1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.LT

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.LT

3
00:00:15,098 --> 00:00:17,017
- พร้อมไหม
- พร้อม

4
00:00:26,735 --> 00:00:28,486
- สวัสดีครับ
- สวัสดีครับ เป็นไงบ้าง

5
00:00:28,570 --> 00:00:30,030
- สวัสดีครับ
- ยินดีที่ได้รู้จัก

6
00:00:30,113 --> 00:00:31,364
แฟรงค์

7
00:00:42,459 --> 00:00:43,543
สว่างหน่อยนะคะ

8
00:00:45,545 --> 00:00:46,546
ว้าว

9
00:00:50,216 --> 00:00:52,260
มันเหมือนเดิมเลยค่ะ

10
00:01:00,769 --> 00:01:04,230
ผมรู้สึกดีใจแทนเขาจริงๆ

11
00:01:05,565 --> 00:01:09,986
- ห้องนี้สะท้อนบุคลิกของเขาอย่างที่คุณบอกเลย
- ใช่ค่ะ

12
00:01:14,949 --> 00:01:15,950
นี่คือ…

13
00:01:16,868 --> 00:01:18,203
เสื้อผ้าสกปรกน่ะครับ

14
00:01:18,286 --> 00:01:20,246
เรายังไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย

15
00:01:20,330 --> 00:01:25,210
ใช่ค่ะ เราซักกางเกงในกับถุงเท้าของเขาแล้ว
เพราะฉันคิดว่ามันน่าขยะแขยง

16
00:01:25,293 --> 00:01:28,379
ฉันหยิบกางเกงในกับถุงเท้าของเขาออกมาซัก

17
00:01:28,463 --> 00:01:31,800
แต่อย่างอื่นทั้งหมดยังเหมือนเมื่อเกือบห้าปีก่อน

18
00:01:31,883 --> 00:01:33,343
เสื้อผ้าสกปรกของเขา

19
00:01:33,426 --> 00:01:38,723
ฉันว่าเราไม่อยากให้กลิ่นในห้องของเขาหายไป
เพราะมันบ่งบอกถึงตัวเขาชัดเจนค่ะ

20
00:01:40,934 --> 00:01:41,976
ครับ

21
00:02:10,004 --> 00:02:13,133
(ดอมินิก)

22
00:02:16,761 --> 00:02:20,014
(ซอกัสกลับสู่การต่อสู้)

23
00:02:36,781 --> 00:02:38,324
ลุยเลย ดอดเจอส์!

24
00:02:40,285 --> 00:02:42,495
ลุยเลย ดอดเจอส์!

25
00:02:44,247 --> 00:02:45,999
ลุยเลย ดอดเจอส์!

26
00:02:46,082 --> 00:02:51,421
(แบล็กเวลล์ #27)

27
00:03:07,103 --> 00:03:09,689
(ขอให้ไปสู่สุคติ ดอมินิก แบล็กเวลล์)

28
00:03:09,772 --> 00:03:12,066
(บินให้สูงไว้ ดอม)

29
00:03:15,153 --> 00:03:20,033
(สตีฟ ฮาร์ตแมนคือคนแรกที่ได้รับมอบหมาย
ให้รายงานเหตุกราดยิงในโรงเรียนในปี 1997)

30
00:03:20,116 --> 00:03:26,331
(ตั้งแต่เขาเริ่มงาน เหตุกราดยิงในโรงเรียน
เพิ่มขึ้นจาก 17 ครั้งเป็น 132 ครั้งต่อปี)

31
00:03:32,962 --> 00:03:37,342
ผมเขียนบทความช่วงปลายสัปดาห์
ที่เกิดเหตุกราดยิงในโรงเรียนทุกครั้งมาหลายปี

32
00:03:37,425 --> 00:03:40,178
อาจจะเป็นฮีโร่หรือคนในประเทศที่รวมตัวกัน

33
00:03:40,261 --> 00:03:43,973
ไม่ว่าอะไรก็ตาม
พวกเขามองหาข้อความในแง่ดีบางอย่าง

34
00:03:44,057 --> 00:03:48,144
เธอกำลังประชุมอยู่
ได้ยินเสียงปืน แล้วก็วิ่งไปทางนั้น

35
00:03:48,228 --> 00:03:50,188
สำหรับพวกเราส่วนใหญ่ นั่นทำให้เธอเป็นฮีโร่

36
00:03:50,271 --> 00:03:51,272
วันแรกที่กลับมา…

37
00:03:51,356 --> 00:03:55,526
ผมเขียนบทความพวกนี้มาเยอะ
จนรู้สึกเหมือนผมเขียนซ้ำๆ ซากๆ

38
00:03:55,610 --> 00:03:59,948
ที่จริงผมใช้ประโยคเดียวกันในเรื่องราวต่างๆ

39
00:04:02,700 --> 00:04:05,995
และผมเห็นว่าอเมริกานั้นกำลัง…

40
00:04:06,079 --> 00:04:08,373
ก้าวผ่านเหตุกราดยิงในโรงเรียนต่างๆ

41
00:04:08,456 --> 00:04:10,541
รวดเร็วมากขึ้นทุกครั้ง

42
00:04:10,625 --> 00:04:14,629
ผมรู้สึกว่า "ฉันต้องทำบางอย่างที่ต่างออกไป
ฉันจะทำอะไรได้บ้าง"

43
00:04:20,009 --> 00:04:23,930
ผมรู้สึกว่าสื่อมีส่วนผิดนิดหน่อย
สำหรับเรื่องนี้บางส่วน

44
00:04:24,013 --> 00:04:26,349
หรืออย่างน้อยมันก็คุ้มค่าที่จะสำรวจตรวจสอบ

45
00:04:26,891 --> 00:04:30,561
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนแรก มันมากเกินไป

46
00:04:30,645 --> 00:04:33,022
และมีการพูดถึงมือปืนมากเกินไป

47
00:04:34,399 --> 00:04:37,902
สิ่งที่เราต้องพูดถึงคือเด็กที่ไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว

48
00:04:40,446 --> 00:04:44,367
(เป็นเวลาเจ็ดปีแล้วที่ฮาร์ตแมน
ทำงานเขียนบทความข่าวออกอากาศ)

49
00:04:44,450 --> 00:04:47,787
(เกี่ยวกับห้องนอนที่ว่างเปล่าของเด็กๆ
ที่เสียชีวิตในเหตุกราดยิงในโรงเรียน)

50
00:04:47,870 --> 00:04:52,583
(เหลืออีกสามห้องที่เขาต้องเขียน)

51
00:05:01,634 --> 00:05:03,511
ได้ยินหรือเห็นเราไหมครับ

52
00:05:03,594 --> 00:05:04,595
ได้แล้วครับ

53
00:05:05,513 --> 00:05:06,514
- สวัสดีครับ
- สวัสดีค่ะ

54
00:05:08,182 --> 00:05:09,183
สวัสดีครับ กลอเรีย

55
00:05:11,060 --> 00:05:12,103
เป็นยังไงบ้าง

56
00:05:14,105 --> 00:05:16,774
- มันตอบยากค่ะ
- ผมก็คิดอย่างนั้น

57
00:05:17,817 --> 00:05:19,569
ขอบคุณนะครับที่รับสาย

58
00:05:21,446 --> 00:05:23,156
สิ่งที่ผมอยากทำ

59
00:05:23,239 --> 00:05:26,117
คือพาลู บ็อปป์ช่างภาพไปด้วย

60
00:05:27,702 --> 00:05:31,122
แล้วให้ลูถ่ายภาพห้อง

61
00:05:31,706 --> 00:05:36,294
อย่างที่มันเป็นอยู่ แล้วพยายาม
เล่าเรื่องของฮัลลี่ผ่านภาพเหล่านั้น

62
00:05:37,503 --> 00:05:40,256
ผมรู้สึกว่าเราอยากบอกเล่าเรื่องราวของเธอ

63
00:05:40,340 --> 00:05:43,301
- ครับ
- ผมว่าเราก็ประหม่าเหมือนกัน

64
00:05:43,384 --> 00:05:44,719
ผมก็ประหม่า

65
00:05:47,347 --> 00:05:50,183
เธอทำให้ครอบครัวเรามีชีวิตชีวา และก็…

66
00:05:50,767 --> 00:05:52,977
ชีวิตเราวนเวียนอยู่กับเธอ

67
00:05:55,772 --> 00:05:58,608
ฉันรู้สึกโชคดีมากเลยค่ะ

68
00:05:58,691 --> 00:06:00,735
ที่คุณติดต่อมาหาเรา ฉะนั้น…

69
00:06:01,611 --> 00:06:03,488
ฉันรู้สึกเหมือนมันเป็น…

70
00:06:04,072 --> 00:06:07,742
สัญญาณอีกอย่าง
ฉันได้รับสัญญาณพวกนี้จากลูกสาวของฉัน

71
00:06:07,825 --> 00:06:09,577
ฉันรู้สึกว่ามันเป็นสัญญาณว่า…

72
00:06:10,745 --> 00:06:13,498
- เรื่องนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ดังนั้น…
- โอเค

73
00:06:14,415 --> 00:06:15,416
เอาละ

74
00:06:16,209 --> 00:06:18,336
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณค่ะ

75
00:06:20,421 --> 00:06:22,799
- แล้วเจอกันครับ
- ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

76
00:06:22,882 --> 00:06:24,384
- ได้ครับ
- บ๊ายบาย

77
00:06:27,470 --> 00:06:32,975
(ห้องที่ว่างเปล่า)

78
00:06:44,362 --> 00:06:47,031
ผมถ่ายภาพผู้คน ผมถ่ายเหตุการณ์ ผมถ่าย…

79
00:06:47,990 --> 00:06:48,991
วิถีชีวิต

80
00:06:50,576 --> 00:06:52,829
ผมไม่เคยทำโปรเจกต์

81
00:06:53,746 --> 00:06:55,706
ที่ไม่มีคนอยู่ที่นั่น

82
00:06:56,457 --> 00:06:58,793
เรารู้จักกันมานานแล้ว

83
00:06:58,876 --> 00:07:01,045
แต่ผมคงไม่ทำแบบนี้กับหลายๆ คน

84
00:07:01,546 --> 00:07:03,131
แต่ผมเชื่อใจสตีฟ

85
00:07:07,635 --> 00:07:10,930
เร็วเข้า โรส
เตรียมตัวไปโรงเรียนและถ่ายรูปกัน

86
00:07:11,514 --> 00:07:12,849
- ค่ะ
- เอาละ

87
00:07:13,766 --> 00:07:15,017
เราเรียกมันว่าภาพยามเช้า

88
00:07:15,101 --> 00:07:17,562
มาทางนี้นิดนึง อีกนิด

89
00:07:17,645 --> 00:07:18,563
แค่เพื่อ…

90
00:07:18,646 --> 00:07:19,647
โอเค

91
00:07:19,730 --> 00:07:22,191
บันทึกความก้าวหน้าของชีวิต เพราะ…

92
00:07:22,692 --> 00:07:24,735
อะไรก็เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

93
00:07:27,572 --> 00:07:28,531
เอาละ

94
00:07:29,073 --> 00:07:30,283
ไปโรงเรียนกันเถอะ

95
00:07:36,247 --> 00:07:37,540
- พร้อมไหม
- บาย

96
00:07:37,623 --> 00:07:39,459
บายจ้ะ รักนะ

97
00:07:40,668 --> 00:07:41,878
- รักนะ
- รักพ่อนะครับ

98
00:07:41,961 --> 00:07:43,796
- แล้วเจอกัน
- ไปเร็ว เบอร์ดี้

99
00:07:43,880 --> 00:07:45,089
- บาย จอร์จ
- บาย

100
00:08:03,399 --> 00:08:06,694
เจ้านายผมบางคน
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมทำโปรเจกต์นี้อยู่

101
00:08:08,279 --> 00:08:12,116
แต่ผมต้องทำงานนี้ด้วยตัวเองถ้าผมอยากจะทำมัน

102
00:08:20,291 --> 00:08:24,378
(แนชวิลล์ เทนเนสซี)

103
00:08:28,508 --> 00:08:32,386
(ฮัลลี่ สกรัจส์ อายุเก้าปี)

104
00:08:33,721 --> 00:08:37,892
(เสียชีวิตในเหตุกราดยิงที่โรงเรียนโคเวแนนต์
วันที่ 27 มีนาคม 2023)

105
00:08:37,975 --> 00:08:39,310
- สวัสดีครับ
- สวัสดี สตีฟ

106
00:08:39,393 --> 00:08:40,228
นี่ลู

107
00:08:40,311 --> 00:08:41,812
- สวัสดีครับ
- สวัสดี ลู ผมแช้ด

108
00:08:41,896 --> 00:08:43,147
- ยินดีที่ได้รู้จัก
- เช่นกันครับ

109
00:08:46,692 --> 00:08:48,402
ผมลากเก้าอี้มาตรงนี้ได้

110
00:08:48,486 --> 00:08:53,199
งั้นก็ต้องมีบางอย่าง ประโยชน์บางอย่างที่คุณเห็น
สำหรับตัวคุณหรือครอบครัว

111
00:08:53,282 --> 00:08:56,285
คุณเห็นอะไรในรูปพวกนี้ไหม

112
00:08:56,786 --> 00:08:59,038
- เพราะมันค่อนข้างสำคัญสำหรับผม
- ค่ะ

113
00:08:59,121 --> 00:09:01,207
อาจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผมก็ได้

114
00:09:01,707 --> 00:09:03,292
ผมไม่รู้ว่า…

115
00:09:03,376 --> 00:09:04,669
(แช้ด สกรัจส์)

116
00:09:04,752 --> 00:09:07,171
มันมีประโยชน์อะไรกับครอบครัวของเรา

117
00:09:07,255 --> 00:09:11,467
ผมคิดว่า "ตอนนี้ชีวิตของเธอ
จะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นได้ยังไง" ซะมากกว่า

118
00:09:12,051 --> 00:09:13,427
นั่นคือสิ่งที่…

119
00:09:13,511 --> 00:09:15,930
นั่นเป็น… เราอยากให้มรดกของเธอเป็นแบบนั้น

120
00:09:16,013 --> 00:09:17,223
เพราะงั้น…

121
00:09:17,306 --> 00:09:18,307
ใช่ครับ

122
00:09:40,955 --> 00:09:43,374
"ฟันซี่แรกของฉัน
การแข่งฟุตบอลครั้งแรกของฉัน"

123
00:09:44,750 --> 00:09:46,127
"เกมแรกของเทนเนสซี"

124
00:09:46,961 --> 00:09:49,463
- เธอทำเหรอครับ
- เธอทำมัน ใช่

125
00:09:49,547 --> 00:09:50,840
นี่การบ้านโครงงานเหรอ

126
00:09:50,923 --> 00:09:53,175
- ผมมั่นใจว่าใช่
- มันเป็นการบ้านโครงงาน

127
00:09:53,259 --> 00:09:55,469
(การแข่งฟุตบอลครั้งแรกของฉัน
พิธีล้างบาปตอนฉันหนึ่งขวบ)

128
00:09:55,553 --> 00:09:56,804
(ฟันซี่แรกของฉันตอนห้าขวบ)

129
00:09:56,887 --> 00:09:59,348
กลไกของความทรงจำนี่น่าสนใจนะ

130
00:09:59,432 --> 00:10:02,518
เพราะผมจำได้ทุกนาที

131
00:10:02,602 --> 00:10:05,688
เกือบทุกอย่างในช่วงสามชั่วโมงของวันจันทร์

132
00:10:05,771 --> 00:10:07,690
จากนั้นผมก็สับสนไปหมด

133
00:10:10,610 --> 00:10:13,112
แต่ผมรู้ว่าคืนนั้นผมเข้าไปในห้องเธอ

134
00:10:13,195 --> 00:10:14,530
ผมทำได้แค่นอนลงและก็…

135
00:10:14,614 --> 00:10:15,823
ใช่ ผมร้องไห้

136
00:10:32,340 --> 00:10:34,258
(เจ้าของ: ฮัลลี่)

137
00:10:36,385 --> 00:10:41,974
(เรารักลูกตั้งแต่ก่อนลูกเกิด)

138
00:10:42,850 --> 00:10:46,687
สิ่งที่คุณต้องการคือบางอย่างที่คุณมีไม่ได้

139
00:10:50,524 --> 00:10:54,612
ผมอยากได้กลิ่นเธอเหมือนเดิม
ผมอยากสัมผัสเธอ และก็อยาก…

140
00:10:55,112 --> 00:10:57,531
สัมผัสผมที่เปียกเหงื่อของเธอ

141
00:10:59,158 --> 00:11:01,369
เตียงเธอคือสิ่งที่ทำให้ผมทำแบบนั้นได้

142
00:11:01,869 --> 00:11:02,870
เพราะงั้น…

143
00:11:04,497 --> 00:11:05,873
อุ๊ยตาย!

144
00:11:06,582 --> 00:11:07,625
โอเค

145
00:11:14,715 --> 00:11:18,344
บางครั้งฉันก็ไปดูโน่นนี่ และมองดู…

146
00:11:19,178 --> 00:11:23,224
ของกระจุกกระจิก ตุ๊กตาสัตว์
และเปลือกหอยที่เธอสะสมไว้ และก็…

147
00:11:23,307 --> 00:11:25,184
(ฮัลลี่ สกรัจส์)

148
00:11:25,267 --> 00:11:28,020
ไปดมผ้าห่มของเธอ

149
00:11:28,104 --> 00:11:29,980
ที่เธอใช้ห่มนอนทุกคืน

150
00:11:31,941 --> 00:11:33,067
และก็…

151
00:11:34,276 --> 00:11:36,904
- ฉันรู้สึกว่าในห้องนั้นมีการร้องไห้บ่อยมาก
- ใช่

152
00:11:40,408 --> 00:11:42,243
ฉันว่าห้องนี้ช่วยได้

153
00:11:42,743 --> 00:11:47,957
เพราะมันมีหลายช่วงเวลาที่คุณอยากเศร้าเสียใจ

154
00:11:48,040 --> 00:11:49,250
เก่งมาก ฮัลลี่

155
00:11:52,002 --> 00:11:55,131
เพราะความเศร้า
เป็นส่วนหนึ่งของการเชื่อมโยงกับเธอ

156
00:11:57,466 --> 00:11:59,093
คือเธอเป็นคนที่…

157
00:12:00,428 --> 00:12:05,015
อัธยาศัยดี เหมือนกับว่าเธอยังเป็น…

158
00:12:05,099 --> 00:12:08,561
น้องสาว เธอมักจะแบบว่า…

159
00:12:08,644 --> 00:12:10,396
น่ารำคาญนิดหน่อย แต่แบบ…

160
00:12:10,479 --> 00:12:13,774
- ใช่ ตลก น่ารำคาญนิดหน่อย
- แต่ก็ดีนะครับ

161
00:12:15,526 --> 00:12:18,654
เธอชอบแข่งขันกับเราในเรื่องกีฬาด้วย

162
00:12:19,321 --> 00:12:22,450
นั่นแหละคือวิธีที่เราสนุกสนานกับเธอ แบบว่า…

163
00:12:22,533 --> 00:12:24,452
เธออยู่กับเราตลอดเวลา

164
00:12:25,619 --> 00:12:27,621
- ไหนดูซิ ลูกใหญ่นะเนี่ย
- โอ้โฮ

165
00:12:28,122 --> 00:12:31,250
ในที่สุดลูกก็มีของตัวเองที่เอาไปได้ทุกที่

166
00:12:31,333 --> 00:12:33,586
พวกพี่ห้ามเอาไปเล่นนะ

167
00:12:33,669 --> 00:12:34,795
ใช่

168
00:12:34,879 --> 00:12:37,840
เรื่องที่ตลกที่สุดคือเธออ้อนวอน…

169
00:12:37,923 --> 00:12:40,259
- ตลกสุดๆ
- ขอสิ่งนี้

170
00:12:40,342 --> 00:12:44,847
เธออยากได้เสื้อฮู้ดลายแมวเหมียวในแอมะซอน
และเจด้าก็บอกว่าไม่อยากซื้อ

171
00:12:44,930 --> 00:12:48,100
- คุณเปลี่ยนความคิดเธอสำเร็จไหม
- เปลี่ยนความคิดเธอไม่สำเร็จ

172
00:12:48,184 --> 00:12:50,686
- เธอใส่ไปทุกที่เลย
- เธอใส่มันบ่อยมาก

173
00:13:13,626 --> 00:13:15,669
คุณอยากให้โลกรู้อะไร

174
00:13:15,753 --> 00:13:18,589
เกี่ยวกับฮัลลี่เมื่อพวกเขาดูรูปพวกนี้

175
00:13:25,137 --> 00:13:29,600
(ถึงหนุ่มๆ บ้านสกรัจส์และฮัลลี่ สู้ๆ)

176
00:13:35,272 --> 00:13:37,691
ผมอยากให้โลกรู้ว่าเธอเป็น…

177
00:13:37,775 --> 00:13:39,568
ผมพูดไม่ได้

178
00:13:48,828 --> 00:13:50,996
ฉันอยากให้โลกรู้ว่าเธอเป็น…

179
00:13:51,497 --> 00:13:54,124
คนที่ยอดเยี่ยม เป็นน้องสาวที่ดี

180
00:14:23,821 --> 00:14:27,616
แขกรับเชิญคนต่อไปของเราคือ
ผู้สื่อข่าวซีบีเอสนิวส์ สตีฟ ฮาร์ตแมน

181
00:14:29,577 --> 00:14:31,912
ผมชื่อสตีฟ ฮาร์ตแมน มาจากซีบีเอสนิวส์

182
00:14:31,996 --> 00:14:35,040
สตีฟ ฮาร์ตแมนค้นพบตำรับแห่งความสุขใจค่ะ

183
00:14:35,624 --> 00:14:38,460
ในฐานะผู้สื่อข่าวของซีบีเอส
สตีฟไม่ได้รายงานข่าวการเมือง

184
00:14:38,544 --> 00:14:40,838
ภัยพิบัติทางธรรมชาติ หรือสงคราม

185
00:14:40,921 --> 00:14:43,382
เหลืออีกแค่ 129 ครับ

186
00:14:43,465 --> 00:14:45,259
- เห็นขาสองข้างของฉันไหม
- เห็นครับ

187
00:14:45,342 --> 00:14:48,012
- พวกมันยังเคลื่อนไหวอยู่
- ใช่ครับ

188
00:14:48,095 --> 00:14:50,639
- ทุกครั้งที่เห็นข่าวของคุณ ฉันแบบ…
- เราทุกคนร้องไห้

189
00:14:51,640 --> 00:14:52,725
- สวัสดีครับ
- สวัสดีค่ะ

190
00:14:52,808 --> 00:14:53,934
สวัสดี!

191
00:14:54,727 --> 00:14:56,729
ผมได้รับบทเป็น…

192
00:14:56,812 --> 00:14:59,899
คนเขียนข่าวที่ทำให้รู้สึกดีมีความสุข

193
00:15:01,066 --> 00:15:03,903
ผมคือคนที่พวกเขาพามาในตอนท้าย

194
00:15:03,986 --> 00:15:05,362
เพื่อแบบว่า…

195
00:15:05,988 --> 00:15:08,657
ทำให้คนกลับมาเชื่อมั่นในมนุษย์อีกครั้ง

196
00:15:10,784 --> 00:15:12,786
เราวางแผนไว้ว่าจะจบสัปดาห์นี้

197
00:15:12,870 --> 00:15:16,081
ด้วยเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่ง
จากสตีฟ ฮาร์ตแมน

198
00:15:16,165 --> 00:15:19,877
คืนนี้สตีฟมีความเห็นบางอย่าง
เกี่ยวกับโศกนาฏกรรมครั้งนี้

199
00:15:21,545 --> 00:15:23,631
สิ่งที่ผมทำอยู่ก็คือ…

200
00:15:24,715 --> 00:15:27,009
กลบเกลื่อนเรื่องราวทั้งหมด

201
00:15:29,762 --> 00:15:32,890
คิดดูสิ ผมพยายามหาข่าวดีๆ
ในเหตุยิงกันที่โรงเรียน

202
00:15:32,973 --> 00:15:35,434
และเหตุกราดยิงหมู่มากมาย นั่นคืองานของผม

203
00:15:35,517 --> 00:15:39,438
ตอนปลายสัปดาห์
เตือนใจเราว่าชีวิตยังมีค่าที่จะอยู่ต่อไป

204
00:15:42,274 --> 00:15:44,193
ผมจะไม่มองเหตุกราดยิงในโรงเรียน

205
00:15:44,276 --> 00:15:47,613
แล้วพยายามหา
แง่มุมดีๆ อะไรสักอย่างในเรื่องนั้น

206
00:15:47,696 --> 00:15:48,822
ไม่อีกต่อไปแล้ว

207
00:15:50,991 --> 00:15:56,538
(ยูแวลดี เท็กซัส)

208
00:15:58,332 --> 00:15:59,458
(ยูแวลดี โอ๊คส์)

209
00:15:59,541 --> 00:16:00,709
ที่นี่แหละ

210
00:16:15,349 --> 00:16:19,186
(แจ็กกี้ คาซาเรส อายุเก้าปี)

211
00:16:20,312 --> 00:16:23,023
(เสียชีวิตในเหตุกราดยิง
ที่โรงเรียนประถมศึกษาร็อบบ์)

212
00:16:23,107 --> 00:16:24,733
(วันที่ 24 พฤษภาคม 2022)

213
00:16:26,276 --> 00:16:27,277
- สวัสดีครับ
- สวัสดีค่ะ

214
00:16:27,361 --> 00:16:28,529
- เป็นไงบ้าง
- สบายดีค่ะ

215
00:16:28,612 --> 00:16:29,613
- สวัสดีครับ
- เข้ามาสิ

216
00:16:29,697 --> 00:16:30,531
ขอบคุณครับ

217
00:16:31,115 --> 00:16:32,241
ค่ะ

218
00:16:32,324 --> 00:16:33,867
พวกคุณพร้อมไหม

219
00:16:36,537 --> 00:16:40,332
คลิปนี้ พวกเขากำลังจะไป
เต้นรำแบบพ่อกับลูกสาว

220
00:16:40,416 --> 00:16:43,210
เต้นรำแบบพ่อกับลูกสาว…

221
00:16:43,293 --> 00:16:45,921
- ลูกตื่นเต้นมากเลยเหรอจ๊ะ
- อ่าฮะ

222
00:16:46,005 --> 00:16:48,465
- รอไม่ไหวแล้วเหรอจ๊ะ
- อ่าฮะ

223
00:16:48,549 --> 00:16:50,467
สุดยอด

224
00:16:50,968 --> 00:16:53,762
- ใครทำผมให้ลูกเหรอจ๊ะ
- คริสตี้

225
00:16:53,846 --> 00:16:56,432
เธอจะทำผมให้ลูก
ในวันแต่งงานของลูกด้วยหรือเปล่า

226
00:16:56,515 --> 00:16:58,225
- อ่าฮะ
- เหรอจ๊ะ

227
00:16:58,308 --> 00:16:59,476
- งั้นเหรอ
- โอ้…

228
00:16:59,560 --> 00:17:01,020
เธอจะแต่งงานกับใครจ๊ะ

229
00:17:03,313 --> 00:17:06,066
ไม่รู้เหรอ แต่เขาจะหล่อใช่ไหม

230
00:17:06,150 --> 00:17:07,234
เดี๋ยว ใช่ป๊ะป๋าหรือเปล่า

231
00:17:07,317 --> 00:17:12,197
(อยู่ในใจเราตลอดไป
แจ็กลิน คาซาเรส)

232
00:17:17,786 --> 00:17:19,663
นี่ห้องของเธอค่ะ

233
00:17:23,375 --> 00:17:25,919
(คาซาเรส)

234
00:17:26,628 --> 00:17:28,297
เธอชอบแสงไฟเหรอครับ

235
00:17:28,380 --> 00:17:30,340
- เธอชอบแสงไฟมากค่ะ
- ใช่

236
00:17:30,424 --> 00:17:34,344
และมันก็เปิดไว้ตั้งแต่เธอเปิดมันทิ้งไว้
เราไม่ได้ปิดมันเลย

237
00:17:35,637 --> 00:17:37,514
แล้วก็ตุ๊กตาสัตว์

238
00:17:37,598 --> 00:17:41,060
- มีแค่สองตัวนี้ที่บันทึกเสียงของเธอไว้ใช่ไหม
- ใช่ครับ

239
00:17:50,402 --> 00:17:52,446
นั่นวิดีโอตอนเธอเล่นกับหมาอยู่นอกบ้าน

240
00:17:58,660 --> 00:18:00,996
มีวิดีโอหนึ่งที่…

241
00:18:01,080 --> 00:18:03,665
นั่นอาจเป็นหนึ่งในวิดีโอสุดท้ายที่เรามี

242
00:18:03,749 --> 00:18:06,460
เธอกับหมาของเธอก่อนวันที่ 24 พฤษภาคม

243
00:18:07,503 --> 00:18:09,963
- เธออยากเป็นสัตวแพทย์เหรอ
- ใช่ค่ะ

244
00:18:10,047 --> 00:18:13,092
เพราะความรักสัตว์ของเธอ

245
00:18:13,175 --> 00:18:16,720
เธอไม่มีทางทำอย่างอื่นได้นอกจากช่วยเหลือสัตว์

246
00:18:17,596 --> 00:18:20,265
นั่นคือความฝันของเธอ การเป็นสัตวแพทย์

247
00:18:53,799 --> 00:18:55,425
ห้องของเธอ

248
00:18:56,301 --> 00:18:58,679
มีบทบาทสำคัญอย่างมากในชีวิตเธอ

249
00:19:00,681 --> 00:19:03,142
นั่นคือที่ที่ปลอดภัยของเธอ

250
00:19:03,225 --> 00:19:04,852
(ห้องของแจ็กกี้)

251
00:19:17,489 --> 00:19:20,033
ผมเข้าไปในนั้นทุกวัน

252
00:19:20,659 --> 00:19:23,996
ผมถึงได้วางเก้าอี้ตัวนั้นไว้ข้างเตียง

253
00:19:25,205 --> 00:19:28,375
การเข้าไปในนั้นทำให้ผมสบายใจขึ้นบ้าง

254
00:19:29,126 --> 00:19:31,170
บางครั้งก็แค่เพื่อพูดคุย

255
00:19:51,857 --> 00:19:58,822
(ฮีโร่ - อีวา เมอเรลเลส)

256
00:19:58,906 --> 00:20:05,412
(สุขสันต์วันเกิด)

257
00:20:16,965 --> 00:20:18,634
- หวัดดี
- หวัดดีค่ะ

258
00:20:18,717 --> 00:20:19,801
เป็นยังไงบ้าง

259
00:20:20,302 --> 00:20:21,803
วันนี้ลูกทำอะไรบ้าง

260
00:20:21,887 --> 00:20:23,055
ไปว่ายน้ำมาค่ะ

261
00:20:23,847 --> 00:20:25,098
และเรา…

262
00:20:25,182 --> 00:20:29,269
ขับรถพาเบอร์ดี้ไปอาบน้ำตัดขน
แล้วหนูก็วิ่งสามกิโล…

263
00:20:29,811 --> 00:20:31,813
ลูกวิ่งสามกิโลเหรอ

264
00:20:31,897 --> 00:20:32,814
ค่ะ

265
00:20:32,898 --> 00:20:34,358
- โอเค
- แล้ว…

266
00:20:34,441 --> 00:20:36,693
แล้วเราก็ขับรถไปบ้านลีอันน่า…

267
00:20:37,319 --> 00:20:38,904
เบอร์ดี้ พ่อโทรมา

268
00:20:40,989 --> 00:20:42,950
พ่อรักลูกๆ มากนะ

269
00:20:43,033 --> 00:20:44,910
- หนูก็รักพ่อค่ะ
- พ่อคิดถึงลูกนะ

270
00:20:44,993 --> 00:20:46,787
พ่อคิดถึงลูกมากกว่าที่ลูกรู้ซะอีก

271
00:20:47,788 --> 00:20:48,664
บาย

272
00:20:48,747 --> 00:20:50,457
- บาย
- บาย

273
00:20:50,540 --> 00:20:51,583
- บาย ทุกคน
- บาย

274
00:20:51,667 --> 00:20:55,587
(ความคิด คำอธิษฐาน ซ้ำๆ
ปืนมากขึ้น ปืนน้อยลง ยักไหล่)

275
00:20:55,671 --> 00:21:00,592
(โต๊ะในครัว เจ
"มันรู้สึกเหมือนโลกลืมไปแล้ว")

276
00:21:05,097 --> 00:21:08,517
งดการเรียนการสอนและมีผู้เชี่ยวชาญ
ด้านสุขภาพจิตมาที่เพอร์รี ไอโอวา

277
00:21:08,600 --> 00:21:10,769
ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่นักเรียนชั้นป.6 เสียชีวิต

278
00:21:10,852 --> 00:21:14,106
และมีผู้บาดเจ็บอีกเจ็ดคน
ในเหตุกราดยิงในโรงเรียน…

279
00:21:14,189 --> 00:21:15,983
ก่อนที่ผมจะเริ่มโปรเจกต์นี้

280
00:21:16,066 --> 00:21:20,237
ผมรู้สึกเฉยชามากขึ้นเรื่อยๆ
หลังเหตุกราดยิงในโรงเรียนทุกครั้ง

281
00:21:21,238 --> 00:21:25,409
และผมคิดว่าคนทั้งอเมริกาต่างก็เคยผ่าน

282
00:21:25,909 --> 00:21:27,619
กระบวนการเดียวกันนั้นมาแล้ว

283
00:21:29,830 --> 00:21:33,458
และตอนนี้
พอผมได้ยินเรื่องการกราดยิงในโรงเรียน

284
00:21:33,959 --> 00:21:35,877
ผมรู้ว่าต้องมีห้องที่ว่างเปล่าอีกห้อง

285
00:21:37,337 --> 00:21:39,965
ผมรู้สึกเหมือนเอาตัวเองไปอยู่ในห้องนั้นได้

286
00:21:41,550 --> 00:21:43,260
และมันเจ็บกว่ามากกว่า

287
00:21:43,343 --> 00:21:45,053
ที่เคยเป็นมาก่อนเยอะเลย

288
00:21:53,353 --> 00:21:54,688
เส้นผมบนแปรง

289
00:21:57,107 --> 00:21:58,317
ฝาหลอดยาสีฟัน

290
00:22:01,862 --> 00:22:03,363
ยางรัดผมที่ลูกบิดประตู

291
00:22:19,046 --> 00:22:20,839
มันเหมือนความฝันมากเลย

292
00:22:24,301 --> 00:22:25,302
อะไรเหมือนความฝัน

293
00:22:26,136 --> 00:22:28,930
ก็ตอนที่เราอยู่ที่นี่พูดคุยเรื่องนี้กัน

294
00:22:31,183 --> 00:22:32,267
มันแค่…

295
00:22:36,730 --> 00:22:38,774
นี่เป็นเรื่องจริงเลยด้วยซ้ำ

296
00:22:42,027 --> 00:22:46,615
(ซานตาคลาริตา แคลิฟอร์เนีย)

297
00:22:48,533 --> 00:22:49,701
สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก

298
00:22:49,785 --> 00:22:51,495
- ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน
- ผมไบรอัน

299
00:22:51,578 --> 00:22:53,246
- สวัสดี ไบรอัน
- สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก

300
00:22:53,330 --> 00:22:55,123
- เช่นกัน
- ขอบคุณที่ให้เรามาพบนะครับ

301
00:22:55,207 --> 00:22:56,166
ยินดีค่ะ

302
00:23:09,429 --> 00:23:11,264
เธอสนุกสนานมากๆ ค่ะ

303
00:23:11,348 --> 00:23:14,351
ไง เพื่อนสาว วันนี้อากาศดีจัง

304
00:23:15,018 --> 00:23:18,021
ผมเดินผ่านห้องเธอและยังเห็นเธออยู่เลย

305
00:23:19,272 --> 00:23:21,942
เธอชอบตีลังกาลงจากเตียง

306
00:23:22,526 --> 00:23:25,737
ผมยังได้ยินเสียงเธอหัวเราะดังๆ

307
00:23:26,696 --> 00:23:29,199
ทริกออร์ทรีต ดมเท้าฟุดฟิด!

308
00:23:29,282 --> 00:23:30,784
ห้องของเธอเหมือนเวที

309
00:23:30,867 --> 00:23:33,829
เป็นที่ที่ทุกคนจะไปดูเธอแสดง

310
00:23:34,663 --> 00:23:39,376
เธอจะแจกบัตรเชิญเล็กๆ ให้
และบอกเวลาที่เราควรจะไปที่นั่น

311
00:23:39,459 --> 00:23:42,087
- จัดเก้าอี้ เราจะได้เข้าไปนั่งดูการแสดง
- ค่ะ

312
00:23:42,170 --> 00:23:43,004
ใช่ค่ะ

313
00:23:43,088 --> 00:23:44,923
เธอผ่าน…

314
00:23:45,006 --> 00:23:49,136
ชั้นประถม มัธยมต้น
และมัธยมปลาย 15 สัปดาห์ในห้องนั้น

315
00:23:49,845 --> 00:23:53,265
และมันคือพื้นที่ส่วนตัวของเธอที่เธอ…

316
00:23:53,765 --> 00:23:55,183
เป็นตัวเองจริงๆ

317
00:24:05,652 --> 00:24:08,697
เช้าวันพฤหัสบดีที่อากาศแจ่มใส

318
00:24:08,780 --> 00:24:14,202
เธอวางแผนซื้อตั๋วไปงานเต้นรำครั้งแรก
ของโรงเรียนมัธยมปลาย

319
00:24:14,286 --> 00:24:17,372
แล้วเธอก็วางแผนซื้อชุดของเธอในวันศุกร์

320
00:24:17,456 --> 00:24:20,125
โชคไม่ดีที่เธอไม่ได้ทำทั้งสองอย่างนั้น

321
00:24:29,718 --> 00:24:31,470
นั่นคือชุดที่เธอใส่ออกไป และ…

322
00:24:32,387 --> 00:24:34,306
นี่ชุดที่เธอจะใส่ในวันศุกร์เหรอครับ

323
00:24:34,389 --> 00:24:37,642
ตอนนั้นเธอจะใส่ชุดนี้ค่ะ หรือไม่ก็ชุดนี้

324
00:24:37,726 --> 00:24:39,936
- เธอมีสองชุด
- หรือไม่ก็ชุดนี้

325
00:24:40,645 --> 00:24:41,646
แต่…

326
00:24:41,730 --> 00:24:44,274
เธอทำแบบนี้บ่อยไหมครับ
เตรียมชุดไว้สำหรับวันต่อไป

327
00:24:44,357 --> 00:24:46,026
ค่ะ วันจันทร์ถึงวันศุกร์

328
00:24:46,109 --> 00:24:46,985
- ใช่ครับ
- ค่ะ

329
00:24:48,028 --> 00:24:50,697
และเราก็ให้กล่องใส่เครื่องประดับนี่กับเธอ

330
00:24:50,780 --> 00:24:53,825
พอเราเปิดมันดู เธอใส่จดหมายพวกนี้ไว้

331
00:24:54,534 --> 00:24:59,122
และจดหมายพวกนี้
คือข้อความที่เธอเขียนถึงตัวเองในอนาคต

332
00:24:59,206 --> 00:25:00,207
ว้าว

333
00:25:00,874 --> 00:25:02,334
"วันแรกที่โรงเรียนมัธยมปลาย"

334
00:25:08,048 --> 00:25:09,257
"ถึงตัวฉันเองในอนาคต"

335
00:25:09,341 --> 00:25:12,177
"พระเจ้าช่วย ม.ปลายแล้วนะ"

336
00:25:12,260 --> 00:25:15,722
"ฉันรอวันนี้มานานมาก"

337
00:25:16,890 --> 00:25:19,976
"ไม่ต้องกังวลนะ
เธอจะได้เจอเพื่อนที่คบกันไปชั่วชีวิต"

338
00:25:22,395 --> 00:25:24,856
"มีทั้งมิตรและศัตรู"

339
00:25:24,940 --> 00:25:26,858
"อย่าใส่ใจเรื่องที่มันแย่ๆ"

340
00:25:26,942 --> 00:25:30,779
"เธอจะผ่านมันไปได้
เก็บคนที่ทำให้เธอมีความสุขไว้

341
00:25:30,862 --> 00:25:33,365
และกำจัดคนอื่นๆ ไปซะ ฮ่าๆ"

342
00:25:33,448 --> 00:25:35,534
"ใส่เสื้อผ้าน่ารักๆ บ้างก็ดี"

343
00:25:35,617 --> 00:25:38,286
"ฉันรักเธอ โชคดีนะ
เกรซี่จากอดีต"

344
00:25:42,999 --> 00:25:48,129
(เกรซี่ มูห์ลเบอร์เกอร์)

345
00:25:56,596 --> 00:25:58,265
คุณเข้าไปในนั้นบ่อยไหม

346
00:26:00,684 --> 00:26:02,477
อ๋อค่ะ บ่อยมาก

347
00:26:05,105 --> 00:26:06,982
ตลอดเวลา ทุกวันเลยค่ะ

348
00:26:07,482 --> 00:26:08,483
เหรอครับ

349
00:26:08,567 --> 00:26:12,571
ฉันบอกอรุณสวัสดิ์เธอทุกวัน
และบอกราตรีสวัสดิ์เธอทุกคืน

350
00:26:15,907 --> 00:26:16,908
ดังนั้น…

351
00:26:16,992 --> 00:26:18,535
- ยังทำอยู่
- จนถึงวันนี้

352
00:26:18,618 --> 00:26:19,828
ค่ะ

353
00:26:25,458 --> 00:26:26,459
หวัดดี

354
00:26:33,008 --> 00:26:35,677
เมื่อถึงเวลาที่ห้องนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว

355
00:26:37,053 --> 00:26:38,555
เธอจะจากไปหรือเปล่า

356
00:26:41,308 --> 00:26:44,561
ดังนั้น ตราบใดที่ห้องนั้นยังอยู่
เธอก็ยังอยู่ ในแง่หนึ่ง

357
00:26:47,230 --> 00:26:49,190
โอเค ทุกคน ชุดนี้ค่ะ

358
00:26:50,275 --> 00:26:51,776
น่ารักมากเลย

359
00:26:59,284 --> 00:27:03,747
(วันแรกที่โรงเรียนมัธยมปลาย)

360
00:27:19,304 --> 00:27:21,765
ตอนนี้เจ้านายผมรู้เรื่องนี้แล้ว

361
00:27:22,265 --> 00:27:24,267
และเขาเห็นด้วยที่จะทำเรื่องนี้

362
00:27:26,394 --> 00:27:29,147
แต่พวกเขาจะเห็นเมื่อมันพร้อมออกอากาศ

363
00:27:29,230 --> 00:27:31,024
และเราจะเริ่มจากตรงนั้น

364
00:28:02,097 --> 00:28:03,348
ว้าว เรียบร้อย

365
00:28:05,725 --> 00:28:06,976
ทำแบบนี้

366
00:28:08,603 --> 00:28:09,604
โอเคนะ

367
00:28:15,318 --> 00:28:16,403
นั่นไง ดีขึ้นแล้ว

368
00:28:20,365 --> 00:28:21,991
ผมอยากให้โปรเจกต์นี้

369
00:28:22,492 --> 00:28:25,078
เตือนใจผู้คนว่า

370
00:28:26,121 --> 00:28:27,330
พวกเขาคือลูกของเรา

371
00:28:27,414 --> 00:28:29,416
(เมอรีล)

372
00:28:29,499 --> 00:28:31,751
ว่านี่คือลูกของคุณ

373
00:28:31,835 --> 00:28:33,545
นี่อาจเป็นลูกของคุณก็ได้

374
00:28:36,756 --> 00:28:38,049
โรส พร้อมไหม

375
00:28:38,967 --> 00:28:39,968
ค่ะ

376
00:28:50,979 --> 00:28:51,980
เอาละ

377
00:28:54,232 --> 00:28:56,067
กล้องช้ามาก โอเค

378
00:29:16,504 --> 00:29:17,630
(ฮัลลี่ สกรัจส์)

379
00:29:22,093 --> 00:29:27,223
การมอบอัลบั้มภาพให้กับครอบครัว
ถือเป็นขั้นตอนสำคัญของโปรเจกต์นี้

380
00:29:28,600 --> 00:29:32,645
เพราะในตอนนี้
ผมรู้สึกเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจาก… ถ่าย

381
00:29:32,729 --> 00:29:35,648
เราถ่ายรูปโน่นนี่ เราทำให้พวกเขาเสียเวลา

382
00:29:36,775 --> 00:29:39,611
นี่คือสิ่งที่จับต้องได้ ที่เรามอบให้ได้

383
00:29:41,196 --> 00:29:42,238
(ชาร์ลอตต์ เบคอน)

384
00:29:42,322 --> 00:29:43,364
(ลูค ฮอยเออร์)

385
00:29:59,297 --> 00:30:02,258
จุดประสงค์ทั้งหมดคือไม่ต้องพูดอะไรมาก

386
00:30:04,719 --> 00:30:07,055
ผมแค่อยากให้ผู้คนเห็นภาพ

387
00:30:07,972 --> 00:30:10,767
แล้วปล่อยให้ภาพพูดแทนตัวมันเอง

388
00:30:16,773 --> 00:30:19,275
ผมหวังว่าเราจะส่งชาวอเมริกันทุกคน

389
00:30:19,359 --> 00:30:22,821
ไปยืนในห้องนอนเหล่านั้นสักห้อง
สักสองสามนาทีได้

390
00:30:30,036 --> 00:30:31,704
เราคงเป็นอเมริกาที่ต่างออกไปได้

391
00:30:38,837 --> 00:30:41,506
สตีฟ ฮาร์ตแมนเริ่มงานของเราเช้านี้

392
00:30:41,589 --> 00:30:44,592
ด้วยบางอย่างที่แตกต่างและน่าหนักใจอย่างยิ่ง

393
00:30:47,512 --> 00:30:49,806
(ดอมินิก แบล็กเวลล์
ฮัลลี่ สกรัจส์)

394
00:30:49,889 --> 00:30:52,433
(แจ็กกี้ คาซาเรส
เกรซี่ มูห์ลเบอร์เกอร์)

395
00:30:58,231 --> 00:31:03,611
(ด้วยความระลึกถึงนักเรียนที่เสียชีวิต
นับตั้งแต่เหตุกราดยิงที่โคลัมไบน์)

396
00:31:06,614 --> 00:31:12,495
(ห้องที่ว่างเปล่า)

397
00:33:23,710 --> 00:33:28,715
คำบรรยายโดย ชายมาศ สายน้ำผึ้ง