1
00:00:07,508 --> 00:00:09,052
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,135 --> 00:00:12,263
(มีตำรวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทำคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:12,346 --> 00:00:14,474
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:14,557 --> 00:00:18,186
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,269 --> 00:00:21,481
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:34,035 --> 00:00:38,372
ฉันได้งานกับครอบครัวพิลมาร์
เมื่อเดือนมกราคม ปี 1995

7
00:00:39,248 --> 00:00:44,378
ฮาเวิร์ดกับรอส พิลมาร์
ต้องการคนช่วยดูแลลูกชาย ฟิลิป

8
00:00:46,255 --> 00:00:48,674
หลังจากที่ทำงานให้พวกเขาได้ปีกว่า

9
00:00:49,467 --> 00:00:52,845
ฉันไปทำงาน แล้วก็เดินเข้าไปในห้องของฟิลิป

10
00:00:52,929 --> 00:00:55,807
เขาใส่ชุดนักเรียน

11
00:00:55,890 --> 00:00:58,142
อยู่บนที่นอนที่เก็บแล้ว มองบนเพดาน

12
00:00:59,143 --> 00:01:02,355
แล้วเขาก็บอกว่า "เมื่อคืนพ่อไม่ได้กลับบ้าน"

13
00:01:03,189 --> 00:01:05,483
ฉันดูออกว่าเขาตกใจ

14
00:01:06,859 --> 00:01:10,363
หลังจากนั้น ฉันยืนอยู่ตรงห้องโถง

15
00:01:10,446 --> 00:01:16,661
แล้วรอสก็เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าช็อก

16
00:01:17,328 --> 00:01:18,955
ฉันดูออกเลยว่าเธอร้องไห้มา

17
00:01:19,038 --> 00:01:21,457
เธอยืนอยู่เฉยๆ แบมือออก แล้วบอกว่า

18
00:01:22,416 --> 00:01:23,417
"ฮาเวิร์ดเสียแล้ว"

19
00:01:23,918 --> 00:01:27,213
ฉันจำความคิดตอนนั้นได้

20
00:01:28,756 --> 00:01:29,966
"ไม่จริงหรอก"

21
00:01:33,094 --> 00:01:36,597
ในยุค 1990
อัตราการฆาตกรรมพุ่งสูงในนิวยอร์กซิตี

22
00:01:39,100 --> 00:01:43,437
แต่การที่นักธุรกิจถูกฆ่า
ในที่ทำงานของตัวเองที่มิดทาวน์ แมนแฮตทัน

23
00:01:43,521 --> 00:01:45,314
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่หายาก

24
00:01:45,398 --> 00:01:47,400
(สิบสี่)

25
00:01:49,902 --> 00:01:53,406
ฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกแทง 20 30 40 แผล

26
00:01:54,157 --> 00:01:56,367
ทุกคนตั้งทฤษฎี แต่ไม่มีใครมีคำตอบ

27
00:01:56,450 --> 00:02:01,706
เราไขคดีไม่ได้
แต่เราจะไม่ปิดคดีฆาตกรรมโดยที่ไขไม่ได้

28
00:02:06,878 --> 00:02:09,672
ทุกคดีทำลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

29
00:02:12,341 --> 00:02:16,262
คุณทำงานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

30
00:02:18,347 --> 00:02:20,141
เราอยากสืบหาความจริง

31
00:02:21,726 --> 00:02:23,269
นั่นคือหน้าที่ของตำรวจสืบสวน

32
00:02:23,853 --> 00:02:26,230
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก

33
00:02:26,314 --> 00:02:28,065
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

34
00:02:28,566 --> 00:02:32,236
สิ่งสำคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

35
00:02:32,320 --> 00:02:33,362
นั่นคืองานของฉัน

36
00:02:33,988 --> 00:02:38,242
ในนิวยอร์กซิตี กรมตำรวจนิวยอร์ก

37
00:02:41,204 --> 00:02:42,413
หน่วยนี้เท่านั้น

38
00:02:43,164 --> 00:02:46,751
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม นิวยอร์ก)

39
00:02:49,462 --> 00:02:50,880
(ปี 1996)

40
00:02:56,260 --> 00:02:59,138
(22 มีนาคม ปี 1996
7.00 น.)

41
00:02:59,222 --> 00:03:03,517
ปี 1996 ผมเป็นผู้บังคับบัญชา
หน่วยสืบสวนมิดทาวน์ใต้

42
00:03:03,601 --> 00:03:07,104
ซึ่งเป็นหน่วยสืบสวนที่งานยุ่งที่สุดในเมืองนิวยอร์ก

43
00:03:07,188 --> 00:03:08,940
ปีละ 2,000 กว่าคดี

44
00:03:09,774 --> 00:03:12,818
ผมได้รับสายเช้าวันนั้นก่อนเข้างาน

45
00:03:12,902 --> 00:03:16,447
แจ้งว่ามีฆาตกรรมในอาคารสำนักงานที่มิดทาวน์

46
00:03:18,824 --> 00:03:21,118
วันนั้นวันศุกร์ ผมเดินไปทำงาน วันเงินเดือนออก

47
00:03:21,202 --> 00:03:22,787
ผมอารมณ์ดีมากๆ

48
00:03:22,870 --> 00:03:24,956
ทำยอดขายได้สวยๆ เลย

49
00:03:25,039 --> 00:03:29,168
ที่บริษัทคิงออฟฟิศซัพพลายอินคอร์เปอเรต

50
00:03:30,086 --> 00:03:33,256
ผมไปถึงประมาณ 8.20 น.
ผมเข้างานเร็วเสมอ

51
00:03:33,339 --> 00:03:38,010
ข้างนอกตึก ตรงทางเข้าฝั่งถนน 33

52
00:03:38,094 --> 00:03:41,180
ก็มีพนักงานคนหนึ่งที่ไม่เคยออกมาข้างนอกเลย

53
00:03:41,264 --> 00:03:42,932
เขาอยู่แต่ในออฟฟิศเสมอ

54
00:03:43,683 --> 00:03:44,976
วันนั้นเขาออกมา

55
00:03:50,273 --> 00:03:52,733
ผมเลยถามเขา "เอ็ด ออกมายืนข้างนอกทำไม"

56
00:03:52,817 --> 00:03:56,529
เขาก็หันมาบอกว่า "ฮาเวิร์ดเสียแล้ว"

57
00:04:02,034 --> 00:04:05,413
ฝ่ายควบคุมการเงินของคิงมาถึงตอนตีห้าครึ่ง

58
00:04:05,496 --> 00:04:07,290
แล้วก็พบศพฮาเวิร์ด

59
00:04:07,373 --> 00:04:09,834
เขารีบลงมาข้างล่างแล้วแจ้ง 911

60
00:04:14,922 --> 00:04:18,134
ผมได้รู้ตอนที่ไปถึงที่เกิดเหตุ

61
00:04:18,217 --> 00:04:21,429
ว่าคิงเป็นบริษัทเครื่องใช้สำนักงานรายใหญ่

62
00:04:21,512 --> 00:04:24,390
มีหน้าร้านอยู่ชั้นล่าง

63
00:04:24,473 --> 00:04:27,101
แล้วก็มีออฟฟิศพนักงานอยู่ชั้นสี่

64
00:04:33,149 --> 00:04:35,860
ศพเขาถูกพบอยู่นอกลิฟต์

65
00:04:36,694 --> 00:04:39,322
บริเวณแผนกต้อนรับที่ชั้นสี่

66
00:04:39,405 --> 00:04:41,574
(ศพฮาเวิร์ด
คิงออฟฟิศซัพพลาย ชั้นสี่)

67
00:04:41,657 --> 00:04:43,200
เราพบผู้ตายถูกแทง

68
00:04:45,286 --> 00:04:46,912
เลือดออกเยอะมาก

69
00:04:51,876 --> 00:04:54,545
ไปตามทางเดินก็เจออ่างล้างมือที่เปื้อนเลือด

70
00:04:54,628 --> 00:04:57,131
ทำให้เราคิดว่ามีคนล้างมือ

71
00:04:57,214 --> 00:04:58,924
หรือล้างอาวุธฆาตกรรม

72
00:05:03,971 --> 00:05:05,181
ผมจำได้…

73
00:05:08,434 --> 00:05:09,977
ถึงความช็อกตอนนั้น

74
00:05:10,895 --> 00:05:12,730
ผมจำได้ว่าแหกปากว่า "ไม่นะ"

75
00:05:14,065 --> 00:05:16,776
แล้วตอนนั้น ศพก็ถูกขนออกมาพอดี

76
00:05:18,277 --> 00:05:19,278
ศพฮาเวิร์ด

77
00:05:24,075 --> 00:05:28,829
พอผมรู้ว่าศพฮาเวิร์ดถูกพบในออฟฟิศ

78
00:05:28,913 --> 00:05:30,831
ผมก็แทบล้มทั้งยืนเลย

79
00:05:31,624 --> 00:05:35,544
ผมคงรู้สึกเหมือนพ่อแม่ทุกคน

80
00:05:35,628 --> 00:05:40,341
ที่ได้ยินว่าลูกเสีย โดยเฉพาะจากการฆาตกรรม

81
00:05:40,424 --> 00:05:45,930
วันนี้ผมยังอธิบายความรู้สึกไม่ได้เลย

82
00:05:47,515 --> 00:05:50,601
ฮาเวิร์ดกับพ่อทำงานด้วยกันทุกวัน

83
00:05:50,684 --> 00:05:52,395
ทั้งคู่สนิทกันมาก

84
00:05:52,478 --> 00:05:54,230
ฮาเวิร์ดเพิ่งจะอายุครบ 40

85
00:05:55,648 --> 00:05:56,982
พวกเขาหน้าเหมือนกัน

86
00:05:57,066 --> 00:06:00,027
มีนิสัยรักสนุกเหมือนกัน

87
00:06:01,278 --> 00:06:04,657
ชอบเข้าสังคม น่าคบหามากๆ

88
00:06:04,740 --> 00:06:06,117
ใครๆ ก็ชอบพวกเขา

89
00:06:07,868 --> 00:06:10,955
ฮาเวิร์ดน่าจะอายุสี่ห้าขวบ

90
00:06:11,038 --> 00:06:13,457
ตอนที่เขามาร้านครั้งแรก

91
00:06:13,541 --> 00:06:15,918
เขาอยากทำงานบริษัทผมมาตลอด

92
00:06:17,878 --> 00:06:23,050
ผมกับหุ้นส่วนก่อตั้งธุรกิจเครื่องเขียน
เมื่อวันที่ 1 มีนาคม ปี 1958

93
00:06:23,134 --> 00:06:24,593
เครื่องใช้สำนักงาน

94
00:06:24,677 --> 00:06:27,721
พวกงานพิมพ์พาณิชย์ทั้งหลาย

95
00:06:27,805 --> 00:06:29,056
ของอะไรพวกนั้น

96
00:06:29,682 --> 00:06:32,643
ผมยกธุรกิจให้เขา

97
00:06:33,978 --> 00:06:36,647
ห้าหกเดือนก่อนเขาถูกฆ่า

98
00:06:38,566 --> 00:06:42,528
แฟรงก์สะเทือนใจกับฆาตกรรมครั้งนี้

99
00:06:42,611 --> 00:06:44,780
มันผิดธรรมชาติ ถ้าพ่อแม่ต้องฝังศพลูก

100
00:06:44,864 --> 00:06:47,992
ผมนึกภาพการใช้ชีวิตที่ไม่ได้เป็นพ่อคนไม่ออก

101
00:06:48,075 --> 00:06:52,580
ไม่ได้เห็นลูกประสบความสำเร็จ
ได้มีพัฒนาการ ได้ทำสิ่งที่ทำ

102
00:06:52,663 --> 00:06:56,709
ผมไม่ยอมแลกกับอะไรทั้งนั้น
ผมคิดว่าการเป็นพ่อน่าจะเป็น…

103
00:06:59,503 --> 00:07:01,547
ตำแหน่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตผมแล้ว

104
00:07:06,760 --> 00:07:08,888
พระอาทิตย์มีขึ้นก็มีตก

105
00:07:08,971 --> 00:07:10,806
ในสายตาผม ฮาเวิร์ด

106
00:07:14,185 --> 00:07:15,478
คือทั้งชีวิตของผม

107
00:07:23,694 --> 00:07:25,905
เราพยายามหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น

108
00:07:25,988 --> 00:07:28,407
เราต้องไปคุยกับใคร ดูกล้องที่ไหน

109
00:07:30,493 --> 00:07:34,371
เราสอบถามพยานหลายคน
เราสอบพยานเบื้องต้นวันนั้น

110
00:07:34,455 --> 00:07:38,125
เราตามหาอาวุธ ถังขยะ ปล่องลิฟต์

111
00:07:38,876 --> 00:07:41,754
เขายังมีเงินติดตัว ของส่วนตัวครบ

112
00:07:41,837 --> 00:07:44,089
มันบ่งชี้ว่านี่ไม่ใช่การปล้นไม่เลือกหน้า

113
00:07:46,217 --> 00:07:48,219
ฮาเวิร์ดถูกฆ่าตายในออฟฟิศ

114
00:07:48,844 --> 00:07:50,054
ตำรวจอยู่ที่นั่น

115
00:07:50,137 --> 00:07:52,681
แค่อยู่ตรงนั้นมันก็สะเทือนขวัญมากแล้ว

116
00:07:54,058 --> 00:07:59,396
สายสืบขอให้ผมหาประวัติพนักงาน

117
00:07:59,480 --> 00:08:01,899
ที่อาจประสงค์ร้ายกับเขา

118
00:08:02,816 --> 00:08:05,903
อาจจะเกลียดเขา หรือมีข้อขัดแย้งกับเขา

119
00:08:05,986 --> 00:08:10,533
แล้วผมก็เจอแค่คนเดียว
ที่ลาออกไปหลายเดือนก่อน

120
00:08:10,616 --> 00:08:13,536
เขาทำงานในห้องถ่ายสำเนาของร้าน

121
00:08:14,119 --> 00:08:15,663
เป็นงานระดับล่าง

122
00:08:16,455 --> 00:08:17,831
มันเป็นเบาะแส

123
00:08:17,915 --> 00:08:19,041
ตำรวจก็ตามสืบ

124
00:08:19,124 --> 00:08:22,670
ตำรวจสอบปากคำพนักงานคนอื่น
เรื่องคนคนนี้ แล้วไปสอบปากคำเจ้าตัว

125
00:08:22,753 --> 00:08:25,923
แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีความสำคัญอะไร

126
00:08:26,423 --> 00:08:28,551
(ฮาเวิร์ด พิลมาร์)

127
00:08:28,634 --> 00:08:30,386
สำหรับผม ฮาเวิร์ดเป็นเจ้านายที่ดีมาก

128
00:08:31,345 --> 00:08:34,223
เวลาเขาเข้าห้องมา เราจะสังเกต

129
00:08:34,306 --> 00:08:39,061
เขาผูกพันกับเราทุกคน
ฮาเวิร์ดทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นครอบครัว

130
00:08:40,729 --> 00:08:42,523
เขาอยู่ในยุครุ่งเรือง

131
00:08:43,023 --> 00:08:45,568
ในจุดสูงสุดของชีวิตเขาเลย

132
00:08:46,068 --> 00:08:51,824
สุขภาพดี ประสบความสำเร็จ ชอบเข้าสังคม

133
00:08:51,907 --> 00:08:53,492
เป็นผู้ชายที่ดีมาก

134
00:08:53,576 --> 00:08:55,661
แต่มาถูกฆ่า พระเจ้าช่วย

135
00:09:03,377 --> 00:09:06,338
ผมเข้าไปตอนชั่วโมงสุดท้าย
ของการชันสูตรฮาเวิร์ด

136
00:09:07,756 --> 00:09:09,675
เขาถูกแทง 40 กว่าแผล

137
00:09:10,175 --> 00:09:11,969
ไม่ใช่ทุกแผลที่แทงทะลุ

138
00:09:12,052 --> 00:09:15,139
มีห้าแผลที่น่าจะทำให้ถึงตายได้

139
00:09:15,222 --> 00:09:16,974
โดยไม่ต้องนับแผลอื่น

140
00:09:17,057 --> 00:09:20,185
แล้วก็มีแผลถูกแทงหลังตาย

141
00:09:20,269 --> 00:09:23,355
ซึ่งก็คือหลังจากหัวใจหยุดเต้นแล้ว

142
00:09:23,439 --> 00:09:27,234
หลังจากเขาตายจริงไปแล้ว
เขาก็ยังถูกแทงต่ออีก

143
00:09:29,194 --> 00:09:33,282
นี่คือการทำร้ายฮาเวิร์ด
อย่างรุนแรงด้วยความแค้นส่วนตัว

144
00:09:38,245 --> 00:09:40,080
เราไปงานศพเขา

145
00:09:40,664 --> 00:09:45,044
เรามีสายสืบที่ไปแบบไม่ต้องปลอมตัว

146
00:09:45,127 --> 00:09:48,547
เราแสดงความสนับสนุน
ต่อครอบครัวโดยการไปร่วมงาน

147
00:09:48,631 --> 00:09:52,760
แต่ที่เราทำไปพร้อมกัน
คือมองหาปฏิสัมพันธ์แปลกๆ

148
00:09:52,843 --> 00:09:55,137
ระหว่างใครก็ได้

149
00:09:55,220 --> 00:10:00,059
อาจจะเป็นเรื่องง่ายๆ
แค่ผู้หญิงที่ไม่ใช่ภรรยาเขาอาละวาด

150
00:10:00,142 --> 00:10:01,935
หรือใครสองคนทะเลาะกัน

151
00:10:02,019 --> 00:10:04,271
นอกจากนั้น เราก็มีคนอยู่นอกงาน

152
00:10:04,355 --> 00:10:06,440
คอยถ่ายวิดีโอว่าใครเข้าออกงานบ้าง

153
00:10:06,523 --> 00:10:09,652
เผื่อถ้ามีอะไรขึ้นมา เราจะได้กลับไปดูฟิล์มได้

154
00:10:11,737 --> 00:10:14,239
คนมาร่วมงานศพมากกว่า 1,000 คน

155
00:10:15,449 --> 00:10:18,118
มันก็น่ากลัวนิดๆ

156
00:10:20,079 --> 00:10:22,873
ตามศาสนายิว หลังจากจบงานศพ

157
00:10:22,956 --> 00:10:27,002
แขกจะมาเยี่ยมบ้านคนตาย

158
00:10:27,086 --> 00:10:29,463
เพื่อมาเคารพศพ

159
00:10:30,005 --> 00:10:31,340
เรียกว่า "ชิวา"

160
00:10:32,257 --> 00:10:38,889
รอส ภรรยาฮาเวิร์ดขอจัดพิธีชิวาที่บ้านเรา

161
00:10:40,265 --> 00:10:46,438
เพราะถ้าจัดที่อะพาร์ตเมนต์
มันจะสะเทือนใจฟิลิป

162
00:10:46,522 --> 00:10:48,607
แน่นอน เราก็ยอม

163
00:10:52,569 --> 00:10:55,781
ฟิลิปรักพ่อ พ่อก็รักเขา

164
00:10:57,616 --> 00:10:58,909
ฟิลิปเพิ่งแปดขวบ

165
00:10:59,785 --> 00:11:02,454
เขาฉลาดมากสำหรับเด็กแปดขวบ

166
00:11:02,538 --> 00:11:07,960
เขาเป็นเด็กช่างพูดมากๆ
มีความสุข แล้วก็มีพลังเหลือล้น

167
00:11:08,627 --> 00:11:12,923
การได้เห็นฟิลิปเปลี่ยนไปหลังจากเสียพ่อ…

168
00:11:13,006 --> 00:11:15,467
ความสดใสของเขาหายไป

169
00:11:15,551 --> 00:11:18,262
ความช่างพูดของเขาหายไป

170
00:11:18,345 --> 00:11:20,931
ความมั่นใจของเขาก็เปลี่ยนไป

171
00:11:21,014 --> 00:11:25,269
ทุกอย่างที่ฉันเคยเห็นในตัวเขา
ในฐานะเด็กน้อยที่กล้าหาญ

172
00:11:25,352 --> 00:11:28,480
มันถูกพรากไปหมด ทุกอย่างถูกช่วงชิงไปจากเขา

173
00:11:29,356 --> 00:11:31,358
พอไม่มีพ่อ เขาก็เหงา

174
00:11:39,700 --> 00:11:44,204
หลังจบชิวา รอสก็มาที่ออฟฟิศ

175
00:11:45,205 --> 00:11:50,586
เธอพาผู้ชายสองคนมาด้วย
มาจากตัวแทนขายสินค้าสำนักงานรายใหญ่

176
00:11:51,712 --> 00:11:55,966
เธอทำข้อตกลงขายธุรกิจให้พวกเขา

177
00:11:57,634 --> 00:11:59,011
เธอบริหารธุรกิจไม่ได้

178
00:11:59,094 --> 00:12:01,722
เธอไม่รู้จักธุรกิจเครื่องเขียนเลย

179
00:12:02,347 --> 00:12:03,807
ทุกคนสับสนกันหมด

180
00:12:04,308 --> 00:12:08,020
"เธอจะขายธุรกิจเหรอ ไม่นะ มันจะมีผลยังไง"

181
00:12:08,645 --> 00:12:12,232
ตอนนั้นเราทำยอดได้เดือนละเกือบล้านดอลลาร์

182
00:12:13,275 --> 00:12:14,902
เรามีพนักงานขายประมาณ 15 คน

183
00:12:16,320 --> 00:12:19,615
ถ้าไม่มีพวกเรา ก็ไม่มีธุรกิจ ไม่มีลูกค้า

184
00:12:19,698 --> 00:12:22,910
เราบอกเขาไปเลย
"ถ้าคุณซื้อกิจการ พวกเราลาออกหมดนะ"

185
00:12:24,161 --> 00:12:26,955
นี่คือวิธีที่เราซื้อธุรกิจจากเธอ

186
00:12:29,958 --> 00:12:33,670
แฟรงก์อธิบายลักษณะของธุรกิจ
กับตัวหลักๆ ในบริษัท

187
00:12:33,754 --> 00:12:37,257
เพราะนั่นคือส่วนหนึ่งที่เราต้องทำ
เราต้องเข้าใจว่าเขาทำธุรกิจยังไง

188
00:12:37,841 --> 00:12:40,344
ใครรับผิดชอบอะไรบ้าง

189
00:12:40,844 --> 00:12:43,138
เราสอบปากคำทุกคนที่เคยทำงานให้ฮาเวิร์ด

190
00:12:44,181 --> 00:12:46,391
เราสอบปากคำพนักงานไป 50-60 คนได้

191
00:12:46,475 --> 00:12:48,894
ผมพนันเลยว่าทุกคน
โดนสอบปากคำสองสามครั้งทั้งนั้น

192
00:12:48,977 --> 00:12:50,604
รวมสอบปากคำ 180 ครั้งได้

193
00:12:51,980 --> 00:12:56,026
สายสืบ ด้วยความขยันขันแข็ง

194
00:12:56,568 --> 00:12:58,821
มาสอบปากคำเราทุกคนสองรอบ

195
00:12:59,738 --> 00:13:02,491
ครั้งแรกเป็นแค่คร่าวๆ

196
00:13:03,617 --> 00:13:06,370
ครั้งที่สอง รู้สึกเขาจะถามว่า

197
00:13:07,162 --> 00:13:09,039
"คุณได้ยินเขาทะเลาะกับใครไหม"

198
00:13:10,874 --> 00:13:16,088
ผมบังเอิญได้ยินเมื่อตอนห้าโมงครึ่ง
วันก่อนที่เราจะพบศพฮาเวิร์ด

199
00:13:16,755 --> 00:13:23,178
ฮาเวิร์ดแสดงด้านที่รุนแรง โหดร้ายออกมา

200
00:13:23,262 --> 00:13:24,680
ตอนทะเลาะกับรอส

201
00:13:24,763 --> 00:13:26,890
เขาขึ้นเสียง แหกปาก

202
00:13:27,391 --> 00:13:30,978
ฮาเวิร์ดขึ้นเสียงใส่โทรศัพท์

203
00:13:31,061 --> 00:13:34,898
"นังแพศยา"

204
00:13:35,899 --> 00:13:37,484
ผมก็พูดคนเดียวออกมา

205
00:13:38,527 --> 00:13:42,364
"ด่าเมียแบบนั้นดีกันยากนะ"

206
00:13:47,703 --> 00:13:52,332
รอสเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฮาเวิร์ดเคยคบ

207
00:13:52,416 --> 00:13:53,834
ถ้าคุณเข้าใจนะ

208
00:13:53,917 --> 00:13:58,088
เขาเรียนมัธยมปลายด้วยกัน
แล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน

209
00:13:58,171 --> 00:14:00,591
ยังไม่ทันไรก็แต่งงานกันแล้ว

210
00:14:01,550 --> 00:14:04,469
ตอนนั้นจัดงานแต่งใหญ่แบบยิว

211
00:14:04,553 --> 00:14:07,180
เราจัดงานเลี้ยงหรูๆ

212
00:14:08,015 --> 00:14:10,058
ฮาเวิร์ดมีความสุขมากๆ

213
00:14:10,142 --> 00:14:16,732
ผมไม่เคยสงสัยเลยว่าเขาจะมีปัญหาชีวิตคู่

214
00:14:18,442 --> 00:14:21,987
ไม่ว่าสถานการณ์ไหน เราก็ต้องการพยานเพิ่ม

215
00:14:22,070 --> 00:14:26,950
ไปคุยกับเพื่อน ครอบครัว แล้วสิ่งที่เห็นได้ชัด

216
00:14:27,034 --> 00:14:28,744
ก็คือชีวิตคู่ไม่ค่อยราบรื่น

217
00:14:29,620 --> 00:14:31,997
เราคิดว่าอาจจะมีการคบชู้

218
00:14:32,080 --> 00:14:33,373
มันก็จะเป็นแรงจูงใจได้

219
00:14:34,666 --> 00:14:36,835
ไม่แน่ ฮาเวิร์ด พิลมาร์อาจจะมีเมียน้อย

220
00:14:36,919 --> 00:14:39,963
แล้วเขาก็บอกว่า "ฟังนะ ผมพอแล้ว มันจบแล้ว

221
00:14:40,047 --> 00:14:42,591
ผมแต่งงานแล้ว คุณจะไม่ได้เงินผมไป"

222
00:14:42,674 --> 00:14:43,675
หรืออะไรก็แล้วแต่

223
00:14:43,759 --> 00:14:46,678
แล้วผู้หญิงก็อาจจะ
บันดาลโทสะแทงเขา เราไม่มีทางรู้

224
00:14:46,762 --> 00:14:49,097
เราถึงต้องวาดวงกลมรอบตัวผู้ตาย

225
00:14:49,181 --> 00:14:52,768
สืบหาว่าชีวิตเขาตอนนั้นมีเรื่องอะไรบ้าง

226
00:14:52,851 --> 00:14:56,521
เพื่อที่จะตัดความเป็นไปได้ว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

227
00:14:57,606 --> 00:15:00,275
มีผู้หญิงจำนวนหนึ่ง

228
00:15:00,359 --> 00:15:05,072
ที่เราเจอระหว่างสืบสวน
ว่ามีความสัมพันธ์สนิทสนมกับฮาเวิร์ด

229
00:15:06,156 --> 00:15:07,741
ผมไม่รู้ว่ามีเรื่องชู้สาวหรือไม่

230
00:15:07,824 --> 00:15:11,036
แต่พวกเธอสนิทกับเขามากกว่าแค่ทักทายกัน

231
00:15:12,204 --> 00:15:15,707
ผมได้ยินข่าวลือแบบเดียวกันมาบ้าง

232
00:15:15,791 --> 00:15:19,169
ผมไม่เคยเห็นฮาเวิร์ดอยู่กับผู้หญิงอื่น

233
00:15:19,252 --> 00:15:22,255
ฮาเวิร์ดไม่เคยพูดว่าคบผู้หญิงอื่น

234
00:15:22,339 --> 00:15:28,637
ตลอดแปดปีที่ผมอยู่ที่นั่น
ไม่มีใครเคยเล่าว่า "ผมเห็นฮาเวิร์ดกับ…"

235
00:15:28,720 --> 00:15:30,263
มันเป็นข่าวลือ

236
00:15:31,014 --> 00:15:35,477
เราสอบปากคำผู้หญิง
แล้วก็ได้พบว่าเขาเป็นผู้ชายขี้อ่อย

237
00:15:35,560 --> 00:15:37,646
แต่ก็ไม่เจออะไร

238
00:15:39,648 --> 00:15:41,566
บางคนก็ท้อแท้กับการตามเบาะแส

239
00:15:41,650 --> 00:15:44,444
ที่ไม่ได้ผลลัพธ์อะไร ที่ถูกตัดออกจากการสืบ

240
00:15:44,528 --> 00:15:46,321
แต่จริงๆ มันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ

241
00:15:46,405 --> 00:15:50,200
เพราะเราไม่ต้องย้อนไปสืบเรื่องนั้น
มันจะไม่กลับมาหลอกหลอนทีหลัง

242
00:15:53,078 --> 00:15:55,372
ตอนสืบสวนการตายของฮาเวิร์ด

243
00:15:55,455 --> 00:15:58,583
เราได้พบว่าฮาเวิร์ดเป็นคนที่มีแรงขับสูงมาก

244
00:15:58,667 --> 00:16:01,128
แฟรงก์ยกย่องฮาเวิร์ดมากๆ

245
00:16:01,211 --> 00:16:03,088
ที่ยกระดับธุรกิจได้

246
00:16:03,630 --> 00:16:05,424
ฮาเวิร์ดเป็นคนมีวิสัยทัศน์

247
00:16:05,507 --> 00:16:10,095
เขาเปิดร้านกาแฟในร้านขายเครื่องใช้สำนักงาน

248
00:16:10,178 --> 00:16:15,267
ก่อนมีสตาร์บัคส์ เรามีฟิลิปส์
ก่อนร้านกาแฟทุกร้าน เรามีฟิลิปส์

249
00:16:15,851 --> 00:16:18,145
มีคนต่อแถวรอถึงนอกประตู

250
00:16:18,228 --> 00:16:21,356
รอซื้อลาเต้ คาปูชิโน เอสเปรสโซ

251
00:16:21,440 --> 00:16:26,945
การเปิดร้านกาแฟข้างใน
เป็นการเปิดตลาดผู้ซื้อกลุ่มใหม่

252
00:16:27,612 --> 00:16:30,699
มันประสบความสำเร็จมากๆ
จนเขาเปิดอีกสาขาที่คาร์เนกีฮอลล์

253
00:16:32,117 --> 00:16:35,454
ผมบอกว่า "คุณไม่มีทางได้เห็นคนในนิวยอร์ก

254
00:16:35,537 --> 00:16:37,956
เดินดื่มกาแฟตามถนนหรอก"

255
00:16:38,040 --> 00:16:40,000
ผมนึกภาพไม่ออกเลยนะ

256
00:16:40,083 --> 00:16:43,587
แต่เรื่องนี้แสดงให้เห็น
ความรู้ของผมกับความรู้ของฮาเวิร์ด

257
00:16:44,504 --> 00:16:47,799
ฮาเวิร์ดตั้งชื่อร้านกาแฟตามชื่อลูกชาย ฟิลิป

258
00:16:47,883 --> 00:16:49,801
มันกลายเป็น "ฟิลิปส์คอฟฟีบาร์"

259
00:16:50,469 --> 00:16:52,304
มันเป็นธุรกิจครอบครัว

260
00:16:53,346 --> 00:16:55,891
ฉันเคยทำงานกับรอสลิน ภรรยาเขา

261
00:16:55,974 --> 00:16:59,144
ที่แยกถนน 56 ตะวันตกตัดคาร์เนกีฮอลล์

262
00:16:59,978 --> 00:17:04,524
เอแวน น้องชายของรอสก็ทำงาน
ที่ฟิลิปส์คอฟฟีสาขาถนน 33

263
00:17:07,027 --> 00:17:11,364
เราได้รู้ว่าฮาเวิร์ด
ไม่ค่อยชอบเอแวน น้องชายของรอลสิน

264
00:17:11,448 --> 00:17:14,326
เอแวนทำงานที่ฟิลิปส์คอฟฟี

265
00:17:14,409 --> 00:17:17,537
ที่อยู่ในร้านคิงออฟฟิศซัพพลาย

266
00:17:18,330 --> 00:17:22,417
ฮาเวิร์ดจ้างเอแวนที่ตกงาน
เพื่อเป็นการช่วยเหลือรอส

267
00:17:22,501 --> 00:17:25,754
รอสกับเอแวนบริหารร้านกาแฟ

268
00:17:25,837 --> 00:17:29,299
ฉันเริ่มงานที่ฟิลิปส์คอฟฟีเมื่อปี 94

269
00:17:29,382 --> 00:17:32,177
เขามาเริ่มงานทีหลังฉันไม่นาน

270
00:17:33,470 --> 00:17:38,809
ฉันคิดว่าฮาเวิร์ดคงไม่อยาก
ให้เอแวนบริหารร้านกาแฟ

271
00:17:38,892 --> 00:17:40,268
เพราะว่า…

272
00:17:41,061 --> 00:17:42,729
มันเป็นร้านของฮาเวิร์ด

273
00:17:42,813 --> 00:17:46,274
ฉันคิดว่าเอแวนยึดการควบคุมไป

274
00:17:46,358 --> 00:17:49,861
แบบ "นี่ร้านผม" แต่มันไม่ใช่

275
00:17:50,445 --> 00:17:53,323
ช่วงที่ฉันเริ่มทำงานให้บ้านพิลมาร์

276
00:17:53,406 --> 00:17:55,534
ฟิลิปชวนฉันว่า "ไปร้านกาแฟกัน"

277
00:17:55,617 --> 00:17:58,328
พอเราไปถึง รอสก็อธิบายกับเอแวน

278
00:17:58,411 --> 00:18:01,331
ว่าฮาเวิร์ดอยากให้เรียงขนมในตู้ยังไง

279
00:18:02,415 --> 00:18:06,753
เอแวนโมโห แล้วก็กระชากเปิดตู้

280
00:18:06,837 --> 00:18:09,756
ดึงถาดออกมาโยนทิ้ง แล้วบอกว่า

281
00:18:09,840 --> 00:18:12,384
"ผมไม่สนว่าฮาเวิร์ดอยากได้แบบไหน"

282
00:18:12,467 --> 00:18:14,553
มันน่าตกใจมากเลยนะ

283
00:18:15,053 --> 00:18:18,682
โดยเฉพาะที่เขาทำแบบนั้นต่อหน้าหลาน

284
00:18:19,182 --> 00:18:20,684
ต่อหน้าลูกค้า

285
00:18:20,767 --> 00:18:24,104
มันเป็นความประทับใจแรกที่ลืมยากเลย

286
00:18:25,272 --> 00:18:27,440
(ตำรวจ
กรมตำรวจนิวยอร์ก)

287
00:18:27,524 --> 00:18:29,192
(สถานีตำรวจมิดทาวน์ใต้)

288
00:18:29,276 --> 00:18:35,657
หลังจบพิธีชิวา เราก็เรียกตัว
รอสลินกับเอแวนมาให้ปากคำ

289
00:18:36,158 --> 00:18:38,702
เราอยากรู้ไทม์ไลน์ของรอส

290
00:18:38,785 --> 00:18:41,663
กับไทม์ไลน์ของเอแวนในคืนเกิดเหตุ

291
00:18:42,414 --> 00:18:47,169
พวกเขาบอกว่าวันนั้น
ฮาเวิร์ดกับเอแวนไปฟิตเนสด้วยกัน

292
00:18:47,252 --> 00:18:51,381
เพื่อคุยเรื่องเลื่อนตำแหน่งให้เอแวนในบริษัท

293
00:18:52,591 --> 00:18:55,927
เอแวนอยากเลื่อนขั้นจากร้านกาแฟ

294
00:18:56,011 --> 00:18:59,097
ไปเป็นพนักงานขายให้บริษัทกระดาษ

295
00:18:59,181 --> 00:19:01,975
เพราะพนักงานขายช่วงนั้นทำเงินได้เยอะ

296
00:19:03,143 --> 00:19:07,439
สำหรับผมนะ เอแวนเป็นคนคุยด้วยยากมาก

297
00:19:08,440 --> 00:19:10,859
ถ้าคุณไปคุยกับเขา เขาจะทำเสียงไม่พอใจ

298
00:19:10,942 --> 00:19:13,528
เขาจะพูด "สวัสดี"
หรือ "ไปก่อนนะ" แบบไม่พอใจ

299
00:19:13,612 --> 00:19:16,489
เขาดูจะไม่มีอนาคตในธุรกิจนี้

300
00:19:17,324 --> 00:19:20,327
แล้วหลังจากนัดคุยกันที่ฟิตเนส

301
00:19:20,410 --> 00:19:25,123
ฮาเวิร์ดกับเอแวนก็มาเจอรอสลินที่ออฟฟิศ

302
00:19:26,124 --> 00:19:30,086
เพราะระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นซับซ้อนมาก

303
00:19:30,170 --> 00:19:32,380
รอสก็เลยไม่รู้วิธีล็อกบริษัท

304
00:19:32,964 --> 00:19:35,133
ฮาเวิร์ดเลยกลับมาล็อกให้

305
00:19:35,759 --> 00:19:38,428
เอแวนกับรอสกลับก่อน ทิ้งให้ฮาเวิร์ดทำงานต่อ

306
00:19:39,179 --> 00:19:41,014
พวกเขาเป็นสองคนสุดท้ายที่ได้เจอผู้ตาย

307
00:19:41,598 --> 00:19:46,353
ถ้าภรรยากับน้องเขย
แยกกับเขาตอนสองทุ่ม แล้วเขาปลอดภัยดี

308
00:19:46,436 --> 00:19:48,730
แต่มาพบศพเขาตอนตีห้า

309
00:19:48,813 --> 00:19:53,068
ใครเข้าตึกระหว่างช่วงสองทุ่มถึงตีห้าไปฆ่าเขา

310
00:19:53,944 --> 00:19:58,156
อย่าลืมว่านี่คือยุคที่
เราไม่ได้มีกล้องวิดีโอทั่วทุกแห่ง

311
00:19:58,240 --> 00:20:01,326
เราไม่ได้มีกล้องวงจรปิดในออฟฟิศ

312
00:20:03,203 --> 00:20:05,247
เราเก็บอาวุธฆาตกรรมไม่ได้

313
00:20:06,289 --> 00:20:10,085
แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจในที่เกิดเหตุ
เจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ

314
00:20:10,168 --> 00:20:14,089
ก็เขียนบันทึกไว้ว่าเอแวนมีแผลที่มือซ้าย

315
00:20:14,172 --> 00:20:15,548
แล้วเขาก็ถนัดซ้าย

316
00:20:17,384 --> 00:20:21,429
เวลาคนถูกแทงหลายๆ แผลแบบฮาเวิร์ด พิลมาร์

317
00:20:22,138 --> 00:20:26,351
เลือดจะเหมือนน้ำมัน มันจะติดด้ามมีด

318
00:20:26,434 --> 00:20:31,356
แทบจะทุกคดี ผู้ก่อเหตุจะบาดเจ็บ

319
00:20:31,439 --> 00:20:34,025
เพราะจับด้ามมีดไม่อยู่

320
00:20:34,109 --> 00:20:35,235
เพราะมันลื่นเกินไป

321
00:20:36,444 --> 00:20:40,407
เอแวนบอกว่าเขาเก็บจานแตกเมื่อคืนสองคืนก่อน

322
00:20:41,074 --> 00:20:43,827
รอยแผลไม่สอดคล้องกับเรื่องเล่าของเขา

323
00:20:43,910 --> 00:20:45,912
แต่เราต้องการหลักฐานมากกว่านั้น

324
00:20:47,080 --> 00:20:50,125
สิ่งที่เราหวังจะพบคือเลือดสักหยด

325
00:20:50,208 --> 00:20:51,876
ที่ไม่ใช่เลือดฮาเวิร์ด

326
00:20:52,836 --> 00:20:55,755
ผมจำได้ว่าคุยกับแพทย์ชันสูตรที่ดูแลห้องแล็บ

327
00:20:55,839 --> 00:20:57,173
เขาจะบอกว่า

328
00:20:57,257 --> 00:21:01,052
"จะตรวจดีเอ็นเอก็ได้
แต่หลังตรวจเสร็จ ตัวอย่างก็ใช้ต่อไม่ได้

329
00:21:01,136 --> 00:21:03,763
คุณควรเก็บตัวอย่างนี้ไว้ก่อน

330
00:21:03,847 --> 00:21:06,516
เพราะผมคิดว่าเทคโนโลยีจะพัฒนาขึ้น

331
00:21:06,599 --> 00:21:08,768
แล้วเราจะเก็บตัวอย่างได้ดีกว่านี้ในอนาคต"

332
00:21:09,352 --> 00:21:13,273
(พฤษภาคม ปี 1996
สองเดือนหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

333
00:21:18,486 --> 00:21:20,322
เริ่มการสืบสวนไปได้ประมาณสองเดือน

334
00:21:20,405 --> 00:21:25,368
เราก็ได้พบว่าฟิลิปส์คอฟฟี
ค้างชำระภาษี 14,500 ดอลลาร์

335
00:21:26,202 --> 00:21:28,288
เงิน 14,000 ดอลลาร์มันก็ไม่พอ

336
00:21:28,371 --> 00:21:31,124
ที่จะเป็นแรงจูงใจสำหรับคนส่วนใหญ่ได้

337
00:21:31,207 --> 00:21:34,419
แต่มันก็เป็นเรื่องที่ต้องรู้ไว้

338
00:21:34,502 --> 00:21:36,629
ว่ามีปัญหาการเงินเข้ามาเกี่ยวด้วย

339
00:21:38,131 --> 00:21:43,136
แล้วเราก็ได้รู้เรื่องเจ้านายเก่าของรอส

340
00:21:43,219 --> 00:21:45,722
จากปี 1991-95

341
00:21:46,264 --> 00:21:51,936
เธอยักยอกเช็คจากเขารวม 160,000 ดอลลาร์

342
00:21:53,021 --> 00:21:54,731
รอสเป็นนักทันตานามัย

343
00:21:54,814 --> 00:21:57,984
แล้วเธอก็ดูแลบัญชีให้เขาด้วย

344
00:22:00,236 --> 00:22:02,781
พอได้รู้ว่าชีวิตคู่ไม่ราบรื่น

345
00:22:02,864 --> 00:22:08,411
ได้รู้ว่าเธอค้างภาษี 14,500

346
00:22:08,495 --> 00:22:12,916
กับร้านหมอฟันอีก 160,000

347
00:22:14,042 --> 00:22:17,587
ผมก็เริ่มมองอะไรๆ เปลี่ยนไปแล้ว

348
00:22:17,670 --> 00:22:19,964
และผลกระทบอย่างที่สอง

349
00:22:20,465 --> 00:22:23,134
พอเราไปถามเรื่องเงินก้อนนี้

350
00:22:23,218 --> 00:22:25,220
เรื่องสำคัญที่สุดที่เธอพูดก็คือ

351
00:22:25,303 --> 00:22:30,892
"อย่าบอกฮาเวิร์ดนะ เขาทิ้งฉันแน่
เขาจะพรากฟิลิปไปจากฉันด้วย"

352
00:22:30,975 --> 00:22:34,687
เธอได้เงินประกันชีวิต 1.2 ล้านดอลลาร์

353
00:22:34,771 --> 00:22:38,608
เธอได้รับมรดกบริษัทคิง ร้านกาแฟฟิลิปส์

354
00:22:39,109 --> 00:22:42,779
กับอะพาร์ตเมนต์ของพวกเขา
ที่ถนนสาย 72 ตะวันออก

355
00:22:42,862 --> 00:22:46,116
บ้านพักตากอากาศในมิลเลอร์ตัน นิวยอร์ก

356
00:22:46,616 --> 00:22:50,703
หุ้นกิจการบ้านพักสกีในเวอร์มอนต์ และได้ตัวฟิลิป

357
00:22:53,665 --> 00:22:57,419
เรื่องนี้ทำให้เราเปลี่ยนโฟกัสเล็กน้อย

358
00:22:59,045 --> 00:23:02,424
แล้วเราก็ได้รู้อีกว่าฮาเวิร์ดอาจกำลังเตรียมหย่า

359
00:23:02,507 --> 00:23:04,050
การที่มีหลายแหล่งข่าว

360
00:23:04,134 --> 00:23:06,428
บอกเราว่าเขาอาจจะต้องการหย่า

361
00:23:06,511 --> 00:23:08,555
ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจมากๆ

362
00:23:10,515 --> 00:23:12,225
ถ้าเกิดการหย่าขึ้น

363
00:23:12,308 --> 00:23:15,061
รอสคงไม่อยากยกฟิลิปให้เขา

364
00:23:15,145 --> 00:23:19,941
ฮาเวิร์ดก็ไม่ยอมยกฟิลิปให้แน่ๆ
เพราะฟิลิปคือทุกอย่างสำหรับฮาเวิร์ด

365
00:23:20,650 --> 00:23:25,822
พอเวลาผ่านไป
ผมก็มั่นใจว่าฟิลิปคือเหตุผลที่เขาถูกฆาตกรรม

366
00:23:28,116 --> 00:23:29,242
ต้องใช่รอสแน่

367
00:23:29,325 --> 00:23:33,496
ผมคิดถึงคนอื่นที่มีแรงจูงใจไม่ออก

368
00:23:34,747 --> 00:23:38,334
รอสบอกฉันว่าเธอกับเอแวนยังถูกสอบปากคำอยู่

369
00:23:38,418 --> 00:23:41,504
แล้วแฟรงก์ก็โวยวายยกใหญ่

370
00:23:41,588 --> 00:23:44,215
เธอบอกว่า "แฟรงก์ไม่อยากคุยกับฉันเลย

371
00:23:44,299 --> 00:23:47,093
เขาโกรธ เขาคิดว่าฉันทำ"

372
00:23:47,177 --> 00:23:49,929
ฉันจำความคิดตอนนั้นได้

373
00:23:50,013 --> 00:23:55,602
ว่ามันแปลกที่ปู่โกรธเธอ

374
00:23:58,188 --> 00:24:02,400
ฉันเชื่อว่าเอแวนมีส่วนกับการตายของฮาเวิร์ด

375
00:24:02,484 --> 00:24:06,571
ฉันไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าเธอจะมีส่วนด้วย

376
00:24:07,864 --> 00:24:10,366
ฉันจำได้ว่าได้คุยกับเธอ

377
00:24:10,450 --> 00:24:15,371
รอสบอกว่าฉันต้องเลือก
ระหว่างเธอกับฟิลิป กับพ่อแม่ฉัน

378
00:24:15,997 --> 00:24:19,584
ตอนนั้นฉันอายุ 24 ฉันเลือกพ่อแม่อยู่แล้ว

379
00:24:22,170 --> 00:24:25,590
ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ "ทำไมฉันต้องเลือกด้วย"

380
00:24:26,090 --> 00:24:30,470
แต่หลังจากคุยกันครั้งนั้น
เราก็ไม่เคยเจอเธอกับฟิลิปอีกเลย

381
00:24:31,638 --> 00:24:35,433
พ่อฉันเสียลูกไป แล้วก็เสียหลานไปอีกคน

382
00:24:35,517 --> 00:24:40,104
การที่เราไม่ได้เจอ
คนที่เรารู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ มันก็ทำใจยาก

383
00:24:40,939 --> 00:24:42,899
ฟิลิปไม่ได้เลือกเองด้วย

384
00:24:42,982 --> 00:24:45,318
แม่เลือกแทนเขา

385
00:24:45,401 --> 00:24:49,322
ไม่กี่เดือนหลังฮาเวิร์ดถูกฆ่า

386
00:24:50,406 --> 00:24:54,619
รอสก็ตัดการสื่อสาร
ระหว่างผมกับฟิลิป กับทางบ้านเรา

387
00:24:56,663 --> 00:24:58,706
เรื่องมันยิ่งกว่าเศร้าซะอีก

388
00:24:58,790 --> 00:25:01,000
ทั้งครอบครัวแตกแยกไปหมด

389
00:25:03,253 --> 00:25:06,339
ผมคิดว่าความปวดใจที่ต้องขาดการติดต่อกับหลาน

390
00:25:06,422 --> 00:25:08,841
ที่หน้าเหมือนและท่าทางคล้ายฮาเวิร์ดมากๆ

391
00:25:08,925 --> 00:25:11,553
มันต้องเจ็บลึกมากแน่ๆ

392
00:25:13,304 --> 00:25:15,974
ผมนึกภาพไม่ออกเลย
ว่าครอบครัวเขาเครียดแค่ไหน

393
00:25:16,975 --> 00:25:17,809
ผม…

394
00:25:17,892 --> 00:25:21,396
ผมกับฮาเวิร์ดและฟิลิปเคยไปกินมื้อเช้าด้วยกัน

395
00:25:22,188 --> 00:25:23,606
ก่อนเข้าโรงเรียนอาทิตย์ละครั้ง

396
00:25:24,357 --> 00:25:28,653
เราเคยไปดูเรนเจอร์กับแยงกี้ทุกนัด

397
00:25:28,736 --> 00:25:30,780
ผมคิดถึงเรื่องนั้นบ่อยๆ

398
00:25:31,781 --> 00:25:37,036
ไม่มีใครรู้ว่าผมรู้สึกยังไงที่ไม่ได้เจอหลาน

399
00:25:37,120 --> 00:25:41,791
เพราะเขาคือลูกของลูกคนแรก

400
00:25:43,293 --> 00:25:45,628
ลูกของลูกชายคนเดียว

401
00:25:52,802 --> 00:25:56,055
จากหลักฐานแวดล้อม
ผมเชื่อว่าเอแวนกับรอสลินมีส่วน

402
00:25:56,139 --> 00:25:57,932
แต่ผมรู้ว่าต้องใช้มากกว่านั้น

403
00:25:58,016 --> 00:26:00,226
เราเลยสืบต่อจนหนึ่งปีต่อมา

404
00:26:00,310 --> 00:26:05,189
วันครบรอบเกิดเหตุ เราไปติดโปสเตอร์

405
00:26:05,273 --> 00:26:10,028
ณ จุดเกิดเหตุ และร้านกาแฟที่ถนน 56

406
00:26:10,820 --> 00:26:12,405
(คาร์เนกีฮอลล์ ทาวเวอร์)

407
00:26:12,488 --> 00:26:16,534
บ่อยครั้งมากๆ
ฆาตกรจะกลับมาทบทวนจินตนาการใหม่

408
00:26:16,618 --> 00:26:18,953
หรือมาเคารพบูชา

409
00:26:19,037 --> 00:26:21,831
หรือรำลึกผลงานตัวเองในปีต่อมา

410
00:26:23,291 --> 00:26:26,669
โปสเตอร์ของเราถูกฉีกออกไป

411
00:26:28,171 --> 00:26:31,549
เราเห็นชัดเลยว่านี่เป็นโอกาส

412
00:26:31,633 --> 00:26:33,343
เราเอาโปสเตอร์กลับไปติด

413
00:26:33,426 --> 00:26:36,012
แล้วเราก็คอยสังเกตแถวนั้น

414
00:26:36,763 --> 00:26:38,473
ใครเป็นคนฉีก

415
00:26:38,556 --> 00:26:43,770
ตำรวจเอารถติดกล้องไปถ่าย แล้วก็พบว่า…

416
00:26:45,229 --> 00:26:49,275
พี่สาวของรอส
กับน้องชาย เอแวนเป็นคนฉีกโปสเตอร์

417
00:26:50,818 --> 00:26:54,697
ผมว่าคงไม่มีใครอยากเห็นโปสเตอร์ติดไว้

418
00:26:54,781 --> 00:26:57,742
โดยที่ตัวเองเป็นคนที่ตำรวจตามหา คุณคือฆาตกร

419
00:26:57,825 --> 00:27:01,204
เหตุผลที่พวกเขาแจ้งคือมันกระทบต่อธุรกิจ

420
00:27:01,788 --> 00:27:03,539
ซึ่งเราก็ตกใจมาก

421
00:27:06,793 --> 00:27:08,878
ผมเคยโทรหาตำรวจทุกวัน

422
00:27:08,961 --> 00:27:11,172
บางวันก็สองครั้งหรือมากกว่านั้น

423
00:27:12,131 --> 00:27:15,885
มีครั้งหนึ่ง
โรเจอร์ พาร์ริโนบอกว่า "แฟรงก์ ฟังนี่นะ

424
00:27:15,968 --> 00:27:18,721
ไว้เจอทางตันแล้วเราจะบอกเอง"

425
00:27:18,805 --> 00:27:21,057
อัยการเขตไม่อยากส่งฟ้อง

426
00:27:21,140 --> 00:27:23,643
เขามีหลักฐานไม่พอ มันเป็นหลักฐานแวดล้อม

427
00:27:27,855 --> 00:27:30,566
สามปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆ่า

428
00:27:30,650 --> 00:27:35,613
การสืบสวนก็ยังดำเนินต่อ

429
00:27:35,697 --> 00:27:39,951
ฉันคิดว่าตำรวจคงรู้สึกว่ามันไม่คืบหน้า

430
00:27:40,034 --> 00:27:42,286
แต่ถึงแม้เราจะสงสัยรอสในคดีฆาตกรรม

431
00:27:42,370 --> 00:27:44,080
แต่เธอก็ยักยอกทรัพย์

432
00:27:44,163 --> 00:27:46,416
ตำรวจเลยจับเธอด้วยข้อหานั้น

433
00:27:47,750 --> 00:27:50,670
ตำรวจอาจหวังจะกดดันเธอ

434
00:27:50,753 --> 00:27:55,216
เพื่อให้เธอซัดทอดเอแวน
หรือยอมรับอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่ยอม

435
00:27:56,217 --> 00:27:59,595
ทนายของเธอกะเวลาได้ดีมาก
เธอได้เลื่อนการตัดสินโทษหนึ่งครั้ง

436
00:27:59,679 --> 00:28:02,640
ก่อนถึงเวลาตัดสินโทษ
เธอเอาเงินไปจ่ายคืนหมดแล้ว

437
00:28:02,724 --> 00:28:05,101
เธอก็เลยโดนแค่คุมประพฤติ

438
00:28:07,520 --> 00:28:11,149
เธอจ่ายเงิน เธอมีเงินอยู่แล้ว
เพราะได้เงินประกันมา

439
00:28:11,232 --> 00:28:14,235
กับทุกอย่างที่เธอได้สืบทอดไป
เพราะสามีถูกฆาตกรรม

440
00:28:14,902 --> 00:28:17,280
สามปีหลังฮาเวิร์ดถูกฆาตกรรม

441
00:28:17,363 --> 00:28:21,993
ก็มีความก้าวหน้าด้านเทคโนโลยีกับดีเอ็นเอ

442
00:28:22,076 --> 00:28:27,457
มีเลือดหยดหนึ่งอยู่ระหว่าง
อ่างล้างมือกับจุดที่พบศพ

443
00:28:28,332 --> 00:28:30,877
เลือดหยดนั้น ผลตรวจว่าเป็นเลือดเอแวน

444
00:28:32,003 --> 00:28:34,046
นั่นเป็นข้อมูลน่าสนใจมากที่เราสืบเจอ

445
00:28:34,130 --> 00:28:35,798
น่าเสียดายที่มันก็มีปัญหา

446
00:28:35,882 --> 00:28:38,885
เพราะเลือดหยดนั้น
อาจจะอยู่มาตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุ

447
00:28:38,968 --> 00:28:40,553
เขาเข้าถึงพื้นที่นั้นได้

448
00:28:40,636 --> 00:28:44,348
นี่คือเหตุผลที่คดี
ความรุนแรงในครอบครัวมันสืบยากมากๆ

449
00:28:44,432 --> 00:28:45,725
เพราะหลายๆ ครั้ง

450
00:28:45,808 --> 00:28:50,396
ฆาตกรก็เข้าถึงตัวผู้ตายกับที่เกิดเหตุได้
ก่อนเกิดเหตุตั้งนานแล้ว

451
00:28:54,317 --> 00:28:59,155
หลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่
รอสลิน พิลมาร์กับเอแวน น้องชาย

452
00:28:59,238 --> 00:29:02,950
เราไม่เจอเบาะแสอื่นที่จะบ่งชี้ไปทางอื่นเลย

453
00:29:03,034 --> 00:29:03,868
ไม่มีสักอย่าง

454
00:29:03,951 --> 00:29:07,705
ท่านผู้ชมอาจจะเชื่อว่านี่คือคดีง่ายๆ

455
00:29:07,789 --> 00:29:09,582
ถ้าฟังจากหลักฐานที่ได้ยิน

456
00:29:09,665 --> 00:29:11,876
แต่มันไม่ง่ายเลย ในแง่ของกฎหมาย

457
00:29:11,959 --> 00:29:12,835
ซึ่งก็สมควรแล้ว

458
00:29:12,919 --> 00:29:15,963
เราต้องพิสูจน์เรื่องนี้ให้ได้จนสิ้นสงสัย

459
00:29:16,547 --> 00:29:19,967
เราไม่อยากจับกุมใครโดยไม่พร้อมขึ้นศาล

460
00:29:20,051 --> 00:29:21,969
ชั้นไต่สวน ต่อคณะลูกขุนใหญ่

461
00:29:22,053 --> 00:29:23,971
เราเห็นชัดเจนว่าต้องมีมากกว่านั้น

462
00:29:25,890 --> 00:29:27,767
วันหนึ่ง พาร์ริโนมาหาผม

463
00:29:27,850 --> 00:29:31,229
เขาบอกว่า "แฟรงก์ ผมว่าผมเจอทางตันแล้ว"

464
00:29:33,523 --> 00:29:36,901
ผมลงประกาศมรณกรรมในนิวยอร์กไทม์ส

465
00:29:36,984 --> 00:29:41,113
ทุกปีในวันครบรอบฆาตกรรมฮาเวิร์ด

466
00:29:41,197 --> 00:29:46,994
เผื่อจะมีใครสักคนมาบอก
ว่ารู้อะไรเกี่ยวกับคดีนี้บ้าง

467
00:29:47,662 --> 00:29:53,417
ถึงแม้ว่าพาร์ริโนจะไม่ใช่ผู้หมวด
ที่ดูแลคดีนี้อีกต่อไปแล้ว

468
00:29:53,918 --> 00:29:58,673
ผมยังโทรไปโรงพักมิดทาวน์ใต้แทบทุกวัน

469
00:29:59,757 --> 00:30:01,133
ผมไม่ยอมปล่อยวาง

470
00:30:03,636 --> 00:30:07,390
พ่อฉันรู้สึกว่าสักวันจะไขคดีได้

471
00:30:07,473 --> 00:30:10,351
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาลุกจากเตียงทุกวัน

472
00:30:10,434 --> 00:30:13,020
"สักวันต้องไขคดีนี้ได้"

473
00:30:13,104 --> 00:30:15,565
"เราจะภาวนาให้ไขคดีนี้ได้"

474
00:30:16,941 --> 00:30:19,610
แค่ต้องยอมรับว่าฮาเวิร์ดตาย

475
00:30:20,611 --> 00:30:24,407
แล้วฆาตกรก็ลอยนวล

476
00:30:25,533 --> 00:30:26,993
มันเจ็บปวดตลอดเวลา

477
00:30:29,370 --> 00:30:33,457
ตลอดหลายปีมานี้ เวลาเราไปดินเนอร์กับเพื่อน

478
00:30:33,541 --> 00:30:36,752
เพื่อนก็อยากฟังข้อมูลใหม่ๆ

479
00:30:36,836 --> 00:30:40,423
พวกเขาต้องการข้อมูลใหม่ๆ เกี่ยวกับคดีนี้

480
00:30:40,506 --> 00:30:41,924
ผมเคยถามเลยนะว่า

481
00:30:42,008 --> 00:30:44,635
"เป็นไปได้ไหมที่พวกมันจะรอดตัว"

482
00:30:48,931 --> 00:30:51,559
(ปี 2004)

483
00:30:53,895 --> 00:30:56,856
(ปี 2013)

484
00:30:58,608 --> 00:31:00,860
(อัฟกานิสถาน
17 ปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

485
00:31:00,943 --> 00:31:05,948
ปี 2013 ผมเป็นที่ปรึกษาพลเรือน
ไปรบกับนาวิกโยธิน

486
00:31:09,452 --> 00:31:13,372
หลังเกิดเหตุ 11 กันยายน
ผมคิดว่าความรู้สึกผิดที่รอดตายจากวันนั้น

487
00:31:13,456 --> 00:31:16,208
คือแรงกระตุ้นที่ทำให้ผมไปตะวันออกกลาง

488
00:31:16,292 --> 00:31:18,669
ตลอดเจ็ดปี ไปออกรบห้ารอบ

489
00:31:18,753 --> 00:31:22,006
ตอนออกรบรอบสุดท้าย ผมได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า

490
00:31:22,089 --> 00:31:24,842
จะเปิดคดีฮาเวิร์ด พิลมาร์ขึ้นมาสืบสวนใหม่

491
00:31:25,384 --> 00:31:27,887
มีน้อยคดีมากๆ ที่ผมยังคิดถึง

492
00:31:27,970 --> 00:31:31,098
เพราะมันยังไขไม่ได้
แต่ผมคิดว่านี่คือคดีหมายเลขหนึ่ง

493
00:31:32,975 --> 00:31:36,812
ผมคิดว่าสายสืบทุกคนบนโลกมีคดี

494
00:31:36,896 --> 00:31:40,066
ที่หลุดมือไปเพราะเหตุผลบางอย่าง

495
00:31:40,900 --> 00:31:44,320
มันกลายเป็น "โมบี้ดิค" ในอาชีพของเขา

496
00:31:44,987 --> 00:31:48,157
เราก็จะคิดถึงมันเสมอ

497
00:31:48,240 --> 00:31:50,701
หลายๆ ครั้ง
คนไม่ชอบให้เอาสำนวนคดีเก่ามาใช้

498
00:31:50,785 --> 00:31:52,662
เพราะกลัวว่ารูปคดีที่ตัวเองทำจะถูกตำหนิ

499
00:31:52,745 --> 00:31:53,955
ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลย

500
00:31:55,039 --> 00:31:59,168
ปี 2013 ผมเกษียณ
จากกรมตำรวจมาสักสามปีแล้ว

501
00:31:59,251 --> 00:32:03,422
แล้วผมก็ทำงานอยู่ที่
สำนักงานอัยการเขตนิวยอร์ก

502
00:32:03,506 --> 00:32:07,259
เป็นรองหัวหน้าแผนกสืบสวนของฝ่ายไต่สวน

503
00:32:07,343 --> 00:32:11,263
ร็อบ มูนีย์เป็นตำรวจสืบสวน
ที่ฉลาดที่สุดตลอดกาลคนหนึ่ง

504
00:32:11,347 --> 00:32:14,767
เขาถูกเรียกตัวมาให้คำแนะนำหรือแนวทาง

505
00:32:17,687 --> 00:32:19,480
ตอนผมได้รับสายที่อัฟกานิสถาน

506
00:32:19,563 --> 00:32:21,983
ผมคิดว่ามันยอดเลยที่คดีพิลมาร์ยังไม่จบ

507
00:32:22,066 --> 00:32:23,609
มีคนจะเอามาสืบใหม่

508
00:32:24,193 --> 00:32:29,782
ผมจำได้ว่าอธิบายว่าหลักฐานทุกอย่างบ่งชี้

509
00:32:29,865 --> 00:32:32,910
ไปที่รอสลิน พิลมาร์ กับเอแวน น้องชาย

510
00:32:34,286 --> 00:32:37,581
ในการสืบคดีเก่า เราไม่สามารถไปโฟกัส

511
00:32:37,665 --> 00:32:41,669
กับจุดโฟกัสเดิมที่เคยสืบได้
เพราะมันไม่ได้จบอย่างที่ควรจบ

512
00:32:42,503 --> 00:32:45,256
เราต้องดูทุกอย่างใหม่หมดตั้งแต่แรก

513
00:32:45,923 --> 00:32:48,884
ถ้าเราปิดรับความคิดในแง่ไหนไป
แล้วพลาดอะไรบางอย่างไป

514
00:32:48,968 --> 00:32:50,886
งั้นก็มาหาความจริงกัน

515
00:32:50,970 --> 00:32:53,514
ผมคิดว่าเป็นเรื่องดีที่คนใหม่ๆ ได้สืบบ้าง

516
00:32:54,140 --> 00:32:55,558
คดีนี้อยู่ในมือคนเก่งแล้ว

517
00:32:55,641 --> 00:32:58,394
(สำนักงานอัยการเขตนิวยอร์ก)

518
00:33:01,772 --> 00:33:03,858
วันหนึ่ง ลิซโทรมา

519
00:33:03,941 --> 00:33:07,486
บอกผมว่าเธอกำลังทำคดี

520
00:33:07,987 --> 00:33:11,032
ครั้งแรกที่ผมได้เจอลิซ เลเดอเรอร์

521
00:33:11,115 --> 00:33:13,951
เราไปออฟฟิศเธอ มีกล่องเต็มไปหมด

522
00:33:14,035 --> 00:33:15,953
กล่องทุกใบเขียนว่า "พิลมาร์"

523
00:33:16,037 --> 00:33:18,664
ผมรู้ว่าเธอทุ่มเทกับคดีนี้มากๆ

524
00:33:20,249 --> 00:33:23,335
มีหลายอย่างมากที่เราต้องทำ
ก่อนที่จะได้เริ่มไขคดีด้วยซ้ำ

525
00:33:24,754 --> 00:33:28,215
เราต้องอ่านกระดาษทุกแผ่น ดูวิดีโอทุกคลิป

526
00:33:28,299 --> 00:33:30,593
ต้องสอบปากคำทุกคนที่ตามตัวได้

527
00:33:30,676 --> 00:33:32,136
เราเปิดกล่องแล้วกล่องเล่า

528
00:33:32,845 --> 00:33:37,475
มีเศษกระดาษแผ่นหนึ่ง
เขียนชื่อ "อาร์โนลด์ บรูเวอร์" ไว้

529
00:33:37,558 --> 00:33:38,934
เราตามหาตัวเขา

530
00:33:39,602 --> 00:33:42,188
เขาเป็นเพื่อนสนิทมากๆ ของฮาเวิร์ด

531
00:33:42,938 --> 00:33:45,733
ฮาเวิร์ด พิลมาร์
นัดเจอเพื่อน อาร์โนลด์ บรูเวอร์

532
00:33:45,816 --> 00:33:48,903
แล้วไปดูฟุตบอลเอ็นซีเอเอ แต่เขาไม่มา

533
00:33:49,487 --> 00:33:52,865
เขาบอกว่า "ฮาเวิร์ดบอกผมว่า
เขาจะไปฟิตเนสกับน้องเขย

534
00:33:52,948 --> 00:33:54,617
แต่เสร็จแล้วจะรีบตามไป"

535
00:33:55,326 --> 00:33:58,746
เอแวน วอลด์กับรอส พิลมาร์บอกตำรวจ

536
00:33:58,829 --> 00:34:02,541
ว่าเอแวนกับฮาเวิร์ด
กลับมาจากฟิตเนสประมาณสองทุ่ม

537
00:34:02,625 --> 00:34:05,252
ฮาเวิร์ดอยู่ทำงานต่อในออฟฟิศ

538
00:34:05,336 --> 00:34:10,883
กลายเป็นว่าอาร์โนลด์ บรูเวอร์
มีนัดกับฮาเวิร์ดคืนนั้นพอดี

539
00:34:10,966 --> 00:34:12,301
ณ เวลานั้นด้วย

540
00:34:12,384 --> 00:34:15,471
ฮาเวิร์ดไม่มีทางอยู่ทำงานต่อ

541
00:34:15,554 --> 00:34:19,517
อาร์โนลด์ บรูเวอร์จำกัดช่วงเวลาฆาตกรรมให้

542
00:34:19,600 --> 00:34:22,770
เหลือกรอบเวลาสั้นที่สุด

543
00:34:23,479 --> 00:34:27,024
เราได้รู้ระหว่างการสืบสวน
ว่าคืนเกิดเหตุฆาตกรรม

544
00:34:27,108 --> 00:34:32,196
รอสโทรหาฮาเวิร์ดที่ออฟฟิศ
แล้วฝากข้อความเสียงไว้

545
00:34:33,405 --> 00:34:36,534
ไง ฮาว นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะ

546
00:34:36,617 --> 00:34:39,620
ฉันกับฟิลิปอยากรู้ว่า
คุณยังทำงานอยู่ที่บริษัทหรือเปล่า

547
00:34:39,703 --> 00:34:42,832
หรือไปดูกีฬาที่บาร์ไหน เห็นบอกว่าจะไป

548
00:34:42,915 --> 00:34:44,834
ไปดูเอ็นซีเอเอ

549
00:34:44,917 --> 00:34:49,255
นั่นแหละ ฉันถึงบ้านแล้ว
ประมาณสองทุ่ม 10-15 นาที

550
00:34:49,338 --> 00:34:51,924
โทรกลับด้วยนะ จะกลับเมื่อไหร่บอกด้วย

551
00:34:52,591 --> 00:34:57,054
เธอบอกรายละเอียดเยอะมาก
เกินกว่าที่จะฝากข้อความไว้

552
00:34:57,138 --> 00:35:01,016
ให้คนที่เพิ่งคุยกัน
แล้วคาดว่าจะได้เจอกันในอีกครึ่งชั่วโมง

553
00:35:01,100 --> 00:35:04,728
ผมจำได้ว่าฟังข้อความเสียง
พอเราเริ่มดูทุกอย่างแล้ว

554
00:35:04,812 --> 00:35:07,898
หลักฐานชิ้นไหนก็ไม่ดีพอ ถ้ามีแค่ชิ้นเดียว

555
00:35:07,982 --> 00:35:11,527
เราต้องเริ่มโยงหลักฐานแวดล้อมเข้าด้วยกัน

556
00:35:11,610 --> 00:35:13,571
แล้วมันจะปูเส้นทางเดียว

557
00:35:14,071 --> 00:35:17,032
บอกว่าเอแวนกับรอสลินฆ่าฮาเวิร์ดคืนนั้น

558
00:35:18,242 --> 00:35:20,619
หลังจากดูหลักฐานทุกชิ้นแล้ว

559
00:35:20,703 --> 00:35:23,706
และได้คุยกับเพื่อนฮาเวิร์ดอีกหลายคน

560
00:35:23,789 --> 00:35:27,126
เราก็มั่นใจว่ารอส พิลมาร์
กับเอแวน วอลด์เป็นคนทำ

561
00:35:28,586 --> 00:35:34,341
รอน ทักเกอร์ได้ยินฮาเวิร์ด
ด่าภรรยา โมโหใส่เธอ

562
00:35:34,425 --> 00:35:36,343
ตอนนั้นประมาณ 17.30 น.

563
00:35:36,427 --> 00:35:39,513
ใช้คำด่ากับเธอสารพัด

564
00:35:39,597 --> 00:35:41,891
คืนเดียวกัน เธอเองก็ฝากข้อความ

565
00:35:41,974 --> 00:35:46,061
แล้วลงท้ายด้วย "รักนะ ฮาววี่"

566
00:35:49,440 --> 00:35:54,570
ข้อความเสียงนั้นมีการคำนวณมาอย่างดี

567
00:35:54,653 --> 00:35:57,489
เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำคือการทิ้งหลักฐาน

568
00:35:57,573 --> 00:35:58,574
มันจะแสดงว่า

569
00:35:58,657 --> 00:36:02,203
"ฉันคิดถึงเขา ฉันคิดว่าเขายังอยู่
ฉันโทรหาเขา และฉันบอกรักเขา"

570
00:36:02,828 --> 00:36:07,958
ดูจากเวลา ฮาเวิร์ดน่าจะนอนตายอยู่บนพื้นแล้ว

571
00:36:13,505 --> 00:36:15,758
รอสสร้างเรื่องขึ้นมา

572
00:36:15,841 --> 00:36:19,970
เธอสร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมา
เพื่อให้ฮาเวิร์ดถูกฆ่า

573
00:36:20,054 --> 00:36:21,972
ถ้าไม่มีเธอ มันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

574
00:36:22,056 --> 00:36:25,517
รอสวางแผนไว้เพื่อให้ตัวเองได้เงินประกันชีวิต

575
00:36:25,601 --> 00:36:30,022
ได้ธุรกิจ ได้บ้านพักตากอากาศ และหุ้นบ้านพักสกี

576
00:36:30,105 --> 00:36:33,025
เธอจะได้สิทธิ์เลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียว

577
00:36:33,108 --> 00:36:35,819
แต่หลังจากที่เราเห็นชัดเจนแล้ว

578
00:36:35,903 --> 00:36:39,490
อีกอย่างที่ชัดเจนคือ
เราก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ในศาลด้วย

579
00:36:41,283 --> 00:36:44,453
เอแวนมีแผล มีเลือดเขาในที่เกิดเหตุ

580
00:36:44,536 --> 00:36:47,998
แล้วก็มีคนเป็นร้อย
ที่รู้ว่าเอแวนเกลียดฮาเวิร์ดแค่ไหน

581
00:36:48,082 --> 00:36:51,335
สิ่งที่เราต้องหาคือหลักฐานที่โยงรอส

582
00:36:51,418 --> 00:36:53,587
เราจะได้ตั้งข้อหาทั้งคู่

583
00:36:55,047 --> 00:36:56,632
คุณเลเดอเรอร์บอกว่า

584
00:36:56,715 --> 00:37:01,345
"ฉันรู้ว่าเราจะเอาผิดเอแวนได้
แต่ฉันสัญญาเรื่องรอสไม่ได้นะ"

585
00:37:01,428 --> 00:37:04,390
แต่ผมก็รู้สึกมั่นใจกับเธอมากๆ

586
00:37:07,309 --> 00:37:10,688
เรารู้ว่าคนเดียวที่เหลือคือพี่เลี้ยงเด็ก

587
00:37:11,939 --> 00:37:14,900
ฉันบอกว่า "เราต้องหาพี่เลี้ยงเด็กให้เจอ"

588
00:37:14,984 --> 00:37:18,070
แอลลิสัน ลูอิสเคยใช้ชีวิตอยู่ภายในครอบครัว

589
00:37:18,153 --> 00:37:20,572
เธอรู้ว่าปกติทุกอย่างเป็นยังไง

590
00:37:20,656 --> 00:37:24,868
เธออาจจะตอบเราได้ในเรื่องที่เราไม่รู้

591
00:37:26,453 --> 00:37:29,832
พวกเราสายสืบ
สอบปากคำพี่เลี้ยงเด็กแล้วตั้งแต่สืบช่วงแรกๆ

592
00:37:29,915 --> 00:37:33,377
แล้วก็รู้สึกว่าไม่ค่อยได้รับความร่วมมือ

593
00:37:33,460 --> 00:37:38,424
ผมคิดว่า ณ ตอนนั้นเธอยังอายุน้อยมาก และ…

594
00:37:39,508 --> 00:37:45,639
บางทีอาจจะคิดไม่ถี่ถ้วนถึงผลที่จะตามมา

595
00:37:49,143 --> 00:37:53,856
สำหรับสาวอายุ 21 ปี
การถูกตำรวจสอบปากคำมันก็น่ากลัว

596
00:37:53,939 --> 00:37:57,276
ฉันแค่ตอบคำถามของตำรวจเท่าที่จะตอบได้

597
00:37:57,359 --> 00:38:00,070
คำถามส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับฮาเวิร์ด

598
00:38:00,154 --> 00:38:03,157
ฉันไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับฮาเวิร์ด

599
00:38:04,325 --> 00:38:10,581
แล้วฉันก็ได้งานที่ญี่ปุ่น ฉันออกนอกประเทศไป

600
00:38:10,664 --> 00:38:13,167
ฉันขาดการติดต่อกับรอสไป

601
00:38:14,001 --> 00:38:15,711
ยี่สิบปีต่อมา ฉันได้รับโทรศัพท์

602
00:38:15,794 --> 00:38:19,882
ฉันก็แบบว่า "คุณพระ"

603
00:38:19,965 --> 00:38:25,012
เธอบอกว่า "ฉันอยากคุยด้วย
เรื่องคดีฆาตกรรมฮาเวิร์ด พิลมาร์"

604
00:38:25,679 --> 00:38:29,308
แอลลิสัน ลูอิสบอกว่า
เธออยากนัดเราที่ออฟฟิศทนายของเธอ

605
00:38:29,391 --> 00:38:32,186
ฉันสงสัยนะว่าเธอคิดว่าตัวเองทำอะไรผิด

606
00:38:32,269 --> 00:38:36,940
จนทำให้อยากมีทนายอยู่ด้วย

607
00:38:37,024 --> 00:38:39,735
แต่ตอนเธอมา เธอก็น่ารัก

608
00:38:39,818 --> 00:38:41,779
เธอพูดออกมาหมดเปลือกเลย

609
00:38:42,404 --> 00:38:44,490
มันก็น่าสนใจ

610
00:38:44,573 --> 00:38:47,701
มันทำให้เราได้เห็นภาพโลกที่เราไม่มีทางรู้จัก

611
00:38:48,452 --> 00:38:53,290
ตอนไปเจอกัน ลิซถามว่า
"ปกติเป็นยังไงบ้าง

612
00:38:53,374 --> 00:38:56,168
เล่าเรื่องในชีวิตตลอดสัปดาห์หน่อยซิ

613
00:38:56,251 --> 00:38:57,920
อธิบายบ้านพวกเขาหน่อย"

614
00:39:00,923 --> 00:39:05,052
สำหรับบ้านพิลมาร์ และสำหรับฟิลิป
ทุกอย่างมีตารางเป็นระบบ

615
00:39:05,135 --> 00:39:06,136
เคร่งมาก

616
00:39:06,220 --> 00:39:10,599
ตลอดช่วงที่ฉันทำงานให้รอส
เธอเจาะจงเรื่องเวลามากๆ

617
00:39:11,433 --> 00:39:15,979
เธอบรรยายทุกอย่าง
เกี่ยวกับอะพาร์ตเมนต์ ไลฟ์สไตล์

618
00:39:16,063 --> 00:39:18,816
ว่ารอสบริหารครอบครัวยังไง

619
00:39:19,566 --> 00:39:20,776
แล้วพอเราถามว่า

620
00:39:20,859 --> 00:39:25,239
"มีอะไรแปลกๆ ไหม
ในช่วงสัปดาห์ที่เขาถูกฆ่า"

621
00:39:25,322 --> 00:39:28,534
เธอบอกว่า "เรื่องที่เกิดขึ้น
ก็ไม่ได้มีอะไรแปลกมากนัก

622
00:39:28,617 --> 00:39:30,953
แค่มันมีหลายอย่างมากๆ ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก"

623
00:39:34,373 --> 00:39:38,669
ช่วงหลายสัปดาห์
ก่อนฮาเวิร์ดถูกฆ่า รอสบอกฉันว่า

624
00:39:38,752 --> 00:39:41,422
"ฉันต้องขอให้คุณทำงานล่วงเวลา
สักสองสามอาทิตย์นะ"

625
00:39:42,923 --> 00:39:45,884
แล้วคืนที่เกิดฆาตกรรม

626
00:39:46,718 --> 00:39:49,513
รอสบอกว่าเธอจะไปหาเอแวนกับฮาเวิร์ด

627
00:39:49,596 --> 00:39:52,307
ที่ตึกคิงคืนนั้น เพื่อประชุมการเงิน

628
00:39:53,600 --> 00:39:57,771
ฉันพาฟิลิปไปซ้อมฮ็อกกี้

629
00:39:57,855 --> 00:40:02,151
ฟิลิปมีซ้อมสองชั่วโมงอาทิตย์ละสี่ครั้ง

630
00:40:02,234 --> 00:40:06,780
แล้วเสียงลำโพง
ก็ประกาศเรียกชื่อฉัน รอสตามตัวฉัน

631
00:40:06,864 --> 00:40:09,366
มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นั่นเป็นครั้งแรก

632
00:40:10,075 --> 00:40:12,661
เธอถามว่า "ทางนั้นเป็นไงบ้าง"

633
00:40:12,744 --> 00:40:17,124
ฉันก็ตอบ "ยังตะลุมบอนรอบแรกอยู่เลย
นี่เพิ่งวางแผนตะลุมบอนรอบสอง"

634
00:40:17,207 --> 00:40:19,209
เธอก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ดีแล้ว"

635
00:40:19,293 --> 00:40:22,629
เธอบอกว่าแค่โทรตามก็แปลกแล้ว
เพราะเธอไม่ได้มีอะไรจะบอกเลย

636
00:40:22,713 --> 00:40:26,383
แล้วพอ 20-30 นาทีต่อมา

637
00:40:27,634 --> 00:40:31,096
เสียงลำโพงก็เรียกชื่อฉันไปที่โต๊ะต้อนรับอีก

638
00:40:31,930 --> 00:40:33,015
ฉันโทรหาเธออีกรอบ

639
00:40:33,515 --> 00:40:39,730
รอสไม่ได้บอกข้อมูลอะไรเลย

640
00:40:39,813 --> 00:40:44,526
นอกจาก "ถ้าฉันไปไม่ทันตอนฟิลิปเลิกตะลุมบอน

641
00:40:44,610 --> 00:40:46,528
คุณขับรถกลับบ้านไปเลยนะ

642
00:40:46,612 --> 00:40:50,240
ฉันไม่รู้ว่าจะได้ตามไปไหม
เพราะทางนี้ยังไม่เสร็จธุระ"

643
00:40:50,824 --> 00:40:52,743
เธอบอกว่า "ทางนี้ยังไม่เสร็จธุระ"

644
00:40:52,826 --> 00:40:55,746
ซึ่งถ้าดูบริบทว่าธุระของเธอคืออะไร

645
00:40:55,829 --> 00:40:57,164
ฉันเสียวสันหลังวาบเลยนะ

646
00:40:57,956 --> 00:41:00,542
นั่นคือสิ่งที่แปลกมากๆ สำหรับรอส

647
00:41:00,626 --> 00:41:03,003
เธอรู้เสมอว่าตัวเองจะกลับบ้านตอนไหน

648
00:41:03,086 --> 00:41:06,298
เธอมีรายละเอียดเจาะจงเสมอ
ทั้งงานที่เธอสั่งให้ฉันทำ

649
00:41:06,381 --> 00:41:07,883
และเรื่องที่ตัวเองจะทำ

650
00:41:12,513 --> 00:41:15,682
เกือบทุกคืน นี่เป็นบ้านที่บรรยากาศสดใสมากๆ

651
00:41:16,308 --> 00:41:18,393
โทรศัพท์ดัง เธอก็คุยโทรศัพท์

652
00:41:18,977 --> 00:41:21,563
เพื่อนบ้านมาหา ไฟเปิดทุกดวง

653
00:41:21,647 --> 00:41:23,482
ทีวีก็เปิด

654
00:41:23,565 --> 00:41:28,445
นี่คือบ้านที่เสียงดัง ตื่นเต้นมากๆ แต่ไม่ใช่คืนนั้น

655
00:41:31,031 --> 00:41:34,117
ไฟเหนือเตาเปิดทิ้งไว้

656
00:41:34,743 --> 00:41:36,870
นั่นคือไฟดวงเดียวในบ้านที่เปิด

657
00:41:36,954 --> 00:41:41,750
ฉันเปิดประตู แล้วเธอก็ชะโงกมาทางช่องประตู

658
00:41:41,833 --> 00:41:43,835
เธอนุ่งผ้าเช็ดตัว ผมเปียก

659
00:41:43,919 --> 00:41:45,462
ฉันไม่เคยเห็นเธอสภาพนั้นมาก่อน

660
00:41:46,255 --> 00:41:50,300
เธอบอกว่า "เป็นไงบ้าง

661
00:41:50,384 --> 00:41:54,263
คุณคงเหนื่อยมากเลยสินะ
ไปนอนเถอะ ขอบคุณนะ แอลลิสัน"

662
00:41:54,972 --> 00:41:58,850
ส่วนภาษากายของเธอบอกว่า "เลิกงานแล้ว

663
00:41:58,934 --> 00:42:00,477
คุณไม่ต้องเข้ามา"

664
00:42:00,561 --> 00:42:02,521
เธอบอกว่า "วางกระเป๋าไว้ตรงนั้นแหละ"

665
00:42:02,604 --> 00:42:07,276
ฉันยังส่งกระเป๋าให้ไม่ทันข้ามประตู
แล้วเธอก็บอก "ราตรีสวัสดิ์"

666
00:42:08,277 --> 00:42:11,071
เวลาฉันเลิกงาน เธอไม่เคยทำแบบนั้น

667
00:42:11,154 --> 00:42:13,031
เธออยากคุยก่อนทุกครั้ง

668
00:42:13,115 --> 00:42:17,494
เรื่องทุกรายละเอียดที่ฟิลิปเจอมาในวันนั้น

669
00:42:17,578 --> 00:42:19,121
เธอจะอยากรู้ทุกอย่าง

670
00:42:19,204 --> 00:42:21,957
มันก็เลยผิดวิสัยมากๆ

671
00:42:23,834 --> 00:42:26,628
ฉันกับชิวอน แบร์รี่… ชิวอนคือเจ้าหน้าที่สืบสวน

672
00:42:26,712 --> 00:42:29,881
เราสองคนมองแอลลิสันแล้วก็คิดว่า

673
00:42:31,717 --> 00:42:35,304
"เรื่องนี้แหละจะสร้างความแตกต่าง"
ฉันรู้ว่าเธอก็คิดเหมือนกัน

674
00:42:35,387 --> 00:42:36,638
พวกเธอจดโน้ต

675
00:42:36,722 --> 00:42:40,017
แล้วก็มองข้ามฝั่งโต๊ะไปหากัน

676
00:42:40,100 --> 00:42:44,229
เหมือนนี่เป็นข้อมูลที่สำคัญมากๆ

677
00:42:44,313 --> 00:42:49,901
แอลลิสันเติมช่องว่าง
กับส่วนที่ไม่ชัดเจนได้หลายจุดมากๆ

678
00:42:49,985 --> 00:42:52,195
เราสองคนออกมาแล้วคุยกันว่า

679
00:42:52,279 --> 00:42:54,990
"ว้าว นั่นแหละสุดยอด"

680
00:42:55,782 --> 00:43:02,289
ข้อมูลใหม่จากแอลลิสัน ลูอิส
ที่อธิบายพฤติกรรมแปลกๆ ของรอส

681
00:43:02,789 --> 00:43:05,459
ทั้งในช่วงหลายวันก่อนเกิดเหตุ และหลังจากนั้น

682
00:43:05,542 --> 00:43:09,504
เรื่องที่ผิดวิสัยเหล่านี้คือข้อบ่งชี้สำคัญมากๆ

683
00:43:10,589 --> 00:43:14,217
คนเรามักจะแฉตัวเอง
เวลาทำเรื่องที่ไม่เคยทำมาก่อน

684
00:43:14,301 --> 00:43:16,470
มันต้องมีคำอธิบาย

685
00:43:16,553 --> 00:43:18,263
(19.55 น. แอลลิสันถูกตามตัวครั้งแรก)

686
00:43:18,347 --> 00:43:21,266
แอลลิสัน ลูอิสให้ข้อมูล

687
00:43:21,767 --> 00:43:24,895
ที่ทำให้รอสมีส่วนมากขึ้นเยอะ

688
00:43:24,978 --> 00:43:29,566
มันบ่งบอกว่า
เธอต้องทำอะไรเยอะแค่ไหนเพื่อจัดฉาก

689
00:43:30,108 --> 00:43:35,280
แล้วเราก็เจอหลักฐานที่ยืนยันเรื่องที่เธอบอกเรา

690
00:43:35,781 --> 00:43:37,741
มันทำให้เราข้ามรั้วไปได้

691
00:43:39,034 --> 00:43:42,829
เราทำรูปคดี
จากหลักฐานแวดล้อมด้วยหินก้อนเล็กๆ

692
00:43:44,122 --> 00:43:46,917
แล้วเราก็ออกไปหาหินก้อนเล็กๆ เรื่อยๆ

693
00:43:47,000 --> 00:43:49,503
จนได้หินกองที่ใหญ่พอ

694
00:43:49,586 --> 00:43:52,422
จนกลายเป็นหลักฐานที่แน่นหนา

695
00:43:52,506 --> 00:43:56,134
ถึงจะเป็นหลักฐานแวดล้อม
แต่ก็เป็นหลักฐานที่มัดตัวแน่น

696
00:43:56,885 --> 00:44:00,430
ด้วยข้อมูลใหม่จาก
อาร์โนลด์ บรูเวอร์ เพื่อนฮาเวิร์ด พิลมาร์

697
00:44:00,514 --> 00:44:02,432
กับเรื่องที่พี่เลี้ยงบอกสายสืบ

698
00:44:03,183 --> 00:44:04,893
มันก็มากพอที่จะจับกุม

699
00:44:06,561 --> 00:44:08,980
การจับกุมเกิดขึ้นเมื่อปี 2017

700
00:44:09,064 --> 00:44:12,442
รอสถูกจับที่อะพาร์ตเมนต์ ตอนหกโมงเช้า

701
00:44:12,526 --> 00:44:14,444
ตอนนั้นเธออยู่กับแฟน

702
00:44:14,528 --> 00:44:16,738
เอแวน วอลด์ถูกจับพร้อมกัน

703
00:44:17,781 --> 00:44:20,117
ผมรู้สึกดีใจมาก

704
00:44:20,200 --> 00:44:22,536
ผมไม่อยากเชื่อเลยที่ทั้งสองคนถูกจับ

705
00:44:24,121 --> 00:44:27,290
ต้องบอกเลยว่าสมควรโดนมานานแล้ว

706
00:44:28,375 --> 00:44:29,376
แต่ก็โดนจนได้

707
00:44:31,211 --> 00:44:32,212
โดนจนได้

708
00:44:32,295 --> 00:44:34,840
(27 มกราคม ปี 2019
23 ปีหลังฮาเวิร์ด พิลมาร์ถูกฆาตกรรม)

709
00:44:34,923 --> 00:44:38,385
นี่คือสิ่งที่ผมรอมา 20 กว่าปี

710
00:44:38,468 --> 00:44:42,389
เราไปดูการไต่สวนทุกวัน

711
00:44:43,056 --> 00:44:47,477
ไต่สวนวันแรก ผมเข้าห้องน้ำ

712
00:44:47,978 --> 00:44:50,856
ฟิลิปก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี

713
00:44:51,898 --> 00:44:56,194
ครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเขา
คือมื้อเช้าหลังจากฮาเวิร์ดถูกฆ่า

714
00:44:57,070 --> 00:45:01,658
ตอนผมเห็นเขา เขาหน้าเหมือนฮาเวิร์ดมากๆ

715
00:45:02,576 --> 00:45:04,870
ผมเรียกเขาว่า "ฮาเวิร์ด"

716
00:45:04,953 --> 00:45:06,997
พวกเขาหน้าเหมือนกันขนาดนั้นเลย

717
00:45:07,497 --> 00:45:10,876
เขาไม่ได้ตอบผมสักคำเลยนะ ไม่ตอบเลย

718
00:45:13,295 --> 00:45:16,923
รูปคดีเป็นหลักฐานแวดล้อม
แต่หลักฐานทุกชิ้นก็มีความหมาย

719
00:45:18,091 --> 00:45:20,552
ฉันรู้เรื่องคดีนี้ทุกอย่าง

720
00:45:20,635 --> 00:45:24,264
ไม่ว่าจำเลยแก้ต่างยังไง เราก็พร้อมรับมือ

721
00:45:24,890 --> 00:45:29,978
ตอนได้ให้การเอาผิดสองคนนั้น มันวิเศษไปเลย

722
00:45:30,061 --> 00:45:34,024
เป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อ สะใจมากๆ

723
00:45:34,107 --> 00:45:35,692
ผมเห็นแฟรงก์ดูอยู่

724
00:45:36,193 --> 00:45:39,321
ผมเห็นแฟรงก์พยักหน้าตอนผมให้การ

725
00:45:40,030 --> 00:45:41,239
มันมหัศจรรย์เลยล่ะ

726
00:45:42,449 --> 00:45:45,786
แต่มันก็ไม่มีความหมาย
ถ้าไม่บรรลุคำตัดสินว่าผิดจริง

727
00:45:45,869 --> 00:45:46,953
ไม่มีความหมายอะไรเลย

728
00:45:47,537 --> 00:45:50,081
คดีนี้ผ่านความทุ่มเทมาอย่างมหาศาล

729
00:45:50,791 --> 00:45:52,667
การไต่สวนดำเนินอยู่สองเดือน

730
00:45:55,420 --> 00:45:57,506
ผมเก็บกวาด แล้วโดนบาดมือ

731
00:45:58,757 --> 00:46:00,425
ผมไม่รู้…

732
00:46:01,009 --> 00:46:04,679
ว่าฮาเวิร์ดถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น

733
00:46:05,889 --> 00:46:09,559
ผมรู้แค่ว่าเขาถูกแทง แต่ไม่รู้ความร้ายแรง

734
00:46:10,393 --> 00:46:14,439
ของการฆาตกรรม จนกระทั่งมาได้ฟังในศาล

735
00:46:15,482 --> 00:46:19,402
ฉันคิดว่าเอแวนเข้าหาฮาเวิร์ด
จากด้านหลังแล้วปาดคอเขา

736
00:46:20,070 --> 00:46:22,906
เพราะเขาจะร้องไม่ได้

737
00:46:22,989 --> 00:46:27,118
สำหรับฉัน นั่นคงเป็นความคิดแรก

738
00:46:27,202 --> 00:46:28,537
เวลาลอบทำร้ายใครแบบนั้น

739
00:46:28,620 --> 00:46:33,124
ฉันคิดว่านั่นคือแผลแรก
แล้วจากนั้นก็แทงไม่ยั้งเลย

740
00:46:33,208 --> 00:46:35,961
พวกมันเชือดเขา ไม่ได้ฆ่าเฉยๆ

741
00:46:36,044 --> 00:46:39,089
พวกมันเชือดเขาเหมือนหมูในเล้า

742
00:46:39,840 --> 00:46:44,010
รอสอยู่ในที่เกิดเหตุ ฝ่ายสืบสวนพิสูจน์ได้

743
00:46:45,929 --> 00:46:48,348
จริงๆ ฉันเคยชื่นชมรอส

744
00:46:48,974 --> 00:46:54,354
ฉันมีรูปเธอด้วย ฉันคิดว่านั่นคือคนที่ฉันรู้จัก

745
00:46:55,146 --> 00:46:57,858
ตอนที่ฉันมารู้

746
00:46:57,941 --> 00:47:02,612
ว่ามีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่ได้เห็น ฉันช็อกไปเลย

747
00:47:05,782 --> 00:47:08,785
คณะลูกขุนพิจารณาอยู่อย่างน้อยสี่วัน

748
00:47:08,869 --> 00:47:11,371
ท่าไม่ดีแล้ว ผมไม่เข้าใจเลย

749
00:47:11,454 --> 00:47:12,664
(อาคารศาลอาญา)

750
00:47:15,667 --> 00:47:17,002
ทั้งหมดยืน

751
00:47:17,085 --> 00:47:22,799
รอสกับเอแวนถูกตัดสินว่ามีความผิดตรงนั้นเลย

752
00:47:25,510 --> 00:47:27,971
มีความผิดฐานฆาตกรรมโดยเจตนา

753
00:47:28,805 --> 00:47:32,058
ห้องพิจารณาเสียงดังกึกก้อง
กับคำว่า "มีความผิด"

754
00:47:34,895 --> 00:47:36,271
มันทรงพลังมากๆ

755
00:47:37,480 --> 00:47:41,359
แม่ฉันตะโกนไม่หยุดว่า "มีความผิดๆ"

756
00:47:42,027 --> 00:47:43,862
มันเหมือนเคลิ้มไปเลย

757
00:47:43,945 --> 00:47:48,742
อารมณ์นั้นมันมากกว่าดีใจ

758
00:47:48,825 --> 00:47:53,330
ที่เราทวงความยุติธรรมให้ฮาเวิร์ดได้
หลังจากผ่านมานานหลายปี

759
00:47:53,872 --> 00:47:58,960
ผมรู้ว่าเราคงไม่ได้ไต่สวนด้วยซ้ำ
เรื่องเอาผิดยิ่งไม่ต้องพูดถึง

760
00:47:59,044 --> 00:48:01,212
ถ้าไม่มีอลิซาเบธ เลเดอเรอร์

761
00:48:02,964 --> 00:48:04,674
ฉันกลับไปหาแฟรงก์

762
00:48:04,758 --> 00:48:07,636
ที่อดทนมาตลอดหลายปี

763
00:48:07,719 --> 00:48:08,970
แล้วเขาก็…

764
00:48:09,554 --> 00:48:12,557
แบบ "มีความผิดๆ ผิดทั้งคู่นั่นแหละ"

765
00:48:12,641 --> 00:48:16,811
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา
แล้วก็โทรหาทุกคนที่เขารู้จัก

766
00:48:16,895 --> 00:48:19,147
"มีความผิดๆ" แล้วก็เบอร์ต่อไป

767
00:48:19,230 --> 00:48:23,526
เขารอให้สิ่งนี้เกิดขึ้นมานานมาก

768
00:48:30,784 --> 00:48:33,662
(กรกฎาคม ปี 2019
สี่เดือนหลังบรรลุคำตัดสิน)

769
00:48:37,666 --> 00:48:40,293
แฟรงก์ขึ้นกล่าวในวันตัดสินโทษ

770
00:48:41,211 --> 00:48:45,298
ผมนอนไม่หลับ เพราะผมคอยแต่คิด

771
00:48:45,382 --> 00:48:51,471
ถึงความสยองและความกลัว
ที่เกิดขึ้นในใจของฮาเวิร์ด

772
00:48:51,554 --> 00:48:53,807
ในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย

773
00:48:53,890 --> 00:48:57,394
ที่เขาถูกสองคนนั้นเชือด ถูกเฉือน

774
00:48:58,728 --> 00:49:03,525
วันนั้นในเดือนมีนาคม ผมสูญเสียสามสิ่งไป

775
00:49:04,275 --> 00:49:09,155
มีสองสิ่งที่ผมไม่มีวันได้คืน
คือลูกชายผม กับธุรกิจของผม

776
00:49:09,239 --> 00:49:11,324
แต่ผมก็เสียฟิลิปไปด้วย

777
00:49:11,825 --> 00:49:13,910
ผมรู้ว่าฟิลิปไม่อยากมองหน้าผม

778
00:49:13,994 --> 00:49:15,787
ผมเสียใจเรื่องนั้น

779
00:49:15,870 --> 00:49:17,914
แต่ผมก็อยากให้เขารู้

780
00:49:17,998 --> 00:49:21,042
เรารักแก และอยากให้แกกลับมา

781
00:49:21,543 --> 00:49:22,544
ได้โปรด

782
00:49:24,004 --> 00:49:28,174
ถึงแฟรงก์จะอยากให้คนที่มีส่วนต้องรับผิดชอบ

783
00:49:28,675 --> 00:49:31,219
เขาก็อยากมีความสัมพันธ์กับฟิลิปมากๆ ด้วย

784
00:49:33,596 --> 00:49:38,601
ผมรู้มาว่าฟิลิปจบเศรษฐศาสตร์จากลอนดอน

785
00:49:39,519 --> 00:49:41,104
ซึ่งผมไม่ได้ข่าวเลย

786
00:49:41,730 --> 00:49:45,442
ผมไม่ได้ข่าวดีอะไรสักอย่างเลย

787
00:49:45,525 --> 00:49:48,486
เกี่ยวกับเด็กคนนี้ที่เติบโตขึ้น

788
00:49:50,030 --> 00:49:51,489
หลานผมแท้ๆ

789
00:49:51,573 --> 00:49:54,242
ลูกชายคนเดียวของลูกผม

790
00:49:56,703 --> 00:49:57,829
ผมอยากได้เขากลับมา

791
00:49:57,912 --> 00:50:00,498
เรารักเขา ก็แค่นั้น

792
00:50:00,999 --> 00:50:02,292
ทุกวันนี้ก็ยังรัก

793
00:50:11,092 --> 00:50:15,221
ฟิลิปร้องขอต่อผู้พิพากษา

794
00:50:15,722 --> 00:50:18,558
ให้ลดหย่อนโทษให้แม่ของเขา

795
00:50:18,641 --> 00:50:19,893
ที่ฆ่าพ่อของเขาเอง

796
00:50:21,728 --> 00:50:23,813
ทำไม…

797
00:50:23,897 --> 00:50:25,899
ถึงยังกล้าขอลดหย่อนโทษ

798
00:50:27,942 --> 00:50:29,569
ฉันไม่รู้เลย

799
00:50:30,904 --> 00:50:34,616
ผมไม่ได้ฟังฟิลิปพูด

800
00:50:35,283 --> 00:50:38,203
จนกระทั่งวันตัดสินโทษ

801
00:50:38,286 --> 00:50:40,663
เขาพูดถึงแม่ของเขา

802
00:50:40,747 --> 00:50:43,625
ว่าเธอเก่งแค่ไหนที่เลี้ยงเขามา

803
00:50:44,209 --> 00:50:46,127
ผมว่าสิ่งเดียวที่เธอทำ

804
00:50:46,211 --> 00:50:49,798
คือปลูกฝังให้เขาเกลียดตระกูลเรา

805
00:50:49,881 --> 00:50:51,674
ผมมั่นใจว่าเขาโทษผม

806
00:50:51,758 --> 00:50:54,219
ครอบครัวเธอทั้งตระกูลก็คงโทษผม

807
00:50:54,302 --> 00:50:58,223
เพราะพวกเขารู้ว่าผมคือเหยี่ยวที่กัดจนได้ขึ้นศาล

808
00:50:58,306 --> 00:50:59,474
ผมไม่ยอมปล่อยไป

809
00:51:01,267 --> 00:51:05,271
เขาอยากปกป้องแม่เรื่องที่ฆ่าพ่อตัวเอง

810
00:51:06,773 --> 00:51:07,857
ก็ปล่อยเขา

811
00:51:11,528 --> 00:51:13,822
เขาคงจะลำบากมากๆ

812
00:51:13,905 --> 00:51:17,951
จริงๆ เขาคือเหยื่อคนที่สองของเรื่องนี้

813
00:51:18,034 --> 00:51:19,285
รองจากฮาเวิร์ด

814
00:51:19,369 --> 00:51:21,621
คุณมั่นใจว่าแม่ช่วยคุณไว้

815
00:51:21,704 --> 00:51:24,874
แล้วปู่ก็พยายามหาเรื่องซวยให้แม่

816
00:51:24,958 --> 00:51:26,709
ทั้งที่แม่ไม่ได้ทำอะไรผิด

817
00:51:26,793 --> 00:51:29,754
ทุกอย่างดำเนินไปตามกฎหมายในศาลยุติธรรม

818
00:51:30,964 --> 00:51:34,509
มันไม่ได้เป็นไปตามที่คุณถูกปลูกฝังมาตลอดหลายปี

819
00:51:34,592 --> 00:51:37,053
มันคงทำใจยากมากๆ

820
00:51:37,137 --> 00:51:40,014
สำหรับความผิดนี้ ฆาตกรรมครั้งนี้

821
00:51:40,515 --> 00:51:45,061
ศาลขอสั่งจำคุกทั้งสองคน 25 ปีถึงตลอดชีวิต

822
00:51:45,770 --> 00:51:48,356
รอสกับเอแวนถูกจำคุก 25 ปีถึงตลอดชีวิต

823
00:51:48,439 --> 00:51:50,859
อายุขนาดพวกเขา ก็ไม่ต่างกับจำคุกตลอดชีวิต

824
00:51:51,442 --> 00:51:54,654
เอแวนกับรอสรับโทษตามสมควร

825
00:51:54,737 --> 00:51:57,866
พวกเขาใช้ชีวิตอิสระมาตั้ง 23 ปี

826
00:51:58,700 --> 00:52:02,453
พวกเขาควรจะถูกขังอย่างน้อย 23 ปี

827
00:52:04,831 --> 00:52:08,209
ผู้พิพากษาประกาศโทษ ฟิลิปก็ลุกขึ้นทันที

828
00:52:10,086 --> 00:52:13,214
ไม่พอใจ แล้วก็เดินออกไปเลย

829
00:52:14,591 --> 00:52:17,302
ผมได้รับเชิญไปฟังการตัดสินโทษ

830
00:52:18,011 --> 00:52:23,016
ผมไปสาย ประตูเปิดออกพอดี

831
00:52:24,350 --> 00:52:28,479
ภาพข้างหน้าผมคือฮาเวิร์ด พิลมาร์

832
00:52:28,980 --> 00:52:31,608
ซึ่งทำให้ผมตกใจมาก

833
00:52:31,691 --> 00:52:35,612
ถึงผมจะไม่เคยเจอฮาเวิร์ด เคยเห็นแต่ในรูป

834
00:52:36,237 --> 00:52:38,990
ระหว่างการสืบสวน ผมก็รู้ว่าเขาหน้าตายังไง

835
00:52:39,073 --> 00:52:41,784
แต่คนนั้นคือฟิลิป

836
00:52:46,080 --> 00:52:51,336
การปิดคดีเก่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนที่ทำได้

837
00:52:51,836 --> 00:52:53,087
มันสะใจมากๆ

838
00:52:54,589 --> 00:52:59,510
แต่สำหรับครอบครัว
คำตัดสินว่าผิดจริงไม่ได้เยียวยาความเจ็บปวด

839
00:53:03,556 --> 00:53:05,099
ผมได้แต่นึกภาพฮาเวิร์ด

840
00:53:05,725 --> 00:53:10,104
ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจของฮาเวิร์ด

841
00:53:10,605 --> 00:53:16,444
ในไม่กี่วินาทีสุดท้ายที่เขาถูกแทง ถูกเชือด

842
00:53:17,570 --> 00:53:21,199
นั่นคือส่วนที่เราไม่มีวันทำใจได้

843
00:53:21,866 --> 00:53:26,079
ตอนเข้านอนทุกคืน ผมคุยกับเขา

844
00:53:26,162 --> 00:53:29,165
ผมบอกว่า "เรื่องนี้เกิดขึ้นกับลูกได้ยังไง

845
00:53:29,249 --> 00:53:30,959
ทำไมลูกไม่บอกพ่อ

846
00:53:31,042 --> 00:53:33,378
ว่าลูกกำลังมีปัญหากับผู้หญิงคนนี้"

847
00:53:35,713 --> 00:53:37,590
แต่ผมก็ไม่ได้คำตอบอะไร

848
00:53:46,683 --> 00:53:48,685
(ปี 2019)

849
00:53:50,228 --> 00:53:52,981
(ปี 1998)

850
00:53:56,734 --> 00:53:59,279
ไม่กี่ปีหลังฮาเวิร์ดถูกฆาตกรรม

851
00:53:59,362 --> 00:54:02,699
เราก็มีคดีที่โยงกับเจ็ดครอบครัว

852
00:54:02,782 --> 00:54:05,868
ระดับความร้ายแรงมันสูงมาก

853
00:54:08,121 --> 00:54:11,416
คดีนี้สะเทือนใจอย่างสุดขั้ว

854
00:54:12,375 --> 00:54:15,503
เหยื่อทุกคนเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์

855
00:54:16,713 --> 00:54:22,135
ความร้ายแรงของคดีนี้ทำให้ทุกคนต้องตะลึง

856
00:54:22,885 --> 00:54:25,013
คนร้ายหลบหนีตั้งแต่วันวาเลนไทน์

857
00:54:25,096 --> 00:54:28,641
จากฆาตกรรมอย่างน้อยหนึ่งศพ
และข่มขืนอีกสองราย และอาจไม่ได้มีแค่นั้น

858
00:54:29,475 --> 00:54:33,354
"ฆาตกรต่อเนื่อง" คำนี้ถูกใช้บ่อยมาก

859
00:54:33,438 --> 00:54:34,605
เขาเป็นหนึ่งในนั้น

860
00:55:17,315 --> 00:55:21,319
คำบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา