1
00:00:07,884 --> 00:00:09,594
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,677 --> 00:00:12,930
(มีตำรวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทำคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:13,014 --> 00:00:15,141
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:15,224 --> 00:00:18,436
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,519 --> 00:00:21,272
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:31,365 --> 00:00:32,742
(ปี 2009)

7
00:00:38,873 --> 00:00:42,794
(วันที่ 7 กรกฎาคม ปี 2009)

8
00:00:42,877 --> 00:00:45,713
(ถนนเรกเตอร์)

9
00:00:45,797 --> 00:00:49,842
แม่ฉันทำงานเป็นแม่บ้าน
ที่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

10
00:00:51,052 --> 00:00:55,014
กะของแม่คือช่วงห้าโมงเย็นถึงห้าทุ่ม

11
00:00:57,517 --> 00:01:01,145
วันที่ 7 กรกฎาคม ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง

12
00:01:01,229 --> 00:01:04,190
ฉันได้รับสายจากโรซ่า เพื่อนร่วมงานแม่

13
00:01:04,857 --> 00:01:07,527
ถามว่าแม่ฉันอยู่บ้านหรือเปล่า

14
00:01:07,610 --> 00:01:09,654
ฉันก็ถาม "หมายความว่าไง แม่ไม่อยู่บ้านหรอก

15
00:01:09,737 --> 00:01:11,823
แม่ไม่อยู่ที่ทำงานเหรอ แม่ควรจะอยู่ที่ทำงานนะ"

16
00:01:12,448 --> 00:01:13,491
เธอก็บอกว่า "ไม่"

17
00:01:14,367 --> 00:01:17,703
แม่บ้านมีพักกินข้าวประมาณหนึ่งทุ่ม

18
00:01:18,204 --> 00:01:21,874
เธอสงสัยที่แม่ปิดโทรศัพท์

19
00:01:21,958 --> 00:01:23,876
ตอนนั้นโทรไปก็เข้าฝากข้อความ

20
00:01:25,378 --> 00:01:28,131
ฉันโทรหาป้า หาลุง

21
00:01:28,214 --> 00:01:33,553
เราตกลงกันว่า
จะไปที่ทำงานแม่ ไปลองตามหาแม่ดู

22
00:01:36,139 --> 00:01:38,975
ตอนกลางวัน ผมเป็นยามที่ตึกนั้น

23
00:01:39,851 --> 00:01:42,603
ผมก็เลยขึ้นไปชั้นที่เธอทำงาน

24
00:01:44,021 --> 00:01:48,484
ผมเดินตะโกนเรียกเธอทั่วทั้งชั้น ตลอดทางเดิน

25
00:01:48,568 --> 00:01:50,278
ลงไปถึงหลังห้องชั้นใต้ดิน

26
00:01:51,279 --> 00:01:53,114
ผมพยายามฟังเสียงตอบรับ

27
00:01:53,197 --> 00:01:54,907
เธออาจจะบาดเจ็บ

28
00:01:54,991 --> 00:01:56,826
เธออาจจะอยู่ในที่ที่ไม่มีคนได้ยิน

29
00:01:58,744 --> 00:02:01,789
แน่นอนว่ามีคนเห็นเธอเข้าไปในตึก

30
00:02:01,873 --> 00:02:03,166
แต่ไม่ได้เห็นเธอออกมา

31
00:02:06,169 --> 00:02:09,797
เราคุยกับยามที่เข้ากะตอนนั้น

32
00:02:09,881 --> 00:02:13,926
เขาบอกว่าเขาไม่เห็นแม่ฉันออกมาจากตึก

33
00:02:14,594 --> 00:02:16,679
เราก็เลยแจ้งตำรวจ

34
00:02:18,014 --> 00:02:19,348
เราตามหาแม่ไม่เจอ

35
00:02:23,352 --> 00:02:26,147
ทุกคดีทำลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

36
00:02:28,816 --> 00:02:32,737
คุณทำงานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

37
00:02:34,822 --> 00:02:36,699
เราอยากสืบหาความจริง

38
00:02:38,201 --> 00:02:39,744
นั่นคือหน้าที่ของตำรวจสืบสวน

39
00:02:40,328 --> 00:02:42,705
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก

40
00:02:42,788 --> 00:02:44,498
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

41
00:02:45,041 --> 00:02:48,711
สิ่งสำคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

42
00:02:48,794 --> 00:02:49,837
นั่นคืองานของฉัน

43
00:02:50,463 --> 00:02:54,717
ในนิวยอร์กซิตี กรมตำรวจนิวยอร์ก

44
00:02:57,678 --> 00:02:58,888
หน่วยนี้เท่านั้น

45
00:02:59,639 --> 00:03:03,226
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม
นิวยอร์ก)

46
00:03:13,861 --> 00:03:17,990
เวลาผมขับรถไปทำงานทุกวัน ตอนขาเข้าเมือง

47
00:03:18,074 --> 00:03:19,659
ผมจะเห็นทั้งเส้นขอบฟ้า

48
00:03:19,742 --> 00:03:22,536
ผมจะบอกตัวเองเสมอว่า

49
00:03:23,079 --> 00:03:29,669
"ว้าว ผมเป็นตำรวจสืบสวนฆาตกรรม
ในกรมตำรวจนิวยอร์ก นิวยอร์กซิตี"

50
00:03:31,754 --> 00:03:35,841
ผมโตมาในย่านที่โหดร้าย
ย่านเซาท์จาเมกาในควีนส์

51
00:03:36,467 --> 00:03:37,802
มียาเสพติด

52
00:03:37,885 --> 00:03:40,680
มีการค้าประเวณี มีพวกแก๊ง

53
00:03:41,305 --> 00:03:44,267
มันเป็นเรื่องที่ผมต้องตัดสินใจในท้ายที่สุด

54
00:03:44,350 --> 00:03:48,145
แล้วผมก็เลือกการศึกษา ไม่เลือกชีวิตข้างถนน

55
00:03:48,229 --> 00:03:50,231
แล้วมาเป็นตำรวจ

56
00:03:54,151 --> 00:03:56,737
(วันที่ 8 กรกฎาคม ปี 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสิบชั่วโมงแล้ว)

57
00:03:56,821 --> 00:04:02,451
วันที่ 8 กรกฎาคม ปี 2009
เรามาถึงที่ทำงานตอนแปดโมงเช้า

58
00:04:02,535 --> 00:04:06,330
โทรศัพท์ดังจนสายไหม้
เราได้รับสายจากโรงพักเขตหนึ่ง

59
00:04:06,414 --> 00:04:08,499
เราได้รับสายจากศูนย์บัญชาการนิวยอร์ก

60
00:04:08,582 --> 00:04:11,836
เราได้รับสายจากหัวหน้าหน่วยสืบสวน

61
00:04:11,919 --> 00:04:13,629
ทุกคนพูดเรื่อง

62
00:04:13,713 --> 00:04:18,676
แม่บ้านหายตัวไปในย่านการเงิน

63
00:04:19,302 --> 00:04:21,053
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

64
00:04:21,137 --> 00:04:23,264
ผมคิดว่าสาธารณชนถูกครอบงำ

65
00:04:23,347 --> 00:04:28,019
ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเปิดตลาดหุ้นในย่านนั้น

66
00:04:28,102 --> 00:04:31,188
ว่าเกิดอะไรขึ้น มันมีความเร็ว

67
00:04:31,272 --> 00:04:34,525
ของการโอนย้ายทรัพย์สิน มีเรื่องต่างๆ

68
00:04:34,608 --> 00:04:39,113
นั่นคือจุดที่น่าหลงใหล
แต่เราก็มีคนที่ทำงานเบื้องหลัง

69
00:04:39,196 --> 00:04:43,951
หลังจากคนทำงานออฟฟิศกลับไป
ก็จะเหลือคนทำความสะอาด

70
00:04:44,035 --> 00:04:47,288
มีคนที่ถูพื้น มีช่างมาทำงานซ่อม

71
00:04:47,371 --> 00:04:53,085
คนที่มีครอบครัว
ที่ต้องทำงานหนักมากเพื่อหาเลี้ยงชีพ

72
00:04:54,045 --> 00:04:56,881
สายสืบรีบไปที่เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

73
00:04:56,964 --> 00:05:00,718
ตอนแรกเราไม่มีข้อมูลอะไรเลย

74
00:05:00,801 --> 00:05:05,264
เรารู้แค่ว่ามีคนไม่กลับบ้าน

75
00:05:08,684 --> 00:05:12,563
ภายนอกตึก ผู้บริหารคนหนึ่งเรียกรวมตัวทุกคน

76
00:05:12,646 --> 00:05:15,566
แล้วก็แจ้งเหตุเราคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

77
00:05:15,649 --> 00:05:21,781
เราได้ทราบว่าผู้หญิงที่หายไปชื่อเอริดาเนีย

78
00:05:22,865 --> 00:05:24,575
อายุ 46 ปี

79
00:05:25,493 --> 00:05:28,329
เธอทำงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงห้าทุ่ม

80
00:05:28,412 --> 00:05:32,291
ช่วงหนึ่งระหว่างกะ เธอหายตัวไป

81
00:05:32,375 --> 00:05:35,127
(ถนนเร็กเตอร์)

82
00:05:35,211 --> 00:05:39,840
เรื่องหนึ่งที่ผมเห็นชัดตอนเข้าไปในตึก

83
00:05:39,924 --> 00:05:43,135
คือครอบครัวของผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นั่น

84
00:05:43,844 --> 00:05:49,016
ภายในไม่กี่ชั่วโมงที่ติดต่อเธอไม่ได้

85
00:05:50,559 --> 00:05:56,148
เราไม่ค่อยเห็นแบบนี้ในนิวยอร์กซิตี
เราดูออกเลยว่าครอบครัวนี้แน่นแฟ้น

86
00:05:57,358 --> 00:05:59,819
พี่สาวผมโตกว่าผม 17 ปี

87
00:06:00,403 --> 00:06:03,739
เธอพึ่งพาได้เสมอ เธอช่วยดูแลผม

88
00:06:04,615 --> 00:06:07,326
เธอเป็นพี่สาวที่ดี เป็นแม่ที่ดี

89
00:06:08,285 --> 00:06:10,871
เธอไม่มีทางทิ้งครอบครัว มันเป็นไปไม่ได้

90
00:06:13,499 --> 00:06:15,751
ครอบครัวเธอแย้งว่าหลังจากเลิกงาน

91
00:06:15,835 --> 00:06:17,336
เธอจะกลับบ้านทันที

92
00:06:17,420 --> 00:06:19,922
มันเลยผิดวิสัยเธอมากๆ

93
00:06:20,005 --> 00:06:22,967
ที่จะออกจากที่ทำงานโดยไม่บอกใคร

94
00:06:23,050 --> 00:06:24,343
โดยเฉพาะเพื่อนร่วมงาน

95
00:06:25,219 --> 00:06:27,513
เรื่องพวกนี้เป็นสัญญาณอันตรายสำหรับทุกคน

96
00:06:29,640 --> 00:06:33,352
มันผิดวิสัยเธอมากๆ ที่จะหายตัวไปเฉยๆ

97
00:06:35,479 --> 00:06:37,356
ไม่รับโทรศัพท์

98
00:06:38,357 --> 00:06:40,067
ผมก็กังวล

99
00:06:42,653 --> 00:06:47,533
ผมทำงานที่นั่นปีครึ่งแล้ว
พี่สาวผมทำได้ประมาณหกเดือน

100
00:06:48,451 --> 00:06:50,244
ผมรู้จักตึกนั้นเป็นอย่างดี

101
00:06:50,327 --> 00:06:54,832
คืนวันนั้นที่เธอหายไป เราค้นทั่วทั้งตึก

102
00:06:54,915 --> 00:06:56,417
ทีละชั้น

103
00:06:56,917 --> 00:06:58,586
ผมลงไปถึงชั้นใต้ดิน

104
00:06:59,712 --> 00:07:03,090
แล้วเงยหน้าขึ้น ตะโกนเรียกชื่อเธอ

105
00:07:05,259 --> 00:07:06,802
แต่มันเงียบมากๆ

106
00:07:10,139 --> 00:07:14,059
(เอริดาเนียหายตัวไป 12 ชั่วโมงแล้ว)

107
00:07:16,353 --> 00:07:19,398
ทำเลที่เธอหายตัวไป

108
00:07:19,482 --> 00:07:22,902
อยู่ใจกลางย่านการเงิน

109
00:07:22,985 --> 00:07:26,113
ตามปกติ กรมตำรวจจะจริงจังมากๆ

110
00:07:26,197 --> 00:07:28,991
ทุกคดีในแมนแฮตทันใต้

111
00:07:29,074 --> 00:07:31,577
ทุกอย่างที่อยู่ทางใต้ของถนน 59

112
00:07:31,660 --> 00:07:34,246
ดูจะเป็นข่าวใหญ่เสมอ

113
00:07:34,872 --> 00:07:38,167
ผมรู้เลยว่าคดีนี้
จะได้รับความสนใจจากสื่อมากมาย

114
00:07:38,250 --> 00:07:42,254
เพื่อนร่วมงานบอกว่า
เธอกินมื้อค่ำกับพวกเขาระหว่างเข้ากะทุกวัน

115
00:07:42,338 --> 00:07:44,965
แต่ได้เจอเธอครั้งสุดท้ายประมาณสองทุ่ม

116
00:07:45,049 --> 00:07:46,967
แล้วก็ไม่มีใครพบเห็นเธออีกเลย

117
00:07:47,718 --> 00:07:50,304
หลักๆ คือเราต้องค้นทุกชั้น

118
00:07:50,387 --> 00:07:52,765
แล้วก็ต้องอพยพคนออกจากตึก

119
00:07:52,848 --> 00:07:54,725
ทุกคน พนักงานทุกคน

120
00:07:54,808 --> 00:07:58,812
ผู้บริหาร ทีมทำความสะอาด ผู้ดูแลลิฟต์

121
00:07:58,896 --> 00:08:02,024
ทุกคนที่อยู่ในนั้นต้องออกไปจากตึก

122
00:08:02,107 --> 00:08:04,109
ณ ตอนที่ทำการค้นหา

123
00:08:04,193 --> 00:08:06,654
อาจจะมีศพอยู่ในตึกโดยที่เราไม่รู้ก็ได้

124
00:08:06,737 --> 00:08:08,197
มันก็น่ากลัวนิดๆ ครับ

125
00:08:08,280 --> 00:08:12,409
หนึ่งในสิ่งที่ทำให้ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

126
00:08:12,493 --> 00:08:17,498
ไม่เหมือนทำเลอื่นในคดีคนหาย

127
00:08:17,581 --> 00:08:22,545
คือมันเป็นสภาพแวดล้อมในตัวของมันเอง

128
00:08:22,628 --> 00:08:26,465
ทางออกมีอยู่ไม่กี่ทาง ทางเข้าก็มีไม่มาก

129
00:08:26,549 --> 00:08:28,300
ที่เหลือคือขึ้นชั้นบนอย่างเดียว

130
00:08:30,344 --> 00:08:34,056
แน่นอนว่าการค้นอาคารหลังนั้นเป็นงานยาก

131
00:08:34,139 --> 00:08:39,228
ไม่ว่าจะหาใครหรืออะไร
เพราะมันสูงตั้ง 26 ชั้น

132
00:08:42,022 --> 00:08:43,482
ทุกคนต้องช่วยกัน

133
00:08:44,525 --> 00:08:47,152
หน่วยสืบสวนจากโรงพักอื่นก็ถูกเรียกมาช่วย

134
00:08:47,236 --> 00:08:50,030
ไม่ใช่แค่หน่วยสืบสวนฆาตกรรม
กับหน่วยสืบสวนของโรงพักเขตหนึ่ง

135
00:08:50,114 --> 00:08:52,825
แต่ยังมีหน่วยสืบสวน
จากมิดทาวน์ใต้ มิดทาวน์เหนือ

136
00:08:53,617 --> 00:08:55,286
ทุกหน่วยเข้ามาหมด

137
00:08:55,369 --> 00:08:58,497
แต่นอกเหนือจากนั้น ก็ยังมีเฮลิคอปเตอร์บนฟ้า

138
00:09:00,916 --> 00:09:05,004
นี่คือการค้นอย่างละเอียด
ทั่วทั้งตึกตั้งแต่ชั้นบนลงล่าง

139
00:09:05,087 --> 00:09:06,422
ทุกซอกทุกมุม

140
00:09:06,505 --> 00:09:12,469
ตอนเปิดล็อกเกอร์ของเธอ
เราก็พบว่ากระเป๋าของเธอยังอยู่

141
00:09:14,430 --> 00:09:19,018
ผมมีแม่กับพี่น้องหญิงสี่คน
พวกเธอไม่ไปไหนโดยไม่มีกระเป๋า

142
00:09:19,935 --> 00:09:22,271
มันแทบจะเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

143
00:09:22,354 --> 00:09:25,274
แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่น่าตกใจ

144
00:09:27,359 --> 00:09:32,489
แล้วเราก็เจอรถเข็นกับกิ๊บติดผมของเธอที่ชั้นแปด

145
00:09:34,241 --> 00:09:37,119
ทำไมมันถึงตกอยู่ที่พื้น

146
00:09:38,078 --> 00:09:39,872
มีการต่อสู้หรือเปล่า

147
00:09:39,955 --> 00:09:43,667
อาจจะมีการล่วงละเมิดทางเพศเกิดขึ้น

148
00:09:43,751 --> 00:09:45,669
แล้วคนร้ายก็จับเธอเป็นตัวประกัน

149
00:09:45,753 --> 00:09:47,755
(ตำรวจ ห้ามผ่าน)

150
00:09:47,838 --> 00:09:49,465
เราต้องสอบปากคำหลายๆ คน

151
00:09:49,548 --> 00:09:53,844
เราต้องไปคุยกับพนักงานของตึก
ที่ทำงานให้กับฝ่ายบริหารตึก

152
00:09:53,927 --> 00:09:56,930
ใครอยู่ที่นั่นบ้างในช่วงกะของเอริดาเนีย

153
00:09:58,432 --> 00:10:00,601
คนที่ทำงานอยู่ในตึกตอนนั้น

154
00:10:00,684 --> 00:10:05,147
ผมจะจัดว่าทุกคนเป็นพยาน

155
00:10:05,230 --> 00:10:07,816
หรือบุคคลเฝ้าระวังก็ได้

156
00:10:08,651 --> 00:10:10,986
มีหลายความคิดเกิดขึ้นในหัวเรา

157
00:10:11,070 --> 00:10:13,697
แต่เรารู้ว่าเวลาเป็นสิ่งสำคัญ

158
00:10:13,781 --> 00:10:17,743
ยิ่งเราหาเธอเจอช้า
แนวโน้มที่เธอจะยังมีชีวิตก็ยิ่งน้อยลง

159
00:10:17,826 --> 00:10:21,538
(เอริดาเนียหายตัวไป 14 ชั่วโมงแล้ว)

160
00:10:22,831 --> 00:10:25,959
เรารู้ว่าถ้าเธอออกจากตึก

161
00:10:26,043 --> 00:10:30,297
กล้องหนึ่งในหลายตัวจะจับภาพเธอได้ที่ทางเข้า

162
00:10:31,548 --> 00:10:35,678
ในตึกนี้มีกล้อง 32 ตัว

163
00:10:35,761 --> 00:10:39,264
ภาพที่เราต้องทวนก็มี
คลิปแปดชั่วโมงจากกล้อง 32 ตัว

164
00:10:39,348 --> 00:10:43,477
ต้องดูให้ครบ มันเป็นงานที่เหนื่อยมาก

165
00:10:44,937 --> 00:10:47,523
เราก็เลยส่งมือดีของเรามา

166
00:10:49,441 --> 00:10:52,403
ไบรอัน แมคคลาวด์ ฉายา "เทพวิดีโอ"

167
00:10:53,237 --> 00:10:55,197
เขาเป็นสายสืบชั้นยอด

168
00:10:55,280 --> 00:11:00,077
ไบรอันเป็นคนที่เร็วมากๆ

169
00:11:00,160 --> 00:11:01,620
นี่คืองานสำคัญ

170
00:11:02,121 --> 00:11:05,249
ไม่ใช่ทุกคนที่ทำได้
ไม่ใช่ทุกคนที่รับงานหนักได้เหมือนเรา

171
00:11:05,332 --> 00:11:08,711
ผมบอกเลยว่าถ้าเป็นแมลงวัน ผมก็จะตีให้โดน

172
00:11:12,047 --> 00:11:13,048
ไบรอันจริงจังกับงาน

173
00:11:13,132 --> 00:11:16,802
เวลาเขาตั้งสมาธิ เขาชอบใส่หูฟัง

174
00:11:16,885 --> 00:11:19,096
แล้วเขาก็จะฟังเพลงเฮฟวีเมทัล

175
00:11:21,056 --> 00:11:21,974
เฮดแบงเกอร์เหรอ

176
00:11:22,057 --> 00:11:24,893
ครับ ตอนหนุ่มๆ ผมก็ไว้ผมมัลเล็ต ก็…

177
00:11:27,104 --> 00:11:30,149
ผมเปิดเพลงเฮฟวีเมทัลในที่ทำงานทั้งวันประจำ

178
00:11:32,401 --> 00:11:35,612
เขามีความอดทนกับความจดจ่อ

179
00:11:35,696 --> 00:11:39,658
ที่จะอยู่ตรงนั้น จ้องจอได้เป็นชั่วโมงๆ

180
00:11:40,784 --> 00:11:43,036
เรารู้ว่าถ้าเธอออกจากตึก

181
00:11:43,120 --> 00:11:47,666
เขาจะหาเธอเจอ
หรือจะเจออะไรก็ตามที่ดูน่าสงสัย

182
00:11:48,500 --> 00:11:50,169
เราไม่อยากพลาดอะไรไป

183
00:11:50,252 --> 00:11:52,504
พลาดไปแค่เฟรมเดียว
ก็อาจมีบางอย่างหลุดรอดไปได้

184
00:11:55,507 --> 00:11:56,383
ตบได้แล้ว

185
00:11:56,884 --> 00:12:00,971
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

186
00:12:01,722 --> 00:12:03,348
มันน่าเบื่อ

187
00:12:03,432 --> 00:12:04,975
มันเสียเวลา

188
00:12:06,518 --> 00:12:08,103
มันทำให้สายตาล้า

189
00:12:08,979 --> 00:12:10,939
แต่ผมมีความอดทนที่จะทำได้

190
00:12:14,193 --> 00:12:16,737
มีภาพเอริดาเนียขึ้นลิฟต์

191
00:12:16,820 --> 00:12:19,114
ขึ้นไปเริ่มทำงานที่ชั้นบนๆ

192
00:12:20,324 --> 00:12:24,453
น่าจะประมาณ 17.12 น.

193
00:12:25,078 --> 00:12:27,831
แต่ก็ไม่เห็นอีกเลย กล้องจับภาพเธอไม่ได้อีกเลย

194
00:12:27,915 --> 00:12:31,126
เธอไม่ได้ออกจากลิฟต์ ณ เวลาไหนเลย

195
00:12:31,210 --> 00:12:33,253
ไม่มีใครเห็นเธอออกจากอาคาร

196
00:12:35,964 --> 00:12:37,132
เธออยู่ที่ไหน

197
00:12:37,216 --> 00:12:40,844
(เอริดาเนียหายตัวไป 19 ชั่วโมงแล้ว)

198
00:12:40,928 --> 00:12:44,014
เพื่อให้เข้าใจเธอมากขึ้น

199
00:12:44,097 --> 00:12:47,601
เราต้องตรวจประวัติโดยละเอียด
สืบหาความสัมพันธ์ของเธอ

200
00:12:47,684 --> 00:12:50,145
สืบว่ามีปัญหาเรื่องเงินไหม

201
00:12:50,229 --> 00:12:53,315
ทุกอย่างที่สืบได้เกี่ยวกับผู้สูญหาย

202
00:12:53,398 --> 00:12:54,691
(เอริดาเนีย โรดริเกซ)

203
00:12:54,775 --> 00:13:00,072
เราทราบจากครอบครัว
ว่าเอริดาเนียมาจากสาธารณรัฐโดมินิกัน

204
00:13:00,155 --> 00:13:02,950
แม่ฉันเกิดที่ซานโต โดมิงโก

205
00:13:03,742 --> 00:13:07,162
ย้ายมาสหรัฐฯ เมื่อปี 1973

206
00:13:08,080 --> 00:13:11,959
แม่แต่งงานกับพ่อ เฮโรนิโม ฟิเกรัว

207
00:13:12,835 --> 00:13:15,212
แล้วก็มีลูกสามคน

208
00:13:15,963 --> 00:13:21,218
แม่ลาออกจากโรงเรียนเพื่อเลี้ยงเรา

209
00:13:23,220 --> 00:13:24,972
เธอคือหัวหน้าครอบครัว

210
00:13:25,055 --> 00:13:28,267
เธอทำอาหารอร่อยไม่มีใครเทียบ

211
00:13:29,059 --> 00:13:33,230
ผมตั้งตารอกินเสมอ
ทั้งวันขอบคุณพระเจ้า ปีใหม่ คริสต์มาส

212
00:13:34,022 --> 00:13:37,192
ไม่สนว่าเทศกาลอะไร
เธออยากให้ครอบครัวอยู่ด้วยกันเสมอ

213
00:13:39,027 --> 00:13:41,655
คดีนี้ทำให้ผมนึกถึงแม่

214
00:13:41,738 --> 00:13:45,826
แม่ผมก็เป็นผู้อพยพจากปานามา

215
00:13:45,909 --> 00:13:49,204
มาหางานเล็กๆ ทำจนตั้งตัวได้

216
00:13:49,288 --> 00:13:53,876
เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว
จนแน่ใจว่าเรามีทุกอย่างที่จำเป็น

217
00:13:55,252 --> 00:13:58,630
ผมนึกภาพออก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ผม

218
00:13:58,714 --> 00:14:01,300
ผมจะต้องรับมือกับมันยังไง

219
00:14:01,383 --> 00:14:03,677
มันทำให้คดีนี้สำคัญกับผมมากๆ

220
00:14:05,721 --> 00:14:07,180
ฉันคิดอะไรไม่ค่อยออก

221
00:14:08,974 --> 00:14:11,268
ตอนนั้นฉันหดหู่ แตกตื่น

222
00:14:11,351 --> 00:14:15,230
ฉันภาวนากับพระเจ้าให้แม่เดินเข้ามาสักที

223
00:14:20,152 --> 00:14:23,572
เรื่องเอริดาเนีย เราสืบทราบว่าเธอหย่าแล้ว

224
00:14:23,655 --> 00:14:26,575
แล้วกลับไปคบกับอดีตสามีอีกครั้ง

225
00:14:27,910 --> 00:14:29,745
เราได้สอบปากคำครอบครัว

226
00:14:30,996 --> 00:14:34,374
สามีเธอไม่อยู่ที่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

227
00:14:34,458 --> 00:14:37,544
ในใจผมก็แอบคิดนะ "ทำไมเขาไม่มา

228
00:14:37,628 --> 00:14:40,964
ลูกสาวเขามากันหมด น้องชายเธอก็มา"

229
00:14:41,048 --> 00:14:43,258
เขาคือผู้ต้องสงสัยคนแรกของเรา

230
00:14:43,842 --> 00:14:47,304
เราต้องสอบปากคำเขา ถามว่าเขารู้อะไรบ้าง

231
00:14:49,598 --> 00:14:54,937
นอกจากสามีเธอแล้ว
คนในครอบครัวบอกว่าหลายวันก่อนหน้า

232
00:14:55,020 --> 00:14:57,105
เอริดาเนียถูก…

233
00:14:57,189 --> 00:15:02,653
เธอคิดว่าถูกคนที่ทำงานในตึกคอยแอบตาม

234
00:15:04,738 --> 00:15:07,282
พี่สาวผมบอกว่าเธอสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี

235
00:15:07,366 --> 00:15:09,326
พี่บอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมอง

236
00:15:10,035 --> 00:15:13,372
ตอนที่เธอขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่จะทำความสะอาด

237
00:15:14,247 --> 00:15:18,585
นักข่าวมาสัมภาษณ์เราที่ตึก

238
00:15:19,086 --> 00:15:22,381
พวกลูกสาวบอกว่าแม่กังวลเรื่องผู้ชายคนหนึ่ง

239
00:15:22,464 --> 00:15:25,926
ที่ทำงานในอาคารสำนักงาน
เดียวกันบนถนนเร็กเตอร์

240
00:15:26,009 --> 00:15:28,261
ที่เธอเชื่อว่าคอยแอบตามเธอ

241
00:15:28,345 --> 00:15:31,056
เขาชอบมองเธอ
ด้วยสายตาแปลกๆ แล้วเธอก็กังวล

242
00:15:31,139 --> 00:15:31,974
(อายุ 15 ปี)

243
00:15:32,057 --> 00:15:34,393
ตอนแม่ทำความสะอาด เขาเคยมองแม่

244
00:15:34,476 --> 00:15:37,896
เธอบอกว่ามีคนทำให้แม่กลัว คอยตามแม่

245
00:15:39,189 --> 00:15:41,149
ชายคนนั้นทำแบบนั้นสองครั้ง

246
00:15:41,858 --> 00:15:44,736
แต่ลูกสาวของเอริดาเนียบอกว่า

247
00:15:44,820 --> 00:15:48,031
สองสามวันก่อนที่เธอจะหายตัวไป

248
00:15:48,115 --> 00:15:50,450
เขาพยายามมาคุยกับเธออีก

249
00:15:50,534 --> 00:15:53,954
แน่นอนว่าทางครอบครัว
ตกใจกลัวกับสถานการณ์นี้มากๆ

250
00:15:54,037 --> 00:15:58,166
เธอตกใจแล้วก็กังวลกับสถานการณ์นี้มากๆ

251
00:15:58,250 --> 00:15:59,793
จนเอาไปเล่าให้ครอบครัวฟัง

252
00:15:59,876 --> 00:16:02,879
ผมบอกเธอว่า "ขอเวลาผมหางานใหม่ให้พี่นะ"

253
00:16:02,963 --> 00:16:04,548
เธอก็บอกว่า "โอเค"

254
00:16:04,631 --> 00:16:07,718
ถ้าอีกหนึ่งอาทิตย์ไม่ได้งาน เธอก็จะลาออกเลย

255
00:16:10,846 --> 00:16:15,142
นี่เป็นเรื่องที่เธออยากลาออกจากงาน
เพราะเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย

256
00:16:15,225 --> 00:16:18,103
การที่เรื่องนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง

257
00:16:18,687 --> 00:16:21,064
เขาจะทำร้าย ฉุด หรือลักพาตัวเธอไหม

258
00:16:21,982 --> 00:16:24,109
ผู้ชายคนนี้พร้อมจะทำขนาดไหน

259
00:16:24,192 --> 00:16:28,321
เพราะรู้ว่าคนที่แอบตามเธอ
รู้จักแผนผังของอาคาร

260
00:16:28,405 --> 00:16:30,907
รู้ทางออกและทางเข้าอาคาร

261
00:16:30,991 --> 00:16:33,785
นี่คือคนที่ไปที่ตึกนั้นทุกวัน

262
00:16:33,869 --> 00:16:37,080
รู้ว่าใครไปไหนในเวลาไหน

263
00:16:37,164 --> 00:16:40,042
ตึกปิดเวลาไหน เปิดเวลาไหน

264
00:16:40,125 --> 00:16:42,294
ใครอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่

265
00:16:43,628 --> 00:16:45,047
เรื่องสำคัญมากๆ

266
00:16:45,130 --> 00:16:47,924
คือการระบุตัวชายคนนี้โดยเร็วที่สุด

267
00:16:49,593 --> 00:16:52,512
ระหว่างที่เราตามหาชายคนนั้น
สายสืบก็ออกปฏิบัติการ

268
00:16:52,596 --> 00:16:57,642
สอบปากคำสามีของเอริดาเนีย
ยืนยันที่อยู่ของเขา

269
00:16:59,394 --> 00:17:03,940
เรื่องเล่าของเขาคือ
เขาทำงานคืนนั้นจนถึงสองทุ่ม

270
00:17:04,024 --> 00:17:06,818
แล้วเขาก็กลับไปที่อะพาร์ตเมนต์ของครอบครัว

271
00:17:06,902 --> 00:17:11,114
พ่อเป็นคนเดียวที่อยู่บ้านรอเผื่อแม่จะกลับมา

272
00:17:12,282 --> 00:17:16,453
สายสืบยืนยันที่อยู่ของเขาได้ แล้วเลิกสงสัยเขา

273
00:17:17,370 --> 00:17:19,206
ณ ตอนนี้ เรามั่นใจแล้ว

274
00:17:19,289 --> 00:17:23,919
ว่าเขาไม่มีส่วนกับการหายตัวไปของเอริดาเนีย

275
00:17:26,046 --> 00:17:29,591
ขณะเดียวกัน เราก็ติดต่อคนที่คอยตามเธอได้

276
00:17:30,175 --> 00:17:33,678
เราพาเขาขึ้นชั้นบนมาหาหน่วย
ส่งเขาเข้าห้องสอบปากคำ

277
00:17:33,762 --> 00:17:38,016
เขาอ้างว่าเขาเล่นปิงปองอยู่กับเพื่อน

278
00:17:38,100 --> 00:17:40,644
คืนนั้นตอนเอริดาเนียไปทำงาน

279
00:17:40,727 --> 00:17:45,273
คนที่เขาบอกว่าร่วมเล่นกับเขาด้วย

280
00:17:45,357 --> 00:17:49,736
คนที่อยู่กับเขาก็ถูกสอบปากคำโดยละเอียดเช่นกัน

281
00:17:49,820 --> 00:17:54,032
แล้วตำรวจก็ตัดเขาออก
จากการเป็นผู้ต้องสงสัยได้

282
00:17:56,660 --> 00:17:59,704
(วันที่ 9 กรกฎาคม 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสองวันแล้ว)

283
00:17:59,788 --> 00:18:03,792
เราต้องเพิ่มกำลังการสืบสวน
พยายามตามหาเอริดาเนียให้เจอ

284
00:18:03,875 --> 00:18:06,294
สืบอย่างพิถีพิถันด้วยสุนัขตำรวจ

285
00:18:06,795 --> 00:18:09,798
ทุกคนรู้ว่าพอตำรวจพาสุนัขมา

286
00:18:09,881 --> 00:18:11,842
ถ้ามีอะไรอยู่ที่นั่น มันจะหาเจอ

287
00:18:12,425 --> 00:18:15,595
สุนัขตำรวจ ตอนขึ้นไปชั้น 14

288
00:18:15,679 --> 00:18:18,723
มันเจอกลิ่นสองจุดในห้องอุปกรณ์

289
00:18:18,807 --> 00:18:23,311
ซึ่งเป็นห้องระบบเครื่องปรับอากาศ
กับเครื่องทำความร้อนภายในตึก

290
00:18:24,729 --> 00:18:26,398
ตำรวจส่งหน่วยฉุกเฉินเข้ามา

291
00:18:26,481 --> 00:18:30,402
ทุกคนที่พอจะนึกออก ตอนนี้ไปสนใจที่ชั้นนั้น

292
00:18:31,319 --> 00:18:34,781
เรากำลังรอแจ้งเตือนว่าทางนั้นเจอบางสิ่ง

293
00:18:34,865 --> 00:18:36,241
สิ่งที่จะเป็นประโยชน์

294
00:18:36,324 --> 00:18:39,369
สิ่งที่จะบอกอะไรได้มากกว่าที่เรารู้อยู่แล้ว

295
00:18:40,912 --> 00:18:44,124
หน่วยสุนัขตำรวจตามกลิ่นไม่เจอ

296
00:18:46,960 --> 00:18:48,295
มันน่าหงุดหงิดมาก

297
00:18:48,378 --> 00:18:52,048
แล้วเราก็สงสารครอบครัว
เพราะเรารู้ว่าพวกเขา…

298
00:18:52,132 --> 00:18:55,385
ทุกวันที่ผ่านไป ทุกชั่วโมงที่ผ่านไป

299
00:18:55,468 --> 00:18:57,888
ความหวังของพวกเขายิ่งลดลง

300
00:19:00,932 --> 00:19:03,310
ทุกวินาทีที่ผ่านไป ทุกนาที

301
00:19:03,894 --> 00:19:07,522
ครอบครัวเริ่มจะรับไม่ไหว

302
00:19:07,606 --> 00:19:11,109
ทุกคนกลัว ไม่มีใครกินลง

303
00:19:12,736 --> 00:19:13,653
แบบ…

304
00:19:14,154 --> 00:19:15,697
ทุกคนกลัวจะเกิดเรื่องร้าย

305
00:19:15,780 --> 00:19:17,490
(สถานีตำรวจเขตหนึ่ง กรมตำรวจ)

306
00:19:23,788 --> 00:19:27,792
กล้องมีหลายตัวมาก
วิดีโอรวมความยาวหลายร้อยชั่วโมง

307
00:19:28,501 --> 00:19:30,045
ผมใช้เวลาชั่วโมงทำงาน

308
00:19:30,128 --> 00:19:33,673
ไปกับการดูภาพวงจรปิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

309
00:19:33,757 --> 00:19:37,302
เพื่อให้แน่ใจสุดๆ ว่าไม่ได้พลาดอะไรไป

310
00:19:37,385 --> 00:19:40,472
ผมมองหาหลักฐาน มองหาทุกอย่างที่น่าสงสัย

311
00:19:41,139 --> 00:19:44,809
และบุคคลเดียวที่…

312
00:19:44,893 --> 00:19:48,355
พฤติกรรมแปลกนิดหน่อยก็คือช่างซ่อมบำรุง

313
00:19:51,650 --> 00:19:55,904
เราเห็นเขาซ่อมลิฟต์ขนของ
แล้วก็เห็นเขาที่ชั้นใต้ดิน

314
00:19:56,488 --> 00:19:59,282
เห็นเขาเดินมาที่ห้องซ่อมบำรุง

315
00:19:59,366 --> 00:20:01,952
ซึ่งเป็นห้องล็อกเกอร์ของเขาด้วย

316
00:20:02,452 --> 00:20:06,206
ผมตามกล้องทุกตัวที่จับภาพเขาได้

317
00:20:06,289 --> 00:20:07,666
ระหว่างที่เขาอยู่ในตึก

318
00:20:08,166 --> 00:20:12,545
เขาหายตัวไปหลายนาที

319
00:20:13,880 --> 00:20:16,967
น่าจะประมาณ 45 นาทีได้

320
00:20:17,050 --> 00:20:19,844
แล้วอยู่ดีๆ ประมาณสองทุ่มเศษๆ

321
00:20:19,928 --> 00:20:21,888
เขาก็โผล่มาที่ชั้นใต้ดิน

322
00:20:22,681 --> 00:20:26,017
แต่เขาไม่อยู่ในกล้องที่ถ่ายมาจากทางลิฟต์

323
00:20:26,101 --> 00:20:29,062
ทั้งที่ชั้นใต้ดินหรือล็อบบี้เลย

324
00:20:29,145 --> 00:20:31,982
ทางเดียวที่เขาจะลงไปได้ก็คือบันได

325
00:20:35,819 --> 00:20:40,365
พฤติกรรมของเขาในกล้อง
เหมือนว่า "เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย"

326
00:20:40,949 --> 00:20:44,202
เราสงสัยว่าจะมีบางอย่าง

327
00:20:44,286 --> 00:20:46,830
เรารู้สึกว่าจำเป็นต้องสอบปากคำเขา

328
00:20:46,913 --> 00:20:52,043
ตอนนี้เขากลายเป็นผู้ต้องสงสัย
ที่อาจจะรู้ว่าเอริดาเนียอยู่ที่ไหน

329
00:20:52,127 --> 00:20:54,087
คนนั้นคือโจเซฟ พาบอน

330
00:20:54,170 --> 00:20:55,463
(โจเซฟ พาบอน)

331
00:20:55,547 --> 00:20:59,217
ผมโทรหาเขา
เขาบอกว่าตกลง เขาจะมาให้ปากคำ

332
00:20:59,301 --> 00:21:02,220
ที่ผมอยากทำคือกลับไปที่โรงพัก

333
00:21:02,304 --> 00:21:04,556
เราจะได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้มากขึ้น

334
00:21:09,436 --> 00:21:11,604
พอโจเซฟ พาบอนเข้ามา

335
00:21:11,688 --> 00:21:14,607
เขาบอกว่าเขาซ่อมลิฟต์ขนของ

336
00:21:14,691 --> 00:21:16,943
แล้วเขาก็รับกลุ่มแม่บ้านขึ้นลิฟต์

337
00:21:17,027 --> 00:21:20,780
ไปส่งแต่ละคนที่ชั้นที่ตัวเองมีเวรทำความสะอาด

338
00:21:20,864 --> 00:21:24,909
เขาอธิบายว่าเธอลงที่ชั้นแปด

339
00:21:27,454 --> 00:21:31,082
ซึ่งเป็นจุดที่เราพบรถเข็นกับกิ๊บติดผม

340
00:21:31,583 --> 00:21:33,543
นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเธอ

341
00:21:37,547 --> 00:21:38,381
ตอนนั้นเดือนกรกฎาคม

342
00:21:38,465 --> 00:21:42,427
อยู่บ้านเอสกิโมก็เหงื่อออกได้ มันร้อนมาก

343
00:21:42,510 --> 00:21:45,638
ผมต้องใส่สูท
เพราะผมเป็นตำรวจสืบสวนของนิวยอร์ก

344
00:21:45,722 --> 00:21:50,685
ถ้าผมใส่รองเท้าแตะกับชุดว่ายน้ำได้

345
00:21:51,936 --> 00:21:52,771
ผมจะชอบมาก

346
00:21:53,605 --> 00:21:59,194
แต่เขาใส่เสื้อแขนยาวกันหนาว แล้วใส่เสื้อยืดทับ

347
00:21:59,277 --> 00:22:03,490
ผมก็คิดว่า "เด็กนี่บ้าไปแล้ว

348
00:22:03,573 --> 00:22:06,993
เขาแต่งตัวไปปาหิมะ แต่นี่เดือนกรกฎาคม"

349
00:22:07,077 --> 00:22:10,914
ผมข้องใจอยู่ตลอดเวลาที่คุยกับเขา

350
00:22:10,997 --> 00:22:14,000
แล้วผมก็บอกว่า "ถอดเสื้อซิ"
เราสั่งให้เขาถอดเสื้อออก

351
00:22:17,253 --> 00:22:19,297
เขามีรอยข่วนที่ไหล่ด้านหลัง

352
00:22:19,381 --> 00:22:21,466
ที่คอ กับอีกหลายจุดทั่วลำตัว

353
00:22:21,549 --> 00:22:24,511
ผมถามเขาว่า "คุณจะอธิบายแผลยังไง"

354
00:22:24,594 --> 00:22:29,099
เขาบอกว่าคืนวันอังคาร
ที่ได้รับแจ้งความว่าเอริดาเนียหายตัวไป

355
00:22:29,182 --> 00:22:32,519
เขามีหน้าที่ดูแลลิฟต์ขนของ

356
00:22:32,602 --> 00:22:34,604
เพื่อพาทีมก่อสร้างขึ้นลง

357
00:22:35,355 --> 00:22:40,610
เขาอ้างว่าช่วยทีมนั้น
ขนรถเข็น ขนเหล็กเส้น ขนเหล็กโครง

358
00:22:40,693 --> 00:22:45,365
ผมเลยถามว่า "คุณอยู่กลุ่ม 32 บีเจ
คุณเป็นคนของสหภาพแรงงานใช่ไหม"

359
00:22:45,448 --> 00:22:46,533
เขาก็บอกว่า "ใช่ครับ"

360
00:22:46,616 --> 00:22:49,869
เท่าที่ผมรู้ ในฐานะที่มาจากครอบครัวที่…

361
00:22:49,953 --> 00:22:52,080
เป็นสมาชิกสหภาพ มีญาติอยู่หลายสหภาพ

362
00:22:52,163 --> 00:22:57,502
ผมรู้ว่าถ้าคุณมีงานตัวเอง
แล้วไปทำงานอื่น มันต้องมีปัญหาแล้ว

363
00:22:57,585 --> 00:23:02,465
เขาจะไม่แตะต้องอะไร
นอกจากคันโยกลิฟต์หรือกดปุ่มเลือกชั้น

364
00:23:03,049 --> 00:23:06,761
ผมถามว่า "คุณเนี่ยนะ
ไปช่วยเขาเข็นเหล็กเส้นขึ้นลงรถเข็น"

365
00:23:06,845 --> 00:23:11,349
สำหรับผม ผมไม่เข้าใจเลย
ผมไม่เชื่อเรื่องนั้นเลยสักนิด

366
00:23:13,601 --> 00:23:15,061
ผมพยายามกล่อมเขา

367
00:23:15,687 --> 00:23:18,690
"ถ้าคุณทำอะไรเธอ
หรือเธออยู่ที่ไหนสักแห่งในตึก

368
00:23:18,773 --> 00:23:21,109
บอกเรามาซะ เราจะได้ไปรับเธอ

369
00:23:21,192 --> 00:23:24,237
เราอาจจะได้พาเธอกลับไปคืนครอบครัว"

370
00:23:25,029 --> 00:23:29,576
แล้วเขาก็ยังยืนกรานว่าเขาไม่ได้ทำ

371
00:23:30,452 --> 00:23:33,997
ตอนนั้นเราสอบปากคำเขา 14 ชั่วโมงได้

372
00:23:34,497 --> 00:23:38,418
เราถามเขาว่า
"เราขอตัวอย่างดีเอ็นเอได้ไหม"

373
00:23:40,211 --> 00:23:42,839
เขาตกลงให้ดีเอ็นเอกับเรา

374
00:23:42,922 --> 00:23:44,257
เขาเก็บตัวอย่างตัวเอง

375
00:23:44,966 --> 00:23:49,429
เขาไม่ได้ยอมรับเลย
ว่าก่อความผิดอาญาหรือทำอะไร

376
00:23:49,512 --> 00:23:52,265
เราก็เลยต้องปล่อยเขาไป

377
00:23:57,604 --> 00:23:59,689
เราไม่มีศพให้ตั้งข้อหา

378
00:23:59,772 --> 00:24:04,319
แต่ผมก็แจ้งกับหัวหน้าไปว่าเราเชื่อว่า

379
00:24:04,402 --> 00:24:08,031
ผู้ชายคนนี้ ตอนนี้คือผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง

380
00:24:09,449 --> 00:24:13,244
ณ ตอนนั้น เราก็เริ่มติดตามโจเซฟ พาบอน

381
00:24:13,328 --> 00:24:15,580
คอยดูว่าเขาไปไหน

382
00:24:15,663 --> 00:24:18,708
เพราะเขาอาจจะซ่อนเธอไว้ที่ไหนสักแห่ง

383
00:24:18,791 --> 00:24:21,169
เขาอาจจะซ่อนไว้ที่บ้านก็ได้

384
00:24:21,252 --> 00:24:25,131
เขาอาจจะซ่อนเธอไว้ที่ตึกอื่น หรือไซต์งานอื่น

385
00:24:26,549 --> 00:24:29,844
เราส่งสายสืบสองคนไปตามดูเขา

386
00:24:29,928 --> 00:24:33,556
คอยดูว่าเขาไปไหนบ้าง

387
00:24:34,098 --> 00:24:38,895
เราอยากเฝ้าสังเกตการณ์พาบอน 24 ชั่วโมง

388
00:24:38,978 --> 00:24:40,688
เราก็เลยจัดกะไว้

389
00:24:40,772 --> 00:24:44,025
ถ้าเขาเลี้ยวขวา ผมก็เลี้ยวขวา
ถ้าเขาเลี้ยวซ้าย ผมก็เลี้ยวซ้าย

390
00:24:44,108 --> 00:24:47,487
เวลาเขาเข้าร้านอาหาร
ถ้าเขาอยู่ในนั้นนานเกิน

391
00:24:47,570 --> 00:24:50,532
เราก็ส่งคนเข้าไปดูว่าเขายังอยู่ไหม

392
00:24:50,615 --> 00:24:54,160
เราไม่ได้พยายามแอบซ่อนเลย

393
00:24:54,244 --> 00:24:57,872
เราไม่มีปัญหาถ้าเขาจะรู้ว่าเราคอยตาม

394
00:24:57,956 --> 00:25:01,501
มันเป็นเหมือนเกมแมวจับหนู เราไล่จับเขา

395
00:25:01,584 --> 00:25:03,002
เราไม่ยอมแพ้หรอก

396
00:25:06,756 --> 00:25:09,384
เราตามหาเธอมาสองสามวันแล้ว

397
00:25:09,467 --> 00:25:11,344
เราหาเธอไม่เจอในภาพวิดีโอ

398
00:25:11,427 --> 00:25:14,097
เราไม่เห็นว่าเธอออกจากอาคาร

399
00:25:15,557 --> 00:25:18,893
เราค้นทุกซอกทุกมุมของตึก ตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง

400
00:25:18,977 --> 00:25:20,728
แล้วก็หาเธอไม่เจอ

401
00:25:21,437 --> 00:25:24,816
ณ จุดนี้มันไม่น่าเป็นไปได้แล้ว

402
00:25:25,858 --> 00:25:29,362
เราไม่ใช่แค่รู้สึกเสียศูนย์

403
00:25:29,445 --> 00:25:33,741
แต่มันทำให้งานของเรายากขึ้นมากด้วย

404
00:25:33,825 --> 00:25:38,121
นั่นแปลว่าจากแค่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

405
00:25:38,204 --> 00:25:41,416
ขอบเขตการสืบสวนทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น

406
00:25:41,499 --> 00:25:43,293
กลับกลายเป็นทั่วเมืองนิวยอร์กซิตี

407
00:25:44,586 --> 00:25:47,338
ขอบเขตมันใหญ่กว่าเดิม

408
00:25:47,422 --> 00:25:51,884
แปลว่าต้องใช้ทรัพยากรมากขึ้น
ทำการสืบสวนในวงกว้างขึ้น

409
00:25:51,968 --> 00:25:53,845
เพราะเธออาจอยู่ที่ไหนก็ได้

410
00:25:55,555 --> 00:25:59,392
เราตัดสินใจขยายขอบเขต
การตรวจภาพกล้องวงจรปิด

411
00:26:00,184 --> 00:26:03,605
เราเห็นเธอไปตามถนนทรินิตีไหม

412
00:26:04,105 --> 00:26:06,482
เราเห็นเธอเดินบนถนนกรีนิชไหม

413
00:26:06,566 --> 00:26:09,527
เราเห็นเธอเดินไปตามถนนเร็กเตอร์
ทางตะวันออกหรือตะวันตก

414
00:26:09,611 --> 00:26:12,322
แต่มันก็ไม่เจออะไร

415
00:26:12,405 --> 00:26:14,991
เราหาเธอไม่เจอ

416
00:26:17,785 --> 00:26:20,747
ทำไมผมถึงหาเธอไม่เจอ ผมพลาดอะไรไป

417
00:26:21,414 --> 00:26:23,166
เราพลาดอะไรไปในฐานะองค์รวม

418
00:26:23,249 --> 00:26:25,710
เพราะหลายหน่วยช่วยกันทำคดีนี้

419
00:26:25,793 --> 00:26:26,919
(สถานีวอลสตรีต)

420
00:26:27,003 --> 00:26:30,214
ระหว่างการค้นหา
เลยถนนเร็กเตอร์ไปทางเหนือมีร้านหนึ่ง

421
00:26:30,298 --> 00:26:36,304
เราพบภาพวิดีโอโจเซฟ พาบอน
เมื่อวันอังคารตอนที่เอริดาเนียหายตัวไป

422
00:26:36,387 --> 00:26:38,389
เราได้สำเนาใบเสร็จจากร้านนั้นมา

423
00:26:38,473 --> 00:26:43,728
พบว่าโจเซฟ พาบอนได้ซื้อเหล้าภายในร้านนั้น

424
00:26:44,687 --> 00:26:48,650
เอริดาเนียอาจจะบังเอิญเจอเขากำลังดื่ม

425
00:26:49,734 --> 00:26:54,989
แล้วก็เกิดมีปากเสียงกัน แล้วเขาก็ลงมือ

426
00:26:56,199 --> 00:26:58,076
ผมอยากเรียกว่าเป็นจังหวะ "ซวยแล้ว"

427
00:26:58,159 --> 00:27:01,829
แบบว่า "ทีนี้ผมต้องกลบเกลื่อน"
มันเป็นการตอบโต้

428
00:27:02,538 --> 00:27:05,333
แต่เราก็ยังไม่มีเหตุอันควรจะจับกุมเขา

429
00:27:05,416 --> 00:27:07,210
เรายังไม่เจอศพ

430
00:27:07,293 --> 00:27:10,046
เรายังไม่มีข้อหาทางอาญา

431
00:27:10,129 --> 00:27:13,383
เราก็แค่คอยตามเขาต่อไปเหมือนเดิม

432
00:27:19,472 --> 00:27:23,643
(วันที่ 10 กรกฎาคม ปี 2009
เอริดาเนียหายตัวไปสามวันแล้ว)

433
00:27:23,726 --> 00:27:28,439
ตอนนี้เรากำลังสำรวจพื้นที่ที่อาจจะเป็นจุดทิ้งศพ

434
00:27:28,523 --> 00:27:31,150
แทนที่จะเป็นจุดที่เหยื่อหนีไปหลบซ่อน

435
00:27:31,234 --> 00:27:36,781
เราคิดว่าเธออาจจะถูกหมกศพไว้ในถังขยะ

436
00:27:36,864 --> 00:27:40,118
ที่บริษัทสุขาภิบาลเอกชนจะมารับไป

437
00:27:42,620 --> 00:27:44,664
เราส่งสายสืบไปเพนซิลเวเนีย

438
00:27:44,747 --> 00:27:48,209
เพื่อไปขุดคุ้ยลานที่พวกเขาฝังกลบขยะ

439
00:27:54,173 --> 00:27:56,467
ครอบครัวผู้สูญหาย
ต้องพบเจอทุกอารมณ์ในสัปดาห์นี้

440
00:27:56,551 --> 00:28:00,388
ก่อนหน้านี้มีการค้นหาอย่างละเอียด
เมื่อตำรวจส่งกำลังไปค้นลานฝังกลบขยะ

441
00:28:00,471 --> 00:28:03,349
ในเพนซิลเวเนีย
ซึ่งเป็นลานฝังกลบขยะจากอาคารนี้

442
00:28:03,433 --> 00:28:04,434
ฉันไม่อยากเชื่อ

443
00:28:05,560 --> 00:28:07,103
แม่ฉันไม่ใช่ขยะนะ

444
00:28:09,230 --> 00:28:12,942
ฉันคิดว่า "พระเจ้า แม่จะอยู่ในนั้นได้เหรอ"

445
00:28:15,236 --> 00:28:16,237
มันเลวร้ายมาก

446
00:28:17,989 --> 00:28:19,824
ถ้ามีคนทำแบบนั้นกับแม่ได้

447
00:28:21,701 --> 00:28:24,662
สุดท้าย เราก็ไม่เจอเอริดาเนีย โรดริเกซ

448
00:28:24,746 --> 00:28:26,205
แล้วก็ไม่เจอหลักฐานเพิ่มเติม

449
00:28:27,123 --> 00:28:30,501
ที่เราจะใช้ตามหาเอริดาเนีย โรดริเกซได้

450
00:28:30,585 --> 00:28:35,298
พอตำรวจบอกว่าไม่เจอศพที่นั่น
ฉันก็มีความหวังเล็กๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

451
00:28:36,257 --> 00:28:38,801
ยังไม่พบเอริดาเนีย โรดริเกซวัย 46 ปี

452
00:28:38,885 --> 00:28:41,262
ตำรวจเชื่อว่าเธอน่าจะเสียชีวิตแล้ว

453
00:28:41,345 --> 00:28:44,640
ตอนนี้ครอบครัวก็ทำใจรอ เรากำลังรอคำตอบ

454
00:28:45,141 --> 00:28:46,809
มันกลายเป็นข่าวใหญ่

455
00:28:46,893 --> 00:28:51,481
เวลามีข่าวใหญ่ เราก็จะเจอสื่อมาถาม

456
00:28:52,148 --> 00:28:54,984
ที่กรมตำรวจว่า "เกิดอะไรขึ้น"

457
00:28:55,067 --> 00:28:58,863
หลายฝ่ายหงุดหงิดมาก
แบบ "เธออยู่ไหนกันแน่วะ" ประมาณนั้น

458
00:29:00,448 --> 00:29:01,574
ความกดดันเริ่มเข้ามา

459
00:29:02,283 --> 00:29:04,994
ทรัพยากรถูกทุ่มให้คดีนี้เยอะมาก

460
00:29:05,077 --> 00:29:08,706
ซึ่งมันไม่สามารถรักษาระดับในระยะยาวได้

461
00:29:08,790 --> 00:29:11,417
ตำรวจสืบสวนหน่วยอื่น
ก็ต้องกลับไปสืบคดีของตัวเอง

462
00:29:11,501 --> 00:29:13,586
ตำรวจต้องลาดตระเวนตามถนน

463
00:29:13,669 --> 00:29:17,799
กรมตำรวจจะเริ่มถอนทรัพยากรจากคดีนี้

464
00:29:17,882 --> 00:29:19,550
เพื่อไปทำอย่างอื่น

465
00:29:20,343 --> 00:29:22,595
เราไม่ใช่แค่ไขคดีไม่ได้

466
00:29:22,678 --> 00:29:25,765
แต่มันเสียภาพลักษณ์กรมตำรวจนิวยอร์กด้วย

467
00:29:29,227 --> 00:29:32,563
แล้วเราก็เริ่มโดนหัวหน้าจี้

468
00:29:33,189 --> 00:29:34,565
เราก็แบบ "ให้ตายสิ"

469
00:29:35,817 --> 00:29:38,986
หัวหน้ามาตารัซโซ
ที่เป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนแมนแฮตทัน

470
00:29:39,070 --> 00:29:40,488
เรียกทุกคนไปประชุม

471
00:29:40,571 --> 00:29:43,449
จุดหนึ่ง หัวหน้ามาตารัซโซหันมาหาผม ถามว่า

472
00:29:43,533 --> 00:29:47,036
"นี่ จอห์น มันเกิดอะไรขึ้น"

473
00:29:47,745 --> 00:29:50,373
แบบ "นายคิดว่าไง เธออยู่ไหน"

474
00:29:51,165 --> 00:29:54,710
ผมก็หันไปหาเขาแล้วตอบว่า
"เธอต้องยังอยู่ในตึกนี่แหละ"

475
00:29:58,464 --> 00:30:01,634
เขาก็บอก "งั้นก็ไปค้นตึกอีกรอบ"

476
00:30:06,639 --> 00:30:08,307
เอาอีกแล้ว เราไปค้นตึกกันใหม่

477
00:30:08,391 --> 00:30:10,518
เธอไม่ได้ออกจากตึก

478
00:30:11,102 --> 00:30:14,522
"เข้าไปค้น หาให้เจอว่าเธอไปไหน"

479
00:30:14,605 --> 00:30:18,526
กรมตำรวจส่งจ่าสิบนาย
กับเจ้าหน้าที่อีกร้อยนายมา

480
00:30:19,110 --> 00:30:22,613
เพื่อค้นทุกซอกทุกมุมของตึกนั้น

481
00:30:23,281 --> 00:30:24,323
ทีละชั้น

482
00:30:25,449 --> 00:30:27,034
ทุกคนทุ่มเทมาก

483
00:30:27,118 --> 00:30:31,664
เราใช้เวลาอยู่กับครอบครัวผู้สูญหายตลอดคดีนี้

484
00:30:31,747 --> 00:30:34,417
เราทุกคนอยากได้ผลลัพธ์ที่ดี

485
00:30:36,794 --> 00:30:38,921
น่าเสียดาย นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น

486
00:30:39,797 --> 00:30:43,009
ผมได้รับสายจากสายสืบที่โรงพักเขตเก้า

487
00:30:43,092 --> 00:30:47,138
เขาบอกว่า
"จอห์น ผมอยู่ชั้น 12 เพิ่งออกจากลิฟต์

488
00:30:49,098 --> 00:30:50,391
คุณอยากขึ้นมาบนนี้แน่"

489
00:30:51,517 --> 00:30:54,979
ชั้น 12 เป็นชั้นที่อยู่ระหว่างก่อสร้าง

490
00:30:55,062 --> 00:30:59,775
ผนังเปลือย มีแค่คอนกรีต
ไม่มีแผ่นผนัง ไม่มีเฟอร์นิเจอร์

491
00:31:01,527 --> 00:31:02,862
ตอนผมออกจากลิฟต์

492
00:31:04,196 --> 00:31:06,490
กลิ่นบนชั้นนั้นคือกลิ่นศพเน่า

493
00:31:07,617 --> 00:31:10,953
แล้วสายสืบก็บอกว่า "ดูข้างในสิ"

494
00:31:12,246 --> 00:31:16,083
แล้วผมก็เห็นเลือด

495
00:31:17,001 --> 00:31:20,630
กับสิ่งตกค้างจากท่อแอร์

496
00:31:21,881 --> 00:31:24,216
เราเรียกหน่วยฉุกเฉินกับหน่วยพิสูจน์หลักฐานมา

497
00:31:24,759 --> 00:31:27,136
แล้วเราก็เปิดช่องแอร์

498
00:31:28,095 --> 00:31:29,263
เธออยู่ในนั้น

499
00:31:32,892 --> 00:31:34,727
เรารู้แน่ชัดแล้วว่าเป็นคดีฆาตกรรม

500
00:31:36,687 --> 00:31:37,939
ในการค้นครั้งแรก

501
00:31:38,022 --> 00:31:41,317
สุนัขตามกลิ่นไปแล้วไม่เจอ

502
00:31:41,984 --> 00:31:44,320
เพราะแอร์เป่าลมขึ้นไปชั้นบน

503
00:31:44,904 --> 00:31:47,448
ในการค้นรอบสอง ช่องแอร์ถูกปิด

504
00:31:47,531 --> 00:31:52,328
อากาศก็เลยอยู่กับที่
ตรงที่พบศพเอริดาเนียบนชั้น 12

505
00:31:52,411 --> 00:31:54,455
น่าเสียดายที่ศพเริ่มเน่าเปื่อย

506
00:31:55,247 --> 00:31:59,752
ทำให้ระบุตัวตนด้วยหลักฐานกายภาพไม่ได้

507
00:32:00,753 --> 00:32:04,590
แต่เราก็สันนิษฐานได้ตอนนั้นว่าเป็นเอริดาเนีย

508
00:32:06,217 --> 00:32:11,681
เธอถูกมัด มัดมือเท้า
มือไพล่หลัง ปากถูกปิดด้วยเทป

509
00:32:11,764 --> 00:32:14,183
เทปนั่น ผมจำได้ ไม่ใช่เทปทั่วไป

510
00:32:14,266 --> 00:32:16,894
มันเหมือนเทปกั้นเขตอันตราย เป็นสีเหลืองดำ

511
00:32:17,436 --> 00:32:22,566
ที่แปลกคือเอริดาเนีย
มีสร้อยไม้กางเขนคล้องคอไว้

512
00:32:22,650 --> 00:32:25,152
เธออมมันไว้ในปาก

513
00:32:25,236 --> 00:32:27,071
หลายคนตั้งทฤษฎีว่า

514
00:32:27,154 --> 00:32:31,075
อาจจะถูกยัดปากเพื่อเป็นการทำพิธีบางอย่าง

515
00:32:31,826 --> 00:32:34,662
ลองคิดดูว่ามีคนทำแบบนั้นกับคนอื่น แล้ว…

516
00:32:35,538 --> 00:32:38,624
ให้ตายสิ เขายัดศพเธอไว้ในช่องแอร์

517
00:32:38,708 --> 00:32:42,169
ใครจะคิดวิธีได้สุดโต่งขนาดนั้น

518
00:32:42,253 --> 00:32:43,796
แบบ "นี่แหละวิธีซ่อนศพ"

519
00:32:46,507 --> 00:32:49,510
เจ้าหน้าที่จากฝ่ายชันสูตรเพิ่งจะมารับศพไป

520
00:32:49,593 --> 00:32:51,637
ตำรวจอยู่ที่นี่ทั้งวัน

521
00:32:51,721 --> 00:32:53,806
เรากำลังรอฟังว่าพบศพใคร

522
00:32:53,889 --> 00:32:55,391
(วิกเตอร์ มาร์ติเนซ
น้องชายเอริดาเนีย)

523
00:32:55,474 --> 00:33:00,146
หลายคนยังหวังว่าจะไม่ใช่เธอ
แต่ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

524
00:33:00,229 --> 00:33:02,231
(เลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์)

525
00:33:17,329 --> 00:33:18,664
เจอแม่ฉันแล้ว

526
00:33:22,626 --> 00:33:25,337
แม่ถูกพบในช่องแอร์

527
00:33:25,963 --> 00:33:29,425
ถูกมัดเหมือนสัตว์

528
00:33:30,593 --> 00:33:34,513
ผมทุบโต๊ะในครัวเลย

529
00:33:35,139 --> 00:33:37,391
พี่น้องพยายามห้ามผมไว้

530
00:33:41,437 --> 00:33:45,900
ผมร้องไห้ไม่หยุดเลย

531
00:33:47,610 --> 00:33:50,154
ทำไมถึงมีคนทำแบบนี้

532
00:33:50,237 --> 00:33:55,618
กับคนที่มีแต่คอยช่วยคนอื่นเสมอได้ลงคอ

533
00:33:57,078 --> 00:33:59,413
แม่ใจดีมาก รักคนอื่นมากๆ

534
00:33:59,497 --> 00:34:01,791
สร้างความสุขให้ทุกคนเสมอ

535
00:34:02,666 --> 00:34:04,710
แม่ทำอะไรถึงสมควรโดนแบบนี้

536
00:34:07,129 --> 00:34:08,798
ฉันนึกภาพว่าแม่กรีดร้อง

537
00:34:10,466 --> 00:34:12,635
พยายามร้องให้คนช่วย

538
00:34:12,718 --> 00:34:15,888
แต่ในตึกนั้น อยากร้องก็ร้องไปเถอะ

539
00:34:15,971 --> 00:34:16,972
ไม่มีใครได้ยินหรอก

540
00:34:18,974 --> 00:34:24,438
ผมบอกว่า
"เราจะทวงความยุติธรรมให้แม่คุณให้ได้

541
00:34:25,689 --> 00:34:30,027
เพราะเอริดาเนียไม่สมควร
จะมาเจอเรื่องที่เกิดขึ้น"

542
00:34:34,573 --> 00:34:38,369
(สำนักงานแพทย์ชันสูตร)

543
00:34:41,539 --> 00:34:44,291
ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลการชันสูตร

544
00:34:45,835 --> 00:34:50,297
ผมรู้ว่าทุกอย่างที่เจอจะช่วยไขคดีได้

545
00:34:50,381 --> 00:34:54,218
เริ่มจากสาเหตุการตาย แล้วก็ข้อมูลทางนิติเวช

546
00:34:55,219 --> 00:34:56,595
ไม่พบการล่วงละเมิดทางเพศ

547
00:34:58,097 --> 00:35:01,767
ไม่มีร่องรอยถูกตีด้วยของแข็ง
ไม่มีแผลถูกแทง ไม่มีแผลถูกยิง

548
00:35:01,851 --> 00:35:03,519
กะโหลกไม่มีรอยแตก

549
00:35:03,602 --> 00:35:07,481
กระดูกไฮออยด์ก็ไม่เสียหาย

550
00:35:07,565 --> 00:35:10,568
แปลว่าไม่ได้เสียชีวิต
จากการถูกรัดคอหรืออะไรแนวนั้น

551
00:35:10,651 --> 00:35:14,613
เพราะลักษณะการถูกพันธนาการของเอริดาเนีย

552
00:35:14,697 --> 00:35:15,906
โดนมัดตัว

553
00:35:15,990 --> 00:35:19,827
ศีรษะเธอชะโงกมาข้างหน้า แล้วคอก็ก้ม

554
00:35:19,910 --> 00:35:24,331
เธอถูกเทปปิดปาก ก็เลยไม่ค่อยมีอากาศหายใจ

555
00:35:24,415 --> 00:35:28,169
ก็เลยสรุปสาเหตุการตาย
ว่าถูกฆ่าโดยทำให้ขาดอากาศหายใจ

556
00:35:30,045 --> 00:35:33,048
เธออาจจะยังมีชีวิตอยู่ตอนโดนมัด

557
00:35:33,132 --> 00:35:34,425
แล้วอุ้มขึ้นจากพื้น

558
00:35:34,508 --> 00:35:36,927
แล้วจับยัดช่องแอร์ ปิดฝา

559
00:35:45,936 --> 00:35:46,812
ผม…

560
00:35:46,896 --> 00:35:48,022
ครับ มัน…

561
00:35:48,898 --> 00:35:53,235
ครับ ผมใจหายวาบเลย
เพราะตอนผมไปที่ห้องนั้น

562
00:35:53,319 --> 00:35:56,697
ผมมองขึ้นไปนะ ผมมองบนช่องแอร์

563
00:35:57,448 --> 00:36:00,451
แล้วผมก็ตะโกนเรียกเธอ ผมพยายามฟังเสียง

564
00:36:01,327 --> 00:36:04,538
แน่นอน ถ้าเธอยังไม่ตาย เธอก็ไม่…

565
00:36:05,748 --> 00:36:08,250
ตะโกนตอบไม่ได้ เรียกชื่อผมไม่ได้

566
00:36:08,334 --> 00:36:10,669
ขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ เพราะว่า…

567
00:36:11,295 --> 00:36:14,632
เทปกั้นเขตปิดปากเธออยู่

568
00:36:19,720 --> 00:36:23,724
หลายคนบอกว่า
"ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก อย่าไปคิดอย่างนั้น"

569
00:36:26,977 --> 00:36:29,563
แต่ลองมาเป็นผมดูสิ

570
00:36:30,439 --> 00:36:32,816
ครั้งสุดท้ายที่คุยกับพี่สาว

571
00:36:33,692 --> 00:36:35,527
เธอรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ

572
00:36:37,196 --> 00:36:42,243
ผมบอกเธอว่าขอเวลาไม่กี่วัน จะหางานที่อื่นให้

573
00:36:43,118 --> 00:36:44,370
แล้วมาเกิดเรื่องนี้ขึ้น

574
00:36:49,625 --> 00:36:52,544
ผมว่าเรื่องนี้ผมก็พลาดเหมือนกัน

575
00:36:53,379 --> 00:36:54,922
ผมไม่ให้เธอลาออก

576
00:36:56,423 --> 00:36:59,468
แล้วก็ไม่ได้ค้นส่วนที่ร้างตรงชั้น 12

577
00:37:00,636 --> 00:37:04,265
โชคดีสำหรับเรา เรายังมีผู้ต้องสงสัย

578
00:37:04,348 --> 00:37:06,684
โจเซฟ พาบอนไม่มีพยานที่อยู่

579
00:37:06,767 --> 00:37:09,478
เขาอยู่ในตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์ เขาทำงาน

580
00:37:09,561 --> 00:37:11,105
ช่วงที่เอริดาเนียก็ทำงาน

581
00:37:11,188 --> 00:37:13,482
โจเซฟ พาบอนเป็นคนเดียว

582
00:37:13,565 --> 00:37:16,944
ที่มีแผลถลอกที่อธิบายได้ฟังไม่ขึ้น

583
00:37:21,031 --> 00:37:23,826
ระหว่างชันสูตร ก็มีการเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอ

584
00:37:24,535 --> 00:37:26,578
หมอจะตัดเล็บออกมา

585
00:37:26,662 --> 00:37:30,541
เพื่อดูว่ามีดีเอ็นเอที่ไม่ใช่ของผู้ตายหรือไม่

586
00:37:30,624 --> 00:37:32,918
ปัญหาเดียวของคดีนี้คือ

587
00:37:33,460 --> 00:37:36,255
มันไม่เหมือนผลตรวจโควิดที่จะรู้ได้ใน 15 นาที

588
00:37:36,839 --> 00:37:40,384
เราต้องรอผลตรวจ แล้วเราก็มีความหวัง

589
00:37:40,467 --> 00:37:44,471
ว่าเราจะโยงโจเซฟ พาบอน

590
00:37:44,555 --> 00:37:47,975
กับตัวอย่างดีเอ็นเอที่ได้จากเอริดาเนียได้

591
00:37:54,815 --> 00:37:57,860
พอสืบประวัติโจเซฟ พาบอนลึกลงไป

592
00:37:57,943 --> 00:38:03,532
เราก็เจอคดี
ความรุนแรงในครอบครัวต่อผู้หญิงหลายคดี

593
00:38:03,615 --> 00:38:06,910
มีคดีหนึ่ง หลังจากมีปากเสียงกับแฟนเก่า

594
00:38:06,994 --> 00:38:10,497
เขาเอาลูกโบว์ลิ่งไปทุบกระจกรถเธอ

595
00:38:11,081 --> 00:38:13,459
นั่นทำให้เรายิ่งรู้สึกมั่นใจ

596
00:38:13,542 --> 00:38:17,755
ว่าเป็นไปได้ที่ชายคนนี้
จะมีอาการคลุ้มคลั่งหรือปัญหาบางอย่าง

597
00:38:17,838 --> 00:38:20,841
ที่ทำให้เขาสติหลุดกับเอริดาเนีย

598
00:38:21,884 --> 00:38:25,679
เราเริ่มติดตามเขาตั้งแต่หลังสอบปากคำแล้ว

599
00:38:25,763 --> 00:38:28,974
เราจะได้รู้ตลอดเวลาว่าเขาอยู่ที่ไหน

600
00:38:29,058 --> 00:38:32,686
ตอนนี้เราต้องติดตามเขา
จนกว่าผลดีเอ็นเอจะออก

601
00:38:32,770 --> 00:38:36,523
ที่จะทำให้เราสิ้นสงสัยว่าใช่เขา

602
00:38:36,607 --> 00:38:40,819
คงเป็นหายนะครั้งใหญ่
ถ้าเราคลาดสายตากับเขาไป

603
00:38:40,903 --> 00:38:43,572
แล้วผลตรวจดีเอ็นเอออกมา
เรากลับจับเขาไม่ได้

604
00:38:43,655 --> 00:38:47,701
นี่คือผู้ชายที่อาจจะก่อคดีโหดร้าย

605
00:38:48,202 --> 00:38:51,705
มัดตัวผู้หญิงจนขาดอากาศหายใจตาย

606
00:38:52,206 --> 00:38:56,502
แต่เขาก็ยังใช้ชีวิตปกติ เหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด

607
00:38:56,585 --> 00:39:01,256
แต่อีกอย่างที่น่ากังวลก็คือ

608
00:39:01,340 --> 00:39:08,097
ถ้าเขามีประวัติใช้ความรุนแรงในครอบครัว
เขาอาจจะทำร้ายแฟนใหม่ก็ได้

609
00:39:17,773 --> 00:39:22,528
(วันที่ 17 กรกฎาคม ปี 2009
สิบวันหลังเอริดาเนีย โรดริเกซถูกฆาตกรรม)

610
00:39:25,072 --> 00:39:30,911
วันที่ 17 กรกฎาคม
ผมได้รับโทรศัพท์ว่าผลดีเอ็นเอออกแล้ว

611
00:39:30,994 --> 00:39:36,625
มีโอกาสสองพันล้านต่อหนึ่ง
ว่าจะใช่โจเซฟ พาบอน

612
00:39:38,627 --> 00:39:42,923
พอได้รับหมายจับ เราก็โทรแจ้งอัล ไททัส

613
00:39:43,006 --> 00:39:46,885
บอกเขาว่า "ลงมือได้ ได้เวลาจับกุมแล้ว"

614
00:39:46,969 --> 00:39:48,011
(ย่านการเงิน)

615
00:39:48,095 --> 00:39:49,763
เขาอยู่ที่สตาเทนไอแลนด์

616
00:39:49,847 --> 00:39:53,892
เขาขับออกจากถนนใหญ่ เข้าไปในซอย

617
00:39:53,976 --> 00:39:55,185
เราก็ล้อมเขาไว้

618
00:39:56,937 --> 00:39:58,856
แล้วชักปืนเดินลงจากรถ

619
00:40:00,065 --> 00:40:02,359
บอกให้เขาจอดรถ

620
00:40:03,902 --> 00:40:07,531
ตอนเราลากตัวพาบอนออกมาแล้วจับกุมเขา

621
00:40:07,614 --> 00:40:09,867
แฟนเขาก็อยู่ในรถด้วย

622
00:40:10,701 --> 00:40:13,745
ตอนนั้นเธออาจจะยังไม่รู้

623
00:40:13,829 --> 00:40:17,249
แต่ถึงจุดหนึ่ง เธอคงรู้ตัวได้ว่า

624
00:40:17,332 --> 00:40:20,461
"ว้าว นี่ฉันอยู่กับฆาตกรเหรอเนี่ย"

625
00:40:20,544 --> 00:40:23,797
เราอาจจะช่วยเธอไว้ไม่ให้เป็นเหยื่อรายต่อไป

626
00:40:24,715 --> 00:40:29,136
นี่คือข้อสรุปที่ดีของคดีที่ยืดเยื้อยาวนาน

627
00:40:29,219 --> 00:40:32,389
ที่ทำให้เราจับคนร้ายได้ ซึ่งเป็นเรื่องดี

628
00:40:32,473 --> 00:40:34,016
กำจัดพาบอนออกไปจากสังคม

629
00:40:36,435 --> 00:40:38,103
ตอนที่เราได้ข่าว

630
00:40:38,187 --> 00:40:41,440
บอกว่าจับกุมโจเซฟ พาบอน
ในข้อหาฆาตกรรมได้แล้ว

631
00:40:41,523 --> 00:40:45,068
ทุกคนก็กรีดร้องดีใจ ร้องไห้ออกมา

632
00:40:46,236 --> 00:40:47,237
ผมแค่…

633
00:40:47,321 --> 00:40:48,530
ผมก็ดีใจ แต่…

634
00:40:51,575 --> 00:40:55,537
ตอนเราวางสายจากสายสืบ

635
00:40:55,621 --> 00:41:02,294
เราก็ถามว่า "เขาทำแบบนั้นทำไม"

636
00:41:04,838 --> 00:41:07,257
ผมทำงานกับผู้ชายคนนี้มาปีครึ่ง

637
00:41:07,341 --> 00:41:09,426
คุยกันประจำ เขาทักทายผมตอนเช้าทุกวัน

638
00:41:09,510 --> 00:41:13,889
เขาคุยกับผมที่โต๊ะแผนกต้อนรับ
เขาทำงานของตัวเองเสมอ

639
00:41:14,890 --> 00:41:16,850
ผมไม่เคยมีปัญหากับเขา

640
00:41:16,934 --> 00:41:18,477
ผมไม่เคยทำอะไรเขา

641
00:41:19,228 --> 00:41:23,524
ที่จะทำให้เขามาทำร้ายพี่สาวผม

642
00:41:26,360 --> 00:41:29,488
ผมไม่ได้คิดว่าเขาเป็นศัตรู
เขาเป็นเพื่อนร่วมงาน

643
00:41:33,575 --> 00:41:34,576
เขาถูกนำตัวมา

644
00:41:35,911 --> 00:41:38,789
ฝากขังไว้กับหน่วยสืบสวนโรงพักเขตหนึ่ง

645
00:41:39,581 --> 00:41:41,250
ทุกคนกระเหี้ยนกระหือรือมาก

646
00:41:41,333 --> 00:41:44,169
ผมก็เครื่องร้อนไปด้วย
ผมอยากสอบปากคำเขาอีกรอบ

647
00:41:44,253 --> 00:41:46,588
ผมอยากให้เขายอมรับสิ่งที่เขาทำ

648
00:41:48,298 --> 00:41:50,092
มันกลายเป็นแค้นส่วนตัวของผมแล้ว

649
00:41:50,175 --> 00:41:53,345
เสียดายที่เขาใช้สิทธิ์ขอทนาย

650
00:41:53,428 --> 00:41:54,596
เราเลยไม่ได้มีโอกาส

651
00:41:55,889 --> 00:41:59,560
แต่ในชั้นไต่สวน โจเซฟ พาบอน
ก็ถูกตัดสินว่ามีความผิด

652
00:42:01,520 --> 00:42:06,275
พร้อมรับโทษจำคุก 25 ปีถึงตลอดชีวิต และ…

653
00:42:07,150 --> 00:42:10,404
นั่นคือชะตาที่เขาคู่ควรแน่นอน

654
00:42:12,322 --> 00:42:14,783
ตอนที่อ่านคำตัดสินว่าเขามีความผิด

655
00:42:16,410 --> 00:42:17,953
ฉันเก็บอาการไม่อยู่

656
00:42:23,125 --> 00:42:24,209
ทุกคนเก็บอาการไม่อยู่

657
00:42:27,296 --> 00:42:28,630
เขาไม่ได้เสียใจเลย

658
00:42:29,256 --> 00:42:31,967
เขาหัวเราะตอนหันมาหาเรา

659
00:42:32,884 --> 00:42:34,136
ฉันใจสลายเลยจริงๆ

660
00:42:35,178 --> 00:42:37,973
ผมต้องแข็งใจสุดแรงเกิด

661
00:42:38,557 --> 00:42:43,812
สุดแรงทุกอณูในตัวจริงๆ
เพื่อไม่ให้พุ่งเข้าไปหาเขา

662
00:42:44,896 --> 00:42:49,192
ผมอยากต่อยเขาที่ท้ายทอย

663
00:42:49,276 --> 00:42:51,361
ผมอยากรัดคอเขา

664
00:42:56,366 --> 00:43:00,495
พาบอนไม่เคยตอบว่าเขาทำลงไปทำไม

665
00:43:01,997 --> 00:43:05,208
ถึงวันนี้ เราก็ยังรอคำตอบนั้นอยู่

666
00:43:05,959 --> 00:43:09,129
เขามีจุดประสงค์อะไร
แม่ฉันไปทำอะไรให้เขาเหรอ

667
00:43:10,339 --> 00:43:13,425
แม่พูดอะไรที่ทำให้เขาไม่พอใจเหรอ

668
00:43:17,846 --> 00:43:18,847
ทำไม

669
00:43:21,933 --> 00:43:24,061
ผมคิดว่าเขาสติขาดผึงไป

670
00:43:24,811 --> 00:43:28,315
ผมคิดว่าเขาบันดาลโทสะ

671
00:43:28,815 --> 00:43:34,446
เหมือนที่เขาเคยก่อเหตุอื่นๆ ก่อนหน้านั้นกับผู้หญิง

672
00:43:37,366 --> 00:43:40,202
เธอสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ผมรู้ว่าเธอสู้

673
00:43:40,869 --> 00:43:45,832
ในช่วงวาระสุดท้าย ผมรู้ว่าเธอกลัวมาก

674
00:43:46,792 --> 00:43:48,543
แต่เธอจากไปแล้ว

675
00:43:49,920 --> 00:43:50,962
เธอไม่กลับมาแล้ว

676
00:43:53,173 --> 00:43:54,383
ชีวิตผมยังไม่ก้าวข้ามจุดนั้น

677
00:43:55,467 --> 00:43:58,387
ผมยังรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ

678
00:43:58,470 --> 00:44:02,974
ถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

679
00:44:03,684 --> 00:44:07,020
เขาเปลี่ยนชีวิตครอบครัวผมไปตลอดกาล

680
00:44:09,940 --> 00:44:16,738
การได้สืบคดีนี้ ได้เจอครอบครัวผู้ตาย
เห็นการไว้อาลัย และ…

681
00:44:17,989 --> 00:44:21,952
งานทุกอย่างที่เราทำจนหาตัวคนร้ายเจอในที่สุด

682
00:44:22,035 --> 00:44:23,912
มันจะ…

683
00:44:23,995 --> 00:44:25,872
ผมจะไม่มีวันลืมเลย

684
00:44:32,629 --> 00:44:37,134
ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆ คิดว่ากรมตำรวจนิวยอร์ก

685
00:44:37,217 --> 00:44:40,595
เป็นแก๊งใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กซิตี

686
00:44:41,138 --> 00:44:44,516
แต่หลังจากทำงานในกรมมาหลายปี

687
00:44:44,599 --> 00:44:47,644
ผมก็ได้รู้ว่ามันเหมือนครอบครัวมากกว่า

688
00:44:49,354 --> 00:44:54,693
คนยังเข้าใจสิ่งที่ตำรวจทำได้ไม่พอ

689
00:44:56,194 --> 00:44:59,364
ตำรวจไม่ใช่กองกำลังที่เข้ายึดครอง

690
00:44:59,448 --> 00:45:02,909
แล้วชุมชนก็ไม่ใช่กลุ่มคนป่าเถื่อน

691
00:45:02,993 --> 00:45:05,495
ที่ตำรวจเราต้องไปปราบ

692
00:45:05,579 --> 00:45:07,789
(การศึกษาเพื่อความยุติธรรม)

693
00:45:07,873 --> 00:45:10,083
สองสามปีหลังจบการไต่สวน

694
00:45:10,167 --> 00:45:16,631
ผมก็เกษียณด้วยเป้าหมาย
ว่าจะทำเต็มที่เพื่อช่วยผสานตำรวจกับชุมชน

695
00:45:19,426 --> 00:45:24,055
ผมเปลี่ยนจากสายสืบไททัสไปเป็นด็อกเตอร์ไททัส

696
00:45:24,723 --> 00:45:27,684
สอนอยู่ที่วิทยาลัย
กระบวนการยุติธรรมทางอาญาจอห์น เจย์

697
00:45:27,768 --> 00:45:30,437
การจับกุมคือการตัดอิสรภาพ

698
00:45:30,520 --> 00:45:32,731
ผมทำงานกับผู้บังคับใช้กฎหมายในอนาคต

699
00:45:32,814 --> 00:45:34,775
ต้องรับฟังข้อเท็จจริงและหลักฐานทุกอย่าง

700
00:45:34,858 --> 00:45:39,112
แล้วค่อยตัดสินว่าบุคคลใดมีความผิดหรือไม่

701
00:45:39,196 --> 00:45:43,450
ไม่ใช่ดูแค่หน้าตา หรืออคติเหมารวมว่า…

702
00:45:43,533 --> 00:45:47,370
เป้าหมายของผมคือทำให้คุณเข้าใจ

703
00:45:47,454 --> 00:45:50,332
ว่ายังมีมุมมองอื่นๆ อีกหลายแบบ

704
00:45:50,415 --> 00:45:53,418
บางแบบก็คล้ายกับคุณ บางแบบก็ต่างจากคุณมากๆ

705
00:45:53,502 --> 00:45:57,714
ถ้าคุณเข้าไปเป็นผู้รักษากฎหมาย
คุณต้องยอมรับในจุดนี้

706
00:45:57,798 --> 00:46:02,010
คุณจะปฏิบัติต่อใครต่างกัน
เพราะมาจากต่างที่กันไม่ได้

707
00:46:02,093 --> 00:46:05,722
นักศึกษาจะได้เข้าใจ
ว่านี่คือโลกที่พวกเขาจะออกไปเจอ

708
00:46:05,806 --> 00:46:08,183
นั่นคือสิ่งสำคัญสำหรับผม

709
00:46:08,266 --> 00:46:10,685
ทำงานเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของทุกคน

710
00:46:10,769 --> 00:46:13,605
เพื่อให้โลกน่าอยู่และปลอดภัยขึ้น

711
00:46:21,822 --> 00:46:24,699
(ปี 2013)

712
00:46:27,494 --> 00:46:28,537
(ตอนต่อไป)

713
00:46:28,620 --> 00:46:30,914
ผมคิดว่าความรู้สึกผิด
เพราะรอดจากเหตุการณ์ 11 กันยายน

714
00:46:30,997 --> 00:46:34,251
คือแรงกระตุ้นที่ทำให้ผมไปตะวันออกกลาง

715
00:46:34,960 --> 00:46:37,420
ผมเป็นทหารสัญญาจ้างของนาวิกโยธิน

716
00:46:37,504 --> 00:46:39,381
ตอนออกรบรอบสุดท้ายที่อัฟกานิสถาน

717
00:46:39,464 --> 00:46:43,885
ผมได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า
จะเปิดคดีฮาเวิร์ด พิลมาร์ขึ้นมาสืบสวนใหม่

718
00:46:46,179 --> 00:46:47,347
(ฮาเวิร์ด พิลมาร์)

719
00:46:47,430 --> 00:46:49,850
เขาถูกฆ่าตายในห้องทำงาน

720
00:46:49,933 --> 00:46:53,061
ผมไม่รู้จักใครเลยที่จะอยากให้เขาตาย

721
00:46:53,144 --> 00:46:55,647
ที่จะอยากให้เขาถูกฆ่าแบบนั้น

722
00:46:56,189 --> 00:47:00,360
มีน้อยคดีมากๆ ที่ผมยังคิดถึงเพราะมันยังไขไม่ได้

723
00:47:00,443 --> 00:47:03,363
แต่คดีพิลมาร์ หลายปีแล้วผมยังคิดถึง

724
00:47:04,239 --> 00:47:05,448
เราเกือบจะทำสำเร็จแล้ว

725
00:47:06,867 --> 00:47:12,539
ผมคิดว่าสายสืบทุกคน
มีคดีที่หลุดมือไปเพราะเหตุผลบางอย่าง

726
00:47:12,622 --> 00:47:16,001
มันกลายเป็น "โมบี้ดิค" ในอาชีพของเขา

727
00:47:16,626 --> 00:47:19,963
ฮาเวิร์ดถูกฆ่าเหมือนหมูในเล้า

728
00:47:20,046 --> 00:47:21,506
เหมือนสัตว์เดรัจฉาน

729
00:48:04,925 --> 00:48:07,928
คำบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา