1
00:00:07,841 --> 00:00:09,551
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,551 --> 00:00:12,887
(มีตํารวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทําคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:12,887 --> 00:00:15,098
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:15,098 --> 00:00:18,393
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,393 --> 00:00:21,229
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:31,322 --> 00:00:32,699
(ปี 2009)

7
00:00:38,830 --> 00:00:42,751
(วันที่ 7 กรกฎาคม ปี 2009)

8
00:00:42,751 --> 00:00:45,670
(ถนนเรกเตอร์)

9
00:00:45,670 --> 00:00:49,799
แม่ฉันทํางานเป็นแม่บ้าน
ที่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

10
00:00:51,009 --> 00:00:54,971
กะของแม่คือช่วงห้าโมงเย็นถึงห้าทุ่ม

11
00:00:57,474 --> 00:01:01,102
วันที่ 7 กรกฎาคม ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง

12
00:01:01,102 --> 00:01:04,147
ฉันได้รับสายจากโรซ่า เพื่อนร่วมงานแม่

13
00:01:04,814 --> 00:01:07,484
ถามว่าแม่ฉันอยู่บ้านหรือเปล่า

14
00:01:07,484 --> 00:01:09,611
ฉันก็ถาม "หมายความว่าไง แม่ไม่อยู่บ้านหรอก

15
00:01:09,611 --> 00:01:11,780
แม่ไม่อยู่ที่ทํางานเหรอ แม่ควรจะอยู่ที่ทํางานนะ"

16
00:01:12,405 --> 00:01:13,448
เธอก็บอกว่า "ไม่"

17
00:01:14,324 --> 00:01:17,660
แม่บ้านมีพักกินข้าวประมาณหนึ่งทุ่ม

18
00:01:18,161 --> 00:01:21,831
เธอสงสัยที่แม่ปิดโทรศัพท์

19
00:01:21,831 --> 00:01:23,833
ตอนนั้นโทรไปก็เข้าฝากข้อความ

20
00:01:25,335 --> 00:01:28,088
ฉันโทรหาป้า หาลุง

21
00:01:28,088 --> 00:01:33,510
เราตกลงกันว่า
จะไปที่ทํางานแม่ ไปลองตามหาแม่ดู

22
00:01:36,095 --> 00:01:38,932
ตอนกลางวัน ผมเป็นยามที่ตึกนั้น

23
00:01:39,808 --> 00:01:42,560
ผมก็เลยขึ้นไปชั้นที่เธอทํางาน

24
00:01:43,978 --> 00:01:48,441
ผมเดินตะโกนเรียกเธอทั่วทั้งชั้น ตลอดทางเดิน

25
00:01:48,441 --> 00:01:50,235
ลงไปถึงหลังห้องชั้นใต้ดิน

26
00:01:51,236 --> 00:01:53,071
ผมพยายามฟังเสียงตอบรับ

27
00:01:53,071 --> 00:01:54,864
เธออาจจะบาดเจ็บ

28
00:01:54,864 --> 00:01:56,783
เธออาจจะอยู่ในที่ที่ไม่มีคนได้ยิน

29
00:01:58,701 --> 00:02:01,746
แน่นอนว่ามีคนเห็นเธอเข้าไปในตึก

30
00:02:01,746 --> 00:02:03,122
แต่ไม่ได้เห็นเธอออกมา

31
00:02:06,125 --> 00:02:09,754
เราคุยกับยามที่เข้ากะตอนนั้น

32
00:02:09,754 --> 00:02:13,883
เขาบอกว่าเขาไม่เห็นแม่ฉันออกมาจากตึก

33
00:02:14,551 --> 00:02:16,636
เราก็เลยแจ้งตํารวจ

34
00:02:17,971 --> 00:02:19,305
เราตามหาแม่ไม่เจอ

35
00:02:23,309 --> 00:02:26,104
ทุกคดีทําลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

36
00:02:28,773 --> 00:02:32,694
คุณทํางานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

37
00:02:34,779 --> 00:02:36,656
เราอยากสืบหาความจริง

38
00:02:38,158 --> 00:02:39,701
นั่นคือหน้าที่ของตํารวจสืบสวน

39
00:02:40,285 --> 00:02:42,662
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก

40
00:02:42,662 --> 00:02:44,455
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

41
00:02:44,998 --> 00:02:48,668
สิ่งสําคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

42
00:02:48,668 --> 00:02:49,794
นั่นคืองานของฉัน

43
00:02:50,420 --> 00:02:54,674
ในนิวยอร์กซิตี กรมตํารวจนิวยอร์ก

44
00:02:57,635 --> 00:02:58,845
หน่วยนี้เท่านั้น

45
00:02:59,596 --> 00:03:03,183
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม
นิวยอร์ก)

46
00:03:13,818 --> 00:03:17,947
เวลาผมขับรถไปทํางานทุกวัน ตอนขาเข้าเมือง

47
00:03:17,947 --> 00:03:19,616
ผมจะเห็นทั้งเส้นขอบฟ้า

48
00:03:19,616 --> 00:03:22,493
ผมจะบอกตัวเองเสมอว่า

49
00:03:23,036 --> 00:03:29,626
"ว้าว ผมเป็นตํารวจสืบสวนฆาตกรรม
ในกรมตํารวจนิวยอร์ก นิวยอร์กซิตี"

50
00:03:31,711 --> 00:03:35,798
ผมโตมาในย่านที่โหดร้าย
ย่านเซาท์จาเมกาในควีนส์

51
00:03:36,424 --> 00:03:37,759
มียาเสพติด

52
00:03:37,759 --> 00:03:40,637
มีการค้าประเวณี มีพวกแก๊ง

53
00:03:41,262 --> 00:03:44,224
มันเป็นเรื่องที่ผมต้องตัดสินใจในท้ายที่สุด

54
00:03:44,224 --> 00:03:48,102
แล้วผมก็เลือกการศึกษา ไม่เลือกชีวิตข้างถนน

55
00:03:48,102 --> 00:03:50,188
แล้วมาเป็นตํารวจ

56
00:03:54,108 --> 00:03:56,694
(วันที่ 8 กรกฎาคม ปี 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสิบชั่วโมงแล้ว)

57
00:03:56,694 --> 00:04:02,408
วันที่ 8 กรกฎาคม ปี 2009
เรามาถึงที่ทํางานตอนแปดโมงเช้า

58
00:04:02,408 --> 00:04:06,287
โทรศัพท์ดังจนสายไหม้
เราได้รับสายจากโรงพักเขตหนึ่ง

59
00:04:06,287 --> 00:04:08,456
เราได้รับสายจากศูนย์บัญชาการนิวยอร์ก

60
00:04:08,456 --> 00:04:11,793
เราได้รับสายจากหัวหน้าหน่วยสืบสวน

61
00:04:11,793 --> 00:04:13,586
ทุกคนพูดเรื่อง

62
00:04:13,586 --> 00:04:18,633
แม่บ้านหายตัวไปในย่านการเงิน

63
00:04:19,259 --> 00:04:21,010
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

64
00:04:21,010 --> 00:04:23,221
ผมคิดว่าสาธารณชนถูกครอบงํา

65
00:04:23,221 --> 00:04:27,976
ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเปิดตลาดหุ้นในย่านนั้น

66
00:04:27,976 --> 00:04:31,145
ว่าเกิดอะไรขึ้น มันมีความเร็ว

67
00:04:31,145 --> 00:04:34,482
ของการโอนย้ายทรัพย์สิน มีเรื่องต่างๆ

68
00:04:34,482 --> 00:04:39,070
นั่นคือจุดที่น่าหลงใหล
แต่เราก็มีคนที่ทํางานเบื้องหลัง

69
00:04:39,070 --> 00:04:43,908
หลังจากคนทํางานออฟฟิศกลับไป
ก็จะเหลือคนทําความสะอาด

70
00:04:43,908 --> 00:04:47,245
มีคนที่ถูพื้น มีช่างมาทํางานซ่อม

71
00:04:47,245 --> 00:04:53,042
คนที่มีครอบครัว
ที่ต้องทํางานหนักมากเพื่อหาเลี้ยงชีพ

72
00:04:54,002 --> 00:04:56,838
สายสืบรีบไปที่เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

73
00:04:56,838 --> 00:05:00,675
ตอนแรกเราไม่มีข้อมูลอะไรเลย

74
00:05:00,675 --> 00:05:05,221
เรารู้แค่ว่ามีคนไม่กลับบ้าน

75
00:05:08,641 --> 00:05:12,520
ภายนอกตึก ผู้บริหารคนหนึ่งเรียกรวมตัวทุกคน

76
00:05:12,520 --> 00:05:15,523
แล้วก็แจ้งเหตุเราคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

77
00:05:15,523 --> 00:05:21,738
เราได้ทราบว่าผู้หญิงที่หายไปชื่อเอริดาเนีย

78
00:05:22,822 --> 00:05:24,532
อายุ 46 ปี

79
00:05:25,450 --> 00:05:28,286
เธอทํางานตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงห้าทุ่ม

80
00:05:28,286 --> 00:05:32,248
ช่วงหนึ่งระหว่างกะ เธอหายตัวไป

81
00:05:32,248 --> 00:05:35,084
(ถนนเร็กเตอร์)

82
00:05:35,084 --> 00:05:39,797
เรื่องหนึ่งที่ผมเห็นชัดตอนเข้าไปในตึก

83
00:05:39,797 --> 00:05:43,092
คือครอบครัวของผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นั่น

84
00:05:43,801 --> 00:05:48,973
ภายในไม่กี่ชั่วโมงที่ติดต่อเธอไม่ได้

85
00:05:50,516 --> 00:05:56,105
เราไม่ค่อยเห็นแบบนี้ในนิวยอร์กซิตี
เราดูออกเลยว่าครอบครัวนี้แน่นแฟ้น

86
00:05:57,315 --> 00:05:59,776
พี่สาวผมโตกว่าผม 17 ปี

87
00:06:00,359 --> 00:06:03,696
เธอพึ่งพาได้เสมอ เธอช่วยดูแลผม

88
00:06:04,572 --> 00:06:07,283
เธอเป็นพี่สาวที่ดี เป็นแม่ที่ดี

89
00:06:08,242 --> 00:06:10,828
เธอไม่มีทางทิ้งครอบครัว มันเป็นไปไม่ได้

90
00:06:13,456 --> 00:06:15,708
ครอบครัวเธอแย้งว่าหลังจากเลิกงาน

91
00:06:15,708 --> 00:06:17,293
เธอจะกลับบ้านทันที

92
00:06:17,293 --> 00:06:19,879
มันเลยผิดวิสัยเธอมากๆ

93
00:06:19,879 --> 00:06:22,924
ที่จะออกจากที่ทํางานโดยไม่บอกใคร

94
00:06:22,924 --> 00:06:24,300
โดยเฉพาะเพื่อนร่วมงาน

95
00:06:25,176 --> 00:06:27,470
เรื่องพวกนี้เป็นสัญญาณอันตรายสําหรับทุกคน

96
00:06:29,597 --> 00:06:33,309
มันผิดวิสัยเธอมากๆ ที่จะหายตัวไปเฉยๆ

97
00:06:35,436 --> 00:06:37,313
ไม่รับโทรศัพท์

98
00:06:38,314 --> 00:06:40,024
ผมก็กังวล

99
00:06:42,610 --> 00:06:47,490
ผมทํางานที่นั่นปีครึ่งแล้ว
พี่สาวผมทําได้ประมาณหกเดือน

100
00:06:48,407 --> 00:06:50,201
ผมรู้จักตึกนั้นเป็นอย่างดี

101
00:06:50,201 --> 00:06:54,789
คืนวันนั้นที่เธอหายไป เราค้นทั่วทั้งตึก

102
00:06:54,789 --> 00:06:56,374
ทีละชั้น

103
00:06:56,874 --> 00:06:58,543
ผมลงไปถึงชั้นใต้ดิน

104
00:06:59,669 --> 00:07:03,047
แล้วเงยหน้าขึ้น ตะโกนเรียกชื่อเธอ

105
00:07:05,216 --> 00:07:06,759
แต่มันเงียบมากๆ

106
00:07:10,096 --> 00:07:14,016
(เอริดาเนียหายตัวไป 12 ชั่วโมงแล้ว)

107
00:07:16,310 --> 00:07:19,355
ทําเลที่เธอหายตัวไป

108
00:07:19,355 --> 00:07:22,859
อยู่ใจกลางย่านการเงิน

109
00:07:22,859 --> 00:07:26,070
ตามปกติ กรมตํารวจจะจริงจังมากๆ

110
00:07:26,070 --> 00:07:28,948
ทุกคดีในแมนแฮตทันใต้

111
00:07:28,948 --> 00:07:31,534
ทุกอย่างที่อยู่ทางใต้ของถนน 59

112
00:07:31,534 --> 00:07:34,203
ดูจะเป็นข่าวใหญ่เสมอ

113
00:07:34,829 --> 00:07:38,124
ผมรู้เลยว่าคดีนี้
จะได้รับความสนใจจากสื่อมากมาย

114
00:07:38,124 --> 00:07:42,211
{\an8}เพื่อนร่วมงานบอกว่า
เธอกินมื้อค่ํากับพวกเขาระหว่างเข้ากะทุกวัน

115
00:07:42,211 --> 00:07:44,922
{\an8}แต่ได้เจอเธอครั้งสุดท้ายประมาณสองทุ่ม

116
00:07:44,922 --> 00:07:46,924
{\an8}แล้วก็ไม่มีใครพบเห็นเธออีกเลย

117
00:07:47,675 --> 00:07:50,261
หลักๆ คือเราต้องค้นทุกชั้น

118
00:07:50,261 --> 00:07:52,722
แล้วก็ต้องอพยพคนออกจากตึก

119
00:07:52,722 --> 00:07:54,682
ทุกคน พนักงานทุกคน

120
00:07:54,682 --> 00:07:58,769
ผู้บริหาร ทีมทําความสะอาด ผู้ดูแลลิฟต์

121
00:07:58,769 --> 00:08:01,981
ทุกคนที่อยู่ในนั้นต้องออกไปจากตึก

122
00:08:01,981 --> 00:08:04,066
ณ ตอนที่ทําการค้นหา

123
00:08:04,066 --> 00:08:06,611
{\an8}อาจจะมีศพอยู่ในตึกโดยที่เราไม่รู้ก็ได้

124
00:08:06,611 --> 00:08:08,154
{\an8}มันก็น่ากลัวนิดๆ ครับ

125
00:08:08,154 --> 00:08:12,366
หนึ่งในสิ่งที่ทําให้ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

126
00:08:12,366 --> 00:08:17,455
ไม่เหมือนทําเลอื่นในคดีคนหาย

127
00:08:17,455 --> 00:08:22,501
คือมันเป็นสภาพแวดล้อมในตัวของมันเอง

128
00:08:22,501 --> 00:08:26,422
ทางออกมีอยู่ไม่กี่ทาง ทางเข้าก็มีไม่มาก

129
00:08:26,422 --> 00:08:28,257
ที่เหลือคือขึ้นชั้นบนอย่างเดียว

130
00:08:30,301 --> 00:08:34,013
แน่นอนว่าการค้นอาคารหลังนั้นเป็นงานยาก

131
00:08:34,013 --> 00:08:39,185
ไม่ว่าจะหาใครหรืออะไร
เพราะมันสูงตั้ง 26 ชั้น

132
00:08:41,979 --> 00:08:43,439
ทุกคนต้องช่วยกัน

133
00:08:44,482 --> 00:08:47,109
หน่วยสืบสวนจากโรงพักอื่นก็ถูกเรียกมาช่วย

134
00:08:47,109 --> 00:08:49,987
ไม่ใช่แค่หน่วยสืบสวนฆาตกรรม
กับหน่วยสืบสวนของโรงพักเขตหนึ่ง

135
00:08:49,987 --> 00:08:52,782
แต่ยังมีหน่วยสืบสวน
จากมิดทาวน์ใต้ มิดทาวน์เหนือ

136
00:08:53,574 --> 00:08:55,243
ทุกหน่วยเข้ามาหมด

137
00:08:55,243 --> 00:08:58,454
แต่นอกเหนือจากนั้น ก็ยังมีเฮลิคอปเตอร์บนฟ้า

138
00:09:00,873 --> 00:09:04,961
นี่คือการค้นอย่างละเอียด
ทั่วทั้งตึกตั้งแต่ชั้นบนลงล่าง

139
00:09:04,961 --> 00:09:06,379
ทุกซอกทุกมุม

140
00:09:06,379 --> 00:09:12,426
ตอนเปิดล็อกเกอร์ของเธอ
เราก็พบว่ากระเป๋าของเธอยังอยู่

141
00:09:14,387 --> 00:09:18,975
ผมมีแม่กับพี่น้องหญิงสี่คน
พวกเธอไม่ไปไหนโดยไม่มีกระเป๋า

142
00:09:19,892 --> 00:09:22,228
มันแทบจะเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

143
00:09:22,228 --> 00:09:25,231
แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่น่าตกใจ

144
00:09:27,316 --> 00:09:32,446
แล้วเราก็เจอรถเข็นกับกิ๊บติดผมของเธอที่ชั้นแปด

145
00:09:34,198 --> 00:09:37,076
ทําไมมันถึงตกอยู่ที่พื้น

146
00:09:38,035 --> 00:09:39,829
มีการต่อสู้หรือเปล่า

147
00:09:39,829 --> 00:09:43,624
อาจจะมีการล่วงละเมิดทางเพศเกิดขึ้น

148
00:09:43,624 --> 00:09:45,626
แล้วคนร้ายก็จับเธอเป็นตัวประกัน

149
00:09:45,626 --> 00:09:47,712
(ตํารวจ ห้ามผ่าน)

150
00:09:47,712 --> 00:09:49,422
เราต้องสอบปากคําหลายๆ คน

151
00:09:49,422 --> 00:09:53,801
เราต้องไปคุยกับพนักงานของตึก
ที่ทํางานให้กับฝ่ายบริหารตึก

152
00:09:53,801 --> 00:09:56,887
ใครอยู่ที่นั่นบ้างในช่วงกะของเอริดาเนีย

153
00:09:58,389 --> 00:10:00,558
คนที่ทํางานอยู่ในตึกตอนนั้น

154
00:10:00,558 --> 00:10:05,104
ผมจะจัดว่าทุกคนเป็นพยาน

155
00:10:05,104 --> 00:10:07,773
หรือบุคคลเฝ้าระวังก็ได้

156
00:10:08,608 --> 00:10:10,943
มีหลายความคิดเกิดขึ้นในหัวเรา

157
00:10:10,943 --> 00:10:13,654
แต่เรารู้ว่าเวลาเป็นสิ่งสําคัญ

158
00:10:13,654 --> 00:10:17,700
ยิ่งเราหาเธอเจอช้า
แนวโน้มที่เธอจะยังมีชีวิตก็ยิ่งน้อยลง

159
00:10:17,700 --> 00:10:21,495
(เอริดาเนียหายตัวไป 14 ชั่วโมงแล้ว)

160
00:10:22,788 --> 00:10:25,916
เรารู้ว่าถ้าเธอออกจากตึก

161
00:10:25,916 --> 00:10:30,254
กล้องหนึ่งในหลายตัวจะจับภาพเธอได้ที่ทางเข้า

162
00:10:31,505 --> 00:10:35,635
ในตึกนี้มีกล้อง 32 ตัว

163
00:10:35,635 --> 00:10:39,221
ภาพที่เราต้องทวนก็มี
คลิปแปดชั่วโมงจากกล้อง 32 ตัว

164
00:10:39,221 --> 00:10:43,434
ต้องดูให้ครบ มันเป็นงานที่เหนื่อยมาก

165
00:10:44,894 --> 00:10:47,480
เราก็เลยส่งมือดีของเรามา

166
00:10:49,398 --> 00:10:52,360
ไบรอัน แมคคลาวด์ ฉายา "เทพวิดีโอ"

167
00:10:53,194 --> 00:10:55,154
เขาเป็นสายสืบชั้นยอด

168
00:10:55,154 --> 00:11:00,034
ไบรอันเป็นคนที่เร็วมากๆ

169
00:11:00,034 --> 00:11:01,577
นี่คืองานสําคัญ

170
00:11:02,078 --> 00:11:05,206
ไม่ใช่ทุกคนที่ทําได้
ไม่ใช่ทุกคนที่รับงานหนักได้เหมือนเรา

171
00:11:05,206 --> 00:11:08,668
ผมบอกเลยว่าถ้าเป็นแมลงวัน ผมก็จะตีให้โดน

172
00:11:12,004 --> 00:11:13,005
ไบรอันจริงจังกับงาน

173
00:11:13,005 --> 00:11:16,759
เวลาเขาตั้งสมาธิ เขาชอบใส่หูฟัง

174
00:11:16,759 --> 00:11:19,053
แล้วเขาก็จะฟังเพลงเฮฟวีเมทัล

175
00:11:21,013 --> 00:11:21,931
เฮดแบงเกอร์เหรอ

176
00:11:21,931 --> 00:11:24,850
ครับ ตอนหนุ่มๆ ผมก็ไว้ผมมัลเล็ต ก็...

177
00:11:27,061 --> 00:11:30,106
ผมเปิดเพลงเฮฟวีเมทัลในที่ทํางานทั้งวันประจํา

178
00:11:32,358 --> 00:11:35,569
เขามีความอดทนกับความจดจ่อ

179
00:11:35,569 --> 00:11:39,615
ที่จะอยู่ตรงนั้น จ้องจอได้เป็นชั่วโมงๆ

180
00:11:40,741 --> 00:11:42,993
เรารู้ว่าถ้าเธอออกจากตึก

181
00:11:42,993 --> 00:11:47,623
เขาจะหาเธอเจอ
หรือจะเจออะไรก็ตามที่ดูน่าสงสัย

182
00:11:48,457 --> 00:11:50,126
เราไม่อยากพลาดอะไรไป

183
00:11:50,126 --> 00:11:52,461
พลาดไปแค่เฟรมเดียว
ก็อาจมีบางอย่างหลุดรอดไปได้

184
00:11:55,464 --> 00:11:56,340
ตบได้แล้ว

185
00:11:56,841 --> 00:12:00,928
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

186
00:12:01,679 --> 00:12:03,305
มันน่าเบื่อ

187
00:12:03,305 --> 00:12:04,932
มันเสียเวลา

188
00:12:06,475 --> 00:12:08,060
มันทําให้สายตาล้า

189
00:12:08,936 --> 00:12:10,896
แต่ผมมีความอดทนที่จะทําได้

190
00:12:14,150 --> 00:12:16,694
มีภาพเอริดาเนียขึ้นลิฟต์

191
00:12:16,694 --> 00:12:19,071
ขึ้นไปเริ่มทํางานที่ชั้นบนๆ

192
00:12:20,281 --> 00:12:24,410
น่าจะประมาณ 17.12 น.

193
00:12:25,035 --> 00:12:27,788
แต่ก็ไม่เห็นอีกเลย กล้องจับภาพเธอไม่ได้อีกเลย

194
00:12:27,788 --> 00:12:31,083
เธอไม่ได้ออกจากลิฟต์ ณ เวลาไหนเลย

195
00:12:31,083 --> 00:12:33,210
ไม่มีใครเห็นเธอออกจากอาคาร

196
00:12:35,921 --> 00:12:37,089
เธออยู่ที่ไหน

197
00:12:37,089 --> 00:12:40,801
(เอริดาเนียหายตัวไป 19 ชั่วโมงแล้ว)

198
00:12:40,801 --> 00:12:43,971
เพื่อให้เข้าใจเธอมากขึ้น

199
00:12:43,971 --> 00:12:47,558
เราต้องตรวจประวัติโดยละเอียด
สืบหาความสัมพันธ์ของเธอ

200
00:12:47,558 --> 00:12:50,102
สืบว่ามีปัญหาเรื่องเงินไหม

201
00:12:50,102 --> 00:12:53,272
ทุกอย่างที่สืบได้เกี่ยวกับผู้สูญหาย

202
00:12:53,272 --> 00:12:54,648
{\an8}(เอริดาเนีย โรดริเกซ)

203
00:12:54,648 --> 00:13:00,029
{\an8}เราทราบจากครอบครัว
ว่าเอริดาเนียมาจากสาธารณรัฐโดมินิกัน

204
00:13:00,029 --> 00:13:02,907
{\an8}แม่ฉันเกิดที่ซานโต โดมิงโก

205
00:13:03,699 --> 00:13:07,119
ย้ายมาสหรัฐฯ เมื่อปี 1973

206
00:13:08,037 --> 00:13:11,916
แม่แต่งงานกับพ่อ เฮโรนิโม ฟิเกรัว

207
00:13:12,791 --> 00:13:15,169
แล้วก็มีลูกสามคน

208
00:13:15,920 --> 00:13:21,175
แม่ลาออกจากโรงเรียนเพื่อเลี้ยงเรา

209
00:13:23,177 --> 00:13:24,929
เธอคือหัวหน้าครอบครัว

210
00:13:24,929 --> 00:13:28,224
เธอทําอาหารอร่อยไม่มีใครเทียบ

211
00:13:29,016 --> 00:13:33,187
ผมตั้งตารอกินเสมอ
ทั้งวันขอบคุณพระเจ้า ปีใหม่ คริสต์มาส

212
00:13:33,979 --> 00:13:37,149
ไม่สนว่าเทศกาลอะไร
เธออยากให้ครอบครัวอยู่ด้วยกันเสมอ

213
00:13:38,984 --> 00:13:41,612
คดีนี้ทําให้ผมนึกถึงแม่

214
00:13:41,612 --> 00:13:45,783
แม่ผมก็เป็นผู้อพยพจากปานามา

215
00:13:45,783 --> 00:13:49,161
มาหางานเล็กๆ ทําจนตั้งตัวได้

216
00:13:49,161 --> 00:13:53,833
เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว
จนแน่ใจว่าเรามีทุกอย่างที่จําเป็น

217
00:13:55,209 --> 00:13:58,587
ผมนึกภาพออก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ผม

218
00:13:58,587 --> 00:14:01,257
ผมจะต้องรับมือกับมันยังไง

219
00:14:01,257 --> 00:14:03,634
มันทําให้คดีนี้สําคัญกับผมมากๆ

220
00:14:05,678 --> 00:14:07,137
ฉันคิดอะไรไม่ค่อยออก

221
00:14:08,931 --> 00:14:11,225
ตอนนั้นฉันหดหู่ แตกตื่น

222
00:14:11,225 --> 00:14:15,187
ฉันภาวนากับพระเจ้าให้แม่เดินเข้ามาสักที

223
00:14:20,109 --> 00:14:23,529
เรื่องเอริดาเนีย เราสืบทราบว่าเธอหย่าแล้ว

224
00:14:23,529 --> 00:14:26,532
แล้วกลับไปคบกับอดีตสามีอีกครั้ง

225
00:14:27,867 --> 00:14:29,702
เราได้สอบปากคําครอบครัว

226
00:14:30,953 --> 00:14:34,331
สามีเธอไม่อยู่ที่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

227
00:14:34,331 --> 00:14:37,501
ในใจผมก็แอบคิดนะ "ทําไมเขาไม่มา

228
00:14:37,501 --> 00:14:40,921
ลูกสาวเขามากันหมด น้องชายเธอก็มา"

229
00:14:40,921 --> 00:14:43,215
เขาคือผู้ต้องสงสัยคนแรกของเรา

230
00:14:43,799 --> 00:14:47,261
เราต้องสอบปากคําเขา ถามว่าเขารู้อะไรบ้าง

231
00:14:49,555 --> 00:14:54,894
นอกจากสามีเธอแล้ว
คนในครอบครัวบอกว่าหลายวันก่อนหน้า

232
00:14:54,894 --> 00:14:57,062
เอริดาเนียถูก...

233
00:14:57,062 --> 00:15:02,610
เธอคิดว่าถูกคนที่ทํางานในตึกคอยแอบตาม

234
00:15:04,695 --> 00:15:07,239
พี่สาวผมบอกว่าเธอสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี

235
00:15:07,239 --> 00:15:09,283
พี่บอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมอง

236
00:15:09,992 --> 00:15:13,329
ตอนที่เธอขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่จะทําความสะอาด

237
00:15:14,204 --> 00:15:18,542
{\an8}นักข่าวมาสัมภาษณ์เราที่ตึก

238
00:15:19,043 --> 00:15:22,338
{\an8}พวกลูกสาวบอกว่าแม่กังวลเรื่องผู้ชายคนหนึ่ง

239
00:15:22,338 --> 00:15:25,883
{\an8}ที่ทํางานในอาคารสํานักงาน
เดียวกันบนถนนเร็กเตอร์

240
00:15:25,883 --> 00:15:28,218
{\an8}ที่เธอเชื่อว่าคอยแอบตามเธอ

241
00:15:28,218 --> 00:15:31,013
{\an8}เขาชอบมองเธอ
ด้วยสายตาแปลกๆ แล้วเธอก็กังวล

242
00:15:31,013 --> 00:15:31,930
{\an8}(อายุ 15 ปี)

243
00:15:31,930 --> 00:15:34,350
{\an8}ตอนแม่ทําความสะอาด เขาเคยมองแม่

244
00:15:34,350 --> 00:15:37,853
เธอบอกว่ามีคนทําให้แม่กลัว คอยตามแม่

245
00:15:39,146 --> 00:15:41,106
ชายคนนั้นทําแบบนั้นสองครั้ง

246
00:15:41,815 --> 00:15:44,693
แต่ลูกสาวของเอริดาเนียบอกว่า

247
00:15:44,693 --> 00:15:47,988
สองสามวันก่อนที่เธอจะหายตัวไป

248
00:15:47,988 --> 00:15:50,407
เขาพยายามมาคุยกับเธออีก

249
00:15:50,407 --> 00:15:53,911
แน่นอนว่าทางครอบครัว
ตกใจกลัวกับสถานการณ์นี้มากๆ

250
00:15:53,911 --> 00:15:58,123
เธอตกใจแล้วก็กังวลกับสถานการณ์นี้มากๆ

251
00:15:58,123 --> 00:15:59,750
จนเอาไปเล่าให้ครอบครัวฟัง

252
00:15:59,750 --> 00:16:02,836
ผมบอกเธอว่า "ขอเวลาผมหางานใหม่ให้พี่นะ"

253
00:16:02,836 --> 00:16:04,505
เธอก็บอกว่า "โอเค"

254
00:16:04,505 --> 00:16:07,675
ถ้าอีกหนึ่งอาทิตย์ไม่ได้งาน เธอก็จะลาออกเลย

255
00:16:10,803 --> 00:16:15,099
นี่เป็นเรื่องที่เธออยากลาออกจากงาน
เพราะเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย

256
00:16:15,099 --> 00:16:18,060
การที่เรื่องนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง

257
00:16:18,644 --> 00:16:21,021
เขาจะทําร้าย ฉุด หรือลักพาตัวเธอไหม

258
00:16:21,939 --> 00:16:24,066
ผู้ชายคนนี้พร้อมจะทําขนาดไหน

259
00:16:24,066 --> 00:16:28,278
เพราะรู้ว่าคนที่แอบตามเธอ
รู้จักแผนผังของอาคาร

260
00:16:28,278 --> 00:16:30,864
รู้ทางออกและทางเข้าอาคาร

261
00:16:30,864 --> 00:16:33,742
นี่คือคนที่ไปที่ตึกนั้นทุกวัน

262
00:16:33,742 --> 00:16:37,037
รู้ว่าใครไปไหนในเวลาไหน

263
00:16:37,037 --> 00:16:39,998
ตึกปิดเวลาไหน เปิดเวลาไหน

264
00:16:39,998 --> 00:16:42,251
ใครอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่

265
00:16:43,585 --> 00:16:45,003
เรื่องสําคัญมากๆ

266
00:16:45,003 --> 00:16:47,881
คือการระบุตัวชายคนนี้โดยเร็วที่สุด

267
00:16:49,550 --> 00:16:52,469
ระหว่างที่เราตามหาชายคนนั้น
สายสืบก็ออกปฏิบัติการ

268
00:16:52,469 --> 00:16:57,599
สอบปากคําสามีของเอริดาเนีย
ยืนยันที่อยู่ของเขา

269
00:16:59,351 --> 00:17:03,897
เรื่องเล่าของเขาคือ
เขาทํางานคืนนั้นจนถึงสองทุ่ม

270
00:17:03,897 --> 00:17:06,775
แล้วเขาก็กลับไปที่อะพาร์ตเมนต์ของครอบครัว

271
00:17:06,775 --> 00:17:11,071
พ่อเป็นคนเดียวที่อยู่บ้านรอเผื่อแม่จะกลับมา

272
00:17:12,239 --> 00:17:16,410
สายสืบยืนยันที่อยู่ของเขาได้ แล้วเลิกสงสัยเขา

273
00:17:17,327 --> 00:17:19,163
ณ ตอนนี้ เรามั่นใจแล้ว

274
00:17:19,163 --> 00:17:23,876
ว่าเขาไม่มีส่วนกับการหายตัวไปของเอริดาเนีย

275
00:17:26,003 --> 00:17:29,548
ขณะเดียวกัน เราก็ติดต่อคนที่คอยตามเธอได้

276
00:17:30,132 --> 00:17:33,635
เราพาเขาขึ้นชั้นบนมาหาหน่วย
ส่งเขาเข้าห้องสอบปากคํา

277
00:17:33,635 --> 00:17:37,973
เขาอ้างว่าเขาเล่นปิงปองอยู่กับเพื่อน

278
00:17:37,973 --> 00:17:40,601
คืนนั้นตอนเอริดาเนียไปทํางาน

279
00:17:40,601 --> 00:17:45,230
คนที่เขาบอกว่าร่วมเล่นกับเขาด้วย

280
00:17:45,230 --> 00:17:49,693
คนที่อยู่กับเขาก็ถูกสอบปากคําโดยละเอียดเช่นกัน

281
00:17:49,693 --> 00:17:53,989
แล้วตํารวจก็ตัดเขาออก
จากการเป็นผู้ต้องสงสัยได้

282
00:17:56,617 --> 00:17:59,661
(วันที่ 9 กรกฎาคม 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสองวันแล้ว)

283
00:17:59,661 --> 00:18:03,749
เราต้องเพิ่มกําลังการสืบสวน
พยายามตามหาเอริดาเนียให้เจอ

284
00:18:03,749 --> 00:18:06,251
สืบอย่างพิถีพิถันด้วยสุนัขตํารวจ

285
00:18:06,752 --> 00:18:09,755
ทุกคนรู้ว่าพอตํารวจพาสุนัขมา

286
00:18:09,755 --> 00:18:11,799
ถ้ามีอะไรอยู่ที่นั่น มันจะหาเจอ

287
00:18:12,382 --> 00:18:15,552
สุนัขตํารวจ ตอนขึ้นไปชั้น 14

288
00:18:15,552 --> 00:18:18,680
มันเจอกลิ่นสองจุดในห้องอุปกรณ์

289
00:18:18,680 --> 00:18:23,268
ซึ่งเป็นห้องระบบเครื่องปรับอากาศ
กับเครื่องทําความร้อนภายในตึก

290
00:18:24,686 --> 00:18:26,355
ตํารวจส่งหน่วยฉุกเฉินเข้ามา

291
00:18:26,355 --> 00:18:30,359
ทุกคนที่พอจะนึกออก ตอนนี้ไปสนใจที่ชั้นนั้น

292
00:18:31,276 --> 00:18:34,738
เรากําลังรอแจ้งเตือนว่าทางนั้นเจอบางสิ่ง

293
00:18:34,738 --> 00:18:36,198
สิ่งที่จะเป็นประโยชน์

294
00:18:36,198 --> 00:18:39,326
สิ่งที่จะบอกอะไรได้มากกว่าที่เรารู้อยู่แล้ว

295
00:18:40,869 --> 00:18:44,081
หน่วยสุนัขตํารวจตามกลิ่นไม่เจอ

296
00:18:46,917 --> 00:18:48,252
มันน่าหงุดหงิดมาก

297
00:18:48,252 --> 00:18:52,005
แล้วเราก็สงสารครอบครัว
เพราะเรารู้ว่าพวกเขา...

298
00:18:52,005 --> 00:18:55,342
ทุกวันที่ผ่านไป ทุกชั่วโมงที่ผ่านไป

299
00:18:55,342 --> 00:18:57,845
ความหวังของพวกเขายิ่งลดลง

300
00:19:00,889 --> 00:19:03,267
ทุกวินาทีที่ผ่านไป ทุกนาที

301
00:19:03,851 --> 00:19:07,479
ครอบครัวเริ่มจะรับไม่ไหว

302
00:19:07,479 --> 00:19:11,066
ทุกคนกลัว ไม่มีใครกินลง

303
00:19:12,693 --> 00:19:13,610
แบบ...

304
00:19:14,111 --> 00:19:15,654
ทุกคนกลัวจะเกิดเรื่องร้าย

305
00:19:15,654 --> 00:19:17,447
(สถานีตํารวจเขตหนึ่ง กรมตํารวจ)

306
00:19:23,745 --> 00:19:27,749
กล้องมีหลายตัวมาก
วิดีโอรวมความยาวหลายร้อยชั่วโมง

307
00:19:28,458 --> 00:19:30,002
ผมใช้เวลาชั่วโมงทํางาน

308
00:19:30,002 --> 00:19:33,630
ไปกับการดูภาพวงจรปิดซ้ําแล้วซ้ําเล่า

309
00:19:33,630 --> 00:19:37,259
เพื่อให้แน่ใจสุดๆ ว่าไม่ได้พลาดอะไรไป

310
00:19:37,259 --> 00:19:40,429
ผมมองหาหลักฐาน มองหาทุกอย่างที่น่าสงสัย

311
00:19:41,096 --> 00:19:44,766
และบุคคลเดียวที่...

312
00:19:44,766 --> 00:19:48,312
พฤติกรรมแปลกนิดหน่อยก็คือช่างซ่อมบํารุง

313
00:19:51,607 --> 00:19:55,861
เราเห็นเขาซ่อมลิฟต์ขนของ
แล้วก็เห็นเขาที่ชั้นใต้ดิน

314
00:19:56,445 --> 00:19:59,239
เห็นเขาเดินมาที่ห้องซ่อมบํารุง

315
00:19:59,239 --> 00:20:01,909
ซึ่งเป็นห้องล็อกเกอร์ของเขาด้วย

316
00:20:02,409 --> 00:20:06,163
ผมตามกล้องทุกตัวที่จับภาพเขาได้

317
00:20:06,163 --> 00:20:07,623
ระหว่างที่เขาอยู่ในตึก

318
00:20:08,123 --> 00:20:12,502
เขาหายตัวไปหลายนาที

319
00:20:13,837 --> 00:20:16,924
น่าจะประมาณ 45 นาทีได้

320
00:20:16,924 --> 00:20:19,801
แล้วอยู่ดีๆ ประมาณสองทุ่มเศษๆ

321
00:20:19,801 --> 00:20:21,845
เขาก็โผล่มาที่ชั้นใต้ดิน

322
00:20:22,638 --> 00:20:25,974
แต่เขาไม่อยู่ในกล้องที่ถ่ายมาจากทางลิฟต์

323
00:20:25,974 --> 00:20:29,019
ทั้งที่ชั้นใต้ดินหรือล็อบบี้เลย

324
00:20:29,019 --> 00:20:31,939
ทางเดียวที่เขาจะลงไปได้ก็คือบันได

325
00:20:35,776 --> 00:20:40,322
พฤติกรรมของเขาในกล้อง
เหมือนว่า "เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย"

326
00:20:40,906 --> 00:20:44,159
เราสงสัยว่าจะมีบางอย่าง

327
00:20:44,159 --> 00:20:46,787
เรารู้สึกว่าจําเป็นต้องสอบปากคําเขา

328
00:20:46,787 --> 00:20:52,000
ตอนนี้เขากลายเป็นผู้ต้องสงสัย
ที่อาจจะรู้ว่าเอริดาเนียอยู่ที่ไหน

329
00:20:52,000 --> 00:20:54,044
คนนั้นคือโจเซฟ พาบอน

330
00:20:54,044 --> 00:20:55,420
{\an8}(โจเซฟ พาบอน)

331
00:20:55,420 --> 00:20:59,174
{\an8}ผมโทรหาเขา
เขาบอกว่าตกลง เขาจะมาให้ปากคํา

332
00:20:59,174 --> 00:21:02,177
ที่ผมอยากทําคือกลับไปที่โรงพัก

333
00:21:02,177 --> 00:21:04,513
เราจะได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้มากขึ้น

334
00:21:09,393 --> 00:21:11,561
พอโจเซฟ พาบอนเข้ามา

335
00:21:11,561 --> 00:21:14,564
เขาบอกว่าเขาซ่อมลิฟต์ขนของ

336
00:21:14,564 --> 00:21:16,900
แล้วเขาก็รับกลุ่มแม่บ้านขึ้นลิฟต์

337
00:21:16,900 --> 00:21:20,737
ไปส่งแต่ละคนที่ชั้นที่ตัวเองมีเวรทําความสะอาด

338
00:21:20,737 --> 00:21:24,866
{\an8}เขาอธิบายว่าเธอลงที่ชั้นแปด

339
00:21:27,411 --> 00:21:31,039
ซึ่งเป็นจุดที่เราพบรถเข็นกับกิ๊บติดผม

340
00:21:31,540 --> 00:21:33,500
นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเธอ

341
00:21:37,504 --> 00:21:38,338
ตอนนั้นเดือนกรกฎาคม

342
00:21:38,338 --> 00:21:42,384
อยู่บ้านเอสกิโมก็เหงื่อออกได้ มันร้อนมาก

343
00:21:42,384 --> 00:21:45,595
ผมต้องใส่สูท
เพราะผมเป็นตํารวจสืบสวนของนิวยอร์ก

344
00:21:45,595 --> 00:21:50,642
ถ้าผมใส่รองเท้าแตะกับชุดว่ายน้ําได้

345
00:21:51,893 --> 00:21:52,728
ผมจะชอบมาก

346
00:21:53,562 --> 00:21:59,151
แต่เขาใส่เสื้อแขนยาวกันหนาว แล้วใส่เสื้อยืดทับ

347
00:21:59,151 --> 00:22:03,447
ผมก็คิดว่า "เด็กนี่บ้าไปแล้ว

348
00:22:03,447 --> 00:22:06,950
เขาแต่งตัวไปปาหิมะ แต่นี่เดือนกรกฎาคม"

349
00:22:06,950 --> 00:22:10,871
ผมข้องใจอยู่ตลอดเวลาที่คุยกับเขา

350
00:22:10,871 --> 00:22:13,957
แล้วผมก็บอกว่า "ถอดเสื้อซิ"
เราสั่งให้เขาถอดเสื้อออก

351
00:22:17,210 --> 00:22:19,254
เขามีรอยข่วนที่ไหล่ด้านหลัง

352
00:22:19,254 --> 00:22:21,423
ที่คอ กับอีกหลายจุดทั่วลําตัว

353
00:22:21,423 --> 00:22:24,468
ผมถามเขาว่า "คุณจะอธิบายแผลยังไง"

354
00:22:24,468 --> 00:22:29,056
เขาบอกว่าคืนวันอังคาร
ที่ได้รับแจ้งความว่าเอริดาเนียหายตัวไป

355
00:22:29,056 --> 00:22:32,476
เขามีหน้าที่ดูแลลิฟต์ขนของ

356
00:22:32,476 --> 00:22:34,561
เพื่อพาทีมก่อสร้างขึ้นลง

357
00:22:35,312 --> 00:22:40,567
เขาอ้างว่าช่วยทีมนั้น
ขนรถเข็น ขนเหล็กเส้น ขนเหล็กโครง

358
00:22:40,567 --> 00:22:45,322
ผมเลยถามว่า "คุณอยู่กลุ่ม 32 บีเจ
คุณเป็นคนของสหภาพแรงงานใช่ไหม"

359
00:22:45,322 --> 00:22:46,490
เขาก็บอกว่า "ใช่ครับ"

360
00:22:46,490 --> 00:22:49,826
เท่าที่ผมรู้ ในฐานะที่มาจากครอบครัวที่...

361
00:22:49,826 --> 00:22:52,037
เป็นสมาชิกสหภาพ มีญาติอยู่หลายสหภาพ

362
00:22:52,037 --> 00:22:57,459
ผมรู้ว่าถ้าคุณมีงานตัวเอง
แล้วไปทํางานอื่น มันต้องมีปัญหาแล้ว

363
00:22:57,459 --> 00:23:02,422
เขาจะไม่แตะต้องอะไร
นอกจากคันโยกลิฟต์หรือกดปุ่มเลือกชั้น

364
00:23:03,006 --> 00:23:06,718
ผมถามว่า "คุณเนี่ยนะ
ไปช่วยเขาเข็นเหล็กเส้นขึ้นลงรถเข็น"

365
00:23:06,718 --> 00:23:11,306
สําหรับผม ผมไม่เข้าใจเลย
ผมไม่เชื่อเรื่องนั้นเลยสักนิด

366
00:23:13,558 --> 00:23:15,018
ผมพยายามกล่อมเขา

367
00:23:15,644 --> 00:23:18,647
"ถ้าคุณทําอะไรเธอ
หรือเธออยู่ที่ไหนสักแห่งในตึก

368
00:23:18,647 --> 00:23:21,066
บอกเรามาซะ เราจะได้ไปรับเธอ

369
00:23:21,066 --> 00:23:24,194
เราอาจจะได้พาเธอกลับไปคืนครอบครัว"

370
00:23:24,986 --> 00:23:29,533
แล้วเขาก็ยังยืนกรานว่าเขาไม่ได้ทํา

371
00:23:30,408 --> 00:23:33,954
ตอนนั้นเราสอบปากคําเขา 14 ชั่วโมงได้

372
00:23:34,454 --> 00:23:38,375
เราถามเขาว่า
"เราขอตัวอย่างดีเอ็นเอได้ไหม"

373
00:23:40,168 --> 00:23:42,796
เขาตกลงให้ดีเอ็นเอกับเรา

374
00:23:42,796 --> 00:23:44,214
เขาเก็บตัวอย่างตัวเอง

375
00:23:44,923 --> 00:23:49,386
เขาไม่ได้ยอมรับเลย
ว่าก่อความผิดอาญาหรือทําอะไร

376
00:23:49,386 --> 00:23:52,222
เราก็เลยต้องปล่อยเขาไป

377
00:23:57,561 --> 00:23:59,646
เราไม่มีศพให้ตั้งข้อหา

378
00:23:59,646 --> 00:24:04,276
แต่ผมก็แจ้งกับหัวหน้าไปว่าเราเชื่อว่า

379
00:24:04,276 --> 00:24:07,988
ผู้ชายคนนี้ ตอนนี้คือผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง

380
00:24:09,406 --> 00:24:13,201
ณ ตอนนั้น เราก็เริ่มติดตามโจเซฟ พาบอน

381
00:24:13,201 --> 00:24:15,537
คอยดูว่าเขาไปไหน

382
00:24:15,537 --> 00:24:18,665
เพราะเขาอาจจะซ่อนเธอไว้ที่ไหนสักแห่ง

383
00:24:18,665 --> 00:24:21,126
เขาอาจจะซ่อนไว้ที่บ้านก็ได้

384
00:24:21,126 --> 00:24:25,088
เขาอาจจะซ่อนเธอไว้ที่ตึกอื่น หรือไซต์งานอื่น

385
00:24:26,506 --> 00:24:29,801
เราส่งสายสืบสองคนไปตามดูเขา

386
00:24:29,801 --> 00:24:33,513
คอยดูว่าเขาไปไหนบ้าง

387
00:24:34,055 --> 00:24:38,852
เราอยากเฝ้าสังเกตการณ์พาบอน 24 ชั่วโมง

388
00:24:38,852 --> 00:24:40,645
เราก็เลยจัดกะไว้

389
00:24:40,645 --> 00:24:43,982
ถ้าเขาเลี้ยวขวา ผมก็เลี้ยวขวา
ถ้าเขาเลี้ยวซ้าย ผมก็เลี้ยวซ้าย

390
00:24:43,982 --> 00:24:47,444
เวลาเขาเข้าร้านอาหาร
ถ้าเขาอยู่ในนั้นนานเกิน

391
00:24:47,444 --> 00:24:50,489
เราก็ส่งคนเข้าไปดูว่าเขายังอยู่ไหม

392
00:24:50,489 --> 00:24:54,117
เราไม่ได้พยายามแอบซ่อนเลย

393
00:24:54,117 --> 00:24:57,829
เราไม่มีปัญหาถ้าเขาจะรู้ว่าเราคอยตาม

394
00:24:57,829 --> 00:25:01,458
มันเป็นเหมือนเกมแมวจับหนู เราไล่จับเขา

395
00:25:01,458 --> 00:25:02,959
เราไม่ยอมแพ้หรอก

396
00:25:06,713 --> 00:25:09,341
เราตามหาเธอมาสองสามวันแล้ว

397
00:25:09,341 --> 00:25:11,301
เราหาเธอไม่เจอในภาพวิดีโอ

398
00:25:11,301 --> 00:25:14,054
เราไม่เห็นว่าเธอออกจากอาคาร

399
00:25:15,514 --> 00:25:18,850
เราค้นทุกซอกทุกมุมของตึก ตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง

400
00:25:18,850 --> 00:25:20,685
แล้วก็หาเธอไม่เจอ

401
00:25:21,394 --> 00:25:24,773
ณ จุดนี้มันไม่น่าเป็นไปได้แล้ว

402
00:25:25,815 --> 00:25:29,319
เราไม่ใช่แค่รู้สึกเสียศูนย์

403
00:25:29,319 --> 00:25:33,698
แต่มันทําให้งานของเรายากขึ้นมากด้วย

404
00:25:33,698 --> 00:25:38,078
นั่นแปลว่าจากแค่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

405
00:25:38,078 --> 00:25:41,373
ขอบเขตการสืบสวนทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น

406
00:25:41,373 --> 00:25:43,250
กลับกลายเป็นทั่วเมืองนิวยอร์กซิตี

407
00:25:44,543 --> 00:25:47,295
ขอบเขตมันใหญ่กว่าเดิม

408
00:25:47,295 --> 00:25:51,841
แปลว่าต้องใช้ทรัพยากรมากขึ้น
ทําการสืบสวนในวงกว้างขึ้น

409
00:25:51,841 --> 00:25:53,802
เพราะเธออาจอยู่ที่ไหนก็ได้

410
00:25:55,512 --> 00:25:59,349
เราตัดสินใจขยายขอบเขต
การตรวจภาพกล้องวงจรปิด

411
00:26:00,141 --> 00:26:03,562
เราเห็นเธอไปตามถนนทรินิตีไหม

412
00:26:04,062 --> 00:26:06,439
เราเห็นเธอเดินบนถนนกรีนิชไหม

413
00:26:06,439 --> 00:26:09,484
เราเห็นเธอเดินไปตามถนนเร็กเตอร์
ทางตะวันออกหรือตะวันตก

414
00:26:09,484 --> 00:26:12,279
แต่มันก็ไม่เจออะไร

415
00:26:12,279 --> 00:26:14,948
เราหาเธอไม่เจอ

416
00:26:17,742 --> 00:26:20,704
ทําไมผมถึงหาเธอไม่เจอ ผมพลาดอะไรไป

417
00:26:21,371 --> 00:26:23,123
เราพลาดอะไรไปในฐานะองค์รวม

418
00:26:23,123 --> 00:26:25,667
เพราะหลายหน่วยช่วยกันทําคดีนี้

419
00:26:25,667 --> 00:26:26,876
{\an8}(สถานีวอลสตรีต)

420
00:26:26,876 --> 00:26:30,171
{\an8}ระหว่างการค้นหา
เลยถนนเร็กเตอร์ไปทางเหนือมีร้านหนึ่ง

421
00:26:30,171 --> 00:26:36,261
{\an8}เราพบภาพวิดีโอโจเซฟ พาบอน
เมื่อวันอังคารตอนที่เอริดาเนียหายตัวไป

422
00:26:36,261 --> 00:26:38,346
เราได้สําเนาใบเสร็จจากร้านนั้นมา

423
00:26:38,346 --> 00:26:43,685
พบว่าโจเซฟ พาบอนได้ซื้อเหล้าภายในร้านนั้น

424
00:26:44,644 --> 00:26:48,607
เอริดาเนียอาจจะบังเอิญเจอเขากําลังดื่ม

425
00:26:49,691 --> 00:26:54,946
แล้วก็เกิดมีปากเสียงกัน แล้วเขาก็ลงมือ

426
00:26:56,156 --> 00:26:58,033
ผมอยากเรียกว่าเป็นจังหวะ "ซวยแล้ว"

427
00:26:58,033 --> 00:27:01,786
แบบว่า "ทีนี้ผมต้องกลบเกลื่อน"
มันเป็นการตอบโต้

428
00:27:02,495 --> 00:27:05,290
แต่เราก็ยังไม่มีเหตุอันควรจะจับกุมเขา

429
00:27:05,290 --> 00:27:07,167
เรายังไม่เจอศพ

430
00:27:07,167 --> 00:27:10,003
เรายังไม่มีข้อหาทางอาญา

431
00:27:10,003 --> 00:27:13,340
เราก็แค่คอยตามเขาต่อไปเหมือนเดิม

432
00:27:19,429 --> 00:27:23,600
(วันที่ 10 กรกฎาคม ปี 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสามวันแล้ว)

433
00:27:23,600 --> 00:27:28,396
ตอนนี้เรากําลังสํารวจพื้นที่ที่อาจจะเป็นจุดทิ้งศพ

434
00:27:28,396 --> 00:27:31,107
แทนที่จะเป็นจุดที่เหยื่อหนีไปหลบซ่อน

435
00:27:31,107 --> 00:27:36,738
เราคิดว่าเธออาจจะถูกหมกศพไว้ในถังขยะ

436
00:27:36,738 --> 00:27:40,075
ที่บริษัทสุขาภิบาลเอกชนจะมารับไป

437
00:27:42,577 --> 00:27:44,621
เราส่งสายสืบไปเพนซิลเวเนีย

438
00:27:44,621 --> 00:27:48,166
เพื่อไปขุดคุ้ยลานที่พวกเขาฝังกลบขยะ

439
00:27:54,130 --> 00:27:56,424
ครอบครัวผู้สูญหาย
ต้องพบเจอทุกอารมณ์ในสัปดาห์นี้

440
00:27:56,424 --> 00:28:00,345
ก่อนหน้านี้มีการค้นหาอย่างละเอียด
เมื่อตํารวจส่งกําลังไปค้นลานฝังกลบขยะ

441
00:28:00,345 --> 00:28:03,306
ในเพนซิลเวเนีย
ซึ่งเป็นลานฝังกลบขยะจากอาคารนี้

442
00:28:03,306 --> 00:28:04,391
{\an8}ฉันไม่อยากเชื่อ

443
00:28:05,517 --> 00:28:07,060
แม่ฉันไม่ใช่ขยะนะ

444
00:28:09,187 --> 00:28:12,899
ฉันคิดว่า "พระเจ้า แม่จะอยู่ในนั้นได้เหรอ"

445
00:28:15,193 --> 00:28:16,194
มันเลวร้ายมาก

446
00:28:17,946 --> 00:28:19,781
ถ้ามีคนทําแบบนั้นกับแม่ได้

447
00:28:21,658 --> 00:28:24,619
สุดท้าย เราก็ไม่เจอเอริดาเนีย โรดริเกซ

448
00:28:24,619 --> 00:28:26,162
แล้วก็ไม่เจอหลักฐานเพิ่มเติม

449
00:28:27,080 --> 00:28:30,458
ที่เราจะใช้ตามหาเอริดาเนีย โรดริเกซได้

450
00:28:30,458 --> 00:28:35,255
พอตํารวจบอกว่าไม่เจอศพที่นั่น
ฉันก็มีความหวังเล็กๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

451
00:28:36,214 --> 00:28:38,758
ยังไม่พบเอริดาเนีย โรดริเกซวัย 46 ปี

452
00:28:38,758 --> 00:28:41,219
ตํารวจเชื่อว่าเธอน่าจะเสียชีวิตแล้ว

453
00:28:41,219 --> 00:28:44,597
ตอนนี้ครอบครัวก็ทําใจรอ เรากําลังรอคําตอบ

454
00:28:45,098 --> 00:28:46,766
มันกลายเป็นข่าวใหญ่

455
00:28:46,766 --> 00:28:51,438
เวลามีข่าวใหญ่ เราก็จะเจอสื่อมาถาม

456
00:28:52,105 --> 00:28:54,941
ที่กรมตํารวจว่า "เกิดอะไรขึ้น"

457
00:28:54,941 --> 00:28:58,820
หลายฝ่ายหงุดหงิดมาก
แบบ "เธออยู่ไหนกันแน่วะ" ประมาณนั้น

458
00:29:00,405 --> 00:29:01,531
ความกดดันเริ่มเข้ามา

459
00:29:02,240 --> 00:29:04,951
ทรัพยากรถูกทุ่มให้คดีนี้เยอะมาก

460
00:29:04,951 --> 00:29:08,663
ซึ่งมันไม่สามารถรักษาระดับในระยะยาวได้

461
00:29:08,663 --> 00:29:11,374
ตํารวจสืบสวนหน่วยอื่น
ก็ต้องกลับไปสืบคดีของตัวเอง

462
00:29:11,374 --> 00:29:13,543
ตํารวจต้องลาดตระเวนตามถนน

463
00:29:13,543 --> 00:29:17,755
กรมตํารวจจะเริ่มถอนทรัพยากรจากคดีนี้

464
00:29:17,755 --> 00:29:19,507
เพื่อไปทําอย่างอื่น

465
00:29:20,300 --> 00:29:22,552
เราไม่ใช่แค่ไขคดีไม่ได้

466
00:29:22,552 --> 00:29:25,722
แต่มันเสียภาพลักษณ์กรมตํารวจนิวยอร์กด้วย

467
00:29:29,184 --> 00:29:32,520
แล้วเราก็เริ่มโดนหัวหน้าจี้

468
00:29:33,146 --> 00:29:34,522
เราก็แบบ "ให้ตายสิ"

469
00:29:35,774 --> 00:29:38,943
หัวหน้ามาตารัซโซ
ที่เป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนแมนแฮตทัน

470
00:29:38,943 --> 00:29:40,445
เรียกทุกคนไปประชุม

471
00:29:40,445 --> 00:29:43,406
จุดหนึ่ง หัวหน้ามาตารัซโซหันมาหาผม ถามว่า

472
00:29:43,406 --> 00:29:46,993
"นี่ จอห์น มันเกิดอะไรขึ้น"

473
00:29:47,702 --> 00:29:50,330
แบบ "นายคิดว่าไง เธออยู่ไหน"

474
00:29:51,122 --> 00:29:54,667
ผมก็หันไปหาเขาแล้วตอบว่า
"เธอต้องยังอยู่ในตึกนี่แหละ"

475
00:29:58,421 --> 00:30:01,591
เขาก็บอก "งั้นก็ไปค้นตึกอีกรอบ"

476
00:30:06,596 --> 00:30:08,264
เอาอีกแล้ว เราไปค้นตึกกันใหม่

477
00:30:08,264 --> 00:30:10,475
เธอไม่ได้ออกจากตึก

478
00:30:11,059 --> 00:30:14,479
"เข้าไปค้น หาให้เจอว่าเธอไปไหน"

479
00:30:14,479 --> 00:30:18,483
กรมตํารวจส่งจ่าสิบนาย
กับเจ้าหน้าที่อีกร้อยนายมา

480
00:30:19,067 --> 00:30:22,570
เพื่อค้นทุกซอกทุกมุมของตึกนั้น

481
00:30:23,238 --> 00:30:24,280
ทีละชั้น

482
00:30:25,406 --> 00:30:26,991
ทุกคนทุ่มเทมาก

483
00:30:26,991 --> 00:30:31,621
เราใช้เวลาอยู่กับครอบครัวผู้สูญหายตลอดคดีนี้

484
00:30:31,621 --> 00:30:34,374
เราทุกคนอยากได้ผลลัพธ์ที่ดี

485
00:30:36,751 --> 00:30:38,878
น่าเสียดาย นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น

486
00:30:39,754 --> 00:30:42,966
ผมได้รับสายจากสายสืบที่โรงพักเขตเก้า

487
00:30:42,966 --> 00:30:47,095
เขาบอกว่า
"จอห์น ผมอยู่ชั้น 12 เพิ่งออกจากลิฟต์

488
00:30:49,055 --> 00:30:50,348
คุณอยากขึ้นมาบนนี้แน่"

489
00:30:51,474 --> 00:30:54,936
ชั้น 12 เป็นชั้นที่อยู่ระหว่างก่อสร้าง

490
00:30:54,936 --> 00:30:59,732
ผนังเปลือย มีแค่คอนกรีต
ไม่มีแผ่นผนัง ไม่มีเฟอร์นิเจอร์

491
00:31:01,484 --> 00:31:02,819
ตอนผมออกจากลิฟต์

492
00:31:04,153 --> 00:31:06,447
กลิ่นบนชั้นนั้นคือกลิ่นศพเน่า

493
00:31:07,574 --> 00:31:10,910
แล้วสายสืบก็บอกว่า "ดูข้างในสิ"

494
00:31:12,203 --> 00:31:16,040
แล้วผมก็เห็นเลือด

495
00:31:16,958 --> 00:31:20,587
กับสิ่งตกค้างจากท่อแอร์

496
00:31:21,838 --> 00:31:24,173
เราเรียกหน่วยฉุกเฉินกับหน่วยพิสูจน์หลักฐานมา

497
00:31:24,716 --> 00:31:27,093
แล้วเราก็เปิดช่องแอร์

498
00:31:28,052 --> 00:31:29,220
เธออยู่ในนั้น

499
00:31:32,849 --> 00:31:34,684
เรารู้แน่ชัดแล้วว่าเป็นคดีฆาตกรรม

500
00:31:36,644 --> 00:31:37,896
ในการค้นครั้งแรก

501
00:31:37,896 --> 00:31:41,274
สุนัขตามกลิ่นไปแล้วไม่เจอ

502
00:31:41,941 --> 00:31:44,277
เพราะแอร์เป่าลมขึ้นไปชั้นบน

503
00:31:44,861 --> 00:31:47,405
ในการค้นรอบสอง ช่องแอร์ถูกปิด

504
00:31:47,405 --> 00:31:52,285
อากาศก็เลยอยู่กับที่
ตรงที่พบศพเอริดาเนียบนชั้น 12

505
00:31:52,285 --> 00:31:54,412
น่าเสียดายที่ศพเริ่มเน่าเปื่อย

506
00:31:55,204 --> 00:31:59,709
ทําให้ระบุตัวตนด้วยหลักฐานกายภาพไม่ได้

507
00:32:00,710 --> 00:32:04,547
แต่เราก็สันนิษฐานได้ตอนนั้นว่าเป็นเอริดาเนีย

508
00:32:06,174 --> 00:32:11,638
เธอถูกมัด มัดมือเท้า
มือไพล่หลัง ปากถูกปิดด้วยเทป

509
00:32:11,638 --> 00:32:14,140
เทปนั่น ผมจําได้ ไม่ใช่เทปทั่วไป

510
00:32:14,140 --> 00:32:16,851
มันเหมือนเทปกั้นเขตอันตราย เป็นสีเหลืองดํา

511
00:32:17,393 --> 00:32:22,523
ที่แปลกคือเอริดาเนีย
มีสร้อยไม้กางเขนคล้องคอไว้

512
00:32:22,523 --> 00:32:25,109
เธออมมันไว้ในปาก

513
00:32:25,109 --> 00:32:27,028
หลายคนตั้งทฤษฎีว่า

514
00:32:27,028 --> 00:32:31,032
อาจจะถูกยัดปากเพื่อเป็นการทําพิธีบางอย่าง

515
00:32:31,783 --> 00:32:34,619
ลองคิดดูว่ามีคนทําแบบนั้นกับคนอื่น แล้ว...

516
00:32:35,495 --> 00:32:38,581
ให้ตายสิ เขายัดศพเธอไว้ในช่องแอร์

517
00:32:38,581 --> 00:32:42,126
ใครจะคิดวิธีได้สุดโต่งขนาดนั้น

518
00:32:42,126 --> 00:32:43,753
แบบ "นี่แหละวิธีซ่อนศพ"

519
00:32:46,464 --> 00:32:49,467
{\an8}เจ้าหน้าที่จากฝ่ายชันสูตรเพิ่งจะมารับศพไป

520
00:32:49,467 --> 00:32:51,594
{\an8}ตํารวจอยู่ที่นี่ทั้งวัน

521
00:32:51,594 --> 00:32:53,763
{\an8}เรากําลังรอฟังว่าพบศพใคร

522
00:32:53,763 --> 00:32:55,348
{\an8}(วิกเตอร์ มาร์ติเนซ
น้องชายเอริดาเนีย)

523
00:32:55,348 --> 00:33:00,103
{\an8}หลายคนยังหวังว่าจะไม่ใช่เธอ
แต่ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

524
00:33:00,103 --> 00:33:02,188
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

525
00:33:17,286 --> 00:33:18,621
เจอแม่ฉันแล้ว

526
00:33:22,583 --> 00:33:25,294
แม่ถูกพบในช่องแอร์

527
00:33:25,920 --> 00:33:29,382
ถูกมัดเหมือนสัตว์

528
00:33:30,550 --> 00:33:34,470
ผมทุบโต๊ะในครัวเลย

529
00:33:35,096 --> 00:33:37,348
พี่น้องพยายามห้ามผมไว้

530
00:33:41,394 --> 00:33:45,857
ผมร้องไห้ไม่หยุดเลย

531
00:33:47,567 --> 00:33:50,111
ทําไมถึงมีคนทําแบบนี้

532
00:33:50,111 --> 00:33:55,575
กับคนที่มีแต่คอยช่วยคนอื่นเสมอได้ลงคอ

533
00:33:57,034 --> 00:33:59,370
แม่ใจดีมาก รักคนอื่นมากๆ

534
00:33:59,370 --> 00:34:01,748
สร้างความสุขให้ทุกคนเสมอ

535
00:34:02,623 --> 00:34:04,667
แม่ทําอะไรถึงสมควรโดนแบบนี้

536
00:34:07,086 --> 00:34:08,755
ฉันนึกภาพว่าแม่กรีดร้อง

537
00:34:10,423 --> 00:34:12,592
พยายามร้องให้คนช่วย

538
00:34:12,592 --> 00:34:15,845
แต่ในตึกนั้น อยากร้องก็ร้องไปเถอะ

539
00:34:15,845 --> 00:34:16,929
ไม่มีใครได้ยินหรอก

540
00:34:18,931 --> 00:34:24,395
ผมบอกว่า
"เราจะทวงความยุติธรรมให้แม่คุณให้ได้

541
00:34:25,646 --> 00:34:29,984
เพราะเอริดาเนียไม่สมควร
จะมาเจอเรื่องที่เกิดขึ้น"

542
00:34:34,530 --> 00:34:38,326
{\an8}(สํานักงานแพทย์ชันสูตร)

543
00:34:41,496 --> 00:34:44,248
ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลการชันสูตร

544
00:34:45,792 --> 00:34:50,254
ผมรู้ว่าทุกอย่างที่เจอจะช่วยไขคดีได้

545
00:34:50,254 --> 00:34:54,175
เริ่มจากสาเหตุการตาย แล้วก็ข้อมูลทางนิติเวช

546
00:34:55,176 --> 00:34:56,552
ไม่พบการล่วงละเมิดทางเพศ

547
00:34:58,054 --> 00:35:01,724
ไม่มีร่องรอยถูกตีด้วยของแข็ง
ไม่มีแผลถูกแทง ไม่มีแผลถูกยิง

548
00:35:01,724 --> 00:35:03,476
กะโหลกไม่มีรอยแตก

549
00:35:03,476 --> 00:35:07,438
กระดูกไฮออยด์ก็ไม่เสียหาย

550
00:35:07,438 --> 00:35:10,525
แปลว่าไม่ได้เสียชีวิต
จากการถูกรัดคอหรืออะไรแนวนั้น

551
00:35:10,525 --> 00:35:14,570
เพราะลักษณะการถูกพันธนาการของเอริดาเนีย

552
00:35:14,570 --> 00:35:15,863
โดนมัดตัว

553
00:35:15,863 --> 00:35:19,784
ศีรษะเธอชะโงกมาข้างหน้า แล้วคอก็ก้ม

554
00:35:19,784 --> 00:35:24,288
เธอถูกเทปปิดปาก ก็เลยไม่ค่อยมีอากาศหายใจ

555
00:35:24,288 --> 00:35:28,125
ก็เลยสรุปสาเหตุการตาย
ว่าถูกฆ่าโดยทําให้ขาดอากาศหายใจ

556
00:35:30,002 --> 00:35:33,005
เธออาจจะยังมีชีวิตอยู่ตอนโดนมัด

557
00:35:33,005 --> 00:35:34,382
แล้วอุ้มขึ้นจากพื้น

558
00:35:34,382 --> 00:35:36,884
แล้วจับยัดช่องแอร์ ปิดฝา

559
00:35:45,893 --> 00:35:46,769
ผม...

560
00:35:46,769 --> 00:35:47,979
ครับ มัน...

561
00:35:48,855 --> 00:35:53,192
ครับ ผมใจหายวาบเลย
เพราะตอนผมไปที่ห้องนั้น

562
00:35:53,192 --> 00:35:56,654
ผมมองขึ้นไปนะ ผมมองบนช่องแอร์

563
00:35:57,405 --> 00:36:00,408
แล้วผมก็ตะโกนเรียกเธอ ผมพยายามฟังเสียง

564
00:36:01,284 --> 00:36:04,495
แน่นอน ถ้าเธอยังไม่ตาย เธอก็ไม่...

565
00:36:05,705 --> 00:36:08,207
ตะโกนตอบไม่ได้ เรียกชื่อผมไม่ได้

566
00:36:08,207 --> 00:36:10,626
ขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ เพราะว่า...

567
00:36:11,252 --> 00:36:14,589
เทปกั้นเขตปิดปากเธออยู่

568
00:36:19,677 --> 00:36:23,681
หลายคนบอกว่า
"ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก อย่าไปคิดอย่างนั้น"

569
00:36:26,934 --> 00:36:29,520
แต่ลองมาเป็นผมดูสิ

570
00:36:30,396 --> 00:36:32,773
ครั้งสุดท้ายที่คุยกับพี่สาว

571
00:36:33,649 --> 00:36:35,484
เธอรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ

572
00:36:37,153 --> 00:36:42,200
ผมบอกเธอว่าขอเวลาไม่กี่วัน จะหางานที่อื่นให้

573
00:36:43,075 --> 00:36:44,327
แล้วมาเกิดเรื่องนี้ขึ้น

574
00:36:49,582 --> 00:36:52,501
ผมว่าเรื่องนี้ผมก็พลาดเหมือนกัน

575
00:36:53,336 --> 00:36:54,879
ผมไม่ให้เธอลาออก

576
00:36:56,380 --> 00:36:59,425
แล้วก็ไม่ได้ค้นส่วนที่ร้างตรงชั้น 12

577
00:37:00,593 --> 00:37:04,221
โชคดีสําหรับเรา เรายังมีผู้ต้องสงสัย

578
00:37:04,221 --> 00:37:06,641
โจเซฟ พาบอนไม่มีพยานที่อยู่

579
00:37:06,641 --> 00:37:09,435
เขาอยู่ในตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์ เขาทํางาน

580
00:37:09,435 --> 00:37:11,062
ช่วงที่เอริดาเนียก็ทํางาน

581
00:37:11,062 --> 00:37:13,439
โจเซฟ พาบอนเป็นคนเดียว

582
00:37:13,439 --> 00:37:16,901
ที่มีแผลถลอกที่อธิบายได้ฟังไม่ขึ้น

583
00:37:20,988 --> 00:37:23,783
ระหว่างชันสูตร ก็มีการเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอ

584
00:37:24,492 --> 00:37:26,535
หมอจะตัดเล็บออกมา

585
00:37:26,535 --> 00:37:30,498
เพื่อดูว่ามีดีเอ็นเอที่ไม่ใช่ของผู้ตายหรือไม่

586
00:37:30,498 --> 00:37:32,875
ปัญหาเดียวของคดีนี้คือ

587
00:37:33,417 --> 00:37:36,212
มันไม่เหมือนผลตรวจโควิดที่จะรู้ได้ใน 15 นาที

588
00:37:36,796 --> 00:37:40,341
เราต้องรอผลตรวจ แล้วเราก็มีความหวัง

589
00:37:40,341 --> 00:37:44,428
ว่าเราจะโยงโจเซฟ พาบอน

590
00:37:44,428 --> 00:37:47,932
กับตัวอย่างดีเอ็นเอที่ได้จากเอริดาเนียได้

591
00:37:54,772 --> 00:37:57,817
พอสืบประวัติโจเซฟ พาบอนลึกลงไป

592
00:37:57,817 --> 00:38:03,489
เราก็เจอคดี
ความรุนแรงในครอบครัวต่อผู้หญิงหลายคดี

593
00:38:03,489 --> 00:38:06,867
มีคดีหนึ่ง หลังจากมีปากเสียงกับแฟนเก่า

594
00:38:06,867 --> 00:38:10,454
เขาเอาลูกโบว์ลิ่งไปทุบกระจกรถเธอ

595
00:38:11,038 --> 00:38:13,416
นั่นทําให้เรายิ่งรู้สึกมั่นใจ

596
00:38:13,416 --> 00:38:17,712
ว่าเป็นไปได้ที่ชายคนนี้
จะมีอาการคลุ้มคลั่งหรือปัญหาบางอย่าง

597
00:38:17,712 --> 00:38:20,798
ที่ทําให้เขาสติหลุดกับเอริดาเนีย

598
00:38:21,841 --> 00:38:25,636
เราเริ่มติดตามเขาตั้งแต่หลังสอบปากคําแล้ว

599
00:38:25,636 --> 00:38:28,931
เราจะได้รู้ตลอดเวลาว่าเขาอยู่ที่ไหน

600
00:38:28,931 --> 00:38:32,643
ตอนนี้เราต้องติดตามเขา
จนกว่าผลดีเอ็นเอจะออก

601
00:38:32,643 --> 00:38:36,480
ที่จะทําให้เราสิ้นสงสัยว่าใช่เขา

602
00:38:36,480 --> 00:38:40,776
คงเป็นหายนะครั้งใหญ่
ถ้าเราคลาดสายตากับเขาไป

603
00:38:40,776 --> 00:38:43,529
แล้วผลตรวจดีเอ็นเอออกมา
เรากลับจับเขาไม่ได้

604
00:38:43,529 --> 00:38:47,658
นี่คือผู้ชายที่อาจจะก่อคดีโหดร้าย

605
00:38:48,159 --> 00:38:51,662
มัดตัวผู้หญิงจนขาดอากาศหายใจตาย

606
00:38:52,163 --> 00:38:56,459
แต่เขาก็ยังใช้ชีวิตปกติ เหมือนไม่ได้ทําอะไรผิด

607
00:38:56,459 --> 00:39:01,213
แต่อีกอย่างที่น่ากังวลก็คือ

608
00:39:01,213 --> 00:39:08,054
ถ้าเขามีประวัติใช้ความรุนแรงในครอบครัว
เขาอาจจะทําร้ายแฟนใหม่ก็ได้

609
00:39:17,730 --> 00:39:22,485
(วันที่ 17 กรกฎาคม ปี 2009
สิบวันหลังเอริดาเนีย โรดริเกซถูกฆาตกรรม)

610
00:39:25,029 --> 00:39:30,868
วันที่ 17 กรกฎาคม
ผมได้รับโทรศัพท์ว่าผลดีเอ็นเอออกแล้ว

611
00:39:30,868 --> 00:39:36,582
มีโอกาสสองพันล้านต่อหนึ่ง
ว่าจะใช่โจเซฟ พาบอน

612
00:39:38,584 --> 00:39:42,880
พอได้รับหมายจับ เราก็โทรแจ้งอัล ไททัส

613
00:39:42,880 --> 00:39:46,842
บอกเขาว่า "ลงมือได้ ได้เวลาจับกุมแล้ว"

614
00:39:46,842 --> 00:39:47,968
(ย่านการเงิน)

615
00:39:47,968 --> 00:39:49,720
เขาอยู่ที่สตาเทนไอแลนด์

616
00:39:49,720 --> 00:39:53,849
เขาขับออกจากถนนใหญ่ เข้าไปในซอย

617
00:39:53,849 --> 00:39:55,142
เราก็ล้อมเขาไว้

618
00:39:56,894 --> 00:39:58,813
แล้วชักปืนเดินลงจากรถ

619
00:40:00,022 --> 00:40:02,316
บอกให้เขาจอดรถ

620
00:40:03,859 --> 00:40:07,488
ตอนเราลากตัวพาบอนออกมาแล้วจับกุมเขา

621
00:40:07,488 --> 00:40:09,824
แฟนเขาก็อยู่ในรถด้วย

622
00:40:10,658 --> 00:40:13,702
ตอนนั้นเธออาจจะยังไม่รู้

623
00:40:13,702 --> 00:40:17,206
แต่ถึงจุดหนึ่ง เธอคงรู้ตัวได้ว่า

624
00:40:17,206 --> 00:40:20,417
"ว้าว นี่ฉันอยู่กับฆาตกรเหรอเนี่ย"

625
00:40:20,417 --> 00:40:23,754
เราอาจจะช่วยเธอไว้ไม่ให้เป็นเหยื่อรายต่อไป

626
00:40:24,672 --> 00:40:29,093
นี่คือข้อสรุปที่ดีของคดีที่ยืดเยื้อยาวนาน

627
00:40:29,093 --> 00:40:32,346
ที่ทําให้เราจับคนร้ายได้ ซึ่งเป็นเรื่องดี

628
00:40:32,346 --> 00:40:33,973
กําจัดพาบอนออกไปจากสังคม

629
00:40:36,392 --> 00:40:38,060
ตอนที่เราได้ข่าว

630
00:40:38,060 --> 00:40:41,397
บอกว่าจับกุมโจเซฟ พาบอน
ในข้อหาฆาตกรรมได้แล้ว

631
00:40:41,397 --> 00:40:45,025
ทุกคนก็กรีดร้องดีใจ ร้องไห้ออกมา

632
00:40:46,193 --> 00:40:47,194
ผมแค่...

633
00:40:47,194 --> 00:40:48,487
ผมก็ดีใจ แต่...

634
00:40:51,532 --> 00:40:55,494
ตอนเราวางสายจากสายสืบ

635
00:40:55,494 --> 00:41:02,251
เราก็ถามว่า "เขาทําแบบนั้นทําไม"

636
00:41:04,795 --> 00:41:07,214
ผมทํางานกับผู้ชายคนนี้มาปีครึ่ง

637
00:41:07,214 --> 00:41:09,383
คุยกันประจํา เขาทักทายผมตอนเช้าทุกวัน

638
00:41:09,383 --> 00:41:13,846
เขาคุยกับผมที่โต๊ะแผนกต้อนรับ
เขาทํางานของตัวเองเสมอ

639
00:41:14,847 --> 00:41:16,807
ผมไม่เคยมีปัญหากับเขา

640
00:41:16,807 --> 00:41:18,434
ผมไม่เคยทําอะไรเขา

641
00:41:19,185 --> 00:41:23,481
ที่จะทําให้เขามาทําร้ายพี่สาวผม

642
00:41:26,317 --> 00:41:29,445
ผมไม่ได้คิดว่าเขาเป็นศัตรู
เขาเป็นเพื่อนร่วมงาน

643
00:41:33,532 --> 00:41:34,533
เขาถูกนําตัวมา

644
00:41:35,868 --> 00:41:38,746
ฝากขังไว้กับหน่วยสืบสวนโรงพักเขตหนึ่ง

645
00:41:39,538 --> 00:41:41,207
ทุกคนกระเหี้ยนกระหือรือมาก

646
00:41:41,207 --> 00:41:44,126
ผมก็เครื่องร้อนไปด้วย
ผมอยากสอบปากคําเขาอีกรอบ

647
00:41:44,126 --> 00:41:46,545
ผมอยากให้เขายอมรับสิ่งที่เขาทํา

648
00:41:48,255 --> 00:41:50,049
มันกลายเป็นแค้นส่วนตัวของผมแล้ว

649
00:41:50,049 --> 00:41:53,302
เสียดายที่เขาใช้สิทธิ์ขอทนาย

650
00:41:53,302 --> 00:41:54,553
เราเลยไม่ได้มีโอกาส

651
00:41:55,846 --> 00:41:59,517
แต่ในชั้นไต่สวน โจเซฟ พาบอน
ก็ถูกตัดสินว่ามีความผิด

652
00:42:01,477 --> 00:42:06,232
พร้อมรับโทษจําคุก 25 ปีถึงตลอดชีวิต และ...

653
00:42:07,107 --> 00:42:10,361
นั่นคือชะตาที่เขาคู่ควรแน่นอน

654
00:42:12,279 --> 00:42:14,740
ตอนที่อ่านคําตัดสินว่าเขามีความผิด

655
00:42:16,367 --> 00:42:17,910
ฉันเก็บอาการไม่อยู่

656
00:42:23,082 --> 00:42:24,166
ทุกคนเก็บอาการไม่อยู่

657
00:42:27,253 --> 00:42:28,587
เขาไม่ได้เสียใจเลย

658
00:42:29,213 --> 00:42:31,924
เขาหัวเราะตอนหันมาหาเรา

659
00:42:32,841 --> 00:42:34,093
ฉันใจสลายเลยจริงๆ

660
00:42:35,135 --> 00:42:37,930
ผมต้องแข็งใจสุดแรงเกิด

661
00:42:38,514 --> 00:42:43,769
สุดแรงทุกอณูในตัวจริงๆ
เพื่อไม่ให้พุ่งเข้าไปหาเขา

662
00:42:44,853 --> 00:42:49,149
ผมอยากต่อยเขาที่ท้ายทอย

663
00:42:49,149 --> 00:42:51,318
ผมอยากรัดคอเขา

664
00:42:56,323 --> 00:43:00,452
พาบอนไม่เคยตอบว่าเขาทําลงไปทําไม

665
00:43:01,954 --> 00:43:05,165
ถึงวันนี้ เราก็ยังรอคําตอบนั้นอยู่

666
00:43:05,916 --> 00:43:09,086
เขามีจุดประสงค์อะไร
แม่ฉันไปทําอะไรให้เขาเหรอ

667
00:43:10,296 --> 00:43:13,382
แม่พูดอะไรที่ทําให้เขาไม่พอใจเหรอ

668
00:43:17,803 --> 00:43:18,804
ทําไม

669
00:43:21,890 --> 00:43:24,018
ผมคิดว่าเขาสติขาดผึงไป

670
00:43:24,768 --> 00:43:28,272
ผมคิดว่าเขาบันดาลโทสะ

671
00:43:28,772 --> 00:43:34,403
เหมือนที่เขาเคยก่อเหตุอื่นๆ ก่อนหน้านั้นกับผู้หญิง

672
00:43:37,323 --> 00:43:40,159
เธอสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ผมรู้ว่าเธอสู้

673
00:43:40,826 --> 00:43:45,789
ในช่วงวาระสุดท้าย ผมรู้ว่าเธอกลัวมาก

674
00:43:46,749 --> 00:43:48,500
แต่เธอจากไปแล้ว

675
00:43:49,877 --> 00:43:50,919
เธอไม่กลับมาแล้ว

676
00:43:53,130 --> 00:43:54,340
ชีวิตผมยังไม่ก้าวข้ามจุดนั้น

677
00:43:55,424 --> 00:43:58,344
ผมยังรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ

678
00:43:58,344 --> 00:44:02,931
ถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

679
00:44:03,641 --> 00:44:06,977
เขาเปลี่ยนชีวิตครอบครัวผมไปตลอดกาล

680
00:44:09,897 --> 00:44:16,695
การได้สืบคดีนี้ ได้เจอครอบครัวผู้ตาย
เห็นการไว้อาลัย และ...

681
00:44:17,946 --> 00:44:21,909
งานทุกอย่างที่เราทําจนหาตัวคนร้ายเจอในที่สุด

682
00:44:21,909 --> 00:44:23,869
มันจะ...

683
00:44:23,869 --> 00:44:25,829
ผมจะไม่มีวันลืมเลย

684
00:44:32,586 --> 00:44:37,091
ผมจําได้ว่าตอนเด็กๆ คิดว่ากรมตํารวจนิวยอร์ก

685
00:44:37,091 --> 00:44:40,552
เป็นแก๊งใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กซิตี

686
00:44:41,095 --> 00:44:44,473
แต่หลังจากทํางานในกรมมาหลายปี

687
00:44:44,473 --> 00:44:47,601
ผมก็ได้รู้ว่ามันเหมือนครอบครัวมากกว่า

688
00:44:49,311 --> 00:44:54,650
คนยังเข้าใจสิ่งที่ตํารวจทําได้ไม่พอ

689
00:44:56,151 --> 00:44:59,321
ตํารวจไม่ใช่กองกําลังที่เข้ายึดครอง

690
00:44:59,321 --> 00:45:02,866
แล้วชุมชนก็ไม่ใช่กลุ่มคนป่าเถื่อน

691
00:45:02,866 --> 00:45:05,452
ที่ตํารวจเราต้องไปปราบ

692
00:45:05,452 --> 00:45:07,746
(การศึกษาเพื่อความยุติธรรม)

693
00:45:07,746 --> 00:45:10,040
สองสามปีหลังจบการไต่สวน

694
00:45:10,040 --> 00:45:16,588
ผมก็เกษียณด้วยเป้าหมาย
ว่าจะทําเต็มที่เพื่อช่วยผสานตํารวจกับชุมชน

695
00:45:19,383 --> 00:45:24,012
ผมเปลี่ยนจากสายสืบไททัสไปเป็นด็อกเตอร์ไททัส

696
00:45:24,680 --> 00:45:27,641
สอนอยู่ที่วิทยาลัย
กระบวนการยุติธรรมทางอาญาจอห์น เจย์

697
00:45:27,641 --> 00:45:30,394
การจับกุมคือการตัดอิสรภาพ

698
00:45:30,394 --> 00:45:32,688
ผมทํางานกับผู้บังคับใช้กฎหมายในอนาคต

699
00:45:32,688 --> 00:45:34,732
ต้องรับฟังข้อเท็จจริงและหลักฐานทุกอย่าง

700
00:45:34,732 --> 00:45:39,069
แล้วค่อยตัดสินว่าบุคคลใดมีความผิดหรือไม่

701
00:45:39,069 --> 00:45:43,407
ไม่ใช่ดูแค่หน้าตา หรืออคติเหมารวมว่า...

702
00:45:43,407 --> 00:45:47,327
เป้าหมายของผมคือทําให้คุณเข้าใจ

703
00:45:47,327 --> 00:45:50,289
ว่ายังมีมุมมองอื่นๆ อีกหลายแบบ

704
00:45:50,289 --> 00:45:53,375
บางแบบก็คล้ายกับคุณ บางแบบก็ต่างจากคุณมากๆ

705
00:45:53,375 --> 00:45:57,671
ถ้าคุณเข้าไปเป็นผู้รักษากฎหมาย
คุณต้องยอมรับในจุดนี้

706
00:45:57,671 --> 00:46:01,967
คุณจะปฏิบัติต่อใครต่างกัน
เพราะมาจากต่างที่กันไม่ได้

707
00:46:01,967 --> 00:46:05,679
นักศึกษาจะได้เข้าใจ
ว่านี่คือโลกที่พวกเขาจะออกไปเจอ

708
00:46:05,679 --> 00:46:08,140
นั่นคือสิ่งสําคัญสําหรับผม

709
00:46:08,140 --> 00:46:10,642
ทํางานเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของทุกคน

710
00:46:10,642 --> 00:46:13,562
เพื่อให้โลกน่าอยู่และปลอดภัยขึ้น

711
00:46:21,779 --> 00:46:24,656
(ปี 2013)

712
00:46:27,451 --> 00:46:28,494
{\an8}(ตอนต่อไป)

713
00:46:28,494 --> 00:46:30,871
{\an8}ผมคิดว่าความรู้สึกผิด
เพราะรอดจากเหตุการณ์ 11 กันยายน

714
00:46:30,871 --> 00:46:34,208
คือแรงกระตุ้นที่ทําให้ผมไปตะวันออกกลาง

715
00:46:34,917 --> 00:46:37,377
ผมเป็นทหารสัญญาจ้างของนาวิกโยธิน

716
00:46:37,377 --> 00:46:39,338
ตอนออกรบรอบสุดท้ายที่อัฟกานิสถาน

717
00:46:39,338 --> 00:46:43,842
ผมได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า
จะเปิดคดีฮาเวิร์ด พิลมาร์ขึ้นมาสืบสวนใหม่

718
00:46:46,136 --> 00:46:47,304
(ฮาเวิร์ด พิลมาร์)

719
00:46:47,304 --> 00:46:49,807
เขาถูกฆ่าตายในห้องทํางาน

720
00:46:49,807 --> 00:46:53,018
ผมไม่รู้จักใครเลยที่จะอยากให้เขาตาย

721
00:46:53,018 --> 00:46:55,604
ที่จะอยากให้เขาถูกฆ่าแบบนั้น

722
00:46:56,146 --> 00:47:00,317
มีน้อยคดีมากๆ ที่ผมยังคิดถึงเพราะมันยังไขไม่ได้

723
00:47:00,317 --> 00:47:03,320
แต่คดีพิลมาร์ หลายปีแล้วผมยังคิดถึง

724
00:47:04,196 --> 00:47:05,405
เราเกือบจะทําสําเร็จแล้ว

725
00:47:06,824 --> 00:47:12,496
ผมคิดว่าสายสืบทุกคน
มีคดีที่หลุดมือไปเพราะเหตุผลบางอย่าง

726
00:47:12,496 --> 00:47:15,958
มันกลายเป็น "โมบี้ดิค" ในอาชีพของเขา

727
00:47:16,583 --> 00:47:19,920
ฮาเวิร์ดถูกฆ่าเหมือนหมูในเล้า

728
00:47:19,920 --> 00:47:21,463
เหมือนสัตว์เดรัจฉาน

729
00:48:04,882 --> 00:48:07,884
คําบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา