1
00:00:07,632 --> 00:00:09,843
(กรมตํารวจเขตลอสแอนเจลิส)

2
00:00:09,843 --> 00:00:12,554
(คือกรมตํารวจระดับเขตที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐฯ)

3
00:00:12,554 --> 00:00:14,973
(ซึ่งดูแลเขตที่ประชากรหนาแน่นที่สุดในประเทศ)

4
00:00:14,973 --> 00:00:18,018
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและซับซ้อนที่สุด)

5
00:00:18,018 --> 00:00:22,063
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:32,282 --> 00:00:36,286
(ปี 2003)

7
00:00:38,538 --> 00:00:41,624
(วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ปี 2003)

8
00:00:43,084 --> 00:00:45,962
แกขังฉันเหมือนก้อนขี้

9
00:00:46,755 --> 00:00:49,716
แกปล่อยให้ฉันดิ้นพล่าน ทั้งที่มีคนเข้ามาบ้านฉัน

10
00:00:49,716 --> 00:00:51,843
แล้วก็เป่าสมองตัวเองตายเฉยเลย

11
00:00:52,427 --> 00:00:54,095
แล้วพวกแกก็เข้ามา

12
00:00:54,095 --> 00:00:57,182
จับกุมฉัน กระทืบฉันจนเละ

13
00:00:57,182 --> 00:00:59,392
ซ้อมฉันจนน่วม

14
00:00:59,392 --> 00:01:02,979
ฉันจะให้พวกแกชดใช้ นี่มันเหลวไหล

15
00:01:04,731 --> 00:01:09,319
{\an8}ฟิล สเปกเตอร์ถูกควบคุมตัว
รออยู่ที่กรมตํารวจอัลแฮมบรา

16
00:01:11,196 --> 00:01:13,448
ผมรู้จากที่ผู้หมวดโทรแจ้ง

17
00:01:13,448 --> 00:01:15,992
ว่าเขาเป็นโปรดิวเซอร์เพลงที่รวยมากๆ

18
00:01:16,534 --> 00:01:18,828
ส่วนตัวแล้ว ผมไม่เคยได้ยินชื่อเขา

19
00:01:19,662 --> 00:01:24,250
สไตล์ของสเปกเตอร์มักถูกยกย่อง
ว่าได้เปลี่ยนแปลงเพลงป๊อปที่เราฟัง

20
00:01:24,959 --> 00:01:25,835
(แพทย์ชันสูตร)

21
00:01:25,835 --> 00:01:29,339
คดีนี้จะเป็นคดีที่ผมเรียกว่า "คดีกระแสแรง"

22
00:01:29,339 --> 00:01:32,258
{\an8}เป็นคดีที่จะได้รับความสนใจมากๆ

23
00:01:32,258 --> 00:01:34,469
คุณต้องรู้ไว้ตั้งแต่เริ่มงาน

24
00:01:34,469 --> 00:01:35,970
ผมว่าเราทุกคนก็รู้ดี

25
00:01:39,724 --> 00:01:44,312
กรมตํารวจเขตลอสแอนเจลิสคือที่สุดของยอดฝีมือ

26
00:01:48,358 --> 00:01:51,528
คดีใหญ่ที่สุดบางส่วนไต่สวนในลอสแอนเจลิส

27
00:01:54,405 --> 00:01:57,784
เราต้องทุ่มเท 110 เปอร์เซ็นต์

28
00:02:00,411 --> 00:02:03,331
นี่คือฆาตกรรม
ไม่มีอาชญากรรมไหนร้ายแรงไปกว่านี้

29
00:02:05,416 --> 00:02:10,338
มันอยู่ที่ความมุ่งมั่นกับความสํานึกในหน้าที่

30
00:02:12,674 --> 00:02:14,968
ความยุติธรรมเกิดขึ้นจากการตามหาความจริง

31
00:02:15,760 --> 00:02:19,764
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม
ลอสแอนเจลิส)

32
00:02:27,355 --> 00:02:30,608
คดีคนดังจะมีสิ่งที่แตกต่างและพิเศษ

33
00:02:31,985 --> 00:02:33,987
แล้วก็เป็นลอสแอนเจลิสเสมอ

34
00:02:33,987 --> 00:02:36,573
ที่ดูจะเป็นศูนย์กลางของคดีประเภทนี้

35
00:02:36,573 --> 00:02:39,617
คนคิดถึงลอสแอนเจลิส ก็คิดถึงฮอลลีวูด

36
00:02:39,617 --> 00:02:42,370
ดารา ผู้กํากับ โปรดิวเซอร์ฮอลลีวูด

37
00:02:42,370 --> 00:02:44,789
แต่มันมีอะไรมากกว่านั้นอีกเยอะ

38
00:02:44,789 --> 00:02:49,294
แต่นั่นก็คือใจกลางของเมืองนี้

39
00:02:50,753 --> 00:02:52,046
แอลเอเป็นเมืองที่แปลก

40
00:02:52,046 --> 00:02:55,925
{\an8}และกรมตํารวจเขตแอลเอก็ดูแลทั้งเขต

41
00:02:55,925 --> 00:02:59,804
ตั้งแต่ย่านยากจนแร้นแค้นที่สุด
ที่นึกภาพออกได้ในอเมริกา

42
00:02:59,804 --> 00:03:01,806
ไปจนถึงย่านคนรวยที่สุดในอเมริกา

43
00:03:01,806 --> 00:03:04,517
มียันบ้านริมทะเลราคาร้อยล้าน

44
00:03:05,143 --> 00:03:06,644
เราดูแลทั้งหมดนั่น

45
00:03:07,353 --> 00:03:08,813
มันก็หลากหลายมากๆ

46
00:03:18,990 --> 00:03:20,992
เป้าหมายสูงสุดของผมคือหน่วยสืบสวนฆาตกรรม

47
00:03:21,951 --> 00:03:25,288
{\an8}แล้วผมก็โชคดีที่ได้เข้าหน่วยเมื่อปี 1999

48
00:03:26,873 --> 00:03:31,002
ณ ตอนนั้น ลูกผมอายุเจ็ดกับเก้าขวบ

49
00:03:32,170 --> 00:03:36,883
หลายคนบอกว่าลูกผมยังเด็กเกินไป
เพราะงานเลิกดึกบ่อยๆ

50
00:03:36,883 --> 00:03:42,472
มีงานให้ทําตลอด
แต่เราก็หาทางทํางานไปพร้อมใช้ชีวิตครอบครัว

51
00:03:43,097 --> 00:03:46,935
นั่นแปลว่าหลังแยกกับครอบครัว
ถ้าเราต้องกลับออฟฟิศตอนสี่ทุ่ม

52
00:03:46,935 --> 00:03:49,646
เพื่อไปทํางาน เราก็จะทําตามนั้น

53
00:03:49,646 --> 00:03:51,356
(วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ปี 2003
7.00 น.)

54
00:03:51,356 --> 00:03:54,442
ผมกับคู่หู พอล ฟอร์เนียร์กําลังจะออกเวร

55
00:03:54,442 --> 00:03:56,611
แล้วเราก็ได้รับข้อความจากแผนก

56
00:03:56,611 --> 00:04:00,406
ว่าเราได้รับมอบหมายคดีที่คฤหาสน์ในอัลแฮมบรา

57
00:04:03,910 --> 00:04:07,413
ข้อมูลอย่างเดียวที่ทราบคือพบศพผู้หญิงคนหนึ่ง

58
00:04:07,413 --> 00:04:09,207
โปรดิวเซอร์เพลงมีส่วนเกี่ยวข้อง

59
00:04:13,461 --> 00:04:17,674
ผมแปลกใจนิดหน่อยที่ตรงนั้นมีบ้านใหญ่อย่างกับวัง

60
00:04:17,674 --> 00:04:19,300
ในเมืองที่ค่อนข้างเล็ก

61
00:04:19,300 --> 00:04:21,970
ที่เป็นแค่ชานเมืองลอสแอนเจลิส

62
00:04:21,970 --> 00:04:23,429
(อัลแฮมบรา
บ้านฟิล สเปกเตอร์)

63
00:04:23,429 --> 00:04:25,390
อัลแฮมบราเป็นเขตที่เงียบสงบ

64
00:04:25,890 --> 00:04:28,768
เป็นย่านชนชั้นกลาง
ปลูกบ้านสําหรับครอบครัวเดียว

65
00:04:28,768 --> 00:04:32,563
แต่มีบ้านประหลาดพิสดารอยู่กลางป่าเขา

66
00:04:35,275 --> 00:04:40,280
พอเข้าไปใกล้ เราก็เห็นคนกลุ่มใหญ่
มุงอยู่หลังเทปเหลืองกั้นที่เกิดเหตุ

67
00:04:40,989 --> 00:04:43,992
ผมจําได้ พอลมองผมแล้วบอกว่า
"โอเค ทําตัวให้สมเป็นผู้ใหญ่นะ"

68
00:04:46,160 --> 00:04:49,664
มีผู้หญิงถูกยิงอยู่ภายในบ้าน

69
00:04:49,664 --> 00:04:52,208
ผู้ถูกยิงเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

70
00:04:57,046 --> 00:04:59,882
ตอนผมไปถึง มันวุ่นวายสุดๆ เลย

71
00:04:59,882 --> 00:05:04,429
เฮลิคอปเตอร์สํานักข่าวอยู่บนฟ้า
รถตู้สํานักข่าวอยู่บนถนน

72
00:05:06,014 --> 00:05:07,015
(วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ปี 2003)

73
00:05:07,015 --> 00:05:10,143
(5.00 น. เกิดเหตุยิงกันตาย
7.00 น. ตํารวจมาถึงที่เกิดเหตุ)

74
00:05:11,894 --> 00:05:13,396
เรามาถึงที่เกิดเหตุ

75
00:05:13,396 --> 00:05:15,732
ตอนแรก เราคุยกับเจ้าหน้าที่ตํารวจอัลแฮมบรา

76
00:05:15,732 --> 00:05:17,400
ผมขออธิบายวิธีทํางานก่อน

77
00:05:18,443 --> 00:05:22,447
กรมตํารวจเขตเรา
รับผิดชอบพื้นที่กว้างใหญ่ในเขตแอลเอ

78
00:05:22,447 --> 00:05:25,742
และในเขตนั้น เราก็มีเทศบาลเล็กๆ

79
00:05:25,742 --> 00:05:27,577
ที่มีกรมตํารวจของตัวเอง

80
00:05:27,577 --> 00:05:30,830
แต่พวกเขาไม่มีทรัพยากรมากเท่ากรมตํารวจเขต

81
00:05:31,414 --> 00:05:35,668
มีสายสืบคดีฆาตกรรม 100 นาย
ในกรมตํารวจเขตลอสแอนเจลิส

82
00:05:35,668 --> 00:05:37,962
พวกเขาจะติดต่อมาหาเรา

83
00:05:37,962 --> 00:05:41,507
แล้วเราก็จะเข้ารับผิดชอบคดีนี้แทน

84
00:05:43,051 --> 00:05:45,595
เจ้าหน้าที่ตํารวจอัลแฮมบราบอกผมว่า

85
00:05:45,595 --> 00:05:49,724
พวกเขาได้รับสาย 911
จากคนขับรถของฟิล สเปกเตอร์

86
00:05:50,350 --> 00:05:53,686
พอไปถึง พวกเขาก็เห็นฟิล สเปกเตอร์

87
00:05:53,686 --> 00:05:56,272
เดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าต่างชั้นบน

88
00:05:57,023 --> 00:05:59,942
ตํารวจพยายามเรียกให้เขาลงมาข้างล่าง

89
00:05:59,942 --> 00:06:02,070
แต่เขาไม่ทําตามที่สั่ง เขาไม่ยอมออกมา

90
00:06:02,987 --> 00:06:05,740
ตํารวจเข้าไปในบ้าน
ไปเผชิญหน้ากับฟิล สเปกเตอร์

91
00:06:06,574 --> 00:06:07,909
เขาไม่ให้ความร่วมมือเลย

92
00:06:08,785 --> 00:06:12,872
พวกเขาเห็นผู้หญิง
นั่งก้มหน้าลงมาจากเก้าอี้ ชัดเจนว่าเป็นศพ

93
00:06:14,040 --> 00:06:17,877
ฟิลก็บ่น "นี่มันสยองที่สุดที่ผมเคยเห็นเลย"

94
00:06:18,711 --> 00:06:21,089
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งอัดเสียงทุกอย่างไว้

95
00:06:21,798 --> 00:06:24,509
{\an8}นี่มันเหลวไหลสิ้นดี

96
00:06:24,509 --> 00:06:27,345
{\an8}ผมไม่รู้ว่ายัยผู้หญิงคนนี้มีปัญหาอะไร

97
00:06:27,345 --> 00:06:30,139
{\an8}แต่เธออยู่กับยามที่เฮาส์ออฟบลูส์

98
00:06:30,139 --> 00:06:32,642
{\an8}ผมไม่รู้ว่าเธอมีปัญหาอะไร

99
00:06:32,642 --> 00:06:35,812
{\an8}แต่เธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาในปราสาทของผม

100
00:06:35,812 --> 00:06:37,522
{\an8}แล้วเป่าสมองตัวเองตาย

101
00:06:37,522 --> 00:06:39,941
{\an8}พวกคุณเป็นบ้าอะไรกัน

102
00:06:42,068 --> 00:06:43,236
ตํารวจต้องช็อตเขา

103
00:06:43,236 --> 00:06:46,531
ผมเชื่อว่าต้องใช้โล่กันกระสุนอัดเขาให้ล้มด้วย

104
00:06:47,115 --> 00:06:50,535
เจ้าหน้าที่ตํารวจอัลแฮมบรา
ทําการสืบสวนเบื้องต้นแล้ว

105
00:06:51,119 --> 00:06:54,580
จากผลการสืบสวน
พวกเขาได้เข้าควบคุมตัวนายฟิล สเปกเตอร์

106
00:06:57,583 --> 00:07:03,131
ผมอยู่มานานพอที่จะรู้ว่า
คนเรามีวิธีรับมือความตายหลากหลายแบบ

107
00:07:04,090 --> 00:07:07,802
เราต้องพิจารณาทุกอย่าง เราต้องเปิดใจ

108
00:07:07,802 --> 00:07:11,472
จากคําพูดของสเปกเตอร์
มันก็เป็นไปได้ว่าเธอฆ่าตัวตาย

109
00:07:13,224 --> 00:07:14,225
ประตูหลังเปิดอยู่

110
00:07:14,892 --> 00:07:17,979
ตอนเราเข้าไป เราก็เห็นหญิงสาว

111
00:07:17,979 --> 00:07:20,648
เธอนั่งกองอยู่ที่เก้าอี้ในห้องโถง

112
00:07:20,648 --> 00:07:24,235
มีปืนพก .38 อยู่ที่เท้าเธอ

113
00:07:25,027 --> 00:07:29,532
เราจะเห็นว่าเธอมีแผลถูกยิงในปาก

114
00:07:31,242 --> 00:07:34,454
เราไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
เราไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันหรือไม่

115
00:07:34,454 --> 00:07:35,913
อาจจะทะเลาะกันแล้วเลยเถิด

116
00:07:36,873 --> 00:07:40,877
นี่คืออาชญากรรม หรือฆ่าตัวตาย
หรืออาจจะเป็นอุบัติเหตุร้ายแรง

117
00:07:41,461 --> 00:07:43,045
การสืบสวนไปได้สามทาง

118
00:07:45,840 --> 00:07:49,594
เราสืบสวนการตายทุกคดี
โดยผิวเผิน มองแวบแรก

119
00:07:49,594 --> 00:07:51,095
ในฐานะคดีฆาตกรรม

120
00:07:51,095 --> 00:07:53,264
เราส่งสายสืบฆาตกรรมไปดูทุกศพฆ่าตัวตาย

121
00:07:53,264 --> 00:07:56,309
ที่เกิดขึ้นในเขตของกรมตํารวจเขตลอสแอนเจลิส

122
00:07:57,768 --> 00:08:01,063
ทุกการตายโดยอุบัติเหตุ ยกเว้นรถชน

123
00:08:01,063 --> 00:08:02,356
เราส่งสายสืบฆาตกรรมไปดู

124
00:08:06,944 --> 00:08:10,323
{\an8}ผมเริ่มมองดูของต่างๆ ในบ้านนายสเปกเตอร์

125
00:08:10,323 --> 00:08:15,786
แล้วผมก็เริ่มเห็นความสําคัญ
ของชายคนนี้ในวงการ

126
00:08:15,786 --> 00:08:18,289
{\an8}ชื่อเสียงในฐานะโปรดิวเซอร์ของฟิล สเปกเตอร์

127
00:08:18,289 --> 00:08:20,958
{\an8}บางครั้งเด่นกว่าศิลปินที่เขาร่วมงานด้วยเสียอีก

128
00:08:20,958 --> 00:08:24,545
เราเห็นทีน่า เทอร์เนอร์
เราเห็นภาพไรเชียสบราเธอร์ส

129
00:08:24,545 --> 00:08:28,174
เราเห็นเดอะบีตเทิลส์
เห็นการเข้าชิงรางวัลแกรมมี่

130
00:08:28,174 --> 00:08:31,344
กับทุกรางวัลที่เขาเคยได้ในช่วงหลายปี

131
00:08:38,643 --> 00:08:39,977
ในฐานะหัวหน้าทีมสืบสวน

132
00:08:39,977 --> 00:08:43,648
ถ้าคดีนี้ไปได้สวย เราก็ได้ความดีความชอบ

133
00:08:43,648 --> 00:08:46,943
แต่ถ้าเกิดผิดพลาด เราก็ต้องรับผิดชอบ

134
00:08:47,568 --> 00:08:48,611
(ตํารวจ)

135
00:08:49,695 --> 00:08:51,405
เรามอบหมายมาร์ก ลิเลียนเฟลด์

136
00:08:51,989 --> 00:08:54,575
หนึ่งในสายสืบประสบการณ์สูงสุด
ในแผนกสืบสวนฆาตกรรม

137
00:08:54,575 --> 00:08:55,868
ให้ไปตรวจสอบที่เกิดเหตุ

138
00:08:56,744 --> 00:09:01,040
เพราะเรารู้ว่านั่นจะเป็นส่วนสําคัญ

139
00:09:01,040 --> 00:09:02,583
ในการสืบสวนทั้งหมด

140
00:09:04,043 --> 00:09:06,796
คดีใหญ่กับมาร์ก ลิเลียนเฟลด์
แทบจะเป็นของคู่กัน

141
00:09:08,005 --> 00:09:12,301
คดีระดับสูงทําให้ตํารวจเครียดได้
แต่ผมไม่แคร์เลย

142
00:09:12,301 --> 00:09:14,262
เราให้ความทุ่มเทเท่ากัน

143
00:09:14,262 --> 00:09:17,348
รวมถึงทรัพยากร
และความขยันในทุกที่เกิดเหตุฆาตกรรม

144
00:09:21,686 --> 00:09:23,145
ตัวบ้านอยู่ในสภาพย่ําแย่

145
00:09:24,063 --> 00:09:25,481
ไฟก็ไม่ค่อยติด

146
00:09:26,440 --> 00:09:27,650
มันสกปรกมาก

147
00:09:27,650 --> 00:09:30,278
มีทั้งหนูและแมลงสาบ

148
00:09:30,278 --> 00:09:34,323
สําหรับคนที่รวยสุดๆ ขนาดนั้น มันค่อนข้างผิดวิสัย

149
00:09:34,323 --> 00:09:37,326
เราคงคิดว่าเขามีไลฟ์สไตล์หรูหรา

150
00:09:37,994 --> 00:09:40,663
ในบ้านหลังนั้นมีทุกอย่างเลยจริงๆ

151
00:09:40,663 --> 00:09:43,958
เหมือนเขาเป็นนักตุนของรวยหลายล้าน

152
00:09:44,584 --> 00:09:48,629
เราคิดแบบว่า
"เราต้องแน่ใจว่าตรวจทุกอย่างไม่มีพลาด"

153
00:09:49,213 --> 00:09:50,464
แต่ก็คิดอีกแง่ว่า

154
00:09:51,507 --> 00:09:54,802
"สเปกเตอร์อาจไม่ได้เข้าห้องนี้มาหกปีแล้ว"

155
00:09:55,553 --> 00:09:58,598
นี่เป็นการตรวจสอบที่เกิดเหตุที่แปลกที่สุด

156
00:09:58,598 --> 00:10:00,016
ที่ผมเคยมีส่วนร่วม

157
00:10:00,016 --> 00:10:02,518
บอกตามตรง ผมไม่อยากต้องเจอแบบนั้นอีก

158
00:10:02,518 --> 00:10:04,312
มันห่วยแตก มันแย่มาก

159
00:10:04,895 --> 00:10:06,814
เพราะทุกอย่างมันซับซ้อนมาก

160
00:10:10,234 --> 00:10:13,613
เรารู้ว่ามีศพผู้เสียชีวิต

161
00:10:13,613 --> 00:10:17,283
เรามีหลักฐานกายภาพเป็นเลือด
แผลถูกยิงก็เห็นได้ชัด

162
00:10:17,283 --> 00:10:18,701
เธอถูกยิงกรอกปาก

163
00:10:18,701 --> 00:10:23,122
มีฟันกับเศษฟันกระจายอยู่ในซากศพ

164
00:10:23,122 --> 00:10:26,542
ตกอยู่ที่พรม กระเด็นไปที่บันไดอีกฟากของห้อง

165
00:10:27,543 --> 00:10:32,173
เราเก็บมันมา ถ่ายภาพไว้
ลงแผนภาพ แล้วก็เก็บไว้ตรวจดีเอ็นเอ

166
00:10:32,173 --> 00:10:36,469
เราต้องเอาชนะความขยะแขยง
กับความสะเทือนใจให้ได้

167
00:10:36,469 --> 00:10:39,305
เราต้องเอาชนะมันให้ได้
สิ่งเหล่านี้บอกอะไรผมบ้าง

168
00:10:40,097 --> 00:10:41,641
เรามีหน้าที่พูดแทนคนตาย

169
00:10:42,183 --> 00:10:46,145
คนตายทิ้งเบาะแสไว้ผ่านหลักฐานกายภาพ

170
00:10:49,732 --> 00:10:53,736
เราทุกคนรู้ว่าทุกครั้งที่ยืนอยู่เหนือศพคนตาย

171
00:10:53,736 --> 00:10:57,865
นั่นคือความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่
แล้วเราก็ต้องจริงจังกับมัน

172
00:11:00,951 --> 00:11:04,872
เราต้องใช้อุดมการณ์ทางวิญญาณ

173
00:11:04,872 --> 00:11:07,124
ผมมองศพได้โดยไม่รู้สึกอะไร

174
00:11:07,124 --> 00:11:10,711
มันเป็นแค่เปลือก วิญญาณของคนจากไปแล้ว

175
00:11:12,838 --> 00:11:17,134
ผมคิดว่ามันเป็นประสบการณ์สะสมนะ
เวลาอยู่กับคนตาย

176
00:11:17,134 --> 00:11:18,594
งานมันก็ส่งผลกับเราได้

177
00:11:20,179 --> 00:11:23,182
ตอนนี้เราโฟกัสที่การไขคดี

178
00:11:25,309 --> 00:11:31,440
เราก็ใช้เวลาจัดการอย่างรอบคอบ
ก่อนจะหยุดปิดล้อมที่เกิดเหตุ

179
00:11:32,024 --> 00:11:36,237
ถ้ามีหลักฐานเยอะ ปกติเราจะปิดล้อมที่เกิดเหตุ

180
00:11:36,237 --> 00:11:37,697
ประมาณเจ็ดแปดชั่วโมง

181
00:11:38,280 --> 00:11:40,825
แต่คดีนี้ เราปิดไว้ข้ามวัน

182
00:11:45,746 --> 00:11:49,375
บนพื้นที่ปืนลูกโม่ .38 มีกระสุน

183
00:11:49,375 --> 00:11:51,961
ผลิตโดยบริษัทอาวุธปืนโคลต์

184
00:11:51,961 --> 00:11:56,090
แล้วก็มีกระสุนถูกยิงออกไปหนึ่งนัด
ที่กระบอกสูบของอาวุธปืน

185
00:11:56,090 --> 00:12:00,177
ในหลักฐานมีกลอนประตูแบบหมุนเปิด

186
00:12:00,177 --> 00:12:02,346
ของประตูหลังของบ้าน

187
00:12:02,346 --> 00:12:05,975
คนส่วนใหญ่จะใช้กุญแจลิ้นตาย
มันจะล็อกจากประตูเข้าไปในวงกบ

188
00:12:05,975 --> 00:12:08,144
เพิ่มความปลอดภัยขึ้นอีกชั้น

189
00:12:08,144 --> 00:12:11,689
การจะเปิดกุญแจลิ้นตาย
เราต้องบิดที่กลอนแบบหมุนเปิด

190
00:12:11,689 --> 00:12:16,819
แต่ตัวกลอนมันไม่อยู่ในล็อก มันมากองอยู่ที่พื้น

191
00:12:16,819 --> 00:12:19,405
มันแปลกมาก แบบ "มันเกิดขึ้นได้ยังไง"

192
00:12:21,240 --> 00:12:24,368
บางคนอาจจะบอกว่า
"ดูเหมือนปืนจะถูกวางไว้ข้างเท้าเธอ"

193
00:12:24,368 --> 00:12:28,164
ปัญหาคือเราไม่สามารถจําลองได้
ว่าปืนจะไปตกตรงไหน

194
00:12:28,164 --> 00:12:29,790
เวลาปืนตก

195
00:12:30,499 --> 00:12:32,835
มันก็กลิ้งไปเรื่อย

196
00:12:34,128 --> 00:12:38,591
ซองหนังใส่ปืนอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทํางาน

197
00:12:39,300 --> 00:12:41,802
เห็นชัดเลยว่าซองหนังใบนั้น

198
00:12:41,802 --> 00:12:45,681
ใส่ลูกโม่เหล็กเคลือบโคลต์ .38 ได้พอดี

199
00:12:45,681 --> 00:12:49,351
อาวุธปืนมาจากซองนั้น

200
00:12:54,315 --> 00:12:57,818
{\an8}ประมาณห้าโมงเย็น เกือบ 12 ชั่วโมงต่อมา...

201
00:12:58,402 --> 00:13:01,906
สํานักงานแพทย์ชันสูตรก็ยืนยัน

202
00:13:01,906 --> 00:13:04,033
ตัวตนของผู้ตายได้สําเร็จ

203
00:13:06,410 --> 00:13:08,037
{\an8}เธอคือลานา คลาร์กสัน

204
00:13:08,037 --> 00:13:09,663
{\an8}(ลานา คลาร์กสัน)

205
00:13:09,663 --> 00:13:13,292
{\an8}ณ ตอนนั้น เราได้ข้อมูลของแม่เธอมา

206
00:13:13,292 --> 00:13:14,627
เรามุ่งหน้าไปหาดอนนา

207
00:13:17,296 --> 00:13:20,132
ฉันได้รับสายจากฟอว์น น้องสาวของลานา

208
00:13:20,132 --> 00:13:22,468
{\an8}เธอบอกว่า "อาจจะเกิดเรื่องขึ้นกับลานา

209
00:13:22,468 --> 00:13:25,846
{\an8}หนูไม่รู้ มีบางอย่างผิดปกติ"
ฉันก็ถาม "หมายความว่าไง มีอะไร"

210
00:13:26,680 --> 00:13:31,352
ฟอว์นได้รับโทรศัพท์ แต่เธอก็ไม่รู้อะไรมาก

211
00:13:31,352 --> 00:13:34,605
เธอบอกว่าอาจจะเกี่ยวกับข่าวในทีวี

212
00:13:34,605 --> 00:13:37,107
เรื่องคดีที่อาจเป็นฆาตกรรมในอัลแฮมบรา

213
00:13:38,818 --> 00:13:41,403
ลานาบอกว่าจะโทรหาฉัน แต่ก็ไม่ได้ติดต่อมา

214
00:13:43,239 --> 00:13:45,199
ฉันนึกว่าอาจจะมีปาร์ตี้

215
00:13:45,199 --> 00:13:49,453
แล้วเธอก็ถูกคุมตัวไว้กับคนอื่นเพื่อการสืบสวน

216
00:13:50,663 --> 00:13:53,123
สุดท้ายฉันก็โทรไปที่กรมตํารวจ

217
00:13:54,250 --> 00:13:56,085
ระหว่างที่เราจะไปหาดอนนา

218
00:13:56,085 --> 00:13:59,672
เธอก็ติดต่อมาหาพอล คู่หูผมทางโทรศัพท์

219
00:14:01,090 --> 00:14:05,010
ฉันนึกว่าเขาจะขอโทรกลับ
แต่เขาถามว่า "เราจะไปพบคุณได้ที่ไหน"

220
00:14:05,010 --> 00:14:07,179
ฉันก็ตกใจไปเลย "มาพบฉันเหรอคะ"

221
00:14:07,680 --> 00:14:08,681
แล้ว...

222
00:14:10,558 --> 00:14:11,559
ขอโทษนะคะ

223
00:14:12,268 --> 00:14:14,311
เขาบอกที่อยู่บ้านลานาตรงริมคลอง

224
00:14:14,311 --> 00:14:15,813
(ลอสแอนเจลิส)

225
00:14:15,813 --> 00:14:17,523
เขาถามว่า "เจอกันที่นั่นได้ไหมครับ"

226
00:14:18,357 --> 00:14:19,650
แล้วฉันก็กังวลมากๆ

227
00:14:19,650 --> 00:14:22,319
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดี

228
00:14:24,822 --> 00:14:29,368
ฉันขับเข้าไปจอดในโรงรถ แล้วก็พยายามตั้งสติ

229
00:14:29,368 --> 00:14:32,913
ไม่ให้แตกตื่นเกินไปโดยที่ยังไม่รู้อะไร

230
00:14:32,913 --> 00:14:34,874
ฉันเช็ดรถให้สะอาด

231
00:14:35,541 --> 00:14:37,835
แล้วฉันก็หยิบรองเท้า

232
00:14:38,419 --> 00:14:40,629
ฉันจําตอนจับรองเท้าได้ ฉันบอกว่า

233
00:14:43,299 --> 00:14:45,759
"ไม่ใช่ลานาหรอก รองเท้าเธออยู่นี่"

234
00:14:45,759 --> 00:14:46,802
ขอโทษค่ะ

235
00:14:50,639 --> 00:14:53,517
{\an8}แล้วทันใดนั้น ตํารวจสายสืบก็ขับเข้ามา

236
00:14:53,517 --> 00:14:55,603
{\an8}น้องสาวกับน้องชายก็ขับเข้ามา

237
00:14:55,603 --> 00:14:58,314
เราทุกคนเดินเงียบๆ ไปที่หน้าบ้าน

238
00:14:58,314 --> 00:14:59,523
แล้วก็เข้าไปในบ้าน

239
00:14:59,523 --> 00:15:03,193
สายสืบฟอร์เนียร์ก้มมองพื้น
แล้วก็บอกว่าผู้ตายคือลานา

240
00:15:04,945 --> 00:15:05,946
ขอโทษค่ะ

241
00:15:11,994 --> 00:15:14,914
ไม่สําคัญว่าลูกจะเป็นผู้ใหญ่หรือเด็กเล็ก

242
00:15:14,914 --> 00:15:18,083
มันไม่มีอะไรเลวร้ายและผิดธรรมชาติ

243
00:15:18,083 --> 00:15:20,711
มากไปกว่าการที่ลูกตายก่อนเรา

244
00:15:20,711 --> 00:15:22,546
มันทําใจลําบาก

245
00:15:23,923 --> 00:15:26,634
การแจ้งคนตายกับญาติสนิท

246
00:15:26,634 --> 00:15:31,472
{\an8}คืองานที่เลวร้ายที่สุด
ของการเป็นตํารวจอย่างแน่นอน ไม่ต้องสงสัย

247
00:15:31,472 --> 00:15:33,766
แล้วงานที่เลวร้ายของตํารวจก็มีเยอะมาก

248
00:15:35,351 --> 00:15:39,313
เราต้องสืบให้รู้ทุกอย่างที่มีความสําคัญสูง

249
00:15:39,313 --> 00:15:40,481
โดยเร็วที่สุด

250
00:15:40,481 --> 00:15:42,983
เพราะมันอาจส่งผลกับการเก็บหลักฐานกายภาพ

251
00:15:42,983 --> 00:15:45,653
ผมกับคู่หู และสายสืบอีกแปดนาย

252
00:15:45,653 --> 00:15:47,321
ยังตรวจที่เกิดเหตุอยู่

253
00:15:49,239 --> 00:15:50,741
ยิ่งเรารู้จักผู้ตาย

254
00:15:50,741 --> 00:15:54,328
เราก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะเข้าใจสาเหตุการตาย

255
00:15:54,328 --> 00:15:57,331
ญาติๆ ต้องทําใจกับสิ่งที่เราบอก

256
00:15:57,331 --> 00:15:59,708
แถมเราต้องถามซ้ําด้วยว่า "อีกอย่างนะ

257
00:15:59,708 --> 00:16:03,504
เธอไปบ้านฟิล สเปกเตอร์
คุณรู้จักฟิล สเปกเตอร์ไหม

258
00:16:03,504 --> 00:16:07,091
เธอรู้จักฟิล สเปกเตอร์ไหม
รู้ไหมว่าทําไมเธอถึงไปที่นั่น"

259
00:16:07,091 --> 00:16:10,094
แล้วดอนนาก็บอกว่า "ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้จักชายคนนี้"

260
00:16:12,096 --> 00:16:15,808
ในวงการบันเทิง ทุกคนไปเข้าสังคมหลังเลิกงาน

261
00:16:15,808 --> 00:16:16,725
ฉันไม่แปลกใจ

262
00:16:16,725 --> 00:16:19,019
ลานาก็ไปทําความรู้จักกับคนอื่นเสมอ

263
00:16:19,019 --> 00:16:21,939
เธอมีงานหลายอย่าง ลานาทํางานเป็นนักแสดง

264
00:16:21,939 --> 00:16:23,732
ฉันต้องไปขึ้นรถบัส

265
00:16:23,732 --> 00:16:24,858
รู้เหรอจะไปไหน

266
00:16:24,858 --> 00:16:26,819
ค่ะ ไปทุกที่ที่มันพาไป

267
00:16:29,655 --> 00:16:34,743
{\an8}ลานาเล่นละครทีวีหลายเรื่องในยุค 80
เธอแสดงหนัง "บาร์บาเรียนควีน"

268
00:16:39,206 --> 00:16:44,086
ลานาข้อมือแตกทั้งสองข้าง
มันเป็นอุปสรรคครั้งใหญ่สําหรับเธอมากๆ

269
00:16:44,086 --> 00:16:46,005
เธอประสบอุบัติเหตุตกจากที่สูง

270
00:16:46,547 --> 00:16:49,883
เพื่อหยุดยั้งแรงกระแทก
เธอก็เลยทําข้อมือแตกทั้งสองข้าง

271
00:16:49,883 --> 00:16:52,011
เธอต้องปักหมุดไว้ในข้อมือ

272
00:16:53,220 --> 00:16:57,057
นั่นคือจุดเริ่มต้นการพักฟื้นตลอดทั้งปีของเธอ

273
00:16:58,726 --> 00:17:00,019
เราอยู่ที่นั่นไม่นาน

274
00:17:00,019 --> 00:17:02,646
ปล่อยให้พวกเขาไว้อาลัยกันอย่างเป็นส่วนตัว

275
00:17:08,068 --> 00:17:11,071
ทันทีที่เกิดเหตุ ฟิล สเปกเตอร์ก็ถูกจับกุม

276
00:17:11,655 --> 00:17:15,200
เขาบอกตํารวจอัลแฮมบราว่าเขาขอทนาย

277
00:17:15,200 --> 00:17:17,369
ทันทีที่เขาพูดคํานั้น

278
00:17:17,369 --> 00:17:21,290
เราก็แตะไม่ได้
แล้วเขาก็วางเงินประกันตัวล้านดอลลาร์ทันที

279
00:17:21,290 --> 00:17:25,127
ท่าทีสํานักงานอัยการเขตคือ
"เราจะไม่ส่งฟ้องคดีนี้

280
00:17:25,127 --> 00:17:28,756
{\an8}เราจะรอจนกว่าจะสืบรู้ทุกอย่าง"

281
00:17:30,841 --> 00:17:34,511
ระหว่างการประชุมงานเบื้องต้น
กับเจ้าหน้าที่ตํารวจอัลแฮมบรา

282
00:17:34,511 --> 00:17:37,389
พวกเขาบอกว่ามีพยานหนึ่งคน คนขับรถ

283
00:17:37,389 --> 00:17:41,852
{\an8}คนที่แจ้ง 911 แต่แรก เอเดรียโน เดอ ซูซา

284
00:17:43,062 --> 00:17:45,397
{\an8}เราต้องไปหาคนขับรถคนนั้น

285
00:17:47,066 --> 00:17:49,693
{\an8}- สายสืบพอล ฟอร์เนียร์
- สายสืบริชาร์ด ทอมลิน

286
00:17:49,693 --> 00:17:51,153
{\an8}เรามากับ...

287
00:17:51,153 --> 00:17:52,362
{\an8}เอเดรียโน เดอ ซูซา

288
00:17:53,405 --> 00:17:55,407
{\an8}ตอนเราไปสอบปากคําเอเดรียโน เดอ ซูซา

289
00:17:55,991 --> 00:17:59,369
{\an8}เขาบอกว่าเขาทํางาน
ให้ฟิล สเปกเตอร์ได้ 10-15 ครั้งแล้ว

290
00:18:04,500 --> 00:18:07,503
เอเดรียโนบอกว่าฟิล สเปกเตอร์
ออกจากบ้านตอนหนึ่งทุ่มตรง

291
00:18:07,503 --> 00:18:08,712
ตามปกติของเขา

292
00:18:13,050 --> 00:18:16,678
แล้วก็ไปดินเนอร์กับดื่มเหล้าในเวสต์ฮอลลีวูด

293
00:18:16,678 --> 00:18:17,971
(โรงแรมชาโต มาร์มอนต์)

294
00:18:17,971 --> 00:18:20,182
ประมาณ 1.15-1.20 น.

295
00:18:20,182 --> 00:18:22,893
เขาก็ถูกสั่งให้ไปที่เฮาส์ออฟบลูส์

296
00:18:22,893 --> 00:18:24,770
(เฮาส์ออฟบลูส์)

297
00:18:24,770 --> 00:18:26,980
หลังจากนั้น เฮาส์ออฟบลูส์ก็ปิดร้าน

298
00:18:26,980 --> 00:18:31,860
ตอนประมาณตีสองเศษๆ
ลานาช่วยฟิล สเปกเตอร์ที่กําลังเมา

299
00:18:31,860 --> 00:18:33,529
เขาบอกว่า "ผมเชื่อว่าเขาเมา"

300
00:18:33,529 --> 00:18:37,116
เธอพาเขามา แล้วจับเขานั่งเบาะหลัง

301
00:18:37,116 --> 00:18:40,369
แล้วเธอก็ขึ้นตามมา
พวกเขาขับไปที่บ้านฟิล สเปกเตอร์

302
00:18:45,749 --> 00:18:48,919
เอเดรียโนบอกว่าเขาจอดรถที่หลังบ้าน

303
00:18:48,919 --> 00:18:51,880
เขาเปิดเพลงนิดหน่อย เขากําลังง่วง

304
00:18:51,880 --> 00:18:56,426
ประมาณตีห้า เอเดรียโนบอกว่า
เขาได้ยินเสียงปังดังลั่น

305
00:18:57,678 --> 00:19:00,597
มันดังพอให้เขาตกใจจนลงมาจากรถ

306
00:19:01,431 --> 00:19:03,892
{\an8}ทันใดนั้น ประตูก็เปิด

307
00:19:04,685 --> 00:19:07,146
เขาเห็นฟิล สเปกเตอร์ใส่แจ็กเก็ตสีขาว

308
00:19:07,146 --> 00:19:08,480
{\an8}ผมเห็นหน้าเขา

309
00:19:09,064 --> 00:19:12,526
{\an8}ตอนผมเห็นเขา เขามีปืนอยู่ด้านหน้า

310
00:19:13,235 --> 00:19:15,404
{\an8}เอเดรียโนเห็นว่ามือเขาเปื้อนเลือด

311
00:19:15,404 --> 00:19:18,949
{\an8}ผมขยับไปแบบนี้ แล้วก็เห็นขา

312
00:19:21,285 --> 00:19:23,370
{\an8}- ผมเห็นผู้หญิงอยู่บนเก้าอี้
- โอเค

313
00:19:23,370 --> 00:19:25,205
{\an8}เลือดเต็มหน้าเลย

314
00:19:25,831 --> 00:19:27,666
สเปกเตอร์มองเอเดรียโนแล้วบอกว่า

315
00:19:28,250 --> 00:19:31,837
{\an8}เขาบอกผมว่า "ผมคิดว่าผมฆ่าคนตาย"

316
00:19:33,088 --> 00:19:37,509
เอเดรียโนรู้สึกเป็นอันตรายถึงชีวิต
แล้วก็วิ่งหนีไปเลย

317
00:19:39,761 --> 00:19:42,848
เขาโทรหาผู้จัดการของฟิล
แล้วก็ถูกตัดเข้าฝากข้อความทันที

318
00:19:43,807 --> 00:19:49,479
มิเชล คุณต้องมาบ้านคุณฟิลิป

319
00:19:50,063 --> 00:19:52,357
ผมคิดว่าเขาฆ่าผู้หญิงตาย

320
00:19:52,858 --> 00:19:54,318
ผมจะแจ้งตํารวจตอนนี้เลย

321
00:19:55,777 --> 00:19:58,530
เอเดรียโนบอกว่า "ผมคิดว่าคุณฟิลฆ่าคนตาย"

322
00:19:58,530 --> 00:20:01,033
เขาวางสาย แล้วก็โทรแจ้ง 911

323
00:20:01,033 --> 00:20:04,203
เขาพูดเหมือนกันกับพนักงานรับแจ้งเหตุ

324
00:20:11,501 --> 00:20:12,836
ในเขตลอสแอนเจลิส

325
00:20:12,836 --> 00:20:16,048
กว่าจะได้ชันสูตร อาจต้องรอถึงสัปดาห์ครึ่ง

326
00:20:16,798 --> 00:20:18,675
เราต้องปฏิบัติกับทุกคดีเหมือนกัน

327
00:20:18,675 --> 00:20:21,345
แต่ความจริงก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป

328
00:20:22,679 --> 00:20:26,767
คดีนี้ไปถึงกรมตํารวจเขตแล้ว
ทางกรมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

329
00:20:27,434 --> 00:20:30,896
หมอเลยชันสูตรให้แทบจะวันถัดไปเลย
ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน

330
00:20:32,731 --> 00:20:35,317
ข้อค้นพบหลักๆ ของการชันสูตรก็คือ

331
00:20:35,317 --> 00:20:38,487
มีแผลถูกยิงหนึ่งแผลภายในปาก

332
00:20:39,112 --> 00:20:41,365
จากจุดที่ถูกยิงและการฝังกระสุน

333
00:20:41,365 --> 00:20:42,866
ลานาเสียชีวิตทันที

334
00:20:43,659 --> 00:20:46,578
กระสุนอยู่ในมุมทิ่มลง

335
00:20:46,578 --> 00:20:51,500
ถ้าคุณฆ่าตัวตาย คุณจะจ่อปืนลงเหรอ

336
00:20:51,500 --> 00:20:55,337
มันน่าจะอยู่ในแนวตรงมากกว่า
หรืออาจจะชี้ขึ้นด้วยซ้ํา

337
00:20:57,422 --> 00:21:01,718
วิธีการตายเป็นข้อสรุปตามกฎหมาย
ที่เป็นหน้าที่ของแพทย์

338
00:21:01,718 --> 00:21:03,178
ตัวเลือกมีแค่ห้าข้อ

339
00:21:03,178 --> 00:21:06,265
ฆาตกรรม ฆ่าตัวตาย อุบัติเหตุ
สาเหตุธรรมชาติ และไม่ทราบสาเหตุ

340
00:21:06,265 --> 00:21:10,102
แพทย์ชันสูตรคือผู้สรุปเรื่องนี้
ไม่ใช่ผู้พิพากษาหรือคณะลูกขุน

341
00:21:10,102 --> 00:21:14,064
แพทย์ชันสูตรคือผู้ที่สรุปเรื่องนั้นตามกฎหมาย

342
00:21:15,983 --> 00:21:19,987
หมอเปนญาทําข้อสรุปได้ละเอียดมากๆ

343
00:21:19,987 --> 00:21:23,031
ส่วนหนึ่งเพราะประสบการณ์
ส่วนหนึ่งก็เพราะสามัญสํานึก

344
00:21:23,031 --> 00:21:24,700
ส่วนหนึ่งก็เพราะวิทยาศาสตร์

345
00:21:25,325 --> 00:21:29,413
ในคดีนี้ หมอเปนญาขอเลื่อนแจ้งผล

346
00:21:29,413 --> 00:21:32,791
เขาอยากรอรายงานผลตรวจทุกอย่าง

347
00:21:32,791 --> 00:21:34,793
ก่อนที่จะลงข้อสรุปสุดท้าย

348
00:21:36,378 --> 00:21:41,049
ผมเชื่อว่าเป็นฆาตกรรมหรืออุบัติเหตุมากกว่า

349
00:21:41,049 --> 00:21:44,261
แต่เราก็ยังต้องพิสูจน์ว่า
เป็นการฆ่าตัวตายได้หรือไม่

350
00:21:47,472 --> 00:21:51,268
เธอมีอาการซึมเศร้าไหม มีปัญหาการเงินไหม

351
00:21:54,479 --> 00:21:57,691
เราคุยกับเจ้าของบ้าน
เขาบอกว่าเธอเป็นผู้เช่าตัวอย่าง

352
00:21:58,817 --> 00:22:03,947
มันตัดความเป็นไปได้ว่า "เธอเดือดร้อน
แล้วเธอก็ไม่มีเงินหมุนเดือนชนเดือน"

353
00:22:05,324 --> 00:22:08,785
ใครก็ตามทุกคนที่เราคิดว่า
มีความสัมพันธ์บางอย่างกับเธอ

354
00:22:08,785 --> 00:22:11,830
ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว
ที่เราไปสอบปากคํา

355
00:22:12,998 --> 00:22:15,542
ทุกคนมีช่วงขาลงกันทั้งนั้น

356
00:22:15,542 --> 00:22:19,379
แต่เธอก็ฉุดตัวเองขึ้นมา รอดพ้นมาได้เสมอ

357
00:22:19,379 --> 00:22:21,923
ถ้าเธอขาดเหลืออะไรจริงๆ ก็โทรหาฉันได้เสมอ

358
00:22:23,717 --> 00:22:25,594
ไม่มีใครพูดว่าเธอเคยทําร้ายตัวเอง

359
00:22:25,594 --> 00:22:28,638
ไม่มีใครพูดว่าเธอพูดเรื่องฆ่าตัวตาย

360
00:22:28,638 --> 00:22:33,310
เธอเป็นคนมองโลกในแง่ดี
ที่ไม่มีทางคิดทําร้ายตัวเอง

361
00:22:35,354 --> 00:22:38,482
ตามอุดมคติแล้ว ลานาจะกลับไปรับงานแสดง

362
00:22:38,482 --> 00:22:41,568
{\an8}แต่เพราะเธอร้างวงการไปหนึ่งปี

363
00:22:41,568 --> 00:22:45,197
{\an8}เธอไม่ได้อยู่ในความคิดแรกๆ
ของฝ่ายคัดตัวนักแสดง

364
00:22:45,197 --> 00:22:47,616
{\an8}เธอต้องหาวิธีเอาตัวรอด

365
00:22:47,616 --> 00:22:50,577
แล้วโอกาสก็มาถึงที่เฮาส์ออฟบลูส์

366
00:22:50,577 --> 00:22:51,578
(เรนโบว์)

367
00:22:51,578 --> 00:22:52,621
{\an8}(วิสกี้ อะโกโก้)

368
00:22:52,621 --> 00:22:53,789
{\an8}(ซันเซ็ตบูเลอวาร์ด)

369
00:22:53,789 --> 00:22:54,956
(เดอะคอเมดี้สโตร์)

370
00:22:54,956 --> 00:22:55,957
(เฮาส์ออฟบลูส์)

371
00:22:55,957 --> 00:22:58,543
{\an8}คลาร์กสันทํางานเป็นโฮสเตสที่เฮาส์ออฟบลูส์

372
00:22:59,378 --> 00:23:01,254
เธอตื่นเต้นที่ได้ทํางาน

373
00:23:01,254 --> 00:23:04,341
เธอตื่นเต้นที่หายดี กลับมาแข็งแรง

374
00:23:04,341 --> 00:23:09,513
ถือเป็นอภิสิทธิ์ที่ได้รับเชิญ
เป็นโฮสเตสของเฟาน์เดชันรูม

375
00:23:09,513 --> 00:23:13,683
เฟาน์เดชันรูมที่เฮาส์ออฟบลูส์
เป็นสถานที่ที่ทรงเกียรติมากๆ

376
00:23:14,226 --> 00:23:15,977
นั่นคือแหล่งคนใหญ่คนโตในฮอลลีวูด

377
00:23:16,770 --> 00:23:20,565
ในฐานะแขกของลานา
ฉันได้เจอจอร์จ คลูนีย์ที่นั่นครั้งหนึ่ง

378
00:23:20,565 --> 00:23:24,903
ถ้าคุณเป็นคนดังอยู่ในฮอลลีวูด
คุณต้องได้ไปเฟาน์เดชันรูม

379
00:23:34,121 --> 00:23:35,872
ผมกับพอลไปที่เฮาส์ออฟบลูส์

380
00:23:35,872 --> 00:23:38,417
เราคุยกับผู้จัดการ หัวหน้ารปภ.

381
00:23:38,417 --> 00:23:42,504
แล้วก็บริกรหญิงที่เสิร์ฟเหล้าให้สเปกเตอร์

382
00:23:44,673 --> 00:23:45,757
สเปกเตอร์เข้ามาที่ร้าน

383
00:23:46,800 --> 00:23:49,177
ลานาทํางานเป็นโฮสเตสในคืนนั้น

384
00:23:50,637 --> 00:23:53,181
เขาบอกว่า "ไม่รู้เหรอว่าผมเป็นใคร
ผมฟิล สเปกเตอร์นะ"

385
00:23:53,682 --> 00:23:58,228
เธอไม่รู้ เลยบอกว่า
"คุณสเปกเตอร์ คุณเข้ามาไม่ได้"

386
00:23:58,812 --> 00:24:01,106
เธอคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง

387
00:24:01,606 --> 00:24:03,400
เขาก็ไม่พอใจเท่าไหร่

388
00:24:03,400 --> 00:24:06,403
หัวหน้ารปภ.รีบมาหาเธอ บอกว่า "นี่ ไม่ได้นะ"

389
00:24:06,403 --> 00:24:09,406
เขาเรียกเธอไปคุย แล้วบอกว่า
"รับแขกคนนี้ให้เหมือนทองเลย"

390
00:24:09,990 --> 00:24:14,995
ณ ตอนนั้น ลานาก็พาเขาไปที่โต๊ะพิเศษ

391
00:24:14,995 --> 00:24:16,580
แล้วก็ขอโทษขอโพย

392
00:24:19,166 --> 00:24:22,085
ช่วงเช้ามืด ร้านก็ปิดแล้ว

393
00:24:22,085 --> 00:24:26,381
คนเห็นพวกเขาออกจากร้านด้วยกัน
เราถามว่า "ภาพวิดีโออยู่ไหน"

394
00:24:27,674 --> 00:24:29,050
เราดูภาพวิดีโอ

395
00:24:29,050 --> 00:24:30,260
{\an8}(ฟิล - ลานา)

396
00:24:30,260 --> 00:24:35,098
{\an8}ดูเหมือนลานาจะช่วยประคองสเปกเตอร์ขึ้นรถ

397
00:24:36,308 --> 00:24:38,768
เอเดรียโนบอกว่าสเปกเตอร์เมา

398
00:24:40,270 --> 00:24:41,730
เขาชวนเธอไปด้วยซ้ําๆ

399
00:24:41,730 --> 00:24:44,065
"มาปราสาทของผมสิ
คุณต้องไปดูปราสาทของผม"

400
00:24:44,065 --> 00:24:45,400
แล้วเธอก็ตอบว่า "โอเค"

401
00:24:45,400 --> 00:24:49,488
แล้วการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น

402
00:24:53,241 --> 00:24:55,702
มันน่าขนลุกที่ได้ดูภาพ

403
00:24:55,702 --> 00:25:00,248
โดยที่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้
จะเสียชีวิตในอีกไม่ถึงสองชั่วโมง

404
00:25:05,086 --> 00:25:07,881
คําถามหลายๆ ข้อไปตามแนวทางว่า

405
00:25:07,881 --> 00:25:10,133
"ผู้หญิงสวยๆ" ผู้ชายมันโสโครก

406
00:25:10,926 --> 00:25:14,179
เธออยู่ในฮอลลีวูด
แหล่งกําเนิดคําว่า "โซฟาคัดตัว"

407
00:25:14,179 --> 00:25:17,474
เธอตอบโต้ยังไงเวลามีคนพูดจาไม่เหมาะสม

408
00:25:17,474 --> 00:25:19,601
หรือมีใครทํามิดีมิร้ายกับเธอ

409
00:25:20,477 --> 00:25:24,731
ลานารู้วิธีปฏิเสธความสนใจ เธอทําได้เนียนมาก

410
00:25:26,650 --> 00:25:32,572
มันง่ายที่คนจะคิดไปไกล สันนิษฐานไปเอง

411
00:25:32,572 --> 00:25:36,535
จากการที่ผู้หญิงไปบ้านผู้ชายกลางดึก

412
00:25:36,535 --> 00:25:38,036
แต่ฉันรู้จักลานา

413
00:25:38,620 --> 00:25:41,790
ฉันรู้ดีว่าเธอไปบ้านเขาทําไม

414
00:25:41,790 --> 00:25:45,335
เธอไม่ได้ไปเพราะสนใจเขาในทางชู้สาว

415
00:25:46,127 --> 00:25:48,505
มันไม่มีอะไรน่ากลัว

416
00:25:48,505 --> 00:25:51,550
จากการไปดื่มเหล้ากับฟิล สเปกเตอร์

417
00:25:51,550 --> 00:25:55,971
เขาสูง 168 เธอสูง 183 เซนติเมตร
เธอดูแลตัวเองได้

418
00:25:57,138 --> 00:25:58,848
ฉันมองเห็นได้ชัดเลย

419
00:25:58,848 --> 00:26:03,353
ว่าลานาจะสนใจคนอย่างฟิล สเปกเตอร์ตรงไหน

420
00:26:03,353 --> 00:26:04,563
ที่นี่ฮอลลีวูด

421
00:26:04,563 --> 00:26:07,566
ฉันขอบอกเลยว่าการสร้างเครือข่ายมีคุณค่ามากๆ

422
00:26:12,153 --> 00:26:15,907
ผมเป็นคนเดียวที่รู้จัก
ทั้งฟิล สเปกเตอร์และลานา คลาร์กสัน

423
00:26:15,907 --> 00:26:18,410
ทั้งคู่แตกต่างกันอย่างน่าแปลกและน่าสงสัย

424
00:26:20,537 --> 00:26:23,873
ประมาณปี 1966
ผมได้เจอฟิล สเปกเตอร์ครั้งแรก

425
00:26:23,873 --> 00:26:25,500
แล้วก็ได้เห็นเขาทํางาน

426
00:26:26,418 --> 00:26:30,130
ตอนผมอายุ 15 โกลด์สตาร์สตูดิโอส์คือรายใหญ่

427
00:26:31,089 --> 00:26:33,174
ผมจะแอบไปนั่งที่โซฟา

428
00:26:33,800 --> 00:26:37,596
ซาวด์เอ็นจิเนียร์คนหนึ่งชวนผมเข้าไปในสตูดิโอ

429
00:26:37,596 --> 00:26:40,056
สุดท้าย ผมก็ได้ไปดูฟิล สเปกเตอร์อัดเสียง

430
00:26:41,558 --> 00:26:43,560
ฟิล สเปกเตอร์มีวอลล์ออฟซาวด์

431
00:26:43,560 --> 00:26:47,272
วอลล์ออฟซาวด์คือการเล่นกีตาร์สี่ตัวพร้อมกัน

432
00:26:47,272 --> 00:26:50,275
กับเปียโนอีกสามตัว แต่ไม่มีใครทําอะไรแบบนั้น

433
00:26:50,275 --> 00:26:52,527
มือกลองอีกสองคนด้วย มันเหลือเชื่อสุดๆ

434
00:26:54,404 --> 00:26:56,865
ผมไม่เคยเจอคนแบบเขา

435
00:26:56,865 --> 00:26:59,534
ท่าทีของเขาในการอัดเสียง พฤติกรรมของเขา

436
00:27:00,118 --> 00:27:02,454
เขาเป็นเหมือนจอมเผด็จการเลยก็ว่าได้

437
00:27:02,454 --> 00:27:07,417
แต่เขารู้ดีว่า
ตัวเองต้องการอะไร แล้วเขาก็ทําได้

438
00:27:07,417 --> 00:27:09,002
{\an8}(ลานากับร็อบ)

439
00:27:09,002 --> 00:27:11,004
{\an8}ลานาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดคนหนึ่งของผม

440
00:27:11,755 --> 00:27:14,591
แต่เราไม่เคยมีโอกาสคุยกันเรื่องฟิล สเปกเตอร์

441
00:27:16,259 --> 00:27:20,180
ผมเจอเขาครั้งสุดท้ายน่าจะปี 1978

442
00:27:20,180 --> 00:27:23,767
แล้วผมก็ได้เจอลานาเมื่อปี 1984
ก่อนย้ายไปนิวยอร์ก

443
00:27:24,392 --> 00:27:26,645
ลานาไม่รู้จักกิตติศัพท์ของฟิล

444
00:27:28,063 --> 00:27:30,565
ฟิล สเปกเตอร์เป็นคนอันตรายมากๆ

445
00:27:31,232 --> 00:27:33,693
คุ้มดีคุ้มร้าย คาดเดายากมาก

446
00:27:34,736 --> 00:27:37,489
ถ้าผมอยู่ที่นั่น ตอนปิดร้านเฮาส์ออฟบลูส์คืนนั้น

447
00:27:37,489 --> 00:27:39,407
เรื่องนี้ก็คงไม่มีทางเกิดขึ้น

448
00:27:39,407 --> 00:27:42,118
ผมไม่มีทางยอมให้เธอไปกับฟิล แต่...

449
00:27:55,882 --> 00:27:58,426
ทุกคนรู้สึกได้ชัดเจนมากว่า

450
00:27:58,927 --> 00:28:05,684
{\an8}"นี่จะเป็นคดีที่ต้องวิเคราะห์อย่างหนัก

451
00:28:05,684 --> 00:28:09,437
แล้วเราก็ต้องการข้อมูลให้มากที่สุด"

452
00:28:13,149 --> 00:28:16,611
แล็บของเราได้ผลตรวจสวอบดีเอ็นเอ

453
00:28:16,611 --> 00:28:19,698
ที่เราได้มาจากการตรวจสอบที่เกิดเหตุ

454
00:28:20,532 --> 00:28:21,908
ในห้องนอนใหญ่

455
00:28:21,908 --> 00:28:25,829
เราเจอแจ็กเก็ตมื้อค่ําสีขาว
ที่นายสเปกเตอร์สวมใส่

456
00:28:25,829 --> 00:28:27,622
ในคืนนั้นที่เฮาส์ออฟบลูส์

457
00:28:28,790 --> 00:28:31,751
มันมีรอยเลือดอยู่ที่แขนเสื้อ

458
00:28:32,919 --> 00:28:36,673
แล้วในห้องน้ําแขกก็มีผ้าอ้อมสําลี

459
00:28:37,757 --> 00:28:38,967
สิ่งหนึ่งที่ผมได้รู้

460
00:28:38,967 --> 00:28:42,721
คนเราเวลามีปืน มักจะห่อด้วยผ้าอ้อม

461
00:28:43,722 --> 00:28:46,641
ผ้าอ้อมนั้นมีเลือดอยู่ แล้วมันก็ยังไม่แห้ง

462
00:28:47,600 --> 00:28:52,647
เราได้รู้ว่าเลือดของลานา คลาร์กสัน
อยู่ที่ผ้าอ้อมกับในห้องน้ํา

463
00:28:52,647 --> 00:28:56,443
เลือดของเธออยู่ที่เสื้อของฟิล สเปกเตอร์

464
00:28:59,195 --> 00:29:03,158
ตอนที่กระสุน
โดนนางสาวคลาร์กสัน แล้วเลือดออก

465
00:29:03,658 --> 00:29:08,246
มันไปเปื้อนอาวุธของนายสเปกเตอร์
เปื้อนแขนเสื้อ เปื้อนมือเขา

466
00:29:08,788 --> 00:29:12,083
ระหว่างตรวจสอบผ้าอ้อมและอาวุธ

467
00:29:12,667 --> 00:29:15,170
ดร.ลินน์ เฮรอลด์สรุปได้ว่า

468
00:29:15,170 --> 00:29:18,590
ผ้าอ้อมถูกใช้เช็ดปืน

469
00:29:18,590 --> 00:29:20,175
นั่นคือสาเหตุที่ความชื้น

470
00:29:20,175 --> 00:29:24,304
และหลักฐานเลือดย้ายจากอาวุธปืนมาที่ผ้าอ้อม

471
00:29:26,389 --> 00:29:30,351
หลักฐานรอยเลือด
เป็นหลักฐานแวดล้อมของอาชญากรรม

472
00:29:32,687 --> 00:29:36,149
{\an8}ปืนลั่นได้ยังไง ปืนอยู่ตรงไหนตอนที่ลั่น

473
00:29:36,149 --> 00:29:38,985
{\an8}การที่ปืนลั่นส่งผลอะไรบ้าง

474
00:29:38,985 --> 00:29:41,404
{\an8}มันตอบยากมาก เพราะเราตรวจจาก

475
00:29:41,404 --> 00:29:45,492
หลักฐานรอยเลือดบนพรมสีแดงเข้ม

476
00:29:49,913 --> 00:29:52,999
เมื่อผลตรวจทุกอย่างออกมา
การฆ่าตัวตายก็ถูกตัดทิ้ง

477
00:29:54,667 --> 00:29:56,044
เราเชื่อว่าเป็นฆาตกรรมหรือไม่

478
00:29:56,711 --> 00:29:59,881
คิดสักนิดไหมว่าเป็นอุบัติเหตุ ก็คิด

479
00:29:59,881 --> 00:30:02,926
แต่ปัญหาคือเขาไม่ได้ให้การอย่างนั้น

480
00:30:04,636 --> 00:30:07,430
{\an8}ผมไม่รู้ว่ายัยผู้หญิงคนนี้มีปัญหาอะไร

481
00:30:07,430 --> 00:30:10,391
{\an8}แล้วก็เป่าสมองตัวเองตายในบ้านผม

482
00:30:12,519 --> 00:30:14,270
(วันที่ 22 กันยายน ปี 2003)

483
00:30:14,270 --> 00:30:20,151
ในที่สุด สํานักงานแพทย์ชันสูตร
ก็ติดต่อกลับมาบอกว่า "ไม่ นี่คือฆาตกรรม"

484
00:30:21,653 --> 00:30:24,948
แพทย์ชันสูตรสรุปได้ว่า
ลานา คลาร์กสันถูกฆาตกรรม

485
00:30:24,948 --> 00:30:29,661
แต่สํานักงานอัยการเขตลอสแอนเจลิส
ปฏิเสธการส่งฟ้องข้อหาฆาตกรรม

486
00:30:29,661 --> 00:30:32,664
{\an8}สํานักงานแพทย์ชันสูตรแอลเอได้ประกาศ

487
00:30:32,664 --> 00:30:35,959
{\an8}ไม่ใช่แค่ระบุว่าเป็นฆาตกรรม
แต่ยังชี้ตัวฟิล สเปกเตอร์

488
00:30:35,959 --> 00:30:38,294
{\an8}เมื่อไหร่เราจะได้ข่าว
จากสํานักงานอัยการเขตแอลเอ

489
00:30:38,294 --> 00:30:39,712
{\an8}สเปกเตอร์เป็นคนดัง

490
00:30:39,712 --> 00:30:44,008
{\an8}นี่เป็นคดีใหญ่สําหรับสํานักงานอัยการ
ที่แพ้คดีใหญ่มามากมาย

491
00:30:44,968 --> 00:30:47,846
{\an8}ผมจําได้ ตอนที่คดีสเปกเตอร์เข้ามา

492
00:30:47,846 --> 00:30:49,722
{\an8}ผมรู้ว่าฟิล สเปกเตอร์เป็นใคร

493
00:30:49,722 --> 00:30:52,225
"ฮูส์ลอสต์แดตเลิฟวิงฟีลลิง"

494
00:30:52,225 --> 00:30:55,520
หลานสาวผมชอบเพลงนั้น
จากเรื่อง "ท็อปกัน" มากๆ

495
00:30:57,522 --> 00:31:00,608
มีความ... ผมไม่อยากพูดว่าหวาดระแวง

496
00:31:00,608 --> 00:31:04,696
แต่สํานักงานอัยการ
เสียหายหนักมากจากคดีโอเจ ซิมป์สัน

497
00:31:07,949 --> 00:31:11,828
เราต้องการเวลามากกว่านั้น
ก่อนส่งฟ้องอาญากับซิมป์สัน

498
00:31:12,787 --> 00:31:16,583
แต่แรงกดดันจากสื่อมันหนักมาก
เราเลยต้องส่งฟ้อง

499
00:31:17,208 --> 00:31:21,671
เกิดอะไรขึ้นในคดีโอเจ ซิมป์สัน เราไม่พร้อม

500
00:31:23,131 --> 00:31:26,634
เราอยากแน่ใจว่าความยุติธรรมบังเกิด
แล้วจําเลยก็จะต้องติดคุก

501
00:31:27,760 --> 00:31:29,262
ตอนนี้เราโฟกัสที่

502
00:31:29,262 --> 00:31:32,682
"เราจะทํายังไงให้หลักฐานหนาแน่นขึ้น
ว่านี่เป็นการฆาตกรรม

503
00:31:32,682 --> 00:31:34,434
โดยพิสูจน์จนสิ้นสงสัย"

504
00:31:34,434 --> 00:31:39,898
และ "จะมีอะไรมาสะดุด
ขัดขวางเราจากการเอาผิดได้บ้าง"

505
00:31:42,859 --> 00:31:46,946
ทุกคนอยากได้ความสนใจจากสื่อ

506
00:31:48,948 --> 00:31:51,951
{\an8}มันน่าเศร้า แต่ก็เป็นธรรมชาติของสื่อ

507
00:31:51,951 --> 00:31:57,332
{\an8}พวกเขาจะติดตามคดีที่มีกระแสและความสนใจสูง

508
00:31:58,791 --> 00:32:02,420
{\an8}ฟิล สเปกเตอร์ชอบพูด เขาให้สัมภาษณ์ไปทั่ว

509
00:32:02,420 --> 00:32:06,299
ในบทสัมภาษณ์กับนิตยสาร
เขาอ้างว่าคลาร์กสัน "จูบกับปืน"

510
00:32:06,841 --> 00:32:12,931
เขาปั้นน้ําเป็นตัว แล้วเขาก็ค่อนข้างร้ายกับลานา

511
00:32:12,931 --> 00:32:14,974
เขาใส่ร้ายเธอตลอดเวลา

512
00:32:15,850 --> 00:32:20,980
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของฟิล สเปกเตอร์
ต้องการให้ลานาดูเหมือนผู้หญิงไร้สมอง

513
00:32:21,564 --> 00:32:24,317
คนด้อยค่าเธอเพราะเป็นดาราหนังเกรดบี

514
00:32:24,317 --> 00:32:25,652
แต่เธอภูมิใจกับเรื่องนั้น

515
00:32:26,527 --> 00:32:31,491
{\an8}เธอรู้ว่าเธอดังในบทราชินีคนเถื่อน
แล้วเธอก็ภูมิใจกับมัน

516
00:32:31,491 --> 00:32:34,702
{\an8}ทางครอบครัวขอร้องว่าพวกเรา

517
00:32:34,702 --> 00:32:38,081
{\an8}คนวงใน อย่าไปคุยกับใครทั้งนั้น

518
00:32:38,623 --> 00:32:40,750
ใครพูดอะไรบางอย่าง สื่อก็เอาไปบิดเบือน

519
00:32:40,750 --> 00:32:43,586
แล้วก็เผยแพร่ลงนิตยสารหรือหนังสือพิมพ์

520
00:32:43,586 --> 00:32:46,172
ฉันเลยบอกว่าทางที่ดีที่สุดคืออย่าพูด

521
00:32:46,172 --> 00:32:47,423
(ฝันเกรดเอ หนังเกรดบี)

522
00:32:47,423 --> 00:32:50,802
เราก็เลยอยู่เฉยๆ ในฉากหลัง

523
00:32:50,802 --> 00:32:56,057
นั่งโมโหอยู่เงียบๆ กับข้อมูลที่ออกมา

524
00:32:56,057 --> 00:32:58,893
จากฟิล สเปกเตอร์กับทีมงาน

525
00:32:58,893 --> 00:33:00,436
มันเลวร้ายมาก

526
00:33:01,062 --> 00:33:03,690
มันแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนยังไง

527
00:33:04,190 --> 00:33:05,566
เราอดพูดไม่ได้ว่า

528
00:33:05,566 --> 00:33:09,404
"ไม่ คุณปกปิดบางอย่างอยู่ คุณก่อคดีฆาตกรรม"

529
00:33:15,910 --> 00:33:19,455
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า
นี่คือคดีที่สื่อมีส่วนขับเคลื่อนมากที่สุด

530
00:33:20,289 --> 00:33:22,500
เพื่อนกับญาติผมคุยกันแต่เรื่องนี้

531
00:33:22,500 --> 00:33:25,461
"ได้ทําคดีนี้หรือเปล่า" ทุกคนมีทฤษฎีของตัวเอง

532
00:33:26,879 --> 00:33:28,131
แต่เราก็ต้องหาสมดุล

533
00:33:29,007 --> 00:33:31,926
สิ่งหนึ่งที่ผมทํา

534
00:33:31,926 --> 00:33:35,096
คือผมแทบไม่คุยเรื่องงานเลย

535
00:33:37,181 --> 00:33:38,182
ผมไม่ได้รู้สึกพิเศษ

536
00:33:38,182 --> 00:33:41,227
นี่เป็นแค่สิ่งที่ผมเลือกทํา แล้วผมก็สนุกที่ได้ทํา

537
00:33:42,186 --> 00:33:44,522
ส่วนคดีนี้ ผมเก็บตัวเงียบ

538
00:33:44,522 --> 00:33:48,109
พูดแค่ "อ้อ ใช่ ทําคดีนี้อยู่
ใช่ เดี๋ยวมันก็ออกทีวี"

539
00:33:49,235 --> 00:33:52,196
ตอนนั้นลูกผมอายุ 13 กับ 11 ขวบ

540
00:33:53,072 --> 00:33:56,868
ลูกผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

541
00:33:56,868 --> 00:34:00,246
แต่ผมคิดว่าลูกสัมผัสจากผมได้ แล้วก็ไม่เคย...

542
00:34:00,246 --> 00:34:02,915
ลูกไม่เคยประทับใจผมเลย ผมขําเรื่องนี้เสมอ

543
00:34:08,629 --> 00:34:11,090
ผมได้ยินสเปกเตอร์บรรยาย
อ่านคําบรรยายของเขามา

544
00:34:11,090 --> 00:34:14,927
ในหนังสือพิมพ์เมื่อเช้าว่า
เขานิสัยดี 90 เปอร์เซ็นต์ อีกสิบคือตัวปัญหา

545
00:34:14,927 --> 00:34:15,845
ครับ

546
00:34:15,845 --> 00:34:18,222
{\an8}คุณเคยพบเจอด้านสิบเปอร์เซ็นต์ของเขาไหม

547
00:34:18,222 --> 00:34:21,309
{\an8}ผมไม่เคยเจอนะ แน่นอน
แต่ก็มีเรื่องเล่าหลายเรื่อง

548
00:34:22,310 --> 00:34:24,937
เราโฟกัสที่ "ทําไมถึงเชื่อว่าเป็นฆาตกรรม"

549
00:34:25,521 --> 00:34:27,398
เราต้องศึกษาชีวิตของฟิล สเปกเตอร์

550
00:34:28,566 --> 00:34:32,111
เราเห็นว่ามีอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
ที่เขาถูกจับกุมเรื่องปืน

551
00:34:33,905 --> 00:34:36,074
เขาครอบครองปืน เป็นเจ้าของปืน

552
00:34:36,074 --> 00:34:39,869
ผมได้ยินมาจากคนอื่นๆ
ว่าเขามีประวัติเลวทรามยาวเหยียด

553
00:34:39,869 --> 00:34:41,454
เรื่องชอบชักปืนไปทั่ว

554
00:34:41,454 --> 00:34:45,416
มีเรื่องเล่าซ้ําๆ ว่าเขาชักปืนใส่

555
00:34:45,416 --> 00:34:48,169
ระหว่างการอัดเพลงของวงราโมนส์

556
00:34:48,669 --> 00:34:52,215
เขาโมโหจอห์น เลนนอน
แล้วเขาก็ยิงปืนขึ้นเพดาน

557
00:34:52,215 --> 00:34:53,466
เราต้องไปตามสืบเรื่องนั้น

558
00:34:54,133 --> 00:34:58,513
การชักปืนใส่คนอื่นของฟิล สเปกเตอร์
คือการแสดงออกว่าใครเป็นฝ่ายควบคุมมากกว่า

559
00:34:58,513 --> 00:35:01,265
ถ้าคุณมีอํานาจจริงๆ
คุณไม่ต้องใช้ปืนโน้มน้าวคนอื่นหรอก

560
00:35:02,016 --> 00:35:03,267
เขามันกระจอก

561
00:35:05,269 --> 00:35:08,314
เขาพกปืนใส่กระสุนเพราะมีเหตุผล
เพราะเขาใช้รังแกคนอื่นได้

562
00:35:09,524 --> 00:35:12,151
ตั้งแต่จอห์น เลนนอนถึงเลนเนิร์ด โคเฮน

563
00:35:12,151 --> 00:35:14,028
(เลินเนิร์ด โคเฮน "เดธออฟอะเลดี้ส์แมน")

564
00:35:14,028 --> 00:35:17,490
ที่สตูดิโอกําลังจะจบการอัดเสียง

565
00:35:17,490 --> 00:35:21,452
ฟิล สเปกเตอร์บอกเลนเนิร์ด โคเฮนว่า
"ไปอัดเสียงร้องใส่เพลงนี้ที"

566
00:35:21,452 --> 00:35:25,998
แล้วเลนเนิร์ดก็ตอบฟิลว่า "นี่ ผมเหนื่อยแล้วนะ"

567
00:35:25,998 --> 00:35:29,460
เขาบอกว่า "ไว้อัดพรุ่งนี้ก็ได้"
แล้วฟิลก็ชักปืนออกมา

568
00:35:29,460 --> 00:35:30,878
{\an8}(วันที่ฟิล สเปกเตอร์)

569
00:35:30,878 --> 00:35:34,757
{\an8}จ่อมาที่เลนเนิร์ด แล้วบอกว่า
"คุณต้องร้องเพลงนี้เดี๋ยวนี้"

570
00:35:36,968 --> 00:35:40,888
เลนเนิร์ด โคเฮนไม่สะทกสะท้านเลย
นี่วันแรกเลยนะ

571
00:35:42,056 --> 00:35:44,142
เลนเนิร์ดเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง

572
00:35:44,642 --> 00:35:46,519
เขายังสนใจมากๆ

573
00:35:46,519 --> 00:35:50,106
กับความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้น
จากการร่วมงานกับฟิล

574
00:35:50,106 --> 00:35:53,317
แต่เลนเนิร์ดก็รู้ว่าเขาพกปืนตลอดเวลา

575
00:35:55,528 --> 00:35:56,654
เขามีอํานาจมากๆ

576
00:35:57,238 --> 00:35:58,948
หลายคนก็เลยลังเลมากๆ

577
00:35:59,448 --> 00:36:01,242
โดยเฉพาะคนในวงการดนตรี

578
00:36:01,242 --> 00:36:04,495
พวกเขารู้สึกว่าฟิลมีอํานาจมากพอ
ที่จะหยุดอาชีพของพวกเขาได้

579
00:36:06,789 --> 00:36:09,709
ระหว่างคดีนี้ มีหลายคนที่เราไปสอบปากคํา

580
00:36:09,709 --> 00:36:11,586
ที่ไม่ให้การอย่างเป็นทางการ

581
00:36:13,212 --> 00:36:18,467
แต่ก็บอกว่าเขาชอบขังคนไว้ในบ้าน

582
00:36:20,887 --> 00:36:22,180
มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง

583
00:36:23,347 --> 00:36:25,850
คุณไปสนุกกับฟิล แล้วอยากกลับบ้าน

584
00:36:25,850 --> 00:36:27,935
เขาจะบอกว่า "รอตรงนี้ก่อน"

585
00:36:27,935 --> 00:36:31,689
แล้วก็จะเป็นที่ห้องโถงนั้นเสมอ

586
00:36:32,190 --> 00:36:35,818
เขาจะหายตัวไป บางทีก็หลายชั่วโมง

587
00:36:36,319 --> 00:36:38,946
จนเขาพร้อมจะปล่อยคุณไป

588
00:36:40,114 --> 00:36:41,866
วิธีที่เขาขังคนไว้ในบ้าน

589
00:36:41,866 --> 00:36:44,994
จํากุญแจลิ้นตายที่เจอบนพื้นได้ไหม

590
00:36:45,661 --> 00:36:48,539
เขาจะเอาตัวล็อกออก คนก็ติดอยู่ในนั้น

591
00:36:49,332 --> 00:36:52,460
นี่เป็นโอกาสอีกอย่างที่เขาจะควบคุมคนอื่น

592
00:36:52,460 --> 00:36:55,421
นั่นคือสิ่งที่ทําให้เขาแตกต่าง

593
00:36:56,589 --> 00:36:59,550
จะบอกว่าเขาคลั่งไคล้การควบคุมก็ไม่ผิด

594
00:37:00,259 --> 00:37:02,553
นางสาวคลาร์กสันเหมือนถูกขังไว้

595
00:37:02,553 --> 00:37:06,474
เธอไม่มีอิสระจะกลับได้ด้วยตัวเอง
เพราะเธอเปิดประตูไม่ได้

596
00:37:06,474 --> 00:37:09,727
เพราะนายสเปกเตอร์ถอดที่หมุน

597
00:37:09,727 --> 00:37:12,772
ตัวหมุนกลอนออกจากกุญแจลิ้นตายที่ประตู

598
00:37:16,943 --> 00:37:21,155
เราได้ยินข่าวลือ แต่ข่าวลือใช้ไม่ได้ในศาล

599
00:37:22,031 --> 00:37:23,407
เราต้องหาหลักฐานแน่นหนา

600
00:37:24,909 --> 00:37:28,537
ริช ทอมลินกับทีมงานตามทุกเบาะแส

601
00:37:28,537 --> 00:37:30,873
พวกเขาเปลี่ยนข่าวลือเป็นความจริง

602
00:37:30,873 --> 00:37:33,709
เราเจอพยานตัวจริง หลายคนด้วย

603
00:37:33,709 --> 00:37:35,253
(คําให้การของพยาน)

604
00:37:35,253 --> 00:37:37,838
{\an8}บางคนก็เป็นความสัมพันธ์แบบเดตครั้งเดียว

605
00:37:37,838 --> 00:37:40,049
{\an8}บางคนก็เป็นผู้หญิงที่รู้จักกันมาหลายปี

606
00:37:40,549 --> 00:37:44,470
แต่ผู้หญิงเหล่านี้มีลักษณะร่วมกันทุกคน

607
00:37:44,470 --> 00:37:46,305
ที่เคยถูกจับเป็นตัวประกัน

608
00:37:46,305 --> 00:37:49,767
เคยถูกนายสเปกเตอร์ลิดรอนอิสรภาพ

609
00:37:50,851 --> 00:37:54,188
มีผู้หญิงเหล่านี้บอกว่าเขานิสัยดีมากๆ

610
00:37:54,814 --> 00:37:57,108
ใส่ใจความต้องการของพวกเธอ น่าคบหามากๆ

611
00:37:57,650 --> 00:38:00,903
ชวนคุยเก่ง แต่ก็สับสวิตช์เปลี่ยนไป

612
00:38:02,905 --> 00:38:07,201
ฟิล สเปกเตอร์มีนิสัยพาผู้หญิงมาบ้าน

613
00:38:07,201 --> 00:38:08,869
โดยต้องการกิจกรรมทางเพศ

614
00:38:08,869 --> 00:38:14,083
พอผู้หญิงไม่ทําให้
หรือเขาไม่พอใจ เขาก็จะชักปืน

615
00:38:15,960 --> 00:38:16,961
นั่นคือวิธีก่อเหตุ

616
00:38:16,961 --> 00:38:21,632
มันแปลว่านี่คือสิ่งที่เขาทําประจํา เคยทํามาแล้ว

617
00:38:21,632 --> 00:38:24,260
เหตุผลที่มันสําคัญก็เพราะว่า

618
00:38:24,260 --> 00:38:28,180
ถ้าเราไม่เจอใครที่บอกว่า
เรื่องนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน

619
00:38:28,180 --> 00:38:31,267
นั่นก็อาจจะเป็นข้อแก้ต่างที่ดีมากๆ

620
00:38:31,267 --> 00:38:33,728
"เหลวไหลชัดๆ
ที่คิดว่าลูกความของผมจะทําแบบนั้น"

621
00:38:34,312 --> 00:38:38,065
ผู้หญิงเหล่านี้ยินดีขึ้นให้การ
ว่าตัวเองกลัวอันตรายถึงชีวิต

622
00:38:38,065 --> 00:38:40,151
ว่าพวกเธอคิดว่าเขาจะฆ่า

623
00:38:41,235 --> 00:38:43,487
นี่คือหลักฐานชิ้นสําคัญ

624
00:38:43,487 --> 00:38:46,782
เป็นส่วนสําคัญในการแสดงเจตนา

625
00:38:47,783 --> 00:38:51,579
แน่นอนว่าไม่ใช่ฆ่าตัวตาย
แต่มันก็ไม่ใช่อุบัติเหตุด้วย

626
00:38:51,579 --> 00:38:53,581
เขามีแนวโน้มแสดงความก้าวร้าว

627
00:38:53,581 --> 00:38:56,000
ไม่ช้าก็เร็ว ผลลัพธ์นี้จะต้องเกิดขึ้น

628
00:39:02,048 --> 00:39:08,012
ถ้าอิงจากการสอบปากคํา
คนที่เคยมีประวัติเจอเรื่องนี้

629
00:39:08,012 --> 00:39:11,182
ผมว่าเขาไม่อยากให้เธอกลับบ้าน

630
00:39:13,434 --> 00:39:16,687
เขาทิ้งเธอไว้ที่ห้องโถงนั่น
อีกชั่วโมงหรือนานกว่านั้น

631
00:39:16,687 --> 00:39:20,066
เธอง่วงจนใกล้หลับ
และเพราะเหตุผลที่เราไม่มีทางรู้

632
00:39:20,066 --> 00:39:24,695
เขาหยิบปืนกระบอกนั้น
แล้วตัดสินใจยัดใส่ปากเธอ

633
00:39:24,695 --> 00:39:27,365
เธอโวยวาย แล้วเขาก็ฆ่าเธอ

634
00:39:27,365 --> 00:39:28,991
(คอบรา
...38 สเปเชียล)

635
00:39:28,991 --> 00:39:33,871
หลังจากรู้ตัวว่าทําอะไรลงไป
ฟิล สเปกเตอร์ก็มีเวลาเกินพอ

636
00:39:33,871 --> 00:39:36,707
ที่จะพยายามจัดฉากที่เกิดเหตุ

637
00:39:42,296 --> 00:39:45,216
เราติดต่อกับสํานักงานอัยการเขตอย่างต่อเนื่อง

638
00:39:45,216 --> 00:39:46,926
นี่เป็นความพยายามร่วมกัน

639
00:39:46,926 --> 00:39:49,220
เดือนพฤศจิกายน ปี 2003

640
00:39:49,220 --> 00:39:53,808
เราก็ตัดสินใจได้
แล้วส่งฟ้องคดีฆาตกรรมกับฟิล สเปกเตอร์

641
00:39:53,808 --> 00:39:58,604
(วันที่ 20 พฤศจิกายน ปี 2003
เก้าเดือนหลังการตายของลานา คลาร์กสัน)

642
00:39:58,604 --> 00:40:02,691
{\an8}ในช่วงแรกๆ ของการขึ้นศาล
เขาอยู่กับทนายดังจากคดีโอเจ โรเบิร์ต ชาพิโร

643
00:40:02,691 --> 00:40:06,320
{\an8}แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยน
ทีมทนายระดับสูงเป็นทีมที่สามแล้ว

644
00:40:06,320 --> 00:40:12,660
{\an8}ฟิล สเปกเตอร์ตั้งแง่ไว้อย่างหนึ่ง
คือเขาจะไม่ยอมติดคุกแม้แต่วันเดียว

645
00:40:14,453 --> 00:40:18,165
ทุกครั้งที่มีทนายคนใหม่
ก็ต้องมีการเลื่อนพิจารณาคดี

646
00:40:18,165 --> 00:40:21,210
แล้วผู้พิพากษาก็จะให้เวลาทนาย
ในการติดตามงาน

647
00:40:23,003 --> 00:40:27,091
ฟิล สเปกเตอร์ประกันตัวอยู่
แปลว่าเขาอยู่นอกคุก

648
00:40:28,592 --> 00:40:30,428
เขาไปแต่งงาน

649
00:40:31,887 --> 00:40:36,267
ตราบใดที่เขาเลื่อนคดีออกไปได้ เขาก็เป็นอิสระ

650
00:40:37,101 --> 00:40:38,310
คุณสเปกเตอร์

651
00:40:46,402 --> 00:40:51,115
(วันที่ 25 เมษายน ปี 2007
สี่ปีหลังการตายของลานา คลาร์กสัน)

652
00:40:52,032 --> 00:40:55,619
บรรยากาศมันเหมือนละครสัตว์เลย

653
00:40:55,619 --> 00:40:59,081
ฟิล สเปกเตอร์สวมวิกไปขึ้นศาลไม่ซ้ําทรง

654
00:40:59,081 --> 00:41:00,916
เขามีบอดี้การ์ดร่างยักษ์

655
00:41:03,544 --> 00:41:05,045
ฝ่ายจําเลยในคดีนี้

656
00:41:05,045 --> 00:41:07,798
พฤติกรรมบางอย่างของพวกเขาร้ายแรงมากๆ

657
00:41:07,798 --> 00:41:09,216
มีทนายจําเลยคนหนึ่ง

658
00:41:09,216 --> 00:41:11,760
ที่เป็นสวะไร้จรรยาบรรณโดยสิ้นเชิง

659
00:41:11,760 --> 00:41:13,429
ทนายมาเฟียนิวยอร์ก

660
00:41:14,263 --> 00:41:18,350
เขามาคุยกับผมในทางเดิน
แล้วก็ในห้องน้ํา ตามผมเข้าไปในนั้น

661
00:41:18,851 --> 00:41:20,936
แบบ "ผมรอคุณขึ้นคอกพยานไม่ไหวแล้ว

662
00:41:20,936 --> 00:41:22,438
ผมจะขยี้คุณให้แหลก"

663
00:41:22,438 --> 00:41:24,356
ถามจริง ผมเป็นผู้ชายตัวเล็กๆ

664
00:41:24,356 --> 00:41:27,151
คิดว่าผมไม่เคยเจ็บหนักเหรอ ตาบอดหรือไง

665
00:41:27,151 --> 00:41:31,113
ดูหน้าผมสิ ดูผมนี่
ผมสร้างอาชีพจากการถูกกระทืบ

666
00:41:31,113 --> 00:41:32,823
ผมไม่ได้ขึ้นให้การเก่งอะไรเลยด้วย

667
00:41:32,823 --> 00:41:35,868
แต่ผมพูดความจริงได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ

668
00:41:36,744 --> 00:41:41,040
ผมอาจดูเหมือนโดนข่มขู่แล้วจะกลัว
ถ้าจะว่าอย่างนั้นได้นะ

669
00:41:41,040 --> 00:41:42,625
ผมชอบคิดว่าผมไม่กลัว

670
00:41:48,464 --> 00:41:53,093
เดิมพันในคดีนี้คือความยุติธรรม
สําหรับลานา คลาร์กสันและครอบครัว

671
00:41:53,093 --> 00:41:55,971
แต่มันก็มีนัยแฝงในการไต่สวนคดีนี้

672
00:41:57,014 --> 00:42:02,394
สํานักงานอัยการเขตแอลเอ
ไม่ได้ชนะคดีใหญ่มานาน 40 ปีแล้ว

673
00:42:03,521 --> 00:42:05,689
ถึงแม้จะมีหลักฐานชิ้นสําคัญ

674
00:42:05,689 --> 00:42:07,983
ว่าคนดังมีเอี่ยวกับการก่ออาชญากรรม

675
00:42:09,652 --> 00:42:11,946
ปีแรกของผมในสํานักงานอัยการเขต

676
00:42:11,946 --> 00:42:14,198
ก็มีการไต่สวนโอเจ ซิมป์สัน

677
00:42:15,032 --> 00:42:17,743
ผมเป็นอัยการเขตคนใหม่ถอดด้าม

678
00:42:18,661 --> 00:42:24,250
ผมได้บทเรียนครั้งใหญ่
มาจากการไต่สวนครั้งนั้น

679
00:42:26,919 --> 00:42:30,172
คณะลูกขุนมองคนดังต่างไป

680
00:42:30,172 --> 00:42:32,800
พวกเขาจะมองอัตลักษณ์ในตัวคนดัง

681
00:42:33,384 --> 00:42:36,011
มันจะมีความเห็นใจอยู่ระดับหนึ่ง

682
00:42:36,011 --> 00:42:38,097
แล้วคณะลูกขุนก็เจอแรงกดดันหนักมาก

683
00:42:38,097 --> 00:42:40,808
พวกเขารู้ว่าหลังจบคดี
ตัวเองจะถูกเพื่อนจําเลยวิจารณ์

684
00:42:40,808 --> 00:42:43,519
ถ้าไปตัดสินว่าคนดังมีความผิด

685
00:42:46,814 --> 00:42:49,942
เราไม่อยากไต่สวนฟิล สเปกเตอร์
ในฐานะโปรดิวเซอร์ดนตรี

686
00:42:49,942 --> 00:42:52,278
เราอยากไต่สวนฟิล สเปกเตอร์
ในฐานะผู้ชายที่เขาเป็น

687
00:42:52,278 --> 00:42:55,281
การที่เขาเป็นโปรดิวเซอร์ดนตรีชื่อดัง

688
00:42:55,281 --> 00:42:58,867
ที่เคยผลิตผลงานดนตรียอดเยี่ยม
ในมาตรฐานของใครก็ได้

689
00:42:58,867 --> 00:42:59,868
ดนตรีชั้นเลิศเลย

690
00:42:59,868 --> 00:43:03,455
ถึงขั้นเปลี่ยนแนวทางวงการดนตรี
กับร็อกแอนด์โรลที่เรารู้จัก

691
00:43:04,206 --> 00:43:05,541
มันไม่สําคัญเลย

692
00:43:05,541 --> 00:43:08,460
สิ่งที่สําคัญคือเรื่องที่เกิดขึ้นภายในคฤหาสน์

693
00:43:08,460 --> 00:43:09,920
เจาะจงในวันนั้น

694
00:43:10,838 --> 00:43:14,633
กลยุทธ์ของผมคือ
การเปิดเผยตัวจริงของฟิล สเปกเตอร์

695
00:43:15,634 --> 00:43:17,303
สั้นๆ แค่นั้น

696
00:43:17,928 --> 00:43:22,266
เรามีเหตุการณ์เกือบ 20 ครั้ง
ที่อยากใช้เอาผิดเขา

697
00:43:22,766 --> 00:43:25,894
ผู้พิพากษาสั่งให้คัดมาห้า ซึ่งก็ไม่เป็นไร

698
00:43:25,894 --> 00:43:28,647
เขาใช้ปืนจ่อที่ขมับฉัน

699
00:43:28,647 --> 00:43:32,526
เขาใช้ปืนลูกโม่ทุบเข้าที่ข้างหัวฉัน

700
00:43:32,526 --> 00:43:36,113
- เขาบอกว่า "ถ้าจะหนี ผมจะฆ่าคุณ"
- เขาว่า "ถ้าหนี ผมจะเป่าหัวให้กระจุย"

701
00:43:36,113 --> 00:43:37,573
เขาหยิบปืนมาจากไหนไม่รู้

702
00:43:37,573 --> 00:43:39,575
ฉันคิดว่าเขาใส่เสื้อลายสก็อตนะ

703
00:43:39,575 --> 00:43:41,910
ฉันจําได้ว่าเขาดูเหมือนเอลเมอร์ ฟัดด์เลย

704
00:43:41,910 --> 00:43:43,662
ปืนมันใหญ่กว่าเขาอีก

705
00:43:43,662 --> 00:43:47,541
เราขึ้นบันไดไปห้องนอนเขา
เขาไม่จําเป็นต้องทําแบบนั้นเลย

706
00:43:47,541 --> 00:43:51,045
เขาจะโรแมนติกก็ได้ แต่เขาใช้ปืนจี้

707
00:43:51,045 --> 00:43:52,212
เขาอยากข่มขืนฉัน

708
00:43:53,130 --> 00:43:55,716
พูดอะไรกับผม ระวังให้ดีนะ

709
00:43:55,716 --> 00:43:59,928
เพราะสิ่งที่คุณพูดกับผมน่ะ
มันไม่คุ้มค่ากับชีวิตคุณหรอก

710
00:43:59,928 --> 00:44:01,722
(ข้อความเสียงจากฟิล สเปกเตอร์ถึงผู้เสียหาย)

711
00:44:01,722 --> 00:44:03,098
{\an8}ลาก่อน โดโรธี

712
00:44:06,894 --> 00:44:08,604
มันลําบากใจที่ได้ฟัง

713
00:44:08,604 --> 00:44:10,397
มีผู้หญิงออกมาเปิดเผยตัวเอง

714
00:44:10,397 --> 00:44:13,150
ฉันขอบคุณพวกเธอที่ทําแบบนั้นได้

715
00:44:13,150 --> 00:44:17,279
เพราะมันไม่ง่ายเลย
ที่พวกเธอจะมาขึ้นศาลหน้ากล้อง ออกทีวี

716
00:44:17,279 --> 00:44:20,908
ต่อหน้าทุกคน แล้วมาเล่าเรื่องที่สะเทือนใจ

717
00:44:20,908 --> 00:44:24,787
สื่อบอกว่า "เราอยากทําข่าวตลอดการไต่สวน"

718
00:44:25,287 --> 00:44:28,957
เรารู้ว่าคดีโอเจ ซิมป์สันมันหายนะ

719
00:44:30,167 --> 00:44:32,002
หลายคนเริ่มทําตัวเปลี่ยนไป

720
00:44:32,586 --> 00:44:34,088
คดีนี้กลายเป็นการไต่สวนโชว์

721
00:44:34,588 --> 00:44:36,924
แทนที่จะนําเสนอหลักฐาน
เรามานําเสนอการแสดง

722
00:44:37,966 --> 00:44:40,094
สิ่งหนึ่งที่เราพยายามทํา

723
00:44:40,094 --> 00:44:44,181
คือทําให้พยานเข้าใจ อย่างน้อยก็ฝ่ายเรา

724
00:44:44,181 --> 00:44:46,934
ว่าคุณไปที่นั่น แค่เพื่อไปพูดความจริง

725
00:44:46,934 --> 00:44:50,354
เรื่องอื่นๆ เป็นแค่สิ่งล่อใจ อย่าไปสนใจ

726
00:44:51,939 --> 00:44:54,108
ผมประหม่าเวลาพูดต่อหน้าคนเยอะๆ

727
00:44:54,108 --> 00:44:57,027
ผมไม่ชอบขึ้นให้การ
แค่มาคุยกับคุณก็ลําบากใจแล้ว

728
00:44:57,861 --> 00:45:00,239
ผมรู้ว่านายสเปกเตอร์มีทรัพยากรไร้ขีดจํากัด

729
00:45:00,239 --> 00:45:05,577
เขามีทนายที่ค่าตัวแพงมาก
ฝีมือดีมาก และดุดันมากๆ

730
00:45:05,577 --> 00:45:07,413
ผมก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

731
00:45:08,372 --> 00:45:12,126
ผมยึดถือกฎง่ายๆ ไม่กี่ข้อในการขึ้นให้การ

732
00:45:12,126 --> 00:45:15,921
ฟังคําถาม ตอบให้ตรงคําถาม แล้วหุบปากซะ

733
00:45:15,921 --> 00:45:18,424
ผมขึ้นให้การ ผมก็ประหม่าอยู่ดี

734
00:45:19,425 --> 00:45:23,053
มาร์ก ลิเลียนเฟลด์ ไปขึ้นคอกพยาน
ขอพระเจ้าคุ้มครองเขาเลย

735
00:45:23,053 --> 00:45:25,013
ระหว่างการซักพยาน

736
00:45:25,013 --> 00:45:28,809
เขาถูกสั่งให้บรรยายเรื่องเกี่ยวกับลานา

737
00:45:29,518 --> 00:45:33,731
แล้วเขาก็หลุดปากพูดว่า "ขาหน้า"
แทนที่จะเป็น "มือ"

738
00:45:35,983 --> 00:45:39,862
พอพูดออกไป ผมก็รู้ตัวว่า
ผมเรียกมือผู้หญิงว่าขาหน้า เหมือนน้องหมา

739
00:45:39,862 --> 00:45:42,406
ส่วนหนึ่งเพราะผมประหม่า
อีกส่วนก็เพราะผมโง่

740
00:45:43,157 --> 00:45:46,368
ผมมองไปหาคนดู ผมเห็นแม่ของเธอจ้องผม

741
00:45:46,368 --> 00:45:49,705
หน้าแม่เธอแบบช็อก ไม่อยากเชื่อ

742
00:45:49,705 --> 00:45:52,666
"คุณเรียกมือของลูกฉันที่ตายไปว่าขาหน้าเหรอ"

743
00:45:52,666 --> 00:45:55,169
ผมนั่งเซ็งอยู่ตรงนั้นเลย

744
00:45:56,628 --> 00:45:58,964
ครับ นั่นไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีของเขาเลย

745
00:45:59,757 --> 00:46:01,842
เขารีบพูดแก้

746
00:46:02,676 --> 00:46:04,845
มาร์กรู้สึกแย่มาก

747
00:46:04,845 --> 00:46:09,683
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมบอกได้เลยว่า
ผมต้องกล่อมให้เขาอย่าคิดสั้น

748
00:46:09,683 --> 00:46:11,143
เขารู้สึกผิดมาก

749
00:46:11,852 --> 00:46:15,981
เขาแค่เป็นคนรักหมา เขาเลี้ยงหมามาทั้งชีวิต

750
00:46:16,482 --> 00:46:19,443
ผมได้ฉายาตามหมา ผมฝันถึงหมา

751
00:46:20,194 --> 00:46:21,361
ผมมีปัญหาเรื่องหมา

752
00:46:22,780 --> 00:46:26,074
แม่ของลานา คลาร์กสัน
คือคนเดียวที่สําคัญสําหรับผม

753
00:46:26,074 --> 00:46:27,159
ผมไปขอโทษเธอ

754
00:46:27,159 --> 00:46:30,454
ฉันจําได้ว่าเขามาหา จําได้ว่าเขาพูดจาดีแค่ไหน

755
00:46:30,454 --> 00:46:31,914
ฉันซาบซึ้งมากๆ

756
00:46:32,790 --> 00:46:34,291
ผมไปคุยกับเธอว่า

757
00:46:34,291 --> 00:46:38,420
ผมรู้สึกเป็นเกียรติ
ที่ได้มีส่วนกับการสืบสวนฆาตกรรม

758
00:46:38,420 --> 00:46:42,049
ที่ผู้ตายเป็นคนดีขนาดนี้

759
00:46:42,049 --> 00:46:45,969
ผมรู้สึกดีใจจริงๆ ที่ได้รู้เรื่องชีวิตเธอ

760
00:46:45,969 --> 00:46:48,680
กับการที่เธอมีอิทธิพลกับชีวิตคนอื่นๆ

761
00:46:55,020 --> 00:46:58,148
มันใช้เวลานาน การไต่สวนกินเวลาหลายเดือน

762
00:46:58,148 --> 00:46:59,399
พยานมีเยอะมาก

763
00:46:59,399 --> 00:47:04,738
จําเลยพาผู้เชี่ยวชาญมาจากทั่วสหรัฐฯ

764
00:47:04,738 --> 00:47:07,032
ผลาญเงินไปหลายแสนดอลลาร์

765
00:47:07,783 --> 00:47:11,078
มีคนดังระดับโลกในสาขาที่ตัวเองเชี่ยวชาญ

766
00:47:11,078 --> 00:47:13,831
พวกเขาคือหลักฐานที่มีชีวิตว่า
"ถ้าคุณจ่ายผมมากพอ

767
00:47:13,831 --> 00:47:17,960
ผมจะยอมพูดว่าผมคือโดนัลด์ดั๊ก

768
00:47:17,960 --> 00:47:24,633
ถ้าเรายึดติดกับหลักฐาน
ทางวิทยาศาสตร์อย่างเป็นกลาง

769
00:47:25,926 --> 00:47:27,052
นี่คือการฆ่าตัวตาย

770
00:47:27,928 --> 00:47:30,013
เราไม่ได้แค่ส่งฟ้องคดี

771
00:47:30,013 --> 00:47:31,807
เราปกป้องความจริงด้วย

772
00:47:33,684 --> 00:47:37,771
ข้อแก้ต่างเดียวที่จําเลยนําเสนอได้

773
00:47:38,480 --> 00:47:44,236
ว่าปืนลั่นใส่ปากเธอได้ยังไง
คือบอกว่าเธอยิงเอง

774
00:47:45,904 --> 00:47:49,116
เรารู้ว่าจําเลยจะเล่นงานลานา พวกเขาต้องทํา

775
00:47:49,116 --> 00:47:52,661
พวกเขาต้องสร้างตัวตน
ของคนที่มีภาวะซึมเศร้าร้ายแรง

776
00:47:52,661 --> 00:47:55,956
ก้าวเท้าลงหลุมไปข้างหนึ่งแล้ว
แล้วอีกข้างก็ลื่นเปลือกกล้วย

777
00:47:55,956 --> 00:47:57,833
เธอไม่มีเหตุให้อยู่ต่อ

778
00:47:58,709 --> 00:48:01,920
พวกเขานําเสนอภาพวิดีโอ

779
00:48:01,920 --> 00:48:04,631
ฉันจะไม่ยอมเป็นทาสใคร
ไม่ยอมเป็นโสเภณีให้ใคร

780
00:48:05,757 --> 00:48:09,970
ภรรยาของฟิล สเปกเตอร์ตอนนั้น
นั่งอยู่หลังทีมทนายจําเลย

781
00:48:10,637 --> 00:48:13,891
แล้วเธอก็ขําลั่นออกมา หัวเราะเยาะลานา

782
00:48:13,891 --> 00:48:15,976
พวกคุณเจ้าหน้าที่น่ะ บางทีก็ไหวพริบดีนะ

783
00:48:16,685 --> 00:48:18,478
ไม่ได้ขําไปกับลานา แต่เยาะเย้ยเธอ

784
00:48:19,271 --> 00:48:23,483
ฝ่ายจําเลยจงใจทําเพื่อล้อเลียนเธอ

785
00:48:23,483 --> 00:48:26,153
และเพื่อบ่งชี้ว่าเธอเป็นคนที่ด้อยกว่า

786
00:48:26,153 --> 00:48:28,864
เป็นนักแสดงชั้นต่ําที่ไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ

787
00:48:28,864 --> 00:48:31,033
ไม่มีเป้าหมายทางอาชีพ ไม่มีโอกาส

788
00:48:32,993 --> 00:48:35,746
ผมรู้ว่ามันทําให้ดอนนากับครอบครัวเจ็บปวด

789
00:48:36,747 --> 00:48:39,291
เวลาเพื่อนที่ดีถูกฆ่า

790
00:48:39,291 --> 00:48:42,336
แถมยังถูกป้ายสีอีก

791
00:48:42,336 --> 00:48:45,631
แล้วเราต้องไปฟังเรื่องพวกนั้นในศาล

792
00:48:45,631 --> 00:48:48,216
ที่จําเลยนําเสนอเรื่องเกี่ยวกับเธอ

793
00:48:48,216 --> 00:48:51,428
มันเจ็บปวด เพราะเรารู้ว่ามันไม่จริง

794
00:48:52,262 --> 00:48:57,142
ผมหงุดหงิดมาก
เพราะผมรู้สึกว่าผมปกป้องเธอไม่ได้

795
00:48:57,142 --> 00:49:00,729
ไม่ได้ปกป้องชื่อเสียงของเธอ
ในแบบที่เธอควรได้รับการปกป้อง

796
00:49:02,356 --> 00:49:04,441
(เดือนกันยายน ปี 2007
ห้าเดือนหลังเริ่มการไต่สวน)

797
00:49:04,441 --> 00:49:08,445
ในแคลิฟอร์เนีย ทนายจําเลย
ของฟิล สเปกเตอร์จบการว่าความแล้ว

798
00:49:08,445 --> 00:49:09,905
{\an8}(ศาลสหรัฐฯ
312 ถนนนอร์ทสปริง)

799
00:49:09,905 --> 00:49:14,284
{\an8}เราเจอ 12 คนที่ไม่เคยรู้จัก
พวกเขาก็ไม่เคยรู้จักกัน

800
00:49:14,284 --> 00:49:17,496
มันยากที่จะทําให้ทุกคน
เห็นตรงกันว่าท้องฟ้าเป็นสีอะไร

801
00:49:17,496 --> 00:49:20,832
ผมก็เลยไม่เคยชะล่าใจ
ว่างานไหนจะชนะได้ง่ายๆ

802
00:49:20,832 --> 00:49:23,043
แต่ผมรู้ว่าเราได้รวบรวมหลักฐานที่ถูกต้อง

803
00:49:23,043 --> 00:49:26,004
ผมรู้ว่าเรามีแบบแผนที่ถูกต้องสําหรับการไต่สวน

804
00:49:26,004 --> 00:49:29,383
ผมรู้ว่าพยาน ทั้งผู้หญิงทุกคนที่ขึ้นให้การ

805
00:49:29,383 --> 00:49:30,759
ทั้งเอเดรียโน เดอ ซูซา

806
00:49:31,343 --> 00:49:35,180
ทุกคนทําสิ่งที่ตัวเองควรทํา

807
00:49:35,180 --> 00:49:38,976
ผมคิดว่า "มันไม่น่ายากขนาดนั้น"

808
00:49:38,976 --> 00:49:42,020
คณะลูกขุนมีเครื่องมือทุกอย่างที่จําเป็น

809
00:49:42,020 --> 00:49:43,772
(คณะลูกขุน)

810
00:49:43,772 --> 00:49:44,982
นั่นคือความรู้สึกในวันแรก

811
00:49:47,442 --> 00:49:51,029
ความมั่นใจของผมเริ่มสั่นคลอนในวันที่สอง

812
00:49:51,863 --> 00:49:53,407
ลามไปถึงวันที่สาม

813
00:49:55,200 --> 00:49:56,910
ตอนแรก มันก็ต้องใช้เวลาหลายวัน

814
00:49:56,910 --> 00:49:59,830
เพราะคณะลูกขุนต้องตรวจหลักฐานทุกชิ้น

815
00:50:01,581 --> 00:50:03,291
แต่หลังจากนั้น

816
00:50:04,751 --> 00:50:07,713
ผ่านไปห้าวัน เจ็ดวัน แปดวัน เก้าวัน

817
00:50:07,713 --> 00:50:09,423
ถึงตอนนั้น ผมก็สติแตกแล้ว

818
00:50:09,423 --> 00:50:13,093
คิดว่า "ผมทําอะไรผิดตรงไหน
พิจารณานานขนาดนี้ได้ยังไง"

819
00:50:14,344 --> 00:50:17,097
ตอนที่หัวหน้าคณะลูกขุนลงมติเบื้องต้น

820
00:50:17,597 --> 00:50:18,890
มันก็น่าหวั่นใจ

821
00:50:19,474 --> 00:50:20,559
มติยังห่างอีกเยอะ

822
00:50:21,601 --> 00:50:25,022
มีความผิดสี่ ไม่มีความผิดห้า
ยังตัดสินใจไม่ได้อีกสี่

823
00:50:25,981 --> 00:50:30,652
มันแทบจะเหมือน
มีการไต่สวนรอบสองระหว่างการพิจารณา

824
00:50:30,652 --> 00:50:34,197
บางคนในห้องคณะลูกขุนต้องอธิบายแย้งขึ้นมาใหม่

825
00:50:34,865 --> 00:50:37,492
เพื่อลูกขุนบางคนที่ไม่เข้าใจ

826
00:50:37,492 --> 00:50:39,870
หรือไม่ก็หลงเชื่อข้อมูลหลอก

827
00:50:39,870 --> 00:50:43,540
ที่ผู้เชี่ยวชาญฝั่งจําเลยเสนอให้

828
00:50:44,332 --> 00:50:47,711
ผมว่าถ้าโกหกเรื่องเดิมหลายๆ วิธี บ่อยมากพอ

829
00:50:47,711 --> 00:50:49,212
มันก็แทบจะกลายเป็นความจริง

830
00:50:50,422 --> 00:50:56,845
นี่คือประสบการณ์ที่ยาวนาน
และเจ็บปวดที่สุดที่ผมเคยเจอ

831
00:50:58,138 --> 00:51:02,517
เราทุกคนต้องทําหน้าที่
กับหลักฐานที่นําเสนอมาให้เรา

832
00:51:04,061 --> 00:51:06,354
นี่คือวินาทีตรัสรู้ของเราทุกคน

833
00:51:07,022 --> 00:51:08,356
ผมรู้ว่ามันร้ายแรงแค่ไหน

834
00:51:08,356 --> 00:51:11,735
ผมพูดตามความจริงว่าทําไมต้องเอาผิด

835
00:51:12,569 --> 00:51:16,073
ตอนท้ายเราเถียงกันหนักมาก
ถึงขั้นที่เราต้องออกไปได้แล้ว

836
00:51:16,073 --> 00:51:19,659
เราพิจารณาอยู่ 14 วัน นี่มันนานเกินไปแล้ว

837
00:51:20,577 --> 00:51:23,413
ผมเข้าไปกดปุ่ม จบกันที

838
00:51:24,039 --> 00:51:27,292
ครั้งนี้ ศาลขอประกาศว่า
คณะลูกขุนไม่สามารถบรรลุคําตัดสินได้

839
00:51:27,292 --> 00:51:29,211
ศาลตัดสินให้เป็นการไต่สวนผิดพลาด

840
00:51:33,381 --> 00:51:36,968
{\an8}ผมนึกว่ามันจะจบเร็ว ปิดดีล เข้าไปแล้วออกมา

841
00:51:36,968 --> 00:51:38,178
แต่มันไม่ใช่

842
00:51:39,304 --> 00:51:43,016
ผมรู้สึกถูกฝ่ายจําเลยดูถูก
ด้วยสิ่งที่พวกเขานําเสนอ

843
00:51:44,601 --> 00:51:47,479
ผมคิดว่าผมพูดพอแล้ว

844
00:51:50,565 --> 00:51:53,235
ตอนผู้พิพากษาตีค้อน

845
00:51:53,235 --> 00:51:55,445
ผมใจหล่นวูบเลย

846
00:51:55,445 --> 00:51:57,697
ผมคิดว่า "ผมล้มเหลว"

847
00:51:59,658 --> 00:52:01,785
ทุกคนทําตามที่ควรทํา

848
00:52:01,785 --> 00:52:05,080
ผมรู้สึกว่าผมคือคนเดียวที่ไม่ได้ทํา

849
00:52:05,080 --> 00:52:07,791
ผมไม่สามารถจบคดีนี้ได้

850
00:52:07,791 --> 00:52:10,585
มันเป็นวินาทีพ่ายแพ้อย่างหนักในอาชีพของผม

851
00:52:12,671 --> 00:52:16,007
ผมขึ้นไปข้างบน เก็บกระเป๋าเลิกงานคืนนั้น

852
00:52:16,758 --> 00:52:18,969
ผมอยากให้สื่อหลีกทางสักหน่อย

853
00:52:20,137 --> 00:52:24,558
ตอนนั้นมีนักข่าวคนเดียว
ที่รออยู่พร้อมไมโครโฟนกับกล้อง

854
00:52:25,350 --> 00:52:29,354
ตอนผมเดินไปที่รถ เธอถามว่า

855
00:52:29,354 --> 00:52:32,691
"คุณแจ็คสัน คุณคิดจะส่งฟ้องใหม่ไหมคะ"

856
00:52:32,691 --> 00:52:35,735
ผมหยุดตรงนั้นเลย ผมมองไปหาเธอ แล้วบอกว่า

857
00:52:35,735 --> 00:52:39,364
"ผมจะส่งฟ้องคดีนี้ใหม่
จนกว่าจะได้รับความยุติธรรม"

858
00:52:39,364 --> 00:52:40,282
แล้วผมก็เดินต่อ

859
00:52:46,413 --> 00:52:49,082
เราจะไม่หยุด แค่เพราะลูกขุนไม่บรรลุคําตัดสิน

860
00:52:49,082 --> 00:52:50,375
มันไม่มีทางเกิดขึ้น

861
00:52:51,459 --> 00:52:56,006
เรากลับไปตั้งสติ ทํารูปคดีขึ้นมาใหม่

862
00:52:56,006 --> 00:52:58,550
ผ่านไปปีครึ่ง เราก็ส่งฟ้องอีกครั้ง

863
00:52:58,550 --> 00:53:01,136
(พร้อมไต่สวนอีกครั้ง)

864
00:53:04,097 --> 00:53:08,643
ในการไต่สวนรอบแรก
จากลูกขุน 12 คน มีสิบคนที่ลงมติว่าผิดจริง

865
00:53:08,643 --> 00:53:13,899
สุดท้ายแล้ว ผมก็ได้ข้อสรุป
ว่าฝ่ายเราไม่ได้ทําอะไรผิด

866
00:53:14,482 --> 00:53:17,485
เรามาเลือกคณะลูกขุนใหม่ แล้วส่งฟ้องคดีนี้เลย

867
00:53:17,485 --> 00:53:21,239
ใช้แบบแผนเดิมในครั้งที่สอง เราทําแบบนั้น

868
00:53:22,824 --> 00:53:24,826
ฉันไม่รู้จะคาดหวังอะไรในการไต่สวนรอบสอง

869
00:53:25,827 --> 00:53:27,746
มันไม่ได้เป็นงานใหญ่เหมือนครั้งแรก

870
00:53:28,371 --> 00:53:30,916
แต่การไต่สวนทั้งสองครั้งก็สะเทือนใจฉันไม่แพ้กัน

871
00:53:32,250 --> 00:53:33,501
(วันที่ 13 เมษายน ปี 2009)

872
00:53:33,501 --> 00:53:35,337
คณะลูกขุนไปพิจารณา

873
00:53:36,296 --> 00:53:39,716
ผมจําได้ว่าผมไปดูลูก
แข่งเบสบอลที่โรงเรียนมัธยมปลาย

874
00:53:40,717 --> 00:53:43,178
ตอนเริ่มคดีนี้ ลูกผมอายุ 11

875
00:53:44,346 --> 00:53:46,097
ตอนนี้เขาอายุ 16 แล้ว

876
00:53:47,641 --> 00:53:48,975
โทรศัพท์ผมดังรัวๆ

877
00:53:50,143 --> 00:53:52,229
"นี่ ลูกขุนบรรลุคําตัดสินแล้ว"

878
00:53:53,313 --> 00:53:54,356
ผมแค่นั่งอยู่เฉยๆ

879
00:53:55,732 --> 00:53:56,983
ผมลองคิดดูแล้ว

880
00:53:57,984 --> 00:54:00,362
ผมมีการไต่สวนคดีอื่น คําตัดสินคดีอื่นได้อีกเสมอ

881
00:54:01,238 --> 00:54:05,075
ในแง่เห็นแก่ตัว
ผมจะไม่ได้มีโอกาสมาดูลูกแข่งเบสบอลเสมอไป

882
00:54:05,992 --> 00:54:09,454
ผมเลยบอกว่า "ผมไม่ไป ผมจะดูทางทีวี"

883
00:54:14,125 --> 00:54:16,628
ลูกชายฉันอยู่ข้างหนึ่ง ลูกสาวอยู่อีกข้าง

884
00:54:17,254 --> 00:54:18,922
เรารออย่างจดจ่อ

885
00:54:22,092 --> 00:54:26,304
เราคณะลูกขุนในคดีนี้
พบว่าจําเลยฟิลิป สเปกเตอร์

886
00:54:27,138 --> 00:54:30,183
มีความผิดฐานฆาตกรรม
ลานา คลาร์กสันโดยเจตนา

887
00:54:34,062 --> 00:54:37,816
ตอนประกาศว่ามีความผิด
ฉันรู้สึกว่าหายใจโล่งเลย

888
00:54:37,816 --> 00:54:42,654
ฉันไม่อยากเชื่อ
ในที่สุดเราก็ได้คําตัดสินที่เป็นความจริง

889
00:54:43,738 --> 00:54:47,951
ทางครอบครัวพอใจ
ที่คณะลูกขุนปฏิเสธการบิดเบือน

890
00:54:47,951 --> 00:54:50,412
และการเยาะเย้ยชีวิตของลานา คลาร์กสัน

891
00:54:50,412 --> 00:54:52,080
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการไต่สวนครั้งนี้

892
00:54:52,080 --> 00:54:54,541
และครั้งก่อน ซึ่งดําเนินมานานถึงหกปีแล้ว

893
00:54:55,500 --> 00:54:59,546
ไม่ว่าจะดังแค่ไหน รวยแค่ไหน
หรือจะเป็นดาราดัง

894
00:55:00,630 --> 00:55:02,716
คุณต้องขึ้นศาล

895
00:55:03,258 --> 00:55:05,135
และคุณต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทํา

896
00:55:06,594 --> 00:55:10,473
นี่คือการเอาผิดคนดังครั้งแรกในรอบ 40 ปี

897
00:55:10,473 --> 00:55:14,728
ชัดเจนว่านั่นเป็นเรื่องใหญ่มากๆ
สําหรับทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง

898
00:55:14,728 --> 00:55:16,896
มันก็ดีที่ได้รู้

899
00:55:16,896 --> 00:55:20,191
ว่าเราทําคดีในลอสแอนเจลิส

900
00:55:20,191 --> 00:55:24,112
สู้กับคนดังที่มีทุนทรัพย์และอํานาจสูงมากๆ ได้

901
00:55:24,696 --> 00:55:28,867
และได้รับความพึงพอใจ
ว่าความจริงจะต้องปรากฏ

902
00:55:30,535 --> 00:55:32,912
นายสเปกเตอร์ถูกจําคุก 19 ปีถึงตลอดชีวิต

903
00:55:36,166 --> 00:55:37,167
มันมี...

904
00:55:37,167 --> 00:55:41,755
ไม่ใช่การกลับตัวกลับใจด้วยกฎหมาย
แต่เป็นการลงโทษตามกฎหมาย

905
00:55:41,755 --> 00:55:44,924
ไปนั่งในห้องขัง คิดถึงเรื่องที่ตัวเองทํา

906
00:55:44,924 --> 00:55:48,053
ไปตลอดชีวิตที่เหลือของคุณจนวันตาย

907
00:55:48,053 --> 00:55:49,929
จนได้ออกจากคุกในโลงศพนั่นแหละ

908
00:55:49,929 --> 00:55:52,599
เขาได้รับโทษตามที่สมควรแล้ว

909
00:56:07,405 --> 00:56:09,908
ผมออกมาตั้งแต่ก่อนที่คดีนี้จะไต่สวนครั้งแรก

910
00:56:10,492 --> 00:56:11,701
ผมลาออกเพราะพีทีเอสดี

911
00:56:13,703 --> 00:56:16,456
ผมเครียดเกินไปกับงานนี้ บอกตรงๆ

912
00:56:17,165 --> 00:56:19,125
แดนนี่เกษียณไปตอนอายุค่อนข้างน้อย

913
00:56:20,627 --> 00:56:23,630
ผมคิดว่ามาร์กคือคนที่เคยบอกว่า

914
00:56:23,630 --> 00:56:26,257
"ทุกคนมีขีดจํากัดเรื่องจํานวนศพที่ได้เจอ"

915
00:56:26,758 --> 00:56:29,636
จํานวนสําหรับแต่ละคนต่างกันไป แต่ถึงจุดหนึ่ง

916
00:56:29,636 --> 00:56:31,554
คุณจะถึงขีดจํากัด แล้วคุณก็จะเลิก

917
00:56:32,931 --> 00:56:35,892
งานนี้เป็นงานที่ยิ่งใหญ่และมหัศจรรย์

918
00:56:35,892 --> 00:56:39,104
มันดีต่อผมและครอบครัว

919
00:56:39,104 --> 00:56:42,524
แต่มันก็เป็นงานที่ทําให้เราอ่อนแอได้มาก

920
00:56:42,524 --> 00:56:44,609
มันอันตรายต่อความรู้สึก

921
00:56:47,529 --> 00:56:49,697
ผมมีเพื่อนที่ฆ่าตัวตาย

922
00:56:49,697 --> 00:56:52,283
มีเพื่อนที่กินเหล้าจนตาย

923
00:56:52,283 --> 00:56:54,994
ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย แต่มันก็ไม่ต่างกัน

924
00:56:56,371 --> 00:56:58,957
ในทุกปี มีตํารวจตายเพราะฆ่าตัวตาย

925
00:56:58,957 --> 00:57:01,126
มากกว่าตํารวจที่ตายในหน้าที่

926
00:57:01,126 --> 00:57:02,710
นี่เป็นเรื่องสําคัญ

927
00:57:03,378 --> 00:57:06,297
ถ้าจะทํางานให้นานเท่ามาร์ก
คุณก็ต้องเป็นเหมือนมาร์ก

928
00:57:06,297 --> 00:57:09,300
ที่ปล่อยให้ทุกอย่างเลยผ่านตัวเองไปได้

929
00:57:09,300 --> 00:57:10,385
(ปี 2003)

930
00:57:14,681 --> 00:57:19,894
เมื่อปี 1994 ผมยังหนุ่ม
เป็นสายสืบฆาตกรรมระดับล่าง

931
00:57:19,894 --> 00:57:21,771
ผมเพิ่งเป็นตํารวจสืบฆาตกรรมได้สองปี

932
00:57:22,355 --> 00:57:25,108
ผมกับคู่หูได้เข้าไปคุมการสืบ

933
00:57:25,108 --> 00:57:28,319
คดีฆาตกรรมิกกี้และทรูดี้ ทอมป์สัน

934
00:57:28,319 --> 00:57:29,821
นี่เป็นคดีใหญ่

935
00:57:30,947 --> 00:57:35,326
ด้วยความชอบรถสมัยนั้น
ผมรู้ว่ามิกกี้ ทอมป์สันเป็นตํานาน

936
00:57:35,326 --> 00:57:38,621
ทรูดี้ ภรรยาเขาก็มีส่วนในการโปรโมตงาน

937
00:57:38,621 --> 00:57:41,374
คดีบุกฆาตกรรมทอมป์สันกับภรรยา ทรูดี้

938
00:57:41,374 --> 00:57:43,918
เกิดขึ้นบนถนนหน้าบ้านในแบรดเบอรีของพวกเขา

939
00:57:43,918 --> 00:57:46,212
คนร้ายไปหาเธอก่อน

940
00:57:46,212 --> 00:57:49,299
คนร้ายวางแผนทรมานพ่อผม แล้วแผนก็สําเร็จ

941
00:58:30,590 --> 00:58:35,595
คําบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา