1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:11,511 --> 00:00:14,639
(วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ปี 2013)

4
00:00:17,809 --> 00:00:22,605
28 องศา 41 นาที 30 วินาที

5
00:00:23,648 --> 00:00:24,565
(อ่าวเม็กซิโก)

6
00:00:24,566 --> 00:00:28,278
บางครั้งมันจะเกิดสถานการณ์
ที่ดึงดูดความสนใจจากมวลชน

7
00:00:28,778 --> 00:00:31,238
ฉันจําได้ว่าทุกคนแห่กันไปที่นั่น

8
00:00:31,239 --> 00:00:33,741
เพราะเรารู้ว่าอยากไปถ่าย

9
00:00:33,742 --> 00:00:35,618
ข่าวใหญ่นี้ให้ได้

10
00:00:36,745 --> 00:00:40,873
เราส่งไปทั้งช่างกล้อง
ผู้สื่อข่าว นักถ่ายภาพวารสาร

11
00:00:40,874 --> 00:00:45,669
เราให้ทีมงานขึ้นเรือ
มีเฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปบนฟ้า

12
00:00:45,670 --> 00:00:47,130
ยังไงก็ไม่พอ

13
00:00:48,131 --> 00:00:50,257
อเมริกาหิวข่าวนี้

14
00:00:50,258 --> 00:00:54,846
สาม สอง หนึ่ง อยู่ใต้เราแล้ว

15
00:01:00,477 --> 00:01:01,311
โห

16
00:01:03,521 --> 00:01:07,191
ตอนนี้เราได้ภาพแรกของเรือสําราญเคราะห์ร้าย

17
00:01:07,192 --> 00:01:09,694
ซึ่งได้กลายเป็นพื้นที่หายนะลอยน้ําแล้วครับ

18
00:01:14,032 --> 00:01:15,324
{\an8}(ภาพแรกจากเรือ)

19
00:01:15,325 --> 00:01:16,575
{\an8}ดูสิครับ

20
00:01:16,576 --> 00:01:20,079
{\an8}เฮลิคอปเตอร์ของเราได้จับภาพ
ผู้โดยสารนอนเรียงบนดาดฟ้าเรือ

21
00:01:20,080 --> 00:01:22,957
{\an8}สะกดเป็นคําว่า "ช่วยด้วย"

22
00:01:23,875 --> 00:01:27,377
{\an8}นี่มันเกิด... อะไรขึ้นบนเรือสําราญลํานี้กันแน่

23
00:01:27,378 --> 00:01:30,381
ใส่ตีนหมาตั้งแต่อยู่ด้านล่างเลยนะ

24
00:01:33,176 --> 00:01:35,095
ก็เราชอบไปล่องเรือสําราญ

25
00:01:36,679 --> 00:01:39,556
ทั้งอาหาร สระน้ํา สไลเดอร์สวนน้ํา

26
00:01:39,557 --> 00:01:42,769
จะเอาอะไรอีก ทุกอย่างดีเลิศไปหมด

27
00:01:44,479 --> 00:01:45,729
เราสนุกสุดเหวี่ยง

28
00:01:45,730 --> 00:01:49,234
รู้สึกดีมากที่ได้ปิดจิตหนีโลกความจริงบ้าง

29
00:01:50,735 --> 00:01:53,988
เรากําลังสนุกกันเลย
เรานี่แบบ "สุดยอดไปเลย!"

30
00:01:55,115 --> 00:01:57,158
แต่แล้วไฟก็ดับ

31
00:01:58,827 --> 00:01:59,744
ตายแล้ว

32
00:02:02,122 --> 00:02:04,623
ตอนนั้นละที่ทุกคนพากันอุทาน "อะไรวะเนี่ย"

33
00:02:04,624 --> 00:02:06,750
ผู้โดยสารกว่า 4,000 คน

34
00:02:06,751 --> 00:02:09,337
ติดอยู่บนเรือสําราญที่ดับกลางน้ํา

35
00:02:09,963 --> 00:02:14,259
พักร้อนในฝันพลิกผันเป็นฝันร้าย
สําหรับผู้โดยสารหลายพันคน

36
00:02:16,094 --> 00:02:18,178
พลิกจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทันที

37
00:02:18,179 --> 00:02:19,721
ให้ตายเถอะ

38
00:02:19,722 --> 00:02:22,183
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตัวใครตัวมันกันเลย

39
00:02:23,268 --> 00:02:24,602
มันสยองค่ะ

40
00:02:25,186 --> 00:02:28,898
จู่ๆ เราก็แบบ "ฉิบหาย เรือไฟไหม้"

41
00:02:29,524 --> 00:02:30,817
ไปกันเถอะ

42
00:02:31,943 --> 00:02:34,070
แย่แล้ว ถึงจุดจบแล้ว เราจะจม

43
00:02:35,989 --> 00:02:38,073
ปรากฏว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ไฟไหม้

44
00:02:38,074 --> 00:02:39,492
แต่อยู่ที่ส้วมต่างหาก

45
00:02:40,451 --> 00:02:44,873
บนพื้นโรงอาหารมีทั้งขี้ทั้งเยี่ยว

46
00:02:45,373 --> 00:02:47,584
ชักโครกมันมีขีดจํากัดว่ารับได้แค่ไหน

47
00:02:48,209 --> 00:02:51,003
เหมือนจานเพาะเชื้อโรคลอยน้ํา

48
00:02:51,004 --> 00:02:52,964
โอ๊ยจะบ้า

49
00:02:54,299 --> 00:02:56,383
ช่วยด้วย ช่วยเราด้วย

50
00:02:56,384 --> 00:02:59,678
มันเป็นฝันร้ายที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา
ใครก็หยุดยั้งมันไม่ได้

51
00:02:59,679 --> 00:03:02,265
พาฉันลงจากเรือลํานี้ซะที

52
00:03:03,933 --> 00:03:06,185
(อภิมหาวายป่วง)

53
00:03:06,186 --> 00:03:10,356
(เรือสําราญอุนจิ)

54
00:03:21,576 --> 00:03:22,410
หวัดดีครับ

55
00:03:22,911 --> 00:03:25,078
ครั้งแรกที่ผมได้ข่าวเรื่องจะไปล่องเรือสําราญ

56
00:03:25,079 --> 00:03:29,708
คือตอนที่คู่หมั้นโทรมาบอกว่า
"ครอบครัวฉันจะไปล่องเรือสําราญ"

57
00:03:29,709 --> 00:03:30,834
"ไปด้วยกันสิ"

58
00:03:30,835 --> 00:03:32,294
"จ่ายให้หมดแล้ว"

59
00:03:32,295 --> 00:03:34,214
แบบนี้จะปฏิเสธได้ยังไง

60
00:03:35,590 --> 00:03:38,091
ตามกําหนดการ เราจะล่องทะเลสองวัน

61
00:03:38,092 --> 00:03:41,512
{\an8}จากนั้นจะไปเทียบท่าที่โคซูเมล เม็กซิโก

62
00:03:42,013 --> 00:03:45,474
{\an8}เสร็จแล้วก็กลับออกทะเล ล่องกลับกัลเวสตันชิลๆ

63
00:03:45,475 --> 00:03:46,809
สนุกแน่

64
00:03:47,518 --> 00:03:48,518
(กัลเวสตัน)

65
00:03:48,519 --> 00:03:49,770
แต่ผมประหม่านิดนึง

66
00:03:49,771 --> 00:03:54,108
เพราะจะต้องใช้เวลากับพ่อของคู่หมั้นผมเยอะ

67
00:03:57,820 --> 00:04:01,114
ผมเพิ่งจะไปขอแต่งงานกับลูกสาวพ่อหยกๆ

68
00:04:01,115 --> 00:04:03,701
มันก็แน่อยู่แล้วที่ผมจะอยากให้เขาชอบผม

69
00:04:04,994 --> 00:04:06,745
อยากให้เขาตื่นเต้น

70
00:04:06,746 --> 00:04:09,414
ที่ผมจะได้เป็นคนแต่งงานกับลูกสาวเขา

71
00:04:09,415 --> 00:04:12,251
ผมมีเป้าหมายเดียวที่ไปล่องเรือสําราญ

72
00:04:12,252 --> 00:04:15,129
แค่อยากมีเวลาสานสัมพันธ์พ่อลูกกับเบคก้า

73
00:04:15,922 --> 00:04:19,926
ผมเพิ่งจะหย่าได้ไม่นาน
ทําให้ช่วงนั้นทําใจลําบาก

74
00:04:20,426 --> 00:04:21,969
พ่อเป็นเพื่อนสนิทฉัน

75
00:04:21,970 --> 00:04:25,973
ฉันก็เลยคิดถึงพ่อ
ตื่นเต้นที่จะได้ใช้เวลากับพ่อมาก

76
00:04:25,974 --> 00:04:27,600
แน่นอนอยู่แล้ว

77
00:04:32,522 --> 00:04:35,358
เรืออยู่นั่นแล้ว เรือของเรา

78
00:04:36,859 --> 00:04:38,194
สูงอย่างกับตึก

79
00:04:40,488 --> 00:04:42,572
(คาร์นิวัลไทรอัมพ์)

80
00:04:42,573 --> 00:04:45,242
เราไม่เข้าใจหรอกว่า
เรือสําราญมันลําใหญ่แค่ไหน

81
00:04:45,243 --> 00:04:46,952
จนกว่าจะได้ไปยืนข้างๆ มัน

82
00:04:46,953 --> 00:04:49,788
แล้วตระหนักว่าเหมือนได้ยืนข้างตึกระฟ้าแนวนอน

83
00:04:49,789 --> 00:04:50,790
ที่ลอยน้ํา

84
00:04:51,582 --> 00:04:52,542
ใหญ่มหึมา

85
00:04:54,919 --> 00:04:59,674
พอเดินเข้าไปจะมีห้องโถงใหญ่
บันไดวน ประดับด้วยโคมระย้า

86
00:05:01,050 --> 00:05:03,177
เดินมาตรงนี้ก็เจออาร์เคด

87
00:05:03,678 --> 00:05:04,846
ขอต้อนรับสู่กาสิโน

88
00:05:05,847 --> 00:05:09,767
จู่ๆ เราก็ไปอยู่ในโถงยิ่งใหญ่ เสิร์ฟอาหารไม่อั้น

89
00:05:11,019 --> 00:05:13,730
มีโรงละครให้ความบันเทิงแบบแสดงสด

90
00:05:14,355 --> 00:05:16,148
เดินไปสักพักก็เจอดาดฟ้า

91
00:05:16,149 --> 00:05:18,275
มีเบี้ยหมากรุกไซซ์เบิ้ม

92
00:05:18,276 --> 00:05:21,611
และผู้คนสนุกสนานเฮฮาในสปา

93
00:05:21,612 --> 00:05:25,408
ไม่ว่าจะหันไปทางไหน มันมีกิจกรรมให้ทําตลอด

94
00:05:29,912 --> 00:05:31,163
(เคลิน - แอชลี่ย์ - เจย์มี่)

95
00:05:31,164 --> 00:05:34,459
ฉันกําลังจะแต่งงาน
มันเป็นปาร์ตี้สละโสดของฉัน

96
00:05:35,168 --> 00:05:37,462
นั่งดีๆ เดี๋ยวเขาเห็นน้องสาว

97
00:05:38,129 --> 00:05:42,841
เราปรึกษากันแล้วตัดสินใจว่า
ต้องมาฉลองด้วยการล่องเรือสําราญ

98
00:05:42,842 --> 00:05:47,596
นี่จําได้ว่าตื่นเต้นมาก
เรือสําราญเชียวนะ เพอร์เฟกต์แน่นอน

99
00:05:47,597 --> 00:05:50,516
เราวางกระเป๋าแล้วตรงปรี่ไปที่บาร์เลย

100
00:05:52,894 --> 00:05:53,810
(ในกรณีฉุกเฉิน...)

101
00:05:53,811 --> 00:05:56,229
เขาให้เราไปฟังการสาธิต
ความปลอดภัยอะไรสักอย่าง

102
00:05:56,230 --> 00:05:59,775
แต่ตอนนั้นพวกเราคิดว่า
"ไม่ต้องรู้ไปให้เปลืองสมองหรอก"

103
00:05:59,776 --> 00:06:02,569
"มันจะเป็นไปได้แค่ไหนเชียว
ที่เราต้องรู้ว่าจุดรวมพลอยู่ไหน"

104
00:06:02,570 --> 00:06:04,197
เราอยากเริ่มปาร์ตี้กันเลย

105
00:06:05,448 --> 00:06:06,699
มาเซลฟี่กันจ้า

106
00:06:08,618 --> 00:06:11,120
(วันที่หนึ่ง)

107
00:06:14,207 --> 00:06:15,832
พอพวกเขาเปิดเสียงหวูดเรือ

108
00:06:15,833 --> 00:06:18,878
เราก็รู้เลยว่า "โอเค เริ่มต้นวันหยุดที่สุดยอด"

109
00:06:21,881 --> 00:06:23,132
ตื่นเต้นเป็นบ้า

110
00:06:29,138 --> 00:06:32,683
สิ่งแรกที่เราทําคือไปหาเครื่องดื่ม
และขึ้นไปบนดาดฟ้า

111
00:06:33,267 --> 00:06:34,309
นั่งแหมะ ดื่มด่ํา

112
00:06:34,310 --> 00:06:37,897
คุยกับพ่อตา ให้พ่อรู้ว่าผมเป็นคนดี

113
00:06:39,816 --> 00:06:43,568
เราอาบแดดทั้งวัน ดื่มค็อกเทล

114
00:06:43,569 --> 00:06:45,113
มันจึ้งมาก

115
00:06:46,155 --> 00:06:48,198
ผมจําได้ว่าเดินไปที่บาร์

116
00:06:48,199 --> 00:06:51,076
และทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากเพดาน

117
00:06:51,077 --> 00:06:53,954
เป็นเสียงผู้หญิงสําเนียงอังกฤษอารมณ์ดี

118
00:06:53,955 --> 00:06:57,666
"สวัสดีค่ะ นี่เจนนะคะ ตื่นเต้นจังเลย"

119
00:06:57,667 --> 00:06:59,043
เธอเจ๋งมาก

120
00:07:02,547 --> 00:07:07,093
"สวัสดียามบ่าย ขอต้อนรับทุกท่าน
สู่เรือคาร์นิวัลไทรอัมพ์สุดสวยลํานี้"

121
00:07:07,677 --> 00:07:09,136
เจนคือเสียงของเรือไทรอัมพ์

122
00:07:09,137 --> 00:07:10,887
- เจน
- เจน

123
00:07:10,888 --> 00:07:12,347
นางคือบาร์บี้รุ่นพักร้อน

124
00:07:12,348 --> 00:07:14,558
มาค่ะ มาล้อมวงกัน

125
00:07:14,559 --> 00:07:17,519
เปิดเพลงเลย มาเริ่มการแสดงเลยดีไหม

126
00:07:17,520 --> 00:07:19,229
ฉันรักงานที่ทํา

127
00:07:19,230 --> 00:07:21,315
ชอบงานนี้หมดทุกหน้าที่

128
00:07:22,400 --> 00:07:25,278
ฉันชอบผู้โดยสารจริงๆ

129
00:07:25,862 --> 00:07:28,822
ฉันพูดอยู่เสมอว่า
ทุกคนที่นั่นเขามาพักผ่อนวันหยุดกัน

130
00:07:28,823 --> 00:07:30,282
(เจน
ผู้อํานวยการเรือสําราญ)

131
00:07:30,283 --> 00:07:32,868
ส่วนเรามีหน้าที่อํานวยความสะดวกให้ผู้คน

132
00:07:32,869 --> 00:07:35,580
สุดท้ายมันก็แค่นั้น ทุกคนแค่อยากจะสนุก

133
00:07:36,581 --> 00:07:39,584
เป็นอีกวันที่งดงาม
บนเรือคาร์นิวัลไทรอัมพ์ วันที่สอง

134
00:07:40,793 --> 00:07:44,922
แต่เราไม่ได้สนุกสนาน
ปาร์ตี้สังสรรค์กับแขกบนเรือตลอดเวลา

135
00:07:45,465 --> 00:07:47,884
เรือลํานั้นมีโลกสองใบ

136
00:07:50,553 --> 00:07:55,266
เรามีลูกเรือประมาณ 1,200 คน
ที่มาจากทั่วทุกมุมโลก

137
00:07:57,059 --> 00:07:59,478
ฉันโตมาในสหภาพโซเวียต

138
00:07:59,479 --> 00:08:04,024
เลยนึกไม่ถึงเลยว่าจะได้มาทํางาน
บนเรือสําราญกับชาวอเมริกัน

139
00:08:04,025 --> 00:08:06,067
แล้วร้องว่า "ยี้ฮ่า" อย่างฟิน

140
00:08:06,068 --> 00:08:07,194
(ฮันน่า บาร์เทนเดอร์)

141
00:08:07,195 --> 00:08:09,906
มันเหมือนคนละขั้วกันเลย

142
00:08:11,324 --> 00:08:13,241
มันเป็นอุตสาหกรรมอเมริกัน

143
00:08:13,242 --> 00:08:17,288
แขกเขามาสนุก ส่วนเรามาทํางาน

144
00:08:20,958 --> 00:08:24,878
สําหรับในครัว เราต้องทํางาน
อย่างน้อยอาทิตย์ละ 70 ชั่วโมง

145
00:08:24,879 --> 00:08:25,879
บางครั้งก็มากกว่านั้น

146
00:08:25,880 --> 00:08:28,298
{\an8}ในตอนแรกผมก็เหนื่อยมากนะ...

147
00:08:28,299 --> 00:08:29,382
{\an8}(อาบี เชฟ)

148
00:08:29,383 --> 00:08:33,012
{\an8}เพราะตอนที่ย้ายมาจากอินเดีย
ผมยังไม่คุ้นกับการทํางานหนักขนาดนี้

149
00:08:34,597 --> 00:08:37,390
แต่ในขณะเดียวกัน เราก็สนุกกันมาก

150
00:08:37,391 --> 00:08:41,478
ให้ตายสิ บนเรือสําราญมันสนุกมากสําหรับลูกเรือ

151
00:08:41,479 --> 00:08:44,814
บนเรือสําราญมีเซ็กซ์เยอะมากค่ะ

152
00:08:44,815 --> 00:08:48,777
ให้ตายเถอะ เยอะมาก อย่ารู้เลยจะดีกว่า

153
00:08:48,778 --> 00:08:51,864
ทุกอย่างมันทั้งหินและสนุก

154
00:08:55,952 --> 00:08:59,372
(วันที่สาม)

155
00:09:01,290 --> 00:09:04,793
{\an8}ที่โคซูเอลสุดยอดมาก
เพราะที่นั่นมีสีสันสดใส มีดนตรี

156
00:09:04,794 --> 00:09:07,254
มีคนมาต้อนรับตอนเราลงจากเรือ

157
00:09:07,255 --> 00:09:10,800
งั้นก็ใช่ เราพร้อมจะสานต่อความสุข

158
00:09:13,844 --> 00:09:16,263
ผมจําได้ว่ารีเบ็คก้าตีน้ําเล่น

159
00:09:16,264 --> 00:09:18,974
หัวเราะชอบใจ มีความสุขจริงๆ

160
00:09:18,975 --> 00:09:20,559
มันสมบูรณ์แบบ สุดยอด

161
00:09:20,560 --> 00:09:22,645
ถ้าลูกสุข ผมก็สุข

162
00:09:24,772 --> 00:09:26,189
วันนั้นสนุกมาก

163
00:09:26,190 --> 00:09:31,571
ผมเข้ากับพ่อตาได้ดี
แล้วเราได้กินอาหารที่อร่อยมาก

164
00:09:32,280 --> 00:09:34,532
เรายัดอาหารจนพุงกาง

165
00:09:38,244 --> 00:09:41,247
ตอนขึ้นฝั่งโคซูเมล เราเมาหนักกว่าบนเรืออีก

166
00:09:43,666 --> 00:09:47,253
นี่คือปาร์ตี้สละโสดในฝันฉันเลย

167
00:09:48,212 --> 00:09:52,090
ตอนที่เราเดินกลับไปที่เรือ
เราคิดได้ว่าเหลือเวลาแค่วันเดียวแล้ว

168
00:09:52,091 --> 00:09:53,508
ตอนนี้เป็นขากลับบ้าน

169
00:09:53,509 --> 00:09:57,679
ทุกอย่างสมบูรณ์แบบจนถึงตอนนั้น
จริงๆ นะ ดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

170
00:09:57,680 --> 00:10:00,473
ฉันจําตอนกลับขึ้นไปบนเรือไม่ได้จริงๆ

171
00:10:00,474 --> 00:10:02,976
อาจจะคลานขึ้นเรือ หรือถูกแบกขึ้นเรือ

172
00:10:02,977 --> 00:10:04,353
จําท่อนนั้นไม่ได้เลย

173
00:10:05,354 --> 00:10:06,939
เราทิ้งศักดิ์ศรีไว้ที่โคซูเมล

174
00:10:08,441 --> 00:10:11,444
ทันทีที่หัวถึงหมอน ฉันสลบเหมือด

175
00:10:30,963 --> 00:10:33,506
(วันที่สี่)

176
00:10:33,507 --> 00:10:37,761
ฉันจําได้แค่ว่าพอลืมตา
แล้วมองไปรอบๆ มันมืดไปหมด

177
00:10:37,762 --> 00:10:39,930
แบบว่า "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"

178
00:10:40,514 --> 00:10:42,641
(5.28 น.)

179
00:10:42,642 --> 00:10:45,644
เสียงดังมาจากลําโพงบนเพดาน

180
00:10:45,645 --> 00:10:47,438
เราก็เลยจ้องไง

181
00:10:50,858 --> 00:10:55,905
แล้วจู่ๆ ก็ได้ยินคําว่า
"ทีมอัลฟ่า ทีมอัลฟ่า ทีมอัลฟ่า"

182
00:10:56,656 --> 00:11:00,159
ทีมอัลฟ่า

183
00:11:00,785 --> 00:11:02,869
โปรดฟัง ทีมอัลฟ่า

184
00:11:02,870 --> 00:11:06,706
เวลาถูกปลุกกะทันหันอย่างนั้น
สัญชาตญาณแรกคือ "หิวน้ํา"

185
00:11:06,707 --> 00:11:07,832
"รู้สึกไม่ดีเลย"

186
00:11:07,833 --> 00:11:09,542
"เสียงดังจัง"

187
00:11:09,543 --> 00:11:10,794
"ปิดซะที"

188
00:11:10,795 --> 00:11:12,797
"ใครก็ได้ปิดลําโพงซะที"

189
00:11:13,756 --> 00:11:17,051
ผมประหม่า ผมจะไปรู้เหรอ
ว่าสัญญาณทีมอัลฟ่ามันแปลว่าอะไร

190
00:11:18,135 --> 00:11:21,222
ตอนที่สัญญาณเตือนภัยดัง
ฉันไม่ได้อยู่ในห้องตัวเอง

191
00:11:21,889 --> 00:11:23,849
ก็นะ มันเกิดขึ้นได้

192
00:11:24,850 --> 00:11:28,186
ฉันอยู่ในห้องของผู้ชายที่ทํางานในห้องวิศวะ

193
00:11:28,187 --> 00:11:32,983
แล้วฉันเห็นเขาโดดลงจากเตียง สวมชุดเอี๊ยม

194
00:11:34,777 --> 00:11:37,405
ฉันก็เลยคิด "โอเค มันต้องเกิดอะไรขึ้นแล้วสิ"

195
00:11:41,325 --> 00:11:43,159
ผมทํางานกะดึกอยู่ในครัว

196
00:11:43,160 --> 00:11:45,663
ตอนนั้นผมนึกว่าแค่ซ้อมเฉยๆ

197
00:11:48,416 --> 00:11:50,083
แต่ภายในไม่กี่วินาที

198
00:11:50,084 --> 00:11:53,087
ผมเห็นควันลอยขึ้นมาจากท่ออ่างล้างจาน

199
00:11:56,757 --> 00:11:58,801
ทุกคนพากันอุทาน "อะไรวะเนี่ย"

200
00:12:02,847 --> 00:12:05,474
ฉันขึ้นไปที่ห้องบังคับเรือ

201
00:12:06,851 --> 00:12:11,689
ทันทีที่เดินเข้าไป ฉันรู้เลยว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

202
00:12:14,024 --> 00:12:18,362
มีคนคุยโทรศัพท์ คุยวิทยุ
สัญญาณเตือนภัยดังระงม

203
00:12:21,532 --> 00:12:25,286
ทุกคนวิ่งเคาะประตูไปเรื่อย
เห็นได้ชัดว่าผู้คนแตกตื่น

204
00:12:25,911 --> 00:12:27,246
ออกมา!

205
00:12:28,372 --> 00:12:29,873
ฉันแบบ "ตายแล้ว จบเห่"

206
00:12:29,874 --> 00:12:32,333
"ไททานิกแน่เลย เรือจมแน่"

207
00:12:32,334 --> 00:12:34,336
"จุดรวมพลอยู่ตรงไหนเนี่ย"

208
00:12:37,715 --> 00:12:39,632
ผมเปิดวิทยุสองสามเครื่อง

209
00:12:39,633 --> 00:12:42,219
เพื่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างจากในห้องบังคับเรือ

210
00:12:44,138 --> 00:12:47,349
ผมได้ยินพวกเขาเรียกทีมดับเพลิงไปที่ดาดฟ้าศูนย์

211
00:12:50,352 --> 00:12:54,564
ไม่ว่าจะฝึกซ้อมมาหนักแค่ไหน
ยังไงเราก็ไม่พร้อมที่จะ... ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว

212
00:12:54,565 --> 00:12:58,027
ผมน่าจะไม่ควรยอมรับนะ แต่ผมว่ายน้ําไม่แข็ง

213
00:13:02,573 --> 00:13:04,784
พอเราขึ้นไปถึงดาดฟ้าพักผ่อน

214
00:13:05,910 --> 00:13:09,621
ฉันจําได้ว่าสิ่งแรกที่เห็น
ซึ่งถูกสลักเอาไว้ในสมองเป็นภาพจําคือ

215
00:13:09,622 --> 00:13:12,917
ฉันเห็นปล่องเรือสีแดงอันใหญ่

216
00:13:13,626 --> 00:13:16,836
มีเปลวไฟลุกโชนออกมา

217
00:13:16,837 --> 00:13:19,380
ตอนนั้นแหละที่ตาสว่างเลย

218
00:13:19,381 --> 00:13:23,677
แบบว่า "ฉิบหาย เรือไฟไหม้"

219
00:13:29,767 --> 00:13:33,561
กัปตันมาบอกเราว่า "ไฟไหม้ห้องเครื่อง"

220
00:13:33,562 --> 00:13:37,273
เราก็ตกใจ "อะไรนะ"

221
00:13:37,274 --> 00:13:39,651
"เรือจะจมไหม ต้องไปเตรียมเรือชูชีพไหม"

222
00:13:39,652 --> 00:13:42,696
"ฉุกเฉินทั่วไปไหม จบแล้วไหม"

223
00:13:46,116 --> 00:13:49,494
ไฟไหม้บนเรือมันน่ากลัวกว่าไฟไหม้บนบกซะอีก

224
00:13:49,495 --> 00:13:51,996
มันลามไปได้ทุกที่ เราจะสู้ก็ไม่ไหว

225
00:13:51,997 --> 00:13:53,916
ไม่มีหน่วยดับเพลิงมาช่วยเราหรอก

226
00:13:54,959 --> 00:13:56,626
ฉันยืนทื่อ

227
00:13:56,627 --> 00:14:01,006
รอให้กัปตันบอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

228
00:14:02,216 --> 00:14:06,010
เขาบอกว่า "มีไฟไหม้
ในเครื่องกําเนิดไฟฟ้าดีเซลหนึ่งในหกตัว"

229
00:14:06,011 --> 00:14:07,471
"แต่ดับไปแล้ว"

230
00:14:08,264 --> 00:14:13,017
"เพราะงั้นก็ยังเหลืออีกห้าตัว
มีสํารองอีกห้า เราโอเค เราไม่เป็นอะไร"

231
00:14:13,018 --> 00:14:19,650
ฉันก็แบบ "โอเค ฉันต้องไปแจ้งแขก"

232
00:14:20,317 --> 00:14:21,693
(6.14 น.)

233
00:14:21,694 --> 00:14:24,112
เราควบคุมทุกอย่างไว้ได้แล้ว

234
00:14:24,113 --> 00:14:26,698
ดังนั้นทุกท่านไม่จําเป็นต้องไปรอที่จุดรวมพลค่ะ

235
00:14:26,699 --> 00:14:30,910
กรุณากลับไปที่ห้อง กลับไปนอน
ดื่มกาแฟ ทานอาหารเช้า

236
00:14:30,911 --> 00:14:35,374
ไม่มีอะไรต้องกังวล
ไม่จําเป็นต้องไปรอที่จุดรวมพลค่ะ

237
00:14:37,209 --> 00:14:38,335
ผมสบายใจขึ้นเยอะ

238
00:14:38,836 --> 00:14:42,297
ผมก็เลยบอกคู่หมั้นว่า "ทุกอย่างจะเรียบร้อย"

239
00:14:42,298 --> 00:14:43,798
"เราไปกินกาแฟกันดีกว่า"

240
00:14:43,799 --> 00:14:46,510
ผมสั่งครีมคาราเมลดีกว่า

241
00:14:48,929 --> 00:14:50,890
แต่แล้วไฟก็ดับ

242
00:14:54,059 --> 00:14:58,105
เฮ้ย เหมือนบนเรือสําราญเป๊ะ

243
00:15:00,107 --> 00:15:02,318
ทันใดนั้น ห้องบังคับเรือก็มืดสนิท

244
00:15:03,319 --> 00:15:04,277
ดับทุกอย่าง

245
00:15:04,278 --> 00:15:06,071
แบบว่า มืดตื๋อ

246
00:15:06,572 --> 00:15:08,157
มันเกิดเรื่องบ้าอะไร

247
00:15:10,117 --> 00:15:12,161
มืดสนิทเลย มองไม่เห็นอะไรสักอย่าง

248
00:15:14,622 --> 00:15:17,625
แล้วเราก็ได้ยินเสียงแอร์ดับไป

249
00:15:25,841 --> 00:15:27,926
ถ้าไม่มีไฟฟ้า ทุกอย่างก็ใช้ไม่ได้

250
00:15:27,927 --> 00:15:29,469
ไม่ว่าจะเครื่องเล็กๆ

251
00:15:29,470 --> 00:15:33,057
อย่างเครื่องชงชากาแฟ หรือเครื่องปิ้งขนมปัง

252
00:15:33,557 --> 00:15:35,768
ไปจนถึงตัวขับเคลื่อนเรือทั้งลํา

253
00:15:38,979 --> 00:15:43,442
ดังนั้นในทางเทคนิค
เราลอยตุ๊บป่องอยู่กลางทะเล

254
00:15:51,784 --> 00:15:54,870
ตอนนี้เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาควบคุมเรือไม่ได้

255
00:15:57,623 --> 00:16:00,960
ฉันจําได้ว่ารู้สึกอนาคตไม่แน่นอน
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

256
00:16:02,211 --> 00:16:03,212
ฉันกลัวมาก

257
00:16:04,588 --> 00:16:09,342
ฉันรีบเปิดมือถือเพื่อส่งข้อความหาคู่หมั้นทันที

258
00:16:09,343 --> 00:16:12,513
และถึงได้รู้โดยเร็วว่าสัญญาณมือถือก็ใช้ไม่ได้

259
00:16:16,558 --> 00:16:18,184
เราเคยไฟดับมาก่อน

260
00:16:18,185 --> 00:16:22,231
แล้วพวกวิศวกรก็แค่จะไปซ่อมนู่นซ่อมนี้ให้ไฟมา

261
00:16:24,984 --> 00:16:28,612
ฉันก็เลยคิดว่าพอห้องเครื่องมันเย็นลง
พวกเขาก็คงจะเข้าไป

262
00:16:29,321 --> 00:16:31,240
แล้วเปิดทุกอย่างให้ใหม่

263
00:16:32,074 --> 00:16:35,035
กลับสู่สภาวะปกติในประมาณหนึ่งชั่วโมง

264
00:16:37,037 --> 00:16:39,539
(7.57 น.)

265
00:16:39,540 --> 00:16:42,041
แต่ในระหว่างนี้ก็ต้องคิดว่า "เราทํายังไงดี"

266
00:16:42,042 --> 00:16:46,004
"ในตอนนี้มีปัญหาไหนบ้างที่เราแก้ได้ในทันที"

267
00:16:46,005 --> 00:16:47,797
ซึ่งแน่นอนว่าคือไฟส่องสว่าง

268
00:16:47,798 --> 00:16:50,299
ไฟดับทุกดวง แต่ยังเหลือไฟฉุกเฉิน

269
00:16:50,300 --> 00:16:52,970
เพราะงั้นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ส่วนแอร์...

270
00:16:53,470 --> 00:16:56,431
ถ้ามีคนอยู่ในเรือ ก็แค่ขึ้นไปที่ดาดฟ้าเอาก็ได้

271
00:16:56,432 --> 00:16:57,933
ไม่ใช่เรื่องใหญ่หลวง

272
00:16:59,101 --> 00:17:03,897
แต่แล้วก็มีคนไปเห็นว่าชักโครกใช้งานไม่ได้

273
00:17:06,734 --> 00:17:08,235
มันต้องใช้ไฟฟ้า

274
00:17:09,445 --> 00:17:11,280
จึงกดไม่ลง

275
00:17:11,822 --> 00:17:16,827
ซึ่งเมื่อเรามีแขกเป็นพันๆ คน มันก็เป็นปัญหาใหญ่

276
00:17:19,788 --> 00:17:23,125
เราต้องคิดหาแผนการว่าจะต้องทํายังไงกันดี

277
00:17:25,502 --> 00:17:28,588
ตอนแรกเราคิดกันไว้ว่าจะให้ไปฉี่ลงทะเล

278
00:17:28,589 --> 00:17:31,507
สําหรับผู้ชายอาจทําได้ แต่ผู้หญิงทําไม่ได้

279
00:17:31,508 --> 00:17:33,802
อาจหงายหลังตกเรือ

280
00:17:35,345 --> 00:17:37,680
ฉันกึ่งเสนอกึ่งล้อเล่นว่า

281
00:17:37,681 --> 00:17:40,893
"ถ้าแค่ถ่ายเบาก็ใช้ห้องอาบน้ําก็ได้นี่"

282
00:17:41,810 --> 00:17:44,730
ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่ใช้ได้จริง

283
00:17:45,606 --> 00:17:48,900
ทุกคนก็ตอบรับ "ดี ฟังดูเข้าท่า"

284
00:17:48,901 --> 00:17:50,736
"ตามนั้นเลยแล้วกัน"

285
00:17:51,403 --> 00:17:52,696
"ฉี่ในห้องอาบน้ํา"

286
00:17:53,322 --> 00:17:56,158
แล้วถ้าจําเป็นต้องถ่ายหนัก

287
00:17:57,785 --> 00:18:01,163
อันนั้นหาทางออกยากกว่าถ่ายเบา

288
00:18:05,501 --> 00:18:08,002
ขอประกาศข้อมูลสําคัญยิ่งค่ะทุกท่าน

289
00:18:08,003 --> 00:18:11,506
อย่างที่ทุกท่านคงทราบกันแล้ว
ชักโครกกดไม่ลงค่ะ

290
00:18:11,507 --> 00:18:14,133
ซึ่งจะเริ่มเป็นปัญหาเล็กน้อย

291
00:18:14,134 --> 00:18:15,760
ชิบเป๋ง ยังจําประกาศนี้ได้อยู่เลย

292
00:18:15,761 --> 00:18:17,303
เราได้หาทางรองรับให้แล้ว

293
00:18:17,304 --> 00:18:20,098
หากท่านใดต้องถ่ายเบากันนะคะ

294
00:18:20,099 --> 00:18:22,017
กรุณาใช้ห้องอาบน้ํา

295
00:18:23,060 --> 00:18:26,187
และถ้าหากจําเป็นต้องถ่ายหนัก

296
00:18:26,188 --> 00:18:29,148
ทางเราจะเอาถุงสีแดง

297
00:18:29,149 --> 00:18:31,526
ไปไว้ในห้องน้ําทุกห้องบนเรือ

298
00:18:31,527 --> 00:18:36,322
และหากท่านใดจําเป็นต้องถ่ายหนัก
เราอยากขอความร่วมมือให้ถ่ายในถุงสีแดง

299
00:18:36,323 --> 00:18:38,783
และนําไปทิ้งในถังขยะตรงทางเดิน

300
00:18:38,784 --> 00:18:42,246
ขอบคุณทุกท่าน หากมีอะไรเพิ่มเติมจะแจ้งนะคะ

301
00:18:43,247 --> 00:18:44,456
เชี่ยอะไรเนี่ย

302
00:18:45,332 --> 00:18:46,958
จะให้ผมทําอะไรนะ

303
00:18:46,959 --> 00:18:48,251
ว่าไงนะ

304
00:18:48,252 --> 00:18:49,544
ไม่เอา

305
00:18:49,545 --> 00:18:51,254
เรื่องอะไรจะทําแบบนั้น

306
00:18:51,255 --> 00:18:54,924
มันแบบ "นี่เราอยู่ในโลกแบบไหนกันเนี่ย"

307
00:18:54,925 --> 00:18:56,509
ไม่จริงใช่ไหม

308
00:18:56,510 --> 00:18:59,846
คือว่า ผมไม่เคยนึกไม่เคยฝันเลยว่า

309
00:18:59,847 --> 00:19:03,433
ชีวิตนี้จะต้องมาอึใส่ถุงสีแดง

310
00:19:04,226 --> 00:19:07,980
ฉันรู้ว่ามันน่ารังเกียจ
แต่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ

311
00:19:08,564 --> 00:19:09,897
อึในถุงพลาสติก

312
00:19:09,898 --> 00:19:14,945
มัดปากถุง ทิ้งลงถังขยะ แล้วนําไปทิ้งใต้ท้องเรือ

313
00:19:16,697 --> 00:19:18,532
มันเป็นแผนอัจฉริยะจริงๆ

314
00:19:19,867 --> 00:19:22,286
(วัตถุอันตรายทางชีวภาพ)

315
00:19:23,203 --> 00:19:28,000
ทันทีที่ฉันเห็นถุงสีแดง ฉันก็แบบ "ไม่นะ"

316
00:19:29,459 --> 00:19:30,293
"ไม่เอา"

317
00:19:30,294 --> 00:19:33,255
ผมนี่แบบ "ถุงแดงเหรอ ไม่มีทาง ฝันไปเถอะ"

318
00:19:34,006 --> 00:19:36,175
ฉันเริ่มอัดยาแก้ท้องเสียทันที

319
00:19:37,926 --> 00:19:40,178
(10.31 น.)

320
00:19:40,179 --> 00:19:44,391
พอถึงจุดนั้น เราต้องรายงาน
ให้สํานักงานใหญ่คาร์นิวัลรู้เหตุการณ์บนเรือ

321
00:19:45,225 --> 00:19:47,227
โชคดีที่เรามีโทรศัพท์ดาวเทียมที่ใช้ได้

322
00:19:48,353 --> 00:19:50,229
หน้าที่นั้นจึงตกมาที่ผม

323
00:19:50,230 --> 00:19:53,567
ผมต้องคอยสื่อสารกับทีมริมชายฝั่ง

324
00:19:57,988 --> 00:20:00,908
(ไมอามี)

325
00:20:03,076 --> 00:20:05,411
ตอนที่ผมได้ข่าวเรื่องไฟไหม้เรือไทรอัมพ์

326
00:20:05,412 --> 00:20:07,748
ผมเปิดโหมดวิกฤติทันที

327
00:20:08,248 --> 00:20:11,125
{\an8}เราต้องไม่ลืมว่าเรือสําราญ
เป็นเครื่องจักรชิ้นใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้...

328
00:20:11,126 --> 00:20:12,919
{\an8}(บัค แบงค์ส
ตัวแทนฝ่ายประชาสัมพันธ์)

329
00:20:12,920 --> 00:20:16,131
{\an8}ดังนั้นถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา
ก็มักจะพลาดรุนแรง

330
00:20:17,549 --> 00:20:22,720
ในกรณีที่เกิดสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้
ขั้นตอนแรก เราต้องร่างแถลงการณ์เบื้องต้นสั้นๆ

331
00:20:22,721 --> 00:20:25,056
เพื่อเผยแพร่ให้กับสื่อ

332
00:20:25,057 --> 00:20:26,807
เขียนประมาณว่า

333
00:20:26,808 --> 00:20:30,770
"ได้เกิดเหตุไฟไหม้
ในห้องเครื่องเรือคาร์นิวัลไทรอัมพ์"

334
00:20:30,771 --> 00:20:34,149
"ณ ตอนนี้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนไม่ทํางาน
เรากําลังหาทางซ่อม"

335
00:20:34,900 --> 00:20:38,069
เราไม่ได้พูดถึงประเด็นชักโครกใช้งานไม่ได้

336
00:20:38,070 --> 00:20:41,281
เราจะแจ้งเฉพาะเรื่องที่คิดว่า
สื่อจําเป็นต้องรู้ ไม่มากไปกว่านั้น

337
00:20:46,286 --> 00:20:47,787
(นิวยอร์ก)

338
00:20:47,788 --> 00:20:51,540
ครั้งแรกที่ทีมงานข่าวของซีเอ็นเอ็น
รับรู้เรื่องเรือคาร์นิวัล

339
00:20:51,541 --> 00:20:53,543
ก็คงจะผ่านการแถลงข่าวครั้งนี้

340
00:20:54,294 --> 00:20:56,337
{\an8}ในแถลงเขียนว่ามีไฟไหม้บนเรือไทรอัมพ์

341
00:20:56,338 --> 00:20:58,089
{\an8}(บรู๊ค บอลด์วิน
อดีตผู้สื่อข่าวซีเอ็นเอ็น)

342
00:20:58,090 --> 00:20:59,758
{\an8}ได้มีการดับไฟแล้ว

343
00:21:00,759 --> 00:21:04,178
อุปกรณ์บางอย่างใช้งานไม่ได้
แต่โดยรวมแล้วทุกคนสบายดี

344
00:21:04,179 --> 00:21:06,389
ฉันคิดในใจ "นี่เราคือซีเอ็นเอ็นนะ"

345
00:21:06,390 --> 00:21:11,644
"เรามีข่าวแถลงนโยบายประจําปี
อิรัก เปียงยาง วาติกัน"

346
00:21:11,645 --> 00:21:13,814
ถ้าพระสันตะปาปาลาออกสิถึงควรเป็นข่าว

347
00:21:14,523 --> 00:21:17,901
ดังนั้นตอนแรกหลายๆ คนก็มองบนนิดนึง
ที่ทําข่าวเรือสําราญ

348
00:21:18,944 --> 00:21:20,278
ไม่รายงานหรอก

349
00:21:20,279 --> 00:21:21,612
(ซีเอ็นเอ็น)

350
00:21:21,613 --> 00:21:24,782
ถ้าเป็นสื่อท้องถิ่นเอาไปทําข่าวคงไม่เสียหาย

351
00:21:24,783 --> 00:21:26,410
แต่ไม่ใช่สํานักข่าวระดับชาติ

352
00:21:27,035 --> 00:21:28,703
"เรือสําราญคาร์นิวัลไทรอัมพ์..."

353
00:21:28,704 --> 00:21:29,620
(ลับบ็อก
เท็กซัส)

354
00:21:29,621 --> 00:21:32,999
ตอนที่โทรศัพท์ดัง ฉันอยู่ที่บ้าน
เพื่อนที่ทํางานโทรมาหา

355
00:21:33,000 --> 00:21:35,293
"ได้ข่าวเรื่องไฟไหม้เรือคาร์นิวัลไทรอัมพ์ยัง"

356
00:21:35,294 --> 00:21:36,877
{\an8}(แมรี่ พอเรต
แม่รีเบ็คก้า พอเรต)

357
00:21:36,878 --> 00:21:40,089
{\an8}ฉันก็ตอบ "ไม่ ไม่ได้ข่าวเลย"

358
00:21:40,090 --> 00:21:43,427
"ลูกสาวฉันอยู่บนเรือลํานั้นกับพ่อ"

359
00:21:45,637 --> 00:21:49,933
ความรู้สึกกังวล หงุดหงิด
และหวาดกลัวก็โถมเข้าใส่ฉันทันที

360
00:21:51,226 --> 00:21:52,728
ฉันโทรหาลูกไม่ติด

361
00:21:53,520 --> 00:21:55,314
คุยกับลูกไม่ได้เลย

362
00:21:55,856 --> 00:21:58,649
ฉันลนลานพยายามหาข้อมูล

363
00:21:58,650 --> 00:22:00,402
ว่าเกิดอะไรขึ้นบนเรือลํานั้น

364
00:22:01,320 --> 00:22:03,030
นั่นลูกน้อยของฉันนะ

365
00:22:04,281 --> 00:22:05,782
ฉันไม่รู้ว่าลูกโอเคหรือเปล่า

366
00:22:08,410 --> 00:22:11,037
สําหรับเด็กอายุ 12
มันน่ากลัวมากที่คุยกับแม่ไม่ได้

367
00:22:11,038 --> 00:22:15,499
บอกแม่ไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
หรือว่าเรารู้สึกยังไงบ้าง

368
00:22:15,500 --> 00:22:19,545
เราแค่อยากให้ทั้งพ่อทั้งแม่มากอดเรา

369
00:22:19,546 --> 00:22:21,089
แต่มันไม่ได้ไงคะ

370
00:22:23,633 --> 00:22:28,889
(12.09 น.)

371
00:22:30,724 --> 00:22:33,642
พอถึงเที่ยง ทุกคนก็พยายามใช้ชีวิตกันต่อไป

372
00:22:33,643 --> 00:22:35,729
ให้ "ปกติ" ที่สุดที่จะทําได้

373
00:22:36,980 --> 00:22:39,982
แต่แดดร้อนระอุมันแผดเผา

374
00:22:39,983 --> 00:22:42,651
เราเลยไปหาน้ําเย็นๆ กิน

375
00:22:42,652 --> 00:22:44,987
เดินหาไปทั่วเรือเพื่อดูว่า

376
00:22:44,988 --> 00:22:47,406
"กินอะไรดี ดื่มอะไรดี"

377
00:22:47,407 --> 00:22:49,409
"แล้วทําไมบาร์มันไม่เปิดวะ"

378
00:22:51,828 --> 00:22:54,790
ด้านในเรือบรรยากาศยิ่งแย่

379
00:22:55,457 --> 00:22:57,458
เข้าไปแล้วจะหายใจไม่ออกภายในไม่กี่นาที

380
00:22:57,459 --> 00:23:00,379
เพราะอากาศมันไม่ถ่ายเทเลยสักนิด

381
00:23:02,339 --> 00:23:05,883
จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนกลัวที่แคบ

382
00:23:05,884 --> 00:23:08,219
และตอนนั้นแหละที่ฉันเกิดรู้สึก

383
00:23:08,220 --> 00:23:12,681
"โอเค ฉันไม่เคยปวดถ่ายเบา คือปวดฉี่

384
00:23:12,682 --> 00:23:14,017
มากเท่านี้มาก่อนในชีวิต"

385
00:23:14,684 --> 00:23:17,729
ฉันก็เลยบอกทุกคน "เฮ้ยพวกเรา ฉันปวดฉี่มาก"

386
00:23:18,397 --> 00:23:20,064
"ใครอยากไปเป็นเพื่อนไหม"

387
00:23:20,065 --> 00:23:23,526
เพราะในนั้นมันมืด ต้องมีคนไปด้วยกัน

388
00:23:23,527 --> 00:23:26,238
ฉันไม่อยากไปคนเดียว มันน่ากลัวเกินไป

389
00:23:26,988 --> 00:23:30,074
แล้วแขกอีกคนนึงบนเรือก็บอกว่า
"คุณต้องทําแบบนี้นะ"

390
00:23:30,075 --> 00:23:32,910
เราหยิบเอาไฟฉายออกมาจากเสื้อชูชีพ

391
00:23:32,911 --> 00:23:38,250
เขาบอกให้เอาน้ําอัดลมราด
ให้มันเปียกจนมีแสงออกมา

392
00:23:39,042 --> 00:23:40,251
เพราะงั้นเวลาที่ฉี่

393
00:23:40,252 --> 00:23:45,173
เราจะมีไฟดิสโก้เทคฉายแสงวาบๆ อยู่ตลอด

394
00:23:52,556 --> 00:23:54,599
มันเป็นประสบการณ์ที่ประหลาดมาก

395
00:23:55,434 --> 00:23:58,394
นี่เป็นการล่องเรือครั้งแรกของฉันนะ
แต่นี่ไม่น่าจะใช่เรื่องปกติ

396
00:23:58,395 --> 00:24:01,690
แล้วฉันก็แบบ "อย่างน้อยก็ต้องล้างก่อนไหม"

397
00:24:03,150 --> 00:24:06,486
- มันแย่มาก
- น่าขยะแขยง

398
00:24:08,530 --> 00:24:10,532
เอาจริงป่ะเนี่ย ให้ตาย

399
00:24:11,908 --> 00:24:16,036
(13.27 น.)

400
00:24:16,037 --> 00:24:19,248
ประมาณบ่ายโมงครึ่ง
ในที่สุดอุณหภูมิก็เริ่มจะลดลง

401
00:24:19,249 --> 00:24:21,167
ในห้องควบคุมเครื่องยนต์

402
00:24:21,168 --> 00:24:24,170
ทําให้ทีมดับเพลิงกับทีมเซฟตี้เข้าไปข้างในได้

403
00:24:24,171 --> 00:24:27,716
เพื่อตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น

404
00:24:32,345 --> 00:24:34,597
ตอนนั้นเองที่หัวหน้าวิศวกรพบว่า

405
00:24:34,598 --> 00:24:38,100
สถานการณ์นี้ร้ายแรงกว่าที่คิดไว้แต่แรกมาก

406
00:24:38,101 --> 00:24:40,269
พวกเขากลับมาบอกว่า

407
00:24:40,270 --> 00:24:45,317
ไฟมันเผาสายที่ส่งไฟฟ้าให้กับทั้งเรือจนมอด

408
00:24:46,109 --> 00:24:50,071
หมดหวังที่จะต่อไฟฟ้าให้กับเรือได้

409
00:24:50,989 --> 00:24:52,072
จบกัน

410
00:24:52,073 --> 00:24:56,119
หัวใจหล่นไปที่ตาตุ่ม แบบ "ทําไงต่อล่ะเนี่ย"

411
00:24:59,372 --> 00:25:05,336
{\an8}แผนการริมชายฝั่งคือ
เราจะติดต่อหาโปรเกรสโซ เม็กซิโก

412
00:25:05,337 --> 00:25:06,962
{\an8}ท่าเรือที่ใกล้ที่สุด

413
00:25:06,963 --> 00:25:10,217
{\an8}แล้วเรียกให้เรือลากจูงมาดึงเราเข้าฝั่ง

414
00:25:11,968 --> 00:25:14,970
นั่นคือตอนที่เราได้ยินแผนใหม่ ซึ่งก็คือ

415
00:25:14,971 --> 00:25:18,016
"เขาจะลากเราไปที่โปรเกรสโซวันพรุ่งนี้"

416
00:25:18,517 --> 00:25:22,687
ดังนั้นนี่ไม่ใช่เวลาจะมาถ่ายในถังขยะ

417
00:25:24,147 --> 00:25:25,273
ผมตั้งจิตแน่วแน่ว่า

418
00:25:26,274 --> 00:25:28,527
"ฉันจะไม่ใช่ถุงสีแดง"

419
00:25:29,110 --> 00:25:30,278
"ต้องอั้นไว้"

420
00:25:31,863 --> 00:25:37,035
(17.58 น.)

421
00:25:38,078 --> 00:25:42,081
พอเริ่มจะใกล้ค่ํา ใกล้จะหมดวันแรก

422
00:25:42,082 --> 00:25:43,874
กําลังจะเข้าสู่คืนแรก

423
00:25:43,875 --> 00:25:48,420
เราก็คิดได้ว่านอนในห้องไม่ได้แน่
เพราะอากาศมันร้อนเกินไป

424
00:25:48,421 --> 00:25:53,051
เราลอยตุ๊บป่องมานานเก้า สิบ
12 หรือ 13 ชั่วโมงแล้วมั้ง

425
00:25:53,593 --> 00:25:56,638
นี่กี่โมงแล้วนะ หกโมง
ประมาณ 12 หรือ 13 ชั่วโมง

426
00:25:57,931 --> 00:26:02,644
ตอนนั้นแหละที่ผมเริ่มเห็นผู้คน
ลากฟูกขึ้นไปบนดาดฟ้า

427
00:26:11,987 --> 00:26:13,487
เราออกจากชั้นของเรา

428
00:26:13,488 --> 00:26:16,032
เอาฟูกขึ้นไปด้วย แล้วเราไปนอนในทางเดิน

429
00:26:16,575 --> 00:26:18,576
ที่นอนอยู่ข้างๆ เราคือคนแปลกหน้า

430
00:26:18,577 --> 00:26:20,829
ที่เราน่าจะไม่มีวันคุยด้วยบนเรือ

431
00:26:21,663 --> 00:26:24,874
ผมคิดในใจ "ไม่ดีแล้วสิเนี่ย"

432
00:26:28,461 --> 00:26:34,050
ฉันว่าทุกคนเพลียมากแล้ว
วันนั้นเป็นวันที่เปลืองอารมณ์มาก

433
00:26:34,593 --> 00:26:38,762
แล้วเราอยากตื่นมาเห็นชายฝั่งเม็กซิโกแล้ว

434
00:26:38,763 --> 00:26:41,850
อยากโดดขึ้นฝั่งไปกินมาร์การิต้า

435
00:26:48,398 --> 00:26:53,069
แต่พอตื่นขึ้นมา ฉันก็แบบ "ฉิบหายแล้ว"

436
00:26:54,779 --> 00:26:56,573
"เม็กซิโกอยู่ที่ไหน"

437
00:26:57,073 --> 00:27:01,036
(วันที่ห้า)

438
00:27:03,204 --> 00:27:04,121
(8.03 น.)

439
00:27:04,122 --> 00:27:06,498
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายทั้งหลาย

440
00:27:06,499 --> 00:27:09,501
หวังว่าเมื่อคืนนี้จะพอได้นอนหลับกันบ้างนะคะ

441
00:27:09,502 --> 00:27:11,420
ถึงแม้สภาพแวดล้อมจะไม่เอื้ออํานวย

442
00:27:11,421 --> 00:27:16,343
ตามกําหนดการ เรือลากจูงจะมาถึง
เวลาเที่ยงวันนี้ค่ะ แล้วคุยกันใหม่นะคะ

443
00:27:18,345 --> 00:27:20,805
พอเราตื่นขึ้นมาเช้าวันถัดมา
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

444
00:27:21,931 --> 00:27:23,475
ผมลงไปที่ชั้นล่าง

445
00:27:24,100 --> 00:27:28,187
และทั้งได้เห็น ได้กลิ่น
และได้สัมผัสความน่าขยะแขยงในอากาศ

446
00:27:28,188 --> 00:27:31,232
นี่คือถุงอึอันเลื่องลือครับผม

447
00:27:32,275 --> 00:27:33,985
ข้างในน่าจะมีแต่อุจจาระ

448
00:27:35,362 --> 00:27:36,988
แล้วก็อาหารอีก

449
00:27:39,824 --> 00:27:43,370
เช้าวันต่อมา ผมทิ้งอาหารสดไปทั้งหมด

450
00:27:43,995 --> 00:27:47,915
แล้วก็เริ่มทําแซนด์วิช
หอม มะเขือเทศ อะไรก็ได้ที่หาได้

451
00:27:47,916 --> 00:27:50,585
สําหรับแขกผู้หิวโหย 3,000 คนบนเรือ

452
00:27:53,129 --> 00:27:56,007
นั่นแถวรออาหาร มีสองหรือสี่แถว
ยาววนไปรอบเรือ

453
00:27:56,841 --> 00:28:01,054
เราต้องไปยืนต่อแถวนานสองชั่วโมง

454
00:28:02,555 --> 00:28:05,557
แต่พอไปถึงหัวแถว
แล้วดูว่าที่ผ่านมาเรายืนรออะไร

455
00:28:05,558 --> 00:28:10,646
มันคือแซนด์วิชมะเขือเทศกับผักกาด
ที่ขนมปังมันแฉะหมดแล้ว

456
00:28:10,647 --> 00:28:14,358
มันเปลี่ยนไปมากจากวันแรก
ที่เดินไปทางไหนก็มีแต่ของกิน

457
00:28:14,359 --> 00:28:16,403
มีเครื่องทําไอศกรีมกับพิซซ่า

458
00:28:17,362 --> 00:28:18,237
นี่อะไร

459
00:28:18,238 --> 00:28:19,571
เลดี้ฟิงเกอร์ค่ะ

460
00:28:19,572 --> 00:28:21,282
ขอสองชิ้นครับ

461
00:28:22,158 --> 00:28:22,992
ขอบคุณ

462
00:28:24,911 --> 00:28:27,955
จู่ๆ ทุกคนก็เข้าสู่โหมดเอาตัวรอด

463
00:28:27,956 --> 00:28:29,415
ตัวใครตัวมัน

464
00:28:29,416 --> 00:28:32,335
ใครต่อแถวรออาหาร
พอขึ้นไปถึงก็หอบเอามาให้เยอะที่สุด

465
00:28:33,545 --> 00:28:35,546
ขอแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น

466
00:28:35,547 --> 00:28:39,759
ไปบอกคนที่หยิบไปสิบชิ้นทีว่า
เอามาคืนเถอะ ฉันขอแค่ชิ้นเดียวพอ

467
00:28:40,301 --> 00:28:43,011
คนบนเรือกักตุนอาหารกันหน้าไม่อายมาก

468
00:28:43,012 --> 00:28:47,057
ผู้คนมากวาดอาหารทั้งหมด
ไปกักตุนไว้ในค่ายของตัวเอง

469
00:28:47,058 --> 00:28:51,603
มันทําให้ฉันคิดว่าตอนนี้คนอเมริกันพวกนี้

470
00:28:51,604 --> 00:28:56,191
ได้รู้รสชาติของประเทศเผด็จการ

471
00:28:56,192 --> 00:29:00,863
ที่เกิดเรื่องแบบนี้บ่อยจนเราไม่เซอร์ไพรส์กันแล้ว

472
00:29:00,864 --> 00:29:03,908
ใช่ ขอต้อนรับสู่สหภาพโซเวียตจ้า

473
00:29:05,702 --> 00:29:10,081
ที่นี่เหมือนสลัมเลย คนนอนเกลื่อน

474
00:29:10,999 --> 00:29:13,959
หลายคนเอาผ้าปูที่นอนไปมุงหลังคาคลุมเก้าอี้

475
00:29:13,960 --> 00:29:15,836
สร้างเป็นกระโจมขึ้นมา

476
00:29:15,837 --> 00:29:20,049
ทุกคนจึงแห่กันไปจองเก้าอี้ดาดฟ้า
ทั้งยื้อแย่งต่อสู้กัน

477
00:29:21,509 --> 00:29:23,677
"นี่เขตของฉัน นี่พวกของฉัน"

478
00:29:23,678 --> 00:29:26,139
"อย่ามาลองดีกับเรา"

479
00:29:26,639 --> 00:29:27,891
ภาพนั้นเห็นบ่อย

480
00:29:29,100 --> 00:29:32,312
- จีพีเอสอยู่ตรงเอฟนี่เหรอ
- ใช่

481
00:29:32,896 --> 00:29:34,564
เพราะถ้างั้นซวยแล้ว

482
00:29:35,356 --> 00:29:36,274
เออ ก็คงงั้น

483
00:29:38,193 --> 00:29:42,946
(13.43 น.)

484
00:29:42,947 --> 00:29:46,951
จู่ๆ เราก็มองออกไปเห็นเรืออีกลํานึง

485
00:29:50,955 --> 00:29:53,916
ขอบคุณ!

486
00:29:53,917 --> 00:29:57,003
ฉันพูดเลยว่า "รอดแล้ว พวกเขาจะช่วยเรา"

487
00:29:59,798 --> 00:30:03,967
เรือพี่น้องลํานึงชื่อเรือเลเจนด์อยู่ไม่ไกล

488
00:30:03,968 --> 00:30:06,054
พวกเขาแวะมาช่วยเหลือเรา

489
00:30:07,806 --> 00:30:10,557
ส่วนใหญ่ช่วยส่งเสบียงอาหารมาให้

490
00:30:10,558 --> 00:30:12,559
เพราะทั้งด้านโลจิสติกส์และความปลอดภัย

491
00:30:12,560 --> 00:30:15,938
เราพาคน 4,500 ข้ามไปขึ้นเรืออีกลําไม่ได้

492
00:30:15,939 --> 00:30:18,273
การจะทําแบบนั้นมีขั้นตอนเยอะ

493
00:30:18,274 --> 00:30:19,775
ทั้งต้องหย่อนเรือ

494
00:30:19,776 --> 00:30:22,528
ให้คนส่วนน้อยไม่กี่คนขึ้นเรือ

495
00:30:22,529 --> 00:30:26,573
พาข้ามไป ผูกเรือ พาผู้โดยสารลง แล้วทําซ้ํา

496
00:30:26,574 --> 00:30:27,659
เขาทําพัง

497
00:30:28,952 --> 00:30:29,828
คุณพระช่วย

498
00:30:30,537 --> 00:30:32,080
ทําไม่ได้หรอกค่ะ

499
00:30:34,374 --> 00:30:35,833
พวกนั้นถ่ายรูปเราเฉยเลย

500
00:30:35,834 --> 00:30:38,461
เหมือนเราเป็นตัวประหลาดกลางทะเล

501
00:30:38,962 --> 00:30:42,005
พวกเขาปาร์ตี้ เต้นไม่หยุด

502
00:30:42,006 --> 00:30:46,051
พวกนั้นเต้นวายเอ็มซีเอ
ส่วนฉันตรงนี้ต้องมากินยาแก้ท้องเสีย

503
00:30:46,052 --> 00:30:48,971
เรือสําราญลํานั้นมาทัวร์ชะโงกเรา

504
00:30:48,972 --> 00:30:50,056
ใช่

505
00:30:52,308 --> 00:30:54,602
โห ใกล้มาก

506
00:30:56,896 --> 00:31:01,316
ตอนนั้นละที่เราเริ่มปิ๊งไอเดียและคิดได้ว่า

507
00:31:01,317 --> 00:31:03,695
"เฮ้ย เราใช้สัญญาณไวไฟจากเรือนั้นได้ไหมนะ"

508
00:31:07,282 --> 00:31:11,744
ทุกคนพยายามเข้าไปใกล้เรือลํานั้น
ให้มากที่สุดเพื่อดึงเอาสัญญาณมือถือมาใช้

509
00:31:13,538 --> 00:31:15,122
ทุกคนขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ

510
00:31:15,123 --> 00:31:17,917
ชูมือถือขึ้นฟ้าเพื่อหาสัญญาณโทรศัพท์

511
00:31:18,585 --> 00:31:20,169
มีใครได้สัญญาณบ้างไหม

512
00:31:20,670 --> 00:31:22,672
แล้วเราก็มีสัญญาณจริงๆ

513
00:31:25,842 --> 00:31:28,176
ผมคิดในใจ "แบบนี้แย่ได้นะ"

514
00:31:28,177 --> 00:31:32,222
เพราะทุกคนจะโทรหาที่บ้าน
หรือใครก็ตามเพื่อบอกเล่าว่า

515
00:31:32,223 --> 00:31:34,933
พวกเขาติดอยู่กลางทะเล ไม่มีไฟฟ้า

516
00:31:34,934 --> 00:31:38,104
แล้วยังต้องขี้ใส่ถุงแดงอีก

517
00:31:39,105 --> 00:31:40,397
ฉันโทรหาแม่ทันที

518
00:31:40,398 --> 00:31:47,487
ฉันอธิบายไม่ถูกด้วยซ้ําว่า
รู้สึกยังไงตอนที่เห็นชื่อลูกขึ้นมาบนจอมือถือ

519
00:31:47,488 --> 00:31:50,490
ฉันบอกแม่ว่าไฟดับ
แล้วก็เล่าให้ฟังเรื่องถุงแดง

520
00:31:50,491 --> 00:31:52,993
บอกแม่ว่าทุกอย่างวายป่วงไปหมด

521
00:31:52,994 --> 00:31:55,245
ฉันคาดไม่ถึงเลยว่ารีเบคก้าจะมาบอกฉันว่า

522
00:31:55,246 --> 00:31:57,247
ต้องอึใส่ถุงสีแดง

523
00:31:57,248 --> 00:32:00,334
เหมือนฉากในหนังสยองขวัญยังไงยังงั้น

524
00:32:00,335 --> 00:32:02,210
ตอนที่เกิดเรื่องแบบนั้นบนเรือ

525
00:32:02,211 --> 00:32:05,131
ฉันก็สงสัยว่าทําไมมันถึงไม่ออกข่าวสักช่อง

526
00:32:05,757 --> 00:32:08,383
ญาติๆ ของผู้โดยสารเริ่มจะติดต่อมาที่ซีเอ็นเอ็น

527
00:32:08,384 --> 00:32:12,304
พวกเขาพากันติดต่อห้องข่าว
แล้วเล่ารายละเอียด

528
00:32:12,305 --> 00:32:15,933
ที่มันเกินกว่าที่แถลงข่าวระบุไว้พอสมควร

529
00:32:15,934 --> 00:32:18,644
เดี๋ยวนะ ชักโครกกดไม่ลงงั้นเหรอ

530
00:32:18,645 --> 00:32:23,273
มีทั้งเรื่องที่คนต้องขับถ่ายใส่ถุง คือฉันไม่อยาก...

531
00:32:23,274 --> 00:32:27,737
ตอนนั้นเองที่เราเห็นด้วยว่า "นี่สิข่าวใหญ่"

532
00:32:29,238 --> 00:32:31,323
ผู้โดยสารและลูกเรือกว่า 4,000 คน

533
00:32:31,324 --> 00:32:34,910
ติดอยู่บนเรือสําราญ
ที่เครื่องยนต์ดับในอ่าวเม็กซิโกตลอดเมื่อคืนนี้

534
00:32:34,911 --> 00:32:39,331
ภรรยาของผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่บนเรือ
บอกเล่าเหตุการณ์ว่าอย่างนี้ค่ะ

535
00:32:39,332 --> 00:32:44,169
{\an8}เราไม่มีไฟฟ้าใช้
พวกเขาให้เราขับถ่ายใส่ถังกับถุง

536
00:32:44,170 --> 00:32:48,590
{\an8}ทันใดนั้นก็เริ่มจะมีข่าวออกมาว่า
สภาพความเป็นอยู่บนเรือเป็นยังไง

537
00:32:48,591 --> 00:32:52,386
การล่องเรือสําราญสี่วันเปลี่ยนผันเป็นฝันร้าย

538
00:32:52,387 --> 00:32:55,889
ผู้โดยสาร 4,200 คน เรือไปไหนไม่ได้

539
00:32:55,890 --> 00:32:57,517
ให้ตายเถอะ มันเกิดขึ้นได้ยังไง

540
00:32:58,643 --> 00:33:00,769
ตอนนี้ปิดข่าวไม่มิดแล้ว

541
00:33:00,770 --> 00:33:03,355
ไฟข่าวเริ่มลุกลาม

542
00:33:03,356 --> 00:33:05,108
ดับไม่ทันแล้ว

543
00:33:07,193 --> 00:33:08,068
(ฮิวส์ตัน เท็กซัส)

544
00:33:08,069 --> 00:33:11,530
เสบียงบนเรือร่อยหรอ
และผู้คนต่างรู้สึกตึงเครียด

545
00:33:11,531 --> 00:33:13,324
ขณะที่ผู้โดยสารรอให้คนไปช่วย

546
00:33:14,742 --> 00:33:18,161
ทุกครั้งที่เกิดหายนะทางทะเล ผมดูแน่

547
00:33:18,162 --> 00:33:19,664
มันเป็นธุรกิจของผม

548
00:33:20,289 --> 00:33:21,456
(แฟรงค์ สแปกโนเล็ตตี้)

549
00:33:21,457 --> 00:33:24,584
ผมจําได้ว่าดูข่าวท้องถิ่น
รายงานว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนพวกนี้

550
00:33:24,585 --> 00:33:25,961
แล้วผมขนลุกซู่เลย

551
00:33:25,962 --> 00:33:29,131
ผมคิดว่า "นี่มันอะไรกัน ไร้สาระแล้ว"

552
00:33:29,132 --> 00:33:31,300
ผู้โดยสารพวกนี้จ่ายเงินกันนะ

553
00:33:32,802 --> 00:33:36,138
คาร์นิวัลเป็นบริษัทเรือสําราญ
ที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของโลก

554
00:33:36,139 --> 00:33:38,724
มันเป็นกิจการระดับโลกมูลค่าหลายล้านดอลลาร์

555
00:33:38,725 --> 00:33:40,559
แต่ผมรู้ว่าในช่วงไม่กี่ปีมานี้

556
00:33:40,560 --> 00:33:43,354
พวกเขาเคยมีปัญหาไฟไหม้เรือลําอื่นมาก่อนแล้ว

557
00:33:44,147 --> 00:33:45,897
{\an8}กลิ่นควันเริ่มปกคลุม

558
00:33:45,898 --> 00:33:49,192
{\an8}เรือคาร์นิวัลสเปลนเดอร์ยาวเกือบพันฟุต

559
00:33:49,193 --> 00:33:52,697
{\an8}พอผมเห็นข่าวนี้เกี่ยวกับคาร์นิวัลไทรอัมพ์

560
00:33:54,282 --> 00:33:56,993
ผมก็ต้องหูผึ่งอยู่แล้ว

561
00:33:58,619 --> 00:34:02,831
(12.17 น.)

562
00:34:02,832 --> 00:34:05,000
ณ เวลานั้น ทุกคนมีความหวังขึ้นมา

563
00:34:05,001 --> 00:34:08,713
ว่าจะได้กลับบ้านเร็วๆ นี้ จะได้กลับขึ้นฝั่ง

564
00:34:09,297 --> 00:34:14,677
แต่แล้วผมก็ได้รับสายจากชายฝั่ง
ทางนั้นบอกว่าต้องเปลี่ยนแผน

565
00:34:19,474 --> 00:34:22,225
{\an8}พวกเขาบอกว่าตั้งแต่ไฟดับ

566
00:34:22,226 --> 00:34:25,437
{\an8}เรือเราลอยออกไปกว่า 185 กิโลเมตร

567
00:34:25,438 --> 00:34:28,106
{\an8}ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ใกล้เม็กซิโกเลย

568
00:34:28,107 --> 00:34:31,903
{\an8}งั้นแผนใหม่ตอนนี้คือ
เราจะพาทุกคนไปโมบีล อลาบามา

569
00:34:32,695 --> 00:34:35,615
แปลว่าจะต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยสองวัน

570
00:34:36,866 --> 00:34:39,327
ผมใจแป้วเลย แบบ...

571
00:34:39,827 --> 00:34:43,915
ล้อเล่นรึเปล่า แบบนั้นพังเละแน่

572
00:34:44,749 --> 00:34:47,793
เราได้ทราบข่าวว่า
เราจะไปโมบีลแทนโปรเกรสโซ

573
00:34:47,794 --> 00:34:49,712
พอรู้ข่าว ทุกคนโกรธมาก

574
00:34:50,213 --> 00:34:53,298
- เหมือนโดนตบหน้าจังๆ
- ใช่

575
00:34:53,299 --> 00:34:57,427
ต้องเจอสภาพนี้อีกสามวัน ซึ่งมันไม่ดีขึ้นหรอกนะ

576
00:34:57,428 --> 00:34:59,971
- เราเริ่มได้กลิ่นฉี่
- ใช่

577
00:34:59,972 --> 00:35:02,100
เริ่มได้กลิ่นห้องน้ํา

578
00:35:03,226 --> 00:35:04,852
น้ํามันไม่ลงไป

579
00:35:05,353 --> 00:35:08,105
เพราะงั้นมันก็ค่อยๆ เอ่อขึ้นมาจนเต็มห้องอาบน้ํา

580
00:35:08,106 --> 00:35:11,359
แล้วก็ขังอยู่ตรงนั้น ไม่มีที่จะไป

581
00:35:13,611 --> 00:35:18,699
ตอนนั้นละที่เรารู้ตัวกันว่าเราซวยแล้ว

582
00:35:20,201 --> 00:35:23,788
ตอนที่เจนประกาศว่า
ต้องรอเวลาอีกสองหรือสามวัน

583
00:35:24,288 --> 00:35:26,665
มันแบบ "อั้นไม่ไหวแน่"

584
00:35:26,666 --> 00:35:28,709
"อันนานขนาดนั้นไม่ได้แน่"

585
00:35:30,128 --> 00:35:32,713
"ต้องเข้าห้องน้ําไปถ่ายหนักก่อนถึงฝั่ง"

586
00:35:34,048 --> 00:35:36,509
โอเค กลับมาอีกรอบ

587
00:35:37,969 --> 00:35:40,138
ผมเลยเริ่มเดินหาห้องน้ํา

588
00:35:41,180 --> 00:35:42,472
เพราะมีข่าวลือว่า

589
00:35:42,473 --> 00:35:46,060
มีห้องน้ําที่ไหนสักแห่งที่ชักโครกใช้ได้

590
00:35:47,687 --> 00:35:49,230
- ส้วมใช้ได้ไหม
- ไม่

591
00:35:49,730 --> 00:35:51,398
ไม่ ส้วมของเราใช้ไม่ได้

592
00:35:51,399 --> 00:35:52,649
โอเค

593
00:35:52,650 --> 00:35:54,526
แต่ทุกครั้งที่ผมเดินเข้าไปในห้องน้ํา

594
00:35:54,527 --> 00:35:56,820
พอเปิดประตูปุ๊บ "ไม่ อันนี้กดไม่ลง"

595
00:35:56,821 --> 00:35:57,946
ไปที่ห้องถัดไป "ไม่"

596
00:35:57,947 --> 00:36:00,158
"อันนั้นน่าขยะแขยง อันนั้นก็กดไม่ลง"

597
00:36:02,118 --> 00:36:04,745
ผมเองก็ปวดหนัก ต้องถ่ายหนัก

598
00:36:05,288 --> 00:36:08,541
ผมเจอห้องน้ําสาธารณะห้องนึงแล้วเข้าไปข้างใน

599
00:36:09,458 --> 00:36:14,546
มันเป็นอะไรที่น่ารังเกียจที่สุด
ที่ชีวิตนี้เคยพบเจอมาเลย

600
00:36:14,547 --> 00:36:18,341
มีคนเอากระดาษชําระมาปิดอึเอาไว้

601
00:36:18,342 --> 00:36:20,552
แล้วก็อึทับอีกชั้นนึง

602
00:36:20,553 --> 00:36:23,805
กลายเป็นหลายๆ ชั้นซ้อนๆ กัน

603
00:36:23,806 --> 00:36:25,474
มันเหมือนลาซานญ่า

604
00:36:28,227 --> 00:36:31,271
ชั้นสามสี่ห้าสะอาด
ลูกเรือจัดการเรียบร้อยแล้ว

605
00:36:31,272 --> 00:36:33,231
เข้าไปใช้ได้นะถ้าต้องการ

606
00:36:33,232 --> 00:36:34,984
เยี่ยม ขอบคุณ

607
00:36:38,571 --> 00:36:41,740
พอผมเจอชักโครกที่กดลง ผมโล่งมาก

608
00:36:41,741 --> 00:36:45,452
แต่ก็กระอักกระอ่วนด้วย
กับว่าที่พ่อตาแม่ยาย

609
00:36:45,453 --> 00:36:47,579
"นี่ คุณคงต้องถ่ายหนักกันแล้ว"

610
00:36:47,580 --> 00:36:50,707
"ผมเจอห้องน้ําที่ใช้ได้
อยู่ตรงนี้ หวังว่าทุกคนโอเคกันนะ"

611
00:36:50,708 --> 00:36:54,754
"ได้ใช้ถุงสีแดงรึยัง"
มันเป็นบทสนทนาที่แปลกมาก

612
00:37:01,135 --> 00:37:03,678
คาร์นิวัลควรจะเป็นเรือที่สนุกสนาน

613
00:37:03,679 --> 00:37:07,641
และในฐานะลูกเรือ เขาสอนเรามาอย่างนั้น

614
00:37:07,642 --> 00:37:10,269
"สร้างประสบการณ์สนุกๆ ที่น่าจดจํา"

615
00:37:10,770 --> 00:37:12,562
ก็เลยมีการตัดสินใจว่า

616
00:37:12,563 --> 00:37:15,066
"มาเปิดบาร์ดื่มฟรีกันเถอะ"

617
00:37:17,109 --> 00:37:21,322
ฉันคัดค้านไอเดียเปิดบาร์ไม่อั้นมาก

618
00:37:22,823 --> 00:37:24,200
คนคลั่งกันแน่

619
00:37:29,372 --> 00:37:33,042
ไง พวกเขาแจกเหล้าฟรีกันแล้ว

620
00:37:33,626 --> 00:37:35,252
เราแบบ "สุดยอดไปเลย"

621
00:37:35,253 --> 00:37:36,837
"ดื่มฟรี ไปกันเถอะ"

622
00:37:38,714 --> 00:37:40,382
- ใช่
- ในที่สุด มีกิจกรรมให้ทําซะที

623
00:37:40,383 --> 00:37:43,051
- มันเป็นกิจกรรม
- เรือสําราญมันควรจะสนุก

624
00:37:43,052 --> 00:37:45,263
แจกเหล้าฟรี ไปถล่มกัน

625
00:37:48,557 --> 00:37:51,851
หลายคนถือเครื่องดื่มมาทั้งสองมือ
เอากลับไปที่ห้องของตัวเอง

626
00:37:51,852 --> 00:37:55,231
เป็นปาร์ตี้ที่บ้าที่สุด คนเยอะที่สุด และเมาที่สุด

627
00:37:57,275 --> 00:37:59,734
"เอาเครื่องดื่มมาเลย ใช่"

628
00:37:59,735 --> 00:38:01,445
ทุกอย่างกําลังไปได้สวย

629
00:38:02,780 --> 00:38:06,450
แต่แล้วก็มีคนไปปัสสาวะลงน้ํากัน

630
00:38:09,537 --> 00:38:11,454
ผมก็แบบ "เวรแล้ว"

631
00:38:11,455 --> 00:38:14,124
มีคนขว้างถุงแดงขึ้นไปบนเรือชูชีพ

632
00:38:14,125 --> 00:38:16,001
มีคนโยนถุงอึ

633
00:38:16,002 --> 00:38:17,961
แล้วลมก็พัดมันกลับมา

634
00:38:17,962 --> 00:38:23,426
ใส่คนที่นั่งอยู่ชั้นล่าง

635
00:38:23,926 --> 00:38:26,386
แล้วคนนั้นก็แบบ "เชี่ยไรวะ"

636
00:38:26,387 --> 00:38:30,056
คนที่ปูที่นอนอยู่ข้างเรา
เป็นคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน

637
00:38:30,057 --> 00:38:33,311
พวกเขามีเซ็กซ์กันบนเก้าอี้ต่อหน้าต่อตาฉันเลย

638
00:38:34,520 --> 00:38:35,854
(ห้ามเปลือยในที่สาธารณะ)

639
00:38:35,855 --> 00:38:37,605
ไม่เอาผ้าคลุมหรืออะไรก่อนเลยเหรอ

640
00:38:37,606 --> 00:38:39,650
ไม่ พวกเขาจัดกันตรงนั้น

641
00:38:41,527 --> 00:38:44,322
ไม่รู้ว่าคออ่อนกันหรือเปล่า แต่มีคนตีกันด้วย

642
00:38:47,408 --> 00:38:48,868
มันเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ

643
00:38:50,328 --> 00:38:54,707
ในฐานะพ่อ เรามีหน้าที่ปกป้องลูก
แต่ผมทําอะไรไม่ได้เลย

644
00:38:56,042 --> 00:38:57,084
มัน...

645
00:38:57,793 --> 00:38:59,587
คือผมรู้สึกไร้ทางสู้มาก

646
00:39:00,087 --> 00:39:01,713
เพราะรอบข้างมีแต่เรื่องวุ่นวาย

647
00:39:01,714 --> 00:39:03,882
แล้วเราไม่มีอํานาจจะไปทําอะไรเลย

648
00:39:03,883 --> 00:39:08,636
มันแบบ "ไม่ได้ เราต้องห้ามแล้ว"

649
00:39:08,637 --> 00:39:09,889
"ปิดบาร์ซะ"

650
00:39:12,767 --> 00:39:14,225
รู้สึกเหมือนเป็นชัยชนะเล็กๆ

651
00:39:14,226 --> 00:39:19,148
เราได้ทวงคืนความสนุกมาแป๊บนึง
แล้วมันทําให้เราไม่ต้องคิดถึงความจริงสักพัก

652
00:39:20,107 --> 00:39:22,193
เราติดอยู่บนเรือกลางทะเล

653
00:39:27,156 --> 00:39:32,286
(15.01 น.)

654
00:39:33,662 --> 00:39:37,249
เราตื่นเต้นมากตอนที่เห็นเรือลากจูงมาถึงในที่สุด

655
00:39:38,209 --> 00:39:39,752
ทริปเปิ้ลเอมาถึงแล้ว

656
00:39:40,378 --> 00:39:42,380
เพราะแปลว่าเรือจะแล่นซะที

657
00:39:43,089 --> 00:39:44,590
มองเห็นปลายอุโมงค์แล้ว

658
00:39:46,175 --> 00:39:48,886
ดูเหมือนเรือจะไปทางนั้น

659
00:39:49,970 --> 00:39:52,680
ลํานี้มีไว้กันไม่ให้หางเราสะบัด

660
00:39:52,681 --> 00:39:55,810
น่าจะถอยอยู่ ดูถอยหลังอยู่แน่ๆ

661
00:39:56,519 --> 00:39:58,938
แต่พอเรือลากจูงเริ่มลากเรา

662
00:40:00,815 --> 00:40:02,190
ทุกอย่างก็เคลื่อน

663
00:40:02,191 --> 00:40:06,903
เฮ้ย เรือเอนแบบนี้ถ่ายวิดีโอออกมาเท่แน่

664
00:40:06,904 --> 00:40:11,741
ตอนนี้เราออกเดินทางแล้ว
แต่เรือมันก็เอียงข้างหน่อยนึงด้วย

665
00:40:11,742 --> 00:40:14,412
ทุกอย่างเอียงไปฝั่งนึง

666
00:40:15,162 --> 00:40:18,124
เรือลากมาช่วยดันแล้ว กํามือถือไว้แน่นๆ

667
00:40:19,458 --> 00:40:24,338
แล้วจู่ๆ สภาพอากาศก็เปลี่ยนไปเป็นแย่

668
00:40:32,596 --> 00:40:38,144
ตอนนี้แหละที่ผมเริ่มจะตระหนักแล้วว่า
คงถึงจุดพลิกผันแล้ว

669
00:40:40,312 --> 00:40:42,940
ณ ตอนนั้น ทุกอย่างหกหมด

670
00:40:44,817 --> 00:40:45,651
ตายแล้ว

671
00:40:48,112 --> 00:40:49,654
ท่วมหมดเลย

672
00:40:49,655 --> 00:40:51,739
ตรงนี้ก็มีน้ําเทออกมา

673
00:40:51,740 --> 00:40:52,782
อะไรนะ

674
00:40:52,783 --> 00:40:56,328
นึกถึงสิ่งที่ปกติต้องลงชักโครก ฉี่ ขี้ หมดนั่น

675
00:40:57,705 --> 00:41:00,498
ตอนนี้ละเลงอยู่ทุกที่แล้ว

676
00:41:00,499 --> 00:41:01,708
คุณพระช่วย

677
00:41:01,709 --> 00:41:03,543
- ระวัง
- ระวัง

678
00:41:03,544 --> 00:41:05,796
พลิกจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทันที

679
00:41:06,338 --> 00:41:10,342
ทุกอย่างไหลเอ่อล้นออกมาที่พื้น
แล้วก็ล้นทะลักออกมาไม่หยุด

680
00:41:11,260 --> 00:41:13,012
น้ําเสียไม่บําบัด

681
00:41:13,596 --> 00:41:15,305
- เชี่ย
- ลื่นนะเนี่ย

682
00:41:15,306 --> 00:41:16,681
{\an8}พอเราเดินไปตามทางเดิน

683
00:41:16,682 --> 00:41:19,852
{\an8}ก็จะมีเสียงเหยียบพรมแฉะๆ
แล้วเรารู้ไงว่าเหยียบอะไรอยู่

684
00:41:21,312 --> 00:41:24,064
เรายืนจม... มูลอยู่

685
00:41:25,399 --> 00:41:29,861
ทันทีที่ผมโดดลงมาจากเตียงชั้นบน
เท้าผมก็เปียกน้ํา

686
00:41:29,862 --> 00:41:31,864
ผมก็แบบ "เชี่ยไรเนี่ย"

687
00:41:32,448 --> 00:41:34,991
มันแย่มาก ผมถึงกับต้องกลั้นหายใจ

688
00:41:34,992 --> 00:41:37,285
มันน่าขยะแขยง

689
00:41:37,286 --> 00:41:38,496
มันอยู่ทุกที่

690
00:41:49,465 --> 00:41:53,511
ถึงจุดนั้น ฉันนี่แบบ "พาฉันลงจากเรือลํานี้ซะที"

691
00:41:56,347 --> 00:42:00,308
(วันที่หก)

692
00:42:00,309 --> 00:42:01,976
ภายในชั่วข้ามคืน

693
00:42:01,977 --> 00:42:04,938
ก็มีรายละเอียดใหม่ๆ หลั่งไหลเข้ามา

694
00:42:04,939 --> 00:42:11,027
เป็นคําบรรยายว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างบนเรือลํานี้

695
00:42:11,028 --> 00:42:12,737
ห้องเราท่วมหมดแล้ว

696
00:42:12,738 --> 00:42:15,823
ตรงพื้นทางเดินมีน้ําเสียที่ยังไม่บําบัด

697
00:42:15,824 --> 00:42:20,246
บนพื้นโรงอาหารมีทั้งขี้ทั้งเยี่ยว

698
00:42:20,955 --> 00:42:23,916
นี่มันแบบ... ฉิบหาย

699
00:42:25,876 --> 00:42:30,755
ในตอนนี้ หัวหน้าคนใหม่ชื่อเจฟฟ์ ซัคเคอร์
ที่อยากเรียกเรตติ้งให้สูงขึ้นอยู่เสมอ

700
00:42:30,756 --> 00:42:34,551
ได้ตัดสินใจให้เรารายงานข่าวนี้แบบทุ่มสุดตัว

701
00:42:34,552 --> 00:42:38,054
มันเสี่ยงนะคะ แต่เขาจําเป็นต้องเสี่ยง

702
00:42:38,055 --> 00:42:42,226
เขาเป็นบอสใหญ่คนใหม่
และเราอยากให้คนเปิดมาดูช่องของเรา

703
00:42:43,310 --> 00:42:45,979
เขาพร้อมที่จะเทหมดหน้าตัก

704
00:42:45,980 --> 00:42:47,021
(ถ่ายทอดสด)

705
00:42:47,022 --> 00:42:49,482
{\an8}พักร้อนในฝันพลิกผันเป็นฝันร้าย

706
00:42:49,483 --> 00:42:53,027
{\an8}สําหรับผู้โดยสารหลายพันคน
บนเรือคาร์นิวัลลํานี้

707
00:42:53,028 --> 00:42:56,698
{\an8}น้ําเสียไหลย้อยลงมาตามผนัง

708
00:42:56,699 --> 00:42:58,408
{\an8}เราวิเคราะห์ข่าวนี้อย่างละเอียด

709
00:42:58,409 --> 00:43:01,077
{\an8}มาดูผังด้านในเรือยักษ์ลํานี้กันครับ

710
00:43:01,078 --> 00:43:03,288
{\an8}ผู้คนมากมายอัดกันในพื้นที่เล็กๆ นี้ครับ

711
00:43:03,289 --> 00:43:06,416
{\an8}เราจะคุยกับทนายทางทะเล
ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคติดต่อ

712
00:43:06,417 --> 00:43:08,543
อีโคไล ซัลโมเนลลา ชิเกลลา

713
00:43:08,544 --> 00:43:10,712
ฉันน่าจะคุยกับนักจิตวิทยาด้วยมั้ง

714
00:43:10,713 --> 00:43:15,383
เพื่อช่วยให้เราเข้าใจสภาพจิตใจ
ของผู้โดยสารที่ต้องไปเจอสถานการณ์แบบนี้

715
00:43:15,384 --> 00:43:19,679
เราเค้นสมองคิดหามุมมองที่น่านําเสนอ

716
00:43:19,680 --> 00:43:23,142
เพื่อจะได้รายงานข่าวนี้ทั้งเช้า บ่าย และค่ํา

717
00:43:24,059 --> 00:43:26,728
ทุกครั้งที่ผมดูข่าว

718
00:43:26,729 --> 00:43:30,231
ก็จะมีการรายงานปัญหาใหม่ๆ บนเรือ

719
00:43:30,232 --> 00:43:32,610
ผมอุทาน "ให้ตาย นี่มันโกลาหลแล้ว"

720
00:43:34,862 --> 00:43:38,699
ผมจึงเริ่มสืบข้อมูล
และผมตกใจมากกับสิ่งที่ไปรู้เห็น

721
00:43:39,700 --> 00:43:44,245
ภายในเวลาสองปี มีถึงเก้าครั้ง
ที่ท่อส่งน้ํามันเสียหาย

722
00:43:44,246 --> 00:43:46,664
ขณะที่เรืออยู่กลางทะเล

723
00:43:46,665 --> 00:43:49,543
ซึ่งอาจก่อให้เกิดเพลิงไหม้บนเรือ

724
00:43:50,544 --> 00:43:52,087
มันเหลือเชื่อจริงๆ

725
00:43:52,796 --> 00:43:55,549
ถ้าให้ใช้ภาษาบ้านๆ เรียก นี่มันท้ายมบาลชัดๆ

726
00:43:56,759 --> 00:43:58,135
ด้วยชีวิตคนบนเรือ

727
00:43:59,053 --> 00:44:04,058
(23.23 น.)

728
00:44:07,936 --> 00:44:11,314
ถึงตอนนั้นฉันไม่รู้แล้วว่า
เป็นวันอะไร หรือว่ากี่โมง

729
00:44:11,315 --> 00:44:14,442
ฉันไม่รู้ว่าเราอยู่บนเรือมากี่วันแล้ว

730
00:44:14,443 --> 00:44:16,820
ไม่รู้เลย เราลืมทุกอย่างไปหมด

731
00:44:18,781 --> 00:44:21,492
ก็แค่ตื่นมารอเวลานอนอีกรอบ

732
00:44:22,910 --> 00:44:24,536
แล้วหวังว่าจะได้กลับบ้าน

733
00:44:31,377 --> 00:44:35,004
(วันที่เจ็ด)

734
00:44:35,005 --> 00:44:38,509
เวลาเราไปลอยอยู่กลางทะเลแบบนั้น
ใจเราจะฟุ้งซ่าน

735
00:44:39,009 --> 00:44:42,845
และผมว่าทุกคนก็แค่อยากจะกลับบ้าน

736
00:44:42,846 --> 00:44:44,347
ทนไม่ไหวแล้ว

737
00:44:44,348 --> 00:44:46,349
รู้สึกกดดันที่คุดคู้แต่ในเรือ

738
00:44:46,350 --> 00:44:50,104
ไม่มีใครลงมือทําอะไรได้เลย
เราถูกปัญหานี้จับเป็นตัวประกัน

739
00:44:51,271 --> 00:44:52,815
รู้สึกเหมือนเป็นนักโทษ

740
00:44:53,315 --> 00:44:57,152
มันเหมือนวันสิ้นโลกเลย
เหมือนรายการเกมเซอร์ไวเวอร์เนอะ

741
00:44:58,070 --> 00:45:00,238
ฉันจําได้ว่าจุดนึงมันมีชายอาวุโสคนนึง

742
00:45:00,239 --> 00:45:01,948
เริ่มเปิดสอนวิชาศึกษาคัมภีร์ไบเบิล

743
00:45:01,949 --> 00:45:06,954
ช่างเป็นพรอันล้ําค่า

744
00:45:07,705 --> 00:45:12,251
ที่ได้พบเจอ

745
00:45:13,252 --> 00:45:16,003
ในชั่วโมงนั้น

746
00:45:16,004 --> 00:45:22,261
ฉันศรัทธาแต่แรกเห็น

747
00:45:24,138 --> 00:45:27,390
ตอนแรกผมวางแผนไว้ซะดิบดีว่าต้องสนุกแน่

748
00:45:27,391 --> 00:45:31,520
แต่มันพลิกจากหน้ามือเป็นหลังเท้า
ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้เลย

749
00:45:35,816 --> 00:45:39,194
ผมล้มเหลว

750
00:45:43,198 --> 00:45:44,323
อย่ามองหน้าหนู...

751
00:45:44,324 --> 00:45:47,703
มันเป็นสถานการณ์ที่ย่ําแย่
และเราไม่มีอํานาจจะแก้ไขมันเลย

752
00:45:49,413 --> 00:45:50,289
ค่ะ

753
00:45:53,542 --> 00:45:55,919
(วันที่แปด)

754
00:45:57,254 --> 00:45:58,129
(โมบีล)

755
00:45:58,130 --> 00:46:00,257
ฉันขับรถทั้งคืนเพื่อไปที่โมบีล

756
00:46:00,966 --> 00:46:03,844
ฉันจะไปรอลูกสาวฉันที่ท่าเรือ

757
00:46:05,179 --> 00:46:07,764
ฉันขับไปจอดติดกับน้ําเลย

758
00:46:07,765 --> 00:46:11,893
แล้วจู่ๆ ก็เห็นสื่อมากันเต็มไปหมด

759
00:46:11,894 --> 00:46:14,646
ทุกคนร้องเรียก ทุกคนอยากสัมภาษณ์

760
00:46:16,064 --> 00:46:16,899
เยอะมาก

761
00:46:17,483 --> 00:46:22,070
{\an8}ประโยคสุดท้ายที่ลูกบอกฉัน
ที่ทําให้ฉันหดหู่ใจที่สุดคือ

762
00:46:22,738 --> 00:46:25,741
{\an8}"แม่ หนูกลัวมากเลยว่าจะไม่ได้เจอแม่อีก"

763
00:46:27,826 --> 00:46:31,454
(16.17 น.)

764
00:46:31,455 --> 00:46:36,460
วันสุดท้ายนั้นรู้สึกยาวนานเป็นพิเศษจริงๆ

765
00:46:37,377 --> 00:46:38,836
ฉันแค่อยากให้มันจบสักที

766
00:46:38,837 --> 00:46:41,464
ฉันอยากให้ทุกคนลงจากเรือแล้วกลับบ้านไปซะ

767
00:46:41,465 --> 00:46:44,760
ไปอาบน้ําอุ่นๆ นอนเตียงนุ่มๆ

768
00:46:45,260 --> 00:46:49,890
และฉันเองก็อยากไปอยู่เงียบๆ สงบๆ เหมือนกัน

769
00:46:53,352 --> 00:46:55,187
เฮลิคอปเตอร์มาถึงแล้ว

770
00:46:55,854 --> 00:46:57,231
- เอาละ
- โอเค

771
00:47:01,276 --> 00:47:03,444
ยิ่งเราเข้าใกล้ชายฝั่ง

772
00:47:03,445 --> 00:47:05,947
เราก็ยิ่งเห็นเครื่องบินกับเฮลิคอปเตอร์มากขึ้น

773
00:47:05,948 --> 00:47:09,660
ถึงตอนนั้นเรารู้แล้วว่าน่าจะเป็นพวกสื่อแน่ๆ

774
00:47:10,369 --> 00:47:13,663
ห่างจากชายฝั่งไปประมาณ 50-55 กิโล

775
00:47:13,664 --> 00:47:16,457
ในที่สุดเรือสําราญลํานี้ก็กําลังมุ่งหน้ามาทางโมบีล

776
00:47:16,458 --> 00:47:20,461
{\an8}ตอนนี้เรื่องราวและคลิปต่างๆ
ก็เริ่มจะถูกเผยแพร่

777
00:47:20,462 --> 00:47:22,714
{\an8}มันแย่มาก มันเข้าไปในลิฟต์ด้วยนะ

778
00:47:23,298 --> 00:47:25,967
{\an8}มันเริ่มหยดหนักมากจนเหมือนฝนตก

779
00:47:25,968 --> 00:47:28,177
{\an8}ฝนตกเป็นน้ําเน่า

780
00:47:28,178 --> 00:47:30,179
พูดง่ายๆ คือเรื่องนี้ลุกลามใหญ่โต

781
00:47:30,180 --> 00:47:32,640
มันโตขึ้นเรื่อยๆ

782
00:47:32,641 --> 00:47:35,142
ไม่ยอมซาลงซะที

783
00:47:35,143 --> 00:47:37,144
เวลาเราเล่นทวิตเตอร์

784
00:47:37,145 --> 00:47:40,106
แล้วก็เห็นแฮชแท็กติดเทรนด์

785
00:47:40,107 --> 00:47:41,899
#เรือสําราญจากนรก

786
00:47:41,900 --> 00:47:43,901
เราจะรู้เลยว่าทุกคนสนใจเรื่องนี้อยู่

787
00:47:43,902 --> 00:47:46,655
(ฝันร้ายชัดๆ!)
(เรือได้ชื่อใหม่ "ส้วมลอยน้ํา")

788
00:47:47,364 --> 00:47:49,949
(สงสารคนทําพีอาร์เรือคาร์นิวัลจังเลย)

789
00:47:49,950 --> 00:47:53,495
(ง่วงนอนแล้วแต่หยุดดู #เรือสําราญจากนรก
ช่อง @ซีเอ็นเอ็น ไม่ได้เลย)

790
00:47:54,121 --> 00:47:57,164
ข่าวนี้คุ้มเสี่ยงสําหรับซีเอ็นเอ็น

791
00:47:57,165 --> 00:48:02,045
"เรือสําราญอุนจิ" เป็นข่าวดังที่สุดในอเมริกา

792
00:48:02,713 --> 00:48:07,341
และขอต้อนรับกลับสู่เฟียสต้าบอลรูม
บนเรือสําราญคาร์นิวัลไทรอัมพ์

793
00:48:07,342 --> 00:48:11,846
ตอนนี้ซูเปอร์สตาร์คาราโอเกะบาร์
เป็นส้วมไปแล้วนะครับผม

794
00:48:11,847 --> 00:48:15,141
ทริปฝันร้ายบนเรือสําราญคาร์นิวัลไทรอัมพ์

795
00:48:15,142 --> 00:48:18,103
ติดทะเลอยู่หกวัน ต้องขี้ใส่ถุงพลาสติก

796
00:48:18,770 --> 00:48:21,814
ถึงจุดนี้ มันกลายเป็น
หายนะด้านประชาสัมพันธ์ไปแล้ว

797
00:48:21,815 --> 00:48:24,650
เฮ้ย พอที เลิกอ่านพาดหัวข่าวได้แล้ว

798
00:48:24,651 --> 00:48:28,738
เราคาดการณ์ไว้ว่าสื่อจะพากันรุมทึ้ง

799
00:48:28,739 --> 00:48:30,490
ทันทีที่เรือเทียบท่า

800
00:48:31,658 --> 00:48:32,992
(21.29 น.)

801
00:48:32,993 --> 00:48:34,995
มาแล้วครับ เข้ามาแล้ว

802
00:48:36,246 --> 00:48:39,832
ทันทีที่เรือแล่นเข้าไปที่ท่าเรือ
เราก็เห็นผู้คนร้องตะโกน

803
00:48:39,833 --> 00:48:41,752
ชูป้ายให้พวกเรา

804
00:48:42,252 --> 00:48:45,421
เราสัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นของทุกคน

805
00:48:45,422 --> 00:48:47,048
ว่าในที่สุดเราก็ไปถึงแล้ว

806
00:48:47,049 --> 00:48:49,176
- โล่งอก
- ในที่สุดก็ถึงฝั่ง

807
00:48:49,843 --> 00:48:53,931
ฟังเสียงหวูดครับ
ดูสิครับว่าทุกคนดีใจแค่ไหนที่ได้ฟังเสียงนั้น

808
00:48:54,723 --> 00:48:57,100
ฉันจําได้แค่ว่าฉันซาบซึ้งบุญคุณลูกเรือมาก

809
00:48:57,601 --> 00:49:03,105
คือแบบ ตําแหน่งงานของพวกเขา
ระบุไว้ตรงไหนว่าต้องมาเก็บอึผู้โดยสารด้วย

810
00:49:03,106 --> 00:49:05,775
เราจะไม่มีวันลืมคุณค่า
ของห้องน้ําส่วนตัวอีกต่อไปแล้ว

811
00:49:05,776 --> 00:49:07,360
{\an8}(เรือสําราญมาถึงโมบีล)

812
00:49:07,361 --> 00:49:10,489
{\an8}ฉันภูมิใจในตัวเองมากที่ผ่านพ้นมันมาได้

813
00:49:11,406 --> 00:49:12,908
โดยที่ไม่เสียสติ

814
00:49:14,660 --> 00:49:18,955
และฉันภูมิใจในตัวทีมของเรา

815
00:49:18,956 --> 00:49:24,044
ที่ทุกคนสามัคคีกันทํางานหนักมาก

816
00:49:25,045 --> 00:49:27,380
ดูเหมือนเราจะมองเห็นคนลงจากเรือแล้วค่ะ

817
00:49:27,381 --> 00:49:29,840
นี่เป็นภาพคนลงจากเรือค่ะ

818
00:49:29,841 --> 00:49:32,302
ดูค่ะ พนักงานวิ่งไปมา

819
00:49:35,973 --> 00:49:38,766
ถึงเราจะนึกว่าข่าวนี้มีแต่ด้านลบแน่ๆ

820
00:49:38,767 --> 00:49:41,770
กลัวว่าผู้โดยสารจะพูดอะไรกันบ้าง
ตอนที่ลงจากเรือ

821
00:49:42,854 --> 00:49:45,398
แต่เรากลับต้องตกตะลึงและโล่งใจ

822
00:49:45,399 --> 00:49:49,860
{\an8}ที่หลายๆ คนออกปากชมลูกเรือคาร์นิวัล

823
00:49:49,861 --> 00:49:51,530
{\an8}ว่ามีความพยายามเหนือมนุษย์

824
00:49:52,280 --> 00:49:56,367
ฉันจําได้ว่าตอนลงจากเรือ ฉันวิ่งปรี่ไปหาแม่

825
00:49:56,368 --> 00:49:59,621
ฉันวิ่งไปหาแม่เต็มสปีดแล้วโดดเข้าอ้อมแขน

826
00:50:01,957 --> 00:50:07,629
ให้ตาย ฉันโล่งอกมาก
ตอนที่ได้กอดลูกเป็นครั้งแรก

827
00:50:08,130 --> 00:50:11,882
น้ําตาความดีใจมันไหลพรากลงมาเอง

828
00:50:11,883 --> 00:50:16,680
หนูรู้สึกเข้มแข็งขึ้นกว่าแต่ก่อนค่ะ

829
00:50:18,807 --> 00:50:23,019
ผมเลือกไปล่องเรือสําราญ
เพราะอยากมีช่วงเวลาดีๆ

830
00:50:23,020 --> 00:50:25,730
ให้ลูกเบคก้ามีความทรงจําดีๆ กับพ่อ

831
00:50:25,731 --> 00:50:28,483
แต่แล้วสุดท้ายมันไม่ใช่แค่นั้น

832
00:50:29,067 --> 00:50:32,654
แต่เรายังสามารถฟันฝ่าทุกอย่างไปด้วยกันได้

833
00:50:33,280 --> 00:50:34,239
ไม่ว่าจะดีหรือร้าย

834
00:50:37,617 --> 00:50:40,078
รู้สึกดีที่ได้ขึ้นฝั่ง

835
00:50:40,871 --> 00:50:44,123
มีทั้งผมกับว่าที่พ่อตา

836
00:50:44,124 --> 00:50:47,002
เราจับมือและกอดกันแบบ

837
00:50:48,295 --> 00:50:50,963
"เราฝ่าฟันมันมาด้วยกันสําเร็จแล้ว จริงไหม"

838
00:50:50,964 --> 00:50:53,133
"แล้วเราไม่ต้องใช้ถุงแดงสักครั้ง"

839
00:50:55,844 --> 00:50:58,220
(เมื่อผู้โดยสารและลูกเรือ
กลับขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัยแล้ว)

840
00:50:58,221 --> 00:51:01,182
(แฟรงค์ สแปกโนเลตตี้
ฟ้องร้องบริษัทล่องเรือสําราญคาร์นิวัล)

841
00:51:01,183 --> 00:51:04,268
{\an8}เรือลํานั้นไม่ควรออกทะเลไปแต่แรก

842
00:51:04,269 --> 00:51:08,647
{\an8}และเอกสารเหล่านี้ชี้ว่า
เรือพวกนี้มันไฟไหม้ง่าย

843
00:51:08,648 --> 00:51:11,234
{\an8}นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ป้องกันได้

844
00:51:12,277 --> 00:51:14,196
{\an8}ดังนั้นเรามีโอกาสชนะสูงมาก

845
00:51:14,696 --> 00:51:17,239
{\an8}แต่ปัญหาคือตั๋วนี่น่ะสิ

846
00:51:17,240 --> 00:51:20,242
{\an8}ผู้โดยสารเหล่านี้ไม่มีสิทธิ์ฟ้องร้อง

847
00:51:20,243 --> 00:51:23,245
{\an8}เพราะทนายของทางคาร์นิวัลบอกว่า
เมื่อคุณซื้อตั๋ว

848
00:51:23,246 --> 00:51:26,957
{\an8}สัญญาในตั๋ว "ไม่มีการรับประกันใดๆ

849
00:51:26,958 --> 00:51:29,919
{\an8}ว่าจะเดินทางอย่างปลอดภัย
เรือจะเหมาะแก่การออกทะเล

850
00:51:29,920 --> 00:51:33,964
{\an8}อาหารจะมีประโยชน์และมากเพียงพอ
หรือสภาพความเป็นอยู่จะสะอาดและปลอดภัย"

851
00:51:33,965 --> 00:51:36,218
{\an8}ในโฆษณาไม่เห็นมีเตือนไว้เลยนะครับ

852
00:51:37,385 --> 00:51:43,390
เหลือเชื่อ ผมคิดว่าถ้าคนส่วนใหญ่
รู้ว่าในสัญญามันระบุแบบนั้น

853
00:51:43,391 --> 00:51:45,811
พวกเขาคงไม่ซื้อตั๋วหรอก

854
00:51:46,812 --> 00:51:47,978
ผมละคนนึงที่ไม่ซื้อ

855
00:51:47,979 --> 00:51:53,110
(ทุกคดีของแฟรงค์ได้รับการระงับข้อพิพาท)

856
00:51:54,361 --> 00:51:58,365
{\an8}(แอชลีย์ได้กลับไปแต่งงานทันเวลา)

857
00:51:59,157 --> 00:52:03,453
{\an8}(ของชําร่วยที่แจกให้เพื่อนเจ้าสาว
ถูกห่อด้วยถุงวัตถุอันตรายทางชีวภาพสีแดง)

858
00:52:04,079 --> 00:52:09,167
{\an8}(เดวินกับพ่อตาไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันทุกปี)

859
00:52:09,835 --> 00:52:13,463
{\an8}(แต่เลือกไปเฉพาะบนบก)

860
00:52:14,256 --> 00:52:19,343
{\an8}(แลร์รี่กับรีเบคก้า
ยังคงไปล่องเรือสําราญด้วยกัน)

861
00:52:19,344 --> 00:52:22,931
{\an8}(แต่ไม่ไปกับเรือคาร์นิวัลแล้ว)

862
00:52:23,974 --> 00:52:29,479
{\an8}(อาบีมองลาซานญ่าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป)

863
00:52:30,522 --> 00:52:31,647
(หลังเหตุการณ์ครั้งนี้)

864
00:52:31,648 --> 00:52:36,152
(คาร์นิวัลทุ่มเงิน 115 ล้านดอลลาร์
ทําความสะอาด ซ่อมแซม และปรับโฉมไทรอัมพ์)

865
00:52:36,153 --> 00:52:41,116
(ปัจจุบันเรือลํานี้ใช้ชื่อใหม่
คาร์นิวัลซันไรซ์)

866
00:52:42,159 --> 00:52:44,076
(คาร์นิวัลยืนกรานว่าไฟไหม้เป็นอุบัติเหตุ)

867
00:52:44,077 --> 00:52:46,120
(ได้มีการลงมือป้องกันเหตุการณ์ในอนาคต)

868
00:52:46,121 --> 00:52:48,038
(และเรือได้รับใบอนุญาตให้ใช้งานได้)

869
00:52:48,039 --> 00:52:51,041
(ผู้โดยสารได้ค่าตั๋วคืน ได้ค่าเดินทาง
500 ดอลลาร์และล่องเรือฟรี)

870
00:52:51,042 --> 00:52:55,129
{\an8}(คาร์นิวัลอัปเกรดระบบความปลอดภัยทั้งเรือ
เพื่อป้องกันไฟไหม้ห้องเครื่อง)

871
00:52:55,130 --> 00:52:59,092
{\an8}(และเปลี่ยนเงื่อนไขโดยเอาข้อยกเว้น
เรื่องอาหาร ความสะอาด และปลอดภัยออก)

872
00:53:26,870 --> 00:53:30,665
คําบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล