1
00:00:09,080 --> 00:00:11,080
ไปให้พ้น ฉันฆ่าแกแน่

2
00:00:11,160 --> 00:00:13,360
อีดอกนี่ อย่ามาแตะตัวฉัน

3
00:00:13,440 --> 00:00:15,880
ดรากันตายแล้ว พวกโง่ ไม่เข้าใจกันรึไง

4
00:00:15,960 --> 00:00:18,560
- อีโง่เอ๊ย อีสารเลว…
- หุบปาก

5
00:00:19,080 --> 00:00:23,720
เมื่อรู้สึกตื่นตระหนก ให้เพ่งมองไปที่จุดจุดเดียว

6
00:00:23,800 --> 00:00:25,240
นั่นคือสิ่งที่จะยึดเหนี่ยวคุณไว้

7
00:00:25,320 --> 00:00:27,120
- มันไม่อยู่
- คิดหาทางให้ได้

8
00:00:27,200 --> 00:00:28,320
บอริสออกคำสั่งไว้ชัดเจน

9
00:00:28,400 --> 00:00:31,800
แรงต่อต้านภายใน
มักจะเป็นสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับแรงกระตุ้นภายใน

10
00:00:31,880 --> 00:00:33,200
เข็มถักนิตติ้งไง

11
00:00:33,280 --> 00:00:35,640
เสียบแก้มซ้าย ทะลุแก้มขวา

12
00:00:35,720 --> 00:00:39,120
เมื่อเกิดความกลัว ให้ตั้งสมาธิไว้

13
00:00:39,640 --> 00:00:42,640
จดจ่ออยู่กับลมหายใจ

14
00:00:44,720 --> 00:00:46,640
เตรียมตัวนะ อีกเดี๋ยวก็จะถึงแล้ว

15
00:00:46,720 --> 00:00:53,640
(จงใจฆ่า)

16
00:00:58,160 --> 00:01:01,840
ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา
ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่จะต้องเจอในวันนี้

17
00:01:03,720 --> 00:01:06,840
ผมแก้ปัญหาเรื่องศูนย์รับเลี้ยงเด็กให้เอมิลี่ได้แล้ว

18
00:01:06,920 --> 00:01:09,200
และโทนี่ก็พร้อมถูกพาไปส่งให้บอริสแล้ว

19
00:01:09,720 --> 00:01:13,800
แต่ก็ยังมีความไม่ลดละของนิโคล
ที่ผมยังหาทางสลายมันไม่ได้

20
00:01:16,000 --> 00:01:18,400
และบททดสอบที่ยากที่สุด ก็ยังรอผมอยู่

21
00:01:20,560 --> 00:01:25,680
ผมไม่มีทางออก
ให้การที่บอริสที่ยังเป็นๆ อยากเจอดรากัน

22
00:01:25,760 --> 00:01:27,320
ที่อยู่ในยมโลก

23
00:01:28,000 --> 00:01:29,560
(ตำรวจ)

24
00:01:29,640 --> 00:01:32,120
เพื่อแก้ปัญหาที่ดูจะแก้ไม่ได้

25
00:01:32,200 --> 00:01:35,160
ผมก็เลยคิดแผนที่มีความเสี่ยงอยู่พอสมควร

26
00:01:36,000 --> 00:01:37,000
มันอาจได้ผล

27
00:01:38,560 --> 00:01:41,120
แต่ก็อาจทำให้ผมตายก่อนหมดวันนี้ก็ได้

28
00:01:44,480 --> 00:01:48,000
ผมไม่อยากกำหนดลมหายใจอยู่บ้านทั้งวัน

29
00:01:48,080 --> 00:01:51,200
ก็เลยตัดสินใจว่าจะหาอะไรทำไปทีละอย่าง
เพื่อหันเหความสนใจตัวเอง

30
00:01:51,280 --> 00:01:54,120
ก่อนอื่น ผมอยากย้ายเข้าสำนักงานใหม่

31
00:01:54,200 --> 00:01:57,000
ซึ่งอยู่ในตึกเดียวกันกับศูนย์รับเลี้ยงเด็กของเอมิลี่

32
00:01:59,160 --> 00:02:03,240
การที่ตึกนี้เป็นของลูกความผม ซึ่งตายไปแล้ว

33
00:02:03,320 --> 00:02:05,600
ถือเป็นข้อดีสองต่อ กับสถานการณ์แวดล้อมตอนนี้

34
00:02:07,600 --> 00:02:10,280
อีกข้อดีคือ ศูนย์รับเลี้ยงเด็กแห่งนี้

35
00:02:10,360 --> 00:02:12,760
น่าจะช่วยให้ผมแก้ปัญหาที่มีกับนิโคลได้

36
00:02:25,480 --> 00:02:29,400
ก่อนอื่น ผมร่างกรอบข้อตกลง
ระหว่างดรากันกับตัวผมเองขึ้นมา

37
00:02:29,480 --> 00:02:30,640
ให้มีเงื่อนไขที่ดีมากๆ

38
00:02:33,600 --> 00:02:36,800
ผมแจ้งที่อยู่ใหม่กับสภาทนายความ

39
00:02:36,880 --> 00:02:38,800
ทำประกันความรับผิด

40
00:02:38,880 --> 00:02:41,280
เปิดบัญชีให้สำนักงานกฎหมาย

41
00:02:41,360 --> 00:02:43,360
และเป็นอิสระเต็มตัว

42
00:02:46,680 --> 00:02:49,440
จากนั้นผมก็ไปซื้อของอย่างอิสระ

43
00:02:50,720 --> 00:02:53,440
ผมซื้อของชิ้นสุดท้ายที่ต้องใช้

44
00:02:53,520 --> 00:02:56,320
เพื่อป้องกันไม่ให้บอริสฆ่าผมคืนนี้

45
00:03:35,960 --> 00:03:37,480
(เคลาส์ เมิลเลอร์)

46
00:03:37,560 --> 00:03:40,920
นี่คือระบบฝากข้อความเสียง
ของเคลาส์ เมิลเลอร์ ฝากข้อความหลังสัญญาณ

47
00:04:22,400 --> 00:04:25,240
(บิยอร์น ดีเมิล:
เฮ้ นิโคล บ่ายสามคุณสะดวกไหม)

48
00:04:25,320 --> 00:04:29,840
(ที่ออฟฟิศใหม่ของผมนะ
ชั้นสองของศูนย์รับเลี้ยงเด็ก)

49
00:04:39,240 --> 00:04:42,960
ช้าๆ มาเรื่อยๆ

50
00:04:56,200 --> 00:04:57,040
เอ้า

51
00:05:10,960 --> 00:05:12,680
วันนี้ได้เจอเมิลเลอร์รึยัง

52
00:05:15,920 --> 00:05:17,200
เขาหายเงียบไปเลย

53
00:05:31,440 --> 00:05:35,360
- บ้านพ่อแม่ของอักเนียสก้า
- ฉันรู้ เรามาทำอะไรกันที่นี่

54
00:05:35,440 --> 00:05:36,760
ไม่ใช่เรา นายนั่นแหละ

55
00:05:37,760 --> 00:05:42,000
นายจะข้ามถนนไป กดออดประตูบ้านว่าที่พ่อตา

56
00:05:42,080 --> 00:05:43,800
และขอแต่งงานกับอักเนียสก้า

57
00:05:44,600 --> 00:05:45,440
ทำไม

58
00:05:46,320 --> 00:05:48,120
ข้อแรก เพราะนายรักเธอ

59
00:05:48,800 --> 00:05:52,880
ข้อสอง เพราะตามสถิติแล้ว
ผู้ชายที่แต่งงานมีครอบครัว

60
00:05:53,480 --> 00:05:55,800
มีโอกาสที่จะทำความผิดทางอาญาน้อยกว่า

61
00:05:55,880 --> 00:05:56,960
และข้อสาม

62
00:05:57,680 --> 00:05:59,040
เพราะเราอยากให้นายแต่ง

63
00:05:59,960 --> 00:06:01,240
ฉันมีของจะให้

64
00:06:07,280 --> 00:06:08,840
อันนี้ให้พ่อของอักเนียสก้า

65
00:06:09,680 --> 00:06:10,640
อันนี้ให้แม่

66
00:06:17,160 --> 00:06:18,000
เดี๋ยว

67
00:06:18,080 --> 00:06:19,720
มีรถกำลังมา

68
00:06:21,320 --> 00:06:22,920
ห่างไปตั้งไกล

69
00:06:23,680 --> 00:06:24,760
ก็นั่นแหละ

70
00:07:09,640 --> 00:07:11,960
ความเจ็บปวดมีอยู่สองแบบ

71
00:07:12,680 --> 00:07:14,520
ความเจ็บปวดจากบาดแผล

72
00:07:15,800 --> 00:07:18,440
และความเจ็บปวดจากการที่แผลนั้นโดนสะกิด

73
00:07:20,040 --> 00:07:21,880
เราทำให้บาดแผลหายไปไม่ได้

74
00:07:23,040 --> 00:07:26,480
แต่ถ้าเราป้องกันไม่ให้อะไรสะกิดบาดแผลนั้น

75
00:07:27,600 --> 00:07:30,480
แผลก็จะหายเร็วขึ้นมาก

76
00:07:32,560 --> 00:07:34,440
ถึงเวลาแล้วล่ะ

77
00:07:34,520 --> 00:07:37,480
ที่ผมจะป้องกันไม่ให้ใครมาสะกิดแผลอีก

78
00:07:38,040 --> 00:07:39,800
ขอบคุณที่มานะ

79
00:07:41,360 --> 00:07:43,920
แน่นอน ยินดีเสมอ ได้ทุกเมื่อ

80
00:07:46,480 --> 00:07:48,280
ฟังนะ นิโคล ผม…

81
00:07:49,280 --> 00:07:52,720
ผมอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว

82
00:07:54,080 --> 00:07:57,520
เพราะผมคิดว่าคุณชักจะกู่ไม่กลับแล้ว

83
00:07:59,920 --> 00:08:00,840
เหรอ

84
00:08:16,200 --> 00:08:17,440
นี่อะไร

85
00:08:17,520 --> 00:08:18,600
หัวเข็มขัด

86
00:08:19,280 --> 00:08:22,240
นักประดาน้ำของเราเจอมันในทะเลสาบ
ที่วิลล่าหลังนั้น

87
00:08:22,760 --> 00:08:24,080
ไม่เป็นสนิม

88
00:08:24,680 --> 00:08:28,240
และมันคืออันเดียวกันกับที่เราระบุได้
จากคลิปเหตุการณ์ที่ลานจอดรถ

89
00:08:28,760 --> 00:08:30,240
จากกางเกงของดรากัน

90
00:08:31,080 --> 00:08:32,920
คุณจะบอกว่ามันหน้าตาเหมือนกันใช่ไหม

91
00:08:33,760 --> 00:08:34,960
มันคืออันเดียวกัน

92
00:08:36,600 --> 00:08:39,160
นิโคล ของพวกนี้ผลิตมาจำนวนมาก

93
00:08:40,680 --> 00:08:43,680
และเราก็บังเอิญไปเจอมันในทะเลสาบ

94
00:08:43,760 --> 00:08:46,360
ใกล้กับที่ที่เราเจอนิ้วที่ถูกตัดขาดเนี่ยนะ

95
00:08:46,880 --> 00:08:48,600
แถมยังอยู่ใกล้บ้านของดรากัน

96
00:08:48,680 --> 00:08:51,480
ที่ที่คุณพาลูกไปพักผ่อนเมื่อสัปดาห์ก่อน

97
00:08:51,560 --> 00:08:53,640
เรื่องนี้แหละที่ผมอยากคุย นิโคล

98
00:08:54,680 --> 00:08:56,760
ไม่ใช่ในฐานะทนายของดรากัน

99
00:08:57,600 --> 00:08:59,720
แต่ในฐานะเพื่อนเก่า

100
00:09:00,400 --> 00:09:01,720
ที่ห่วงใยคุณ

101
00:09:03,280 --> 00:09:05,040
- นี่คุณมาไม้ไหน
- เห็นไหม

102
00:09:05,680 --> 00:09:07,280
นั่นแหละที่ผมต้องการจะสื่อ

103
00:09:07,800 --> 00:09:09,560
คุณระแวงอยู่ตลอดเวลา

104
00:09:10,280 --> 00:09:12,880
คุณเห็นแววการหักหลังจากทุกที่ และผมคิดว่า

105
00:09:12,960 --> 00:09:15,920
มันอาจจะเกี่ยวกับผมก็ได้

106
00:09:17,320 --> 00:09:18,320
หรืออาจจะเกี่ยวกับเรา

107
00:09:19,080 --> 00:09:20,600
อดีตที่เราเคยมีร่วมกัน

108
00:09:26,040 --> 00:09:29,600
บิเยิร์น ขอล่ะ อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น

109
00:09:32,960 --> 00:09:33,960
ผมก็ไม่อยากหรอก

110
00:09:35,400 --> 00:09:38,720
แต่ถ้าคุณไปซักถามลูกผมในตอนที่ผมไม่อยู่ด้วย

111
00:09:38,800 --> 00:09:41,400
งั้นผมก็ต้องเอาจริงกับเรื่องนี้เหมือนกัน

112
00:09:41,480 --> 00:09:44,640
ไม่ใช่แค่เพราะคุณละเมิดขอบเขตหลายอย่าง

113
00:09:44,720 --> 00:09:46,120
ซึ่งคุณก็รู้ตัวด้วย นิโคล

114
00:09:46,760 --> 00:09:48,960
แต่หลักๆ เป็นเพราะผมเป็นห่วงคุณ

115
00:09:50,760 --> 00:09:53,120
นี่คุณคิดจริงๆ เหรอ

116
00:09:53,200 --> 00:09:56,320
ว่าผมจะฆ่าลูกความต่อหน้าต่อตาลูกได้ลง

117
00:09:58,360 --> 00:10:00,600
- คุณคิดอย่างนั้นเหรอ
- ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น

118
00:10:00,680 --> 00:10:01,920
โอเค แล้วมันยังไง

119
00:10:02,720 --> 00:10:05,760
นักประดาน้ำดำลงไปค้นหาจนทั่วทะเลสาบ

120
00:10:05,840 --> 00:10:09,360
แล้วเจอหัวเข็มขัดอันนึง
ที่เป็นสินค้าผลิตจำนวนมาก

121
00:10:11,000 --> 00:10:13,120
ใช่ บิเยิร์น มันเป็นงานของตำรวจ

122
00:10:15,280 --> 00:10:17,400
โอเค ผมไม่ใช่ตำรวจ

123
00:10:17,480 --> 00:10:21,160
แต่ผมว่ามันไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่
กับการทุ่มทรัพยากรทั้งหมด

124
00:10:21,240 --> 00:10:23,920
เพื่อหลักฐานอ่อนๆ แบบนี้

125
00:10:28,240 --> 00:10:31,480
คุณจะอยากหาหลักฐานให้คดีที่ไม่มีอยู่จริงไปทำไม

126
00:10:35,760 --> 00:10:37,800
ทำไมถึงทำให้ชีวิตตัวเองลำบากขนาดนั้น

127
00:10:40,480 --> 00:10:41,840
ดรากัน แซร์โกวิคซ์

128
00:10:42,480 --> 00:10:44,160
หนีไปกบดาน

129
00:10:44,240 --> 00:10:48,040
และผมเกรงว่า
ผมจะบอกคุณไม่ได้ว่าเขาอยู่ไหน เพราะผมไม่รู้

130
00:10:49,880 --> 00:10:51,440
แต่ที่ผมรู้

131
00:10:51,520 --> 00:10:54,600
คือความรู้สึก
ในตอนที่ทุกอย่างมันหนักเกินจะรับไหว

132
00:10:56,000 --> 00:10:59,120
แรงกดดันจากงาน จากผู้บังคับบัญชา

133
00:11:00,120 --> 00:11:04,000
แถมยังมีความเครียดกับเรื่องทางบ้าน
มันยากที่จะรับมือ ผมรู้

134
00:11:05,080 --> 00:11:06,480
มันจะทำให้คุณแตกสลาย

135
00:11:09,360 --> 00:11:11,000
และนี่ผมไม่ใช่แม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยนะ

136
00:11:32,360 --> 00:11:35,240
(วี ไอน์ ฟิช อิม วัสเซอร์
ศูนย์รับเลี้ยงเด็ก)

137
00:11:36,320 --> 00:11:37,200
นั่นอะไร

138
00:11:39,400 --> 00:11:42,360
จดหมายตอบรับจากศูนย์รับเลี้ยงเด็ก

139
00:11:42,440 --> 00:11:43,920
ที่อยู่ในตึกนี้เลย

140
00:11:47,440 --> 00:11:49,160
ผมช่วยพูดให้คุณน่ะ

141
00:11:55,120 --> 00:11:57,320
คุณก็รู้ว่าฉันรับไว้ไม่ได้ บิเยิร์น

142
00:11:57,400 --> 00:11:59,000
ได้สิ นิโคล

143
00:11:59,560 --> 00:12:02,800
ถ้าคุณแค่เลิกจ้องจับผิดไปซะทุกอย่าง

144
00:12:04,400 --> 00:12:05,280
เถอะน่า

145
00:12:06,080 --> 00:12:08,560
ถือว่าทำเพื่อผม อย่างน้อยก็ลองเอาไปคิดดู

146
00:13:04,200 --> 00:13:05,600
ฮัลโหล คาทารีน่า

147
00:13:05,680 --> 00:13:07,920
ไง บิเยิร์น คุณเป็นยังไงบ้าง

148
00:13:08,000 --> 00:13:09,400
ไง ก็ดีนะ

149
00:13:10,080 --> 00:13:11,960
ผมกำลังจัดสำนักงานใหม่น่ะ

150
00:13:12,560 --> 00:13:13,520
คุณล่ะ

151
00:13:15,800 --> 00:13:16,720
ฉันได้งานแล้ว

152
00:13:17,320 --> 00:13:18,560
เหรอ

153
00:13:18,640 --> 00:13:19,520
- ใช่
- จริงเหรอ

154
00:13:19,600 --> 00:13:21,520
- ผมดีใจกับคุณด้วยนะ
- ขอบคุณค่ะ

155
00:13:21,600 --> 00:13:25,160
เพราะงั้นแหละฉันถึงอยากคุยกับคุณ
พวกเขาอยากให้ฉันเริ่มงานอาทิตย์หน้าเลย

156
00:13:25,240 --> 00:13:28,080
พวกเขารู้ดีว่าเรียกร้องจากฉันแบบนั้นไม่ได้

157
00:13:28,160 --> 00:13:32,120
- แต่ว่ามันสำคัญกับทั้งฉัน ทั้งพวกเขา
- ก็ไม่ใช่ปัญหานี่

158
00:13:32,960 --> 00:13:35,320
แต่นั่นแปลว่า
ลูกต้องเข้าศูนย์รับเลี้ยงเด็กอาทิตย์หน้า

159
00:13:35,400 --> 00:13:36,520
เราก็หาได้แล้วไง

160
00:13:37,520 --> 00:13:41,640
- แล้วช่วงปรับตัวล่ะ
- อ๋อ จริงสิ โอเค

161
00:13:42,240 --> 00:13:44,080
เรื่องนั้นผมดูแลเอง

162
00:13:45,760 --> 00:13:46,680
ได้เหรอ

163
00:13:47,240 --> 00:13:50,360
ได้ อาทิตย์หน้าทางผมน่าจะเบาลงแล้วล่ะ

164
00:13:51,040 --> 00:13:54,160
ขอบใจนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคุณคงไม่มีเวลาแน่ๆ

165
00:13:59,200 --> 00:14:00,800
ที่คาทารีน่าพูดก็ไม่ผิด

166
00:14:01,640 --> 00:14:04,880
ต้องขอบคุณการทำงานทีละอย่าง
ที่ช่วยให้ผมโฟกัสกับปัญหาส่วนตัวได้

167
00:14:04,960 --> 00:14:07,120
แล้วค่อยหันไปจัดการปัญหาเรื่องงาน

168
00:14:09,560 --> 00:14:14,280
แต่แย่หน่อยที่ปัญหาเรื่องงาน
อาจเปลี่ยนเป็นปัญหาส่วนตัวได้ในพริบตา

169
00:14:15,120 --> 00:14:16,960
ไม่ว่าผมจะสมัครใจหรือไม่ก็ตาม

170
00:14:21,200 --> 00:14:26,360
(ความตาย)

171
00:14:36,040 --> 00:14:37,080
จะลงไปเดี๋ยวนี้

172
00:14:37,680 --> 00:14:40,000
ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด

173
00:14:41,360 --> 00:14:44,120
ไปตายซะ ไอ้ทนาย ไอ้ขี้ครอก

174
00:14:47,200 --> 00:14:49,280
คนที่ศูนย์เผาขยะชื่อพลูรา

175
00:14:49,360 --> 00:14:51,240
เขารู้แล้วว่าเราจะไป โอเคนะ

176
00:14:57,960 --> 00:15:02,080
ไปให้พ้น ฉันฆ่าแกแน่ อีดอกนี่ อย่ามาแตะตัวฉัน

177
00:15:02,680 --> 00:15:06,480
ดรากันตายแล้ว พวกโง่
ไม่เข้าใจกันรึไง อีโง่เอ๊ย

178
00:15:06,560 --> 00:15:07,880
- อีสารเลว…
- หุบปาก

179
00:15:07,960 --> 00:15:09,240
บ้าเอ๊ย

180
00:15:10,120 --> 00:15:10,960
สตานิ

181
00:15:11,040 --> 00:15:13,400
ฉันจะฆ่าแก ไอ้… ฉันจะฆ่าแก

182
00:15:14,280 --> 00:15:15,120
เอาล่ะ เพื่อน

183
00:15:15,640 --> 00:15:16,760
หลับให้สบายนะ

184
00:15:24,720 --> 00:15:25,680
โอเค

185
00:15:26,320 --> 00:15:29,000
- ยกตัวเขาขึ้น
- ไอ้บ้านี่ โอเค

186
00:15:32,560 --> 00:15:33,520
แล้วก็…

187
00:15:35,000 --> 00:15:36,360
บ้าเอ๊ย มันไม่อยู่

188
00:15:37,360 --> 00:15:39,200
- คิดหาทางให้ได้
- ไม่ได้หรอก

189
00:15:40,000 --> 00:15:43,480
- บอริสออกคำสั่งไว้ชัดเจน
- เย็บติดไว้เลย เรามีที่เย็บกระดาษไหม

190
00:15:44,520 --> 00:15:46,480
น่าจะเอาเข็มถักนิตติ้งมาด้วย

191
00:15:46,560 --> 00:15:47,760
ยัดแอปเปิ้ลเข้าปาก

192
00:15:48,520 --> 00:15:52,640
แล้วก็เอาเข็มถักเสียบแก้มซ้าย
ทะลุแอปเปิ้ล แล้วก็ทะลุแก้มขวา

193
00:15:52,720 --> 00:15:53,800
รอเดี๋ยวนะ

194
00:16:00,360 --> 00:16:01,400
จับค้างไว้

195
00:16:01,480 --> 00:16:02,480
โอเค

196
00:16:08,480 --> 00:16:10,560
- แบบนั้นแหละ ประคองไหวไหม
- ไหว

197
00:16:10,640 --> 00:16:11,920
โอเคแล้วล่ะ

198
00:16:12,960 --> 00:16:13,800
เยี่ยม

199
00:16:20,800 --> 00:16:22,600
- เตรียมตัวนะ
- ได้

200
00:16:22,680 --> 00:16:23,960
อีกเดี๋ยวก็จะถึงแล้ว

201
00:17:09,320 --> 00:17:10,160
บอริส

202
00:17:12,280 --> 00:17:15,160
ดรากันฝากคำทักทายมาให้

203
00:17:15,840 --> 00:17:19,280
เขาอยากขอโทษ สำหรับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น

204
00:17:24,560 --> 00:17:27,440
ยื่นมือถือมาทำไม ดรากันจะโทรหาฉันรึไง

205
00:17:27,520 --> 00:17:31,840
เดี๋ยวฉันก็จะไปเจอหมอนั่นแล้ว
หรือว่ามันเกิดปอดแหกไม่กล้าเจอฉันขึ้นมา

206
00:17:33,880 --> 00:17:36,360
ไม่ใช่ เราอัดคำสารภาพไว้ในมือถือเครื่องนี้

207
00:17:37,240 --> 00:17:40,440
มือระเบิดควรจะจัดการเก็บดรากัน อีกอร์

208
00:17:40,520 --> 00:17:42,120
แล้วก็ไอ้หมอนี่

209
00:17:43,960 --> 00:17:46,440
บอริสควรเป็นคนรับขี้ไป

210
00:17:46,520 --> 00:17:48,720
โทนี่จะขึ้นเป็นหัวหน้า มูรัทเป็นระดับเจ้าหน้าที่

211
00:17:50,880 --> 00:17:53,160
แต่ไอ้รถบัสห่านั่นดันโผล่มา

212
00:17:56,120 --> 00:17:57,160
โทนี่สินะ

213
00:18:01,600 --> 00:18:03,400
ทำไมไอ้คนที่กล่าวหาเขาถึงไม่อยู่ตรงนี้ล่ะ

214
00:18:04,600 --> 00:18:07,120
เพราะโทนี่ฆ่าเขาทิ้งแล้ว ต่อหน้าต่อตาเรา

215
00:18:45,320 --> 00:18:49,280
ดรากันฆ่าเบอร์สองของฉัน และมันก็ชดใช้ด้วย…

216
00:18:50,480 --> 00:18:52,120
ชีวิตเบอร์สองของมัน

217
00:18:53,600 --> 00:18:54,720
ก็แฟร์ดีนะ ว่าไหม

218
00:18:56,520 --> 00:18:57,560
ใช่

219
00:19:07,080 --> 00:19:08,240
ทำได้ดีมาก

220
00:19:10,480 --> 00:19:11,520
วลาดีมีร์

221
00:19:34,720 --> 00:19:35,880
ดึงกางเกงมันลง

222
00:19:40,320 --> 00:19:41,880
นี่จะเอาจริงเรื่อง…

223
00:19:43,040 --> 00:19:44,000
ก็…

224
00:19:44,080 --> 00:19:47,440
ฉันเป็นคนรักษาคำพูดน่ะ ทนาย

225
00:20:02,480 --> 00:20:05,160
แล้วใครจะดึงสลักล่ะ คือว่า…

226
00:20:07,920 --> 00:20:10,800
อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจระเบิดมือ

227
00:20:12,120 --> 00:20:13,200
วลาดีมีร์

228
00:20:15,720 --> 00:20:17,440
เอามันไปให้พ้นหน้าฉัน

229
00:20:59,320 --> 00:21:02,800
อยากกล่าวอะไรหน่อยไหม คำสั่งเสีย หรือ…

230
00:21:04,960 --> 00:21:06,000
ฮะ

231
00:21:18,920 --> 00:21:20,360
นั่นไงโทนี่

232
00:21:45,080 --> 00:21:46,120
โดรนนี่หว่า

233
00:21:51,200 --> 00:21:52,800
สอยมันลงมา วลาดีมีร์

234
00:22:05,520 --> 00:22:08,680
- นี่มันโดรนตำรวจ
- เราถูกถ่ายวิดีโอไว้

235
00:22:13,240 --> 00:22:17,880
บอริส กระทืบไปก็เหนื่อยเปล่า
ภาพมันถูกบันทึกในเซิร์ฟเวอร์ตำรวจไปแล้วล่ะ

236
00:22:17,960 --> 00:22:19,120
- ว้อย
- พับผ่าสิ วัลเทอร์

237
00:22:21,520 --> 00:22:24,520
จะอยู่รอให้พ่อมึงมาหาที่นี่รึไง

238
00:22:24,600 --> 00:22:26,720
- ไปจากที่นี่ได้แล้ว เดี๋ยวนี้
- ก็จริง

239
00:22:26,800 --> 00:22:27,960
ไปจากที่นี่กันเถอะ

240
00:22:28,960 --> 00:22:30,120
เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน

241
00:22:30,760 --> 00:22:32,240
ทำแบบนี้ไม่ฉลาดนะ

242
00:22:32,760 --> 00:22:34,720
ถ้าตำรวจถ่ายเราได้จริงๆ

243
00:22:34,800 --> 00:22:37,280
งั้นตำรวจก็รู้ว่าบอริส
เป็นผู้รับผิดชอบการฆาตกรรมครั้งนี้

244
00:22:37,360 --> 00:22:39,920
ก็แปลว่าบอริสต้องไปกบดาน

245
00:22:40,000 --> 00:22:41,200
กบดานเหรอ ที่ไหน

246
00:22:44,120 --> 00:22:45,160
นายอยากเจอดรากันนี่

247
00:22:45,920 --> 00:22:48,400
ที่กบดานของดรากันปลอดภัย ฉันจะพาไปเอง

248
00:22:54,920 --> 00:22:55,800
ตกลง

249
00:22:56,680 --> 00:22:58,680
โอเค ทนาย งั้นก็พาฉันไปหาดรากัน

250
00:22:58,760 --> 00:22:59,880
แต่ไปรถฉัน

251
00:23:00,840 --> 00:23:03,760
คนอื่นที่เหลือรีบไปจากที่นี่ เอากุญแจให้เขา

252
00:23:05,760 --> 00:23:06,840
ทนาย

253
00:23:08,320 --> 00:23:11,440
แน่ใจนะว่าดรากันอยากให้พาบอริสไปหา

254
00:23:11,520 --> 00:23:13,440
- เราคุยกันไว้แล้ว
- เร็วเข้า

255
00:23:15,040 --> 00:23:15,920
ไปเลย

256
00:23:23,840 --> 00:23:24,840
อะไรวะ

257
00:23:25,720 --> 00:23:30,720
ฉันรู้ว่ามันอาจจะอึดอัดหน่อย
แต่จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าดรากันกบดานอยู่ไหน

258
00:23:31,320 --> 00:23:32,360
เพื่อความปลอดภัย

259
00:23:33,400 --> 00:23:35,280
ของเขาและของนายเอง

260
00:23:37,600 --> 00:23:41,160
บอริส ไม่มีทางอื่นแล้วนะ
ตำรวจจะแห่กันมาเมื่อไหร่ไม่รู้

261
00:23:42,040 --> 00:23:43,400
ถ้าไม่ขึ้นท้ายรถ ก็ไม่ต้องไป

262
00:23:56,720 --> 00:23:57,720
ก็ได้ ทนาย

263
00:23:59,400 --> 00:24:01,960
นายพาฉันตรงไปหาดรากันเลยนะ เข้าใจไหม

264
00:24:03,040 --> 00:24:05,760
เข้าใจ อีกเดี๋ยวนายจะได้เจอดรากัน

265
00:24:24,400 --> 00:24:25,960
การมีสติหมายถึง

266
00:24:26,480 --> 00:24:28,560
การจดจ่ออยู่กับมุมมองที่เราเห็น

267
00:24:29,600 --> 00:24:33,040
การมีสติไม่ได้หมายความว่าต้องหลับตา

268
00:24:34,960 --> 00:24:38,240
หลังจากที่เราได้รวบรวมพลัง

269
00:24:38,320 --> 00:24:39,760
และได้ใช้มันไปแล้ว

270
00:24:40,440 --> 00:24:43,880
จะมีช่วงเวลาระยะหนึ่ง
ที่เราสามารถปล่อยให้พลังนั้นพักได้

271
00:24:45,680 --> 00:24:49,880
การเปลี่ยนผ่านระหว่างสองช่วงเวลานี้
ก็เหมือนการตื่นขึ้น

272
00:24:50,560 --> 00:24:52,240
อย่าไปฝืนมัน

273
00:24:53,360 --> 00:24:55,240
หายใจตามธรรมชาติ

274
00:24:56,560 --> 00:24:57,880
ปล่อยให้มันเกิดขึ้นเอง

275
00:25:10,360 --> 00:25:13,640
- พ่อ นี่เล่นอะไรเหรอคะ
- มันไม่ช่วยเลยเหรอ

276
00:25:16,440 --> 00:25:17,360
ไง ว่าไงจ๊ะ

277
00:25:19,080 --> 00:25:20,240
อรุณสวัสดิ์ หัวหน้า

278
00:25:21,280 --> 00:25:23,080
คิดว่าไง ไปกันเลยไหม

279
00:25:24,840 --> 00:25:25,680
พร้อมไหม

280
00:25:28,000 --> 00:25:29,280
หนักนะเนี่ย

281
00:25:31,360 --> 00:25:34,520
- เอ้า ไปไหนกันดี
- ยี้ฮ่า เร็วเข้า เจ้าม้ายืดยาด

282
00:25:34,600 --> 00:25:36,640
- อะไรนะ ไปทางไหนล่ะ
- ทางนั้น

283
00:25:36,720 --> 00:25:37,600
ทางนั้นใช่ไหม

284
00:25:41,080 --> 00:25:42,160
บาย

285
00:25:45,720 --> 00:25:49,200
บายจ้ะลูก เล่นให้สนุกนะ บ๊ายบายแม่หน่อยสิ

286
00:25:55,240 --> 00:25:56,640
ไม่ใส่นม ไม่ใส่น้ำตาล ใช่ไหม

287
00:25:57,240 --> 00:25:58,240
ใช่

288
00:25:59,560 --> 00:26:00,400
ขอบคุณนะ

289
00:26:05,240 --> 00:26:09,480
ฉันต้องขอโทษคุณ ฉันล้ำเส้นไปหน่อย เรื่องเอมิลี่

290
00:26:09,560 --> 00:26:10,600
ฉันขอโทษ

291
00:26:15,640 --> 00:26:16,640
ยกโทษให้

292
00:26:19,640 --> 00:26:21,600
แต่เราก็ยังตามหาดรากันอยู่นะ

293
00:26:21,680 --> 00:26:23,280
ใช่ ก็แน่ล่ะเนอะ

294
00:26:30,080 --> 00:26:33,840
คุณรู้จักเมิลเลอร์ที่เป็นเพื่อนร่วมงานฉันใช่ไหม

295
00:26:36,400 --> 00:26:39,040
- รู้จัก
- เขาตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์

296
00:26:41,000 --> 00:26:43,160
- ในหน้าที่เหรอ
- ไม่ใช่ ที่โปแลนด์น่ะ

297
00:26:45,680 --> 00:26:46,520
เกิดอะไรขึ้น

298
00:26:47,040 --> 00:26:48,240
มันก็แปลกอยู่

299
00:26:48,320 --> 00:26:54,400
เขาถูกรถชนหน้าบ้านของว่าที่พ่อตาแม่ยาย

300
00:26:54,480 --> 00:26:57,560
เขาน่าจะไปที่นั่นเพื่อขอแต่งงานกับแฟนน่ะ

301
00:27:01,240 --> 00:27:03,680
- ฟังแล้วเศร้ามากกว่าแปลกนะ
- ใช่

302
00:27:05,160 --> 00:27:06,400
ที่แปลกคือ…

303
00:27:08,720 --> 00:27:12,920
เบอร์สุดท้ายที่เมิลเลอร์โทรออก
คือเบอร์ของโทนี่พรรคพวกคุณ

304
00:27:19,560 --> 00:27:20,400
นิโคล

305
00:27:21,200 --> 00:27:22,600
จะเริ่มอีกแล้วเหรอ

306
00:27:25,080 --> 00:27:26,600
ก็แค่สังหรณ์ใจน่ะ

307
00:27:29,480 --> 00:27:30,320
นิโคล

308
00:27:32,200 --> 00:27:34,240
ตอนที่พาลูกมาศูนย์รับเลี้ยงเด็ก

309
00:27:34,320 --> 00:27:36,040
ก็พาลูกมาศูนย์รับเลี้ยงเด็ก

310
00:27:36,720 --> 00:27:39,000
ตอนที่ตามหาฆาตกรที่ไม่มีอยู่จริง

311
00:27:39,080 --> 00:27:41,240
ก็ตามหาฆาตกรที่ไม่มีอยู่จริง

312
00:27:41,320 --> 00:27:42,400
โอเคไหม

313
00:27:42,480 --> 00:27:46,680
แต่ผมไหว้ล่ะ อย่าตามหาฆาตกรที่ไม่มีอยู่จริง

314
00:27:46,760 --> 00:27:48,600
ในตอนที่พาลูกมาศูนย์รับเลี้ยงเด็ก

315
00:27:49,640 --> 00:27:52,760
- ปรัชญาอะไรล่ะเนี่ย
- นี่คือการมีสติ

316
00:27:53,440 --> 00:27:55,800
คุณไม่ควรทำสองอย่างพร้อมกัน

317
00:27:56,880 --> 00:27:57,760
เอาล่ะ

318
00:27:58,440 --> 00:27:59,920
ตอนนี้คุณอยากทำอะไร

319
00:28:00,600 --> 00:28:01,520
หมายความว่าไง

320
00:28:03,240 --> 00:28:06,200
อ๋อ อยากพาลูกมาศูนย์รับเลี้ยงเด็ก

321
00:28:07,320 --> 00:28:08,480
ดีมาก

322
00:28:09,160 --> 00:28:12,040
ขอต้อนรับสู่ศูนย์รับเลี้ยงเด็ก
"วี ไอน์ ฟิช อิม วัสเซอร์"

323
00:28:14,080 --> 00:28:15,000
มานี่มา

324
00:28:34,440 --> 00:28:36,000
(บิเยิร์น ดีเมิล
ทนาย)

325
00:29:03,840 --> 00:29:06,080
(ทางฉัน)

326
00:29:06,160 --> 00:29:07,640
(สถานการณ์)

327
00:29:07,720 --> 00:29:09,400
(ยอดเยี่ยม)

328
00:30:10,560 --> 00:30:13,360
ฉันยัดลูกความ… และฉันเป็นอิสระ

329
00:30:26,360 --> 00:30:28,760
ฉันยัดลูกความ… และฉันเป็นอิสระ

330
00:30:33,000 --> 00:30:35,440
ฉันยัดลูกความ… และฉันเป็นอิสระ

331
00:30:55,000 --> 00:30:57,520
ฉันยัดลูกความลงเครื่องย่อยไม้ และฉันเป็นอิสระ

332
00:32:25,440 --> 00:32:30,440
คำบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส