1
00:00:09,509 --> 00:00:12,095
ข้าวสาลีของเรามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

2
00:00:12,178 --> 00:00:14,764
เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่มันเจริญเติบโตมา

3
00:00:17,434 --> 00:00:19,477
บนภูเขาที่บ้านเกิดของเรา

4
00:00:20,979 --> 00:00:24,149
ปัจจัยในการเจริญเติบโต
ของข้าวสาลีนั้นยากแค้นมาก

5
00:00:29,696 --> 00:00:30,739
ในฤดูหนาว

6
00:00:30,822 --> 00:00:35,577
ต้นกล้าข้าวสาลีจะถูกชั้นน้ำแข็งปกคลุม

7
00:00:37,996 --> 00:00:41,499
พืชอื่นที่โดนหิมะปกคลุมมักจะตาย

8
00:00:42,876 --> 00:00:44,669
แต่ข้าวสาลีไม่เป็นเช่นนั้น

9
00:00:46,379 --> 00:00:48,339
เมื่ออากาศอุ่นขึ้นทำให้หิมะละลาย

10
00:00:48,423 --> 00:00:51,009
ข้าวสาลีจะยิ่งเติบโตขึ้น อุดมขึ้น

11
00:00:54,012 --> 00:00:56,014
รสชาติข้าวสาลีอร่อยใช้ได้เลย

12
00:00:56,097 --> 00:00:58,391
เส้นบะหมี่ที่ทำออกมาจะหอมกว่า

13
00:01:00,518 --> 00:01:03,063
ตอนที่เปิดฝาหม้อซึ้งขึ้นมา

14
00:01:03,146 --> 00:01:06,316
กลิ่นหอมของเส้นบะหมี่จะอบอวลไปทั้งห้อง

15
00:01:09,778 --> 00:01:12,072
ต่อให้ไม่มีอะไรใส่มาบนเส้น

16
00:01:12,155 --> 00:01:16,409
คุณก็ยังรู้สึกอิ่มเอมกับความหอมสุดพิเศษนั้น

17
00:01:20,872 --> 00:01:24,501
วัฒนธรรมการกินอาหารประเภทแป้ง
ยืนยงมาหลายพันปี

18
00:01:25,085 --> 00:01:28,171
มันสลักอยู่ในแกนกระดูกซึ่งฉันไม่อาจสลัดทิ้งได้

19
00:01:30,840 --> 00:01:33,718
สำหรับฉัน ข้าวสาลีคือสิ่งล้ำค่ามาก

20
00:02:37,699 --> 00:02:40,910
(เชฟส์ เทเบิ้ล: เมนูเส้น)

21
00:02:49,752 --> 00:02:54,632
{\an8}ที่ลอนดอน อาหารจีนเป็นหนึ่งใน
อาหารต่างประเทศที่คนนิยมกินกันมากที่สุด

22
00:02:55,800 --> 00:02:59,971
แต่ที่นั่นก็ไม่ได้เป็นตัวแทน
ของความหลากหลายของอาหารจีน

23
00:03:02,265 --> 00:03:04,267
จากจังหวัดหนึ่งไปอีกจังหวัดหนึ่งในจีน

24
00:03:04,350 --> 00:03:07,645
มันเหมือนได้ไปอีกโลกหนึ่งเลยในแง่ของอาหาร

25
00:03:09,981 --> 00:03:12,233
และสำหรับเว่ยกุยหรง

26
00:03:13,193 --> 00:03:16,112
มันไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจกับการทำอาหาร

27
00:03:18,573 --> 00:03:20,491
มันคือภารกิจทางวัฒนธรรมด้วย

28
00:03:25,663 --> 00:03:29,334
ที่จีนมีเชฟผู้หญิงน้อยคนมาก

29
00:03:30,168 --> 00:03:33,379
เพื่อจะอยู่ให้ได้ พวกเธอต้องเก่งกว่าทุกคน

30
00:03:34,422 --> 00:03:36,132
กุยหรงก็เป็นแบบนี้

31
00:03:42,847 --> 00:03:45,308
เธอมาที่นี่ตัวเปล่าจริงๆ

32
00:03:45,391 --> 00:03:47,060
ไม่มีทักษะภาษาอังกฤษ

33
00:03:47,143 --> 00:03:49,812
แต่เธอกลับเพิ่งเปิดร้านที่สี่ของเธอไป

34
00:03:51,064 --> 00:03:54,567
ที่ลอนดอน เธอได้สร้างชื่อให้กับอาหารซีอาน

35
00:03:55,568 --> 00:03:58,154
ซีอาน หนึ่งในเมืองหลวงเก่าแก่ของโลก

36
00:03:58,238 --> 00:04:03,117
เป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมของจีน
และมีความสำคัญอย่างยิ่งในด้านอาหารการกิน

37
00:04:03,201 --> 00:04:07,747
เส้นทางสายไหมกับประชากรมุสลิมในซีอาน
มีอิทธิพลต่ออาหารซีอาน

38
00:04:07,830 --> 00:04:11,167
อย่างเช่นรสชาติ และเครื่องเทศที่พวกเขาใช้

39
00:04:11,251 --> 00:04:14,170
{\an8}ดังนั้นอาหารมากมายที่เราเห็นที่นั่น

40
00:04:14,254 --> 00:04:17,465
{\an8}จึงมีเอกลักษณ์มากในแถบนั้นของจีน

41
00:04:18,591 --> 00:04:20,009
เมื่อกุยหรงทำอาหาร

42
00:04:20,802 --> 00:04:23,179
คุณเหมือนได้ไปซีอานจากอาหารของเธอ

43
00:04:31,229 --> 00:04:35,483
คนต่างชาติชอบคิดเหมาไปเอง
ว่าอาหารจีนล้วนใช้ข้าวเป็นวัตถุดิบหลัก

44
00:04:36,067 --> 00:04:38,653
แต่เว่ยกุยหรงมาจากจีนตอนเหนือ

45
00:04:38,736 --> 00:04:41,030
ที่ซึ่งข้าวสาลีเป็นวัตถุดิบหลัก

46
00:04:41,531 --> 00:04:44,492
พวกเขาเรียกมันว่าเมี่ยนสือ อาหารประเภทแป้ง

47
00:04:44,575 --> 00:04:48,162
มีทั้งเกี๊ยว ขนมปัง บะหมี่

48
00:04:48,746 --> 00:04:51,916
ซีอานขึ้นชื่อเรื่องบะหมี่

49
00:04:52,000 --> 00:04:54,419
พวกเขามีบะหมี่มากมายหลายชนิดมาก

50
00:04:54,502 --> 00:04:58,464
บางครั้งก็ตัด
หรือขึ้นรูปด้วยมือ หรือยืดเส้นด้วยมือ

51
00:04:59,841 --> 00:05:03,261
บะหมี่ซีอาน
กำลังกลายเป็นที่ชื่นชอบมากในลอนดอน

52
00:05:03,845 --> 00:05:06,389
เพราะความพยายามของเว่ยกุยหรง

53
00:05:13,938 --> 00:05:18,776
{\an8}(เมืองซีอาน มณฑลส่านซี ประเทศจีน)

54
00:05:21,279 --> 00:05:24,657
ที่มณฑลส่านซีมีบะหมี่ประมาณ 100 ชนิดเห็นจะได้

55
00:05:28,286 --> 00:05:30,788
ที่ขึ้นชื่อที่สุดก็คือบะหมี่เปี๋ยงเปี๋ยง

56
00:05:33,499 --> 00:05:37,462
บะหมี่พวกนี้จะทำให้คุณเข้าใจวัฒนธรรมซีอาน

57
00:05:45,553 --> 00:05:48,806
ในฐานะชาวส่านซีที่เติบโตในซีอาน

58
00:05:48,890 --> 00:05:53,269
ฉันมีหน้าที่ที่ต้องสืบสานประเพณีการทำอาหาร

59
00:05:54,979 --> 00:05:57,690
ฉันจึงใช้วิธีทำบะหมี่ด้วยมือแบบดั้งเดิม

60
00:06:00,777 --> 00:06:03,112
กลิ่นหอมของตัวแป้งควรยังคงอยู่

61
00:06:06,282 --> 00:06:10,203
ตอนฉันยังเด็ก ยายกับแม่ฉันสอนฉันทำบะหมี่

62
00:06:15,208 --> 00:06:18,878
ตอนตบแป้งบนโต๊ะจะเกิดเสียงเปี๋ยงเปี๋ยงดังขึ้น

63
00:06:20,088 --> 00:06:21,964
ฉันชอบกระบวนการนี้มาก

64
00:06:29,639 --> 00:06:33,393
ปกติเราจะใส่เครื่องปรุงลงไป

65
00:06:33,476 --> 00:06:38,147
อย่างเช่นน้ำส้มสายชูผลิตที่นั่น
ต้นหอม พริก และกระเทียม

66
00:06:39,315 --> 00:06:42,360
ตอนที่ราดน้ำมันลงไปบนเครื่องปรุง

67
00:06:42,443 --> 00:06:43,986
จะได้ยินเสียงฉ่าๆ

68
00:06:46,072 --> 00:06:47,990
บะหมี่ดูสวยมาก

69
00:06:48,074 --> 00:06:50,743
เส้นเด้งดึ๋งเหมือนกำลังเต้นรำเลย

70
00:06:54,789 --> 00:06:56,416
หลังจากกินคำแรกลงไป

71
00:06:56,499 --> 00:06:59,252
ฉันรู้เลยว่าชามเดียวไม่มีทางพอ

72
00:07:00,670 --> 00:07:05,174
เส้นบะหมี่นุ่ม หนึบ และเนียนลื่นในเวลาเดียวกัน

73
00:07:07,009 --> 00:07:09,095
ฉันรู้สึกว่ากินเท่าไหร่ก็ไม่พอ

74
00:07:13,099 --> 00:07:17,478
ฉันอยากทำให้คนทั่วโลก
ได้รู้จักบะหมี่ส่านซีของเรา

75
00:07:19,355 --> 00:07:23,526
ความหวังของฉันคือทำให้คนมากขึ้น
และกว้างไกลขึ้น ได้กินบะหมี่ซีอาน

76
00:07:24,277 --> 00:07:26,654
มันคือหน้าที่และความรับผิดชอบของฉัน

77
00:07:32,577 --> 00:07:37,290
{\an8}(บะหมี่เปี๋ยงเปี๋ยง)

78
00:07:51,888 --> 00:07:56,517
มีสุภาษิตจีนว่า
"ไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์พูนสุข"

79
00:07:58,269 --> 00:08:02,315
ฉันมีวัยเด็กที่ลำบากกว่าเพื่อนๆ

80
00:08:07,695 --> 00:08:10,823
ฉันเกิดที่ทางใต้ของมณฑลส่านซี ประเทศจีน

81
00:08:12,158 --> 00:08:14,577
ที่หมู่บ้านเรามีคน 800 คน

82
00:08:16,120 --> 00:08:18,247
ทั้งหมู่บ้านยากจนมาก

83
00:08:19,707 --> 00:08:22,543
และพวกเราอยู่ในกลุ่มครอบครัวที่ยากจนที่สุด

84
00:08:26,172 --> 00:08:27,715
เราเป็นชาวไร่ชาวนา

85
00:08:30,718 --> 00:08:34,347
ทุกปีครอบครัวเรามีอาหารไม่พอกิน

86
00:08:36,307 --> 00:08:38,434
ฉันเป็นลูกคนโตของครอบครัว

87
00:08:38,935 --> 00:08:40,811
ฉันมีน้องสาวสองคน

88
00:08:43,272 --> 00:08:45,358
สมัยนั้นคนจีนจะพูดว่า

89
00:08:45,441 --> 00:08:47,568
"ลูกสาวสามคนเท่ากับสกุลสะบั้น"

90
00:08:50,363 --> 00:08:52,323
พ่อแม่ฉันคิดว่าถ้าไม่มีลูกชาย

91
00:08:52,406 --> 00:08:55,076
ก็จะไม่มีใครมาทำงานหนักๆ

92
00:08:55,159 --> 00:08:57,078
หรือมาเลี้ยงดูพวกเขาในยามแก่เฒ่า

93
00:08:59,747 --> 00:09:02,333
ในฐานะลูกสาวคนโตของครอบครัว

94
00:09:03,376 --> 00:09:06,504
ฉันมีหน้าที่ต้องแต่งลูกเขยเข้าบ้าน

95
00:09:09,382 --> 00:09:11,884
แต่ฉันคิดว่าไม่ควรเป็นแบบนั้น

96
00:09:14,887 --> 00:09:18,474
ฉันควรออกไปท่องโลกและเรียนรู้เพิ่มเติม

97
00:09:25,356 --> 00:09:26,774
ฉันคิดอยู่ในใจ

98
00:09:26,857 --> 00:09:30,736
"ต่อให้พ่อแม่ฉันไม่มีลูกชาย
สักวันฉันจะทำให้เห็น

99
00:09:30,820 --> 00:09:34,657
ว่าอะไรที่ลูกชายทำได้ ฉันก็ทำได้"

100
00:09:44,417 --> 00:09:49,589
{\an8}(หมู่บ้านปัวเหอโข่ว มณฑลส่านซี ประเทศจีน)

101
00:09:52,216 --> 00:09:55,261
ความฝันแรกของฉันคือไปให้ไกลกว่าแค่ภูเขาฉิน

102
00:10:01,017 --> 00:10:04,937
การเรียนคือทางเดียว
ที่จะได้ออกจากภูเขาในตอนนั้น

103
00:10:08,232 --> 00:10:12,612
แต่ครอบครัวเราไม่มีปัญญา
จ่ายค่าเล่าเรียนของเราสามพี่น้องได้ทุกคน

104
00:10:17,074 --> 00:10:19,952
ตอนฉันอายุ 11 หรือ 12 ฉันจึงตัดสินใจ

105
00:10:21,829 --> 00:10:25,291
ฉันจะเลิกเรียนแล้วไปทำงานหาเงิน

106
00:10:26,876 --> 00:10:30,838
เพื่อให้น้องๆ ฉันจะได้มีการศึกษาที่ดี

107
00:10:30,921 --> 00:10:33,507
และทั้งครอบครัวจะได้สบายขึ้น

108
00:10:40,139 --> 00:10:42,933
ฉันได้งานแรกที่ร้านอาหารเพ่าหมัว

109
00:10:44,935 --> 00:10:47,521
ฉันมีหน้าที่ล้างจานและทำงานจิปาถะ

110
00:10:51,651 --> 00:10:55,321
ระหว่างล้างจาน
ฉันชอบดูพ่อครัวใหญ่ที่อยู่หน้าเตา

111
00:10:55,404 --> 00:10:57,865
รู้สึกว่าดูเท่มากเลย

112
00:11:01,243 --> 00:11:02,495
มันมีจังหวะจะโคน

113
00:11:03,496 --> 00:11:05,289
ต้องใส่เครื่องปรุงรสตอนไหน

114
00:11:05,373 --> 00:11:07,541
ต้องสะบัดกระทะตอนไหน

115
00:11:08,501 --> 00:11:11,045
และต้องขัดและล้างกระทะตอนไหน

116
00:11:12,880 --> 00:11:16,842
ตอนเด็กฉันไม่เคยได้เรียนดนตรี

117
00:11:16,926 --> 00:11:20,721
แต่เสียงในครัวพวกนั้น
ฉันรู้สึกเหมือนเสียงดนตรีเลย

118
00:11:25,935 --> 00:11:28,312
เสียงน้ำไหลของการล้างกระทะ

119
00:11:28,813 --> 00:11:31,399
เสียงแกร๊งๆ ตอนกระบวยกระทบกับกระทะ

120
00:11:32,566 --> 00:11:34,443
และเสียงฟู่ของเปลวไฟ

121
00:11:35,319 --> 00:11:39,115
ฉันรู้ได้ว่าในครัวกำลังทำอะไรกัน
โดยไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำ

122
00:11:39,198 --> 00:11:41,492
"หัวหน้าพ่อครัวกำลังใส่เครื่องปรุง"

123
00:11:41,575 --> 00:11:45,538
"อ๋อ อาหารเสร็จแล้ว กำลังยกเอาไปเสิร์ฟ"

124
00:11:48,874 --> 00:11:53,170
ฉันคิดอยู่ในใจว่า
"สักวันฉันจะยืนอยู่ในตำแหน่งนั้น"

125
00:12:08,018 --> 00:12:10,896
วันหนึ่ง ลูกผู้พี่ฉันกลับมาจากซีอาน

126
00:12:10,980 --> 00:12:13,232
ที่นั่นเป็นเมืองหลวง เมืองใหญ่มากของมณฑล

127
00:12:15,526 --> 00:12:18,154
เธอบอกว่า "ไปซีอานกับฉันสิ

128
00:12:19,572 --> 00:12:21,907
ที่นั่นมีงานให้ทำเยอะแยะ

129
00:12:21,991 --> 00:12:25,077
เธอจะหาเงินได้เยอะกว่าอยู่ที่นี่"

130
00:12:28,622 --> 00:12:32,293
พอได้ยินแบบนั้น ฉันก็ตัดสินใจว่าต้องไปซีอาน

131
00:12:39,675 --> 00:12:41,343
ครอบครัวฉันไม่เห็นด้วย

132
00:12:43,220 --> 00:12:44,972
ตอนนั้นฉันอายุแค่ 13

133
00:12:46,599 --> 00:12:50,936
ต้องนั่งรถสิบกว่าชั่วโมง
จากเมืองของเราข้ามเทือกเขาฉินไป

134
00:12:52,313 --> 00:12:54,523
ถ้าฉันไปซีอานแล้ว

135
00:12:54,607 --> 00:12:57,234
พวกเขาสงสัยว่าฉันจะไม่กลับมาแล้วหรือเปล่า

136
00:13:02,239 --> 00:13:05,242
ฉันบอกพวกเขาไปว่าฉันจะกลับมา

137
00:13:05,326 --> 00:13:07,620
ฉันจะไม่ทิ้งพ่อแม่ไว้ไม่ดูไม่แล

138
00:13:09,872 --> 00:13:12,625
ตอนไป ฉันพูดกับน้องๆ ฉัน

139
00:13:12,708 --> 00:13:15,961
ฉันชี้ไปที่ผนังหลังห้องครัวเราแล้วพูดว่า

140
00:13:16,587 --> 00:13:19,381
"ดูสิ พี่เป็นนักเรียนที่เรียนดีมากมาตลอด"

141
00:13:19,465 --> 00:13:21,759
"บนผนังมีใบประกาศฯ ของพี่เต็มไปหมด"

142
00:13:23,302 --> 00:13:27,139
"ถ้าต่อไปพวกเธอไม่ตั้งใจเรียน
นั่นคือปัญหาของพวกเธอ"

143
00:13:28,432 --> 00:13:31,936
"การไม่มีปัญหาส่งเสียพวกเธอคือปัญหาของพี่"

144
00:13:35,397 --> 00:13:39,151
ต่อหน้าครอบครัว
ฉันทำตัวมองโลกในแง่ดีและเข้มแข็งสุดๆ

145
00:13:41,237 --> 00:13:45,574
แต่ทันทีที่รถบัสแล่นออกไป ฉันก็ปล่อยโฮออกมา

146
00:14:00,506 --> 00:14:04,343
พอไปถึงซีอาน ลูกผู้พี่ฉันพาฉันเข้าไปในเมือง

147
00:14:07,930 --> 00:14:09,723
ซีอานเป็นเมืองหลวงเก่า

148
00:14:11,559 --> 00:14:15,312
ประวัติศาสตร์และความรุ่งเรือง
ของเมืองนี้ยาวนานพันสองพันปี

149
00:14:18,858 --> 00:14:21,277
ฉันมีความรู้สึกว่าอยู่ที่เมืองนี้

150
00:14:21,360 --> 00:14:24,029
ฉันจะหาที่ทางของตัวเองเจอแน่นอน

151
00:14:33,163 --> 00:14:36,083
ใต้กำแพงเมืองโบราณมีตลาดประเภทต่างๆ

152
00:14:39,503 --> 00:14:41,714
มีอาหารหลากหลายมาก

153
00:14:43,757 --> 00:14:45,092
มีซาลาเปา

154
00:14:45,968 --> 00:14:48,679
เกี๊ยวซีอานประเภทต่างๆ

155
00:14:53,601 --> 00:14:55,311
และมีบะหมี่มากมายหลายชนิด

156
00:14:57,771 --> 00:15:01,025
ฉันนึกว่าคนที่บ้านเกิดฉันชอบกินบะหมี่มากแล้ว

157
00:15:01,108 --> 00:15:03,611
แต่คนในซีอานชอบกินบะหมี่มากกว่าเสียอีก

158
00:15:09,575 --> 00:15:11,201
ระหว่างที่เราเดินไปรอบๆ

159
00:15:11,285 --> 00:15:14,538
ลูกผู้พี่ฉันบอกว่า "เธอควรเรียนรู้การค้าขายไว้"

160
00:15:18,959 --> 00:15:22,546
เธอบอกว่าฉันไปเรียนจัดดอกไม้ก็ได้

161
00:15:24,089 --> 00:15:27,134
ฉันบอกว่า "ฉันเรียนไม่ได้แน่นอน
ฉันน่ะเหมือนเด็กผู้ชาย

162
00:15:27,217 --> 00:15:28,969
จัดดอกไม้ไม่เหมาะกับฉัน"

163
00:15:30,304 --> 00:15:33,682
เธอก็พูดต่อว่า "งั้นเย็บผ้าล่ะ"

164
00:15:34,183 --> 00:15:37,478
ฉันบอกว่า "เย็บผ้าต้องนั่งตลอดยิ่งแย่กว่าอีก"

165
00:15:38,854 --> 00:15:40,856
เธอพูดว่า "งั้นเธออยากทำอะไร"

166
00:15:41,357 --> 00:15:42,232
ฉันตอบว่า

167
00:15:42,316 --> 00:15:44,318
"ฉันอยากเรียนเป็นแม่ครัว"

168
00:15:47,988 --> 00:15:50,032
ลูกผู้พี่ฉันเป็นห่วงมาก

169
00:15:52,660 --> 00:15:55,537
ปกติแล้วมันเป็นงานของพวกผู้ชาย

170
00:15:58,874 --> 00:16:03,712
ฉันบอกว่า "ไม่ต้องห่วง
อะไรที่ผู้ชายทำได้ ฉันก็ทำได้"

171
00:16:26,151 --> 00:16:30,197
อาหารริมทางที่มีชื่อเสียง
ชนิดหนึ่งของซีอานเรียกว่าเหลียงผี

172
00:16:30,280 --> 00:16:31,573
บะหมี่ผิวเย็น

173
00:16:32,533 --> 00:16:36,036
มันเป็นส่วนผสมของเส้นก๋วยเตี๋ยวลื่นๆ

174
00:16:36,120 --> 00:16:39,373
กับกลูเตนจากข้าวสาลีเหลืองนุ่มหนึบ

175
00:16:40,791 --> 00:16:46,213
มันทำขึ้นโดยการแยกส่วนแป้งออก
เป็นแป้งสาลีและกลูเตน

176
00:16:47,172 --> 00:16:50,426
ซึ่งคนจีนทำกันมาหลายศตวรรษแล้ว

177
00:16:55,681 --> 00:16:57,641
ก่อนอื่นฉันทำแป้งบะหมี่จากแป้ง

178
00:16:58,350 --> 00:17:00,352
แล้วเอาไปแช่น้ำ

179
00:17:02,479 --> 00:17:06,316
ฉันล้างไปเรื่อยๆ
จนกลูเตนกับแป้งแยกจากกันโดยสิ้นเชิง

180
00:17:09,778 --> 00:17:12,364
จากนั้นก็นึ่งกลูเตน

181
00:17:13,490 --> 00:17:18,078
ฉันใช้น้ำแป้งที่ละลายออกมา
เพื่อไปนึ่งบะหมี่ผิวเย็น

182
00:17:19,913 --> 00:17:21,165
พอมันเย็นแล้ว

183
00:17:21,248 --> 00:17:23,667
ฉันก็หั่นเป็นเส้นบางๆ เหมือนเส้นบะหมี่

184
00:17:27,379 --> 00:17:31,091
กระบวนการมันซับซ้อน
และมีงานที่ต้องทำเยอะมาก

185
00:17:31,675 --> 00:17:33,343
แต่มันก็คุ้มค่า

186
00:17:34,928 --> 00:17:39,475
เหลียงผีจะใช้ทำสลัด
ใส่แตงกวาฝาน กระเทียม และน้ำส้มสายชู

187
00:17:40,267 --> 00:17:43,687
เนื้อสัมผัสน่าสนใจมาก กินแล้วสดชื่น

188
00:17:44,188 --> 00:17:47,024
เส้นทั้งนุ่มทั้งลื่นและกรุบๆ นิดหน่อย

189
00:17:48,776 --> 00:17:51,487
เป็นประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่ครบรส

190
00:17:53,447 --> 00:17:57,326
อาหารจีนเต็มไปด้วยเทคนิคใหม่ๆ

191
00:17:57,409 --> 00:18:00,245
และอาหารที่ได้มาจากเทคนิคพวกนี้

192
00:18:00,329 --> 00:18:04,041
มีเอกลักษณ์สุดๆ ต่อครัวจีนครับ

193
00:18:06,168 --> 00:18:08,921
ไม่มีที่ไหนในโลกอีกแล้วที่คุณจะพบ

194
00:18:09,004 --> 00:18:11,465
บะหมี่ล้างน้ำของบ้านเกิดฉันพวกนี้

195
00:18:12,674 --> 00:18:15,594
สำหรับฉัน อาหารประเภทอื่นไม่มีใครเทียบได้

196
00:18:16,678 --> 00:18:19,515
จะว่าไป อาหารของเรามีมายาวนานนับพันๆ ปี

197
00:18:19,598 --> 00:18:21,391
มันต้องมีเหตุผลสิ

198
00:18:26,522 --> 00:18:33,529
{\an8}(บะหมี่ผิวเย็นซีอาน)

199
00:18:45,666 --> 00:18:48,669
หลังฉันจบจากโรงเรียนสอนทำอาหาร

200
00:18:50,212 --> 00:18:54,174
เกิดน้ำท่วมเพราะดินถล่มที่บ้านเกิดของเรา

201
00:18:56,927 --> 00:18:59,596
น้องสาวฉันเล่าให้ฟังทางโทรศัพท์

202
00:18:59,680 --> 00:19:03,225
ว่าน้ำที่ท่วมซัดเข้าใส่บ้านเราจังๆ

203
00:19:04,226 --> 00:19:06,603
ถ้าเกิดบ้านพังลงมา

204
00:19:06,687 --> 00:19:10,065
ครอบครัวฉันอาจถูกบ้านถล่มทับจนตาย

205
00:19:15,863 --> 00:19:19,283
การดูแลบุพการี
มันฝังลึกอยู่ในแกนกระดูกของคนจีน

206
00:19:27,583 --> 00:19:30,169
ตอนนั้นฉันรู้สึกแย่มาก

207
00:19:30,252 --> 00:19:32,421
เพราะเงินเดือนฝึกงานของฉันต่ำมาก

208
00:19:36,300 --> 00:19:38,886
ฉันมีเงินเก็บส่งไปช่วยครอบครัวน้อยมาก

209
00:19:42,347 --> 00:19:45,392
แถมฉันยังไม่อาจกลับไปหาพวกเขาทันทีได้

210
00:19:48,187 --> 00:19:50,063
นั่นคือตอนที่ฉันเกิดความคิด

211
00:19:56,528 --> 00:19:59,031
ฉันควรพัฒนาฝีมือและทำเงินให้มากขึ้น

212
00:19:59,114 --> 00:20:01,867
เพื่อช่วยพ่อแม่สร้างบ้านใหม่

213
00:20:06,246 --> 00:20:08,248
ฉันวางแผนอยู่นานมาก

214
00:20:12,169 --> 00:20:15,088
จะให้ฉันเลิกทำงานในครัวคงไม่ได้

215
00:20:18,217 --> 00:20:19,843
ฉันถึงกับช่วยคนอื่นด้วยซ้ำ

216
00:20:22,763 --> 00:20:24,348
ทำพวกเมนูเย็น

217
00:20:24,848 --> 00:20:26,433
หั่นวัตถุดิบ

218
00:20:27,601 --> 00:20:28,936
คอยกวนอาหาร

219
00:20:30,646 --> 00:20:32,814
ทำอาหารจำพวกแป้งและอื่นๆ

220
00:20:36,193 --> 00:20:38,612
ฉันไม่ได้มองว่ามันคือการทำงานให้คนอื่น

221
00:20:40,155 --> 00:20:42,032
ฉันทำเพื่อครอบครัวฉันเอง

222
00:21:06,473 --> 00:21:10,018
ฉันทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งอยู่หลายปี

223
00:21:10,102 --> 00:21:13,814
พยายามพัฒนาตัวเองและเรียนรู้ทักษะเต็มที่

224
00:21:16,316 --> 00:21:20,779
มีวันหนึ่ง หัวหน้าพ่อครัวของเรา
ไปอยู่โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

225
00:21:22,614 --> 00:21:25,200
ฉันคุยกับผู้จัดการ ฉันบอกว่า

226
00:21:25,284 --> 00:21:28,453
"ฉันคิดว่าฉันรับงานเป็นหัวหน้าคนครัวได้"

227
00:21:29,037 --> 00:21:30,914
"ให้โอกาสฉันสักครั้งได้ไหม"

228
00:21:33,292 --> 00:21:36,336
เธอบอกว่า "ได้สิ เธอลองรับหน้าที่นี้ดูก็ได้"

229
00:21:44,720 --> 00:21:47,556
ฉันกังวลมาก ที่ฉันกลัวที่สุดก็คือ

230
00:21:48,473 --> 00:21:51,184
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงคนเดียวในครัวนี้

231
00:21:51,268 --> 00:21:54,104
แล้วต้องมาคุมผู้ชายที่แก่กว่าฉันเป็นโขยง

232
00:21:56,648 --> 00:21:59,151
ทุกคนต่างก็ทำงานมานานกว่าฉัน

233
00:22:01,194 --> 00:22:02,237
ตอนเช็กชื่อ

234
00:22:02,321 --> 00:22:05,490
ฉันจะเป็นคนที่เด็กสุดแถมเป็นผู้หญิงคนเดียว

235
00:22:05,574 --> 00:22:08,744
ยืนดูผู้ชายเข้าแถวแล้วขานชื่อพวกเขา

236
00:22:10,495 --> 00:22:12,456
ที่จีนมีผู้หญิงไม่มาก

237
00:22:12,539 --> 00:22:16,251
ที่ได้คุมห้องครัวและคุมกระทะ

238
00:22:17,836 --> 00:22:20,672
งานนี้ถูกมองว่าไม่เป็นผู้หญิงและยากลำบาก

239
00:22:21,923 --> 00:22:23,633
ผู้หญิงที่จะคิดจะมาคุมครัว

240
00:22:23,717 --> 00:22:26,261
ต้องตั้งใจแน่วแน่ที่จะแสดงฝีมือ

241
00:22:26,345 --> 00:22:27,804
และทำทุกอย่างให้ดีกว่าผู้ชาย

242
00:22:32,059 --> 00:22:34,853
ฉันรู้สึกอยู่ว่ามันคงจะไม่ง่าย

243
00:22:36,730 --> 00:22:41,109
แต่ฉันก็ยังเชื่อมั่นว่าฉันทำได้

244
00:22:44,946 --> 00:22:47,866
ฉันตั้งหน้าตั้งตาทำงานในครัว

245
00:22:47,949 --> 00:22:50,827
ทำงานของฉันทุกวัน

246
00:22:53,205 --> 00:22:55,207
ทีมของเราค่อยๆ ปรับตัวเข้าหากัน

247
00:22:57,542 --> 00:23:01,254
และต่อมา พวกเขาก็ทำงานเข้ากับฉันได้ดี

248
00:23:03,215 --> 00:23:06,426
ความฝันที่จะได้เป็นคนคุมครัวกลายเป็นจริงแล้ว

249
00:23:16,561 --> 00:23:18,355
ไม่มีแตงกวาซอยเหรอ

250
00:23:22,109 --> 00:23:25,362
จานนี้ไม่ต้องใช้แตงกวาซอย เลยไม่มี

251
00:23:28,949 --> 00:23:31,076
การทำงานเป็นหัวหน้าคนครัวที่ซีอาน

252
00:23:31,159 --> 00:23:33,745
กุยหรงทำให้คนที่
ทำงานด้วยกันกับเธอประทับใจมาก

253
00:23:37,165 --> 00:23:38,875
จากนั้นในปี 2008

254
00:23:39,459 --> 00:23:42,921
เธอได้รับโอกาสให้มาลอนดอน

255
00:23:43,004 --> 00:23:46,341
มาทำงานให้ร้านอาหารเสฉวนชื่อดังชื่อปาร์ซู

256
00:23:51,888 --> 00:23:54,224
ฉันตื่นเต้นมากเพราะ

257
00:23:54,307 --> 00:23:56,977
ที่ลอนดอน เงินเดือนสูงมาก

258
00:23:59,438 --> 00:24:02,357
ฉันคิดว่าถ้าฉันไปทำงานต่างประเทศสักปี

259
00:24:02,441 --> 00:24:05,026
ฉันน่าจะสร้างบ้านให้พ่อแม่ฉันได้

260
00:24:06,945 --> 00:24:09,614
อีกอย่าง ฉันก็ฝันอยากไปต่างประเทศมาตลอด

261
00:24:11,366 --> 00:24:14,744
แต่นี่ไม่เหมือนกับการจากบ้านเกิดไปซีอาน

262
00:24:23,503 --> 00:24:25,172
ฉันไม่เคยขึ้นเครื่องบิน

263
00:24:30,886 --> 00:24:33,722
ทันทีที่เครื่องลงจอดบนแผ่นดินอังกฤษ

264
00:24:33,805 --> 00:24:35,891
ฉันก็อยากแล้วเห็นว่าอังกฤษเป็นยังไง

265
00:24:37,851 --> 00:24:39,478
ข้างนอกฝนตกปรอยๆ

266
00:24:43,815 --> 00:24:46,526
ตอนนั้นเพิ่งจะสี่โมงครึ่งแต่ฟ้าก็มืดหมดแล้ว

267
00:24:48,487 --> 00:24:50,864
ถนนหนทางแคบมาก

268
00:24:53,241 --> 00:24:55,285
ไม่มีตึกใหม่หรือตึกสูงให้เห็นเลยสักตึก

269
00:24:57,287 --> 00:24:58,914
คนพูดกันว่าลอนดอนพัฒนาแล้ว

270
00:24:58,997 --> 00:25:01,750
แต่ทำไมฉันเห็นแต่บ้านเก่าโทรมๆ
ยิ่งดูก็รู้สึกว่ายิ่งเก่า

271
00:25:05,837 --> 00:25:07,297
ฉันรู้สึกกังวล

272
00:25:17,516 --> 00:25:21,311
{\an8}(ลอนดอน สหราชอาณาจักร)

273
00:25:26,900 --> 00:25:30,070
ที่ลอนดอนมีอาหารหลากหลายประเภทมาก

274
00:25:32,030 --> 00:25:34,783
ฉันเคยกินอาหารมาเลเซีย อาหารสเปน

275
00:25:35,534 --> 00:25:36,493
และพิซซ่า

276
00:25:38,161 --> 00:25:41,206
แต่อาหารจีนกลับยังไม่ค่อยแพร่หลายนัก

277
00:25:42,958 --> 00:25:46,670
ที่นี่มีคนซีอานน้อยมาก และไม่มีร้านบะหมี่

278
00:25:51,341 --> 00:25:55,804
ตอนที่เว่ยกุยหรงมาลอนดอน
เธอเริ่มทำงานให้กับปาร์ซู

279
00:25:57,097 --> 00:26:00,892
ที่นี่คือร้านอาหารเสฉวน
ร้านใหญ่ร้านแรกในลอนดอน

280
00:26:01,476 --> 00:26:03,353
และร้านอาหารก็ประสบความสำเร็จมาก

281
00:26:04,354 --> 00:26:09,192
ปรากฏว่าชาวลอนดอนพร้อม
ที่จะชิมรสชาติใหม่ของอาหารจีนแล้ว

282
00:26:10,485 --> 00:26:14,823
กุยหรงอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย
ที่ซึ่งเธอพูดภาษาที่นั่นไม่ได้

283
00:26:15,782 --> 00:26:19,536
แต่ถึงกระนั้นเธอก็มุ่งมั่นและทรหดมากๆ

284
00:26:21,871 --> 00:26:26,251
ฉันเป็นเชฟคนเดียวในทีมที่ไม่ใช่คนเสฉวน

285
00:26:28,712 --> 00:26:33,133
อาหารส่านซีแบบดั้งเดิม
กับอาหารเสฉวนไม่เหมือนกัน

286
00:26:35,135 --> 00:26:38,054
ฉันชอบทำอาหารบ้านเกิดฉัน

287
00:26:39,681 --> 00:26:41,057
ดังนั้นวันหนึ่ง

288
00:26:41,141 --> 00:26:44,311
ฉันทำบะหมี่เปี๋ยงเปี๋ยงเป็นอาหารที่ให้พนักงานกิน

289
00:26:46,605 --> 00:26:48,940
ทุกคนบอกว่า "เราชอบไอ้นี่"

290
00:26:51,443 --> 00:26:53,153
นั่นทำให้ฉันมีความสุขมาก

291
00:26:55,405 --> 00:26:57,574
ต่อมาทุกคืนวันอาทิตย์

292
00:26:57,657 --> 00:26:59,534
ฉันก็จะทำอาหารประเภทแป้งต่างๆ

293
00:27:02,996 --> 00:27:05,582
เพื่อนร่วมงานฉันต่างก็ตั้งตารอให้ถึงวันอาทิตย์

294
00:27:07,042 --> 00:27:09,461
"เฮ้อ ในที่สุดก็ได้กินอย่างอื่น
ที่ไม่ใช่อาหารเสฉวนซะที"

295
00:27:09,544 --> 00:27:11,421
"ได้เวลากินบะหมี่ส่านซีแล้ว"

296
00:27:13,673 --> 00:27:15,550
นี่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน

297
00:27:16,259 --> 00:27:19,596
คิดจะเปิดร้านบะหมี่ที่ปรุงตามวิธีของบ้านเกิดฉัน

298
00:27:39,532 --> 00:27:40,867
เพิ่งกลับมาเหรอ

299
00:27:42,118 --> 00:27:43,620
ฉันกลับมาตอนสามทุ่ม

300
00:27:44,245 --> 00:27:45,622
แล้วเสี่ยวหนิงเหมิงล่ะ

301
00:27:47,082 --> 00:27:49,000
เสี่ยวหนิงเหมิงยังอยู่ที่หูหนาน

302
00:27:49,084 --> 00:27:49,918
อ๋อ

303
00:27:50,001 --> 00:27:51,503
บ้านเก่าเราเที่ยวเล่นสนุก

304
00:27:51,586 --> 00:27:54,964
เธอเลยจะอยู่ที่นั่นจนกว่าโรงเรียนจะเปิดเทอม

305
00:27:55,048 --> 00:27:56,091
ดีจัง

306
00:27:56,174 --> 00:27:58,968
ไม่ใช่เล่นซะจนไม่ยอมไปเรียนแล้วล่ะ

307
00:27:59,594 --> 00:28:02,347
เธอยิ่งซนๆ ด้วย เหมือนเสี่ยวเยว่เยว่เลย

308
00:28:03,431 --> 00:28:04,265
นั่นสิ

309
00:28:04,349 --> 00:28:07,394
เธออ้อนตากับยายเก่งจะตาย

310
00:28:08,353 --> 00:28:10,105
ชอบขี่คอคุณตาด้วย

311
00:28:10,188 --> 00:28:11,022
เหรอ

312
00:28:12,273 --> 00:28:15,902
อยู่บ้านตากับยาย เธอคงใหญ่ที่สุดในบ้านเลยสิ

313
00:28:19,155 --> 00:28:21,491
ฉันทำงานที่ปาร์ซูอยู่เจ็ดปี

314
00:28:23,284 --> 00:28:26,830
ในช่วงหลายปีนั้น งานของฉันนับว่าราบรื่นดี

315
00:28:27,330 --> 00:28:28,748
- วางสายแล้วเนอะ
- อือ

316
00:28:32,043 --> 00:28:35,797
ทุกปี ฉันให้เงินเพิ่มเป็นพิเศษกับพ่อแม่

317
00:28:35,880 --> 00:28:38,299
เพื่อให้น้องๆ ฉันได้เรียนต่อ

318
00:28:42,053 --> 00:28:44,556
ฉันรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จอยู่เหมือนกัน

319
00:28:49,144 --> 00:28:52,439
ฉันสามารถทำงานที่ปาร์ซูไปตลอดชีวิตก็ได้

320
00:28:57,485 --> 00:29:00,447
แต่ฉันยังมีความปรารถนา

321
00:29:00,530 --> 00:29:04,159
ที่อยากให้คนตะวันตกได้รู้จักกับ
อาหารประเภทแป้งของส่านซีมากขึ้น

322
00:29:09,330 --> 00:29:12,000
ฉันเลยบอกกับเจ้าของร้านว่า

323
00:29:12,083 --> 00:29:14,794
"ฉันอยากเปิดร้านอาหารจริงๆ"

324
00:29:17,088 --> 00:29:19,883
เขาไม่อยากให้ฉันลาออก

325
00:29:19,966 --> 00:29:22,927
เขาบอกว่า "ร้านอาหารของเราไปได้สวยออก"

326
00:29:25,263 --> 00:29:28,641
"พอเราขยายร้านไปที่ใหม่
เธอเป็นหัวหน้าเชฟได้เลยนะ"

327
00:29:31,394 --> 00:29:35,273
"ฉันยังส่งเธอไปเรียนรู้
ที่ร้านอาหารที่ได้ดาวมิชลินได้ด้วย"

328
00:29:35,356 --> 00:29:36,524
"ข้อเสนอดีๆ ทั้งนั้น"

329
00:29:39,819 --> 00:29:42,322
ฉันบอกว่า "ฉันชอบเรียนรู้สิ่งต่างๆ นะ

330
00:29:42,405 --> 00:29:46,534
แต่มันต่างจากเส้นทางที่ฉันฝันไว้"

331
00:29:49,746 --> 00:29:52,290
ฉันปฏิเสธข้อเสนอของเขา

332
00:29:53,958 --> 00:29:56,920
นั่นคือตอนที่ฉันออกจากปาร์ซู

333
00:30:09,557 --> 00:30:12,143
ฉันได้สัญญาเช่าร้านอาหารร้านแรกมาแล้ว

334
00:30:16,314 --> 00:30:19,943
ก่อนอื่น ฉันต้องร่างเมนูขึ้นมาก่อน

335
00:30:24,155 --> 00:30:27,784
ในเมนูต้องมีอาหารหลักๆ ของส่านซีอยู่ด้วย

336
00:30:31,371 --> 00:30:35,250
แต่ฉันกังวลว่าชาวตะวันตก
อาจไม่ค่อยยอมรับอาหารแบบนั้น

337
00:30:42,382 --> 00:30:44,801
เราชาวเหนือชอบบะหมี่ที่หนึบๆ

338
00:30:47,637 --> 00:30:50,849
เจ้าของร้านอาหารมากมายมองว่าเรื่องนี้ไม่ง่าย

339
00:30:55,103 --> 00:30:58,773
พวกเขานึกภาพการขายบะหมี่กลูเตนแบบนี้
ในลอนดอนไม่ออก

340
00:31:01,150 --> 00:31:03,862
มีคนบอกฉันว่าลูกค้าชาวตะวันตกคงไม่ชอบ

341
00:31:05,822 --> 00:31:08,074
ตอนทำอาหารเสฉวนที่ปาร์ซู

342
00:31:08,157 --> 00:31:13,246
เราใช้พริกเสฉวนที่เผ็ดจนลิ้นชาไม่มาก
ด้วยความที่คนตะวันตกกินเผ็ดไม่ค่อยไหว

343
00:31:17,292 --> 00:31:21,754
แต่ที่ร้านขายอาหารจากบ้านเกิดของฉัน
ฉันไม่อยากดัดแปลงอาหารของเรา

344
00:31:27,385 --> 00:31:30,179
ฉันจัดหาและนำเข้าพริกแห้งมาจากจีน

345
00:31:30,680 --> 00:31:32,515
และเอามาป่นเป็นพริกป่นด้วยตัวเอง

346
00:31:35,226 --> 00:31:37,604
ฉันไม่รู้ว่าธุรกิจจะออกมาเป็นยังไง

347
00:31:39,480 --> 00:31:41,024
ฉันกลัวนิดหน่อย

348
00:31:42,734 --> 00:31:45,820
ทีมงานใหม่ของฉันไม่เคยเห็นบะหมี่ส่านซีมาก่อน

349
00:31:46,404 --> 00:31:48,573
ฉันเลยต้องสอนพวกเขาตั้งแต่ต้น

350
00:31:49,991 --> 00:31:52,493
ตรงข้ามร้านซีอานอิมเพรสชั่นของฉัน

351
00:31:52,577 --> 00:31:55,455
เป็นตึกสูงสองหลังที่มีผู้อยู่อาศัยมากมาย

352
00:31:56,998 --> 00:31:58,958
พวกเขาจะลงมาชิมอาหารของเรา

353
00:31:59,042 --> 00:32:03,796
ลูกค้าเริ่มกลับมาอีกเรื่อยๆ
สองวัน สามวัน สี่วันติดๆกัน

354
00:32:08,426 --> 00:32:11,804
เราไม่จำเป็นต้องโฆษณา
แค่ปากต่อปากก็พอแล้ว

355
00:32:13,973 --> 00:32:16,142
สามสัปดาห์ต่อมา

356
00:32:17,685 --> 00:32:19,771
หนังสือพิมพ์เดอะการ์เดียนโทรหาฉัน

357
00:32:20,521 --> 00:32:22,273
(ยืดหยุ่นและหนุบหนับ)

358
00:32:22,357 --> 00:32:24,317
ไทม์เอาต์ก็โทรมา

359
00:32:25,318 --> 00:32:26,945
พวกเขาอยากเขียนเรื่องเรา

360
00:32:30,823 --> 00:32:32,158
มันน่าตกใจมาก

361
00:32:35,370 --> 00:32:38,039
แล้วธุรกิจก็เฟื่องฟูขึ้นแบบนั้นเอง

362
00:32:40,667 --> 00:32:42,293
ฉันรู้สึกพอใจมาก

363
00:33:07,068 --> 00:33:08,403
สองเดือนต่อมา

364
00:33:08,486 --> 00:33:11,990
ฉันเริ่มรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว

365
00:33:12,073 --> 00:33:16,035
ฉันนึกว่าฉันแค่เหนื่อยจากงานร้านอาหาร

366
00:33:19,914 --> 00:33:22,583
ฉันไปหาหมอแล้วหมอถามว่า

367
00:33:22,667 --> 00:33:25,378
"คุณไม่รู้ตัวเหรอว่าท้องสามเดือนแล้ว"

368
00:33:25,461 --> 00:33:26,838
ฉันบอกว่าฉันไม่รู้

369
00:33:36,222 --> 00:33:40,435
ในใจฉันรู้สึกลังเลจริงๆ

370
00:33:43,980 --> 00:33:49,152
ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวในระหว่างตั้งท้อง

371
00:33:49,944 --> 00:33:52,864
เป็นอะไรที่ยากมากๆ

372
00:33:59,746 --> 00:34:04,375
ฉันคิดมาตลอดว่าร้านอาหารคือจุดหมายในชีวิตฉัน

373
00:34:06,502 --> 00:34:09,547
ธุรกิจนี้สามารถเปลี่ยนชะตาของครอบครัวฉันได้

374
00:34:11,966 --> 00:34:13,885
ฉันจะยอมแพ้ไม่ได้

375
00:34:18,639 --> 00:34:20,600
ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง

376
00:34:21,100 --> 00:34:23,352
แต่ฉันมุ่งมั่นสุดๆ

377
00:34:25,897 --> 00:34:27,565
เพื่อนๆ ฉันเป็นห่วงมาก

378
00:34:27,648 --> 00:34:30,610
"เธอจะแบกท้องใหญ่ๆ ถือมีดถือกระทะ

379
00:34:30,693 --> 00:34:32,487
เดินไปทั่วห้องครัวได้ยังไง"

380
00:34:33,780 --> 00:34:35,114
"ไม่กลัวบ้างรึไง"

381
00:34:38,826 --> 00:34:43,206
ฉันบอกว่าฉันจะหาทาง
เพื่อจะได้ทำสิ่งที่ฉันอยากทำจริงๆ

382
00:34:43,873 --> 00:34:46,793
นั่นคือการมีลูกและมีอาชีพการงานด้วย

383
00:35:04,477 --> 00:35:08,189
ฉันลางานไปหนึ่งเดือนหลังคลอดลูกสาว

384
00:35:08,981 --> 00:35:12,401
หลังจากนั้นฉันก็จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยฉันดูแลลูก

385
00:35:12,485 --> 00:35:15,321
เพื่อฉันจะได้กลับไปทำงานต่อ

386
00:35:18,950 --> 00:35:20,368
(มาสเตอร์เว่ย
อาหารซีอาน)

387
00:35:20,451 --> 00:35:21,744
เพราะร้านขายดี

388
00:35:23,162 --> 00:35:25,957
ฉันเลยเปิดร้านที่สองชื่อว่ามาสเตอร์เว่ย

389
00:35:28,376 --> 00:35:30,128
ฉันเริ่มทำงานตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า

390
00:35:30,211 --> 00:35:33,756
บางครั้งกว่าจะกลับบ้านก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง

391
00:35:35,633 --> 00:35:37,760
ไม่เอาน้ำนะ ฉันจะตั้งอุ่นน้ำมันตรงนั้น

392
00:35:37,844 --> 00:35:38,803
อย่าเติมน้ำลงไปล่ะ

393
00:35:38,886 --> 00:35:40,847
ไม่เป็นไร กระทะเพิ่งแห้ง

394
00:35:43,641 --> 00:35:45,852
ตลอดช่วงวัยเด็กของลูกสาวฉัน

395
00:35:47,812 --> 00:35:49,814
ฉันไม่ค่อยได้อยู่กับเธอมากนัก

396
00:35:56,529 --> 00:35:58,739
ในใจฉันมีความลำบากใจ

397
00:36:00,741 --> 00:36:04,370
ฉันไม่แน่ใจว่าควรใช้เวลากับลูกสาวให้มากขึ้น

398
00:36:04,453 --> 00:36:09,458
หรือเพิ่มเวลาไปทุ่มเทให้กับร้านอาหารให้เต็มที่

399
00:36:12,044 --> 00:36:16,591
ช่วงที่ยากลำบากที่สุด
คือตอนที่ลูกสาวฉันป่วยเป็นไข้

400
00:36:18,301 --> 00:36:20,303
และฉันอยู่กับเธอไม่ได้

401
00:36:22,013 --> 00:36:24,640
ฉันให้เพื่อนพาเธอไปโรงพยาบาล

402
00:36:28,019 --> 00:36:29,937
ลูกสาวฉันเอาแต่ถามว่า

403
00:36:30,021 --> 00:36:32,857
"แม่คะ เมื่อไหร่แม่จะมาอยู่กับหนู
แล้วพักเสียทีคะ"

404
00:36:34,525 --> 00:36:37,111
ฉันรู้ว่าลูกไม่อยากให้ฉันทำงานหนักเกินไป

405
00:36:46,370 --> 00:36:47,997
ฉันไม่ใช่แม่ที่ดี

406
00:36:51,083 --> 00:36:52,710
ฉันรู้สึกสับสนมาก

407
00:37:06,140 --> 00:37:07,183
จับมือแม่ไว้นะ

408
00:37:07,266 --> 00:37:08,100
ค่ะ

409
00:37:10,144 --> 00:37:12,396
- ได้ยินเสียงเป็ดร้องไหม
- ค่ะ

410
00:37:15,733 --> 00:37:18,194
โห เป็ดคงหิวมากเลยเนอะ

411
00:37:18,277 --> 00:37:19,403
ค่ะแม่

412
00:37:21,280 --> 00:37:22,823
มาตรงนี้สิคะแม่

413
00:37:22,907 --> 00:37:23,866
ตรงไหน

414
00:37:23,950 --> 00:37:24,784
ตรงนี้ค่ะ

415
00:37:28,746 --> 00:37:29,956
ให้แม่ช่วยนะ

416
00:37:30,998 --> 00:37:31,832
วางไว้ตรงนี้นะ

417
00:37:36,963 --> 00:37:39,090
มาแล้ว พวกมันมาแล้ว

418
00:37:46,639 --> 00:37:51,811
ฉันอยากมอบชีวิตที่ดีกว่าที่ฉันเคยมีให้ลูกสาวฉัน

419
00:37:54,355 --> 00:37:56,649
เพื่อให้เธอได้รับการศึกษาที่ดี

420
00:37:56,732 --> 00:37:59,068
ฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตั้งใจทำงาน

421
00:38:02,822 --> 00:38:05,241
ฉันต้องเชื่อว่าทุกอย่างที่ทำไปมันคุ้มค่า

422
00:38:07,410 --> 00:38:08,869
ถ้าเกิดลูกตกน้ำล่ะ

423
00:38:09,412 --> 00:38:10,830
แม่ช่วยหนูได้

424
00:38:10,913 --> 00:38:12,290
อย่างนั้นเหรอ

425
00:38:12,373 --> 00:38:14,750
แม่ว่ายน้ำไม่เป็น ลูกว่ายน้ำเป็นไหม

426
00:38:15,376 --> 00:38:16,919
- เป็นรึเปล่า
- นิดหน่อย

427
00:38:17,003 --> 00:38:18,254
นิดหน่อยเหรอ

428
00:38:18,337 --> 00:38:19,297
สนุกไหม

429
00:38:19,380 --> 00:38:20,214
สนุกค่ะ

430
00:38:24,176 --> 00:38:25,386
มาทางนี้สิ เยว่

431
00:38:28,639 --> 00:38:31,892
เมื่อไหร่ที่ฉันพอจะมีเวลาว่าง

432
00:38:33,436 --> 00:38:37,606
ฉันพาลูกไปดู ไปเรียนรู้โลกภายนอก

433
00:38:42,361 --> 00:38:44,322
ฉันแทบไม่มีเวลาอยู่กับลูกเลย

434
00:38:46,532 --> 00:38:50,369
แต่ฉันสามารถมอบโอกาสให้ลูกได้ศึกษาเล่าเรียน

435
00:38:52,371 --> 00:38:54,415
นี่คือความรับผิดชอบของฉัน

436
00:38:57,376 --> 00:38:59,337
โอ้โฮ ขว้างไกลขนาดนี้ได้ไงเนี่ย

437
00:38:59,420 --> 00:39:00,463
หนูก็ไม่รู้

438
00:39:00,546 --> 00:39:02,715
เพราะพอหนูขว้างไป

439
00:39:02,798 --> 00:39:03,883
มันก็ไปไกลมากเลย

440
00:39:03,966 --> 00:39:05,426
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง

441
00:39:06,177 --> 00:39:08,137
- งั้นหนูสอนแม่สิ ดีไหม
- ได้ค่ะ

442
00:39:10,681 --> 00:39:13,476
ฉันพาลูกสาวไปสมัครเรียนโรงเรียนดีๆ

443
00:39:15,227 --> 00:39:17,688
ตอนสัมภาษณ์ เธอมีความสุขมาก

444
00:39:17,772 --> 00:39:20,775
เธอตอบคำถามได้ดีมากๆ

445
00:39:22,860 --> 00:39:25,863
ครูใหญ่บอกว่า
"หนูมาเรียนที่โรงเรียนของเราได้"

446
00:39:27,823 --> 00:39:29,450
เป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ

447
00:39:31,202 --> 00:39:32,328
พวกมันพูดอะไรกันน่ะ

448
00:39:32,411 --> 00:39:34,205
- พวกมันคุยกันอยู่ใช่เปล่า
- ค่ะ

449
00:39:34,288 --> 00:39:36,248
- คุยกันอยู่
- หนูรู้ว่าพวกมันพูดอะไร

450
00:39:37,625 --> 00:39:40,086
"ฮัลโหล เธอก็กินขนมปังนี่ด้วยเหรอ"

451
00:39:40,169 --> 00:39:42,755
"อร่อยมากเนอะ"

452
00:39:45,591 --> 00:39:47,593
เพราะโรงเรียนอยู่ไกล

453
00:39:48,594 --> 00:39:51,347
ฉันเลยต้องย้ายไปทางใต้

454
00:39:53,140 --> 00:39:59,605
ฉันใช้เวลาราวๆ สามชั่วโมงครึ่ง
เดินทางไปกลับจากที่ทำงานทุกวัน

455
00:40:01,899 --> 00:40:06,153
ถึงจะลำบาก แต่ฉันว่ามันคุ้มค่า

456
00:40:06,862 --> 00:40:09,740
ลูกสาวฉันชอบไปโรงเรียนมาก

457
00:40:11,700 --> 00:40:14,537
เธออยากให้เราได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น

458
00:40:16,539 --> 00:40:18,374
แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว

459
00:40:18,457 --> 00:40:22,503
ว่าทำไมทุกวันแม่ถึงต้องไปทำงาน
และทำงานหนักมาก

460
00:40:29,635 --> 00:40:33,597
(มันฝรั่งเส้นผัดน้ำส้มสายชูและพริก)

461
00:40:39,728 --> 00:40:43,107
{\an8}(บะหมี่ผิวเย็นซีอาน)

462
00:40:47,653 --> 00:40:51,031
(ฟองเต้าหู้ซีอาน)

463
00:40:54,452 --> 00:40:57,288
(เบอร์เกอร์หมูฝอยซีอาน)

464
00:41:02,668 --> 00:41:06,213
(เห็ดหูหนูเผ็ด)

465
00:41:11,469 --> 00:41:15,347
(ซี่โครงหมูทอดพริกเกลือ)

466
00:41:18,142 --> 00:41:20,769
{\an8}(บะหมี่ลาเมี่ยนซีอานผัดเนื้อแกะ)

467
00:41:23,939 --> 00:41:26,734
(หูหมูรสเผ็ดกับแตงกวา)

468
00:41:29,987 --> 00:41:32,698
{\an8}(เกี๊ยวซ่าทอดไส้หมูและสาหร่าย)

469
00:41:36,368 --> 00:41:41,165
{\an8}(เกี๊ยวสมุนไพรทอด)

470
00:41:45,252 --> 00:41:48,923
{\an8}(บะหมี่ลาเมี่ยนน้ำฉีซาน)

471
00:41:51,592 --> 00:41:56,388
{\an8}(ซุปเพ่าหมัวเนื้อซีอาน)

472
00:41:59,850 --> 00:42:02,520
{\an8}(ข้าวเหนียวปั้นทอดกินกับซอสหวาน)

473
00:42:07,358 --> 00:42:10,694
{\an8}(บะหมี่เปี๋ยงเปี๋ยง)

474
00:42:24,208 --> 00:42:25,834
เยว่ น้าจะเอาหนูห่อไปในบะหมี่

475
00:42:25,918 --> 00:42:28,087
มา ห่อหนูเข้าไปเลย

476
00:42:28,587 --> 00:42:29,505
ดีไหม

477
00:42:30,005 --> 00:42:31,840
น้าเอาหนูห่อไปในนี้ได้มั้ย

478
00:42:31,924 --> 00:42:33,842
ใหญ่จนห่อหนูได้เลยเนี่ย

479
00:42:35,594 --> 00:42:39,306
ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้อง
ตลอดหลายปีมานี้

480
00:42:42,643 --> 00:42:46,564
การทำอาหารไม่เพียงแค่
เติมเต็มความฝันของตัวฉันเอง

481
00:42:46,647 --> 00:42:48,274
ที่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก

482
00:42:48,357 --> 00:42:51,151
แต่ยังช่วยให้ชีวิตครอบครัวฉันดีขึ้นด้วย

483
00:42:54,113 --> 00:42:57,575
น้องสองคนของฉันตอนนี้อยู่ด้วยตัวเองได้แล้ว

484
00:42:59,410 --> 00:43:01,704
น้องสาวคนเล็กของฉันเป็นหมอ

485
00:43:04,957 --> 00:43:08,168
และน้องสาวอีกคนของฉัน
ก็ทำงานไปได้สวยที่ซีอาน

486
00:43:12,131 --> 00:43:14,258
ฉันยังส่งเสียเลี้ยงดูพ่อแม่อยู่

487
00:43:15,593 --> 00:43:19,346
ฉันสร้างบ้านชั้นเดียวสี่หลังให้ครอบครัวของฉัน

488
00:43:23,684 --> 00:43:25,978
และตอนนี้พ่อแม่ของฉันก็คิดว่า

489
00:43:26,061 --> 00:43:29,231
ลูกสาวคนนี้ดีกว่าลูกชายบ้านอื่นๆ เยอะมาก

490
00:43:31,191 --> 00:43:33,527
ฉันหวังว่าเมื่อลูกสาวฉันโตขึ้น

491
00:43:33,611 --> 00:43:35,613
เธอจะได้รู้ศักยภาพของตัวเอง

492
00:43:39,033 --> 00:43:43,120
ฉันจะไม่บังคับให้เธอเป็นอะไร
หรือห้ามเป็นอะไรทั้งนั้น

493
00:43:45,456 --> 00:43:47,374
ลูกสาวฉันก็รู้เรื่องนี้

494
00:43:52,713 --> 00:43:56,425
ต้องขอบคุณความเพียรพยายาม
ของเจ้าของภัตตาคารอย่างกุยหรง

495
00:43:56,508 --> 00:44:00,304
ที่ทำให้การเหมารวมว่า
อาหารจีนต้องเป็นยังไงถูกทำลายไป

496
00:44:02,473 --> 00:44:06,977
ประตูเปิดแง้มออกให้ชาวตะวันตก
ได้เห็นความหลากหลายของอาหารจีน

497
00:44:08,771 --> 00:44:10,731
มันไม่ใช่อย่างที่เราเคยคิดไว้เลย

498
00:44:11,231 --> 00:44:13,192
ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกเยอะ

499
00:44:14,068 --> 00:44:18,072
และแสงที่ส่องนำอาหารซีอาน
ในลอนดอนก็คือเว่ยกุยหรง

500
00:44:21,825 --> 00:44:25,829
จนถึงตอนนี้ ชีวิตฉัน
เหมือนกับข้าวสาลีของมณฑลส่านซี

501
00:44:27,706 --> 00:44:30,376
ข้าวสาลีชนิดนี้ทรหดและยืดหยุ่น

502
00:44:30,459 --> 00:44:32,461
ค่อยๆ เติบโตไปทีละขั้น

503
00:44:34,630 --> 00:44:36,507
เส้นทางของฉันไม่ง่ายเลย

504
00:44:36,590 --> 00:44:39,635
แต่ความยากลำบากที่ฉันเผชิญมาช่วยหล่อหลอมฉัน

505
00:44:39,718 --> 00:44:43,055
ให้เป็นคนมีความรับผิดชอบ
และคิดอะไรด้วยตัวเอง

506
00:44:44,473 --> 00:44:48,769
ฉันยังหวังว่าอนาคตของฉันจะเป็นเหมือนข้าวสาลี

507
00:44:49,853 --> 00:44:53,148
เอาชนะอุปสรรคทั้งปวงไปทีละก้าว

508
00:46:50,098 --> 00:46:53,685
คำบรรยายโดย วราภรณ์ วราสภานนท์