1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:11,803 --> 00:00:16,683
ป่านี้เป็นบ้านของสัตว์ที่อาศัยอยู่บนต้นไม้

4
00:00:16,766 --> 00:00:19,144
ที่ตัวใหญ่ที่สุดและหนักที่สุด

5
00:00:32,282 --> 00:00:34,034
ในช่วงชีวิตที่ยาวนานของมัน

6
00:00:34,117 --> 00:00:37,078
มันอาจไม่เคยเหยียบพื้นดินเลยด้วยซ้ำ

7
00:00:45,795 --> 00:00:49,007
นั่นคือสาเหตุที่มีคนรู้จักสัตว์ชนิดนี้น้อยมาก

8
00:00:49,090 --> 00:00:51,801
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่ทศวรรษก่อนนี้เอง

9
00:00:57,348 --> 00:01:00,769
แต่มันคือญาติที่ใกล้ชิดที่สุดของมนุษย์

10
00:01:00,852 --> 00:01:05,356
โดยมีลักษณะร่วม
ทางกายภาพกับเราเกือบ 30 ส่วน

11
00:01:07,275 --> 00:01:12,822
แม้แต่ชื่อของมัน อุรังอุตัง
ภาษามาเลย์แปลว่า "คนป่า"

12
00:01:15,450 --> 00:01:18,912
แม้มันจะตัวใหญ่และมีพลกำลังมาก

13
00:01:18,995 --> 00:01:24,542
แต่อุรังอุตังเป็นสิ่งมีชีวิต
ที่อ่อนโยน รู้จักคิดแก้ไขปัญหา

14
00:01:26,920 --> 00:01:31,508
และน่าจะคล้ายมนุษย์เรายิ่งกว่าลิงใหญ่ชนิดอื่น

15
00:01:34,552 --> 00:01:39,891
เมื่อพิจารณาอุรังอุตังดีๆ
ยากจะไม่สังเกตเห็นบางอย่างเกี่ยวกับเรา

16
00:01:40,391 --> 00:01:43,770
และในขณะที่เราอาจ
ไม่มีวันรู้แน่ชัดว่ามันคิดอะไรอยู่

17
00:01:43,853 --> 00:01:46,147
มันคิดอยู่แน่ๆ

18
00:02:16,010 --> 00:02:19,722
(ชีวิตลับอุรังอุตัง)

19
00:02:20,974 --> 00:02:26,855
อุรังอุตังเคยอาศัยอยู่
ตรงข้ามเกาะสุมาตราของอินโดนีเซีย

20
00:02:26,938 --> 00:02:29,858
แต่ป่าส่วนใหญ่ของที่นั่นถูกโค่นไปแล้ว

21
00:02:31,025 --> 00:02:36,573
และทุกวันนี อุรังอุตังที่เหลือไม่กี่พันตัว
ถูกจำกัดบริเวณให้อยู่ทางเหนือสุด

22
00:02:37,782 --> 00:02:40,910
ที่นี่มีที่หนึ่งที่โดดเด่น

23
00:02:41,494 --> 00:02:43,121
ซูอัค

24
00:02:43,204 --> 00:02:45,707
ป่าพรุผืนเล็กๆ

25
00:02:48,001 --> 00:02:51,796
ที่มีแม่น้ำลิมบังเป็นแนวพรมแดนทางทิศตะวันตก

26
00:02:51,880 --> 00:02:55,175
ทำหน้าที่เป็นเหมือน
ปราการกั้นการพัฒนาที่ดินของมนุษย์

27
00:02:58,219 --> 00:03:02,849
ป่าในซูอัคคงสภาพเดิมมาหลายพันปีแล้ว

28
00:03:06,603 --> 00:03:09,230
ที่นี่คือที่อยู่ดั้งเดิมของอุรังอุตัง

29
00:03:11,774 --> 00:03:15,403
และปัจจุบันเป็นแหล่งที่พบลิงขนแดงเหล่านี้

30
00:03:15,486 --> 00:03:17,530
ชุกชุมที่สุดในโลก

31
00:03:21,117 --> 00:03:25,955
มันคือชุมชนของ
อุรังอุตังกว่า 200 ตัวที่มีตัวตนระบุได้

32
00:03:34,923 --> 00:03:37,842
และในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา

33
00:03:37,926 --> 00:03:42,597
อยู่ในการเฝ้าสังเกต
ของนักวิทยาศาสตร์แห่งโครงการวิจัยอุรังอุตัง

34
00:03:45,725 --> 00:03:49,562
แต่ไม่ว่าผู้สังเกตการณ์จะเป็น
นักวิทย์ภาคสนามหรือคนถ่ายหนัง

35
00:03:50,855 --> 00:03:55,235
การเห็นอุรังอุตังสักตัววับแวม
อยู่บนยอดไม้ของหนองน้ำเบื้องล่าง

36
00:03:55,318 --> 00:03:56,903
ไม่เพียงพอ

37
00:03:59,280 --> 00:04:03,660
คุณอยากเห็นพวกมันใกล้ๆ
ในที่สูงอย่างชั้นเรือนยอดไม้

38
00:04:09,123 --> 00:04:13,836
และเทคนิคใหม่ๆ ในการถ่ายทำ
เช่นการใช้โดรนตัวเล็กๆ

39
00:04:13,920 --> 00:04:16,547
ก็ทำให้เราทำได้ตามต้องการแล้ว

40
00:04:17,465 --> 00:04:22,512
โดยเปิดเผยชีวิตส่วนตัว
ของพวกมันละเอียดยิ่งกว่าแต่ก่อน

41
00:04:25,223 --> 00:04:27,642
ปกติแล้วอุรังอุตังเป็นสัตว์ที่อยู่โดดเดี่ยว

42
00:04:27,725 --> 00:04:30,812
แต่พวกที่อาศัยอยู่ที่นี่อยู่รวมเป็นชุมชนอย่างน่าทึ่ง

43
00:04:33,898 --> 00:04:36,234
พวกมันเฝ้าดูและเรียนรู้จากกันและกัน

44
00:04:36,317 --> 00:04:40,196
และการทำเช่นนั้น
ได้สร้างวัฒนธรรมหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์

45
00:04:43,366 --> 00:04:47,704
หายากมากที่อุรังอุตังในที่อื่นจะรู้จักใช้เครื่องมือ

46
00:04:47,787 --> 00:04:49,580
แต่ที่นี่เป็นเรื่องปกติ

47
00:04:50,290 --> 00:04:54,836
และทักษะดังกล่าวถูกถ่ายทอดแก่เด็กรุ่นหลังด้วย

48
00:04:59,841 --> 00:05:06,014
ศูนย์กลางของงานวิจัยระยะยาวนี้
คือตัวเมียที่เป็นญาติสนิทกันสามตัว

49
00:05:06,681 --> 00:05:09,726
ตัวที่อาวุโสสุดชื่อฟริสก้า

50
00:05:09,809 --> 00:05:13,688
ซึ่งเก่งเรื่องการดูดกินปลวกจากกิ่งไม้

51
00:05:16,190 --> 00:05:21,988
มันมีอายุ 60 กว่าปีแล้ว หนึ่งใน
อุรังอุตังในธรรมชาติที่อายุมากสุดในโลก

52
00:05:23,614 --> 00:05:28,661
ตัวต่อไป ลูกสาวของฟริสก้า
ที่ชื่อเอลลี ซึ่งกินอยู่ตลอดเวลา

53
00:05:30,788 --> 00:05:33,958
และสุดท้าย ลูกของเอลลี่ที่ชื่ออีเดน

54
00:05:35,168 --> 00:05:39,255
ซึ่งกำลังเข้าสู่ช่วงวัยสำคัญที่สุด
ในชีวิตของอุรังอุตัง

55
00:05:41,507 --> 00:05:45,011
เราจำมันได้จากขนตั้งชี้ของมัน

56
00:05:45,845 --> 00:05:48,556
ซึ่งเป็นมาตั้งแต่ยังเล็ก

57
00:05:55,146 --> 00:05:58,358
นี่คืออีเดน อายุสองขวบ

58
00:05:59,650 --> 00:06:01,527
กับแม่เอลลี่

59
00:06:03,654 --> 00:06:06,783
ความผูกพันระหว่างแม่และลูกอุรังอุตัง

60
00:06:06,866 --> 00:06:10,495
เป็นหนึ่งในความผูกพันที่แข็งแกร่ง
และยืนยาวที่สุดในโลกธรรมชาติ

61
00:06:10,578 --> 00:06:13,081
เป็นรองแค่มนุษย์เท่านั้น

62
00:06:16,209 --> 00:06:21,047
ลูกอุรังอุตังจะใช้เวลา
หลายพันชั่วโมงเฝ้าดูแม่ของมัน

63
00:06:31,349 --> 00:06:35,311
เพื่อเรียนรู้วิธีแยกแยะพืชพันธุ์นานาชนิดในป่า

64
00:06:35,395 --> 00:06:36,896
ที่ปลอดภัยพอจะกินได้...

65
00:06:39,273 --> 00:06:42,902
และที่สำคัญพอกันคือ กินอย่างไร

66
00:06:46,864 --> 00:06:50,159
มันคือการศึกษาที่อาจใช้เวลาเรียนนับสิบปี

67
00:06:56,958 --> 00:07:00,211
แต่ทั้งหมดนั้นผ่านมาเมื่อหกปีก่อน

68
00:07:02,088 --> 00:07:05,967
ตอนนี้อีเดนอายุแปดขวบและรู้จักป่ามากทีเดียว

69
00:07:13,391 --> 00:07:17,770
มันเรียนรู้แล้วว่าพืชชนิดใด
กลางดงสีเขียวนี้ที่กินได้

70
00:07:23,526 --> 00:07:27,822
สิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนคือความสัมพันธ์ระหว่างมันกับแม่

71
00:07:31,325 --> 00:07:33,995
เอลลี่ไม่เคยอยู่ไกล

72
00:07:35,246 --> 00:07:40,376
และการเฝ้าดูแม่ยังเป็นวิธี
เร็วที่สุดในการหาอาหารของอีเดน

73
00:07:43,337 --> 00:07:45,256
เช่นปลวกพวกนี้

74
00:07:53,431 --> 00:07:57,560
สำหรับอีเดน การแบ่งปันกับแม่คือวิถีชีวิต

75
00:08:00,229 --> 00:08:01,981
จนถึงตอนนี้

76
00:08:04,233 --> 00:08:06,986
การตบแบบนั้นไม่ใช่สัญญาณที่ดี

77
00:08:11,115 --> 00:08:13,326
บางอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

78
00:08:17,288 --> 00:08:19,957
มีผู้มาใหม่

79
00:08:27,548 --> 00:08:30,343
มันมีขนาดตัวประมาณครึ่งหนึ่งของทารกมนุษย์

80
00:08:30,426 --> 00:08:35,014
และน่าจะเป็นทารกแรกคลอด
ตัวแรกที่อีเดนเคยเห็น

81
00:08:46,150 --> 00:08:48,277
ทุกอย่างช่างชวนตะลึง

82
00:08:49,237 --> 00:08:52,907
แม้ผู้มาใหม่ควรค่าแก่การดูใกล้ๆ

83
00:09:10,841 --> 00:09:14,053
แต่แม่ของมันไม่อยากให้มันอยู่ใกล้เกินไป

84
00:09:24,146 --> 00:09:29,151
เป็นเวลาแปดปีแล้ว
ที่แม่กับลูกตัวแรกทำทุกอย่างด้วยกัน

85
00:09:31,862 --> 00:09:35,616
ตอนนี้ สองกลายเป็นสาม

86
00:09:35,700 --> 00:09:38,661
และทุกอย่างดูจะเปลี่ยนไป

87
00:09:43,791 --> 00:09:47,461
ยังไงก็ตาม ติดตามแม่ไว้ยังดีที่สุด

88
00:09:57,680 --> 00:10:02,727
แม้จะอายุแปดขวบแล้ว
อีเดนยังคอยมองหาแม่อยู่ตลอด

89
00:10:10,568 --> 00:10:13,863
ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายในป่ารกชัฏ...

90
00:10:15,865 --> 00:10:18,200
แต่การพลัดหลงกับแม่อาจมีอันตราย

91
00:10:24,290 --> 00:10:28,586
และไม่ว่าเอลลี่อยู่ที่ไหน อาหารมักอยู่ไม่ไกล

92
00:10:34,300 --> 00:10:36,969
เพื่อเพิ่มพลังให้สมองและร่างกายที่ใหญ่โต

93
00:10:37,053 --> 00:10:40,348
อุรังอุตังใช้เวลาส่วนใหญ่ในแต่ละวันไปกับการกิน

94
00:10:45,561 --> 00:10:50,524
ผลมะละกะเป็นแค่หนึ่งในอาหารกว่า 300 ชนิด

95
00:10:50,608 --> 00:10:52,735
ที่เอลลี่กับอีเดนกิน

96
00:10:57,073 --> 00:11:00,368
การเก็บอาหารบางชนิดต้องใช้เทคนิคพิเศษ

97
00:11:12,963 --> 00:11:17,051
สำหรับอีเดน การเลียนแบบแม่คือยุทธวิธีที่ดีที่สุด

98
00:11:21,889 --> 00:11:24,850
แต่เมื่อของว่างกัดตอบได้...

99
00:11:27,186 --> 00:11:30,106
เราต้องใช้เทคนิคที่ถูกต้อง

100
00:11:36,445 --> 00:11:39,407
อีเดนเรียนรู้อย่างรวดเร็วว่าการใช้ปลายนิ้ว

101
00:11:39,490 --> 00:11:42,159
ไม่ใช่วิธีจับมดกินที่ดีที่สุด

102
00:11:49,542 --> 00:11:53,462
เช่นเคย ไม่มีอะไรขวางกั้น
ระหว่างเอลลี่กับอาหารของมันได้

103
00:11:53,546 --> 00:11:56,465
ซึ่งรวมถึงแขนของลูกน้อยด้วย

104
00:12:07,727 --> 00:12:09,729
เมื่อมีลูกเกิดใหม่ต้องเลี้ยง

105
00:12:09,812 --> 00:12:14,150
เอลลี่จึงต้องกินวันละประมาณ 3,000 แคลอรี

106
00:12:17,027 --> 00:12:20,364
ใบไม้เป็นอาหารสำคัญของอุรังอุตัง

107
00:12:22,032 --> 00:12:25,119
แต่แม้จะเป็นใบไม้ที่กินได้ก็จำต้องมีการแปรรูป

108
00:12:26,912 --> 00:12:30,583
ซึ่งหมายถึงการคายแทนนินรสขมออกมา

109
00:12:44,889 --> 00:12:51,645
อุรังอุตังแรกเกิดนอนเยอะเหมือนทารกมนุษย์

110
00:12:52,521 --> 00:12:55,316
ความแตกต่างอย่างเดียวคือมันต้องนอน

111
00:12:55,399 --> 00:12:57,610
โดยเกาะตัวแม่ให้แน่น

112
00:13:08,162 --> 00:13:13,125
หลังจากกินสักสองสามชั่วโมง
อุรังอุตังชอบงีบหลับ

113
00:13:16,629 --> 00:13:21,550
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนเด็กใหม่
แย่งที่ในรังของอีเดนไปซะแล้ว

114
00:13:32,728 --> 00:13:35,356
มันยากทำใจเมื่อดูเหมือนว่าแม่ของเรา

115
00:13:35,439 --> 00:13:38,859
ไม่สนใจเราเท่าเมื่อก่อน

116
00:13:47,993 --> 00:13:52,081
อีกไม่นานอีเดนจะต้องหาบ้านใหม่ในป่าแห่งนี้

117
00:13:52,164 --> 00:13:54,041
ี้และดูแลตัวเอง

118
00:14:08,180 --> 00:14:09,974
ณ ที่อื่นในชุมชนแห่งนี้

119
00:14:10,057 --> 00:14:15,145
ลูกพี่ลูกน้องของอีเดน
เปปิโต้กำลังต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ

120
00:14:21,318 --> 00:14:25,698
แม่ของมัน พินิอาต้าพร้อมจะมีลูกอีกตัวแล้ว

121
00:14:27,867 --> 00:14:29,535
ในวัยที่แก่กว่าอีเดนหนึ่งปี

122
00:14:29,618 --> 00:14:35,583
นี่คือสัญญาณที่ดีอย่างหนึ่งที่บอกว่า
ได้เวลาที่เปปิโต้จะใช้ชีวิตตามลำพัง

123
00:14:46,343 --> 00:14:52,016
การฉายเดี่ยวเป็นช่วงวัยที่อันตรายที่สุด
ในชีวิตของอุรังอุตังน้อย

124
00:14:53,392 --> 00:14:57,855
เพื่อให้สำเร็จราบรื่น มันจึงต้องมีความรู้ มั่นใจ

125
00:14:59,148 --> 00:15:00,524
และรอบคอบ

126
00:15:13,662 --> 00:15:16,290
และจะมีวิธีไหนที่แสดงความมั่นใจ

127
00:15:18,250 --> 00:15:21,253
ได้ดีไปกว่าการปราบปีศาจแห่งป่าพรุเบื้องล่าง

128
00:15:31,722 --> 00:15:34,642
แม้มันจะเป็นแค่เต่าที่ไร้พิษภัย

129
00:15:58,290 --> 00:16:02,252
นี่อาจดูเป็นปฏิกิริยาที่เยอะไปสักหน่อย

130
00:16:03,712 --> 00:16:05,631
แต่ในสังคมอุรังอุตัง

131
00:16:07,257 --> 00:16:10,594
รู้กันดีว่าเด็กชายคึกคักกว่าเด็กหญิง

132
00:16:13,931 --> 00:16:17,726
และนั่นไม่ใช่เรื่องเดียว
ที่แตกต่างกันระหว่างสองเพศ

133
00:16:21,897 --> 00:16:24,066
เพื่อจะได้ใช้ศักยภาพในตัวอย่างเต็มที่

134
00:16:24,149 --> 00:16:27,111
เด็กหนุ่มที่เพิ่งฉายเดี่ยวแบบเปปิโต้

135
00:16:27,194 --> 00:16:31,824
ต้องหาตัวผู้เต็มวัยสักตัวเป็นต้นแบบให้ทำตาม

136
00:16:35,869 --> 00:16:39,498
ในระหว่างนี้ เรามีโอกาสได้ดูการใช้

137
00:16:39,581 --> 00:16:42,001
ทักษะอย่างหนึ่งที่สำคัญในซูอัค

138
00:16:49,091 --> 00:16:51,969
การเก็บกินผลเซมานัง

139
00:16:52,886 --> 00:16:56,765
ที่อุรังอุตังตัวเต็มวัยชื่นชอบมาก

140
00:17:00,728 --> 00:17:03,522
ฝักของผลไม้ชนิดนี้มีเมล็ด
ที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง

141
00:17:06,775 --> 00:17:09,153
แต่ต้องรู้วิธีเก็บกิน

142
00:17:11,989 --> 00:17:15,784
ก่อนจะสุก แทบไม่มีทางจะแกะฝักได้เลย

143
00:17:21,415 --> 00:17:24,209
ในแต่ละฝักมีเมล็ดมากมาย

144
00:17:24,293 --> 00:17:27,921
โดยมีขนแหลมๆ นับพันคุ้มกันอยู่

145
00:17:30,549 --> 00:17:35,012
เมื่อแกะแล้ว วิธีเดียวที่จะกินเมล็ด
ซึ่งมีแคลอรีสูงได้อย่างปลอดภัยคือ

146
00:17:35,095 --> 00:17:36,638
ใช้เครื่องมือ

147
00:17:39,975 --> 00:17:45,981
และด้วยประสบการณ์หลายทศวรรษ
ฟริสก้าในวัย 60 ปีคือผู้เชี่ยวชาญ

148
00:17:53,697 --> 00:17:55,282
เพียงมีกิ่งไม้ขนาดพอเหมาะ

149
00:17:55,365 --> 00:18:00,329
มันก็สามารถแคะเมล็ดออกมากิน
โดยไม่โดนขนแหลมระคายปาก

150
00:18:10,172 --> 00:18:14,885
ดูเหมือนมีแต่อุรังอุตังแห่งป่าซูอัคที่ทำแบบนี้ได้

151
00:18:14,968 --> 00:18:18,263
แม้ว่านี่คือทักษะที่
กว่าจะเก่งได้ต้องใช้เวลาหลายปี

152
00:18:25,771 --> 00:18:30,901
ปกติตัวเมียจะเรียนรู้วิธีนี้ตอนอายุประมาณ 14 ปี

153
00:18:33,153 --> 00:18:36,240
ตัวผู้ส่วนใหญ่ใช้เวลานานกว่านั้นนิดหน่อย

154
00:18:43,038 --> 00:18:47,543
เด็กๆ อย่างเปปิโต้และอีเดน
ต้องเฝ้าดูพวกผู้ใหญ่ให้ดี

155
00:18:47,626 --> 00:18:52,256
หากอยากจะช่ำชองเทคนิคนี้
และได้อร่อยกับอาหารโปรตีนสูง

156
00:18:55,425 --> 00:19:00,097
และน่าทึ่งมาก ต่อให้พวกมัน
ถูกอุรังอุตังเคี้ยวแล้วคาย

157
00:19:00,180 --> 00:19:03,892
เมล็ดเหล่านี้ก็ยังงอกใหม่ได้

158
00:19:16,071 --> 00:19:19,741
แม่เฒ่าฟริสก้ากำลังเดินทางข้ามชุมชนแห่งนี้

159
00:19:24,204 --> 00:19:26,915
มันมาเยี่ยมเอลลี่ ลูกสาวของตนเอง

160
00:19:28,333 --> 00:19:32,129
มันคงรู้ว่าลูกสาวมีสมาชิกใหม่ในครอบครัว

161
00:19:39,344 --> 00:19:44,391
นอกจากฟริสก้าเป็นแม่ของลูกหกตัว
มันยังเป็นทวดแล้วด้วย

162
00:19:45,267 --> 00:19:48,896
และทารกตัวใหม่นี้คือหลานตัวที่ห้าของมัน

163
00:19:49,855 --> 00:19:53,358
ทำให้มันเป็นตัวเมีย
ที่ประสบความสำเร็จที่สุดของชุมชนนี้

164
00:19:58,280 --> 00:20:02,659
แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง
หลานคนที่ห้าและคนที่สี่ของมัน

165
00:20:02,743 --> 00:20:05,787
กับอีเดนตัวเมียผมชี้ยังคงเย็นชา

166
00:20:19,593 --> 00:20:23,430
รูปแบบการเลี้ยงลูกของอุรังอุตังแต่ละตัวต่างกัน

167
00:20:26,016 --> 00:20:28,352
เป็นที่รู้กันว่าฟริสก้าจะเข้มงวด

168
00:20:30,604 --> 00:20:34,066
นักวิจัยสังเกตเห็นว่าเมื่อเทียบกับแม่ตัวอื่นๆ

169
00:20:34,149 --> 00:20:36,860
มันปล่อยให้ลูกตัวเองร้องบ่อยกว่า

170
00:20:36,944 --> 00:20:40,113
และยอมทำตามที่ลูกเรียกร้องน้อยครั้งกว่า

171
00:20:42,574 --> 00:20:46,787
เอลลี่สืบทอดวิธีเลี้ยงดูที่เข้มงวดนี้

172
00:20:46,870 --> 00:20:51,083
โดยมันเอามาปรับใช้กับลูกตัวแรกของมัน อีเดน

173
00:20:52,709 --> 00:20:56,380
ตอนนี้ความสนใจของแม่จดจ่ออยู่กับทารกตัวใหม่

174
00:20:56,463 --> 00:20:59,925
ซึ่งดูเหมือนจะชนะใจแม้แต่ยายขี้โมโห

175
00:21:05,889 --> 00:21:07,766
เช่นเดียวกับเปปิโต้ ญาติของมัน

176
00:21:09,101 --> 00:21:13,522
ถึงเวลาที่อีเดนต้องแยกตัวจากแม่แล้ว

177
00:21:15,983 --> 00:21:18,610
มันจะเป็นประสบการณ์ใหม่เอี่ยม

178
00:21:18,694 --> 00:21:20,320
ที่ได้อยู่ลำพัง

179
00:21:25,284 --> 00:21:27,244
และเมื่อไม่มีแม่

180
00:21:27,327 --> 00:21:31,665
มันจะต้องรับมือกับอุรังอุตังที่ไม่คุ้นเคยมากมาย

181
00:21:39,256 --> 00:21:44,344
หนึ่งในนั้นจะสนใจอีเดนที่พึ่งพาตัวเองมากขึ้นตัวนี้

182
00:21:49,599 --> 00:21:52,227
ซุลลี่ตัวนี้อายุ 28 ปี

183
00:21:52,311 --> 00:21:55,397
มันมองหาคู่ตัวใหม่อยู่เสมอ

184
00:21:57,733 --> 00:22:02,112
ดังนั้นมันจึงสนใจทุกความเคลื่อนไหวในป่านี้

185
00:22:08,076 --> 00:22:12,956
แม้จะอายุปูนนี้แล้ว แต่ซุลลี่ยังไม่ใช่ตัวผู้โตเต็มวัย

186
00:22:13,040 --> 00:22:16,877
ที่มีแผ่นแก้มที่เรียกกันว่าพวงแก้ม

187
00:22:19,838 --> 00:22:24,343
แม้มันจะเป็นตัวผู้ที่ไม่มีพวงแก้ม
ก็ยังถือว่าขนาดตัวมันค่อนข้างเล็ก

188
00:22:31,975 --> 00:22:37,522
แต่สิ่งที่มันขาดไปในเรื่องรูปร่าง
มันชดเชยด้วยความมุ่งมั่น

189
00:22:41,902 --> 00:22:46,740
และซุลลี่ผู้ไร้พวงแก้มก็เพิ่งเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

190
00:22:49,409 --> 00:22:51,745
ลิลลี่อายุ 21 ปี

191
00:22:56,625 --> 00:22:58,502
ในฐานะตัวผู้ที่ไม่โดดเด่น

192
00:22:58,585 --> 00:23:02,756
ซุลลี่ต้องเป็นผู้รุกเข้าหา
เมื่อคิดจะผูกมิตรกับตัวเมีย

193
00:23:22,859 --> 00:23:25,153
ดูเหมือนตัวเมียไม่สนใจ

194
00:23:25,237 --> 00:23:29,616
แต่เมื่อคุณเป็นตัวผู้ที่ไร้พวงแก้ม คุณต้องมีลูกตื๊อ

195
00:23:41,336 --> 00:23:43,380
เมื่อมันจดจ่อกับลิลี่

196
00:23:43,463 --> 00:23:49,928
ซุลลี่จึงไม่รู้ตัวว่ามันถูกอ็อตโต้ปากแหว่งจับตามอง

197
00:23:50,011 --> 00:23:53,682
ตัวผู้มีพวงแก้มที่แก่แต่ยังเก๋าแห่งซูอัคตัวนี้

198
00:23:57,727 --> 00:24:00,480
มันจะไม่ยอมทนเห็นลูกไล่อย่างซุลลี่

199
00:24:00,564 --> 00:24:03,733
ตีสนิทกับตัวเมียในอาณาเขตของมัน

200
00:24:13,743 --> 00:24:16,746
อ็อตโต้ต้องเตือนมันละว่าใครคือลูกพี่

201
00:24:27,090 --> 00:24:30,051
ซุลลี่ควรชิ่งหนีจะดีกว่า

202
00:24:40,103 --> 00:24:43,523
ข้อดีอย่างหนึ่งของการเป็นตัวผู้ไร้พวงแก้มคือ

203
00:24:43,607 --> 00:24:47,486
คุณเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าตัวผู้มีพวงแก้ม
น้ำหนักเยอะแบบอ็อตโต้

204
00:24:57,412 --> 00:25:01,082
ดังนั้นการทิ้งห่างสักหนึ่งช่วงตัวไม่ใช่เรื่องยาก

205
00:25:06,213 --> 00:25:09,925
สำหรับอ็อตโต้ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ใครกลัว

206
00:25:10,008 --> 00:25:11,843
ถ้าเข้าใกล้ไม่ได้

207
00:25:16,598 --> 00:25:18,558
แต่การเขย่ากิ่งไม้

208
00:25:18,642 --> 00:25:22,479
คือวิธีที่ตัวผู้มีแก้มจะบอกว่า "ไสหัวไป"

209
00:25:24,856 --> 00:25:25,857
เสร็จงาน

210
00:25:27,317 --> 00:25:28,568
อย่างน้อยก็ตอนนี้

211
00:25:48,964 --> 00:25:51,883
เสียงนี้เป็นเสียงประกาศอาณาเขต

212
00:25:53,468 --> 00:25:56,596
ของตัวผู้มีพวงแก้มอีกตัว

213
00:26:07,941 --> 00:26:08,942
ไททัน

214
00:26:09,901 --> 00:26:12,112
มันอยากได้ตำแหน่งของอ็อตโต้

215
00:26:16,950 --> 00:26:22,163
ถ้ามันทำได้ มันจะเป็นตัวที่
ตัวเมียวัยเจริญพันธุ์จะเลือก

216
00:26:29,129 --> 00:26:32,966
ไททัน ผู้ท้าชิงจึงไล่ตามมา

217
00:26:34,009 --> 00:26:36,094
และอ็อตโต้ก็ชิ่งหนี

218
00:26:45,437 --> 00:26:48,231
การต่อสู้เสี่ยงต่อการบาดเจ็บหรือแย่กว่านั้น

219
00:26:54,362 --> 00:26:58,116
ดังนั้นตัวผู้มีพวงแก้มจะสู้ก็ต่อเมื่อจำเป็น

220
00:27:01,286 --> 00:27:05,790
จะยิ่งดีถ้าการแข่งขันตัดสินได้ด้วยการแสดงพลัง

221
00:27:09,377 --> 00:27:12,714
และไททันรู้วิธีเขย่าขวัญสั่นประสาทผู้อาวุโส

222
00:27:19,387 --> 00:27:24,893
เป้าหมายเดียวของอ็อตโต้ในตอนนี้
คืออยู่ให้ไกลจากไททันที่สุด

223
00:27:37,739 --> 00:27:39,866
ไททันอาจจะไล่อ็อตโต้ไปได้

224
00:27:40,784 --> 00:27:43,703
แต่มันยังไม่ใช่เบอร์หนึ่ง

225
00:27:46,539 --> 00:27:51,336
จะชิงตำแหน่งนี้ได้ มันจะต้องเผชิญ
กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเยอะ

226
00:27:58,385 --> 00:28:00,637
ซึ่งไม่ใช่ตัวนี้

227
00:28:05,183 --> 00:28:06,685
นี่คือเปปิโต้

228
00:28:07,394 --> 00:28:09,729
สำหรับหนุ่มน้อยที่เพิ่งแยกตัวมาอยู่ลำพัง

229
00:28:09,813 --> 00:28:14,150
ไททันคือต้นแบบที่ยอดเยี่ยมให้มันเรียนรู้

230
00:28:18,613 --> 00:28:20,532
ด้วยน้ำหนักเกือบ 90 กิโล

231
00:28:21,533 --> 00:28:27,664
ไททันสามารถใช้น้ำหนักตัว
โรยตัวข้ามไม้แต่ละต้น ซึ่งประหยัดแรงได้มาก

232
00:28:33,503 --> 00:28:35,880
คุ้มจะลองไหมล่ะ แน่นอน

233
00:28:44,180 --> 00:28:46,516
ปัญหาของการตัวเบาก็อย่างนี้

234
00:29:08,621 --> 00:29:11,541
แต่มีวิธีอื่นในการข้ามไม้แต่ละต้น

235
00:29:15,837 --> 00:29:19,716
คำถามคือเถาวัลย์นี้จะรับน้ำหนักมันไหวไหม

236
00:29:28,475 --> 00:29:30,143
คงหวาดเสียวไปหน่อย

237
00:29:32,187 --> 00:29:34,731
ตกลงไปละเรื่องใหญ่

238
00:29:39,819 --> 00:29:41,070
เอาไงเอากัน

239
00:30:17,190 --> 00:30:18,900
มันไม่ออมแรงเลย

240
00:30:20,485 --> 00:30:24,531
แต่การเล่นเป็นส่วนสำคัญของการเรียนรู้

241
00:30:31,454 --> 00:30:33,873
ไททันกำลังเรียกร้องความสนใจ

242
00:30:39,295 --> 00:30:44,217
ได้เวลาที่เปปิโต้จะตามติดเป็นเงา
ของตัวผู้แก้มใหญ่ตัวนี้

243
00:30:48,304 --> 00:30:51,599
ถ้ามันแกะตัวเองออกจากกิ่งไม้พวกนี้ได้นะ

244
00:31:06,614 --> 00:31:11,286
เสียงร้องเรียกแบบนี้
ไม่ใช่แค่แสดงอำนาจและอาณาเขต

245
00:31:11,369 --> 00:31:16,791
นักวิทยาศาสตร์เพิ่งค้นพบว่า
มันกำลังแจ้งแผนการเดินทางในอนาคตด้วย

246
00:31:18,751 --> 00:31:24,048
เสียงร้องของไททันบอกอุรังอุตังตัวอื่น
ว่ามันจะเดินทางไปทางไหน

247
00:31:24,841 --> 00:31:26,718
และถึงกับบอกแผนของวันถัดไป

248
00:31:33,516 --> 00:31:37,604
เป็นการเตือนตัวผู้มีพวงแก้มทุกตัว
ที่อยู่ในเส้นทางนั้น

249
00:31:47,614 --> 00:31:51,075
ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับอ็อตโต้ปากแหว่ง

250
00:32:00,418 --> 00:32:05,965
อดีตราชาแห่งซูอัค
ตอนนี้มันอยากเกษียณอย่างเงียบๆ

251
00:32:08,051 --> 00:32:11,471
ซึ่งอาจทำได้ในอีกฟากของแม่น้ำนี้

252
00:32:11,554 --> 00:32:13,181
แต่มันจะไปที่นั่นได้ยังไง

253
00:32:15,850 --> 00:32:19,228
อุรังอุตังเป็นสัตว์กลัวน้ำ

254
00:32:27,737 --> 00:32:31,866
สะพานที่พวกลิงใช้อาจเป็นทางออก

255
00:32:41,000 --> 00:32:45,004
แต่อ็อตโตหนักกว่าลิงค่างเป็นสิบเท่า

256
00:32:50,718 --> 00:32:53,930
และเบื้องล่างแม่น้ำนี้อาจมีฝูงจระเข้

257
00:33:20,665 --> 00:33:26,129
การที่อ็อตโต้เนรเทศตัวเองออกจากซูอัค
เป็นหมุดหมายของการสิ้นยุคสมัย

258
00:33:29,007 --> 00:33:32,427
และเมื่อไม่มีตัวผู้ยึดครองถิ่นแล้ว

259
00:33:32,510 --> 00:33:37,473
เด็กหนุ่มตัวอื่นๆ จะไต่ลำดับขึ้นมาทวงตำแหน่งนี้

260
00:33:43,938 --> 00:33:49,152
ดังนั้นอีกไม่นาน
ไททันจะต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อีกตัว

261
00:33:57,827 --> 00:34:02,165
(สามเดือนต่อมา)

262
00:34:10,757 --> 00:34:12,675
ในช่วงไม่กี่เดือนมานี้

263
00:34:12,759 --> 00:34:16,971
อีเดนปักหลักอยู่ในอาณาเขตหย่อมหนึ่งของป่าพรุ

264
00:34:17,055 --> 00:34:19,599
ไม่ไกลจากเอลลี่ แม่ของมัน

265
00:34:21,726 --> 00:34:24,228
มันกลับบ้านหลายครั้ง

266
00:34:24,312 --> 00:34:27,273
แต่พักนี้มันกลับบ้านน้อยลง

267
00:34:31,778 --> 00:34:34,739
และเหมือนอุรังอุตังทุกตัวในถิ่นนี้

268
00:34:34,822 --> 00:34:37,575
มันเริ่มชินกับการอยู่สันโดษ

269
00:34:42,747 --> 00:34:47,543
แต่มันยังอยากรู้อยากเห็นชีวิตของผู้อาศัยตัวอื่น

270
00:34:47,627 --> 00:34:50,588
โดยเฉพาะถ้าเป็นญาติหรือเพื่อนฝูง

271
00:34:58,054 --> 00:35:01,432
นี่คือโอลาล่า ตัวเมียรุ่นเยาว์

272
00:35:04,018 --> 00:35:05,812
มันไม่ใช่ญาติ

273
00:35:05,895 --> 00:35:10,650
แต่ที่ซูอัคแห่งนี้ ตัวเมียรุ่นเยาว์
ที่ไม่รู้จักมักจี่กันมักจะคบกันได้

274
00:35:16,197 --> 00:35:17,949
แต่ไม่ใช่คู่นี้

275
00:35:19,492 --> 00:35:23,496
ครอบครัวของอีเดนกับโอลาล่า
มีเรื่องบาดหมางกันมานาน

276
00:35:27,834 --> 00:35:29,836
และไม่มีวี่แววว่าจะญาติดีกันได้

277
00:35:33,339 --> 00:35:36,968
อีเดนต้องพยายามขับไล่โอลาล่า

278
00:36:16,340 --> 00:36:19,927
การยืนหยัดสู้โอลาล่า
และปกป้องอาณาเขตของตัวเอง

279
00:36:20,011 --> 00:36:23,472
แสดงให้เห็นว่ามันเติบโตขึ้นมาก
ตั้งแต่ออกจากบ้าน

280
00:36:26,893 --> 00:36:29,103
มันหันกลับไปสนใจเบอร์รี

281
00:36:30,354 --> 00:36:33,149
ยังไม่รู้ว่ามีผู้มาเยือนรายใหม่

282
00:36:41,449 --> 00:36:44,410
ซุลลี่ ตัวผู้ไร้พวงแก้มนั่นเอง

283
00:36:49,999 --> 00:36:53,127
มันมาที่นี่เพื่อผูกมิตรกับอีเดน

284
00:37:01,302 --> 00:37:02,929
อีเดนดูไม่มั่นใจ

285
00:37:09,227 --> 00:37:13,064
มันไม่เคยอยู่ตามลำพังกับตัวผู้มาก่อน

286
00:37:18,861 --> 00:37:22,907
อีเดนนิ่งไปสักพัก อาจจะเพื่อประเมินสถานการณ์

287
00:37:26,160 --> 00:37:27,787
ตัวผู้ตัวนี้ดูเป็นมิตรดี

288
00:37:29,538 --> 00:37:31,707
แต่สิ่งที่อีเดนไม่รู้คือ

289
00:37:32,333 --> 00:37:35,878
ซุลลี่คิดมาเยอะแล้วกว่าจะใช้วิธีนี้

290
00:37:37,296 --> 00:37:39,966
ถ้ามันสามารถผูกมิตรกับตัวเมียตัวนี้ได้

291
00:37:40,049 --> 00:37:44,011
มันอาจมีโอกาสมากขึ้นเมื่ออีเดนโตพอจะสืบพันธุ์

292
00:38:02,655 --> 00:38:07,076
ท่าทางนั่นอาจเป็นสัญญาณให้ความหวัง

293
00:38:12,623 --> 00:38:16,669
อีเดนปักหลักอยู่กับกิ่งไม้ที่เต็มไปด้วยปลวก

294
00:38:24,135 --> 00:38:26,053
และเมื่อซุลลี่ตามทัน

295
00:38:26,637 --> 00:38:28,597
มันก็กินด้วย

296
00:38:34,061 --> 00:38:38,357
จนถึงตอนนี้
ทุกอย่างที่อีเดนเรียนรู้มาจากแม่เอลลี

297
00:38:41,485 --> 00:38:45,865
แต่การดูซุลลี่เป็นโอกาสที่จะ
เรียนรู้วิธีอื่นในการทำสิ่งต่างๆ

298
00:38:46,449 --> 00:38:49,785
ขยายขอบเขตการรู้จักใช้ชีวิตในป่าแห่งนี้

299
00:38:56,375 --> 00:38:59,503
และในขณะที่มันยังไม่คิดถึงการเป็นแม่...

300
00:39:02,214 --> 00:39:07,219
เจ้าหนุ่มแปลกหน้าตัวนี้
เหมือนจะน่าสนใจมากกว่าที่มันคิด

301
00:39:22,401 --> 00:39:28,240
ไม่ไกลกัน เอลลี แม่ของอีเดนอยู่บนต้นมะม่วง

302
00:39:30,534 --> 00:39:32,787
ลูกน้อยของมันสบายดี

303
00:39:35,206 --> 00:39:38,292
มนุษย์ผู้สังเกตการณ์ตั้งชื่อให้มันว่าเอเมน

304
00:39:44,215 --> 00:39:49,136
เอเมนอายุสามเดือน
มันยังต้องเรียนรู้โลกรอบตัวอีกมาก

305
00:39:57,937 --> 00:40:01,816
ในซูอัค ปลวกเป็นสิ่งที่พบเห็นได้บ่อย

306
00:40:05,736 --> 00:40:09,115
นกกินแมลงหลังฟูแสนขี้อายตัวนี้ พบได้ยาก

307
00:40:10,991 --> 00:40:13,452
แต่ได้ยินเสียงบ่อยกว่า

308
00:40:22,461 --> 00:40:26,340
มีสัตว์หลายพันสายพันธุ์ในป่าแห่งนี้

309
00:40:34,014 --> 00:40:36,517
และไม่ว่าอุรังอุตังสองแม่ลูกนี้ไปที่ไหน

310
00:40:37,017 --> 00:40:40,729
เอเมนจะพิศวงไปกับสิ่งใหม่ๆ ทุกสิ่ง

311
00:41:11,635 --> 00:41:15,764
ถึงที่สุดแล้วเอเมนจะคุ้นเคย
กับสัตว์เหล่านี้โดยมาก...

312
00:41:17,975 --> 00:41:19,977
และเรียนรู้ว่าชนิดไหนปลอดภัย

313
00:41:21,228 --> 00:41:23,147
ชนิดไหนอันตราย

314
00:41:27,985 --> 00:41:32,114
เอลลีจำต้องเตือนลูกชายของมัน
เมื่อเจอสัตว์อันตราย

315
00:41:32,198 --> 00:41:34,742
เพื่อที่เอเมนจะได้รู้วิธีหลบเลี่ยง

316
00:41:37,453 --> 00:41:40,623
งูกะปะกัดทีเดียวอาจถึงตายได้

317
00:41:45,794 --> 00:41:47,338
เช่นเดียวกับอีเดนพี่สาว

318
00:41:47,421 --> 00:41:51,592
เอเมนจะมีแม่เอลลี่
คุ้มครองใกล้ชิดไปอีกนานหลายปี

319
00:41:55,304 --> 00:42:00,809
ด้วยเหตุนี้ทารกอุรังอุตัง
จึงรอดชีวิตสูงกว่าลิงใหญ่ชนิดอื่น

320
00:42:18,702 --> 00:42:22,915
ได้เวลาที่เอลลี่จะทำรังสำหรับคืนนี้แล้ว

321
00:42:25,125 --> 00:42:27,378
มันเตรียมฟูกใบไม้

322
00:42:32,800 --> 00:42:37,388
อีกหลายปีกว่าเอเมนจะสร้างรังเองได้

323
00:42:42,851 --> 00:42:47,064
มันเรียนรู้ที่จะทำได้แน่โดยดูจากแม่ของมัน

324
00:42:49,650 --> 00:42:53,237
อุรังอุตังสร้างรังใหม่ทุกคืน

325
00:42:56,740 --> 00:43:00,452
และเป็นรังที่ซับซ้อนที่สุดในหมู่ลิงใหญ่

326
00:43:02,997 --> 00:43:06,417
รูปแบบของรังจะแตกต่างกันไปเฉพาะตัว

327
00:43:08,627 --> 00:43:11,463
บางตัวถึงกับทำหมอนใบไม้

328
00:43:48,250 --> 00:43:49,960
หกโมงเช้าแล้ว

329
00:43:50,753 --> 00:43:52,087
ได้เวลาตื่น

330
00:44:06,268 --> 00:44:10,981
สำหรับตัวที่ยังนอนอยู่
นาฬิกาปลุกยามเช้ากำลังจะดังแล้ว

331
00:44:14,818 --> 00:44:16,153
ชะนีเซียมัง

332
00:44:17,446 --> 00:44:19,156
คณะประสานเสียงยามเช้าแห่งซูอัค

333
00:44:21,492 --> 00:44:25,287
ถุงคอโป่งพองของพวกมันช่วยขยายเสียง

334
00:44:27,706 --> 00:44:32,503
และมันทำให้หูดับได้เลย
ถ้าคุณนอนอยู่ข้างใต้คณะนี้เหมือนไททัน

335
00:44:48,394 --> 00:44:50,896
ผู้อยู่อาศัยรายอื่นเคลื่อนไหวกันแล้ว

336
00:44:56,652 --> 00:45:01,240
มีปลวกกว่า 30 สายพันธุ์ในซูอัค

337
00:45:01,824 --> 00:45:04,535
พวกนี้คือปลวกกินไลเคน

338
00:45:06,328 --> 00:45:11,208
พวกมันกินใบไม้ ไลเคน
และเปลือกไม้โดยการขนกลับรัง

339
00:45:17,923 --> 00:45:21,260
ขบวนของพวกมันอาจยาวหลายร้อยเมตร

340
00:45:41,363 --> 00:45:47,453
ปลวกมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง
ในการหมุนเวียนสารอาหารกลับสู่ป่า...

341
00:45:55,544 --> 00:46:00,048
และตัวมันเองก็เป็นอาหารสำหรับลิงใหญ่ขนหนา

342
00:46:01,216 --> 00:46:02,426
เช่นไททัน

343
00:46:16,398 --> 00:46:19,109
เปปิโต้ยังเฝ้าดูความเป็นไป

344
00:46:29,912 --> 00:46:32,289
อะไรก็ตามที่มันเรียนรู้จากไททัน

345
00:46:32,790 --> 00:46:37,753
จะมีประโยชน์ ถ้าในที่สุด
มันกลายเป็นตัวผู้แก้มใหญ่

346
00:46:41,548 --> 00:46:45,010
แต่ไททันคิดถึงเรื่องสำคัญกว่านั้น

347
00:46:45,093 --> 00:46:47,054
เช่นผลไม้สุก

348
00:46:48,597 --> 00:46:53,143
และมันรู้ว่าต้นไหนที่มีผลไม้สุกเยอะๆ

349
00:46:56,522 --> 00:46:58,899
มันใช้ทางลัดที่สุด

350
00:47:02,736 --> 00:47:06,657
และจะหยุดต่อเมื่อมันเห็น
อาหารอันโอชะอื่นๆ ระหว่างทาง

351
00:47:11,578 --> 00:47:14,998
ไททันเป็นตัวผู้โตเต็มวัยแล้ว
ตอนที่มันมาถึงซูอัคครั้งแรก

352
00:47:15,082 --> 00:47:19,837
แต่สิบปีที่ผ่านมา มันสร้างแผนที่
ต้นที่มีผลไม้สุกไว้ในสมองแล้ว

353
00:47:20,838 --> 00:47:25,801
และจำได้ไม่ใช่แค่ว่ามันอยู่ตรงไหนบ้าง
แต่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มันสุกและเก็บกินได้

354
00:47:33,976 --> 00:47:37,396
ถ้ามันอยากเพิ่มขนาดรูปร่างที่น่าเกรงขามอยู่แล้ว

355
00:47:37,479 --> 00:47:43,902
และเป็นราชาเจ้าป่านี้ มันต้องกิน

356
00:47:45,487 --> 00:47:48,949
มากถึง 8,000 แคลอรีต่อวัน

357
00:48:39,374 --> 00:48:41,627
เมื่อไม่สามารถตามทันไททัน

358
00:48:41,710 --> 00:48:45,881
เปปิโต้จึงตรงมาหาโอลาล่า ตัวเมียยังสาวตัวนี้

359
00:48:50,302 --> 00:48:54,389
มันกำลังกินผลไม้จากต้นเมดังบารู

360
00:49:01,021 --> 00:49:04,816
เป็นไปได้ว่าเปปิโต้ไม่เคยอยู่ใกล้มันมาก่อน

361
00:49:08,153 --> 00:49:10,489
ดังนั้นจึงคุ้มกับการเข้าไปดูใกล้ๆ

362
00:49:12,866 --> 00:49:15,577
และดูเหมือนมันก็สนใจตอบ

363
00:49:23,585 --> 00:49:26,713
แต่นี่คือการทำความรู้จักกัน
ตามที่โอลาล่านึกเอาไว้หรือเปล่านั้น...

364
00:49:29,424 --> 00:49:30,926
ยากจะบอกได้

365
00:49:33,053 --> 00:49:37,432
ในระยะใกล้ขนาดนี้ เปปิโต้สามารถสำรวจ
เทคนิคการกินของอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

366
00:49:40,060 --> 00:49:42,521
และอาจจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ

367
00:49:45,899 --> 00:49:49,111
แต่โอลาล่าทนโดนจ้องมากพอแล้ว

368
00:49:52,406 --> 00:49:57,494
สำหรับเปปิโต้ การเรียนรู้
จากเพื่อนๆ คือส่วนหนึ่งของการศึกษา

369
00:49:58,036 --> 00:50:01,623
และอาจถึงขั้นเพิ่มโอกาสเอาตัวรอด

370
00:50:10,757 --> 00:50:14,261
ไททันมีบางอย่างในใจ

371
00:50:17,931 --> 00:50:20,600
และดูเหมือนจะไม่ใช่ยูเลีย

372
00:50:26,898 --> 00:50:32,112
ในฐานะตัวผู้จ่าฝูง มันคือ
แม่เหล็กดึงดูดใจตัวเมียเต็มวัยอย่างยูเลีย

373
00:50:32,612 --> 00:50:34,740
ที่กำลังมองหาคู่

374
00:50:38,493 --> 00:50:42,414
แปลกจัง มันรู้สึกว่า
ยากที่จะทำให้ราชาเกิดอารมณ์

375
00:50:44,041 --> 00:50:47,586
บางทีการจิ้มจุดอ่อนไหวของมันอาจจะช่วยได้

376
00:51:12,027 --> 00:51:13,779
ได้เวลาคิดใหม่

377
00:51:22,079 --> 00:51:24,748
หรือมอบใบไม้ให้สักสองสามใบจะช่วยได้

378
00:51:33,048 --> 00:51:37,260
แหม มันก็มีขอบเขตนะกับสิ่งที่ทำได้

379
00:51:37,344 --> 00:51:39,179
เพื่อเรียกร้องความสนใจ

380
00:51:43,975 --> 00:51:45,519
หรือจะตรงนี้

381
00:51:52,943 --> 00:51:55,362
ในที่สุดยูเลียก็เข้าใจ

382
00:51:58,115 --> 00:52:01,159
และปล่อยให้ไททันเหม่อลอยต่อไปกับการคิด

383
00:52:01,243 --> 00:52:05,038
หรืออาจจะกังวลกับความเป็นไปได้ที่จะเจอ

384
00:52:05,122 --> 00:52:08,500
ตัวผู้มีแก้มที่ทรงพลังกว่าตัวเอง

385
00:52:18,009 --> 00:52:21,805
อีเดนเจอผลเมดังบารูของตัวเองแล้ว

386
00:52:24,808 --> 00:52:28,770
ที่อยู่ข้างมันคือซุลลี่ หนุ่มไร้แก้ม

387
00:52:32,607 --> 00:52:35,443
ลูกตื๊อของมันดูเหมือนจะได้ผล

388
00:52:46,288 --> 00:52:49,207
เพื่อกรองเปลือกและเมล็ดผลไม้ที่ไม่อร่อย

389
00:52:49,291 --> 00:52:52,586
อีเดนใช้ขนตัวเองเป็นเครื่องกรอง

390
00:53:02,429 --> 00:53:07,309
น่าแปลกที่ซุลลี่ใช้ขนของอีเดนทำสิ่งเดียวกัน

391
00:53:10,687 --> 00:53:16,318
แต่มันล้ำเส้นไปหน่อยไหมกับท่าทีดูสนิทสนมแบบนี้

392
00:53:23,742 --> 00:53:27,329
อีเดนเว้นระยะห่างระหว่างพวกมัน

393
00:53:37,464 --> 00:53:38,798
ซุลลี่ตามไป

394
00:53:43,094 --> 00:53:45,472
หมอนี่มีดีที่ลูกตื๊อเท่านั้น

395
00:53:53,563 --> 00:53:58,818
นักวิจัยที่ซูอัครู้มาตลอดว่า
ซุลลี่มีนิสัยขี้เล่นและเป็นมิตร

396
00:54:01,821 --> 00:54:05,033
แต่มันไม่เข้าใจท่าทีของอีเดน

397
00:54:19,798 --> 00:54:23,677
สิ่งที่ดูเป็นความขี้เล่นเริ่มดูเป็นการคุกคาม

398
00:54:24,386 --> 00:54:26,888
และอีเดนก็ไม่ต้องการอีกแล้ว

399
00:54:36,231 --> 00:54:40,819
แม้แต่พายุฝนที่ตกกะทันหันก็ไม่สามารถ
บั่นทอนความกระตือรือร้นของซุลลี่ได้

400
00:54:50,912 --> 00:54:52,956
มันมากเกินไปสำหรับอีเดน

401
00:54:58,962 --> 00:55:02,299
และซุลลี่ก็ถูกทิ้งให้ครุ่นคิดตามลำพัง

402
00:56:22,587 --> 00:56:28,134
เสียงร้องของตัวผู้โตเต็มวัยเป็นเหมือนรอยนิ้วมือ

403
00:56:28,635 --> 00:56:31,179
และเสียงนี้ไม่ใช่ของไททัน

404
00:56:48,822 --> 00:56:53,743
เป็นตัวผู้มีแก้มอีกตัว
ซึ่งเพิ่งได้แผลสดๆ ร้อนๆ จากการต่อสู้

405
00:57:01,000 --> 00:57:03,169
นี่คือราคุส

406
00:57:03,253 --> 00:57:06,965
สิบเดือนก่อน มันคือบริวารในฝูง

407
00:57:08,174 --> 00:57:11,094
ตั้งแต่นั้นมา ฮอร์โมนในตัวมันก็พลุ่งพล่าน

408
00:57:11,177 --> 00:57:15,890
ทำให้มันตัวโตขึ้นเกือบสองเท่าและมีพวงแก้มแล้ว

409
00:57:21,438 --> 00:57:24,357
ตอนนี้ราคุสต้องการเป็นจ่าฝูง

410
00:57:25,608 --> 00:57:29,070
แต่มันยังพิชิตคู่ต่อสู้ในปัจจุบันไม่ได้

411
00:57:30,238 --> 00:57:31,489
นั่นคือไททัน

412
00:58:05,773 --> 00:58:09,235
การป้องกันตำแหน่งของไททันอาจจบลงแล้ว

413
00:58:11,321 --> 00:58:15,074
และดูเหมือนราคุสจะเป็นผู้ครองตำแหน่งตัวใหม่

414
00:58:15,825 --> 00:58:18,119
แต่มันมีราคาที่ต้องจ่าย

415
00:58:19,996 --> 00:58:21,956
มือของมันเป็นแผลใหญ่

416
00:58:23,208 --> 00:58:24,834
กระดูกนิ้วกลางหัก

417
00:58:27,462 --> 00:58:29,130
และหนังหน้าฉีกขาด

418
00:58:35,303 --> 00:58:38,014
แผลพวกนี้จะหายในไม่ช้า

419
00:58:38,723 --> 00:58:41,768
แต่นิ้วโป้งที่ขาดไปเป็นอีกเรื่อง

420
00:58:46,356 --> 00:58:50,860
แม้จะบาดเจ็บ ราคุสก็ต้องพยายามตื่นตัวไว้

421
00:58:54,405 --> 00:58:56,908
ไททันยังกลับมาได้

422
00:59:04,749 --> 00:59:06,793
แต่มันจับตาดูอยู่ตลอดไปไม่ได้

423
00:59:08,211 --> 00:59:10,880
ความเหนื่อยล้าจะส่งผลเสีย

424
00:59:50,211 --> 00:59:54,674
ที่ผ่านไปเหนือหัวนี้คือซุลลี่ หนุ่มไร้แก้ม

425
00:59:55,508 --> 01:00:01,055
สิบเดือนก่อน ตอนที่ราคุส
ยังไม่มีพวงแก้ม สองตัวนี้เป็นเพื่อนกัน

426
01:00:02,599 --> 01:00:04,517
ไม่ใช่อีกแล้ว

427
01:00:05,143 --> 01:00:07,604
และตัวผู้ที่ท้าทายกันแย่งเป็นจ่าฝูง

428
01:00:08,730 --> 01:00:10,690
โมโหง่ายมาก

429
01:00:22,660 --> 01:00:27,498
เมื่อราคุสรีบเร่งไล่ตาม มันตัดสินใจผิดพลาด

430
01:00:39,510 --> 01:00:41,054
แต่ดูเหมือนมันสบายดี

431
01:01:11,626 --> 01:01:14,128
มันต้องการการพักผ่อนอย่างมาก

432
01:01:16,130 --> 01:01:19,384
แต่แม้กระทั่งตอนนี้ ราคุสยังมีแรงเหลือ

433
01:01:19,467 --> 01:01:21,928
ส่งสารอีกครั้งถึงชาวอุรังอุตังในถิ่นนี้

434
01:01:24,263 --> 01:01:30,144
เป็นการเตือนตัวผู้มีแก้มทั้งหลาย
และเชิญชวนตัวเมียโตเต็มวัย

435
01:01:46,786 --> 01:01:51,374
ยายเฒ่าฟริสก้าเป็นตัวแรก
ที่ตอบรับเสียงร้องของราคุส

436
01:02:02,051 --> 01:02:06,222
เสียงของยายเฒ่าที่เคลื่อนไหว
บนยอดไม้ด้านบนปลุกมันอีกครั้ง

437
01:02:09,934 --> 01:02:12,478
มันยังไม่รู้ว่าเป็นฟริสก้า

438
01:02:30,621 --> 01:02:33,541
ทั้งสองตัวนี้รู้จักกันมานานหลายปี...

439
01:02:36,586 --> 01:02:41,799
แต่ฟริสก้าคงไม่ได้เจอราคุส
มาตั้งแต่ที่มันเป็นตัวผู้มีแก้ม

440
01:02:43,760 --> 01:02:46,929
แต่ผู้อาวุโสที่ฉลาดอย่างฟริสก้า

441
01:02:47,013 --> 01:02:51,559
เก่งมากกับการบอกได้ว่า
ใครจะเป็นจ่าฝูงตัวต่อไป

442
01:02:56,189 --> 01:03:00,943
ดังนั้นการมาเยือนของผู้เฒ่า
คือการสนับสนุนจ่าฝูงตัวใหม่

443
01:03:04,781 --> 01:03:08,993
และถ้าฟริสก้าจะสืบพันธุ์อีกครั้งและมีลูกตัวที่เจ็ด

444
01:03:09,494 --> 01:03:11,829
ก็น่าจะมีกับจ่าฝูงตัวนี้

445
01:03:19,504 --> 01:03:22,673
(แปดเดือนต่อมา)

446
01:03:25,009 --> 01:03:28,387
เอเมน หลานชายของฟริสก้า

447
01:03:28,471 --> 01:03:31,265
พร้อมแล้วสำหรับช่วงวัยสำคัญลำดับถัดไป

448
01:03:33,601 --> 01:03:36,187
ในช่วงสี่ปีแรกของชีวิต

449
01:03:36,270 --> 01:03:41,400
แม่อุรังอุตังจะอุ้มลูกน้อยไปด้วยทุกที่

450
01:03:42,360 --> 01:03:48,074
แต่เอเมนถึงวัยที่มันอยาก
สำรวจโลกนอกอ้อมอกเอลลี่แล้ว

451
01:04:02,964 --> 01:04:06,592
และมันฉวยโอกาสทุกครั้งที่แม่หยุดพัก

452
01:04:08,177 --> 01:04:09,178
เช่นตอนนี้

453
01:04:31,033 --> 01:04:33,578
ข้างล่างช่างไกลจัง

454
01:04:35,496 --> 01:04:36,622
จับแน่นๆ จะดีที่สุด

455
01:04:41,419 --> 01:04:43,462
แต่หมดเวลาเล่นแล้ว

456
01:04:47,717 --> 01:04:50,761
ทีนี้กฎฟิสิกส์ก็เข้ามามีบทบาท

457
01:04:52,805 --> 01:04:58,311
เอลลี่ต้องใช้กำลังที่พอเหมาะเอาชนะแรงต้าน

458
01:05:14,827 --> 01:05:16,537
โอกาสอีกครั้งใช่ไหม

459
01:05:20,374 --> 01:05:22,460
เอเมนผละจากอกแม่อีกแล้ว

460
01:05:40,519 --> 01:05:44,857
นี่อาจเป็นครั้งที่เอเมนห่างตัวแม่ไกลที่สุด

461
01:05:50,237 --> 01:05:53,950
ปกติเราจะแนะนำให้มีจุดสัมผัสสามจุด...

462
01:05:56,202 --> 01:05:59,705
แต่ทารกที่ไหนจะไม่อยากทดสอบศักยภาพตัวเอง

463
01:06:07,171 --> 01:06:12,176
แต่ช่วงเวลาแห่งอิสรภาพ
ของเอเมน ส่วนใหญ่เป็นการคิดไปเอง

464
01:06:14,095 --> 01:06:15,930
เช่นเดียวกับแม่ทั่วโลก

465
01:06:16,889 --> 01:06:21,185
การจับตาดูลูกน้อยเป็นนิสัยของเอลลี่ไปแล้ว

466
01:06:23,813 --> 01:06:26,482
และเมื่อมันเบื่อกับการฉายเดี่ยว

467
01:06:27,525 --> 01:06:30,903
บนตัวแม่ก็เป็นสนามเด็กเล่นที่ยอดเยี่ยม

468
01:06:42,081 --> 01:06:44,792
อีเดนกลับมาแล้ว

469
01:06:48,963 --> 01:06:53,134
ยังมีเรื่องสำคัญหลายเรื่อง
ที่อีเดนต้องเรียนรู้จากแม่

470
01:07:03,519 --> 01:07:08,774
การเฝ้าดูเอลลี่กับเอเมนอยู่ด้วยกัน
อาจเป็นโอกาสที่ดีที่สุด

471
01:07:08,858 --> 01:07:13,404
ให้อีเดนเห็นวิธีเลี้ยงลูก
ก่อนที่มันจะมีลูกของตัวเอง

472
01:07:15,448 --> 01:07:17,867
แล้วมันจะเลี้ยงลูก

473
01:07:19,326 --> 01:07:20,536
แบบเข้มงวดไหมนะ

474
01:07:24,915 --> 01:07:27,460
หรือเอาใจใส่มากกว่าแม่มัน

475
01:07:32,423 --> 01:07:34,425
เช่นเดียวกับอุรังอุตัวทุกตัว

476
01:07:35,051 --> 01:07:38,554
การเฝ้าดูและเรียนรู้จะเป็น
หนทางหลักสู่ความสำเร็จของอีเดน

477
01:07:46,937 --> 01:07:51,734
และถ้ามีสิ่งหนึ่งที่ทำให้อุรังอุตัวโตเต็มวัยสนใจ

478
01:07:52,234 --> 01:07:53,527
นั่นก็คือโพรงต้นไม้

479
01:07:56,363 --> 01:07:58,866
หลายสิ่งอาศัยอยู่ในนั้น

480
01:07:58,949 --> 01:08:02,328
บางครั้งก็เป็นสิ่งที่กินได้

481
01:08:03,245 --> 01:08:05,664
ดังนั้นจึงคุ้มค่าที่จะตรวจสอบทุกโพรง

482
01:08:11,879 --> 01:08:14,840
และเมื่อมีบางอย่างส่งเสียงหึ่งๆ อยู่ปากทาง

483
01:08:14,924 --> 01:08:16,675
เช่นชันโรงเหล่านี้

484
01:08:16,759 --> 01:08:18,010
ก็ยิ่งดี

485
01:08:20,971 --> 01:08:24,225
เพราะนั่นหมายถึงมีด้วงหรือน้ำผึ้ง

486
01:08:35,361 --> 01:08:40,282
โพรงเล็กๆ ต้องใช้กิ่งไม้
เพื่อเข้าถึงสิ่งที่อยู่ข้างใน

487
01:08:41,075 --> 01:08:42,284
แต่ไม่ใช่โพรงนี้

488
01:08:54,380 --> 01:08:56,173
อร่อยจนต้องเลียนิ้ว

489
01:09:06,517 --> 01:09:08,018
และที่ดีที่สุดคือ

490
01:09:08,936 --> 01:09:12,690
ได้กินน้ำผึ้งโดยไม่มีเหล็กในแถมมาด้วย

491
01:09:16,443 --> 01:09:20,739
น่าเสียดายแทนอีเดน การแบ่งปันไม่ใช่ทางเลือก

492
01:09:24,785 --> 01:09:27,705
อีเดนต้องหาไหน้ำผึ้งของตัวเอง

493
01:09:31,292 --> 01:09:32,793
และมันรู้อยู่ที่นึง

494
01:09:43,888 --> 01:09:47,391
เหมือนของเอลลี่ แมลงส่งเสียงหึ่งอยู่ปากโพรง

495
01:09:49,435 --> 01:09:50,686
เป็นสัญญาณที่ดี

496
01:09:52,521 --> 01:09:57,026
แต่เจ้าพวกนี้ดูจะตัวใหญ่กว่าและอันตรายกว่า

497
01:10:04,658 --> 01:10:07,244
ได้เวลาชุบมือเปิบ

498
01:10:13,459 --> 01:10:16,754
ประเด็นคือการสอดมือเข้าไปในรังของต่อ

499
01:10:18,255 --> 01:10:20,799
ทำให้พวกมันโกรธมาก

500
01:10:31,727 --> 01:10:36,482
ตัวอ่อนแมลงหนึ่งกำมืออาจไม่คุ้มกับที่โดนต่อต่อย

501
01:10:38,901 --> 01:10:41,111
คราวหน้ามันจะฉลาดขึ้น

502
01:10:52,373 --> 01:10:56,627
ผ่านไปหลายเดือนแล้วตั้งแต่ราคุสสู้กับไททัน

503
01:10:59,004 --> 01:11:01,548
แผลที่ตาของมันหายดีแล้ว

504
01:11:04,635 --> 01:11:09,807
และมันได้สถาปนาตัวเอง
เป็นราชาแห่งซูอัคอย่างไร้คู่ต่อกร

505
01:11:12,059 --> 01:11:15,229
เพื่อครองตำแหน่งนี้ต่อไป
มันต้องแกร่งและแข็งแรง

506
01:11:17,398 --> 01:11:20,109
ปลวกโปรตีนสูงช่วยได้

507
01:11:22,736 --> 01:11:27,074
แม้ว่าการขลุกอยู่กับไม้ผุๆ จะมีความเสี่ยง

508
01:11:37,167 --> 01:11:38,210
โอ๊ย

509
01:11:41,088 --> 01:11:43,841
เป็นการเริ่มต้นวันที่ไม่ค่อยดีนักของราคุส

510
01:11:44,425 --> 01:11:48,178
แต่ความหัวจะปวดนี้อาจดีขึ้นหลังได้ดื่มอะไรเย็นๆ

511
01:11:49,513 --> 01:11:52,683
และในป่าแห่งนี้ก็หาไม่ยากด้วย

512
01:12:00,899 --> 01:12:02,359
หม้อข้าวหม้อแกงลิง

513
01:12:07,489 --> 01:12:10,409
แหล่งน้ำธรรมชาติของป่า

514
01:12:12,745 --> 01:12:18,500
แต่ละผลมีน้ำฝนผสมกับแมลงที่ถูกย่อยแล้วบางส่วน

515
01:12:19,501 --> 01:12:20,753
สดชื่น

516
01:12:34,183 --> 01:12:40,397
ในฐานะตัวผู้จ่าฝูง
ชีวิตของราคุสจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีก

517
01:12:44,318 --> 01:12:47,696
มันจะสร้างความสัมพันธ์กับตัวเมียในถิ่นนั้น

518
01:12:47,780 --> 01:12:49,448
เช่นฟริสก้าและเอลลี่

519
01:12:52,242 --> 01:12:55,287
แต่มันจะไม่สุงสิงกับอุรังอุตังตัวอื่นๆ

520
01:13:03,128 --> 01:13:05,798
อย่างไรก็ตาม ในฐานะราชาของถิ่นนี้

521
01:13:05,881 --> 01:13:11,804
การที่มันปรากฏตัวให้เห็นจะหยุดการ
เจริญเติบโตของตัวผู้ทั้งหลายไม่ให้มีพวงแก้ม

522
01:13:15,474 --> 01:13:21,480
และจะยืดเวลาการครองถิ่นนี้
ซึ่งอาจยาวนานถึงสิบปี

523
01:13:27,528 --> 01:13:30,322
หลายอย่างก็เปลี่ยนไปสำหรับอีเดน

524
01:13:33,325 --> 01:13:35,911
มันกำลังออกแบบเครื่องมือที่ทำจากกิ่งไม้...

525
01:13:40,541 --> 01:13:44,002
เพื่อพยายามเอื้อมให้ถึงอะไรก็ตามที่อยู่ในโพรงนี้

526
01:13:47,589 --> 01:13:52,469
นี่เป็นครั้งแรกที่มันคิดหาวิธีใช้เครื่องมือ

527
01:13:52,553 --> 01:13:55,931
โดยไม่มีแม่เอลลี่ทำให้ดู

528
01:13:57,349 --> 01:14:01,353
แต่คราวนี้ให้ผลไม่ดีนัก

529
01:14:02,604 --> 01:14:05,065
มันต้องคิดใหม่

530
01:14:12,656 --> 01:14:15,617
มันพยายามแก้ปัญหาจริงๆ

531
01:14:18,328 --> 01:14:21,457
แล้วเถาวัลย์นี้จะได้ผลไหมนะ

532
01:14:58,035 --> 01:14:59,620
ไม้แท่งนี้ยาวขึ้น

533
01:15:01,038 --> 01:15:03,499
แต่คงยังยาวไม่พอ

534
01:15:06,460 --> 01:15:11,048
กว่าที่อีเดนจะรู้จักใช้เครื่องมือก็ต้องรออีกหลายปี

535
01:15:12,216 --> 01:15:16,803
แต่ทักษะนี้คือก้าวสำคัญในชีวิตของมัน

536
01:15:20,474 --> 01:15:25,646
สัญญาณชี้ชัดว่ามันพร้อมจะใช้ชีวิตสันโดษในป่า

537
01:15:29,900 --> 01:15:32,861
จะมีความท้าทายอื่นๆ รออีเดนอยู่

538
01:15:33,403 --> 01:15:37,574
แต่ความท้าทายที่สำคัญที่สุด
สำหรับมันและอุรังอุตังแถวนี้

539
01:15:37,658 --> 01:15:41,078
จะมาจากโลกที่อยู่พ้นอาณาเขตของพวกมันออกไป

540
01:15:47,793 --> 01:15:53,924
เมื่อครั้งที่แม่เฒ่าฟริสก้าอายุเท่าอีเดน
ยังมีคนพบอุรังอุตังทั่วสุมาตรา

541
01:15:56,134 --> 01:15:57,636
ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

542
01:15:58,762 --> 01:16:00,264
ในช่วง 20 ปีมานี้

543
01:16:00,347 --> 01:16:06,270
ป่าของอุรังอุตังบนโลกหายไปมากถึง 80%

544
01:16:08,105 --> 01:16:14,361
แล้วป่าในซูอัคจะอยู่ได้นาน
พอให้เปปิโต้ประกาศอาณาเขตไหมนะ

545
01:16:17,990 --> 01:16:21,368
หรือนานพอให้อีเดน
มีครอบครัวของตัวเองหรือเปล่า

546
01:16:27,249 --> 01:16:29,501
การศึกษาพวกมันในระยะยาว

547
01:16:30,294 --> 01:16:36,592
ทำให้รู้ว่าลิงใหญ่ที่เติบโตช้าพันธุ์นี้ไม่สามารถ
รับมือกับความเปลี่ยนแปลงรวดเร็วในถิ่นตัวเอง

548
01:16:39,636 --> 01:16:42,681
ทุกวันนี้ มีเพียงแม่น้ำลิมบังสายแคบนี้เท่านั้น

549
01:16:42,764 --> 01:16:47,477
ที่กั้นขวางระหว่างบ้านของอีเดน
และการพัฒนาที่ดินแบบไม่ยั้งคิดของมนุษย์

550
01:16:49,771 --> 01:16:53,066
แต่ตราบใดที่ป่าในซูอัคยังมีคนปกป้อง

551
01:16:53,734 --> 01:17:00,240
เรื่องราวของญาติสนิทผู้น่าทึ่ง
ของมนุษย์จะมีการเล่าขานต่อไปอีกหลายรุ่น

552
01:17:01,491 --> 01:17:05,329
แน่นอนว่าคงไม่ได้เป็นการหวังมากเกินไป

553
01:18:27,285 --> 01:18:30,622
คำบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย