1
00:00:00,000 --> 00:01:41,000


2
00:00:00,630 --> 00:00:04,190
‫جاودانه باد دومین معجزه‌ی آبی!

3
00:00:04,190 --> 00:00:06,870
‫درد رو به‌کل فراموش کردم.

4
00:00:07,780 --> 00:00:12,330
‫به همه ثابت کردیم که ما هم توانایی لازم برای برنده‌شدن رو داریم.

5
00:00:13,770 --> 00:00:19,850
‫علیاحضرت، قسم می‌خورم از حقیقت پشت تمام
‫این ماجراها پرده بردارم و بهتون تقدیمش کنم.

6
00:00:20,810 --> 00:00:23,510
‫ادای احترام به علیاحضرت، ملکه!

7
00:00:28,640 --> 00:00:30,570
‫الحق که خوابگاه آبی‌ـه!

8
00:00:34,100 --> 00:00:37,520
‫انقدر درخشان که توی چشم‌هام احساس سوزش می‌کنم.

9
00:00:38,960 --> 00:00:40,920
‫ا ـ این معرکه‌ست!

10
00:00:40,920 --> 00:00:43,740
‫به یه مهمانی چای شبانه دعوت شدی!

11
00:00:44,250 --> 00:00:46,650
‫خوش اومدی، فنتوم‌هایو.

12
00:00:47,610 --> 00:00:49,770
‫...به مهمانی چای شبانه.

13
00:00:51,030 --> 00:00:55,890
‫اون حاکم مطلق کالج وستون، آقای مدیرـه.

14
00:00:57,100 --> 00:01:00,100
‫مشخصه که همه‌شون یه‌چیزی رو مخفی کردن.

15
00:01:01,370 --> 00:01:04,880
‫در رابطه با دریک آردن و دوستانش.

16
00:01:04,880 --> 00:01:08,010
‫تاوقتی نبینمشون، نمی‌تونم فنجونم رو بالا ببرم.

17
00:01:08,310 --> 00:01:11,630
‫اینجا یه مدرسه‌ی شبانه‌روزی‌ـه که هردقیقه از روز اکیداً مدیریت می‌شه،

18
00:01:11,630 --> 00:01:14,250
‫با این‌حال پنج دانش‌آموز غیب‌شون زده.

19
00:01:14,250 --> 00:01:17,140
‫این به‌وضوح شرایط غیرعادی‌ـه.

20
00:01:17,140 --> 00:01:21,540
‫آقای مدیر، لطفاً اجازه بدید با اسکاتلند یارد تماس بگیریم و ازشون کمک بخوایم.

21
00:01:21,980 --> 00:01:24,320
‫نیازی به این‌کار نیست.

22
00:01:24,320 --> 00:01:28,320
‫چون‌که، همین‌جا توی مدرسه‌ان.

23
00:02:32,180 --> 00:02:37,310
خادم سیاه

24
00:02:32,180 --> 00:02:37,310
آرک مدرسه‌ی عمومی

25
00:03:22,470 --> 00:03:23,960
‫دریک آردن؟

26
00:03:24,380 --> 00:03:27,840
‫حالش خوبه؟ پس چرا تاحالا غیبش زده بود؟

27
00:03:31,970 --> 00:03:34,880
‫اون‌همه الم شنگه راه انداختین، درصورتی‌ که تمام این‌مدت اینجا بوده!

28
00:03:37,000 --> 00:03:41,600
‫آ ـ آردن؟ تو واقعاً...

29
00:03:42,770 --> 00:03:47,360
‫هی... چای عطر مدهوش‌کننده‌ای داره.

30
00:03:55,160 --> 00:03:56,490
‫آ ـ آردن...

31
00:04:00,870 --> 00:04:01,960
‫جاکش!

32
00:04:02,330 --> 00:04:03,790
‫چه غلطی می‌کنی!

33
00:04:10,150 --> 00:04:11,950
‫ا ـ اون زخم...

34
00:04:12,870 --> 00:04:15,290
‫مثل زخم اجساد توی کامپانیاست.

35
00:04:19,430 --> 00:04:21,470
‫بیا، سباستین!

36
00:04:26,400 --> 00:04:27,980
‫استاد میکائلیس؟

37
00:04:27,980 --> 00:04:30,940
‫این یه دستوره: دریک رو بگیر!

38
00:04:32,200 --> 00:04:34,840
‫الساعه، سرورم.

39
00:04:45,440 --> 00:04:50,720
‫درشأن یه نجیب‌زاده‌ی انگلیسی نیست که رفتار ناپسندی...

40
00:04:51,160 --> 00:04:52,670
‫توی یه مهمانی چای داشته باشه.

41
00:04:57,310 --> 00:04:58,330
‫بازوم...

42
00:04:58,330 --> 00:04:59,600
‫سنپای!

43
00:05:00,610 --> 00:05:02,020
‫الان به زخم‌تون رسیدگی می‌کنم.

44
00:05:03,590 --> 00:05:05,510
‫تکه‌ی بزرگی از گوشت‌شون رو کنده.

45
00:05:06,830 --> 00:05:08,130
‫دست‌تون رو بذارین روش.

46
00:05:08,130 --> 00:05:09,590
‫آ ـ آه بله.

47
00:05:10,780 --> 00:05:13,410
‫استاد میکائلیس اینجا چیکار می‌کنه؟

48
00:05:13,410 --> 00:05:15,280
‫هیچ معلوم هست چه خبره؟

49
00:05:16,100 --> 00:05:19,370
‫پس قسمت‌هاشم هنوز وحشیانه‌ان.

50
00:05:21,450 --> 00:05:25,430
‫«قسمت‌ها»؟ می‌شه بپرسم منظورتون چیه؟

51
00:05:27,030 --> 00:05:32,250
‫استاد میکائلیس، یا بهتر بگم سباستین، خدمتکار منه.

52
00:05:32,250 --> 00:05:34,070
‫استادمون یه خدمتکاره؟!

53
00:05:34,070 --> 00:05:35,210
‫هان؟!

54
00:05:35,210 --> 00:05:39,880
‫من برای کشف علت گم‌شدن دانش‌آموزها، باهاش به این مدرسه اومدم.

55
00:05:41,020 --> 00:05:45,220
‫ولی، حالا مشخص شد که چرا سباستین نمی‌تونست رد دریک رو بزنه.

56
00:05:46,550 --> 00:05:49,240
‫اون تمام این‌مدت مرده بود.

57
00:05:49,900 --> 00:05:53,950
‫مرده؟ منظورت چیه؟

58
00:05:53,950 --> 00:05:55,110
‫ببین داره تکون می‌خوره.

59
00:05:55,430 --> 00:06:01,870
‫عطر... مدهوش‌کننده‌ی...

60
00:06:04,030 --> 00:06:07,980
‫خب، ببینیم چه توضیحی براش داری...

61
00:06:10,270 --> 00:06:11,320
‫آقای مدیر.

62
00:06:13,400 --> 00:06:15,450
‫فنتوم‌هایو، چیکار داری‌ـــ

63
00:06:15,450 --> 00:06:16,140
‫کلیتون!

64
00:06:16,840 --> 00:06:21,300
‫تو روی شیل‌ـــ یعنی، ارل فنتوم‌هایو واینستا.

65
00:06:22,410 --> 00:06:25,260
‫تف توش، اینجا چه خبره؟

66
00:06:25,480 --> 00:06:28,990
‫من قبلاً انسان‌هایی رو دیدم که مثل دریک شده بودن.

67
00:06:30,250 --> 00:06:32,980
‫بنال دیگه! چه بلایی سر دریک آوردی؟

68
00:06:42,680 --> 00:06:44,040
‫ما...

69
00:06:45,290 --> 00:06:48,400
‫فقط می‌خواستیم محافظت کنیم.

70
00:06:48,400 --> 00:06:49,620
‫«محافظت»؟

71
00:06:49,960 --> 00:06:55,360
‫در افسانه‌ها اومده که سنت جورج، نماد وستون،

72
00:06:55,870 --> 00:07:01,920
‫با شکست‌دادنِ اژدهایی که آرامش مردم رو
‫به خطر انداخته بود، از کشورش محافظت کرد.

73
00:07:02,690 --> 00:07:06,930
‫به عبارت دیگه، تنها راه گریز از یه حادثه، از بین بردن مسببش‌ـه.

74
00:07:08,430 --> 00:07:11,020
‫ما صرفاً طبق آموخته‌هامون عمل کردیم.

75
00:07:11,770 --> 00:07:13,390
‫برای همین...

76
00:07:17,680 --> 00:07:19,020
‫مجبور شدیم دریک رو...

77
00:07:27,220 --> 00:07:28,590
‫...بکشیم.

78
00:07:37,080 --> 00:07:39,490
‫نفس نمی‌کشه.

79
00:07:40,130 --> 00:07:45,390
‫همه‌ش... همه‌ش تقصیر منه. این چه غلطی بود کردم؟

80
00:07:46,050 --> 00:07:49,380
‫نفس بکش، گرین‌هیل. این بهترین کار ممکن بود.

81
00:07:50,520 --> 00:07:53,890
‫درواقع، تنها گزینه‌مون بود.

82
00:07:54,270 --> 00:07:59,860
‫آره. ولی حالا چیکار کنیم؟ اگه دست روی دست
‫بذاریم، گرین‌هیل متهم به قتل می‌شه.

83
00:08:00,820 --> 00:08:04,740
‫من یه ایده‌ای دارم. می‌شه بسپاریدش به من؟

84
00:08:08,010 --> 00:08:10,550
‫گفت فردا صبح اول وقت اینجاست.

85
00:08:13,780 --> 00:08:14,840
‫خداروشکر.

86
00:08:15,780 --> 00:08:17,430
‫طوریمون نمی‌شه.

87
00:08:17,790 --> 00:08:19,530
‫همه‌چی بی‌دردسر ردیف می‌شه.

88
00:08:36,270 --> 00:08:40,310
‫سلام! پس تو خواهرزاده‌ی ویکُنت درویت‌ ای؟

89
00:08:40,640 --> 00:08:44,780
‫اجزای صورتت هم درست مثل جایگاه اجتماعی‌ات ایده‌آله!

90
00:08:45,280 --> 00:08:46,780
‫ققنوس!

91
00:08:47,700 --> 00:08:49,850
‫من رایان استوکرم.

92
00:08:49,850 --> 00:08:53,380
‫و علی‌الظاهر، مدیر بیمارستان کارنشتاین اَم.

93
00:08:53,380 --> 00:08:55,030
‫سـ ـ سلام.

94
00:08:55,030 --> 00:08:58,420
‫و اون همکار پژوهشی‌امه.

95
00:09:04,830 --> 00:09:07,470
‫نـ ـ نکنه...

96
00:09:10,160 --> 00:09:12,740
‫درنتیجه باهاش یه قرارداد...

97
00:09:14,380 --> 00:09:15,430
‫...بستیم.

98
00:09:16,310 --> 00:09:17,530
‫که اینطور.

99
00:09:17,960 --> 00:09:20,190
‫تمام تکه‌های پازل کنار هم قرار گرفتن.

100
00:09:21,690 --> 00:09:25,780
‫دریک آردن، دانش‌آموزی که روح و جسمش ناپدید شد.

101
00:09:26,790 --> 00:09:30,450
‫آقای مدیر، مردی که می‌تونه از دست من فرار کنه.

102
00:09:31,410 --> 00:09:36,290
‫انجمن شفق، سازمان سرّی که به‌دنبال احیاء‌کردنِ انسان‌هاست.

103
00:09:38,030 --> 00:09:42,250
‫تمام «اتفاقات» کوچیکی که به‌موقعش به‌نظر بی‌اهمیت می‌اومدن.

104
00:09:42,620 --> 00:09:46,970
‫یه شخص شخیصی اون‌ها رو تبدیل به این معمای پیچیده و عجیب کرد.

105
00:09:47,980 --> 00:09:49,320
‫خودتی، مگه نه؟

106
00:09:51,580 --> 00:09:55,680
‫آقای مدیر دخلی به این قضیه نداشت!
‫ما ارشدها خودمون‌ــ

107
00:09:55,680 --> 00:09:58,000
‫نگفتم آقای مدیر پشت این ماجراست.

108
00:09:59,140 --> 00:10:03,000
‫خب؟ می‌خوای دیگه بی‌خیال نقش بازی‌کردن بشیم و...

109
00:10:03,820 --> 00:10:06,110
‫استادبازی درنیاریم؟

110
00:10:10,500 --> 00:10:12,530
‫آه.

111
00:10:13,240 --> 00:10:17,040
‫مایه‌ی تأسفه. خیلی از این شغل خوشم اومده بود.

112
00:10:17,950 --> 00:10:22,940
‫بیشتر از همه، از تماشای تقلاهای شما از اون بالا لذت می‌بردم.

113
00:10:23,540 --> 00:10:28,170
‫بساط خنده رو برام فراهم کردن.

114
00:10:34,330 --> 00:10:35,480
‫تو...

115
00:10:40,480 --> 00:10:41,920
‫آندرتیکری!

116
00:10:47,250 --> 00:10:48,770
‫آندرتیکر.

117
00:10:49,320 --> 00:10:52,030
‫این مرد به لحاظ شغلی یه متصدی کفن‌ودفن معمولی‌ـه،

118
00:10:52,030 --> 00:10:56,430
‫و یکی از آشناهای خانوادگی فنتوم‌هایوـه که
،‫از اجدادم به‌عنوان «سگ نگهبان ملکه»

119
00:10:56,430 --> 00:10:57,880
‫بهم به ارث رسیده.

120
00:10:59,180 --> 00:11:04,780
‫درگذشته مأمور اطلاعاتِ کمی خرابکار اما به‌دردبخورم بود.

121
00:11:06,780 --> 00:11:09,190
‫خوش اومدین، سرورم.

122
00:11:09,190 --> 00:11:13,390
‫امروز، روزی‌ـه که بالأخره افتخار می‌دین و
‫وارد یکی از تابوت‌های مخصوصم می‌شین؟

123
00:11:13,390 --> 00:11:17,710
‫زود باشین دیگه، سرورم، بساط خنده‌ام رو فراهم کنین!

124
00:11:17,710 --> 00:11:20,560
‫اگه این‌کارو بکنین، هرچی که بخواید رو بهتون می‌گم.

125
00:11:20,560 --> 00:11:22,180
‫گمونم چاره‌ای نیست.

126
00:11:25,890 --> 00:11:28,270
‫هرچی که بخواید رو بهتون می‌گم.

127
00:11:30,440 --> 00:11:32,940
‫می‌دونستم نمی‌شه نجاتش داد.

128
00:11:32,940 --> 00:11:35,230
‫می‌دونستم و گذاشتم بمیره.

129
00:11:35,230 --> 00:11:36,770
‫گوشت و خون خودم...

130
00:11:36,770 --> 00:11:38,670
‫افسوس می‌خورین؟

131
00:11:38,670 --> 00:11:39,510
‫نه.

132
00:11:39,920 --> 00:11:42,310
‫این طالع خانواده‌ی من توی زندگی‌ـه.

133
00:11:42,310 --> 00:11:45,600
‫اون حلقه مثل یه قلاده‌ی سگه.

134
00:11:45,600 --> 00:11:49,070
‫با زنجیرهای «سرنوشت» شما رو با ملکه پیوند می‌ده.

135
00:11:49,070 --> 00:11:54,780
‫امیدوارم هیچ‌وقت از اون قلاده آویزون نشید.

136
00:11:56,360 --> 00:11:59,500
‫از قرار معلوم یه جلسه‌ی سرّی برگزار می‌شه.

137
00:11:59,720 --> 00:12:00,870
‫چه جلسه‌ای؟

138
00:12:00,870 --> 00:12:02,080
‫این...

139
00:12:02,080 --> 00:12:03,410
‫ققنوس!

140
00:12:05,840 --> 00:12:10,090
‫ارتشی از مرده‌های متحرک نشون‌تون می‌دم که دربرابرم تعظیم می‌کنن!

141
00:12:10,090 --> 00:12:11,160
‫هان؟

142
00:12:11,840 --> 00:12:13,570
‫نــــــــه!

143
00:12:21,490 --> 00:12:24,890
‫خیلی‌وقت بود یه‌دل سیر نخندیده بودم.

144
00:12:25,200 --> 00:12:31,690
‫حیف که خنده باید از اینجا بره.

145
00:12:33,240 --> 00:12:36,280
‫اون روشنایی زرد و سبز رنگ فقط به یه معنی‌ـه...

146
00:12:36,600 --> 00:12:37,860
‫...خدای مرگ!

147
00:12:38,630 --> 00:12:41,170
‫آندرتیکر یه خدای مرگه؟

148
00:12:41,170 --> 00:12:45,790
‫خب، الان شکارتون کنم؟

149
00:12:54,030 --> 00:12:57,960
‫سرورم، می‌ذارم یه‌مدت پیش شما بمونه.

150
00:12:57,960 --> 00:13:02,560
‫چهارچشمی مواظبش باشین، خب؟ اون گنجینه‌ی منه.

151
00:13:02,560 --> 00:13:03,970
‫صبر کن، آندرتیکر!

152
00:13:03,970 --> 00:13:07,760
‫به امید دیدار، سرورم.

153
00:13:17,310 --> 00:13:18,980
‫سلام، سرورم.

154
00:13:19,390 --> 00:13:24,280
‫از وقتی‌که بدبیاری آوردین و توی دریای زمستانی افتادین، به‌نظر سرحال‌تر میاین.

155
00:13:24,940 --> 00:13:27,270
‫نگران‌تون بودم.

156
00:13:27,660 --> 00:13:29,280
‫خوش‌حالم که دوباره می‌بینمتون.

157
00:13:29,480 --> 00:13:33,740
‫حرف‌های توخالی کسی که خودش باعث‌وبانی اون بدبیاری بود!

158
00:13:34,000 --> 00:13:37,410
‫برام سؤال بود بعد از تخته‌کردن مغازه‌ات سر از کجا درآوردی.

159
00:13:37,410 --> 00:13:40,210
‫هیچ فکرشو نمی‌کردم یه کار توی مدرسه گیر آورده باشی.

160
00:13:41,150 --> 00:13:43,690
‫من صرفاً یه معلم جایگزینم.

161
00:13:44,500 --> 00:13:49,080
‫ای داد بیداد. مأموریتِ «پیدا‌کردنِ‌ فراری‌ها»مون مشخصاً تغییر کرده.

162
00:13:50,630 --> 00:13:57,720
‫شما چهارنفر دریک رو به قتل رسوندید، بعدم از
‫انجمن شفق خواستید که اون رو احیاء کنه.

163
00:13:58,430 --> 00:14:02,590
چیه که انقدر سعی داشتید ازش محافظت کنید؟

164
00:14:07,350 --> 00:14:08,530
‫اون...

165
00:14:09,300 --> 00:14:12,770
‫دریک آردن نباید اجازه‌ی تحصیل‌ توی مدرسه ما رو داشته باشه.

166
00:14:14,820 --> 00:14:16,350
‫منظورت چیه؟

167
00:14:17,940 --> 00:14:19,020
‫خب...

168
00:14:34,470 --> 00:14:37,510
‫هم‌اکنون ارشدهای امسال رو معرفی می‌کنم.

169
00:14:38,350 --> 00:14:41,950
‫برای خوابگاه روباه سرخ، ادگار ردموند.

170
00:14:44,040 --> 00:14:47,390
‫برای خوابگاه جغد آبی، لارنس بلوور.

171
00:14:49,270 --> 00:14:52,940
‫برای خوابگاه شیر سبز، هرمن گرین‌هیل.

172
00:14:54,740 --> 00:14:58,540
‫برای خوابگاه گرگ بنفش، گرگوری وایولت.

173
00:15:15,300 --> 00:15:16,550
‫ما چهارنفر...

174
00:15:17,000 --> 00:15:19,840
‫...به‌عنوان ارشدهای این مدرسه‌ی تاریخی...

175
00:15:20,710 --> 00:15:24,330
‫...سوگند می‌خوریم که از این به بعد با افتخار دانش‌آموزها رو...

176
00:15:24,910 --> 00:15:26,230
‫...مدیریت کنیم.

177
00:15:34,710 --> 00:15:39,740
‫تونستیم! بالأخره تونستیم!

178
00:15:57,830 --> 00:15:59,890
‫بـ ـ بریم.

179
00:16:00,580 --> 00:16:01,370
‫آره.

180
00:16:15,050 --> 00:16:20,150
‫بعد گذروندن پنج‌سال اینجا، تونستیم ارشد بشیم.

181
00:16:21,230 --> 00:16:22,070
‫آره.

182
00:16:25,190 --> 00:16:26,330
‫لارنس؟

183
00:16:29,170 --> 00:16:30,390
‫ببخشید.

184
00:16:36,060 --> 00:16:37,970
‫زبونم بند اومده.

185
00:16:50,500 --> 00:16:51,770
‫زورگویی؟

186
00:16:51,770 --> 00:16:54,750
‫آره. یه یادداشت ناشناس داریم.

187
00:16:55,170 --> 00:16:58,240
‫ازمون خواسته بیشتر حواس‌مونو جمع کنیم.

188
00:16:58,240 --> 00:17:04,530
‫قانون شماره‌ی 5: «تمامی دانش‌آموزان
‫بایستی در دید آقای مدیر، برابر باشند.»

189
00:17:04,950 --> 00:17:08,910
‫نباید ازش چشم‌پوشی کنیم.
‫لطفاً بذارین این اطراف رو بگردم!

190
00:17:09,230 --> 00:17:12,540
‫ایده‌ی خوبیه، دریک. می‌سپارمش به تو.

191
00:17:12,540 --> 00:17:13,430
‫ممنون.

192
00:17:20,200 --> 00:17:22,320
‫بچه‌ی قابل‌اعتمادی‌ـه.

193
00:17:22,680 --> 00:17:25,640
‫کاپیتان تیم کریکت شهرشون.

194
00:17:25,640 --> 00:17:28,240
‫گل‌دوزی‌اش خیلی حرفه‌ایه.

195
00:17:28,240 --> 00:17:30,140
‫گزارشاتشم همیشه عالی‌ان.

196
00:17:30,430 --> 00:17:32,820
‫و طبع شعر بسیارخوبی هم داره.

197
00:17:34,150 --> 00:17:39,820
‫یه دوک‌زاده‌ی پرنشاط که سرشار از استعداده.

198
00:17:40,590 --> 00:17:43,190
‫نور دریک آردن درخشش خیره‌کننده‌ای داره.

199
00:17:44,480 --> 00:17:48,090
‫برای همین، هیچ‌وقت متوجهِ...

200
00:17:51,460 --> 00:17:55,360
‫...سایه‌ی بی‌نهایت تاریکی که دراثر نورش به‌وجود اومده بود، نشدیم.

201
00:18:03,760 --> 00:18:06,260
‫بیرون‌رفتن از خوابگاه بعد از ساعت خاموشی، برخلاف قوانینه.

202
00:18:06,600 --> 00:18:08,580
‫تازه داشتی مشروبم می‌خوردی؟!

203
00:18:08,580 --> 00:18:12,950
‫زیرپا گذاشتن قوانین مدرسه، لکه‌ی ننگی
‫هم برای وستون و هم برای نام خانوادگی‌ته!

204
00:18:12,950 --> 00:18:15,400
‫مـ ـ متأسفم.

205
00:18:16,230 --> 00:18:19,830
‫سه‌تا Y می‌گیری. تا آخر این هفته باید تحویلش بدی.

206
00:18:20,500 --> 00:18:21,470
‫چشم.

207
00:18:27,860 --> 00:18:32,710
‫راستی، تحقیقاتت درمورد زورگویی پیشرفتی داشته؟

208
00:18:32,710 --> 00:18:36,370
‫واقعیتش، هیچ‌چیز مشکوکی پیدا نکردم.

209
00:18:36,370 --> 00:18:38,670
‫یادداشت‌های ناشناس اکثراً بی‌اساسن.

210
00:18:39,920 --> 00:18:41,010
‫که اینطور.

211
00:18:42,830 --> 00:18:45,740
‫امروز دوتا یادداشت بود.

212
00:18:46,090 --> 00:18:49,580
‫یکیش جیره‌ی آب بیشتری برای صبح‌‌ها که دست‌وصورت‌مون رو می‌شوریم خواسته.

213
00:18:49,580 --> 00:18:50,880
‫و اون‌یکی...

214
00:18:50,880 --> 00:18:54,870
‫چی؟ «شعری برای ارشدها»؟

215
00:18:57,020 --> 00:18:59,750
‫«در ساحل یک برکه‌ی بکر،

216
00:19:00,250 --> 00:19:04,020
‫ثور قدرتمند ایستاده بود،
‫مشعلی درکنارش بود و به آوایی که...

217
00:19:04,330 --> 00:19:07,880
‫پیرو گران‌قدرش با چنگ مرواریدی کج‌ومعوجش
‫می‌نواخت، گوش می‌سپرد.

218
00:19:09,110 --> 00:19:13,700
‫اما جن شروری به ناگه پدیدار شد و
‫مشعلش را در آب افکند‌ـــ

219
00:19:14,200 --> 00:19:19,460
‫بدین‌گونه، شعله‌ی مشعل درحالی که برکه
‫لبریز از ستاره شده بود، خاموش گشت.

220
00:19:20,770 --> 00:19:24,950
‫با گذشت زمان، افسانه‌ی برکه‌ای زیبا از این ماجرا
‫متولد شد که قلب آدمی را شفا می‌داد؛

221
00:19:25,670 --> 00:19:29,820
‫با این‌حال، ایزدی که از نورش محروم گشته بود،
‫درتاریکی دچار ضلالت شده بود.»

222
00:19:32,430 --> 00:19:37,450
‫شعری برای ارشدها، ها؟
‫شما چهارنفر واقعاً موردتحسین همه‌ی دانش‌آموزهایید.

223
00:19:42,710 --> 00:19:45,650
‫واسه چی یهو صدامون کردی بیایم؟

224
00:19:46,030 --> 00:19:47,490
‫خوابم میاد.

225
00:19:47,840 --> 00:19:52,290
‫اون شعر، یه‌پیام برای ما بود.

226
00:19:52,720 --> 00:19:57,660
‫ثور، اسم ایزد آذرخش، ریشه‌ی کلمه‌ی «پنج‌شنبه‌»ست.

227
00:19:58,700 --> 00:20:01,050
‫تیکه‌ی «مرید گران‌قدر» به یوحنّای رسول اشاره داره،

228
00:20:01,050 --> 00:20:05,050
‫که اسم عبری‌اش، یوحنان، یعنی «خدا گران‌قدر است.»

229
00:20:05,810 --> 00:20:09,750
‫«چنگ مرواریدی کج‌ومعوج»،
‫احتمالاً‌رمزی برای موسیقی باروک ـه،

230
00:20:10,630 --> 00:20:15,310
‫توی این شعر، یوحنّا یا یوحنان قاعدتاً به یوهان سباستین باخ اشاره داره.

231
00:20:16,390 --> 00:20:18,850
‫مجسمه‌ای از باخ توی اتاق موسیقی قرار داره.

232
00:20:20,860 --> 00:20:24,810
‫گمونم منظور از «شعله‌ی مشعل خاموش شد»، وقت خاموشی‌ـه.

233
00:20:26,220 --> 00:20:30,660
‫توی اون شعر جا و مکان ماهرانه ذکر شده.

234
00:20:32,850 --> 00:20:38,310
‫به‌علاوه، مخصوصاً برای ما ارشدها بود.

235
00:20:40,270 --> 00:20:43,600
‫منظورت اینه که ازمون خواسته،

236
00:20:43,600 --> 00:20:48,350
‫پنج‌شنبه بعد از خاموشی بیایم به اتاق موسیقی؟

237
00:20:48,350 --> 00:20:54,630
‫آره. یه شعر پیچیده‌ست که هدف ازش
‫این بوده که موضوعی رو فقط به ما چهارتا بفهمونه.

238
00:20:55,580 --> 00:20:59,260
‫البته، صرف ازنظر ادبی هم ارزش بالایی داره.

239
00:21:00,270 --> 00:21:04,380
‫باید اعتراف کنم، از اینکه تونستی
‫به معنی واقعی‌اش پی ببری تحت‌تأثیر قرار گرفتم.

240
00:21:05,790 --> 00:21:08,640
‫اگه با نور چراغ ببینینش، درکش احتمالاً برای شما هم راحت‌تر می‌شه.

241
00:21:10,870 --> 00:21:13,190
‫در نگاه اول، به‌نظر میاد کلاً با جوهر سیاه نوشته شده،

242
00:21:13,190 --> 00:21:17,620
‫ولی اگه از نزدیک نگاه کنین،‌ می‌بینین که
‫کلمات مهم با جوهر آبی تیره نوشته شده.

243
00:21:17,980 --> 00:21:21,880
‫با این سرنخ، هرکسی که از شعر و شاعری درمیاره، پیام رو می‌فهمه.

244
00:21:22,790 --> 00:21:27,290
‫تنها چیزی که متوجه نمی‌شم، «محروم‌شدن از نورش» در آخر شعره.

245
00:21:29,090 --> 00:21:30,840
‫یالا، بلند شو!

246
00:21:34,260 --> 00:21:36,220
‫اینجا چه غلطی می‌کنین؟!

247
00:21:47,680 --> 00:21:49,670
‫د ـ دریک؟

248
00:21:57,440 --> 00:22:02,410
‫درسته. «محروم‌شدن از نورش» یعنی...