1
00:00:19,560 --> 00:00:20,880
บัดซบ

2
00:00:26,480 --> 00:00:29,000
เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไอ้ชาติชั่วปลิ้นปล้อน

3
00:00:30,360 --> 00:00:32,240
ฉันเอาการงานมาเสี่ยงเพื่อแก

4
00:00:33,200 --> 00:00:35,640
ออกมาเดี๋ยวนี้ ไอ้ขี้ขลาด

5
00:00:36,960 --> 00:00:37,880
หนึ่ง

6
00:00:40,440 --> 00:00:41,560
สอง

7
00:00:42,680 --> 00:00:43,520
สาม

8
00:00:46,360 --> 00:00:50,240
(จงใจฆ่า)

9
00:00:56,880 --> 00:00:57,880
โทนี่

10
00:01:00,960 --> 00:01:02,000
ดีใจที่ได้เจอนะ

11
00:01:03,640 --> 00:01:07,200
ลองดูสิ ฉันจะประเคนกระสุนใส่สมองแก
ก่อนที่แกจะไปถึงประตูให้ดู

12
00:01:11,320 --> 00:01:14,480
ฟังนะ ฉันไม่มีเวลามาจ้อจี้ ดังนั้น…

13
00:01:15,760 --> 00:01:20,080
เอาของของฉันคืนมา
แล้วฉันจะไม่บอกดรากันว่านายหาเหาใส่หัว

14
00:01:22,640 --> 00:01:24,160
ฉันขอซูฮกแกเลย บิเยิร์น

15
00:01:25,960 --> 00:01:27,200
แกมันใจกล้าหน้าด้านดีว่ะ

16
00:01:29,320 --> 00:01:30,840
นายไม่เข้าใจสินะ

17
00:01:32,920 --> 00:01:34,160
ก็อธิบายมาสิ

18
00:01:36,480 --> 00:01:37,440
ได้

19
00:01:39,400 --> 00:01:44,800
ดรากันรู้ว่าคงมีสักวันที่เขาต้องกบดาน

20
00:01:45,560 --> 00:01:50,840
ฉันกับเขาถึงได้ร่วมกัน
ทำนิ้วโป้งอันนี้ขึ้นมา เมื่อปีกว่าๆ

21
00:01:51,800 --> 00:01:55,960
เผื่อว่าฉันจำเป็นต้องเซ็นกำกับคำสั่ง
ในนามของเขาสักวัน

22
00:01:58,840 --> 00:02:00,080
แค่ไหนเรียกจำเป็นวะ

23
00:02:02,640 --> 00:02:05,200
นายก็รู้ใช่ไหมว่าตำรวจจับตาดูเราอยู่

24
00:02:06,680 --> 00:02:10,480
ถ้าคิดจะเอาหนังสือพิมพ์ไปให้เขา
ก็แถมบุหรี่สักซองไปด้วยได้เลย

25
00:02:10,560 --> 00:02:12,880
ให้เขาเอาไว้ขายในคุก

26
00:02:15,080 --> 00:02:17,080
แล้วนายรับคำสั่งจากเขายังไง

27
00:02:18,400 --> 00:02:19,960
ก็โทรศัพท์แบบเติมเงินไง

28
00:02:21,640 --> 00:02:22,560
โอเค

29
00:02:23,120 --> 00:02:24,120
งั้นก็โทรหาเขา

30
00:02:25,200 --> 00:02:26,120
เดี๋ยวนี้เลย

31
00:02:26,640 --> 00:02:28,640
ฉันมีเบอร์เขาซะเมื่อไหร่ล่ะ

32
00:02:28,720 --> 00:02:30,640
เขาเป็นฝ่ายโทรหาฉัน

33
00:02:32,640 --> 00:02:33,880
งั้นเราก็รอให้เขาโทรมา

34
00:02:34,920 --> 00:02:36,080
อาจต้องรอหลายวันนะ

35
00:02:36,920 --> 00:02:37,760
ฉันมีเวลา

36
00:02:38,440 --> 00:02:39,640
แต่ฉันมีเรื่องต้องทำ

37
00:02:41,320 --> 00:02:42,680
ไม่มีโว้ย

38
00:03:13,200 --> 00:03:14,320
ช่วยด้วย

39
00:03:15,360 --> 00:03:16,800
ช่วยด้วย

40
00:03:24,680 --> 00:03:26,960
ถ้าคุณมีความรู้สึกเกิดขึ้นในใจ

41
00:03:27,040 --> 00:03:29,680
ว่าทุกอย่างมันหนักหน่วงเกินไป

42
00:03:30,560 --> 00:03:33,640
แล้วตามหลักความจริง
อาจมีเหตุผลง่ายๆ ข้อเดียว

43
00:03:34,600 --> 00:03:37,200
คือทุกอย่างมันหนักเกินไปจริงๆ

44
00:03:39,080 --> 00:03:41,000
โอเค คำแนะนำนี้มีประโยชน์กับผมยังไง

45
00:03:42,080 --> 00:03:43,080
ก็ง่ายๆ

46
00:03:44,000 --> 00:03:46,360
ถ้าทุกอย่างมันหนักเกินไป

47
00:03:46,440 --> 00:03:48,080
ให้คุณปล่อยวางความรู้สึกภายใน

48
00:03:48,920 --> 00:03:51,200
และปล่อยวางหน้าที่รับผิดชอบภายนอก

49
00:03:51,760 --> 00:03:56,160
การปล่อยวางเป็นเรื่องดีนะ
การปล่อยวางไม่ใช่การตัดทิ้ง

50
00:03:56,760 --> 00:03:59,560
การปล่อยมือจากอะไรสักอย่าง
ไม่ใช่การสูญเสียซึ่งสิ่งนั้น

51
00:04:00,880 --> 00:04:01,920
คาถาวิเศษคือ

52
00:04:03,280 --> 00:04:04,360
มอบอำนาจ

53
00:04:06,040 --> 00:04:07,280
ให้คนอื่นทำแทน

54
00:04:09,000 --> 00:04:09,840
คุณทำได้

55
00:04:20,440 --> 00:04:21,760
เฮ้ สิริ

56
00:04:27,680 --> 00:04:29,760
เฮ้ สิริ

57
00:04:30,720 --> 00:04:31,600
สวัสดีค่ะ

58
00:04:33,440 --> 00:04:36,680
โทรหาซาช่าเดี๋ยวนี้

59
00:04:37,800 --> 00:04:39,440
ขอโทษค่ะ ฉันไม่เข้าใจ

60
00:04:42,560 --> 00:04:46,200
โทรหาซาช่าเดี๋ยวนี้

61
00:04:47,840 --> 00:04:49,520
กำลังโทรหา

62
00:04:50,120 --> 00:04:51,480
- นาทัสชา
- ไม่ใช่

63
00:04:51,560 --> 00:04:53,560
ไม่ใช่ ซาช่า

64
00:04:54,480 --> 00:04:57,120
โทรหาซาช่า

65
00:04:58,040 --> 00:04:59,720
โทรหาซาช่า

66
00:05:00,360 --> 00:05:01,480
ซาช่า

67
00:05:02,360 --> 00:05:04,120
ขอโทษค่ะ ฉันไม่เข้าใจ

68
00:05:05,600 --> 00:05:08,120
พุดดิ้งข้าววันจันทร์

69
00:05:09,960 --> 00:05:11,120
โบโลเนส…

70
00:05:16,640 --> 00:05:18,600
ฉันยุ่งอยู่ ทนาย

71
00:05:18,680 --> 00:05:22,560
เฮ้ ซาช่า นายต้องพาฉันออกไปจากที่นี่

72
00:05:22,640 --> 00:05:23,560
ไงนะ

73
00:05:24,560 --> 00:05:28,160
นายต้องพาฉันออกไปจากที่นี่

74
00:05:29,360 --> 00:05:30,240
นายอยู่ไหน

75
00:05:30,320 --> 00:05:31,680
ที่โรงแรม

76
00:05:32,840 --> 00:05:33,680
โรงแรม

77
00:05:33,760 --> 00:05:35,960
- ที่ไหนนะ
- ห้องฉันที่โรงแรม

78
00:05:36,600 --> 00:05:39,640
นายต้องพาฉันออกไปจากที่นี่

79
00:05:40,240 --> 00:05:43,160
ฟังนะ อยู่ตรงนั้นแหละ จะรีบไปเดี๋ยวนี้

80
00:05:43,240 --> 00:05:44,240
เยี่ยม

81
00:06:27,440 --> 00:06:28,280
เอาล่ะ

82
00:06:29,560 --> 00:06:32,160
ฉันเบื่อกับการรอให้คนตายโทรมาแล้ว

83
00:06:52,200 --> 00:06:53,360
โทนี่

84
00:06:53,440 --> 00:06:55,160
นายกำลังทำผิดมหันต์

85
00:06:55,680 --> 00:06:57,160
พอเรื่องนี้ไปถึงหูดรากัน…

86
00:06:57,240 --> 00:06:58,520
ดรากันตายไปแล้ว

87
00:06:58,600 --> 00:06:59,800
เราทั้งคู่ก็รู้อยู่แก่ใจ

88
00:07:04,240 --> 00:07:07,240
โอเค ตัดสินใจมาว่าอยากตายยังไง

89
00:07:09,080 --> 00:07:10,560
มาเริ่มกันช้าๆ ก็แล้วกัน

90
00:07:11,960 --> 00:07:13,480
ก่อนอื่น ฉันอยากรู้ว่า

91
00:07:15,400 --> 00:07:17,360
แกฝังศพดรากันไว้ที่ไหน

92
00:07:21,160 --> 00:07:22,200
ฉันพูดด้วยอยู่นะ

93
00:07:23,960 --> 00:07:25,240
โทนี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน

94
00:07:35,080 --> 00:07:36,040
ปล่อยเขาไป

95
00:07:39,280 --> 00:07:40,600
วางมีดซะ

96
00:07:40,680 --> 00:07:41,800
ใครจะฟังแกวะ

97
00:07:52,040 --> 00:07:54,400
เอาไงต่อดีล่ะ ไอ้หัวหมอ

98
00:07:57,520 --> 00:07:58,520
สวัสดีค่ะ

99
00:07:59,040 --> 00:08:00,240
ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

100
00:08:05,760 --> 00:08:06,680
ขอโทษค่ะ

101
00:08:07,320 --> 00:08:08,600
กลับมานี่

102
00:08:13,640 --> 00:08:14,840
ให้ตายสิ

103
00:08:15,840 --> 00:08:21,160
ใช่ "เธอจะโทรหาใครก่อน" นั่นแหละที่ฉันคิด

104
00:08:21,800 --> 00:08:22,640
ตำรวจเหรอ

105
00:08:23,640 --> 00:08:24,760
หรือหัวหน้าเธอ

106
00:08:25,840 --> 00:08:27,640
แต่ก็ไม่สำคัญหรอก

107
00:08:28,240 --> 00:08:30,000
ยังไงหัวหน้าเธอก็จะโทรหาตำรวจ

108
00:08:33,000 --> 00:08:36,200
ฉันขอแนะนำให้เรารอตำรวจอยู่นี่ดีๆ

109
00:08:40,160 --> 00:08:43,200
แต่นายจะบอกตำรวจว่าไงล่ะ โทนี่

110
00:08:43,280 --> 00:08:44,120
หุบปาก

111
00:08:51,040 --> 00:08:52,200
โอเค

112
00:08:52,280 --> 00:08:53,480
งั้นฉันว่า…

113
00:08:55,240 --> 00:08:56,800
เรายุติการประชุมไว้แค่นี้ดีกว่า

114
00:08:58,400 --> 00:08:59,680
พวกแกตกลงไหม

115
00:09:01,120 --> 00:09:01,960
ตกลง

116
00:09:02,560 --> 00:09:03,440
ตกลง

117
00:09:04,280 --> 00:09:05,400
ตกลง

118
00:09:07,400 --> 00:09:11,160
ถ้าฉันวางมีดลง แกจะไม่ยิงกบาลฉันใช่ไหม

119
00:09:14,440 --> 00:09:17,640
โทนี่ ตำรวจจะแห่มากันอยู่แล้ว

120
00:09:18,160 --> 00:09:19,480
มีแต่คนโง่แหละที่จะทำแบบนั้น

121
00:09:24,720 --> 00:09:25,560
โอเค

122
00:09:38,280 --> 00:09:39,720
ไว้เจอกันนะ ทนาย

123
00:09:49,240 --> 00:09:50,240
ให้ตาย

124
00:09:51,600 --> 00:09:52,800
ไม่เป็นไรใช่ไหม

125
00:09:53,560 --> 00:09:54,400
ใช่

126
00:09:55,360 --> 00:09:57,880
ฉันจะลงไปดูแม่บ้านหน่อย

127
00:09:58,400 --> 00:09:59,880
- โอเค
- อยู่นี่นะ

128
00:10:00,720 --> 00:10:01,760
เดี๋ยวกลับมา

129
00:10:12,080 --> 00:10:15,440
จิตใจคนมักจะยอมให้ความคิดด้านลบดึงต่ำลงไป

130
00:10:15,520 --> 00:10:17,880
แทนที่จะสนใจแต่ความคิดด้านบวก

131
00:10:18,680 --> 00:10:21,000
แต่ไบรท์เนอร์บอกว่ามีวิธีแก้อยู่

132
00:10:21,080 --> 00:10:25,120
เขาบอกว่าคนเราไม่สามารถรู้สึกยินดี
และรู้สึกแย่ได้ในเวลาเดียวกัน

133
00:10:25,720 --> 00:10:28,120
ในช่วงเวลานั้น ผมรู้สึกยินดีที่ผมมีลูก

134
00:10:28,200 --> 00:10:30,080
ยินดีที่มีอิสรภาพในการทำงาน

135
00:10:30,160 --> 00:10:33,080
ที่มีไบรท์เนอร์ มีการช่วยเหลือจากซาช่า

136
00:10:33,160 --> 00:10:36,520
มีสายสัมพันธ์ที่ยังไม่ถึงกับขาดสะบั้นกับคาทารีน่า

137
00:10:37,200 --> 00:10:40,920
และผมรู้สึกยินดีที่มีแผนการ
ซึ่งได้คุยกับเหล่าเจ้าหน้าที่ไว้แล้ว

138
00:10:41,000 --> 00:10:44,480
และน่าจะกำจัดปัญหาที่เหลือได้ในวันพรุ่งนี้

139
00:10:46,400 --> 00:10:50,000
ผมต้องพิสูจน์ว่าโทนี่ผิดจริง
และส่งตัวเขาให้กับบอริส

140
00:10:50,520 --> 00:10:52,400
และเพื่อการนั้น ผมต้องมีเหยื่อล่อ

141
00:10:55,040 --> 00:10:57,680
เหยื่อที่เหมาะที่สุดบังเอิญเป็นคนที่

142
00:10:57,760 --> 00:11:00,800
ผมยังไม่ได้คิดบัญชีด้วยพอดี

143
00:11:02,160 --> 00:11:03,520
เมิลเลอร์เป็นตำรวจ

144
00:11:04,040 --> 00:11:05,920
ตำรวจก็คือข้าราชการ

145
00:11:06,560 --> 00:11:09,040
และพวกเขามักจะคิดอย่างมีเหตุผล

146
00:11:11,600 --> 00:11:16,000
คนที่มีเหตุผลบงการยากกว่าคนที่ไม่มีเหตุผล

147
00:11:16,960 --> 00:11:20,840
เราต้องดึงอารมณ์
ในตัวเมิลเลอร์ผู้ที่ปกติจะมีเหตุผลออกมา

148
00:11:20,920 --> 00:11:22,880
ให้มันบดบังการตัดสินใจของเขา

149
00:11:22,960 --> 00:11:24,960
เพื่อให้เราทำอะไรก็ได้ตามที่เราต้องการ

150
00:11:28,360 --> 00:11:29,600
โอเค ท่านอาจารย์

151
00:11:30,120 --> 00:11:33,000
- ฉันว่าทางนี้พร้อมแล้ว
- ได้ ขอบใจนะ

152
00:11:33,640 --> 00:11:35,760
- งั้นฉันจะโทรหานายเลยนะ
- โอเค

153
00:11:49,760 --> 00:11:50,680
ว่าไง ทนาย

154
00:11:51,280 --> 00:11:52,200
เฮ้ ซาช่า

155
00:11:52,920 --> 00:11:55,160
พอจะรู้ไหมว่าโทนี่อยู่ไหน ติดต่อไม่ได้เลย

156
00:11:55,800 --> 00:11:57,720
โทษที วันนี้ไม่เห็นมันทั้งวัน

157
00:11:58,240 --> 00:12:01,640
แต่เท่าที่รู้จักหมอนั่น
ตอนนี้สงสัยไปนอนกกกับผู้หญิงของไอ้เมิลเลอร์

158
00:12:02,640 --> 00:12:04,280
ไม่พลาดโอกาสเลยสินะ

159
00:12:04,360 --> 00:12:06,800
ก็นะ ผู้หญิงของไอ้เมิลเลอร์ก็ไม่พลาดเหมือนกัน

160
00:12:07,720 --> 00:12:11,240
ไอ้เมิลเลอร์เข้าเวรทีไร
สองคนนั้นก็ไปจัดกันที่โรงแรมเราทุกที

161
00:12:11,320 --> 00:12:13,440
โดมิโน ห้อง 77

162
00:12:13,520 --> 00:12:17,560
เอาเถอะ งั้นอย่าไปขัดจังหวะสองคนนั้นเลย
ไว้เจอกันนะ

163
00:12:18,160 --> 00:12:19,200
ไว้เจอกัน

164
00:12:26,640 --> 00:12:28,240
ถ้าหมอนั่นตกหลุมพรางจริงๆ

165
00:12:28,320 --> 00:12:29,920
ก็โง่บรม

166
00:12:30,000 --> 00:12:31,760
ฉันถึงมีความหวังว่าแผนนี้จะสำเร็จไง

167
00:12:32,280 --> 00:12:33,520
ไว้คอยดูกัน

168
00:12:48,440 --> 00:12:51,360
(อักเนียสก้า (กระต่ายน้อย)
กำลังโทรหา…)

169
00:12:51,440 --> 00:12:52,440
นี่อักเนียสก้า

170
00:12:52,520 --> 00:12:55,040
ตอนนี้ฉันรับสายไม่ได้ แต่ฝากข้อความ…

171
00:13:04,120 --> 00:13:05,360
ไอ้เวรเอ๊ย

172
00:13:24,160 --> 00:13:25,960
(บิเยิร์น)

173
00:13:26,040 --> 00:13:26,880
(คาทารีน่า)

174
00:13:26,960 --> 00:13:30,520
- ไง คาทารีน่า
- เฮ้ เมื่อวานนิโคล เอ็กมันน์มาที่นี่น่ะ

175
00:13:31,920 --> 00:13:32,760
ว่าไงนะ

176
00:13:33,880 --> 00:13:37,280
- เธอต้องการอะไร
- เธอไม่ได้มาหาคุณหรอก แต่มาคุยกับเอ็มมิ

177
00:13:37,360 --> 00:13:41,280
- เรื่องทริปทะเลสาบสุดสัปดาห์น่ะ
- พูดเป็นเล่นน่า ยัยนั่นบ้าไปแล้วเหรอ

178
00:13:41,360 --> 00:13:45,320
เธอขู่ว่าจะขอหมายศาล
แล้วก็เสนอว่าจะสอบถามเอมิลี่ที่บ้านแทน

179
00:13:46,440 --> 00:13:50,560
- เธออยากรู้อะไร
- ว่ามีคนอื่นไปทะเลสาบกับพวกคุณไหม

180
00:13:50,640 --> 00:13:53,600
ว่าเอมิลี่เห็นอะไรผิดปกติไหม เอมิลี่ก็ตอบไป

181
00:13:54,520 --> 00:13:57,680
- แต่ไม่มีอะไรที่นิโคลสนใจ
- โอเค

182
00:13:59,680 --> 00:14:02,760
ผมว่าผมต้องตอบโต้หน่อยแล้ว

183
00:14:02,840 --> 00:14:04,480
ก็ดีเหมือนกัน

184
00:14:04,560 --> 00:14:06,600
แล้วเจอกันนะ บาย

185
00:14:12,320 --> 00:14:13,160
เฮ้

186
00:14:14,520 --> 00:14:15,400
ขอโทษที

187
00:14:23,640 --> 00:14:27,280
โทสะเป็นอารมณ์ที่สำคัญ

188
00:14:28,720 --> 00:14:32,240
มันบอกให้เรารู้ว่าตอนนี้มีคนล้ำเส้นเราแล้ว

189
00:14:33,320 --> 00:14:35,120
ถ้าผู้อื่นไม่เคารพ

190
00:14:35,680 --> 00:14:38,080
เส้นที่เราขีดไว้

191
00:14:39,040 --> 00:14:41,560
เราก็จะแสดงความก้าวร้าว

192
00:14:42,120 --> 00:14:45,720
(โทสะ)

193
00:14:45,800 --> 00:14:47,120
สิ่งสำคัญคือ

194
00:14:47,720 --> 00:14:50,720
วิธีรับมือกับโทสะและความก้าวร้าว

195
00:14:53,440 --> 00:14:58,200
โทสะมักจะขัดขวาง
ไม่ให้เราคิดได้อย่างชัดเจนและมีเหตุผล

196
00:14:58,280 --> 00:14:59,680
เวลาที่เราแก้ปัญหา

197
00:15:02,960 --> 00:15:05,720
สวัสดีค่ะ นี่คือระบบข้อความเสียง
ของนิโคล เอ็กมันน์

198
00:15:06,480 --> 00:15:08,160
โทสะจะครอบงำการตัดสินใจของเรา

199
00:15:09,560 --> 00:15:12,800
โทนี่ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไอ้ชาติชั่วปลิ้นปล้อน

200
00:15:12,880 --> 00:15:14,840
เราต้องไม่ให้พื้นที่กับความโกรธ

201
00:15:15,720 --> 00:15:16,600
โทนี่

202
00:15:17,200 --> 00:15:19,320
ไม่งั้นมันจะทำให้เราทำอะไรโดยขาดสติ

203
00:15:19,400 --> 00:15:21,440
ฉันทำทุกอย่างให้แก ไอ้ระยำ

204
00:15:21,520 --> 00:15:23,480
แล้วแกเอากับแฟนฉันเป็นการตอบแทนเนี่ยนะ

205
00:15:23,560 --> 00:15:26,520
สุดยอด

206
00:15:28,880 --> 00:15:30,200
ฉันเอาการงานมาเสี่ยงเพื่อแก

207
00:15:31,880 --> 00:15:33,920
ออกมาเดี๋ยวนี้ ไอ้ขี้ขลาด

208
00:15:34,000 --> 00:15:37,720
ที่พูดนั้นไม่ได้แปลว่า
เราไม่ควรปกป้องเส้นที่เราขีดไว้

209
00:15:38,240 --> 00:15:39,280
ตรงกันข้าม

210
00:15:40,760 --> 00:15:44,280
เราสามารถใช้โทสะเป็นเครื่องบ่งชี้ได้
ว่าเราต้องทำอะไรบ้างแล้ว

211
00:15:44,360 --> 00:15:46,440
ถ้านับสามแล้วยังไม่เปิดประตู

212
00:15:46,520 --> 00:15:48,840
ฉันจะฆ่าแกกับอีสำส่อนบนเตียงนั้นซะ

213
00:15:48,920 --> 00:15:51,440
แต่เราควรเลือกวิธีการ…

214
00:15:51,520 --> 00:15:52,360
หนึ่ง

215
00:15:52,440 --> 00:15:54,640
ตามหลักการของการมีสติ

216
00:15:54,720 --> 00:15:56,640
สอง สาม

217
00:16:03,360 --> 00:16:05,240
แทนที่จะปล่อยให้โทสะครอบงำ

218
00:16:07,280 --> 00:16:11,640
(นิโคล เอ็กมันน์
รับสาย)

219
00:16:14,280 --> 00:16:16,640
บิเยิร์น โทรหาฉันเหรอ

220
00:16:21,680 --> 00:16:24,240
เราต้องปรับลมหายใจ ต่อสู้กับโทสะ

221
00:16:25,400 --> 00:16:26,960
ไม่ใช่ศิโรราบให้กับมัน

222
00:16:28,000 --> 00:16:32,760
จากนั้นก็กระทำการด้วยความสงบ
ความตระหนักรู้ และความรอบคอบ

223
00:16:32,840 --> 00:16:33,840
ว่าไง นิโคล

224
00:16:34,960 --> 00:16:37,120
ไง บิเยิร์น

225
00:16:38,200 --> 00:16:40,280
นี่ฉันโทรกลับหาคุณ คุณว่ามาสิ

226
00:16:41,640 --> 00:16:44,280
ผมอยากนัดเจอคุณพรุ่งนี้

227
00:16:46,040 --> 00:16:48,360
- คุณอยากนัดเจอฉันเหรอ
- เป็นการส่วนตัว

228
00:16:49,560 --> 00:16:51,400
ผมว่ามันถึงเวลาแล้ว

229
00:16:51,480 --> 00:16:53,840
ได้ แล้วฉันจะตั้งตารอ

230
00:16:54,640 --> 00:16:55,680
ผมก็เหมือนกัน

231
00:16:57,440 --> 00:16:58,640
ได้นับไหม

232
00:16:58,720 --> 00:17:00,040
เกลี้ยงแม็กแล้ว

233
00:17:20,200 --> 00:17:21,040
นี่มัน…

234
00:17:27,720 --> 00:17:28,840
โทนี่

235
00:17:28,920 --> 00:17:30,000
ไม่ต้องห่วง

236
00:17:33,200 --> 00:17:34,640
เราแค่อยากคุยด้วย

237
00:17:35,840 --> 00:17:36,800
อะไรนะ

238
00:17:37,400 --> 00:17:39,080
ที่นี่มัน… นี่มันเรื่องอะไรกัน

239
00:17:40,560 --> 00:17:44,600
เดี๋ยวจะอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง
แล้วเรามาว่ากันว่าจะเอาไงดี โอเคไหม

240
00:17:45,640 --> 00:17:46,720
เฮ้

241
00:17:47,320 --> 00:17:49,640
- ถามว่าโอเคไหม
- โอเค

242
00:17:49,720 --> 00:17:50,640
ดี

243
00:17:51,360 --> 00:17:55,480
คุณบุกเข้ามาในห้องพักโรงแรมอย่างผิดกฎหมาย

244
00:17:55,560 --> 00:17:56,520
ถูกไหม

245
00:17:57,440 --> 00:17:59,720
เอ่อ ถูก

246
00:17:59,800 --> 00:18:03,080
ใช้อาวุธราชการที่มีการลงทะเบียน

247
00:18:03,160 --> 00:18:06,280
กระหน่ำยิงจนหมดแม็ก
มาที่แขกโรงแรมสองคนที่คุณไม่รู้จัก ใช่ไหม

248
00:18:06,360 --> 00:18:11,080
- แต่อักเนียสก้า โทนี่… พวกเขาอยู่ไหน
- โทนี่อยู่ไหนไม่รู้ แต่อักเนียสก้าของคุณ

249
00:18:11,640 --> 00:18:12,800
หรือที่คุณเรียก "อีสำส่อน"

250
00:18:12,880 --> 00:18:15,160
ฉันจะฆ่าแกกับอีสำส่อนบนเตียงนั้นซะ

251
00:18:15,240 --> 00:18:16,400
เธออยู่ที่โรงแรมนี้แหละ

252
00:18:17,680 --> 00:18:21,000
ใช่ ถัดลงไปไม่กี่ชั้น

253
00:18:21,080 --> 00:18:23,360
กำลังคุยกับหัวหน้าบริษัทแคสติ้ง

254
00:18:24,560 --> 00:18:27,040
ถ้าคุณต้องการ เราขอให้เธอขึ้นมาที่นี่ได้

255
00:18:27,560 --> 00:18:32,440
ถึงอักเนียสก้าจะไม่สนใจภาพกีฬามันๆ
จากกล้องวงจรปิดที่เราซ่อนไว้

256
00:18:33,000 --> 00:18:35,960
แต่ผู้บัญชาการตำรวจที่น่ารักอาจสนใจก็ได้

257
00:18:36,640 --> 00:18:39,880
หมายถึง ยังไงเขาก็ต้องดู

258
00:18:39,960 --> 00:18:43,040
ถ้าคู่รักใสซื่อน่าเอ็นดูคู่นี้

259
00:18:43,120 --> 00:18:45,560
แจ้งความข้อหาพยายามฆ่า

260
00:18:49,160 --> 00:18:51,640
นายจะมองยังไงก็ไม่สำคัญหรอก เมิลเลอร์

261
00:18:52,240 --> 00:18:53,080
ฉัน…

262
00:18:53,920 --> 00:18:55,440
ฉันไม่รู้ว่า…

263
00:18:58,120 --> 00:18:59,440
นายซวยมหาซวยแล้ว

264
00:19:09,360 --> 00:19:10,520
มานี่

265
00:19:11,240 --> 00:19:12,160
มาคุยกัน

266
00:19:20,240 --> 00:19:21,680
โอเค ต้องการอะไร

267
00:19:24,040 --> 00:19:26,480
ก่อนอื่น ตั้งใจฟังให้ดี…

268
00:19:27,640 --> 00:19:31,040
ห้ามบอกข้อมูลใดๆ กับใครอีก

269
00:19:33,080 --> 00:19:33,960
ไม่ว่าใครก็ตาม

270
00:19:35,920 --> 00:19:38,040
เว้นแต่พวกฉันจะอนุญาตให้บอกได้

271
00:19:41,160 --> 00:19:42,520
เข้าใจความหมายของฉันนะ

272
00:19:43,520 --> 00:19:44,520
เข้าใจ

273
00:19:45,360 --> 00:19:46,320
ดีมาก

274
00:19:47,160 --> 00:19:48,160
ทีนี้ก็โทรหาโทนี่

275
00:19:50,200 --> 00:19:51,040
ทำไม

276
00:19:51,720 --> 00:19:52,600
"ทำไม"

277
00:19:54,720 --> 00:19:55,920
พูดแบบนี้แล้วกัน

278
00:19:58,360 --> 00:20:01,040
เป็นการโทรครั้งสุดท้าย
เพื่อยุติความร่วมมือที่มีมายาวนาน

279
00:20:02,280 --> 00:20:03,480
จะให้ฉันบอกเขาว่าไง

280
00:20:05,400 --> 00:20:06,280
บอกมันว่า…

281
00:20:08,640 --> 00:20:11,240
บอกมันว่าทนายที่รักของเรา คุณดีเมิล

282
00:20:11,320 --> 00:20:15,960
กักตัวชายคนหนึ่งชื่อมัลเทอเอาไว้
ที่ชั้นใต้ดินบริษัทรักษาความปลอดภัยวอลเตอร์

283
00:20:16,040 --> 00:20:19,880
และบอกมันว่า
คุณดีเมิลไม่รู้ว่ามัลเทอเป็นใครก็จริง

284
00:20:19,960 --> 00:20:22,840
แต่คุณดีเมิลจะเค้นหมอนั่นในอีกสองชั่วโมงเป๊ะๆ

285
00:20:25,280 --> 00:20:26,280
แค่นั้นแหละ

286
00:21:09,400 --> 00:21:10,640
เขามาถึงนานแค่ไหนแล้ว

287
00:21:11,840 --> 00:21:13,480
สิบนาทีก่อนนายจะมาถึง

288
00:21:14,440 --> 00:21:17,720
โวยวายยกใหญ่ว่าไม่มีใครบอกเรื่องนักโทษรายนี้

289
00:21:17,800 --> 00:21:20,240
แล้วฉันก็บอกเขาไป
ว่าไม่มีนักโทษอะไรทั้งนั้นแหละ

290
00:21:20,320 --> 00:21:24,360
มีแต่ไอ้งี่เง่าคนนึงที่ลูกน้องฉันจับมาได้
เพราะมันตามนายอยู่

291
00:21:26,640 --> 00:21:30,440
แล้วโทนี่ก็น็อตหลุดไปเลย
"ดรากันบอกให้ฉันเป็นคนเค้นมันเอง"

292
00:21:31,920 --> 00:21:33,280
แล้วก็ดูตื่นตระหนกขึ้นมา

293
00:21:33,360 --> 00:21:37,000
เอาแต่ถามว่ามัลเทอมันพูดอะไรบ้าง

294
00:21:38,280 --> 00:21:40,480
แล้วก็ไปที่ชั้นใต้ดินเลย

295
00:21:41,800 --> 00:21:46,920
แม้ผมจะพยายามปรับความคิดให้นิ่ง
และขจัดแรงต้านภายใน

296
00:21:47,000 --> 00:21:50,960
ผมก็รู้สึกได้ถึงความตึงเครียด กับคำถามที่ว่า

297
00:21:51,040 --> 00:21:53,640
โทนี่จะกำจัดมัลเทอยังไง

298
00:21:57,080 --> 00:21:59,400
ดีมาก ทีนี้ก็ลืมตาขึ้น

299
00:22:02,720 --> 00:22:04,600
ในร่างกายเรามีกล้ามเนื้อบางมัด

300
00:22:05,280 --> 00:22:09,320
ที่พอเราเกร็งแล้ว
มันจะทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายอย่างมีสติทันที

301
00:22:11,000 --> 00:22:13,920
กล้ามเนื้อที่ผมพูดถึง
คือกล้ามเนื้อที่เราใช้ในการยิ้ม

302
00:22:16,200 --> 00:22:18,760
เวลาที่อยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด

303
00:22:19,280 --> 00:22:20,520
ให้คุณยิ้ม

304
00:22:21,280 --> 00:22:24,920
แล้วรู้สึกถึงการผ่อนคลาย

305
00:22:26,520 --> 00:22:28,280
ยิ้มให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

306
00:22:29,040 --> 00:22:30,280
ยิ้มกับตัวเอง

307
00:22:32,840 --> 00:22:33,760
ลองดูสิ

308
00:22:34,400 --> 00:22:35,400
- ตอนนี้เลยเหรอ
- ใช่

309
00:22:35,960 --> 00:22:36,880
ได้

310
00:22:39,320 --> 00:22:40,840
เก็บมันไว้กับตัว

311
00:22:41,640 --> 00:22:44,800
ยิ้มโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นก็ได้
ในเวลาที่จำเป็น

312
00:22:46,160 --> 00:22:47,120
ผมจะแสดงให้ดู

313
00:22:58,680 --> 00:22:59,760
คอยดูนะ

314
00:23:00,280 --> 00:23:03,000
โทนี่จะกำจัดหมอนั่น เพราะหมอนั่นเป็นพยาน

315
00:23:04,200 --> 00:23:05,680
โทนี่ฆ่าเขาแน่

316
00:23:06,640 --> 00:23:09,560
ยิ้มให้กับตัวเอง

317
00:24:00,960 --> 00:24:04,800
ไอ้บ้าที่ไหนมันล็อกประตูวะ เปิดประตูเดี๋ยวนี้

318
00:24:08,800 --> 00:24:10,880
- คุยได้ไหม
- ได้

319
00:24:15,000 --> 00:24:18,000
- พวกนี้คือปุ่มเอฟเฟกต์ใช่ไหม
- บนนี้ ปุ่มพวกนี้

320
00:24:25,680 --> 00:24:26,720
สวัสดี โทนี่

321
00:24:34,160 --> 00:24:35,000
นั่นใคร

322
00:24:35,800 --> 00:24:37,120
ฉันคือหลายคน

323
00:24:38,480 --> 00:24:39,720
ฉันอาจเป็นมัลเทอ

324
00:24:40,400 --> 00:24:43,200
ที่กำลังโกรธนิดๆ เพราะเพิ่งโดนนายฆ่าตาย

325
00:24:45,120 --> 00:24:48,320
หรือฉันอาจเป็นมูรัท คนที่นายสั่งให้มัลเทอยิงตาย

326
00:24:49,600 --> 00:24:52,680
หรือฉันอาจเป็นดรากัน คนที่นายอยากฆ่าให้ตาย

327
00:24:52,760 --> 00:24:54,000
บ้าบอคอแตกอะไรกันวะ

328
00:24:57,480 --> 00:24:58,720
บ้าบอที่ไหนล่ะ

329
00:24:58,800 --> 00:25:02,200
ฉันคือพ่อของเด็กที่นายขู่จะฆ่า
เพราะนายอยากเจอดรากัน

330
00:25:02,280 --> 00:25:04,800
และเพราะงั้นแหละ
ฉันถึงจะไม่พานายไปหาดรากัน

331
00:25:04,880 --> 00:25:07,400
แต่จะพาไปหาใครบางคน
ที่รอเจอนายอย่างใจจดใจจ่อแทน

332
00:25:09,480 --> 00:25:10,960
พอสักที

333
00:25:11,040 --> 00:25:14,320
ปล่อยฉันออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก

334
00:25:15,680 --> 00:25:19,000
เฮ้ โทนี่ ฉันอาจไม่ได้เรียนจบสูงนะ

335
00:25:19,720 --> 00:25:24,160
แต่นายจะฆ่าบิเยิร์นยังไง
ถ้าประตูมันล็อกอยู่แบบนั้นน่ะ

336
00:25:26,040 --> 00:25:28,480
ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน

337
00:25:29,400 --> 00:25:33,040
ต้องโง่กันสักแค่ไหนวะ หมอนั่นมันปั่นหัวพวกแก

338
00:25:33,640 --> 00:25:34,960
ดรากันตายไปแล้ว

339
00:25:36,440 --> 00:25:37,560
อ้อ เหรอ

340
00:25:38,360 --> 00:25:39,720
แต่เดี๋ยวนะ

341
00:25:39,800 --> 00:25:42,560
แล้วดรากันที่ตายไปแล้วออกคำสั่ง

342
00:25:42,640 --> 00:25:45,800
ให้เราวางแผนดักนาย
และถ่ายวิดีโอตอนนายฆ่ามัลเทอได้ยังไง

343
00:25:50,960 --> 00:25:51,920
พวกแกถ่ายฉันไว้เหรอ

344
00:25:52,960 --> 00:25:54,640
ถ่ายคำสารภาพของมัลเทอไว้ด้วย

345
00:25:55,560 --> 00:25:59,280
แหงนหน้าดูสัญญาณเตือนไฟไหม้ที่มุมห้อง
แล้วยิ้มสวยๆ ให้เราหน่อยสิ

346
00:25:59,960 --> 00:26:01,960
ฉันจะฆ่าแก ไอ้พวกเวรเอ๊ย

347
00:26:02,040 --> 00:26:04,480
ถ้าฉันออกไปได้เมื่อไหร่ พวกแกตายแน่ ตาย…

348
00:26:06,120 --> 00:26:06,960
เอาไงต่อ

349
00:26:07,560 --> 00:26:08,720
ตอนนี้ยังไม่เอาไง

350
00:26:09,480 --> 00:26:12,400
แต่พรุ่งนี้หมอนี่มีนัดที่ไม่ค่อยน่าอภิรมย์เท่าไหร่

351
00:26:21,760 --> 00:26:23,080
จอดรถตรงนั้น

352
00:26:35,640 --> 00:26:39,600
- ล็อกมือข้างนึงไว้กับพวงมาลัย
- ฉันทำทุกอย่างตามที่บอกแล้วนะ

353
00:26:39,680 --> 00:26:42,360
พวกฉันถึงจะให้รางวัลนายไง
แต่ต้องทำแบบนี้ก่อน

354
00:26:42,440 --> 00:26:43,360
ลืมไปได้เลย

355
00:26:45,920 --> 00:26:48,840
ถ้าอย่างนั้น
นายเอารางวัลเป็นกระสุนปืนไปแทนแล้วกัน

356
00:26:52,880 --> 00:26:53,760
ว่าไง

357
00:27:02,800 --> 00:27:03,640
ก็ไม่เห็นจะยากเย็น

358
00:27:46,360 --> 00:27:47,760
- แล้วเจอกัน
- โชคดีนะ ทนาย

359
00:27:59,040 --> 00:27:59,880
สวัสดี

360
00:28:03,080 --> 00:28:04,240
ฉันมาพบหัวหน้า

361
00:28:14,440 --> 00:28:15,320
บอริส

362
00:28:24,320 --> 00:28:26,560
ถ้ามาที่นี่เพื่อขอต่อเวลา

363
00:28:26,640 --> 00:28:30,400
ก็เชิญค้นหาความหมายคำว่า "ไม่"
ในกูเกิลได้เลย

364
00:28:31,800 --> 00:28:33,160
ตรงกันข้ามเลย บอริส

365
00:28:35,080 --> 00:28:36,440
แต่ก่อนอื่น

366
00:28:37,200 --> 00:28:38,760
ฉันอยากขอบใจ

367
00:28:41,480 --> 00:28:42,520
เรื่องอะไร

368
00:28:43,480 --> 00:28:46,080
ที่นายทำตามข้อตกลงของฝั่งนาย

369
00:28:46,160 --> 00:28:48,800
ให้โอกาสเราหาตัวหนอนบ่อนไส้
โดยไม่ติดปัญหาอะไร

370
00:28:51,640 --> 00:28:55,280
การพูดขอบคุณช่วยให้คนที่พูดรู้สึกสบายใจ

371
00:28:55,360 --> 00:28:57,640
และคนที่ฟังก็รู้สึกผ่อนคลายไปด้วย

372
00:28:59,320 --> 00:29:02,280
ในวงการเรา ปกติเขาไม่ขอบคุณกันหรอก

373
00:29:06,200 --> 00:29:09,760
แต่ฟังจากที่พูด นายหาตัวไอ้เลวนั่นเจอแล้วสินะ

374
00:29:11,560 --> 00:29:12,440
ใช่

375
00:29:14,960 --> 00:29:15,840
ดีแล้ว

376
00:29:18,480 --> 00:29:20,360
ส่งตัวพรุ่งนี้ได้เลยใช่ไหม

377
00:29:21,040 --> 00:29:21,920
ยินดีส่งให้เลย

378
00:29:22,680 --> 00:29:23,760
สถานที่และเวลาล่ะ

379
00:29:27,440 --> 00:29:30,760
พรุ่งนี้ตีสองที่ลานจอดรถ
ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องบ้าบอนี่

380
00:29:32,040 --> 00:29:32,920
ได้

381
00:29:36,240 --> 00:29:37,520
จะมาคนเดียวเหรอ

382
00:29:39,280 --> 00:29:41,000
เปล่า ฉันจะไปกับเจ้าหน้าที่ทุกคน

383
00:29:41,680 --> 00:29:42,720
แล้วไอ้เลวนั่นล่ะ

384
00:29:43,560 --> 00:29:45,760
ไอ้เลวนั่นก็คือหนึ่งในเจ้าหน้าที่นั่นแหละ

385
00:29:46,840 --> 00:29:48,640
เออ ฉันก็คิดไว้แล้ว

386
00:29:50,320 --> 00:29:52,200
ก็นายเป็นคนฉลาดนี่นะ บอริส

387
00:29:55,280 --> 00:29:56,760
ไม่ต้องมาเลียซะให้ยาก

388
00:30:06,440 --> 00:30:07,640
อย่าลืมล่ะ ทนาย

389
00:30:07,720 --> 00:30:12,240
พรุ่งนี้หลังจากส่งตัวแล้ว
นายต้องพาฉันไปหาดรากัน เข้าใจไหม

390
00:30:13,240 --> 00:30:14,080
เข้าใจ

391
00:30:15,880 --> 00:30:17,200
เขารอจะเจอนายอยู่เลย

392
00:30:19,200 --> 00:30:20,160
เหมือนกัน

393
00:30:32,480 --> 00:30:35,680
รับทราบ 71 ทางนั้นเป็นไง

394
00:30:35,760 --> 00:30:38,680
ยังไม่เจออะไร หาเกือบทั่วแล้ว

395
00:30:38,760 --> 00:30:39,680
รับทราบ

396
00:30:42,480 --> 00:30:43,960
- บาย
- บาย

397
00:30:44,040 --> 00:30:45,880
ทางนี้หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการ

398
00:30:49,160 --> 00:30:50,200
เราเจออะไรบางอย่าง

399
00:32:20,560 --> 00:32:25,560
คำบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส