่ด้วยไหม

413
00:23:36,293 --> 00:23:37,627
{\an8}อยู่ครับ โยโกะอยู่ที่นี่

414
00:23:37,627 --> 00:23:39,588
{\an8}ใครก็ได้ไปบอกพวกเขาทีว่าแจ็คมาหา

415
00:23:39,588 --> 00:23:42,007
ไปบอกโยโกะให้ทีได้ไหมคะว่าแจ็คมาหา

416
00:23:42,007 --> 00:23:47,888
ผมคิดว่าเขาถูกยิงแต่ยังไม่ตาย

417
00:23:48,555 --> 00:23:50,599
นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมหวังไว้

418
00:23:50,599 --> 00:23:52,434
- ช่วยบอกทีว่าผมอยู่นี่
- เขาสนิทกับพวกเขาที่สุด

419
00:23:52,434 --> 00:23:55,312
เขาเพิ่งแยกกับผมเมื่อห้านาทีที่แล้ว
ก่อนเขาจะกลับบ้านไป

420
00:23:55,312 --> 00:23:57,314
นี่คือเพื่อนสนิทเขา
เป็นเพื่อนสนิทของเธอด้วย

421
00:23:57,314 --> 00:23:58,732
ตอนนี้เธอต้องการเพื่อน

422
00:23:58,732 --> 00:24:00,817
ช่วยบอกเธอทีได้ไหมว่าแจ็คอยู่ที่นี่

423
00:24:01,818 --> 00:24:03,987
ตอนนี้ทีมแพทย์มีหน้าที่

424
00:24:03,987 --> 00:24:07,240
ส่งข่าวเรื่องการเสียชีวิตของจอห์นให้โยโกะรู้

425
00:24:07,240 --> 00:24:10,201
เธอทรุดลงคุกเข่า
และฉันก็คุกเข่าอยู่ข้างๆ เธอ

426
00:24:11,077 --> 00:24:14,456
เธอโอบแขนรอบตัวฉัน
ส่วนฉันก็คอยย้ํากับเธอว่าเขาไม่เจ็บปวดแล้ว

427
00:24:14,456 --> 00:24:15,957
เขาไม่หวาดกลัว

428
00:24:19,669 --> 00:24:22,505
แล้วโยโกะก็พูดว่า "ฉันต้องกลับบ้าน

429
00:24:22,505 --> 00:24:24,007
ฉันต้องไปหาลูก"

430
00:24:25,884 --> 00:24:29,429
{\an8}เธอไม่อยากให้เขารู้ข่าว
จากวิทยุ ทีวี หรือสื่อใดๆ

431
00:24:35,685 --> 00:24:38,104
แน่นอนว่าข้างหน้ามีคนแห่มามากมาย

432
00:24:38,104 --> 00:24:39,397
พวกนักข่าวน่ะ

433
00:24:39,397 --> 00:24:42,192
ผมเลยบอกว่า
"บอกคนขับให้อ้อมไปทางถนนสาย 59

434
00:24:42,192 --> 00:24:44,110
แล้วเราจะเดินไปส่งคุณตรงประตูข้าง"

435
00:24:44,110 --> 00:24:45,320
นั่นคือสิ่งที่เราทํา

436
00:24:45,320 --> 00:24:47,572
(ตํารวจ)

437
00:24:47,572 --> 00:24:51,159
{\an8}ส่งเธอขึ้นรถ แล้วเธอก็กลับไปยังเดอะดาโกตา

438
00:24:56,081 --> 00:25:00,043
เราอยู่ที่นั่น
จนพวกเขาประกาศว่าเขาเสียชีวิตแล้ว

439
00:25:00,043 --> 00:25:01,461
แต่ว่า...

440
00:25:03,255 --> 00:25:08,843
มันแม่งโคตรเลวร้ายเลย

441
00:25:17,811 --> 00:25:19,062
ดาวน์ที่สาม

442
00:25:19,062 --> 00:25:21,398
ข่าวการเสียชีวิตของเลนนอนไม่มีทางปิดมิด...

443
00:25:21,398 --> 00:25:22,315
{\an8}(ดาวน์ที่สาม อีกห้าหลา)

444
00:25:22,315 --> 00:25:24,734
{\an8}และผู้บรรยายกีฬา
ทางช่องมันเดย์ไนต์ฟุตบอลนี่เอง

445
00:25:24,734 --> 00:25:27,696
ที่ต้องคิดอย่างรอบคอบอยู่หลังไมค์

446
00:25:27,696 --> 00:25:29,531
ว่าพวกเขาควรบอกคนทั้งประเทศไหม

447
00:25:29,531 --> 00:25:32,033
ผมจะแจ้งข่าวด่วน

448
00:25:32,033 --> 00:25:34,411
ระหว่างแข่งเกมนี้ได้ไหมเนี่ย

449
00:25:34,411 --> 00:25:36,913
- คุณว่าไง
- แน่นอน ผมว่าได้

450
00:25:36,913 --> 00:25:38,915
- ได้เหรอ
- ได้สิ

451
00:25:38,915 --> 00:25:41,459
คุณ... เราต้องแจ้ง เรารู้ข่าวแล้ว เราต้องแจ้ง

452
00:25:41,459 --> 00:25:43,545
- ก็ได้
- ผมไม่... แป๊บนะ

453
00:25:43,545 --> 00:25:45,422
- นี่คือช่วงเวลาน่าสลดใจ...
- ครับ

454
00:25:45,422 --> 00:25:47,507
และข่าวนี้จะสั่นสะเทือนไปทั้งโลก

455
00:25:47,507 --> 00:25:49,551
ครับ ผมจะแจ้งละนะ

456
00:25:53,221 --> 00:25:55,181
เอบีซี นิวส์เพิ่งยืนยันกับเรา

457
00:25:55,181 --> 00:25:58,768
เรื่องโศกนาฏกรรมที่เหลือจะพรรณนา
ในนิวยอร์กซิตี

458
00:25:58,768 --> 00:26:02,272
จอห์น เลนนอนถูกยิงนอกอะพาร์ตเมนต์ของเขา

459
00:26:02,272 --> 00:26:07,110
เขาถูกนําตัวส่งโรงพยาบาลรูสเวลต์
แต่เสียชีวิตขณะไปถึง

460
00:26:08,778 --> 00:26:12,157
มันยากที่จะกลับไปแข่งต่อ
หลังจากได้ยินข่าวด่วนข่าวนี้

461
00:26:12,157 --> 00:26:15,702
ใช่เลยครับ เหลืออีกสามวินาที

462
00:26:15,702 --> 00:26:18,121
มันเดย์ไนต์ฟุตบอลรู้ข่าวได้ยังไงน่ะเหรอ

463
00:26:18,121 --> 00:26:21,750
ตอนเรานําตัวเลนนอนเข้าไป
มีผู้ชายคนนึงที่นอนอยู่บนเปลหามที่นั่น

464
00:26:22,918 --> 00:26:26,171
{\an8}ผมคิดว่าเขาเป็นโปรดิวเซอร์
ของสํานักข่าวแห่งนึง

465
00:26:26,171 --> 00:26:28,798
เขาขี่มอเตอร์ไซค์และถูกรถแท็กซี่ชน

466
00:26:28,798 --> 00:26:31,259
แน่นอนว่าเขาต้องได้คุยกับตํารวจที่นั่นสักคน

467
00:26:31,259 --> 00:26:35,347
พอตํารวจบอกเขา
รู้ตัวอีกที เอบีซี นิวส์ก็รู้ข่าวแล้ว

468
00:26:35,347 --> 00:26:37,807
จากนั้นก็แหงละ... ทุกคนได้รู้กันหมด

469
00:26:37,807 --> 00:26:40,060
หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง เช็ก เช็ก เช็ก

470
00:26:40,060 --> 00:26:42,687
{\an8}- คุณต้องอ่านพาดหัวข่าว
- เช็ก หนึ่ง สอง เทสต์ๆ

471
00:26:42,687 --> 00:26:43,772
{\an8}(พาดหัวข่าว)

472
00:26:44,648 --> 00:26:47,234
เราเพิ่งได้รับรายงาน
จากยูไนเต็ด เพรส อินเตอร์เนชันแนล

473
00:26:47,234 --> 00:26:49,277
อดีตเต่าทอง จอห์น เลนนอนเสียชีวิตแล้ว

474
00:26:49,778 --> 00:26:52,572
เขาถูกฆาตกรรมคืนนี้
ที่อะพาร์ตเมนต์ของเขาในแมนแฮตตัน

475
00:26:52,572 --> 00:26:55,742
ตามรายงาน เขาถูกยิงถึงสามนัด

476
00:26:55,742 --> 00:26:58,411
บาดเจ็บสาหัส ก่อนถูกนําส่งโรงพยาบาลรูสเวลต์

477
00:26:58,954 --> 00:27:00,038
แต่เขาเสียชีวิตที่นั่น

478
00:27:00,038 --> 00:27:01,164
(แนวกั้นของตํารวจ
ห้ามเข้า)

479
00:27:01,164 --> 00:27:05,752
ภายในเวลาไม่กี่นาที คนนับร้อยนับพัน

480
00:27:06,419 --> 00:27:08,630
ได้มารวมตัวกันหน้าอาคารเดอะดาโกตา

481
00:27:10,048 --> 00:27:12,133
ทุกคนถอยไปครับ ออกไปนอกถนน

482
00:27:12,133 --> 00:27:13,885
ออกไปนอกถนน

483
00:27:13,885 --> 00:27:15,595
เขายังไม่ตาย

484
00:27:15,595 --> 00:27:17,389
พวกเขาแค่พูดกันไปเอง

485
00:27:18,181 --> 00:27:19,641
รู้ไหมว่าแพทย์ประกาศแล้ว

486
00:27:19,641 --> 00:27:20,892
รู้ แต่ฉันไม่สน

487
00:27:20,892 --> 00:27:23,019
พวกเขาแค่พูดแบบนั้นเพื่อให้คนกลับไป

488
00:27:23,019 --> 00:27:25,522
เขายังไม่ตาย จอห์น เลนนอนจะตายไม่ได้

489
00:27:29,025 --> 00:27:31,069
เอาละ ถอยไป ออกไปจากถนน...

490
00:27:31,069 --> 00:27:35,407
สิ่งที่ทําให้ผมประสาทเสียสุดๆ

491
00:27:35,407 --> 00:27:41,413
เป็นเวลาหลายปี คือข้อเท็จจริงที่ว่า
ปกติผมจะกลับบ้านกับเขา

492
00:27:43,206 --> 00:27:47,294
ผมคิดวนในหัวนับครั้งไม่ถ้วน
ว่าถ้าผมอยู่บนรถลีมูซีนกับเขา

493
00:27:48,712 --> 00:27:52,632
พอเขาลงรถ ผมก็เห็นไอ้บ้านั่น

494
00:27:52,632 --> 00:27:57,637
ผมลงไปจัดการมัน
และทุกอย่างมันจะต่างไปจากนี้ไหม

495
00:27:59,347 --> 00:28:03,518
ผมคิดแบบนั้นซ้ําแล้วซ้ําเล่าจนเริ่มจะเป็นบ้า

496
00:28:12,944 --> 00:28:16,781
กลับมาที่เดอะดาโกตา
แฟนๆ ต่างมาไว้อาลัยตามท้องถนน

497
00:28:19,034 --> 00:28:20,911
ไม่มีใครเคยพบเจอความเศร้า

498
00:28:20,911 --> 00:28:24,039
และน่าตกใจกับการเสียชีวิต
ของนักร้องและนักแต่งเพลงแบบนั้นมาก่อน

499
00:28:24,039 --> 00:28:27,000
จอห์น เลนนอนและเดอะบีเทิลส์
คือส่วนที่พิเศษมากๆ

500
00:28:27,000 --> 00:28:28,376
ในชีวิตของทุกคนในยุคนี้

501
00:28:34,799 --> 00:28:39,638
ฉันไม่รู้จะไปไหนได้อีก
ฉัน... ฉันไม่... ฉันต้องมาอยู่ตรงนี้

502
00:28:39,638 --> 00:28:41,514
ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง

503
00:28:43,892 --> 00:28:49,105
ผมต้องมาที่นี่ ผมถึงจะเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ

504
00:28:49,105 --> 00:28:51,524
ว่ามีคนยิงจอห์น เลนนอนจริงๆ

505
00:28:51,524 --> 00:28:53,026
เขาคืออัจฉริยะคนนึง

506
00:28:56,071 --> 00:29:00,033
จอห์น ทั้งชีวิตเขานั้น เขาได้มอบความรัก

507
00:29:00,033 --> 00:29:02,869
มากกว่าชายหญิงคนไหนในโลกนี้

508
00:29:03,370 --> 00:29:05,997
เรามาเพื่อพิสูจน์ว่าความรักไม่ได้ตายไป
แม้จอห์นจะไม่อยู่แล้ว

509
00:29:07,415 --> 00:29:10,001
ถึงเขาจะจากไป
แต่จิตวิญญาณของเขายังคงอยู่

510
00:29:10,001 --> 00:29:12,629
และจิตวิญญาณของเขาอยู่ในตัวเรา
และทุกคนที่เคยอยู่ที่นี่

511
00:29:14,548 --> 00:29:17,092
การแสดงความอาลัย
ของสาธารณชนแบบเดียวกันนี้

512
00:29:17,759 --> 00:29:19,427
เกิดขึ้นทั่วโลก

513
00:29:19,427 --> 00:29:21,596
มีปฏิกิริยาจากคนทั้งสองฝั่งของแอตแลนติก

514
00:29:21,596 --> 00:29:24,307
ต่อเหตุฆาตกรรมอดีตเต่าทอง จอห์น เลนนอน
ช่วงเช้าวันนี้

515
00:29:24,307 --> 00:29:26,768
เขาถูกยิงเสียชีวิตนอกบ้านของเขาในนิวยอร์ก

516
00:29:26,768 --> 00:29:30,188
ลิเวอร์พูล ประเทศอังกฤษ
คือสถานที่พิเศษสําหรับวันนี้

517
00:29:30,188 --> 00:29:33,191
ภายใต้ดวงอาทิตย์ในฤดูหนาว
ที่จัตุรัสประจําเมืองลิเวอร์พูล

518
00:29:33,191 --> 00:29:34,776
คนหลายพันได้มารวมตัวกัน

519
00:29:34,776 --> 00:29:39,739
แพทย์ได้ดูแลคน 110 คน
ซึ่งส่วนใหญ่มีอาการเหนื่อยล้า

520
00:29:40,240 --> 00:29:41,658
พวกเขาเหล่านี้คือชนชั้นแรงงาน

521
00:29:41,658 --> 00:29:44,160
กลุ่มคนแบบที่จอห์น เลนนอนเติบโตมาด้วย

522
00:29:44,160 --> 00:29:45,996
คนแบบที่เขาเคยเป็น

523
00:29:48,665 --> 00:29:51,209
สื่อมีความมุ่งมั่นไม่ลดละ

524
00:29:51,209 --> 00:29:53,253
ที่จะหาข่าวจากอดีตเพื่อนร่วมวงของเลนนอน

525
00:29:53,253 --> 00:29:55,755
ผมตกใจมาก มันเป็นข่าวที่เลวร้ายจริงๆ

526
00:29:56,256 --> 00:29:58,508
เมื่อไรที่... คุณรู้ข่าวนี้ได้ยังไงครับ

527
00:29:58,508 --> 00:30:00,176
ผมได้รับสายโทรศัพท์เมื่อเช้านี้

528
00:30:00,719 --> 00:30:03,221
- จากใครครับ
- จากเพื่อนผม

529
00:30:03,722 --> 00:30:05,473
คุณวางแผนจะไปร่วมงานศพของเขาไหม

530
00:30:05,473 --> 00:30:07,100
ผมยังไม่รู้

531
00:30:07,851 --> 00:30:09,394
แย่มากเลยเนอะ

532
00:30:09,394 --> 00:30:11,897
โอเค ขอบคุณครับ บ๊ายบาย
ราตรีสวัสดิ์ครับทุกคน

533
00:30:11,897 --> 00:30:13,773
ขอบคุณครับ ไปได้ บ๊ายบาย

534
00:30:15,358 --> 00:30:17,944
หลังจากความตกใจในตอนแรก
ของการฆาตกรรมเลนนอน

535
00:30:17,944 --> 00:30:22,198
จากนั้นไม่นานคนก็หันไปสนใจผู้ต้องสงสัย
ซึ่งตอนนี้ถูกตํารวจคุมตัวไว้

536
00:30:22,198 --> 00:30:24,576
การโจรกรรมไม่ใช่แรงจูงใจ

537
00:30:24,576 --> 00:30:26,661
คุณช่วยอธิบายถึงสถานการณ์นี้เพิ่มเติมได้ไหม

538
00:30:27,787 --> 00:30:31,416
{\an8}ผมลงรายละเอียดมากกว่านี้ไม่ได้

539
00:30:31,416 --> 00:30:34,002
{\an8}แต่ดูเหมือนว่าการโจรกรรมจะไม่ใช่แรงจูงใจ

540
00:30:35,003 --> 00:30:37,589
มีปัญหาอะไรในการจับกุมคนคนนี้ไหมครับ

541
00:30:38,465 --> 00:30:39,883
เท่าที่รู้ไม่มีนะ

542
00:30:43,929 --> 00:30:48,141
เจ้าหน้าที่สืบสวนรอน ฮอฟฟ์แมน
ได้รับมอบหมายให้สืบคดีนี้

543
00:30:48,141 --> 00:30:50,143
คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

544
00:30:50,143 --> 00:30:52,312
เขากําลังออกจากอะพาร์ตเมนต์...
เขากําลังลงจาก...

545
00:30:53,647 --> 00:30:56,524
ลีมูซีนที่จอดอยู่หน้า... ที่เพิ่งมาถึงบ้าน

546
00:30:56,524 --> 00:30:59,069
และเขาถูกยิงจากข้างหลัง
ตรงโถงทางเข้าอะพาร์ตเมนต์

547
00:30:59,069 --> 00:31:00,820
- พูดดังๆ หน่อยครับ
- ไม่... ไม่รู้สาเหตุเหรอครับ

548
00:31:00,820 --> 00:31:02,822
- ไม่มีการทะเลาะวิวาทใช่ไหม
- ตอนนี้ไม่รู้

549
00:31:10,121 --> 00:31:13,833
เราไม่เคยใช้คําว่า "หัวหน้าเจ้าหน้าที่สืบสวน"

550
00:31:13,833 --> 00:31:16,253
เราได้ยินคํานี้ทางทีวีบ่อยๆ

551
00:31:16,253 --> 00:31:19,047
{\an8}เราแค่เรียกผมว่า
เป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้ทําคดีนี้

552
00:31:19,047 --> 00:31:19,965
{\an8}(รอน ฮอฟฟ์แมน
เจ้าหน้าที่สืบสวน เอ็นวายพีดี)

553
00:31:19,965 --> 00:31:21,550
{\an8}และถ้ามันล้มเหลว มันคือความผิดผม

554
00:31:22,759 --> 00:31:25,178
{\an8}มีการพูดถึงผู้ต้องสงสัยคนที่สอง

555
00:31:25,178 --> 00:31:27,472
{\an8}- มัน... มันคือเรื่องจริงไหมครับ
- ผมไม่รู้ ผม...

556
00:31:27,472 --> 00:31:29,015
{\an8}คุณบอกว่าเป็นชายหนุ่ม หนุ่มแค่ไหน

557
00:31:29,891 --> 00:31:31,851
{\an8}คุณรบเร้าผมไปแล้ว ผมไม่รู้จริงๆ

558
00:31:31,851 --> 00:31:34,312
{\an8}- ผมขอโทษ เราแค่...
- ผมไม่รู้ หนุ่มอายุประมาณ 20

559
00:31:34,312 --> 00:31:35,647
{\an8}ผมเห็นเขาแค่ไม่กี่วินาที

560
00:31:35,647 --> 00:31:39,276
ผมรู้ทันทีว่านี่จะเป็นคดียักษ์แน่ๆ

561
00:31:40,110 --> 00:31:42,737
และเราไม่สามารถทําอะไรผิดพลาดได้

562
00:31:50,161 --> 00:31:54,583
ผู้กระทําผิดถูกจับกุม

563
00:31:54,583 --> 00:31:57,168
และถูกคุมตัวไปดําเนินการตามขั้นตอน

564
00:32:00,755 --> 00:32:03,842
มันโกลาหลเอามากๆ

565
00:32:04,759 --> 00:32:06,803
แล้วโทรศัพท์ก็เริ่มดัง

566
00:32:06,803 --> 00:32:10,223
แบบว่า... ผมได้รับสายจากทั่วโลก

567
00:32:12,475 --> 00:32:15,228
แรงกดดันที่ผมเจอมันหนักหนากว่าปกติมาก

568
00:32:15,228 --> 00:32:17,272
- หนักหนากว่ามาก
- หัวหน้าครับ หัวหน้า

569
00:32:17,272 --> 00:32:19,024
หัวหน้า หัวหน้าๆ

570
00:32:19,024 --> 00:32:21,651
เจ้าหน้าที่สืบสวนสอบปากคําเขาอยู่ชั้นบน

571
00:32:21,651 --> 00:32:24,446
พยายามหาคําตอบว่าเขาคิดอะไร

572
00:32:26,573 --> 00:32:27,866
เขาไม่ได้อยู่ในห้องขัง

573
00:32:27,866 --> 00:32:30,493
{\an8}แต่เขาอยู่ในออฟฟิศ ออฟฟิศของเจ้าหน้าที่สืบสวน

574
00:32:30,493 --> 00:32:34,372
{\an8}เขานั่งลง แล้วมีคนสามสี่คนไปคุยกับเขา

575
00:32:34,372 --> 00:32:37,959
พวกเขาเห็นว่า
เขาไม่ใช่คนประเภทที่ชอบใช้ความรุนแรง

576
00:32:40,503 --> 00:32:43,965
ถ้าคุณเห็นเขาคนนี้ คุณคงพูดว่า
"หมอนี่เนี่ยนะยิงคนอื่น

577
00:32:43,965 --> 00:32:46,593
ไม่มีทาง"
เขาดูเหมือนนักศึกษามหาลัยเนิร์ดๆ คนนึง

578
00:32:47,219 --> 00:32:50,639
และพวกเขาพยายามเค้นข้อมูลจากเขา
ให้ได้มากที่สุด

579
00:32:50,639 --> 00:32:52,682
ออกแนวหลอกล่อเขานิดๆ

580
00:32:52,682 --> 00:32:57,187
พยายามผูกมิตรกับเขาหน่อย
เขาจะได้เปิดใจและเปิดปากมากขึ้น

581
00:32:57,187 --> 00:32:59,397
นั่นคือความตั้งใจที่วางไว้

582
00:33:09,074 --> 00:33:11,201
เวลามีคนถูกจับกุม

583
00:33:11,201 --> 00:33:13,828
เราจะติดต่อหน่วยรวบรวมรูปพรรณอาชญากร
โดยอัตโนมัติ

584
00:33:15,080 --> 00:33:16,498
พยายามหาข้อมูลของเขา

585
00:33:16,498 --> 00:33:17,832
ที่เรียกกันว่าประวัติอาชญากร

586
00:33:20,043 --> 00:33:22,462
เราไม่รู้ข้อมูลพื้นเพของผู้ชายคนนี้เลย

587
00:33:23,380 --> 00:33:25,382
ไม่มีอะไรใช้เป็นหลักฐานได้ ไม่มีเลย

588
00:33:25,966 --> 00:33:27,968
เขาไม่มีตัวตนอยู่ในนั้น

589
00:33:29,386 --> 00:33:33,390
เขาไม่มีประวัติอาชญากร ไม่มีประวัติอะไรเลย

590
00:33:36,810 --> 00:33:40,105
พอข่าวแพร่ออกไป
พยานก็เริ่มออกมาให้ข้อมูล

591
00:33:41,731 --> 00:33:46,111
คนขับแท็กซี่ มาร์ค สไนเดอร์มาที่สถานี

592
00:33:49,072 --> 00:33:52,033
ผมรู้ว่าผมรับหมอนี่ขึ้นแท็กซี่วันที่ออกข่าว

593
00:33:53,577 --> 00:33:54,786
เอาแต่ถามเรื่องจอห์น เลนนอน

594
00:33:54,786 --> 00:33:55,704
{\an8}(มาร์ค สไนเดอร์
คนขับแท็กซี่)

595
00:33:55,704 --> 00:33:57,956
{\an8}ผมเดาว่าเขาอาจเป็นคนที่ลงมือ

596
00:33:59,541 --> 00:34:02,294
ผมเข้าไปที่สถานีตํารวจที่คุมตัวเขาไว้

597
00:34:02,794 --> 00:34:04,254
ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

598
00:34:13,221 --> 00:34:14,722
วันนั้นผมทํางานกะดึก

599
00:34:16,432 --> 00:34:20,561
ผมขับแท็กซี่เข้าไปในเมือง
ทางเหนือของเอทอเวนิว

600
00:34:24,941 --> 00:34:26,693
ผมเห็นคนโบกรถ

601
00:34:30,070 --> 00:34:34,576
เหมือนเขาถือกระเป๋าดัฟเฟิลอยู่
และท่าทางเขาเหมือนเป็นคนในกองทัพ

602
00:34:42,876 --> 00:34:47,213
สิ่งแรกที่เขาพูดกับผมคือ
"ผมเป็นโปรดิวเซอร์ของวงเดอะโรลลิงสโตนส์

603
00:34:47,838 --> 00:34:52,594
ขอบอกว่าผมเพิ่งกลับมาจากอัดเพลง
กับเดอะบีเทิลส์

604
00:34:52,594 --> 00:34:55,972
พวกเขากลับมารวมวงกันแล้ว"
แล้วจะให้ผมตอบยังไงดี

605
00:34:55,972 --> 00:34:57,349
"ครับ แน่นอน ดีเลย"

606
00:34:59,392 --> 00:35:02,103
ผมถามเขา "คุณจําเพลงใหม่ๆ ได้บ้างไหม"

607
00:35:03,146 --> 00:35:05,565
เขาโกรธขึ้นมาซะงั้น "ผมไม่บอก

608
00:35:05,565 --> 00:35:06,983
ลืมมันซะ"

609
00:35:09,736 --> 00:35:13,615
เขาพลิกหน้ากระดาษไปมาอย่างแรง
มันคือสมุดเล่มนึง

610
00:35:13,615 --> 00:35:16,743
ผมดูกระจกมองหลัง
มันไม่มีอะไรเลยนอกจากกระดาษเปล่า

611
00:35:18,662 --> 00:35:21,623
เขาบอกว่า "ให้ผมลงตรงนี้"
ผมเลยเลี้ยวแล้วจอดส่งเขา

612
00:35:23,166 --> 00:35:26,336
เขาเดินข้ามมายังฝั่งที่นั่งคนขับ

613
00:35:26,336 --> 00:35:27,837
ผมเลื่อนกระจกลง

614
00:35:28,463 --> 00:35:30,257
เขาจ่ายเงินค่ารถให้ผม

615
00:35:31,675 --> 00:35:34,553
แล้วเขาบอกว่า "ผมชื่อมาร์ค เดวิด แชปแมน

616
00:35:35,053 --> 00:35:36,596
คุณจะจําชื่อผมได้แน่"

617
00:35:42,310 --> 00:35:44,521
ทีมสืบสวนรู้ดี

618
00:35:44,521 --> 00:35:47,190
ว่าพวกเขากําลังรับมือกับคดีที่ไม่เหมือนใคร

619
00:35:47,774 --> 00:35:50,986
และสําหรับเจ้าหน้าที่สืบสวนแล้ว
สิ่งต่างๆ มันไม่สมเหตุสมผลเลย

620
00:35:51,570 --> 00:35:55,323
หนึ่งในสิ่งผิดปกติคือตอนที่เขาถูกคุมตัวนั้น

621
00:35:55,323 --> 00:35:58,535
เขากําลังอ่านหนังสือ
เรื่อง "จะเป็นผู้คอยรับไว้ไม่ให้ใครร่วงหล่น"

622
00:36:00,704 --> 00:36:03,290
เขายืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ
และเขาอยากถูกจับกุม

623
00:36:03,290 --> 00:36:06,626
เขาจะหนีไปตามท้องถนนในแมนแฮตตันยังได้

624
00:36:06,626 --> 00:36:08,336
ป่านนี้ผมคงตามหาตัวเขาอยู่

625
00:36:10,005 --> 00:36:11,423
เขาทําคนเดียวไหม

626
00:36:12,883 --> 00:36:15,886
มีใครร่วมมือกับเขาอยู่เบื้องหลังไหม

627
00:36:16,469 --> 00:36:20,307
เวลามีใครฆ่าคนอื่น มันต้องมีเหตุผลเสมอ

628
00:36:20,307 --> 00:36:21,558
เหตุผลของเขาคืออะไร

629
00:36:22,559 --> 00:36:24,060
{\an8}(ตอนต่อไป)

630
00:36:24,060 --> 00:36:27,814
{\an8}เห็นได้ชัดว่าแฟ้มเอฟบีไอพวกนี้
เผยว่าเลนนอนถือเป็นภัยคุกคามด้านการเมือง

631
00:36:27,814 --> 00:36:29,941
{\an8}ผมเปิดประตูแล้วจะเจอคนมายืนอยู่

632
00:36:29,941 --> 00:36:31,109
{\an8}ที่อีกฝั่งของถนน

633
00:36:31,109 --> 00:36:32,986
{\an8}พอผมขึ้นรถ พวกเขาจะตามผมไป

634
00:36:32,986 --> 00:36:34,571
{\an8}จู่ๆ ผมก็รู้ตัวว่านี่เรื่องร้ายแรง

635
00:36:34,571 --> 00:36:35,947
{\an8}พวกเขามาเพื่อเล่นงานผม

636
00:36:35,947 --> 00:36:39,576
{\an8}เรามาเพื่อพาหนุ่มๆ กลับบ้าน
จงอย่าลืมเครื่องกลพวกนั้น

637
00:36:39,576 --> 00:36:45,665
{\an8}มีการดําเนินการระดับสูงสุด
เพื่อแก้ปัญหาของเลนนอน

638
00:37:38,218 --> 00:37:40,220
คําบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี