1
00:00:08,009 --> 00:00:09,552
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,635 --> 00:00:12,764
(มีตำรวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทำคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:12,847 --> 00:00:14,974
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:15,058 --> 00:00:18,269
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,352 --> 00:00:21,564
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:39,707 --> 00:00:42,043
ในยุค 90 ฮาร์เลมตะวันออก

7
00:00:43,377 --> 00:00:46,756
มีคดีฆาตกรรมและข่มขืน
เกิดขึ้นในย่านนั้นอย่างต่อเนื่อง

8
00:00:48,508 --> 00:00:51,844
เหยื่อทุกคนเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์

9
00:00:51,928 --> 00:00:53,846
ถูกรัดคอและถูกแทง

10
00:00:54,597 --> 00:00:59,018
"ฆาตกรต่อเนื่อง" คำนี้ถูกใช้บ่อยมาก

11
00:01:00,353 --> 00:01:01,479
เขาเป็นหนึ่งในนั้น

12
00:01:05,024 --> 00:01:06,818
เราตั้งหน่วยเฉพาะกิจขึ้นมา

13
00:01:06,901 --> 00:01:09,862
ด้วยนักสืบมือดีที่สุดที่ผมเคยร่วมงานด้วย

14
00:01:11,364 --> 00:01:15,118
เราเจอคนเลวมากๆ
ในฮาร์เลมตะวันออกที่ต้องกำจัดไปให้พ้น

15
00:01:15,201 --> 00:01:20,039
ทั้งชีวิตนี้ ผมน่าจะไม่เคยอยากได้อะไร

16
00:01:20,123 --> 00:01:22,750
มากไปกว่าทวงความยุติธรรมให้คนเหล่านั้น

17
00:01:26,712 --> 00:01:29,507
ทุกคดีทำลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

18
00:01:32,176 --> 00:01:36,097
คุณทำงานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

19
00:01:38,182 --> 00:01:39,976
เราอยากสืบหาความจริง

20
00:01:41,561 --> 00:01:43,104
นั่นคือหน้าที่ของตำรวจสืบสวน

21
00:01:43,688 --> 00:01:46,065
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก

22
00:01:46,149 --> 00:01:47,900
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

23
00:01:48,401 --> 00:01:52,071
สิ่งสำคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

24
00:01:52,155 --> 00:01:53,197
นั่นคืองานของฉัน

25
00:01:53,781 --> 00:01:58,077
ในนิวยอร์กซิตี กรมตำรวจนิวยอร์ก

26
00:02:01,038 --> 00:02:02,248
หน่วยนี้เท่านั้น

27
00:02:02,999 --> 00:02:06,586
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม นิวยอร์ก)

28
00:02:15,219 --> 00:02:17,138
ฉันทำงานในย่านสแปนิชฮาร์เลม

29
00:02:17,221 --> 00:02:21,809
ฉันได้บรรจุที่นั่นเมื่อปี 1983
ในฐานะตำรวจสายตรวจใหม่

30
00:02:23,102 --> 00:02:26,022
ฮาร์เลมตะวันออก
เป็นชุมชนใหญ่ของชาวฮิสแปนิก

31
00:02:26,105 --> 00:02:28,983
ฉันเป็นตำรวจหญิงฮิสแปนิก
คนเดียวในโรงพักตอนบรรจุที่นั่น

32
00:02:31,110 --> 00:02:33,613
ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของอาชีพ
อยู่ในฮาร์เลมตะวันออก

33
00:02:33,696 --> 00:02:35,531
บรรยากาศที่นั่นสุดยอด

34
00:02:35,615 --> 00:02:38,284
ที่นั่นมีเพลงเปิดประกอบฉากตลอด 24 ชั่วโมง

35
00:02:41,871 --> 00:02:46,375
ผมเป็นตำรวจในเครื่องแบบในย่านนั้น
แล้วทำงานนอกเครื่องแบบอีกหกปี

36
00:02:46,459 --> 00:02:49,128
ก่อนจะได้เข้ากรมการสืบสวน

37
00:02:49,212 --> 00:02:51,339
ผมชอบที่ได้ทำงานในย่านนั้น

38
00:02:51,422 --> 00:02:53,174
ตอนผมเป็นตำรวจในเครื่องแบบ

39
00:02:53,257 --> 00:02:55,760
ผมเป็นสายตรวจเดินเท้าในย่านสแปนิชฮาร์เลม

40
00:02:55,843 --> 00:03:00,056
ที่นั่นบรรยากาศสดใสมากๆ
มีคนทำอะไรบางอย่างเสมอ

41
00:03:00,139 --> 00:03:01,974
ส่วนใหญ่ก็เรื่องดีๆ

42
00:03:04,101 --> 00:03:06,854
(ปี 1998)

43
00:03:13,110 --> 00:03:16,530
วันที่ 2 มิถุนายน โทรศัพท์ผมดังตอน 6.30 น.

44
00:03:16,614 --> 00:03:19,158
เราพบเหตุฆาตกรรม

45
00:03:19,242 --> 00:03:21,369
อาคารโครงการเคหะในฮาร์เลมตะวันออก

46
00:03:29,835 --> 00:03:33,297
ตอนผมไปถึงที่เกิดเหตุ ผู้ตายอยู่ที่บันได

47
00:03:33,381 --> 00:03:37,843
อายุน่าจะประมาณ 19-20
เป็นผู้หญิงดำที่สีผิวไม่เข้ม

48
00:03:37,927 --> 00:03:39,428
ที่นั่นเป็นแหล่งรวมงานเลยล่ะ

49
00:03:40,763 --> 00:03:43,808
มีทั้งตำรวจในเครื่องแบบที่เข้าควบคุมที่เกิดเหตุ

50
00:03:43,891 --> 00:03:47,103
มีทั้งหน่วยพิสูจน์หลักฐาน
ที่เข้าไปเก็บหลักฐานกายภาพ

51
00:03:47,812 --> 00:03:52,275
ศพไม่มีร่องรอยถูกทุบตี
ไม่มีแผลถูกแทง ไม่มีแผลถูกยิง

52
00:03:53,109 --> 00:03:57,905
เราสันนิษฐานว่าเธอต้องตายเพราะขาดอากาศ

53
00:03:58,990 --> 00:04:01,200
เธอไม่มีเอกสารระบุตัว

54
00:04:01,284 --> 00:04:04,870
ไม่มีบัตรนักเรียน ใบขับขี่ หรืออะไรเลย

55
00:04:05,955 --> 00:04:08,708
สายสืบก็เลยสืบค้นที่ตึกนั้น

56
00:04:09,542 --> 00:04:12,378
เราใช้กล้องโพลารอยด์ถ่ายหน้าเธอ

57
00:04:12,461 --> 00:04:15,798
เพื่อให้ทุกคนในตึกที่เราไปเคาะประตูได้เห็น

58
00:04:15,881 --> 00:04:17,466
"คุณรู้จักหญิงสาวคนนี้ไหม"

59
00:04:18,092 --> 00:04:22,054
เราติดต่อกับคนในอะพาร์ตเมนต์ทุกห้อง

60
00:04:22,138 --> 00:04:25,266
นี่เป็นตึก 20 ชั้น อาจจะมีชั้นละสิบห้องได้

61
00:04:25,349 --> 00:04:26,809
เราไม่เจอเบาะแสอะไรเลย

62
00:04:27,518 --> 00:04:30,896
เห็นชัดเลยว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น
เธอไม่ได้คบกับใครที่อยู่ที่นั่น

63
00:04:32,773 --> 00:04:36,485
(กรมตำรวจ สถานีตำรวจเขต 23)

64
00:04:39,405 --> 00:04:42,950
ตอนเราตรวจสอบที่โรงพัก
ว่ามีใครแจ้งคนหายหรือไม่

65
00:04:43,034 --> 00:04:44,452
ในช่วง 36 ชั่วโมงก่อนหน้า

66
00:04:45,036 --> 00:04:49,915
เราเจอคำร้องหนึ่ง
ที่ตรงกับรูปพรรณสัณฐานของผู้ตาย

67
00:04:51,042 --> 00:04:54,712
หญิงสาวที่ครอบครัว
มาแจ้งความคนหายเมื่อคืนก่อน

68
00:04:54,795 --> 00:04:56,297
คือราชีดา วอชิงตัน

69
00:04:59,925 --> 00:05:02,136
ผมจำได้ว่าทีมสืบสวนไปหาครอบครัวเธอ

70
00:05:02,887 --> 00:05:04,138
พร้อมภาพโพลารอยด์

71
00:05:06,223 --> 00:05:07,266
มันไม่ง่ายเลย

72
00:05:07,975 --> 00:05:09,352
มันไม่เคยง่าย

73
00:05:10,061 --> 00:05:11,729
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง

74
00:05:15,691 --> 00:05:17,443
เธอถูกพรากไปจากเรา

75
00:05:21,280 --> 00:05:24,784
มันยากที่จะใช้ชีวิต เพราะเราจำไม่ได้เลย

76
00:05:24,867 --> 00:05:28,788
เพราะมันเหมือนเราเดินอยู่ในความฝัน

77
00:05:30,247 --> 00:05:33,292
ฉันกรีดร้องและร้องไห้ไม่หยุด

78
00:05:33,376 --> 00:05:36,295
"มันฆ่าลูกฉัน"

79
00:05:37,380 --> 00:05:39,507
ราชีดาเป็นพี่สาวฝาแฝดของผม

80
00:05:40,007 --> 00:05:43,177
เป็นฝาแฝดก็เหมือนมีสายสัมพันธ์พิเศษ

81
00:05:43,260 --> 00:05:45,429
ตั้งแต่นาทีที่เกิดมาในโลก

82
00:05:46,138 --> 00:05:49,225
เพราะเราเกิดมาพร้อมกัน
เราก็เลยคิดว่าจะได้ตายด้วยกัน

83
00:05:52,686 --> 00:05:56,857
ครอบครัวให้ประวัติลูกสาวกับเราได้ครบถ้วน

84
00:05:58,818 --> 00:06:03,114
ราชีดากับน้องชายเกิดและโตในนิวยอร์ก

85
00:06:05,116 --> 00:06:07,576
ตอนราชีดาจบมัธยมปลาย

86
00:06:07,660 --> 00:06:10,704
เธอสอบเข้าสถาบันเทคโนโลยีแฟชั่นได้

87
00:06:10,788 --> 00:06:13,541
วิทยาลัยแฟชั่นชั้นนำแห่งหนึ่ง

88
00:06:13,624 --> 00:06:17,002
เราเรียนจบวันที่ 15 มิถุนายน ปี 1997

89
00:06:17,086 --> 00:06:18,337
เธอตื่นเต้นสุดๆ

90
00:06:20,840 --> 00:06:26,178
เธอเป็นแค่เด็กอายุ 18 ธรรมดา
ที่กำลังเรียนวิทยาลัย มีงานทำ

91
00:06:27,555 --> 00:06:30,141
เธอมีแผนของตัวเอง วางแผนชีวิตไว้

92
00:06:30,224 --> 00:06:31,851
แล้วเธอก็กำลังทำตามนั้น

93
00:06:34,145 --> 00:06:36,605
ตอนอายุ 18 เราไม่…

94
00:06:36,689 --> 00:06:40,943
เราไม่คิดว่าจะเสีย
คนใกล้ตัวไปอย่างน่าเศร้าแบบนั้น

95
00:06:42,445 --> 00:06:45,906
เธอเป็นคนที่ร่าเริง แล้วก็น่าทึ่ง

96
00:06:47,408 --> 00:06:49,410
แล้วเธอก็จากไป

97
00:06:49,493 --> 00:06:52,413
สิ่งที่เราสืบทราบคือเธอเป็นนักศึกษาที่ดี

98
00:06:52,496 --> 00:06:55,624
เป็นลูกสาวที่ดี พี่สาวที่ดี ครอบครัวแน่นแฟ้น

99
00:07:02,631 --> 00:07:04,091
นี่คือการฆาตกรรม

100
00:07:04,592 --> 00:07:09,597
ผลชันสูตรเปิดเผยว่าเธอตายเพราะขาดอากาศ

101
00:07:09,680 --> 00:07:13,142
ถูกกดที่อกและที่คอ

102
00:07:15,352 --> 00:07:18,314
เราได้รู้จากการชันสูตร
ว่าเธอถูกล่วงละเมิดทางเพศ

103
00:07:18,397 --> 00:07:22,985
พบสารคัดหลั่งกับดีเอ็นเอที่ศพผู้ตาย

104
00:07:23,068 --> 00:07:27,031
เราทำโปรไฟล์ดีเอ็นเอมาเทียบกับฐานข้อมูล

105
00:07:27,656 --> 00:07:31,785
แต่ก็ไม่ตรงกับใครในฐานข้อมูลแห่งชาติ

106
00:07:31,869 --> 00:07:34,079
หรือผู้ต้องสงสัยคนไหนในตอนนั้นเลย

107
00:07:35,789 --> 00:07:37,666
ตอนฉันอยู่หน่วยสืบสวนคดีอุกฉกรรจ์พิเศษ

108
00:07:37,750 --> 00:07:41,795
ฉันเจอหลายคดีที่การข่มขืน
ไม่ได้ทำเพื่อสนองความต้องการทางเพศ

109
00:07:41,879 --> 00:07:45,007
หลายครั้งจะทำเพราะ
ความเกลียดชังและความโกรธต่อผู้หญิง

110
00:07:45,090 --> 00:07:46,926
หรือผู้ชาย หรือเด็ก หรือคนที่คนร้ายข่มขืน

111
00:07:47,510 --> 00:07:53,390
การล่วงละเมิดทางเพศและรัดคอ
เป็นการสื่อถึงอำนาจและการควบคุม

112
00:07:55,142 --> 00:07:57,019
มันบอกได้หลายเรื่องเกี่ยวกับฆาตกร

113
00:07:58,020 --> 00:08:02,149
เขาอ่อนแอ และนี่คือวิธีที่เขาจะรู้สึกแข็งแกร่ง

114
00:08:07,780 --> 00:08:10,991
ปี 1998 ผมเพิ่งจบคดีฆาตกรรมเซ็นทรัลพาร์ก

115
00:08:12,326 --> 00:08:15,871
ช่วงแรกๆ ก็มีความร่วมมืออย่างดี

116
00:08:15,955 --> 00:08:18,874
ระหว่างตำรวจกับผู้ช่วยอัยการเขต

117
00:08:18,958 --> 00:08:22,127
เพราะเรารู้ดีว่าเราต้องการกันและกัน

118
00:08:22,836 --> 00:08:24,547
อัยการเขตอยู่ในทุกขั้นตอน

119
00:08:24,630 --> 00:08:29,885
อัยการได้ฟังทุกแง่มุมของคดี
ในทุกรายละเอียดสยดสยอง

120
00:08:30,719 --> 00:08:33,430
ผมถูกมอบหมายให้ทำคดีราชีดา วอชิงตัน

121
00:08:33,514 --> 00:08:36,225
ทุกคนอยากไขคดีนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด

122
00:08:37,059 --> 00:08:38,227
(บ้านราชีดา)

123
00:08:38,310 --> 00:08:42,231
ราชีดา วอชิงตัน
อาศัยอยู่ที่เฟิร์สต์อเวนิวกับครอบครัว

124
00:08:42,314 --> 00:08:45,359
ในโครงการที่ชื่อว่า 1199 พลาซา

125
00:08:45,442 --> 00:08:48,862
เธอถูกพบห่างจากบ้านแปดช่วงตึก

126
00:08:49,488 --> 00:08:54,076
เราก็เลยพยายามทำไทม์ไลน์
เพื่อจำกัดวงให้แคบลง

127
00:08:54,159 --> 00:08:59,123
ครั้งสุดท้ายที่พบเห็นราชีดา
ตอนยังมีชีวิตคือประมาณ 21.30 น.

128
00:09:00,291 --> 00:09:03,294
- เธอทำงานที่ดิเอ็กซ์เพรส
- ตรงถนน 34

129
00:09:03,377 --> 00:09:04,670
- ตรงถนน 34
- ใช่

130
00:09:04,753 --> 00:09:08,465
- เธอเคยกลับบ้านประมาณสี่ทุ่ม
- ใช่ค่ะ ประมาณสี่ทุ่ม

131
00:09:09,925 --> 00:09:13,804
เธอเลิกงานวันนั้น บอกลาเพื่อนร่วมงาน

132
00:09:13,887 --> 00:09:17,766
ทุกคนเชื่อว่าเธอไปรถไฟใต้ดิน ซึ่งเธอขึ้นทุกคืน

133
00:09:18,350 --> 00:09:23,939
ปกติเธอลงจากรถไฟใต้ดิน
ที่แยกถนน 110 ตะวันออกตัดเล็กซิงตันอเวนิว

134
00:09:24,440 --> 00:09:29,028
แล้วก็เดินจากเล็กซิงตัน
ไปเฟิร์สต์อเวนิว ตรงอะพาร์ตเมนต์ของเธอ

135
00:09:29,111 --> 00:09:33,282
เรารู้ว่าเธออยู่ที่เฟิร์สต์อะเวนิว
แถวๆ ถนน 109

136
00:09:33,365 --> 00:09:36,493
เราพบยามที่ทำงานกะนั้น

137
00:09:36,577 --> 00:09:39,038
ยามจำได้ว่าเจอเธอทุกคืน แต่คืนนี้ไม่เจอ

138
00:09:39,622 --> 00:09:44,001
เรารู้ว่าศพเธอถูกพบ
ประมาณตีห้าถึงหกโมงวันรุ่งขึ้น

139
00:09:44,084 --> 00:09:46,045
ห่างจากบ้านไปแปดช่วงตึก

140
00:09:46,545 --> 00:09:52,468
เธอไปอยู่ตรงบันไดชั้น 15
ตึกเลขที่ 1345 ฟิฟท์อเวนิวได้ยังไง

141
00:09:52,551 --> 00:09:53,677
(พบราชีดา)

142
00:09:53,761 --> 00:09:55,179
ไม่มีใครรู้เลย

143
00:09:57,640 --> 00:09:59,558
เธอค่อนข้างเป็นคนติดบ้าน

144
00:09:59,642 --> 00:10:04,271
เธอไปเรียน ไปทำงาน
เธอไม่เคยเที่ยวกลางคืนไม่กลับบ้าน สักครั้ง

145
00:10:05,731 --> 00:10:07,441
เราไม่เข้าใจเลย

146
00:10:08,025 --> 00:10:11,403
ว่าเธอไปอยู่ตรงจุดที่พบศพได้ยังไง

147
00:10:11,904 --> 00:10:15,282
ฉันจำได้ว่าถูกถามเจาะจง

148
00:10:15,366 --> 00:10:17,201
"มีใครที่อาจจะ…

149
00:10:17,284 --> 00:10:21,538
น่าสงสัยบ้างไหม
ตอนที่เราไปเที่ยวเล่นกันแถวนั้น"

150
00:10:21,622 --> 00:10:23,332
ฉันนึกอะไรไม่ออกเลย

151
00:10:25,584 --> 00:10:27,544
ราชีดามีแฟน

152
00:10:28,879 --> 00:10:31,882
ตอนเธอไม่กลับบ้านคืนนั้น ฉันก็คิด

153
00:10:31,965 --> 00:10:36,428
"เธอตัดสินใจไปค้างที่อื่น
หรือทำอะไรผิดจากปกติหรือเปล่า"

154
00:10:37,012 --> 00:10:39,932
สายสืบถามฉันว่ารู้จักแฟนเธอไหม ฉันตอบว่า

155
00:10:40,015 --> 00:10:43,560
"รู้จักค่ะ ฉันเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน
ฉันเคยใช้เวลากับเขา"

156
00:10:43,644 --> 00:10:47,398
ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะทำอะไรแบบนั้นได้

157
00:10:47,481 --> 00:10:48,857
หรือทำร้ายราชีดาได้สักนิด

158
00:10:49,900 --> 00:10:52,194
ผมถามว่า "เขาชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน"

159
00:10:52,861 --> 00:10:53,946
เราไปสอบปากคำเขา

160
00:10:54,947 --> 00:10:59,243
แต่ก็ไม่มีอะไรจากการสอบปากคำแฟน

161
00:10:59,326 --> 00:11:03,163
ที่ทำให้เราเชื่อว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องเลย

162
00:11:03,247 --> 00:11:04,832
เขาสะเทือนใจมาก

163
00:11:04,915 --> 00:11:07,084
(แฟชั่นอเวนิว
เซเวนท์อเวนิว - ถนนตะวันตก 27)

164
00:11:07,167 --> 00:11:09,545
เราสอบปากคำทุกคนที่เธอรู้จัก

165
00:11:10,087 --> 00:11:15,509
เธอมีคนรู้จัก เพื่อนที่โรงเรียน
หรือเพื่อนร่วมงานที่น่าสงสัยบ้างไหม

166
00:11:15,592 --> 00:11:19,805
ที่อาจจะพาเธอไปเกี่ยวข้อง
กับเรื่องที่ทำให้เธอต้องตาย

167
00:11:19,888 --> 00:11:23,767
แต่เด็กๆ ที่เธอคบด้วย
ก็เป็นพวกที่มีเป้าหมายในชีวิต

168
00:11:23,851 --> 00:11:25,936
แล้วก็กำลังทำตามฝันเหมือนเธอ

169
00:11:26,019 --> 00:11:29,148
มันก็ดีใจที่ได้ยิน แต่ก็น่าหงุดหงิด

170
00:11:29,231 --> 00:11:31,859
เพราะความจริงที่เราไม่ได้เบาะแสเลย

171
00:11:32,484 --> 00:11:34,987
ทุกธุรกิจในย่านนั้น

172
00:11:35,070 --> 00:11:39,283
มีใบปลิวติดหน้าต่าง
เพื่อลองหาคนโทรเข้ามาแจ้งเบาะแส

173
00:11:41,493 --> 00:11:46,623
เราไม่รู้ว่าเธอถูกลักพาตัวไปตอนไหนหรือไม่

174
00:11:47,124 --> 00:11:49,418
หรือเธอสมัครใจตามใครไป

175
00:11:49,501 --> 00:11:51,879
เราต้องมองหาสิ่งที่ผิดแปลก

176
00:11:51,962 --> 00:11:56,550
เราต้องมองหาสิ่งที่เด่นชัดสะดุดตา

177
00:11:56,633 --> 00:11:57,634
เพื่อช่วยสืบสวน

178
00:11:58,844 --> 00:11:59,887
เราไม่เจออะไรเลย

179
00:12:00,471 --> 00:12:03,891
หลักๆ คือเราติดหล่ม เราไม่มีเบาะแส

180
00:12:13,650 --> 00:12:16,153
หลายเดือนหลังเกิดเหตุ
ฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน

181
00:12:16,236 --> 00:12:19,448
ก็มีเด็กสาวอายุ 15
ที่กำลังกลับบ้านไปหาครอบครัว

182
00:12:20,574 --> 00:12:22,075
ที่พาลาดิโนเฮาส์

183
00:12:23,368 --> 00:12:26,622
เธอไปที่ลิฟต์ แล้วก็กดปุ่มเรียกลิฟต์

184
00:12:26,705 --> 00:12:27,998
มีผู้ชายเข้ามาข้างหลังเธอ

185
00:12:28,499 --> 00:12:30,375
เขาใช้มีดข่มขู่เธอ

186
00:12:30,459 --> 00:12:33,921
เขาบังคับให้เธอไปที่บันได แล้วข่มขืนเธอ

187
00:12:34,004 --> 00:12:36,965
เขาขโมยเครื่องเพชรเธอไป แล้วทิ้งเธอไว้

188
00:12:39,134 --> 00:12:40,219
ตำรวจได้รับแจ้งเหตุ

189
00:12:41,011 --> 00:12:44,306
ที่บันไดนั้น ตำรวจพบสองสิ่ง

190
00:12:44,389 --> 00:12:47,309
เสื้อกันหนาวฟูบูกับหมวกเบสบอล

191
00:12:48,101 --> 00:12:50,938
และเด็กสาวอายุ 15 ที่ให้ปากคำได้ทันที

192
00:12:51,480 --> 00:12:54,942
"ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อผ้าพวกนี้"

193
00:12:55,526 --> 00:12:58,195
"เขาใส่เสื้อกันหนาวตัวนั้น
ใส่หมวกเบสบอลใบนั้น"

194
00:12:58,278 --> 00:13:02,115
เจ้าหน้าที่เลยส่งเสื้อกันหนาวฟูบู
หมวกเบสบอล กับชุดตรวจข่มขืน

195
00:13:02,199 --> 00:13:05,410
ไปยังสำนักงานแพทย์ชันสูตร
เพื่อตรวจวิเคราะห์ทางนิติเวช

196
00:13:08,121 --> 00:13:13,502
(วันที่ 6 มกราคม ปี 1999
สี่เดือนหลังเกิดเหตุข่มขืนที่พาลาดิโน)

197
00:13:13,585 --> 00:13:15,921
วันที่ 6 มกราคม ปี 1999

198
00:13:16,004 --> 00:13:20,342
เราได้รับแจ้งจากสำนักงานแพทย์ชันสูตร

199
00:13:20,425 --> 00:13:21,718
ผลตรวจเปลี่ยนทุกอย่างไป

200
00:13:22,302 --> 00:13:25,430
ไม่มีหลักฐานทางกายภาพ
ที่เสื้อกันหนาวหรือหมวกเบสบอลเลย

201
00:13:25,514 --> 00:13:30,269
แต่ดีเอ็นเอจากอสุจิที่พบในศพราชีดา วอชิงตัน

202
00:13:30,352 --> 00:13:34,273
ตรงกับอสุจิที่ได้จากผู้เสียหาย
ในคดีข่มขืนที่พาลาดิโน

203
00:13:34,356 --> 00:13:37,234
คนเดียวกันเป็นผู้ก่อเหตุทั้งสองคดี

204
00:13:37,317 --> 00:13:42,239
(ฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน
เหยื่อข่มขืนพาลาดิโนเฮาส์ 1)

205
00:13:42,322 --> 00:13:44,116
นี่เป็นช่วงเวลาที่น่ายินดี

206
00:13:44,658 --> 00:13:47,911
เพราะเราโยงสองคดีเข้าด้วยกันได้แล้ว

207
00:13:47,995 --> 00:13:50,706
แต่มันก็ยังน่าหงุดหงิดตรงที่ว่า

208
00:13:50,789 --> 00:13:52,958
เรายังไม่รู้ว่าบุคคลนี้เป็นใคร

209
00:13:53,041 --> 00:13:56,628
สองสัปดาห์ต่อมา
เราได้รับสายจากสำนักงานแพทย์ชันสูตร บอกว่า

210
00:13:56,712 --> 00:14:00,674
หญิงสาวในพื้นที่เดียวกันถูกข่มขืนอีกคน

211
00:14:01,425 --> 00:14:03,051
เธออายุ 13 ปี

212
00:14:04,386 --> 00:14:06,722
หวาดกลัว ถูกข่มขู่ด้วยมีด

213
00:14:06,805 --> 00:14:09,474
ถูกเสื้อผ้าของตัวเองปิดตา

214
00:14:09,558 --> 00:14:13,520
ถูกล่วงละเมิดทางเพศ
แล้วปล้นทรัพย์ในบันไดที่มืดมากๆ

215
00:14:13,604 --> 00:14:17,441
เธอถูกตรวจการข่มขืน
แล้วหลักฐานในชุดตรวจข่มขืน

216
00:14:17,524 --> 00:14:20,694
ก็ตรงกับคดีข่มขืนพาลาดิโน
กับคดีฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน

217
00:14:20,777 --> 00:14:25,032
เหยื่อทุกคนใกล้เคียงกันเรื่องรูปร่าง อายุ

218
00:14:26,033 --> 00:14:30,746
เป็นเด็กสาวตัวเล็ก อายุน้อย
เชื้อสายฮิสแปนิกหรือคนดำที่สีผิวไม่เข้ม

219
00:14:31,246 --> 00:14:34,875
แล้วทุกคดีก็เกิดในบริเวณใกล้เคียง

220
00:14:35,667 --> 00:14:37,002
เราเจอแบบแผนแล้ว

221
00:14:37,628 --> 00:14:41,465
นี่คือโจรข่มขืนต่อเนื่องและฆาตกรที่ยังลอยนวล

222
00:14:41,548 --> 00:14:44,718
การสืบสวนมีผลคืบหน้าอย่างมาก

223
00:14:44,801 --> 00:14:46,219
เราเร่งสืบมากขึ้น

224
00:14:47,471 --> 00:14:50,891
เด็กอายุ 15 ที่โดนข่มขืนในพาลาดิโนเฮาส์

225
00:14:50,974 --> 00:14:52,768
คดีนั้นกลายเป็นชื่อหน่วยเฉพาะกิจ

226
00:14:53,352 --> 00:14:58,607
หน่วยเฉพาะกิจพาลาดิโน
ออกจะเป็นหน่วยรวมคนแปลก

227
00:14:58,690 --> 00:15:02,027
เรามีคนจากสำนักงานอัยการเขต

228
00:15:02,110 --> 00:15:03,528
มีจอห์น เออร์วิน มีผม

229
00:15:03,612 --> 00:15:08,450
มีคนหลากหลายรูปแบบ
ที่บังเอิญเป็นนักสืบชั้นยอด

230
00:15:08,533 --> 00:15:10,452
มีสกอตต์ วากเนอร์

231
00:15:10,535 --> 00:15:14,331
สายสืบที่ทุ่มเทที่สุดคนหนึ่งที่ผมเคยร่วมงานด้วย

232
00:15:14,414 --> 00:15:17,542
เรามีร็อบ มูนีย์ เขามีความเข้าใจดีมากๆ

233
00:15:17,626 --> 00:15:19,503
เขาคุยกับผู้เสียหายเก่งมากๆ

234
00:15:19,586 --> 00:15:21,463
ฉันเจอบ็อบ มูนีย์ที่บาร์

235
00:15:21,546 --> 00:15:24,216
ฉันเคยไปเที่ยวบาร์ชื่อฟีบี้ ถนนบาวเวอรี

236
00:15:24,925 --> 00:15:27,636
เธอคุยกับอีกคน อยู่อีกฝั่งของเธอ

237
00:15:27,719 --> 00:15:29,846
คุยกันด้วยภาษาสเปน

238
00:15:29,930 --> 00:15:32,891
ผ่านไปสักพัก เธอก็รู้ตัว
เพราะเออร์มาช่างสังเกตสุดๆ

239
00:15:32,975 --> 00:15:34,685
เธอเห็นว่าผมทำท่าเหมือนกำลังฟัง

240
00:15:35,560 --> 00:15:37,646
ผมมองเห็นเลย ผมมองเธอ แล้วบอกว่า…

241
00:15:38,230 --> 00:15:39,523
"ใจเย็นๆ นะ สาวน้อย

242
00:15:39,606 --> 00:15:42,693
มันอันตรายมาก ถ้าไม่รู้จักคนที่คุยด้วย"

243
00:15:42,776 --> 00:15:45,320
เธอก็แบบ "อะไรวะเนี่ย"

244
00:15:45,404 --> 00:15:47,698
ฉันแบบ "คุณพูดภาษาสเปนได้เหรอ"

245
00:15:47,781 --> 00:15:50,492
ถ้ามองหน้าบ็อบ มูนีย์
คุณคงไม่คิดหรอกว่าเขาพูดสเปนได้

246
00:15:50,575 --> 00:15:53,036
เพราะเขาสูง 191
เป็นผู้ชายผิวขาว เชื้อสายไอริช

247
00:15:53,120 --> 00:15:55,914
เขาทำงานในย่านที่คนส่วนใหญ่
เป็นฮิสแปนิก เป็นชาวโดมินิกัน

248
00:15:55,998 --> 00:15:58,125
เขาเคยเจอคนร้ายสองคนนั่งเบาะหลัง

249
00:15:58,208 --> 00:16:00,002
แล้วคนร้ายก็คุยกันเอง

250
00:16:00,085 --> 00:16:03,338
ว่าซ่อนปืนไว้ที่ไหน ซ่อนยาไว้ที่ไหน

251
00:16:03,422 --> 00:16:06,008
บ็อบ มูนีย์ฟังรู้เรื่องทุกอย่างที่คนร้ายพูด

252
00:16:09,261 --> 00:16:13,640
ผมเคยเป็นตำรวจสืบสวนในโรงพัก
แต่พอก่อตั้งหน่วยเฉพาะกิจ

253
00:16:13,724 --> 00:16:18,270
ทุกคนก็ถูกดึงตัวมาจากงานปกติในระดับโรงพัก

254
00:16:18,353 --> 00:16:22,524
แล้วเราก็ทำแต่คดีชุดนี้

255
00:16:23,942 --> 00:16:28,905
เหยื่อข่มขืนที่รอดมาบอกรูปพรรณสัณฐาน
กับช่างสเกตช์ภาพกรมตำรวจนิวยอร์ก

256
00:16:28,989 --> 00:16:31,783
แล้วภาพสเกตช์จากคำบรรยาย

257
00:16:32,492 --> 00:16:35,287
ก็ถูกวาดขึ้นมา เอาไปทำใบปลิว

258
00:16:35,370 --> 00:16:37,998
(ประกาศจับ ข้อหาฆ่า-ข่มขืน)

259
00:16:38,081 --> 00:16:41,334
ภาพนี้ติดหน้าต่างทุกร้าน เสาโทรศัพท์ทุกต้น

260
00:16:41,418 --> 00:16:44,087
เราถ่ายสำเนาไปแปะทั่วฮาร์เลมตะวันออก

261
00:16:44,171 --> 00:16:45,714
มีเบอร์แจ้งแบะแสติดไว้ด้วย

262
00:16:52,012 --> 00:16:55,390
น่าเสียดายที่สื่อไม่ได้เข้ามาช่วยจุดนี้

263
00:16:55,474 --> 00:16:57,684
สื่อเพิ่งเข้ามาช่วยตอนที่เราโทรหา

264
00:16:58,477 --> 00:17:01,021
เพื่อให้ช่วยลงรูปประกาศจับ

265
00:17:01,104 --> 00:17:05,817
บางทีอาจมีใครที่ไหนสักแห่ง
ได้อ่านหนังสือพิมพ์ที่มีรูปของเรา

266
00:17:05,901 --> 00:17:08,653
ผมรู้สึกว่าถ้าเหยื่อ

267
00:17:09,237 --> 00:17:15,202
ไม่ใช่เด็กสาวผิวดำและฮิสแปนิก
สื่ออาจจะสนใจมากกว่านี้

268
00:17:15,952 --> 00:17:16,995
มันน่าหงุดหงิดนะ

269
00:17:17,746 --> 00:17:20,791
เราไม่สนว่าเหยื่อผิวสีดำหรือน้ำตาล

270
00:17:20,874 --> 00:17:24,002
หรือคนร้ายผิวสีดำหรือน้ำตาล หรือแม้กระทั่งขาว

271
00:17:24,086 --> 00:17:28,090
เราเจอคนเลวมากๆ
ในฮาร์เลมตะวันออกที่ต้องกำจัดไปให้พ้น

272
00:17:28,173 --> 00:17:32,302
ผมจะทำเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่าบุคคลนี้ได้รับโทษ

273
00:17:34,304 --> 00:17:36,723
แปดเดือนหลังฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน

274
00:17:36,807 --> 00:17:38,558
ก็มีสายแจ้งเบาะแสเข้ามา

275
00:17:40,102 --> 00:17:41,478
มาจากผู้หญิง

276
00:17:41,561 --> 00:17:45,398
สายนิรนามบอกว่ามีข่าวลือแพร่ออกไป

277
00:17:45,482 --> 00:17:50,320
ว่าเอซคือคนร้ายในคดีฆ่าและข่มขืน

278
00:17:50,403 --> 00:17:52,322
ที่เกิดขึ้นในละแวกนั้น

279
00:17:52,405 --> 00:17:55,117
ฉายา "เอซ" ฟังดูคุ้นๆ สำหรับผมมาก

280
00:17:55,200 --> 00:17:57,702
สกอตต์จำคดีเก่าจากโรงพักเขต 23 ได้

281
00:17:57,786 --> 00:18:00,038
เขารีบกลับไปโรงพัก ไปหยิบแฟ้มมา

282
00:18:00,122 --> 00:18:03,250
กลับมาหน่วยสืบสวนฆาตกรรม
แล้วบอกว่า "ผมว่านี่แหละคนร้าย"

283
00:18:04,709 --> 00:18:07,045
(ปี 1999)

284
00:18:09,464 --> 00:18:12,634
(ปี 1997)

285
00:18:16,805 --> 00:18:19,933
วันที่ 10 กันยายน ปี 97
ผมได้รับแจ้งคดีฆาตกรรม

286
00:18:20,016 --> 00:18:21,101
เด็กสาวฮิสแปนิก

287
00:18:21,184 --> 00:18:26,314
อายุประมาณ 19 พบศพบนดาดฟ้า
ตึกเลขที่ 218 ถนนตะวันออก 104

288
00:18:26,398 --> 00:18:27,941
(เหยื่อฆาตกรรม ปี 1997)

289
00:18:28,024 --> 00:18:29,693
เธอมีแผลไหม้ 90 เปอร์เซ็นต์ทั่วร่าง

290
00:18:31,278 --> 00:18:33,280
ผมสอบปากคำแอรอห์น มาลิก คี

291
00:18:33,363 --> 00:18:36,741
หลายคนรู้จักเขาในชื่อ "เอซ"
นั่นคือฉายาของเขา

292
00:18:37,325 --> 00:18:40,287
เบอร์โทรศัพท์ของเขา
อยู่ในประวัติการโทรของผู้ตาย

293
00:18:40,370 --> 00:18:41,538
ผมอยากสอบปากคำเขา

294
00:18:43,832 --> 00:18:47,794
เขาบอกว่าเขากับแฟนเป็นเพื่อนผู้ตาย

295
00:18:47,878 --> 00:18:49,296
พวกเขาจะไปกินข้าวด้วยกัน

296
00:18:50,172 --> 00:18:52,549
เขาบอกว่าเธอไม่มาตามนัด

297
00:18:53,884 --> 00:18:56,386
เขาโทรหาเธอแล้ว
เขานัดกับเธอไว้ แต่เธอไม่มา

298
00:18:56,469 --> 00:18:58,597
เขาตอบคำถามทุกอย่างที่ผมถามได้

299
00:18:58,680 --> 00:19:03,685
เขาไม่แสดงออกถึงวี่แววภายนอก
ตามที่เราเรียนเรื่องภาษากายมา

300
00:19:03,768 --> 00:19:10,108
ตามที่เราเคยสังเกต
จากการสอบปากคำทุกวันตลอดหลายปี

301
00:19:10,192 --> 00:19:12,861
สัญญาณที่บอกได้ว่าเขาโกหก

302
00:19:13,486 --> 00:19:15,614
ไม่มีอะไรที่ผมชี้ชัดได้เลย

303
00:19:15,697 --> 00:19:20,285
แต่พอจบการสอบปากคำ ผมก็ถามเขา

304
00:19:20,368 --> 00:19:22,913
"เราขอถ่ายรูปคุณด้วยกล้องโพลารอยด์ได้ไหม"

305
00:19:23,830 --> 00:19:25,248
เขาบอกว่า "ได้ครับ ไม่มีปัญหา"

306
00:19:30,003 --> 00:19:32,505
(ปี 1997)

307
00:19:35,383 --> 00:19:37,928
(ปี 1999)

308
00:19:39,471 --> 00:19:43,391
ผมกลับไปดูเอกสาร และในรูปถ่ายนั้น

309
00:19:44,100 --> 00:19:48,730
เขาก็ใส่เสื้อกันหนาวสีเทา มีตรายี่ห้อฟูบู

310
00:19:48,813 --> 00:19:51,942
เสื้อกันหนาวตัวเดียวกัน
ที่เขาทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุข่มขืน

311
00:19:52,442 --> 00:19:55,528
ภาพสเกตช์ก็เหมือนวาด
จากภาพโพลารอยด์ที่ผมถ่ายไว้

312
00:19:56,321 --> 00:19:57,906
ภาพสเกตช์ที่เราเตรียมมา

313
00:19:57,989 --> 00:20:01,660
มันเหมือนแอรอห์น คีสุดๆ เหมือนถอดแบบกันมา

314
00:20:02,202 --> 00:20:06,915
ถึงจะใช้ระบุตัวหรือเป็นเหตุอันควรไม่ได้

315
00:20:06,998 --> 00:20:09,793
แต่แน่นอน มันก็เป็นแนวทางให้เราสืบต่อ

316
00:20:09,876 --> 00:20:12,629
แอรอห์น คีคือผู้ต้องสงสัยคนเดียว ณ ตอนนั้น

317
00:20:14,673 --> 00:20:17,550
ตำรวจตรวจประวัติชื่อแอรอห์น คี

318
00:20:17,634 --> 00:20:21,096
แล้วก็เจอว่าเขามีประวัติปล้นชิงทรัพย์

319
00:20:21,179 --> 00:20:23,181
สายสืบคนหนึ่งจากโรงพักเขต 23

320
00:20:23,265 --> 00:20:25,433
เห็นการสะกดชื่อจริงของเขา

321
00:20:25,517 --> 00:20:29,271
เอ-อาร์-โอ-เอช-เอ็น เป็นการสะกดที่แปลก

322
00:20:29,354 --> 00:20:32,232
เขาถามว่า "แล้วคดีนี้ล่ะ"

323
00:20:32,315 --> 00:20:34,734
แล้วเขาก็ไปหยิบแฟ้มคดีของเปาลา อิลเลรา

324
00:20:36,903 --> 00:20:38,947
เขาบอกว่า "ผมว่านี่เป็นแบบแผนส่วนหนึ่ง"

325
00:20:39,531 --> 00:20:41,074
แล้วเขาก็อธิบายให้เราฟัง

326
00:20:41,950 --> 00:20:44,494
(ปี 1999)

327
00:20:47,247 --> 00:20:49,416
(ปี 1997)

328
00:20:50,959 --> 00:20:55,422
(วันที่ 24 มกราคม ปี 1991
แปดปีก่อนราชีดา วอชิงตันถูกฆาตกรรม)

329
00:20:56,131 --> 00:20:58,300
เดือนมกราคม ปี 1991

330
00:21:01,177 --> 00:21:05,056
เด็กอายุ 13 ตัวเล็กๆ ชื่อเปาลา อิลเลรา

331
00:21:05,140 --> 00:21:08,101
กำลังเดินกลับบ้าน
จากโรงเรียนในช่วงบ่ายๆ เย็นๆ

332
00:21:09,311 --> 00:21:13,064
ครอบครัวเธออยู่ตึกเลขที่ 420
ถนน 111 ตะวันออก ชั้น 30

333
00:21:14,065 --> 00:21:17,444
เธอกดออดจะเข้าล็อบบี้

334
00:21:18,903 --> 00:21:21,323
ผ่านไปไม่กี่นาที
ทุกคนก็สังเกต "เปาลาหายไปไหน"

335
00:21:22,657 --> 00:21:26,244
เธอหายไประหว่างทางจากล็อบบี้ไปชั้น 30

336
00:21:27,370 --> 00:21:32,584
ประมาณ 16.30 น.
แม่ฉันโทรมาบอกว่า "เปาลายังไม่กลับบ้าน"

337
00:21:33,335 --> 00:21:36,629
พี่เขยฉันก็คิดว่ามันแปลก เขาเลยแจ้งตำรวจ

338
00:21:36,713 --> 00:21:38,173
(โอลกา ออสปินา อิลเลรา
แม่เปาลา)

339
00:21:38,256 --> 00:21:42,427
พอฉันไปถึง ที่นั่นวุ่นวายไปหมด
ฉันตามหาเธอจนทั่ว

340
00:21:42,510 --> 00:21:45,764
ขณะที่แม่ของเปาลา
ตามหาเธออย่างกระวนกระวาย

341
00:21:45,847 --> 00:21:48,016
สงสัยว่าลูกหายไปไหน

342
00:21:48,600 --> 00:21:53,396
ก็มีผู้ชายเดินจูงสุนัข
ตามแนวแม่น้ำอีสต์ริเวอร์ ใกล้ๆ สะพานลอย

343
00:21:53,480 --> 00:21:56,941
เขาพบศพเด็กสาวตัวเล็กๆ ถูกแทง

344
00:21:57,567 --> 00:22:02,030
ถูกรัดคอ ถูกทำร้าย ถูกข่มขืน

345
00:22:02,113 --> 00:22:05,158
เด็กสาวคนนั้นคือเปาลา อิลเลรา

346
00:22:05,241 --> 00:22:07,786
พบศพห่างจากบ้านไปสิบช่วงตึก

347
00:22:08,745 --> 00:22:10,914
(พบศพเปาลา)

348
00:22:10,997 --> 00:22:14,793
ฉันหวังไว้ว่าเธอจะยังไม่ตาย

349
00:22:15,794 --> 00:22:20,256
แล้วพี่เขยก็บอกว่า "โอลกา เปาลาตายแล้ว"

350
00:22:22,050 --> 00:22:25,303
ฉันกรีดร้องบอกว่า "โกหก

351
00:22:25,387 --> 00:22:29,057
โกหกฉันทำไม ทำแบบนี้กับฉันทำไม"

352
00:22:30,058 --> 00:22:33,144
แล้วพี่ชายก็เข้ามาบอกว่า "เรื่องจริง

353
00:22:34,270 --> 00:22:35,897
เธอเสียไปแล้ว"

354
00:22:43,947 --> 00:22:46,199
หลังจากพบศพเปาลา

355
00:22:46,282 --> 00:22:50,370
สายสืบก็สอบปากคำพยาน
ทั้งตึกเลขที่ 420 ถนนตะวันออก 111

356
00:22:50,453 --> 00:22:54,999
ซึ่งเป็นที่อยู่ของเปาลา เคาะทุกห้องเลยจริงๆ

357
00:22:55,083 --> 00:22:57,377
หนึ่งในห้องที่เคาะเรียก
คืออะพาร์ตเมนต์ห้อง 1910

358
00:22:58,545 --> 00:23:01,881
คนหนึ่งที่ตำรวจได้คุยด้วย
เป็นผู้ชายชื่อแอรอห์น วอร์ฟอร์ด

359
00:23:01,965 --> 00:23:04,467
ตอนตำรวจให้เขาดูรูปเปาลา

360
00:23:04,551 --> 00:23:08,304
เขาบอกว่า
"ครับ ผมเจอเธอ ผมขึ้นลิฟต์มากับเธอ"

361
00:23:08,388 --> 00:23:10,014
เขาออกจากลิฟต์ที่ชั้นของตัวเอง

362
00:23:10,849 --> 00:23:14,477
แล้วเธอก็ขึ้นลิฟต์ต่อไป เขาให้การว่าอย่างนั้น

363
00:23:15,270 --> 00:23:18,231
ตอนนั้น เขามีประวัติปล้นชิงทรัพย์

364
00:23:18,314 --> 00:23:19,983
แต่ไม่ใช่อาชญากรรมรุนแรง

365
00:23:20,066 --> 00:23:24,529
ตำรวจพบว่าเขาเปิดเผย เชื่อว่าเขาพูดจริง

366
00:23:24,612 --> 00:23:27,115
พร้อมให้ข้อมูล คุยดีด้วย

367
00:23:27,198 --> 00:23:31,870
เลยไม่คิดว่าคนแบบนั้น
จะก่อเหตุฆาตกรรมครั้งนั้นได้

368
00:23:33,037 --> 00:23:35,707
เธออยู่ตึกเดียวกับแอรอห์น

369
00:23:35,790 --> 00:23:38,418
แต่ก็ไม่มีหลักฐานที่จะโยงไปมากกว่านั้น

370
00:23:43,006 --> 00:23:45,758
สายสืบพยายามเก็บหลักฐานทางนิติเวช

371
00:23:46,426 --> 00:23:51,973
แล้วก็เจอเส้นขนจำนวนหนึ่ง
ที่กางเกงใน ใต้กางเกงยีนส์

372
00:23:52,557 --> 00:23:57,604
ขนปริศนาที่พบถูกส่งไปที่แล็บนิติเวช

373
00:23:57,687 --> 00:23:58,730
ณ ตอนนั้น

374
00:23:59,314 --> 00:24:04,527
ผลตรวจได้แค่ประเภทของเส้นขน

375
00:24:04,611 --> 00:24:08,948
ว่ามาจากชายผิวดำ

376
00:24:09,657 --> 00:24:11,367
ผลตรวจบอกได้แค่นั้น

377
00:24:12,076 --> 00:24:14,329
สายสืบ อย่างน้อยก็ ณ ตอนนั้น

378
00:24:14,412 --> 00:24:18,166
ไม่ได้มีข้อมูลอะไรมาก ไม่มีเบาะแสเลย

379
00:24:18,666 --> 00:24:19,918
คดีก็เลยไขไม่ได้

380
00:24:20,835 --> 00:24:23,463
(ปี 1991)

381
00:24:25,882 --> 00:24:28,760
(ปี 1999)

382
00:24:28,843 --> 00:24:29,802
(เราต้องการความยุติธรรม)

383
00:24:30,428 --> 00:24:32,347
หลังจากที่เราย้อนดูคดีเปาลา

384
00:24:32,430 --> 00:24:37,435
เราก็ได้รู้ว่าคนสุดท้าย
ที่ได้พบเห็นเปาลาตอนมีชีวิต

385
00:24:38,520 --> 00:24:40,480
ย้อนไปปี 1991 ตอนสอบพยาน

386
00:24:40,563 --> 00:24:42,941
เป็นผู้ชายชื่อแอรอห์น วอร์ฟอร์ด

387
00:24:44,025 --> 00:24:47,153
สายสืบอีกคนในหน่วยเฉพาะกิจบอกว่า

388
00:24:47,237 --> 00:24:52,450
"สกอตตี้ แอรอห์น คี
อยู่อะพาร์ตเมนต์ไหน" ผมก็ตอบไป

389
00:24:53,201 --> 00:24:57,288
เขาก็สังเกต
"นั่นมันตึกเดียวกันกับแอรอห์น วอร์ฟอร์ด"

390
00:24:57,914 --> 00:25:01,876
เราค้นชื่อแอรอห์น วอร์ฟอร์ด
ในฐานข้อมูลกรมตำรวจนิวยอร์ก

391
00:25:01,960 --> 00:25:05,380
เราหาความเชื่อมโยงกับคีได้

392
00:25:05,922 --> 00:25:08,299
ซินเธีย คีเป็นแม่ของแอรอห์น คี

393
00:25:08,383 --> 00:25:12,053
กลายเป็นว่าวอร์ฟอร์ด
คือนามสกุลพ่อของแอรอห์น คี

394
00:25:13,680 --> 00:25:14,764
การค้นพบนี้…

395
00:25:14,847 --> 00:25:17,225
"พระเจ้า แอรอห์น วอร์ฟอร์ด

396
00:25:17,809 --> 00:25:23,439
คนเดียวกับแอรอห์น คี
เป็นคนสุดท้ายที่ได้เจอเปาลาเป็นๆ"

397
00:25:23,523 --> 00:25:27,360
"พระเจ้า แอรอห์น คีคือคนสุดท้าย

398
00:25:27,443 --> 00:25:33,157
ที่ได้คุยกับผู้ตายในคดีปี 1997
ก่อนที่เธอจะหายตัวไป"

399
00:25:33,241 --> 00:25:34,617
เราสับสนไปหมดเลย

400
00:25:38,413 --> 00:25:42,292
เรารู้ว่าคดีนี้ร้ายแรง
แต่หลังจากที่มีฆาตกรรมสองศพเข้ามาในแบบแผน

401
00:25:42,375 --> 00:25:44,711
มันก็อาจจะร้ายแรงยิ่งกว่าที่เราคิด

402
00:25:44,794 --> 00:25:49,173
ผมบอกได้อย่างมั่นใจ
ในฐานะผู้ส่งฟ้องคดีอาญาในแมนแฮตทัน

403
00:25:49,257 --> 00:25:51,426
ว่ามีคดีทางเพศมากมาย

404
00:25:51,509 --> 00:25:53,970
ไม่ใช่แค่ในฮาร์เลมตะวันออก แต่ทั่วเมือง

405
00:25:54,596 --> 00:25:57,974
แต่ฆาตกรต่อเนื่อง โชคยังดีที่หายากมากๆ

406
00:25:58,057 --> 00:26:02,562
แต่ ณ วินาทีนั้น มันก็ชัดเจนว่าเขาคือหนึ่งในนั้น

407
00:26:05,106 --> 00:26:08,776
ทุกคนความดันขึ้นกันหมด ทุกคนอยากไปลุย

408
00:26:08,860 --> 00:26:10,278
"ไปจับหมอนี่กัน"

409
00:26:11,195 --> 00:26:15,742
แต่เราก็ต้องหักห้ามใจ เพราะยังมีช่องโหว่

410
00:26:15,825 --> 00:26:18,870
เราต้องอุดมันให้หมด ก่อนที่จะไปใส่กุญแจมือเขา

411
00:26:20,246 --> 00:26:25,001
เราต้องการตัวอย่างดีเอ็นเอจากเขา
สิ่งที่เรารู้ว่าเป็นของเขา

412
00:26:25,084 --> 00:26:28,630
ที่เราจะเทียบกับตัวอย่างในที่เกิดเหตุได้

413
00:26:28,713 --> 00:26:31,549
คำถามก็คือ "เราจะเอามายังไง"

414
00:26:36,220 --> 00:26:40,850
วิธีเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอที่ถูกกฎหมาย
วิธีหนึ่งคือเก็บจากสิ่งของที่ถูกทิ้ง เราเลยคิดว่า

415
00:26:40,933 --> 00:26:44,771
"ถ้าเราคอยเฝ้าระวังคี แล้วสะกดรอยตามเขา

416
00:26:44,854 --> 00:26:47,899
รอให้เขาถ่มน้ำลายลงพื้นทางเท้าล่ะ

417
00:26:48,483 --> 00:26:52,654
หรือรอให้เขาซื้อกาแฟ แล้วโยนทิ้งถังขยะ"

418
00:26:53,780 --> 00:26:58,534
เราอาจจะโยงวัตถุบางชิ้นที่เคยสัมผัสตัวเขา

419
00:26:58,618 --> 00:27:01,913
กับตัวอย่างดีเอ็นเอจากวัตถุนั้นได้

420
00:27:01,996 --> 00:27:04,290
แล้วนำไปเทียบกับตัวอย่างในที่เกิดเหตุ

421
00:27:04,999 --> 00:27:09,087
เราให้หน่วยชำนาญการพิเศษ
จากกรมตำรวจนิวยอร์ก

422
00:27:09,671 --> 00:27:13,716
ติดกล้องนอกประตูห้องเขา
เราจะได้เห็นเขาเข้าออก

423
00:27:15,718 --> 00:27:17,970
เราไม่มีวันรู้แน่ชัด แต่…

424
00:27:18,471 --> 00:27:22,266
ข้อสงสัยของเราคือ
เขารู้ว่าตัวเองถูกสะกดรอยตาม

425
00:27:23,059 --> 00:27:25,603
ช่วงเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์

426
00:27:25,687 --> 00:27:28,523
แอรอห์น คีไม่ได้ทิ้งอะไรบนทางเท้าเลย

427
00:27:28,606 --> 00:27:32,902
แต่วันที่ 8 กุมภาพันธ์ เขาก็ไปก่อคดีอีกครั้ง

428
00:27:32,985 --> 00:27:34,696
ที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

429
00:27:34,779 --> 00:27:37,323
จากคดีที่เราสืบสวนเขาอยู่

430
00:27:38,324 --> 00:27:41,202
แอรอห์นเป็นโจรลักขโมยต่อเนื่องด้วย

431
00:27:41,285 --> 00:27:44,205
เขาสนใจอิเล็กทรอนิกส์ เขาสนใจคอมพิวเตอร์

432
00:27:45,206 --> 00:27:49,377
เขาไปร้านขายส่งอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์

433
00:27:49,460 --> 00:27:50,962
เขาซื้อคอมพิวเตอร์ใหม่

434
00:27:52,088 --> 00:27:56,092
เขาเอาคอมพิวเตอร์เครื่องเก่า
ใส่กล่องบรรจุเครื่องใหม่

435
00:27:56,592 --> 00:28:00,096
แล้วเนียนเอาไปคืนว่าเป็นเครื่องใหม่

436
00:28:00,638 --> 00:28:03,641
เขาจะบอกว่า
"คุณขายของพังให้ผม ผมขอเงินคืน"

437
00:28:03,725 --> 00:28:06,018
แล้วมันก็หลอกใครไม่ได้เลย

438
00:28:08,020 --> 00:28:10,314
ร้านแจ้งตำรวจจากโรงพักมิดทาวน์เหนือ

439
00:28:10,398 --> 00:28:12,859
ตำรวจก็มารับตัว จับกุมเขา

440
00:28:13,901 --> 00:28:16,821
พอเราตั้งหลักได้
จากความเซอร์ไพรส์ที่เรื่องนี้เกิดขึ้น

441
00:28:17,363 --> 00:28:22,160
เราก็คิดได้ว่านี่คือโอกาสดีมากๆ
ที่จะได้ตัวอย่างดีเอ็นเอจากคี

442
00:28:22,243 --> 00:28:23,661
(ฮาร์เลมตะวันออก)

443
00:28:23,745 --> 00:28:28,458
ผมกับโจล พอตเตอร์
ขับรถไปมิดทาวน์เหนือ เขาอยู่ที่นั่น

444
00:28:28,541 --> 00:28:31,002
น่าเสียดายที่เขาถูกปล่อยตัวไปแล้ว

445
00:28:31,085 --> 00:28:34,005
เขาถูกแจ้งข้อหา
แล้วส่งกลับบ้าน ตำรวจคุมตัวไว้ไม่ได้

446
00:28:35,465 --> 00:28:39,135
พอตเตอร์คุยกับตำรวจ
ที่เฝ้าเวรห้องขังคืนนั้น เขาถามว่า

447
00:28:39,218 --> 00:28:42,472
"คุณได้ให้อาหารผู้ต้องขังคืนนี้ไหม"
เขาก็ตอบว่า "ใช่ครับ"

448
00:28:42,555 --> 00:28:44,682
"มีแก้วกาแฟหรืออะไรพวกนี้ไหม" "มีครับ"

449
00:28:44,766 --> 00:28:47,560
เขาก็เลยเก็บแก้วกาแฟทุกใบ

450
00:28:47,643 --> 00:28:49,771
ที่อยู่ในห้องขัง แล้วเอามาด้วย

451
00:28:50,730 --> 00:28:55,151
เรารีบไปทำหลักฐานที่สำนักงานแพทย์ชันสูตร

452
00:28:55,651 --> 00:28:58,279
ทางนั้นทิ้งทุกงาน แล้วเริ่มตรวจให้เลย

453
00:28:59,280 --> 00:29:01,824
สมัยนี้มันใช้เวลาไม่กี่นาที

454
00:29:01,908 --> 00:29:03,701
แต่เมื่อก่อนต้อง 72 ชั่วโมง

455
00:29:03,785 --> 00:29:05,703
แต่เราก็สบายใจเพราะคิดว่า

456
00:29:05,787 --> 00:29:08,664
"เรามีกล้องนอกประตู
เราเฝ้าสังเกตการณ์เขาอยู่"

457
00:29:13,002 --> 00:29:15,505
(วันที่ 12 กุมภาพันธ์ ปี 1999
สี่วันหลังคีถูกจับกุมข้อหาลักทรัพย์)

458
00:29:16,756 --> 00:29:19,425
วันที่ 12 กุมภาพันธ์ ผลตรวจออกแล้ว

459
00:29:20,510 --> 00:29:22,637
ข่าวดีคือเจอดีเอ็นเอตรงกัน

460
00:29:23,638 --> 00:29:26,599
แก้วหนึ่งในนั้นมีโปรไฟล์ดีเอ็นเอ

461
00:29:26,682 --> 00:29:28,434
ที่ตรงกับตัวอย่างจากที่เกิดเหตุ

462
00:29:28,518 --> 00:29:32,939
ข่าวร้ายคือห้องขังที่แอรอห์น คีอยู่คนเดียว

463
00:29:33,022 --> 00:29:36,692
แก้วนั้นไม่ตรงกับตัวอย่างในที่เกิดเหตุ

464
00:29:36,776 --> 00:29:38,778
เราสับสนสุดๆ เลย

465
00:29:38,861 --> 00:29:40,571
เราคิดไม่ออกว่าทำไม

466
00:29:41,697 --> 00:29:45,409
เราเจอคนที่อยู่ห้องขังข้างคี

467
00:29:45,493 --> 00:29:46,661
เราสอบปากคำเขา

468
00:29:46,744 --> 00:29:49,914
เราถามเขาเรื่องคนห้องข้างๆ

469
00:29:49,997 --> 00:29:53,626
เขาบอกว่า "หมอนั่นน่ารำคาญสิ้นดี

470
00:29:53,709 --> 00:29:57,713
เขาทุบห้องขังผมตลอด ผมก็เลยถามว่า

471
00:29:57,797 --> 00:30:01,259
'นายจะเอาอะไร'
เขาก็ตอบว่า 'แลกแก้วกับฉัน'"

472
00:30:02,552 --> 00:30:03,553
แล้วเขาก็แลก

473
00:30:04,053 --> 00:30:08,140
สุภาพบุรุษท่านนั้นยินยอมให้เรา
เก็บตัวอย่างดีเอ็นเอโดยการสวอบช่องปาก

474
00:30:08,224 --> 00:30:12,186
แล้วดีเอ็นเอก็ตรงกับแก้วในห้องขังแอรอห์น คี

475
00:30:12,270 --> 00:30:14,647
เขาพูดความจริง 100 เปอร์เซ็นต์

476
00:30:16,357 --> 00:30:18,609
ทุกคนดีใจกันมาก เพราะว่า

477
00:30:18,693 --> 00:30:21,529
"โอเค ปริศนาชิ้นสุดท้าย

478
00:30:21,612 --> 00:30:24,115
มันไม่ใช่ปริศนาอีกต่อไปแล้ว"

479
00:30:24,198 --> 00:30:28,411
เราตัดสินใจ โดยดูรวมกับหลักฐานชิ้นอื่นๆ

480
00:30:28,494 --> 00:30:32,957
ที่เราใช้โยงคีกับคดีเหล่านั้นได้
ว่า "ถึงเวลาไปจับกุมเขาแล้ว"

481
00:30:34,667 --> 00:30:35,668
แต่เราก็ช้าเกินไป

482
00:30:38,671 --> 00:30:39,922
เขาฉลาดมากๆ

483
00:30:40,006 --> 00:30:43,384
เขารู้เรื่องกล้องนอกบ้าน เขาแกะทิ้ง ทำลายทิ้ง

484
00:30:43,467 --> 00:30:45,386
หลบกล้องวงจรปิด หนีหายตัวไป

485
00:30:47,388 --> 00:30:49,181
เรารู้ว่ารับมือกับคนอันตราย

486
00:30:49,265 --> 00:30:52,727
เขาอาจจะมีปืน มีอาวุธ เราไม่รู้

487
00:30:52,810 --> 00:30:57,440
เราทุกคนทำงานตลอดคืน
จนถึงวันรุ่งขึ้นเพื่อตามหาตัวเขา

488
00:30:59,984 --> 00:31:02,862
เราสืบทราบว่าเขามีแฟนอยู่ในบรุกลิน

489
00:31:03,613 --> 00:31:05,364
เธอชื่อแอนเจลิค

490
00:31:05,573 --> 00:31:06,574
(บรุกลิน)

491
00:31:06,657 --> 00:31:07,867
เธออายุ 16

492
00:31:09,285 --> 00:31:12,455
เราก็เลยติดต่อไปหาแม่ของแอนเจลิค

493
00:31:13,331 --> 00:31:17,543
แอรอห์น คีมารับลูกสาวเธอไป
แล้วเธอก็ตามไปโดยสมัครใจ

494
00:31:18,544 --> 00:31:20,630
แม่ไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปไหนกัน

495
00:31:22,256 --> 00:31:28,346
แอรอห์น คีตอนนั้นอายุ 28-29
แต่เขาหน้าเด็กกว่านั้นมาก

496
00:31:28,846 --> 00:31:32,934
เราเห็นได้เลยว่าทำไมพ่อแม่ถึงสบายใจกับเขา

497
00:31:33,017 --> 00:31:38,189
เขายิ้มสวย เขาสุภาพ
เขามาพาลูกสาวคุณไปเดต

498
00:31:38,272 --> 00:31:40,942
พ่อแม่ไม่มีเหตุผลอะไรเลย

499
00:31:41,567 --> 00:31:44,737
ที่ควรสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

500
00:31:46,113 --> 00:31:49,158
แต่เขาเป็นฆาตกรและโจรข่มขืนต่อเนื่อง

501
00:31:52,078 --> 00:31:55,957
เด็กสาวอายุ 16 สำหรับแอรอห์น คี
นั่นคือสเปกเหยื่อของเขาเป๊ะเลย

502
00:31:56,874 --> 00:32:01,587
เรากังวลมากๆ ว่าเธอจะเป็นเหยื่อรายต่อไป

503
00:32:01,671 --> 00:32:06,467
(คนหาย แอนเจลิค สตอลลิงส์)

504
00:32:08,344 --> 00:32:13,224
ตำรวจทุ่มเทอย่างมากในการตามจับแอรอห์น คี

505
00:32:14,350 --> 00:32:18,104
ตอนนี้เรื่องกลายเป็นข่าวไปทั่ว

506
00:32:18,688 --> 00:32:20,564
ตำรวจนิวยอร์กกล่าวว่าผลตรวจดีเอ็นเอโยงเขา

507
00:32:20,648 --> 00:32:24,694
กับคดีฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน
วัย 17 ปี และคดีข่มขืนอีกสองคดี

508
00:32:24,777 --> 00:32:26,821
เขายังเป็นผู้ต้องสงสัยในฆาตกรรมอีกสองคดี

509
00:32:26,904 --> 00:32:31,117
และกลัวว่าเขาจะได้ลักพาตัว
แอนเจลิค สตอลลิงส์ วัย 16 ปี จากบรุกลิน

510
00:32:32,743 --> 00:32:36,539
เราสืบเจอว่าคีมีแฟนหลายคน

511
00:32:38,165 --> 00:32:43,129
วันต่อมา แม่ของแฟนเขาคนหนึ่ง

512
00:32:43,212 --> 00:32:45,631
ที่พักอาศัยอยู่ตึกเดียวกันกับคี

513
00:32:47,591 --> 00:32:50,845
เธอเห็นข่าวแล้วแสดงตัว

514
00:32:50,928 --> 00:32:52,930
เธอติดต่อมาช่วยเรา

515
00:32:54,098 --> 00:32:58,269
เธอบอกเราว่าเขามองเธอเป็นเหมือนแม่

516
00:32:58,352 --> 00:33:00,563
จริงๆ เขาเรียกเธอว่า "แม่" ด้วย

517
00:33:01,313 --> 00:33:03,482
เธอติดต่อกับคีได้

518
00:33:03,566 --> 00:33:04,608
เขาโทรหาเธอ

519
00:33:07,319 --> 00:33:08,612
ผมไปที่บ้านเธอ

520
00:33:08,696 --> 00:33:11,824
เธอให้เบอร์โทรศัพท์ที่บันทึกเอาไว้

521
00:33:11,907 --> 00:33:16,370
ผมก็เลยให้ฝ่ายเทคนิคตามหาสัญญาณการโทรทันที

522
00:33:16,454 --> 00:33:19,290
แล้วก็ไปเจอตู้โทรศัพท์

523
00:33:19,373 --> 00:33:24,003
อยู่หน้าตึกที่ชื่อว่า
โรงแรมไมแอมีซัน กลางเมืองไมแอมี

524
00:33:25,046 --> 00:33:28,340
เที่ยวบินแรกเช้าวันต่อมา
เราก็ขึ้นเครื่องบินไปไมแอมี

525
00:33:30,926 --> 00:33:35,389
เราแจ้งกรมตำรวจไมแอมีให้ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว

526
00:33:36,265 --> 00:33:38,642
เราไปที่โรงแรมไมแอมีซัน

527
00:33:38,726 --> 00:33:41,145
แล้วเราก็ตั้งหน่วยสังเกตการณ์หน้าตึก

528
00:33:41,228 --> 00:33:42,855
ด้วยหวังว่าเขาจะออกมา

529
00:33:47,276 --> 00:33:50,821
ไม่ถึงห้านาทีต่อมา เขาก็เดินลงมาตามถนน

530
00:33:50,905 --> 00:33:52,823
โชคดีที่แอนเจลิคอยู่กับเขาด้วย

531
00:33:52,907 --> 00:33:55,493
เราก็เลยบุกเข้าไปที่ล็อบบี้ของโรงแรม

532
00:33:55,576 --> 00:33:57,411
แต่เขาหนีขึ้นข้างบนไปแล้ว

533
00:33:57,495 --> 00:33:58,788
ผมก็เริ่มขึ้นบันได

534
00:33:58,871 --> 00:34:02,500
จ่าของหน่วยสืบสวนฆาตกรรมไมแอมี
มองผมแล้วถามว่า "คุณจะไปไหน"

535
00:34:02,583 --> 00:34:05,336
ผมบอกว่า "เราจะไปจับเขา"
เขาบอก "ไม่ต้องๆ

536
00:34:05,419 --> 00:34:07,421
เราจะเรียกหน่วยสวาทเข้ามา"

537
00:34:09,173 --> 00:34:10,758
ผ่านไปไม่กี่นาที

538
00:34:10,841 --> 00:34:14,261
ก็มีมือซุ่มยิงอยู่บนดาดฟ้าอีกสองตึกข้างๆ

539
00:34:14,345 --> 00:34:16,722
กับเฮลิคอปเตอร์บินวนอยู่เหนือตึก

540
00:34:16,806 --> 00:34:20,684
แล้วหน่วยสวาทไมแอมีก็ถือไรเฟิลยาวเข้ามา

541
00:34:21,477 --> 00:34:23,104
ในวิทยุ ผมได้ยินเขาคุยกัน

542
00:34:23,687 --> 00:34:27,983
"เอาล่ะ ชั้นสองไม่เจอ เอาล่ะ ชั้นสามไม่เจอ"

543
00:34:28,943 --> 00:34:32,238
ไม่กี่นาทีต่อมา ผู้หมวดก็ลงบันไดมา

544
00:34:32,321 --> 00:34:34,115
เขาได้ตัวแอรอห์น ใส่กุญแจมือ

545
00:34:34,949 --> 00:34:35,783
สวัสดีค่ะ

546
00:34:35,866 --> 00:34:40,955
โรงแรมรังหนูในไมแอมี
คือสุดทางของผู้ต้องสงสัยหนีคดีฆ่าข่มขืน

547
00:34:41,038 --> 00:34:44,500
ตำรวจแจ้งว่าโยงเขากับคดีฆาตกรรม
ได้อย่างน้อยหนึ่งคดี ข่มขืนอีกสอง…

548
00:34:44,583 --> 00:34:46,043
ผมมองแอรอห์น คี

549
00:34:46,127 --> 00:34:47,878
เขาร้องไห้ออกมาจริงๆ

550
00:34:47,962 --> 00:34:50,422
เขาบอกว่า "ผมขอโทษ"

551
00:34:50,506 --> 00:34:52,174
(จับผู้ต้องสงสัยหนีคดี
นิวยอร์ก - ไมแอมี)

552
00:34:52,258 --> 00:34:57,388
ผมอยากเป็นคนที่จับตัวเขาเข้ามาเอง

553
00:34:57,471 --> 00:35:02,518
โดยเฉพาะหลังจากที่เขาเคยรอดจากผมไปได้

554
00:35:03,185 --> 00:35:08,023
เมื่อเดือนกันยายน ปี 97
ในคดีฆ่าเผาศพเด็กสาวบนดาดฟ้า

555
00:35:08,107 --> 00:35:11,360
ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะได้เป็นเจ้าหน้าที่ผู้จับกุม

556
00:35:11,443 --> 00:35:13,571
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าคุณไม่อยู่ในทีม

557
00:35:13,654 --> 00:35:18,117
เราอยู่ในทีม แล้วผมก็โล่งอกมากๆ

558
00:35:20,035 --> 00:35:23,455
เราดีใจที่เขาถูกควบคุมตัวได้

559
00:35:24,331 --> 00:35:27,042
ที่ดีใจยิ่งกว่าคือแฟนเขายังไม่ตาย

560
00:35:32,256 --> 00:35:37,178
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงผมกับจอห์นก็รีบจองตั๋ว

561
00:35:37,261 --> 00:35:40,639
ตามไปหาร็อบ มูนีย์ในไมแอมี

562
00:35:42,474 --> 00:35:45,144
ตอนนี้เราต้องพยายามสอบปากคำแอรอห์น

563
00:35:51,525 --> 00:35:53,402
ผมกับสายสืบอีกคนเข้าไปในห้อง

564
00:35:53,485 --> 00:35:58,824
เราเริ่มคุยกับเขา เขาไม่ตอบสนองอะไรเลย

565
00:35:58,908 --> 00:36:02,328
ไม่ส่งเสียงใดๆ ไม่ว่าผมจะพูดอะไรกับเขา

566
00:36:02,411 --> 00:36:03,704
เขาเงียบไปเฉยๆ

567
00:36:05,539 --> 00:36:09,418
ผมกดดันเขาเรื่องราชีดา กับอีกคดีที่สกอตต์ทำ

568
00:36:09,501 --> 00:36:11,754
แล้วผมก็กดดันเขาเรื่องคดีข่มขืน

569
00:36:11,837 --> 00:36:14,882
เขาก็ตอบแค่
"ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร ผมไม่ได้ทำ"

570
00:36:14,965 --> 00:36:18,219
ผมบอกว่า "ฟังนะ เราได้ดีเอ็นเอของนาย

571
00:36:18,302 --> 00:36:20,804
เราได้มาวิธีนี้ มันอยู่ตรงนี้

572
00:36:21,305 --> 00:36:24,475
นี่ไม่ใช่การเดา นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ"

573
00:36:27,061 --> 00:36:30,356
เขาขอทนาย แล้วก็หมอบลงฟุบกับโต๊ะ

574
00:36:30,439 --> 00:36:31,482
จบแค่นั้นเลย

575
00:36:31,565 --> 00:36:33,776
เขาไม่พูดอีกเลยสักคำตลอดคืนนั้น

576
00:36:33,859 --> 00:36:36,820
(กรมตำรวจไมแอมี)

577
00:36:38,322 --> 00:36:40,449
ดึกแล้ว น่าจะประมาณห้าทุ่มเที่ยงคืน

578
00:36:41,659 --> 00:36:46,538
แอนเจลิค สตอลลิงส์ แฟนที่เขาพามาไมแอมี

579
00:36:46,622 --> 00:36:48,415
ก็อยู่ที่โรงพักกับเรา

580
00:36:48,499 --> 00:36:51,043
คู่หูมาหาผมแล้วบอกว่า "ฟังนะ

581
00:36:51,126 --> 00:36:54,880
แอนเจลิคอยากเข้าไปลาเขา"

582
00:36:54,964 --> 00:36:58,050
ผมก็บอกว่า
"เธอเป็นเด็กอายุ 16 เขาเป็นนักฆ่าข่มขืน"

583
00:36:58,676 --> 00:37:01,595
ผมคิดว่าไม่ใช่ความคิดที่ดี

584
00:37:01,679 --> 00:37:03,806
"ผมขอไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้"

585
00:37:03,889 --> 00:37:06,684
แต่จอห์นกับริชก็คุยอยู่ด้วยกัน

586
00:37:06,767 --> 00:37:09,853
พวกเขาบอกว่า "ไม่หรอก ให้เธอเข้าไปเถอะ"

587
00:37:11,563 --> 00:37:14,400
แอนเจลิคก็เลยเข้าไปในห้องกับเขา

588
00:37:15,985 --> 00:37:18,570
พอเขาเห็นเธอ เธอก็ถามเขาว่า

589
00:37:19,905 --> 00:37:22,032
"ที่รัก คุณทำอะไร"

590
00:37:22,825 --> 00:37:25,160
แล้วเขาก็พูดทุกอย่างเลย

591
00:37:25,744 --> 00:37:28,706
เขาสารภาพทุกคดีกับเธอ

592
00:37:28,789 --> 00:37:31,834
เขาบอกแฟนว่าเขาเสียใจ

593
00:37:33,460 --> 00:37:36,255
บอกว่าเขามีแรงกระตุ้น

594
00:37:36,338 --> 00:37:39,550
เขาคุมแรงกระตุ้นนั้นไม่ได้
มันทำให้เขาทำอะไรต่างๆ

595
00:37:40,509 --> 00:37:43,512
เธอก็สับสนอย่างที่เข้าใจได้

596
00:37:43,595 --> 00:37:46,515
แล้วก็สะเทือนใจมากๆ ด้วย

597
00:37:47,850 --> 00:37:49,727
จากเรื่องที่เกิดขึ้นกับคี

598
00:37:50,769 --> 00:37:52,521
แต่เธอเป็นเด็กฉลาดมากๆ

599
00:37:53,731 --> 00:37:57,067
ใจนิ่งมากสำหรับเด็กอายุเท่านี้

600
00:37:57,151 --> 00:38:00,654
ที่มาเจอสถานการณ์แบบนี้

601
00:38:00,738 --> 00:38:04,033
ซึ่งโชคดีที่มีมนุษย์น้อยมากที่เคยเจอ

602
00:38:05,743 --> 00:38:08,954
โชคดีที่เขาคายทุกอย่าง บอกเธอหมดเปลือก

603
00:38:09,747 --> 00:38:12,082
ทุกคนดีใจกันมากๆ

604
00:38:12,166 --> 00:38:15,085
ความสำคัญของสิ่งที่เขาพูด ก็เห็นกันชัดเจน

605
00:38:15,169 --> 00:38:18,630
ผมคิดว่านี่คือหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เขาพูดความจริง

606
00:38:19,840 --> 00:38:24,094
เรารู้ว่าแอนเจลิค สตอลลิงส์
จะมีความสำคัญอย่างมากในชั้นไต่สวน

607
00:38:28,474 --> 00:38:33,729
คดีนี้เหมือนเริ่มต้นใหม่หลังเขาถูกจับ

608
00:38:34,229 --> 00:38:37,649
เพราะตอนนี้มีเรื่องส่งตัวกลับนิวยอร์ก

609
00:38:39,151 --> 00:38:41,487
เราต้องเตรียมรูปคดีส่งศาล

610
00:38:41,570 --> 00:38:43,864
นี่คือคดีใหญ่มากๆ

611
00:38:44,615 --> 00:38:48,160
ขณะที่เราทำรูปคดี เตรียมการไต่สวน

612
00:38:48,660 --> 00:38:52,414
ผู้หญิงคนที่แม่เธอช่วยเรา

613
00:38:52,498 --> 00:38:55,125
ตามตัวคีระหว่างทางไปไมแอมี

614
00:38:55,209 --> 00:39:00,047
ก็บอกเราว่า
เขาเคยเล่าเรื่องข่มขืนผู้หญิงเมื่อปี 1998

615
00:39:00,130 --> 00:39:03,008
กับหญิงสาวอีกคนเมื่อปี 1994

616
00:39:03,092 --> 00:39:06,929
ในโครงการเคหะละแวกเดียวกับคดีอื่นๆ

617
00:39:07,471 --> 00:39:10,474
ผลตรวจดีเอ็นเอที่เจอ
ในคดีเหล่านั้นก็ตรงกับแอรอห์น

618
00:39:13,102 --> 00:39:16,772
ขณะที่ดีเอ็นเอของแอรอห์น คี
ตรงกับคดีฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน

619
00:39:16,855 --> 00:39:18,315
กับคดีข่มขืนอีกสี่คดี

620
00:39:19,066 --> 00:39:24,113
แต่ก็ยังไม่มีหลักฐานกายภาพ
ที่โยงเขากับคดีเปาลาได้

621
00:39:26,115 --> 00:39:28,367
เราไปขอคำสั่งศาล

622
00:39:28,992 --> 00:39:33,872
ขอเก็บตัวอย่างเส้นขนกับคี

623
00:39:34,915 --> 00:39:38,085
นายคีถูกพาตัวมาหาฉันที่สำนักงานแพทย์ชันสูตร

624
00:39:38,168 --> 00:39:40,671
ฉันก็อธิบายว่าฉันจะทำอะไร

625
00:39:42,548 --> 00:39:45,342
เขาก็มองฉัน

626
00:39:46,844 --> 00:39:48,971
แบบนั้นเลย เหมือนเจ้าหญิงไดอานา

627
00:39:50,597 --> 00:39:54,268
เขาบอกว่า
"ไม่เป็นไร คุณ ทำตามที่ต้องทำเลย"

628
00:39:55,769 --> 00:39:59,690
แอรอห์น คีก็ค่อนข้างหล่อนะ

629
00:40:00,941 --> 00:40:02,484
แอรอห์น คีมีเสน่ห์

630
00:40:02,568 --> 00:40:04,570
แอรอห์นคีฉลาดด้วย

631
00:40:06,572 --> 00:40:10,742
นี่คืออาวุธของเขาในการล่อลวงเด็กสาว

632
00:40:12,161 --> 00:40:13,537
และฆ่าเด็กสาว

633
00:40:14,997 --> 00:40:17,040
เขาเป็นผู้ชายที่อันตรายมากๆ

634
00:40:19,710 --> 00:40:23,213
(พฤษภาคม ปี 1999
สามเดือนหลังคีถูกจับกุม)

635
00:40:23,297 --> 00:40:25,799
เราวิเคราะห์ดีเอ็นเอจากเส้นขนของคี

636
00:40:25,883 --> 00:40:30,637
เทียบกับเส้นขนที่เราได้จากศพเปาลา

637
00:40:32,723 --> 00:40:34,808
แล้วมันก็ตรงกันเป๊ะ

638
00:40:35,976 --> 00:40:41,815
ตอนนี้เราตั้งข้อหา
ฆาตกรรมสามศพ กับข่มขืนได้อีกสี่

639
00:40:43,901 --> 00:40:47,154
ผมกับมูนีย์จะพาเขากลับไปเกาะไรเกอร์ส

640
00:40:48,363 --> 00:40:53,911
ผมไม่ได้เจอเขา
ตั้งแต่สอบปากคำต่อหน้าเมื่อปี 97

641
00:40:54,495 --> 00:40:57,498
เขาจำผมได้ทันที เขาจริงใจกับผมมาก

642
00:40:57,581 --> 00:41:01,251
ผมได้โอกาสใส่กุญแจมือเขา

643
00:41:02,961 --> 00:41:05,047
เราจับเขาขึ้นรถ ผมนั่งเบาะหลังกับเขา

644
00:41:05,797 --> 00:41:07,216
ร็อบ มูนีย์ก็ขับไป

645
00:41:07,299 --> 00:41:08,717
ผมบอกว่า "รู้ไหม เอซ

646
00:41:09,968 --> 00:41:13,347
อีก 20 ปีข้างหน้า ฉันคงเกษียณไปนานแล้ว

647
00:41:14,181 --> 00:41:16,016
แต่นายจะติดคุกตลอดชีวิตที่แอตติกา

648
00:41:17,309 --> 00:41:19,603
สักวันฉันจะมาเยี่ยมนาย

649
00:41:20,437 --> 00:41:22,272
แล้วนายจะบอกว่าจริงๆ มันเกิดอะไรขึ้น"

650
00:41:23,524 --> 00:41:25,317
แล้วเขาก็หัวเราะออกมา

651
00:41:25,400 --> 00:41:28,195
เขาบอกว่า "วากเนอร์ ผมไม่โดนเอาผิดหรอก

652
00:41:28,987 --> 00:41:31,698
เดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน ผมจะเลี้ยงมื้อค่ำเอง"

653
00:41:31,782 --> 00:41:35,160
(ดีเอ็นเอโยงอดีตนักโทษข้อหาฆ่าข่มขืน)

654
00:41:35,244 --> 00:41:37,788
ตอนที่คีถูกจับกุมในไมแอมี

655
00:41:37,871 --> 00:41:39,081
มันก็ผ่านไปสิบปีแล้ว

656
00:41:39,164 --> 00:41:43,001
ที่โอลกาได้แต่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาว

657
00:41:45,587 --> 00:41:49,132
ทุกปี ฉันจะติดประกาศบอกว่า

658
00:41:49,716 --> 00:41:53,387
"ถ้าใครมีเบาะแส ช่วยแจ้งด้วย"

659
00:41:54,221 --> 00:41:58,141
ตอนได้ข่าว ฉันก็ขอบคุณพระเจ้า

660
00:41:58,225 --> 00:42:01,478
ที่ทรงยอมให้ฉันได้รู้ว่าใครทำ

661
00:42:03,730 --> 00:42:05,190
แอรอห์น คีเป็นปีศาจ

662
00:42:07,401 --> 00:42:09,278
นี่คือคำภาวนาที่ได้รับการตอบรับ

663
00:42:10,279 --> 00:42:13,198
ถ้าตำรวจหยุดเขาไม่ได้ ก็คงมีเหยื่ออีกราย

664
00:42:13,907 --> 00:42:17,536
ไม่มีชีวิตลูกสาวใครถูกพรากไปอีก

665
00:42:19,621 --> 00:42:21,456
ระหว่างเตรียมการไต่สวน

666
00:42:21,540 --> 00:42:25,335
นี่คือช่วงที่ลำบากมากๆ สำหรับอัยการ

667
00:42:26,587 --> 00:42:29,881
ในคดีนี้ เรามีเอกสารเป็นล้านฉบับ

668
00:42:29,965 --> 00:42:33,176
มีพยานประมาณ 140 กว่าคน

669
00:42:33,260 --> 00:42:34,970
เป็นงานที่น่ากลัวมาก

670
00:42:35,053 --> 00:42:39,725
บางวันริชไม่ได้กินอะไรเลยตลอดทั้งวัน

671
00:42:39,808 --> 00:42:41,143
ผมน้ำหนักลดไปเก้ากิโล

672
00:42:42,102 --> 00:42:46,440
ยังไงเราก็ต้องทำเต็มที่เท่าที่ทำได้

673
00:42:46,523 --> 00:42:50,319
เพื่อให้ครอบครัวได้สิ่งที่สมควรได้รับ

674
00:42:52,237 --> 00:42:56,533
(เมษายน ปี 1998 อายุ 13 เหยื่อข่มขืน 3
มีนาคม ปี 1994 อายุ 15 เหยื่อข่มขืน 4)

675
00:42:56,617 --> 00:42:59,119
(กันยายน ปี 1997 อายุ 19
เหยื่อฆาตกรรมบนดาดฟ้า)

676
00:42:59,202 --> 00:43:01,580
(มกราคม ปี 1991 อายุ 13
ฆาตกรรมเปาลา อิลเลรา)

677
00:43:01,663 --> 00:43:04,625
(กันยายน ปี 1998 อายุ 15
พาลาดิโนเฮาส์ เหยื่อข่มขืน 1)

678
00:43:04,708 --> 00:43:07,336
(มิถุนายน ปี 1998 อายุ 18
ฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน)

679
00:43:09,671 --> 00:43:12,257
เราเรียกพยานเกือบ 140 คน

680
00:43:12,341 --> 00:43:14,885
ผู้เสียหายสี่คนที่รอดตาย

681
00:43:16,053 --> 00:43:19,264
คือตัวแทนของความกล้าหาญที่ชัดเจนสุดๆ

682
00:43:21,516 --> 00:43:24,353
พวกเธอยังเป็นวัยรุ่น

683
00:43:26,146 --> 00:43:29,274
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่
ประสบการณ์ที่ง่ายสำหรับคนไหนเลย

684
00:43:30,442 --> 00:43:32,569
ทุกคนทำได้ยอดเยี่ยม

685
00:43:33,195 --> 00:43:36,239
สิ่งสำคัญมากๆ คือคณะลูกขุนได้เห็น

686
00:43:36,948 --> 00:43:41,411
ผลกระทบต่อมนุษย์จากสิ่งที่ชายคนนี้ทำ

687
00:43:41,995 --> 00:43:44,539
ครั้งแรกที่ฉันเจอแอรอห์น คีในศาลไต่สวน

688
00:43:44,623 --> 00:43:49,211
ฉันอยากกระโดดใส่เขา ฉันอยากฆ่าเขา

689
00:43:50,295 --> 00:43:54,466
ฉันนั่งอยู่ที่เดิมเสมอ แล้วเขาก็อยู่ตรงนั้น

690
00:43:55,634 --> 00:43:59,763
ฉันอยู่ในจุดที่มองเห็นเขาได้ชัดเสมอ

691
00:43:59,846 --> 00:44:02,557
เวลาพักศาล แล้วเจ้าหน้าที่พาตัวเขาไป

692
00:44:02,641 --> 00:44:04,851
เขาก็จะหยุดที่ประตู

693
00:44:04,935 --> 00:44:07,270
แล้วก็หันหลังกลับมามองฉัน

694
00:44:08,146 --> 00:44:10,440
เหมือนเขาจะบอกฉันว่า

695
00:44:10,524 --> 00:44:13,944
"คุณไม่มีทางพิสูจน์ได้หรอกว่าผมฆ่าลูกคุณ"

696
00:44:16,738 --> 00:44:20,117
แม้ทนายจะไม่แนะนำ แต่คีตัดสินใจขึ้นให้การเอง

697
00:44:21,618 --> 00:44:23,704
เขาขึ้นให้การอยู่สามวัน

698
00:44:24,705 --> 00:44:30,460
แก่นสำคัญของคำให้การของคี
เป็นนิยายวิทยาศาสตร์ที่น่าทึ่ง

699
00:44:30,544 --> 00:44:36,425
ว่าเขาบังเอิญเจอธุรกิจเก็บอวัยวะเถื่อน

700
00:44:36,508 --> 00:44:39,094
ที่ดำเนินโดย
สำนักงานแพทย์ชันสูตรของนิวยอร์กซิตี

701
00:44:40,387 --> 00:44:44,015
ซึ่งนี่คือเหตุผลที่เรา
ใส่ความเขาในคดีข่มขืนและฆาตกรรม

702
00:44:44,099 --> 00:44:45,517
เพื่อกำจัดเขาให้พ้นทาง

703
00:44:48,562 --> 00:44:50,772
ผมบอกตรงๆ เลยว่า
ไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อน

704
00:44:52,315 --> 00:44:53,900
เขามองไปที่คณะลูกขุน

705
00:44:55,444 --> 00:44:58,989
เขานั่งอยู่ตรงนั้น แล้วเขาก็พูดด้วยท่าทีนิ่งๆ

706
00:45:00,282 --> 00:45:02,284
"ผมไม่ได้ฆ่าเปาลา"

707
00:45:03,118 --> 00:45:06,496
"ผมไม่ได้ฆ่าผู้ตายปี 97"

708
00:45:07,038 --> 00:45:08,749
"ผมไม่ได้ฆ่าราชีดา"

709
00:45:08,832 --> 00:45:10,667
"ผมไม่ได้ข่มขืนผู้หญิงพวกนั้น"

710
00:45:12,043 --> 00:45:13,587
เราได้เห็นทุกเครื่องมือ

711
00:45:13,670 --> 00:45:17,716
ที่เขาใช้ล่อลวงคนอื่นได้ผลมาตลอดหลายปี

712
00:45:17,799 --> 00:45:20,093
เขากำลังแสดงมันออกมา

713
00:45:20,177 --> 00:45:22,888
เขาสร้างความประทับใจแรกที่ยอดเยี่ยม

714
00:45:22,971 --> 00:45:26,850
(จำเลยฆ่าข่มขืนปฏิเสธความผิดในชั้นศาล)

715
00:45:28,101 --> 00:45:31,104
คณะลูกขุนพิจารณาอยู่สามวัน

716
00:45:31,188 --> 00:45:35,108
เมื่อการพิจารณาใช้เวลาสามวัน
เราจะเริ่มกังวล

717
00:45:36,651 --> 00:45:41,615
เราจะได้ยินเสียงที่ดังขึ้น

718
00:45:41,698 --> 00:45:45,494
แล้วเราก็จะเห็นสีหน้าของเจ้าหน้าที่ศาล

719
00:45:46,578 --> 00:45:50,415
ว่าการพิจารณามีความขัดแย้งในบางช่วง

720
00:45:51,333 --> 00:45:56,087
ใจเราจะเริ่มคิดทันที
ถึง 25 เรื่องที่เราอยากจะย้อนไปทำ

721
00:45:56,838 --> 00:45:59,508
นี่คือความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้

722
00:46:00,926 --> 00:46:03,720
เราไม่โกหกครอบครัวผู้ถูกฆาตกรรม

723
00:46:04,638 --> 00:46:07,349
เราอยากบอกพวกเขาได้ตรงๆ

724
00:46:07,432 --> 00:46:09,267
อย่างที่เราพยายามเสมอ

725
00:46:09,351 --> 00:46:12,604
แต่เราก็ไม่อยากสร้างความแตกตื่นโดยไม่จำเป็น

726
00:46:13,104 --> 00:46:15,732
ถึงแม้ผมจะคิดว่าเราค่อนข้างแตกตื่นแล้วก็เถอะ

727
00:46:17,442 --> 00:46:20,445
(วันที่ 16 ธันวาคม ปี 2000
สามวันหลังคณะลูกขุนเริ่มพิจารณา)

728
00:46:20,529 --> 00:46:23,490
เจ้าหน้าที่ศาลออกมาส่งสัญญาณ

729
00:46:24,199 --> 00:46:27,202
ซึ่งในวงการนั้นแปลว่า "บรรลุคำตัดสินแล้ว"

730
00:46:28,161 --> 00:46:30,163
แล้วผมก็จำได้เลยว่า

731
00:46:30,914 --> 00:46:35,752
แบบ "พระเจ้า ได้เวลาแล้ว
มันกำลังจะจบแล้ว"

732
00:46:38,338 --> 00:46:41,591
แล้วเสมียนศาลก็เริ่มไล่ทีละข้อหา

733
00:46:42,175 --> 00:46:46,596
"ข้อหาแรก ฆาตกรรมราชีดา วอชิงตัน

734
00:46:46,680 --> 00:46:48,390
ฆาตกรรมโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

735
00:46:48,932 --> 00:46:49,933
คำตัดสินว่าอย่างไร"

736
00:46:54,104 --> 00:46:55,689
ข้อหาแรกมีความผิด

737
00:46:58,608 --> 00:47:00,068
ฉันยินดีสุดๆ

738
00:47:00,151 --> 00:47:04,823
ฉันดีใจจริงๆ ที่เขาถูกกำจัดไปจากท้องถนน

739
00:47:06,825 --> 00:47:08,994
ราชีดามีอิทธิพลจริงๆ

740
00:47:09,077 --> 00:47:13,248
กับเพื่อนๆ และคนที่ผ่านมาในชีวิตเธอ

741
00:47:13,832 --> 00:47:18,169
ฉันได้แต่จินตนาการว่าวันนี้เธอจะเป็นยังไง

742
00:47:21,298 --> 00:47:24,634
ผมได้ยินครอบครัวของราชีดา

743
00:47:24,718 --> 00:47:26,136
แล้วผมก็ได้ยิน…

744
00:47:27,929 --> 00:47:28,847
"ขอบคุณพระเจ้า"

745
00:47:29,347 --> 00:47:30,724
ในที่สุด เรื่องนี้ก็…

746
00:47:31,850 --> 00:47:33,643
- ในที่สุดมันก็จบ
- ใช่

747
00:47:33,727 --> 00:47:36,646
ตำรวจจับเขาได้ เขาถูกจับและตัดสินว่าผิดจริง

748
00:47:36,730 --> 00:47:38,523
เราก็รู้สึกโล่งใจ

749
00:47:38,607 --> 00:47:40,400
- แบบ "ขอบคุณพระเจ้า"
- ใช่

750
00:47:45,280 --> 00:47:47,824
ประกาศคำตัดสินไล่เหยื่อไปทีละคน

751
00:47:47,908 --> 00:47:50,118
เด็กสาวจากปี 1997

752
00:47:51,411 --> 00:47:55,498
ที่ศพถูกแอรอห์น คีทำลายด้วยการเผาไฟ

753
00:47:56,249 --> 00:47:57,417
นั่นก็มีความผิด

754
00:47:57,500 --> 00:48:04,049
แล้วพอถึงข้อหาเกี่ยวกับเปาลา ผม…

755
00:48:04,925 --> 00:48:06,134
ผมกังวลขึ้นมาเลย

756
00:48:06,843 --> 00:48:10,805
ตอนประกาศว่า
"มีความผิดข้อหาฆาตกรรม" ผมได้ยิน…

757
00:48:10,889 --> 00:48:17,520
ผมได้ยินโอลกากับครอบครัว ผมซาบซึ้งมากๆ

758
00:48:17,604 --> 00:48:22,817
ซาบซึ้งที่เธอได้มีช่วงเวลานั้น

759
00:48:24,027 --> 00:48:26,154
(หนุ่มฆ่าข่มขืนต่อเนื่องผิดจริง)

760
00:48:26,237 --> 00:48:28,114
(วิบากกรรมเจ็ดครอบครัวเหยื่อจบแล้ว)

761
00:48:28,198 --> 00:48:32,911
ตอนที่ประกาศคำตัดสิน
วันนั้นฉันเอารูปถ่ายเปาลามาด้วย

762
00:48:33,411 --> 00:48:36,039
ฉันพูดกับเขาว่า

763
00:48:36,122 --> 00:48:38,833
"แอรอห์น คี มองฉัน ฉันเป็นแม่เปาลา"

764
00:48:39,751 --> 00:48:43,838
ฉันถามว่า "ทำไมคุณต้อง
ก่อความเจ็บปวดนี้ ทำลงไปทำไม"

765
00:48:45,924 --> 00:48:49,177
เขาดูจะไม่แสดงออกถึง…

766
00:48:50,804 --> 00:48:54,265
ความเจ็บปวดหรือสำนึกผิดเลย
เราไม่เห็นสิ่งนั้นในตัวเขาเลย

767
00:48:55,517 --> 00:48:58,520
(ปีศาจเซ็กซ์ฮาร์เลมติดคุกตลอดชีวิต)

768
00:48:58,603 --> 00:49:02,107
แอรอห์น คีต้องโทษจำคุก
ในเรือนจำรัฐ 409 ปีถึงตลอดชีวิต

769
00:49:02,857 --> 00:49:05,360
เด็กสาวเจ็ดคนในเก้าปี

770
00:49:06,861 --> 00:49:08,113
ตายสามศพ

771
00:49:09,072 --> 00:49:10,365
ฉันคิดว่ายังมีอีก

772
00:49:18,123 --> 00:49:21,001
ผมมีความรู้สึกที่เลวร้าย

773
00:49:21,751 --> 00:49:25,255
ว่าถ้าผมไม่ได้พลาดอะไรไป

774
00:49:26,965 --> 00:49:28,758
เด็กสาวคนอื่นๆ คงไม่ถูกข่มขืน

775
00:49:28,842 --> 00:49:31,428
ราชีดาก็คงไม่ถูกฆ่า

776
00:49:34,222 --> 00:49:35,223
ผมพลาดอะไรไป

777
00:49:36,099 --> 00:49:38,601
มีบางอย่างที่ผมตั้งใจสังเกตกว่านี้ได้ไหม

778
00:49:38,685 --> 00:49:40,437
ผมไม่รู้ ผม…

779
00:49:40,520 --> 00:49:43,565
คำถามนั้นยังกวนใจผมอยู่จนวันนี้
แม้จะผ่านมาหลายปีแล้ว

780
00:49:46,526 --> 00:49:48,069
(ฆาตกรต่อเนื่องติดคุกตลอดชีวิตไม่มีปล่อยตัว)

781
00:49:48,153 --> 00:49:52,323
ความร้ายแรงของคดีนี้
กับความกว้างขวางยาวนาน

782
00:49:53,324 --> 00:49:56,202
ทำให้ทุกคนต้องตะลึง

783
00:49:58,788 --> 00:50:01,291
ทุกคดีทำลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

784
00:50:01,791 --> 00:50:05,253
และในกรณีนี้ นี่คือเจ็ดคดีรวมกัน

785
00:50:05,837 --> 00:50:07,213
มันยิ่งทำลายไปมากขึ้น

786
00:50:19,809 --> 00:50:23,563
ประมาณสี่เดือนหลังจากตัดสินโทษคดีนายคี

787
00:50:25,398 --> 00:50:28,693
ผมก็ได้รับสายจากสายสืบในหน่วยเฉพาะกิจ

788
00:50:29,652 --> 00:50:35,200
เขาบอกว่าเขาอยู่ในที่เกิดเหตุ

789
00:50:35,867 --> 00:50:37,327
เป็นคดีฆาตกรรมสามศพ

790
00:50:38,244 --> 00:50:40,538
มีสามคนถูกยิงตาย

791
00:50:40,622 --> 00:50:43,249
อีกสองคนน่าจะไม่รอด

792
00:50:43,333 --> 00:50:45,710
มันอาจจะกลายเป็นฆาตกรรมห้าศพก็ได้

793
00:50:46,294 --> 00:50:48,463
เกิดการสังหารหมู่เหนือร้านคาร์เนกี เดลี

794
00:50:48,546 --> 00:50:50,173
อะพาร์ตเมนต์เหนือร้านคาร์เนกี เดลี

795
00:50:50,256 --> 00:50:52,008
เขาถามผมว่า

796
00:50:53,259 --> 00:50:54,344
"คุณอยากทำคดีนี้ไหม"

797
00:50:58,389 --> 00:51:03,520
ในคดีนายคี ผมทำงานจนดึกมากๆ

798
00:51:04,104 --> 00:51:05,438
เครียดมาก

799
00:51:07,273 --> 00:51:12,237
แล้วผมก็คิดเรื่องที่ผมเพิ่งจะหมั้น

800
00:51:13,488 --> 00:51:18,618
ผมมีภาพในหัวว่าจะได้เป็นสามี

801
00:51:18,701 --> 00:51:20,745
หวังว่าสักวันจะได้เป็นพ่อ

802
00:51:21,246 --> 00:51:23,414
อาจจะได้เป็นโค้ชทีมลิตเติลลีก

803
00:51:24,165 --> 00:51:29,129
ผมคิดว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงถ้าตอบตกลง

804
00:51:32,090 --> 00:51:33,842
แล้วผมก็ปฏิเสธ

805
00:51:39,264 --> 00:51:41,141
ริช แพลนสกี้เป็นคนใจดีมาก

806
00:51:42,183 --> 00:51:47,355
เขาใส่ใจกับงานที่เขาทำสุดๆ

807
00:51:47,438 --> 00:51:52,068
สำหรับบางคน
เราทำงานนี้มาหลายครั้ง กับคดีที่เล็กกว่านี้มาก

808
00:51:52,861 --> 00:51:55,071
จนเกิดความด้านชาก็ว่าได้

809
00:51:55,989 --> 00:51:57,574
ริชชี่ไม่เคยมีโอกาสแบบนั้น

810
00:51:58,241 --> 00:52:01,077
เขาถูกส่งไปลุยงาน
ทั้งที่ยังอีกนานกว่าเขาจะพร้อม

811
00:52:02,203 --> 00:52:04,205
ในทางสติปัญญา เขารับมือได้ทุกอย่าง

812
00:52:04,289 --> 00:52:05,874
แต่ในทางอารมณ์ มันบั่นทอน

813
00:52:06,708 --> 00:52:09,711
จุดนั้น ผมว่ามันส่งผลมากๆ

814
00:52:12,297 --> 00:52:17,969
ผมรู้ว่าผมไม่มีไฟอีกต่อไปแล้ว

815
00:52:18,887 --> 00:52:23,057
ที่จะทำงานนี้ได้ในระดับที่ผมอยากทำ

816
00:52:25,185 --> 00:52:26,186
ตอนนั้นเดือนพฤษภาคม

817
00:52:27,395 --> 00:52:29,439
พอสิ้นเดือนมิถุนายน ผมก็ลาออก

818
00:52:36,988 --> 00:52:39,741
มีคนถามผม
ผมอยู่ที่นี่ ที่ชายหาดในนอร์ทแคโรไลนา

819
00:52:39,824 --> 00:52:42,285
เขาถามว่า "ไม่คิดถึงนิวยอร์กซิตีเหรอ"

820
00:52:43,786 --> 00:52:46,247
เวลาผมออกไปชายหาด หรือออกมาที่ระเบียงนี้

821
00:52:46,331 --> 00:52:48,166
แล้วได้มองดูท้องทะเล ผมก็คิด

822
00:52:48,833 --> 00:52:52,921
"ไม่ ผมไม่คิดถึงที่นั่นเลย
ผมไม่คิดถึงอะไรเลยสักอย่าง"

823
00:52:54,964 --> 00:52:57,759
ผมน่าจะทำคดีฆาตกรรมมาสัก 1,500 คดี

824
00:52:57,842 --> 00:53:00,803
ไปดูการชันสูตรก็น่าจะ 700 ศพ

825
00:53:00,887 --> 00:53:02,555
ทุกคดีพวกนั้น…

826
00:53:04,724 --> 00:53:07,185
เราจะได้รับบาดเจ็บจากมัน

827
00:53:08,728 --> 00:53:09,729
แล้วมันก็ไม่หาย

828
00:53:12,065 --> 00:53:14,025
เราไม่เคยจบคดีได้โดยไร้ความเจ็บปวด

829
00:53:23,159 --> 00:53:25,203
(บาร์)

830
00:53:26,204 --> 00:53:29,999
คุณต้องปิดกั้นมันนะ
มันหนักไป ใช่ไหม ไบรอันก็รู้

831
00:53:30,083 --> 00:53:33,419
เราอ่อนไหวมากๆ กับหลายเรื่อง
กับหลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว

832
00:53:33,503 --> 00:53:37,131
ฉันว่าบางคนก็อ่อนไหวกว่าคนอื่นมากๆ

833
00:53:37,215 --> 00:53:39,300
มันส่งผลกับเรามากกว่า

834
00:53:39,384 --> 00:53:41,594
มันฝังอยู่ในหัวใจ แล้วคุณก็ปล่อยมันไป

835
00:53:41,678 --> 00:53:44,639
- คุณปกปิดมันไว้ แต่มันฝังอยู่เหมือนเสี้ยนตำ
- มันน่าหดหู่

836
00:53:44,722 --> 00:53:48,226
- มันทำให้เราเป็นมืออาชีพ
- จริงๆ นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราเป็นมืออาชีพ

837
00:53:48,309 --> 00:53:52,605
การที่เราทำงานได้ ได้กลับบ้าน
โดยไม่เอางานกลับไปด้วย

838
00:53:52,689 --> 00:53:55,275
แต่เราก็เอางานกลับบ้านนะ แค่อาจไม่รู้ตัว

839
00:53:55,358 --> 00:53:57,277
- กลไกการรับมือ ที่บาร์บาราบอก
- ใช่

840
00:53:57,360 --> 00:53:59,696
มุกตลกร้ายที่เราเล่นกัน

841
00:53:59,779 --> 00:54:02,490
เราแยกแยะสองอย่างนั้นได้

842
00:54:02,573 --> 00:54:05,660
เรามีความผูกพันทางอารมณ์
กับผู้ตายและครอบครัว

843
00:54:05,743 --> 00:54:07,662
เพราะเรารู้ว่ามันทิ้งช่องว่างไว้

844
00:54:07,745 --> 00:54:10,206
แต่เวลาอยู่กันเอง เราก็มาทำแบบนี้

845
00:54:10,290 --> 00:54:13,126
- เราต้องระบายมันออกมา
- มันช่วยในการรับมือ

846
00:54:13,209 --> 00:54:15,795
- คุยกับคนอื่น รับฟังคนอื่น
- ใช่

847
00:54:16,296 --> 00:54:17,171
เป็นมิตรเข้าไว้

848
00:54:18,256 --> 00:54:20,008
คนที่ฉันเคยร่วมงานด้วย

849
00:54:20,091 --> 00:54:25,388
มีแต่คนดี ใส่ใจ
รู้จักความเป็นธรรมและความยุติธรรม

850
00:54:25,471 --> 00:54:30,351
ที่ทุ่มเทชีวิตและหัวใจให้กับงานแบบนี้

851
00:54:30,935 --> 00:54:32,645
นี่เป็นเกียรติอย่างยิ่งใหญ่

852
00:54:32,729 --> 00:54:35,773
ไม่ว่าคุณจะเข้มแข็งหรือมั่นใจแค่ไหน

853
00:54:35,857 --> 00:54:39,319
มันก็ต้องมีความกลัวนิดๆ "นี่คือระดับสูงสุด"

854
00:54:39,402 --> 00:54:40,236
ใช่

855
00:54:40,320 --> 00:54:44,824
งานของตำรวจ
โดยเฉพาะตำรวจสืบสวน มันไม่ใช่แค่งาน

856
00:54:44,907 --> 00:54:49,078
ฉันใจร้ายกับคุณมากเลย
ฉันรักเขานะ เขาเป็นน้องชายฉัน

857
00:54:49,162 --> 00:54:53,374
นี่คืองานมอบหมายที่เราเลือกรับ

858
00:54:53,458 --> 00:54:55,376
เหมือนเราถูกเรียกร้องให้ไปทำ

859
00:54:56,336 --> 00:54:58,087
เรามีสายใยอย่างหนึ่งร่วมกัน

860
00:54:58,171 --> 00:55:01,049
ทุกคนในกลุ่มนั้น พวกเขาใส่ใจ

861
00:55:02,091 --> 00:55:05,762
ผมชอบคิดว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่ง
ของสโมสรนั้น หรือชมรมก็ว่าได้

862
00:55:06,554 --> 00:55:07,638
ผมภูมิใจที่ได้เป็น

863
00:55:56,437 --> 00:56:01,442
คำบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา