1
00:00:07,465 --> 00:00:09,009
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,009 --> 00:00:12,220
(มีตํารวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทําคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:12,220 --> 00:00:14,431
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:14,431 --> 00:00:18,143
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,143 --> 00:00:21,438
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:33,992 --> 00:00:38,329
ฉันได้งานกับครอบครัวพิลมาร์
เมื่อเดือนมกราคม ปี 1995

7
00:00:39,205 --> 00:00:44,335
ฮาเวิร์ดกับรอส พิลมาร์
ต้องการคนช่วยดูแลลูกชาย ฟิลิป

8
00:00:46,212 --> 00:00:48,631
หลังจากที่ทํางานให้พวกเขาได้ปีกว่า

9
00:00:49,424 --> 00:00:52,802
ฉันไปทํางาน แล้วก็เดินเข้าไปในห้องของฟิลิป

10
00:00:52,802 --> 00:00:55,764
เขาใส่ชุดนักเรียน

11
00:00:55,764 --> 00:00:58,099
อยู่บนที่นอนที่เก็บแล้ว มองบนเพดาน

12
00:00:59,100 --> 00:01:02,312
แล้วเขาก็บอกว่า "เมื่อคืนพ่อไม่ได้กลับบ้าน"

13
00:01:03,146 --> 00:01:05,440
ฉันดูออกว่าเขาตกใจ

14
00:01:06,816 --> 00:01:10,320
หลังจากนั้น ฉันยืนอยู่ตรงห้องโถง

15
00:01:10,320 --> 00:01:16,618
แล้วรอสก็เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าช็อก

16
00:01:17,285 --> 00:01:18,912
ฉันดูออกเลยว่าเธอร้องไห้มา

17
00:01:18,912 --> 00:01:21,414
เธอยืนอยู่เฉยๆ แบมือออก แล้วบอกว่า

18
00:01:22,373 --> 00:01:23,374
"ฮาเวิร์ดเสียแล้ว"

19
00:01:23,875 --> 00:01:27,170
ฉันจําความคิดตอนนั้นได้

20
00:01:28,713 --> 00:01:29,923
"ไม่จริงหรอก"

21
00:01:33,051 --> 00:01:36,554
ในยุค 1990
อัตราการฆาตกรรมพุ่งสูงในนิวยอร์กซิตี

22
00:01:39,057 --> 00:01:43,394
แต่การที่นักธุรกิจถูกฆ่า
ในที่ทํางานของตัวเองที่มิดทาวน์ แมนแฮตทัน

23
00:01:43,394 --> 00:01:45,271
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่หายาก

24
00:01:45,271 --> 00:01:47,357
(สิบสี่)

25
00:01:49,859 --> 00:01:53,363
ฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกแทง 20 30 40 แผล

26
00:01:54,113 --> 00:01:56,324
ทุกคนตั้งทฤษฎี แต่ไม่มีใครมีคําตอบ

27
00:01:56,324 --> 00:02:01,663
เราไขคดีไม่ได้
แต่เราจะไม่ปิดคดีฆาตกรรมโดยที่ไขไม่ได้

28
00:02:06,835 --> 00:02:09,629
ทุกคดีทําลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

29
00:02:12,298 --> 00:02:16,219
คุณทํางานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

30
00:02:18,304 --> 00:02:20,098
เราอยากสืบหาความจริง

31
00:02:21,683 --> 00:02:23,226
นั่นคือหน้าที่ของตํารวจสืบสวน

32
00:02:23,810 --> 00:02:26,187
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก

33
00:02:26,187 --> 00:02:28,022
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

34
00:02:28,523 --> 00:02:32,193
สิ่งสําคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

35
00:02:32,193 --> 00:02:33,319
นั่นคืองานของฉัน

36
00:02:33,945 --> 00:02:38,199
ในนิวยอร์กซิตี กรมตํารวจนิวยอร์ก

37
00:02:41,161 --> 00:02:42,370
หน่วยนี้เท่านั้น

38
00:02:43,121 --> 00:02:46,708
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม นิวยอร์ก)

39
00:02:49,419 --> 00:02:50,837
(ปี 1996)

40
00:02:56,217 --> 00:02:59,095
(22 มีนาคม ปี 1996
7.00 น.)

41
00:02:59,095 --> 00:03:03,474
ปี 1996 ผมเป็นผู้บังคับบัญชา
หน่วยสืบสวนมิดทาวน์ใต้

42
00:03:03,474 --> 00:03:07,061
ซึ่งเป็นหน่วยสืบสวนที่งานยุ่งที่สุดในเมืองนิวยอร์ก

43
00:03:07,061 --> 00:03:08,897
ปีละ 2,000 กว่าคดี

44
00:03:09,731 --> 00:03:12,775
ผมได้รับสายเช้าวันนั้นก่อนเข้างาน

45
00:03:12,775 --> 00:03:16,404
แจ้งว่ามีฆาตกรรมในอาคารสํานักงานที่มิดทาวน์

46
00:03:18,781 --> 00:03:21,075
วันนั้นวันศุกร์ ผมเดินไปทํางาน วันเงินเดือนออก

47
00:03:21,075 --> 00:03:22,744
ผมอารมณ์ดีมากๆ

48
00:03:22,744 --> 00:03:24,913
ทํายอดขายได้สวยๆ เลย

49
00:03:24,913 --> 00:03:29,125
{\an8}ที่บริษัทคิงออฟฟิศซัพพลายอินคอร์เปอเรต

50
00:03:30,043 --> 00:03:33,213
ผมไปถึงประมาณ 8.20 น.
ผมเข้างานเร็วเสมอ

51
00:03:33,213 --> 00:03:37,967
ข้างนอกตึก ตรงทางเข้าฝั่งถนน 33

52
00:03:37,967 --> 00:03:41,137
ก็มีพนักงานคนหนึ่งที่ไม่เคยออกมาข้างนอกเลย

53
00:03:41,137 --> 00:03:42,889
เขาอยู่แต่ในออฟฟิศเสมอ

54
00:03:43,640 --> 00:03:44,933
วันนั้นเขาออกมา

55
00:03:50,230 --> 00:03:52,690
ผมเลยถามเขา "เอ็ด ออกมายืนข้างนอกทําไม"

56
00:03:52,690 --> 00:03:56,486
เขาก็หันมาบอกว่า "ฮาเวิร์ดเสียแล้ว"

57
00:04:01,991 --> 00:04:05,370
ฝ่ายควบคุมการเงินของคิงมาถึงตอนตีห้าครึ่ง

58
00:04:05,370 --> 00:04:07,247
แล้วก็พบศพฮาเวิร์ด

59
00:04:07,247 --> 00:04:09,791
เขารีบลงมาข้างล่างแล้วแจ้ง 911

60
00:04:14,879 --> 00:04:18,091
ผมได้รู้ตอนที่ไปถึงที่เกิดเหตุ

61
00:04:18,091 --> 00:04:21,386
ว่าคิงเป็นบริษัทเครื่องใช้สํานักงานรายใหญ่

62
00:04:21,386 --> 00:04:24,347
มีหน้าร้านอยู่ชั้นล่าง

63
00:04:24,347 --> 00:04:27,058
แล้วก็มีออฟฟิศพนักงานอยู่ชั้นสี่

64
00:04:33,106 --> 00:04:35,817
ศพเขาถูกพบอยู่นอกลิฟต์

65
00:04:36,651 --> 00:04:39,279
บริเวณแผนกต้อนรับที่ชั้นสี่

66
00:04:39,279 --> 00:04:41,531
(ศพฮาเวิร์ด
คิงออฟฟิศซัพพลาย ชั้นสี่)

67
00:04:41,531 --> 00:04:43,157
เราพบผู้ตายถูกแทง

68
00:04:45,243 --> 00:04:46,869
เลือดออกเยอะมาก

69
00:04:51,833 --> 00:04:54,502
ไปตามทางเดินก็เจออ่างล้างมือที่เปื้อนเลือด

70
00:04:54,502 --> 00:04:57,088
ทําให้เราคิดว่ามีคนล้างมือ

71
00:04:57,088 --> 00:04:58,881
หรือล้างอาวุธฆาตกรรม

72
00:05:03,928 --> 00:05:05,138
ผมจําได้...

73
00:05:08,391 --> 00:05:09,934
ถึงความช็อกตอนนั้น

74
00:05:10,852 --> 00:05:12,687
ผมจําได้ว่าแหกปากว่า "ไม่นะ"

75
00:05:14,022 --> 00:05:16,733
แล้วตอนนั้น ศพก็ถูกขนออกมาพอดี

76
00:05:18,234 --> 00:05:19,235
ศพฮาเวิร์ด

77
00:05:24,032 --> 00:05:28,786
พอผมรู้ว่าศพฮาเวิร์ดถูกพบในออฟฟิศ

78
00:05:28,786 --> 00:05:30,788
ผมก็แทบล้มทั้งยืนเลย

79
00:05:31,581 --> 00:05:35,501
ผมคงรู้สึกเหมือนพ่อแม่ทุกคน

80
00:05:35,501 --> 00:05:40,298
{\an8}ที่ได้ยินว่าลูกเสีย โดยเฉพาะจากการฆาตกรรม

81
00:05:40,298 --> 00:05:45,887
วันนี้ผมยังอธิบายความรู้สึกไม่ได้เลย

82
00:05:47,472 --> 00:05:50,558
ฮาเวิร์ดกับพ่อทํางานด้วยกันทุกวัน

83
00:05:50,558 --> 00:05:52,352
ทั้งคู่สนิทกันมาก

84
00:05:52,352 --> 00:05:54,187
ฮาเวิร์ดเพิ่งจะอายุครบ 40

85
00:05:55,605 --> 00:05:56,939
{\an8}พวกเขาหน้าเหมือนกัน

86
00:05:56,939 --> 00:05:59,984
{\an8}มีนิสัยรักสนุกเหมือนกัน

87
00:06:01,235 --> 00:06:04,614
ชอบเข้าสังคม น่าคบหามากๆ

88
00:06:04,614 --> 00:06:06,074
ใครๆ ก็ชอบพวกเขา

89
00:06:07,825 --> 00:06:10,912
ฮาเวิร์ดน่าจะอายุสี่ห้าขวบ

90
00:06:10,912 --> 00:06:13,414
ตอนที่เขามาร้านครั้งแรก

91
00:06:13,414 --> 00:06:15,875
เขาอยากทํางานบริษัทผมมาตลอด

92
00:06:17,835 --> 00:06:23,007
ผมกับหุ้นส่วนก่อตั้งธุรกิจเครื่องเขียน
เมื่อวันที่ 1 มีนาคม ปี 1958

93
00:06:23,007 --> 00:06:24,550
เครื่องใช้สํานักงาน

94
00:06:24,550 --> 00:06:27,678
พวกงานพิมพ์พาณิชย์ทั้งหลาย

95
00:06:27,678 --> 00:06:29,013
ของอะไรพวกนั้น

96
00:06:29,639 --> 00:06:32,600
ผมยกธุรกิจให้เขา

97
00:06:33,935 --> 00:06:36,604
ห้าหกเดือนก่อนเขาถูกฆ่า

98
00:06:38,523 --> 00:06:42,485
แฟรงก์สะเทือนใจกับฆาตกรรมครั้งนี้

99
00:06:42,485 --> 00:06:44,737
มันผิดธรรมชาติ ถ้าพ่อแม่ต้องฝังศพลูก

100
00:06:44,737 --> 00:06:47,949
ผมนึกภาพการใช้ชีวิตที่ไม่ได้เป็นพ่อคนไม่ออก

101
00:06:47,949 --> 00:06:52,537
ไม่ได้เห็นลูกประสบความสําเร็จ
ได้มีพัฒนาการ ได้ทําสิ่งที่ทํา

102
00:06:52,537 --> 00:06:56,666
ผมไม่ยอมแลกกับอะไรทั้งนั้น
ผมคิดว่าการเป็นพ่อน่าจะเป็น...

103
00:06:59,460 --> 00:07:01,504
ตําแหน่งที่สําคัญที่สุดในชีวิตผมแล้ว

104
00:07:06,717 --> 00:07:08,845
พระอาทิตย์มีขึ้นก็มีตก

105
00:07:08,845 --> 00:07:10,763
ในสายตาผม ฮาเวิร์ด

106
00:07:14,142 --> 00:07:15,435
คือทั้งชีวิตของผม

107
00:07:23,651 --> 00:07:25,862
เราพยายามหาคําตอบว่าเกิดอะไรขึ้น

108
00:07:25,862 --> 00:07:28,364
เราต้องไปคุยกับใคร ดูกล้องที่ไหน

109
00:07:30,450 --> 00:07:34,328
เราสอบถามพยานหลายคน
เราสอบพยานเบื้องต้นวันนั้น

110
00:07:34,328 --> 00:07:38,082
{\an8}เราตามหาอาวุธ ถังขยะ ปล่องลิฟต์

111
00:07:38,833 --> 00:07:41,711
เขายังมีเงินติดตัว ของส่วนตัวครบ

112
00:07:41,711 --> 00:07:44,046
มันบ่งชี้ว่านี่ไม่ใช่การปล้นไม่เลือกหน้า

113
00:07:46,174 --> 00:07:48,176
ฮาเวิร์ดถูกฆ่าตายในออฟฟิศ

114
00:07:48,801 --> 00:07:50,011
ตํารวจอยู่ที่นั่น

115
00:07:50,011 --> 00:07:52,638
แค่อยู่ตรงนั้นมันก็สะเทือนขวัญมากแล้ว

116
00:07:54,015 --> 00:07:59,353
สายสืบขอให้ผมหาประวัติพนักงาน

117
00:07:59,353 --> 00:08:01,856
ที่อาจประสงค์ร้ายกับเขา

118
00:08:02,773 --> 00:08:05,860
อาจจะเกลียดเขา หรือมีข้อขัดแย้งกับเขา

119
00:08:05,860 --> 00:08:10,489
แล้วผมก็เจอแค่คนเดียว
ที่ลาออกไปหลายเดือนก่อน

120
00:08:10,489 --> 00:08:13,493
เขาทํางานในห้องถ่ายสําเนาของร้าน

121
00:08:14,076 --> 00:08:15,620
เป็นงานระดับล่าง

122
00:08:16,412 --> 00:08:17,788
มันเป็นเบาะแส

123
00:08:17,788 --> 00:08:18,998
ตํารวจก็ตามสืบ

124
00:08:18,998 --> 00:08:22,627
ตํารวจสอบปากคําพนักงานคนอื่น
เรื่องคนคนนี้ แล้วไปสอบปากคําเจ้าตัว

125
00:08:22,627 --> 00:08:25,880
{\an8}แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีความสําคัญอะไร

126
00:08:26,380 --> 00:08:28,508
(ฮาเวิร์ด พิลมาร์)

127
00:08:28,508 --> 00:08:30,343
สําหรับผม ฮาเวิร์ดเป็นเจ้านายที่ดีมาก

128
00:08:31,302 --> 00:08:34,180
เวลาเขาเข้าห้องมา เราจะสังเกต

129
00:08:34,180 --> 00:08:39,018
เขาผูกพันกับเราทุกคน
ฮาเวิร์ดทําให้เรารู้สึกเหมือนเป็นครอบครัว

130
00:08:40,686 --> 00:08:42,480
เขาอยู่ในยุครุ่งเรือง

131
00:08:42,980 --> 00:08:45,525
ในจุดสูงสุดของชีวิตเขาเลย

132
00:08:46,025 --> 00:08:51,781
สุขภาพดี ประสบความสําเร็จ ชอบเข้าสังคม

133
00:08:51,781 --> 00:08:53,449
เป็นผู้ชายที่ดีมาก

134
00:08:53,449 --> 00:08:55,618
แต่มาถูกฆ่า พระเจ้าช่วย

135
00:09:03,334 --> 00:09:06,295
ผมเข้าไปตอนชั่วโมงสุดท้าย
ของการชันสูตรฮาเวิร์ด

136
00:09:07,713 --> 00:09:09,632
เขาถูกแทง 40 กว่าแผล

137
00:09:10,132 --> 00:09:11,926
ไม่ใช่ทุกแผลที่แทงทะลุ

138
00:09:11,926 --> 00:09:15,096
มีห้าแผลที่น่าจะทําให้ถึงตายได้

139
00:09:15,096 --> 00:09:16,931
โดยไม่ต้องนับแผลอื่น

140
00:09:16,931 --> 00:09:20,142
แล้วก็มีแผลถูกแทงหลังตาย

141
00:09:20,142 --> 00:09:23,312
ซึ่งก็คือหลังจากหัวใจหยุดเต้นแล้ว

142
00:09:23,312 --> 00:09:27,191
หลังจากเขาตายจริงไปแล้ว
เขาก็ยังถูกแทงต่ออีก

143
00:09:29,151 --> 00:09:33,239
นี่คือการทําร้ายฮาเวิร์ด
อย่างรุนแรงด้วยความแค้นส่วนตัว

144
00:09:38,202 --> 00:09:40,037
เราไปงานศพเขา

145
00:09:40,621 --> 00:09:45,001
เรามีสายสืบที่ไปแบบไม่ต้องปลอมตัว

146
00:09:45,001 --> 00:09:48,504
เราแสดงความสนับสนุน
ต่อครอบครัวโดยการไปร่วมงาน

147
00:09:48,504 --> 00:09:52,717
แต่ที่เราทําไปพร้อมกัน
คือมองหาปฏิสัมพันธ์แปลกๆ

148
00:09:52,717 --> 00:09:55,094
ระหว่างใครก็ได้

149
00:09:55,094 --> 00:10:00,016
อาจจะเป็นเรื่องง่ายๆ
แค่ผู้หญิงที่ไม่ใช่ภรรยาเขาอาละวาด

150
00:10:00,016 --> 00:10:01,892
หรือใครสองคนทะเลาะกัน

151
00:10:01,892 --> 00:10:04,228
นอกจากนั้น เราก็มีคนอยู่นอกงาน

152
00:10:04,228 --> 00:10:06,397
คอยถ่ายวิดีโอว่าใครเข้าออกงานบ้าง

153
00:10:06,397 --> 00:10:09,608
เผื่อถ้ามีอะไรขึ้นมา เราจะได้กลับไปดูฟิล์มได้

154
00:10:11,694 --> 00:10:14,196
คนมาร่วมงานศพมากกว่า 1,000 คน

155
00:10:15,406 --> 00:10:18,075
มันก็น่ากลัวนิดๆ

156
00:10:20,036 --> 00:10:22,830
ตามศาสนายิว หลังจากจบงานศพ

157
00:10:22,830 --> 00:10:26,959
แขกจะมาเยี่ยมบ้านคนตาย

158
00:10:26,959 --> 00:10:29,420
เพื่อมาเคารพศพ

159
00:10:29,962 --> 00:10:31,297
เรียกว่า "ชิวา"

160
00:10:32,214 --> 00:10:38,846
รอส ภรรยาฮาเวิร์ดขอจัดพิธีชิวาที่บ้านเรา

161
00:10:40,222 --> 00:10:46,395
เพราะถ้าจัดที่อะพาร์ตเมนต์
มันจะสะเทือนใจฟิลิป

162
00:10:46,395 --> 00:10:48,564
แน่นอน เราก็ยอม

163
00:10:52,526 --> 00:10:55,738
ฟิลิปรักพ่อ พ่อก็รักเขา

164
00:10:57,573 --> 00:10:58,866
ฟิลิปเพิ่งแปดขวบ

165
00:10:59,742 --> 00:11:02,411
เขาฉลาดมากสําหรับเด็กแปดขวบ

166
00:11:02,411 --> 00:11:07,917
เขาเป็นเด็กช่างพูดมากๆ
มีความสุข แล้วก็มีพลังเหลือล้น

167
00:11:08,584 --> 00:11:12,880
การได้เห็นฟิลิปเปลี่ยนไปหลังจากเสียพ่อ...

168
00:11:12,880 --> 00:11:15,424
ความสดใสของเขาหายไป

169
00:11:15,424 --> 00:11:18,219
ความช่างพูดของเขาหายไป

170
00:11:18,219 --> 00:11:20,888
ความมั่นใจของเขาก็เปลี่ยนไป

171
00:11:20,888 --> 00:11:25,226
ทุกอย่างที่ฉันเคยเห็นในตัวเขา
ในฐานะเด็กน้อยที่กล้าหาญ

172
00:11:25,226 --> 00:11:28,437
มันถูกพรากไปหมด ทุกอย่างถูกช่วงชิงไปจากเขา

173
00:11:29,313 --> 00:11:31,315
พอไม่มีพ่อ เขาก็เหงา

174
00:11:39,657 --> 00:11:44,161
{\an8}หลังจบชิวา รอสก็มาที่ออฟฟิศ

175
00:11:45,162 --> 00:11:50,543
{\an8}เธอพาผู้ชายสองคนมาด้วย
มาจากตัวแทนขายสินค้าสํานักงานรายใหญ่

176
00:11:51,669 --> 00:11:55,923
เธอทําข้อตกลงขายธุรกิจให้พวกเขา

177
00:11:57,591 --> 00:11:58,968
เธอบริหารธุรกิจไม่ได้

178
00:11:58,968 --> 00:12:01,679
เธอไม่รู้จักธุรกิจเครื่องเขียนเลย

179
00:12:02,304 --> 00:12:03,764
ทุกคนสับสนกันหมด

180
00:12:04,265 --> 00:12:07,977
"เธอจะขายธุรกิจเหรอ ไม่นะ มันจะมีผลยังไง"

181
00:12:08,602 --> 00:12:12,189
ตอนนั้นเราทํายอดได้เดือนละเกือบล้านดอลลาร์

182
00:12:13,232 --> 00:12:14,859
เรามีพนักงานขายประมาณ 15 คน

183
00:12:16,277 --> 00:12:19,572
ถ้าไม่มีพวกเรา ก็ไม่มีธุรกิจ ไม่มีลูกค้า

184
00:12:19,572 --> 00:12:22,867
เราบอกเขาไปเลย
"ถ้าคุณซื้อกิจการ พวกเราลาออกหมดนะ"

185
00:12:24,118 --> 00:12:26,912
นี่คือวิธีที่เราซื้อธุรกิจจากเธอ

186
00:12:29,915 --> 00:12:33,627
แฟรงก์อธิบายลักษณะของธุรกิจ
กับตัวหลักๆ ในบริษัท

187
00:12:33,627 --> 00:12:37,214
เพราะนั่นคือส่วนหนึ่งที่เราต้องทํา
เราต้องเข้าใจว่าเขาทําธุรกิจยังไง

188
00:12:37,798 --> 00:12:40,301
ใครรับผิดชอบอะไรบ้าง

189
00:12:40,801 --> 00:12:43,095
เราสอบปากคําทุกคนที่เคยทํางานให้ฮาเวิร์ด

190
00:12:44,138 --> 00:12:46,348
เราสอบปากคําพนักงานไป 50-60 คนได้

191
00:12:46,348 --> 00:12:48,851
ผมพนันเลยว่าทุกคน
โดนสอบปากคําสองสามครั้งทั้งนั้น

192
00:12:48,851 --> 00:12:50,561
รวมสอบปากคํา 180 ครั้งได้

193
00:12:51,937 --> 00:12:55,983
สายสืบ ด้วยความขยันขันแข็ง

194
00:12:56,525 --> 00:12:58,778
มาสอบปากคําเราทุกคนสองรอบ

195
00:12:59,695 --> 00:13:02,448
ครั้งแรกเป็นแค่คร่าวๆ

196
00:13:03,574 --> 00:13:06,327
ครั้งที่สอง รู้สึกเขาจะถามว่า

197
00:13:07,119 --> 00:13:08,996
"คุณได้ยินเขาทะเลาะกับใครไหม"

198
00:13:10,831 --> 00:13:16,045
ผมบังเอิญได้ยินเมื่อตอนห้าโมงครึ่ง
วันก่อนที่เราจะพบศพฮาเวิร์ด

199
00:13:16,712 --> 00:13:23,135
ฮาเวิร์ดแสดงด้านที่รุนแรง โหดร้ายออกมา

200
00:13:23,135 --> 00:13:24,637
ตอนทะเลาะกับรอส

201
00:13:24,637 --> 00:13:26,847
เขาขึ้นเสียง แหกปาก

202
00:13:27,348 --> 00:13:30,935
ฮาเวิร์ดขึ้นเสียงใส่โทรศัพท์

203
00:13:30,935 --> 00:13:34,855
"นังแพศยา"

204
00:13:35,856 --> 00:13:37,441
ผมก็พูดคนเดียวออกมา

205
00:13:38,484 --> 00:13:42,321
"ด่าเมียแบบนั้นดีกันยากนะ"

206
00:13:47,660 --> 00:13:52,289
{\an8}รอสเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฮาเวิร์ดเคยคบ

207
00:13:52,289 --> 00:13:53,791
ถ้าคุณเข้าใจนะ

208
00:13:53,791 --> 00:13:58,045
เขาเรียนมัธยมปลายด้วยกัน
แล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน

209
00:13:58,045 --> 00:14:00,548
ยังไม่ทันไรก็แต่งงานกันแล้ว

210
00:14:01,507 --> 00:14:04,426
ตอนนั้นจัดงานแต่งใหญ่แบบยิว

211
00:14:04,426 --> 00:14:07,137
เราจัดงานเลี้ยงหรูๆ

212
00:14:07,972 --> 00:14:10,015
ฮาเวิร์ดมีความสุขมากๆ

213
00:14:10,015 --> 00:14:16,689
ผมไม่เคยสงสัยเลยว่าเขาจะมีปัญหาชีวิตคู่

214
00:14:18,399 --> 00:14:21,944
ไม่ว่าสถานการณ์ไหน เราก็ต้องการพยานเพิ่ม

215
00:14:21,944 --> 00:14:26,907
ไปคุยกับเพื่อน ครอบครัว แล้วสิ่งที่เห็นได้ชัด

216
00:14:26,907 --> 00:14:28,701
ก็คือชีวิตคู่ไม่ค่อยราบรื่น

217
00:14:29,577 --> 00:14:31,954
เราคิดว่าอาจจะมีการคบชู้

218
00:14:31,954 --> 00:14:33,330
มันก็จะเป็นแรงจูงใจได้

219
00:14:34,623 --> 00:14:36,792
ไม่แน่ ฮาเวิร์ด พิลมาร์อาจจะมีเมียน้อย

220
00:14:36,792 --> 00:14:39,920
{\an8}แล้วเขาก็บอกว่า "ฟังนะ ผมพอแล้ว มันจบแล้ว

221
00:14:39,920 --> 00:14:42,548
{\an8}ผมแต่งงานแล้ว คุณจะไม่ได้เงินผมไป"

222
00:14:42,548 --> 00:14:43,632
{\an8}หรืออะไรก็แล้วแต่

223
00:14:43,632 --> 00:14:46,635
{\an8}แล้วผู้หญิงก็อาจจะ
บันดาลโทสะแทงเขา เราไม่มีทางรู้

224
00:14:46,635 --> 00:14:49,054
เราถึงต้องวาดวงกลมรอบตัวผู้ตาย

225
00:14:49,054 --> 00:14:52,725
สืบหาว่าชีวิตเขาตอนนั้นมีเรื่องอะไรบ้าง

226
00:14:52,725 --> 00:14:56,478
เพื่อที่จะตัดความเป็นไปได้ว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

227
00:14:57,563 --> 00:15:00,232
มีผู้หญิงจํานวนหนึ่ง

228
00:15:00,232 --> 00:15:05,029
ที่เราเจอระหว่างสืบสวน
ว่ามีความสัมพันธ์สนิทสนมกับฮาเวิร์ด

229
00:15:06,113 --> 00:15:07,698
ผมไม่รู้ว่ามีเรื่องชู้สาวหรือไม่

230
00:15:07,698 --> 00:15:10,993
แต่พวกเธอสนิทกับเขามากกว่าแค่ทักทายกัน

231
00:15:12,161 --> 00:15:15,664
ผมได้ยินข่าวลือแบบเดียวกันมาบ้าง

232
00:15:15,664 --> 00:15:19,126
ผมไม่เคยเห็นฮาเวิร์ดอยู่กับผู้หญิงอื่น

233
00:15:19,126 --> 00:15:22,212
ฮาเวิร์ดไม่เคยพูดว่าคบผู้หญิงอื่น

234
00:15:22,212 --> 00:15:28,594
ตลอดแปดปีที่ผมอยู่ที่นั่น
ไม่มีใครเคยเล่าว่า "ผมเห็นฮาเวิร์ดกับ..."

235
00:15:28,594 --> 00:15:30,220
มันเป็นข่าวลือ

236
00:15:30,971 --> 00:15:35,434
เราสอบปากคําผู้หญิง
แล้วก็ได้พบว่าเขาเป็นผู้ชายขี้อ่อย

237
00:15:35,434 --> 00:15:37,603
แต่ก็ไม่เจออะไร

238
00:15:39,605 --> 00:15:41,523
บางคนก็ท้อแท้กับการตามเบาะแส

239
00:15:41,523 --> 00:15:44,401
ที่ไม่ได้ผลลัพธ์อะไร ที่ถูกตัดออกจากการสืบ

240
00:15:44,401 --> 00:15:46,278
แต่จริงๆ มันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ

241
00:15:46,278 --> 00:15:50,157
เพราะเราไม่ต้องย้อนไปสืบเรื่องนั้น
มันจะไม่กลับมาหลอกหลอนทีหลัง

242
00:15:53,035 --> 00:15:55,329
ตอนสืบสวนการตายของฮาเวิร์ด

243
00:15:55,329 --> 00:15:58,540
เราได้พบว่าฮาเวิร์ดเป็นคนที่มีแรงขับสูงมาก

244
00:15:58,540 --> 00:16:01,085
แฟรงก์ยกย่องฮาเวิร์ดมากๆ

245
00:16:01,085 --> 00:16:03,045
ที่ยกระดับธุรกิจได้

246
00:16:03,587 --> 00:16:05,381
ฮาเวิร์ดเป็นคนมีวิสัยทัศน์

247
00:16:05,381 --> 00:16:10,052
เขาเปิดร้านกาแฟในร้านขายเครื่องใช้สํานักงาน

248
00:16:10,052 --> 00:16:15,224
ก่อนมีสตาร์บัคส์ เรามีฟิลิปส์
ก่อนร้านกาแฟทุกร้าน เรามีฟิลิปส์

249
00:16:15,808 --> 00:16:18,102
มีคนต่อแถวรอถึงนอกประตู

250
00:16:18,102 --> 00:16:21,313
รอซื้อลาเต้ คาปูชิโน เอสเปรสโซ

251
00:16:21,313 --> 00:16:26,902
การเปิดร้านกาแฟข้างใน
เป็นการเปิดตลาดผู้ซื้อกลุ่มใหม่

252
00:16:27,569 --> 00:16:30,656
มันประสบความสําเร็จมากๆ
จนเขาเปิดอีกสาขาที่คาร์เนกีฮอลล์

253
00:16:32,074 --> 00:16:35,411
ผมบอกว่า "คุณไม่มีทางได้เห็นคนในนิวยอร์ก

254
00:16:35,411 --> 00:16:37,913
เดินดื่มกาแฟตามถนนหรอก"

255
00:16:37,913 --> 00:16:39,957
ผมนึกภาพไม่ออกเลยนะ

256
00:16:39,957 --> 00:16:43,544
แต่เรื่องนี้แสดงให้เห็น
ความรู้ของผมกับความรู้ของฮาเวิร์ด

257
00:16:44,461 --> 00:16:47,756
ฮาเวิร์ดตั้งชื่อร้านกาแฟตามชื่อลูกชาย ฟิลิป

258
00:16:47,756 --> 00:16:49,758
{\an8}มันกลายเป็น "ฟิลิปส์คอฟฟีบาร์"

259
00:16:50,426 --> 00:16:52,261
มันเป็นธุรกิจครอบครัว

260
00:16:53,303 --> 00:16:55,848
ฉันเคยทํางานกับรอสลิน ภรรยาเขา

261
00:16:55,848 --> 00:16:59,101
ที่แยกถนน 56 ตะวันตกตัดคาร์เนกีฮอลล์

262
00:16:59,935 --> 00:17:04,481
เอแวน น้องชายของรอสก็ทํางาน
ที่ฟิลิปส์คอฟฟีสาขาถนน 33

263
00:17:06,984 --> 00:17:11,321
เราได้รู้ว่าฮาเวิร์ด
ไม่ค่อยชอบเอแวน น้องชายของรอลสิน

264
00:17:11,321 --> 00:17:14,283
เอแวนทํางานที่ฟิลิปส์คอฟฟี

265
00:17:14,283 --> 00:17:17,494
ที่อยู่ในร้านคิงออฟฟิศซัพพลาย

266
00:17:18,287 --> 00:17:22,374
ฮาเวิร์ดจ้างเอแวนที่ตกงาน
เพื่อเป็นการช่วยเหลือรอส

267
00:17:22,374 --> 00:17:25,711
รอสกับเอแวนบริหารร้านกาแฟ

268
00:17:25,711 --> 00:17:29,256
ฉันเริ่มงานที่ฟิลิปส์คอฟฟีเมื่อปี 94

269
00:17:29,256 --> 00:17:32,134
เขามาเริ่มงานทีหลังฉันไม่นาน

270
00:17:33,427 --> 00:17:38,766
ฉันคิดว่าฮาเวิร์ดคงไม่อยาก
ให้เอแวนบริหารร้านกาแฟ

271
00:17:38,766 --> 00:17:40,225
เพราะว่า...

272
00:17:41,018 --> 00:17:42,686
มันเป็นร้านของฮาเวิร์ด

273
00:17:42,686 --> 00:17:46,231
ฉันคิดว่าเอแวนยึดการควบคุมไป

274
00:17:46,231 --> 00:17:49,818
แบบ "นี่ร้านผม" แต่มันไม่ใช่

275
00:17:50,402 --> 00:17:53,280
ช่วงที่ฉันเริ่มทํางานให้บ้านพิลมาร์

276
00:17:53,280 --> 00:17:55,491
ฟิลิปชวนฉันว่า "ไปร้านกาแฟกัน"

277
00:17:55,491 --> 00:17:58,285
พอเราไปถึง รอสก็อธิบายกับเอแวน

278
00:17:58,285 --> 00:18:01,288
ว่าฮาเวิร์ดอยากให้เรียงขนมในตู้ยังไง

279
00:18:02,372 --> 00:18:06,710
เอแวนโมโห แล้วก็กระชากเปิดตู้

280
00:18:06,710 --> 00:18:09,713
ดึงถาดออกมาโยนทิ้ง แล้วบอกว่า

281
00:18:09,713 --> 00:18:12,341
"ผมไม่สนว่าฮาเวิร์ดอยากได้แบบไหน"

282
00:18:12,341 --> 00:18:14,510
มันน่าตกใจมากเลยนะ

283
00:18:15,010 --> 00:18:18,639
โดยเฉพาะที่เขาทําแบบนั้นต่อหน้าหลาน

284
00:18:19,139 --> 00:18:20,641
ต่อหน้าลูกค้า

285
00:18:20,641 --> 00:18:24,061
มันเป็นความประทับใจแรกที่ลืมยากเลย

286
00:18:25,229 --> 00:18:27,397
{\an8}(ตํารวจ
กรมตํารวจนิวยอร์ก)

287
00:18:27,397 --> 00:18:29,149
(สถานีตํารวจมิดทาวน์ใต้)

288
00:18:29,149 --> 00:18:35,614
หลังจบพิธีชิวา เราก็เรียกตัว
รอสลินกับเอแวนมาให้ปากคํา

289
00:18:36,115 --> 00:18:38,659
เราอยากรู้ไทม์ไลน์ของรอส

290
00:18:38,659 --> 00:18:41,620
กับไทม์ไลน์ของเอแวนในคืนเกิดเหตุ

291
00:18:42,371 --> 00:18:47,126
พวกเขาบอกว่าวันนั้น
ฮาเวิร์ดกับเอแวนไปฟิตเนสด้วยกัน

292
00:18:47,126 --> 00:18:51,338
เพื่อคุยเรื่องเลื่อนตําแหน่งให้เอแวนในบริษัท

293
00:18:52,548 --> 00:18:55,884
เอแวนอยากเลื่อนขั้นจากร้านกาแฟ

294
00:18:55,884 --> 00:18:59,054
ไปเป็นพนักงานขายให้บริษัทกระดาษ

295
00:18:59,054 --> 00:19:01,932
เพราะพนักงานขายช่วงนั้นทําเงินได้เยอะ

296
00:19:03,100 --> 00:19:07,396
สําหรับผมนะ เอแวนเป็นคนคุยด้วยยากมาก

297
00:19:08,397 --> 00:19:10,816
ถ้าคุณไปคุยกับเขา เขาจะทําเสียงไม่พอใจ

298
00:19:10,816 --> 00:19:13,485
เขาจะพูด "สวัสดี"
หรือ "ไปก่อนนะ" แบบไม่พอใจ

299
00:19:13,485 --> 00:19:16,446
เขาดูจะไม่มีอนาคตในธุรกิจนี้

300
00:19:17,281 --> 00:19:20,284
แล้วหลังจากนัดคุยกันที่ฟิตเนส

301
00:19:20,284 --> 00:19:25,080
ฮาเวิร์ดกับเอแวนก็มาเจอรอสลินที่ออฟฟิศ

302
00:19:26,081 --> 00:19:30,043
เพราะระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นซับซ้อนมาก

303
00:19:30,043 --> 00:19:32,337
รอสก็เลยไม่รู้วิธีล็อกบริษัท

304
00:19:32,921 --> 00:19:35,090
{\an8}ฮาเวิร์ดเลยกลับมาล็อกให้

305
00:19:35,716 --> 00:19:38,385
เอแวนกับรอสกลับก่อน ทิ้งให้ฮาเวิร์ดทํางานต่อ

306
00:19:39,136 --> 00:19:40,971
พวกเขาเป็นสองคนสุดท้ายที่ได้เจอผู้ตาย

307
00:19:41,555 --> 00:19:46,310
ถ้าภรรยากับน้องเขย
แยกกับเขาตอนสองทุ่ม แล้วเขาปลอดภัยดี

308
00:19:46,310 --> 00:19:48,687
แต่มาพบศพเขาตอนตีห้า

309
00:19:48,687 --> 00:19:53,025
ใครเข้าตึกระหว่างช่วงสองทุ่มถึงตีห้าไปฆ่าเขา

310
00:19:53,901 --> 00:19:58,113
อย่าลืมว่านี่คือยุคที่
เราไม่ได้มีกล้องวิดีโอทั่วทุกแห่ง

311
00:19:58,113 --> 00:20:01,283
เราไม่ได้มีกล้องวงจรปิดในออฟฟิศ

312
00:20:03,160 --> 00:20:05,204
เราเก็บอาวุธฆาตกรรมไม่ได้

313
00:20:06,246 --> 00:20:10,042
แต่เจ้าหน้าที่ตํารวจในที่เกิดเหตุ
เจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ

314
00:20:10,042 --> 00:20:14,046
{\an8}ก็เขียนบันทึกไว้ว่าเอแวนมีแผลที่มือซ้าย

315
00:20:14,046 --> 00:20:15,505
{\an8}แล้วเขาก็ถนัดซ้าย

316
00:20:17,341 --> 00:20:21,386
เวลาคนถูกแทงหลายๆ แผลแบบฮาเวิร์ด พิลมาร์

317
00:20:22,095 --> 00:20:26,308
เลือดจะเหมือนน้ํามัน มันจะติดด้ามมีด

318
00:20:26,308 --> 00:20:31,313
แทบจะทุกคดี ผู้ก่อเหตุจะบาดเจ็บ

319
00:20:31,313 --> 00:20:33,982
เพราะจับด้ามมีดไม่อยู่

320
00:20:33,982 --> 00:20:35,192
เพราะมันลื่นเกินไป

321
00:20:36,401 --> 00:20:40,364
เอแวนบอกว่าเขาเก็บจานแตกเมื่อคืนสองคืนก่อน

322
00:20:41,031 --> 00:20:43,784
รอยแผลไม่สอดคล้องกับเรื่องเล่าของเขา

323
00:20:43,784 --> 00:20:45,869
แต่เราต้องการหลักฐานมากกว่านั้น

324
00:20:47,037 --> 00:20:50,082
สิ่งที่เราหวังจะพบคือเลือดสักหยด

325
00:20:50,082 --> 00:20:51,833
ที่ไม่ใช่เลือดฮาเวิร์ด

326
00:20:52,793 --> 00:20:55,712
ผมจําได้ว่าคุยกับแพทย์ชันสูตรที่ดูแลห้องแล็บ

327
00:20:55,712 --> 00:20:57,130
เขาจะบอกว่า

328
00:20:57,130 --> 00:21:01,009
"จะตรวจดีเอ็นเอก็ได้
แต่หลังตรวจเสร็จ ตัวอย่างก็ใช้ต่อไม่ได้

329
00:21:01,009 --> 00:21:03,720
คุณควรเก็บตัวอย่างนี้ไว้ก่อน

330
00:21:03,720 --> 00:21:06,473
เพราะผมคิดว่าเทคโนโลยีจะพัฒนาขึ้น

331
00:21:06,473 --> 00:21:08,725
แล้วเราจะเก็บตัวอย่างได้ดีกว่านี้ในอนาคต"

332
00:21:09,309 --> 00:21:13,230
(พฤษภาคม ปี 1996
สองเดือนหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

333
00:21:18,443 --> 00:21:20,279
เริ่มการสืบสวนไปได้ประมาณสองเดือน

334
00:21:20,279 --> 00:21:25,325
เราก็ได้พบว่าฟิลิปส์คอฟฟี
ค้างชําระภาษี 14,500 ดอลลาร์

335
00:21:26,159 --> 00:21:28,245
เงิน 14,000 ดอลลาร์มันก็ไม่พอ

336
00:21:28,245 --> 00:21:31,081
ที่จะเป็นแรงจูงใจสําหรับคนส่วนใหญ่ได้

337
00:21:31,081 --> 00:21:34,376
แต่มันก็เป็นเรื่องที่ต้องรู้ไว้

338
00:21:34,376 --> 00:21:36,586
ว่ามีปัญหาการเงินเข้ามาเกี่ยวด้วย

339
00:21:38,088 --> 00:21:43,093
แล้วเราก็ได้รู้เรื่องเจ้านายเก่าของรอส

340
00:21:43,093 --> 00:21:45,679
จากปี 1991-95

341
00:21:46,221 --> 00:21:51,893
เธอยักยอกเช็คจากเขารวม 160,000 ดอลลาร์

342
00:21:52,978 --> 00:21:54,688
รอสเป็นนักทันตานามัย

343
00:21:54,688 --> 00:21:57,941
แล้วเธอก็ดูแลบัญชีให้เขาด้วย

344
00:22:00,193 --> 00:22:02,738
พอได้รู้ว่าชีวิตคู่ไม่ราบรื่น

345
00:22:02,738 --> 00:22:08,368
ได้รู้ว่าเธอค้างภาษี 14,500

346
00:22:08,368 --> 00:22:12,873
กับร้านหมอฟันอีก 160,000

347
00:22:13,999 --> 00:22:17,544
ผมก็เริ่มมองอะไรๆ เปลี่ยนไปแล้ว

348
00:22:17,544 --> 00:22:19,921
และผลกระทบอย่างที่สอง

349
00:22:20,422 --> 00:22:23,091
พอเราไปถามเรื่องเงินก้อนนี้

350
00:22:23,091 --> 00:22:25,177
เรื่องสําคัญที่สุดที่เธอพูดก็คือ

351
00:22:25,177 --> 00:22:30,849
"อย่าบอกฮาเวิร์ดนะ เขาทิ้งฉันแน่
เขาจะพรากฟิลิปไปจากฉันด้วย"

352
00:22:30,849 --> 00:22:34,644
เธอได้เงินประกันชีวิต 1.2 ล้านดอลลาร์

353
00:22:34,644 --> 00:22:38,565
เธอได้รับมรดกบริษัทคิง ร้านกาแฟฟิลิปส์

354
00:22:39,066 --> 00:22:42,736
กับอะพาร์ตเมนต์ของพวกเขา
ที่ถนนสาย 72 ตะวันออก

355
00:22:42,736 --> 00:22:46,073
บ้านพักตากอากาศในมิลเลอร์ตัน นิวยอร์ก

356
00:22:46,573 --> 00:22:50,660
หุ้นกิจการบ้านพักสกีในเวอร์มอนต์ และได้ตัวฟิลิป

357
00:22:53,622 --> 00:22:57,376
เรื่องนี้ทําให้เราเปลี่ยนโฟกัสเล็กน้อย

358
00:22:59,002 --> 00:23:02,380
แล้วเราก็ได้รู้อีกว่าฮาเวิร์ดอาจกําลังเตรียมหย่า

359
00:23:02,380 --> 00:23:04,007
การที่มีหลายแหล่งข่าว

360
00:23:04,007 --> 00:23:06,385
บอกเราว่าเขาอาจจะต้องการหย่า

361
00:23:06,385 --> 00:23:08,512
ทําให้เรื่องนี้น่าสนใจมากๆ

362
00:23:10,472 --> 00:23:12,182
ถ้าเกิดการหย่าขึ้น

363
00:23:12,182 --> 00:23:15,018
รอสคงไม่อยากยกฟิลิปให้เขา

364
00:23:15,018 --> 00:23:19,898
ฮาเวิร์ดก็ไม่ยอมยกฟิลิปให้แน่ๆ
เพราะฟิลิปคือทุกอย่างสําหรับฮาเวิร์ด

365
00:23:20,607 --> 00:23:25,779
พอเวลาผ่านไป
ผมก็มั่นใจว่าฟิลิปคือเหตุผลที่เขาถูกฆาตกรรม

366
00:23:28,073 --> 00:23:29,199
ต้องใช่รอสแน่

367
00:23:29,199 --> 00:23:33,453
ผมคิดถึงคนอื่นที่มีแรงจูงใจไม่ออก

368
00:23:34,704 --> 00:23:38,291
รอสบอกฉันว่าเธอกับเอแวนยังถูกสอบปากคําอยู่

369
00:23:38,291 --> 00:23:41,461
แล้วแฟรงก์ก็โวยวายยกใหญ่

370
00:23:41,461 --> 00:23:44,172
เธอบอกว่า "แฟรงก์ไม่อยากคุยกับฉันเลย

371
00:23:44,172 --> 00:23:47,050
เขาโกรธ เขาคิดว่าฉันทํา"

372
00:23:47,050 --> 00:23:49,886
ฉันจําความคิดตอนนั้นได้

373
00:23:49,886 --> 00:23:55,559
ว่ามันแปลกที่ปู่โกรธเธอ

374
00:23:58,145 --> 00:24:02,357
ฉันเชื่อว่าเอแวนมีส่วนกับการตายของฮาเวิร์ด

375
00:24:02,357 --> 00:24:06,528
ฉันไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าเธอจะมีส่วนด้วย

376
00:24:07,821 --> 00:24:10,323
ฉันจําได้ว่าได้คุยกับเธอ

377
00:24:10,323 --> 00:24:15,328
รอสบอกว่าฉันต้องเลือก
ระหว่างเธอกับฟิลิป กับพ่อแม่ฉัน

378
00:24:15,954 --> 00:24:19,541
ตอนนั้นฉันอายุ 24 ฉันเลือกพ่อแม่อยู่แล้ว

379
00:24:22,127 --> 00:24:25,547
ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ "ทําไมฉันต้องเลือกด้วย"

380
00:24:26,047 --> 00:24:30,427
แต่หลังจากคุยกันครั้งนั้น
เราก็ไม่เคยเจอเธอกับฟิลิปอีกเลย

381
00:24:31,595 --> 00:24:35,390
พ่อฉันเสียลูกไป แล้วก็เสียหลานไปอีกคน

382
00:24:35,390 --> 00:24:40,061
การที่เราไม่ได้เจอ
คนที่เรารู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ มันก็ทําใจยาก

383
00:24:40,896 --> 00:24:42,856
ฟิลิปไม่ได้เลือกเองด้วย

384
00:24:42,856 --> 00:24:45,275
แม่เลือกแทนเขา

385
00:24:45,275 --> 00:24:49,279
ไม่กี่เดือนหลังฮาเวิร์ดถูกฆ่า

386
00:24:50,363 --> 00:24:54,576
รอสก็ตัดการสื่อสาร
ระหว่างผมกับฟิลิป กับทางบ้านเรา

387
00:24:56,620 --> 00:24:58,663
เรื่องมันยิ่งกว่าเศร้าซะอีก

388
00:24:58,663 --> 00:25:00,957
ทั้งครอบครัวแตกแยกไปหมด

389
00:25:03,210 --> 00:25:06,296
ผมคิดว่าความปวดใจที่ต้องขาดการติดต่อกับหลาน

390
00:25:06,296 --> 00:25:08,798
ที่หน้าเหมือนและท่าทางคล้ายฮาเวิร์ดมากๆ

391
00:25:08,798 --> 00:25:11,510
มันต้องเจ็บลึกมากแน่ๆ

392
00:25:13,261 --> 00:25:15,931
ผมนึกภาพไม่ออกเลย
ว่าครอบครัวเขาเครียดแค่ไหน

393
00:25:16,932 --> 00:25:17,766
ผม...

394
00:25:17,766 --> 00:25:21,353
ผมกับฮาเวิร์ดและฟิลิปเคยไปกินมื้อเช้าด้วยกัน

395
00:25:22,145 --> 00:25:23,563
ก่อนเข้าโรงเรียนอาทิตย์ละครั้ง

396
00:25:24,314 --> 00:25:28,610
เราเคยไปดูเรนเจอร์กับแยงกี้ทุกนัด

397
00:25:28,610 --> 00:25:30,737
ผมคิดถึงเรื่องนั้นบ่อยๆ

398
00:25:31,738 --> 00:25:36,993
ไม่มีใครรู้ว่าผมรู้สึกยังไงที่ไม่ได้เจอหลาน

399
00:25:36,993 --> 00:25:41,748
เพราะเขาคือลูกของลูกคนแรก

400
00:25:43,250 --> 00:25:45,585
ลูกของลูกชายคนเดียว

401
00:25:52,759 --> 00:25:56,012
จากหลักฐานแวดล้อม
ผมเชื่อว่าเอแวนกับรอสลินมีส่วน

402
00:25:56,012 --> 00:25:57,889
แต่ผมรู้ว่าต้องใช้มากกว่านั้น

403
00:25:57,889 --> 00:26:00,183
เราเลยสืบต่อจนหนึ่งปีต่อมา

404
00:26:00,183 --> 00:26:05,146
วันครบรอบเกิดเหตุ เราไปติดโปสเตอร์

405
00:26:05,146 --> 00:26:09,985
ณ จุดเกิดเหตุ และร้านกาแฟที่ถนน 56

406
00:26:10,777 --> 00:26:12,362
(คาร์เนกีฮอลล์ ทาวเวอร์)

407
00:26:12,362 --> 00:26:16,491
บ่อยครั้งมากๆ
ฆาตกรจะกลับมาทบทวนจินตนาการใหม่

408
00:26:16,491 --> 00:26:18,910
หรือมาเคารพบูชา

409
00:26:18,910 --> 00:26:21,788
หรือรําลึกผลงานตัวเองในปีต่อมา

410
00:26:23,248 --> 00:26:26,626
โปสเตอร์ของเราถูกฉีกออกไป

411
00:26:28,128 --> 00:26:31,506
เราเห็นชัดเลยว่านี่เป็นโอกาส

412
00:26:31,506 --> 00:26:33,300
เราเอาโปสเตอร์กลับไปติด

413
00:26:33,300 --> 00:26:35,969
แล้วเราก็คอยสังเกตแถวนั้น

414
00:26:36,720 --> 00:26:38,430
ใครเป็นคนฉีก

415
00:26:38,430 --> 00:26:43,727
ตํารวจเอารถติดกล้องไปถ่าย แล้วก็พบว่า...

416
00:26:45,186 --> 00:26:49,232
พี่สาวของรอส
กับน้องชาย เอแวนเป็นคนฉีกโปสเตอร์

417
00:26:50,775 --> 00:26:54,654
ผมว่าคงไม่มีใครอยากเห็นโปสเตอร์ติดไว้

418
00:26:54,654 --> 00:26:57,699
โดยที่ตัวเองเป็นคนที่ตํารวจตามหา คุณคือฆาตกร

419
00:26:57,699 --> 00:27:01,161
เหตุผลที่พวกเขาแจ้งคือมันกระทบต่อธุรกิจ

420
00:27:01,745 --> 00:27:03,496
ซึ่งเราก็ตกใจมาก

421
00:27:06,750 --> 00:27:08,835
ผมเคยโทรหาตํารวจทุกวัน

422
00:27:08,835 --> 00:27:11,129
บางวันก็สองครั้งหรือมากกว่านั้น

423
00:27:12,088 --> 00:27:15,842
มีครั้งหนึ่ง
โรเจอร์ พาร์ริโนบอกว่า "แฟรงก์ ฟังนี่นะ

424
00:27:15,842 --> 00:27:18,678
ไว้เจอทางตันแล้วเราจะบอกเอง"

425
00:27:18,678 --> 00:27:21,014
อัยการเขตไม่อยากส่งฟ้อง

426
00:27:21,014 --> 00:27:23,600
เขามีหลักฐานไม่พอ มันเป็นหลักฐานแวดล้อม

427
00:27:27,812 --> 00:27:30,523
{\an8}สามปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆ่า

428
00:27:30,523 --> 00:27:35,570
การสืบสวนก็ยังดําเนินต่อ

429
00:27:35,570 --> 00:27:39,908
ฉันคิดว่าตํารวจคงรู้สึกว่ามันไม่คืบหน้า

430
00:27:39,908 --> 00:27:42,243
แต่ถึงแม้เราจะสงสัยรอสในคดีฆาตกรรม

431
00:27:42,243 --> 00:27:44,037
แต่เธอก็ยักยอกทรัพย์

432
00:27:44,037 --> 00:27:46,373
ตํารวจเลยจับเธอด้วยข้อหานั้น

433
00:27:47,707 --> 00:27:50,627
ตํารวจอาจหวังจะกดดันเธอ

434
00:27:50,627 --> 00:27:55,173
เพื่อให้เธอซัดทอดเอแวน
หรือยอมรับอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่ยอม

435
00:27:56,174 --> 00:27:59,552
ทนายของเธอกะเวลาได้ดีมาก
เธอได้เลื่อนการตัดสินโทษหนึ่งครั้ง

436
00:27:59,552 --> 00:28:02,597
ก่อนถึงเวลาตัดสินโทษ
เธอเอาเงินไปจ่ายคืนหมดแล้ว

437
00:28:02,597 --> 00:28:05,058
เธอก็เลยโดนแค่คุมประพฤติ

438
00:28:07,477 --> 00:28:11,106
เธอจ่ายเงิน เธอมีเงินอยู่แล้ว
เพราะได้เงินประกันมา

439
00:28:11,106 --> 00:28:14,192
กับทุกอย่างที่เธอได้สืบทอดไป
เพราะสามีถูกฆาตกรรม

440
00:28:14,859 --> 00:28:17,237
สามปีหลังฮาเวิร์ดถูกฆาตกรรม

441
00:28:17,237 --> 00:28:21,950
ก็มีความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยีกับดีเอ็นเอ

442
00:28:21,950 --> 00:28:27,414
มีเลือดหยดหนึ่งอยู่ระหว่าง
อ่างล้างมือกับจุดที่พบศพ

443
00:28:28,289 --> 00:28:30,834
เลือดหยดนั้น ผลตรวจว่าเป็นเลือดเอแวน

444
00:28:31,960 --> 00:28:34,003
นั่นเป็นข้อมูลน่าสนใจมากที่เราสืบเจอ

445
00:28:34,003 --> 00:28:35,755
น่าเสียดายที่มันก็มีปัญหา

446
00:28:35,755 --> 00:28:38,842
เพราะเลือดหยดนั้น
อาจจะอยู่มาตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุ

447
00:28:38,842 --> 00:28:40,510
เขาเข้าถึงพื้นที่นั้นได้

448
00:28:40,510 --> 00:28:44,305
นี่คือเหตุผลที่คดี
ความรุนแรงในครอบครัวมันสืบยากมากๆ

449
00:28:44,305 --> 00:28:45,682
เพราะหลายๆ ครั้ง

450
00:28:45,682 --> 00:28:50,353
ฆาตกรก็เข้าถึงตัวผู้ตายกับที่เกิดเหตุได้
ก่อนเกิดเหตุตั้งนานแล้ว

451
00:28:54,274 --> 00:28:59,112
หลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่
รอสลิน พิลมาร์กับเอแวน น้องชาย

452
00:28:59,112 --> 00:29:02,907
เราไม่เจอเบาะแสอื่นที่จะบ่งชี้ไปทางอื่นเลย

453
00:29:02,907 --> 00:29:03,825
ไม่มีสักอย่าง

454
00:29:03,825 --> 00:29:07,662
ท่านผู้ชมอาจจะเชื่อว่านี่คือคดีง่ายๆ

455
00:29:07,662 --> 00:29:09,539
ถ้าฟังจากหลักฐานที่ได้ยิน

456
00:29:09,539 --> 00:29:11,833
แต่มันไม่ง่ายเลย ในแง่ของกฎหมาย

457
00:29:11,833 --> 00:29:12,792
ซึ่งก็สมควรแล้ว

458
00:29:12,792 --> 00:29:15,920
เราต้องพิสูจน์เรื่องนี้ให้ได้จนสิ้นสงสัย

459
00:29:16,504 --> 00:29:19,924
เราไม่อยากจับกุมใครโดยไม่พร้อมขึ้นศาล

460
00:29:19,924 --> 00:29:21,926
ชั้นไต่สวน ต่อคณะลูกขุนใหญ่

461
00:29:21,926 --> 00:29:23,928
เราเห็นชัดเจนว่าต้องมีมากกว่านั้น

462
00:29:25,847 --> 00:29:27,724
วันหนึ่ง พาร์ริโนมาหาผม

463
00:29:27,724 --> 00:29:31,186
เขาบอกว่า "แฟรงก์ ผมว่าผมเจอทางตันแล้ว"

464
00:29:33,480 --> 00:29:36,858
ผมลงประกาศมรณกรรมในนิวยอร์กไทม์ส

465
00:29:36,858 --> 00:29:41,070
ทุกปีในวันครบรอบฆาตกรรมฮาเวิร์ด

466
00:29:41,070 --> 00:29:46,951
เผื่อจะมีใครสักคนมาบอก
ว่ารู้อะไรเกี่ยวกับคดีนี้บ้าง

467
00:29:47,619 --> 00:29:53,374
ถึงแม้ว่าพาร์ริโนจะไม่ใช่ผู้หมวด
ที่ดูแลคดีนี้อีกต่อไปแล้ว

468
00:29:53,875 --> 00:29:58,630
ผมยังโทรไปโรงพักมิดทาวน์ใต้แทบทุกวัน

469
00:29:59,714 --> 00:30:01,090
ผมไม่ยอมปล่อยวาง

470
00:30:03,593 --> 00:30:07,347
พ่อฉันรู้สึกว่าสักวันจะไขคดีได้

471
00:30:07,347 --> 00:30:10,308
นั่นคือสิ่งที่ทําให้เขาลุกจากเตียงทุกวัน

472
00:30:10,308 --> 00:30:12,977
"สักวันต้องไขคดีนี้ได้"

473
00:30:12,977 --> 00:30:15,522
"เราจะภาวนาให้ไขคดีนี้ได้"

474
00:30:16,898 --> 00:30:19,567
{\an8}แค่ต้องยอมรับว่าฮาเวิร์ดตาย

475
00:30:20,568 --> 00:30:24,364
แล้วฆาตกรก็ลอยนวล

476
00:30:25,490 --> 00:30:26,950
มันเจ็บปวดตลอดเวลา

477
00:30:29,327 --> 00:30:33,414
ตลอดหลายปีมานี้ เวลาเราไปดินเนอร์กับเพื่อน

478
00:30:33,414 --> 00:30:36,709
เพื่อนก็อยากฟังข้อมูลใหม่ๆ

479
00:30:36,709 --> 00:30:40,380
พวกเขาต้องการข้อมูลใหม่ๆ เกี่ยวกับคดีนี้

480
00:30:40,380 --> 00:30:41,881
ผมเคยถามเลยนะว่า

481
00:30:41,881 --> 00:30:44,592
"เป็นไปได้ไหมที่พวกมันจะรอดตัว"

482
00:30:48,888 --> 00:30:51,516
(ปี 2004)

483
00:30:53,851 --> 00:30:56,813
(ปี 2013)

484
00:30:58,565 --> 00:31:00,817
(อัฟกานิสถาน
17 ปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

485
00:31:00,817 --> 00:31:05,905
ปี 2013 ผมเป็นที่ปรึกษาพลเรือน
ไปรบกับนาวิกโยธิน

486
00:31:09,409 --> 00:31:13,329
หลังเกิดเหตุ 11 กันยายน
ผมคิดว่าความรู้สึกผิดที่รอดตายจากวันนั้น

487
00:31:13,329 --> 00:31:16,165
คือแรงกระตุ้นที่ทําให้ผมไปตะวันออกกลาง

488
00:31:16,165 --> 00:31:18,626
ตลอดเจ็ดปี ไปออกรบห้ารอบ

489
00:31:18,626 --> 00:31:21,963
ตอนออกรบรอบสุดท้าย ผมได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า

490
00:31:21,963 --> 00:31:24,799
จะเปิดคดีฮาเวิร์ด พิลมาร์ขึ้นมาสืบสวนใหม่

491
00:31:25,341 --> 00:31:27,844
มีน้อยคดีมากๆ ที่ผมยังคิดถึง

492
00:31:27,844 --> 00:31:31,055
เพราะมันยังไขไม่ได้
แต่ผมคิดว่านี่คือคดีหมายเลขหนึ่ง

493
00:31:32,932 --> 00:31:36,769
ผมคิดว่าสายสืบทุกคนบนโลกมีคดี

494
00:31:36,769 --> 00:31:40,023
{\an8}ที่หลุดมือไปเพราะเหตุผลบางอย่าง

495
00:31:40,857 --> 00:31:44,277
มันกลายเป็น "โมบี้ดิค" ในอาชีพของเขา

496
00:31:44,944 --> 00:31:48,114
เราก็จะคิดถึงมันเสมอ

497
00:31:48,114 --> 00:31:50,658
หลายๆ ครั้ง
คนไม่ชอบให้เอาสํานวนคดีเก่ามาใช้

498
00:31:50,658 --> 00:31:52,619
เพราะกลัวว่ารูปคดีที่ตัวเองทําจะถูกตําหนิ

499
00:31:52,619 --> 00:31:53,911
ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลย

500
00:31:54,996 --> 00:31:59,125
ปี 2013 ผมเกษียณ
จากกรมตํารวจมาสักสามปีแล้ว

501
00:31:59,125 --> 00:32:03,379
แล้วผมก็ทํางานอยู่ที่
สํานักงานอัยการเขตนิวยอร์ก

502
00:32:03,379 --> 00:32:07,216
เป็นรองหัวหน้าแผนกสืบสวนของฝ่ายไต่สวน

503
00:32:07,216 --> 00:32:11,220
ร็อบ มูนีย์เป็นตํารวจสืบสวน
ที่ฉลาดที่สุดตลอดกาลคนหนึ่ง

504
00:32:11,220 --> 00:32:14,724
เขาถูกเรียกตัวมาให้คําแนะนําหรือแนวทาง

505
00:32:17,644 --> 00:32:19,437
ตอนผมได้รับสายที่อัฟกานิสถาน

506
00:32:19,437 --> 00:32:21,939
ผมคิดว่ามันยอดเลยที่คดีพิลมาร์ยังไม่จบ

507
00:32:21,939 --> 00:32:23,566
มีคนจะเอามาสืบใหม่

508
00:32:24,150 --> 00:32:29,739
ผมจําได้ว่าอธิบายว่าหลักฐานทุกอย่างบ่งชี้

509
00:32:29,739 --> 00:32:32,867
ไปที่รอสลิน พิลมาร์ กับเอแวน น้องชาย

510
00:32:34,243 --> 00:32:37,538
ในการสืบคดีเก่า เราไม่สามารถไปโฟกัส

511
00:32:37,538 --> 00:32:41,626
กับจุดโฟกัสเดิมที่เคยสืบได้
เพราะมันไม่ได้จบอย่างที่ควรจบ

512
00:32:42,460 --> 00:32:45,213
เราต้องดูทุกอย่างใหม่หมดตั้งแต่แรก

513
00:32:45,880 --> 00:32:48,841
ถ้าเราปิดรับความคิดในแง่ไหนไป
แล้วพลาดอะไรบางอย่างไป

514
00:32:48,841 --> 00:32:50,843
งั้นก็มาหาความจริงกัน

515
00:32:50,843 --> 00:32:53,471
ผมคิดว่าเป็นเรื่องดีที่คนใหม่ๆ ได้สืบบ้าง

516
00:32:54,097 --> 00:32:55,515
คดีนี้อยู่ในมือคนเก่งแล้ว

517
00:32:55,515 --> 00:32:58,351
(สํานักงานอัยการเขตนิวยอร์ก)

518
00:33:01,729 --> 00:33:03,815
วันหนึ่ง ลิซโทรมา

519
00:33:03,815 --> 00:33:07,443
บอกผมว่าเธอกําลังทําคดี

520
00:33:07,944 --> 00:33:10,988
ครั้งแรกที่ผมได้เจอลิซ เลเดอเรอร์

521
00:33:10,988 --> 00:33:13,908
เราไปออฟฟิศเธอ มีกล่องเต็มไปหมด

522
00:33:13,908 --> 00:33:15,910
กล่องทุกใบเขียนว่า "พิลมาร์"

523
00:33:15,910 --> 00:33:18,621
ผมรู้ว่าเธอทุ่มเทกับคดีนี้มากๆ

524
00:33:20,206 --> 00:33:23,292
มีหลายอย่างมากที่เราต้องทํา
ก่อนที่จะได้เริ่มไขคดีด้วยซ้ํา

525
00:33:24,711 --> 00:33:28,172
เราต้องอ่านกระดาษทุกแผ่น ดูวิดีโอทุกคลิป

526
00:33:28,172 --> 00:33:30,550
ต้องสอบปากคําทุกคนที่ตามตัวได้

527
00:33:30,550 --> 00:33:32,093
เราเปิดกล่องแล้วกล่องเล่า

528
00:33:32,802 --> 00:33:37,432
มีเศษกระดาษแผ่นหนึ่ง
เขียนชื่อ "อาร์โนลด์ บรูเวอร์" ไว้

529
00:33:37,432 --> 00:33:38,891
เราตามหาตัวเขา

530
00:33:39,559 --> 00:33:42,145
เขาเป็นเพื่อนสนิทมากๆ ของฮาเวิร์ด

531
00:33:42,895 --> 00:33:45,690
ฮาเวิร์ด พิลมาร์
นัดเจอเพื่อน อาร์โนลด์ บรูเวอร์

532
00:33:45,690 --> 00:33:48,860
แล้วไปดูฟุตบอลเอ็นซีเอเอ แต่เขาไม่มา

533
00:33:49,444 --> 00:33:52,822
เขาบอกว่า "ฮาเวิร์ดบอกผมว่า
เขาจะไปฟิตเนสกับน้องเขย

534
00:33:52,822 --> 00:33:54,574
แต่เสร็จแล้วจะรีบตามไป"

535
00:33:55,283 --> 00:33:58,703
เอแวน วอลด์กับรอส พิลมาร์บอกตํารวจ

536
00:33:58,703 --> 00:34:02,498
ว่าเอแวนกับฮาเวิร์ด
กลับมาจากฟิตเนสประมาณสองทุ่ม

537
00:34:02,498 --> 00:34:05,209
ฮาเวิร์ดอยู่ทํางานต่อในออฟฟิศ

538
00:34:05,209 --> 00:34:10,840
กลายเป็นว่าอาร์โนลด์ บรูเวอร์
มีนัดกับฮาเวิร์ดคืนนั้นพอดี

539
00:34:10,840 --> 00:34:12,258
ณ เวลานั้นด้วย

540
00:34:12,258 --> 00:34:15,428
ฮาเวิร์ดไม่มีทางอยู่ทํางานต่อ

541
00:34:15,428 --> 00:34:19,474
อาร์โนลด์ บรูเวอร์จํากัดช่วงเวลาฆาตกรรมให้

542
00:34:19,474 --> 00:34:22,727
เหลือกรอบเวลาสั้นที่สุด

543
00:34:23,436 --> 00:34:26,981
เราได้รู้ระหว่างการสืบสวน
ว่าคืนเกิดเหตุฆาตกรรม

544
00:34:26,981 --> 00:34:32,153
รอสโทรหาฮาเวิร์ดที่ออฟฟิศ
แล้วฝากข้อความเสียงไว้

545
00:34:33,362 --> 00:34:36,491
ไง ฮาว นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะ

546
00:34:36,491 --> 00:34:39,577
ฉันกับฟิลิปอยากรู้ว่า
คุณยังทํางานอยู่ที่บริษัทหรือเปล่า

547
00:34:39,577 --> 00:34:42,789
หรือไปดูกีฬาที่บาร์ไหน เห็นบอกว่าจะไป

548
00:34:42,789 --> 00:34:44,791
ไปดูเอ็นซีเอเอ

549
00:34:44,791 --> 00:34:49,212
นั่นแหละ ฉันถึงบ้านแล้ว
ประมาณสองทุ่ม 10-15 นาที

550
00:34:49,212 --> 00:34:51,881
โทรกลับด้วยนะ จะกลับเมื่อไหร่บอกด้วย

551
00:34:52,548 --> 00:34:57,011
เธอบอกรายละเอียดเยอะมาก
เกินกว่าที่จะฝากข้อความไว้

552
00:34:57,011 --> 00:35:00,973
ให้คนที่เพิ่งคุยกัน
แล้วคาดว่าจะได้เจอกันในอีกครึ่งชั่วโมง

553
00:35:00,973 --> 00:35:04,685
ผมจําได้ว่าฟังข้อความเสียง
พอเราเริ่มดูทุกอย่างแล้ว

554
00:35:04,685 --> 00:35:07,855
หลักฐานชิ้นไหนก็ไม่ดีพอ ถ้ามีแค่ชิ้นเดียว

555
00:35:07,855 --> 00:35:11,484
เราต้องเริ่มโยงหลักฐานแวดล้อมเข้าด้วยกัน

556
00:35:11,484 --> 00:35:13,528
แล้วมันจะปูเส้นทางเดียว

557
00:35:14,028 --> 00:35:16,989
บอกว่าเอแวนกับรอสลินฆ่าฮาเวิร์ดคืนนั้น

558
00:35:18,199 --> 00:35:20,576
หลังจากดูหลักฐานทุกชิ้นแล้ว

559
00:35:20,576 --> 00:35:23,663
และได้คุยกับเพื่อนฮาเวิร์ดอีกหลายคน

560
00:35:23,663 --> 00:35:27,083
เราก็มั่นใจว่ารอส พิลมาร์
กับเอแวน วอลด์เป็นคนทํา

561
00:35:28,543 --> 00:35:34,298
รอน ทักเกอร์ได้ยินฮาเวิร์ด
ด่าภรรยา โมโหใส่เธอ

562
00:35:34,298 --> 00:35:36,300
ตอนนั้นประมาณ 17.30 น.

563
00:35:36,300 --> 00:35:39,470
ใช้คําด่ากับเธอสารพัด

564
00:35:39,470 --> 00:35:41,848
คืนเดียวกัน เธอเองก็ฝากข้อความ

565
00:35:41,848 --> 00:35:46,018
แล้วลงท้ายด้วย "รักนะ ฮาววี่"

566
00:35:49,397 --> 00:35:54,527
ข้อความเสียงนั้นมีการคํานวณมาอย่างดี

567
00:35:54,527 --> 00:35:57,446
เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทําคือการทิ้งหลักฐาน

568
00:35:57,446 --> 00:35:58,531
มันจะแสดงว่า

569
00:35:58,531 --> 00:36:02,160
"ฉันคิดถึงเขา ฉันคิดว่าเขายังอยู่
ฉันโทรหาเขา และฉันบอกรักเขา"

570
00:36:02,785 --> 00:36:07,915
ดูจากเวลา ฮาเวิร์ดน่าจะนอนตายอยู่บนพื้นแล้ว

571
00:36:13,462 --> 00:36:15,715
รอสสร้างเรื่องขึ้นมา

572
00:36:15,715 --> 00:36:19,927
เธอสร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมา
เพื่อให้ฮาเวิร์ดถูกฆ่า

573
00:36:19,927 --> 00:36:21,929
ถ้าไม่มีเธอ มันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

574
00:36:21,929 --> 00:36:25,474
รอสวางแผนไว้เพื่อให้ตัวเองได้เงินประกันชีวิต

575
00:36:25,474 --> 00:36:29,979
ได้ธุรกิจ ได้บ้านพักตากอากาศ และหุ้นบ้านพักสกี

576
00:36:29,979 --> 00:36:32,982
เธอจะได้สิทธิ์เลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียว

577
00:36:32,982 --> 00:36:35,776
แต่หลังจากที่เราเห็นชัดเจนแล้ว

578
00:36:35,776 --> 00:36:39,447
อีกอย่างที่ชัดเจนคือ
เราก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ในศาลด้วย

579
00:36:41,240 --> 00:36:44,410
เอแวนมีแผล มีเลือดเขาในที่เกิดเหตุ

580
00:36:44,410 --> 00:36:47,955
แล้วก็มีคนเป็นร้อย
ที่รู้ว่าเอแวนเกลียดฮาเวิร์ดแค่ไหน

581
00:36:47,955 --> 00:36:51,292
สิ่งที่เราต้องหาคือหลักฐานที่โยงรอส

582
00:36:51,292 --> 00:36:53,544
เราจะได้ตั้งข้อหาทั้งคู่

583
00:36:55,004 --> 00:36:56,589
คุณเลเดอเรอร์บอกว่า

584
00:36:56,589 --> 00:37:01,302
"ฉันรู้ว่าเราจะเอาผิดเอแวนได้
แต่ฉันสัญญาเรื่องรอสไม่ได้นะ"

585
00:37:01,302 --> 00:37:04,347
แต่ผมก็รู้สึกมั่นใจกับเธอมากๆ

586
00:37:07,266 --> 00:37:10,645
เรารู้ว่าคนเดียวที่เหลือคือพี่เลี้ยงเด็ก

587
00:37:11,896 --> 00:37:14,857
ฉันบอกว่า "เราต้องหาพี่เลี้ยงเด็กให้เจอ"

588
00:37:14,857 --> 00:37:18,027
แอลลิสัน ลูอิสเคยใช้ชีวิตอยู่ภายในครอบครัว

589
00:37:18,027 --> 00:37:20,529
เธอรู้ว่าปกติทุกอย่างเป็นยังไง

590
00:37:20,529 --> 00:37:24,825
เธออาจจะตอบเราได้ในเรื่องที่เราไม่รู้

591
00:37:26,410 --> 00:37:29,789
พวกเราสายสืบ
สอบปากคําพี่เลี้ยงเด็กแล้วตั้งแต่สืบช่วงแรกๆ

592
00:37:29,789 --> 00:37:33,334
แล้วก็รู้สึกว่าไม่ค่อยได้รับความร่วมมือ

593
00:37:33,334 --> 00:37:38,381
ผมคิดว่า ณ ตอนนั้นเธอยังอายุน้อยมาก และ...

594
00:37:39,465 --> 00:37:45,596
บางทีอาจจะคิดไม่ถี่ถ้วนถึงผลที่จะตามมา

595
00:37:49,100 --> 00:37:53,813
สําหรับสาวอายุ 21 ปี
การถูกตํารวจสอบปากคํามันก็น่ากลัว

596
00:37:53,813 --> 00:37:57,233
ฉันแค่ตอบคําถามของตํารวจเท่าที่จะตอบได้

597
00:37:57,233 --> 00:38:00,027
คําถามส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับฮาเวิร์ด

598
00:38:00,027 --> 00:38:03,114
ฉันไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับฮาเวิร์ด

599
00:38:04,281 --> 00:38:10,538
แล้วฉันก็ได้งานที่ญี่ปุ่น ฉันออกนอกประเทศไป

600
00:38:10,538 --> 00:38:13,124
ฉันขาดการติดต่อกับรอสไป

601
00:38:13,958 --> 00:38:15,668
ยี่สิบปีต่อมา ฉันได้รับโทรศัพท์

602
00:38:15,668 --> 00:38:19,839
ฉันก็แบบว่า "คุณพระ"

603
00:38:19,839 --> 00:38:24,969
เธอบอกว่า "ฉันอยากคุยด้วย
เรื่องคดีฆาตกรรมฮาเวิร์ด พิลมาร์"

604
00:38:25,636 --> 00:38:29,265
แอลลิสัน ลูอิสบอกว่า
เธออยากนัดเราที่ออฟฟิศทนายของเธอ

605
00:38:29,265 --> 00:38:32,143
ฉันสงสัยนะว่าเธอคิดว่าตัวเองทําอะไรผิด

606
00:38:32,143 --> 00:38:36,897
จนทําให้อยากมีทนายอยู่ด้วย

607
00:38:36,897 --> 00:38:39,692
แต่ตอนเธอมา เธอก็น่ารัก

608
00:38:39,692 --> 00:38:41,736
เธอพูดออกมาหมดเปลือกเลย

609
00:38:42,361 --> 00:38:44,447
มันก็น่าสนใจ

610
00:38:44,447 --> 00:38:47,658
มันทําให้เราได้เห็นภาพโลกที่เราไม่มีทางรู้จัก

611
00:38:48,409 --> 00:38:53,247
ตอนไปเจอกัน ลิซถามว่า
"ปกติเป็นยังไงบ้าง

612
00:38:53,247 --> 00:38:56,125
เล่าเรื่องในชีวิตตลอดสัปดาห์หน่อยซิ

613
00:38:56,125 --> 00:38:57,877
อธิบายบ้านพวกเขาหน่อย"

614
00:39:00,880 --> 00:39:05,009
สําหรับบ้านพิลมาร์ และสําหรับฟิลิป
ทุกอย่างมีตารางเป็นระบบ

615
00:39:05,009 --> 00:39:06,093
เคร่งมาก

616
00:39:06,093 --> 00:39:10,556
ตลอดช่วงที่ฉันทํางานให้รอส
เธอเจาะจงเรื่องเวลามากๆ

617
00:39:11,390 --> 00:39:15,936
เธอบรรยายทุกอย่าง
เกี่ยวกับอะพาร์ตเมนต์ ไลฟ์สไตล์

618
00:39:15,936 --> 00:39:18,773
ว่ารอสบริหารครอบครัวยังไง

619
00:39:19,523 --> 00:39:20,733
แล้วพอเราถามว่า

620
00:39:20,733 --> 00:39:25,196
"มีอะไรแปลกๆ ไหม
ในช่วงสัปดาห์ที่เขาถูกฆ่า"

621
00:39:25,196 --> 00:39:28,491
เธอบอกว่า "เรื่องที่เกิดขึ้น
ก็ไม่ได้มีอะไรแปลกมากนัก

622
00:39:28,491 --> 00:39:30,910
แค่มันมีหลายอย่างมากๆ ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก"

623
00:39:34,330 --> 00:39:38,626
ช่วงหลายสัปดาห์
ก่อนฮาเวิร์ดถูกฆ่า รอสบอกฉันว่า

624
00:39:38,626 --> 00:39:41,379
"ฉันต้องขอให้คุณทํางานล่วงเวลา
สักสองสามอาทิตย์นะ"

625
00:39:42,880 --> 00:39:45,841
แล้วคืนที่เกิดฆาตกรรม

626
00:39:46,675 --> 00:39:49,470
รอสบอกว่าเธอจะไปหาเอแวนกับฮาเวิร์ด

627
00:39:49,470 --> 00:39:52,264
ที่ตึกคิงคืนนั้น เพื่อประชุมการเงิน

628
00:39:53,557 --> 00:39:57,728
ฉันพาฟิลิปไปซ้อมฮ็อกกี้

629
00:39:57,728 --> 00:40:02,108
ฟิลิปมีซ้อมสองชั่วโมงอาทิตย์ละสี่ครั้ง

630
00:40:02,108 --> 00:40:06,737
แล้วเสียงลําโพง
ก็ประกาศเรียกชื่อฉัน รอสตามตัวฉัน

631
00:40:06,737 --> 00:40:09,323
มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นั่นเป็นครั้งแรก

632
00:40:10,032 --> 00:40:12,618
เธอถามว่า "ทางนั้นเป็นไงบ้าง"

633
00:40:12,618 --> 00:40:17,081
ฉันก็ตอบ "ยังตะลุมบอนรอบแรกอยู่เลย
นี่เพิ่งวางแผนตะลุมบอนรอบสอง"

634
00:40:17,081 --> 00:40:19,166
เธอก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ดีแล้ว"

635
00:40:19,166 --> 00:40:22,586
เธอบอกว่าแค่โทรตามก็แปลกแล้ว
เพราะเธอไม่ได้มีอะไรจะบอกเลย

636
00:40:22,586 --> 00:40:26,340
แล้วพอ 20-30 นาทีต่อมา

637
00:40:27,591 --> 00:40:31,053
เสียงลําโพงก็เรียกชื่อฉันไปที่โต๊ะต้อนรับอีก

638
00:40:31,887 --> 00:40:32,972
ฉันโทรหาเธออีกรอบ

639
00:40:33,472 --> 00:40:39,687
รอสไม่ได้บอกข้อมูลอะไรเลย

640
00:40:39,687 --> 00:40:44,483
นอกจาก "ถ้าฉันไปไม่ทันตอนฟิลิปเลิกตะลุมบอน

641
00:40:44,483 --> 00:40:46,485
คุณขับรถกลับบ้านไปเลยนะ

642
00:40:46,485 --> 00:40:50,197
ฉันไม่รู้ว่าจะได้ตามไปไหม
เพราะทางนี้ยังไม่เสร็จธุระ"

643
00:40:50,781 --> 00:40:52,700
เธอบอกว่า "ทางนี้ยังไม่เสร็จธุระ"

644
00:40:52,700 --> 00:40:55,703
ซึ่งถ้าดูบริบทว่าธุระของเธอคืออะไร

645
00:40:55,703 --> 00:40:57,121
ฉันเสียวสันหลังวาบเลยนะ

646
00:40:57,913 --> 00:41:00,499
นั่นคือสิ่งที่แปลกมากๆ สําหรับรอส

647
00:41:00,499 --> 00:41:02,960
เธอรู้เสมอว่าตัวเองจะกลับบ้านตอนไหน

648
00:41:02,960 --> 00:41:06,255
เธอมีรายละเอียดเจาะจงเสมอ
ทั้งงานที่เธอสั่งให้ฉันทํา

649
00:41:06,255 --> 00:41:07,840
และเรื่องที่ตัวเองจะทํา

650
00:41:12,470 --> 00:41:15,639
เกือบทุกคืน นี่เป็นบ้านที่บรรยากาศสดใสมากๆ

651
00:41:16,265 --> 00:41:18,350
โทรศัพท์ดัง เธอก็คุยโทรศัพท์

652
00:41:18,934 --> 00:41:21,520
เพื่อนบ้านมาหา ไฟเปิดทุกดวง

653
00:41:21,520 --> 00:41:23,439
ทีวีก็เปิด

654
00:41:23,439 --> 00:41:28,402
นี่คือบ้านที่เสียงดัง ตื่นเต้นมากๆ แต่ไม่ใช่คืนนั้น

655
00:41:30,988 --> 00:41:34,074
ไฟเหนือเตาเปิดทิ้งไว้

656
00:41:34,700 --> 00:41:36,827
นั่นคือไฟดวงเดียวในบ้านที่เปิด

657
00:41:36,827 --> 00:41:41,707
ฉันเปิดประตู แล้วเธอก็ชะโงกมาทางช่องประตู

658
00:41:41,707 --> 00:41:43,792
เธอนุ่งผ้าเช็ดตัว ผมเปียก

659
00:41:43,792 --> 00:41:45,419
ฉันไม่เคยเห็นเธอสภาพนั้นมาก่อน

660
00:41:46,212 --> 00:41:50,257
เธอบอกว่า "เป็นไงบ้าง

661
00:41:50,257 --> 00:41:54,220
คุณคงเหนื่อยมากเลยสินะ
ไปนอนเถอะ ขอบคุณนะ แอลลิสัน"

662
00:41:54,929 --> 00:41:58,807
ส่วนภาษากายของเธอบอกว่า "เลิกงานแล้ว

663
00:41:58,807 --> 00:42:00,434
คุณไม่ต้องเข้ามา"

664
00:42:00,434 --> 00:42:02,478
เธอบอกว่า "วางกระเป๋าไว้ตรงนั้นแหละ"

665
00:42:02,478 --> 00:42:07,233
ฉันยังส่งกระเป๋าให้ไม่ทันข้ามประตู
แล้วเธอก็บอก "ราตรีสวัสดิ์"

666
00:42:08,234 --> 00:42:11,028
เวลาฉันเลิกงาน เธอไม่เคยทําแบบนั้น

667
00:42:11,028 --> 00:42:12,988
เธออยากคุยก่อนทุกครั้ง

668
00:42:12,988 --> 00:42:17,451
เรื่องทุกรายละเอียดที่ฟิลิปเจอมาในวันนั้น

669
00:42:17,451 --> 00:42:19,078
เธอจะอยากรู้ทุกอย่าง

670
00:42:19,078 --> 00:42:21,914
มันก็เลยผิดวิสัยมากๆ

671
00:42:23,791 --> 00:42:26,585
ฉันกับชิวอน แบร์รี่... ชิวอนคือเจ้าหน้าที่สืบสวน

672
00:42:26,585 --> 00:42:29,838
เราสองคนมองแอลลิสันแล้วก็คิดว่า

673
00:42:31,674 --> 00:42:35,261
"เรื่องนี้แหละจะสร้างความแตกต่าง"
ฉันรู้ว่าเธอก็คิดเหมือนกัน

674
00:42:35,261 --> 00:42:36,595
พวกเธอจดโน้ต

675
00:42:36,595 --> 00:42:39,974
แล้วก็มองข้ามฝั่งโต๊ะไปหากัน

676
00:42:39,974 --> 00:42:44,186
เหมือนนี่เป็นข้อมูลที่สําคัญมากๆ

677
00:42:44,186 --> 00:42:49,858
แอลลิสันเติมช่องว่าง
กับส่วนที่ไม่ชัดเจนได้หลายจุดมากๆ

678
00:42:49,858 --> 00:42:52,152
เราสองคนออกมาแล้วคุยกันว่า

679
00:42:52,152 --> 00:42:54,947
"ว้าว นั่นแหละสุดยอด"

680
00:42:55,739 --> 00:43:02,246
ข้อมูลใหม่จากแอลลิสัน ลูอิส
ที่อธิบายพฤติกรรมแปลกๆ ของรอส

681
00:43:02,746 --> 00:43:05,416
ทั้งในช่วงหลายวันก่อนเกิดเหตุ และหลังจากนั้น

682
00:43:05,416 --> 00:43:09,461
{\an8}เรื่องที่ผิดวิสัยเหล่านี้คือข้อบ่งชี้สําคัญมากๆ

683
00:43:10,546 --> 00:43:14,174
คนเรามักจะแฉตัวเอง
เวลาทําเรื่องที่ไม่เคยทํามาก่อน

684
00:43:14,174 --> 00:43:16,427
มันต้องมีคําอธิบาย

685
00:43:16,427 --> 00:43:18,220
(19.55 น. แอลลิสันถูกตามตัวครั้งแรก)

686
00:43:18,220 --> 00:43:21,223
แอลลิสัน ลูอิสให้ข้อมูล

687
00:43:21,724 --> 00:43:24,852
ที่ทําให้รอสมีส่วนมากขึ้นเยอะ

688
00:43:24,852 --> 00:43:29,523
มันบ่งบอกว่า
เธอต้องทําอะไรเยอะแค่ไหนเพื่อจัดฉาก

689
00:43:30,065 --> 00:43:35,237
แล้วเราก็เจอหลักฐานที่ยืนยันเรื่องที่เธอบอกเรา

690
00:43:35,738 --> 00:43:37,698
มันทําให้เราข้ามรั้วไปได้

691
00:43:38,991 --> 00:43:42,786
เราทํารูปคดี
จากหลักฐานแวดล้อมด้วยหินก้อนเล็กๆ

692
00:43:44,079 --> 00:43:46,874
แล้วเราก็ออกไปหาหินก้อนเล็กๆ เรื่อยๆ

693
00:43:46,874 --> 00:43:49,460
จนได้หินกองที่ใหญ่พอ

694
00:43:49,460 --> 00:43:52,379
จนกลายเป็นหลักฐานที่แน่นหนา

695
00:43:52,379 --> 00:43:56,091
ถึงจะเป็นหลักฐานแวดล้อม
แต่ก็เป็นหลักฐานที่มัดตัวแน่น

696
00:43:56,842 --> 00:44:00,387
ด้วยข้อมูลใหม่จาก
อาร์โนลด์ บรูเวอร์ เพื่อนฮาเวิร์ด พิลมาร์

697
00:44:00,387 --> 00:44:02,389
กับเรื่องที่พี่เลี้ยงบอกสายสืบ

698
00:44:03,140 --> 00:44:04,850
มันก็มากพอที่จะจับกุม

699
00:44:06,518 --> 00:44:08,937
การจับกุมเกิดขึ้นเมื่อปี 2017

700
00:44:08,937 --> 00:44:12,399
{\an8}รอสถูกจับที่อะพาร์ตเมนต์ ตอนหกโมงเช้า

701
00:44:12,399 --> 00:44:14,401
ตอนนั้นเธออยู่กับแฟน

702
00:44:14,401 --> 00:44:16,695
เอแวน วอลด์ถูกจับพร้อมกัน

703
00:44:17,738 --> 00:44:20,074
ผมรู้สึกดีใจมาก

704
00:44:20,074 --> 00:44:22,493
ผมไม่อยากเชื่อเลยที่ทั้งสองคนถูกจับ

705
00:44:24,078 --> 00:44:27,247
ต้องบอกเลยว่าสมควรโดนมานานแล้ว

706
00:44:28,332 --> 00:44:29,333
แต่ก็โดนจนได้

707
00:44:31,168 --> 00:44:32,169
โดนจนได้

708
00:44:32,169 --> 00:44:34,797
(27 มกราคม ปี 2019
23 ปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

709
00:44:34,797 --> 00:44:38,342
นี่คือสิ่งที่ผมรอมา 20 กว่าปี

710
00:44:38,342 --> 00:44:42,346
เราไปดูการไต่สวนทุกวัน

711
00:44:43,013 --> 00:44:47,434
ไต่สวนวันแรก ผมเข้าห้องน้ํา

712
00:44:47,935 --> 00:44:50,813
ฟิลิปก็ออกมาจากห้องน้ําพอดี

713
00:44:51,855 --> 00:44:56,151
ครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเขา
คือมื้อเช้าหลังจากฮาเวิร์ดถูกฆ่า

714
00:44:57,027 --> 00:45:01,615
ตอนผมเห็นเขา เขาหน้าเหมือนฮาเวิร์ดมากๆ

715
00:45:02,533 --> 00:45:04,827
ผมเรียกเขาว่า "ฮาเวิร์ด"

716
00:45:04,827 --> 00:45:06,954
พวกเขาหน้าเหมือนกันขนาดนั้นเลย

717
00:45:07,454 --> 00:45:10,833
เขาไม่ได้ตอบผมสักคําเลยนะ ไม่ตอบเลย

718
00:45:13,252 --> 00:45:16,880
รูปคดีเป็นหลักฐานแวดล้อม
แต่หลักฐานทุกชิ้นก็มีความหมาย

719
00:45:18,048 --> 00:45:20,509
ฉันรู้เรื่องคดีนี้ทุกอย่าง

720
00:45:20,509 --> 00:45:24,221
ไม่ว่าจําเลยแก้ต่างยังไง เราก็พร้อมรับมือ

721
00:45:24,847 --> 00:45:29,935
ตอนได้ให้การเอาผิดสองคนนั้น มันวิเศษไปเลย

722
00:45:29,935 --> 00:45:33,981
เป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อ สะใจมากๆ

723
00:45:33,981 --> 00:45:35,649
ผมเห็นแฟรงก์ดูอยู่

724
00:45:36,150 --> 00:45:39,278
ผมเห็นแฟรงก์พยักหน้าตอนผมให้การ

725
00:45:39,987 --> 00:45:41,196
มันมหัศจรรย์เลยล่ะ

726
00:45:42,406 --> 00:45:45,743
แต่มันก็ไม่มีความหมาย
ถ้าไม่บรรลุคําตัดสินว่าผิดจริง

727
00:45:45,743 --> 00:45:46,910
ไม่มีความหมายอะไรเลย

728
00:45:47,494 --> 00:45:50,038
คดีนี้ผ่านความทุ่มเทมาอย่างมหาศาล

729
00:45:50,748 --> 00:45:52,624
การไต่สวนดําเนินอยู่สองเดือน

730
00:45:55,377 --> 00:45:57,463
ผมเก็บกวาด แล้วโดนบาดมือ

731
00:45:58,714 --> 00:46:00,382
ผมไม่รู้...

732
00:46:00,966 --> 00:46:04,636
ว่าฮาเวิร์ดถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น

733
00:46:05,846 --> 00:46:09,516
ผมรู้แค่ว่าเขาถูกแทง แต่ไม่รู้ความร้ายแรง

734
00:46:10,350 --> 00:46:14,396
ของการฆาตกรรม จนกระทั่งมาได้ฟังในศาล

735
00:46:15,439 --> 00:46:19,359
ฉันคิดว่าเอแวนเข้าหาฮาเวิร์ด
จากด้านหลังแล้วปาดคอเขา

736
00:46:20,027 --> 00:46:22,863
เพราะเขาจะร้องไม่ได้

737
00:46:22,863 --> 00:46:27,075
สําหรับฉัน นั่นคงเป็นความคิดแรก

738
00:46:27,075 --> 00:46:28,494
เวลาลอบทําร้ายใครแบบนั้น

739
00:46:28,494 --> 00:46:33,081
ฉันคิดว่านั่นคือแผลแรก
แล้วจากนั้นก็แทงไม่ยั้งเลย

740
00:46:33,081 --> 00:46:35,918
พวกมันเชือดเขา ไม่ได้ฆ่าเฉยๆ

741
00:46:35,918 --> 00:46:39,046
พวกมันเชือดเขาเหมือนหมูในเล้า

742
00:46:39,797 --> 00:46:43,967
รอสอยู่ในที่เกิดเหตุ ฝ่ายสืบสวนพิสูจน์ได้

743
00:46:45,886 --> 00:46:48,305
จริงๆ ฉันเคยชื่นชมรอส

744
00:46:48,931 --> 00:46:54,311
ฉันมีรูปเธอด้วย ฉันคิดว่านั่นคือคนที่ฉันรู้จัก

745
00:46:55,103 --> 00:46:57,815
ตอนที่ฉันมารู้

746
00:46:57,815 --> 00:47:02,569
ว่ามีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่ได้เห็น ฉันช็อกไปเลย

747
00:47:05,739 --> 00:47:08,742
คณะลูกขุนพิจารณาอยู่อย่างน้อยสี่วัน

748
00:47:08,742 --> 00:47:11,328
ท่าไม่ดีแล้ว ผมไม่เข้าใจเลย

749
00:47:11,328 --> 00:47:12,621
(อาคารศาลอาญา)

750
00:47:15,624 --> 00:47:16,959
ทั้งหมดยืน

751
00:47:16,959 --> 00:47:22,756
รอสกับเอแวนถูกตัดสินว่ามีความผิดตรงนั้นเลย

752
00:47:25,467 --> 00:47:27,928
มีความผิดฐานฆาตกรรมโดยเจตนา

753
00:47:28,762 --> 00:47:32,015
ห้องพิจารณาเสียงดังกึกก้อง
กับคําว่า "มีความผิด"

754
00:47:34,852 --> 00:47:36,228
มันทรงพลังมากๆ

755
00:47:37,437 --> 00:47:41,316
แม่ฉันตะโกนไม่หยุดว่า "มีความผิดๆ"

756
00:47:41,984 --> 00:47:43,819
มันเหมือนเคลิ้มไปเลย

757
00:47:43,819 --> 00:47:48,699
อารมณ์นั้นมันมากกว่าดีใจ

758
00:47:48,699 --> 00:47:53,287
ที่เราทวงความยุติธรรมให้ฮาเวิร์ดได้
หลังจากผ่านมานานหลายปี

759
00:47:53,829 --> 00:47:58,917
ผมรู้ว่าเราคงไม่ได้ไต่สวนด้วยซ้ํา
เรื่องเอาผิดยิ่งไม่ต้องพูดถึง

760
00:47:58,917 --> 00:48:01,169
ถ้าไม่มีอลิซาเบธ เลเดอเรอร์

761
00:48:02,921 --> 00:48:04,631
ฉันกลับไปหาแฟรงก์

762
00:48:04,631 --> 00:48:07,593
ที่อดทนมาตลอดหลายปี

763
00:48:07,593 --> 00:48:08,927
แล้วเขาก็...

764
00:48:09,511 --> 00:48:12,514
แบบ "มีความผิดๆ ผิดทั้งคู่นั่นแหละ"

765
00:48:12,514 --> 00:48:16,768
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา
แล้วก็โทรหาทุกคนที่เขารู้จัก

766
00:48:16,768 --> 00:48:19,104
"มีความผิดๆ" แล้วก็เบอร์ต่อไป

767
00:48:19,104 --> 00:48:23,483
เขารอให้สิ่งนี้เกิดขึ้นมานานมาก

768
00:48:30,741 --> 00:48:33,619
(กรกฎาคม ปี 2019
สี่เดือนหลังบรรลุคําตัดสิน)

769
00:48:37,623 --> 00:48:40,250
แฟรงก์ขึ้นกล่าวในวันตัดสินโทษ

770
00:48:41,168 --> 00:48:45,255
ผมนอนไม่หลับ เพราะผมคอยแต่คิด

771
00:48:45,255 --> 00:48:51,428
ถึงความสยองและความกลัว
ที่เกิดขึ้นในใจของฮาเวิร์ด

772
00:48:51,428 --> 00:48:53,764
ในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย

773
00:48:53,764 --> 00:48:57,351
ที่เขาถูกสองคนนั้นเชือด ถูกเฉือน

774
00:48:58,685 --> 00:49:03,482
วันนั้นในเดือนมีนาคม ผมสูญเสียสามสิ่งไป

775
00:49:04,232 --> 00:49:09,112
มีสองสิ่งที่ผมไม่มีวันได้คืน
คือลูกชายผม กับธุรกิจของผม

776
00:49:09,112 --> 00:49:11,281
แต่ผมก็เสียฟิลิปไปด้วย

777
00:49:11,782 --> 00:49:13,867
ผมรู้ว่าฟิลิปไม่อยากมองหน้าผม

778
00:49:13,867 --> 00:49:15,744
ผมเสียใจเรื่องนั้น

779
00:49:15,744 --> 00:49:17,871
แต่ผมก็อยากให้เขารู้

780
00:49:17,871 --> 00:49:20,999
เรารักแก และอยากให้แกกลับมา

781
00:49:21,500 --> 00:49:22,501
ได้โปรด

782
00:49:23,961 --> 00:49:28,131
ถึงแฟรงก์จะอยากให้คนที่มีส่วนต้องรับผิดชอบ

783
00:49:28,632 --> 00:49:31,176
เขาก็อยากมีความสัมพันธ์กับฟิลิปมากๆ ด้วย

784
00:49:33,553 --> 00:49:38,558
ผมรู้มาว่าฟิลิปจบเศรษฐศาสตร์จากลอนดอน

785
00:49:39,476 --> 00:49:41,061
ซึ่งผมไม่ได้ข่าวเลย

786
00:49:41,687 --> 00:49:45,399
ผมไม่ได้ข่าวดีอะไรสักอย่างเลย

787
00:49:45,399 --> 00:49:48,443
เกี่ยวกับเด็กคนนี้ที่เติบโตขึ้น

788
00:49:49,987 --> 00:49:51,446
หลานผมแท้ๆ

789
00:49:51,446 --> 00:49:54,199
ลูกชายคนเดียวของลูกผม

790
00:49:56,660 --> 00:49:57,786
ผมอยากได้เขากลับมา

791
00:49:57,786 --> 00:50:00,455
เรารักเขา ก็แค่นั้น

792
00:50:00,956 --> 00:50:02,249
ทุกวันนี้ก็ยังรัก

793
00:50:11,049 --> 00:50:15,178
ฟิลิปร้องขอต่อผู้พิพากษา

794
00:50:15,679 --> 00:50:18,515
ให้ลดหย่อนโทษให้แม่ของเขา

795
00:50:18,515 --> 00:50:19,850
ที่ฆ่าพ่อของเขาเอง

796
00:50:21,685 --> 00:50:23,770
ทําไม...

797
00:50:23,770 --> 00:50:25,856
ถึงยังกล้าขอลดหย่อนโทษ

798
00:50:27,899 --> 00:50:29,526
ฉันไม่รู้เลย

799
00:50:30,861 --> 00:50:34,573
ผมไม่ได้ฟังฟิลิปพูด

800
00:50:35,240 --> 00:50:38,160
จนกระทั่งวันตัดสินโทษ

801
00:50:38,160 --> 00:50:40,620
{\an8}เขาพูดถึงแม่ของเขา

802
00:50:40,620 --> 00:50:43,582
{\an8}ว่าเธอเก่งแค่ไหนที่เลี้ยงเขามา

803
00:50:44,166 --> 00:50:46,084
ผมว่าสิ่งเดียวที่เธอทํา

804
00:50:46,084 --> 00:50:49,755
คือปลูกฝังให้เขาเกลียดตระกูลเรา

805
00:50:49,755 --> 00:50:51,631
ผมมั่นใจว่าเขาโทษผม

806
00:50:51,631 --> 00:50:54,176
ครอบครัวเธอทั้งตระกูลก็คงโทษผม

807
00:50:54,176 --> 00:50:58,180
เพราะพวกเขารู้ว่าผมคือเหยี่ยวที่กัดจนได้ขึ้นศาล

808
00:50:58,180 --> 00:50:59,431
ผมไม่ยอมปล่อยไป

809
00:51:01,224 --> 00:51:05,228
เขาอยากปกป้องแม่เรื่องที่ฆ่าพ่อตัวเอง

810
00:51:06,730 --> 00:51:07,814
ก็ปล่อยเขา

811
00:51:11,485 --> 00:51:13,779
เขาคงจะลําบากมากๆ

812
00:51:13,779 --> 00:51:17,908
จริงๆ เขาคือเหยื่อคนที่สองของเรื่องนี้

813
00:51:17,908 --> 00:51:19,242
รองจากฮาเวิร์ด

814
00:51:19,242 --> 00:51:21,578
คุณมั่นใจว่าแม่ช่วยคุณไว้

815
00:51:21,578 --> 00:51:24,831
แล้วปู่ก็พยายามหาเรื่องซวยให้แม่

816
00:51:24,831 --> 00:51:26,666
ทั้งที่แม่ไม่ได้ทําอะไรผิด

817
00:51:26,666 --> 00:51:29,711
ทุกอย่างดําเนินไปตามกฎหมายในศาลยุติธรรม

818
00:51:30,921 --> 00:51:34,466
มันไม่ได้เป็นไปตามที่คุณถูกปลูกฝังมาตลอดหลายปี

819
00:51:34,466 --> 00:51:37,010
มันคงทําใจยากมากๆ

820
00:51:37,010 --> 00:51:39,971
สําหรับความผิดนี้ ฆาตกรรมครั้งนี้

821
00:51:40,472 --> 00:51:45,018
ศาลขอสั่งจําคุกทั้งสองคน 25 ปีถึงตลอดชีวิต

822
00:51:45,727 --> 00:51:48,313
รอสกับเอแวนถูกจําคุก 25 ปีถึงตลอดชีวิต

823
00:51:48,313 --> 00:51:50,816
อายุขนาดพวกเขา ก็ไม่ต่างกับจําคุกตลอดชีวิต

824
00:51:51,399 --> 00:51:54,611
{\an8}เอแวนกับรอสรับโทษตามสมควร

825
00:51:54,611 --> 00:51:57,823
{\an8}พวกเขาใช้ชีวิตอิสระมาตั้ง 23 ปี

826
00:51:58,657 --> 00:52:02,410
พวกเขาควรจะถูกขังอย่างน้อย 23 ปี

827
00:52:04,788 --> 00:52:08,166
ผู้พิพากษาประกาศโทษ ฟิลิปก็ลุกขึ้นทันที

828
00:52:10,043 --> 00:52:13,171
ไม่พอใจ แล้วก็เดินออกไปเลย

829
00:52:14,548 --> 00:52:17,259
ผมได้รับเชิญไปฟังการตัดสินโทษ

830
00:52:17,968 --> 00:52:22,973
ผมไปสาย ประตูเปิดออกพอดี

831
00:52:24,307 --> 00:52:28,436
ภาพข้างหน้าผมคือฮาเวิร์ด พิลมาร์

832
00:52:28,937 --> 00:52:31,565
ซึ่งทําให้ผมตกใจมาก

833
00:52:31,565 --> 00:52:35,569
ถึงผมจะไม่เคยเจอฮาเวิร์ด เคยเห็นแต่ในรูป

834
00:52:36,194 --> 00:52:38,947
ระหว่างการสืบสวน ผมก็รู้ว่าเขาหน้าตายังไง

835
00:52:38,947 --> 00:52:41,741
แต่คนนั้นคือฟิลิป

836
00:52:46,037 --> 00:52:51,293
การปิดคดีเก่าเป็นเรื่องใหญ่สําหรับคนที่ทําได้

837
00:52:51,793 --> 00:52:53,044
มันสะใจมากๆ

838
00:52:54,546 --> 00:52:59,467
แต่สําหรับครอบครัว
คําตัดสินว่าผิดจริงไม่ได้เยียวยาความเจ็บปวด

839
00:53:03,513 --> 00:53:05,056
ผมได้แต่นึกภาพฮาเวิร์ด

840
00:53:05,682 --> 00:53:10,061
ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจของฮาเวิร์ด

841
00:53:10,562 --> 00:53:16,401
ในไม่กี่วินาทีสุดท้ายที่เขาถูกแทง ถูกเชือด

842
00:53:17,527 --> 00:53:21,156
นั่นคือส่วนที่เราไม่มีวันทําใจได้

843
00:53:21,823 --> 00:53:26,036
ตอนเข้านอนทุกคืน ผมคุยกับเขา

844
00:53:26,036 --> 00:53:29,122
ผมบอกว่า "เรื่องนี้เกิดขึ้นกับลูกได้ยังไง

845
00:53:29,122 --> 00:53:30,916
ทําไมลูกไม่บอกพ่อ

846
00:53:30,916 --> 00:53:33,335
ว่าลูกกําลังมีปัญหากับผู้หญิงคนนี้"

847
00:53:35,670 --> 00:53:37,547
แต่ผมก็ไม่ได้คําตอบอะไร

848
00:53:46,640 --> 00:53:48,642
(ปี 2019)

849
00:53:50,185 --> 00:53:52,938
(ปี 1998)

850
00:53:56,691 --> 00:53:59,236
{\an8}ไม่กี่ปีหลังฮาเวิร์ดถูกฆาตกรรม

851
00:53:59,236 --> 00:54:02,656
เราก็มีคดีที่โยงกับเจ็ดครอบครัว

852
00:54:02,656 --> 00:54:05,825
ระดับความร้ายแรงมันสูงมาก

853
00:54:08,078 --> 00:54:11,373
คดีนี้สะเทือนใจอย่างสุดขั้ว

854
00:54:12,332 --> 00:54:15,460
เหยื่อทุกคนเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์

855
00:54:16,670 --> 00:54:22,092
ความร้ายแรงของคดีนี้ทําให้ทุกคนต้องตะลึง

856
00:54:22,842 --> 00:54:24,970
คนร้ายหลบหนีตั้งแต่วันวาเลนไทน์

857
00:54:24,970 --> 00:54:28,598
จากฆาตกรรมอย่างน้อยหนึ่งศพ
และข่มขืนอีกสองราย และอาจไม่ได้มีแค่นั้น

858
00:54:29,432 --> 00:54:33,311
"ฆาตกรต่อเนื่อง" คํานี้ถูกใช้บ่อยมาก

859
00:54:33,311 --> 00:54:34,562
เขาเป็นหนึ่งในนั้น

860
00:55:17,272 --> 00:55:21,276
คําบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา